1
00:00:13,013 --> 00:00:17,768
ฮอลลีวูดวัดความสําเร็จ
จากยอดจําหน่ายตั๋วและรางวัลออสการ์

2
00:00:19,269 --> 00:00:20,979
คุณวัดความสําเร็จยังไง

3
00:00:21,063 --> 00:00:23,190
เอาละคะ หนังคุณไม่ทําเงิน
และคุณไม่เคย...

4
00:00:23,273 --> 00:00:25,275
ไม่รู้จะพูดยังไง
ไม่เคยได้รางวัลออสการ์

5
00:00:25,359 --> 00:00:26,735
คุณวัดความสําเร็จยังไงล่ะ

6
00:00:27,361 --> 00:00:28,654
คุณค่าของงานครับ

7
00:00:33,575 --> 00:00:34,660
แอ็กชัน

8
00:00:36,328 --> 00:00:40,415
พอเข้าปี 1998 ผมก็ตกต่ําอีกครั้ง

9
00:00:40,832 --> 00:00:43,836
{\an8}ผมอยู่นอกวงการ
ภาพยนตร์อเมริกันว่างั้นก็ได้

10
00:00:43,919 --> 00:00:45,671
{\an8}(กองถ่าย "คุนดุน" ปี 1997)

11
00:00:45,754 --> 00:00:48,882
หนังเรื่องสุดท้าย
ที่ได้รับการยอมรับจริงๆ

12
00:00:48,966 --> 00:00:51,927
และพอจะทําเงินได้บ้างคือ
"ร้อนรัก หักเหลี่ยมคาสิโน"

13
00:00:52,928 --> 00:00:54,555
ใช่ และเตะเขาสักสองที

14
00:00:54,638 --> 00:00:56,306
เขาไม่พิจารณาให้ผมทําอะไรเลย

15
00:00:56,390 --> 00:00:58,851
ทั้งที่มีงานที่ผมอยากทําอยู่

16
00:01:06,149 --> 00:01:09,278
{\an8}มาร์ตี้กับผมเพิ่งทํา
"ฉีกชะตา ท้ามัจจุราช" เสร็จ

17
00:01:09,361 --> 00:01:14,324
{\an8}ในตอนนั้นมาร์ตี้กําลังสนใจ
จะสร้างหนังที่ใช้ทุนมากขึ้นเรื่อยๆ

18
00:01:14,950 --> 00:01:18,287
เขาบอกว่าเขามองตัวเอง
เป็นนักวาดภาพปูนเปียก

19
00:01:18,745 --> 00:01:21,248
ที่วาดภาพขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

20
00:01:21,331 --> 00:01:23,458
แต่ผมต้องหาเงินทุน

21
00:01:23,542 --> 00:01:27,546
และการจะหาทุนทําหนังได้
ผมก็ต้องหาผู้ช่วยชีวิต

22
00:01:27,629 --> 00:01:29,631
{\an8}และไมก์ โอวิตซ์ก็เข้ามาตอนนั้น

23
00:01:29,715 --> 00:01:32,593
{\an8}เขาได้เริ่มเปิดบริษัทใหม่
และเขาก็เข้ามาบอกผมว่า

24
00:01:32,676 --> 00:01:35,721
"เรามีนักแสดงหนุ่มคนนี้
ลีโอ ดิแคพรีโอ คุณน่าจะเจอเขานะ"

25
00:01:35,804 --> 00:01:38,515
และผมก็รู้จักเขาผ่านบ็อบ เดอ นิโร

26
00:01:38,599 --> 00:01:39,725
{\an8}(โรเบิร์ต เดอ นิโร นักแสดง)

27
00:01:39,808 --> 00:01:42,603
{\an8}ผมบอกว่า
"คอยดูเด็กคนนี้นะ เขาน่าสนใจดี"

28
00:01:42,686 --> 00:01:44,479
- ลีโอนาร์โด ทางนี้หน่อย
- ลีโอนาร์โด

29
00:01:44,563 --> 00:01:47,566
รู้สึกยังไงกับการเป็น
สัญลักษณ์ทางเพศ จะว่างั้นก็ได้

30
00:01:48,150 --> 00:01:49,568
ผมเป็นสัญลักษณ์ทางเพศเหรอ

31
00:01:49,651 --> 00:01:50,569
{\an8}(เซ็กซ์ พิเศษ)

32
00:01:50,652 --> 00:01:51,486
{\an8}(จูบฉันที)

33
00:01:51,570 --> 00:01:54,156
{\an8}ผู้เข้าชิงรางวัลนักแสดงชายสมทบคือ

34
00:01:54,239 --> 00:01:56,491
{\an8}ลีโอนาร์โด ดิแคพรีโอ
ใน "รักแท้เลือกไม่ได้"

35
00:01:56,575 --> 00:01:58,160
{\an8}(การเข้าชิงออสการ์ครั้งแรก
อายุ 19 ปี)

36
00:01:58,869 --> 00:02:00,996
คุณได้ดูหนังของมาร์ตี้
เรื่องแรกเมื่อไหร่

37
00:02:01,079 --> 00:02:04,541
{\an8}ผมเล่น "ขอเพียงใครซักคนที่เข้าใจ"
กับโรเบิร์ต เดอ นิโร

38
00:02:04,625 --> 00:02:09,253
และตัดสินใจดูหนังของมาร์ตี้ทั้งหมด

39
00:02:09,338 --> 00:02:11,798
แน่นอนว่าทุกเรื่องที่เดอ นิโรแสดง

40
00:02:12,549 --> 00:02:16,261
ผมเอกเขนกอยู่บนโซฟาดูวิดีโอเทป...

41
00:02:16,345 --> 00:02:19,515
เชื่อผมนะ เจอร์รี่ ผมเก่งมาก
ผมเก่งจริงๆ ผมสุดยอดเลย

42
00:02:22,017 --> 00:02:26,230
หนังพวกนี้
ส่งผลต่อผมอย่างสุดซึ้งตั้งแต่เด็ก

43
00:02:26,730 --> 00:02:28,482
แล้วพอหลังจาก "ไททานิค"

44
00:02:28,565 --> 00:02:33,654
ผมก็ไม่ได้เป็นนักแสดง
หนังอินดี้แบบนี้แล้ว

45
00:02:37,908 --> 00:02:41,161
จากนั้นผมก็เป็นคนที่
หาทุนให้หนังของตัวเองได้

46
00:02:41,245 --> 00:02:43,497
เลยมีคนถาม "เอาละ คุณอยากทําอะไร"

47
00:02:43,580 --> 00:02:46,166
ผมบอกว่า "ผมอยากร่วมงานกับ
มาร์ติน สกอร์เซซี เขามีอะไร"

48
00:02:46,250 --> 00:02:49,586
(5. ผู้กํากับที่เข้าถึงบทบาท)

49
00:02:50,462 --> 00:02:53,006
เราจับลีโอกับมาร์ตี้มาเจอกัน

50
00:02:53,090 --> 00:02:55,384
{\an8}ผมเคยเจอมาร์ตี้แค่ทักทายกันเผินๆ

51
00:02:55,467 --> 00:02:56,844
{\an8}แต่นี่เป็นการเจออย่างเป็นทางการ

52
00:02:56,927 --> 00:02:59,596
เขาบอกว่าอยากทํา
"จอมคนเมืองอหังการ์" มาตลอด

53
00:02:59,680 --> 00:03:01,849
ผมบอกว่า "บอกเขาว่าผมจะเล่น

54
00:03:01,932 --> 00:03:04,101
บทจะเป็นยังไงก็ช่าง ลุยเลย"

55
00:03:04,184 --> 00:03:05,060
("จอมคนเมืองอหังการ์"
เฮอร์เบิร์ต แอสเบรี)

56
00:03:05,143 --> 00:03:08,313
- ครั้งแรกที่เจอเล่มนี้
- วันที่ 1 มกราคม 1970

57
00:03:08,397 --> 00:03:10,983
ก่อนคุณถ่าย "มาเฟียดงระห่ํา"

58
00:03:11,066 --> 00:03:13,235
ตอนผมปิดกล้อง "นักชกเลือดอหังการ์"
ผมก็หาทุนให้เรื่องนี้

59
00:03:13,318 --> 00:03:16,655
และเกือบได้แล้วเชียว แต่ไม่ได้
มันใช้ทุนสูงเกินไป

60
00:03:16,738 --> 00:03:18,866
{\an8}เขาอยากทําเรื่องนี้มานานมาก

61
00:03:18,949 --> 00:03:21,034
{\an8}มันเป็นเรื่องราวต้นกําเนิดใช่ไหม

62
00:03:21,618 --> 00:03:24,663
{\an8}ประวัติศาสตร์ของเมืองนี้ตรึงใจผม

63
00:03:24,746 --> 00:03:26,081
{\an8}และเรื่องของแก๊งอันธพาล

64
00:03:26,164 --> 00:03:27,916
พ่อผมจะเล่าเรื่อง 40 จอมโจร

65
00:03:29,877 --> 00:03:33,130
ตามความเป็นจริง
สังคมก่อเกิดขึ้นมาบนท้องถนน

66
00:03:33,922 --> 00:03:37,134
{\an8}โดยเฉพาะที่ไฟว์พอยส์
ซึ่งได้ชื่อว่าเป็น

67
00:03:37,217 --> 00:03:40,095
{\an8}สลัมที่แย่ที่สุดในโลก
ในตอนนั้น ในยุค 1850

68
00:03:41,138 --> 00:03:42,723
ผมคิดอยากจะสร้างโลกใบนั้น

69
00:03:42,806 --> 00:03:45,225
ที่ไม่มีใครเคยเห็นในภาพยนตร์มาก่อน

70
00:03:46,226 --> 00:03:48,854
{\an8}ในย่านที่ผมอยู่
ผมได้ยินเรื่องเล่าพวกนี้อยู่หลายปี

71
00:03:48,937 --> 00:03:50,272
{\an8}(กล่าวเปิดกล้อง
"จอมคนเมืองอหังการ์")

72
00:03:50,355 --> 00:03:52,232
{\an8}ผมคิดตลอดว่ามันคงจะเป็นหนังที่ดีมาก

73
00:03:52,316 --> 00:03:54,693
แล้วผมก็มารู้
เรื่องของมันมากขึ้นเรื่อยๆ

74
00:03:54,776 --> 00:03:58,280
มันไม่ใช่เมืองซะทีเดียว
มันเป็นรณรัฐ

75
00:03:58,363 --> 00:04:00,073
ฉันขอท้า...

76
00:04:01,241 --> 00:04:03,285
ด้วยกฎประเพณีแห่งการต่อสู้...

77
00:04:03,368 --> 00:04:07,122
ผมจําได้ว่าพบกับแดเนียล
และผมก็มีภาพในยุคนั้น

78
00:04:07,539 --> 00:04:10,250
และพอผมเปิดหนังสือ
ก็เจอบิล เดอะ บุทเชอร์

79
00:04:10,334 --> 00:04:13,128
มันเหมือนเขาเลย ผมบอกว่า "ดูนี่สิ

80
00:04:13,754 --> 00:04:15,464
คุณจะไม่เล่นเรื่องนี้ได้ไง

81
00:04:15,547 --> 00:04:18,132
คุณแค่ติดหนวดเอง ดูสิ คลาสสิกจะตาย"

82
00:04:19,009 --> 00:04:23,889
บุคคลในประวัติศาสตร์ได้รับการยกย่อง
ว่าเป็นวีรบุรุษที่แท้จริงในชุมชน

83
00:04:23,972 --> 00:04:26,517
บิล "เดอะ บุทเชอร์" พูล
อาศัยอยู่ในไฟว์พอยส์

84
00:04:26,600 --> 00:04:29,853
และมีเรื่องกับคนไอริชทุกคนที่เจอ
มาเป็นเวลานาน

85
00:04:29,937 --> 00:04:32,773
ใครจะได้ครอบครองไฟว์พอยส์

86
00:04:34,358 --> 00:04:39,821
พวกเราคนท้องที่ที่มีสิทธิ์มาแต่เกิด
บนผืนแผ่นดินแห่งนี้

87
00:04:40,614 --> 00:04:43,700
หรือพวกต่างถิ่นที่มาสร้างมลทิน

88
00:04:43,784 --> 00:04:47,287
มันก็เป็นลางมากอยู่นะ
ในการเล่าเรื่องนั้น

89
00:04:47,371 --> 00:04:52,876
เพราะความคิด
เรื่องชาติภูมินิยมที่น่าขํานี้

90
00:04:52,960 --> 00:04:56,338
ไอ้ดําไอริชลูกกะหรี่ ใครส่งแกมา

91
00:04:56,421 --> 00:04:59,842
ประเทศนี้เราพูดอังกฤษกัน
แกเป็นคนของใคร เห็นมีดนี่ไหม

92
00:04:59,925 --> 00:05:02,970
เดี๋ยวฉันจะสอนให้แก
พูดภาษาอังกฤษด้วยมีดเล่มนี้เอง

93
00:05:03,053 --> 00:05:05,264
ผมมาจากกลุ่มผู้อพยพ

94
00:05:05,347 --> 00:05:07,391
ผมได้เรียนรู้มากขึ้นเรื่อยๆ
เกี่ยวกับ...

95
00:05:07,474 --> 00:05:09,852
การต้อนรับที่ผู้อพยพได้รับ...

96
00:05:09,935 --> 00:05:11,770
กลับไอร์แลนด์ไปซะ ไอ้เวรไอริช

97
00:05:11,854 --> 00:05:13,689
โดยเริ่มจากคนไอริช

98
00:05:14,231 --> 00:05:16,608
คนไอริชเรียนรู้
วิธีรับมือเรื่องพวกนี้

99
00:05:16,692 --> 00:05:19,319
พวกเขารับมือกับมัน
แต่ต้องตอบโต้กลับไป

100
00:05:21,113 --> 00:05:24,741
พวกเขาต่อสู้กับ
กลุ่มโนว์นอตธิงส์และไวด์อะเวกส์

101
00:05:26,660 --> 00:05:28,829
ซึ่งเหมือน
กลุ่มพราวด์บอยส์ในปัจจุบัน

102
00:05:31,707 --> 00:05:34,251
คนไอริชต้องต่อสู้เพื่อให้มีที่ยืน

103
00:05:34,334 --> 00:05:38,088
อัครมุขนายกฮิวส์ ผู้ปลุกระดม บอกว่า
"ถ้าคุณเผาโบสถ์คาทอลิกหนึ่งที่

104
00:05:38,172 --> 00:05:41,008
เราจะเผาโบสถ์โปรเตสแตนต์หลายที่"
พวกเขาต้องตอบโต้น่ะ

105
00:05:41,842 --> 00:05:44,261
พวกเขาต่อสู้ไปตามกําแพงอิฐ
ระหว่างถนนมัลเบอร์รีกับถนนมอตต์

106
00:05:44,344 --> 00:05:45,679
{\an8}("มาเฟียดงระห่ํา" ปี 1973)

107
00:05:45,762 --> 00:05:48,599
{\an8}แต่เล็กจนโต
เราชอบไปสุงสิงกันที่หลุมศพพวกเขา

108
00:05:49,266 --> 00:05:50,851
นี่เป็นโลกยุคโบราณสําหรับเราน่ะ

109
00:05:52,978 --> 00:05:55,522
เหมือนนิวยอร์กเลย เยี่ยมมาก

110
00:05:55,606 --> 00:05:57,566
เหมือนนิยายวิทยาศาสตร์แบบย้อนเวลา

111
00:05:57,649 --> 00:06:00,319
- นี่คือไฟว์พอยส์
- ใช่เลย ย่านไฟว์พอยส์

112
00:06:00,402 --> 00:06:05,199
ภาพที่เห็นคือเราจะสร้าง
เมืองนิวยอร์กที่ชิเนชิตตาสตูดิโอส์

113
00:06:05,282 --> 00:06:09,661
{\an8}เป็นเพราะหนังของ
เฟลลินีและปาโซลินีสร้างขึ้นที่นั่น

114
00:06:10,120 --> 00:06:14,208
มันมีความหมายกับผมมาก
และผมก็จําได้ว่าจอร์จ ลูคัสมาหาผม

115
00:06:14,291 --> 00:06:17,711
เขาบอกว่า
"จะไม่มีใครทําหนังแบบนี้อีกแล้ว

116
00:06:18,587 --> 00:06:21,548
จะไม่มีการสร้างฉากหนังแบบนี้อีกแล้ว
ฉากพวกนี้น่ะ"

117
00:06:22,466 --> 00:06:25,093
นี่เป็นมหากาพย์หลายล้านดอลลาร์เลย

118
00:06:25,177 --> 00:06:28,388
ซึ่งเขาได้สร้างนิวยอร์ก
ในช่วงเปลี่ยนศตวรรษขึ้นมาใหม่

119
00:06:28,472 --> 00:06:30,766
ความรับผิดชอบอย่างเต็มที่
ในเรื่องนี้คือ "พระเจ้าช่วย

120
00:06:30,849 --> 00:06:35,020
ระวังในสิ่งที่ปรารถนาไว้เถอะ
นี่เป็นประสบการณ์ที่น่ากลัว"

121
00:06:35,437 --> 00:06:36,772
นี่คือตับ

122
00:06:38,023 --> 00:06:39,483
ไต

123
00:06:40,150 --> 00:06:41,401
หัวใจ

124
00:06:41,485 --> 00:06:44,154
แดเนียลกับมาร์ตี้
เคยร่วมงานกันมาก่อน

125
00:06:44,238 --> 00:06:46,615
ผมจําได้ถึงตอนเดินเข้ากองถ่ายวันแรก

126
00:06:46,698 --> 00:06:49,201
พวกเขากําลังคุยกัน
เรื่องวิธีหั่นเนื้อ

127
00:06:50,285 --> 00:06:55,374
แดเนียลพาพ่อค้าเนื้อตัวจริงมาด้วย
พวกเขาใช้เวลาอยู่หลายชั่วโมง

128
00:06:56,291 --> 00:06:59,169
ขณะที่คนทั้งกองก็นั่งกันอยู่ตรงนั้น

129
00:06:59,253 --> 00:07:01,505
คุยกันว่าจะเอา
เนื้อติดกระดูกหรือเนื้อสันนอก

130
00:07:01,839 --> 00:07:02,840
นี่คือจุดตาย

131
00:07:03,674 --> 00:07:04,800
นี่คือจุดตาย

132
00:07:05,968 --> 00:07:08,178
เส้นเลือดใหญ่ นี่คือจุดตาย

133
00:07:10,764 --> 00:07:11,765
ลองดู

134
00:07:12,850 --> 00:07:16,228
การร่วมมือกันของนักแสดง
กับผู้กํากับอย่างจริงจังแบบนั้น

