1
00:00:46,464 --> 00:00:48,300
มีไข่มั้ยนะ

2
00:00:48,300 --> 00:00:50,051
มีด้วย

3
00:00:55,682 --> 00:00:58,351
เวลาเป็นอะไรที่สําคัญมาก

4
00:01:00,020 --> 00:01:02,105
ปกติผมกินสองแผ่น

5
00:01:04,231 --> 00:01:05,233
เรียบร้อย

6
00:01:05,650 --> 00:01:07,193
ผมทําอาหารได้อยู่หนึ่งอย่าง

7
00:01:07,193 --> 00:01:10,280
ไม่สิ สองอย่างต่างหาก
ไข่ดาวน้ําสองฟองไง

8
00:01:12,282 --> 00:01:15,702
เคล็ดลับอยู่ที่น้ํามันมะกอก

9
00:01:18,830 --> 00:01:21,166
มาถึงขั้นตอนที่ต้องใช้สกิล

10
00:01:23,585 --> 00:01:25,212
อุ้ย เยอะเกิน

11
00:01:25,712 --> 00:01:28,506
หลายปีมานี้คุณอยู่คนเดียวเหรอ

12
00:01:28,506 --> 00:01:30,634
ผมมักกินข้าวนอกบ้าน มื้อเช้าก็ด้วย

13
00:01:33,929 --> 00:01:37,015
ถ้าเปิดตู้เย็นคุณดู
ในตอนนั้นจะเจออะไร

14
00:01:37,015 --> 00:01:38,350
ไม่เจออะไรเลย

15
00:01:42,145 --> 00:01:45,106
มาร์ตี้ชอบไข่ดาวน้ํา
กับขนมปังปิ้งเหมือนผม

16
00:01:45,106 --> 00:01:47,692
ใช่เลย ถูกที่สุด ใช่มาก ๆ

17
00:01:47,692 --> 00:01:50,195
เราต่างก็พักที่โรงแรมบ่อย

18
00:01:50,195 --> 00:01:53,448
ถ้าผมเจอไข่ดาวน้ําดี ๆ

19
00:01:53,448 --> 00:01:57,702
ก็จะถ่ายรูปส่งให้มาร์ตี้
แต่เขาไม่เคยทํางั้นกับผม

20
00:02:00,121 --> 00:02:02,999
เสร็จละ เยี่ยม

21
00:02:05,710 --> 00:02:07,087
ผมชอบใส่พริกไทยเยอะ ๆ

22
00:02:10,757 --> 00:02:13,760
แต่งงานกับฉันเถอะค่ะ

23
00:02:21,142 --> 00:02:24,354
(2. ปัจจุบัน)

24
00:02:25,689 --> 00:02:28,650
ดีที่คุณไม่ได้ถ่ายไว้ คงน่าอายน่าดู

25
00:02:30,819 --> 00:02:33,822
ทําไมถึงตกลงถ่ายสารคดีนี้

26
00:02:35,615 --> 00:02:37,117
ตอบยากนะ...

27
00:02:39,661 --> 00:02:41,329
ไม่คิดล่ะสิว่า
มันจะน่าเบื่อได้ขนาดนี้

28
00:02:42,414 --> 00:02:45,500
ผมมองว่ามันเป็นยาแก้

29
00:02:45,500 --> 00:02:48,879
การให้สัมภาษณ์ที่น่าเบื่อ

30
00:02:48,879 --> 00:02:52,132
ที่ผมต้องพูดเรื่องนู่นนี่
เป็นร้อยเป็นพันครั้ง

31
00:02:52,132 --> 00:02:54,259
และหวนคิดถึงชีวิตเพี้ยน ๆ

32
00:02:56,511 --> 00:02:58,305
ชีวิตผมเหมือนกลับหัวกลับหาง

33
00:02:59,055 --> 00:03:02,726
ผมเริ่มจากวิตกจริตในวัย 30 กว่า

34
00:03:03,560 --> 00:03:06,146
จนมาตอนนี้อายุ 75 แบบมีความสุขสุด ๆ

35
00:03:07,772 --> 00:03:09,482
มันเกิดขึ้นได้ยังไง

36
00:03:15,363 --> 00:03:17,824
ถ้าภรรยาผมได้มาเห็นวิดีโอนี้

37
00:03:17,824 --> 00:03:20,535
เธอคงจะถามว่า "นั่นคุณทําอะไร"

38
00:03:20,535 --> 00:03:22,287
ผมก็บอก "เก็บของเข้าที่ไง"

39
00:03:22,287 --> 00:03:24,748
เธอคงจะแบบ "อ๋อเหรอ"

40
00:03:25,957 --> 00:03:26,917
ก็นะ...

41
00:03:28,919 --> 00:03:31,379
เอาล่ะ...เก็บอันนี้ดีกว่า

42
00:03:32,088 --> 00:03:33,965
เทปนี้น่าจะ 45 ปีก่อน

43
00:03:34,758 --> 00:03:35,759
ถ้าจําไม่ผิด

44
00:03:37,010 --> 00:03:40,347
ผมมักจะอัดโชว์เพื่อนํามาฟังซ้ํา

45
00:03:40,347 --> 00:03:42,933
ไม่ได้ทําบ่อยหรอก
แต่บางครั้งก็เอามาฟังซ้ําดู

46
00:03:43,558 --> 00:03:46,061
กลัว ๆ เหมือนกันที่จะฟัง

47
00:03:48,021 --> 00:03:49,481
ฟังกันเลยเถอะ

48
00:03:50,440 --> 00:03:53,985
ผมอ่านเจอบางอย่าง
ในนิตยสารไทม์แล้วไม่สบายใจเลย

49
00:03:53,985 --> 00:03:58,406
เขาบอกว่าดวงอาทิตย์
มีโอกาสขยายตัวได้ทุกเมื่อ

50
00:03:58,406 --> 00:04:01,451
และจะกลืนกินโลกใบนี้
ทําลายทุกอย่างจนไม่เหลือซาก

51
00:04:01,451 --> 00:04:04,871
ผมเลยตัดสินใจ
"ซื้อเครื่องตรวจจับควันดีกว่า"

52
00:04:07,249 --> 00:04:09,084
ขําเกินมุก

53
00:04:11,503 --> 00:04:17,216
การเดี่ยวไมโครโฟน
เคยเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากสําหรับผม

54
00:04:18,175 --> 00:04:20,720
ตอนนี้รู้สึกเหมือน
มันเป็นแค่จุดเล็ก ๆ

55
00:04:20,720 --> 00:04:23,557
เราโชคดีจังที่ร่างกายเป็นแบบนี้

56
00:04:23,557 --> 00:04:27,185
ง่าย ๆ เลยสมมติแทนที่จะมีแขนสองข้าง

57
00:04:27,185 --> 00:04:29,354
เรามีแค่ข้างเดียวออกมาจากกลางลําตัว

58
00:04:29,354 --> 00:04:30,522
ตอนนั้นผมทําแบบนี้

59
00:04:30,522 --> 00:04:32,232
ธุรกิจบันเทิงจบแน่

60
00:04:32,232 --> 00:04:34,067
เพราะไม่รู้จะปรบมือกันยังไง

61
00:04:35,986 --> 00:04:36,820
ไม่เลว ๆ

62
00:04:36,820 --> 00:04:38,738
เอาล่ะ พอเถอะ

63
00:04:38,738 --> 00:04:41,283
เราควรจะฟังกันจนจบ
จะได้รู้ว่ามันจบยังไง

64
00:04:41,283 --> 00:04:43,618
แต่ก็นะ ไม่ไหวละ

65
00:04:44,786 --> 00:04:46,580
ผมมีชีวิตที่แตกต่างแล้ว

66
00:04:49,583 --> 00:04:50,458
มาร์ตี้โทรมา

67
00:04:50,834 --> 00:04:53,920
- ฮัลโหล
- อีก 10 นาทีถึงคิวนาย

68
00:04:56,673 --> 00:04:57,549
ฮัลโหล

69
00:04:59,175 --> 00:05:00,302
วางสายใส่ผม

70
00:05:00,886 --> 00:05:03,889
รู้มาว่าคุณชอบเขียนการ์ตูน

71
00:05:04,556 --> 00:05:06,474
อยากลองเขียนการ์ตูน

72
00:05:06,474 --> 00:05:09,686
ถึงความรู้สึกของคุณ
ขณะถ่ายสารคดีนี้มั้ย

73
00:05:12,898 --> 00:05:15,317
(บางครั้งฉันมองเฟอร์นิเจอร์
ชิ้นสวย ๆ แล้วก็คิดว่า)

74
00:05:15,317 --> 00:05:16,985
(มันมาได้ยังไง)

75
00:05:16,985 --> 00:05:19,696
(เดี๋ยวสารคดีก็คงจะให้คําตอบเอง)

76
00:05:19,696 --> 00:05:21,573
(ว่างั้นมั้ย)

77
00:05:27,454 --> 00:05:30,373
- อย่างนั้นแหละ
- โอเค

78
00:05:31,166 --> 00:05:33,543
ทําไมล่ะทีนี้ อ๋อ ไม่ได้กดอัด

79
00:05:36,213 --> 00:05:41,426
การได้เห็นศิลปิน
นําเสนอสิ่งใหม่ที่ต่างออกไป

80
00:05:41,426 --> 00:05:43,053
{\an8}(เอริก ฟิชเชิล จิตรกรและเพื่อน)

81
00:05:43,053 --> 00:05:44,763
{\an8}มันมหัศจรรย์

82
00:05:44,763 --> 00:05:47,891
{\an8}มีศิลปินไม่กี่คนที่ทําแบบนั้น

83
00:05:48,975 --> 00:05:52,604
การที่ศิลปินหนึ่งคนจะเดินหนีออกมา

84
00:05:52,604 --> 00:05:57,817
เพื่อหาหนทางใหม่
ในการสร้างสรรค์และเชื่อมต่อกับผู้คน

85
00:05:58,485 --> 00:06:03,281
พวกเขากําลังค้นหา
ศิลปะแห่งชีวิตของเขา

86
00:06:05,867 --> 00:06:09,079
คําที่ผมนึกออกคือความกล้าหาญ

87
00:06:09,079 --> 00:06:15,544
คุณต้องถูกผลักดันจาก
อะไรที่อยู่นอกกรอบที่เคยทํา

88
00:06:23,843 --> 00:06:25,762
ตอน "เดอะ เจิร์ค" ฉายรอบแรก

89
00:06:26,763 --> 00:06:28,890
{\an8}มารี คุณอยู่ไหน มารี

90
00:06:28,890 --> 00:06:30,308
{\an8}("เดอะ เจิร์ค" ค.ศ. 1979)

91
00:06:33,895 --> 00:06:35,063
มารี

92
00:06:37,232 --> 00:06:42,112
เราสี่คนไปกินมื้อค่ําด้วยกัน
มีเพื่อนของผม แล้วก็พ่อของผมด้วย

93
00:06:43,363 --> 00:06:47,033
พ่อไม่พูดอะไรเกี่ยวกับหนังเลยสักคํา

94
00:06:48,243 --> 00:06:51,246
จนเพื่อนของผมพูดขึ้นมาว่า "เกล็นน์"

95
00:06:51,246 --> 00:06:53,373
"คุณว่าสตีฟเล่นเป็นไงบ้างในหนัง"

96
00:06:54,040 --> 00:06:56,668
พ่อบอกว่า
"ที่แน่ ๆ เขาไม่ใช่ชาร์ลี แชปลิน"

97
00:07:08,763 --> 00:07:11,683
ลองอีกครั้ง ถ่ายยาวไปเลย ลองใหม่

98
00:07:11,683 --> 00:07:13,768
ถอยหน่อยสตีฟ ออกห่างจากกล้องอีก

99
00:07:13,768 --> 00:07:16,688
รอบนี้เอาแบบไม่ต้องหมุนมากในช่วงแรก

100
00:07:16,688 --> 00:07:18,398
ค่อยหมุนตอนถึงช่วงหมุน

101
00:07:18,398 --> 00:07:19,649
อย่างที่คุณทําให้ดู

102
00:07:19,649 --> 00:07:20,650
ใช่

103
00:07:22,485 --> 00:07:23,695
ตายละ โทษที

104
00:07:29,618 --> 00:07:32,203
หนังเรื่องต่อมา
"เพนนี ฟรอม เฮฟเว่น"

105
00:07:32,203 --> 00:07:34,956
ผมต้องเรียนเต้นแท็ป
เพราะผมเต้นไม่เป็นเลย

106
00:07:34,956 --> 00:07:37,125
ผมฝึกอยู่หกเดือน

107
00:07:37,125 --> 00:07:39,502
ผมอยากเล่นบทนี้มาก ๆ

108
00:07:42,797 --> 00:07:45,634
เกรกอรี ผมเพิ่งเล่นหนังเพลง
ของค่ายเอ็มจีเอ็มจบไป

109
00:07:45,634 --> 00:07:47,636
เรื่อง "เพนนีส์ ฟรอม เฮฟเว่น"

110
00:07:47,636 --> 00:07:49,221
ได้ยินว่าหนังดีมากเลยนี่

111
00:07:49,221 --> 00:07:50,764
เป็นงานที่ดีที่สุดของผม

112
00:07:50,764 --> 00:07:53,391
- เป็นบทดราม่าบทแรก
- บทดราม่าเหรอ

113
00:07:53,391 --> 00:07:55,352
- ใช่แล้ว
- ไม่เป็นคนบ้าแล้วเหรอ

114
00:07:55,352 --> 00:07:56,895
ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

115
00:07:56,895 --> 00:07:59,689
- ได้ร้องเพลงแล้วก็เต้นด้วยนะ
- เต้นด้วยเหรอ

116
00:08:02,734 --> 00:08:06,029
ผมน้ําตาไหลเลย ผมว่ามันเยี่ยมสุด ๆ

117
00:08:17,374 --> 00:08:21,002
หนังมีไอเดียที่ดีด้วย

118
00:08:21,002 --> 00:08:23,338
ลิปซิงค์เพลงเก่า ๆ

119
00:08:23,338 --> 00:08:30,345
♪ ถ้าฉันตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนคุณ ♪

120
00:08:30,345 --> 00:08:33,807
{\an8}สตีฟเป็นคนที่ถ้าบทสนทนาเป็นแบบนี้

121
00:08:33,807 --> 00:08:35,100
{\an8}(แฟรงค์ ออซ ผู้กํากับ)

122
00:08:35,100 --> 00:08:37,101
{\an8}เขาจะตัดเข้ามาแบบนี้

123
00:08:37,726 --> 00:08:41,731
คือเขาจะมาในมุมที่ไม่เหมือนใคร

124
00:08:41,731 --> 00:08:44,192
มันมาจากตัวเขาแท้ ๆ เลย

125
00:08:44,192 --> 00:08:46,778
ไม่ประดิษฐ์ประดอยอะไร
เขาเป็นของเขาแบบนั้น

126
00:08:48,405 --> 00:08:52,826
ผมชอบมากและคิดว่า
"มันต้องประสบความสําเร็จ"

127
00:08:52,826 --> 00:08:54,077
แน่นอนครับ

128
00:08:54,077 --> 00:08:56,746
ผมจะตอบว่า "แน่นอนครับ"
ไม่ว่าคุณจะถามอะไร

129
00:08:56,746 --> 00:08:58,039
คนดูว่ายังไง

130
00:08:58,039 --> 00:08:59,666
แน่นอนครับ

131
00:08:59,666 --> 00:09:01,459
"แน่นอนครับ"

132
00:09:01,459 --> 00:09:04,880
สตีฟ มาร์ตินเป็นไอ้ขี้โม้หรือเปล่า
"แน่นอนครับ"

133
00:09:06,381 --> 00:09:08,049
แต่มันดันเจ๊ง

134
00:09:09,217 --> 00:09:10,594
ผู้ชนะออสการ์ปีนี้

135
00:09:10,594 --> 00:09:12,971
สาขาการแสดงยอดเยี่ยมจาก
"เพนนีส์ ฟรอม เฮฟเว่น"

136
00:09:14,055 --> 00:09:15,056
คุณสตีฟ มาร์ติน

137
00:09:17,017 --> 00:09:20,103
- คุณรู้สึกอายมั้ย
- สุด ๆ ไปเลย

138
00:09:20,812 --> 00:09:24,858
ผมรู้สึกอายที่จะบอกว่า...

139
00:09:24,858 --> 00:09:27,819
รู้สึกเหมือนเป็น
ความล้มเหลวครั้งยิ่งใหญ่

140
00:09:30,155 --> 00:09:32,657
ฝีมือผมเอง

141
00:09:32,657 --> 00:09:34,326
ผมไม่ขอขอบคุณใคร

142
00:09:34,326 --> 00:09:37,370
ไม่ขอบคุณพ่อและแม่ หรือทีมงานใดใด

143
00:09:37,370 --> 00:09:39,164
ทุกอย่างเป็นฝีมือผม

144
00:09:40,081 --> 00:09:44,669
ผมเหนื่อยมาก ทําอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง

145
00:09:45,462 --> 00:09:48,048
- อยากมีความสุขมั้ยคะ
- ไม่อะ ผมชอบอมทุกข์

146
00:09:48,048 --> 00:09:51,968
ผมอยากพัก เลยบินไปลอนดอนคนเดียว

147
00:09:52,469 --> 00:09:56,306
มันน่าขนลุกเพราะผมเดินตามถนน

148
00:09:56,306 --> 00:09:58,433
แต่ไม่มีใครรู้จักผมเลยสักคน

149
00:09:58,433 --> 00:10:00,227
รู้สึกเหงาสุด ๆ เลย

150
00:10:01,561 --> 00:10:04,898
ผมไปดูหนัง
เรื่อง "แฟลชแดนซ์ ไม่มีวันฝันสลาย"

151
00:10:06,524 --> 00:10:10,278
ก็นั่งดูอย่างหดหู่
และเหงาหงอยนั่นแหละ

152
00:10:11,071 --> 00:10:15,951
มีซีนหนึ่งในหนังเป็นเด็กคนหนึ่ง

153
00:10:15,951 --> 00:10:17,911
แบบห้าว ๆ เลย เด็กคนนั้นพูดว่า

154
00:10:17,911 --> 00:10:20,413
"ฉันจะเป็นอย่างสตีฟ มาร์ติน"

155
00:10:21,706 --> 00:10:25,877
รู้สึกถึงความย้อนแย้ง
ของการที่ผมนั่งอยู่ตรงนั้น

156
00:10:25,877 --> 00:10:28,630
"นายไม่อยากเป็นฉันแน่ ๆ จะบอกให้"

157
00:10:32,676 --> 00:10:33,885
- สั้น ๆ เลย
- ครับ

158
00:10:33,885 --> 00:10:35,762
- จากคําวิจารณ์ทั้งหลาย
- ครับ

159
00:10:35,762 --> 00:10:37,681
มันช่างเป็นหนังที่
น่าสนใจและแปลกใหม่

160
00:10:37,681 --> 00:10:40,809
พวกตัวเป้ง ๆ ในวงการ
วิจารณ์ไปในเชิงบวก

161
00:10:40,809 --> 00:10:43,687
แต่แน่นอนว่า
มีคําวิจารณ์เชิงลบเช่นกัน

162
00:10:43,687 --> 00:10:47,691
ผมค้นพบอย่างหนึ่งว่า
กลุ่มคนที่ชื่นชอบ

163
00:10:47,691 --> 00:10:50,443
มักจะเป็นคนฉลาดและมีสมองคิด

164
00:10:50,443 --> 00:10:52,195
- ครับ
- ส่วนคนที่ไม่ชอบ

165
00:10:52,195 --> 00:10:53,613
- คือคนโง่
- คือคนกาก ๆ

166
00:10:53,613 --> 00:10:55,115
ครับ

167
00:10:55,115 --> 00:10:56,408
ก็เป็นได้

168
00:10:56,408 --> 00:10:57,826
คุณชอบหนังใช่มั้ยล่ะ

169
00:10:57,826 --> 00:11:00,453
- แน่นอน คนมีสมองไง
- เห็นมั้ยล่ะ

170
00:11:03,290 --> 00:11:06,001
(นครนิวยอร์ก)

171
00:11:06,459 --> 00:11:07,752
ตัดสินใจแล้ว

172
00:11:07,752 --> 00:11:12,340
ฉันจะไม่พูดเรื่องแย่ ๆ
เกี่ยวกับเพื่อนร่วมงานอีกต่อไป

173
00:11:12,340 --> 00:11:14,342
- แค่นี้ก็ลําบากกันพอแล้ว
- ถูก

174
00:11:14,342 --> 00:11:15,343
ใช่

175
00:11:15,343 --> 00:11:19,014
ชอบให้คว่ําหรือหงายแก้ว

176
00:11:19,014 --> 00:11:21,266
- ชอบแบบให้น้ําอยู่ข้างนอก
- ได้

177
00:11:21,266 --> 00:11:22,767
งั้นใส่ไว้ตรงนี้นิดนึง

178
00:11:25,145 --> 00:11:26,688
โอเคแยกย้าย

179
00:11:28,690 --> 00:11:30,817
แต่ฉันถือคติจริง ๆ นะ

180
00:11:30,817 --> 00:11:32,819
ที่จะไม่วิจารณ์ศิลปินคนอื่น

181
00:11:32,819 --> 00:11:33,820
- ทุกคนเลย?
- คือ...

182
00:11:33,820 --> 00:11:36,072
สมมติเห็นภาพวาด
แน่นอนว่าต้องวิจารณ์

183
00:11:36,072 --> 00:11:38,658
ส่วนตัวแล้วฉันคงชอบหรือไม่ชอบมัน

184
00:11:38,658 --> 00:11:40,243
แต่จะไม่ป่าวประกาศออกไป

185
00:11:40,243 --> 00:11:43,163
- เข้าใจละ
- เพราะมีนักวิจารณ์อยู่แล้วไง

186
00:11:43,163 --> 00:11:44,915
- ที่รอสับเราเละ
- ถูก

187
00:11:44,915 --> 00:11:47,709
มันไม่ใช่หน้าที่ฉัน
ฉันมีหน้าที่สร้างสรรค์ผลงาน

188
00:11:47,709 --> 00:11:49,169
หรือพยายาม

189
00:11:51,796 --> 00:11:54,466
มันแปลกมากเลย
ครั้งหนึ่งฉันไปดูบัลเล่ต์

190
00:11:54,466 --> 00:11:57,302
คนปรบมือให้บางสิ่งบางอย่าง

191
00:11:58,094 --> 00:12:00,847
ราวกับว่า
พวกเขารู้ว่าสิ่งนั้นมันยากนะ

192
00:12:01,973 --> 00:12:04,893
คนดูวัย 80 อะไรอย่างนี้
บอกว่า "ท่านี้ยาก"

193
00:12:04,893 --> 00:12:08,688
ตอนฉันเรียนเต้นแท็ป
กับแดนนี แดเนียลส์เพื่อเล่นหนัง

194
00:12:08,688 --> 00:12:10,732
พอเล่นหนังเสร็จแล้วก็ลืม

195
00:12:11,441 --> 00:12:13,318
แต่เขาบอกฉันไว้ว่า

196
00:12:13,318 --> 00:12:17,447
"มีท่าง่าย ๆ ที่ดูเหมือนยาก
แล้วก็มีท่ายาก ๆ ที่ดูเหมือนง่าย"

197
00:12:17,447 --> 00:12:19,866
คือคุณไม่มีทางรู้ว่า
พวกเขาปรบมืออะไรกัน

198
00:12:20,575 --> 00:12:21,618
หนังเรื่องอะไรน่ะ

199
00:12:21,618 --> 00:12:23,453
"เพนนีส์ ฟรอม เฮฟเว่น"

200
00:12:23,453 --> 00:12:25,163
- รู้จัก
- ดูมั้ย ล้อเล่นน่ะ

201
00:12:25,163 --> 00:12:26,498
อืม

202
00:12:28,792 --> 00:12:29,918
หวัดดี

203
00:12:37,884 --> 00:12:40,470
ผมบังเอิญรู้ศัพท์ฮังกาเรียนคําหนึ่ง

204
00:12:42,180 --> 00:12:44,558
"พิเฮนทากยู"

205
00:12:44,558 --> 00:12:47,852
แปลตรง ๆ ว่า "ด้วยสมองที่ผ่อนคลาย"

206
00:12:47,852 --> 00:12:51,940
ผมคิดเลย "นั่นแหละที่ผมเป็น"
สมองผมผ่อนคลาย

207
00:12:51,940 --> 00:12:55,777
ผมไม่ได้อยู่ภายใต้แรงกดดัน
ที่ฝังกลบตัวเองเอาไว้แบบเมื่อก่อน

208
00:12:55,777 --> 00:13:01,908
ผมไม่ได้จะพิสูจน์ตัวเองอะไรใดใด
แต่สิ่งดี ๆ ก็มาเอง

209
00:13:03,618 --> 00:13:05,370
อยากให้เกิดอะไรสักอย่างตอนนี้

210
00:13:06,121 --> 00:13:08,456
บทพูดสักหน่อยดีมั้ย
"บลา บลา" อะไรแบบนี้

211
00:13:08,456 --> 00:13:10,083
หรือเล่นมุก สมมติผมพูดว่า...

