1
00:00:26,484 --> 00:00:31,114
‎(จุนจิ อิโต้: รวมเรื่องสยองขวัญญี่ปุ่น)

2
00:01:14,449 --> 00:01:17,239
‎อิชิดะคุง ดีใจจังเลยที่อุตส่าห์มาอยู่ที่นี่

3
00:01:18,536 --> 00:01:22,286
‎นักศึกษาสมัยนี้ชอบอยู่คอนโด
‎หรือไม่ก็อะพาร์ตเมนต์

4
00:01:22,373 --> 00:01:25,923
‎พอคิดว่าอาจจะไม่มีใครมาเช่าห้องอยู่แล้ว
‎ป้าก็กังวลน่ะจ้ะ

5
00:01:26,002 --> 00:01:27,592
‎ห้องดูสะอาดเรียบร้อยดีออกครับ

6
00:01:27,670 --> 00:01:30,380
‎ปกติลูกสาวป้าที่ชื่อชิโนบุจะอยู่ห้องนี้น่ะจ้ะ

7
00:01:30,465 --> 00:01:33,635
‎เอ๊ะ เพราะผมมาเช่า
‎ถึงต้องย้ายออกไปหรือเปล่าครับ

8
00:01:33,718 --> 00:01:34,968
‎ไม่หรอกจ้ะ

9
00:01:35,053 --> 00:01:38,813
‎ห้องนี้เคยถูกปล่อยเช่าให้นักศึกษามาก่อนแล้ว
‎เพราะงั้นไม่ต้องห่วงหรอก

10
00:01:38,890 --> 00:01:43,100
‎คงไม่รังเกียจที่จะทานข้าวเช้า
‎กับข้าวเย็นข้างล่างกับพวกเราใช่ไหมจ๊ะ

11
00:01:43,186 --> 00:01:44,266
‎อ๊ะ ครับ

12
00:01:44,354 --> 00:01:50,034
‎เออใช่ ป้าต้องออกไปทำงานด้วย
‎ข้าวเย็นบางวันอาจจะช้าหน่อยนะจ๊ะ

13
00:01:50,110 --> 00:01:51,820
‎ครับ ไม่เป็นไรเลยครับ เอ่อ…

14
00:01:51,903 --> 00:01:53,283
‎ของของผมจะมาถึงพรุ่งนี้ครับ

15
00:01:53,363 --> 00:01:54,363
‎จ้ะๆ

16
00:01:59,327 --> 00:02:00,947
‎ตั้งแต่วันนี้ไป ขอฝากตัวด้วยนะครับ

17
00:02:01,037 --> 00:02:02,037
‎จ้า

18
00:02:04,249 --> 00:02:09,169
‎(ข้างหลังตรอก)

19
00:02:13,716 --> 00:02:15,466
‎ผมขอตัวไปเดินเล่นแถวนี้นะครับ

20
00:02:15,552 --> 00:02:17,012
‎จ้ะ ระวังตัวด้วยล่ะ

21
00:02:22,809 --> 00:02:24,809
‎กำแพงสูงจัง

22
00:02:39,325 --> 00:02:42,945
‎อิชิดะคุง ข้าวเย็นเสร็จแล้วจ้ะ ลงมาทานเลย

23
00:02:45,832 --> 00:02:47,042
‎ขอโทษที่รบกวนนะครับ

24
00:02:47,125 --> 00:02:49,245
‎อิชิดะคุงนั่งตรงนั้นเลยจ้ะ

25
00:02:49,335 --> 00:02:50,335
‎อ๊ะ ครับ

26
00:02:51,254 --> 00:02:53,844
‎ชิโนบุ ทักทายคุณอิชิดะซะสิ

27
00:02:55,842 --> 00:02:56,892
‎ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

28
00:02:57,385 --> 00:03:00,005
‎ครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน

29
00:03:01,598 --> 00:03:04,058
‎คุณชิโนบุยังเรียนม.ปลายอยู่หรือครับ

30
00:03:04,142 --> 00:03:06,602
‎ม.ต้นจ้ะ อายุ 14

31
00:03:06,686 --> 00:03:08,606
‎อ้อ งั้นเหรอครับ

32
00:03:08,688 --> 00:03:11,898
‎อิชิดะคุง ไม่ต้องเขินหรอกนะ
‎กินเยอะๆ ได้เลยจ้ะ

