1
00:00:46,920 --> 00:00:48,040
อาดู

2
00:02:59,600 --> 00:03:02,880
นินาด เงามืดที่ถูกลืม

3
00:03:05,760 --> 00:03:06,880
เธอโอเคไหม

4
00:03:07,040 --> 00:03:08,320
อือ ฉันโอเคดี

5
00:03:08,400 --> 00:03:09,880
ฉันบอกเธอไปกี่ครั้งแล้ว

6
00:03:10,520 --> 00:03:13,640
ถ้าเธอโอเคดี
เธอก็คงไม่เผ่นแน่บไปหรอก

7
00:03:13,760 --> 00:03:16,480
เราเป็นห่วงเธอนะ กลับมาเถอะ

8
00:03:16,560 --> 00:03:18,960
เธออยู่ที่นั่นมาแปดเดือนแล้ว
กลับมาได้แล้ว

9
00:03:19,040 --> 00:03:21,800
เด็กๆ พวกนั้นทำให้เธอ
นึกถึงอับฮีไม่ใช่เหรอ

10
00:03:21,880 --> 00:03:23,360
ฉันต้องวางละ ลาก่อน

11
00:03:23,440 --> 00:03:25,960
- ไว้คุยกันทีหลัง
- เดี๋ยวสิ อย่าวางนะ

12
00:03:33,800 --> 00:03:34,960
เข้ามาสิ เวดันต์

13
00:03:37,360 --> 00:03:38,520
นั่งลงจ้ะ

14
00:03:39,080 --> 00:03:40,920
เดี๋ยวครูเดินไปหา

15
00:04:05,000 --> 00:04:06,640
ขอผมเข้าไปได้ไหมครับ คุณครู

16
00:04:13,560 --> 00:04:14,600
เข้ามาสิจ๊ะ

17
00:04:15,720 --> 00:04:19,360
รู้ไหม ถึงครูจะเข้ามาใหม่เหมือนเธอ

18
00:04:19,480 --> 00:04:21,960
แต่ครูก็ต้องใช้เวลาสักพัก
ในการปรับตัวเข้ากับที่นี่

19
00:04:23,240 --> 00:04:24,200
เธอจะเอาอันไหน

20
00:04:29,000 --> 00:04:31,160
ตอนที่ครูอยู่คนเดียวในห้องนี้

21
00:04:32,760 --> 00:04:34,320
ครูรู้สึกเหมือน...

22
00:04:35,200 --> 00:04:38,480
มีใครบางคนเดินเข้ามา
และนั่งบนเก้าอี้ตัวนี้

23
00:04:39,360 --> 00:04:41,120
แต่ครูกลับพบว่าไม่มีใครอยู่ที่นี่

24
00:04:41,760 --> 00:04:44,080
ครูได้ยินเสียงฝีเท้า

25
00:04:45,760 --> 00:04:47,440
มันเคยเกิดขึ้นกับเธอไหม

26
00:04:50,480 --> 00:04:52,000
เธอรู้ไหมว่าทำไมมันถึงเกิดขึ้น

27
00:04:53,000 --> 00:04:55,920
เพราะหูของครูยังคงคุ้นชิน
กับเสียงในเมืองโกลกาตา

28
00:04:56,720 --> 00:04:58,360
บางครั้งครูรู้สึกว่า

29
00:04:59,560 --> 00:05:02,800
ครูยังอยู่ที่นั่นท่ามกลางเสียงเหล่านั้น

30
00:05:02,880 --> 00:05:05,320
มันแปลว่าครูคิดถึงบ้าน

31
00:05:06,720 --> 00:05:08,120
เธอคิดถึงบ้านเหมือนกันไหม

32
00:05:11,360 --> 00:05:12,920
เธอคิดถึงอะไรมากที่สุด

33
00:05:14,360 --> 00:05:15,440
อาหารค่ำฮะ

34
00:05:16,360 --> 00:05:18,080
อาหารค่ำมีอะไรพิเศษเหรอ

35
00:05:19,240 --> 00:05:24,120
คุณแม่ คุณพ่อ และผม
ทานอาหารค่ำด้วยกันเสมอ

36
00:05:24,200 --> 00:05:26,000
คุณพ่อทำอาหารเก่งจริงๆ ครับ

37
00:05:26,080 --> 00:05:27,040
จริงเหรอ

38
00:05:27,600 --> 00:05:30,880
เอาละ คราวหน้า
ครูจะขอสูตรอาหารจากเขาบ้าง

39
00:05:32,600 --> 00:05:36,120
แต่คุณพ่อจะกลับมารับผมในอีกสี่เดือน

40
00:05:39,960 --> 00:05:41,000
ครูอยู่ตรงนี้เพื่อเธอนะ

41
00:05:46,680 --> 00:05:49,720
เวดันต์ เกิดอะไรขึ้น
ที่บ้านพักของคณบดีในคืนนั้น

42
00:05:54,400 --> 00:05:56,360
เธออยากคุยเรื่องนั้นกับครูไหม

43
00:06:03,960 --> 00:06:08,160
ผมจำไม่ได้ว่าผมไปที่นั่นได้ยังไง
หรือทำไมถึงไปที่นั่น

44
00:06:08,240 --> 00:06:10,600
ผมสาบานฮะ ผมจำอะไรไม่ได้เลย

45
00:06:12,760 --> 00:06:13,720
ไม่เป็นไรจ้ะ

46
00:06:14,720 --> 00:06:15,560
ไม่เป็นไรนะ

47
00:06:16,680 --> 00:06:18,800
ตอนที่เรากลัวมากๆ

48
00:06:19,280 --> 00:06:21,640
สมองของเราจะหยุดจดจำเรื่องต่างๆ

49
00:06:22,840 --> 00:06:24,960
เราจึงจำช่วงเวลาที่เลวร้ายไม่ได้

50
00:06:26,200 --> 00:06:30,000
ครูฮะ ผมฆ่าลูกหมาพวกนั้นจริงๆ เหรอ

51
00:06:30,720 --> 00:06:31,960
ผมเป็นไอ้โรคจิตเหรอ

52
00:06:32,520 --> 00:06:33,600
ไม่จ้ะ เธอไม่ได้เป็น

53
00:06:35,120 --> 00:06:39,080
เวดันต์ ไม่ว่าใครจะพูดอะไรก็ตาม
สิ่งที่สำคัญคือเธอคิดยังไง

54
00:06:41,400 --> 00:06:43,440
อย่าให้ใครเข้ามาส่งผลต่อความคิดเธอได้

55
00:06:54,200 --> 00:06:57,040
คราวนี้พวกมันจะไม่หนีหรอก

56
00:07:00,680 --> 00:07:01,680
เธอพูดว่าอะไรนะ

57
00:07:02,960 --> 00:07:04,640
ถ้าผมไม่ใช่ไอ้โรคจิต

58
00:07:04,720 --> 00:07:07,840
งั้นทำไมผมถึง
เข้าหอประชุมไม่ได้ล่ะครับ คุณครู

59
00:07:22,760 --> 00:07:25,440
คุณปู่ครับ ผมอยากไปกับคุณปู่ด้วย

60
00:07:25,600 --> 00:07:28,160
อธิ เด็กๆ ไม่ได้รับอนุญาตให้ไปชายแดน

61
00:07:29,240 --> 00:07:30,560
เร็วเข้า นั่งลงเถอะ

62
00:07:30,640 --> 00:07:34,080
รามันคาเฟ

63
00:07:36,000 --> 00:07:37,960
สั่งช็อกโกแลตมิลก์เชกกัน

64
00:07:38,040 --> 00:07:40,200
หลังจากนั้น
เราสองคนก็ไปโรงเรียนของตัวเองนะ

65
00:07:40,880 --> 00:07:44,520
คุณปู่ครับ คุณปู่ก็จะทิ้งผมไปเหมือนกันไหม

66
00:07:44,600 --> 00:07:46,120
ผมจะอยู่ตัวคนเดียว

67
00:07:46,640 --> 00:07:49,720
ไม่ อธิ
ปู่จะอยู่กับหลานไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

