1
00:00:06,965 --> 00:00:12,095
‎(ซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

2
00:00:12,178 --> 00:00:14,758
‎อัลบี้ แซคส์เป็นนักเคลื่อนไหวชาวแอฟริกาใต้

3
00:00:14,848 --> 00:00:16,638
‎นักกฎหมาย นักเขียน

4
00:00:16,725 --> 00:00:19,765
‎และอดีตผู้พิพากษา
‎ที่ได้รับแต่งตั้งโดยเนลสัน แมนเดลา

5
00:00:19,853 --> 00:00:23,063
‎ให้ทำงานในศาลรัฐธรรมนูญ
‎แห่งแรกของแอฟริกาใต้

6
00:00:23,898 --> 00:00:25,898
‎ระหว่างต่อสู้เพื่อยุตินโยบายแบ่งแยกสีผิว

7
00:00:25,984 --> 00:00:27,744
‎อัลบี้ได้รอดชีวิตจากระเบิด

8
00:00:27,819 --> 00:00:31,609
‎ที่กองกำลังรักษาความปลอดภัย
‎ของแอฟริกาใต้เอาไปใส่ไว้ในรถของเขา

9
00:00:32,323 --> 00:00:35,413
‎เขาเสียแขนไปหนึ่งข้างและตาบอดหนึ่งข้าง

10
00:00:35,493 --> 00:00:38,963
‎แต่หลายปีต่อมา เมื่อมีคนถามว่า
‎โลกต้องการสิ่งใดมากที่สุด

11
00:00:39,581 --> 00:00:42,001
‎คำตอบของเขายังคงเดิมไม่สั่นคลอน

12
00:00:43,460 --> 00:00:46,300
‎คำว่า "โอบอ้อมอารี"
‎มันผุดขึ้นมาในหัวตลอดเลย

13
00:00:48,548 --> 00:00:53,638
‎และอาจเป็นเพราะตอนนี้
‎ทุกคนยโสโอหังกันมากเหลือเกิน

14
00:00:53,720 --> 00:00:56,770
‎มันกลายเป็นที่นิยม ได้รับการสนับสนุน

15
00:00:57,348 --> 00:01:02,688
‎แต่เราหักล้างมันได้ด้วยการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น

16
00:01:03,438 --> 00:01:05,068
‎ด้วยการพูดคุยกับผู้อื่น

17
00:01:05,148 --> 00:01:10,858
‎ด้วยการดึงให้พลังมันหันไปในทิศทางเดียวกัน

18
00:01:11,529 --> 00:01:16,369
‎และด้วยการยอมรับและโอบรับความหลากหลาย

19
00:01:16,451 --> 00:01:19,291
‎ซีรีส์นี้ได้รับแรงบันดาลใจจากเนลสัน แมนเดลา

20
00:01:19,913 --> 00:01:24,583
‎ที่เคยกล่าวไว้ว่า "สิ่งสำคัญในชีวิต
‎มิใช่เพียงการได้มีชีวิตอยู่เท่านั้น…

21
00:01:24,667 --> 00:01:28,247
‎แต่คือความเปลี่ยนแปลง
‎ที่เราได้ก่อให้เกิดในชีวิตผู้อื่นต่างหาก

22
00:01:28,338 --> 00:01:32,088
‎ที่จะเป็นตัวชี้วัดว่า
‎ชีวิตของเรานั้นมีความหมายเพียงใด"

23
00:01:32,967 --> 00:01:36,427
‎ชีวิตของเขาได้สร้างรอยประทับไว้บนโลกใบนี้

24
00:01:36,513 --> 00:01:40,233
‎มรดกที่ได้สร้างแรงบันดาลใจ
‎ให้อีกหลายต่อหลายคนลุกขึ้นยืนหยัด…

25
00:01:40,809 --> 00:01:42,229
‎ต่อสู้เพื่อเปลี่ยนโลก

26
00:01:42,310 --> 00:01:43,980
‎และเป็นผู้นำ

27
00:01:44,062 --> 00:01:46,982
‎ดังนั้นนี่คือการรำลึกถึงมาดิบา

28
00:01:47,649 --> 00:01:51,189
‎ถูกทำขึ้นมาเพื่อย้ำเตือนเรา
‎ว่าคนหนึ่งคนสร้างความแตกต่างได้เพียงไร

29
00:01:51,277 --> 00:01:54,607
‎มันเกี่ยวกับเหล่าผู้คนที่ได้เลือกทำสิ่งที่กล้าหาญ

30
00:01:54,697 --> 00:01:58,407
‎เหล่าผู้นำที่ได้เดินเคียงบ่าเคียงไหล่
‎และเดินตามรอยของเขา

31
00:01:58,993 --> 00:02:03,253
‎คอยดูแลผู้อื่น และมุ่งมั่น
‎สร้างโลกที่น่าอยู่และเท่าเทียมขึ้น

32
00:02:04,165 --> 00:02:06,915
‎และสร้างแรงบันดาลใจให้พวกเราที่เหลือ

33
00:02:07,585 --> 00:02:09,545
‎ดำเนินชีวิตเช่นผู้นำ

34
00:02:19,639 --> 00:02:26,349
‎(อัลบี้ แซคส์)

35
00:02:28,731 --> 00:02:32,361
‎รายงานผลการเรียนฉบับแรก
‎ที่ผมได้รับตอนอายุหกขวบ

36
00:02:33,319 --> 00:02:36,569
‎ขึ้นต้นด้วยคำว่า "อัลเบิร์ตเป็นเด็กช่างฝัน"

37
00:02:37,824 --> 00:02:43,084
‎และตอนนี้ 70 กว่าปีต่อมา

38
00:02:43,163 --> 00:02:45,423
‎อัลบี้ก็ยังเป็นเด็กช่างฝันคนเดิม

39
00:02:47,167 --> 00:02:50,417
‎(มาปูโต ประเทศโมซัมบิก
‎7 เมษายน ปี 1988)

40
00:02:50,503 --> 00:02:53,803
‎เหยื่อรายล่าสุดของการโจมตี
‎พรรคสมัชชาแห่งชาติแอฟริกาทั่วโลก

41
00:02:53,882 --> 00:02:56,342
‎กำลังเปิดประตูรถของเขาตอนที่เกิดการระเบิด

42
00:02:56,926 --> 00:02:59,046
‎อัลบี้ แซคส์บาดเจ็บสาหัส

43
00:02:59,137 --> 00:03:02,677
‎ตอนเขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล
‎แพทย์บอกว่าเขามีโอกาสรอดน้อยมาก

44
00:03:02,765 --> 00:03:04,385
‎แต่เขารอดมาได้อย่างน่าอัศจรรย์

45
00:03:04,475 --> 00:03:08,435
‎สะบักสะบอม ดวงตาหนึ่งข้าง
‎สูญเสียการมองเห็น แขนถูกตัดทิ้งหนึ่งข้าง

46
00:03:08,521 --> 00:03:10,231
‎ถึงกระนั้น สองเดือนต่อมา

47
00:03:10,315 --> 00:03:13,855
‎ผู้นำพรรคเอเอ็นซีผู้นี้
‎ยังคงมีความหวังให้กับอนาคตของบ้านเกิดเขา