33
00:03:11,983 --> 00:03:12,823
‎ครับ

34
00:03:13,401 --> 00:03:14,991
‎เอาละ งั้นก็มาทานกันเถอะจ้ะ

35
00:03:25,163 --> 00:03:29,083
‎(นรกหนาม)

36
00:03:29,167 --> 00:03:30,537
‎พอได้แล้วน่า

37
00:03:30,627 --> 00:03:32,207
‎เล่นแบบนี้ได้ไง ฮิโรชิจัง

38
00:03:34,005 --> 00:03:36,005
‎ส่งเสียงอะไรกันดึกดื่นป่านนี้

39
00:03:36,883 --> 00:03:38,223
‎ฮิโรชิจัง เดี๋ยวก่อน

40
00:03:38,301 --> 00:03:39,841
‎อย่ามาตรงนี้นะ

41
00:03:41,512 --> 00:03:43,012
‎เฮ้ย เงียบหน่อยสิ

42
00:03:43,097 --> 00:03:44,307
‎แน่จริงก็จับให้ได้สิ

43
00:03:45,600 --> 00:03:47,020
‎ให้ตายสิ

44
00:03:52,148 --> 00:03:54,148
‎- อย่านะ
‎- เร็วไปแล้ว

45
00:03:54,234 --> 00:03:55,534
‎บอกว่าอย่าไง ทางนี้

46
00:03:55,610 --> 00:03:56,530
‎นี่

47
00:04:03,201 --> 00:04:04,491
‎เกือบไปแล้วไง

48
00:04:04,577 --> 00:04:05,947
‎เฮ้ย เงียบ…

49
00:04:17,674 --> 00:04:18,514
‎เอ่อ…

50
00:04:19,217 --> 00:04:20,837
‎มีอะไรให้ช่วยไหมคะ

51
00:04:20,927 --> 00:04:22,677
‎อ้อ ชิโนบุจังเองเหรอ

52
00:04:23,179 --> 00:04:24,469
‎ตกใจหมดเลย

53
00:04:24,555 --> 00:04:27,475
‎พี่มีของไม่เยอะ ไม่เป็นไรหรอก

54
00:04:27,558 --> 00:04:29,098
‎(ฝันร้ายแห่งโมโนลิธ)

55
00:04:30,520 --> 00:04:31,520
‎ขอบใจนะ

56
00:04:32,605 --> 00:04:35,395
‎ชั้นหนังสือนี่เคยเป็นของหนู

57
00:04:36,442 --> 00:04:38,242
‎อ้อ งั้นเหรอ

58
00:04:38,319 --> 00:04:41,279
‎จะว่าไป เมื่อคืนเหมือนมีเรื่องแปลกๆ ด้วยละ

59
00:04:42,240 --> 00:04:45,450
‎พี่ได้ยินเสียงเด็กๆ เล่นกันที่อีกฟากของกำแพง

60
00:04:45,535 --> 00:04:49,285
‎นึกว่าเสียงมาจากตรอก
‎ที่อยู่อีกฟากของกำแพงซะอีก

61
00:04:50,415 --> 00:04:52,915
‎แต่พอโผล่หน้าเข้าไปดูก็ไม่เห็นมีใครเลย

62
00:04:53,543 --> 00:04:55,963
‎อ๋อ นั่นน่ะเหรอ

63
00:04:56,879 --> 00:04:58,669
‎แถวนี้มีตรอกซอกซอยเยอะแยะไปหมด

64
00:04:58,756 --> 00:05:01,756
‎จนบางทีก็เหมือนจะได้ยินเสียง
‎อยู่ใกล้กว่าความเป็นจริง

65
00:05:02,385 --> 00:05:05,005
‎ตอนที่อยู่ห้องนี้ หนูได้ยินเป็นประจำ

66
00:05:05,096 --> 00:05:07,766
‎เหมือนเสียงมาจากที่ใกล้ๆ เลยใช่ไหมล่ะคะ

67
00:05:07,849 --> 00:05:10,269
‎อ้อ อย่างนี้นี่เอง

68
00:05:10,351 --> 00:05:14,361
‎เอ๊ะ คุณอิชิดะ
‎เมื่อกี้ที่บอกว่าโผล่หน้าไปดู ยังไงนะคะ