68
00:07:50,080 --> 00:07:51,160
เข้าใจไหม

69
00:07:52,480 --> 00:07:55,200
ทำไมเขาถึงร้องไห้ล่ะครับ เด็กขี้แย

70
00:07:55,280 --> 00:07:56,680
ฉันไม่ใช่เด็กขี้แย

71
00:07:57,360 --> 00:07:59,680
อธิมาเรียนที่นี่เป็นวันแรก

72
00:08:00,200 --> 00:08:02,320
อ๋อ สมัครเข้าเรียนช้า

73
00:08:02,400 --> 00:08:04,920
นายจะโดนเด็กคนอื่นๆ แกล้งแน่

74
00:08:05,000 --> 00:08:06,160
เขาอยู่ชั้นไหนครับ

75
00:08:06,240 --> 00:08:07,600
อธิอยู่ประถมห้าน่ะ

76
00:08:07,680 --> 00:08:08,960
ผมก็เหมือนกัน

77
00:08:10,200 --> 00:08:13,200
ฉันจะปกป้องนายเอง ฉันนินาด

78
00:08:13,600 --> 00:08:17,640
เขาไปโรงเรียนวันแรกเหรอครับ
งั้นร้านเราขอเลี้ยงขนมปังปิ้งทาเนย

79
00:08:18,840 --> 00:08:20,480
- สวัสดีครับ
- ผมพลจัตวาไจสิงห์

80
00:08:20,560 --> 00:08:23,880
- ผมรามัน
- ฟังนะ ถ้านายมาเป็นเพื่อนฉัน

81
00:08:23,960 --> 00:08:26,920
งั้นนายก็จะได้
นมช็อกโกแลต และขนมปังปิ้งทาเนยไม่อั้น

82
00:08:27,000 --> 00:08:28,040
ตกลงไหม

83
00:08:29,000 --> 00:08:30,320
แล้วมีข้อแลกเปลี่ยนไหม

84
00:08:31,360 --> 00:08:33,600
การคุ้มกัน นายจะต้องปกป้องฉัน

85
00:08:33,680 --> 00:08:35,760
เมื่อกี้นายพูดเองว่า
จะปกป้องฉันไม่ใช่เหรอ

86
00:08:35,880 --> 00:08:38,320
ฉันให้ขนมปังปิ้งทาเนยนายด้วยนะ
ตกลงไหมล่ะ

87
00:08:55,280 --> 00:08:57,280
- คุณปู่ฮะ
- ว่าไง เจ้าลูกชาย

88
00:08:57,360 --> 00:09:00,080
- คุณปู่ได้เอาไฟฉายใส่กระเป๋าผมไหม
- ไฟฉายเหรอ

89
00:09:00,160 --> 00:09:03,200
คุณปู่ก็รู้นี่ว่าผมต้องเปิดไฟฉายตอนกลางคืน

90
00:09:03,280 --> 00:09:05,640
- ปู่คิดว่าคนขับรถ...
- เอาของฉันไปสิ

91
00:09:05,720 --> 00:09:07,720
ยังไงฉันก็ไม่ได้ใช้อยู่แล้ว

92
00:09:12,520 --> 00:09:14,240
สรุปเรามาเป็นทีมเดียวกันดีไหม

93
00:09:15,000 --> 00:09:18,120
เหมือนขนมปังปิ้งทาเนย
และนมช็อกโกแลต

94
00:09:24,520 --> 00:09:25,640
เรียบร้อย

95
00:09:27,160 --> 00:09:31,160
ผมดีใจมากครับ
ที่พวกคุณอยู่ที่นี่ จริงๆ แล้ว...

96
00:09:31,240 --> 00:09:34,400
คาเฟ

97
00:09:43,640 --> 00:09:45,600
- ขอโทษครับ
- ครับ

98
00:09:45,640 --> 00:09:48,200
ร้านนี้เคยเป็นรามันคาเฟไม่ใช่เหรอครับ

99
00:09:48,280 --> 00:09:51,240
เขาขายร้านไปนานแล้วครับ
เกือบจะสิบปีได้แล้ว

100
00:09:51,320 --> 00:09:54,720
ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาย้ายไปไหน
คุณอยากทานขนมปังปิ้งทาเนยไหมครับ

101
00:09:54,760 --> 00:09:58,240
- ผมทำอร่อยกว่าพวกเขาอีก
- ไม่ละ ขอบคุณ

102
00:10:09,760 --> 00:10:13,280
นักเรียนทุกคนจะต้องนั่งประจำที่
ในหอประชุมหลักก่อนแปดโมงเช้า

103
00:10:13,360 --> 00:10:15,520
เพื่อฟังสุนทรพจน์ต้อนรับ
ที่กล่าวโดยคณบดีสวามี

104
00:10:15,640 --> 00:10:19,600
เพื่อเริ่มการเฉลิมฉลองงานคืนสู่เหย้า
สำหรับรุ่น 2007

105
00:10:19,640 --> 00:10:20,960
ไปกันจ้ะ

106
00:10:21,040 --> 00:10:21,960
รุ่น 2007

107
00:10:22,040 --> 00:10:25,640
เราจะหาที่นั่งให้เธอนั่งนะ โอเคไหม
เธอนั่งตรงนี้ได้ไหม

108
00:10:25,720 --> 00:10:27,200
ดูสิ ไอ้โรคจิตมา

109
00:10:33,640 --> 00:10:34,880
เธอจะไม่เป็นไรใช่ไหม

110
00:10:36,480 --> 00:10:39,080
เยี่ยมไปเลย คุณได้เล่นเป็นตัวนำด้วย

111
00:10:39,160 --> 00:10:41,520
ไม่ครับ ครั้งนี้ผมจะให้คนอื่นๆ...

112
00:10:43,080 --> 00:10:46,120
- คุณครับ เด็กคนนั้น...
- เดี๋ยวผมจัดการเอง

113
00:10:46,720 --> 00:10:47,720
ซาร์ธัค ดูสิ

114
00:10:48,880 --> 00:10:49,880
ซาร์ธัค

115
00:10:53,160 --> 00:10:57,640
สุปรียา ผมว่าผมพูดชัดเจนแล้วนะ
ว่าเวดันต์มาที่นี่ไม่ได้

116
00:10:57,720 --> 00:11:01,040
ค่ะ แต่ยิ่งเราแยกให้เขาอยู่คนเดียว
เขาก็จะยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยว

117
00:11:01,120 --> 00:11:02,720
พฤติกรรมของเขาอาจจะแย่กว่าเดิม

118
00:11:02,800 --> 00:11:04,480
- ผมไม่สามารถ...
- คุณไม่ต้องทำค่ะ

119
00:11:04,560 --> 00:11:07,920
ฉันจะรับผิดชอบเวดันต์เอง
ฉันรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่

120
00:11:09,040 --> 00:11:10,280
ผมหวังว่าคุณจะรู้ละกัน

121
00:11:18,680 --> 00:11:21,560
คุณคณะกรรมการโรงเรียน
การสะกดผิดพวกนี้คืออะไร

122
00:11:21,640 --> 00:11:24,840
- นี่มันอะไร
- อย่างน้อยพวกเขาก็สะกดจามวาลถูก

123
00:11:26,880 --> 00:11:30,000
นี่ คุณนายมัลวิกา เศรษฐ์

124
00:11:30,480 --> 00:11:31,600
เสื้อคลุมเธออยู่ไหน

125
00:11:31,680 --> 00:11:34,280
พวกเขาทำเสื้อคลุมให้แต่ศิษย์เก่าชาย

126
00:11:34,360 --> 00:11:37,120
ผู้หญิงคนเดียวในรุ่นถูกลืมตามเคยน่ะ

127
00:11:37,200 --> 00:11:38,600
โธ่ ที่รัก

128
00:11:39,640 --> 00:11:42,920
ฉันเป็นแค่คู่รักที่พ่วงมาด้วย
เหมือนพวกนั้น

129
00:11:43,000 --> 00:11:44,280
เหมือนพวกนั้นงั้นเหรอ

130
00:11:44,360 --> 00:11:46,960
คุณนายมัลวิกา จามวาล

131
00:11:47,040 --> 00:11:49,400
เธอประสบความสำเร็จมากที่สุดในรุ่นเรา

132
00:11:49,480 --> 00:11:53,160
วันนั้นเธอเป็นแค่ลูกสาวของครู
ส่วนวันนี้เธอเป็นภรรยาของคณะกรรมการ

