1
00:00:15,932 --> 00:00:17,267
‎ขอเสียงให้วงบุชหน่อย

2
00:00:22,897 --> 00:00:24,024
‎ขอบคุณครับ

3
00:00:29,654 --> 00:00:33,241
‎วู้ดสต็อก 99 วันแรก พาว!

4
00:00:36,119 --> 00:00:37,037
‎(23:54:57 น.)

5
00:00:37,120 --> 00:00:38,038
‎(23:54:58 น.)

6
00:00:38,121 --> 00:00:39,039
‎(23:54:59 น.)

7
00:00:39,122 --> 00:00:40,040
‎(23:55:00 น.)

8
00:00:40,123 --> 00:00:40,999
‎(23:55:01 น.)

9
00:00:41,875 --> 00:00:46,880
‎ถ้าคืนนี้นอนไม่หลับ
‎มีปาร์ตี้ในโรงเก็บเครื่องบินนะครับ

10
00:00:47,714 --> 00:00:48,798
‎ปาร์ตี้กันยันรุ่ง

11
00:00:50,175 --> 00:00:53,970
‎วันศุกร์ที่ 23 เป็นวันเกิดอายุครบ 29 ปีของผม

12
00:00:54,054 --> 00:01:00,435
‎แฮปปี้เบิร์ธเดย์ คอลินที่รัก

13
00:01:01,311 --> 00:01:06,149
‎ผมตัดสินใจไปปาร์ตี้ในโรงเก็บเครื่องบิน
‎กับพวกทีมงานฝ่ายผลิต

14
00:01:06,232 --> 00:01:08,318
‎เย่

15
00:01:09,861 --> 00:01:11,529
‎เอาเลย โอ้

16
00:01:14,783 --> 00:01:16,493
‎เราตื่นเต้นกันมาก

17
00:01:16,576 --> 00:01:20,246
‎แค่เดินไปใกล้โรงปาร์ตี้ก็สัมผัสได้ถึงพลังงานแล้ว

18
00:01:23,708 --> 00:01:26,252
‎มีคนประมาณ 60,000 คนเบียดเสียดกันอยู่

19
00:01:27,295 --> 00:01:30,090
‎เหมือนกำลังมองดูนรกขุมแรกอยู่เลย

20
00:01:30,173 --> 00:01:32,133
‎ถ้านรกขุมแรกมันสนุกละก็นะ

21
00:01:33,885 --> 00:01:36,137
‎มันบ้ามากๆ

22
00:01:37,847 --> 00:01:42,811
‎ทุกคนเสื้อผ้าหลุดลุ่ย
‎แล้วก็เมายากันอย่างหลุดโลก

23
00:01:45,063 --> 00:01:46,189
‎มึนนิดหน่อย

24
00:01:47,107 --> 00:01:49,692
‎แล้วก็มีสาวฮิปปี้หน้าตาน่ารัก

25
00:01:49,776 --> 00:01:52,403
‎ติดปีกนางฟ้า เดินเข้ามาหาผม

26
00:01:53,071 --> 00:01:55,156
‎แล้วบอกว่า "เอายาอีมั้ย"

27
00:01:56,699 --> 00:01:59,661
‎ถึงผมจะรู้ว่าผมต้องทำงานในวันรุ่งขึ้น

28
00:01:59,744 --> 00:02:02,622
‎แต่ผมก็ตอบไปว่า
‎"เอาสิ วันเกิดครบ 29 ทั้งที จัดไป"

29
00:02:04,749 --> 00:02:07,961
‎(ซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

30
00:02:09,838 --> 00:02:12,799
‎ทุกคนสนุกกันมาก แต่เรารู้สึกได้เลยว่า

31
00:02:12,882 --> 00:02:14,425
‎ไม่มีการควบคุมใดๆ เลย

32
00:02:14,509 --> 00:02:15,343
‎ไปตายซะ

33
00:02:18,429 --> 00:02:21,850
‎ไม่มีคอยเตือนว่า "เฮ้ย แบบนี้มันเกินไปแล้วนะ"

34
00:02:21,933 --> 00:02:24,435
‎มีคนอยู่ในพื้นที่เป็นแสนๆ

35
00:02:24,519 --> 00:02:27,230
‎ส่วนใหญ่แก้ผ้ากันซะด้วย
‎ดูทรงแล้วยังไงก็ต้องเกิดเรื่อง

36
00:02:29,440 --> 00:02:31,276
‎เหมือนรถไฟที่วิ่งไถลออกนอกราง

37
00:02:32,277 --> 00:02:34,279
‎ไม่รู้เลยว่าจะไปชนกับอะไรบ้าง

38
00:02:34,362 --> 00:02:35,655
‎(นมทำให้ผมสุขใจ)

39
00:02:49,335 --> 00:02:50,253
‎(7:59:58 น.)

40
00:02:50,336 --> 00:02:51,254
‎(7:59:59 น.)

41
00:02:51,337 --> 00:02:52,172
‎(8:00:00 น.)

42
00:02:52,255 --> 00:02:56,593
‎ผมตื่นขึ้นมาตอนแปดโมงเช้า รู้สึกแปลกๆ

43
00:02:56,676 --> 00:02:58,178
‎คิดในใจว่า "เป็นไรวะเนี่ย"

44
00:02:58,803 --> 00:03:03,016
‎พอผมมองกระจกก็เห็นลูกตาใหญ่เท่าลูกสนุกเกอร์

45
00:03:03,099 --> 00:03:07,645
‎รูม่านตาผมขยายใหญ่มาก
‎แล้วผมก็นึกขึ้นได้ว่า "เวรแล้วไง

46
00:03:07,729 --> 00:03:11,733
‎ยาอีที่กินเข้าไปสี่ชั่วโมงก่อน
‎เพิ่งมาออกฤทธิ์เหรอวะเนี่ย

47
00:03:11,816 --> 00:03:13,651
‎ตอนนี้คือกำลังจะดีดสินะ"

48
00:03:16,571 --> 00:03:20,241
‎ผมพยายามกลับขึ้นเตียงแล้วข่มตาให้หลับ
‎อยู่หนึ่งชั่วโมงเพื่อให้มันผ่านพ้นไป

49
00:03:20,325 --> 00:03:25,538
‎แต่ผมกลับตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า
‎"เอาละเว้ย หายใจเข้าๆ ต้องไปแล้ว"

50
00:03:25,622 --> 00:03:26,497
‎มาช้านะ

51
00:03:28,917 --> 00:03:31,669
‎แล้วผมก็สวมอุปกรณ์ทั้งหมดเข้าที่
‎วิทยุสื่อสารด้วย

52
00:03:31,753 --> 00:03:34,714
‎"เอาละ กลับเข้างานกันได้แล้ว"

53
00:03:34,797 --> 00:03:37,217
‎(วันเสาร์)

54
00:03:46,100 --> 00:03:48,853
‎พอเดินเข้าไป มันเหมือนฉาก
‎ที่หลุดไปอยู่อีกโลกหนึ่งเลย

55
00:03:51,648 --> 00:03:53,566
‎เมื่อวันศุกร์ทุกอย่างยังดูสวยงามอยู่

56
00:03:54,943 --> 00:03:57,779
‎แต่พอมาวันนี้ นี่เราอยู่ในกองขยะชัดๆ

57
00:03:59,822 --> 00:04:02,992
‎ขอทราบความคิดเห็น
‎เกี่ยวกับส้วมสาธารณะกลางแจ้งหน่อยได้มั้ยครับ

58
00:04:03,076 --> 00:04:04,744
‎สกปรกมากครับ

59
00:04:05,411 --> 00:04:07,205
‎- แค่ไหนครับ
‎- พูดหยาบได้มั้ยเนี่ย…

60
00:04:07,288 --> 00:04:09,040
‎โห กลิ่นสุดยอด

61
00:04:09,707 --> 00:04:11,626
‎- จะอ้วก
‎- กระดาษชำระก็ไม่มี

62
00:04:11,709 --> 00:04:14,879
‎- ไม่เคยเห็นอะไรที่สกปรกมากเท่านี้เลย
‎- มีใครไปใช้ห้องน้ำรึยัง

63
00:04:14,963 --> 00:04:18,299
‎เหมือนห้องน้ำที่คนไปขี้ทิ้งไว้แล้วไม่ได้กดมาเป็นปี

64
00:04:18,383 --> 00:04:20,551
‎เดินเหยียบเข้าไป เห็นแล้วจะอ้วก

65
00:04:20,635 --> 00:04:24,555
‎ขอปิดประตูก่อนนะ ค่อยยังชั่ว
‎ไม่งั้นอ้วกแตกอยู่ตรงนี้แน่

66
00:04:27,850 --> 00:04:30,728
‎วันเสาร์ควรจะเป็นวันที่สนุกที่สุด

67
00:04:30,812 --> 00:04:34,315
‎ของเทศกาลร็อกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในรอบทศวรรษ

68
00:04:35,024 --> 00:04:36,192
‎ลิมป์บิซกิต

69
00:04:36,276 --> 00:04:37,277
‎คิด ร็อก

70
00:04:37,360 --> 00:04:38,736
‎แฟตบอยสลิม

71
00:04:39,404 --> 00:04:41,030
‎เอ้า เร็วเข้า เร็ว

72
00:04:41,114 --> 00:04:45,785
‎แต่ในความทรงจำของพวกเรา
‎ที่ไปร่วมงานนั้นจริงๆ มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย

73
00:04:48,079 --> 00:04:50,498
‎วันเสาร์เป็นวันที่ทุกอย่างเริ่มพังทลาย

74
00:04:53,334 --> 00:04:54,168
‎ฮัลโหล

75
00:04:54,836 --> 00:04:57,422
‎ส้วมเคลื่อนที่กำลังจะเป็นจุดเริ่มต้น
‎ของปัญหาที่ใหญ่กว่านั้น

76
00:04:57,505 --> 00:05:00,842
‎พวกเราที่สำนักงานฝ่ายผลิตเริ่มจะได้ข่าว

77
00:05:00,925 --> 00:05:05,471
‎เรื่องความเสียหายที่เกิดขึ้น
‎กับโครงสร้างพื้นฐานทั่วพื้นที่จัดงาน

78
00:05:08,141 --> 00:05:10,852
‎เรามาทำงานรักษาความปลอดภัยในวันเสาร์

79
00:05:10,935 --> 00:05:15,398
‎ซึ่งต้องเดินบนรันเวย์เกือบหนึ่งกิโลเมตร

80
00:05:18,651 --> 00:05:24,198
‎บนทางเดินมีขยะเกลื่อน
‎ชนิดที่เกือบจะต้องหาไม้โกยทาง

81
00:05:24,282 --> 00:05:25,491
‎เพื่อเดินไปให้ถึงเวที

82
00:05:26,617 --> 00:05:28,703
‎จะไม่ให้มีขยะเลยคงไม่ได้อยู่แล้ว

83
00:05:28,786 --> 00:05:31,539
‎แต่สภาพตอนนั้นคือ
‎เหมือนไม่มีใครคิดจะเก็บอะไรเลย

84
00:05:32,999 --> 00:05:34,500
‎สกปรกโสโครกสุดๆ

85
00:05:35,293 --> 00:05:38,546
‎ถังขยะมีน้อยแล้วก็นานๆ จะหาเจอสักใบ

86
00:05:38,629 --> 00:05:40,715
‎ถ้าเจอก็มีขยะเต็มจนล้นออกมา

87
00:05:41,591 --> 00:05:45,219
‎แผนกความสะอาดก็เหมือนแผนกอื่นๆ
‎ที่โดนตัดงบเหมือนกันหมด

