1
00:00:07,882 --> 00:00:12,387
"เวลาเป็นสิ่งลึกลับ"
อัลบัส ดัมเบิลดอร์"

2
00:00:33,783 --> 00:00:34,868
ขอบคุณ

3
00:00:34,951 --> 00:00:36,244
"แท็กซี่"

4
00:00:37,245 --> 00:00:39,330
ครับ ผมจะดูแข่งนัดนี้

5
00:00:59,934 --> 00:01:01,614
"เอ็มม่า วัตสัน
ร้านหนังสือมือสอง - ลอนดอน"

6
00:01:01,686 --> 00:01:02,729
"แมทธิว ลูอิส

7
00:01:02,812 --> 00:01:04,132
รถแท็กซี่สีดำ
- ติดอยู่ในการจราจร"

8
00:01:04,481 --> 00:01:05,857
"ร็อบบี้ โคลเทรน
ร้านกาแฟ - เชลซี"

9
00:01:06,983 --> 00:01:11,071
"ครบรอบ 20 ปีแฮร์รี่ พอตเตอร์:
คืนสู่เหย้าฮอกวอตส์"

10
00:01:32,383 --> 00:01:34,343
"เดลี่พรอเฟ็ต
ฮอกวอตส์ต้อนรับศิษย์เก่าคืนสู่เหย้า"

11
00:01:40,016 --> 00:01:41,267
"ที. เฟลตัน"

12
00:01:41,351 --> 00:01:42,977
"จี. โอลด์แมน"

13
00:02:39,617 --> 00:02:41,494
"เอ็มม่า วัตสัน
เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์"

14
00:02:41,578 --> 00:02:42,620
"กริฟฟินดอร์"

15
00:02:42,704 --> 00:02:44,747
"เอชพี 20"

16
00:02:52,505 --> 00:02:54,757
"รูเพิร์ต กรินต์
รอน วีสลีย์ - กริฟฟินดอร์"

17
00:02:58,970 --> 00:03:00,013
"ทอม เฟลตัน
เดรโก มัลฟอย"

18
00:03:00,096 --> 00:03:01,139
"สลิธีริน"

19
00:03:04,601 --> 00:03:06,144
"บอนนี่ ไรต์
จินนี่ วีสลีย์"

20
00:03:06,227 --> 00:03:07,604
"กริฟฟินดอร์"

21
00:03:14,944 --> 00:03:16,784
"แมทธิว ลูอิส
เนวิลล์ ลองบัตท่อม - กริฟฟินดอร์"

22
00:03:18,907 --> 00:03:21,826
"ร็อบบี้ โคลเทรน
รูเบอัส แฮกริด - กริฟฟินดอร์"

23
00:03:28,499 --> 00:03:30,376
"เรล์ฟ ไฟนส์
ลอร์ดโวลเดอมอร์ - สลิธีริน"

24
00:03:37,425 --> 00:03:38,468
"เฮเลน่า บอนแฮม คาร์เตอร์

25
00:03:38,551 --> 00:03:39,831
เบลลาทริกซ์
เลสแตรงจ์ - สลิธีริน"

26
00:03:41,971 --> 00:03:43,973
"แกรี่ โอลด์แมน
ซิเรียส แบล็ก - กริฟฟินดอร์"

27
00:03:45,225 --> 00:03:47,060
"และ"

28
00:03:47,143 --> 00:03:48,937
"แดเนียล แรดคลิฟฟ์
แฮร์รี่ พอตเตอร์"

29
00:03:49,020 --> 00:03:50,063
"กริฟฟินดอร์"

30
00:04:17,048 --> 00:04:19,717
เขาไม่อาจรู้ได้ว่า ณ ตอนนี้

31
00:04:19,801 --> 00:04:22,929
ผู้คนทั่วประเทศที่นัดเจอกัน
อย่างลับๆ

32
00:04:23,012 --> 00:04:27,225
กำลังชูแก้วขึ้น
และเอ่ยพึมพำเบาๆ ว่า

33
00:04:27,809 --> 00:04:31,145
"แด่แฮร์รี่ พอตเตอร์
เด็กชายผู้รอดชีวิต"

34
00:04:31,229 --> 00:04:35,566
"บทที่หนึ่ง เด็กชายผู้รอดชีวิต"

35
00:04:35,650 --> 00:04:37,151
"แฮร์รี่ พอตเตอร์กับศิลาอาถรรพ์

36
00:04:37,235 --> 00:04:38,861
แฮร์รี่ พอตเตอร์
กับห้องแห่งความลับ"

37
00:04:38,945 --> 00:04:40,488
- แดน
- ไงครับ

38
00:04:40,571 --> 00:04:42,198
- ดีใจจังที่ได้เจอเธอ
- คุณเป็นไงบ้าง

39
00:04:42,282 --> 00:04:43,908
- สบายดีมั้ย
- ดี ดีใจที่ได้เจอนะครับ

40
00:04:43,992 --> 00:04:45,576
"คริส โคลัมบัส - ผู้กำกับ"

41
00:04:45,660 --> 00:04:47,870
- นี่สุดยอดเลย
- น่าทึ่งมาก

42
00:04:47,954 --> 00:04:49,139
- จริงเลย
- คราวก่อนที่อยู่ตรงนี้กัน

43
00:04:49,163 --> 00:04:50,206
เธอเตี้ยกว่านี้

44
00:04:50,290 --> 00:04:52,083
แค่นิดเดียวน่ะ

45
00:04:52,166 --> 00:04:53,293
คุณก็พูดชมกันเกินไป

46
00:04:53,376 --> 00:04:54,728
"ห้องทำงานของอัลบัส ดัมเบิลดอร์
ฮอกวอตส์"

47
00:04:54,752 --> 00:04:56,587
- แล้วเราก็มาอยู่กันตรงนี้
- ผ่านมา 20 ปีแล้ว

48
00:04:56,671 --> 00:04:58,298
- ครับ
- รู้สึกแปลกๆ นะ

49
00:04:58,381 --> 00:05:00,925
คุณมาทำงานนี้ได้ยังไง ผมไม่เคย
ผมไม่เคยได้ถามมาก่อน

50
00:05:01,009 --> 00:05:02,528
คุณลงเอยมากำกับ
หนังแฮร์รี่ พอตเตอร์ได้ยังไง

51
00:05:02,552 --> 00:05:04,679
ฉันมาทำงานนี้
ก็เพราะเอเลนอร์ ลูกสาวฉัน

52
00:05:04,762 --> 00:05:06,514
กล่อมให้ฉันอ่านหนังสือ

53
00:05:06,597 --> 00:05:08,349
- หลังจากฉันปฏิเสธไปสามหน
- โอเค

54
00:05:08,433 --> 00:05:10,059
แล้วพอเล่ม "นักโทษแห่งอัซคาบัน"
ออกขาย

55
00:05:10,143 --> 00:05:11,561
- ฉันก็บอก...
- ขอบคุณนะ เอเลนอร์

56
00:05:11,644 --> 00:05:15,106
ฉันบอก
"ได้ พ่อจะอ่านหนังสือพวกนี้ซะที"

57
00:05:15,189 --> 00:05:17,191
แล้วทันใดนั้น ฉันก็เห็นภาพยนตร์

58
00:05:17,275 --> 00:05:19,610
ฉันมองเห็นมันเลยน่ะ
ไม่เคยเป็นแบบนั้นมานานมากแล้ว

59
00:05:19,694 --> 00:05:23,281
จากนั้นฉันต้องบินไปเอดินเบอระ
เพื่อเจอกับโจ โรว์ลิ่ง

60
00:05:23,364 --> 00:05:27,035
แล้วหลักๆ ก็บอกว่า
"นี่คือภาพที่ผมเห็น" เธอตอบว่า

61
00:05:27,118 --> 00:05:28,619
"ฉันก็มองภาพยนตร์เป็นแบบนั้นเป๊ะ"

62
00:05:29,495 --> 00:05:30,913
ตอนที่หนังสือออกมา

63
00:05:30,997 --> 00:05:32,623
เด็กๆ ต่อคิวยาววนรอบตึก...

64
00:05:33,333 --> 00:05:34,435
"ร็อบบี้ โคลเทรน
รูเบอัส แฮกริด"

65
00:05:34,459 --> 00:05:36,753
เด็กหลายพันคนมายืนรอเล่มล่าสุด

66
00:05:36,836 --> 00:05:38,379
"แฮร์รี่ พอตเตอร์
กับเครื่องรางยมทูต"

67
00:05:40,757 --> 00:05:43,051
คนมากมายเริ่มตกหลุมรัก
งานเขียนของเจ.เค. โรว์ลิ่ง

68
00:05:43,134 --> 00:05:44,214
"บอนนี่ ไรต์
จินนี่ วีสลีย์"

69
00:05:44,260 --> 00:05:47,305
ตอนนั้นฉันน่าจะสักแปดขวบได้มั้งคะ

70
00:05:47,388 --> 00:05:48,574
"เอ็มม่า วัตสัน
เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์"

71
00:05:48,598 --> 00:05:49,766
ตอนที่หนังสือเล่มแรกออกขาย

72
00:05:49,849 --> 00:05:51,893
มันกลายเป็นธรรมเนียม
ของครอบครัวเรา

73
00:05:51,976 --> 00:05:53,644
พ่อของฉันเคยอ่าน
ด้วยเสียงตัวละครต่างๆ

74
00:05:53,728 --> 00:05:56,189
และฉันกับน้องชายก็หมกมุ่นกับมัน

75
00:05:56,272 --> 00:05:58,691
เราจะขอให้พ่ออ่านไปเรื่อยๆ

76
00:05:58,775 --> 00:06:00,485
ทุกครั้งที่พ่ออ่านจบบท เราก็จะ...

77
00:06:00,568 --> 00:06:02,779
"อีกบทนึง อีกบทนะ
อีกบทเดียว นะคะ นะ

78
00:06:02,862 --> 00:06:04,197
บทเดียวนะ บทเดียวๆ นะ"

79
00:06:04,280 --> 00:06:05,382
"บทที่หนึ่ง เด็กชายผู้รอดชีวิต"

80
00:06:05,406 --> 00:06:07,367
เพื่อนที่โรงเรียนผมมีสองเล่มแรก

81
00:06:07,450 --> 00:06:09,035
ผมไปนอนค้างบ้านเพื่อน

82
00:06:09,118 --> 00:06:10,596
แล้วเขาบอกว่า
"เล่มศิลาอาถรรพ์อยู่บนชั้นหนังสือ"

83
00:06:10,620 --> 00:06:11,722
"แมทธิว ลูอิส
เนวิลล์ ลองบัตท่อม"

84
00:06:11,746 --> 00:06:14,165
เราทำงั้นกันตลอด
ช่วงที่นอนค้างเลยครับ

85
00:06:14,248 --> 00:06:16,793
เราสองคนนั่งกันเงียบๆ
เขาอ่านเล่มห้องแห่งความลับ

86
00:06:16,876 --> 00:06:18,461
ผมอ่านเล่มศิลาอาถรรพ์

87
00:06:18,544 --> 00:06:20,064
แค่นั้นเองจริงๆ
ผมไม่เคยนึกเสียใจทีหลังเลย

88
00:06:20,088 --> 00:06:22,799
ตอนที่อ่านหนังสือ
เราเชื่อมโยงกับเฟร็ดและจอร์จทันที

89
00:06:22,882 --> 00:06:24,002
"เจมส์ เฟลป์
โอลิเวอร์ เฟลป์"

90
00:06:24,050 --> 00:06:25,277
เพราะในวรรณกรรม
ไม่ค่อยมีฝาแฝดมากนัก

91
00:06:25,301 --> 00:06:27,345
ห้องแห่งความลับ เป็นเล่มแรกที่ผม

92
00:06:27,428 --> 00:06:28,930
อ่านทั้งคืนจนโต้รุ่งไม่ยอมนอนจริงๆ

93
00:06:29,013 --> 00:06:30,056
"อัลเฟรด อีนอค
ดีน โทมัส"

94
00:06:30,139 --> 00:06:31,766
งานเขียนโดดเด่นมาก

95
00:06:31,849 --> 00:06:33,059
ตัวละครก็เข้าถึงง่าย

96
00:06:33,142 --> 00:06:34,185
"เดวิด เฮย์แมน
โปรดิวเซอร์"

97
00:06:34,268 --> 00:06:36,104
มันช่างเป็นการออกแบบ...

98
00:06:36,187 --> 00:06:37,307
"รูเพิร์ต กรินต์
รอน วีสลีย์"

99
00:06:37,355 --> 00:06:39,023
จักรวาลอย่างประณีตสมบูรณ์แบบ

100
00:06:39,107 --> 00:06:40,942
ผมว่าเราลืมไปได้ง่ายๆ เลยว่า

101
00:06:41,025 --> 00:06:42,419
สมัยนั้น คนพูดกันว่า
การอ่านใกล้ตายแล้ว

102
00:06:42,443 --> 00:06:43,545
"แดเนียล แรดคลิฟฟ์
แฮร์รี่ พอตเตอร์"

103
00:06:43,569 --> 00:06:45,571
ฉันว่ามันเป็นมุมมองชีวิต
ที่งดงามและสร้างสรรค์...

104
00:06:45,655 --> 00:06:46,757
"อีวานน่า ลินช์
ลูน่า เลิฟกู๊ด"

105
00:06:46,781 --> 00:06:48,574
เป็นความเชื่อ
ในความเป็นไปได้ไร้ขีดจำกัด

106
00:06:48,658 --> 00:06:51,285
หนึ่งในเหตุผลมากมาย
ที่ผมชื่นชมเจ.เค.มากๆ

107
00:06:51,369 --> 00:06:53,663
คือตอนนี้มีคนหลายล้าน
หันมาอ่านหนังสือ

108
00:06:53,746 --> 00:06:56,040
คนที่ชีวิตนี้จะไม่มีวัน
หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน

109
00:06:56,124 --> 00:06:59,043
แล้วจู่ๆ เราก็ตระหนัก
ถึงพลังแห่งงานเขียน

110
00:06:59,127 --> 00:07:00,420
ฮิปๆ แฮร์รี่

111
00:07:00,503 --> 00:07:03,548
ในส่วนของการคัดเลือก
นักแสดงนั้น...

112
00:07:03,631 --> 00:07:06,926
การเฟ้นหาตัวแฮร์รี่ พอตเตอร์
เป็นเรื่องยากเกินคาดมาก

113
00:07:07,009 --> 00:07:09,554
ภาพยนตร์ใหม่ แฮร์รี่ พอตเตอร์
กำลังมองหาเด็กสามคน

114
00:07:09,637 --> 00:07:13,641
มารับบทนำ
ในภาพยนตร์มูลค่าหลายพันล้านปอนด์

115
00:07:15,351 --> 00:07:17,645
ผมจำวันคัดตัวรอบแรกสุดได้

116
00:07:17,728 --> 00:07:21,190
ตอนนั้นมีคนหลายร้อย
หรือเป็นพันๆ คนเลยครับ

117
00:07:21,274 --> 00:07:23,526
จากนั้นเราจะเห็นว่า
เราเป็นแฝดคู่เดียวตรงนั้น

118
00:07:23,609 --> 00:07:27,238
ที่ไม่ได้แต่งตัวเหมือนกัน
สุดท้ายเราเลยข้ามถนน

119
00:07:27,321 --> 00:07:30,575
ไปซื้อเสื้อคู่กันมาใส่

120
00:07:30,658 --> 00:07:31,993
- สดๆ ร้อนๆ
- สดๆ ร้อนๆ

121
00:07:32,076 --> 00:07:33,846
พวกเขาก็บอกว่า "ใช้ได้แล้วแหละ"
แล้วเราก็เข้าไป

122
00:07:33,870 --> 00:07:36,122
เขาให้เราคลุกคลีกัน

123
00:07:36,205 --> 00:07:37,457
แบบว่าให้ทุกคนมาเข้าสังคมกัน

124
00:07:37,540 --> 00:07:38,708
แล้วพวกเขาก็เดินจากไป

125
00:07:38,791 --> 00:07:39,834
"ทอม เฟลตัน
เดรโก มัลฟอย"

126
00:07:39,917 --> 00:07:42,503
แน่นอนว่า
ยังมีคุณผู้ชายถือโทรโข่งคนหนึ่ง

127
00:07:42,587 --> 00:07:44,005
ตะโกนอยู่เหนือหัวพวกเรา

128
00:07:44,088 --> 00:07:47,091
แล้วเด็กผู้หญิงคนนึง
ก็ถามผมว่า "นั่นอะไรน่ะ"

129
00:07:48,342 --> 00:07:50,678
ผมว่าผมตอบไปเลยว่า
"นั่นก็ไมค์ไง เอ้อ"

130
00:07:51,512 --> 00:07:53,973
ผมตอบประมาณว่า "เขาถ่ายเราอยู่
นี่ก็แค่ลูกไม้อะไรงั้น"

131
00:07:54,056 --> 00:07:55,850
อย่างกับผมเคยทำมาแล้ว
จริงๆ นะ

132
00:07:55,933 --> 00:07:57,477
ผมจำได้เพราะเด็กคนนั้นคือเอ็มม่า

133
00:07:57,560 --> 00:08:02,356
ฉันตื่นเต้น
กับการคัดตัวครั้งนั้นที่สุดเลยค่ะ

134
00:08:02,482 --> 00:08:05,818
ฉันรู้มาตลอดว่า
ฉันจะไปทดสอบบทเฮอร์ไมโอนี่

135
00:08:05,902 --> 00:08:09,363
ในแบบที่พ่อแม่ฉันยังหวั่นใจ
เพราะพวกเขาคิดว่า

136
00:08:09,447 --> 00:08:12,033
"เราจะทำยังไงกับลูกดี
ถ้าลูกไม่ได้รับเลือกให้เล่น"

137
00:08:12,116 --> 00:08:13,159
ผมแค่ตื่นเต้นน่ะ

138
00:08:13,242 --> 00:08:15,578
ผมไม่ได้ประหม่าหรือคิดทำนองว่า

139
00:08:15,661 --> 00:08:17,872
"เขาจะทำหนังกี่ภาคนะ"
อะไรแบบนั้นเลย

140
00:08:17,955 --> 00:08:19,207
ผมคิดว่า "มันต้องสนุกแน่ๆ"

141
00:08:19,290 --> 00:08:21,125
ผมว่าความกดดันในช่วงแรกๆ

142
00:08:21,209 --> 00:08:22,478
อยู่ที่ใครจะมารับบทแฮร์รี่ พอตเตอร์

143
00:08:22,502 --> 00:08:25,087
เราหาแฮร์รี่ไม่เจอ ไม่เจอเลย
เราก็แค่หาแฮร์รี่ไม่เจอ

144
00:08:25,171 --> 00:08:26,523
"เจ.เค. โรว์ลิ่ง
ผู้แต่งหนังสือชุดแฮร์รี่ พอตเตอร์"

145
00:08:26,547 --> 00:08:29,050
แล้วมันก็เริ่มพิลึก
และชวนตื่นตระหนก

146
00:08:29,133 --> 00:08:33,012
คืนหนึ่งผมอยู่ในห้องโรงแรม
ที่ลอนดอน

147
00:08:33,095 --> 00:08:35,139
ดูละครทีวีเรื่องเดวิด คอปเปอร์ฟิลด์
ที่ฉายทางบีบีซี

148
00:08:35,223 --> 00:08:37,099
ทันใดนั้นผมก็ปิ๊งขึ้นมาทันที

149
00:08:37,183 --> 00:08:38,851
ผมพูดว่า "นี่แหละแฮร์รี่ พอตเตอร์

150
00:08:38,935 --> 00:08:41,646
นี่คือเด็กที่เราค้นหา
กันมาหลายเดือน"

151
00:08:41,729 --> 00:08:43,523
ผมเลยขอผู้อำนวยการ
คัดเลือกนักแสดงว่า

152
00:08:43,606 --> 00:08:45,608
"เราต้องพาเขามา
ทดสอบหน้ากล้องให้ได้นะ"

153
00:08:45,691 --> 00:08:46,943
เธอตอบว่า
"ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก

154
00:08:47,026 --> 00:08:50,196
พ่อแม่เขาไม่อยากให้เขา
มาพัวพันกับโลกนี้

155
00:08:50,279 --> 00:08:51,697
พวกเขาไม่อยากให้ลูกรับบทนี้"