133
00:11:56,760 --> 00:11:59,200
ยังไงซะ ฉันนี่แหละกระจอกที่สุดในรุ่นเรา

134
00:11:59,280 --> 00:12:01,240
มาเร็ว ฉันจะพานายไปดูม้าที่ชื่อแคต

135
00:12:01,320 --> 00:12:04,040
อะไรนะ ไม่ใช่ "แคต"
ชื่อ "บิลลี่" ต่างหาก

136
00:12:04,120 --> 00:12:05,240
จะชื่ออะไรก็ช่าง

137
00:12:05,320 --> 00:12:06,280
คุณนายจามวาล

138
00:12:06,360 --> 00:12:09,040
ฉันรู้สึกดีมากที่ได้กลับมา
ขอบคุณที่เชิญเรามานะคะ

139
00:12:09,120 --> 00:12:11,760
ด้วยความยินดีครับ เชิญนั่ง
งานจะเริ่มแล้วครับ

140
00:12:11,840 --> 00:12:13,360
- ขอบคุณค่ะ
- เชิญตามสบายครับ

141
00:12:19,280 --> 00:12:20,360
ไปกัน

142
00:12:27,880 --> 00:12:29,600
- หวัดดี
- หวัดดี

143
00:12:33,840 --> 00:12:35,360
คุณนายจามวาลสินะ

144
00:12:37,680 --> 00:12:41,840
ฉันรู้จักเธอนิดหน่อย เพราะงั้นฉันแน่ใจว่า

145
00:12:41,920 --> 00:12:46,600
คุณนายจามวาลจะต้องวางอำนาจ
พอๆ กับสามีของเธอแน่

146
00:12:48,720 --> 00:12:49,840
ใช่แล้ว

147
00:12:49,960 --> 00:12:52,280
ฉันรู้สึกมาตลอดว่าเขาชอบเธอ

148
00:12:53,600 --> 00:12:56,080
ฉันก็แค่ไม่นึกไม่ฝันเลยว่า
เธอจะชอบเขากลับ

149
00:12:56,560 --> 00:13:00,160
ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ นายทิ้งฉันไปเรียนต่อ
ที่อเมริกา แล้วก็ลืมฉันเป็นปลิดทิ้ง

150
00:13:00,880 --> 00:13:04,160
โทษนะ เธอคือคนที่บอกเลิกฉัน

151
00:13:05,680 --> 00:13:09,560
พักเรื่องขำขันไว้ก่อน อธิ
ฉันเสียใจเรื่องคุณปู่ของนายด้วยนะ

152
00:13:10,520 --> 00:13:12,360
เขาชอบอเมริกาไหม

153
00:13:12,440 --> 00:13:14,280
ไม่เลย เขาเกลียดที่นั่นมาก

154
00:13:14,360 --> 00:13:16,760
"ที่นี่หนาวชะมัด
คนก็ไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย

155
00:13:16,840 --> 00:13:20,200
"ทุกอย่างอยู่ไกลกันไปหมด"
ฉันไม่ได้ให้ตัวเลือกเขามากนัก

156
00:13:21,000 --> 00:13:23,800
สุดท้ายแล้ว
เขาก็เป็นครอบครัวคนเดียวของฉัน

157
00:13:25,080 --> 00:13:26,280
เขาเป็นครอบครัวของนาย

158
00:13:27,520 --> 00:13:28,800
ตั้งแต่เด็กๆ

159
00:13:30,760 --> 00:13:31,640
และนินาด

160
00:13:35,600 --> 00:13:37,280
เธอพอจะรู้ไหมว่าเขาอยู่ไหน

161
00:13:38,560 --> 00:13:41,080
อธิ หลังจากที่เราเลิกรากันไป
ฉันก็ดำเนินชีวิตต่อไป

162
00:13:42,360 --> 00:13:44,720
ฉันไม่ได้คุยกับพวกนายทั้งคู่เลย

163
00:13:45,880 --> 00:13:47,920
ในวันนั้นที่หอประชุม

164
00:13:48,000 --> 00:13:51,800
เรื่องเดียวที่ฉันคิดก็คือ
จะขอโทษเขาเมื่อเขามาที่หอประชุม

165
00:13:52,640 --> 00:13:56,800
ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดของฉัน
แต่เราน่าจะคุยและแก้ไขเรื่องต่างๆ ได้

166
00:13:56,880 --> 00:13:59,120
แต่แล้ววันต่อมา เขาก็ไปดื้อๆ

167
00:14:00,880 --> 00:14:03,080
โดยที่ไม่มาเจอฉันและไม่พูดอะไรสักคำ

168
00:14:03,160 --> 00:14:04,280
ไปดื้อๆ แบบนั้นเลย

169
00:14:06,520 --> 00:14:07,800
ฉันโกรธมาก

170
00:14:08,880 --> 00:14:11,360
ฉันตัดสินใจที่จะไม่พูดกับเขาอีก

171
00:14:11,480 --> 00:14:13,720
ปีที่แล้วตอนที่คุณปู่ฉันเสีย

172
00:14:15,120 --> 00:14:17,240
นั่นคือตอนที่ฉันรู้ว่าเขามีความหมายกับฉัน

173
00:14:17,960 --> 00:14:20,320
ฉันพยายามตามหาเขาแล้วจริงๆ

174
00:14:21,200 --> 00:14:24,160
ฉันหาเขาในโซเชียลมีเดียทุกวัน
ฉันค้นหาทุกที่

175
00:14:24,440 --> 00:14:27,360
เมื่อเช้านี้ฉันไปที่รามันคาเฟ
แต่ร้านปิดกิจการไปแล้ว

176
00:14:28,200 --> 00:14:30,800
และฉันคิดว่างานคืนสู่เหย้านี่
จะเป็นโอกาสสุดท้ายของฉัน

177
00:14:31,560 --> 00:14:32,960
ฉันมาที่นี่เพื่อเจอเขา

178
00:14:33,040 --> 00:14:34,320
สวัสดีตอนบ่ายครับ

179
00:14:34,400 --> 00:14:38,840
ผมอยากจะให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น
และจริงใจแก่ศิษย์เก่าชายทุกท่าน

180
00:14:38,920 --> 00:14:40,440
และศิษย์เก่าหญิงด้วยครับ

181
00:14:47,600 --> 00:14:53,520
ปีนี้เราได้สูญเสียสมาชิกทรงคุณค่าของ
ชุมชนโรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์ไปท่านหนึ่ง

182
00:14:54,360 --> 00:14:56,280
- คณบดีวยาส
- โค้ชแก๊ส

183
00:14:58,040 --> 00:15:00,280
ในวันที่สาม
และวันสุดท้ายของงานคืนสู่เหย้านี้

184
00:15:00,360 --> 00:15:02,840
เราจะทำพิธีเปิดอนุสาวรีย์ของเขา

185
00:15:02,920 --> 00:15:08,360
ผมได้ยินมาว่าเขาเรียกพวกคุณว่า
เป็นรุ่นนำโชคของเขา

186
00:15:08,440 --> 00:15:11,560
เพราะเขาได้รับเลือกให้เป็นคณบดี
หลังจากที่พวกคุณเรียนจบ

