1
00:00:17,640 --> 00:00:19,920
เอาละ เด็กๆ ได้เวลานอนแล้ว ปิดไฟซะ

2
00:00:29,040 --> 00:00:30,960
ทำไมเขาถึงทำอย่างนั้นล่ะ

3
00:00:31,680 --> 00:00:35,680
เขาเป็นดาราดัง
ขนาดคนธรรมดาอย่างเราก็ยังมีมรสุมชีวิต

4
00:00:35,760 --> 00:00:38,320
พระเจ้าทรงรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นที่โรงเรียน

5
00:00:38,400 --> 00:00:42,600
สุยาช เวอร์มาไปเยี่ยม
รร. นิลกีรีแวลลีย์เพื่อร่วมงานคืนสู่เหย้า

6
00:00:42,680 --> 00:00:45,400
เด็กคนนี้เหมือนเป็นต้นตอของทุกเรื่อง

7
00:00:46,000 --> 00:00:49,600
คุณคิดว่าเวดันต์ฆ่าลูกหมาจริงๆ เหรอ

8
00:00:50,640 --> 00:00:51,480
ไม่รู้สิ

9
00:00:52,640 --> 00:00:56,280
ตอนที่ผมไปถึง ลูกหมาพวกนั้นก็ตายแล้ว

10
00:00:57,600 --> 00:00:59,680
แต่สายตาที่เขามองพวกมัน

11
00:01:00,640 --> 00:01:04,640
ผมรู้สึกเหมือนเขามีความสุข
ที่เห็นพวกมันทรมาน

12
00:01:06,640 --> 00:01:09,000
แต่แล้วเขาก็กลัวตอนที่เห็นผม

13
00:01:11,160 --> 00:01:15,200
นั่นคือตอนที่ผมรู้สึกเหมือนว่า
เวดันต์มีสองบุคลิก

14
00:01:16,560 --> 00:01:18,040
บุคลิกแรกที่หวาดกลัวอยู่ตลอดเวลา

15
00:01:18,880 --> 00:01:22,760
และอีกบุคลิกหนึ่งที่ลงมือฆ่าลูกหมาได้

16
00:01:27,520 --> 00:01:28,760
เวดันต์

17
00:01:30,720 --> 00:01:36,720
คืนที่ลูกสุนัขถูกฆ่า

18
00:02:54,680 --> 00:02:56,280
คุณต้องการอะไรจากผม

19
00:03:00,240 --> 00:03:01,800
จะไม่มีใครรังแกนายได้อีก

20
00:03:01,880 --> 00:03:04,000
- ถ้านายยอมให้ช่วย ฉันก็จะช่วย
- ปล่อยผมไปนะ

21
00:03:04,080 --> 00:03:05,960
จะไม่มีใครรังแกนายได้อีก

22
00:03:08,320 --> 00:03:10,360
ถ้านายยอมให้ฉันช่วย ฉันก็จะช่วยนาย

23
00:03:10,720 --> 00:03:12,720
จะไม่มีใครรังแกนายได้อีก

24
00:04:46,160 --> 00:04:48,200
ลูกหมาพวกนั้นต้องตาย

25
00:04:48,240 --> 00:04:50,920
เพราะแม่พวกมันต้องได้รับบทเรียน

26
00:04:51,760 --> 00:04:54,920
ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายนาย

27
00:06:15,080 --> 00:06:18,960
นินาด เงามืดที่ถูกลืม

28
00:06:32,560 --> 00:06:34,600
อาดู ฉันจะโต้กลับบ้างละ

29
00:07:02,320 --> 00:07:03,520
ชาโดว์บอย

30
00:07:42,840 --> 00:07:44,440
ข่าววันนี้

31
00:07:44,520 --> 00:07:47,880
เราทราบมาว่าสุยาช เวอร์มา
ป่วยจากโรคซึมเศร้า

32
00:07:47,960 --> 00:07:52,760
ละครเรื่อง "ฉันขอสาบานต่อคุณ"
ที่เขาเล่นถูกยกเลิก เพราะเรตติ้งตก

33
00:07:52,840 --> 00:07:55,080
คาดว่าผลการชันสูตรพลิกศพ
จะออกในวันพรุ่งนี้ค่ะ

34
00:07:55,160 --> 00:07:58,480
โรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์
โรงเรียนที่เขาเสียชีวิต

35
00:07:58,560 --> 00:08:01,560
ยังไม่มีข้อคิดเห็น
เกี่ยวกับเหตุการณ์ดังกล่าว

36
00:08:03,160 --> 00:08:06,840
นักข่าวเหมาะกับ
การทำรายการทำอาหารสุดละ

37
00:08:07,760 --> 00:08:09,440
เพราะพวกเขาชอบใส่ไข่กันจัง

38
00:08:10,240 --> 00:08:11,720
คณะกรรมการโรงเรียนโทรมาเหรอ

39
00:08:12,680 --> 00:08:15,960
ผมไม่เข้าใจ สุยาชจะต้องมาเลือก...

40
00:08:16,600 --> 00:08:17,480
งานคืนสู่เหย้านี่...

41
00:08:17,920 --> 00:08:19,560
สถานการณ์จะสงบลงในไม่ช้า

42
00:08:20,480 --> 00:08:22,400
โรงเรียนนี้เจอเหตุการณ์ต่างๆ มาเยอะ

43
00:08:23,240 --> 00:08:25,680
อาคารพวกนี้เก่ามาก

44
00:08:27,000 --> 00:08:30,440
ไปขอความร่วมมือจากศิษย์เก่าสิ

45
00:08:31,040 --> 00:08:32,360
ส่วนที่เหลือเราจะจัดการเอง

46
00:08:33,160 --> 00:08:34,520
ขอบคุณมากครับ ผู้การ

47
00:08:34,920 --> 00:08:37,640
เรามีความสัมพันธ์ที่พิเศษ
ตั้งแต่ที่คณบดีวยาสยังมีชีวิตอยู่