156
00:08:51,781 --> 00:08:54,242
ผมว่าตามสัญญา
ต้องเซ็นรับทั้งเจ็ดเรื่อง

157
00:08:54,325 --> 00:08:55,826
และหนังจะถ่ายกันที่แอลเอ

158
00:08:55,910 --> 00:08:58,913
พ่อกับแม่ก็บอกว่า "ไม่ได้
แบบนั้นจะทำให้ชีวิตเขาปั่นป่วนมาก"

159
00:08:58,996 --> 00:09:04,085
โชคดีที่เดวิด เฮย์แมนไปโรงละคร
ในอีกหลายสัปดาห์ต่อมา

160
00:09:04,168 --> 00:09:07,129
ชายสองคนนี้นั่งแถวหน้าผม
แล้วก็เริ่มหันหลังมา

161
00:09:07,213 --> 00:09:09,674
เดวิดซึ่งเป็นโปรดิวเซอร์ที่เก่งมาก

162
00:09:09,757 --> 00:09:14,512
โน้มน้าวพ่อของแดน
ให้พาแดนไปทดสอบหน้ากล้อง

163
00:09:14,595 --> 00:09:17,265
แล้วเราก็ได้แฮร์รี่ พอตเตอร์
ของเราตอนนั้นเอง

164
00:09:17,348 --> 00:09:18,724
แอ็กชั่น

165
00:09:19,058 --> 00:09:20,851
- ไข่มังกรนี่นา
- มันคืออะไรเหรอ

166
00:09:20,935 --> 00:09:22,478
- ต้องใช่แน่ๆ
- อะไรนะ

167
00:09:22,562 --> 00:09:23,646
ไข่มังกร

168
00:09:24,146 --> 00:09:25,189
ใช่

169
00:09:25,273 --> 00:09:28,192
ปรากฏว่าผมเป็นเด็กอารมณ์ดี
ที่มีความหลอนอยู่ในตัว

170
00:09:28,276 --> 00:09:29,360
"เธอน่ารักมาก

171
00:09:29,485 --> 00:09:33,072
แต่เธอดูเหมือน
มีอะไรอยู่ในใจเลยนะ"

172
00:09:33,155 --> 00:09:37,368
มันน่าตื้นตันมากจริงๆ
ที่ได้เห็นเด็กคนนี้นั่งพูด

173
00:09:37,451 --> 00:09:40,121
แล้วฉันก็คิดว่า "ใช่ คนนี้แหละ
ขอบคุณพระเจ้า หาเจอแล้ว"

174
00:09:40,204 --> 00:09:43,291
การคัดตัวรูเพิร์ต
กับเอ็มม่านั้นง่ายมาก

175
00:09:43,374 --> 00:09:45,376
เพราะทั้งสองคน
เหมือนโดดออกมาจากหน้าหนังสือ

176
00:09:45,459 --> 00:09:47,211
เราทดสอบหน้ากล้อง
ทั้งสามคนพร้อมกัน

177
00:09:47,295 --> 00:09:49,130
เพื่อให้แน่ใจว่าทุกคนเข้ากันได้ดี

178
00:09:49,213 --> 00:09:51,841
ซึ่งก็เห็นได้ชัดมาก
ในการทดสอบครั้งแรก

179
00:09:51,924 --> 00:09:55,469
จำไว้นะ ทุกคน ขยับเข้าไป
ใกล้เธอตอนเธอเจอข้อมูล

180
00:09:55,553 --> 00:09:56,762
และแอ็กชั่น

181
00:09:58,264 --> 00:10:00,099
ฉันไม่เคยคิดจะดูในนี้

182
00:10:00,975 --> 00:10:03,936
ฉันลองอ่านเล่นๆ แล้ว
ตั้งแต่เทอมแรก

183
00:10:04,020 --> 00:10:06,314
- นี่อ่านเล่นเหรอ
- เงียบน่า

184
00:10:06,397 --> 00:10:09,483
ถ้าฟิลช์โผล่มา ซึ่งอาจมาได้ทุกเมื่อ

185
00:10:09,567 --> 00:10:11,986
กริฟฟินดอร์จะโดนหักแต้ม
อย่างน้อย 50 แต้ม

186
00:10:15,072 --> 00:10:17,700
ฉันรู้แล้ว นี่ไง

187
00:10:18,284 --> 00:10:20,661
"นิโคลัส แฟลมเมล
เป็นคนเดียวเท่าที่รู้

188
00:10:20,745 --> 00:10:23,456
ว่าสามารถประดิษฐ์ศิลาอาถรรพ์ได้

189
00:10:23,873 --> 00:10:25,058
- ประดิษฐ์อะไรนะ
- ประดิษฐ์อะไรนะ

190
00:10:25,082 --> 00:10:27,668
อะไรกัน
พวกเธอไม่เคยอ่านเหรอเนี่ย

191
00:10:27,752 --> 00:10:29,170
คัต เก่งมาก

192
00:10:30,838 --> 00:10:32,048
ดีจังที่ได้เจอนาย

193
00:10:32,173 --> 00:10:33,758
ใช่ เหมือนฝันเลยนะว่ามั้ย

194
00:10:33,841 --> 00:10:35,652
เราทุกคนรู้สึกยังไง
ที่ได้กลับมาคุยกันเรื่องนี้

195
00:10:35,676 --> 00:10:36,987
"ห้องนั่งเล่นรวมบ้านกริฟฟินดอร์
ฮอกวอตส์"

196
00:10:37,011 --> 00:10:40,097
ก็ต้องตื้นตันใจมากๆ แล้วหนึ่ง

197
00:10:40,181 --> 00:10:43,309
สอง รู้สึกเหมือน
เวลาผ่านไปแป๊บเดียว

198
00:10:43,392 --> 00:10:46,062
แต่ในขณะเดียวกันก็ผ่านไปนานมาก

199
00:10:46,145 --> 00:10:48,189
ใช่ รู้สึกเหมือนกัน
มันออกจะเหมือนฝัน

200
00:10:48,356 --> 00:10:50,232
รู้สึกเหมือนเวลา
ไม่ได้ผ่านไปมากเท่าไหร่เลย

201
00:10:50,316 --> 00:10:52,860
ไม่ได้รู้สึกว่าเราถึงเวลา
จัดงานคืนสู่เหย้ากันแล้ว

202
00:10:52,943 --> 00:10:54,070
- ใช่
- นั่นสิ

203
00:10:54,153 --> 00:10:56,405
ฉันเคยมีนิ่วในไตและมีลูกแล้วนะ

204
00:10:56,489 --> 00:10:58,449
- เพราะงั้นเวลาผ่านไปแล้วจริงๆ
- ก็ต้องพูดขึ้นมานะ

205
00:10:58,491 --> 00:10:59,742
รู้สึกถึงความแก่น่ะ

206
00:10:59,825 --> 00:11:02,078
- แต่ก็นะ เหมือนกับ...
- ใช่

207
00:11:02,203 --> 00:11:05,831
ความทรงจำและเรื่องราวต่างๆ
ที่เรามีร่วมกัน

208
00:11:05,915 --> 00:11:09,335
มันง่ายมากเลยที่
จะย้อนกลับไปจุดเดิมทันทีเลย

209
00:11:09,418 --> 00:11:12,129
กลับไปตอนเราคัดตัวครั้งแรก
วันที่เราทุกคนเจอกัน

210
00:11:12,213 --> 00:11:14,006
- ฉันว่านั่นเป็นครั้งแรก...
- โอ้โฮ ใช่

211
00:11:14,090 --> 00:11:15,716
ที่ฉันเดินออกจากห้องแต่งตัว

212
00:11:15,800 --> 00:11:19,637
แล้วเห็นเด็กชายผมน้ำตาลอีกคน
เดินออกไปอีกทาง

213
00:11:19,720 --> 00:11:21,740
ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขา แต่ฉันรู้สึกว่า
"นายต้องเป็นแฮร์รี่อีกคน

214
00:11:21,764 --> 00:11:23,891
- ที่มาคัดตัววันนี้แน่ๆ
- ใช่

215
00:11:23,974 --> 00:11:26,769
แล้วพวกเขาก็ลองจัดกลุ่มเรา
ในรูปแบบต่างๆ

216
00:11:26,852 --> 00:11:27,996
ระหว่างรอน แฮร์รี่
และเฮอร์ไมโอนี่

217
00:11:28,020 --> 00:11:31,190
ฉันจำได้ว่ามีรอบหนึ่ง
ที่เขาให้เราสามคนอยู่ห้องเดียวกัน

218
00:11:31,315 --> 00:11:34,068
ฉันจำได้ว่าตอนที่เป็นเราสามคน

219
00:11:34,151 --> 00:11:36,320
- มันรู้สึกต่างไปเลย...
- ใช่ๆ

220
00:11:36,404 --> 00:11:38,030
คือมันใช่และง่ายมาก

221
00:11:38,114 --> 00:11:39,573
ฉันจำได้ว่าเราคลิกกัน

222
00:11:39,657 --> 00:11:42,326
เราออกไปที่โรงถ่าย
เขาบอกเราว่าเราได้บท

223
00:11:42,410 --> 00:11:45,663
แล้วพวกเขาก็บอกว่า
"ดีเลย เราจะประกาศว่าเธอได้บท

224
00:11:45,746 --> 00:11:48,040
แล้วจะมีสื่อมวลชน
อยู่หน้าบ้านเธอเยอะมาก

225
00:11:48,124 --> 00:11:49,542
ดังนั้นเธอจะกลับบ้านไม่ได้"

226
00:11:49,667 --> 00:11:53,254
ถึงตอนนี้
เหมือนโลกกลับตาลปัตรเลยค่ะ

227
00:11:54,505 --> 00:11:55,631
มันก็...

228
00:11:56,048 --> 00:11:59,218
ไม่รู้ค่ะ
หนูไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน

229
00:11:59,301 --> 00:12:02,138
เฮอร์ไมโอนี่เหมาะกับฉันที่สุดแล้ว

230
00:12:02,722 --> 00:12:05,558
นั่นฉันเลย ฉันคือเด็กคนนั้น

231
00:12:05,641 --> 00:12:09,687
เอ็มม่าเป็นคนที่ฉลาดที่สุดในกอง

232
00:12:09,770 --> 00:12:11,897
ผมพูดรวมถึงทุกคนเลยนะ
เธอแค่...

233
00:12:12,022 --> 00:12:13,816
เธอเป็นเด็กที่ฉลาดมาก

234
00:12:13,899 --> 00:12:16,193
ผมว่าผมเหมือนตัวละคร
ของผมจนน่ากลัว

235
00:12:18,070 --> 00:12:20,990
ผมอยู่กับครอบครัวที่มีกันเจ็ดคน

236
00:12:21,073 --> 00:12:24,368
ผมมีน้องสาวผมแดงหนึ่งคน
และผมอยู่ในโพรง

237
00:12:24,452 --> 00:12:28,205
รูเพิร์ตเป็นเด็กอายุ 12
ที่พร้อมออกกล้อง

238
00:12:28,289 --> 00:12:29,665
ที่สุดในโลก ณ ตอนนั้น

239
00:12:29,749 --> 00:12:34,086
เขาก็แค่... ไม่กลัวอะไรเลย

240
00:12:34,170 --> 00:12:37,131
รูเพิร์ตคือรอนค่ะ

241
00:12:37,214 --> 00:12:39,717
แล้วแดนก็เหมือนแฮร์รี่

242
00:12:39,800 --> 00:12:42,011
รู้สึกยังไงที่กำลังจะเป็นคนดังครับ

243
00:12:42,094 --> 00:12:43,179
ก็น่าจะดีฮะ

244
00:12:44,096 --> 00:12:46,265
เราทุกคนพูดกันถึงเรื่องนี้

245
00:12:46,390 --> 00:12:49,101
คุณทำให้เราทุกคนสบายใจ
ในการคัดตัว

246
00:12:49,185 --> 00:12:51,896
และระหว่างอยู่ในกองถ่าย
ที่ใหญ่มโหฬารนั้น

247
00:12:52,021 --> 00:12:53,105
ความทรงจำของผมคือ

248
00:12:53,189 --> 00:12:54,732
คุณทำได้สบายๆ
แทบไม่ต้องพยายามเลย

249
00:12:55,274 --> 00:12:58,360
ตอนถ่ายภาคแรก
ฉันเหมือนจะตายตลอด แต่ก็แค่...

250
00:12:58,444 --> 00:13:01,655
ฉันเชื่อเสมอว่าเราจะพก
ความวิตกกังวลไปด้วยไม่ได้

251
00:13:01,781 --> 00:13:03,115
ฉันอยากให้ทุกคนรู้สึกสบายใจ

252
00:13:03,199 --> 00:13:05,326
อยากให้ทุกคน
รู้สึกเหมือนนี่เป็นครอบครัว

253
00:13:05,409 --> 00:13:07,244
ฉันอยากให้ทุกคนรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน

254
00:13:15,961 --> 00:13:19,590
"ปีแรกที่ฮอกวอตส์"

255
00:13:28,974 --> 00:13:31,560
เอาล่ะ เด็กๆ ฟังครู
ขอต้อนรับสู่วิชาฝึกบินคาบแรก

256
00:13:31,644 --> 00:13:34,188
ขอให้ทุกคนยื่นมือออกมา
เหนือไม้กวาด

257
00:13:34,271 --> 00:13:36,148
ช่วงหลายสัปดาห์แรก
ของหนังภาคแรก

258
00:13:36,232 --> 00:13:38,484
เด็กๆ ตกใจกันอยู่

259
00:13:38,609 --> 00:13:39,860
"แฮร์รี่ พอตเตอร์
เทก 1เอ"

260
00:13:39,944 --> 00:13:41,904
นึกย้อนกลับไปผมก็ทึ่งนะ

261
00:13:41,987 --> 00:13:45,115
ที่ผมไม่เคย
ถูกมันครอบงำอย่างสมบูรณ์

262
00:13:45,199 --> 00:13:48,953
แดน ตอนหันหลังให้เธอ
รอบนี้หันหนีไป

263
00:13:49,036 --> 00:13:52,748
จับนี่ไว้แน่นๆ เหลือบตามอง
เหมือนจะคว้าไว้ให้ได้ เข้าใจนะ

264
00:13:52,832 --> 00:13:55,751
แต่ผมก็คิดด้วยว่า
ส่วนหนึ่งเพราะคริสกับทีมงานทั้งหมด

265
00:13:55,835 --> 00:13:57,795
พวกเขาทำให้เราสนุกสนานกันตลอด

266
00:13:57,878 --> 00:13:59,088
แน่นอนว่าเรายังเด็กกันอยู่เลย

267
00:13:59,171 --> 00:14:01,966
เราทุกคนตั้งตารอ
จะได้ใช้เวลานี้ไปด้วยกัน

268
00:14:02,091 --> 00:14:05,219
คริส โคลัมบัสสร้างบรรยากาศ
ที่เหมือนเทศกาลสนุกๆ

269
00:14:05,886 --> 00:14:09,098
เราคือเด็กที่ได้เป็นเด็กจริงๆ
ในกองถ่าย

270
00:14:09,181 --> 00:14:12,184
ความทรงจำของฉัน
จากหนังภาคแรก...

271
00:14:12,268 --> 00:14:14,937
จากศิลาอาถรรพ์
คือฉันได้หัดเล่นสแลม

272
00:14:15,062 --> 00:14:16,522
เราเล่นกันบ่อยมากด้วย

273
00:14:16,605 --> 00:14:17,857
- นั่นคือเกมที่...
- โอย ตายจริง

274
00:14:17,940 --> 00:14:19,775
- ตีมือกัน ใช่
- ตีมือกันหนักมาก

275
00:14:19,859 --> 00:14:23,821
มือเราแดงเถือกไปหมด

276
00:14:23,904 --> 00:14:26,365
- จากการไล่ตีมือกันแรงๆ
- หน้าแข้งด้วย

277
00:14:26,448 --> 00:14:27,616
- ใช่
- ใช่

278
00:14:27,700 --> 00:14:28,927
ฉันจำเวอร์ชั่นเตะหน้าแข้งกันได้

279
00:14:28,951 --> 00:14:30,035
ใช่ๆ

280
00:14:31,328 --> 00:14:32,413
โทษที

281
00:14:34,498 --> 00:14:36,792
ฉันเป็นแชมป์

282
00:14:36,876 --> 00:14:39,295
พวกเขาคงทำให้ตัวเอง
ทำงานยากขึ้น

283
00:14:39,378 --> 00:14:42,798
เมื่อปล่อยให้เราสนุกกัน
เพราะมันทำให้เราเสียสมาธิ

284
00:14:42,882 --> 00:14:44,675
จากงานที่เราควรจะทำ

285
00:14:44,758 --> 00:14:47,177
สำหรับผู้ชมคนอื่นๆ นะครับ
ผมมีกับดักหนู

286
00:14:47,261 --> 00:14:49,072
- กดเล่นวิดีโอสิ
- อย่าวางมันบนจมูกสิจ๊ะ คนเก่ง

287
00:14:49,096 --> 00:14:50,139
เดี๋ยวเครื่องสำอางก็หายหมด

288
00:14:50,222 --> 00:14:51,765
ปัญหาใหญ่ก็คือ

289
00:14:51,849 --> 00:14:55,102
ตลอดการถ่าย
ความสนใจของเราจะ...

290
00:14:55,185 --> 00:14:56,937
เดี๋ยวไปเดี๋ยวมา

291
00:14:57,021 --> 00:14:59,440
เด็กๆ จะพูดประโยคหนึ่ง
แล้วหันมายิ้มให้กล้อง

292
00:14:59,523 --> 00:15:01,817
เพราะพวกเขาดีใจมาก
ที่ได้เล่นหนังแฮร์รี่ พอตเตอร์

293
00:15:01,901 --> 00:15:04,236
จนไม่สามารถ
เก็บความตื่นเต้นไว้ได้นานพอ

294
00:15:04,320 --> 00:15:05,863
ที่จะมีสมาธิตลอดทั้งฉาก

295
00:15:06,322 --> 00:15:07,990
เด็กๆ เด็กๆ

296
00:15:08,073 --> 00:15:10,910
โคลัมบัสทำงานกับเด็กบ่อยๆ

297
00:15:10,993 --> 00:15:13,495
เขาเข้ากับเด็กได้ดีมาก
เขาเก่งมากจริงๆ

298
00:15:13,579 --> 00:15:15,915
เขาเคยคุกเข่าคุยกับเด็กๆ

299
00:15:15,998 --> 00:15:17,833
และซุบซิบกันเพื่อไม่ให้ใครได้ยิน

300
00:15:17,958 --> 00:15:21,629
เขาเหมือนพ่อด้วยครับ
เรารู้สึกได้ว่า

301
00:15:22,212 --> 00:15:23,714
เราเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเขา

302
00:15:23,839 --> 00:15:25,466
ถือไว้หลวมๆ นะ

303
00:15:26,091 --> 00:15:27,176
แล้วก็พูดไปเรื่อย

304
00:15:27,259 --> 00:15:28,486
- เอาล่ะ พักกอง
- เข้าใจที่พูดมั้ย

305
00:15:28,510 --> 00:15:30,012
- ฮะ
- เธอทำตัวแข็งทื่อแบบนี้

306
00:15:30,095 --> 00:15:31,347
- แต่เธอจะบอกว่า...
- ไม่

307
00:15:31,430 --> 00:15:32,640
"คิดจริงเหรอว่า..."

308
00:15:32,723 --> 00:15:35,267
เธอจะใช้ก็ได้ เข้าใจนะ

309
00:15:35,351 --> 00:15:36,685
โอเค ดี แต่ทำได้ดีมากแล้ว

310
00:15:36,810 --> 00:15:39,647
แต่มันไม่ง่าย
เพราะต้องใช้ความอดทนเยอะมาก

311
00:15:39,730 --> 00:15:41,732
กับเด็กๆ โดยเฉพาะกับ...

312
00:15:42,358 --> 00:15:44,818
เด็กๆ ที่อยู่ไม่สุขและตื่นเต้นไปหมด
เหมือนที่เราทุกคนเป็นกัน

313
00:15:44,944 --> 00:15:47,237
"ธนาคารกริงกอตส์"

314
00:15:47,321 --> 00:15:48,906
- ดูสง่างาม
- พวกเขาอยากจะ...