69
00:05:14,856 --> 00:05:17,686
‎อ๋อ ก็ออกไปทางหน้าต่าง
‎แล้วกระโดดขึ้นกำแพงน่ะ

70
00:05:18,359 --> 00:05:20,489
‎แต่มืดเกินจนไม่เห็นอะไรเลย

71
00:05:21,070 --> 00:05:22,320
‎อันตรายนะ

72
00:05:23,448 --> 00:05:25,778
‎อย่าทำแบบนั้นอีกนะคะ

73
00:05:26,492 --> 00:05:28,122
‎ไม่ทำแล้วๆ

74
00:05:28,202 --> 00:05:30,712
‎จริงๆ แล้ว พี่เกือบตกลงมาด้วยแหละ

75
00:05:31,205 --> 00:05:32,785
‎เพราะงั้นจะไม่ทำอีกแล้วละ

76
00:05:32,874 --> 00:05:33,964
‎ขอร้องละนะคะ

77
00:05:35,168 --> 00:05:37,958
‎แต่ก็ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไร

78
00:05:38,588 --> 00:05:40,208
‎ถึงยังไง ชีวิตก็มีค่านะคะ

79
00:05:41,883 --> 00:05:43,093
‎นั่นก็พูดเกินไป

80
00:06:06,032 --> 00:06:09,622
‎ชิโนบุ ชิโนบุ

81
00:06:10,578 --> 00:06:12,158
‎ชิโนบุ

82
00:06:27,303 --> 00:06:28,223
‎ขอโทษที

83
00:06:28,805 --> 00:06:32,595
‎นายเช่าห้องชั้นสองบนบ้านคุณอุชิยาม่าอยู่ใช่ไหม

84
00:06:32,683 --> 00:06:34,023
‎ทำไมหรือครับ…

85
00:06:36,687 --> 00:06:39,727
‎ขอฉันคุยด้วยหน่อย… ได้ไหม

86
00:06:40,858 --> 00:06:42,318
‎งั้นคุณก็…

87
00:06:42,402 --> 00:06:44,282
‎ใช่ เมื่อสิบปีที่แล้ว

88
00:06:44,779 --> 00:06:46,569
‎ฉันเคยอยู่ห้องนั้น

89
00:06:46,656 --> 00:06:48,866
‎แล้วอยากคุยกับผมเรื่องอะไรเหรอครับ

90
00:06:48,950 --> 00:06:52,580
‎จริงๆ แล้วฉันไม่ได้อยากพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย

91
00:06:53,162 --> 00:06:55,542
‎แต่ฉันทนไม่ไหวแล้ว

92
00:06:55,623 --> 00:06:57,583
‎ฝันร้ายยังตามหลอกหลอนฉันทุกคืน

93
00:06:58,418 --> 00:07:03,088
‎นายเห็นกำแพงสูงๆ แคบๆ
‎ที่อยู่ข้างห้องแล้วใช่ไหม

94
00:07:03,172 --> 00:07:04,592
‎ที่มีลวดหนามน่ะเหรอครับ

95
00:07:04,674 --> 00:07:09,604
‎ใช่ ดูเหมือนว่าจะมีเหตุฆาตกรรมเกิดขึ้นในนั้น

96
00:07:09,679 --> 00:07:10,889
‎ฆาตกรรมเหรอครับ

97
00:07:11,472 --> 00:07:13,682
‎ตรงมุมของตรอกที่ปิดตายนั่น

98
00:07:14,183 --> 00:07:17,023
‎มีประตูเหล็กที่เปิดไปเป็นทางลงสู่ใต้ดิน

99
00:07:17,812 --> 00:07:22,442
‎ฉันเคยเจอศพของเด็กสามคนในนั้น

100
00:07:22,942 --> 00:07:24,192
‎ศพเด็กเหรอฮะ

101
00:07:24,277 --> 00:07:29,367
‎บนกำแพงก็มีรอยเปื้อนเป็นรูปเด็กสามคน

102
00:07:29,449 --> 00:07:32,989
‎รอยเปื้อนพวกนั้นจะออกมาจากกำแพงทุกคืน

103
00:07:33,494 --> 00:07:36,124
‎และวิ่งไปมารอบๆ ตรอกปิดตายนั่น

104
00:07:36,205 --> 00:07:40,075
‎ฉันกลัวทุกครั้งที่มองเห็นพวกนั้น
‎ผ่านหน้าต่างห้องทุกคืน

