1
00:00:07,799 --> 00:00:11,512
(องก์ที่ห้า)

2
00:00:35,536 --> 00:00:38,080
- หวัดดีค่ะ แม่
- ไงจ๊ะ ลูก

3
00:00:39,373 --> 00:00:42,918
ขอบคุณที่ยอมให้หนูมาอยู่ด้วย
ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ

4
00:00:46,713 --> 00:00:47,714
ลูกเป็นไงบ้าง

5
00:00:49,842 --> 00:00:52,886
โอ๊ย ตาย ทุกอย่างเละเทะไปหมด

6
00:00:54,388 --> 00:00:58,183
ทั้งพวกช่างทําบ้าน ทั้งโรเบิร์ต

7
00:01:00,060 --> 00:01:02,187
โรเบิร์ตไปอเมริกาอีกแล้วเหรอ

8
00:01:04,355 --> 00:01:07,484
ค่ะ เขาไปอเมริกาอีกแล้ว

9
00:01:08,318 --> 00:01:10,194
แม่หาอะไรให้กินเอามั้ย

10
00:01:10,195 --> 00:01:13,240
ไม่เอาค่ะ หนูไม่ค่อยหิว ที่จริงแอบคลื่นไส้

11
00:01:13,907 --> 00:01:16,409
เกือบสองทุ่มแล้ว ควรมีอะไรลงท้องหน่อย

12
00:01:16,410 --> 00:01:18,245
ไม่เอาค่ะ คิดว่าไมเกรนจะขึ้น

13
00:01:19,204 --> 00:01:21,790
แม่จะว่าไหมถ้าหนูของีบหน่อย

14
00:01:22,499 --> 00:01:24,877
ตอนแม่อายุเท่าหนูก็ปวดหัวเหมือนกัน

15
00:01:25,752 --> 00:01:26,753
ค่ะ

16
00:01:35,179 --> 00:01:37,306
คุณแม่เธอเป็นโรคความจําเสื่อม

17
00:01:39,057 --> 00:01:43,478
การรับรู้เวลาและสถานที่ในสมอง
ไม่ต่อเนื่องเป็นเส้นตรงเลยสักนิด

18
00:01:48,817 --> 00:01:51,777
เธอได้กลิ่นอะไรแปลกๆ หลายอย่างผสมปนเปกัน

19
00:01:51,778 --> 00:01:55,908
พร้อมกับกลิ่นดอกไม้สังเคราะห์
ที่พยายามจะใช้ดับกลิ่นที่เหลือ

20
00:01:57,868 --> 00:02:00,162
กลิ่นของบ้านคนชรา

21
00:02:03,749 --> 00:02:07,377
เธอนึกไม่ออกว่า
นอนบนเตียงของแม่ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่

22
00:02:09,253 --> 00:02:11,840
เตียงหลังเดียวกับที่พ่อเคยนอน

23
00:02:14,259 --> 00:02:19,264
เธอคิดว่าถ้านอนหลับได้
ตื่นมาอาจคิดอะไรๆ ได้ดีขึ้น

24
00:02:20,766 --> 00:02:24,561
อาจเริ่มปะติดปะต่อหาเหตุผล
กับเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตช่วงนี้

25
00:02:31,193 --> 00:02:32,194
ขอบคุณค่ะ แม่

26
00:02:47,334 --> 00:02:52,714
ทอมมี่ อดีตลูกศิษย์ของจัสติน
ช่วยผมคืนชีวิตให้โจนาธาน

27
00:02:53,966 --> 00:02:57,177
เขาอธิบายว่าเดี๋ยวนี้พวกที่เล่นเฟซบุ๊คมีแต่คนแก่

28
00:02:57,886 --> 00:02:59,512
เราจึงใช้สิ่งที่เรียกว่าอินสตาแกรม

29
00:02:59,513 --> 00:03:00,513
ทําอะไรไม่ได้เลย

30
00:03:00,514 --> 00:03:01,597
(อินสตาแกรม)
(โจนาธาน บริกสตอค)

31
00:03:01,598 --> 00:03:04,016
ใช้จอสิ นั่นแหละคีย์บอร์ด จอแตะได้

32
00:03:04,017 --> 00:03:05,476
เข้าใจแล้ว

33
00:03:05,477 --> 00:03:07,895
ภาพพวกนี้ดูโบราณ
แต่ผมก็ใส่ฟิลเตอร์เข้าไป

34
00:03:07,896 --> 00:03:09,105
ออกมาก็พอจะดูได้อยู่

35
00:03:09,106 --> 00:03:10,481
นี่มันสุดยอด

36
00:03:10,482 --> 00:03:14,193
ขอบคุณ เราควรโพสต์เกี่ยวกับเพลงที่ชอบด้วย

37
00:03:14,194 --> 00:03:15,571
คนอย่างเขาจะฟังเพลงอะไร รู้ไหม

38
00:03:16,196 --> 00:03:20,783
ไม่ ไม่รู้ อาจฟังไคลี่ มิโนคมั้ง

39
00:03:20,784 --> 00:03:23,495
ไคลี่ เซ็กซี่ดีนะ

40
00:03:23,996 --> 00:03:25,329
แต่ก็ควรมีเพลงคนอื่นบ้าง

41
00:03:25,330 --> 00:03:28,916
เช่น เดรค หรือไทเลอร์เดอะครีเอเตอร์

42
00:03:28,917 --> 00:03:30,459
โพสต์ มาโลน อะไรแบบนั้น

43
00:03:30,460 --> 00:03:33,379
ผมจะส่งโพสต์ของผมมาให้คุณดูแล้วกัน

44
00:03:33,380 --> 00:03:35,007
ได้สิ แล้วหนังสือล่ะ

45
00:03:37,050 --> 00:03:38,051
หนังสืออะไร

46
00:03:38,969 --> 00:03:41,722
เขาอายุ 18 คิดว่าให้อ่านเดเมียนดีไหม

47
00:03:44,808 --> 00:03:45,976
ของเฮอร์มัน เฮสเส

48
00:03:46,476 --> 00:03:48,020
ไม่เคยได้ยินเลย

49
00:03:49,730 --> 00:03:51,105
อ่านแฮร์รี่ พอตเตอร์มั้ง

50
00:03:51,106 --> 00:03:54,026
แต่ส่วนตัวผมจะไม่ลงเรื่องหนังสือนะ

51
00:03:54,526 --> 00:03:55,652
นายรู้ดีนี่นะ

52
00:03:56,278 --> 00:03:57,279
ใช่

53
00:03:58,363 --> 00:04:00,656
ทีนี้ ต้องจัดการกับคอมเมนต์

54
00:04:00,657 --> 00:04:02,784
ผมยังคงให้โจนาธานเป็นวัยรุ่น

55
00:04:03,619 --> 00:04:07,622
เขาจะเป็นหนุ่มน้อยคนนั้นไปตลอดกาล
ยังคงเดินทางช่วงพัก

56
00:04:07,623 --> 00:04:09,499
ขณะกําลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัย

57
00:04:11,877 --> 00:04:14,171
ตอนนี้ ลูกของเรามีอนาคตแล้ว

58
00:04:18,759 --> 00:04:21,052
โรเบิร์ตรู้สึกริษยาเด็กหนุ่มที่ตายไป

59
00:04:21,053 --> 00:04:24,181
ที่ได้มีสัมพันธ์ลึกล้ํากับเมียเขา
และช่วยชีวิตลูกเขาไว้

60
00:04:26,558 --> 00:04:29,936
เขานึกสงสัยว่าแคเธอรีนคิดถึงหนุ่มคนนี้กี่ครั้ง

61
00:04:29,937 --> 00:04:31,563
เวลาที่อยู่กับเขา

62
00:04:33,190 --> 00:04:35,859
เธอคิดเปรียบเทียบเซ็กซ์ของทั้งสองคนกี่หนแล้ว

63
00:04:37,027 --> 00:04:38,445
เธอแสร้งทําถึงกับเขารึเปล่า

64
00:04:39,488 --> 00:04:42,491
แกล้งบ้าง หรือต้องแกล้งทําทุกครั้ง

65
00:04:50,374 --> 00:04:54,294
นิโคลัสรู้ว่าเขาควรช่วยพ่อเก็บล้าง

66
00:04:55,128 --> 00:04:56,922
แต่เขาไม่อยากทํา

67
00:04:57,965 --> 00:05:01,260
ถ้าพ่อยังชวนคุยเริงร่าต่อ เขาต้องบ้าแน่ๆ

68
00:05:03,887 --> 00:05:06,348
เขารู้ว่ากลับมาอยู่กับพ่อจะไม่ง่าย

69
00:05:11,478 --> 00:05:12,688
แต่มันก็คุ้ม

70
00:05:13,605 --> 00:05:14,731
เขาจะประหยัดได้เยอะ

71
00:05:17,651 --> 00:05:20,904
เขารู้ว่าพ่อไม่ได้กลิ่นควันที่ลอยลงไป

72
00:05:22,406 --> 00:05:25,200
แต่ต่อให้ได้กลิ่น พ่อก็คงไม่พูดอะไร

73
00:05:26,827 --> 00:05:30,581
คุณพ่อคนดีจะกลัวจนไม่กล้า
ทําลายสายสัมพันธ์พ่อลูกแสนพิเศษ

74
00:05:37,713 --> 00:05:41,383
เขารู้ได้เองว่า
พ่อกับแม่คงมีเรื่องอะไรกันสักอย่าง

75
00:05:43,510 --> 00:05:46,555
ช่วงหัวค่ําวันนี้เขารู้สึกสงสารแม่

76
00:05:47,264 --> 00:05:50,058
ทั้งที่ตั้งแต่เกิดไม่เคยรู้สึกสงสารแม่มาก่อน

77
00:05:52,352 --> 00:05:56,355
เห็นแม่ต้องออกจากบ้านไปอย่างนั้น
ทําให้นึกถึงสมัยที่เขายังเด็ก