315
00:15:48,989 --> 00:15:50,866
ดีใจนะที่ได้เจอพวกนายที่นี่

316
00:15:50,950 --> 00:15:52,785
ไง หลบไปเลย

317
00:15:52,868 --> 00:15:54,578
กริฟฟินดอร์สองคนกำลังสนุกกัน

318
00:15:54,662 --> 00:15:56,497
- มานี่เลย
- ดีใจที่ได้เจอนะ เพื่อน

319
00:15:57,623 --> 00:16:00,960
คริส โคลัมบัสยังรักษากำลังใจ
ให้เข้มแข็งขนาดนั้นได้ยังไง

320
00:16:01,043 --> 00:16:03,045
เราวิ่งไปทั่วเลย
แต่ตอนนั้นเราน่าจะอายุสัก 11 ขวบ

321
00:16:03,128 --> 00:16:05,464
เขาอาจทำให้เด็กสามคนทำได้ถูก

322
00:16:05,547 --> 00:16:07,049
แต่ก็ไม่ได้แปลว่าตัวประกอบอีกห้าคน

323
00:16:07,132 --> 00:16:08,175
- จะทำถูก
- ใช่ๆ

324
00:16:08,258 --> 00:16:10,302
รูเพิร์ตไม่ยั้งเลย ทันทีที่เขาเริ่ม...

325
00:16:10,386 --> 00:16:11,887
- ทันทีที่เขื่อนแตก...
- โหย ใช่

326
00:16:11,971 --> 00:16:13,931
แต่ประเด็นก็คือ
เพราะแบบนั้นก็เลยเข้าท่าไง

327
00:16:14,056 --> 00:16:16,392
เพราะโคลัมบัส
แค่ปล่อยให้เราเป็น...

328
00:16:16,475 --> 00:16:17,601
- ใช่ จริง
- เด็ก

329
00:16:17,685 --> 00:16:19,478
ฉันไม่เคยรู้สึก
เหมือนเราไปทำงานกันเลย

330
00:16:19,561 --> 00:16:21,164
แต่นั่นแหละที่สำคัญ จริงมั้ย
เพราะเรารู้สึกอย่างนั้น

331
00:16:21,188 --> 00:16:23,232
ใช่ นั่นแหละ
ที่ทำให้รู้สึกแบบนั้นตอนดูหนัง

332
00:16:23,315 --> 00:16:24,984
- รู้สึกเหมือนเด็กจริงๆ
- ใช่ จริงเลย

333
00:16:25,067 --> 00:16:26,777
แต่จะบอกให้นะว่าเรื่องน่าตลก

334
00:16:26,860 --> 00:16:29,446
คือการที่เรารายล้อมไปด้วย...

335
00:16:29,530 --> 00:16:31,323
นักแสดงระดับต้นๆ
ของวงการบันเทิงอังกฤษ

336
00:16:31,407 --> 00:16:32,533
แต่เราไม่รู้เลยว่าใครเป็นใคร

337
00:16:32,616 --> 00:16:33,659
- ใช่
- ฉันเคยนึกว่า

338
00:16:33,742 --> 00:16:34,994
ริชาร์ด แฮร์ริสทำงานที่นั่น

339
00:16:35,077 --> 00:16:37,955
เป็นไกด์พาเที่ยว

340
00:16:40,833 --> 00:16:43,961
ผมว่าไม่มีเด็กคนไหนที่สามารถ

341
00:16:44,086 --> 00:16:47,423
เข้าใจความสำคัญของบุคคล
ที่พวกเขาร่วมงานด้วยในตอนนั้น

342
00:16:47,756 --> 00:16:49,883
คนที่แฮกริด
เจอที่หมู่บ้านไม่ใช่คนแปลกหน้า

343
00:16:49,967 --> 00:16:51,010
นั่นสเนป

344
00:16:51,093 --> 00:16:53,762
แปลว่าเขารู้วิธีผ่านปุกปุยแล้ว

345
00:16:53,846 --> 00:16:55,305
แล้วยิ่งดัมเบิลดอร์ไม่อยู่...

346
00:16:55,389 --> 00:16:56,515
สวัสดี

347
00:16:56,598 --> 00:16:58,934
นักแสดงชั้นนำ
แห่งวงการบันเทิงอังกฤษ

348
00:16:59,852 --> 00:17:01,186
แกจะแก้ตัวว่ายังไง

349
00:17:01,270 --> 00:17:02,706
ผมสาบานได้
ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง

350
00:17:02,730 --> 00:17:06,734
เมื่อผมนึกถึงคนที่ผม
ได้เติบโตมาด้วย และได้ยิน...

351
00:17:06,859 --> 00:17:08,819
ได้ยินพวกเขาโต้ตอบกันน่ะครับ

352
00:17:08,944 --> 00:17:10,863
ได้ยินความว่องไวของผู้คน...

353
00:17:10,946 --> 00:17:13,532
นักแสดงผู้ใหญ่เข้ามา

354
00:17:13,615 --> 00:17:15,451
แล้วดูเหมือนจอมก่อกวนในแบบฮาๆ

355
00:17:18,120 --> 00:17:19,246
นั่นเยี่ยมมากนะ

356
00:17:19,371 --> 00:17:20,748
อย่างร็อบบี้ โคลเทรน...

357
00:17:20,831 --> 00:17:24,209
เขาเหมือนเด็กที่ไม่ยอมโตเลย

358
00:17:24,293 --> 00:17:27,296
แล้วก็แค่สนุกมากๆ

359
00:17:27,421 --> 00:17:30,507
เขาชอบทำให้เราขำ
เขาถนัดเรื่องนั้นมากด้วย

360
00:17:30,632 --> 00:17:32,843
ผมลองหมดทุกทางแล้ว

361
00:17:32,926 --> 00:17:36,847
ผมลองครีม ลองเยลลี่ก็แล้ว
โกนหนวดแล้วด้วย

362
00:17:36,930 --> 00:17:41,101
ทุกครั้งที่ตื่นมา สามีก็ขู่จะทิ้งผม

363
00:17:41,185 --> 00:17:43,228
แต่ถ้าเขารักผมจริงๆ
เขาคงไม่ถือสาหรอก

364
00:17:43,312 --> 00:17:44,688
เคราบนหน้านิดเดียวเองเนอะ

365
00:17:44,772 --> 00:17:47,274
แต่เขาก็ทำตัวเอาใจยากมากๆ

366
00:17:48,025 --> 00:17:50,444
"ห้องนั่งเล่นรวมบ้านกริฟฟินดอร์
ฮอกวอตส์"

367
00:17:50,527 --> 00:17:53,739
ความใจดีและอบอุ่นจากคุณ

368
00:17:53,822 --> 00:17:55,240
ทำให้ทุกอย่างพิเศษสุด

369
00:17:55,324 --> 00:17:57,659
เราใช้เวลาด้วยกันเยอะมาก

370
00:17:57,743 --> 00:18:00,370
ใช่ๆ ฉันอยู่กับเธอ
มากกว่าอยู่กับลูกตัวเองอีก

371
00:18:00,454 --> 00:18:02,247
- ในจุดหนึ่งน่ะนะ
- ใช่ค่ะ เหลือเชื่อเลย

372
00:18:02,498 --> 00:18:03,582
ใช่ค่ะ

373
00:18:03,707 --> 00:18:05,709
ฉันว่าฉากที่ฉันชอบที่สุดฉากหนึ่ง
ถ้าให้พูดจริงๆ

374
00:18:05,793 --> 00:18:06,978
เมื่อนึกย้อนกลับไป
คือฉากที่ถ่ายกับเธอ

375
00:18:07,002 --> 00:18:09,171
และแก๊งสหายในกระท่อมแฮกริด

376
00:18:09,296 --> 00:18:12,091
ฉันเอาแต่คิดถึง
ฉากที่เขาเรียกฉันว่าเลือดสีโคลน

377
00:18:12,174 --> 00:18:14,760
- ใช่
- วันนั้นคุณใจดีกับฉันมาก...

378
00:18:14,843 --> 00:18:16,720
- ใช่
- เพราะนั่นเป็นครั้งแรก

379
00:18:16,804 --> 00:18:18,430
ที่ฉันได้แสดงฉากใหญ่

380
00:18:23,352 --> 00:18:24,478
เขาเรียกหนูว่าเลือดสีโคลนค่ะ

381
00:18:25,604 --> 00:18:28,190
- ไม่จริงน่า
- เลือดสีโคลนคืออะไร

382
00:18:28,649 --> 00:18:30,359
มันหมายถึง "เลือดสกปรก"

383
00:18:30,442 --> 00:18:31,527
เลือดสีโคลนเป็นคำหยาบ

384
00:18:31,610 --> 00:18:33,237
ที่ใช้เรียกคน
ที่เกิดจากครอบครัวมักเกิ้ล

385
00:18:33,320 --> 00:18:36,281
คนที่พ่อแม่ไม่ใช่ผู้วิเศษ คนอย่างฉัน

386
00:18:36,365 --> 00:18:38,575
เธอสามคนโตมาเป็นนักแสดงชั้นยอด

387
00:18:38,659 --> 00:18:40,285
ตอนอยู่ในกองถ่าย

388
00:18:40,369 --> 00:18:42,329
เรารู้สึกเหมือน
เราเข้าสู่โลกนั้นจริงๆ

389
00:18:42,412 --> 00:18:44,832
- ใช่ครับ
- ด้วยฉากทั้งหมดของสจ๊วต เครก

390
00:18:44,915 --> 00:18:46,500
เขาใส่ใจรายละเอียดจนน่าทึ่ง

391
00:18:49,294 --> 00:18:51,505
"สร้างสิ่งที่เป็นไปไม่ได้"

392
00:18:51,588 --> 00:18:55,425
ผมยืนกรานหนักแน่นเสมอว่า
ฮอกวอตส์ไม่ควรให้ความรู้สึก

393
00:18:55,551 --> 00:18:58,971
เหมือนเป็นโลกที่ไม่อาจมีอยู่จริง

394
00:18:59,096 --> 00:19:01,849
ผมได้อิสระ
ในการสร้างสรรค์เยอะมาก

395
00:19:01,932 --> 00:19:04,643
เราจึงสามารถสร้างโลกนี้ขึ้นมา
ได้ตั้งแต่ต้น

396
00:19:04,726 --> 00:19:07,437
ฉากหนังบางส่วนทำให้ผมอึ้งไปเลย

397
00:19:07,521 --> 00:19:08,897
ขนาดผมทำงานนี้มา 35 ปีแล้วนะ

398
00:19:08,981 --> 00:19:10,166
ผมก็ยังคิดว่า "โอ้โฮ ให้ตายสิ"

399
00:19:10,190 --> 00:19:13,235
ครั้งแรกที่ได้เยี่ยมชมกองถ่าย

400
00:19:13,318 --> 00:19:17,156
พวกเขาพาฉันเดินผ่านห้องโถงใหญ่
ซึ่งมันอลังการมาก

401
00:19:18,240 --> 00:19:20,826
พื้นทุกชั้นทำจากหินยอร์กแท้

402
00:19:20,909 --> 00:19:22,953
หลายฉากใช้ตัวประกอบ
มากถึง 250 คน

403
00:19:23,036 --> 00:19:24,830
ทุกคนกำลังจะกินดื่มและเดินย่ำไปมา

404
00:19:24,913 --> 00:19:26,790
ดังนั้นเราจะปูพื้นพลาสติก
ไม่ได้เด็ดขาด

405
00:19:26,874 --> 00:19:28,208
มันต้องเป็นของจริง

406
00:19:28,292 --> 00:19:30,878
เทียนไขที่จุดแล้วพวกนี้
จะถูกลวดสลิงชักขึ้นลง

407
00:19:30,961 --> 00:19:32,730
หนึ่งในช่วงเวลาที่ผมชอบที่สุด
ในการถ่ายทำทั้งหมด

408
00:19:32,754 --> 00:19:34,315
คือจังหวะที่เทียนทุกเล่ม
ซึ่งกำลังลอยอยู่

409
00:19:34,339 --> 00:19:36,592
เริ่มไหม้เอ็นที่ผูกเทียนไว้กับเพดาน

410
00:19:36,675 --> 00:19:38,069
แล้วเทียนก็เริ่มร่วงลงมา
ที่ห้องโถงใหญ่

411
00:19:38,093 --> 00:19:39,887
เทียนของจริงหลายร้อยเล่ม

412
00:19:39,970 --> 00:19:42,055
- ทำให้ไฟลุกไหม้...
- ให้ตาย

413
00:19:42,139 --> 00:19:44,766
เอ็นตกปลาที่ห้อยจากเพดาน

414
00:19:44,850 --> 00:19:46,661
มีหลายสิ่งที่ถ้าเป็นตอนนี้
คงใช้เทคนิคพิเศษไปแล้ว

415
00:19:46,685 --> 00:19:47,728
ความจริงที่ว่าเราได้

416
00:19:47,811 --> 00:19:49,897
- อยู่ในกองถ่ายนั้น
- ใช่เลย จริงสุดๆ มันยอดไปเลย

417
00:19:49,980 --> 00:19:51,190
- ขอบคุณครับ สจ๊วต เครก
- ใช่

418
00:19:51,273 --> 00:19:53,066
- เรารักคุณนะคะ สจ๊วต เครก
- ใช่

419
00:20:03,577 --> 00:20:05,245
ฉากที่ถ่ายยากที่สุดคือฉากควิดดิช

420
00:20:05,329 --> 00:20:07,873
แล้วผู้ชมต้องเข้าใจกฎทันที

421
00:20:07,956 --> 00:20:10,334
ควิดดิชนี่เข้าใจง่ายมาก

422
00:20:10,792 --> 00:20:12,211
แต่ละทีมมีผู้เล่นเจ็ดคน

423
00:20:12,294 --> 00:20:14,338
เชสเซอร์สาม บีตเตอร์สอง

424
00:20:14,755 --> 00:20:16,089
คีปเปอร์หนึ่ง และซีกเกอร์หนึ่ง

425
00:20:16,215 --> 00:20:17,257
นั่นคือนาย

426
00:20:17,341 --> 00:20:21,553
โจ โรว์ลิ่งอธิบาย
กติกาควิดดิชให้เราฟัง

427
00:20:21,637 --> 00:20:23,931
บรรยายรายละเอียดทุกขั้นตอน
ของเกมเลย

428
00:20:24,014 --> 00:20:25,057
"สนามควิดดิช"

429
00:20:25,140 --> 00:20:26,934
จากนั้นสจ๊วต เครก
ผู้ออกแบบงานสร้างของเรา

430
00:20:27,017 --> 00:20:29,144
ก็ออกแบบสนามควิดดิช

431
00:20:29,228 --> 00:20:34,149
และสร้างสนาม
ที่รู้สึกเหมือนของจริงจับต้องได้

432
00:20:34,233 --> 00:20:37,027
ให้การแข่งขันที่ไม่สมจริงเลย
แม้แต่นิดเดียว

433
00:20:37,277 --> 00:20:39,738
ขอแบบมีพลัง
และกระตือรือร้นสุดๆ เลยนะ

434
00:20:39,821 --> 00:20:41,406
พร้อมแล้วแอ็กชั่น

435
00:20:41,490 --> 00:20:42,532
เธอทำคะแนนได้

436
00:20:42,616 --> 00:20:46,328
แอนเจลิน่า จอห์นสันทำคะแนน
สิบแต้มให้กริฟฟินดอร์

437
00:20:46,411 --> 00:20:48,747
ฉันอยากบอกเธอมานานแล้ว
มีอยู่จังหวะหนึ่ง

438
00:20:48,830 --> 00:20:50,624
ในวันที่สองไม่ก็วันที่สาม

439
00:20:50,707 --> 00:20:52,876
เราเคลื่อนกล้องเข้าหาเธอ
แล้วเธอก็พูดว่า

440
00:20:52,960 --> 00:20:54,711
"เราไม่ได้กลับบ้านหรอก
ไม่เชิงน่ะ"

441
00:20:54,795 --> 00:20:57,631
รู้สึกแปลกๆ ใช่มั้ยที่จะได้กลับบ้าน

442
00:20:58,298 --> 00:21:01,385
ฉันไม่ได้กลับบ้านหรอก ไม่เชิงน่ะ

443
00:21:02,094 --> 00:21:04,554
ฉันยังน้ำตาคลออยู่เลยนะ
เวลาคิดถึงมัน

444
00:21:04,638 --> 00:21:08,392
ฉันคิดว่า "เจ้าหมอนี่
เด็กคนนี้เป็นนักแสดงที่เก่งมาก"

445
00:21:08,475 --> 00:21:10,727
- ขอบคุณครับ
- นั่นคือจังหวะนั้น

446
00:21:10,811 --> 00:21:12,980
จังหวะที่เปิดโลกทั้งใบให้เรา

447
00:21:13,063 --> 00:21:14,832
กับหนังภาคแรก
ที่เหมือนหนังสือนิทานเรื่องหนึ่ง

448
00:21:14,856 --> 00:21:15,941
เชิญชวนให้เข้ามา...

449
00:21:16,024 --> 00:21:18,068
- มันน่ารักนะ และ...
- ยินดีต้อนรับสู่ฮอกวอตส์

450
00:21:18,151 --> 00:21:20,612
- จนกระทั่งมาถึงตอนจบของหนัง
- นั่นคือตอนที่ผมละลายหน้าผู้ชาย

451
00:21:20,696 --> 00:21:21,822
ใช่ ถูกต้อง

452
00:21:26,994 --> 00:21:29,788
- หนังภาคแรกฮิตมาก
- ครับ

453
00:21:29,871 --> 00:21:33,375
เมื่อหนังติดตลาด คนก็ยอมรับทั้งหนัง

454
00:21:33,458 --> 00:21:34,918
- และยอมรับนักแสดงด้วย
- ใช่ครับ

455
00:21:35,002 --> 00:21:36,795
- ฉันสนุกมากตอนทำภาคสอง
- เยี่ยมเลย

456
00:21:36,878 --> 00:21:39,172
ห้องแห่งความลับ
เพราะฉันเป็นอิสระ

457
00:21:54,771 --> 00:22:00,235
"คุณค่าของครอบครัววีสลีย์"

458
00:22:03,530 --> 00:22:05,032
โอเค มาเร็ว

459
00:22:06,408 --> 00:22:07,492
โอเค เร็วเข้า

460
00:22:12,664 --> 00:22:15,334
- อรุณสวัสดิ์ วีสลีย์
- อรุณสวัสดิ์ฮะ

461
00:22:16,084 --> 00:22:19,588
ผมชอบทุกฉากที่ครอบครัววีสลีย์
อยู่กันพร้อมหน้า

462
00:22:19,671 --> 00:22:20,797
เช่นฉากบ้านโพรงกระต่าย

463
00:22:20,881 --> 00:22:23,717
มันเปี่ยมไปด้วยพลังล้นเหลือ
ทุกคนเล่นเข้าขากันหมด

464
00:22:23,800 --> 00:22:24,968
"โพรงวีสลีย์"

465
00:22:25,052 --> 00:22:26,845
สิ่งที่ฉันจำได้
เกี่ยวกับบ้านโพรงกระต่าย

466
00:22:26,928 --> 00:22:28,221
คือมันเปลี่ยนไปตลอดเวลา

467
00:22:28,305 --> 00:22:30,265
มันขยายออกและหดตัวได้

468
00:22:30,349 --> 00:22:33,435
นาทีหนึ่งก็มีเตาผิงขนาดใหญ่ที่มีผงฟลู

469
00:22:33,518 --> 00:22:35,937
จากนั้นก็จะเล็กลง

470
00:22:36,521 --> 00:22:39,066
ใช่ค่ะ เหมือนฉากนั้นมีชีวิต
มันเปลี่ยนได้

471
00:22:39,149 --> 00:22:40,835
ฉันรู้สึกว่า
การเป็นวีสลีย์เป็นส่วนที่ดีที่สุด

472
00:22:40,859 --> 00:22:41,961
ของการเล่นหนังแฮร์รี่ พอตเตอร์

473
00:22:41,985 --> 00:22:44,905
เรามีครอบครัวฮอกวอตส์
แต่ฉันกลับรู้สึกพิเศษมากกว่า

474
00:22:44,988 --> 00:22:47,866
- ที่มีครอบครัวเพิ่มจริงๆ ขึ้นมา
- มันดีมาก

475
00:22:47,949 --> 00:22:50,118
ฉากทั้งหมดที่เราถ่ายด้วยกัน
นอกจากส่วนอื่นๆ ในหนัง

476
00:22:50,202 --> 00:22:51,787
การได้ร่วมงานกับจูลี่มันยอดมาก

477
00:22:51,870 --> 00:22:55,082
เราเคยมาถึงกองถ่ายแล้วก็พูดว่า
"หวัดดีจ้ะ แม่" "หวัดดีจ้ะ พ่อ"

