1
00:00:24,709 --> 00:00:30,959
(คนจับหนู)

2
00:00:31,043 --> 00:00:38,001
(สำนักข่าว "ณ วันนี้")

3
00:00:39,293 --> 00:00:42,501
ช่วงบ่าย มนุษย์หนูมาถึงสถานีจ่ายน้ำมัน

4
00:00:42,584 --> 00:00:45,501
เขาเดินเข้ามาทางถนนส่วนบุคคล
ด้วยฝีเท้าเบาโหยง

5
00:00:45,584 --> 00:00:47,918
ไม่มีเสียงฝีเท้าบนพื้นกรวดแม้แต่น้อย

6
00:00:48,001 --> 00:00:50,584
ไหล่ข้างหนึ่งของเขาสะพายย่ามทหาร

7
00:00:50,668 --> 00:00:53,334
เขาสวมเสื้อแจ็กเกตลูกฟูกทรงโบราณ
ที่มีกระเป๋าใหญ่

8
00:00:53,418 --> 00:00:57,084
กางเกงลูกฟูกมีเชือกขาวร้อยรัดรอบเข่า

9
00:00:57,168 --> 00:00:58,251
- สวัสดีครับ
- ครับ

10
00:00:58,334 --> 00:00:59,209
จนท.กำจัดสัตว์แทะ

11
00:00:59,293 --> 00:01:02,043
ลูกตาดำเล็กของเขา
กวาดมองไปรอบพื้นที่อย่างรวดเร็ว

12
00:01:02,126 --> 00:01:03,334
- มนุษย์หนู
- ฉันเอง

13
00:01:03,418 --> 00:01:05,334
เขาร่างผอมหนังเหนียวและมีใบหน้าแหลม

14
00:01:05,418 --> 00:01:06,918
ฟันหน้าเหลืองอี๋สองซี่

15
00:01:07,001 --> 00:01:09,418
ยาวงอกพ้นขากรรไกรบนลงมาเหนือริมฝีปากล่าง

16
00:01:09,501 --> 00:01:12,459
หูของเขากลมบางแนบไปกับท้ายศีรษะ

17
00:01:12,543 --> 00:01:13,918
ลูกตาของเขาเกือบดำสนิท

18
00:01:14,001 --> 00:01:17,209
แต่ยามที่เขามองเรา
กลับมีประกายสีเหลืองในแววตา

19
00:01:17,293 --> 00:01:19,793
- คุณมาเร็วมาก
- คำสั่งพิเศษจากกระทรวงสาธารณสุข

20
00:01:19,876 --> 00:01:22,084
แล้วคุณจะมาจับหนูให้หมดเลยใช่ไหม

21
00:01:22,168 --> 00:01:23,084
- ใช่
- จับอย่างไร

22
00:01:23,168 --> 00:01:24,001
ใช่ จับอย่างไร

23
00:01:24,084 --> 00:01:27,293
ขึ้นกับว่าเป็นหนูประเภทไหน อยู่ที่ไหน
หนูคนละแบบก็จับคนละวิธี

24
00:01:27,376 --> 00:01:28,668
- คงวางกับดักเอาสินะ
- หือ

25
00:01:28,751 --> 00:01:29,668
- วางกับดัก
- งั้นรึ

26
00:01:29,751 --> 00:01:30,668
มนุษย์หนูหัวเราะพรืด

27
00:01:30,751 --> 00:01:32,793
แบบนั้นจะไปจับหนูได้ที่ไหน หนูไม่ใช่กระต่าย

28
00:01:32,876 --> 00:01:34,126
เขาเชิดหน้าขึ้น

29
00:01:34,209 --> 00:01:37,834
สูดอากาศดมฟุดฟิดด้วยจมูกที่ขยับดุ๊กดิ๊กไปข้างๆ

30
00:01:37,918 --> 00:01:41,293
หนูมันฉลาด ถ้าอยากจับให้ได้ต้องรู้ใจมัน

31
00:01:41,376 --> 00:01:43,043
ทำงานแบบนี้ต้องรู้ใจพวกหนู

32
00:01:47,334 --> 00:01:49,668
รู้ไหมเจ้าพวกนี้มันทำอย่างไร มันจับตาดูเรา

33
00:01:49,751 --> 00:01:52,293
ตลอดเวลาที่เราเตรียมการจะกำจัดมัน

34
00:01:52,376 --> 00:01:53,459
มันจะจับตามองเรา

35
00:01:53,543 --> 00:01:55,334
นี่ไม่ใช่งานหนูท่อใช่ไหม

36
00:01:55,418 --> 00:01:57,001
ไม่ ไม่ใช่งานหนูท่อ

37
00:01:57,084 --> 00:01:59,543
- ถ้าเป็นงานหนูท่อก็งานยาก
- ไม่เห็นน่าจะยาก

38
00:01:59,626 --> 00:02:02,709
ไม่น่าจะยากเรอะ
ลองไปจับหนูในท่อดูบ้างไหมล่ะ

39
00:02:02,793 --> 00:02:05,459
เป็นคุณจะใช้วิธีไหน อยากรู้เหมือนกัน

40
00:02:05,543 --> 00:02:06,709
ก็วางยาเบื่อล่ะมั้ง

41
00:02:06,793 --> 00:02:08,959
แล้วจะเอาไอ้ยาเบื่อนี้ไปวางตรงไหน

42
00:02:09,043 --> 00:02:09,876
ก็วางในท่อ

43
00:02:09,959 --> 00:02:11,459
มนุษย์หนูตาเป็นประกายด้วยชัยชนะ

44
00:02:11,543 --> 00:02:13,251
ใช่ นึกแล้วเชียว "วางในท่อ"

45
00:02:13,334 --> 00:02:15,668
รู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น ยาโดนน้ำชะไปหมด

46
00:02:15,751 --> 00:02:17,668
ยาเบื่อทั้งหมดไม่เหลือ ในท่อก็เหมือนแม่น้ำ

47
00:02:17,751 --> 00:02:20,918
ก็ได้ งั้นเป็นคุณจะทำอย่างไร คุณมนุษย์หนู
ถ้าต้องจับหนูในท่อ

