1
00:00:16,880 --> 00:00:22,280
เอาละ นักเรียน
ระยะห่างรอบเส้นรอบวงเรียกว่าอะไร

2
00:00:22,360 --> 00:00:24,120
ครูจะกลับมาในอีกห้านาที

3
00:00:24,200 --> 00:00:26,760
ถ้าพวกเธอสร้างปัญหาอะไรก็ตาม
พวกเธอจะต้องถูกทำโทษ

4
00:00:32,280 --> 00:00:34,960
ซาร์ธัค

5
00:00:37,280 --> 00:00:38,360
เกิดอะไรขึ้นกับเขา

6
00:00:38,960 --> 00:00:41,560
ไม่รู้สิ เขากลัวจนตัวแข็งตั้งแต่วันนั้น

7
00:00:42,720 --> 00:00:44,880
ไอ้โรคจิตนั่นทำอะไรเขาหรือเปล่า

8
00:00:46,880 --> 00:00:47,720
ฉันไม่รู้

9
00:00:50,440 --> 00:00:51,440
ซาร์ธัค

10
00:00:52,000 --> 00:00:53,440
ดูสิว่าฉันทำอะไรได้ ดูนะ

11
00:00:55,280 --> 00:00:56,600
พวก เจ๋งชะมัดเลย

12
00:00:58,160 --> 00:01:00,280
หยุดเขียนได้แล้ว ไอ้หนอนหนังสือ

13
00:01:00,360 --> 00:01:01,960
ปล่อยให้เขาเขียนไปเถอะน่า

14
00:01:02,040 --> 00:01:04,160
เขาจะต้องฉี่รดกางเกงแน่ๆ
ถ้าเห็นฉันทำแบบนี้

15
00:01:24,760 --> 00:01:25,800
ดรูฟ

16
00:01:36,280 --> 00:01:40,800
ถ้าพวกเธอสร้างปัญหาอะไรก็ตาม
พวกเธอจะต้องถูกทำโทษ

17
00:02:17,520 --> 00:02:20,040
นินาด เงามืดที่ถูกลืม

18
00:02:23,520 --> 00:02:26,160
มีแต่เรื่องแปลกๆ เกิดขึ้นกับเด็กคนนั้น

19
00:02:26,280 --> 00:02:29,160
ตอนแรกลูกหมาตาย
ส่วนตอนนี้ก็เกิดเรื่องกับเด็กชายคนนี้อีก

20
00:02:29,680 --> 00:02:31,320
อยากรู้จังว่ามีปัญหาอะไรรอเราอยู่อีก

21
00:02:31,400 --> 00:02:32,880
นี่เธอตาบอดหรือไง

22
00:02:34,160 --> 00:02:35,160
นี่เธอ

23
00:03:11,520 --> 00:03:12,440
ขอต้อนรับศิษย์เก่า

24
00:03:12,520 --> 00:03:13,760
นี่ พ่อนักดนตรี หวัดดี

25
00:03:14,520 --> 00:03:16,280
- พ่อนักดนตรี
- อะไรวะ พวก

26
00:03:16,360 --> 00:03:17,400
นี่นายประสาทหรือไง

27
00:03:17,840 --> 00:03:19,760
เพื่อน ทำไมถึงเกรี้ยวกราดนักล่ะ

28
00:03:20,920 --> 00:03:22,320
ฉันก็แค่ล้อเล่นเอง พวก

29
00:03:22,400 --> 00:03:25,240
ทุกคนเอาแต่ยุ่งกับ
การแกล้งชาวบ้านกันทั้งคืน

30
00:03:25,320 --> 00:03:27,520
มิน่าล่ะ สุยาชถึงยังหลับอยู่

31
00:03:27,600 --> 00:03:29,280
เราต้องซ้อมการแสดงนะ

32
00:03:29,360 --> 00:03:30,640
เขาเข้านอนเร็ว

33
00:03:30,720 --> 00:03:33,600
แฟนคนสวยทิ้งไป
เขาเลยต้องนอนกู้ความงามให้ตัวเองแทน

34
00:03:36,520 --> 00:03:37,800
ใครเป็นคนทำแบบนี้วะ

35
00:03:38,360 --> 00:03:39,640
เป็นฝีมือพวกนายใช่ไหม

36
00:03:40,640 --> 00:03:42,120
พวก ใจเย็นก่อน นี่คืออะไร

37
00:03:43,360 --> 00:03:44,600
ชาโดว์บอย

38
00:03:48,680 --> 00:03:49,920
อะไรวะเนี่ย

39
00:03:52,200 --> 00:03:54,560
ไม่มีทางเป็นฝีมือของราจาตแน่

40
00:03:54,640 --> 00:03:57,000
เพราะแค่จับหนังสือ
เขายังทำไม่ได้เลย

41
00:03:59,440 --> 00:04:02,120
พวกนาย ฉันจริงจังนะ
มีบางอย่างไม่ชอบมาพากล

42
00:04:02,200 --> 00:04:03,280
ลองจับดูสิ

43
00:04:11,880 --> 00:04:12,840
ให้ตายเถอะ

44
00:04:13,760 --> 00:04:14,920
นายแหละที่ไม่ชอบมาพากล

45
00:04:15,000 --> 00:04:16,000
เอาคืนมา

46
00:04:24,000 --> 00:04:25,480
ผมได้ยินเสียงต่างๆ

47
00:04:26,200 --> 00:04:27,120
ผมเห็นอะไรบางอย่าง

48
00:04:27,200 --> 00:04:29,520
- ผมเสียสติไปแล้วครับ หมอ
- ฟังผมนะ

49
00:04:29,600 --> 00:04:31,800
ถ้ามันหนักหนาเกินไป ก็กลับมาเถอะ

50
00:04:31,880 --> 00:04:33,560
ผมกลับไปไม่ได้ครับ หมอ

51
00:04:34,200 --> 00:04:38,360
ผมตั้งความหวังทั้งหมดไว้กับงานคืนสู่เหย้า
แต่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ นินาดไม่ได้มา

52
00:04:38,480 --> 00:04:41,680
อธิราช มาคุยวิดีโอคอลกัน
มันอาจเป็นเพราะผลข้างเคียง

53
00:04:41,760 --> 00:04:43,240
เขายังไม่ยกโทษให้ผม

54
00:04:43,360 --> 00:04:47,160
นินาดไม่ได้เป็นตัวช่วยให้คุณสะสาง
สิ่งที่ค้างคาใจ มันเป็นเพราะตัวคุณ...

