1
00:00:02,000 --> 00:00:07,000
Downloaded from
YTS.MX

2
00:00:08,000 --> 00:00:13,000
Official YIFY movies site:
YTS.MX

3
00:00:12,387 --> 00:00:14,723
(ไมค์ เบอร์บิเกลีย: ชายชราและสระว่ายน้ํา)

4
00:00:24,315 --> 00:00:25,150
หวัดดี

5
00:00:26,651 --> 00:00:27,527
สบายดีกันหรือเปล่า

6
00:00:28,194 --> 00:00:30,280
ดูพวกเราสิ ทุกคนมาอยู่ตรงนี้

7
00:00:31,656 --> 00:00:34,284
ทุกคนอยู่ที่นี่กันหมด น่าตื่นเต้นจัง

8
00:00:34,284 --> 00:00:35,410
พระเจ้าช่วย

9
00:00:36,661 --> 00:00:40,623
จะมีที่ไหนดีไปกว่าโรงละครวิเวียนโบมอนต์

10
00:00:40,623 --> 00:00:45,962
ที่ลินคอล์นเซ็นเตอร์นี้ ซึ่งเป็นหนึ่งใน
ศูนย์ประชุมลินคอล์นในลินคอล์นเซ็นเตอร์

11
00:00:45,962 --> 00:00:50,175
และยินดีด้วยที่มาถูกที่

12
00:00:51,760 --> 00:00:53,053
ผมดีใจมากที่พวกคุณมาที่นี่

13
00:00:53,053 --> 00:00:57,390
โชว์ล่าสุดของผม
"เดอะนิววัน" จัดแสดงห่างไป 15 บล็อก

14
00:00:57,390 --> 00:00:59,392
คุณดูแล้ว

15
00:01:00,810 --> 00:01:03,521
ส่วนโชว์นี้ชื่อ "ชายชรา

16
00:01:04,481 --> 00:01:06,066
และสระว่ายน้ํา"

17
00:01:07,609 --> 00:01:10,361
ในปี 2017 ผมไปตรวจสุขภาพประจําปี

18
00:01:10,361 --> 00:01:13,323
ซึ่งผมกลัวมากเพราะผมมี
อาการนําร่องหลายอย่างอยู่แล้ว

19
00:01:13,323 --> 00:01:17,869
ซึ่งผมเรียกว่า "อาการ"
เพราะทุกอย่างปรากฏให้เห็น

20
00:01:17,869 --> 00:01:20,705
ถ้าใช่โรคนั้น ทุกอย่างนําร่อง

21
00:01:20,705 --> 00:01:23,666
เว้นแต่ว่าจะเกิดขึ้นระหว่างทางไปหาหมอ

22
00:01:23,666 --> 00:01:26,044
พวกเขาก็ให้ใบรายการของอาการต่างๆ

23
00:01:26,044 --> 00:01:29,297
ผมก็วงกลมทั้งหมด และขีดฆ่าการตั้งครรภ์

24
00:01:29,839 --> 00:01:30,673
แต่ว่า...

25
00:01:33,510 --> 00:01:34,636
ปีนี้ผมอายุ 44 แล้ว

26
00:01:34,636 --> 00:01:37,472
พออายุมากขึ้น ของต่างๆ ในห้องทํางานของหมอ

27
00:01:37,472 --> 00:01:39,224
ที่ผมเคยคิดว่าเป็นของตกแต่งห้อง

28
00:01:41,851 --> 00:01:43,186
ใช้งานได้ดีทีเดียว

29
00:01:43,186 --> 00:01:45,730
ผมจะยกตัวอย่างให้ฟัง

30
00:01:45,730 --> 00:01:48,775
หมอของผม หมอวอลช์คนนี้
ขอให้ผมเป่าลมเข้าไปในท่ออันนึง

31
00:01:48,775 --> 00:01:51,444
มันคือการทดสอบปอด จะมีลูกบอลอยู่ในท่อนั้น

32
00:01:51,444 --> 00:01:53,363
ซึ่งมันจําลองการเป่าเทียน

33
00:01:53,363 --> 00:01:55,657
ผมถึงได้เรียกมันว่าการทดสอบเค้กวันเกิด

34
00:01:55,657 --> 00:01:58,868
มันบอกได้ว่าคุณมีเค้กวันเกิดให้เป่า อีกกี่ครั้ง

35
00:01:58,868 --> 00:02:02,872
ประมาณนั้น ผมก็ทํา ผมทําแบบนี้...

36
00:02:03,957 --> 00:02:06,960
หมอก็มองที่หน้าจอและพูดว่า "เอาเลย เป่า"

37
00:02:07,544 --> 00:02:10,088
ใช่ ผมเป่าไปแล้ว

38
00:02:10,088 --> 00:02:12,507
ผมเลยต้องบอกเขา

39
00:02:12,507 --> 00:02:15,969
ผมพูดว่า "ผมเป่าแล้ว" เขาก็บอกว่า "เป่าอีก"

40
00:02:15,969 --> 00:02:18,596
ผมก็เป่าให้แรงขึ้น ผมทําแบบนี้...

41
00:02:19,973 --> 00:02:24,686
หมอวอลช์ตบๆ หน้าจอ
เหมือนมันคือทีวียุค 80 ที่พังแล้ว

42
00:02:24,686 --> 00:02:27,730
แล้วเขาก็ออกท่าออกทางให้ผมทําตาม

43
00:02:27,730 --> 00:02:31,276
เขาพูดว่า "ทําแบบนี้สิ"

44
00:02:31,276 --> 00:02:34,529
ผมก็คิดว่า "ฉันไม่ค่อย
รู้เรื่องระบบการหายใจมากนักก็จริง

45
00:02:34,529 --> 00:02:38,825
แต่ฉันมั่นใจว่ามันไม่ได้ใช้ไหล่"

46
00:02:38,825 --> 00:02:39,784
และ...

47
00:02:41,452 --> 00:02:44,873
เขาก็ดึงเก้าอี้มาตัวนึง
และพูดว่า "ไม่รู้จะบอกคุณยังไงดีไมค์"

48
00:02:44,873 --> 00:02:48,042
"ถ้าผมดูจากเครื่องนี้

49
00:02:48,626 --> 00:02:51,462
ผมคงบอกว่าคุณกําลังมีอาการหัวใจวาย

50
00:02:52,589 --> 00:02:53,798
ตอนนี้เลย"

51
00:02:59,012 --> 00:03:01,931
พอเขาพูดแบบนั้น ผมก็กังวลมาก

52
00:03:01,931 --> 00:03:04,976
เพราะผมคิดว่า "ถ้าฉันกําลังจะหัวใจวาย

53
00:03:04,976 --> 00:03:09,063
ฉันคงไปห้องฉุกเฉิน ไม่โทรหาเขาหรอก"

54
00:03:10,148 --> 00:03:11,399
ผมเลยพูดว่า

55
00:03:12,317 --> 00:03:14,527
"ผมกําลังจะหัวใจวายหรือเปล่า"

56
00:03:15,153 --> 00:03:17,155
เขาบอกว่า "ผมไม่คิดอย่างนั้น"

57
00:03:17,155 --> 00:03:21,451
ผมก็บอก "ผมต้องการ
คําตอบที่เป็นรูปธรรมมากกว่านั้น"

58
00:03:23,745 --> 00:03:25,663
แล้วเขาก็พูดว่า "ผมจะส่งคุณไปอีกที่นึง

59
00:03:25,663 --> 00:03:27,999
ไปพบแพทย์โรคหัวใจเพื่อยืนยัน"

60
00:03:27,999 --> 00:03:30,293
ผมกังวลแล้วนะพอได้ยิน "เพื่อยืนยัน"

61
00:03:30,293 --> 00:03:33,922
ผมเคยคิดว่าการวินิจฉัย
ครั้งแรกอิงตามข้อเท็จจริง

62
00:03:35,048 --> 00:03:38,134
ไม่ยักรู้ว่าเราเล่นเกมเดาคําตอบกันอยู่

63
00:03:38,134 --> 00:03:40,470
ถ้าผมรู้ว่านี่คือความคิดเห็น

64
00:03:40,470 --> 00:03:43,640
ผมคงบอกว่าผมไม่ชอบนั่งบนกระดาษ

65
00:03:45,934 --> 00:03:48,102
มันมักจะทําให้ผมรู้สึกเหมือนไก่

66
00:03:48,102 --> 00:03:52,649
และผมรู้สึกว่าคุณสามารถ
ป้อนข้อมูลจากแบบฟอร์มที่ผมกรอกก่อนพบหมอ

67
00:03:52,649 --> 00:03:55,443
ผมคิดว่าผมเคยกรอกเอกสารพวกนั้นมาก่อน

68
00:03:56,611 --> 00:03:57,904
ผมคิดเห็นอย่างนี้

69
00:03:58,780 --> 00:04:00,698
ผมเลยขึ้นรถเมล์ข้ามเมืองคันนี้

70
00:04:00,698 --> 00:04:03,451
ซึ่งเป็นเหมือนรถพยาบาลที่ขับช้าและจอดป้าย

71
00:04:04,869 --> 00:04:06,246
นั่นเป็นอีกความคิดเห็น

72
00:04:06,246 --> 00:04:09,958
แล้วผมก็ได้เจอหมอโรคหัวใจคนใหม่

73
00:04:09,958 --> 00:04:12,710
เดาสิว่าเธอขอให้ผม
ทําอะไร มีใครอยากทายไหม

74
00:04:12,710 --> 00:04:14,671
- เป่า
- เป่าอีกท่อ ใช่

75
00:04:14,671 --> 00:04:17,298
ผมก็หยิบมาเป่า แล้วหัวใจวาย

76
00:04:17,298 --> 00:04:21,386
แล้วเธอก็พูดว่า "โอ้โฮ คะแนนต่ํานะ"

77
00:04:23,263 --> 00:04:25,848
"ครอบครัวคุณมีคนเป็นโรคหัวใจสินะ"

78
00:04:25,848 --> 00:04:28,643
ผมก็บอกว่า " พ่อผมเคย
หัวใจวายตอนเขาอายุ 56

79
00:04:28,643 --> 00:04:32,021
และที่จริง พ่อของพ่อก็เคย
หัวใจวายตอนเขาอายุ 56

80
00:04:32,021 --> 00:04:35,066
ผมเลยคิดมาตลอดว่าควรใส่ใจปีนั้นเป็นพิเศษ

81
00:04:36,109 --> 00:04:40,530
หาแอร์บีเอ็นบีใกล้โรงพยาบาล
และไม่กําหนดตารางงานตายตัว

82
00:04:40,530 --> 00:04:42,615
ผมว่าปีนั้นอาจเป็นปีสําคัญของผม

83
00:04:42,615 --> 00:04:43,616
และ...

84
00:04:45,243 --> 00:04:47,078
เธอก็บอกว่า "ดูจากประวัติครอบครัวคุณ

85
00:04:47,078 --> 00:04:50,081
ฉันขอแนะนําให้คุณทําคาร์ดิโอสัปดาห์ละห้าวัน"

86
00:04:50,081 --> 00:04:53,543
ผมก็บอกว่า "ไม่มีใครทํา
คาร์ดิโอสัปดาห์ละห้าวันมั้งครับ"

87
00:04:54,294 --> 00:04:57,088
เธอบอก "หลายคนทํา
คาร์ดิโอสัปดาห์ละห้าวัน"

88
00:04:57,088 --> 00:05:00,508
ผมบอก "ขนาดนักกีฬาอาชีพก็คงไม่ทํา"

89
00:05:00,508 --> 00:05:03,928
เธอบอก "นักกีฬาอาชีพ
ยิ่งทําคาร์ดิโอสัปดาห์ละห้าวัน"

90
00:05:04,512 --> 00:05:07,098
เราคุยเรื่องนี้ประมาณ 45 นาที

91
00:05:09,350 --> 00:05:11,519
ถึงจุดนั้นเราตกลงกันว่าจะไม่เห็นพ้องกัน

92
00:05:11,519 --> 00:05:13,313
ผมเหงื่อแตกและหายใจไม่ออก

93
00:05:13,313 --> 00:05:16,524
หิวนิดหน่อย ผมชอบหิวนิดหน่อย และ...

94
00:05:18,985 --> 00:05:22,405
เธอพูด "คุณโตมาโดยไม่เคยเล่นกีฬาเหรอ"

95
00:05:22,405 --> 00:05:25,867
ผมตอบว่า "เล่นครับ ผมเล่นฟุตบอล
แต่ผมทําตัวกลมกลืนกับการซ้อมได้"

96
00:05:26,909 --> 00:05:28,828
รู้ใช่ไหมว่าผมหมายถึงอะไร หลายคนจะ

97
00:05:28,828 --> 00:05:31,122
"ไมค์ไง" หรือ "ไม่ ไมค์เข้าป่า"

98
00:05:31,122 --> 00:05:32,749
รู้ใช่ไหมว่าผมหมายถึงอะไร จากนั้น

99
00:05:33,708 --> 00:05:36,210
ต่อมา ขึ้นเกรดเก้า ผมก็เล่นมวยปล้ํา

100
00:05:36,210 --> 00:05:40,214
ซึ่งเป็นความผิดพลาดมหันต์
เพื่อนร่วมทีมอธิบายอย่างนี้

101
00:05:40,214 --> 00:05:44,385
เพราะเราไม่สามารถกลมกลืน
กับการซ้อมมวยปล้ําได้

102
00:05:44,385 --> 00:05:49,098
เราต้องปล้ําจริงๆ
หรือในกรณีของผมคือ โดนปล้ํา

103
00:05:49,599 --> 00:05:52,185
โดยหนุ่มกล้ามโตพวกนั้น

104
00:05:52,185 --> 00:05:56,564
ที่ใช้เป้ากดทับหน้าผมอย่างเลี่ยงไม่ได้

105
00:05:56,564 --> 00:05:58,858
อย่างกับพวกเขากําลังเต้นระบําแห่งชัยชนะ

106
00:05:58,858 --> 00:06:02,570
ตลอดเวลานั้นผมก็ใส่ชุดว่ายน้ําผู้หญิง

107
00:06:02,570 --> 00:06:07,367
ที่เขาเรียกกันว่าเสื้อกล้าม
แต่ผมอยู่ในช่วงกําลังเพาะน่ะ

108
00:06:08,117 --> 00:06:12,038
และเพาะหุ่นแบบไลฟ์การ์ดยุค 1920

109
00:06:15,333 --> 00:06:19,212
ผมเกลียดการซ้อมมวยปล้ําที่สุดในชีวิต

110
00:06:19,212 --> 00:06:21,214
เพราะเราต้องวิดพื้นหลายครั้ง

111
00:06:21,214 --> 00:06:24,342
และตั้งแต่อายุยังน้อย ผมก็สูญเสียความตั้งใจ...

112
00:06:27,053 --> 00:06:28,137
ที่จะผลักตัวเองขึ้น

113
00:06:28,137 --> 00:06:31,307
แบบว่าผมอยู่ในท่านี้ก่อนน่ะ

114
00:06:31,307 --> 00:06:33,893
แล้วผมก็คิดว่า "แบบนี้ก็ดีนะ คือแบบนี้..."

115
00:06:34,769 --> 00:06:36,896
"คือท่านอนใหม่ที่ดี"

116
00:06:36,896 --> 00:06:39,524
แล้วผมก็พิงที่มือผมนิดหน่อย

117
00:06:39,524 --> 00:06:41,526
ผมก็คิดว่า "มือฉันนุ่มมาก"

118
00:06:42,193 --> 00:06:44,654
มือนี้คือหมอนธรรมชาติ จริงๆ

119
00:06:45,822 --> 00:06:48,741
เราก็จะวิดพื้น จากนั้นก็ปล้ํากัน

120
00:06:48,741 --> 00:06:51,035
ผมอยู่รุ่นน้ําหนัก 68 กก.

121
00:06:51,035 --> 00:06:55,706
ดูจากความสามารถแล้ว พวกเขาก็
จับผมคู่กับนักมวยปล้ําหนัก 46 กก.

122
00:06:57,041 --> 00:07:00,086
ผมไม่รู้ว่าคุณเคยพบคนหนัก 46 กก.มาเยอะไหม

123
00:07:01,796 --> 00:07:03,256
พวกนี้ตัวเล็กน่ะ

124
00:07:05,925 --> 00:07:09,387
มันเหมือนปล้ํากับลูกตัวเองนิดหน่อย

125
00:07:10,471 --> 00:07:15,059
และเด็กมหัศจรรย์คนนี้
ก็ตรึงผมได้หลายครั้งระหว่างซ้อม

126
00:07:15,059 --> 00:07:21,149
มันเหมือนมองเห็นกระดาษ
วางบนที่ทับกระดาษ และ...

127
00:07:24,444 --> 00:07:26,571
ผมไม่เอาไหนเลย ผมแย่จริงๆ

128
00:07:26,571 --> 00:07:28,823
ผมไม่ถนัดเรื่องการแข่งขันหรืออะไรทํานองนั้น

129
00:07:28,823 --> 00:07:31,534
แต่ผมเดินทางไปกับทีม ผมจะใส่ชุดเหมือนทีม

130
00:07:31,534 --> 00:07:33,995
และถ้ามีเวลาพอหลังการแข่งขัน

131
00:07:33,995 --> 00:07:37,123
พวกเขาจะส่งตัวสํารองของทีมเรา
ไปปล้ํากับตัวสํารองทีมคู่แข่ง

132
00:07:37,123 --> 00:07:40,543
ตอนที่พวกเขาทําแบบนี้ ผมก็คิดกลยุทธ์ลับๆ ขึ้นมา

133
00:07:40,543 --> 00:07:43,129
เพื่อจะได้ถูกตรึงให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นได้

134
00:07:43,129 --> 00:07:46,716
ชีวิตผมช่วงนั้นจะได้จบลงสักที

135
00:07:46,716 --> 00:07:49,719
และกลยุทธ์นั้นก็เจออุปสรรคที่ไม่คาดคิด

136
00:07:49,719 --> 00:07:54,307
เมื่อผมเจอคู่ต่อสู้ที่มีกลยุทธ์แบบเดียวกัน...

137
00:07:58,019 --> 00:08:01,230
เราเลยตั้งท่ากันสักพัก

138
00:08:02,648 --> 00:08:06,569
และเราก็ส่งสัญญาณ
ให้กันและกันว่า "นายตรึงฉันได้เลย"

139
00:08:06,569 --> 00:08:10,239
นึกออกไหม แล้วก็เป็นอย่างนี้
"นี่เข่าฉัน นี่หัวฉัน"

140
00:08:10,865 --> 00:08:13,618
"ฉันวิดพื้นยังไม่ได้เลย มือนี้เป็นหมอนธรรมชาติ"

141
00:08:13,618 --> 00:08:14,619
"อ๋อ ฉันรู้"

142
00:08:18,289 --> 00:08:21,417
มันก็เลยเหมือนยันกันไปมา
แต่มีท่าเริ่มต้นสามท่า

143
00:08:21,417 --> 00:08:24,086
ในกีฬามวยปล้ําระดับไฮสคูลที่ทําให้เดินหน้าต่อได้

144
00:08:24,086 --> 00:08:27,715
มีท่า "ฉันคร่อมนาย" แล้วก็มี "นายคร่อมฉัน"

145
00:08:27,715 --> 00:08:30,009
แล้วก็มีท่า "ใครคร่อมใคร"

146
00:08:30,009 --> 00:08:33,429
มันเหมือนท่ามวยปล้ําทั่วไปสไตล์เกร๊กโคโรมัน

147
00:08:33,429 --> 00:08:36,724
เพราะผมคิดว่าชาวกรีกคือคนตั้งคําถาม

148
00:08:36,724 --> 00:08:37,934
"ใครคร่อมใคร"

149
00:08:38,809 --> 00:08:42,188
และพวกโรมันก็ตอบว่า "ทุกคน"

150
00:08:42,188 --> 00:08:43,105
และ...

151
00:08:46,025 --> 00:08:47,944
ผมไม่ใช่นักประวัติศาสตร์หรอก แต่ว่า...