48
00:08:38,600 --> 00:08:40,960
เขามักจะใจกว้างอยู่เสมอ

49
00:08:41,040 --> 00:08:42,480
ผมแน่ใจว่าคุณก็ใจกว้างเช่นกัน

50
00:08:49,520 --> 00:08:52,000
มันยากที่จะมองออกว่าทุกคนคิดอะไรอยู่

51
00:09:11,160 --> 00:09:12,280
คุณโอเคไหม

52
00:09:13,200 --> 00:09:14,280
จ้ะ ขอโทษที

53
00:09:16,520 --> 00:09:17,440
ฉันมัลวิกา

54
00:09:17,520 --> 00:09:18,520
ฉันสุปรียา

55
00:09:18,600 --> 00:09:20,600
ฉันตั้งใจมาคุยกับคุณ

56
00:09:22,320 --> 00:09:24,400
ฉันเป็นห่วงอธิราชจริงๆ

57
00:09:26,080 --> 00:09:28,040
- เขาได้บอกคุณเกี่ยวกับ...
- นินาดเหรอ

58
00:09:31,000 --> 00:09:34,200
เขายังไม่ลืมเรื่องที่พวกเขาทะเลาะกัน
เมื่อหลายปีก่อน

59
00:09:34,280 --> 00:09:36,040
เขาหาแฟ้มของนินาด

60
00:09:36,120 --> 00:09:38,760
- จากนั้นเขาก็ไปเมืองโกตากิริ...
- ฉันอนุญาตให้เขาหาเอง

61
00:09:38,880 --> 00:09:40,280
ค่ะ แต่ว่าทำไมล่ะ

62
00:09:43,080 --> 00:09:46,080
เขาอยากสะสางเรื่องที่ค้างคาใจ
กับเรื่องเลวร้ายในชีวิต

63
00:09:46,160 --> 00:09:48,760
แต่เขาดันเข้าไปติด
อยู่ในเรื่องเลวร้ายกว่าเดิม

64
00:09:49,440 --> 00:09:51,640
ฉันมองออก สุปรียา เขาไม่โอเคเลย

65
00:09:53,720 --> 00:09:54,880
เขามีความวิตกกังวล

66
00:09:57,360 --> 00:09:59,880
เขาเจอเรื่องสาหัสมาเยอะตั้งแต่เด็ก

67
00:10:00,480 --> 00:10:03,720
เขาต้องปล่อยวางเรื่องต่างๆ
ไม่ใช่ยึดมั่นถือมั่นแบบนั้น

68
00:10:03,760 --> 00:10:06,840
ไม่อย่างนั้น
ฉันกลัวว่าเรื่องแบบเมื่อวานจะ...

69
00:10:09,000 --> 00:10:12,760
ฉันไม่อยากต้องมานั่งคิดอยู่ตลอดว่า
จะช่วยอธิราชได้ไหม

70
00:10:12,880 --> 00:10:16,120
ว่าฉันได้เห็นสัญญาณพวกนั้นแล้ว
แต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย

71
00:10:16,760 --> 00:10:19,200
เพราะงั้น ได้โปรด
อย่าไปยุให้เขาตามหานินาด

72
00:10:21,600 --> 00:10:22,440
ขอร้องเถอะนะ

73
00:10:45,160 --> 00:10:46,520
ผมปวดท้อง

74
00:10:50,520 --> 00:10:51,880
ดูเหมือนจะเป็นหวัด

75
00:10:52,280 --> 00:10:54,960
เมื่อคืน ฉันแวบออกไปดู

76
00:10:55,040 --> 00:10:57,080
นักเรียนอีกคน และเขาก็หายตัวไปค่ะ

77
00:10:57,160 --> 00:11:00,840
เขาเหมือนเดินละเมอกลับมา
แล้วก็นอนลง

78
00:11:01,520 --> 00:11:03,360
- เขาไปไหนมา
- ฉันไม่รู้ค่ะ

79
00:11:06,640 --> 00:11:07,600
เวดันต์

80
00:11:08,520 --> 00:11:11,960
ครูช่วยเธอไม่ได้
ถ้าเธอไม่ยอมเปิดใจกับครู

81
00:11:12,480 --> 00:11:14,280
ถ้าเกิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอล่ะ

82
00:11:15,520 --> 00:11:16,920
ผมมีพลังวิเศษ

83
00:11:18,600 --> 00:11:19,600
พลังวิเศษเหรอ

84
00:11:20,800 --> 00:11:22,360
ไม่มีใครทำให้ผมกลัวได้

85
00:11:23,600 --> 00:11:24,960
ใครทำให้เธอกลัวเหรอ

86
00:11:25,920 --> 00:11:29,400
บางครั้งปิศาจผู้หิวโหยต้องได้รับบทเรียน

87
00:11:29,480 --> 00:11:31,520
ผมไม่ได้อยากฆ่าลูกหมาฮะ ครู

88
00:11:31,600 --> 00:11:36,360
แต่เขาบอกผมว่านี่เป็นวิธีเดียว
ที่แม่หมาจะเรียนรู้ที่จะไม่ทำร้ายผมอีก

89
00:11:37,120 --> 00:11:38,840
เราต้องให้บทเรียนมัน

90
00:11:39,320 --> 00:11:41,520
เราต้องให้บทเรียนพวกมันทั้งหมด

91
00:11:42,920 --> 00:11:44,080
ใครเป็นคนบอกเธอ

92
00:11:48,400 --> 00:11:49,960
ใครเป็นคนบอกเรื่องนี้กับเธอ เวดันต์

93
00:11:51,000 --> 00:11:52,520
ครูถามเธออยู่นะ

94
00:11:54,880 --> 00:11:58,160
ใครเป็นคนบอกเรื่องพวกนี้กับเธอ
ตอบครูมาสิ เวดันต์

95
00:11:58,240 --> 00:12:01,040
ครูโกชคะ ฉันคิดว่าเขาต้องพักผ่อน

96
00:12:20,360 --> 00:12:25,920
ครูครับ ครูไม่ผิดหรอก
เราทุกคนต่างก็เป็นกังวลกันตั้งแต่เมื่อวาน

97
00:12:26,000 --> 00:12:28,680
เราทุกคนตกใจครับ ครู
แม้แต่เด็กๆ ก็ด้วย

98
00:12:29,280 --> 00:12:31,440
การฆ่าตัวตายเมื่อวานนี้...