212
00:13:10,083 --> 00:13:12,043
หรือคิดชื่อรายการ ลองอันนี้มั้ย

213
00:13:12,043 --> 00:13:14,462
ชอบโปสเตอร์ใหม่ของพวกเรามาก
อยากให้เห็น

214
00:13:14,462 --> 00:13:16,840
ขอหาแป๊บ

215
00:13:18,300 --> 00:13:19,885
(สตีฟ มาร์ติน และมาร์ติน ชอร์ต)

216
00:13:19,885 --> 00:13:21,428
ตลกดีออก

217
00:13:21,428 --> 00:13:23,638
(คุณต้องไม่เชื่อว่า
พวกเขาเป็นยังไงในปัจจุบัน)

218
00:13:23,638 --> 00:13:25,015
ฉันให้สัมภาษณ์อยู่นะ

219
00:13:25,640 --> 00:13:28,977
สวัสดีครับ คุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอ

220
00:13:29,895 --> 00:13:33,690
เรื่องของฉัน
แค่คุยฆ่าเวลารอพระเอกของงานน่ะ

221
00:13:34,691 --> 00:13:37,152
ขอบคุณ แล้วไหนค่าตัวล่ะ

222
00:13:38,194 --> 00:13:41,114
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ
ช่วงปีครึ่งที่ผ่านมา

223
00:13:41,114 --> 00:13:45,160
เราเก็บสะสมมุกตลก
เพื่อการแสดงในเดือนหน้านี้

224
00:13:45,160 --> 00:13:46,912
พวกเราต้องพร้อม

225
00:13:47,495 --> 00:13:49,706
ฉันชอบให้มีเสียงพูดคุยคนจะได้คิดว่า

226
00:13:49,706 --> 00:13:51,541
ฉันไม่ได้อยู่คนเดียว

227
00:13:51,541 --> 00:13:54,002
แต่นายอาจกําลังทําสารคดีนี้พัง

228
00:13:54,502 --> 00:13:57,047
ก็แค่ไล่ดูมุกใหม่ ๆ ดูว่าจะจัดยังไง

229
00:13:57,047 --> 00:14:00,550
อันไหนขํา ผมก็เล่นเอง

230
00:14:00,550 --> 00:14:03,178
อันไหนแป้ก ก็ให้มาร์ตินเล่น

231
00:14:03,178 --> 00:14:06,765
ปัญหาของมุกตลกคือบางทีคนดูไม่รู้

232
00:14:06,765 --> 00:14:09,643
คุณหวังจะให้เขาขําแต่ดันไม่มีใครขํา

233
00:14:09,643 --> 00:14:11,978
พวกเขาดันคิดว่า
"เขาแค่เล่าไปเรื่อย"

234
00:14:14,439 --> 00:14:16,024
"ผมชอบประโยคเปิดของนักแสดงตลก"

235
00:14:16,024 --> 00:14:19,027
"เพราะมันคือ
ตัวกําหนดฟีลของทั้งโชว์นั้นเลย"

236
00:14:19,986 --> 00:14:20,987
อันนี้ขําดี

237
00:14:20,987 --> 00:14:22,906
"พวกเราร้างเวทีมาปีครึ่งแล้ว"

238
00:14:22,906 --> 00:14:25,784
"ซึ่งพอถึงตอนแสดงจริง คนเขาดูออกนะ"

239
00:14:25,784 --> 00:14:27,786
ก็ไม่ตื่นเต้นนะ แค่ไม่พร้อม

240
00:14:27,786 --> 00:14:29,454
ซึ่งมันไม่ต่างกัน

241
00:14:29,454 --> 00:14:31,873
"มีกี่คนที่ปรบมือ
เพราะคิดว่าผมตายจริง"

242
00:14:32,958 --> 00:14:34,960
"เคยเดินเข้ามายังห้องหนึ่ง"

243
00:14:34,960 --> 00:14:36,628
"แล้วลืมว่าเรามาทําอะไรมั้ย"

244
00:14:37,128 --> 00:14:39,256
ขํานะ...

245
00:14:39,256 --> 00:14:41,007
โอเค "รู้นะว่าคิดอะไรอยู่"

246
00:14:41,007 --> 00:14:43,969
"เครื่องช่วยฟัง
ทําให้ผมดูเท่สุด ๆ เลยใช่มั้ย"

247
00:14:43,969 --> 00:14:46,888
นี่คือการเปิดประเด็นอย่างรวดเร็ว
ว่านายแก่แล้ว

248
00:14:46,888 --> 00:14:49,933
จากนั้นก็เล่นมุกต่อ
เรื่องต่อมลูกหมากเลย

249
00:14:51,393 --> 00:14:53,645
"ทุกคืนผมจะจูบราตรีสวัสดิ์"

250
00:14:53,645 --> 00:14:56,731
"กับเจ้าตัวน้อยทั้งสาม
ที่มีค่ายิ่งกว่าชีวิต"

251
00:14:56,731 --> 00:14:58,275
"รางวัลเอมมีทั้งสอง และรางวัลโทนี"

252
00:14:59,442 --> 00:15:02,070
ก็เหมาะกับนายดีนะ

253
00:15:02,070 --> 00:15:03,446
ไม่ค่อยขําดี

254
00:15:05,365 --> 00:15:06,700
"เป็นเพลงประท้วงที่ชื่อ"

255
00:15:06,700 --> 00:15:09,703
"เก็บภาษีคนรวยให้น้อยลงอีกดีกว่า"

256
00:15:11,121 --> 00:15:12,122
อันนี้ชอบนะ

257
00:15:12,122 --> 00:15:14,541
"ผมมันหัวโบราณ ผมให้เกียรติผู้หญิง"

258
00:15:14,541 --> 00:15:16,042
"แม้พวกเธอไม่ควรได้รับมัน"

259
00:15:16,042 --> 00:15:18,378
- คนดูคงแบบ "เอิบ"
- ก็จริง

260
00:15:18,378 --> 00:15:21,089
"ไม่แปลกเหรอ
ที่คนดังมาเป็นประธานาธิบดี"

261
00:15:21,089 --> 00:15:22,966
อืม เข้าทรัมป์ทันทีเลย

262
00:15:22,966 --> 00:15:26,219
เราไม่อยากเล่นเรื่องการเมืองนี่นะ

263
00:15:26,219 --> 00:15:28,054
ก็ต้องแตะนิดนึงนะ

264
00:15:28,054 --> 00:15:30,056
- ทรัมป์น่ะ
- นายกะวางไมค์อยู่แล้วนี่

265
00:15:30,640 --> 00:15:32,267
แค่ไม่อยากกลัวไปหมดทุกอย่าง

266
00:15:33,727 --> 00:15:35,812
"ตอนผมบอกสตีฟ
ถึงการเว้นระยะห่างทางสังคม"

267
00:15:35,812 --> 00:15:38,481
"อยู่ห่างจากคนอื่นสองเมตร
เขาบอกผมว่า"

268
00:15:38,481 --> 00:15:39,733
"20 เมตรเลยได้มั้ย"

269
00:15:39,733 --> 00:15:40,984
หยุด

270
00:15:40,984 --> 00:15:42,777
อันนี้ไม่เข้าใจ

271
00:15:43,403 --> 00:15:45,739
"สตีฟ นายดูดีมากเลย
บอกเคล็ดลับหน่อย"

272
00:15:45,739 --> 00:15:49,492
"ผมบอกไปว่า
20 ปีก่อนผมฆ่าคนไร้บ้านไปหนึ่งคน"

273
00:15:49,492 --> 00:15:51,286
หมายความว่าอะไรเนี่ย

274
00:15:55,707 --> 00:15:58,126
(กังวลกับสารคดีจัง)

275
00:15:58,126 --> 00:16:01,838
(พวกเขาค้นคว้า เจาะลึก
พวกเขาจะเจออะไรบ้างนะ)

276
00:16:01,838 --> 00:16:05,800
(ฉันซื้อถุงยางตอนอายุ 18
พวกเขาต้องทําเป็นเรื่องใหญ่แน่ ๆ)

277
00:16:05,800 --> 00:16:12,557
(ข่าวด่วน สตีฟ มาร์ตินชอบถุงยาง)

278
00:16:13,391 --> 00:16:18,230
คุณรู้จักสตีฟดี
หลังกล้องเขาเป็นคนยังไง

279
00:16:18,230 --> 00:16:20,565
เอาเข้าจริง...

280
00:16:20,565 --> 00:16:23,485
เอาเข้าจริงแล้วฉันว่า
ฉันก็ยังบอกไม่ได้

281
00:16:23,485 --> 00:16:25,487
ว่าสตีฟเป็นคนยังไง

282
00:16:25,487 --> 00:16:27,155
ก็...

283
00:16:28,531 --> 00:16:30,825
{\an8}ตอนนั้นรู้มั้ยว่าเขาเป็นคนแบบไหน

284
00:16:30,825 --> 00:16:31,785
ไม่เลย

285
00:16:32,452 --> 00:16:36,581
ไม่ค่อยนะ อืม ไม่เลย

286
00:16:37,165 --> 00:16:39,459
{\an8}สตีฟค่อนข้างจะ...

287
00:16:41,127 --> 00:16:43,797
ออกแนวสันโดษ

288
00:16:43,797 --> 00:16:47,050
เขาขี้อายมาก ๆ

289
00:16:47,050 --> 00:16:49,511
อีกแง่นึงเขาดูไม่ค่อยเปิดเผยนัก

290
00:16:49,511 --> 00:16:51,846
ไม่ค่อยคุยกับใคร

291
00:16:53,431 --> 00:16:55,475
ซึ่งเข้าใจได้นะ

292
00:16:55,475 --> 00:16:58,853
ถ้าคุณมีชื่อเสียงเบอร์นั้น

293
00:16:58,853 --> 00:17:00,522
ใคร ๆ ก็คงพยายามเข้าหาคุณ

294
00:17:00,522 --> 00:17:05,610
ถ้าจะให้พูดอย่างระมัดระวัง

295
00:17:05,610 --> 00:17:08,530
และใส่ใจ
เพราะผมก็ไม่อยากละลาบละล้วงอะไรสตีฟ

296
00:17:08,530 --> 00:17:12,617
แต่ในเมื่อก็เหมือนทําอยู่

297
00:17:12,617 --> 00:17:16,329
สตีฟเปลี่ยนไป
มากกว่าใครก็ตามที่ผมรู้จัก

298
00:17:16,746 --> 00:17:20,292
{\an8}พักกันสักครู่
จะได้ทําความรู้จักกันมากขึ้น

299
00:17:20,292 --> 00:17:23,795
{\an8}มาฟังคําถามจากคนดูกัน

300
00:17:23,795 --> 00:17:26,464
ใครอยากถามอะไรผม

301
00:17:26,464 --> 00:17:29,050
เชิญยกมือขึ้นได้เลยครับ

302
00:17:29,050 --> 00:17:31,595
ผมพร้อมตอบทุกคําถามจากทุกคนครับ

303
00:17:31,595 --> 00:17:33,388
คุณผู้หญิงท่านนั้นครับ

304
00:17:34,681 --> 00:17:37,392
สตีฟ คุณผ่อนคลายยังไงหลังจบโชว์คะ

305
00:17:37,392 --> 00:17:40,270
แล้วมันธุระอะไรของคุณไม่ทราบ

306
00:17:41,104 --> 00:17:43,273
ไหนมีอีกมั้ยครับ ยกมือขึ้นเลย

307
00:17:43,273 --> 00:17:44,733
คุณผู้ชายครับ

308
00:17:45,775 --> 00:17:48,153
สตีฟ คุณมีความสุขกับงานทีวีมั้ย

309
00:17:48,153 --> 00:17:50,071
อันนี้น่ารังเกียจสุด ๆ ไปเลย

310
00:17:50,071 --> 00:17:53,575
การที่ใครคนหนึ่ง
ถามคําถามแบบนี้ขึ้นต่อหน้า...

311
00:17:53,575 --> 00:17:55,660
พาเขาออกไปเลย ผมไม่อยากเห็นหน้า

312
00:17:55,660 --> 00:17:57,746
น่ารังเกียจสุด ๆ เอาเขาออกไป

313
00:17:59,247 --> 00:18:01,917
มีใครอยากถามอะไรอีกมั้ยครับ เชิญเลย

314
00:18:02,626 --> 00:18:06,254
ถ้าไม่มีแล้ว มาต่อที่โชว์กัน

315
00:18:08,381 --> 00:18:10,091
"ใครคือเพื่อนสนิทของสตีฟ"

316
00:18:10,091 --> 00:18:12,552
"สตีฟมีภาพวาดของปิกัสโซ่
ในครอบครองมั้ย"

317
00:18:12,552 --> 00:18:14,346
"สตีฟรวยแค่ไหน"

318
00:18:15,639 --> 00:18:17,599
"สตีฟผมขาวตั้งแต่เมื่อไหร่"

319
00:18:17,599 --> 00:18:20,977
พวกนี้คือคําถามยอดนิยมเกี่ยวกับผม

320
00:18:22,229 --> 00:18:24,272
"ทําไมสตีฟ มาร์ตินเลิกแสดงหนัง"

321
00:18:25,315 --> 00:18:27,984
ไม่ได้เลิกนะ ไม่รู้ว่าเลิกด้วยซ้ํา

322
00:18:30,320 --> 00:18:31,655
คุณมีมูลค่าเท่าไหร่

323
00:18:33,823 --> 00:18:35,075
นั่นสิ มาดูกัน

324
00:18:37,786 --> 00:18:40,622
ใช้ได้เลยนะ

325
00:18:40,622 --> 00:18:42,916
ไม่ใช่ว่าแม่นยําหรืออะไรแต่...

326
00:18:43,625 --> 00:18:48,213
ถ้าจะใช้ข้อมูลนี้
ก็บอกเขาด้วยว่าผมก็กูเกิลเอา

327
00:18:49,756 --> 00:18:53,218
เดี๋ยวนะ
แล้วเบน สติลเลอร์มูลค่าเท่าไหร่

328
00:18:58,932 --> 00:19:01,101
- ครับ
- มีโต๊ะว่างมั้ยครับ

329
00:19:01,101 --> 00:19:02,769
แน่นอนครับ มากี่ท่านครับ

330
00:19:02,769 --> 00:19:05,063
- ผมมาคนเดียว
- คนเดียวเหรอ

331
00:19:11,778 --> 00:19:12,737
ตอนแรกที่รู้จักสตีฟ

332
00:19:14,739 --> 00:19:18,952
เขาเป็นคนที่สนิทด้วยยาก

333
00:19:19,703 --> 00:19:22,247
มักจะมีจังหวะเจื่อนอยู่ตลอด

334
00:19:22,247 --> 00:19:24,708
คุณรับรู้ได้ถึงความสันโดษแบบสุด ๆ

335
00:19:25,208 --> 00:19:26,459
หนุ่มหงอยเหรอเรา

336
00:19:29,337 --> 00:19:30,589
อะไรคือหนุ่มหงอย

337
00:19:33,383 --> 00:19:37,262
ไม่รู้เหมือนกันว่า
อะไรทําให้ผมชอบอยู่คนเดียวในตอนนั้น

338
00:19:39,681 --> 00:19:40,765
ไม่รู้สิ

339
00:19:41,308 --> 00:19:42,601
คิดอยากเลี้ยงหมามั้ย

340
00:19:44,019 --> 00:19:45,937
- เลี้ยงหมาเหรอ
- หมาดีออก

341
00:19:45,937 --> 00:19:47,981
พวกมันกระโจนเข้าหาคุณ เลียหน้าคุณ

342
00:19:47,981 --> 00:19:50,901
พวกมันอาจไม่ได้ชอบคุณด้วยซ้ํา
แต่ทําไปตามสัญชาตญาณ

343
00:19:50,901 --> 00:19:52,319
ฮิตเลอร์ยังมีหมาเลย

344
00:19:54,154 --> 00:19:56,197
เขาใช้เวลาส่วนมากอยู่คนเดียว

345
00:19:57,032 --> 00:20:02,329
ช่วงแรก ๆ เขาทําเงินได้เยอะ
ขนาดบินไปฝรั่งเศสเพื่อซื้อภาพวาด

346
00:20:02,329 --> 00:20:05,415
พอกลับมาก็เอามาขายสักสองภาพ
ก็ได้ค่าเดินทางแล้ว

347
00:20:05,957 --> 00:20:08,043
เมื่อพิจารณาภาพวาดนี้

348
00:20:08,043 --> 00:20:11,504
ที่วาดโดยลูเซียน มาร์โกต์เท็ต
เมื่อสัปดาห์ก่อน

349
00:20:13,131 --> 00:20:15,592
อย่างที่รู้ว่าศิลปะอิมเพรสชันนิซึม

350
00:20:15,592 --> 00:20:19,888
เป็นยุคที่สําคัญมาก
ในประวัติศาสตร์ภาพเขียนของอเมริกา

351
00:20:21,139 --> 00:20:25,310
ผมว่าความรักในศิลปะ
เกิดขึ้นเพราะศิลปะช่างงดงาม

352
00:20:25,310 --> 00:20:26,770
ศิลปะช่างน่ามอง

353
00:20:27,729 --> 00:20:31,816
เขารักและสามารถเป็นเจ้าของมันได้

354
00:20:31,816 --> 00:20:33,777
มันเหมือนเป็นพลังชีวิตของเขา

355
00:20:35,528 --> 00:20:39,157
แฟรงค์ ดูเวเนค
นี่คือคนอเมริกันช่วงศตวรรษที่ 19

356
00:20:39,991 --> 00:20:42,327
นี่คือรูปห้องที่ผมเคยมี

357
00:20:42,327 --> 00:20:48,124
ผมเปลี่ยนโรงจอดรถ
เป็นห้องเล็ก ๆ ไว้นั่งดูภาพวาด

358
00:20:48,124 --> 00:20:49,918
- ถามจริง
- รูปนี้ผมเอามันมาเรียงกัน

359
00:20:49,918 --> 00:20:52,379
แล้วก็นั่งมอง

360
00:20:52,379 --> 00:20:55,882
เป็นห้องเล็ก ๆ ส่วนตัว
ห้องศิลปะอะไรทํานองนั้น

361
00:20:56,466 --> 00:20:58,552
ลืมวันลืมเดือนไปเลย
นั่งดูอยู่อย่างนั้น

362
00:20:59,177 --> 00:21:03,014
ผมเคยชอบทําแบบนั้นมาก ๆ
มันเหมือนถูกสะกดจิต

363
00:21:03,014 --> 00:21:04,641
{\an8}(เมษายน ค.ศ. 1980)

364
00:21:04,641 --> 00:21:06,017
{\an8}จําชิ้นแรกที่ซื้อได้มั้ย

365
00:21:10,730 --> 00:21:14,609
นี่เป็นมุมหนึ่งในชีวิตผม
ที่อยากจะคงความเป็นส่วนตัวไว้

366
00:21:16,111 --> 00:21:18,405
ผมอยากให้มันเป็นอย่างนั้น

367
00:21:19,447 --> 00:21:23,535
ภาพแรกที่ซื้อ
เป็นภาพเรือในทะเลใต้แสงจันทร์

368
00:21:23,535 --> 00:21:27,330
{\an8}เปล่าเปลี่ยว โอนเอน

369
00:21:27,831 --> 00:21:29,291
มาดูอันนี้

370
00:21:31,126 --> 00:21:34,546
นี่เป็นภาพวาดแม่ของเขา

371
00:21:35,171 --> 00:21:38,216
{\an8}หลายภาพที่คุณมีออกแนวสันโดษ

372
00:21:38,216 --> 00:21:40,468
อดัม กอปนิคก็เคยพูดแบบนั้น

373
00:21:40,468 --> 00:21:43,597
"สตีฟ รู้มั้ยว่าทุกภาพที่นายมี
มีสิ่งหนึ่งคล้ายกัน"

374
00:21:43,597 --> 00:21:48,393
"ไม่ว่าจะภาพจากยุคไหนก็ตาม
ทั้งหมดมันเหงาหงอยอย่างน่าเศร้า"

375
00:21:48,393 --> 00:21:52,397
คนมองเหม่อ
เคว้งคว้างว่างเปล่าอะไรทํานองนี้

376
00:21:53,148 --> 00:21:55,525
งานของฮอปเปอร์
เป็นแกนหลักในชีวิตสตีฟมานาน

377
00:21:56,401 --> 00:21:57,986
ภาพความโดดเดี่ยว

378
00:21:58,987 --> 00:22:01,823
{\an8}ตัวละครที่สันโดษ และภาพประภาคาร

379
00:22:04,367 --> 00:22:06,369
รู้สึกถึงความเศร้าโศกจากข้างในมั้ย

380
00:22:06,953 --> 00:22:09,497
- บ่อย ๆ
- เหมือนกัน

381
00:22:09,497 --> 00:22:13,335
แต่มันค่อย ๆ หายไปนะ
ตอนหนุ่ม ๆ รู้สึกว่ามีมากกว่านี้

382
00:22:13,793 --> 00:22:14,920
- จริงเหรอ
- ใช่

383
00:22:15,629 --> 00:22:20,091
เคยรู้สึกเศร้าเพราะ
มีความสุขไม่เท่าที่ควรมั้ย

384
00:22:22,636 --> 00:22:24,554
ฉันมองไปรอบตัว

385
00:22:24,554 --> 00:22:28,642
ฉันบอกภรรยาว่า
"ทั้งหมดนี่มันเกิดขึ้นได้ยังไง"

386
00:22:28,642 --> 00:22:32,187
- เหรอ
- คือมันเยี่ยมสุด ๆ ไปเลย

387
00:22:35,190 --> 00:22:38,777
{\an8}- จะปั่นกันช้า ๆ อย่างนี้เหรอ
- นําสิ

388
00:22:41,571 --> 00:22:44,199
ลองให้ฉันสัมภาษณ์นายระหว่างขับมั้ย

389
00:22:44,199 --> 00:22:46,409
เขาเรียกขี่ เอาก็เอา

390
00:22:46,409 --> 00:22:49,412
คุณอยากเป็น
นักแสดงตลกมาตลอดเลยเหรอ

391
00:22:49,412 --> 00:22:52,249
ให้ตายเถอะ
เลี้ยวขวาตรงนี้มาร์ตี้

392
00:22:52,249 --> 00:22:57,629
มีคอกม้าอยู่ข้างหน้านี้
อันที่จริงเคยเป็นของจอห์น คลีสด้วย

393
00:22:57,629 --> 00:23:01,258
มีม้าตัวหนึ่งชอบฉันมาก
ถ้าฉันพกของกินมาด้วย

394
00:23:04,761 --> 00:23:05,720
สด ๆ เลยนะ

395
00:23:05,720 --> 00:23:07,055
เอาไป

396
00:23:10,892 --> 00:23:12,602
มากินแอปเปิลเปื้อนฝุ่นเร็ว

397
00:23:12,602 --> 00:23:14,271
ไม่สนแฮะ

398
00:23:14,271 --> 00:23:16,606
ทําดีมาก

399
00:23:17,649 --> 00:23:20,735
มาแล้ว ๆ ขอเวลาเขาคิดแป๊บนึง

400
00:23:20,735 --> 00:23:22,112
- ไม่มา
- ไม่มา

401
00:23:23,947 --> 00:23:25,615
สงสัยจะเคยดูหนังฉัน

402
00:23:26,449 --> 00:23:28,368
เขาเล็งกระป๋อง

403
00:23:28,368 --> 00:23:29,578
(ไม่ใช่ตัวพ่อแน่ ๆ)

404
00:23:29,578 --> 00:23:31,538
อย่าไปอยู่ใกล้กระป๋อง

405
00:23:34,916 --> 00:23:38,044
คงต้องหามุกอะไรมาใส่ช่วงนี้ทีหลัง

406
00:23:38,587 --> 00:23:41,172
นี่น่าจะสนุกที่สุด
ที่เราทําในวันนี้ละ

407
00:23:43,550 --> 00:23:47,220
ฉันจะบอกสิ่งที่ชอบของการอายุ 75 ปี

408
00:23:47,220 --> 00:23:49,723
- และอยู่บนจักรยานให้
- ว่า ?