55
00:04:52,920 --> 00:04:54,080
ฉันเอง

56
00:04:55,360 --> 00:04:59,240
โทษที ฉันไม่ได้แอบฟังหรอก
ฉันแค่มาดูว่านายโอเคไหม

57
00:05:00,240 --> 00:05:01,320
เป็นโรควิตกกังวลเหรอ

58
00:05:08,000 --> 00:05:09,600
เธอจำเล่มนี้ได้ไหม มัลวิกา

59
00:05:11,720 --> 00:05:12,920
นิยายภาพของนินาด

60
00:05:16,320 --> 00:05:17,920
ช่วยบอกฉันทีว่าฉันไม่ได้บ้า

61
00:05:18,000 --> 00:05:21,560
นายก็รู้ว่าพวกเขาเป็นยังไง
ช่างมันเถอะ ก็แค่เล่นพิเรนทร์กัน

62
00:05:21,640 --> 00:05:23,040
ก็ได้ มันคือการเล่นพิเรนทร์

63
00:05:23,800 --> 00:05:25,200
แต่ทำไมเขาถึงไม่มาล่ะ

64
00:05:26,360 --> 00:05:28,720
อธิ นายเคยทำผิดพลาดครั้งหนึ่ง
เมื่อ 15 ปีก่อน

65
00:05:29,160 --> 00:05:31,280
ถ้านายกลับไปแก้ตัวได้ นายก็คงจะทำ

66
00:05:31,360 --> 00:05:34,040
นายจะลงโทษตัวเอง
เพราะเรื่องนั้นไปอีกนานแค่ไหน

67
00:05:36,440 --> 00:05:38,680
มันไม่สำคัญหรอกว่าทำไมเขาถึงไม่มา

68
00:05:38,760 --> 00:05:39,920
ปล่อยวางเถอะนะ

69
00:05:40,000 --> 00:05:41,640
ฉันปล่อยวางไม่ได้ มัลวิกา

70
00:05:42,320 --> 00:05:44,000
ฉันเสียทุกคนที่ฉันรักไป

71
00:05:45,080 --> 00:05:46,760
ฉันพาพวกเขากลับมาไม่ได้

72
00:05:48,200 --> 00:05:50,080
แต่ฉันพานินาดกลับมาได้

73
00:05:54,240 --> 00:05:55,280
ฉันต้องการคำตอบ

74
00:06:02,840 --> 00:06:04,560
มันถูกจารึกไว้ในพระคัมภีร์

75
00:06:05,080 --> 00:06:08,480
วิญญาณเดินทางจากร่างหนึ่ง
ไปยังอีกร่างหนึ่ง

76
00:06:09,160 --> 00:06:10,720
อาวุธทำลายมันไม่ได้

77
00:06:11,280 --> 00:06:13,120
ไฟก็เผามันไม่ได้เช่นกัน

78
00:06:14,480 --> 00:06:19,000
เราตาย แต่วิญญาณของเรา
จะยังคงสถิตอยู่

79
00:06:23,040 --> 00:06:24,680
เมื่อถึงคราวตาย เราก็แค่ตาย

80
00:06:25,440 --> 00:06:26,560
แค่นั้นแหละ

81
00:06:29,880 --> 00:06:31,400
มีคำกล่าวภาษาอังกฤษอยู่ประโยคหนึ่ง

82
00:06:32,280 --> 00:06:35,520
"ทุกอย่างเป็นไปไม่ได้ในทางทฤษฎี

83
00:06:36,080 --> 00:06:37,040
"จนกว่าจะพิสูจน์ได้"

84
00:06:38,120 --> 00:06:40,720
ในฐานะนักจิตวิทยา คุณคงรู้ดีว่า

85
00:06:40,800 --> 00:06:45,360
ตรรกะทางวิทยาศาสตร์ก็ยังเหลือพื้นที่
เผื่อว่าเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เป็นไปได้ขึ้นมา

86
00:06:47,320 --> 00:06:51,040
แต่จะเชื่อมันได้
ก็ต่อเมื่อเห็นกับตาตัวเองเท่านั้น

87
00:06:53,720 --> 00:06:56,800
แปลว่าคุณเคยเห็น
วิญญาณของคณบดีวยาสเหรอ

88
00:06:58,200 --> 00:07:01,880
สิ่งที่ผมเห็นคือสิ่งที่ผมไม่มีวันอธิบาย

89
00:07:01,960 --> 00:07:03,320
หรือเข้าใจเองได้

90
00:07:03,400 --> 00:07:04,520
แต่วันนี้

91
00:07:04,600 --> 00:07:06,560
สิ่งที่เกิดขึ้นในห้องเรียนของพวกคุณ...

92
00:07:06,640 --> 00:07:09,080
คือเด็กนักเรียนคนหนึ่ง
เอาวงเวียนแทงตัวเอง

93
00:07:09,680 --> 00:07:14,480
แม้แต่เราเองก็จะเดือดร้อน
หากไม่ทำพิธีชำระล้าง

94
00:07:15,160 --> 00:07:17,080
นินาด รามัน ปี 2007

95
00:07:19,800 --> 00:07:21,640
คุณแน่ใจว่าชื่อถูกต้องนะคะ

96
00:07:21,720 --> 00:07:23,840
แหงสิครับ ผมแน่ใจ

97
00:07:25,240 --> 00:07:26,840
ฉันคิดว่าเซิร์ฟเวอร์ล่มค่ะ

98
00:07:29,080 --> 00:07:31,760
แต่ก็ต้องมีสำเนาแฟ้มนักเรียนของเราสิครับ

99
00:07:31,840 --> 00:07:32,840
ใช่ค่ะ

100
00:07:32,920 --> 00:07:36,680
สำเนาประวัติของทุกรุ่นก่อนรุ่น 2010
อยู่ในห้องเก็บเอกสาร

101
00:07:37,240 --> 00:07:38,960
แต่วันนี้เจ้าหน้าที่ธุรการไม่ว่าง

102
00:07:39,600 --> 00:07:41,400
วันนี้เจ้าหน้าที่จะมีการแสดง

103
00:07:42,200 --> 00:07:43,040
ขอบคุณค่ะ

104
00:07:49,400 --> 00:07:50,480
ไว้เจอกัน ลาก่อนค่ะ

105
00:07:53,800 --> 00:07:57,120
เราอาจได้เบอร์โทร
หรือที่อยู่จากแฟ้มเก่าๆ น่ะครับ

106
00:07:57,200 --> 00:08:01,200
เจ้าหน้าที่ธุรการบอกผมว่าสำเนาประวัติ
ก่อนรุ่น 2010 เก็บอยู่ในห้องเก็บเอกสาร

107
00:08:01,760 --> 00:08:04,360
แต่วันนี้พวกเขายุ่งๆ
อยู่กับการแสดง ก็เลย...

108
00:08:06,600 --> 00:08:07,560
เป็นอะไรไป

109
00:08:08,720 --> 00:08:09,800
เมื่อคืนนี้

110
00:08:11,240 --> 00:08:13,960
ผมเห็นเวดันต์ที่หวาดกลัว
นั่งอยู่คนเดียวใน...

