1
00:00:26,527 --> 00:00:31,157
‎(จุนจิ อิโต้: รวมเรื่องสยองขวัญญี่ปุ่น)

2
00:01:14,492 --> 00:01:17,286
‎อิชิดะคุง ดีใจจังเลยที่อุตส่าห์มาอยู่ที่นี่

3
00:01:18,579 --> 00:01:22,333
‎นักศึกษาสมัยนี้ชอบอยู่คอนโด
‎หรือไม่ก็อะพาร์ตเมนต์

4
00:01:22,416 --> 00:01:25,962
‎พอคิดว่าอาจจะไม่มีใครมาเช่าห้องอยู่แล้ว
‎ป้าก็กังวลน่ะจ้ะ

5
00:01:26,045 --> 00:01:27,630
‎ห้องดูสะอาดเรียบร้อยดีออกครับ

6
00:01:27,713 --> 00:01:30,424
‎ปกติลูกสาวป้าที่ชื่อชิโนบุจะอยู่ห้องนี้น่ะจ้ะ

7
00:01:30,508 --> 00:01:33,678
‎เอ๊ะ เพราะผมมาเช่า
‎ถึงต้องย้ายออกไปหรือเปล่าครับ

8
00:01:33,761 --> 00:01:35,012
‎ไม่หรอกจ้ะ

9
00:01:35,096 --> 00:01:38,850
‎ห้องนี้เคยถูกปล่อยเช่าให้นักศึกษามาก่อนแล้ว
‎เพราะงั้นไม่ต้องห่วงหรอก

10
00:01:38,933 --> 00:01:43,146
‎คงไม่รังเกียจที่จะทานข้าวเช้า
‎กับข้าวเย็นข้างล่างกับพวกเราใช่ไหมจ๊ะ

11
00:01:43,229 --> 00:01:44,313
‎อ๊ะ ครับ

12
00:01:44,397 --> 00:01:50,069
‎เออใช่ ป้าต้องออกไปทำงานด้วย
‎ข้าวเย็นบางวันอาจจะช้าหน่อยนะจ๊ะ

13
00:01:50,153 --> 00:01:51,863
‎ครับ ไม่เป็นไรเลยครับ เอ่อ…

14
00:01:51,946 --> 00:01:53,322
‎ของของผมจะมาถึงพรุ่งนี้ครับ

15
00:01:53,406 --> 00:01:54,407
‎จ้ะๆ

16
00:01:59,370 --> 00:02:00,997
‎ตั้งแต่วันนี้ไป ขอฝากตัวด้วยนะครับ

17
00:02:01,080 --> 00:02:02,081
‎จ้า

18
00:02:04,292 --> 00:02:09,213
‎(ข้างหลังตรอก)

19
00:02:13,759 --> 00:02:15,511
‎ผมขอตัวไปเดินเล่นแถวนี้นะครับ

20
00:02:15,595 --> 00:02:17,054
‎จ้ะ ระวังตัวด้วยล่ะ

21
00:02:22,852 --> 00:02:24,854
‎กำแพงสูงจัง

22
00:02:39,368 --> 00:02:42,997
‎อิชิดะคุง ข้าวเย็นเสร็จแล้วจ้ะ ลงมาทานเลย

23
00:02:45,875 --> 00:02:47,084
‎ขอโทษที่รบกวนนะครับ

24
00:02:47,168 --> 00:02:49,295
‎อิชิดะคุงนั่งตรงนั้นเลยจ้ะ

25
00:02:49,378 --> 00:02:50,379
‎อ๊ะ ครับ

26
00:02:51,297 --> 00:02:53,883
‎ชิโนบุ ทักทายคุณอิชิดะซะสิ

27
00:02:55,885 --> 00:02:56,928
‎ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

28
00:02:57,428 --> 00:03:00,056
‎ครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน

29
00:03:01,641 --> 00:03:04,101
‎คุณชิโนบุยังเรียนม.ปลายอยู่หรือครับ

30
00:03:04,185 --> 00:03:06,646
‎ม.ต้นจ้ะ อายุ 14

31
00:03:06,729 --> 00:03:08,648
‎อ้อ งั้นเหรอครับ

32
00:03:08,731 --> 00:03:11,943
‎อิชิดะคุง ไม่ต้องเขินหรอกนะ
‎กินเยอะๆ ได้เลยจ้ะ