409
00:23:49,723 --> 00:23:51,182
ให้ตายก็ไม่มีทางดูดี

410
00:23:55,395 --> 00:23:59,316
ตากล้องคงอยากให้เราชนกันแล้วก็ล้ม

411
00:23:59,316 --> 00:24:00,984
แหง ๆ

412
00:24:02,027 --> 00:24:03,904
ปั่นสิ ปั่น

413
00:24:03,904 --> 00:24:05,906
- ชะลอทําไม
- มีรถจอดอยู่

414
00:24:05,906 --> 00:24:07,032
ชิบหาย

415
00:24:08,408 --> 00:24:12,662
(ขอให้ไปสู่สุขคติ
มาร์ติน ชอร์ต แวดวงบันเทิง)

416
00:24:14,706 --> 00:24:18,543
ตอนอายุ 15 ผมทํางานที่ดิสนีย์แลนด์

417
00:24:18,543 --> 00:24:20,003
ที่เมอร์ลินส์ เมจิค ชอป

418
00:24:20,003 --> 00:24:23,590
ป้ายนี้ทําโดยเจ้าของร้าน

419
00:24:23,590 --> 00:24:27,052
ในรูปเก่า ๆ
จะเห็นป้ายนี้แขวนอยู่หน้าร้าน

420
00:24:28,011 --> 00:24:30,931
หลายปีต่อมา มีคนเอามาขายในอีเบย์

421
00:24:32,641 --> 00:24:36,478
ผมรีบซื้อทันทีเพราะคิดถึงอดีตน่ะ

422
00:24:36,478 --> 00:24:38,480
มาแขวนไว้ตรงนี้ ไม่น่าเชื่อเลยนะ

423
00:24:38,480 --> 00:24:41,441
นี่คือร้านค้าเวทย์มนต์
ในจินตนาการที่ไม่มีอีกแล้ว

424
00:24:42,234 --> 00:24:44,653
ผมเคยขายของพวกนี้ที่ดิสนีย์แลนด์

425
00:24:45,654 --> 00:24:47,572
เธอก็รู้ว่าฉันอินกับคาวบอย

426
00:24:47,989 --> 00:24:49,783
จริงสินะ

427
00:24:49,783 --> 00:24:51,284
นี่ไงวิกตอเรีย

428
00:24:52,077 --> 00:24:54,162
เธอดูเก๋อยู่ตลอดเวลา

429
00:24:55,330 --> 00:24:57,249
หนึ่งในเพื่อนเก่าแก่ที่สุดของผม

430
00:24:57,249 --> 00:24:58,959
อเมริกันมาก ๆ เลย

431
00:24:58,959 --> 00:25:01,836
คุณเอาส่วนหนึ่ง
ของความเป็นอเมริกันมาสร้างใหม่

432
00:25:01,836 --> 00:25:05,298
จนมันกลายเป็นความอเมริกันไปเสียเอง

433
00:25:13,181 --> 00:25:14,516
อันนี้สิเด็ด

434
00:25:15,392 --> 00:25:16,810
เก็บไว้ทําไมไม่รู้

435
00:25:17,644 --> 00:25:20,188
ฟันผมผูกกับเส้นด้าย

436
00:25:21,898 --> 00:25:26,069
มีเด็กผู้ชายอยู่ข้างในนั้น
เขาไม่เคยหายไปไหน

437
00:25:26,069 --> 00:25:29,739
ผมซื้อมาจากอีเบย์หลายปีก่อน
เพราะผมรักมาก

438
00:25:29,739 --> 00:25:31,074
มันค่อนข้างเยิน

439
00:25:31,074 --> 00:25:33,743
แต่มันทําให้ผมนึกถึงสมัยก่อน

440
00:25:33,743 --> 00:25:37,831
เชื่อในสิ่งที่ดี
บริสุทธิ์ และความเป็นอเมริกัน

441
00:25:39,499 --> 00:25:42,335
ดูคุณมีของสะสมมากมายเลยนะ

442
00:25:42,335 --> 00:25:46,006
{\an8}ผมสะสมอะไรก็ไม่รู้
ปกนิตยสารอะไรแบบนี้

443
00:25:47,340 --> 00:25:51,428
คือคุณควรจะถ่ายรูปบ้านคุณมากกว่า

444
00:25:51,428 --> 00:25:54,806
จะได้มีความหมายเมื่อคิดถึงมัน

445
00:25:54,806 --> 00:25:58,560
ผมไม่ค่อยมานึกย้อนวันวานหรอกนะ

446
00:25:58,560 --> 00:26:01,229
แต่ดูสิตอนนี้มานั่งถ่ายสารคดีเฉยเลย

447
00:26:01,938 --> 00:26:05,358
นี่คือรายชื่อการแสดง
ที่อยู่ในสภาพนี้ก็เพราะ

448
00:26:05,358 --> 00:26:08,320
ผมเหงื่อออกหนักมากตอนแสดง

449
00:26:08,320 --> 00:26:10,697
กระโดดไปทั่วเวที
แสดงเสร็จคือเหงื่อโชก

450
00:26:16,119 --> 00:26:17,203
ตามมา

451
00:26:19,205 --> 00:26:20,540
สมมติสตีฟไปออกรายการเลตเทอร์แมน

452
00:26:20,540 --> 00:26:23,168
เขาจะโทรมาหาผม "นายว่าอันนี้เป็นไง"

453
00:26:23,168 --> 00:26:26,963
{\an8}เขาก็จะเล่นไป
ผมก็จะบอก "ตลกดี น่าจะได้นะ"

454
00:26:26,963 --> 00:26:30,342
พอถาม "แล้วจะเล่นเมื่อไหร่ล่ะ"
เขามักตอบ "อีกห้าสัปดาห์"

455
00:26:31,259 --> 00:26:34,512
ทุกโชว์ต้องออกมาดีน่ะ

456
00:26:35,805 --> 00:26:37,349
นักเป้ากลของผม

457
00:26:37,349 --> 00:26:38,558
(นักเป้ากลผู้ยิ่งใหญ่)

458
00:26:41,811 --> 00:26:44,606
ตอนเด็ก ๆ ผมมักจะทึ่งอยู่เสมอ
เวลาการแสดงมายากล

459
00:26:44,606 --> 00:26:47,359
ที่นักมายากลใส่หมวกทรงสูง

460
00:26:47,359 --> 00:26:51,238
แล้วก็ดึงเอาอะไรต่อมิอะไรออกมา
ผมเลยคิดว่า

461
00:26:51,238 --> 00:26:52,405
"ถ้าดึงจากเป้าล่ะ"

462
00:27:26,773 --> 00:27:29,776
ผมได้แสดงในงานการกุศลด้วย

463
00:27:29,776 --> 00:27:33,655
เป็นสัปดาห์สุดท้ายของจอห์นนี
เขาเลยขอให้ผมแสดงนักเป้ากล

464
00:27:33,655 --> 00:27:37,534
ผมว่าประสบความสําเร็จอยู่นะ
ในมุมของจอห์นนีน่ะนะ

465
00:27:56,136 --> 00:28:00,223
อันนี้ "ทรี อมิโกส สามสหาย"
ไม่อยากลองใส่ให้ดูเลย

466
00:28:01,850 --> 00:28:03,268
เอางี้ละกัน

467
00:28:06,605 --> 00:28:08,899
กลายเป็นพ่อตาใน
"ฟาเธอร์ ออฟ เดอะ ไบร์ด"

468
00:28:10,859 --> 00:28:12,193
- เป็นไง
- พอได้

469
00:28:12,193 --> 00:28:13,695
กระดุมไม่ต้องติดอยู่แล้ว

470
00:28:16,740 --> 00:28:17,866
โอเค

471
00:28:19,659 --> 00:28:21,369
ความอัปยศอย่างเต็มรูปแบบ

472
00:28:27,959 --> 00:28:30,712
"ทรี อมิโกส"
สอนผมหลายสิ่งเลย

473
00:28:30,712 --> 00:28:33,340
ยกตัวอย่างเช่น ปมชอบทํางานแบบมีคู่หู

474
00:28:34,049 --> 00:28:36,843
- เรามาทําไมนะ
- มาดูสิ่งมหัศจรรย์ไง

475
00:28:37,677 --> 00:28:39,095
อ๋อ เก็ตละ

476
00:28:39,095 --> 00:28:41,389
(ลา พาโลมา คาเฟ่)

477
00:28:41,890 --> 00:28:45,018
นี่คือพาราไดซ์ คาเฟ่
อดีตพาราไดซ์ คาเฟ่

478
00:28:45,518 --> 00:28:48,313
ฉันมาที่นี่ทุกวันเลยช่วงยุค 80

479
00:28:48,897 --> 00:28:51,024
และชอบภาพศิลปะบนกําแพงนี้มาก

480
00:28:51,608 --> 00:28:53,735
ดูสนุกไปหมดเลย

481
00:28:54,486 --> 00:28:56,279
- นี่คือแรงบันดาลใจของนาย
- ถูก

482
00:28:56,988 --> 00:28:58,281
เป็นภาพที่ดีจริง ๆ

483
00:28:58,281 --> 00:29:00,367
ทําให้นายรู้สึกมีความสุข

484
00:29:00,367 --> 00:29:04,746
ฉันมาที่นี่ ดูภาพนี้
แล้วก็ปิ๊งเลย "สามสหาย"

485
00:29:04,746 --> 00:29:06,581
แล้วชื่อฉันโผล่มาตอนไหน

486
00:29:06,581 --> 00:29:07,666
ไม่มีนะ

487
00:29:10,835 --> 00:29:13,338
ผมไปบ้านลอร์น

488
00:29:14,589 --> 00:29:17,342
เขาเล่าเรื่อง "ทรี อมิโกส" ให้ฟัง

489
00:29:18,093 --> 00:29:20,845
วันถัดมาผมบินกลับมาแอลเอ

490
00:29:20,845 --> 00:29:22,639
ไปบ้านสตีฟเพื่อเอาบทมาอ่าน

491
00:29:22,639 --> 00:29:26,184
ผมอึ้งกับงานศิลปะในบ้าน

492
00:29:26,184 --> 00:29:29,604
ทั้งฮอปเปอร์ ทั้งปิกัสโซ่

493
00:29:29,604 --> 00:29:31,982
ผมบอกสตีฟว่า
"นี่นายรวยขนาดนี้เลยเหรอ"

494
00:29:31,982 --> 00:29:33,650
"เพราะเคยดูงานของนายอยู่นะ"

495
00:29:33,650 --> 00:29:35,569
- นายหัวเราะเลย
- อืม

496
00:29:35,569 --> 00:29:37,237
รับส่งกันได้ดีเลย

497
00:29:37,237 --> 00:29:39,155
ไม่นะอันที่จริง

498
00:29:42,450 --> 00:29:44,035
หนังเรื่องแรกของผม

499
00:29:44,828 --> 00:29:46,371
เราเพิ่งได้รู้จักกัน

500
00:29:46,371 --> 00:29:47,872
เน็ด นายทําอะไรน่ะ

501
00:29:47,872 --> 00:29:52,419
แต่ผมต้องเล่นเป็น
เพื่อนสนิทของพวกเขา

502
00:29:52,419 --> 00:29:54,254
เป็นคนระดับเดียวกัน

503
00:29:55,255 --> 00:29:58,300
ผมเลยต้องแอ๊บว่าตัวเองชิล

504
00:29:58,300 --> 00:30:00,677
- ผมลัคกี้ เดย์
- ผมเน็ด เนเดอร์แลนเดอร์

505
00:30:00,677 --> 00:30:02,762
และผมดัสตี้ บอตท่อมส์ พวกเราคือ...

506
00:30:02,762 --> 00:30:05,015
สามสหาย

507
00:30:07,058 --> 00:30:08,643
ได้เรียนรู้อะไรบ้าง

508
00:30:08,643 --> 00:30:10,312
- ได้เรียนรู้ว่า...
- ว่า ?

509
00:30:10,979 --> 00:30:13,690
นายได้รับอิทธิพล

510
00:30:13,690 --> 00:30:16,359
- จากภาพวาดโทรม ๆ
- อืม

511
00:30:16,818 --> 00:30:19,237
ได้เรียนรู้ว่า
นายมีเวลาว่างมากจริง ๆ

512
00:30:20,739 --> 00:30:22,073
- ว่าไง
- หวัดดีจ้า

513
00:30:22,073 --> 00:30:24,242
ทําไมชอบฉันจัง

514
00:30:24,826 --> 00:30:27,120
น่ารักจัง
ผมเคยทํางานกับสุนัขอยู่ครั้งหนึ่ง

515
00:30:27,787 --> 00:30:28,622
ไปก่อนนะคะ

516
00:30:28,622 --> 00:30:29,664
- ครับ
- บ๊ายบาย

517
00:30:29,664 --> 00:30:31,791
- บายจ้ะ
- มาเร็ว

518
00:30:31,791 --> 00:30:34,669
โอเค นั่นฉากจบของเรา

519
00:30:41,468 --> 00:30:44,512
(ที่รัก คุณว่าอันนี้ตลกมั้ย)

520
00:30:45,639 --> 00:30:48,058
(ลูกรัก ลูกว่าอันนี้ตลกมั้ย)

521
00:30:50,101 --> 00:30:53,605
(ว่างมั้ย)

522
00:30:53,605 --> 00:30:56,316
ถ้านายรู้วิธีเป็นคนตลกที่แท้จริง

523
00:30:56,316 --> 00:30:58,068
- มุกอะไรก็ไม่จําเป็น
- ฉันก็เคยพูดงั้น

524
00:30:58,068 --> 00:30:59,903
ฉันบอกว่า "ตลกอัจฉริยะคืออะไร"

525
00:30:59,903 --> 00:31:03,323
คือคนที่ยิงมุกไม่พลาดเลยเหรอ

526
00:31:03,323 --> 00:31:04,950
มันมีเสียที่ไหน

527
00:31:04,950 --> 00:31:06,576
- ถูก
- ไม่มีตลกอัจฉริยะหรอก

528
00:31:06,576 --> 00:31:07,535
ไม่มีทาง

529
00:31:07,535 --> 00:31:09,162
วันก่อนเจอคริส ร็อก เขาบอกว่า

530
00:31:09,162 --> 00:31:11,248
"ทุกวันนี้ยังเขียนอยู่มั้ย"
ฉันบอก "ทุกวันเลย"

531
00:31:11,706 --> 00:31:13,333
- นายเขียนทุกวันเหรอ
- ทุกวัน

532
00:31:14,000 --> 00:31:16,002
- ฉันเขียนการ์ตูน
- จริงเหรอ

533
00:31:16,002 --> 00:31:18,171
ใช่ ช่วงนี้เขียนการ์ตูน

534
00:31:18,171 --> 00:31:19,422
ชอบวาดรูปเหรอ

535
00:31:19,422 --> 00:31:23,385
ไม่เลย
ฉันมีนักวาดที่ดีเยี่ยม แฮร์รี บลิส

536
00:31:23,385 --> 00:31:25,262
- แฮร์รี บลิสเลยเหรอ
- ใช่

537
00:31:25,262 --> 00:31:26,680
- สุดยอด
- สุดยอดจริง

538
00:31:26,680 --> 00:31:30,642
ฉันกําลังทําชีวประวัติหนัง
ในแบบการ์ตูน

539
00:31:30,642 --> 00:31:31,977
- ว้าว
- เป็นช่อง ๆ

540
00:31:31,977 --> 00:31:34,020
มีวาดเป็นการ์ตูนในนั้นด้วย

541
00:31:37,732 --> 00:31:39,568
วาดสตีฟตอนหนุ่มไม่ไหวแล้ว

542
00:31:39,568 --> 00:31:43,863
แต่ด้านข้างของสตีฟจะออกแนว

543
00:31:43,863 --> 00:31:47,367
{\an8}ต้องเน้นคางหน่อย
คางเขามีลักษณะเฉพาะ...

544
00:31:47,367 --> 00:31:50,078
หูเขาไม่ค่อยใหญ่เท่าไหร่...

545
00:31:51,329 --> 00:31:55,584
สันกรามค่อนข้างยากนิดนึง มันออกมน ๆ

546
00:31:57,711 --> 00:32:00,046
ลูกกระเดือกค่อนข้างชัดอยู่

547
00:32:01,131 --> 00:32:05,677
เขาแต่งตัวดี
ผมมักจะวาดสูทหรืออะไรทํานองนี้ให้เขา

548
00:32:10,932 --> 00:32:13,977
ผมเป็นนักแสดงไม่กี่คน
ที่เล่นบทหมอฟันซาดิสต์สองครั้ง

549
00:32:13,977 --> 00:32:16,646
ได้วาดผมกับบิล เมอร์เรย์
บนเก้าอี้ทําฟันมั้ย

550
00:32:20,275 --> 00:32:21,693
หลายคนบอกว่า

551
00:32:21,693 --> 00:32:23,528
"สตีฟ มาร์ติน ทําให้ฉันกลัวหมอฟัน"

552
00:32:23,528 --> 00:32:25,488
(เดโบราห์ ฟัตเทอร์ คนตรวจต้นฉบับ)

553
00:32:25,488 --> 00:32:28,491
อาชีพเดี่ยวไมโครโฟนของผม
มันคือเรื่องราว

554
00:32:28,491 --> 00:32:29,743
มีต้น มีกลาง มีตอนจบ

555
00:32:30,577 --> 00:32:33,079
แต่หนังมันเป็นแค่เกร็ดเล็ก ๆ
ในช่วงเวลาหนึ่ง

556
00:32:33,622 --> 00:32:35,123
ผมเลยมาคิดว่า

557
00:32:35,123 --> 00:32:38,168
"ถ้าเราเอาเกร็ดเล็ก ๆ
นั้นมาเล่าในรูปแบบการ์ตูนล่ะ"

558
00:32:38,168 --> 00:32:39,461
เยี่ยมมาก

559
00:32:39,920 --> 00:32:43,215
เกร็ดเล็ก ๆ ก็มีค่าพอ
ที่จะมีพื้นที่หน้ากระดาษของตัวเอง

560
00:32:43,215 --> 00:32:47,719
แต่อาจจะไม่ถึงขั้นมีบทของตัวเอง
นึกออกมั้ย

561
00:32:48,303 --> 00:32:51,306
นั่นคือวิธีที่ผมมอง
เส้นทางอาชีพของตัวเอง

562
00:32:51,306 --> 00:32:52,724
ผมมักพูดถึงหนังสือเล่มนี้ว่า

563
00:32:52,724 --> 00:32:55,268
"เริ่มอ่านขํา ๆ
แต่อ่านต่อเพราะภาพการ์ตูน"

564
00:32:56,144 --> 00:32:58,230
ผมว่ามันต้องยึดรูปแบบของมันไว้

565
00:32:58,230 --> 00:33:01,024
- ว่ามันคือความทรงจําเกี่ยวกับหนัง
- ถูกต้อง

566
00:33:01,024 --> 00:33:01,942
{\an8}(เล่าเรื่อง "ออล ออฟ มี" ให้ฟังอีก)

567
00:33:01,942 --> 00:33:03,401
{\an8}นี่เรื่อง "ออล ออฟ มี"

568
00:33:06,363 --> 00:33:09,616
ให้ตาย ยกขาขวาไม่ขึ้น
ฉันเป็นอัมพาตไปแล้ว

569
00:33:09,616 --> 00:33:11,243
ขอลองหน่อย

570
00:33:12,994 --> 00:33:16,665
เป็นผลงานที่สําคัญของผมเลย

571
00:33:17,165 --> 00:33:21,503
ผมว่ามีอย่างน้อย ๆ อีกห้าเรื่อง

572
00:33:21,503 --> 00:33:24,130
- ที่ควรเอากลับมา
- ที่ใส่ไว้ในหนังสือ

573
00:33:24,130 --> 00:33:25,799
ที่ผมยังไม่ได้แตะมันเลย

574
00:33:25,799 --> 00:33:28,134
อย่าดึงจุกไม้ก๊อกออกจากส้อม

575
00:33:29,135 --> 00:33:31,054
ทําไมจุกไม้ก๊อกถึงไปอยู่บนส้อมได้

576
00:33:31,054 --> 00:33:34,266
เพื่อกันไม่ให้เขา
ทําร้ายตัวเองและผู้อื่น

577
00:33:35,559 --> 00:33:36,518
ดีทั้งหมดเลย

578
00:33:36,518 --> 00:33:38,562
คุณดูเหมือนทอมมี ลี โจนส์นะรูปนี้

579
00:33:38,562 --> 00:33:41,022
เหมือนผมยิ้มให้ไมเคิล เคนเลย

580
00:33:41,022 --> 00:33:42,482
เดี๋ยวแก้ได้

581
00:33:42,482 --> 00:33:44,943
- "แพเรนท์ฮูด" ก็น่าจะใส่ไว้นะ
- แน่นอน

582
00:33:46,403 --> 00:33:48,488
- เวร ลืมไปเลย
- ลืมไปสินะ

583
00:33:48,488 --> 00:33:51,575
ตลกมาก เพราะพอผมตื่นมา

584
00:33:51,575 --> 00:33:54,536
ก็จะเห็นอีเมลที่เขาส่งมาตอนตีสี่

585
00:33:54,536 --> 00:33:55,996
บอกว่ามีไอเดียใส่ในการ์ตูน

586
00:33:55,996 --> 00:33:59,082
แล้วผมก็มักจะคิดว่า
"มันเหมาะมาก ๆ เลย"

587
00:33:59,082 --> 00:34:01,042
ผมคิดว่าเราน่าจะเพิ่มตอนอีกหน่อย

588
00:34:01,710 --> 00:34:03,670
น่าจะสักสองหรือสามตอน

589
00:34:06,256 --> 00:34:07,591
ถ้ายังมีเวลา

590
00:34:07,591 --> 00:34:09,300
- เดี๋ยวขยายเวลาให้
- ขอแค่เวลา

591
00:34:09,300 --> 00:34:11,135
- ทําไมเหรอ เวลาทําไม
- ยังได้อยู่

592
00:34:11,135 --> 00:34:14,139
นี่กลางเดือนกันยายนแล้ว
ผมคงวาดเร็ว ๆ ได้อีกสักตอน

593
00:34:14,139 --> 00:34:16,807
นายเพิ่งวาดเร็ว ๆ ไปแล้วหนึ่งตอน

594
00:34:18,059 --> 00:34:19,769
ไหนดู "ร็อกแซนน์ สื่อรัก เสน่ห์ลึก"

595
00:34:19,769 --> 00:34:21,521
มันมีมากกว่านี้ใช่มั้ย

596
00:34:21,521 --> 00:34:23,064
- มีอีก ๆ
- ที่เขียนไว้

597
00:34:23,064 --> 00:34:24,441
- ใช่
- ใช่ ๆ

598
00:34:28,862 --> 00:34:31,197
ผมร่วมเขียนบท "เดอะ เจิร์ค"

599
00:34:31,197 --> 00:34:35,242
"แมน วิธ ทู เบรนส์ ผู้ชายสมองแฝด"
และ "เดด เมน ดอนท์ แวร์ เพลด"

600
00:34:36,494 --> 00:34:40,164
การร่วมเขียนบทมันต่างออกไป
เหมือนกับการเสนออะไรแบบนี้

601
00:34:41,124 --> 00:34:43,793
{\an8}พอมาเรื่อง "ร็อกแซนน์" ผมเลยคิดว่า...

602
00:34:43,793 --> 00:34:45,378
{\an8}"จะเขียนเองได้มั้ยนะ"

603
00:34:49,007 --> 00:34:51,927
ผมจะทําเรื่อง
"ซีราโน เดอ เบอร์จแรค" อีกทําไม

604
00:34:51,927 --> 00:34:54,012
ในเมื่อมันดีอยู่แล้ว

605
00:34:55,180 --> 00:34:58,475
"สวัสดีที่รัก ไม่เจอกันนานเลยนะ"

606
00:35:01,937 --> 00:35:05,732
ผมมาคิดได้ว่าสิ่งที่ผมพยายามตอบสนอง
คือความปรารถนา

607
00:35:08,485 --> 00:35:11,780
ผมแค่อยากรู้ว่า
คุณชอบสิ่งที่ผมเขียนให้มั้ย

608
00:35:12,447 --> 00:35:13,615
ชอบค่ะ

609
00:35:16,409 --> 00:35:18,954
ผมโคจรอยู่รอบตัวคุณ

610
00:35:19,704 --> 00:35:22,165
ลอยอยู่เหนือคุณในภาวะไร้น้ําหนัก

611
00:35:22,165 --> 00:35:25,293
เหมือนชายสีฟ้าในภาพวาดของชากาล

612
00:35:26,086 --> 00:35:31,341
ลอยไปมาใกล้ ๆ คุณ พร่ําเพ้อถึงรอยจูบ

613
00:35:33,802 --> 00:35:37,138
ความปรารถนาเป็นเหมือน
ไอเดียหลักในงานเขียนของคุณ

614
00:35:39,182 --> 00:35:40,934
ไม่รู้จะอธิบายยังไงเหมือนกัน

615
00:35:40,934 --> 00:35:43,979
มันเหมือนเป็นส่วนหนึ่ง
ของชีวิตผมมาโดยตลอด

616
00:35:45,438 --> 00:35:49,609
ตั้งแต่ "เดอะ เจิร์ค"
หรือ "เพนนีส์ ฟรอม เฮฟเว่น" ก็ตาม

617
00:35:50,902 --> 00:35:54,030
ผมอยากอยู่ในโลก
ที่บทเพลงเหล่านั้นเป็นจริงได้

618
00:35:55,198 --> 00:35:58,326
ต้องมีสักแห่งสิ
ที่บทเพลงเหล่านั้นคือเรื่องจริง

619
00:35:59,411 --> 00:36:01,454
"โบว์ฟิงเกอร์ เปิดกระโปงฮอลลีวูด"
ก็เกี่ยวกับความปรารถนา

620
00:36:02,372 --> 00:36:05,625
เป็นเรื่องของชายคนหนึ่ง
ที่อยากประสบความสําเร็จ

621
00:36:06,334 --> 00:36:10,547
ความปรารถนาเขาเป็นจริงในท้ายที่สุด
ตอนที่ได้รับพัสดุจากเฟดเอกซ์

622
00:36:14,301 --> 00:36:16,428
มันมีความเศร้าโศก

623
00:36:16,428 --> 00:36:19,014
ทั้งทุกข์และสุขในคําเดียวเหมือน...

624
00:36:20,223 --> 00:36:22,767
เหมือนดาร์กช็อกโกแลต
ไม่ใช่ช็อกโกแลตธรรมดา

625
00:36:24,561 --> 00:36:28,398
มันมีความปรารถนาอยู่ในแกนกลาง

626
00:36:29,441 --> 00:36:32,193
ของทุกตัวละครที่เขาแสดงให้เราเห็น

627
00:36:37,949 --> 00:36:40,285
และคนเดียวที่แก้มันได้

628
00:36:40,285 --> 00:36:42,329
คือมาร์ติน ชอร์ต

629
00:36:45,999 --> 00:36:50,921
เดี๋ยวพาชมเมือง
แซนตาบาร์บาราแบบสวย ๆ เร็ว ๆ

630
00:36:52,339 --> 00:36:55,217
- ที่นี่เคยเป็นแมจิกคาบาเรต์
- ว้าว

631
00:36:55,217 --> 00:36:57,010
- รู้จักปราสาทแมจิกมั้ย
- รู้จัก

632
00:36:57,010 --> 00:37:00,347
อันนี้เป็นอีกเวอร์ชันหนึ่ง
โดยผู้สร้างเดียวกัน

633
00:37:00,347 --> 00:37:04,476
ฉันเคยไปบ่อยมาก ๆ
แต่มันปิดไปเพราะโควิด

634
00:37:05,435 --> 00:37:07,020
- เหรอ สนุกจัง
- ใช่

635
00:37:07,896 --> 00:37:10,440
- ขาดช่วงกลาง และตอนจบ
- ใช่

636
00:37:10,440 --> 00:37:12,776
ถึงจะเป็นเรื่องเล่าที่ดี

637
00:37:14,945 --> 00:37:18,615
นายวางตารางอย่างดี
เรากําลังไปรับเสื้อผ้าที่ส่งซัก

638
00:37:18,615 --> 00:37:20,200
- ไปส่งซักต่างหาก
- อ๋อ

639
00:37:20,200 --> 00:37:21,493
ซึ่งแค่...

