1
00:00:06,089 --> 00:00:08,425
(ภาพกล้องวงจรปิดและภาพมุมสูง
บางส่วนในตอนนี้เป็นการจำลองใหม่)

2
00:00:08,508 --> 00:00:09,926
(จากการค้นคว้าและปากคำพยาน)

3
00:00:16,766 --> 00:00:20,603
(ธันวาคม 2009
แปดปี สามเดือนหลังเหตุการณ์ 11 ก.ย.)

4
00:00:21,604 --> 00:00:22,981
(ฐานทัพโคสต์
อัฟกานิสถาน)

5
00:00:23,064 --> 00:00:26,818
เจ้าหน้าที่ซีไอเอที่ประจำการอยู่ที่โคสต์
พากันตื่นเต้นมาก

6
00:00:26,901 --> 00:00:30,989
กับโอกาสสำคัญที่จะได้เบาะแส
ที่อาจพาเราไปถึงตัวบิน ลาเดน

7
00:00:33,533 --> 00:00:37,412
ก็เลยไม่มีการตรวจค้น เขาได้ผ่านเข้าไปเลย

8
00:00:40,999 --> 00:00:45,545
ที่นั่นมีทีมซีไอเอทั้งทีม
มีเจ้าหน้าที่สัญญาจ้าง มีหน่วยรบพิเศษ

9
00:00:45,628 --> 00:00:47,338
มีนักวิเคราะห์ มีเจ้าหน้าที่ที่ดูแลเคส

10
00:00:47,922 --> 00:00:50,717
ทุกคนออกมาข้างนอกเพื่อรอการมาถึงของเขา

11
00:00:51,217 --> 00:00:53,678
นี่อาจเป็นโอกาสที่สำคัญมากก็ได้

12
00:00:56,473 --> 00:00:59,267
บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด

13
00:01:01,394 --> 00:01:03,813
เขาลงจากรถอีกฝั่ง

14
00:01:04,689 --> 00:01:07,317
และทีมรักษาความปลอดภัยของเรา
ก็เดินอ้อมไปบอกเขาว่า

15
00:01:07,400 --> 00:01:09,527
"เอามือออกมาจากเสื้อคลุม"

16
00:01:10,403 --> 00:01:13,031
และทีมเราเริ่มรู้สึกผิดปกติเพราะเขาไม่ทำตาม

17
00:01:17,327 --> 00:01:20,371
ไม่มีใครเข้าใจเลยว่าตัวเขานั่นแหละคือระเบิด

18
00:01:29,631 --> 00:01:33,551
ตอนนั้นฉันนั่งอยู่ที่พื้นห้องนั่งเล่นที่บ้าน
แล้วก็มีสายโทรเข้ามา

19
00:01:34,302 --> 00:01:36,429
บอกว่า "เทรซี่ เกิดระเบิดครั้งใหญ่"

20
00:01:38,306 --> 00:01:41,893
ฉันก็แบบ "หมายความว่าไง"
ตอนนั้นที่บ้านฉันไม่ได้เปิดทีวีด้วยซ้ำ

21
00:01:41,976 --> 00:01:44,062
ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

22
00:01:44,646 --> 00:01:45,688
ไปที่อัฟกานิสถานครับ

23
00:01:45,772 --> 00:01:48,608
ตอนนี้มีข้อมูลใหม่ที่น่าตกใจ
เกี่ยวกับเหตุโจมตีพลีชีพ

24
00:01:48,691 --> 00:01:51,111
ที่คร่าชีวิตเจ้าหน้าที่ซีไอเอไปเจ็ดนาย

25
00:01:51,194 --> 00:01:53,822
คนร้ายได้รับเชิญให้เข้าไปที่ฐาน

26
00:01:53,905 --> 00:01:55,990
โดยไม่มีการตรวจค้น

27
00:01:56,074 --> 00:01:57,117
นี่สำหรับพวกแก

28
00:01:57,826 --> 00:02:00,036
นี่ไม่ใช่นาฬิกา นี่คือตัวจุดระเบิด

29
00:02:00,120 --> 00:02:02,038
พวกแกจะถูกส่งไปลงนรก

30
00:02:02,122 --> 00:02:04,541
ไม่เคยมีใครในฝั่งอเมริกัน
เคยเจอชายคนนี้มาก่อน

31
00:02:04,624 --> 00:02:08,044
แต่ก็ยังปล่อยให้เขาเข้าไปถึงฐานซีไอเอ
ที่การรักษาความปลอดภัยสูงมาก

32
00:02:08,128 --> 00:02:10,672
จากนั้นเขาก็จุดชนวนระเบิด

33
00:02:11,339 --> 00:02:14,592
วันนี้ที่สำนักงานใหญ่ซีไอเอลดธงลงครึ่งเสา

34
00:02:14,676 --> 00:02:16,177
เพื่อไว้อาลัยให้เจ้าหน้าที่ทั้งเจ็ดคน

35
00:02:16,678 --> 00:02:20,807
ผู้อำนวยการลีออน พาเน็ตตากล่าวว่า
พวกเขาเสียชีวิตในแดนไกลแต่ใกล้กับศัตรู

36
00:02:21,307 --> 00:02:23,017
ใกล้เกินไปด้วยซ้ำ

37
00:02:24,394 --> 00:02:27,647
เจนนิเฟอร์ แมทธิวส์ เพื่อนร่วมงานของฉัน
เป็นหัวหน้าฐานของซีไอเอ

38
00:02:27,730 --> 00:02:29,274
ที่โคสต์ ประเทศอัฟกานิสถาน

39
00:02:30,108 --> 00:02:32,068
เราเป็นเหมือนกลุ่มเดียวกัน

40
00:02:32,694 --> 00:02:35,989
ฉันร่วมงานกับเจนนิเฟอร์
รับผิดชอบกลุ่มอัลกออิดะห์

41
00:02:36,698 --> 00:02:38,241
ตั้งแต่ก่อนจะรู้จักชื่ออัลกออิดะห์ด้วยซ้ำ

42
00:02:40,326 --> 00:02:42,954
จีน่าโทรหาฉัน
บอกว่าเจนนิเฟอร์เสียชีวิตในเหตุการณ์นั้น

43
00:02:45,540 --> 00:02:47,083
เป็นอะไรที่ทำใจรับฟังได้ยากมาก

44
00:02:52,422 --> 00:02:54,507
ฉันจำได้ว่าตัวเองไปโบสถ์

45
00:02:54,591 --> 00:02:58,386
ฟังคำภาวนาที่คนสวดให้ทหารที่รับใช้ชาติ
แล้วฉันก็คิดว่า "แล้วพวกเราล่ะ"

46
00:02:59,220 --> 00:03:00,555
"แล้วเจนนิเฟอร์ล่ะ"

47
00:03:03,308 --> 00:03:10,273
ทำใจแทบไม่ได้เลย
ตอนที่ได้ฟังเรื่องราวจากคนที่รู้จักเธอมาแต่เด็ก

48
00:03:10,356 --> 00:03:12,192
ฟังลูกๆ ของเธอพูดถึงเธอ

49
00:03:12,275 --> 00:03:14,319
เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าเธอทำภารกิจอะไร

50
00:03:20,283 --> 00:03:24,913
ผมจำได้ว่าต้องไปร่วมงานศพ
ของเจ้าหน้าที่ซีไอเอทุกคนที่เสียชีวิต

51
00:03:26,539 --> 00:03:31,669
และผมสังเกตเห็นว่า
ตอนที่เราขับรถไปในสภาพอากาศหนาวจัด

52
00:03:32,337 --> 00:03:36,007
มีครอบครัวหนึ่งยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน

53
00:03:36,507 --> 00:03:39,260
ถือป้ายที่เขียนว่า

54
00:03:39,344 --> 00:03:40,762
"ขอบคุณที่ดูแลให้เราปลอดภัย"

55
00:03:44,140 --> 00:03:45,099
ผมจำได้ว่า

56
00:03:46,267 --> 00:03:48,102
ผมได้พูดคุยกับครอบครัวของพวกเขา

57
00:03:48,645 --> 00:03:50,730
พ่อแม่บางคนบอกกับผมว่า

58
00:03:51,231 --> 00:03:53,316
"อย่าละทิ้งภารกิจ

59
00:03:54,067 --> 00:03:58,905
ที่ลูกเรายอมสละชีวิตเพื่อมัน อย่าเลิกเด็ดขาด"

60
00:03:59,405 --> 00:04:02,867
ซึ่งภารกิจนั้นก็คือการตามล่าบิน ลาเดนต่อไป

61
00:04:07,497 --> 00:04:14,337
ขอบอกชาวอเมริกันว่า ด้วยประสงค์ของพระเจ้า
เราจะสังหารพวกแกต่อไป

62
00:04:14,420 --> 00:04:18,508
ถ้าอัลกออิดะห์คิดว่า
เหตุโจมตีที่โคสต์จะทำให้พวกเราอ่อนแอลงล่ะก็

63
00:04:19,092 --> 00:04:20,218
คิดผิดถนัด

64
00:04:20,843 --> 00:04:23,304
มันให้ผลตรงกันข้ามด้วยซ้ำ

65
00:04:23,972 --> 00:04:25,556
มันทำให้พวกเรายิ่งมุ่งมั่นกว่าเดิม

66
00:04:27,100 --> 00:04:29,269
เหตุโจมตีที่โคสต์กลายเป็นแค้นส่วนตัว

67
00:04:32,272 --> 00:04:33,731
แค้นส่วนตัวเลยล่ะ

68
00:04:38,528 --> 00:04:42,282
(American Manhunt: โอซามา บิน ลาเดน)

69
00:04:44,575 --> 00:04:45,785
(ธันวาคม 2009)

70
00:04:45,868 --> 00:04:49,622
(มกราคม 2010
8 ปี 4 เดือนหลังเหตุการณ์ 11 ก.ย.)

71
00:04:49,706 --> 00:04:54,877
วาระครบรอบสิบปีเหตุการณ์ 11 ก.ย.
ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

72
00:04:56,546 --> 00:05:01,884
ความต้องการที่จะจับตัวบิน ลาเดน
ก็ยิ่งทวีความเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ

73
00:05:01,968 --> 00:05:06,431
โอซามา บิน ลาเดนยังคงเป็นที่ต้องการตัว
ยังคงหลอกหลอนคนอเมริกันต่อไป

74
00:05:06,514 --> 00:05:11,019
เขายังคงมีค่าหัว 25 ล้านดอลลาร์

75
00:05:11,102 --> 00:05:13,938
เรามีทั้งสายลับและหน่วยจู่โจมกระจายอยู่ทั่วทุกที่

76
00:05:14,022 --> 00:05:14,856
เพื่อตามล่าตัวเขา

77
00:05:14,939 --> 00:05:16,899
แล้วทำไมชายคนนี้ยังลอยนวลอยู่ได้

78
00:05:18,192 --> 00:05:21,529
พวกเราเคยผิดหวังมานับครั้งไม่ถ้วน
กับเบาะแสลวง

79
00:05:21,612 --> 00:05:24,741
ทั้งที่คิดว่าเราเข้าใกล้แล้ว
"เขาอยู่ที่นี่" "เขาอยู่ที่นั่น"

80
00:05:24,824 --> 00:05:28,578
กองทัพเคยเตรียมปฏิบัติการหลายครั้ง
เพื่อจับตัวเขา

81
00:05:28,661 --> 00:05:30,496
แต่ก็ไม่เคยได้ออกปฏิบัติการจริงๆ

82
00:05:30,997 --> 00:05:32,415
ในบ้านเคลียร์ ไปได้เลย

83
00:05:32,915 --> 00:05:33,750
มัน…

84
00:05:37,295 --> 00:05:38,463
น่าโมโหมากนะ

85
00:05:38,963 --> 00:05:41,299
เรื่องนี้ยังทำให้เกิดคำถามว่า
หน่วยข่าวกรองของเรา

86
00:05:41,382 --> 00:05:43,259
จริงๆ แล้วมีประสิทธิภาพแค่ไหน

87
00:05:43,343 --> 00:05:46,137
ตอนนั้นซีไอเอต้องเผชิญแรงกดดันทางการเมือง

88
00:05:46,220 --> 00:05:47,597
จากทั้งสองพรรค

89
00:05:48,723 --> 00:05:50,141
นี่ไม่ใช่ความล้มเหลวเหรอ

90
00:05:50,725 --> 00:05:52,852
ท่านจับตัวเขาไม่ได้
แถมยังเหมือนจะไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหนอีก

91
00:05:52,935 --> 00:05:53,936
คือ…

92
00:05:56,481 --> 00:05:57,565
ผมคิดว่า

93
00:05:59,233 --> 00:06:03,279
การจับกุมหรือสังหารบิน ลาเดน
เป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง

94
00:06:03,363 --> 00:06:04,614
ต่อความมั่นคงของชาติเรา

95
00:06:06,240 --> 00:06:11,287
ตอนนั้นซีไอเอและหน่วยข่าวกรองทุกหน่วย
ถูกกดดันอย่างหนัก

96
00:06:11,371 --> 00:06:13,039
ให้พยายามมากกว่านี้

97
00:06:13,122 --> 00:06:16,459
ทุกฝ่ายต้องเร่งเดินหน้า
ไล่ล่าบิน ลาเดนและอัลกออิดะห์ให้ถึงที่สุด

98
00:06:20,505 --> 00:06:22,048
(เควิน เชฟเฟอร์ - ซีไอเอ)

99
00:06:22,131 --> 00:06:24,217
(นักวิเคราะห์เป้าหมาย
ศูนย์ต่อต้านการก่อการร้าย)

100
00:06:24,300 --> 00:06:27,053
ในวันที่เกิดเหตุ 11 ก.ย.
ผมทำงานอยู่ที่เพนตากอน

101
00:06:28,763 --> 00:06:32,016
ในหน่วยของผม ผมเป็นคนเดียวที่รอดชีวิต

102
00:06:33,935 --> 00:06:35,812
ผมถูกไฟคลอกสาหัส

103
00:06:36,396 --> 00:06:40,525
แต่ผมก็ฟื้นตัวและสู้ทุกวันหลังจากนั้น

104
00:06:41,109 --> 00:06:41,984
รู้สึกยังไงบ้าง

105
00:06:42,068 --> 00:06:42,985
รู้สึกดีมากครับ

106
00:06:43,486 --> 00:06:44,320
ขอบคุณพระเจ้า

107
00:06:44,404 --> 00:06:48,032
ในปี 2009 เพื่อนคนหนึ่งติดต่อมาว่า

108
00:06:48,116 --> 00:06:52,537
"เควิน เราอยากให้นาย
เข้าร่วมทีมไล่ล่าบิน ลาเดน"

109
00:06:53,037 --> 00:06:57,458
"เป้าหมายเดียวของทีมนี้
คือตามหาตัว บินลาเดนให้เจอ"

110
00:07:03,297 --> 00:07:08,886
ผมบอกทีมว่า "ผมอยากให้พวกคุณ
เข้ามารายงานผมที่ห้องทำงานทุกสัปดาห์"

111
00:07:08,970 --> 00:07:11,681
"พวกคุณตรวจสอบอะไรอยู่ เจออะไรบ้าง

112
00:07:11,764 --> 00:07:15,101
มีเบาะแสอะไรบ้าง มีหลักฐานอะไรที่เป็นไปได้"

113
00:07:15,184 --> 00:07:18,312
ถ้าเขาหนีออกจากอัฟกานิสถานไปแล้ว
เขาจะไปที่ไหน เขาหายไปไหน

114
00:07:18,396 --> 00:07:21,274
ยังมีชีวิตอยู่รึเปล่า
เราต้องตั้งคำถามพวกนี้อยู่ตลอดเวลา

115
00:07:23,568 --> 00:07:26,028
และทุกครั้งที่เขาปรากฏตัวบนโทรทัศน์

116
00:07:26,112 --> 00:07:27,989
พวกเราจะวิเคราะห์กันจนหัวแทบแตก

117
00:07:29,949 --> 00:07:34,036
เราเริ่มจดจ่อกับทุกแง่มุมของแถลงการณ์
ที่บิน ลาเดนเผยแพร่ทางสื่อ

118
00:07:34,620 --> 00:07:39,417
เอาเทปเสียงของบิน ลาเดนมาฟัง
ดูว่าได้ยินอะไรบ้างไหม

119
00:07:39,500 --> 00:07:42,628
อาจเป็นเสียงของอะไรก็ได้ที่จะบอกให้รู้ว่า

120
00:07:42,712 --> 00:07:44,630
ตอนนี้เขาน่าจะอยู่ที่ไหน

121
00:07:47,633 --> 00:07:51,053
เสียงนก หรือเสียงเครื่องจักรในโรงงาน

122
00:07:53,681 --> 00:07:55,349
มีข้อความแฝงอยู่ในนั้นไหม

123
00:07:55,433 --> 00:07:58,936
ฉากหลังมีอะไรที่บอกตำแหน่งของเขาได้ไหม

124
00:08:02,482 --> 00:08:06,986
แล้วเรายังพยายามสืบเส้นทางว่า
เทปวิดีโอของเขาส่งไปยังสำนักข่าวได้ยังไง

125
00:08:07,862 --> 00:08:11,032
เขาต้องมีวิธีนำข้อความเข้าออก
จากที่ที่เขาอยู่แน่ๆ

126
00:08:11,115 --> 00:08:14,160
พวกเขาไม่ไว้ใจอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์

127
00:08:14,243 --> 00:08:15,453
โทรศัพท์ หรือของพวกนั้น

128
00:08:15,536 --> 00:08:18,414
ดังนั้นพวกเขาก็น่าจะใช้คนส่งสารส่งให้กับมือ

129
00:08:18,498 --> 00:08:21,959
ถ้าเราหาตัวคนส่งสารเจอและตามรอยได้

130
00:08:22,043 --> 00:08:24,754
เราก็อาจเจอที่กบดานของบิน ลาเดนก็ได้

131
00:08:25,838 --> 00:08:27,381
ซีไอเอไล่ตามทุกเบาะแส

132
00:08:28,174 --> 00:08:32,637
และเบาะแสที่เกี่ยวกับคนส่งสาร
มีมาตั้งแต่ปี 2002 แล้ว

133
00:08:36,307 --> 00:08:39,810
(แอฟริกาเหนือ
สถานที่ไม่เปิดเผย)

134
00:08:41,229 --> 00:08:44,774
เรารู้ว่ามีบุคคลหนึ่ง
เป็นคนส่งสารที่บิน ลาเดนไว้ใจ

135
00:08:45,316 --> 00:08:48,819
และเราพยายามอย่างหนักที่จะหาชื่อเขา

136
00:08:49,987 --> 00:08:51,572
ผู้ต้องขังให้ชื่อปลอมมา

137
00:08:52,907 --> 00:08:54,617
บางคนบอกว่าไม่มีคนส่งสาร

138
00:08:55,117 --> 00:08:58,412
บางคนก็บอกว่ามีคนส่งสารแต่เลิกไปแล้ว

139
00:09:00,081 --> 00:09:05,253
สิ่งที่ยากมากก็คือ
การวิเคราะห์คำโกหกเกี่ยวกับคนส่งสาร

140
00:09:06,295 --> 00:09:07,922
แล้วในช่วงปลายปี 2002

141
00:09:08,422 --> 00:09:10,424
มีสมาชิกอัลกออิดะห์คนหนึ่ง

142
00:09:10,508 --> 00:09:12,927
ถูกควบคุมตัวโดยรัฐบาลแอฟริกาเหนือ

143
00:09:13,553 --> 00:09:14,804
เขาถูกจับกุม

144
00:09:15,304 --> 00:09:19,100
และถูกสอบสวนว่ารู้อะไรบ้าง รู้จักใครบ้าง

145
00:09:20,434 --> 00:09:22,603
และในระหว่างการสอบสวน

146
00:09:22,687 --> 00:09:27,525
เขาเอ่ยถึงบุคคลหนึ่ง
โดยบอกว่าชายคนนั้นเคยทำงานกับบิน ลาเดน

147
00:09:28,109 --> 00:09:29,277
ก่อน 11 ก.ย.

148
00:09:30,027 --> 00:09:34,073
และทำงานกับคาลิด เชค โมฮัมเหม็ด
หลัง 11 ก.ย.