111
00:08:14,760 --> 00:08:17,960
โรงอาหาร ไม่กินอะไร ไม่พูดคุยกับใคร

112
00:08:20,360 --> 00:08:21,800
มันทำให้ผมนึกถึงนินาด

113
00:08:23,760 --> 00:08:24,840
ชาโดว์บอย

114
00:08:26,960 --> 00:08:28,520
ผมมาที่นี่เพื่อเจอเขา

115
00:08:30,880 --> 00:08:34,040
แต่ผมคิดว่าเป็นเพราะผม เขาก็เลยไม่มา

116
00:08:35,160 --> 00:08:39,280
สุปรียา ถ้าหากคุณได้โอกาสแก้ไข
ความผิดพลาดที่ร้ายแรงที่สุดในชีวิตล่ะ

117
00:08:40,520 --> 00:08:42,880
โอกาสนั้นของผมคือการได้คุยกับนินาด

118
00:08:44,480 --> 00:08:45,400
ได้โปรดช่วยผมด้วย

119
00:08:47,840 --> 00:08:48,720
ขอร้องละ

120
00:08:49,200 --> 00:08:50,360
ชื่อเต็มของเขาคืออะไร

121
00:08:51,480 --> 00:08:52,600
นินาด รามัน

122
00:09:02,520 --> 00:09:04,600
คุณทำแบบนั้นอีกแล้วใช่ไหม

123
00:09:05,720 --> 00:09:06,720
อะไรเหรอ

124
00:09:07,480 --> 00:09:09,720
โน้มน้าวให้ฉันช่วย
ด้วยเรื่องซึ้งๆ ของคุณไง

125
00:09:09,760 --> 00:09:11,320
คุณนี่เก่งไม่เบา ไปกันเถอะ

126
00:09:12,400 --> 00:09:13,480
ขอบคุณครับ

127
00:09:14,040 --> 00:09:15,040
ซาร์ธัค

128
00:09:15,720 --> 00:09:17,000
นี่ ซาร์ธัค

129
00:09:17,520 --> 00:09:20,000
พวกเขากำลังพันแผล
ให้ดรูฟอยู่ด้านใน เข้าไปสิ

130
00:09:32,200 --> 00:09:34,400
ครูครับ ดรูฟไม่ได้แทงตัวเอง

131
00:09:45,160 --> 00:09:46,240
จ้ะ ซาร์ธัค มีอะไร...

132
00:09:50,000 --> 00:09:53,160
หมอจะมาตรวจเธอตอนเย็น
โอเคไหม พักผ่อนเถอะ

133
00:09:57,400 --> 00:09:59,200
ห้องพยาบาล

134
00:10:20,040 --> 00:10:21,040
สุยาช

135
00:10:27,080 --> 00:10:28,080
แม่งเอ๊ย

136
00:10:28,640 --> 00:10:30,160
พวก ถามจริง

137
00:10:30,240 --> 00:10:32,440
ทีนี้มาแกล้งคนให้ตกใจตรงทางเดินเหรอ

138
00:10:32,520 --> 00:10:33,760
- อะไรนะ
- โตสักทีเหอะ พวก

139
00:10:34,320 --> 00:10:36,640
- ทำตัวน่าขยะแขยงเป็นบ้า
- ทำไมต้องโกรธเบอร์นั้นล่ะ

140
00:10:37,280 --> 00:10:39,040
แม่งป๊อดชิบเป๋งเลย

141
00:10:47,520 --> 00:10:48,520
สุยาช

142
00:11:09,440 --> 00:11:10,640
เขาอยู่ไหนนะ

143
00:11:16,280 --> 00:11:17,320
อรุณสวัสดิ์

144
00:11:17,400 --> 00:11:21,760
ครูอันเป็นที่รักของพวกเธอจะมาแสดง
ให้พวกเธอได้รับชมในวันนี้

145
00:11:22,480 --> 00:11:26,200
การแสดงมีชื่อว่า ถ้าหากเราล้มเหลว

146
00:11:26,280 --> 00:11:27,440
โรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์

147
00:11:27,520 --> 00:11:29,840
ไม่ต้องรอช้าอีกต่อไปแล้ว

148
00:11:29,920 --> 00:11:31,320
มาเริ่มกันเลยเถอะ

149
00:11:31,400 --> 00:11:33,680
เฮ้ย โจมู จันทราพูดภาษาอังกฤษด้วยเว้ย

150
00:11:35,240 --> 00:11:38,480
นี่คือบทของคุณ
จากนั้นผมจะพูดบทนี้ แค่นั้นแหละ

151
00:11:38,560 --> 00:11:40,600
พวกเรา ฉันเหนื่อยจะตายละ

152
00:11:42,080 --> 00:11:43,400
ฉันไปดูหอพักทุกที่แล้ว

153
00:11:43,880 --> 00:11:46,520
แต่ก็หาสุยาชไม่เจอ
ฉันไม่รู้ว่าหมอนั่นหายหัวไปอยู่ไหน

154
00:11:48,000 --> 00:11:50,120
นายหมายความว่ายังไง

155
00:11:50,200 --> 00:11:51,800
ดูนี่สิ มือฉันเป็นอะไรเนี่ย

156
00:11:51,880 --> 00:11:53,920
- เดฟ ช่วยจัดการที
- ฉันจะโทรหาเขาเอง

157
00:11:54,000 --> 00:11:55,160
ดูสิ มาลู

158
00:11:55,600 --> 00:11:57,880
แย่มากเลย เอาให้เขาดูสิ

159
00:11:58,400 --> 00:11:59,920
- เห็นไหม
- ไปล้างมือก่อน

160
00:12:00,000 --> 00:12:01,040
เวรละ

161
00:12:01,360 --> 00:12:02,240
ไอ้หมอนี่...

162
00:12:02,320 --> 00:12:05,200
- เครือข่ายมีปัญหา
- เขาอาจไปตามแนนซี่ก็ได้

163
00:12:05,280 --> 00:12:06,880
เขาก็น่าจะบอกเราก่อนสิ

164
00:12:06,960 --> 00:12:08,960
โว้ มัลวิกาคนเดิมกลับมาสิงร่างแล้วแฮะ

165
00:12:09,040 --> 00:12:11,040
นี่ ใจเย็น

166
00:12:11,560 --> 00:12:12,400
มัลวิกา

167
00:12:12,960 --> 00:12:15,560
มีใครที่แสดงแทนสุยาชได้อีกไหม

168
00:12:18,360 --> 00:12:19,360
มีใครบ้างไหม

169
00:12:31,120 --> 00:12:32,080
ฉันบอกคุณแล้ว

170
00:12:32,760 --> 00:12:35,000
ถ้าจะหาแฟ้มเจอ ก็ต้องทำงานกันเป็นทีม

171
00:12:35,840 --> 00:12:37,600
ให้ตาย พวกเขาไม่แปะชื่อแฟ้มไว้ด้วยซ้ำ

172
00:12:38,000 --> 00:12:40,960
เจ้าหน้าที่เลยยุ่งๆ กับ
การแสดงในวันนี้แทนไงล่ะ

173
00:12:41,640 --> 00:12:42,800
เราจะเริ่มจากตรงไหนดี

174
00:12:44,600 --> 00:12:46,360
ผมว่าผมจะเริ่มหาจากตรงนี้

175
00:12:46,440 --> 00:12:47,920
ทำไมคุณถึงไม่ไปร่วมแสดงครับ

176
00:12:48,440 --> 00:12:51,880
อยู่ในห้องพักเจ้าหน้าที่
กับพวกเขาแค่สองนาทีก็จะบ้าตายแล้ว

