1
00:00:26,235 --> 00:00:28,111
สําหรับการแข่งขันชิงธงนั้น

2
00:00:28,111 --> 00:00:32,115
ดูเหมือนว่าเราจะไม่ได้ชิงธงอะไรกันเท่าไรนัก

3
00:00:32,115 --> 00:00:34,660
มันรู้สึกเหมือนการเล่นซ่อนหา

4
00:00:34,660 --> 00:00:37,120
นี่เป็นแผนการของพี่น่ะ แซลลี่

5
00:00:37,120 --> 00:00:41,458
ในเมื่อตอนนี้เปปเปอร์มินต์ แพตตี้
กับทีมของเขาออกไปชิงธงของเรากันแล้ว

6
00:00:41,458 --> 00:00:44,086
เราก็แอบเข้าไปคว้าธงของพวกเขาได้

7
00:00:45,796 --> 00:00:49,049
คนส่วนมากตั้งสันนิษฐานว่า
การชิงธงเป็นเรื่องของ

8
00:00:49,049 --> 00:00:52,427
การที่ใครวิ่งเร็วที่สุดและชิงธงได้เร็วที่สุด

9
00:00:52,427 --> 00:00:55,222
แต่เดี๋ยวเธอก็เห็นเอง ความอดทนเล็กน้อยอาจ...

10
00:00:55,222 --> 00:00:56,473
ธงหายไปแล้ว

11
00:00:56,473 --> 00:00:58,600
ว่าไงนะ มันหายไปไหน

12
00:01:10,654 --> 00:01:12,406
"ลาก่อนผ้าห่มของฉัน"

13
00:01:16,201 --> 00:01:18,245
ฉันต้องทบทวนแผนการของฉันแล้ว

14
00:01:18,245 --> 00:01:21,957
ชิงธงกันห้ารอบ แต่ไม่ชนะเลยแม้แต่ครั้งเดียว

15
00:01:21,957 --> 00:01:24,543
นายชนะทุกอย่างไม่ได้หรอก ชัค

16
00:01:24,543 --> 00:01:29,756
แต่ว่าที่จริงแล้วทีมฉันชนะรวดเลย
ก็ตามนั้นนั่นแหละ

17
00:01:37,431 --> 00:01:39,141
พี่กําลังเหยียบผ้าห่มของฉัน

18
00:01:39,641 --> 00:01:42,895
ฉันไม่รู้ด้วยซ้ําว่านายเอาของน่าขํานั่นมาทําไม

19
00:01:42,895 --> 00:01:44,146
มันมีคุณค่าของมัน

20
00:01:44,146 --> 00:01:46,899
กระป๋องใส่เหรียญห้าเซนต์น่ะมีคุณค่า

21
00:01:46,899 --> 00:01:48,734
อันนั้นน่ะไร้ค่า

22
00:01:48,734 --> 00:01:51,987
ไร้ค่าเหรอ หมายความว่ายังไง "ไร้ค่า"

23
00:01:55,282 --> 00:01:56,658
มันคือไม้ตีแมลงวัน

24
00:01:59,286 --> 00:02:00,245
มันคือเชือก

25
00:02:01,955 --> 00:02:04,082
มีใครเห็นไลนัสบ้างไหม

26
00:02:05,834 --> 00:02:08,377
มันยังเป็นผ้าที่ช่วยอําพรางตัวได้ด้วย

27
00:02:14,760 --> 00:02:17,596
ถึงแม้มันจะมีประโยชน์ในบางโอกาส

28
00:02:17,596 --> 00:02:22,184
แต่ไม่มีใครเคยรวย โด่งดัง
หรือมีอํานาจจากการติดผ้าห่ม

29
00:02:22,184 --> 00:02:23,560
มันทําให้ฉันมีความสุขนี่

30
00:02:23,560 --> 00:02:28,315
และอย่างที่โสกราตีสบอก
"ความพึงพอใจคือความมั่งคั่งที่แท้จริง"