152
00:08:49,028 --> 00:08:52,281
ผมใช้ท่า "ฉันคร่อมนาย"
กับตัวสํารองของทีมตรงข้าม

153
00:08:52,281 --> 00:08:54,659
แล้วกรรมการก็เป่านกหวีด

154
00:08:54,659 --> 00:08:57,745
และไม่รู้ยังไงสิ ผมก็บรรยายไม่ถูกจนถึงทุกวันนี้

155
00:08:57,745 --> 00:09:00,498
ผมกําลังตรึงเขาไว้ ผมไม่อยากเชื่อเลย

156
00:09:00,498 --> 00:09:02,458
เขาก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน

157
00:09:02,458 --> 00:09:05,753
และเพื่อนร่วมทีมผมก็ตะลึง ทุกคนลุกจากม้านั่ง

158
00:09:05,753 --> 00:09:08,548
พวกเขาตะโกน "ไมค์ กดไว้"

159
00:09:08,548 --> 00:09:10,716
ซึ่งในมวยปล้ําหมายถึง "ตรึงไว้"

160
00:09:11,384 --> 00:09:13,261
ผมก็เลยตรึงไว้

161
00:09:13,928 --> 00:09:16,472
แล้วจู่ๆ ก็มีเลือดนองทั่วเสื่อ

162
00:09:16,472 --> 00:09:17,515
ไม่ ผมรู้

163
00:09:19,016 --> 00:09:21,227
คุณคิดว่าผมรู้สึกยังไงล่ะ ผมคิด

164
00:09:21,227 --> 00:09:23,521
"ฉันฆ่าหมอนี่ซะแล้ว" นึกออกไหมครับ

165
00:09:23,521 --> 00:09:26,566
"ฉันจะต้องหนีคดีไปตลอดชีวิต"

166
00:09:27,400 --> 00:09:29,318
เบอร์บิเกลีย คนร้ายแห่งวงการมวยปล้ํา

167
00:09:30,152 --> 00:09:31,737
ตรึงครั้งเดียว ตายหนึ่ง

168
00:09:33,489 --> 00:09:37,285
วิดพื้นยังไม่ได้แต่ฆ่าเด็กหนุ่มด้วยมือเปล่า

169
00:09:38,661 --> 00:09:40,371
เขาเรียกมือว่า "หมอนธรรมชาติ" ด้วย

170
00:09:42,415 --> 00:09:46,210
แล้วผมก็เพิ่งรู้ว่ามันเป็น
เลือดผมเองที่ไหลออกจากจมูก

171
00:09:46,210 --> 00:09:48,629
เมื่อดูจากการที่ร่างกายไม่มีบาดแผล

172
00:09:48,629 --> 00:09:52,675
มันน่าจะเกิดจากความตื่นเต้นสุดขีด
ที่กําลังจะชนะอะไรสักอย่าง

173
00:09:52,675 --> 00:09:55,094
ร่างกายผมเลยสื่อสาร "เราจะทํายังไงดี"

174
00:09:55,094 --> 00:09:57,763
"ปล่อยเลือดไหลละกัน พรุ่งนี้เราจะหาคําตอบ"

175
00:09:59,140 --> 00:10:01,392
กรรมการเป่านกหวีด "มีเลือดบนเสื่อ"

176
00:10:01,392 --> 00:10:02,518
ซึ่งก็เห็นๆ กันอยู่

177
00:10:03,519 --> 00:10:06,188
เจ้าเด็กเลือดทะลักคนนี้วิ่งกลับไปพร้อมผ้าขี้ริ้ว

178
00:10:06,939 --> 00:10:08,941
เช็ดพื้น แล้วก็วิ่งเหยาะๆ จากไป

179
00:10:09,984 --> 00:10:13,904
เพื่อนร่วมทีมอุดจมูกผม
พวกเขาพูดว่า "ไมค์ กลับไปได้แล้ว"

180
00:10:14,822 --> 00:10:16,449
"ไปทําสิ่งที่นายเพิ่งทําได้"

181
00:10:17,533 --> 00:10:19,410
เจ้าโง่พวกนั้นคิดว่าผมรู้

182
00:10:20,786 --> 00:10:22,038
ว่าผมเพิ่งทําอะไรลงไป

183
00:10:22,038 --> 00:10:25,541
แล้วผมก็วิ่งเข้าสนามไปอยู่ในท่า "ฉันคร่อมนาย"

184
00:10:26,208 --> 00:10:29,211
กรรมการก็เป่านกหวีด และผมก็โดนตรึงทันที

185
00:10:30,171 --> 00:10:31,505
นั่นคือครั้งที่ใกล้เคียงที่สุด

186
00:10:31,505 --> 00:10:33,841
ที่ผมจะชนะการแข่งมวยปล้ําครั้งเดียวในชีวิต

187
00:10:34,425 --> 00:10:36,052
ผมถึงได้มาลงเอยที่นี่

188
00:10:36,886 --> 00:10:40,014
โรงละครวิเวียนโบมอนต์
เราทุกคนถึงได้มาลงเอยอยู่ที่นี่

189
00:10:40,640 --> 00:10:41,515
ในแง่หนึ่ง

190
00:10:45,019 --> 00:10:47,855
ผมเลยอธิบายเรื่องทั้งหมดนี้
กับแพทย์โรคหัวใจของผม

191
00:10:51,067 --> 00:10:52,568
ผมเน้นย้ํา เรื่องใหญ่

192
00:10:52,568 --> 00:10:56,697
ผมบอกว่า "ผมคงทําไม่ได้
จริงหรอก คาร์ดิโอห้าวันต่อสัปดาห์"

193
00:10:58,074 --> 00:11:00,701
เธอพูดว่า "แล้วว่ายน้ําล่ะ คุณชอบว่ายน้ําไหม"

194
00:11:05,831 --> 00:11:07,416
ตอนผมอายุห้าขวบ

195
00:11:08,918 --> 00:11:12,129
แม่พาผมไปสระน้ําของวายเอ็มซีเอ
ที่วูสเตอร์ แมสซาชูเซตส์

196
00:11:12,129 --> 00:11:14,757
และผมเกลียดทุกอย่าง
เกี่ยวกับการว่ายน้ํา มันเปียก

197
00:11:16,258 --> 00:11:18,469
เหงื่อแตก คุณก็รู้นี่สมัยเด็ก

198
00:11:18,469 --> 00:11:20,721
เพื่อนคุณให้คุณดมกลิ่นใต้เฝือกของเขา

199
00:11:23,683 --> 00:11:26,352
ใช่ เหมือนกลิ่นนั้นเลย

200
00:11:27,812 --> 00:11:30,606
แต่แรงเท่าตึก นึกออกไหม แล้วก็มีคน

201
00:11:30,606 --> 00:11:33,859
ทําน้ําที่มีคลอรีนเกินกําหนดเจิ่งนอง

202
00:11:33,859 --> 00:11:37,196
ผมว่าพวกเขาใส่คลอรีน
ในปริมาณที่ไม่เหมาะสมในสระน้ํา

203
00:11:37,738 --> 00:11:39,490
ผมไม่แน่ใจว่าพวกเขาอ่านคู่มือการใช้

204
00:11:39,490 --> 00:11:42,118
ผมคิดว่าผู้บริหารตื่นตูมไปหน่อย

205
00:11:42,118 --> 00:11:45,913
น่าจะเป็นคนแบบนี้ "น้ําหนึ่งส่วน คลอรีนสอง"

206
00:11:46,706 --> 00:11:48,457
คนแบบที่ว่า "เจนีซ ไม่"

207
00:11:48,457 --> 00:11:50,668
เธอบอก "ฉันแค่ทํางาน"

208
00:11:55,047 --> 00:11:58,509
ผมไม่รู้ว่าเขาปิดบังอาชญากรรม
สยองที่สระน้ําแบบไหนหรอก

209
00:11:58,509 --> 00:12:01,470
แต่ผมว่ามีบางอย่างเคยลงไปในนั้น

210
00:12:01,470 --> 00:12:03,931
เช่น มีฝูงชนบุกเข้ามากลางดึก

211
00:12:03,931 --> 00:12:06,517
พวกคนโง่เง่าที่คิดว่า "เราจะขุดหลุมดี

212
00:12:07,017 --> 00:12:10,479
หรือเราจะเอาศพมาทิ้ง
ที่สระน้ําของวายเอ็มซีเอดี"

213
00:12:11,272 --> 00:12:15,443
"ฉันเป็นสมาชิกที่นั่นทั้งครอบครัว
เราจะให้ศพนี่ใช้บัตรเชิญละกัน"

214
00:12:15,443 --> 00:12:19,363
"เราโยนศพลงไปในสระ
มันจะสลายตัวภายในหกชั่วโมง"

215
00:12:19,363 --> 00:12:22,908
คลอรีนเยอะมากขนาดนั้น มันช่าง...

216
00:12:26,454 --> 00:12:28,205
มีคลอรีนเยอะมาก

217
00:12:29,331 --> 00:12:31,876
เพราะมีฉี่เยอะมาก คือว่า...

218
00:12:33,335 --> 00:12:35,671
ผมรู้ ผมไม่ชอบเป็นคนบอกข่าวร้ายเลย

219
00:12:35,671 --> 00:12:41,177
แต่ผมลองค้นดูแล้ว ในอินเทอร์เน็ต
และไม่ค่อยโสภานัก คือผม...

220
00:12:42,386 --> 00:12:45,890
ผมอ่านงานวิจัย
ทางวิทยาศาสตร์ที่พวกเขาวิเคราะห์

221
00:12:45,890 --> 00:12:48,350
สระว่ายน้ําสาธารณะขนาดเจ็ดแสนกว่าลิตร

222
00:12:48,350 --> 00:12:52,772
และพวกเขาสรุปว่า 75 ลิตรในนั้น...

223
00:12:52,772 --> 00:12:53,981
ใช่ ผมรู้ ผม...

224
00:12:54,607 --> 00:12:56,567
ผมคิดว่านี่เป็นสิ่งที่คุณควรรู้

225
00:12:58,194 --> 00:12:59,945
มีปัสสาวะบริสุทธิ์ 75 ลิตร

226
00:13:00,738 --> 00:13:03,532
ซึ่งมากไปนะผมว่า ผมหมายถึง...

227
00:13:03,532 --> 00:13:05,367
ใช่ไหม คือถ้าคิดเป็นเปอร์เซ็นต์น่ะ

228
00:13:06,702 --> 00:13:10,122
มันไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ถ้าคุณนึกภาพนะ

229
00:13:11,582 --> 00:13:13,125
น้ํามันหนึ่งถังเต็มๆ เชียวนะ

230
00:13:13,125 --> 00:13:16,712
คือเท่ากับรถฟอร์ด เอฟ150 พร้อมฉี่เต็มถัง

231
00:13:16,712 --> 00:13:20,257
ซึ่งมันจะพาคุณไปถึงพิตต์สเบิร์กและ...

232
00:13:24,261 --> 00:13:28,891
ผมคิดว่าผู้บริหารสมาคม
คริสเตียนเยาวชนชายเป็นคริสเตียนที่ดี

233
00:13:29,600 --> 00:13:33,229
ผู้รู้ว่ามีปัญหาเรื่องปัสสาวะนี้

234
00:13:33,229 --> 00:13:35,689
จึงติดป้ายอยู่ทุกที่

235
00:13:35,689 --> 00:13:39,318
ที่ตึกวาย ป้ายขอร้องว่าอย่าฉี่...

236
00:13:41,737 --> 00:13:43,614
ในสระน้ํา ใช้แค่คําว่า "กรุณา"

237
00:13:45,533 --> 00:13:47,243
"กรุณาอย่าฉี่ในสระน้ํา"

238
00:13:48,160 --> 00:13:50,871
ซึ่งน่าจะเขียนไปเลยว่า "ฉี่ที่ไหนดีที่สุด"

239
00:13:54,375 --> 00:13:55,209
"สระว่ายน้ํา"

240
00:13:56,544 --> 00:14:00,130
ผมหมกมุ่นกับป้ายพวกนี้ที่วายมาก
เพราะผมรู้สึกเหมือนพวกเขาบอกคุณ

241
00:14:00,130 --> 00:14:02,174
เรื่องราวที่เกิดขึ้นที่วาย

242
00:14:02,174 --> 00:14:04,718
มีป้ายอันนึงเขียนว่า "ลื่นเวลาเปียก"

243
00:14:04,718 --> 00:14:07,763
คุณก็จะรู้ว่ามีเด็กลื่นก้นกระแทกตรงนั้นบ่อยๆ

244
00:14:08,764 --> 00:14:10,808
ไลฟ์การ์ดที่หมดแรงคนนึงคว้าปากกา

245
00:14:10,808 --> 00:14:14,061
และเขียนว่า "ลื่น เมื่อ..."

246
00:14:14,728 --> 00:14:17,189
คุณไม่เห็นคําว่า "เมื่อ" จนครบหรอก

247
00:14:20,985 --> 00:14:25,614
ไม่ค่อยเห็นการใช้ประโยคย่อย
ในรูปแบบที่กระชับขนาดนั้น

248
00:14:28,033 --> 00:14:29,368
"ลื่นเมื่อเปียก"

249
00:14:30,119 --> 00:14:31,537
มันเขียนว่า "ลื่น" เฉยๆ ก็ได้

250
00:14:37,251 --> 00:14:40,254
เพราะมันเปียกแทบตลอดเวลา

251
00:14:45,968 --> 00:14:50,055
พอโตขึ้นผมก็เห็นป้ายบอกว่า
"กรุณาอาบน้ําก่อนลงสระน้ํา"

252
00:14:50,055 --> 00:14:53,142
ซึ่งผมรู้สึกว่ามันเขียนให้บุคคลเดียว
รู้ใช่ไหมว่าผมหมายถึงอะไร

253
00:14:54,059 --> 00:14:57,021
ผมว่าร่างแรกเขียนว่า "เกร็ก..."

254
00:15:03,110 --> 00:15:06,113
แต่ผมคิดว่าป้ายที่มีคนไม่เชื่อฟังอย่างโจ่งแจ้งที่สุด

255
00:15:06,113 --> 00:15:08,198
ที่วายในสมัยผมเป็นเด็กคือ

256
00:15:08,198 --> 00:15:10,451
ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะ มันเขียนว่า

257
00:15:10,451 --> 00:15:12,953
"กรุณาแต่งตัวให้เหมาะสมตลอดเวลา"

258
00:15:12,953 --> 00:15:14,580
คือผมไม่เคยเห็นเลย

259
00:15:14,580 --> 00:15:17,124
ผมจําได้ว่าตอนผมห้าขวบ แม่พาผม

260
00:15:17,124 --> 00:15:20,628
เข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าหญิง
ซึ่งตอนนั้นผมไม่เคยเห็นจิ๊มิมาก่อนเลย

261
00:15:20,628 --> 00:15:23,172
แล้วผมก็เห็นจิ๊มิเป็นร้อย

262
00:15:23,172 --> 00:15:27,259
แล้วพอผมหกขวบ แม่ก็ส่งผมเข้าห้องแต่งตัวผู้ชาย

263
00:15:27,259 --> 00:15:29,470
ผมว่าสิ่งเดียวที่น่าตกใจยิ่งกว่า

264
00:15:30,763 --> 00:15:33,557
จิ๊มิ 100 กว่าอันก็คือจู๋ 100 อัน...

265
00:15:35,476 --> 00:15:37,436
ในระดับสายตา และ...

266
00:15:39,355 --> 00:15:43,025
แล้วเป็นจู๋ของผู้ใหญ่น่ะ มันมี
รายละเอียดสําคัญจนน่าประหลาดใจ

267
00:15:43,025 --> 00:15:46,445
เพราะผมเพิ่งมีจู๋ของเด็กหกขวบ

268
00:15:46,445 --> 00:15:50,115
และผมได้เห็นจู๋ของผู้ใหญ่ และผมคิดว่า "ไม่นะ"

269
00:15:51,784 --> 00:15:53,577
"งานนี้ยังอีกยาว"

270
00:15:53,577 --> 00:15:57,289
แล้วผมก็มองซ้ายมองขวาหาจู๋เด็ก...

271
00:15:57,289 --> 00:15:59,500
กรุณาอย่าเอาประโยคนี้ไปลงโดดๆ นะ

272
00:15:59,500 --> 00:16:02,461
เราอาจปิดฉากอาชีพนึงของใครสักคนได้เลย

273
00:16:02,461 --> 00:16:05,255
แค่พิมพ์ลวกๆ ไม่กี่คําอ่ะนะ

274
00:16:08,801 --> 00:16:11,470
ผมจําห้องเปลี่ยนเสื้อผ้านั่นได้ดีมาก

275
00:16:12,096 --> 00:16:15,432
เพราะตอนผมอายุประมาณ
เจ็ดขวบ มีชายแก่คนนึง

276
00:16:15,432 --> 00:16:18,769
เข้ามาในห้อง น่าจะเป็นชายแก่ที่สุดที่ผมเคยพบ

277
00:16:18,769 --> 00:16:21,855
เขาน่าจะอายุ 120 หรือ 130 ปี

278
00:16:23,232 --> 00:16:26,902
และเขาจะนั่งบนม้านั่งในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า

279
00:16:27,820 --> 00:16:31,573
โป๊ทั้งตัว คือเขาไม่ใส่เสื้อผ้าเลยเหอะ

280
00:16:32,825 --> 00:16:36,203
เป็นไปได้ว่าเขาฉี่ในสระน้ํามาทั้งวันด้วย

281
00:16:39,248 --> 00:16:43,836
และชายแก่มากคนนี้ใช้แป้งเด็ก
โรยลูกอัณฑะแล้วนวดไปด้วย

282
00:16:43,836 --> 00:16:45,879
อย่าเพิ่งทิ้งผมไป ผมอยากจะแจ้งให้ชัดเจน

283
00:16:53,971 --> 00:16:56,306
ผมไม่ได้เจตนาจะพูดเรื่องแสลงหู

284
00:16:56,306 --> 00:16:59,601
ผมพยายามถ่ายทอด
ความทรงจําวัยเด็กอย่างถูกต้อง

285
00:16:59,601 --> 00:17:02,104
ผมคงขํา

286
00:17:02,104 --> 00:17:04,815
ถ้าความทรงจําของคุณมีแบบนั้นด้วย

287
00:17:06,483 --> 00:17:08,652
ประเด็นคือชายแก่คนนี้

288
00:17:09,611 --> 00:17:11,947
ไม่รีบร้อน ค่อยๆ บรรจง

289
00:17:12,865 --> 00:17:15,159
เหมือนถุงแป้งที่อยู่บนเนินของพิตเชอร์

290
00:17:15,159 --> 00:17:17,077
ช่างมีความอดทนมาก

291
00:17:20,497 --> 00:17:22,124
แป้งเยอะมาก

292
00:17:24,001 --> 00:17:26,420
ผมเลยไม่รู้ว่าเป็นที่อะไรกันแน่ ระหว่าง

293
00:17:26,420 --> 00:17:30,758
ส่วนผสมของคลอรีนและปัสสาวะ
หรือป่ารกครึ้มของอวัยวะเพศระดับสายตา

294
00:17:30,758 --> 00:17:33,719
หรือชายอายุ 175 ปีคนนี้

295
00:17:33,719 --> 00:17:37,931
ที่พยายามบรรเทาความฝืด
ระหว่างถุงอัณฑะกับต้นขาด้านใน

296
00:17:37,931 --> 00:17:41,226
แต่ตอนนั้นที่ผมคิดคือ "ผมจะไม่มีวัน

297
00:17:42,853 --> 00:17:44,688
กลับไปว่ายน้ําที่วายเอ็มซีเออีก"

298
00:17:46,648 --> 00:17:49,193
ผมเลยอธิบายเรื่องนี้กับแพทย์โรคหัวใจของผม

299
00:17:52,029 --> 00:17:53,781
ถึงตอนนั้นก็ค่ํามืดแล้ว

300
00:17:53,781 --> 00:17:57,242
เราว่าจะย่างมาร์ชแมลโลว์
บนเครื่องคอมที่ร้อนฉ่า

301
00:17:58,202 --> 00:18:00,621
ผมบอกว่า "ผมไม่อยากลงรายละเอียดทั้งหมด

302
00:18:00,621 --> 00:18:03,248
แต่ผมไม่ชอบว่ายน้ําจริงๆ"

303
00:18:09,630 --> 00:18:12,299
เธอบอก "ฉันคิดว่าคุณน่าจะลองคิดดูใหม่"

304
00:18:12,299 --> 00:18:16,095
"มันเป็นกีฬาที่เยี่ยมมากสําหรับคนวัยคุณ
ช่วยเพิ่มศักยภาพของปอด"

305
00:18:16,095 --> 00:18:18,806
ผมตอบว่า "ใช่ แต่ผมไม่คิดว่าผมจะทําหรอก"

306
00:18:19,556 --> 00:18:22,643
เธอถามว่า "คุณอยู่ใกล้
สระว่ายน้ําของวายเอ็มซีเอหรือเปล่า"

307
00:18:24,019 --> 00:18:26,647
ผมบอก "ครับ ผมอยู่ห่างจาก
วายเอ็มซีเอบรุกลินไม่กี่ช่วงตึก

308
00:18:26,647 --> 00:18:28,857
แต่ผมนึกภาพตัวเองไปที่นั่นไม่ออกเลย"

309
00:18:29,441 --> 00:18:33,278
เธอบอกว่า "จะดีที่สุดถ้าคุณ
ไปที่สระว่ายน้ําของวายเอ็มซีเอ"

310
00:18:33,821 --> 00:18:37,116
ผมบอก "ผมคิดว่าจะไม่ทํา แบบนั้นดีที่สุดแล้ว"

311
00:18:39,493 --> 00:18:41,662
จากนั้นผมก็นั่งรถไฟใต้ดินกลับบ้านที่บรุกลิน

312
00:18:41,662 --> 00:18:44,289
แล้วผมก็มีอาการหายใจติดขัด

313
00:18:44,289 --> 00:18:46,125
แต่บางครั้งผมก็มีอาการนี้เพราะเครียด

314
00:18:46,125 --> 00:18:49,169
ผมเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก
มันเป็นความรู้สึกที่บางครั้ง

315
00:18:49,169 --> 00:18:53,382
เวลาผมกังวล ผมจะรู้สึกเหมือนหายใจไม่ทัน

316
00:18:55,134 --> 00:18:57,970
และมันแย่มาก ผมรู้สึกเหมือนจะเป็นลม

317
00:18:58,971 --> 00:19:02,599
ผมเคยเป็นแบบนี้สมัยเป็นเด็กเล็ก
ผมจําได้ว่านั่งอยู่ข้างคนขับ

318
00:19:02,599 --> 00:19:06,061
ในรถของพ่อ ผมมีอาการหายใจติดขัด

319
00:19:06,061 --> 00:19:09,231
พ่อก็โน้มตัวมาดูแล้วพูดว่า "ทําไมหายใจแบบนี้"

320
00:19:10,065 --> 00:19:11,900
ซึ่งผมพบว่ามันช่วยได้เสมอ

321
00:19:12,651 --> 00:19:14,903
เวลาคุณไม่สบายทางกาย

322
00:19:14,903 --> 00:19:17,197
แล้วมีคนมาดุคุณจนคุณหายดี

323
00:19:17,197 --> 00:19:18,115
ผมน่ะ...