48
00:02:21,001 --> 00:02:22,793
มนุษย์หนูก้าวเข้ามาหนึ่งก้าว

49
00:02:22,876 --> 00:02:25,043
น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นลึกลับมั่นใจ

50
00:02:25,126 --> 00:02:27,751
เสียงของชายผู้กำลังจะบอก
ความลับทางอาชีพแสนสำคัญ

51
00:02:27,834 --> 00:02:30,959
เราต้องทำงานจากพื้นฐานความเข้าใจ
ว่าหนูเป็นสัตว์กัดแทะ

52
00:02:31,043 --> 00:02:33,501
ไม่ว่าจะเอาอะไรไปล่อ มันจะต้องแทะ

53
00:02:33,584 --> 00:02:36,626
ถ้าเจองานที่ต้องจับหนูในท่อ จะต้องทำยังไง

54
00:02:36,709 --> 00:02:39,543
น้ำเสียงเขาต่ำแตกปร่าจางๆ ดั่งเสียงกบร้อง

55
00:02:39,626 --> 00:02:42,709
และดูเหมือนทุกคำที่ออกจากปาก
จะต้องเลียริมฝีปากต่อ

56
00:02:42,793 --> 00:02:44,751
ราวกับคำเหล่านั้นรสชาติเยี่ยมเมื่อแตะลิ้น

57
00:02:44,834 --> 00:02:45,918
เราลงไปที่ท่อ

58
00:02:46,001 --> 00:02:48,459
เอาถุงกระดาษสีน้ำตาลธรรมดาๆ ไปด้วย

59
00:02:48,543 --> 00:02:51,209
เอาปูนปลาสเตอร์ใส่ลงไปให้เต็ม
ไม่ต้องใช้อะไรอย่างอื่น

60
00:02:51,293 --> 00:02:53,626
แล้วก็แขวนไว้จากเหนือเพดานท่อ

61
00:02:53,709 --> 00:02:56,084
ห้อยลงมาให้ปริ่มๆ แต่อย่าให้แตะผิวน้ำ

62
00:02:56,168 --> 00:02:58,168
แค่สูงพอที่หนูจะเอื้อมถึง

63
00:02:58,251 --> 00:02:59,668
คล็อดฟังด้วยความสนใจ

64
00:02:59,751 --> 00:03:04,418
เมื่อเจ้าหนูว่ายมาตามท่อ เห็นถุงปั๊บ มันจะหยุด

65
00:03:04,501 --> 00:03:06,626
ดมเข้านิดหน่อย กลิ่นไม่ได้แย่อะไร

66
00:03:06,709 --> 00:03:08,209
- มันจะทำยังไง
- มันจะแทะ

67
00:03:08,293 --> 00:03:11,251
ถูกต้อง! มันจะเริ่มแทะถุง ถุงจะแตก

68
00:03:11,334 --> 00:03:14,751
ไอ้หนูตัวนั้นกินปูนเข้าไปเต็มปากสมใจ

69
00:03:14,834 --> 00:03:15,668
แล้วไงต่อ

70
00:03:15,751 --> 00:03:17,043
แล้วมันก็เสร็จเรา

71
00:03:17,751 --> 00:03:19,168
- นั่นฆ่ามันได้เหรอ
- ตายสนิท

72
00:03:19,251 --> 00:03:21,501
- ปูนปลาสเตอร์…
- จะพองตัวเมื่อโดนความชื้น

73
00:03:21,584 --> 00:03:23,793
เข้าไปในท่ออาหารหนูเมื่อใดก็บวมขึ้นทันที

74
00:03:23,876 --> 00:03:26,418
ฆ่ามันตายได้เร็วกว่าอะไรทั้งนั้นในโลก

75
00:03:26,501 --> 00:03:28,209
เพราะอย่างนั้นเราถึงต้องรู้ดีเรื่องหนู

76
00:03:28,293 --> 00:03:30,334
สีหน้าของมนุษย์หนูเจิดขึ้นด้วยความภาคภูมิ

77
00:03:30,418 --> 00:03:34,334
เขาถูนิ้วเก้งก้างเข้าด้วยกัน
ยกมือทั้งสองขึ้นมาประกบตรงหน้า

78
00:03:35,918 --> 00:03:38,293
เอาละ หนูของคุณอยู่ไหน

79
00:03:38,376 --> 00:03:40,834
คำว่า "หนู" ออกมาด้วยน้ำเสียงอิ่มลึก

80
00:03:40,918 --> 00:03:43,043
ราวกับเขากำลังใช้เนยละลายกลั้วปาก

81
00:03:43,126 --> 00:03:44,709
ตรงนั้น ที่กองฟางอีกฝั่งถนน

82
00:03:44,793 --> 00:03:47,168
- ไม่ใช่ในบ้าน
- มีแต่ในกองฟาง ไม่มีที่อื่น

83
00:03:47,251 --> 00:03:51,668
อยากเดิมพันว่าในบ้านก็มี
เข้าไปกินอาหาร แพร่เชื้อโรคความป่วยไข้

84
00:03:51,751 --> 00:03:55,001
- มีใครป่วยอะไรไหม
- เขาตั้งใจมองหน้าผม ไม่ได้มองคล็อด

85
00:03:55,084 --> 00:03:56,584
- ทุกคนสบายดี
- แน่ใจรึ

86
00:03:56,668 --> 00:03:58,293
- ค่อนข้างแน่
- ไม่มีทางรู้แน่

87
00:03:58,376 --> 00:04:01,126
เขาจริงจังกับงานเจ้าหน้าที่สาธารณสุขมาก

88
00:04:01,209 --> 00:04:03,959
และผิดหวังเมื่อเราไม่ได้มีอาการกาฬโรค

89
00:04:04,043 --> 00:04:07,543
ถึงอย่างนั้น เจ้าพวกหนูอยู่ในกองฟาง
คุณคิดจะกำจัดมันอย่างไร

90
00:04:07,626 --> 00:04:09,876
หมอหนูยิ้มยิงฟันอย่างคนเหลี่ยมจัด

91
00:04:09,959 --> 00:04:12,376
เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋าย่าม
หยิบกระป๋องดีบุกใหญ่มา