31
00:02:28,315 --> 00:02:30,108
เขามีผ้าห่มรึเปล่า

32
00:02:30,108 --> 00:02:31,860
เขามีเสื้อคลุมโทก้า

33
00:02:32,444 --> 00:02:34,154
แย่จัง

34
00:02:38,867 --> 00:02:40,160
อรุณสวัสดิ์ สนูปี้

35
00:03:18,115 --> 00:03:20,409
ฉันยังคงเห็นว่าผ้าห่มคือสิ่งยึดเหนี่ยว

36
00:03:20,409 --> 00:03:25,789
ถูกต้องเลย มันมีประโยชน์
ให้ฉันมีชีวิตอยู่ได้ และไม่รบกวนใคร

37
00:03:28,584 --> 00:03:32,671
ผ้าห่มฉัน ส่วนที่เหลืออยู่ไหน ผ้าห่มฉันอยู่ไหน

38
00:03:32,671 --> 00:03:37,384
ผ้าห่มฉันอยู่ไหน

39
00:03:52,107 --> 00:03:53,984
{\an8}(คู่มือลูกเสือบีเกิล)

40
00:03:53,984 --> 00:03:57,070
{\an8}"ในหมู่งานฝีมือที่ลูกเสือบีเกิลอาจเรียนรู้ได้

41
00:03:57,070 --> 00:04:01,491
ไม่มีอันไหนใช้ได้จริง
และให้ความเพลิดเพลินเท่าการถักไหมพรม

42
00:04:01,491 --> 00:04:03,493
คุณจะอบอุ่นอย่างมาก

43
00:04:03,493 --> 00:04:07,206
และเป็นที่อิจฉาตาร้อน
เมื่อคุณได้เครื่องหมายการถักมา"

44
00:04:25,516 --> 00:04:28,477
นี่มันไม่ใช่เรื่องจริง นี่มันไม่ใช่เรื่องจริง

45
00:04:28,477 --> 00:04:30,270
นี่มันไม่ใช่เรื่องจริง

46
00:04:30,270 --> 00:04:33,690
ฉันเสียใจที่การเดินย้อนกลับทางเดิม
ของเราไม่ได้ผล ไลนัส

47
00:04:33,690 --> 00:04:37,069
ฉันแน่ใจว่าผ้าห่มส่วนที่เหลือจะปรากฏตัวในที่สุด

48
00:04:37,069 --> 00:04:39,696
แน่ใจเหรอ นายรับปากรึเปล่า

49
00:04:41,532 --> 00:04:42,449
คือ...

50
00:04:42,449 --> 00:04:44,493
มองในแง่ดีนะ ไลนัส

51
00:04:44,493 --> 00:04:47,454
ตอนนี้ผ้าห่มของนายจะพับใส่
กระเป๋ากางเกงได้พอดี

52
00:04:51,166 --> 00:04:54,169
คิดซะว่านี่เป็นโอกาสในการก้าวต่อไปนะ

53
00:04:54,169 --> 00:04:55,712
รู้ไหมเขาพูดกันว่าไง

54
00:04:55,712 --> 00:04:59,675
แสร้งว่าทุกอย่างโอเค แล้วในที่สุดมันก็จะโอเค

55
00:04:59,675 --> 00:05:01,844
เธอคิดว่าแบบนั้นได้ผลจริงๆ เหรอ

56
00:05:01,844 --> 00:05:04,513
"พวกเขา" พูดกันแบบนั้น

57
00:05:04,513 --> 00:05:08,100
รู้กันแค่เรานะ
ฉันว่าส่วนใหญ่เป็นการทําให้เชื่อแบบผิดๆ