187
00:15:12,000 --> 00:15:16,320
ผมอยากเชิญตำแหน่งดาบแห่งเกียรติยศ
ของรุ่น 2007 ขึ้นมากล่าว

188
00:15:16,400 --> 00:15:17,960
อธิราช ไจสิงห์

189
00:15:18,880 --> 00:15:22,880
อธิ อธิ

190
00:15:24,280 --> 00:15:25,760
มาเร็ว อธิราช นักเรียนคนเก่ง

191
00:15:25,840 --> 00:15:27,000
วันสุดท้ายของโรงเรียน
ปี 2007

192
00:15:27,080 --> 00:15:28,320
พวกเขาเรียกหานายอยู่นะ

193
00:15:28,400 --> 00:15:29,960
- โค้ชครับ
- วันนี้เป็นวันสุดท้าย ฉันรู้

194
00:15:30,040 --> 00:15:34,280
แต่ฉันอยากบอกอะไรนายบางอย่าง
อย่าหยุดว่ายน้ำเมื่อไปอเมริกา โอเคไหม

195
00:15:34,360 --> 00:15:38,040
นินาด เพื่อนที่ไร้ประโยชน์ของนาย
จะไม่ไปกวนใจนายที่นั่น

196
00:15:38,120 --> 00:15:39,360
โค้ชครับ

197
00:15:42,520 --> 00:15:45,160
วันนี้จะไม่มีใคร
ตรวจรองเท้านายหรอกน่า ไอ้หนู

198
00:15:45,240 --> 00:15:46,280
ผมติดเป็นนิสัยน่ะครับ

199
00:15:47,520 --> 00:15:48,680
โดดเรียนอีกแล้วเหรอ

200
00:15:48,760 --> 00:15:52,760
ปรบมืออีกครั้ง ทุกคน
แด่เพื่อน ณ โรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์...

201
00:15:52,840 --> 00:15:56,880
งานอำลา
รุ่น 2007

202
00:15:57,000 --> 00:15:58,160
สู้เขา อธิ

203
00:15:58,240 --> 00:15:59,680
พูดให้มันกระชับนะ

204
00:16:02,400 --> 00:16:04,840
โรงเรียนสอนผมว่า

205
00:16:04,920 --> 00:16:08,320
เมื่อโดดเดี่ยวและมีใครบางคน
หยิบยื่นมิตรภาพมาให้

206
00:16:08,400 --> 00:16:09,800
มันโอเคที่จะรับมันไว้

207
00:16:11,760 --> 00:16:14,320
เพราะมันยากที่จะอยู่ในโลกนี้คนเดียว

208
00:16:35,080 --> 00:16:38,600
บางครั้งเราต้องการทีม
เหมือนนมช็อกโกแลตและขนมปังปิ้งทาเนย

209
00:16:38,680 --> 00:16:43,440
เพื่อต่อสู้กับปิศาจผู้หิวโหยที่รอเรา
อยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงด้วยกัน

210
00:16:45,280 --> 00:16:47,680
- อธิ
- สู้เขา อธิ

211
00:16:48,080 --> 00:16:53,760
- อธิ
- สู้เขา อธิ

212
00:16:53,840 --> 00:16:56,360
สู้เขา อธิ

213
00:17:02,040 --> 00:17:03,520
ดาบแห่งเกียรติยศ...

214
00:17:03,600 --> 00:17:04,920
พวก พูดเร็วๆ หน่อย

215
00:17:07,560 --> 00:17:09,840
เมื่อผมมาเข้าเรียนโรงเรียนนี้
ตอนที่ยังเด็ก

216
00:17:09,920 --> 00:17:13,680
มีคนบอกผมว่าเข็มโรงเรียนนี้
จะมอบให้แก่นักเรียนดีเด่น

217
00:17:13,760 --> 00:17:16,160
คนที่เก่งในทุกด้าน

218
00:17:17,680 --> 00:17:21,080
แต่หลังจากหลายปีที่ผ่านมานี้
ผมตระหนักได้อยู่เรื่องหนึ่ง

219
00:17:22,320 --> 00:17:23,520
เกียรติยศ...

220
00:17:24,400 --> 00:17:26,080
คือวิธีที่เราปฏิบัติต่อผู้อื่น

221
00:17:28,040 --> 00:17:32,160
ขณะที่ผมนั่งอยู่ตรงนั้น
ผมเอาแต่ถามตัวเองว่า

222
00:17:34,320 --> 00:17:37,280
เมื่อเพื่อนของเราอารมณ์ไม่ดี

223
00:17:39,200 --> 00:17:40,920
เราได้เข้าไปคุยกับเขาไหมนะ

224
00:17:46,480 --> 00:17:50,040
เกียรติยศ ความเป็นเลิศ ความซื่อสัตย์

225
00:17:51,080 --> 00:17:55,080
แม้ว่าคุณจะไม่ได้รับเข็มโรงเรียน
ที่แวววาว ระยิบระยับ...

226
00:17:55,560 --> 00:17:56,720
สุปรียา

227
00:17:57,440 --> 00:17:58,920
คุณก็จะยังเป็นคนดี

228
00:18:08,480 --> 00:18:09,520
ว่าไง

229
00:18:11,320 --> 00:18:13,520
อาดู นายกลับมาแล้ว

230
00:18:31,560 --> 00:18:32,680
เวดันต์

231
00:18:32,760 --> 00:18:33,640
เวดันต์

232
00:18:33,720 --> 00:18:34,560
เกิดอะไรขึ้น

233
00:18:34,640 --> 00:18:35,520
เป็นอะไรไป

234
00:18:35,560 --> 00:18:36,440
เวดันต์

235
00:18:36,520 --> 00:18:38,760
- โทรเรียกหมอที
- โทรหาดร. กฤษณัน

236
00:18:38,800 --> 00:18:39,800
เขาเป็นอะไรไหม

237
00:18:39,920 --> 00:18:42,080
- เขาเลือดกำเดาไหล
- คุณพระ

238
00:18:42,160 --> 00:18:44,160
อย่ามัวแต่ยืนอยู่ตรงนั้นสิ ตามหมอมา

239
00:18:44,240 --> 00:18:46,160
เขาไม่รับโทรศัพท์

240
00:18:46,240 --> 00:18:48,200
ทำไมใครๆ ถึงไม่ทำตามที่บอกนะ

241
00:19:01,680 --> 00:19:02,720
เธอหนาวไหม

242
00:19:03,400 --> 00:19:04,640
ดีมาก พักผ่อนเถอะ

243
00:19:04,720 --> 00:19:06,560
- เอาผ้าห่มมา
- ครับ

244
00:19:08,320 --> 00:19:11,080
อุณหภูมิของเขาคือ 32 องศา

245
00:19:11,760 --> 00:19:14,320
และเขาเป็นลมสองครั้ง
ในช่วงสามวันที่ผ่านมา

246
00:19:14,800 --> 00:19:16,480
อาจเป็นโรคลมชักไหมคะ

247
00:19:16,560 --> 00:19:19,480
ผมตรวจประวัติทางการแพทย์ของเขาแล้ว
ไม่ได้ระบุเรื่องนั้นไว้