92
00:04:12,459 --> 00:04:14,876
ประเมินน้ำหนักในมือก่อนจะพูดว่า

93
00:04:14,959 --> 00:04:17,334
ยาพิษ ยาพิษชนิดพิเศษ ยาพิษร้ายกาจ

94
00:04:17,418 --> 00:04:21,084
ต้องโดนจับเข้าคุกถึงหกเดือน
ถ้ามีใครจับได้ว่ามีสารนี้แม้แค่ช้อนเดียว

95
00:04:21,168 --> 00:04:23,376
ในกระป๋องนี้มีมากพอที่จะฆ่าได้หนึ่งล้านคน

96
00:04:23,459 --> 00:04:24,793
- อยากเห็นไหม
- อยากครับ

97
00:04:24,876 --> 00:04:27,043
เขาควักเหรียญขึ้นมางัดเปิดกระป๋อง

98
00:04:27,126 --> 00:04:27,959
นี่ไง

99
00:04:28,043 --> 00:04:31,626
เขาพูดถึงสารในนั้นอย่างรักใคร่
ก่อนจะส่งมาให้คล็อดดู

100
00:04:31,709 --> 00:04:33,251
เมล็ดข้าวโพดหรือข้าวบาร์เลย์สินะ

101
00:04:33,334 --> 00:04:35,709
ข้าวโอ๊ต ข้าวโอ๊ตอาบยาเบื่อ

102
00:04:35,793 --> 00:04:39,459
หยิบเข้าปากไปแค่เมล็ดเดียว
จะได้ตายภายในสามนาที

103
00:04:39,543 --> 00:04:41,584
ผมไม่เคยปล่อยให้กระป๋องนี้คลาดสายตา

104
00:04:41,668 --> 00:04:44,001
เขาประคองกระป๋องนั้นก่อนจะเขย่าเบาๆ

105
00:04:44,918 --> 00:04:47,126
ฟังเสียงเมล็ดข้าวโอ๊ตเสียดสีกันในนั้น

106
00:04:47,209 --> 00:04:50,501
แต่วันนี้เจ้าหนูของคุณจะยังไม่ได้กินหรอก
วางไปมันก็ไม่ยอมกิน

107
00:04:50,584 --> 00:04:54,876
ถึงได้บอกว่าเราต้องรู้ดีเรื่องหนู
หนูมันขี้ระแวง ขี้ระแวงมากๆ

108
00:04:54,959 --> 00:04:57,501
เพราะฉะนั้น
วันนี้มันจะได้กินเมล็ดข้าวโอ๊ตสะอาดอร่อยๆ

109
00:04:57,584 --> 00:04:59,418
แบบที่ไม่ทำอันตรายอะไรต่อมันทั้งนั้น

110
00:04:59,501 --> 00:05:02,251
นอกจากจะทำให้มันอ้วนพี
แล้วพรุ่งนี้ก็ได้กินแบบเดิมอีก

111
00:05:02,334 --> 00:05:04,668
วันมะรืนก็อีก วันมะเรื่องก็อีก

112
00:05:04,751 --> 00:05:07,418
ข้าวโอ๊ตจะอร่อยมากจนหนูทั้งเขตนี้

113
00:05:07,501 --> 00:05:09,209
จะแห่กันมากินในไม่ช้า

114
00:05:09,293 --> 00:05:10,126
ฉลาดสุดๆ

115
00:05:10,209 --> 00:05:13,084
ทำงานใหญ่แบบนี้ต้องฉลาด
ยังไงต้องฉลาดกว่าไอ้หนู

116
00:05:13,168 --> 00:05:14,626
นั่นไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยนะ

117
00:05:14,709 --> 00:05:16,834
"แทบจะต้องกลายเป็นหนูเสียเอง" ผมตอบ

118
00:05:16,918 --> 00:05:18,751
คำนั้นหลุดปากไปก่อนผมจะห้ามตัวเองได้

119
00:05:18,834 --> 00:05:21,459
และผมก็ห้ามใจไม่อยู่จริงๆ
เพราะผมมองหน้าชายผู้นั้นอยู่

120
00:05:21,543 --> 00:05:23,293
คำนั้นส่งผลต่อเขาอย่างที่ผมไม่คาดคิด

121
00:05:23,376 --> 00:05:24,334
- ถูกต้อง!
- เขาร้อง

122
00:05:24,418 --> 00:05:26,543
คุณเข้าใจแล้วสินะ
คำที่พูดออกมานั่นคือใช่เลย

123
00:05:26,626 --> 00:05:29,584
คนจับหนูที่เก่งจะต้อง
เป็นเหมือนหนูมากกว่าอะไรทั้งนั้น

124
00:05:29,668 --> 00:05:31,209
ต้องฉลาดกว่าหนูเสียอีก

125
00:05:31,293 --> 00:05:33,918
และเรื่องแบบนั้นไม่ได้เป็นกันง่ายๆ ขอบอกเลย

126
00:05:34,876 --> 00:05:36,334
งั้นรีบจัดการกันเลยดีกว่า

127
00:05:36,418 --> 00:05:39,626
เลดี้เลโอโนรา เบนสัน
เรียกตัวผมด่วนไปที่คฤหาสน์

128
00:05:39,709 --> 00:05:40,793
ที่นั่นก็มีหนูรึ

129
00:05:40,876 --> 00:05:42,709
ทุกที่มีหนู

130
00:05:42,793 --> 00:05:45,084
หมอหนูเดินทอดหุ่ยกลับไปตามทางเดิน

131
00:05:45,168 --> 00:05:48,001
ท่าเดินของเขาก็เหมือนหนูมาก
จนเราอดสงสัยไม่ได้

132
00:05:48,084 --> 00:05:51,668
ท่าเดินค่อยๆ ช้าๆ เกือบเรียกว่าย่อง
เดินโดยงอเข่ามากๆ

133
00:05:51,751 --> 00:05:54,668
ไม่มีเสียงจากเท้าแม้แต่น้อยทั้งที่เดินบนพื้นกรวด

