1
00:00:06,049 --> 00:00:12,055
‎(จุนจิ อิโต้: รวมเรื่องสยองขวัญญี่ปุ่น)

2
00:01:15,618 --> 00:01:19,122
‎หนึ่งปีแล้วที่ไม่ได้กลับมาญี่ปุ่น
‎หนึ่งปีแล้วที่ไม่ได้กลับบ้าน

3
00:01:19,205 --> 00:01:22,959
‎อาจจะคิดว่าผมคงรู้สึกโล่งใจ
‎แต่จริงๆ แล้วลำบากใจมาก

4
00:01:23,459 --> 00:01:27,213
‎นั่นเป็นเพราะว่าช่วงที่ผมไม่อยู่บ้าน
‎มีคนอื่นมาอยู่แทน

5
00:01:27,296 --> 00:01:29,340
‎และไม่ใช่ใครที่ไหน

6
00:01:29,423 --> 00:01:31,676
‎แต่เป็นครูของผมตอนม.ต้นกับครอบครัว

7
00:01:31,759 --> 00:01:36,764
‎ไม่อยากเชื่อเลยว่าต้องปล่อยบ้าน
‎ที่เพิ่งสร้างเสร็จใหม่ๆ ให้คนแบบนั้นเช่า

8
00:01:37,473 --> 00:01:41,435
‎ผมบอกเขาว่าห้ามทำให้บ้านมีรอยขีดข่วนเด็ดขาด

9
00:01:41,519 --> 00:01:44,522
‎ป่านนี้คงย้ายกันออกไปหมดแล้วละมั้ง

10
00:01:44,605 --> 00:01:47,108
‎เอ๊ะ เก็บกุญแจไว้ที่ไหนนะ

11
00:01:47,191 --> 00:01:52,113
‎(รา)

12
00:02:02,290 --> 00:02:03,291
‎กลิ่นอะไรเนี่ย…

13
00:02:16,846 --> 00:02:18,264
‎อะไรกันวะเนี่ย

14
00:02:32,778 --> 00:02:33,946
‎อะไรเนี่ย

15
00:02:34,488 --> 00:02:35,740
‎เน่าอยู่เต็มตู้

16
00:03:05,394 --> 00:03:07,188
‎พี่ อยู่หรือเปล่า

17
00:03:11,067 --> 00:03:13,236
‎อ๊ะ พี่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ

18
00:03:13,319 --> 00:03:14,320
‎เข้ามาสิ

19
00:03:14,904 --> 00:03:17,365
‎ไม่เป็นไร ดึกแล้ว เดี๋ยวผมกลับก่อน

20
00:03:17,448 --> 00:03:19,700
‎เซย์จิ อธิบายมาซิ

21
00:03:22,662 --> 00:03:26,707
‎พี่… ผมไม่นึกว่าพี่จะกลับญี่ปุ่นเร็วขนาดนี้

22
00:03:26,791 --> 00:03:30,378
‎- เลยไม่มีเวลาทำความสะอาด
‎- ไม่ใช่เรื่องนั้น

23
00:03:30,461 --> 00:03:35,132
‎ที่ไอ้ครูบ้านั่นทำแบบนี้
‎เพราะฉันไม่เต็มใจปล่อยเช่าให้ใช่ไหม

24
00:03:35,841 --> 00:03:39,512
‎ฉันคิดมาตลอดว่ามันเป็นไอ้แก่เจ้าเล่ห์
‎แต่ไม่นึกว่าจะเลวถึงขนาดนี้

25
00:03:39,595 --> 00:03:41,430
‎พี่ ผมว่าแกคงไม่ได้ตั้งใจหรอก

26
00:03:41,514 --> 00:03:42,848
‎ถ้างั้นเพราะอะไรล่ะ

27
00:03:42,932 --> 00:03:46,185
‎ห้องกินข้าวมีแต่ของกินเหลือกองอยู่
‎แถมอ่างอาบน้ำก็มีคราบอะไรก็ไม่รู้