105
00:07:40,585 --> 00:07:43,705
‎อย่าแต่งเรื่องหลอกให้ผมกลัวเลยครับ

106
00:07:44,213 --> 00:07:45,843
‎ก็คงแค่ฝันไปมากกว่า

107
00:07:45,923 --> 00:07:47,933
‎ทีแรกฉันก็คิดว่าฝัน

108
00:07:48,009 --> 00:07:50,389
‎แต่ความทรงจำมันเหมือนจริงเกินไป

109
00:07:50,887 --> 00:07:55,017
‎แถมในห้องยังไม่มีหน้าต่าง
‎ที่มองลงมาเห็นตรอกนั่นตรงๆ ซะหน่อย

110
00:07:55,099 --> 00:07:57,809
‎อย่ามาพูดบ้าๆ นะ ฉันรู้ว่ามันมี

111
00:07:58,394 --> 00:08:00,694
‎มีหน้าต่างบานเล็กๆ อยู่

112
00:08:01,397 --> 00:08:03,567
‎พยายามหามันให้เจอ

113
00:08:05,818 --> 00:08:08,278
‎อย่ามาแกล้งหลอกคนอื่นแบบนี้เลยครับ

114
00:08:08,362 --> 00:08:10,702
‎(ระวัง ทางแยก
‎เมืองเอจิเซน)

115
00:08:11,741 --> 00:08:13,701
‎ก็คงแค่แต่งเรื่องมาหลอกนั่นแหละ

116
00:09:01,165 --> 00:09:02,075
‎(ไอ้บ้า
‎ฉันจะแทงแก)

117
00:09:02,166 --> 00:09:03,036
‎(อยากฆ่าคน)

118
00:09:03,125 --> 00:09:04,165
‎(ตายซะ ไอ้แก่
‎หุบปาก)

119
00:09:04,252 --> 00:09:05,552
‎(ตายซะ ตายซะ
‎สำเร็จแล้ว)

120
00:09:31,571 --> 00:09:32,781
‎เรื่องจริงนี่หว่า

121
00:09:59,849 --> 00:10:01,729
‎ชิ… ชิโนบุจัง

122
00:10:02,393 --> 00:10:05,233
‎เจอจนได้สินะ หน้าต่างลับเนี่ย

123
00:10:05,813 --> 00:10:08,613
‎ศพที่อยู่ข้างล่างนั่น หรือว่าเธอจะ…

124
00:10:09,400 --> 00:10:10,480
‎สมัยเด็กๆ

125
00:10:11,068 --> 00:10:15,198
‎มีเด็กเกเรสามคนชอบทำตัวกร่าง
‎เหมือนเป็นเจ้าของตรอก

126
00:10:15,281 --> 00:10:16,991
‎หนูเลยเอาพวกมันไปขังไว้ในหลุมนั่น

127
00:10:17,867 --> 00:10:22,157
‎ตั้งแต่นั้น ตรอกนี้ก็กลายเป็นที่เล่นสุดพิเศษของหนู

128
00:10:22,747 --> 00:10:23,997
‎ของหนูคนเดียว

129
00:10:24,790 --> 00:10:27,130
‎ประมาณหนึ่งอาทิตย์หลังจากที่ขังพวกนั้นเอาไว้

130
00:10:27,793 --> 00:10:30,003
‎เงาของสามคนนั้นก็เริ่มปรากฏขึ้นบนกำแพง

131
00:10:30,630 --> 00:10:33,300
‎ก็เลยคิดว่า "อ้อ คงตายกันแล้วสินะ"

132
00:10:34,383 --> 00:10:38,933
‎แล้วพ่อก็ดันไปเจอศพของพวกนั้นเข้า
‎ตอนที่เปิดเข้าไปดูในหลุมนั่น

133
00:10:39,972 --> 00:10:42,392
‎พ่อคงรู้ว่าหนูทำอะไรลงไป

134
00:10:43,059 --> 00:10:47,019
‎ถึงรีบสร้างกำแพงสูงปิดทางเข้าออกไว้

135
00:10:48,272 --> 00:10:50,652
‎หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยมีคนมาเช่าห้องอีก

136
00:10:51,859 --> 00:10:54,279
‎ทุกคนพากันกลัวและหนีหายไปหมด

137
00:10:55,363 --> 00:10:59,123
‎เพราะตอนกลางคืน
‎เด็กเกเรพวกนั้นจะออกมาส่งเสียงดังกัน

138
00:10:59,742 --> 00:11:01,912
‎ห้องนี้เลยกลายมาเป็นห้องของหนู

139
00:11:02,495 --> 00:11:05,285
‎และตรอกนี้ก็กลายเป็นพื้นที่ส่วนตัวของหนูอีกครั้ง