88
00:05:45,303 --> 00:05:49,390
‎บริษัทจัดการขยะและของเสีย
‎ที่กะจะจ้างมาก็ถูกตัดออกไปหมด

89
00:05:51,684 --> 00:05:54,562
‎เราก็เลยต้องพึ่งพวกรับจ้างรายย่อย

90
00:05:54,645 --> 00:05:59,692
‎ไม่รู้ว่าเพราะขาดคนหรือแค่อารมณ์แบบว่า

91
00:05:59,776 --> 00:06:01,736
‎"งานเทศกาลทั้งที ไปสนุกกันเถอะวะ"

92
00:06:02,779 --> 00:06:05,198
‎พวกเขาก็เลยไม่ได้ทำหน้าที่
‎ที่ถูกจ้างมาให้ทำเลย

93
00:06:06,741 --> 00:06:09,327
‎วู้ดสต็อก วันที่สอง ขอให้สนุกกันนะครับ

94
00:06:10,119 --> 00:06:13,998
‎ขอเสียงกีตาร์ดังกว่านี้อีกๆ

95
00:06:14,499 --> 00:06:16,167
‎(ไวเคลฟ ฌอง)

96
00:06:16,250 --> 00:06:20,046
‎พอเริ่มเล่นเพลงนี้
‎ถ้าอยากโยนขวดพลาสติกก็โยนได้เลย

97
00:06:34,352 --> 00:06:37,897
‎ฉันอยู่บนหอคอยแล้วมองลงไปที่เวที

98
00:06:38,481 --> 00:06:41,359
‎แล้วก็เห็นขยะเกลื่อนเลย

99
00:06:42,902 --> 00:06:48,699
‎แล้วฉันก็พูดว่า "นี่แหละ
‎ที่จะกลายเป็นหายนะของวู้ดสต็อก 99

100
00:06:49,784 --> 00:06:51,536
‎สิ่งที่กำลังเห็นอยู่นี่แหละ

101
00:06:52,495 --> 00:06:55,706
‎เพราะเด็กพวกนี้ไม่พอใจแน่

102
00:06:55,790 --> 00:06:58,334
‎เราดูแลพวกเขาได้ไม่ดีพอ"

103
00:06:59,168 --> 00:07:01,254
‎พวกเขาอยากได้บรรยากาศ

104
00:07:02,255 --> 00:07:04,215
‎แบบวู้ดสต็อก ปี 1969

105
00:07:09,679 --> 00:07:12,306
‎ฉันอายุ 27 ตอนที่จัดงานวู้ดสต็อกขึ้นครั้งแรก

106
00:07:13,015 --> 00:07:15,935
‎และมันก็เป็นหนึ่งในประสบการณ์
‎ที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉันเลย

107
00:07:17,061 --> 00:07:19,230
‎มันเปี่ยมไปด้วยสันติภาพและความรัก

108
00:07:20,982 --> 00:07:24,318
‎แม่ฉันมีบทบาทสำคัญในงานวู้ดสต็อก ปี 69

109
00:07:24,402 --> 00:07:28,448
‎ท่านเป็นคนจัดหาอาหารมาให้ครัวปันอิ่ม

110
00:07:31,659 --> 00:07:35,455
‎การได้เห็นหลายๆ คนมาร่วมกัน

111
00:07:35,538 --> 00:07:37,999
‎และดูแลกันและกัน เปลี่ยนชีวิตฉันไปเลย

112
00:07:42,753 --> 00:07:46,507
‎ฉันก็เลยอยากทำให้วู้ดสต็อก 99
‎คงความงดงามแบบนั้นไว้

113
00:07:47,550 --> 00:07:53,973
‎ซึ่งฉันรู้ว่าหายนะมาเยือนแน่
‎ถ้าเรายังปล่อยให้ขยะเกลื่อนพื้นอยู่แบบนี้

114
00:07:55,683 --> 00:07:56,934
‎ฝ่ายจัดการขยะอยู่ที่ไหน

115
00:07:59,979 --> 00:08:04,400
‎ฉันก็เลยตัดสินใจลุยเอง
‎ไปหาถุงขยะมาหลายๆ ใบ

116
00:08:04,484 --> 00:08:06,402
‎แล้วก็เอาออกไปแจกจ่าย

117
00:08:07,904 --> 00:08:10,490
‎เธอไม่รู้เลยว่ากำลังหาเรื่องใส่ตัวเข้าแล้ว

118
00:08:14,619 --> 00:08:19,582
‎เอาถุงขยะไปเก็บขยะในที่ของตัว

119
00:08:20,374 --> 00:08:22,376
‎เร็วเข้า มาช่วยกันหน่อย

120
00:08:23,127 --> 00:08:24,420
‎มีคนหนึ่งมาพูดกับฉันว่า

121
00:08:24,504 --> 00:08:28,508
‎"จ่ายค่าเข้างานไปแล้วตั้ง 150 ดอลลาร์
‎ก็เก็บขยะกันเองสิวะ"

122
00:08:29,300 --> 00:08:32,553
‎แล้วฉันก็บอกไปว่า
‎"วู้ดสต็อกงานนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนเลยสินะ"

123
00:08:32,637 --> 00:08:38,351
‎เด็กๆ พวกนี้อาจจะไม่มีความรักที่มากพอก็ได้
‎พวกเขาอาจจะทำตัวแบบนี้เพราะ…

124
00:08:49,904 --> 00:08:54,200
‎ทุกคน นี่มันงานศิลปะนะ

125
00:08:56,536 --> 00:09:00,790
‎เร็วเข้า เข็นกลับไป ทางนี้

126
00:09:02,458 --> 00:09:06,629
‎พออยู่ในบรรยากาศแบบนั้น
‎และไม่มีโครงสร้างพื้นฐานที่เพียงพอ

127
00:09:06,712 --> 00:09:09,131
‎ที่จะรองรับผู้คนจำนวนมากขนาดนั้นได้

128
00:09:11,050 --> 00:09:13,636
‎ทุกอย่างก็จะเริ่มเละตุ้มเป๊ะ

129
00:09:15,012 --> 00:09:19,308
‎เหมือนอารมณ์แบบว่า
‎"ขนาดคนจัดยังไม่แคร์ แล้วเราจะแคร์ทำไม"

130
00:09:27,400 --> 00:09:31,028
‎(วู้ดสต็อก 99)

131
00:09:31,112 --> 00:09:35,616
‎เบื้องหลังงานนี้
‎พวกฝ่ายโปรดิวเซอร์ทำงานกันเละเทะมาก

132
00:09:36,909 --> 00:09:39,412
‎เกิดปัญหาขึ้นหลายอย่างในงาน

133
00:09:39,495 --> 00:09:42,748
‎แล้วไมเคิลกับจอห์นก็ไม่ให้ความสนใจ

134
00:09:42,832 --> 00:09:44,834
‎กับปัญหาด้านโลจิสติกส์เลย

135
00:09:47,086 --> 00:09:49,547
‎(วู้ดสต็อก 99 เพลิดเพลินกับ
‎สันติภาพเคล้าเสียงเพลงอีกสามวัน)

136
00:09:49,630 --> 00:09:52,133
‎ขณะนี้เราอยู่เบื้องหลังเวทีวู้ดสต็อก 99 กับ…

137
00:09:52,800 --> 00:09:55,094
‎เรียกได้ว่าเป็นสามหนุ่มที่ดูจะสุขสุดๆ
‎สามเจ้าพ่อ

138
00:09:55,177 --> 00:09:59,265
‎ออสซี่ คิลเคนนี่ ไมเคิล แลง และจอห์น แชร์
‎เป็นยังไงบ้างครับ

139
00:09:59,348 --> 00:10:01,434
‎ดูท่าทางมีความสุขขนาดนี้
‎งานคงราบรื่นดีสินะครับ

140
00:10:02,059 --> 00:10:05,521
‎ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีครับ
‎งานผ่านพ้นไปได้ครึ่งทางแล้ว

141
00:10:05,605 --> 00:10:07,315
‎พวกเราสนุกกันมาก

142
00:10:07,398 --> 00:10:12,737
‎เราวางแผนงานนี้กันมาเป็นปี แล้วมันก็ราบรื่นดี

143
00:10:12,820 --> 00:10:16,073
‎ดูจะจัดงานกันได้อย่างเป็นระเบียบดีนะครับ
‎ดูเหมือนงานจะออกมาดีมากเลย

144
00:10:16,157 --> 00:10:19,410
‎ไม่มีงานไหนในโลก
‎จะเหมือนวู้ดสต็อกอีกแล้วละครับ

145
00:10:19,493 --> 00:10:23,289
‎ใช่ ปัญหาน่ะมี แต่ปัญหาก็ส่วนปัญหา

146
00:10:26,167 --> 00:10:30,463
‎คงไม่มีใครหวังว่าจะได้กินอยู่หรูหรา
‎เหมือนอยู่โรงแรมริตซ์-คาร์ลตันหรอก

147
00:10:32,923 --> 00:10:33,966
‎นับว่าสำเร็จด้วยดี

148
00:10:34,050 --> 00:10:35,676
‎ทุกอย่างเป็นไปตามที่คาด

149
00:10:35,760 --> 00:10:36,844
‎(โกหก)

150
00:10:36,927 --> 00:10:39,930
‎ที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใดคือทุกคนสนุกมาก

151
00:10:40,014 --> 00:10:42,975
‎ไม่มีใครพูดอะไรในแง่ลบเกี่ยวกับงานเลย

152
00:10:43,559 --> 00:10:44,977
‎- ไอ้เชี่ยเอ๊ย
‎- งานโคตรเละ

153
00:10:45,061 --> 00:10:47,104
‎- ไม่โอเลย
‎- โคตรแย่เลยว่ะ

154
00:10:47,188 --> 00:10:50,816
‎นั่งไม่รู้ร้อนรู้หนาวแล้วเอาแต่พูดว่า
‎"ก็เรียบร้อยดีนี่"

155
00:10:51,692 --> 00:10:53,194
‎แล้วมีเรื่องเซอร์ไพรส์ดีๆ มั้ยครับ

156
00:10:53,277 --> 00:10:58,240
‎เรื่องที่ไม่นึกว่าจะดีแต่กลับดี

157
00:10:58,866 --> 00:11:02,953
‎คงเป็นเรื่องสภาพอากาศ
‎ที่นึกว่าจะไม่ดีแต่กลับเป็นใจสุดๆ

158
00:11:07,541 --> 00:11:08,459
‎(13:14:57 น.)

159
00:11:08,542 --> 00:11:09,460
‎(13:14:58 น.)

160
00:11:09,543 --> 00:11:10,461
‎(13:14:59 น.)

161
00:11:10,544 --> 00:11:11,462
‎(13:15:00 น.)

162
00:11:11,545 --> 00:11:12,463
‎(13:15:01 น.)