78
00:05:56,356 --> 00:05:58,317
แล้วแม่ต้องจากบ้านไปทํางาน

79
00:05:59,109 --> 00:06:01,194
หลังจากนั้น เมื่อกลับมาถึงบ้าน

80
00:06:01,195 --> 00:06:05,199
แม่จะวุ่นวายกับเขา คอยบอกว่าคิดถึงเขาแค่ไหน

81
00:06:06,700 --> 00:06:10,913
เขาเคยเมินแม่ไปทีละหลายๆ วัน
เพราะรู้สึกว่าแม่ไม่เคยจริงใจเลย

82
00:06:16,084 --> 00:06:17,085
ราตรีสวัสดิ์ลูก

83
00:06:17,794 --> 00:06:18,795
ราตรีสวัสดิ์ฮะ

84
00:06:21,840 --> 00:06:22,925
พรุ่งนี้ไปทํางานรึเปล่า

85
00:06:23,759 --> 00:06:25,092
ไป

86
00:06:25,093 --> 00:06:27,513
- แต่เช้าเหรอ
- กะบ่าย

87
00:06:29,932 --> 00:06:31,767
งั้นเจอกันตอนมื้อค่ํานะ

88
00:06:33,227 --> 00:06:34,228
ฮะ

89
00:06:35,771 --> 00:06:36,772
ราตรีสวัสดิ์

90
00:06:37,606 --> 00:06:38,607
ฮะ

91
00:06:43,028 --> 00:06:45,322
ทั้งพ่อและแม่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย

92
00:07:30,158 --> 00:07:32,452
เธอนอนเพ่งใบหน้าของแม่

93
00:07:33,078 --> 00:07:36,081
และคิดได้ว่า ตอนแม่ตายก็คงดูเป็นแบบนี้

94
00:07:40,460 --> 00:07:43,589
เธอรู้สึกใจหายกับความเศร้าเสียดายสิ่งที่หายไป

95
00:07:45,424 --> 00:07:48,677
วัยเด็กของเธอ วัยเด็กของลูกเธอ

96
00:07:50,554 --> 00:07:51,930
ความแข็งแกร่งของแม่

97
00:07:52,472 --> 00:07:56,602
และความเชื่อที่ว่าตัวเธอ
ได้ซึมซับความแข็งแกร่งนั้นไว้ถึงแก่นกระดูก

98
00:07:59,354 --> 00:08:03,775
เชื่อว่าความรักของแม่
มอบความเข้มแข็งพอที่จะเอาชนะทุกสิ่งได้

99
00:08:08,906 --> 00:08:11,408
เธอรู้ว่าแม่ของตัวชื่อเฮเลน

100
00:08:12,075 --> 00:08:16,163
และเฮเลนคงจะต้องเคยทรมานกับ
ความคับข้องใจ เปลี่ยวเหงา เจ็บปวด

101
00:08:18,957 --> 00:08:21,043
แต่เธอไม่ต้องเคยรับรู้เรื่องราวเหล่านั้น

102
00:08:22,252 --> 00:08:27,716
เพราะสําหรับเธอแล้ว เฮเลนคือแม่

103
00:08:59,665 --> 00:09:00,666
แม่คะ

104
00:09:04,211 --> 00:09:05,838
แม่ เกิดเรื่องแล้วค่ะ

105
00:09:08,382 --> 00:09:10,884
หนูไม่ได้มานอนกับแม่เพราะช่างทําบ้าน

106
00:09:15,347 --> 00:09:18,725
แม่อาจจําไม่ได้แล้ว แต่เมื่อหลายปีก่อน...

107
00:09:21,895 --> 00:09:23,564
ที่จริงก็ประมาณ 20 ปีก่อน

108
00:09:24,898 --> 00:09:26,483
เพราะนิคเพิ่งห้าขวบ

109
00:09:26,984 --> 00:09:31,737
เราไปเที่ยวกันที่อิตาลี

110
00:09:31,738 --> 00:09:33,614
แล้วตอนนั้นหนูก็อยากจะ...

111
00:09:33,615 --> 00:09:37,953
เธอเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง
เรื่องที่เธอไม่สามารถเล่าให้โรเบิร์ตฟังได้

112
00:09:39,746 --> 00:09:41,123
เล่าหมดเปลือก

113
00:09:42,207 --> 00:09:44,084
ความอับอาย ความรู้สึกผิดของเธอ

114
00:09:45,836 --> 00:09:48,547
ตลอดช่วงที่เล่านั้นแม่ก็นอนเงียบ

115
00:09:49,715 --> 00:09:52,092
เธออดสงสัยไม่ได้ว่าแม่ได้ยินอะไรบ้างไหม

116
00:09:53,886 --> 00:09:57,097
คําที่เธอบอกไป
จะผลุบเข้าไปในฝันของแม่หรือเปล่า

117
00:09:58,640 --> 00:10:00,851
เผื่อแม่จะจําอะไรได้บ้าง

118
00:10:20,829 --> 00:10:22,956
- โย่
- มาหาเอลวิส

119
00:10:29,046 --> 00:10:32,174
- นายเป็นใคร
- ฉันนิโคลัส เคยมาแล้ว

120
00:10:33,717 --> 00:10:34,718
โอเค

121
00:10:45,771 --> 00:10:48,232
- เอาอะไร
- ยาสองนิกเกิล

122
00:10:49,316 --> 00:10:50,816
ถ้าจะอยู่เล่นที่นี่ต้องจ่ายอีกห้า

123
00:10:50,817 --> 00:10:52,152
ได้สิบห้าใช่มั้ย

124
00:10:52,653 --> 00:10:55,696
- ใช่ เพราะลงไปแล้ว
- เฮ้ย ไม่เอาน่า

125
00:10:55,697 --> 00:10:56,782
เร็วเข้า

126
00:11:03,872 --> 00:11:07,376
นิโคลัสเคยมาที่นี่แค่ไม่กี่ครั้ง

127
00:11:10,087 --> 00:11:12,130
เขาไม่อยากมาบ่อยๆ ให้ติดเป็นนิสัย

128
00:11:13,048 --> 00:11:15,926
แล้วเขาก็มั่นใจว่าเอาอยู่ทุกอย่าง

129
00:11:17,678 --> 00:11:21,515
แค่ใช้อะไรนิดๆ นานๆ ครั้ง เพื่อให้คลายเครียด

130
00:11:22,307 --> 00:11:23,892
แต่ไม่เคยใช้เยอะเกินไป

131
00:11:39,449 --> 00:11:42,911
เธอเล่าทุกอย่าง
ขณะที่แม่นอนกรนอย่างสงบ

132
00:11:44,830 --> 00:11:47,249
กว่าจะเล่าจบเธอก็รู้สึกหมดแรง

133
00:11:48,166 --> 00:11:50,252
จนกระทั่งผ่อนคลายหลับลึก

134
00:11:53,338 --> 00:11:55,339
เมื่อได้เล่าเรื่องของเธอออกมาดังๆ

135
00:11:55,340 --> 00:11:58,467
เหมือนเจาะเข้าไปถึงแก่นของเนื้อร้าย

136
00:11:58,468 --> 00:12:00,846
ที่สร้างความเจ็บปวดให้เธอมานาน

137
00:12:02,431 --> 00:12:05,726
และตอนนี้เธอก็เข้าใจว่าเรื่องนั้น
ทําให้คนอื่นเจ็บปวดด้วย

138
00:12:37,841 --> 00:12:41,136
ผมมาถึงตั้งแต่เช้าตรู่ก่อนสํานักงานจะเปิด

139
00:12:41,803 --> 00:12:44,472
รอให้แม่เด็กเอเชียคนนั้นมาถึง

140
00:12:44,473 --> 00:12:46,349
นี่ว่าต้องมีเรื่องอะไรสักอย่าง

141
00:12:46,350 --> 00:12:48,060
น่าจะต้องเป็นพวกลูกกระจ๊อก

142
00:12:49,061 --> 00:12:51,939
ผมเคยเห็นหล่อนเดินออกมากับ
แคเธอรีน เรเวนสครอฟท์

143
00:12:52,564 --> 00:12:56,735
ทําท่าเหมือนได้รับเกียรติอย่างสูง
ที่ได้รับเชิญมากินมื้อเที่ยงด้วยกัน

144
00:12:59,613 --> 00:13:00,989
ฉันว่าวันนี้...

145
00:13:03,325 --> 00:13:05,577
ขอโทษนะครับ คุณ คุณครับ ขออภัย

146
00:13:06,078 --> 00:13:07,371
ขอโทษครับ คุณ...