48
00:03:13,943 --> 00:03:15,903
‎แก้แค้นไปแขนผมก็ไม่งอกกลับมา

49
00:03:16,738 --> 00:03:19,948
‎และตรงกันข้าม
‎การแก้แค้นจะลดทอนคุณค่าของตัวผม

50
00:03:20,033 --> 00:03:22,743
‎ในทางที่ทำให้ทุกอย่างที่เคยทำมานั้นสูญเปล่า

51
00:03:23,369 --> 00:03:27,829
‎ผมคิดว่าเราจำเป็นต้องมองโลกในแง่ดีเข้าไว้

52
00:03:27,916 --> 00:03:29,826
‎แอฟริกาใต้จะมีเสรีภาพ

53
00:03:29,918 --> 00:03:33,548
‎เราจะรู้จักเสรีภาพในช่วงชีวิตนี้
‎และเราจะสร้างสังคมที่ดีงามขึ้นที่นี่

54
00:03:33,630 --> 00:03:36,090
‎นั่นต้องเป็นเป้าหมายของเรา

55
00:03:40,762 --> 00:03:44,352
‎แขกของเราในวันนี้คือ
‎ผู้พิพากษาอัลเบิร์ต แอล. แซคส์

56
00:03:44,432 --> 00:03:48,352
‎สมาชิกของศาลรัฐธรรมนูญแอฟริกาใต้

57
00:03:52,273 --> 00:03:57,203
‎ผู้พิพากษาแซคส์เป็นผู้นำ
‎ในการต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชนในแอฟริกาใต้

58
00:03:57,278 --> 00:04:01,318
‎อีกทั้งยังเป็นนักต่อสู้เพื่อเสรีภาพ
‎ในพรรคสมัชชาแห่งชาติแอฟริกา

59
00:04:01,407 --> 00:04:05,577
‎การที่เขามีส่วนร่วมในสายอาชีพนี้
‎ทำให้เขาไปมีปัญหากับตำรวจ

60
00:04:05,662 --> 00:04:08,252
‎เขาเคยถูกคุมตัวโดยไม่ได้ขึ้นศาลถึงสองครั้ง

61
00:04:08,331 --> 00:04:10,211
‎ขณะที่เขาถูกจองจำ

62
00:04:10,291 --> 00:04:12,381
‎ขังเดี่ยว กักตัว

63
00:04:12,460 --> 00:04:14,380
‎เขาต้องหนีออกนอกประเทศอยู่ช่วงหนึ่ง…

64
00:04:14,462 --> 00:04:18,882
‎และได้กลายเป็นเป้าหมาย
‎ของการพยายามลอบสังหารโดยรัฐ

65
00:04:18,967 --> 00:04:22,297
‎แล้วเนลสัน แมนเดลาก็ถูกปล่อยตัว

66
00:04:22,387 --> 00:04:24,557
‎หลังจากต้องลี้ภัยทางการเมืองนาน 24 ปี

67
00:04:24,639 --> 00:04:28,229
‎อัลบี้ แซคส์ได้รับการต้อนรับ
‎จากแม่ที่สนามบินเคปทาวน์

68
00:04:28,309 --> 00:04:30,059
‎เขาไปร่วมการเจรจา

69
00:04:30,144 --> 00:04:33,114
‎ที่ทำให้แอฟริกาใต้
‎เป็นประชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ

70
00:04:33,189 --> 00:04:38,069
‎และเขาได้รับแต่งตั้งให้ทำงาน
‎ในศาลรัฐธรรมนูญโดยเนลสัน แมนเดลา

71
00:04:38,152 --> 00:04:39,652
‎ตลอดเวลาที่เขาเป็นผู้พิพากษา

72
00:04:39,737 --> 00:04:44,237
‎เขาได้รับสมญานามว่าเป็นจิตสำนึกของศาล

73
00:04:44,909 --> 00:04:49,329
‎อัลบี้ใช้ชีวิตโดยปราศจากความเคียดแค้น

74
00:04:49,998 --> 00:04:53,378
‎อัลบี้ทำให้เราเชื่อมั่นในการเป็นมนุษย์…

75
00:04:54,752 --> 00:04:56,592
‎ในการเป็นชาวแอฟริกาใต้

76
00:04:56,671 --> 00:04:59,471
‎ชายผิวขาวชาวแอฟริกาใต้
‎เวลามองอัลบี้ก็จะคิดว่า…

77
00:05:00,341 --> 00:05:01,301
‎(อีวอนน์ ม็อกโกโร่)

78
00:05:01,384 --> 00:05:03,144
‎อัลบี้คือสิ่งที่เป็นไปได้

79
00:05:28,328 --> 00:05:30,498
‎(การต่อสู้นโยบายแบ่งแยกสีผิว)

80
00:05:30,580 --> 00:05:34,880
‎มันมีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่ง
‎ตอนหกขวบ ขณะที่ผมเก็บกระเป๋าลี้ภัย

81
00:05:34,959 --> 00:05:40,169
‎ผมไปเจอการ์ดอวยพรวันเกิด
‎จากพ่อ ซอลลี่ แซคส์

82
00:05:41,799 --> 00:05:47,309
‎"อัลบี้ ขอให้ลูกเติบใหญ่ขึ้น
‎เป็นทหารที่ต่อสู้เพื่อปลดปล่อยประชาชนนะ"

83
00:05:48,348 --> 00:05:51,098
‎ผมว่ามันหนักอึ้งมากสำหรับเด็กหกขวบ

84
00:05:51,184 --> 00:05:54,904
‎แต่ผมโตมาในจักรวาลแบบนั้น

85
00:05:54,979 --> 00:05:57,649
‎กฎหมายกำหนดให้คนขาวมีอำนาจเหนือกว่า

86
00:05:57,732 --> 00:05:59,072
‎และคนส่วนใหญ่ที่มีผิวดำ

87
00:05:59,150 --> 00:06:01,900
‎ต้องเผชิญกับการเลือกปฏิบัติในทุกแง่มุมของชีวิต

88
00:06:02,528 --> 00:06:06,028
‎แอฟริกาใต้ถูกนโยบายแบ่งแยกสีผิวครอบงำ

89
00:06:06,699 --> 00:06:10,329
‎ตอนอายุ 17 ผมอยู่ในห้องโถงกับคนผิวดำเพียบ

90
00:06:10,411 --> 00:06:13,211
‎น่าจะสัก 200 คน มีคนขาวห้าถึงสิบคน

91
00:06:13,289 --> 00:06:14,669
‎และผู้คนร้องเพลงกัน

92
00:06:14,749 --> 00:06:17,589
‎พวกเขาร้องเพลงเกี่ยวกับเสรีภาพ

93
00:06:17,668 --> 00:06:21,708
‎และร้องเรียกให้คนอาสาสมัคร
‎ไปร่วมโครงการต่อต้านกฎหมายที่ไม่ยุติธรรม

94
00:06:21,798 --> 00:06:23,878
‎ผมหันไปบอกเพื่อน

95
00:06:23,966 --> 00:06:25,836
‎"อาวี่ ฉันอยากอาสา"

96
00:06:26,469 --> 00:06:27,599
‎เขาตอบ "ไม่ได้"

97
00:06:27,678 --> 00:06:28,638
‎"ทำไมล่ะ"

98
00:06:28,721 --> 00:06:29,811
‎"ก็นายเป็นคนขาว"

99
00:06:30,556 --> 00:06:32,016
‎"เราต่อสู้การเหยียดผิว"

100
00:06:32,100 --> 00:06:34,140
‎"มันเป็นศึกของคนดำที่มีคนดำเป็นผู้นำ"

101
00:06:34,936 --> 00:06:37,356
‎แต่เก้าเดือนต่อมา

102
00:06:38,481 --> 00:06:41,031
‎หลังผมสอบเสร็จแล้ว

103
00:06:41,109 --> 00:06:43,819
‎ช่วงปิดเทอมผมได้ไปนำกลุ่ม

104
00:06:45,029 --> 00:06:49,489
‎หนุ่มผิวขาวสี่คนไปนั่งบนม้านั่ง
‎ที่เขียนว่า "คนไม่ขาวเท่านั้น"