99
00:12:32,120 --> 00:12:34,040
มันยากที่จะลืมครับ ครู

100
00:12:37,400 --> 00:12:38,480
เราต้องลืมมันให้ได้

101
00:12:43,760 --> 00:12:44,600
เราต้องลืมมัน

102
00:12:48,760 --> 00:12:52,560
คืนนี้เด็กๆ จะดูหนังกัน
เตรียมเครื่องฉายภาพให้พร้อม

103
00:12:53,280 --> 00:12:54,320
ได้ครับ ครู

104
00:13:06,800 --> 00:13:09,320
- ทำไมถึงปฏิบัติกับเราแบบนี้
- ขอเวลาเดี๋ยว ได้โปรด

105
00:13:09,400 --> 00:13:12,920
- คุณไม่เข้าใจ
- ฟังนะ ผมเข้าใจปัญหาของทุกคน

106
00:13:13,600 --> 00:13:17,800
แต่เราทุกคนติดอยู่ในสถานการณ์
ที่โชคร้าย และเหนือความคาดหมาย

107
00:13:17,880 --> 00:13:22,280
ผู้บังคับการตำรวจขอความร่วมมือ
จากพวกคุณในการสืบสวนเบื้องต้น

108
00:13:22,360 --> 00:13:25,080
มันเป็นขั้นตอนทางกฎหมายนะ
พรุ่งนี้พวกคุณถึงกลับบ้านได้

109
00:13:25,160 --> 00:13:28,400
- การสืบสวนอะไรไม่ทราบ
- เรื่องเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเรา

110
00:13:28,480 --> 00:13:31,480
- ทุกคนเห็นกันหมด มันเป็นการฆ่าตัวตาย
- ถูกเผง

111
00:13:31,560 --> 00:13:36,000
ฟังนะครับ ผู้การรับประกันว่า
เขาคุมสถานการณ์ทุกอย่างได้

112
00:13:36,080 --> 00:13:39,280
เขาขอเวลาแค่หนึ่งวัน
ได้โปรดให้ความร่วมมือด้วย

113
00:13:40,560 --> 00:13:42,720
กฎพวกนี้ใช้ไม่ได้กับ
คณะกรรมการโรงเรียนสินะ

114
00:13:46,640 --> 00:13:48,000
บ้าเอ๊ย

115
00:13:51,280 --> 00:13:52,120
หยุดรถ

116
00:13:55,840 --> 00:13:59,920
ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงเรียน
เป็นคำสั่งจากผู้บังคับการตำรวจ

117
00:14:02,480 --> 00:14:07,680
ผู้การครับ มีตำรวจนายหนึ่ง
ไม่ยอมให้ผมออกจากโรงเรียน

118
00:14:08,240 --> 00:14:09,600
ช่วยคุยกับเขาด้วยนะครับ

119
00:14:14,600 --> 00:14:16,000
ครับ ท่าน ได้ครับ ท่าน

120
00:14:19,440 --> 00:14:20,520
ขอโทษนะครับ คุณ

121
00:14:22,360 --> 00:14:23,360
ให้พวกเขาไปได้

122
00:14:47,040 --> 00:14:48,400
ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาตายแล้ว

123
00:14:49,520 --> 00:14:52,880
เพื่อนของเรา
ฉันไม่อยากเชื่อจริงๆ ว่าเขาตายแล้ว

124
00:15:01,000 --> 00:15:02,040
บ้าเอ๊ย

125
00:15:03,080 --> 00:15:03,960
นั่นอะไรน่ะ

126
00:15:08,080 --> 00:15:09,040
เธอเป็นอะไรไหม

127
00:15:11,080 --> 00:15:12,400
รออยู่ในรถนะ

128
00:15:49,440 --> 00:15:50,280
ไปกันเถอะ

129
00:15:57,560 --> 00:15:59,240
ราจาต มาเร็ว

130
00:16:12,440 --> 00:16:13,760
เราชนกวางน่ะ

131
00:16:13,840 --> 00:16:14,880
พระเจ้า

132
00:16:15,160 --> 00:16:16,240
ตอนนี้เหรอ

133
00:16:16,960 --> 00:16:19,920
ฉันไม่คิดว่ารถจะสตาร์ตติด
เราต้องเดินกลับไปที่โรงเรียน

134
00:16:30,680 --> 00:16:34,520
- จู่ๆ ก็...
- ราจาต ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ

135
00:16:44,200 --> 00:16:46,400
ขอโทษครับ
ออฟฟิศของคุณสุปรียา โกชอยู่ไหน

136
00:16:46,480 --> 00:16:48,080
- ทางนั้นครับ
- ครับ

137
00:17:26,040 --> 00:17:26,880
ใครน่ะ

138
00:17:28,800 --> 00:17:29,800
ใครอยู่ข้างใน

139
00:17:39,040 --> 00:17:40,240
เปิดประตู

140
00:17:41,560 --> 00:17:42,760
คุณโอเคไหม

141
00:17:44,160 --> 00:17:45,080
ใครอยู่ข้างใน

142
00:18:02,920 --> 00:18:03,920
คุณเห็นอะไร

143
00:18:06,240 --> 00:18:07,320
ผม...