28
00:03:46,686 --> 00:03:48,854
‎จะมองยังไงก็จงใจชัดๆ

29
00:03:49,522 --> 00:03:51,649
‎ไม่หรอก เป็นเพราะผมเอง

30
00:03:51,732 --> 00:03:52,566
‎หา

31
00:03:52,650 --> 00:03:55,069
‎เดี๋ยวผมไปหาหมาพี่ก่อนนะ

32
00:03:55,152 --> 00:03:56,779
‎- ไปละ
‎- อ้าว เฮ้ย

33
00:03:56,862 --> 00:03:58,072
‎เซย์จิ

34
00:04:00,449 --> 00:04:01,993
‎ไม่อยากเชื่อเลย

35
00:04:04,036 --> 00:04:04,954
‎เหม็นชะมัด

36
00:04:13,254 --> 00:04:14,297
‎โรกิ

37
00:04:14,380 --> 00:04:17,008
‎โรกิที่ว่านี่ หมายถึงครูโรกิหรือเปล่า

38
00:04:17,091 --> 00:04:21,470
‎ดูเหมือนว่าจะเกิดเหตุไฟไหม้
‎แล้วบ้านครูก็วอดทั้งหลังเลย

39
00:04:21,971 --> 00:04:24,473
‎ครูเลยอยากจะเช่าบ้านพี่อยู่
‎ช่วงที่กำลังซ่อมแซมบ้าน

40
00:04:24,557 --> 00:04:27,810
‎แล้วครูแกรู้ได้ไงว่าฉันกำลังจะไปต่างประเทศ

41
00:04:27,893 --> 00:04:29,478
‎ก็คงได้ข่าวจากใครละมั้ง

42
00:04:29,562 --> 00:04:31,230
‎ขอทีเถอะน่า

43
00:04:31,314 --> 00:04:34,066
‎บ้านเพิ่งสร้างเสร็จแท้ๆ
‎แต่ฉันดันถูกย้ายไปทำงานต่างประเทศ

44
00:04:34,150 --> 00:04:35,484
‎แค่นี้ฉันก็เซ็งจะแย่แล้ว

45
00:04:35,568 --> 00:04:38,321
‎ผมรู้ว่าพี่เกลียดแกนะ

46
00:04:38,404 --> 00:04:41,198
‎แต่แกเคยเป็นครูประจำชั้นของพี่
‎แล้วผมจะปฏิเสธได้ยังไง

47
00:04:41,282 --> 00:04:43,993
‎อีกอย่าง แกบอกว่าจะช่วยดูหมาให้ด้วยนะ

48
00:04:44,076 --> 00:04:45,703
‎ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ…

49
00:04:45,786 --> 00:04:48,789
‎งั้นตกลงใช่ไหม วันอาทิตย์นี้นะ
‎ช่วยหน่อยนะ พี่

50
00:04:49,707 --> 00:04:51,375
‎เฮ้ย ฉันยังไม่ตกลงซะหน่อย

51
00:04:53,878 --> 00:04:57,798
‎โอ้ เป็นบ้านสีขาวที่สวยมาก วิเศษจริงๆ

52
00:04:57,882 --> 00:05:00,009
‎งั้นก็เชิญเข้าไปเลยครับ ครู

53
00:05:09,352 --> 00:05:10,186
‎พี่

54
00:05:11,395 --> 00:05:13,064
‎ผมพาครูโรกิมาแล้ว

55
00:05:13,689 --> 00:05:15,983
‎อ้าว สวัสดี

56
00:05:17,234 --> 00:05:19,820
‎สิบห้าปีแล้วสินะที่ไม่ได้เจอกัน

57
00:05:19,904 --> 00:05:22,573
‎โตเป็นเด็กหนุ่มที่เพียบพร้อมจริงๆ ด้วย

58
00:05:22,656 --> 00:05:26,118
‎ตอนนี้ยิ่งดูเหมือนคุณพ่อเธอเข้าไปใหญ่

59
00:05:26,202 --> 00:05:28,579
‎บ้านก็สวยและดูโอ่อ่า

60
00:05:28,662 --> 00:05:32,708
‎เธอเป็นคนที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด
‎ในบรรดานักเรียนทั้งหมดที่ครูเคยสอนมา