105
00:06:49,575 --> 00:06:52,995
‎และผมได้มีส่วนร่วมในการประชุมและการค้นหา

106
00:06:53,079 --> 00:06:58,709
‎ผมคิดว่ามันสำคัญสำหรับผม
‎ผู้คนที่ผมได้ไปรู้จักช่วงต่อสู้นโยบายแบ่งแยกสีผิว

107
00:06:58,793 --> 00:07:00,093
‎(เราสนับสนุนผู้นำของเรา)

108
00:07:00,169 --> 00:07:03,049
‎มีพลัง มีชีวิตชีวา มีจินตนาการ

109
00:07:03,131 --> 00:07:05,471
‎มันน่าสนใจมากกว่า

110
00:07:05,550 --> 00:07:08,180
‎เส้นทางชีวิตของเราที่ถูกวางไว้ให้แล้วเยอะ

111
00:07:08,261 --> 00:07:12,641
‎ว่าจะต้องหาอาชีพที่ทำเงินได้
‎แล้วต้องไปเป็นคนใหญ่คนโต

112
00:07:13,641 --> 00:07:19,231
‎การไปเรียนเป็นทนาย
‎เป็นองค์ประกอบสำคัญของการเคลื่อนไหว

113
00:07:20,106 --> 00:07:22,356
‎ผมเคยทำคดีมาหลากหลายรูปแบบ

114
00:07:22,442 --> 00:07:25,992
‎แต่งานหลักๆ ที่ผมทำ

115
00:07:26,070 --> 00:07:32,910
‎มันเกี่ยวกับคนถูกลงโทษหรือโดนขู่ว่าจะถูกลงโทษ

116
00:07:32,994 --> 00:07:36,084
‎เพราะความคิดเห็น
‎เพราะพวกเขาต่อต้านนโยบายแบ่งแยกสีผิว

117
00:07:36,164 --> 00:07:37,964
‎หรือเพราะพวกเขาไม่พกเอกสาร

118
00:07:38,040 --> 00:07:41,380
‎ไม่ปฏิบัติตามกฎหมายมากมาย
‎ที่เขียนขึ้นมาเพื่อกดขี่คนดำ

119
00:07:41,461 --> 00:07:44,171
‎(คณะการกรรมการแบ่งแยกของเคป
‎พื้นที่คนขาว)

120
00:07:44,255 --> 00:07:47,675
‎(ระวังชาวพื้นเมือง)

121
00:07:47,758 --> 00:07:49,008
‎(ไอ้มืดที่บุกรุกจะถูกยิง)

122
00:07:49,093 --> 00:07:50,393
‎มันแย่มาก

123
00:07:50,470 --> 00:07:53,810
‎ปี 1960 ปีที่มีการสังหารหมู่ที่ชาร์ปวิลล์…

124
00:07:53,890 --> 00:07:57,560
‎ที่ชาร์ปวิลล์ ตำรวจยิงกลุ่มผู้ประท้วงไม่พกอาวุธ

125
00:07:58,603 --> 00:08:01,693
‎มีผู้เสียชีวิต 69 ราย ส่วนใหญ่ถูกยิงหลัง

126
00:08:01,772 --> 00:08:04,862
‎เอเอ็นซี พรรคสมัชชาแห่งชาติแอฟริกันถูกแบน

127
00:08:04,942 --> 00:08:08,822
‎ทุกอย่างถูกบีบลงไปใต้ดิน
‎เขาประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน

128
00:08:08,905 --> 00:08:11,775
‎และทุกอย่างก็มืดมนกว่าเดิมมาก

129
00:08:12,366 --> 00:08:14,286
‎ไม่ว่าเราจะอยู่ที่บ้าน

130
00:08:14,368 --> 00:08:18,998
‎ที่ทำงาน หรือเดินอยู่บนถนน
‎ก็สามารถถูกตำรวจจับได้ตามใจชอบ

131
00:08:19,081 --> 00:08:22,591
‎ผมเห็นลูกความของผมถูกจับไปทีละคน

132
00:08:23,211 --> 00:08:25,801
‎แล้วถูกนำตัวไปขังนาน 90 วันตามกฎหมาย

133
00:08:25,880 --> 00:08:28,590
‎พวกเขาสามารถกักตัวเราไว้โดยไม่ให้พบทนาย

134
00:08:28,674 --> 00:08:32,474
‎ไม่ให้เจอศาล ครอบครัว
‎หรือเจอใครเลยนาน 90 วัน

135
00:08:32,553 --> 00:08:37,983
‎เพียงแค่พวกเขาสงสัยว่า
‎เรามีข้อมูลช่วยเหลือผู้ก่อการร้าย

136
00:08:39,018 --> 00:08:41,728
‎และเนื่องจากคุณต่อสู้ความอยุติธรรมนี้

137
00:08:41,812 --> 00:08:44,322
‎ไม่ใช่แค่ในฐานะทนายที่ว่าความให้คนดำเท่านั้น

138
00:08:44,398 --> 00:08:46,318
‎แต่ในฐานะนักเคลื่อนไหว

139
00:08:47,026 --> 00:08:48,236
‎พวกเขาเลยจับคุณไปด้วย

140
00:08:48,319 --> 00:08:51,319
‎(การอยู่รอดในความมืด)

141
00:08:51,405 --> 00:08:54,615
‎เราเข้าร่วมการต่อสู้ เราไปเป็นอาสาสมัคร

142
00:08:55,326 --> 00:08:57,536
‎เรากลายเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมการต่อต้าน

143
00:08:57,620 --> 00:09:00,040
‎ไม่ว่าจะเป็นคนที่ต่อสู้พวกนาซี

144
00:09:00,122 --> 00:09:04,592
‎กลุ่มคนที่เข้าข้างพวกเขา
‎ในยุโรปช่วงสงครามโลก

145
00:09:06,796 --> 00:09:08,086
‎คนที่เคยติดคุก

146
00:09:08,172 --> 00:09:10,472
‎ที่ได้เขียนหนังสือเกี่ยวกับประสบการณ์ติดคุก

147
00:09:10,550 --> 00:09:15,390
‎เราก็จะหามาอ่าน
‎และเตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ให้พร้อม

148
00:09:15,471 --> 00:09:17,221
‎"อ๋อ ในคุกเป็นแบบนี้นี่เอง"

149
00:09:19,016 --> 00:09:20,266
‎แต่เราไม่พร้อมเลยจริงๆ

150
00:09:22,103 --> 00:09:24,613
‎เราไม่พร้อม เราไม่พร้อมที่จะอยู่คนเดียว

151
00:09:27,066 --> 00:09:29,686
‎เราพร้อมไม่ได้ เพราะว่ามันไม่มีทางเลือกอื่น

152
00:09:29,777 --> 00:09:31,697
‎จะทำไงได้ล่ะ ก็ร้องไห้ได้

153
00:09:33,573 --> 00:09:36,873
‎แต่เรามีทางเลือก
‎เราสามารถให้ความร่วมมือหรือยอมแพ้ได้

154
00:09:36,951 --> 00:09:41,621
‎ดังนั้นศึกที่แท้จริงคือการห้ามใจไม่ยอมเปิดปาก

155
00:09:41,706 --> 00:09:45,076
‎ไม่ยอมเปิดเผยข้อมูล

156
00:09:46,210 --> 00:09:48,670
‎พอผ่านไปสักพัก
‎เราจะลืมไปเลยว่าติดคุกเพราะอะไร

