1
00:00:24,200 --> 00:00:25,280
เยี่ยม

2
00:00:31,320 --> 00:00:34,320
โรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์
เมืองอูตี เดือนกันยายน ปี 2022

3
00:00:43,160 --> 00:00:45,040
คณบดียังไม่ได้ย้ายออกไปเลย

4
00:00:45,120 --> 00:00:48,280
เราส่งกระเป๋าเดินทางของเขา
ไปยังที่อยู่เจ้าหน้าที่ใหม่เมื่อคืน

5
00:00:48,360 --> 00:00:50,120
แต่เขาอยู่ที่นี่ทั้งคืน

6
00:00:50,200 --> 00:00:52,600
- เขาไม่อยากไปสินะ
- ใช่

7
00:00:53,320 --> 00:00:55,960
- อรุณสวัสดิ์ครับ
- อรุณสวัสดิ์

8
00:00:59,360 --> 00:01:01,920
คณบดีสัตยันชู วยาส
บ้านพักหมายเลขแปด

9
00:01:07,560 --> 00:01:08,440
คณบดีวยาส

10
00:01:23,320 --> 00:01:24,400
คณบดีวยาส

11
00:01:36,680 --> 00:01:37,840
คณบดีวยาส

12
00:02:24,840 --> 00:02:27,400
นิลกีรีแวลลีย์ - พื้นที่ป่า
ห้ามบุกรุก - อันตราย

13
00:03:19,160 --> 00:03:20,920
ไงคะ ครูจันทรา ปรากาช

14
00:03:22,480 --> 00:03:25,600
เกิดอะไรขึ้นครับ ทำหน้าอย่างกับเห็นผี

15
00:03:25,680 --> 00:03:26,960
คณบดีวยาส...

16
00:03:30,160 --> 00:03:31,400
ตายแล้วครับ

17
00:04:11,000 --> 00:04:14,280
นินาด เงามืดที่ถูกลืม

18
00:04:17,760 --> 00:04:21,000
สามเดือนต่อมา
ปัจจุบัน

19
00:04:21,080 --> 00:04:23,800
หอพักชายหมายเลขห้า

20
00:05:38,160 --> 00:05:41,000
ซาร์ธัค ปล่อยฉันออกไปนะ
ฉันจะปิดปากให้เงียบเลย

21
00:05:41,080 --> 00:05:44,440
ขอร้องเถอะ กาบีร์
ปล่อยฉันไปนะ ฉันหายใจไม่ออก

22
00:05:44,520 --> 00:05:47,520
ซาร์ธัค ขอละ
ฉัน... ฉันจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น

23
00:05:47,920 --> 00:05:50,120
ซาร์ธัค ขอละ ฉันจะไม่บอกใครทั้งนั้น

24
00:05:50,200 --> 00:05:53,360
ปล่อยฉันไปนะ ขอร้องเถอะ ซาร์ธัค
ฉันจะไม่เอาเรื่องนี้ไปฟ้องแน่

25
00:05:53,440 --> 00:05:55,080
ปล่อยฉันไปนะ ฉันหายใจไม่ออก

26
00:05:55,160 --> 00:05:57,480
เป็นอะไรไป เวดันต์ ฉี่ราดเหรอ

27
00:05:59,400 --> 00:06:01,240
ไม่ได้เอาผ้าอ้อมติดมือ
มาจากอเมริกาด้วยเหรอ

28
00:06:02,720 --> 00:06:04,800
ซาร์ธัค ได้โปรด ฉันหายใจไม่ออก

29
00:06:04,880 --> 00:06:07,040
ได้โปรดปล่อยฉันออกไป ฉันหายใจไม่ออก

30
00:06:07,120 --> 00:06:09,800
ราตรีสวัสดิ์ ขอให้ฝันดีละ

31
00:06:09,880 --> 00:06:12,560
ซาร์ธัค กาบีร์ ขอร้องละ

32
00:06:12,640 --> 00:06:14,160
ได้โปรดปล่อยฉันออกไปเถอะนะ

33
00:06:14,720 --> 00:06:16,160
ถ้าเกิดเขาเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ

34
00:06:16,240 --> 00:06:18,000
นายนี่มันหน่อมแน้มจริงๆ กาบีร์

35
00:06:18,080 --> 00:06:19,200
เปล่า ฉันไม่ได้หน่อมแน้ม

36
00:06:19,280 --> 00:06:21,280
ฉันแค่ไม่อยากถูกไล่ออก

37
00:06:21,720 --> 00:06:23,480
ถ้าเกิดมีใครรู้ขึ้นมาล่ะ

38
00:06:23,920 --> 00:06:25,120
ใครจะรู้ได้ล่ะ

39
00:06:25,200 --> 00:06:27,600
เขาจะเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่น
ตอนที่ออกมาได้ไง

40
00:06:28,080 --> 00:06:29,160
โอเค

41
00:06:29,960 --> 00:06:31,440
จับเขาเข้าไปอยู่ข้างในนั้นด้วย

42
00:06:32,040 --> 00:06:33,840
พวกนาย ขอร้องละ

43
00:06:36,720 --> 00:06:37,880
ฉันจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น

44
00:06:37,960 --> 00:06:40,680
ซาร์ธัค ขอละ ฉันจะไม่บอกใครแน่นอน

45
00:06:40,760 --> 00:06:43,200
ได้โปรดปล่อยฉันออกไปเถอะ
ฉันหายใจไม่ออก

46
00:06:48,080 --> 00:06:50,320
ซาร์ธัค ได้โปรดปล่อยฉันออกไปเถอะ

47
00:06:54,720 --> 00:06:56,480
ฟังให้ดีนะ เวดันต์

48
00:06:56,560 --> 00:07:00,360
ผีคณบดีวยาสร่อนเร่ไปรอบๆ หอพักทุกคืน

49
00:07:00,880 --> 00:07:04,640
ไม่ว่านายจะทำอะไร
อย่าสบตาเขาเด็ดขาด

50
00:07:28,360 --> 00:07:29,400
ได้โปรด...

51
00:07:40,080 --> 00:07:41,000
มีใครอยู่ไหม

52
00:07:50,360 --> 00:07:51,800
กาบีร์ นั่นนายเหรอ

53
00:07:51,880 --> 00:07:54,480
กาบีร์ ขอร้องละ ฉันหายใจไม่ออก

54
00:07:54,560 --> 00:07:56,720
ฉันกลัว ได้โปรดปล่อยฉันออกไปเถอะนะ

55
00:08:00,720 --> 00:08:02,560
ทำไมถึงมัวแต่ยืนอยู่ตรงนั้นล่ะ

56
00:08:02,640 --> 00:08:04,960
ช่วยฉันด้วย ฉันจะต้องตายในนี้แน่ๆ

57
00:08:05,040 --> 00:08:06,200
ช่วยฉันด้วย

58
00:09:11,400 --> 00:09:13,240
ผมไม่ได้จะสื่อแบบนั้น

59
00:09:13,320 --> 00:09:16,840
เขาเป็นนักเรียนที่ดีครับ
แต่เขามีปัญหาอย่างอื่น

60
00:09:16,880 --> 00:09:19,120
เรามาที่นี่เพื่อแก้ไขปัญหาเรื่องทรัพย์สิน

61
00:09:19,200 --> 00:09:21,480
เราแวะมาหาเวดันต์ก่อนกลับ

62
00:09:22,200 --> 00:09:25,640
แต่คุณกลับสาธยายคำร้องเรียนมาเป็นข้อๆ

63
00:09:25,720 --> 00:09:26,760
คุณมาลิค...