134
00:05:54,751 --> 00:05:57,876
เขาโดดข้ามรั้วและสาวเท้าไปดูรอบกองฟาง

135
00:05:57,959 --> 00:06:00,459
พลางควักข้าวโอ๊ตโปรยลงไปบนพื้น

136
00:06:00,543 --> 00:06:03,126
วันต่อมาเขาก็กลับมาทำอย่างเดิมอีก

137
00:06:03,209 --> 00:06:06,126
วันหลังจากนั้นเขาก็มาอีกรอบ
วันหลังจากนั้นก็มาอีก

138
00:06:06,209 --> 00:06:09,543
ในที่สุด ในวันที่สี่
เขาจึงโปรยข้าวโอ๊ตอาบยาเบื่อ

139
00:06:09,626 --> 00:06:13,001
แต่เขาไม่ได้โปรยไปทั่วๆ
เขากลับตักกองไว้เป็นกองเล็กๆ

140
00:06:13,084 --> 00:06:14,918
วางไว้แต่ละมุมของกองฟาง

141
00:06:17,418 --> 00:06:19,084
- เลี้ยงหมารึเปล่า
- เลี้ยง

142
00:06:19,168 --> 00:06:23,043
ถ้าอยากให้หมาตายอย่างแสนทรมาน
ก็ปล่อยเข้าไปในรั้ว

143
00:06:23,126 --> 00:06:25,209
วันต่อมาเขาจึงมาเก็บซากหนู

144
00:06:25,293 --> 00:06:28,001
ขอกระสอบเก่าๆ สักใบ ต้องเอาไว้ใส่ซากหนู

145
00:06:28,084 --> 00:06:31,584
เขายืดอกผายสำคัญตัวมากๆ
ลูกตาดำๆ นั้นแวววาวด้วยความภาคภูมิ

146
00:06:31,668 --> 00:06:34,918
เขากำลังจะแสดงผลงานที่ได้ให้ผู้ชมได้ดู

147
00:06:35,001 --> 00:06:37,876
คล็อดไปหยิบกระสอบมา เราเดินข้ามถนนไป

148
00:06:37,959 --> 00:06:39,668
หมอหนูเดินตรวจไปรอบกองฟาง

149
00:06:39,751 --> 00:06:42,543
ก่อนจะก้มลงดูกองยาเบื่อเล็กๆ กองหนึ่ง

150
00:06:42,626 --> 00:06:44,501
- เกิดเรื่องไม่เข้าเค้าแล้ว
- เขาพึมพำ

151
00:06:44,584 --> 00:06:46,043
เขาพูดเบาด้วยความโกรธ

152
00:06:46,126 --> 00:06:49,584
เขาเดินย่องไปยังอีกกองหนึ่ง
ก่อนจะย่อตัวลงนั่งคุกเข่าเพ่งดูใกล้ๆ

153
00:06:49,668 --> 00:06:52,084
- เกิดเรื่องไม่เข้าเค้ามากๆ
- เกิดอะไรขึ้น

154
00:06:52,168 --> 00:06:55,251
เขาไม่ได้ตอบ
แต่เห็นได้ชัดว่าหนูไม่ได้แตะเหยื่อล่อเลย

155
00:06:55,334 --> 00:06:57,459
"ไอ้หนูพวกนี้มันฉลาดมาก" ผมพูด

156
00:06:57,543 --> 00:06:58,709
นั่นไม่เข้าหูมนุษย์หนูคนนั้น

157
00:06:58,793 --> 00:07:02,251
เห็นได้จากทั้งสีหน้าและจมูก
และจากการที่ฟันเหลืองๆ ทั้งสองซี่

158
00:07:02,334 --> 00:07:04,251
ขบอยู่กับริมฝีปากล่างอย่างแรง

159
00:07:04,334 --> 00:07:06,834
- ไม่ต้องมาทำเป็นพูด
- เขาตอบขณะมองหน้าผม

160
00:07:06,918 --> 00:07:09,751
ไอ้หนูพวกนี้ไม่ได้ต่างจากหนูอื่นๆ
นอกจากมีคนเอาอาหารให้มันกิน

161
00:07:09,834 --> 00:07:12,584
มันต้องได้กินอะไรอร่อยๆ ที่อื่นเสียอิ่มแปล้

162
00:07:12,668 --> 00:07:16,751
ไม่มีหนูตัวไหนในโลกจะปฏิเสธข้าวโอ๊ต
นอกจากมันจะอิ่มพุงกางแล้ว

163
00:07:16,834 --> 00:07:18,459
มนุษย์หนูหันไปทางอื่นอย่างหงุดหงิด

164
00:07:18,543 --> 00:07:22,043
เขาคุกเข่าใช้พลั่วเล็กๆ
ตักเมล็ดข้าวโอ๊ตเคลือบยาเบื่อ

165
00:07:22,126 --> 00:07:24,293
ก่อนจะค่อยๆ เทมันกลับลงกระป๋อง

166
00:07:24,376 --> 00:07:27,959
เมื่อเสร็จกิจ เราทั้งสามก็ข้ามถนนกลับมา

167
00:07:29,043 --> 00:07:30,918
มนุษย์หนูไปยืนข้างหัวจ่ายน้ำมัน

168
00:07:31,001 --> 00:07:32,918
กลายเป็นมนุษย์หนูที่สลดน่าสมเพช

169
00:07:33,001 --> 00:07:35,668
สีหน้าของเขาค่อนไปแนวครุ่นคิด

170
00:07:35,751 --> 00:07:38,084
เขาคิดวนเวียนในหัวกับความผิดพลาดนี้

171
00:07:38,168 --> 00:07:39,543
ลูกตายังกลอกพยายามหาทาง

172
00:07:39,626 --> 00:07:42,876
ปลายลิ้นแลบออกมา
ดุนด้านหนึ่งของฟันเหลืองสองซี่

