1
00:01:01,833 --> 00:01:04,583
(หาย)

2
00:01:04,666 --> 00:01:10,708
(สองชีวิตอิสตันบูล)

3
00:01:16,833 --> 00:01:19,958
น่าสนใจ ยิ่งใหญ่ เพราะงั้น…

4
00:01:22,500 --> 00:01:23,625
ดูเขาสิ

5
00:01:25,833 --> 00:01:28,291
- เพลิน
- ฉันหมุนได้เธอ

6
00:01:28,958 --> 00:01:30,875
ฉันว่านายต้องสนุกขึ้นแน่

7
00:01:30,958 --> 00:01:32,125
พูดความจริงหรือรับคำท้า

8
00:01:32,708 --> 00:01:33,791
พูดความจริง

9
00:01:33,875 --> 00:01:36,583
- เธอเคยมีเซ็กซ์มากี่หน
- ถ้ายัยนี่เคยนับนะ

10
00:01:36,666 --> 00:01:41,291
กล้าดียังไง นายกล้าขนาดนั้นได้ไง
มาถามเรื่องแบบนั้นฉันได้ไง

11
00:01:43,458 --> 00:01:46,250
ล้อเล่นน่ะ
ฉันเคยร่วมรักมากี่ครั้งงั้นเหรอ ลองทายสิ

12
00:01:46,750 --> 00:01:48,375
- ห้า
- เจ็ดสิบสาม

13
00:01:48,458 --> 00:01:50,500
- หนึ่งพัน
- โห

14
00:01:50,583 --> 00:01:54,041
ฉันรู้สึกเป็นเกียรตินะ โดโด้ที่รัก แต่… เอ้อ…

15
00:01:58,833 --> 00:01:59,833
ศูนย์ครั้ง

16
00:02:01,916 --> 00:02:03,500
โอเค บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้

17
00:02:04,250 --> 00:02:05,250
ศูนย์ พวก

18
00:02:06,625 --> 00:02:10,000
เดี๋ยวนะ ฉันแต่งองค์ทรงเครื่อง
ให้เธอออกไปเดตทุกครั้งนั่นเปล่าๆ เหรอ

19
00:02:10,083 --> 00:02:13,250
ฉันแต่งหน้าให้เธอ
เธอบอกฉันด้วยซ้ำว่ามันไปได้สวย

20
00:02:13,333 --> 00:02:17,791
- งั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ
- เพราะอะไรสักอย่าง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

21
00:02:17,875 --> 00:02:21,875
นี่เราเป็นแก๊งเพื่อนแบบไหนกัน
เธอไม่ชอบดนตรีเมทัลได้ไง

22
00:02:21,958 --> 00:02:23,791
- ก็ไม่ชอบ
- แล้วเธอก็ไม่เคยมีเซ็กซ์เหรอ

23
00:02:23,875 --> 00:02:27,208
- โอเค แล้วแต่เลย เชิญเลย
- และนั่นแหละความลับของฉัน

24
00:02:27,291 --> 00:02:29,125
- เซห์ร่าสนิทกับฉันกว่าพวกเธออีก
- ไม่เอาน่า

25
00:02:29,208 --> 00:02:31,000
ฉันว่าฉันทำเต็มที่แล้ว

26
00:02:31,083 --> 00:02:32,583
- ให้ใครหมุน ฉันเหรอ
- ใช่

27
00:02:33,833 --> 00:02:37,166
เอาเลย โอเค พูดความจริงหรือรับคำท้า

28
00:02:37,875 --> 00:02:41,333
- พูดความจริง
- โอ๊ย พูดความจริงกันพอแล้ว!

29
00:02:41,416 --> 00:02:44,458
- บอกว่ารับคำท้าสิ เราจะได้เห็นอะไรบ้าง
- จะถามอะไรล่ะ

30
00:02:45,958 --> 00:02:50,000
ขีดจำกัดของนายในความสัมพันธ์คืออะไร
อะไรที่ทำให้นายทิ้งผู้หญิงคนหนึ่ง

31
00:02:50,500 --> 00:02:53,666
- ฉันจะทิ้งเธอถ้าเธอโกหก
- หุบปากเลย อีตามุกเฝือ

32
00:02:53,750 --> 00:02:57,250
แต่มันจริงนะ
ถ้าเธอโกหกก็จบเลยสำหรับฉัน แค่นั้นแหละ

33
00:02:57,333 --> 00:03:01,416
และปกติสาวผมบลอนด์ก็ไม่ใช่สเป็กฉัน
ฉันชอบผมสีเข้มมากกว่า

34
00:03:01,500 --> 00:03:04,166
ฉันชอบหน้ารูปไข่ น่ารัก

35
00:03:05,000 --> 00:03:06,583
ฉันชอบตาเหมือนตากวาง

36
00:03:07,083 --> 00:03:09,000
- แค่นั้นแหละ
- เขาชอบผู้หญิงชื่อเซห์ร่า

37
00:03:09,083 --> 00:03:10,208
โอเค ฉันจะหมุน

38
00:03:15,541 --> 00:03:16,375
เป็นไงบ้าง

39
00:03:16,458 --> 00:03:17,833
- สบายดี นายล่ะ
- ฉันก็สบายดี

40
00:03:18,625 --> 00:03:20,208
- ถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ
- ได้ค่ะ

41
00:03:20,291 --> 00:03:23,083
ขอบคุณมาก พูดความจริงหรือรับคำท้า

42
00:03:27,458 --> 00:03:30,083
- รับคำท้า
- ขอเสียงปรบมือดังๆ ได้มั้ย

43
00:03:30,166 --> 00:03:31,166
ในที่สุด

44
00:03:34,250 --> 00:03:35,791
- โดดลงทะเล
- อะไรนะ

45
00:03:36,375 --> 00:03:38,625
- โดดลงทะเล
- ฮารุน อย่างี่เง่าสิ

46
00:03:40,500 --> 00:03:41,625
- เธอทำได้
- ไม่เอา

47
00:03:41,708 --> 00:03:43,500
- เอาสิ โดดเลย
- อย่างี่เง่าน่า

48
00:03:43,583 --> 00:03:46,791
- เฮ้ นี่เกมนะ เพื่อนสาว เอาเลย
- ไม่ ไม่มีทาง ไม่เอา

49
00:03:47,333 --> 00:03:48,333
เธอทำได้

50
00:03:51,166 --> 00:03:52,166
ไม่

51
00:03:52,750 --> 00:03:55,708
แต่เราทุกคนสัญญากันไว้ไม่ใช่เหรอ
ว่าจะลงทะเลกันวันนี้

52
00:03:56,791 --> 00:03:58,625
ฉันไม่ได้สัญญาอะไรแบบนั้น

53
00:04:00,041 --> 00:04:03,500
ทำไมล่ะ ว่ายน้ำไม่เป็นเหรอ

54
00:04:06,250 --> 00:04:07,791
ถ้าฉันไม่รู้ล่ะ

55
00:04:09,250 --> 00:04:10,250
เธอจะอยากรู้ไปทำไม

56
00:04:10,750 --> 00:04:15,083
ถ้าไม่รู้ก็ไม่รู้สิ ก็แค่บอกว่าไม่รู้

57
00:05:51,791 --> 00:05:53,833
- สวัสดีครับ
- สวัสดีค่ะ

58
00:05:57,916 --> 00:06:01,500
ขอต้อนรับสู่การสอบพูดภาษาฝรั่งเศส

59
00:06:02,500 --> 00:06:03,500
ขอบคุณค่ะ

60
00:06:09,958 --> 00:06:10,958
สบายดีมั้ยครับ

61
00:06:12,958 --> 00:06:14,625
- สบายดีค่ะ
- ดีแล้ว

62
00:06:15,125 --> 00:06:22,125
ผมจะอัดเสียงคุณ
เราจะได้เอามาประเมินได้ทีหลัง

63
00:06:22,708 --> 00:06:24,750
- ตกลงมั้ยครับ
- ค่ะ ตกลง

64
00:06:24,833 --> 00:06:26,791
เยี่ยม เริ่มกันเลย

65
00:06:34,916 --> 00:06:38,250
เริ่มจากแนะนำตัวก่อนนะครับ
ขอทราบชื่อ นามสกุลคุณด้วย