58
00:05:11,728 --> 00:05:13,897
แต่แน่ละว่าไม่ใช่ในกรณีของนาย

59
00:05:14,982 --> 00:05:16,859
ฉันทนไม่ไหวแล้ว

60
00:05:20,821 --> 00:05:21,989
เขาจะไม่เป็นไรหรอก

61
00:05:26,577 --> 00:05:30,330
ลูซี่อาจจะพูดถูกก็ได้ ฉันควรพยายามก้าวต่อไป

62
00:05:38,505 --> 00:05:40,924
ฉันเห็นนายโบกผ้าเช็ดหน้าของนายให้ฉัน

63
00:05:40,924 --> 00:05:42,426
ต้องการอะไรรึเปล่า

64
00:05:42,426 --> 00:05:44,178
แย่จัง

65
00:05:44,178 --> 00:05:47,389
ยู้ฮู หวานใจของฉัน

66
00:05:52,352 --> 00:05:55,522
นายดูแปลกๆ ไปนะ นายตัดผมมารึเปล่า

67
00:05:59,610 --> 00:06:02,112
เขาน่ารักที่สุดเลยเนอะ

68
00:06:47,491 --> 00:06:50,494
งั้นฉันก็คงต้องลองใช้ชีวิต
แบบกระท่อนกระแท่นสินะ

69
00:06:51,078 --> 00:06:52,663
ถ้ามันช่วยปลอบใจอะไรได้

70
00:06:52,663 --> 00:06:56,416
ฉันก็จะได้เรียนรู้
ว่าเรานั้นไม่อาจจะเคยชินกับความผิดหวัง

71
00:06:57,125 --> 00:06:59,419
นั่นไม่ได้ปลอบใจมากเท่าไร

72
00:06:59,419 --> 00:07:02,506
แต่ก็อีกแหละ ฉันเชื่อว่าเป็นโสกราตีสที่พูดว่า...

73
00:07:04,383 --> 00:07:05,342
พูดว่า...

74
00:07:07,135 --> 00:07:08,220
ใครสนล่ะ

75
00:07:12,766 --> 00:07:14,101
เขารู้สึกดีขึ้นบ้างรึเปล่า

76
00:07:14,768 --> 00:07:18,188
เขาทิ้งผ้าห่มไว้ ไม่อยากจะเชื่อเลย

77
00:07:18,981 --> 00:07:21,525
ฉันไม่เข้าใจ ชาร์ลี บราวน์

78
00:07:21,525 --> 00:07:25,445
ฉันนึกว่าที่น้องชายฉันไม่มีผ้าห่มงี่เง่านั่น
จะดีสําหรับเขาซะอีก

79
00:07:25,445 --> 00:07:27,531
และยิ่งกว่านั้นดีสําหรับฉันด้วย

80
00:07:27,531 --> 00:07:31,368
ปรากฏว่าฉันแค่รู้สึกเศร้าที่เห็นเขาเศร้ามาก

81
00:07:31,368 --> 00:07:36,290
บางครั้งฉันคิดว่าคนอื่นให้คุณค่า
การก้าวข้ามปัญหามากเกินไป

82
00:07:36,290 --> 00:07:39,418
แต่ไม่ให้คุณค่าสิ่งที่ทําให้เรารู้สึกสบายใจ

83
00:07:39,418 --> 00:07:41,295
ปลอดภัยและมั่นคงพอ

84
00:07:43,589 --> 00:07:45,299
รู้นะ ชาร์ลี บราวน์

85
00:07:45,299 --> 00:07:47,926
นายสามารถเข้าใจได้ลึกซึ้งอย่างน่าแปลกใจ

86
00:07:48,719 --> 00:07:50,554
แม้คนอื่นจะพูดยังไงก็ตาม

87
00:07:58,395 --> 00:07:59,855
เดี๋ยวก่อนนะ

88
00:08:02,733 --> 00:08:06,778
ขาดรุ่งริ่ง น่ารําคาญ สีฟ้า

89
00:08:08,697 --> 00:08:10,490
นี่ผ้าห่มของน้องชายฉันนี่

90
00:08:12,743 --> 00:08:14,328
แกไปเอานี่มาจากไหน

91
00:08:20,501 --> 00:08:24,213
ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง
แต่ฉันต้องการทั้งหมดนี่คืน