144
00:18:17,160 --> 00:18:20,520
ผมตามหาคุณสุปรียาอยู่ คุณเห็นเธอไหม

145
00:18:21,800 --> 00:18:23,880
ผมเห็นว่าเธอกำลังไปห้องพยาบาล

146
00:18:23,960 --> 00:18:25,280
ครับ

147
00:18:40,280 --> 00:18:41,800
เราน่าจะช่วยชีวิตมันไว้ได้แท้ๆ

148
00:18:43,400 --> 00:18:45,640
ราจาต ไม่ใช่ เพื่อน

149
00:18:46,480 --> 00:18:48,560
เราช่วยไม่ได้ทั้งกวางและสุยาช

150
00:18:51,520 --> 00:18:53,080
ฉันจะไปคุยกับตำรวจ

151
00:18:55,240 --> 00:18:56,760
- สวัสดีครับ
- สวัสดีครับ

152
00:18:56,800 --> 00:18:57,920
ทุกอย่างโอเคดีไหม

153
00:18:59,560 --> 00:19:02,560
รู้ไหม สมัยที่เรียนหนังสือ

154
00:19:03,640 --> 00:19:07,200
สุยาชและฉัน
อยากทำให้เดฟประทับใจมาตลอด

155
00:19:09,000 --> 00:19:11,000
เราอยากให้เขามาเป็นเพื่อนกับเรา

156
00:19:12,160 --> 00:19:14,320
ฉันรู้ว่ามันเห็นแก่ตัว แต่ดูเขาสิ

157
00:19:15,240 --> 00:19:19,800
ปีที่แล้วฉันมีปัญหาเรื่องทรัพย์สิน
แค่โทรศัพท์สายเดียว ทุกอย่างก็แก้ไขได้

158
00:19:21,480 --> 00:19:23,640
แปลว่านายทำให้เดฟ
เป็นเพื่อนของนายจริงๆ

159
00:19:24,760 --> 00:19:27,240
ใช่ ส่วนเธอก็ไม่ได้ต่างอะไรจากเขา

160
00:19:27,320 --> 00:19:29,320
ไม่มีใครปฏิเสธเธอได้

161
00:19:30,080 --> 00:19:32,520
ฉันว่าดอกกุหลาบทุกดอกบนสนามหญ้า

162
00:19:32,920 --> 00:19:34,800
คงวางเรียงอยู่หน้าทางเดินหน้าบ้านเธอ

163
00:19:39,320 --> 00:19:44,320
สุยาชเก็บไว้ดอกหนึ่งเหมือนกัน ตอนที่เขา
เมาเหล้ารัมที่เราขโมยจากโค้ช

164
00:19:52,800 --> 00:19:55,920
แต่เธอหมายปองแค่อธิราช ใช่ไหม

165
00:19:57,040 --> 00:19:58,800
เธอเคยสงสัยไหม

166
00:19:59,680 --> 00:20:03,000
ว่ามันจะเป็นยังไง
ถ้าเธอกับอธิไม่เลิกกัน

167
00:20:05,920 --> 00:20:08,440
- โทรหาผมด้วยนะ ขอบคุณครับ
- ขอบคุณครับ

168
00:20:09,680 --> 00:20:11,960
นายทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้ใช่ไหม

169
00:20:12,040 --> 00:20:17,800
สุยาชคงอยากให้เราอยู่ต่ออีกคืน
เพื่อดื่มอวยพรให้เขา

170
00:20:21,560 --> 00:20:23,640
รู้ไหม ฉันจะไม่มีวันปฏิเสธเหล้าแน่ๆ

171
00:20:26,920 --> 00:20:29,280
สุปรียา
ได้โปรดให้ผมคุยกับเวดันต์เถอะนะ

172
00:20:29,760 --> 00:20:32,800
เขาเกี่ยวข้องอะไร
กับการที่นินาดหายตัวไป

173
00:20:33,320 --> 00:20:36,320
เมื่อคืนนี้มีโน้ตหล่นออกมาจาก
กระเป๋ากางเกงของสุยาช

174
00:20:36,800 --> 00:20:39,240
มันคือโน้ตที่เขาปาใส่นินาดเมื่อ 15 ปีก่อน

175
00:20:40,080 --> 00:20:41,400
มันเป็นไปได้ยังไง

176
00:20:43,520 --> 00:20:45,960
สมุดบันทึกและการเล่นพิเรนทร์
ก็ยังเหมือนเดิม

177
00:20:47,040 --> 00:20:50,440
อาจมีศิษย์เก่าบางคน
ที่พยายามแกล้งเขาก็ได้

178
00:20:52,400 --> 00:20:55,560
หรือไม่เขาก็อยากแกล้งใครสักคน
และเอาโน้ตใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง

179
00:20:55,680 --> 00:20:59,080
แต่เวดันต์มาหาผม
และบอกว่าเขาจะโต้กลับ

180
00:21:00,520 --> 00:21:03,480
เป็นคำเดียวกับที่ผมบอกนินาด
เมื่อ 15 ปีก่อน

181
00:21:03,560 --> 00:21:05,520
ตอนที่สุยาชปาโน้ตใส่เขา

182
00:21:06,160 --> 00:21:10,000
ไม่ใช่แค่นินาด คุณบอกเรื่องเดียวกัน
ให้เวดันต์รู้ที่โรงอาหาร

183
00:21:10,080 --> 00:21:12,000
จำได้ไหม
ชาโดว์บอย และการโต้กลับ

184
00:21:14,920 --> 00:21:18,160
คุณคิดว่าคุณมีคำอธิบายที่มีเหตุผล
สำหรับทุกเรื่อง

185
00:21:18,720 --> 00:21:19,800
แต่...

186
00:21:21,000 --> 00:21:23,320
ถ้าเกิดมีเรื่องอย่างอื่นเกิดขึ้นที่นี่ล่ะ

187
00:21:24,520 --> 00:21:26,080
อธิราช คุณมีความวิตกกังวล

188
00:21:26,160 --> 00:21:28,480
มัลวิกา เพื่อนของคุณเป็นห่วงคุณนะ

189
00:21:30,000 --> 00:21:33,080
มีคนอื่นๆ นอกจากนินาดที่เป็นห่วงคุณ

190
00:21:34,200 --> 00:21:35,560
ผมรู้ดีว่าผมเห็นอะไร

191
00:21:35,640 --> 00:21:37,800
มีใครเห็นโน้ตพวกนั้นอีกไหม

192
00:21:40,800 --> 00:21:44,440
สุปรียา รอเดี๋ยว
นินาดหายตัวไป 15 ปีแล้ว

193
00:21:44,520 --> 00:21:48,440
เจ้าหน้าที่ของโรงเรียน
ไม่แม้แต่บอกเพื่อนร่วมรุ่นของเขา