66
00:06:38,333 --> 00:06:39,500
เนสริน จาเนร์ค่ะ

67
00:06:40,916 --> 00:06:43,583
- คุณเกิดที่ไหนครับ
- ในอมัสยาค่ะ

68
00:06:43,666 --> 00:06:46,291
คุณย้ายมาอิสตันบูลเมื่อไร

69
00:06:46,375 --> 00:06:48,541
- เมื่อ 25 ปีก่อนค่ะ
- นานมากแล้วนะครับ

70
00:06:49,916 --> 00:06:51,291
คุณทำอาชีพอะไร

71
00:06:51,375 --> 00:06:56,958
ฉันเป็นศัลยแพทย์หัวใจและหลอดเลือด
ตอนนี้ฉันไม่ได้ทำงานค่ะ

72
00:06:57,041 --> 00:07:01,791
- ขอถามได้มั้ยครับว่าทำไม
- ฉันลาออกเพื่อจะไปทำงานที่ฝรั่งเศส

73
00:07:03,541 --> 00:07:04,833
คุณก็รู้ว่าคนเขาว่ายังไงกัน

74
00:07:05,333 --> 00:07:08,791
คุณจากเมืองเมืองหนึ่งไปไม่ได้
มันจะติดตามคุณไปตลอด

75
00:07:14,416 --> 00:07:16,000
ฉันว่ามันไม่ยุติธรรมค่ะ

76
00:07:16,083 --> 00:07:18,791
ที่พลเมืองของประเทศโลกที่หนึ่งจะพูดแบบนี้

77
00:07:35,791 --> 00:07:37,541
ผมอยากใช้ชีวิตกับคุณ เนสริน

78
00:07:37,625 --> 00:07:41,125
ผมอยากให้เราแก้ปัญหาของคุณร่วมกัน
ผมอยากอยู่กับคุณ

79
00:07:46,625 --> 00:07:49,166
มีแค่เรื่องเดียวอยู่ในใจผม

80
00:07:51,125 --> 00:07:52,250
คือการอยู่กับคุณ

81
00:07:53,958 --> 00:07:55,583
ขอร้องละ

82
00:07:57,458 --> 00:07:58,625
ยอมให้มันเกิดขึ้นเถอะนะ

83
00:08:02,750 --> 00:08:06,750
ผมรักคุณนะ เนสริน ผมรักคุณ

84
00:08:12,125 --> 00:08:13,291
ผมรักคุณมากจริงๆ

85
00:08:29,375 --> 00:08:30,375
หลุยส์

86
00:08:33,250 --> 00:08:35,375
เราสอบกันต่อได้มั้ยคะ

87
00:09:02,750 --> 00:09:06,541
คุณบอกผมว่าคุณอยากอยู่ฝรั่งเศส ใช่มั้ย

88
00:09:08,250 --> 00:09:12,625
คุณดูเป็นผู้หญิงที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง

89
00:09:13,416 --> 00:09:19,000
คุณมั่นใจขนาดนั้นได้ยังไงว่าคุณ

90
00:09:19,625 --> 00:09:21,791
จะผ่านการสอบครั้งนี้ได้

91
00:09:21,875 --> 00:09:24,125
มันน่าชื่นชมนะ

92
00:09:36,125 --> 00:09:43,000
(อพาร์ตเมนต์แชร์กับผู้หญิง
15,000 ลีรา - เช่า)

93
00:09:44,833 --> 00:09:47,750
สวัสดีค่ะ ฉันโทรมาเรื่องที่ฉันสมัครหอพักไป

94
00:09:47,833 --> 00:09:50,250
คุณบอกว่าจะติดต่อกลับ

95
00:09:57,500 --> 00:09:58,750
งั้นฉันก็ไม่ได้เหรอคะ

96
00:10:03,583 --> 00:10:04,666
เข้าใจค่ะ

97
00:10:08,291 --> 00:10:10,916
มันจะเปลี่ยนอะไรมั้ยคะถ้าฉันไปเอง

98
00:10:12,750 --> 00:10:13,958
ไม่เปลี่ยน โอเคค่ะ

99
00:10:16,458 --> 00:10:18,583
งั้นก็โอเคค่ะ แค่นี้นะคะ โชคดีค่ะ

100
00:10:45,250 --> 00:10:46,791
เธอไม่สบายใจหรือเปล่า

101
00:10:49,416 --> 00:10:50,416
เปล่าค่ะ

102
00:10:51,916 --> 00:10:53,458
- คุณล่ะคะ
- ไม่หรอก

103
00:10:54,708 --> 00:10:55,708
ดีแล้วค่ะ

104
00:11:02,583 --> 00:11:04,916
มีข่าวอะไรเรื่องหอที่เธอพูดถึงมั้ย

105
00:11:07,458 --> 00:11:08,791
ยังไม่แน่นอนค่ะ

106
00:11:10,625 --> 00:11:12,666
แต่เดี๋ยวมันก็ลงตัว ทำไมจะไม่ล่ะคะ

107
00:11:14,416 --> 00:11:18,541
ถ้ามันไม่เป็นงั้นล่ะ เราต้องหาทางออกนะ

108
00:11:21,500 --> 00:11:22,500
ไม่รู้สิคะ

109
00:11:24,708 --> 00:11:27,333
ชีวิตหนูมีแต่ความไม่แน่นอนตลอด

110
00:11:29,083 --> 00:11:32,958
หนูว่าหนูคงต้องเรียนรู้
ที่จะอยู่กับมันแทนที่จะสู้กับมัน

111
00:11:33,750 --> 00:11:34,791
หมายความว่าไง

112
00:11:35,833 --> 00:11:36,833
คือว่า

113
00:11:38,791 --> 00:11:41,166
โลกนี้มีคนอยู่หลายพันล้านคน

114
00:11:42,541 --> 00:11:45,416
หนูไม่ใช่ตัวเอกของโลกนี้

115
00:11:48,083 --> 00:11:52,833
ทุกคนกำลังเจอเรื่องบางอย่าง
อะไรๆ มันจะลงตัวเองด้วยทางไหนสักทาง

116
00:11:54,250 --> 00:11:57,375
พอเราก้าวข้ามภูเขามาได้ลูกหนึ่ง อีกลูกก็โผล่มา

117
00:12:00,000 --> 00:12:01,208
หนูคิดว่างั้นค่ะ

118
00:12:03,166 --> 00:12:06,708
เพราะงั้นเราถึงไม่มีวันรู้แน่ว่าเราเป็นใคร

119
00:12:07,375 --> 00:12:09,083
หรือมองเห็นทางที่เราเดินอยู่

120
00:12:12,500 --> 00:12:14,208
แต่หนูคิดว่านั่นก็ปกติ

121
00:12:15,000 --> 00:12:16,916
- จริง
- จริงค่ะ

122
00:12:19,500 --> 00:12:20,791
เพราะงั้นก็ไม่มีปัญหา

123
00:12:21,666 --> 00:12:23,333
หมายถึงอย่างน้อยก็ตอนนี้น่ะค่ะ

124
00:12:35,291 --> 00:12:37,416
คุณจะรู้ผลสอบเมื่อไรคะ

125
00:12:37,916 --> 00:12:40,416
มันควรออกมาแล้วป่านนี้

126
00:12:43,166 --> 00:12:45,166
หนูแน่ใจว่าคุณสอบผ่าน

127
00:12:46,916 --> 00:12:47,916
หวังว่างั้นนะ

128
00:12:49,625 --> 00:12:50,625
หวังว่างั้นค่ะ

129
00:12:56,500 --> 00:12:58,125
(แอมะซอน
ละครเวทีแนวทดลอง)