157
00:09:48,754 --> 00:09:51,514
‎เราจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไม… เรารู้แค่ว่า

158
00:09:51,591 --> 00:09:54,091
‎ประโยคที่เคยรู้สึกยิ่งใหญ่ทรงพลัง

159
00:09:54,176 --> 00:09:57,466
‎ที่เคยมีความหมายนักหนา ตอนนี้กลวงโบ๋

160
00:09:57,555 --> 00:09:59,555
‎เสรีภาพอะไร ไร้สาระสิ้นดี

161
00:09:59,640 --> 00:10:04,100
‎เราอยู่ในโลกที่ทำให้เราหมกมุ่นอยู่กับตัวเอง

162
00:10:04,186 --> 00:10:06,976
‎มีแค่ตัวเราคนเดียวกับความเจ็บปวดที่รู้สึก

163
00:10:07,064 --> 00:10:09,734
‎ในวันที่ดี ผมจะซึมเศร้า

164
00:10:09,817 --> 00:10:11,777
‎นั่นวันที่ดีนะ แค่ซึมเศร้า

165
00:10:12,612 --> 00:10:14,032
‎แต่ในวันที่แย่…

166
00:10:15,823 --> 00:10:18,623
‎ไม่ถึงกับอยากฆ่าตัวตาย แต่ก็ใกล้เคียง

167
00:10:18,701 --> 00:10:20,871
‎อยู่ในสภาพหมดอาลัยตายอยาก

168
00:10:28,169 --> 00:10:30,959
‎วันหนึ่ง ผมได้ยินเสียงผิวปาก

169
00:10:32,798 --> 00:10:35,508
‎ไม่อยากจะเชื่อเลย
‎เพราะมันไม่ใช่แค่เสียงทั่วไป

170
00:10:35,593 --> 00:10:37,433
‎ในคุกจะมีเสียงดัง

171
00:10:37,511 --> 00:10:42,641
‎มีคนกรีดร้อง ตะโกน
‎มีการกระแทกประตู ทุกคนแหกปากกัน

172
00:10:43,225 --> 00:10:46,725
‎แล้วผมได้ยินเสียงผิวปาก ผมเลยผิวปากตอบ

173
00:11:03,663 --> 00:11:06,083
‎แล้วผมก็ได้ยินเสียงจากอีกฟากของเรือนจำ…

174
00:11:14,548 --> 00:11:16,128
‎ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร

175
00:11:18,636 --> 00:11:21,676
‎แต่นี่เป็นรูปแบบการสื่อสารที่วิเศษมาก

176
00:11:23,432 --> 00:11:26,892
‎หลังจากนั้นผมจะกายบริหารเป็นกิจวัตรประจำวัน

177
00:11:26,977 --> 00:11:29,727
‎แล้วระหว่างที่ผมกำลังวิดพื้น 100 ที

178
00:11:29,814 --> 00:11:34,284
‎ผมก็ได้ยินเสียงผิวปาก
‎แต่ผมตอบว่า "เพิ่งวิดพื้นได้ 75 ทีเอง"

179
00:11:34,360 --> 00:11:36,950
‎"รอก่อนได้ไหม รอหน่อยนะ"

180
00:11:37,029 --> 00:11:40,529
‎เราเลยต้องตกลงนัดเวลาเดิมทุกวัน

181
00:11:40,616 --> 00:11:44,576
‎ที่เราจะพร้อมผิวปากด้วยกัน
‎จนถึงทุกวันนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

182
00:11:46,539 --> 00:11:49,249
‎หลังผ่านไป 90 วัน ผมได้รับการปล่อยตัว

183
00:11:49,333 --> 00:11:51,593
‎ผมเดินออกไปที่ถนนแล้ว…

184
00:11:53,921 --> 00:11:54,961
‎ก็โดนจับไปขังอีก

185
00:11:56,424 --> 00:12:00,144
‎พวกเขายึดเนกไทผมไป ยึดนาฬิกาผมไป

186
00:12:00,219 --> 00:12:02,849
‎ขังต่ออีก 78 วัน

187
00:12:02,930 --> 00:12:06,100
‎จากนั้นผมก็ถูกปล่อยตัว
‎ไม่รู้ว่าทำไม และผมรู้สึก…

188
00:12:07,643 --> 00:12:08,853
‎มีชัย อิ่มอกอิ่มใจ

189
00:12:08,936 --> 00:12:13,896
‎จนวิ่งปร๊าดจากใจกลางเมืองเคปทาวน์
‎ไปจนถึงคลิฟตัน น่าจะสัก…

190
00:12:15,943 --> 00:12:19,453
‎สิบ สิบเอ็ด หรือสิบสองกิโลเมตร
‎ผมไม่เคยวิ่งไกลเท่านั้นมาก่อนในชีวิต

191
00:12:19,530 --> 00:12:21,370
‎ผมกระโจนลงทะเล

192
00:12:21,449 --> 00:12:27,119
‎เพื่อนร่วมงานของผม
‎ใส่ชุดสูทรองเท้ามันวาวเดินลงมาที่ชายหาด

193
00:12:29,832 --> 00:12:32,882
‎แล้วคิดว่าผมเป็นบ้า ผมก็บ้านิดๆ แหละ

194
00:12:32,960 --> 00:12:35,670
‎ผมดูเหมือนมีชัย แต่ข้างในมันพังไปแล้ว

195
00:12:39,008 --> 00:12:41,178
‎เราไม่มีวันก้าวผ่านการถูกขังเดี่ยวไปได้

196
00:12:42,887 --> 00:12:43,797
‎ไม่มีวัน

197
00:12:47,391 --> 00:12:52,561
‎หลายปีหลังจากนั้น ตอนที่ผมต้องลี้ภัย

198
00:12:57,777 --> 00:12:58,647
‎ผมถูกลอบระเบิด

199
00:13:00,613 --> 00:13:03,033
‎(โมซัมบิก ปี 1988)

200
00:13:04,742 --> 00:13:07,662
‎รูธ เฟิสต์เพื่อนผมถูกจดหมายระเบิดฆ่าตาย

201
00:13:10,080 --> 00:13:13,290
‎ที่สุสานเมืองมาปูโตจะมีบริเวณหนึ่ง

202
00:13:13,375 --> 00:13:18,125
‎ที่ใช้ฝังร่างชาวแอฟริกาใต้มากมาย
‎ซึ่งกว่า 20 ถูกฆ่าตาย

203
00:13:18,214 --> 00:13:21,384
‎และทุกครั้งที่เราไปที่นั่น เราจะสงสัยว่า

204
00:13:21,467 --> 00:13:24,967
‎"พื้นที่เล็กๆ ตรงนั้นจะเป็นของฉันไหมนะ"

205
00:13:25,054 --> 00:13:30,644
‎เนื่องจากเขาเป็นศัตรูคนสำคัญ
‎ของนโยบายการแบ่งแยกสีผิว

206
00:13:30,726 --> 00:13:33,436
‎เขาจึงตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวงตลอดเวลา

207
00:13:33,521 --> 00:13:36,981
‎ผมนึกว่าเขาคงไม่ฆ่าผมหรอก
‎ผมไม่ใช่เป้าหมายสำคัญสักนิด

208
00:13:37,066 --> 00:13:41,236
‎แล้วมันจะปลุกกระแสต่อต้านแน่ๆ แต่ผมคิดผิดถนัด

209
00:13:42,321 --> 00:13:46,031
‎เสียงระเบิดดังสนั่นทั่วทั้งมาปูโต
‎เมืองหลวงของโมซัมบิก

