1
00:00:06,006 --> 00:00:12,006
‎(จุนจิ อิโต้: รวมเรื่องสยองขวัญญี่ปุ่น)

2
00:01:15,575 --> 00:01:19,075
‎หนึ่งปีแล้วที่ไม่ได้กลับมาญี่ปุ่น
‎หนึ่งปีแล้วที่ไม่ได้กลับบ้าน

3
00:01:19,162 --> 00:01:22,922
‎อาจจะคิดว่าผมคงรู้สึกโล่งใจ
‎แต่จริงๆ แล้วลำบากใจมาก

4
00:01:23,416 --> 00:01:27,166
‎นั่นเป็นเพราะว่าช่วงที่ผมไม่อยู่บ้าน
‎มีคนอื่นมาอยู่แทน

5
00:01:27,253 --> 00:01:29,303
‎และไม่ใช่ใครที่ไหน

6
00:01:29,380 --> 00:01:31,630
‎แต่เป็นครูของผมตอนม.ต้นกับครอบครัว

7
00:01:31,716 --> 00:01:36,716
‎ไม่อยากเชื่อเลยว่าต้องปล่อยบ้าน
‎ที่เพิ่งสร้างเสร็จใหม่ๆ ให้คนแบบนั้นเช่า

8
00:01:37,430 --> 00:01:41,390
‎ผมบอกเขาว่าห้ามทำให้บ้านมีรอยขีดข่วนเด็ดขาด

9
00:01:41,476 --> 00:01:44,476
‎ป่านนี้คงย้ายกันออกไปหมดแล้วละมั้ง

10
00:01:44,562 --> 00:01:47,072
‎เอ๊ะ เก็บกุญแจไว้ที่ไหนนะ

11
00:01:47,148 --> 00:01:52,068
‎(รา)

12
00:02:02,247 --> 00:02:03,247
‎กลิ่นอะไรเนี่ย…

13
00:02:16,803 --> 00:02:18,223
‎อะไรกันวะเนี่ย

14
00:02:32,735 --> 00:02:33,895
‎อะไรเนี่ย

15
00:02:34,445 --> 00:02:35,695
‎เน่าอยู่เต็มตู้

16
00:03:05,351 --> 00:03:07,151
‎พี่ อยู่หรือเปล่า

17
00:03:11,024 --> 00:03:13,194
‎อ๊ะ พี่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ

18
00:03:13,276 --> 00:03:14,276
‎เข้ามาสิ

19
00:03:14,861 --> 00:03:17,321
‎ไม่เป็นไร ดึกแล้ว เดี๋ยวผมกลับก่อน

20
00:03:17,405 --> 00:03:19,655
‎เซย์จิ อธิบายมาซิ

21
00:03:22,619 --> 00:03:26,659
‎พี่… ผมไม่นึกว่าพี่จะกลับญี่ปุ่นเร็วขนาดนี้

22
00:03:26,748 --> 00:03:30,338
‎- เลยไม่มีเวลาทำความสะอาด
‎- ไม่ใช่เรื่องนั้น

23
00:03:30,418 --> 00:03:35,088
‎ที่ไอ้ครูบ้านั่นทำแบบนี้
‎เพราะฉันไม่เต็มใจปล่อยเช่าให้ใช่ไหม

24
00:03:35,798 --> 00:03:39,468
‎ฉันคิดมาตลอดว่ามันเป็นไอ้แก่เจ้าเล่ห์
‎แต่ไม่นึกว่าจะเลวถึงขนาดนี้

25
00:03:39,552 --> 00:03:41,392
‎พี่ ผมว่าแกคงไม่ได้ตั้งใจหรอก

26
00:03:41,471 --> 00:03:42,811
‎ถ้างั้นเพราะอะไรล่ะ

27
00:03:42,889 --> 00:03:46,139
‎ห้องกินข้าวมีแต่ของกินเหลือกองอยู่
‎แถมอ่างอาบน้ำก็มีคราบอะไรก็ไม่รู้