64
00:09:31,120 --> 00:09:33,760
ผมแค่อยากให้คุณทราบถึงความกังวลที่ผมมี

65
00:09:35,040 --> 00:09:36,640
เวดันต์ไม่มีความสุขที่นี่

66
00:09:36,760 --> 00:09:39,160
เขาพยายามหนีออกจากหอพัก

67
00:09:39,240 --> 00:09:40,720
เขาไม่ค่อยทานอาหาร

68
00:09:40,760 --> 00:09:42,120
ร้องไห้ทุกวัน

69
00:09:42,200 --> 00:09:43,320
ฉี่รดที่นอน

70
00:09:44,200 --> 00:09:45,400
ผมเองก็เคยเรียนที่นี่

71
00:09:46,160 --> 00:09:48,520
ปีแรกของการอยู่โรงเรียนประจำ
ไม่ใช่เรื่องง่าย

72
00:09:49,320 --> 00:09:52,520
ถ้าคุณส่งเด็กที่ร้องไห้ทุกคนกลับบ้าน

73
00:09:52,600 --> 00:09:54,720
โรงเรียนของคุณก็จะว่างเปล่า

74
00:09:54,760 --> 00:09:56,240
รวมถึงบัญชีธนาคารของโรงเรียนด้วย

75
00:09:57,240 --> 00:10:00,880
แล้วคุณก็จะได้อธิบายต่อ
คณะกรรมการบริหารว่าทำไมปีกอาคารใหม่

76
00:10:00,960 --> 00:10:03,120
ต้องยุติก่อนที่จะเริ่มก่อสร้าง

77
00:10:03,200 --> 00:10:06,120
คุณมาลิค เอาเป็นว่าผมขอพูดแบบนี้ดีกว่า

78
00:10:07,160 --> 00:10:11,240
เวดันต์ไม่เหมือนเด็กคนอื่นๆ ที่ร้องไห้

79
00:10:12,200 --> 00:10:14,160
เขาอ่อนไหวกว่าใคร

80
00:10:15,720 --> 00:10:16,880
และสำหรับเด็กแบบนั้น...

81
00:10:17,000 --> 00:10:18,400
โรงเรียนมีครูที่ปรึกษา

82
00:10:19,880 --> 00:10:20,760
พอได้แล้ว

83
00:10:26,320 --> 00:10:28,120
ยินดีต้อนรับกลับมา

84
00:10:28,200 --> 00:10:30,640
นักเรียนรุ่น 2007
จะมางานคืนสู่เหย้าวันพรุ่งนี้เหรอ

85
00:10:32,440 --> 00:10:35,120
ครับ เราตื่นเต้นกันมาก

86
00:10:35,600 --> 00:10:38,840
- คุณนายมาลิค ผมคิดจริงๆ ว่าควร...
- รู้อะไรไหม คณบดี

87
00:10:38,880 --> 00:10:42,240
เราส่งลูกหลานหลายชั่วอายุคนมาเรียนที่นี่

88
00:10:42,320 --> 00:10:43,760
เพราะมันเป็นตัวตนของเรา

89
00:10:44,360 --> 00:10:45,440
เรื่องที่เราทำสืบทอดกันมา

90
00:10:46,520 --> 00:10:51,760
และถ้าคุณเอาแต่มาห่วง
เรื่องที่ลูกชายผมฉี่รดผ้าปูถูกๆ

91
00:10:52,440 --> 00:10:56,120
คุณก็อาจเสี่ยงตกงาน
และทำให้โรงเรียนเสียชื่อได้

92
00:10:56,600 --> 00:10:58,840
ขอให้โชคดีพรุ่งนี้ ขอบคุณ

93
00:10:58,920 --> 00:11:01,080
คุณเค. ซี. สวามี
คณบดี

94
00:11:16,720 --> 00:11:18,880
พวกนายคนไหนได้ปล่อยมันออกมาไหม

95
00:11:18,960 --> 00:11:19,960
บอกฉันมา

96
00:11:20,760 --> 00:11:22,520
เปล่า ฉันไม่ได้ปล่อยนะ ฉันเปล่า

97
00:11:22,600 --> 00:11:24,480
แล้วมันออกมาได้ยังไง

98
00:11:43,280 --> 00:11:44,120
ห้องเก็บเอกสาร

99
00:11:44,200 --> 00:11:45,680
ซาร์ธัค ได้โปรด ปล่อยฉันออกไป

100
00:11:45,760 --> 00:11:48,800
ซาร์ธัค ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย
ซาร์ธัค ขอละ

101
00:12:22,040 --> 00:12:24,960
โรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์
หนังสือรุ่น ปี 2007

102
00:12:30,200 --> 00:12:32,480
รุ่น 2007

103
00:12:32,560 --> 00:12:36,120
จากซ้ายไปขวา ราจาต ซินฮา
อธิราช ไจสิงห์ เดฟ ประทับ จามวาล

104
00:12:44,240 --> 00:12:46,640
เวดันต์

105
00:12:53,080 --> 00:12:55,120
เวดันต์ เธออยู่ที่นี่เองเหรอ

106
00:12:55,760 --> 00:12:57,920
เธอไม่อยากไปบอกลาพ่อแม่เหรอ

107
00:12:58,000 --> 00:13:00,000
มาเร็ว ไปกันเถอะ

108
00:13:13,240 --> 00:13:16,280
วิทยาลัยอเมริกันแห่งการศึกษาสมัยใหม่
บอสตัน

109
00:13:16,920 --> 00:13:18,600
"ผมฆ่าน้องชายตัวเอง"

110
00:13:22,680 --> 00:13:24,680
ความรู้สึกผิดของอรชุนทำให้เขามีตราบาป

111
00:13:24,760 --> 00:13:27,480
เพราะถึงยังไงซะ
การ์นก็เป็นน้องชายของเขา

112
00:13:27,920 --> 00:13:29,640
พระกฤษณะทรงตรัสว่า

113
00:13:30,600 --> 00:13:33,680
"ความรู้สึกผิดต่อจิตสำนึก
ก็เหมือนสนิมบนเหล็ก"

114
00:13:34,880 --> 00:13:37,920
ยิ่งเก็บงำมันไว้ในใจมากเท่าไหร่
มันก็จะยิ่งทำลายตัวเราเองมากเท่านั้น

115
00:13:38,000 --> 00:13:39,360
แต่ตรงนี้เขียนไว้ว่า

116
00:13:39,440 --> 00:13:43,600
"สิ่งเดียวที่ต้องทำก็คือ
ปล่อยวางสิ่งที่ยึดมั่นถือมั่น"

117
00:13:44,280 --> 00:13:46,280
ทำไมเขาถึงไม่ปล่อยวางล่ะคะ

118
00:13:47,360 --> 00:13:48,800
เพราะบางครั้ง...