210
00:13:46,116 --> 00:13:49,746
‎คาดว่ากับดักนี้เป็นฝีมือ
‎ของเจ้าหน้าที่ของแอฟริกาใต้

211
00:13:49,829 --> 00:13:52,079
‎พวกเขาตั้งใจให้รถคันนี้กลายเป็นโลงศพของเขา

212
00:13:56,877 --> 00:14:01,757
‎ผมรู้สึกว่ามีคนมาลากผมออกไป ผมบอกว่า

213
00:14:01,841 --> 00:14:04,471
‎"ทิ้งผมไว้นี่แหละ ผมอยากตายตรงนี้มากกว่า"

214
00:14:06,470 --> 00:14:12,350
‎ผมนึกว่ากำลังถูกลักพาตัว
‎พาข้ามชายแดนกลับไปแอฟริกาใต้

215
00:14:16,438 --> 00:14:19,978
‎(โรงพยาบาลเมืองมาปูโต)

216
00:14:20,067 --> 00:14:23,647
‎มืดสนิท ได้เกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น

217
00:14:23,737 --> 00:14:26,657
‎ผมไม่รู้ว่าคืออะไร
‎ผมได้ยินเสียงในความมืดพูดว่า

218
00:14:27,616 --> 00:14:31,116
‎"อัลบี้ นี่อีโว การ์ริโดนะครับ"

219
00:14:31,203 --> 00:14:33,543
‎"คุณอยู่ที่โรงพยาบาลเมืองมาปูโต"

220
00:14:34,999 --> 00:14:38,749
‎"สภาพแขนของคุณแย่มาก
‎คุณต้องเผชิญหน้ากับอนาคตด้วยความกล้า"

221
00:14:38,836 --> 00:14:41,206
‎ผมเลยถามความมืดนั้นว่า "เกิดอะไรขึ้น"

222
00:14:41,297 --> 00:14:43,627
‎เสียงผู้หญิงตอบว่า "มีการลอบวางระเบิดรถ"

223
00:14:44,592 --> 00:14:48,142
‎ผมหมดสติอีกรอบ แต่ครั้งนี้ผมรู้สึกปีติใจ

224
00:14:48,220 --> 00:14:52,730
‎ผมนึกว่าถูกลักพาตัว
‎กลับไปขังคุกที่แอฟริกาใต้ซะแล้ว

225
00:14:52,808 --> 00:14:56,978
‎แต่ผมรู้ว่าผมปลอดภัยอยู่ในความดูแลของเฟรลิโม

226
00:14:57,646 --> 00:14:59,436
‎รัฐบาลประเทศโมซัมบิก

227
00:15:00,816 --> 00:15:05,696
‎เวลาผ่านไปสักพัก

228
00:15:07,489 --> 00:15:09,489
‎ผมรู้สึกสบายใจ ตอนนั้นนอนหงายอยู่

229
00:15:09,575 --> 00:15:12,825
‎มองไม่เห็นอะไรสักอย่าง
‎ตาปิดสนิท ผมเล่าเรื่องตลกให้ตัวเองฟัง

230
00:15:14,830 --> 00:15:16,790
‎เกี่ยวกับไฮมี่ โคเฮน เขาเป็นยิวเหมือนผม

231
00:15:16,874 --> 00:15:18,754
‎เขาหล่นลงจากรถเมล์ แต่เขาลุกขึ้น…

232
00:15:20,127 --> 00:15:22,877
‎แล้วเขาทำมือ…

233
00:15:24,048 --> 00:15:25,088
‎ทำมือแบบนี้

234
00:15:25,174 --> 00:15:27,644
‎มีคนถามว่า "ไฮมี่
‎เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเป็นคนคาทอลิก"

235
00:15:27,718 --> 00:15:29,388
‎"ผมเป็นคนคาทอลิกยังไง"

236
00:15:30,179 --> 00:15:34,639
‎"แค่จับดูว่าแว่น ไข่ กระเป๋า
‎และนาฬิกายังอยู่ดีไหม"

237
00:15:34,725 --> 00:15:37,975
‎มันเป็นมุกเก่า ปกติจะไม่เล่าในสถานการณ์แบบนี้

238
00:15:38,062 --> 00:15:41,022
‎แต่ผมเริ่มจากจับไข่ ทุกอย่างดูปกติดี

239
00:15:41,106 --> 00:15:44,606
‎กระเป๋าสตางค์ยังอยู่ แว่นตา…

240
00:15:46,654 --> 00:15:48,864
‎ถ้าตรงนี้มีรอยบุบ ผมซวยแน่

241
00:15:48,948 --> 00:15:53,448
‎โอเค แล้วถึงรู้ว่าแขนขาด
‎ผมเสียแขนไปแค่ข้างเดียว

242
00:15:53,535 --> 00:15:55,575
‎ช่วงเวลาที่นักต่อสู้เพื่อเสรีภาพต่างเฝ้ารอ

243
00:15:55,663 --> 00:15:58,543
‎"วันนี้พวกเขาจะมาจัดการฉันไหม
‎ฉันจะกล้าหาญไหมนะ"

244
00:15:58,624 --> 00:16:02,044
‎พวกเขามาจัดการผมแล้ว
‎พวกเขาพยายามฆ่าผม แต่ผมรอดมาได้

245
00:16:02,127 --> 00:16:03,627
‎ผมมีความสุขและมีชัย

246
00:16:03,712 --> 00:16:09,722
‎นั่นคือเมื่อวันที่ 7 เมษายน
‎หรือวันที่ 8 เมษายน ปี 1988

247
00:16:09,802 --> 00:16:11,602
‎จนถึงวันนี้ก็ยังรู้สึกเช่นนั้น

248
00:16:11,679 --> 00:16:14,929
‎มันปัดเป่าความเศร้าโศกจากที่ถูกขังเดี่ยวไปหมด

249
00:16:15,015 --> 00:16:17,635
‎มันเปลี่ยนมุมมองชีวิตผมไปเลย

250
00:16:17,726 --> 00:16:19,726
‎ผมกลับมาเป็นคนเดิมได้ยังไงไม่รู้

251
00:16:19,812 --> 00:16:21,652
‎ผมอธิบายมันออกมาไม่ได้

252
00:16:21,730 --> 00:16:25,730
‎แล้วผมก็หวั่นๆ อยู่ว่า
‎พอพูดเสร็จแล้วอาการจะทรุด

253
00:16:26,860 --> 00:16:29,700
‎แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ผมมาถึงจุดที่ต้อง…

254
00:16:30,864 --> 00:16:36,414
‎สร้างตัวเองขึ้นมาใหม่ ทั้งร่างกายและจิตใจ

255
00:16:36,996 --> 00:16:43,286
‎ผมต้องหัดเขียนใหม่
‎"ดูสิแม่จ๋า ผมเขียนหนังสือได้แล้ว!"