28
00:03:46,643 --> 00:03:48,813
‎จะมองยังไงก็จงใจชัดๆ

29
00:03:49,479 --> 00:03:51,609
‎ไม่หรอก เป็นเพราะผมเอง

30
00:03:51,689 --> 00:03:52,519
‎หา

31
00:03:52,607 --> 00:03:55,027
‎เดี๋ยวผมไปหาหมาพี่ก่อนนะ

32
00:03:55,109 --> 00:03:56,739
‎- ไปละ
‎- อ้าว เฮ้ย

33
00:03:56,819 --> 00:03:58,029
‎เซย์จิ

34
00:04:00,406 --> 00:04:01,946
‎ไม่อยากเชื่อเลย

35
00:04:03,993 --> 00:04:04,913
‎เหม็นชะมัด

36
00:04:13,211 --> 00:04:14,251
‎โรกิ

37
00:04:14,337 --> 00:04:16,967
‎โรกิที่ว่านี่ หมายถึงครูโรกิหรือเปล่า

38
00:04:17,048 --> 00:04:21,428
‎ดูเหมือนว่าจะเกิดเหตุไฟไหม้
‎แล้วบ้านครูก็วอดทั้งหลังเลย

39
00:04:21,928 --> 00:04:24,428
‎ครูเลยอยากจะเช่าบ้านพี่อยู่
‎ช่วงที่กำลังซ่อมแซมบ้าน

40
00:04:24,514 --> 00:04:27,774
‎แล้วครูแกรู้ได้ไงว่าฉันกำลังจะไปต่างประเทศ

41
00:04:27,850 --> 00:04:29,440
‎ก็คงได้ข่าวจากใครละมั้ง

42
00:04:29,519 --> 00:04:31,189
‎ขอทีเถอะน่า

43
00:04:31,271 --> 00:04:34,021
‎บ้านเพิ่งสร้างเสร็จแท้ๆ
‎แต่ฉันดันถูกย้ายไปทำงานต่างประเทศ

44
00:04:34,107 --> 00:04:35,437
‎แค่นี้ฉันก็เซ็งจะแย่แล้ว

45
00:04:35,525 --> 00:04:38,275
‎ผมรู้ว่าพี่เกลียดแกนะ

46
00:04:38,361 --> 00:04:41,161
‎แต่แกเคยเป็นครูประจำชั้นของพี่
‎แล้วผมจะปฏิเสธได้ยังไง

47
00:04:41,239 --> 00:04:43,949
‎อีกอย่าง แกบอกว่าจะช่วยดูหมาให้ด้วยนะ

48
00:04:44,033 --> 00:04:45,663
‎ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ…

49
00:04:45,743 --> 00:04:48,753
‎งั้นตกลงใช่ไหม วันอาทิตย์นี้นะ
‎ช่วยหน่อยนะ พี่

50
00:04:49,664 --> 00:04:51,334
‎เฮ้ย ฉันยังไม่ตกลงซะหน่อย

51
00:04:53,835 --> 00:04:57,755
‎โอ้ เป็นบ้านสีขาวที่สวยมาก วิเศษจริงๆ

52
00:04:57,839 --> 00:04:59,969
‎งั้นก็เชิญเข้าไปเลยครับ ครู

53
00:05:09,309 --> 00:05:10,139
‎พี่

54
00:05:11,352 --> 00:05:13,022
‎ผมพาครูโรกิมาแล้ว

55
00:05:13,646 --> 00:05:15,936
‎อ้าว สวัสดี

56
00:05:17,191 --> 00:05:19,781
‎สิบห้าปีแล้วสินะที่ไม่ได้เจอกัน

57
00:05:19,861 --> 00:05:22,531
‎โตเป็นเด็กหนุ่มที่เพียบพร้อมจริงๆ ด้วย

58
00:05:22,613 --> 00:05:26,083
‎ตอนนี้ยิ่งดูเหมือนคุณพ่อเธอเข้าไปใหญ่

59
00:05:26,159 --> 00:05:28,539
‎บ้านก็สวยและดูโอ่อ่า

60
00:05:28,619 --> 00:05:32,669
‎เธอเป็นคนที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด
‎ในบรรดานักเรียนทั้งหมดที่ครูเคยสอนมา