324
00:19:18,866 --> 00:19:21,535
ผมมั่นใจว่ามันจะไม่ส่งผลกระทบต่อชีวิตในอนาคต

325
00:19:23,453 --> 00:19:26,790
แต่ผมมีอาการนี้บนรถไฟใต้ดิน
หลังพบหมอและกําลังกลับบ้าน

326
00:19:26,790 --> 00:19:29,209
ระหว่างคิดถึงพ่อของผมและปู่ของผม

327
00:19:29,209 --> 00:19:33,714
ปู่ผมทํางานที่อุโมงค์รถไฟใต้ดินของนิวยอร์ก

328
00:19:33,714 --> 00:19:35,424
เขาเป็นช่างไฟฟ้า

329
00:19:35,424 --> 00:19:39,428
และในทศวรรษ 1930
พวกเขาจะระเบิดสร้างอุโมงค์นี้

330
00:19:39,428 --> 00:19:41,305
แล้วช่างไฟฟ้าก็ถูกส่งลงไป

331
00:19:41,305 --> 00:19:44,558
พวกเขาเป็นกลุ่มแรก
ที่เข้าไปในนั้นเพื่อติดตั้งไฟในอุโมงค์มืดๆ

332
00:19:44,558 --> 00:19:46,768
มันเป็นงานที่อันตรายมาก หลังจากนั้น

333
00:19:47,603 --> 00:19:50,314
เขาก็มาทํางานที่ร้านค้า
ในบุชวิค แล้วอยู่มาวันหนึ่ง

334
00:19:50,314 --> 00:19:53,525
ลูกค้าประจําของเขาเข้ามา
ถามว่า "เป็นยังไงบ้าง โจ"

335
00:19:54,318 --> 00:19:56,737
เขาล้มฟุบบนเคาน์เตอร์แล้วก็ตาย

336
00:19:59,156 --> 00:20:00,157
ซึ่งมันน่าเศร้า

337
00:20:01,450 --> 00:20:04,703
แต่มันก็เป็นปฏิกิริยาที่ตลกนะพอลองคิดดู

338
00:20:09,166 --> 00:20:12,878
เขาเป็นนักแสดงตลกคนแรกของครอบครัวก็ว่าได้

339
00:20:16,131 --> 00:20:18,842
เป็นความมุ่งมั่นที่ไม่ธรรมดาเลย

340
00:20:23,680 --> 00:20:25,682
แต่ผมคิดถึงเขามากนะรู้ไหม

341
00:20:25,682 --> 00:20:27,935
เพราะผมไม่เคยเจอเขา ผมอยู่ในนิวยอร์ก

342
00:20:27,935 --> 00:20:30,479
และไม่เคยเจอปู่เลย ทั้งที่ผมอยากพบมาตลอด

343
00:20:30,479 --> 00:20:33,482
จากนั้นเมื่อผมอายุ 19 ปี

344
00:20:33,482 --> 00:20:36,401
ผมอยู่หอพักมหาวิทยาลัย
ตอนที่ได้รับโทรศัพท์จากแม่

345
00:20:36,401 --> 00:20:39,863
แม่บอกว่า "พ่อล้มลงบนพื้นห้องนั่งเล่น"

346
00:20:39,863 --> 00:20:41,865
และเธอโทรหา 911

347
00:20:41,865 --> 00:20:44,576
พวกเขารีบพาพ่อไป
โรงพยาบาลแมสเจเนอรัลและ...

348
00:20:46,245 --> 00:20:48,664
ผมวางสาย บอกเพื่อนร่วมห้องของผม แดนนี่

349
00:20:48,664 --> 00:20:51,041
บางครั้งคุณคิดว่าคุณสบายดีจนกระทั่งคุณถ่ายทอด

350
00:20:51,041 --> 00:20:54,086
ข้อมูลเดียวกันที่คุณรับมาให้คนอื่นฟัง

351
00:20:54,795 --> 00:20:58,215
และระหว่างเล่าไป เสียงผม
ก็กลายเป็นเสียงร้องไห้

352
00:20:59,633 --> 00:21:02,970
ผมขอยืมรถเพื่อน แล้วขับ
หกร้อยกว่ากิโลเมตรตรงไปบอสตัน

353
00:21:02,970 --> 00:21:05,764
ผมเห็นพ่ออยู่บนเตียง
ในโรงพยาบาล พวกเขาช่วยชีวิตพ่อไว้ได้

354
00:21:05,764 --> 00:21:07,432
พวกเขาทําบอลลูนหัวใจฉุกเฉิน

355
00:21:07,432 --> 00:21:10,477
ใส่ขดลวดโลหะเข้าไป
ในหลอดเลือดหัวใจของเขา

356
00:21:10,477 --> 00:21:14,398
แต่เขาหายใจอยู่ โดยมี
เครื่องช่วยและขดลวดอ่ะนะ

357
00:21:15,524 --> 00:21:18,151
ผมรู้สึกว่าเราไม่ได้เลือก
ว่าจะจดจําอะไรจากชีวิตเรา

358
00:21:18,151 --> 00:21:20,279
แต่มีสองสิ่งที่ผมจําได้

359
00:21:20,279 --> 00:21:23,282
อย่างแรกคือมันเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นพ่อเป็นมนุษย์

360
00:21:24,741 --> 00:21:26,827
อย่างที่สอง คือตอนที่ผมออกจากห้องเยี่ยมไข้

361
00:21:26,827 --> 00:21:28,745
ผมไม่ได้บอกรักพ่อ

362
00:21:32,040 --> 00:21:33,083
ผมอยากทํานะ

363
00:21:34,710 --> 00:21:36,712
เราไม่ใช่ครอบครัวที่บอกรักกันน่ะ

364
00:21:38,463 --> 00:21:39,423
เราพูดว่า

365
00:21:41,133 --> 00:21:42,009
"ดูแลตัวเองด้วย"

366
00:21:43,760 --> 00:21:47,347
ไม่เป็นไรหรอกที่จะ
หัวเราะ เพราะมันไม่เหมือนกัน

367
00:21:49,558 --> 00:21:53,228
ไม่เหมือนเลย ไม่แม้แต่จะคล้ายกันเลย

368
00:21:54,313 --> 00:21:55,981
มันเป็นการใช้คําแทนที่ซึ่งผิดฝาผิดตัว

369
00:21:55,981 --> 00:21:58,692
เพราะอย่างแรกมันไม่มีคําว่ารักอยู่ในนั้น

370
00:22:01,194 --> 00:22:05,198
อย่างที่สอง มันเป็นคําสั่งอ้อมๆ

371
00:22:05,198 --> 00:22:08,952
เช่น "ฉันอยากให้เธอ
ช่วยอะไรหน่อย ดูแลตัวเองด้วย"

372
00:22:08,952 --> 00:22:10,495
นึกออกไหม และ...

373
00:22:12,748 --> 00:22:15,542
ผมพยายามเปลี่ยนสิ่งนี้
แบบเนียนๆ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

374
00:22:15,542 --> 00:22:18,545
เช่น มีปีนึง เป็นวันแม่ ผมก็โทรหาแม่ "แม่"

375
00:22:19,463 --> 00:22:21,673
"ผมขอบคุณมากครับ"

376
00:22:21,673 --> 00:22:25,594
แล้วก็เงียบไปครู่หนึ่ง
จากนั้นแม่ก็บอกว่า "วางนะ"

377
00:22:29,639 --> 00:22:32,434
ผมก็ลงจากรถไฟใต้ดินที่บรุกลิน
แล้วเดินไปที่อะพาร์ตเมนต์ผม

378
00:22:32,434 --> 00:22:34,728
ที่ผมอยู่กับเจนนี่ ภรรยา
และลูกสาวของเรา อูน่า

379
00:22:34,728 --> 00:22:36,480
ซึ่งตอนนั้นอายุสามขวบ

380
00:22:36,480 --> 00:22:39,483
ซึ่งเป็นวัยที่น่าทึ่ง แต่ถ้าคุณมีลูกเล็กอย่างนี้

381
00:22:39,483 --> 00:22:41,818
คุณรู้นะว่าอะพาร์ตเมนต์ของคุณจะมีสภาพ

382
00:22:41,818 --> 00:22:43,904
เหมือนจัดปาร์ตี้้ที่ร้านเบเกอรี่

383
00:22:43,904 --> 00:22:46,823
แบบว่า วิบวับ

384
00:22:46,823 --> 00:22:49,534
แท่งไฟเรืองแสงและเครื่องทําฟองสบู่

385
00:22:49,534 --> 00:22:52,829
แล้วทุกคนก็จะถาม "มีน้ําไหม" และ...

386
00:22:55,082 --> 00:22:57,334
งานศิลปะและงานฝีมือทุกชนิด

387
00:22:57,334 --> 00:23:01,254
เราทาสีทั่วผนังเพราะมันเป็นห้องเช่า

388
00:23:02,589 --> 00:23:05,092
มีทั้งไดโนเสาร์และผู้คน

389
00:23:05,092 --> 00:23:08,595
มันเหมือนพิพิธภัณฑ์รังสรรค์นิยม

390
00:23:10,472 --> 00:23:13,183
วันนั้น เจนนี่กับอูน่ากําลังทําสร้อยลูกปัด

391
00:23:13,183 --> 00:23:16,770
อูน่าก็ทําให้ผมเส้นนึง
เธอว่า "พ่อขา มันอ่านได้ว่า 'ตลก'"

392
00:23:17,771 --> 00:23:21,858
"เพื่อเตือนให้พ่อทําตัวตลก"
และผมก็แบบ "ขอบคุณพระเจ้า"

393
00:23:23,568 --> 00:23:25,570
ผมคิดว่าเราทุกคนต้องการให้คนเตือนบ้าง

394
00:23:25,570 --> 00:23:30,075
แล้วเจนนี่ก็ดึงผมมาคุย
เธอว่า "โม" เธอเรียกผมว่าโม

395
00:23:30,075 --> 00:23:32,411
ผมเรียกเธอว่าโคล ไม่มีที่มาที่ไปแน่ชัดหรอก

396
00:23:33,328 --> 00:23:35,997
เธอถาม "โม ไปหาหมอเป็นไงบ้าง"

397
00:23:35,997 --> 00:23:39,209
ผมก็บอกว่า "ผลตรวจปอด
บอกว่าผมมีอาการหัวใจวาย

398
00:23:39,209 --> 00:23:43,672
แล้วหมอก็บอกว่าเขาไม่คิดว่าผมหัวใจวายหรอก"

399
00:23:49,136 --> 00:23:51,346
"โอเคมั้ง" ผมว่านะ ผมไม่รู้จริงๆ

400
00:23:51,346 --> 00:23:54,516
เธอก็เลยกังวล และเพราะ
เธอกังวล ผมเลยกังวล

401
00:23:54,516 --> 00:23:56,393
เราเหมือนกลุ่มด้นสดความกังวล

402
00:23:56,393 --> 00:23:59,438
เริ่มที่ผมกังวล

403
00:23:59,438 --> 00:24:02,399
เธอก็ "เหรอ" แล้วก็กังวล
กับเรื่องน่ากังวลบางอย่าง

404
00:24:02,399 --> 00:24:04,943
ผมปิดฉากด้วยอาการโรคประสาทบางอย่าง

405
00:24:04,943 --> 00:24:08,363
จากนั้นเราก็มีเซ็กซ์ ซึ่งมันสนุกมาก

406
00:24:08,363 --> 00:24:09,656
แต่...

407
00:24:11,700 --> 00:24:15,120
แต่คืนนั้น ผมอ่านหนังสือ
เกี่ยวกับเพนกวินให้อูน่าฟังก่อนนอน

408
00:24:15,120 --> 00:24:18,457
เวลาผมอยู่กับอูน่า มันทําให้
ความกังวลของผมละลายหายไป

409
00:24:18,457 --> 00:24:21,001
เพราะเธอตลก เหมือนสร้อยที่เธอทําให้ผม

410
00:24:21,001 --> 00:24:24,588
แล้วเธอก็บอกว่า "พ่อคะ ฟันพ่อเหลือง"

411
00:24:24,588 --> 00:24:28,258
ผมก็บอกว่า "ครับ
พ่อพยายามจะไม่คิดถึงมันมากนัก"

412
00:24:28,258 --> 00:24:29,259
แล้ว...

413
00:24:31,803 --> 00:24:34,055
เธอหยิบตุ๊กตาแมวเหมียวเหมียวขึ้นมา

414
00:24:34,055 --> 00:24:37,809
เหมียวเหมียวพูดว่า "ช่างเป็นฟันที่เหลืองที่สุด

415
00:24:38,393 --> 00:24:40,061
ที่ี่ฉันเคยเห็นมา"

416
00:24:42,814 --> 00:24:46,109
ทีนี้ผมพยายามไม่หัวเราะ
เพราะผมชอบมากที่อูน่าเป็นเด็กตลก

417
00:24:46,109 --> 00:24:48,695
แต่ผมไม่อยากให้เธอเดี่ยวไมค์ล้อปมด้อยคนอื่น

418
00:24:50,322 --> 00:24:53,074
ไม่อยากให้เป็นนักพากย์แบบนั้นด้วย

419
00:24:55,160 --> 00:24:58,330
ผมเลยพยายามยิงมุกกลับไป

420
00:24:58,830 --> 00:25:00,165
ผมแต่งมุกเพนกวินขึ้นมา

421
00:25:00,165 --> 00:25:03,293
ผมบอกว่า "เพนกวินพูดอะไรกับพ่อแม่ตอนมันหิว"

422
00:25:03,293 --> 00:25:07,047
เธอก็พูดว่า "อะไรคะ"
ผมก็บอก "เตาะแตะไปกินมื้อเย็นกัน"

423
00:25:07,047 --> 00:25:09,674
อย่ารู้สึกว่าคุณต้องหัวเราะเลย

424
00:25:09,674 --> 00:25:11,343
ไม่ได้ให้คุณขํา

425
00:25:11,343 --> 00:25:15,639
ผมเขียนมุกสําหรับคุณ ผมเขียนมุกสําหรับลูกสาว

426
00:25:15,639 --> 00:25:17,682
สิ่งที่คุณอยากรู้เวลาแต่งเรื่องตลก

427
00:25:18,183 --> 00:25:20,393
ี้ คือมันทําให้คนฟังตลก นึกออกไหม

428
00:25:21,186 --> 00:25:26,733
อูน่าก็บอก "อ๋อ เตาะแตะไปกินมื้อค่ํา"

429
00:25:27,359 --> 00:25:29,361
เพราะเด็กๆ ชอบมุกเล่นคํา

430
00:25:29,361 --> 00:25:33,240
และเด็กเล็กมักจะพูดติดสําเนียงบอสตัน

431
00:25:33,240 --> 00:25:37,327
แบบว่าเด็กพูดว่า "หนูเหนื่อย"

432
00:25:38,286 --> 00:25:41,414
ส่วนเด็กสําเนียงบอสตันพูดว่า "หนูเนือยเหนื่อย"

433
00:25:46,378 --> 00:25:48,630
แล้วเราก็อ่านหนังสือเพนกวิน

434
00:25:48,630 --> 00:25:52,467
แล้วผมก็บอกว่า
"อีกเดี๋ยวแม่จะเข้ามาหวีผมให้นะ"

435
00:25:52,467 --> 00:25:55,512
เธอก็บอกว่า "นั่นไม่ใช่แม่ของพ่อ"

436
00:25:56,054 --> 00:25:57,973
"นั่นแม่ของหนู"

437
00:25:58,557 --> 00:26:01,476
ผมก็บอก "นักบําบัดของพ่อ
ก็บอกพ่ออย่างนั้นอยู่เรื่อย"

438
00:26:02,602 --> 00:26:05,230
คุณชอบมุกนี้ ส่วนเธอไม่ชอบ

439
00:26:05,230 --> 00:26:07,732
ทุกคนเลยมีเรื่องขําต่างกันไป

440
00:26:07,732 --> 00:26:09,150
สนุกดีนะว่าไหม

441
00:26:11,194 --> 00:26:12,737
ในมุกตลกมีความจริงอยู่บ้าง

442
00:26:12,737 --> 00:26:14,739
บางคนบอกว่าคู่ครองของเราคือภาพสะท้อน

443
00:26:14,739 --> 00:26:17,284
ตัวตนของพ่อหรือแม่ที่มีปัญหากับเราที่สุด

444
00:26:17,284 --> 00:26:18,868
ผมว่ามันไม่จริงทั้งหมดหรอก

445
00:26:18,868 --> 00:26:21,913
เหตุผลที่ผมแต่งงานกับพ่อเพราะพ่อรักผม

446
00:26:23,206 --> 00:26:26,543
บางครั้งผมก็สงสัยว่าทําไม
เพราะผมเป็นแบดบอยนะ

447
00:26:31,923 --> 00:26:36,052
เราอ่านหนังสือเพนกวินอยู่ด้วยกัน
แล้วเจนนี่ก็เข้ามาแปรงผมให้อูน่า

448
00:26:36,052 --> 00:26:38,722
แล้วเธอก็พูดว่า "คุณได้กลิ่นนั่นไหม"

449
00:26:38,722 --> 00:26:41,057
ผมก็ถามว่า "กลิ่นอะไร"

450
00:26:42,726 --> 00:26:44,894
และเจนนี่พูดว่า "อับชื้น" และผมก็บอก

451
00:26:44,894 --> 00:26:48,523
"ผมไม่ได้กลิ่นอับชื้นหรอก
เพราะผมโตที่แมสซาชูเซตส์

452
00:26:48,523 --> 00:26:51,818
ซึ่งเป็นรัฐที่สร้างจากความอับชื้น"

453
00:26:57,032 --> 00:27:00,619
แต่เธอกังวลเรื่องนี้ เธอบอกว่า
"ฉันว่าอูน่านอนที่เตียงนี้ไม่ได้

454
00:27:00,619 --> 00:27:02,662
จนกว่าเราจะแก้ไขปัญหากลิ่นอับชื้น"

455
00:27:02,662 --> 00:27:05,999
ผมก็ว่า "โอเค จนกว่าเราจะ
แก้ปัญหาได้ ผมจะนอนบนเตียงของอูน่า

456
00:27:05,999 --> 00:27:09,085
และเธอจะไปนอนบนเตียงของเรา"
เพื่อให้ผมรู้สึกดีขึ้นกับเรื่องนี้

457
00:27:09,085 --> 00:27:12,005
เจนนี่กับอูน่าเริ่มเรียกผมว่า "มนุษย์อับชื้น"

458
00:27:15,050 --> 00:27:18,053
และในคืนนั้น มนุษย์อับชื้น

459
00:27:18,053 --> 00:27:21,765
ก็นอนบนเตียงของลูกสาวที่มีกลิ่นอับชื้น ตามลําพัง