92
00:08:24,213 --> 00:08:26,840
เอาละ บีเกิล มาต่อรองกัน

93
00:08:33,931 --> 00:08:35,432
หมายความว่าไง "ไม่"

94
00:08:35,432 --> 00:08:37,726
ฉันยังไม่ได้ยื่นข้อเสนอด้วยซ้ํา

95
00:08:43,190 --> 00:08:45,108
โอย แย่จัง

96
00:08:46,985 --> 00:08:48,445
นั่นอะไรน่ะ ไลนัส

97
00:08:50,239 --> 00:08:51,907
ฉันไปเจอมันในห้องครัว

98
00:08:51,907 --> 00:08:54,701
มันไม่สมบูรณ์แบบ แต่มันพอเพียงแล้วล่ะ

99
00:08:57,788 --> 00:08:59,456
ฉันล้อใครเล่นเนี่ย

100
00:08:59,456 --> 00:09:02,084
กลิ่นมันเหมือนมันฝรั่งผสมดิน

101
00:09:05,254 --> 00:09:06,255
ผ้าห่มฉัน

102
00:09:08,257 --> 00:09:11,426
แต่... เดี๋ยว ได้ไง

103
00:09:12,177 --> 00:09:13,303
ไม่ต้องคิดให้กลุ้ม

104
00:09:17,015 --> 00:09:19,726
โห เธอจัดการเรื่องนั้นได้ยังไง ลูซี่

105
00:09:20,894 --> 00:09:24,940
{\an8}เอาเป็นว่าบางครั้งมันต้องใช้
เหรียญห้าเซนต์เยอะมากเพื่อทําสิ่งที่ถูกต้อง

106
00:09:24,940 --> 00:09:26,358
{\an8}(ห้าเซนต์)

107
00:09:32,614 --> 00:09:36,201
"ลูกเสือบีเกิลนั้นมีระเบียบ"

108
00:09:41,707 --> 00:09:43,750
"เมื่อตั้งค่ายพักแรมในธรรมชาติ

109
00:09:43,750 --> 00:09:47,963
ลูกเสือบีเกิลนั้น
พยายามที่จะไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้"

110
00:10:02,477 --> 00:10:04,646
"เพื่อให้การเก็บกวาดไวมากขึ้น

111
00:10:04,646 --> 00:10:06,815
พยายามเปิดเพลงคลอสักหน่อย"

112
00:10:15,199 --> 00:10:17,284
"เมื่อทําความสะอาดค่ายพักแรม

113
00:10:17,284 --> 00:10:21,788
ให้แน่ใจเสมอว่า
ได้กําจัดเศษขยะทุกชิ้นอย่างเหมาะสม"

114
00:10:38,055 --> 00:10:41,850
"จําไว้ว่าการทําให้เป็นระเบียบ
ไม่จําเป็นต้องเป็นงานน่าเบื่อ

115
00:10:45,854 --> 00:10:47,189
จงสนุกกับมัน"

116
00:10:59,451 --> 00:11:01,787
"แต่ไม่สนุกมากจนเกินไป"

117
00:11:31,441 --> 00:11:35,863
"จําไว้ว่าค่ายพักแรมที่เรียบร้อย
เป็นค่ายพักแรมที่มีความสุข"

118
00:12:24,119 --> 00:12:25,871
"ปฏิบัติการพิซซ่า"

119
00:12:33,420 --> 00:12:36,298
ไม่มีอะไรเหมือนการเดินเขา
เพื่อกระตุ้นความอยากอาหาร