33
00:03:12,026 --> 00:03:12,860
‎ครับ

34
00:03:13,444 --> 00:03:15,029
‎เอาละ งั้นก็มาทานกันเถอะจ้ะ

35
00:03:25,206 --> 00:03:29,126
‎(นรกหนาม)

36
00:03:29,210 --> 00:03:30,586
‎พอได้แล้วน่า

37
00:03:30,670 --> 00:03:32,255
‎เล่นแบบนี้ได้ไง ฮิโรชิจัง

38
00:03:34,048 --> 00:03:36,050
‎ส่งเสียงอะไรกันดึกดื่นป่านนี้

39
00:03:36,926 --> 00:03:38,261
‎ฮิโรชิจัง เดี๋ยวก่อน

40
00:03:38,344 --> 00:03:39,887
‎อย่ามาตรงนี้นะ

41
00:03:41,555 --> 00:03:43,057
‎เฮ้ย เงียบหน่อยสิ

42
00:03:43,140 --> 00:03:44,350
‎แน่จริงก็จับให้ได้สิ

43
00:03:45,643 --> 00:03:47,061
‎ให้ตายสิ

44
00:03:52,191 --> 00:03:54,193
‎- อย่านะ
‎- เร็วไปแล้ว

45
00:03:54,277 --> 00:03:55,569
‎บอกว่าอย่าไง ทางนี้

46
00:03:55,653 --> 00:03:56,570
‎นี่

47
00:04:03,244 --> 00:04:04,537
‎เกือบไปแล้วไง

48
00:04:04,620 --> 00:04:05,997
‎เฮ้ย เงียบ…

49
00:04:17,717 --> 00:04:18,551
‎เอ่อ…

50
00:04:19,260 --> 00:04:20,886
‎มีอะไรให้ช่วยไหมคะ

51
00:04:20,970 --> 00:04:22,722
‎อ้อ ชิโนบุจังเองเหรอ

52
00:04:23,222 --> 00:04:24,515
‎ตกใจหมดเลย

53
00:04:24,598 --> 00:04:27,518
‎พี่มีของไม่เยอะ ไม่เป็นไรหรอก

54
00:04:27,601 --> 00:04:29,145
‎(ฝันร้ายแห่งโมโนลิธ)

55
00:04:30,563 --> 00:04:31,564
‎ขอบใจนะ

56
00:04:32,648 --> 00:04:35,443
‎ชั้นหนังสือนี่เคยเป็นของหนู

57
00:04:36,485 --> 00:04:38,279
‎อ้อ งั้นเหรอ

58
00:04:38,362 --> 00:04:41,324
‎จะว่าไป เมื่อคืนเหมือนมีเรื่องแปลกๆ ด้วยละ

59
00:04:42,283 --> 00:04:45,494
‎พี่ได้ยินเสียงเด็กๆ เล่นกันที่อีกฟากของกำแพง

60
00:04:45,578 --> 00:04:49,332
‎นึกว่าเสียงมาจากตรอก
‎ที่อยู่อีกฟากของกำแพงซะอีก

61
00:04:50,458 --> 00:04:52,960
‎แต่พอโผล่หน้าเข้าไปดูก็ไม่เห็นมีใครเลย

62
00:04:53,586 --> 00:04:56,005
‎อ๋อ นั่นน่ะเหรอ

63
00:04:56,922 --> 00:04:58,716
‎แถวนี้มีตรอกซอกซอยเยอะแยะไปหมด

64
00:04:58,799 --> 00:05:01,802
‎จนบางทีก็เหมือนจะได้ยินเสียง
‎อยู่ใกล้กว่าความเป็นจริง

65
00:05:02,428 --> 00:05:05,056
‎ตอนที่อยู่ห้องนี้ หนูได้ยินเป็นประจำ

66
00:05:05,139 --> 00:05:07,808
‎เหมือนเสียงมาจากที่ใกล้ๆ เลยใช่ไหมล่ะคะ

67
00:05:07,892 --> 00:05:10,311
‎อ้อ อย่างนี้นี่เอง

68
00:05:10,394 --> 00:05:14,398
‎เอ๊ะ คุณอิชิดะ
‎เมื่อกี้ที่บอกว่าโผล่หน้าไปดู ยังไงนะคะ