478
00:22:55,165 --> 00:22:57,709
จูลี่ วอลเตอร์ส
ซึ่งเล่นเป็นคุณนายวีสลีย์ แม่ของฉัน

479
00:22:57,793 --> 00:23:00,587
เป็นคนที่แสนวิเศษ
และดีต่อฉันมากๆ ค่ะ

480
00:23:00,670 --> 00:23:03,382
เธอเหมือนฟูมฟักฉันจริงๆ
เหมือนเธอเป็น

481
00:23:03,465 --> 00:23:05,217
ตัวแทนของแม่ที่ไร้ที่ติ

482
00:23:05,300 --> 00:23:07,636
คู่แฝดเป็นสองคนที่ผมสนิทด้วย

483
00:23:07,719 --> 00:23:10,097
พวกเขาเหมือนพี่ชายจริงๆ

484
00:23:10,180 --> 00:23:13,225
จูลี่ วอลเตอร์สกับมาร์ค วิลเลียมส์
เหมือนครอบครัวที่สองของผม

485
00:23:13,308 --> 00:23:15,102
พวกเขาจะทำเหมือน
เป็นตัวละครนั้นตลอด

486
00:23:15,185 --> 00:23:18,230
แล้วพวกเขาก็ชอบหยอกเล่นกัน

487
00:23:18,313 --> 00:23:22,359
- ดัมเบิลโดม...
- ใครเหรอ ใครจ๊ะ ที่รัก

488
00:23:22,442 --> 00:23:24,122
ดัมเบิลดอร์ต้องรู้ว่าเธออยู่ที่นี่ แฮร์รี่

489
00:23:25,404 --> 00:23:26,446
คัต

490
00:23:27,364 --> 00:23:29,908
หยุด หยุดเลย แบบนี้ใช้ไม่ได้

491
00:23:30,784 --> 00:23:34,079
ไม่อยากเชื่อ
พวกคุณดูดีมากนะ เป็นไงบ้าง

492
00:23:34,162 --> 00:23:35,789
สุดยอดเลย ทุกคนสบายดีกันมั้ย

493
00:23:35,872 --> 00:23:37,541
- ดีมาก ขอบคุณ คุณล่ะ
- ดี

494
00:23:37,624 --> 00:23:40,184
น่าตื่นเต้นจริงๆ นี่เป็นครั้งแรก
ที่ผมได้กลับมาหลังจากภาคอัซคาบัน

495
00:23:40,252 --> 00:23:41,670
เราไม่รู้ว่าคุณจะกลับมา

496
00:23:42,421 --> 00:23:44,423
คุณค่าของครอบครัววีสลีย์

497
00:23:44,548 --> 00:23:48,552
คือความเห็นอกเห็นใจ
เอื้อเฟื้อ และสนุกสนาน

498
00:23:49,010 --> 00:23:52,472
แฮร์รี่ เธอคงรู้
ทุกอย่างเกี่ยวกับมักเกิ้ล

499
00:23:53,056 --> 00:23:56,226
หน้าที่ของเจ้าเป็ดยางคืออะไรกันแน่

500
00:23:56,726 --> 00:23:58,770
เวลาที่เราทุกคนอยู่ด้วยกัน
มันเป็นธรรมชาติมาก

501
00:23:58,854 --> 00:24:02,023
เหมือนครอบครัว
ทุกอย่างยกเว้นในนาม

502
00:24:02,107 --> 00:24:04,734
เรื่องนั้นก็ดีมากเช่นกัน
เพราะเราได้เห็นอารมณ์

503
00:24:04,818 --> 00:24:06,695
เวลาที่พวกเขา
เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน

504
00:24:06,778 --> 00:24:09,990
แล้วเราก็เห็นภาพตรงข้าม
โดยสิ้นเชิงกับพวกมัลฟอย

505
00:24:10,073 --> 00:24:12,409
ใช่ สองครอบครัวนี้
เป็นการเปรียบเทียบที่ดีมาก

506
00:24:12,492 --> 00:24:14,327
เราเห็นภาพขัดแย้งกันที่ชัดเจนมาก

507
00:24:15,120 --> 00:24:17,747
เดรโก ทำตัวดีๆ หน่อย

508
00:24:19,374 --> 00:24:20,584
คุณพอตเตอร์

509
00:24:20,667 --> 00:24:23,086
"พบกับมัลฟอย"

510
00:24:23,170 --> 00:24:26,423
ลูเชียส มัลฟอย ได้พบกันเสียทีนะ

511
00:24:26,506 --> 00:24:27,841
ผมรู้จักแฮร์รี่ พอตเตอร์ครั้งแรก

512
00:24:27,924 --> 00:24:29,819
เพราะทุกที่ที่ผมไป
ใครๆ ก็อ่านเรื่องนี้บนรถไฟใต้ดิน

513
00:24:29,843 --> 00:24:31,043
"เจสัน ไอแซ็กส์
ลูเชียส มัลฟอย"

514
00:24:31,511 --> 00:24:34,723
ผมแน่ใจว่าผมได้บทลูเชียส
เพราะผมไม่อยากเล่น

515
00:24:34,806 --> 00:24:36,391
ผมไปทดสอบ
เป็นกิลเดอรอย ล็อกฮาร์ต

516
00:24:36,475 --> 00:24:39,728
แล้วคริสบอกว่า "นั่นยอดมาก
แต่คุณลองอ่านอีกบทหนึ่งดีมั้ย"

517
00:24:39,811 --> 00:24:41,688
ตอนนั้นผมกำลังจะเล่น
เป็นกัปตันฮุกในปีเตอร์แพน

518
00:24:41,771 --> 00:24:43,451
ผมเลยคิดว่า
"เอ่อ ฉันไม่อยากเล่นเป็นผู้ร้าย

519
00:24:43,523 --> 00:24:44,608
ในหนังเด็กทั้งสองเรื่อง"

520
00:24:44,691 --> 00:24:48,653
ผมกัดฟันอ่านบท ผมเซ็งหนักมาก

521
00:24:48,737 --> 00:24:51,239
และแน่นอนว่านั่นเป็นเรื่องที่จำเป็น

522
00:24:51,323 --> 00:24:54,409
พวกเขามาขอให้ผมรับบทลูเชียส
ขอบคุณพระเจ้าที่เขาทำแบบนั้น

523
00:24:54,951 --> 00:24:56,578
กล้าดียังไง

524
00:24:56,661 --> 00:24:59,873
ผมว่าการที่ต้องมีเขาอยู่ในเรื่องนี้
ก็เพื่ออธิบายว่า

525
00:24:59,956 --> 00:25:02,709
ทำไมเดรโก
จึงเป็นเด็กอันธพาลโหดร้าย

526
00:25:02,792 --> 00:25:04,628
ไร้หัวใจเวลาอยู่ที่โรงเรียน

527
00:25:04,711 --> 00:25:09,549
ผมแดงกับเสื้อคลุมตกทอดกันมา
นายต้องเป็นวีสลีย์แน่ๆ

528
00:25:10,258 --> 00:25:15,514
เดรโกเป็นผลผลิตของพ่อแม่
แล้วเขามีพ่อแม่ที่ไม่ดี

529
00:25:15,597 --> 00:25:17,307
ถ้าเราได้รับอิทธิพลแรกๆ
จากแฮกริด

530
00:25:17,390 --> 00:25:19,518
เราก็มีโอกาส
ที่จะพูดแบบ "ไง เพื่อน"

531
00:25:19,601 --> 00:25:21,603
เราก็จะนิสัยดีน่ารักน่ากอด

532
00:25:21,937 --> 00:25:23,355
สวยจังเลยนะ ว่ามั้ย

533
00:25:23,647 --> 00:25:25,774
น่าเอ็นดูจริงๆ ดูสิ เขารู้จักแม่ด้วย

534
00:25:30,612 --> 00:25:34,824
ถ้าพ่อเราเป็นพวกต่อต้านสังคม
ที่พกไม้เท้าหัวงูเห่า

535
00:25:34,908 --> 00:25:37,536
เราก็คงไม่ใช่คนน่าคบหาเท่าไหร่

536
00:25:38,078 --> 00:25:39,663
สามสิบเจ็ด เทกแรก มาร์กกล้อง

537
00:25:39,746 --> 00:25:44,042
ทอม อย่าลืมนะ
ช้าๆ เหมือนเล่านิทาน

538
00:25:44,125 --> 00:25:45,961
แต่ร้ายๆ นุ่มลึก

539
00:25:46,044 --> 00:25:47,504
พร้อมแล้ว แอ็กชั่น

540
00:25:47,587 --> 00:25:49,589
ผมเอ็นดูทอมตั้งแต่เจอกันครั้งแรก

541
00:25:49,673 --> 00:25:52,551
เขาเป็นคนน่ารักที่สุดเสมอเลย

542
00:25:52,634 --> 00:25:55,053
การได้ทำงานกับเจสัน
สนุกมากจริงๆ ครับ

543
00:25:56,346 --> 00:25:59,057
ที่จริงการได้ทำงานกับเจสัน
ไม่ได้สนุกเสมอไป

544
00:25:59,140 --> 00:26:03,311
เขาเปลี่ยนเป็นคนร้ายกาจ
ไม่น่าคบที่สุด

545
00:26:03,395 --> 00:26:05,564
เท่าที่เคยเจอได้ทันที

546
00:26:05,647 --> 00:26:07,357
จำได้ว่าผมจับบ่าเขา

547
00:26:07,440 --> 00:26:10,068
และทำตัวแย่ที่สุดเท่าที่ทำได้

548
00:26:10,151 --> 00:26:13,280
เฝ้าดูใบหน้าเล็กๆ ของเขา
ที่คอยมองหาความเห็นชอบจากพ่อ

549
00:26:13,363 --> 00:26:16,074
ฉากแรกสุดที่ผมถ่ายไว้ถูกตัดออก

550
00:26:16,157 --> 00:26:17,492
อยู่ในฉากที่ถูกตัดออกจากหนัง

551
00:26:17,576 --> 00:26:20,036
เดรโกแตะอะไรสักอย่าง
ผมเลยใช้ไม้เท้า...

552
00:26:21,162 --> 00:26:23,415
ห้ามแตะอะไรทั้งนั้น เดรโก

553
00:26:23,498 --> 00:26:25,500
แต่ผมไม่รู้ว่าเขี้ยวงูมันคมมาก

554
00:26:25,584 --> 00:26:27,961
มันเลยจิกมือเล็กๆ ของทอม
เข้าไปเต็มๆ

555
00:26:28,044 --> 00:26:31,006
เขาเงยหน้ามองผม
น้ำตาคลอเบ้า...

556
00:26:31,256 --> 00:26:32,340
ครับ พ่อ

557
00:26:32,424 --> 00:26:33,800
แล้วผมก็ "ทอม ฉันขอโทษ

558
00:26:33,883 --> 00:26:36,303
ฉันไม่รู้ว่ามันคมและหนักขนาดนี้"

559
00:26:36,386 --> 00:26:39,014
เขาตอบว่า "ผมเข้าใจ
ไม่เป็นไรฮะ มันดีต่อฉากนี้"

560
00:26:39,097 --> 00:26:40,599
เขาจะเล่นเป็นพ่อใจร้าย

561
00:26:40,932 --> 00:26:43,935
พอสั่งคัต
เขาก็จะเข้ามากอดผมและถามว่า

562
00:26:44,019 --> 00:26:45,687
"เมื่อกี้ฉันตีแรงไปรึเปล่า"

563
00:26:45,770 --> 00:26:48,189
เขาเปลี่ยนบุคลิก
ไปเป็นคนละคนได้ง่ายๆ เลย

564
00:26:56,823 --> 00:27:00,952
แฮร์รี่ พอตเตอร์
ช่างเป็นเกียรติอย่างสูงครับ

565
00:27:01,036 --> 00:27:04,372
ผมจำได้ว่าเล่าให้เพื่อนฟังว่าได้บทนี้

566
00:27:04,456 --> 00:27:06,333
เป็นเอลฟ์ในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์

567
00:27:06,416 --> 00:27:12,339
กับเสียงร้องดีใจและสิ้นหวังสุดๆ

568
00:27:12,422 --> 00:27:15,467
ที่ผมไม่เข้าใจความสำคัญ
ของตัวละครนี้

569
00:27:15,550 --> 00:27:16,968
"โทบี้ โจนส์
ด๊อบบี้"

570
00:27:21,139 --> 00:27:23,099
เราถ่ายกันเทกหนึ่ง
เขาก็ "ขอบคุณขอรับ"

571
00:27:23,183 --> 00:27:24,601
มองหน้าผม ผมเหวี่ยงขาออกไป

572
00:27:24,684 --> 00:27:27,020
ก้าวเท้าเดินลงบันได
ควงไม้เท้าไปด้วย

573
00:27:27,103 --> 00:27:28,813
คริสบอกว่า "คัต
ใครก็ได้ช่วยเช็ดพื้น

574
00:27:28,897 --> 00:27:30,106
ตรงที่เจสันลื่นให้ทีสิ"

575
00:27:30,190 --> 00:27:33,234
ผมตอบ "เปล่า ผมไม่ได้ลื่น"
เขาก็ "อ้าว เกิดอะไรขึ้น"

576
00:27:33,318 --> 00:27:35,654
ผมตอบว่า "ผมเตะด๊อบบี้ลงบันได"

577
00:27:42,243 --> 00:27:46,039
ผมแค่คิดว่า
"งานนี้ต้องสนุกไร้สติสุดๆ เลย"

578
00:27:47,290 --> 00:27:50,043
คุณมัลฟอยครับ คุณมัลฟอย

579
00:27:51,711 --> 00:27:53,129
ผมมีของจะคืนให้คุณ

580
00:27:55,215 --> 00:27:57,050
ถุงเท้ามันน่าสมเพชนะ

581
00:27:57,133 --> 00:28:00,053
ในระดับหนึ่ง แต่ในอีกระดับหนึ่ง
มันคือทุกสิ่งทุกอย่าง

582
00:28:00,136 --> 00:28:03,306
และผมว่านั่น
คือความงามของตัวละครนี้

583
00:28:03,390 --> 00:28:06,518
เจ้านายให้ถุงเท้าแก่ด๊อบบี้

584
00:28:06,601 --> 00:28:08,353
อะไร ฉันไม่ได้...

585
00:28:09,062 --> 00:28:12,482
เจ้านายมอบเสื้อผ้าให้ด๊อบบี้

586
00:28:12,899 --> 00:28:15,694
ด๊อบบี้เป็นอิสระ

587
00:28:15,777 --> 00:28:20,365
หนึ่งในแก่นสำคัญของเรื่อง
คือพันธมิตรของผองเพื่อนผู้อดทน

588
00:28:34,963 --> 00:28:37,716
ฉันกับเธอเลยได้หัวเราะดังสุด

589
00:28:37,799 --> 00:28:39,342
- กับริชาร์ด แฮร์ริสด้วย
- ครับ

590
00:28:39,426 --> 00:28:43,555
เรามีฟอกส์ นกฟีนิกซ์
ที่เป็นแบบแอนิเมโทรนิก

591
00:28:43,638 --> 00:28:45,974
เป็นนกสีแดงตัวใหญ่ที่ไม่มีอยู่จริง

592
00:28:46,057 --> 00:28:47,100
มันไม่มีอยู่จริง

593
00:28:47,183 --> 00:28:49,769
แต่มันก็ไม่ใช่ว่าไม่สมจริงนะ
คือมันอาจมีจริงก็ได้

594
00:28:49,853 --> 00:28:54,065
ริชาร์ดเข้ามาดูเจ้าฟีนิกซ์แล้วก็พูดว่า

595
00:28:54,149 --> 00:28:57,152
"โอ้โฮ คนสมัยนี้
ฝึกสัตว์พรรค์นี้กันวิเศษจริงๆ"

596
00:28:57,235 --> 00:29:00,697
เพราะเราติดกล้องไว้ในตา
ทีมงานเลยเห็นริชาร์ดมองนก

597
00:29:00,780 --> 00:29:04,451
แล้วเราก็
"เอ่อ เราไม่อยากทำลายมนตร์ขลัง

598
00:29:04,534 --> 00:29:06,369
ดังนั้นเราจะให้นก
มีปฏิกิริยาและขยับต่อไป"

599
00:29:06,453 --> 00:29:08,455
แล้วนั่นก็กลายเป็นเรื่องเป็นราว

600
00:29:08,538 --> 00:29:10,582
เมื่อริชาร์ดบอกว่า
"นกนี่มันโต้ตอบกับผม"

601
00:29:12,167 --> 00:29:14,586
ฟีนิกซ์เป็นสัตว์ที่น่าพิศวง

602
00:29:15,128 --> 00:29:18,006
สามารถแบกของที่หนักมหาศาล

603
00:29:18,089 --> 00:29:21,593
น้ำตาของมันมีพลังเยียวยา

604
00:29:21,676 --> 00:29:23,595
- เราไม่เคยบอกเขา
- ใช่ เราไม่เคยบอกเขา

605
00:29:23,678 --> 00:29:24,971
เขาคิดว่านั่นเป็นนกจริงๆ

606
00:29:25,054 --> 00:29:27,056
เหลือเชื่อมากเลย
ที่เรามีส่วนร่วมกับเรื่องนั้น

607
00:29:27,140 --> 00:29:28,600
ผมไม่รู้จักมนุษย์คนอื่นใด

608
00:29:28,683 --> 00:29:30,244
ที่สามารถเริ่มภาพยนตร์ชุด
ในแบบที่คุณเริ่มไว้ได้

609
00:29:30,268 --> 00:29:33,521
ฟังแล้วชื่นใจมาก
ฉันรู้สึกผิดมาตลอดที่ถอนตัว

610
00:29:33,605 --> 00:29:34,689
รู้สึกผิดจริงๆ

611
00:29:34,773 --> 00:29:37,108
ตอนฉันบอกลาพวกเธอ ฉันรู้สึกว่า

612
00:29:37,192 --> 00:29:39,569
"ไม่อยากเชื่อเลยว่า
ฉันจะทิ้งเด็กพวกนี้"

613
00:29:39,652 --> 00:29:42,655
พูดจริงๆ ผมว่าคุณไม่เคยได้รับ
ความดีความชอบมากพอ

614
00:29:42,739 --> 00:29:44,282
สำหรับความสำเร็จของคุณ

615
00:29:44,365 --> 00:29:47,202
ในหนังสองภาคแรกและกับเราทุกคน
เพราะงั้นขอบคุณมากครับ

616
00:29:47,285 --> 00:29:49,913
มันเป็นประสบการณ์
ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตผม

617
00:29:53,500 --> 00:29:58,254
คุณไม่มีสายตารับรู้ว่าสิ่งสำคัญ
ไม่ได้อยู่ที่คนเราเกิดมาเป็นอะไร

618
00:29:59,214 --> 00:30:01,800
แต่อยู่ที่เติบโตขึ้นมาเป็นอะไร

619
00:30:06,888 --> 00:30:08,348
"บทที่สอง ก้าวพ้นวัย"

620
00:30:08,431 --> 00:30:10,433
"แฮร์รี่ พอตเตอร์
กับนักโทษแห่งอัซคาบัน

621
00:30:10,517 --> 00:30:11,893
แฮร์รี่ พอตเตอร์กับถ้วยอัคนี"

622
00:30:12,143 --> 00:30:13,228
สวัสดี

623
00:30:13,311 --> 00:30:14,471
"แกรี่ โอลด์แมน
ซิเรียส แบล็ก"

624
00:30:15,605 --> 00:30:16,765
"ห้องเรียนวิชาปรุงยา
ฮอกวอตส์"

625
00:30:16,815 --> 00:30:18,107
สบายดีมั้ย

626
00:30:18,191 --> 00:30:21,319
ดีครับ ขอบคุณที่มา ขอบคุณที่มาคุยกัน

627
00:30:22,362 --> 00:30:23,404
"หลบหนีจากอัซคาบัน"

628
00:30:23,488 --> 00:30:25,824
นั่นใครเหรอ ชายคนนั้น

629
00:30:26,783 --> 00:30:28,159
"นั่นใคร" งั้นเหรอ

630
00:30:28,910 --> 00:30:31,204
นั่นคือซิเรียส แบล็กไงล่ะ

631
00:30:32,747 --> 00:30:35,542
ซิเรียส แบล็ก
เป็นตัวละครสำคัญสำหรับแฮร์รี่

632
00:30:35,625 --> 00:30:36,936
เขาเป็นส่วนหนึ่งของแก่นสำคัญ
ในงานเขียนของโจ

633
00:30:36,960 --> 00:30:38,103
ที่ว่า "อย่าตัดสินใครจากภายนอก"