119
00:13:50,160 --> 00:13:52,400
ความผิดพลาดที่เราทำมันร้ายแรงเกินไป

120
00:13:54,680 --> 00:13:57,000
และความเจ็บปวดที่ทำกับคนอื่น
ก็ไม่มีวันจางหาย

121
00:14:06,400 --> 00:14:08,320
อย่าลืมนะ ก่อนที่จะกลับกัน

122
00:14:08,400 --> 00:14:10,880
ผมจะไม่อยู่ที่นี่ตั้งแต่พรุ่งนี้
ไปจนถึงสัปดาห์หน้า

123
00:14:10,960 --> 00:14:12,760
อาจารย์สมิธจะมาสอนแทนผม

124
00:14:12,840 --> 00:14:14,640
อาจารย์เจ อาจารย์จะไปไหนเหรอคะ

125
00:14:14,720 --> 00:14:15,600
อินเดีย

126
00:14:15,680 --> 00:14:18,520
- ไปแต่งงานเหรอคะ
- ว่าไงนะ เปล่า

127
00:14:19,080 --> 00:14:22,160
อาจารย์ไม่เคยลางานเลย
คงต้องเป็นโอกาสพิเศษแหงๆ

128
00:14:22,240 --> 00:14:25,040
ผมจะไปอินเดีย
เพื่อร่วมงานคืนสู่เหย้ามัธยมปลาย

129
00:14:25,120 --> 00:14:27,640
ผมไม่ได้กลับบ้านมา 15 ปีแล้ว

130
00:14:28,200 --> 00:14:29,160
ทำไมถึงไม่กลับไปล่ะคะ

131
00:14:31,360 --> 00:14:34,360
ผมเชื่อว่าพวกคุณมีอย่างอื่น
ที่สนุกกว่าให้ทำในคืนวันศุกร์

132
00:14:36,480 --> 00:14:37,880
โชคดีค่ะ อาจารย์เจ

133
00:14:37,960 --> 00:14:38,920
- ขอบคุณ
- ลาก่อนค่ะ

134
00:14:53,240 --> 00:14:54,080
ครับ

135
00:14:59,640 --> 00:15:00,680
ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ

136
00:15:26,800 --> 00:15:29,040
ใช่ ไว้คุยกันทีหลังนะ

137
00:15:30,960 --> 00:15:32,720
สวัสดีตอนเย็นครับ อาจารย์เจ

138
00:15:38,520 --> 00:15:39,360
ฮัลโหล

139
00:15:39,440 --> 00:15:41,200
ฉันซินฮาพูดสายค่ะ

140
00:15:41,280 --> 00:15:43,320
หัวหน้าฝ่ายธุรการของ
โรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์

141
00:15:43,400 --> 00:15:44,760
ครับ ว่ามาเลย

142
00:15:44,840 --> 00:15:47,600
งานต้อนรับของเราเริ่มตอนบ่ายโมง

143
00:15:48,000 --> 00:15:52,440
หากเที่ยวบินของคุณล่าช้า
โปรดแจ้งเราด้วยค่ะ

144
00:15:52,520 --> 00:15:54,960
คุณได้คุยกับนินาด รามันไหมครับ

145
00:15:56,200 --> 00:15:58,000
เขาอยู่ที่อเมริกาด้วยเหรอคะ

146
00:15:59,000 --> 00:16:01,560
ผมไม่แน่ใจครับ

147
00:16:01,640 --> 00:16:07,640
ขอโทษค่ะ ฉันมีแค่รายชื่อศิษย์เก่า
ที่อาศัยอยู่นอกประเทศอินเดีย

148
00:16:08,160 --> 00:16:09,000
ขอบคุณครับ

149
00:16:12,400 --> 00:16:16,640
ไง อธิราช ขอโทษที่ยกเลิก
นัดของเรานาทีสุดท้ายนะ

150
00:16:16,720 --> 00:16:19,520
ผมแค่อยากเตือนคุณว่าก่อนที่จะบิน

151
00:16:19,600 --> 00:16:23,920
คุณจะต้องใช้เวลาในการปรับตัวกับ
ขนาดการใช้ใหม่ของยาคลายกังวล

152
00:16:24,000 --> 00:16:27,880
แต่ถ้าเกิดอาการประสาทหลอนหรือคลื่นไส้

153
00:16:27,960 --> 00:16:30,080
โทรหาผมทันทีนะ

154
00:16:30,160 --> 00:16:32,680
และจำไว้ว่าคุณต้องคิดถึงแต่ความทรงจำที่ดีๆ

155
00:16:32,760 --> 00:16:33,720
และเพื่อนๆ ของคุณ

156
00:16:33,800 --> 00:16:37,040
เพราะคุณบอกเองว่า
โรงเรียนนั้นคือบ้านของคุณ

157
00:16:37,120 --> 00:16:38,640
ดูแลตัวเองด้วย

158
00:16:41,600 --> 00:16:44,520
วันสุดท้ายที่โรงเรียน
ปี 2007

159
00:16:45,240 --> 00:16:46,920
งานอำลารุ่น 2007

160
00:16:48,920 --> 00:16:49,920
อธิ

161
00:16:55,440 --> 00:16:58,080
หวัดดี ฉันขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ

162
00:16:58,160 --> 00:17:01,000
นายสมัครเข้าเรียน
มหาวิทยาลัยในอเมริกาโดยที่ไม่บอกฉัน

163
00:17:01,080 --> 00:17:03,280
แล้วตอนนี้ยังจะให้ฉันรออีกเหรอ

164
00:17:04,120 --> 00:17:06,560
อธิราช นายลืมคำสัญญาที่ให้ไว้แล้วเหรอ

165
00:17:06,640 --> 00:17:07,520
ไม่มีทางลืมหรอก

166
00:17:08,280 --> 00:17:11,520
ฉันสัญญาว่าจะใช้เวลาทุกนาที
ของสัปดาห์สุดท้ายนี้กับเธอ

167
00:17:11,560 --> 00:17:14,000
พอดีฉันเลิกซ้อมว่ายน้ำช้าน่ะ

168
00:17:14,080 --> 00:17:17,440
จากนั้นก็ต้องไปเอาเข็มโรงเรียนของฉัน
แล้วคณบดีก็ส่งฉันมาที่นี่

169
00:17:17,960 --> 00:17:19,640
ขอละ อย่ามาเบ่งกันเลย

170
00:17:19,720 --> 00:17:21,680
แม้แต่เข็มโรงเรียนของฉัน
ก็ยังพิเศษกว่าใคร

171
00:17:24,080 --> 00:17:25,920
ไม่ใช่แค่เข็มโรงเรียนของเธอนะ มัลวิกา

172
00:17:26,320 --> 00:17:28,320
เธอพิเศษไปทุกอย่าง

173
00:17:29,280 --> 00:17:30,800
เธอเป็นดาวจริงๆ

174
00:17:33,080 --> 00:17:35,320
นี่เธอ พ่อเธออาจอยู่ที่นี่นะ

175
00:17:35,440 --> 00:17:37,320
พ่อยื่นเอกสารลาออกแล้ว

176
00:17:37,880 --> 00:17:39,240
นี่สัปดาห์สุดท้ายของพ่อเหมือนกัน

177
00:17:39,720 --> 00:17:43,680
ถึงงั้นก็เถอะ ฉันรู้ว่าเธออยากลงโทษเขา
ที่ทำให้เธอต้องเรียนในโรงเรียนชายล้วน

178
00:17:43,760 --> 00:17:45,680
แต่อย่าลงโทษฉันเลยนะ

179
00:17:45,760 --> 00:17:47,000
อธิ อย่าไปเลยนะ

180
00:17:47,080 --> 00:17:49,240
มันก็แค่ทุน ไม่ได้สำคัญอะไร

181
00:17:49,320 --> 00:17:50,240
มัลวิกา

182
00:17:52,920 --> 00:17:54,720
ก็ได้ แต่ห้ามนอกใจฉันนะ

183
00:17:55,520 --> 00:17:56,560
นี่ฉันอยากตายไวเหรอ

184
00:18:10,320 --> 00:18:11,720
หยุดนะ พวกนาย

185
00:18:11,800 --> 00:18:12,680
มันไม่ตลกเลยนะ

186
00:18:12,760 --> 00:18:14,080
มันตลกจะตาย พวก

187
00:18:14,720 --> 00:18:16,760
เราหัวเราะเพราะว่ามันตลก

188
00:18:18,960 --> 00:18:21,560
นี่สัปดาห์สุดท้ายของโรงเรียนแล้วนะ
หยุดแกล้งปาร์ธได้แล้ว