130
00:12:58,208 --> 00:12:59,916
- ไง
- ไง

131
00:13:00,000 --> 00:13:01,833
- เราโอเคกันอยู่มั้ย
- โอเค

132
00:13:03,958 --> 00:13:05,958
- โชคดีนะ
- ขอบใจ

133
00:13:09,041 --> 00:13:10,791
เธอไม่ได้ยังติดใจเรื่องเมื่อวานใช่มั้ย

134
00:13:12,208 --> 00:13:13,416
ไม่หรอก

135
00:13:14,916 --> 00:13:16,875
ผมฉันเป็นไงบ้าง ดูดีมั้ย

136
00:13:18,375 --> 00:13:19,375
ดูดีสิ

137
00:13:21,166 --> 00:13:23,416
เธอจะทำยังไงกับผมเธอ

138
00:13:31,958 --> 00:13:37,208
(เขียนบทและกำกับโดยจีฮัน ทัยลัน
แอมะซอน)

139
00:13:38,750 --> 00:13:40,250
- ขอให้สนุกกับละคร
- ขอบคุณ

140
00:14:13,333 --> 00:14:15,208
- เกิดอะไรขึ้น
- ไม่เป็นไร

141
00:14:20,916 --> 00:14:23,208
การแบ่งขั้วไม่เคยทิ้งฉันไป

142
00:14:25,583 --> 00:14:27,750
ฉันไม่รู้ว่าเพราะฉันลังเลเป็นประจำหรือเปล่า

143
00:14:28,333 --> 00:14:30,958
หรือเพราะการค้นหาอยู่ตลอด
ซึ่งขับเคลื่อนด้วยความรู้สึก

144
00:14:31,041 --> 00:14:34,208
ที่ว่าฉันไม่ได้มีชีวิตอยู่จริงๆ
เว้นแต่จะได้สัมผัสสิ่งต่างๆ

145
00:14:35,791 --> 00:14:38,791
แต่ฉันติดอยู่ตรงกลาง
ระหว่างขั้วตรงข้ามกันเหล่านี้ตลอดเวลา

146
00:14:40,833 --> 00:14:42,833
ฉันต้องเลือกอะไรหรือเปล่า

147
00:14:43,750 --> 00:14:44,750
ไม่รู้สิ

148
00:14:46,250 --> 00:14:49,875
ฉันบอกไม่ถูกเลยว่าฉันชื่นชม
คนที่เลือกทางได้มากแค่ไหน

149
00:14:50,458 --> 00:14:53,500
คนที่บอกว่า
"ฉันต้องการแบบนี้ นี่คือเป้าหมายของฉัน"

150
00:14:53,583 --> 00:14:56,291
หรือคนที่บอกว่า "ฉันเกลียดเรื่องนี้ ไม่ ไม่มีวัน"

151
00:14:59,000 --> 00:15:00,291
ฉันรู้สึกเหมือน…

152
00:15:03,458 --> 00:15:04,916
ลิ้นฉันถูกมัดไว้

153
00:15:06,208 --> 00:15:07,833
หัวใจฉันหนักอึ้ง

154
00:15:09,458 --> 00:15:10,541
และสมองฉันก็แข็งทื่อ

155
00:15:13,750 --> 00:15:17,041
มีชื่อเรียกมันด้วยในวรรณกรรม รู้มั้ยคะ

156
00:15:17,708 --> 00:15:20,791
ฉันเป็นผู้ป่วยโรคสองจิตสองใจ
ที่ผ่านการวินิจฉัยและลงทะเบียนแล้ว

157
00:15:21,625 --> 00:15:23,666
สัมผัสความรู้สึกสองแบบที่ขัดแย้งกัน

158
00:15:23,750 --> 00:15:27,750
อารมณ์ ความเชื่อ และความปรารถนา
สองแบบที่ตรงข้ามกันในขณะเดียวกัน

159
00:15:27,833 --> 00:15:30,166
และกระดิกกระเดี้ยไม่ได้

160
00:15:30,250 --> 00:15:32,875
ความสองจิตสองใจคือการไม่สามารถทำอะไรได้

161
00:15:34,333 --> 00:15:39,083
และที่นี่ก็รู้สึกเหมือนก้นทะเล

162
00:15:39,750 --> 00:15:40,958
ไม่มีอากาศ

163
00:15:43,416 --> 00:15:48,541
คุณคงต้องนึกสงสัยสินะ
ไม่ ไม่มีใครบอกฉันหรือตัวละครนี้ให้คลุมผม

164
00:15:49,833 --> 00:15:51,333
งั้นฉันทำไปทำไม

165
00:15:52,500 --> 00:15:54,041
เพราะความรู้สึกทางศาสนาเหรอ

166
00:15:54,583 --> 00:15:57,625
หรือมันเป็นปฏิกิริยา
ตอบโต้สายตาที่มองแม่ฉัน

167
00:15:58,125 --> 00:16:01,333
มันเป็นความรู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียว
กับผู้หญิงที่ให้กำเนิดฉันหรือเปล่า ไม่รู้สิ

168
00:16:03,791 --> 00:16:05,875
แต่ต่อให้ฉันรู้คำตอบนั่น…

169
00:16:09,458 --> 00:16:11,625
มันก็ไม่ใช่ข้ออ้างสำหรับสายตาแบบนั้นของพวกคุณ

170
00:16:14,083 --> 00:16:15,625
อย่าลืมเรื่องนั้นเด็ดขาด

171
00:16:20,708 --> 00:16:23,000
ตอนนั้นเป็นวันแรกที่ฉันมาอิสตันบูล

172
00:16:25,375 --> 00:16:27,791
วันนั้นฉันไม่อยากคลุมตัวเองเลย

173
00:16:29,666 --> 00:16:31,708
ฉันไม่ได้วางแผนไว้จริงๆ หรอก

174
00:16:32,541 --> 00:16:35,416
มันเป็นเจตจำนงที่ไม่รู้สาเหตุ

175
00:16:35,500 --> 00:16:39,291
และบางครั้งคนเราก็ตัดสินใจได้
ถึงแม้จะสับสนมาก

176
00:16:40,541 --> 00:16:43,791
บางทีฉันอาจกลัวว่าจะถูกจัดหมวดหมู่

177
00:16:44,291 --> 00:16:48,458
ถูกตัดสิน ติดป้าย
และฝังในความคิดใครบางคนแบบไม่มีทางกู้คืน

178
00:16:51,041 --> 00:16:53,291
เพราะที่จริงแล้วฉันเป็นคนล่องลอย

179
00:16:54,708 --> 00:16:55,916
เหมือนลูกโป่ง

180
00:16:57,208 --> 00:17:01,916
ลูกโป่งมีอากาศอยู่ข้างใน
แต่ไม่มีใครเห็นหรือสนใจมัน

181
00:17:02,916 --> 00:17:04,458
คนเขามองแค่ภายนอกเท่านั้น

182
00:17:05,916 --> 00:17:08,916
ฉันเลยกลัวว่าจะติดอยู่ในภาพลักษณ์แบบนั้น

183
00:17:10,166 --> 00:17:13,041
ฉันอยากถูกมองแบบไม่ผ่านฟิลเตอร์
เหมือนกับทุกๆ คน

184
00:17:13,125 --> 00:17:15,250
เท่ากับที่ทุกๆ คนอยากให้เป็น

185
00:17:16,791 --> 00:17:19,041
ฉันเลยสร้างพื้นที่สองแห่งให้ตัวเอง

186
00:17:21,333 --> 00:17:24,541
และฉันก็พูดไม่ได้ว่าฉันไม่ละอายใจ
เพราะฉันละอายใจมาก

187
00:17:26,250 --> 00:17:29,208
เพื่อจะหาจุดร่วมกับโลกภายนอก

188
00:17:29,291 --> 00:17:32,500
ฉันรื้อหินกั้นกลางบางส่วนออก
ด้วยเจตนาอันกังวล

189
00:17:34,791 --> 00:17:37,458
และตอนนี้เมื่อมองย้อนกลับไป

190
00:17:39,458 --> 00:17:41,208
ฉันก็กลายเป็นคนโดดเดี่ยว

191
00:17:43,166 --> 00:17:46,791
และฉันก็ไม่รู้อีกต่อไปแล้วด้วย
ว่าฉันอยากเติบโตในดินแบบไหน

