1
00:00:07,799 --> 00:00:09,342
(บนเกาะแมนแฮตทัน)

2
00:00:09,426 --> 00:00:12,554
(มีตำรวจสืบสวนสองหน่วย
ที่ทำคดีฆาตกรรมโดยเฉพาะ)

3
00:00:12,637 --> 00:00:14,764
(แมนแฮตทันเหนือและแมนแฮตทันใต้)

4
00:00:14,848 --> 00:00:18,143
(พวกเขาสืบสวนคดีฆาตกรรม
ที่โหดร้ายและยากต่อการสืบที่สุด)

5
00:00:18,226 --> 00:00:21,396
(นี่คือเรื่องราวของพวกเขา)

6
00:00:31,489 --> 00:00:32,949
(ปี 1997)

7
00:00:37,620 --> 00:00:41,291
(วันที่ 23 พฤษภาคม ปี 1997)

8
00:00:43,460 --> 00:00:45,587
คืนวันศุกร์ สัปดาห์วันรำลึกถึงผู้พลีชีพเพื่อชาติ

9
00:00:46,254 --> 00:00:50,341
เราได้รับแจ้งเหตุคนหาย
บ้านเลขที่ 115 ตรงเซ็นทรัลพาร์ก ฝั่งตะวันตก

10
00:00:50,425 --> 00:00:51,676
(มาเจสติกอะพาร์ตเมนต์)

11
00:00:51,760 --> 00:00:53,428
ตึกนั้นชื่อมาเจสติก

12
00:00:54,262 --> 00:00:56,222
นั่นเป็นตึกที่หรูหรามาก

13
00:00:56,723 --> 00:00:59,934
มาเจสติกมีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างครบ

14
00:01:00,435 --> 00:01:02,187
มียามเฝ้าประตู มีแผนกต้อนรับ

15
00:01:02,270 --> 00:01:06,900
ทุกอย่างที่จำเป็นต่อการใช้ชีวิตในแวดวงสังคมนั้น

16
00:01:08,193 --> 00:01:09,819
เราไปที่นั่น

17
00:01:09,903 --> 00:01:11,696
เราได้พบคุณอับเดลา

18
00:01:11,780 --> 00:01:14,616
เขาบอกว่าแดฟนี อับเดลา
ลูกสาวเขายังไม่กลับบ้าน

19
00:01:15,450 --> 00:01:19,037
ลี เฟอร์แมนเริ่มสอบปากคำพ่อว่าเกิดอะไรขึ้น

20
00:01:19,788 --> 00:01:22,290
ยามเฝ้าประตูบอกว่า "เธอไม่หายไปไหนหรอก

21
00:01:22,373 --> 00:01:25,293
เธออยู่ในห้องน้ำข้างหลังล็อบบี้"

22
00:01:26,252 --> 00:01:28,171
ยามเฝ้าประตูก็ชี้ทางไปห้องนั้น

23
00:01:29,506 --> 00:01:31,841
พอคุณอับเดลาเปิดประตู

24
00:01:31,925 --> 00:01:35,053
เราเห็นเด็กหนุ่มกับเด็กสาว

25
00:01:35,136 --> 00:01:37,931
ในอ่างอาบน้ำ แช่น้ำล้างตัวให้กันอยู่

26
00:01:38,640 --> 00:01:41,476
นี่คือแดฟนี อับเดลากับแฟน คริส

27
00:01:42,393 --> 00:01:45,688
ในหัวผมก็คิดว่า "เด็กจู๋จี๋กัน อยู่ในอ่างอาบน้ำ"

28
00:01:47,357 --> 00:01:50,610
ถึงจังหวะนั้นมันจะกระอักกระอ่วน

29
00:01:51,444 --> 00:01:53,154
แต่เขาก็สังเกตเห็นเลือด

30
00:01:54,072 --> 00:01:56,616
ผมถามเรื่องเลือด แดฟนีบอกว่า

31
00:01:56,699 --> 00:01:58,743
"หนูหัวแตกเพราะเล่นโรลเลอร์เบลด"

32
00:01:58,827 --> 00:02:00,787
เลือดมันก็ไม่เยอะมากขนาดที่ว่า

33
00:02:00,870 --> 00:02:02,914
"มีบางอย่างเกิดขึ้น เกิดเรื่องแล้ว"

34
00:02:02,997 --> 00:02:04,374
เธออาจจะล้มก็ได้

35
00:02:04,457 --> 00:02:07,627
แต่ผมก็สังเกตว่าคริสก็มีแผลเหนือคิ้ว

36
00:02:07,710 --> 00:02:10,130
แต่ก็เป็นแผลเล็กๆ เหมือนกัน ไม่ได้ร้ายแรง

37
00:02:11,047 --> 00:02:13,550
ผมดูออกว่าเธอโกรธที่เราไปที่นั่น

38
00:02:13,633 --> 00:02:16,177
เธอขึ้นเสียงใส่พ่อ "พ่อเรียกตำรวจมาทำไม

39
00:02:16,261 --> 00:02:18,096
หนูเกลียดพวกหมาต๋า เกลียดพวกตำหนวด"

40
00:02:18,805 --> 00:02:22,350
แล้วแดฟนี่ก็ขึ้นเสียงว่า
"ออกไปได้แล้ว ปิดประตูด้วย"

41
00:02:25,854 --> 00:02:27,522
ตอนนั้น คุณอับเดลาบอกว่า

42
00:02:27,605 --> 00:02:30,775
"ผมโอเคแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อย
ผมจะพาเด็กๆ ขึ้นห้อง"

43
00:02:31,276 --> 00:02:32,402
เราก็เลยออกมา

44
00:02:33,236 --> 00:02:36,239
ก่อนที่ลี เฟอร์แมนจะไปไกลจากมาเจสติก

45
00:02:36,322 --> 00:02:38,032
เขาก็ได้ยินเสียงแจ้งเหตุทางวิทยุ

46
00:02:38,616 --> 00:02:42,036
ว่ามีคนแจ้งพบศพในเซ็นทรัลพาร์ก

47
00:02:42,120 --> 00:02:44,122
สายแจ้งมาจากตึกมาเจสติก

48
00:02:44,205 --> 00:02:45,999
(บ้านแดฟนี - เซ็นทรัลพาร์ก)

49
00:02:46,082 --> 00:02:48,960
ผมตอบวิทยุแล้วบอกว่า
"เราเพิ่งไปที่นั่นมา เรารับคดีนี้เอง"

50
00:02:50,044 --> 00:02:51,671
แล้วเราก็กลับไปมาเจสติก

51
00:02:52,589 --> 00:02:54,841
แล้วคนที่แจ้งตำรวจก็คือแดฟนี อับเดลาเอง

52
00:02:57,260 --> 00:02:59,387
เธอเรียกเราเข้าห้อง

53
00:02:59,888 --> 00:03:04,809
ผมเข้าไป เธอก็บอกว่า "มีศพอยู่ในทะเลสาบ"

54
00:03:04,893 --> 00:03:07,979
ศพในทะเลสาบ ถามจริง โอกาสมีแค่ไหนเชียว

55
00:03:10,315 --> 00:03:13,359
นี่เป็นอาชญากรรมโฉด

56
00:03:13,443 --> 00:03:15,028
เกินเหตุไปเยอะมาก

57
00:03:16,446 --> 00:03:19,866
ใครจะอยากทำร้ายคนอื่นอย่างโหดเหี้ยมขนาดนั้น

58
00:03:19,949 --> 00:03:21,201
ทำไม

59
00:03:26,664 --> 00:03:29,459
ทุกคดีทำลายจิตวิญญาณของเราทีละน้อย

60
00:03:32,128 --> 00:03:36,049
คุณทำงานนี้ไม่ได้ ถ้าไม่ได้ใส่ใจจริงๆ

61
00:03:38,134 --> 00:03:39,969
เราอยากสืบหาความจริง

62
00:03:41,471 --> 00:03:43,056
นั่นคือหน้าที่ของตำรวจสืบสวน

63
00:03:43,640 --> 00:03:47,769
ผมชอบเสมอที่ได้แอบดูหลังฉาก
จริงๆ เกิดอะไรขึ้นกันแน่

64
00:03:48,353 --> 00:03:52,023
สิ่งสำคัญมากๆ ของครอบครัว
คือได้รู้ว่าใครฆ่าญาติของพวกเขา

65
00:03:52,106 --> 00:03:53,149
นั่นคืองานของฉัน

66
00:03:53,733 --> 00:03:58,029
ในนิวยอร์กซิตี กรมตำรวจนิวยอร์ก

67
00:04:00,990 --> 00:04:02,200
หน่วยนี้เท่านั้น

68
00:04:02,951 --> 00:04:06,537
(Homicide: เจาะลึกคดีฆาตกรรม
นิวยอร์ก)

69
00:04:22,804 --> 00:04:28,476
เซ็นทรัลพาร์กเป็นสถานที่สำคัญ
ต่อหัวใจของนิวยอร์กซิตี

70
00:04:29,852 --> 00:04:32,647
มันไม่ใช่แค่สวนสาธารณะที่เราจะนึกถึง…

71
00:04:32,730 --> 00:04:34,399
สนามหญ้าใหญ่ๆ

72
00:04:34,482 --> 00:04:37,777
หรือสนามเบสบอลสักสองสนาม
กับพื้นที่สนามเด็กเล่น

73
00:04:39,320 --> 00:04:40,613
มันเป็นมากกว่านั้นเยอะ

74
00:04:41,906 --> 00:04:44,200
เราทุกคนอยู่ในคอนกรีต

75
00:04:44,701 --> 00:04:46,536
เราเดินบนคอนกรีต

76
00:04:47,578 --> 00:04:50,665
บ้านเราอยู่สูงบนฟ้า ห่างไกลธรรมชาติ

77
00:04:51,708 --> 00:04:55,378
เซ็นทรัลพาร์กสำหรับชาวนิวยอร์ก
จึงเป็นมากกว่าสวนหลังบ้าน

78
00:04:55,461 --> 00:04:56,713
มันคือโอเอซิส

79
00:05:00,883 --> 00:05:04,137
แต่เซ็นทรัลพาร์กเป็นของชาวนิวยอร์กทุกคน

80
00:05:04,220 --> 00:05:07,223
ไม่ใช่แค่คนดี แต่คนเลวก็ด้วย

81
00:05:08,933 --> 00:05:12,353
เซ็นทรัลพาร์กเคยอันตรายมากในยุค 70-80

82
00:05:12,437 --> 00:05:14,814
ฉันเคยไม่ไปที่นั่นตอนกลางคืนเลย

83
00:05:14,897 --> 00:05:20,236
นั่นคือยุคที่เราเจอฆาตกรรมปีละ 2,500 คดี

84
00:05:20,320 --> 00:05:22,405
หลายคดีเกิดขึ้นในเซ็นทรัลพาร์ก

85
00:05:24,240 --> 00:05:26,409
พอถึงปลายยุค 1990

86
00:05:27,118 --> 00:05:29,537
เมืองก็ปลอดภัยขึ้นอย่างชัดเจน

87
00:05:29,620 --> 00:05:33,833
ทุกข้อบ่งชี้เรื่องอาชญากรรม
ความปลอดภัยสาธารณะ

88
00:05:33,916 --> 00:05:36,210
กำลังไปในแนวทางที่ถูกต้อง

89
00:05:37,253 --> 00:05:40,965
ตอนที่เมืองเริ่มจะฟื้นฟู อะไรๆ เริ่มจะดีขึ้น

90
00:05:41,049 --> 00:05:43,468
เซ็นทรัลพาร์กก็ดีขึ้นด้วย

91
00:05:43,551 --> 00:05:46,179
แต่ก็มีคดีที่นั่นคดีหนึ่ง

92
00:05:46,679 --> 00:05:48,389
ที่ต้องใช้กำลังตำรวจทั้งกรม

93
00:05:49,057 --> 00:05:51,934
ถ้ามีใครเป็นอะไรที่เซ็นทรัลพาร์ก
แม้แต่นิดเดียว ก็จะ…

94
00:05:52,018 --> 00:05:55,688
"ให้ตายสิ ทุกคนต้องไปสืบว่าเกิดอะไรขึ้น"

95
00:05:55,772 --> 00:05:59,400
พอมีคนถูกฆ่า มันก็เลยเป็นเรื่องใหญ่

96
00:06:02,528 --> 00:06:06,866
(วันที่ 23 พฤษภาคม ปี 1997)

97
00:06:06,949 --> 00:06:09,911
วันที่ 23 พฤษภาคม ปี 1997

98
00:06:09,994 --> 00:06:13,331
ผมเป็นผู้ช่วยอัยการ เพิ่งเข้าปีที่ห้า

99
00:06:14,165 --> 00:06:20,338
ผมเริ่มติดรถไปกับ
ผู้ช่วยอัยการอาวุโสในคดีฆาตกรรม

100
00:06:20,421 --> 00:06:25,343
แปลว่าผมกำลังได้รับการฝึก
ให้สืบสวนและส่งฟ้องคดีฆาตกรรม

101
00:06:25,426 --> 00:06:28,346
ช่วงระหว่างตีสามถึงตีสี่

102
00:06:29,055 --> 00:06:33,559
ผมจำได้ว่าโดนปลุกด้วยเสียงเพจเจอร์

103
00:06:34,185 --> 00:06:37,313
แล้วผมก็เพิ่งย้ายมาอยู่ห้องเช่า

104
00:06:37,397 --> 00:06:39,315
ผมก็เลยยังไม่มีโทรศัพท์บ้าน

105
00:06:40,566 --> 00:06:43,820
ผมเลยต้องออกไปบนถนน

106
00:06:43,903 --> 00:06:47,073
หาตู้โทรศัพท์ แล้วกดเบอร์โทรกลับ

107
00:06:47,657 --> 00:06:50,952
ปลายสายบอกผมว่า

108
00:06:51,035 --> 00:06:54,038
"เกิดเรื่องวุ่นวายที่เซ็นทรัลพาร์ก"