140
00:11:05,373 --> 00:11:07,083
‎มีแต่หนูคนเดียวที่เข้าออกได้

141
00:11:07,875 --> 00:11:12,045
‎หลังจากนั้น หนูก็ชวนเพื่อนในห้องสองคน
‎ที่หนูเกลียดมาฆ่าทิ้งซะ

142
00:11:12,129 --> 00:11:14,469
‎แล้วก็ฆ่าพ่อที่เอาแต่ดุด่า

143
00:11:15,132 --> 00:11:17,552
‎แต่ทุกคนดื้อด้านกันชะมัด

144
00:11:18,135 --> 00:11:20,255
‎กลายเป็นรอยเปื้อนอยู่บนกำแพง

145
00:11:20,346 --> 00:11:24,556
‎พอตกกลางคืนก็พากันออกมาด่าหนู

146
00:11:24,642 --> 00:11:28,482
‎เอาแต่พูดว่าจะลากหนูลงไปตรงนั้นทุกคืน

147
00:11:29,271 --> 00:11:33,151
‎แต่หนูไม่เคยลงไปข้างล่างตอนมืดอยู่แล้ว

148
00:11:33,234 --> 00:11:35,404
‎พวกนั้นทำอะไรหนูไม่ได้หรอก

149
00:11:35,903 --> 00:11:40,493
‎แต่หนูก็ชอบดูสัมภเวสีพวกนั้นทนทุกข์ทรมาน

150
00:11:41,158 --> 00:11:46,078
‎หนูถึงไม่เห็นด้วย
‎ตอนที่แม่บอกว่าจะปล่อยเช่าห้องนี้อีก

151
00:11:48,499 --> 00:11:49,329
‎คุณอิชิดะ

152
00:11:51,836 --> 00:11:53,246
‎คงสลบไปแล้วสินะ

153
00:12:44,096 --> 00:12:45,136
‎รูมิ

154
00:12:45,222 --> 00:12:48,522
‎ขอโทษนะ แต่เธอกลับก่อนเลยก็ได้
‎ฉันต้องอยู่ช่วยคุณครูก่อนน่ะ

155
00:12:48,601 --> 00:12:50,811
‎แต่นี่มันได้เวลากลับบ้านแล้วนะ

156
00:12:50,895 --> 00:12:54,765
‎ชิมาดะ กลับบ้านไปเถอะ
‎เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่จะเป็นห่วงเอา

157
00:12:54,857 --> 00:12:58,687
‎ไม่เป็นไรหรอกครับ ครู
‎พ่อแม่ผมไปเที่ยวน่ะครับ

158
00:12:58,778 --> 00:13:02,278
‎แล้วผมก็เป็นห่วงเรื่องงานแสดงศิลปะของครู
‎ถ้าเสร็จไม่ทันจะทำยังไงล่ะครับ

159
00:13:02,364 --> 00:13:04,784
‎ครูทำคนเดียวได้น่า

160
00:13:05,367 --> 00:13:07,327
‎เหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่วันเองนะครับ

161
00:13:07,411 --> 00:13:11,081
‎ในฐานะที่อยู่ชมรมศิลปะ
‎ผมก็อยากช่วยครูเท่าที่จะทำได้นะครับ

162
00:13:11,165 --> 00:13:12,785
‎ชิมาดะ ขอบใจมากนะ

163
00:13:13,459 --> 00:13:16,129
‎นิทรรศการศิลปะของครูโอคาเบะนี่
‎ยอดไปเลยนะคะ

164
00:13:16,629 --> 00:13:19,219
‎หนูไม่เคยเห็นงานศิลปะเหมือนของครูมาก่อนเลย

165
00:13:19,298 --> 00:13:21,298
‎รูปปั้นที่ไม่มีหัวแบบนี้น่ะค่ะ

166
00:13:21,383 --> 00:13:26,603
‎จุดประสงค์ของการทำให้ไม่มีใบหน้าก็คือ
‎ทำให้เกิดความเป็นไปได้ที่ไม่จำกัดไงล่ะ