61
00:05:33,666 --> 00:05:36,126
‎แค่นี้ครูก็ดีใจที่สุดแล้ว

62
00:05:36,210 --> 00:05:37,550
‎และอีกอย่าง

63
00:05:38,046 --> 00:05:41,796
‎การได้มาอยู่ในบ้านแบบนี้เป็นเหมือนฝันเลย

64
00:05:41,883 --> 00:05:43,303
‎เดี๋ยวก่อนสิครับ

65
00:05:44,093 --> 00:05:46,303
‎ผมยังไม่ได้บอกว่าจะให้เช่าเลยนะครับ

66
00:05:46,387 --> 00:05:49,017
‎ผมมีเวลาอยู่ญี่ปุ่นอีกไม่มาก

67
00:05:49,098 --> 00:05:52,098
‎กระทันหันแบบนี้ผมคงปล่อยเช่าไม่ได้หรอกครับ

68
00:05:52,602 --> 00:05:54,562
‎ช่วยไปหาบ้านที่อื่นเถอะนะครับ

69
00:05:57,565 --> 00:06:01,815
‎พยายามหาดูแล้วแต่ไม่มีที่ไหนเลย

70
00:06:01,903 --> 00:06:04,493
‎จะไปอยู่กับญาติก็ถูกมองว่าเป็นภาระ

71
00:06:04,572 --> 00:06:08,282
‎ครูละอายใจเหลือเกิน
‎แต่ตอนนี้สภาพครูก็เป็นแบบนี้ไปซะแล้ว

72
00:06:09,285 --> 00:06:12,535
‎ถ้าเธอไม่ให้เช่าที่นี่ พวกครูก็ไม่มีที่จะไปจริงๆ

73
00:06:12,622 --> 00:06:14,082
‎ขอร้องละ

74
00:06:14,165 --> 00:06:17,205
‎ปะป๊า หนูชอบบ้านหลังนี้

75
00:06:17,293 --> 00:06:20,553
‎หนูอยากอยู่บ้านนี้ ดีจังเลย ปะป๊า

76
00:06:21,881 --> 00:06:26,641
‎พี่ ช่วยที่พี่ไม่อยู่
‎เดี๋ยวผมจะคอยรับผิดชอบดูแลบ้านให้เอง

77
00:06:27,637 --> 00:06:29,137
‎ผมขอร้องละนะ

78
00:06:29,222 --> 00:06:30,222
‎เซย์จิ

79
00:06:31,849 --> 00:06:34,559
‎โอ๋ๆ เจ้าหนูน้อยเป็นอะไรไป หิวหรือเปล่านะ

80
00:06:39,148 --> 00:06:41,228
‎อาคาซากะคุง ขอร้องละนะ

81
00:06:41,317 --> 00:06:42,987
‎ครูขอร้องละ

82
00:06:59,585 --> 00:07:02,085
‎ทำไมผนังมีรอยโป่งแบบนี้ล่ะ

83
00:07:02,171 --> 00:07:04,261
‎เมื่อก่อนก็ไม่มีนี่นา

84
00:07:09,095 --> 00:07:12,715
‎อะไรกันเนี่ย บ้านผิดปกติไปจริงๆ ด้วย

85
00:07:20,022 --> 00:07:20,982
‎อะไรน่ะ

86
00:07:21,065 --> 00:07:22,225
‎บ้าเอ๊ย

87
00:07:22,316 --> 00:07:23,646
‎ทำไมกัน

88
00:07:23,734 --> 00:07:26,204
‎บ้านพังเละเทะไปหมดแล้วเนี่ย

89
00:07:32,702 --> 00:07:38,002
‎เซย์จิ ครอบครัวนั้นมันใช้ชีวิตอยู่กันยังไงวะ

90
00:07:38,082 --> 00:07:39,962
‎แล้วตอนนี้โรกิไปอยู่ที่ไหน

91
00:07:40,793 --> 00:07:43,303
‎คือพี่… ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน

92
00:07:43,379 --> 00:07:45,509
‎อยู่ๆ ก็ไปโดยไม่บอกกล่าว

93
00:07:45,590 --> 00:07:48,590
‎ไหนบอกว่าสร้างบ้านใหม่ที่เดิมไง ก็ไปดูสิ

94
00:07:48,676 --> 00:07:50,006
‎ผมไปมาแล้ว

95
00:07:50,636 --> 00:07:54,056
‎แต่ไม่เห็นสร้างใหม่ตรงไหนเลย
‎ยังเป็นตอตะโกอยู่เหมือนเดิม

96
00:07:54,682 --> 00:07:55,602
‎ว่าไงนะ

97
00:08:09,405 --> 00:08:10,485
‎รานี่นา

98
00:08:13,034 --> 00:08:14,624
‎ดูนี่สิ เซย์จิ

99
00:08:15,369 --> 00:08:18,409
‎นับวันยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ

100
00:08:18,498 --> 00:08:21,918
‎มาดูใกล้ๆ สิ ทั้งบ้านมีแต่รา

101
00:08:22,001 --> 00:08:25,801
‎ห้องน้ำยิ่งเป็นหนักเพราะมันชื้น
‎ฉันใช้ห้องน้ำไม่ได้เลย

102
00:08:25,880 --> 00:08:30,800
‎แต่ที่แย่ที่สุดคือชั้นสอง
‎ถึงจะชื้นไม่เท่าห้องน้ำก็เถอะ

103
00:08:31,636 --> 00:08:34,466
‎น่ากลัวมาก น่ากลัวจริงๆ

104
00:08:35,473 --> 00:08:39,643
‎พี่ อย่าอยู่ที่นี่เลย ออกมาจากบ้านนี้เถอะ

105
00:08:39,727 --> 00:08:41,727
‎แกต้องรู้อะไรใช่ไหม

106
00:08:41,812 --> 00:08:44,402
‎เกิดอะไรขึ้นในบ้านตอนที่ฉันไม่อยู่

107
00:08:51,197 --> 00:08:53,197
‎ทำไมแกถึงดูกลัวขนาดนั้น

108
00:08:53,741 --> 00:08:55,951
‎ไม่รู้ ผมไม่รู้อะไรเลย

109
00:08:56,035 --> 00:08:57,535
‎บอกมานะ เซย์จิ

110
00:08:58,955 --> 00:09:00,325
‎เหมือนกันหมดเลย

111
00:09:00,414 --> 00:09:01,834
‎หมายความว่าไง

112
00:09:01,916 --> 00:09:04,956
‎บ้านหลังนี้เหมือนมันเป๊ะเลย

113
00:09:05,044 --> 00:09:06,384
‎นี่แกหมายถึงอะไร

114
00:09:07,755 --> 00:09:09,215
‎เด็กคนนั้น

115
00:09:30,194 --> 00:09:32,824
‎อย่างที่พี่พูด อาจจะเป็นเพราะราก็ได้

116
00:09:33,698 --> 00:09:35,068
‎ราที่กลายพันธุ์

117
00:09:35,700 --> 00:09:38,410
‎แล้วก็แพร่ไปจนพวกเด็กๆ ติดเชื้อ

118
00:09:40,496 --> 00:09:42,826
‎พี่ ถ้าอยู่ที่นี่ต่อไปจะเป็นอันตรายนะ

119
00:09:42,915 --> 00:09:45,075
‎รีบออกไปซะเถอะ ที่นี่อยู่ไม่ได้แล้ว

120
00:09:45,167 --> 00:09:46,207
‎นะ

121
00:09:46,294 --> 00:09:49,304
‎งั้นให้ฉันไปอยู่บ้านแกสักพักได้ไหมล่ะ

122
00:09:49,797 --> 00:09:51,797
‎อืม ได้สิ

123
00:09:52,425 --> 00:09:53,295
‎ไปละนะ

124
00:10:55,237 --> 00:10:56,277
‎โรกิ

125
00:11:06,540 --> 00:11:07,750
‎บ้าจริง

126
00:11:08,250 --> 00:11:09,880
‎พอมาคิดดูแล้ว

127
00:11:10,670 --> 00:11:12,380
‎ก็รู้สึกคันจริงๆ ด้วย

128
00:11:15,675 --> 00:11:18,505
‎คันจัง คันจังเลย

129
00:11:25,017 --> 00:11:25,847
‎(วิกลจริต)

130
00:11:46,580 --> 00:11:49,040
‎นึกแล้วว่าต้องอยู่ที่นี่ คุณโกโร่

131
00:11:51,085 --> 00:11:52,165
‎โคโกะ

132
00:11:52,253 --> 00:11:54,173
‎วันนี้อ่านเรื่องอะไรเหรอ

133
00:11:57,174 --> 00:11:58,014
‎โคโกะ!

134
00:11:59,593 --> 00:12:00,853
‎โคโกะ!