109
00:06:54,122 --> 00:06:58,000
แต่ความจริงมันร้ายแรงกว่านั้นมาก

110
00:07:03,339 --> 00:07:04,549
ตอนนั้นเช้าตรู่

111
00:07:04,632 --> 00:07:07,176
เราได้รับแจ้งจากศูนย์กระจายกำลังกลางคืน

112
00:07:07,260 --> 00:07:10,221
เขาบอกว่า "มีศพลอยอยู่
ในทะเลสาบเซ็นทรัลพาร์ก"

113
00:07:11,055 --> 00:07:14,559
ผมเป็นผู้บังคับบัญชา
หน่วยตำรวจกลางคืนของแผนกสืบสวนแมนแฮตทัน

114
00:07:14,642 --> 00:07:17,186
งานของเราคือตั้งขอบเขตที่เกิดเหตุ

115
00:07:17,270 --> 00:07:21,065
แล้วส่งงานต่อให้สายสืบที่เข้ามาทำคดี

116
00:07:21,149 --> 00:07:22,442
ผมไปถึงที่เกิดเหตุ

117
00:07:22,525 --> 00:07:26,946
ตรงฝั่งตะวันตกของเซ็นทรัลพาร์ก
ใกล้กับสตรอว์เบอร์รีฟีลด์

118
00:07:27,029 --> 00:07:28,322
(เซ็นทรัลพาร์ก)

119
00:07:28,406 --> 00:07:33,119
เราเจอรอยเลือด
ยาวประมาณ 12-15 เมตรไปถึงศาลา

120
00:07:33,202 --> 00:07:34,787
เราตามรอยเลือดไป

121
00:07:34,871 --> 00:07:37,206
ผมเดินไปที่ทะเลสาบ

122
00:07:37,290 --> 00:07:38,624
ในทะเลสาบนั้น

123
00:07:40,001 --> 00:07:43,880
มีศพมนุษย์ลอยโผล่หัวขึ้นมา

124
00:07:46,340 --> 00:07:47,967
ตอนเห็นที่เกิดเหตุครั้งแรก

125
00:07:48,050 --> 00:07:53,931
ความรู้สึกผมคือบรรยากาศมันขัดแย้งกันมากๆ

126
00:07:54,765 --> 00:07:58,478
ทะเลสาบนั้นอยู่กลางสวนที่แสนสวย

127
00:07:58,561 --> 00:08:03,191
แต่สิ่งที่ผมได้เห็นในที่เกิดเหตุ

128
00:08:05,109 --> 00:08:08,946
คือสิ่งที่โหดร้ายที่สุดสิ่งหนึ่งที่ผมเคยเห็น

129
00:08:10,531 --> 00:08:12,992
(6.00 น. สามชั่วโมงครึ่งหลังพบศพ)

130
00:08:13,075 --> 00:08:18,414
ฉันไปที่เกิดเหตุ
เพื่อไปตรวจศพผู้ตายในที่เกิดเหตุ

131
00:08:18,498 --> 00:08:19,832
ในสถานการณ์จริง

132
00:08:21,167 --> 00:08:24,212
ที่เกิดเหตุส่วนใหญ่จำกัดอยู่พื้นที่เดียว

133
00:08:24,295 --> 00:08:27,715
ในคดีนี้ เรามีทางเดินเข้าไปในสวน

134
00:08:27,798 --> 00:08:29,383
ที่มีเลือดหยดอยู่

135
00:08:30,009 --> 00:08:33,804
ตรงข้างศาลาก็มีกองเลือด

136
00:08:34,514 --> 00:08:35,973
ศพอยู่ในทะเลสาบ

137
00:08:37,141 --> 00:08:40,269
ฉันมองไปที่ริมน้ำ

138
00:08:40,353 --> 00:08:43,397
ที่ลอยอยู่ท่ามกลางต้นกก

139
00:08:44,815 --> 00:08:48,694
คือผู้ชายผิวซีด

140
00:08:49,612 --> 00:08:51,322
ซากศพผู้ชาย

141
00:08:52,532 --> 00:08:54,659
ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ

142
00:08:56,118 --> 00:08:59,956
แล้วก็เห็นว่าเขาถูกปาดช่องท้อง

143
00:09:00,039 --> 00:09:02,708
แล้วลำไส้เขาก็ลอยอยู่ในน้ำ

144
00:09:03,584 --> 00:09:08,422
ผมเห็นศพมาหลายร้อยตอนอยู่กรมตำรวจนิวยอร์ก

145
00:09:09,090 --> 00:09:12,426
นี่เป็นศพไส้ลอยศพเดียวที่ผมเคยเห็น

146
00:09:13,094 --> 00:09:14,428
ภาพมันติดตาผมเลย

147
00:09:15,471 --> 00:09:17,682
ข้อมือเขาถูกสับ

148
00:09:17,765 --> 00:09:21,519
มือขวาเขาห้อย จะขาดอยู่แล้ว

149
00:09:22,103 --> 00:09:26,524
เขามีแผลถูกฟัน ถูกคว้าน ถูกแทงหลายแผล

150
00:09:27,316 --> 00:09:28,693
คิดเลยว่า "เกินกว่าเหตุ"

151
00:09:29,318 --> 00:09:33,698
การฆ่าโดยเกินกว่าเหตุ
หมายถึงบันดาลโทสะ มีความโกรธ เดือดดาล

152
00:09:35,283 --> 00:09:39,245
ฆาตกรรมทุกคดีเป็นเรื่องเลวร้าย
และทุกที่เกิดเหตุฆาตกรรม

153
00:09:39,328 --> 00:09:44,458
ก็น่าตกใจ ชวนอ่อนไหว และทำใจยาก

154
00:09:44,959 --> 00:09:46,711
แต่มันก็มีความหลากหลาย

155
00:09:46,794 --> 00:09:49,922
ฆาตกรรมที่ก่อเหตุด้วยมีด

156
00:09:50,006 --> 00:09:53,843
มักจะเป็นคดีที่โหดที่สุด

157
00:09:54,427 --> 00:09:56,137
ณ จุดนั้นของอาชีพ

158
00:09:56,220 --> 00:09:59,098
นี่คือที่เกิดเหตุฆาตกรรมคดีที่สองที่ผมได้ไปดู

159
00:09:59,181 --> 00:10:04,020
การได้สัมผัสอะไรแบบนั้นตั้งแต่แรกๆ

160
00:10:04,103 --> 00:10:07,398
มันเหมือนได้รับศีลจุ่มด้วยไฟเลยล่ะ

161
00:10:15,364 --> 00:10:19,577
ตอนนั้นผมเป็นตำรวจสืบสวนระดับสาม
ทำงานในหน่วยสืบสวนฆาตกรรมแมนแฮตทันเหนือ

162
00:10:19,660 --> 00:10:22,204
ผมอยู่หน่วยนั้นมาเกือบสี่ปีแล้ว

163
00:10:23,331 --> 00:10:27,710
วันศุกร์ที่ 23 พฤษภาคม ปี 1997
ผมไม่ได้มีเข้าเวรตอนกลางวัน

164
00:10:27,793 --> 00:10:32,506
ผมไปถึงโรงพักแต่เช้าเพื่อเตรียมขึ้นศาลในเมือง

165
00:10:32,590 --> 00:10:35,343
ผมไปถึงออฟฟิศตอนประมาณแปดโมงเช้า

166
00:10:35,426 --> 00:10:39,805
ผู้หมวดมองผมแล้วบอกว่า
"ฟังนะ มีคดีฆาตกรรมที่สวน

167
00:10:39,889 --> 00:10:42,975
คุณต้องเข้าเมืองมาดู
ยกเลิกนัดขึ้นศาลเลย ตามเรามา"

168
00:10:44,268 --> 00:10:48,648
ผมทราบมาว่าคนจาก
หน่วยสืบฆาตกรรมแมนแฮตทันเหนือ

169
00:10:48,731 --> 00:10:49,774
จะถูกมอบหมายคดีนี้

170
00:10:50,691 --> 00:10:54,236
แล้วร็อบ มูนีย์ก็มา

171
00:10:54,320 --> 00:10:56,822
ทันทีที่เขาเริ่มพูด

172
00:10:57,698 --> 00:10:59,241
ผมก็รู้เลยว่าใครคุม

173
00:11:01,077 --> 00:11:04,413
ผู้ชายคนนี้สูง 196 เซนติเมตร

174
00:11:04,497 --> 00:11:06,916
เขาหัวโตมาก

175
00:11:07,500 --> 00:11:11,128
แล้วก็ทำผมทรงร็อกสตาร์ยุค 70

176
00:11:11,212 --> 00:11:13,756
ไว้หนวดแบบยุค 70

177
00:11:14,548 --> 00:11:18,594
ท่าทางเหมือนสมาชิกที่หายไป
ของวงออลแมนบราเธอร์สแบนด์

178
00:11:19,470 --> 00:11:22,431
เขาชอบติดเข็มเกรตฟูลเดดบนอกเสื้อ

179
00:11:23,766 --> 00:11:26,018
แฟนพันธุ์แท้เลย เขาชอบเกรตฟูลเดด

180
00:11:29,105 --> 00:11:32,858
ผมไปดูวงนี้มาเกือบ 300 ครั้งในชีวิต

181
00:11:33,567 --> 00:11:38,739
ความหลากหลายในกลุ่มนั้นช่วยผมได้เยอะมากๆ

182
00:11:38,823 --> 00:11:41,826
เรื่องการไม่ตัดสินคน

183
00:11:42,368 --> 00:11:44,620
เราจะตัดสินคนจากภายนอกไม่ได้

184
00:11:44,704 --> 00:11:47,456
ในคดีนี้ นั่นคือความจริง

185
00:11:52,128 --> 00:11:54,004
(2.30 น. พบศพ)

186
00:11:54,880 --> 00:11:58,926
(8.00 น. สายสืบมูนีย์มาถึงที่เกิดเหตุ)

187
00:12:00,594 --> 00:12:02,012
(กรมตำรวจนิวยอร์ก)

188
00:12:03,305 --> 00:12:05,182
ผู้ตายไม่มีกระเป๋าสตางค์

189
00:12:05,766 --> 00:12:09,019
แต่เราก็เจอเอกสารบางอย่าง

190
00:12:09,562 --> 00:12:12,314
มีชื่อเขาอยู่ ไมเคิล แมคมอร์โรว์

191
00:12:12,398 --> 00:12:13,482
(ไมเคิล แมคมอร์โรว์)

192
00:12:13,566 --> 00:12:17,820
เราได้รู้ว่าไมเคิลอายุ 44 ปี

193
00:12:17,903 --> 00:12:21,157
อาศัยอยู่ในแมนแฮตทันกับแม่

194
00:12:21,240 --> 00:12:25,077
เขาทำงานในบริษัทอสังหาฯ

195
00:12:25,161 --> 00:12:29,123
วันนี้ คดีฆ่าหนุ่มโหดในเซ็นทรัลพาร์ก
นิวยอร์ก ยังคงมีปริศนารอบด้าน

196
00:12:29,206 --> 00:12:32,752
แมคมอร์โรว์ถูกฟันมากกว่า 50 แผล ถูกปาดคอ

197
00:12:32,835 --> 00:12:37,214
เราได้ยินเลยว่าสื่อโหมมาทำข่าว

198
00:12:37,298 --> 00:12:38,799
เพราะในนิวยอร์กซิตี

199
00:12:38,883 --> 00:12:41,677
ทุกอย่างที่เกิดในเซ็นทรัลพาร์กเป็นข่าวเด่นเสมอ

200
00:12:47,349 --> 00:12:51,896
พอเห็นขนาดตัวผู้ตาย เขาสูงกว่า 183

201
00:12:51,979 --> 00:12:54,523
น้ำหนักก็น่าจะเกิน 90 กิโล

202
00:12:54,607 --> 00:12:59,403
การที่จะมีคนไปฆ่าฟัน

203
00:13:00,446 --> 00:13:02,072
หั่นคนอย่างเขาเป็นชิ้นๆ ได้

204
00:13:02,948 --> 00:13:05,576
เรื่องนี้มันมากกว่าที่เห็น ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ

205
00:13:06,660 --> 00:13:08,662
สภาพศพผู้ตาย

206
00:13:08,746 --> 00:13:12,041
กับระดับความรุนแรงของการบาดเจ็บ

207
00:13:12,625 --> 00:13:15,628
เป็นข้อบ่งชี้ชัดเจนว่า
นี่ไม่ใช่การก่อเหตุรุนแรงแบบไม่เลือกหน้า

208
00:13:16,212 --> 00:13:19,965
นี่ไม่ใช่การปล้นที่เลยเถิด

209
00:13:20,049 --> 00:13:25,012
ปริศนาก็คือวิธีการของคดีที่เกิดขึ้น

210
00:13:28,808 --> 00:13:31,268
(8.00 น. สายสืบมูนีย์มาถึงที่เกิดเหตุ)

211
00:13:31,936 --> 00:13:35,940
(2.00 น. เจ้าหน้าที่เฟอร์แมน
กลับไปที่มาเจสติก)