189
00:18:21,680 --> 00:18:24,320
เพราะมันเป็นสัปดาห์สุดท้าย
เราเลยจะไม่ปรานีเขา

190
00:18:26,800 --> 00:18:30,000
นี่ อธิ ถ้านายไปถ่ายรูปรวมรุ่นสาย

191
00:18:30,080 --> 00:18:32,520
โค้ชแก๊สคงผิดหวังในตัวนายแน่ๆ

192
00:18:32,560 --> 00:18:35,280
- คนเก่งของครู
- คนเก่งของครู

193
00:18:36,320 --> 00:18:38,240
ไม่ต้องกังวล ขอให้โชคดี เดฟ

194
00:18:38,320 --> 00:18:40,320
- เดวี ปราสาท มานี่ซิ
- อือ มีอะไรเหรอ

195
00:18:40,440 --> 00:18:41,680
เดฟเรียนจบแล้ว

196
00:18:41,760 --> 00:18:44,800
ทีนี้ใครจะให้เงินทิปเป็นกอบเป็นกำ
สำหรับงานขี้ปะติ๋วล่ะ

197
00:18:44,880 --> 00:18:46,640
อย่าพูดต่อหน้าพวกครูเลยนะ

198
00:18:46,720 --> 00:18:49,400
ยังไงพวกนายก็เรียนจบแล้ว
เดี๋ยวฉันโดนไล่ออก

199
00:18:49,480 --> 00:18:51,240
ฟังนะ ผมมีไอเดีย

200
00:18:51,320 --> 00:18:53,880
ตามเดฟไปมหาวิทยาลัย
ในฐานะขี้ข้าส่วนตัวของเขาสิ

201
00:18:53,960 --> 00:18:55,560
นายพูดจาหยาบคายมากเลยนะ

202
00:18:55,640 --> 00:18:57,880
- นี่ ลุงจะไปไหน
- ฟังนะ...

203
00:18:58,720 --> 00:19:01,320
เอาละ เร็วเข้า หนุ่มๆ
เตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่ฝนตก

204
00:19:01,400 --> 00:19:03,920
- ไง เดฟ
- ว่าไง มีอะไร

205
00:19:04,880 --> 00:19:06,800
เอาละ สมาชิกสภานักเรียนอยู่แถวแรก

206
00:19:06,880 --> 00:19:08,880
พวกคนไร้ประโยชน์ไปอยู่แถวหลัง

207
00:19:08,960 --> 00:19:10,040
เป็นไงบ้าง

208
00:19:12,680 --> 00:19:13,920
เพื่อนรัก

209
00:19:20,040 --> 00:19:21,240
นินาดอยู่ไหน

210
00:19:21,320 --> 00:19:22,440
ฉันไม่รู้

211
00:19:24,440 --> 00:19:27,680
นายคือดาบแห่งเกียรติยศ
ส่วนเธอคือลูกสาวของครู

212
00:19:27,760 --> 00:19:31,240
ส่วนนายก็อิจฉาเราทั้งที่ตัวเองคือ
เดฟ ประทับ จามวาลงั้นเหรอ

213
00:19:32,560 --> 00:19:34,680
- พร้อมไหม
- โค้ชครับ

214
00:19:34,760 --> 00:19:36,960
- นินาดไม่อยู่ที่นี่ครับ
- ไม่มีใครสนหรอก พวก

215
00:19:37,040 --> 00:19:39,080
เขาไม่ควรมาถ่ายรูปรวมรุ่นด้วยซ้ำ

216
00:19:39,200 --> 00:19:40,960
- ไร้ความรับผิดชอบ
- ถูกเผงเลยครับ โค้ช

217
00:19:45,040 --> 00:19:47,880
นินาดมาเร็วๆ เรารอนายอยู่

218
00:19:53,240 --> 00:19:56,320
นินาด เร็วเข้า เร็วสิ ทุกคนรอนายอยู่

219
00:19:56,440 --> 00:19:57,560
นินาด มาเร็วเข้า

220
00:20:02,800 --> 00:20:05,760
- ให้มันว่องหน่อย พวก
- เร็วเข้าสิ เราไม่ได้มีเวลาทั้งวันนะ

221
00:20:07,320 --> 00:20:08,280
นี่มันอะไรกัน

222
00:20:08,320 --> 00:20:09,640
นี่ มาตรงนี้

223
00:20:09,720 --> 00:20:11,960
- เขามาสายตลอดเลย ให้ตาย
- มาเร็ว เพื่อน

224
00:20:13,240 --> 00:20:14,080
เดินไปเถอะน่า

225
00:20:14,200 --> 00:20:15,080
เฮ้ย

226
00:20:17,320 --> 00:20:19,280
นินส์ นายแย่งที่ฉันนะ

227
00:20:19,320 --> 00:20:20,640
- โทษทีนะ
- ไม่เป็นไร มาสิ

228
00:20:23,040 --> 00:20:24,640
นายมัวแต่แต่งหน้าอยู่เหรอ

229
00:20:26,720 --> 00:20:29,920
ดูนี่สิ ผัวนินาดเว้ย

230
00:20:30,000 --> 00:20:31,000
ชาโดว์บอย

231
00:20:31,080 --> 00:20:32,520
เลิกทำตัวปัญญาอ่อนได้ละ

232
00:20:33,000 --> 00:20:34,040
ใจเย็นสิ พวก

233
00:20:34,560 --> 00:20:35,640
- เดฟ
- ไม่ต้องไปสน

234
00:20:35,720 --> 00:20:37,800
- ทำไมเขาหงุดหงิดเบอร์นั้น
- อย่าเอาฉันไปเอี่ยว

235
00:20:37,920 --> 00:20:41,400
ยังไงซะ ระหว่างอธิราช
นินาด และมัลวิกาก็เป็นสามคู่ชู้ชื่นไปละ

236
00:20:43,680 --> 00:20:47,440
อาดู ฉันรู้ว่านายจะไม่ยอม
ให้พวกเขาถ่ายรูปกันโดยไม่มีฉัน

237
00:20:47,520 --> 00:20:48,320
ไม่มีวันซะหรอก

238
00:20:50,200 --> 00:20:51,560
เอาละ พร้อมไหม

239
00:20:51,640 --> 00:20:52,680
พร้อมครับ โค้ช

240
00:20:52,760 --> 00:20:53,880
และสาม...

241
00:20:57,400 --> 00:20:58,240
สอง...

242
00:21:02,920 --> 00:21:04,320
และหนึ่ง...

243
00:21:35,920 --> 00:21:37,200
ขีดเขียนมันทุกวันเลยสินะ

244
00:21:37,800 --> 00:21:39,480
พวกเขาควรไปอยู่บ้านนอก...