135
00:07:16,311 --> 00:07:19,231
ชีวิตผมไม่เคยเห็นถึงขั้นนั้นเลย

136
00:07:20,148 --> 00:07:23,402
ถ้ามาร์ตินหาวิธีอยู่
และถ้าคุณอยากพัฒนาต่อ

137
00:07:23,485 --> 00:07:25,988
เขาจะสนับสนุนให้คุณพัฒนาต่อเสมอ

138
00:07:26,071 --> 00:07:30,242
เขาเปี่ยมไปด้วยความร่าเริง
เปี่ยมไปด้วยกําลังใจ

139
00:07:30,325 --> 00:07:32,744
เพียงแค่จะดูว่าเราทําได้มากแค่ไหน

140
00:07:35,998 --> 00:07:37,833
อุ๊ยตาย

141
00:07:37,916 --> 00:07:40,919
และคุณไม่ได้...
คุณจมูกหักตอนนั้นไม่ใช่เหรอ

142
00:07:41,003 --> 00:07:41,920
ใช่

143
00:07:44,423 --> 00:07:46,425
เลือดเต็มหน้าผมไปหมด

144
00:07:46,508 --> 00:07:49,636
จนบอกไม่ได้ว่า
ส่วนใหญ่แล้วเป็นเลือดผม

145
00:07:49,720 --> 00:07:52,139
ทั้งหมดเป็นความคิดผมเอง
ผมผิดเองแหละ

146
00:07:52,222 --> 00:07:54,641
ผมเลยต้องรับกรรมไปมั้งนะ

147
00:07:55,392 --> 00:07:59,313
เอาตรงไหนดี ซี่โครงหรือ
เนื้อติดซี่โครง เนื้อสันหรือท่อนขา

148
00:07:59,396 --> 00:08:01,607
- ตับ
- ม้าม

149
00:08:06,653 --> 00:08:09,656
ผมหมกมุ่นกับงานนั้นอยู่หลายปี

150
00:08:09,740 --> 00:08:11,283
จนทุ่มเทให้มันหมดทุกอย่าง

151
00:08:11,366 --> 00:08:13,660
นั่นแปลว่าต้องทะเลาะ
กับฮาร์วีย์ ไวน์สตีน

152
00:08:14,244 --> 00:08:16,955
{\an8}(ฮาร์วีย์ ไวน์สตีน
โปรดิวเซอร์ "จอมคนเมืองอหังการ์")

153
00:08:17,039 --> 00:08:22,503
{\an8}ฮาร์วีย์เคยเป็น
นักขายกับนักเลง ไม่ใช่ศิลปิน

154
00:08:22,586 --> 00:08:25,547
แต่เขาอยากได้รับเชิญ
ไปร่วมโต๊ะเหล่าศิลปิน

155
00:08:26,089 --> 00:08:27,841
เขาเข้ามาด้วยวิธีนี้แหละ

156
00:08:28,634 --> 00:08:31,929
แต่มาร์ตี้
เขายึดมั่นกับการทําหนังให้สําเร็จ

157
00:08:32,011 --> 00:08:36,433
{\an8}เขาสามารถร่วมงานกับ
โปรดิวเซอร์ที่เอาใจยากพวกนี้ได้

158
00:08:36,517 --> 00:08:38,852
นั่นคือฝีมือสุดยอดเลย

159
00:08:39,770 --> 00:08:44,066
เพราะเราทําหนังใหญ่พวกนี้ไม่ได้หรอก
ถ้าไม่ได้เงินทุนมากขนาดนั้น

160
00:08:45,317 --> 00:08:46,693
เขาชอบภาพยนตร์มาก

161
00:08:46,777 --> 00:08:51,323
และเขาก็อยากทําให้มันตื่นตาตื่นใจ
ในรูปแบบของยุค 50 และ 60

162
00:08:51,406 --> 00:08:53,283
แบบเดวิด ลีนหรือเมตซ์เจอร์

163
00:08:53,367 --> 00:08:55,661
ผมก็อยากทําอยู่
แต่ผมทําในแบบของตัวเอง

164
00:08:56,328 --> 00:08:57,329
และเขาก็ออกนอกเฟรมไป

165
00:08:57,412 --> 00:09:01,083
ผมอยากทําหนัง
ที่คงความเป็นจริงมากที่สุด

166
00:09:01,166 --> 00:09:02,501
จากสิ่งที่ผมเข้าใจ

167
00:09:02,584 --> 00:09:05,879
และสิ่งที่ผมศึกษามาหลายปี
และค้นคว้าหาข้อมูล

168
00:09:05,963 --> 00:09:07,840
เขาก็ต้องการขายหนังด้วย

169
00:09:08,715 --> 00:09:12,010
และสิ่งที่แย่ที่สุดสําหรับเขาคือหมวก
เขาไม่ต้องการให้ใครใส่หมวก

170
00:09:12,094 --> 00:09:14,847
ผมบอกว่า "ทุกคนใส่หมวก
ใส่หมวกกันทุกคนเลย

171
00:09:14,930 --> 00:09:18,141
คุณจะเอาอะไรจากผม เขาใส่หมวกกันหมด"

172
00:09:19,935 --> 00:09:21,478
ฉันแค่อยากเห็นหน้านาย ไอ้หนู

173
00:09:21,979 --> 00:09:23,021
ไม่เจตนาจะทําร้าย

174
00:09:23,105 --> 00:09:26,149
แต่ขณะเดียวกัน
เขาไม่ต้องการให้คนดูหมดอารมณ์

175
00:09:26,233 --> 00:09:28,694
กับสิ่งที่ดูประหลาด

176
00:09:29,528 --> 00:09:31,905
- หรือว่าไม่สวย
- ใช่ ถูกต้องเลย

177
00:09:31,989 --> 00:09:34,783
ในเรื่องมีทั้งชายหล่อ หญิงสวย

178
00:09:34,867 --> 00:09:36,660
เราอยากให้คนมาดูพวกเขา

179
00:09:38,370 --> 00:09:41,915
เราต้องหาทางไปให้ได้
เรามาสร้างหนังด้วยกันนะ

180
00:09:41,999 --> 00:09:44,168
และพวกเขาก็จะให้เงินเราด้วย

181
00:09:46,545 --> 00:09:48,881
มันคือการแลกเปลี่ยนน่ะ
มันคือการแลกเปลี่ยน

182
00:09:49,381 --> 00:09:51,800
เพราะถ้าไม่ทําแบบนั้น
ก็จะไม่ได้สร้างหนัง

183
00:09:54,678 --> 00:09:57,931
เมื่อเข้าวงการนี้
ก็เท่ากับเราให้กําเนิดตัวเอง

184
00:09:58,015 --> 00:10:01,351
เข้าสู่โลกแห่งความขัดแย้งและทุจริต

185
00:10:01,435 --> 00:10:07,941
จะเจอขั้วตรงข้ามกันเสมอ
ระหว่างเงินซึ่งมีอํานาจ

186
00:10:08,567 --> 00:10:11,361
กับคนสร้างสรรค์ผลงาน

187
00:10:11,445 --> 00:10:15,324
ที่พยายามจะบอกเล่าเรื่องราว
ด้วยเงินนั้น

188
00:10:16,617 --> 00:10:18,577
ผมถ่ายด้วยลักษณะเฉพาะ

189
00:10:18,660 --> 00:10:22,748
ตามแบบที่ผมวาดออกมา
ก็เลยใช้เวลานานขึ้นหน่อย

190
00:10:23,332 --> 00:10:25,417
ฮาร์วีย์โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

191
00:10:25,501 --> 00:10:27,419
บอกว่า "เสียเงินเยอะไป"

192
00:10:27,503 --> 00:10:30,047
และทางค่ายก็ไม่อยากจ่ายเงินบางส่วน

193
00:10:30,797 --> 00:10:32,591
ผมเลยต้องมุ่งไปที่

194
00:10:32,674 --> 00:10:35,093
สิ่งที่ต้องการจะถ่าย
สิ่งที่ผมคิดว่าสําคัญ

195
00:10:35,177 --> 00:10:38,263
เพื่อที่จะคุม
ส่วนที่เหลือของการถ่ายทํา

196
00:10:39,515 --> 00:10:40,766
มีความกดดันหนักมาก

197
00:10:42,392 --> 00:10:44,478
แต่มาร์ตินเป็นนักสู้ไม่ถอย

198
00:10:45,562 --> 00:10:48,023
เขาจะเป็นคนสุดท้ายที่ยืนหยัดอยู่ได้

199
00:10:50,817 --> 00:10:54,780
ผมต่อสู้เพื่อให้ได้
สิ่งที่ต้องการ แต่ผมมีจุดอ่อน

200
00:10:55,447 --> 00:10:57,616
นั่นคือผมเปลี่ยนบทอยู่ตลอด

201
00:10:57,699 --> 00:10:59,952
จนวันนี้เรื่องของผมก็ยังไม่เสร็จ

202
00:11:00,035 --> 00:11:03,455
มีการคุยกันเรื่องบทหนังหลายครั้ง

203
00:11:03,539 --> 00:11:07,125
บทมันพัฒนาต่อไปอย่างแน่นอน

204
00:11:07,209 --> 00:11:09,336
ในบางกรณีก็แต่งเรื่องขึ้น
ระหว่างที่ถ่ายทํากัน

205
00:11:09,419 --> 00:11:11,380
ซึ่งในกรณีนี้ก็แปลว่า...

206
00:11:11,463 --> 00:11:13,799
คนที่รับผิดชอบจะเข้ามาพูดว่า
"ทําอะไรกันน่ะ"

207
00:11:14,675 --> 00:11:17,177
มีนักเขียนสองสามคนเดินไปเดินมา

208
00:11:17,261 --> 00:11:21,098
หนึ่งในนั้นเป็นคนสอดแนม...
ให้กับพวกของไวน์สตีน

209
00:11:21,181 --> 00:11:25,060
และเขาจะมาสอดแนม

210
00:11:25,894 --> 00:11:30,983
เพื่อรายงานทุกเรื่องที่เราทําผิด
อะไรพวกนั้นกลับไป และ...

211
00:11:31,650 --> 00:11:35,863
แต่ถึงจุดหนึ่งมาร์ตินก็สติแตก
และโยนโต๊ะทํางานเขาออกนอกหน้าต่าง

212
00:11:36,697 --> 00:11:39,199
ที่จําได้รู้สึกจะอยู่ชั้นสามนะ

213
00:11:39,908 --> 00:11:42,202
ผมเข้าไปเห็นโต๊ะพวกนี้
และมีโปรดิวเซอร์คนนั้น

214
00:11:42,286 --> 00:11:44,162
ผมก็หยิบโต๊ะโยนออกไปเลย

215
00:11:44,246 --> 00:11:46,206
และมันเป็น...

216
00:11:46,290 --> 00:11:49,501
มีเพื่อนอีกคนมาด้วย
เขาบอกว่า "นั่นไม่ใช่โต๊ะเขา"

217
00:11:54,173 --> 00:11:56,717
แค่อารมณ์ชั่ววูบน่ะ ทุกคนก็...

218
00:11:59,011 --> 00:11:59,928
มันยากลําบาก

219
00:12:02,139 --> 00:12:04,516
มหากาพย์ที่รอคอยมานาน
ของมาร์ติน สกอร์เซซี

220
00:12:04,600 --> 00:12:07,186
"จอมคนเมืองอหังการ์"
ฉายไปทั่วประเทศ

221
00:12:07,269 --> 00:12:08,562
- สวัสดีครับ
- สวัสดีครับ

222
00:12:08,645 --> 00:12:11,982
หนังมันเกินงบไปมาก
ผมก็เลยเอาทุกอย่างไปเดิมพัน

223
00:12:12,065 --> 00:12:16,361
ผมทําทุกวิถีทาง
เพื่อที่จะโปรโมตเรื่องนี้

224
00:12:16,445 --> 00:12:19,281
แน่นอนว่า
เหตุผลที่แท้จริงที่มาร์ตี้มา

225
00:12:19,364 --> 00:12:22,993
คือต้องการหาทุนคืนบ้าง

226
00:12:23,076 --> 00:12:25,078
ตอนนี้ผมไม่รู้ด้วยซ้ํา
ว่าอะไรที่ทําให้หนังขายได้

227
00:12:25,162 --> 00:12:28,332
ดูเหมือนเป็นการมาออกทีวี
พูดถึงหนังเรื่องนี้

228
00:12:28,415 --> 00:12:31,543
มองว่าคุณเป็นมิตร

229
00:12:31,627 --> 00:12:33,629
ค่ะๆๆ

230
00:12:33,712 --> 00:12:37,633
"จอมคนเมืองอหังการ์" ฉายศุกร์หน้า
ขอต้อนรับมาร์ติน สกอร์เซซีครับ

231
00:12:38,759 --> 00:12:41,053
{\an8}โชคดีที่หนังไปได้สวย

232
00:12:41,136 --> 00:12:43,430
{\an8}นี่เป็นหนังที่ประสบความสําเร็จ
ในแง่ของการขายตั๋ว

233
00:12:44,723 --> 00:12:46,808
และพวกนักวิจารณ์ก็ชอบกันมาก

234
00:12:46,892 --> 00:12:48,894
(เป็นวิสัยทัศน์ที่กล้าหาญ
และหาได้ยาก ช่างน่าทึ่ง)

235
00:12:48,977 --> 00:12:51,897
แต่ "จอมคนฯ" เป็นหนังที่...
มันคือการหมกมุ่น

236
00:12:51,980 --> 00:12:54,608
และเป็นสิ่งที่
ต่อให้ผมทําเสร็จเรียบร้อย

237
00:12:54,691 --> 00:12:57,986
ก็ไม่มีวันเสร็จ
มันไม่เสร็จน่ะ ยังคงไม่เสร็จ

238
00:12:58,070 --> 00:13:01,114
ฉะนั้นในความคิดผม เอางี้นะ มา...

239
00:13:01,198 --> 00:13:05,410
ผมทําออกมาได้สุดความสามารถ
ภายใต้สภาวะพวกนี้

240
00:13:05,494 --> 00:13:08,121
ปล่อยวางมันซะ หายใจเข้าใจลึกๆ

241
00:13:08,205 --> 00:13:10,499
และนั่นคือสิ่งที่
ผมสามารถทําได้ในที่สุด

242
00:13:10,999 --> 00:13:13,752
เพราะในชีวิตผมตอนนั้น

243
00:13:13,836 --> 00:13:17,756
ผมได้พบกับความมั่นคง นั่นก็คือเฮเลน

244
00:13:18,298 --> 00:13:19,758
{\an8}(เฮเลน มอร์ริส สกอร์เซซี)

245
00:13:19,842 --> 00:13:23,762
{\an8}เฮเลนได้ติดต่อผม
ก่อนที่เราจะเจอกันซะอีก

246
00:13:23,846 --> 00:13:27,474
เธอให้อันนี้กับผม...
ส่งเล่มนี้มาให้ หนังสือสวดมนต์น่ะ

247
00:13:27,975 --> 00:13:29,434
มีจดหมายอยู่ข้างใน

248
00:13:29,518 --> 00:13:33,313
ผมไม่รู้จักเธอ เป็นพวกแฟนคลับน่ะ
และผมก็... ผมบอกว่า "มหัศจรรย์เนอะ"

249
00:13:33,397 --> 00:13:35,649
เพราะหนึ่งปีต่อมา เราได้เจอกัน

250
00:13:35,732 --> 00:13:38,193
และหลังจากนั้นอีกปี
เราก็เจอกันบ่อยยิ่งขึ้น

251
00:13:41,196 --> 00:13:42,990
ผมเจอเฮเลนตอนกําลังเขียนหนังสือ

252
00:13:43,073 --> 00:13:45,325
เกี่ยวกับผู้กํากับชาวอังกฤษฝีมือดี
ไมเคิล โพเวลล์

253
00:13:46,201 --> 00:13:49,496
ผมรู้จักเฮเลน
ตอนเธอเป็นบรรณาธิการที่แรนดอมเฮาส์

254
00:13:49,580 --> 00:13:51,665
{\an8}เฮเลนเป็นหนึ่งในบ.ก.
ของแรนดอมเฮาส์ที่ยอดเยี่ยมมาก

255
00:13:51,748 --> 00:13:54,376
{\an8}กวีหนุ่มที่อยู่ในสังคม

256
00:13:54,459 --> 00:13:57,546
{\an8}ที่ถูกเงินและเทคโนโลยีครอบงํา

257
00:13:57,629 --> 00:13:59,715
{\an8}(ภาพวิดีโอ
จากสารคดีฌูล แวร์น ปี 1994)

258
00:13:59,798 --> 00:14:04,887
และเฮเลนก็อยู่คนละโลก
กับพื้นเพที่มาร์ตี้เติบโตมา

259
00:14:04,970 --> 00:14:08,056
ปู่เทียดของเธอ
เซ็นคําประกาศอิสรภาพสหรัฐ

260
00:14:08,140 --> 00:14:09,600
เธอมาจากโลกแบบนั้น

261
00:14:09,683 --> 00:14:13,437
มันจึงเป็นคนละโลกกันเลย
และเป็นการแต่งงานที่แสนวิเศษ

262
00:14:13,520 --> 00:14:16,190
- อย่างนั้นแหละ
- มุมกล้องแบบฮิตช์ค็อก

263
00:14:16,273 --> 00:14:18,692
แล้วก็เกิดฟรานเชสกาขึ้นมา

264
00:14:20,068 --> 00:14:22,571
วันที่ 16 พฤศจิกายน ปี 1999

265
00:14:23,697 --> 00:14:25,866
เธอคลอดก่อนกําหนด
รู้สึกจะก่อนกําหนดห้าสัปดาห์นะ

266
00:14:25,949 --> 00:14:27,910
- พระเจ้าช่วย
- ใช่ๆ

267
00:14:29,328 --> 00:14:31,163
เราเกือบสูญเสียทั้งแม่ทั้งลูก...

268
00:14:33,081 --> 00:14:34,374
ตอนตีสี่

269
00:14:35,709 --> 00:14:38,086
แม่คลอดฉันตอนอายุ 52

270
00:14:38,170 --> 00:14:40,839
เป็นการตั้งครรภ์ที่ยากมาก

271
00:14:40,923 --> 00:14:42,758
{\an8}และฉันก็เป็นเหมือน...