147
00:13:08,163 --> 00:13:11,082
คุณ... คุณทํางานกับแคเธอรีน เรเวนสครอฟท์

148
00:13:11,083 --> 00:13:12,918
- ใช่ไหม
- ใช่ค่ะ

149
00:13:13,710 --> 00:13:16,547
ผมขอรบกวนเวลาสักหน่อยได้ไหม

150
00:13:17,089 --> 00:13:18,965
มีพัสดุอะไรฝากไว้ที่รีเซปชั่นได้ค่ะ

151
00:13:18,966 --> 00:13:22,344
ไม่ ไม่ใช่ๆ นี่เป็นเรื่องสําคัญไม่น้อย

152
00:13:23,011 --> 00:13:25,972
ไปก่อนได้เลยจ้ะ คุณชื่ออะไรคะ

153
00:13:25,973 --> 00:13:26,890
อ้อ ใช่

154
00:13:28,851 --> 00:13:29,684
ขออภัย

155
00:13:29,685 --> 00:13:31,770
ผมชื่อสตีเฟน บริกสตอค

156
00:13:33,689 --> 00:13:35,439
ฉันชื่อจีซู คิม

157
00:13:35,440 --> 00:13:38,568
ขึ้นไปคุยกับฉันข้างบนดีไหมคะ คุณบริกสตอค

158
00:13:38,569 --> 00:13:42,280
โห ไม่ดีๆ ผมขออยู่ตรงนี้ดีกว่า

159
00:13:42,281 --> 00:13:44,908
โอเค งั้นนั่งก่อนสิคะ

160
00:13:46,535 --> 00:13:47,451
ได้

161
00:13:47,452 --> 00:13:51,415
แน่ใจนะว่าเขาจะไม่เข้ามาเร็วๆ นี้

162
00:13:51,915 --> 00:13:53,249
แคเธอรีนน่ะเหรอ

163
00:13:53,250 --> 00:13:55,334
ไม่มา เธอโทรมาแล้วว่าวันนี้ไม่เข้าออฟฟิศ

164
00:13:55,335 --> 00:13:58,337
อยู่นี่เอง ไง จีซู เป็นไงบ้าง โอเคนะ

165
00:13:58,338 --> 00:13:59,672
- เรื่องอีเมล...
- ดี ใช่

166
00:13:59,673 --> 00:14:01,716
ที่ส่งให้ดูว่าอยากเอาให้แคเธอรีนดูก่อน
ทําเสร็จหรือยัง

167
00:14:01,717 --> 00:14:03,342
- ขอคุยตรงนี้ก่อนได้มั้ย
- อ้าว ขอโทษ

168
00:14:03,343 --> 00:14:04,719
- กําลังยุ่งอยู่เหรอ
- ใช่

169
00:14:04,720 --> 00:14:05,803
เป็นไงบ้าง โอเครึเปล่า

170
00:14:05,804 --> 00:14:07,388
- ฟังก่อน นั่นเรื่องสําคัญมาก
- ฉันรู้ๆ

171
00:14:07,389 --> 00:14:09,098
ถ้าจัดการให้ได้ภายในวันนี้จะขอบคุณมาก

172
00:14:09,099 --> 00:14:12,644
ความทะเยอทะยาน
มีกลิ่นที่หาอะไรมากลบได้ยากมาก

173
00:14:13,395 --> 00:14:15,981
แล้วกลิ่นนั้นก็หึ่งออกมาจากจีซู คิม

174
00:14:16,648 --> 00:14:20,109
เธอได้กลิ่นโอกาสอันงามที่จะขุดเรื่องน่าสนใจ

175
00:14:20,110 --> 00:14:23,030
เพื่อคว้าจังหวะที่จะสร้างชื่อให้ตัวเอง

176
00:14:24,281 --> 00:14:28,284
แน่นอนว่าเธอทํางานใกล้ชิด
กับแคเธอรีน เรเวนสครอฟท์มานาน

177
00:14:28,285 --> 00:14:32,789
เพราะเธอก็พยายามใช้กลเม็ดหว่านล้อมกับผม
แบบเดียวกับแคเธอรีนไม่ผิด

178
00:14:33,790 --> 00:14:35,959
นี่มันเรื่องอะไรกันคะ คุณบริกสตอค

179
00:14:37,044 --> 00:14:39,087
พูดยากจริง

180
00:14:39,880 --> 00:14:41,340
ไม่รู้ว่าควรมาตรงนี้หรือเปล่าด้วยซ้ํา

181
00:14:46,887 --> 00:14:47,930
ที่นี่ปลอดภัยนะคะ

182
00:14:48,430 --> 00:14:49,431
คุณคุยกับฉันได้

183
00:14:50,182 --> 00:14:53,519
หรือถ้าจะช่วยให้สบายใจ เดี๋ยวฉันให้เบอร์ไว้
อยากคุยเมื่อไหร่โทรมาได้เลย

184
00:14:55,062 --> 00:14:59,316
แคเธอรีน เรเวนสครอฟท์คอยมาก่อกวนผม

185
00:15:01,568 --> 00:15:03,153
เสียใจด้วยค่ะ คุณบริกสตอค

186
00:15:03,654 --> 00:15:05,072
ขอรายละเอียดหน่อยได้ไหมคะ

187
00:15:06,740 --> 00:15:08,659
เขาคอยขู่ผมอยู่เรื่อย

188
00:15:09,993 --> 00:15:11,828
เขาจะขู่คุณทําไม

189
00:15:13,956 --> 00:15:15,791
เพราะเรื่องที่ผมเขียนไป

190
00:15:16,500 --> 00:15:18,335
คุณเขียนอะไรคะ คุณบริกสตอค

191
00:15:22,089 --> 00:15:23,090
หนังสือเหรอ

192
00:15:23,757 --> 00:15:25,758
{\an8}คุณเป็นนักเขียนเหรอคะ คุณบริกสตอค

193
00:15:25,759 --> 00:15:29,971
{\an8}ไม่เชิง แต่ผมต้องบอกความจริงให้โลกรู้

194
00:15:29,972 --> 00:15:31,472
{\an8}(คนแปลกหน้าไม่รู้ใจ)
(อี.เจ. เพรสตัน)

195
00:15:31,473 --> 00:15:35,101
{\an8}ผมตีพิมพ์เอง ใช้เงินตัวเอง แต่ใช้นามปากกา

196
00:15:35,102 --> 00:15:39,523
ผมเอามาหลายเล่มนะ ให้คุณและเพื่อนที่ทํางาน

197
00:15:40,023 --> 00:15:45,529
โลกจําเป็นต้องรู้ว่า
แคเธอรีน เรเวนสครอฟท์เป็นคนยังไงกันแน่

198
00:15:46,154 --> 00:15:49,616
เขาคอยขวางไม่ให้ผมจัดจําหน่าย

199
00:15:50,367 --> 00:15:52,118
แย่ที่สุดเลยค่ะ

200
00:15:52,119 --> 00:15:53,662
เสียใจด้วยนะคะ

201
00:15:57,332 --> 00:16:02,378
เขาฝากข้อความเสียงข่มขู่ไว้
ในเครื่องตอบรับของผมด้วย

202
00:16:02,379 --> 00:16:06,174
แต่ทําไมแคเธอรีนถึงจะต้องขวาง
ไม่ให้หนังสือของคุณออกมาสู่ตลาดล่ะ

203
00:16:06,175 --> 00:16:10,679
เพราะมันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน

204
00:16:11,471 --> 00:16:15,684
เกิดเรื่องอะไรขึ้นเมื่อหลายปีก่อนคะ
คุณบริกสตอค เล่าให้ฉันฟังได้ไหม

205
00:16:16,602 --> 00:16:22,399
เขาไปมีสัมพันธ์กับใครคนหนึ่ง
แล้วเมื่อคนคนนั้นเริ่มทําตัวไม่ได้ดั่งใจ...

206
00:16:26,236 --> 00:16:28,071
เธอก็ปล่อยให้เขาตาย

207
00:16:37,247 --> 00:16:38,457
นั่นแย่มากๆ

208
00:16:38,999 --> 00:16:41,084
- แต่เธอทํายังไง...
- ผมไปดีกว่า เธอ...

209
00:16:41,793 --> 00:16:43,003
แล้วถ้าเธอ...

210
00:16:43,921 --> 00:16:44,922
เธอ...

211
00:16:45,631 --> 00:16:47,340
ทุกอย่างอยู่ในนั้นนะ ในหนังสือ

212
00:16:47,341 --> 00:16:49,509
- เดี๋ยวค่ะ อย่าเพิ่ง
- ผมควรไปแล้วจริงๆ บาย

213
00:16:49,510 --> 00:16:51,761
บอกฉันก่อนได้ไหม คุณบริกสตอค! สตีเฟน

214
00:16:51,762 --> 00:16:55,014
ช่างอร่อยเหาะ เดาง่ายและน่าสมเพชนัก

215
00:16:55,015 --> 00:17:00,561
ที่ได้เห็นมิตรสหายและคนที่ชื่นชมแคเธอรีน
ล้วนกระเหี้ยนกระหือรือ

216
00:17:00,562 --> 00:17:03,857
อยากแว้งกัดหักหลังเธอทันทีที่มีโอกาส

217
00:17:11,114 --> 00:17:14,617
เธอคิดย้อนถึงคําสารภาพยามดึกที่บอกกับแม่

218
00:17:16,411 --> 00:17:19,830
นึกสงสัยว่ามีคําไหนหลุดรอดไปถึงแม่บ้าง

219
00:17:24,002 --> 00:17:26,505
เช้าวันนั้น แม่ไม่ได้พูดอะไร

220
00:17:27,297 --> 00:17:31,718
นั่นทําให้เธอตื้นตันใจว่าแม่รู้
แต่ไม่คิดจะตัดสินเธอ

221
00:18:08,547 --> 00:18:11,132
นิโคลัสวางแผนว่าจะตื่นและแต่งตัวให้ทัน

222
00:18:11,133 --> 00:18:13,760
ตอนที่พ่อลงไปกินอาหารเช้า

223
00:18:15,888 --> 00:18:17,264
แต่เขาลุกไม่ขึ้น

224
00:18:18,432 --> 00:18:19,725
แต่ก็ไม่สําคัญ

225
00:18:20,851 --> 00:18:22,894
เขารู้ว่าถ้าพ่อถาม

226
00:18:22,895 --> 00:18:26,064
เขาจะคิดหาข้ออ้างอะไรสักอย่าง
แล้วพ่อก็จะเชื่อ

227
00:18:27,941 --> 00:18:30,360
- ฮัลโหล
- นิโคลัส หวัดดีจ้ะ เป็นไงบ้าง

228
00:18:30,986 --> 00:18:32,237
สบายดี แม่มีอะไร

229
00:18:33,238 --> 00:18:37,158
แม่ออนไลน์เลยเห็นว่าเขากําลังจะพิมพ์หนังสือ

230
00:18:37,159 --> 00:18:38,951
รวมคอมิคที่เมื่อก่อนลูกชอบอ่าน

231
00:18:38,952 --> 00:18:40,203
จําได้ไหม เฮลล์บอยน่ะ

232
00:18:40,204 --> 00:18:42,455
เลยไม่แน่ใจว่าอยากให้แม่ซื้อให้รึเปล่า

233
00:18:42,456 --> 00:18:43,998
- ไม่เอา
- แน่ใจเหรอ

234
00:18:43,999 --> 00:18:45,708
แม่ว่าที่จริงเขาทํามาเท่มากเลยนะ

235
00:18:45,709 --> 00:18:47,668
ไม่อยากได้ ยุ่ง ต้องไปแล้ว

236
00:18:47,669 --> 00:18:49,671
จ้ะ แม่รู้ลูกยุ่ง

237
00:18:50,464 --> 00:18:51,464
โอเค บาย

238
00:18:51,465 --> 00:18:53,717
- คือ ขอโทษนะ นิค อย่าเพิ่งวาง
- อะไรอีก

239
00:18:54,801 --> 00:18:59,013
ลูกจําไม่ได้ใช่ไหมตอนเราไปเที่ยวอิตาลี

240
00:18:59,014 --> 00:19:00,933
- สมัยที่ลูกยังเด็ก
- เดี๋ยว

241
00:19:17,866 --> 00:19:19,868
(เอ็มแอนด์เอ็มไส้ถั่ว)