163
00:11:14,632 --> 00:11:17,760
‎วันแรกร้อนมาก วันที่สองนี่เหมือนเตาเผาเลย

164
00:11:18,761 --> 00:11:20,262
‎ทุกที่มีแต่ถนนคอนกรีต

165
00:11:20,346 --> 00:11:21,472
‎(สกอตต์)

166
00:11:21,555 --> 00:11:25,226
‎ร้อนแผดเผาเหมือนแดด
‎ในเรื่องลอว์เรนซ์แห่งอาราเบียเลย

167
00:11:26,102 --> 00:11:27,436
‎อยากร็อกมันๆ กันมั้ย

168
00:11:27,520 --> 00:11:28,604
‎อยาก

169
00:11:28,688 --> 00:11:29,563
‎ได้เลย

170
00:11:31,107 --> 00:11:33,901
‎ขอเชิญพบศิลปินจากดีทรอยต์… คิด ร็อก

171
00:11:33,984 --> 00:11:34,902
‎(คิด ร็อก)

172
00:11:36,612 --> 00:11:39,198
‎ถึงตอนนั้น ทุกคนก็ตื่นเต้นอยากดูคิด ร็อกกันแล้ว

173
00:11:39,281 --> 00:11:42,660
‎ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ร้อนที่สุด
‎ของวันที่ร้อนที่สุดในปีนั้น

174
00:11:42,743 --> 00:11:44,995
‎แต่คิด ร็อกก็ใส่เสื้อคลุมขนสัตว์เดินออกมา

175
00:11:47,790 --> 00:11:51,460
‎ความคิดแรกของผมคือ
‎"เฮ้ย บ้าไปแล้วเหรอวะ"

176
00:11:53,337 --> 00:11:56,757
‎แล้วเขาก็สลัดเสื้อคลุมออก
‎เหมือนที่เจมส์ บราวน์ชอบทำ

177
00:11:58,426 --> 00:12:01,053
‎แล้วก็ตะโกนว่า "ฉันคือคิด!"

178
00:12:09,687 --> 00:12:10,688
‎เอาเลย

179
00:12:10,771 --> 00:12:13,232
‎ผมเดินออกไปอยู่ข้างๆ ฝูงชน

180
00:12:14,233 --> 00:12:17,319
‎วงเล่นดนตรีกันอย่างบ้าระห่ำ
‎คนดูก็สนุกกันอย่างบ้าคลั่ง

181
00:12:17,403 --> 00:12:20,865
‎ตรงที่ผมยืนอยู่ร้อนมาก
‎ขนาดไม่มีคนมายืนเบียดข้างๆ นะ

182
00:12:20,948 --> 00:12:23,909
‎ผมนึกไม่ออกเลยว่าตรงพื้นที่หน้าเวที
‎จะร้อนเดือดขนาดไหน

183
00:12:25,202 --> 00:12:26,996
‎คงจะน้องๆ เตาอบ

184
00:12:29,248 --> 00:12:33,335
‎ผมได้รับมอบหมายให้ประจำอยู่ที่เต็นท์ข้างเวที

185
00:12:35,296 --> 00:12:36,797
‎(หน่วยดูแลความสงบ
‎ปฐมพยาบาล)

186
00:12:36,881 --> 00:12:38,466
‎แดดร้อนมาก

187
00:12:39,884 --> 00:12:43,804
‎ทั้งร้อนทั้งชื้นมากถึงขนาดที่แค่ยืนอยู่เฉยๆ

188
00:12:43,888 --> 00:12:47,683
‎ก็เหงื่อชุ่มไปทั้งตัวได้เลย

189
00:12:49,435 --> 00:12:52,980
‎หลายคนเป็นลมแดดและถูกหามออกมา

190
00:12:53,063 --> 00:12:56,692
‎พอจับผิวดูก็รู้สึกเลยว่าแห้งผาก

191
00:12:56,776 --> 00:12:58,527
‎เห็นมั้ยว่าร้อนขนาดไหน

192
00:12:58,611 --> 00:13:01,155
‎ดูหน้าเขาสิ แล้วจะรู้ว่ามันร้อนแค่ไหน

193
00:13:01,906 --> 00:13:03,824
‎ขาผมไม่มีความรู้สึกแล้ว

194
00:13:04,533 --> 00:13:08,245
‎กว่า 1,000 คนถูกพาตัวมารักษา
‎อาการเพลียจากความร้อนและอาการขาดน้ำ

195
00:13:08,329 --> 00:13:11,665
‎ในงานเทศกาลดนตรีวู้ดสต็อก 99
‎ในอัพสเตท นิวยอร์ก

196
00:13:12,374 --> 00:13:16,796
‎งานนี้ไม่ใช่ง่ายๆ เลย
‎ผมประเมินการณ์ไว้ต่ำไปมากๆ

197
00:13:19,381 --> 00:13:22,593
‎ผมพูดกับตัวเองเลยว่า "ซวยแล้ว"

198
00:13:22,676 --> 00:13:26,597
‎ขอน้ำๆ

199
00:13:26,680 --> 00:13:28,682
‎ขอน้ำให้คนหน่อยสิวะ

200
00:13:28,766 --> 00:13:32,728
‎ขอน้ำๆ

201
00:13:32,812 --> 00:13:36,190
‎ผู้คนพยายามวิ่งรนหาที่ร่ม

202
00:13:37,983 --> 00:13:41,153
‎เหมือนกับว่ามันเป็นสิ่งที่หายากที่สุดในโลก

203
00:13:41,946 --> 00:13:44,448
‎คนพยายามหาร่มเงาจากทุกสิ่งที่หาได้

204
00:13:46,450 --> 00:13:50,454
‎เป็นสถานการณ์ที่ไม่สามารถหนีไปไหนได้เลย

205
00:13:50,538 --> 00:13:52,331
‎เพราะไม่มีที่ให้หนี

206
00:13:53,207 --> 00:13:57,586
‎แล้วพวกเด็กๆ จะมองคณะผู้จัดงานยังไงบ้างล่ะ
‎หลังจากที่เสียเงินเสียทอง

207
00:13:57,670 --> 00:14:01,674
‎เพื่อที่จะสัมผัสกับประสบการณ์ดีๆ ที่วู้ดสต็อก

208
00:14:02,258 --> 00:14:06,220
‎มองยังไงน่ะเหรอ
‎ก็มองว่าพวกนั้นแม่งไม่คิดถึงเด็กๆ เลยไงล่ะ

209
00:14:06,762 --> 00:14:07,680
‎(15:57:57 น.)

210
00:14:07,763 --> 00:14:08,681
‎(15:57:58 น.)

211
00:14:08,764 --> 00:14:09,682
‎(15:57:59 น.)

212
00:14:09,765 --> 00:14:11,016
‎(15:58:00 น.)

213
00:14:12,059 --> 00:14:15,145
‎ป้ายแปดเหลี่ยมห้อยคอนี่
‎เป็นบัตรผ่านให้เข้าไปได้หลายที่ในวู้ดสต็อก 99

214
00:14:15,729 --> 00:14:18,983
‎ทางด้านหลังผม
‎เลยประตูทางเข้าที่คุ้มกันแน่นหนาเข้าไป

215
00:14:19,066 --> 00:14:20,442
‎เป็นที่พักของเหล่าศิลปินครับ

216
00:14:23,487 --> 00:14:28,158
‎บรรยากาศหลังเวทีดีมากๆ
‎มีตู้เทรลเลอร์ที่ทำเป็นห้องแต่งตัวเยอะเลย

217
00:14:28,242 --> 00:14:31,453
‎จัดไว้อย่างดี แถมยังมีเชฟ

218
00:14:31,537 --> 00:14:35,499
‎มีจัดปาร์ตี้บาร์บีคิวกันครั้งนึงด้วยมั้ง

219
00:14:35,583 --> 00:14:37,042
‎ศิลปินได้รับการดูแลเป็นอย่างดี

220
00:14:39,920 --> 00:14:40,796
‎- เป็นไงบ้าง
‎- ก็ดี

221
00:14:41,964 --> 00:14:45,926
‎ผมไปถึงที่งานในวันเสาร์โดยรถลีมูซีน

222
00:14:46,010 --> 00:14:49,221
‎จำได้ว่ามีแผ่นกระดานใหญ่ๆ ที่ให้ทุกคนเซ็นชื่อ

223
00:14:50,389 --> 00:14:55,102
‎รู้สึกเหมือนเดินอยู่บนพรมแดง
‎ในงานประกาศรางวัล

224
00:14:55,185 --> 00:14:56,645
‎มากกว่าเดินเข้างานเทศกาล

225
00:14:58,439 --> 00:15:00,482
‎สปอนเซอร์ยั้วเยี้ยไปหมด

226
00:15:00,566 --> 00:15:05,905
‎เบียร์บัดไวเซอร์ คุณกำลังดูวู้ดสต็อก 99 วู้!

227
00:15:05,988 --> 00:15:09,450
‎มีซุ้มแจกคอนเวิร์สฟรีด้วยนะ เผื่อจะอยากไปขอ

228
00:15:09,533 --> 00:15:10,868
‎แน่นอน

229
00:15:12,828 --> 00:15:14,246
‎ขอบคุณนะที่ไปเอามาให้

230
00:15:14,788 --> 00:15:18,334
‎สันติภาพและความรัก
‎รวมกันเป็นการลงทุนที่หวังฟันกำไร

231
00:15:18,417 --> 00:15:21,754
‎- เอาแล้วไง
‎- ว่ากันตรงๆ ไปเลย

232
00:15:21,837 --> 00:15:25,424
‎ไม่ได้มี "สันติภาพและความรัก" เลยสักนิด

233
00:15:25,507 --> 00:15:29,887
‎ไม่มีบรรยากาศความสามัคคีกันของผู้คนเลย

234
00:15:31,013 --> 00:15:36,435
‎เราอยู่กันอย่างสุขสบายในงานวู้ดสต็อก
‎แต่ถ้าข้ามกำแพงไปอีกฝั่งละก็…

235
00:15:38,354 --> 00:15:41,899
‎ร้อนเกือบ 38 องศา พื้นเป็นยางมะตอย

236
00:15:41,982 --> 00:15:44,068
‎ต้องจ่ายเงินซื้อเบอร์ริโตอันละแปดดอลลาร์

237
00:15:44,151 --> 00:15:46,820
‎พวกเด็กๆ โดนฟันเงินกันหัวแบะ

238
00:15:47,404 --> 00:15:49,573
‎พอมาวันเสาร์ก็อารมณ์เสียกันหมดแล้ว

239
00:15:50,824 --> 00:15:54,411
‎และวันนั้นแหละที่ทุกคนเริ่มปาข้าวของใส่เรา

240
00:15:59,833 --> 00:16:03,921
‎จู่ๆ พวกคนดูก็เริ่มปาข้าวของมาที่เรา
‎คณะเอ็มทีวี

241
00:16:04,588 --> 00:16:07,591
‎ขณะนี้ผู้คนกำลังปาหมวก
‎กับข้าวของอย่างอื่นกันเพียบเลย

242
00:16:08,217 --> 00:16:11,470
‎พวกเขารู้ว่าเรากำลังถ่ายทอดสด
‎เหมือนตั้งใจทำแบบนั้นใส่เราเลย

243
00:16:13,263 --> 00:16:17,518
‎เยี่ยมเลย นี่แหละครับ
‎งานวู้ดสต็อก 99 ในภาพที่งดงามที่สุด

244
00:16:18,143 --> 00:16:20,980
‎ได้ยินเสียงโยนเหรียญเป็นกำ
‎หรือเสียงเหมือนอาวุธอะไรก็ไม่รู้

245
00:16:21,063 --> 00:16:22,982
‎ก้องสะท้อนอยู่ในกองถ่าย

246
00:16:24,858 --> 00:16:26,986
‎ผมต้องมองไปที่หอคอย

247
00:16:27,069 --> 00:16:31,323
‎มองไปที่คนดูไม่ได้
‎ก็เลยไม่รู้ว่าเมื่อไหร่หินจะลอยมาเจาะหัว

248
00:16:31,407 --> 00:16:32,658
‎น่ากลัวมากจริงๆ ครับ

249
00:16:35,202 --> 00:16:36,870
‎เราเริ่มรู้สึกเหมือนตกเป็นเหยื่อ

250
00:16:36,954 --> 00:16:42,626
‎เหมือนเราเป็นตัวแทนของ
‎อะไรสักอย่างที่พวกเขาเกลียด