256
00:16:44,128 --> 00:16:47,588
‎หัดตั้งไข่ใหม่ "ดูสิแม่จ๋า ผมเดินได้ ยืนได้"

257
00:16:47,673 --> 00:16:52,343
‎การรักษาตัวหลังจากเหตุระเบิด
‎มันน่ายินดีมากเพราะอะไรก็ไม่รู้

258
00:16:59,893 --> 00:17:05,943
‎ผมได้รับจดหมาย

259
00:17:06,025 --> 00:17:08,235
‎ตอนนอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาลที่ลอนดอน

260
00:17:08,318 --> 00:17:14,738
‎จดหมายเขียนว่า "ไม่ต้องห่วงนะ สหายอัลบี้
‎เราจะล้างแค้นให้คุณ ลงชื่อ บ็อบบี้ ไนดู"

261
00:17:15,659 --> 00:17:17,199
‎ผมคิดในใจ "ล้างแค้นให้เนี่ยนะ"

262
00:17:17,286 --> 00:17:20,406
‎"เราจะไปตัดแขนแล้วแทงตาใครงั้นเหรอ"

263
00:17:21,040 --> 00:17:22,880
‎เราต่อสู้ให้ประเทศชาติเป็นแบบนั้นเหรอ

264
00:17:22,958 --> 00:17:26,628
‎ถ้าเราได้มีเสรีภาพ
‎ได้มีระบอบประชาธิปไตย ได้มีหลักนิติธรรม

265
00:17:26,712 --> 00:17:29,842
‎นั่นสิที่จะถือเป็นการล้างแค้นแบบนิ่มนวลให้ผม

266
00:17:29,923 --> 00:17:32,053
‎กุหลาบกับดอกลิลลี่จะงอกออกมาจากแขนผม

267
00:17:38,432 --> 00:17:41,942
‎(สองปีต่อมา ประธานาธิบดีแอฟริกาใต้
‎เอฟ.ดับเบิลยู เดอ แกลร์กยอมอ่อนข้อ)

268
00:17:42,019 --> 00:17:45,229
‎วันนี้ผมสามารถประกาศ
‎การตัดสินใจที่จะมีผลแผ่ไปไกล

269
00:17:45,314 --> 00:17:48,364
‎การปราบปรามพรรคสมัชชาแห่งชาติแอฟริกัน

270
00:17:48,442 --> 00:17:49,942
‎สภาชาวแอฟริกัน

271
00:17:50,027 --> 00:17:52,987
‎และพรรคคอมมิวนิสต์แอฟริกาใต้
‎จะถูกยกเลิก

272
00:17:55,866 --> 00:17:57,366
‎อยู่ในความสงบ

273
00:17:57,451 --> 00:18:01,411
‎คนที่ถูกจองจำอยู่ในคุก
‎แค่เพราะพวกเขาเป็นสมาชิก

274
00:18:01,497 --> 00:18:05,287
‎ในองค์กรเหล่านี้จะได้รับการระบุตัวและปล่อยตัว

275
00:18:05,375 --> 00:18:09,585
‎และในอีกกรณีที่เกี่ยวข้องกัน
‎รัฐบาลได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่

276
00:18:09,671 --> 00:18:12,261
‎ว่าจะปล่อยตัวคุณแมนเดลาโดยไม่มีเงื่อนไข

277
00:18:12,341 --> 00:18:15,221
‎(การกลับบ้าน)

278
00:18:18,555 --> 00:18:20,515
‎(ยินดีต้อนรับกลับบ้าน)

279
00:18:56,093 --> 00:18:57,933
‎ผมกลับมาที่แอฟริกาใต้

280
00:19:04,268 --> 00:19:06,228
‎เรามีสิทธิ์มีเสียงเท่ากันเป็นครั้งแรก

281
00:19:06,311 --> 00:19:09,441
‎ณ ตอนนี้ ในระบอบประชาธิปไตย
‎ที่เพิ่งเกิดใหม่ในแอฟริกาใต้

282
00:19:09,523 --> 00:19:13,743
‎ผู้ออกแบบระบอบนี้ผู้โด่งดังที่สุด
‎ได้ทำให้เวลานี้ถูกบันทึกไว้อย่างสวยงาม

283
00:19:13,819 --> 00:19:16,279
‎โดยประกาศว่า
‎ศึกที่เขาสู้มาทั้งชีวิตได้ประสบผลแล้ว

284
00:19:16,363 --> 00:19:21,583
‎ผมต่อสู้อย่างหนักแน่น
‎ต่อต้านไม่ให้คนขาวครอบงำเรา

285
00:19:21,660 --> 00:19:27,500
‎ผมต่อสู้อย่างหนักแน่น
‎ต่อต้านไม่ให้คนดำครอบงำเขา

286
00:19:27,583 --> 00:19:32,253
‎ผมยึดมั่นในแนวคิดแอฟริกาใต้ใหม่

287
00:19:32,838 --> 00:19:35,418
‎การต่อสู้ของเราสำเร็จแล้ว

288
00:19:37,426 --> 00:19:39,676
‎นั่นคือเครื่องพิสูจน์ทุกอย่างที่ทำมา

289
00:19:42,264 --> 00:19:45,644
‎จากนั้นผมก็ได้รับแต่งตั้ง
‎เป็นผู้พิพากษาศาลรัฐธรรมนูญ

290
00:19:45,726 --> 00:19:47,846
‎เพื่อปกป้องสิ่งที่เราต่อสู้ดิ้นรนไขว่คว้ามา

291
00:19:47,936 --> 00:19:50,806
‎ครั้งสุดท้ายที่ผมได้ไปขึ้นศาล…

292
00:19:50,898 --> 00:19:53,818
‎(ศาลรัฐธรรมนูญ)

293
00:19:53,901 --> 00:19:58,321
‎ก็เพื่อฟังว่า

294
00:20:00,073 --> 00:20:02,033
‎ผมจะถูกตัดสินประหารชีวิตหรือไม่

295
00:20:03,535 --> 00:20:07,995
‎ในวันนี้ ผมขึ้นมาพูด ไม่ใช่ในฐานะผู้ถูกกล่าวหา…

296
00:20:10,083 --> 00:20:11,293
‎แต่เพื่อทำพิธีเปิด

297
00:20:12,753 --> 00:20:15,423
‎ศาลที่แอฟริกาใต้ไม่เคยมีมาก่อน

298
00:20:17,841 --> 00:20:21,891
‎ศาลที่เป็นรากฐาน

299
00:20:22,679 --> 00:20:25,929
‎ของอนาคตระบอบประชาธิปไตยเรา

300
00:20:26,600 --> 00:20:31,900
‎และเพื่อเป็นการตบท้าย
‎กระบวนการล้างแค้นแบบนิ่มนวล

301
00:20:31,980 --> 00:20:34,780
‎ผมได้เจอกับคนที่วางแผนการวางระเบิดรถผม

302
00:20:34,858 --> 00:20:37,818
‎เฮนรี่ แวน เดอร์ เวสไธเซน
‎ที่กำลังจะไปหาคณะกรรมการความจริง

303
00:20:37,903 --> 00:20:40,243
‎(เนลสัน แมนเดลาได้ก่อตั้ง
‎คณะกรรมการค้นหาความจริงและการปรองดอง)

304
00:20:40,322 --> 00:20:42,622
‎(เพื่อตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษย์
‎ผ่านการประชาพิจารณ์)

305
00:20:42,699 --> 00:20:44,989
‎(เพื่อเป็นหนทางเยียวยา
‎แอฟริกาใต้หลังสิ้นสุดการแบ่งแยก)

306
00:20:45,077 --> 00:20:48,157
‎แล้วเขาอยากเจอผมก่อนจะไปที่นั่น

307
00:20:48,247 --> 00:20:51,747
‎เขาขึ้นมาที่ห้องของผม ห้องทำงานของผู้พิพากษา

308
00:20:52,501 --> 00:20:54,801
‎บทสนทนาของเราไม่ธรรมดาจริงๆ

309
00:20:54,878 --> 00:20:58,758
‎เขาเล่าเรื่องวัยเด็กให้ฟัง
‎ว่าเขาเรียนเก่งแค่ไหน