272
00:14:42,841 --> 00:14:44,843
{\an8}พ่อแม่เรียกฉันว่าเป็น
ลูกปาฏิหาริย์ของพวกเขา

273
00:14:44,927 --> 00:14:46,428
ยัยหนูตัวโตเชียว

274
00:14:47,638 --> 00:14:49,473
ยัยหนูตัวโตขี้บ่น

275
00:14:50,641 --> 00:14:52,142
ทุกอย่างเปลี่ยนไป

276
00:14:55,229 --> 00:14:57,981
พ่อฉันคอยอยู่เคียงข้างฉันเสมอ

277
00:14:58,065 --> 00:15:01,109
จําได้ว่าพ่ออ่านหนังสือพวกนี้
ให้ฉันฟังตอนเด็กๆ

278
00:15:01,193 --> 00:15:02,611
อ่านไบเบิลให้ฟัง

279
00:15:02,694 --> 00:15:05,656
ทุกคืนเราจะขึ้นไปอ่านอีกเรื่อยๆ

280
00:15:06,615 --> 00:15:10,494
ตอนพ่อหนุ่มๆ
ฉันคิดว่าพ่อเป็นคนที่หุนหันพลันแล่น

281
00:15:10,577 --> 00:15:14,540
พ่อพยายามหาหนทางของตัวเอง
ฉันว่าพ่อเจอหนทางนั้นกับแม่

282
00:15:14,623 --> 00:15:16,834
แต่ก็ใช้เวลาสักแป๊บ

283
00:15:19,127 --> 00:15:21,713
หลังจากผ่านสภาพเลวร้าย
ของ "จอมคนเมืองอหังการ์"

284
00:15:21,797 --> 00:15:23,924
ผมบอกว่า
"ตอนนี้ผมอยากสร้างหนังแล้ว"

285
00:15:24,383 --> 00:15:29,513
ผมอยากทําอะไรสักอย่างและรู้สึกอิสระ
ที่จะทําหนังที่ตื่นตาตื่นใจ

286
00:15:29,596 --> 00:15:32,140
{\an8}ติดเครื่องเลย!

287
00:15:32,599 --> 00:15:35,143
{\an8}และตอนนั้นเองที่บทหนัง
"บิน รัก บันลือโลก" มาแทบเท้า

288
00:15:35,227 --> 00:15:36,562
{\an8}("เฮลส์แองเจิลส์" ปีที่หนึ่ง)

289
00:15:36,645 --> 00:15:40,065
{\an8}ลีโอได้อ่านหนังสือของ
ฮาวเวิร์ด ฮิวส์เล่มนี้ เราได้บทดี

290
00:15:41,275 --> 00:15:44,486
มันเกี่ยวกับการถ่ายหนังและการบิน

291
00:15:45,320 --> 00:15:48,115
และเรื่องราวความรักระหว่าง
แคทารีน เฮปเบิร์นกับตัวเขา

292
00:15:48,782 --> 00:15:52,077
ผมก็คิดว่า "ว้าว ฮอลลีวูด
แห่งยุค 20 และ 30 พระเจ้าช่วย"

293
00:15:52,160 --> 00:15:54,746
ฉากเครื่องบิน การถ่ายทําหนังแอ็กชัน

294
00:15:57,040 --> 00:15:58,125
ไอ้บ้าเอ๊ย

295
00:15:59,960 --> 00:16:01,461
"บิน รัก บันลือโลก" คงเหมือน

296
00:16:01,545 --> 00:16:04,798
ถ้าฉันได้เป็นผู้กํากับ
ที่เพิ่งเข้ามาทําอะไรสักอย่าง

297
00:16:04,882 --> 00:16:09,178
แต่มันมีองค์ประกอบพวกนี้
ที่ผมชอบและเหมือนผม

298
00:16:09,261 --> 00:16:11,972
ทําไมพวกนี้ถึงดูอืดอาดขนาดนี้
นี่ไม่ใช่อย่างที่เคยเป็น

299
00:16:12,055 --> 00:16:14,183
เหมือนพวกเครื่องบินของเล่นเลย

300
00:16:16,518 --> 00:16:18,770
เรารู้สึกได้ถึงความเกี่ยวดอง

301
00:16:18,854 --> 00:16:22,024
ที่มาร์ตี้มีกับตัวละคร
ฮาวเวิร์ด ฮิวส์

302
00:16:22,524 --> 00:16:23,817
ไอ้เวรเอ๊ย

303
00:16:23,901 --> 00:16:25,235
{\an8}เขาเข้าใจขอบเขต...

304
00:16:25,319 --> 00:16:26,737
{\an8}(เคต แบลนเชตต์
นักแสดง "บิน รัก บันลือโลก")

305
00:16:26,820 --> 00:16:28,655
{\an8}ความทะเยอทะยานของตัวเองอย่างลึกซึ้ง

306
00:16:28,739 --> 00:16:32,034
{\an8}- อย่าบอกนะว่ามันทําไม่ได้
- แรงไจโรมันมากเกินไป

307
00:16:32,117 --> 00:16:34,494
ขืนให้เครื่องบินพวกนี้
บินหมุนควงละก็ ไม่รอดแน่

308
00:16:34,578 --> 00:16:37,831
มันเป็นไคลแมกซ์ของหนัง แฟรงก์
คุณต้องทําให้ได้

309
00:16:37,915 --> 00:16:39,875
ความรู้สึกตอนที่เขาเปิดบท

310
00:16:39,958 --> 00:16:42,377
แล้วมีหนัง "เฮลส์แองเจิลส์"
ที่ฮาวเวิร์ดกํากับ

311
00:16:42,461 --> 00:16:45,923
มันเขียน "ปีที่สาม" รู้สึกเขาพูดว่า
"ว้าว นี่แหละคนในแบบของผม"

312
00:16:46,006 --> 00:16:47,174
{\an8}("เฮลส์แองเจิลส์" ปีที่สาม)

313
00:16:47,257 --> 00:16:50,427
เขาไม่ยอมหยุด
จนกว่าจะทําทุกอย่างให้สมบูรณ์แบบ

314
00:16:50,511 --> 00:16:55,098
ขณะนี้ฮาวเวิร์ด ฮิวส์
กําลังตัดต่อภาพยนตร์ 25 ไมล์

315
00:16:55,182 --> 00:16:59,394
เขาหมกมุ่นเหมือนฮาวเวิร์ด ฮิวส์
มาร์ตี้หมกมุ่นอย่างมาก

316
00:16:59,770 --> 00:17:01,271
พิถีพิถันมาก

317
00:17:01,355 --> 00:17:06,401
ไม่พอ ไม่พอ
หมุดพวกนี้ต้องเป็นระนาบเดียวกัน

318
00:17:06,484 --> 00:17:08,694
ผมต้องการให้คว้านเจาะ
สกรูและข้อต่อทุกอัน

319
00:17:09,363 --> 00:17:12,281
เขามีภาพสตอรี่บอร์ดพวกนี้อยู่ในหัว

320
00:17:12,366 --> 00:17:16,954
บางทีก็ละเอียดยิบซึ่งมีอยู่ฉากนึง

321
00:17:17,037 --> 00:17:20,582
ที่เขายึดติดกับการถ่าย
จากทุกมุมกล้องที่ถ่ายได้

322
00:17:21,666 --> 00:17:24,962
จําได้ว่าตอนถ่าย "บิน รัก บันลือโลก"
ผมได้ขับสปรูซ กูสเป็นครั้งแรก

323
00:17:25,045 --> 00:17:27,214
มือจับคันบังคับ ใบหน้า

324
00:17:28,006 --> 00:17:29,842
แล้วก็มือจับคันบังคับ ตาขวา

325
00:17:30,425 --> 00:17:32,386
มือจับคันบังคับ ตาซ้าย

326
00:17:32,469 --> 00:17:34,555
ซูมพุ่งมาที่ดวงตาผม

327
00:17:34,638 --> 00:17:36,807
เหนือหัว ภาพมุมกว้าง

328
00:17:36,890 --> 00:17:39,726
และถ่ายแค่
ตอน "เร่งเครื่อง" อยู่สองวัน

329
00:17:40,185 --> 00:17:43,021
{\an8}(เบื้องหลัง "บิน รัก บันลือโลก")

330
00:17:43,105 --> 00:17:45,274
ผมนี่เกือบจะสติหลุด

331
00:17:45,357 --> 00:17:47,776
{\an8}พระเจ้า จะบ้าตาย

332
00:17:47,860 --> 00:17:50,320
{\an8}ฮาวเวิร์ด ฮิวส์เป็นคนบ้าอํานาจ

333
00:17:50,404 --> 00:17:52,531
และเป็นอัจฉริยะในสิ่งที่เขาทํา

334
00:17:52,614 --> 00:17:56,743
ข้อบกพร่องในตัวเขามีแค่นี้

335
00:17:56,827 --> 00:17:59,288
ซึ่งส่งผลเสียต่อเขา
มันเกี่ยวกับการควบคุมอย่างมาก

336
00:17:59,371 --> 00:18:00,581
ตรงนี้น่ะ บ็อบ

337
00:18:01,540 --> 00:18:02,958
และในการคุม...

338
00:18:03,041 --> 00:18:04,251
คุณปัดไม่โดน ตรงนี้

339
00:18:04,334 --> 00:18:08,046
เราควบคุมได้มากแค่ไหน
ควบคุมทุกอย่างได้หรือเปล่า

340
00:18:10,132 --> 00:18:13,343
คุณรู้สึกได้ไหม
ว่าน่าจะสร้างหนังกับลีโออีก

341
00:18:13,427 --> 00:18:16,388
รู้สึกได้ เพราะเราผ่าน
อะไรมาเยอะกับเรื่องนั้น

342
00:18:16,471 --> 00:18:18,390
เราเรียนรู้วิธีการทํางานร่วมกันน่ะ

343
00:18:19,308 --> 00:18:21,643
{\an8}ใน "จอมคนเมืองอหังการ์"
มันมีการคุยกันว่า

344
00:18:21,727 --> 00:18:23,729
{\an8}"เอาละ นี่เป็นครั้งแรก
ที่เราร่วมงานกัน"

345
00:18:23,812 --> 00:18:28,192
ในวัยนั้นผมคิดว่าผมอาจจะน่ารําคาญ
กับการถามคําถามของผม

346
00:18:28,275 --> 00:18:32,070
ตอนนั้นผมถามถึงตอนจบ
แรงบันดาลใจของตัวละครที่ผมเล่น

347
00:18:32,154 --> 00:18:35,949
หรือไม่เราก็กระโดดเข้าไป
แทนที่จะตู้มลงพื้น

348
00:18:36,033 --> 00:18:38,952
มันมีตอนที่เขาแสดงสายตาบอกว่า

349
00:18:41,580 --> 00:18:43,665
"เออ อืมๆ อ้อ โอเคๆ เข้าใจๆ"

350
00:18:44,082 --> 00:18:46,460
แล้วหลังเรื่อง "จอมคนฯ"
ผมก็ใช้เวลาสักพักถึงเข้าใจ

351
00:18:46,543 --> 00:18:48,921
ว่าเขาจะให้เราหาหลักของตัวเอง

352
00:18:49,838 --> 00:18:51,048
ฉัน...

353
00:18:51,131 --> 00:18:52,424
ฉันชอบทะเลทราย

354
00:18:52,508 --> 00:18:54,718
ผมจําได้ฉากหนึ่ง

355
00:18:54,801 --> 00:18:59,097
ตัวละครผมซึ่งเป็นโรคย้ําคิดย้ําทํา
ขังตัวเองอยู่ในห้องฉายหนัง

356
00:18:59,181 --> 00:19:01,391
{\an8}ผู้คนอยากให้เขาออกจากห้องฉาย

357
00:19:01,475 --> 00:19:03,977
{\an8}เลยส่งแคทารีน เฮปเบิร์น
เข้าไปคุยกับเขา

358
00:19:04,061 --> 00:19:06,188
ฮาวเวิร์ด ปลดล็อกประตูเดี๋ยวนี้

359
00:19:09,691 --> 00:19:11,151
แต่เขาเจอเธอไม่ได้

360
00:19:11,235 --> 00:19:14,988
ให้เธอเข้ามาไม่ได้
เพราะมีเชื้อโรคที่คิดไปเองพวกนี้

361
00:19:15,405 --> 00:19:16,740
ผมทําไม่ได้ ที่รัก

362
00:19:16,823 --> 00:19:19,868
จําได้ว่าผมเล่น
สิบ 20 หรืออาจจะ 30 เทคได้

363
00:19:19,952 --> 00:19:22,788
มีสิ่งที่ผิดมหันต์เลย
ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร

364
00:19:22,871 --> 00:19:24,540
เขาแสดงสีหน้าออกมา

365
00:19:24,623 --> 00:19:27,251
เขาไม่อยากบอกผม
ว่าต้องทํายังไง แต่มัน...

366
00:19:27,334 --> 00:19:31,463
เขาพูดแค่
"มันมีอะไรแปลกๆ แบบนี้ใช้ไม่ได้"

367
00:19:32,548 --> 00:19:34,550
เขาแสดงต่อไปเรื่อยๆ

368
00:19:34,633 --> 00:19:39,513
"ขอร้องเถอะนะ ผมต้องการคุณ
ขอร้องเถอะ ผมทรมานเหลือเกิน"

369
00:19:39,596 --> 00:19:44,017
"คุณอยากให้เธอเข้ามาไหม" "ไม่"
ผมบอกว่า "งั้นก็อย่า... งั้นก็..."

370
00:19:44,101 --> 00:19:46,311
ผมได้ยินคุณนะ เคที

371
00:19:48,063 --> 00:19:52,442
ผมได้ยินเสียงคุณตลอด
แม้แต่ในห้องนักบินที่ติดเครื่องยนต์

372
00:19:53,360 --> 00:19:56,864
ก็เพราะฉันเสียงดังมากไงล่ะ

373
00:19:57,990 --> 00:19:59,825
และผมก็คิดได้ว่า "อ้อ

374
00:20:00,534 --> 00:20:02,870
จริงสิ นี่คือการเป็นผู้ชายเต็มตัว"

375
00:20:02,953 --> 00:20:05,330
ผมดีใจแทนคุณนะ เคท

376
00:20:06,832 --> 00:20:08,333
ไปซะเถอะนะ ได้ไหม

377
00:20:08,417 --> 00:20:12,212
"ผมห่วงใยคุณ ผมรักคุณ
แต่แค่ไม่ใช่ตอนนี้น่ะ ที่รัก"

378
00:20:12,296 --> 00:20:16,425
ไปซะเถอะ แค่ตอนนี้เอง
เดี๋ยวผมก็เจอคุณแล้ว

379
00:20:16,508 --> 00:20:19,136
ผมคิดนะว่า
"โห ผมไม่เคยคิดเรื่องนั้นเลย"

380
00:20:19,219 --> 00:20:21,930
แต่มันไม่ใช่สิ่งที่เขาบอกให้ผมทํา

381
00:20:22,014 --> 00:20:25,434
มันเป็นสิ่งที่เขารู้
ด้วยสัญชาตญาณว่ามันผิด

382
00:20:25,517 --> 00:20:27,644
แต่เขาไม่บอกผมว่าต้องแสดงยังไง

383
00:20:27,728 --> 00:20:30,022
เขาอยากให้ผมหาวิธีเอาเอง

384
00:20:32,357 --> 00:20:35,944
การถ่ายทําเป็นไปด้วยดี
และผู้คนก็ชอบกันมาก

385
00:20:36,028 --> 00:20:38,405
เรื่องนี้ได้รับ
การเสนอชื่อเข้าชิง... ออสการ์

386
00:20:38,488 --> 00:20:40,949
- เข้าชิงออสการ์ 11 รางวัล
- ใช่ สู้ไม่ได้เลย

387
00:20:41,033 --> 00:20:42,034
เยี่ยมไปเลย

388
00:20:42,117 --> 00:20:44,203
เราถูกเสนอชื่อเข้าชิงเยอะเว่อร์

389
00:20:44,286 --> 00:20:45,913
("บิน รัก บันลือโลก" ของสกอร์เซซี
ได้เข้าชิง 11 รางวัล)

390
00:20:45,996 --> 00:20:49,625
{\an8}แล้วก็เกิดความสนใจ
กับการที่มาร์ตี้ไม่เคยได้รางวัลเลย

391
00:20:49,708 --> 00:20:52,085
{\an8}มาร์ติน สกอร์เซซี
เป็นศิลปินใหญ่ชาวอเมริกัน

392
00:20:52,169 --> 00:20:54,630
{\an8}ผู้ไม่เคยได้รางวัลออสการ์
ผู้กํากับยอดเยี่ยม

393
00:20:54,713 --> 00:20:58,425
"แท็กซี่ฯ" "นักชกฯ" "คนดีเหยียบฟ้า"
หลายต่อหลายเรื่อง แต่ไม่ได้ออสการ์

394
00:20:58,509 --> 00:21:00,802
ผมรู้สึกอยู่แล้วละ

395
00:21:00,886 --> 00:21:04,097
"มาเฟียดงระห่ํา"
ถูกฮอลลีวูดเมินใส่อย่างไม่ไยดี

396
00:21:04,181 --> 00:21:07,601
"แท็กซี่มหากาฬ"
ยิ่งแล้วใหญ่ มันเลวร้ายมากๆ

397
00:21:08,143 --> 00:21:11,104
เชรเดอร์ไม่ถูกเสนอชื่อ ผมก็ด้วย
"นักชกเลือดอหังการ์" มันต่างออกไป

398
00:21:11,647 --> 00:21:13,690
{\an8}ทุกคนคิดว่ามาร์ตี้จะได้
รางวัลจาก "นักชกเลือดอหังการ์"

399
00:21:13,774 --> 00:21:16,276
{\an8}ทีมงานถึงให้คิง วิดอร์
ออกมามอบรางวัลให้เขา

400
00:21:16,360 --> 00:21:18,820
{\an8}เพราะคนรู้ว่า
เขาเป็นเหมือนที่ปรึกษาให้มาร์ตี้

401
00:21:20,364 --> 00:21:23,659
{\an8}และผู้ชนะได้แก่โรเบิร์ต เรดฟอร์ด...

402
00:21:23,742 --> 00:21:26,912
{\an8}เขาน่าจะได้รับ
รางวัลผู้กํากับยอดเยี่ยมเป็นกะตั้ก

403
00:21:26,995 --> 00:21:28,747
{\an8}ถูกเสนอชื่อเข้าชิงอยู่หลายครั้ง

404
00:21:28,830 --> 00:21:30,916
{\an8}แบร์รี เลวินสัน "เรนแมน"

405
00:21:31,625 --> 00:21:34,002
{\an8}เควิน คอสต์เนอร์ "แดนเซสวิธวูล์ฟ"

406
00:21:34,086 --> 00:21:37,256
"จอมคนฯ" ดีมาก เพราะเรา
ได้เข้าชิง 11 รางวัล แต่แพ้หมดเลย

407
00:21:38,298 --> 00:21:41,051
{\an8}โรมัน โปลันสกี

408
00:21:41,134 --> 00:21:44,930
{\an8}กับ "บิน รัก บันลือโลก"
ผมคิดว่า "เขาอาจให้รอบนี้ก็ได้"

409
00:21:45,013 --> 00:21:47,099
{\an8}คุณตั้งตารอรับออสการ์ไหมคะ

410
00:21:48,183 --> 00:21:51,478
ผมตั้งตารอด้วยอาการสั่นเทาน่ะ

411
00:21:51,562 --> 00:21:53,063
ยอมรับเถอะ นี่เป็นหนังฟอร์มยักษ์

412
00:21:53,146 --> 00:21:55,774
เป็นหนังที่หวังว่า
ทางสถาบันจะเห็นคุณค่า

413
00:21:55,858 --> 00:21:56,859
จริงแท้แน่นอน

414
00:21:56,942 --> 00:22:00,195
ถ้ามันเกิดขึ้นตอนนี้
มันจะเป็นสิ่งที่พิเศษมากๆ

415
00:22:00,696 --> 00:22:03,282
{\an8}นั่นเป็นงานออสการ์
ครั้งแรกที่ผมได้ไป

416
00:22:03,365 --> 00:22:05,784
{\an8}ผมนั่งอยู่ข้างหลังเขา จําได้ว่า...