251
00:16:42,710 --> 00:16:46,088
‎ผมเบื่อแบ็คสตรีทบอยส์ในเอ็มทีวีไลฟ์
‎ผมเบื่อมากๆ

252
00:16:46,755 --> 00:16:49,133
‎- แม่งโคตรไร้สาระ…
‎- พูดมาเลย ไม่ต้องเกรงใจ

253
00:16:49,216 --> 00:16:50,884
‎เกรงใจที่ไหน ผมโคตรเกลียดแม่ง…

254
00:16:50,968 --> 00:16:52,219
‎นี่แหละครับ

255
00:16:52,302 --> 00:16:54,096
‎โปรดต้อนรับแบ็คสตรีทบอยส์

256
00:16:54,179 --> 00:16:55,139
‎(มิลเลนเนียม)

257
00:16:56,765 --> 00:17:02,438
‎ในช่วงปลายยุค 90 เอ็มทีวีเป็นศูนย์รวม
‎ของสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงวงการบันเทิงในยุคนั้น

258
00:17:02,521 --> 00:17:06,567
‎ที่เปลี่ยนแปลงนับจากวู้ดสต็อก 69
‎มาจนถึงวู้ดสต็อก 99

259
00:17:09,403 --> 00:17:14,199
‎มันไม่เกี่ยวกับการสร้างความเปลี่ยนแปลง
‎อีกต่อไปแล้ว แต่แค่ "ซื้อเสื้อสิ"

260
00:17:14,700 --> 00:17:17,703
‎โจอี้ แมคอินไทร์ อัลบั้ม "สเตย์เดอะเซม"
‎ไปหาซื้อกันไว้นะคะ

261
00:17:18,370 --> 00:17:22,666
‎สำหรับแฟนๆ เพลงร็อก
‎เหล่าวีเจเอ็มทีวีเหมือนเป็นคนละพวกกัน

262
00:17:23,375 --> 00:17:25,836
‎และพวกเขาก็เป็นหน้าเป็นตาของบริษัทใหญ่ยักษ์

263
00:17:25,919 --> 00:17:29,048
‎ที่กำลังทำให้ดนตรีของพวกเขาดูด้อยลง

264
00:17:29,131 --> 00:17:30,215
‎"เห็นแก่เงินใช่มั้ยล่ะ"

265
00:17:30,299 --> 00:17:33,469
‎หรือไม่ก็ "บริษัทยักษ์ใหญ่ทำให้หมดสนุกเลย
‎พวกเราอยากเป็นอิสระ"

266
00:17:33,552 --> 00:17:35,929
‎(อย่าให้บริษัทหาเงินมายุ่งกับดนตรีของเรา)

267
00:17:36,013 --> 00:17:37,806
‎ไอ้พวกห่าเหว

268
00:17:38,432 --> 00:17:41,852
‎ไม่รู้ว่าตอนนั้นอยู่ในช่วงรอยต่อรุ่นสู่รุ่น

269
00:17:42,478 --> 00:17:45,272
‎ในวัฒนธรรมวัยรุ่นรึเปล่า แต่พวกนั้นเละมาก

270
00:17:46,190 --> 00:17:48,400
‎แบ็คสตรีทบอยส์

271
00:17:58,494 --> 00:17:59,703
‎ทุกคนบ้าคลั่ง

272
00:18:00,329 --> 00:18:03,624
‎มีผู้ชายเดินมาข้างหลังฉัน
‎แล้วพยายามเอาซิการ์จี้ก้นฉัน

273
00:18:03,707 --> 00:18:06,251
‎และไม่มีรปภ.มากพอ
‎ที่จะหยุดยั้งเหตุการณ์แบบนี้ได้

274
00:18:07,336 --> 00:18:10,255
‎เอาจริงๆ นะ รปภ.ไม่มากพอ
‎ที่จะดูแลคน 250,000 คนได้เลย

275
00:18:11,715 --> 00:18:13,842
‎การรักษาความปลอดภัยในวู้ดสต็อก 99 เละมาก

276
00:18:13,926 --> 00:18:16,720
‎เหมือนแค่เอาเด็กมาใส่เสื้อสีเหลือง

277
00:18:16,804 --> 00:18:19,431
‎(ผู้ดูแลความสงบ)

278
00:18:19,515 --> 00:18:23,727
‎ในปี 1999 ตอนนั้นผมอายุ 18

279
00:18:24,812 --> 00:18:27,564
‎ยังชอบพ่นสีบนกำแพง ไล่ป้อสาว

280
00:18:27,648 --> 00:18:32,027
‎ไปเที่ยวไนท์คลับ
‎ยังทำอะไรสนุกๆ พวกนั้นอยู่เลย

281
00:18:33,278 --> 00:18:35,823
‎มีผู้ชายคนนึงมาบอกว่า
‎"เฮ้ย ฉันต้องหาคนมาสมัคร

282
00:18:35,906 --> 00:18:38,951
‎งานรปภ.ที่เทศกาลวู้ดสต็อก 99

283
00:18:39,034 --> 00:18:41,120
‎ถ้าไปจะให้ 500 ดอลลาร์"

284
00:18:41,203 --> 00:18:45,207
‎ประมาณว่า
‎"แค่ลงชื่อในใบนี้ นายก็จะได้เป็นรปภ."

285
00:18:45,707 --> 00:18:48,877
‎เราเกือบมองข้างหลังสองรอบ
‎ว่ามีใครดูอยู่มั้ยแล้วถามว่า

286
00:18:49,545 --> 00:18:53,507
‎"พวกผมเนี่ยนะ เอาจริงดิ แน่ใจนะ"

287
00:18:54,466 --> 00:18:57,177
‎เราไม่อยากได้คนในเครื่องแบบหรือคนที่พกปืน

288
00:18:57,261 --> 00:19:01,390
‎เราไม่อยากให้มีอิทธิพลจากรัฐบาล

289
00:19:01,473 --> 00:19:05,936
‎หรือรัฐตำรวจ หรืออะไรทำนองนั้น
‎เพราะงั้นเราก็เลยจ้างรปภ.

290
00:19:06,019 --> 00:19:09,231
‎ที่ไม่พกอาวุธ เรียกว่าผู้ดูแลความสงบ

291
00:19:09,314 --> 00:19:11,275
‎(วู้ดสต็อกเอ็กซ์เพรส
‎วีไอพีบุฟเฟต์)

292
00:19:12,109 --> 00:19:14,111
‎(ผู้ดูแลความสงบ)

293
00:19:15,946 --> 00:19:17,489
‎วู้ดสต็อกมีความหมายกับคุณยังไงบ้าง

294
00:19:17,573 --> 00:19:20,576
‎สำหรับผมมันหมายถึงเงิน เซ็กซ์ แล้วก็สาว

295
00:19:20,659 --> 00:19:24,037
‎ว้าว หนุ่มๆ พวกนี้
‎เข้าใจจิตวิญญาณของวู้ดสต็อกอย่างถ่องแท้

296
00:19:24,121 --> 00:19:27,207
‎เราได้เจอคนรู้จักจากละแวกใกล้เคียงในบรุกลิน

297
00:19:28,625 --> 00:19:31,670
‎ผมเลยว่า "ใครมีกัญชามั่ง มาจัดกันหน่อย"

298
00:19:31,753 --> 00:19:35,090
‎เจ้าพวกนั้นไม่ได้ทำหน้าที่ตั้งแต่วันแรกที่ไปถึงเลย

299
00:19:37,050 --> 00:19:41,013
‎จนมีคนเดินมาถามผมว่า
‎ใส่เสื้อตัวนี้แล้วทำอะไรได้เหรอ

300
00:19:41,096 --> 00:19:45,225
‎ผมเป็นนักฉวยโอกาส เลยบอกไปว่า
‎"ใส่เสื้อตัวนี้แล้วจะทำอะไรก็ได้"

301
00:19:45,309 --> 00:19:48,270
‎ทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่ได้หรอก
‎"เหรอ ถ้าใส่แล้วไปหลังเวทีได้มั้ย"

302
00:19:48,353 --> 00:19:50,981
‎"ได้สิ" "งั้นขายมั้ย"

303
00:19:51,064 --> 00:19:54,109
‎"สี่ร้อยดอลลาร์" "จัดมา"

304
00:19:54,193 --> 00:19:55,360
‎ผมมีเสื้ออีกตัวในกระเป๋า

305
00:19:57,905 --> 00:20:01,491
‎น่าขำมั้ยล่ะ แบบ "ดูสิ ก็มันเละขนาดนี้"

306
00:20:01,575 --> 00:20:03,410
‎เดาได้เลยว่าจะเป็นยังไงต่อไป

307
00:20:08,624 --> 00:20:09,541
‎(17:30:00 น.)

308
00:20:09,625 --> 00:20:10,542
‎(17:30:01 น.)

309
00:20:10,626 --> 00:20:11,543
‎(17:30:02 น.)

310
00:20:11,627 --> 00:20:12,544
‎(17:30:03 น.)

311
00:20:12,628 --> 00:20:13,503
‎(17:30:04 น.)

312
00:20:14,087 --> 00:20:16,006
‎เอาเลย เย่

313
00:20:16,089 --> 00:20:17,424
‎โชว์หน่อยๆ

314
00:20:17,507 --> 00:20:18,926
‎พองานผ่านไปได้ครึ่งทาง

315
00:20:19,009 --> 00:20:22,137
‎หลายคนก็เริ่มรู้แล้วว่าพวกเขาจะทำอะไรก็ได้

316
00:20:22,221 --> 00:20:25,432
‎โดยไม่ต้องกลัวว่าจะโดนอะไร

317
00:20:25,515 --> 00:20:26,516
‎ผีเสื้อสวยจัง

318
00:20:26,600 --> 00:20:28,143
‎ขอบคุณที่ชมนะคะ

319
00:20:28,227 --> 00:20:29,937
‎- เฮ้ย
‎- น้องสาวคนนี้อยากโดนลูบแน่ะ

320
00:20:31,605 --> 00:20:35,734
‎ผมเริ่มเห็นผู้ชายกลุ่มใหญ่ๆ
‎คุยเล่นกันเป็นวงล้อมรอบสาวๆ

321
00:20:35,817 --> 00:20:39,404
‎พูดเป็นจังหวะใส่หน้าให้ถอดเสื้อบิกินี่ออก

322
00:20:40,072 --> 00:20:43,116
‎จิตวิทยาหมู่เริ่มจะอันตรายขึ้นมาหน่อยๆ แล้วนะ

323
00:20:43,200 --> 00:20:45,285
‎เฮ้ยๆ ถอยมาให้เขามีที่หน่อย
‎แบบนี้มันน่ากลัวนะ

324
00:20:45,369 --> 00:20:48,664
‎- ใช่ ถอยไปหน่อยได้มั้ย
‎- ถอยเหอะ เดี๋ยวหายใจไม่ออกหรอก

325
00:20:50,332 --> 00:20:53,835
‎มีผู้หญิงคนนึงเพิ่งจะโต้คลื่นมนุษย์มา

326
00:20:54,670 --> 00:20:56,797
‎ฉันก็ถามว่า "เป็นไงบ้าง" คิดว่าคงสนุกน่าดู

327
00:20:56,880 --> 00:21:02,344
‎เพราะเพิ่งโต้คลื่นมนุษย์มา
‎แล้วเธอก็ว่า "ฉันเกลียดผู้ชายทุกคนแล้ว"

328
00:21:04,888 --> 00:21:07,724
‎หลายคนพยายามอุ้ม

329
00:21:07,808 --> 00:21:10,185
‎และเคลื่อนสาวๆ ไปบนคลื่นอย่างที่ควรจะเป็น

330
00:21:10,269 --> 00:21:14,898
‎แต่ก็มีอีกหลายคนที่พยายามแต๊ะอั๋งบ้าง

331
00:21:14,982 --> 00:21:18,902
‎หรือไม่ก็บีบตูดบ้างขณะที่ยกตัวเราเคลื่อนผ่านไป