248
00:19:20,160 --> 00:19:21,280
อาการชักเทียมเหรอ

249
00:19:22,920 --> 00:19:24,000
หมดสติไป

250
00:19:24,680 --> 00:19:27,400
พูดไม่ได้ อาการหมดสติทางจิต

251
00:19:27,800 --> 00:19:29,400
ความเครียดอาจเป็นสาเหตุค่ะ

252
00:19:30,680 --> 00:19:32,560
อะไรคือสาเหตุของความเครียด

253
00:19:33,720 --> 00:19:36,240
อาจเป็นเพราะ
สภาพแวดล้อมใหม่ที่โรงเรียน

254
00:19:37,480 --> 00:19:39,160
อันที่จริงสาเหตุอาจเป็นอะไรก็ได้

255
00:19:40,480 --> 00:19:42,680
- พยาบาล
- คะ คุณหมอ

256
00:19:43,040 --> 00:19:44,160
มีเอกสารอื่นอีกไหม

257
00:19:44,240 --> 00:19:47,880
ไม่มีค่ะ คุณหมอ มีแค่แฟ้มนี้แฟ้มเดียว

258
00:19:48,080 --> 00:19:49,080
โอเค

259
00:19:51,560 --> 00:19:53,920
ครูครับ บางทีเขาอาจบาดเจ็บ
ตอนที่เราอุ้มเขาก็ได้

260
00:20:21,040 --> 00:20:22,040
อธิ

261
00:20:22,080 --> 00:20:23,720
อธิ นินาด

262
00:20:24,320 --> 00:20:25,800
มาเร็ว

263
00:20:26,720 --> 00:20:30,760
ขณะที่ยื่นมือออกไป เขาพูดว่า
"นายไม่ต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว"

264
00:20:30,800 --> 00:20:33,960
"ชาโดว์บอย
แฝงตัวอยู่ในเงามืดของโรงเรียน"

265
00:20:34,040 --> 00:20:37,400
"มักซ่อนตัวจากปิศาจผู้หิวโหยเสมอ"

266
00:20:38,720 --> 00:20:40,400
เราคือปิศาจผู้หิวโหยเหรอ นีน่า

267
00:20:40,480 --> 00:20:41,560
หยุดนะ พวกนาย

268
00:20:44,400 --> 00:20:47,000
"จนกระทั่งวันหนึ่งที่ฟีนิกซ์บอยปรากฏตัว"

269
00:20:47,080 --> 00:20:48,560
แฟนหนุ่มแกนี่นา

270
00:20:49,560 --> 00:20:50,880
หยุดนะ สุยาช

271
00:20:54,000 --> 00:20:55,280
- ไม่เอาน่า อธิ
- ไสหัวไป

272
00:20:55,320 --> 00:20:57,400
- ขอฉันอ่านหน่อย สนุกออก
- อย่ายุ่งกับเขา

273
00:20:57,480 --> 00:20:59,040
"ขณะที่ยื่นมือออกไป เขาพูดว่า

274
00:20:59,080 --> 00:21:01,640
- "นายไม่ต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว"
- หยุดนะ

275
00:21:01,720 --> 00:21:05,560
"ในที่สุดชาโดว์บอย
ก็ก้าวขาออกมาจากเงาตัวเอง

276
00:21:05,680 --> 00:21:09,520
"และค้นพบว่า
เขาสามารถควบคุมจิตใจคนได้"

277
00:21:13,520 --> 00:21:16,320
คนที่เอาแต่ฉี่รดกางเกงอย่างแก

278
00:21:16,400 --> 00:21:18,280
จะมาควบคุมจิตใจเราได้ยังไง นีน่า

279
00:21:18,640 --> 00:21:20,240
พอสักที สุยาช

280
00:21:21,240 --> 00:21:22,720
เลิกทำตัวปัญญาอ่อนได้ละ

281
00:21:22,800 --> 00:21:24,160
เอาคืนมา

282
00:21:26,560 --> 00:21:27,560
ถอยไป

283
00:21:29,560 --> 00:21:30,680
- บอกเขาสิ
- นี่

284
00:21:31,040 --> 00:21:32,320
เอาให้เขาดู

285
00:21:32,440 --> 00:21:33,320
ฟังนะ

286
00:21:33,880 --> 00:21:35,960
แรงบันดาลใจจากหนังสือการ์ตูนของนาย

287
00:21:36,040 --> 00:21:38,680
- ฉันวาดรูปให้นายด้วย
- สุยาช พอได้ละ

288
00:21:42,040 --> 00:21:42,960
ดูสิ

289
00:21:43,520 --> 00:21:44,400
เอช

290
00:21:45,560 --> 00:21:46,480
โอ

291
00:21:48,440 --> 00:21:50,240
- เอ็ม...
- ตัวเอ็ม

292
00:21:52,080 --> 00:21:55,840
- โอ... โฮโม
- ใช่แล้ว

293
00:21:56,160 --> 00:21:57,000
อีตุ๊ด

294
00:21:59,680 --> 00:22:00,600
อีตุ๊ด

295
00:22:02,160 --> 00:22:03,920
ฉันเกลียดคำนั้น

296
00:22:05,280 --> 00:22:07,360
การที่นายวาดรูป
มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย นินาด

297
00:22:08,800 --> 00:22:10,160
นายต้องโต้กลับสิ

298
00:22:10,960 --> 00:22:11,800
เหมือนกับ...

299
00:22:12,800 --> 00:22:14,360
"ชาโดว์บอย" ที่นายแต่งไง

300
00:22:15,200 --> 00:22:16,480
ก้าวออกมาจากเงามืด

301
00:22:21,280 --> 00:22:22,760
มันไม่ได้ง่ายแบบนั้น อาดู

302
00:22:24,640 --> 00:22:26,360
ฉันจะได้อะไรจากการสู้กับพวกเขา

303
00:22:27,840 --> 00:22:31,520
คณบดีจะแค่ตักเตือนพวกเขา
ส่วนฉันจะถูกไล่ออกจากโรงเรียน

304
00:22:32,240 --> 00:22:34,760
และฉันก็ไม่เหมือนนาย ฉันมันป๊อด

305
00:22:35,280 --> 00:22:36,200
เพื่อน

306
00:22:38,760 --> 00:22:40,040
ฉันก็ป๊อดเหมือนกัน

307
00:22:42,200 --> 00:22:44,440
ฉันมานั่งคิดทบทวน
เรื่องไปเรียนอเมริกาอีกครั้ง

308
00:22:44,520 --> 00:22:46,240
คุณปู่ของฉันจะต้องอยู่ที่นี่คนเดียว

309
00:22:48,760 --> 00:22:50,960
ฉันจะน่าลืมเรื่องไปเรียนที่อเมริกาซะ

310
00:22:51,040 --> 00:22:52,280
ฉันจะไม่ยอมให้นายทำแบบนั้นแน่

311
00:22:53,640 --> 00:22:56,920
ฉันโต้รุ่งหลายคืนเพื่อกรอก
แบบฟอร์มทุนการศึกษาให้นาย เพื่อน

312
00:22:57,880 --> 00:23:02,880
และฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อคุณปู่นาย
เหมือนที่นายอยู่ที่นี่เพื่อฉัน

313
00:23:03,800 --> 00:23:05,640
ฉันจะไม่มีวันให้อภัยนาย

314
00:23:09,160 --> 00:23:10,720
สุยาชตามหานายอยู่น่ะ

315
00:23:32,520 --> 00:23:33,360
สวัสดีค่ะ

316
00:23:34,720 --> 00:23:35,880
สวัสดีครับ

317
00:23:36,720 --> 00:23:38,880
ผมตามหาเด็กผู้ชายคนนั้นอยู่

318
00:23:38,960 --> 00:23:41,920
เขาชื่อเวดันต์
เขาพักผ่อนอยู่ในห้องพยาบาล

319
00:23:42,480 --> 00:23:43,760
เกิดอะไรขึ้นที่นั่นครับ

320
00:23:44,600 --> 00:23:46,440
บางครั้งเขาก็หมดสติไปค่ะ

321
00:23:47,920 --> 00:23:50,080
เขาพูดบางอย่าง
ที่มีแต่ผมคนเดียวเท่านั้นที่รู้

322
00:23:51,600 --> 00:23:52,640
เขารู้จักคุณไหม

323
00:23:53,680 --> 00:23:54,760
เปล่าครับ

324
00:23:54,840 --> 00:23:58,040
สิ่งที่เขาพูดคือสิ่งที่คุณอยากฟังหรือเปล่าคะ

325
00:24:02,760 --> 00:24:05,640
การทึกทักว่าคำพูดทั่วไปเจาะจงถึงคุณ

326
00:24:05,720 --> 00:24:07,880
เรียกว่าปรากฏการณ์บาร์นัม
ในทางจิตวิทยา

327
00:24:07,960 --> 00:24:12,400
การทำนายชะตาราศีก็ใช้วิธีนั้น
"วันนี้คุณจะเจอกับคนพิเศษ"