177
00:12:52,440 --> 00:12:53,920
แล้วจะให้ไปแสดงกับพวกเขาเหรอ

178
00:12:54,400 --> 00:12:56,880
ไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้
ของโรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์เหรอ

179
00:12:57,920 --> 00:12:59,800
ฉันไม่เหมือนพวกศิษย์เก่าหรอก

180
00:13:01,440 --> 00:13:03,960
พวกคุณพูดเชิดชูโรงเรียนกันยกใหญ่

181
00:13:04,040 --> 00:13:06,000
พูดอย่างกับว่าทุกอย่างที่นี่ไร้ที่ติแน่ะ

182
00:13:07,680 --> 00:13:11,520
ห่างไกลจากโลก อยู่บนภูเขา
ท่ามกลางความหนาวเย็นยะเยือก

183
00:13:11,640 --> 00:13:14,120
พ่วงเรื่องความโง่งม
ของเจ้าหน้าที่เข้าไปด้วย

184
00:13:14,800 --> 00:13:17,720
เรื่องผีสาง วิญญาณ พิธีกรรมบ้าบอสินะ

185
00:13:19,160 --> 00:13:20,160
อธิราช

186
00:13:32,920 --> 00:13:34,040
อธิราช

187
00:13:41,760 --> 00:13:42,880
อธิราช

188
00:13:51,400 --> 00:13:52,360
อธิราช

189
00:13:57,920 --> 00:13:58,800
แบร่

190
00:14:03,880 --> 00:14:04,960
คุณทำฉันตกใจหมดเลย

191
00:14:05,560 --> 00:14:08,560
ผมนึกว่ามีแค่ครูโง่ๆ ที่กลัวผีซะอีก

192
00:14:10,200 --> 00:14:11,280
มันก็แค่

193
00:14:11,840 --> 00:14:14,400
การเล่นพิเรนทร์งี่เง่าแบบเก่าๆ
ของโรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์

194
00:14:14,480 --> 00:14:17,960
เพราะการเล่นพิเรนทร์นั่น
โรงเรียนประจำเลยต้องจ้างครูที่ปรึกษา

195
00:14:18,760 --> 00:14:21,000
เราไม่เคยลืมบาดแผลในวัยเด็กได้หรอก

196
00:14:22,120 --> 00:14:25,600
พวกผู้ใหญ่ไปหานักจิตวิทยา
เพื่อรักษาบาดแผลในวัยเด็กของพวกเขา

197
00:14:27,600 --> 00:14:30,200
เชื่อผมเถอะ
ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ดีไปกว่าผมหรอก

198
00:14:32,160 --> 00:14:34,080
ผมเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่สิบขวบ

199
00:14:37,800 --> 00:14:38,920
ฉันเสียใจด้วยนะ

200
00:14:42,000 --> 00:14:43,200
เลิกพูดเรื่องผมได้แล้ว

201
00:14:44,160 --> 00:14:48,160
ทำไมคุณถึงมาทำงานในที่ที่ห่างไกลจากโลก
ท่ามกลางความหนาวเย็นยะเยือก

202
00:14:48,720 --> 00:14:50,560
ในฐานะผู้ให้คำปรึกษาของโรงเรียนล่ะครับ

203
00:14:51,280 --> 00:14:53,080
คุณกำลังหนีใครอยู่เหรอ

204
00:14:57,680 --> 00:15:00,240
โทษทีครับ ผมหวังว่า
คำถามจะไม่ละลาบละล้วงเกินไปนะ

205
00:15:01,480 --> 00:15:02,480
ไม่หรอก

206
00:15:04,320 --> 00:15:05,440
อับฮี ลูกชายของฉัน

207
00:15:06,760 --> 00:15:08,080
แกอายุห้าขวบ

208
00:15:09,440 --> 00:15:10,920
แกอาศัยอยู่กับพ่อ

209
00:15:12,960 --> 00:15:17,400
ฉันเสียสิทธิ์เลี้ยงดูบุตร เพราะฉันพิสูจน์
ให้ศาลเห็นไม่ได้ว่าฉันมีกำลังทรัพย์พอ

210
00:15:17,880 --> 00:15:19,200
บางทีงานนี้อาจจะช่วย...

211
00:15:20,080 --> 00:15:21,640
คุณเจอลูกชายบ่อยไหมครับ

212
00:15:28,080 --> 00:15:29,200
ไม่บ่อยพอหรอก

213
00:15:32,680 --> 00:15:34,480
เร็วเข้า หาแฟ้มนั้นกันเถอะ

214
00:16:06,600 --> 00:16:08,280
รามัน นินาด รุ่น 2007

215
00:16:14,880 --> 00:16:15,760
ข้อมูลศิษย์เก่า

216
00:16:29,120 --> 00:16:31,040
หัวข้อ ขอลาหยุด

217
00:16:33,440 --> 00:16:34,400
ไม่มีโชคเลยแฮะ

218
00:16:37,840 --> 00:16:39,240
คุณเจออะไรบ้างไหม

219
00:16:41,960 --> 00:16:43,480
- เจอแล้วครับ
- จริงเหรอ

220
00:16:50,480 --> 00:16:54,560
ที่อยู่ปัจจุบัน รามันคาเฟ
แต่ข้อมูลไม่ได้อัปเดตตั้งแต่ปี 2007

221
00:16:54,640 --> 00:16:56,480
แต่รามันคาเฟปิดกิจการไปเมื่อหลายปีก่อน

222
00:16:57,160 --> 00:16:59,080
ที่อยู่ที่สองคือในเมืองโกตากิริ

223
00:17:00,000 --> 00:17:03,400
บ้านของปู่กับย่าเขาน่ะครับ
เขาเคยไปเยี่ยมพวกเขาในช่วงวันหยุด

224
00:17:03,920 --> 00:17:06,200
พวกเขาอาจรู้บางอย่างเกี่ยวกับนินาด

225
00:17:07,240 --> 00:17:10,160
หรือคุณอาจได้เจอกับนินาดที่นั่นก็ได้

226
00:17:13,320 --> 00:17:15,400
เมืองโกตากิริ
อยู่ห่างจากที่นี่แค่หนึ่งชั่วโมงเอง

227
00:17:17,680 --> 00:17:18,520
ครับ

228
00:17:24,240 --> 00:17:26,720
ถ้าหากเราล้มเหลว

229
00:17:28,560 --> 00:17:33,400
เจอกันตอนห้าโมงที่สนามเจาฮัน
สำหรับพิธีเปิดอนุสาวรีย์ของคณบดีวยาส

