1
00:00:15,225 --> 00:00:16,893
จ่ายค่าเข้ากันคนละเท่าไหร่นะ

2
00:00:16,893 --> 00:00:18,728
- ห้า
- ห้าดอลลาร์เหรอ

3
00:00:23,316 --> 00:00:25,652
ในเมื่อเสียตังค์แล้ว
คงอยากดูโชว์จากมืออาชีพ

4
00:00:25,652 --> 00:00:27,195
เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา

5
00:00:27,195 --> 00:00:29,531
มาดูโชว์จากมืออาชีพกันเลย มา

6
00:00:36,705 --> 00:00:37,706
ผมว่า...

7
00:00:42,586 --> 00:00:44,713
ไมค์เปิดอยู่หรือเปล่า

8
00:00:44,713 --> 00:00:46,631
ทุกคนโอเคมั้ย โทษทีครับ

9
00:00:53,805 --> 00:00:55,056
รักผมสิ

10
00:01:00,770 --> 00:01:03,940
ด้นสดล้วน ๆ ไม่มีการซักซ้อมใดใด

11
00:01:05,775 --> 00:01:07,110
ไม่มีการซ้อม

12
00:01:08,862 --> 00:01:10,405
ไม่ได้ซ้อม

13
00:01:11,406 --> 00:01:12,699
ก็...

14
00:01:24,753 --> 00:01:27,130
เป็นอะไรกันไปหมด
ไม่มีอารมณ์ขันกันเลยหรือไง

15
00:01:31,259 --> 00:01:33,803
(1. สมัยก่อน)

16
00:01:33,803 --> 00:01:34,930
ไง

17
00:01:41,353 --> 00:01:42,187
คัต

18
00:01:42,979 --> 00:01:45,065
ผมมีอย่างอื่นจะเล่น มาถ่ายกันอีกรอบ

19
00:01:55,992 --> 00:01:59,913
{\an8}เขาทําให้คนมีความสุข

20
00:01:59,913 --> 00:02:01,373
{\an8}(เสียงของเจอร์รี ไซน์เฟลด์)

21
00:02:02,165 --> 00:02:06,336
เขาคือนักแสดงตลก
ที่ผู้คนคลั่งไคล้มากที่สุด

22
00:02:15,512 --> 00:02:17,847
{\an8}เขาคือภาพการก้าวเข้าสู่ยุค 70

23
00:02:17,847 --> 00:02:18,848
{\an8}(เสียงของจอห์น แมคยูเอ็น)

24
00:02:19,266 --> 00:02:21,184
คุณคงไม่ค่อยเห็นภาพนี้นัก

25
00:02:22,352 --> 00:02:26,022
คุณทําตัวไร้สาระได้อีกครั้ง

26
00:02:26,022 --> 00:02:27,983
ผมเพิ่งคิดออกอย่างหนึ่ง

27
00:02:27,983 --> 00:02:30,277
ที่จะเป็นจุดจบของวงการบันเทิง

28
00:02:30,277 --> 00:02:33,780
แทนที่มนุษย์จะมีแขนสองข้าง

29
00:02:33,780 --> 00:02:36,199
แต่มีแค่ข้างเดียวจากตรงกลางลําตัว

30
00:02:36,950 --> 00:02:40,120
นั่นจะเป็นจุดจบของวงการบันเทิง
เพราะจะปรบมือกันยังไงล่ะ

31
00:02:40,120 --> 00:02:41,204
อย่างนี้...

32
00:02:43,290 --> 00:02:45,709
(พวกเราสนุกมาก)

33
00:02:46,251 --> 00:02:47,878
{\an8}เขาเปลี่ยนภาพการเดี่ยวไมโครโฟน

34
00:02:47,878 --> 00:02:48,962
{\an8}(เสียงของลอร์น ไมเคิลส์)

35
00:02:49,337 --> 00:02:50,839
{\an8}ซึ่งไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนัก

36
00:02:57,554 --> 00:03:00,348
แต่เขาไม่เคย
มองว่าความสําเร็จจะคงอยู่ถาวร

37
00:03:09,691 --> 00:03:13,069
ผมคิดเสมอว่า
"นี่ไม่ได้เกิดขึ้นจริง"

38
00:03:14,195 --> 00:03:15,405
แต่มันเกิดขึ้นจริง

39
00:03:15,906 --> 00:03:18,116
อีกอย่างนะครับ
ถ้าคุณซื้ออัลบั้มของผม

40
00:03:18,116 --> 00:03:20,160
แล้วมาชมโชว์โดยคาดหวังว่าผมจะเล่น

41
00:03:20,160 --> 00:03:21,995
อย่างในเทปแต่ผมดันไม่เล่น

42
00:03:21,995 --> 00:03:26,333
ก็เรื่องของผม

43
00:03:27,500 --> 00:03:28,668
ราตรีสวัสดิ์ครับ

44
00:03:34,090 --> 00:03:38,261
ถ้าผมมีสิ่งที่คอยแนะแนวทาง...

45
00:03:40,472 --> 00:03:41,806
...ทั้งหมดนี้คงไม่เกิดขึ้น

46
00:03:46,853 --> 00:03:48,939
ผมแค่อยากยืนบนเวที

47
00:03:49,439 --> 00:03:53,318
พอได้เห็นเวทีเมื่อไหร่ ตาผมเบิกโพลง

48
00:03:53,318 --> 00:03:56,821
แล้วก็จินตนาการว่าตัวเองอยู่บนนั้น

49
00:03:57,948 --> 00:04:02,452
แต่ขอบอกไว้เลยว่า
ผมไม่มีความสามารถพิเศษอะไรเลย

50
00:04:03,495 --> 00:04:04,537
สักอย่างเดียว

51
00:04:06,790 --> 00:04:10,210
เลยต้องหาวิธี
เพื่อให้ได้ขึ้นไปบนเวทีเอาเอง

52
00:04:10,877 --> 00:04:14,256
ผมน่าจะอายุสัก 10 - 11 ปี

53
00:04:14,256 --> 00:04:18,802
ตอนที่รู้ว่าสามารถซื้อ
กลมาเล่นได้จากร้านมายากล

54
00:04:19,427 --> 00:04:22,681
แค่อ่าน "สวัสดีครับ
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี"

55
00:04:23,223 --> 00:04:24,808
ก็เล่นโชว์ได้แล้ว

56
00:04:30,021 --> 00:04:33,066
ไม่ต้องตกใจไป
ไม่มีอะไรผิดพลาด ช่วยผมที

57
00:04:34,276 --> 00:04:36,611
ผมตั้งใจจะเป็นนักมายากล

58
00:04:37,988 --> 00:04:41,449
แต่ไม่นานก็เรียนรู้ว่า...

59
00:04:42,617 --> 00:04:44,703
พอบอกว่าให้ออกมา ก็ออกมาสิ

60
00:04:51,042 --> 00:04:53,420
"โอ้ คนชอบเวลากลผิดพลาดนี่"

61
00:05:10,937 --> 00:05:13,565
{\an8}(ออเรนจ์เคาน์ตี รัฐแคลิฟอร์เนีย
ค.ศ. 1955)

62
00:05:14,065 --> 00:05:17,068
ชีวิตผมไม่มีอะไรมาก
จนผมอายุได้สิบขวบ

63
00:05:18,111 --> 00:05:21,072
เพื่อนผมบอกว่า
"ดิสนีย์แลนด์จ้างเด็ก ๆ"

64
00:05:21,072 --> 00:05:22,407
ผมบอก "อะไรนะ"

65
00:05:22,407 --> 00:05:25,243
ใช่แล้ว
อะไรก็เป็นไปได้ที่ดิสนีย์แลนด์

66
00:05:26,077 --> 00:05:29,706
คิดดูตอนอายุสิบขวบ
ไม่เคยเห็นอะไรมากมายนัก

67
00:05:29,706 --> 00:05:31,833
แต่มีสวนดอกไม้รูปมิกกี้ เมาส์

68
00:05:31,833 --> 00:05:35,337
มีรถไฟเข้าจอดที่ชานชาลา

69
00:05:35,337 --> 00:05:37,839
มีตัวละคร มีเครื่องเล่น
มีกระสวยอวกาศ

70
00:05:39,966 --> 00:05:43,345
ผมได้งานเป็นคนขายดิสนีย์แลนด์ นิวส์

71
00:05:44,596 --> 00:05:45,764
(สตีฟ ! (จริง ๆ))

72
00:05:45,764 --> 00:05:48,308
ที่ไม่มีใครอยากซื้อ

73
00:05:48,892 --> 00:05:52,229
แต่ประเด็นคือ
ผมเสร็จงานตั้งแต่เก้าโมงเช้า

74
00:05:52,229 --> 00:05:55,232
แล้วก็เที่ยวเล่น
ในสวนสนุกฟรี ๆ ได้ทั้งวัน

75
00:05:56,399 --> 00:05:59,152
ผมมักไปนั่งเล่นที่
โกลเด้น ฮอร์สชู รีวู

76
00:06:00,111 --> 00:06:01,905
มีนักแสดงตลกชื่อวอลลี โบก์

77
00:06:01,905 --> 00:06:04,157
เขาคือนักแสดงตลกคนแรกที่ผมได้ดูสด

78
00:06:04,157 --> 00:06:05,367
มาเล่นไพ่กัน

79
00:06:05,367 --> 00:06:07,953
คุณมักได้เงินและมีโชคจากมันเสมอ

80
00:06:07,953 --> 00:06:10,413
ไม่มีผิดหวัง ดูนี่ น้ําตกไนแอการา

81
00:06:10,914 --> 00:06:12,165
มองจากฝั่งแคนาดา

82
00:06:12,707 --> 00:06:14,834
น้ําตกไนแอการาแข็ง

83
00:06:15,919 --> 00:06:18,797
ผมดูโชว์เขาเป็นร้อย ๆ รอบ

84
00:06:18,797 --> 00:06:19,923
มีอะไรอีก

85
00:06:20,382 --> 00:06:22,926
คนทั่วไปเป่าลูกโป่งแบบนี้

86
00:06:22,926 --> 00:06:24,678
นี่คือพวกที่เป็นปกติ

87
00:06:24,678 --> 00:06:27,264
แล้วก็มีพวกตรง ๆ

88
00:06:30,267 --> 00:06:33,687
รู้จักช้างสีชมพูมั้ย นี่ไงช้างสี ๆ

89
00:06:33,687 --> 00:06:37,023
ดูคล้าย ๆ กัน นี่ไงช้าง ได้แล้ว

90
00:06:37,023 --> 00:06:39,609
ไม่ดีเหรอ
ฟังเสียงปรบมือก็รู้แล้ว งั้น...

91
00:06:42,988 --> 00:06:46,449
ความฝันของผมคือผมนั่งอยู่ในหมู่คนดู

92
00:06:46,449 --> 00:06:48,785
แล้วเขาเกิดไม่สบายขึ้นมา

93
00:06:48,785 --> 00:06:52,497
ใครคนหนึ่งเลยพูดขึ้นว่า
"ใครแสดงโชว์นี้ได้มั้ย"

94
00:06:52,497 --> 00:06:53,957
ผมพร้อมเสียบทันที

95
00:06:54,332 --> 00:06:55,500
ชื่ออะไรเอ่ย

96
00:06:56,459 --> 00:06:57,419
มีชื่อมั้ย

97
00:07:01,131 --> 00:07:04,676
{\an8}การที่เป็นดิสนีย์แลนด์
คือไม่ใช่งานจริงจัง

98
00:07:04,676 --> 00:07:05,760
{\an8}(เสียงของเมลินดา ดอบส์
พี่สาวของสตีฟ)

99
00:07:05,760 --> 00:07:09,598
{\an8}เขาคงทําเงินไม่ได้เท่าไหร่หรอก
แต่เขาสนเสียที่ไหน

100
00:07:09,598 --> 00:07:12,017
เขารักสิ่งที่เขาทํา

101
00:07:13,059 --> 00:07:15,145
เป็นทางให้เขาได้หลบเลี่ยง

102
00:07:15,145 --> 00:07:19,316
เพราะสตีฟมักโดนพ่อหงุดหงิดใส่เสมอ

103
00:07:20,942 --> 00:07:23,945
พ่อมักจะโมโหร้ายใส่เขา

104
00:07:25,822 --> 00:07:27,574
ไม่มีอ้อมกอด

105
00:07:28,199 --> 00:07:30,368
ไม่มีความรักใคร่อยู่ในความทรงจํา

106
00:07:33,038 --> 00:07:34,581
จําได้ว่าตอนเด็ก ๆ ผมพูดว่า

107
00:07:34,581 --> 00:07:40,253
"ผมมีวัยเด็กที่มีความสุขสุด ๆ"

108
00:07:40,253 --> 00:07:43,215
แล้วค่อยคิดได้ว่า
"อ๋อ มีความสุขนอกบ้านต่างหาก"

109
00:07:44,132 --> 00:07:47,636
สู่สถานที่ที่
มีความสุขที่สุดในโลก ดิสนีย์แลนด์

110
00:07:53,683 --> 00:07:55,518
แล้วผมก็ได้งานที่ร้านมายากล

111
00:07:55,518 --> 00:07:57,020
(เมอร์ลินส์ แมจิค ชอป)

112
00:07:57,020 --> 00:07:58,563
ซึ่งเปลี่ยนชีวิตผมไปเลย

113
00:07:59,940 --> 00:08:03,360
การได้เล่นมายากลทั้งวัน

114
00:08:03,360 --> 00:08:05,779
มันคือฝันที่เป็นจริง

115
00:08:06,196 --> 00:08:08,198
คุณเก่งขึ้นจนได้ในที่สุด

116
00:08:09,991 --> 00:08:11,952
เรามีเรื่องตลกมากมาย

117
00:08:11,952 --> 00:08:14,537
มีคาดผมหูกระต่าย
หรือที่เป็นธนูทะลุหัว

118
00:08:15,080 --> 00:08:17,123
เราเล่นมายากล แต่ก็เล่นมุกด้วย

119
00:08:17,123 --> 00:08:18,208
(เงียบเชียบ ทํางานเก่ง...)

120
00:08:18,208 --> 00:08:21,211
เพื่อนผมชื่อ จิม บาร์โลว์
มีประโยคเด็ดอยู่

121
00:08:21,211 --> 00:08:22,837
เขาจะเดินเข้าไปหาลูกค้าแล้วบอกว่า

122
00:08:22,837 --> 00:08:25,173
"มีเงินให้ผม เอ้ย
มีอะไรให้ผมช่วยมั้ย"

123
00:08:25,173 --> 00:08:26,841
ผมเอาประโยคเด็ดเขามาเล่นหมด

124
00:08:26,841 --> 00:08:28,677
พอมีลูกค้าซื้อของผมก็จะบอกว่า

125
00:08:28,677 --> 00:08:32,681
"คุณเป็นลูกค้าคนที่ 100 ในวันนี้
เราขอมอบถุงกระดาษเป็นของสมนาคุณ"

126
00:08:32,681 --> 00:08:36,017
เล่นอะไรประมาณนี้
ก็ดิสนีย์แลนด์ และผมอายุแค่ 15 ปี

127
00:08:38,979 --> 00:08:41,523
มาร์ติน ยอดนักมายากล
เชิญชมครับ

128
00:08:47,070 --> 00:08:50,740
ผมเล่นกลตามนัดเล่นไพ่ของพ่อแม่
หรือให้ลูกเสือดู

129
00:08:51,366 --> 00:08:54,244
ไม่ตลกใช่มั้ย
ฟังเสียงปรบมือก็รู้แล้ว

130
00:08:56,830 --> 00:08:59,958
ผมกับจิม บาร์โลว์
คิดมุกกันไว้มากมาย

131
00:09:01,209 --> 00:09:03,086
ขอเพลงสนุก ๆ หน่อย

132
00:09:03,086 --> 00:09:05,672
ส่วนมากก็จําเขามา

133
00:09:05,672 --> 00:09:08,800
แค่อยากบอกว่า ถ้าอยากขํา ขําได้

134
00:09:08,800 --> 00:09:10,302
ถ้าอยากหนี ประตูล็อก

135
00:09:12,220 --> 00:09:13,638
กะว่าใช้เล่นได้ทั้งชีวิต

136
00:09:14,222 --> 00:09:16,016
บอกว่าสนุก ๆ ไม่ใช่สลด ๆ

137
00:09:17,726 --> 00:09:19,811
เริ่มเลยนะ หนึ่ง

138
00:09:20,770 --> 00:09:21,688
สอง

139
00:09:22,689 --> 00:09:24,441
สาม

140
00:09:26,234 --> 00:09:30,363
{\an8}(คิวงาน ค.ศ. 1963
1. คริสมาสต์บอร์ดนายหน้าอสังหา ฯ)

141
00:09:30,363 --> 00:09:32,908
ผมมักได้ยินว่า "ก็แค่เป็นตัวเอง"

142
00:09:33,533 --> 00:09:35,744
ใครรู้มั่งล่ะว่าตัวเองเป็นยังไง

143
00:09:36,745 --> 00:09:37,996
เพราะผมไม่รู้

144
00:09:37,996 --> 00:09:40,332
(บันทึก เกริ่น คาดการณ์)

145
00:09:40,332 --> 00:09:42,834
"สวัสดีครับ สุภาพบุรุษ
สุภาพสตรี ลูกเสือสํารอง

146
00:09:42,834 --> 00:09:44,920
ผมคือนักมายากลสําหรับค่ําคืนนี้

147
00:09:44,920 --> 00:09:48,548
ผม สตีฟ มาร์ติน
นักมายากลสําหรับค่ําคืนนี้

148
00:09:48,548 --> 00:09:51,343
อย่าลืมนามบัตร แจกให้คนสําคัญ ๆ

149
00:09:51,343 --> 00:09:54,304
ไม่แสดงโชว์ให้เด็กอายุต่ํากว่า 8 ปี

150
00:09:54,304 --> 00:09:58,892
เป็นโชว์ที่เยี่ยมมาก
เสียงหัวเราะตลอดงาน

151
00:09:58,892 --> 00:10:03,230
อุบัติเหตุกับอุปกรณ์
แต่ตีเนียนไปได้ ไม่มีใครรู้"

152
00:10:05,440 --> 00:10:10,195
(สบาย ๆ อย่าสั่น)

153
00:10:11,571 --> 00:10:17,410
คุณกําหนดบุคลิกให้ตัวคุณ
แล้วก็แสดงบุคลิกนั้นตอนอยู่บนเวที

154
00:10:17,410 --> 00:10:20,830
คุณเป็นอะไรก็ได้ที่อยากเป็น

155
00:10:22,666 --> 00:10:25,168
{\an8}- เล่นให้เราฟังหน่อยได้มั้ย
- ได้สิ ได้

156
00:10:25,168 --> 00:10:26,711
{\an8}("ดัสตีส์ แอตติค" ค.ศ. 1966)

157
00:10:29,714 --> 00:10:31,800
ไม่ใช่อย่างนั้นสิ เท็กซ์

158
00:10:31,800 --> 00:10:34,761
อ๋อ อย่างนี้เหรอ

159
00:10:35,762 --> 00:10:36,846
- ไม่
- ไม่

160
00:10:37,806 --> 00:10:40,225
ผมมาคิดได้ว่า

161
00:10:40,934 --> 00:10:44,938
"สายมายากลนี่
ดูจะไปได้ไม่ไกลเท่าไหร่นัก

162
00:10:45,355 --> 00:10:49,901
สายตลกดูเปิดกว้างกว่า"

163
00:10:51,319 --> 00:10:53,280
เมื่อคุณได้ออกทีวี โอ้

164
00:10:53,280 --> 00:10:56,992
เมื่อคุณได้ออกทีวี
นักแสดงหลายคนมักตื่นเต้น

165
00:10:56,992 --> 00:10:58,118
ผมไม่ตื่นเต้น

166
00:10:58,118 --> 00:11:00,287
ผมไม่อยากให้คนคิดว่าผมตื่นเต้น

167
00:11:00,287 --> 00:11:02,330
ใครคิดว่าผมตื่นเต้น ผมตายดีกว่า

168
00:11:03,290 --> 00:11:04,708
ผมชอบเจอร์รี ลูอิส

169
00:11:05,625 --> 00:11:07,460
ผมชอบลอเรลกับฮาร์ดี

170
00:11:09,838 --> 00:11:12,507
นิโคลส์กับเมย์เป็นเหมือนดนตรีเลย

171
00:11:12,507 --> 00:11:15,051
จําไว้นะว่าแม่รักลูก

172
00:11:15,051 --> 00:11:16,887
ผมก็รักแม่ฮับ

173
00:11:17,512 --> 00:11:19,514
- แค่นี้นะลูก
- แค่นี้นะฮับแม่

174
00:11:21,933 --> 00:11:23,184
มีเลนนี บรูซ

175
00:11:23,184 --> 00:11:25,186
บ็อบ นิวฮาร์ต
ชาร์ลี แชปลิน ลูซีก็ชอบ

176
00:11:25,186 --> 00:11:26,980
แจ็ค เบนนี แดนนี เคย์
บ็อบ โฮป เรด สเคลตัน

177
00:11:26,980 --> 00:11:28,732
ปีเตอร์ เซลเลอร์ส สตีฟ อัลเลน
แจ็คกี กลีสัน

178
00:11:28,732 --> 00:11:33,028
แต่ผมไม่มีอะไรใกล้เคียงกับพวกเขาเลย

179
00:11:33,904 --> 00:11:35,947
เชื่อมั้ย
ผมเล่นเพลงนี้แบบกลับหลังได้

180
00:11:36,865 --> 00:11:38,199
ไม่ เล่นได้จริงเหรอ

181
00:11:38,199 --> 00:11:39,743
- อยากดูมั้ยล่ะ
- อยาก

182
00:11:39,743 --> 00:11:40,869
ดูนี่

183
00:11:47,083 --> 00:11:51,504
บ้านผมอยู่ออเรนจ์ เคาน์ตี
ห่างจากฮอลลีวูดสัก 16,000 กิโลเมตร

184
00:11:52,130 --> 00:11:53,882
แต่ผมป๊อด

185
00:11:53,882 --> 00:11:56,760
รู้สึกเจื่อนถ้าไม่มีอุปกรณ์ให้เล่น

186
00:11:56,760 --> 00:11:59,471
ให้ขึ้นไปยืนเล่าเรื่องเฉย ๆ เหรอ

187
00:12:03,266 --> 00:12:07,812
ผมจะเปลี่ยนตัวเอง
ให้กลายเป็นนักแสดงตลกได้ยังไง

188
00:12:07,812 --> 00:12:09,814
(น็อตส์ เบอร์รี ฟาร์ม แยมส้ม)

189
00:12:11,691 --> 00:12:15,153
ตอนผมอายุได้ 18 ปี
ผมทํางานที่โรงละครเล็ก ๆ

190
00:12:15,153 --> 00:12:17,989
ในน็อตส์ เบอร์รี ฟาร์ม
ชื่อว่าเบิร์ดเคจ เธียเตอร์