149
00:09:34,574 --> 00:09:37,535
โดยทำหน้าที่ส่งสารระหว่างคนทั้งสอง

150
00:09:38,869 --> 00:09:41,330
และเขาว่าคนส่งสารคนนั้นชื่อ…

151
00:09:44,166 --> 00:09:45,042
อาบู อาเหม็ด

152
00:09:46,168 --> 00:09:49,922
แน่นอนว่าพวกเราหูผึ่งทันทีที่ได้รู้ข้อมูลนั้น

153
00:09:50,006 --> 00:09:51,716
(แบล็กไซต์ของซีไอเอ
สถานที่ไม่เปิดเผย)

154
00:09:51,799 --> 00:09:53,175
เราถามเคเอสเอ็ม

155
00:09:53,759 --> 00:09:55,928
ซึ่งยังถูกควบคุมตัวอยู่ในเรือนจำลับของซีไอเอว่า

156
00:09:56,429 --> 00:09:58,139
"รู้อะไรเกี่ยวกับอาบู อาเหม็ดบ้าง"

157
00:09:59,223 --> 00:10:03,019
ตอนนั้นเคเอสเอ็มเคยเจอ
การสอบสวนแบบเพิ่มมาตรการแล้ว

158
00:10:03,102 --> 00:10:07,231
เขาให้ข้อมูลแทบทุกอย่างที่เราอยากรู้

159
00:10:08,441 --> 00:10:13,821
เขาบอกเราว่า "ใช่ เคยได้ยินชื่ออาบู อาเหม็ด
แต่เขาไม่ได้อยู่กับอัลกออิดะห์แล้ว"

160
00:10:15,114 --> 00:10:17,199
เขากลับไปที่ห้องขังซึ่งเราติดเครื่องดักฟังไว้

161
00:10:17,783 --> 00:10:21,787
และบอกพวกอัลกออิดะห์ที่ถูกขังด้วยกันว่า

162
00:10:23,080 --> 00:10:26,334
"ห้ามใครพูดถึงคนส่งสารเด็ดขาด"

163
00:10:28,961 --> 00:10:35,092
เคเอสเอ็มทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องคนส่งสาร
เพราะเขารู้ว่า

164
00:10:35,593 --> 00:10:37,845
อาบู อาเหม็ดพาเราไปถึงตัวบิน ลาเดนได้

165
00:10:39,555 --> 00:10:43,684
ดังนั้นเราจึงทุ่มความสนใจไปที่
การตามหาอาบู อาเหม็ดให้เจอ

166
00:10:44,435 --> 00:10:46,937
บินลาเดนกับเคเอสเอ็ม
เลือกคนส่งสารได้เหมาะมาก

167
00:10:47,647 --> 00:10:50,775
เขามีเทคนิคในการระวังตัวที่ดีมากๆ

168
00:10:50,858 --> 00:10:53,069
ทำให้การตามตัวเขาเป็นเรื่องยากมาก

169
00:10:53,778 --> 00:10:56,989
สุดท้ายเราก็พบว่าเขาเป็นชาวคูเวต

170
00:10:58,324 --> 00:11:02,453
เราไล่ตามทุกเบาะแสที่เป็นไปได้
แต่ปัญหาคือเราไม่รู้ว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง

171
00:11:02,536 --> 00:11:03,704
เขาอยู่ในเงามืด

172
00:11:04,497 --> 00:11:10,044
เราต้องใช้เวลานานและความพยายามอย่างหนัก
เพื่อวิเคราะห์รูปแบบชีวิตเขา

173
00:11:10,127 --> 00:11:12,713
การเคลื่อนไหว เขาเดินทางไปไหนบ้าง

174
00:11:12,797 --> 00:11:16,717
เขาใช้วิธีไหนในการสื่อสาร และใช้ยังไง

175
00:11:16,801 --> 00:11:21,597
เรากังวลมากว่าจะพลาดพลั้งทำอะไร
ที่จะทำให้เขารู้ตัวว่า

176
00:11:21,681 --> 00:11:23,724
เราควานหาตัวเขาอยู่

177
00:11:23,808 --> 00:11:28,229
การตามหาเขากินเวลาตั้งแต่
ปี 2002 จนถึง 2010

178
00:11:28,729 --> 00:11:32,400
แปดปีกับการพลิกแผ่นดินหาเขา

179
00:11:35,486 --> 00:11:38,489
แล้วในช่วงฤดูร้อนปี 2010
เราก็พบเบาะแสสำคัญ

180
00:11:39,240 --> 00:11:43,369
เราตามสัญญาณมือถือของเขาไปจนพบว่า
เขาอยู่ในเมืองเปศวาร์ ประเทศปากีสถาน

181
00:11:45,579 --> 00:11:48,582
และเราก็ดักฟังสายสนทนาได้

182
00:11:50,626 --> 00:11:55,047
เขากำลังคุยกับใครบางคน
ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เมื่อก่อน

183
00:11:55,131 --> 00:11:58,259
เพื่อนเขาถามว่า "เดี๋ยวนี้นายทำอะไรอยู่"

184
00:11:58,342 --> 00:12:01,554
"ไม่ได้ข่าวคราว ไม่เห็นหน้าเลย"

185
00:12:02,054 --> 00:12:03,222
"ไปทำอะไรอยู่ที่ไหน"

186
00:12:03,305 --> 00:12:04,974
เขาพยายามตอบแค่ว่า

187
00:12:05,057 --> 00:12:07,309
"ยุ่งๆ อยู่ ทำงานตลอด"

188
00:12:07,810 --> 00:12:09,687
เพื่อนเขาตื๊อไม่เลิก

189
00:12:09,770 --> 00:12:13,482
เขาถามว่า "แล้วตกลงว่าทำอะไร
เอาจริงๆ นายทำอะไรอยู่"

190
00:12:14,567 --> 00:12:16,277
เงียบอยู่อึดใจนึง

191
00:12:18,237 --> 00:12:19,405
และเขาก็ตอบว่า

192
00:12:19,989 --> 00:12:22,450
"ทำเหมือนที่เคยทำ"

193
00:12:24,160 --> 00:12:27,538
ทันทีที่ได้ยิน เพื่อนของเขาก็ตอบว่า
"งั้นก็ขอให้อัลลอฮ์คุ้มครอง"

194
00:12:28,038 --> 00:12:32,501
ซึ่งชัดเจนเลยว่า สิ่งที่เขาเคยทำ
ก็คือทำงานให้บิน ลาเดน

195
00:12:34,879 --> 00:12:38,674
ตอนนี้สิ่งที่เราต้องการ
คือข่าวกรองภาคสนามจากคนในพื้นที่

196
00:12:39,633 --> 00:12:42,136
(ไบรอัน สเติร์น
เจ้าหน้าที่ข่าวกรองภาคพื้น)

197
00:12:42,219 --> 00:12:46,223
หลายคนคิดว่า
งานข่าวกรองคือแค่นักวิเคราะห์นั่งอ่านรายงาน

198
00:12:46,307 --> 00:12:47,641
แต่เราลงพื้นที่ด้วยตัวเอง

199
00:12:49,435 --> 00:12:50,978
ในฐานะผู้บัญชาการหน่วยเฉพาะกิจ

200
00:12:51,061 --> 00:12:54,064
ผมประจำอยู่ที่คาบูล
มีจุดปฏิบัติการกระจายไปทั่วภูมิภาค

201
00:12:55,024 --> 00:12:59,153
เราต้องการข่าวกรอง
ที่สามารถยืนยันข้อมูลทั้งหมดที่เรามีได้

202
00:13:00,696 --> 00:13:02,323
อะไรคือสิ่งที่เราคิดว่าเรารู้

203
00:13:02,406 --> 00:13:04,992
อะไรคือสิ่งที่เรารู้ว่าเรายังไม่รู้
สิ่งที่เรามองเห็นคืออะไร

204
00:13:10,372 --> 00:13:15,044
เราจับตาดูคนส่งสารขึ้นรถเอสยูวีสีขาวคันเล็กไป

205
00:13:15,544 --> 00:13:18,214
ซึ่งในปากีสถานมีรถแบบนี้อยู่เกลื่อน

206
00:13:20,966 --> 00:13:24,303
เจ้าหน้าที่ซีไอเอของเรา
ตามรถคันนั้นจากเปศวาร์

207
00:13:25,221 --> 00:13:27,056
ไปจนถึงเมืองที่ชื่ออับบอตตาบัด

208
00:13:27,139 --> 00:13:28,098
(อับบอตตาบัด)

209
00:13:29,099 --> 00:13:31,936
(อับบอตตาบัด
ประเทศปากีสถาน)

210
00:13:32,686 --> 00:13:36,482
จนในที่สุดรถคันนั้นเลี้ยวเข้าไปในบ้านหลังใหญ่

211
00:13:42,571 --> 00:13:46,826
หลายปัจจัยชี้ชัดว่าบ้านหลังนี้ไม่ชอบมาพากล

212
00:13:46,909 --> 00:13:49,912
ที่นี่แตกต่างจากทุกที่ที่เราเคยเห็นมา

213
00:13:51,247 --> 00:13:54,166
ที่เราเห็นคือกลุ่มอาคารที่ใหญ่มาก

214
00:13:54,875 --> 00:13:57,461
เมื่อเทียบกับกลุ่มอื่นในพื้นที่นั้น

215
00:13:57,962 --> 00:14:00,464
เราได้รู้ว่าคนส่งสารคนนั้นหรืออาบู อาเหม็ด

216
00:14:00,548 --> 00:14:03,217
ซื้อบ้านหลังนี้ในปี 2005

217
00:14:03,717 --> 00:14:07,972
ซึ่งมันตั้งอยู่ในย่านราคาแพงของอับบอตตาบัด
ทั้งที่เขาไม่มีรายได้ที่ชัดเจน

218
00:14:08,973 --> 00:14:11,642
กำแพงรอบบ้านสูงสามถึงห้าเมตร

219
00:14:11,725 --> 00:14:14,770
มีลวดหนามรอบด้าน และมีระเบียง

220
00:14:16,647 --> 00:14:17,606
ซึ่งมีกำแพงบังสายตา

221
00:14:21,694 --> 00:14:26,824
อับบอตตาบัดเป็นเมืองท่องเที่ยว
เพราะอยู่ใกล้ภูเขา

222
00:14:27,324 --> 00:14:31,287
จะสร้างกำแพงสูงสองเมตรครึ่งไว้ที่ชั้นสามทำไม

223
00:14:32,246 --> 00:14:35,291
การรักษาความปลอดภัยชั้นบนสุดมันแปลกมาก

224
00:14:36,125 --> 00:14:38,627
พอเริ่มต่อจิ๊กซอว์เข้าด้วยกัน

225
00:14:38,711 --> 00:14:41,505
ก็รู้เลยว่ามีใครสักคนที่ไม่อยากให้ใครเห็นตัวเลย

226
00:14:42,590 --> 00:14:44,300
ทุกอย่างดูน่าสงสัยมาก

227
00:14:44,383 --> 00:14:46,760
ทั้งทีมรู้สึกได้ถึงความไม่เป็นมิตร

228
00:14:47,761 --> 00:14:49,138
ค่อนข้างชัดเจน

229
00:14:49,638 --> 00:14:52,600
ว่าต้องมีบุคคลที่สำคัญมากซ่อนตัวอยู่ที่นั่น

230
00:14:54,226 --> 00:14:55,936
(11 มกราคม 2010)

231
00:14:56,020 --> 00:14:58,981
(21 กันยายน 2010
เก้าปีหลังเหตุการณ์ 11 ก.ย.)

232
00:15:02,776 --> 00:15:06,030
ผมรีบไปพบประธานาธิบดีสหรัฐฯ ทันที

233
00:15:06,530 --> 00:15:08,449
และรายงานสิ่งที่เราค้นพบให้เขาทราบ

234
00:15:09,992 --> 00:15:11,410
คนที่เรารายงานก่อนใครคือ

235
00:15:11,493 --> 00:15:13,829
ไมค์ วิคเกอร์ส
เจ้าหน้าที่ระดับสูงของกระทรวงกลาโหม

236
00:15:13,913 --> 00:15:16,707
และจอห์น เบรนแนน
หัวหน้าทีมต่อต้านการก่อการร้ายของทำเนียบขาว

237
00:15:17,833 --> 00:15:20,628
ไมเคิล มอเรลล์โทรหาผมก่อนวันนั้นหนึ่งวัน
บอกว่าเรื่องนี้

238
00:15:20,711 --> 00:15:24,423
เป็นข้อมูลที่ละเอียดอ่อนมาก
และกำลังจะรายงานต่อประธานาธิบดีโอบามา

239
00:15:24,924 --> 00:15:26,759
ในการประชุมครั้งแรกกับประธานาธิบดี

240
00:15:27,509 --> 00:15:29,720
ลีออน พาเน็ตตาเข้ามาแล้วพูดว่า

241
00:15:29,803 --> 00:15:33,599
"เราสามารถระบุตำแหน่ง
ของคนส่งสารของบิน ลาเดนได้

242
00:15:33,682 --> 00:15:36,769
จากนั้นก็สะกดรอยตามเขา
และเราพบกลุ่มอาคารนี้"

243
00:15:38,896 --> 00:15:42,483
ผมบอกว่า "ท่านประธานาธิบดี
พวกเราสังหรณ์ใจมากว่า

244
00:15:42,566 --> 00:15:45,402
บิน ลาเดนอาจกบดานอยู่ที่นั่น"

245
00:15:47,112 --> 00:15:51,867
ประธานาธิบดี
มองเรื่องนี้อย่างมีความหวังแต่ไม่มากเกินไป

246
00:15:51,951 --> 00:15:56,664
เพราะนี่อาจเป็นเบาะแสที่แท้จริง
ซึ่งเราไม่เคยมีมาก่อน

247
00:15:57,289 --> 00:16:00,626
พอจบการบรรยายสรุป
ท่านประธานาธิบดีก็ให้คำสั่งมาสองอย่าง

248
00:16:00,709 --> 00:16:03,837
ซึ่งบารัค โอบามา
ไม่ใช่คนประเภทที่ชอบออกคำสั่ง

249
00:16:04,880 --> 00:16:07,758
คำสั่งแรกคือ "ลีออน กับไมเคิล

250
00:16:08,258 --> 00:16:10,844
หาคำตอบให้ได้ว่าในกลุ่มอาคารนั้นมีอะไร"

251
00:16:12,096 --> 00:16:15,057
และคำสั่งที่สอง "ห้ามบอกใคร"

252
00:16:17,685 --> 00:16:19,311
"คนที่เชื่อใจได้มีแค่เราที่อยู่ตรงนี้"

253
00:16:20,354 --> 00:16:23,482
"ห้ามให้ใครในรัฐบาลรู้เรื่องนี้เด็ดขาด"

254
00:16:29,196 --> 00:16:32,199
เราเริ่มสังเกตการณ์ต่อเนื่อง

255
00:16:32,282 --> 00:16:36,203
จับตามองทุกอย่างที่เกิดขึ้นในกลุ่มอาคารนั้น

256
00:16:38,205 --> 00:16:40,290
ยากมากกว่าจะได้ข่าวกรอง

257
00:16:41,291 --> 00:16:44,420
ไม่มีใครใช้มือถือ ไม่มีอินเทอร์เน็ต

258
00:16:45,379 --> 00:16:47,506
โทรศัพท์มือถือเครื่องที่อาบู อาเหม็ดใช้

259
00:16:47,589 --> 00:16:51,510
เขาจะถอดแบตเตอรี่ออก
พอใส่อีกทีก็ออกจากอับบอตตาบัดไปไกลแล้ว

260
00:16:53,220 --> 00:16:55,639
เขาระมัดระวัง
เรื่องความปลอดภัยในการปฏิบัติงานมาก

261
00:16:58,976 --> 00:17:02,521
ผู้อำนวยการพาเน็ตตา
พยายามคิดหาวิธีการรวบรวมข่าวกรอง

262
00:17:03,272 --> 00:17:05,232
เช่น ติดกล้องไว้บนต้นไม้ตรงนั้นได้ไหม

263
00:17:05,816 --> 00:17:10,362
คนอื่นก็เสนอความคิดว่า
"ถ้าเราเอาขยะที่พวกมันทิ้งมาค้นหาเบาะแสล่ะ"

264
00:17:10,988 --> 00:17:14,158
แต่พวกมันไม่เคยให้ใครเอาขยะออกมาทิ้ง

265
00:17:14,241 --> 00:17:16,618
แต่ใช้วิธีเผาทำลาย

266
00:17:17,870 --> 00:17:20,789
เราร่วมมือกับหมอคนนึง ไปที่กลุ่มอาคาร

267
00:17:20,873 --> 00:17:22,416
เพื่อฉีดวัคซีนโปลิโอ

268
00:17:22,499 --> 00:17:24,710
และเก็บตัวอย่างเลือด

269
00:17:25,294 --> 00:17:30,215
หวังว่าจะใช้มันตรวจสอบได้ว่า
เป็นครอบครัวของบิน ลาเดนจริงไหม

270
00:17:31,592 --> 00:17:34,511
แต่คนส่งสารปฏิเสธไม่ให้พวกหมอเข้าไป

271
00:17:35,262 --> 00:17:39,058
พอผ่านไป เราเริ่มเห็นเด็กและผู้หญิง

272
00:17:39,141 --> 00:17:41,185
เดินเข้าออกกลุ่มอาคารนั้น

273
00:17:41,268 --> 00:17:44,021
เราเลยเริ่มสะกดรอยและจับตาดูพวกเขา

274
00:17:44,104 --> 00:17:47,649
และสิ่งที่เราพบคือมีครอบครัวสองครอบครัว

275
00:17:47,733 --> 00:17:50,569
อาศัยอยู่ในกลุ่มอาคารนั้น
ซึ่งก็คืออาบู อาเหม็ดกับน้องชายของเขา

276
00:17:56,450 --> 00:18:01,205
แต่พอตรวจสอบภาพถ่ายดาวเทียมอย่างละเอียด

277
00:18:03,457 --> 00:18:05,751
เราพบว่ามีครอบครัวที่สามอยู่ในบ้านหลังนั้น

278
00:18:07,377 --> 00:18:08,879
และพวกเขาไม่เคยออกมาเลย

279
00:18:12,049 --> 00:18:14,051
เด็กๆ ในบ้านหลังนั้นไม่ได้ไปโรงเรียน

280
00:18:14,134 --> 00:18:17,805
ต่างจากเด็กคนอื่น
ในละแวกเดียวกันของปากีสถาน

281
00:18:19,098 --> 00:18:20,057
เราระบุได้

282
00:18:20,849 --> 00:18:22,392
โดยการสังเกตราวตากผ้า

283
00:18:23,268 --> 00:18:26,105
เราระบุได้ว่า
ครอบครัวที่อาศัยอยู่ที่นั่นมีสมาชิกกี่คน

284
00:18:27,689 --> 00:18:31,819
เรานับจำนวนเด็กและผู้ใหญ่
แล้วก็พบว่ามีมากพอ

285
00:18:31,902 --> 00:18:34,863
ที่ชวนให้สงสัยอย่างแรง
ว่าครอบครัวที่สามที่อยู่ในนั้นเป็นใคร

286
00:18:46,667 --> 00:18:51,130
พอถึงจุดหนึ่ง
เราเห็นคนคนหนึ่งที่อายุมากกว่าคนอื่นหน่อย

287
00:18:51,213 --> 00:18:54,133
ออกมาจากบ้าน

288
00:18:54,967 --> 00:18:56,760
และเดินวนไปวนมา

289
00:18:56,844 --> 00:18:58,929
เหมือนที่นักโทษเดินในสนามของเรือนจำ

290
00:19:01,140 --> 00:19:04,726
เขาจะออกมาเดินในสวนทุกวัน

291
00:19:05,519 --> 00:19:06,520
ไม่เคยขาด

292
00:19:07,020 --> 00:19:08,313
เราเรียกเขาว่า "ชายที่เดินจงกลม"

293
00:19:09,523 --> 00:19:11,191
เราใช้เทคนิคที่เรียกว่า "การวัด"

294
00:19:11,692 --> 00:19:14,403
เราเห็นคนคนหนึ่ง แสงอาทิตย์สาดมาทางนี้

295
00:19:14,486 --> 00:19:15,737
ทำให้เกิดเงา

296
00:19:16,321 --> 00:19:18,157
เราวัดขนาดของเงา

297
00:19:18,240 --> 00:19:21,827
จากนั้นก็คำนวณหาความสูงที่แท้จริง
ของเจ้าของเงานั้น

298
00:19:21,910 --> 00:19:25,038
และความสูงที่คำนวณได้
มันเท่ากับส่วนสูงของโอซามา บิน ลาเดน

299
00:19:26,582 --> 00:19:29,251
ขนท้ายทอยผมลุกซู่

300
00:19:29,751 --> 00:19:33,005
"พระเจ้าช่วย เราอาจเจอตัวเขาแล้วก็ได้"

301
00:19:34,756 --> 00:19:37,801
ฉันเคยเห็นเบาะแสบิน ลาเดนมาเยอะมาก

302
00:19:37,885 --> 00:19:41,096
แต่ไม่มีครั้งไหนเทียบได้กับครั้งนี้

303
00:19:42,848 --> 00:19:45,893
จำได้ว่าผมพูดออกไปว่า
"คุณพระคุณเจ้า นี่อาจเป็นบิน ลาเดนก็ได้"

304
00:19:47,895 --> 00:19:52,191
"ทำยังไงก็ได้ เอารูปหน้าเขามาให้ผมดู"

305
00:19:52,274 --> 00:19:55,652
และทีมตอบกลับมาว่า "ยากมากครับ ผอ."