61
00:05:33,709 --> 00:05:36,170
‎แค่นี้ครูก็ดีใจที่สุดแล้ว

62
00:05:36,253 --> 00:05:37,588
‎และอีกอย่าง

63
00:05:38,089 --> 00:05:41,842
‎การได้มาอยู่ในบ้านแบบนี้เป็นเหมือนฝันเลย

64
00:05:41,926 --> 00:05:43,344
‎เดี๋ยวก่อนสิครับ

65
00:05:44,136 --> 00:05:46,347
‎ผมยังไม่ได้บอกว่าจะให้เช่าเลยนะครับ

66
00:05:46,430 --> 00:05:49,058
‎ผมมีเวลาอยู่ญี่ปุ่นอีกไม่มาก

67
00:05:49,141 --> 00:05:52,144
‎กระทันหันแบบนี้ผมคงปล่อยเช่าไม่ได้หรอกครับ

68
00:05:52,645 --> 00:05:54,605
‎ช่วยไปหาบ้านที่อื่นเถอะนะครับ

69
00:05:57,608 --> 00:06:01,862
‎พยายามหาดูแล้วแต่ไม่มีที่ไหนเลย

70
00:06:01,946 --> 00:06:04,532
‎จะไปอยู่กับญาติก็ถูกมองว่าเป็นภาระ

71
00:06:04,615 --> 00:06:08,327
‎ครูละอายใจเหลือเกิน
‎แต่ตอนนี้สภาพครูก็เป็นแบบนี้ไปซะแล้ว

72
00:06:09,328 --> 00:06:12,581
‎ถ้าเธอไม่ให้เช่าที่นี่ พวกครูก็ไม่มีที่จะไปจริงๆ

73
00:06:12,665 --> 00:06:14,125
‎ขอร้องละ

74
00:06:14,208 --> 00:06:17,253
‎ปะป๊า หนูชอบบ้านหลังนี้

75
00:06:17,336 --> 00:06:20,589
‎หนูอยากอยู่บ้านนี้ ดีจังเลย ปะป๊า

76
00:06:21,924 --> 00:06:26,679
‎พี่ ช่วยที่พี่ไม่อยู่
‎เดี๋ยวผมจะคอยรับผิดชอบดูแลบ้านให้เอง

77
00:06:27,680 --> 00:06:29,181
‎ผมขอร้องละนะ

78
00:06:29,265 --> 00:06:30,266
‎เซย์จิ

79
00:06:31,892 --> 00:06:34,603
‎โอ๋ๆ เจ้าหนูน้อยเป็นอะไรไป หิวหรือเปล่านะ

80
00:06:39,191 --> 00:06:41,277
‎อาคาซากะคุง ขอร้องละนะ

81
00:06:41,360 --> 00:06:43,028
‎ครูขอร้องละ

82
00:06:59,628 --> 00:07:02,131
‎ทำไมผนังมีรอยโป่งแบบนี้ล่ะ

83
00:07:02,214 --> 00:07:04,300
‎เมื่อก่อนก็ไม่มีนี่นา

84
00:07:09,138 --> 00:07:12,766
‎อะไรกันเนี่ย บ้านผิดปกติไปจริงๆ ด้วย

85
00:07:20,065 --> 00:07:21,025
‎อะไรน่ะ

86
00:07:21,108 --> 00:07:22,276
‎บ้าเอ๊ย

87
00:07:22,359 --> 00:07:23,694
‎ทำไมกัน

88
00:07:23,777 --> 00:07:26,238
‎บ้านพังเละเทะไปหมดแล้วเนี่ย

89
00:07:32,745 --> 00:07:38,042
‎เซย์จิ ครอบครัวนั้นมันใช้ชีวิตอยู่กันยังไงวะ

90
00:07:38,125 --> 00:07:40,002
‎แล้วตอนนี้โรกิไปอยู่ที่ไหน

91
00:07:40,836 --> 00:07:43,339
‎คือพี่… ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน

92
00:07:43,422 --> 00:07:45,549
‎อยู่ๆ ก็ไปโดยไม่บอกกล่าว

93
00:07:45,633 --> 00:07:48,636
‎ไหนบอกว่าสร้างบ้านใหม่ที่เดิมไง ก็ไปดูสิ

94
00:07:48,719 --> 00:07:50,054
‎ผมไปมาแล้ว

95
00:07:50,679 --> 00:07:54,099
‎แต่ไม่เห็นสร้างใหม่ตรงไหนเลย
‎ยังเป็นตอตะโกอยู่เหมือนเดิม

96
00:07:54,725 --> 00:07:55,643
‎ว่าไงนะ

97
00:08:09,448 --> 00:08:10,533
‎รานี่นา

98
00:08:13,077 --> 00:08:14,662
‎ดูนี่สิ เซย์จิ

99
00:08:15,412 --> 00:08:18,457
‎นับวันยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ

100
00:08:18,541 --> 00:08:21,961
‎มาดูใกล้ๆ สิ ทั้งบ้านมีแต่รา

101
00:08:22,044 --> 00:08:25,839
‎ห้องน้ำยิ่งเป็นหนักเพราะมันชื้น
‎ฉันใช้ห้องน้ำไม่ได้เลย

102
00:08:25,923 --> 00:08:30,844
‎แต่ที่แย่ที่สุดคือชั้นสอง
‎ถึงจะชื้นไม่เท่าห้องน้ำก็เถอะ

103
00:08:31,679 --> 00:08:34,515
‎น่ากลัวมาก น่ากลัวจริงๆ

104
00:08:35,516 --> 00:08:39,687
‎พี่ อย่าอยู่ที่นี่เลย ออกมาจากบ้านนี้เถอะ

105
00:08:39,770 --> 00:08:41,772
‎แกต้องรู้อะไรใช่ไหม

106
00:08:41,855 --> 00:08:44,441
‎เกิดอะไรขึ้นในบ้านตอนที่ฉันไม่อยู่

107
00:08:51,240 --> 00:08:53,242
‎ทำไมแกถึงดูกลัวขนาดนั้น

108
00:08:53,784 --> 00:08:55,995
‎ไม่รู้ ผมไม่รู้อะไรเลย

109
00:08:56,078 --> 00:08:57,580
‎บอกมานะ เซย์จิ

110
00:08:58,998 --> 00:09:00,374
‎เหมือนกันหมดเลย

111
00:09:00,457 --> 00:09:01,875
‎หมายความว่าไง

112
00:09:01,959 --> 00:09:05,004
‎บ้านหลังนี้เหมือนมันเป๊ะเลย

113
00:09:05,087 --> 00:09:06,422
‎นี่แกหมายถึงอะไร

114
00:09:07,798 --> 00:09:09,258
‎เด็กคนนั้น

115
00:09:30,237 --> 00:09:32,865
‎อย่างที่พี่พูด อาจจะเป็นเพราะราก็ได้

116
00:09:33,741 --> 00:09:35,117
‎ราที่กลายพันธุ์

117
00:09:35,743 --> 00:09:38,454
‎แล้วก็แพร่ไปจนพวกเด็กๆ ติดเชื้อ

118
00:09:40,539 --> 00:09:42,875
‎พี่ ถ้าอยู่ที่นี่ต่อไปจะเป็นอันตรายนะ

119
00:09:42,958 --> 00:09:45,127
‎รีบออกไปซะเถอะ ที่นี่อยู่ไม่ได้แล้ว

120
00:09:45,210 --> 00:09:46,253
‎นะ

121
00:09:46,337 --> 00:09:49,340
‎งั้นให้ฉันไปอยู่บ้านแกสักพักได้ไหมล่ะ

122
00:09:49,840 --> 00:09:51,842
‎อืม ได้สิ

123
00:09:52,468 --> 00:09:53,344
‎ไปละนะ

124
00:10:55,280 --> 00:10:56,323
‎โรกิ

125
00:11:06,583 --> 00:11:07,793
‎บ้าจริง

126
00:11:08,293 --> 00:11:09,920
‎พอมาคิดดูแล้ว

127
00:11:10,713 --> 00:11:12,423
‎ก็รู้สึกคันจริงๆ ด้วย

128
00:11:15,718 --> 00:11:18,554
‎คันจัง คันจังเลย

129
00:11:25,060 --> 00:11:25,894
‎(วิกลจริต)

130
00:11:46,623 --> 00:11:49,084
‎นึกแล้วว่าต้องอยู่ที่นี่ คุณโกโร่

131
00:11:51,128 --> 00:11:52,212
‎โคโกะ

132
00:11:52,296 --> 00:11:54,214
‎วันนี้อ่านเรื่องอะไรเหรอ

133
00:11:57,217 --> 00:11:58,051
‎โคโกะ!

134
00:11:59,636 --> 00:12:00,888
‎โคโกะ!