69
00:05:14,899 --> 00:05:17,735
‎อ๋อ ก็ออกไปทางหน้าต่าง
‎แล้วกระโดดขึ้นกำแพงน่ะ

70
00:05:18,402 --> 00:05:20,529
‎แต่มืดเกินจนไม่เห็นอะไรเลย

71
00:05:21,113 --> 00:05:22,365
‎อันตรายนะ

72
00:05:23,491 --> 00:05:25,826
‎อย่าทำแบบนั้นอีกนะคะ

73
00:05:26,535 --> 00:05:28,162
‎ไม่ทำแล้วๆ

74
00:05:28,245 --> 00:05:30,748
‎จริงๆ แล้ว พี่เกือบตกลงมาด้วยแหละ

75
00:05:31,248 --> 00:05:32,833
‎เพราะงั้นจะไม่ทำอีกแล้วละ

76
00:05:32,917 --> 00:05:34,001
‎ขอร้องละนะคะ

77
00:05:35,211 --> 00:05:38,005
‎แต่ก็ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไร

78
00:05:38,631 --> 00:05:40,257
‎ถึงยังไง ชีวิตก็มีค่านะคะ

79
00:05:41,926 --> 00:05:43,135
‎นั่นก็พูดเกินไป

80
00:06:06,075 --> 00:06:09,662
‎ชิโนบุ ชิโนบุ

81
00:06:10,621 --> 00:06:12,206
‎ชิโนบุ

82
00:06:27,346 --> 00:06:28,264
‎ขอโทษที

83
00:06:28,848 --> 00:06:32,643
‎นายเช่าห้องชั้นสองบนบ้านคุณอุชิยาม่าอยู่ใช่ไหม

84
00:06:32,726 --> 00:06:34,061
‎ทำไมหรือครับ…

85
00:06:36,730 --> 00:06:39,775
‎ขอฉันคุยด้วยหน่อย… ได้ไหม

86
00:06:40,901 --> 00:06:42,361
‎งั้นคุณก็…

87
00:06:42,445 --> 00:06:44,321
‎ใช่ เมื่อสิบปีที่แล้ว

88
00:06:44,822 --> 00:06:46,615
‎ฉันเคยอยู่ห้องนั้น

89
00:06:46,699 --> 00:06:48,909
‎แล้วอยากคุยกับผมเรื่องอะไรเหรอครับ

90
00:06:48,993 --> 00:06:52,621
‎จริงๆ แล้วฉันไม่ได้อยากพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย

91
00:06:53,205 --> 00:06:55,583
‎แต่ฉันทนไม่ไหวแล้ว

92
00:06:55,666 --> 00:06:57,626
‎ฝันร้ายยังตามหลอกหลอนฉันทุกคืน

93
00:06:58,461 --> 00:07:03,132
‎นายเห็นกำแพงสูงๆ แคบๆ
‎ที่อยู่ข้างห้องแล้วใช่ไหม

94
00:07:03,215 --> 00:07:04,633
‎ที่มีลวดหนามน่ะเหรอครับ

95
00:07:04,717 --> 00:07:09,638
‎ใช่ ดูเหมือนว่าจะมีเหตุฆาตกรรมเกิดขึ้นในนั้น

96
00:07:09,722 --> 00:07:10,931
‎ฆาตกรรมเหรอครับ

97
00:07:11,515 --> 00:07:13,726
‎ตรงมุมของตรอกที่ปิดตายนั่น

98
00:07:14,226 --> 00:07:17,062
‎มีประตูเหล็กที่เปิดไปเป็นทางลงสู่ใต้ดิน

99
00:07:17,855 --> 00:07:22,485
‎ฉันเคยเจอศพของเด็กสามคนในนั้น

100
00:07:22,985 --> 00:07:24,236
‎ศพเด็กเหรอฮะ

101
00:07:24,320 --> 00:07:29,408
‎บนกำแพงก็มีรอยเปื้อนเป็นรูปเด็กสามคน

102
00:07:29,492 --> 00:07:33,037
‎รอยเปื้อนพวกนั้นจะออกมาจากกำแพงทุกคืน

103
00:07:33,537 --> 00:07:36,165
‎และวิ่งไปมารอบๆ ตรอกปิดตายนั่น

104
00:07:36,248 --> 00:07:40,127
‎ฉันกลัวทุกครั้งที่มองเห็นพวกนั้น
‎ผ่านหน้าต่างห้องทุกคืน