306
00:19:55,736 --> 00:19:59,615
"ฝั่งหนึ่งเป็นกำแพงสูงห้าเมตร
อีกฝั่งสูงสามเมตร"

307
00:19:59,698 --> 00:20:01,116
"ไม่มีมุมให้ถ่ายภาพได้เลย"

308
00:20:04,077 --> 00:20:05,954
ผมจำได้ว่าพูดกับพวกผมว่า

309
00:20:06,455 --> 00:20:09,541
"ผมเคยเห็นในหนัง ซีไอเอทำอะไรแบบนี้ได้"

310
00:20:10,209 --> 00:20:12,252
แล้วเราก็หัวเราะ ทุกคนหัวเราะ

311
00:20:13,045 --> 00:20:15,839
แต่พวกเขาก็ถ่ายภาพชัดๆ มาไม่ได้

312
00:20:17,758 --> 00:20:21,220
ผู้กำกับพาเน็ตตากดดัน
ศูนย์ต่อต้านการก่อการร้ายอย่างหนัก

313
00:20:21,303 --> 00:20:23,472
ให้หาข้อมูลเพิ่มเติมให้ได้

314
00:20:23,972 --> 00:20:25,766
(21 กันยายน 2010)

315
00:20:27,643 --> 00:20:31,480
วันหนึ่ง ผมถูกเรียกตัวไป
ที่หน่วยบิน ลาเดนที่ซีไอเอ

316
00:20:31,563 --> 00:20:34,983
ให้ไปบรรยาย
เกี่ยวกับการสัมภาษณ์โอซามา บิน ลาเดน

317
00:20:35,067 --> 00:20:38,403
ตอนนั้นผมคิดว่า
"เรื่องนี้เก่ามากแล้วนะ แต่ก็เอาเถอะ"

318
00:20:41,240 --> 00:20:44,034
ผมสัมภาษณ์บิน ลาเดนในปี 1998

319
00:20:44,618 --> 00:20:48,038
เป็นการสัมภาษณ์เดียวในชีวิต

320
00:20:48,121 --> 00:20:50,415
ที่ยิ่งนานไปยิ่งมีความสำคัญมากขึ้น

321
00:20:52,709 --> 00:20:56,255
ผมมานั่งอยู่กับทีมซีไอเอ กำลังเปิดดูฟุตเทจ

322
00:21:01,301 --> 00:21:05,222
ผมคิดว่าพวกเขาน่าจะสนใจ
เรื่องการรักษาความปลอดภัยรอบตัวบิน ลาเดน

323
00:21:05,305 --> 00:21:07,432
เขาเดินทางเข้าออกยังไง

324
00:21:07,516 --> 00:21:08,850
ใช้วิทยุสื่อสารแบบไหน

325
00:21:11,186 --> 00:21:14,273
ผมก็เลยอธิบายไปอย่างละเอียดยิบ
และพวกเขาถามว่า

326
00:21:15,399 --> 00:21:19,278
"มีฟุตเทจนอกจากนี้
ที่เห็นเขาเดินไปไหนมาไหนไหม"

327
00:21:20,153 --> 00:21:23,532
ผมก็สงสัยว่า
ทำไมพวกเขาถึงอยากได้ภาพตอนเดินอีก

328
00:21:29,037 --> 00:21:30,706
ตอนนั้นผมไม่รู้เลย

329
00:21:31,206 --> 00:21:36,336
แต่สุดท้ายถึงได้เข้าใจว่าซีไอเออยากเอาไปดูว่า
จังหวะการก้าวเดิน การเดินกะเผลกเล็กน้อย

330
00:21:36,420 --> 00:21:39,339
และท่าทางของชายที่เดินจงกลม

331
00:21:40,007 --> 00:21:42,092
ตรงกับวิธีเดินของบิน ลาเดนไหม

332
00:21:42,175 --> 00:21:45,095
โดยดูจากฟุตเทจที่มีภาพตอนที่เขาเดินเยอะที่สุด
เท่าที่จะมีคนถ่ายไว้

333
00:21:45,595 --> 00:21:49,516
ซึ่งก็คือฟุตเทจ
ตอนที่เขาเดินมาเจอกับผมในปี 1998

334
00:21:50,350 --> 00:21:51,435
แล้วก็เทียบกัน

335
00:21:52,352 --> 00:21:53,645
ตอนนั้นผมไม่รู้เลย

336
00:21:55,647 --> 00:21:58,817
แม้ว่าวิดีโอของมิลเลอร์จะแสดงให้เห็นว่า
มีความคล้ายคลึงกัน

337
00:21:59,401 --> 00:22:02,404
แต่ก็ยังไม่ใช่หลักฐานที่ชัดเจนพอจะยืนยันว่า
บิน ลาเดนอยู่ที่นั่น

338
00:22:03,238 --> 00:22:05,824
แน่นอนว่าผมคิดว่านั่นอาจเป็นบิน ลาเดน

339
00:22:05,907 --> 00:22:07,409
ใครๆ ก็คิด

340
00:22:07,909 --> 00:22:10,787
แต่สิ่งสำคัญคือการพิสูจน์ให้ได้มากพอ

341
00:22:10,871 --> 00:22:14,833
ให้คนที่มีอำนาจตัดสินใจรู้สึกมั่นใจพอที่จะสั่งการ

342
00:22:17,669 --> 00:22:19,629
ทุกสัปดาห์ ทีมจะเข้ามารายงานให้ผมฟัง

343
00:22:20,213 --> 00:22:24,468
บางครั้งพวกเขาก็เข้ามาบอกว่า
"ยังไม่มีข้อมูลใหม่"

344
00:22:24,551 --> 00:22:25,802
และผมพูดกลับไปว่า

345
00:22:26,762 --> 00:22:29,389
"ยังไม่ดีพอ ยังไม่ดีพอ"

346
00:22:31,183 --> 00:22:34,436
ถ้าไม่อยากให้สิ่งที่เราเจอในงานมากระทบเรา

347
00:22:34,519 --> 00:22:36,980
เราก็ต้องไม่เก็บมันมาเป็นอารมณ์

348
00:22:38,690 --> 00:22:41,485
ซึ่งยากมากในหลายๆ แง่มุม

349
00:22:45,280 --> 00:22:49,659
ตอนนั้นฉันทยอยถ่ายหนัง
บันทึกความทรงจำของลูกชาย

350
00:22:49,743 --> 00:22:51,620
เพราะเขากำลังจะเรียนจบมัธยมปลายแล้ว

351
00:22:52,204 --> 00:22:54,873
เป็นหนังที่ถ่ายเหตุการณ์ต่างๆ รอบตัวเขาไว้

352
00:22:55,665 --> 00:22:56,708
แต่ฉันจำไม่ได้เลย

353
00:22:58,627 --> 00:23:01,797
ฉันจำเหตุการณ์พวกนี้ในชีวิตลูกชายฉันไม่ได้

354
00:23:02,798 --> 00:23:03,632
และ…

355
00:23:04,800 --> 00:23:07,469
ฉันจำได้ว่าคืนนั้นฉันไปทำงานด้วยความโกรธ

356
00:23:08,470 --> 00:23:10,597
ฉันต้องต่อสู้กับความรู้สึกว่า

357
00:23:11,264 --> 00:23:14,101
ฉันเป็นคนเลือกที่จะทำงานนี้ต่อเอง

358
00:23:18,063 --> 00:23:20,649
เรารู้สึกอยู่ตลอดว่า "เรายังทำได้ไม่ดีพอ"

359
00:23:20,732 --> 00:23:21,942
เราทำงานช่วงสุดสัปดาห์

360
00:23:22,943 --> 00:23:25,112
ไม่ได้อยู่กับครอบครัว

361
00:23:28,156 --> 00:23:29,783
แล้วแม่ฉันก็จากไปกลางคัน

362
00:23:30,951 --> 00:23:33,703
ในระหว่างที่เราตามล่าบิน ลาเดนอยู่ และ…

363
00:23:36,706 --> 00:23:39,584
ก่อนแม่ตาย ฉันบอกแม่ว่า

364
00:23:40,085 --> 00:23:44,256
"หนูกำลังทำงานที่สำคัญมาก หวังว่าสักวัน…

365
00:23:45,215 --> 00:23:47,134
แม่จะได้เห็นผลลัพธ์ของมัน"

366
00:23:49,428 --> 00:23:53,932
ตอนที่แม่จากไปเพราะโรคมะเร็ง
สิ่งเดียวที่ช่วยให้ฉันก้าวผ่านความเศร้าไปได้

367
00:23:54,015 --> 00:23:58,937
ก็คือภาระหน้าที่ที่ใหญ่หลวง
ฉันรู้ว่าเรากำลังก้าวหน้าไปทีละขั้น

368
00:24:00,355 --> 00:24:03,984
แต่ฉันหมกมุ่นอยู่กับการหาข้อมูลให้รัดกุมที่สุด

369
00:24:04,067 --> 00:24:06,236
ว่าบิน ลาเดนอยู่ในกลุ่มอาคารนั้นจริงๆ

370
00:24:08,572 --> 00:24:13,910
ณ จุดนั้น การหาหลักฐาน
ที่ยืนยันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเขาอยู่ที่นั่น

371
00:24:13,994 --> 00:24:17,914
มีความเป็นไปได้ริบหรี่มาก

372
00:24:19,583 --> 00:24:24,504
แล้วเราก็กลัวว่าบิน ลาเดนอาจรู้ตัวว่า
เรารู้ที่อยู่เขาแล้ว

373
00:24:26,131 --> 00:24:28,675
บิน ลาเดนอาจย้ายออกจากกลุ่มอาคารนั้น
เมื่อไหร่ก็ได้

374
00:24:28,758 --> 00:24:31,428
เพราะฉะนั้นการรวบรวมข้อมูลต่อไปมันเสี่ยงเกิน

375
00:24:35,849 --> 00:24:37,517
(12 กุมภาพันธ์ 2011)

376
00:24:37,601 --> 00:24:40,854
(14 มีนาคม 2011
เก้าปี หกเดือนหลังเหตุการณ์ 11 ก.ย.)

377
00:24:41,938 --> 00:24:43,982
เราใกล้จะถึงจุดที่ต้องตัดสินใจว่า

378
00:24:44,065 --> 00:24:46,485
จะปฏิบัติการที่กลุ่มอาคารนั้นไหม

379
00:24:47,068 --> 00:24:50,780
ประธานาธิบดีเลยอยากรู้ว่าเรายังมีโอกาส

380
00:24:50,864 --> 00:24:53,116
ที่จะได้ข้อมูลเพิ่มเติมรึเปล่า

381
00:24:53,200 --> 00:24:55,869
เราจะสามารถยืนยันได้ไหมว่าบิน ลาเดนอยู่ที่นั่น

382
00:24:57,579 --> 00:25:02,167
เราไม่มีหลักฐานร้อยเปอร์เซ็นต์
ว่าบินลาเดนอยู่ที่นั่นจริงๆ

383
00:25:03,001 --> 00:25:05,378
หลักฐานทั้งหมดเป็นเพียงการสันนิษฐานทางอ้อม

384
00:25:06,421 --> 00:25:09,591
ไม่มีชิ้นไหนที่สามารถยืนยันได้โดยตรงว่า
บิน ลาเดนอยู่ที่นั่น

385
00:25:10,675 --> 00:25:13,845
ผมบอกกับประธานาธิบดีว่า
"ท่านต้องทราบไว้ว่า

386
00:25:13,929 --> 00:25:15,805
หลักฐานที่บอกว่า

387
00:25:16,556 --> 00:25:19,059
ซัดดัมมีอาวุธทำลายล้างสูง

388
00:25:19,142 --> 00:25:20,185
(ไม่มีอาวุธทำลายล้างสูง)

389
00:25:20,268 --> 00:25:22,395
(ความล้มเหลวด้านข่าวกรอง)

390
00:25:23,063 --> 00:25:26,775
ยังแข็งแรงกว่าหลักฐานที่บอกว่า
บิน ลาเดนอยูที่อับบอตตาบัด"

391
00:25:27,275 --> 00:25:29,402
ทั้งห้องเงียบกริบจนแทบได้ยินเสียงเข็มตก

392
00:25:31,571 --> 00:25:33,823
นี่เป็นการตัดสินใจด้านความมั่นคงแห่งชาติ
ที่สำคัญมาก

393
00:25:35,242 --> 00:25:38,870
ที่ปรึกษาทางการเมืองของเขาบอกว่า
หากปฏิบัติการล้มเหลว

394
00:25:39,454 --> 00:25:43,792
ภาพลักษณ์ของเขาจะเสียหายอย่างหนัก

395
00:25:43,875 --> 00:25:47,003
ผมว่าความเสี่ยงทางการเมืองที่ใหญ่ที่สุดก็คือ

396
00:25:47,087 --> 00:25:50,715
ปฏิบัติการที่อาจทำให้
ทหารอเมริกันจำนวนมากเสียชีวิต

397
00:25:50,799 --> 00:25:51,800
ซ้ำรอยคาร์เตอร์

398
00:25:52,759 --> 00:25:57,180
ตอนที่เกิดการปฏิวัติอิสลามในอิหร่าน
สถานทูตถูกบุกยึด

399
00:25:57,264 --> 00:25:58,932
มีการจับตัวประกันจำนวนมาก

400
00:25:59,558 --> 00:26:02,477
ประธานาธิบดีคาร์เตอร์
สั่งให้เฮลิคอปเตอร์เข้าไปในอิหร่าน

401
00:26:02,561 --> 00:26:05,230
เพื่อช่วยเหลือตัวประกัน
แต่ฮ.ดันตกกลางทะเลทราย

402
00:26:05,730 --> 00:26:06,898
และมีหลายคนเสียชีวิต

403
00:26:07,399 --> 00:26:10,402
นั่นทำให้คาร์เตอร์ดูอ่อนแอ
และทำให้สหรัฐฯ เสียหน้า

404
00:26:11,152 --> 00:26:15,115
การเปรียบเทียบกับคาร์เตอร์หมายถึง
นี่อาจกลายเป็นปฏิบัติการที่ล้มเหลวโดยสมบูรณ์ได้

405
00:26:16,157 --> 00:26:19,077
และตอนนั้นคือปีก่อนการเลือกตั้ง
ปีต่อมาคาร์เตอร์ไม่ชนะเลือกตั้ง

406
00:26:21,079 --> 00:26:24,833
ผมได้ยินประธานาธิบดีโอบามาพูดว่า
"ผมไม่สนเรื่องการเมือง"

407
00:26:24,916 --> 00:26:26,126
"บิน ลาเดน

408
00:26:26,793 --> 00:26:30,630
หนีรอดจากกระบวนการยุติธรรมของสหรัฐฯ
มานานเกินไปแล้ว"

409
00:26:31,715 --> 00:26:33,091
ท่านประธานาธิบดีสั่งว่า

410
00:26:33,174 --> 00:26:38,179
"ผมอยากให้คุณเตรียมแผนปฏิบัติการ
บุกกลุ่มอาคารนั้น"

411
00:26:39,848 --> 00:26:42,892
เขาพูดว่า "ผมยังไม่ได้ตัดสินใจเดินหน้านะ

412
00:26:42,976 --> 00:26:46,271
แต่ถ้าจะลงมือ เราจะลงมือให้เร็วที่สุด"

413
00:26:46,938 --> 00:26:48,440
"เตรียมแผนให้พร้อม"

414
00:26:52,902 --> 00:26:56,072
โทรศัพท์ดังขึ้น
ปลายสายคือรองประธานคณะเสนาธิการร่วม

415
00:26:56,906 --> 00:27:00,577
เขาบอกว่า "ซีไอเอคิดว่า
พวกเขามีเบาะแสโอซามา บิน ลาเดนแล้ว"

416
00:27:01,161 --> 00:27:03,622
ดวงตาของเขาเป็นประกาย สมกับเป็นหน่วยซีล

417
00:27:03,705 --> 00:27:05,582
คงเหมือนฝันที่เป็นจริง

418
00:27:06,416 --> 00:27:10,837
งานปกติของผมคือ
การช่วยตัวประกันและบุกโจมตีกลุ่มก่อการร้าย

419
00:27:10,920 --> 00:27:14,341
แต่ภารกิจนี้เป็นภารกิจที่ใหญ่ที่สุด
ในชีวิตการทำงานของผมแล้ว

420
00:27:16,718 --> 00:27:19,554
หนึ่งปีก่อนหน้านั้น
ผมได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็ง

421
00:27:19,638 --> 00:27:21,348
มะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดเรื้อรัง

422
00:27:22,390 --> 00:27:26,061
แต่มันยังไม่ลุกลามถึงขั้นที่

423
00:27:26,144 --> 00:27:28,063
กระทบต่อความสามารถในการบัญชาการ

424
00:27:28,730 --> 00:27:31,524
แม้ว่าจะเป็นเรื่องโชคร้าย แต่นั่นก็เป็นข้ออ้างที่ดี

425
00:27:31,608 --> 00:27:34,944
เพราะทีนี้ผมก็มีเหตุผลที่ไม่น่าสงสัย
ในการเดินทางกลับสหรัฐฯ

426
00:27:35,945 --> 00:27:38,531
ผมบินกลับไปวอชิงตัน ดี.ซี.
และเข้าพบผู้อำนวยการซีไอเอ

427
00:27:38,615 --> 00:27:39,449
ลีออน พาเน็ตตา

428
00:27:40,408 --> 00:27:42,327
แล้วเขาก็เล่าให้ผมฟังเรื่องกลุ่มอาคารนั้น

429
00:27:43,119 --> 00:27:48,083
ผมบอกว่า "ผมอยากให้คุณวางแผน

430
00:27:48,166 --> 00:27:50,794
เพื่อบุกกลุ่มอาคารนี้"

431
00:27:51,294 --> 00:27:53,046
(14 มีนาคม 2011)

432
00:27:53,129 --> 00:27:55,465
(10 เมษายน 2011
สามสัปดาห์ก่อนปฏิบัติการบุก)

433
00:27:56,591 --> 00:27:58,927
(ศูนย์ฝึก
สถานที่ไม่เปิดเผย)

434
00:27:59,010 --> 00:28:01,471
เราจะคัดเลือกคนที่ดีที่สุดสำหรับภารกิจนี้

435
00:28:01,554 --> 00:28:02,764
เพื่อสหรัฐอเมริกา

436
00:28:03,264 --> 00:28:05,392
และเราจะใช้หน่วยซีลในการปฏิบัติภารกิจครั้งนี้

437
00:28:06,935 --> 00:28:09,104
หน่วยซีลทีมหกคือหน่วยระดับหนึ่งในกองทัพเรือ

438
00:28:09,979 --> 00:28:13,274
ตอนแรกเรามีหน่วยซีลทีมหนึ่ง หน่วยซีลทีมสอง
จากนั้นประมาณปี 1980

439
00:28:13,358 --> 00:28:15,652
ผู้บัญชาการริชาร์ด มาร์ซิงโกได้ก่อตั้งทีมหกขึ้นมา

440
00:28:15,735 --> 00:28:19,072
และเหตุผลที่เขาตั้งชื่อว่าทีมหก
ก็เพราะเขารู้ว่าพวกรัสเซียจะคิดว่า

441
00:28:19,155 --> 00:28:21,574
"มีหน่วยซีลทีมหนึ่ง สอง แล้วก็หก"

442
00:28:21,658 --> 00:28:24,703
"แล้วทีมสาม สี่ กับห้าอยู่ไหนล่ะ"
เป็นกลยุทธ์ทางราชการลับที่ฉลาดมาก

443
00:28:24,786 --> 00:28:27,497
ผมชอบพูดว่า
เราไม่ได้มีหัวไว้ใส่หมวกนะ เราคิดเป็น

444
00:28:28,998 --> 00:28:30,333
(ไมอามี่ รัฐฟลอริด้า)

445
00:28:30,417 --> 00:28:32,627
ตอนนั้นเราเพิ่งกลับมาจากอัฟกานิสถาน

446
00:28:32,711 --> 00:28:36,423
เราพากันไปไมอามี่ รัฐฟลอริด้า
ใช้เวลาดำน้ำ พักผ่อนจากหน้าที่

447
00:28:36,506 --> 00:28:37,924
จะได้ชิลกับพวกพ้องที่ชายหาด

448
00:28:41,219 --> 00:28:43,763
คืนนั้นเรานั่งกันอยู่ที่ระเบียงแล้วก็มีคนโทรเข้ามา

449
00:28:43,847 --> 00:28:46,641
เราถูกเรียกตัวกลับไปที่เวอร์จิเนียบีช
แต่เราไม่รู้ว่าเรื่องอะไร

450
00:28:46,725 --> 00:28:51,312
ผมผิดหวังเพราะ
การเรียกตัวแบบนี้มักจะไม่มีอะไรในกอไผ่

451
00:28:51,396 --> 00:28:54,858
มีแต่บรรยายสรุปไร้สาระบ้าบอ
ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกผมเลย

452
00:28:54,941 --> 00:28:56,109
โคตรน่าเบื่อ

453
00:28:56,192 --> 00:28:59,320
เราอุตส่าห์รอวันที่จะได้ไปไมอามี่
ตั้งแต่ที่ยังประจำอยู่ที่จาลาลาบัด

454
00:29:01,197 --> 00:29:04,159
ตอนที่ผมเรียกพวกเขากลับมา
นั่นคือเรียกมาจากช่วงลาพัก

455
00:29:04,242 --> 00:29:07,495
และผมดูสีหน้าท่าทางออกเลยว่า
พวกเขาไม่พอใจกันเต็มที่

456
00:29:07,579 --> 00:29:09,539
พวกเขาคิดว่าถูกเรียกตัวมาฝึกซ้อม

457
00:29:10,999 --> 00:29:12,876
เรานั่งรถไปสถานที่หนึ่งที่ดูธรรมดามาก

458
00:29:12,959 --> 00:29:15,295
เหมือนโรงเรียนเล็กๆ เป็นอาคารชั้นเดียว

459
00:29:15,378 --> 00:29:17,338
มีทหารถืออาวุธเฝ้าด้านหน้า เราเข้าไปนั่ง

460
00:29:17,422 --> 00:29:20,425
ห้องถูกจัดไว้เหมือนห้องเรียน มีไวท์บอร์ดตั้งอยู่

461
00:29:21,050 --> 00:29:24,053
เราพาพวกเขาเข้าห้องบรรยาย
จากนั้นผู้บรรยายสรุปของซีไอเอก็มา