135
00:12:00,928 --> 00:12:03,098
‎มีอะไรเหรอ คุณโกโร่

136
00:12:03,180 --> 00:12:05,560
‎หนังสือที่เคยอยู่ตรงนี้ไปไหน รู้บ้างไหม

137
00:12:05,641 --> 00:12:08,981
‎นิยายรักที่ชื่อว่าเรเนแห่งสายลมหนาว
‎ของมิเชล แลนน์น่ะ

138
00:12:09,061 --> 00:12:12,191
‎อ๋อ เล่มนั้นน่ะ ฉันกำลังอ่านอยู่

139
00:12:13,399 --> 00:12:15,689
‎ห้ามเอาหนังสือไปโดยไม่ได้รับอนุญาต

140
00:12:15,776 --> 00:12:18,526
‎คราวหลังมาขอผมก่อน เข้าใจไหม

141
00:12:19,071 --> 00:12:21,321
‎ผมมีหน้าที่ต้องดูแลหนังสือพวกนี้นะ

142
00:12:21,407 --> 00:12:25,617
‎แค่หาหนังสือเล่มเดียวไม่เจอ

143
00:12:25,703 --> 00:12:27,003
‎ผมก็รู้สึกจะเป็นบ้าตาย

144
00:12:27,079 --> 00:12:29,079
‎- ขอโทษนะ
‎- เอาหนังสือกลับมาไว้ที่เดิม

145
00:12:35,171 --> 00:12:37,261
‎คุณโกโร่ ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม

146
00:12:37,339 --> 00:12:38,759
‎อืม รอเดี๋ยวนะ

147
00:12:39,633 --> 00:12:41,093
‎เขียนจวนเสร็จแล้ว

148
00:12:42,428 --> 00:12:44,598
‎- บันทึกเหรอ
‎- ใช่ บันทึกประจำวันของวันนี้

149
00:12:45,306 --> 00:12:47,016
‎ไม่เคยพลาดแม้แต่วันเดียว

150
00:12:47,099 --> 00:12:49,189
‎ตั้งแต่อายุสี่ขวบเลยเหรอ

151
00:12:49,268 --> 00:12:52,728
‎ในนี้จดบันทึกความทรงจำทั้งชีวิตของผมไว้

152
00:12:53,314 --> 00:12:55,444
‎หนังสือพวกนี้สร้างอดีตของผม

153
00:12:56,025 --> 00:12:58,395
‎ส่วนบันทึกเล่มนี้จดเรื่องราวในปัจจุบันเอาไว้

154
00:12:59,653 --> 00:13:01,953
‎แล้วคุณเขียนถึงฉันบ้างไหม

155
00:13:02,031 --> 00:13:03,121
‎เขียนสิ

156
00:13:12,958 --> 00:13:14,708
‎คุณโกโร่ เป็นอะไรไป

157
00:13:15,252 --> 00:13:16,592
‎ฝันไม่ดีเลย

158
00:13:17,421 --> 00:13:19,591
‎หนังสือหายไปทีละเล่ม

159
00:13:30,935 --> 00:13:31,765
‎ไม่มี

160
00:13:32,353 --> 00:13:35,563
‎เรเนแห่งสายลมหนาวไม่ได้อยู่ตรงนี้
‎คุณเอามันไปไว้ที่ไหน โคโกะ

161
00:13:35,648 --> 00:13:39,648
‎ฉันก็เอากลับมาวางไว้ที่ชั้นเหมือนเดิมไง
‎คุณเองก็เห็นกับตา

162
00:13:40,152 --> 00:13:42,452
‎แม่ผมรักหนังสือเล่มนั้นมาก

163
00:13:42,530 --> 00:13:45,870
‎หายากด้วย ไม่ได้ ต้องเป็นเล่มนี้เท่านั้น

164
00:13:45,950 --> 00:13:49,040
‎ดึกแล้วนะ ไว้ค่อยหาพรุ่งนี้เถอะ

165
00:13:49,119 --> 00:13:50,959
‎อย่ามาพูดเล่นนะ

166
00:13:51,038 --> 00:13:54,378
‎ผมต้องหาบนทุกชั้นในห้องนี้จนกว่าจะเจอ

167
00:13:55,417 --> 00:13:57,837
‎นรกหนามของอาคาซาบิ ทานิโอะก็หายไป

168
00:13:58,921 --> 00:14:01,131
‎เป็นหนังสือที่น่ากลัวที่สุดในโลก

169
00:14:01,632 --> 00:14:04,092
‎พ่อผมรักหนังสือเล่มนี้ที่สุด

170
00:14:04,176 --> 00:14:05,716
‎คุณโกโร่

171
00:14:05,803 --> 00:14:07,473
‎ไม่มี หายไปแล้ว

172
00:14:07,555 --> 00:14:10,595
‎บ้าเอ๊ย บ้าเอ๊ย!