105
00:07:40,628 --> 00:07:43,756
‎อย่าแต่งเรื่องหลอกให้ผมกลัวเลยครับ

106
00:07:44,256 --> 00:07:45,883
‎ก็คงแค่ฝันไปมากกว่า

107
00:07:45,966 --> 00:07:47,968
‎ทีแรกฉันก็คิดว่าฝัน

108
00:07:48,052 --> 00:07:50,429
‎แต่ความทรงจำมันเหมือนจริงเกินไป

109
00:07:50,930 --> 00:07:55,059
‎แถมในห้องยังไม่มีหน้าต่าง
‎ที่มองลงมาเห็นตรอกนั่นตรงๆ ซะหน่อย

110
00:07:55,142 --> 00:07:57,853
‎อย่ามาพูดบ้าๆ นะ ฉันรู้ว่ามันมี

111
00:07:58,437 --> 00:08:00,731
‎มีหน้าต่างบานเล็กๆ อยู่

112
00:08:01,440 --> 00:08:03,609
‎พยายามหามันให้เจอ

113
00:08:05,861 --> 00:08:08,322
‎อย่ามาแกล้งหลอกคนอื่นแบบนี้เลยครับ

114
00:08:08,405 --> 00:08:10,741
‎(ระวัง ทางแยก
‎เมืองเอจิเซน)

115
00:08:11,784 --> 00:08:13,744
‎ก็คงแค่แต่งเรื่องมาหลอกนั่นแหละ

116
00:09:01,208 --> 00:09:02,126
‎(ไอ้บ้า
‎ฉันจะแทงแก)

117
00:09:02,209 --> 00:09:03,085
‎(อยากฆ่าคน)

118
00:09:03,168 --> 00:09:04,211
‎(ตายซะ ไอ้แก่
‎หุบปาก)

119
00:09:04,295 --> 00:09:05,588
‎(ตายซะ ตายซะ
‎สำเร็จแล้ว)

120
00:09:31,614 --> 00:09:32,823
‎เรื่องจริงนี่หว่า

121
00:09:59,892 --> 00:10:01,769
‎ชิ… ชิโนบุจัง

122
00:10:02,436 --> 00:10:05,272
‎เจอจนได้สินะ หน้าต่างลับเนี่ย

123
00:10:05,856 --> 00:10:08,651
‎ศพที่อยู่ข้างล่างนั่น หรือว่าเธอจะ…

124
00:10:09,443 --> 00:10:10,527
‎สมัยเด็กๆ

125
00:10:11,111 --> 00:10:15,240
‎มีเด็กเกเรสามคนชอบทำตัวกร่าง
‎เหมือนเป็นเจ้าของตรอก

126
00:10:15,324 --> 00:10:17,034
‎หนูเลยเอาพวกมันไปขังไว้ในหลุมนั่น

127
00:10:17,910 --> 00:10:22,206
‎ตั้งแต่นั้น ตรอกนี้ก็กลายเป็นที่เล่นสุดพิเศษของหนู

128
00:10:22,790 --> 00:10:24,041
‎ของหนูคนเดียว

129
00:10:24,833 --> 00:10:27,169
‎ประมาณหนึ่งอาทิตย์หลังจากที่ขังพวกนั้นเอาไว้

130
00:10:27,836 --> 00:10:30,047
‎เงาของสามคนนั้นก็เริ่มปรากฏขึ้นบนกำแพง

131
00:10:30,673 --> 00:10:33,342
‎ก็เลยคิดว่า "อ้อ คงตายกันแล้วสินะ"

132
00:10:34,426 --> 00:10:38,972
‎แล้วพ่อก็ดันไปเจอศพของพวกนั้นเข้า
‎ตอนที่เปิดเข้าไปดูในหลุมนั่น

133
00:10:40,015 --> 00:10:42,434
‎พ่อคงรู้ว่าหนูทำอะไรลงไป

134
00:10:43,102 --> 00:10:47,064
‎ถึงรีบสร้างกำแพงสูงปิดทางเข้าออกไว้

135
00:10:48,315 --> 00:10:50,693
‎หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยมีคนมาเช่าห้องอีก

136
00:10:51,902 --> 00:10:54,321
‎ทุกคนพากันกลัวและหนีหายไปหมด

137
00:10:55,406 --> 00:10:59,159
‎เพราะตอนกลางคืน
‎เด็กเกเรพวกนั้นจะออกมาส่งเสียงดังกัน

138
00:10:59,785 --> 00:11:01,954
‎ห้องนี้เลยกลายมาเป็นห้องของหนู

139
00:11:02,538 --> 00:11:05,332
‎และตรอกนี้ก็กลายเป็นพื้นที่ส่วนตัวของหนูอีกครั้ง