192
00:17:48,291 --> 00:17:49,500
อย่างเดียวที่ฉันรู้ก็คือ

193
00:17:51,166 --> 00:17:52,708
การเที่ยวท่องไปในตัวฉันเอง

194
00:17:53,958 --> 00:17:55,541
ตั้งใจฟังคำพูด

195
00:17:58,958 --> 00:18:01,166
ทองไม่ได้เปล่งประกายแวววาวไปทุกชิ้น

196
00:18:01,708 --> 00:18:05,250
และนักเดินทางก็ไม่ได้หลงทางกันทุกคน

197
00:18:06,291 --> 00:18:07,833
ใช่ ถูกแล้ว

198
00:18:08,333 --> 00:18:10,125
หายนะก็เป็นแบบนั้นแหละ

199
00:18:10,208 --> 00:18:13,000
มันเกิดขึ้นเมื่อทุกอย่างเป็นไปด้วยดีไม่ใช่เหรอ

200
00:18:14,083 --> 00:18:19,416
เพราะใครจะรู้ว่าจุดยืน
ของคนที่คิดว่ามาถูกทางแล้วอยู่ตรงไหนกันแน่

201
00:18:20,083 --> 00:18:26,208
และใครจะรู้ได้ว่าการหลงทาง ว่าความกังขานั้น
ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของหนทางนั่น

202
00:18:29,166 --> 00:18:34,583
เพราะฉันอาจจะตื่นมาพรุ่งนี้
และไม่รู้ว่าฉันอยากทำอะไร

203
00:18:35,625 --> 00:18:41,291
ผ้าคลุมผม หมวกแก๊ป ฮู้ด วิก หรือโกนหัวล้าน

204
00:18:43,041 --> 00:18:47,041
อย่างเดียวที่ฉันรู้ก็คือ
"ขอบคุณองค์อัลลอฮ์ที่ฉันออกจากบ้านได้"

205
00:18:48,583 --> 00:18:52,166
ถ้าหายนะคือจุดแวะจอด
ตอนที่ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี

206
00:18:52,791 --> 00:18:56,500
งั้นเราก็อาจพบปาฏิหาริย์
ระหว่างทางเมื่อเราหลงทางก็ได้

207
00:18:56,583 --> 00:18:57,916
ใครจะรู้ล่ะ

208
00:19:00,166 --> 00:19:01,541
สิ่งเดียวที่ฉันรู้คือ…

209
00:19:04,041 --> 00:19:05,250
ฉันยังเป็นตัวฉัน

210
00:19:07,541 --> 00:19:08,541
เซห์ร่า

211
00:19:22,083 --> 00:19:23,333
ทุกคนอยู่นี่แล้วนะ

212
00:19:31,500 --> 00:19:33,625
อืม งั้นก็…

213
00:19:35,208 --> 00:19:36,583
มันก็ดีนะ ฉันหมายถึง…

214
00:19:37,458 --> 00:19:38,958
มันก็ไม่เลว

215
00:19:39,833 --> 00:19:43,125
แน่ละว่าฉันมีโน้ตอย่างละเอียดให้ทุกคน

216
00:19:44,125 --> 00:19:45,708
แต่ขอบอกพวกเธอแบบนี้

217
00:19:46,208 --> 00:19:49,833
เมื่อละครมาถึงจุดนี้แล้วน่ะ

218
00:19:50,333 --> 00:19:54,000
เราเพิ่มหรือตัดบทออก
ตามใจชอบไม่ได้นะ เซห์ร่า

219
00:19:57,125 --> 00:19:59,250
แต่อาจารย์คะ คุณบอกว่า

220
00:19:59,333 --> 00:20:03,125
"ถ้าเธอได้สัมผัสอะไรบนเวที ให้อ้าแขนรับมัน"

221
00:20:03,208 --> 00:20:08,125
- "ความต่อเนื่องไม่สำคัญ…"
- นั่นสำหรับการซ้อมน่ะ สำหรับการซ้อม

222
00:20:08,208 --> 00:20:11,041
การซ้อมเป็นส่วนหนึ่งของ
กระบวนการสร้างสรรค์ ใช่มั้ยคะ

223
00:20:11,125 --> 00:20:13,416
นี่เป็นการซ้อมที่มีผู้ชม
เป็นการซ้อมใหญ่ของละครนี้

224
00:20:13,500 --> 00:20:17,041
เราพูดบทเดิมซ้ำๆ มาสองสัปดาห์ไม่ใช่เหรอ

225
00:20:18,125 --> 00:20:19,416
เธอได้ทำอะไรที่ต่างไปมั้ย

226
00:20:21,458 --> 00:20:26,041
ทุกคนมีอิสระที่จะสร้างตัวละคร
ตามที่ต้องการขึ้นมาในสองสัปดาห์แรก

227
00:20:26,125 --> 00:20:27,583
ฉันเคยเข้าไปแทรกแซงมั้ย

228
00:20:27,666 --> 00:20:31,583
หนูไม่ได้ทำให้ตัวละครอื่นเสียหายนี่คะ
แค่ในบทพูดคนเดียวของหนู…

229
00:20:31,666 --> 00:20:34,708
ไม่ บทพูดคนเดียวแต่ละบทในที่นี้ส่งผลต่อคนอื่นๆ

230
00:20:35,875 --> 00:20:39,375
พอเธอแสดงออกมาแบบนั้น
และเราได้ยินเธอแสดงแบบนั้น

231
00:20:39,458 --> 00:20:40,791
ฮารุนกับฉันก็ตกใจ

232
00:20:41,375 --> 00:20:43,750
เธอสองคนจะเข้าฉากด้วยกันในอีกห้านาที

233
00:20:44,375 --> 00:20:47,333
เขาไม่ต้องเปลี่ยนปฏิกิริยาของเขาไปด้วยเหรอ
เพราะเธอก็รู้นี่…

234
00:20:47,416 --> 00:20:53,125
เธอต้องเข้าใจได้ว่าตัวละคร
ที่เจอกับตัวละครที่สวมผ้าคลุมผม

235
00:20:53,208 --> 00:20:55,958
จะปฏิบัติตัวตามสิ่งที่เห็น
พวกเขาสร้างความสัมพันธ์ตามนั้น

236
00:20:57,583 --> 00:20:59,458
"สร้างความสัมพันธ์ตามนั้น" เหรอคะ

237
00:20:59,958 --> 00:21:03,958
ก็แน่อยู่แล้ว เราแบ่งแยกหมวดหมู่
ในสมองเราไม่ใช่เหรอ เซห์ร่า คือว่า…

238
00:21:04,500 --> 00:21:09,166
โอเค ขอพูดแบบนี้นะ
ลองนึกภาพฉันเป็นผู้กำกับเวทีหญิง

239
00:21:10,416 --> 00:21:12,333
ใช่มั้ย เธออาจนึกภาพแบบนั้นออก

240
00:21:13,500 --> 00:21:15,041
เธอเห็นภาพอะไรในหัว

241
00:21:15,875 --> 00:21:16,875
สวย

242
00:21:17,791 --> 00:21:21,958
ขอบใจ เซลิน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ฉันจะพูด
ฉันคลุมผ้าคลุมผมอยู่หรือเปล่า

243
00:21:23,750 --> 00:21:24,875
เปล่าค่ะ

244
00:21:28,166 --> 00:21:32,416
นั่นแหละที่ฉันพูดถึง มีการแยกหมวดหมู่ในหัวเรา

245
00:21:32,500 --> 00:21:36,333
เราใส่ตัวละครลงไปในนั้น
เธอทำให้การปรับรายละเอียดมันยุ่งเหยิง

246
00:21:38,000 --> 00:21:41,833
ยกตัวอย่างนะ ชั้นเรียนนั่นชื่ออะไร
สารานุกรมอิสตันบูลใช่มั้ย