417
00:22:05,868 --> 00:22:07,160
{\an8}(คริสโตเฟอร์ ดอนเนลลี ผู้จัดการ)

418
00:22:07,244 --> 00:22:08,328
{\an8}เคต แบลนเชตต์ได้รางวัล

419
00:22:08,412 --> 00:22:10,330
{\an8}เคต แบลนเชตต์ "บิน รัก บันลือโลก"

420
00:22:10,414 --> 00:22:11,707
{\an8}เทลม่า สกูนเมเกอร์ได้รางวัล

421
00:22:11,790 --> 00:22:15,002
{\an8}รางวัลนี้จะเป็นของฉัน
หรือของคุณก็ไม่ต่างกันนะ มาร์ตี้

422
00:22:15,085 --> 00:22:17,838
เครื่องแต่งกายได้ ใช่ไหม
ทุกสาขาได้รางวัลๆ

423
00:22:17,921 --> 00:22:20,424
และรางวัลออสการ์เป็นของ...

424
00:22:22,759 --> 00:22:26,305
{\an8}คลินต์ อีสต์วุด
"เวทีแห่งฝัน วันแห่งศักดิ์ศรี"

425
00:22:26,388 --> 00:22:28,974
{\an8}คุณอยากได้ออสการ์
สาขาผู้กํากับมากแค่ไหน

426
00:22:29,683 --> 00:22:32,269
ผม โดยส่วนตัวแล้ว...

427
00:22:33,228 --> 00:22:34,980
เวลานั้นมันผ่านไปแล้วนะ ผมว่า

428
00:22:36,356 --> 00:22:39,109
{\an8}ฉันว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะความรุนแรง

429
00:22:39,193 --> 00:22:41,153
{\an8}แต่ก็เป็นเพราะเขา...

430
00:22:41,236 --> 00:22:42,779
{\an8}(เทลม่า สกูนเมเกอร์
ผู้ตัดต่อและลําดับภาพยนตร์)

431
00:22:42,863 --> 00:22:44,823
{\an8}ไม่ชอบการสื่อความแบบตรงๆ ทื่อๆ

432
00:22:44,907 --> 00:22:48,202
เขาไม่อยากบอกว่าคุณควรคิดยังไง
ซึ่งหนังหลายเรื่องเป็นแบบนั้น

433
00:22:48,285 --> 00:22:50,662
หนังหลายเรื่องบอกว่าควรคิดยังไง
เขาไม่อยากทําแบบนั้น

434
00:22:50,746 --> 00:22:52,247
{\an8}เขาอยากให้คุณรู้สึกเอง

435
00:22:52,331 --> 00:22:56,293
{\an8}เอกลักษณ์ของเขา
คือจบแบบไม่มีคติสอนใจ

436
00:22:56,376 --> 00:22:58,337
{\an8}เขาไม่ค่อยสนใจที่จะ...

437
00:22:58,420 --> 00:22:59,630
{\an8}(โจดี ฟอสเตอร์
นักแสดง "แท็กซี่มหากาฬ")

438
00:22:59,713 --> 00:23:02,341
{\an8}บอกว่าเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอะไร

439
00:23:03,050 --> 00:23:06,720
หนังของเขาเกี่ยวกับเรื่องของตัวเรา

440
00:23:06,803 --> 00:23:09,223
{\an8}ที่เราไม่มีวันเข้าใจ
โดยไม่มีการวิเคราะห์

441
00:23:09,306 --> 00:23:12,059
{\an8}แต่นําเสนอออกไป แค่บอกว่า
"นี่เป็นความรู้สึกของผม

442
00:23:12,142 --> 00:23:15,103
{\an8}นี่เป็นความรู้สึกของผมตอนนี้"
และเขาก็ใส่ตัวละครลงไป

443
00:23:15,187 --> 00:23:17,731
{\an8}และเราต้องมาตีความเอาเอง
ต้องทําความเข้าใจเอง

444
00:23:17,814 --> 00:23:19,107
{\an8}("นิวยอร์ก นิวยอร์ก" ปี 1977)

445
00:23:19,191 --> 00:23:21,527
{\an8}เหมือนกับ
ผมจําได้ว่า "นิวยอร์ก นิวยอร์ก"

446
00:23:21,610 --> 00:23:24,988
{\an8}ตอนถ่ายทําฉากจบ
ผมให้พวกเขาเดินจากกันไป

447
00:23:25,072 --> 00:23:26,073
จอร์จ ลูคัสบอกว่า

448
00:23:26,156 --> 00:23:29,826
"ถ้าพวกเขาอยู่ด้วยได้
จะได้ยอดขายตั๋วอีกสิบล้านดอลลาร์"

449
00:23:29,910 --> 00:23:31,078
เขาพูดถูก

450
00:23:31,787 --> 00:23:33,121
ถูกเผงเลย

451
00:23:33,622 --> 00:23:38,043
แต่ผมไม่สามารถ... พูดได้ว่า
"เดี๋ยวจบแบบสมหวังให้" ไม่รู้สิ

452
00:23:39,127 --> 00:23:42,172
เพราะฉะนั้นผมไม่เหมาะกับฮอลลีวูด

453
00:23:42,256 --> 00:23:44,091
ผมไม่มีแนวความคิดแบบนั้น

454
00:23:44,883 --> 00:23:48,387
ถึงผมจะชื่นชมมันเหลือเกิน
ส่วนหนึ่งผมก็อยากจะเป็นแบบนั้น

455
00:23:48,470 --> 00:23:51,974
แต่ที่มาของผมไม่ได้เป็นแบบนั้น
ผมไม่รู้ว่าผม...

456
00:23:52,057 --> 00:23:53,267
ผมก็ทําแบบของผมน่ะ

457
00:23:53,350 --> 00:23:55,269
{\an8}ใช่ เอาเลย เมื่อไหร่เมื่อนั้น

458
00:23:55,644 --> 00:23:57,312
{\an8}พร้อมนะ และแอ็กชัน

459
00:23:57,729 --> 00:23:59,356
ดีแล้ว หนู ดีมากเลย หนู

460
00:23:59,439 --> 00:24:00,274
โอเค

461
00:24:04,653 --> 00:24:06,905
ดีแล้วๆ เอาละ ดี โอเค

462
00:24:07,406 --> 00:24:09,616
ผมได้บทเรื่องนี้มา มันโดนใจผมมาก

463
00:24:09,700 --> 00:24:11,827
เป็นเรื่องของแก๊งนักเลงบ้าบิ่น
"ภารกิจโหด แฝงตัวโค่นเจ้าพ่อ"

464
00:24:11,910 --> 00:24:14,913
และมันก็เกี่ยวกับ...
เกี่ยวกับคนที่ให้ข้อมูล...

465
00:24:14,997 --> 00:24:18,625
{\an8}("โนตส์ออนแอนอเมริกัน
ฟิล์มไดเร็กเตอร์แอทเวิร์ก" ปี 2005)

466
00:24:18,709 --> 00:24:21,628
{\an8}ที่อยู่ในโลกของตํารวจบอสตัน
และโลกมืดของบอสตัน

467
00:24:21,712 --> 00:24:24,923
{\an8}แจ็ก นิโคลสันเล่นเป็นหัวหน้าแก๊ง

468
00:24:25,424 --> 00:24:29,219
และมันก็... ผมว่ามันก็เหมือน
หนังเรื่องอื่นๆ ที่ผมทํานะ

469
00:24:30,512 --> 00:24:31,638
{\an8}("ภารกิจโหด แฝงตัวโค่นเจ้าพ่อ"
ปี 2006)

470
00:24:31,722 --> 00:24:34,558
{\an8}และแจ็กเนี่ย ผมรู้จักเขามาหลายปี
แต่ไม่เคยร่วมงานกัน

471
00:24:34,641 --> 00:24:38,103
{\an8}ตอนผมเอาบทให้เขา
เขาโทรกลับมาบอกว่า...

472
00:24:38,187 --> 00:24:40,856
คําแรกที่เขาพูดคือ
"หาบทให้เล่นหน่อยสิ"

473
00:24:41,398 --> 00:24:44,359
{\an8}และผมก็คิดได้ว่า ใช่สิ
ตัวละครนี้ถูกเขียนขึ้นมา

474
00:24:44,443 --> 00:24:46,904
{\an8}ในลักษณะที่ว่า "ฉันใหญ่"

475
00:24:46,987 --> 00:24:49,281
{\an8}สิ่งแรกที่มันเขียนคือ
"อ้อ เขาจะแต่งตัวภูมิฐาน"

476
00:24:49,364 --> 00:24:51,283
ไม่ละ อย่าทําแบบนั้นเลย

477
00:24:51,700 --> 00:24:52,993
ให้เขาดูเถื่อนๆ เถอะ

478
00:24:53,076 --> 00:24:58,207
คนเราไม่ว่ามองอะไร
ก็ทําให้เป็นประโยชน์ได้ทั้งนั้น

479
00:24:58,290 --> 00:25:00,959
"ภารกิจโหดฯ" เกี่ยวกับ
ความขัดแย้งทางศีลธรรมมาก

480
00:25:01,043 --> 00:25:03,128
และความรู้สึกเชื่อใจ
และคนที่เราไว้ใจ

481
00:25:03,212 --> 00:25:08,509
เพราะตอนนั้นเราได้ทําสงคราม
บนพื้นฐานของข้อกล่าวหาที่สร้างขึ้น

482
00:25:08,592 --> 00:25:10,260
{\an8}(สุนทรพจน์ "แกนแห่งความชั่วร้าย"
ปี 2002)

483
00:25:10,344 --> 00:25:12,971
{\an8}รัฐบาลอิรักได้วางแผน
ที่จะพัฒนาเชื้อแอนแทรกซ์...

484
00:25:13,055 --> 00:25:15,015
ผมเรียกมันว่าจุดเริ่มต้นทางศีลธรรม

485
00:25:15,098 --> 00:25:16,308
และอาวุธนิวเคลียร์

486
00:25:16,391 --> 00:25:20,604
และ "ภารกิจโหดฯ" สะท้อนเรื่องนั้น
ทุกคนต่างเอาเรื่องของกันและกันไปบอก

487
00:25:20,687 --> 00:25:23,899
เขาจะเอาข้อมูลไปบอกเอฟบีไอ

488
00:25:23,982 --> 00:25:26,276
ฉันคุยกับเอฟบีไออยู่แล้ว

489
00:25:27,319 --> 00:25:28,529
ตํารวจรู้เหรอว่าฉันเป็นใคร

490
00:25:28,946 --> 00:25:32,032
ใน "ร้อนรัก หักเหลี่ยมคาสิโน"
เขามีศีลธรรมพอที่จะรู้ว่าตัวเองชั่ว

491
00:25:32,991 --> 00:25:34,326
ใน "ภารกิจโหดฯ"...

492
00:25:35,911 --> 00:25:37,412
มันเลยขั้นไร้ศีลธรรมไปอีก

493
00:25:40,707 --> 00:25:42,835
เราทําการทดลองฉายหนังที่ชิคาโก

494
00:25:42,918 --> 00:25:44,878
มันดีมาก
อย่างกับคอนเสิร์ตเพลงร็อกเลย

495
00:25:44,962 --> 00:25:47,965
ขําให้ถูกที่ กรีดร้องให้ถูกที่

496
00:25:51,385 --> 00:25:55,472
มันเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยม
ครั้งหนึ่งในชีวิตผมเลย คืนนั้นน่ะ

497
00:25:57,140 --> 00:25:59,393
แต่แล้วทางค่ายก็เข้ามา พวกเขาไม่ชอบ

498
00:26:00,394 --> 00:26:02,604
พวกเขาอยากให้
คนหนึ่งในนั้นมีชีวิตอยู่

499
00:26:03,730 --> 00:26:04,606
ครับ

500
00:26:04,690 --> 00:26:08,026
พวกเขารู้สึกว่าบิลลี
ตัวละครที่ลีโอแสดงควรจะมีชีวิตอยู่

501
00:26:08,110 --> 00:26:10,195
มาร์ตี้ยืนกรานว่าทําแบบนั้นไม่ได้

502
00:26:10,279 --> 00:26:13,657
ผมถามว่า "ทําไมพวกนั้นอยากให้ไม่ตาย"
เขาบอกว่า "ก็เขามีแฟรนไชส์ไง"

503
00:26:13,740 --> 00:26:16,201
ไปได้ไม่สวยเลย ไปได้ไม่สวยเลย

504
00:26:16,285 --> 00:26:17,160
{\an8}มาร์ตี้แค่บอกว่า...

505
00:26:17,244 --> 00:26:18,161
{\an8}(เจย์ ค็อกส์ คนเขียนบทและเพื่อน)

506
00:26:18,245 --> 00:26:22,416
{\an8}"คุณไม่อยากให้เขาตายตอนจบ
รู้ไหมตอนที่ผมอ่านบทเนี่ย

507
00:26:22,499 --> 00:26:26,378
ผมชอบตรงนี้ที่สุด
ทุกคนตายหมด ผมว่ามันเยี่ยมไปเลย

508
00:26:26,461 --> 00:26:30,382
และผมก็คิดว่า 'ผมอยากทําเรื่องนี้'
ผม มาร์ตี้ มาร์ติน สกอร์เซซี

509
00:26:30,465 --> 00:26:33,594
คุณแน่ใจเหรอว่าอยากให้
มาร์ติน สกอร์เซซีทําหนังเรื่องนี้"

510
00:26:33,677 --> 00:26:38,515
ตอนนั้นทุกคนหัวเราะกัน
เถียงชนะ และเขาก็ได้ตอนจบที่ต้องการ

511
00:26:39,183 --> 00:26:40,893
ฆ่าฉันซะเถอะ

512
00:26:42,269 --> 00:26:44,354
ไม่ใช่ว่า "อ้อ เราชนะ เราชนะคุณได้"

513
00:26:44,438 --> 00:26:46,732
ไม่ใช่แบบนั้น ผมเสียใจนะ

514
00:26:47,441 --> 00:26:48,609
ฉันจะฆ่านาย

515
00:26:48,692 --> 00:26:51,528
ทางค่ายไม่ชอบหนังเลย

516
00:26:52,487 --> 00:26:55,073
พวกเขาต้องการแฟรนไชส์ ผมเข้าใจๆๆ

517
00:26:56,658 --> 00:26:59,494
และผมก็ให้พวกเขาไม่ได้
ผมไม่ให้พวกเขาหรอก

518
00:26:59,578 --> 00:27:02,456
พวกเขาโกรธผมมาก
และผมก็รู้สึกแย่กับเรื่องทั้งหมด

519
00:27:02,539 --> 00:27:05,834
{\an8}ผมคิดได้ว่า "นี่ มันไม่มีทางที่ฉัน
จะสร้างหนังกับค่ายหนังได้แล้ว"

520
00:27:06,543 --> 00:27:09,087
{\an8}แต่เราได้รับ
การเสนอชื่อเข้าชิงออสการ์

521
00:27:10,339 --> 00:27:14,927
ผมนึกไม่ถึงเลย
เพราะมันเป็นหนังที่โหด บ้า หยาบคาย

522
00:27:15,886 --> 00:27:19,181
{\an8}เราสามคนมาอยู่ตรงนี้
เพราะเรารู้ว่ามันรู้สึกดีแค่ไหน

523
00:27:19,264 --> 00:27:21,099
{\an8}ที่ได้รางวัลออสการ์ด้านการกํากับ

524
00:27:21,183 --> 00:27:22,935
{\an8}(ฟรานซิส ฟอร์ด คอปโปลา
จอร์จ ลูคัส, สตีเวน สปีลเบิร์ก)

525
00:27:23,018 --> 00:27:25,270
คืนออสการ์ของ "ภารกิจโหดฯ" คือว่า...

526
00:27:25,354 --> 00:27:27,731
มีฟรานซิส สตีเวนและจอร์จ ลูคัส

527
00:27:27,814 --> 00:27:30,984
ซึ่งเขาเติบโตในวงการด้วยกัน
มาเป็นคนประกาศรางวัล

528
00:27:31,068 --> 00:27:32,110
ผมคิดเลย "เกิดอะไรขึ้น"

529
00:27:32,194 --> 00:27:33,904
และรางวัลออสการ์เป็นของ...

530
00:27:34,738 --> 00:27:36,365
มาร์ติน สกอร์เซซี

531
00:27:52,256 --> 00:27:53,924
ขอบคุณครับ

532
00:27:56,552 --> 00:27:57,761
ขอบคุณครับ

533
00:27:59,346 --> 00:28:01,223
ขอบคุณๆ

534
00:28:01,306 --> 00:28:04,601
ขอบคุณครับ เชิญครับๆ ขอบคุณๆ

535
00:28:05,060 --> 00:28:08,605
ช่วยตรวจซองดูอีกทีซิ

536
00:28:08,689 --> 00:28:09,773
ขอบคุณ ก็...

537
00:28:09,857 --> 00:28:13,902
ผมรู้สึกตื้นตัน
ที่ได้รับเกียรติจากออสการ์...