167
00:13:27,139 --> 00:13:29,729
‎ศิลปะไม่จำเป็นต้องมีใบหน้าหรอก

168
00:13:29,809 --> 00:13:33,559
‎ใบหน้าของมนุษย์แสดงอารมณ์ได้หลากหลาย

169
00:13:34,146 --> 00:13:37,396
‎แต่พอดูใบหน้าในรูปวาดที่โด่งดังทั้งหลาย
‎ไม่ว่าจะเก่าหรือใหม่

170
00:13:37,483 --> 00:13:40,073
‎ส่วนใหญ่จะไม่แสดงอารมณ์อะไรบนสีหน้าเลย

171
00:13:40,152 --> 00:13:43,742
‎ครูเลยคิดว่างั้นก็เอาหน้าออกไปซะเลยสิ

172
00:13:43,823 --> 00:13:46,583
‎เหมือนเอาหน้าไปไว้ที่ก้นแก้วไงล่ะ

173
00:13:46,659 --> 00:13:48,579
‎ครูครับ หมายความว่าไงเหรอครับ

174
00:13:49,245 --> 00:13:50,655
‎พูดเหมือนศิลปินเลย

175
00:13:51,956 --> 00:13:53,536
‎ก็ครูเป็นศิลปินนี่นา

176
00:13:53,624 --> 00:13:57,634
‎แต่บางครั้งครูก็ปั้นรูปปั้นที่มีหัวอยู่เหมือนกันนะ

177
00:13:57,711 --> 00:13:58,551
‎(รูปปั้นไร้หัว)

178
00:14:08,180 --> 00:14:10,980
‎นี่ มาซามิ ซานาเอะ มีเรื่องอะไรกันเหรอ

179
00:14:11,058 --> 00:14:13,768
‎รูมิ ครูโอคาเบะถูกฆ่าตายน่ะ

180
00:14:13,853 --> 00:14:15,273
‎อะไรนะ

181
00:14:15,354 --> 00:14:19,024
‎รุ่นพี่ปีสามไปเจอศพในห้องศิลปะเมื่อเช้า

182
00:14:19,608 --> 00:14:21,688
‎เห็นบอกว่า… ไม่มีหัวด้วย

183
00:14:22,361 --> 00:14:23,611
‎หัวเหรอ…

184
00:14:24,655 --> 00:14:26,365
‎ได้ยินมาว่าหัวถูกตัดออกไป

185
00:14:26,448 --> 00:14:29,328
‎เหลือแต่ตัวเป็นศพอยู่ในห้องศิลปะ

186
00:14:29,910 --> 00:14:32,160
‎ชิมาดะคุง งั้นฉันไปก่อนนะ

187
00:14:32,246 --> 00:14:33,326
‎อ๊ะ เดี๋ยวก่อน

188
00:14:33,414 --> 00:14:36,544
‎เรื่องที่ฉันยังอยู่ที่โรงเรียน เธออย่าบอกใครนะ

189
00:14:36,625 --> 00:14:38,495
‎เข้าใจแล้ว ไปละนะ

190
00:14:40,296 --> 00:14:42,296
‎รูมิ รูมิ เป็นอะไรหรือเปล่า

191
00:14:44,008 --> 00:14:46,088
‎เห็นชิมาดะคุงบ้างไหม

192
00:14:46,594 --> 00:14:48,514
‎ไม่เห็นเลย คงยังไม่มาละมั้ง

193
00:14:49,013 --> 00:14:49,973
‎เหรอ

194
00:14:53,183 --> 00:14:55,103
‎(ห้ามเข้า)

195
00:15:00,774 --> 00:15:02,484
‎ครับ ใครหรือครับ

196
00:15:02,985 --> 00:15:04,695
‎ชิมาดะคุง นี่ฉันเอง

197
00:15:04,778 --> 00:15:07,408
‎รูมิจังเหรอ มีอะไรหรือเปล่า

198
00:15:07,907 --> 00:15:09,907
‎รู้เรื่องครูโอคาเบะแล้วใช่ไหม

199
00:15:09,992 --> 00:15:12,542
‎เมื่อวานยังคุยกันในห้องศิลปะอยู่ดีๆ แท้ๆ

200
00:15:12,620 --> 00:15:13,750
‎แต่วันนี้กลับตายแล้ว

201
00:15:14,246 --> 00:15:15,616
‎ชิมาดะคุงรู้อะไร…

202
00:15:26,759 --> 00:15:28,219
‎ชิมาดะคุง…

203
00:15:28,802 --> 00:15:30,262
‎รูมิจัง

204
00:15:30,346 --> 00:15:32,506
‎รูมิจังคิดว่าฉันเป็นฆาตกรงั้นเหรอ

205
00:15:32,598 --> 00:15:35,978
‎เปล่านะ แต่ทำไมวันนี้ชิมาดะคุงดูแปลกๆ ล่ะ

206
00:15:36,602 --> 00:15:40,152
‎แปลกงั้นเหรอ
‎ความรักทำให้คนมีอาการแปลกๆ ทั้งนั้นแหละ