634
00:30:38,127 --> 00:30:39,629
"เดวิด เฮย์แมน
โปรดิวเซอร์"

635
00:30:39,712 --> 00:30:42,841
ภาพซิเรียส แบล็กที่เป็นอาชญากร
เป็นภาพที่แฮร์รี่ได้เห็น

636
00:30:42,924 --> 00:30:44,717
เรามีฆาตกรเดินลอยนวลอยู่

637
00:30:45,009 --> 00:30:46,427
ท่านหมายถึงซิเรียส แบล็กใช่มั้ยครับ

638
00:30:47,053 --> 00:30:48,805
แล้วเขามาเกี่ยวอะไรกับผม

639
00:30:48,930 --> 00:30:53,142
แต่เมื่อแฮร์รี่เจอเขา
และตลอดหนังภาคสาม

640
00:30:53,226 --> 00:30:56,771
แฮร์รี่ก็ได้เรียนรู้ว่า
ซิเรียสไม่ใช่คนอย่างที่ใครๆ พูด

641
00:30:56,855 --> 00:30:58,690
เขาต่างจากที่คิดไว้มาก

642
00:30:58,773 --> 00:31:02,902
แกรี่เป็นนักแสดงยอดฝีมือ
และเหตุผลหนึ่งที่เราเลือกเขา

643
00:31:02,986 --> 00:31:06,281
ก็เพราะเขาดูจะเข้ากับด้านมืดได้

644
00:31:06,364 --> 00:31:11,870
แต่เขาก็มีจิตวิญญาณ
และความอบอุ่นยิ่งใหญ่ภายในใจ

645
00:31:12,245 --> 00:31:15,832
ขอถามหน่อยครับ คุณได้รับการติดต่อ
ให้มารับบทซิเรียสเมื่อไหร่

646
00:31:15,915 --> 00:31:17,333
ฉันรู้จักแฮร์รี่ พอตเตอร์นะ

647
00:31:17,417 --> 00:31:21,212
แต่เหมือนมัน
เป็นเรื่องของเด็กๆ มากกว่า

648
00:31:21,296 --> 00:31:24,257
คนเอาแต่บอกให้ฉันอ่านหนังสือ
แล้วฉันก็มีลูก

649
00:31:24,340 --> 00:31:27,385
ดังนั้นยังไงมันก็จะอยู่
ในจักรวาลของฉันอยู่แล้ว

650
00:31:27,719 --> 00:31:31,389
จากนั้นเขาก็ใช้วิธีนำเสนอ
ที่หม่นขึ้นเล็กน้อย

651
00:31:31,472 --> 00:31:32,807
แล้วหนังสือภาคนี้ก็น่าสนใจ

652
00:31:32,891 --> 00:31:36,936
ฉันไปเจออัลฟอนโซ ตอนนั้นฉันคิดว่า
เขาเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้ฉันสนใจ

653
00:31:37,020 --> 00:31:39,898
อย่าลืมนะ ทุกคน ต้องดูแลกบให้ดี

654
00:31:39,981 --> 00:31:41,024
ไม่ต้องห่วง

655
00:31:41,107 --> 00:31:44,611
อัซคาบัน
เป็นเรื่องของการก้าวพ้นวัยเด็ก

656
00:31:44,944 --> 00:31:47,906
พวกเขากำลัง
ข้ามผ่านช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ

657
00:31:47,989 --> 00:31:49,782
จากวัยเด็กเข้าสู่วัยรุ่น

658
00:31:50,491 --> 00:31:54,162
ในหนังสองภาคแรก
แฮร์รี่ยังเป็นเด็ก

659
00:31:54,495 --> 00:31:59,959
โทนเรื่องเอง
มีการมองโลกในแง่ดีแฝงอยู่

660
00:32:00,710 --> 00:32:03,046
อย่างไรก็ตาม
เมื่อเขาอายุครบ 13 ปี

661
00:32:03,129 --> 00:32:07,342
มีเมฆครึ้มใหญ่
เป็นเงาคลุมทุกอย่างรอบตัวแฮร์รี่

662
00:32:07,717 --> 00:32:11,054
และเราต้องถ่ายทอดสิ่งนั้น
ผ่านงานภาพด้วย

663
00:32:19,812 --> 00:32:20,939
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย

664
00:32:22,440 --> 00:32:24,567
ไม่รู้เหมือนกัน รถไฟอาจเสียก็ได้

665
00:32:33,576 --> 00:32:37,163
นักโทษแห่งอัซคาบัน
รู้สึกเหมือนขึ้นยุคใหม่

666
00:32:38,331 --> 00:32:39,958
เนื้อหาหม่นกว่าเดิมมาก

667
00:32:40,041 --> 00:32:41,167
"รูเพิร์ต กรินต์
รอน วีสลีย์"

668
00:32:41,250 --> 00:32:43,878
มีแก่นเรื่องมากมาย
ที่ค่อนข้างเป็นแนวผู้ใหญ่

669
00:32:43,962 --> 00:32:49,300
เจ.เค. โรว์ลิ่งบรรยายถึง
ผู้คุมวิญญาณไว้อย่างน่ากลัวมาก

670
00:32:50,176 --> 00:32:53,221
ผมอยากถ่ายทอดความรู้สึกที่ว่า
ผู้คุมวิญญาณเหล่านี้

671
00:32:53,304 --> 00:32:57,725
สูบกลืนความปีติยินดีทั้งหมดไป

672
00:32:58,184 --> 00:33:02,146
พวกนั้นสูบแก่นสารสำคัญ
ที่เป็นหัวใจของแฮร์รี่

673
00:33:02,981 --> 00:33:05,233
แต่ผมว่าสิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้ฉากนี้

674
00:33:05,316 --> 00:33:08,194
ประสบความสำเร็จ
คือการแสดงของแดน

675
00:33:09,988 --> 00:33:12,824
ภาคนักโทษแห่งอัซคาบัน
คือตอนไหนนะ เธออายุเท่าไหร่

676
00:33:12,991 --> 00:33:14,158
สิบสี่ครับ

677
00:33:14,492 --> 00:33:16,452
- จริงเหรอ ตอนเจอกันครั้งแรกน่ะ
- ใช่ครับ

678
00:33:16,536 --> 00:33:20,623
ฉันว่าฉันมีสัญชาตญาณ
ความเป็นพ่อตามธรรมชาติ

679
00:33:26,963 --> 00:33:28,965
จะฆ่าฉันเหรอ แฮร์รี่

680
00:33:29,048 --> 00:33:31,092
ฉันจำได้ว่า
คนแรกที่ฉันรู้สึกประหม่ามาก

681
00:33:31,175 --> 00:33:32,343
ตอนเขาเดินเข้ามา

682
00:33:32,427 --> 00:33:33,803
- คือแกรี่ โอลด์แมน
- ฉันจำได้

683
00:33:33,886 --> 00:33:36,931
- จำที่ฉันสติแตกได้มั้ย
- จำได้ว่าเธอคุยเรื่องแกรี่ให้ฉันฟัง

684
00:33:37,015 --> 00:33:39,600
ใช่ เธอก็แบบ "ฟังนะ เอ็มม่า
เธอต้องเก็บอาการไว้

685
00:33:39,684 --> 00:33:42,145
เพราะแกรี่ โอลด์แมน...
เขาเบอร์ใหญ่มากจริงๆ

686
00:33:42,228 --> 00:33:44,731
เธอต้องเก็บอาการไว้นะ"
แล้วฉันก็ "โอเค"

687
00:33:44,814 --> 00:33:47,358
ซึ่งจริงๆ เป็นการระบายความกลัว
ของฉันเอง

688
00:33:47,442 --> 00:33:49,736
เพราะฉันก็คือ
"แดน นายต้องเก็บอาการไว้

689
00:33:49,819 --> 00:33:50,903
เขาเบอร์ใหญ่มากๆ"

690
00:33:52,321 --> 00:33:55,074
แรกๆ แดนก็เกร็งนิดหน่อย

691
00:33:55,533 --> 00:33:57,618
แต่แกรี่มีน้ำใจอย่างที่สุด

692
00:33:57,702 --> 00:33:59,454
ทั้งในฐานะคนคนหนึ่ง
และในฐานะนักแสดงด้วย

693
00:33:59,537 --> 00:34:01,330
เขาโอบรับแดนทันที

694
00:34:01,414 --> 00:34:04,500
และให้แดนอยู่ในขั้นตอน
การแสดงของเขา

695
00:34:05,126 --> 00:34:07,795
การได้เห็นพวกเขาสองคน
มันน่ารักมากครับ

696
00:34:08,379 --> 00:34:12,300
ราวกับว่า
มันสะท้อนความสัมพันธ์นั้นด้วย

697
00:34:12,383 --> 00:34:16,929
เพราะในหลายแง่ แฮร์รี่ได้ทำให้
ซิเรียส แบล็กเป็นสัญลักษณ์

698
00:34:17,388 --> 00:34:22,810
ซึ่งสัญลักษณ์นั้นก็เข้าถึงได้ยาก
และน่ากลัวในหลายด้าน

699
00:34:22,894 --> 00:34:25,021
แล้วก็ไม่ต่างจากในหนัง

700
00:34:25,104 --> 00:34:27,523
เมื่อพวกเขาค้นพบตัวตน
ที่แท้จริงของกันและกัน

701
00:34:27,607 --> 00:34:30,109
นั่นคือตอนที่ความผูกพัน
อันน่าอัศจรรย์นี้เกิดขึ้น

702
00:34:30,193 --> 00:34:32,361
เราเห็นเขาสองคนระหว่างถ่ายทำ

703
00:34:32,445 --> 00:34:35,281
นั่งข้างกัน คุยกัน หัวเราะเล่นกัน

704
00:34:35,364 --> 00:34:38,409
แล้วเราก็ดูออกว่าแดนมองแกรี่

705
00:34:38,493 --> 00:34:42,038
ด้วยสายตาเคารพยกย่องที่มีให้

706
00:34:42,121 --> 00:34:43,474
เหตุการณ์ในเพิงโหยหวน
ตอนท้ายเรื่อง

707
00:34:43,498 --> 00:34:44,767
ผมรู้สึกเหมือนผม รูเพิร์ตและเอ็มม่า
กำลังดูพวกคุณ

708
00:34:44,791 --> 00:34:45,875
แข่งเทนนิสกันในฉากนั้น

709
00:34:45,958 --> 00:34:47,960
เหมือนกับ "นี่คือการแสดงละ ทุกคน

710
00:34:48,044 --> 00:34:50,129
เราทุกคน
ต้องขยันเพื่อทำให้ได้แบบนี้"

711
00:34:50,463 --> 00:34:52,340
มีทิม สปอลล์

712
00:34:52,423 --> 00:34:54,842
- มีอลัน ริกแมนหนึ่งเดียวคนนั้น
- ใช่

713
00:34:54,926 --> 00:34:58,346
เดวิด ธิวลิส เธอ เอ็มม่า รูเพิร์ต

714
00:34:58,429 --> 00:35:00,723
คุณใจดีจังที่ให้ผมกับเอ็มม่า
และรูเพิร์ตเข้ากลุ่มด้วย

715
00:35:00,807 --> 00:35:02,558
ไม่เพียงแต่ได้ดูการแสดงของพวกคุณ

716
00:35:02,642 --> 00:35:04,477
แต่ยังได้เห็น
พวกคุณในฐานะคนธรรมดา

717
00:35:04,560 --> 00:35:06,604
การได้เห็นนักแสดงเก่งๆ เหล่านี้

718
00:35:06,687 --> 00:35:08,815
ที่เหมือนกับ
"ใช่ พวกคุณก็เป็นคนธรรมดา"

719
00:35:08,898 --> 00:35:10,316
และพวกคุณเฮฮากันระหว่างถ่ายทำ

720
00:35:10,399 --> 00:35:11,943
การทำงานไม่จำเป็นต้อง
ทรมานตลอดเวลา

721
00:35:12,026 --> 00:35:13,069
มันอาจหนักหน่วงไปบ้าง

722
00:35:13,152 --> 00:35:15,047
และคุณทำให้ผมเห็นถึง
ด้านที่มหัศจรรย์ของมันด้วยเช่นกัน

723
00:35:15,071 --> 00:35:16,405
แล้วนั่นสำคัญมากจริงๆ

724
00:35:16,489 --> 00:35:17,740
- ฆ่ามันกันเถอะ
- คอยก่อน

725
00:35:17,824 --> 00:35:19,534
ฉันคอยมานานแล้ว

726
00:35:20,493 --> 00:35:22,078
สิบสองปีในคุก

727
00:35:23,329 --> 00:35:24,747
ในคุกอัซคาบัน

728
00:35:25,414 --> 00:35:29,043
ผมไม่เคยกำกับฉากที่มีทีมนักแสดง
ชั้นยอดเท่านี้มาก่อนในชีวิต

729
00:35:29,377 --> 00:35:30,795
ฉากนั้นยาวมากด้วย

730
00:35:30,878 --> 00:35:33,673
เป็นฉากที่มีจุดหักมุม
ของเรื่องอยู่มากมาย

731
00:35:33,756 --> 00:35:35,508
แล้วมันก็สนุกมาก

732
00:35:35,591 --> 00:35:38,845
ฉากนั้นหนักหน่วงรุนแรง
และมีเรื่องสำคัญมากมายเป็นเดิมพัน

733
00:35:38,928 --> 00:35:41,848
ไม่นะ หนูเชื่อใจครู

734
00:35:41,931 --> 00:35:45,309
แล้วคุณก็จะเห็นได้ว่า
รูเพิร์ตกับเอ็มม่าและแดน

735
00:35:45,393 --> 00:35:48,104
พวกเขาทุ่มเทให้ฉากนี้กันเต็มที่

736
00:35:48,312 --> 00:35:51,732
ผมชอบมาก ผมมีความทรงจำ
ที่ยอดเยี่ยมมากกับเรื่องนี้

737
00:35:51,816 --> 00:35:53,818
ผมบอกดัมเบิลดอร์ว่า
คุณช่วยเพื่อนเก่า

738
00:35:53,901 --> 00:35:54,986
ให้เข้าไปในปราสาท

739
00:35:55,069 --> 00:35:57,113
และนี่คือหลักฐาน

740
00:35:57,196 --> 00:35:58,322
เยี่ยมมาก สเนป

741
00:35:58,406 --> 00:36:00,992
แต่นายใช้สติปัญญา
วิเคราะห์สถานการณ์

742
00:36:01,075 --> 00:36:02,952
มาสร้างข้อสรุปที่ผิดพลาดอีกครั้งแล้ว

743
00:36:04,328 --> 00:36:05,955
ผมรักตัวละครซิเรียสมาตลอด

744
00:36:06,038 --> 00:36:07,915
ผมรักความสัมพันธ์
ของแฮร์รี่กับซิเรียส

745
00:36:07,999 --> 00:36:09,625
เขาเหมือนคุณลุงเท่ๆ

746
00:36:09,709 --> 00:36:11,711
- แต่ก็เหมือนพี่ชายและ...
- ใช่

747
00:36:11,794 --> 00:36:14,547
เขาถูกป้ายสีให้เป็นตัวร้าย

748
00:36:14,630 --> 00:36:19,886
แล้วก็มีจุดที่เราคิดว่า
"เขาถูกจัดฉาก เขาเป็นคนดี"

749
00:36:19,969 --> 00:36:22,430
เขาใจดีมาก
เป็นคนอบอุ่นและเท่มากด้วย

750
00:36:22,513 --> 00:36:24,765
- เขาก็เท่จริง
- ใช่ครับ

751
00:36:24,849 --> 00:36:27,768
ฉันอยากเห็นภาพรวมทั้งหมดแต่แรก

752
00:36:27,852 --> 00:36:30,813
- คือเราได้รู้เรื่อง...
- ใช่ ทีละเล่มๆ

753
00:36:30,897 --> 00:36:32,940
- ไม่รู้สิ เพราะเธอเป็นแฮร์รี่...
- ไม่เลยครับ

754
00:36:33,024 --> 00:36:34,859
มีแค่ริกแมน ริกแมนคนเดียวที่รู้

755
00:36:34,942 --> 00:36:37,195
- ริกแมนเหรอ
- เขารู้เรื่องมากกว่าใคร

756
00:36:37,278 --> 00:36:38,518
แล้วเขารู้เรื่องพวกนั้นได้ยังไง

757
00:36:38,571 --> 00:36:40,239
เขาบอกโจตั้งแต่แรกเลย

758
00:36:40,323 --> 00:36:43,159
เขาบอกว่า
"ผมต้องรู้ว่าเรื่องมันเป็นยังไง"

759
00:36:43,242 --> 00:36:44,619
"ผมต้องรู้"

760
00:36:45,411 --> 00:36:48,831
งั้นฉันต้องขอให้นายบอกเหตุผลมา

761
00:36:48,915 --> 00:36:51,584
- ริกแมนต้องรู้ก่อนแน่ละ จริงมั้ย
- จริงครับ

762
00:36:51,667 --> 00:36:53,544
แล้วเขาไม่เคยบอกคริส
ไม่เคยบอกใครเลย

763
00:36:53,628 --> 00:36:55,796
คริสถามเขาตรงๆ
"ทำไมคุณเล่นฉากนี้แบบนี้"

764
00:36:55,880 --> 00:36:57,590
เขาตอบว่า "ไว้ผมจะบอกคุณทีหลัง"

765
00:37:02,303 --> 00:37:05,514
ใช่ เดี๋ยวเธอก็รู้เอง
แค่รู้เท่าที่จำเป็นต้องรู้

766
00:37:05,598 --> 00:37:06,682
เดี๋ยวเราก็รู้เอง

767
00:37:07,016 --> 00:37:10,269
แดนไม่ใช่นักแสดงเด็ก
เขาเป็นนักแสดงคนหนึ่ง

768
00:37:10,353 --> 00:37:12,563
อัลฟอนโซจะแบบ
"พวกเธอเป็นวัยรุ่นแล้ว

769
00:37:12,647 --> 00:37:14,190
ฉันจะทำเหมือนเธอเป็นวัยรุ่น"

770
00:37:14,273 --> 00:37:15,358
เขาเป็นคนแรก

771
00:37:15,441 --> 00:37:18,027
- ที่แจกการบ้านให้เราไปทำ
- ใช่

772
00:37:18,110 --> 00:37:19,487
ผ่อนคลายหน่อย

773
00:37:19,570 --> 00:37:22,949
เขาอยากรู้จักเรา
เขาเลยให้เราทำแบบฝึกหัด

774
00:37:23,032 --> 00:37:26,285
เขาขอให้เราสวมบทบาทตัวละคร
และเขียนเรียงความ

775
00:37:28,955 --> 00:37:32,041
เขาบอกว่า "ณ ตอนนี้
พวกเธอต้องรู้จักตัวละครเหล่านี้

776
00:37:32,124 --> 00:37:35,169
ดีกว่าที่ฉันจะสามารถ
เข้าใจพวกเขาได้

777
00:37:35,253 --> 00:37:36,462
ดังนั้นพวกเธอต้องบอกฉัน"

778
00:37:36,545 --> 00:37:40,258
หลังจากเขียนได้ครึ่งหน้าเอสี่

779
00:37:40,341 --> 00:37:42,343
ผมก็ "ผมรู้สึกว่าเล่าครบหมดแล้วนะ

780
00:37:42,426 --> 00:37:45,638
โจเขียนถึงเรื่องนี้ไว้ตั้ง 500 หน้า

781
00:37:45,721 --> 00:37:48,307
แต่ผมรู้สึกว่า
แค่นี้ก็สรุปเรื่องทั้งหมดแล้ว

782
00:37:48,391 --> 00:37:50,518
เยี่ยม โอเค ดีล่ะ ภูมิใจจัง
ส่งเลยแล้วกัน"

783
00:37:50,601 --> 00:37:56,065
เอ็มม่าเขียนไป 12 หน้าได้มั้ง
บรรยายอย่างดี

784
00:37:56,607 --> 00:38:00,152
รูเพิร์ตไม่ส่งอะไรเลย

785
00:38:00,236 --> 00:38:01,487
ผมไม่ได้ทำ

786
00:38:01,570 --> 00:38:03,906
ผมถาม "รูเพิร์ต การบ้านอยู่ไหน"

787
00:38:03,990 --> 00:38:08,828
เขาตอบว่า
"คือผมว่ารอนคงไม่ทำ...