230
00:17:33,480 --> 00:17:34,680
ขอบคุณมากครับ

231
00:17:40,920 --> 00:17:43,080
มาเร็วเข้า ทุกคน
นี่เป็นคืนสุดท้ายละ มาดื่มกัน

232
00:17:43,200 --> 00:17:44,560
- แต่...
- มาเถอะน่า

233
00:17:44,680 --> 00:17:46,960
นี่ ฉันจะเสิร์ฟวิสกี้ใส่น้ำแข็งให้นายเอง

234
00:17:47,040 --> 00:17:48,320
- แน่ใจนะ
- มาเถอะ

235
00:17:48,960 --> 00:17:51,080
เร็วเข้า เขาจะเสิร์ฟวิสกี้ฟรี

236
00:17:52,440 --> 00:17:53,280
นี่

237
00:17:53,320 --> 00:17:54,760
มันก็แค่เป็นการแสดงงี่เง่า

238
00:17:55,440 --> 00:17:56,280
ใครจะไปสนล่ะ

239
00:17:57,000 --> 00:18:00,160
"การแสดงงี่เง่า" การแสดงงี่เง่าสินะ
แปลว่าฉันงี่เง่าใช่ไหม

240
00:18:00,800 --> 00:18:02,280
ฉันไม่ได้สื่อแบบนั้น

241
00:18:03,040 --> 00:18:04,800
นายสื่อแบบนั้นเป๊ะเลยละ

242
00:18:04,920 --> 00:18:07,720
ฉันไม่น่ากลับมาที่นี่เลย นายพาฉันมาทำไม

243
00:18:07,800 --> 00:18:09,680
พวกเขามาเพื่อพบนาย คุณคณะกรรมการ

244
00:18:09,760 --> 00:18:12,200
- ฉันไม่มีความหมายอะไรกับใครทั้งนั้น
- ก็ได้ ฉัน...

245
00:18:12,320 --> 00:18:16,760
ตอนนี้ฉันคุยเรื่องนี้ไม่ได้ ฉันต้องไปพบ
คณบดีสวามี ไว้คุยกันทีหลัง โอเคนะ

246
00:18:27,040 --> 00:18:28,320
เดฟ ขอฉันอยู่คนเดียวเถอะ

247
00:18:39,000 --> 00:18:40,480
เดฟ ฉันบอกว่า...

248
00:19:45,160 --> 00:19:46,920
ขอโทษที เธอเป็นอะไรไหม

249
00:19:48,440 --> 00:19:50,400
เกิดอะไรขึ้น เธอดูวิตกกังวลนะ

250
00:19:51,560 --> 00:19:52,960
เธอเป็นอะไรไหม มัลวิกา

251
00:19:56,320 --> 00:19:57,760
พวกเขาแกล้งเธอด้วยเหรอ

252
00:20:03,520 --> 00:20:04,720
พวกเขาแกล้งเธอเหรอ

253
00:20:05,320 --> 00:20:06,320
คงเป็นอย่างนั้นแหละ

254
00:20:08,080 --> 00:20:09,400
คนพวกนี้เนี่ยนะ...

255
00:20:10,280 --> 00:20:11,280
นายไปอยู่ไหนมา

256
00:20:11,320 --> 00:20:13,280
ทำไมไม่รับโทรศัพท์

257
00:20:13,320 --> 00:20:15,080
จำวันสุดท้ายที่โรงเรียนได้ไหม

258
00:20:17,520 --> 00:20:18,760
ดูจดหมายนี่สิ

259
00:20:19,960 --> 00:20:21,320
เป็นลายมือของนินาด

260
00:20:22,040 --> 00:20:26,520
เขาเขียนว่าจู่ๆ ปู่เขาก็ล้มป่วย
ส่วนพ่อแม่ของเขา

261
00:20:26,560 --> 00:20:30,560
ขอให้ทางโรงเรียนส่งเขาไป
เมืองโกตากิริโดยรถบัสในคืนนั้น

262
00:20:30,640 --> 00:20:32,240
พ่อแม่ของนินาดจะไปรับเขาจากที่นั่น

263
00:20:32,320 --> 00:20:35,080
โค้ชวยาสได้รับมอบหมาย
ให้ส่งเขาขึ้นรถบัส

264
00:20:35,200 --> 00:20:39,200
เขาเป็นผู้ปกครองในนามของนินาด
ด้วยการเซ็นชื่อและประทับตราบนจดหมาย

265
00:20:39,280 --> 00:20:41,760
ในจดหมายเขียนว่า
เขาได้พูดคุยกับพ่อแม่ของนินาด

266
00:20:41,800 --> 00:20:43,200
แล้วปัญหาอยู่ตรงไหน

267
00:20:43,280 --> 00:20:46,560
ถ้าปู่ของนินาดป่วย เขาก็ต้องบอกฉันสิ

268
00:20:46,640 --> 00:20:49,320
ก็จริง แต่เขาไม่ได้บอก
พวกนายสองคนทะเลาะกันใช่ไหม

269
00:20:50,280 --> 00:20:52,800
พวกเขาน่าจะโทรหาปู่ของฉัน
เพื่อให้ส่งรถไปรับ

270
00:20:52,920 --> 00:20:57,400
พ่อแม่เขาเป็นแค่เจ้าของคาเฟบ้านๆ
แต่ปู่ของนายเป็นถึงเจ้าหน้าที่ระดับสูง

271
00:20:57,480 --> 00:21:00,080
พวกเขาอาจลังเล
ที่จะขอความช่วยเหลือก็ได้

272
00:21:00,160 --> 00:21:02,280
- แต่มันไม่สมเหตุสมผลเลย
- มันสมเหตุสมผล

273
00:21:03,560 --> 00:21:05,800
นี่เป็นลายมือของเขานะ อธิ

274
00:21:07,280 --> 00:21:09,240
มีเรื่องอะไรที่นายยอมรับไม่ได้กันแน่

275
00:21:10,160 --> 00:21:13,200
ที่เขาไปโดยไม่บอกลา หรือที่เขาลืมนาย

276
00:21:13,960 --> 00:21:16,040
หรือที่เขาไม่ได้มาเจอนายที่นี่

277
00:21:18,800 --> 00:21:21,280
พูดง่ายๆ ก็คือ
มันคือทุกอย่างที่นายทำกับฉันสินะ

278
00:21:26,560 --> 00:21:28,240
แล้วนายรู้ไหมว่าอะไรที่ตลก

279
00:21:29,280 --> 00:21:33,320
ตอนนี้เรายืนตรงที่ที่ฉันบอกเลิกนาย
เมื่อ 15 ปีก่อน

280
00:21:35,760 --> 00:21:39,320
เพราะฉันตระหนักได้ว่า
เขาไม่ใช่มือที่สามในความสัมพันธ์เรา

281
00:21:42,760 --> 00:21:43,880
ฉันต่างหากที่เป็นมือที่สาม

282
00:21:48,880 --> 00:21:50,080
ฉันขอโทษนะ มัลวิกา

283
00:21:53,600 --> 00:21:54,800
แต่...

284
00:21:57,360 --> 00:21:58,880
เรื่องนี้สำคัญสำหรับฉัน

285
00:22:00,240 --> 00:22:01,320
ฉันต้อง...