538
00:28:14,486 --> 00:28:18,782
ผมประหลาดใจสุดๆ
ที่หนังเรื่องนั้นได้รับการยอมรับ

539
00:28:18,866 --> 00:28:20,742
แต่ปัญหาคือผมมางานนี้เรื่อยเลย

540
00:28:21,702 --> 00:28:23,829
และ... ภาวนาเถอะนะ

541
00:28:23,912 --> 00:28:25,998
คนชอบมองไปรอบๆ พูดว่า
"เขามาอีกแล้ว อะไรเนี่ย"

542
00:28:26,081 --> 00:28:28,458
ตลอดหลายปีมานี้
ผู้คนมากมายหวังให้ผมได้รางวัลนี้

543
00:28:28,542 --> 00:28:31,044
คนแปลกหน้าน่ะ
ผมเดินอยู่ที่ถนน คนก็จะพูด

544
00:28:31,128 --> 00:28:35,090
ผมเข้าห้องหมอ เข้าลิฟต์
หรืออะไรก็ตาม คนก็พูด

545
00:28:35,174 --> 00:28:37,759
"คุณควรได้รางวัลนะ"
ผมเข้าไปเอกซ์เรย์ "คุณควรได้รางวัล"

546
00:28:37,843 --> 00:28:39,511
และ... ผมก็ขอบคุณ

547
00:28:39,595 --> 00:28:43,140
ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
จริงๆ นะ ผมไม่รู้จริงๆ

548
00:28:43,223 --> 00:28:44,892
แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว

549
00:28:44,975 --> 00:28:47,936
ตอนที่เขาประกาศชื่อคุณ

550
00:28:48,020 --> 00:28:52,482
คําว่า "ในที่สุด"
มันผุดขึ้นในความคิดไหมคะ

551
00:28:52,566 --> 00:28:53,859
เป็นคําถามที่ดีนะ

552
00:28:53,942 --> 00:28:56,445
มองในแง่ขําๆ
ดีนะที่ผมไม่ได้รับก่อนหน้านี้

553
00:28:56,528 --> 00:29:01,408
เพราะผมว่าจุดอ่อนเรื่องความอหังการ
ของผมคงจะปรากฏออกมา

554
00:29:01,491 --> 00:29:04,786
ไม่รู้ว่าผมจะเข้มแข็งพอไหม
ถ้าได้รับก่อนหน้านี้ บอกตรงๆ เลย

555
00:29:04,870 --> 00:29:06,580
และผมดีใจที่มันเป็นแบบนี้

556
00:29:06,663 --> 00:29:10,000
และพอผมเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเขา
ใบหน้าของสตีเวนน่ะ

557
00:29:10,083 --> 00:29:13,629
ผมบอกเลย "อ้อ รู้ไหม...
ต้องมีอะไรแน่ๆ"

558
00:29:13,712 --> 00:29:18,050
แต่ผมดีใจนะ ผมดีใจ
ถึงจะใช้เวลานาน แต่ก็คุ้มค่า

559
00:29:20,344 --> 00:29:23,430
เมื่อมี "ภารกิจโหด
แฝงตัวโค่นเจ้าพ่อ"

560
00:29:23,514 --> 00:29:27,184
ในแง่หนึ่ง งานหนัง
ก็วิ่งเข้าหาเขาอย่างเป็นทางการ

561
00:29:29,144 --> 00:29:31,980
เขาสร้างหนังพวกนี้
เพื่อให้เขาได้ไปต่อ

562
00:29:32,064 --> 00:29:35,442
และลีโอ...

563
00:29:35,526 --> 00:29:41,406
โชคดีที่มีทั้งพรสวรรค์
และความสามารถทางการค้า

564
00:29:41,490 --> 00:29:45,369
ที่ทําให้มาร์ตี้
มีฐานทางการค้าที่มั่นคง

565
00:29:46,703 --> 00:29:48,121
ซึ่งเขาไม่เคยมีเลย

566
00:29:49,581 --> 00:29:53,585
โอกาสแบบนี้หายาก
ที่ได้คนโด่งดังขนาดนี้และดีแบบนี้

567
00:29:58,090 --> 00:30:01,927
เขาไม่กลัว
เขาเข้าไปอยู่ในพื้นที่พวกนี้ตลอด

568
00:30:02,803 --> 00:30:04,972
และเขาก็ไม่มีขีดจํากัดในทางนั้นด้วย

569
00:30:05,889 --> 00:30:11,103
ลักษณะทางอารมณ์ที่เกิดขึ้น
ใน "ภารกิจโหดฯ" นั่นคือหลักสําคัญ

570
00:30:11,186 --> 00:30:15,107
และพอได้ทําแล้ว เราจึงตัดสินใจ
ที่อยากจะร่วมกันทําหนังอีกสักเรื่อง

571
00:30:16,066 --> 00:30:17,734
{\an8}(ลีโอนาร์โด ดิแคพรีโอ
"เกาะนรกซ่อนทมิฬ")

572
00:30:17,818 --> 00:30:20,529
{\an8}นี่เป็นบทหนังที่ตีความยาก

573
00:30:20,612 --> 00:30:24,116
เพราะมันเกี่ยวกับอัตถิภาวนิยม
และเกี่ยวข้องกับความฝัน

574
00:30:24,199 --> 00:30:25,617
{\an8}ไม่เป็นไร

575
00:30:25,701 --> 00:30:29,246
{\an8}("เกาะนรกซ่อนทมิฬ" ปี 2010)

576
00:30:29,329 --> 00:30:31,248
{\an8}และฝันร้ายของคนคนหนึ่ง

577
00:30:31,331 --> 00:30:34,209
{\an8}ที่เข้ามาอยู่ในความคิด
ของคนบางคนที่วิกลจริต

578
00:30:34,293 --> 00:30:35,919
แต่คนดูไม่รู้

579
00:30:37,004 --> 00:30:41,800
มันเป็นการปะติดปะต่อกันของ
เรื่องบ้าต่างๆ ที่เกิดขึ้น

580
00:30:41,884 --> 00:30:43,927
และตัวละครต่างๆ ก็สลับกันเข้าออก

581
00:30:44,011 --> 00:30:45,596
บอกซิว่าพวกนั้นพานายมาได้ยังไง

582
00:30:45,679 --> 00:30:47,514
พวกนั้นรู้อยู่แล้ว

583
00:30:47,598 --> 00:30:49,016
ไม่เข้าใจเหรอ

584
00:30:49,099 --> 00:30:52,394
ทุกอย่างที่นายคิดจะทํา
แผนการทั้งหมดของนายน่ะ

585
00:30:52,477 --> 00:30:56,481
นี่เป็นเกม ทั้งหมดนี้เพื่อนายเลยละ

586
00:30:57,024 --> 00:30:58,859
นายจะไม่ได้สืบเรื่องอะไรหรอก

587
00:30:59,318 --> 00:31:01,737
นายมันก็แค่หนูที่ติดอยู่ในเขาวงกต

588
00:31:02,779 --> 00:31:04,990
มันเป็นหนังที่
ทําแล้วสะเทือนอารมณ์มาก

589
00:31:05,073 --> 00:31:07,117
เราไม่รู้ว่ากําลังเล่า...

590
00:31:07,201 --> 00:31:10,162
ความจริงของเรื่องราว
หรือมันเป็นจินตนาการ

591
00:31:10,245 --> 00:31:11,538
มันเป็นความเพ้อฝันไหม

592
00:31:11,622 --> 00:31:13,957
เป็นภาพลวงตาของเขาหรือเปล่า
เราไม่รู้แล้ว

593
00:31:15,459 --> 00:31:18,086
ขณะที่พวกนักแสดงท่องบทกัน
เราก็มาคิดได้ว่า

594
00:31:18,170 --> 00:31:20,839
"เดี๋ยวนะ
บรรทัดนี้อาจแปลได้สามอย่าง"

595
00:31:22,674 --> 00:31:24,051
มันทําให้ผม...

596
00:31:24,510 --> 00:31:26,094
ผม...

597
00:31:26,803 --> 00:31:29,848
ผมเกิดอาการตื่นตระหนกเป็นเวลายาวนาน

598
00:31:31,642 --> 00:31:32,559
มาเลย

599
00:31:33,393 --> 00:31:37,523
ผมถอดเสื้อจากไม้แขวนเอามาใส่ไม่ได้

600
00:31:37,606 --> 00:31:40,317
ผมเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองหัวใจจะวาย

601
00:31:41,026 --> 00:31:42,945
แล้วผมก็นั่งลงและรู้สึกว่าจะ...

602
00:31:43,028 --> 00:31:44,780
หายใจไม่ออกและไม่สามารถ...

603
00:31:45,614 --> 00:31:46,990
และมันจะเกิดขึ้น...

604
00:31:51,286 --> 00:31:55,123
วันๆ นึงเป็นหลายครั้ง
แล้วก็ทํางานไม่ได้เลย

605
00:31:56,667 --> 00:32:03,090
มันเหมือนกึ่งๆ สติแตกน่ะ
เป็นเพราะโลกที่มันพาผมเข้าไป

606
00:32:03,632 --> 00:32:05,259
ผมอยากออกมาจากตรงนั้น

607
00:32:07,177 --> 00:32:10,889
ผมจําได้ว่าอารมณ์เขาแปรปรวนอย่างหนัก

608
00:32:10,973 --> 00:32:11,932
มันแทบจะ

609
00:32:12,015 --> 00:32:15,394
เหมือนตัวละครพีนัตส์ตัวนึง
ที่มีเมฆฝนอยู่เหนือหัว

610
00:32:15,477 --> 00:32:19,106
ผมเข้าใจดีมาก มันเป็นประสบการณ์
ที่โดดเดี่ยวมากในการสร้างหนัง

611
00:32:19,189 --> 00:32:21,400
คุณจมอยู่กับความคิดของตัวเอง

612
00:32:21,483 --> 00:32:26,947
คิดถึงงานงานเดียวทั้งวันทั้งคืน

613
00:32:27,531 --> 00:32:30,617
เขาถึงเป็นผู้กํากับที่ดี
เพราะเขาอินไปกับมัน

614
00:32:30,701 --> 00:32:35,330
เขารู้สึกถึงความเจ็บปวด
และ... อย่างรุนแรงเลย

615
00:32:36,707 --> 00:32:40,961
ดูออกเลยว่าเขาจะอินกับหนังพวกนี้มาก

616
00:32:41,044 --> 00:32:44,506
{\an8}เราเห็นได้เลยว่าเขาแทบจะเหมือน
ผู้กํากับที่เข้าถึงบทบาทในแง่นั้น

617
00:32:45,340 --> 00:32:48,760
ผมได้เห็นรูปเขาในกองถ่าย
"คนดีเหยียบฟ้า" หรือ "คาสิโน"

618
00:32:48,844 --> 00:32:51,138
ซึ่งเขาแต่งตัวเหมือนแก๊งมาเฟีย

619
00:32:51,805 --> 00:32:54,391
ผมได้เห็นรูปเขาในกองถ่าย "อลิซ"

620
00:32:54,474 --> 00:32:57,144
และเขาก็ใส่เสื้อเชิ้ตคาวบอย

621
00:32:57,853 --> 00:32:59,980
เราจะได้เห็นในหนังแทบทุกเรื่อง

622
00:33:01,523 --> 00:33:04,985
เขาเอาตัวเองไปผูกติดกับงาน
และการทําแบบนั้นมันอันตราย

623
00:33:05,068 --> 00:33:06,695
อันตรายสุดๆ

624
00:33:07,946 --> 00:33:11,116
ตอนถ่าย "เกาะนรกฯ"
ไม่รู้ทําไมเรื่องนั้นมันดิ่งลงไปอีก

625
00:33:11,200 --> 00:33:14,578
ไม่รู้ว่ามันเป็นหนังที่ดีหรือแย่
ผมแค่บอกว่ามันดิ่งลงไปอีก

626
00:33:14,661 --> 00:33:19,291
และบางที... เรื่องราวในชีวิตส่วนตัวผม
ก็กําลังเป็นไปในทางเดียวกันด้วย

627
00:33:20,375 --> 00:33:22,002
มีคนป่วย

628
00:33:22,085 --> 00:33:24,880
ลูกกําลังโต เราก็แก่ตัวลง

629
00:33:24,963 --> 00:33:29,676
ตอนนี้มีหน้าที่รับผิดชอบบางอย่าง
ที่เราไม่เคยคิดถึง

630
00:33:30,219 --> 00:33:32,888
ทุกเรื่องมันประดังประเดตอน...

631
00:33:34,681 --> 00:33:35,891
คือว่า...

632
00:33:35,974 --> 00:33:39,186
ความกลัวเข้าครอบงําและจับตัวเราไว้

633
00:33:39,269 --> 00:33:41,730
แล้วมันก็ส่งผลอะไรบางอย่างจริงๆ

634
00:33:41,813 --> 00:33:43,440
ในที่สุดก็หลุดออกมาได้

635
00:33:44,066 --> 00:33:45,192
สุดท้ายผมก็หลุดออกมาได้

636
00:33:45,275 --> 00:33:47,861
- คุณหลุดออกมายังไง
- เราถ่ายเสร็จ

637
00:33:48,529 --> 00:33:50,906
จากการร่วมงานกับเขา
ในหนังหลายๆ เรื่อง

638
00:33:50,989 --> 00:33:52,783
ผมไม่ได้เก็บเรื่องไหนมาใส่ใจเลย

639
00:33:53,408 --> 00:33:55,035
แต่ก็ใช่ เขา...

640
00:33:55,744 --> 00:33:58,247
อารมณ์เขาแย่สุดๆ
ตอนถ่ายหนังเรื่องนั้น

641
00:33:58,330 --> 00:34:00,749
แล้วก็อารมณ์ดีสุดๆ
ตอนถ่าย "คนจะรวย ช่วยไม่ได้"

642
00:34:01,166 --> 00:34:03,627
{\an8}หนึ่ง สอง...

643
00:34:03,710 --> 00:34:04,962
{\an8}("คนจะรวย ช่วยไม่ได้" ปี 2013)

644
00:34:05,045 --> 00:34:06,338
{\an8}สาม

645
00:34:06,421 --> 00:34:08,422
ผมชื่อจอร์แดน เบลฟอร์ต

646
00:34:08,507 --> 00:34:09,842
ไม่ใช่คนนี้

647
00:34:09,925 --> 00:34:11,051
คนนี้ต่างหาก นี่ผมเอง

648
00:34:11,134 --> 00:34:13,971
เป็นครั้งแรกที่เราได้รับโอกาส

649
00:34:14,054 --> 00:34:18,433
ให้ทําภาพยนตร์ขนาดใหญ่เกี่ยวกับ
เรื่องคาวโลกีย์และความเกินพอดี

650
00:34:18,851 --> 00:34:21,978
ช่วงเวลานี้ ปลายยุค 80
ต้นยุค 90 ที่วอลสตรีต

651
00:34:22,062 --> 00:34:25,274
เหมือนอาณาจักรโรมันที่ผิดเพี้ยนไป

652
00:34:25,357 --> 00:34:28,610
แทบจะเหมือนกาลิกุลาในยุคปัจจุบัน

653
00:34:28,694 --> 00:34:30,737
หนังเกี่ยวกับคนพวกนี้

654
00:34:30,821 --> 00:34:35,576
ที่มุ่งมั่นเต็มที่อยู่กับ
ระบบทุนนิยมและการหาเงินมากขึ้น

655
00:34:36,409 --> 00:34:38,704
เงินไม่ได้แค่ซื้อชีวิตที่ดีขึ้น

656
00:34:38,786 --> 00:34:41,164
อาหารเลิศๆ รถหรูๆ จิ๋มเด็ดๆ

657
00:34:41,248 --> 00:34:43,417
แต่ยังทําให้เป็นคนที่ดีกว่าได้ด้วย

658
00:34:43,958 --> 00:34:46,170
และนี่เป็นเรื่องจริง
คนที่มีตัวตนจริง

659
00:34:47,588 --> 00:34:49,214
เขาพาดูบ้าน

660
00:34:49,297 --> 00:34:52,926
เขาเดินออกมา
ถือแก้วน้ําส้มหรืออะไรสักอย่าง

661
00:34:53,010 --> 00:34:57,097
ผมกินเควลูดวันละสิบถึง 15 ครั้ง
เพื่อรักษาอาการปวดหลัง

662
00:34:57,181 --> 00:34:59,892
เขาถามว่า
"จะให้ทํายังไงกับแก้วน้ําส้ม"

663
00:34:59,975 --> 00:35:01,977
ผมบอก "โยนทิ้งไปเลย"

664
00:35:02,978 --> 00:35:04,855
"คุณไม่สนน้ําส้มหรอก"

665
00:35:05,772 --> 00:35:07,524
เราเอาไปนําเสนอให้กับทุกค่าย

666
00:35:08,942 --> 00:35:11,987
{\an8}ไม่มีใครเห็นด้วยกับ
รูปแบบที่ลีโอและมาร์ตี้อยากทํา

667
00:35:12,070 --> 00:35:13,947
พวกเขาขอผ่านไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ตาม

668
00:35:14,031 --> 00:35:15,782
ผมว่ามันต้องเป็นเรื่องของ...

669
00:35:16,950 --> 00:35:19,453
เนื้อหาบางอย่างน่ะ

670
00:35:19,536 --> 00:35:22,539
แต่ทุกคนมองเราเหมือนเราบ้า

671
00:35:22,623 --> 00:35:26,418
แต่ลีโอสามารถหาทุนได้โดยไม่พึ่งใคร

672
00:35:26,502 --> 00:35:28,921
เราก็เลยไม่มีภาระผูกพัน...

673
00:35:30,339 --> 00:35:33,217
กับปัญหาจากค่ายหนังใหญ่

674
00:35:34,051 --> 00:35:38,138
พวกผู้บริหารที่ไม่ชอบ
ในสิ่งที่เราทําตั้งแต่แรก

675
00:35:38,222 --> 00:35:41,391
ผมบอกว่า
"เขาให้โอกาสเราทําอะไรก็ได้ตามใจ

676
00:35:41,475 --> 00:35:44,269
มาลุยกันเถอะ" เขาบอกว่า
"แน่นอน ไอ้หนู มาลุยกันเลย

677
00:35:44,353 --> 00:35:46,021
มาลองเสี่ยงกัน"

678
00:35:46,104 --> 00:35:48,232
- ขอหนึ่งตัวอย่างได้ไหม
- คือว่า...

679
00:35:48,315 --> 00:35:50,275
ได้ ในช่วงเปิดเรื่องเนี่ย

680
00:35:50,359 --> 00:35:54,154
มันแบบว่า... จะมีก้นผู้หญิงและ...

681
00:35:54,238 --> 00:35:55,989
ผมก็มีโคเคน และผม...

682
00:35:56,949 --> 00:36:00,077
- ใช่เลย ชอบไหม
- ชอบ

683
00:36:00,160 --> 00:36:05,082
เราต้องการที่จะขยายขอบเขต
ไปถึงจุดที่ไร้สาระในบางครั้ง

684
00:36:05,165 --> 00:36:06,542
เราเข้ามาทํางาน

685
00:36:06,625 --> 00:36:07,835
แล้วจะเจอลิงเล่นสเกต

686
00:36:07,918 --> 00:36:12,130
{\an8}หรือเจอวงโยธวาทิตล่อนจ้อน
มีแต่ความบ้าบอรอบตัว

687
00:36:12,214 --> 00:36:15,592
มันทั้งบ้า วุ่นวาย
สนุกสนาน และคาวโลกีย์

688
00:36:15,676 --> 00:36:17,135
ให้ตาย

689
00:36:17,219 --> 00:36:18,387
ไสหัวไป ร็อกกี้

690
00:36:18,470 --> 00:36:20,180
ในบรรดานักแสดง มีความรู้สึกว่า

691
00:36:20,264 --> 00:36:21,807
ทุกคนพยายามทําเหนือกว่าคนอื่น

692
00:36:21,890 --> 00:36:25,185
จะมีคนพูดว่า "ได้ยินว่า
โจนาห์เพิ่งกินปลาทองตอนเข้าฉาก"

693
00:36:27,688 --> 00:36:30,065
แล้วก็จะเห็นคนพูดว่า "จริงเหรอ"

694
00:36:30,148 --> 00:36:33,026
เห็นได้ว่ามีคนเริ่มคิดละ
"ฉันจะทําเรื่องบ้ากว่านั้น"

695
00:36:33,110 --> 00:36:35,529
หนังหัวๆๆ

696
00:36:35,988 --> 00:36:39,074
{\an8}มันเป็นความรู้สึกที่ว่า
อะไรก็เกิดขึ้นได้

697
00:36:39,157 --> 00:36:41,368
มีอยู่ครั้งหนึ่ง
ลีโอเข้ามาบอกมาร์ตี้

698
00:36:41,451 --> 00:36:44,788
"เฮ้ จําได้ว่า
จอร์แดน เบลฟอร์ตเคยเล่าให้ฟัง

699
00:36:44,872 --> 00:36:47,875
ว่าโสเภณีเอาเทียนยัดตูดเขา"

700
00:36:47,958 --> 00:36:50,919
ผมนี่แบบ "โอ๊ย ขําอะ
ฮามาก ว้าว ใช่เลย"

701
00:36:51,003 --> 00:36:54,131
แล้วผมก็มาคิดได้ว่า
เขากําลังเสนอจะทําแบบนั้นจริงๆ

702
00:36:56,008 --> 00:37:00,762
นั่นแหละลีโอ ส่วนผมก็กําลังเล็งถ่าย
ก้นลีโอที่ปักเทียนอยู่

703
00:37:03,599 --> 00:37:05,058
ได้ยินแต่เสียงนี้...