173
00:07:42,959 --> 00:07:45,084
เขาเผลอเหลือบตามองผม ไม่คิดว่าใครจะเห็น

174
00:07:45,168 --> 00:07:46,126
ก่อนจะหันไปหาคล็อด

175
00:07:46,209 --> 00:07:48,209
จมูกฟุดฟิดดมกลิ่นที่มากับลม

176
00:07:48,293 --> 00:07:51,334
เขายืนเขย่งขึ้นลง เอนไปมาเล็กน้อย

177
00:07:51,418 --> 00:07:53,959
และด้วยเสียงเบา
เบาดั่งบอกความลับ เขาว่า…

178
00:07:54,043 --> 00:07:55,376
อยากเห็นอะไรไหม

179
00:07:55,459 --> 00:07:57,751
เราดูออกว่าเขาพยายามกอบกู้ชื่อเสียงคืนมา

180
00:07:57,834 --> 00:07:59,918
- อะไร
- อยากเห็นอะไรน่าทึ่งรึเปล่าล่ะ

181
00:08:00,001 --> 00:08:03,043
เขาล้วงมือขวาเข้าไปในกระเป๋าเสื้อเดินป่า

182
00:08:03,126 --> 00:08:06,668
ก่อนจะใช้นิ้วหนีบหนูตัวใหญ่เป็นๆ ขึ้นมา

183
00:08:06,751 --> 00:08:07,668
ตายละวา!

184
00:08:08,334 --> 00:08:09,293
นี่ไง เห็นไหม

185
00:08:09,376 --> 00:08:12,043
เขาโน้มตัวค่อมลงมาเล็กน้อย
ยืดคอมาข้างหน้า

186
00:08:12,126 --> 00:08:15,043
มองหยันพวกเรายามที่มือชูหนูสีน้ำตาลตัวเป้ง

187
00:08:15,126 --> 00:08:18,126
หัวแม่มือกับนิ้วอีกเพียงหนึ่งนิ้ว
รัดแน่นรอบคอของมัน

188
00:08:18,209 --> 00:08:20,543
กดหัวมันไว้เพื่อไม่ให้หันกัดได้

189
00:08:20,626 --> 00:08:22,459
คุณไปไหนมาไหนโดยพกหนูในกระเป๋าเหรอ

190
00:08:22,543 --> 00:08:24,501
ต้องมีหนูสักตัวสองตัวพกอยู่ตลอด

191
00:08:24,584 --> 00:08:28,126
เขาล้วงมือข้างที่ว่างลงไปในกระเป๋าอีกใบ
และหยิบเอาสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ สีขาว…

192
00:08:28,209 --> 00:08:30,751
- นั่นตัวเฟอร์เร็ตเหรอ
- มนุษย์หนูหัวเราะคิกคักลอดไรฟัน

193
00:08:30,834 --> 00:08:33,543
ดูเหมือนเฟอร์เร็ตตัวนั้นจะรู้จักเขา
มันนิ่งอยู่ในกำมือ

194
00:08:33,626 --> 00:08:35,918
ไม่มีอะไรฆ่าหนูได้เร็วกว่าเฟอร์เร็ต

195
00:08:36,001 --> 00:08:38,251
เขาชูสัตว์ทั้งสองขึ้นมาเทียบกันตรงหน้า

196
00:08:38,334 --> 00:08:41,584
จนจมูกของเฟอร์เร็ตห่างกับเจ้าหนูไม่เกินหกนิ้ว

197
00:08:41,668 --> 00:08:44,251
ตาจุดสีชมพูเข้มของเฟอร์เร็ตจ้องเจ้าหนู

198
00:08:44,334 --> 00:08:47,043
เจ้าหนูดิ้นพล่าน พยายามหนีให้ห่างจากฆาตกร

199
00:08:47,126 --> 00:08:48,251
- ทีนี้
- เขาพูด

200
00:08:48,334 --> 00:08:49,168
ดูนะ

201
00:08:51,168 --> 00:08:53,043
เสื้อเชิ้ตกากีตัวนั้นคอเปิดโล่ง

202
00:08:53,126 --> 00:08:55,543
เขายกเจ้าหนูขึ้นก่อนจะสอดมันเข้าไป

203
00:08:55,626 --> 00:08:56,751
ให้อยู่แนบผิว

204
00:08:56,834 --> 00:08:59,751
เข็มขัดที่รัดทำให้เจ้าหนูตัวนั้น
ไม่ไต่ลงไปต่ำกว่าเอว

205
00:08:59,834 --> 00:09:01,418
ต่อจากนั้นเขาก็สอดเฟอร์เร็ตตามไป

206
00:09:01,501 --> 00:09:04,376
ทันใดนั้นก็เกิดความโกลาหลอลหม่านในเสื้อ

207
00:09:04,459 --> 00:09:08,043
ดูเหมือนเจ้าหนูวิ่งพล่านรอบตัวเขา
โดยมีเจ้าเฟอร์เร็ตวิ่งไล่

208
00:09:08,126 --> 00:09:11,876
มันวิ่งไล่กันรอบๆ อยู่หกหรือเจ็ดเที่ยว
จุดนูนเล็กวิ่งไล่จุดนูนใหญ่

209
00:09:11,959 --> 00:09:15,043
แต่ละรอบก็ระยะห่างน้อยลงทีละนิด
เข้าใกล้กันเข้าไปเรื่อยๆ

210
00:09:15,126 --> 00:09:17,751
จนในที่สุดจุดนูนทั้งสองก็เหมือนมารวมกัน

211
00:09:17,834 --> 00:09:20,543
ดิ้นรนต่อสู้กันสักพัก มีเสียงกรีดร้องแหลมชุดใหญ่