247
00:21:41,916 --> 00:21:43,833
วิชาของอาจารย์เอิซเลม ใช่หรือเปล่า

248
00:21:44,583 --> 00:21:48,833
เธอนึกภาพอาจารย์เอิซเลม
ทำการสอนโดยที่คลุมผ้าคลุมผมออกมั้ย

249
00:21:49,333 --> 00:21:52,041
แต่เรานึกภาพผู้หญิงในโรงอาหารนั่นออก

250
00:21:52,125 --> 00:21:53,208
ประเด็นอยู่ตรงนั้นแหละ

251
00:21:53,291 --> 00:21:54,666
แปลว่าเป็นเรื่องชนชั้นเหรอ

252
00:21:54,750 --> 00:21:58,416
ฉันไม่ได้พูดถึงความแตกต่าง
ของชนชั้นทางเศรษฐกิจล้วนๆ

253
00:21:58,500 --> 00:22:01,333
บอกตามตรงนะ ฉันนึกภาพใครแบบไหนก็ได้

254
00:22:02,000 --> 00:22:04,375
ฉันว่าเหลวไหลสิ้นดีที่เราต้องมาถกกันเรื่องนี้ด้วย

255
00:22:04,458 --> 00:22:09,041
เธอพูดอะไรอยู่น่ะ
เราไม่ได้ตั้งใจว่าร้ายใครอยู่ตอนนี้

256
00:22:09,791 --> 00:22:13,250
เราไม่ได้จะสนับสนุนให้แบนอะไรทั้งนั้น
มันเป็นเรื่องของความคงเส้นคงวา

257
00:22:13,333 --> 00:22:15,875
ในฐานะศิลปิน เราไล่ตามความจริง

258
00:22:15,958 --> 00:22:20,041
ก็อย่างที่บอกไป มันเป็นเรื่องของ
การจัดคนไว้ในที่ทางเฉพาะ

259
00:22:20,541 --> 00:22:24,458
ฉันไม่ได้บอกว่าที่เซห์ร่าทำมันผิด
แต่เธอไม่ได้ทำแบบนั้นจนกระทั่งวันนี้

260
00:22:24,958 --> 00:22:27,458
นี่ไม่ใช่ตัวละครของเซห์ร่าที่เราซ้อมกันมา

261
00:22:28,083 --> 00:22:30,000
ไม่งั้นมันก็เป็นตัวละครที่จินตนาการถึงได้

262
00:22:30,083 --> 00:22:32,000
ฉันไม่ได้บอกว่ามันจะไม่เวิร์ค

263
00:22:32,083 --> 00:22:34,708
แต่เธอจะไม่เป็นแบบนั้นในฉากต่อไป

264
00:22:34,791 --> 00:22:37,083
หรือไม่ตัวละครของฮารุนก็จะไม่พูดอะไรแบบนั้น

265
00:22:37,625 --> 00:22:40,791
ถ้าตัวละครของเซห์ร่าเป็นตัวเอกในละครทีวี

266
00:22:40,875 --> 00:22:43,333
เธอนึกภาพคนเขียนบทคลุมผ้าคลุมผมออกมั้ย

267
00:22:43,416 --> 00:22:48,916
หรือเธอนึกภาพผู้บริหารหญิงของช่อง
ที่ตัดสินใจว่าละครจะได้ออกอากาศมั้ยยังไง

268
00:22:49,416 --> 00:22:51,375
เป็นเพราะอคติของคนหรือเปล่าครับ

269
00:22:51,458 --> 00:22:54,750
แล้วอคติของคนที่คลุมผ้าคลุมผมล่ะ

270
00:22:55,375 --> 00:23:00,041
พวกเขาปฏิเสธงานประเภทนี้
เพราะอะไรสักอย่าง และนี่ก็คือผลลัพธ์

271
00:23:00,125 --> 00:23:04,208
มันง่ายที่จะตีตราคนอื่น
ว่ามีอคติโดยไม่ล้วงลึกลงไป

272
00:23:04,291 --> 00:23:06,375
บางทีถ้าพวกเขาไม่เป็นแบบนี้

273
00:23:06,458 --> 00:23:10,166
พวกเขาอาจป้องกันไม่ให้คนอื่นมีอคติได้ ถูกมั้ย

274
00:23:11,000 --> 00:23:12,208
นั่นมันชัดเจนมาก

275
00:23:12,291 --> 00:23:14,791
มีคนคลุมผ้าคลุมผมตั้งเยอะในมหา'ลัย

276
00:23:15,375 --> 00:23:17,208
พวกเขาควรทำอะไรก็ตามที่อยากทำ

277
00:23:17,291 --> 00:23:22,083
ถึงชีวิตจะให้โอกาสพวกเขา
ศาสนาของพวกเขาจะยอมหรือเปล่าล่ะ

278
00:23:22,166 --> 00:23:26,416
ไม่ ไม่เอา หยุดพูดเรื่องนี้เถอะ
นี่มันออกทะเลแล้ว

279
00:23:26,916 --> 00:23:30,541
นี่ไม่ใช่ประเด็นของเรา ประเด็นคือ
ความคงเส้นคงวาในละครเรา โอเคนะ

280
00:23:30,625 --> 00:23:31,625
ฉันหมายถึง…

281
00:23:32,166 --> 00:23:35,541
เราควรแสดงตามที่เขียนไว้
เราไม่ได้เขียนไว้แบบนี้

282
00:23:36,625 --> 00:23:39,208
ยังไงก็เถอะ
นี่เริ่มดึกแล้ว และเราก็เหนื่อยกันแล้ว

283
00:23:39,916 --> 00:23:42,500
ไว้เราจะตัดสินใจว่า
ตัวละครของเซห์ร่าจะเป็นยังไง

284
00:23:43,375 --> 00:23:47,083
เอาแผ่นโฟมไปไว้ด้านหลัง แล้วก็ถูที่นี่
มาทำให้มันสะอาดก่อนไปกัน

285
00:24:19,541 --> 00:24:23,291
เธอเป็นคนแปลกจริงๆ นะ

286
00:24:51,791 --> 00:24:53,916
มันยอดเลย ฉันอยู่ที่นี่มา 25 ปีแล้ว

287
00:25:24,875 --> 00:25:28,000
โอเค อย่าทำงี้ ขอเถอะค่ะ

288
00:25:31,541 --> 00:25:32,541
โดดเลย!

289
00:25:56,791 --> 00:26:01,583
ตึ้งๆ ตีจังหวะสุดท้าย หนูจะจบเพลงนี้แล้ว ตึ้ง!

290
00:26:04,083 --> 00:26:06,833
หยุดเถอะค่ะ วางมันก่อน อย่า!

291
00:26:14,125 --> 00:26:15,125
แต่นแต๊น!

292
00:26:16,208 --> 00:26:17,375
หนูตกใจจะแย่

293
00:26:28,208 --> 00:26:29,250
หยุดเถอะ

294
00:26:54,083 --> 00:26:55,041
ค่อยๆ นะ

295
00:26:55,125 --> 00:26:58,083
- ระวัง มันแตกง่าย
- ส่งมาให้ฉัน โอเค

296
00:27:01,541 --> 00:27:04,583
(ระวังแตก)

297
00:27:06,208 --> 00:27:07,208
เอเมล

298
00:27:10,125 --> 00:27:13,041
มีเอกสารอยู่ในนั้น ดูเอาว่ามันสำคัญมั้ย

299
00:27:17,166 --> 00:27:21,375
- จะเกิดอะไรขึ้นกับเฟอร์นิเจอร์ เอเมล
- ไม่มีอะไรเหลือหรอก ทุกอย่างจะถูกขนไปหมด