332
00:21:18,986 --> 00:21:21,780
‎แล้วตอนนั้นฉันยังเด็กไง อายุแค่ 14

333
00:21:21,863 --> 00:21:27,244
‎ฉันไม่เคยโดนสัมผัสบนร่างกายแบบนั้นมาก่อน

334
00:21:28,829 --> 00:21:31,456
‎ผมว่าน่าจะตั้งแต่วันเสาร์

335
00:21:31,540 --> 00:21:35,544
‎ที่เริ่มได้ยินคนรายงานว่ามีผู้หญิงถูกผลักไปมา

336
00:21:36,211 --> 00:21:40,424
‎แต่ก็มีหลายคนที่ยินดีถอดเสื้อออกเอง

337
00:21:41,049 --> 00:21:44,136
‎และเข้าไปในมอชพิท และโดนจับโต้คลื่นมนุษย์

338
00:21:44,761 --> 00:21:49,224
‎อาจจะโดนสัมผัสหน้าอกมั้ย
‎ผมว่าต้องโดนอยู่แล้วแหละ

339
00:21:50,642 --> 00:21:52,102
‎แล้วผมจะทำอะไรได้ล่ะ

340
00:21:53,687 --> 00:21:55,355
‎มองไม่ออกเลยว่าจะทำอะไรได้

341
00:21:58,358 --> 00:22:01,528
‎พอมองย้อนกลับไป มันน่าเศร้านะที่ในยุค 90

342
00:22:01,611 --> 00:22:05,157
‎เรื่องพวกนั้นเป็นเหมือนสิ่งที่คนทำเป็นปกติ
‎และได้รับการยอมรับ

343
00:22:07,659 --> 00:22:10,329
‎ตลอดทั้งสุดสัปดาห์ ผู้คนไม่เคารพสิทธิกันเลย

344
00:22:12,289 --> 00:22:14,916
‎พวกผู้จัดงานก็ไม่เคารพเรา

345
00:22:16,043 --> 00:22:20,172
‎พวกผู้ร่วมงานก็ไม่เคารพสถานที่จัดงาน

346
00:22:20,255 --> 00:22:23,300
‎ผู้ชายไม่ให้ความเคารพผู้หญิง

347
00:22:25,177 --> 00:22:28,680
‎ความโกรธและความอาฆาตแค้น
‎มันก็เลยคุกรุ่นอยู่

348
00:22:31,016 --> 00:22:32,934
‎เป็นอะไรที่บ้าคลั่งที่สุดเลย

349
00:22:37,606 --> 00:22:38,523
‎(18:57:57 น.)

350
00:22:38,607 --> 00:22:39,524
‎(18:57:58 น.)

351
00:22:39,608 --> 00:22:40,525
‎(18:57:59 น.)

352
00:22:40,609 --> 00:22:41,526
‎(18:58:00 น.)

353
00:22:41,610 --> 00:22:42,486
‎(18:58:01 น.)

354
00:22:44,071 --> 00:22:45,405
‎คืนนี้มีลิมป์บิซกิตนะครับ

355
00:22:45,489 --> 00:22:47,991
‎ขอให้โชคดี ไม่บาดเจ็บกันทุกคนนะ

356
00:22:48,075 --> 00:22:49,409
‎แต่ก็ ไม่รู้สิ

357
00:22:49,493 --> 00:22:52,204
‎หวังว่าเปลหามกับผ้าปิดแผลจะมีพอนะ

358
00:22:53,497 --> 00:22:57,209
‎ฉันเป็นแฟนตัวยงของวงลิมป์บิซกิต
‎แล้วเราก็ตื่นเต้นมากที่จะได้ดูพวกเขาเล่น

359
00:22:57,292 --> 00:23:00,128
‎ผมว่าทุกคนดีใจที่จะได้ดูลิมป์บิซกิตกันนะ

360
00:23:00,212 --> 00:23:02,881
‎ตอนนั้นลิมป์บิซกิตเป็นวงหนึ่ง
‎ที่ดังระดับแนวหน้าของโลก

361
00:23:02,964 --> 00:23:06,218
‎พวกคุณจะทำให้เวทีลุกเป็นไฟเลยมั้ยครับ
‎จะทำให้คนดูคลั่งกันมั้ยเนี่ย

362
00:23:06,301 --> 00:23:10,764
‎ตอนนั้นเป็นยุคทองของพวกเขาจริงๆ
‎และฉันคิดว่าลิมป์บิซกิตเป็นเหตุผลหลัก

363
00:23:10,847 --> 00:23:14,267
‎ที่ทำให้คนหนุ่มสาวดั้นด้นเดินทางกันมา

364
00:23:14,351 --> 00:23:15,936
‎ยังใจกลางรัฐนิวยอร์ก

365
00:23:16,603 --> 00:23:19,940
‎แฟนวงลิมป์บิซกิตไม่ใช่พวกผู้ดีไฮโซอะไร

366
00:23:20,023 --> 00:23:22,901
‎เป็นแค่แฟนเพลงร็อกธรรมดาทั่วไป

367
00:23:23,777 --> 00:23:27,406
‎พวกเขาเปรียบดั่งไอดอล
‎ของคนที่เป็นเหมือนเบี้ยล่างในสังคม

368
00:23:27,489 --> 00:23:30,492
‎ก็ต้องนุกกี้อยู่แล้ว

369
00:23:31,284 --> 00:23:33,370
‎เพลงดังของวงคือ "นุกกี้"

370
00:23:33,453 --> 00:23:36,748
‎ถ้าฉันอยากรู้สึกมัน ฉันก็จะเปิดเพลงนี้

371
00:23:39,376 --> 00:23:44,339
‎เพลงนุกกี้ดังเปรี้ยงในช่วงหน้าร้อน
‎ไปทางไหนก็มีแต่คนร้องเพลงนี้

372
00:23:46,758 --> 00:23:49,219
‎เฟร็ด เดิร์สต์ไม่เหมือน
‎นักร้องเพลงร็อกดังๆ คนอื่น

373
00:23:49,302 --> 00:23:51,930
‎เขาเป็นเหมือนพวกเรานี่แหละ ใส่เสื้อยืดดีซี

374
00:23:52,013 --> 00:23:57,185
‎สวมหมวกแก๊ปกลับด้าน
‎ทำให้รู้สึกว่าเขาเป็นคนเข้าถึงง่าย

375
00:23:57,269 --> 00:24:00,397
‎ผมทึ่งกับการที่พวกเขาไม่สนสี่สนแปดใดๆ ทั้งสิ้น

376
00:24:01,022 --> 00:24:02,023
‎เจอกันในคุก

377
00:24:04,901 --> 00:24:07,404
‎เขาเป็นเหมือนหัวโจกเลย เขามักจะทำให้…

378
00:24:08,155 --> 00:24:10,115
‎เขามักจะชักนำให้คนทำอะไรบ้าๆ

379
00:24:15,078 --> 00:24:18,081
‎ไง วู้ดสต็อก บ่ายวันนี้มันเงียบไปหน่อยมั้ย

380
00:24:18,165 --> 00:24:20,459
‎เอางี้นะ มาทำให้มันหายเงียบกันดีกว่า

381
00:24:21,877 --> 00:24:23,044
‎เราอยู่กันที่แนวรั้วกั้น

382
00:24:23,628 --> 00:24:26,256
‎หลังจากเหตุการณ์ตอนที่วงคอร์นเล่นเมื่อคืนก่อน…

383
00:24:27,257 --> 00:24:28,175
‎(ผู้ดูแลความสงบ)

384
00:24:28,258 --> 00:24:30,969
‎ทุกคนเลยแอบหวั่นใจนิดๆ

385
00:24:31,052 --> 00:24:37,058
‎เอาละ นี่เป็นวันที่สองแล้ว
‎ที่หลายคนสนุกสุดเหวี่ยงจนไม่ได้หลับได้นอน

386
00:24:37,851 --> 00:24:42,772
‎ทั้งเสพยา ทั้งดื่มเหล้ากันเข้าไปอีก
‎แล้วอะไรจะเกิดขึ้นล่ะ

387
00:24:43,648 --> 00:24:46,318
‎หนึ่งเดียว วงนี้…

388
00:24:48,069 --> 00:24:50,947
‎ลิมป์บิซกิต

389
00:25:04,711 --> 00:25:08,173
‎พอเดินออกมาบนเวทีแล้วมีคน 250,000 คน

390
00:25:08,715 --> 00:25:09,883
‎มองกลับมา

391
00:25:09,966 --> 00:25:14,095
‎แล้วพอขยับแขนหน่อย ทุกคนก็ลุกฮือ…
‎เหมือนเป็นวาทยากรวงออร์เคสตรา

392
00:25:15,680 --> 00:25:17,140
‎พร้อมจะเริ่มกันรึยังวะ

393
00:25:17,224 --> 00:25:18,892
‎คนดูเปรียบเสมือนวงออร์เคสตรา

394
00:25:19,476 --> 00:25:24,022
‎เอาละ ทุกคน
‎จากแถวหน้าไปหลังสุดให้ทำแบบนี้

395
00:25:24,105 --> 00:25:27,192
‎นั่นแหละคือสิ่งที่เฟร็ดทำ
‎เขาสั่งให้คนดูเคลื่อนไหวตามใจชอบ

396
00:25:27,275 --> 00:25:32,072
‎นั่นแหละ เอาละ ทุกคนยืนขึ้น

397
00:25:36,159 --> 00:25:39,287
‎มอชพิทครั้งนั้นเป็นอะไรที่
‎ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเลยในชีวิต

398
00:25:40,956 --> 00:25:43,083
‎ในฐานะนักข่าวหนุ่มที่อยากได้ข่าว

399
00:25:43,166 --> 00:25:45,877
‎ผมมองว่ามันเป็นโอกาสที่ดีสุดๆ

400
00:25:50,549 --> 00:25:52,509
‎ไม่มีนักข่าวคนไหนที่นี่

401
00:25:52,592 --> 00:25:54,553
‎ที่จะเดินเข้าไปในมอชพิทนั่นแน่ๆ

402
00:25:57,472 --> 00:25:59,391
‎ผมนี่แหละจะเข้าไป

403
00:26:06,565 --> 00:26:09,442
‎ผมอยู่ในมอชพิท พูดใส่ไมโครโฟน

404
00:26:09,526 --> 00:26:12,279
‎ผลักคนออกไปบ้าง หลบคนบ้าง

405
00:26:12,862 --> 00:26:15,991
‎ขณะนี้ผมอยู่ในมอชพิท
‎ที่อยู่ห่างจากเวทีประมาณ 30 เมตร

406
00:26:16,074 --> 00:26:19,369
‎หัวผมถูกฟาดด้วยฟริสบี้กับรองเท้าแล้วเรียบร้อย

407
00:26:19,452 --> 00:26:21,079
‎เดฟ บลอสทีน ช่องข่าวเอบีซี

408
00:26:22,497 --> 00:26:26,418
‎ฝูงคนเคลื่อนไหวกันเป็นลูกคลื่น
‎เหมือนเป็นเนื้อเดียวกันเลย

409
00:26:32,173 --> 00:26:34,634
‎มีแต่คนบ้าโว้ย

410
00:26:35,135 --> 00:26:38,763
‎ถ้าพิจารณาดูจากอารมณ์ที่คุกรุ่นของคนดูในตอนนั้น