460
00:27:21,765 --> 00:27:23,892
และผมก็เขียนบันทึก

461
00:27:23,892 --> 00:27:27,020
ผมชอบเขียนบันทึกเป็นครั้งคราวเพราะผมพบว่า

462
00:27:27,020 --> 00:27:29,022
ถ้าเราบันทึกสิ่งที่ทําให้เราเศร้าใจที่สุด

463
00:27:29,022 --> 00:27:32,192
หรือสิ่งที่ทําให้เราโกรธที่สุด
เราจะเริ่มเห็นชีวิตตัวเองเป็นเรื่องเล่า

464
00:27:32,192 --> 00:27:35,654
และเมื่อเรามองชีวิตตัวเองเป็นเรื่องเล่า
บางครั้งเราก็จะถอยออกมามองได้

465
00:27:36,821 --> 00:27:39,741
และเป็นกําลังใจให้ตัวเอกตัดสินใจได้ดีขึ้น

466
00:27:41,534 --> 00:27:42,744
คืนนั้นผมเขียนว่า

467
00:27:42,744 --> 00:27:45,288
"พ่อฉันหัวใจวายตอนเขาอายุ 56"

468
00:27:45,288 --> 00:27:49,292
"พ่อของพ่อหัวใจวาย
ตอนอายุ 56 และวันนี้ฉันก็รู้ว่า

469
00:27:51,211 --> 00:27:52,837
เมื่อฉันอายุ 56

470
00:27:53,713 --> 00:27:55,215
อูน่าจะอายุ 19"

471
00:27:59,177 --> 00:28:02,055
(พอฉันอายุ 56 อูน่าจะอายุ 19)

472
00:28:02,055 --> 00:28:03,765
เช้าวันต่อมา ผมตื่นนอน

473
00:28:04,516 --> 00:28:07,227
ผมก็เดินไปที่วายเอ็มซีเอบรุกลิน

474
00:28:08,812 --> 00:28:10,313
ผมไม่ต้องดูแผนที่นําทาง

475
00:28:14,150 --> 00:28:18,822
ผมเดินตามกลิ่นคลอรีน
ผมเดินตรงไปที่แผนกว่ายน้ํา

476
00:28:18,822 --> 00:28:21,616
และขอคุยกับผู้ดูแลสระน้ํา

477
00:28:21,616 --> 00:28:25,495
พวกเขาก็แนะนําให้ผมรู้จักผู้หญิงที่ชื่อวาเนสซ่า

478
00:28:25,495 --> 00:28:29,624
ผมก็บอก "วาเนสซ่า ผมอยากหัดว่ายน้ํา"

479
00:28:29,624 --> 00:28:33,002
เธอบอก "ฉันต้องลงสระ
และประเมินระดับของคุณก่อน"

480
00:28:33,002 --> 00:28:34,587
ผมก็บอกว่า "ไม่จําเป็น"

481
00:28:34,587 --> 00:28:37,549
"คุณเขียนเลขศูนย์หรือติดลบ 20 ก็ได้"

482
00:28:38,049 --> 00:28:40,677
"จมน้ํา ตายแล้ว ยังไงก็ได้ที่ระดับต่ําสุด"

483
00:28:42,053 --> 00:28:44,848
เธอบอกว่า "ฉันต้องตัดสินด้วยตัวเอง"

484
00:28:45,932 --> 00:28:47,892
ผมถามว่า "มันดูพิลึกไปไหม"

485
00:28:47,892 --> 00:28:51,813
"เพราะผมทําท่าว่ายบกที่โต๊ะนี้ก็ได้"

486
00:28:54,524 --> 00:28:57,402
ผมเดินเข้าไปในห้อง
เปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่กางเกงว่ายน้ํา

487
00:28:57,402 --> 00:29:00,196
ผมไม่เคยใส่สปีโด้ ผมใส่ชุดแบบสปีดเลส

488
00:29:00,196 --> 00:29:05,160
มันพองๆ และชื้นตลอดเวลา
แม้กระทั่งเพิ่งออกจากเครื่องอบ

489
00:29:05,160 --> 00:29:08,913
แล้วผมก็ใส่สปีดเลสลงไปที่สระ

490
00:29:08,913 --> 00:29:11,875
สิ่งแรกที่วาเนสซ่าพูดกับผม
คือ "หมวกว่ายน้ําของคุณล่ะ"

491
00:29:11,875 --> 00:29:15,253
ผมก็บอกว่า "ผมไม่มี
หมวกว่ายน้ํา" เธอบอกว่า "มันเป็นข้อบังคับ

492
00:29:15,253 --> 00:29:17,172
เว้นแต่คุณหัวล้านเกลี้ยงเกลา"

493
00:29:17,172 --> 00:29:20,467
ผมก็บอกว่า "ผมไม่ชอบ
ที่คุณใช้คําว่าเกลี้ยงเกลา"

494
00:29:22,677 --> 00:29:24,053
นอกจากห่างไกลคําว่าหัวล้าน

495
00:29:24,053 --> 00:29:27,682
ผมมีกระจุกผมสี่กลุ่ม
ที่รวมตัวเป็นทีมวอลตรอนเส้นผม

496
00:29:27,682 --> 00:29:29,809
ตั้งเป็นลอนสลวยบนหัว

497
00:29:31,603 --> 00:29:34,856
ผมของผมเป็นแบบนี้ตั้งแต่ผม
อายุประมาณ 15 สมัยอยู่ไฮสคูล

498
00:29:34,856 --> 00:29:37,358
ผมของผมบอกว่า "แถวนี้เครียดมาก"

499
00:29:38,151 --> 00:29:40,195
เราจะปลดระวางบางเส้น

500
00:29:45,033 --> 00:29:47,619
วาเนสซ่าบอกว่า
"คุณยืมหมวกสํารองของฉันก็ได้"

501
00:29:47,619 --> 00:29:49,871
แล้วเธอก็ดึงหมวกว่ายน้ําใบจิ๋ว

502
00:29:49,871 --> 00:29:51,956
ออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้ผม

503
00:29:51,956 --> 00:29:54,709
มันเล็กกว่าหัวผมมาก

504
00:29:56,044 --> 00:29:58,213
ผมมีหัวที่ดูเล็กกว่าความเป็นจริง

505
00:29:58,213 --> 00:29:59,214
ตอนผมยังเด็ก

506
00:29:59,214 --> 00:30:02,300
เด็กเกเรเรียกผมว่า " ไมค์ หัวโต"

507
00:30:07,764 --> 00:30:10,725
ผมเลยยัดหมวกว่ายน้ําเล็กๆ นี่

508
00:30:10,725 --> 00:30:15,104
ครอบหัวโตๆ ของผม

509
00:30:15,104 --> 00:30:17,565
แล้ววาเนสซ่าก็ชี้ไปที่สระว่ายน้ํา

510
00:30:17,565 --> 00:30:21,444
เธอบอกว่า "ลงไปที่เลนน้ําตื้น
แล้วทําที่คุณทําได้ให้ดูหน่อย"

511
00:30:25,406 --> 00:30:28,368
ผมก็ยืนยันมาตลอดจนถึงจุดนี้
ว่าผมไม่มีอะไรที่ทําได้เลย

512
00:30:28,368 --> 00:30:30,286
ผมไม่มีทักษะใดๆ เลย

513
00:30:30,286 --> 00:30:35,124
แต่ผมก็ลงไป และผมก็ทุ่มสุดตัวเลยนะ

514
00:30:39,587 --> 00:30:43,842
ผมมั่นใจว่าผมกําลังว่ายลงไปก้นสระแน่ๆ

515
00:30:43,842 --> 00:30:49,055
ที่จริงผมดูเหมือนสิ่งที่จะเกิดขึ้น
ถ้าคุณทําเครื่องปั่นตกลงไปในสระน้ํา

516
00:30:49,055 --> 00:30:51,724
เหมือนผมกําลังปั่นน้ํา

517
00:30:52,433 --> 00:30:55,019
ให้เป็นสมูทตี้คลอรีน

518
00:30:56,729 --> 00:31:00,692
ทีนี้เลนน้ําตื้นนั่นก็เป็นเลนที่คนเดินกันด้วย

519
00:31:00,692 --> 00:31:02,318
ระหว่างที่ผมกําลังปั่นอยู่นั้น

520
00:31:02,819 --> 00:31:06,531
ก็มีคนแก่กลุ่มนึงเดินผ่านผมไปเหมือนจรวด

521
00:31:06,531 --> 00:31:09,868
ผมคิดว่าหนึ่งในกลุ่มนั้นพยายามดังค์หัวผมหน่อยๆ

522
00:31:09,868 --> 00:31:11,703
และแออัดมาก

523
00:31:11,703 --> 00:31:15,748
มีแค่ในนิวยอร์กซิตีนี่แหละที่
ในสระน้ํามีการจราจรหนาแน่น

524
00:31:17,667 --> 00:31:18,960
ผมก็เรียก "วาเนสซ่า"

525
00:31:19,627 --> 00:31:21,671
"คนเยอะขนาดนี้ประจําเลยเหรอ"

526
00:31:21,671 --> 00:31:25,341
เธอบอกว่า "ไม่ นี่มันฤดูใบไม้ผลิ
ทุกคนกําลังเตรียมตัวรับฤดูร้อน"

527
00:31:25,341 --> 00:31:29,262
ผมบอก "พวกเขาอยากได้ร่างแบบนี้"

528
00:31:30,054 --> 00:31:31,389
ซึ่งเป็นมุกน่ะ

529
00:31:32,307 --> 00:31:34,559
มันไม่ใช่มุกที่เหมาะจะเอามาเล่นบนเวที

530
00:31:34,559 --> 00:31:36,269
ไม่เหมาะจะมาเล่าให้คุณฟัง

531
00:31:36,269 --> 00:31:39,272
ในรายการใหญ่แบบที่โรงละครวิเวียนโบมอนต์นี้

532
00:31:40,940 --> 00:31:44,235
มันเป็นการพูดคุยเล่นโต้ตอบมุกกันไปมา

533
00:31:45,528 --> 00:31:48,656
ที่ออกแบบขึ้นเพื่อสร้างความสนิทสนม

534
00:31:48,656 --> 00:31:51,326
ระหว่างผมกับครูสอนว่ายน้ําคนใหม่

535
00:31:51,326 --> 00:31:53,077
แต่เธอไม่ได้ยิน

536
00:31:54,120 --> 00:31:55,830
เธอถาม "อะไรนะ" ผมตอบ "เปล่า"

537
00:31:56,998 --> 00:32:00,418
เธอบอกว่า "ไมค์ ฉันไม่ได้ยิน คุณต้องตะโกน"

538
00:32:06,716 --> 00:32:08,176
ผมบอก "วาเนสซ่า"

539
00:32:15,475 --> 00:32:17,060
"พวกเขาอยากได้ร่าง...

540
00:32:18,436 --> 00:32:19,854
แบบนี้"

541
00:32:21,856 --> 00:32:24,567
มุกตลกที่ไม่มีบริบทที่เหมาะสม

542
00:32:24,567 --> 00:32:28,488
ไม่มีจังหวะที่นุ่มนวลไม่มีวิธีนําเสนอ

543
00:32:29,489 --> 00:32:32,283
มักจะเท่ากับประกาศตนเป็นคนวิกลจริตล้วนๆ

544
00:32:32,283 --> 00:32:37,789
เพราะสมาชิกสระว่ายน้ําทั้ง 200 คน

545
00:32:37,789 --> 00:32:41,376
หันหน้ามาดูพร้อมกันและเห็น

546
00:32:42,585 --> 00:32:43,586
ร่างที่...

547
00:32:45,672 --> 00:32:49,092
เป็นเจ้าของเสียงที่มั่นใจมาก และ...

548
00:32:52,053 --> 00:32:55,640
ผมไม่ได้มีหุ่นของนักว่ายน้ํา
แทบจะเหมือนศพคนจมน้ํามากกว่า

549
00:32:55,640 --> 00:32:58,226
คือดูเหมือนผมกําลังจมน้ําตลอดเวลา

550
00:32:58,226 --> 00:33:02,021
แม้แต่ตอนที่ผมไม่ได้อยู่ใกล้น้ํา
แม้จะไม่ใส่เสื้อและตัวแห้ง

551
00:33:02,021 --> 00:33:03,856
คนก็ถามไถ่ "คุณโอเคไหม"

552
00:33:03,856 --> 00:33:07,860
เหมือนศพลอยอืดในแม่น้ําน่ะ

553
00:33:08,611 --> 00:33:11,739
ผมก็ปั่นไป ผมปั่นน้ําอยู่นานสัก 90 วินาที

554
00:33:11,739 --> 00:33:14,409
จนกระทั่งผมมั่นใจว่าผมรอดตายมาได้หวุดหวิด

555
00:33:14,409 --> 00:33:17,120
แล้วผมก็ยืนขึ้น น้ําลึกประมาณ 120 ซม.

556
00:33:17,120 --> 00:33:19,580
แล้วผมก็ขึ้นจากสระ

557
00:33:19,580 --> 00:33:22,000
ผมเช็ดตัวโดยใช้ผ้าขนหนูขนาดเท่าผ้าเช็ดจาน

558
00:33:22,000 --> 00:33:25,086
ของวายเอ็มซีเอไป 15 หรือ 20 ผืนนี่แหละ

559
00:33:25,086 --> 00:33:28,381
ผมใช้หนึ่งผืนเช็ดใต้ฝ่าเท้า
แต่ละข้างเพราะวาเนสซ่าอธิบายว่า

560
00:33:28,381 --> 00:33:30,675
อาจมีเชื้อราถ้าเช็ดไม่แห้งดี

561
00:33:30,675 --> 00:33:34,429
ผมก็คิดว่า "ที่นี่เป็นกับดัก
แห่งความตาย ฉันต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้"

562
00:33:34,429 --> 00:33:37,765
ผมพยายามออกกําลัง
แบบคาร์ดิโอให้เหมือนอัดฉีดเข้ารูขุมขน

563
00:33:37,765 --> 00:33:40,059
แล้วผมก็เดินไปที่แผนกว่ายน้ํา

564
00:33:40,059 --> 00:33:42,854
ผมบอก "วาเนสซ่า ตอนนี้
คุณประเมินระดับผมแล้ว

565
00:33:42,854 --> 00:33:45,898
เราพอจะจองคิวเรียนว่ายน้ําได้ไหม"

566
00:33:45,898 --> 00:33:49,193
เธอบอกว่า "ฉันคงไม่มีเวลาสอนคุณ"

567
00:33:53,656 --> 00:33:57,452
ซึ่งแปลว่าผมมาคัดตัวเพื่อเรียนว่ายน้ํา

568
00:33:58,453 --> 00:34:00,580
และผมไม่ได้เรียน

569
00:34:07,754 --> 00:34:10,173
วาเนสซ่าเห็นใจผม
เธอเลยบอกว่า "ฟังนะ ไมค์"

570
00:34:10,757 --> 00:34:13,593
"ถ้าคุณเข้ามาทุกวันพุธแปดโมงเช้า

571
00:34:13,593 --> 00:34:15,845
ฉันน่าจะเจียดเวลาให้คุณได้สัก 20 นาที"

572
00:34:16,429 --> 00:34:20,600
"แต่ถ้าคุณอยากเอาจริง
ฉันขอแนะนําให้คุณว่ายน้ําเอง

573
00:34:20,600 --> 00:34:21,768
สัปดาห์ละห้าวัน"

574
00:34:21,768 --> 00:34:24,771
ผมบอกว่า "ผมคิดว่า
ไม่มีใครว่ายน้ําสัปดาห์ละห้าวัน"

575
00:34:25,521 --> 00:34:27,857
เธอบอกว่า "คนมากมายว่ายน้ําสัปดาห์ละห้าวัน"

576
00:34:27,857 --> 00:34:30,735
ผมบอกว่า "ผมไม่คิดว่า
ไมเคิล เฟลป์สว่ายน้ําสัปดาห์ละห้าวัน"

577
00:34:30,735 --> 00:34:33,571
เธอบอกว่า "ไมเคิล เฟลป์ส
ว่ายน้ําสัปดาห์ละห้าวันแน่นอน"

578
00:34:34,072 --> 00:34:36,741
เราคุยเรื่องนี้ประมาณ 45 นาที

579
00:34:37,575 --> 00:34:39,202
เราเห็นด้วยที่จะไม่เห็นพ้องกัน

580
00:34:41,537 --> 00:34:43,539
ผมเริ่มว่ายน้ําอาทิตย์ละวัน

581
00:34:44,248 --> 00:34:47,126
ผมตั้งใจจริง ผมหาหมวกว่ายน้ําเป็นของตัวเอง

582
00:34:47,126 --> 00:34:51,923
ผมหาแว่นตาที่รับประกัน
ตลอดชีพว่าจะไม่มีวันพอดีกับหน้าเรา

583
00:34:52,715 --> 00:34:56,385
ผมมีรองเท้าแตะเพื่อกันเท้ามีเชื้อรา
และกุญแจสําหรับล็อกเกอร์ของผม

584
00:34:56,385 --> 00:35:00,556
ผมหากระเป๋าที่มีช่องสําหรับ
ใส่ชุดว่ายน้ําเปียกและผักผลไม้สด

585
00:35:02,016 --> 00:35:03,684
ทุกวันพุธแปดโมงเช้า ผมว่ายน้ํา

586
00:35:03,684 --> 00:35:05,853
แล้วผมก็ไปที่ร้านขายน้ําผลไม้แถวนั้น

587
00:35:05,853 --> 00:35:08,314
ผมสั่งน้ําผลไม้แก้วใหญ่สุดเหมือนให้ม้ากิน

588
00:35:08,314 --> 00:35:09,857
แล้วผมก็เริ่มคิดว่า

589
00:35:09,857 --> 00:35:12,985
"นี่คือตัวฉันในตอนนี้ ฉันว่ายน้ํา ฉันดื่มน้ําผลไม้"

590
00:35:13,569 --> 00:35:16,948
"ฉันคือคนรุ่นที่ดื่มน้ําผลไม้
ฉันชุ่มฉ่ํา ฉันควรไปหาซื้อกางเกง

591
00:35:21,369 --> 00:35:24,372
ที่เขียนว่า "ก้นชุ่มฉ่ํา"
เพราะตอนนี้ผมเป็นแบบนั้น

592
00:35:24,372 --> 00:35:26,999
ผมว่าหลายคนเริ่มเข้าใจแล้ว และ...

593
00:35:29,293 --> 00:35:33,589
ที่ผมชอบที่สุดในการว่ายน้ํา
ไม่ว่าจะว่ายน้ําแย่แค่ไหน

594
00:35:34,340 --> 00:35:35,800
คือตอนอยู่ใต้น้ํา

595
00:35:36,968 --> 00:35:39,387
และคุณถีบตัวออกจากขอบสระ

596
00:35:40,972 --> 00:35:43,057
ในช่วงแรกนั้น

597
00:35:43,975 --> 00:35:46,435
คุณรู้สึกเหมือนเป็นนักสํารวจใต้น้ํา

598
00:35:47,562 --> 00:35:50,106
หรือคนที่ว่ายน้ําเป็น

599
00:35:51,315 --> 00:35:53,693
แล้วร่างคุณก็ลอยขึ้นไปข้างบน

600
00:35:53,693 --> 00:35:56,529
เพราะร่างกายมนุษย์มีการลอยตัวเป็นกลาง

601
00:35:57,738 --> 00:36:01,909
ผมชอบมากที่ในสระว่ายน้ํา
ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีอีเมล ไม่มีปฏิทิน

602
00:36:02,785 --> 00:36:04,579
ในบางแง่มุม ไม่มีเวลา

603
00:36:05,746 --> 00:36:08,374
ผมชอบมากที่
บางครั้งในชีวิตที่ทุกอย่างรู้สึกหนักอึ้ง

604
00:36:09,333 --> 00:36:11,335
แต่เวลาคุณอยู่ในน้ํา มันเบามาก

605
00:36:13,754 --> 00:36:15,673
บางครั้งทุกอย่างในชีวิตก็มีเสียงดังมาก

606
00:36:15,673 --> 00:36:17,717
แต่พอคุณอยู่ใต้น้ํา มันเงียบมาก

607
00:36:19,051 --> 00:36:21,053
บางครั้งก็ได้ยินเสียงตัวเองคิด

608
00:36:22,638 --> 00:36:25,474
ผมจําได้ว่าวันนึง ผมคิดว่า "ผมโชคดีมาก

609
00:36:26,726 --> 00:36:27,852
ที่มีชีวิตอยู่"

610
00:36:30,188 --> 00:36:32,523
ดังนั้น เป็นเวลาหกเดือนที่ผมว่ายน้ําอาทิตย์ละวัน

611
00:36:32,523 --> 00:36:36,110
แล้ววันนึงก็มีฝนตกหนักในบรุกลิน

612
00:36:36,694 --> 00:36:39,322
มันหนักมากจนฝนตกในครัวของเรา

613
00:36:39,322 --> 00:36:43,993
ผมไม่รู้ว่าคุณเคยเข้าครัว
หรือเปล่า แต่สภาพอากาศปานกลาง

614
00:36:43,993 --> 00:36:45,244
มันแทบจะ...