300
00:27:23,166 --> 00:27:25,291
เธอจะทำยังไงต่อ เธอจะไปไหน

301
00:27:26,500 --> 00:27:28,625
ฉันดูแลตัวเองได้

302
00:27:30,041 --> 00:27:33,166
แม่คะ แล้วแม่ล่ะ ครอบครัวเราล่ะ

303
00:27:34,083 --> 00:27:35,500
ทุกคนต้องพึ่งตัวเอง

304
00:27:36,416 --> 00:27:39,083
ฉันไม่มีอะไรเหลือให้สถาบันนี้แล้ว

305
00:27:42,750 --> 00:27:43,750
เอเมล

306
00:27:48,291 --> 00:27:52,250
เอเมล เอเมล ฟังฉันก่อนได้มั้ย
แค่ฟัง ขอเถอะ ฟังฉันนะ

307
00:27:52,333 --> 00:27:54,708
ปล่อยมันไว้ เอาไปวางที่ไหนสักแห่ง วางก่อน

308
00:27:54,791 --> 00:27:56,208
- เนสริน โอเค
- วาง

309
00:27:59,958 --> 00:28:02,458
มีอะไร พี่จะพูดอะไร พี่จะขออะไรจากฉัน

310
00:28:14,666 --> 00:28:16,083
ฉันเข้าใจเธอ

311
00:28:19,583 --> 00:28:21,250
ทำตามใจอยากเถอะ

312
00:28:22,000 --> 00:28:23,250
อะไรก็ตามที่เธออยากทำ

313
00:28:25,750 --> 00:28:27,041
ฉันจะจัดการมันเอง

314
00:28:28,791 --> 00:28:29,958
พี่จะทำยังไง

315
00:28:31,500 --> 00:28:32,541
ไม่รู้สิ

316
00:28:34,041 --> 00:28:35,833
ฉันจะหาทางดูแลแม่เอง

317
00:28:37,125 --> 00:28:38,500
พี่จะไม่ไปฝรั่งเศสเหรอ

318
00:28:43,916 --> 00:28:45,333
ถ้าจำเป็นก็ไม่ไป

319
00:28:50,666 --> 00:28:53,375
ฉันจะไม่ทำให้เธอมีภาระ ไม่ต้องห่วงนะ

320
00:28:55,666 --> 00:28:56,833
มานี่สิ

321
00:29:01,666 --> 00:29:03,541
เอเมล ฉันรักเธอมากนะ

322
00:29:07,458 --> 00:29:08,708
เซวินช์

323
00:29:09,208 --> 00:29:12,583
- เซวินช์
- เธอไม่ใช่เซวินช์ค่ะ แม่ นี่เอเมล

324
00:29:14,208 --> 00:29:16,833
- เอเมลเหรอ
- เอเมล ใช่ค่ะ เอเมลลูกสาวแม่

325
00:29:21,541 --> 00:29:23,958
- เก็บของแล้วก็ไปกันเถอะ
- โอเคค่ะ แม่

326
00:29:24,041 --> 00:29:25,541
- ไปหาเซวินช์
- โอเคค่ะ

327
00:29:27,250 --> 00:29:29,000
- เราจะไปหาเซวินช์
- โอเค

328
00:29:29,583 --> 00:29:32,000
- ไปกันเถอะ
- โอเคค่ะ แม่ โอเค

329
00:29:51,791 --> 00:29:52,791
ดิเอโก้

330
00:30:04,875 --> 00:30:06,541
- ดิเอโก้!
- เซห์ร่า

331
00:30:07,416 --> 00:30:08,416
หนูเจอดิเอโก้แล้วค่ะ

332
00:30:08,500 --> 00:30:09,916
- ดิเอโก้เหรอ
- ค่ะ!

333
00:30:10,000 --> 00:30:11,666
- ไม่จริงน่า
- จริงค่ะ นี่มันเอง ดูสิคะ

334
00:30:11,750 --> 00:30:13,958
- ต้องเป็นแมวหน้าเหมือนแน่ๆ
- ไม่ค่ะ เป็นมัน หนูแน่ใจ

335
00:30:14,041 --> 00:30:15,041
ขอดูหน่อย

336
00:30:16,583 --> 00:30:18,958
ดิเอโก้ ลูกแม่

337
00:30:19,541 --> 00:30:20,541
ดิเอโก้!

338
00:30:20,625 --> 00:30:21,666
- เมี้ยวๆ
- มาเถอะ

339
00:30:21,750 --> 00:30:24,208
ดิเอโก้ นั่นลูกหรือเปล่า ลูกแม่

340
00:30:28,500 --> 00:30:31,208
มาเถอะ เจ้าเหมียว มานี่

341
00:30:32,500 --> 00:30:37,208
ดูแกสิ มานี่ แกหนักเท่าดิเอโก้เลย

342
00:30:37,291 --> 00:30:40,708
- ใช่แล้วล่ะ ฉันว่าแกคือดิเอโก้
- จริงเหรอคะ

343
00:30:41,458 --> 00:30:43,291
ใช่ ใช่แล้ว! ดิเอโก้

344
00:30:44,041 --> 00:30:48,625
ไปอยู่ไหนมาน่ะ ไปไหนมา

345
00:31:21,166 --> 00:31:22,166
มีอะไรเหรอคะ

346
00:31:26,458 --> 00:31:28,125
ฉันคิดเรื่องดิเอโก้อยู่น่ะ

347
00:31:31,166 --> 00:31:35,333
มันคิดถึงคุณจริงๆ นะคะ
พวกคุณจะไม่มีวันแยกจากกันอีก

348
00:31:36,833 --> 00:31:39,208
- มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก
- ทำไมล่ะคะ

349
00:31:40,041 --> 00:31:42,291
ดิเอโก้เดินทางไม่ได้แล้ว

350
00:31:43,625 --> 00:31:44,541
ยังไงคะ

351
00:31:45,375 --> 00:31:50,500
เพราะมันเป็นแมวแก่ เมื่ออายุขนาดนี้
การย้ายที่อยู่มันจะเป็นเรื่องโหดร้าย

352
00:31:52,041 --> 00:31:56,708
ไม่ต้องห่วงค่ะ มันต้องเคยผ่าน
การผจญภัยสุดเหวี่ยงมาแน่ มันจะไม่เป็นไร

353
00:32:03,583 --> 00:32:05,333
- ฮัลโหล
- ฮัลโหล ฮัลโหลเนสริน

354
00:32:05,916 --> 00:32:06,916
หลุยส์

355
00:32:07,000 --> 00:32:11,416
ผลสอบอย่างเป็นทางการมาถึงทางอีเมลวันนี้

356
00:32:11,500 --> 00:32:14,958
- แต่ผมอยากบอกให้คุณรู้เป็นการส่วนตัว
- โอเค

357
00:32:15,041 --> 00:32:20,041
ผมอยากบอกให้คุณรู้ด้วยว่า
เรื่องระหว่างเราก่อนนี้มันยอดมาก

358
00:32:20,541 --> 00:32:22,958
ค่ะ ต้องเป็นงั้นอยู่แล้ว

359
00:32:25,291 --> 00:32:29,625
คุณสอบผ่าน ได้คะแนนสูงมากด้วย

360
00:32:30,875 --> 00:32:31,916
จริงเหรอ

361
00:32:32,958 --> 00:32:33,958
โชคดีกับการเดินทางนะ

362
00:32:34,833 --> 00:32:37,833
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง หลุยส์

363
00:32:40,291 --> 00:32:41,291
เกิดอะไรขึ้นคะ

364
00:32:44,833 --> 00:32:49,583
ถ้าฉันไป เธอจะช่วยดูแลดิเอโก้มั้ย

365
00:32:53,083 --> 00:32:57,291
แน่อยู่แล้วค่ะ ถึงหนูจะยังไม่แน่ใจก็เถอะ
ว่าหนูจะดูแลตัวเองยังไง เพราะงั้น…