135
00:12:00,971 --> 00:12:03,140
‎มีอะไรเหรอ คุณโกโร่

136
00:12:03,223 --> 00:12:05,601
‎หนังสือที่เคยอยู่ตรงนี้ไปไหน รู้บ้างไหม

137
00:12:05,684 --> 00:12:09,021
‎นิยายรักที่ชื่อว่าเรเนแห่งสายลมหนาว
‎ของมิเชล แลนน์น่ะ

138
00:12:09,104 --> 00:12:12,232
‎อ๋อ เล่มนั้นน่ะ ฉันกำลังอ่านอยู่

139
00:12:13,442 --> 00:12:15,736
‎ห้ามเอาหนังสือไปโดยไม่ได้รับอนุญาต

140
00:12:15,819 --> 00:12:18,572
‎คราวหลังมาขอผมก่อน เข้าใจไหม

141
00:12:19,114 --> 00:12:21,366
‎ผมมีหน้าที่ต้องดูแลหนังสือพวกนี้นะ

142
00:12:21,450 --> 00:12:25,662
‎แค่หาหนังสือเล่มเดียวไม่เจอ

143
00:12:25,746 --> 00:12:27,039
‎ผมก็รู้สึกจะเป็นบ้าตาย

144
00:12:27,122 --> 00:12:29,124
‎- ขอโทษนะ
‎- เอาหนังสือกลับมาไว้ที่เดิม

145
00:12:35,214 --> 00:12:37,299
‎คุณโกโร่ ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม

146
00:12:37,382 --> 00:12:38,801
‎อืม รอเดี๋ยวนะ

147
00:12:39,676 --> 00:12:41,136
‎เขียนจวนเสร็จแล้ว

148
00:12:42,471 --> 00:12:44,640
‎- บันทึกเหรอ
‎- ใช่ บันทึกประจำวันของวันนี้

149
00:12:45,349 --> 00:12:47,059
‎ไม่เคยพลาดแม้แต่วันเดียว

150
00:12:47,142 --> 00:12:49,228
‎ตั้งแต่อายุสี่ขวบเลยเหรอ

151
00:12:49,311 --> 00:12:52,773
‎ในนี้จดบันทึกความทรงจำทั้งชีวิตของผมไว้

152
00:12:53,357 --> 00:12:55,484
‎หนังสือพวกนี้สร้างอดีตของผม

153
00:12:56,068 --> 00:12:58,445
‎ส่วนบันทึกเล่มนี้จดเรื่องราวในปัจจุบันเอาไว้

154
00:12:59,696 --> 00:13:01,990
‎แล้วคุณเขียนถึงฉันบ้างไหม

155
00:13:02,074 --> 00:13:03,158
‎เขียนสิ

156
00:13:13,001 --> 00:13:14,753
‎คุณโกโร่ เป็นอะไรไป

157
00:13:15,295 --> 00:13:16,630
‎ฝันไม่ดีเลย

158
00:13:17,464 --> 00:13:19,633
‎หนังสือหายไปทีละเล่ม

159
00:13:30,978 --> 00:13:31,812
‎ไม่มี

160
00:13:32,396 --> 00:13:35,607
‎เรเนแห่งสายลมหนาวไม่ได้อยู่ตรงนี้
‎คุณเอามันไปไว้ที่ไหน โคโกะ

161
00:13:35,691 --> 00:13:39,695
‎ฉันก็เอากลับมาวางไว้ที่ชั้นเหมือนเดิมไง
‎คุณเองก็เห็นกับตา

162
00:13:40,195 --> 00:13:42,489
‎แม่ผมรักหนังสือเล่มนั้นมาก

163
00:13:42,573 --> 00:13:45,909
‎หายากด้วย ไม่ได้ ต้องเป็นเล่มนี้เท่านั้น

164
00:13:45,993 --> 00:13:49,079
‎ดึกแล้วนะ ไว้ค่อยหาพรุ่งนี้เถอะ

165
00:13:49,162 --> 00:13:50,998
‎อย่ามาพูดเล่นนะ

166
00:13:51,081 --> 00:13:54,418
‎ผมต้องหาบนทุกชั้นในห้องนี้จนกว่าจะเจอ

167
00:13:55,460 --> 00:13:57,880
‎นรกหนามของอาคาซาบิ ทานิโอะก็หายไป

168
00:13:58,964 --> 00:14:01,174
‎เป็นหนังสือที่น่ากลัวที่สุดในโลก

169
00:14:01,675 --> 00:14:04,136
‎พ่อผมรักหนังสือเล่มนี้ที่สุด

170
00:14:04,219 --> 00:14:05,762
‎คุณโกโร่

171
00:14:05,846 --> 00:14:07,514
‎ไม่มี หายไปแล้ว

172
00:14:07,598 --> 00:14:10,642
‎บ้าเอ๊ย บ้าเอ๊ย!