286
00:22:05,520 --> 00:22:06,640
ฉันจะไปเมืองโกตากิริ

287
00:22:13,720 --> 00:22:15,080
ฉันจะกลับมาคืนนี้

288
00:22:26,760 --> 00:22:31,240
เมืองโกตากิริ

289
00:22:52,520 --> 00:22:54,520
- ของที่เราส่งนั่น...
- คุณลุงรามันครับ

290
00:23:08,640 --> 00:23:09,640
อธิราชเหรอเนี่ย

291
00:23:10,120 --> 00:23:11,120
นี่

292
00:23:13,120 --> 00:23:14,560
เป็นยังไงบ้าง เจ้าลูกชาย

293
00:23:15,320 --> 00:23:16,600
ไม่ได้เจอกันนานเลย

294
00:23:18,680 --> 00:23:21,400
คุณลุงครับ นินาดอยู่ไหน
ผมมาหาเขาน่ะครับ

295
00:23:22,600 --> 00:23:23,600
เขาอยู่ไหนเหรอ

296
00:23:24,760 --> 00:23:25,800
นายไม่รู้เหรอ

297
00:23:27,400 --> 00:23:28,320
นินาด...

298
00:23:30,080 --> 00:23:32,600
หายตัวไป 15 ปีแล้ว เจ้าลูกชาย

299
00:23:37,480 --> 00:23:38,720
หายตัวไปเหรอครับ

300
00:23:39,400 --> 00:23:42,320
วันนั้นเรามัวแต่รอนายกับนินาด

301
00:23:43,400 --> 00:23:45,960
พอมันนานเข้า เราก็โทรหาปู่ของนาย

302
00:23:46,840 --> 00:23:50,200
เขาบอกเราว่านายกลับถึงบ้านแล้ว
แต่นายโกรธมาก

303
00:23:50,280 --> 00:23:52,920
เพราะนินาดไปโดยไม่ลา

304
00:23:54,480 --> 00:23:55,800
เราเลยโทรไปที่โรงเรียน

305
00:23:56,280 --> 00:23:58,040
เราถามพวกเขาว่านินาดอยู่ไหน

306
00:23:58,120 --> 00:24:00,720
แต่พวกเขาเริ่มตะคอกใส่เราแทน

307
00:24:02,480 --> 00:24:06,000
"คุณโทรมาบอกเราว่า
ปู่ของนินาดป่วยมาก

308
00:24:06,080 --> 00:24:08,800
"และคุณต้องไป
เมืองโกตากิริอย่างเร่งด่วน

309
00:24:08,880 --> 00:24:13,080
"ให้นินาดขึ้นรถบัสไปเมืองโกตากิริ
และพวกคุณจะไปรับเขาที่นั่นเอง"

310
00:24:13,160 --> 00:24:15,560
พวกเขายังเอาจดหมาย
ของนินาดให้ลุงดูเลย

311
00:24:16,920 --> 00:24:18,080
ใช่ฉบับนี้หรือเปล่าครับ

312
00:24:22,080 --> 00:24:24,480
ลุงก็ยังไม่เข้าใจจดหมายฉบับนี้

313
00:24:25,480 --> 00:24:27,320
มันเป็นลายมือของนินาด

314
00:24:27,400 --> 00:24:29,240
แต่ทำไมนินาด
ต้องเขียนจดหมายฉบับนี้ด้วย

315
00:24:31,400 --> 00:24:33,520
ปู่ของเขาแข็งแรงดี

316
00:24:34,000 --> 00:24:35,600
และถึงแม้ปู่เขาจะล้มหมอนนอนเสื่อ

317
00:24:35,680 --> 00:24:37,640
ทำไมเราถึงไป
โดยที่ไม่พานินาดไปด้วยล่ะ

318
00:24:38,920 --> 00:24:41,920
แล้วคุณลุงก็จะไม่มีวันแต่งตั้งวยาส
ให้เป็นผู้ปกครองของเขา

319
00:24:42,000 --> 00:24:42,960
ไม่มีวันทำแบบนั้นแน่

320
00:24:44,000 --> 00:24:47,080
คุณปู่รู้เรื่องทุกอย่าง
และท่านไม่บอกอะไรผมสักคำ

321
00:24:48,640 --> 00:24:50,640
ท่านปิดบังผมมาตลอดหลายปี

322
00:24:51,120 --> 00:24:52,120
ทำไมกัน

323
00:24:52,200 --> 00:24:56,200
อธิราช นายเจ็บปวดมามาก
จากความสูญเสียตั้งแต่เด็ก

324
00:24:56,840 --> 00:24:59,920
การเสียนินาดไป
คงจะทำให้นายเสียศูนย์ไปเลย

325
00:25:06,400 --> 00:25:08,040
จู่ๆ เขาจะหายตัวไปได้ยังไงครับ

326
00:25:09,400 --> 00:25:11,840
ไม่มีใครที่โรงเรียนรู้เรื่องนี้เลย

327
00:25:11,920 --> 00:25:14,480
ทำไมคุณลุงไม่ขอให้พวกเขา
ทำการสืบสวนเรื่องนี้ล่ะครับ

328
00:25:15,040 --> 00:25:16,160
เราขอแล้ว

329
00:25:17,200 --> 00:25:19,000
เราทำทุกอย่างแล้ว อธิราช

330
00:25:20,440 --> 00:25:23,240
ตำรวจได้มอบหมายคดี
ให้ผู้บังคับการตำรวจอนิล โจชี่รับผิดชอบ

331
00:25:23,840 --> 00:25:28,960
รายงานข้อมูลแรก รายงานคนหาย
ลุงเดินไปทั่วเมืองอูตี แปะรูปของลูกชาย

332
00:25:29,040 --> 00:25:30,480
บนทุกกำแพง

333
00:25:31,600 --> 00:25:33,520
เรายังได้พูดคุยกับคนขับรถ

334
00:25:34,520 --> 00:25:36,320
ของรถบัสคันที่นินาดขึ้น

335
00:25:37,560 --> 00:25:41,480
เขาบอกว่านินาดลงจากรถ
ก่อนจะถึงเมืองโกตากิริสองสามป้าย

336
00:25:42,720 --> 00:25:45,720
เขาเริ่มอาละวาด เมื่อพวกเขา
พยายามหยุดเขาไม่ให้ลงจากรถ

337
00:25:46,840 --> 00:25:48,960
พวกเขาทำการสืบสวนในโรงเรียนด้วย

338
00:25:49,520 --> 00:25:54,000
พวกเขาถึงกับสอบปากคำโค้ชวยาส
แต่เขาเอาแต่ยื่นจดหมายฉบับนี้ให้ดู

339
00:25:55,800 --> 00:25:57,320
ตำรวจเชื่อในสิ่งที่เขาพูด

340
00:25:58,840 --> 00:26:03,120
จากนั้น โรงเรียนก็ขอให้เรา
หยุดไปที่นั่นทุกวัน หยุดสร้างความวุ่นวาย