462
00:29:24,137 --> 00:29:27,056
อธิบายว่าพวกเขาจะต้องเซ็นสัญญารักษาความลับ

463
00:29:27,140 --> 00:29:30,268
ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลก
เพราะเวลาฝึกภารกิจลับ พวกเขาก็ต้องเซ็น

464
00:29:31,352 --> 00:29:33,980
ตอนที่เจ้าหน้าที่ซีไอเอคนนั้นยืนขึ้น

465
00:29:34,063 --> 00:29:38,193
แล้วเอ่ยคำว่า "อับบอตตาบัด"
ผมไม่เคยได้ยินชื่อเมืองชื่อนี้มาก่อน

466
00:29:38,276 --> 00:29:40,403
ตอนนี้คิดแล้วก็ยังขนลุก

467
00:29:40,487 --> 00:29:43,531
นี่คือเมืองในอีกประเทศ
เมืองที่เราไม่รู้จักมาก่อน

468
00:29:44,115 --> 00:29:46,326
ผู้บังคับบัญชาของหน่วยซีลทีมหกก็เดินไปหน้าห้อง

469
00:29:46,409 --> 00:29:48,119
ท่าทางนิ่งเฉยตามปกติ แล้วก็พูดว่า

470
00:29:48,203 --> 00:29:50,371
"สุภาพบุรุษ เราจะล่าโอซามา บิน ลาเดน"

471
00:29:51,581 --> 00:29:53,541
เป้าหมายคือโอซามา บิน ลาเดน

472
00:29:54,167 --> 00:29:55,919
ผู้ก่อการร้ายที่เป็นที่ต้องการตัวที่สุดในโลก

473
00:29:58,588 --> 00:30:01,841
ผมคิดว่า "นี่คือภารกิจที่สำคัญที่สุด
ในประวัติศาสตร์โลกยุคใหม่"

474
00:30:03,009 --> 00:30:05,220
"เป็นเกียรติมากที่ได้อยู่ในทีมที่สุดยอดแบบนี้"

475
00:30:05,804 --> 00:30:08,181
แต่สิ่งที่พวกเขาย้ำกับเราก็คือ
เรามีกรอบเวลาชัดเจน

476
00:30:08,264 --> 00:30:11,559
อีกสองสามสัปดาห์จะมีช่วงคืนเดือนดับที่มืดสนิท

477
00:30:11,643 --> 00:30:12,769
ตามรอบจันทรคติ

478
00:30:12,852 --> 00:30:14,354
เราจะปฏิบัติการในช่วงสองวันนั้น

479
00:30:16,648 --> 00:30:18,358
ทุกท่าน นี่ไม่ใช่การฝึกซ้อม

480
00:30:18,441 --> 00:30:21,444
เรามีงานต้องทำ ไปเตรียมตัวกันได้

481
00:30:24,864 --> 00:30:27,909
หน้าที่ของเราคือ
เตรียมพวกเขาให้พร้อมรับมือกับสิ่งที่จะเผชิญ

482
00:30:27,992 --> 00:30:30,745
จัดหาเครื่องมือทุกอย่างที่พวกเขาจำเป็นต้องใช้

483
00:30:30,829 --> 00:30:33,289
ครั้งนี้เราทำสิ่งที่แตกต่างจากเดิมนิดหน่อย

484
00:30:34,791 --> 00:30:38,711
เราจำลองกลุ่มอาคารขึ้นมา
ให้เหมือนของจริงที่สุด

485
00:30:38,795 --> 00:30:39,963
เพื่อให้พวกเขาใช้ฝึกซ้อม

486
00:30:41,130 --> 00:30:43,049
ซีไอเอสร้างแบบจำลองให้เรา

487
00:30:43,132 --> 00:30:46,761
ภายนอกดูเหมือนกลุ่มอาคารที่มั่น
ของโอซามา บิน ลาเดนทุกอย่าง

488
00:30:47,470 --> 00:30:50,598
เพื่อให้หน่วยซีลสามารถฝึกซ้อม

489
00:30:50,682 --> 00:30:53,017
การเคลื่อนที่ทางยุทธวิธีในพื้นที่เป้าหมายได้

490
00:30:55,186 --> 00:30:57,647
นักบินเฮลิคอปเตอร์
ฝึกซ้อมตามรูปแบบการบินที่กำหนดไว้

491
00:30:57,730 --> 00:31:01,109
หน่วยซีลฝึกโรยตัวลงจากฮ.
ไปที่ดาดฟ้าอาคารสูงสามชั้น

492
00:31:01,192 --> 00:31:02,485
แล้วลงสู่ลานด้านล่าง

493
00:31:02,986 --> 00:31:06,030
พวกเราฝึกกันซ้ำแล้วซ้ำอีกจนข้อมือเริ่มเจ็บ

494
00:31:06,114 --> 00:31:07,115
จนเส้นเอ็นอักเสบ

495
00:31:07,866 --> 00:31:10,451
จนถึงจุดที่เราแน่ใจแล้วว่าเราโรยตัวได้

496
00:31:10,535 --> 00:31:11,828
ไม่ต้องทำอีกก็ได้

497
00:31:13,037 --> 00:31:15,999
เรารู้โครงสร้างภายนอก
เรารู้ตำแหน่งของตัวอาคาร

498
00:31:16,875 --> 00:31:19,335
แต่สิ่งที่เราไม่รู้คือข้างในหน้าตาเป็นยังไง

499
00:31:20,295 --> 00:31:22,881
เป็นพื้นที่โล่งหรือว่ามีทางเดินตรงกลาง

500
00:31:22,964 --> 00:31:24,966
มีห้องทางซ้ายไหม มีห้องอยู่ทางขวาไหม

501
00:31:25,800 --> 00:31:28,261
แบบจำลองที่เราสร้างขึ้นจึงเป็นแบบแยกส่วนได้

502
00:31:29,929 --> 00:31:31,598
- เข้ามาแล้ว
- ในห้องเคลียร์

503
00:31:31,681 --> 00:31:33,600
ทุกครั้งที่ฝึก มันก็จะปรับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ

504
00:31:33,683 --> 00:31:34,684
ทางนี้

505
00:31:34,767 --> 00:31:37,478
พวกเขาทำได้ดีมากด้วย
ถึงขนาดที่ว่าสามารถรื้อออกได้ทุกคืน

506
00:31:37,562 --> 00:31:39,981
เผื่อมีดาวเทียมของศัตรู

507
00:31:40,064 --> 00:31:41,065
มาสอดส่องอยู่เหนือหัว

508
00:31:41,566 --> 00:31:42,483
(10 เมษายน 2011)

509
00:31:42,567 --> 00:31:44,611
(17 เมษายน 2011
สองสัปดาห์ก่อนปฏิบัติการบุก)

510
00:31:46,487 --> 00:31:48,531
จำนวนครั้งที่พวกเขาฝึกซ้อม

511
00:31:48,615 --> 00:31:50,742
รวมแล้วเกินร้อยครั้ง

512
00:31:50,825 --> 00:31:54,704
คุณต้องวางแผน วางแผน แล้วก็วางแผน
ฝึกซ้อม ฝึกซ้อม

513
00:31:54,787 --> 00:31:57,540
แล้วก็ฝึกซ้อม
และต้องพิจารณาทุกสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้น

514
00:31:57,624 --> 00:31:59,208
แม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ

515
00:31:59,292 --> 00:32:01,419
เช่น เราจะนั่งตรงไหนในเฮลิคอปเตอร์

516
00:32:01,502 --> 00:32:04,005
จะนั่งบนอะไร จะใช้เก้าอี้แบบนี้ไหม

517
00:32:04,088 --> 00:32:06,466
หมาจะอยู่ตรงไหน สมมติมีรถขับออกมาจะทำไง

518
00:32:06,549 --> 00:32:08,509
สมมติโรยตัวไม่ได้จะทำไง

519
00:32:08,593 --> 00:32:12,430
ถ้าคนนี้ถูกยิงจะทำไง
ถ้าห้องนี้เกิดระเบิดขึ้นมาจะทำไง

520
00:32:12,513 --> 00:32:15,975
ถ้าทีมเราจากที่มี 24 คน
ตอนนี้เหลือแค่ 12 คนจะทำไง

521
00:32:17,185 --> 00:32:20,104
พวกเขาซ้อมจนข้าวของพัง
ต้องซ่อมกันหลายอย่าง

522
00:32:20,188 --> 00:32:21,773
ถอยไป

523
00:32:24,150 --> 00:32:26,945
แล้วเราก็ต้องเข้าไปสร้างใหม่ให้เหมือนเดิม

524
00:32:28,529 --> 00:32:30,657
อะไรที่เราทำได้ดี อะไรที่เราทำผิดพลาด

525
00:32:30,740 --> 00:32:33,201
ฝึกซ้อมและวางแผนกันวันละ 12 ชม.
บางวันก็นานกว่านั้น

526
00:32:33,952 --> 00:32:36,371
หลังจากนั้นพวกเราก็กลับค่ายที่พัก

527
00:32:36,454 --> 00:32:39,207
แล้วมายืนล้อมแบบจำลอง พูดคุยกัน

528
00:32:39,290 --> 00:32:41,334
มีโอกาสไหมที่มันจะมีอะไรแปลกๆ

529
00:32:41,417 --> 00:32:44,420
อย่างเช่น สไลเดอร์จากชั้นบนสุดลงไปที่ตรอก

530
00:32:44,504 --> 00:32:46,589
หรืออาจมีใครออกมาทางท่อระบายน้ำไหม

531
00:32:46,673 --> 00:32:48,341
แล้วคืนนั้น หัวหน้าคนหนึ่งก็ถามขึ้นว่า

532
00:32:48,424 --> 00:32:49,968
"สถานการณ์เลวร้ายที่สุดคืออะไร"

533
00:32:50,468 --> 00:32:51,719
แล้วน้องเล็กของทีมก็ตอบว่า

534
00:32:51,803 --> 00:32:53,888
"ฮ.อาจตกตรงสนามหน้าบ้านก็ได้"

535
00:32:54,889 --> 00:32:58,685
และเรามองหน้าเขาแบบ
"จะพูดให้เป็นลางไม่ดีทำไมวะ"

536
00:32:58,768 --> 00:33:00,395
(17 เมษายน 2011)

537
00:33:00,478 --> 00:33:03,064
(24 เมษายน 2011
หนึ่งสัปดาห์ก่อนปฏิบัติการบุก)

538
00:33:03,147 --> 00:33:06,234
ฐานปฏิบัติการหลักของภารกิจนี้

539
00:33:06,317 --> 00:33:09,404
ตั้งอยู่ที่จาลาลาบัด
ฝั่งอัฟกานิสถาน บริเวณพรมแดน

540
00:33:09,487 --> 00:33:14,784
ในระยะ 350 กิโลเมตรถึงเป้าหมายนั้น
อาจเกิดปัญหาได้ทุกรูปแบบ

541
00:33:14,867 --> 00:33:18,955
ความเสี่ยงสูงมาก
เพราะเราต้องบินเข้าไปในน่านฟ้าปากีสถาน

542
00:33:19,455 --> 00:33:22,792
กลุ่มอาคารนั้นตั้งอยู่ใกล้กับ
โรงเรียนเตรียมทหารของปากีสถาน

543
00:33:22,875 --> 00:33:24,252
เวสต์พอยต์ของพวกเขา

544
00:33:24,335 --> 00:33:27,171
และยังอยู่ใกล้ฐานทัพสำคัญอีกหลายแห่ง

545
00:33:28,214 --> 00:33:31,801
หมายความว่าที่อับบอตตาบัดมีการฝึกนายทหาร

546
00:33:32,969 --> 00:33:36,764
เราต้องระมัดระวังให้ถึงที่สุด
เพราะถ้าถูกตรวจพบ

547
00:33:36,848 --> 00:33:38,433
ไม่มีใครรู้ว่าปากีสถานจะทำอะไร

548
00:33:39,976 --> 00:33:41,936
ประธานาธิบดีโอบามายืนยันชัดเจนว่า

549
00:33:42,020 --> 00:33:44,147
เราจะไม่แจ้งให้ทางปากีสถานรู้ล่วงหน้า

550
00:33:44,230 --> 00:33:47,900
เพราะหน่วยข่าวกรองของปากีสถาน
เล่นเกมสองหน้ามานานหลายปีแล้ว

551
00:33:48,484 --> 00:33:51,988
พวกเขามีสายสัมพันธ์กับกลุ่มติดอาวุธ

552
00:33:52,071 --> 00:33:54,365
และกลุ่มก่อการร้ายในพื้นที่
รวมถึงอัลกออิดะห์ด้วย

553
00:33:54,866 --> 00:33:57,994
ซึ่งนั่นหมายความว่า
เราอาจต้องทำสงครามกับปากีสถาน

554
00:33:58,578 --> 00:34:01,581
ประเทศที่มีทั้งกองกำลังพิเศษ
หน่วยข่าวกรอง กองทัพอากาศ

555
00:34:01,664 --> 00:34:04,042
กองยานเกราะ และอาวุธนิวเคลียร์

556
00:34:04,667 --> 00:34:07,587
เราจะเดินทางเข้าไป 260 กม.
โดยไม่ถูกตรวจพบได้ไหม

557
00:34:07,670 --> 00:34:10,882
เราต้องตรวจสอบ
ตำแหน่งเรดาร์ปากีสถานทั้งหมด

558
00:34:11,799 --> 00:34:14,510
วิเคราะห์แนวครอบคลุมของเรดาร์
แล้วหาทางหลบหลีกให้ได้

559
00:34:15,136 --> 00:34:18,431
การบินเข้าไปในปากีสถานมีตัวแปรมากมาย

560
00:34:18,514 --> 00:34:21,726
ตั้งแต่ถูกสอยร่วงระหว่างทางขาไป
ไม่ก็ร่วงตอนขากลับ

561
00:34:21,809 --> 00:34:24,228
ขนาดตอนพูดเล่นกัน
ผมจำได้ว่าผมหันไปพูดกับทีมว่า

562
00:34:24,312 --> 00:34:26,939
"เราต้องจริงจังหน่อยนะ
เพราะงานนี้ตีตั๋วเที่ยวเดียว"

563
00:34:27,565 --> 00:34:31,569
"ไปไม่กลับ นี่คือภารกิจสุดท้ายของเรา"

564
00:34:33,404 --> 00:34:36,908
แล้วเราก็เดินเลี้ยวเข้าไปในโรงเก็บเครื่องบิน
และเห็นเฮลิคอปเตอร์ที่จะใช้

565
00:34:39,035 --> 00:34:46,042
เรามีเฮลิคอปเตอร์ลับสองรุ่น
ที่เรดาร์จะตรวจจับได้ยากกว่า

566
00:34:46,125 --> 00:34:49,087
พวกเราขำออกมานิดๆ รู้สึกตอนนั้นจะคุยกันว่า

567
00:34:49,170 --> 00:34:51,964
"โอกาสรอดเพิ่มขึ้นมาอีกนิดแล้ว

568
00:34:52,048 --> 00:34:55,426
ไม่ยักรู้ว่า
จะได้ไปรบด้วยหุ่นยนต์ทรานส์ฟอร์มเมอร์ส"

569
00:34:56,511 --> 00:34:59,138
ฮ.รุ่นใหม่พวกนี้จะได้ออกโรงครั้งแรกในภารกิจนี้

570
00:34:59,639 --> 00:35:02,850
ผมไม่แน่ใจว่ามีการทดสอบไปแค่ไหน
แต่ที่แน่ๆ คือเทคโนโลยีโคตรโหด

571
00:35:03,518 --> 00:35:06,813
ปฏิบัติการแบบนี้เป็นเรื่องน่ากลัว
เราถึงต้องพกปืนกลไปด้วย

572
00:35:07,730 --> 00:35:10,149
เพราะมันเสี่ยงมากและอันตรายสุดๆ

573
00:35:10,233 --> 00:35:11,526
และมันต้องสำเร็จ

574
00:35:11,609 --> 00:35:13,236
(24 เมษายน 2011)

575
00:35:13,319 --> 00:35:15,780
(26 เมษายน 2011
ห้าวันก่อนการปฏิบัติการบุก)

576
00:35:16,948 --> 00:35:18,783
พลเรือเอกแมคคราเวนออกไอเดียว่า

577
00:35:18,866 --> 00:35:21,744
เราจะส่งพวกคุณไปที่จาลาลาบัดที่อัฟกานิสถาน

578
00:35:21,828 --> 00:35:23,204
เผื่อข้างบนไฟเขียวมา

579
00:35:23,287 --> 00:35:24,747
พวกคุณจะได้พร้อมลุยทันที

580
00:35:28,626 --> 00:35:30,753
ทุกครั้งที่ต้องบอกลาลูก ผมทำใจลำบาก

581
00:35:30,837 --> 00:35:35,591
และนั่นเป็นเรื่องโชคร้ายของหน่วยซีลทีมหก
เราต้องทำใจให้ชินกับมัน

582
00:35:37,552 --> 00:35:39,428
ผมเองก็ฝึกลูกให้ชิน

583
00:35:39,512 --> 00:35:42,390
ตั้งแต่ตอนที่ลูกยังเล็ก
จนกระทั่งผมออกจากกองทัพเรือ

584
00:35:42,473 --> 00:35:44,934
เราต้องบอกลากัน ต้องแข็งใจเดินจากไป

585
00:35:45,017 --> 00:35:47,436
และมีจุดหนึ่งที่ต้องหอมแก้มลูกเป็นครั้งสุดท้าย

586
00:35:47,520 --> 00:35:49,272
หันหลัง แล้วหน้าเดิน

587
00:35:56,154 --> 00:35:59,740
ลูกๆ รู้ไหมว่าคุณบอกลาและอาจไม่ได้กลับไป

588
00:35:59,824 --> 00:36:01,576
รู้ พวกแกฉลาดพอที่จะรู้

589
00:36:01,659 --> 00:36:04,787
พวกแกมีเพื่อนหลายคนที่พ่อไปแล้วไม่กลับมา
ดังนั้นพวกแกรู้ดี

590
00:36:14,797 --> 00:36:16,257
(26 เมษายน 2011)

591
00:36:16,340 --> 00:36:18,801
(28 เมษายน 2011
สามวันก่อนปฏิบัติการบุก)

592
00:36:23,181 --> 00:36:28,477
ถึงเวลาที่จะต้องรายงานสถานการณ์
ให้คณะมนตรีความมั่นคงแห่งชาติทราบ

593
00:36:30,354 --> 00:36:31,939
ผมรู้จักโอบามาดี

594
00:36:32,023 --> 00:36:35,985
หน้าที่ผมอย่างหนึ่งคือต้องรู้ใจโอบามา

595
00:36:36,068 --> 00:36:37,778
ผมสัมผัสได้จากภาษากายของเขา

596
00:36:37,862 --> 00:36:42,116
เหมือนปฏิบัติการนี้คือการเสี่ยงเดิมพัน

597
00:36:42,200 --> 00:36:44,911
สมาธิเขาแน่วแน่ตั้งแต่ต้นจนจบ

598
00:36:45,912 --> 00:36:49,040
ประธานาธิบดีถามความคิดเห็นจากทุกคนในทีมว่า

599
00:36:49,540 --> 00:36:51,918
พวกเขาคิดว่าเราควรเดินหน้าปฏิบัติการนี้ไหม

600
00:36:53,336 --> 00:36:54,587
ต่างคนต่างมุมมอง

601
00:36:55,171 --> 00:36:56,964
หลายคนตั้งคำถาม

602
00:36:58,424 --> 00:37:00,801
รัฐมนตรีต่างประเทศฮิลลารี คลินตันสนับสนุน

603
00:37:00,885 --> 00:37:03,346
จิม แคลปเปอร์
ผู้อำนวยการหน่วยข่าวกรองแห่งชาติ

604
00:37:03,429 --> 00:37:05,890
และตัวผมเองก็สนับสนุนเต็มที่

605
00:37:06,474 --> 00:37:09,894
พอมาถึงผม ผมพูดแค่ว่า
"ครับ ท่านพูดอยู่ตลอดว่าอยากทำสิ่งนี้"

606
00:37:10,394 --> 00:37:13,439
แต่ก็ยังมีข้อโต้แย้งมากมาย

607
00:37:14,982 --> 00:37:16,484
รองประธานาธิบดีโหวตไม่เห็นด้วย

608
00:37:17,068 --> 00:37:19,320
เขาคิดว่าข่าวกรองยังไม่เพียงพอ

609
00:37:19,403 --> 00:37:23,824
และเขากังวลเกี่ยวกับผลกระทบ
ต่อความสัมพันธ์ระหว่างสหรัฐฯ กับปากีสถาน

610
00:37:25,034 --> 00:37:27,411
รัฐมนตรีกลาโหมบ็อบ เกตส์

611
00:37:27,495 --> 00:37:30,665
ก็เป็นห่วงความปลอดภัยของกองกำลัง

612
00:37:31,249 --> 00:37:34,502
บ็อบ เกตส์เคยอยู่ในรัฐบาลสหรัฐฯ
ตอนที่เราทำภารกิจ "เดสเซิร์ทวัน"

613
00:37:35,002 --> 00:37:40,716
ที่เขาคัดค้านการบุกครั้งนี้เพราะกลัวว่า
จะเกิดอุบัติเหตุเฮลิคอปเตอร์แบบเดสเซิร์ทวันอีก