191
00:12:17,989 --> 00:12:19,908
ผมเจอสาวคนหนึ่งทํางานอยู่ที่นั่น

192
00:12:19,908 --> 00:12:23,620
เราตกหลุมรักกันแบบวัยใสน่ะนะ

193
00:12:26,122 --> 00:12:30,043
เธอชื่อ สตอร์มี เชิร์ค
เธอกลายมาเป็นนักเผยแผ่ศาสนาคริสต์

194
00:12:30,043 --> 00:12:32,546
และนักเขียนหนังสือติดอันดับขายดี

195
00:12:32,546 --> 00:12:34,047
(สตอร์มี โอมาร์เชียน
หลุดพ้นจากความมืด)

196
00:12:34,047 --> 00:12:35,715
ตอนนั้นเธอไม่ใช่อย่างนี้

197
00:12:35,715 --> 00:12:38,134
ยังไม่ได้เคร่งเบอร์นี้

198
00:12:39,636 --> 00:12:43,473
เธอตื่นเต้นที่ได้รู้สิ่งต่าง ๆ
ได้เรียนรู้

199
00:12:44,558 --> 00:12:45,767
{\an8}เขาเปิดรับทุกอย่าง

200
00:12:45,767 --> 00:12:46,935
{\an8}(เสียงของสตอร์มี เชิร์ค)

201
00:12:46,935 --> 00:12:51,189
{\an8}ฉันอยากเอาหนังสือที่เปลี่ยนชีวิตฉัน
ให้เขาได้อ่าน

202
00:12:52,732 --> 00:12:55,777
เธอชวนให้ผมอ่าน
"เดอะ เรเซอร์ส เอดจ์"

203
00:12:58,780 --> 00:13:02,617
เป็นเรื่องเกี่ยวกับชาย
ที่พยายามค้นหาความจริง

204
00:13:03,702 --> 00:13:06,955
ความสุขที่แท้จริงไม่มีทางเกิดขึ้น
จนกว่ามนุษย์จะเรียนรู้ว่า

205
00:13:06,955 --> 00:13:09,416
มันมาจากข้างในตัวเราเอง

206
00:13:11,334 --> 00:13:13,837
ไม่ถึงกับท่องให้ฟังได้หรอก

207
00:13:13,837 --> 00:13:17,966
แต่ผมรู้ว่า
"ผมควรสนใจเรื่องความหมายของชีวิต"

208
00:13:20,176 --> 00:13:23,346
ฉันคอยให้กําลังใจเขา
บอกว่า "สตีฟ คุณฉลาด

209
00:13:23,346 --> 00:13:26,433
คุณต้องเรียนต่อมหาวิทยาลัย
จะได้ค้นพบตัวเอง

210
00:13:26,433 --> 00:13:30,186
จะได้เรียนรู้
เกี่ยวกับตัวเองและโลกใบนี้"

211
00:13:31,146 --> 00:13:34,816
กลายเป็นจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ในชีวิต

212
00:13:34,816 --> 00:13:39,154
ผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยลองบีช
และเข้าเรียนเอกปรัชญา

213
00:13:44,910 --> 00:13:48,747
ในทางปรัชญา ทุกสิ่งแบ่งออกยิบย่อย

214
00:13:48,747 --> 00:13:51,166
ทุกสิ่งได้รับการคิดวิเคราะห์ใหม่

215
00:13:51,166 --> 00:13:54,085
ทุกสิ่งเลย ซึ่งผมชอบ

216
00:13:54,085 --> 00:13:59,007
ความรู้สึกที่ว่าคุณสามารถ
ไขความลับที่ยิ่งใหญ่

217
00:14:00,342 --> 00:14:04,054
ผมเลยเริ่มตั้งคําถาม
กับสิ่งเดียวที่ผมมีคือการแสดงตลก

218
00:14:05,180 --> 00:14:06,723
แทนที่จะเป็น "พระเจ้ามีจริงมั้ย"

219
00:14:06,723 --> 00:14:09,517
กลับเป็น "ทํายังไงคนถึงจะขํา"

220
00:14:10,477 --> 00:14:12,812
ผมจําได้ว่ามีองค์ประกอบที่สําคัญ

221
00:14:12,812 --> 00:14:17,442
ในแนวคิดเรื่องการแสดงตลกของผม
ซึ่งก็คือตัวบ่งชี้

222
00:14:17,442 --> 00:14:18,944
แบบนี้

223
00:14:18,944 --> 00:14:20,487
ผมอยากบอกว่า...

224
00:14:20,487 --> 00:14:21,947
ครั้งหนึ่งผมเคยอยากเป็นคนไร้ศาสนา

225
00:14:21,947 --> 00:14:24,241
แล้วก็เลิกไป เพราะมันไม่มีวันหยุด

226
00:14:26,201 --> 00:14:31,873
เป็นสิ่งที่นักแสดงตลก
ใช้แสดงให้เห็นว่าเล่นมุกจบแล้ว

227
00:14:31,873 --> 00:14:35,877
และไม่ว่าจะตลกหรือไม่
คนดูก็ตกลงใจแล้ว

228
00:14:35,877 --> 00:14:38,547
"โอเค ถึงตอนนี้เราต้องขํา"

229
00:14:39,005 --> 00:14:41,508
ตัวอย่างเช่น ประโยคปิด

230
00:14:41,508 --> 00:14:44,886
น่าจะเคยอ่านกันว่า เอลวิส เพรสลีย์
ผ่านการทดสอบเข้ากองทัพ

231
00:14:44,886 --> 00:14:47,097
รู้สึกปลอดภัยขึ้น จริงมั้ย

232
00:14:47,097 --> 00:14:50,475
การเล่าเรื่องทําให้เกิดความตึงเครียด

233
00:14:50,475 --> 00:14:52,060
เอลวิสคือคนดนตรีที่แท้

234
00:14:52,060 --> 00:14:53,645
ตอนที่หมอลองเอาค้อนเคาะ

235
00:14:53,645 --> 00:14:56,273
หัวเข่าเขาร้องออกมาเป็นเพลง
"ดอนท์ บี ครูเอล"

236
00:14:56,940 --> 00:15:00,068
ประโยคปิดคลายความตึงเครียด
และทุกคนสามารถขําได้

237
00:15:03,363 --> 00:15:05,532
แต่นั่นไม่ใช่เสียงหัวเราะที่แท้จริง

238
00:15:06,408 --> 00:15:12,205
ผมเลยคิดว่า "ถ้าลองสร้างแค่
ความตึงเครียดแบบไม่ยอมผ่อนเลยล่ะ

239
00:15:13,081 --> 00:15:15,292
เราอาจจะได้เสียงหัวเราะที่แท้จริง"

240
00:15:17,043 --> 00:15:22,090
เหมือนเวลาคุณขําจนท้องแข็งกับเพื่อน

241
00:15:22,757 --> 00:15:26,469
แบบไม่ต้องตกลงใจอะไรกัน ก็แค่ขํา

242
00:15:29,472 --> 00:15:32,017
ไม่ต้องมีตัวบ่งชี้

243
00:15:32,017 --> 00:15:36,271
ไม่มีอะไรที่คอยบอกว่า "นี่คือมุก"
คุณก็แค่หัวเราะคิกคัก

244
00:15:36,271 --> 00:15:38,899
"ขําอะไรเหรอ" "ไม่รู้สิ"

245
00:15:41,151 --> 00:15:42,652
ผมคิดทฤษฎีหนึ่งขึ้นมาได้

246
00:15:43,403 --> 00:15:48,491
"ถ้าเอาตัวบ่งชี้ออก
แล้วก็เล่นไปแบบไม่ต้องหยุดล่ะ"

247
00:15:48,950 --> 00:15:54,664
จนท้ายที่สุด
คนดูแต่ละคนก็เลือกจุดที่จะขําเอง

248
00:15:54,664 --> 00:15:58,501
อาจเป็น "นี่มันโง่สิ้นดี"
ที่ทําให้เขาขํา

249
00:15:58,501 --> 00:16:00,670
หรือ "ตลกจัง" ซึ่งทําให้ขําได้เช่นกัน

250
00:16:00,670 --> 00:16:03,924
หรือ "ตอนนี้ฉันขํา
มุกที่เขาเล่นจบไปนานแล้ว"

251
00:16:05,050 --> 00:16:10,513
มันมีการหัวเราะอย่างเป็นธรรมชาติ
แบบไม่ต้องนัดแนะกัน

252
00:16:11,348 --> 00:16:15,727
ผมเสาะหาสิ่งนั้น
ที่ไม่สามารถนิยามได้

253
00:16:15,727 --> 00:16:20,774
สิ่งที่ "ไม่รู้ว่าตลกตรงไหน
แต่ฉันขํา"

254
00:16:24,069 --> 00:16:27,530
โชว์แรกที่ผมได้รับค่าจ้าง

255
00:16:27,530 --> 00:16:29,908
ร้านกาแฟเดอะ ลิตเติล เพลส

256
00:16:29,908 --> 00:16:31,201
ขอบคุณครับ

257
00:16:31,201 --> 00:16:33,620
ผมอยากบอกว่า
โชว์วันนี้ของเราดีจริง ๆ

258
00:16:33,620 --> 00:16:36,414
อีกสักครู่เราจะได้พบกับสตีฟ มาร์ติน

259
00:16:36,414 --> 00:16:40,252
แล้วก็ทิฮัวนาบราส
ต่อด้วยเอลวิส เพรสลีย์

260
00:16:40,252 --> 00:16:43,255
มีเฟลมีย์ แอนด์ เดอะ เบิร์น เอาต์ส
กับบิล ฮาเลย์ แอนด์ เดอะ โคเม็ตส์

261
00:16:43,255 --> 00:16:46,049
ทรูแมน คาโพที พระราชินีแห่งอังกฤษ
มอนที มอนทานา...

262
00:16:46,049 --> 00:16:48,927
โชว์ของผมออกแนวจับฉ่าย
มีทั้งเล่นกล

263
00:16:48,927 --> 00:16:52,806
เอซโพดํา ผิดครับ

264
00:16:53,765 --> 00:16:55,392
ผมอ่านงานของอีอี คัมมิงส์

265
00:16:55,392 --> 00:16:57,978
"ปีศาจ โอ้
ปีศาจสีเขียวผู้ยิ่งใหญ่เต้น ๆ ๆ ๆ"

266
00:16:58,770 --> 00:16:59,771
ผมเล่นโยนของ

267
00:17:01,690 --> 00:17:03,942
ผมไม่ได้เล่นแค่การแสดงตลกหรอก

268
00:17:03,942 --> 00:17:07,487
แต่ก่อนผมเคยแสดง
อ่านงานเขียนหนัก ๆ เช่น

269
00:17:07,487 --> 00:17:10,407
ผมอ่านตารางธาตุ

270
00:17:10,991 --> 00:17:12,033
งานชิ้นเอกเลย

271
00:17:13,577 --> 00:17:14,578
พึด

272
00:17:15,996 --> 00:17:16,955
มึป

273
00:17:18,206 --> 00:17:19,165
ซึน

274
00:17:20,542 --> 00:17:22,127
อะไรประมาณนี้

275
00:17:22,710 --> 00:17:25,881
ยากมาก ที่ต้องเล่นถึง 20 นาที
ยากจริง ๆ

276
00:17:25,881 --> 00:17:28,842
ถ้าคนดูไม่อินก็หดลงเหลือแค่ 11 นาที

277
00:17:28,842 --> 00:17:30,510
นึกออกใช่มั้ย

278
00:17:31,386 --> 00:17:35,599
อันนี้เป็นมุกเด็ดที่สร้างชื่อให้ผม

279
00:17:35,599 --> 00:17:37,225
เป็นมุกโทรศัพท์

280
00:17:37,225 --> 00:17:39,352
ผมจะแกล้งโทรหาใครสักคน

281
00:17:39,352 --> 00:17:42,188
คุยกับเขาแล้วก็เล่นมุกตลก

282
00:17:43,356 --> 00:17:45,483
ทุกคนต้องชอบแน่ ๆ

283
00:17:47,652 --> 00:17:49,279
สวัสดีครับ เฟรดอยู่มั้ยครับ

284
00:17:56,494 --> 00:17:57,746
ตลกเนอะ ต่อไปก็...

285
00:18:00,373 --> 00:18:04,085
แค่เห็นสีหน้าผมก็ดีใจแล้ว

286
00:18:04,085 --> 00:18:05,629
สีหน้าแบบ "อะไรวะ"

287
00:18:06,379 --> 00:18:08,423
{\an8}มีคนอยู่สองประเภทบนโลกนี้

288
00:18:08,423 --> 00:18:14,387
{\an8}คือคนที่เข้าใจอารมณ์ขันแบบสตีฟ
และคนที่ไม่เข้าใจ

289
00:18:14,971 --> 00:18:17,098
คนดูต้องคอยตามให้ทัน

290
00:18:17,974 --> 00:18:19,351
ขอบคุณครับ

291
00:18:20,393 --> 00:18:23,730
ผมย้ายไปเรียนที่ยูซีแอลเอ
ลงวิชาตรรกวิทยาชั้นสูง

292
00:18:29,653 --> 00:18:32,030
{\an8}พวกเรามีความสุข ใช่เลย

293
00:18:32,030 --> 00:18:33,990
{\an8}(สตีฟ มาร์ติน
ดนตรี มายากล มุกตลก และเพลง)

294
00:18:33,990 --> 00:18:36,409
นี่คือความสุข และพวกเรามีมัน

295
00:18:37,494 --> 00:18:40,163
ผมได้รับแรงบันดาลใจจากลูอิส แคร์รอล

296
00:18:40,163 --> 00:18:44,251
เขาคือสุดยอด
ปรมาจารย์แห่งความไร้แก่นสาร

297
00:18:44,834 --> 00:18:47,128
ประการแรก ทารกไร้เหตุผล

298
00:18:47,754 --> 00:18:51,883
ประการที่สอง
ไม่มีใครเกลียดคนที่จัดการจระเข้ได้

299
00:18:52,342 --> 00:18:55,470
ประการที่สาม คนเกลียดคนที่ไร้เหตุผล

300
00:18:56,012 --> 00:18:58,765
ดังนั้นทารกไม่สามารถจัดการจระเข้ได้

301
00:19:00,725 --> 00:19:03,478
วันหนึ่งผมกับเพื่อนของผม ฟิล แครีย์

302
00:19:03,478 --> 00:19:06,147
ตัดสินใจออกเดินทาง

303
00:19:06,147 --> 00:19:09,734
ฟิลมีงานที่ต้องทําส่งในวิชาหนึ่ง
ไม่รู้เหมือนกันว่างานอะไร

304
00:19:09,734 --> 00:19:12,279
แต่ต้องสัมภาษณ์ใครสักคน
เขาเลยถามอารอน โคปแลนด์

305
00:19:12,279 --> 00:19:14,406
อารอน โคปแลนด์ตอบตกลง

306
00:19:14,406 --> 00:19:15,407
(ทริปแอลเอ นิวยอร์ก ลุย)

307
00:19:15,407 --> 00:19:17,742
{\an8}เขาไม่เคยไปอีกฟากของประเทศ

308
00:19:17,742 --> 00:19:18,827
{\an8}(เสียงของฟิลิป แครีย์)

309
00:19:18,827 --> 00:19:22,038
{\an8}ไม่เคยไปเมืองเล็ก ๆ พวกนี้

310
00:19:22,038 --> 00:19:26,668
มีหลายที่ที่ผมคิดว่า
"สตีฟควรได้มาเห็น"

311
00:19:27,627 --> 00:19:30,213
ฟิลกับผมเข้ากันสุด ๆ นึกออกมั้ย

312
00:19:30,213 --> 00:19:32,966
เพื่อนสนิทคนหนึ่ง
ที่คุณแลกเปลี่ยนไอเดียด้วยได้

313
00:19:32,966 --> 00:19:35,343
นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดทริปนั้น

314
00:19:35,343 --> 00:19:38,221
ฉันมีชื่อเจ๋ง ๆ ให้สินค้า
ชื่อมีตแว็กซ์

315
00:19:38,221 --> 00:19:41,224
"ไงเพื่อน เบื่อมั้ยกับ
รูปร่างโทรม ๆ หมอง ๆ ของตัวเอง

316
00:19:41,224 --> 00:19:44,895
คุณสามารถทําให้มัน
เงาวับเหมือนใหม่ได้ด้วยมีตแว็กซ์"

317
00:19:44,895 --> 00:19:49,524
เราทั้งคู่ต่างสนใจ
ความประหลาดและน่าอัศจรรย์ของชีวิต

318
00:19:49,524 --> 00:19:50,609
(มีตแว็กซ์)

319
00:19:50,609 --> 00:19:52,402
ผมอายุแค่ 20 ปี

320
00:19:52,402 --> 00:19:56,197
และภูมิใจมากที่ได้มา
เหยียบนิวยอร์กก่อนอายุครบ 21 ปี

321
00:19:56,197 --> 00:19:59,910
พอผมกับฟิลมาถึงก็ตรงดิ่งไป
พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ทันที

322
00:19:59,910 --> 00:20:01,786
จะไปดูภาพเกร์นิกา

323
00:20:05,248 --> 00:20:07,834
เกิดอะไรขึ้นบ้างในปีค.ศ. 1964

324
00:20:07,834 --> 00:20:11,338
โลกศิลปะบูมมาก

325
00:20:11,338 --> 00:20:15,133
เดอะ บีเทิลส์
สร้างความเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม

326
00:20:15,800 --> 00:20:17,010
ขอจุ๊บที

327
00:20:17,010 --> 00:20:20,347
{\an8}พอมองมาที่การแสดงของผม

328
00:20:20,347 --> 00:20:25,143
ก็เป็นธรรมดาที่จะคิดว่า
"อะไรจะทําให้คนอยากดูซ้ํา

329
00:20:25,143 --> 00:20:28,855
อะไรจะทําให้พวกเขา
กลับไปพูดถึงเราที่บ้าน"

330
00:20:30,982 --> 00:20:36,196
ต่อให้เป็นแค่
"เพิ่งไปดูโชว์สุดเพี้ยนมา"

331
00:20:36,196 --> 00:20:40,784
"เขาคิดว่าตัวเองตลก
แต่จริง ๆ แล้วไม่เลยสักนิด"

332
00:20:40,784 --> 00:20:44,704
แค่นั้นก็ยังดี

333
00:20:47,165 --> 00:20:50,210
{\an8}ผมส่งไปรษณียบัตรกลับไปหาแฟนสมัยนั้น

334
00:20:50,961 --> 00:20:54,965
{\an8}"ถึงนีน่า
ผมตัดสินใจแล้วว่าจะไปแนวล้ํายุค

335
00:20:54,965 --> 00:20:58,093
{\an8}เป็นทางเดียว
ที่ผมจะได้ทําสิ่งที่อยากทํา"

336
00:20:59,135 --> 00:21:03,765
ไม่รู้หรอกว่าตอนนั้นต้องการอะไร
รู้แค่ว่าไม่อยากทําตามแบบแผน

337
00:21:05,267 --> 00:21:06,226
คิดว่างั้น

338
00:21:07,811 --> 00:21:11,940
สุภาพบุรุษและสุภาพสตรี...
...สตีฟ มาร์ติน

339
00:21:11,940 --> 00:21:14,693
สวัสดียามเย็น ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากครับ เยอะไปแล้ว

340
00:21:14,693 --> 00:21:17,362
เยอะเกินครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ

341
00:21:17,362 --> 00:21:19,781
นี่เป็นการแสดงสุดท้ายของผม
ขอขอบคุณครับ

342
00:21:19,781 --> 00:21:21,283
ไว้พบกันใหม่ ขอบคุณครับ

343
00:21:21,283 --> 00:21:22,492
สวัสดียามเย็นครับ

344
00:21:22,492 --> 00:21:25,328
หรือสวัสดีเฉย ๆ
สวัสดียามไหนก็ตามแต่คุณ

345
00:21:25,328 --> 00:21:26,955
สวัสดียามเย็นและขอต้อนรับ

346
00:21:26,955 --> 00:21:29,749
ผม สตีฟ มาร์ติน
อีกสักครู่ก็จะออกไปจากที่นี่แล้ว

347
00:21:29,749 --> 00:21:31,543
ระหว่างที่ทุกคนรอ

348
00:21:31,543 --> 00:21:33,753
ผมขอประกาศว่าเมื่อสองสัปดาห์ก่อน

349
00:21:33,753 --> 00:21:38,091
ผมบันทึกเสียง
การแสดงตลกสด ๆ ครั้งแรกของผม

350
00:21:38,091 --> 00:21:42,137
อีกสองวันนับจากค่ําคืนนี้
ผมจะลบมันทิ้ง

351
00:21:42,137 --> 00:21:44,389
นั่นคือเหตุผลที่ผมมาอยู่ที่นี่

352
00:21:45,557 --> 00:21:47,559
ตลกออก ใช่มั้ย

353
00:21:48,184 --> 00:21:51,354
การแสดงตลกคือราชาแห่งโลกใบนี้

354
00:21:51,354 --> 00:21:53,773
เสียงหัวเราะเป็นสิ่งที่สําคัญมาก

355
00:21:53,773 --> 00:21:57,068
สิ่งที่แยกแยะ

356
00:21:57,068 --> 00:21:59,654
มนุษย์ออกจากสิ่งมีชีวิตอื่น

357
00:21:59,654 --> 00:22:03,408
คือความสามารถที่จะ
เอนหลังเมื่อเห็นสิ่งที่น่าขบขํา

358
00:22:03,408 --> 00:22:06,244
แล้วพูดว่า "ตลกจัง"

359
00:22:08,413 --> 00:22:10,498
(ซีราโน มื้อเที่ยงและมื้อเย็น)

360
00:22:10,498 --> 00:22:13,001
คลับต่าง ๆ มักจ้างนักแสดงตลก

361
00:22:13,001 --> 00:22:15,503
เป็นโชว์เปิด

362
00:22:15,503 --> 00:22:19,591
{\an8}เป็นชีวิตค่ําคืนหนึ่งเดียวของผม
เพราะผมไม่ค่อย...

363
00:22:19,591 --> 00:22:23,428
สําเนียงแคลิฟอร์เนียออกเลย
แต่เอาเถอะ

364
00:22:24,554 --> 00:22:26,723
ทรูบาดูร์เปรียบเหมือน
นครเมกกะแห่งคลับ

365
00:22:27,933 --> 00:22:30,393
ถึงจะมีคลับชื่อ
นครเมกกะจริง ๆ ก็เถอะ

366
00:22:31,019 --> 00:22:32,979
...ยินดีต้อนรับ สตีฟ มาร์ติน

367
00:22:34,356 --> 00:22:35,523
ขอบคุณครับ

368
00:22:37,359 --> 00:22:39,110
ขอบคุณครับ ให้ตาย

369
00:22:40,111 --> 00:22:44,407
พวกคุณเป็นผู้ชมที่น่ารักมาก ๆ
ขอบคุณมากครับ ราตรีสวัสดิ์

370
00:22:47,369 --> 00:22:51,665
ล้อเล่นครับ อยากลองพูดเฉย ๆ
อย่างที่บอก ผมออกรายการบิชอป...