704
00:37:06,310 --> 00:37:08,687
หลังกล้องตลอดทั้งวัน

705
00:37:08,770 --> 00:37:10,647
เดี๋ยว คุณกินซูชิที่ไหน

706
00:37:12,107 --> 00:37:14,318
เขาอายุ 70
ตอนที่ถ่าย "คนจะรวย ช่วยไม่ได้"

707
00:37:14,401 --> 00:37:17,446
บางทีเราทํางานกันวันละ 20 ชั่วโมง

708
00:37:17,529 --> 00:37:22,409
เขาก็ทํางานไปเรื่อยๆ
หัวเราะและเป็นอิสระมาก

709
00:37:23,535 --> 00:37:26,079
ถ้าเราไฟแรงกับ
วิธีการแสดงฉากฉากหนึ่ง

710
00:37:26,163 --> 00:37:29,291
หรือทิศทางอื่นที่หนังควรจะเป็น

711
00:37:29,374 --> 00:37:31,543
ผมบอก
"เราเปลี่ยนฉากนี้ใหม่หมดเลยเถอะ"

712
00:37:31,627 --> 00:37:33,712
เขาก็บอก "โอเค มาลองดู"

713
00:37:33,795 --> 00:37:37,049
เขากับลีโอ
เป็นคนที่ร่วมงานกันที่น่าทึ่งมาก

714
00:37:37,132 --> 00:37:39,384
แต่ฉันไม่เคยรู้สึกเป็นคนนอกเลย

715
00:37:39,468 --> 00:37:42,846
จําได้ว่าฉากสําคัญฉากนี้
เราเขียนบทใหม่หมดในคืนก่อน

716
00:37:42,930 --> 00:37:45,516
ลีโอ มาร์ตี้ และฉันเข้าห้องไปและ...

717
00:37:46,225 --> 00:37:48,769
แบบว่า
"เราจะถ่ายฉากนั้นพรุ่งนี้นี่นา

718
00:37:48,852 --> 00:37:51,855
ที่ตัวละครของฉันเข้ามาขอหย่าและ...

719
00:37:51,939 --> 00:37:55,234
มันรู้สึก... มันรู้สึกไม่ใช่น่ะ
ที่เธอเดินเข้ามา

720
00:37:55,317 --> 00:37:57,778
ขอหย่าแล้วก็หายตัวไปจากหนังเลย"

721
00:37:57,861 --> 00:38:00,447
เราเอาหนังสือออกมา
กับอะไรพวกนั้นและ...

722
00:38:00,531 --> 00:38:03,825
"โอเค ถ้าเกิดเป็นแบบนี้ล่ะ"
เราทําจนถึงตีสาม

723
00:38:03,909 --> 00:38:06,161
ฉากในบทหนังต้นฉบับรู้สึกจะเป็น

724
00:38:06,245 --> 00:38:09,164
ฉันเดินเข้ามาวางใบหย่าลง
และพูดว่า "ฉันต้องการหย่า"

725
00:38:09,248 --> 00:38:12,000
แล้วก็จบแค่นั้น
และสุดท้ายมันได้กลายเป็น

726
00:38:12,084 --> 00:38:14,378
ก็คือเรา...

727
00:38:15,462 --> 00:38:18,549
โอ้ พระเจ้า โอ้ๆๆ พระเจ้า

728
00:38:19,341 --> 00:38:20,884
แม่เจ้า

729
00:38:22,094 --> 00:38:23,846
จอร์แดนกับนาโอมิอยู่บนเตียง

730
00:38:23,929 --> 00:38:27,099
ลงเอยด้วยการมีเซ็กซ์
อันสุดแสนประหลาดแบบนี้

731
00:38:28,684 --> 00:38:30,060
โอ้ ที่รัก

732
00:38:30,143 --> 00:38:33,564
โคตรจะสุดยอดเลย ให้ตายเถอะ

733
00:38:33,647 --> 00:38:36,275
พวกเขาเสร็จกิจ และเธอก็เกลียดเขา

734
00:38:36,358 --> 00:38:37,901
เมื่อกี้เป็นครั้งสุดท้ายนะ

735
00:38:38,902 --> 00:38:40,362
หมายความว่าไง ที่รัก

736
00:38:40,988 --> 00:38:43,615
หมายความว่าเมื่อกี้เป็นครั้งสุดท้าย
ที่เราจะมีอะไรกัน ฉัน...

737
00:38:44,533 --> 00:38:46,952
เธอบอกว่า "ฉันต้องการหย่า"
ส่วนเขาก็ "อะไรนะ"

738
00:38:47,035 --> 00:38:48,704
แล้วพวกเขาก็ทะเลาะกันใหญ่โต

739
00:38:48,787 --> 00:38:51,498
ฉันจะบอกอะไรให้นะ
แกจะเอาลูกฉันไปไม่ได้...

740
00:38:51,582 --> 00:38:54,042
- ฉันจะเอาไป จอร์แดน
- อีนังชั่ว

741
00:38:54,126 --> 00:38:55,627
เวรเอ๊ย อีนังนี่

742
00:38:55,711 --> 00:39:01,341
เราไม่กลัวที่จะแสดงบางอย่าง
ในเรื่องนั้น รวมถึงความรุนแรงในบ้าน

743
00:39:02,092 --> 00:39:04,094
ซึ่งใครๆ ก็บอกว่า "อย่าทําเลย"

744
00:39:04,178 --> 00:39:06,430
ไม่ เราจะไปให้สุดกับผู้ชายคนนี้

745
00:39:06,513 --> 00:39:09,308
มันคือสิ่งที่เกิดขึ้น
เธอเข้ามาขวาง เขาก็ต่อยเธอ

746
00:39:09,391 --> 00:39:11,143
อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ

747
00:39:12,936 --> 00:39:16,064
ลูกจ๋า ลูกจะไปเที่ยวกับพ่อนะ

748
00:39:16,148 --> 00:39:19,484
ตอนนี้เขาคลั่งจากโคเคน
เขาวิ่งออกไปคว้าตัวลูกสาวเรา

749
00:39:19,568 --> 00:39:21,862
เอาตัวเธอไป ฉันก็วิ่งไล่ตาม

750
00:39:21,945 --> 00:39:23,071
ไสหัวไป...

751
00:39:23,155 --> 00:39:24,990
ฉันทุบประตู

752
00:39:25,741 --> 00:39:27,159
เขาก็สตาร์ทรถ

753
00:39:28,869 --> 00:39:30,954
ฉันหยิบชะแลงมาฟาดลงไป

754
00:39:39,630 --> 00:39:40,672
ตายแล้ว

755
00:39:41,089 --> 00:39:42,799
ตายแล้ว ช่วยด้วย ไปเอาตัวเด็ก

756
00:39:42,883 --> 00:39:44,051
สกายลาร์

757
00:39:44,134 --> 00:39:45,969
ก็ใช่ค่ะ แตกต่างนิดหน่อย

758
00:39:46,053 --> 00:39:48,889
จากที่อยู่ในต้นฉบับ

759
00:39:48,972 --> 00:39:51,183
และนั่นก็คือคืนก่อน

760
00:39:51,808 --> 00:39:54,645
มัน... ค่ะ มันบ้ามาก

761
00:39:55,229 --> 00:39:57,356
แกเป็นอะไรไหมๆ

762
00:39:57,439 --> 00:40:00,067
วิธีที่เขาสามารถ
ถ่ายทอดตัวละครพวกนี้

763
00:40:00,150 --> 00:40:03,654
และพูดถึงด้านมืดของความเป็นมนุษย์
อย่างตรงไปตรงมา

764
00:40:05,155 --> 00:40:08,450
มาร์ตี้คิดว่า
เราทุกคนมีด้านเหล่านั้น

765
00:40:09,743 --> 00:40:11,745
และผมก็ไม่คิดว่า
เขาตัดสินคนพวกนั้นนะ

766
00:40:12,746 --> 00:40:17,251
และเขาก็ไม่กลัว
ถ้าจะเจาะลึกด้านมืดนั้น

767
00:40:17,334 --> 00:40:19,628
("คนจะรวย ช่วยไม่ได้"
เชิดชูอาชญากรใช่ไหม ใช่)

768
00:40:19,711 --> 00:40:21,630
(วัยรุ่น รังเกียจผู้หญิง)

769
00:40:21,713 --> 00:40:25,133
("คนจะรวย ช่วยไม่ได้" เป็นหนัง
เกี่ยวกับคนทุเรศที่คนทุเรศเล่าเอง)

770
00:40:25,217 --> 00:40:28,595
มันสร้างมาให้ยั่วยุอารมณ์ ขอโทษนะ
มันเป็นแบบนั้น ตั้งใจให้ยั่วอารมณ์

771
00:40:28,679 --> 00:40:31,390
เพราะเราสนแต่จะหาทางรวยเท่านั้นแหละ

772
00:40:31,473 --> 00:40:35,644
เพราะนั่นคือตัวตนของเรา
เราอาจเป็นคนแบบนั้นจริงๆ ก็ได้

773
00:40:35,727 --> 00:40:38,063
เราต้องยอมรับว่า
ธรรมชาติมนุษย์ส่วนนึง

774
00:40:38,146 --> 00:40:41,483
คือการฉวยเอาสิ่งที่อีกคนมี
แทนที่จะแบ่งปัน

775
00:40:41,567 --> 00:40:46,446
ประเด็นสําคัญเลย ย้ายเงิน
จากกระเป๋าลูกค้ามาเข้ากระเป๋านาย

776
00:40:46,530 --> 00:40:49,491
ครับ แต่ถ้าทําเงิน
ให้ลูกค้าได้ไปพร้อมกัน

777
00:40:49,575 --> 00:40:51,910
ทุกคนก็ได้ประโยชน์ ถูกต้องไหม

778
00:40:52,536 --> 00:40:53,495
ไม่

779
00:40:53,579 --> 00:40:57,291
ปัญหาคือเสน่ห์
ของการทําอะไรตามที่ใจต้องการ

780
00:40:57,374 --> 00:40:59,751
เพราะเรารู้วิธีหลอกเอาเงินคนอื่น

781
00:41:02,796 --> 00:41:05,299
แต่มันไม่ใช่เรื่องเงิน
ไม่ใช่เรื่องเซ็กซ์

782
00:41:06,008 --> 00:41:10,095
และไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงต้องการ
มันคือสิ่งที่ผู้ชายต้องการและอํานาจ

783
00:41:10,637 --> 00:41:12,598
มันเป็นเรื่องของอํานาจ
เรื่องของอํานาจเสมอ

784
00:41:15,809 --> 00:41:18,645
เกิดข้อโต้เถียง
ของ "คนจะรวย ช่วยไม่ได้"

785
00:41:18,729 --> 00:41:21,106
ในยุคของโซเชียลมีเดีย

786
00:41:21,190 --> 00:41:24,234
มีการโต้เถียงกัน
นาทีต่อนาทีบนโลกออนไลน์

787
00:41:24,318 --> 00:41:26,445
{\an8}แต่ตอนที่หนังเรื่องนี้ออกฉาย...

788
00:41:26,528 --> 00:41:27,988
{\an8}(มาร์ก แฮร์ริส นักเขียนและนักข่าว)

789
00:41:28,071 --> 00:41:30,866
{\an8}และฉายไปสักพัก หลายคนไปดูกันนะ

790
00:41:33,493 --> 00:41:36,705
มันมีความไม่เหมาะสม
ในพฤติกรรมพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องเงิน

791
00:41:36,788 --> 00:41:38,207
และสิ่งที่พวกเขากระทําต่อผู้คน

792
00:41:38,290 --> 00:41:41,168
หนังควรเป็นไปแบบนั้น
มันควรสะท้อนสภาพจิตใจนั้น

793
00:41:41,251 --> 00:41:42,628
- เราต้องการ...
- ลีโอๆ

794
00:41:42,711 --> 00:41:44,296
- สะท้อนภาพของ...
- ลีโอๆ

795
00:41:44,379 --> 00:41:45,714
วัฒนธรรมของเราในปัจจุบัน

796
00:41:45,797 --> 00:41:47,341
(วิกฤติเอไอจี เลห์แมนกระทบตลาดโลก)

797
00:41:47,424 --> 00:41:49,635
แต่ "คนจะรวย ช่วยไม่ได้" ปังมาก

798
00:41:49,718 --> 00:41:51,345
ใช่ครับ ใช่

799
00:41:51,428 --> 00:41:55,516
{\an8}ยังไงเราก็เข้าใจว่า
ทุกอย่างมันพังไปหมด

800
00:41:56,141 --> 00:41:58,101
เราแค่คอยดูเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น

801
00:41:58,185 --> 00:42:04,024
คนพวกนี้หลายคนที่ทําลายเศรษฐกิจ
ของเรายับเยินสุดท้ายก็ได้โบนัสกันไป

802
00:42:04,107 --> 00:42:07,069
พุ่งทะลุโลกไปเลย

803
00:42:07,152 --> 00:42:10,322
หลังจากหนังออกฉายไม่นาน
ลีโอกับผมต้องไปปารีส

804
00:42:10,405 --> 00:42:13,742
มีเด็กพวกนี้เดินผ่านเขา
ทําท่าแมกคอนาเฮย์

805
00:42:15,536 --> 00:42:16,995
พวกเราประทับใจมาก

806
00:42:17,079 --> 00:42:21,083
หนังเรื่องนั้นปังมากในฝรั่งเศส
เป็นหนังของลีโอที่ปังสุดในฝรั่งเศส

807
00:42:21,166 --> 00:42:23,085
{\an8}ลองคิดดูแล้วกัน ปังกว่า "ไททานิค"

808
00:42:23,168 --> 00:42:26,922
{\an8}และปังกว่า "จิตพิฆาตโลก"
ซึ่งเป็นหนังดังที่ทําเงินมหาศาล

809
00:42:27,005 --> 00:42:30,133
{\an8}และจนวันนี้ นี่เป็นหนังของมาร์ตี้
ที่ประสบความสําเร็จที่สุดในแง่รายได้

810
00:42:30,801 --> 00:42:33,178
"คนจะรวย ช่วยไม่ได้" เป็นอะไรที่...

811
00:42:33,262 --> 00:42:37,015
{\an8}คนรุ่นเดียวกับฉัน
จะไม่รู้เลยจริงๆ ว่าเขาเป็นใคร

812
00:42:37,099 --> 00:42:39,101
{\an8}แต่ถ้าบอกว่า
"เขากํากับ 'คนจะรวย ช่วยไม่ได้'"

813
00:42:39,184 --> 00:42:41,311
{\an8}เขาจะแบบ "อ้อ เขาเป็นผู้กํากับ
'คนจะรวย ช่วยไม่ได้' นี่เอง"

814
00:42:41,395 --> 00:42:44,731
อะไรแบบนั้นน่ะ
แล้วก็จะมันขึ้นละทีนี้

815
00:42:44,815 --> 00:42:46,441
{\an8}ขอต้อนรับมาร์ติน สกอร์เซซี

816
00:42:52,197 --> 00:42:53,866
{\an8}ตามสบายเลย

817
00:43:00,080 --> 00:43:03,500
ปกติแล้วพ่อไม่ชอบให้เป็นที่สังเกต

818
00:43:03,584 --> 00:43:07,588
เราเลิกออกไปกินมื้อค่ํานอกบ้าน
เพราะคนจะเข้ามาหาเรา

819
00:43:07,671 --> 00:43:09,089
ระหว่างมื้ออาหาร

820
00:43:09,173 --> 00:43:11,425
แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง
ที่พ่อออกไปกับฉัน

821
00:43:11,508 --> 00:43:14,553
เราก็เดินข้ามถนนไปซื้อพิซซ่า

822
00:43:14,636 --> 00:43:18,599
และฉันไม่เคยลืมเรื่องนี้เลย
นี่เป็นเหตุการณ์สําคัญของชีวิตฉัน

823
00:43:18,682 --> 00:43:21,185
และจะจดจําไปตลอด
ที่เรานั่งอยู่ตรงนั้น

824
00:43:21,268 --> 00:43:24,021
กินพิซซ่าของเราไป ไม่มีใครมากวน

825
00:43:24,104 --> 00:43:27,941
แล้วฉันก็ถ่ายรูปพ่อ
ใส่หมวกใบเล็กๆ มันดูดีมาก

826
00:43:29,026 --> 00:43:30,819
แต่ก็ใช่
มันไม่มีความเป็นส่วนตัวจริงๆ

827
00:43:30,903 --> 00:43:35,073
ฉันเลยคิดว่าก็เหมือนที่บ้าน
ที่ออฟฟิศหรือที่ทํางาน

828
00:43:41,580 --> 00:43:43,624
พ่อจะทําอะไรสักอย่างเสมอ

829
00:43:43,707 --> 00:43:46,168
พ่อไม่เคยที่จะไม่ทําอะไร

830
00:43:46,251 --> 00:43:49,129
{\an8}ต่อให้ตอนที่พ่อบอกว่าไม่ได้ทําอะไร
มันไม่จริงเลย

831
00:43:49,213 --> 00:43:52,341
{\an8}- เราต้องคุยกันทีหลังนะ
- ผมขอคุยด้วยสามนาทีเพียงแค่...