245
00:21:55,800 --> 00:21:59,600
ระวังผีคณบดีสัตยันชู วยาส

246
00:22:28,640 --> 00:22:30,120
อันตราย

247
00:23:12,480 --> 00:23:17,240
กุมารันบอกฉันว่าลูกหมาสิบตัว
ถูกสับเป็นชิ้นเล็กๆ

248
00:23:17,320 --> 00:23:19,200
หมอนั่นโรคจิตชัดๆ

249
00:23:19,800 --> 00:23:21,280
กุมารันคือจอมโกหก

250
00:23:22,040 --> 00:23:23,240
นายเห็นเองกับตาหรือไง

251
00:23:23,920 --> 00:23:25,120
เวดันต์ป๊อดจะตาย

252
00:23:25,200 --> 00:23:26,960
ไม่มีทางที่เขาจะฆ่าลูกหมาได้หรอก

253
00:23:27,040 --> 00:23:29,480
ไม่ใช่เขา แต่เป็นคณบดีวยาสต่างหาก

254
00:23:30,320 --> 00:23:31,440
ดูเขาสิ

255
00:23:31,880 --> 00:23:35,880
ผีคณบดีวยาสเข้าสิงเวดันต์
และลงมือฆ่าลูกหมาพวกนั้น

256
00:23:36,360 --> 00:23:37,760
เขาจะลงมือฆ่าใครอีกนะ

257
00:23:40,040 --> 00:23:40,880
อรุณสวัสดิ์จ้ะ

258
00:23:42,040 --> 00:23:43,600
อรุณสวัสดิ์ฮะ ครูสุปรียา

259
00:23:44,200 --> 00:23:47,000
นี่คือสิ่งที่เธอได้จาก
โรงเรียนที่ดีที่สุดในประเทศเหรอ

260
00:23:49,240 --> 00:23:50,080
ไปเรียนได้แล้ว

261
00:23:58,800 --> 00:24:00,840
หัวเธอเจ็บไหม ขอดูหน่อย

262
00:24:01,520 --> 00:24:03,080
ไม่มีบาดแผลที่ศีรษะ

263
00:24:03,160 --> 00:24:05,160
เดี๋ยวฉันกลับมาในอีกสองนาที โอเคไหม

264
00:24:28,320 --> 00:24:31,920
คุณมาโนฮาร์ คุณเป็นผู้ดูแลหอพักตึกนั้น

265
00:24:32,720 --> 00:24:36,640
เวดันต์หนีออกจากหอพักตอนเที่ยงคืน
แต่คุณกลับไม่รู้เรื่องเหรอ

266
00:24:36,720 --> 00:24:37,880
คณบดี ขอเถอะครับ

267
00:24:38,320 --> 00:24:40,400
เด็กคนนั้นทำให้ผมนอนไม่ได้หลายคืน...

268
00:24:40,480 --> 00:24:44,080
ความปลอดภัยของเด็กทุกคนในโรงเรียนนี้
เป็นความรับผิดชอบของเรา

269
00:24:46,600 --> 00:24:49,520
คุณซินฮา ห้ามให้ใคร
เข้าไปในเขตก่อสร้าง

270
00:24:49,600 --> 00:24:52,720
- ได้ค่ะ
- แล้วคุณคิดยังไงกับเรื่องร้ายแรง

271
00:24:52,800 --> 00:24:54,400
ที่เกิดขึ้นที่นี่ครับ

272
00:24:55,680 --> 00:24:59,720
ทุกคนกำลังพูดถึงนักเรียนอายุสิบขวบ

273
00:24:59,800 --> 00:25:01,680
ฆ่าลูกหมาที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

274
00:25:01,760 --> 00:25:04,520
มีใครไปถามเด็ก
ก่อนที่จะมานั่งนินทาหรือยัง

275
00:25:04,600 --> 00:25:07,120
แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าเขาฆ่าลูกหมา

276
00:25:07,680 --> 00:25:11,440
มีคำถามมากมายที่ผมไม่มีคำตอบ

277
00:25:12,400 --> 00:25:15,160
งั้นก็บอกผมมาสิ ทำไมเด็กคนนั้น
ถึงหนีออกจากหอพัก

278
00:25:15,240 --> 00:25:18,560
แล้วเขาไปทำอะไร
ที่บ้านพักของคณบดีวยาสดึกๆ ดื่นๆ แบบนั้น

279
00:25:18,640 --> 00:25:22,040
ที่เขาหนีออกจากหอพัก
ก็เพราะเขาอยู่ที่นี่แล้วไม่มีความสุข

280
00:25:22,120 --> 00:25:24,600
แล้วเขาไปเอาไม้เรียวมาจากไหน

281
00:25:24,680 --> 00:25:29,640
เขาเป็นเด็กนะ เขาอยากรู้อยากเห็น
เขาคงเห็นมันในที่ก่อสร้างและหยิบขึ้นมา

282
00:25:29,720 --> 00:25:33,280
แต่ถ้าเขาไม่ได้ฆ่าลูกหมา
แล้วพวกมันตายได้ยังไง

283
00:25:33,360 --> 00:25:37,680
- อาจมีบางอย่างหล่นมาทับพวกมันก็ได้
- ขอบคุณสวรรค์ที่ไม่ได้หล่นทับเวดันต์

284
00:25:37,760 --> 00:25:38,800
ใช่ค่ะ

285
00:25:38,880 --> 00:25:40,840
ไม่งั้นเราทุกคนคงอยู่ในคุกกันแล้วตอนนี้

286
00:25:43,320 --> 00:25:48,120
พรุ่งนี้จะมีศิษย์เก่ามาที่นี่ 30 คน
เพื่อมาร่วมงานคืนสู่เหย้าครบรอบ 15 ปี

287
00:25:48,200 --> 00:25:50,000
ส่วนใหญ่เป็นบุคคลที่สำคัญมาก

288
00:25:50,480 --> 00:25:52,920
- ฟังนะ สิ่งเดียวที่ผม...
- ครูจันทรา ปรากาช

289
00:25:53,720 --> 00:25:55,960
คุณสอนที่นี่มาห้าปีแล้ว ใช่ไหม

290
00:25:56,040 --> 00:25:57,000
ใช่ครับ

291
00:25:57,080 --> 00:26:00,160
งั้นคุณก็ต้องรู้ว่างานพรุ่งนี้สำคัญแค่ไหน

292
00:26:00,240 --> 00:26:01,720
- ครับ
- ผมขอแค่อย่างเดียว

293
00:26:02,200 --> 00:26:03,680
หยุดพูดเรื่องไร้สาระนี้สักที

294
00:26:04,840 --> 00:26:06,240
กลับไปทำงานกันได้

295
00:26:06,320 --> 00:26:07,720
ขอบคุณ ที่ผมจะพูดมีเท่านี้

296
00:26:11,600 --> 00:26:14,440
ครูโกช ผมขอคุยกับคุณสักครู่ได้ไหม

297
00:26:14,520 --> 00:26:18,200
กุมารัน ไปสถานที่ก่อสร้าง
และโทรหารปภ.

298
00:26:18,640 --> 00:26:21,000
มาโนฮาร์ คุณก็มากับฉันด้วย

299
00:26:21,080 --> 00:26:25,720
ผมพยายามสุดกำลัง
ที่จะโน้มน้าวพ่อแม่ของเวดันต์ แต่...