411
00:26:38,847 --> 00:26:39,931
‎เหมือนระเบิดมือเลย

412
00:26:40,015 --> 00:26:41,850
‎นี่มันโคตรเหลือเชื่อเลยว่ะ

413
00:26:42,642 --> 00:26:46,104
‎พอเล่นเพลง "เบรกสตัฟฟ์"
‎ตอนนั้นแหละที่ระเบิดมือมันปะทุ

414
00:26:46,980 --> 00:26:48,982
‎ขอถามคำถามส่วนตัวหน่อยนะ

415
00:26:49,065 --> 00:26:52,902
‎มีการถามนำสั้นๆ ว่า "มีใครชอบเอ็นซิงก์บ้าง"

416
00:26:52,986 --> 00:26:54,446
‎แล้วก็ได้ยินเสียง "โห่"

417
00:26:58,575 --> 00:27:03,955
‎มีใครบ้างที่ตื่นขึ้นมาตอนเช้า
‎แล้วคิดว่าวันนี้ต้องไม่ใช่วันที่น่าเบื่อ

418
00:27:04,039 --> 00:27:05,749
‎แล้วออกไปทำลายข้าวของซะ

419
00:27:10,462 --> 00:27:13,965
‎"วันนี้ก็เป็นวันแบบนั้นเลย
‎วันอภิมหาวายป่วงไงล่ะ"

420
00:27:14,049 --> 00:27:15,925
‎ให้ทุกอย่างแม่งพังให้หมด

421
00:27:16,635 --> 00:27:18,511
‎"รู้สึกอยากพังอะไรสักอย่างจริงๆ โว้ย"

422
00:27:30,774 --> 00:27:35,487
‎คุณจะเห็นจิตไร้สำนึก อัตตา
‎และอภิอัตตาของเฟร็ด เดิร์สต์

423
00:27:35,570 --> 00:27:37,822
‎กำลังสู้กันอยู่บนเวที

424
00:27:39,366 --> 00:27:42,202
‎เห็นสีหน้าเขาเลยว่าแบบ

425
00:27:43,119 --> 00:27:44,829
‎"เชี่ยแม่ง"

426
00:27:44,913 --> 00:27:46,706
‎แล้วอภิอัตตาก็พูดว่า

427
00:27:46,790 --> 00:27:51,294
‎"เอาละ ใจเย็นนะ เฟร็ด
‎ทำให้มันดีๆ อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ"

428
00:27:52,045 --> 00:27:56,800
‎แต่แล้วจิตไร้สำนึกก็พูดว่า
‎"โคตรเจ๋ง เอาเลยโว้ย"

429
00:27:58,259 --> 00:28:00,303
‎ได้เวลาลงลึกเข้าไปในใจ

430
00:28:01,846 --> 00:28:04,182
‎"เอาพลังงานด้านลบทั้งหมด…"

431
00:28:06,601 --> 00:28:09,145
‎ปลดปล่อยแม่งให้หมดออกไปจากตัวซะ

432
00:28:10,730 --> 00:28:14,192
‎มีปัญหาเรื่องสาวใช่มั้ย
‎มีปัญหาเรื่องหนุ่มใช่มั้ย

433
00:28:14,734 --> 00:28:18,321
‎มีปัญหากับพ่อแม่ใช่มั้ย
‎มีปัญหากับเจ้านายใช่มั้ย

434
00:28:18,405 --> 00:28:20,031
‎มีปัญหาเรื่องงานใช่มั้ย

435
00:28:20,115 --> 00:28:24,327
‎มันเหมือนกับว่าเฟร็ดเข้าใจปัญหาของพวกเรา

436
00:28:24,411 --> 00:28:28,623
‎และสื่อสารกับจิตใจของคนดูแต่ละคนในตอนนั้น

437
00:28:30,500 --> 00:28:32,043
‎เข้าใจหัวอกฉันมั้ย วู้ดสต็อก

438
00:28:33,962 --> 00:28:35,380
‎เอาละ ปลดปล่อยมันเลย

439
00:28:35,463 --> 00:28:37,048
‎แต่แล้วเขาก็พูดว่า

440
00:28:37,132 --> 00:28:41,094
‎"พอเพลงเริ่ม เอาให้สุดตีนเลยนะโว้ย"

441
00:28:42,887 --> 00:28:43,888
‎แค่นั้นแหละ

442
00:28:45,265 --> 00:28:48,226
‎น้ำมันก๊าด ไม้ขีด บรรลัย

443
00:28:55,066 --> 00:28:58,069
‎จาก "วันนี้เป็นวันดี"

444
00:28:58,153 --> 00:29:01,948
‎ไปเป็น "กูจะพังทุกสิ่งทุกอย่าง
‎กูจะบ้าให้สุดๆ ไปเลยโว้ย"

445
00:29:03,908 --> 00:29:06,745
‎ดำผุดดำว่ายกันอยู่ในคลื่นฝูงชน
‎บางคนก็โดนเหยียบจมตีน

446
00:29:06,828 --> 00:29:10,540
‎เลือดออกหัว เต็นท์กลายเป็นเหมือน
‎ที่คัดกรองผู้บาดเจ็บในสนามรบเลย

447
00:29:18,757 --> 00:29:22,093
‎ผมยืนอยู่บนรั้วกั้น พยายามป้องกันเวทีอยู่

448
00:29:22,594 --> 00:29:23,595
‎แล้วผมก็นึกขึ้นได้ว่า

449
00:29:23,678 --> 00:29:26,222
‎เพื่อนผมที่ชื่อคริสอยู่ที่หอควบคุมเสียง

450
00:29:28,099 --> 00:29:30,393
‎ตอนนั้นผมทำงานอยู่ตรงหอควบคุมเสียง

451
00:29:30,477 --> 00:29:32,228
‎และรู้สึกได้ว่ามีคนมาอออยู่รอบๆ

452
00:29:33,021 --> 00:29:34,522
‎มันน่ากลัวมากเลยครับ

453
00:29:35,231 --> 00:29:37,442
‎เหมือนพวกเราสิบคนติดอยู่บนเกาะ

454
00:29:38,318 --> 00:29:42,113
‎รายล้อมไปด้วยฝูงคนที่กำลังบ้าคลั่ง

455
00:29:48,745 --> 00:29:51,331
‎พวกฝ่ายควบคุมเสียงแขวนป้ายไว้

456
00:29:51,414 --> 00:29:53,082
‎เขียนว่า "ดิ อลาโม"

457
00:29:53,958 --> 00:29:55,668
‎(ดิ อลาโม)

458
00:29:57,796 --> 00:30:00,673
‎เราเห็นคนเริ่มพยายามทุบแผ่นไม้อัด

459
00:30:01,883 --> 00:30:04,511
‎พอรู้ตัวอีกทีก็เห็นมือคนโผล่ขึ้นมาข้างบน

460
00:30:05,303 --> 00:30:08,431
‎แล้วก็หัวคน เห็นคนผลักกันขึ้นมาข้างบน

461
00:30:09,474 --> 00:30:12,268
‎ตอนนั้นใจผมสั่นไปหมด กลัวมากเลย

462
00:30:13,394 --> 00:30:16,481
‎เหมือนฉากในหนัง
‎ที่ซอมบี้ปีนข้ามกำแพงปราสาทเข้ามา

463
00:30:17,565 --> 00:30:18,983
‎คนโยกตัวกันอย่างแรง

464
00:30:19,067 --> 00:30:21,277
‎มีแผ่นไม้อัดอยู่
‎แล้วคนก็พยายามจะฉีกแผ่นไม้ออกมา

465
00:30:26,115 --> 00:30:31,621
‎ฉันนี่แบบ "เชี่ยแล้ว"
‎มองเห็นเลยว่าเวทีควบคุมเสียงเริ่มโงนเงน

466
00:30:37,961 --> 00:30:40,046
‎ตอนนั้นเหมือนเป็นสัญญาณฉุกเฉินเลย

467
00:30:40,129 --> 00:30:43,091
‎เหมือนพวกที่หอควบคุมเสียง
‎กำลังส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ

468
00:30:43,675 --> 00:30:48,096
‎ขอกำลังเสริมด่วน เอาคนออกไปจากที่นั่นเดี๋ยวนี้

469
00:30:49,180 --> 00:30:51,850
‎ผมกับรปภ.อีกหลายคน

470
00:30:51,933 --> 00:30:55,562
‎กระโดดข้ามที่กั้นเพื่อไปช่วยพวกเขา

471
00:30:56,145 --> 00:30:58,523
‎พวกรปภ.ที่อยู่ตรงรั้วกั้นมาหาเรา
‎พวกเขาเห็นเหตุการณ์

472
00:30:58,606 --> 00:31:01,734
‎บอกว่า "ฟังนะ ทุกคน รีบไปจากตรงนี้เร็ว"
‎แล้วพวกเราก็โกยกันเลยครับ

473
00:31:02,777 --> 00:31:07,156
‎ผมจำภาพเหตุการณ์ตอนนั้นไม่ค่อยได้
‎นอกจากตอนที่พุ่งหลาวข้ามรั้วกั้นไป

474
00:31:07,240 --> 00:31:10,326
‎ขณะที่คลื่นมนุษย์ถาโถมมาจากด้านหลัง

475
00:31:12,328 --> 00:31:14,330
‎ขอเสียงหน่อย

476
00:31:15,039 --> 00:31:17,458
‎ผมดูอยู่จากตรงข้างเวที

477
00:31:17,542 --> 00:31:20,753
‎เฟร็ดทำให้คนดูฮึกเหิมมาก

478
00:31:20,837 --> 00:31:24,799
‎แล้วผมก็เห็นมันค่อยๆ

479
00:31:25,925 --> 00:31:28,595
‎เละเทะขึ้นเรื่อยๆ จนเอาไม่อยู่

480
00:31:28,678 --> 00:31:33,600
‎รู้มั้ย ผมว่าถอดกางเกงโชว์จู๋ให้มันจบๆ ไปเหอะ

481
00:31:34,350 --> 00:31:37,937
‎รู้สึกเหมือนกำลังดูสารคดี
‎ในช่องดิสคัฟเวอรี่แชนเนลอยู่เลย

482
00:31:38,021 --> 00:31:40,899
‎หวังว่าจะมีคนโดนเตะผ่าหมาก

483
00:31:40,982 --> 00:31:42,692
‎จะได้ไม่แพร่พันธุ์

484
00:31:45,486 --> 00:31:46,863
‎แรกๆ ก็สนุกดี

485
00:31:46,946 --> 00:31:50,241
‎แต่ไปๆ มาๆ กลายเป็นความรู้สึกแบบ
‎"ฉันต้องออกไปจากตรงนี้แล้วว่ะ

486
00:31:50,325 --> 00:31:52,118
‎แบบนี้มันไม่สนุกแล้วนะ"

487
00:31:53,119 --> 00:31:56,205
‎ตอนนั้นผมคิดอยู่ในหัวขึ้นมาแวบนึงว่า
‎ผมอาจจะตายอยู่ตรงนั้นจริงๆ

488
00:31:56,289 --> 00:32:00,001
‎แม่อาจจะเห็นข่าวในทีวีว่าลูกตายในงานวู้ดสต็อก

489
00:32:00,084 --> 00:32:03,421
‎ผมเห็นเด็กผู้หญิงโดนขวดแก้วตีหัว

490
00:32:03,504 --> 00:32:07,842
‎โชคดีที่รปภ.เข้ามาพาเธอออกไป

491
00:32:07,926 --> 00:32:10,803
‎แล้วผมก็ตามไปที่เต็นท์ปฐมพยาบาล

492
00:32:11,387 --> 00:32:15,141
‎ภาพที่ผมเห็นทำให้ผมขนลุกและตกใจมาก

493
00:32:18,019 --> 00:32:22,190
‎ผมเห็นกองเลือดบนพื้น
‎เห็นคนต้องโดนแม็กเย็บแผลที่หัว