212
00:13:36,023 --> 00:13:37,858
ผมอยู่ภายในอะพาร์ตเมนต์

213
00:13:37,942 --> 00:13:39,735
ตอนนั้นตีสองแล้ว

214
00:13:40,319 --> 00:13:44,073
หลังจากคริสกลับไป แดฟนีก็โทรหาเรา

215
00:13:44,156 --> 00:13:46,242
เธอบอกว่า "หนูกลัวคริส

216
00:13:46,325 --> 00:13:48,536
หนูไม่อยากพูดอะไรตอนเขาอยู่"

217
00:13:49,620 --> 00:13:52,498
แดฟนีบอกว่าเธออยู่ในสวนกับแฟน คริส

218
00:13:52,581 --> 00:13:54,667
ทั้งคู่ไปเที่ยวกัน ไปเดินเล่น

219
00:13:54,750 --> 00:13:58,337
แล้วคริสก็คลั่งไป เขาฆ่าคนตาย

220
00:13:58,838 --> 00:14:02,883
ระหว่างที่แดฟนีกำลังพูด
คุณอับเดลาก็เดินหนีไปแบบ…

221
00:14:02,967 --> 00:14:05,886
ผมมองเขา เขาเดินหนีไป
ผมก็แบบ "นี่ลูกสาวคุณนะ

222
00:14:05,970 --> 00:14:09,139
จะไม่พูดอะไรเลยเหรอ
ไม่ห้ามลูกพูดเลยหรือไง"

223
00:14:09,223 --> 00:14:11,642
แต่ก็นะ เขาอาจจะชินแล้ว

224
00:14:12,476 --> 00:14:15,187
ในใจผม ผมคิดว่า "เธอล้อผมเล่นแน่

225
00:14:15,271 --> 00:14:17,523
เธออายุ 15 เธอยังเด็ก"

226
00:14:18,023 --> 00:14:21,485
เธออาจเจอเรื่องเดือดร้อน
ก็เลยอยากสร้างปัญหาให้พ่อ

227
00:14:22,528 --> 00:14:25,739
ผมไม่ได้ถามอะไรเธอ
แล้วเธอก็บอกข้อมูลออกมา

228
00:14:27,616 --> 00:14:30,286
แล้วเธอก็บอกว่า "หนูพยายามทำซีพีอาร์ให้เขา"

229
00:14:30,369 --> 00:14:33,455
เธอพยายามช่วย แทนที่จะมีส่วนก่อเหตุ

230
00:14:33,539 --> 00:14:36,250
เธอบอกว่า "คริสทำนี่ คริสทำนั่น"

231
00:14:36,333 --> 00:14:38,335
ไม่มี "หนู" ไม่มีอะไรที่ "หนูทำ" เลย

232
00:14:39,336 --> 00:14:43,632
พอคริสบอกให้กำจัดศพ

233
00:14:44,216 --> 00:14:47,303
เธอก็บอกว่า
"คริส เธอน่าจะคว้านไส้ แล้วจับถ่วงทะเลสาบ

234
00:14:47,928 --> 00:14:49,013
พยายามทำลายหลักฐาน"

235
00:14:50,264 --> 00:14:53,058
การได้เห็นเหตุการณ์แบบนั้นน่าจะทำให้ช็อก

236
00:14:53,642 --> 00:14:57,271
แต่ท่าทีของเธอก็ปกติ ผ่อนคลายมากๆ

237
00:14:58,606 --> 00:15:02,776
ลี เฟอร์แมนให้สายตรวจ
จากสถานีตำรวจเซ็นทรัลพาร์ก

238
00:15:02,860 --> 00:15:08,616
ไปดูที่สวน แล้วก็พบศพลอยอยู่ในทะเลสาบ

239
00:15:10,743 --> 00:15:14,288
เรื่องนั้นเปลี่ยนบรรยากาศ
ในอะพาร์ตเมนต์ไปเลย

240
00:15:14,371 --> 00:15:15,831
(2.30 น. พบศพ)

241
00:15:15,915 --> 00:15:18,292
(2.00 น. เจ้าหน้าที่เฟอร์แมน
กลับไปที่มาเจสติก)

242
00:15:19,335 --> 00:15:20,336
(8.00 น. มูนีย์มาถึง)

243
00:15:20,419 --> 00:15:22,880
(9.00 น. ที่เกิดเหตุ)

244
00:15:27,551 --> 00:15:31,722
หลังจากลี เฟอร์แมนได้รับแจ้งเหตุ
ทาง 911 จากอะพาร์ตเมนต์ของแดฟนี

245
00:15:31,805 --> 00:15:35,935
เราก็มีเหตุผลชัดเจนให้เชื่อว่า
คริสโตเฟอร์มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรง

246
00:15:37,519 --> 00:15:41,106
เช้าวันนั้น ด้วยเบาะแสนั้น

247
00:15:41,190 --> 00:15:43,692
ตำรวจเลยไปที่อะพาร์ตเมนต์
ของคริสโตเฟอร์ วาสเกซ

248
00:15:43,776 --> 00:15:49,323
แล้วจับกุมเขาข้อหา
ฆาตกรรมไมเคิล แมคมอร์โรว์

249
00:15:50,282 --> 00:15:52,368
เขาต้องไปลงบันทึก

250
00:15:52,451 --> 00:15:55,496
ผู้หมวดตอนนั้นบอกผมว่า

251
00:15:56,080 --> 00:15:58,958
"จัดเน็กไท คุณต้องเดินพาเขาไปขึ้นรถ"

252
00:16:00,042 --> 00:16:02,461
ตอนผมมองคริส วาสเกซครั้งแรก

253
00:16:02,544 --> 00:16:07,675
ผมก็ช็อกนิดหน่อย เพราะเขาดูเหมือนเด็กเล็ก

254
00:16:07,758 --> 00:16:10,886
ผมรู้ว่าเขาอายุ 15 แต่หน้าเขาเหมือนเพิ่ง 12

255
00:16:11,512 --> 00:16:15,975
แล้วเขาก็มีบาดแผล
ที่ด้านข้างของใบหน้า และที่มือ

256
00:16:16,475 --> 00:16:21,605
เห็นแบบนั้นแล้วผมยิ่งกังวล

257
00:16:21,689 --> 00:16:24,066
ว่าเหตุการณ์จริงเป็นยังไงแน่

258
00:16:24,149 --> 00:16:27,236
เพราะผมดูแล้วไม่น่าเป็นไปได้

259
00:16:27,319 --> 00:16:30,864
ที่เขาจะเป็นผู้ก่อเหตุเพียงคนเดียว

260
00:16:30,948 --> 00:16:33,033
ที่สร้างความวุ่นวายในที่เกิดเหตุ

261
00:16:33,909 --> 00:16:38,038
สิ่งที่เราไม่รู้จริงๆ คือแดฟนีเป็นอะไรกันแน่

262
00:16:38,122 --> 00:16:44,086
จากการที่เธอวางตัวเองเป็นพยาน

263
00:16:44,169 --> 00:16:49,633
แต่พยานส่วนใหญ่ที่เห็นคดีโหดเหี้ยม

264
00:16:49,717 --> 00:16:53,971
จะไม่เสนอตัวเข้าไปแนะนำว่าให้คว้านไส้ผู้ตาย

265
00:16:54,054 --> 00:16:55,764
เพื่อทิ้งศพลงในทะเลสาบ

266
00:16:56,348 --> 00:16:59,768
แดฟนี อับเดลาเลยถูกจับกุมด้วย

267
00:16:59,852 --> 00:17:02,521
ในเวลาเที่ยงครึ่งของวันที่ 23 พฤษภาคม

268
00:17:03,814 --> 00:17:07,151
เราทวนเหตุการณ์ใหม่
เพื่อจะเอาคำให้การจากเธอ

269
00:17:07,234 --> 00:17:08,610
เราอยากสอบปากคำเธอ

270
00:17:08,694 --> 00:17:11,822
พ่อก็เข้ามาพูดแทน

271
00:17:12,740 --> 00:17:15,200
บอกว่าไม่ยอมคุยกับเรา

272
00:17:16,660 --> 00:17:20,748
ครั้งแรกที่ผมเห็นแดฟนี อับเดลา เธอเป็นเด็ก

273
00:17:20,831 --> 00:17:21,832
ตัวเล็กนิดเดียว

274
00:17:22,958 --> 00:17:28,255
ในสมองผม ผมโยงคนคนนี้เข้ากับคดีนี้ไม่ได้เลย

275
00:17:33,969 --> 00:17:36,263
เราได้รับแจ้งว่าทั้งสองคนขอทนาย

276
00:17:36,346 --> 00:17:40,017
เราก็เลยไม่มีโอกาสสอบปากคำพวกเขาอีก

277
00:17:40,100 --> 00:17:41,435
เรื่องนี้เสียหายหนักมาก

278
00:17:41,518 --> 00:17:45,689
เมื่อไหร่ก็ตามที่ไม่มีโอกาส นั่นคือปัญหา

279
00:17:46,356 --> 00:17:49,193
เรามีเด็กอายุ 15 สองคนกับไมเคิล

280
00:17:49,276 --> 00:17:51,862
ที่แก่กว่าทั้งคู่ 30 ปี

281
00:17:52,613 --> 00:17:55,824
สามคนนี้มาเจอกันได้ยังไง

282
00:17:55,908 --> 00:17:58,535
เรื่องนี้กลายเป็นฆาตกรรมได้ยังไง

283
00:18:02,081 --> 00:18:05,292
สายสืบค้นประวัติครอบครัวของแดฟนี

284
00:18:05,375 --> 00:18:09,463
แล้วค้นพบว่าพ่อของเธอเป็นนักธุรกิจที่รุ่งเรือง

285
00:18:09,546 --> 00:18:11,507
แม่เป็นนางแบบชาวฝรั่งเศส

286
00:18:12,007 --> 00:18:14,051
ทั้งคู่รับเธอมาเลี้ยงตั้งแต่แบเบาะ

287
00:18:14,134 --> 00:18:17,262
แล้วเธอก็ใช้ชีวิตแบบอภิสิทธิ์ชนสุดๆ

288
00:18:17,346 --> 00:18:19,431
เธอมีทุกอย่าง

289
00:18:19,515 --> 00:18:21,016
(แดฟนี อับเดลา)

290
00:18:21,100 --> 00:18:25,270
ปลายยุค 80 แม่ๆ หลายคน
พาเด็กมาเล่นที่สวนสาธารณะ

291
00:18:25,354 --> 00:18:27,272
ทุกคนไปเล่นกันที่สตรอว์เบอร์รีฟีลด์

292
00:18:27,981 --> 00:18:30,109
แล้วก็ตัดภาพมาประมาณ 13 ปี

293
00:18:30,192 --> 00:18:34,822
วันหนึ่ง เราได้ยินข่าว
ว่ามีคนถูกจับข้อหาฆาตกรรม

294
00:18:34,905 --> 00:18:37,491
เป็นเด็กผู้หญิงชื่อแดฟนี

295
00:18:38,575 --> 00:18:40,369
ยิ่งเราได้รู้ข่าวมากขึ้น

296
00:18:40,452 --> 00:18:44,206
เพื่อนเราก็จำได้ว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ชื่อแดฟนี

297
00:18:44,289 --> 00:18:48,502
เป็นหนึ่งในเด็กที่เล่นด้วยกัน
กับลูกพวกเราเกือบทุกบ่าย

298
00:18:49,378 --> 00:18:53,006
พอได้ข่าวคดีฆาตกรรม ฉันก็หมกมุ่นกับมันมาก

299
00:18:53,090 --> 00:18:54,967
ฉันหยุดคิดเรื่องนี้ไม่ได้เลย

300
00:18:55,050 --> 00:18:58,095
แล้วตอนนั้น ฉันก็เสนอขอเขียนหนังสือเรื่องนี้

301
00:18:58,971 --> 00:19:02,808
ตอนเขียนหนังสือเรื่องนี้
ฉันก็อยากคุยกับทุกคน ใครก็ได้

302
00:19:02,891 --> 00:19:05,185
ที่รู้จักกับแดฟนี รู้จักคริสโตเฟอร์

303
00:19:05,978 --> 00:19:08,814
แดฟนีเริ่มเรียนที่โคลัมเบียแกรมมาร์

304
00:19:09,356 --> 00:19:11,775
ตอนแรกเธอก็เข้ากับคนอื่นได้ดี

305
00:19:12,359 --> 00:19:16,613
แต่พอหลายปีผ่านไป เธอก็เริ่มก้าวร้าวมากขึ้น

306
00:19:16,697 --> 00:19:20,868
สุดท้าย พอถึงเกรดแปด
เธอก็ถูกขอให้ลาออกจากโคลัมเบียแกรมมาร์

307
00:19:21,535 --> 00:19:24,663
ซึ่งไม่ใช่เรื่องธรรมดา
สำหรับโรงเรียนเอกชนในเมืองนี้

308
00:19:24,746 --> 00:19:28,292
แดฟนีมีพฤติกรรมทำลายตัวเองหลายอย่าง

309
00:19:28,375 --> 00:19:31,086
เช่น ดื่มเหล้า เสพยา

310
00:19:31,170 --> 00:19:35,048
ครอบครัวแดฟนีก็จ่ายเงินให้เธอไปบำบัดแพงๆ

311
00:19:35,132 --> 00:19:37,384
น่าจะสองครั้งก่อนเกิดเรื่อง

312
00:19:37,467 --> 00:19:40,137
แดฟนีเริ่มเรียนมัธยมปลายที่โลโยลา

313
00:19:40,220 --> 00:19:43,223
หลังถูกขอให้ลาออกจากโคลัมเบียแกรมมาร์

314
00:19:43,307 --> 00:19:46,560
เธอเป็นเด็กแกร่ง นิสัยแรง แล้วก็อวดเก่ง

315
00:19:46,643 --> 00:19:48,937
นิสัยเธอแย่ลงเรื่อยๆ

316
00:19:49,021 --> 00:19:54,943
เธอไม่ยอมทำตามกฎอะไรเลย
ไม่ฟังเคอร์ฟิว ไม่มีพฤติกรรมเด็กดีเลย