640
00:37:21,493 --> 00:37:22,535
ไฟแดง ๆ

641
00:37:22,535 --> 00:37:24,955
เลี้ยวขวาผ่านตลอดสิ แคลิฟอร์เนียนะ

642
00:37:24,955 --> 00:37:27,832
ไม่ได้มีคนรับใช้
เอาเสื้อผ้าส่งซักให้เหรอ

643
00:37:27,832 --> 00:37:30,168
- ไม่มี
- นายเป็นสามัญชนจริง ๆ สินะ

644
00:37:30,168 --> 00:37:31,753
- จริงแท้
- ว้าว

645
00:37:32,462 --> 00:37:36,216
จริง ๆ แค่ทําหน้ากล้อง
ครั้งแรกในรอบ 27 ปีเลย

646
00:37:36,883 --> 00:37:39,177
- ขอบคุณค่ะ
- ขอบคุณครับ

647
00:37:42,347 --> 00:37:45,058
นายคิดว่าตัวเองขับรถเก่งมั้ย

648
00:37:45,058 --> 00:37:47,060
- เก่ง
- ปลอดภัยมั้ย

649
00:37:47,060 --> 00:37:48,478
รู้มั้ยพอเราแก่ลง

650
00:37:48,478 --> 00:37:52,357
เราจะกลายเป็นตัวเองในเวอร์ชั่นที่
ไม่แย่ที่สุด ก็ดีที่สุด

651
00:37:52,357 --> 00:37:54,943
- จริงที่สุด
- นั่นจอดได้ใช่มั้ย

652
00:37:54,943 --> 00:37:57,445
ฉันขับรถดีขึ้น

653
00:37:57,445 --> 00:38:01,366
อัธยาศัยดีขึ้น ใจดีขึ้น

654
00:38:01,366 --> 00:38:02,617
พูดคุยมากขึ้น

655
00:38:03,076 --> 00:38:04,828
ใช่ เพราะ 50 ปีที่ผ่านมา

656
00:38:04,828 --> 00:38:06,705
- นายเลวบัดซบเลย
- ถูกต้อง

657
00:38:10,125 --> 00:38:12,752
(สมัยสตีฟยังนิสัยเสีย)

658
00:38:16,882 --> 00:38:19,634
ผมได้โรเจอร์มาเมื่อห้าปีที่แล้ว

659
00:38:19,634 --> 00:38:23,722
ตอนนั้นผมออกเดต
กับผู้หญิงคนหนึ่งที่เลี้ยงหมา

660
00:38:23,722 --> 00:38:25,557
อยากได้มั้ย นั่งก่อน

661
00:38:26,433 --> 00:38:29,895
เราเลิกกัน แล้วผมก็ได้โรเจอร์มาแทน

662
00:38:30,645 --> 00:38:32,606
ไปเอาของเล่นมา เร็ว

663
00:38:33,481 --> 00:38:36,526
ไปเอามา เร็ว ดีมาก

664
00:38:36,651 --> 00:38:39,863
ผมไม่อยากเปรียบมันกับ
ความสัมพันธ์กับมนุษย์หรอกนะ

665
00:38:39,863 --> 00:38:43,742
แต่แน่นอนว่ามันคือ
ความสัมพันธ์ทางเดียวที่สวยงาม

666
00:38:46,411 --> 00:38:51,207
แต่ก่อนผมไม่ได้ใจร้ายกับคนอื่นหรอก
ผมแค่ไม่ได้อยู่ตรงนั้น

667
00:38:51,917 --> 00:38:54,711
ผมมักจะคิดอะไรไปเรื่อยในหัวผม

668
00:38:55,921 --> 00:38:58,215
"จดหมายส่วนตัว จากสตีฟ มาร์ติน"

669
00:38:58,215 --> 00:38:59,883
- "ถึง..."
- "เจอร์รี"

670
00:38:59,883 --> 00:39:02,010
"ดีใจอย่างยิ่ง
ที่ได้รับจดหมายจากคุณ"

671
00:39:02,010 --> 00:39:03,803
"แม้ตารางงานผมจะค่อนข้างยุ่ง"

672
00:39:03,803 --> 00:39:06,389
"ผมตัดสินใจปลีกตัวมา
เขียนจดหมายหาคุณ"

673
00:39:06,973 --> 00:39:09,309
"บ่อยครั้งที่นักแสดง
ไม่ติดต่อกับผู้ชม"

674
00:39:09,309 --> 00:39:10,894
"และเริ่มมองข้ามพวกเขาไป"

675
00:39:10,894 --> 00:39:13,730
"แต่ผมไม่คิดว่า
มันจะเกิดขึ้นกับผมหรอกนะ..."

676
00:39:13,730 --> 00:39:14,856
"เจอร์รี"?

677
00:39:14,856 --> 00:39:16,983
"ไม่รู้ว่าเมื่อไร
จะได้ไปอยู่ใกล้ ๆ คุณ"

678
00:39:16,983 --> 00:39:19,611
"เก็บเตียงนอนให้ว่างไว้
เผื่อเวลาผมแวะไปที่..."

679
00:39:19,611 --> 00:39:20,654
"ฟลินท์"

680
00:39:20,654 --> 00:39:23,156
"ด้วยรักจากสตีฟ มาร์ติน"

681
00:39:23,156 --> 00:39:27,410
"ป.ล. บ่ายนั้นที่เราใช้เวลาร่วมกัน
ในริโอยังคงตราตรึงในใจผม"

682
00:39:27,410 --> 00:39:29,663
"ได้เดินเคียงข้างกันพร้อมมองไปยัง..."

683
00:39:29,663 --> 00:39:30,747
"ก้อนหิน"

684
00:39:34,125 --> 00:39:36,044
ถ้าพิมพ์ว่า

685
00:39:36,586 --> 00:39:41,341
"สตีฟไม่เคยสะดุดเลยเพราะ
อายุปูนนี้เขาใช้ได้แค่ทางลาด"

686
00:39:43,426 --> 00:39:46,304
เราอยู่หน้าที่ 37
จากทั้งหมด 117 หน้า

687
00:39:46,304 --> 00:39:47,889
ลองวิธีอื่นที่นายอยากก็ได้

688
00:39:47,889 --> 00:39:51,685
ฉันว่าเราไล่ดูที่จดไว้คร่าว ๆ

689
00:39:51,685 --> 00:39:53,853
เอามาเขียนสคริปต์ แล้วค่อยไล่ดู...

690
00:39:53,853 --> 00:39:56,398
มันเยอะมากเลยนะ
อยากจะดูอีกสัก 100 หน้ามั้ย

691
00:39:58,692 --> 00:40:04,281
"สาเหตุเดียวที่มาร์ตี้จะ
ไม่ได้อยู่ในช่วงไว้อาลัยของออสการ์"

692
00:40:04,906 --> 00:40:07,033
"คือไม่เคยเล่นหนังดี ๆ"

693
00:40:08,577 --> 00:40:12,038
"ไม่มีสักคนที่แปลกใจ
กับความสําเร็จของมาร์ตี้"

694
00:40:12,038 --> 00:40:14,124
- "เพราะมีเป็นล้านคน"
- ไม่เอา

695
00:40:14,124 --> 00:40:18,545
"ขอบคุณโภชนาการและการออกกําลังกาย
มาร์ตี้อายุยืนกว่าอาชีพเขา 30 ปี"

696
00:40:18,670 --> 00:40:20,380
ไม่แย่นะ ไฮไลท์สีน้ําเงินแป๊บ

697
00:40:20,380 --> 00:40:21,798
"สตีฟและผมเข้ากันได้ดี"

698
00:40:21,798 --> 00:40:24,718
"เหมือนกับเบน แอฟเฟล็ก
และหน้าเศร้า ๆ"

699
00:40:24,718 --> 00:40:26,261
ดีนะ ชอบเหมือนกัน

700
00:40:27,512 --> 00:40:31,057
"อีกไม่กี่ปีก็ต้องป้อนอาหารให้สตีฟ
เหมือนอย่างลูกนก"

701
00:40:32,851 --> 00:40:35,020
อันนี้ขํา ไฮไลท์แดงไปเลย

702
00:40:35,896 --> 00:40:38,940
"สตีฟเขียนหนังสือ เล่นแบนโจ
และเขียนการ์ตูน"

703
00:40:38,940 --> 00:40:40,775
"เขาเป็นผู้ให้ความบันเทิง
ที่ยิ่งใหญ่"

704
00:40:40,775 --> 00:40:44,195
"และกลายเป็นผู้ให้ความบันเทิง
ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งปี 1945"

705
00:40:45,864 --> 00:40:47,407
ไม่เคยมองว่าอันนี้ขําเลย

706
00:40:47,407 --> 00:40:48,950
- เหรอ
- คนหัวเราะมั้ย

707
00:40:48,950 --> 00:40:49,993
มีนะ

708
00:40:50,785 --> 00:40:52,078
งั้นก็คงขําแหละ

709
00:40:53,580 --> 00:40:55,498
อันนี้แย่หน่อย แต่ขํา

710
00:40:55,498 --> 00:41:00,003
"เขามีสเน่ห์ทางเพศเหมือนเรอกลิ่น
ฮอทดอกที่ติดอยู่บนหน้ากากอนามัย"

711
00:41:04,549 --> 00:41:06,259
"เรอกลิ่นฮอทดอก"

712
00:41:10,180 --> 00:41:11,473
จะเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ฟัง

713
00:41:11,473 --> 00:41:15,268
ฉันขับรถบนถนนซันเซ็ตบูเลอวาร์ด
เพื่อจะไปซิลเวอร์เลค

714
00:41:16,269 --> 00:41:21,816
แล้วก็คิดขึ้นมาได้ว่า
ฉันกําลังขับผ่านชีวิตทั้งชีวิตของฉัน

715
00:41:23,818 --> 00:41:26,613
ฮอลลีวูดบูเลอวาร์ด
ที่ฉันชอบไปตอนอายุ 16

716
00:41:27,322 --> 00:41:30,951
{\an8}โรงหนังที่ฉันเคยไป ร้านมายากลต่าง ๆ

717
00:41:32,327 --> 00:41:34,663
นั่นฉันนี่นา

718
00:41:35,956 --> 00:41:40,502
ฉันผ่านช่วงเวลาการแสดงหนังของฉัน
ผ่านสถานที่ถ่ายหนัง "เดอะ เจิร์ค"

719
00:41:41,002 --> 00:41:43,046
เราถ่าย "เดอะ เจิร์ค" ที่นี่
หลังนี้เลย

720
00:41:43,046 --> 00:41:47,133
แม่จําความฝันของผม
ที่จะมีบ้านหลังใหญ่บนเนินเขาได้มั้ย

721
00:41:47,634 --> 00:41:49,261
ตอนนี้ผมมีแล้วนะ

722
00:41:51,096 --> 00:41:55,475
ถนนเส้นนั้นทําให้นึกถึงวันวานมาก

723
00:41:55,475 --> 00:41:57,435
นี่คือสิ่งที่น่าสนใจของแอลเอ

724
00:41:57,435 --> 00:42:00,522
มันสะท้อนเรื่องราวส่วนตัวของเรา

725
00:42:00,522 --> 00:42:03,775
แค่ขับรถไปที่ไหนก็ตามในแอลเอ

726
00:42:03,775 --> 00:42:07,988
ก็เหมือนได้ไปแหล่งประวัติศาสตร์
ทั้ง ๆ ที่ก็ไม่ได้เก่าแก่ขนาดนั้น

727
00:42:07,988 --> 00:42:11,783
ผมล้อเลียนมันอยู่ตลอดเวลา
เพราะไม่มีอะไรเข้ากันเลย

728
00:42:11,783 --> 00:42:12,701
- ใช่
- ว่ามั้ย

729
00:42:12,701 --> 00:42:15,036
นั่นแหละทําให้เรารักแอลเอ

730
00:42:15,036 --> 00:42:16,913
มันน่ารัก

731
00:42:21,418 --> 00:42:22,544
สถาปัตยกรรม

732
00:42:22,544 --> 00:42:25,922
{\an8}บางตึกที่เห็นมีอายุมากกว่า 20 ปี

733
00:42:25,922 --> 00:42:28,091
บ้านหลังนี้คือสถาปัตยกรรมฟื้นฟูกรีก

734
00:42:28,091 --> 00:42:30,969
เลยต้องปลุกคนกรีกที่อาศัยอยู่
ที่นี่ให้ตื่นทุกเช้า

735
00:42:30,969 --> 00:42:33,305
อันนี้คฤหาสน์แบบทิวดอร์

736
00:42:33,930 --> 00:42:35,390
อันนี้แบบโฟร์ดอร์

737
00:42:35,765 --> 00:42:37,309
ไม่มีทางได้ชื่อว่าเป็นคนดังในแอลเอ

738
00:42:37,309 --> 00:42:40,478
ถ้าไม่อยู่ในบ้านที่มีประตูใหญ่ ๆ

739
00:42:43,189 --> 00:42:45,400
สาม สอง หนึ่ง

740
00:42:45,400 --> 00:42:46,693
แอคชั่น ดอลลี่

741
00:42:46,693 --> 00:42:49,863
ชีล่ากําลังศึกษาศาสตร์ของการสนทนา

742
00:42:49,863 --> 00:42:52,198
คุณเรียนเรื่องการสนทนาเหรอ

743
00:42:52,198 --> 00:42:53,283
ใช่ค่ะ

744
00:42:58,788 --> 00:43:02,751
"แอลเอ สตอรี่"
สะท้อนความคิดคุณในขณะนั้นยังไง

745
00:43:03,209 --> 00:43:05,253
ผมว่ามันคือการร้อยเรียงทางศิลปะ

746
00:43:05,962 --> 00:43:09,507
ผมรวมเอาประสบการณ์
ทางศิลปะและชีวิตของผม

747
00:43:10,300 --> 00:43:11,760
มาร์ติน มูล เคยบอกผมว่า

748
00:43:11,760 --> 00:43:15,639
"คนคิดว่าศิลปิน
มักคุยกันเรื่องทฤษฎีและไอเดีย"

749
00:43:15,639 --> 00:43:18,350
เขาบอกว่า
"ทั้งที่เราแค่คุยว่าซื้อสีที่ไหนดี"

750
00:43:18,350 --> 00:43:19,601
ครับ

751
00:43:20,602 --> 00:43:22,687
แต่ละตัวละครมีเรื่องราวของตัวเอง

752
00:43:23,230 --> 00:43:25,607
ลูกหมาอาจจะดูเยอะไปนิด
คุณต้องมองข้ามมัน

753
00:43:25,607 --> 00:43:27,108
ในภาพวาดแนวนี้

754
00:43:28,193 --> 00:43:30,570
ผมใส่ทุกอย่างลงไปในนั้น

755
00:43:31,154 --> 00:43:33,949
ประสบการณ์ความรักด้วย

756
00:43:33,949 --> 00:43:36,201
จนออกมาเป็นหนังอย่างที่เห็น

757
00:43:36,201 --> 00:43:38,286
ปกติแล้วผมชอบอยู่กับคนที่น่าสนใจ

758
00:43:38,286 --> 00:43:40,330
เพราะผมจะต้องเป็นคนน่าสนใจไปด้วย

759
00:43:40,330 --> 00:43:41,748
จะบอกว่าฉันน่าสนใจเหรอ

760
00:43:42,540 --> 00:43:44,626
ผมแค่จะบอกว่าเมื่อผมอยู่ใกล้คุณ

761
00:43:44,626 --> 00:43:46,294
ผมกลายเป็นพวกชอบโชว์

762
00:43:46,294 --> 00:43:48,838
ซึ่งเป็นการทําตัวให้น่าสนใจแบบโง่ ๆ

763
00:43:48,838 --> 00:43:51,633
(สตีฟ มาร์ตินแต่งงานกับ
วิกตอเรีย เทนแนนต์ที่โรม)

764
00:43:51,633 --> 00:43:54,344
คุณเพิ่งแต่งงาน ไปไหนกันมา

765
00:43:54,344 --> 00:43:58,265
{\an8}เราไปโรมด้วยกันและมันดีมาก

766
00:44:01,393 --> 00:44:05,146
"แอลเอ สตอรี่"
เกือบจะออกไปทางเพ้อฝัน

767
00:44:05,981 --> 00:44:08,942
ผมว่ามันโรแมนติกมากเลย
ไอเดียเรื่องไฟบนถนน

768
00:44:08,942 --> 00:44:10,652
(น่าจะขอเบอร์เธอ)

769
00:44:10,652 --> 00:44:12,779
ช่วยสื่อสารให้คนสองคนมารักกัน

770
00:44:13,488 --> 00:44:15,991
นั่นคือสิ่งที่ผมคิดในตอนนั้น

771
00:44:21,246 --> 00:44:24,416
ผมพบภรรยาของผม
เธอนําบางสิ่งเข้ามาในชีวิตผม

772
00:44:24,416 --> 00:44:27,043
พอคุณเจอคนที่ใช่ ทุกอย่างมันจะสงบลง

773
00:44:27,043 --> 00:44:29,713
นั่นคือเรื่องราวของหนังเรื่องนั้น

774
00:44:33,425 --> 00:44:36,720
ฉันอ่านบทความในนิตยสารไทม์
เรื่องกระแสไฟฟ้า พี่ชายบอกฉันว่า

775
00:44:36,720 --> 00:44:39,306
คุณสามารถสร้างกระแสไฟ
ในกระต่ายได้ถ้าคุณ...

776
00:44:39,306 --> 00:44:41,808
(จูบเธอซะ)

777
00:44:44,144 --> 00:44:46,605
ความรักเปลี่ยนชีวิตคุณเหรอ

778
00:44:46,605 --> 00:44:49,232
ว่ามันเป็นส่วนสําคัญในชีวิตของคุณ

779
00:44:50,025 --> 00:44:56,114
ผมแค่อยากบอกว่า
นี่อาจไม่ใช่สิ่งที่เป็นในชีวิตจริง

780
00:44:57,032 --> 00:45:02,370
แต่ถ้าในเวลาชั่วโมงครึ่งนี้
ทั้งหมดเป็นเรื่องจริงก็ดีไม่ใช่เหรอ

781
00:45:03,455 --> 00:45:04,831
ฉันต้องไปแล้ว

782
00:45:11,213 --> 00:45:14,507
คุณทั้งสองมีแผน
จะสร้างครอบครัวด้วยกันมั้ยคะ

783
00:45:14,507 --> 00:45:16,343
อยากรู้เหมือนกัน

784
00:45:21,431 --> 00:45:23,016
ฉันต้องตอบเหรอ

785
00:45:26,061 --> 00:45:28,688
โดยปกติแล้วพวกเขาถามส่วนคุณตอบ

786
00:45:33,985 --> 00:45:36,613
ตอนถอดสคริปต์รายการ
ออกมาคงจะดูดีมาก ๆ เลย

787
00:45:37,530 --> 00:45:38,782
"เธอยักไหล่"

788
00:45:41,409 --> 00:45:44,704
ตอนผมแต่งงานกับ
วิกตอเรีย เทนแนนต์ ผมชอบเธอมาก

789
00:45:44,704 --> 00:45:49,417
เธอมีอารมณ์ขันและฉลาด

790
00:45:49,417 --> 00:45:50,835
เป็นคนอังกฤษอีกด้วย

791
00:45:52,671 --> 00:45:56,633
ความสัมพันธ์มันพัฒนา
ไปเป็นความรักง่าย ๆ เลย

792
00:45:56,633 --> 00:45:58,134
- เราสนิทกัน
- สนิทเหรอ

793
00:45:58,134 --> 00:46:00,804
- โรแลนด์สนิทกับคุณตอนไหน
- เราสนิทกันนะ

794
00:46:00,804 --> 00:46:03,265
ส่วนหนึ่งคือ
"ผมว่าควรแต่งงานได้แล้วล่ะ"

795
00:46:04,099 --> 00:46:06,977
ซึ่งไม่ใช่เหตุผลที่ดีนัก
คุณไม่ควรบังคับมัน

796
00:46:06,977 --> 00:46:07,894
รับค่ะ

797
00:46:09,437 --> 00:46:12,065
การเดินทาง การนอนโรงแรมสามเดือน

798
00:46:12,065 --> 00:46:14,651
ไม่ต่างอะไรกับชีวิตโสด

799
00:46:14,651 --> 00:46:18,029
คุณใช้ชีวิตแต่งงาน
ในโรงแรมไม่ได้หรอก

800
00:46:18,613 --> 00:46:20,949
ผมคิดอยู่ตลอดเวลาว่าในความสัมพันธ์

801
00:46:20,949 --> 00:46:23,285
เดี๋ยวจะต้องมีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้น

802
00:46:25,078 --> 00:46:26,204
นึกออกมั้ย

803
00:46:33,795 --> 00:46:35,422
อยู่ไหนนะ

804
00:46:37,215 --> 00:46:38,675
"ตอน"

805
00:46:39,342 --> 00:46:43,179
นี่คือเรื่องที่ผมเขียน
ว่าการทําหนังเป็นอย่างไร

806
00:46:45,390 --> 00:46:48,101
ผมได้บทหนังยอดเยี่ยมมา
"ลีป ออฟ เฟธ อัศจรรย์ไม่เป็นใจ"

807
00:46:48,518 --> 00:46:49,811
ผมตื่นเต้นมาก

808
00:46:49,811 --> 00:46:53,899
ผมเล่นเป็นนักเทศน์เผยแพร่ศาสนา
และนักต้มตุ๋นไร้หัวใจ

809
00:46:55,191 --> 00:46:59,946
ในหัวผมเห็นภาพเบิร์ต แลนแคสเตอร์
ในบทเอลเมอร์ แกนทรีที่ได้ออสการ์

810
00:47:01,156 --> 00:47:03,074
ผมเตรียมตัวอย่างหนัก

811
00:47:03,074 --> 00:47:05,327
ผมเรียนเต้นไอริช
เพื่อที่ตัวละครของผม

812
00:47:05,327 --> 00:47:08,288
จะได้เต้นไปทั่วเวทีอย่างมีชีวิตชีวา

813
00:47:08,288 --> 00:47:11,583
ผมย้อมผมเป็นสีน้ําตาล
จะได้ดูไม่เหมือนตัวเอง

814
00:47:12,292 --> 00:47:16,254
ผมพ่นบทเทศน์ยาวเป็นหน้า ๆ

815
00:47:16,254 --> 00:47:19,090
นักแสดงชื่อดังเต็มไปหมดทั้งเรื่อง

816
00:47:19,090 --> 00:47:23,136
ผมเริ่มเห็นภาพตัวเองรับรางวัลต่าง ๆ

817
00:47:23,762 --> 00:47:27,766
สุดท้าย พอหนังฉาย
คําวิจารณ์แรกที่ออกมาคือ

818
00:47:27,766 --> 00:47:30,810
"ระวังให้ดีเมื่อคุณเห็น
สตีฟ มาร์ตินย้อมผม"

819
00:47:33,104 --> 00:47:36,566
{\an8}คุณกลายเป็นดาราดังไปแล้ว

820
00:47:36,566 --> 00:47:38,151
{\an8}คุณเริ่มจากการเดี่ยวไมโครโฟน

821
00:47:38,151 --> 00:47:41,279
คุณเล่นหนังดี ๆ มามากมาย
ตอนนี้ก็มีเรื่องใหม่อยู่

822
00:47:41,279 --> 00:47:43,365
คุณเล่นหนังอีกเรื่องแล้ว

823
00:47:43,365 --> 00:47:44,574
ครับ

824
00:47:45,825 --> 00:47:48,370
- หมายความว่ายังไง
- อันที่จริง...