614
00:37:40,800 --> 00:37:44,470
เกตส์พูดแบบนั้นออกมา แล้วผมก็คิดในใจว่า
"พับผ่าสิ เก็บไว้ในใจไม่ได้เรอะ"

615
00:37:45,054 --> 00:37:48,683
"ถ้ามันเกิดขึ้นจริง
แล้วเรื่องที่เราประชุมกันวันนี้หลุดออกไปล่ะ"

616
00:37:48,766 --> 00:37:50,977
ตอนนี้ผมบอกพวกคุณได้

617
00:37:51,060 --> 00:37:53,646
แต่ถ้าตอนนั้นมีข่าวหลุดออกไปว่า
มีคนยกเรื่องนี้ขึ้นมาและ…

618
00:37:53,729 --> 00:37:56,482
"พระเจ้าช่วย" แต่โอบามาก็เฉยเสีย

619
00:37:59,568 --> 00:38:01,612
ท่านประธานาธิบดีฟังทุกความเห็น

620
00:38:02,655 --> 00:38:05,157
แต่บอกว่า "ขอผมเก็บไปพิจารณาก่อน"

621
00:38:07,201 --> 00:38:10,955
ประธานาธิบดีโอบามาบอกว่า
เขาจะตัดสินใจขั้นสุดท้าย

622
00:38:11,580 --> 00:38:13,791
และขอเวลาคิดทบทวนสักคืน

623
00:38:21,257 --> 00:38:22,842
(28 เมษายน 2011)

624
00:38:22,925 --> 00:38:25,344
(29 เมษายน 2011
สองวันก่อนปฏิบัติการบุก)

625
00:38:30,725 --> 00:38:32,768
เช้าวันต่อมา ผมจำได้แม่นมาก

626
00:38:32,852 --> 00:38:34,186
ผมอยู่ที่สำนักงานใหญ่

627
00:38:35,980 --> 00:38:38,441
และทอม โดนิลอนที่ปรึกษาความมั่นคงแห่งชาติ

628
00:38:38,524 --> 00:38:39,358
โทรหาผมว่า

629
00:38:40,401 --> 00:38:43,654
"ประธานาธิบดีตัดสินใจเดินหน้าภารกิจนี้"

630
00:38:43,738 --> 00:38:45,364
นี่คือการเสี่ยงเดิมพันครั้งใหญ่

631
00:38:45,448 --> 00:38:47,575
เราเสี่ยงเดิมพันว่าบิน ลาเดนจะอยู่ที่นั่น

632
00:38:47,658 --> 00:38:49,785
เราเสี่ยงเดิมพันว่าเราจะทำสำเร็จ

633
00:38:50,328 --> 00:38:53,873
แต่นี่คือโอกาสที่ดีที่สุดแล้ว
ที่เราจะได้ตัวบิน ลาเดน

634
00:38:53,956 --> 00:38:55,916
ได้ ลุยกันเลย

635
00:38:56,751 --> 00:38:58,294
(29 เมษายน 2011)

636
00:38:58,377 --> 00:39:01,797
(30 เมษายน 2011
หนึ่งวันก่อนปฏิบัติการบุก)

637
00:39:06,886 --> 00:39:09,805
ยี่สิบสี่ชั่วโมงก่อนปฏิบัติการบุก

638
00:39:10,890 --> 00:39:13,726
มีเหตุการณ์สำคัญในวอชิงตัน

639
00:39:14,310 --> 00:39:16,604
นั่นคืองานเลี้ยงนักข่าวทำเนียบขาว

640
00:39:18,230 --> 00:39:20,983
พวกเราตัดสินใจว่าจะต้องไปงานนี้

641
00:39:21,067 --> 00:39:24,278
เพราะถ้าไม่ไปก็อาจมีคนตั้งคำถาม

642
00:39:24,362 --> 00:39:27,573
การไปงานเลี้ยงนักข่าวทำเนียบขาวคืนนั้น

643
00:39:27,656 --> 00:39:30,159
เป็นหนึ่งในประสบการณ์ที่แปลกที่สุดในชีวิตผม

644
00:39:30,242 --> 00:39:32,078
ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาครับ

645
00:39:35,498 --> 00:39:38,834
ทุกคนที่เกี่ยวข้อง
ตั้งแต่ตำแหน่งประธานาธิบดีไล่ลงมา

646
00:39:39,335 --> 00:39:42,588
เข้าใจถึงความสำคัญของการเก็บความลับ

647
00:39:44,757 --> 00:39:48,677
งานเลี้ยงคืนนั้นเลยกลายเป็นข้ออ้างที่ดี

648
00:39:49,178 --> 00:39:51,013
เพราะมันทำให้ทุกอย่างดูไม่มีอะไรผิดปกติ

649
00:39:51,097 --> 00:39:55,393
ดีใจมากครับที่ได้อยู่ที่นี่
ที่งานเลี้ยงนักข่าวทำเนียบขาวคืนนี้

650
00:39:56,811 --> 00:39:57,812
สัปดาห์นี้วุ่นจริงๆ

651
00:40:00,523 --> 00:40:01,732
ไม่ง่ายนะ

652
00:40:02,566 --> 00:40:07,947
ผมนับถือเขามากที่สามารถเล่นตามบทบาท

653
00:40:08,447 --> 00:40:10,282
ประธานาธิบดีสหรัฐฯ ได้อย่างลื่นไหล

654
00:40:10,366 --> 00:40:13,494
ดีใจที่ได้กลับมาพบกับแขกผู้ทรงเกียรติหลายท่าน

655
00:40:14,036 --> 00:40:15,996
ข้าราชการคนสำคัญ

656
00:40:17,456 --> 00:40:21,001
และข้าราชการที่ไม่สำคัญนัก น่าจะรู้ตัวกันดี

657
00:40:21,085 --> 00:40:25,172
แล้วหลังจากนั้นศิลปินตลกก็ขึ้นเวที
และปล่อยมุกเกี่ยวกับบิน ลาเดน

658
00:40:25,881 --> 00:40:28,426
ทุกคนคิดว่า
บิน ลาเดนกบดานอยู่บนเทือกเขาฮินดูกูช

659
00:40:28,509 --> 00:40:30,511
แต่รู้ไหมว่าทุกวันตั้งแต่สี่ถึงห้าโมงเย็น

660
00:40:30,594 --> 00:40:32,680
เขาจัดรายการที่ช่องซี-สแปน

661
00:40:36,058 --> 00:40:37,143
ทุกคนหัวเราะ

662
00:40:37,726 --> 00:40:40,354
แต่ลึกๆ ในใจพวกเราแอบคิดว่า

663
00:40:40,855 --> 00:40:42,148
"ถ้าพวกคุณรู้

664
00:40:43,732 --> 00:40:44,567
ในสิ่งที่ผมรู้ล่ะก็…"

665
00:40:46,485 --> 00:40:48,195
ถ้าพวกคุณรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น

666
00:40:48,988 --> 00:40:51,824
ปฏิบัติการลับที่สุด

667
00:40:53,367 --> 00:40:55,035
ในรอบ 20 ปี

668
00:40:55,119 --> 00:40:56,412
ขอบคุณและราตรีสวัสดิ์ครับ

669
00:41:06,088 --> 00:41:07,631
(30 เมษายน 2011)

670
00:41:07,715 --> 00:41:10,259
(1 พฤษภาคม 2011
วันปฏิบัติการบุก)

671
00:41:14,346 --> 00:41:17,892
เช้าวันต่อมาเป็นวันอาทิตย์ ผมไปมิสซา

672
00:41:18,767 --> 00:41:21,187
และใช้โอกาสนั้นตั้งอกตั้งใจสวดภาวนา

673
00:41:21,270 --> 00:41:24,315
ขอให้ภารกิจที่เราจะทำวันนั้นลุล่วงไปด้วยดี

674
00:41:25,274 --> 00:41:27,693
ขอให้เราประสบความสำเร็จ

675
00:41:29,778 --> 00:41:33,240
ผมออกจากโบสถ์แล้วตรงไปที่ซีไอเอ

676
00:41:33,824 --> 00:41:37,661
(สำนักงานใหญ่ซีไอเอ
แลงลีย์ รัฐเวอร์จิเนีย)

677
00:41:38,162 --> 00:41:40,331
วันปฏิบัติการมาถึงแล้ว ถึงเวลาแล้ว

678
00:41:40,956 --> 00:41:44,585
การเตรียมความพร้อม
ที่ศูนย์ต่อต้านการก่อการร้ายในสหรัฐฯ

679
00:41:44,668 --> 00:41:46,086
ส่วนใหญ่เกิดขึ้นเงียบๆ

680
00:41:46,587 --> 00:41:47,505
ทุกคนตึงเครียด

681
00:41:48,589 --> 00:41:52,134
หน้าที่ของผมคือเป็นศูนย์กลางการสื่อสาร

682
00:41:53,636 --> 00:41:55,554
ทีน่านั่งประจำคอกข้างๆ ผม

683
00:41:56,180 --> 00:41:57,848
คืนก่อนหน้าวันนั้นฉันไม่ได้นอนเลย

684
00:41:58,349 --> 00:41:59,892
ความกดดันมหาศาล

685
00:42:00,935 --> 00:42:04,230
เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกหวั่นใจ

686
00:42:05,272 --> 00:42:07,441
หลังจากตามเบาะแสมานาน

687
00:42:07,525 --> 00:42:10,778
ตอนนี้เรากำลังจะส่งทหารเข้าไปหาอันตราย

688
00:42:10,861 --> 00:42:12,780
เราทุกคนรู้สึกว่านี่คือความรับผิดชอบของเรา

689
00:42:14,073 --> 00:42:17,117
ทุกอย่างกลายเป็นเรื่องจริงขึ้นมาทันที

690
00:42:20,412 --> 00:42:23,624
เราจะได้ฉลองความสำเร็จครั้งใหญ่

691
00:42:23,707 --> 00:42:25,209
หรือไม่ก็เผชิญหายนะสุดเลวร้าย

692
00:42:26,919 --> 00:42:28,462
หน่วยซีลทุกคนมีครอบครัว

693
00:42:29,046 --> 00:42:31,924
หน้าที่ของผมคือดูแล
ให้พวกเขามีโอกาสทำภารกิจสำเร็จ

694
00:42:32,007 --> 00:42:33,467
และนั่นคือสิ่งเดียวที่ผมกังวล

695
00:42:35,719 --> 00:42:39,056
พวกเราจัดการเรื่องพินัยกรรม
และมอบอำนาจไว้แล้ว

696
00:42:39,139 --> 00:42:41,600
เผื่อเราไม่รอด ครอบครัวจะได้ไม่ลำบาก

697
00:42:41,684 --> 00:42:44,520
แต่ภารกิจนี้ เรารู้ดีว่าโอกาสรอดแทบเป็นศูนย์

698
00:42:44,603 --> 00:42:47,356
ผมเลยต้องเขียนจดหมายถึงทุกคน

699
00:42:47,439 --> 00:42:51,735
ผมจำได้ว่าตอนเขียนถึงลูกๆ ผมเขียนประมาณว่า

700
00:42:52,403 --> 00:42:55,864
"ขอโทษที่พ่อไม่ได้อยู่ด้วย"
แล้วน้ำตาก็หยดเลอะกระดาษ

701
00:43:03,497 --> 00:43:05,291
ผมไปถึงทำเนียบขาวแต่เช้า

702
00:43:05,791 --> 00:43:08,460
ปกติวันหยุดสุดสัปดาห์จะมีคนเข้ามาเยี่ยมชม

703
00:43:09,670 --> 00:43:14,675
แต่เรายกเลิกไปหมด
เพราะมันอาจทำให้เกิดข้อสงสัยได้

704
00:43:14,758 --> 00:43:16,260
ถ้ามีคนเดินผ่าน

705
00:43:16,343 --> 00:43:19,555
แล้วเห็นเจ้าหน้าที่ระดับสูง
ตบเท้าเข้าออกกันเป็นว่าเล่นในวันอาทิตย์

706
00:43:21,682 --> 00:43:24,768
พวกเราหลายคนรวมตัวกัน
ที่ห้องสถานการณ์ของทำเนียบขาวตั้งแต่เช้า

707
00:43:25,352 --> 00:43:28,147
ทุกคนทั้งตื่นเต้น กังวล ประหม่า

708
00:43:29,440 --> 00:43:32,735
บรรยากาศตอนนั้นนึกว่าอยู่ศูนย์บัญชาการรบ

709
00:43:32,818 --> 00:43:35,029
โอบามานั่งหัวโต๊ะ

710
00:43:35,112 --> 00:43:39,116
ล้อมรอบไปด้วยคณะรัฐมนตรีระดับสูง

711
00:43:39,199 --> 00:43:41,410
ทั้งบ็อบ เกตส์, ฮิลลารี คลินตัน

712
00:43:41,493 --> 00:43:43,996
ที่หน้าจออีกฝั่งคือลีออน พาเน็ตตา

713
00:43:44,079 --> 00:43:47,666
เขาอยู่ที่ซีไอเอ
ในห้องสถานการณ์ของพวกเขาเอง

714
00:43:47,750 --> 00:43:48,834
กับคนอีกคณะหนึ่ง

715
00:43:48,917 --> 00:43:52,880
ส่วนที่จออีกฝั่งคือพลเรือเอกแมคเรเวน
ซึ่งอยู่ในจาลาลาบัด

716
00:43:55,174 --> 00:43:58,719
ทุกคนในห้องใจจดใจจ่อจนไม่เป็นอันทำอะไร

717
00:44:00,679 --> 00:44:03,098
ผู้บัญชาการสูงสุดเป็นคนสั่งการเอง

718
00:44:03,599 --> 00:44:05,893
และเขาคือคนที่เสี่ยงเดิมพันที่สุดกับภารกิจนี้

719
00:44:07,394 --> 00:44:10,189
สีหน้าของเขาเคร่งเครียด

720
00:44:10,272 --> 00:44:12,107
แต่ถ้าสังเกตดูจะเห็นว่าเขากังวลด้วยนิดๆ

721
00:44:18,280 --> 00:44:22,743
เรามีช่องทางติดต่อ
กับพลเรือเอกแมคเรเวนที่จาลาลาบัด

722
00:44:23,327 --> 00:44:24,912
นั่นคือตำแหน่งที่เขาอยู่

723
00:44:26,497 --> 00:44:27,956
(22:29 น.)

724
00:44:28,040 --> 00:44:30,000
(22:30 น.)

725
00:44:30,709 --> 00:44:32,503
คืนก่อนปฏิบัติการ ผมนอนไม่ค่อยหลับ

726
00:44:33,587 --> 00:44:36,340
นี่อาจเป็นช่วงเวลาสำคัญทางประวัติศาสตร์ก็ได้

727
00:44:36,423 --> 00:44:37,716
ผมไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด

728
00:44:40,010 --> 00:44:42,805
ผมบอกลูกทีมว่า
"โอเค เรามีงานต้องทำ ไปทำให้สำเร็จกัน"

729
00:44:44,139 --> 00:44:47,810
โค้ดเนมของบิน ลาเดนคือเจโรนิโม
ซึ่งเราตกลงกันไว้ล่วงหน้า

730
00:44:48,560 --> 00:44:52,981
ทุกคนเครียดมากว่าอาจมีอะไรผิดพลาด

731
00:44:54,108 --> 00:44:55,984
ถ้าบิน ลาเดนไม่ได้อยู่ที่นั่นล่ะ

732
00:44:59,029 --> 00:45:03,158
ผมจำได้ว่าได้ยินวิทยุบอกว่า
เฮลิคอปเตอร์ออกไปแล้ว และผมคิดว่า

733
00:45:03,951 --> 00:45:04,868
"ถอยไม่ได้แล้ว"

734
00:45:05,327 --> 00:45:06,912
(22:50 น.)

735
00:45:06,995 --> 00:45:07,913
(22:51 น.)

736
00:45:09,540 --> 00:45:12,835
ไม่มีใครเคยบินไปทำภารกิจแบบนี้มาก่อน
ผมต้องทำยังไงดีไม่ให้ตัวเองคิดมาก

737
00:45:12,918 --> 00:45:15,212
คิดเรื่องง่ายๆ ก็แล้วกัน
ผมนับเลขเป็น งั้นก็นับเลข

738
00:45:15,295 --> 00:45:17,756
หนึ่ง สอง สาม สี่

739
00:45:19,091 --> 00:45:20,384
ผมนับเลขไปเรื่อย

740
00:45:20,467 --> 00:45:24,763
พอนับไปถึงสัก 557
ผมนึกถึงคำพูดที่ว่า "เช้านี้อิสรภาพถูกโจมตี

741
00:45:24,847 --> 00:45:27,391
โดยศัตรูขี้ขลาดที่หดหัวอยู่
และอิสรภาพจะได้รับการปกป้อง"

742
00:45:27,891 --> 00:45:30,936
ประธานาธิบดีบุชพูดไว้ในเหตุการณ์ 11 ก.ย.
ไม่รู้ทำไมนึกถึงคำพูดนั้น

743
00:45:31,019 --> 00:45:33,397
ผมแบบ "เลิกนับดีกว่า ขอทวนคำพูดอีกรอบ"

744
00:45:33,480 --> 00:45:35,941
เช้านี้อิสรภาพถูกโจมตีโดยศัตรูขี้ขลาดที่หดหัวอยู่

745
00:45:36,024 --> 00:45:37,234
อิสรภาพจะได้รับการปกป้อง

746
00:45:37,317 --> 00:45:40,487
แล้วในตอนนั้นผมก็ "โอเค นี่คือภารกิจของเรา"

747
00:45:40,988 --> 00:45:43,532
"นี่คือทีมของเรา และเราจะเด็ดหัวมัน"

748
00:45:46,785 --> 00:45:49,037
พวกเขาออกจากจาลาลาบัด

749
00:45:49,830 --> 00:45:53,333
และมีช่วงหนึ่งที่บินอยู่ในน่านฟ้าของอัฟกานิสถาน

750
00:45:53,417 --> 00:45:54,835
ช่วงนั้นยังพอหายใจหายคอได้

751
00:45:55,335 --> 00:45:57,004
(อัฟกานิสถาน)

752
00:45:57,045 --> 00:45:59,882
แล้วก็มาถึงช่วงที่
ต้องบินข้ามพรมแดนเข้าสู่ปากีสถาน

753
00:46:00,883 --> 00:46:02,718
ระดับความกังวลพุ่งขึ้นทันที

754
00:46:03,844 --> 00:46:06,138
กองทัพปากีสถานจะตรวจเจอพวกเขาเมื่อไหร่

755
00:46:08,974 --> 00:46:12,269
กองทัพปากีสถานเคยยิงใส่เราอยู่หลายครั้ง

756
00:46:13,687 --> 00:46:16,857
ผมไม่สงสัยเลยว่า
ถ้าพวกเขาตรวจพบเฮลิคอปเตอร์

757
00:46:16,940 --> 00:46:20,235
และคิดว่าเป็นกองกำลังสหรัฐฯ บุกเข้ามา
พวกเขาเปิดฉากยิงแน่

758
00:46:20,944 --> 00:46:21,862
บรรยากาศตึงเครียด

759
00:46:21,945 --> 00:46:25,491
พวกเราตั้งใจฟังทุกสัญญาณเพื่อดูว่า

760
00:46:25,574 --> 00:46:26,909
พวกเขาถูกตรวจพบรึยัง

761
00:46:29,536 --> 00:46:32,498
แล้วนี่คือจุดที่เราจะได้รู้กันว่า

762
00:46:32,581 --> 00:46:33,791
เทคโนโลยีมันใช้ได้จริงไหม

763
00:46:36,335 --> 00:46:40,756
ที่ทีมปฏิบัติการบินอยู่เหนือน่านฟ้าปากีสถาน

764
00:46:40,839 --> 00:46:42,257
นานเกินชั่วโมง

765
00:46:42,341 --> 00:46:45,219
คนที่วอชิงตันก็ตกอยู่ในห้วงสุญญากาศ

766
00:46:45,302 --> 00:46:47,012
สิ่งเดียวที่ทำได้คือรอ

767
00:46:47,805 --> 00:46:51,225
โอบามาเลยตัดสินใจพัก
เขาบอกว่า "ผมจะขึ้นไปข้างบน"

768
00:46:51,308 --> 00:46:54,561
"ถ้ามีอะไรช่วยไปตามด้วย" ประมาณนั้น

769
00:46:54,645 --> 00:46:56,063
เขาขึ้นไปเล่นไพ่ข้างบน

770
00:46:56,146 --> 00:46:59,650
เขาติดนิสัยต้องเล่นไพ่สเปดส์เวลาที่กังวล

771
00:46:59,733 --> 00:47:01,819
หรือต้องหาอะไรเบี่ยงเบนความสนใจ

772
00:47:02,569 --> 00:47:08,700
พวกเรานั่งกันเฉยๆ
แล้วก็เริ่มคุยกันเรื่อง 11 ก.ย.