341
00:26:03,960 --> 00:26:06,520
ขนาดตำรวจยังต้องปิดคดีของนินาด

342
00:26:06,600 --> 00:26:08,720
เพราะความกดดันจากทางโรงเรียน

343
00:26:09,800 --> 00:26:12,400
พวกเขาบอกว่านินาดไม่ได้หายตัวไป

344
00:26:14,280 --> 00:26:15,560
เขาเลือกที่จะหนีไปเอง

345
00:26:16,600 --> 00:26:18,640
เราทำทุกอย่างที่ทำได้แล้ว

346
00:26:19,800 --> 00:26:21,600
เราทุ่มเงินทั้งหมดไปกับเรื่องนี้

347
00:26:22,400 --> 00:26:24,080
เราขายรามันคาเฟทิ้ง

348
00:26:26,120 --> 00:26:28,480
แต่มีเรื่องหนึ่งที่ลุงยังไม่เข้าใจ

349
00:26:28,600 --> 00:26:31,000
วันนั้นเกิดอะไรขึ้นกับนินาดกันแน่

350
00:26:32,440 --> 00:26:35,680
จนถึงขนาดที่ทำให้เขาต้องทิ้งเราและหนีไป

351
00:27:24,360 --> 00:27:28,920
รูปถ่าย
ถ่ายภาพตัวเองใช้เวลาแค่ 50 วินาที

352
00:27:38,600 --> 00:27:40,440
- ไปถ่ายรูปกัน
- อาดู

353
00:27:41,000 --> 00:27:42,680
- ไว้ค่อยถ่ายรูปทีหลังก็ได้
- ทำไมล่ะ

354
00:27:42,760 --> 00:27:45,000
ฉันต้องพานายไปร้านหลิง
ตอนบ่ายสองให้ได้

355
00:27:45,080 --> 00:27:45,920
แต่ทำไมล่ะ

356
00:27:46,000 --> 00:27:47,040
วันสุดท้ายที่โรงเรียน

357
00:27:47,120 --> 00:27:50,080
ฟังนะ ถ้าฉันพลั้งปากพูดอะไรไป
แฟนนายจะฆ่าฉันแน่

358
00:27:51,360 --> 00:27:52,760
นายก็รู้เธอเจ้ากี้เจ้าการแค่ไหน

359
00:27:53,240 --> 00:27:55,600
เธอวางแผนเดตเพื่อเซอร์ไพรส์นาย

360
00:27:55,680 --> 00:27:58,040
เธอถึงกับให้ฉันซื้อริบบิ้น
เพื่อผูกของขวัญให้นายด้วย

361
00:27:59,080 --> 00:27:59,960
ตายละ

362
00:28:00,560 --> 00:28:03,880
ฉันพูดเยอะไปละ
นายช่วยประหลาดใจตอนเจอเธอด้วยนะ

363
00:28:04,960 --> 00:28:05,880
นินาด

364
00:28:07,520 --> 00:28:09,560
ฉันก็ควรต้องรู้สึกแย่เหมือนกันใช่ไหม

365
00:28:09,640 --> 00:28:11,800
เพราะฉันจะต้องอยู่ห่างจากมัลวิกา

366
00:28:12,760 --> 00:28:14,320
คือฉันรักเธอนะ

367
00:28:15,640 --> 00:28:18,680
แต่ทำไมฉันไม่รู้สึกเศร้าเท่าเธอล่ะ

368
00:28:21,520 --> 00:28:22,520
อาดู

369
00:28:23,760 --> 00:28:25,680
คนที่เป็นฝ่ายจากไปไม่เคยเศร้าหรอก

370
00:28:26,520 --> 00:28:28,560
คนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังต่างหากที่เศร้า

371
00:28:31,200 --> 00:28:33,680
นายไม่จำเป็นต้องเศร้าหรอก เพื่อน

372
00:28:34,760 --> 00:28:37,080
นายทรมานกับความโศกเศร้ามาพอแล้ว

373
00:28:37,760 --> 00:28:39,800
ตอนนี้ถึงเวลาที่นายจะได้มีความสุขละ

374
00:28:40,320 --> 00:28:42,120
ไปปาร์ตี้ในอเมริกาเถอะ

375
00:28:43,400 --> 00:28:44,560
ฉันจะคิดถึงนายนะ เพื่อน

376
00:28:45,080 --> 00:28:46,200
นายจะมาเยี่ยมฉันไหม

377
00:28:46,280 --> 00:28:49,160
- แหงอยู่แล้ว นายจะซื้อตั๋วให้ฉันใช่ไหม
- ไปไกลๆ เลย

378
00:28:49,240 --> 00:28:52,160
เรื่องนิยายภาพของนาย
จะทำเงินได้เป็นกอบเป็นกำ

379
00:28:52,240 --> 00:28:53,720
ซื้อเครื่องบินให้ตัวเองทั้งลำก็ยังได้

380
00:28:56,040 --> 00:28:58,400
เร็วเข้า ยังพอมีเวลาเหลืออยู่บ้าง

381
00:28:59,960 --> 00:29:02,160
แล้วฉันก็ไม่รู้ว่า
เมื่อไหร่เราจะได้เจอกันอีก

382
00:29:03,600 --> 00:29:06,040
อย่างน้อยรูปถ่าย
ก็จะทำให้ฉันจำหน้าของนายได้

383
00:29:06,120 --> 00:29:07,640
ไม่ต้องคิดมากน่า มาเร็ว

384
00:29:12,720 --> 00:29:13,920
มาเร็วสิ

385
00:30:11,280 --> 00:30:12,680
อาดู ฟังนะ

386
00:30:12,760 --> 00:30:15,080
- ฟังก่อน
- นี่นายพยายามจะจูบฉันเหรอ

387
00:30:16,160 --> 00:30:17,960
นายเป็นบ้าอะไรวะ

388
00:30:18,520 --> 00:30:20,640
อาดู อย่าเอะอะโวยวายที่นี่เลยนะ

389
00:30:21,320 --> 00:30:22,160
คุณพระ

390
00:30:24,520 --> 00:30:25,600
อาดู ฟังฉันก่อน

391
00:30:26,560 --> 00:30:27,880
ฟังฉันนะ ได้โปรด

392
00:30:27,960 --> 00:30:29,440
อาดู ฉันไม่ได้ตั้งใจ...