371
00:22:51,665 --> 00:22:53,750
{\an8}ปกติเขาเล่นสองรอบ

372
00:22:53,750 --> 00:22:55,502
{\an8}คนดูอาจจะสักหกคนได้

373
00:22:55,502 --> 00:22:56,711
{\an8}(เสียงของมิตซี ทรัมโบ
แฟนสาว/ช่างภาพ)

374
00:22:56,711 --> 00:22:59,047
แปลกที่ต้องนั่งดู
ขณะที่ไม่มีใครขําเลย

375
00:22:59,047 --> 00:23:01,049
เพราะคุณจะคิดว่า "อันนี้ขําเหรอ"

376
00:23:03,552 --> 00:23:05,929
เราอยู่ที่ซอยหลังทรูบาดูร์

377
00:23:05,929 --> 00:23:07,847
กับสตีฟ มาร์ติน

378
00:23:08,723 --> 00:23:10,183
ครับ ผมเอง

379
00:23:10,183 --> 00:23:11,518
ท่านผู้ฟังทุกท่าน
ถ้าคุณกําลังฟังอยู่

380
00:23:11,518 --> 00:23:13,853
มีคนเดินผ่านมาแล้วจําผมได้ด้วย

381
00:23:13,853 --> 00:23:15,772
- ตื่นเต้น...
- วูดดี้ อัลเลนใช่มั้ย

382
00:23:15,772 --> 00:23:17,774
ไม่ใช่ครับ ๆ

383
00:23:17,774 --> 00:23:19,359
เจอร์รี ลูอิสเหรอ

384
00:23:19,359 --> 00:23:22,153
ไม่ใช่ นี่สตีฟ มาร์ติน
ราชาแห่งการแสดงตลก

385
00:23:22,737 --> 00:23:24,281
ฉันไม่เคยได้ยินชื่อสตีฟ มาร์ติน

386
00:23:24,281 --> 00:23:25,365
เล่นมุกหน่อย

387
00:23:27,534 --> 00:23:29,119
แต่พอถึงการแสดงที่สอง

388
00:23:29,119 --> 00:23:32,372
คนเริ่มกรึ่ม ๆ มันก็จะออกมาดีมาก

389
00:23:32,372 --> 00:23:35,792
รู้แล้วว่าพวกคุณหลายคน
นั่งบอกตัวเองกันอยู่ว่า

390
00:23:35,792 --> 00:23:38,795
"ก็แค่การแสดงเล่นกลดีดแบนโจ"

391
00:23:40,755 --> 00:23:43,133
"เมื่อไร
เขาจะบิดลูกโป่งเป็นรูปสัตว์"

392
00:23:44,885 --> 00:23:48,346
พอคนดูเริ่มเข้าใจ
เขาก็เอาทุกคนอยู่หมัดเลย

393
00:23:52,434 --> 00:23:54,144
(ข้อสังเกต)

394
00:23:54,144 --> 00:23:58,773
(รอบนี้แปลก
ไม่รู้คนดูขําฉัน หรือขํามุกฉัน)

395
00:23:58,773 --> 00:24:02,068
{\an8}(แต่เก่งแล้วกัน)

396
00:24:07,449 --> 00:24:11,411
ฉันพยายามสุดฤทธิ์ให้เขาโรแมนติกบ้าง

397
00:24:12,871 --> 00:24:17,334
แต่ในหัวของเขาทํางานอย่างน่าสนใจ
แต่ออกไปอีกทิศทาง

398
00:24:17,334 --> 00:24:21,171
"ถึง มิตซ์ที่รัก
จริง ๆ ไม่ค่อยมีอะไรให้เล่า

399
00:24:21,171 --> 00:24:25,050
ผมไปคัดตัวที่โกลเด้น ฮอร์สชู
แต่เขายังไม่ติดต่อกลับมาเลย"

400
00:24:25,800 --> 00:24:29,179
"ผมกําลังพยายามไว้หนวด
แล้วคุณล่ะ"

401
00:24:30,472 --> 00:24:36,353
(รัก สตีเฟน)

402
00:24:37,062 --> 00:24:38,813
เขาเข้ากันได้ดีกับครอบครัวฉัน

403
00:24:39,522 --> 00:24:42,734
ดูดปุ๊นนิดหน่อย หัวเราะ
แล้วก็กินอะไรกัน

404
00:24:45,028 --> 00:24:47,113
{\an8}พ่อฉันเป็นนักเขียนบทละคร

405
00:24:47,113 --> 00:24:48,573
{\an8}(ดัลตัน ทรัมโบ)

406
00:24:48,573 --> 00:24:52,285
{\an8}เขากับเพื่อนอีกหลายคน
โดนแบนในยุคนั้น

407
00:24:53,328 --> 00:24:57,332
เราทานมื้อค่ํา
กับพวกศิลปิน นักเขียน บ่อยครั้ง

408
00:24:58,541 --> 00:25:01,044
เป็นครั้งแรก
ที่ผมเห็นงานศิลปะในบ้านคน

409
00:25:02,587 --> 00:25:05,298
บทสนทนามันต่างจากที่บ้านผมสิ้นเชิง

410
00:25:06,132 --> 00:25:09,594
มื้อเย็นที่บ้านของผมนั้นเงียบกริบ

411
00:25:12,514 --> 00:25:16,726
นั่นเป็นครั้งแรก
ที่ผมได้สัมผัสชีวิตที่เติมเต็ม

412
00:25:17,769 --> 00:25:19,729
ชีวิตในอีกรูปแบบหนึ่ง

413
00:25:42,752 --> 00:25:45,463
ความรู้สึกที่เรามีให้กันในวัยนั้น

414
00:25:45,463 --> 00:25:47,591
เราต่างก็ยังไม่ประสีประสาอะไร

415
00:25:48,258 --> 00:25:50,552
สุดท้ายฉันก็เลิกกับสตีฟ

416
00:25:51,136 --> 00:25:53,263
ฉันพอเห็นนะว่าเขาจะไปได้ดี

417
00:25:53,263 --> 00:25:56,766
ฉันไม่คิดว่าเขาจะล้มเลิกกลางคัน
ซึ่งเขาก็ไม่เคยล้มเลิก

418
00:25:58,393 --> 00:26:00,061
เป็นภาพที่งดงามสุด ๆ

419
00:26:00,061 --> 00:26:03,648
ผมเคยแสดงที่
โรงหนังกลางแจ้งแบบจอดรถเข้าชม

420
00:26:03,648 --> 00:26:07,235
ถ้ามุกไหนขํา เขาจะบีบแตรกัน

421
00:26:09,487 --> 00:26:11,615
เวลามีใครถาม "ขอสูบบุหรี่ได้มั้ย"

422
00:26:11,615 --> 00:26:13,825
ผมก็จะบอก "ขอตดทีได้มั้ย"

423
00:26:21,291 --> 00:26:24,169
ผมคิดว่า
"ไม่อยากใช้ชีวิตแบบนี้ไปตลอด

424
00:26:25,045 --> 00:26:28,465
ไม่อยากมาเล่นแบบนี้
ตอนอายุ 50 - 60 ปี

425
00:26:29,299 --> 00:26:33,720
งั้นให้เวลาตัวเองถึงตอนอายุ 30 ปี
ประสบความสําเร็จให้ได้"

426
00:26:38,725 --> 00:26:41,603
ตอนกลางคืนผมทํางาน ตอนเช้าผมไปเรียน

427
00:26:42,312 --> 00:26:47,734
แล้วก็คิด "จะหาเงินใช้ชีวิตได้ยังไง
จะทําอะไรดี"

428
00:26:48,777 --> 00:26:52,989
"วันที่ 9 สิงหาคม มีเปิดคัดนักแสดง
รายการทีวี เดอะ ไมตี้ เฮอร์คิวลิส"

429
00:26:53,949 --> 00:26:56,117
หยุดเถอะ เฮอร์คิวลิส
นายสู้ไม่ได้หรอก

430
00:26:57,035 --> 00:26:59,079
นั่นก็แค่ที่นายคิด
ดูฉันให้ดี ธีซีอัส

431
00:26:59,079 --> 00:27:00,372
"ไม่ผ่าน"

432
00:27:01,957 --> 00:27:06,962
ผมถึงขนาดคิดจริงจัง
ว่าจะเป็นอาจารย์สอนปรัชญา

433
00:27:06,962 --> 00:27:10,423
เพราะผมคิดเสมอว่าการสอนก็คือการแสดง

434
00:27:11,132 --> 00:27:13,301
คุณยืนอยู่ต่อหน้าคนมากมาย

435
00:27:14,302 --> 00:27:18,139
แต่แล้วก็มีโอกาสเข้ามา
จาก เดอะ สโมเธอร์ส บราเธอร์ส

436
00:27:18,139 --> 00:27:19,474
เป็นรายการดัง

437
00:27:19,474 --> 00:27:21,142
(เดอะ สโมเธอร์ส บราเธอร์ส
คอมเมดี อาวร์)

438
00:27:21,142 --> 00:27:25,313
พบกับทอม พี่ชายของผม
และครั้งแรกทางทีวี

439
00:27:25,313 --> 00:27:29,025
กับ 30 ผมขอย้ําว่า 30 นักเต้น
เปลือยท่อนบน

440
00:27:30,986 --> 00:27:33,905
พวกเขารับสมัครนักเขียนใหม่

441
00:27:35,824 --> 00:27:37,867
ผมคิด "นี่ก็ธุรกิจบันเทิง"

442
00:27:40,412 --> 00:27:42,330
(เดอะ เฮ่ ยู)

443
00:27:42,330 --> 00:27:44,499
ผมตระเวนแสดงเดี่ยวไมโครโฟนหลายที่

444
00:27:44,499 --> 00:27:46,459
พวกเขาเลยพอได้ยินชื่อผมบ้าง

445
00:27:46,459 --> 00:27:48,962
(เอ็นเตอร์เทนเมนต์ 'ออร์ดิแนร์'
สตีฟ มาร์ติน จอห์น แมคคลัวร์)

446
00:27:48,962 --> 00:27:50,964
ผมมีมุกดี ๆ ไว้อําคน

447
00:27:50,964 --> 00:27:53,216
เอาไปเล่นกับเพื่อนคุณมั้ย ตลกนะ

448
00:27:53,216 --> 00:27:55,719
สมมติคุณได้รับเชิญ
ไปงานเลี้ยงมื้อเย็น

449
00:27:55,719 --> 00:27:59,055
เดินเข้างานแล้วก็โยนสลัดลงพื้นเลย

450
00:28:00,181 --> 00:28:02,392
ผมเพิ่งทําในงานล่าสุดที่ผมไป

451
00:28:03,268 --> 00:28:05,687
เมื่อประมาณสองปีก่อน

452
00:28:06,271 --> 00:28:08,607
ผมเคยเขียนแค่มุกตลกไว้เล่นในโชว์

453
00:28:08,607 --> 00:28:11,234
เรื่องสั้นประหลาด ๆ ไม่กี่เรื่อง

454
00:28:11,860 --> 00:28:14,613
แต่แฟนผมออกเดตกับหัวหน้านักเขียน

455
00:28:15,447 --> 00:28:17,574
เรากําลังพูดถึงปี 1967

456
00:28:18,241 --> 00:28:20,744
{\an8}ผมไปดิ ไอซ์ เฮาส์
อาทิตย์ละ 4 - 5 ครั้ง

457
00:28:20,744 --> 00:28:22,120
{\an8}(เสียงของเมสัน วิลเลียมส์
แฟนของแฟนของสตีฟ)

458
00:28:22,120 --> 00:28:23,288
{\an8}(หัวหน้านักเขียน
สโมเธอร์ส บราเธอร์ส)

459
00:28:23,288 --> 00:28:25,624
{\an8}ผมเห็นเขาสัก 20 - 30 ครั้งได้

460
00:28:26,082 --> 00:28:28,168
พอคุณได้ดูอะไรสัก 30 รอบ

461
00:28:29,252 --> 00:28:31,838
คุณก็เริ่มเห็น
หัวใจหลักของสิ่งที่เกิดขึ้น

462
00:28:32,756 --> 00:28:34,507
พวกเขาจ้างผม

463
00:28:34,507 --> 00:28:36,885
ผมพุ่งทะยาน

464
00:28:37,427 --> 00:28:40,430
จากเหวสู่ฟ้าในสัปดาห์เดียว

465
00:28:47,270 --> 00:28:49,773
ผมกลัวจนสติแตก

466
00:28:51,691 --> 00:28:54,694
ผมว่าเขาดูออกจะขี้อาย

467
00:28:54,694 --> 00:28:55,987
เทปเดิน

468
00:28:55,987 --> 00:28:57,614
เราไม่มีออฟฟิศให้เขา

469
00:28:57,614 --> 00:29:01,993
เขามักนั่งตรงทางเดิน
หน้าห้องนักเขียน

470
00:29:01,993 --> 00:29:03,662
พิงกําแพงอยู่อย่างนั้น

471
00:29:05,247 --> 00:29:07,540
ผมเข้าไป เขียนอะไรไปสักอย่าง

472
00:29:08,583 --> 00:29:11,002
เมสันวงกลมประโยคหนึ่งแล้วบอกว่า

473
00:29:11,002 --> 00:29:14,548
"อันนี้เป็นประโยคเด็ด
เอามาใส่ไว้ตอนจบแทน"

474
00:29:18,510 --> 00:29:21,263
ผมเริ่มมีอาการวิตกกังวล

475
00:29:22,806 --> 00:29:25,350
ทนอยู่กับมันอยู่หลายต่อหลายปี

476
00:29:28,937 --> 00:29:30,605
(วันที่ 3 พฤษภาคม ค.ศ. 1968)

477
00:29:30,605 --> 00:29:35,819
"ยังไม่ตาย ทีนี้จะทําอะไรดี

478
00:29:36,820 --> 00:29:40,991
สองวันก่อน ฉันผ่านประสบการณ์
ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต

479
00:29:42,200 --> 00:29:46,454
ใจสั่นระริกระรัว
ที่มาพร้อมกับความกลัว

480
00:29:48,331 --> 00:29:50,500
รู้สึกถูกตัดขาดจากโลกใบนี้

481
00:29:50,500 --> 00:29:53,253
ไม่มีอดีต
มีเพียงปัจจุบันที่อยู่ห่างไกลออกไป

482
00:29:53,962 --> 00:29:55,589
รู้สึกไม่ปะติดปะต่อขณะทํางาน

483
00:29:55,589 --> 00:29:58,300
พูดอะไรก็ตะกุกตะกัก

484
00:29:58,967 --> 00:30:00,844
คิดอยากจะลาออก"

485
00:30:02,637 --> 00:30:05,181
ไอ้คนที่น่ารังเกียจนี้คือใคร

486
00:30:06,850 --> 00:30:08,143
"แต่แล้ว...

487
00:30:08,977 --> 00:30:12,939
ตอนขับรถกลับบ้าน
ผมคิดได้ว่าตัวเองนี่เจ๋งชิบหาย

488
00:30:12,939 --> 00:30:15,859
มีงานการที่ดี มีงานในวงการ

489
00:30:16,359 --> 00:30:18,695
มีการแสดงที่ดีและสร้างสรรค์

490
00:30:19,237 --> 00:30:20,739
มีหัวคิด

491
00:30:21,698 --> 00:30:26,661
ผมเริ่มมองงานเป็นเป้าหมาย
แทนที่จะมองความสุขเป็นเป้าหมาย

492
00:30:28,496 --> 00:30:30,665
เป็นไอเดียที่ดีเชียวล่ะ"

493
00:30:32,959 --> 00:30:35,128
ทอมมี่ สโมเธอร์สเคยบอกไว้ว่า

494
00:30:35,128 --> 00:30:38,173
"คุยกับสตีฟ มาร์ติน
เหมือนคุยกับใครก็ไม่รู้"

495
00:30:40,842 --> 00:30:42,594
ก็จริงของเขา

496
00:30:42,594 --> 00:30:46,389
{\an8}ผมอยากแนะนําคุณ
แต่ไม่รู้จะบรรยายว่ายังไงดี

497
00:30:46,389 --> 00:30:47,641
{\an8}ช่วยคิดที

498
00:30:47,641 --> 00:30:49,059
เอาเป็น...

499
00:30:50,185 --> 00:30:52,437
..."นักแสดงตลกที่ดีที่สุดในโลก"

500
00:30:54,272 --> 00:30:55,273
ไม่อะ

501
00:30:58,401 --> 00:31:00,528
สวัสดีครับ
ผมคือนักแสดงตลกที่ดีที่สุดในโลก

502
00:31:01,446 --> 00:31:03,573
สวัสดีครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ

503
00:31:04,908 --> 00:31:07,744
ขอบคุณ ขอบคุณมากครับ

504
00:31:10,038 --> 00:31:12,749
มากไปแล้วครับ
ไม่คิดไม่ฝันจริง ๆ ขอบคุณครับ

505
00:31:12,749 --> 00:31:15,627
ผมขอเริ่มด้วยมุกเก่า

506
00:31:15,627 --> 00:31:17,587
ที่ผมยังเล่นได้ไม่ดีนัก

507
00:31:17,587 --> 00:31:20,465
แต่เป็นอะไรที่
ตลกทุกครั้งที่คุณได้ฟัง

508
00:31:20,465 --> 00:31:22,968
มุกลืมชื่อตัวเอง

509
00:31:22,968 --> 00:31:26,346
ผมจะเริ่มด้วยการบอกชื่อตัวเอง

510
00:31:26,346 --> 00:31:28,181
แล้วก็แกล้งทําเป็นลืม

511
00:31:28,181 --> 00:31:31,101
ผมยังเล่นไม่เก่งนัก แต่มันตลกจริง ๆ

512
00:31:31,101 --> 00:31:34,604
เริ่มเลยแล้วกัน มุกลืมชื่อ

513
00:31:40,026 --> 00:31:41,736
สวัสดีครับทุกคน ผมสตีฟ มาร์ติน

514
00:31:42,529 --> 00:31:44,155
โอ๊ย ลืมอีกแล้ว

515
00:31:46,533 --> 00:31:48,076
(พาทหารเกณฑ์กลับบ้าน)

516
00:31:48,076 --> 00:31:50,787
สันติภาพ ๆ ๆ

517
00:31:50,787 --> 00:31:53,582
สงครามเวียดนามกําลังร้อนระอุ

518
00:31:53,582 --> 00:31:57,002
ทุกคนไว้ผมยาว
และจริงจังกับเรื่องนี้มาก

519
00:31:57,002 --> 00:31:58,795
แทนที่จะทําสงคราม...

520
00:31:58,795 --> 00:32:01,548
- นอนเฉย ๆ สามปียังดีกว่า
- แล้วไว้ผมยาวด้วย

521
00:32:01,548 --> 00:32:02,966
- ใช่
- เพื่อสันติภาพ

522
00:32:02,966 --> 00:32:04,301
(บีบแตรเพื่อสันติภาพ)

523
00:32:04,301 --> 00:32:08,346
ผมว่าทุกการแสดงควรมี
การวิพากษ์วิจารณ์สังคม

524
00:32:08,346 --> 00:32:11,099
และอะไรที่มีความหมาย

525
00:32:11,099 --> 00:32:14,185
ดังนั้นมาบิดลูกโป่งเป็นรูปสัตว์กัน

526
00:32:17,105 --> 00:32:17,939
เริ่มเลย

527
00:32:19,065 --> 00:32:22,152
อันนี้สนุก อันนี้สําหรับเด็ก ๆ

528
00:32:23,612 --> 00:32:25,155
ตลกทุกคนพูดถึงการเมือง

529
00:32:26,615 --> 00:32:28,533
แค่พูดชื่อนิกสัน

530
00:32:28,533 --> 00:32:31,745
ก็ได้เสียงหัวเราะ เสียงโห่
หรือการตอบรับแล้ว

531
00:32:33,163 --> 00:32:37,334
ผมรู้สึกว่าถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนมัน

532
00:32:39,377 --> 00:32:40,503
{\an8}(เสียงของบ็อบ ไอน์สไตน์
นักแสดงตลกและเพื่อน)

533
00:32:40,503 --> 00:32:44,007
{\an8}ยุคนั้นนักแสดงตลกชอบพูดถึงสงคราม

534
00:32:44,007 --> 00:32:47,469
{\an8}พูดถึงประเด็นที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์

535
00:32:47,469 --> 00:32:52,098
ท้องฟ้าขมุกขมัวแสนงาม
เมล็ดข้าวอุดมยาฆ่าแมลง

536
00:32:52,098 --> 00:32:53,475
ผมสนับสนุนสิทธิสตรีเหมือนกัน

537
00:32:53,475 --> 00:32:56,353
คุณก็มีสิทธิ์จ่ายเงิน
และให้ทิปหนัก ๆ ได้

538
00:32:56,353 --> 00:32:59,439
ผมไม่อยากเป็นคนขาวหรอก
เพราะพวกคุณต้องไปดวงจันทร์

539
00:32:59,439 --> 00:33:03,985
เฮ้ย นาย มาช่วยกัน
ส่งไอ้พวกคนขาวไปดวงจันทร์กัน

540
00:33:03,985 --> 00:33:05,946
มันจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับพวกเรา

541
00:33:09,032 --> 00:33:10,909
สตีฟแค่เล่นอะไรไร้สาระ

542
00:33:12,535 --> 00:33:14,579
เขาทําสิ่งที่แตกต่างและเสี่ยง

543
00:33:14,579 --> 00:33:17,374
ไม่มีใครคิดว่าเจ๋ง สตีฟเองก็ด้วย

544
00:33:17,916 --> 00:33:19,793
ผมรู้ว่าผมดูโง่สิ้นดี

545
00:33:21,878 --> 00:33:26,132
ดูไม่สามารถอธิบายสิ่งที่ผมทําได้
แต่ขอผมอธิบายก่อน

546
00:33:27,884 --> 00:33:29,344
คือว่า...