317
00:19:57,738 --> 00:20:01,283
ผู้ต้องสงสัยอีกคนในคดีฆาตกรรม
คือคริสโตเฟอร์ วาสเกซวัย 15 ปี

318
00:20:01,366 --> 00:20:04,453
ว่ากันว่าเป็นอดีตผู้ช่วยพระ เป็นลูกเสือ

319
00:20:04,536 --> 00:20:07,456
ที่โตมาในอะพาร์ตเมนต์ห้าชั้น
ในย่านภาษาสเปนที่ฮาร์เลม

320
00:20:07,539 --> 00:20:10,876
ผมได้รู้ว่าคริส วาสเกซมาจากครอบครัวที่ดี

321
00:20:11,501 --> 00:20:13,128
เขาเคยเป็นผู้ช่วยพระ

322
00:20:13,212 --> 00:20:16,173
บ้านเขาอยู่ข้างโบสถ์บนถนนสาย 97

323
00:20:16,256 --> 00:20:19,343
เขาเป็นเด็กดีมากๆ
ช่วยงานเยอะ ว่านอนสอนง่าย

324
00:20:20,135 --> 00:20:22,221
บ้านเขาอยู่ฮาร์เล็มตะวันออก

325
00:20:22,804 --> 00:20:23,847
ไม่ได้หรูหราอะไร

326
00:20:23,931 --> 00:20:25,515
เป็นเด็กดีมากค่ะ แต่งตัวดี

327
00:20:25,599 --> 00:20:26,767
(โจเซฟีน คอร์ลิส
เพื่อนบ้าน)

328
00:20:26,850 --> 00:20:29,061
เขาไม่เตร็ดเตร่ ไม่ใช่เด็กมีปัญหา

329
00:20:29,144 --> 00:20:31,313
ทุกคนใจสลายกับเรื่องนี้ เราไม่อยากเชื่อ

330
00:20:32,022 --> 00:20:34,149
พ่อแม่ของคริสโตเฟอร์แยกทางกัน

331
00:20:35,442 --> 00:20:37,611
แม่เป็นคนเลี้ยงเขา

332
00:20:38,237 --> 00:20:41,490
แม่ให้เข้าโรงเรียนเอกชนแพงๆ

333
00:20:41,573 --> 00:20:46,119
พ่อแม่ทำงานหนักเพื่อให้เขามีชีวิตที่ดี

334
00:20:46,787 --> 00:20:50,582
เขาเป็นเด็กดี แต่เขาอินโทรเวิร์ตมากๆ

335
00:20:50,666 --> 00:20:54,962
แล้วก็ถูกแกล้งบ่อยๆ ที่โรงเรียนเพราะตัวเล็ก

336
00:20:55,045 --> 00:20:57,381
กับพฤติกรรมอินโทรเวิร์ตของเขา

337
00:20:57,464 --> 00:20:59,675
คริสเป็นคนที่ถูกเด็กคนอื่นรังแก

338
00:20:59,758 --> 00:21:03,679
เพื่อนๆ เรียกเขาว่า "เฮิร์บ"
ที่เป็นสแลงแปลว่า "ขี้แพ้" "อ่อนแอ"

339
00:21:03,762 --> 00:21:05,973
- ผมไม่รู้ว่าเขาทำไปทำไม
- เขาเป็นเฮิร์บไง

340
00:21:06,056 --> 00:21:07,307
เฮิร์บตัวจริงเลย

341
00:21:08,267 --> 00:21:11,478
ทั้งคริสโตเฟอร์กับแดฟนี
เล่นโรลเลอร์เบลดเก่งมาก

342
00:21:11,561 --> 00:21:15,357
ทั้งคู่ไปที่สวนเกือบทุกบ่าย ได้รู้จักกันที่นั่น

343
00:21:15,440 --> 00:21:18,652
ทั้งแดฟนีกับคริสโตเฟอร์ไม่ค่อยมีเพื่อน

344
00:21:18,735 --> 00:21:21,238
แดฟนี เพราะความนิสัยเสีย

345
00:21:21,321 --> 00:21:23,824
ส่วนคริสโตเฟอร์ เพราะเขาชอบเก็บตัว

346
00:21:24,908 --> 00:21:28,078
พอได้รู้จักกัน ก็เริ่มสานมิตรภาพ

347
00:21:28,161 --> 00:21:29,705
แล้วก็เริ่มมาเจอกันบ่อยๆ

348
00:21:29,788 --> 00:21:33,709
คู่นี้ไปไหนมาไหนด้วยกัน
สักสองสามเดือนก่อนเกิดเหตุฆาตกรรม

349
00:21:34,501 --> 00:21:38,505
เด็กอายุ 15 จากโรงเรียนเอกชนสองคน

350
00:21:39,006 --> 00:21:42,801
มันทำให้ข่าวเป็นละครสัตว์เลยล่ะ

351
00:21:42,884 --> 00:21:46,221
เกิดคดีช็อกที่ทำให้ตำรวจจับวัยรุ่นสองคน

352
00:21:46,305 --> 00:21:49,224
จากข้อหาแทงนายหน้าอสังหาฯ แล้วทิ้งศพ

353
00:21:49,308 --> 00:21:51,435
หนึ่งในนั้นเป็นลูกสาวเศรษฐี

354
00:21:53,645 --> 00:21:56,732
พอผมได้ข่าวว่าเกิดอะไรขึ้นกับลุง

355
00:21:56,815 --> 00:21:58,859
ผมช็อกไปเลย

356
00:22:00,068 --> 00:22:03,113
ยิ่งสำหรับผมกับน้องสาวนะ

357
00:22:03,196 --> 00:22:07,034
เราใช้เวลาอยู่กับลุงที่เซ็นทรัลพาร์กเยอะมาก

358
00:22:07,117 --> 00:22:09,494
ที่นั่นเป็นสถานที่พิเศษของเราทุกคน

359
00:22:09,578 --> 00:22:11,538
เรารู้ว่าที่นั่นพิเศษสำหรับเขา

360
00:22:11,621 --> 00:22:15,959
การที่ลุงต้องเสียชีวิตอย่างน่าเศร้า

361
00:22:16,752 --> 00:22:20,714
ในสถานที่ที่พิเศษมากๆ เลยน่าเศร้ามากๆ

362
00:22:22,132 --> 00:22:26,011
มันทำใจยากมากที่ได้เห็นแม่ผม

363
00:22:26,511 --> 00:22:28,347
อาลัยอาวรณ์มากขนาดนั้น

364
00:22:28,430 --> 00:22:30,432
เพราะเขาอยู่กับแม่ด้วย

365
00:22:30,515 --> 00:22:33,852
ผมคิดว่าความสูญเสียนี้หนักหนากับแม่มากกว่าใคร

366
00:22:33,935 --> 00:22:38,398
ผมคิดว่าแม่ยังรู้สึกว่าควรจะปกป้องเขาได้

367
00:22:40,817 --> 00:22:44,863
เราโตมาจากฝั่งตะวันตก
ของแมนแฮตทัน ห่างเซ็นทรัลพาร์กช่วงตึกเดียว

368
00:22:45,614 --> 00:22:47,324
ไมเคิลเป็นคนน่าคบหาสุดๆ

369
00:22:47,407 --> 00:22:50,118
หาเพื่อนได้เยอะ มีเพื่อนเยอะ

370
00:22:51,870 --> 00:22:55,332
ผมไม่ได้เรียกเขาว่า "ไมเคิล"
ไม่เคยเรียกเขาว่า "ไมค์"

371
00:22:55,415 --> 00:22:59,169
ผมเรียกเขาว่า "ไอริช"
นั่นคือฉายาเขาในย่านนี้

372
00:22:59,753 --> 00:23:01,088
เขาเป็นคนขำง่าย

373
00:23:01,171 --> 00:23:04,257
นั่นคือสิ่งที่เราเห็นจากไอริช

374
00:23:04,341 --> 00:23:07,844
เขาขำเกือบตลอดเวลา ยิงมุกได้ตลอด

375
00:23:07,928 --> 00:23:09,554
เขาเป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่ง

376
00:23:10,722 --> 00:23:11,807
แค่ผู้ชายธรรมดา

377
00:23:12,307 --> 00:23:17,938
แล้วทำไมถึงมีคนอยากทำลายเขาแบบนี้

378
00:23:19,231 --> 00:23:20,357
นั่นคือปริศนา

379
00:23:23,110 --> 00:23:25,862
วัยรุ่นสองคนที่ถูกกล่าวหา
ในคดีแทงโหดที่เซ็นทรัลพาร์ก

380
00:23:25,946 --> 00:23:28,615
ฆ่านายหน้าอสังหาฯ แมนแฮตทัน
บอกว่าตัวเองเป็นผู้บริสุทธิ์

381
00:23:28,698 --> 00:23:30,200
คริสโตเฟอร์ วาสเกซ

382
00:23:30,283 --> 00:23:33,662
กับแฟนสาววัย 15 ปี
จะขึ้นศาลรับฟังข้อกล่าวหาวันนี้

383
00:23:35,163 --> 00:23:40,502
(วันที่ 24 พฤษภาคม ปี 1997
หนึ่งวันหลังถูกจับกุม)

384
00:23:40,585 --> 00:23:44,840
การจับกุมไม่ใช่ตอนจบ
แต่จริงๆ เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่อง

385
00:23:44,923 --> 00:23:47,050
นี่เป็นสถานการณ์ที่ค่อนข้างสับสน

386
00:23:47,134 --> 00:23:50,637
ณ จุดนี้ เรายังไม่รู้สึกว่ารู้เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น

387
00:23:51,221 --> 00:23:54,724
จำเลยต้องข้อหาตามมาตรา 125 วรรค 25

388
00:23:56,059 --> 00:23:57,060
ความร้ายแรงสูงสุด

389
00:23:57,561 --> 00:23:59,896
จำเลยพร้อมด้วยคริส

390
00:23:59,980 --> 00:24:01,815
หรือหมายถึงจำเลยร่วม

391
00:24:01,898 --> 00:24:05,485
พยายามปกปิดอัตลักษณ์ของผู้ตาย

392
00:24:06,069 --> 00:24:09,614
แดฟนี อับเดลาวัย 15 ปี
กับแฟนหนุ่ม คริสโตเฟอร์ วาสเกซ

393
00:24:09,698 --> 00:24:12,242
ไม่ยอมรับผิด
ระหว่างการรับฟังข้อกล่าวหาเมื่อวานนี้

394
00:24:12,325 --> 00:24:13,910
(อาคารศาลอาญา)

395
00:24:13,994 --> 00:24:17,539
ตามกฎหมายรัฐนิวยอร์ก
นับจากวินาทีที่ขึ้นศาลรับฟังข้อกล่าวหา

396
00:24:17,622 --> 00:24:23,962
เราจะมีเวลาส่งฟ้อง 144 ชั่วโมง

397
00:24:24,045 --> 00:24:27,841
ถ้าไม่ส่งฟ้องภายในระยะเวลาที่กำหนด

398
00:24:27,924 --> 00:24:32,137
จำเลยต้องถูกปล่อยตัวจากการคุมขัง

399
00:24:32,721 --> 00:24:37,017
เราต้องประเมินให้ได้โดยเร็ว
ว่าเรามีหลักฐานพอหรือไม่

400
00:24:37,100 --> 00:24:42,230
ที่จะเป็นเหตุอันควรให้ทำสำนวนส่งฟ้องได้

401
00:24:43,732 --> 00:24:45,192
นาฬิกาเริ่มเดินแล้ว

402
00:24:47,986 --> 00:24:51,239
(หกวันก่อนส่งฟ้องหรือปล่อยตัว)

403
00:24:51,323 --> 00:24:54,910
คดีนี้กลายเป็นการสืบสวนในวงกว้าง

404
00:24:55,577 --> 00:24:58,288
ต้องใช้ทีมพิสูจน์หลักฐานหลายทีม

405
00:24:58,371 --> 00:25:01,833
ไปเก็บหลักฐานมาจากแต่ละสถานที่

406
00:25:01,917 --> 00:25:07,339
แล้วก็ยังมีทีมสายสืบที่สอบปากคำญาติ พยาน

407
00:25:07,422 --> 00:25:11,384
พวกเขารอหลักฐาน นั่นคือวิธีทำรูปคดี

408
00:25:12,802 --> 00:25:16,306
เพราะสิ่งที่ลี เฟอร์แมนสังเกตเห็น
ในอะพาร์ตเมนต์ของแดฟนี

409
00:25:16,973 --> 00:25:19,059
ที่นั่นมีหลักฐานที่ต้องไปเก็บรวบรวม

410
00:25:19,643 --> 00:25:22,646
มีหลักฐานเลือดบนเสื้อผ้า
เลือดบนโรลเลอร์เบลด

411
00:25:22,729 --> 00:25:25,023
แล้วก็มีเลือดบนนาฬิกาที่เธอใส่

412
00:25:25,899 --> 00:25:29,194
เวลากรมตำรวจนิวยอร์กเก็บหลักฐาน
พวกเขาไม่ทำเล่นๆ