328
00:24:13,120 --> 00:24:14,800
ใครบ้างล่ะที่ไม่อยากเชื่อ

329
00:24:14,880 --> 00:24:17,560
ทุกคนที่คุณพบในวันนั้นจะรู้สึกพิเศษ

330
00:24:20,000 --> 00:24:22,440
- ตอนนี้ผมรู้สึกโง่มาก
- ไม่ๆ

331
00:24:23,000 --> 00:24:27,520
อย่างน้อยคุณก็ไม่ได้คิดว่า
ผีคณบดีวยาสเข้าสิงเวดันต์

332
00:24:28,520 --> 00:24:30,520
มันเป็นทฤษฎียอดฮิตในโรงเรียนน่ะค่ะ

333
00:24:31,480 --> 00:24:32,760
โค้ชแก๊ส

334
00:24:33,840 --> 00:24:35,480
ผมรู้จักเขาดีเลย

335
00:24:36,480 --> 00:24:39,880
เขาขี้เกียจมากตอนที่มีชีวิตอยู่
เพราะงั้นตอนเป็นผี เขาจะไม่ร่อนเร่แน่ๆ

336
00:24:42,200 --> 00:24:45,120
เด็กคนนั้น คนที่เป็นลม

337
00:24:45,200 --> 00:24:48,080
- ฉายาเขาคือฆาตกรโรคจิตฆ่าลูกหมา
- นี่

338
00:24:48,160 --> 00:24:51,600
ฉันขอโทษสำหรับสิ่งที่ฉันพูดเมื่อบ่ายนี้

339
00:24:51,680 --> 00:24:53,560
เธอคือความสำเร็จสูงสุดของฉัน

340
00:24:53,640 --> 00:24:55,120
ฉันไม่ใช่เมียที่เอาไว้อวดนะ

341
00:25:01,680 --> 00:25:02,680
เธอร้อนแรงเหรอ

342
00:25:03,200 --> 00:25:04,560
ฉันบาดเจ็บตอนว่ายน้ำน่ะ

343
00:25:05,160 --> 00:25:07,280
หัวนายคิดอยู่แต่เรื่องเดียว สุยาช

344
00:25:07,920 --> 00:25:10,240
คืนนี้ไปดื่มที่หอนาฬิกากัน

345
00:25:10,320 --> 00:25:11,680
ประตูยังไม่ล็อกอีกเหรอ

346
00:25:11,760 --> 00:25:15,640
คงจะล็อกไปแล้วละ
แต่กุมารันเป็นแฟนคลับฉัน

347
00:25:15,720 --> 00:25:18,120
แฟนคลับนายเหรอ
เคยส่องกระจกบ้างไหม

348
00:25:19,040 --> 00:25:23,440
ทุกคืนเวลาสามทุ่ม
แม่บ้านทุกคนในประเทศอินเดีย

349
00:25:23,520 --> 00:25:25,480
เปิดโทรทัศน์เพื่อดูใบหน้านี้

350
00:25:25,560 --> 00:25:26,760
พวกเขาเคยดูต่างหาก

351
00:25:28,520 --> 00:25:31,240
อันที่จริง ฉันถอนตัวจากละครเรื่องนั้นแล้ว

352
00:25:31,320 --> 00:25:34,240
ฉันพยายามที่จะจดจ่อในอาชีพภาพยนตร์น่ะ

353
00:25:34,320 --> 00:25:37,640
ฉันได้รับข้อเสนอมากมาย
แต่นายก็รู้ว่ามันเป็นยังไง ฉัน...

354
00:25:39,240 --> 00:25:40,680
อะไรวะ พวก

355
00:25:40,760 --> 00:25:44,400
เห็นแก่วันเก่าๆ น่า เพื่อน ใจเย็นสิ
ทำไมถึงเกรี้ยวกราดเบอร์นั้นล่ะ

356
00:25:44,480 --> 00:25:46,320
- โตสักทีเหอะ พวก
- น่ารังเกียจเป็นบ้า

357
00:25:46,400 --> 00:25:49,760
ที่รัก ที่นี่ไม่มีเครือข่ายเลย
เบื่อจะแย่ละ เข้าไปข้างในกัน

358
00:25:50,560 --> 00:25:52,640
ไม่ นั่งเล่นตรงนี้แหละ สนุกดีออก

359
00:25:52,720 --> 00:25:53,560
ฉันจะเข้าไปข้างใน

360
00:25:53,640 --> 00:25:55,800
ผมไม่อยากเข้าไป นั่งตรงนี้แหละ

361
00:25:55,880 --> 00:25:57,000
โอเค

362
00:25:57,080 --> 00:26:00,480
งั้นคราวหน้าฉันจะไปงานรับรางวัล
และงานปาร์ตี้เอง

363
00:26:00,560 --> 00:26:02,920
ยังไงซะ พวกเขาไปที่นั่น
เพื่อเจอฉันกันทั้งนั้น

364
00:26:03,720 --> 00:26:04,560
โอเค

365
00:26:06,280 --> 00:26:09,880
ถ้าตอนนี้คุณไม่ลุกและไปกับฉันเดี๋ยวนี้
ฉันก็จะกลับละ

366
00:26:09,960 --> 00:26:11,640
คนขับรถอยู่ข้างนอก

367
00:26:12,240 --> 00:26:13,120
เชิญเสด็จออกไปได้

368
00:26:16,880 --> 00:26:18,320
รู้อะไรไหม ช่างเหอะ

369
00:26:21,560 --> 00:26:23,320
ตอนนี้นายอย่างกร่างเลย

370
00:26:23,400 --> 00:26:27,000
แต่อีกสองนาที นายจะวิ่งแจ้นตามเธอไป
เพื่อโน้มน้าวให้เธอกลับมา

371
00:26:27,080 --> 00:26:30,720
เออ นายมันเก่ง
เรื่องโน้มน้าวสาว ใช่ไหม

372
00:26:30,800 --> 00:26:33,240
นั่นคือวิธีที่นายโน้มน้าวใจมัลวิกาผู้อกหัก

373
00:26:35,640 --> 00:26:37,600
เราเห็นในวันสุดท้าย ไม่เป็นไรหรอก

374
00:26:37,680 --> 00:26:38,680
ในวันสุดท้ายเหรอ

375
00:26:38,760 --> 00:26:40,880
เดฟกำลังเช็ดน้ำตาให้มัลวิกา

376
00:26:40,960 --> 00:26:42,440
แล้วเขาพูดว่าอะไรน่ะเหรอ

377
00:26:43,000 --> 00:26:46,960
"อธิราชคือไอ้งั่ง เขาไม่ยอมโผล่มา
ตามที่สัญญาว่าจะไปเดตกับเธอ

378
00:26:47,040 --> 00:26:50,560
เดฟจะไม่มีวันทำแบบนั้นแน่"
จากนั้นเกิดอะไรขึ้นน่ะเหรอ

379
00:26:51,160 --> 00:26:53,520
มัลวิกาเดินเข้าไปในหอประชุมและ...