173
00:14:36,460 --> 00:14:38,670
‎(9 ก.พ. แม่ออกจากบ้านไปกับผู้ชาย
‎ผมคิดถึงแม่…)

174
00:14:41,214 --> 00:14:42,341
‎แม่ครับ

175
00:14:42,841 --> 00:14:43,967
‎แม่ครับ

176
00:14:44,760 --> 00:14:45,969
‎หนังสือ

177
00:14:46,553 --> 00:14:48,972
‎หนังสือกำลังไปจากฉัน

178
00:14:51,058 --> 00:14:54,394
‎(บันทึกของชิราซากิ โกโร่)

179
00:15:11,078 --> 00:15:12,329
‎คุณโกโร่

180
00:15:12,412 --> 00:15:15,540
‎โคโกะ เจอเรเนแห่งสายลมหนาวแล้วละ

181
00:15:15,624 --> 00:15:16,541
‎เอ๋

182
00:15:17,042 --> 00:15:19,419
‎ยืนกดออดอยู่หน้าประตูเมื่อกี้นี้

183
00:15:19,503 --> 00:15:20,963
‎มีคนกดออดด้วยเหรอ

184
00:15:21,046 --> 00:15:22,839
‎เป็นผู้หญิงที่สวยมาก

185
00:15:22,923 --> 00:15:24,841
‎มีบางอย่างที่คล้ายแม่ผม

186
00:15:24,925 --> 00:15:28,428
‎แต่ผู้หญิงคนนี้คือเรเนแห่งสายลมหนาว
‎อย่างไม่ต้องสงสัยเลย

187
00:15:28,512 --> 00:15:31,682
‎เธอพิสูจน์ด้วยการท่องหนังสือให้ฟัง

188
00:15:31,765 --> 00:15:35,394
‎ตั้งแต่บทแรกไปจนถึงหน้าลิขสิทธิ์ท้ายสุดเลย

189
00:15:35,978 --> 00:15:39,314
‎แต่นอกจากจะท่องหนังสือจากความจำได้แล้ว

190
00:15:39,398 --> 00:15:40,983
‎เธอดูเหมือนสภาพจิตไม่ปกติ

191
00:15:41,066 --> 00:15:43,902
‎โธ่ คุณโกโร่ คงจะฝันไปน่ะ

192
00:15:43,986 --> 00:15:47,531
‎ไม่ได้ฝันไปหรอก ตอนนี้เธอยังยืนอยู่เลย

193
00:15:48,365 --> 00:15:49,199
‎ดูสิ

194
00:15:49,783 --> 00:15:51,451
‎เรเนแห่งลมหนาว

195
00:15:59,251 --> 00:16:01,420
‎คุณโกโร่ เป็นอะไรไปเหรอ

196
00:16:01,503 --> 00:16:02,671
‎กลับมาแล้ว…

197
00:16:03,505 --> 00:16:06,174
‎มันกลับมาแล้ว… นรกหนาม

198
00:16:06,258 --> 00:16:09,678
‎เป็นนิยายที่สยองขวัญที่สุดบนโลก

199
00:16:09,761 --> 00:16:11,304
‎ผมพยายามกันแล้ว

200
00:16:11,805 --> 00:16:13,807
‎แต่มันแอบเข้ามาทางหน้าต่าง

201
00:16:13,890 --> 00:16:17,936
‎แล้วก็ท่องนิยายอับปรีย์นั่น
‎ด้วยเสียงแหบพร่าน่ากลัวเป็นที่สุด

202
00:16:18,020 --> 00:16:20,981
‎นิยายน่ากลัวสยองขวัญที่สุดเรื่องนั้น

203
00:16:24,735 --> 00:16:28,363
‎คุณโกโร่ ฉันว่าไปให้คุณหมอดูหน่อยเถอะนะ

204
00:16:28,447 --> 00:16:30,365
‎โคโกะ ไม่จำเป็นหรอก

205
00:16:30,866 --> 00:16:32,200
‎ผมคิดอะไรออกแล้ว

206
00:16:32,743 --> 00:16:35,746
‎มันจะกลับมา ผมรู้ว่ามันจะต้องกลับมา

207
00:17:07,569 --> 00:17:10,072
‎"ข้าขอมอบบทร้อยแก้วอับปรีย์
‎แด่ปีศาจภูติผีแลอสุรกาย"