173
00:14:36,417 --> 00:14:38,627
‎(9 ก.พ. แม่ออกจากบ้านไปกับผู้ชาย
‎ผมคิดถึงแม่…)

174
00:14:41,171 --> 00:14:42,301
‎แม่ครับ

175
00:14:42,798 --> 00:14:43,918
‎แม่ครับ

176
00:14:44,717 --> 00:14:45,927
‎หนังสือ

177
00:14:46,510 --> 00:14:48,930
‎หนังสือกำลังไปจากฉัน

178
00:14:51,015 --> 00:14:54,345
‎(บันทึกของชิราซากิ โกโร่)

179
00:15:11,035 --> 00:15:12,285
‎คุณโกโร่

180
00:15:12,369 --> 00:15:15,499
‎โคโกะ เจอเรเนแห่งสายลมหนาวแล้วละ

181
00:15:15,581 --> 00:15:16,501
‎เอ๋

182
00:15:16,999 --> 00:15:19,379
‎ยืนกดออดอยู่หน้าประตูเมื่อกี้นี้

183
00:15:19,460 --> 00:15:20,920
‎มีคนกดออดด้วยเหรอ

184
00:15:21,003 --> 00:15:22,803
‎เป็นผู้หญิงที่สวยมาก

185
00:15:22,880 --> 00:15:24,800
‎มีบางอย่างที่คล้ายแม่ผม

186
00:15:24,882 --> 00:15:28,392
‎แต่ผู้หญิงคนนี้คือเรเนแห่งสายลมหนาว
‎อย่างไม่ต้องสงสัยเลย

187
00:15:28,469 --> 00:15:31,639
‎เธอพิสูจน์ด้วยการท่องหนังสือให้ฟัง

188
00:15:31,722 --> 00:15:35,352
‎ตั้งแต่บทแรกไปจนถึงหน้าลิขสิทธิ์ท้ายสุดเลย

189
00:15:35,935 --> 00:15:39,265
‎แต่นอกจากจะท่องหนังสือจากความจำได้แล้ว

190
00:15:39,355 --> 00:15:40,935
‎เธอดูเหมือนสภาพจิตไม่ปกติ

191
00:15:41,023 --> 00:15:43,863
‎โธ่ คุณโกโร่ คงจะฝันไปน่ะ

192
00:15:43,943 --> 00:15:47,493
‎ไม่ได้ฝันไปหรอก ตอนนี้เธอยังยืนอยู่เลย

193
00:15:48,322 --> 00:15:49,162
‎ดูสิ

194
00:15:49,740 --> 00:15:51,410
‎เรเนแห่งลมหนาว

195
00:15:59,208 --> 00:16:01,378
‎คุณโกโร่ เป็นอะไรไปเหรอ

196
00:16:01,460 --> 00:16:02,630
‎กลับมาแล้ว…

197
00:16:03,462 --> 00:16:06,132
‎มันกลับมาแล้ว… นรกหนาม

198
00:16:06,215 --> 00:16:09,635
‎เป็นนิยายที่สยองขวัญที่สุดบนโลก

199
00:16:09,718 --> 00:16:11,258
‎ผมพยายามกันแล้ว

200
00:16:11,762 --> 00:16:13,762
‎แต่มันแอบเข้ามาทางหน้าต่าง

201
00:16:13,847 --> 00:16:17,887
‎แล้วก็ท่องนิยายอับปรีย์นั่น
‎ด้วยเสียงแหบพร่าน่ากลัวเป็นที่สุด

202
00:16:17,977 --> 00:16:20,937
‎นิยายน่ากลัวสยองขวัญที่สุดเรื่องนั้น

203
00:16:24,692 --> 00:16:28,322
‎คุณโกโร่ ฉันว่าไปให้คุณหมอดูหน่อยเถอะนะ

204
00:16:28,404 --> 00:16:30,324
‎โคโกะ ไม่จำเป็นหรอก

205
00:16:30,823 --> 00:16:32,163
‎ผมคิดอะไรออกแล้ว

206
00:16:32,700 --> 00:16:35,700
‎มันจะกลับมา ผมรู้ว่ามันจะต้องกลับมา

207
00:17:07,526 --> 00:17:10,026
‎"ข้าขอมอบบทร้อยแก้วอับปรีย์
‎แด่ปีศาจภูติผีแลอสุรกาย"