310
00:20:58,840 --> 00:21:00,840
‎และไต่เต้าในกองทัพเร็วแค่ไหน

311
00:21:00,926 --> 00:21:02,756
‎เขาภูมิใจมากที่ก้าวหน้า

312
00:21:02,844 --> 00:21:06,104
‎เขาได้กลายเป็นสมาชิกระดับสูงของหน่วยจู่โจม

313
00:21:06,181 --> 00:21:10,981
‎จุดนี้แหละที่นิสัยอยากรู้อยากเห็นของผม
‎ทำให้รู้สึกตะลึงจริงๆ

314
00:21:11,061 --> 00:21:15,361
‎การวางตัวของเขาดูใสซื่อ

315
00:21:16,733 --> 00:21:18,533
‎แต่เขาจะไปหาคณะกรรมการความจริง

316
00:21:18,610 --> 00:21:20,200
‎เขาจะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น

317
00:21:20,862 --> 00:21:25,122
‎ต้องเป็นทหารที่กล้าหาญมากจริงๆ
‎จึงจะแปรทัพมาเข้าร่วมแอฟริกาใต้ใหม่ได้

318
00:21:26,535 --> 00:21:31,325
‎ผมลืมเขาไปเลย
‎แล้วหกเดือนต่อมาผมไปงานเลี้ยง

319
00:21:32,124 --> 00:21:34,754
‎ผมได้ยินเสียงเรียก "อัลบี้!"

320
00:21:34,835 --> 00:21:37,045
‎พอหันไปก็เห็นเฮนรี่ ไม่อยากจะเชื่อสายตา

321
00:21:37,129 --> 00:21:39,919
‎เขายิ้มร่าเลย เขาเล่าว่า
‎"ผมไปหาคณะกรรมการความจริง

322
00:21:40,007 --> 00:21:42,047
‎แล้วได้เจอบ็อบบี้" คนที่เขียนจดหมายหาผม

323
00:21:42,134 --> 00:21:44,764
‎"และซูกับฟารุค ผมเล่าให้ฟังหมดเปลือก

324
00:21:44,845 --> 00:21:48,345
‎แล้วคุณบอกว่าสักวันถ้าเราเจอกัน
‎คุณอาจจับมือผม"

325
00:21:49,016 --> 00:21:51,346
‎ผมเลยยื่นมือออกไปจับมือเขา

326
00:21:51,435 --> 00:21:54,185
‎เขาเดินหน้าบานออกไปเลย ผมแทบเป็นลม

327
00:21:54,271 --> 00:21:57,771
‎แต่ผมได้มารู้ทีหลังว่าเขาออกไปจากงานเลี้ยง

328
00:21:57,858 --> 00:22:00,688
‎แล้วกลับบ้านไปร้องไห้อยู่สองอาทิตย์

329
00:22:00,777 --> 00:22:03,777
‎ผมไม่รู้ว่าจริงไหม แต่ผมอยากเชื่อนะว่าจริง

330
00:22:03,864 --> 00:22:06,244
‎ผมไม่อยากไปค้นเจอว่ามันไม่จริง

331
00:22:06,325 --> 00:22:09,695
‎เพราะสำหรับผม
‎แบบนั้นดีกว่าส่งเขาเข้าคุกเสียอีก

332
00:22:09,786 --> 00:22:13,076
‎ความยุติธรรมเชิงสมานฉันท์
‎การชดใช้ในรูปแบบที่ต่างจากเดิม

333
00:22:13,165 --> 00:22:15,285
‎ตอนนี้เราเริ่มอยู่ในประเทศเดียวกันแล้ว

334
00:22:15,375 --> 00:22:17,705
‎สำหรับผม มันมหัศจรรย์มาก

335
00:22:18,879 --> 00:22:24,049
‎ทำไมคุณถึงสามารถรักเพื่อนมนุษย์ พร้อมให้อภัย

336
00:22:24,134 --> 00:22:28,564
‎มองโลกในแง่ดี และเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ขนาดนี้ครับ

337
00:22:28,638 --> 00:22:30,308
‎ไปเอามาจากไหนหมด

338
00:22:31,933 --> 00:22:34,313
‎ผมเจอคำถามนั้นบ่อยมาก

339
00:22:34,394 --> 00:22:38,944
‎ผมไม่อยากจะไล่นิสัยพวกนั้นไป
‎ด้วยการไปสงสัยมันมากเกินไป

340
00:22:39,024 --> 00:22:41,574
‎มันก็แค่อยู่ในตัวเรา คือตัวเรา

341
00:22:46,239 --> 00:22:49,199
‎ปี 1990 แมนเดลาถูกปล่อยตัว

342
00:22:49,284 --> 00:22:51,874
‎ผมกำลังจะกลับไปแอฟริกาใต้

343
00:22:51,953 --> 00:22:54,833
‎แล้วนักข่าวชาวอเมริกันชื่อโทนี่ ลูวิสพูดว่า

344
00:22:55,916 --> 00:22:59,666
‎"อัลบี้ ตอนนี้คุณคงโมโหมาก
‎เพราะจะได้กลับไปแล้ว"

345
00:22:59,753 --> 00:23:01,133
‎เขามองแขนของผม

346
00:23:01,922 --> 00:23:05,882
‎ผมตอบไปว่า "โทนี่ ผมเคยกลัวว่า
‎ผมจะเป็นนักปฏิวัติที่ล้มเหลวนะ"

347
00:23:05,967 --> 00:23:07,217
‎ผมไม่มีแรงแค้นในใจ

348
00:23:07,302 --> 00:23:10,972
‎ผมน่าจะอยากหยิบมีดขึ้นมา
‎ปักหลังพวกกองทหารพวกนั้น

349
00:23:11,056 --> 00:23:13,016
‎แต่ผมเห็นพวกเขาเป็นแค่คนที่ทำตามหน้าที่

350
00:23:13,100 --> 00:23:16,690
‎พวกเขาไม่ได้ชั่วที่สุด
‎ทั้งคนสอบปากคำและคนอื่นๆ

351
00:23:16,770 --> 00:23:19,190
‎ผมเลยคิดว่าผมล้มเหลว

352
00:23:19,272 --> 00:23:23,822
‎เขาบอกว่า "ใจเย็นๆ ครับ
‎ผมก็ถามแมนเดลาแบบนี้เหมือนกัน"

353
00:23:24,986 --> 00:23:26,316
‎"เขาก็ให้คำตอบคล้ายๆ กัน

354
00:23:26,405 --> 00:23:29,235
‎และซีซูลู กับอาห์เหม็ด แคทราดา

355
00:23:29,324 --> 00:23:31,334
‎และอัลแบร์ตินา ซิซูลู"

356
00:23:31,410 --> 00:23:33,870
‎ผมจึงรู้ว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมนี้

357
00:23:33,954 --> 00:23:37,924
‎และพวกเราทุกคนที่มีความฝันที่ยิ่งใหญ่
‎อยากให้แอฟริกาใต้มีเสรีภาพ

358
00:23:37,999 --> 00:23:41,339
‎ที่ได้พบเจอกันและกัน สร้างสัมพันธ์กัน

359
00:23:41,420 --> 00:23:44,800
‎และค้นพบด้านที่น่าทึ่งของตัวเราเอง
‎ผ่านการร่วมมือกับผู้อื่น

360
00:23:44,881 --> 00:23:49,391
‎นั่นคือความหวังว่า
‎เราอยู่ร่วมกันในประเทศเดียวกันได้

361
00:23:49,469 --> 00:23:54,059
‎ชาวแอฟริกันมีแนวคิดหนึ่ง
‎ที่ทรงพลังมาก เรียกว่า "อูบุนตู"