194
00:21:48,520 --> 00:21:51,280
เราอาจช่วยเรื่องการสืบสวนได้

195
00:21:51,360 --> 00:21:55,440
บางทีเราคนหนึ่งอาจรู้เรื่องในวันสุดท้าย
เพราะแม้แต่บันทึกของเขา พวกเขาก็ไม่มี

196
00:21:56,000 --> 00:22:00,840
โค้ชวยาสโกหกในคำแถลงว่า
เขาได้พูดคุยกับพ่อแม่ของนินาด

197
00:22:01,360 --> 00:22:03,680
วยาสขึ้นมาเป็นคณบดีในชั่วข้ามคืน

198
00:22:04,440 --> 00:22:06,760
ตำรวจก็ปิดคดีทันทีหลังจากนั้น

199
00:22:07,800 --> 00:22:10,160
เรื่องทั้งหมดนี้ไม่ดูแปร่งๆ
สำหรับคุณบ้างเหรอ

200
00:22:12,280 --> 00:22:13,360
คิดดูสิ สุปรียา

201
00:22:14,040 --> 00:22:18,440
ถ้ามีความเป็นไปได้ว่าพ่อแม่ของเขา
จะได้ลูกชายที่หายตัวไปกลับคืนมา

202
00:22:18,520 --> 00:22:20,760
มันก็คุ้มค่าที่จะต่อสู้เพื่อเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ

203
00:22:23,600 --> 00:22:24,440
ฉัน...

204
00:22:25,920 --> 00:22:27,880
ฉันเห็นใจพ่อแม่ของนินาดนะ ฉัน...

205
00:22:28,600 --> 00:22:29,800
ฉันเห็นใจคุณ

206
00:22:31,000 --> 00:22:32,800
แต่เวดันต์ค่อนข้างมีอารมณ์แปรปรวน

207
00:22:34,480 --> 00:22:36,640
ฉันปล่อยให้คุณ
เอาเขามาเอี่ยวในเรื่องนี้ไม่ได้

208
00:22:36,720 --> 00:22:39,280
โทษทีนะ แต่คุณต้องหาคำตอบเอง

209
00:22:51,680 --> 00:22:53,680
- อย่างน้อยพวกเขาก็หัวเราะ
- ใช่ค่ะ

210
00:22:54,440 --> 00:22:56,640
ไอเดียเรื่องให้ดูหนังนี่
บรรเจิดมาก สุปรียา

211
00:23:07,720 --> 00:23:09,800
- คุณช่วยจับตาดูเวดันต์ทีนะ
- ค่ะ

212
00:23:21,840 --> 00:23:25,120
มันยุติธรรมตรงไหนที่เรามาติดแหง็กอยู่ที่นี่
แต่พวกเขาออกนอกโรงเรียนได้

213
00:23:28,480 --> 00:23:30,080
พวกนายออกไปข้างนอกกันสนุกไหม

214
00:23:31,080 --> 00:23:33,720
เราไม่ได้รับอนุญาต
ให้เดินไปใกล้ประตูด้วยซ้ำ

215
00:23:33,800 --> 00:23:36,520
นี่ ปาร์ธ สุยาชเป็นเพื่อนของเรานะ

216
00:23:37,360 --> 00:23:40,520
มัลวิกากลัวจนตัวสั่น
ฉันแค่อยากให้เธอรู้สึกดีขึ้น

217
00:23:40,600 --> 00:23:44,160
- เราแค่ไปขับรถเล่น แล้วก็กลับมา
- แหงละ ฉันขอโทษ

218
00:23:45,160 --> 00:23:46,000
เธอโอเคไหม

219
00:23:46,520 --> 00:23:48,360
เธออยากอยู่คนเดียวสักพัก

220
00:23:48,880 --> 00:23:49,800
ฉันเข้าใจ

221
00:23:50,640 --> 00:23:52,560
จะว่าไป นายเห็นอธิราชบ้างไหม

222
00:23:52,640 --> 00:23:55,400
อือ ฉันเห็นเขา
เดินไปที่ห้องตัวเองเมื่อห้านาทีที่แล้ว

223
00:23:56,280 --> 00:23:58,400
เขาทำอะไรอยู่คนเดียวในห้องกันนะ

224
00:24:00,440 --> 00:24:02,280
เด็กๆ ต้องการฉัน อาปู

225
00:24:02,360 --> 00:24:03,840
เวดันต์ต้องการฉัน

226
00:24:03,920 --> 00:24:07,000
เธอจะช่วยคนอื่นได้ยังไง
ในเมื่อเธอเองก็ต้องการความช่วยเหลือ

227
00:24:07,080 --> 00:24:08,400
กลับบ้านมาเถอะ

228
00:24:08,480 --> 00:24:10,040
เธอต้องกลับบ้านเดี๋ยวนี้

229
00:24:35,800 --> 00:24:36,920
ครูครับ

230
00:24:37,000 --> 00:24:39,480
คุณสุปรียา โกช
ที่ปรึกษาของโรงเรียน

231
00:25:09,560 --> 00:25:13,280
จามวาล

232
00:25:20,840 --> 00:25:25,600
อธิราช ไจสิงห์

233
00:25:29,680 --> 00:25:30,680
มัลวิกา

234
00:25:31,600 --> 00:25:32,520
มัลวิกา

235
00:25:34,760 --> 00:25:36,040
เธอเห็นนินาดบ้างไหม

236
00:25:36,120 --> 00:25:38,560
วันสุดท้ายที่โรงเรียน ปี 2007

237
00:25:38,640 --> 00:25:40,200
เธอรู้ไหมว่านินาดอยู่ไหน

238
00:25:41,120 --> 00:25:42,760
มัลวิกา ฉันพูดกับเธออยู่นะ

239
00:25:43,280 --> 00:25:44,280
นินาดอยู่ไหน

240
00:25:45,160 --> 00:25:47,720
นินาด นินาด
ฉันเบื่อที่ต้องได้ยินชื่อหมอนั่นจะตายละ