494
00:32:22,273 --> 00:32:24,275
‎เห็นคนถูกใส่สายน้ำเกลือ

495
00:32:25,026 --> 00:32:27,403
‎มีอยู่คนนึงดูเหมือนว่าขาจะหัก

496
00:32:27,487 --> 00:32:32,784
‎หลายคนนอนอยู่บนเตียงพับ
‎ดูนิ่งไม่ไหวติงเหมือนไม่มีชีวิต

497
00:32:33,952 --> 00:32:36,621
‎ตอนนั้นผมดูคนไข้ทีเดียวหกเจ็ดคนพร้อมกัน

498
00:32:36,704 --> 00:32:41,334
‎ใช้หมดทุกอย่างเลย ทั้งอุปกรณ์
‎ของทุกอย่างที่เตรียมไว้

499
00:32:41,417 --> 00:32:45,046
‎หมดทุกอย่างเลย
‎จนผมพูดกับตัวเองว่า "แม่งเอ๊ย พอกันที

500
00:32:45,129 --> 00:32:46,422
‎ฉันจะกลับบ้าน ฉันขอลาออก"

501
00:32:53,763 --> 00:32:56,766
‎เฮ้ย วู้ดสต็อก ลุกขึ้นมาสิโว้ย

502
00:32:57,684 --> 00:32:59,560
‎เฟร็ด เดิร์สต์ไม่พยายามหยุดยั้งคนดูเลย

503
00:32:59,644 --> 00:33:01,312
‎เขาร่วมด้วยซะอีกแน่ะ

504
00:33:01,396 --> 00:33:04,774
‎เขาขึ้นไปยืนบนไม้กระดาน
‎แล้วพยายามโต้คลื่นมนุษย์ด้วย

505
00:33:05,400 --> 00:33:07,902
‎เขาโบกมือเป็นระวิง
‎เหมือนตอนที่แจ็ค สแปร์โรว์ไล่หมัด

506
00:33:07,986 --> 00:33:10,488
‎แบบนี้เลย แล้วผมก็แบบ "ทำอะไรวะนั่น"

507
00:33:16,369 --> 00:33:19,998
‎ผมไม่เคยสั่งหยุดการแสดงในชีวิตมาก่อนเลย

508
00:33:26,004 --> 00:33:28,965
‎วู้ดสต็อก 1999

509
00:33:29,465 --> 00:33:33,678
‎ผมเดินไปหาผู้จัดการฝ่ายผลิต
‎แล้วบอกว่า "เฟร็ด จบโชว์เดี๋ยวนี้"

510
00:33:35,555 --> 00:33:37,557
‎เรามาพักหายใจกันก่อนนะครับ

511
00:33:38,474 --> 00:33:41,561
‎มีพี่ๆ น้องๆ ของเราได้รับบาดเจ็บ

512
00:33:43,021 --> 00:33:44,480
‎ลิมป์บิซกิตลงจากเวทีมาแล้วครับ

513
00:33:44,564 --> 00:33:46,858
‎เฟร็ด เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิตมั้ยครับ

514
00:33:47,525 --> 00:33:50,153
‎ตั้งแต่เกิดมา ผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย

515
00:33:50,820 --> 00:33:53,448
‎รู้สึกกลัวมั้ยครับตอนที่คนดูเริ่มทำลายข้าวของ

516
00:33:53,531 --> 00:33:55,158
‎แล้วฉีกแผ่นไม้ออกมาจากหอคุมเสียง

517
00:33:55,241 --> 00:33:58,119
‎โห แต่มันไม่ใช่ความผิดพวกเรานี่

518
00:33:58,202 --> 00:34:01,831
‎ผมพูดได้แค่นี้แหละ
‎เป็นประสบการณ์ที่โคตรเจ๋งเลย สุดจริง

519
00:34:02,707 --> 00:34:07,295
‎ผมลืมนึกไปว่า
‎เฟร็ด เดิร์สต์เป็นพวกที่ไม่รู้จักคิด

520
00:34:08,171 --> 00:34:09,297
‎เขาสนุกไปกับมัน

521
00:34:10,339 --> 00:34:13,760
‎เฟร็ดสามารถช่วยพูดให้คนสงบลงได้ทันที

522
00:34:13,843 --> 00:34:16,304
‎แต่เขากลับทำให้ฮึกเหิมมากขึ้นเรื่อยๆ

523
00:34:17,638 --> 00:34:20,767
‎การโยนความผิดให้เฟร็ด
‎เป็นเรื่องที่ไม่สมควรทำอย่างยิ่งเลย

524
00:34:20,850 --> 00:34:24,896
‎ไม่มีทางที่เขาจะควบคุมคน 300,000 คนได้เลย

525
00:34:25,855 --> 00:34:29,609
‎สิ่งที่ดีที่สุดที่เขาสามารถทำได้
‎ก็คือทำการแสดงให้ออกมาดีที่สุด

526
00:34:29,692 --> 00:34:30,943
‎ซึ่งนั่นคือสิ่งที่เขาทำ

527
00:34:32,403 --> 00:34:35,448
‎ผมไม่คิดว่าเราควรจะโทษลิมป์บิซกิต
‎ที่ทำการแสดงแบบลิมป์บิซกิต

528
00:34:35,531 --> 00:34:37,742
‎เหมือนโทษหมีที่เกิดเป็นหมี

529
00:34:37,825 --> 00:34:40,578
‎พวกเขาก็แค่เป็นลิมป์บิซกิต

530
00:34:46,000 --> 00:34:49,962
‎คืนวันเสาร์เป็นคืนแรกที่ฉันรู้สึกไม่ปลอดภัยจริงๆ

531
00:34:52,465 --> 00:34:56,177
‎เหมือนเหตุการณ์คุกรุ่นขึ้นเรื่อยๆ
‎และกำลังจะนำไปสู่เหตุการณ์ที่เลวร้าย

532
00:34:56,260 --> 00:35:01,265
‎แต่คำถามก็คือเหตุการณ์อะไรล่ะ
‎จะเกิดเมื่อไหร่ ที่ไหน

533
00:35:06,771 --> 00:35:10,149
‎เหลือที่เดียวที่จะไปเฮฮาปาร์ตี้กันต่อได้

534
00:35:11,484 --> 00:35:12,735
‎ก็ที่โรงปาร์ตี้ไง

535
00:35:15,988 --> 00:35:16,906
‎(00:44:57 น.)

536
00:35:16,989 --> 00:35:17,907
‎(00:44:58 น.)

537
00:35:17,990 --> 00:35:18,908
‎(00:44:59 น.)

538
00:35:18,991 --> 00:35:19,909
‎(00:45:00 น.)

539
00:35:19,992 --> 00:35:20,868
‎(00:45:01 น.)

540
00:35:26,999 --> 00:35:28,835
‎รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย

541
00:35:30,253 --> 00:35:33,548
‎ผมได้ยินเรื่องที่คนพังกำแพงมาทั้งวัน

542
00:35:35,466 --> 00:35:37,969
‎ตอนนี้ก็แห่กันมาที่บริเวณที่ผมดูแล

543
00:35:38,052 --> 00:35:39,720
‎เพื่อใช้เวลาในค่ำคืนนี้ที่เหลือร่วมกับผม

544
00:35:41,097 --> 00:35:42,640
‎ผู้คนเป็นหมื่นๆ

545
00:35:43,975 --> 00:35:46,644
‎คนข้างในแออัดกันมากพอแล้ว

546
00:35:46,727 --> 00:35:49,188
‎ข้างนอกยังมีคนเยอะกว่าอีกสามเท่า
‎ที่อยากเข้ามาข้างใน

547
00:35:50,356 --> 00:35:54,527
‎ในใจสามารถคาดคะเนได้เลยว่า
‎สถานการณ์แบบนี้มันอันตรายขนาดไหน

548
00:35:54,610 --> 00:35:56,237
‎ไปเลยๆ

549
00:35:57,864 --> 00:36:00,074
‎ไฮไลท์ของงานคือแฟตบอยสลิม

550
00:36:02,785 --> 00:36:06,372
‎ผมอยู่แต่ในห้องแต่งตัวตลอดช่วงบ่าย
‎ได้ยินแค่คนพูดกันว่า

551
00:36:06,455 --> 00:36:07,999
‎"ข้างนอกวุ่นวายกันนิดหน่อย"

552
00:36:08,749 --> 00:36:12,795
‎แต่ไม่มีใครบอกผมเลยว่ามีการทำลายข้าวของ
‎และมีความรุนแรงเกิดขึ้นด้วย

553
00:36:14,463 --> 00:36:18,718
‎ตอนเดินขึ้นเวที ผมคิดอยู่อย่างเดียวว่า

554
00:36:19,343 --> 00:36:20,636
‎"นี่เป็นช่วงเวลาสำคัญ

555
00:36:21,512 --> 00:36:25,016
‎พยายามทำใจฮึกเหิมให้เท่าคนดู"

556
00:36:26,184 --> 00:36:29,270
‎(แฟตบอยสลิม)

557
00:36:33,399 --> 00:36:36,027
‎เริ่มจากท่อน
‎"แฟตบอยสลิมอีสฟักกิ้งอินเฮฟเว่น"

558
00:36:36,110 --> 00:36:38,029
‎มันเป็นประโยคที่แรงมาก

559
00:36:42,033 --> 00:36:44,035
‎เพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน

560
00:36:53,669 --> 00:36:57,340
‎ทีแรกคนก็ยืนรอดูว่าจะมีอะไร
‎เผลอแป๊บเดียวก็กระโดดกันตัวลอย

561
00:37:04,639 --> 00:37:07,600
‎ผมชอบความวุ่นวาย
‎แล้วผมก็ชอบอยู่ท่ามกลางความวุ่นวาย

562
00:37:07,683 --> 00:37:09,185
‎ซึ่งตอนนั้นวุ่นวายแน่นอน

563
00:37:11,395 --> 00:37:12,688
‎ที่งานวู้ดสต็อก 99

564
00:37:13,272 --> 00:37:17,610
‎งานปาร์ตี้นั่นน่าจะแสดงให้เห็นว่า
‎กลุ่มคนดูจริงๆ แล้วเป็นยังไง

565
00:37:17,693 --> 00:37:19,403
‎และความปรารถนาจริงๆ คืออะไร

566
00:37:22,156 --> 00:37:23,658
‎ผู้คนเละเทะกันไปหมด

567
00:37:24,617 --> 00:37:28,329
‎เต้นกันหลุดโลก เดินไปเดินมาเหมือนซอมบี้

568
00:37:29,747 --> 00:37:34,418
‎ผมจำได้ว่าเห็นคนเอาหัวโขกพื้นจนเลือดออก

569
00:37:34,502 --> 00:37:38,339
‎เพราะยาหลอนประสาท
‎หรือยาเสพติดอะไรก็ตามที่เสพเข้าไป

570
00:37:39,173 --> 00:37:43,219
‎เห็นคนเดินแจกยาอีกันโต้งๆ เลย

571
00:37:45,846 --> 00:37:48,933
‎ผมจำได้ว่าฉายไฟส่องไปตามมุมห้อง

572
00:37:49,517 --> 00:37:52,687
‎และเห็นคนคุกเข่าเอากันอยู่ตรงนั้น

573
00:37:54,397 --> 00:37:56,065
‎เป็นประสบการณ์ที่ป่าเถื่อนมากๆ

574
00:37:58,401 --> 00:38:02,446
‎ผมมองเห็นจากบนเวทีเลย
‎กำแพงด้านหนึ่งของโรงปาร์ตี้น่ะ