825
00:47:48,370 --> 00:47:50,705
ไม่ใช่ว่าผมชอบทําหนังนะ

826
00:47:50,705 --> 00:47:53,166
จริง ๆ แล้วผมชอบ
ช่วงโปรโมตหนังต่างหาก

827
00:47:53,959 --> 00:47:55,627
- ได้มาออกรายการแบบนี้
- อ๋อ

828
00:47:55,627 --> 00:47:56,962
แล้วก็โชว์คลิปสั้น ๆ

829
00:47:56,962 --> 00:47:59,339
ถ้าทําแค่คลิปสั้น ๆ ได้ก็ดีสิ

830
00:47:59,339 --> 00:48:02,592
มันคงจะเป็นงานที่เยี่ยมเลย

831
00:48:02,592 --> 00:48:04,052
คุณกําลังบอกว่า

832
00:48:04,052 --> 00:48:06,638
คุณไม่ได้อินการทําหนังเท่าไรนัก

833
00:48:06,638 --> 00:48:08,723
- แต่อินกับการโปรโมต
- ผมแค่ทําหนัง

834
00:48:08,723 --> 00:48:11,977
เพื่อจะได้มาออกรายการสัมภาษณ์ต่าง ๆ

835
00:48:17,399 --> 00:48:19,859
นี่คือสคริปต์ต้นฉบับ

836
00:48:19,859 --> 00:48:22,654
ตอนผมเริ่มทําหนังผมคิดว่า

837
00:48:22,654 --> 00:48:26,241
ต้องทําหนังสัก 40 เรื่อง
เพื่อให้ได้หนังดี ๆ สักห้าเรื่อง

838
00:48:27,117 --> 00:48:32,831
ผมคิดอย่างนั้น
เพราะหนังประกอบด้วยหลายองค์ประกอบ

839
00:48:32,831 --> 00:48:36,501
คุณไม่มีทางรู้ล่วงหน้า

840
00:48:37,794 --> 00:48:39,838
"เพลน เทรนส์ แอนด์ ออโต้โมไบล์
เพื่อนแท้แต่แปลกหน้า"

841
00:48:42,340 --> 00:48:43,717
ผมไม่ทันได้แนะนําตัว

842
00:48:43,717 --> 00:48:45,927
เดล กริฟฟิธ
จากอเมริกัน ไลท์ แอนด์ ฟิกเจอร์

843
00:48:45,927 --> 00:48:48,305
ผู้อํานวยการฝ่ายขาย
แผนกห่วงผ้าม่านห้องน้ํา

844
00:48:48,305 --> 00:48:53,059
จอห์น แคนดี้
เป็นคนที่ละเอียดอ่อนและซับซ้อนมาก

845
00:48:53,059 --> 00:48:56,479
เราสนิทกันมาก

846
00:48:57,397 --> 00:48:59,858
เขามีฉากดี ๆ อยู่

847
00:49:02,068 --> 00:49:04,946
ผมไม่อ่านให้ฟังหรอกนะ
แต่เขามีบทพูดยาวเท่านี้

848
00:49:06,239 --> 00:49:11,411
เราอยู่ที่สถานีรถไฟ
เขาสาธยายทั้งชีวิตให้ผมฟัง

849
00:49:11,411 --> 00:49:13,788
ผมยืนตรงข้ามเขาและผมร้องไห้

850
00:49:14,915 --> 00:49:16,416
ในขณะที่ดูเขาเล่น

851
00:49:16,917 --> 00:49:18,043
แต่มันถูกตัดทิ้ง

852
00:49:18,043 --> 00:49:21,254
ไม่รู้ว่าทําไมถึงถูกตัดออก
อาจเป็นที่จังหวะ

853
00:49:21,254 --> 00:49:23,548
แบบตอนท้ายเรื่อง
ไม่อยากให้มีบทพูดยาว

854
00:49:23,548 --> 00:49:25,175
มันถูกตัดเหลือไม่กี่ประโยค

855
00:49:26,801 --> 00:49:28,136
ผมไม่มีบ้าน

856
00:49:31,556 --> 00:49:33,350
มารีเสียเมื่อแปดปีที่แล้ว

857
00:49:35,435 --> 00:49:37,103
ตรงนี้ผมก็ชอบ

858
00:49:37,103 --> 00:49:40,440
เขาพูดว่า "ผมเกาะติดคนอื่น"

859
00:49:40,440 --> 00:49:43,652
"เช่นคุณ หลายต่อหลายครั้ง
โดยเฉพาะช่วงวันหยุด"

860
00:49:43,652 --> 00:49:46,696
"ผมมักจะมีวันหยุด
เดือนมีนา กรกฎา และตุลา"

861
00:49:46,696 --> 00:49:48,281
"แต่มันยากขึ้นเรื่อย ๆ"

862
00:49:50,283 --> 00:49:53,370
แล้วเขาก็พูดว่า
"ครั้งนี้ผมไม่อยากให้มันจบลง"

863
00:50:02,754 --> 00:50:05,840
ผมหงุดหงิดจนต้องหยุดเพราะ

864
00:50:05,840 --> 00:50:09,219
คุณทุ่มเทแรงกายแรงใจ
ทําหนังเรื่องหนึ่งนึกออกมั้ย

865
00:50:09,219 --> 00:50:12,305
เอาแต่คิดถึงมัน ทํางานหนัก ทุ่มเท

866
00:50:12,305 --> 00:50:16,434
สองปีผ่านไป
มันกลายเป็นแค่วิดีโอบนชั้นวาง

867
00:50:18,436 --> 00:50:21,398
"มิกซ์ นัตส์ สมาคมคนหลุดโลก"
อันนี้รู้นะว่าจะแป้ก

868
00:50:21,398 --> 00:50:24,025
ตอนทดลองฉาย มันไม่ดีเลย

869
00:50:24,776 --> 00:50:27,946
จําได้ว่าผมขับรถบน
ถนนเวนทูร่าบูเลอวาร์ดในแคลิฟอร์เนีย

870
00:50:27,946 --> 00:50:34,035
{\an8}โปสเตอร์หนังเป็น
หน้าผมใส่หมวกซานตาคลอส

871
00:50:35,287 --> 00:50:38,206
ผมคิดขึ้นมาเลย "คริสมาสต์นี้
คงจะลําบากหน่อย"

872
00:50:38,957 --> 00:50:40,667
(อุกกาบาตชนโลกเถอะ)

873
00:50:40,667 --> 00:50:42,085
แย่ได้แค่ไหน

874
00:50:42,085 --> 00:50:44,963
แค่เท่า "มิกซ์ นัตส์"
แย่มาก ๆ นั่นเอง

875
00:50:44,963 --> 00:50:46,840
แย่จริง แย่มาก

876
00:50:46,840 --> 00:50:50,719
- แย่สุด ๆ ไปเลย แย่ที่สุด
- ไม่รู้ว่า...

877
00:50:50,719 --> 00:50:52,429
สตีฟ ขอหนึ่งคําถามครับ

878
00:50:52,429 --> 00:50:54,097
- ผมไม่อยากให้สัมภาษณ์
- คําถามเดียว

879
00:50:54,097 --> 00:50:55,223
อาจมีคนเคยถามแล้ว

880
00:50:55,223 --> 00:50:57,559
{\an8}- คําถามเดียว
- คุณไม่ใช่สื่อนี่

881
00:50:57,559 --> 00:50:58,602
{\an8}- ทําไม...
- ถามว่าอะไร

882
00:50:58,602 --> 00:51:00,228
{\an8}- คําถามคือ...
- คุณไม่รู้คําถาม

883
00:51:00,228 --> 00:51:01,855
ทําไมคุณไม่ตลกแล้วล่ะ

884
00:51:01,855 --> 00:51:02,981
- โอเค
- สตีฟ

885
00:51:09,195 --> 00:51:11,573
ตอนนั้นผมรู้สึกหลงทาง

886
00:51:16,077 --> 00:51:19,331
ผมกับวิกตอเรียไม่เคยเห็นตรงกัน

887
00:51:19,331 --> 00:51:24,836
พอเราแยกทางกัน
ผมคิด "ไม่ใช่ความผิดของเธอ"

888
00:51:24,836 --> 00:51:29,174
อย่างมากคือความผิดของเราทั้งคู่
แต่อย่างน้อย ๆ คือความผิดผมเอง

889
00:51:37,307 --> 00:51:42,437
การหย่าร้างเหมือนการตกลงเหว
ที่ลึกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

890
00:51:43,396 --> 00:51:46,983
ผมอยากให้คุณลอง
คิดคําบรรยายภาพนี้

891
00:51:48,610 --> 00:51:50,070
อันที่จริง...

892
00:51:51,529 --> 00:51:52,739
มันสมบูรณ์แบบแล้ว

893
00:51:52,739 --> 00:51:54,783
ไม่ต้องมีคําบรรยาย

894
00:51:56,701 --> 00:51:58,870
มันคือวิกฤตวัยกลางคน

895
00:52:01,248 --> 00:52:05,377
เหมือนช่วงเวลาที่คุณ... คุณพยายาม...

896
00:52:05,377 --> 00:52:08,880
แสดงให้คนอื่นเห็นว่า
ความสําเร็จของคุณไม่ได้ฉาบฉวย

897
00:52:08,880 --> 00:52:10,715
คุณพยายามเขียนงานขึ้น

898
00:52:10,715 --> 00:52:11,841
(สตีฟ ค.ศ. 1996)

899
00:52:11,841 --> 00:52:13,552
แล้วก็โชว์อย่างอื่นอีก

900
00:52:13,552 --> 00:52:16,471
คุณโชว์นู่นโชว์นี่อย่างต่อเนื่อง

901
00:52:16,471 --> 00:52:19,683
ผมเคยมีความสุขมาก ๆ จากการทํางาน

902
00:52:19,683 --> 00:52:23,645
มันเคยทําให้ผมรู้สึกเคารพตัวเอง

903
00:52:25,021 --> 00:52:28,567
{\an8}แต่ผมมาคิดได้ว่า
ถ้าผมไม่ทํางานอย่างต่อเนื่อง

904
00:52:28,567 --> 00:52:31,403
{\an8}คนจะเริ่มไม่ชอบผม

905
00:52:32,112 --> 00:52:35,657
มันเลยเกิดเป็นความว่างเปล่า
และบอบช้ําทางจิตใจ

906
00:52:35,657 --> 00:52:37,784
{\an8}(นม ไข่ โยเกิร์ต)

907
00:52:41,246 --> 00:52:44,708
{\an8}ตอนนั้นน่าจะเป็นช่วงที่
ผมอ่านพวกหนังสือพัฒนาตนเอง

908
00:52:46,126 --> 00:52:47,836
{\an8}ผมเคยคิดว่าควรจะพูดทุกเรื่อง

909
00:52:47,836 --> 00:52:50,589
สมมติเจอคนแปลกหน้าบนเครื่องบิน
ก็จะเล่าให้เขาฟัง

910
00:52:50,589 --> 00:52:52,424
ถึงความคิดในก้นบึ้งจิตใจ

911
00:52:52,424 --> 00:52:54,259
(ไม่ได้หวังว่าจะถูกเสนอชื่อ
แต่ทุกคนเอาแต่พูดว่า)

912
00:52:54,259 --> 00:52:56,219
("คุณต้องถูกเสนอชื่อแน่ ๆ"
พอผมไม่ถูกเสนอชื่อก็เลย...)

913
00:52:56,219 --> 00:52:59,055
เพราะผมคิดว่านั่นคือสิ่งที่คุณควรทํา

914
00:52:59,055 --> 00:53:01,433
(ฆ่าฉันให้ตายเถอะ)

915
00:53:03,310 --> 00:53:05,353
จะเติมเต็มความว่างเปล่านี้ยังไง

916
00:53:06,771 --> 00:53:08,940
ผมว่านั่นคือธรรมชาติของ...

917
00:53:09,774 --> 00:53:12,152
{\an8}แรงผลักดันทางศิลปะ

918
00:53:12,861 --> 00:53:16,448
มันมาจากความตระหนักรู้
ถึงความว่างเปล่าข้างใน

919
00:53:19,576 --> 00:53:22,329
ตอนที่ผมเริ่มคิดในแง่ละครเวที

920
00:53:23,288 --> 00:53:24,956
จินตนาการผมแผ่ขยาย

921
00:53:25,957 --> 00:53:29,711
เราน่าจะพูดถึง
บทละครที่ผมเขียนที่ชื่อ "วาสป์"

922
00:53:30,712 --> 00:53:35,091
ผมเขียนสิ่งที่
ผมไม่คิดจะเขียนในบทหนัง

923
00:53:36,134 --> 00:53:39,471
ในแง่ความสะเทือนอารมณ์

924
00:53:41,306 --> 00:53:44,267
"วาสป์" เล่าถึง
ครอบครัวอเมริกันขนาดเล็ก

925
00:53:44,267 --> 00:53:47,604
{\an8}กับความบกพร่องทางจิตใจ
ที่ถูกฝังกลบไว้

926
00:53:47,604 --> 00:53:48,980
{\an8}(วาสป์ ค.ศ. 1996)

927
00:53:48,980 --> 00:53:51,233
บทสนทนาที่เป็นที่รู้จัก
และเขียนโดยสตีฟ

928
00:53:51,233 --> 00:53:54,653
คือตอนที่พ่อเขามาดู
"เดอะ เจิร์ค" ฉายรอบแรก

929
00:53:54,653 --> 00:53:56,488
มันถูกใส่ไว้ใน "วาสป์" ด้วย

930
00:53:56,488 --> 00:53:59,407
ลูกชายต้องสร้าง
แบบจําลองสถาปัตยกรรมเป็นการบ้าน

931
00:53:59,407 --> 00:54:01,701
เขาเอามาให้พ่อดู "พ่อคิดว่าไงบ้าง"

932
00:54:03,662 --> 00:54:05,288
ที่แน่ ๆ ลูกไม่ใช่แฟรงก์ ลอยด์ ไรต์

933
00:54:06,081 --> 00:54:09,501
มันมีอะไร
ที่คุกรุ่นอยู่ในครอบครัวนี้

934
00:54:09,501 --> 00:54:13,380
ที่ภายนอกดูปกติสุขดี

935
00:54:13,380 --> 00:54:16,424
มันคือความเหินห่างที่อยู่ภายใน

936
00:54:16,424 --> 00:54:19,177
เป็นความเฉยชาที่อยู่รอบ ๆ

937
00:54:19,177 --> 00:54:24,015
ครอบครัวฉันอาศัยที่เท็กซัส
ตอนผมอายุห้าขวบ

938
00:54:24,015 --> 00:54:26,017
แม่อยากย้ายมาที่นี่มาก

939
00:54:26,851 --> 00:54:29,354
แม่อยากให้พ่อได้งานในวงการภาพยนตร์

940
00:54:29,896 --> 00:54:33,608
เราย้ายมาออเรนจ์เคาน์ตี
ซื้อบ้านในราคา 16,000 ดอลลาร์

941
00:54:35,860 --> 00:54:38,238
เข้าสู่วงการอสังหาริมทรัพย์เหรอ

942
00:54:38,238 --> 00:54:41,616
ก็มันกําลังรุ่ง

943
00:54:41,616 --> 00:54:44,160
พ่อหาเลี้ยงครอบครัวไม่ไหว

944
00:54:44,160 --> 00:54:46,663
หากทําแค่งานในวงการละครเวที

945
00:54:47,455 --> 00:54:49,499
ฉันไม่มีความทรงจําของอ้อมกอด

946
00:54:50,417 --> 00:54:52,043
หรือความรัก

947
00:54:52,961 --> 00:54:56,214
ผมมีความสุขกับลูกผมมาก

948
00:54:56,214 --> 00:55:01,219
จนคิดสงสัยว่า
ทําไมพ่อของผมถึงไม่รู้สึกแบบนั้น

949
00:55:02,095 --> 00:55:05,223
ฉากหนึ่งใน "วาสป์"
ที่ทั้งบ้านทานข้าวกัน

950
00:55:07,350 --> 00:55:09,519
ความเงียบงันบนโต๊ะทานข้าว

951
00:55:10,770 --> 00:55:13,315
ความไม่แยแสของพ่อ

952
00:55:15,775 --> 00:55:21,615
ฉันว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่
ฉันเขียนคือตัวละครของพ่อ

953
00:55:23,283 --> 00:55:25,493
ลูกชายอยากได้จักรยาน
แต่เขากลับบอกว่า

954
00:55:25,493 --> 00:55:27,829
"แกก็ต้องทํางานแล้วซื้อเอง"

955
00:55:27,829 --> 00:55:29,706
ลูกชายบอก "ผมแค่หวังว่าบางที..."

956
00:55:29,706 --> 00:55:32,167
"แกรู้มั้ยว่า
จักรยานคือของฟุ่มเฟือย"

957
00:55:32,167 --> 00:55:34,044
"รู้จักของฟุ่มเฟือยมั้ย" "ไม่"

958
00:55:34,044 --> 00:55:37,339
ของฟุ่มเฟือยคือสิ่งที่
ทําให้คนอื่นอิจฉาเพราะแกมี

959
00:55:37,339 --> 00:55:40,383
อย่างสนามหญ้าเขียวขจีของเรา
ก็ถือเป็นของฟุ่มเฟือย

960
00:55:40,383 --> 00:55:43,386
มันต้องเขียวขจีขนาดนั้นมั้ย
แต่นั่นไม่ใช่หัวใจหลัก

961
00:55:43,386 --> 00:55:44,721
ฉันทุ่มให้กับสนามหญ้า

962
00:55:44,721 --> 00:55:47,265
อาจจะมากกว่าที่ควร
ฉันทุ่มเงินไปกับมัน

963
00:55:47,265 --> 00:55:51,144
เพราะมันคือของฟุ่มเฟือยสําหรับฉัน
มันทําให้คนอื่นเห็นแล้วอิจฉา

964
00:55:52,020 --> 00:55:54,356
ผมจําได้ว่าพ่อโกรธมาก

965
00:55:54,356 --> 00:55:58,568
เพราะผมซื้อกางเกงราคาสี่ดอลลาร์

966
00:55:58,568 --> 00:56:00,237
เขาโกรธปรี๊ดเลย

967
00:56:00,237 --> 00:56:03,114
อันนี้รวบตึงให้ฟังง่าย ๆ
เอาจริงก็สมควรน่ะนะ

968
00:56:06,576 --> 00:56:11,790
หลังจากนั้นผมไม่ขอเงินจากพ่อแม่อีก
ตั้งแต่อายุได้ 10 ขวบ

969
00:56:11,915 --> 00:56:14,751
"ที่ฉันจะสื่อคือ
แกต้องทุ่มเทเพื่อของฟุ่มเฟือย"

970
00:56:14,751 --> 00:56:17,796
"ถ้าอยากได้จักรยาน
ก็ต้องทํางานแลกมันมา"

971
00:56:18,338 --> 00:56:21,216
ฉันมีที่ผืนหนึ่งใจกลางเมือง
มาหลายปีแล้ว

972
00:56:21,216 --> 00:56:23,927
ถ้าหลังเลิกเรียนแล้วอยากจะไปที่นั่น

973
00:56:23,927 --> 00:56:28,640
แล้วลองสร้างตึกขึ้นมา
เราก็น่าจะพอซื้อจักรยานให้แกได้

974
00:56:28,640 --> 00:56:31,184
- เอาจริงเหรอ
- ตื่นเต้นล่ะสิ

975
00:56:31,184 --> 00:56:33,019
จะสร้างตึกมันไม่ง่ายหรอกนะ

976
00:56:33,019 --> 00:56:35,522
แต่นี่เป็นประเพณีโบราณที่สืบทอดมา

977
00:56:35,522 --> 00:56:38,316
จากผู้คนในมหาทวีปกอนด์วานา
ที่อยู่ในที่ราบกลโกธา

978
00:56:38,316 --> 00:56:40,277
ตามประมวลกฎหมายของฮัมมูราบี

979
00:56:40,277 --> 00:56:42,571
ที่จารึกด้วยอักษรรูปลิ่ม
ณ ประตูเมืองบาบิโลน

980
00:56:42,571 --> 00:56:45,532
"ที่สรุปมาจาก
คําใบ้ของคําถามจากสฟิงซ์"

981
00:56:45,532 --> 00:56:48,577
"รวบรวมโดยหนังสือที่ตีพิมพ์
ก่อนศตวรรษที่ 16 โดยแรดดอลต์"

982
00:56:48,577 --> 00:56:51,580
"ส่งต่อมาถึงฉัน
โดยเมอร์คิวรีผู้ว่องไว"

983
00:56:51,580 --> 00:56:53,248
ถ้ามีอะไรคุกรุ่นอยู่ในใจ

984
00:56:53,248 --> 00:56:55,584
คนทั่ว ๆ ไปก็แค่ระบายออกมา

985
00:56:55,584 --> 00:57:00,046
แต่ศิลปินจะเก็บความคุกรุ่น
ไว้อย่างนั้นและสร้างผลงานออกมาแทน

986
00:57:00,046 --> 00:57:02,048
นึกออกมั้ย

987
00:57:02,048 --> 00:57:05,427
จนมันหายคุกรุ่นในที่สุด

988
00:57:05,427 --> 00:57:09,806
เนื้อเพลงของบิล คอสบี
ที่เขียนด้วยเลือดปรากฏขึ้นบนผนัง

989
00:57:09,806 --> 00:57:14,895
จารึกโดยพระผู้เป็นเจ้าและสลักใน
เกรียงศักดิ์สิทธิ์แห่งฟรีเมสัน

990
00:57:14,895 --> 00:57:18,523
เราไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่นะลูกพ่อ

991
00:57:18,523 --> 00:57:21,484
เท่าที่จําได้คือเราไม่เคยคุยกันเลย

992
00:57:21,484 --> 00:57:23,737
แต่ฉันสงสัยมานานหลายปีแล้ว

993
00:57:23,737 --> 00:57:26,072
ไม่มีโอกาสได้ถามสักทีจนถึงทุกวันนี้

994
00:57:26,072 --> 00:57:27,657
ฉันสงสัยว่า

995
00:57:29,075 --> 00:57:30,952
แกอยากโตไปเป็นอะไร

996
00:57:34,539 --> 00:57:35,665
ดีมั้ยก็ไม่รู้

997
00:57:35,665 --> 00:57:39,085
มันดีมาก สมบูรณ์แบบ

998
00:57:39,628 --> 00:57:41,421
ผมไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับพ่อ

999
00:57:41,421 --> 00:57:43,256
{\an8}(ออนลี เมอร์เดอร์ส อิน เดอะ บิลดิง
ค.ศ. 2021)

1000
00:57:43,256 --> 00:57:45,175
{\an8}แต่ผมไม่คิดว่าเขาเป็นคนดีนัก

1001
00:57:46,092 --> 00:57:49,012
และนั่นหลอกหลอนผมมาทั้งชีวิต

1002
00:57:49,012 --> 00:57:50,305
(4 มกราคม ค.ศ. 1996 ถึง "พ่อ")

1003
00:57:50,305 --> 00:57:52,891
ผมเขียนเมื่อปี 1996

1004
00:57:52,891 --> 00:57:56,937
ก่อนที่จะเขียนหนังสืออัตชีวประวัติ

1005
00:57:56,937 --> 00:58:02,275
มันน่าจะเป็นเหมือนการซ้อมเขียน
ส่วนต่าง ๆ ของอัตชีวประวัติ

1006
00:58:02,275 --> 00:58:04,694
ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับพ่อและที่บ้าน

1007
00:58:06,071 --> 00:58:08,281
ถึง "พ่อ"

1008
00:58:08,281 --> 00:58:10,992
ผมใส่อัญประกาศให้คําว่าพ่อ
เพราะตั้งแต่เล็ก ๆ

1009
00:58:10,992 --> 00:58:14,579
ผมถูกห้ามไม่ให้เรียกว่าพ่อ
แต่ให้เรียกว่าเกลนน์

1010
00:58:14,579 --> 00:58:16,915
ผมเลยโตมาแบบไม่มีพ่อ

1011
00:58:16,915 --> 00:58:18,750
แต่โตมากับเกลนน์

1012
00:58:19,751 --> 00:58:23,964
จดหมายนี้เปิดมาด้วยท่าทีกล่าวหา

1013
00:58:23,964 --> 00:58:27,300
แล้วจบลงด้วยท่าทีที่เข้าใจ

1014
00:58:27,300 --> 00:58:31,596
มันพูดถึงผลงานของผม

1015
00:58:31,596 --> 00:58:34,933
ที่ทําไปเพื่อ
ให้ได้รับการยอมรับจากเขา

1016
00:58:39,020 --> 00:58:41,398
เทอร์รีเพื่อนของผมบอกผมอย่างหนึ่ง

1017
00:58:41,398 --> 00:58:44,526
ซึ่งมันเปลี่ยนทัศนคติ
ที่ผมมีต่อพ่อและแม่ไปเลย

1018
00:58:44,526 --> 00:58:49,281
เขาบอกว่า "ถ้าอยากบอกอะไรพวกเขา
ก็พูดซะตอนนี้"

1019
00:58:49,281 --> 00:58:50,699
"เดี๋ยวพวกเขาก็ไม่อยู่แล้ว"

1020
00:58:52,200 --> 00:58:57,747
นั่นคือตอนที่ผมวางแผนไปเยี่ยม
ไปพูดคุยกับพวกเขาเป็นประจํา

1021
00:58:57,747 --> 00:59:00,083
พาพวกเขาออกไปทานข้าว

1022
00:59:00,083 --> 00:59:02,419
จนได้เข้าใจสิ่งที่เขาเผชิญ

1023
00:59:02,419 --> 00:59:06,506
ชีวิตเขามีความหวังและความฝัน

1024
00:59:07,591 --> 00:59:11,344
แต่เขาตกอยู่ภายใต้ความเครียด
ที่ต้องหาเลี้ยงครอบครัว

1025
00:59:11,344 --> 00:59:15,015
น่าจะเป็นความกดดัน
ที่หนักหน่วงเลยทีเดียว

1026
00:59:15,724 --> 00:59:17,475
แม่ผมอยากออกไปทํางานนะ

1027
00:59:17,475 --> 00:59:23,064
จําได้เลยว่าพ่อพูดว่า
"ฉันไม่มีทางให้เมียออกไปทํางาน"

1028
00:59:23,064 --> 00:59:26,026
อย่างกับละครเลย

1029
00:59:27,652 --> 00:59:31,531
ผมเห็นใจพ่อมาก ๆ นะ

1030
00:59:31,531 --> 00:59:36,036
ที่ไม่มีโอกาสได้ทําตามความฝัน

1031
00:59:38,872 --> 00:59:41,082
ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงกับเขา

1032
00:59:41,708 --> 00:59:43,335
ผมชอบพ่อนะ

1033
00:59:45,045 --> 00:59:47,631
เขามีอารมณ์ขัน

1034
00:59:49,007 --> 00:59:50,175
ไม่เคยรู้เลย

1035
00:59:51,676 --> 00:59:56,348
ผมอยากมีโอกาสได้คุยกับเขาอีก

1036
00:59:59,059 --> 01:00:00,101
คําชมที่ดีที่สุดที่เคยได้

1037
01:00:00,101 --> 01:00:02,938
มาจากการเขียนเรื่องพ่อ
ลง "เดอะ นิวยอร์กเกอร์"

1038
01:00:03,688 --> 01:00:06,900
{\an8}ผมได้จดหมายจากสตรีท่านหนึ่ง
เธอบอกว่า

1039
01:00:08,485 --> 01:00:13,657
{\an8}"ฉันอ่านบทความ
แล้วส่งต่อให้สามีอ่าน"

1040
01:00:15,575 --> 01:00:17,035
เขาบอกว่า...