832
00:43:52,424 --> 00:43:54,885
{\an8}นี่เป็นภาพร่างแรกของสตอรี่บอร์ด
แบบคร่าวๆ นะครับ

833
00:43:54,968 --> 00:43:58,847
บอกมาว่าต้องแก้อะไร
เราจะเอาไปเกลาให้ดีขึ้นและส่งกลับ

834
00:43:58,931 --> 00:44:01,058
เขาสร้างงานต่างๆ จํานวนมหาศาล

835
00:44:01,141 --> 00:44:05,145
ผู้กํากับที่เขาค้นพบและชื่นชอบ
และต้องการช่วย พวกเพื่อนๆ ของเขา

836
00:44:05,229 --> 00:44:09,983
{\an8}มีหนังสัก 20 ถึง 40 เรื่องได้
ที่มาร์ตี้ก็สร้างอยู่

837
00:44:10,067 --> 00:44:11,068
อํานวยการสร้าง

838
00:44:11,151 --> 00:44:12,152
น่าสนใจนะ

839
00:44:12,236 --> 00:44:14,363
แล้วก็มีมูลนิธิภาพยนตร์

840
00:44:14,446 --> 00:44:17,824
{\an8}ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่มาร์ตี้
จะไม่ให้การสนับสนุนภาพยนตร์

841
00:44:18,742 --> 00:44:22,829
{\an8}เขาจะคิดเสมอว่า
หนังเรื่องไหนที่ต้องเอามาบูรณะ

842
00:44:22,913 --> 00:44:26,875
{\an8}มันไม่ได้เป็นการทํางานสําหรับเขา
มันแค่เป็นนิสัยติดตัวน่ะ

843
00:44:27,501 --> 00:44:30,504
{\an8}มาร์ตี้รักษาภาพยนตร์ของโพเวลล์
และเพรสเบอร์เกอร์ไม่ให้สูญหาย

844
00:44:30,587 --> 00:44:33,423
{\an8}อุทิศตัวให้กับสิ่งนี้
ทุกวันนี้เขายังคงทําอยู่

845
00:44:33,799 --> 00:44:37,678
{\an8}มูลนิธิภาพยนตร์
ได้มีส่วนในหนังอย่างน้อย 900 เรื่อง

846
00:44:37,761 --> 00:44:39,346
{\an8}และยังมีเวิลด์ซีเนมาโปรเจกต์

847
00:44:39,429 --> 00:44:43,851
{\an8}ซึ่งเป็นองค์กรคล้ายๆ กันที่ทําเพื่อ
หนังที่สร้างขึ้นในหลายประเทศทั่วโลก

848
00:44:43,934 --> 00:44:46,019
{\an8}ที่ไม่มีการเข้าถึง
หรือไม่มีความสามารถ

849
00:44:46,103 --> 00:44:48,272
{\an8}ที่จะบูรณะ เก็บรักษา อะไรแบบนั้น

850
00:44:49,147 --> 00:44:50,691
{\an8}มันเหมือนนึกถึง

851
00:44:50,774 --> 00:44:54,111
ภาพวาดที่สูญหาย
ที่อยู่ๆ ก็หายไป ไม่มีใครเก็บไว้

852
00:44:54,194 --> 00:44:56,697
ไม่มีใครเอามาติดผนัง
มันหายไปตลอดกาล

853
00:44:56,780 --> 00:45:00,200
{\an8}และงานที่สําคัญในชีวิตเขา
รวมถึงการสร้างหนังเป็นเรื่องของ

854
00:45:00,284 --> 00:45:03,996
{\an8}การทําให้คนรุ่นถัดไป
เข้าใจอย่างถ่องแท้

855
00:45:04,079 --> 00:45:07,165
{\an8}ว่าภาพยนตร์ในรูปแบบศิลปะ
ที่สําคัญคืออะไร

856
00:45:07,875 --> 00:45:11,712
เราต้องประสานงาน
กับออฟฟิศของจอร์จ ลูคัสด้วยนะ

857
00:45:12,296 --> 00:45:14,089
เรามีมูลนิธิภาพยนตร์

858
00:45:14,173 --> 00:45:16,258
{\an8}มีภาพยนตร์เรื่องยาว มีสารคดี

859
00:45:16,341 --> 00:45:19,094
{\an8}ตอนนี้เรากําลังทําโฆษณา
มีการเดินทางท่องเที่ยว

860
00:45:20,220 --> 00:45:21,513
และหมอฟันคนนั้น

861
00:45:22,389 --> 00:45:25,184
- คุณชอบหมอฟันคนนั้นมาก
- นั่นสิ ผมชอบเขา เขาเป็นคนดี

862
00:45:25,267 --> 00:45:27,227
เป็นที่เดียวที่ผมจะได้พักผ่อน

863
00:45:28,437 --> 00:45:30,731
รักษารากฟันให้หน่อยได้ไหม

864
00:45:30,814 --> 00:45:34,151
เราทําอะไรไม่ได้เลยจริงๆ นะ
รักษารากฟัน เรานั่งเก้าอี้และเขาก็...

865
00:45:34,234 --> 00:45:37,154
เขาก็จะฉีดยาชาอะไรต่างๆ
เป็นเรื่องที่น่าเบื่อมาก แต่...

866
00:45:37,237 --> 00:45:40,073
ใช้เวลาแค่ชั่วโมงครึ่ง มันเหมือน...

867
00:45:40,991 --> 00:45:42,701
แค่นี้แหละ ไปละ

868
00:45:42,784 --> 00:45:46,330
ตอนฉันเริ่มทํางาน
เป็นผู้ช่วยของมาร์ตี้

869
00:45:46,955 --> 00:45:51,919
เขาเป็นคนมีอารมณ์ ใช่ไหม
คือเขาจะหงุดหงิดมาก

870
00:45:52,002 --> 00:45:54,338
คุณเคยโกรธมากตอนถ่ายหนัง

871
00:45:54,421 --> 00:45:56,715
- จนถึงขั้นทุบโทรศัพท์
- มันสะใจดีน่ะ

872
00:45:56,798 --> 00:45:58,759
คุณทําอะไร ทุบมันให้แตกเหรอ

873
00:45:58,842 --> 00:46:00,844
หลายปีมาแล้ว ผมเคยทําบ่อยเลย เพราะ...

874
00:46:00,928 --> 00:46:03,972
แต่มันก็น่าขํา
เพราะผมต้องใช้โทรศัพท์

875
00:46:04,056 --> 00:46:05,474
พูดตรงๆ เลย

876
00:46:07,059 --> 00:46:09,394
บางทีก็ไม่ใช่สถานที่ที่สบายใจ

877
00:46:09,478 --> 00:46:14,441
โดยเฉพาะตอนเช้า
เวลารถไม่มาและเขาสายแล้ว และ...

878
00:46:14,525 --> 00:46:19,071
มันก็ประมาณว่า...
อาจตึงเครียดมากขึ้นมาได้

879
00:46:20,781 --> 00:46:22,866
แต่มันเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

880
00:46:22,950 --> 00:46:25,452
ตอนเราทําสารคดี
"ลิฟวิงอินเดอะแมททีเรียลเวิลด์"

881
00:46:25,536 --> 00:46:28,163
{\an8}คนพูดเสมอว่า
ผมเป็นเดอะบีเทิลที่เปลี่ยนไปที่สุด

882
00:46:28,247 --> 00:46:31,041
{\an8}แต่ผมมองว่า
จริงๆ ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละ

883
00:46:31,124 --> 00:46:32,626
{\an8}ประเด็นคือ...

884
00:46:33,293 --> 00:46:38,382
ถ้าคุณไม่ตระหนักถึงพระเจ้า
คุณก็ต้องเปลี่ยน เพราะว่า...

885
00:46:38,465 --> 00:46:42,719
ผมได้เรียนรู้
เรื่องสมาธิตอนทําหนังจอร์จ แฮร์ริสัน

886
00:46:43,178 --> 00:46:47,391
การดึงตัวเองกลับมา
และทําให้ความโกรธสงบลง

887
00:46:47,474 --> 00:46:49,476
ทําให้มันสงบ
ความโกรธยังคงอยู่นั่นแหละ

888
00:46:49,560 --> 00:46:52,396
แต่ลดเสียงตะโกนในหัวลงซะ

889
00:46:53,522 --> 00:46:56,191
บอกว่า "โอเคๆ เราจะทําแบบนี้นะ"

890
00:46:58,402 --> 00:47:00,654
และแน่นอนว่าใช้ความรัก
นั่นคือหลักสําคัญ

891
00:47:01,697 --> 00:47:04,741
- ดูเจ้าไก่ตัวเล็กๆ นี่สิ
- นี่มันตุ๊กแกแน่ๆ

892
00:47:04,825 --> 00:47:07,578
เคทีกับฟรานเชสกา และฉัน

893
00:47:07,661 --> 00:47:09,580
เราแต่ละคนมีพ่อที่ต่างกันไป

894
00:47:10,622 --> 00:47:15,294
แค่อยู่ที่ว่าเป็นช่วงชีวิตไหนของพ่อ

895
00:47:15,377 --> 00:47:18,672
ตอนฉันเด็กๆ พ่อไว้เครา

896
00:47:19,173 --> 00:47:21,258
{\an8}เคราเฟิ้มน่ากลัวๆ และ...

897
00:47:21,341 --> 00:47:26,638
{\an8}แล้วพ่อก็จะม้วนคิ้วแบบดุๆ
แบบว่า "ฉันมาแล้ว"

898
00:47:26,722 --> 00:47:30,350
และพ่อก็ยังเป็นแบบนั้น
ใช้ความโกรธทํางาน

899
00:47:30,767 --> 00:47:32,811
{\an8}แต่ตอนนี้มัน...

900
00:47:32,895 --> 00:47:34,438
{\an8}(เซราฟีนา หลานสาว)

901
00:47:34,521 --> 00:47:35,981
{\an8}เขาเป็นแบบนี้แล้ว

902
00:47:36,773 --> 00:47:39,359
{\an8}เอาหัวใจออกจากหัวตาซิ

903
00:47:39,443 --> 00:47:40,986
ตาก็เลย...

904
00:47:41,069 --> 00:47:44,239
- ใช่
- อย่างนั้นแหละ ดูดีแล้ว

905
00:47:44,990 --> 00:47:47,242
พ่อพยายามจะ...
ระหว่างมื้อค่ําของครอบครัว

906
00:47:47,326 --> 00:47:49,494
พ่อพยายามจะมีส่วนร่วมมากขึ้น

907
00:47:49,578 --> 00:47:52,206
และมื้อค่ําของครอบครัวสําคัญต่อเรามาก

908
00:47:54,124 --> 00:47:56,043
แม่ เราต้องซ่อนแม่นะ เร็ว

909
00:47:56,126 --> 00:47:58,086
- ไม่ๆ อย่าซ่อนแม่ ให้แม่ไป
- เข้าตู้เสื้อผ้า

910
00:47:58,170 --> 00:47:59,588
แล้วเราก็จะเข้าห้องนั่งเล่น

911
00:47:59,671 --> 00:48:01,256
หลังจากนั้นสักสองชั่วโมง

912
00:48:01,340 --> 00:48:03,759
อาจจะเป็นการดูหนังหรือพูดคุยกัน
และใช้เวลาด้วยกัน

913
00:48:04,593 --> 00:48:05,677
ค่ะ

914
00:48:06,303 --> 00:48:07,638
อยากเป็นแวมไพร์ไหม

915
00:48:07,721 --> 00:48:10,599
โชคชะตา
อาจกําหนดมาให้ผมเป็นหนึ่งในพวกเขา

916
00:48:10,682 --> 00:48:11,517
ได้ยินไหม

917
00:48:12,851 --> 00:48:14,144
โอ๊ย

918
00:48:16,480 --> 00:48:20,150
ความโกรธอาจกลืนกินเราได้
มันเคยเป็นแบบนั้นอยู่หลายปี ใช่แล้ว

919
00:48:20,234 --> 00:48:24,279
มันเคยเป็น เป็นเรื่องปาฏิหาริย์
ที่ผมหลุดมา เราอยู่กับตัวเองไม่ได้

920
00:48:24,363 --> 00:48:27,241
เรื่องของเรื่องคือเราจะต้อง
อยู่กับตัวเองถ้าอยากมีชีวิตอยู่

921
00:48:29,034 --> 00:48:32,496
เมื่อแก่ตัวลง...
พ่อก็ใจเย็นขึ้นเยอะ

922
00:48:32,579 --> 00:48:33,413
แต่...

923
00:48:33,497 --> 00:48:35,332
พ่อเป็นห่วงฉันมาก

924
00:48:35,415 --> 00:48:38,752
และฉันก็คิดว่า
พ่อก็มีแนวโน้มที่จะเป็นห่วงอยู่บ้าง

925
00:48:38,836 --> 00:48:40,045
เพราะเรื่องแม่

926
00:48:41,004 --> 00:48:42,631
ผมจะไปนอนแล้วนะ ที่รัก

927
00:48:42,714 --> 00:48:45,717
ไม่ค่อยมีคนรู้ว่าแม่ฉันป่วย

928
00:48:46,468 --> 00:48:49,429
แม่เป็นโรคพาร์กินสัน
ตอนอายุ 30 เห็นจะได้

929
00:48:49,513 --> 00:48:51,932
แม่เลยมีอาการพาร์กินสันเร็ว

930
00:48:52,015 --> 00:48:54,268
เป็นก่อนที่แม่จะเจอพ่อ

931
00:48:54,768 --> 00:48:57,229
คุณจะอยู่ที่ออฟฟิศนั้นใช่ไหม

932
00:48:57,312 --> 00:49:02,568
แล้วถึงช่วงหนึ่ง
รู้สึกคุณจะบอกผมว่าคุณได้ส่ง...

933
00:49:02,651 --> 00:49:04,319
ผมไม่พูดหรอกว่าจดหมายจากแฟนๆ...

934
00:49:04,903 --> 00:49:07,781
แต่ก็แหม มันใช่อยู่แล้ว

935
00:49:07,865 --> 00:49:08,991
คุณ...

936
00:49:09,825 --> 00:49:13,579
ไล่ตามฉันไปทั่วออฟฟิศคุณ

937
00:49:13,662 --> 00:49:16,832
ผมไม่ได้ไล่ตามคุณ พับผ่าสิ
ไม่ๆ เรื่องจริงนะ

938
00:49:16,915 --> 00:49:18,917
ตอนนั้นคุณขวางอยู่น่ะ

939
00:49:19,001 --> 00:49:20,836
ผมกําลังถ่ายหนังอยู่

940
00:49:20,919 --> 00:49:22,421
เราถ่ายหนังกันที่นี่

941
00:49:22,504 --> 00:49:23,797
ผู้คนเห็น...

942
00:49:24,965 --> 00:49:28,635
พวกเขามองดูพ่อ และดูหนังของพ่อ

943
00:49:28,719 --> 00:49:31,763
และเห็นรางวัลกับอะไรก็ตาม แต่...

944
00:49:31,847 --> 00:49:33,974
แต่แม่ฉันเป็นส่วนสําคัญในชีวิตพ่อ

945
00:49:36,018 --> 00:49:37,186
เป่าอีกที

946
00:49:38,437 --> 00:49:41,565
ตอนฉันเด็กๆ โรคยังไม่เป็นหนักมาก

947
00:49:41,648 --> 00:49:44,735
พอฉันโตขึ้น โรคก็เป็นหนักขึ้นเยอะ

948
00:49:44,818 --> 00:49:46,987
จนแม่เดินไม่ค่อยจะได้

949
00:49:48,363 --> 00:49:51,408
ก็เคยมีอยู่หลายครั้ง
ตอนพ่ออยู่ในกองถ่ายและ...

950
00:49:51,491 --> 00:49:54,995
แม่ล้ม พ่อก็ต้องหยุดถ่าย
และไปโรงพยาบาล

951
00:49:55,078 --> 00:49:57,664
{\an8}("ปูร์ มา กรองด์ ปิวัวน์"
กํากับโดยฟรานเชสกา สกอร์เซซี)

952
00:49:57,748 --> 00:49:59,917
{\an8}พ่อจะรู้สึกสิ้นหวังมาก

953
00:50:04,296 --> 00:50:05,923
พวกเขาสนิทกันมาก

954
00:50:07,424 --> 00:50:08,634
จะเอาอะไร

955
00:50:08,717 --> 00:50:12,471
ฉันจะเอา...

956
00:50:14,306 --> 00:50:15,682
นั่นอะไร

957
00:50:16,934 --> 00:50:18,936
ไอ้... ปะ...

958
00:50:21,104 --> 00:50:21,939
ปฏิทินเหรอ

959
00:50:22,022 --> 00:50:27,861
แคตาล็อก

960
00:50:29,071 --> 00:50:34,326
แคตาล็อก

961
00:50:34,409 --> 00:50:35,744
- อ๋อ แคตาล็อก
- ใช่

962
00:50:35,827 --> 00:50:38,580
แต่... คุณเอาไว้ในห้องนี้เหรอ

963
00:50:38,664 --> 00:50:41,875
ไอ้โรคบ้านั่นมันลําบากมากเลยนะ

964
00:50:41,959 --> 00:50:44,795
แต่เขาไม่ได้ทําเหมือนมันลําบาก

965
00:50:45,712 --> 00:50:47,631
ดูเหมือนเขารับมือกับมันได้สบายๆ

966
00:50:48,882 --> 00:50:50,509
ผมว่าจะให้ดีต้องพูดว่า

967
00:50:50,592 --> 00:50:55,222
ถ้ามาร์ตี้ไม่ผ่าน
เรื่องราวพวกนั้นมาในอดีต

968
00:50:55,305 --> 00:50:59,476
เขาคงไม่สามารถ
อยู่แบบนี้ได้อย่างเต็มที่

969
00:50:59,560 --> 00:51:05,482
และเขาได้เรียนรู้... ว่าศิลปิน
เห็นแก่ตัวเรื่องงานศิลป์ตัวเองได้

970
00:51:06,775 --> 00:51:10,028
แต่ไม่จําเป็นต้อง
เห็นแก่ตัวเรื่องตัวเองในชีวิต

971
00:51:12,364 --> 00:51:16,201
หลังจากเรื่อง "เดอะลาสเทมป์เทชัน
ออฟไครสต์" ผมต้องเจาะลึกลงไปอีก

972
00:51:16,285 --> 00:51:20,038
ผมอ่าน "ศรัทธาไม่เงียบ" เดือนกันยา
ปี 89 ผมบอกว่า "เราต้องทําเรื่องนี้"

973
00:51:20,122 --> 00:51:21,415
("ศรัทธาไม่เงียบ" เอ็นโดะ ชูซากุ)

974
00:51:21,498 --> 00:51:25,294
ตั้งคําถามกับแนวคิดทั้งหมดว่า
อะไรเป็นแก่นของการปฏิวัติ...