380
00:26:53,600 --> 00:26:55,080
และเธอขอเลิกกับฉัน

381
00:26:56,800 --> 00:26:57,960
ตอนนี้ฉันรู้ความจริงละ

382
00:26:58,760 --> 00:26:59,760
ทำได้ดีมาก เดฟ

383
00:27:00,440 --> 00:27:01,400
ไชโย

384
00:27:01,480 --> 00:27:02,800
ไชโยให้กับเรื่องนั้น

385
00:27:18,800 --> 00:27:21,280
มาเถอะ นักเรียนปีสุดท้าย
ได้เวลาทานมื้อค่ำแล้ว

386
00:27:22,720 --> 00:27:24,760
สุยาช นายจะไปไหน

387
00:27:25,560 --> 00:27:28,160
- ไปขอโทษ
- กันไม่ให้เดฟไปจีบเธอเหรอ

388
00:27:29,080 --> 00:27:31,360
เชิญหัวเราะให้หนำใจ ไว้เจอกัน

389
00:27:31,440 --> 00:27:33,200
- สุยาช
- ไอ้พวกขี้แพ้

390
00:27:33,640 --> 00:27:34,800
แนนซี่

391
00:27:39,440 --> 00:27:40,400
แม่งเอ๊ย

392
00:27:41,720 --> 00:27:43,600
เกิดเหตุการณ์ไม่หยุดไม่หย่อน

393
00:27:44,920 --> 00:27:48,040
ผมต้องมานั่งตอบคำถามตลอดช่วงเย็น

394
00:27:48,960 --> 00:27:52,320
"เด็กคนนั้นเป็นอะไร"
"เขาไม่สบายเหรอ"

395
00:27:52,400 --> 00:27:56,680
"คุณดูแลนักเรียนของคุณไม่ดีเหรอ"
จะให้ผมบอกพวกเขาว่าอะไร สุปรียา

396
00:27:56,760 --> 00:28:00,000
มันเป็นภาวะทางจิต ยากที่จะวินิจฉัยค่ะ

397
00:28:00,080 --> 00:28:01,320
แต่ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ

398
00:28:01,400 --> 00:28:04,760
ว่าได้โปรดให้เขาอยู่ห่างๆ
จากกิจกรรมในงานคืนสู่เหย้าทั้งหมด

399
00:28:04,840 --> 00:28:07,280
ฉันอยากให้เขาเชื่อใจฉันและพูดคุยกับฉัน

400
00:28:07,360 --> 00:28:10,320
สุปรียา ผมให้คำสั่ง
ที่ง่ายและชัดเจนกับคุณแล้วนะ

401
00:28:11,400 --> 00:28:14,640
และเพราะคุณไม่ทำตามที่ผมพูด
เรื่องต่างๆ เลยยากที่จะควบคุม

402
00:28:16,320 --> 00:28:18,120
เพราะฉะนั้นตอนนี้

403
00:28:18,200 --> 00:28:21,400
จนกว่าผมจะตัดสินใจใหม่
เวดันต์จะต้องนอนในห้องพยาบาล

404
00:28:22,640 --> 00:28:24,200
- ทำแบบนั้นจะไม่ช่วยอะไร
- จบนะ

405
00:28:24,280 --> 00:28:26,280
ทุกอย่างเตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว

406
00:28:26,360 --> 00:28:28,760
- เขาจะรู้สึกว่าตัวเองโดนลงโทษ
- เพื่อตัวเขาเอง

407
00:28:28,840 --> 00:28:30,280
- มันไม่ดีเลย
- มันจะดีแน่

408
00:28:30,680 --> 00:28:33,480
อย่างน้อยพยาบาลก็จะคอยจับตาดูเขาไว้

409
00:28:34,640 --> 00:28:35,480
ตามนี้นะ

410
00:28:36,200 --> 00:28:37,160
ขอบคุณ

411
00:28:42,720 --> 00:28:45,320
เลขหมายปลายทางที่ท่านเรียกขณะนี้
ไม่สามารถติดต่อได้

412
00:28:45,400 --> 00:28:46,760
แล้วเจอกันนะ

413
00:28:46,840 --> 00:28:48,720
เลขหมายปลายทางที่ท่านเรียกขณะนี้...

414
00:28:48,800 --> 00:28:50,280
รับสิ

415
00:28:52,560 --> 00:28:55,720
- เกิดอะไรขึ้น
- เธอแม่งกลับไปจริงๆ

416
00:28:55,800 --> 00:28:58,880
สุยาช ละครโทรทัศน์ของนายล่มใช่ไหม

417
00:28:59,520 --> 00:29:01,480
ตอนนี้แม้แต่แฟนนายก็ยังทิ้งนายไป

418
00:29:01,560 --> 00:29:02,960
ดูซิว่าตอนนี้ใครพูดจ้อเลย

419
00:29:03,560 --> 00:29:05,600
ไอ้นักดนตรีตกงาน

420
00:29:05,680 --> 00:29:08,400
นี่ พวกนาย ใจเย็นๆ สิ พวก

421
00:29:08,480 --> 00:29:09,680
ไม่เป็นไรหรอก พวก

422
00:29:09,760 --> 00:29:13,240
มันเป็นเรื่องธรรมดา
ที่จะรู้สึกโกรธและหงุดหงิดเมื่อนาย...

423
00:29:13,320 --> 00:29:15,560
ซึมเศร้า

424
00:29:15,640 --> 00:29:17,280
ทำไมล่ะ เพื่อน

425
00:29:17,360 --> 00:29:21,320
จะว่าไป ฉันอ่านเจอจากที่ไหนสักที่นี่แหละ
ว่านายไปพบนักบำบัด

426
00:29:21,400 --> 00:29:23,640
- เออ ฉันไปพบนักบำบัด แล้ว...
- พวกนาย

427
00:29:23,720 --> 00:29:24,840
พวกนาย ไม่เอาน่า

428
00:29:26,560 --> 00:29:29,200
- นายโอเคไหม
- ฉันโอเคดี แล้วเขาโอเคไหมล่ะ

429
00:29:29,280 --> 00:29:33,360
ว่ากันว่าพวกที่ชอบกลั่นแกล้งคนอื่น
เพื่อซ่อนความรู้สึกขาดของตัวเอง

430
00:29:33,440 --> 00:29:35,400
นั่นเป็นเหตุผลที่นายกลั่นแกล้งฉันใช่ไหม

431
00:29:35,480 --> 00:29:37,480
มันผ่านมา 15 ปีแล้ว
ลืมเรื่องนั้นสักทีเหอะ

432
00:29:37,560 --> 00:29:39,720
- พวกนาย หยุดได้แล้ว
- นายชอบข่มขวัญฉันนี่

433
00:29:41,560 --> 00:29:43,440
สุยาช ใจเย็นๆ ก่อน

434
00:29:44,080 --> 00:29:47,800
สุยาช ฉันมีไอเดียว่าต้องทำยังไง
นายถึงจะลืมเรื่องแนนซี่ได้

435
00:29:47,880 --> 00:29:50,760
พรุ่งนี้พวกครูจะจัดการแสดงให้เรา

436
00:29:51,360 --> 00:29:53,440
ทำไมเราไม่แสดงด้วยล่ะ

437
00:29:53,520 --> 00:29:56,120
- สุยาชได้เล่นบทนำ
- แหงอยู่แล้ว

438
00:29:59,120 --> 00:30:00,920
เอาอาหารค่ำให้เวดันต์ด้วยนะ

439
00:30:01,480 --> 00:30:02,960
- สวัสดีค่ะ
- สวัสดีครับ

440
00:30:03,040 --> 00:30:06,120
ดูสิ พวกครูจีบกันเองนี่หว่า

441
00:30:07,640 --> 00:30:08,720
เขาเป็นไงบ้างครับ

442
00:30:09,720 --> 00:30:13,240
เขาอาการดีขึ้นกว่าเดิมนิดหนึ่ง
แต่เขาไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ค่ะ