140
00:11:05,416 --> 00:11:07,126
‎มีแต่หนูคนเดียวที่เข้าออกได้

141
00:11:07,918 --> 00:11:12,089
‎หลังจากนั้น หนูก็ชวนเพื่อนในห้องสองคน
‎ที่หนูเกลียดมาฆ่าทิ้งซะ

142
00:11:12,172 --> 00:11:14,508
‎แล้วก็ฆ่าพ่อที่เอาแต่ดุด่า

143
00:11:15,175 --> 00:11:17,594
‎แต่ทุกคนดื้อด้านกันชะมัด

144
00:11:18,178 --> 00:11:20,305
‎กลายเป็นรอยเปื้อนอยู่บนกำแพง

145
00:11:20,389 --> 00:11:24,601
‎พอตกกลางคืนก็พากันออกมาด่าหนู

146
00:11:24,685 --> 00:11:28,522
‎เอาแต่พูดว่าจะลากหนูลงไปตรงนั้นทุกคืน

147
00:11:29,314 --> 00:11:33,193
‎แต่หนูไม่เคยลงไปข้างล่างตอนมืดอยู่แล้ว

148
00:11:33,277 --> 00:11:35,446
‎พวกนั้นทำอะไรหนูไม่ได้หรอก

149
00:11:35,946 --> 00:11:40,534
‎แต่หนูก็ชอบดูสัมภเวสีพวกนั้นทนทุกข์ทรมาน

150
00:11:41,201 --> 00:11:46,123
‎หนูถึงไม่เห็นด้วย
‎ตอนที่แม่บอกว่าจะปล่อยเช่าห้องนี้อีก

151
00:11:48,542 --> 00:11:49,376
‎คุณอิชิดะ

152
00:11:51,879 --> 00:11:53,297
‎คงสลบไปแล้วสินะ

153
00:12:44,139 --> 00:12:45,182
‎รูมิ

154
00:12:45,265 --> 00:12:48,560
‎ขอโทษนะ แต่เธอกลับก่อนเลยก็ได้
‎ฉันต้องอยู่ช่วยคุณครูก่อนน่ะ

155
00:12:48,644 --> 00:12:50,854
‎แต่นี่มันได้เวลากลับบ้านแล้วนะ

156
00:12:50,938 --> 00:12:54,817
‎ชิมาดะ กลับบ้านไปเถอะ
‎เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่จะเป็นห่วงเอา

157
00:12:54,900 --> 00:12:58,737
‎ไม่เป็นไรหรอกครับ ครู
‎พ่อแม่ผมไปเที่ยวน่ะครับ

158
00:12:58,821 --> 00:13:02,324
‎แล้วผมก็เป็นห่วงเรื่องงานแสดงศิลปะของครู
‎ถ้าเสร็จไม่ทันจะทำยังไงล่ะครับ

159
00:13:02,407 --> 00:13:04,827
‎ครูทำคนเดียวได้น่า

160
00:13:05,410 --> 00:13:07,371
‎เหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่วันเองนะครับ

161
00:13:07,454 --> 00:13:11,124
‎ในฐานะที่อยู่ชมรมศิลปะ
‎ผมก็อยากช่วยครูเท่าที่จะทำได้นะครับ

162
00:13:11,208 --> 00:13:12,835
‎ชิมาดะ ขอบใจมากนะ

163
00:13:13,502 --> 00:13:16,171
‎นิทรรศการศิลปะของครูโอคาเบะนี่
‎ยอดไปเลยนะคะ

164
00:13:16,672 --> 00:13:19,258
‎หนูไม่เคยเห็นงานศิลปะเหมือนของครูมาก่อนเลย

165
00:13:19,341 --> 00:13:21,343
‎รูปปั้นที่ไม่มีหัวแบบนี้น่ะค่ะ

166
00:13:21,426 --> 00:13:26,640
‎จุดประสงค์ของการทำให้ไม่มีใบหน้าก็คือ
‎ทำให้เกิดความเป็นไปได้ที่ไม่จำกัดไงล่ะ