208
00:17:10,112 --> 00:17:11,862
‎"บทนำ: อักดูรัม กู เชาเอเม็ก"

209
00:17:11,947 --> 00:17:14,737
‎"เหตุสยองนองเลือดสั่นสะท้านทั่วโลกา

210
00:17:14,825 --> 00:17:19,405
‎ลางร้ายปรากฏอยู่ในตา
‎แผ่ซ่านซึมซับเข้าสู่สมอง"

211
00:17:19,496 --> 00:17:22,206
‎- "ประตูสู่หนทางแห่งนรกโลกันต์…"
‎- คุณโกโร่

212
00:17:24,084 --> 00:17:24,924
‎คุณโกโร่

213
00:17:25,502 --> 00:17:29,722
‎"เหตุการณ์ครานั้นสั่นสะท้านทรวงใน
‎บีบคั้นใจข้าเป็นเกลียว

214
00:17:29,798 --> 00:17:32,178
‎ร่างข้ากลับกลายบิดเบี้ยว

215
00:17:32,259 --> 00:17:34,929
‎นรกคงเคี้ยวกบาลข้าแล้วกระมัง"

216
00:17:35,012 --> 00:17:40,602
‎"ปี 1955 หมอผ่าตัดชั่วช้า มันมาขูดเนื้อข้า

217
00:17:41,101 --> 00:17:44,561
‎เจ็บปวดรวดร้าวจนแทบบ้า
‎สูญสิ้นสติสัมปัชชัญญะ"

218
00:17:44,646 --> 00:17:46,106
‎"บทสุดท้าย"

219
00:17:46,607 --> 00:17:47,647
‎"ซาโมทา"

220
00:17:48,734 --> 00:17:50,284
‎"ยาเฟดรา…"