547
00:33:36,434 --> 00:33:37,602
("นักแสดงตลก")

548
00:33:37,602 --> 00:33:39,646
ผมได้รับแต่คําวิจารณ์แย่ ๆ

549
00:33:39,646 --> 00:33:41,565
(ไร้พรสวรรค์)

550
00:33:41,565 --> 00:33:43,650
(น่าเศร้า)

551
00:33:44,192 --> 00:33:47,112
"สิ่งเลวร้ายที่สุดในวงการตลก
ของอเมริกา" จําได้

552
00:33:48,321 --> 00:33:53,410
"สตีฟ มาร์ติน
คนที่โชคดีที่สุดในวงการบันเทิง"

553
00:33:54,160 --> 00:33:56,496
ระหว่างรอผม ผมอยากแสดงมุกประจํา

554
00:33:56,496 --> 00:33:58,081
ที่กลายเป็นมุกเด็ดของผม

555
00:33:58,081 --> 00:34:01,042
ผมมั่นใจว่าคุณจะคุ้นหูชื่อของมัน

556
00:34:01,042 --> 00:34:03,962
มุกจมูกบนไมค์

557
00:34:04,713 --> 00:34:06,172
ไม่สิ

558
00:34:06,756 --> 00:34:10,552
ดีกว่านั้นอีก เขาบอกว่า
"มือสมัครเล่นที่โชคดีที่สุดในโลก"

559
00:34:11,970 --> 00:34:14,389
ซึ่งก็จริง

560
00:34:20,561 --> 00:34:22,606
อดขําเองไม่ได้

561
00:34:23,481 --> 00:34:24,816
แต่ผมชอบนะ

562
00:34:25,358 --> 00:34:28,028
ผมอยากให้คนชอบ

563
00:34:28,778 --> 00:34:30,530
เดี๋ยวผมนั่งสมาธิให้ดู

564
00:34:30,530 --> 00:34:33,199
นั่งสมาธิแบบโยคะ
บนเก้าอี้สําหรับทําสมาธิ

565
00:34:33,199 --> 00:34:37,329
นั่งบนเก้าอี้สําหรับทําสมาธิแบบนี้

566
00:34:38,371 --> 00:34:40,999
หาอะไรมาอ่าน

567
00:34:41,666 --> 00:34:43,919
แล้วก็ทําสมาธิ ง่าย ๆ

568
00:34:44,419 --> 00:34:46,253
นี่คือยุคฮิปปี้

569
00:34:46,713 --> 00:34:49,590
ยินดีต้อนรับพี่น้อง สันติภาพ

570
00:34:49,590 --> 00:34:52,427
มันเป็นสไตล์ ผมก็แค่แต่งตามสไตล์

571
00:34:52,427 --> 00:34:56,181
ถ้าไม่ไว้ผมยาวและดูดปุ๊น
คุณจะกลายเป็นพวกนอกคอก

572
00:34:56,181 --> 00:34:58,725
ฤทธิ์ยาเริ่มมาแล้ว

573
00:34:58,725 --> 00:35:01,228
รู้สึกเยี่ยมสุด ๆ เลย

574
00:35:01,228 --> 00:35:03,063
รู้สึกยังไง เจ้าแมวน้อย

575
00:35:03,063 --> 00:35:05,190
ผมไม่เคยดูดปุ๊นหรอก

576
00:35:05,190 --> 00:35:09,027
ยาแอสไพรินยังกินไม่ได้เลย
กลัวจะไปกระตุ้นอาการวิตกกังวล

577
00:35:09,027 --> 00:35:11,446
สูบนี่สิ อาจจะชอบนะ

578
00:35:12,280 --> 00:35:15,158
{\an8}- คิดยังไงกับทรงผมของผม
- น่าเกลียด

579
00:35:15,158 --> 00:35:16,660
{\an8}(แมรี่ มาร์ติน แม่)

580
00:35:17,994 --> 00:35:19,663
{\an8}เหมือนชาร์ลส์ แมนสันเลย

581
00:35:20,664 --> 00:35:22,749
{\an8}เหมือนกับ... ดูเหมือน...

582
00:35:22,749 --> 00:35:24,167
{\an8}(เกล็นน์ มาร์ติน พ่อ)

583
00:35:24,167 --> 00:35:25,669
{\an8}เหมือนมนุษย์วานร

584
00:35:27,671 --> 00:35:29,839
แบบในสวนสัตว์ซานฟรานซิสโก

585
00:35:30,507 --> 00:35:33,260
หรือสวนสัตว์ซานดิเอโก
ซึ่งแย่เข้าไปอีก

586
00:35:37,013 --> 00:35:39,474
ไม่คิดว่ามันช่วยเรื่องอาชีพได้นะ

587
00:35:43,645 --> 00:35:46,982
ผมคิดมาตลอดว่า
พ่อคงอายนิด ๆ ที่ผมเป็นแบบนั้น

588
00:35:48,275 --> 00:35:52,862
เขาคงไม่รู้สึกภูมิใจกับโชว์แปลก ๆ

589
00:35:52,862 --> 00:35:55,615
หรือไม่ค่อยเข้าใจมัน

590
00:35:56,074 --> 00:36:00,287
ตอนนั้นผมค่อนข้างห่างกับพ่อ

591
00:36:00,287 --> 00:36:05,125
ความคิดเห็นแย่ ๆ ของเขา
เลยเป็นแรงผลักดันให้ผมแทน

592
00:36:10,589 --> 00:36:14,342
{\an8}ราว ๆ ปี 1970 แอนมาร์เกร็ต
และสามีของเธอ โรเจอร์ สมิธ จ้างผม

593
00:36:14,342 --> 00:36:16,011
{\an8}มาเล่นเปิดการแสดงในเวกัส

594
00:36:16,011 --> 00:36:17,971
ผมเป็นคนดัง

595
00:36:17,971 --> 00:36:21,099
พวกเขามีห้องแต่งตัวสุดหรู
ที่ดูดีกว่าบ้านทุกหลัง

596
00:36:21,099 --> 00:36:23,018
ที่ผมเคยอยู่มาทั้งชีวิต

597
00:36:23,018 --> 00:36:27,022
เอลวิสแวะมาเยี่ยมแอนมาร์เกร็ต

598
00:36:27,022 --> 00:36:29,566
เขาแต่งชุดขาวล้วน คาดเข็มขัดเส้นโต

599
00:36:29,566 --> 00:36:32,027
เขาเดินผ่านห้องแต่งตัวผมแล้วบอกว่า

600
00:36:32,027 --> 00:36:35,697
"ไอ้หนุ่ม นายมีอารมณ์ขันแบบแปร่ง ๆ

601
00:36:36,281 --> 00:36:37,991
อยากดูปืนมั้ย"

602
00:36:42,037 --> 00:36:43,663
สวัสดีครับ ขอบคุณครับ

603
00:36:45,874 --> 00:36:49,753
โอ้ เกินเรื่องจริง ๆ
ขอบคุณครับ พวกคุณยอดเยี่ยม

604
00:36:49,753 --> 00:36:51,171
โรงแรมฮิลตัน

605
00:36:52,255 --> 00:36:53,882
ดีนะที่ไม่อยู่แล้ว

606
00:36:54,799 --> 00:36:58,678
เพดานมันสูงมากกว่าโรงละครไหน ๆ
ซึ่งเป็นหายนะต่อการแสดงตลกมาก

607
00:36:58,678 --> 00:37:01,514
เพราะมันไม่รู้สึกถึงเสียงหัวเราะ

608
00:37:01,514 --> 00:37:06,311
มันลอยขึ้นไป
แล้วก็หายไปราวกับควันอะไรอย่างนั้น

609
00:37:06,311 --> 00:37:09,564
ผมจะแสดงเป็นมนุษย์ย่อส่วนให้ดู

610
00:37:09,564 --> 00:37:13,860
ก่อนอื่นทุกคนต้องหลับตาลงก่อน

611
00:37:13,860 --> 00:37:16,905
แค่สามวินาทีเท่านั้น แล้วค่อยลืมตา

612
00:37:16,905 --> 00:37:21,284
แล้วคุณจะเห็น
มนุษย์ย่อส่วนอยู่ตรงหน้าคุณ

613
00:37:21,284 --> 00:37:25,121
ทุกคน หลับตาลงครับ
เดี๋ยวผมจะบอกว่าให้ลืมเมื่อไหร่

614
00:37:28,291 --> 00:37:29,626
ลืมตาได้

615
00:37:33,171 --> 00:37:35,006
ครับท่านผู้มีเกียรติ

616
00:37:36,132 --> 00:37:41,096
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณจริง ๆ

617
00:37:41,972 --> 00:37:45,725
กลเปลี่ยนถุงมือเป็นนกพิราบขาว

618
00:37:50,522 --> 00:37:52,107
กลทิชชู่

619
00:37:56,653 --> 00:37:58,446
ถุงมือตลกกว่า

620
00:38:08,081 --> 00:38:10,458
ปฏิกิริยาช้าไปนิดนะครับ

621
00:38:11,501 --> 00:38:14,045
แอนมาร์เกร็ตจะมาหรือยังนะ

622
00:38:14,045 --> 00:38:18,091
พอเล่นเสร็จ ของของผมในห้องแต่งตัว
ถูกกองไว้ที่ทางเดิน

623
00:38:19,217 --> 00:38:20,218
ใส่กล่องไว้แล้ว

624
00:38:21,803 --> 00:38:22,929
นั่นคือ...

625
00:38:24,389 --> 00:38:26,016
ความเป็นที่นิยมของผม

626
00:38:29,603 --> 00:38:31,938
{\an8}เอาล่ะ นี่คือยุครุ่งเรือง

627
00:38:31,938 --> 00:38:33,231
{\an8}(เสียงของเกล็นน์ มาร์ติน)

628
00:38:33,231 --> 00:38:36,526
{\an8}- โอเค
- มีอะไรใหม่บ้าง นอกจากหนวดเครา

629
00:38:37,944 --> 00:38:41,406
ผมยืนอยู่หน้าบ้านพ่อแม่ผม

630
00:38:41,406 --> 00:38:45,702
ผมอายุ 25 ปีแล้ว
รู้สึกตัวเองเป็นแกะดํา

631
00:38:48,496 --> 00:38:51,750
ก็นะ... ก็ได้มาแล้ว
ก็ต้องอยู่กันไปแบบนี้

632
00:38:51,750 --> 00:38:54,878
- ใช่แล้ว
- แต่คําถามคือ ทําไม

633
00:38:54,878 --> 00:38:57,505
ผมคิดเรื่องนี้เมื่อวันก่อน
เหตุผลก็คือ

634
00:38:57,505 --> 00:39:02,385
ผมตัดสินใจแล้ว เพราะทั้งงานและชีวิต

635
00:39:02,385 --> 00:39:05,305
ผมไม่มีสิทธิ์ในตัวเองเลย

636
00:39:05,305 --> 00:39:07,057
ถ้าทํางานก็มีเจ้านาย

637
00:39:08,308 --> 00:39:11,102
ถ้าอยู่บ้านก็มีพ่อแม่ แต่ผมไม่มีไง

638
00:39:11,102 --> 00:39:16,524
ผมแค่ทํางานเพื่อตัวเอง
หาเงินจากการเป็นตัวของตัวเอง

639
00:39:17,025 --> 00:39:19,611
แต่รูปนี้ผมพยายามเป็นคนอื่น

640
00:39:19,611 --> 00:39:22,781
บางคนบอก
"คุณดูเหมือน ดิ อีเกิลส์เลย"

641
00:39:23,615 --> 00:39:27,827
ผมไม่ได้สร้างชื่อเสียงอะไร
ก็เลยตัดสินใจ

642
00:39:27,827 --> 00:39:30,538
แทนที่จะเป็นปลายหางของกระแสเก่า

643
00:39:30,538 --> 00:39:32,666
สู้เป็นหัวขบวนของกระแสใหม่ดีกว่า

644
00:39:37,546 --> 00:39:42,676
ทุกครั้งที่ผมโกนหนวด
ผมใช้ยิลเลตต์ โฟมมี

645
00:39:44,844 --> 00:39:46,930
บ็อบ ไอน์สไตน์เคยบอกว่า

646
00:39:46,930 --> 00:39:49,808
"รู้มั้ยอะไรช่วยนายได้ วัย"

647
00:39:49,808 --> 00:39:51,142
เขาพูดถูก

648
00:39:52,018 --> 00:39:55,647
เพราะการแสดงผมดูเด็กหน่อมแน้ม

649
00:39:57,357 --> 00:40:00,485
พอเริ่มมีผมหงอกก็เลยช่วยได้

650
00:40:01,736 --> 00:40:05,031
คนดูต้องเห็นว่า
ผู้ชายคนหนึ่งกําลังแสดงอยู่

651
00:40:07,075 --> 00:40:09,911
ผมเลยตัดสินใจ
"โอเค ใส่สูทแสดงแล้วกัน

652
00:40:09,911 --> 00:40:12,205
ผมผูกเนกไท ตัดผมเรียบร้อย"

653
00:40:14,165 --> 00:40:16,543
จากที่ดูเหมือนฮิปปี้ยุค 60

654
00:40:16,543 --> 00:40:19,087
กลายเป็นคนใหม่จากยุค 70 แทน

655
00:40:19,087 --> 00:40:21,506
เป็นไง ขอบคุณครับ

656
00:40:23,258 --> 00:40:25,010
หรือคนจากอนาคต

657
00:40:25,886 --> 00:40:27,304
ขอบคุณครับ

658
00:40:28,138 --> 00:40:29,973
ผมอยากทําเสียงประกอบ

659
00:40:29,973 --> 00:40:32,559
นักแสดงตลกทุกคน
ทําเสียงประกอบเวลาเล่าเรื่อง

660
00:40:32,559 --> 00:40:34,644
ทําให้เรื่องราวมีชีวิตชีวา

661
00:40:34,644 --> 00:40:36,688
โดยมีเสียงประกอบช่วย

662
00:40:36,688 --> 00:40:39,107
ผมซ้อมมาแล้ว
ผมทําเสียงประกอบเองทุกอย่าง

663
00:40:39,107 --> 00:40:41,151
ไม่มี... ผมดูดียัง

664
00:40:41,151 --> 00:40:43,153
ไม่มีเสียงสังเคราะห์ใดใด

665
00:40:43,153 --> 00:40:45,530
เริ่มเลยแล้วกัน การแสดงเสียงประกอบ

666
00:40:47,282 --> 00:40:49,951
เช้านี้ผมตื่นมา
ทานคอร์นเฟลคเป็นอาหารเช้า

667
00:40:56,291 --> 00:40:58,710
ออกจากบ้านมาสตาร์ทรถ

668
00:41:02,214 --> 00:41:04,466
แล้วแก๊งมอเตอร์ไซค์เฮลล์ส แองเจิลส์
ก็เร่งเครื่องมา

669
00:41:14,059 --> 00:41:15,060
{\an8}(เสียงของจอห์น แมคยูเอ็น
วง เดอะ นิตตี กริตตี เดิร์ต)

670
00:41:15,060 --> 00:41:16,686
{\an8}เราเจอกันก่อนขึ้นม. 6

671
00:41:16,686 --> 00:41:19,898
{\an8}ที่ดิสนีย์แลนด์และ
ทํางานร้านมายากลกันตลอดหน้าร้อน

672
00:41:19,898 --> 00:41:21,942
เราสนิทกันทันที

673
00:41:23,401 --> 00:41:24,402
{\an8}(บิล แมคยูเอ็น ผู้จัดการวง
เดอะ นิตตี กริตตี เดิร์ต)

674
00:41:24,402 --> 00:41:26,655
{\an8}เขาเริ่มแสดงเดี่ยวไมโครโฟน
ผมบอกพี่ชายผม

675
00:41:26,655 --> 00:41:29,491
{\an8}"บิล นายต้องไปดูสตีฟ เขาตลกแล้วนะ"

676
00:41:29,491 --> 00:41:30,825
{\an8}(ผู้จัดการ สตีฟ !)

677
00:41:31,618 --> 00:41:33,286
หัวเราะแบบสตีฟ มาร์ตินเหรอ

678
00:41:35,497 --> 00:41:38,541
พี่ชายผมชวนสตีฟมาแสดงเปิดให้เรา

679
00:41:39,042 --> 00:41:41,127
ค่าจ้าง 50 หรือ 150 ดอลลาร์ต่อคืน

680
00:41:43,338 --> 00:41:46,258
พี่ผมเชื่อในตัวสตีฟ
สตีฟก็เชื่อในตัวสตีฟ

681
00:41:46,258 --> 00:41:48,969
ห้ามถ่ายครับ ห้ามถ่าย

682
00:41:50,053 --> 00:41:53,056
สตีฟเชื่อในตัวสตีฟน้อยที่สุด

683
00:41:54,182 --> 00:41:57,477
...เทคนิกใช้ไมค์ดี ๆ น่ะเหรอ แบบนี้ไง

684
00:41:58,061 --> 00:41:59,688
ขอบคุณและราตรีสวัสดิ์

685
00:42:03,650 --> 00:42:06,444
(ทรูบาดูร์เสนอ
ลินดา รอนสตัดต์ สตีฟ มาร์ติน)

686
00:42:06,444 --> 00:42:08,280
สวัสดียามเย็น ดิฉันลินดา รอน... เอ้ย

687
00:42:09,948 --> 00:42:11,866
ผมเล่นเปิดให้ทุกคน

688
00:42:12,492 --> 00:42:16,955
เดอะ คาร์เพนเตอร์ส มีมี ฟาริญา
ซอนนี แอนด์ แฌร์ โพโค่ บีบี คิง

689
00:42:16,955 --> 00:42:19,165
ชา นา นา เมอร์ล แฮกการ์ด

690
00:42:19,165 --> 00:42:21,001
แบล็ค โอ๊ค อาร์คันซอ

691
00:42:24,004 --> 00:42:27,674
จําไม่ได้ว่าเล่นเปิดให้
แบล็ค โอ๊ค อาร์คันซอ แต่คงจริงแหละ

692
00:42:28,133 --> 00:42:29,551
ขอบคุณมากครับ

693
00:42:29,551 --> 00:42:33,054
ก็ดีอยู่ได้แป๊บนึง
แล้วก็รู้สึกว่ามันไปไม่ถึงไหน

694
00:42:33,054 --> 00:42:35,724
ผมจะเล่นสักสิบนาทีเพราะ...

695
00:42:37,058 --> 00:42:38,935
ขอบคุณครับ ขอบคุณ

696
00:42:39,769 --> 00:42:41,813
งั้นสักห้านาทีแล้วกัน เย่

697
00:42:42,647 --> 00:42:47,152
ผมไปแสดงเปิด
ได้ค่าจ้างครั้งละ 200 ดอลลาร์

698
00:42:47,152 --> 00:42:49,905
แต่ค่าใช้จ่ายในการเดินทาง
ไปแล้ว 250 ดอลลาร์

699
00:42:51,281 --> 00:42:52,908
ผมผิดพลาดตรงไหน

700
00:42:53,909 --> 00:42:57,245
ไม่ว่าจะเล่นดีแค่ไหน ทุ่มเทแค่ไหน

701
00:42:58,038 --> 00:42:59,497
ก็ไม่มีใครสนใจ

702
00:43:00,415 --> 00:43:02,918
{\an8}วงเดิร์ต วงเดิร์ต

703
00:43:03,501 --> 00:43:05,587
{\an8}เขาได้ยินแบบนี้ตลอดระหว่างโชว์

704
00:43:06,963 --> 00:43:08,673
จําได้เวลาอยู่หลังเวที

705
00:43:08,673 --> 00:43:11,301
จะได้ยินเสียงคนดูก่อนการแสดงเริ่ม...

706
00:43:12,844 --> 00:43:14,846
พอบอกว่า "พบกับสตีฟ มาร์ติน"

707
00:43:14,846 --> 00:43:18,516
เสียงก็ไม่เปลี่ยนไปเลย
ไม่มีเสียงปรบมือ

708
00:43:20,268 --> 00:43:22,646
เป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อย ๆ
จนคุณเริ่มการแสดงแล้วก็ยัง...

709
00:43:22,646 --> 00:43:24,522
เหมือนการทําสงคราม

710
00:43:27,025 --> 00:43:29,819
พออายุได้ 30
ผมต้องหาอะไรอย่างอื่นทํา

711
00:43:29,819 --> 00:43:33,240
เพราะผมไม่อยากหยุดอยู่ที่ตรงนี้

712
00:43:33,240 --> 00:43:35,200
(ค.ศ. 1975
สมุดนัดหมายเดย์ แอต อะ แกลนซ์)

713
00:43:35,742 --> 00:43:39,371
แอสเปน วันที่ 28 ธันวาคม ค.ศ. 1974

714
00:43:40,538 --> 00:43:42,499
"แจ็ก เบนนี่เสียชีวิตเมื่อวาน

715
00:43:42,499 --> 00:43:45,752
เหมาะกับการเริ่มจดบันทึก

716
00:43:46,586 --> 00:43:50,257
เสียงของแจ็ก เบนนี่
เป็นเสียงแรก ๆ ที่ผมรู้จัก

717
00:43:50,257 --> 00:43:54,761
และน่าจะเป็นเสียงที่ผมอยากทําให้ได้"

718
00:43:54,761 --> 00:43:57,013
เห็นภรรยาผมมั้ย ไม่เห็น

719
00:43:57,013 --> 00:43:58,682
ผมไม่รู้จักภรรยาคุณด้วยซ้ํา

720
00:43:58,682 --> 00:44:00,850
งั้นรู้ได้ไงว่าไม่เห็น

721
00:44:01,560 --> 00:44:02,561
เคยเห็นผมมาก่อนมั้ย

722
00:44:02,561 --> 00:44:04,521
ไม่เหรอ แล้วรู้ได้ไงว่าใช่ผม

723
00:44:08,692 --> 00:44:11,194
"บางครั้ง เช่นคืนนั้นในนครนิวยอร์ก

724
00:44:11,194 --> 00:44:16,074
ผมร้องไห้สะอื้นอยู่ในห้องพักโรงแรม
หลังดูคลิปเก่า ๆ ของนักแสดงตลก"

725
00:44:17,617 --> 00:44:19,452
ลีลาเท้าไฟ

726
00:44:21,580 --> 00:44:23,999
"ผมต้องพัฒนาการใช้ร่างกายอีก

727
00:44:25,041 --> 00:44:29,254
ผมคิดว่าทําได้ดีแล้ว
แต่มีคนขําไม่กี่คน"

728
00:44:30,255 --> 00:44:33,466
เพราะคนดูในปี 1974 แย่สุด ๆ

729
00:44:33,925 --> 00:44:35,635
พวกเขาคิดว่างานดนตรีร็อก

730
00:44:35,635 --> 00:44:38,138
เท่ากับการตะโกนระหว่างการแสดง

731
00:44:38,597 --> 00:44:40,765
ทําน้ําส้มคั้นสิ

732
00:44:44,227 --> 00:44:45,645
"ไม่ล่ะจ้ะ"

733
00:44:46,980 --> 00:44:50,358
"ปีนี้ผมจะเปิดตัวเอง

734
00:44:50,358 --> 00:44:52,444
ตั้งใจจะแสดงคนเดียว

735
00:44:52,986 --> 00:44:56,197
ไม่แสดงครึ่ง ๆ กลาง ๆ แบบขอไปที
ในบรรยากาศแย่ ๆ อีกแล้ว"

736
00:44:59,951 --> 00:45:05,040
นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมคิด
"การแสดงหลัก ไม่เอาการแสดงเปิด"

737
00:45:09,127 --> 00:45:11,254
พอเป็นการแสดงหลัก
คุณมีพลังที่ต่างออกไป

738
00:45:13,298 --> 00:45:17,802
ผมเลยเปลี่ยนจากเล่นเปิดโชว์
ให้คนอื่นต่อหน้าคน 500 คน

739
00:45:17,802 --> 00:45:20,263
มาเล่นให้คนแค่ 40 คนดู

740
00:45:21,598 --> 00:45:24,851
ผมมีมุกตลก
ที่คุณเอาไปเล่นกับเด็กสามขวบได้

741
00:45:26,436 --> 00:45:30,148
เด็ก ๆ เรียนรู้วิธีพูด
จากการฟังพ่อแม่พูดใช่มั้ย

742
00:45:30,774 --> 00:45:32,525
สมมติมีลูกอายุสามขวบ

743
00:45:32,525 --> 00:45:34,069
และอยากเล่นตลกกับเขา

744
00:45:34,069 --> 00:45:36,363
ก็พูดแบบผิด ๆ

745
00:45:37,447 --> 00:45:39,866
พอวันแรกที่ไปโรงเรียนเขาก็จะพูดว่า

746
00:45:39,866 --> 00:45:41,826
"ขออนุญาตแมมโบหน้าหมา
ไว้ที่ลายกล้วยได้มั้ยครับ"

747
00:45:53,505 --> 00:45:55,048
แล้วมันได้ผล

748
00:45:56,299 --> 00:45:59,261
เอาอีก เอาอีก เอาอีก

749
00:46:01,972 --> 00:46:07,561
(ช่วงท้ายการแสดง
ผมได้ยินคนเรียกชื่อผม)

750
00:46:12,816 --> 00:46:16,236
ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณมากครับ

751
00:46:16,236 --> 00:46:18,154
ขอบคุณมากจริง ๆ ขอบคุณ

752
00:46:19,614 --> 00:46:23,326
ซ้อมเล่นมุกสําหรับคืนนี้ดีกว่า

753
00:46:24,244 --> 00:46:26,371
ตั๊กแตนเดินเข้ามาที่บาร์

754
00:46:26,371 --> 00:46:30,208
บาร์เทนเดอร์บอกว่า
"เรามีเครื่องดื่มชื่อนายด้วยนะ"

755
00:46:30,208 --> 00:46:34,379
ตั๊กแตนเลยบอกว่า
"หมายถึงเครื่องดื่มชื่อเฟรดน่ะเหรอ"

756
00:46:34,379 --> 00:46:36,256
หัวเราะ หัวเราะ หัวเราะ หัวเราะ

757
00:46:36,256 --> 00:46:38,425
"เรามีเครื่องดื่มชื่อนายด้วยนะ"

758
00:46:38,425 --> 00:46:41,761
ตั๊กแตนเลยบอกว่า
"หมายถึงเครื่องดื่มชื่อเฟรดน่ะเหรอ"

759
00:46:41,761 --> 00:46:44,431
หัวเราะ หัวเราะ หัวเราะ

760
00:46:46,474 --> 00:46:49,394
{\an8}สตีฟมองหาคนดูอยู่เสมอ

761
00:46:49,394 --> 00:46:52,856
{\an8}จากตรงนู้นที ตรงนี้ที

762
00:46:53,607 --> 00:46:56,651
ผมเห็นโลกจากทั้งสองด้าน

763
00:46:56,651 --> 00:46:59,362
ทั้งแบบตีลังกา และหมุนโดยรอบ

764
00:46:59,362 --> 00:47:02,198
คําถามเดียวที่ผมมีตอนนี้คือ

765
00:47:03,241 --> 00:47:05,076
ผมอยู่ที่ไหน

766
00:47:06,036 --> 00:47:09,372
ย้ําอีกครั้งว่าคุณกําลัง
ฟังดับเบิลยูอาร์วียู แนชวิลล์

767
00:47:09,372 --> 00:47:10,707
โชว์ครั้งต่อไปคือที่ไหน

768
00:47:10,707 --> 00:47:14,169
เดี๋ยวเอาปลั๊กแบบจอห์นนี คาร์สันให้
จะได้ได้ฟีล

769
00:47:14,169 --> 00:47:15,545
{\an8}จอห์นนีเดี๋ยวผมรอที่...