413
00:25:29,694 --> 00:25:33,031
ไม่ใช่แค่ถ่ายรูปเลือดในอ่างอาบน้ำ

414
00:25:33,114 --> 00:25:34,908
พวกเขายกมาทั้งอ่างเลย

415
00:25:36,535 --> 00:25:39,746
เพราะมันมีเลือดของผู้ก่อเหตุ

416
00:25:39,829 --> 00:25:41,498
อาจจะมีเลือดของผู้ตาย

417
00:25:41,581 --> 00:25:43,542
เราค้นห้องนอนของแดฟนี

418
00:25:43,625 --> 00:25:44,626
ในลิ้นชักหนึ่งของเธอ

419
00:25:44,709 --> 00:25:47,963
เราเจอกระเป๋าสตางค์ของไมเคิล แมคมอร์โรว์
พร้อมบัตรประชาชนและเงิน

420
00:25:48,547 --> 00:25:52,259
นั่นคือหลักฐานอีกชิ้นหนึ่ง
ที่บอกว่าเธออยู่กับไมเคิล

421
00:25:52,342 --> 00:25:53,677
และคริสในที่เกิดเหตุ

422
00:25:55,095 --> 00:25:58,348
ปัญหาคือถึงที่เกิดเหตุจะสยองแค่ไหน

423
00:25:58,431 --> 00:26:02,185
แต่การอยู่ในที่เกิดเหตุ
ขณะเกิดเหตุก็ไม่ใช่ความผิดอาญา

424
00:26:03,311 --> 00:26:06,481
ในทางศีลธรรมและจรรยาบรรณ
มันอาจจะไม่มีข้อแก้ตัว

425
00:26:06,565 --> 00:26:07,691
แต่ก็ไม่ใช่ความผิดอาญา

426
00:26:07,774 --> 00:26:10,986
เราต้องพิสูจน์ส่วนที่เป็นความผิดอาญา

427
00:26:11,069 --> 00:26:13,154
จนสิ้นสงสัยในทุกองค์ประกอบ

428
00:26:14,114 --> 00:26:17,409
เราได้รู้จากครอบครัวของไมเคิล แมคมอร์โรว์

429
00:26:17,909 --> 00:26:21,371
ว่าพฤติกรรมปกติของไมเคิลเป็นยังไง

430
00:26:21,454 --> 00:26:24,374
กับคนที่เขาไปใช้เวลาด้วยที่สวนนั้น

431
00:26:24,457 --> 00:26:27,377
ไมเคิลมีกลุ่มคนรู้จักในสวน

432
00:26:27,460 --> 00:26:32,048
หลังเลิกงาน เขาจะถือเบียร์แพ็กหกกระป๋องไป

433
00:26:32,674 --> 00:26:35,093
เขามีเพื่อนดื่มของตัวเอง

434
00:26:36,094 --> 00:26:37,887
ไมเคิลมีปัญหาเรื่องแอลกอฮอล์

435
00:26:38,638 --> 00:26:43,018
เขาเป็นผู้ชายธรรมดาที่มีปัญหาธรรมดา

436
00:26:43,101 --> 00:26:44,978
ไอริชพยายามเปลี่ยนตัวเองอยู่

437
00:26:45,854 --> 00:26:47,314
ไปเข้ากลุ่มบำบัด

438
00:26:48,148 --> 00:26:53,528
กลุ่มที่ไอริชไปอยู่คือที่วายเอ็มซีเอ
ตรงเซ็นทรัลพาร์ก ฝั่งตะวันตก

439
00:26:54,195 --> 00:26:56,156
เขาเจอแดฟนีที่นั่น

440
00:27:00,744 --> 00:27:03,622
การสืบสวนดำเนินไปอย่างที่ควรจะเป็น

441
00:27:03,705 --> 00:27:05,248
มีคนถูกสอบปากคำ

442
00:27:05,332 --> 00:27:09,294
ที่เราพบว่าอยู่ในที่เกิดเหตุ
ก่อนเกิดฆาตกรรมในสวน

443
00:27:10,170 --> 00:27:13,465
เราพบว่าวันที่ไมเคิล แมคมอร์โรว์ถูกฆ่า

444
00:27:13,548 --> 00:27:17,844
แดฟนีกับคริสตกลงเป็นแฟนกันแล้ว

445
00:27:19,554 --> 00:27:24,476
ทั้งคู่ไปเล่นโรลเลอร์เบลด
แล้วแดฟนีก็สร้างปัญหาทุกอย่าง

446
00:27:25,393 --> 00:27:27,937
เธอหาเรื่องผู้ชายโตกว่าในสวน

447
00:27:28,021 --> 00:27:29,814
เธอทำเรื่องบ้าๆ หลายอย่าง

448
00:27:29,898 --> 00:27:33,526
แล้วก็มีคนบอกว่า
เธอพูดกับคนหนึ่งว่า "คืนนี้ฉันจะฆ่าคน"

449
00:27:35,403 --> 00:27:40,075
ก่อนเกิดฆาตกรรม แดฟนีกับคริสดื่มเหล้ากัน

450
00:27:40,158 --> 00:27:43,620
พวกเขาบังเอิญเจอกลุ่มคนในสตรอว์เบอร์รีฟีลด์

451
00:27:43,703 --> 00:27:45,497
หนึ่งในกลุ่มนั้นคือไมเคิล แมคมอร์โรว์

452
00:27:47,582 --> 00:27:51,294
คริสเป็นลูกสมุน ทำตามคำสั่งเฉยๆ

453
00:27:51,378 --> 00:27:56,800
แดฟนีเป็นคนที่ "มีประสบการณ์"
มากกว่าเด็กวัยเดียวกันมาก

454
00:27:57,467 --> 00:28:00,095
เธอคือยักษ์ในตะเกียง

455
00:28:00,178 --> 00:28:03,848
ตอนที่คริสโตเฟอร์เจอตะเกียง แล้วเปิดจุกออก

456
00:28:03,932 --> 00:28:07,602
เธอก็โผล่ออกมา เธอควบคุมทุกอย่างในตัวเขา

457
00:28:12,148 --> 00:28:15,068
ระหว่างการค้นอะพาร์ตเมนต์ของคริส วาสเกซ

458
00:28:15,151 --> 00:28:19,364
เราเจอเลือดในเสื้อผ้าเขา
แล้วตำรวจก็เก็บมีดมาได้

459
00:28:20,573 --> 00:28:23,076
ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าใช่มีดที่ใช้ก่อเหตุหรือไม่

460
00:28:23,868 --> 00:28:26,454
เราก็เลยส่งไปตรวจดีเอ็นเอ

461
00:28:27,664 --> 00:28:29,207
(หกวันก่อนส่งฟ้องหรือปล่อยตัว)

462
00:28:29,290 --> 00:28:32,210
(สี่วันก่อนส่งฟ้องหรือปล่อยตัว)

463
00:28:32,293 --> 00:28:34,629
(สำนักงานแพทย์ชันสูตร)

464
00:28:35,964 --> 00:28:39,217
นายแมคมอร์โรว์ถูกส่งมาชันสูตร

465
00:28:40,677 --> 00:28:45,223
ผลชันสูตรพบแอลกอฮอล์ในเลือดถึง 0.31

466
00:28:45,306 --> 00:28:48,476
ซึ่งเกินกว่าที่กฎหมายกำหนดกว่าสามเท่า

467
00:28:49,936 --> 00:28:52,105
แปลว่าเขามึนเมาจนเสียสมรรถภาพไหม

468
00:28:52,188 --> 00:28:53,815
อาจจะใช่

469
00:28:53,898 --> 00:28:58,528
แต่เขาก็ยังสามารถเดินจากสตรอว์เบอร์รีฟีลด์

470
00:28:58,611 --> 00:29:01,823
ไปจนถึงทะเลสาบได้ด้วยตัวเอง

471
00:29:02,782 --> 00:29:05,785
เราพยายามสืบว่าเกิดอะไรขึ้น

472
00:29:06,369 --> 00:29:08,872
ด้านหลังขาของเขามีรอยช้ำ

473
00:29:08,955 --> 00:29:10,832
เป็นรอยช้ำที่มีรอยวัตถุ

474
00:29:11,624 --> 00:29:13,501
ความเสียหายของใบหน้า

475
00:29:14,544 --> 00:29:19,674
บ่งชี้ว่านี่คือการทำร้าย
ด้วยเรื่องส่วนตัวที่โกรธแรงมากๆ

476
00:29:21,050 --> 00:29:27,223
อกข้างหนึ่งมีแผลถูกแทง
แปด เก้า หรือสิบแผลได้

477
00:29:27,807 --> 00:29:31,561
เป็นแผลในบริเวณเดียว แปลว่าเขาไม่ได้หนี

478
00:29:32,604 --> 00:29:35,690
เรามองเห็นภาพผู้ชายยืนอยู่

479
00:29:36,900 --> 00:29:38,693
แล้วก็โดนเอามีดฟันหน้า

480
00:29:38,777 --> 00:29:42,280
โดนมีดฟันมือขณะต่อสู้เพื่อเอาตัวรอด

481
00:29:42,363 --> 00:29:44,949
แล้วเขาก็ล้มลง

482
00:29:45,033 --> 00:29:50,580
แล้วคนร้ายก็ยืนคร่อมเขา
แล้วจ้วงแทงอย่างโหดเหี้ยม

483
00:29:50,663 --> 00:29:54,542
แทงเขาหลายแผลซ้ำแล้วซ้ำเล่า

484
00:29:58,004 --> 00:30:00,840
คำถามสำคัญที่สุดที่ผมคิดไว้ในใจ

485
00:30:00,924 --> 00:30:04,093
เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น

486
00:30:04,177 --> 00:30:05,261
เพราะเขาเป็นคนตัวใหญ่

487
00:30:05,345 --> 00:30:09,140
ถึงจะเมาก็เถอะ แต่เขาล้มได้ยังไง

488
00:30:09,849 --> 00:30:15,522
ทำไมคริส วาสเกซตัวผอมๆ เล็กๆ
ถึงทำร้ายเขาได้ขนาดนั้น

489
00:30:15,605 --> 00:30:18,399
คำตอบคือคริสไม่ได้ลงมือคนเดียว

490
00:30:19,734 --> 00:30:21,444
อย่างน้อยนั่นก็เป็นข้อสันนิษฐาน

491
00:30:30,203 --> 00:30:34,249
ตอนผมรู้ว่าคนร้ายทำอะไรเขาบ้าง ผมก็โกรธ

492
00:30:34,332 --> 00:30:37,752
ผมไม่สนว่าจะเป็นเด็กอายุ 15
มันต้องมีความยุติธรรม

493
00:30:39,587 --> 00:30:41,840
น้องสาวผมอายุ 15

494
00:30:41,923 --> 00:30:43,633
ตอนนั้นผมอายุ 17

495
00:30:43,716 --> 00:30:48,930
เราไม่เข้าใจเลยว่า
เด็กอายุเท่าเราทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง

496
00:30:50,974 --> 00:30:54,352
แดฟนี อับเดลาจะถูกคุมขังอย่างน้อยจนถึงวันพุธ

497
00:30:54,435 --> 00:30:56,437
ซึ่งเป็นวันกำหนดขึ้นศาลอีกครั้ง

498
00:30:56,521 --> 00:30:59,774
กว่าจะถึงตอนนั้น
จะต้องมีการส่งฟ้องต่อคณะลูกขุนใหญ่

499
00:30:59,858 --> 00:31:01,526
ไม่งั้นผู้ต้องหาวัย 15 จะถูกปล่อยตัว

500
00:31:01,609 --> 00:31:04,404
(สี่วันก่อนส่งฟ้องหรือปล่อยตัว)

501
00:31:05,947 --> 00:31:07,782
ผลตรวจดีเอ็นเอมาแล้ว

502
00:31:08,867 --> 00:31:12,245
มีดพกของเขามีเลือดผสม

503
00:31:12,328 --> 00:31:14,831
ที่ใบมีดและด้ามมีด

504
00:31:14,914 --> 00:31:19,419
เลือดผสมนั้นเป็นของเขากับไมเคิล แมคมอร์โรว์

505
00:31:21,713 --> 00:31:26,009
นี่คืออาวุธก่อเหตุ นี่เป็นหลักฐานที่แน่นหนามาก

506
00:31:26,843 --> 00:31:28,845
มันยากที่จะเข้าใจความจริง

507
00:31:28,928 --> 00:31:32,640
ว่าพวกเขาก่อความรุนแรงสุดโต่งได้ขนาดนั้น

508
00:31:32,724 --> 00:31:35,894
แต่ขณะเดียวกัน เราก็รู้ว่าพวกเขาทำได้

509
00:31:36,978 --> 00:31:38,730
เรารู้ว่าพวกเขาก่อคดีนี้

510
00:31:40,565 --> 00:31:42,066
ณ ตอนนั้นเรารู้สึกว่า

511
00:31:42,150 --> 00:31:46,154
จากข้อมูลทั้งหมดที่เรามี ณ ตอนนั้น

512
00:31:46,237 --> 00:31:51,367
เรามีเหตุอันควรมากพอที่จะตั้งข้อหากับทั้งสองคน

513
00:31:51,451 --> 00:31:55,038
หลักฐานชิ้นหลักสำหรับคริสคือมีด

514
00:31:55,121 --> 00:31:57,206
ส่วนแดฟนีคือคำให้การ

515
00:31:58,124 --> 00:32:01,794
เห็นชัดว่าเธอวางตัวอยู่ในจุดที่มีส่วน

516
00:32:01,878 --> 00:32:04,464
ในการพยายามกำจัดศพ

517
00:32:05,423 --> 00:32:07,467
เราเสนอหลักฐานต่อคณะลูกขุนใหญ่

518
00:32:08,051 --> 00:32:09,594
คณะลูกขุนใหญ่ลงมติว่าเชื่อถือได้

519
00:32:10,178 --> 00:32:12,805
แล้วให้ส่งฟ้องข้อหา
ฆาตกรรมโดยเจตนากับทั้งสองคน