615
00:36:46,704 --> 00:36:49,624
แทบจะไม่เคยมีฝนตกในครัว ดังนั้น

616
00:36:50,541 --> 00:36:54,462
เราก็ตกใจ เราก็โทรหาเพื่อน
ที่ทํางานในวงการก่อสร้าง

617
00:36:54,462 --> 00:36:56,839
"เราอยู่ในตึกนี้จะอันตรายหรือเปล่า"

618
00:36:56,839 --> 00:36:59,842
มันเป็นอะพาร์ตเมนต์
ในบรุกลินอายุสัก 100 ปีแล้ว

619
00:36:59,842 --> 00:37:01,677
เธอเดินขึ้นไปบนหลังคา

620
00:37:01,677 --> 00:37:05,264
เธอบอกว่า "หลังคามีรูรั่ว ด้านข้างตึกมีรูรั่ว"

621
00:37:05,264 --> 00:37:10,019
แล้วเธอก็เดินเข้าไปในห้องนอนของอูน่า
เธอพูดว่า "ฉันว่านี่คงเป็นเชื้อรา"

622
00:37:10,811 --> 00:37:13,231
เราเอาไปทดสอบ ปรากฏว่ามันเป็นราสีดํา

623
00:37:13,231 --> 00:37:14,607
ซึ่งเป็นชนิดที่อันตราย

624
00:37:14,607 --> 00:37:17,902
มันทําให้เป็นโรคหอบหืด
และปัญหาต่างๆ หลายอย่าง พวกเขาเลยบอกว่า

625
00:37:17,902 --> 00:37:21,572
"เราแนะนําให้ย้ายออกทันที
จนกว่าจะแก้ปัญหานี้ได้"

626
00:37:21,572 --> 00:37:26,035
เราก็เลยย้ายไปอยู่
แอร์บีเอ็นบีที่นึง แต่ไม่มีอาหารเช้า

627
00:37:28,037 --> 00:37:29,872
ทั้งที่ชื่อที่พักมันมีคําว่าอาหารเช้า

628
00:37:38,923 --> 00:37:42,009
นี่เป็นตัวย่อที่ทําให้เข้าใจผิดมากๆ

629
00:37:42,009 --> 00:37:44,387
มันเหมือนกับว่าคุณไปประชุมคนติดเหล้า

630
00:37:44,387 --> 00:37:47,223
แล้วพวกเขาบอกว่า
"เรากําลังถ่ายทอดสด" แล้วคุณก็

631
00:37:50,851 --> 00:37:54,730
"ผมได้ยินมาว่านี่เป็นส่วนตัว"

632
00:37:54,730 --> 00:37:58,526
แล้วพวกเขาก็บอก
"เปิดตู้แช่ไวน์ซิ เราจะเมาท์เรื่องนี้กัน"

633
00:38:04,365 --> 00:38:08,119
ผมเจอแอร์บีเอ็นบีแห่งนี้
คือผมเป็นคนที่สนใจอะไรก็จะหมกมุ่นกับมัน

634
00:38:08,119 --> 00:38:12,081
ถ้าคุณไม่รู้จักใครที่หมกมุ่น
คุณต้องรู้ว่ามันเป็นนิสัยที่เซ็กซี่มาก

635
00:38:12,081 --> 00:38:16,877
เช่น สามีคุณจะจมอยู่กับ
การค้นหาแอร์บีเอ็นบีสักเจ็ดชั่วโมง

636
00:38:16,877 --> 00:38:19,463
แล้วพอเขาโงหัวขึ้นมา เขาก็จะกินบิสกิตทั้งกล่อง

637
00:38:19,463 --> 00:38:21,632
คุณก็จะคิดว่า "ฉันอยากอึ๊บหมอนี่จัง"

638
00:38:21,632 --> 00:38:25,636
นั่นคือสิ่งที่เรียกว่าหมกมุ่น

639
00:38:27,096 --> 00:38:29,849
แต่ที่นี่ที่ผมเจอมันไม่ดีเลยน่ะ

640
00:38:29,849 --> 00:38:32,143
มันไม่เหมือนในรูปเลย

641
00:38:32,143 --> 00:38:34,562
แทบจะเหมือนว่าพวกเขาใช้เลนส์ชุดนึง

642
00:38:34,562 --> 00:38:38,149
ถ่ายรูปอะพาร์ตเมนต์อีกแห่ง

643
00:38:40,651 --> 00:38:42,111
และไม่มีเครื่องวัดอุณหภูมิ

644
00:38:42,111 --> 00:38:44,363
มันร้อนนะ แต่ไม่มีวิธีบอกได้ว่า

645
00:38:44,363 --> 00:38:47,158
ร้อนแค่ไหนถึงจะใช้ได้

646
00:38:47,658 --> 00:38:49,327
ถ้าคุณอยากมีชีวิตอยู่

647
00:38:49,327 --> 00:38:53,581
แล้วตอนนั้นตีสาม อุณหภูมิ 32 องศาเซสเซียส

648
00:38:53,581 --> 00:38:55,666
ไม่ ผมรู้ 32 องศา

649
00:38:55,666 --> 00:38:58,586
ดังนั้น เจนนี่ อูน่า และผม ทุกคนตื่น

650
00:38:58,586 --> 00:39:00,880
ผมก็อับจนหนทาง เดินเตร็ดเตร่ในตึกนั้น

651
00:39:00,880 --> 00:39:03,090
พยายามหาทางปรับอุณหภูมิ

652
00:39:03,090 --> 00:39:07,261
ประมาณตีสี่ ผมเจอตัวควบคุม
อุณหภูมิส่วนกลางอยู่ด้านหลังล็อบบี้

653
00:39:07,261 --> 00:39:11,098
แต่มันถูกล็อกอยู่ในแผ่นกระจกใส

654
00:39:11,098 --> 00:39:13,517
และผมไม่เคยทําอะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิต

655
00:39:13,517 --> 00:39:16,103
ผมต่อยกระจกนั่นแตก

656
00:39:18,689 --> 00:39:21,692
แล้วผมก็เปลี่ยนอุณหภูมิเป็นศูนย์

657
00:39:21,692 --> 00:39:26,072
และช่วยชีวิตครอบครัวผมไว้ได้

658
00:39:26,072 --> 00:39:30,576
แต่ประเด็นของเรื่องนี้จริงๆ อยู่ในเช้าวันต่อมา

659
00:39:30,576 --> 00:39:34,580
ผมนอนหลับเพลิน ผมเลย
ไม่ได้ไปเรียนว่ายน้ําเป็นครั้งแรก

660
00:39:34,580 --> 00:39:37,583
แล้วสัปดาห์ต่อมา
ผมก็ไม่ได้ไปเรียนว่ายน้ําอีกครั้ง

661
00:39:37,583 --> 00:39:41,212
เพราะมันสนุกมากที่ไม่ได้ไปในครั้งแรก

662
00:39:42,880 --> 00:39:44,548
แล้วผมก็เลิกไปว่ายน้ําตั้งแต่นั้น

663
00:39:45,966 --> 00:39:48,928
ซึ่งผมคิดถึงเรื่องนี้บ่อยๆ
ในแบบไม่ได้เจาะจง ประมาณว่า

664
00:39:48,928 --> 00:39:52,890
"ทําไมเราเลิกทําสิ่งที่เรารู้ว่าเราควรทํา"

665
00:39:54,225 --> 00:39:58,604
สําหรับผม ผมให้ความสําคัญ
กับสิ่งที่จะทําให้ผมรอดชีวิตในระยะสั้น

666
00:39:58,604 --> 00:40:01,273
มากกว่าสิ่งที่จะทําให้ผมรอดชีวิตในระยะยาว

667
00:40:01,273 --> 00:40:05,861
เพราะถ้าผมไม่มีชีวิตอยู่ในระยะสั้น
ผมก็จะไม่มีชีวิตอยู่ในระยะยาว

668
00:40:07,738 --> 00:40:08,739
ผมเลยเลิกว่ายน้ํา

669
00:40:09,407 --> 00:40:12,118
แต่ผมยังมีความอยากอาหารของคนที่ว่ายน้ําอยู่

670
00:40:13,994 --> 00:40:17,665
ซึ่งผมกินค่อนข้างเยอะ และผมดื่มน้ําผลไม้

671
00:40:20,835 --> 00:40:22,461
แล้วผมก็ไปตรวจสุขภาพประจําปี

672
00:40:22,461 --> 00:40:24,672
และหมอวอลช์ก็ขอให้ผมขึ้นชั่งน้ําหนัก

673
00:40:24,672 --> 00:40:27,883
ซึ่งไม่รู้เหตุผลกลใด มันยังเป็น
เครื่องชั่งคานเลื่อนรุ่นโบราณ

674
00:40:27,883 --> 00:40:31,053
แบบว่าถ้าคุณไม่หนัก 450 กก.ไปเลย
คุณก็ไม่หนักศูนย์กิโลแน่ๆ

675
00:40:31,929 --> 00:40:35,516
คุณไม่ได้หนัก 439 กก.
คุณไม่ได้หนักแค่ 9.5 กก.

676
00:40:35,516 --> 00:40:39,895
คุณไม่ได้หนัก 300 กก.คุณไม่ได้หนัก 26 กก.

677
00:40:39,895 --> 00:40:44,942
คุณไม่ได้หนัก 186 กก. คุณไม่ได้หนัก 53 กก.

678
00:40:44,942 --> 00:40:47,027
ผมก็ถาม "นี่กี่โมงแล้ว"

679
00:40:48,028 --> 00:40:50,865
เขาบอก "ไม่ใช่บ่ายสอง ไม่ใช่หกโมง"

680
00:40:50,865 --> 00:40:54,034
"ไม่ใช่ บ่ายสองสิบห้า ไม่ใช่บ่ายสี่ สี่สิบห้า"

681
00:41:00,082 --> 00:41:02,793
หมอวอลช์เป็นห่วงน้ําหนักของผมมาก

682
00:41:03,335 --> 00:41:05,796
"คุณหนักขึ้นกว่าปีก่อนเยอะเลย"

683
00:41:05,796 --> 00:41:09,091
ผมบอก "น่าแปลกใจเพราะผมว่ายน้ํามาตลอด

684
00:41:10,342 --> 00:41:11,969
และดื่มน้ําผลไม้ด้วย"

685
00:41:11,969 --> 00:41:14,430
แล้วเขาก็เจาะเลือดของผมไปตรวจ

686
00:41:14,430 --> 00:41:18,476
ผมก็เอาเลือดของเขาไปด้วย
เพราะมันคือธีมนอนค้างบ้านเพื่อน

687
00:41:20,436 --> 00:41:24,398
ประมาณหนึ่งอาทิตย์ต่อมาเขาก็โทรหาผม
ผมอยู่ในห้องพักโรงแรมที่โคลัมบัส โอไฮโอ

688
00:41:24,398 --> 00:41:27,902
เขาบอก "ผมได้ผลเลือดคุณแล้ว
คอเลสเตอรอลชนิดเลวของคุณไม่ดีเลย"

689
00:41:27,902 --> 00:41:31,322
ผมก็พูดว่า "ก็ถูก" เขาบอกว่า
"คอเลสเตอรอลชนิดดีของคุณก็ไม่ดี"

690
00:41:31,322 --> 00:41:33,449
ผมก็บอก "ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ"

691
00:41:34,366 --> 00:41:36,577
เขาบอก "คุณเป็นเบาหวานชนิดที่สอง"

692
00:41:41,540 --> 00:41:44,877
พอเขาพูดแบบนั้น ผมก็เกิด
อาการหายใจติดขัดแบบที่เคยบอก

693
00:41:44,877 --> 00:41:48,005
แต่มีอยู่บ้างที่ผมมีอาการรุนแรง

694
00:41:48,672 --> 00:41:51,675
ตอนผมอายุ 20 ผมขับรถ
กลับบ้านช่วงหยุดเทศกาลคริสต์มาส

695
00:41:51,675 --> 00:41:54,845
ผมแวะฉี่ข้างทางและเห็นเลือดปนในฉี่

696
00:41:54,845 --> 00:41:58,057
ผมไม่เคยเห็นเลือดแบบนี้มาก่อน ทันทีที่โดนน้ํา

697
00:41:58,057 --> 00:41:59,975
มันระเบิดเหมือนดอกไม้ไฟ

698
00:41:59,975 --> 00:42:04,647
ผมกังวลมากจนรีบขับกลับบ้านและปลุกพ่อแม่ให้ตื่น

699
00:42:04,647 --> 00:42:06,607
พ่อผมเป็นหมอ แม่ผมเป็นพยาบาล

700
00:42:06,607 --> 00:42:09,235
พวกเขาเลยรู้ว่าเลือดพุ่งแบบนี้ไม่ใช่สัญญาณที่ดี

701
00:42:09,235 --> 00:42:13,239
พ่อพาผมไปหาหมอด้านระบบทางเดิน
ปัสสาวะที่เป็นเพื่อนกันทันทีในเช้าวันถัดมา

702
00:42:13,239 --> 00:42:15,407
หมอระบบทางเดินปัสสาวะขอให้ผมถอดกางเกง

703
00:42:15,407 --> 00:42:16,909
แล้วเขาก็มองไปรอบๆ

704
00:42:16,909 --> 00:42:21,038
ผมเริ่มชวนคุยด้วยการเสนอทฤษฎีของผม
เพราะผมพบว่าพวกหมอชอบใจ

705
00:42:21,038 --> 00:42:26,168
เวลาที่คุณมีส่วนร่วมระหว่างการตรวจ

706
00:42:31,090 --> 00:42:34,093
ผมพูดกับหมอระบบทางเดิน
ปัสสาวะและไม่สามารถกลับคําพูดได้ว่า

707
00:42:34,093 --> 00:42:36,887
ผมถามว่า "เป็นไปได้ไหมที่เลือดออก

708
00:42:36,887 --> 00:42:40,516
เพราะผมช่วยตัวเองบ่อยเกินไป"

709
00:42:41,517 --> 00:42:43,143
ผมถามไปแบบนั้น

710
00:42:46,021 --> 00:42:46,897
เสียงดังฟังชัด

711
00:42:48,941 --> 00:42:51,193
ถามเพื่อนของพ่อผม

712
00:42:55,197 --> 00:42:56,031
ทีนี้...

713
00:42:59,118 --> 00:43:01,036
เมื่อดูจากปฏิกิริยาของเขา

714
00:43:01,620 --> 00:43:05,958
ผมขอเดาว่านี่คงเป็นคําถามที่เขาได้ยินบ่อย

715
00:43:07,334 --> 00:43:10,629
ในวงการวิทยาทางเดินปัสสาวะ เพราะว่า

716
00:43:11,380 --> 00:43:15,217
เขาไม่สะทกสะท้านกับคําถามนี้เลย
เขาตอบว่า "ไม่ใช่สาเหตุนั้น"

717
00:43:15,217 --> 00:43:18,721
แล้วเขาก็กระดกวิสกี้หมดแก้ว

718
00:43:18,721 --> 00:43:21,015
ที่วางอยู่หลังโต๊ะ

719
00:43:22,725 --> 00:43:24,685
และเขาบอกว่า "ฉันเป็นห่วงเรื่องเลือด"

720
00:43:24,685 --> 00:43:28,731
"พรุ่งนี้เช้าขอให้เธอเข้ามา
นอนโรงพยาบาลและรมยา

721
00:43:28,731 --> 00:43:31,066
เพื่อส่องกล้อง" ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าคืออะไร

722
00:43:31,066 --> 00:43:33,902
ผมมารู้ตอนที่พวกเขาเอากล้องสอดผ่านองคชาติ

723
00:43:33,902 --> 00:43:35,195
เพื่อส่องกระเพาะปัสสาวะ

724
00:43:35,195 --> 00:43:37,698
คุณคงคิดว่า "ไมค์ กล้องมันเข้าไป

725
00:43:42,494 --> 00:43:45,873
ในจู๋ไม่ได้หรอก" เรื่องนี้มีทั้งข่าวดีและข่าวร้าย

726
00:43:49,293 --> 00:43:52,630
ข่าวดีก็คือมันเข้าไปได้
และนั่นก็คือข่าวร้ายเหมือนกัน

727
00:43:58,260 --> 00:44:01,013
เช้าวันต่อมาผมตื่นตีห้าครึ่ง

728
00:44:01,013 --> 00:44:03,766
แม่ขับรถไปส่งผมที่โรงพยาบาล

729
00:44:04,433 --> 00:44:08,771
และผมก็ตัวสั่นอยู่ในชุด
เตรียมผ่าตัดบนเตียงเคลื่อนที่

730
00:44:08,771 --> 00:44:11,440
แล้วพยาบาลก็ใส่สายน้ําเกลือ ผมก็หลับไป

731
00:44:11,440 --> 00:44:15,527
ผมต้องบอกว่า แม้จะตัวสั่น
และถูกรมยาอยู่ในโรงพยาบาล

732
00:44:15,527 --> 00:44:18,030
ผมก็ยังชอบที่ได้นอนงีบสนิท

733
00:44:23,243 --> 00:44:24,536
ระหว่างที่ผมสลบอยู่

734
00:44:25,412 --> 00:44:28,666
หมอระบบทางเดินปัสสาวะ
ส่องกล้องเจอบางอย่าง

735
00:44:29,500 --> 00:44:32,961
และตัดสินใจว่าเขาจะให้ผม
หลับนานขึ้นเพื่อผ่ามันออกไปเลย

736
00:44:33,629 --> 00:44:36,131
พอผมฟื้นจากยาสลบ
หมอระบบทางเดินปัสสาวะก็อธิบายว่า

737
00:44:36,131 --> 00:44:39,718
พวกเขาเจอบางอย่างในกระเพาะปัสสาวะ
ของผมซึ่งอาจเป็นมะเร็งก็ได้

738
00:44:40,386 --> 00:44:43,472
พวกเขาเลยเอาชิ้นเนื้อไปตรวจ
อีกไม่กี่วันก็จะรู้ผล

739
00:44:44,098 --> 00:44:47,309
ดังนั้น ตั้งแต่วันที่ 22 ธันวาคม ปี 1999

740
00:44:47,309 --> 00:44:51,063
จนถึงวันที่ 27 ธันวาคม ปี 1999
ผมคิดถึงแต่กรณีแย่ที่สุด

741
00:44:51,063 --> 00:44:52,690
ผมคิดแต่ว่า "ผมกําลังจะตาย"

742
00:44:54,817 --> 00:44:57,861
ผมเข้าไปในห้องนอนผมที่บ้านพ่อแม่

743
00:44:57,861 --> 00:45:00,781
แล้วผมก็หายใจติดขัด

744
00:45:00,781 --> 00:45:04,743
แต่เป็นลักษณะที่ผมไม่เคยเป็นมาก่อน

745
00:45:04,743 --> 00:45:07,705
ผมไม่ได้คุยกับใครด้วยซ้ํา

746
00:45:07,705 --> 00:45:10,499
ผมไม่ได้คุยกับพ่อแม่ ผมไม่ได้โทรหาเพื่อน

747
00:45:10,499 --> 00:45:14,420
ผมเป็นคนพูดมากอยู่นะ
ผมถึงรวบรวมทุกคนมาอยู่ที่นี่ได้

748
00:45:21,635 --> 00:45:23,721
แต่ตอนที่ผมคิดว่าผมกําลังจะตาย

749
00:45:24,888 --> 00:45:26,515
ผมเงียบมาก

750
00:45:30,102 --> 00:45:33,188
ไม่กี่วันต่อมา ผลตรวจ
ชิ้นเนื้อก็ออกมาว่าเป็นมะเร็ง

751
00:45:33,188 --> 00:45:36,859
มันเป็นเนื้อร้ายในกระเพาะ
ปัสสาวะของผม แต่ที่จริงผมโชคดีมาก

752
00:45:36,859 --> 00:45:39,570
เพราะเจอมันแต่เนิ่นๆ พวกเขาเลยตัดสินใจว่า

753
00:45:39,570 --> 00:45:42,448
จะไม่ทําคีโมหรือฉายแสง
เพราะอาจเป็นแค่เนื้องอกที่ผิดปกติ

754
00:45:42,448 --> 00:45:46,660
และอาจเป็นอย่างนั้นจริง
เพราะผมไปส่องกล้องประจําจนทุกวันนี้