770
00:47:15,545 --> 00:47:16,630
{\an8}(วิทยุมหาวิทยาลัย 01:30 น.)

771
00:47:16,630 --> 00:47:18,173
{\an8}จริง ๆ ก็ไม่รู้ว่าที่ไหน

772
00:47:18,173 --> 00:47:21,801
ผมจะไปรัสเซลวิลล์
ไม่รู้ด้วยซ้ําว่าอยู่รัฐไหน

773
00:47:22,552 --> 00:47:23,553
ครับ

774
00:47:24,095 --> 00:47:25,263
ผมรับให้มั้ย

775
00:47:25,263 --> 00:47:28,308
สวัสดีครับ บี เอส ยู
ดับเบิลยู พี ดับเบิลยู พี ดับเบิลยู

776
00:47:28,308 --> 00:47:30,518
ผมเคยเห็นคุณพร้อมธนูเสียบหัว

777
00:47:30,518 --> 00:47:32,437
- จริงเหรอ
- ครับ สุดยอดมาก

778
00:47:32,437 --> 00:47:35,273
ผมไม่เคยเอาธนูเสียบหัว

779
00:47:35,273 --> 00:47:39,527
เป็นอะไรที่ประหลาดมาก
ผมว่าคุณจําคนผิดแล้วล่ะ

780
00:47:39,527 --> 00:47:41,238
- ฮัลโหล
- ออกอากาศอยู่นะครับ

781
00:47:41,238 --> 00:47:43,240
- ฉันออกอากาศอยู่เหรอ
- ครับ

782
00:47:43,240 --> 00:47:44,824
- เขาถามคุณก่อน
- สตีฟ มาร์ตินหรือเปล่าคะ

783
00:47:46,826 --> 00:47:48,495
- น่าจะใช่
- น่าจะใช่เหรอ

784
00:47:49,120 --> 00:47:51,706
ฉันอยู่ในงานเลี้ยงที่เฮมมิงเวย์

785
00:47:51,706 --> 00:47:53,458
เราขาดก็แต่คุณค่ะ

786
00:47:54,626 --> 00:47:55,961
สาว ๆ ครับ

787
00:47:56,628 --> 00:47:58,171
พอดีผมมีปัญหาเรื่องเพศ

788
00:47:58,171 --> 00:47:59,631
อะไรเหรอคะ

789
00:47:59,631 --> 00:48:01,508
ผมชอบใส่กางเกงในของผู้ชาย

790
00:48:01,508 --> 00:48:04,010
ได้เลย

791
00:48:04,678 --> 00:48:09,182
มีใครจําเรื่องที่โลกแตก
เมื่อไม่กี่ปีก่อนได้บ้าง

792
00:48:10,725 --> 00:48:12,602
มีไม่กี่คนที่จําได้

793
00:48:12,602 --> 00:48:16,898
คิดสินะว่าเรื่องใหญ่แบบนี้
คนต้องจําได้ แต่เปล่าเลย

794
00:48:18,483 --> 00:48:20,443
จําไม่ได้เหรอ

795
00:48:20,443 --> 00:48:22,904
โลกแตกแบบพังพินาศ

796
00:48:23,947 --> 00:48:26,783
พวกเราหนีมาดาวดวงนี้
ในยานอวกาศลํายักษ์

797
00:48:29,744 --> 00:48:32,122
รัฐบาลตัดสินใจไม่บอกพวกคนโง่

798
00:48:32,122 --> 00:48:33,915
เพราะคิดว่ามัน...

799
00:48:37,961 --> 00:48:39,963
โอ้ เปลี่ยนเรื่องดีกว่า

800
00:48:50,056 --> 00:48:53,476
{\an8}แรก ๆ เขามีโชว์
ที่มหาวิทยาลัยมากมาย ชมรมต่าง ๆ

801
00:48:53,476 --> 00:48:54,895
{\an8}(เสียงของเมเปิล ไบร์น
ผู้ช่วยของสตีฟ)

802
00:48:54,895 --> 00:48:58,982
ทุกชมรมที่เขาไปเล่น
คุณจะเริ่มได้ยินประโยคประจําของสตีฟ

803
00:48:58,982 --> 00:49:00,775
จากเหล่าทีมงาน

804
00:49:00,775 --> 00:49:03,987
เขาแทรกซึมลงสู่จิตใต้สํานึกของทุกคน

805
00:49:08,241 --> 00:49:09,326
แป๊บนึงครับ

806
00:49:09,326 --> 00:49:13,830
คุณได้แสดงใน
สถานการณ์ประหลาด ๆ มากมาย

807
00:49:15,206 --> 00:49:19,127
คืนหนึ่งผมเล่นต่อหน้า
นักศึกษาร่วมร้อยคน

808
00:49:19,127 --> 00:49:21,463
ผมชอบภาษา เป็นทางถนัดของผม

809
00:49:21,463 --> 00:49:23,965
นักแสดงตลกมืออาชีพ
ต้องมีความรู้ด้านภาษา

810
00:49:23,965 --> 00:49:28,094
พูดตรง ๆ บางคนก็รู้จักพูด
และรู้จักใช้คํา บางคนก็...

811
00:49:32,057 --> 00:49:34,100
...ใช้ไม่เป็นมั้ง

812
00:49:34,851 --> 00:49:37,437
มันไม่ใช่โรงละคร เป็นแค่ห้องชมรม

813
00:49:37,437 --> 00:49:40,106
กับเวทีเล็ก ๆ
สําหรับนักเรียนการแสดงประมาณนี้

814
00:49:40,106 --> 00:49:43,652
ไม่มีทางเข้าออกหลังเวที
ต้องเดินผ่านกลางห้องออกไป

815
00:49:44,945 --> 00:49:48,031
ผมเล่นเสร็จแล้วบอกว่า
"ขอบคุณครับ ราตรีสวัสดิ์"

816
00:49:48,782 --> 00:49:50,659
พวกเขาก็ยังนั่งอยู่อย่างนั้น

817
00:49:54,454 --> 00:50:00,001
ผมเลยก้าวออกมาแล้วบอก
"จบแล้วครับ แสดงจบแล้ว"

818
00:50:00,794 --> 00:50:02,546
ก็ยังนั่งกันอยู่อีก

819
00:50:05,006 --> 00:50:07,842
ผมเลยเดินฝ่าคนดู แล้วก็เริ่มพูดคุย

820
00:50:07,842 --> 00:50:10,178
คุยอะไรไปเรื่อย

821
00:50:10,178 --> 00:50:11,972
วันนี้พวกเราสนุกกันมาก

822
00:50:11,972 --> 00:50:14,057
ซึ่งผมมองว่าเป็นสิ่งที่สําคัญ

823
00:50:14,057 --> 00:50:18,270
มีคนถามผม
"สตีฟ คติประจําใจของคุณคืออะไร"

824
00:50:19,729 --> 00:50:21,356
คติประจําใจผม

825
00:50:21,356 --> 00:50:22,941
"หัวเราะวันละครั้ง

826
00:50:23,692 --> 00:50:26,194
เพราะวันที่ปราศจากแสงอาทิตย์
ก็เหมือนกับ...

827
00:50:26,194 --> 00:50:27,320
...กลางคืน"

828
00:50:30,407 --> 00:50:34,536
ผมออกมา
แล้วมันกลายเป็นขบวนไปเสียอย่างนั้น

829
00:50:34,536 --> 00:50:37,455
เพราะพวกเขาเริ่มเดินตามผม

830
00:50:43,461 --> 00:50:46,590
สุดท้ายผมพาคนดูทั้งหมดออกมาบนถนน

831
00:50:46,590 --> 00:50:48,216
แล้วก็เดินไปทั่วกับพวกเขา

832
00:50:50,427 --> 00:50:55,098
ระหว่างที่เดินไปพร้อม ๆ
กับกลุ่มคนดูที่เดินตาม

833
00:50:55,098 --> 00:50:57,893
ก็เจอสระว่ายน้ําเปล่า ๆ

834
00:50:58,935 --> 00:51:03,064
ผมเลยบอกว่า "ทุกคนลงไปในสระ

835
00:51:04,774 --> 00:51:07,152
แล้วผมจะว่ายผ่านพวกคุณ"

836
00:51:11,156 --> 00:51:15,660
คืนนั้นผมกลับบ้านไปแล้วคิดว่า
"เกิดอะไรขึ้นบางอย่าง ดีจังเลย"

837
00:51:18,830 --> 00:51:21,333
นั่นคือจุดเริ่มต้น
ส่วนที่สําคัญของอาชีพผม

838
00:51:21,333 --> 00:51:23,710
ผมบอกลาเวที

839
00:51:26,087 --> 00:51:30,675
ผมต้องไปแล้ว พวกคุณสุดยอดมากจริง ๆ

840
00:51:30,675 --> 00:51:34,721
ให้ตาย ขอใช้เวลาอ่านสักหน่อย

841
00:51:34,721 --> 00:51:37,557
(ทางออก)

842
00:51:37,557 --> 00:51:39,100
ประตูทุกบานเปิดออก

843
00:51:41,895 --> 00:51:43,146
{\an8}(เสียงของมาร์ติน มัลล์
นักแสดงตลกและเพื่อน)

844
00:51:43,146 --> 00:51:45,607
{\an8}เขาเลี้ยงเบอร์เกอร์คนดู 350 ชิ้น

845
00:51:45,607 --> 00:51:47,108
{\an8}อะไรแบบนี้

846
00:51:47,859 --> 00:51:49,152
ได้ดูโชว์วันนี้มั้ย

847
00:51:49,152 --> 00:51:50,779
ผมไปที่คริสตัลด้วย

848
00:51:51,238 --> 00:51:52,656
เบอร์เกอร์อร่อยมั้ย

849
00:51:52,656 --> 00:51:54,658
ไม่ทันกิน คนเยอะมาก

850
00:51:54,658 --> 00:51:57,285
ผมเห็นพนักงานเสิร์ฟร้องไห้

851
00:51:59,371 --> 00:52:01,081
ครั้งล่าสุดที่เขาแสดง

852
00:52:01,081 --> 00:52:03,708
เพื่อนบ้านบล็อกถัดไปร้องเรียน

853
00:52:03,708 --> 00:52:07,170
พวกเขาร้องเรียนกับตํารวจเรื่องเสียง

854
00:52:07,170 --> 00:52:08,880
ที่เกิดจากคนนับร้อยหัวเราะ

855
00:52:08,880 --> 00:52:11,841
ผมขายยาระหว่างโชว์ด้วยนะขอบอก

856
00:52:14,344 --> 00:52:16,721
ตํารวจมาเหรอ ตายละ

857
00:52:16,721 --> 00:52:18,098
- ข้างนอก
- เม้าท์มอย

858
00:52:18,098 --> 00:52:19,683
- อยู่ข้างนอกเหรอ
- ใช่

859
00:52:19,683 --> 00:52:21,643
ถ้าตํารวจเข้ามา อย่ามีพิรุธนะ

860
00:52:24,187 --> 00:52:26,523
พอตํารวจมา
อยากให้ทุกคนสวมหมวกลูกโป่ง

861
00:52:26,523 --> 00:52:28,692
จะได้ดูไม่ออกว่าคนไหนคือผม

862
00:52:28,692 --> 00:52:31,486
ไม่ต้องห่วง ๆ ผมจัดการเอง

863
00:52:32,862 --> 00:52:35,740
เรามาพังที่นี่ให้ราบไปเลย

864
00:52:38,118 --> 00:52:40,870
เจ้าของบอกว่า "พวกเราโอเคนะ"

865
00:52:40,870 --> 00:52:43,206
เขาบอก "เราไม่ค่อยมีคนระดับ
สตีฟ มาร์ตินบ่อย ๆ นัก"

866
00:52:43,206 --> 00:52:45,292
ราวกับว่าผมดังมาก

867
00:52:45,292 --> 00:52:47,919
ผมคิด "พูดอะไรของคุณเนี่ย"

868
00:52:50,380 --> 00:52:52,883
ผมเป็นหนี้อยู่ 5,000 ดอลลาร์

869
00:52:53,717 --> 00:52:56,261
งานแสดงตามมหาวิทยาลัยไม่ค่อยทําเงิน

870
00:52:56,261 --> 00:53:01,057
ผมเลยตกลงแสดงที่คลับเพลย์บอย
ในซานฟรานซิสโกหนึ่งสัปดาห์

871
00:53:01,057 --> 00:53:04,644
คนดูอายุเยอะกว่าปกติที่ผมแสดง
แต่ผมต้องการเงินน่ะนะ

872
00:53:04,644 --> 00:53:06,104
(เดอะ เพลย์บอย คลับ)

873
00:53:06,104 --> 00:53:09,816
ผมแต่งตัวเต็มยศ
เพราะเป็นร้านอาหารสุดพิเศษ

874
00:53:09,816 --> 00:53:11,401
(ประกาศ เสื้อคลุมและเนกไทเท่านั้น)

875
00:53:13,778 --> 00:53:15,947
ผมคุยกับนักดนตรีหลังเวที

876
00:53:15,947 --> 00:53:18,408
"คนเต็มเลยวันนี้"

877
00:53:22,579 --> 00:53:24,664
เขามองผมแล้วก็...

878
00:53:29,169 --> 00:53:31,963
"สาว ๆ แนะนําชื่อผมว่าสตีฟ มิลเลอร์"

879
00:53:38,053 --> 00:53:39,930
คนดูไม่ได้จ่ายเงินเข้ามาดูผม

880
00:53:40,639 --> 00:53:42,432
ผมผิดที่ผิดทางสุด ๆ

881
00:53:43,975 --> 00:53:45,310
ลูกหมา

882
00:53:49,397 --> 00:53:53,610
ผมได้ยินคนพูดว่า
"ไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง"

883
00:53:54,319 --> 00:53:57,822
ซึ่งไม่ใช่ในแบบที่ทําให้ผมภูมิใจ

884
00:54:00,325 --> 00:54:03,411
ตายสนิท กริบ

885
00:54:03,411 --> 00:54:05,830
ซึ่งแย่กว่าการตายแบบปกติอีก

886
00:54:10,001 --> 00:54:15,173
(ผมอาจจะมาก่อนกาล)

887
00:54:15,840 --> 00:54:18,969
"ไหนล่ะ
การแสดงแบบดั้งเดิมที่ผมเคยใฝ่ฝัน

888
00:54:18,969 --> 00:54:20,929
นี่น่ะเหรอ

889
00:54:22,514 --> 00:54:25,141
ไหนล่ะเพลงเปิดตัวผม"

890
00:54:26,768 --> 00:54:30,146
การแสดงตลกคือจังหวะ
ไม่มีทางเลี่ยงได้

891
00:54:30,146 --> 00:54:35,235
ถ้าคนดูไม่ให้คุณ
ได้เล่นตามจังหวะของคุณ ก็จบแล้ว

892
00:54:36,027 --> 00:54:37,737
ผมมีมุกอยากจะเล่นให้...

893
00:54:40,282 --> 00:54:41,992
"ทางเลือก

894
00:54:43,118 --> 00:54:44,869
ลาออก

895
00:54:45,579 --> 00:54:47,163
ทีวี

896
00:54:47,622 --> 00:54:49,457
ดูจะเป็นไปได้"

897
00:54:49,457 --> 00:54:51,126
{\an8}ผมอยากเข้าวงการ

898
00:54:51,126 --> 00:54:52,752
{\an8}("ดอค" นักแสดงรับเชิญ ค.ศ. 1975)

899
00:54:52,752 --> 00:54:54,170
ไม่อยากจะเชื่อ

900
00:54:54,170 --> 00:54:56,631
ผมจะกล้าโกหกเหรอ

901
00:54:58,550 --> 00:54:59,676
นั่นแหละ

902
00:55:00,594 --> 00:55:04,931
ผมมีการแสดงที่ฝึกปรือมาสิบปี

903
00:55:05,974 --> 00:55:08,018
เหมือนนั่งรอไปเรื่อย

904
00:55:08,018 --> 00:55:10,687
คุณแพ็กกระเป๋ามาพร้อมออกเดินทางแล้ว

905
00:55:10,687 --> 00:55:12,439
คุณแค่รอรถมาถึง

906
00:55:12,439 --> 00:55:15,275
"รถบัสผมมาแล้ว
ผมจะขึ้นไปพร้อมกระเป๋าทุกใบของผม"

907
00:55:19,279 --> 00:55:20,488
{\an8}(เดอะ บอร์ดดิง เฮาส์)

908
00:55:20,488 --> 00:55:21,698
{\an8}(เดือนสิงหาคม ค.ศ. 1975)

909
00:55:21,698 --> 00:55:24,492
{\an8}ถ้าดูเหมือนผมเล่นอะไรไปเรื่อย

910
00:55:24,492 --> 00:55:27,245
{\an8}ไม่ได้ตั้งใจจะบอกแต่...

911
00:55:27,245 --> 00:55:31,041
ผมจะเลิกทําโชว์แล้วครับ ขอบคุณครับ

912
00:55:32,167 --> 00:55:35,045
นี่คือการแสดงสุดท้ายของผม

913
00:55:35,045 --> 00:55:39,090
ผมเลยค่อนข้าง
ทําทุกสิ่งที่อยากทํามาโดยตลอด

914
00:55:39,090 --> 00:55:41,551
ไม่สนว่าจะเล่นเยอะเกิน

915
00:55:41,551 --> 00:55:43,220
หรือทุกคนจะเกลียดผม

916
00:55:43,220 --> 00:55:44,930
หรือมีนักวิจารณ์มาบอกว่า

917
00:55:44,930 --> 00:55:48,266
"ฉันไม่คิดว่านี่คือสิ่งที่วิเศษ..."

918
00:55:49,643 --> 00:55:53,480
ผมก็แค่ทําทุกอย่างที่อยากทํา

919
00:55:58,568 --> 00:56:01,071
ผมโง่เง่า

920
00:56:01,821 --> 00:56:06,576
ใช้เวลานานเลยกว่าจะรู้ว่า
การแสดงนี้ไม่ได้ใช้ได้ในทุก ๆ ที่

921
00:56:08,912 --> 00:56:12,040
สําหรับเพลย์บอย คลับ
มันหลุดโลกเกินไป

922
00:56:12,040 --> 00:56:14,125
เดอะ บอร์ดดิง เฮาส์ ออกเก๋ไง

923
00:56:14,125 --> 00:56:17,504
และเป็นที่รู้จักเพราะความหลุดโลก

924
00:56:18,463 --> 00:56:20,257
เคยอยากทําอะไรบ้า ๆ มั้ย

925
00:56:20,257 --> 00:56:24,594
แบบบ้าจริง ๆ เลย ไปฆ่าคนกัน

926
00:56:26,137 --> 00:56:27,847
ผมว่าเป็นเรื่องของยุค

927
00:56:27,847 --> 00:56:31,184
{\an8}มันคือยุคที่คนดูดปุ๊นและแปลกประหลาด

928
00:56:31,184 --> 00:56:34,854
{\an8}พอที่จะพยายามเข้าใจสิ่งที่คุณพูดได้

929
00:56:35,480 --> 00:56:37,566
แต่คนพวกนี้ไม่เข้าเพลย์บอย คลับ

930
00:56:38,400 --> 00:56:42,779
ขอสับไพ่ก่อนโดยวิธีแบบเลี้ยงวัว

931
00:56:45,907 --> 00:56:47,158
(ไพ่ วิธีแบบเลี้ยงวัว...)

932
00:56:47,158 --> 00:56:48,868
(ปล่อยไพ่ลงจากมือขวาไปมือซ้าย
ให้มีเสียงดังเปาะ เปาะ)

933
00:56:48,868 --> 00:56:50,745
ราศีอะไรครับ

934
00:56:50,745 --> 00:56:53,415
พิจิก ส่วนผมสถุนครับ งั้นก็เป็น...