212
00:09:20,626 --> 00:09:23,793
ตลอดช่วงการแสดงนี้ มนุษย์หนูยืนนิ่งไม่ขยับ

213
00:09:23,876 --> 00:09:26,084
ขาสองข้างแยกจากกัน ทิ้งแขนสบาย

214
00:09:26,168 --> 00:09:29,209
ตาสีเข้มจับที่ใบหน้าอึ้งงันของคล็อดอย่างสงบ

215
00:09:30,084 --> 00:09:33,793
ในที่สุดเขาก็ยกมือเอื้อมกลับเข้าไปในเสื้อ

216
00:09:33,876 --> 00:09:35,543
และจับเจ้าเฟอร์เร็ตออกมา

217
00:09:35,626 --> 00:09:38,001
มืออีกข้างหนึ่งจับซากหนูที่ตายออกมา

218
00:09:38,084 --> 00:09:41,293
มีรอยเลือดอยู่รอบปากขาวๆ ของเจ้าเฟอร์เร็ต

219
00:09:42,543 --> 00:09:44,834
"ผมไม่ค่อยชอบเรื่องนั้นนะ" ผมพูด

220
00:09:44,918 --> 00:09:47,834
แต่ไม่เคยเห็นอะไรแบบนั้นมาก่อนใช่ไหม พนันได้

221
00:09:47,918 --> 00:09:49,209
ก็ไม่เคยจริงๆ

222
00:09:49,293 --> 00:09:51,959
สักวันคุณจะต้องโดนกัดท้องเป็นลูกหลง

223
00:09:52,043 --> 00:09:55,876
คล็อดบอกเขา แต่คล็อดก็ทึ่ง
มนุษย์หนูกลับมามั่นหน้ามั่นใจอีกครั้ง

224
00:09:55,959 --> 00:09:58,084
อยากเห็นอะไรน่าทึ่งกว่านั้นอีกไหมล่ะ

225
00:09:58,168 --> 00:10:01,251
เรื่องที่ไม่มีทางเชื่อ เว้นแต่จะเห็นด้วยตาตัวเอง

226
00:10:01,334 --> 00:10:03,876
ผมเหลือบมองคล็อด ยิ่งกว่าสองจิตสองใจ

227
00:10:05,918 --> 00:10:06,751
อยาก

228
00:10:07,501 --> 00:10:10,959
{\an8}มนุษย์หนูเก็บซากหนูเข้ากระเป๋าหนึ่ง
เก็บเฟอร์เร็ตเข้าไปในอีกกระเป๋า

229
00:10:11,043 --> 00:10:14,959
{\an8}ก่อนจะล้วงเข้าไปในย่าม
หยิบหนูเป็นๆ ตัวที่สองออกมา

230
00:10:15,043 --> 00:10:15,876
{\an8}คุณพระช่วย!

231
00:10:15,959 --> 00:10:18,334
ต้องมีหนูสักตัวสองตัวพกอยู่ตลอด

232
00:10:18,418 --> 00:10:20,084
ทำงานแบบนี้ต้องรู้ใจไอ้หนู

233
00:10:20,168 --> 00:10:22,751
แล้วถ้าจะรู้ใจมันได้ ต้องพกมันไว้ใกล้ตัว

234
00:10:22,834 --> 00:10:26,418
เจ้าตัวนี้เป็นหนูท่อนะ
เป็นอดีตหนูท่อ ฉลาดเป็นกรด

235
00:10:26,501 --> 00:10:30,043
เห็นไหมว่ามันจับตามองผมตลอด
อยากรู้ว่าจะทำอะไรต่อ

236
00:10:30,126 --> 00:10:31,459
- เห็นไหม
- ไม่น่าอภิรมย์ที่สุด

237
00:10:31,543 --> 00:10:32,793
"แล้วคุณจะทำอะไร"

238
00:10:32,876 --> 00:10:36,209
ผมสังหรณ์ว่าจะไม่ชอบการแสดงรอบนี้
มากกว่ารอบที่แล้วเสียอีก

239
00:10:36,293 --> 00:10:39,376
- ส่งเชือกให้ผมสักเส้น
- คล็อดหยิบเชือกมาส่งให้เขาหนึ่งเส้น

240
00:10:39,459 --> 00:10:41,834
มนุษย์หนูผูกเข้ากับขาหลังของเจ้าหนู

241
00:10:41,918 --> 00:10:44,709
เจ้าหนูดิ้น แต่มนุษย์หนูก็จับมันไว้แน่น

242
00:10:44,793 --> 00:10:46,334
ทีนี้ ในนั้นมีโต๊ะรึเปล่า

243
00:10:46,418 --> 00:10:48,376
"เราไม่อยากเอาหนูเข้าข้างใน" ผมตอบ

244
00:10:48,459 --> 00:10:50,834
แต่นี่ต้องใช้โต๊ะ หรืออะไรราบๆ ก็ได้

245
00:10:50,918 --> 00:10:54,168
เราเดินไปที่หัวจ่ายน้ำมัน
หมอหนูจับหนูท่อวางไว้บนนั้น

246
00:10:54,251 --> 00:10:57,751
เขาเอาเชือกผูกไว้กับเสาต้นหนึ่ง
เท่ากับตอนนี้เจ้าหนูถูกล่ามแล้ว

247
00:10:57,834 --> 00:11:00,293
ตอนแรกมันก็หมอบนิ่งไม่ขยับ กังขาไม่ไว้ใจใคร

248
00:11:00,376 --> 00:11:02,626
หนูสีเทาตัวใหญ่พร้อมกับดวงตาสีดำกลมโต

249
00:11:02,709 --> 00:11:06,209
กับหางเกล็ดที่ม้วนขดยาวอยู่บนแท่นโลหะ

250
00:11:06,293 --> 00:11:08,793
มันเบือนหน้าไปจากมนุษย์หนู
แต่ก็เหลือบมองด้วยหางตา

251
00:11:08,876 --> 00:11:10,459
คอยดูว่าเขาจะทำอะไรต่อไป

252
00:11:10,543 --> 00:11:14,209
มนุษย์หนูก้าวถอยมาสองสามก้าว
ทันใดนั้นเจ้าหนูก็สบายใจขึ้น

253
00:11:14,293 --> 00:11:15,668
มันลุกขึ้นจากที่หมอบไว้

254
00:11:15,751 --> 00:11:18,001
และเริ่มเลียขนสีเทาบนอก

255
00:11:18,084 --> 00:11:20,626
ก่อนจะยกขาหน้าทั้งสองข้างขึ้นมาถูหน้า

256
00:11:20,709 --> 00:11:23,918
ดูเหมือนมันไม่ได้สนใจชายคนอื่นที่ยืนใกล้ๆ

257
00:11:24,001 --> 00:11:26,376
- พนันกันหน่อยไหม
- มนุษย์หนูพูด

258
00:11:26,459 --> 00:11:27,918
"ไม่เอา ขอบคุณ" ผมตอบ

259
00:11:28,001 --> 00:11:31,418
- แค่เอาสนุก ถ้าพนันจะสนุกกว่า
- จะพนันอะไร

260
00:11:31,501 --> 00:11:34,293
พนันว่าฉันฆ่าไอ้หนูตัวนั้นได้โดยไม่ต้องใช้มือ

261
00:11:34,376 --> 00:11:36,501
ผมจะเอามือล้วงกระเป๋าไว้ไม่ใช้เลย

262
00:11:36,584 --> 00:11:39,293
ตอนนี้เราเห็นชัดแล้วว่า
มนุษย์หนูมาเพื่ออยากจะหาเงิน