520
00:32:13,306 --> 00:32:17,644
(ฆาตกรรมโดยเจตนา - ฆ่าคนตาย
โดยเจตนาโดยไม่ได้ไตร่ตรองไว้ก่อน)

521
00:32:19,520 --> 00:32:23,358
ภายในไม่กี่วันแรกของการสืบสวน

522
00:32:23,441 --> 00:32:28,529
เราก็ได้พบว่าจำเลยทั้งสองคนมีทนายว่าความ

523
00:32:29,572 --> 00:32:33,201
คริสโตเฟอร์ วาสเกซ
ใช้ทนายชื่ออาร์โนลด์ คริสส์

524
00:32:33,284 --> 00:32:35,328
อดีตผู้ช่วยอัยการเขต

525
00:32:35,411 --> 00:32:37,705
ชัดเจนว่าเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัว

526
00:32:38,706 --> 00:32:41,793
แดฟนีกับครอบครัวจ้างเบน บราฟแมน

527
00:32:42,335 --> 00:32:46,214
เบนเป็นทนายจำเลย
ที่โดดเด่นที่สุดคนหนึ่งในนิวยอร์ก

528
00:32:46,297 --> 00:32:47,924
หรือคนหนึ่งในประเทศก็ว่าได้

529
00:32:48,007 --> 00:32:53,972
เขาว่าความให้ทุกคน
ตั้งแต่มาเฟียไปจนถึงนักธุรกิจวอลสตรีท

530
00:32:54,055 --> 00:32:55,306
(มือหนึ่งของพัฟฟี่)

531
00:32:55,390 --> 00:32:57,600
เบนมีแฟ้มประวัติที่หลากหลาย

532
00:32:57,684 --> 00:33:01,479
ปกติเขากับลูกความก็มักจะได้ผลลัพธ์ที่ดี

533
00:33:01,562 --> 00:33:05,608
นี่เป็นเครื่องย้ำเตือนที่ชัดเจน

534
00:33:05,692 --> 00:33:09,570
ว่าเดิมพันสูงแค่ไหน คดีนี้จะยากแค่ไหน

535
00:33:10,196 --> 00:33:13,116
สายสืบบางคนอาจจะกลัวนิดหน่อย

536
00:33:13,199 --> 00:33:15,660
เพราะมีคนอย่างเบน บราฟแมนเข้ามา

537
00:33:15,743 --> 00:33:18,538
แต่ความคิดผมคือ "คุณจบปริญญากฎหมาย

538
00:33:19,038 --> 00:33:21,958
คุณแต่งตัวดีกว่าผมเยอะ

539
00:33:22,041 --> 00:33:24,877
แต่เช้านี้เราก็ทำหน้าที่เหมือนๆ กัน

540
00:33:24,961 --> 00:33:26,879
ถ้าคุณพร้อม ผมก็พร้อม

541
00:33:26,963 --> 00:33:28,423
งั้นก็มาลุยกันเลย"

542
00:33:28,506 --> 00:33:29,799
(ลูกชาย เพื่อนร่วมงาน ชายผู้มีปัญหา)

543
00:33:29,882 --> 00:33:32,385
ณ จุดนี้ ผมมีคำถามมากกว่าคำตอบ

544
00:33:32,468 --> 00:33:33,553
คุณแมคมอร์โรว์เป็นใคร

545
00:33:33,636 --> 00:33:36,305
ทำไมเขาไปดื่มเหล้ากับเด็กในสวน

546
00:33:36,389 --> 00:33:40,268
สื่อพยายามเล่าเรื่องว่าไอริชเป็นคนวิตถาร

547
00:33:40,768 --> 00:33:44,063
สื่อเสนอภาพที่ไม่จริงของไมเคิล

548
00:33:44,147 --> 00:33:47,233
เหตุผลที่เขาชอบดื่มกลางคืนในสวน

549
00:33:47,316 --> 00:33:50,445
กับกลุ่มเพื่อนที่ส่วนใหญ่อายุน้อย ยังไม่ทราบแน่ชัด

550
00:33:50,528 --> 00:33:53,114
แต่ที่แน่ชัดคือมันทำให้เขาจบชีวิตลง

551
00:33:53,197 --> 00:33:54,866
คำอธิบายที่ชัดที่สุด

552
00:33:54,949 --> 00:33:57,577
ถ้าคุณเห็นผู้ชายอายุ 44 ปี

553
00:33:57,660 --> 00:34:01,956
กินเหล้ากับเด็กอายุ 15 สองคน
ตอนกลางคืนในเซ็นทรัลพาร์ก

554
00:34:02,040 --> 00:34:05,585
การจะสร้างภาพแบบนั้นมันก็ไม่ยากเกินไปนัก

555
00:34:05,668 --> 00:34:08,671
จากนั้น แมคมอร์โรว์ไปพบ
วัยรุ่นทั้งสองใกล้ทะเลสาบ

556
00:34:08,755 --> 00:34:10,673
อาจจะมีการจีบอับเดลา

557
00:34:10,757 --> 00:34:14,927
ซึ่งทำให้วาสเกซ แฟนของเธอโกรธจนใช้มีด

558
00:34:15,720 --> 00:34:19,724
ผมคิดว่าการคาดเดาทำให้ย่าเจ็บปวด

559
00:34:19,807 --> 00:34:23,978
กับญาติคนอื่นๆ เพราะมันไม่ใช่ความจริง

560
00:34:24,604 --> 00:34:25,688
เราอยากทำให้…

561
00:34:25,772 --> 00:34:29,901
เขาถูกจดจำด้วยความเคารพ มีศักดิ์ศรี

562
00:34:29,984 --> 00:34:31,569
เพราะนั่นคือสิ่งที่เขาคู่ควร

563
00:34:31,652 --> 00:34:34,489
(งานศพผู้ตาย หวั่นเสียชื่อเสียง)

564
00:34:34,572 --> 00:34:37,158
เราไม่พบอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเขาเลยที่บ่งชี้

565
00:34:37,241 --> 00:34:39,285
ว่าเขาจะทำเรื่องเลวร้ายกับคนอื่นได้

566
00:34:39,368 --> 00:34:44,332
ที่จริงเขาเป็นคนใจดี ดีกับทุกคนที่เขาได้เจอ

567
00:34:44,415 --> 00:34:45,374
สุดๆ เลยล่ะ

568
00:34:45,458 --> 00:34:47,919
และในกรณีเจาะจงนี้

569
00:34:48,002 --> 00:34:50,546
คำบรรยายที่ว่าเขาอยู่ผิดที่ผิดเวลา

570
00:34:50,630 --> 00:34:52,882
มันก็ถูกเผงเลย

571
00:34:58,221 --> 00:35:03,309
รูปคดีเอาผิดคริสหนาแน่นกว่าเพราะมีด

572
00:35:03,392 --> 00:35:05,937
นั่นคือหลักฐานชิ้นที่ดีที่สุดในคดีนี้

573
00:35:06,437 --> 00:35:08,940
เรารู้ว่ามีดคืออาวุธก่อเหตุ

574
00:35:09,023 --> 00:35:11,943
เรารู้สึกว่าเราพิสูจน์ได้จนสิ้นสงสัย

575
00:35:12,610 --> 00:35:14,195
ว่าคริสโตเฟอร์เป็นคนใช้มีด

576
00:35:15,905 --> 00:35:20,034
แต่เรารู้สึกมั่นใจน้อยกว่า
กับการพิสูจน์ความผิดของแดฟนี

577
00:35:20,118 --> 00:35:23,371
ถึงแม้ว่าจะมีหลักฐานแวดล้อมมากมาย

578
00:35:23,454 --> 00:35:25,414
ที่บอกชัดเจนว่าเธออยู่ในที่เกิดเหตุ

579
00:35:26,499 --> 00:35:30,878
ลูกขุนก็ต้องโยงข้ามขั้นสักหน่อย

580
00:35:30,962 --> 00:35:35,258
รูปคดีนี้เอาผิดได้ยากกว่าคริสโตเฟอร์

581
00:35:35,967 --> 00:35:39,053
แล้วเราก็ได้เซอร์ไพรส์ครั้งใหญ่

582
00:35:40,596 --> 00:35:42,181
(สำนักงานอัยการเขตนิวยอร์ก)

583
00:35:42,265 --> 00:35:47,436
นายบราฟแมนติดต่อมา
ที่สำนักงานอัยการในฐานะทนายของแดฟนี

584
00:35:47,520 --> 00:35:49,647
เขาบอกว่า "ผมคุยกับลูกความมา

585
00:35:49,730 --> 00:35:53,609
เธออยากขอเข้าให้ปากคำกับอัยการ"

586
00:35:53,693 --> 00:35:57,446
เหตุผลของเบนคือ "ผมว่าพวกคุณได้ข้อมูลผิด

587
00:35:57,530 --> 00:36:00,992
จริงๆ เธอเป็นพยาน ไม่ใช่จำเลย

588
00:36:01,075 --> 00:36:03,369
ผมจะพาเธอไปให้ปากคำกับอัยการ"

589
00:36:03,452 --> 00:36:04,537
นั่นคือข้อตกลง

590
00:36:05,246 --> 00:36:08,249
ที่ทนายจำเลยจะพาลูกความ

591
00:36:08,332 --> 00:36:11,544
แล้วลูกความก็พูดได้อย่างอิสระ

592
00:36:11,627 --> 00:36:14,463
ทุกอย่างที่คุณพูดใช้เอาผิดคุณได้

593
00:36:14,547 --> 00:36:16,883
เว้นแต่คุณจะขึ้นให้การในศาล

594
00:36:16,966 --> 00:36:19,969
แล้วให้การต่างไปจากที่คุยกันไว้

595
00:36:21,971 --> 00:36:24,223
เราก็เลยพาเธอมาที่สำนักงานอัยการ

596
00:36:25,850 --> 00:36:27,977
แดฟนีอธิบายว่าคืนนั้น

597
00:36:28,060 --> 00:36:31,480
เธอกับวาสเกซเล่นสเกตไปเจอกลุ่มนี้

598
00:36:31,564 --> 00:36:35,026
ที่ไมเคิลชอบสุงสิงด้วยตอนกลางคืน
กำลังกินเหล้าอยู่ในสวน

599
00:36:36,110 --> 00:36:41,115
ไม่นานจากนั้น
ตำรวจก็ขี่มอเตอร์ไซค์มาทำให้กลุ่มนั้นวงแตก

600
00:36:41,199 --> 00:36:44,410
ทุกคนก็เลยกระจายไปคนละทิศละทาง

601
00:36:46,245 --> 00:36:51,834
แดฟนีกับคริสขนเบียร์ไป ไมเคิลตามเบียร์มา

602
00:36:52,877 --> 00:36:57,298
พวกเขาไปที่ศาลาเล็กๆ ริมทะเลสาบ

603
00:36:58,466 --> 00:37:01,219
พวกเขานั่งดื่มเบียร์ที่เหลือตรงนั้น

604
00:37:02,053 --> 00:37:03,888
ถึงจุดหนึ่ง

605
00:37:03,971 --> 00:37:06,390
แดฟนีกับคริส

606
00:37:09,227 --> 00:37:13,189
ก็ตัดสินใจว่าจะแก้ผ้าลงน้ำ

607
00:37:16,651 --> 00:37:19,028
ตอนขึ้นมาจากน้ำ ทั้งคู่หนาวแทบแข็ง

608
00:37:20,738 --> 00:37:23,616
คำอธิบายของเธอคือ

609
00:37:26,202 --> 00:37:28,496
ไมเคิลเห็นเธอหนาวสั่น

610
00:37:29,038 --> 00:37:32,875
แล้วใช้แขนโอบเธอเพื่อช่วยให้อุ่น

611
00:37:32,959 --> 00:37:34,210
แล้วคริสก็สติหลุด

612
00:37:38,923 --> 00:37:44,470
เพราะเขาคิดว่าไมเคิลจะทำมิดีมิร้ายกับแดฟนี

613
00:37:45,596 --> 00:37:49,058
เขาชักมีดออกมา แล้วก็เริ่มแทงเขา

614
00:37:57,066 --> 00:38:00,778
เธอบอกว่า "คริสโตเฟอร์ทำ เขาทำทุกอย่าง

615
00:38:00,861 --> 00:38:01,904
หนูเป็นพยาน"

616
00:38:02,655 --> 00:38:06,742
ถ้าเป็นความจริง
เธอก็เป็นประจักษ์พยานในเหตุฆาตกรรม

617
00:38:06,826 --> 00:38:09,161
ข้อหาของเธอก็น่าจะถูกถอนฟ้อง

618
00:38:10,496 --> 00:38:12,498
คดีของเธอก็จะจบแค่นั้น

619
00:38:13,541 --> 00:38:16,002
แต่ผมยังไม่พอใจ

620
00:38:18,337 --> 00:38:21,173
แดฟนีเกิดมาแทบจะ…

621
00:38:21,841 --> 00:38:24,593
คิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนทั้งโลก

622
00:38:25,177 --> 00:38:28,806
คิดว่าตัวเองสำคัญที่สุดในทุกห้องที่เธอเข้าไป

623
00:38:28,889 --> 00:38:33,561
ผมมั่นใจว่าเธอคิดว่า
ตัวเองจะฉลาดกว่า ตัวเองจะพูดได้