208
00:17:10,155 --> 00:17:11,907
‎"บทนำ: อักดูรัม กู เชาเอเม็ก"

209
00:17:11,990 --> 00:17:14,785
‎"เหตุสยองนองเลือดสั่นสะท้านทั่วโลกา

210
00:17:14,868 --> 00:17:19,456
‎ลางร้ายปรากฏอยู่ในตา
‎แผ่ซ่านซึมซับเข้าสู่สมอง"

211
00:17:19,539 --> 00:17:22,250
‎- "ประตูสู่หนทางแห่งนรกโลกันต์…"
‎- คุณโกโร่

212
00:17:24,127 --> 00:17:24,961
‎คุณโกโร่

213
00:17:25,545 --> 00:17:29,758
‎"เหตุการณ์ครานั้นสั่นสะท้านทรวงใน
‎บีบคั้นใจข้าเป็นเกลียว

214
00:17:29,841 --> 00:17:32,219
‎ร่างข้ากลับกลายบิดเบี้ยว

215
00:17:32,302 --> 00:17:34,971
‎นรกคงเคี้ยวกบาลข้าแล้วกระมัง"

216
00:17:35,055 --> 00:17:40,644
‎"ปี 1955 หมอผ่าตัดชั่วช้า มันมาขูดเนื้อข้า

217
00:17:41,144 --> 00:17:44,606
‎เจ็บปวดรวดร้าวจนแทบบ้า
‎สูญสิ้นสติสัมปัชชัญญะ"

218
00:17:44,689 --> 00:17:46,149
‎"บทสุดท้าย"

219
00:17:46,650 --> 00:17:47,692
‎"ซาโมทา"

220
00:17:48,777 --> 00:17:50,320
‎"ยาเฟดรา…"