575
00:38:02,530 --> 00:38:05,866
‎มีกลุ่มคนเปลือยกาย
‎เรียงแถวหน้ากระดานเอามือยันกำแพง

576
00:38:05,950 --> 00:38:08,035
‎แล้วข้างหลังก็มีคนต่อแถวหน้ากระดานอีกแถว

577
00:38:09,287 --> 00:38:10,454
‎ทำอะไรกันอยู่เหรอครับ

578
00:38:12,707 --> 00:38:15,251
‎จะให้ใช้คำไหนจากพระคัมภีร์มาบรรยายดีล่ะ

579
00:38:25,803 --> 00:38:30,266
‎ไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆ ทั้งสิ้น
‎พวกกฎหรือการรักษาความปลอดภัย

580
00:38:31,392 --> 00:38:32,727
‎ไม่ค่อยมีความหมายสักเท่าไหร่

581
00:38:32,810 --> 00:38:34,979
‎วู้ดสต็อก 99

582
00:38:35,062 --> 00:38:37,648
‎ถ้าเป็นในสารคดีก็จะถึงตอนนี้แหละ

583
00:38:37,732 --> 00:38:40,026
‎ที่จะได้ยินซาวด์เอฟเฟ็กต์
‎เหมือนโดรนบินเข้ามาแบบ…

584
00:38:41,402 --> 00:38:43,404
‎ตอนนี้แหละที่กำลังจะเกิดเรื่อง

585
00:38:47,158 --> 00:38:51,620
‎ผมจำได้ว่ามีคนพูดว่า "อ้าวเฮ้ย นั่นอะไรวะ"

586
00:38:52,747 --> 00:38:55,583
‎แล้วผมก็จำได้ว่ามองผ่านหน้าต่างออฟฟิศออกไป

587
00:38:55,666 --> 00:38:58,461
‎แล้วเห็นอะไรคล้ายๆ ไฟสองสามดวง

588
00:38:58,544 --> 00:39:01,130
‎กำลังผ่านเข้ามาในโรงปาร์ตี้

589
00:39:03,215 --> 00:39:04,967
‎และผมก็รู้เลยว่ามีปัญหาแน่

590
00:39:05,051 --> 00:39:05,968
‎(1:54:57 น.)

591
00:39:06,052 --> 00:39:06,969
‎(1:54:58 น.)

592
00:39:07,053 --> 00:39:07,970
‎(1:54:59 น.)

593
00:39:08,054 --> 00:39:08,971
‎(1:55:00 น.)

594
00:39:09,055 --> 00:39:09,972
‎(1:55:01 น.)

595
00:39:10,556 --> 00:39:12,558
‎มีคนไปขโมยรถชาวบ้าน

596
00:39:12,641 --> 00:39:15,227
‎แบบนี้ต้องหยุดแล้วนะ อันตรายมาก

597
00:39:16,687 --> 00:39:22,360
‎ผมก็เลยเพิ่งรู้ว่า
‎ไอ้ที่ผมนึกว่าเป็นเวทีเต้นเคลื่อนที่

598
00:39:22,443 --> 00:39:27,740
‎เหมือนโพเดียมที่มีคนอยู่บนนั้น
‎ประมาณ 20 ถึง 30 คน

599
00:39:27,823 --> 00:39:29,825
‎จริงๆ แล้วมันคือรถตู้

600
00:39:31,577 --> 00:39:33,287
‎เราเลยลงกันไปที่พื้น

601
00:39:33,913 --> 00:39:37,041
‎แล้วไปถึงรถคันนั้น
‎ที่กำลังเคลื่อนผ่านเข้าตึกไปได้ครึ่งทาง

602
00:39:38,209 --> 00:39:39,126
‎โอ้โหแม่ง

603
00:39:40,127 --> 00:39:42,713
‎ตอนนั้นคนเริ่มสะกิดผมแล้วบอกว่า

604
00:39:43,214 --> 00:39:45,633
‎"หยุดเล่นก่อน ต้องเอารถตู้ออกไป"

605
00:39:46,717 --> 00:39:49,929
‎"โธ่ ทำไมต้องคืนนี้ด้วย
‎นี่มันงานวู้ดสต็อกเชียวนะ"

606
00:39:50,012 --> 00:39:52,098
‎คือมัน… มันกำลังไปได้ดีแท้ๆ

607
00:39:52,807 --> 00:39:54,683
‎น่าผิดหวังชะมัด

608
00:39:55,893 --> 00:39:59,647
‎ต้องเอารถออกไปนอกสถานที่นะครับ

609
00:39:59,730 --> 00:40:02,525
‎ไม่งั้นแฟตบอยก็เล่นต่อไม่ได้นะ

610
00:40:06,987 --> 00:40:10,199
‎แล้วผู้คนก็เริ่มปาข้าวของใส่เขา แล้วก็ผมด้วย

611
00:40:13,953 --> 00:40:16,372
‎ไม่ใช่ความผิดผมนะ

612
00:40:17,415 --> 00:40:20,084
‎ตอนนั้นแหละที่ทุกอย่าง

613
00:40:20,167 --> 00:40:23,212
‎เริ่มจะรู้สึกไม่ค่อยสนุกแล้ว

614
00:40:24,338 --> 00:40:26,632
‎ให้ตายสิ อะไรจะเละเทะปานนี้

615
00:40:29,051 --> 00:40:32,763
‎ผมเดินไปถึงรถตู้ตรงฝั่งผู้โดยสาร

616
00:40:32,847 --> 00:40:34,640
‎แล้วก็มองเห็นผู้ชายที่ขับรถอยู่

617
00:40:34,723 --> 00:40:37,184
‎ตาของเขานี่เยิ้มเชียว

618
00:40:37,268 --> 00:40:39,895
‎สติล่องลอยไปอยู่ไหนไม่รู้

619
00:40:39,979 --> 00:40:42,314
‎หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัย

620
00:40:42,398 --> 00:40:45,192
‎ผมจำได้ว่ามีคนตะโกนว่ามีอาวุธ

621
00:40:46,026 --> 00:40:48,863
‎เป็นมีดพร้าเล่มเก่าๆ ที่สนิมจับ

622
00:40:49,613 --> 00:40:53,284
‎ผมเลยไปที่ประตูด้านข้าง
‎แล้วลองเลื่อนดู ประตูก็เปิด

623
00:40:53,367 --> 00:40:58,664
‎และภาพแรกที่ผมเห็นก็คือเด็กผู้หญิง
‎ที่เหมือนจะอายุแค่ 15 หรือ 16

624
00:40:58,747 --> 00:41:01,876
‎เธอ… โดนถลกเสื้อขึ้นมาเหนือหน้าอก

625
00:41:01,959 --> 00:41:05,588
‎ส่วนกางเกงก็ถกลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้า
‎สภาพหมดสติ

626
00:41:05,671 --> 00:41:10,009
‎มีผู้ชายอยู่หลังรถตู้
‎กำลังดึงกางเกงขาสั้นขึ้นมาสวม

627
00:41:10,593 --> 00:41:13,304
‎ผมตกใจมาก ตกใจจนขวัญเสีย

628
00:41:14,805 --> 00:41:16,849
‎เจ้าหน้าที่ควบคุมเวทีพาเธอไปหลังเวที

629
00:41:16,932 --> 00:41:18,642
‎แล้วรถพยาบาลก็มาพาเธอออกไป

630
00:41:19,727 --> 00:41:22,062
‎ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายในรถตู้

631
00:41:22,146 --> 00:41:27,151
‎แต่เราแค่พยายามใส่เกียร์ว่าง
‎แล้วดันรถตู้ออกไปนอกโรงปาร์ตี้

632
00:41:28,444 --> 00:41:30,779
‎ไม่มีใครรู้เลยว่าเพิ่งเกิดเรื่องอะไรขึ้น

633
00:41:32,531 --> 00:41:35,284
‎มันเป็นความรู้สึกที่เลวร้ายมาก เวลาที่คิดว่า

634
00:41:35,367 --> 00:41:37,786
‎ตอนที่ทุกคนกำลังสนุกกันอยู่

635
00:41:37,870 --> 00:41:40,748
‎และผมที่อยากทำให้ทุกคนรักกัน

636
00:41:40,831 --> 00:41:43,292
‎กลับเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นตรงหน้าโดยที่เราไม่รู้

637
00:41:48,422 --> 00:41:50,674
‎ทีมงานของผมทุกคนกับค่ายเพลง

638
00:41:50,758 --> 00:41:53,511
‎เริ่มรู้สึกกระวนกระวาย
‎ผมเห็นในแววตาของพวกเขา

639
00:41:53,594 --> 00:41:55,221
‎พวกเขาไม่ได้ทำเกินไป

640
00:41:55,304 --> 00:41:58,807
‎มันเริ่มจะรุนแรงขึ้นแล้ว
‎และรู้สึกไม่ปลอดภัยอีกต่อไป

641
00:42:05,397 --> 00:42:08,692
‎"มีรถรออยู่ตรงนั้นแล้ว
‎ไม่ต้องห่วงแผ่นเสียงหรอก

642
00:42:08,776 --> 00:42:11,028
‎เดี๋ยวเราเอาตามไปให้ ไปขึ้นรถเดี๋ยวนี้เลย

643
00:42:11,111 --> 00:42:12,738
‎ต้องรีบออกไปจากที่นี่แล้ว"

644
00:42:13,405 --> 00:42:15,991
‎เลือดสูบฉีดจนหูผมร้อนผ่าวไปหมด

645
00:42:16,075 --> 00:42:19,537
‎ผมทำตามที่ทีมงานว่าและรีบเผ่นออกมา

646
00:42:22,831 --> 00:42:24,458
‎เราขับรถตรงไปที่สนามบิน

647
00:42:24,542 --> 00:42:28,212
‎และนอนที่นั่นจนถึงเวลาเครื่องออกในวันถัดไป

648
00:42:28,295 --> 00:42:29,672
‎วู้ดสต็อก 99

649
00:42:34,552 --> 00:42:35,970
‎ภาพของเด็กผู้หญิงในรถตู้คันนั้น

650
00:42:36,053 --> 00:42:40,182
‎เป็นแค่ผลจากการปล่อยให้
‎เรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นตลอดระยะเวลาที่เราอยู่ที่นั่น

651
00:42:42,017 --> 00:42:43,352
‎มันควรจะเป็นวู้ดสต็อก

652
00:42:44,728 --> 00:42:48,607
‎แต่ผมคิดว่าตอนนั้นเรารู้แล้วว่า
‎นี่มันไม่ใช่วู้ดสต็อกเลยสักนิด

653
00:42:48,691 --> 00:42:51,193
‎แต่เป็นแค่งานที่เละตุ้มเป๊ะ

654
00:42:51,277 --> 00:42:54,989
‎วู้ดสต็อก วู้!

655
00:42:55,072 --> 00:42:57,491
‎ตอนนั้นไม่สามารถควบคุมอะไรได้แล้ว

656
00:42:58,701 --> 00:43:00,869
‎ถึงจุดอันตรายแล้ว และนั่นแหละที่น่ากลัว

657
00:43:00,953 --> 00:43:03,706
‎คืนวันเสาร์คือตอนที่นรกแตกจริงๆ

658
00:43:03,789 --> 00:43:07,501
‎สถานการณ์บ้าคลั่ง และแล้ววันอาทิตย์ก็มาถึง

659
00:43:26,979 --> 00:43:29,815
‎เราจะออกไปจากที่นี่ครับ ผมว่าเราต้องไปแล้ว

660
00:44:30,417 --> 00:44:35,422
‎คำบรรยายโดย เพียงพัชร์ น้ำทิพย์