393
00:30:30,280 --> 00:30:32,720
อาดู ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฟังฉันนะ

394
00:30:32,800 --> 00:30:33,880
อาดู ฟังฉันนะ

395
00:30:34,360 --> 00:30:35,320
อาดู

396
00:30:35,400 --> 00:30:37,320
- อธิ
- อาดู ได้โปรดฟังฉันเถอะนะ

397
00:30:39,080 --> 00:30:40,040
นินาด

398
00:30:40,120 --> 00:30:42,680
มัลวิกา ขอโทษนะ
ฉันสัญญาว่าจะชดเชยให้เธอแน่

399
00:30:42,760 --> 00:30:43,800
อาดู

400
00:30:46,760 --> 00:30:48,080
อาดู ฟังฉันนะ

401
00:30:50,040 --> 00:30:51,000
อาดู

402
00:30:51,080 --> 00:30:54,360
อาดู ขอฉันอธิบายก่อนนะ
อย่างน้อยก็ฟังที่ฉันพูด ฉันขอโทษ อาดู

403
00:30:54,880 --> 00:30:55,760
อาดู

404
00:31:00,600 --> 00:31:01,760
ไง ไอ้ตุ๊ด

405
00:31:05,080 --> 00:31:07,200
- อาดู ขอละ
- นายทำได้ยังไง นินาด

406
00:31:07,960 --> 00:31:09,720
ฉันนึกว่านายเป็นเพื่อนรักฉันซะอีก

407
00:31:09,800 --> 00:31:12,480
และตลอดเวลาที่ผ่านมา...

408
00:31:15,400 --> 00:31:16,520
อาดู ได้โปรดฟังฉันนะ

409
00:31:17,200 --> 00:31:18,520
อาดู ขอฉันอธิบายก่อน

410
00:31:18,600 --> 00:31:22,280
ตอนนี้ฉันต้องไปกล่าวสุนทรพจน์
และฉันก็ขายขี้หน้าโคตรๆ

411
00:31:24,080 --> 00:31:25,640
นี่ฉันเก็บสุนทรพจน์ไว้ที่ไหนวะ

412
00:31:29,200 --> 00:31:30,440
มันอยู่ไหนวะ

413
00:31:30,960 --> 00:31:33,320
สุนทรพจน์ของฉันอยู่ไหน
อยู่ให้ห่างจากฉัน

414
00:31:34,480 --> 00:31:36,800
ทำไมนายถึงทำแบบนั้น นายคิดอะไรอยู่

415
00:31:37,280 --> 00:31:39,320
- ทำไมต้องทำมันในวันสุดท้าย
- นั่นแหละเหตุผล

416
00:31:40,400 --> 00:31:43,440
จู่ๆ ฉันก็หวั่นไหวที่เราอาจไม่ได้เจอกันอีก

417
00:31:44,320 --> 00:31:48,240
ฉันปล่อยนายไป
โดยที่นายไม่รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงไม่ได้ อาดู

418
00:31:49,200 --> 00:31:50,080
อาดู ฉันขอโทษ

419
00:31:50,160 --> 00:31:52,760
- บางทีฉันน่าจะบอกนายก่อน...
- บางทีเหรอ

420
00:31:53,400 --> 00:31:54,720
บางทีเหรอ นินาด

421
00:31:55,560 --> 00:31:57,160
ฉันนึกว่านายจะเข้าใจ

422
00:31:58,880 --> 00:32:01,800
- นายจะไปทั้งแบบนี้ไม่...
- อยู่ให้ห่างจากฉัน ไอ้ตุ๊ดเวร

423
00:32:10,840 --> 00:32:12,400
นายก็ไม่ต่างจากคนอื่น

424
00:32:14,720 --> 00:32:17,600
ฉันคิดว่าเราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก

425
00:32:19,480 --> 00:32:20,480
แต่ตอนนี้

426
00:32:22,320 --> 00:32:23,600
ฉันหวังว่าเราอย่าเจอกันอีกเลย

427
00:32:25,200 --> 00:32:26,160
ได้

428
00:33:05,320 --> 00:33:06,880
พวกเขาร้องเพราะดีนะ

429
00:33:20,080 --> 00:33:21,480
มัลวิกา ฉัน...

430
00:33:22,280 --> 00:33:23,480
เดฟ

431
00:33:23,560 --> 00:33:25,400
ฉันไม่ควรพูดเรื่องพวกนั้นเลย

432
00:33:26,560 --> 00:33:29,440
ฉันรู้ว่านายรักฉัน ไม่งั้นฉันคงไม่มาอยู่ที่นี่

433
00:33:31,360 --> 00:33:32,680
อย่าแม้แต่จะคิดเรื่องนั้น

434
00:33:40,120 --> 00:33:41,400
ท้องฟ้า

435
00:33:44,920 --> 00:33:46,400
คุณจามวาล เชิญครับ

436
00:33:47,600 --> 00:33:48,560
ขอบคุณครับ

437
00:34:17,440 --> 00:34:18,480
ราจาต

438
00:34:30,640 --> 00:34:32,000
- สุยาช
- สุยาช

439
00:34:32,080 --> 00:34:33,640
สุยาช ลงมา

440
00:34:33,760 --> 00:34:35,120
สุยาช ลงมาสิ เพื่อน

441
00:34:35,640 --> 00:34:37,160
- สุยาช
- ลงมาเร็วเข้า

442
00:34:38,200 --> 00:34:39,440
สุยาช

443
00:35:07,640 --> 00:35:10,160
เด็กๆ เข้าไปข้างใน

444
00:35:10,280 --> 00:35:11,480
- คุณครู
- เร็วเข้า ทุกคน

445
00:35:43,000 --> 00:35:44,000
คุณจามวาล

446
00:35:44,440 --> 00:35:46,640
- ผู้การโจชี่อยากคุยกับคุณ
- ได้สิ

447
00:35:47,200 --> 00:35:49,520
ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่ที่นี่กับเธอ

448
00:36:02,120 --> 00:36:03,320
มันเกิดขึ้นได้ยังไง

449
00:36:03,800 --> 00:36:05,440
เขาหายตัวไปทั้งวัน

450
00:36:05,520 --> 00:36:07,280
เรานึกว่าเขาตามแนนซี่ไป

451
00:36:07,360 --> 00:36:08,840
เขาอยู่บนหอนาฬิกา

452
00:36:09,640 --> 00:36:11,800
เขาเอากุญแจมาจากภารโรง

453
00:36:11,880 --> 00:36:13,680
เขาอยากขึ้นไปดื่มบนหอนาฬิกา

454
00:36:16,640 --> 00:36:20,000
ฉันไม่น่าพูดเรื่องพวกนั้นกับเขาเมื่อคืนเลย

455
00:36:20,600 --> 00:36:23,960
ฉันรู้ว่าการโดนกลั่นแกล้งเป็นยังไง
แต่ฉันก็ยังทำแบบนั้นกับเขา

456
00:36:24,040 --> 00:36:25,400
เขาซึมเศร้าและ...

457
00:37:03,680 --> 00:37:06,760
ไอ้ตุ๊ด

458
00:37:44,400 --> 00:37:45,360
บ้าเอ๊ย

459
00:37:48,400 --> 00:37:49,480
บ้าเอ๊ย

460
00:38:05,440 --> 00:38:06,640
เวดันต์

461
00:38:15,160 --> 00:38:17,520
อาดู ฉันจะโต้กลับบ้างละ

462
00:40:38,440 --> 00:40:40,440
คำบรรยายโดย:
Kulrapat Wattanakitdechakul

463
00:40:40,520 --> 00:40:42,520
ผู้ตรวจสอบงานแปล: วิสาขา ภูริไกร