167
00:13:27,182 --> 00:13:29,768
‎ศิลปะไม่จำเป็นต้องมีใบหน้าหรอก

168
00:13:29,852 --> 00:13:33,605
‎ใบหน้าของมนุษย์แสดงอารมณ์ได้หลากหลาย

169
00:13:34,189 --> 00:13:37,442
‎แต่พอดูใบหน้าในรูปวาดที่โด่งดังทั้งหลาย
‎ไม่ว่าจะเก่าหรือใหม่

170
00:13:37,526 --> 00:13:40,112
‎ส่วนใหญ่จะไม่แสดงอารมณ์อะไรบนสีหน้าเลย

171
00:13:40,195 --> 00:13:43,782
‎ครูเลยคิดว่างั้นก็เอาหน้าออกไปซะเลยสิ

172
00:13:43,866 --> 00:13:46,618
‎เหมือนเอาหน้าไปไว้ที่ก้นแก้วไงล่ะ

173
00:13:46,702 --> 00:13:48,620
‎ครูครับ หมายความว่าไงเหรอครับ

174
00:13:49,288 --> 00:13:50,706
‎พูดเหมือนศิลปินเลย

175
00:13:51,999 --> 00:13:53,584
‎ก็ครูเป็นศิลปินนี่นา

176
00:13:53,667 --> 00:13:57,671
‎แต่บางครั้งครูก็ปั้นรูปปั้นที่มีหัวอยู่เหมือนกันนะ

177
00:13:57,754 --> 00:13:58,589
‎(รูปปั้นไร้หัว)

178
00:14:08,223 --> 00:14:11,018
‎นี่ มาซามิ ซานาเอะ มีเรื่องอะไรกันเหรอ

179
00:14:11,101 --> 00:14:13,812
‎รูมิ ครูโอคาเบะถูกฆ่าตายน่ะ

180
00:14:13,896 --> 00:14:15,314
‎อะไรนะ

181
00:14:15,397 --> 00:14:19,067
‎รุ่นพี่ปีสามไปเจอศพในห้องศิลปะเมื่อเช้า

182
00:14:19,651 --> 00:14:21,737
‎เห็นบอกว่า… ไม่มีหัวด้วย

183
00:14:22,404 --> 00:14:23,655
‎หัวเหรอ…

184
00:14:24,698 --> 00:14:26,408
‎ได้ยินมาว่าหัวถูกตัดออกไป

185
00:14:26,491 --> 00:14:29,369
‎เหลือแต่ตัวเป็นศพอยู่ในห้องศิลปะ

186
00:14:29,953 --> 00:14:32,205
‎ชิมาดะคุง งั้นฉันไปก่อนนะ

187
00:14:32,289 --> 00:14:33,373
‎อ๊ะ เดี๋ยวก่อน

188
00:14:33,457 --> 00:14:36,585
‎เรื่องที่ฉันยังอยู่ที่โรงเรียน เธออย่าบอกใครนะ

189
00:14:36,668 --> 00:14:38,545
‎เข้าใจแล้ว ไปละนะ

190
00:14:40,339 --> 00:14:42,341
‎รูมิ รูมิ เป็นอะไรหรือเปล่า

191
00:14:44,051 --> 00:14:46,136
‎เห็นชิมาดะคุงบ้างไหม

192
00:14:46,637 --> 00:14:48,555
‎ไม่เห็นเลย คงยังไม่มาละมั้ง

193
00:14:49,056 --> 00:14:50,015
‎เหรอ

194
00:14:53,226 --> 00:14:55,145
‎(ห้ามเข้า)

195
00:15:00,817 --> 00:15:02,527
‎ครับ ใครหรือครับ

196
00:15:03,028 --> 00:15:04,738
‎ชิมาดะคุง นี่ฉันเอง

197
00:15:04,821 --> 00:15:07,449
‎รูมิจังเหรอ มีอะไรหรือเปล่า

198
00:15:07,950 --> 00:15:09,952
‎รู้เรื่องครูโอคาเบะแล้วใช่ไหม

199
00:15:10,035 --> 00:15:12,579
‎เมื่อวานยังคุยกันในห้องศิลปะอยู่ดีๆ แท้ๆ

200
00:15:12,663 --> 00:15:13,789
‎แต่วันนี้กลับตายแล้ว

201
00:15:14,289 --> 00:15:15,666
‎ชิมาดะคุงรู้อะไร…

202
00:15:26,802 --> 00:15:28,261
‎ชิมาดะคุง…

203
00:15:28,845 --> 00:15:30,305
‎รูมิจัง

204
00:15:30,389 --> 00:15:32,557
‎รูมิจังคิดว่าฉันเป็นฆาตกรงั้นเหรอ

205
00:15:32,641 --> 00:15:36,019
‎เปล่านะ แต่ทำไมวันนี้ชิมาดะคุงดูแปลกๆ ล่ะ

206
00:15:36,645 --> 00:15:40,190
‎แปลกงั้นเหรอ
‎ความรักทำให้คนมีอาการแปลกๆ ทั้งนั้นแหละ