241
00:25:49,000 --> 00:25:51,120
นายทำให้ฉันดูเหมือนไอ้งั่ง อธิ

242
00:25:51,200 --> 00:25:54,760
ฉันนั่งรอนายอยู่ตรงนั้นคนเดียว
มองนายจากฉันไป

243
00:25:55,840 --> 00:25:59,160
ฉันนึกว่านายอยากใช้เวลา
ในวันสุดท้ายกับฉัน

244
00:25:59,840 --> 00:26:01,120
แต่ฉันคิดผิด

245
00:26:01,600 --> 00:26:04,480
- มัลวิกา ฟังฉันนะ
- นายไม่เคยแคร์ฉันเลย อธิ

246
00:26:04,560 --> 00:26:06,120
- ฉันต้องแคร์เธออยู่แล้ว
- ไม่จริง

247
00:26:06,200 --> 00:26:09,040
มัลวิกา ฟังฉันนะ
ตอนนี้ฉันคุยเรื่องนี้ไม่ได้ โอเคไหม

248
00:26:09,640 --> 00:26:11,040
ฉันต้องไปตามหานินาด

249
00:26:11,120 --> 00:26:13,440
ฉันต้องไปขอโทษเขา
ฉันขอไปตามหาเขาก่อน

250
00:26:13,520 --> 00:26:16,200
- ไว้เราคุยเรื่องนี้กันทีหลัง
- ไหนคำขอโทษฉันล่ะ

251
00:26:16,840 --> 00:26:20,560
แทนที่นายจะขอโทษฉัน
นายกลับถามฉันว่านินาดอยู่ที่ไหน

252
00:26:21,600 --> 00:26:22,680
ไหนล่ะคำขอโทษของนาย

253
00:26:22,760 --> 00:26:25,440
มัลวิกา มันก็แค่การไปเดต ให้ตายสิวะ

254
00:26:26,080 --> 00:26:27,760
เราไปวันอื่นก็ได้ไง

255
00:26:28,200 --> 00:26:32,280
ขอละ แค่ครั้งเดียว เลิกเอาตัวเอง
เป็นจุดศูนย์กลางของโลกทีเหอะ

256
00:26:32,360 --> 00:26:34,160
- อะไรนะ
- มัลวิกา

257
00:26:34,240 --> 00:26:35,280
เดฟ

258
00:26:36,040 --> 00:26:38,840
อย่าพูดอะไรตอนนี้
ฉันกำลังคุยกับแฟนฉันอยู่

259
00:26:43,160 --> 00:26:44,600
ฉันไม่ใช่แฟนนาย

260
00:26:45,880 --> 00:26:47,240
นายกับนินาดไปตายซะ

261
00:27:12,680 --> 00:27:15,360
นินาดหายตัวไป
ตั้งแต่วันสุดท้ายที่โรงเรียน

262
00:27:15,440 --> 00:27:16,800
เขาไม่เคยกลับบ้าน

263
00:27:27,400 --> 00:27:28,560
แด่สุยาช

264
00:27:28,640 --> 00:27:30,760
- ดื่ม
- ดื่ม

265
00:27:31,880 --> 00:27:34,360
อธิ ขนาดตำรวจยังหาเขาไม่เจอ
แล้วนายจะหาเขาเจอได้ไง

266
00:27:34,440 --> 00:27:36,800
ตำรวจไม่ได้ทำอะไรเลย มัลวิกา

267
00:27:37,520 --> 00:27:39,320
พวกเขาต้องรื้อคดีนี้ขึ้นมาสืบสวนใหม่

268
00:27:40,640 --> 00:27:42,080
ฉันแค่ต้องการเบาะแสเดียว

269
00:27:43,880 --> 00:27:46,880
มีใครในพวกเราจำสิ่งที่เกิดขึ้น
ในวันสุดท้ายได้ไหม

270
00:27:47,760 --> 00:27:50,240
ใครจะจำเรื่องที่เกิดขึ้น
เมื่อ 15 ปีที่แล้วได้ล่ะ

271
00:27:51,280 --> 00:27:53,160
เธอคิดว่าฉันบ้าใช่ไหม

272
00:27:54,760 --> 00:27:56,520
สุปรียาก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน

273
00:28:01,560 --> 00:28:04,360
ฉันขอโทษนะ อธิ
ถ้าเกิดนายคิดว่าฉันข้ามเส้นละก็

274
00:28:09,040 --> 00:28:10,800
ฉันก็แค่เป็นห่วงนาย

275
00:28:13,800 --> 00:28:16,400
ฉันรู้ว่านายไม่ได้มาที่นี่เพื่อเจอฉัน

276
00:28:17,800 --> 00:28:20,440
แต่ที่ฉันมางานคืนสู่เหย้าก็เพื่อมาเจอนาย

277
00:28:22,040 --> 00:28:24,840
ฉันใช้เวลา 15 ปีที่ผ่านมาคิดเรื่อง...

278
00:28:27,520 --> 00:28:28,560
ถ้าหาก...

279
00:29:34,720 --> 00:29:37,160
มีอะไรเหรอ ฉันเข้าห้องน้ำอยู่

280
00:29:38,240 --> 00:29:39,400
กำลังจะออกมาพอดี

281
00:29:44,240 --> 00:29:45,240
ขอบคุณนะ

282
00:29:53,680 --> 00:29:56,200
มีใครเห็นนินาดในวันสุดท้ายบ้างไหม

283
00:29:57,880 --> 00:29:59,040
เห็นนะ

284
00:29:59,440 --> 00:30:04,000
เราต้องขึ้นแสดงหลังสุนทรพจน์ของนาย
ฉันไปหยิบกลองชุด กีตาร์

285
00:30:04,080 --> 00:30:05,840
ฉันเจอเขาตรงทางเข้าหลัก

286
00:30:05,960 --> 00:30:08,480
ฉันขอให้เขาช่วยหยิบของ

287
00:30:08,560 --> 00:30:11,760
แต่เขาบอกว่าต้องรีบไปที่หอประชุม

288
00:30:13,000 --> 00:30:16,200
นายแน่ใจเหรอว่าเขาพูดแบบนั้น
เพราะเขาไม่โผล่ไปที่นั่นเลย