207
00:15:40,731 --> 00:15:42,731
‎รูมิ เธอสวยมากเลยนะ

208
00:15:43,317 --> 00:15:45,607
‎ชิมาดะคุง เป็นอะไรไปน่ะ

209
00:15:45,694 --> 00:15:50,204
‎ฉันเฝ้ารอคอยเวลาที่เธอจะมาห้องศิลปะอยู่เสมอ

210
00:15:50,699 --> 00:15:55,449
‎รู้ไหมว่าหัวใจฉันเต้นแรงแค่ไหนเวลาฉันเห็นเธอ

211
00:15:55,996 --> 00:15:59,246
‎ไปเดินเล่นกันเถอะ
‎ฉันมีเรื่องที่ฉันบอกเธอได้คนเดียว

212
00:16:01,585 --> 00:16:04,245
‎โห น่ากลัวไปไหมเนี่ย

213
00:16:04,338 --> 00:16:05,968
‎ช่วยไม่ได้นี่นา

214
00:16:06,048 --> 00:16:09,298
‎ต้องเอาหนังสืออ้างอิงไปอ่าน
‎เตรียมสอบวิชาภาษาอังกฤษพรุ่งนี้

215
00:16:09,385 --> 00:16:12,425
‎แล้วทำไมต้องเก็บไว้ในห้องศิลปะด้วยเนี่ย

216
00:16:12,513 --> 00:16:14,393
‎(ห้องศิลปะ)

217
00:16:17,434 --> 00:16:18,484
‎ดูสิ

218
00:16:19,186 --> 00:16:21,976
‎ตรงนั้นคือจุดที่พบศพครูโอคาเบะ

219
00:16:22,064 --> 00:16:23,984
‎สงสัยจังว่าทำไมถึงถูกฆ่า

220
00:16:24,066 --> 00:16:27,186
‎หรือจะมีคนแค้นเขาเรื่องอะไรบางอย่าง

221
00:16:27,277 --> 00:16:29,277
‎ไม่งั้นจะฆ่าโหดแบบนั้นไปเพื่ออะไร

222
00:16:29,363 --> 00:16:32,073
‎รีบๆ ไปเอาหนังสือมาเร็วเข้าสิ

223
00:16:32,157 --> 00:16:34,277
‎เป็นวิธีฆ่าที่ป่าเถื่อนจริงๆ เลย

224
00:16:34,368 --> 00:16:36,198
‎ทำไมถึงตัดหัวคนได้ลงคอ

225
00:16:36,704 --> 00:16:38,964
‎จนถึงตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าหัวอยู่ไหน

226
00:16:39,039 --> 00:16:40,999
‎หยุดพูดเรื่องนั้นได้แล้วน่า

227
00:16:43,961 --> 00:16:46,131
‎มาซามิ รีบๆ เอามาสิ

228
00:16:46,213 --> 00:16:49,303
‎เดี๋ยวสิ ต้องหาก่อนว่าอยู่ไหน

229
00:16:58,642 --> 00:16:59,602
‎มีใครอยู่ตรงนั้น

230
00:17:13,115 --> 00:17:15,025
‎ครูโอคาเบะ

231
00:17:21,623 --> 00:17:24,793
‎ครูโอคาเบะยังไม่ตายจริงๆ เหรอ

232
00:17:24,877 --> 00:17:27,547
‎เพราะสถานการณ์บางอย่าง
‎ทำให้เขาต้องซ่อนตัวอยู่ในตึกเก่า