207
00:15:40,774 --> 00:15:42,776
‎รูมิ เธอสวยมากเลยนะ

208
00:15:43,360 --> 00:15:45,654
‎ชิมาดะคุง เป็นอะไรไปน่ะ

209
00:15:45,737 --> 00:15:50,242
‎ฉันเฝ้ารอคอยเวลาที่เธอจะมาห้องศิลปะอยู่เสมอ

210
00:15:50,742 --> 00:15:55,497
‎รู้ไหมว่าหัวใจฉันเต้นแรงแค่ไหนเวลาฉันเห็นเธอ

211
00:15:56,039 --> 00:15:59,292
‎ไปเดินเล่นกันเถอะ
‎ฉันมีเรื่องที่ฉันบอกเธอได้คนเดียว

212
00:16:01,628 --> 00:16:04,297
‎โห น่ากลัวไปไหมเนี่ย

213
00:16:04,381 --> 00:16:06,008
‎ช่วยไม่ได้นี่นา

214
00:16:06,091 --> 00:16:09,344
‎ต้องเอาหนังสืออ้างอิงไปอ่าน
‎เตรียมสอบวิชาภาษาอังกฤษพรุ่งนี้

215
00:16:09,428 --> 00:16:12,472
‎แล้วทำไมต้องเก็บไว้ในห้องศิลปะด้วยเนี่ย

216
00:16:12,556 --> 00:16:14,433
‎(ห้องศิลปะ)

217
00:16:17,477 --> 00:16:18,520
‎ดูสิ

218
00:16:19,229 --> 00:16:22,024
‎ตรงนั้นคือจุดที่พบศพครูโอคาเบะ

219
00:16:22,107 --> 00:16:24,026
‎สงสัยจังว่าทำไมถึงถูกฆ่า

220
00:16:24,109 --> 00:16:27,237
‎หรือจะมีคนแค้นเขาเรื่องอะไรบางอย่าง

221
00:16:27,320 --> 00:16:29,322
‎ไม่งั้นจะฆ่าโหดแบบนั้นไปเพื่ออะไร

222
00:16:29,406 --> 00:16:32,117
‎รีบๆ ไปเอาหนังสือมาเร็วเข้าสิ

223
00:16:32,200 --> 00:16:34,327
‎เป็นวิธีฆ่าที่ป่าเถื่อนจริงๆ เลย

224
00:16:34,411 --> 00:16:36,246
‎ทำไมถึงตัดหัวคนได้ลงคอ

225
00:16:36,747 --> 00:16:38,999
‎จนถึงตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าหัวอยู่ไหน

226
00:16:39,082 --> 00:16:41,043
‎หยุดพูดเรื่องนั้นได้แล้วน่า

227
00:16:44,004 --> 00:16:46,173
‎มาซามิ รีบๆ เอามาสิ

228
00:16:46,256 --> 00:16:49,342
‎เดี๋ยวสิ ต้องหาก่อนว่าอยู่ไหน

229
00:16:58,685 --> 00:16:59,644
‎มีใครอยู่ตรงนั้น

230
00:17:13,158 --> 00:17:15,077
‎ครูโอคาเบะ

231
00:17:21,666 --> 00:17:24,836
‎ครูโอคาเบะยังไม่ตายจริงๆ เหรอ

232
00:17:24,920 --> 00:17:27,589
‎เพราะสถานการณ์บางอย่าง
‎ทำให้เขาต้องซ่อนตัวอยู่ในตึกเก่า