263
00:11:39,376 --> 00:11:42,668
ผมมองหนูตัวที่กำลังจะถูกฆ่า รู้สึกคลื่นเหียนในใจ

264
00:11:42,751 --> 00:11:44,668
ไม่ใช่เพราะเจ้าหนูนั่นกำลังจะโดนฆ่า

265
00:11:44,751 --> 00:11:47,209
แต่มันจะโดนฆ่าด้วยวิธีพิเศษ

266
00:11:47,293 --> 00:11:49,418
และด้วยความกระตือรือร้นไม่ใช่น้อย

267
00:11:49,501 --> 00:11:51,501
- คุณก็จะใช้เท้าเตะเอา
- ไม่ใช้เท้า

268
00:11:51,584 --> 00:11:54,043
- ไม่ใช้แขนด้วยรึ
- ไม่ใช้แขน ไม่ใช้ขา ไม่ใช้มือด้วย

269
00:11:54,126 --> 00:11:55,751
- คุณจะนั่งทับมัน
- ไม่บี้มัน

270
00:11:55,834 --> 00:11:57,626
- ไหนดูสิ
- พนันสักปอนด์ก่อน

271
00:11:57,709 --> 00:11:59,543
อย่าพูดอะไรโง่ๆ เราจะพนันทำไม

272
00:11:59,626 --> 00:12:01,251
- คุณจะเดิมพันเท่าไร
- ศูนย์ ไม่พนัน

273
00:12:01,334 --> 00:12:03,209
ก็ได้ งั้นก็ไม่ทำ

274
00:12:03,293 --> 00:12:05,626
- เขาทำท่าเหมือนจะแก้เชือก
- ผมจะลงหนึ่งชิลลิง

275
00:12:05,709 --> 00:12:07,709
ความรู้สึกปั่นป่วนมวนท้องของผมเพิ่มขึ้น

276
00:12:07,793 --> 00:12:10,418
แต่เรื่องนี้ก็ดึงดูดใจอย่างประหลาด

277
00:12:10,501 --> 00:12:12,918
ผมพบว่าตัวเอง
ไม่สามารถเดินหนีหรือแม้แต่จะขยับได้

278
00:12:13,001 --> 00:12:13,959
- เอาด้วยไหม
- ไม่

279
00:12:14,043 --> 00:12:15,751
จะให้ทำแลกเงินชิลลิงเดียวน่ะนะ

280
00:12:15,834 --> 00:12:17,793
- ผมไม่อยากให้คุณทำเลย
- เงินอยู่ไหน

281
00:12:17,876 --> 00:12:19,668
คล็อดวางเหรียญหนึ่งชิลลิงบนหัวจ่ายน้ำมัน

282
00:12:19,751 --> 00:12:22,543
มนุษย์หนูควักเหรียญซิกซ์เพนซ์สองเหรียญ
วางข้างเหรียญของคล็อด

283
00:12:22,626 --> 00:12:23,459
พนันแล้ว

284
00:12:23,543 --> 00:12:24,793
คล็อดกับผมถอยมา

285
00:12:24,876 --> 00:12:27,293
มนุษย์หนูก้าวไปข้างหน้า ยกมือขึ้นล้วงกระเป๋า

286
00:12:27,376 --> 00:12:29,959
และเอนร่างเหนือเอวเข้าไปทางเจ้าหนู

287
00:12:30,043 --> 00:12:31,626
เจ้าหนูหมอบลงด้วยความตกใจ

288
00:12:31,709 --> 00:12:34,293
ดูเหมือนมันกำลังเตรียมจะพุ่งตัวหามนุษย์หนู

289
00:12:34,376 --> 00:12:36,084
แต่แล้วมันก็เริ่มถอยกรูด

290
00:12:36,168 --> 00:12:38,543
ขาลากร่างถอยไปทั้งที่ยังหมอบต่ำ

291
00:12:38,626 --> 00:12:40,751
กระทั่งเชือกที่ล่ามขาหลังไว้ตึงจนสุด

292
00:12:40,834 --> 00:12:42,959
มนุษย์หนูโน้มตัวเข้าไปใกล้เจ้าหนูยิ่งขึ้น

293
00:12:43,043 --> 00:12:45,626
ดวงตาและใบหน้าจับจ้องกลับไปกลับมา แล้วจู่ๆ…

294
00:12:45,709 --> 00:12:48,334
- เจ้าหนูสะดุ้ง
- สะดุ้งแล้วโผโดดตัวลอย

295
00:12:51,209 --> 00:12:54,918
เชือกที่ล่ามไว้กระชากอย่างแรง
จนขาของมันแทบจะหลุด

296
00:12:55,001 --> 00:12:56,501
มันกลับไปหมอบที่มุมแท่น

297
00:12:56,584 --> 00:12:59,459
ไกลที่สุดเท่าที่เชือกจะให้ไปได้ หนวดสั่นสะท้าน

298
00:12:59,543 --> 00:13:01,334
ร่างสีเทายาวๆ นั้นเกร็งด้วยความกลัว

299
00:13:01,418 --> 00:13:04,793
ณ จุดนี้ มนุษย์หนูเริ่มโน้มหน้าเข้าไปอย่างช้าๆ

300
00:13:04,876 --> 00:13:06,001
ใกล้เข้าไปและใกล้เข้าไป

301
00:13:06,084 --> 00:13:09,209
ผมอยากร้องให้เขาหยุด แต่ไม่อาจส่งเสียงได้

302
00:13:09,293 --> 00:13:12,793
สิ่งที่ไม่น่าอภิรมย์อย่างที่สุดกำลังจะเกิดขึ้น
เรื่องนั้นผมมั่นใจ