1041
01:00:24,209 --> 01:00:25,502
โทษทีครับ

1042
01:00:28,838 --> 01:00:31,258
ไม่ต้องรีบ
ดื่มน้ําก่อนครับ

1043
01:00:31,258 --> 01:00:33,301
แย่จังที่เป็นรายการทีวี

1044
01:00:35,637 --> 01:00:38,265
"เขาบอกว่า ขอเบอร์โทรลูกหน่อย"

1045
01:00:39,516 --> 01:00:40,684
ว้าว

1046
01:00:43,019 --> 01:00:45,897
- จะหมดเวลาแล้วใช่มั้ย
- ครับ ใกล้แล้ว

1047
01:00:47,899 --> 01:00:49,859
ถ้ายาวกว่านี้ ผมตายแน่

1048
01:00:56,283 --> 01:00:57,701
ฟังความฝันของผมมั้ย

1049
01:00:58,577 --> 01:01:05,584
ผมฝันว่ามีผู้หญิงคนหนึ่ง
พาผมไปยังทุ่งหญ้าเพื่อดูหลุมศพของผม

1050
01:01:06,167 --> 01:01:09,546
หลุมศพไม่ได้ถูกกลบ
เลยเห็นโครงกระดูกในหลุม

1051
01:01:09,546 --> 01:01:12,799
โครงกระดูกนั้นยิ้มกว้างเลย

1052
01:01:12,799 --> 01:01:15,468
ผมหันไปยังผู้หญิงคนนั้นแล้วถามว่า

1053
01:01:15,468 --> 01:01:19,472
"หมายความว่า
เราจะตายอย่างมีความสุขก็ได้เหรอ"

1054
01:01:19,472 --> 01:01:21,308
เธอบอกว่า "ใช่แล้ว"

1055
01:01:21,308 --> 01:01:24,644
ผมเลยถามต่อ
"ต้องทํายังไงถึงจะตายอย่างมีความสุข"

1056
01:01:24,644 --> 01:01:26,938
เธอบอกว่า "เผชิญโลกกว้าง"

1057
01:01:28,607 --> 01:01:33,236
{\an8}ผมเลยถามว่า
"หมายถึงไปเที่ยวรอบโลกเหรอ"

1058
01:01:33,236 --> 01:01:35,238
{\an8}เธอบอกว่า "หมายถึงผู้คนต่างหาก"

1059
01:01:41,369 --> 01:01:44,205
ซ้อมสักหน่อย
อาทิตย์นี้ต้องเล่นแล้ว

1060
01:02:07,520 --> 01:02:11,816
ตอนที่ผมเริ่มกลับมาเล่นแบนโจ
หลังจากการหย่า

1061
01:02:11,816 --> 01:02:14,903
ผมคิดว่า
"ต้องถูกวิพากษ์วิจารณ์แน่เลย"

1062
01:02:14,903 --> 01:02:16,947
"โดนแหง ๆ"

1063
01:02:16,947 --> 01:02:18,156
ไม่ได้ซ้อมเพราะโควิด

1064
01:02:19,783 --> 01:02:24,162
"นักแสดงตลกอยากจะเป็นนักดนตรี"
อะไรจะแย่ไปกว่านั้นอีก

1065
01:02:28,250 --> 01:02:29,417
- ก็ดีนะ
- จะปีครึ่งแล้ว

1066
01:02:29,417 --> 01:02:31,002
ใช่แหละ แต่ยังพลาดอยู่

1067
01:02:31,002 --> 01:02:33,088
ไม่อยากให้เบล่า เฟล็คมาได้ยิน

1068
01:02:33,547 --> 01:02:34,714
ซึ่งไม่ได้มาอยู่แล้ว

1069
01:02:34,714 --> 01:02:37,759
{\an8}(แนชวิลล์ รัฐเทนเนสซี)

1070
01:02:39,052 --> 01:02:42,055
{\an8}(อลิสัน บราวน์ นักดนตรี)

1071
01:03:00,657 --> 01:03:04,911
ถ้าจะมีจุดร่วมของ
ทุกสิ่งที่สตีฟให้ค่า

1072
01:03:04,911 --> 01:03:08,832
มันคือความยากของทักษะนั้น ๆ

1073
01:03:10,458 --> 01:03:14,713
เขาเป็นคนที่มีความสุข
กับการเชี่ยวชาญอะไรสักอย่าง

1074
01:03:14,713 --> 01:03:19,009
ลงลึกไปถึงแก่นว่า
สิ่งนั้นมันทํางานยังไง

1075
01:03:19,009 --> 01:03:21,928
แล้วก็ทิ้งมันไปเสียบ่อยครั้ง
เพราะเก่งแล้วไง

1076
01:03:27,392 --> 01:03:30,228
พอได้ยินนายเล่นแบนโจแบบนี้

1077
01:03:31,438 --> 01:03:35,233
ก็รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้สานฝัน

1078
01:03:35,233 --> 01:03:36,651
เครื่องดนตรีชิ้นหนึ่ง

1079
01:03:36,651 --> 01:03:38,153
เราน่าจะเล่นเข้ากันได้ดี

1080
01:03:38,153 --> 01:03:40,113
- คืออะไร
- เป่าโถเหล้า

1081
01:04:00,342 --> 01:04:02,552
หนุ่มโสดคนที่สอง เติมประโยคนี้ค่ะ

1082
01:04:03,470 --> 01:04:05,764
"อาจฟังดูแปลกสักนิดแต่..."

1083
01:04:06,640 --> 01:04:08,308
"ผมเปลือยล่อนจ้อน"

1084
01:04:08,308 --> 01:04:09,434
นั่น...

1085
01:04:10,769 --> 01:04:11,603
(เดอะ เดตติ้ง เกม)

1086
01:04:14,856 --> 01:04:17,567
{\an8}เราเคยไปพักร้อน
ที่เซนต์บาตส์ด้วยกันบ่อย ๆ

1087
01:04:17,567 --> 01:04:18,985
{\an8}(เอพริล กอร์นิค จิตรกรและเพื่อน)

1088
01:04:19,778 --> 01:04:23,365
มีแค่ฉัน สามี แล้วก็สตีฟ

1089
01:04:24,616 --> 01:04:26,409
สตีฟไม่อยากไร้คู่

1090
01:04:26,409 --> 01:04:28,411
แน่นอนอยู่แล้ว

1091
01:04:29,246 --> 01:04:32,290
ถ้าเขาเห็นสาวสักคน
สมมติว่าเธออ่านหนังสืออยู่

1092
01:04:32,290 --> 01:04:34,876
เขาก็จะคิด "ไปเดตกันมั้ย"

1093
01:04:35,794 --> 01:04:36,878
หวัดดีครับ

1094
01:04:38,088 --> 01:04:41,508
บังเอิญเห็นหนังสือที่คุณอ่าน
"เมเยอร์ ออฟ คาสเทอร์บริดจ์"

1095
01:04:41,508 --> 01:04:42,676
บังเอิญจริง ๆ ครับ

1096
01:04:42,676 --> 01:04:45,345
ผมเขียนรายงานปลายภาค
เรื่องโทมัส ฮาร์ดีพอดี...

1097
01:04:45,345 --> 01:04:47,389
โสดมานานแค่ไหนแล้วคะ

1098
01:04:54,479 --> 01:04:57,357
ผมแค่อยากเจอคนที่คุยด้วยได้

1099
01:04:57,357 --> 01:04:58,567
ชนหน่อย

1100
01:05:02,654 --> 01:05:04,531
อดที่จะประหม่าไม่ได้

1101
01:05:04,531 --> 01:05:06,283
ทําไม ไม่ได้ทําอะไรผิดสักหน่อย

1102
01:05:10,453 --> 01:05:12,122
ชอบเดินเล่นในสวนมั้ยครับ

1103
01:05:12,122 --> 01:05:13,415
- กลางสายฝน
- คุณพระ

1104
01:05:13,415 --> 01:05:15,500
ผมอยากให้คุณได้ดู "เดอะ มิวสิก แมน"

1105
01:05:15,500 --> 01:05:16,918
- เพราะว่า...
- ฉันเคยดู ฉันชอบมาก

1106
01:05:16,918 --> 01:05:18,962
ผมเคยเดตกับผู้หญิงคนหนึ่ง

1107
01:05:24,050 --> 01:05:28,972
เราไปทานมื้อค่ํา
เธอได้นั่งข้างสตีเวน สปีลเบิร์ก

1108
01:05:28,972 --> 01:05:32,017
พวกเขาดูเข้ากันได้ดีเชียว

1109
01:05:32,017 --> 01:05:35,562
เธอชอบการโต้เถียง

1110
01:05:37,147 --> 01:05:39,357
ซึ่งไม่ใช่ทางของผมเลย

1111
01:05:42,611 --> 01:05:44,571
ตอนขับรถกลับบ้านเธอพูดว่า

1112
01:05:44,571 --> 01:05:47,198
"ทําไมคุณไม่เป็นอย่าง
สตีเวน สปีลเบิร์ก"

1113
01:05:47,198 --> 01:05:48,783
ยิ้มหวานหน่อยไอ้เวร

1114
01:05:55,165 --> 01:05:58,418
ผมคิดว่า "โอเค จบละ"

1115
01:06:08,929 --> 01:06:11,306
- ดีนะ
- ทุกคนเรียกไพ่ต่ําไป

1116
01:06:11,306 --> 01:06:12,641
งั้นฉัน...

1117
01:06:12,641 --> 01:06:14,100
คอยดูนะ

1118
01:06:29,282 --> 01:06:30,367
ฉันบื้อจริง

1119
01:06:30,367 --> 01:06:31,701
เริ่มโหดแล้ว

1120
01:06:31,701 --> 01:06:34,663
ฉันไม่เคยเรียกสามเลยในชีวิต

1121
01:06:36,414 --> 01:06:37,415
สอง

1122
01:06:38,541 --> 01:06:40,085
- ขาดหนึ่งเหรอ
- ขาดหนึ่ง

1123
01:06:41,503 --> 01:06:44,965
ยกเว้นแค่แอนน์ นี่มันช่าง...

1124
01:06:46,049 --> 01:06:47,634
คนแก่เล่นไพ่จริง ๆ

1125
01:06:47,634 --> 01:06:50,095
อย่าช้าสิ เร็ว ๆ

1126
01:06:50,095 --> 01:06:51,888
ใครล่ะที่พูดเป็นคนแก่อยู่ได้

1127
01:06:51,888 --> 01:06:56,726
ฉันออกแนวหนุ่มหวดแรง ๆ
แบบไม่ให้ตั้งตัว

1128
01:06:57,394 --> 01:07:00,105
นายนั่นแหละที่
"ใครนับอย่างนั้น ต้องอย่างนี้"

1129
01:07:00,105 --> 01:07:03,191
- "นับหนึ่ง..."
- เหมือน "ดิ ออด คัพเพิล" เลย

1130
01:07:03,191 --> 01:07:04,234
- จริง
- เออ

1131
01:07:05,110 --> 01:07:09,281
สิ่งหนึ่งที่ฉันได้เรียนรู้

1132
01:07:09,281 --> 01:07:12,367
คือฉันไม่อยากทําหนังสารคดี

1133
01:07:12,367 --> 01:07:14,536
การที่ต้องมานั่ง

1134
01:07:14,536 --> 01:07:20,792
คอยมองหาเสี้ยวนาที
ที่ได้เรื่องท่ามกลาง...

1135
01:07:23,169 --> 01:07:25,338
คุณเจอแอนน์ได้ยังไง

1136
01:07:27,632 --> 01:07:30,010
ตลกดี ตอนแรก
คุณพยายามเติมเต็มเรื่องราว

1137
01:07:30,010 --> 01:07:32,721
- เพราะผมเจอเธอทาง...
- โทรศัพท์ค่ะ

1138
01:07:32,721 --> 01:07:36,057
ฉันทํางานตรวจสอบข้อเท็จจริง
ที่ "เดอะ นิวยอร์กเกอร์"

1139
01:07:36,725 --> 01:07:39,144
เรื่องแรกที่ฉันเช็กกับเขาคือ

1140
01:07:39,144 --> 01:07:43,273
มีคนโดนใบสั่งจากการจอดรถ
และเลยเถิดบานปลายไปใหญ่โต

1141
01:07:43,273 --> 01:07:44,691
ฉันโทรหาเขาแล้วถามว่า

1142
01:07:44,691 --> 01:07:48,445
"ฉันรู้ว่ามันเป็นเรื่องตลก
ไม่ได้ต้องการความสมจริงอะไรมากมาย"

1143
01:07:48,445 --> 01:07:50,947
"แต่ถ้าอยากให้มัน
ถูกตามหลักความเป็นจริง"

1144
01:07:50,947 --> 01:07:52,866
"ก็ทําได้นะ" แล้วเขาก็ตอบว่า

1145
01:07:52,866 --> 01:07:56,703
"เอาเลย
มาทําให้มันถูกต้องแล้วก็ยังขําอยู่"

1146
01:07:57,329 --> 01:07:59,539
จากนั้นฉันก็กลายเป็นขาประจํา

1147
01:08:00,290 --> 01:08:05,295
เขาเขียนเกี่ยวกับครอบครัวของเขา
ซึ่งเป็นอะไรที่ส่วนตัวมาก ๆ

1148
01:08:05,295 --> 01:08:09,174
ฉันได้คุยกับเมลินดา พี่สาวของเขา
ได้คุยกับหลายคนเรื่องนี้

1149
01:08:09,174 --> 01:08:12,802
เราสนิทกันผ่านทางโทรศัพท์

1150
01:08:13,929 --> 01:08:15,472
ผมเล่าให้จิตแพทย์ฟัง

1151
01:08:15,472 --> 01:08:18,475
ว่าผู้หญิงคนนี้
ติดอยู่ในหัวผมตลอดเวลา

1152
01:08:19,893 --> 01:08:24,438
เราอยู่ที่เซนต์บาตส์
แล้วเขาใช้เวลาทั้งทริปพูดถึง

1153
01:08:24,438 --> 01:08:29,527
"แอนน์ สตริงฟีลด์ แอนน์ สตริงฟีลด์
ชื่อดีเนอะ"

1154
01:08:29,986 --> 01:08:33,531
หลายเดือนถัดมาเขาชวนฉัน
มาทานมื้อกลางวันกับกลุ่มเพื่อน ๆ

1155
01:08:33,531 --> 01:08:35,283
เราทั้งคู่ไปถึงก่อนเวลา

1156
01:08:35,283 --> 01:08:37,953
ฉันพกอักษรไขว้ของ
"เดอะ นิวยอร์ก ไทมส์" มา

1157
01:08:37,953 --> 01:08:40,664
กะว่าพอไปถึงก่อน จะได้นั่งทําฆ่าเวลา

1158
01:08:41,790 --> 01:08:44,584
แต่เขานั่งเล่นอักษรไขว้ของ
"เดอะ นิวยอร์ก ไทมส์" อยู่แล้ว

1159
01:08:47,837 --> 01:08:49,923
น่าจะมีไม่กี่คนที่คิดว่า

1160
01:08:49,923 --> 01:08:53,009
"มายากล แบนโจ ใช่เลย"

1161
01:08:53,009 --> 01:08:55,762
แต่ฉัน...เป็นหนึ่งในนั้น

1162
01:08:57,973 --> 01:09:00,267
เขามีกลหนึ่งที่ใช้ไพ่สองใบ

1163
01:09:02,102 --> 01:09:04,771
ด้านหลัง และด้านหน้า
ของไพ่ทั้งสองใบ

1164
01:09:04,771 --> 01:09:07,857
ฉันว่ามันดีที่สุดที่ฉันเคยเห็นมาเลย

1165
01:09:07,857 --> 01:09:10,569
จนตอนนี้
ก็ยังไม่เข้าใจว่าเขาทํายังไง

1166
01:09:10,694 --> 01:09:13,655
ผมจะเอาไพ่ใบนี้...

1167
01:09:15,865 --> 01:09:20,829
พับครึ่งหันหน้าออกแบบนี้

1168
01:09:22,163 --> 01:09:23,873
แล้วก็เอาอีกใบมา...

1169
01:09:25,125 --> 01:09:26,585
พับครึ่ง...

1170
01:09:28,128 --> 01:09:30,297
หันหน้าออกเหมือนกัน

1171
01:09:30,297 --> 01:09:32,173
สอดเข้าไปแบบนี้

1172
01:09:33,049 --> 01:09:36,011
สนิมเกาะนิดหน่อย ไม่ได้เล่นนาน

1173
01:09:36,011 --> 01:09:41,308
ตอนนี้ไพ่หันหลังออกแทน
หน้าไพ่อยู่ข้างใน

1174
01:09:41,308 --> 01:09:44,018
มาถึงทีเด็ด

1175
01:09:45,395 --> 01:09:47,647
ถ้าดันไพ่แบบนี้...

1176
01:09:49,232 --> 01:09:50,609
ไพ่จะพลิกเป็นอีกด้าน

1177
01:09:50,609 --> 01:09:55,113
หลังไพ่ไปอยู่ด้านในแทน
นี่เป็นไพ่หนึ่งใบนะ

1178
01:09:55,113 --> 01:09:57,365
เป็นไพ่ใบเดียวกัน พลิกกลับแบบนี้

1179
01:09:58,325 --> 01:10:01,786
ลองอีกที ดันไพ่ขึ้น

1180
01:10:03,121 --> 01:10:07,500
การ์ดพลิกด้าน เห็นมั้ย
ไพ่ใบเดียวกันนะ

1181
01:10:08,919 --> 01:10:11,463
ความมหัศจรรย์อยู่ที่...

1182
01:10:12,881 --> 01:10:18,136
ส่วนของไพ่ที่พลิกด้าน
คือส่วนที่ถูกดันพ้นออกมา

1183
01:10:19,804 --> 01:10:21,014
ดังนั้น...

1184
01:10:22,974 --> 01:10:25,769
นี่คือส่วนที่ถูกดันออกมา

1185
01:10:25,769 --> 01:10:27,812
และนี่คือส่วนที่อยู่ข้างใน

1186
01:10:32,108 --> 01:10:33,652
ทํางี้ก็ได้

1187
01:10:34,569 --> 01:10:35,737
เรียบร้อย

1188
01:10:38,907 --> 01:10:42,077
มีคนสอนผมในคลับแห่งหนึ่งที่ฟลอริดา

1189
01:10:42,077 --> 01:10:46,248
เขาทําให้ดูแล้วผมก็อึ้งกิมกี่ไปเลย

1190
01:10:46,248 --> 01:10:47,707
เขาบอกว่า "เดี๋ยวสอนให้"

1191
01:10:47,707 --> 01:10:49,542
แล้วก็สอนให้ผมทํา

1192
01:10:49,542 --> 01:10:51,628
จนตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจ
ว่าเป็นไปได้ยังไง

1193
01:10:56,383 --> 01:10:58,969
เดือนนี้มีโชว์ของสตีฟ
ที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะเมโทรโพลิทัน

1194
01:10:58,969 --> 01:11:01,221
นี่คือยุคหมิง เอ้ย
เครื่องเคลือบของจีน

1195
01:11:01,221 --> 01:11:03,348
เครื่องเคลือบของจีน
ยุคหมิงเป็นส่วนหนึ่ง

1196
01:11:03,348 --> 01:11:05,725
ขอถามได้มั้ยครับ

1197
01:11:05,725 --> 01:11:07,602
ว่าพวกนี้มูลค่าเท่าไหร่

1198
01:11:07,602 --> 01:11:10,355
ปกติผมไม่ค่อยชอบพูดถึงราคา

1199
01:11:10,355 --> 01:11:12,566
เพราะคนจะเริ่มมอง

1200
01:11:12,566 --> 01:11:15,235
แล้วเอาแต่คิดถึงราคาของสิ่งของ

1201
01:11:15,235 --> 01:11:17,862
เช่น ภาพวาดนี้
ราคาสี่ล้านดอลลาร์อะไรแบบนี้

1202
01:11:17,862 --> 01:11:21,616
ผมเลยขอตอบแค่ว่า
ราคาเริ่มที่สามแสนดอลลาร์

1203
01:11:21,616 --> 01:11:25,537
ไปจนถึงหนึ่งถึงสองล้าน

1204
01:11:25,537 --> 01:11:27,789
สองล้านดอลลาร์เลยเหรอ ไม่น่าเชื่อ

1205
01:11:27,789 --> 01:11:29,332
ใช่ครับ ใช่...

1206
01:11:29,332 --> 01:11:31,710
ยกตัวอย่างเช่น ชิ้นนี้... พระเจ้าช่วย

1207
01:11:33,587 --> 01:11:35,755
(วินสโลว์ โฮเมอร์ ครอสเคอร์เรนต์ส)

1208
01:11:35,755 --> 01:11:38,216
เขามีสายตาที่เฉียบคม
รู้เรื่องนี้มั้ย

1209
01:11:38,925 --> 01:11:41,553
รู้สึกจะรางวัลมาร์ก ทเวน
หรืออะไรนี่ล่ะ ที่ดีซี

1210
01:11:41,553 --> 01:11:45,140
เราอยู่ที่... เราทานมื้อค่ํากันที่...

1211
01:11:47,142 --> 01:11:48,852
ถึงบอกว่าฉันไม่ควรเป็นคนเล่า

1212
01:11:48,852 --> 01:11:50,687
ให้คนอื่นเล่าดีกว่า

1213
01:11:50,687 --> 01:11:53,982
มื้อค่ําที่หอศิลป์แห่งชาติ

1214
01:11:53,982 --> 01:11:58,069
{\an8}คืนก่อนที่เขาจะได้รับรางวัลเคนเนดี้
เซ็นเตอร์ ออเนอร์ส มีคนราว 200 คน

1215
01:11:58,069 --> 01:12:01,489
เป็นมื้อค่ําใหญ่โต มีภาพวาดเต็มกําแพง

1216
01:12:01,489 --> 01:12:04,200
หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นว่า
"เรื่องของสตีฟที่คุณไม่รู้"

1217
01:12:04,200 --> 01:12:08,747
"ฉันกล้าพูดเลยว่าเขารู้ชื่อจิตรกร
ของภาพวาดที่เห็นทั้งหมดนี้"

1218
01:12:08,747 --> 01:12:10,582
แล้วสตีฟก็ยืนขึ้น

1219
01:12:11,625 --> 01:12:13,168
เดินไล่ไปตามกําแพง

1220
01:12:13,168 --> 01:12:17,172
"ฮอปกินส์ วัตกินสัน วิลกินส์ จูลาย"

1221
01:12:17,172 --> 01:12:21,384
เขาเดินไปรอบห้อง
บอกชื่อจิตรกรของทุกภาพที่แขวนอยู่

1222
01:12:21,384 --> 01:12:24,846
ทั่วทั้งหอศิลป์

1223
01:12:24,846 --> 01:12:27,349
เป็นทักษะอันเหลือเชื่อ

1224
01:12:29,476 --> 01:12:32,562
ศิลปะอยู่ลําดับที่เท่าไหร่
ในชีวิตคุณทุกวันนี้

1225
01:12:32,562 --> 01:12:37,192
ตอบได้เลยว่าลําดับที่สาม

1226
01:12:39,110 --> 01:12:42,614
ภรรยาและครอบครัว การแสดง

1227
01:12:42,614 --> 01:12:45,909
งานเขียนของพวกเรา พวกงานสร้างสรรค์

1228
01:12:45,909 --> 01:12:47,744
นี่คือสิ่งที่ดี...

1229
01:12:48,703 --> 01:12:52,916
ในแง่งานอดิเรกที่เพลิดเพลิน

1230
01:12:52,916 --> 01:12:54,501
ก่อนหน้านี้ลําดับไหน

1231
01:12:54,501 --> 01:12:55,919
ลําดับที่หนึ่ง

1232
01:12:57,963 --> 01:13:00,298
{\an8}คุณเคยนั่งดูคนเดียว
แต่ตอนนี้คุณนํามาโชว์

1233
01:13:00,298 --> 01:13:01,550
{\an8}รู้สึกยังไงบ้างคะ

1234
01:13:01,550 --> 01:13:02,676
(คอลเลกชั่นส่วนตัวของ สตีฟ มาร์ติน)

1235
01:13:02,676 --> 01:13:05,011
มันเป็นอะไรที่ส่วนตัวมาก ๆ

1236
01:13:05,011 --> 01:13:06,763
จนถึงตอนนี้

1237
01:13:08,932 --> 01:13:13,812
สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ
ผมได้พบกับภรรยาของผม

1238
01:13:21,236 --> 01:13:24,739
ตัวตนที่ซ่อนไว้ของผมจึงออกมาได้

1239
01:13:27,576 --> 01:13:32,998
ศิลปะพวกนี้ได้รับการปลดปล่อย
ไม่ต้องเป็นหลุมหลบภัยของผมอีกต่อไป

1240
01:13:35,083 --> 01:13:37,669
คุณเป็นคนที่พิเศษ
คุณสนใจศิลปะพวกนี้

1241
01:13:37,669 --> 01:13:39,296
เพื่อให้คนประทับใจและเห็นว่า

1242
01:13:39,296 --> 01:13:41,590
- คุณไม่ใช่แค่ดาราตลก
- ใช่เลย ถูกต้อง

1243
01:13:41,590 --> 01:13:43,633
อยากถามมานาน คนบอกให้ถามแต่ผมว่า

1244
01:13:43,633 --> 01:13:46,094
แต่ผมคิดว่า "ถามทําไม
ก็รู้อยู่แล้วว่าคําตอบคืออะไร"

1245
01:13:46,094 --> 01:13:47,387
ใครคือเดอ คูนิง

1246
01:13:47,387 --> 01:13:49,931
เดอ คูนิง
คือศิลปินคนสําคัญชาวอเมริกัน...