755
00:45:46,660 --> 00:45:47,870
และมันไม่กลับมาอีก

756
00:45:47,870 --> 00:45:50,581
แต่พอหมอวอลช์บอกว่าผมเป็นเบาหวาน

757
00:45:50,581 --> 00:45:52,374
มันทําให้ผมนึกถึงช่วงเวลานั้น

758
00:45:52,374 --> 00:45:54,626
ไม่ใช่เพราะมะเร็งกับเบาหวานเหมือนกัน

759
00:45:54,626 --> 00:45:58,172
แต่มันเป็นโรคที่เกิดขึ้นร่วมกัน
และประเด็นที่มันร่วมกันนี้เอง

760
00:45:58,172 --> 00:45:59,798
บางครั้งมันก็ร่วมทีมกัน

761
00:46:00,674 --> 00:46:04,762
ทําให้เกิดโรคเดียวร่วมกันน่ะ

762
00:46:04,762 --> 00:46:07,431
มันคือ "มะเร็งสู่เบาหวาน"

763
00:46:07,431 --> 00:46:09,767
"เบาหวานสู่โรคหัวใจ ได้แต้ม"

764
00:46:09,767 --> 00:46:11,560
และทุกฝ่ายก็ไฮไฟว์

765
00:46:12,102 --> 00:46:13,687
แล้วผมก็ตาย

766
00:46:13,687 --> 00:46:18,484
และตอนที่หมอวอลช์บอกว่าผมเป็นเบาหวาน

767
00:46:18,484 --> 00:46:21,195
ผมกําลังเดินออกจากห้องพักโรงแรม

768
00:46:21,195 --> 00:46:23,697
ไปที่แผนกต้อนรับของโรงแรม

769
00:46:23,697 --> 00:46:27,242
เพื่อรับพิซซ่าที่เพิ่งสั่งมา

770
00:46:27,242 --> 00:46:30,412
ซึ่งผมไม่ภูมิใจเลย

771
00:46:30,412 --> 00:46:33,332
คือผมมีนิสัยไม่ดีหลายอย่าง

772
00:46:33,332 --> 00:46:36,710
อย่างแรกเลย นี่คืองานของผม

773
00:46:36,710 --> 00:46:40,088
ปกติผมทํางานในเมืองที่ผมไม่ได้อยู่อาศัย

774
00:46:40,088 --> 00:46:44,551
ผมขึ้นมาบนนี้ เดินมาตรงนี้ก็หิวขึ้นมาเลย

775
00:46:45,469 --> 00:46:47,805
บางครั้งผมก็ไปตรงนี้

776
00:46:47,805 --> 00:46:50,474
ไถลลงตรงนั้น

777
00:46:51,391 --> 00:46:53,352
แกล้งทําท่าเล่นมวยปล้ํา

778
00:46:55,854 --> 00:46:58,482
กลับถึงโรงแรมประมาณห้าทุ่ม

779
00:46:58,482 --> 00:47:00,025
ส่วนอาหารเพื่อสุขภาพ

780
00:47:00,984 --> 00:47:02,528
ก็คือการเข้านอนแต่หัววัน

781
00:47:07,908 --> 00:47:10,118
อาหารเพื่อสุขภาพคือ "ผมจะกลับไปนอน"

782
00:47:10,118 --> 00:47:13,038
"ผมได้รับสารอาหารเต็มที่ในมื้อเช้า"

783
00:47:13,747 --> 00:47:16,083
อาหารที่ไม่ดีต่อสุขภาพคือ "ผมจะไปปาร์ตี้"

784
00:47:16,083 --> 00:47:20,420
"ผมเห็นไมโครเวฟตรงมุมห้อง
ผมจะไปทําความคุ้นเคยกับมัน"

785
00:47:23,173 --> 00:47:28,345
และพิซซ่าอยู่ได้ทั้งคืน
พิซซ่าชอบปาร์ตี้ ผมชอบพิซซ่ามาก

786
00:47:28,345 --> 00:47:32,766
ปัญหาของผมกับพิซซ่าคือเวลาผมเห็นพิซซ่า

787
00:47:33,392 --> 00:47:36,520
ผมเห็นมันเป็นหนึ่งจาน

788
00:47:36,520 --> 00:47:40,440
ซึ่งบ่อยครั้งมันมีไว้สําหรับกินทั้งกลุ่ม

789
00:47:40,440 --> 00:47:43,485
และร่างกายผมโหยหามัน แทบจะหลงใหลเลย

790
00:47:43,485 --> 00:47:45,904
ผมคงไม่มีเซ็กซ์กับพิซซ่าหรอก

791
00:47:45,904 --> 00:47:49,992
แต่ถ้าผมกินพิซซ่าคนเดียว ผมจะไม่บอกภรรยา

792
00:47:49,992 --> 00:47:51,910
ฟังดูสมเหตุผลใช่ไหมล่ะ

793
00:47:53,704 --> 00:47:58,834
ผมชอบพิซซ่ามาก
ผมตื่นเต้นเวลาเห็นคําว่า "พลาซ่า"

794
00:48:04,715 --> 00:48:07,217
เพราะคําว่า "พิซซ่า"
โดยตัวมันเองก็น่าตื่นเต้นมาก

795
00:48:07,217 --> 00:48:09,094
มันมีพิซซ่าเป็นชิ้นๆ ในชื่อมันเอง

796
00:48:10,137 --> 00:48:12,347
ตัวซีแต่ละตัวก็เป็นสองชิ้นแล้ว

797
00:48:12,347 --> 00:48:16,310
ตัวเอได้อีกชิ้น เท่ากับมีห้าชิ้นในหนึ่งคํา

798
00:48:16,852 --> 00:48:20,480
ซึ่งเป็นคําที่ผมคิดค้นขึ้นเองซึ่งไม่ค่อยมีใครใช้กัน

799
00:48:22,482 --> 00:48:24,943
เรียกว่า "การสร้างคําเลียนแบบพิซซ่า"

800
00:48:28,822 --> 00:48:31,158
ทีนี้หมอวอลช์แนะนําหลายอย่าง

801
00:48:31,158 --> 00:48:34,077
เขาบอกว่า "ผมอยากให้คุณ
กินยาควบคุมคอเลสเตอรอล

802
00:48:34,077 --> 00:48:36,163
และเบาหวาน"

803
00:48:36,163 --> 00:48:38,749
ผมบอกว่า "ผมอยากรักษาโดยไม่ใช้ยามากกว่า

804
00:48:38,749 --> 00:48:40,834
เพราะผมก็เป็นหมอ"

805
00:48:42,461 --> 00:48:46,089
ผมบอกว่า "ผมอยากพยายาม
ลดน้ําหนักด้วยตัวเองมากกว่า

806
00:48:46,089 --> 00:48:47,966
และดูว่าผมจะรักษาเบาหวานได้ไหม"

807
00:48:47,966 --> 00:48:50,594
เขาบอกว่า "ผมขอมองในแง่ร้ายไว้ก่อน"

808
00:48:51,762 --> 00:48:55,849
เขาบอกว่า "ต้องหักดิบ
คุณต้องเลิกกินน้ําตาล ของทอด"

809
00:48:55,849 --> 00:49:00,896
แล้วผมก็เริ่มคิดเรื่อง
น้ําตาลทอด ซึ่งไม่เชิงเป็นอาหาร

810
00:49:00,896 --> 00:49:03,231
แล้วผมก็เริ่มคิดว่ามันอาจเป็นอาหารก็ได้

811
00:49:03,231 --> 00:49:05,359
เป็นส่วนผสมที่ลงตัวน่าอร่อยมาก

812
00:49:05,359 --> 00:49:06,693
ถึงกับแต่งเพลงให้ด้วย

813
00:49:06,693 --> 00:49:09,863
น้ําตาลทอด น้ําตาลทอด น้ําตาลทอดในดวงตาฉัน

814
00:49:10,405 --> 00:49:12,699
หมอวอลช์บอก "คุณฟังผมอยู่หรือเปล่า"

815
00:49:12,699 --> 00:49:16,036
ผมก็บอก "ผมฟังอยู่แล้วครับ

816
00:49:16,036 --> 00:49:19,915
แต่ผมก็ฟังเพลงที่ผมเพิ่งแต่งไปด้วย"

817
00:49:21,041 --> 00:49:22,167
"เกี่ยวกับพืชผัก"

818
00:49:22,167 --> 00:49:26,213
ผมคิดว่ามันเร็วเกินไป
ที่จะเสนอเรื่องน้ําตาลทอดให้เขารู้

819
00:49:31,718 --> 00:49:33,220
เช้าวันต่อมาผมบินกลับบ้าน

820
00:49:33,220 --> 00:49:35,889
เจนนี่กับผมพาอูน่าไปเรียนว่ายน้ําครั้งแรก

821
00:49:35,889 --> 00:49:38,308
และหลังจากเรียนเสร็จ พวกเขาก็ปล่อยให้ผู้ใหญ่

822
00:49:38,308 --> 00:49:40,143
ลงน้ําในสระตื้นกับเด็กๆ

823
00:49:40,143 --> 00:49:44,982
แล้วอูน่าก็พูดว่า "พ่อ มาคุยกันใต้น้ําเถอะ"

824
00:49:45,857 --> 00:49:47,442
ผมบอก "โอเค"

825
00:49:48,068 --> 00:49:52,614
แล้วเราก็ลงไปใต้น้ํา
ผมได้ยินแต่ "บลา บลา บลา"

826
00:49:53,156 --> 00:49:55,617
เธอก็ถาม "หนูพูดอะไรคะ"

827
00:49:55,617 --> 00:49:58,078
ผมตอบ "พ่อไม่รู้"

828
00:49:58,078 --> 00:50:00,539
เธอบอก "หนูรักพ่อค่ะ"

829
00:50:01,707 --> 00:50:03,875
ผมบอก "พ่อก็รักหนูเหมือนกัน อูน่า"

830
00:50:06,670 --> 00:50:08,046
คืนนั้นเรานอนอยู่บนเตียง

831
00:50:08,046 --> 00:50:10,424
เราอ่านหนังสือเกี่ยวกับวันต่างๆ ในสัปดาห์

832
00:50:11,216 --> 00:50:14,094
บางครั้งเมื่ออูน่าไม่รู้จักคํานั้น เธอก็จะพูดอีกคํา

833
00:50:14,094 --> 00:50:17,806
และเธอพูดว่า "วัน ของเรา"

834
00:50:20,726 --> 00:50:22,144
ผมก็คิดว่า "แบบนี้ดีกว่าแฮะ"

835
00:50:24,980 --> 00:50:26,732
พอเธอหลับไปแล้ว

836
00:50:28,483 --> 00:50:32,446
ผมก็เริ่มมีอาการหายใจ
ติดขัดเมื่อคิดถึงโรคเบาหวาน

837
00:50:32,446 --> 00:50:35,323
ผมหยิบสมุดบันทึกออกมา แล้วเปิดดู

838
00:50:35,323 --> 00:50:37,367
ผมหยิบปากกามาเขียนว่า

839
00:50:38,243 --> 00:50:40,037
"ผมคงตายเร็วๆ นี้"

840
00:50:42,914 --> 00:50:46,960
(ผมคงตายเร็วๆ นี้)

841
00:50:46,960 --> 00:50:48,962
เช้าวันต่อมา ผมได้รับโทรศัพท์จากแม่

842
00:50:48,962 --> 00:50:51,631
บอกว่าพ่อผมหัวใจวายอีกครั้ง และเขาไม่เป็นไร

843
00:50:51,631 --> 00:50:53,508
ดูเหมือนเขาจะรู้วิธีรับมือกับมันได้

844
00:50:57,262 --> 00:50:59,973
เขาทํางานอยู่ที่โรงพยาบาล
และรู้สึกได้ว่ากําลังจะมีอาการ

845
00:50:59,973 --> 00:51:03,351
เขาเลยเดินเข้าห้องฉุกเฉินและบอก "หวัดดี"

846
00:51:04,561 --> 00:51:06,563
คือผมไม่รู้หรอกว่าเขาพูดอะไร

847
00:51:06,563 --> 00:51:10,358
แต่เหมือนนักดับเพลิงเดินเข้าไป
ในสถานีแล้วบอกว่า "ตัวฉันติดไฟ"

848
00:51:11,151 --> 00:51:13,487
"เราทุกคนรู้นะว่าต้องทําอะไร"

849
00:51:16,031 --> 00:51:19,284
ผมถาม "แม่ ผมควรกลับบ้านไหม"
แม่บอก "ไม่ต้อง เขาไม่เป็นไรแล้ว

850
00:51:19,284 --> 00:51:21,578
ลูกค่อยกลับบ้านอาทิตย์หน้าในวันหยุดคริสต์มาส"

851
00:51:21,578 --> 00:51:25,457
ดังนั้นประมาณหนึ่งสัปดาห์ต่อมา
ผมขับรถพาเจนนี่และอูน่ากลับบ้านช่วงคริสต์มาส

852
00:51:25,457 --> 00:51:28,668
ซึ่งมักจะมีงานสังสรรค์ของครอบครัวเสมอ

853
00:51:28,668 --> 00:51:30,962
เพราะเจนนี่เป็นอินโทรเวิร์ต
ส่วนผมชอบเข้าสังคม

854
00:51:30,962 --> 00:51:33,965
คนเอ็กซ์โทรเวิร์ตแบบผม
จะได้พลังจากการอยู่กับผู้คน

855
00:51:33,965 --> 00:51:36,051
และคนอินโทรเวิร์ตไม่ชอบคุณ

856
00:51:36,676 --> 00:51:37,511
หรือ...

857
00:51:39,304 --> 00:51:41,223
เธออาจชอบคุณแต่เธอจะอยากให้ผม

858
00:51:41,223 --> 00:51:43,892
เป็นคนอธิบายว่าทําไมเราจะกลับแล้ว

859
00:51:45,352 --> 00:51:48,021
มันเป็นวันคริสต์มาส
และเจนนี่เป็นยิว ผมเลยต้องอธิบาย

860
00:51:48,021 --> 00:51:50,315
มีชายคนหนึ่ง

861
00:51:51,525 --> 00:51:54,152
เขาเกิดในโรงนา ซึ่งปกติก็จะไม่มีใครรู้เห็น

862
00:51:54,152 --> 00:51:56,905
แต่รายนี้คนรู้กันทั่ว
พระราชาโผล่มา นักปราชญ์โผล่มา

863
00:51:57,656 --> 00:52:00,325
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นยิว
ก็อาจจะเป็นคนเยอรมันก็ได้

864
00:52:00,325 --> 00:52:04,371
มีราชาโผล่มา คนเยอรมันโผล่มา ทุกคนอยู่ที่นั่น

865
00:52:04,371 --> 00:52:09,209
พวกเขาทั้งบ่นจุกจิกและโห่ร้องยินดี
ผมไม่รู้ว่าทําไม ไม่ใช่พระเจ้า

866
00:52:12,003 --> 00:52:16,049
และไม่มีอํานาจใดๆ ในเรื่องนี้

867
00:52:16,049 --> 00:52:19,177
ถึงแม้ว่าผมจะสนใจพระเยซู
มากขึ้นเมื่อผมมีอายุมากขึ้น

868
00:52:19,177 --> 00:52:21,888
ผมถึงได้พาคุณมาที่นี่ในค่ํานี้

869
00:52:24,474 --> 00:52:27,853
มีแผ่นพับอยู่ใต้ที่นั่งคุณ ไม่

870
00:52:32,774 --> 00:52:36,278
ไม่ ความจริงแล้วครอบครัวผม
ไม่ได้เห็นวันคริสต์มาสเป็นวันสําคัญทางศาสนา

871
00:52:36,278 --> 00:52:40,031
ผมจะบอกว่าถ้าเราจะเน้นอะไร
ในวันคริสต์มาสก็คงเป็นไก่พาร์เมซาน

872
00:52:40,031 --> 00:52:43,034
เรากินไก่ทอดราดชีสเยอะมาก

873
00:52:44,744 --> 00:52:47,747
และปีนั้น มันเป็นเรื่องให้ถกเถียงกันมาก

874
00:52:48,373 --> 00:52:52,335
พ่อผมเพิ่งหัวใจวาย และเมนูก็ยังหมือนเดิม

875
00:52:52,335 --> 00:52:54,921
ไก่พาร์เมซานกับพาสต้าและขนมปังกระเทียม

876
00:52:54,921 --> 00:52:58,675
ซึ่งหลักๆ คืออาหารชนิดเดียวกันแค่ต่างรูปร่าง

877
00:53:00,969 --> 00:53:02,512
พ่อผมบอกว่า "ไมเคิล"

878
00:53:03,471 --> 00:53:05,640
"ช่วยส่งไก่พาร์เมซานให้ที"

879
00:53:05,640 --> 00:53:08,435
และแน่นอน พ่อผมเพิ่งหัวใจวาย

880
00:53:08,435 --> 00:53:12,063
แต่เขากินไก่พาร์เมซานไปแล้วหนึ่งชิ้น

881
00:53:12,898 --> 00:53:15,358
ผมก็เลยถือจานไว้ แต่ไม่ส่งต่อให้เขา

882
00:53:15,358 --> 00:53:18,486
เพราะแทบจะรู้สึกเหมือนผมกําลังถือปืนอยู่

883
00:53:27,162 --> 00:53:30,165
แล้วความตึงเครียดก็เพิ่มขึ้น
ในที่สุดผมก็พูดว่า "วินซ์"

884
00:53:30,165 --> 00:53:32,459
เราเรียกพ่อผมว่าวินซ์ ผมบอก "วินซ์

885
00:53:33,376 --> 00:53:35,629
พอได้แล้วสําหรับไก่พาร์เมซาน"

886
00:53:36,546 --> 00:53:39,633
ซึ่งผมมั่นใจว่าฉากนี้
ถูกตัดออกไปจากเดอะก็อดฟาเธอร์

887
00:53:39,633 --> 00:53:40,592
และ...