233
00:17:27,629 --> 00:17:28,799
‎คืนนี้ฉันจะไปหาเขา

234
00:17:28,881 --> 00:17:30,301
‎เอ้า มาเถอะ

235
00:17:40,642 --> 00:17:43,022
‎ชิมาดะคุง คุณครูอยู่ที่ไหนล่ะ

236
00:17:43,103 --> 00:17:44,813
‎เดี๋ยวก็มา

237
00:17:44,897 --> 00:17:46,437
‎เข้าไปรอข้างในกันก่อนเถอะ

238
00:17:48,275 --> 00:17:50,105
‎กลิ่นอะไรตุๆ เนี่ย

239
00:17:50,611 --> 00:17:52,071
‎เหมือนกลิ่นเนื้อเน่าเลย

240
00:17:52,738 --> 00:17:53,858
‎หรือเราจะคิดไปเอง

241
00:17:54,448 --> 00:17:56,868
‎อ้าว รูปปั้นหายไปไหนแล้วล่ะ

242
00:18:00,412 --> 00:18:02,622
‎เหลือแต่ฐานแบบนี้มันแปลกๆ นะ

243
00:18:06,710 --> 00:18:08,380
‎เมื่อกี้ล็อกประตูทำไมเหรอ

244
00:18:15,803 --> 00:18:18,103
‎ชิมาดะคุง… เป็นอะไรไปน่ะ

245
00:18:18,180 --> 00:18:19,560
‎ไม่มีอะไรหรอก

246
00:18:20,182 --> 00:18:22,732
‎แล้วทำไมหน้ากลายเป็นแบบนั้นล่ะ

247
00:18:23,352 --> 00:18:25,982
‎แล้วครูล่ะ ครูอยู่ไหน

248
00:18:26,855 --> 00:18:29,105
‎ก็อยู่ที่นี่มาตลอดนั่นแหละ

249
00:18:30,442 --> 00:18:31,492
‎นี่ไงล่ะ

250
00:18:37,241 --> 00:18:40,201
‎ขอเชิญพบกับศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ ครูโอคาเบะ

251
00:18:44,456 --> 00:18:47,166
‎รูมิ เธอมีใบหน้าที่สวยเหลือเกิน

252
00:18:47,251 --> 00:18:48,131
‎รูมิ

253
00:18:49,086 --> 00:18:50,126
‎รูมิ

254
00:18:52,089 --> 00:18:52,969
‎รูมิ

255
00:19:08,313 --> 00:19:10,773
‎รูมิ

256
00:19:13,026 --> 00:19:15,196
‎ใครก็ได้ ใครก็ได้ช่วยด้วย!

257
00:19:16,697 --> 00:19:17,567
‎รูมิ

258
00:19:21,160 --> 00:19:21,990
‎รูมิ

259
00:19:32,254 --> 00:19:34,344
‎นี่มัน… รูปปั้นปูนปลาสเตอร์นี่

260
00:19:39,386 --> 00:19:41,806
‎เปิดไม่ได้ เปิดไม่ได้!

261
00:21:01,134 --> 00:21:02,844
‎ดูสิ ฉันบอกให้ดูไง

262
00:21:02,928 --> 00:21:05,058
‎ตรงนั้นมีอีกคนแน่ะ

263
00:21:05,138 --> 00:21:06,888
‎แถมยังสวยอีกต่างหาก

264
00:21:06,974 --> 00:21:08,234
‎คนนั้นของฉัน

265
00:21:08,308 --> 00:21:09,848
‎ไม่ได้ ของฉันต่างหาก

266
00:21:18,443 --> 00:21:19,573
‎เอามานี่

267
00:21:19,653 --> 00:21:21,493
‎ไม่นะ ไม่!

268
00:21:21,571 --> 00:21:22,781
‎เอามา…

269
00:21:24,783 --> 00:21:26,203
‎เอาหัวของเธอมา

270
00:23:23,276 --> 00:23:27,986
‎คำบรรยายโดย เพียงพัชร์ น้ำทิพย์

271
00:23:29,741 --> 00:23:33,371
‎รูเปิดกว้างขึ้น ทำให้ออกไปห้องข้างๆ ได้

272
00:23:34,162 --> 00:23:37,212
‎แต่พวกแมลงมันกระซิบกระซาบกันใหญ่เลย

273
00:23:37,290 --> 00:23:38,670
‎อย่างนี้เองหรอกเหรอ

274
00:23:39,709 --> 00:23:43,509
‎ตลอดเวลาที่ผ่านมา
‎ผมฟังคำสั่งของพวกแมลงมาตลอด

275
00:23:44,089 --> 00:23:46,759
‎แต่ผมจะไม่ฟังพวกมันอีกต่อไปแล้ว

276
00:23:47,634 --> 00:23:51,684
‎ผมเลยบีบร่างกายอันผ่ายผอมผ่านรูนั่น
‎และกระโดดออกไป