788
00:38:10,288 --> 00:38:12,081
ผมก็เลยไม่ทำ"

789
00:38:12,164 --> 00:38:14,417
โชคดีที่อัลฟอนโซเห็นว่า

790
00:38:14,500 --> 00:38:17,503
ผมอินกับตัวละครมาก
จนไม่ทำการบ้าน

791
00:38:17,586 --> 00:38:21,007
รูเพิร์ตคือรอน

792
00:38:21,590 --> 00:38:24,135
เขาคือรอน ร้อยเปอร์เซ็นต์เต็ม

793
00:38:24,844 --> 00:38:29,140
เอ็มม่าเป็นนักแสดงที่เก่ง
โดยธรรมชาติ

794
00:38:29,223 --> 00:38:30,558
เธอเตรียมตัวเยอะมาก

795
00:38:30,641 --> 00:38:31,851
เวลาถ่ายทำแต่ละฉาก

796
00:38:31,934 --> 00:38:34,645
เหมือนกับว่า
ทุกอย่างไหลออกมาจากตัวเธอ

797
00:38:34,729 --> 00:38:37,648
ความจริงก็คือ
พวกเขาเป็นนักแสดงที่เก่งมาก

798
00:38:38,816 --> 00:38:41,861
ซิเรียส แบล็กได้รับการชดใช้

799
00:38:41,944 --> 00:38:46,324
ด้วยการมีแฮร์รี่
ซึ่งเข้าใจตัวตนที่แท้จริงของเขา

800
00:38:46,407 --> 00:38:50,119
นั่นเป็นช่วงเวลาที่ปลดปล่อย
เป็นเสรีภาพยิ่งใหญ่

801
00:38:50,202 --> 00:38:53,122
แล้วทั้งหมดนั้น
ได้รับการถ่ายทอดในเชิงสัญลักษณ์

802
00:38:53,205 --> 00:38:57,293
ในฉากที่เขาสองคน
บินไปใต้แสงจันทร์สีเงินยามค่ำคืน

803
00:39:02,757 --> 00:39:04,425
เหมือนเป็นครอบครัวเลยว่ามั้ย

804
00:39:04,508 --> 00:39:08,137
- ใช่ครับ
- ยิ่งกว่าประสบการณ์ใดๆ

805
00:39:08,220 --> 00:39:09,847
เราไม่เคยมีประสบการณ์แบบนั้น
ในหนังทั่วไป

806
00:39:09,930 --> 00:39:13,184
เพราะเราทำงานกับคนกลุ่มหนึ่ง
เราก็เป็นมิตรกับพวกเขา

807
00:39:13,267 --> 00:39:16,062
แล้วหลังจากนั้น เราก็แทบ
ไม่มีโอกาสได้เจอพวกเขาอีกเลย

808
00:39:16,354 --> 00:39:19,482
แต่กับหนังแฮร์รี่ พอตเตอร์
เราได้กลับมา

809
00:39:19,565 --> 00:39:21,984
นั่นแหละที่ทำให้ไม่เหมือนเรื่องอื่น

810
00:39:22,068 --> 00:39:25,363
เป็นหนึ่งในสิ่งที่ทำให้มันมีความพิเศษ

811
00:39:25,446 --> 00:39:28,366
ใช่ครับ
การได้อยู่ในเรื่องนี้ก็เหมือนกับเรา

812
00:39:28,449 --> 00:39:30,049
ได้เป็นส่วนหนึ่ง
ของประวัติศาสตร์ภาพยนตร์

813
00:39:32,370 --> 00:39:36,374
"ยุคใหม่อันยิ่งใหญ่"

814
00:39:39,585 --> 00:39:45,132
ฮอกวอตส์ได้รับเลือกเป็นเจ้าภาพ
การประลองเวทไตรภาคี

815
00:39:47,593 --> 00:39:49,053
ภาคถ้วยอัคนี

816
00:39:49,428 --> 00:39:52,348
ในช่วงถ่ายทำ
การประลองเวทไตรภาคี

817
00:39:52,431 --> 00:39:55,851
มันดีมากเลยที่ได้ประหลาดใจ

818
00:39:55,935 --> 00:39:59,355
และตื่นตาตื่นใจไปกับ...

819
00:40:00,356 --> 00:40:04,318
มนตร์เสน่ห์ของฉากต่างๆ
และได้ทึ่งไปกับมัน

820
00:40:04,402 --> 00:40:07,405
ฉันยังจำตอนเห็นโบซ์บาตง
เดินเข้ามาครั้งแรก

821
00:40:07,488 --> 00:40:08,781
กับเดิร์มสแตรงก์

822
00:40:09,782 --> 00:40:10,866
มันสุดยอดจริงๆ

823
00:40:13,202 --> 00:40:15,788
เราอยากได้ผู้กำกับชาวอังกฤษ
มาทำหนังภาคสี่

824
00:40:15,871 --> 00:40:17,456
เราอยากได้ความอลังการ
แบบละครเวที

825
00:40:17,540 --> 00:40:18,833
คัต ขอบคุณมาก

826
00:40:19,250 --> 00:40:23,921
ไมค์เป็นคนเสียงดัง กระฉับกระเฉง

827
00:40:24,755 --> 00:40:25,881
และไฟแรงมาก

828
00:40:27,800 --> 00:40:29,510
เขาเป็นผู้กำกับ
ที่เหมาะสมกับภาคนี้ที่สุด

829
00:40:29,593 --> 00:40:32,138
ภาคนี้ปังมาก

830
00:40:32,221 --> 00:40:36,016
เป็นหนังที่ฉากบู๊เยอะ
มีความมหัศจรรย์และเพี้ยนดี

831
00:40:36,100 --> 00:40:37,268
ผมรักไมค์ เขาเยี่ยมมาก

832
00:40:37,351 --> 00:40:39,770
เหมือนตัวเขาเอง
ก็หลุดออกมาจากในหนังสือ

833
00:40:39,854 --> 00:40:42,690
เขาเหมือนตัวละครในฮอกวอตส์

834
00:40:42,773 --> 00:40:45,025
ภาคสี่เป็นเล่มที่หนาที่สุด

835
00:40:45,109 --> 00:40:46,669
ประมาณ 900 กว่าหน้า
เอาไปกั้นประตูได้เลย

836
00:40:46,735 --> 00:40:48,004
"ไมค์ นีเวลล์ - ผู้กำกับ
แฮร์รี่ พอตเตอร์กับถ้วยอัคนี"

837
00:40:48,028 --> 00:40:49,113
อย่างกับอิฐทั้งก้อน

838
00:40:49,196 --> 00:40:50,573
แอ็กชั่น

839
00:40:50,656 --> 00:40:54,326
ผมคิดว่า
ถ้าเราต้องการตรึงความสนใจ

840
00:40:54,410 --> 00:40:57,079
ไม่ให้พวกเด็กๆ ว่อกแว่กละก็

841
00:40:57,163 --> 00:41:01,625
เราก็ต้องทำให้แก่นเรื่องมีพลัง
และกระฉับกระเฉงมากๆ

842
00:41:02,793 --> 00:41:04,837
เขามีพลังเหมือนกับประทัด

843
00:41:04,920 --> 00:41:07,089
เขาตื่นเต้นไปหมดกับทุกอย่าง

844
00:41:07,173 --> 00:41:10,759
เขามีบุคลิกน่ารักเหมือนเด็ก

845
00:41:11,510 --> 00:41:13,012
เขามีอารมณ์ขันด้วย

846
00:41:13,095 --> 00:41:15,473
และพยายามสอดแทรกเข้าไปทุกฉาก

847
00:41:15,556 --> 00:41:18,642
ตอนนั้นน่าจะผ่านไปสองสามภาค

848
00:41:18,726 --> 00:41:20,352
ฉันเริ่มรู้สึกหวั่นใจ

849
00:41:20,436 --> 00:41:22,104
- แล้วก็จำได้ว่า...
- ทุกอย่างเปลี่ยนไป

850
00:41:22,188 --> 00:41:23,481
หลังจากโคลัมบัสออก

851
00:41:23,564 --> 00:41:24,844
ตอนนั้นมันเปลี่ยนไปนิดหน่อยจริงๆ

852
00:41:24,899 --> 00:41:26,901
บรรยากาศเปลี่ยนไปเลย
ผมว่าไมค์ นีเวลล์...

853
00:41:26,984 --> 00:41:28,486
ไมค์ปฏิบัติกับเราเหมือนผู้ใหญ่

854
00:41:28,569 --> 00:41:29,695
- งั้นเหรอ
- ใช่

855
00:41:29,778 --> 00:41:31,614
- คิดว่านะ
- ใช่

856
00:41:31,697 --> 00:41:32,883
"มาร์ค วิลเลียมส์
อาเธอร์ วีสลีย์"

857
00:41:32,907 --> 00:41:34,067
เราสนุกกันจริงๆ ระหว่างถ่ายทำ

858
00:41:36,869 --> 00:41:40,247
แฝดวีสลีย์ซึ่งเป็นคนโปรดของผม

859
00:41:40,331 --> 00:41:42,333
พวกเขาต้องทะเลาะกัน

860
00:41:42,875 --> 00:41:45,920
เราถ่ายฉาก
ที่เฟร็ดกับจอร์จโดนปฏิเสธ

861
00:41:46,003 --> 00:41:47,338
ไม่ให้เข้าร่วมแข่งเวทไตรภาคี

862
00:41:47,421 --> 00:41:50,216
แล้วเราก็ใส่วิกกับติดเครา

863
00:41:50,299 --> 00:41:51,550
เพื่อให้ดูเหมือนคนแก่

864
00:41:51,634 --> 00:41:54,553
ไมค์บอกว่า "โอเค ฉันว่า
พวกเธอจะรำคาญกันเองมากๆ

865
00:41:54,637 --> 00:41:56,305
ฉันว่าพวกเธอน่าจะตีกันเรื่องนี้"

866
00:41:56,388 --> 00:41:57,515
แฝดสองคนนี้ก็...

867
00:41:59,016 --> 00:42:00,392
วอแวใส่กัน

868
00:42:00,809 --> 00:42:02,144
คัต

869
00:42:02,228 --> 00:42:03,604
ผมก็ทัก
"ไม่เอาน่า เด็กๆ ถามจริง

870
00:42:03,687 --> 00:42:04,730
พวกเธอทะเลาะกันนะ"

871
00:42:04,813 --> 00:42:06,774
ไมค์เดินมาพูดว่า
"ไม่ๆ ไม่เอาๆ"

872
00:42:06,857 --> 00:42:08,025
โอเค ใครอยากทะเลาะบ้าง

873
00:42:08,442 --> 00:42:11,403
แล้วผมก็ตอบแบบโง่ๆ "ได้ โอเค"

874
00:42:11,487 --> 00:42:16,075
ตอนนั้นผมเป็นชายแก่ท้วมๆ
วัย 60 แล้ว

875
00:42:16,492 --> 00:42:20,371
และ... ผมไม่ควรทำแบบนั้นนะ

876
00:42:20,454 --> 00:42:24,875
เขาพุ่งเข้าใส่ผม แบบนี้เลย

877
00:42:25,751 --> 00:42:28,045
ผมก็แบบ
"โอเค" แล้วก็ทำแบบเดียวกัน

878
00:42:28,128 --> 00:42:31,048
ผมจำได้ว่าจับเอวเขาไว้

879
00:42:31,131 --> 00:42:33,467
พยายามเหวี่ยงเขาไปมา

880
00:42:33,551 --> 00:42:36,136
แล้วทำซี่โครงแตกไปสองซี่

881
00:42:36,220 --> 00:42:39,640
หลังจากนั้นผมก็เจ็บปวดสุดๆ

882
00:42:39,723 --> 00:42:42,101
แต่เรื่องที่ยอดมากก็คือ

883
00:42:42,184 --> 00:42:44,812
ผมได้ทำตัวติงต๊องแบบสุดๆ

884
00:42:44,895 --> 00:42:47,731
แล้วทำให้ทุกคนรู้สึกดีขึ้นมาก

885
00:42:47,856 --> 00:42:50,693
คงรู้เนอะว่าเวลาไหน
ที่ไม่ควรทำให้ผู้กำกับซี่โครงหัก

886
00:42:55,781 --> 00:43:00,578
"เวทมนตร์ในอากาศ"

887
00:43:02,580 --> 00:43:03,789
ในภาคถ้วยอัคนี

888
00:43:03,872 --> 00:43:06,792
หนังเรื่องนั้นเกี่ยวกับวัยรุ่นล้วนๆ

889
00:43:06,875 --> 00:43:08,711
มีการแอบชอบกันเป็นครั้งแรก

890
00:43:08,794 --> 00:43:11,171
ชวนคนควงคู่ไปงานเต้นรำคริสต์มาส

891
00:43:11,255 --> 00:43:14,258
สะท้อนช่วงเลิ่กลั่ก
น่าอึดอัดทุกช่วงที่เราต้องผ่าน

892
00:43:14,341 --> 00:43:16,594
ตอนเป็นวัยรุ่น
แล้วมันก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ

893
00:43:16,677 --> 00:43:19,138
เพราะเรากำลัง
มีประสบการณ์เดียวกันเป๊ะ

894
00:43:19,221 --> 00:43:21,974
ในช่วงการเตรียมตัวและการฝึก

895
00:43:22,057 --> 00:43:25,144
ผมกับเอ็มม่าจะช่วยกัน
อย่างการส่งข้อความหาเพศตรงข้าม

896
00:43:25,227 --> 00:43:27,455
ถ้าเธอต้องส่งข้อความหาผู้ชาย
หรือผมส่งหาผู้หญิง ผมจะบอกว่า

897
00:43:27,479 --> 00:43:29,023
"คนนั้นใส่จุ๊บๆ กลับมาตั้งเท่านี้

898
00:43:29,106 --> 00:43:30,733
ฉันควรทำไง นี่มันฝันร้ายชัดๆ"

899
00:43:30,816 --> 00:43:34,320
เราเหมือนพี่ชายน้องสาวกันน่ะ

900
00:43:34,903 --> 00:43:36,196
หนังภาคนี้น่าสนใจมาก

901
00:43:36,280 --> 00:43:38,782
ในแง่ของฮอร์โมนวัยรุ่น
ที่ลอยฟุ้งไปทั่ว

902
00:43:39,199 --> 00:43:43,495
มีการแอบชอบกัน
มีคนเป็นแฟนกันและเลิกกัน

903
00:43:43,579 --> 00:43:45,372
เหมือนที่เราทำ...
เหมือนที่ผมทำที่โรงเรียน

904
00:43:45,456 --> 00:43:46,600
"แมทธิว ลูอิส
เนวิลล์ ลองบัตท่อม"

905
00:43:46,624 --> 00:43:48,292
สภาพแวดล้อมเหมือนกันเป๊ะ

906
00:43:48,375 --> 00:43:50,628
แต่เป็นวิชาป้องกันศาสตร์มืด
แทนแค่นั้นเอง

907
00:43:54,173 --> 00:43:57,301
หนังภาคนั้นเป็นช่วงฮอร์โมนพุ่งสุดๆ
อย่างน้อยก็สำหรับผมนะ

908
00:44:01,305 --> 00:44:02,723
เป็นอย่างที่คาดไว้เลย

909
00:44:02,806 --> 00:44:04,975
โดยเฉพาะเมื่อหนังภาคสี่คือภาคที่มี

910
00:44:05,059 --> 00:44:07,436
โรงเรียนโบซ์บาตง
กับเดิร์มสแตรงก์ด้วย

911
00:44:07,519 --> 00:44:11,649
เพราะงั้นนอกจากเราจะมีวัยรุ่น
ฮอร์โมนพลุ่งพล่านทั้งโขยงอยู่แล้ว

912
00:44:11,732 --> 00:44:13,525
แล้วยังเพิ่มคนกลุ่มใหญ่ๆ เข้ามา
อีกสองกลุ่ม

913
00:44:13,609 --> 00:44:17,446
เป็นคนกลุ่มใหม่ที่หน้าตาดี
แบบจงใจให้ดูฮอตมากในหนัง

914
00:44:18,364 --> 00:44:19,990
มันก็เลย...

915
00:44:20,074 --> 00:44:21,659
หนังภาคนั้นพลุ่งพล่านไปหมด

916
00:44:22,409 --> 00:44:24,495
ทำไมพวกเธอ
ต้องไปไหนกันเป็นกลุ่มด้วย

917
00:44:25,037 --> 00:44:29,625
เขาแค่เป็นวัยรุ่นที่เงอะงะเล็กน้อย
ในแบบที่ไม่โดดเด่นเอามากๆ

918
00:44:29,708 --> 00:44:32,711
ซึ่งคงเป็นเรื่องโดดเด่น
สำหรับตัวเอกในหนังแนวนี้มั้งครับ

919
00:44:33,212 --> 00:44:34,421
มังกรยังปราบได้

920
00:44:34,505 --> 00:44:36,090
ถ้านายหาคู่ควงไม่ได้
ใครจะทำได้ล่ะ

921
00:44:36,173 --> 00:44:37,925
ฉันขอเจอมังกรเดี๋ยวนี้เลยดีกว่า

922
00:44:38,008 --> 00:44:41,345
โจเขียนตัวละครเขาไว้ด้วยความรัก
ตลอดหลายปีนั้น

923
00:44:41,428 --> 00:44:44,348
ผมรู้สึกว่าไม่ได้...

924
00:44:44,431 --> 00:44:49,937
ต้องพยายามแสดงมากมาย
เพื่อเข้าถึงความเงอะงะ

925
00:44:50,020 --> 00:44:51,539
เป็นวัยรุ่นเนิร์ดๆ คนหนึ่ง
อย่างที่ผมเป็น

926
00:44:51,563 --> 00:44:52,606
โช

927
00:44:53,607 --> 00:44:54,650
ไง

928
00:44:56,694 --> 00:44:58,904
ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอ
อยากไปงานเต้นรำกับฉันมั้ย

929
00:45:00,322 --> 00:45:02,116
ขอโทษที ฉันฟังไม่ทันน่ะ

930
00:45:02,282 --> 00:45:04,326
มันเป็นเรื่องราว
การเติบโตเป็นวัยรุ่นแน่นอนอยู่แล้ว

931
00:45:07,746 --> 00:45:12,042
หนึ่งในฉากใหญ่มากๆ
คืองานเต้นรำคริสต์มาส

932
00:45:12,126 --> 00:45:16,338
สิ่งที่สำคัญที่สุด
ในงานเลี้ยงเต้นรำก็คือ

933
00:45:17,381 --> 00:45:18,590
การเต้นรำ

934
00:45:19,883 --> 00:45:22,678
ฉากนั้นนักเรียนจะได้ฝึกเต้นรำ

935
00:45:22,761 --> 00:45:25,597
มันเป็นการเต้นทั่วไป
ของโรงเรียนยุคนั้น

936
00:45:25,681 --> 00:45:28,267
เด็กผู้หญิงยืนฝั่งหนึ่ง
เด็กผู้ชายยืนอีกฝั่ง

937
00:45:28,350 --> 00:45:30,811
เราอยู่ในห้องโถงใหญ่ที่อ็อกซฟอร์ด

938
00:45:30,894 --> 00:45:32,771
แม็กกี้อยู่ตรงกลางและพูดว่า

939
00:45:32,855 --> 00:45:34,690
"เอาล่ะ ครูจะสอนทุกคนเต้นรำ"

940
00:45:34,773 --> 00:45:36,859
แน่นอน เธอเลือกรูเพิร์ต

941
00:45:36,942 --> 00:45:38,694
แล้วเธอก็พูดว่า...

942
00:45:38,777 --> 00:45:41,572
วางมือขวาไว้บนเอวฉัน

943
00:45:41,655 --> 00:45:42,698
ตรงไหนนะครับ

944
00:45:42,781 --> 00:45:46,368
เด็กคนนั้นอายุ 14
และเขารู้วิธีเรียกเสียงหัวเราะ

945
00:45:46,452 --> 00:45:47,745
มันยอดมาก

946
00:45:48,495 --> 00:45:51,248
ผมรู้สึกประหม่าแบบแปลกๆ
ผมไม่รู้จริงๆ ว่า...