366
00:32:57,375 --> 00:32:59,666
แต่หนูจะหาที่อยู่ให้มันแน่นอนค่ะ

367
00:32:59,750 --> 00:33:01,791
ให้เธออยู่กับมันที่นี่เป็นไง

368
00:33:03,291 --> 00:33:04,833
คุณจะไม่ขายบ้านนี้เหรอคะ

369
00:33:05,958 --> 00:33:08,125
ถ้าเธอดูแลดิเอโก้ ฉันจะไม่ขาย

370
00:33:11,458 --> 00:33:12,458
จริงเหรอคะ

371
00:33:12,541 --> 00:33:13,666
เซห์ร่า

372
00:33:15,833 --> 00:33:16,833
คะ

373
00:33:18,083 --> 00:33:19,333
ฉันสอบผ่าน

374
00:33:26,708 --> 00:33:30,041
ยินดีด้วยค่ะ หนูไม่แปลกใจเลย

375
00:33:30,125 --> 00:33:31,375
หนูรู้อยู่แล้ว

376
00:33:33,208 --> 00:33:37,041
เอาละ ทุกคน นี่เป็นคาบสุดท้ายของเรา

377
00:33:37,541 --> 00:33:40,541
ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่วิชาปกติ

378
00:33:40,625 --> 00:33:43,750
ฉันได้ยินพวกคุณคุยกันเองด้วย

379
00:33:43,833 --> 00:33:46,708
ว่านี่เป็นวิชาสถาปัตยกรรมหรือวรรณกรรม

380
00:33:46,791 --> 00:33:49,708
แต่ฉันอยากคิดว่าพวกคุณเข้าใจประเด็นของฉัน

381
00:33:49,791 --> 00:33:52,708
บางทีตอนที่คุณออกแบบโครงการของคุณในอนาคต

382
00:33:52,791 --> 00:33:55,875
คุณจะจำการบ้านนี้ได้และทำอะไรอย่างมีเหตุผล

383
00:33:55,958 --> 00:34:00,208
เมื่อคิดว่าคุณอาจอยู่ในสารานุกรมของใครสักคน

384
00:34:00,291 --> 00:34:04,833
ขณะที่กาลเวลาและผู้คน
ทำร้ายเมืองนี้ในสารพัดรูปแบบ

385
00:34:04,916 --> 00:34:06,833
อิสตันบูลก็ยังงดงาม

386
00:34:06,916 --> 00:34:11,041
แต่ฉันจะขอให้พวกคุณจดจำอิสตันบูลไว้
และปล่อยให้มันได้หายใจ

387
00:34:11,125 --> 00:34:14,125
เพราะความจริงก็คือเมืองนี้กำลังหายใจไม่ออก

388
00:34:14,208 --> 00:34:18,250
แต่การที่จะทำแบบนี้ได้ คุณต้องมีที่ทางของตัวเอง

389
00:34:18,958 --> 00:34:20,708
อะไรที่ส่งผลต่อคุณมากที่สุด

390
00:34:21,541 --> 00:34:24,916
ตัวอักษรของคุณ คำของคุณคืออะไร

391
00:34:25,416 --> 00:34:29,500
ใช่แล้ว ตอนนี้มาบอกเล่าให้กันและกันฟังเถอะ

392
00:34:30,166 --> 00:34:34,958
บางทีพวกคุณอาจมีที่ทางร่วมกัน
หรือพวกคุณบางคนอาจค้นพบที่ใหม่ๆ

393
00:34:37,416 --> 00:34:38,916
เชิญเลย

394
00:34:49,000 --> 00:34:51,750
ตัวอักษรเอ็น บ้านของเนสริน

395
00:34:54,291 --> 00:34:57,041
ในพจนานุกรมฉบับปัจจุบัน
นี่คือสิ่งที่เขียนไว้เกี่ยวกับคำว่าเนสริน

396
00:34:57,833 --> 00:34:59,541
"ความหมายของชื่อเนสริน

397
00:34:59,625 --> 00:35:02,458
ซึ่งถ่ายทอดจากภาษาเปอร์เซีย
มาสู่ภาษาของเรา คือกุหลาบป่า

398
00:35:02,541 --> 00:35:07,208
ชื่อนี้ปรากฏในต้นฉบับสมัยออตโตมัน
โดยสะกดว่า 'นาสริน'

399
00:35:07,291 --> 00:35:11,750
โดยเฉพาะในบทกวีแบบดิวาน
บ่อยครั้งที่มันถูกกล่าวถึงพร้อมกับกุหลาบและทิวลิป

400
00:35:11,833 --> 00:35:16,333
เนสรินเป็นสัญลักษณ์แห่งความโหยหาผู้เป็นที่รัก
และความเจ็บปวดของความรัก"

401
00:35:16,416 --> 00:35:19,708
บ้าน "บ้านคืออาคารที่มีผู้อยู่อาศัย

402
00:35:20,583 --> 00:35:23,916
ล้อมด้วยผนัง แบ่งออกเป็นห้องๆ

403
00:35:24,416 --> 00:35:27,958
มีหลังคาของตัวเอง และบางครั้งก็มีสวน

404
00:35:28,041 --> 00:35:30,541
และสร้างจากไม้ ดิน หรือคอนกรีต"

405
00:35:30,625 --> 00:35:34,250
บ้านของเนสริน
อพาร์ตเมนต์รุยัมที่แหลมโมดา

406
00:35:34,333 --> 00:35:37,666
สร้างขึ้นในปี 1968
โดดเด่นด้วยหน้าอาคารทรงเรขาคณิต

407
00:35:37,750 --> 00:35:40,291
หน้าต่างกว้างและการออกแบบแปลงดอกไม้

408
00:35:40,791 --> 00:35:45,791
และมันก็ได้สัดส่วนเหมาะสมกับถนน
ตามหลักสัดส่วนมนุษย์

409
00:35:45,875 --> 00:35:49,208
ในบ้านนี้ ฉันเริ่มเขียน
สารานุกรมอิสตันบูลส่วนตัวของฉัน

410
00:35:50,041 --> 00:35:52,625
แมวแห่งอิสตันบูล ดิเอโก้

411
00:35:52,708 --> 00:35:56,333
เจ้าแมวสุดฉลาด ฉันได้เรียนรู้
อะไรมากมายเกี่ยวกับชีวิตจากมัน

412
00:35:56,416 --> 00:35:59,041
มันรู้ว่าควรหายตัวไปเมื่อไร และกลับมาเมื่อไร

413
00:35:59,125 --> 00:36:01,208
และมันก็เผชิญหน้ากับผลร้ายแรงที่ตามมา

414
00:36:01,875 --> 00:36:05,833
นักศึกษาวิทยาศาสตร์ ลูกชายของ
ข้าราชการผู้เป็นกลางทางศาสนา ฮารุน

415
00:36:07,000 --> 00:36:09,958
เขาเปี่ยมชีวิตชีวา
ด้วยพลังงานที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเขา

416
00:36:10,041 --> 00:36:12,541
รู้ไหมว่าตอนไหนที่ฉันสัมผัสมันได้มากที่สุด

417
00:36:13,250 --> 00:36:15,458
ตอนที่ฉันแตะคอของเขาในทะเล

418
00:36:16,875 --> 00:36:19,625
ฉันอธิบายไม่ได้ คุณต้องลองดูเอง

419
00:36:20,125 --> 00:36:22,083
แล้วเรื่องประหลาดที่สุดก็เกิดขึ้น

420
00:36:22,916 --> 00:36:27,291
อีเมลที่เราตั้งเวลาไว้ล่วงหน้าถูกส่งมา
ฉันจะเก็บเรื่องที่ฮารุนเขียนไว้กับตัวเอง

421
00:36:27,375 --> 00:36:29,125
แต่ฉันส่งข้อความนี้ให้เขา

422
00:36:29,916 --> 00:36:31,625
"จดหมายถึงอนาคต

423
00:36:32,125 --> 00:36:37,083
นายรู้มั้ยว่าตอนนี้เราเดินทางข้ามเวลาอยู่
นายต้องรู้อยู่แล้ว

424
00:36:37,875 --> 00:36:41,208
นายเปลี่ยนอิสตันบูล
ให้เป็นการเดินทางในกาแล็กซี

425
00:36:41,291 --> 00:36:44,791
ตอนที่นายจับมือฉันไว้
และดึงฉันผ่านประตูมิติในอิสติคลัล