888
00:53:42,677 --> 00:53:46,264
วินซ์ตอบได้ดีมาก

889
00:53:46,264 --> 00:53:47,474
เขาบอก "ไมเคิล"

890
00:53:48,141 --> 00:53:51,019
"พ่ออยากคุยกับลูกเรื่องเบาหวานชนิดที่สอง"

891
00:53:51,019 --> 00:53:53,647
ผมก็บอก "ไม่คุย ผมกําลังรักษาตัวอยู่"

892
00:53:53,647 --> 00:53:55,899
"ผมพยายามจะเปลี่ยนอาหารการกินเหมือนพ่อ"

893
00:53:55,899 --> 00:54:00,695
แล้วโจ พี่ชายผมก็พูดว่า
"ไมค์ นายควรเขียนพินัยกรรม"

894
00:54:01,404 --> 00:54:04,074
ผมก็คิดว่า "เรามาคุยเรื่องนี้ได้ยังไง"

895
00:54:04,074 --> 00:54:07,535
คือเราต้องสนิทกันมาก

896
00:54:07,535 --> 00:54:11,456
เมื่อคุณบอกเขาว่าคุณ
เป็นโรคนี้แล้วเขาตอบมาว่า

897
00:54:11,456 --> 00:54:13,833
"ฉันอยากได้ทรัพย์สินของนาย"

898
00:54:18,964 --> 00:54:21,299
คืนนั้นเราก็บอกลาครอบครัว

899
00:54:21,299 --> 00:54:22,592
แล้วผมก็กลัว

900
00:54:23,677 --> 00:54:28,014
ตอนที่ผมร่ําลาพ่อผม ว่านี่อาจเป็นการลาขาดน่ะ

901
00:54:28,014 --> 00:54:29,557
ผมบอกว่า "แม่ครับ พ่อครับ"

902
00:54:32,227 --> 00:54:33,144
"ดูแลตัวเองด้วย"

903
00:54:40,026 --> 00:54:43,863
ผมไม่รู้ว่าทําไมมันยากนักที่ผมจะบอกรักพ่อแม่

904
00:54:43,863 --> 00:54:45,407
แต่มันยากจริงๆ

905
00:54:45,407 --> 00:54:48,285
และบางครั้งผมก็รู้สึกว่าเราเกือบพูดได้ละ

906
00:54:48,285 --> 00:54:51,997
เหมือนเมื่อไม่กี่ปีก่อน
ผมโทรหาแม่หลังจากเพื่อนคนนึงของเราตาย

907
00:54:51,997 --> 00:54:54,416
"แม่ครับ ผมเสียใจด้วยเรื่องจอห์น ฮาร์ดิง"

908
00:54:54,416 --> 00:54:56,710
เธอบอกว่า "เราโชคดีนะเพราะสัปดาห์ก่อน

909
00:54:57,502 --> 00:54:59,963
เขารู้ว่าคงเป็นครั้งสุดท้าย
ที่เราจะได้คุยโทรศัพท์กัน

910
00:54:59,963 --> 00:55:02,173
เราถึงบอกเขาได้ว่าเรารักเขา"

911
00:55:06,469 --> 00:55:09,180
ผมคิดว่าผมคงถอดรหัสได้แล้ว

912
00:55:09,180 --> 00:55:13,935
คุณแค่ต้องรู้วันตายโดยประมาณของตัวเอง

913
00:55:13,935 --> 00:55:17,564
คุณแค่ต้องการเส้นตายน่ะ

914
00:55:18,231 --> 00:55:23,320
ผมเลยคิดถึงเรื่องทั้งหมดนี้
ระหว่างขับรถกลับบ้านในดึกคืนนั้น

915
00:55:23,320 --> 00:55:25,030
อูน่าหลับอยู่เบาะหลัง

916
00:55:25,530 --> 00:55:28,450
ผมบอกภรรยาว่า "โคล

917
00:55:29,951 --> 00:55:32,203
เราควรเขียนพินัยกรรมดีไหม"

918
00:55:32,203 --> 00:55:35,165
เธอไม่ตอบ ผมกับเจนนี่ไม่เหมือนกันในเรื่องนี้

919
00:55:35,165 --> 00:55:36,958
เวลามีคนถามผม

920
00:55:36,958 --> 00:55:41,004
ผมรู้สึกเป็นความรับผิดชอบต่อสังคมที่จะต้องตอบ

921
00:55:41,004 --> 00:55:42,464
ซึ่งเธอไม่มีสิ่งนี้

922
00:55:42,464 --> 00:55:46,926
เธอเลิกพูดกับผมไปเฉยๆ

923
00:55:52,057 --> 00:55:54,267
ผมเลยจัดการเรื่องนี้เอง

924
00:55:54,267 --> 00:55:57,937
ผมโทรหาทนายที่เขียนพินัยกรรม
เราจะเรียกเขาว่าวิลละกัน

925
00:55:57,937 --> 00:56:00,857
เจนนี่กับผมนั่งอยู่กับวิล

926
00:56:00,857 --> 00:56:03,443
ที่โต๊ะในครัวของเรา
และสถานการณ์ก็จริงจังทันที

927
00:56:03,443 --> 00:56:06,738
เขาบอก "จะเกิดอะไรขึ้นถ้าไมค์โดนรถเมล์ชน"

928
00:56:07,697 --> 00:56:10,533
ผมบอกว่า "ไม่รู้สิ เจนคงได้เงินสินะ"

929
00:56:10,533 --> 00:56:14,704
เขาบอกว่า "จะเกิดอะไรขึ้น
ถ้าคุณกับเจนถูกรถคันเดียวกันชน"

930
00:56:17,415 --> 00:56:19,918
ผมบอก "อูน่า ลูกสาวเราได้เงินสินะ"

931
00:56:19,918 --> 00:56:22,087
เขาบอก "ใครเป็นคนดูแลอูน่า"

932
00:56:23,963 --> 00:56:25,590
ผมบอก "คนขับรถเมล์สินะ"

933
00:56:32,097 --> 00:56:34,682
แล้วทั้งห้องก็เงียบไปประมาณ 40 นาที

934
00:56:37,060 --> 00:56:40,980
และแน่นอน เราอาจโดนรถชนได้
นี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่เกินจริงเลย

935
00:56:40,980 --> 00:56:44,317
หลายปีก่อน ผมนั่งรถอูเบอร์อยู่ในนิวยอร์กซิตี

936
00:56:44,317 --> 00:56:47,278
คนขับเลี้ยวซ้ายเข้าสะพานแมนฮัตตัน

937
00:56:47,278 --> 00:56:48,947
ไปชนคนเดินเท้า

938
00:56:49,656 --> 00:56:52,492
ใช่ เธอไม่เป็นไร แต่เธอล้มแรง

939
00:56:53,034 --> 00:56:54,619
แล้วเธอก็ลุกขึ้นมา

940
00:56:55,453 --> 00:56:57,247
บอกว่า "ฉันสบายดี"

941
00:56:57,247 --> 00:57:00,083
อย่างที่รู้ เพราะชาวนิวยอร์กทรหด

942
00:57:00,083 --> 00:57:03,420
และบ่อยครั้งก็เมาแต่ว่า...

943
00:57:05,088 --> 00:57:09,175
แต่มันน่าตกใจมาก
สิ่งแรกที่ผมคิดคือ "เอาไปหนึ่งดาว"

944
00:57:09,175 --> 00:57:11,136
นึกออกไหม

945
00:57:12,178 --> 00:57:14,639
มีหลายวิธีนับไม่ถ้วนที่คนเราตายได้

946
00:57:14,639 --> 00:57:17,684
ผมเคยอ่านเจอเรื่องของ
ผู้หญิงคนนึงที่ตายเพราะมะพร้าว...

947
00:57:20,770 --> 00:57:23,398
หล่นใส่หัวเธอ ซึ่งเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด

948
00:57:23,398 --> 00:57:26,609
ของสัจธรรมที่ว่า "คนเราตายได้ทุกเมื่อ"

949
00:57:29,571 --> 00:57:31,281
คําถามของผมคือ ด้วยความเคารพนะ

950
00:57:31,281 --> 00:57:33,575
ถ้าคุณรู้จักคนที่ตายเพราะโดนมะพร้าวหล่นใส่หัว

951
00:57:34,159 --> 00:57:37,787
เราจะกินมะพร้าวลูกนั้นไหม
ก็เพราะมันสุกแล้วน่ะ

952
00:57:39,080 --> 00:57:41,416
ผมเคยอ่านเจอเรื่องชายคนหนึ่งที่ตาย

953
00:57:42,750 --> 00:57:45,503
ระหว่างแข่งกินแมลงสาบ

954
00:57:45,503 --> 00:57:47,672
ไม่ นั่นสิ อยู่ส่วนไหนของฟลอริดาน่ะหรือ

955
00:57:47,672 --> 00:57:52,218
เดียร์ฟิลด์บีช ก็ไม่สําคัญหรอก ประเด็นคือ...

956
00:57:57,098 --> 00:57:59,142
เรากําลังนั่งอยู่กับวิลที่โต๊ะในครัว

957
00:57:59,142 --> 00:58:01,478
และเรากําลังกรอก
แบบสอบถามเรื่อง "ความตาย"

958
00:58:01,478 --> 00:58:04,522
สองสามข้อแรกก็ง่ายๆ เช่นกรอกชื่อ "ได้เลย"

959
00:58:05,106 --> 00:58:07,233
อีเมล "กระจอก"

960
00:58:07,817 --> 00:58:11,529
วันที่คุณแต่งงาน
"เราต้องนึกก่อน" นั่นแหละ และ...

961
00:58:14,032 --> 00:58:15,116
วิลบอกว่า

962
00:58:15,783 --> 00:58:16,951
"ผมจะไปแล้ว

963
00:58:17,785 --> 00:58:20,872
แต่ผมจะทิ้งแบบสอบถาม
เรื่องความตายไว้บนโต๊ะในครัว

964
00:58:20,872 --> 00:58:23,625
และถ้าคุณกรอกเอกสารเสร็จก็ส่งคืนผม ไม่กี่วัน

965
00:58:23,625 --> 00:58:25,126
เราก็เสร็จเรื่อง"

966
00:58:25,877 --> 00:58:28,880
แบบสอบถามเรื่องความตาย
อยู่บนโต๊ะในครัวของเราเป็นอาทิตย์

967
00:58:28,880 --> 00:58:30,423
และเป็นเดือน

968
00:58:31,549 --> 00:58:32,926
แล้วก็สามปี

969
00:58:35,512 --> 00:58:39,098
ผมกับเจนนี่ไม่อยากคุยเรื่องนี้ขนาดนั้นนั่นแหละ

970
00:58:40,141 --> 00:58:43,770
แต่เราต้องทํา ในตอนที่อูน่าอายุหกขวบ

971
00:58:43,770 --> 00:58:46,356
ตอนผมหกขวบ ปู่ย่าของผมตาย

972
00:58:46,356 --> 00:58:49,108
ชาเลนเจอร์ระเบิด มันเกิดขึ้น...

973
00:58:49,108 --> 00:58:52,028
คือผมโตมาในยุค 80 มีการ
ถ่ายทอดสดทางทีวีที่โรงเรียน

974
00:58:52,028 --> 00:58:54,405
ครูที่เปิดทีวีให้เราดูในชั้นเรียนพูดว่า

975
00:58:54,405 --> 00:58:57,825
"วันนี้ นักบินอวกาศ
ผู้กล้าหาญเจ็ดคนจะขึ้นไปในอวกาศ"

976
00:58:57,825 --> 00:58:59,035
ที่จริง

977
00:58:59,744 --> 00:59:01,955
เราจะดู "เดอะ ซาวด์ ออฟ มิวสิก"

978
00:59:01,955 --> 00:59:03,998
และเราอายุหกขวบ เราก็คิด...

979
00:59:06,417 --> 00:59:08,294
"นักบินไปไหนแล้ว"

980
00:59:12,632 --> 00:59:15,009
ผมเรียนโรงเรียนคาทอลิก ครูเลยบอกว่า

981
00:59:15,009 --> 00:59:18,221
"พวกเขาไปในที่ที่ดีกว่านี้แล้ว
ผมก็ถาม "ดีกว่าอวกาศเหรอครับ"

982
00:59:18,221 --> 00:59:19,430
"ครูไม่รู้"

983
00:59:23,851 --> 00:59:27,814
ตอนผมเป็นเด็ก เวลาที่
มีคนตาย ผู้ใหญ่จะพูดอย่างนี้

984
00:59:27,814 --> 00:59:29,232
"พวกเขาไปอยู่ในที่ที่ดีกว่า"

985
00:59:29,232 --> 00:59:32,360
ผมเลยสงบใจได้เสมอ
เมื่อฟังอย่างนั้นจนกระทั่งผมเริ่มรู้สึกว่า

986
00:59:32,360 --> 00:59:36,823
คนที่บอกผมแบบนั้นไม่ค่อยมั่นใจเท่าที่ผมเคยคิด

987
00:59:39,993 --> 00:59:43,621
พอผมอายุ 21 เพื่อนที่ดีที่สุดของเราคนหนึ่งตาย

988
00:59:43,621 --> 00:59:48,042
คุณเนเปิลส์ เขาเป็นเหมือนพ่อคนที่สอง
เขามากินไก่พาร์เมซานทุกคริสต์มาส

989
00:59:48,918 --> 00:59:49,919
เขา...

990
00:59:51,588 --> 00:59:54,841
ตอนที่พ่อแม่ผมไปเที่ยวปีละครั้ง

991
00:59:54,841 --> 00:59:57,802
ผมกับโจจะไปอยู่กับคุณเนเปิลส์ ซึ่งผมชอบมาก

992
00:59:57,802 --> 01:00:01,889
มันเป็นสัปดาห์โปรดแห่งปี
ของผมเลยเพราะเขาเป็นคนสนุกสนานและตลก

993
01:00:01,889 --> 01:00:04,767
และเขาเป็นคนแรกในชีวิตผมที่ทําอย่างนี้

994
01:00:04,767 --> 01:00:07,562
ยอมให้ผมรับส่งมุกของผู้ใหญ่
เขาค่อนข้างรวยด้วย

995
01:00:07,562 --> 01:00:10,648
คุณกดกริ่งบ้านเขา มันไม่ได้ดัง
"ติ๊งต่อง" หรอกนะ มันดัง...

996
01:00:18,323 --> 01:00:21,242
เราก็คิด "หมอนี่รวยจริงๆ"

997
01:00:21,242 --> 01:00:23,953
"นี่สิการรู้จักใช้จ่ายเงิน"

998
01:00:24,495 --> 01:00:27,415
ซื้อกริ่งประตูเจ๋งๆ ให้ตัวเอง

999
01:00:36,424 --> 01:00:39,677
พอคุณเนเปิลส์อายุ 58 เขาก็ตายกะทันหัน

1000
01:00:39,677 --> 01:00:42,347
ผมสะเทือนใจมาก

1001
01:00:42,347 --> 01:00:45,975
ผมจําได้ว่าอยู่ที่โบสถ์
มองร่างเขาซึ่งผ่านการดองมาแล้ว

1002
01:00:46,726 --> 01:00:49,729
ผมน่าจะเพิ่งเคยเห็นศพที่ถูกดองใกล้ขนาดนั้น

1003
01:00:51,064 --> 01:00:53,316
ผมก็คิด "แบบนี้ดีที่สุดแล้วเหรอ"

1004
01:00:54,150 --> 01:00:55,818
แต่งหน้าครั้งสุดท้าย

1005
01:00:57,737 --> 01:01:00,031
เราคุยเรื่องการดองศพกันได้ไหม

1006
01:01:00,031 --> 01:01:02,700
เขาดูไม่ดีเลย ว่าไหม

1007
01:01:02,700 --> 01:01:05,244
เขาดูบวมและ...

1008
01:01:05,787 --> 01:01:08,998
ถ้าเราจะจัดแต่งศพ ทําไมเราไม่สตัฟล่ะ

1009
01:01:10,249 --> 01:01:13,670
"เสียใจด้วยเรื่องคุณเนเปิลส์
แต่เขารับลูกฟุตบอลได้อยู่นะ"

1010
01:01:13,670 --> 01:01:16,839
นึกออกใช่ไหม ให้ดูมีพลังหน่อย

1011
01:01:16,839 --> 01:01:18,800
ให้เขาจากไปอย่างผู้ชนะ

1012
01:01:28,810 --> 01:01:31,187
หลังจากงานศพ เราก็ไปบ้านเพื่อนคนนึง

1013
01:01:31,187 --> 01:01:32,730
ทุกคนก็เริ่มดื่มกัน

1014
01:01:32,730 --> 01:01:36,067
ผมจําได้ดีเพราะพ่อแม่ผมไม่ดื่มเหล้า

1015
01:01:36,693 --> 01:01:39,654
แต่สองชั่วโมงหลังงานศพ พ่อแม่ผมเอาแต่ดื่ม

1016
01:01:40,571 --> 01:01:43,449
หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น พ่อแม่ผมก็เมา

1017
01:01:43,449 --> 01:01:45,159
ผมไม่เคยเห็นพวกเขาเป็นแบบนั้นเลย

1018
01:01:45,159 --> 01:01:47,704
พวกเขาถ่มน้ําลายเวลาพูด พูดไม่ชัด

1019
01:01:48,454 --> 01:01:51,749
เป็นครั้งแรกที่ผมเข้าใจ
ใครจะทําใจได้เมื่อคนที่เรารักจากไป

1020
01:01:56,045 --> 01:01:58,297
ผมกับเจนนี่เลยเขียนพินัยกรรมไม่เสร็จสักที

1021
01:01:58,297 --> 01:02:02,719
แต่ผมเริ่มปรึกษา
นักโภชนาการ ซึ่งไม่เหมือนกันหรอก

1022
01:02:03,886 --> 01:02:06,347
แต่ผมว่ามันเป็นก้าวที่ดีนะ

1023
01:02:06,347 --> 01:02:09,434
ถ้าคุณไม่ได้ปรึกษา
นักโภชนาการ ก็ไม่ได้พลาดอะไรมากหรอก

1024
01:02:09,434 --> 01:02:13,062
พวกเขารู้เรื่องเดียวกับเราแหละ

1025
01:02:17,233 --> 01:02:19,402
ลองนึกภาพเพื่อนที่น่ารําคาญที่สุดของคุณสิ

1026
01:02:19,402 --> 01:02:22,238
นึกภาพเขาเริ่มเก็บเงินคุณ

1027
01:02:25,533 --> 01:02:27,910
เธอบอกว่า "รู้ไหมอะไรดีต่อสุขภาพ ผัก"

1028
01:02:27,910 --> 01:02:29,829
ผมบอก "ผมได้ยินแบบนั้น

1029
01:02:31,289 --> 01:02:34,375
ทุกคนพูดอย่างนั้น คุณคุยกับทุกคนแล้วใช่ไหม"

1030
01:02:42,800 --> 01:02:45,261
แต่เธอให้กําลังใจมาก เธอชื่อคริสติน่า

1031
01:02:45,261 --> 01:02:47,096
และเธอลงรายละเอียดมากในทันที

1032
01:02:47,096 --> 01:02:49,140
เธอถาม "อุจจาระของคุณนุ่มแค่ไหน"

1033
01:02:49,140 --> 01:02:52,101
ผมบอก "ผมไม่รู้จะเทียบกับอะไร"

1034
01:02:53,269 --> 01:02:55,772
"นุ่มกว่าของหมา หรือแข็งกว่าของนกพิราบ"

1035
01:02:55,772 --> 01:02:59,233
"คือว่า คุณวัดจากอะไรล่ะ"

1036
01:02:59,233 --> 01:03:03,237
"ไม่รู้สิ เราคงต้องบันทึกสักพัก
นี่ผมพลาดนัดไปหรือเปล่า"

1037
01:03:04,071 --> 01:03:06,240
ผมห่วงคนที่ตอบได้นะ

1038
01:03:06,240 --> 01:03:08,326
"นุ่ม" อ่ะ รู้ได้ไง

1039
01:03:13,080 --> 01:03:15,166
เธอบอก "คุณเคยป่วยอะไรมาก่อนไหม"

1040
01:03:15,166 --> 01:03:18,002
"เคยเป็นมะเร็งกระเพาะปัสสาวะ
ผมเป็นเบาหวานชนิดที่สอง"

1041
01:03:18,002 --> 01:03:19,754
"ผมกินน้ําตาลทอด"

1042
01:03:23,382 --> 01:03:26,093
เธอถาม "การนอนล่ะ
เป็นยังไงบ้าง" ผมบอก "ก็นะ"

1043
01:03:26,093 --> 01:03:29,347
นั่นแหละเรื่องทั้งหมด

1044
01:03:29,347 --> 01:03:32,266
ถ้าคุณหัวเราะ คุณก็รู้คําตอบทั้งหมดแล้ว

1045
01:03:32,266 --> 01:03:35,102
ผมเคยพูดถึงเรื่องนี้ในโชว์ครั้งอื่น

1046
01:03:35,102 --> 01:03:37,980
และถ้าคุณไม่ได้หัวเราะ คําตอบสั้นๆ คือ

1047
01:03:37,980 --> 01:03:40,858
ผมเป็นโรคนอนละเมอขั้นรุนแรง

1048
01:03:40,858 --> 01:03:43,611
มันหนักมากตอนที่ผมอายุ 25 ปี

1049
01:03:43,611 --> 01:03:48,866
ผมกระโดดผ่านหน้าต่าง
ชั้นสองของโรงแรมลาควินตาอินน์

1050
01:03:48,866 --> 01:03:50,284
ในวัลลาวัลลา วอชิงตัน

1051
01:03:50,284 --> 01:03:54,247
ตอนที่ผมพูดว่าผ่านหน้าต่าง
ผมหมายถึงผ่านกระจก

1052
01:03:54,247 --> 01:03:58,209
ผมไปลงเอยที่ห้องฉุกเฉิน
พวกเขาคีบเศษกระจกออกจากขาผม

1053
01:03:58,209 --> 01:04:01,879
ผมได้รับการวินิจฉัยว่าเป็น
โรคนอนละเมอที่หายาก

1054
01:04:01,879 --> 01:04:04,340
เวลาผมจะเข้านอน ผมต้องกินยา

1055
01:04:04,340 --> 01:04:08,177
และนอนในถุงนอนคลุมยาวถึงคอ

1056
01:04:08,177 --> 01:04:13,641
ผมจะใส่ถุงมือเพื่อจะได้รูดเปิดถุงนอนไม่ได้

1057
01:04:15,434 --> 01:04:18,729
เล่าแบบยาวๆ ก็คือ...

1058
01:04:21,274 --> 01:04:22,567
ก็ได้ ผมไม่รู้

1059
01:04:22,567 --> 01:04:26,279
แบบว่า "กระโดดออก
ทางหน้าต่าง" อาการสาหัส แต่...