773
00:47:09,952 --> 00:47:13,622
บางคนลุกขึ้นยืน ดื่มกาแฟ
คุยกัน "ตอนนั้นผมทำนี่อยู่ แล้วก็…"

774
00:47:15,707 --> 00:47:19,002
เหมือนทุกคนย้อนกลับไปที่วันนั้น

775
00:47:23,465 --> 00:47:25,884
แล้วเราก็ตระหนักว่าที่เราทุกคนมาอยู่ตรงนี้

776
00:47:26,927 --> 00:47:29,137
ก็เพราะบิน ลาเดน

777
00:47:30,556 --> 00:47:31,682
แล้วโอบามาก็กลับมา

778
00:47:32,266 --> 00:47:34,643
แล้วที่อีกฝั่งของทางเดิน

779
00:47:34,726 --> 00:47:38,355
มีห้องประชุมเล็กๆ
ที่มีนายพลกำลังเฝ้าติดตามภารกิจนี้อยู่

780
00:47:39,731 --> 00:47:41,775
โอบามาเดินเข้าไปในห้องนั้น

781
00:47:41,859 --> 00:47:46,905
แล้วทุกคนก็ทยอยตามเข้าไป
จนเต็มห้องประชุมเล็กๆ ห้องนั้น

782
00:47:48,282 --> 00:47:50,784
แมคเรเวนเริ่มรายงานสถานการณ์

783
00:47:50,868 --> 00:47:53,704
เขาเป็นเหมือนเสียงจากฟ้าสำหรับภารกิจนี้

784
00:47:54,955 --> 00:47:58,125
ช่วงเวลาที่ตึงเครียดที่สุด
คือก่อนถึงเป้าหมายประมาณสองนาที

785
00:47:59,251 --> 00:48:01,545
นั่นเป็นจุดที่พวกเราเปราะบางมาก

786
00:48:01,628 --> 00:48:04,965
เพราะเวสต์พอยต์ของปากีสถานอยู่ใกล้ๆ นี่เอง

787
00:48:05,465 --> 00:48:08,844
แถมกองพันทหารราบหลักของปากีสถาน
ก็ห่างไปแค่ไม่กี่กิโลเมตร

788
00:48:09,428 --> 00:48:13,765
อาจมีทหารหลายร้อยนาย
เข้ามาโจมตีหน่วยซีลของเราก็ได้

789
00:48:14,391 --> 00:48:16,935
เราอาจตกอยู่ในวงล้อมของปากีสถานก็ได้

790
00:48:17,728 --> 00:48:20,397
ประธานาธิบดีสั่งชัดเจนว่า
ถ้าเจอสถานการณ์แบบนั้น

791
00:48:20,480 --> 00:48:22,190
ต้องพร้อมต่อสู้เพื่อหาทางออกมา

792
00:48:24,026 --> 00:48:28,030
อย่าให้สถานการณ์กลายเป็นวิกฤตตัวประกัน

793
00:48:28,113 --> 00:48:30,824
ที่ทหารของเราถูกกองทัพปากีสถานจับตัวไป

794
00:48:32,492 --> 00:48:35,954
คนในทีมนักบินเอื้อมมือไปเปิดประตู

795
00:48:36,455 --> 00:48:39,458
เรามองออกไปนอกหน้าต่าง
อีกแค่สองนาทีจะถึงบ้านของบิน ลาเดน

796
00:48:39,541 --> 00:48:42,461
ที่นี่ไม่ใช่สนามฝึกอีกต่อไปแล้ว รอบๆ มีไฟฟ้าใช้

797
00:48:42,544 --> 00:48:44,671
เราอยู่ในย่านพักตากอากาศของปากีสถาน

798
00:48:47,132 --> 00:48:49,301
แผนคือเฮลิคอปเตอร์จะบินรอ เราโรยตัวลงไป

799
00:48:49,384 --> 00:48:51,428
ทีมของผมจะขึ้นไปบนดาดฟ้า แล้วก็เข้าจู่โจม

800
00:48:51,511 --> 00:48:54,222
นั่นคือแผนที่สมบูรณ์แบบ และจากนั้นก็นรกแตก

801
00:48:55,557 --> 00:48:57,059
(00:29 น.)

802
00:48:57,142 --> 00:48:58,477
(00:30 น.)

803
00:48:59,811 --> 00:49:03,649
ตอนที่เฮลิคอปเตอร์อยู่เหนือเป้าหมาย…

804
00:49:05,943 --> 00:49:08,487
ลำหนึ่งเกิดสั่นไหวผิดปกติ

805
00:49:09,988 --> 00:49:11,823
ร่วงอย่างแรง

806
00:49:14,117 --> 00:49:15,118
ตกกระแทกพื้น

807
00:49:17,663 --> 00:49:19,206
เป็นวินาทีที่…

808
00:49:20,290 --> 00:49:22,084
รู้สึกเหมือนมีอะไรจุกอยู่ในอก

809
00:49:24,211 --> 00:49:26,171
ผมอยู่ห่างจากโอบามาแค่ไม่กี่วา

810
00:49:27,255 --> 00:49:30,926
สีหน้าของเขา
เต็มไปด้วยความตกใจและความกังวล

811
00:49:31,009 --> 00:49:33,387
เหมือนคิดว่า "ซ้ำรอยเดสเซิร์ทวันซะแล้ว"

812
00:49:33,470 --> 00:49:34,888
ในใจฉันคือ "พระเจ้าช่วย

813
00:49:35,389 --> 00:49:36,682
เราอาจเสียคนของเราไป

814
00:49:36,765 --> 00:49:39,351
เพราะเบาะแสที่เราตามมาตลอดก็ได้

815
00:49:39,434 --> 00:49:42,938
ทุกคนต่างนั่งลุ้นแทบขาดใจ
เฝ้ารอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ

816
00:49:43,021 --> 00:49:44,815
จะมีการตอบกลับมาไหม

817
00:49:45,899 --> 00:49:48,986
แล้วคนในละแวกนั้นก็เริ่มรู้ตัว
แสงไฟค่อยๆ สว่างขึ้น

818
00:49:50,946 --> 00:49:51,989
และในวินาทีนั้นเอง

819
00:49:52,072 --> 00:49:54,741
ภารกิจก็หลุดออกไปบนโซเชียลมีเดีย

820
00:49:56,618 --> 00:49:58,870
หลายคนรู้ว่าเฮลิคอปเตอร์ตก

821
00:49:58,954 --> 00:50:00,580
(เฮลิคอปเตอร์ของกองทัพตกใกล้อับบอตตาบัด)

822
00:50:00,664 --> 00:50:02,207
แต่ไม่รู้ว่าเป็นของอเมริกา

823
00:50:02,290 --> 00:50:04,334
ทุกคนคิดว่าเป็นเฮลิคอปเตอร์ของปากีสถาน

824
00:50:04,418 --> 00:50:06,712
(เห็นว่าถูกยิงตก
ไม่ใช่ตกเพราะขัดข้องทางเทคนิค)

825
00:50:06,795 --> 00:50:07,838
(ฟังดูเหมือนตั้งใจ)

826
00:50:07,921 --> 00:50:09,256
(ฮ.ถูกยิงตกที่อับบอตตาบัด)

827
00:50:09,339 --> 00:50:11,717
จากมุมมองของหน่วยข่าวกรอง
นี่คือความล้มเหลว

828
00:50:12,467 --> 00:50:15,637
และยังเป็นสัญญาณเตือน
ให้ฝ่ายข่าวกรองของปากีสถานรู้ตัวด้วย

829
00:50:17,222 --> 00:50:20,100
ตอนนั้นเรามองเห็นเลยว่า
ภารกิจกำลังตกอยู่ในความเสี่ยง

830
00:50:22,102 --> 00:50:24,980
ผมหันไปถามบิล แมคเรเวนว่า
"เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น"

831
00:50:25,647 --> 00:50:28,984
ผมรู้ว่าพวกเขาปลอดภัย
เพราะเห็นพวกเขาออกจากฮ.กันอย่างรวดเร็ว

832
00:50:29,067 --> 00:50:31,111
สิ่งที่เกิดขึ้นคือตอนที่เฮลิคอปเตอร์บินเข้าไป

833
00:50:31,695 --> 00:50:35,157
กระแสลมจากใบพัดปะทะกับกำแพงสูงห้าเมตร

834
00:50:35,240 --> 00:50:38,201
ทำให้เกิดกระแสลมหมุนวน
และเฮลิคอปเตอร์สูญเสียแรงยก

835
00:50:38,285 --> 00:50:41,747
เอียงข้างแล้วร่วงลงกระแทกคอกสัตว์

836
00:50:42,247 --> 00:50:46,710
บิลไม่เสียจังหวะเลยแม้แต่วินาทีเดียว
เขาพูดว่า "ผมสั่งให้ฮ.สำรองเข้าไปแล้ว"

837
00:50:46,793 --> 00:50:50,589
"เราจะระเบิดกำแพงเข้าไป
และปฏิบัติภารกิจต่อ"

838
00:50:51,173 --> 00:50:54,092
ผมก็ตอบไปว่า "ขอพระเจ้าคุ้มครอง ลุยเลย"

839
00:50:56,011 --> 00:50:58,221
ทีมเคลื่อนตัวออกจากเฮลิคอปเตอร์ที่ตกพื้น

840
00:50:59,765 --> 00:51:02,100
และเฮลิคอปเตอร์ลำที่สองก็ตามเข้ามาทันที

841
00:51:02,684 --> 00:51:04,811
ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าเฮลิคอปเตอร์ลำแรกมีปัญหา

842
00:51:05,729 --> 00:51:09,316
ทีมของผมมีหน้าที่ปล่อยบางคนลง
จากนั้นต้องขึ้นไปที่ดาดฟ้า

843
00:51:09,399 --> 00:51:13,070
เราทำแบบที่ซ้อมมา ปล่อยคนลง
แล้วบินขึ้น แล้วกลับลงไปอีกทันที

844
00:51:14,362 --> 00:51:17,324
นักบินของเฮลิคอปเตอร์ลำที่สอง
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

845
00:51:17,407 --> 00:51:20,786
เขาระวังตัวไว้ก่อน
เพราะไม่แน่ใจว่าพวกเราถูกยิงตกรึเปล่า

846
00:51:20,869 --> 00:51:23,914
สุดท้ายเขาตัดสินใจลงจอดนอกกลุ่มอาคาร

847
00:51:24,498 --> 00:51:27,375
นักบินสั่งให้พวกเราลงจากเครื่องทันที

848
00:51:28,502 --> 00:51:30,462
ปัญหาคือตอนนี้ทีมของเรากระจายกันไปหมด

849
00:51:30,545 --> 00:51:32,672
ไม่มีใครอยู่ตามตำแหน่งในแผนเอเลย

850
00:51:33,715 --> 00:51:35,050
ที่จริงผมต้องอยู่บนดาดฟ้า

851
00:51:35,133 --> 00:51:38,553
จำได้ว่าผมคิดว่า
"สงสัยต้องเปิดศึกกันตั้งแต่ตรงนี้เลย"

852
00:51:38,637 --> 00:51:41,973
ข่าวดีคือเรามีแผนบี แผนซี และแผนดี

853
00:51:46,812 --> 00:51:48,563
พวกเขาพยายามบุกเข้าไปในกลุ่มอาคาร

854
00:51:48,647 --> 00:51:52,484
ที่กำแพงด้านนอกมีสิ่งที่ดูเหมือนประตู

855
00:51:52,984 --> 00:51:56,780
ผมดูอยู่แล้วเห็นพวกเขาวางระเบิดที่ประตู

856
00:51:56,863 --> 00:51:58,240
ผมเห็นการระเบิด

857
00:52:01,243 --> 00:52:02,619
แต่พวกเขาไม่เคลื่อนตัวไปไหน

858
00:52:02,702 --> 00:52:06,915
ถึงได้รู้ว่านั่นเป็นประตูหลอก
บนกำแพงคอนกรีตหนาเมตรกว่า

859
00:52:07,499 --> 00:52:10,877
เขาหันกลับมาแล้วพูดว่า
"ทะลวงไม่สำเร็จ ท่าไม่ดีแล้ว"

860
00:52:11,419 --> 00:52:12,963
ผมบอกว่า"ไม่ แบบนี้แหละดี"

861
00:52:13,463 --> 00:52:14,673
"นั่นเป็นประตูปลอม"

862
00:52:15,382 --> 00:52:17,634
"ไม่มีใครเขาทำกันหรอก มันอยู่ในนี้แน่"

863
00:52:19,344 --> 00:52:21,763
เรารู้ว่าทางด้านขวาของเรามีโรงจอดรถ

864
00:52:21,847 --> 00:52:24,349
และมันเปิดได้แน่นอน
เพราะเราเคยเห็นรถเข้าออก

865
00:52:24,432 --> 00:52:26,017
งั้นไประเบิดประตูนั้นแทน

866
00:52:26,893 --> 00:52:29,396
ผมเลยวิทยุไปว่า
"ทะลวงไม่สำเร็จ มุมออกเฉียงเหนือ"

867
00:52:29,479 --> 00:52:31,022
"เราจะระเบิดโรงจอดรถ"

868
00:52:33,525 --> 00:52:35,986
แล้วก็มีคนตอบกลับมาว่า
"อย่าเพิ่งระเบิด เดี๋ยวเปิดให้"

869
00:52:36,069 --> 00:52:37,946
และประตูก็เปิดออก

870
00:52:38,029 --> 00:52:41,658
มีมือใส่ถุงมือยื่นออกมายกนิ้วโป้งให้ ผมจำได้ทันที

871
00:52:42,659 --> 00:52:43,743
เราเดินเข้าไป

872
00:52:47,706 --> 00:52:48,874
จากนั้นภายในไม่กี่นาที

873
00:52:48,957 --> 00:52:52,210
ทุกคนก็เข้าไปในพื้นที่หลักของตัวบ้านได้สำเร็จ

874
00:52:54,087 --> 00:52:56,882
ในนั้นมืดสนิท ทีมเรามีแว่นสำหรับมองกลางคืน

875
00:52:56,965 --> 00:52:58,800
อะดรีนาลีนสูบฉีด

876
00:53:00,260 --> 00:53:04,055
แสงเลเซอร์จากอาวุธส่องไปทั่ว
เห็นพวกเขาเคลื่อนตัว

877
00:53:05,348 --> 00:53:08,935
เห็นพวกเขากระจายกำลังทั่วบริเวณ
เพื่อหาภัยคุกคาม

878
00:53:12,189 --> 00:53:15,066
แล้วผมก็เห็นพวกเขาเข้าไปในอาคารสามชั้น

879
00:53:15,817 --> 00:53:17,861
และไม่เห็นอะไรอีก

880
00:53:19,529 --> 00:53:20,989
(00:31 น.)

881
00:53:21,072 --> 00:53:22,365
(00:32 น.)

882
00:53:26,786 --> 00:53:29,748
ความตึงเครียดพุ่งถึงขีดสุด

883
00:53:29,831 --> 00:53:32,042
ไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อ

884
00:53:32,125 --> 00:53:36,630
วินาทีนี้คือจุดตัดสินทุกอย่างที่เราวางแผนมา

885
00:53:36,713 --> 00:53:42,385
ทุกความหวังที่มีในการจัดการบิน ลาเดน

886
00:53:42,469 --> 00:53:45,931
ขึ้นอยู่กับ 20 นาทีต่อจากนี้

887
00:53:47,057 --> 00:53:50,936
นี่แหละที่จะบอกว่าภารกิจนี้จะสำเร็จหรือล้มเหลว

888
00:53:53,647 --> 00:53:55,899
ยี่สิบนาทีที่เงียบสนิท

889
00:53:57,734 --> 00:53:59,986
น่าจะเป็น 20 นาทีที่ยาวนานที่สุดในชีวิตผมแล้ว

890
00:54:09,454 --> 00:54:10,789
ในช่วง 20 นาทีนั้น

891
00:54:11,289 --> 00:54:12,707
หน่วยซีลที่อยู่ในสถานที่เป้าหมาย…

892
00:54:18,255 --> 00:54:19,756
เจออาบู อาเหม็ดเป็นคนแรก

893
00:54:19,839 --> 00:54:22,384
และยิงสังหาร

894
00:54:25,303 --> 00:54:28,139
พอเราเข้าไปในตัวบ้าน ชั้นแรก

895
00:54:28,223 --> 00:54:32,936
หนึ่งในพวกเรายิงคนส่งสารกับภรรยาเขา

896
00:54:34,521 --> 00:54:36,314
เธอกระโดดเข้ามาบังตัวเขา

897
00:54:36,398 --> 00:54:39,150
ผู้หญิงกลายเป็นโล่มนุษย์

898
00:54:39,651 --> 00:54:41,903
นั่นเป็นสัญญาณอีกอย่าง หมอนั่นอยู่ที่นี่แน่

899
00:54:43,029 --> 00:54:46,032
เรามุ่งขึ้นไปบนชั้นสอง เจอประตูล็อกไว้

900
00:54:46,616 --> 00:54:50,495
เลยเรียกหน่วยทะลวงขึ้นมาระเบิดประตูบานนั้น

901
00:54:50,578 --> 00:54:53,206
ผมอยู่ลำดับที่หกในแนวที่เราเรียกว่า "เทรน"

902
00:54:53,290 --> 00:54:54,958
และพวกเรากำลังเคลื่อนตัวขึ้นบันได

903
00:54:55,583 --> 00:54:58,420
ทหารที่อยู่หน้าสุด
มองเห็นลูกชายวัย 20 ปีของบิน ลาเดน

904
00:54:58,503 --> 00:54:59,671
คาลิด บิน ลาดิน

905
00:55:00,547 --> 00:55:02,382
คาลิดกระโจนไปหลบหลังราวบันได

906
00:55:02,882 --> 00:55:03,967
คนของเราที่อยู่หน้า

907
00:55:04,050 --> 00:55:06,428
ผมได้ยินเขากระซิบอะไรกับคาลิด
เพื่อทำให้เขาสับสน

908
00:55:06,511 --> 00:55:09,014
มานี่

909
00:55:09,097 --> 00:55:11,349
เขาบอกว่า "มานี่" เป็นสองภาษา

910
00:55:11,433 --> 00:55:13,727
คาลิดสับสน แล้วพอเขาโผล่ออกมา

911
00:55:15,729 --> 00:55:17,272
คนของเราก็ยิงสังหารทันที

912
00:55:19,774 --> 00:55:22,152
พวกเราอยู่ชั้นสอง กำลังจะขึ้นไปชั้นสาม

913
00:55:22,235 --> 00:55:23,611
ซึ่งเป็นที่ที่บิน ลาเดนอยู่

914
00:55:24,195 --> 00:55:27,324
แต่ก่อนหน้านั้นเราต้องเคลียร์ชั้นสองก่อน

915
00:55:27,824 --> 00:55:29,284
คนของเราเริ่มแยกกันไป

916
00:55:29,784 --> 00:55:32,537
ทุกคนกระจายกันไปตามพื้นที่ข้างหน้าผม
เหลือผมเป็นคนสุดท้าย

917
00:55:32,620 --> 00:55:34,748
แปลว่าตอนนี้ผมกลายเป็นเบอร์สอง

918
00:55:35,582 --> 00:55:37,625
หน้าที่ของเบอร์หนึ่งคือเฝ้าระวังบันได

919
00:55:37,709 --> 00:55:40,462
หน้าที่ของเบอร์สองคือบอกให้เขารู้ว่า
เรามีคนพอที่จะไปต่อแล้ว

920
00:55:42,172 --> 00:55:44,507
ผมอยากได้สักสี่คน เลยมองไปรอบๆ

921
00:55:45,342 --> 00:55:49,220
คนของเรา 23 คน
กระจายอยู่ตามอาคารต่างๆ ชั้นต่างๆ

922
00:55:49,304 --> 00:55:51,806
พอถึงจุดหนึ่งคนก็เริ่มไม่พอ
เหลือพวกผมแค่สองคน

923
00:55:55,268 --> 00:55:57,687
มีผ้าม่านบังอยู่ตรงบันไดขึ้นไปชั้นสาม

924
00:55:57,771 --> 00:56:01,524
และมีคนเคลื่อนไหวอยู่ข้างหลังผ้าม่าน
เบอร์หนึ่งบอกว่ามองเห็นตัว

925
00:56:02,025 --> 00:56:06,154
เขาบอกว่า "อาจเป็นมือระเบิดพลีชีพก็ได้
เราน่าจะไปถึงตัวได้ก่อนแต่ต้องไปเลย"

926
00:56:07,280 --> 00:56:10,533
เรากำลังจะเจอกับมือระเบิดพลีชีพ
ผมคิดจนเบื่อจะคิดแล้ว

927
00:56:10,617 --> 00:56:12,911
เป็นไงเป็นกัน ผมบีบไหล่เขา เราขึ้นบันไดไป

928
00:56:18,249 --> 00:56:19,709
พอเราขึ้นไปถึงบันไดขั้นบนสุด

929
00:56:19,793 --> 00:56:23,129
เบอร์หนึ่งเปิดม่านออก หลังม่านมีคนยืนอยู่

930
00:56:24,631 --> 00:56:25,840
เขากระโจนเข้าชาร์จ

931
00:56:26,341 --> 00:56:27,675
เตรียมใจรับแรงระเบิด

932
00:56:27,759 --> 00:56:30,095
ทีนี้พอเขาพุ่งไปทางนั้น ผมก็เลยหันทางนี้

933
00:56:30,178 --> 00:56:33,890
แล้วตรงหน้าผมห่างไปแค่ 60 ซม.
คือโอซามา บิน ลาเดน

934
00:56:36,851 --> 00:56:39,312
เป็นช่วงเวลาที่รู้สึกเหมือนทุกอย่างช้าลง

935
00:56:43,316 --> 00:56:45,693
เขาสูงกว่าที่ผมคิด ผอมกว่าที่ผมคิด

936
00:56:45,777 --> 00:56:50,365
เคราสีเทาออกขาว แต่ผมจำจมูกเขาได้

937
00:56:51,241 --> 00:56:52,117
ไม่ผิดตัวแน่

938
00:56:53,326 --> 00:56:54,661
เขาไม่ยอมจำนน

939
00:56:55,286 --> 00:56:57,664
เขาคือภัยคุกคาม
ไม่ใช่แค่ต่อตัวผม แต่ต่อทีมเราทั้งทีม

940
00:56:59,290 --> 00:57:00,333
เขาต้องถูกกำจัด

941
00:57:06,631 --> 00:57:08,258
(00:50 น.)