242
00:19:20,536 --> 00:19:23,497
(จริง)

243
00:19:28,752 --> 00:19:30,503
- ว่าไงนะ
- อ๋อ จ้ะ ไม่เป็นไร

244
00:19:30,504 --> 00:19:31,587
ลูกจําไม่ได้เหรอ

245
00:19:31,588 --> 00:19:33,799
ที่เราไปเที่ยวอิตาลีกันตอนลูกยังเด็ก

246
00:19:34,383 --> 00:19:36,468
- ไม่ได้
- น่าจะประมาณห้าขวบ

247
00:19:37,010 --> 00:19:38,219
- จําไม่ได้
- จําไม่ได้

248
00:19:38,220 --> 00:19:40,137
คือตอนนั้นลูกได้เรือยางเป่าลม

249
00:19:40,138 --> 00:19:41,597
- แล้วก็ชุดว่ายน้ําตัวโปรด
- ให้ตายสิ

250
00:19:41,598 --> 00:19:43,099
ทั้งพ่อกับแม่เลิกถามเรื่องไอ้ทริปเวรนี่ได้ยัง

251
00:19:43,100 --> 00:19:45,726
อะไรนะ... พ่อถามเรื่องนี้ด้วยเหรอจ๊ะ ลูก

252
00:19:45,727 --> 00:19:48,688
ผมไม่มีเวลาจะวุ่นวายละ
มีเรื่องสําคัญต้องทํา บาย

253
00:19:48,689 --> 00:19:50,232
ได้ แม่รู้ ขอโทษจ้ะ ลูก...

254
00:19:51,733 --> 00:19:52,651
ขอโทษค่ะ

255
00:19:57,823 --> 00:19:58,949
(ซีโอ - อีโก้เดธ)

256
00:20:16,550 --> 00:20:17,967
{\an8}(ติดตามคุณ ดูโปรไฟล์)

257
00:20:17,968 --> 00:20:19,052
{\an8}(ติดตามกลับ)

258
00:20:24,016 --> 00:20:25,017
{\an8}(ติดตามแล้ว - ส่งข้อความ)

259
00:20:27,936 --> 00:20:28,937
(ชอบฟีดนายนะ)

260
00:20:30,689 --> 00:20:31,690
(555 แต๊งกิ้ว)

261
00:20:36,153 --> 00:20:38,822
เมื่อได้ยินเสียงติ๊ง ใจผมแทบหยุดเต้น

262
00:20:39,364 --> 00:20:42,201
เกิดมาไม่เคยได้รับข้อความเตือนจากมือถือ

263
00:20:43,702 --> 00:20:44,577
(อินสตาแกรม)

264
00:20:44,578 --> 00:20:46,455
(555 แต๊ง)

265
00:20:50,667 --> 00:20:52,002
ปลากินเบ็ดแล้ว

266
00:20:52,836 --> 00:20:55,172
และงับอย่างแรงด้วย

267
00:20:56,006 --> 00:21:00,802
ผมต้องค่อยๆ เล่นงานอย่างแนบเนียน
ต้องเบามือที่สุด

268
00:21:27,412 --> 00:21:30,373
ผมไม่เคยเข้าใจความหมกมุ่นของคนรุ่นใหม่

269
00:21:30,374 --> 00:21:32,918
ที่ใช้คําแบบย่อกันไปหมด

270
00:21:33,919 --> 00:21:34,919
(แต๊ง = ขอบใจ)

271
00:21:34,920 --> 00:21:37,798
ยังดีที่ทอมมี่ทิ้งสมุดรวมคําศัพท์ไว้ให้ผมใช้

272
00:21:38,632 --> 00:21:41,175
เขายังบอกว่าอย่าจบประโยคด้วยจุด

273
00:21:41,176 --> 00:21:43,386
อย่าใช้ลูกน้ําหรือเครื่องหมายคําถาม

274
00:21:43,387 --> 00:21:44,470
(เกลียดเอ็มแอนด์เอ็มถั่วด้วย)

275
00:21:44,471 --> 00:21:45,556
(เพิ่งอ่าน)

276
00:21:49,434 --> 00:21:51,979
(ถถถถถ ค่ดแย่)

277
00:21:57,609 --> 00:21:59,570
{\an8}(ไปแคลิฟอร์เนียมาดิ เพิ่งเห็น)

278
00:22:03,824 --> 00:22:04,741
เดินทางน่ะ

279
00:22:08,203 --> 00:22:09,912
(ชั่ย ไปทั่วเมกา)

280
00:22:09,913 --> 00:22:12,916
นิโคลัสไม่เคยเดินทางไปทั่วอเมริกา

281
00:22:14,835 --> 00:22:16,294
เมื่อสองปีก่อน

282
00:22:16,295 --> 00:22:21,008
คุณพ่อของเขาต้องไปประชุมเกี่ยวกับ
กฎหมายสิทธิมนุษยชนที่ลอสแองเจลิส

283
00:22:21,758 --> 00:22:23,260
จึงพาเขาไปด้วย

284
00:22:25,554 --> 00:22:27,346
อยู่ที่นั่นห้าวัน

285
00:22:27,347 --> 00:22:29,223
แล้วก็ไปยูนิเวอร์แซลสตูดิโอกับดิสนีย์แลนด์ด้วยกัน

286
00:22:29,224 --> 00:22:30,141
(ขับรถเที่ยวงี้)

287
00:22:30,142 --> 00:22:31,058
(ถูก)

288
00:22:31,059 --> 00:22:33,228
จากตัวปลอม ไปดีนะเพื่อน

289
00:22:34,271 --> 00:22:36,857
เพลงนี้แม่งเมาอยู่แล้ว แต่อยากจะเตือน

290
00:22:41,612 --> 00:22:42,821
{\an8}(สาวแซ่บมะ)

291
00:22:49,203 --> 00:22:52,622
นิโคลัสชอบความรู้สึกที่
มีคนมานับถือชื่นชม

292
00:22:52,623 --> 00:22:56,710
แบบที่เขาได้จากคนแปลกหน้าหนุ่ม
ที่เพิ่งเจอกันออนไลน์

293
00:23:10,599 --> 00:23:11,600
อรุณสวัสดิ์ โจดี้

294
00:23:13,602 --> 00:23:14,603
อรุณสวัสดิ์ค่ะ

295
00:23:16,480 --> 00:23:17,481
ไง

296
00:24:02,693 --> 00:24:03,818
แคธี่ เราต้องคุยกัน

297
00:24:03,819 --> 00:24:05,112
อ้อ ได้สิ

298
00:24:05,654 --> 00:24:07,154
สตีเฟน บริกสตอคมาที่นี่

299
00:24:07,155 --> 00:24:08,447
เขาเอาหนังสือมาให้

300
00:24:08,448 --> 00:24:10,199
- อะไรนะ มาที่นี่เลยเหรอ
- หนังสือเล่มนี้

301
00:24:10,200 --> 00:24:13,160
ประเด็นคือ จีซูมาปรึกษา
เพราะไม่รู้ว่าจะทํายังไงดี

302
00:24:13,161 --> 00:24:14,787
เธอบอกผมว่าคุณขอให้เธอ

303
00:24:14,788 --> 00:24:17,206
- เลิกตามเรื่องเกี่ยวกับคุณบริกสตอค
- ใช่

304
00:24:17,207 --> 00:24:19,293
ผมอยากรู้ว่าทําไมถึงตั้งใจไม่ตามต่อ

305
00:24:19,835 --> 00:24:21,460
คืองี้ มันไม่ได้เกี่ยวกับใครในนี้เลย

306
00:24:21,461 --> 00:24:22,545
ผมว่ามันเกี่ยว

307
00:24:22,546 --> 00:24:23,963
คือก็ไม่อยากให้เกี่ยวเหมือนกัน

308
00:24:23,964 --> 00:24:27,133
แต่เมื่อน้องในทีมมาขอคําปรึกษาจากผม

309
00:24:27,134 --> 00:24:28,426
มันจึงกลายเป็นเรื่องของผม

310
00:24:28,427 --> 00:24:31,304
น้องในทีมงั้นเหรอ ไซม่อน ไม่เอาน่ะ

311
00:24:31,305 --> 00:24:33,514
คุณบอกจีซูว่าเขาเป็นพวกใคร่เด็ก

312
00:24:33,515 --> 00:24:35,474
- แล้วขอให้ตามตัวให้เจอ
- ฉัน...