935
00:56:56,459 --> 00:56:58,753
{\an8}คุณต้องหากลุ่มผู้ชมของคุณ

936
00:56:58,753 --> 00:56:59,838
{\an8}(เสียงของไมเคิล เอเลียส
นักเขียนคู่)

937
00:56:59,838 --> 00:57:00,964
{\an8}และสตีฟหาเจอ

938
00:57:00,964 --> 00:57:04,426
พวกเขาพร้อมสนับสนุน
พวกเขาเป็นติ่งสตีฟ

939
00:57:07,596 --> 00:57:10,015
ผมชอบเป่าคําพูดใส่ลูกโป่ง
เวลามันแตกจะได้...

940
00:57:10,015 --> 00:57:11,266
"ชิบหาย"

941
00:57:20,233 --> 00:57:21,735
ลูกหมา

942
00:57:25,196 --> 00:57:28,950
จริง ๆ อันนี้คืออุปกรณ์คุมกําเนิด

943
00:57:29,951 --> 00:57:31,912
เดี๋ยวทําให้ดูว่าใช้ยังไง

944
00:57:32,704 --> 00:57:36,875
ถ้าใส่ไว้บนหัวแบบนี้...

945
00:57:37,834 --> 00:57:39,461
...ก็ไม่มีใครอยากรู้จักแล้ว

946
00:57:44,090 --> 00:57:46,218
ผมขอจริงจังแป๊บนึง

947
00:57:50,722 --> 00:57:54,768
เขามีเสน่ห์บนเวทีแบบคนที่พิเศษ

948
00:57:54,768 --> 00:57:57,187
ที่คุณอยากมอง

949
00:57:58,063 --> 00:57:59,481
ผมคงต้องบอกลาแล้ว

950
00:57:59,481 --> 00:58:03,109
ปกติผมก็จะเดินลงเวที

951
00:58:03,109 --> 00:58:05,362
กลับไปห้องแต่งตัวแต่ว่า...

952
00:58:06,363 --> 00:58:07,781
...คืนนี้ผมจะไม่ทําแบบนั้น

953
00:58:07,781 --> 00:58:09,241
คืนนี้ผมจะ...

954
00:58:10,575 --> 00:58:12,869
...ไปดินแดนกล้วย

955
00:58:15,622 --> 00:58:17,958
ดินแดนกล้วยสวยมากในคืนนี้

956
00:58:17,958 --> 00:58:19,542
มันช่าง...

957
00:58:20,252 --> 00:58:24,256
คนตัวเล็ก ๆ ในเสื้อคลุมเปลือกกล้วย
พร้อมรองเท้ากล้วย

958
00:58:25,090 --> 00:58:27,300
มีรถกล้วยคันน้อย ๆ

959
00:58:28,843 --> 00:58:31,846
ดินแดนกล้วยมันดีมาก ๆ เพราะ...

960
00:58:32,847 --> 00:58:35,976
...ที่นั่นมีเพียงสองสิ่ง
ที่เป็นความจริง

961
00:58:37,018 --> 00:58:41,106
อย่างแรกคือเก้าอี้ทุกตัวสีเขียว

962
00:58:42,732 --> 00:58:47,237
อย่างที่สองคือ
ไม่มีเก้าอี้ตัวไหนสีเขียว

963
00:58:50,448 --> 00:58:52,576
นั่นคือที่ที่ผมจะไป

964
00:58:53,952 --> 00:58:58,623
{\an8}ช่วงปลายยุค 60
ลากยาวมาถึงประมาณปี 1975

965
00:58:58,623 --> 00:59:01,668
เป็นช่วงยุคมืด

966
00:59:01,668 --> 00:59:07,007
ที่มีชายใสซื่อในสูทสีขาว
ก้าวออกมาและพร้อมพาคุณไป

967
00:59:07,007 --> 00:59:11,136
ถ้าคุณชอบ ก็สนุกไปกับเขาได้เลย

968
00:59:11,136 --> 00:59:15,515
(ดิ อาร์ต ชายตลกผู้ทําทุกอย่าง)

969
00:59:15,515 --> 00:59:20,604
(คําว่า 'เพี้ยน' ไม่ทําให้
สตีฟ มาร์ตินรู้สึกแย่)

970
00:59:20,604 --> 00:59:23,064
(เขาเดินขบวนพา
อารมณ์ขันของเขาออกสู่ถนน)

971
00:59:23,064 --> 00:59:25,358
(การแสดงเงอะงะและไร้สาระ)

972
00:59:25,358 --> 00:59:29,237
(ที่ทําให้คุณคิดถึงตัวเอง
ขณะที่หัวเราะออกมา)

973
00:59:29,237 --> 00:59:36,244
(เวลาของสตีฟ มาร์ตินมาถึงแล้ว)

974
00:59:39,497 --> 00:59:41,958
อย่าลืมว่า
เดอะ บอร์ดดิง เฮาส์ จุคนได้ 300 คน

975
00:59:41,958 --> 00:59:44,419
มันไม่ใช่กลุ่มย่อย

976
00:59:44,419 --> 00:59:48,715
ถ้าคนดูเต็มความจุ
มันแสดงให้เห็นถึงอะไรบางอย่าง

977
00:59:56,514 --> 00:59:57,933
เราควรเป็นหนึ่งเดียว

978
00:59:57,933 --> 01:00:01,144
ผมจึงจะก้าวลงมาในหมู่พวกคุณ

979
01:00:02,312 --> 01:00:03,688
อย่ามาจับนะ

980
01:00:05,440 --> 01:00:10,278
พอสถานการณ์เปลี่ยนไป
มันทําให้ผมรู้สึกดี

981
01:00:10,278 --> 01:00:13,281
(เป็นสัปดาห์สุดวิเศษในซานฟรานซิสโก
ที่ เดอะ บอร์ดดิง เฮาส์)

982
01:00:13,281 --> 01:00:17,494
(ความสําเร็จ
ที่น่าเหลือเชื่อและประทับใจ)

983
01:00:17,494 --> 01:00:18,787
(วันพฤหัสบดีที่ 14 สิงหาคม)

984
01:00:18,787 --> 01:00:22,499
(วันเกิดปีที่ 30 ของสตีฟ)

985
01:00:23,500 --> 01:00:27,212
เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึก
พร้อมรับมือทุกอย่าง

986
01:00:28,380 --> 01:00:31,091
การแสดงเริ่มลงตัว

987
01:00:58,535 --> 01:01:01,121
โอ้ ฉลามมันกัด

988
01:01:01,121 --> 01:01:03,873
ด้วยฟันไงที่รัก

989
01:01:03,873 --> 01:01:07,919
ฟันสีขาวเปล่งประกายเหมือนไข่มุก

990
01:01:09,379 --> 01:01:11,965
โอ้ ฉลามมันกัด

991
01:01:11,965 --> 01:01:14,718
ด้วยฟันไงที่รัก

992
01:01:14,718 --> 01:01:18,722
ฟันสีขาวเปล่งประกายเหมือนไข่มุก

993
01:01:20,015 --> 01:01:22,517
โอ้ ฉลามมันกัด

994
01:01:22,517 --> 01:01:25,186
ด้วยฟันไงที่รัก

995
01:01:25,186 --> 01:01:26,813
ฟันสีขาว...

996
01:01:26,813 --> 01:01:30,942
พบกับชายที่ตลกที่สุดที่ฉันเคยรู้จัก
คุณสตีฟ มาร์ติน

997
01:01:30,942 --> 01:01:33,069
- สตีฟ มาร์ติน
- ว้าว

998
01:01:33,069 --> 01:01:34,738
เขากลับมากับการแสดงใหม่

999
01:01:34,738 --> 01:01:36,740
ที่ผมไม่รู้เลยสักนิดว่าคืออะไร

1000
01:01:36,740 --> 01:01:38,992
ดีใจที่ได้กลับมาครับ และ...

1001
01:01:38,992 --> 01:01:43,079
ผมรู้ว่ามันเชยเพราะนักแสดงทุกคน
ขึ้นมาบนเวทีแล้วพูด

1002
01:01:43,079 --> 01:01:45,332
"ดีใจจังที่ได้มาอยู่ตรงนี้"

1003
01:01:45,332 --> 01:01:48,084
อาจฟังเหมือนหลอก
แต่เชื่อเถอะว่าผมจริงใจที่พูด

1004
01:01:48,084 --> 01:01:50,086
"ดีใจจังที่ได้มาอยู่ตรงนี้"

1005
01:01:50,086 --> 01:01:52,214
- ดีใจจังที่ได้มาอยู่ตรงนี้
- ขอบคุณค่ะ

1006
01:01:52,214 --> 01:01:54,799
โทษทีครับ
ดีใจจังที่ได้มาอยู่... ตรงนี้ต่างหาก

1007
01:01:54,799 --> 01:01:58,053
อันที่จริง
ดีใจจังที่ได้มาอยู่... ตรงนี้

1008
01:01:58,053 --> 01:01:59,512
ตรงนี้สิที่ดีจริง โทษทีครับ

1009
01:01:59,512 --> 01:02:01,014
ผมว่าสตีฟหลุดโลกไป

1010
01:02:01,014 --> 01:02:05,602
เขาเอาแต่ทําอะไรเพี้ยน ๆ บ้า ๆ
เกินจินตนาการ

1011
01:02:05,602 --> 01:02:08,313
- เดี๋ยวนะ ๆ
- นายจะทําอะไร

1012
01:02:08,313 --> 01:02:11,566
นายบอกพวกเขาว่าฉันทําแต่
เรื่องเพี้ยน ๆ บ้า ๆ เหรอจอห์น

1013
01:02:12,400 --> 01:02:14,819
ดีใจจังที่ได้มาอยู่ตรงนี้ ว้าว

1014
01:02:14,819 --> 01:02:17,072
จําได้ว่าตรงนั้นก็ดีอยู่แล้วนะ

1015
01:02:17,072 --> 01:02:19,407
แต่ตรงนี้ดีจริง ๆ

1016
01:02:19,407 --> 01:02:24,204
ฟันสีขาวเปล่งประกายเหมือนไข่มุก

1017
01:02:24,204 --> 01:02:26,831
ผมชอบความเย่อหยิ่ง

1018
01:02:26,831 --> 01:02:29,251
ขออะไรอย่างได้มั้ย
ช่วยถ่ายรูปให้ผมที

1019
01:02:29,251 --> 01:02:31,711
ขอแบบเป็นธรรมชาติหน่อย

1020
01:02:32,671 --> 01:02:34,089
แบบ...

1021
01:02:36,550 --> 01:02:39,135
ผมเริ่มสร้างคาแรกเตอร์ให้ตัวเอง

1022
01:02:39,135 --> 01:02:41,972
กล้องพวกนี้เจ๋งมาก
ต่อให้โง่แค่ไหนก็สามารถใช้...

1023
01:02:42,931 --> 01:02:46,226
คนโง่ที่มั่นหน้าแบบสุด ๆ

1024
01:02:46,893 --> 01:02:51,773
ผมเริ่มคิดได้ว่าสิ่งที่ทําอยู่
คือการล้อเลียนวงการบันเทิง

1025
01:02:52,482 --> 01:02:54,192
{\an8}(เสียงของอดัม กอปนิค
นักเขียน เดอะ นิวยอร์กเกอร์)

1026
01:02:54,192 --> 01:02:58,154
{\an8}เขาไม่ได้เล่นตลก
แต่โชว์ความไร้สาระของการแสดง

1027
01:02:58,154 --> 01:03:03,451
และความน่าหัวเราะของการที่คนหนึ่ง
ยืนต่อหน้าคนอื่นเพื่อเล่นตลก

1028
01:03:03,451 --> 01:03:04,911
ดูโง่มั้ย

1029
01:03:06,830 --> 01:03:08,665
{\an8}มันโง่แบบซึ่ง ๆ หน้า

1030
01:03:08,665 --> 01:03:11,293
ผมทําให้ตัวเองดูแย่มั้ย

1031
01:03:12,377 --> 01:03:15,922
โง่จนคุณมองข้ามมันไปไม่ได้

1032
01:03:16,631 --> 01:03:19,342
ผมติดอยู่บนบันไดเลื่อนนี้
มา 40 นาทีแล้ว

1033
01:03:20,135 --> 01:03:23,555
พอคุณตะบี้ตะบันทําสิ่งโง่ ๆ

1034
01:03:24,097 --> 01:03:24,973
ช่วยด้วยครับ

1035
01:03:24,973 --> 01:03:31,187
คือการที่ไอ้โง่คนหนึ่ง
ทําอะไรโง่ ๆ

1036
01:03:31,187 --> 01:03:34,524
แต่เขาอยากให้คุณรู้ว่าเขารู้ตัวนะ

1037
01:03:34,524 --> 01:03:36,860
และเราจะหัวเราะไอ้โง่คนนี้ไปด้วยกัน

1038
01:03:37,819 --> 01:03:39,988
ผมไม่มีโชว์แบบเวกัสหรอก

1039
01:03:39,988 --> 01:03:43,199
ที่เวกัส
คุณต้องจ่ายค่าเข้า 15 ดอลลาร์

1040
01:03:43,199 --> 01:03:45,035
คุณเสียเงินเข้าไปนั่ง

1041
01:03:45,035 --> 01:03:47,412
โชว์เปิดโดยมากมักจะเป็นนักร้อง

1042
01:03:47,412 --> 01:03:50,540
ซึ่งเก่ง ลื่นไหลไปได้อย่าง...

1043
01:03:50,540 --> 01:03:52,792
คุณไม่เข้าใจที่เขาพูดเลยแต่ช่างมัน

1044
01:03:52,792 --> 01:03:54,127
เพราะมันสนุก

1045
01:03:54,127 --> 01:03:55,712
สวัสดีครับท่านผู้มีเกียรติ

1046
01:04:04,054 --> 01:04:06,181
เปิดม่าน ไฟมา

1047
01:04:06,181 --> 01:04:08,600
ขอแนะนําวงดนตรี

1048
01:04:11,269 --> 01:04:12,896
แฟรงค์เป็นเพื่อนซี้ผม โอเค

1049
01:04:12,896 --> 01:04:15,148
แซมมี เดวิส จูเนียร์
เพื่อนซี้ผม โอเค

1050
01:04:16,608 --> 01:04:18,818
ดีใจจังที่ได้มาอยู่... ตรงนี้

1051
01:04:21,655 --> 01:04:23,949
โอ้ ฉลามมันกัด

1052
01:04:23,949 --> 01:04:27,077
สตีฟ มาร์ติน
ผมเป็นเพื่อนซี้ผม โอเค

1053
01:04:27,577 --> 01:04:28,912
ดีใจจังที่ได้มาอยู่ตรงนี้

1054
01:04:32,165 --> 01:04:34,960
ถึงเวลาลีลาเท้าไฟ เริ่มเลย

1055
01:04:45,011 --> 01:04:49,140
แซมมีเข้ามาหา
ให้ความรู้สึกยอมรับและสนับสนุน

1056
01:04:49,140 --> 01:04:50,600
ไม่รู้ว่าต้องทําตัวยังไง

1057
01:04:50,600 --> 01:04:53,353
เพราะที่บ้านผมเราไม่กอดกัน

1058
01:04:54,312 --> 01:04:56,231
ต้องกอดเขามั้ยนะ ไม่รู้นี่นา

1059
01:04:56,231 --> 01:04:58,024
5 - 6 นาทีเมื่อกี้นี้ตลกแบบ

1060
01:04:58,024 --> 01:04:59,150
ที่ไม่ได้เห็นมานาน

1061
01:04:59,150 --> 01:05:01,903
เยี่ยมจริง ๆ ตลกมากจริง ๆ

1062
01:05:03,780 --> 01:05:10,328
ผมคิดว่าผมกําลังรณรงค์
การแสดงตลกในรูปแบบใหม่นี้แต่...

1063
01:05:11,955 --> 01:05:14,541
(วันที่ 11 เดือนตุลาคม ค.ศ. 1975)

1064
01:05:15,750 --> 01:05:18,587
สดจากนิวยอร์ก แซเทอร์เดย์ ไนต์ครับ

1065
01:05:18,587 --> 01:05:23,383
ผมได้ดูแซเทอร์เดย์ไนต์ไลฟ์
แล้วคิดว่า "โอ้ ไม่นะ"

1066
01:05:23,383 --> 01:05:25,677
- ผมอยาก...
- ผมอยาก...

1067
01:05:25,677 --> 01:05:28,388
ป้อนนิ้วคุณ...

1068
01:05:28,388 --> 01:05:30,807
...ให้วุลเวอรีนกิน

1069
01:05:32,601 --> 01:05:34,394
มีคนเล่นแบบผมเหมือนกัน

1070
01:05:35,562 --> 01:05:38,940
{\an8}ผมได้ยินชื่อ
ตอนเขาอยู่ที่สโมเธอร์ส บราเธอร์ส

1071
01:05:38,940 --> 01:05:40,817
{\an8}ตอนนั้นผมเขียนบทให้ลาฟอิน

1072
01:05:40,817 --> 01:05:43,612
มีแข่งทัชฟุตบอลระหว่างสองทีม

1073
01:05:45,697 --> 01:05:50,035
ต่อมาผมกับลิลี่ ทอมลิน
ได้ดูเขาแสดงสักที่ในแอลเอ

1074
01:05:50,493 --> 01:05:52,287
เฮ่ นาย ดูดปุ๊นหน่อยมั้ย

1075
01:05:52,287 --> 01:05:54,664
ผมไม่สูบกัญชาครับ

1076
01:05:54,664 --> 01:05:56,750
กัญชาอะไร นี่ปุ๊น

1077
01:05:59,336 --> 01:06:01,087
แต่ก่อนผมใสซื่อมาก

1078
01:06:01,087 --> 01:06:03,465
มีคนเข้ามาหาผมแล้วถาม "สักปื้ดมั้ย"

1079
01:06:03,465 --> 01:06:04,966
ผมบอก "เอาสิ"

1080
01:06:09,512 --> 01:06:11,932
ผมคิดว่า "เราขาดอะไรบางอย่าง"

1081
01:06:12,474 --> 01:06:14,893
เราเล่นแต่มุกจิกกัดการเมือง

1082
01:06:15,602 --> 01:06:18,355
แต่สตีฟไม่ใช่แบบนั้น

1083
01:06:19,105 --> 01:06:22,275
รายการนี้ดังมาก

1084
01:06:22,275 --> 01:06:24,110
ประสบความสําเร็จสุด ๆ

1085
01:06:24,110 --> 01:06:27,072
ผมก็พอดึงดูดแฟน ๆ นะ

1086
01:06:27,072 --> 01:06:29,199
แต่ยังใต้ดินอยู่

1087
01:06:29,783 --> 01:06:31,576
ผมอยากได้คนที่เล่นได้แน่ ๆ

1088
01:06:31,576 --> 01:06:33,828
สตีฟเป็นตัวเลือกที่เสี่ยง

1089
01:06:36,873 --> 01:06:40,126
ท่านผู้ชมทุกท่าน สตีฟ มาร์ตินครับ

1090
01:06:40,126 --> 01:06:42,170
แต่ความเสี่ยงคือออกซิเจน

1091
01:06:42,170 --> 01:06:46,007
ถ้าไม่เสี่ยงบ้าง
จะรู้สึกถึงการใช้ชีวิตได้ยังไง

1092
01:06:49,678 --> 01:06:54,266
มีไม่กี่ครั้งในชีวิตที่ก่อนขึ้นเวที

1093
01:06:54,266 --> 01:06:56,768
ผมจะคิดว่า "อยากให้ทุกคนได้ดูจัง"

1094
01:06:58,019 --> 01:07:01,022
เพราะส่วนมากจะเป็น "ขออย่าพังนะ"

1095
01:07:01,523 --> 01:07:03,942
จะไม่ลืมว่า
ดีแค่ไหนที่ได้อยู่ตรงนั้น

1096
01:07:04,484 --> 01:07:06,069
โอเค เปลี่ยนมุก

1097
01:07:07,779 --> 01:07:08,905
โทษนะครับ

1098
01:07:11,741 --> 01:07:12,867
โอเค

1099
01:07:16,454 --> 01:07:18,790
ออกอากาศอยู่ใช่มั้ย โอเค ๆ ๆ

1100
01:07:18,790 --> 01:07:22,878
เพื่อเปิดรายการ
ผมอยากทําอะไรที่ไม่มีทางเป็นไปได้

1101
01:07:22,878 --> 01:07:26,506
ผมจะดูดเก้าอี้นี้ลงปอดผม

1102
01:07:30,176 --> 01:07:31,636
ไม่น่าเลย

1103
01:07:34,097 --> 01:07:36,725
นี่คือสิ่งที่คุณไม่ค่อยได้เห็นนัก

1104
01:07:38,602 --> 01:07:42,522
ขอแนะนําฟิโดเฟล็กซ์
สุนัขเฝ้าบ้านดิจิตัล

1105
01:07:42,522 --> 01:07:47,193
ถึงเวลาเล่นเกมจัพพาร์ดี 1999

1106
01:07:47,193 --> 01:07:51,489
ปรู๊ด ปร๊าด ปรู๊ด

1107
01:07:52,741 --> 01:07:54,284
แล้วก็... อ๋อ

1108
01:07:54,910 --> 01:07:55,952
ปร๊าด

1109
01:07:56,369 --> 01:08:00,373
ตอนนั้นผมคิดว่า "ว้าว ผู้คน"

1110
01:08:01,750 --> 01:08:03,001
ชอบผืนดินไหนที่สุด

1111
01:08:03,001 --> 01:08:05,921
หมู่เกาะดัลเมเชียน
นอกชายฝั่งยูโกสลาเวียค่ะ

1112
01:08:05,921 --> 01:08:08,632
อันทางใต้เหรอ
ที่เข้ามาทางแผ่นดินใหญ่

1113
01:08:08,632 --> 01:08:12,344
อยู่เหนือ
เส้นละติจูด 30 องศาหน่อยนึง

1114
01:08:12,844 --> 01:08:15,597
ผมทํางานคนเดียวมา 15 ปี

1115
01:08:15,597 --> 01:08:18,933
แต่ตอนนี้ได้มาเล่นละครสั้น ๆ
ที่ต้องมองตากับคนอื่น

1116
01:08:18,933 --> 01:08:21,978
คุณเห็นเงาวิบวับในตาเขา
เขาเห็นเงาวิบวับในตาคุณ

1117
01:08:22,687 --> 01:08:23,897
รู้สึกดีมาก ๆ

1118
01:08:25,732 --> 01:08:27,567
แบนโจเป็นเครื่องดนตรีสร้างความสุข

1119
01:08:27,567 --> 01:08:31,862
เหมาะกับนักแสดงตลกอย่างผม
และอะไรก็ตามที่มีความสุข

1120
01:08:31,862 --> 01:08:32,947
คุณสามารถเล่น

1121
01:08:32,947 --> 01:08:37,035
โอ้ ฆาตกรรม ความตาย
ความอาลัย และความเศร้าหมอง

1122
01:08:39,913 --> 01:08:43,833
ผมขอเล่นแบนโจเพลงสุดท้าย
แล้วเราไปช่วงต่อไปกัน

1123
01:08:43,833 --> 01:08:47,462
ขอกล้องซูมเข้ามาใกล้ ๆ ได้มั้ยครับ
จับที่มือผมก็ได้

1124
01:08:47,462 --> 01:08:49,548
เดฟ ผู้กํากับเดฟ วิลสัน

1125
01:08:50,382 --> 01:08:53,176
ขอเริ่มที่ช็อตซูมมือได้มั้ย

1126
01:08:55,804 --> 01:08:58,932
ซ้อมกันแล้วนี่
คิดว่าเข้าใจแล้ว โทษทีครับ

1127
01:08:58,932 --> 01:09:01,768
โทษทีครับ เล่นแบบอื่นก็ได้

1128
01:09:01,768 --> 01:09:04,145
ผมเล่นแบบอื่นก็ได้
เข้าใจใช่มั้ยครับ

1129
01:09:05,188 --> 01:09:06,815
ก็แค่...