289
00:30:16,720 --> 00:30:18,280
เขาอาจเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาก็ได้

290
00:30:18,360 --> 00:30:20,760
- เขาได้พูด...
- นี่ ดูนี่สิ

291
00:30:21,920 --> 00:30:24,240
มีบางอย่างคลานอยู่ใต้ผิวฉันใช่ไหม

292
00:30:25,520 --> 00:30:26,360
อะไรเล่า

293
00:30:27,040 --> 00:30:27,920
ข้างเดียวเหรอ

294
00:30:28,000 --> 00:30:29,040
ใช่

295
00:30:30,080 --> 00:30:32,440
ดูเหมือนนายมีอาการฝ่ามือแดงระยะที่สอง

296
00:30:32,520 --> 00:30:33,360
ว่าไงนะ

297
00:30:33,440 --> 00:30:36,480
- เลิกดื่มเหล้าต่างน้ำสักที
- นี่มาจากสมุดของอธิราช

298
00:30:36,880 --> 00:30:38,280
ฉันดื่มทุกวันเลย

299
00:30:39,320 --> 00:30:41,480
- ไปกันเถอะ
- ฉันไม่ไปด้วยหรอก

300
00:30:43,440 --> 00:30:44,480
ไง อธิ

301
00:30:49,320 --> 00:30:51,760
มัลวิกาเล่าเรื่องนินาดให้ฉันฟัง

302
00:30:52,760 --> 00:30:54,040
ไม่อยากจะเชื่อเลย

303
00:30:55,360 --> 00:30:57,560
วันนั้นนายโดดหอประชุมด้วยไม่ใช่เหรอ

304
00:30:57,640 --> 00:30:59,640
นายเห็นเขาที่ไหนในโรงเรียนไหม

305
00:30:59,720 --> 00:31:00,720
ฉันจำไม่ได้

306
00:31:01,600 --> 00:31:02,840
นายถามพวกเขาหรือยัง

307
00:31:02,920 --> 00:31:05,720
อือ ฉันคุยกับพวกเขาทุกคน
แต่ไม่มีใครรู้เลย

308
00:31:06,680 --> 00:31:08,680
เกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนๆ ของเรา

309
00:31:08,760 --> 00:31:10,320
เราไม่รู้อะไรสักอย่าง

310
00:31:11,280 --> 00:31:12,440
ไหนจะเรื่องที่สุยาชฆ่าตัวตาย

311
00:31:13,320 --> 00:31:17,000
- ไหนจะเรื่องที่นินาดหนีออกจากบ้าน
- ฉันไม่เชื่อว่านินาดหนีไป

312
00:31:17,080 --> 00:31:18,840
แหงละ ใครจะเชื่อล่ะ

313
00:31:18,920 --> 00:31:21,560
ขนาดฉันยังไม่เชื่อว่า
สุยาชจะ... ก็อย่างที่รู้นะ

314
00:31:23,200 --> 00:31:24,440
แต่มันเป็นความจริง

315
00:31:25,440 --> 00:31:27,760
ถ้าหากลองนึกว่าตัวเองเป็นนินาดสักเดี๋ยว

316
00:31:27,840 --> 00:31:30,800
เด็กชายวัย 16 ปี
ที่เรียนในโรงเรียนชายล้วน

317
00:31:30,880 --> 00:31:33,480
วันหนึ่งเขาตระหนักว่าตัวเองเป็นเกย์

318
00:31:33,560 --> 00:31:36,320
ยิ่งไปกว่านั้น
เขาดันตกหลุมรักเพื่อนสนิทตัวเอง

319
00:31:36,400 --> 00:31:41,560
เด็กที่น่าสงสารคนนั้นคิดว่าเพื่อนรักคนนั้น
จะเข้าใจความรู้สึกของเขา

320
00:31:41,640 --> 00:31:46,600
แต่แทนที่จะเข้าใจ
เพื่อนรักคนนั้นปฏิเสธเขา

321
00:31:46,680 --> 00:31:49,400
และเยาะเย้ยเขาต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน

322
00:31:50,240 --> 00:31:53,120
ใครล่ะที่จะไม่คิดหนีไป อธิ

323
00:31:53,200 --> 00:31:55,000
หนีไปให้ไกลจากเรื่องพวกนี้ทั้งหมด

324
00:31:55,520 --> 00:31:57,600
ฟังนะ ฉันแน่ใจว่าเขาไม่เป็นไร

325
00:31:58,960 --> 00:31:59,800
ปล่อยวางเถอะ

326
00:32:00,800 --> 00:32:03,280
มันไม่มีประโยชน์ที่จะคิดเรื่องพวกนี้

327
00:32:03,360 --> 00:32:05,240
ฉันต้องไปพักสักหน่อย

328
00:32:05,320 --> 00:32:06,760
อธิ...

329
00:32:15,640 --> 00:32:18,440
- เด็กๆ มีความสุขกันดี
- เป็นหนังที่เหมาะให้เด็กดู

330
00:32:19,280 --> 00:32:21,360
ครูเสน่หา เวดันต์อยู่ไหนเหรอ

331
00:32:24,320 --> 00:32:25,560
เมื่อกี้เขาอยู่ตรงนี้นะ

332
00:32:26,880 --> 00:32:28,280
ฉันจะไปดูหน่อย

333
00:32:35,640 --> 00:32:36,480
เวดันต์

334
00:32:37,080 --> 00:32:38,240
เวดันต์

335
00:32:40,520 --> 00:32:42,440
เธอจะไปไหน กลับมานี่นะ

336
00:32:46,760 --> 00:32:48,040
เธอไม่ได้ยินที่ครูพูดเหรอ

337
00:32:55,000 --> 00:32:57,200
พาเด็กๆ ออกไป

338
00:32:58,440 --> 00:33:00,680
ได้โปรด

339
00:33:06,400 --> 00:33:07,280
ออกไปกันเถอะ

340
00:33:10,880 --> 00:33:12,240
เร็วเข้า

341
00:33:15,360 --> 00:33:16,960
คุณมาโนฮาร์ พาเด็กๆ ออกไปค่ะ

342
00:33:18,080 --> 00:33:19,280
ระวังนะ

343
00:33:20,880 --> 00:33:22,680
ไปที่หอพักกันเถอะ เร็วๆ เลย

344
00:33:22,760 --> 00:33:24,320
เดินไปเรื่อยๆ

345
00:33:27,280 --> 00:33:28,280
เร็วเข้า

346
00:33:34,280 --> 00:33:36,120
คำค้นหาในกูเกิล
เด็กชายหายตัวไปในเมืองอูตี ปี 2007