303
00:13:12,876 --> 00:13:16,334
เรื่องเลวทรามโหดร้าย แต่ผมก็จำเป็นต้องดู

304
00:13:16,418 --> 00:13:19,709
มนุษย์หนูกับเจ้าหนูห่างกันไม่ถึงระยะหนึ่งฝ่ามือ

305
00:13:19,793 --> 00:13:22,501
เจ้าหนูหมอบตัวต่ำแนบกับแท่น
ตึงขึงเครียดกลัวสุดใจ

306
00:13:22,584 --> 00:13:23,959
มนุษย์หนูก็ตึงเครียดเช่นกัน

307
00:13:24,043 --> 00:13:27,543
แต่เป็นความเครียดขึ้งจริงจังอันตราย
คล้ายกับขดลวดสปริงที่กดแน่นพร้อมดีดตัว

308
00:13:27,626 --> 00:13:30,168
รอยยิ้มจางแล่นผ่านบริเวณรอบปาก

309
00:13:30,251 --> 00:13:32,084
ทันใดนั้น เขาก็โจมตี

310
00:13:32,168 --> 00:13:33,209
เหมือนงูที่พุ่งฉก

311
00:13:33,293 --> 00:13:36,043
พุ่งศีรษะไปด้านหน้าราวกับปามีดอย่างไว

312
00:13:36,126 --> 00:13:38,168
จากกล้ามเนื้อส่วนล่างของลำตัว

313
00:13:38,251 --> 00:13:40,793
ชั่วพริบตาผมเห็นปากของเขาอ้ากว้าง

314
00:13:40,876 --> 00:13:41,918
ฟันเหลืองสองซี่

315
00:13:42,001 --> 00:13:44,668
สีหน้าบิดเบี้ยวจากการเกร็งอ้าปาก

316
00:13:46,001 --> 00:13:47,918
สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น ผมไม่อยากเห็น

317
00:13:48,001 --> 00:13:50,334
ผมหลับตา และเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง

318
00:13:50,418 --> 00:13:51,459
เจ้าหนูตัวนั้นก็ตายแล้ว

319
00:13:51,543 --> 00:13:54,084
มนุษย์หนูเก็บเหรียญเข้ากระเป๋า

320
00:13:54,168 --> 00:13:55,793
และถ่มน้ำลายเป็นนัยว่าจะล้างปาก

321
00:13:57,793 --> 00:13:59,918
คนเขาเอามันไปทำขนมขบเคี้ยวลิโคริช

322
00:14:00,001 --> 00:14:03,918
เลือดหนูคือสิ่งที่โรงงานใหญ่ๆ
กับผู้ผลิตช็อกโกแลตใช้ทำลิโคริช

323
00:14:04,001 --> 00:14:06,126
เลือดหนูไม่มีอะไรเสียหาย

324
00:14:08,834 --> 00:14:10,584
คุณเป็นคนที่น่าขยะแขยงมาก

325
00:14:10,668 --> 00:14:13,126
นั่นแหละประเด็น
คนกินลิโคริชกันทีละตั้งเยอะ

326
00:14:13,209 --> 00:14:16,293
ขนมเพนนีสติ๊กกับลิโคริชเส้น
ทำมาจากเลือดหนูทั้งนั้น

327
00:14:16,376 --> 00:14:18,501
เราไม่อยากฟังต่อแล้ว ขอบคุณ

328
00:14:18,584 --> 00:14:21,334
เอาไปต้มในหม้อใหญ่ๆ เดือดปุดๆ ควันฉุยๆ

329
00:14:21,418 --> 00:14:23,459
ให้คนเอาไม้ยาวๆ คนไปเรื่อยๆ

330
00:14:23,543 --> 00:14:26,001
นั่นเป็นความลับสำคัญของโรงงานช็อกโกแลต

331
00:14:26,084 --> 00:14:29,918
แต่ไม่มีใครรู้ เว้นแต่คนจับหนูที่หาวัตถุดิบให้

332
00:14:30,001 --> 00:14:32,418
จู่ๆ เขาก็เพิ่งรู้ตัวว่าผู้ชมไม่มีใจจะฟังแล้ว

333
00:14:32,501 --> 00:14:35,626
สีหน้าของเราไม่เป็นมิตร
ทั้งขาวซีดและแดงก่ำด้วยความโกรธ

334
00:14:36,709 --> 00:14:39,501
เขาหยุดแล้วเดินจากไป
โดยไม่พูดต่อแม้แต่คำเดียว

335
00:14:39,584 --> 00:14:44,168
เรามองตามขณะที่เขาห่อไหล่เดินไปตามถนน
อย่างค่อยๆ ช้าๆ เกือบเรียกว่าย่อง

336
00:14:44,251 --> 00:14:47,126
ไม่มีเสียงจากเท้าแม้แต่น้อยทั้งที่เดินบนพื้นกรวด

337
00:15:00,418 --> 00:15:01,251
แปลก

338
00:15:02,126 --> 00:15:04,084
พวกหนูไม่ยอมกินข้าวโอ๊ตเคลือบพิษ

339
00:15:05,418 --> 00:15:09,334
ในกองฟางคงต้องมีอาหารให้กินจนอิ่มแน่นอน

340
00:15:25,751 --> 00:15:28,876
(ช่วงปลายทศวรรษ 1940
ดาห์ลอยู่ที่วิสทีเรียคอทเทจ เมืองเอเมอร์แชม)

341
00:15:28,959 --> 00:15:31,918
(อาชีพหลักในขณะนั้นคือเขียน "คล็อดส์ ด็อก")

342
00:15:32,001 --> 00:15:34,834
(วารสารรวมเรื่องสั้นที่ได้แรงบันดาลใจ
จากย่านอาศัยและคนที่นั่น)

343
00:15:34,918 --> 00:15:36,709
("คนจับหนู" มาจากเรื่องสั้นชุดนั้น)

344
00:16:38,751 --> 00:16:43,751
คำบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์