624
00:38:33,644 --> 00:38:36,856
เพราะทุกคนก็ทำแบบนั้น
ทุกคนคิดว่าจะพูดจนตัวเองรอดได้

625
00:38:36,939 --> 00:38:38,816
เราชอบพวกแบบนี้ที่สุด

626
00:38:38,899 --> 00:38:40,818
"พูดไปเลยนะ พูดไปเรื่อยๆ"

627
00:38:40,901 --> 00:38:44,363
ผมอยากคอยคุมเธอไว้

628
00:38:44,447 --> 00:38:47,616
ผมบอกว่ามีหลักฐานกายภาพ
ที่จะยืนยันคำให้ัการของเธอได้

629
00:38:47,700 --> 00:38:51,871
แล้วผมก็บอกว่า "ผมอยากรู้ว่าจะโอเคไหม

630
00:38:51,954 --> 00:38:55,458
ถ้าเราจะนัดเธอมาคุยอีกสองสามครั้ง

631
00:38:55,541 --> 00:38:57,376
มีเรื่องสองเรื่องที่ผมอยากสืบให้กระจ่าง"

632
00:38:57,460 --> 00:38:59,587
บราฟแมนก็บอกว่า "ครับ ไม่มีปัญหา"

633
00:38:59,670 --> 00:39:01,505
เขาคิดว่าคดีนี้จบแล้ว

634
00:39:01,589 --> 00:39:04,759
แล้วเราก็เรียกเธอมาสอบปากคำเพิ่มเติม

635
00:39:04,842 --> 00:39:07,678
เขาส่งทนายรุ่นน้องจากบริษัทมา

636
00:39:08,679 --> 00:39:10,598
ร็อบมีบางอย่างในตัวเขา

637
00:39:11,390 --> 00:39:12,725
เขาแทบจะเหมือนพ่อ

638
00:39:13,851 --> 00:39:17,563
เขาน่าไว้ใจ หลายคนยอมคุยกับเขา

639
00:39:17,646 --> 00:39:21,734
ตอนที่ร็อบ มูนีย์คุยกับแดฟนี อับเดลา

640
00:39:22,401 --> 00:39:24,070
พวกเขาสานสัมพันธ์กัน

641
00:39:24,153 --> 00:39:25,446
เขาเก่งเรื่องนี้มาก

642
00:39:28,032 --> 00:39:30,785
ผมถามเธอว่า "ฉันมีคำถาม

643
00:39:31,410 --> 00:39:33,537
ฉันกังวลนิดหน่อยเรื่องรอยช้ำ"

644
00:39:33,621 --> 00:39:35,915
ผมเอารูปออกมาจากแฟ้ม

645
00:39:35,998 --> 00:39:39,627
ที่เห็นชัดว่ามีรอยช้ำกลมๆ เป็นลวดลายชัดเจน

646
00:39:39,710 --> 00:39:41,629
อยู่ที่ขาด้านหลัง แล้วถามว่า

647
00:39:42,713 --> 00:39:44,715
"เธอคิดว่านี่คืออะไร"

648
00:39:45,299 --> 00:39:48,552
เธอทำท่าอายๆ อยู่นิดหนึ่ง แล้วก็บอกว่า "อืม"

649
00:39:48,636 --> 00:39:52,890
เธอพลิกรูปดู มองแล้วก็ลังเล

650
00:39:52,973 --> 00:39:55,851
แล้วทนายก็ยื่นมือมาตบไหล่ บอกว่า

651
00:39:55,935 --> 00:40:00,439
"ไม่เป็นไร บอกเขาไปเถอะ"
ผมคิดเลย "ขอบใจนะ พวก

652
00:40:00,523 --> 00:40:02,566
คุณช่วยผมได้เยอะเลยนะเนี่ย"

653
00:40:04,652 --> 00:40:08,656
เสร็จแล้วผมก็เปิดกล่อง
หยิบโรลเลอร์เบลดออกมา แล้วถามว่า

654
00:40:09,824 --> 00:40:13,160
"สิ่งนี้ช่วยให้เธอนึกออกบ้างไหม"

655
00:40:15,287 --> 00:40:19,208
แล้วเธอก็เริ่มแสดงออก

656
00:40:19,291 --> 00:40:23,629
ถึงพฤติกรรมแท้จริงบางส่วน

657
00:40:26,590 --> 00:40:28,926
เธอบอกว่า "หนูคิดว่าเขาจะทำร้ายเพื่อนหนู

658
00:40:29,009 --> 00:40:30,010
หนูเลยถีบเขา"

659
00:40:30,886 --> 00:40:34,807
ผมก็ "โอเค ฉันเข้าใจ แต่อธิบายหน่อยสิ"

660
00:40:36,976 --> 00:40:40,062
"ก็หนูถีบเขา แล้วเขาก็ล้ม

661
00:40:40,146 --> 00:40:42,731
แล้วคริสก็กระโดดคร่อมเขา แล้วก็แทงเขาต่อ"

662
00:40:42,815 --> 00:40:44,733
ผมก็บอก "โอเค"

663
00:40:44,817 --> 00:40:47,570
แล้วทนายก็บอกว่า "โอเค พอแล้ว"

664
00:40:50,573 --> 00:40:55,077
เธอปฏิเสธไม่ได้แล้วว่าไม่มีส่วนร่วม

665
00:40:55,661 --> 00:40:59,123
เธอทำร้ายร่างกายไมเคิล แมคมอร์โรว์

666
00:40:59,206 --> 00:41:01,459
เธอถีบไมเคิล แมคมอร์โรว์

667
00:41:01,542 --> 00:41:04,170
เธอทำให้เขาป้องกันตัวไม่ได้

668
00:41:05,421 --> 00:41:07,047
ตอนนี้เรามีหลักฐานแล้ว

669
00:41:08,007 --> 00:41:10,551
ผู้ก่อเหตุ ไม่ใช่พยาน

670
00:41:10,634 --> 00:41:11,719
ฆาตกร

671
00:41:19,477 --> 00:41:23,105
เรารู้จากหลักฐานแวดล้อมทั้งหมด

672
00:41:23,189 --> 00:41:25,232
ว่าเธอต้องช่วยคริสแน่

673
00:41:26,859 --> 00:41:29,737
ตอนนี้เธอบอกเราเป็นครั้งแรก

674
00:41:29,820 --> 00:41:31,363
ไม่นานหลังจากข้อมูลนั้นออกมา

675
00:41:32,281 --> 00:41:35,409
เราก็ทำข้อตกลงรับผิดให้แดฟนี อับเดลา

676
00:41:35,493 --> 00:41:38,954
วัยรุ่นที่ต้องคดีแทงโหดในเซ็นทรัลพาร์ก

677
00:41:39,038 --> 00:41:42,208
ทำข้อตกลงยอมรับผิดกับอัยการในข้อหาฆ่าคนตาย

678
00:41:42,291 --> 00:41:45,419
แดฟนี อับเดลาวัย 16 ปี ขอโทษที่มีส่วนร่วม

679
00:41:45,503 --> 00:41:48,422
กับคดีฆาตกรรมและหั่นศพ
ไมเคิล แมคมอร์โรว์เมื่อปีก่อน

680
00:41:48,506 --> 00:41:49,882
ข้อตกลงรับผิดไม่ได้บังคับ

681
00:41:49,965 --> 00:41:52,885
ว่าเธอต้องให้การเอาผิดแฟนเก่า
คริสโตเฟอร์ วาสเกซ

682
00:41:52,968 --> 00:41:54,887
เขาต้องข้อหาว่าเป็นผู้แทง

683
00:41:54,970 --> 00:41:57,556
(วัยรุ่นยอมรับผิดคาน้ำตาแม่)

684
00:42:00,226 --> 00:42:01,602
แดฟนีจะยอมรับผิด

685
00:42:01,685 --> 00:42:05,856
เธอจะรับโทษสูงสุดตามข้อกล่าวหา

686
00:42:06,482 --> 00:42:09,860
แต่จะไม่ขึ้นให้การในศาล
เพื่อเอาผิดคริส วาสเกซ

687
00:42:11,820 --> 00:42:15,699
เราร่วมมือกับสำนักงานอัยการ
อย่างใกล้ชิด เขาบอกว่า

688
00:42:15,783 --> 00:42:19,370
"นี่คือดีที่สุดที่เราทำได้"
เรามีหลักฐานเอาผิดผู้ชาย

689
00:42:19,453 --> 00:42:21,539
เรามีรูปคดีแน่นหนา

690
00:42:21,622 --> 00:42:23,999
แต่ผู้หญิง หลักฐานมาช้ามาก

691
00:42:24,083 --> 00:42:25,626
ถ้าเราขึ้นศาลด้วยเท่านี้

692
00:42:25,709 --> 00:42:28,504
เราก็ไม่แน่ใจว่าจะเอาผิดได้หรือเปล่าด้วยซ้ำ

693
00:42:28,587 --> 00:42:30,297
ผมอยากจะขอร้องว่า…

694
00:42:30,381 --> 00:42:34,176
เดือนมีนาคม ปี 1998 แดฟนีขึ้นศาล

695
00:42:34,843 --> 00:42:39,014
เธอยอมรับผิดข้อหาที่เรียกว่า
"ฆ่าคนตายโดยเจตนาทำร้าย"

696
00:42:39,098 --> 00:42:40,683
ฆ่าคนตายโดยเจตนาทำร้าย

697
00:42:40,766 --> 00:42:43,185
แตกต่างจากฆาตกรรมโดยเจตนา

698
00:42:43,269 --> 00:42:45,646
ซึ่งเป็นข้อหาเดิมที่ตั้งไว้

699
00:42:46,188 --> 00:42:48,774
เพราะไม่จำเป็นต้องมีเจตนาในการฆ่า

700
00:42:49,650 --> 00:42:53,821
ข้อหาที่เธอรับผิดคือเจตนาทำร้ายร่างกาย

701
00:42:53,904 --> 00:42:55,364
ต่อไมเคิล แมคมอร์โรว์

702
00:42:58,784 --> 00:43:01,328
เธอยอมรับผิดข้อหาฆ่าคนตายโดยเจตนาทำร้าย

703
00:43:02,121 --> 00:43:05,207
เธอสารภาพในศาลว่าเธอทำอะไร

704
00:43:05,916 --> 00:43:08,669
ที่ทำให้เธอมีความผิดตามข้อกล่าวหา

705
00:43:08,752 --> 00:43:11,922
แล้วเธอก็ยอมรับโทษจำคุกสามถึงเก้าปี

706
00:43:19,597 --> 00:43:22,558
เดือนพฤศจิกายน ปี 1998 เราเริ่มการไต่สวน

707
00:43:23,434 --> 00:43:26,520
นี่เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของผม
ที่ร็อบขึ้นให้การในศาล

708
00:43:26,604 --> 00:43:28,647
ร็อบมาขึ้นศาล

709
00:43:28,731 --> 00:43:32,901
เขาใส่แจ็กเก็ตกีฬา
แล้วก็มีเข็มกลัดเกรตฟูลเดดติดที่อกเสื้อ

710
00:43:33,861 --> 00:43:37,865
ส่วนผมก็เป็นผู้ช่วยอัยการเขตวัยหนุ่มหน้าเครียด

711
00:43:37,948 --> 00:43:39,950
บอกว่า "ร็อบ ชุดนี้ไม่เหมาะสมนะ

712
00:43:40,034 --> 00:43:42,161
คุณต้องถอดเข็มกลัดเกรตฟูลเดด"

713
00:43:42,244 --> 00:43:44,496
ผมบอกว่า "ไม่มีทาง"

714
00:43:44,580 --> 00:43:48,125
ผมก็บอก "ช่วยถอดเถอะ
คุณทำแบบนี้ในศาลไม่ได้

715
00:43:48,208 --> 00:43:51,503
คุณจะติดหัวกะโหลกโดนฟ้าผ่าขึ้นให้การไม่ได้"

716
00:43:51,587 --> 00:43:54,423
ผมก็บอก "แย่หน่อยนะ ผมไม่ถอด"

717
00:43:54,506 --> 00:43:57,593
ร็อบบอกว่า "คุณมีสองทางเลือก

718
00:43:59,053 --> 00:44:01,722
ผมจะติดเข็มขึ้นให้การก็ได้

719
00:44:02,306 --> 00:44:04,850
หรือผมจะติดเข็มแล้วไม่ขึ้นให้การก็ได้

720
00:44:05,392 --> 00:44:08,771
แต่จะทางไหน ก็จบด้วยผมติดเข็มกลัด"

721
00:44:10,230 --> 00:44:14,068
ผมคิดอยู่แป๊บนึง
แล้วตอบว่า "คุณขึ้นให้การได้เร็วแค่ไหน"

722
00:44:16,654 --> 00:44:19,156
(ความยุติธรรมอย่างแท้จริง
คือเสาหลักที่มั่นคงที่สุดของรัฐบาลที่ดี)

723
00:44:20,074 --> 00:44:22,743
จำเลยกล่าวเปิดว่า

724
00:44:22,826 --> 00:44:26,413
"สามคนลงทะเลสาบ แต่กลับขึ้นมาแค่สอง

725
00:44:27,289 --> 00:44:31,752
แล้วสองคนนั้นก็ไม่ยอมพูด
คุณไม่มีทางรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในทะเลสาบ"