313
00:24:35,475 --> 00:24:37,935
แล้วเมื่อตามเจอแล้วกลับบอกให้ลืมไปได้เลย

314
00:24:37,936 --> 00:24:40,022
ผมแค่... อยากรู้คุณทําแบบนั้นทําไม

315
00:24:40,522 --> 00:24:44,567
ฉันไม่จําเป็นต้องอธิบายตัวเองกับคุณ
หรือแม้แต่เธอ จีซู

316
00:24:44,568 --> 00:24:45,985
นี่เป็นเรื่องส่วนตัว

317
00:24:45,986 --> 00:24:48,529
แล้วมันไม่เกี่ยวข้องอะไรใดๆ กับงานทั้งสิ้น

318
00:24:48,530 --> 00:24:51,741
งั้นมาขอให้ฉันหาที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์เขาทําไม

319
00:24:51,742 --> 00:24:54,285
- ฉันไม่ต้องอธิบายตัวเองกับเธอ
- ต้องอธิบาย

320
00:24:54,286 --> 00:24:57,205
โอเค ประเด็นคืองี้นะ
ผมไม่รู้ว่าหนังสือเล่มนี้เขียนอะไรไว้

321
00:24:57,206 --> 00:24:58,956
ยังไม่มีเวลาได้นั่งอ่าน

322
00:24:58,957 --> 00:25:01,375
แต่ชายที่ตอนแรกคุณสืบในฐานะของชายใคร่เด็ก

323
00:25:01,376 --> 00:25:03,419
กลับโผล่มาพร้อมกับหนังสือที่เขาเขียน

324
00:25:03,420 --> 00:25:05,505
แล้วบอกจีซูว่าคุณเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนั้นด้วย

325
00:25:05,506 --> 00:25:06,881
บอกว่าคุณอยู่ในหนังสือ

326
00:25:06,882 --> 00:25:08,508
แล้วคุณก็ไปก่อกวนเขา ข่มขู่เขา

327
00:25:08,509 --> 00:25:09,675
คือในหนังสือนี่มีอะไรกันแน่

328
00:25:09,676 --> 00:25:11,052
- จีซู...
- คําสารภาพอะไรสักอย่างเหรอ

329
00:25:11,053 --> 00:25:12,970
- เธอโกหก
- อะไรนะ

330
00:25:12,971 --> 00:25:15,723
ฉันไม่เคยพูดสักคําว่าเขาเป็นคนใคร่เด็ก

331
00:25:15,724 --> 00:25:17,934
- ฉันขอให้เธอ... ไม่ๆ
- ไม่ แต่คุณก็ไม่แก้ฉัน

332
00:25:17,935 --> 00:25:19,435
หาข้อมูลติดต่อสตีเฟน บริกสตอค

333
00:25:19,436 --> 00:25:20,728
- ไม่เป็นไร
- ฉันเนี่ยนะโกหก

334
00:25:20,729 --> 00:25:25,274
แค่นั้น ขอโทษที่ขอให้ทําเพราะไว้ใจ

335
00:25:25,275 --> 00:25:27,944
หยุด อย่าไปหาเรื่องจีซู
เธอไม่ใช่คนที่ต้องอธิบายตัวเอง

336
00:25:27,945 --> 00:25:30,071
คุณชอบมากสินะที่ได้หาเรื่องฉัน

337
00:25:30,072 --> 00:25:33,616
คือที่จริงเรื่องนี้เอาไปคุยกันในห้องประชุมก็ได้

338
00:25:33,617 --> 00:25:36,077
แต่คุณอยากให้ทุกคนได้เห็นละครฉากนี้

339
00:25:36,078 --> 00:25:38,079
- แคธี่...
- ฉันชื่อแคเธอรีน

340
00:25:38,080 --> 00:25:41,374
นี่คือสถานการณ์ที่คุณสร้างไว้เอง โอเคนะ

341
00:25:41,375 --> 00:25:43,543
- คุณไม่บอกอะไรเราตรงๆ
- โอเค

342
00:25:43,544 --> 00:25:44,627
นั่นทําให้ผมเป็นห่วง

343
00:25:44,628 --> 00:25:46,045
มันจะสร้างความเสียหายต่อชื่อเสียงโดยรวม

344
00:25:46,046 --> 00:25:47,421
- ของคนทั้งทีมนี่
- ใช่!

345
00:25:47,422 --> 00:25:49,841
บริษัทนี้สร้างขึ้นมาจากหลักการ

346
00:25:49,842 --> 00:25:51,384
คิดว่าตัวเองมีสิทธิ์อะไร

347
00:25:51,385 --> 00:25:54,345
คุณบริกสตอคมาหาเราเพราะเขากลัว

348
00:25:54,346 --> 00:25:55,555
คุณโกหกจีซู

349
00:25:55,556 --> 00:25:57,640
หลอกให้เธอหาข้อมูลที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์เขา

350
00:25:57,641 --> 00:26:00,059
แล้วฝากข้อความข่มขู่ไว้ในเครื่องตอบรับ

351
00:26:00,060 --> 00:26:02,604
- แคธี่...
- อย่ามาแตะตัวฉัน

352
00:26:04,189 --> 00:26:06,440
เขาคือคนที่มาตามก่อกวนฉันต่างหาก โอเคมั้ย

353
00:26:06,441 --> 00:26:07,775
เขาคือคนที่ข่มขู่ฉัน

354
00:26:07,776 --> 00:26:10,027
ถ้าเขาข่มขู่คุณ ทําไมถึงไม่ไปแจ้งตํารวจ

355
00:26:10,028 --> 00:26:13,322
เพราะมันเรื่องส่วนตัว
บอกหลายรอบแล้วไม่เข้าหัวบ้างหรือไง

356
00:26:13,323 --> 00:26:15,324
ก็ได้ ฟังก่อน พยายามใจเย็นไว้นะ โอเค...

357
00:26:15,325 --> 00:26:18,160
อย่าได้มาบอกให้ฉันใจเย็น

358
00:26:18,161 --> 00:26:19,245
คุณไม่มีสิทธิ์

359
00:26:19,246 --> 00:26:20,621
- มาถามเรื่องอะไรพวกนี้ทั้งสิ้น
- ฟังผมก่อน

360
00:26:20,622 --> 00:26:21,831
- แคธี่... อย่าเพิ่ง ฟังผมก่อน
- ไม่ๆ

361
00:26:21,832 --> 00:26:23,958
- ฉันเคยถามเรื่องชีวิตส่วนตัวคุณไหม
- มันไม่สําคัญ

362
00:26:23,959 --> 00:26:25,710
- ไม่ ถามว่ากินยาอะไรบ้าง
- พอ พอแล้ว

363
00:26:25,711 --> 00:26:27,086
- เข้าเว็บอะไรบ้าง
- คืองี้ เห็นอยู่ว่า

364
00:26:27,087 --> 00:26:29,005
- คุณกําลังหงุดหงิดมาก
- ใช่สิฉันหงุดหงิด

365
00:26:29,006 --> 00:26:30,840
แต่ผมว่าเรื่องอะไรก็ตามที่คุณพยายามกลบ

366
00:26:30,841 --> 00:26:32,884
ผมว่ามันคงดีกว่าถ้าคุณเปิดเผยออกมาเสีย

367
00:26:32,885 --> 00:26:34,678
อย่ามาแตะฉัน

368
00:26:35,345 --> 00:26:36,304
โอ๊ย เวร!

369
00:26:36,305 --> 00:26:37,806
ไปตบเขาแบบนั้นทําไม

370
00:26:39,516 --> 00:26:41,475
แคธี่ เรื่องนี้มีอะไรจะพูดไหม

371
00:26:41,476 --> 00:26:43,562
ก็... รนหาที่เองนี่

372
00:26:46,315 --> 00:26:47,941
ฉันชื่อแคเธอรีนย่ะ!

373
00:26:56,825 --> 00:26:58,869
โดนแคนเซิลแน่ แคเธอรีน

374
00:27:02,039 --> 00:27:04,041
- เป็นอะไรรึเปล่า ไซม่อน
- ไม่

375
00:27:05,417 --> 00:27:07,377
- จู่ๆ ก็ตบเฉยเลย
- ตบเลย

376
00:27:08,337 --> 00:27:09,755
อีนี่บ้ามาก

377
00:27:18,764 --> 00:27:21,183
- เดินระวังทางหน่อยสิคุณ
- ขอโทษค่ะ

378
00:27:27,940 --> 00:27:31,860
นิโคลัสนั่งแชทกับโจนาธานเกือบทั้งวัน

379
00:27:33,987 --> 00:27:36,865
เขาเต็มใจอยากคุย อยากให้คําปรึกษา

380
00:27:37,658 --> 00:27:40,869
แล้วก็หลงนึกว่าโจนาธานคอยฟังคําของเขาทุกคํา

381
00:27:42,204 --> 00:27:44,623
น่าประทับใจที่เขาเปิดใจกับเพื่อนวัยเด็กขนาดนี้

382
00:27:45,707 --> 00:27:47,041
น่าสมเพช

383
00:27:47,042 --> 00:27:51,964
เที่ยวเล่าเรื่องชีวิตลําเค็ญ
ให้หนุ่มที่อายุน้อยกว่าตัวเองหกปี

384
00:27:52,506 --> 00:27:55,133
แต่ตายไปแล้วเกือบ 20 ปี

385
00:27:57,511 --> 00:27:59,136
สมัยเป็นครู ผมได้ฝึกทักษะ

386
00:27:59,137 --> 00:28:02,641
ในการมองหาเด็กที่มีหลุมดําอยู่กลางใจ

387
00:28:04,226 --> 00:28:07,729
สมัยก่อนผมอาจรู้สึกสงสารเด็กคนนั้นบ้าง

388
00:28:09,022 --> 00:28:12,401
เมื่อนานมาแล้ว ผมอาจพยายามช่วยเขาด้วยซ้ํา

389
00:28:14,111 --> 00:28:15,946
แต่นิโคลัสไม่ใช่เด็กแล้ว

390
00:28:16,446 --> 00:28:18,657
เขาเป็นชายอายุ 25 ปี

391
00:28:19,491 --> 00:28:22,828
และไม่ว่าเขาจะคุยอวดตัวกับ
ตัวตนออนไลน์อายุ 19 ของผมแค่ไหน