221
00:17:56,867 --> 00:17:58,987
‎นรกหนามไปแล้ว

222
00:17:59,703 --> 00:18:01,163
‎ผมเป็นฝ่ายชนะ

223
00:18:02,581 --> 00:18:05,001
‎ไม่เป็นไรแล้วนะ

224
00:18:15,886 --> 00:18:16,966
‎เรเน…

225
00:18:17,054 --> 00:18:19,314
‎เรเนแห่งสายลมหนาวหายไปแล้ว

226
00:18:20,390 --> 00:18:21,770
‎ทำอะไรไม่ได้เลย

227
00:18:21,850 --> 00:18:26,520
‎พอเธอท่องให้ฟังก็ดันจำได้เองหมด

228
00:18:26,605 --> 00:18:30,935
‎ทีนี้คงไม่มาให้เห็นอีกแล้วใช่ไหม

229
00:18:31,735 --> 00:18:34,695
‎ถ้าเป็นแบบนี้ ไม่ต้องมาเลยซะดีกว่า

230
00:18:34,780 --> 00:18:36,530
‎จะได้ไม่ต้องทรมานแบบนี้

231
00:18:36,615 --> 00:18:38,825
‎ผมถึงได้ตัดสินใจแล้ว

232
00:18:38,909 --> 00:18:40,989
‎ผมจะเก็บมันไว้ในตัวทั้งหมด

233
00:18:41,078 --> 00:18:43,538
‎ถ้าการพลัดพรากมันจะทำให้เป็นทุกข์ถึงเพียงนี้

234
00:18:44,289 --> 00:18:47,289
‎งั้นผมก็จะเก็บหนังสือทุกเล่มไว้ในหัว

235
00:19:17,364 --> 00:19:18,324
‎คุณโกโร่

236
00:19:20,117 --> 00:19:21,577
‎ขอร้องละ พอเถอะนะ

237
00:19:22,327 --> 00:19:23,537
‎อย่ามายุ่งน่ะ

238
00:19:24,037 --> 00:19:25,577
‎เหลืออีกแค่นิดเดียว

239
00:19:26,165 --> 00:19:29,035
‎แต่จะไม่เหลือพื้นที่ในสมองแล้ว

240
00:19:29,877 --> 00:19:31,917
‎จะจำหมดได้ไหมนะ

241
00:19:32,004 --> 00:19:34,214
‎หรือหัวจะระเบิดไปซะก่อน

242
00:19:34,882 --> 00:19:37,592
‎หรือที่ผมพยายามเก็บข้อมูลมากมายขนาดนี้

243
00:19:37,676 --> 00:19:40,716
‎แต่สุดท้ายกลับต้องเสียความทรงจำของตัวเองไป

244
00:19:42,639 --> 00:19:45,679
‎"ฉันได้โอกาส เลยแอบซ่อนเครื่องอัดเสียง
‎ไว้ในกระเป๋าของหล่อน

245
00:19:45,767 --> 00:19:47,307
‎เพื่ออัดเสียงเวลานังนั่นอยู่กับชู้"

246
00:19:52,774 --> 00:19:54,824
‎"บทที่หนึ่ง: การพบกัน"

247
00:19:55,319 --> 00:19:58,739
‎"ความรักของเรเนปรากฏเพียงชั่วครู่
‎ดุจหิมะที่โปรยปรายลงมาในเมือง

248
00:19:59,740 --> 00:20:01,530
‎และละลายหายไปกับดิน"

249
00:20:09,124 --> 00:20:11,174
‎(ไดอารี
‎ชิราซากิ โกโร่)

250
00:20:11,793 --> 00:20:12,843
‎คุณโกโร่

251
00:20:18,175 --> 00:20:20,585
‎อยู่นี่เองเหรอ…

252
00:20:22,930 --> 00:20:23,930
‎เรเน

253
00:20:50,332 --> 00:20:51,792
‎(ชิราซากิ โชโก)

254
00:20:51,875 --> 00:20:54,125
‎"อีกรอบ: อาซาลติเต โดกรามอส อะโฟรดินา"

255
00:20:54,211 --> 00:20:57,381
‎"รู้สึกถึงกายใจข้าที่ผันเปลี่ยน

256
00:20:57,464 --> 00:21:01,554
‎ปรากฏชัดเจนแจ่มแจ้งต่อหน้าต่อตา

257
00:21:01,635 --> 00:21:04,885
‎โลกพลันสว่างจ้าเมื่อดิ่งพสุธาลงสู่ความมืดมิด

258
00:21:04,972 --> 00:21:08,312
‎โลกที่ยืนยาวชั่วกัปกัลป์มาถึงกัลปาวสาร

259
00:21:08,392 --> 00:21:09,772
‎ดั่งเช่นแจกันที่ว่างเปล่า…"

260
00:21:09,851 --> 00:21:11,851
‎(เรเนแห่งสายลมหนาว
‎นรกหนาม)

261
00:21:11,937 --> 00:21:14,057
‎(ใบเมเปิ้ลของโคโกะ)

262
00:21:15,107 --> 00:21:17,607
‎"ข้าได้รู้ต่อเมื่อเดินทางไปยังนรก

263
00:21:17,693 --> 00:21:22,993
‎ว่านรกแท้ที่จริงแล้วคือประตูสู่สวรรค์
‎เช่นเดียวกับที่สวรรค์คือประตูสู่นรก"

264
00:21:23,073 --> 00:21:24,073
‎(กองหนังสือหลอน)

265
00:21:24,157 --> 00:21:28,077
‎"โอ้ สัตว์นรกทั้งหลาย
‎จงกู่ร้องออกมาให้คอแตกเถิด"

266
00:23:23,276 --> 00:23:27,986
‎คำบรรยายโดย เพียงพัชร์ น้ำทิพย์

267
00:23:30,158 --> 00:23:33,698
‎ฟังเหล่าคนที่ยืนอยู่บนป้ายหลุมศพให้ดี

268
00:23:34,704 --> 00:23:36,834
‎ป้ายหลุมศพมากมายก่ายกองพวกนั้น

269
00:23:36,915 --> 00:23:40,285
‎ฟังสิๆ ผมได้ยินเสียงทุกคนคุยกัน

270
00:23:41,086 --> 00:23:44,836
‎ถ้าผมได้ยิน คุณก็ต้องได้ยินด้วย

271
00:23:46,049 --> 00:23:52,259
‎แต่ว่านะ เพื่อให้คนที่ไม่ได้ยินฟังด้วย
‎ผมต้องสอนพวกแมลง