1130
01:09:07,524 --> 01:09:09,067
คิดว่าจะได้อย่างที่ขอไว้

1131
01:09:09,067 --> 01:09:11,570
อารมณ์เลยขาดตอน
โดยเฉพาะมืออาชีพอย่างผม

1132
01:09:11,570 --> 01:09:15,031
โทษทีที่ดูเหมือนโมโหเพราะโมโหจริง

1133
01:09:15,031 --> 01:09:17,826
มันทําร้ายจิตใจกัน นึกออกมั้ย

1134
01:09:17,826 --> 01:09:22,746
ทําร้ายจิตใจคนดูที่กําลังดู
การแสดงของผมซึ่งเป็นศิลปิน

1135
01:09:22,746 --> 01:09:25,750
มายืนตรงนี้แต่ไม่มี
แม้แต่ความร่วมมือเล็ก ๆ น้อย ๆ

1136
01:09:25,750 --> 01:09:29,337
แค่ขอพวกหลังเวที
ให้ช่วยแค่นี้ไม่ได้เหรอ

1137
01:09:30,130 --> 01:09:33,884
ประทานโทษนะ

1138
01:09:38,138 --> 01:09:40,389
ขอโทษครับ ผมโมโหจริง ๆ

1139
01:09:43,852 --> 01:09:45,395
ขอโทษครับ

1140
01:09:45,395 --> 01:09:47,438
กลับมาพบกันหลังพักโฆษณา

1141
01:09:53,152 --> 01:09:55,906
ผมมีการแสดงวันถัดมาในวันจันทร์

1142
01:09:55,906 --> 01:09:57,991
- อีก 15 นาทีนะสตีฟ
- ขอบคุณครับ

1143
01:09:59,409 --> 01:10:01,578
ผมถาม "มีคนดูกี่คน"

1144
01:10:01,578 --> 01:10:04,831
เขาบอกว่า "7,000 คน"

1145
01:10:05,665 --> 01:10:06,917
ผมบอก "อะไรนะ"

1146
01:10:15,967 --> 01:10:20,055
ผลกระทบที่ตามมาเป็นระลอกคลื่น

1147
01:10:30,357 --> 01:10:31,816
"เปลี่ยนไปนะ"

1148
01:10:33,401 --> 01:10:34,444
ขอบคุณครับ

1149
01:10:37,322 --> 01:10:38,281
เลนส์เทเลครับ

1150
01:10:38,865 --> 01:10:39,908
ดับเบิลสกอตช์

1151
01:10:39,908 --> 01:10:40,992
จําเขาได้มั้ย

1152
01:10:40,992 --> 01:10:42,619
เขาเคยจัดรายการทูไนต์โชว์

1153
01:10:44,162 --> 01:10:46,456
สตีฟ มาร์ตินเหรอ อยากเจอ

1154
01:10:47,832 --> 01:10:49,834
{\an8}กลางยุค 70 เขาโผล่มา

1155
01:10:49,834 --> 01:10:53,296
{\an8}ด้วยพลังงานอันเจิดจ้า

1156
01:11:00,595 --> 01:11:02,806
ได้สนุกกันแน่ต่อจากนี้

1157
01:11:05,517 --> 01:11:08,103
(โรลลิ่ง สโตน
กล้วยที่ดีที่สุดในดินแดนกล้วย)

1158
01:11:08,520 --> 01:11:09,479
ผมเป็นคนเรื่อยเปื่อย

1159
01:11:09,479 --> 01:11:11,523
ดีมาก สตีฟ เจ๋งมาก

1160
01:11:12,399 --> 01:11:13,733
นักแสดงตลกสดใหม่

1161
01:11:13,733 --> 01:11:16,403
ที่ไม่ได้เห็นกันมานาน สตีฟ มาร์ติน

1162
01:11:16,403 --> 01:11:18,238
เขาโฆษณาตัวเองไว้ว่า

1163
01:11:18,238 --> 01:11:21,199
ชายสุดเพี้ยนและบ้าบอเมื่ออยู่บนเวที

1164
01:11:21,825 --> 01:11:24,452
ครั้งแรกที่เล่นพี่น้องชาวเช็ก
มันโอเค

1165
01:11:24,452 --> 01:11:27,372
เราคือชายเพี้ยนและบ้าสองคน

1166
01:11:28,748 --> 01:11:30,375
แล้วเราก็ลืมไปแล้ว

1167
01:11:31,793 --> 01:11:35,672
ครั้งต่อมาที่ผมมาออกรายการ
แดนนี่บอก "เล่นกันอีกรอบเถอะ"

1168
01:11:35,672 --> 01:11:38,633
พอเริ่มเล่น กลายเป็นว่า...

1169
01:11:45,932 --> 01:11:48,435
{\an8}เราไปดูการแสดงของเขา

1170
01:11:48,435 --> 01:11:53,148
{\an8}พอไปถึงโรงละคร
ก็เห็นคนต่อแถวยาวเหยียด

1171
01:11:53,148 --> 01:11:56,109
เขาไม่ได้เล่นเปิดให้ใครนี่นา

1172
01:11:56,109 --> 01:11:59,654
แต่พอเห็นคาดผมหูกระต่ายก็รู้เลย

1173
01:11:59,654 --> 01:12:02,824
"คุณพระช่วย
นี่คือแฟน ๆ ของเขาทั้งนั้น"

1174
01:12:03,909 --> 01:12:06,202
ผมชอบนะที่ได้เห็นคนดูหลายคน

1175
01:12:06,202 --> 01:12:09,372
สวมคาดผมลูกธนูถูก ๆ

1176
01:12:13,418 --> 01:12:15,420
แน่นอนว่าของผมทํามาอย่างดี

1177
01:12:16,922 --> 01:12:19,132
มาจากเยอรมนี ราคา 150 ดอลลาร์

1178
01:12:19,132 --> 01:12:22,135
แต่ไม่เป็นไร

1179
01:12:26,389 --> 01:12:30,310
เพราะผมคือชายที่เพี้ยนและบ้า

1180
01:12:42,030 --> 01:12:44,574
น่าจะตื่นเต้นสําหรับคุณใช่มั้ย

1181
01:12:44,574 --> 01:12:47,202
คนดูยืนขึ้นและปรบมือให้คุณ
ในฐานะนักแสดงตลก

1182
01:12:47,202 --> 01:12:49,704
- ไม่ได้เกิดขึ้นได้ง่าย ๆ
- ครับ...

1183
01:12:50,747 --> 01:12:53,250
หกเดือนที่ผ่านมานี้
เป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มาก

1184
01:12:53,250 --> 01:12:56,044
- ครับ
- ซึ่งผมรู้สึกขอบคุณ

1185
01:12:56,044 --> 01:12:59,798
- พร้อม ๆ กับประหลาดใจ แต่ก็ดีใจ
- ครับ

1186
01:13:00,423 --> 01:13:02,342
สนุกกันใช่มั้ยทุกคน

1187
01:13:02,342 --> 01:13:05,554
ความเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ที่สุด
คือผมแสดงโชว์

1188
01:13:05,554 --> 01:13:10,308
แล้วก็มีช่วงที่
ผมเดินออกมาข้างนอกกับคนดู

1189
01:13:11,184 --> 01:13:13,520
แล้วผมเห็นว่าพวกเขายืนขวางการจราจร

1190
01:13:13,520 --> 01:13:16,231
ยืนบนรถที่จอด
ผมเลยคิด "โอเค ไม่เล่นแล้ว"

1191
01:13:16,231 --> 01:13:18,692
มันเริ่มเป็นอันตรายแล้ว

1192
01:13:20,151 --> 01:13:23,989
ผมพูดถึงก่อนหน้านี้
ตอนที่เล่นมุกเรื่องยา

1193
01:13:23,989 --> 01:13:25,699
ผมไม่ชอบหรอกเพราะ...

1194
01:13:25,699 --> 01:13:27,993
มันสร้างความเชื่อ
และผมก็ไม่เล่นยาแล้ว

1195
01:13:27,993 --> 01:13:33,707
ผมเลิกเด็ดขาด
และเกลียดคนที่ยังเล่นยา

1196
01:13:33,707 --> 01:13:37,085
แต่ยังใช้ยาอยู่ตัวหนึ่งสนุก ๆ
คุณอาจจะเคยได้ยินกัน

1197
01:13:37,085 --> 01:13:38,920
ยังใหม่ ไม่รู้เคยใช้กันมั้ย

1198
01:13:38,920 --> 01:13:41,882
ช่วยทําให้ขนาดคุณเล็กลง

1199
01:13:43,300 --> 01:13:44,593
ใหญ่ประมาณนี้

1200
01:13:47,137 --> 01:13:49,014
คุณมีอัลบั้มด้วย

1201
01:13:49,014 --> 01:13:51,558
เป็นมุกที่เตรียมไว้ล่วงหน้าเหรอ

1202
01:13:51,558 --> 01:13:54,144
ด้นสดครับ ไม่มีเทปไหนเหมือนกัน

1203
01:13:54,144 --> 01:13:57,105
บ้าไปแล้ว
มีทั้งหมดเท่าไหร่ เป็นล้านมั้ย

1204
01:13:57,105 --> 01:13:58,899
เป็นล้านครับ

1205
01:13:58,899 --> 01:14:00,859
แล้วไม่มีเทปไหนเหมือนกัน

1206
01:14:07,324 --> 01:14:09,451
สตีฟ มาร์ติน เลตส์ เก็ต สมอลล์

1207
01:14:09,451 --> 01:14:11,494
มีมุกตลก ๆ

1208
01:14:11,494 --> 01:14:13,496
คุณเปิดแผ่นฟังที่บ้านได้

1209
01:14:13,496 --> 01:14:14,414
ง่าย ๆ

1210
01:14:14,414 --> 01:14:17,292
อยู่บ้าน นั่งอยู่กับเพื่อน ๆ

1211
01:14:17,292 --> 01:14:20,253
นั่งอยู่ด้วยกัน
แล้วก็มีคนหนึ่งพูดขึ้นมา

1212
01:14:20,253 --> 01:14:21,463
"เฮ่...

1213
01:14:23,506 --> 01:14:25,008
มาตัวเล็กลงกัน"

1214
01:14:30,805 --> 01:14:34,976
{\an8}พี่ชายผมอัดทั้งหมดไว้
ก่อนรายการแซเทอร์เดย์ไนต์ไลฟ์

1215
01:14:34,976 --> 01:14:38,480
{\an8}ก่อนทูไนต์โชว์
แล้วก็กองไว้อย่างนั้นอยู่สองปี

1216
01:14:42,234 --> 01:14:44,361
ผมรู้ว่าไม่ควรทําตัวเล็กตอนขับรถ

1217
01:14:46,404 --> 01:14:48,949
แต่วันก่อนผมขับรถ
แล้วก็คิดว่า "ช่างมัน"

1218
01:14:48,949 --> 01:14:50,492
ก็เลยขับแบบนี้...

1219
01:14:55,997 --> 01:14:57,958
(บิลบอร์ด อันดับแผ่นเสียงและเทป)

1220
01:14:57,958 --> 01:15:00,252
(10 10 9 สตีฟ มาร์ติน
เลตส์ เก็ต สมอลล์)

1221
01:15:00,252 --> 01:15:05,423
ที่ผมถือในมือคืออัลบั้มการแสดงตลก
ที่ได้แพลทินัมอัลบั้มแรก

1222
01:15:05,423 --> 01:15:09,511
แพลทินัมคือขายได้
ไม่ต่ํากว่าหนึ่งล้านแผ่น

1223
01:15:11,221 --> 01:15:13,473
เป็นเกียรติที่
อัลบั้มผมขายได้เป็นล้าน

1224
01:15:13,473 --> 01:15:15,475
แต่ก็รู้สึกแปลก ๆ ที่รู้ว่า

1225
01:15:15,475 --> 01:15:18,478
มีคนบ้าอีกเป็นล้านในประเทศ

1226
01:15:19,437 --> 01:15:20,897
น่าจะมีมากกว่าล้านนะ

1227
01:15:20,897 --> 01:15:23,316
แต่เขาแค่ค่อย ๆ หาคุณพบ

1228
01:15:23,984 --> 01:15:24,818
อืม...

1229
01:15:24,818 --> 01:15:26,486
เขาไม่คิดจะเซ็นสัญญาออกเทป

1230
01:15:27,988 --> 01:15:30,115
แต่ขายได้เก้าล้านแผ่น

1231
01:15:30,115 --> 01:15:31,449
(ในที่สุด)

1232
01:15:32,409 --> 01:15:33,952
(นักแสดงตลกชื่อดังที่สุดในอเมริกา)

1233
01:15:33,952 --> 01:15:35,328
วัน ๆ หนึ่งทําอะไรบ้าง

1234
01:15:35,328 --> 01:15:37,872
อย่างวันนี้คุณไปออก
กู๊ด มอร์นิ่ง อเมริกา

1235
01:15:37,872 --> 01:15:39,916
- กู๊ด มอร์นิ่ง อเมริกา
- พอถ่ายเสร็จ

1236
01:15:39,916 --> 01:15:42,335
แล้วก็ขึ้นเครื่องไปวอชิงตันดีซี

1237
01:15:42,335 --> 01:15:45,088
แสดงที่โรงละครเคนเนดีสองรอบ

1238
01:15:46,256 --> 01:15:48,717
ตอนเล่นที่เคนเนดีผมถามผู้จัดว่า

1239
01:15:48,717 --> 01:15:50,594
"มีคนมาสักกี่คน"

1240
01:15:51,595 --> 01:15:53,763
เขาบอก "25,000 คน"

1241
01:15:53,763 --> 01:15:56,141
ผมบอกว่า "เยี่ยมเลย"

1242
01:15:56,141 --> 01:15:58,768
เขาบอกว่า "รอบสองเยอะกว่านี้อีก"

1243
01:15:58,768 --> 01:16:01,563
แล้วก็กลับมาที่นี่ จากนั้นก็ไป...

1244
01:16:01,563 --> 01:16:03,315
น่าจะบอสตันมั้งพรุ่งนี้

1245
01:16:03,315 --> 01:16:06,401
เราเปิดการแสดง 50 เมืองใน 60 วัน

1246
01:16:10,906 --> 01:16:12,365
มีคนดูกี่คน

1247
01:16:12,365 --> 01:16:16,077
สอง สี่ หก เจ็ด

1248
01:16:16,077 --> 01:16:19,289
แปด สิบ 11 12 13

1249
01:16:19,289 --> 01:16:22,125
รวมเป็น 16 17

1250
01:16:22,125 --> 01:16:24,377
ผู้ชายที่บาร์เป็น 18

1251
01:16:24,377 --> 01:16:26,254
ให้ผมเล่นยาวขึ้นมั้ย

1252
01:16:26,254 --> 01:16:29,716
ไม่ดีกว่ามั้ง ไม่ดี ๆ

1253
01:16:34,471 --> 01:16:38,475
บัตรขายหมดก่อนโฆษณาจะพูดจบเสียอีก

1254
01:16:40,060 --> 01:16:42,187
เวลาไปทานข้าวที่ร้านอาหาร

1255
01:16:42,187 --> 01:16:45,815
ก็มักได้ยินคนพูดคุย
โดยใช้วลีประจําของเขา

1256
01:16:48,944 --> 01:16:52,572
{\an8}พวกเขาแค่สนุกที่ได้เป็นส่วนหนึ่ง

1257
01:16:53,990 --> 01:16:56,201
เป็นปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรม

1258
01:17:01,164 --> 01:17:04,000
โอ้ ถึงเวลาลีลาเท้าไฟ โว้ว

1259
01:17:08,296 --> 01:17:11,716
เราไม่ต้องฉายผ่านจอหรืออะไรเลย

1260
01:17:11,716 --> 01:17:15,428
คนทั้ง 20,000 คนรู้สึกร่วมไปกับเขา

1261
01:17:18,139 --> 01:17:20,433
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ

1262
01:17:20,433 --> 01:17:26,147
อุปกรณ์ต่าง ๆ
ไม่สําคัญเท่าการแสดงจริง ๆ

1263
01:17:26,147 --> 01:17:30,026
การที่คุณแสดงด้วยทุกอณูของร่างกาย

1264
01:17:32,279 --> 01:17:34,281
ทุกการเคลื่อนไหวมีส่วนหมด

1265
01:17:35,490 --> 01:17:38,868
ไม่มีอะไรขาดเหลือ

1266
01:17:40,787 --> 01:17:43,248
คุณเอาคนดูอยู่

1267
01:17:43,999 --> 01:17:45,667
โอเค ผมอยาก...อุ้ย

1268
01:17:52,132 --> 01:17:55,594
คอนเสิร์ตทั้ง 60 ครั้งของเขา
ในปี 1977 ขายบัตรหมดเกลี้ยง

1269
01:17:55,594 --> 01:17:58,555
เดือนก่อนเขากลับมาแสดง
ที่แคลิฟอร์เนียตอนใต้

1270
01:17:58,555 --> 01:18:01,725
ต่อหน้าคนดู 9,000 คน
ที่ศูนย์การประชุมอนาไฮม์

1271
01:18:01,725 --> 01:18:04,936
ไม่ไกลจากบ้านเกิด
ในเมืองเล็ก ๆ ชื่อการ์เดน โกรฟ

1272
01:18:04,936 --> 01:18:07,814
ประมาณ 17 ปีก่อน
ผมอยู่ดิสนีย์แลนด์ฝั่งตรงข้าม

1273
01:18:07,814 --> 01:18:11,568
ขายหนังสือนําเที่ยวเล่มละ 25 เซนต์

1274
01:18:11,568 --> 01:18:15,488
ที่ผมตื่นเต้นคือการที่ได้มา

1275
01:18:16,197 --> 01:18:18,366
ไม่ใช่ว่าได้กลับมาในรถลีมูซีนนะ

1276
01:18:18,366 --> 01:18:20,327
แต่คือการได้มาเจอเพื่อนเก่า

1277
01:18:20,327 --> 01:18:22,579
ได้กลับมาเป็นผมคนเดิม

1278
01:18:22,579 --> 01:18:24,414
สตีฟ มีเพื่อนเก่ามา

1279
01:18:24,414 --> 01:18:26,124
พาเขาออกจากงานที

1280
01:18:29,920 --> 01:18:34,007
ครั้งหนึ่งเรานั่งอยู่ที่
ระเบียงบ้านเขาที่แอสเพน

1281
01:18:34,716 --> 01:18:37,510
{\an8}เขาพูดขึ้นว่า "นี่คือชีวิตเราเหรอ

1282
01:18:37,510 --> 01:18:39,638
{\an8}เราเพิ่งเขียนบทการแสดงดี ๆ ไป

1283
01:18:39,638 --> 01:18:44,017
นั่งดื่มไวน์ดี ๆ ชมพระอาทิตย์ตก

1284
01:18:45,518 --> 01:18:47,896
มันเยี่ยมไปเลย"

1285
01:18:47,896 --> 01:18:51,691
ผมจําได้ว่าบอกกับตัวเองว่า
"ไม่ นี่ไม่เยี่ยมเลย

1286
01:18:53,485 --> 01:18:55,278
ผมอยากมีแฟน"

1287
01:18:58,114 --> 01:19:00,575
ชีวิตรักคุณเป็นยังไงบ้าง

1288
01:19:01,785 --> 01:19:03,119
คือ...

1289
01:19:04,204 --> 01:19:07,958
คุณแต่งงานหรือยังคะ
ชอบผู้หญิงมั้ย เป็นบ้าหรือเปล่า

1290
01:19:08,959 --> 01:19:09,876
(เอพริล ฟูลส์ ทัวร์)

1291
01:19:09,876 --> 01:19:12,254
ลองคิดดูนะ สมมติผมแต่งงาน

1292
01:19:12,254 --> 01:19:15,507
แล้วบอก "ไปออกทัวร์สามเดือนนะ

1293
01:19:15,507 --> 01:19:17,008
แล้วเจอกัน"

1294
01:19:18,969 --> 01:19:22,973
ผมไม่เคยได้ใช้ชีวิตอยู่บ้าน

1295
01:19:24,307 --> 01:19:25,684
ความเชื่อผิด ๆ เกี่ยวกับเรา

1296
01:19:25,684 --> 01:19:27,936
คุณคิดว่าจะได้เจอสาว ๆ แต่ไม่จริง

1297
01:19:27,936 --> 01:19:29,479
เพราะผมมาเมืองนี้เก้าวัน

1298
01:19:29,479 --> 01:19:32,232
แต่ไม่มีเวลาได้ออกไปเจอใครเลย

1299
01:19:32,232 --> 01:19:33,942
ผมไม่ชอบความสัมพันธ์ข้ามคืน

1300
01:19:33,942 --> 01:19:36,194
ผมว่าเราควรได้รู้จักใครสักคน

1301
01:19:36,194 --> 01:19:38,989
และรักเขาก่อนที่จะ...

1302
01:19:38,989 --> 01:19:40,782
ใช้และลดคุณค่าในตัวเขา

1303
01:19:45,579 --> 01:19:46,955
ขอผมจูบคุณได้มั้ย

1304
01:19:48,373 --> 01:19:50,166
ได้สิคะ

1305
01:19:51,751 --> 01:19:53,044
ดี

1306
01:19:56,590 --> 01:19:58,550
จะจําไว้เผื่อต้องใช้

1307
01:20:00,218 --> 01:20:04,014
ผมรู้สึกว่าคุณค่อนข้างเก็บตัว

1308
01:20:04,014 --> 01:20:06,099
ไม่มีใครสนิทกับสตีฟ มาร์ตินได้

1309
01:20:06,099 --> 01:20:07,976
ขณะเดียวกันคาแรกเตอร์คุณคือ

1310
01:20:07,976 --> 01:20:09,603
"ชายสุดเพี้ยนที่ทําทุกอย่าง

1311
01:20:09,603 --> 01:20:12,689
ให้ผมถอดกางเกงวิ่งตามหมาก็ได้"

1312
01:20:13,773 --> 01:20:14,733
ครับ

1313
01:20:15,275 --> 01:20:17,777
(ยาสีฟัน ยาทาเล็บ)

1314
01:20:23,658 --> 01:20:27,954
ถ้าคุณประสบความสําเร็จทางธุรกิจ

1315
01:20:27,954 --> 01:20:31,124
คุณจะได้นั่งบนโต๊ะสวย ๆ วิวดี ๆ

1316
01:20:31,124 --> 01:20:34,419
แต่ถ้าประสบความสําเร็จ
ในวงการบันเทิง คุณจะได้นั่งบนช้าง

1317
01:20:37,255 --> 01:20:39,716
ผมเคยคุยกับคาร์ล ก็อตลิบ
และเขาบอกว่า

1318
01:20:39,716 --> 01:20:45,180
"พอดาราทีวีเดินเข้ามาในห้องทุกคนจะ

1319
01:20:45,180 --> 01:20:48,683
'เป็นยังไงบ้าง'
'เราชอบคุณมาก บลา บลา'

1320
01:20:48,683 --> 01:20:51,686
แต่พอดาราหนังเดินเข้ามา ทุกคนจะ..."