392
00:28:23,328 --> 00:28:26,789
เขาก็ไม่อาจซ่อนจิตวิญญาณห่อเหี่ยวอับเฉาของตน

393
00:28:26,790 --> 00:28:29,168
จากคนที่มีประสบการณ์โชกโชนแบบผม

394
00:28:31,044 --> 00:28:34,464
เขากําลังหลังชนฝา อยากหาที่ระบายออก

395
00:28:37,301 --> 00:28:39,970
ได้เวลาเริ่มกว้านปลาที่ติดเบ็ด

396
00:28:50,063 --> 00:28:52,274
ผมเริ่มทิ้งช่วงให้เขาต้องรอ

397
00:28:54,109 --> 00:28:58,447
แค่สิบนาทีหรืออะไรประมาณนั้น จะได้ยังสนใจ

398
00:28:59,698 --> 00:29:00,908
อย่ามาแตะฉัน

399
00:29:01,408 --> 00:29:02,284
(มาร์คแท็กคุณ)
(อมก. ไรวะ)

400
00:29:03,577 --> 00:29:04,785
ไปตบเขาแบบนั้นทําไม

401
00:29:04,786 --> 00:29:06,704
(เมลวินแท็กคุณ)
(อีนี่มาจากฝันร้ายป่ะ)

402
00:29:06,705 --> 00:29:07,997
จะให้ฉันพูดอะไรล่ะ

403
00:29:07,998 --> 00:29:09,499
ก็รนหาที่เองนี่

404
00:29:26,975 --> 00:29:29,603
เธอรู้ว่าตอนนี้ชื่อเสียงกําลังหมิ่นเหม่

405
00:29:31,063 --> 00:29:34,566
ตลอดหลายปี สิ่งที่กระตุ้นให้เธอทํางานต่อ
คือความน่าเชื่อถือของเธอ

406
00:29:35,901 --> 00:29:39,905
ตอนนี้เธอเห็นลางว่า
จะต้องเจอการปาหินจากสาธารณชน

407
00:29:42,407 --> 00:29:45,619
เธอจะไม่มีวันได้กลับเป็นคนเดิมในสายตาสังคม

408
00:29:47,579 --> 00:29:49,540
แต่สําหรับตัวเธอเองในตอนนี้

409
00:29:50,123 --> 00:29:53,335
เรื่องสําคัญเรื่องเดียวคือการปกป้องนิโคลัส

410
00:29:54,127 --> 00:29:56,755
ต้องกันเขาออกจากสถานการณ์นี้

411
00:30:04,471 --> 00:30:06,181
(เฮ้ย ไปไหนละ)

412
00:30:12,437 --> 00:30:15,774
นิโคลัสให้ความสนใจกับโจนาธานเต็มที่

413
00:30:17,317 --> 00:30:20,654
เขามองว่าโจนาธานยังเด็ก
มองเขาเป็นตัวอย่าง

414
00:30:21,446 --> 00:30:23,282
เชื่อในทุกคําที่เขาพูด

415
00:30:25,701 --> 00:30:29,705
ทั้งสองคนมีอะไรคล้ายกันเยอะมาก
แม้จะอายุห่างกัน

416
00:30:33,292 --> 00:30:37,296
โจนาธานเคยอ่านหนังสือเล่มเดียวกัน
กับที่นิโคลัสหยิบมาอ่านในเวลาหลายปีด้วย

417
00:30:51,518 --> 00:30:54,521
(ขอโทษ แม่กวนเรื่องมหา'ลัย)

418
00:30:57,691 --> 00:30:58,817
{\an8}(มหา'ลัยมีแต่พ่กขี้แพ้)

419
00:31:06,950 --> 00:31:07,951
{\an8}(เอาจริง)

420
00:31:10,120 --> 00:31:11,455
{\an8}(ชีวิตเรามันสั้นเกินจะไปเสียเวลา)

421
00:31:16,960 --> 00:31:20,547
{\an8}(ออกไปดูโลก ลองอิบิซ่าน่ะ สาวแซ่บ)

422
00:31:26,970 --> 00:31:27,971
ทําไม

423
00:31:32,100 --> 00:31:33,602
{\an8}(โชว์นมเว้ย)

424
00:31:35,145 --> 00:31:37,356
{\an8}555

425
00:31:41,485 --> 00:31:45,197
(เพิ่งกลับไปอ่านฉากในหนังสือที่บอก)

426
00:31:54,122 --> 00:31:56,959
{\an8}คิดไง

427
00:32:07,344 --> 00:32:08,470
{\an8}(เทียบกับพวกนี้แล้วอ่อนไปเลย)

428
00:32:25,153 --> 00:32:27,573
(แม่งเด็ดกว่าหนังสือทั้งเล่ม)

429
00:32:32,494 --> 00:32:34,788
{\an8}(นายเอามาเยอะแล้วดิ)

430
00:32:39,001 --> 00:32:40,376
(มีบ้าง)

431
00:32:40,377 --> 00:32:41,628
อ้อ

432
00:32:48,677 --> 00:32:51,138
สวัสดีค่ะ คุณบริกสตอค

433
00:32:52,014 --> 00:32:54,933
เปิดประตูหน่อยได้ไหมคะ
นี่แคเธอรีน เรเวนสครอฟท์

434
00:32:57,269 --> 00:32:59,104
ช่วยเปิดประตูหน่อย

435
00:32:59,771 --> 00:33:00,981
เราต้องคุยกัน

436
00:33:05,736 --> 00:33:07,696
ขอละ ฉันรู้คุณอยู่ในบ้าน

437
00:33:29,259 --> 00:33:33,137
สามีทิ้งฉันแล้ว
และฉันอาจถูกไล่ออกจากที่ทํางาน

438
00:33:33,138 --> 00:33:36,433
คุณชนะแล้ว ได้ยินไหม คุณชนะแล้ว

439
00:33:38,352 --> 00:33:42,356
อย่างน้อยก็ช่วยมองหน้ากันตรงๆ
แล้วฟังเรื่องจากฝั่งฉันหน่อย

440
00:33:47,194 --> 00:33:48,195
สตีเฟน

441
00:33:50,113 --> 00:33:51,323
เปิดประตูหน่อย

442
00:33:54,743 --> 00:33:55,743
ฉันรู้ว่าคุณอยู่ในนั้น

443
00:33:55,744 --> 00:33:57,829
คุณต้องฟังฉัน

444
00:33:58,956 --> 00:34:00,582
ฉันมีสิทธิ์ที่จะต้องได้พูด

445
00:34:03,919 --> 00:34:05,461
คุณต้องหยุดเรื่องนี้เสียที

446
00:34:05,462 --> 00:34:08,966
ไม่ว่าจะทําอะไรฉันหรือครอบครัวแค่ไหน
ลูกชายคุณก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอก

447
00:34:28,485 --> 00:34:33,197
ที่นี่เบอร์ 020 7946 0534

448
00:34:33,949 --> 00:34:37,118
ทั้งสตีเฟนและแนนซี่ไม่อยู่รับสายนี้ได้

449
00:34:37,119 --> 00:34:39,120
แต่ถ้าจะกรุณาฝากข้อความไว้

450
00:34:39,121 --> 00:34:41,539
พร้อมกับวันและเวลาที่โทรมา
และหมายเลขที่จะให้โทรกลับ

451
00:34:41,540 --> 00:34:42,958
เราจะพยายามติดต่อกลับไป

452
00:34:43,833 --> 00:34:45,043
สวัสดีนะคะ

453
00:34:47,670 --> 00:34:49,964
- ใช่ ฉันเอง
- ใช่ ฉันเอง

454
00:34:49,965 --> 00:34:52,342
- ฉันอยากคุยเรื่องโจนาธาน
- ฉันอยากคุยเรื่องโจนาธาน

455
00:34:53,010 --> 00:34:55,179
- ฟังนะ ฉันรู้คุณมีเบอร์ฉันอยู่แล้ว
- ฟังนะ ฉันรู้คุณมีเบอร์ฉันอยู่แล้ว

456
00:34:55,679 --> 00:34:56,929
- เพราะงั้น โทรมา...
- เพราะงั้น โทรมา...

457
00:34:58,182 --> 00:35:00,058
รอบนี้โทรมาแล้วพูดด้วย

458
00:35:35,135 --> 00:35:37,137
หล่อนอยากให้ผมฟัง

459
00:35:38,639 --> 00:35:40,140
หล่อนอยากจะคุย

460
00:35:42,226 --> 00:35:44,645
บอกว่าต้องฟังเรื่องจากฝั่งหล่อน

461
00:35:45,979 --> 00:35:48,732
อ้อ แต่มันสายเกินไปแล้ว

462
00:35:51,818 --> 00:35:54,363
แต่นางงูพิษนั่นก็เฉียดเข้ามาใกล้

463
00:35:56,073 --> 00:35:58,992
ถึงเวลาต้องปิดฉากอย่างสวยงาม

464
00:36:02,079 --> 00:36:08,168
ปลาติดเบ็ดพร้อมให้ดึงจากน้ํา
เหลือแค่ต้องทุบหัวให้ตาย

465
00:36:16,385 --> 00:36:17,385
(นายอยู่ไหน)

466
00:36:17,386 --> 00:36:20,389
ไอ้เด็กน่าสมเพชนั่นเปิดใจกับโจนาธาน

467
00:36:21,306 --> 00:36:24,268
แต่คนที่จะเดินเข้าไปกลับเป็นผม

468
00:36:33,652 --> 00:36:35,654
(มาแล้ว)

469
00:36:38,240 --> 00:36:39,283
{\an8}(ทําอะไรอยู่)

470
00:36:42,119 --> 00:36:44,121
(จําหนังสือนั่นได้มะ)

471
00:36:47,124 --> 00:36:49,500
(ไปชักว่าวเหรอวะ)

472
00:36:49,501 --> 00:36:53,922
ไม่ต้องพยายามมากมาย
ถ้าจะผลักให้เจ้ามนุษย์อ่อนด้อยคนนี้ตกเหว