300
00:26:27,440 --> 00:26:32,600
การที่บังคับให้ลูกตัวเอง
เข้าเรียนโรงเรียนประจำแบบนี้

301
00:26:33,680 --> 00:26:35,160
เห็นได้ชัดว่ามันไม่ถูกต้อง

302
00:26:35,680 --> 00:26:38,000
อย่างไรก็ตาม
ในฐานะครูที่ปรึกษาของโรงเรียน

303
00:26:38,080 --> 00:26:41,360
ผมอยากให้คุณพูดให้เขาเข้าใจว่า
ตราบใดที่เขาเรียนที่นี่

304
00:26:41,440 --> 00:26:43,280
เขาจะต้องเรียนรู้ที่จะประพฤติตัวให้ดี

305
00:26:43,360 --> 00:26:45,920
เขาเป็นเด็กพูดน้อย
ฉันเห็นเขาอยู่ในโรงอาหาร

306
00:26:46,000 --> 00:26:48,360
เขานั่งอยู่คนเดียว ไม่พูดไม่จากับใคร

307
00:26:49,080 --> 00:26:52,480
ขอฉันไปคุยกับเขา
และทำความเข้าใจเขาก่อนนะคะ

308
00:26:52,560 --> 00:26:55,480
ได้สิ ผมไม่ใช่คน
ที่จะมาชี้นิ้วสั่งคุณว่าต้องทำอะไร

309
00:26:55,560 --> 00:27:00,840
แต่ผมตัดสินใจไม่ให้เวดันต์
เข้าไปยุ่งกับกิจกรรมงานคืนสู่เหย้าทั้งหมด

310
00:27:00,920 --> 00:27:04,280
เขาจะตรงจากห้องเรียน
ไปยังออฟฟิศคุณ จากนั้นก็ไปหอพักเลย

311
00:27:04,600 --> 00:27:06,560
แต่นั่นจะทำให้อะไรๆ แย่ลงไปอีก

312
00:27:06,640 --> 00:27:10,800
ใช่ สุปรียา ผมเสี่ยงกับเรื่องนี้ไม่ได้

313
00:27:10,880 --> 00:27:14,400
เมื่อมีบุคคลที่สำคัญมากมาโรงเรียนของเรา
เข้าใจชัดไหม

314
00:27:15,080 --> 00:27:17,760
- ค่ะ ขอบคุณค่ะ
- ขอบคุณ

315
00:27:29,000 --> 00:27:30,760
เราอาจหลงลืมความผิดพลาดของตัวเอง

316
00:27:31,480 --> 00:27:34,680
แต่ความผิดพลาดของเราไม่เคยลืมเรา

317
00:27:36,200 --> 00:27:37,840
ตั้งแต่ที่คณบดีวยาสตาย

318
00:27:37,920 --> 00:27:41,600
ผมเอาแต่ดึงดันว่าโรงเรียนแห่งนี้
ต้องทำพิธีไล่ผี

319
00:27:41,680 --> 00:27:44,400
- ร่างกายที่บิดเบี้ยวของเขา...
- ครูจันทรา ปรากาช

320
00:27:44,480 --> 00:27:49,280
เขาหัวใจวาย แม้แต่หมอเองก็บอกว่า
ร่างกายเขาบิดเบี้ยวหลังจากที่เขาตาย

321
00:27:49,360 --> 00:27:50,600
คุณเห็นเขาตายหรือเปล่า

322
00:27:51,680 --> 00:27:52,760
ไม่เห็นใช่ไหม

323
00:27:54,160 --> 00:27:55,560
แต่ผมเห็นเขา

324
00:27:57,680 --> 00:28:01,480
คุณเคยเห็นคนตาย

325
00:28:01,560 --> 00:28:03,800
ต่อหน้าต่อตาคุณไหม

326
00:28:22,000 --> 00:28:23,240
คนไร้การศึกษา

327
00:28:35,720 --> 00:28:38,120
ดรูฟ ถ้านายยกน่องให้ฉัน

328
00:28:39,280 --> 00:28:40,840
ฉันจะยกของหวานของฉันให้นาย

329
00:28:40,920 --> 00:28:41,760
ฝันไปเถอะ

330
00:28:51,680 --> 00:28:53,080
ซาร์ธัค ไอ้โรคจิตมา

331
00:28:56,320 --> 00:28:58,040
เขาเป็นฆาตกรฆ่าลูกหมา

332
00:29:00,560 --> 00:29:02,160
ไอ้ฆาตกรฆ่าลูกหมามาละ

333
00:29:21,040 --> 00:29:23,000
พวกนาย ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี

334
00:29:23,400 --> 00:29:26,120
คืนนั้นเขาออกมาจากล็อกเกอร์ได้ยังไง

335
00:29:26,560 --> 00:29:28,920
ฉันไม่ได้เปิดให้เขาออกมา
ฉันบอกไปแล้วนี่

336
00:29:29,920 --> 00:29:31,960
ผู้ดูแลมาโนฮาร์อาจเป็นคนเปิดมั้ง

337
00:29:33,560 --> 00:29:37,200
แปลว่าเขาไม่ได้บอกผู้ดูแลมาโนฮาร์
เรื่องที่เราเป็นคนขังเขาไว้

338
00:29:37,680 --> 00:29:39,800
ไม่งั้นป่านนี้เราคงถูกไล่ออกแล้ว

339
00:29:39,880 --> 00:29:41,520
เขาเงียบปากไว้จะดีกว่านะ

340
00:29:43,640 --> 00:29:45,800
ไม่ต้องห่วง เขาไม่พูดหรอก

341
00:29:46,680 --> 00:29:48,560
ฉันจะทำให้เขารู้ว่า
เราทำยังไงกับคนขี้ฟ้อง

342
00:30:01,640 --> 00:30:04,560
เร็วเข้า พวกเขาจะปิดไฟในอีกห้านาที

343
00:30:12,280 --> 00:30:13,720
คุณลุงมาโนฮาร์ครับ

344
00:30:13,800 --> 00:30:15,040
ผู้ดูแลประจำหอพัก

345
00:30:16,160 --> 00:30:17,840
- เกิดอะไรขึ้น
- เวดันต์ครับ

346
00:30:18,560 --> 00:30:20,640
- มาเร็ว ได้โปรด...
- ไปกัน

347
00:30:20,720 --> 00:30:22,040
ถอยไป เด็กๆ หลบหน่อย

348
00:30:22,120 --> 00:30:22,960
เวดันต์เขา...

349
00:30:23,040 --> 00:30:25,200
ซาร์ธัคกำลังรังแกเวดันต์อยู่ครับ

350
00:30:26,040 --> 00:30:27,200
ห้องน้ำเด็กชาย

351
00:30:27,360 --> 00:30:28,720
ซาร์ธัค เปิดประตู

352
00:30:29,920 --> 00:30:31,560
ซาร์ธัค เปิดประตูเดี๋ยวนี้

353
00:30:33,320 --> 00:30:34,400
เวดันต์

354
00:30:34,480 --> 00:30:36,560
เวดันต์ อย่าร้องไห้
เราทุกคนอยู่ตรงนี้แล้ว

355
00:30:37,240 --> 00:30:40,440
ซาร์ธัค เปิดประตูนะ
ไม่งั้นเธอโดนพักการเรียนแน่

356
00:30:40,520 --> 00:30:43,560
ดรูฟ ไปตามกุมารันมาเดี๋ยวนี้เลย

357
00:31:22,320 --> 00:31:23,640
เวดันต์ เธอเป็นอะไรไหม

358
00:31:28,640 --> 00:31:29,640
ซาร์ธัคอยู่ไหน

359
00:31:30,480 --> 00:31:31,440
ผมไม่รู้ฮะ

360
00:31:50,640 --> 00:31:51,480
ซาร์ธัค

361
00:31:58,880 --> 00:32:00,080
เกิดอะไรขึ้น ซาร์ธัค

362
00:32:01,440 --> 00:32:02,960
ซาร์ธัคฉี่รดกางเกงเว้ย

363
00:32:04,440 --> 00:32:05,680
เด็กๆ เงียบนะ

364
00:32:08,680 --> 00:32:10,360
ซาร์ธัค เวดันต์ทำอะไร

365
00:32:14,440 --> 00:32:15,960
เขาไม่ใช่เวดันต์ฮะ

366
00:32:49,760 --> 00:32:52,320
ท่านผู้โดยสารทุกท่านครับ
ผมคือกัปตันของเที่ยวบินนี้