426
00:36:45,750 --> 00:36:48,458
นายเป็นเหมือนช่วงเวลาที่ดวงดาวระเบิด ฮารุน

427
00:36:48,541 --> 00:36:52,250
ฉันมองความกระตือรือร้นของนายด้วยความทึ่ง
แต่ฉันไม่เข้าใจ นายคืออะไรกันแน่

428
00:36:52,333 --> 00:36:54,291
นายคือดาวเวก้าหรือซิริอุส

429
00:36:54,375 --> 00:36:59,000
อย่างเดียวที่ฉันรู้คือ นายคือลำแสง
ที่ระเบิดออกมา และฉันก็ละสายตาไปไม่ได้"

430
00:36:59,500 --> 00:37:02,083
ข้าราชการชาย เซร์ดาร์

431
00:37:02,166 --> 00:37:06,708
เราเจอกันในวันที่เขาเอาชนะมะเร็งได้
ซึ่งฉันสงสัยมาตลอดว่าจริงไหม

432
00:37:06,791 --> 00:37:10,833
ตอนฉันเจอเขาครั้งแรก
มันเหมือนกับว่าใต้รูปลักษณ์มีเสน่ห์ของเขา

433
00:37:10,916 --> 00:37:14,708
เขามีอารมณ์ที่เก็บกดไว้
ซึ่งพร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ

434
00:37:15,541 --> 00:37:18,291
สาวเจนวายที่อยู่ตรงขอบระหว่างรุ่น เอเมล

435
00:37:18,791 --> 00:37:21,375
เธอเป็นคนไม่ธรรมดาที่สุดคนหนึ่งที่ฉันเคยรู้จัก

436
00:37:21,916 --> 00:37:25,583
ฉันให้นิยามเธอว่าเป็นคนที่ซ่อน
ความงามของตัวเองไว้ในความมืดไร้ที่สิ้นสุด

437
00:37:25,666 --> 00:37:29,583
โดยที่สภาพจิตใจซับซ้อนของเธอ
สะท้อนออกมาทางกายเธอ

438
00:37:30,083 --> 00:37:33,875
ครูเกษียณ คุณนาซิเฟหรือคุณป้า

439
00:37:34,708 --> 00:37:36,625
เธอเหมือนแป้งผัดหน้าวินเทจ

440
00:37:37,500 --> 00:37:40,708
เธอปกคลุมคุณไว้ในความคุ้นเคยอันนุ่มนวล
และชวนให้นึกถึงอดีต

441
00:37:41,458 --> 00:37:45,958
แต่คุณบอกได้ชัดเจน
ว่าสมัยก่อนเธอเป็นคนแรงสุดหยุดไม่อยู่

442
00:37:46,583 --> 00:37:49,000
เธอแบ่งภาคตัวเองไว้ในตัวลูกๆ ของเธอ

443
00:37:49,958 --> 00:37:55,291
เธอมอบความแปลกและพายุให้กับเอเมล
และเก็บชายฝั่งสงบเงียบไว้ให้เนสริน

444
00:37:55,791 --> 00:37:58,750
แต่ถึงอย่างนั้น
คุณนาซิเฟก็ลึกล้ำกว่าพวกเธอทั้งสองคนรวมกัน

445
00:37:59,333 --> 00:38:01,250
ฉันนึกสงสัยว่านี่คือความเป็นแม่ไหมนะ

446
00:38:01,750 --> 00:38:04,250
ยิ่งใหญ่กว่าผลรวมของสิ่งที่คุณมอบให้ไป

447
00:38:07,625 --> 00:38:10,583
ผู้หญิงเคร่งศาสนาในมหา'ลัย ฟาติมะ

448
00:38:17,750 --> 00:38:20,125
กลุ่มนักศึกษาผู้กังวลเรื่องอนาคตของตัวเอง

449
00:38:20,625 --> 00:38:22,583
ใช่ ทั้งสามคนของกลุ่มเรา

450
00:38:23,708 --> 00:38:24,750
ฉันรักพวกเธอ

451
00:38:34,291 --> 00:38:35,583
ศัลยแพทย์หัวใจ

452
00:38:38,083 --> 00:38:40,166
วีรสตรีตัวจริงของฉันคือ…

453
00:38:42,166 --> 00:38:43,208
เนสริน แน่ละค่ะ

454
00:38:43,291 --> 00:38:45,833
ตอนฉันเจอเธอครั้งแรก มันบอกได้ยาก

455
00:38:45,916 --> 00:38:49,458
ว่าความเหนื่อยล้าที่เห็นได้ชัดของเธอ
เป็นเพราะการผ่าตัด

456
00:38:49,541 --> 00:38:52,250
หรือเป็นอาการเรื้อรังที่สลักอยู่บนหน้าเธอ

457
00:38:52,333 --> 00:38:56,166
เธอเหมือนจะเคยสัมผัส
ประสบการณ์ทุกอย่างที่ต้องสัมผัสมา

458
00:38:56,250 --> 00:38:59,875
และความหวังของเธอที่ยังคงเชื่อในปาฏิหาริย์
แต่ถูกฝังอยู่ลึกข้างใน

459
00:38:59,958 --> 00:39:01,708
ก็ผสมผสานเข้ากับความเหนื่อยล้า

460
00:39:01,791 --> 00:39:05,208
แล้วเนสรินก็กลายมาเป็นเนสรินของฉัน

461
00:39:08,750 --> 00:39:10,166
(สารานุกรมอิสตันบูล)

462
00:39:48,166 --> 00:39:51,708
ลูกโป่งนั่นอยู่ตรงนั้นวันที่หนูมาถึง
ดูสิคะ หนูถ่ายมันไว้

463
00:40:06,250 --> 00:40:08,125
ขอบใจอีกครั้งนะสำหรับ

464
00:40:09,041 --> 00:40:10,750
ของขวัญพิเศษนี่

465
00:40:11,791 --> 00:40:12,916
สมเป็นเธอเลย

466
00:40:14,125 --> 00:40:15,750
ขอบคุณค่ะ

467
00:40:18,000 --> 00:40:20,750
มันช่วยหนูได้มากในการทำความรู้จักอิสตันบูล

468
00:40:20,833 --> 00:40:23,416
หนูหวังว่ามันจะช่วยให้คุณไม่ลืมมัน

469
00:40:34,541 --> 00:40:36,791
และนี่ก็คืออิสตันบูลที่มองผ่านสายตาฉัน

470
00:40:38,166 --> 00:40:39,875
ฉันพรินท์มันออกมาให้เธอ

471
00:40:48,083 --> 00:40:49,291
หนูจำนี่ได้ค่ะ

472
00:41:10,625 --> 00:41:11,958
ฉันดีใจมากนะที่เธอมา

473
00:41:13,583 --> 00:41:15,416
ดีใจมากที่เธอเข้ามาในชีวิตฉัน

474
00:41:26,416 --> 00:41:27,750
ดูแลตัวเองด้วยนะ

475
00:41:45,041 --> 00:41:46,500
คุณมาเมื่อไรก็ได้ค่ะ

476
00:42:34,333 --> 00:42:41,333
เที่ยวบินหมายเลข 955 จากไซปรัส
ลงจอดที่สนามบินแล้ว

477
00:42:43,833 --> 00:42:49,166
เที่ยวบินหมายเลข 955 จากไซปรัส
ลงจอดที่สนามบินแล้ว

478
00:42:52,208 --> 00:42:53,208
แม่เหรอคะ

479
00:42:57,083 --> 00:42:58,166
แม่มาช้าไป

480
00:43:01,333 --> 00:43:02,875
เนสรินเพิ่งไปค่ะ

481
00:43:06,125 --> 00:43:07,125
เนสริน

482
00:43:11,750 --> 00:43:13,125
ลูกดูเหมือนเธอเลย

483
00:43:15,291 --> 00:43:16,666
หนูก็ดูเหมือนแม่ด้วยค่ะ

484
00:46:50,500 --> 00:46:55,500
คำบรรยายโดย พรรษพร ชโลธร