120
00:12:36,798 --> 00:12:39,009
โชคดีที่ฉันเตรียมของว่างเผื่อไว้

121
00:12:43,847 --> 00:12:45,724
โบโลน่าของฉันเสียซะแล้ว

122
00:12:45,724 --> 00:12:49,102
นายไม่อยากกินเยอะเกินหรอก ชาร์ลี บราวน์

123
00:12:49,102 --> 00:12:52,022
ยังไงซะมันเป็นคืนทําพิซซ่าของตัวเอง

124
00:12:52,022 --> 00:12:54,316
ใช่แล้ว ฉันเกือบจะลืมไป

125
00:12:54,316 --> 00:12:55,526
พิซซ่าดีหมดแหละ

126
00:12:55,526 --> 00:12:59,530
แต่ทุกคนรู้ว่าพิซซ่าที่ดีที่สุดคือพิซซ่าที่เธอทําเอง

127
00:13:12,668 --> 00:13:15,504
แกคิดว่าแกจะไปไหน บีเกิล

128
00:13:18,799 --> 00:13:20,175
ไม่นะ ไปไม่ได้

129
00:13:20,175 --> 00:13:23,637
คืนทําพิซซ่าของตัวเอง
สําหรับชาวค่ายที่ลงทะเบียนไว้เท่านั้น

130
00:13:23,637 --> 00:13:25,889
แกเป็นชาวค่ายที่ลงทะเบียนไว้ไหม

131
00:13:28,267 --> 00:13:31,603
ฉันไม่คิดอย่างนั้น ฉันเกรงว่าแกโชคไม่ดีนะ

132
00:14:35,834 --> 00:14:36,835
หวัดดี สนูปี้

133
00:14:40,923 --> 00:14:43,300
ไว้ค่อยเจอกันละกัน

134
00:15:30,681 --> 00:15:34,393
วิธีรีดแป้งที่ดีที่สุดคือใช้มือของนาย แบบนี้

135
00:15:53,495 --> 00:15:55,706
ฉันคิดว่าแป้งของฉันติด

136
00:15:55,706 --> 00:15:58,500
ไม่ต้องห่วง ชัค มีก้อนแป้งเผื่อไว้อยู่

137
00:15:58,500 --> 00:16:00,460
ลูซี่ โยนมันมานี่หน่อย

138
00:16:00,460 --> 00:16:01,837
จัดให้

139
00:16:23,358 --> 00:16:26,737
เพื่อพิซซ่าที่ดีที่สุด สําคัญตรงที่ต้องทาซอสให้ทั่วๆ

140
00:16:26,737 --> 00:16:28,238
ดูนี่นะ

141
00:16:40,918 --> 00:16:44,087
ดูเหมือนว่านายจะทามัสตาร์ดเยอะเกินไปนิด ชัค

142
00:16:44,087 --> 00:16:46,089
มัสตาร์ดเหรอ บนพิซซ่าเหรอ

143
00:16:46,089 --> 00:16:48,300
มันเป็นการพูดเปรียบเทียบ ชัค

144
00:16:49,551 --> 00:16:50,761
เลอะเทอะไปหมดเลย

145
00:16:51,762 --> 00:16:53,180
เดี๋ยวนายก็ชินเองแหละ

146
00:17:08,612 --> 00:17:12,324
ในบรรดาชีสทั้งหมด ฉันชอบมอสซาเรลลาที่สุด

147
00:17:12,324 --> 00:17:14,826
รสอ่อน ทําให้สดชื่น กลมกล่อม

148
00:17:14,826 --> 00:17:17,954
อาหารที่ประณีตสําหรับนักชิมอาหาร

149
00:17:17,954 --> 00:17:21,040
แถมตอนมันละลาย มันยังยืดเป็นพิเศษ

150
00:17:28,841 --> 00:17:29,925
เซ็ง

151
00:17:34,221 --> 00:17:36,348
มีบางอย่างแปลกๆ นะ

152
00:17:36,348 --> 00:17:40,102
อาจจะเป็นเพราะแอนโชวี่
ที่โต๊ะเครื่องโรยหน้าก็ได้