1247
01:13:49,931 --> 01:13:51,558
เคยดูหนังเรื่อง "พอลล็อก" มั้ย

1248
01:13:53,727 --> 01:13:54,769
เคยดูหนังเรื่อง

1249
01:13:54,769 --> 01:13:56,980
"ไมเคิล แองเจโล
ยอดคนบรรลือโลก" มั้ย

1250
01:13:56,980 --> 01:13:59,649
เคยดู "มาดาม เอกซ์ แก้วตานาง"
ของลานา เทอร์เนอร์

1251
01:13:59,649 --> 01:14:02,694
มีภาพวาดนามธรรมที่สวยมาก

1252
01:14:02,694 --> 01:14:04,446
ที่ทุกคนทําทีเป็นสนใจ

1253
01:14:04,446 --> 01:14:07,657
ผมว่านั่นน่าจะเป็นภาพของเดอ คูนิง

1254
01:14:11,411 --> 01:14:14,080
"ผมหมดความสนใจในภาพยนตร์
พร้อม ๆ กับที่..."

1255
01:14:14,080 --> 01:14:15,707
"ภาพยนตร์หมดความสนใจในตัวผม"

1256
01:14:15,707 --> 01:14:18,793
"ในที่สุด สี่ทศวรรษให้หลัง
ผมก็ดับไฟความสนใจในภาพยนตร์ลงได้"

1257
01:14:18,793 --> 01:14:21,213
"ความเชื่อจากภายใน
ที่แก้ตัวให้กับเวลาที่ทุ่มเทไป"

1258
01:14:21,213 --> 01:14:23,465
"ที่คอยรับคําวิจารณ์แย่ ๆ
ที่มีมาตลอด"

1259
01:14:23,465 --> 01:14:25,592
"ที่ปกป้องตัวผม
จากคําตัดสินในแง่รายได้"

1260
01:14:25,592 --> 01:14:27,260
"ในที่สุดไฟก็มอดดับลง"

1261
01:14:27,260 --> 01:14:29,304
"ลาก่อนภาพยนตร์
เราสนุกกันมามากจริง ๆ"

1262
01:14:30,597 --> 01:14:32,766
ฉันชอบนะ ชอบประโยคสุดท้ายมาก

1263
01:14:32,766 --> 01:14:36,311
เขียนเอาเลยก็ได้นะ แต่งอะไรนิดหน่อย

1264
01:14:36,311 --> 01:14:37,646
- ต้องมี
- โบกมือลา

1265
01:14:37,646 --> 01:14:38,855
ต้องมี

1266
01:14:39,272 --> 01:14:41,733
ยังไม่ได้สรุปชื่อกันเลย

1267
01:14:42,567 --> 01:14:44,903
- ได้แล้วไม่ใช่เหรอ
- แน่ใจแล้วใช่มั้ย

1268
01:14:44,903 --> 01:14:47,405
"ความทรงจําในภาพยนตร์และบันเทิง"

1269
01:14:47,405 --> 01:14:50,116
แล้ว "นัมเบอร์ วัน
อิส วอล์คกิง" ล่ะ

1270
01:14:50,116 --> 01:14:51,826
- อันนั้นเป็นตัวเลือก
- ใช่

1271
01:14:51,826 --> 01:14:53,078
"นัมเบอร์ วัน อิส วอล์คกิง"

1272
01:14:53,078 --> 01:14:56,915
ฉันชอบไอเดียคุณเต๊ะท่านะ

1273
01:14:56,915 --> 01:14:58,833
ผมก็ชอบ

1274
01:14:58,833 --> 01:15:00,627
หนังสือเกี่ยวกับคุณในวงการหนัง

1275
01:15:00,627 --> 01:15:03,755
นั่นคือสิ่งที่คนคิดถึง เป็นภาพจํา...

1276
01:15:03,755 --> 01:15:05,423
ตอนนี้ผมรู้ละว่าคนมองผมยังไง

1277
01:15:07,676 --> 01:15:08,510
ใช่เลย

1278
01:15:08,510 --> 01:15:10,136
- ใช่มาก ๆ
- แบบว่า...

1279
01:15:10,136 --> 01:15:11,638
ใช่เลย ถ่ายรูปไว้เลย

1280
01:15:11,638 --> 01:15:13,098
ท่านี้เลย เป๊ะมาก...

1281
01:15:13,098 --> 01:15:14,975
- ให้เขาถ่ายรูปไว้ได้มั้ย
- ก็ได้

1282
01:15:20,021 --> 01:15:23,567
(นัมเบอร์ วัน อิส วอล์คกิง
ชีวิตของผมในสายภาพยนตร์และบันเทิง)

1283
01:15:27,279 --> 01:15:30,323
(นัมเบอร์ วัน อิส วอล์คกิง)

1284
01:15:30,323 --> 01:15:32,909
ส่วนใหญ่คุณแต่งงาน
มีลูก แล้วก็ทํางาน

1285
01:15:32,909 --> 01:15:35,870
พอลูกคุณโตขึ้น
คุณก็อายุได้ 60 - 70 ปีพอดี

1286
01:15:35,870 --> 01:15:37,455
ลูกก็ย้ายออกไปอยู่เอง

1287
01:15:37,455 --> 01:15:39,165
แต่ชีวิตผมกลับกันเลย

1288
01:15:39,165 --> 01:15:41,418
ผมทํางานหนักตั้งแต่แรกเริ่ม

1289
01:15:41,418 --> 01:15:43,753
แล้วค่อยแต่งงานอย่างมีความสุข

1290
01:15:43,753 --> 01:15:46,464
และมีลูกที่แสนน่ารักในตอนจบ

1291
01:15:46,464 --> 01:15:49,050
ซึ่งผมชอบนะ

1292
01:15:49,968 --> 01:15:51,428
พวกนี้เสร็จแล้ว

1293
01:15:52,512 --> 01:15:53,680
ผมกําลังเซ็น...

1294
01:15:56,266 --> 01:15:57,517
ทั้งหมด 6,000 ใบ

1295
01:15:57,517 --> 01:15:59,185
- พูดจริง ?
- ครับ

1296
01:15:59,728 --> 01:16:02,355
แต่ผมก็แค่กางไอแพดแล้วก็ทําไป

1297
01:16:02,355 --> 01:16:04,816
บางทีก็ตอนมื้อกลางวัน

1298
01:16:04,816 --> 01:16:06,401
จ้างเอาไม่ได้เหรอ

1299
01:16:06,401 --> 01:16:09,821
ไม่ได้สิ มันไม่ถูกต้อง

1300
01:16:14,701 --> 01:16:18,663
เรานับแล้ว
คุณมีลูก 27 คนจากหนังทั้งหมด

1301
01:16:18,663 --> 01:16:19,748
(แพเรนท์ฮูด)

1302
01:16:19,748 --> 01:16:21,249
(ฟาเธอร์ ออฟ เดอะ ไบรด์
ฟาเธอร์ ออฟ เดอะ ไบรด์ ภาคสอง)

1303
01:16:21,249 --> 01:16:22,542
(ครอบครัวเหมายกโหลถูกกว่า
ครอบครัวเหมายกโหลถูกกว่า ภาคสอง)

1304
01:16:22,542 --> 01:16:26,504
ผมเคยพูดหรือยังนะ
ว่าการเป็นพ่อในหนัง

1305
01:16:26,504 --> 01:16:28,798
ช่วยปูทางสู่การเป็นพ่อในชีวิตจริง

1306
01:16:28,798 --> 01:16:30,592
ลูกยังเด็ก พ่อก็เคยเป็นเด็ก

1307
01:16:30,592 --> 01:16:32,469
ลูกมีอะไรให้กังวลเยอะ ก็แค่นั้นเอง

1308
01:16:32,469 --> 01:16:33,678
{\an8}(แพเรนท์ฮูด)

1309
01:16:34,971 --> 01:16:37,265
ผมเริ่มเล่นหนังกับเด็ก ๆ

1310
01:16:38,308 --> 01:16:40,685
ผมชอบพวกเขานะ แต่ก็คิดว่า

1311
01:16:40,685 --> 01:16:44,064
"เจ๋งสุด ๆ ไปเลยที่
ผมได้เจอพวกเขาแค่ตอนที่ดี ๆ"

1312
01:16:45,607 --> 01:16:48,485
แค่วันละสามชั่วโมง
แต่พ่อแม่ของพวกเขาต้องกลับบ้าน

1313
01:16:48,485 --> 01:16:50,987
ไปเผชิญหน้ากับเวลาที่เหลือ
ซึ่งไม่ง่ายแน่ ๆ

1314
01:16:50,987 --> 01:16:52,322
ผมไม่เป็นไรครับพ่อ

1315
01:16:52,322 --> 01:16:55,200
ลุกขึ้นมา อย่าก้าวพ้นประตูเชียวนะ
ลูกถูกกักบริเวณ

1316
01:16:55,700 --> 01:16:58,536
แล้วไดแอน คีตันก็มีลูก

1317
01:16:58,536 --> 01:17:02,666
ผมจําได้ว่า
นั่งดูลูกสาวเธอเล่นอยู่ในสนาม

1318
01:17:02,666 --> 01:17:07,087
แล้วคิดขึ้นมาว่า "ผมพอจะเห็นภาพ
เด็กเล่นในสนามเหมือนกัน"

1319
01:17:08,421 --> 01:17:11,800
มันคือความสุข
และเขาก็ดูจะสนใจเอามาก ๆ

1320
01:17:11,800 --> 01:17:13,593
เขาช่างเป็นมิตร

1321
01:17:13,593 --> 01:17:14,719
(ไดแอน คีตัน นักแสดง)

1322
01:17:14,719 --> 01:17:17,264
กับดุคตัวแสบ

1323
01:17:17,264 --> 01:17:18,598
เขาดีมาก ๆ

1324
01:17:19,641 --> 01:17:24,062
เขาดูใจดีมากเลย

1325
01:17:24,062 --> 01:17:27,315
- คุณจินตนาการตัวเองเป็นพ่อ
- ครับ

1326
01:17:30,068 --> 01:17:33,113
ตลกเหรอ ดื้อนักนะเรา

1327
01:17:33,113 --> 01:17:36,700
ตอนที่ฉันรู้สึกว่า
ฉันอยากใช้ชีวิตร่วมกับเขา

1328
01:17:36,700 --> 01:17:40,328
ฉันคิดว่า
"เขายังไม่มีลูกจนถึงป่านนี้"

1329
01:17:41,997 --> 01:17:45,875
ถ้าฉันอยากอยู่กับเขา
ก็ไม่ควรคิดเรื่องนั้น

1330
01:17:46,585 --> 01:17:49,629
เป็นอะไรที่ฉันคิดอยู่ลึก ๆ ว่า

1331
01:17:49,629 --> 01:17:52,132
ถ้าไม่ปล่อยมือจากความสัมพันธ์นี้

1332
01:17:52,132 --> 01:17:54,968
ก็ต้องล้มเลิกความคิดเรื่องมีลูก

1333
01:17:57,178 --> 01:17:59,306
เขาเองคงไม่คิดว่าตัวเองจะมีลูก

1334
01:18:00,098 --> 01:18:01,516
ไม่แม้แต่จะคิด

1335
01:18:01,516 --> 01:18:05,979
อาจจะเพราะชีวิตวัยเด็กของเขา
ไม่ได้สมบูรณ์แบบ

1336
01:18:05,979 --> 01:18:08,023
ถึงขนาดที่เขาอยากส่งต่อ

1337
01:18:09,316 --> 01:18:11,526
เขาไม่ได้มองว่าจําเป็นจะต้องมีลูก

1338
01:18:12,527 --> 01:18:14,237
- จอร์จ
- นีน่า

1339
01:18:14,237 --> 01:18:16,948
ที่รัก ฉันอยากรู้ว่าคุณรู้สึกยังไง

1340
01:18:18,074 --> 01:18:19,492
เขาไม่ขายฮอตดอก

1341
01:18:19,492 --> 01:18:21,786
คุณพระ อย่านะ มานี่

1342
01:18:22,829 --> 01:18:24,831
ไม่เอา ไม่เอา

1343
01:18:24,831 --> 01:18:28,001
ผมรู้สึกยอดเยี่ยม พร้อมมาก ๆ

1344
01:18:28,001 --> 01:18:29,419
จริงเหรอ

1345
01:18:30,212 --> 01:18:31,379
ที่สุดเลย

1346
01:18:31,379 --> 01:18:33,423
เขาโทรมาแล้วถามว่า
"นั่งอยู่ใช่มั้ย"

1347
01:18:33,423 --> 01:18:36,259
ฉันบอก "ใช่" เขาบอกว่า "ดีแล้ว"

1348
01:18:36,259 --> 01:18:38,136
"มีอะไรจะบอก" "อะไร"

1349
01:18:38,136 --> 01:18:39,846
คุณตั้งครรภ์

1350
01:18:39,846 --> 01:18:43,099
"แอนน์ท้อง" ฉันถามเลย
"ใครเป็นพ่อเด็ก"

1351
01:18:45,060 --> 01:18:47,812
เรื่องแบบนี้
มักจะไม่เกิดกับชายวัยอย่างผม

1352
01:18:47,812 --> 01:18:50,690
ไม่เอาน่า
ปิกัสโซ่ยังมีลูกตอนอายุ 70 กว่าเลย

1353
01:18:50,690 --> 01:18:53,109
ปิกัสโซ่ก็คือปิกัสโซ่ไง

1354
01:18:53,109 --> 01:18:55,779
ก็แค่ชายหนึ่งคนในประวัติศาสตร์
ที่มีลูกตอนอายุ 70

1355
01:18:55,779 --> 01:18:58,365
เขาเป็นศิลปิน
เขาอยากทําอะไรก็เรื่องของเขา

1356
01:18:58,365 --> 01:19:00,784
ผมก็แค่... แค่ผู้ชายบ้าน ๆ

1357
01:19:03,662 --> 01:19:07,207
ผมเก็บข้อความเสียง
ตอนเขาโทรมาจากโรงพยาบาล

1358
01:19:07,207 --> 01:19:12,295
การที่เขาเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ขนาดนั้น
และโอเคที่จะแสดงมันออกมา

1359
01:19:12,295 --> 01:19:14,714
ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้แล้ว

1360
01:19:14,714 --> 01:19:16,925
- เบ่งครับ เด็กออกมาแล้ว
- นี่ค่ะ

1361
01:19:16,925 --> 01:19:18,468
ดีมากครับ ได้แล้วครับ

1362
01:19:18,969 --> 01:19:21,805
เป็นเด็กผู้หญิงครับ
ยินดีด้วยครับคุณแม่

1363
01:19:22,472 --> 01:19:27,477
ครั้งแรกที่ผม
ได้เห็นความรักที่แท้จริง

1364
01:19:27,477 --> 01:19:30,105
คือหลังจากที่ลูกคลอดออกมา

1365
01:19:31,481 --> 01:19:32,732
เด็กผู้หญิงค่ะ

1366
01:19:33,441 --> 01:19:34,693
ผมชอบเด็กผู้หญิงครับ

1367
01:19:35,151 --> 01:19:38,071
ผมมองไปที่แอนน์ เธอกําลังอุ้มลูกอยู่

1368
01:19:38,071 --> 01:19:40,907
เธอมองไปที่ลูก

1369
01:19:40,907 --> 01:19:44,452
โลกนี้ก็ไม่มีใครอื่นอีกแล้ว

1370
01:19:46,997 --> 01:19:51,001
(ร้องไห้หนึ่งครั้งถ้าตลก
ร้องสองครั้งถ้าแป้ก)

1371
01:19:53,211 --> 01:19:55,422
{\an8}ผมภูมิใจที่ได้มาอยู่ที่วอชิงตันดีซี

1372
01:19:55,422 --> 01:19:59,092
{\an8}ซึ่งได้รู้ไม่นานมานี้ว่า
เป็นเมืองหลวงของประเทศ

1373
01:20:02,429 --> 01:20:05,640
และได้รับรางวัลมาร์ก ทเวน
ที่ทุกคนปรารถนา

1374
01:20:05,640 --> 01:20:10,270
รางวัลที่สําคัญเพียงอย่างเดียว
ของวงการตลกอเมริกัน

1375
01:20:10,270 --> 01:20:11,813
นอกเหนือไปจากเงิน

1376
01:20:13,940 --> 01:20:16,192
น่าสนใจมากสําหรับผม
เพราะสตีฟต่างออกไป

1377
01:20:16,192 --> 01:20:18,028
เส้นทางเขาแตกต่างอย่างสิ้นเชิง

1378
01:20:19,070 --> 01:20:22,908
เขาเดินออกจากเส้นทางนักแสดงตลก

1379
01:20:24,242 --> 01:20:27,829
{\an8}ว่ากันว่าศาสตร์และศิลป์ของ
การทําหนังคือความร่วมมือร่วมใจ

1380
01:20:27,829 --> 01:20:28,747
{\an8}(รางวัลเกียรติยศออสการ์)

1381
01:20:28,747 --> 01:20:33,668
{\an8}ดังนั้นการถูกเลือกมารับรางวัล
แต่เพียงผู้เดียวนั้นหมายความว่า

1382
01:20:34,461 --> 01:20:36,213
มันไม่จริง

1383
01:20:38,340 --> 01:20:40,717
เขาชอบเล่นมุก เขาตลกจริง ๆ

1384
01:20:40,717 --> 01:20:42,010
เขายังคงมีอารมณ์ขัน

1385
01:20:46,014 --> 01:20:47,349
ไอ้เวรนี่

1386
01:20:48,600 --> 01:20:49,684
และผม...

1387
01:20:53,396 --> 01:20:54,940
{\an8}ขอน้อมรับรางวัลนี้

1388
01:20:54,940 --> 01:20:56,358
{\an8}(รางวัลอเมริกัน คอมเมดี
ด้านความสําเร็จสูงสุด)

1389
01:20:56,358 --> 01:20:58,735
{\an8}สิ่งเดียวที่จะทําให้ผม
รู้สึกดีขึ้นไปอีก

1390
01:20:58,735 --> 01:21:00,987
คือการมี
ผู้ได้รับการเสนอชื่อคนอื่น ๆ

1391
01:21:05,867 --> 01:21:09,162
ผมจะได้รู้สึกว่าเอาชนะคนอื่นมา

1392
01:21:10,038 --> 01:21:11,206
ขอบคุณครับ

1393
01:21:17,003 --> 01:21:19,339
- สวัสดีครับ
- สวัสดีค่ะ ฉันแบรนดี โอทูล

1394
01:21:19,339 --> 01:21:21,424
- ยินดีที่ได้เจอค่ะ
- เช่นกันครับ

1395
01:21:21,424 --> 01:21:22,717
ขอสรุปคร่าว ๆ นะคะ

1396
01:21:22,717 --> 01:21:24,427
- ว่ามีคิวอะไรบ้าง
- ครับ

1397
01:21:24,427 --> 01:21:27,430
เริ่มที่สัมภาษณ์
เรื่องรางวัลเอมมีราวสิบนาที

1398
01:21:27,430 --> 01:21:29,391
- ครับ
- ทางนี้ค่ะ

1399
01:21:29,391 --> 01:21:31,518
เริ่มที่ฉากลิฟต์รางวัลเอมมี

1400
01:21:31,518 --> 01:21:35,522
อยู่ตรงนั้นสักครู่
ถ่ายรูปหมู่ และรูปเดี่ยว

1401
01:21:35,522 --> 01:21:37,357
- โอเค
- แล้วเปลี่ยนจากตรงนั้น

1402
01:21:37,357 --> 01:21:39,484
- โอเค
- เป็นไปอย่างรวดเร็ว

1403
01:21:39,484 --> 01:21:40,610
ทุกอย่างจะ...

1404
01:21:40,610 --> 01:21:43,863
มีจุดที่ไม่อยากออกกล้องแล้วบ้างมั้ย

1405
01:21:43,863 --> 01:21:47,117
ก็คอยสังเกตอยู่นะ
แต่ตอนนี้มีรายการโทรทัศน์อยู่

1406
01:21:47,117 --> 01:21:49,619
- รู้
- ที่ฉันได้เล่นเป็นคนอื่น

1407
01:21:49,619 --> 01:21:52,038
อะไรต่อ เสื้อผ้าเหรอ

1408
01:21:52,747 --> 01:21:54,165
โอ้ ว่าไง เซลีนา

1409
01:21:54,165 --> 01:21:55,709
ฉันน่าจะดูดีในชุดนั้นนะ

1410
01:21:55,709 --> 01:21:57,544
- สลับกันมั้ย
- คุณน่าเท่ดีในชุดนี้

1411
01:21:57,544 --> 01:21:59,504
ใช่ สวัสดีครับ ชื่ออะไรครับ

1412
01:21:59,504 --> 01:22:00,630
แอมเบอร์ค่ะ

1413
01:22:00,630 --> 01:22:03,258
ผมไม่ได้จะเล่นเอง
แต่พวกเขาถาม "อยากเล่นมั้ย"

1414
01:22:03,258 --> 01:22:05,260
ผมบอกว่า
"ก็ได้ ถ้าถ่ายแค่ในนิวยอร์ก"

1415
01:22:05,260 --> 01:22:06,595
"ไม่อยากห่างลูก"

1416
01:22:06,595 --> 01:22:10,307
"จะให้ไปถ่ายหนังที่แอตแลนตา
นานสามเดือนเหมือนเคยไม่ได้แล้ว"

1417
01:22:10,849 --> 01:22:14,352
ผมคิดว่า "ในฐานะนักเขียน
ยังไงก็ต้องไปกองถ่ายทุกวันอยู่แล้ว"

1418
01:22:15,770 --> 01:22:17,105
- มาร์ตี้
- ว่า ?

1419
01:22:17,105 --> 01:22:22,360
ทีมสารคดีเขาอยากสัมภาษณ์นาย
สองชั่วโมงแล้วก็ขอการแสดงหนึ่งโชว์

1420
01:22:22,360 --> 01:22:25,196
ทําอย่างนั้นทําไม ฉันเคยมีความฝัน

1421
01:22:25,196 --> 01:22:28,158
ฉันว่าไม่เอาดีกว่า ขอบใจนะ

1422
01:22:32,329 --> 01:22:33,455
ดี

1423
01:22:33,455 --> 01:22:36,207
หัวเราะดีค่ะ ดีเลย

1424
01:22:36,207 --> 01:22:37,792
อุ๊ย หนุ่ม ๆ

1425
01:22:40,837 --> 01:22:44,424
มันไม่น่าเป็นไปได้เลย
ฉันอายุ 76 แล้ว

1426
01:22:44,424 --> 01:22:46,968
- ถูก
- แต่ดันมีละครที่คนนิยม

1427
01:22:46,968 --> 01:22:49,221
- ใช่
- มันไม่ปกติ

1428
01:22:49,221 --> 01:22:51,181
- ไม่นะ เกิดขึ้นได้
- เหรอ

1429
01:22:51,181 --> 01:22:52,557
- ได้เหรอ
- แน่นอน

1430
01:22:52,557 --> 01:22:54,601
ใครอายุ 76 แล้วมีละครที่คนนิยมบ้าง

1431
01:22:55,143 --> 01:22:56,811
เจน ฟอนดา กับลิลี ทอมลินไง

1432
01:22:56,811 --> 01:22:58,355
เออ ก็จริง ถูกต้อง

1433
01:22:58,897 --> 01:23:00,982
- ฉันว่าฉันพูดถูก
- นายพูดถูก

1434
01:23:00,982 --> 01:23:03,526
- นายชนะ ฉันก็แค่อยากจะบอกว่า
- ฉันชนะจริง

1435
01:23:03,526 --> 01:23:04,736
- ดีใจที่ได้คุย
- ชอบแฮะ

1436
01:23:09,449 --> 01:23:12,160
{\an8}(จดหมายจากพ่อของสตีฟ)

1437
01:23:15,664 --> 01:23:18,667
เขาสนับสนุนให้ฉันมีลูกตอนอายุ 96 ปี

1438
01:23:19,793 --> 01:23:22,045
นั่นก็อีกหลายปีอยู่

1439
01:23:23,213 --> 01:23:25,674
พ่ออยากให้ฉันมีลูก
นั่นคือเมื่อปี 1996 น่ะนะ

1440
01:23:25,674 --> 01:23:27,717
ก็นานมาแล้ว

1441
01:23:27,717 --> 01:23:30,595
ความสัมพันธ์ที่แกมีทั้งหมดมัน
มั่นคงและพาไป

1442
01:23:30,595 --> 01:23:32,430
ในทิศทางนั้น

1443
01:23:32,430 --> 01:23:34,683
ถ้าแกคิดว่าโรเจอร์สําคัญในชีวิตแก

1444
01:23:34,683 --> 01:23:36,434
รอจนแกมีลูก

1445
01:23:36,434 --> 01:23:38,645
แกจะไม่ได้แค่เรียนรู้
ความผิดพลาดของตัวเอง

1446
01:23:38,645 --> 01:23:40,438
แต่แกจะเรียนรู้จากของฉันด้วย

1447
01:23:40,438 --> 01:23:43,525
เพราะแกเป็นนักเรียนที่ดี

1448
01:23:45,318 --> 01:23:46,528
หวัดดี นี่พ่อเองนะ

1449
01:23:46,528 --> 01:23:48,738
{\an8}- วันที่ 18 มีนาคม 2020
- นี่สตีวี่ไง

1450
01:23:48,738 --> 01:23:49,990
{\an8}(ข้อความจากสตีฟถึงลูกสาว)

1451
01:23:49,990 --> 01:23:52,242
{\an8}- เราอยู่ที่แซนตาบาร์บารา...
- สตีวี่มาทักทาย