473
00:36:56,049 --> 00:37:01,263
ผมแค่ต้องหล่อเลี้ยงความมืดในจิตใจ
นําไปให้ถึงจุดที่ไม่อาจกลับตัวได้

474
00:37:02,890 --> 00:37:07,394
แล้วทิ้งไว้ตรงนั้นให้เกาะปากเหว

475
00:37:09,897 --> 00:37:10,897
(จําได้ไหม)

476
00:37:10,898 --> 00:37:16,069
ที่นางแม่ทิ้งลูกไว้ในทะเลตามลําพัง

477
00:37:25,537 --> 00:37:28,540
{\an8}(ไอ้เด็กที่ว่ายน้ําไม่เป็นน่ะนะ)

478
00:37:30,000 --> 00:37:31,376
(เสียบสายชาร์ต แบตเหลือแค่ 5%)

479
00:37:39,051 --> 00:37:42,095
(อีร่านนั่นนอนหลับไปเฉย)

480
00:37:51,730 --> 00:37:54,650
(ทําไมไม่ไปช่วยลูกมันวะ)

481
00:37:55,150 --> 00:37:56,568
{\an8}(กะหรี่)

482
00:38:01,448 --> 00:38:05,285
{\an8}หล่อนไม่ได้อยากให้โจนาธานเสี่ยงชีวิต

483
00:38:21,176 --> 00:38:22,803
{\an8}(อีดอกนั่นยังอยากเก็บโคยสดไว้ใช้)

484
00:38:32,271 --> 00:38:34,773
{\an8}ความหื่นอยากเอาโจนาธาน

485
00:38:36,608 --> 00:38:40,904
{\an8}แรงกว่าความรักที่มีให้ลูกอีกไหม

486
00:38:58,380 --> 00:38:59,506
(เออ เกลียดอีดอกนั่นฉิบหาย)

487
00:39:22,321 --> 00:39:23,405
อะไรวะเนี่ย

488
00:39:25,490 --> 00:39:26,491
(อะไรวะมึง)

489
00:39:28,035 --> 00:39:30,704
(ไปเอารูปนั้นมาจากไหน)

490
00:39:36,126 --> 00:39:38,211
{\an8}(มึงจํา)

491
00:39:38,212 --> 00:39:42,799
{\an8}ชายหนุ่มที่ช่วยเด็กคนนั้น
จากในหนังสือได้ไหม

492
00:39:46,261 --> 00:39:47,971
(โจนาธาน)

493
00:39:56,063 --> 00:39:57,688
(ใช่ โจนาธาน)

494
00:39:57,689 --> 00:40:00,776
(โจนาธาน บริกสตอค
แล้วเขาก็ตายไปแล้ว)

495
00:40:02,528 --> 00:40:03,654
(โอเค แล้วไง)

496
00:40:17,668 --> 00:40:20,504
(ด้วยความรักและระลึกถึง)

497
00:40:38,856 --> 00:40:41,859
(คนแปลกหน้าไม่รู้ใจที่ตายเพราะช่วยชีวิตมึง)

498
00:40:42,401 --> 00:40:44,194
(นั่นมันมึง กูไม่เข้าใจ)

499
00:40:47,698 --> 00:40:49,533
(โง่เหรอวะ)

500
00:40:52,452 --> 00:40:55,289
(โจนาธานตายไปตั้งหลายปีแล้ว)

501
00:40:58,208 --> 00:41:02,004
(มึงคือไอ้เด็กคนที่เขาช่วยไว้)

502
00:41:15,809 --> 00:41:17,811
(มึงทํางี้กูไม่โอ)

503
00:41:20,981 --> 00:41:24,276
{\an8}จะส่งภาพไปให้ดู

504
00:41:24,776 --> 00:41:27,904
{\an8}ลองเทียบกับ...

505
00:41:27,905 --> 00:41:29,615
{\an8}หน้า 183-261

506
00:41:31,325 --> 00:41:34,328
{\an8}ของเล่ม "คนแปลกหน้าไม่รู้ใจ"

507
00:41:36,538 --> 00:41:38,165
กลับตัวไม่ได้แล้ว

508
00:41:39,124 --> 00:41:40,334
ภารกิจนี้ต้องทําให้จบ

509
00:41:41,043 --> 00:41:45,881
ไม่มีทางที่เขาจะดูไม่ออกว่า
นั่นคือภาพหล่อนและภาพตัวเอง

510
00:41:47,216 --> 00:41:49,885
ไม่ควรมีเด็กคนไหนต้องเห็นแม่ตัวเองในสภาพนั้น

511
00:41:51,887 --> 00:41:53,096
แต่เรื่องนี้จําเป็นต้องทํา

512
00:42:28,465 --> 00:42:29,757
("ทีนี้ ยกนิ้วขึ้นขยี้หัวนม")

513
00:42:29,758 --> 00:42:31,009
(เธอใช้ปลายนิ้วบดเบียดหัวถัน)

514
00:42:32,302 --> 00:42:35,305
{\an8}(อีดอก อีกะหรี่นั่น คือแม่มึง)

515
00:42:36,223 --> 00:42:39,226
{\an8}(โจนาธานตายเพราะพยายามช่วยมึง)

516
00:42:39,852 --> 00:42:42,855
{\an8}(เห็นๆ อยู่ว่าแม่ไม่เคยรักมึง)

517
00:42:46,692 --> 00:42:47,776
เชี่ย

518
00:43:00,539 --> 00:43:03,291
รู้สึกเหมือนจับลูกแมวใส่กระสอบ

519
00:43:03,292 --> 00:43:05,043
แล้วเอาไปถ่วงน้ํา

520
00:43:06,336 --> 00:43:07,963
ได้ยินเสียงมันร้องเหมียวหง่าว

521
00:43:08,505 --> 00:43:10,716
แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว

522
00:43:11,758 --> 00:43:14,761
จะรอดหรือร่วงก็ต้องขึ้นกับมันเอง

523
00:43:21,977 --> 00:43:24,980
ผมจะรอคําตอบของมันในครัวก็ได้

524
00:43:25,689 --> 00:43:26,899
แต่ก็ต้องไปก่อน

525
00:43:28,400 --> 00:43:30,611
มีมื้อค่ํานัดสําคัญต้องไป

526
00:43:40,495 --> 00:43:43,289
เยี่ยม ดีมาก เอาเลยค่ะ

527
00:43:43,290 --> 00:43:45,708
- สวัสดีค่ะ แคเธอรีน
- หวัดดีจ้ะ อลีน่า

528
00:43:45,709 --> 00:43:48,211
- ต้องอย่างนั้น ลอดตรงนี้
- โอเคไหมคะ แม่

529
00:43:48,212 --> 00:43:49,837
โห เปียกทั้งตัวเลย

530
00:43:49,838 --> 00:43:51,672
- ใช่
- ค่อยยังชั่วนะ

531
00:43:51,673 --> 00:43:55,052
- โห พรมนี่สวยจริง ดี...
- คือฉัน

532
00:43:56,094 --> 00:43:58,262
ที่จริงควรได้อะไรรู้ไหมคะ แคเธอรีน

533
00:43:58,263 --> 00:44:01,140
อะไรร้อนๆ สักแก้ว ฉันไปชงกาแฟให้เลยดีกว่า

534
00:44:01,141 --> 00:44:02,975
- หรือชงชาก็ได้นะ
- ไม่ต้องๆ ฉันชงเองได้

535
00:44:02,976 --> 00:44:04,560
ตกลงจะกินชาหรือจะกินกาแฟ

536
00:44:04,561 --> 00:44:06,521
- มาแล้วนั่นไง
- อ้าว มานั่นแล้ว

537
00:44:06,522 --> 00:44:08,232
เฮเลน ชอบเขาใช่มั้ยล่ะคะ

538
00:44:11,193 --> 00:44:12,986
สงสัยเป็นช่วงนั้นของปี

539
00:44:14,655 --> 00:44:16,656
(ฝ่ายบุคคลอัลเบียน)
(สะดวกคุยไหม)

540
00:44:16,657 --> 00:44:17,741
(สายที่ไม่ได้รับ)

541
00:44:33,298 --> 00:44:37,552
ภาพแม่ของเขาที่มีเพศสัมพันธ์
กับเด็กผู้ชายอายุ 19 ปี

542
00:44:37,553 --> 00:44:39,346
รบกวนใจของนิโคลัสมาก

543
00:44:41,181 --> 00:44:43,559
แต่ภาพที่รบกวนใจเขาที่สุด

544
00:44:44,226 --> 00:44:48,688
คือภาพเรือยางสีเหลืองแดง
ที่กําลังโต้คลื่นมุ่งสู่ขอบฟ้า

545
00:44:48,689 --> 00:44:50,940
กูเกลียดมึง!

546
00:44:50,941 --> 00:44:55,237
เขารู้ว่ามีคนช่วยเขาเอาไว้
ทั้งที่อาจจะลอยหายไปได้ง่ายๆ

547
00:44:58,198 --> 00:45:00,450
เขาจินตนาการถึงอีกชีวิตหนึ่งของแม่

548
00:45:01,618 --> 00:45:06,373
เรื่องของนางเอกน่าสงสาร
ที่เสียลูกคนเดียวจากอุบัติเหตุทางทะเล

549
00:45:08,000 --> 00:45:10,919
เธอคงจะฟื้นตัวจากการสูญเสียครั้งนั้นได้ดี

550
00:45:12,212 --> 00:45:14,131
เธอจะรับบทนั้นได้อย่างงดงาม

551
00:45:15,299 --> 00:45:17,925
มันจะเหมาะกับเธอมากกว่าการเป็นแม่

552
00:45:17,926 --> 00:45:23,223
ของไอ้คนไร้ประโยชน์ พลังงานต่ํา
ไร้ความทะเยอทะยาน ทําอะไรก็ไม่สําเร็จ

553
00:45:25,601 --> 00:45:26,602
โย่!