947
00:45:51,331 --> 00:45:54,501
ผมไม่เคยเต้นรำกับสุภาพสตรีมาก่อน

948
00:45:54,585 --> 00:45:56,253
มันเป็นเรื่องค่อนข้างใหม่

949
00:45:57,087 --> 00:45:59,131
ไม่มีวันเลิกล้อเขาเรื่องนี้
เด็ดขาดเลย

950
00:45:59,214 --> 00:46:00,257
- ไม่มีวัน
- ไม่มีวัน

951
00:46:00,340 --> 00:46:02,718
แล้วเจมส์กับโอลิเวอร์ แฝดนั่น

952
00:46:02,801 --> 00:46:05,345
ก็ล้อผมอยู่ตลอด

953
00:46:06,138 --> 00:46:07,222
เราแหย่เขา

954
00:46:07,306 --> 00:46:09,266
- เราแหย่เขาล่วงหน้าแล้ว
- ตั้งแต่ก่อนเริ่มถ่าย

955
00:46:09,349 --> 00:46:12,561
พวกแฝดกล่อมให้ผมเชื่อ
ก่อนเราถ่ายฉากนั้นว่า

956
00:46:12,644 --> 00:46:14,730
จะมีท่าเต้นที่ออกแบบไว้หมดแล้ว

957
00:46:14,813 --> 00:46:16,774
เราบอกว่า
"นายรู้จังหวะที่ต้องก้าวมั้ยเนี่ย

958
00:46:18,108 --> 00:46:20,611
รู้ใช่มั้ย ท่าเต้นนั่นไง
เราซ้อมท่าเต้นกันหมดทุกคน

959
00:46:20,694 --> 00:46:22,613
ซ้อมมาหกอาทิตย์แล้ว
หรืออะไรทำนองนั้น"

960
00:46:22,696 --> 00:46:25,491
แค่พยายามสร้างความกดดัน

961
00:46:25,574 --> 00:46:27,659
และทางนี้

962
00:46:27,743 --> 00:46:30,245
ไม่ สุดท้ายเธอจะต้องนำ

963
00:46:30,329 --> 00:46:31,580
เข้าใจมั้ย

964
00:46:33,874 --> 00:46:37,377
หนึ่งในวันที่มีเสน่ห์ที่สุด
คือวันงานเลี้ยงเต้นรำ

965
00:46:38,420 --> 00:46:41,715
เพราะหนุ่มสาว
ที่หน้าตาดีมากๆ เหล่านี้

966
00:46:41,799 --> 00:46:42,925
แต่งตัวงดงามไร้ที่ติ

967
00:46:44,426 --> 00:46:45,928
ให้ตายเถอะ

968
00:46:50,641 --> 00:46:53,435
อะไรเนี่ย อะไรกัน

969
00:46:53,519 --> 00:46:54,603
ชุดออกงานของฉัน

970
00:46:55,103 --> 00:46:58,106
ชุดสูทของเราปกกว้างมาก

971
00:46:58,190 --> 00:47:01,235
หางยาวด้วย คือเราไม่ได้...

972
00:47:01,318 --> 00:47:05,197
เราไม่รู้สึกเท่เลยแม้แต่น้อยในจุดนั้น

973
00:47:05,280 --> 00:47:07,157
ฉันดูเหมือนคุณยายทวดเทสซี่

974
00:47:09,910 --> 00:47:12,287
กลิ่นก็เหมือนคุณยายทวดเทสซี่

975
00:47:12,371 --> 00:47:16,583
ฉันจำได้แค่ความรุงรัง

976
00:47:16,667 --> 00:47:19,461
- ปกหกชั้นที่เธอใส่น่ะ
- จีบระบายนั่น ใช่

977
00:47:19,545 --> 00:47:22,965
แต่จริงๆ ฉันชอบนะ
มันดู... วีสลีย์มาก

978
00:47:23,382 --> 00:47:25,342
- ใช่ มันลงตัวที่สุด
- ฉันว่าฉันใส่ขึ้น

979
00:47:25,425 --> 00:47:26,844
ไม่ใช่ว่าจะใส่แล้วดูดีกันทุกคน

980
00:47:26,927 --> 00:47:30,848
เอ็มม่าต้องดูสวยมาก
และใส่ชุดสวยมากแน่นอน

981
00:47:30,931 --> 00:47:33,684
ผมกับรูเพิร์ตดูเหมือน... ไม่รู้สิครับ

982
00:47:34,059 --> 00:47:37,271
เพื่อนออสติน พาวเวอร์ส
เดินมาข้างๆ อะไรแบบนั้น

983
00:47:38,480 --> 00:47:40,482
เธอสวยมาก

984
00:47:40,691 --> 00:47:42,943
ฉันว่านั่นเป็นครั้งแรก

985
00:47:43,026 --> 00:47:45,320
แฮร์รี่กับรอน โดยเฉพาะรอน

986
00:47:46,655 --> 00:47:51,285
มองเฮอร์ไมโอนี่เป็นหญิงสาว

987
00:47:51,952 --> 00:47:55,330
ไม่ใช่แค่คู่หูของพวกเขา

988
00:47:56,164 --> 00:47:57,541
นั่นเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์นี่

989
00:47:57,624 --> 00:47:59,084
กับวิกเตอร์ ครัม

990
00:47:59,877 --> 00:48:01,003
ไม่

991
00:48:01,086 --> 00:48:02,504
ไม่ใช่แน่ๆ

992
00:48:03,964 --> 00:48:05,924
ผมว่าทุกคนเข้าอกเข้าใจเรื่องนั้นได้

993
00:48:06,008 --> 00:48:07,634
เพราะแบบนี้ผมถึงได้ชอบเรื่องพวกนี้

994
00:48:07,718 --> 00:48:10,596
เพราะเรื่องราวตีคู่ขนาน
ไปกับชีวิตของทุกคน

995
00:48:10,679 --> 00:48:12,639
เช่นงานเต้นรำครั้งแรก
ของโรงเรียน

996
00:48:12,723 --> 00:48:14,933
และอารมณ์พวกนั้น

997
00:48:15,017 --> 00:48:18,353
ความวิตกกังวล ความรู้สึกไม่มั่นคง

998
00:48:18,437 --> 00:48:21,648
ฉันรู้ว่ามันเป็นเรื่องใหญ่
และฉันทุกข์มาก

999
00:48:22,107 --> 00:48:23,191
ฉัน...

1000
00:48:23,275 --> 00:48:28,113
ฉันรู้แค่ว่ามันเป็นจังหวะ
ที่ลูกเป็ดกลายร่างเป็นหงส์

1001
00:48:28,196 --> 00:48:30,782
ฉันรู้ว่าจู่ๆ
ก็มีความกดดันแบบนี้เกิดขึ้น

1002
00:48:30,866 --> 00:48:33,619
อย่าแกว่งแขนนะ โอเคมั้ย

1003
00:48:33,702 --> 00:48:37,372
ไมค์ นีเวลล์ให้ฉันเดิน
ลงจากบันไดในชุดนั้น

1004
00:48:37,456 --> 00:48:39,791
"เธอแกว่งแขนเยอะไป เดินไวไป

1005
00:48:39,875 --> 00:48:41,752
เธอต้องเดินช้าลงอีก"

1006
00:48:41,835 --> 00:48:43,837
เขากำกับท่าฉัน
เป็นล้านแบบเห็นจะได้

1007
00:48:43,921 --> 00:48:45,047
แค่วิธีเดินลงบันได

1008
00:48:45,130 --> 00:48:47,466
แล้วฉันก็ตกบันไดค่ะ แน่นอนอยู่แล้ว

1009
00:48:48,258 --> 00:48:52,012
เราเป็นกลุ่มเด็กวัยรุ่น
ที่รู้สึกประหม่ามาก และคิดว่า

1010
00:48:52,095 --> 00:48:54,389
"เราต้องหัดท่าเต้นพวกนี้เพื่องานนี้"

1011
00:48:54,598 --> 00:48:56,099
ไว้ใจฉันใช่มั้ย

1012
00:48:56,183 --> 00:48:58,477
เอ่อ ผมไม่ใช่นักเต้น
ผมไม่มีวันเต้นเป็น

1013
00:48:58,560 --> 00:49:02,356
ผมค่อนข้างเกร็งในฉากเต้นนั้น

1014
00:49:06,151 --> 00:49:08,445
ดูนั่น ดูนั่นสิ เลิศมาก

1015
00:49:08,654 --> 00:49:10,489
คนโชคดี หมอนั่นโชคดี

1016
00:49:10,572 --> 00:49:13,825
ผมกับเอ็มม่ารักกันมา
แต่ไหนแต่ไร จริงๆ นะ

1017
00:49:13,909 --> 00:49:16,828
ฉันเดินเข้าไปในห้อง
ที่เราติวหนังสือกันอยู่

1018
00:49:16,912 --> 00:49:21,833
การบ้านที่ได้คือต้องวาดรูป
พระเจ้าในจินตนาการ

1019
00:49:21,917 --> 00:49:23,669
ทอมวาดรูปเด็กผู้หญิง

1020
00:49:23,752 --> 00:49:26,797
ใส่หมวกแก๊ปกลับด้านเล่นสเกตบอร์ด

1021
00:49:27,339 --> 00:49:31,259
แล้วฉันก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี
ฉันแค่หลงรักเขา

1022
00:49:31,343 --> 00:49:33,178
ผมว่าตอนนั้นผมนั่งเก้าอี้แต่งหน้า

1023
00:49:33,261 --> 00:49:34,346
"ทอม เฟลตัน
เดรโก มัลฟอย"

1024
00:49:34,429 --> 00:49:36,264
แล้วมีคนพูดลอยๆ ประมาณว่า

1025
00:49:36,348 --> 00:49:37,516
"ใช่ เธอแอบชอบนาย"

1026
00:49:37,599 --> 00:49:39,184
ฉันเคยเข้ากองทุกวัน

1027
00:49:39,267 --> 00:49:40,978
แล้วเปิดหาเบอร์เขา
ในใบคิวถ่ายหนัง

1028
00:49:41,061 --> 00:49:43,438
มันคือเลขเจ็ด และถ้า...

1029
00:49:43,522 --> 00:49:47,442
ถ้าเบอร์เขาอยู่บนใบคิว
วันนั้นจะเป็นวันที่น่าตื่นเต้น

1030
00:49:47,609 --> 00:49:51,238
เขาโตกว่าฉันสามปี
สำหรับเขา ฉันเลยเหมือน

1031
00:49:51,321 --> 00:49:53,448
"เธอเหมือนน้องสาวฉัน"

1032
00:49:53,532 --> 00:49:55,742
ผมหวงเอ็มม่ามาก

1033
00:49:55,826 --> 00:49:58,370
ครับ คือผมใจอ่อนกับเธอมาตลอด

1034
00:49:58,996 --> 00:50:00,789
ทุกวันนี้ก็ยังเป็น

1035
00:50:01,415 --> 00:50:03,250
ฉันคิดว่าความจริงแล้วก็คือ

1036
00:50:03,333 --> 00:50:09,172
ทอมเป็นคนที่ฉัน
เผยด้านที่อ่อนแอด้วยได้เสมอ

1037
00:50:09,256 --> 00:50:11,967
เรามักมีบางสิ่งที่เหมือนกับ...
ไม่รู้สิครับ เหมือนเป็นญาติพี่น้องกัน

1038
00:50:12,050 --> 00:50:16,179
ไม่เคยมีความสัมพันธ์แบบโรแมนติก
เกิดขึ้นระหว่างเราเลยค่ะ

1039
00:50:16,263 --> 00:50:17,597
เราแค่มีความรักให้กัน

1040
00:50:18,807 --> 00:50:20,434
เท่านั้นแหละค่ะ

1041
00:50:26,440 --> 00:50:29,276
- พร้อมกันนะ หนึ่ง สอง สาม...
- สอง สาม

1042
00:50:36,658 --> 00:50:40,370
ในภาคถ้วยอัคนี
จักรวาลของเรื่องได้เปลี่ยนไป

1043
00:50:40,454 --> 00:50:43,874
เป็นโลกที่มีโวลเดอมอร์
อย่างกะทันหัน

1044
00:50:44,041 --> 00:50:49,463
"คนที่ไม่ควรเอ่ยชื่อ"

1045
00:50:50,839 --> 00:50:52,382
ผมเลือกเรล์ฟ ไฟนส์

1046
00:50:52,466 --> 00:50:56,720
เพราะเขาเป็นหนึ่งในนักแสดง
ที่มีศักยภาพที่สุดในรุ่นของเขา

1047
00:50:56,803 --> 00:50:59,765
และผมรู้ว่าเขามีพลังที่ยอดเยี่ยม

1048
00:50:59,848 --> 00:51:04,102
พลังจากบุคลิก
อันละเอียดอ่อนและเจ้าเล่ห์แบบนี้

1049
00:51:04,770 --> 00:51:06,605
น้องสาวผมมีลูก

1050
00:51:06,688 --> 00:51:09,357
ที่ตอนนั้น
อายุราวสิบ 11 หรือ 12 ขวบ

1051
00:51:09,441 --> 00:51:11,568
ผมบอกว่า "มาร์ธา ฉันไม่รู้อะไร
เกี่ยวกับโวลเดอมอร์

1052
00:51:11,651 --> 00:51:13,171
ในแฮร์รี่ พอตเตอร์นี่เลย
มันคืออะไรเหรอ

1053
00:51:13,236 --> 00:51:14,321
"เรล์ฟ ไฟนส์
โวลเดอมอร์"

1054
00:51:14,404 --> 00:51:17,866
"ว่าไงนะ พี่ถูกทาบทาม
ให้รับบทโวลเดอมอร์เหรอ

1055
00:51:17,949 --> 00:51:19,534
พี่ต้องเล่นนะ"

1056
00:51:25,499 --> 00:51:27,459
แล้วจากนั้นผมก็ได้เห็นภาพร่าง

1057
00:51:27,542 --> 00:51:28,919
ไอเดียการออกแบบภาพลักษณ์

1058
00:51:29,503 --> 00:51:31,505
ผมไม่คาดคิดเลยว่าจะเป็นแบบนั้น

1059
00:51:31,588 --> 00:51:33,715
และผมก็คิดว่า
"โอ้โฮ นั่นเป็นภาพลักษณ์ที่ดุดันมาก"

1060
00:51:34,466 --> 00:51:36,551
ผมไม่ได้รู้สึกว่า
โวลเดอมอร์เป็นมนุษย์ขนาดนั้น

1061
00:51:36,635 --> 00:51:38,970
ผมรู้สึกว่าเนื้อแท้เขาเป็นสิ่งที่ชั่วร้าย

1062
00:51:39,054 --> 00:51:40,639
ผมรู้ว่าเขาเคยเป็นมนุษย์

1063
00:51:40,722 --> 00:51:43,100
แต่เขากลายมาเป็นสิ่งที่คล้ายกับงู

1064
00:51:43,183 --> 00:51:44,392
ดังนั้นจึงได้ใช้เสียง

1065
00:51:44,476 --> 00:51:47,229
ที่คล้ายกับงูกระซิบ แหบๆ

1066
00:51:47,312 --> 00:51:51,525
เป็นเสียงที่ผมคาดว่า
เหมือนเสียงกระซิบ

1067
00:51:52,359 --> 00:51:53,985
เสียงลมหายใจ

1068
00:51:54,986 --> 00:51:56,071
"แฮร์รี่ พอตเตอร์"

1069
00:51:57,197 --> 00:51:58,615
ตายซะเถอะ

1070
00:51:59,699 --> 00:52:03,870
เรล์ฟอยากจะดูเป็นปีศาจ
และหลุดมาจากอีกโลกแบบเต็มขั้น

1071
00:52:03,954 --> 00:52:07,958
และวิธีที่ดีที่สุดที่จะทำอย่างนั้น
คือการตัดจมูกเขาออกไป

1072
00:52:08,792 --> 00:52:10,919
คำเตือนสปอยเลอร์ เขามีจมูกนะ

1073
00:52:11,086 --> 00:52:12,963
และเขาถูกติดสติกเกอร์เต็มไปหมด

1074
00:52:13,046 --> 00:52:16,508
ดังนั้นเขาเลยดูน่าเกรงขาม
น้อยกว่าในจอนิดหน่อย

1075
00:52:17,134 --> 00:52:18,718
ยกเว้นตอนที่พวกเขาสั่งแอ็กชั่น

1076
00:52:18,802 --> 00:52:20,762
และด้วยเหตุผลอะไรสักอย่าง
เขาทำให้ผมกลัวมากเลย

1077
00:52:21,680 --> 00:52:24,099
ข้าแตะเจ้าได้แล้ว...

1078
00:52:25,058 --> 00:52:26,536
ต้องใช้เวลาราวสามชั่วโมง
ในการแต่งหน้า

1079
00:52:26,560 --> 00:52:28,645
ลงสีที่มือ เล็บ ฟัน

1080
00:52:28,728 --> 00:52:31,231
และแม้กระทั่งจมูกผม

1081
00:52:32,357 --> 00:52:34,317
ผมรู้สึก...

1082
00:52:37,988 --> 00:52:39,781
แข็งแกร่ง มันรู้สึกทรงพลัง

1083
00:52:39,865 --> 00:52:41,491
มันรู้สึกชั่วร้าย

1084
00:52:42,701 --> 00:52:45,579
สิ่งที่สำคัญมากคือ

1085
00:52:45,662 --> 00:52:47,122
หนึ่งในตัวละครที่คุณคาดว่า

1086
00:52:47,205 --> 00:52:49,708
จะต้องมีส่วนสำคัญ
กับเรื่องราวอย่างมาก

1087
00:52:49,791 --> 00:52:51,710
คือเซดริก ดิกกอรี่

1088
00:52:51,793 --> 00:52:55,922
ในการเผชิญหน้ากัน
เซดริกถูกสังหาร

1089
00:52:56,464 --> 00:52:57,883
จัดการมันซะ

1090
00:52:57,966 --> 00:53:00,177
- อะวาดา เคดาฟ-รา
- ไม่ เซดริก

1091
00:53:02,596 --> 00:53:04,222
และแฮร์รี่

1092
00:53:04,306 --> 00:53:07,309
เขาก็สามารถพาร่างของเซดริก

1093
00:53:07,976 --> 00:53:12,397
กลับมาที่เส้นชัยของการแข่งขันได้

1094
00:53:12,480 --> 00:53:16,193
และพ่อของเซดริก
ก็เชื่อว่าลูกชายของตัวเองชนะ

1095
00:53:16,401 --> 00:53:18,069
แล้วจากนั้นเขาถึงได้รู้

1096
00:53:18,153 --> 00:53:21,656
เด็กหนุ่มตายแล้ว
และเขาก็โหยหวนราวกับสุนัข

1097
00:53:21,740 --> 00:53:23,116
ลูกชายของฉัน

1098
00:53:26,077 --> 00:53:27,996
นั่นลูกชายของฉัน

1099
00:53:29,080 --> 00:53:34,169
เรื่องที่เลวร้ายและไม่มีใครคาดคิด
เกิดขึ้นอย่างกะทันทัน

1100
00:53:34,628 --> 00:53:36,838
และจู่ๆ เราก็ตระหนักได้ว่า
หนังเรื่องนี้

1101
00:53:36,922 --> 00:53:39,090
ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับชีวิต
แต่เป็นความตาย

1102
00:53:39,549 --> 00:53:43,470
มันเป็นฉากที่ใหญ่มาก
เพราะมันเป็นครั้งแรกที่แฮร์รี่

1103
00:53:44,054 --> 00:53:47,432
ได้รู้สึกถึงความตาย
ของคนที่อายุยังน้อยและใกล้ชิดเขา

1104
00:53:48,725 --> 00:53:51,144
นั่นคือฉากที่ผมจำได้ว่ามันชัดเจนมาก

1105
00:53:51,228 --> 00:53:52,854
"นี่มัน... ใช่ นี่คือหนังสำหรับเด็ก

1106
00:53:52,938 --> 00:53:54,689
แต่ให้ตาย
มันพูดถึงประเด็นที่ท้าทายด้วย"

1107
00:53:54,773 --> 00:53:56,650
เขากลับมาแล้ว เขากลับมาแล้ว

1108
00:53:57,400 --> 00:53:59,152
โวลเดอมอร์กลับมาแล้ว

1109
00:53:59,236 --> 00:54:01,488
ช่วงเวลาแห่งความตาย
ของเซดริก ดิกกอรี่

1110
00:54:01,571 --> 00:54:05,617
คือช่วงเวลา
ที่ภาพยนตร์ชุดนี้มาถึงจุดหักเห

1111
00:54:05,867 --> 00:54:09,913
และตอนนี้เด็กๆ ก็ได้ละทิ้งวัยเด็ก

1112
00:54:10,205 --> 00:54:15,001
และกำลังจะเผชิญหน้า
กับภัยอันตรายของวัยผู้ใหญ่

1113
00:54:15,085 --> 00:54:17,879
และทั้งหมดนั้น
เกิดจากช่วงเวลาแห่งความตาย

1114
00:54:17,963 --> 00:54:19,881
เซดริก ดิกกอรี่ ถูกสังหาร...