975
00:51:27,504 --> 00:51:29,756
วงการศาสนาคริสต์นี้

976
00:51:30,757 --> 00:51:34,678
{\an8}มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง
ที่ญี่ปุ่นตอนใต้ ประมาณศตวรรษที่ 17

977
00:51:36,471 --> 00:51:39,433
ซึ่งเกิดความขัดแย้ง
ครั้งใหญ่ระหว่างมิชชันนารีคาทอลิก

978
00:51:39,516 --> 00:51:40,809
กับรัฐบาลญี่ปุ่น

979
00:51:40,893 --> 00:51:45,439
ซึ่งส่งผลให้เกิดผู้พลีชีพเพื่อศาสนา
สัก 35,000 คน มีคนถูกฆ่าตายในที่สุด

980
00:51:52,154 --> 00:51:57,034
สิ่งที่เกิดขึ้นกับมิชชันนารี
ที่ชื่อโรดริเกสนั้นน่าแปลก

981
00:51:57,117 --> 00:51:58,285
{\an8}(แอนดรูว์ การ์ฟิลด์ โรดริเกส)

982
00:51:58,368 --> 00:51:59,786
{\an8}ผมสนใจในเรื่องที่

983
00:51:59,870 --> 00:52:03,207
{\an8}มิชชันนารีตัวหลักๆ บางคน
ที่ไปที่นั่นแต่แรกได้ทิ้งศรัทธา

984
00:52:03,290 --> 00:52:05,542
ซึ่งหมายความว่า
พวกเขาไม่เอาศาสนาแล้ว

985
00:52:06,084 --> 00:52:10,797
ถ้าท่านไม่ทิ้งศรัทธา
พวกเชลยก็จะถูกแขวนคออยู่เหนือหลุม

986
00:52:10,881 --> 00:52:12,257
จนกว่าท่านจะทิ้ง

987
00:52:12,341 --> 00:52:15,344
ชีวิตของพวกเขาจะเสียเลือดไปทีละหยด

988
00:52:15,427 --> 00:52:18,347
"ศรัทธาไม่เงียบ"
เป็นยิ่งกว่าหนังทั่วไป

989
00:52:18,430 --> 00:52:19,973
{\an8}อยู่กับคําถามว่าอะไร...

990
00:52:20,057 --> 00:52:21,350
{\an8}(อาริ แอสเตอร์ ผู้กํากับภาพยนตร์)

991
00:52:21,433 --> 00:52:22,976
{\an8}คือความหมายที่แท้จริง
ของการเป็นคริสตศาสนิกชน

992
00:52:23,060 --> 00:52:25,646
ตราบใดที่ท่านไม่ทิ้งศรัทธา
พวกเขาก็ไม่รอดชีวิต

993
00:52:25,729 --> 00:52:27,773
ตัวละครหลักของเรายโสมาก

994
00:52:27,856 --> 00:52:30,984
ยืนกรานว่าจะไม่มีวันทิ้งศรัทธา

995
00:52:31,068 --> 00:52:33,862
แต่เขาทําเพื่อช่วยชีวิตผู้อื่น

996
00:52:33,946 --> 00:52:39,409
ลักษณะของพระคริสต์เพียงอย่างเดียว
ที่ตัวละครทําในหนังทั้งเรื่อง

997
00:52:39,493 --> 00:52:41,036
คือการทิ้งศรัทธา

998
00:52:41,662 --> 00:52:45,916
ผมคิดว่าเขาเข้าใจ
ความลึกซึ้งของสิ่งที่พระเยซูทรงขอ

999
00:52:46,416 --> 00:52:49,920
ขอให้เขาทํา...
ให้เขาเป็นคนที่เขาต้องเป็น

1000
00:52:50,796 --> 00:52:53,257
นี่เป็นเรื่องราว
ที่ในตอนจบชายคนหนึ่ง

1001
00:52:53,340 --> 00:52:55,759
ปฏิเสธศาสนาคริสต์ที่เขาเทศนา

1002
00:52:55,843 --> 00:52:59,304
และในการทําแบบนั้น
เขาก็ได้พบศาสนาคริสต์ที่แท้จริง

1003
00:52:59,972 --> 00:53:01,390
แล้วมันคืออะไรล่ะ

1004
00:53:02,307 --> 00:53:04,518
มันคือการเสียศักดิ์ศรี
ของเขาด้วยใช่ไหม

1005
00:53:04,601 --> 00:53:08,021
อ้อ แก่นของเรื่องทั้งหมด
คือความถ่อมตนในท้ายที่สุด

1006
00:53:08,814 --> 00:53:10,983
- นั่นคือ... การเรียนรู้ที่จะถ่อมตน
- ค่ะ

1007
00:53:11,066 --> 00:53:13,777
นั่นคือความดีงามของเรื่องนั้น

1008
00:53:14,570 --> 00:53:18,365
สิ่งที่ผมคิดว่าน่าจดจํา
เกี่ยวกับหนังเรื่องนี้คือบทส่งท้าย

1009
00:53:18,448 --> 00:53:22,870
หนังจบแบบเรื่องราวความรัก

1010
00:53:22,953 --> 00:53:25,998
{\an8}ระหว่างบาทหลวงและคิชิจิโร่คนชั่วช้า

1011
00:53:30,919 --> 00:53:36,133
{\an8}เขาทําเรื่องแย่ๆ
เป็นคนทรยศเนอะ และเห็นแก่ตัว

1012
00:53:40,804 --> 00:53:44,892
ชายคนนี้ทําเรื่องเดิมๆ ซ้ําแล้วซ้ําอีก

1013
00:53:46,143 --> 00:53:51,523
อยากออกไปเป็นชาวคริสต์อยู่เรื่อย

1014
00:53:51,607 --> 00:53:54,776
แล้วก็หักหลังทุกคน
รวมถึงบาทหลวงคนนั้นด้วย

1015
00:53:58,739 --> 00:54:02,492
แล้วก็มีตัวละคร
จอห์นนี่ บอย ใช่ไหมคะ

1016
00:54:02,576 --> 00:54:04,786
ใช่ นั่นก็เป็นยูดาสด้วย
เจ้าจอห์นนี่ บอย

1017
00:54:04,870 --> 00:54:06,788
คิชิจิโร่ จอห์นนี่ บอย

1018
00:54:06,872 --> 00:54:08,540
- เขาเป็นคนบาป
- ใช่

1019
00:54:08,624 --> 00:54:13,504
ข้าขอโทษที่อ่อนแอนัก

1020
00:54:13,587 --> 00:54:16,632
ผมคิดว่ามาร์ตี้คล้ายคิชิจิโร่

1021
00:54:16,715 --> 00:54:18,550
ยิ่งกว่าตัวละครอื่นๆ ในเรื่อง

1022
00:54:18,634 --> 00:54:21,929
ช่วยข้าด้วย คุณพ่อ
ปลดเปลื้องบาปให้ที

1023
00:54:22,012 --> 00:54:23,013
พระเยซูตรัสว่า

1024
00:54:23,096 --> 00:54:26,475
"ทําไมข้าต้องมาอยู่กับนักบวชชั้นสูง
และทุกคนด้วย พวกเขาสบายดี

1025
00:54:26,558 --> 00:54:28,644
คนที่ต้องการ
ให้ช่วยเหลือจริงๆ คือคนบาป"

1026
00:54:28,727 --> 00:54:30,062
{\an8}("มาเฟียดงระห่ํา" ปี 1973)

1027
00:54:30,145 --> 00:54:33,148
{\an8}เราเห็นใน "มาเฟียดงระห่ํา"
และ "นักชกเลือดอหังการ์"

1028
00:54:33,232 --> 00:54:34,233
{\an8}("นักชกเลือดอหังการ์" ปี 1980)

1029
00:54:34,316 --> 00:54:35,734
{\an8}เห็นใน "คนดีเหยียบฟ้า"

1030
00:54:35,817 --> 00:54:39,988
{\an8}ผมว่ามันได้ไปถึงจุดสูงสุด
ในเรื่อง "ศรัทธาไม่เงียบ"

1031
00:54:40,781 --> 00:54:44,826
ที่แสดงความเห็นใจ
ต่อคนที่ชั่วช้าขนาดนั้น

1032
00:54:45,869 --> 00:54:48,497
คิชิจิโร่ เขานี่แหละที่เป็นคนสอน

1033
00:54:48,914 --> 00:54:51,834
เพราะในตอนจบ...

1034
00:54:53,544 --> 00:54:57,631
มันแทบจะเหมือนว่า
พระเยซูสอนโรดริเกสผ่านตัวเขา

1035
00:54:57,714 --> 00:55:04,513
ว่าอะไรคือความรักที่แท้จริง
การให้อภัย และความเห็นใจ

1036
00:55:11,895 --> 00:55:14,982
คุณยังคิดว่าตัวเอง
เป็นชาวคริสต์อยู่หรือเปล่าคะ

1037
00:55:15,065 --> 00:55:16,608
ผมคิดว่างั้นนะ

1038
00:55:16,692 --> 00:55:17,901
ผมเชื่อแบบนั้นจริงๆ

1039
00:55:19,111 --> 00:55:23,198
ผมต้องปฏิเสธมัน ค้นหามัน
ปฏิเสธอีกครั้ง พยายามจะค้นหามัน

1040
00:55:23,282 --> 00:55:27,536
แล้วในที่สุดก็พบความอบอุ่นใจกับมัน

1041
00:55:30,330 --> 00:55:33,000
ผมว่าเราทุกคนมีข้อกังขา ความกลัว...

1042
00:55:33,709 --> 00:55:37,129
แต่กว่าจะเข้าใจศรัทธาของตัวเอง
เราก็ตายไปแล้ว

1043
00:55:38,172 --> 00:55:39,923
ฉะนั้นจริงๆ มัน...

1044
00:55:40,632 --> 00:55:44,970
มันพยายามควานหาไปทั่วห้อง...
ในความมืดน่ะ

1045
00:55:45,721 --> 00:55:48,432
เรื่องของเรื่องคือเราพัฒนาไปเรื่อยๆ

1046
00:55:48,849 --> 00:55:52,603
{\an8}("คนใหญ่ไอริช" ปี 2019)

1047
00:55:52,686 --> 00:55:56,023
{\an8}หนังของเขาหลอกหลอนผมมากขึ้นเรื่อยๆ

1048
00:55:56,106 --> 00:55:58,233
โดยเฉพาะ "คนใหญ่ไอริช"

1049
00:55:59,193 --> 00:56:03,447
ผมไม่ได้ร่วมงานกับเดอ นิโรนานมาก
ตั้งแต่ "คาสิโน" ถึง "คนใหญ่ไอริช"

1050
00:56:04,031 --> 00:56:07,784
แต่ "คาสิโน" เป็นเรื่องสุดท้ายของ
ประเภทนั้น เพราะ "ไอริช" ต่างออกไป

1051
00:56:08,744 --> 00:56:10,454
ต่อให้สภาพในหนังคล้ายกัน

1052
00:56:12,706 --> 00:56:14,583
แม่งเอ๊ย เวร

1053
00:56:14,666 --> 00:56:15,834
มันไม่เหมือนกัน

1054
00:56:17,002 --> 00:56:21,715
มาร์ตี้มองหาเนื้อเรื่อง
ที่ให้เขาใส่ตัวตนทั้งหมดลงในหนังได้

1055
00:56:21,798 --> 00:56:23,717
และคุณจะเห็นได้ใน "คนใหญ่ไอริช"

1056
00:56:23,800 --> 00:56:29,223
คนนอกคนนี้ที่วางมือและใกล้ตาย

1057
00:56:30,849 --> 00:56:34,311
ฉากที่น่าจดจําที่สุดคือ
บ็อบเห็นลูกๆ ทิ้งเขา

1058
00:56:34,394 --> 00:56:36,230
(ปิด กรุณาติดต่อช่องถัดไป)

1059
00:56:36,313 --> 00:56:39,775
เพ็กกี้ เพ็กกี้
พ่อแค่อยากคุยด้วย เพ็ก...

1060
00:56:40,234 --> 00:56:44,696
สิ่งที่ต้องแลกมา
กับชีวิตที่อวดดีโง่ๆ แบบนั้น

1061
00:56:44,780 --> 00:56:46,532
ที่เขาคิดว่าเคยมี

1062
00:56:50,619 --> 00:56:53,247
และคุณจะเห็นผลเสีย

1063
00:56:53,330 --> 00:56:56,708
บ็อบ เดอ นิโร
อยู่อย่างโดดเดี่ยวในบ้านพักคนชรา

1064
00:56:56,792 --> 00:56:58,544
{\an8}(เทลม่า สกูนเมเกอร์
ผู้ตัดต่อภาพยนตร์ "คนใหญ่ไอริช")

1065
00:56:58,627 --> 00:57:02,464
{\an8}ไม่รู้ด้วยซ้ําว่า
คริสต์มาสเมื่อไหร่ เขาอยู่คนเดียว

1066
00:57:02,548 --> 00:57:03,715
มันเป็นสิ่งที่เขาแลกมา

1067
00:57:03,799 --> 00:57:06,885
- ความกรุณาของพระองค์คงอยู่ตลอดไป
- ความกรุณาของพระองค์คงอยู่ตลอดไป

1068
00:57:06,969 --> 00:57:09,429
เอาละ แฟรงก์ ผมจะกลับมาเยี่ยมใหม่นะ

1069
00:57:09,513 --> 00:57:12,432
เร็วๆ นี้แหละ คงจะหลังคริสต์มาส

1070
00:57:13,433 --> 00:57:15,686
- อ้อๆ ได้สิ
- แฟรงก์ ขอให้พระเจ้าคุ้มครองนะ

1071
00:57:15,769 --> 00:57:17,187
เช่นกัน ขอบคุณ

1072
00:57:19,439 --> 00:57:20,899
คริสต์มาสแล้วเหรอ

1073
00:57:21,692 --> 00:57:22,943
ใกล้แล้ว

1074
00:57:23,318 --> 00:57:25,195
อ้อ ผมไม่ไปไหนหรอก

1075
00:57:25,279 --> 00:57:29,283
ตอนที่บ็อบให้หนังสือผมครั้งแรก
เขาปล่อยโฮร้องไห้ออกมา

1076
00:57:29,366 --> 00:57:31,910
ผู้คนแก่ตัวลงเรื่อยๆ
หนังสือว่าไว้แบบนั้น

1077
00:57:31,994 --> 00:57:32,995
ผมบอกว่า...

1078
00:57:34,037 --> 00:57:36,748
ทั้งหมดนี้ ทั้งหมดที่พวกเขาพบเจอมา

1079
00:57:36,832 --> 00:57:39,042
ท้ายที่สุดเราก็ต้องเจอสิ่งเดียวกัน

1080
00:57:39,126 --> 00:57:41,670
เราต้องเจอการดับสูญของเรา

1081
00:57:47,009 --> 00:57:49,928
"คนใหญ่ไอริช"
ได้ส่งผลต่อความรู้สึกผม

1082
00:57:50,012 --> 00:57:53,265
ในแบบคู่ขนานกันไปตลอดเวลา

1083
00:57:54,391 --> 00:57:57,728
เราได้เห็นผู้คนที่ยอดเยี่ยมเหล่านี้

1084
00:57:57,811 --> 00:58:01,523
หลังจากที่ทํางานนี้ร่วมกัน
หลายปีที่ผ่านมา

1085
00:58:02,816 --> 00:58:07,988
งานที่เราทําด้วยกัน
ผมซึ้งใจมากที่เราบังเอิญได้...

1086
00:58:08,071 --> 00:58:10,032
พอคิดถึงเรื่องนี้

1087
00:58:10,115 --> 00:58:13,410
เราเคยเป็นเด็กสองคน
ที่ก็พอจะรู้จักกันอยู่ในเมือง

1088
00:58:13,493 --> 00:58:16,538
และแล้วจู่ๆ
เรื่องทั้งหมดนี้ก็เกิดขึ้น

1089
00:58:16,622 --> 00:58:18,749
มันออกจะน่าทึ่งน่ะ

1090
00:58:26,840 --> 00:58:31,386
ผมคิดว่ามาร์ตี้ยึดมั่นกับสิ่งนั้น
อย่างแท้จริง สิ่งที่เขาทําอยู่น่ะ

1091
00:58:31,470 --> 00:58:34,431
ตัวเขาจะไม่เปลี่ยนไป
พระเจ้าคุ้มครองเขาด้วย

1092
00:58:41,563 --> 00:58:44,191
ในโลกนี้มีคนสร้างหนังเก่งๆ มากมาย

1093
00:58:44,274 --> 00:58:48,111
แต่ผมว่าคนอย่างเขาคงจะทําให้ฟรีๆ เลย

1094
00:58:49,154 --> 00:58:51,490
ผมคิดว่ายังไงเขาก็จะเป็นคนสร้างหนัง

1095
00:58:52,783 --> 00:58:57,162
ภาพยนตร์ครอบงําตัวเขาตั้งแต่เด็ก
และไม่เคยจากเขาไปเลย

1096
00:59:00,457 --> 00:59:05,629
{\an8}("คิลเลอร์สออฟเดอะฟลาวเวอร์มูน"
ช่วงก่อนถ่ายทํา)

1097
00:59:14,847 --> 00:59:19,726
คุณรู้สึกไหมว่า
ตอนนี้หนังแต่ละเรื่องมี...

1098
00:59:20,811 --> 00:59:24,690
คุณทุ่มสุดตัว
ให้กับหนังทุกเรื่องไม่ได้

1099
00:59:24,773 --> 00:59:27,276
ในแบบเดิมๆ ไม่งั้นคุณคงจะ...

1100
00:59:27,359 --> 00:59:29,903
- หมอผมบอกผมแบบนั้น
- ตาย

1101
00:59:29,987 --> 00:59:33,240
ดร.ไคลน์ ใช่
เขาบอกผมแบบนั้น 20 ปีก่อน

1102
00:59:34,283 --> 00:59:37,870
เขาบอกว่า "มาร์ตี้ คุณทําแบบนั้น
ทุกครั้งไม่ได้นะ คุณไม่รอดหรอก"

1103
00:59:37,953 --> 00:59:40,789
{\an8}เราต้องย้ายตามโดรน ทั้งกองเลย

1104
00:59:40,873 --> 00:59:42,541
{\an8}(ในกองถ่าย
"คิลเลอร์สออฟเดอะฟลาวเวอร์มูน")

1105
00:59:42,624 --> 00:59:45,752
{\an8}ผมทําใจยากมากถ้าไม่ได้กํากับ

1106
00:59:45,836 --> 00:59:48,797
หรือถ้าไม่ได้สร้างหนังเป็นเวลานาน

1107
00:59:48,881 --> 00:59:52,551
สาม แล้วก็... สอง หนึ่ง
แล้วก็สอง ครบแล้ว

1108
00:59:52,634 --> 00:59:54,636
ใช่ๆๆ ไม่ เมื่อกี้ดีมาก

1109
00:59:56,471 --> 00:59:59,266
เราจะไปไหน จากที่เดิมเหรอ

1110
00:59:59,349 --> 01:00:01,101
จะเริ่มจาก
"เออร์เนสต์ เบิร์คฮาร์ต" ไหม

1111
01:00:01,185 --> 01:00:02,936
แน่นอน ใช่ๆ ใช่ๆ โอเค

1112
01:00:05,105 --> 01:00:05,981
เกิดอะไรขึ้น

1113
01:00:06,565 --> 01:00:08,358
- พร้อมไหม
- กล้องพร้อม

1114
01:00:08,442 --> 01:00:09,693
โอเค และแอ็กชัน

1115
01:00:09,776 --> 01:00:11,778
(คุณสกอร์เซซี)

1116
01:01:43,120 --> 01:01:45,789
คําบรรยายโดย จริยา จริยวิชัย