233
00:17:27,672 --> 00:17:28,840
‎คืนนี้ฉันจะไปหาเขา

234
00:17:28,924 --> 00:17:30,342
‎เอ้า มาเถอะ

235
00:17:40,685 --> 00:17:43,063
‎ชิมาดะคุง คุณครูอยู่ที่ไหนล่ะ

236
00:17:43,146 --> 00:17:44,856
‎เดี๋ยวก็มา

237
00:17:44,940 --> 00:17:46,483
‎เข้าไปรอข้างในกันก่อนเถอะ

238
00:17:48,318 --> 00:17:50,153
‎กลิ่นอะไรตุๆ เนี่ย

239
00:17:50,654 --> 00:17:52,114
‎เหมือนกลิ่นเนื้อเน่าเลย

240
00:17:52,781 --> 00:17:53,907
‎หรือเราจะคิดไปเอง

241
00:17:54,491 --> 00:17:56,910
‎อ้าว รูปปั้นหายไปไหนแล้วล่ะ

242
00:18:00,455 --> 00:18:02,666
‎เหลือแต่ฐานแบบนี้มันแปลกๆ นะ

243
00:18:06,753 --> 00:18:08,421
‎เมื่อกี้ล็อกประตูทำไมเหรอ

244
00:18:15,846 --> 00:18:18,140
‎ชิมาดะคุง… เป็นอะไรไปน่ะ

245
00:18:18,223 --> 00:18:19,599
‎ไม่มีอะไรหรอก

246
00:18:20,225 --> 00:18:22,769
‎แล้วทำไมหน้ากลายเป็นแบบนั้นล่ะ

247
00:18:23,395 --> 00:18:26,022
‎แล้วครูล่ะ ครูอยู่ไหน

248
00:18:26,898 --> 00:18:29,151
‎ก็อยู่ที่นี่มาตลอดนั่นแหละ

249
00:18:30,485 --> 00:18:31,528
‎นี่ไงล่ะ

250
00:18:37,284 --> 00:18:40,245
‎ขอเชิญพบกับศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ ครูโอคาเบะ

251
00:18:44,499 --> 00:18:47,210
‎รูมิ เธอมีใบหน้าที่สวยเหลือเกิน

252
00:18:47,294 --> 00:18:48,170
‎รูมิ

253
00:18:49,129 --> 00:18:50,172
‎รูมิ

254
00:18:52,132 --> 00:18:53,008
‎รูมิ

255
00:19:08,356 --> 00:19:10,817
‎รูมิ

256
00:19:13,069 --> 00:19:15,238
‎ใครก็ได้ ใครก็ได้ช่วยด้วย!

257
00:19:16,740 --> 00:19:17,616
‎รูมิ

258
00:19:21,203 --> 00:19:22,037
‎รูมิ

259
00:19:32,297 --> 00:19:34,382
‎นี่มัน… รูปปั้นปูนปลาสเตอร์นี่

260
00:19:39,429 --> 00:19:41,848
‎เปิดไม่ได้ เปิดไม่ได้!

261
00:21:01,177 --> 00:21:02,887
‎ดูสิ ฉันบอกให้ดูไง

262
00:21:02,971 --> 00:21:05,098
‎ตรงนั้นมีอีกคนแน่ะ

263
00:21:05,181 --> 00:21:06,933
‎แถมยังสวยอีกต่างหาก

264
00:21:07,017 --> 00:21:08,268
‎คนนั้นของฉัน

265
00:21:08,351 --> 00:21:09,894
‎ไม่ได้ ของฉันต่างหาก

266
00:21:18,486 --> 00:21:19,612
‎เอามานี่

267
00:21:19,696 --> 00:21:21,531
‎ไม่นะ ไม่!

268
00:21:21,614 --> 00:21:22,824
‎เอามา…

269
00:21:24,826 --> 00:21:26,244
‎เอาหัวของเธอมา

270
00:23:23,319 --> 00:23:28,032
‎คำบรรยายโดย เพียงพัชร์ น้ำทิพย์

271
00:23:29,784 --> 00:23:33,413
‎รูเปิดกว้างขึ้น ทำให้ออกไปห้องข้างๆ ได้

272
00:23:34,205 --> 00:23:37,250
‎แต่พวกแมลงมันกระซิบกระซาบกันใหญ่เลย

273
00:23:37,333 --> 00:23:38,710
‎อย่างนี้เองหรอกเหรอ

274
00:23:39,752 --> 00:23:43,548
‎ตลอดเวลาที่ผ่านมา
‎ผมฟังคำสั่งของพวกแมลงมาตลอด

275
00:23:44,132 --> 00:23:46,801
‎แต่ผมจะไม่ฟังพวกมันอีกต่อไปแล้ว

276
00:23:47,677 --> 00:23:51,723
‎ผมเลยบีบร่างกายอันผ่ายผอมผ่านรูนั่น
‎และกระโดดออกไป