362
00:23:54,141 --> 00:23:56,601
‎ผมเป็นคนเพราะคุณเป็นคน

363
00:23:56,685 --> 00:24:01,055
‎ผมแยกความเป็นคนของผม
‎ออกจากการเคารพความเป็นคนของคุณ

364
00:24:01,148 --> 00:24:03,438
‎และการพึ่งพาอาศัยกันของมนุษย์ไม่ได้

365
00:24:04,860 --> 00:24:09,910
‎และความคิดนี้ส่วนใหญ่
‎มาจากการต้องเห็นการต่อสู้นี้แต่เด็ก

366
00:24:09,990 --> 00:24:12,530
‎ซึ่งนำโดยชาวแอฟริกันที่…

367
00:24:12,617 --> 00:24:17,327
‎มันไม่ใช่แค่การร้องเพลงกับบรรยากาศ
‎แต่เป็นการปฏิสัมพันธ์และความสง่างาม

368
00:24:17,414 --> 00:24:21,294
‎ผมไม่ได้จะพูดว่าไม่เคยเกิด
‎เรื่องเลวร้ายนะ มันเกิดขึ้นจริงๆ

369
00:24:21,376 --> 00:24:24,666
‎แต่แก่นหลักของมันมีอะไรแบบนั้นอยู่

370
00:24:26,339 --> 00:24:29,219
‎(อะไรสำคัญ)

371
00:24:29,301 --> 00:24:31,221
‎สำหรับผม ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีสำคัญสุด

372
00:24:31,303 --> 00:24:34,643
‎สำคัญกว่าอาหาร สำคัญกว่าสิทธิในการพูด

373
00:24:34,723 --> 00:24:37,853
‎ความรู้ผิดชอบชั่วดีคือหัวใจของตัวตนเรา

374
00:24:37,934 --> 00:24:42,194
‎มันจะเป็นเหมือนเครื่องปรับสมดุลในตัว

375
00:24:42,272 --> 00:24:47,822
‎ที่ทำให้เราสมดุลและทำให้สามารถ…

376
00:24:49,654 --> 00:24:54,124
‎ใช้ชีวิตด้วยศีลธรรมอันดีงามได้

377
00:24:54,201 --> 00:24:58,581
‎ไม่ใช่เพราะเราทำตามศีลของพระเจ้า
‎หรือเข้าพิธีศักดิ์สิทธิ์อะไรนะ

378
00:24:58,663 --> 00:25:01,963
‎แต่เพราะมีบางอย่างในใจเราที่มันถูกต้อง

379
00:25:02,042 --> 00:25:02,922
‎มันดีงาม

380
00:25:03,001 --> 00:25:07,421
‎มันเข้ากับทุกอย่างที่ทำให้เรารู้สึกเป็นมนุษย์

381
00:25:07,506 --> 00:25:12,546
‎รู้สึกเป็นคนมีศักดิ์ศรี กล้าหาญ
‎มีสไตล์ มีความชำนาญ มีจินตนาการ

382
00:25:12,636 --> 00:25:15,676
‎และนิสัยทุกอย่างที่น่ารักและดีงามในตัวคน

383
00:25:16,306 --> 00:25:18,226
‎นิสัยเหล่านี้มันแผ่ออกมาจากสิ่งนั้น

384
00:25:18,975 --> 00:25:23,435
‎และผมคิดว่ามันยากที่จะโกหก
‎ตำรวจความมั่นคงด้วยซ้ำ

385
00:25:26,191 --> 00:25:29,241
‎แม้ในตอนนั้นผมก็ไม่อยากโกหก เพราะ…

386
00:25:30,278 --> 00:25:32,658
‎มันไม่ใช่เพราะการโกหกมันไม่ดีนะ

387
00:25:32,739 --> 00:25:35,159
‎แต่มันขัดกับความเชื่อส่วนตัวของผม

388
00:25:35,242 --> 00:25:39,252
‎จงเผชิญหน้ากับความจริง
‎ไม่ว่าจะเกิดผลที่ตามมายังไงก็ตาม

389
00:25:43,375 --> 00:25:45,785
‎ใช้ชีวิตเพื่อตัวเอง

390
00:25:46,878 --> 00:25:50,168
‎อย่าแม้แต่เห็นอัลบี้เป็นแบบอย่าง

391
00:25:50,257 --> 00:25:52,547
‎คนนี้ที่กำลังสอนว่าต้องใช้ชีวิตยังไง

392
00:25:52,634 --> 00:25:54,724
‎แต่จงเป็นแบบอย่างให้ตัวเอง

393
00:25:54,803 --> 00:25:57,853
‎ในแง่นั้น อย่าทำตามความฝันของตัวเอง

394
00:25:57,931 --> 00:26:00,141
‎แต่ตามเส้นทางชีวิตไป เดี๋ยวฝันมันจะตามไปเอง

395
00:26:01,101 --> 00:26:02,771
‎ไม่ว่าชีวิตคุณจะหมายถึงอะไรก็ตาม

396
00:26:03,895 --> 00:26:07,225
‎และให้สำรวจและปล่อยให้มันแตกสาขาออกไป

397
00:26:07,315 --> 00:26:11,105
‎และต้องกล้าเสี่ยง

398
00:26:12,612 --> 00:26:16,622
‎อย่าเลือกแต่เส้นทางที่ง่ายดายและสะดวกสบาย

399
00:26:17,409 --> 00:26:19,199
‎มีช่วงหนึ่งที่ผมบอกตัวเองว่า

400
00:26:19,286 --> 00:26:23,366
‎"ถ้าต้องตัดสินใจเลือกสิ่งที่สำคัญ

401
00:26:24,749 --> 00:26:27,749
‎แล้วตัวเลือกหนึ่งจะยากเย็น

402
00:26:28,461 --> 00:26:30,711
‎ส่วนอีกตัวเลือกจะง่ายกว่ามาก

403
00:26:30,797 --> 00:26:32,007
‎ให้เลือกอันที่ยาก"

404
00:26:33,300 --> 00:26:36,300
‎เพราะเราจะได้ทำมากกว่าเดินไปสุดเส้นทางนั้น

405
00:26:36,386 --> 00:26:38,806
‎แต่เราจะได้ฟันฝ่าอุปสรรค

406
00:26:38,888 --> 00:26:41,728
‎ได้สำรวจ ได้ลองเสี่ยง ได้เรียนรู้

407
00:26:45,061 --> 00:26:46,651
‎คำถามสุดท้ายครับ

408
00:26:46,730 --> 00:26:52,280
‎ถ้ามีโอกาส คุณอยากแนะนำอะไร
‎ให้ตัวเองวัย 20 ปี

409
00:26:52,360 --> 00:26:55,820
‎หากมองย้อนกลับไปในชีวิตคุณ
‎ถ้าบอกอะไรกับหนุ่มคนนั้นได้…

410
00:26:55,905 --> 00:26:57,275
‎ผมจะบอกว่า…

411
00:26:58,700 --> 00:27:00,040
‎"อย่าหยุดฝัน"

412
00:27:01,369 --> 00:27:02,539
‎"อย่าหยุดฝัน"

413
00:29:05,702 --> 00:29:07,702
‎(แด่มาดิบา)

414
00:29:07,787 --> 00:29:12,077
‎("หัวที่ดีเลิศและจิตใจที่ดีงาม
‎ถือเป็นสองคุณสมบัติที่น่าเกรงขามเสมอ")

415
00:29:12,167 --> 00:29:16,457
‎คำบรรยายโดย นันทวัน ริดเดล