942
00:57:08,341 --> 00:57:09,426
(00:51 น.)

943
00:57:14,722 --> 00:57:17,600
เวลาผ่านไปอย่างตึงเครียด

944
00:57:19,436 --> 00:57:22,647
พวกเรานั่งรอฟังข่าว

945
00:57:24,607 --> 00:57:27,360
บรรยากาศเงียบกริบ

946
00:57:27,444 --> 00:57:28,695
ทุกคนเฝ้ารอ

947
00:57:29,863 --> 00:57:33,783
ทำให้ผมนึกถึงห้องรอในโรงพยาบาล

948
00:57:33,867 --> 00:57:36,161
เมื่อมีคนกำลังจะคลอดลูก

949
00:57:36,661 --> 00:57:38,621
เรารู้สึกทั้งตื่นเต้น ทั้งกังวล

950
00:57:42,625 --> 00:57:44,544
เป็นเวลา 19 นาที

951
00:57:45,962 --> 00:57:48,298
แล้วผมก็ได้รับสายจากผู้บัญชาการหน่วยภาคพื้น

952
00:57:48,798 --> 00:57:51,092
ผู้บัญชาการหน่วยภาคพื้นวิทยุมาว่า

953
00:57:51,176 --> 00:57:53,803
"เพื่อชาติและพระเจ้า
เจโรนิโม เจโรนิโม เจโรนิโม"

954
00:57:54,387 --> 00:57:55,513
มันเสร็จเราแล้ว

955
00:57:58,308 --> 00:58:00,101
เรารู้ทันทีว่านั่นแปลว่า

956
00:58:00,810 --> 00:58:04,272
โอซามา บิน ลาเดน
ถูกกองกำลังสหรัฐฯ สังหารแล้ว

957
00:58:05,106 --> 00:58:09,068
มันแบบว่า "ให้ตายเถอะ" ไม่มีใครพูดอะไรเลย

958
00:58:11,362 --> 00:58:13,531
ไม่มีเสียงปรบมือ

959
00:58:14,282 --> 00:58:16,618
ในห้องเงียบมาก

960
00:58:19,370 --> 00:58:23,208
จนโอบามาที่ยังนั่งที่เดิม
เป็นคนทำลายความเงียบนั้น

961
00:58:23,708 --> 00:58:26,211
เขาก็พูดว่า "เราจัดการเขาได้แล้ว"

962
00:58:29,839 --> 00:58:32,383
พอได้ยินคำนั้น น้ำตาฉันก็เอ่อขึ้นมา

963
00:58:32,967 --> 00:58:36,721
หันไปมองเพื่อนร่วมงานที่อยู่ตรงนั้นด้วยกัน

964
00:58:37,555 --> 00:58:38,765
มองหน้ากัน ไม่ได้พูดอะไร

965
00:58:42,060 --> 00:58:44,729
พอได้ยินคำนั้นในห้องนั้น
ผมรู้สึกเหมือนนี่ไม่ใช่เรื่องจริง

966
00:58:44,812 --> 00:58:49,359
สำหรับผม นี่คือการปิดฉาก
คือความยุติธรรมที่มาช้าแต่มา

967
00:58:49,984 --> 00:58:51,653
ความยุติธรรมมาช้าแต่มา

968
00:58:53,154 --> 00:58:53,988
เราได้ตัวเขาแล้ว

969
00:58:56,783 --> 00:59:01,037
ในหัวฉันคือ "พระเจ้าช่วย จบแล้ว"

970
00:59:02,413 --> 00:59:05,083
ไม่ว่าแม่จะอยู่ที่ไหนก็ขอให้แม่รับรู้

971
00:59:07,961 --> 00:59:10,922
เหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก

972
00:59:11,005 --> 00:59:14,133
หลังจากทุ่มเทมานานหนึ่งทศวรรษ
เพื่อตามล่าบิน ลาเดน

973
00:59:14,217 --> 00:59:17,095
เหตุการณ์ในวันนั้น
จะอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป

974
00:59:19,222 --> 00:59:20,890
มันสะเทือนอารมณ์

975
00:59:21,599 --> 00:59:23,726
แต่มันกินเวลาแค่ไม่กี่วินาที

976
00:59:25,103 --> 00:59:26,980
เพราะในช่วงเวลานั้น

977
00:59:27,063 --> 00:59:31,442
สิ่งที่เรายังโฟกัสอยู่คือหน่วยซีลกับฮ.
ต้องกลับมาอย่างปลอดภัย

978
00:59:32,610 --> 00:59:36,030
โอบามายังคงดูเครียด เขาลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า

979
00:59:36,739 --> 00:59:39,701
"บอกผมทันทีที่พวกเขาออกจากน่านฟ้าปากีสถาน"

980
00:59:41,369 --> 00:59:44,956
ภารกิจยังไม่จบ เพราะเรายังต้องพาคนของเรา

981
00:59:45,039 --> 00:59:46,666
กลับออกจากปากีสถานให้ได้

982
00:59:46,749 --> 00:59:49,127
ไม่มีใครได้หายใจหายคอจนกว่าภารกิจจะจบ

983
00:59:49,210 --> 00:59:50,628
(00:54 น.)

984
00:59:51,087 --> 00:59:53,590
ผมยืนอยู่ตรงนั้น
มองไปเห็นศพของบิน ลาเดนนอนอยู่

985
00:59:54,674 --> 00:59:57,135
หนึ่งในพวกเราเดินเข้ามาถามว่า "โอเคไหม"

986
00:59:57,635 --> 01:00:00,346
ผมถามว่า "แล้วไงต่อ"

987
01:00:00,930 --> 01:00:02,765
เขาบอกว่า "ตามหาคอมพิวเตอร์ เร็ว"

988
01:00:02,849 --> 01:00:04,851
ผมก็ "เออใช่" สติกลับมาแล้ว ให้ตายเถอะ

989
01:00:06,728 --> 01:00:08,855
ผู้บัญชาการหน่วยภาคพื้นติดต่อมาบอกว่า

990
01:00:08,938 --> 01:00:12,358
"เราเจอข้อมูลข่าวกรองเป็นตั้งๆ อยู่ที่ชั้นสอง"

991
01:00:12,942 --> 01:00:16,154
เราอยู่ในห้องทำงานที่มีตั้งแต่ฮาร์ดไดรฟ์แบบเก่า

992
01:00:16,237 --> 01:00:18,156
ยันคอมแพคดิสก์

993
01:00:19,032 --> 01:00:22,577
ผมสั่งไปว่า "เอามาเท่าที่ได้
เราต้องออกไปจากที่นี่"

994
01:00:23,369 --> 01:00:26,289
ตอนนั้นข้างนอกกลุ่มอาคาร

995
01:00:27,165 --> 01:00:30,043
เริ่มมีคนมามุงดู
เพราะเกิดความวุ่นวายขึ้นใกล้บ้านตัวเอง

996
01:00:30,793 --> 01:00:33,254
เรามีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่เป็นนักภาษาศาสตร์

997
01:00:33,838 --> 01:00:35,715
เขาอยู่รอบนอกของกลุ่มอาคาร

998
01:00:36,382 --> 01:00:38,259
พยายามกันไม่ให้คนเข้ามาใกล้

999
01:00:38,843 --> 01:00:41,179
เพื่อนผมที่เป็นสไนเปอร์อยู่ด้านนอกบอกว่า

1000
01:00:41,262 --> 01:00:43,890
"ฉันพร้อมเหนี่ยวไกนะ
นายต้องบอกให้พวกเขาถอยไป"

1001
01:00:45,475 --> 01:00:46,559
ผมบอกทุกคนว่า

1002
01:00:46,643 --> 01:00:51,481
"ผมไม่อยากให้ใครตาย
เว้นแต่พวกคุณรู้สึกว่ามีอันตรายจริงๆ"

1003
01:00:54,484 --> 01:00:58,571
ความกังวลก่อตัวขึ้น
ผมเลยพูดว่า "เร่งมือกันหน่อยได้ไหม"

1004
01:00:58,655 --> 01:01:01,866
เราไม่ละสายตาจากเรดาร์ของปากีสถานเลย
แม้แต่วินาทีเดียว

1005
01:01:02,533 --> 01:01:05,495
เราพบข้อมูลสำคัญมากมาย
เดิมทีตั้งใจจะใช้เวลาแค่ 32 นาทีในพื้นที่

1006
01:01:05,578 --> 01:01:08,456
แต่ตอนนี้มันยืดออกไป
เป็น 40 นาที แล้วก็ 45 นาที

1007
01:01:11,876 --> 01:01:14,545
ยิ่งยืดออกไป เราก็อาจช่วยชีวิตคนได้อีกมาก

1008
01:01:14,629 --> 01:01:18,091
อาจป้องกันภัยให้เมืองของอเมริกาได้
หรือเมืองในลอนดอน ด้วยข้อมูลที่เราเจอ

1009
01:01:18,174 --> 01:01:21,094
หรือแผนการที่พวกนั้นวางไว้
ดังนั้นเราต้องยื้อให้ถึงที่สุด

1010
01:01:22,512 --> 01:01:25,890
การปฏิบัติภารกิจภาคพื้น
กินเวลานานกว่าที่ใครตั้งใจไว้

1011
01:01:27,100 --> 01:01:29,644
ตอนนั้นฝูงชนข้างนอกเริ่มหนาแน่นขึ้น

1012
01:01:29,727 --> 01:01:33,690
เขาบอกว่า "ไม่มีอะไรให้ดู
แค่การฝึกของปากีสถาน ไม่ต้องกังวล"

1013
01:01:33,773 --> 01:01:35,358
"กลับบ้านไปซะ"

1014
01:01:37,568 --> 01:01:40,446
เราต้องนำร่างของบิน ลาเดนใส่ถุงห่อศพ
แล้วพากลับไปด้วย

1015
01:01:42,740 --> 01:01:45,284
พวกเขาหามร่างของบิน ลาเดนออกมา

1016
01:01:45,368 --> 01:01:47,745
ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ลำเดิมกับเฮลิคอปเตอร์สำรอง

1017
01:01:49,330 --> 01:01:50,373
แล้วบินออกไป

1018
01:01:52,333 --> 01:01:56,003
ระเบิดเฮลิคอปเตอร์ที่ตก
เพราะมีข้อมูลลับอยู่ในนั้น

1019
01:01:59,173 --> 01:02:01,884
เหตุการณ์ทั้งหมดเหมือนฉากในหนังไม่มีผิด

1020
01:02:07,598 --> 01:02:10,518
เราออกไปจากที่นั่น
นักบินอยู่ข้างหน้า พาเราหนีให้เร็วที่สุด

1021
01:02:10,601 --> 01:02:12,019
ฝั่งปากีสถานไหวตัวแล้วแน่นอน

1022
01:02:12,937 --> 01:02:15,940
เราเห็นเรดาร์เริ่มทำงาน
เห็นไซโลของพวกเขาเปิดออก

1023
01:02:17,525 --> 01:02:19,902
พวกเขาส่งเอฟ-15 ขึ้นบินสองลำ

1024
01:02:20,903 --> 01:02:23,239
พยายามสกัดเฮลิคอปเตอร์ของเรา
ระหว่างทางขากลับ

1025
01:02:23,740 --> 01:02:26,951
เอฟ-16 ปะทะกับซีเอช-47 ไม่ค่อยมีหวัง
พวกเขายิงเราตกได้สบาย

1026
01:02:28,494 --> 01:02:31,164
ผมเลยเริ่มจับเวลา เราต้องรอดให้ได้ 90 นาที

1027
01:02:31,748 --> 01:02:34,709
เพราะนั่นแปลว่าเราข้ามพรมแดน
จากปากีสถานมาอัฟกานิสถานแล้ว

1028
01:02:34,792 --> 01:02:36,836
และเราจะปลอดภัยจากการถูกยิงตก

1029
01:02:36,919 --> 01:02:39,380
เพราะเรามีเอฟ-15 อยู่ที่พรมแดน
สามารถคุ้มกันเราได้

1030
01:02:41,299 --> 01:02:43,676
โอเค ผ่านไปสิบนาที ต่อไปก็ลุ้น 20 นาที

1031
01:02:44,719 --> 01:02:47,889
เฮลิคอปเตอร์เคลื่อนที่ด้วยความเร็วต่ำ
ไปตามภูมิประเทศ

1032
01:02:49,682 --> 01:02:52,143
ทางภาคพื้นแจ้งมาเป็นระยะ

1033
01:02:52,226 --> 01:02:54,854
ว่าพวกเขาอยู่ห่างจากฐานแค่ไหน

1034
01:02:56,939 --> 01:02:58,649
ผ่านไปสามสิบนาที ต้องให้ถึงเก้าสิบ

1035
01:03:00,526 --> 01:03:03,696
ทุกคนที่ศูนย์ฯ พากันเอาใจช่วยเฮลิคอปเตอร์

1036
01:03:03,780 --> 01:03:05,740
ให้มันไปได้เร็วที่สุด

1037
01:03:09,202 --> 01:03:11,871
ผ่านไปหกสิบนาที ต้องให้ถึงเก้าสิบ
ผ่านไปเจ็ดสิบนาที

1038
01:03:13,664 --> 01:03:15,666
ผมพยายามไม่คิดเรื่องอะไร

1039
01:03:15,750 --> 01:03:19,086
แล้วก็เริ่มคิดถึงโอลิมปิกปี 1980 ที่เลกเพลซิด

1040
01:03:19,170 --> 01:03:23,299
ความตื่นเต้นเขย่าทั้งสนามจนสั่นสะเทือน
ศูนย์โอลิมปิกอัดแน่นไปด้วยผู้ชมครับ

1041
01:03:25,092 --> 01:03:28,387
ทีมฮอกกี้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาของรัสเซีย

1042
01:03:28,971 --> 01:03:31,307
พวกเขาไม่เคยพลาดเหรียญทองเลยตั้งแต่ยุค 50

1043
01:03:32,767 --> 01:03:35,311
แข่งกับเด็กอเมริกันกลุ่มหนึ่งที่เพิ่งจบมหาวิทยาลัย

1044
01:03:35,394 --> 01:03:38,064
ไม่ควรไปอยู่บนลานน้ำแข็งด้วยซ้ำ
แต่เรากลับเป็นฝ่ายนำ

1045
01:03:38,689 --> 01:03:41,359
สี่ต่อสาม ช่วงที่สาม เสียงเชียร์กึกก้อง

1046
01:03:41,442 --> 01:03:45,571
สิบ เก้า… ยังมีสิทธิ์แพ้ พวกเขากังวล

1047
01:03:46,072 --> 01:03:47,198
แปด

1048
01:03:47,281 --> 01:03:48,115
เจ็ด

1049
01:03:49,325 --> 01:03:50,326
หก

1050
01:03:51,077 --> 01:03:51,911
ห้า

1051
01:03:52,495 --> 01:03:53,329
สี่

1052
01:03:54,163 --> 01:03:54,997
สาม

1053
01:03:56,249 --> 01:03:57,083
สอง

1054
01:04:03,464 --> 01:04:05,925
หลังจากบินมาได้ 85 นาที นักบินก็พูดขึ้นมาว่า

1055
01:04:06,008 --> 01:04:08,386
"สุภาพบุรุษ นี่อาจเป็นครั้งแรกในชีวิต

1056
01:04:08,469 --> 01:04:11,305
ที่พวกคุณจะดีใจที่ได้ยินประโยคนี้
ขอต้อนรับสู่อัฟกานิสถาน"

1057
01:04:11,389 --> 01:04:12,890
คุณเชื่อเรื่องปาฏิหาริย์ไหม

1058
01:04:12,974 --> 01:04:13,850
เยี่ยม!

1059
01:04:13,933 --> 01:04:15,434
ไม่น่าเชื่อ

1060
01:04:17,186 --> 01:04:20,356
พอเฮลิคอปเตอร์ข้ามพรมแดนไปได้

1061
01:04:20,439 --> 01:04:22,024
ฝั่งปากีสถานก็ถอยกลับ

1062
01:04:24,694 --> 01:04:27,613
ทุกคนถอนหายใจเฮือกใหญ่
เพราะตอนนี้พวกเขาปลอดภัยแล้ว

1063
01:04:28,990 --> 01:04:30,408
(02:51 น.)

1064
01:04:30,491 --> 01:04:33,244
แทบไม่อยากเชื่อว่าภารกิจสำเร็จ

1065
01:04:33,327 --> 01:04:35,997
เพราะเราทำใจไว้แล้วว่ามีโอกาสตายสูงมาก

1066
01:04:36,497 --> 01:04:37,790
แต่ไม่ตายก็ดีเหมือนกัน

1067
01:04:40,835 --> 01:04:46,424
พอเฮลิคอปเตอร์ลงจอดที่จาลาลาบัด
ในอัฟกานิสถาน

1068
01:04:46,507 --> 01:04:50,219
ตอนนั้นแหละที่ทุกคนรอบโต๊ะพูดขึ้นมาพร้อมกันว่า

1069
01:04:50,303 --> 01:04:51,679
"ภารกิจลุล่วง"

1070
01:04:52,179 --> 01:04:53,764
"ภารกิจลุล่วง"

1071
01:04:53,848 --> 01:04:55,266
ทุกอย่างที่เราทำมา

1072
01:04:55,349 --> 01:04:56,642
ทุกการวางแผน

1073
01:04:57,184 --> 01:04:58,311
ทุกความพยายาม

1074
01:04:59,228 --> 01:05:04,233
ให้ผลตอบแทนเป็นสิ่งที่เราไม่เคยคิดมาก่อน

1075
01:05:04,317 --> 01:05:05,943
ว่าเราจะทำได้

1076
01:05:06,027 --> 01:05:08,779
นั่นคือการทวงความยุติธรรมกับบิน ลาเดน

1077
01:05:10,907 --> 01:05:14,201
เราสวมกอดกัน แสดงความยินดีกัน

1078
01:05:15,912 --> 01:05:18,039
- ทำได้ดีมาก ทีมความมั่นคงแห่งชาติ
- ครับท่าน

1079
01:05:18,122 --> 01:05:19,123
- ขอบคุณ
- ครับท่าน

1080
01:05:19,206 --> 01:05:20,541
ผมภูมิใจในตัวคุณ

1081
01:05:21,292 --> 01:05:23,002
- พวกคุณทำได้ดีมาก
- ขอบคุณครับ

1082
01:05:23,085 --> 01:05:26,422
เมื่อประธานาธิบดีแห่งสหรัฐฯ บอกกับคุณว่า
"คุณทำได้ดีมาก"

1083
01:05:26,505 --> 01:05:29,508
เป็นใครก็คงไม่ลืม ผมจะไม่มีทางลืมชั่วขณะนั้น

1084
01:05:37,683 --> 01:05:39,226
วันที่ปฏิบัติการ

1085
01:05:39,310 --> 01:05:41,687
ตอนนั้นลูกสาวผมเรียนมัธยมปลายปีสุดท้าย

1086
01:05:42,605 --> 01:05:44,690
และเธอแสดงคอนเสิร์ตเป็นครั้งสุดท้ายในคืนนั้น

1087
01:05:46,275 --> 01:05:48,694
ภรรยาผมถามว่า "คุณอยู่ไหน"

1088
01:05:52,198 --> 01:05:53,449
ผมบอกว่า "ผมไปไม่ได้"

1089
01:05:54,617 --> 01:05:58,120
แล้วเธอก็ "มาไม่ได้เหรอ
แค่ชั่วโมงเดียวก็ไม่ได้เหรอ"

1090
01:05:59,538 --> 01:06:02,208
"สิ่งที่คุณทำอยู่มันสำคัญกว่าลูกสาวตัวเองเหรอ"

1091
01:06:04,251 --> 01:06:06,253
ผมพูดแค่ว่า "แค่นี้ก่อนนะ" แล้วก็กดวางสาย

1092
01:06:09,465 --> 01:06:11,884
หลังจากนั้นเธอใช้เวลาทั้งวันนั่งบนโซฟา

1093
01:06:12,385 --> 01:06:15,096
หาข้อมูลว่าขั้นตอนการหย่ามีอะไรบ้าง

1094
01:06:18,933 --> 01:06:21,352
ผมทำงานหนักแทบไม่หยุด

1095
01:06:22,937 --> 01:06:24,146
เจ็ดวันต่อสัปดาห์

1096
01:06:24,855 --> 01:06:26,148
ไม่มีวันพัก

1097
01:06:28,192 --> 01:06:31,153
ชีวิตแต่งงานกำลังดิ่งลงเหว

1098
01:06:33,155 --> 01:06:37,410
พอประธานาธิบดีตัดสินใจว่า
จะประกาศข่าวให้คนประเทศรู้

1099
01:06:38,285 --> 01:06:41,664
ผมโทรหาเธอแล้วบอกว่า "เปิดทีวีสิ"

1100
01:06:44,709 --> 01:06:46,002
"แล้วคุณจะเข้าใจ"