367
00:32:52,400 --> 00:32:56,880
หวังว่าทุกท่านจะอุ่นใจกับเที่ยวบินนี้
เราจะลงจอดในบังกาลอร์ในอีกไม่ช้า

368
00:32:56,960 --> 00:32:59,120
โปรดรัดเข็มขัดนิรภัย ขอบคุณครับ

369
00:33:02,200 --> 00:33:04,640
เล็งโดนเป้าหมายและลุ้นรับรางวัล

370
00:33:07,560 --> 00:33:09,080
เราได้ผู้ชนะแล้วครับ

371
00:33:15,560 --> 00:33:17,120
ช่วยเปิดไฟด้วยครับ

372
00:33:17,200 --> 00:33:19,080
ได้ค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ

373
00:33:19,800 --> 00:33:23,360
- มีอะไรให้ช่วยไหมคะ
- ค่ะ ขอน้ำหน่อยได้ไหมคะ

374
00:34:28,560 --> 00:34:30,640
ตรงไปอีก 20 กิโลเมตร

375
00:34:30,760 --> 00:34:34,760
คุณจะถึงโรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์
ในอีก 17 นาที

376
00:34:37,360 --> 00:34:39,800
โรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์
อีก 20 กิโลเมตร

377
00:34:39,880 --> 00:34:43,440
ไม่มีทางออก
เขาออกไปไหนไม่ได้เหมือนผม

378
00:34:43,520 --> 00:34:45,000
ผมติดแหง็ก

379
00:34:47,280 --> 00:34:48,840
อาปู

380
00:34:51,960 --> 00:34:54,520
เขาออกไปไม่ได้เหมือนผม

381
00:35:00,960 --> 00:35:02,160
เธอติดแหง็กอยู่ที่ไหนเหรอ

382
00:35:03,600 --> 00:35:05,480
ผมติดแหง็กอยู่ที่นี่

383
00:35:09,440 --> 00:35:11,120
ครูช่วยเธอได้นะ ถ้าเธอยอมให้ครูช่วย

384
00:35:12,120 --> 00:35:13,480
เราออกไปด้วยกันได้

385
00:35:25,800 --> 00:35:29,000
เวดันต์ ขอเวลาครูเดี๋ยวนะ
เดี๋ยวครูกลับมา

386
00:35:29,080 --> 00:35:30,280
เธออยู่คนเดียวได้ไหม

387
00:35:30,960 --> 00:35:32,320
ผมไม่ได้อยู่คนเดียวฮะ

388
00:35:44,640 --> 00:35:45,520
ใช่แล้วละ

389
00:35:46,280 --> 00:35:48,480
บางทีเธออาจช่วยเขาก็ได้นะ

390
00:36:28,800 --> 00:36:32,880
ผมเคยเรียนที่โรงเรียนนี้
โรงเรียนนิลกีรีแวลลีย์

391
00:36:36,360 --> 00:36:37,560
ยินดีต้อนรับครับ สุยาช

392
00:36:37,640 --> 00:36:39,520
ผมเคซี สวามี เป็นคณบดีคนปัจจุบัน

393
00:36:39,600 --> 00:36:41,160
- สวัสดีครับ
- ดีใจที่คุณกลับมาที่นี่ครับ

394
00:36:41,280 --> 00:36:42,280
- สวัสดีค่ะ เชิญค่ะ
- สวัสดี

395
00:36:42,360 --> 00:36:45,360
นักเรียนมารอขอลายเซ็นคุณ
อย่างใจจดใจจ่อ

396
00:36:45,680 --> 00:36:48,480
และเราภูมิใจมากที่ได้เห็นคุณออกโทรทัศน์

397
00:36:49,200 --> 00:36:52,080
ขอบคุณครับ นี่แนนซี่ แฟนผมเอง
เป็นดาราหนังตอลลีวูด

398
00:36:52,160 --> 00:36:55,560
เราทุกคนรู้จักเธอดีครับ ถ้าคุณเป็นดารา
เธอก็ต้องเป็นซูเปอร์สตาร์

399
00:36:55,640 --> 00:36:56,640
ราจาต

400
00:37:00,480 --> 00:37:02,160
- เป็นไงบ้าง
- สบายดีไหม เพื่อน

401
00:37:02,200 --> 00:37:05,320
รู้สึกโคตรดีที่ได้เจอนาย เพื่อน

402
00:37:06,160 --> 00:37:07,120
ไหนเล่ามาซิ

403
00:37:07,160 --> 00:37:08,600
นายโคตรทำผิดหลักการ

404
00:37:08,960 --> 00:37:11,840
นายเอาแต่ลงรูปการเสนอราคาขาย
ในโซเชียลมีเดีย

405
00:37:11,920 --> 00:37:13,480
ขายเครื่องกรองน้ำไปกี่อันแล้วล่ะ

406
00:37:13,560 --> 00:37:14,760
ฉันทำผิดหลักการเหรอ

407
00:37:14,840 --> 00:37:16,920
นายเต้นที่งานประกาศรางวัลฟรีๆ หรือไง

408
00:37:17,000 --> 00:37:17,960
ไม่อะ

409
00:37:18,480 --> 00:37:19,760
แนนซี่ นี่ราจาต

410
00:37:19,840 --> 00:37:21,840
- หวัดดี
- แนนซี่ เป็นแฟนฉันเอง

411
00:37:21,920 --> 00:37:22,800
เธอรู้เรื่องไหม

412
00:37:23,520 --> 00:37:24,360
คุณก็รู้

413
00:37:24,760 --> 00:37:25,600
ค่ะ

414
00:37:25,640 --> 00:37:27,000
คุณกรรมการโรงเรียนมาแล้ว

415
00:37:39,160 --> 00:37:40,320
ยินดีต้อนรับกลับมา

416
00:37:43,200 --> 00:37:45,000
- คุณเดฟ ประทับ จามวาล
- คณบดีสวามี

417
00:37:45,080 --> 00:37:47,160
คุณนายจามวาล ยินดีที่ได้พบคุณครับ

418
00:37:47,280 --> 00:37:49,040
- ขอบคุณค่ะ
- ผมดีใจที่ได้กลับมาครับ

419
00:37:49,120 --> 00:37:50,080
ปรากาช เร็วเข้าสิ

420
00:37:50,160 --> 00:37:51,040
ครับ

421
00:37:53,080 --> 00:37:55,960
คณะกรรมการบริหาร
มีความคาดหวังสูงครับ

422
00:37:56,640 --> 00:37:59,160
ผมได้พูดคุยกับ
คณะกรรมการจัดการโรงเรียนแล้ว

423
00:37:59,200 --> 00:38:02,960
และเราคิดว่า
โรงเรียนต้องการวิสัยทัศน์ใหม่

424
00:38:03,640 --> 00:38:06,160
ผมทุ่มเทความพยายามทั้งหมด
เพื่อเติมเต็มวิสัยทัศน์นี้ครับ

425
00:38:06,200 --> 00:38:07,280
ขอตัวก่อนนะครับ

426
00:38:07,360 --> 00:38:08,640
มานี่สิ

427
00:38:12,000 --> 00:38:15,400
- หวัดดี เป็นยังไงกันบ้าง
- สบายดี เธอสบายดีไหม

428
00:38:15,480 --> 00:38:18,440
"วิสัยทัศน์ใหม่"
เขาพูดเหมือนพ่อเขาเปี๊ยบเลย ใช่ไหม

429
00:38:18,520 --> 00:38:22,800
"เรามีความคาดหวังสูงกับเดฟ
เขาจะได้เป็นมุขยมนตรีคนต่อไป"