443
00:30:13,320 --> 00:30:16,000
มันเลยยากที่จะบอกได้ว่า
อะไรที่กวนใจเขาอยู่

444
00:30:17,160 --> 00:30:18,480
หรืออาจเป็นใครที่กวนใจเขาอยู่

445
00:30:20,200 --> 00:30:24,760
เราทุกคนคิดว่า
เด็กๆ กลัวการสอบมากที่สุด

446
00:30:24,840 --> 00:30:26,400
กลัวครูและผู้คุม

447
00:30:27,520 --> 00:30:28,720
แต่ในความเป็นจริง

448
00:30:29,720 --> 00:30:32,080
เด็กๆ กลัวกันและกันมากที่สุด

449
00:30:32,920 --> 00:30:35,480
มีหลายอย่างเกิดขึ้นในหอพัก
หลังจากที่ปิดไฟ

450
00:30:37,760 --> 00:30:39,320
คุณคิดว่าเขาถูกกลั่นแกล้ง

451
00:30:41,080 --> 00:30:42,160
ค่อนข้างเป็นไปได้

452
00:30:45,280 --> 00:30:46,600
ผมขอคุยกับเขาได้ไหม

453
00:30:48,680 --> 00:30:50,240
ถ้าเขายอมพูดกับคุณ ก็ลองคุยดูค่ะ

454
00:31:00,960 --> 00:31:02,440
นายไม่ชอบกินกุหลาบจามุนเหรอ

455
00:31:04,360 --> 00:31:08,160
แล้วนายจะเอาเงินค่าขนมที่ได้
ไปทำอะไรเหรอ

456
00:31:09,320 --> 00:31:10,960
ผมจะเก็บไว้ครับ

457
00:31:11,560 --> 00:31:15,760
เมื่อกลับบ้าน ผมจะเอาเงินไปซื้อลูกอม
ที่ร้านโรงงานช็อกโกแลตเทรเวอร์

458
00:31:15,840 --> 00:31:18,080
ฉันชอบกินเบอร์เกอร์ร้านนั้นมาก

459
00:31:21,480 --> 00:31:23,480
พวกเขายังมีลูกอมซูเปอร์ฮีโรด้วยฮะ

460
00:31:23,560 --> 00:31:24,800
นายชอบซูเปอร์ฮีโรเหรอ

461
00:31:26,200 --> 00:31:28,680
งั้นนายก็ต้องรู้จัก
เรื่อง "ชาโดว์บอย" สินะ

462
00:31:29,800 --> 00:31:30,960
นายไม่รู้จักเหรอ

463
00:31:31,040 --> 00:31:33,360
ชาโดว์บอยเคยเป็นนักเรียนที่นี่

464
00:31:37,080 --> 00:31:38,640
เขา...

465
00:31:40,120 --> 00:31:42,280
กลัวปิศาจผู้หิวโหยที่อยู่ที่นี่มากๆ

466
00:31:43,600 --> 00:31:45,240
เขาคิดว่าพวกนั้นจะจับเขากิน

467
00:31:47,240 --> 00:31:51,080
เพราะงั้น เขาเลยซ่อนตัวในความมืด

468
00:31:51,760 --> 00:31:52,920
ในเงามืด

469
00:31:54,240 --> 00:31:55,160
เหมือนผมเหรอ

470
00:32:01,120 --> 00:32:02,320
เรื่องยังมีต่ออีกนะ

471
00:32:02,400 --> 00:32:06,600
วันหนึ่งเมื่อเขาเศร้ามาก
และร้องไห้คนเดียวในความมืด

472
00:32:08,000 --> 00:32:09,800
ฟีนิกซ์บอยมาช่วยเขา

473
00:32:10,600 --> 00:32:12,440
ฟีนิกซ์บอยยื่นมือให้เขาและพูดว่า

474
00:32:12,520 --> 00:32:16,480
"ออกมาจากความมืดเถอะ
เราจะสู้กับปิศาจทุกตนไปด้วยกัน"

475
00:32:17,480 --> 00:32:18,960
เมื่อเขาออกมาอยู่ในแสงสว่าง

476
00:32:19,680 --> 00:32:22,560
เขาตระหนักได้ว่าเขามีพลังวิเศษมาตลอด

477
00:32:24,360 --> 00:32:28,200
เขาสามารถใช้ความคิดของเขา
ควบคุมคนอื่นได้

478
00:32:29,920 --> 00:32:35,600
เขาก็เลยใช้ความคิดของเขาขังปิศาจ
ผู้หิวโหยทุกตัวและทำให้พวกมันหิวโหย

479
00:32:36,320 --> 00:32:41,040
พวกมันเลยเริ่มกัดกินกันเอง
และทำลายตัวเอง

480
00:32:43,360 --> 00:32:45,480
รู้ไหมคติสอนใจของเรื่องนี้คืออะไร

481
00:32:46,960 --> 00:32:51,080
ถ้านายคือ "ชาโดว์บอย"
และมีฟีนิกซ์บอยยื่นมือมาหานาย

482
00:32:52,160 --> 00:32:53,400
นายควรรับมันไว้

483
00:32:55,160 --> 00:32:57,200
นายเองก็จะมีพลังวิเศษเหมือนกัน

484
00:32:59,480 --> 00:33:00,480
และจากนั้น...

485
00:33:02,040 --> 00:33:03,600
นายก็จะโต้กลับได้ นินา...

486
00:33:09,280 --> 00:33:10,880
นายก็จะโต้กลับได้ เวดันต์

487
00:33:20,760 --> 00:33:21,760
อุ่นพอไหม

488
00:33:22,360 --> 00:33:23,680
เอาละ ทีนี้นอนได้แล้ว

489
00:33:28,000 --> 00:33:28,960
แม่ฮะ

490
00:33:30,680 --> 00:33:31,920
คุณครู ขอโทษฮะ

491
00:33:34,920 --> 00:33:37,200
ผมเองก็จะสามารถ
ออกจากเงามืดได้ไหมฮะ

492
00:33:42,280 --> 00:33:45,000
ปิศาจผู้หิวโหยก็กวนใจเธอเหมือนกันเหรอ

493
00:33:48,320 --> 00:33:50,000
ครูสัญญา ถ้าเธอยอมให้ครูช่วย...

494
00:33:51,880 --> 00:33:53,720
ครูจะไม่ยอมให้พวกมันทำร้ายเธอแน่

495
00:34:04,480 --> 00:34:07,120
- ช่างเถอะ ไปเร็ว
- จะต้องมีปัญหาแน่

496
00:34:07,200 --> 00:34:10,040
- คืนนี้ฉันจะไม่ยอมให้ใครได้นอนหรอก
- ไม่นะ พวก...

497
00:34:10,120 --> 00:34:12,320
เราจะไปที่ห้องของทุกคน
และแกล้งพวกเขา

498
00:34:12,440 --> 00:34:13,680
ไม่ พูดให้เขาเข้าใจ...

499
00:34:13,760 --> 00:34:17,040
คืนนี้ผีเขย่าเตียง
จะไปเยี่ยมเยือนพวกศิษย์เก่า

500
00:35:00,080 --> 00:35:04,000
ชาโดว์บอย

501
00:35:35,840 --> 00:35:37,480
พอได้แล้ว พวกนาย ขอละ

502
00:35:39,520 --> 00:35:42,080
พวกนายพยายามแกล้งฉัน
ด้วยวิธีของฉันเองเนี่ยนะ

503
00:35:44,600 --> 00:35:46,440
หยุดได้ละ พวกนาย ขอละ

504
00:35:58,440 --> 00:35:59,960
ขอละ พวกนาย

505
00:36:00,040 --> 00:36:02,160
ฉันหายใจไม่ออก

506
00:36:02,800 --> 00:36:04,280
ไม่ตลกเลยนะ พวกนาย

507
00:36:05,000 --> 00:36:06,200
ปล่อยฉันออกไป

508
00:39:11,160 --> 00:39:13,160
คำบรรยายโดย
กุลรภัส วัทนกิจเดชากุล

509
00:39:13,200 --> 00:39:15,200
ผู้ตรวจสอบงานแปล
วิสาขา ภูริไกร