554
00:45:27,728 --> 00:45:28,729
นิโคลัส

555
00:45:35,736 --> 00:45:36,736
เฮ้ย ไหวป่ะเนี่ย

556
00:45:36,737 --> 00:45:37,821
ไหว

557
00:45:39,156 --> 00:45:40,365
ดึงสติหน่อยสิวะ

558
00:45:47,080 --> 00:45:49,082
(เจ้าเก่า 280 ปี วิลตันส์
เซนต์เจมส์)

559
00:45:51,084 --> 00:45:53,754
โรเบิร์ต เรเวนสครอฟท์
ช่างกวนใจเสียเหลือเกิน

560
00:45:54,254 --> 00:45:57,674
มาทิ้งข้อความไว้ในเว็บไซต์ของ
"คนแปลกหน้าไม่รู้ใจ"

561
00:45:59,593 --> 00:46:04,181
เขากระหายที่จะชดเชยเวลาที่หายไป
กระหายที่จะได้พบเรา

562
00:46:05,724 --> 00:46:07,767
เขาเชื่อว่าเรายังมีกันสองคน

563
00:46:07,768 --> 00:46:10,687
ยังเป็นคุณบริกสตอคกับคุณนาย

564
00:46:12,773 --> 00:46:15,025
ตอนแรกผมก็ไม่คิดที่จะพบกับเขา

565
00:46:16,026 --> 00:46:19,446
แต่แล้วก็นึกได้ว่ามีวิธีแทงให้ลึกยิ่งกว่าเก่า

566
00:46:20,280 --> 00:46:23,116
ถ้าแทงจากวงในจะยิ่งเจ็บลึกกว่า

567
00:46:25,410 --> 00:46:29,206
ร้านนี้เต็มไปด้วยนักธุรกิจและนักการเมือง

568
00:46:29,706 --> 00:46:32,708
คุณบริกสตอค ขออภัยจริงๆ ที่ต้องให้รอ

569
00:46:32,709 --> 00:46:34,460
ยินดีมากครับ

570
00:46:34,461 --> 00:46:35,545
ขออภัยครับ

571
00:46:35,546 --> 00:46:38,548
ไม่ๆ ไม่ใช่ความผิดคุณ

572
00:46:38,549 --> 00:46:40,174
มันเป็นไขข้อน่ะครับ

573
00:46:40,175 --> 00:46:42,302
แก่แล้วก็อย่างนี้แหละนะ

574
00:46:44,012 --> 00:46:46,223
ขอบคุณมากครับที่อุตส่าห์มา

575
00:46:47,015 --> 00:46:49,100
ตอนแรกแอบหวังว่าคุณนายบริกสตอคจะมาด้วย

576
00:46:49,101 --> 00:46:54,021
น่าเศร้า ภรรยาผมเสียชีวิตไปหลายปีแล้วครับ
คุณเรเวนสครอฟท์

577
00:46:54,022 --> 00:46:55,607
ผมเสียใจด้วยจริงๆ ครับ

578
00:46:56,567 --> 00:46:57,901
รบกวนเรียกผมว่าโรเบิร์ตดีกว่า

579
00:46:58,819 --> 00:47:02,197
ขออนุญาตครับ คุณท่าน
แชมเปญสักแก้วไหม คีร์โรยัล

580
00:47:07,327 --> 00:47:09,829
ผมอ่านหนังสือแล้ว และผม...

581
00:47:09,830 --> 00:47:14,710
อยากบอกให้ชัดเจนว่า
พฤติกรรมของภรรยาผมช่างน่าอดสูมาก

582
00:47:15,502 --> 00:47:17,880
น่าอดสูเป็นที่สุด

583
00:47:18,380 --> 00:47:21,382
โจนาธานเป็นลูกคนเดียวของเรา

584
00:47:21,383 --> 00:47:23,886
เมื่อเสียลูกไป แนนซี่ไม่เคยทําใจได้อีกเลย

585
00:47:24,595 --> 00:47:25,596
แย่จริงๆ

586
00:47:26,180 --> 00:47:29,683
แนนซี่แค่อยากขอพบลูกชายของคุณ

587
00:47:30,392 --> 00:47:33,937
อยากเห็นว่าลูกของเราสละชีวิตเพื่ออะไรที่มีค่า

588
00:47:35,230 --> 00:47:38,066
เพื่อต่อลมหายใจ
ให้ลูกชายตัวน้อยของคุณได้เติบโต

589
00:47:39,693 --> 00:47:41,111
แต่ภรรยาของคุณไม่อนุญาต

590
00:47:41,820 --> 00:47:46,115
เธอขู่แนนซี่ของผมไม่ให้พยายามติดต่อเธออีก

591
00:47:46,116 --> 00:47:49,703
เพื่อให้เราเข้าใจตรงกัน

592
00:47:50,954 --> 00:47:55,291
ผมเชื่อว่าการกระทําของภรรยา
ทั้งในอดีตและปัจจุบัน

593
00:47:55,292 --> 00:47:59,504
เป็นเรื่องที่ไม่อาจอภัยได้อย่างรุนแรง

594
00:47:59,505 --> 00:48:03,132
ผมเพิ่งได้รู้ชัดก็ตอนนี้ว่าเธอทําทุกอย่าง
ด้วยความโหดร้ายไร้ยางอายที่สุด

595
00:48:03,133 --> 00:48:05,301
และอยากให้คุณทราบว่า
ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว

596
00:48:05,302 --> 00:48:08,346
เสียใจด้วยนะครับ ผม...

597
00:48:08,347 --> 00:48:11,557
ขอโทษถ้าสร้างความเจ็บปวดและเสียขวัญ

598
00:48:11,558 --> 00:48:15,686
ที่อาจเกิดขึ้นจากตอนที่ผม
ส่งหนังสือและภาพถ่ายนั้นไปให้คุณ

599
00:48:15,687 --> 00:48:18,606
ไม่ ไม่ต้องเสียใจ
ที่จริงผมโล่งใจเสียอีกที่ได้รู้ความจริง

600
00:48:18,607 --> 00:48:20,192
เวลาผ่านมานานมาก

601
00:48:21,026 --> 00:48:22,110
ก็...

602
00:48:23,487 --> 00:48:24,821
ขอบคุณครับ คุณเรเวนสครอฟท์

603
00:48:25,906 --> 00:48:26,865
ผมแค่...

604
00:48:27,616 --> 00:48:31,828
ตอนนี้ผมแค่ต้องการ... หวังว่าจะมี...

605
00:48:32,913 --> 00:48:36,124
มีการปรับความเข้าใจหรือให้อภัยกันได้

606
00:48:38,043 --> 00:48:39,628
ทั้งต่อนิโคลัสและต่อตัวผม

607
00:48:41,713 --> 00:48:44,340
คืออย่างนี้ ก็เหมือนคุณกับครอบครัว

608
00:48:44,341 --> 00:48:48,262
เราก็ต้องทรมานกับ
ความโหดร้ายทารุณของภรรยาผมมาเช่นกัน

609
00:48:51,932 --> 00:48:55,143
ได้สิ คุณเรเวนสครอฟท์

610
00:49:02,818 --> 00:49:03,819
ขอบคุณครับ

611
00:49:05,112 --> 00:49:06,071
ขอบคุณ

612
00:49:07,322 --> 00:49:08,323
ได้เลย

613
00:49:09,783 --> 00:49:11,702
คนอะไรคิดน้อยน่าสมเพช

614
00:49:12,661 --> 00:49:14,161
ผมว่าเขารู้ตัวดี

615
00:49:14,162 --> 00:49:17,332
ว่าเป็นแค่ตัวประกอบเดินผ่านฉากในเรื่องนี้

616
00:49:18,500 --> 00:49:22,588
แล้วก็มาร่วมผสมโรงเพื่อทําลายเมียตัวเอง

617
00:49:37,895 --> 00:49:38,896
นิคเหรอจ๊ะ

618
00:49:42,566 --> 00:49:45,777
นิโคลัส ลูกจ๊ะ เป็นอะไรไป

619
00:49:47,237 --> 00:49:48,238
นิโคลัส

620
00:49:48,864 --> 00:49:50,406
นิค บอกแม่สิ

621
00:49:50,407 --> 00:49:51,658
ลูกอยู่ไหน

622
00:49:52,242 --> 00:49:53,076
โอ๊ย เวร

623
00:49:54,703 --> 00:49:55,621
ให้ตาย

624
00:49:58,999 --> 00:50:01,334
สวัสดีค่ะ นี่บริการฝากข้อความของโอทู

625
00:50:01,335 --> 00:50:02,836
บุคคลที่คุณต้องการติดต่อ...

626
00:50:07,174 --> 00:50:09,176
โอ๊ย อย่า อย่าทําแบบนี้
อย่าทําแบบนี้กับแม่

627
00:50:11,720 --> 00:50:14,138
สวัสดีค่ะ นี่บริการฝากข้อความของโอทู

628
00:50:14,139 --> 00:50:16,016
บุคคลที่คุณต้องการติดต่อไม่สามารถ...

629
00:50:23,315 --> 00:50:25,817
โคตรเกลียดเลย ไอ้...

630
00:51:25,878 --> 00:51:27,880
{\an8}(สายจากแม่)

631
00:51:46,523 --> 00:51:48,734
นิโคลัสไม่อยากขยับตัว

632
00:51:50,027 --> 00:51:52,029
เขาแค่ต้องหลับตา

633
00:51:53,864 --> 00:51:56,074
เขาไม่อยากไปจากที่นี่อีกเลย

634
00:51:57,951 --> 00:52:01,371
เขารู้ว่าในที่แห่งนี้ เขาเป็นตัวเองแบบที่ดีที่สุดได้

635
00:52:13,926 --> 00:52:16,303
(สร้างจากนวนิยายโดยเรเน่ ไนท์)

636
00:55:03,011 --> 00:55:04,972
{\an8}(สันติ สันติ สันติ)

637
00:55:07,099 --> 00:55:09,101
{\an8}คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์