1321
01:20:54,606 --> 01:20:57,234
ซึ่งผมชอบ ผมประทับใจ

1322
01:20:59,236 --> 01:21:01,863
สตีฟ ตั้งสติหน่อย

1323
01:21:01,863 --> 01:21:03,823
นายจะได้เล่นหนังนะ

1324
01:21:04,658 --> 01:21:06,117
ผมน่ะนะ

1325
01:21:07,244 --> 01:21:08,995
หนังอะไรเหรอ

1326
01:21:10,372 --> 01:21:13,083
จากเดี่ยวไมโครโฟน
มาเล่นหนัง มันฉลาดมาก

1327
01:21:14,042 --> 01:21:16,670
สมมติผมแสดงบนเวทีได้ดี
อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

1328
01:21:16,670 --> 01:21:19,422
วันต่อมา มันก็จบละ ไม่มีละ

1329
01:21:19,422 --> 01:21:21,466
โว้ว "พับผ่าสิ" อะไรนะ

1330
01:21:23,260 --> 01:21:26,680
แถมตัวผมยังต้องเดินทางไปฟลอริดา

1331
01:21:26,680 --> 01:21:30,016
แต่ถ้าผมเล่นหนัง สมมติสักเจ็ดเทค

1332
01:21:30,016 --> 01:21:32,561
เล่นให้ดี อยู่ยาว ๆ

1333
01:21:32,561 --> 01:21:34,312
ตัวหนังต่างหากต้องไปฟลอริดา

1334
01:21:35,188 --> 01:21:36,898
ฉลาดเลือก

1335
01:21:36,898 --> 01:21:39,150
นี่ไม่ใช่หนังเรื่องแรกใช่มั้ย

1336
01:21:39,150 --> 01:21:40,318
ผมเล่น "วิมานลอย"

1337
01:21:42,279 --> 01:21:44,030
เล่น "กรรมกรท่าเรือ"

1338
01:21:44,656 --> 01:21:46,241
- จริงเหรอ
- "รถรางคันนั้นชื่อปรารถนา"

1339
01:21:46,700 --> 01:21:48,785
แล้วก็ล่าสุด "เดอะ เจิร์ค"

1340
01:21:49,911 --> 01:21:52,038
ชื่อแรกคือ "บานานา บูเลอวาร์ด"

1341
01:21:52,038 --> 01:21:54,457
เป็นเรื่องชายคนหนึ่ง
ที่ใช้ชีวิตปกติไม่ได้

1342
01:21:54,457 --> 01:21:59,462
เลยต้องกลายเป็นคนบ้า
แล้วหลุดเข้าไปในดินแดนกล้วย

1343
01:22:00,547 --> 01:22:02,215
ผมเขียนไว้ 17 เวอร์ชั่น

1344
01:22:02,215 --> 01:22:04,926
ก็มันไม่มีทางสร้างได้ไง

1345
01:22:09,806 --> 01:22:13,852
ผมเขียนส่งให้นักเขียนชื่อดังสองคน
คาร์ล ก็อตลิบที่เขียนบท "จอว์ส"

1346
01:22:14,644 --> 01:22:15,770
{\an8}หนังปลาคลั่ง

1347
01:22:15,770 --> 01:22:16,813
{\an8}(เสียงของคาร์ล ก็อตลิบ)

1348
01:22:16,813 --> 01:22:19,524
{\an8}และไมเคิล เอเลียส
ที่เป็นนักเขียนบทตลกชื่อดัง

1349
01:22:19,524 --> 01:22:22,402
{\an8}ผมให้สัมภาษณ์เรื่อง
หนังสือที่ผมเขียน

1350
01:22:22,402 --> 01:22:24,195
{\an8}ดันโดนถามแต่เรื่อง "เดอะ เจิร์ค"

1351
01:22:24,195 --> 01:22:26,114
"ชอบตอนไหนที่สุด เขียนตอนไหนบ้าง

1352
01:22:26,114 --> 01:22:27,866
ทํางานกับสตีฟ มาร์ตินเป็นไงบ้าง"

1353
01:22:27,866 --> 01:22:29,784
ผมอยากขายหนังสือผม

1354
01:22:31,494 --> 01:22:33,747
{\an8}(พรีเมี่ยม)

1355
01:22:33,747 --> 01:22:35,749
{\an8}ไม่ชอบกระป๋องพวกนี้เหรอ

1356
01:22:36,917 --> 01:22:39,002
{\an8}อย่าอยู่ใกล้กระป๋อง

1357
01:22:39,002 --> 01:22:40,879
เล่าเรื่องย่อให้เราฟังได้มั้ย

1358
01:22:41,838 --> 01:22:44,132
ตอนที่ผมดูหนังทั้งเรื่องจบ

1359
01:22:44,132 --> 01:22:48,345
ผมก็ยังไม่เข้าใจว่า
เรื่องมันเกี่ยวกับอะไร

1360
01:22:50,096 --> 01:22:51,640
ในนี้ก็มีกระป๋อง

1361
01:22:51,640 --> 01:22:53,391
แต่พอผมถามเพื่อนว่า "ชอบมั้ย"

1362
01:22:53,391 --> 01:22:58,772
เขาบอก "ชอบมาก
เรื่องของชายที่ใสซื่อที่สุดในโลก"

1363
01:23:01,316 --> 01:23:02,609
กระป๋องอีกแล้ว

1364
01:23:03,485 --> 01:23:05,278
ตายซะ ไอ้เวร

1365
01:23:09,032 --> 01:23:10,951
สตีฟ มาร์ติน นักแสดงตลกหนุ่มชื่อดัง

1366
01:23:10,951 --> 01:23:13,328
ก้าวเข้าสู่จอภาพยนตร์

1367
01:23:13,328 --> 01:23:16,539
ในหนังเรื่องแรกชื่อ "เดอะ เจิร์ค"

1368
01:23:18,166 --> 01:23:20,669
{\an8}ดังเป็นพลุแตกตั้งแต่วันแรก

1369
01:23:21,211 --> 01:23:22,587
(ฉายตัวอย่างหนังของสตีฟ มาร์ติน
เรื่อง "เดอะ เจิร์ค" ครั้งแรก)

1370
01:23:24,673 --> 01:23:28,510
สตีฟตื่นเต้นแหละ
แต่เขาไม่แสดงให้เห็น

1371
01:23:28,510 --> 01:23:31,846
กฎข้อแรกของวงการคือ
"อย่าให้ใครรู้ว่าตื่นเต้น"

1372
01:23:37,394 --> 01:23:40,981
ตอนอยู่บนเวที ผมแค่คิด

1373
01:23:40,981 --> 01:23:43,441
"ผมรู้ว่าผมทําอะไรอยู่ ผมเป็นแมว"

1374
01:23:43,441 --> 01:23:45,735
โอ้ เอามานี่นะ เอามา ๆ

1375
01:23:47,737 --> 01:23:50,073
หรือ "ผมคือ อาร์ ครัมบ์"

1376
01:23:51,366 --> 01:23:55,203
ผมรู้สึกว่าการแสดง
คือสิ่งที่คุณต้องการให้มันเป็น

1377
01:23:55,203 --> 01:23:56,871
อยากให้ดูฉลาดเหรอ ได้

1378
01:23:56,871 --> 01:23:58,999
อยากให้ดูโง่ ก็ได้

1379
01:23:58,999 --> 01:24:01,418
อยากให้ดูล้อเลียน ก็ได้

1380
01:24:02,377 --> 01:24:04,379
ที่นั่งบนนั้นดีจัง

1381
01:24:12,888 --> 01:24:16,308
การแสดงเริ่มแล้ว

1382
01:24:21,563 --> 01:24:24,149
{\an8}ผมเคยเดินตามหลังเขา

1383
01:24:24,900 --> 01:24:27,694
แล้วเห็นคนมองเขาแบบไม่เชื่อสายตา

1384
01:24:27,694 --> 01:24:30,530
"คุณพระ นั่น สตีฟ มาร์ติน"

1385
01:24:30,530 --> 01:24:32,073
(ขายดีที่สุด
1 "ครูเอล ชูส์" โดย สตีฟ มาร์ติน)

1386
01:24:32,073 --> 01:24:34,451
{\an8}คนมาดูเขามากกว่าฟลีตวูด แมคอีก

1387
01:24:35,327 --> 01:24:37,746
{\an8}ในสถานที่จัดงานเดียวกัน

1388
01:24:39,456 --> 01:24:41,124
{\an8}คนชอบลืมว่าในยุค 70

1389
01:24:41,124 --> 01:24:45,629
{\an8}สตีฟไม่ใช่แค่นักแสดงตลก
ที่ประสบความสําเร็จ แต่เขาคือดาวดัง

1390
01:24:45,629 --> 01:24:48,548
เป็นนักแสดงตลกคนแรก
ที่เล่นในสนามกีฬา

1391
01:24:48,548 --> 01:24:51,176
มันไม่ปกตินะ

1392
01:24:53,053 --> 01:24:56,014
เป็นความรู้สึกแบบ
แทบจะตื่นตระหนกก็ว่าได้

1393
01:24:56,014 --> 01:24:58,725
เพราะเขาตัวคนเดียว
มาตลอดแทบทั้งชีวิต

1394
01:24:59,684 --> 01:25:04,397
จุดสูงสุดคือ
เราแสดงที่แนสซอ คอลิเซียม

1395
01:25:04,397 --> 01:25:06,274
คนดู 45,000 คน

1396
01:25:08,109 --> 01:25:10,237
คุณเป็นอันดับหนึ่งมาตลอด

1397
01:25:10,237 --> 01:25:13,949
ขึ้นไม่ได้ก็ต้องลงแล้วแหละ

1398
01:25:19,913 --> 01:25:21,081
สตีฟ

1399
01:25:21,081 --> 01:25:23,124
ค่อย ๆ ครับ ระวังบาดเจ็บ

1400
01:25:23,667 --> 01:25:25,418
เซ็นบุหรี่ให้ผมได้มั้ย

1401
01:25:29,464 --> 01:25:31,716
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่จํานวนคน

1402
01:25:31,716 --> 01:25:33,426
แต่คือความคลั่ง

1403
01:25:33,426 --> 01:25:37,097
ผมค่อนข้างผิดหวัง
ที่ช่างภาพมากันแค่นี้

1404
01:25:39,474 --> 01:25:40,433
นี่ครับ

1405
01:25:40,433 --> 01:25:43,144
ผมคิดว่าผมกําลังแสดงตลก

1406
01:25:43,853 --> 01:25:46,565
แต่จริง ๆ ผมเป็นพิธีกรงานเลี้ยง

1407
01:25:47,482 --> 01:25:51,152
มากล่าวคําปฏิญาณเป็นขบถกันดีกว่า

1408
01:25:51,152 --> 01:25:56,032
ขอปฏิญาณว่าจะแตกต่าง

1409
01:25:56,032 --> 01:26:00,161
ขอปฏิญาณว่าจะไม่เหมือนใคร

1410
01:26:00,161 --> 01:26:03,248
ขอปฏิญาณว่าจะไม่พูดตามคนอื่น

1411
01:26:06,209 --> 01:26:07,168
ดีมาก

1412
01:26:07,168 --> 01:26:08,461
(เดี๋ยวนะ)

1413
01:26:08,461 --> 01:26:11,756
{\an8}ประมาณช่วงปี 75 - 76

1414
01:26:11,756 --> 01:26:14,759
ผมคิดว่าตัวเองฮาสุด ๆ

1415
01:26:15,844 --> 01:26:19,848
แต่พอปี 80 มันก็ไม่สดแล้ว

1416
01:26:19,848 --> 01:26:22,183
(การซื้อแบบเพี้ยนและบ้าคืออะไร)

1417
01:26:22,183 --> 01:26:24,936
{\an8}คุณโทรหาดีเจแล้วบอกว่า

1418
01:26:24,936 --> 01:26:26,479
"ฮัลโหล" แล้วเขาบอก...

1419
01:26:28,523 --> 01:26:30,609
ทุกครั้งที่ผมขึ้นเครื่องบิน

1420
01:26:30,609 --> 01:26:34,195
พนักงานต้อนรับทํากับคุณ
หมายถึงเลียนแบบคุณ

1421
01:26:37,032 --> 01:26:39,784
พวกเขาชอบบอกว่าเป็นคนเพี้ยนและบ้า

1422
01:26:39,784 --> 01:26:41,912
แล้วก็มาบอกว่า "ประทานโทษนะ"

1423
01:26:41,912 --> 01:26:44,039
ตลกออกเนอะ

1424
01:26:47,876 --> 01:26:50,503
สตีฟ มาร์ตินตัวจริงจะมามั้ย

1425
01:26:50,503 --> 01:26:52,464
{\an8}ยังไม่เห็นเขาเลย

1426
01:26:52,464 --> 01:26:55,800
{\an8}เห็นแต่คนที่อยากเป็นสตีฟกว่า 100 คน

1427
01:26:55,800 --> 01:26:59,763
ไม่เป็นไรหรอก
เพราะผมคือชายเพี้ยนและบ้าบอ

1428
01:27:00,889 --> 01:27:04,059
นั่นไง สนุกมั้ยเด็ก ๆ

1429
01:27:05,268 --> 01:27:12,317
ประทานโทษนะ

1430
01:27:12,317 --> 01:27:14,611
- ประทานโทษนะ
- ประทาน...

1431
01:27:14,611 --> 01:27:17,113
ประทานโทษนะ

1432
01:27:17,113 --> 01:27:18,990
จะต่อยให้หน้าแหกเลย

1433
01:27:22,535 --> 01:27:24,704
- ขอถามคําถามจริงจัง
- ได้

1434
01:27:25,622 --> 01:27:27,499
- ดูจริงจังขึ้นแล้วสินะ
- ใช่

1435
01:27:27,499 --> 01:27:29,334
คุณทําเงินมากมาย มีความสุขขึ้นมั้ย

1436
01:27:29,334 --> 01:27:31,378
จากเงินที่หาได้ตอนนี้
เทียบกับห้าปีก่อน

1437
01:27:31,378 --> 01:27:33,088
ที่ต้องปากกัดตีนถีบ

1438
01:27:34,172 --> 01:27:36,716
- แบบกว้าง ๆ
- ความสุขซื้อไม่ได้ด้วยเงิน

1439
01:27:41,429 --> 01:27:44,891
เข้าใจที่คุณพูดนะ
แต่ไม่ต้องจริงจังเบอร์นี้ก็ได้

1440
01:27:44,891 --> 01:27:46,309
ผมคิดอย่างนั้นจริง ๆ

1441
01:27:46,309 --> 01:27:48,520
- เงินซื้อความสุขไม่ได้
- ครับ

1442
01:27:48,520 --> 01:27:52,357
คุณยังมีปัญหาส่วนตัวอยู่

1443
01:27:52,357 --> 01:27:54,943
- ครับ คุณมี...
- คุณใช้เงินแก้ไม่ได้...

1444
01:27:54,943 --> 01:27:58,572
คุณมีปัญหาส่วนตัวเหรอ
มีอะไรที่พอจะเล่าได้มั้ย

1445
01:27:58,572 --> 01:28:01,950
ตั้งแต่เริ่มรายการมา ผมฉี่ราด

1446
01:28:01,950 --> 01:28:03,159
ตรงนี้เลยเหรอ

1447
01:28:05,412 --> 01:28:06,621
ไม่เป็นไร...

1448
01:28:08,707 --> 01:28:12,210
{\an8}ครั้งหนึ่งในห้องแต่งตัว
พ่อเขาอยู่ที่นั่น

1449
01:28:13,044 --> 01:28:17,382
{\an8}สตีฟเดินเข้ามา
หลังเล่นไปหนึ่งชั่วโมงห้านาทีเป๊ะ

1450
01:28:17,382 --> 01:28:20,802
พ่อเขาพูดขึ้นว่า
"รู้มั้ยโชว์เมื่อกี้ไม่ดีตรงไหน"

1451
01:28:22,429 --> 01:28:24,222
ผมเลยย่องออกมา

1452
01:28:24,848 --> 01:28:27,350
เพราะโชว์มันไม่มีที่ติ

1453
01:28:28,518 --> 01:28:30,437
ขอทําอะไรพิเศษหน่อย

1454
01:28:30,437 --> 01:28:34,524
พ่อแม่ผมมาดูด้วยวันนี้
ขออนุญาตแนะนําพวกท่าน

1455
01:28:34,524 --> 01:28:37,652
พวกท่านเป็นพ่อแม่ผมมาตลอดชีวิต

1456
01:28:41,323 --> 01:28:45,535
ครอบครัวไม่ใช่เป้าหมายหลักของผม

1457
01:28:45,535 --> 01:28:50,498
ผมไม่รู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่วิเศษ

1458
01:28:51,583 --> 01:28:53,919
และ...

1459
01:28:54,586 --> 01:28:58,632
ไม่รู้เหมือนกันว่าเรียบเรียงถูกมั้ย
เพราะมันช่าง...

1460
01:28:59,674 --> 01:29:03,011
เป็นสิ่งสําคัญสําหรับหลาย ๆ คน
แค่ไม่ใช่สําหรับผม

1461
01:29:10,268 --> 01:29:12,395
ยิ้มต่อไม่ไหวแล้ว

1462
01:29:33,041 --> 01:29:37,754
ในมุมหนึ่งคุณได้รับความรักมากมาย

1463
01:29:40,173 --> 01:29:43,009
แต่ไม่ได้รู้สึกในแบบที่คุณคาดหวัง

1464
01:29:44,052 --> 01:29:46,096
กลายเป็นความตื่นตระหนกแทน

1465
01:29:47,389 --> 01:29:51,101
{\an8}ผมเคยถามสตีฟ
"ไม่ฟินเหรอเวลาแสดงเสร็จ"

1466
01:29:52,060 --> 01:29:55,188
เขามองผมแล้วบอกว่า "ไม่นะ"

1467
01:29:55,188 --> 01:29:58,483
ผมยังคิด "แปลกมากสําหรับนักแสดง"

1468
01:30:02,320 --> 01:30:05,365
ผมเป็นคนสันโดษและเปล่าเปลี่ยวมาก

1469
01:30:06,575 --> 01:30:09,744
คุณออกไปไหนไม่ได้เลย

1470
01:30:11,413 --> 01:30:15,208
หาเวลาเป็นส่วนตัวยากมาก
ยกเว้นเวลาคุณเหงามากจริง ๆ

1471
01:30:15,208 --> 01:30:17,377
นึกออกมั้ย

1472
01:30:17,377 --> 01:30:20,213
ความเงียบของตัวเองยังไม่มีเลย

1473
01:30:22,841 --> 01:30:24,926
คุณอยากให้คนอื่นชอบคุณ

1474
01:30:25,468 --> 01:30:27,846
แต่มันกลับทําให้คุณรู้สึกว่างเปล่า

1475
01:30:29,848 --> 01:30:34,227
สรุปได้ไม่ยากเลย
เหตุผลที่คุณทํามันนั้นไม่ถูกต้อง

1476
01:30:34,227 --> 01:30:38,315
("ทั้งหมด... เพื่อผม..."
โดย สตีฟ มาร์ติน)

1477
01:30:43,403 --> 01:30:47,198
ที่เวกัส
คุณเห็นได้ว่าที่นั่งด้านหลังเปิดไฟ

1478
01:30:48,283 --> 01:30:49,534
แล้วผมเห็นที่ว่างที่หนึ่ง

1479
01:30:50,493 --> 01:30:53,413
เพื่อนนักแสดงตลกคนหนึ่งบอกว่า

1480
01:30:53,413 --> 01:30:55,707
"เขาอาจจะเท"

1481
01:30:56,917 --> 01:31:02,214
แต่มันส่งผลต่อ
ความเศร้าในใจที่ผมกําลังเผชิญ

1482
01:31:04,591 --> 01:31:07,594
และผมไม่อยากยอมรับมัน
ไม่อยากจมลงไปกับมัน

1483
01:31:08,929 --> 01:31:12,182
ผมไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น
ไม่เลยสักอย่าง

1484
01:31:13,183 --> 01:31:15,894
ผมไม่ต้องการคุณ ไม่ต้องการอะไรเลย

1485
01:31:16,645 --> 01:31:19,856
การแสดงแท้ที่จริงแล้ว
ก็คือกรอบความคิด

1486
01:31:19,856 --> 01:31:22,692
พอเข้าใจแนวคิดนั้นแล้ว

1487
01:31:22,692 --> 01:31:24,778
ก็ไม่รู้จะพัฒนามันต่อไปยังไง

1488
01:31:25,779 --> 01:31:28,281
กลายเป็นว่าผมขุดหลุมฝังตัวเอง

1489
01:31:30,617 --> 01:31:33,995
ผมรู้สึกเหมือนอยู่บน
รถด่วนที่เรียกว่าเดี่ยวไมโครโฟน

1490
01:31:33,995 --> 01:31:37,332
ขบวนรถด่วน
ที่กําลังแล่นสวนมาคือภาพยนตร์

1491
01:31:38,208 --> 01:31:43,505
ผมต้องกระโดดจากรถด่วนเดี่ยวไมโครโฟน
เพื่อเปลี่ยนมาขึ้นขบวนภาพยนตร์

1492
01:31:44,422 --> 01:31:46,967
ผมคิดว่า "ได้เริ่มต้นใหม่แล้ว

1493
01:31:47,968 --> 01:31:50,262
จะได้เป็นคนใหม่"

1494
01:32:08,196 --> 01:32:11,283
(เดือนสิงหาคม ค.ศ. 1980
ทัวร์ของสตีฟสิ้นสุดลง)

1495
01:32:11,283 --> 01:32:16,580
(เขาเป็นนักแสดงตลก
ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล)

1496
01:32:20,750 --> 01:32:24,337
(เขาไม่กลับมาแสดงแบบนี้อีกเลย)

1497
01:32:29,718 --> 01:32:31,011
การแสดงถูกสร้างขึ้น

1498
01:32:31,011 --> 01:32:36,725
ผมเล่นมันมา 15 ปีกว่ามันจะลงตัว

1499
01:32:38,768 --> 01:32:40,437
ทําไมไม่คิดจะเลิกก่อนหน้านี้

1500
01:32:41,938 --> 01:32:43,481
บื้อเกินไง

1501
01:32:48,653 --> 01:32:51,698
(จบบริบูรณ์)

1502
01:32:52,490 --> 01:32:54,117
ไม่ใช่ละ

1503
01:32:54,117 --> 01:32:56,286
เสียใจด้วยที่เรื่องยังดําเนินต่อไป

1504
01:33:43,875 --> 01:33:45,794
บทบรรยายไทยโดย แพงสุดา ปัญญาธรรม