726
00:44:32,252 --> 00:44:33,837
เพราะถ้าเราไม่มั่นใจ

727
00:44:33,921 --> 00:44:39,927
ว่าใครเป็นคนฟันแทง ต่อสู้

728
00:44:40,010 --> 00:44:44,056
เราก็ต้องไม่สิ้นสงสัยว่าเด็กหนุ่มคนนี้ผิดจริง

729
00:44:45,099 --> 00:44:49,019
มีความกังวลเสมอเวลาหลายคนโทษกันเอง

730
00:44:49,103 --> 00:44:52,147
ว่าคดีนี้จะจบลงโดยไม่บรรลุคำตัดสิน

731
00:44:52,231 --> 00:44:55,401
คณะลูกขุนอาจจะไม่เชื่อทางไหนเลยสักทาง

732
00:44:55,484 --> 00:44:58,195
แล้วจำเลยก็โทษแดฟนีจริงๆ

733
00:44:58,904 --> 00:45:02,408
ว่าเธอก็อาจมีส่วนกับคดีนี้

734
00:45:02,491 --> 00:45:06,745
แต่ผมคิดว่ากลยุทธ์โดยรวมคือ "เราไม่รู้จริงๆ

735
00:45:06,829 --> 00:45:11,208
ถ้าคุณไม่รู้ คุณก็เอาผิดลูกความผมไม่ได้"

736
00:45:13,335 --> 00:45:17,297
ในทุกคดี จะมีช่วงเวลาหนึ่ง

737
00:45:17,381 --> 00:45:20,968
ที่คณะลูกขุนมองเห็นภาพ

738
00:45:21,051 --> 00:45:25,264
คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าทำสิ่งที่ถูกกล่าวหา

739
00:45:25,347 --> 00:45:30,227
ผมคิดไม่ออกเลยว่าลูกขุนทั้ง 12 ท่าน

740
00:45:30,310 --> 00:45:34,523
จะมองเห็นภาพคริส วาสเกซ
ก่อคดีสยองแบบนั้นได้

741
00:45:37,860 --> 00:45:40,362
ตอนคณะลูกขุนออกไปพิจารณา

742
00:45:40,446 --> 00:45:41,947
เรารอ…

743
00:45:42,698 --> 00:45:47,035
ความยุติธรรมมาเกือบปีครึ่งแล้ว

744
00:45:48,078 --> 00:45:51,248
ครอบครัวเรากังวล ซึ่งก็เข้าใจได้

745
00:45:51,874 --> 00:45:52,958
ยิ่งคดีดำเนินไปนาน

746
00:45:53,041 --> 00:45:56,378
ก็ยิ่งดูเหมือนจะไม่สิ้นสงสัย
ในความผิดของคริสโตเฟอร์

747
00:45:57,921 --> 00:46:01,341
คณะลูกขุนพิจารณาอยู่ น่าจะสองวันได้

748
00:46:01,967 --> 00:46:05,804
แล้วกลับมาพร้อมมติ
"ไม่มีความผิด" ฐานฆาตกรรมโดยเจตนา

749
00:46:06,346 --> 00:46:08,307
"มีความผิด" ฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาทำร้าย

750
00:46:10,684 --> 00:46:16,356
แทบจะเป็นความผิดและโทษเดียวกัน
กับแดฟนี อับเดลาเลย

751
00:46:18,025 --> 00:46:21,862
ผมรู้สึกเหมือนเป็นการประนีประนอม

752
00:46:25,741 --> 00:46:26,992
คณะลูกขุนร้องไห้

753
00:46:28,243 --> 00:46:29,244
ร้องไห้เลย

754
00:46:29,328 --> 00:46:32,581
เพราะพวกเขามองครอบครัวไอริช

755
00:46:33,499 --> 00:46:38,045
ครอบครัวแมคมอร์โรว์เจ็บปวด
เพราะรู้ว่าเขาทรมานแค่ไหน

756
00:46:38,128 --> 00:46:41,423
พวกเขาไม่คิดว่าได้รับความยุติธรรม

757
00:46:41,507 --> 00:46:43,091
(เด็กหนุ่ม 16 มีความผิด)

758
00:46:43,175 --> 00:46:45,010
ผมโกรธผลตัดสินมากๆ

759
00:46:45,093 --> 00:46:47,471
(พี่ชายจวกลูกขุนปอดแหก
ลูกขุนฉุนอับเดลาโดดศาล)

760
00:46:47,554 --> 00:46:50,015
แทง 38 แผลไม่ใช่พลั้งมือฆ่าหรอก

761
00:46:50,098 --> 00:46:55,103
(แค่โทษสถานเบา)

762
00:46:58,774 --> 00:47:01,777
คณะลูกขุนคงไม่คิดว่าเด็กอายุแค่นั้น

763
00:47:01,860 --> 00:47:06,698
ควรถูกตราหน้าเป็นฆาตกรไปตลอดชีวิต

764
00:47:06,782 --> 00:47:09,117
ผมเชื่อในการทำตามกฎหมายจริงๆ

765
00:47:10,118 --> 00:47:14,540
แต่กฎหมายก็ซับซ้อน เพราะมนุษย์มีส่วนเกี่ยวข้อง

766
00:47:14,623 --> 00:47:17,417
เมื่อมนุษย์มีส่วนเกี่ยวข้อง
อารมณ์ความรู้สึกย่อมมีผล

767
00:47:18,794 --> 00:47:22,673
คดีส่วนใหญ่ สิ่งที่เราสนใจคือปริศนา

768
00:47:23,257 --> 00:47:24,675
"ใครทำสิ่งนี้"

769
00:47:25,884 --> 00:47:28,887
ในคดีนี้ มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย

770
00:47:28,971 --> 00:47:32,599
เรารู้ว่าใครทำ แต่ทำไม

771
00:47:32,683 --> 00:47:34,726
เรียกว่า "สองรวมเป็นหนึ่ง" ก็ได้

772
00:47:35,227 --> 00:47:39,398
ที่ทั้งสองคนรวมความบ้ากัน

773
00:47:39,481 --> 00:47:41,817
กลายเป็นหนึ่งเครื่องจักรสังหาร

774
00:47:43,235 --> 00:47:46,321
หรือแค่ทำสนุกๆ

775
00:47:47,865 --> 00:47:50,325
ทำไม

776
00:47:51,285 --> 00:47:53,370
นั่นคือสิ่งที่ทำให้เราคิดจนเป็นบ้า

777
00:47:54,580 --> 00:47:56,582
ไม่มีทางรู้แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้น

778
00:47:56,665 --> 00:47:58,542
เพราะมีคนอยู่สามคน หนึ่งคนตาย

779
00:47:59,126 --> 00:48:02,129
นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น
เวลาคนบอกว่า "ไปไขคดีซะ" ผมถึงบอกว่า

780
00:48:02,212 --> 00:48:03,630
"ไม่ คำนี้ไม่เหมาะเลย"

781
00:48:03,714 --> 00:48:07,134
การไขคดีคือการรู้ว่าจริงๆ เกิดอะไรขึ้น

782
00:48:07,217 --> 00:48:09,177
หลายๆ ครั้ง เราก็ไม่รู้

783
00:48:09,261 --> 00:48:11,388
แน่นอนว่าเราสันนิษฐานได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

784
00:48:11,471 --> 00:48:13,432
เราได้ดูสิ่งที่หลักฐานบางส่วน

785
00:48:13,515 --> 00:48:16,476
ชี้นำให้เราคิดว่านี่คือข้อสรุปที่สมเหตุสมผล

786
00:48:16,560 --> 00:48:19,396
แต่ถ้าไม่มีคำบอกเล่า มันก็เป็นไปไม่ได้

787
00:48:30,157 --> 00:48:32,117
(เดือนมกราคม ปี 2004
เกือบเจ็ดปีหลังการตัดสิน)

788
00:48:32,200 --> 00:48:34,369
"นักฆ่าหน้าเด็กแห่งเซ็นทรัลพาร์ก"

789
00:48:34,453 --> 00:48:36,747
ออกจากเรือนจำคืนนี้ หลังผ่านไปเกือบเจ็ดปี

790
00:48:36,830 --> 00:48:39,207
อับเดลาที่อายุ 21 แล้ว
ถูกปล่อยตัวไปเมื่อวันศุกร์

791
00:48:39,291 --> 00:48:42,753
ส่วนแฟนเก่า วาสเกซวัย 22 ปี
ถูกปล่อยตัวไปเมื่อเช้า

792
00:48:42,836 --> 00:48:45,964
เงื่อนไขการปล่อยตัวคือทั้งสองคนถูกห้ามพบกัน

793
00:48:50,802 --> 00:48:54,890
ชีวิตน้องชายผมมีค่ามากกว่าคุกหกปีเยอะ

794
00:48:57,100 --> 00:48:59,770
ฉันไม่รู้สึกว่าความยุติธรรมบังเกิด

795
00:49:00,812 --> 00:49:03,815
ฉันรู้ว่านี่คือระบบ นี่คือกฎหมาย พวกเขาเป็นเด็ก

796
00:49:03,899 --> 00:49:05,317
นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น

797
00:49:06,818 --> 00:49:09,112
แต่มันรู้สึกไม่ยุติธรรมเลย

798
00:49:11,949 --> 00:49:13,033
ไม่ยุติธรรมเลยสักนิด

799
00:49:16,912 --> 00:49:19,539
หลายปีต่อมา แดฟนี
ระหว่างที่ปล่อยตัวโดยคุมประพฤติ

800
00:49:19,623 --> 00:49:20,832
ก็ละเมิดเงื่อนไขปล่อยตัว

801
00:49:22,084 --> 00:49:23,835
เธออยู่ในบ้านพักอดีตนักโทษ

802
00:49:23,919 --> 00:49:27,923
แล้วก็ไปทำร้ายร่างกายผู้อยู่อาศัยอีกคน

803
00:49:28,006 --> 00:49:32,803
แล้วก็กลับไปรับโทษเต็มเก้าปี

804
00:49:33,303 --> 00:49:36,431
คริสออกมาหลังรับโทษหกปี

805
00:49:37,182 --> 00:49:41,561
ผมไม่ได้ข่าวว่าเขาทำอะไร
ที่เป็นการก่อความผิดซ้ำเลย

806
00:49:41,645 --> 00:49:43,230
ตลอดหลายปีนับจากนั้น

807
00:49:49,611 --> 00:49:53,824
มันเป็นประสบการณ์ที่ยากมาก
ทั้งในแง่ส่วนตัวและการงาน

808
00:49:54,408 --> 00:49:58,662
นี่เป็นคดีที่ประหลาด สะเทือนอารมณ์

809
00:49:58,745 --> 00:50:00,205
ความรู้สึกเหล่านั้นมันตราตรึง

810
00:50:03,250 --> 00:50:05,627
หนึ่งในเรื่องดีๆ จากคดีนั้น

811
00:50:05,711 --> 00:50:07,838
คือการที่ผมได้รู้จักร็อบ มูนีย์

812
00:50:07,921 --> 00:50:12,592
ตอนนั้นผมไม่รู้ แต่เราเพิ่งวอร์มอัปเท่านั้น

813
00:50:23,186 --> 00:50:25,355
(ปี 2004)

814
00:50:27,274 --> 00:50:29,776
(ปี 2009)

815
00:50:32,320 --> 00:50:33,613
(ตอนต่อไป)

816
00:50:33,697 --> 00:50:36,867
แปดโมงเช้า โทรศัพท์ดังจนสายไหม้

817
00:50:36,950 --> 00:50:41,121
ทุกคนพูดเรื่องแม่บ้านหายตัวไป

818
00:50:41,204 --> 00:50:44,249
ในย่านการเงินชื่อเอริดาเนีย

819
00:50:44,332 --> 00:50:48,420
เพื่อนร่วมงานบอกว่า
เธอกินมื้อค่ำกับพวกเขาระหว่างเข้ากะทุกวัน

820
00:50:48,503 --> 00:50:51,506
แต่ได้เจอเธอครั้งสุดท้ายประมาณสองทุ่ม

821
00:50:51,590 --> 00:50:53,133
แล้วก็ไม่มีใครพบเห็นเธออีกเลย

822
00:50:54,426 --> 00:50:58,013
แน่นอนว่าการค้นอาคารหลังนั้นเป็นงานยาก

823
00:50:58,096 --> 00:51:02,434
ไม่ว่าจะหาใครหรืออะไร
เพราะมันสูงตั้ง 26 ชั้น

824
00:51:03,477 --> 00:51:04,978
กล้องจับภาพเธอไม่ได้อีกเลย

825
00:51:05,062 --> 00:51:08,023
เธอไม่ได้ออกจากลิฟต์ ณ เวลาไหนเลย

826
00:51:08,106 --> 00:51:09,816
ไม่มีใครเห็นเธอออกจากอาคาร

827
00:51:12,319 --> 00:51:13,320
เธออยู่ที่ไหน

828
00:51:13,904 --> 00:51:17,282
เราค้นทุกซอกทุกมุมของตึก ตั้งแต่ชั้นบนยันชั้นล่าง

829
00:51:17,365 --> 00:51:19,159
แล้วก็หาเธอไม่เจอ

830
00:51:19,951 --> 00:51:24,206
นั่นแปลว่าจากแค่ตึกเลขที่ 2 ถนนเร็กเตอร์

831
00:51:24,289 --> 00:51:27,501
ขอบเขตการสืบสวนทั้งหมดที่จะเกิดขึ้น

832
00:51:27,584 --> 00:51:29,377
กลับกลายเป็นทั่วเมืองนิวยอร์กซิตี

833
00:52:10,585 --> 00:52:15,590
คำบรรยายโดย วรากรณ์ จันทา