1060
01:04:30,867 --> 01:04:32,994
คริสติน่าถามคําถามนึงที่ทําให้ผมฉุกคิด

1061
01:04:32,994 --> 01:04:35,037
"คุณนอนหลับสนิทเมื่อไหร่"

1062
01:04:35,037 --> 01:04:39,876
ผมก็บอกว่า "เวลาผมอ่านหนังสือ
เพราะสมองผมในตอนนั้น

1063
01:04:39,876 --> 01:04:42,003
จะบอกว่าพอแล้ว" นึกออกใช่ไหม

1064
01:04:42,670 --> 01:04:45,464
ผมจําได้ว่ามันเคยทําเป็นหนัง

1065
01:04:45,464 --> 01:04:48,467
ผมไม่รู้เลยว่ามันมีเนื้อหายังไง

1066
01:04:50,386 --> 01:04:52,847
แต่ผมติดนิสัยอ่านหนังสือทุกคืน

1067
01:04:52,847 --> 01:04:57,643
สิ่งที่เกิดขึ้นคือผมอ่านหนังสือแล้วผมจะง่วงหลับไป

1068
01:04:57,643 --> 01:04:59,562
โดยที่ยังเปิดโคมไฟอยู่

1069
01:04:59,562 --> 01:05:03,357
ผมเลยใช้แอปในโทรศัพท์ที่ชื่อวีโม

1070
01:05:03,357 --> 01:05:06,903
ใช้ง่ายมาก คุณตั้งเวลา
ไว้ล่วงหน้า 15 หรือ 20 นาที

1071
01:05:06,903 --> 01:05:09,989
ให้ปิดโคมไฟหรืออะไรก็ตามที่เสียบปลั๊กอยู่

1072
01:05:09,989 --> 01:05:12,241
ผมก็ตั้งเวลาในวีโม เข้านอนในถุงนอน

1073
01:05:12,241 --> 01:05:15,494
กินยา แล้วก็จมอยู่กับหนังสือ

1074
01:05:15,494 --> 01:05:19,457
สุดท้ายผมก็เผลอหลับไป
และตอนผมหลับ โคมไฟก็...

1075
01:05:20,166 --> 01:05:23,544
วันนึง ผมไม่ได้หลับ

1076
01:05:24,879 --> 01:05:26,422
ผมตั้งค่าวีโม

1077
01:05:26,923 --> 01:05:29,675
ผมเข้าไปในถุงนอน ผมกินยา

1078
01:05:30,760 --> 01:05:33,804
แล้วผมก็จมอยู่กับตัวละครในเรื่องราวนั้น

1079
01:05:33,804 --> 01:05:37,016
แล้วตอนที่เรื่องกําลังเข้าช่วงไคลแม็กซ์...

1080
01:05:43,189 --> 01:05:46,859
ในบางแง่ มันคือช่วงเวลาที่ผม
เข้าใกล้ความตายมากที่สุด

1081
01:05:48,152 --> 01:05:50,821
ที่จริงผมคิดว่าวีโมทําการตลาดได้นะว่า

1082
01:05:50,821 --> 01:05:53,950
เป็นเครื่องจําลองการตาย

1083
01:05:56,160 --> 01:05:57,745
ตั้งชื่อเป็นวีดายก็ได้

1084
01:05:59,830 --> 01:06:00,998
หรือวีโนโม

1085
01:06:01,582 --> 01:06:02,500
ดังนั้นตอนนี้...

1086
01:06:08,839 --> 01:06:12,760
ผมปรึกษานักโภชนาการ ผมใช้วีโนโม

1087
01:06:13,886 --> 01:06:16,138
ผมตรวจดูอุจจาระตัวเอง

1088
01:06:17,807 --> 01:06:21,560
ผมเริ่มคิดถึงคําพูดนึงที่ติดใจผมมานาน

1089
01:06:21,560 --> 01:06:24,188
ประมาณ 20 ปีก่อน
วอร์เรน เซวอน นักดนตรียอดฝีมือ

1090
01:06:24,188 --> 01:06:27,483
กําลังจะตายด้วยโรค
มะเร็งปอดระยะสุดท้าย ซึ่งเขารู้ตัว

1091
01:06:27,483 --> 01:06:28,818
มันเป็นเรื่องน่าเศร้ามาก

1092
01:06:28,818 --> 01:06:31,112
ผมดูเดวิด เลตเทอร์แมนสัมภาษณ์เขา

1093
01:06:31,112 --> 01:06:32,154
เลตเทอร์แมนพูดว่า

1094
01:06:32,154 --> 01:06:35,408
"รู้ไหม การที่คุณเผชิญสิ่งนี้อย่างที่เป็นอยู่

1095
01:06:35,408 --> 01:06:37,451
มันสอนอะไรบ้างเกี่ยวกับชีวิตและความตาย"

1096
01:06:37,451 --> 01:06:39,078
วอร์เรน เซวอนบอกว่า

1097
01:06:40,287 --> 01:06:41,789
"กินแซนด์วิชทุกชิ้นให้อร่อย"

1098
01:06:48,087 --> 01:06:50,381
ตั้งแต่ปีที่ผมเริ่มปรึกษานักโภชนาการ

1099
01:06:50,381 --> 01:06:53,634
ผมก็เริ่มอร่อยกับแซนด์วิช
ทุกชิ้น เวลากิน ผมจะตั้งใจกิน

1100
01:06:55,219 --> 01:06:57,680
ผมยังกินพิซซ่า แต่ผมไม่ได้กินทั้งถาดแล้ว

1101
01:06:57,680 --> 01:07:01,100
ผมจะกินหนึ่งหรือสองชิ้น
และในบางแง่มุม มันทําให้อร่อยขึ้น

1102
01:07:01,100 --> 01:07:04,103
พอคิดว่าผมสามารถ
จิบน้ําหวานของเหล่าทวยเทพ

1103
01:07:04,103 --> 01:07:05,855
ไม่ใช่ดื่มทั้งเหยือก

1104
01:07:07,356 --> 01:07:10,109
หลังจากนั้นประมาณหนึ่งปี
ผมก็ไปตรวจสุขภาพประจําปี

1105
01:07:10,109 --> 01:07:12,403
หมอวอลช์เจาะเลือดผมไปตรวจ

1106
01:07:12,403 --> 01:07:16,282
ไม่กี่วันต่อมา เขาก็บอกว่า "ไมค์รู้ไหม"

1107
01:07:16,907 --> 01:07:21,203
"ผมแปลกใจที่ผลตรวจครั้งนี้
คุณไม่ได้เป็นเบาหวานชนิดที่สองแล้ว"

1108
01:07:22,455 --> 01:07:24,749
"แต่ผมอยากให้คุณเป่าเข้าไปในท่อนี้"

1109
01:07:24,749 --> 01:07:25,666
และ...

1110
01:07:27,376 --> 01:07:30,921
และผมก็เป่า เขาก็บอก "ทําอีกที" ผมก็...

1111
01:07:32,923 --> 01:07:36,385
เขาบอก "ผมอยากให้คุณดูอะไรหน่อย"
เขาพาผมไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขา

1112
01:07:36,385 --> 01:07:38,804
เขาบอก "เวลาคนในวัยคุณ

1113
01:07:39,388 --> 01:07:42,391
หายใจปกติดีและเป่าท่อนี้

1114
01:07:43,225 --> 01:07:46,479
เส้นนี้จะเป็นลักษณะนี้"

1115
01:07:49,190 --> 01:07:52,526
"และเมื่อคนที่อายุเท่าคุณ และหายใจติดขัด

1116
01:07:52,526 --> 01:07:56,113
หน้าตาของมันจะเป็นแบบนี้"

1117
01:08:00,493 --> 01:08:01,911
"และเมื่อคุณเป่า...

1118
01:08:04,663 --> 01:08:06,415
มันเป็นแบบนี้"

1119
01:08:18,594 --> 01:08:20,846
เขาบอกว่า "ผมไม่รู้จะบอกคุณยังไง"

1120
01:08:22,723 --> 01:08:25,267
"เพราะในระยะสั้น เราทําอะไรไม่ได้มาก"

1121
01:08:25,267 --> 01:08:27,645
"เราส่งคุณไปหาหมอโรคหัวใจแล้ว

1122
01:08:27,645 --> 01:08:31,107
แต่ในระยะยาว จากประวัติคุณ
ที่เป็นมะเร็งกระเพาะปัสสาวะและเบาหวาน

1123
01:08:33,359 --> 01:08:35,653
มันไม่ค่อยดี"

1124
01:08:41,367 --> 01:08:43,911
ผมไม่เคยได้ยินหมอมีน้ําเสียงกังวลขนาดนี้

1125
01:08:44,578 --> 01:08:47,373
แต่ไม่มีแผนการรักษา

1126
01:08:49,083 --> 01:08:52,294
และคืนนั้น ผมนอนบนเตียง
กับอูน่าหลังจากเธอหลับไปแล้ว

1127
01:08:52,294 --> 01:08:54,672
และผมมีอาการหายใจติดขัด

1128
01:08:54,672 --> 01:08:58,050
เว้นแต่ว่าครั้งนี้ ผมกําลังคิดว่า
จะคิดถึงการหายใจของตัวเอง

1129
01:08:58,050 --> 01:09:01,053
ตลอดชีวิตที่เหลือ แบบเดียวกับสมัยผมอายุ 20

1130
01:09:01,053 --> 01:09:04,765
ที่ผมคิดถึงสีของน้ําในโถส้วมเวลาผมฉี่

1131
01:09:04,765 --> 01:09:07,434
แบบเดียวกับตอนผมอายุ 25 ก่อนที่ผมจะหลับไป

1132
01:09:07,434 --> 01:09:11,188
ที่ผมกลัวมากว่าจะทําร้ายตัวเองตอนหลับ

1133
01:09:13,691 --> 01:09:16,026
ผมหยิบสมุดบันทึกออกมาแล้วเปิดดู

1134
01:09:17,027 --> 01:09:18,237
ผมหยิบปากกาขึ้นมา

1135
01:09:22,241 --> 01:09:23,909
ผมเขียนอะไรไม่ออกเลย

1136
01:09:29,165 --> 01:09:31,083
เช้าวันต่อมา ผมตื่นขึ้น

1137
01:09:31,876 --> 01:09:35,546
ผมเดินไปที่วายเอ็มซีเอบรุกลิน
และผมเริ่มว่ายน้ําสัปดาห์ละห้าวัน

1138
01:09:35,546 --> 01:09:38,549
และคุณอาจคิดว่า
"ไม่มีใครว่ายน้ําสัปดาห์ละห้าวัน"

1139
01:09:38,549 --> 01:09:41,010
จะบอกให้ว่า ผมว่ายน้ําสัปดาห์ละห้าวัน

1140
01:09:41,010 --> 01:09:44,221
คุณกําลังคิดว่า "ไมเคิล เฟลป์ส
ไม่ได้ว่ายน้ําสัปดาห์ละห้าวัน"

1141
01:09:44,221 --> 01:09:46,182
จะบอกให้ว่า ไมเคิล เฟลป์สและผม...

1142
01:09:48,517 --> 01:09:51,770
ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน
แต่เราว่ายน้ําสัปดาห์ละห้าวัน

1143
01:09:53,480 --> 01:09:55,774
ผมหยิบหนังสือเกี่ยวกับการหายใจมาเล่มนึง

1144
01:09:55,774 --> 01:09:58,360
ชื่อ เบรธ เป็นการเริ่มต้นง่ายๆ

1145
01:09:58,360 --> 01:10:01,780
และผมเริ่มฝึกกลั้นหายใจ

1146
01:10:01,780 --> 01:10:03,741
และยืดระยะเวลานานขึ้นเรื่อยๆ

1147
01:10:03,741 --> 01:10:07,077
ซึ่งเป็นสิ่งที่ครูสอนโยคะและนักเลงมัธยมต้นฝึกกัน

1148
01:10:07,077 --> 01:10:10,122
และผมเก่งขึ้นเรื่อยๆ

1149
01:10:10,122 --> 01:10:12,499
บางครั้งผมก็ฝึกกลั้นหายใจใต้น้ําที่วาย

1150
01:10:12,499 --> 01:10:15,252
และวันหนึ่ง ผมกําลังว่ายอยู่ในน้ํา

1151
01:10:15,252 --> 01:10:18,130
สองในสามของความยาวสระแล้ว

1152
01:10:18,130 --> 01:10:21,550
และตอนผมโผล่หน้าขึ้นมา
ผมเห็นป้ายที่ผมไม่เคยสังเกต

1153
01:10:21,550 --> 01:10:24,929
ป้ายบอกว่า "ห้ามกลั้นหายใจ"

1154
01:10:30,100 --> 01:10:32,645
ผมคิดว่า "แปลกจัง" ผมถาม "วาเนสซ่า"

1155
01:10:33,479 --> 01:10:37,274
"หมายความว่าไง ห้ามกลั้นหายใจ"

1156
01:10:37,900 --> 01:10:41,111
เธอบอก "อ้อ ฤดูร้อนที่แล้ว มีผู้ชายสองคน

1157
01:10:42,029 --> 01:10:45,366
ผลัดกันกลั้นหายใจแข่งกัน

1158
01:10:45,866 --> 01:10:47,618
แล้วคนนึงตาย"

1159
01:10:54,166 --> 01:10:55,918
ผมอยากหยุดไว้ตรงนี้เลย

1160
01:10:57,419 --> 01:11:00,214
คือค่ํานี้เราหัวเราะกันมาหลายเรื่อง

1161
01:11:00,214 --> 01:11:02,091
แต่ตอนนี้ สิ่งที่เหมาะสม

1162
01:11:02,091 --> 01:11:06,595
คงเป็นการเงียบไว้อาลัย
ให้ชายคนนี้ที่ตายเพราะกลั้นหายใจ

1163
01:11:07,721 --> 01:11:10,641
โอเค เราจะหยุดการแสดงสักเดี๋ยว

1164
01:11:24,488 --> 01:11:26,240
ผมไม่อยากเจาะจงใครเป็นพิเศษ

1165
01:11:26,240 --> 01:11:30,619
แต่เราช่วยเปิดไฟในนี้สักครู่ได้ไหมครับ

1166
01:11:31,745 --> 01:11:33,038
คุณครับ

1167
01:11:36,625 --> 01:11:37,501
คุณครับ

1168
01:11:42,256 --> 01:11:44,967
คุณครับ เรากําลังทําบางอย่างในตอนนี้ครับ

1169
01:11:45,801 --> 01:11:48,178
เรากําลังจะเงียบเพื่อไว้อาลัยให้ชายคนหนึ่ง

1170
01:11:48,178 --> 01:11:51,432
ที่ตายเพราะกลั้นหายใจ
ในสระน้ําของวายเอ็มซีเอ

1171
01:11:52,349 --> 01:11:55,019
และคุณกําลังทําสิ่งที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง

1172
01:11:56,895 --> 01:11:59,064
คุณครับ ช่วยให้เกียรติ

1173
01:12:00,441 --> 01:12:02,735
ชายคนนี้ที่ตาย...

1174
01:12:04,611 --> 01:12:05,779
เพราะกลั้นหายใจด้วย

1175
01:12:07,656 --> 01:12:09,158
โอเค คุณไม่ช่วยเลย

1176
01:12:14,246 --> 01:12:15,080
ดังนั้น...

1177
01:12:27,217 --> 01:12:29,011
รู้ไหมว่าตอนนี้ใครไม่ขํา

1178
01:12:32,556 --> 01:12:35,225
รู้ไหมว่าตอนนี้ใครไม่ขํา

1179
01:12:36,977 --> 01:12:41,648
ชายคนนั้นที่ตายเพราะ
กลั้นหายใจในสระน้ําของวายเอ็มซีเอ

1180
01:12:45,736 --> 01:12:47,571
เรามาเริ่มใหม่แต่ต้นกันเถอะ

1181
01:12:49,114 --> 01:12:51,241
เพราะนี่คือกลุ่มคนที่มีเจตนาดี

1182
01:12:51,241 --> 01:12:53,660
และผมคิดว่าถ้าเรา

1183
01:12:53,660 --> 01:12:56,413
ทําร่วมกันเป็นกลุ่มและจดจ่อ เราทําได้

1184
01:12:56,413 --> 01:12:57,956
เรามาหายใจเข้าลึกๆ

1185
01:12:58,832 --> 01:13:01,710
อย่านานไป ถ้ามีสิ่งหนึ่งที่เราได้เรียนรู้

1186
01:13:02,544 --> 01:13:04,922
จากชายผู้นี้ที่ตายไปแล้ว นั่นคือรอบคอบหน่อย

1187
01:13:04,922 --> 01:13:07,216
กับระยะของการหายใจ

1188
01:13:07,841 --> 01:13:09,843
เมื่อเราจะกลั้นหายใจ

1189
01:13:14,014 --> 01:13:16,350
ช่วยพูดตามผมทีนะครับ

1190
01:13:16,350 --> 01:13:18,727
เราจะเงียบกันสักครู่

1191
01:13:18,727 --> 01:13:21,313
- เราจะเงียบกันสักครู่
- ขอบคุณ

1192
01:13:21,313 --> 01:13:25,359
เพื่อชายคนนี้ที่ตายไป

1193
01:13:25,359 --> 01:13:28,320
ขณะกลั้นหายใจ

1194
01:13:29,488 --> 01:13:33,242
ในสระน้ําของวายเอ็มซีเอ

1195
01:13:42,126 --> 01:13:43,627
เมื่อเราบรรลุ

1196
01:13:44,253 --> 01:13:46,088
เมื่อเราบรรลุ

1197
01:13:46,922 --> 01:13:50,259
ช่วงเวลาแห่งความเงียบนี้

1198
01:13:50,968 --> 01:13:54,471
เราจะได้รับรางวัล

1199
01:13:54,471 --> 01:13:57,057
ด้วยรายละเอียดน่าขําเรื่องนึง
เกี่ยวกับการตายของเขา

1200
01:14:11,989 --> 01:14:15,784
หลังจากเขาตาย ร่างของเขา
ก็สลายไปภายในหกชั่วโมง

1201
01:14:16,577 --> 01:14:17,661
ประเด็นคือ...

1202
01:14:18,662 --> 01:14:23,250
ประเด็นคือหลังจากที่ผม
โผล่ขึ้นจากสระน้ําของวายเอ็มซีเอ

1203
01:14:23,250 --> 01:14:25,836
และผมเห็นป้ายห้ามกลั้นหายใจ

1204
01:14:26,545 --> 01:14:30,632
ผมเช็ดตัวให้แห้ง ผมถอดหมวกว่ายน้ําออก

1205
01:14:30,632 --> 01:14:33,969
ผมเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า

1206
01:14:33,969 --> 01:14:36,680
ผมถอดกางเกงว่ายน้ํา

1207
01:14:43,270 --> 01:14:44,938
ผมนั่งบนม้านั่ง

1208
01:14:46,398 --> 01:14:49,735
และผมนึกถึงชายแก่คนนั้นที่ผมเคยเจอตอนเด็ก

1209
01:14:50,736 --> 01:14:52,362
และเป็นครั้งแรกในชีวิตผม

1210
01:14:52,362 --> 01:14:55,908
ผมคิดว่า "เขาอาจรู้บางอย่างที่ผมไม่รู้"

1211
01:14:57,117 --> 01:14:59,203
เขาเป็นคนแก่ที่สุดที่ผมเคยเจอ

1212
01:15:00,329 --> 01:15:03,415
เขามีชีวิตที่ยืนยาว เขาดูแลร่างกายตัวเอง

1213
01:15:04,082 --> 01:15:05,167
เขาว่ายน้ํา

1214
01:15:05,876 --> 01:15:07,419
เขามีผิวบอบบาง

1215
01:15:09,463 --> 01:15:13,050
ผมที่เป็นเด็กเจ็ดขวบหัวเราะเยาะชายแก่คนนี้

1216
01:15:13,050 --> 01:15:15,511
แต่บางทีเส้นทางสู่ความเป็นผู้ใหญ่ของผม

1217
01:15:15,511 --> 01:15:18,430
คงเป็นเส้นเลือดในอัณฑะของเขา

1218
01:15:26,605 --> 01:15:30,859
ชายแก่คนนั้นตายไปแล้ว
และเราทุกคนเป็นชายแก่คนนั้น

1219
01:15:30,859 --> 01:15:32,319
ถ้าโชคดีเราก็จะเป็น

1220
01:15:32,319 --> 01:15:35,697
และเราทุกคนก็อาจเป็นชายคนนั้นได้
ที่ตายขณะกลั้นหายใจในสระน้ํา

1221
01:15:35,697 --> 01:15:38,575
หรืออาจเป็นผู้หญิงคนนันก็ได้
ที่ตายเพราะลูกมะพร้าวหล่นใส่หัว

1222
01:15:38,575 --> 01:15:40,953
ทุกคนอาจเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายได้

1223
01:15:40,953 --> 01:15:43,121
เราสัญญาได้แค่ว่าในช่วงเวลาขณะนี้

1224
01:15:43,121 --> 01:15:45,332
ที่เราอยู่ด้วยกันในโรงละครวิเวียนโบมอนต์

1225
01:15:45,332 --> 01:15:48,460
นี่คือวันของเรา และสิ่งที่ผมอยากบอกพ่อ...

1226
01:16:31,003 --> 01:16:34,214
(ขอขอบคุณเป็นพิเศษ เจนนี่และอูน่า)

1227
01:17:33,065 --> 01:17:34,858
คําบรรยายโดย กิตติพล เอี่ยมกมล