221
00:17:56,910 --> 00:17:59,037
‎นรกหนามไปแล้ว

222
00:17:59,746 --> 00:18:01,206
‎ผมเป็นฝ่ายชนะ

223
00:18:02,624 --> 00:18:05,043
‎ไม่เป็นไรแล้วนะ

224
00:18:15,929 --> 00:18:17,013
‎เรเน…

225
00:18:17,097 --> 00:18:19,349
‎เรเนแห่งสายลมหนาวหายไปแล้ว

226
00:18:20,433 --> 00:18:21,810
‎ทำอะไรไม่ได้เลย

227
00:18:21,893 --> 00:18:26,565
‎พอเธอท่องให้ฟังก็ดันจำได้เองหมด

228
00:18:26,648 --> 00:18:30,986
‎ทีนี้คงไม่มาให้เห็นอีกแล้วใช่ไหม

229
00:18:31,778 --> 00:18:34,739
‎ถ้าเป็นแบบนี้ ไม่ต้องมาเลยซะดีกว่า

230
00:18:34,823 --> 00:18:36,575
‎จะได้ไม่ต้องทรมานแบบนี้

231
00:18:36,658 --> 00:18:38,869
‎ผมถึงได้ตัดสินใจแล้ว

232
00:18:38,952 --> 00:18:41,037
‎ผมจะเก็บมันไว้ในตัวทั้งหมด

233
00:18:41,121 --> 00:18:43,582
‎ถ้าการพลัดพรากมันจะทำให้เป็นทุกข์ถึงเพียงนี้

234
00:18:44,332 --> 00:18:47,335
‎งั้นผมก็จะเก็บหนังสือทุกเล่มไว้ในหัว

235
00:19:17,407 --> 00:19:18,366
‎คุณโกโร่

236
00:19:20,160 --> 00:19:21,620
‎ขอร้องละ พอเถอะนะ

237
00:19:22,370 --> 00:19:23,580
‎อย่ามายุ่งน่ะ

238
00:19:24,080 --> 00:19:25,624
‎เหลืออีกแค่นิดเดียว

239
00:19:26,208 --> 00:19:29,085
‎แต่จะไม่เหลือพื้นที่ในสมองแล้ว

240
00:19:29,920 --> 00:19:31,963
‎จะจำหมดได้ไหมนะ

241
00:19:32,047 --> 00:19:34,257
‎หรือหัวจะระเบิดไปซะก่อน

242
00:19:34,925 --> 00:19:37,636
‎หรือที่ผมพยายามเก็บข้อมูลมากมายขนาดนี้

243
00:19:37,719 --> 00:19:40,764
‎แต่สุดท้ายกลับต้องเสียความทรงจำของตัวเองไป

244
00:19:42,682 --> 00:19:45,727
‎"ฉันได้โอกาส เลยแอบซ่อนเครื่องอัดเสียง
‎ไว้ในกระเป๋าของหล่อน

245
00:19:45,810 --> 00:19:47,354
‎เพื่ออัดเสียงเวลานังนั่นอยู่กับชู้"

246
00:19:52,817 --> 00:19:54,861
‎"บทที่หนึ่ง: การพบกัน"

247
00:19:55,362 --> 00:19:58,782
‎"ความรักของเรเนปรากฏเพียงชั่วครู่
‎ดุจหิมะที่โปรยปรายลงมาในเมือง

248
00:19:59,783 --> 00:20:01,576
‎และละลายหายไปกับดิน"

249
00:20:09,167 --> 00:20:11,211
‎(ไดอารี
‎ชิราซากิ โกโร่)

250
00:20:11,836 --> 00:20:12,879
‎คุณโกโร่

251
00:20:18,218 --> 00:20:20,637
‎อยู่นี่เองเหรอ…

252
00:20:22,973 --> 00:20:23,974
‎เรเน

253
00:20:50,375 --> 00:20:51,835
‎(ชิราซากิ โชโก)

254
00:20:51,918 --> 00:20:54,170
‎"อีกรอบ: อาซาลติเต โดกรามอส อะโฟรดินา"

255
00:20:54,254 --> 00:20:57,424
‎"รู้สึกถึงกายใจข้าที่ผันเปลี่ยน

256
00:20:57,507 --> 00:21:01,594
‎ปรากฏชัดเจนแจ่มแจ้งต่อหน้าต่อตา

257
00:21:01,678 --> 00:21:04,931
‎โลกพลันสว่างจ้าเมื่อดิ่งพสุธาลงสู่ความมืดมิด

258
00:21:05,015 --> 00:21:08,351
‎โลกที่ยืนยาวชั่วกัปกัลป์มาถึงกัลปาวสาร

259
00:21:08,435 --> 00:21:09,811
‎ดั่งเช่นแจกันที่ว่างเปล่า…"

260
00:21:09,894 --> 00:21:11,896
‎(เรเนแห่งสายลมหนาว
‎นรกหนาม)

261
00:21:11,980 --> 00:21:14,107
‎(ใบเมเปิ้ลของโคโกะ)

262
00:21:15,150 --> 00:21:17,652
‎"ข้าได้รู้ต่อเมื่อเดินทางไปยังนรก

263
00:21:17,736 --> 00:21:23,033
‎ว่านรกแท้ที่จริงแล้วคือประตูสู่สวรรค์
‎เช่นเดียวกับที่สวรรค์คือประตูสู่นรก"

264
00:21:23,116 --> 00:21:24,117
‎(กองหนังสือหลอน)

265
00:21:24,200 --> 00:21:28,121
‎"โอ้ สัตว์นรกทั้งหลาย
‎จงกู่ร้องออกมาให้คอแตกเถิด"

266
00:23:23,319 --> 00:23:28,032
‎คำบรรยายโดย เพียงพัชร์ น้ำทิพย์

267
00:23:30,201 --> 00:23:33,746
‎ฟังเหล่าคนที่ยืนอยู่บนป้ายหลุมศพให้ดี

268
00:23:34,747 --> 00:23:36,875
‎ป้ายหลุมศพมากมายก่ายกองพวกนั้น

269
00:23:36,958 --> 00:23:40,336
‎ฟังสิๆ ผมได้ยินเสียงทุกคนคุยกัน

270
00:23:41,129 --> 00:23:44,883
‎ถ้าผมได้ยิน คุณก็ต้องได้ยินด้วย

271
00:23:46,092 --> 00:23:52,307
‎แต่ว่านะ เพื่อให้คนที่ไม่ได้ยินฟังด้วย
‎ผมต้องสอนพวกแมลง