430
00:38:22,880 --> 00:38:25,920
ผมหวังว่าพ่อของคุณจะพึงพอใจ
กับผลงานของผมนะครับ

431
00:38:26,000 --> 00:38:29,520
ปีกอาคารใหม่นี้สร้างขึ้นได้
ก็เพราะความเป็นผู้นำของเขา

432
00:38:29,600 --> 00:38:30,600
อยากไปดูไหมครับ

433
00:38:30,640 --> 00:38:31,520
แน่อยู่แล้วครับ

434
00:38:31,600 --> 00:38:33,040
ผมจะให้คนพาไป

435
00:38:33,120 --> 00:38:34,760
ว่าแต่คุณนายจามวาล

436
00:38:35,600 --> 00:38:37,760
- ขอทีเถอะ
- เธอก็เป็นศิษย์เก่าเหมือนกัน

437
00:38:37,840 --> 00:38:41,800
ส่วนชื่อของเธอที่โรงเรียนนี้
คือนางสาวมัลวิกา เศรษฐ์ บอกพวกเขาสิ

438
00:38:42,760 --> 00:38:46,080
นามสกุลจามวาล
ทำให้คนมีแนวโน้มจะลืมมัลวิกา

439
00:38:46,160 --> 00:38:48,040
โธ่ สาวน้อยผู้ร่ำรวยที่น่าสงสาร

440
00:38:48,840 --> 00:38:52,640
ฉันจำมัลวิกาที่ควบคุมอธิราชได้อยู่หมัด

441
00:38:55,000 --> 00:38:55,880
ใช่

442
00:38:56,520 --> 00:38:57,360
ไง

443
00:39:00,040 --> 00:39:00,960
อธิ

444
00:39:02,440 --> 00:39:05,080
- เป็นยังไงบ้าง เดฟ
- สบายดี เพื่อน เราขอตัวนะครับ

445
00:39:07,080 --> 00:39:09,760
นายไม่ได้ไปร่วมงานแต่ง
เราคิดถึงนายนะ

446
00:39:09,840 --> 00:39:10,680
อือ คือ...

447
00:39:11,480 --> 00:39:14,080
และฉันเสียใจเรื่องคุณปู่ของนายด้วยนะ

448
00:39:15,040 --> 00:39:16,200
นายไม่เป็นไรใช่ไหม

449
00:39:19,080 --> 00:39:22,640
หมอนี่เอาแต่กล่าวสุนทรพจน์ไม่หยุด
ส่วนอีกคนก็ไม่พูดอะไรสักคำ

450
00:39:22,760 --> 00:39:24,640
มีแค่เราสองคนที่ปกติที่นี่เหรอ

451
00:39:24,680 --> 00:39:26,480
นายสองคนไม่เคยเป็นคนปกติกับเขาหรอก

452
00:39:29,400 --> 00:39:31,080
- เป็นยังไงบ้าง
- สบายดีไหม

453
00:39:32,320 --> 00:39:34,000
ดีใจที่ได้เจอนะ เพื่อน

454
00:39:35,560 --> 00:39:37,320
- แนนซี่ นี่คือเดฟ
- หวัดดีค่ะ

455
00:39:37,840 --> 00:39:38,640
หวัดดีจ้ะ

456
00:39:41,080 --> 00:39:42,360
สบายดีไหม เดฟ

457
00:40:06,480 --> 00:40:09,200
นินาด

458
00:40:19,160 --> 00:40:21,120
ทุกคน ประจำที่ด้วยครับ

459
00:40:21,160 --> 00:40:23,680
เป็นยังไงบ้าง
ไม่ได้เจอกัน 15 ปีเชียว เพื่อน

460
00:40:23,800 --> 00:40:24,760
สบายดีไหม

461
00:40:25,320 --> 00:40:27,960
ว่าแต่ นินาด เพื่อนซี้นายเป็นยังไงบ้าง

462
00:40:28,040 --> 00:40:31,920
พอเกิดเรื่องดราม่าในวันสุดท้าย
พวกนายเคลียร์ใจเรื่องคู่รักกันไหม

463
00:40:32,000 --> 00:40:35,160
ต้องมีเรื่องที่น่าเร้าใจกว่า
15 ปีที่ผ่านมาใช่ไหม

464
00:40:35,280 --> 00:40:38,080
คือ... ไม่มีหรอก

465
00:40:39,440 --> 00:40:43,280
งานคืนสู่เหย้าศิษย์เก่าปี 2007

466
00:40:52,160 --> 00:40:54,040
มาตรงนี้ นักเรียน ช่วยมาตรงนี้ด้วย

467
00:40:54,120 --> 00:40:55,480
ปรากาช พร้อมหรือยัง

468
00:40:58,160 --> 00:40:59,880
หนุ่มๆ อยู่นิ่งๆ ขอละ

469
00:41:00,640 --> 00:41:03,120
อยู่เฉยๆ นี่เป็นโอกาสถ่ายภาพร่วมกันนะ

470
00:41:03,160 --> 00:41:05,600
ฉันสอนนายได้นะ เพื่อน มาเร็ว

471
00:41:05,640 --> 00:41:09,200
ก็ได้ งั้นบอกมาสิว่านายจีบเธอได้ยังไง

472
00:41:10,000 --> 00:41:10,920
จีบยังไง

473
00:41:19,680 --> 00:41:23,320
เอาละ รุ่น 2007
ได้เวลาถ่ายภาพหมู่แล้ว

474
00:41:30,160 --> 00:41:31,080
สาม...

475
00:41:31,800 --> 00:41:35,680
อาดู ฉันรู้ว่านายจะไม่ยอม
ให้พวกเขาถ่ายรูปกันโดยไม่มีฉัน

476
00:41:35,800 --> 00:41:36,800
สอง...

477
00:41:38,000 --> 00:41:39,320
หนึ่ง...

478
00:41:39,920 --> 00:41:41,320
และ...

479
00:41:44,320 --> 00:41:45,280
บ้าเอ๊ย

480
00:41:46,120 --> 00:41:47,440
- แม่ง
- คณบดี คุณเป็นอะไรไหม

481
00:41:47,520 --> 00:41:49,200
- คุณพระ
- มัลวิกา

482
00:41:49,320 --> 00:41:50,160
เกิดอะไรขึ้น

483
00:41:50,280 --> 00:41:51,520
ทุกคน ถอยไป

484
00:41:51,600 --> 00:41:53,160
- ราจาต นายโอเคไหม
- ถอยไป

485
00:41:53,200 --> 00:41:54,920
- แนนซี่
- ช่วยถอยไปด้วย

486
00:41:55,000 --> 00:41:56,560
ได้โปรดมาทางนี้

487
00:42:00,160 --> 00:42:01,360
ทุกคนโอเคไหม

488
00:42:04,400 --> 00:42:07,080
คุณมาโนฮาร์ ไปตรวจดูข้างบน

489
00:42:07,160 --> 00:42:08,040
ครับ

490
00:42:08,120 --> 00:42:10,320
ช่วยพาพวกเขาเข้าไปข้างในด้วย

491
00:42:20,200 --> 00:42:21,680
อาดู

492
00:42:53,000 --> 00:42:54,080
ห้องเก็บเอกสาร

493
00:42:59,400 --> 00:43:01,840
หนังสือรุ่น ปี 2007

494
00:45:12,480 --> 00:45:14,480
คำบรรยายโดย
Kulrapat Wattanakitdechakul

495
00:45:14,560 --> 00:45:16,560
ผู้ตรวจสอบงานแปล
วิสาขา ภูริไกร