347
00:33:39,960 --> 00:33:43,400
ศิษย์เก่าโรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์
วัย 16 ปี หายตัวไป

348
00:33:43,480 --> 00:33:45,920
นินาดถูกพบเห็นเป็นครั้งสุดท้าย
บนรถบัสที่มุ่งหน้าไปเมืองโกตากิริ

349
00:33:50,320 --> 00:33:51,600
โรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์

350
00:33:51,680 --> 00:33:52,800
ไม่พบคำค้นหา

351
00:34:41,840 --> 00:34:42,640
ซาร์ธัคเหรอ

352
00:34:45,120 --> 00:34:46,880
- เกิดอะไรขึ้น
- ครู...

353
00:34:48,160 --> 00:34:49,040
บอกครูมาสิ

354
00:34:51,000 --> 00:34:52,520
เขาจะฆ่าเราทุกคน

355
00:34:54,000 --> 00:34:54,840
ใคร

356
00:34:56,640 --> 00:34:58,600
ผู้ชายที่อยู่ในร่างเวดันต์

357
00:35:05,000 --> 00:35:06,000
ครูสุปรียาคะ

358
00:35:06,080 --> 00:35:08,000
ไฟไหม้ห้องฉายหนังค่ะ

359
00:35:08,080 --> 00:35:11,280
ฉันให้เด็กๆ กลับไปหอพักแล้ว
แต่เวดันต์หายตัวไป

360
00:35:11,360 --> 00:35:12,160
ว่าไงนะ

361
00:35:12,920 --> 00:35:16,320
ฉันขอให้คุณจับตาดูเขาไว้นี่
ฉันเสียเขาไปไม่ได้เหมือนกัน

362
00:35:40,760 --> 00:35:42,040
อะไรวะเนี่ย

363
00:36:11,440 --> 00:36:12,560
เวดันต์ สงบสตินะ

364
00:36:12,640 --> 00:36:14,040
เวดันต์ ใจเย็นๆ

365
00:36:14,120 --> 00:36:15,880
ใจเย็นๆ

366
00:36:15,960 --> 00:36:17,560
- ใจเย็นๆ
- จับขาเขาไว้

367
00:36:17,640 --> 00:36:19,000
เราต้องฉีดยากล่อมประสาทให้เขา

368
00:36:19,800 --> 00:36:20,800
ช่วยด้วย

369
00:36:26,840 --> 00:36:27,760
ใจเย็นๆ

370
00:36:27,840 --> 00:36:28,880
ไม่เป็นไรนะ

371
00:36:29,600 --> 00:36:30,920
ไม่เป็นไรนะ เวดันต์

372
00:36:31,000 --> 00:36:33,040
ไม่เป็นไร

373
00:36:37,280 --> 00:36:38,600
เวดันต์ ใจเย็นๆ

374
00:36:39,160 --> 00:36:40,360
จับขาเขาไว้

375
00:36:42,840 --> 00:36:43,880
หยุดนะ

376
00:36:47,960 --> 00:36:49,440
อยู่นิ่งๆ เวดันต์ สงบสติอารมณ์หน่อย

377
00:37:13,880 --> 00:37:14,680
เขาโอเคไหม

378
00:37:14,800 --> 00:37:16,160
ค่ะ เราฉีดยากล่อมประสาทให้เขา

379
00:37:17,640 --> 00:37:18,880
ไปเอาผ้าห่มมา

380
00:37:18,960 --> 00:37:19,800
โอเค

381
00:37:33,680 --> 00:37:35,760
มีบางอย่างเกิดขึ้นที่นี่

382
00:37:35,840 --> 00:37:37,320
มัลวิกาหลับอยู่

383
00:37:37,400 --> 00:37:40,200
นายไม่เข้าใจ มีใครบางคนบีบคอฉัน

384
00:37:40,320 --> 00:37:41,880
ฉันหมายถึงตัวฉัน...

385
00:37:41,960 --> 00:37:44,480
เพื่อน มีใครบางคน... ฉันหายใจไม่ออก

386
00:37:44,560 --> 00:37:45,840
ใจเย็นก่อน

387
00:37:46,360 --> 00:37:48,600
นายดื่มมากไปละนะ

388
00:37:49,280 --> 00:37:51,280
เข้ามาสิ แต่เงียบๆ นะ

389
00:37:52,400 --> 00:37:53,440
เข้ามา

390
00:38:03,920 --> 00:38:05,160
เขาเงียบปากไว้จะดีกว่านะ

391
00:38:06,560 --> 00:38:08,920
ไม่ต้องห่วง เขาไม่พูดหรอก

392
00:38:30,200 --> 00:38:31,080
ช่วยด้วย

393
00:38:31,160 --> 00:38:32,640
ใครก็ได้ช่วยด้วย

394
00:38:35,840 --> 00:38:37,080
เวดันต์

395
00:38:39,440 --> 00:38:40,400
ช่วยด้วย

396
00:38:54,960 --> 00:38:56,280
อยู่ให้ห่างจากเวดันต์

397
00:38:56,840 --> 00:39:00,520
ไม่งั้นแกก็จะตายเหมือนคนที่เหลือ

398
00:41:19,840 --> 00:41:21,840
คำบรรยายโดย
Kulrapat Wattanakitdechakul

399
00:41:21,920 --> 00:41:23,920
ผู้ตรวจสอบงานแปล
วิสาขา ภูริไกร