153
00:18:03,375 --> 00:18:05,836
การโรยเครื่องโรยหน้าให้ทั่วน่ะดี

154
00:18:05,836 --> 00:18:09,339
แต่ละคําที่กินนั้นจะได้รสชาติทุกส่วนประกอบ

155
00:18:09,339 --> 00:18:10,883
ห้ามโรยไม่ทั่วเด็ดขาด

156
00:18:10,883 --> 00:18:13,719
ฉันไม่เห็นรู้เลยว่าเครื่องโรยหน้ากลัวที่แคบได้

157
00:18:19,975 --> 00:18:21,852
พิซซ่าหน้าสับปะรดงั้นเหรอ

158
00:18:21,852 --> 00:18:23,896
มันทําให้มีรสชาติหวานมาก

159
00:18:33,864 --> 00:18:37,367
โห เธอโรยหน้าแบบสร้างสรรค์จริงๆ มาร์ซี่

160
00:18:37,367 --> 00:18:40,871
มันเป็นด้านหนึ่งในชีวิต
ที่ฉันชอบความยุ่งเหยิงนิดหน่อยน่ะครับ

161
00:18:44,917 --> 00:18:46,418
เอามันเข้าเตาอบกันเถอะ

162
00:18:48,504 --> 00:18:50,339
อยู่นิ่งทําไม ชาร์ลี บราวน์

163
00:18:50,339 --> 00:18:52,299
ตัดสินใจเรื่องเครื่องโรยหน้าไม่ได้

164
00:18:52,299 --> 00:18:56,512
มีความเป็นไปได้มากมาย
ฉันไม่อยากตัดสินใจเลือกผิดน่ะ

165
00:18:56,512 --> 00:18:59,848
มันคือพิซซ่า ฉันแน่ใจมากว่าไม่มีตัวเลือกที่ผิด

166
00:19:01,016 --> 00:19:02,893
ฉันคิดว่าจะโรยเปปเปอโรนี

167
00:19:07,439 --> 00:19:10,067
โอเค พวกเห็ด

168
00:19:12,861 --> 00:19:13,946
แปลกแฮะ

169
00:19:13,946 --> 00:19:15,989
เร็วๆ เข้า ชาร์ลี บราวน์

170
00:19:16,740 --> 00:19:20,494
สาบานได้ว่าเมื่อหนึ่งนาทีก่อน
มีเครื่องโรยหน้าอยู่เยอะมาก

171
00:20:01,702 --> 00:20:02,953
นึกแล้วเชียว

172
00:20:02,953 --> 00:20:06,665
ฉันนึกแล้วว่าแกต้านทานความเย้ายวน
ของคืนทําพิซซ่าเองไม่ไหว

173
00:20:11,753 --> 00:20:13,255
ไม่เป็นไร เพื่อนยาก

174
00:20:13,255 --> 00:20:15,424
ฉันมีเยอะจนกินไม่ไหวอยู่ดี

175
00:20:15,424 --> 00:20:18,886
ถ้าแกถามฉัน สิ่งเดียวที่ดีกว่าการทําพิซซ่าเอง

176
00:20:18,886 --> 00:20:21,096
คือการแบ่งพิซซ่าของตัวเองให้คนอื่น

177
00:20:21,096 --> 00:20:22,264
เห็นด้วย

178
00:20:22,973 --> 00:20:25,225
ใช่ ฉันกินหมดนี่ไม่ไหวหรอก

179
00:20:26,185 --> 00:20:27,644
ก็ได้

180
00:20:27,644 --> 00:20:32,065
ฉันไม่อยากจะพูดหรอกนะ
แต่นายพูดจามีเหตุผล ชาร์ลี บราวน์

181
00:20:58,008 --> 00:20:59,051
(สร้างจากการ์ตูนช่องพีนัทส์
โดยชาร์ลส เอ็ม. ชูลซ์)

182
00:21:22,950 --> 00:21:24,952
คําบรรยายโดย ชลันธร เรืองภักดี

183
00:21:28,038 --> 00:21:30,040
(ขอบคุณสปาร์กี้
อยู่ในใจของเราเสมอ)