1452
01:23:52,242 --> 01:23:56,246
พ่อเพิ่งนึกได้ว่าไม่เคยบอกรักลูก

1453
01:23:56,246 --> 01:23:58,582
ไม่เคยจริง ๆ เหรอ ไม่น่าเชื่อ

1454
01:23:58,582 --> 01:24:00,750
นั่นแหละ พ่อรักลูกนะ

1455
01:24:00,750 --> 01:24:02,836
พ่อรักลูกและแม่ แค่อยากบอกให้รู้ไว้

1456
01:24:04,045 --> 01:24:07,257
ผมไม่รู้ว่าเป็นพ่อที่ดีหรือเปล่า
แต่ผมว่าผมไม่แย่นะ

1457
01:24:08,383 --> 01:24:10,260
ผมไม่รู้ว่าพ่อที่ดีคืออะไร

1458
01:24:11,052 --> 01:24:14,306
แต่... ผมเป็นพ่อที่ใจดี

1459
01:24:16,266 --> 01:24:18,602
เขาเล่นกลในงานวันเกิดของลูก

1460
01:24:21,521 --> 01:24:26,318
แต่ดูเหมือน... จะไม่ได้รับความสนใจ

1461
01:24:26,318 --> 01:24:27,694
ผมจําคติตัวเองได้

1462
01:24:27,694 --> 01:24:30,322
อย่าแสดงให้เด็กอายุต่ํากว่าแปดขวบดู

1463
01:24:30,322 --> 01:24:31,740
- ใช่เลย
- ใช่

1464
01:24:33,408 --> 01:24:35,076
เขาสอนลูกเล่นแบนโจ

1465
01:24:36,286 --> 01:24:40,373
ถ้าลูกอารมณ์เสียเรื่องอะไร
เขาช่วยเธอได้

1466
01:24:40,373 --> 01:24:43,877
เขาช่วยโดยการทําให้ลูกขํา

1467
01:24:43,877 --> 01:24:46,004
มันวิเศษมาก ๆ

1468
01:24:46,004 --> 01:24:50,508
พอพ่อกลับถึงบ้าน ทุกอย่างเปลี่ยนแน่

1469
01:24:50,508 --> 01:24:55,680
ไม่มีเล่นสนุก ไม่มีเกมแล้ว

1470
01:24:55,680 --> 01:24:57,599
มีแต่งานเท่านั้น

1471
01:24:58,016 --> 01:25:00,894
เขาให้ลูกเล่นผมบ่อยครั้ง
แล้วก็บอกว่า

1472
01:25:00,894 --> 01:25:03,396
"พ่อดูดีใช่มั้ย
อยากให้แม่เห็นว่าพ่อดูดี"

1473
01:25:03,396 --> 01:25:05,273
ลูกก็จะบอกว่า "พ่อดูดีมาก"

1474
01:25:06,233 --> 01:25:10,028
เขาเป็นอย่างที่
เขาอยากให้พ่อของเราเป็น

1475
01:25:10,028 --> 01:25:13,865
เด็กคนนี้ไม่มีทาง
ที่จะไม่รู้จักความรัก

1476
01:25:14,574 --> 01:25:17,410
คิดยังไงกับการให้ลูกออกสื่อ

1477
01:25:17,410 --> 01:25:18,495
เกลียดเลย

1478
01:25:18,495 --> 01:25:24,834
ความสุขในครอบครัว
มันมีค่าเกินกว่าจะเอาไปแลก

1479
01:25:26,127 --> 01:25:28,547
ผมว่าคนเข้าใจนะ
ว่าคุณไม่อยากเอาลูกออกสื่อ

1480
01:25:29,756 --> 01:25:31,174
แต่ผมรู้ว่าเธอมีส่วนในเรื่อง

1481
01:25:31,174 --> 01:25:35,637
งั้นก็วาดการ์ตูนก้างปลา
แทนลูกเอาแล้วกัน

1482
01:25:42,310 --> 01:25:44,312
{\an8}เตรียมตั๋วด้วยครับ

1483
01:25:44,312 --> 01:25:47,315
การแสดงยาวหนึ่งชั่วโมง 55 นาที

1484
01:25:47,315 --> 01:25:51,278
แต่ฉันว่ามันควรจะยาวแค่
หนึ่งชั่วโมง 48 นาที

1485
01:25:51,278 --> 01:25:54,739
งั้นก็ตัดช่วงที่
เล่นแบนโจออกสักหน่อยก็ได้

1486
01:25:56,533 --> 01:25:57,909
ฉันมีคู่หูแล้ว

1487
01:25:57,909 --> 01:26:00,370
ซึ่งทําให้ทุกอย่างง่ายขึ้นมาก

1488
01:26:00,370 --> 01:26:04,082
สมมติถ้าเราลองเล่นอะไรแล้วแป้ก...

1489
01:26:04,082 --> 01:26:05,000
อืม

1490
01:26:05,458 --> 01:26:09,880
ฉันมีคู่หูแล้วนี่
ก็แค่หันมามองหน้ากันแล้ว "เฮอะ"

1491
01:26:11,214 --> 01:26:12,966
ถ้ามาร์ตี้ตายล่ะ

1492
01:26:13,675 --> 01:26:15,510
ทําไมฉันหัวเราะล่ะ

1493
01:26:15,510 --> 01:26:16,845
นายจะทํายังไง

1494
01:26:18,096 --> 01:26:19,848
ฉันก็คงหยุด นี่พูดจริงนะ

1495
01:26:19,848 --> 01:26:21,433
- จริงเหรอ
- ใช่

1496
01:26:21,433 --> 01:26:22,893
จะให้ทําอะไรอะ แบบว่า...

1497
01:26:22,893 --> 01:26:26,771
ไม่รู้สิ ฉันไม่ใช่แนวที่จะ
"กลับมาแล้ว"

1498
01:26:27,480 --> 01:26:28,481
ไม่รู้สิ

1499
01:26:28,857 --> 01:26:30,483
มันน่าอัศจรรย์นะ เอาจริง

1500
01:26:30,483 --> 01:26:32,944
นายเริ่มจากการเดี่ยวไมโครโฟน

1501
01:26:32,944 --> 01:26:36,698
แล้วมาค้นพบว่า
ชอบทํางานเป็นทีมมากกว่า

1502
01:26:37,449 --> 01:26:39,200
หนึ่ง สอง สาม ได้ยินมั้ย สตีฟ

1503
01:26:39,200 --> 01:26:40,869
ได้ยิน

1504
01:26:40,869 --> 01:26:42,662
- อย่าดุสิ
- นายอยู่แค่นี้เอง

1505
01:26:42,662 --> 01:26:44,414
ก็เมื่อคืนนายบอกว่าไม่ได้ยิน

1506
01:26:44,414 --> 01:26:46,666
พวกคุณไม่ควรตากแดดนะ

1507
01:26:47,959 --> 01:26:49,294
มันไม่ร้อนขนาดนั้น

1508
01:26:49,294 --> 01:26:51,963
เราดีใจ...

1509
01:26:51,963 --> 01:26:53,840
นี่คือเหตุผลที่ฉันไม่ชอบใส่มัน

1510
01:26:55,967 --> 01:26:58,762
ชาวแคนาเดียนเพียงหนึ่งเดียว
ที่โง่พอจะปฏิเสธบทใน "ชิตส์ ครีก"

1511
01:26:58,762 --> 01:27:01,765
"ไม่รับเล่น 'ชิตส์ ครีก'"

1512
01:27:01,765 --> 01:27:04,059
- ปฏิเสธบท
- ใช่ไง ฉันพูดแบบนั้น

1513
01:27:04,059 --> 01:27:06,353
ฉันเช็กว่ารถเธอยังอยู่ดี

1514
01:27:06,353 --> 01:27:08,605
มีใครใจดีนวดก้นให้มั้ย

1515
01:27:08,605 --> 01:27:10,190
- ดีขึ้นยัง
- ไม่

1516
01:27:10,190 --> 01:27:13,026
- อีกห้านาทีค่ะ
- เช็กรถ... ว่ายังไงนะ

1517
01:27:13,026 --> 01:27:15,695
แทนที่จะ... นายเอาแขนมาโอบฉันดีกว่า...

1518
01:27:15,695 --> 01:27:17,030
เออ ดี ฉันชอบ

1519
01:27:17,572 --> 01:27:23,411
เราอยากได้โรงหนังในบ้าน
ส่วนเขาอยากได้ยาสวนทวาร

1520
01:27:24,871 --> 01:27:26,623
- งั้นก็ยาวกว่าเดิมสิ
- จริง

1521
01:27:26,623 --> 01:27:29,167
ไม่ได้แก้อะไรเลย

1522
01:27:29,167 --> 01:27:31,211
ฉันบอกว่า "ช่างหัวแมว"
แล้วไปต่อได้มั้ย

1523
01:27:32,462 --> 01:27:34,589
สุดร้อนแรง

1524
01:27:34,589 --> 01:27:37,342
- กางเกงในของเรา
- กกน. ของเรา

1525
01:27:37,342 --> 01:27:39,928
- ร้องว่าไงนะ
- กางเกงใน

1526
01:27:39,928 --> 01:27:41,263
กางเกงใน

1527
01:27:41,930 --> 01:27:44,224
คือยังไงนะ
พวกเขาถ่ายนายเยอะ ๆ ถูกมั้ย

1528
01:27:44,224 --> 01:27:47,394
- ใช่
- แล้วค่อยไปตัดส่วนที่

1529
01:27:47,394 --> 01:27:51,523
น่าเบื่อ และหมกมุ่นอยู่แต่กับตัวเอง

1530
01:27:51,523 --> 01:27:52,983
กําลังจะสื่ออะไร

1531
01:27:52,983 --> 01:27:54,776
งั้นก็จะเหลือแค่นิดเดียวล่ะสิ

1532
01:27:54,776 --> 01:27:56,820
- ใช่
- เหลือสัก 12 นาทีถึงมั้ย

1533
01:27:56,820 --> 01:28:00,282
ไม่ มันน่าจะดีถ้าฉายหลังจากฉันตาย
พวกเขากะว่าอย่างนั้น

1534
01:28:00,282 --> 01:28:05,579
ฉันว่านายจะอายุยืนมาก ๆ

1535
01:28:05,579 --> 01:28:07,831
ช่วง 2 - 3 ปีสุดท้ายคงจะดูไม่จืดนัก

1536
01:28:08,915 --> 01:28:11,334
น่าจะเหม่อลอย

1537
01:28:11,334 --> 01:28:13,420
- อืม
- ฉันคอยหวีผมให้นาย

1538
01:28:13,420 --> 01:28:15,422
ผมนายยาวสยาย

1539
01:28:15,422 --> 01:28:18,258
แล้วนายก็พูดว่า "นี่ปลั๊กอะไร"

1540
01:28:24,222 --> 01:28:27,601
ผมไม่ประหม่าหรอกแต่มักจะลุกลี้ลุกลน

1541
01:28:28,935 --> 01:28:32,230
ครั้งหนึ่ง
มาร์ตี้กับผมกําลังขับรถไปงาน...

1542
01:28:32,230 --> 01:28:34,816
ประกาศรางวัลหรืออะไรสักอย่าง

1543
01:28:34,816 --> 01:28:38,278
ผมบอกว่า "ให้หยุดมั้ย"
เขาถามว่า "ทําไม"

1544
01:28:38,278 --> 01:28:40,864
"แค่ไม่อยากรู้สึกประหม่าแล้ว"

1545
01:28:40,864 --> 01:28:41,990
นึกออกมั้ย

1546
01:28:41,990 --> 01:28:45,535
ไม่ใช่ว่าเราประหม่า
แต่มันตื่นเต้นน่ะ

1547
01:28:45,535 --> 01:28:48,788
แต่ก็มีอะดรีนาลีนด้วย

1548
01:28:49,789 --> 01:28:51,416
ให้ตายสิ ล้วงลึกเกินไปมั้ย

1549
01:28:53,668 --> 01:28:54,794
โอเค

1550
01:29:05,972 --> 01:29:08,016
เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา

1551
01:29:08,016 --> 01:29:11,186
ขอเสียงปรบมือให้กับสตีฟ มาร์ติน

1552
01:29:12,229 --> 01:29:14,522
ขอบคุณครับ

1553
01:29:24,032 --> 01:29:27,994
ทุกท่านครับ
ผมภูมิใจที่จะได้เชิญชายที่ผมคิดว่า

1554
01:29:27,994 --> 01:29:30,789
เป็นคนที่เล่นใหญ่ที่สุดตลอดกาล

1555
01:29:32,540 --> 01:29:34,793
ชายที่ทํางานหนักที่สุดในวงการบันเทิง

1556
01:29:34,793 --> 01:29:37,796
เพราะมันไม่ใช่ทางของเขาเลย

1557
01:29:38,797 --> 01:29:42,968
ชายที่ปรากฏตัวในหนังฮิต
ถึงสองเรื่องถ้วน

1558
01:29:45,095 --> 01:29:47,889
ชาวแคนาเดียนเพียงหนึ่งเดียว
ที่โง่พอจะปฏิเสธบทใน "ชิตส์ ครีก"

1559
01:29:47,889 --> 01:29:50,225
เชิญพบกับมาร์ติน ชอร์ต

1560
01:29:57,899 --> 01:29:59,818
- พระเจ้าช่วย สนุกมาก
- รักสุด ๆ เลย ผมเจ๋งที่สุด

1561
01:30:00,318 --> 01:30:02,362
ขอบคุณครับท่านผู้ชม

1562
01:30:02,779 --> 01:30:06,533
มาร์ตี้กับผมเรียกการแสดงนี้ว่า
"ถ้าประหยัดหน่อย ก็คงไม่ต้องมา"

1563
01:30:06,533 --> 01:30:07,701
ถูกต้อง

1564
01:30:09,536 --> 01:30:12,122
- ขอพูดอะไรหน่อยได้มั้ย พ่อหนุ่ม
- ว่ามา

1565
01:30:12,122 --> 01:30:14,916
นายดูดีสุด ๆ

1566
01:30:14,916 --> 01:30:17,627
- ขอบคุณ
- จริง ๆ นะ

1567
01:30:17,627 --> 01:30:21,006
น่าจะเป็นข้อดีของการดูเหมือน
คนอายุ 70 ตั้งแต่ตอนอายุ 30

1568
01:30:23,133 --> 01:30:26,052
เป็นเกียรติของผม
ที่ได้ยืนเคียงข้างชายที่

1569
01:30:26,052 --> 01:30:29,097
เป็นนักเขียนนิยาย
นักเขียนบท นักดนตรี

1570
01:30:29,097 --> 01:30:32,475
นักประพันธ์เพลงและนักแสดงตลกในตํานาน

1571
01:30:32,475 --> 01:30:33,894
ผมก็ขอบอกว่า...

1572
01:30:34,561 --> 01:30:38,690
เป็นเกียรติของผม
ที่ได้ยืนเคียงข้างชาย

1573
01:30:38,690 --> 01:30:41,151
ที่ยืนเคียงข้างชายคนดังกล่าว

1574
01:30:50,827 --> 01:30:52,871
มันดีมากเพราะว่า...

1575
01:30:52,871 --> 01:30:56,041
เราเล่นมุกมากขึ้น
และโชว์ก็สั้นกว่าเมื่อคืนก่อน

1576
01:30:56,041 --> 01:30:59,211
คืนนี้สั้นกว่าคืนก่อนใช่มั้ย
สิบนาทีได้มั้ย

1577
01:30:59,211 --> 01:31:00,921
คืนก่อนสั้นกว่านะ

1578
01:31:00,921 --> 01:31:05,133
ช่วงเวลาแห่งการชื่นชมตัวเอง
ไม่ค่อยจะเกิดขึ้นเท่าไหร่

1579
01:31:06,426 --> 01:31:08,762
พอเขาลงจากเวที

1580
01:31:08,762 --> 01:31:10,597
ก็เริ่มการประเมิน

1581
01:31:10,597 --> 01:31:14,267
เขาจะบอกว่า
"เราเล่นมุกนี้ไปตอนนี้นะ"

1582
01:31:14,267 --> 01:31:16,019
"และคนดูขําตาม"

1583
01:31:16,019 --> 01:31:18,271
"ตอนนั้นเราเอาอยู่จริง ๆ"

1584
01:31:18,271 --> 01:31:20,148
องค์แรกพอไหวอยู่

1585
01:31:20,148 --> 01:31:22,817
- อืม
- องค์สองอยู่หมัด

1586
01:31:22,817 --> 01:31:25,654
- อืม
- องค์สามพอไหว

1587
01:31:27,030 --> 01:31:28,531
เห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์

1588
01:31:28,531 --> 01:31:31,701
อันดับแรก มันคือการแสดงสด
ไม่มีทางเป๊ะเหมือนกันทุกรอบ

1589
01:31:32,452 --> 01:31:36,998
การมีสิ่งที่คุณพยายาม
ทําให้ได้ดีสร้างชีวิตชีวาให้คุณ

1590
01:31:36,998 --> 01:31:41,795
ผมว่าเคล็ดลับชะลอความแก่
คือการรู้สึกว่าตัวเองมีประโยชน์

1591
01:31:42,420 --> 01:31:44,214
ฉันชอบนายบนเวทีวันนี้มาก

1592
01:31:44,214 --> 01:31:45,465
- ขอบคุณ
- ยินดี

1593
01:31:45,465 --> 01:31:48,885
รู้มั้ยฉันอยากทําอะไร
ฉันอยากร่วมงานกับนาย

1594
01:31:48,885 --> 01:31:50,387
นี่จีบกันเหรอ

1595
01:31:57,060 --> 01:32:00,355
ผมร้างเวทีการแสดงตลกไป 30 ปี

1596
01:32:00,981 --> 01:32:04,484
ตอนนี้ผมกลับมาใหม่ด้วยวัยที่มากขึ้น

1597
01:32:04,484 --> 01:32:06,361
เป็นผมที่มีวัยวุฒิ

1598
01:32:06,361 --> 01:32:08,905
ตรงไปตรงมามากกว่าเก่านะอันที่จริง

1599
01:32:12,325 --> 01:32:14,160
มีคําถามจะถามนาย

1600
01:32:14,160 --> 01:32:16,037
ฉันอายุครบ 65 ปีอาทิตย์ที่แล้ว

1601
01:32:16,037 --> 01:32:18,915
คงพอเดาได้ว่าลูก ๆ
เอาบัตรประกันสุขภาพผู้สูงอายุมาให้

1602
01:32:18,915 --> 01:32:20,000
{\an8}(อัดรายการพอดแคสต์)

1603
01:32:20,000 --> 01:32:21,459
{\an8}ตอนนี้ฉันก็พกมันมา

1604
01:32:21,459 --> 01:32:23,879
มันออกจะประดักประเดิดเพราะว่า

1605
01:32:23,879 --> 01:32:25,755
เหมือนนายใช้ชีวิตสองทางพร้อมกัน

1606
01:32:25,755 --> 01:32:28,884
ทางหนึ่งคือประสบการณ์บนโลกใบนี้
ที่ไม่เปลี่ยนแปลง

1607
01:32:28,884 --> 01:32:33,096
อีกทางคือการรับรู้วันเวลาที่ผ่านไป
ซึ่งจู่ ๆ ก็ทําให้นาย...

1608
01:32:33,096 --> 01:32:36,600
รู้สึกแก่ขึ้น
มากกว่าที่คาดคิดในพริบตา

1609
01:32:36,600 --> 01:32:40,145
แง่หนึ่งก็อย่างที่นายพูดเลย
นายใช้ชีวิตในแบบหนึ่ง

1610
01:32:40,145 --> 01:32:43,648
แต่ก็มีตัวเลขอยู่ในหัวนาย
ที่มีความหมาย

1611
01:32:43,648 --> 01:32:46,026
- ซึ่งมันมีความหมายมาโดยตลอด
- ใช่

1612
01:32:46,026 --> 01:32:47,485
ว่านายแก่แล้ว

1613
01:32:47,485 --> 01:32:50,155
แต่ก็มีอีกแง่หนึ่งที่นายจะคิดว่า

1614
01:32:50,906 --> 01:32:55,285
"ฉันอาจจะมีชีวิตอยู่อีกแค่ 25 ปีนะ"

1615
01:32:57,162 --> 01:32:58,747
ความรู้สึกข้างในเปลี่ยนไปมั้ย

1616
01:32:58,747 --> 01:33:03,501
จากตอนที่อายุ 40 หรือ 50
หรือตอนใดใดก็ตาม

1617
01:33:03,501 --> 01:33:05,420
ตอน 40 ฉันคิดเรื่องความตายแล้ว

1618
01:33:06,713 --> 01:33:07,839
แบบสติแตกเลย

1619
01:33:08,381 --> 01:33:10,926
วิตกจริตเลยแหละ

1620
01:33:10,926 --> 01:33:12,761
แต่ตอนนี้วิตกตามความเป็นจริง

1621
01:33:12,761 --> 01:33:14,888
ทั้งวิตกจริงและวิตกเกินจริง...

1622
01:33:14,888 --> 01:33:18,225
อันที่จริง วิตกตามจริงมันพอรับได้

1623
01:33:18,225 --> 01:33:19,768
มากกว่าวิตกเกินจริงนะ

1624
01:33:19,768 --> 01:33:21,311
งั้นนายก็...

1625
01:33:22,771 --> 01:33:23,605
ว่าไง

1626
01:33:23,605 --> 01:33:25,523
โทษทีค่ะ แวบมาทักทายก่อนไป

1627
01:33:25,523 --> 01:33:27,651
- มาหาพ่อหน่อย
- พอดีเรา...

1628
01:33:27,651 --> 01:33:29,486
- จะไปไหนกัน
- ไม่เป็นไร

1629
01:33:29,486 --> 01:33:32,322
- สวัสดีครับ สวัสดี
- เหรอลูก

1630
01:33:32,322 --> 01:33:34,199
- สบายดีมั้ย
- ดีค่ะ

1631
01:33:34,199 --> 01:33:36,034
ขอโทษทีที่มาขัดจังหวะ...

1632
01:33:36,034 --> 01:33:37,994
- นี่ก็ใช้ได้
- ช่วยบอก...

1633
01:33:37,994 --> 01:33:39,579
ไม่อยากไปโดยไม่บอก

1634
01:33:39,579 --> 01:33:41,748
บอกชื่อให้ฟังอีกทีได้มั้ย

1635
01:33:42,374 --> 01:33:44,125
ไหนดูหน้าหน่อย

1636
01:33:44,751 --> 01:33:46,461
โอเค โอเค

1637
01:33:51,675 --> 01:33:53,093
เล่าให้ฟังหน่อยว่าคิดอะไรอีก

1638
01:34:00,141 --> 01:34:03,728
แคปตัน อัพตันส์ เฮาส์
ถูกวาดในปี 1928

1639
01:34:03,728 --> 01:34:08,608
นี่คือภาพโดยเอ็ดเวิร์ด ฮอปเปอร์
ที่ผมซื้อมาได้เมื่อ 30 ปีก่อน

1640
01:34:10,402 --> 01:34:13,947
แวบแรกที่เห็นคือ
บ้านโดดเดี่ยวหลังหนึ่งบนเนินเขา

1641
01:34:13,947 --> 01:34:16,783
สะท้อนถึงความเปล่าเปลี่ยว

1642
01:34:17,951 --> 01:34:22,163
บ้านหลังนี้ไร้ชีวิตชีวา

1643
01:34:24,124 --> 01:34:27,794
แต่ที่แปลกคือ...

1644
01:34:29,504 --> 01:34:32,132
หลายปีที่ผ่านมา ผมสามารถมองมัน

1645
01:34:32,132 --> 01:34:34,885
แล้วความคิด
เกี่ยวกับภาพนี้ก็เปลี่ยนไป

1646
01:34:36,094 --> 01:34:40,432
ยิ่งมอง
บ้านหลังนี้ก็ยิ่งดูมีชีวิตชีวา

1647
01:34:41,224 --> 01:34:44,019
หน้าต่างเปิดกว้าง มีลมพัดเข้าออก

1648
01:34:44,019 --> 01:34:46,062
ผ้าม่านปลิวไสว

1649
01:34:46,062 --> 01:34:50,859
ตรงนี้มีห้องนั่งเล่นกระจก
ที่มองทะลุหน้าต่างเข้าไปได้

1650
01:34:50,859 --> 01:34:54,654
คุณเกือบจะรู้สึกได้ถึง
เฟอร์นิเจอร์หวายในบ้านเลย

1651
01:34:54,654 --> 01:34:58,950
ภาพวาดนี้มีชีวิตชีวามาก ๆ สําหรับผม

1652
01:34:59,784 --> 01:35:01,828
บ้านนี้มีอะไรบางอย่าง
สัมผัสได้ถึงความสุข

1653
01:35:01,828 --> 01:35:04,915
ไม่รู้สึกถึงความกังวลเลย

1654
01:35:04,915 --> 01:35:06,416
มีคนอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้

1655
01:35:10,962 --> 01:35:12,339
การมีลูกสําหรับพวกเรา

1656
01:35:12,339 --> 01:35:15,217
คือประตูบานใหญ่ที่สุดในชีวิต
ที่เราก้าวเข้ามา

1657
01:35:19,179 --> 01:35:23,308
คุณเปลี่ยนจากการเป็นเรือใบ
ล่องลอยในมหาสมุทร

1658
01:35:23,308 --> 01:35:26,394
มาเป็นท่าเรือให้ใครบางคนได้ยึดเกาะ

1659
01:35:28,772 --> 01:35:30,607
คุณรู้บทบาทของคุณทันที

1660
01:35:35,946 --> 01:35:38,907
เป็นบ้านนั่นเอง

1661
01:37:02,616 --> 01:37:04,534
คําบรรยายไทยโดย แพงสุดา ปัญญาธรรม