1101
01:06:49,005 --> 01:06:50,423
เธอพูดว่า "คุณจับเขาได้แล้ว"

1102
01:06:51,674 --> 01:06:55,928
ข่าวด่วนค่ะ ประธานาธิบดีบารัค โอบามา
เตรียมประกาศเรื่องสำคัญไม่ทันตั้งตัว

1103
01:06:56,012 --> 01:06:57,513
ยังไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าเกี่ยวกับอะไร

1104
01:06:57,596 --> 01:07:02,476
แต่คาดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่มาก
เพราะนี่เป็นเหตุการณ์ที่ไม่ปกติเลย

1105
01:07:02,560 --> 01:07:07,773
ผมอยู่ที่บ้าน นอนอ่านนิทานก่อนนอนให้ลูกฟัง

1106
01:07:08,357 --> 01:07:10,943
เอมิลี่ภรรยาผมเดินเข้ามาบอกว่า

1107
01:07:11,027 --> 01:07:13,821
"โทรศัพท์ดังทุกเครื่องเลย"
ผมตอบไป "ผมอ่านนิทานให้ลูกฟังอยู่"

1108
01:07:13,904 --> 01:07:16,699
เธอบอกว่า "แต่โทรศัพท์ดังทุกเครื่องเลยนะ"
แบบนี้ท่าไม่ดี

1109
01:07:16,782 --> 01:07:21,787
ค่ำคืนนี้ ทำเนียบขาวติดต่อไปยัง
สำนักข่าวแต่ละแห่ง

1110
01:07:21,871 --> 01:07:24,415
แจ้งแต่ละที่ว่าจะมีแถลงการณ์ออกมาในเร็วๆ นี้

1111
01:07:24,498 --> 01:07:27,835
โอบามาพูดขึ้นมาว่า "ขอสุนทรพจน์หน่อย"
แต่ผมยังไม่ได้เขียน

1112
01:07:27,918 --> 01:07:30,463
ผมก็แบบ "ซวยล่ะสิ"

1113
01:07:31,547 --> 01:07:34,216
ผมหันไปหาเขาแล้วพูดว่า "ขอห้านาที"

1114
01:07:34,300 --> 01:07:37,470
แล้วก็คิดในใจ
"บ้าเอ๊ย พูดแบบนั้นกับประธานาธิบดีได้ไง"

1115
01:07:37,553 --> 01:07:41,182
"แถมยังพูดต่อหน้าคณะรัฐมนตรี
กับคณะมนตรีความมั่นคงแห่งชาติอีก"

1116
01:07:41,265 --> 01:07:43,934
แต่เขาตอบว่า "ได้เลย"

1117
01:07:44,018 --> 01:07:46,979
เราเลยมาคุยกันว่า
"อยากให้สุนทรพจน์เป็นแบบไหน"

1118
01:07:47,980 --> 01:07:50,149
ชีวิตนี้ผมเขียนสุนทรพจน์มาเป็นพัน

1119
01:07:50,232 --> 01:07:54,612
แต่ไม่มีครั้งไหนที่ให้ความรู้สึกเหมือนครั้งนี้

1120
01:07:54,695 --> 01:07:56,781
พอผมเขียนประโยคแรกลงไป

1121
01:07:57,531 --> 01:08:00,868
ผมถึงตระหนักได้ว่า
สิ่งที่ผมกำลังทำมันยิ่งใหญ่แค่ไหน

1122
01:08:00,951 --> 01:08:03,037
"ฉันกำลังจะบอกให้โลกรู้"

1123
01:08:03,120 --> 01:08:06,749
ช่วงเวลานั้นวุ่นวายจนหัวหมุน
แต่ผมชินกับการเร่งเขียนสุนทรพจน์ให้โอบามา

1124
01:08:06,832 --> 01:08:10,795
เขาเป็นคนที่แก้ไขงานจนวินาทีสุดท้าย
ผมถือร่างสุนทรพจน์ที่มีลายมือเขาเขียนแก้

1125
01:08:10,878 --> 01:08:13,756
แล้วต้องใส่เกียร์หมา
ไปหาคนคุมเครื่องเทเลพรอมพ์เตอร์

1126
01:08:13,839 --> 01:08:16,008
ก่อนที่โอบามาจะเดินตามมาถึง

1127
01:08:18,302 --> 01:08:19,762
แต่สิ่งที่ทำให้ขนลุกคือ

1128
01:08:19,845 --> 01:08:22,932
นักข่าวที่มาร่วมงานมีแค่กลุ่มเล็กๆ

1129
01:08:23,432 --> 01:08:26,102
และพวกเราก็มีอยู่ไม่กี่คน
กับห้องที่กว้างและโล่งมาก

1130
01:08:26,644 --> 01:08:27,728
สิ่งที่ทุกคนเห็นทางทีวีก็คือ

1131
01:08:27,812 --> 01:08:30,898
โอบามาเดินผ่านโถงทางเดินยาวสีแดง
ไปยังโพเดียม

1132
01:08:33,442 --> 01:08:36,987
แต่ที่จริงเขากำลังพูดอยู่ต่อหน้ากล้องแค่ไม่กี่ตัว

1133
01:08:37,071 --> 01:08:38,197
ไม่มีผู้นั่งฟังเลยสักคน

1134
01:08:38,781 --> 01:08:41,117
ส่วนพวกผมนั่งกันอยู่ด้านหลังห้อง

1135
01:08:42,284 --> 01:08:43,119
สวัสดีครับ

1136
01:08:44,078 --> 01:08:47,998
ค่ำคืนนี้ ผมขอรายงานต่อชาวอเมริกัน
และต่อประชาคมโลกว่า

1137
01:08:48,499 --> 01:08:50,709
สหรัฐอเมริกาได้ดำเนินปฏิบัติการ

1138
01:08:50,793 --> 01:08:54,463
สังหารโอซามา บิน ลาเดน
ผู้นำกลุ่มอัลกออิดะห์สำเร็จ

1139
01:08:54,547 --> 01:08:57,800
ผมได้ยินประธานาธิบดีโอบามาพูดชื่อ
"โอซามา บิน ลาเดน"

1140
01:08:58,300 --> 01:09:00,970
แล้วผมหันไปมองศพของบิน ลาเดน
แล้วคิดในใจว่า

1141
01:09:01,846 --> 01:09:04,473
"อยู่บิวต์ มอนทานาดีๆ
แล้วฉันมาอยู่ตรงนี้ได้ไงวะเนี่ย"

1142
01:09:04,557 --> 01:09:06,642
แล้วเราก็กลับมาตั้งใจฟังต่อ

1143
01:09:06,725 --> 01:09:10,104
คนในทีมรอบตัวผมพึมพำว่า
"พูดสิ พูดว่าไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ"

1144
01:09:10,688 --> 01:09:14,608
หน่วยปฏิบัติการขนาดเล็กของอเมริกา
ได้ปฏิบัติภารกิจนี้ด้วยความกล้าหาญ

1145
01:09:14,692 --> 01:09:15,901
และความสามารถยอดเยี่ยม

1146
01:09:16,527 --> 01:09:18,279
ไม่มีชาวอเมริกันได้รับอันตราย

1147
01:09:19,155 --> 01:09:21,740
ขณะที่โอบามากำลังพูด
ผมหันไปมองเบรนแนนแล้วถามว่า

1148
01:09:23,367 --> 01:09:25,578
"คุณตามจับบิน ลาเดนมานานแค่ไหนแล้ว"

1149
01:09:26,203 --> 01:09:30,040
เขาตอบโดยไม่เสียเวลาคิดเลย "15 ปี"

1150
01:09:30,124 --> 01:09:31,876
เขามีคำตอบนั้นพร้อมอยู่ในหัว

1151
01:09:32,376 --> 01:09:34,545
จากซูดานไปจนอัฟกานิสถาน

1152
01:09:35,254 --> 01:09:38,132
และสิ่งที่ผมรู้สึกในตอนนั้นคือ

1153
01:09:38,215 --> 01:09:42,720
"โอ้โฮเฮะ มีคนพยายามจับตัวหมอนี่ไม่รู้กี่คน"

1154
01:09:43,679 --> 01:09:45,306
เกือบสิบปีมาแล้ว

1155
01:09:45,806 --> 01:09:47,683
ที่หนึ่งวันอันสดใสในเดือนกันยายนต้องมืดลง

1156
01:09:47,766 --> 01:09:51,228
จากการโจมตีที่เลวร้ายที่สุด
ในประวัติศาสตร์ของชาวอเมริกัน

1157
01:09:54,773 --> 01:09:56,108
และในค่ำคืนนี้

1158
01:09:56,609 --> 01:10:00,738
เราสามารถบอกกับครอบครัวของผู้สูญเสีย
จากการก่อการร้ายของอัลกออิดะห์ได้ว่า

1159
01:10:01,280 --> 01:10:03,073
เราได้รับความยุติธรรมแล้ว

1160
01:10:06,744 --> 01:10:09,121
ค่ำคืนนี้ เราขอแสดงความขอบคุณต่อ
เจ้าหน้าที่ข่าวกรอง

1161
01:10:09,205 --> 01:10:11,999
และผู้เชี่ยวชาญการต่อต้านการก่อการร้าย
ที่ทำงานอย่างไม่ย่อท้อ

1162
01:10:12,082 --> 01:10:13,459
กับผลที่เราบรรลุได้ในวันนี้

1163
01:10:15,753 --> 01:10:19,882
อเมริกันชนอาจไม่ได้เห็นการทำงานของพวกเขา
อาจไม่รู้จักชื่อของพวกเขา

1164
01:10:20,758 --> 01:10:24,011
แต่ค่ำคืนนี้ พวกเขาอิ่มเอมกับ
ผลลัพธ์ของความพยายาม

1165
01:10:26,055 --> 01:10:28,682
และความยุติธรรมที่พวกเขาได้ไล่ล่ามาโดยตลอด

1166
01:10:32,561 --> 01:10:33,437
ขอบคุณครับ

1167
01:10:34,730 --> 01:10:37,233
และขอพระเจ้าอวยพรสหรัฐอเมริกา

1168
01:10:41,820 --> 01:10:44,615
หลังจากที่เขากล่าวสุนทรพจน์เสร็จ

1169
01:10:44,698 --> 01:10:46,492
ผมก็กลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง

1170
01:10:46,992 --> 01:10:49,745
พอเริ่มเดินออกจากปีกตะวันตก

1171
01:10:50,246 --> 01:10:54,250
ผมสังเกตว่าด้านนอกสว่างกว่าปกติ

1172
01:10:54,333 --> 01:10:55,459
สำหรับช่วงเวลานั้น

1173
01:10:57,127 --> 01:11:02,299
ผมมองเห็นฝูงชนจำนวนมาก
หลั่งไหลไปที่ลาฟาแยตต์พาร์ก

1174
01:11:02,925 --> 01:11:05,135
และตะโกนว่า "อเมริกา อเมริกา"

1175
01:11:14,895 --> 01:11:18,899
ผู้คนต่างร่วมกันเฉลิมฉลองกับสิ่งที่เกิดขึ้น

1176
01:11:18,983 --> 01:11:22,403
และตอนนั้นเองที่ผมตระหนักว่า

1177
01:11:22,486 --> 01:11:25,823
เราไม่ใช่แค่ทวงความยุติธรรมกับบิน ลาเดน

1178
01:11:26,865 --> 01:11:31,704
แต่ในหลายๆ แง่
เราได้มอบความยุติธรรมให้กับเหยื่อทุกคน

1179
01:11:32,246 --> 01:11:33,872
ที่ต้องสูญเสียคนในครอบครัว

1180
01:11:34,456 --> 01:11:36,625
ในตึกเวิลด์เทรดและสถานที่อื่นๆ

1181
01:11:42,381 --> 01:11:45,009
ผมเดินลงไปหยิบเบียร์จากตู้เย็น

1182
01:11:45,092 --> 01:11:47,886
แล้วก็คิดว่า
"เรื่องนี้มันใหญ่กว่าจะฉลองด้วยเบียร์"

1183
01:11:47,970 --> 01:11:51,515
ผมเลยเปิดตู้หยิบขวดวิสกี้ออกมาขวดนึง

1184
01:11:52,016 --> 01:11:54,018
กำลังจะเดินออกไปที่เฉลียง แต่แล้วก็หยุด

1185
01:11:54,101 --> 01:11:59,481
แล้วหันไปหยิบซิการ์จากกล่องในห้องรับแขก
คิดว่า "นี่คือค่ำคืนที่ดี"

1186
01:11:59,565 --> 01:12:02,276
ขอบคุณ อเมริกา

1187
01:12:04,361 --> 01:12:06,780
ของทุกอย่างพร้อม แล้วผมก็คิดว่า

1188
01:12:07,740 --> 01:12:10,534
"นี่เรากำลังจะฉลอง"

1189
01:12:10,617 --> 01:12:11,827
"ที่…"

1190
01:12:12,453 --> 01:12:15,039
"ที่มีคนตายอย่างโหดร้ายเนี่ยนะ"

1191
01:12:15,539 --> 01:12:17,041
"เรามีอารยธรรมกว่านั้นรึเปล่า"

1192
01:12:17,124 --> 01:12:19,418
ผมคิดต่อไปอีกแวบเดียวแล้วก็ปลงว่า

1193
01:12:19,501 --> 01:12:20,419
"ช่างหัวมัน"

1194
01:12:21,253 --> 01:12:23,255
"มันตายอย่างที่สมควรตายแล้ว"

1195
01:12:30,095 --> 01:12:36,727
ประธานาธิบดีเป็นกังวลว่า
จะจัดการกับศพของบิน ลาเดนยังไงดี

1196
01:12:48,781 --> 01:12:54,244
มีการตัดสินใจว่า
เราจะนำร่างของเขาขึ้นเรือบรรทุกเครื่องบิน

1197
01:12:54,328 --> 01:12:55,746
ที่อยู่ในมหาสมุทรอินเดีย

1198
01:12:56,705 --> 01:12:59,541
และทำพิธีตามหลักศาสนาอิสลามเป็นครั้งสุดท้าย

1199
01:13:00,042 --> 01:13:02,294
และร่างของเขาจะถูกทิ้งลงทะเล

1200
01:13:04,129 --> 01:13:08,884
เพื่อไม่ให้มีสถานที่ใดกลายเป็นสถานที่เคารพบูชา

1201
01:13:12,137 --> 01:13:14,139
สิ่งที่ผมไม่มีวันลืมก็คือ

1202
01:13:14,223 --> 01:13:18,310
กองทัพทำอัลบั้มภาพ
บันทึกเส้นทางของศพบิน ลาเดน

1203
01:13:18,394 --> 01:13:21,522
เริ่มจากภาพหลังถูกยิง

1204
01:13:21,605 --> 01:13:23,816
แล้วกลับมาที่จาลาลาบัด

1205
01:13:23,899 --> 01:13:26,110
แล้วก็ภาพที่ทำความสะอาดใบหน้าแล้ว

1206
01:13:26,693 --> 01:13:30,781
แต่สิ่งที่ติดอยู่ในความทรงจำของผม
ไม่ใช่ภาพใบหน้าของบิน ลาเดนที่ถูกยิงจนเละ

1207
01:13:32,199 --> 01:13:34,827
แต่เป็นภาพบนเรือรบ

1208
01:13:35,536 --> 01:13:38,163
ร่างของเขาถูกห่อด้วยผ้าขาว

1209
01:13:38,831 --> 01:13:41,417
ค่อยๆ ถูกหย่อนลงสู่ผืนน้ำ

1210
01:13:42,000 --> 01:13:44,336
แล้วจมหายไปใต้ทะเล

1211
01:13:47,047 --> 01:13:49,466
ผมจำได้ว่า
ภาพนั้นส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของผมมาก

1212
01:13:51,176 --> 01:13:53,512
หลังจากเหตุการณ์มากมายที่เปลี่ยนแปลงโลกไป

1213
01:13:53,595 --> 01:13:56,140
มนุษย์… คนนี้

1214
01:13:56,223 --> 01:13:57,933
ก็กลายเป็นเพียง…

1215
01:13:59,017 --> 01:14:01,854
ร่างที่ถูกห่อในผ้าขาว
ล่องลอยอยู่กลางมหาสมุทรอินเดีย

1216
01:14:09,528 --> 01:14:14,032
สหรัฐฯ ชนะศึกหลังเหตุการณ์ 11 ก.ย.

1217
01:14:14,116 --> 01:14:16,493
ไม่มีการโจมตีครั้งใหญ่
เกิดขึ้นบนแผ่นดินอเมริกาอีก

1218
01:14:17,077 --> 01:14:18,620
ผู้นำระดับสูง

1219
01:14:19,121 --> 01:14:23,041
ของอัลกออิดะห์ที่อยู่เบื้องหลัง 11 ก.ย.
ถูกจับหรือถูกสังหารหมด

1220
01:14:23,750 --> 01:14:26,378
แต่ผมกลัวว่า
ฝ่ายที่ชนะสงครามอาจเป็นบิน ลาเดน

1221
01:14:27,838 --> 01:14:29,923
ผมคิดว่าเขาทำให้อเมริกาอ่อนแอลง

1222
01:14:31,091 --> 01:14:35,095
เราหมดเงินไปกับการต่อต้านการก่อการร้าย
หลายล้านล้านดอลลาร์

1223
01:14:35,179 --> 01:14:37,097
สงครามอันยาวนานในอัฟกานิสถาน

1224
01:14:37,181 --> 01:14:39,475
สงครามในอิรักที่ทำให้ชาวอเมริกันแตกแยก

1225
01:14:39,558 --> 01:14:41,226
มันยังคงส่งผลมาจนถึงทุกวันนี้

1226
01:14:41,727 --> 01:14:43,270
(สหรัฐฯ ปลิดชีพบิน ลาเดน)

1227
01:14:43,353 --> 01:14:44,605
(ได้ตัวแล้ว)

1228
01:14:44,688 --> 01:14:46,231
(บิน ลาเดนผู้บงการ 11 ก.ย.ถูกสังหาร)

1229
01:14:46,315 --> 01:14:51,236
ฉันประทับใจกับทุกคนที่มีส่วนร่วม

1230
01:14:51,320 --> 01:14:52,905
ที่ทำให้เรามาถึงจุดนี้ได้

1231
01:14:54,907 --> 01:14:55,782
แต่…

1232
01:14:58,410 --> 01:14:59,495
ไม่รู้สิ

1233
01:15:00,579 --> 01:15:01,663
ฉันอยากให้…

1234
01:15:02,789 --> 01:15:07,669
คนที่สมควรได้รับกรรม

1235
01:15:08,754 --> 01:15:12,716
อยู่รับกรรมที่ตัวเองหวาดกลัวที่สุด

1236
01:15:13,634 --> 01:15:17,429
ฉันอยากให้เขาแก่ตาย

1237
01:15:17,930 --> 01:15:19,431
ถูกหลงลืมโดยสิ้นเชิง

1238
01:15:19,515 --> 01:15:22,017
ให้เขามีชีวิตอยู่โดยรู้ว่าไม่มีใครสนใจเขา

1239
01:15:22,100 --> 01:15:24,978
ไม่มีใครคิดเรื่องเขาหรือรู้ว่าเขาเป็นใคร

1240
01:15:25,062 --> 01:15:30,192
สำหรับฉัน นั่นคือการลงโทษที่โหดร้ายที่สุด
สำหรับเขาหรือผู้ก่อการร้ายคนไหนก็ตาม

1241
01:15:32,945 --> 01:15:35,948
ฉันคิดว่าหลายคนไม่เข้าใจว่า

1242
01:15:37,074 --> 01:15:43,455
พลังที่จะปราบการก่อการร้ายได้
จริงๆ แล้วคือการไม่ยอมให้มันมีอิทธิพลเหนือเรา

1243
01:15:44,122 --> 01:15:48,043
ไม่หวาดกลัวมัน
ไม่ยอมให้มันเป็นตัวกำหนดการตัดสินใจของเรา

1244
01:15:50,754 --> 01:15:54,675
นั่นแหละคือวิธีที่มีพลังที่สุด
ในการขจัดมันให้หมดสิ้นไป

1245
01:15:56,593 --> 01:15:59,846
แค่พูดว่า "ช่างแกสิ"

1246
01:15:59,930 --> 01:16:02,724
"พวกแกไม่มีทางเปลี่ยนแปลงตัวตน
หรือวิถีชีวิตของเราได้หรอก"

1247
01:16:06,812 --> 01:16:11,858
เราเริ่มเห็นความวุ่นวายของโลก
เริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง

1248
01:16:12,359 --> 01:16:15,862
วงจรเดิมที่จะนำไปสู่โศกนาฏกรรม

1249
01:16:16,863 --> 01:16:19,241
ความโกรธแค้น การปลุกเร้าอารมณ์

1250
01:16:20,158 --> 01:16:22,494
และสุดท้ายก็จะมีใครสักคน

1251
01:16:23,662 --> 01:16:24,871
เข้ามาฉวยโอกาสจากมัน

1252
01:16:27,165 --> 01:16:28,750
นี่ไม่ใช่ตอนจบของเรื่องราวทั้งหมด

1253
01:16:30,460 --> 01:16:32,337
แต่มันคือตอนจบของบทนี้

1254
01:16:33,338 --> 01:16:35,048
บทของบิน ลาเดน

1255
01:19:19,421 --> 01:19:24,426
คำบรรยายโดย อัจฉริยา สุกใส