1115
00:54:20,924 --> 00:54:22,425
โดยลอร์ด โวลเดอมอร์

1116
00:54:24,511 --> 00:54:26,388
พวกเขาทั้งสามคนผจญกับอุปสรรค

1117
00:54:26,888 --> 00:54:30,350
และนั่นทำให้มิตรภาพยิ่งแน่นแฟ้น
อย่างที่เรารู้

1118
00:54:38,275 --> 00:54:43,113
"เธอได้รับการปกป้อง
จากความสามารถรักได้ของเธอ"

1119
00:54:43,280 --> 00:54:45,865
ดัมเบิลดอร์พูดเสียงดัง

1120
00:54:45,949 --> 00:54:48,702
"การปกป้องอย่างเดียว
ที่สามารถต่อสู้..."

1121
00:54:48,785 --> 00:54:52,205
"กับอำนาจล่อลวง
เช่นของโวลเดอมอร์ได้"

1122
00:54:52,289 --> 00:54:56,209
"แม้ว่าเธอจะต้องทนทรมาน
กับความยั่วยวน...

1123
00:54:56,293 --> 00:55:00,922
"ความทุกข์ทั้งหมดทั้งสิ้น
เธอยังคงมีหัวใจบริสุทธิ์"

1124
00:55:03,550 --> 00:55:04,968
"บทที่สาม
แสงสว่างและความมืดภายใน"

1125
00:55:05,051 --> 00:55:06,362
"แฮร์รี่ พอตเตอร์กับภาคีนกฟีนิกซ์

1126
00:55:06,386 --> 00:55:07,846
แฮร์รี่ พอตเตอร์
กับเจ้าชายเลือดผสม"

1127
00:55:07,929 --> 00:55:11,766
"ธนาคารกริงกอตส์"

1128
00:55:13,310 --> 00:55:15,190
"เฮเลน่า บอนแฮม คาร์เตอร์
เบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์"

1129
00:55:15,270 --> 00:55:17,480
คุณใจดีจริงๆ
ที่ให้เราใช้บ้านของคุณได้

1130
00:55:17,564 --> 00:55:19,065
ใช่มั้ยล่ะ มันยอดมากเลย

1131
00:55:20,025 --> 00:55:21,735
เธอรู้มั้ยว่าฉันอยากทำอะไรมาตลอด

1132
00:55:21,818 --> 00:55:24,821
ไหนดูซิว่าเราจะทำได้มั้ย
ฉันอยากขึ้นมาตรงนี้

1133
00:55:24,904 --> 00:55:26,448
"ธนาคารพ่อมดแม่มดกริงกอตส์
ตรอกไดแอกอน"

1134
00:55:26,531 --> 00:55:28,908
ดูสิ มันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย

1135
00:55:29,951 --> 00:55:31,119
พวกเขายังอยู่ที่นี่

1136
00:55:31,202 --> 00:55:32,370
พวกเขายังอยู่ที่นี่จริงๆ

1137
00:55:32,454 --> 00:55:35,623
มีใครให้อาหารพวกเขามั้ยเนี่ย
น่าเศร้าจังเลย

1138
00:55:35,707 --> 00:55:37,542
โอเค ตอนนี้เธอเป็น
แฮร์รี่ พอตเตอร์ได้แล้ว

1139
00:55:37,625 --> 00:55:38,710
โอเค ได้ครับ

1140
00:55:41,463 --> 00:55:43,006
ผมจะลงทางขวา
คุณลงทางซ้ายนะครับ

1141
00:55:43,089 --> 00:55:44,132
ได้ แข่งกันนะ โอเคมั้ย

1142
00:55:44,215 --> 00:55:45,592
เตรียมตัว ระวัง ไป

1143
00:55:45,675 --> 00:55:46,718
ให้ตาย

1144
00:55:47,844 --> 00:55:49,596
ทางนี้ลงไม่ได้น่ะ

1145
00:55:50,764 --> 00:55:51,931
ช่างมันเถอะ

1146
00:55:52,015 --> 00:55:54,768
รู้มั้ย ฉันถ่ายรูปบางอย่างมาด้วยนะ

1147
00:55:54,851 --> 00:55:58,021
เมื่อคืนฉันคิดว่า
ฉันจะขุดของพวกนี้ขึ้นมา

1148
00:55:58,104 --> 00:55:59,898
แล้วฉันจะขอลายเซ็นเธอ

1149
00:56:00,065 --> 00:56:01,524
พระเจ้า ผมเขียนอะไรไว้เนี่ย

1150
00:56:01,608 --> 00:56:04,694
ไม่หรอก อ่านออกมาสิ
ดีใจจังที่ได้เจอเธอ

1151
00:56:05,070 --> 00:56:06,196
มันเขียนว่าอะไร

1152
00:56:06,279 --> 00:56:07,781
- "เอชบีซีที่รัก..."
- ใช่

1153
00:56:07,864 --> 00:56:11,993
"เป็นเกียรติอย่างยิ่ง
ที่ได้ร่วมแสดงและร่วมสนุกกับคุณ"

1154
00:56:12,911 --> 00:56:14,371
มุกเล่นคำผมฉลาดนะเนี่ย

1155
00:56:14,454 --> 00:56:16,122
- นั่นมันฉลาดมาก
- บอกตามตรง

1156
00:56:16,206 --> 00:56:18,392
- จนตอนนี้ผมก็ยังชอบอยู่เลยนะ
- เธอเจ้าบทเจ้ากลอน ใช่แล้ว

1157
00:56:18,416 --> 00:56:20,960
"ในแง่ที่ผมมักจะลงเอย
ด้วยการถือกาแฟของคุณ

1158
00:56:21,044 --> 00:56:22,921
- ผมรักคุณ..."
- แล้วหลังจากนั้นเธอเขียนว่าอะไร

1159
00:56:27,133 --> 00:56:29,094
- อ่านให้คนอื่นฟังได้นะ
- ได้ครับ เราเล่าได้

1160
00:56:29,177 --> 00:56:30,345
ทีนี้ผมก็เขียนว่า "ผมรักคุณ

1161
00:56:30,428 --> 00:56:32,138
และผมแค่หวังว่า
จะเกิดเร็วกว่านี้สักสิบปี

1162
00:56:32,222 --> 00:56:33,515
ผมอาจจะพอมีโอกาส"

1163
00:56:33,598 --> 00:56:34,766
ตอนนี้ไม่เป็นไรนะ

1164
00:56:34,849 --> 00:56:36,601
"รักมากๆ
และขอบคุณสำหรับความเท่ของคุณ"

1165
00:56:36,684 --> 00:56:38,853
น่ารักใช่มั้ยล่ะ เห็นกี่ครั้งก็ยังเอ็นดู

1166
00:56:38,937 --> 00:56:41,564
- ขอบคุณครับ
- นั่นอยู่ในห้องน้ำของฉันนะ แดน

1167
00:56:48,822 --> 00:56:52,367
พายุกำลังมา แฮร์รี่
เราควรเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อรับมือ

1168
00:56:58,248 --> 00:57:00,625
ฉันอยู่ในหนังภาคที่ห้า
ภาคีนกฟีนิกซ์

1169
00:57:00,708 --> 00:57:01,751
ดูสิคะ ฉันมีฟันมาด้วย

1170
00:57:01,835 --> 00:57:03,753
- เฮเลน่าพกฟันมาด้วย
- ฟันของฉัน ฉันคิดว่า...

1171
00:57:03,837 --> 00:57:04,879
เธอย้ำกับผมว่า

1172
00:57:04,963 --> 00:57:07,090
เธอไม่ได้ทำความสะอาดมันเลย
แม้แต่น้อย

1173
00:57:07,173 --> 00:57:10,593
ไม่เลย นี่มันโบราณวัตถุของจริง
มันอายุ 11 ปีแล้ว และ...

1174
00:57:10,677 --> 00:57:13,888
- ใช่
- ใช่ กลิ่นไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่...

1175
00:57:13,972 --> 00:57:16,033
- คุณต้องใส่มันเข้าไปในปาก
- ไม่ แต่ฟันนี่มีประโยชน์นะ

1176
00:57:16,057 --> 00:57:17,559
- ใช่ โอเค มันเข้าไปแล้ว
- ใช่

1177
00:57:17,642 --> 00:57:19,853
- เธอคิดว่ายังไงบ้าง
- ใช่ ผมลืมไปแล้ว

1178
00:57:19,936 --> 00:57:22,313
- เธอ... เธอจำฉันได้มั้ย
- ผมจำภาพนี้ได้ครับ ใช่

1179
00:57:26,025 --> 00:57:27,944
- ฟันช่วยได้
- กับการสวมบทตัวละคร

1180
00:57:28,027 --> 00:57:29,696
ฉันคิดว่าตอนนั้นฉันต้องการพรางตัว

1181
00:57:29,779 --> 00:57:33,074
ตอนที่ฉันได้ข้อเสนอครั้งแรก
โจส่งข้อความลับมาหาฉันว่า

1182
00:57:33,158 --> 00:57:34,826
"ถึงบทของเธอจะมีแค่ไม่กี่หน้า

1183
00:57:34,909 --> 00:57:36,870
แต่เธอจะทำบางสิ่ง
ที่สำคัญอย่างมาก"

1184
00:57:36,953 --> 00:57:39,456
สำหรับเบลลาทริกซ์
มันสนุกมาก เพราะคือการรับ...

1185
00:57:39,539 --> 00:57:41,791
นิสัยแบบเด็กๆ และดื้อรั้นเข้ามา

1186
00:57:41,875 --> 00:57:43,042
ฉันแค่แบบว่า...

1187
00:57:43,126 --> 00:57:44,526
- เป็นอนาธิปไตยเต็มขั้น
- โรคจิต ใช่

1188
00:57:44,586 --> 00:57:46,087
เหมือนกับว่าเธอมีความขี้เล่น...

1189
00:57:46,171 --> 00:57:48,149
- มีความขี้เล่น
- ซึ่งนั่นยิ่งทำให้น่าหงุดหงิดมากขึ้น

1190
00:57:48,173 --> 00:57:49,733
แน่นอนว่าเบลลาทริกซ์
ไม่ได้คิดว่าตัวเองชั่วร้าย

1191
00:57:49,757 --> 00:57:50,925
- ไม่เลย
- เธอคิดตรงข้ามกันเลย

1192
00:57:51,009 --> 00:57:52,427
- ใช่ครับ
- เพราะงั้นฉันเลยต้องสร้าง

1193
00:57:52,510 --> 00:57:55,638
เหตุผลที่ว่า
ทำไมเธอถึงควรจะทำร้ายคนอื่น

1194
00:57:55,722 --> 00:57:58,933
และทำไมเธอถึงไม่รู้สึกรู้สา

1195
00:57:59,017 --> 00:58:01,394
มันทำให้เธอรู้สึกว่ามีอำนาจ

1196
00:58:03,104 --> 00:58:05,815
เด็กเอ๋ย เด็กดี พอตเตอร์

1197
00:58:10,820 --> 00:58:14,199
เบลลาทริกซ์คือความยุ่งเหยิง
ที่ไม่อาจควบคุมได้

1198
00:58:14,282 --> 00:58:18,119
เราไม่มีทางรู้ได้เลยจริงๆ
ว่าเธอจะโพล่งอะไรเป็นคำต่อไป

1199
00:58:19,537 --> 00:58:22,373
มันน่าตื่นเต้นมากสำหรับนักแสดง
เพราะอะไรที่เธอแสดงในเทกนั้น

1200
00:58:22,457 --> 00:58:25,210
ไม่ได้หมายความว่า
เธอจะทำแบบเดียวกันในเทกต่อมา

1201
00:58:25,293 --> 00:58:27,462
ผมจำได้ว่าตัวเอง
พยายามควบคุมสถานการณ์

1202
00:58:27,545 --> 00:58:29,714
ส่วนเธอก็แค่เล่นสนุกสุดๆ

1203
00:58:30,798 --> 00:58:32,276
เธอได้รับอนุญาต
ให้ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ

1204
00:58:32,300 --> 00:58:33,944
เธอจะแผดเสียงหัวเราะก็ได้
จะกระโดดขึ้นๆ ลงๆ ก็ได้...

1205
00:58:33,968 --> 00:58:35,178
ใจเย็นไว้ก่อน...

1206
00:58:35,512 --> 00:58:37,263
และพูดอะไรก็ได้ที่อยากพูด

1207
00:58:37,347 --> 00:58:40,642
และไม่รู้ว่า... พยายามจะควบคุม
เธออย่างใกล้ชิด

1208
00:58:40,725 --> 00:58:42,185
ไอ้ครึ่งพันธุ์โสโครก

1209
00:58:42,268 --> 00:58:44,729
ไม่เป็นไร
เขาเป็นแค่เด็กขี้สงสัย จริงมั้ย

1210
00:58:44,812 --> 00:58:46,314
ผมอยากพูดว่า
"หุบปาก" อยู่ตลอดเวลา

1211
00:58:46,773 --> 00:58:48,107
เดรโก

1212
00:58:51,319 --> 00:58:53,363
"ห้องโถงใหญ่ ฮอกวอตส์"

1213
00:58:56,950 --> 00:58:58,910
- ฉันฆ่าคุณใช่มั้ย
- คุณฆ่าผม แต่...

1214
00:58:58,993 --> 00:59:00,411
ใช่ ฉันขอโทษ

1215
00:59:00,703 --> 00:59:01,788
ก็มันต้องทำ

1216
00:59:01,871 --> 00:59:03,915
ฉันจำได้ว่าเราต้องซ้อม
เรื่องคาถาและอะไรเยอะแยะเลย

1217
00:59:03,998 --> 00:59:06,793
คุณเป็นพ่อมดที่ยอดเยี่ยมมาก
ฉันก็เป็นแม่มดที่เก่งกาจ

1218
00:59:06,876 --> 00:59:09,587
และเราก็ทำออกมาได้สุดยอดมาก
แล้วพวกเขาก็ตัดออกทั้งยวง

1219
00:59:11,089 --> 00:59:12,465
- และฉันโมโหมากจริงๆ
- ใช่

1220
00:59:12,549 --> 00:59:14,884
เพราะฉันแค่คิดว่า "ฉันไปหัดใช้
ไม้กายสิทธิ์มาเป็นอาทิตย์ๆ"

1221
00:59:14,968 --> 00:59:17,011
แล้วเราก็เข้าฉากกันหลายวัน

1222
00:59:17,095 --> 00:59:18,888
- ถ่ายทำกันอยู่หลายวัน
- ใช่

1223
00:59:18,972 --> 00:59:20,765
ฉันคิดว่า
มันเป็นหนึ่งใจฉากแรกๆ ของฉัน

1224
00:59:20,848 --> 00:59:21,968
แล้วคุณก็หล่นลงไปหลังผ้าม่าน

1225
00:59:22,016 --> 00:59:23,560
ใช่ผ้าม่านมั้ยนะ มันคืออะไร

1226
00:59:23,643 --> 00:59:24,811
ผมผ่านพ้นผ้าม่านไป

1227
00:59:25,061 --> 00:59:28,773
แล้วจากนั้นก็มีการครุ่นคิดกันว่า
เขาจะกลับมามั้ยนะ

1228
00:59:28,856 --> 00:59:30,733
เราจะกลับมาจากหลังผ้าม่านได้มั้ย

1229
00:59:31,150 --> 00:59:32,652
- ไม่ เรากลับมาไม่ได้
- ไม่ กลับไม่ได้

1230
00:59:32,735 --> 00:59:34,070
อะวาดา เคดาฟ-รา

1231
00:59:51,963 --> 00:59:53,631
ผมมักจะพูดอยู่เสมอว่า
มันมีจุดที่น่าสนใจ

1232
00:59:53,715 --> 00:59:55,592
สำหรับพวกเรานักแสดง
รุ่นเยาว์ทุกคน

1233
00:59:55,675 --> 00:59:58,511
เพราะจะมีกลุ่มคนอย่างแม็กกี้...

1234
00:59:58,595 --> 01:00:00,805
- ใช่
- เดวิด แบรดลีย์ และอลัน

1235
01:00:00,888 --> 01:00:02,890
พวกเขารู้จักเรา
ตั้งแต่เราอายุ 11 ขวบ

1236
01:00:02,974 --> 01:00:05,268
แล้วตอนที่คุณเข้ามา
ตอนนั้นผมอายุสัก 15 หรือ 16

1237
01:00:05,351 --> 01:00:07,228
- ใช่
- แล้วคุณกับแกรี่แล้วก็เดวิด...

1238
01:00:07,312 --> 01:00:09,272
- ใช่
- จะปฏิบัติกับเราแบบผู้ใหญ่มากกว่า

1239
01:00:09,355 --> 01:00:13,151
ผมชอบนะ คุณมองเห็นว่า
มีพวกเราไม่กี่คนที่พร้อมจะบอกว่า

1240
01:00:13,234 --> 01:00:14,319
"ช่วยผลักดันผมหน่อยได้มั้ย

1241
01:00:14,402 --> 01:00:15,862
เราก็อยากจะเป็นนักแสดง
เหมือนกัน"

1242
01:00:17,030 --> 01:00:22,243
"การเติบโต"

1243
01:00:23,870 --> 01:00:26,497
เมื่อเรามาถึงภาคภาคีนกฟีนิกซ์

1244
01:00:26,581 --> 01:00:29,250
โลกเวทมนตร์
ก็ดูจะเป็นการเมืองมากขึ้น

1245
01:00:29,334 --> 01:00:31,753
และผมรู้สึกว่าเราต้องการผู้กำกับ

1246
01:00:31,836 --> 01:00:34,339
ที่สามารถรับมือกับมัน
ด้วยวิธีที่ทำให้บันเทิงได้

1247
01:00:34,422 --> 01:00:36,966
เดวิด เยตส์
ร่วมงานกับนักแสดงได้ดีมาก

1248
01:00:37,050 --> 01:00:39,260
ผลักดันพวกเขา
ไปในทิศทางที่ถูกต้อง

1249
01:00:39,969 --> 01:00:46,017
การกระทำเพียงเพื่อ
ความก้าวหน้าเท่านั้นจะต้องถูกปราม

1250
01:00:46,100 --> 01:00:49,562
เดวิดเป็นคนน่ารักและอ่อนโยน

1251
01:00:49,646 --> 01:00:52,148
ที่ใส่ใจกับตัวละครเหล่านี้อย่างมาก

1252
01:00:52,940 --> 01:00:55,693
แล้วเราก็ได้พูดคุยตัวต่อตัว
กับเดวิด เยตส์เยอะมาก

1253
01:00:55,777 --> 01:00:58,946
ผมเข้ามากำกับภาคีนกฟีนิกซ์
โดยคำนึงถึงนักแสดงวัยรุ่น

1254
01:00:59,030 --> 01:01:02,492
และคิดว่าพวกเราจะทำให้
ทุกอย่างเติบโตขึ้นได้อย่างไร

1255
01:01:02,575 --> 01:01:05,328
และทำให้มันดูเป็นผู้ใหญ่
มากขึ้นเล็กน้อย และมีธีมที่ดู

1256
01:01:05,411 --> 01:01:06,680
"เดวิด เยตส์ ผู้กำกับ
แฮร์รี่ พอตเตอร์กับภาคีนกฟีนิกซ์"

1257
01:01:06,704 --> 01:01:08,224
"เจ้าชายเลือดผสม
และกับเครื่องรางยมทูต"

1258
01:01:12,835 --> 01:01:17,256
มันต้องถูกขยายให้ใหญ่ขึ้น
และน่าสะพรึงกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ

1259
01:01:21,511 --> 01:01:25,056
ทั้งขนาดและความซับซ้อนของเรื่อง
ทวีขึ้นอย่างมาก

1260
01:01:25,139 --> 01:01:28,685
จากความไร้เดียงสา
สู่การชักนำให้เกิดเหตุการณ์ต่างๆ

1261
01:01:28,768 --> 01:01:31,562
และเป็นส่วนหนึ่งของโลกที่กว้างใหญ่

1262
01:01:31,646 --> 01:01:33,773
เขายังเด็กอยู่นะ

1263
01:01:34,315 --> 01:01:37,026
ถ้าขืนพูดมากไปกว่านี้
แปลว่าจะดึงเขามาร่วมในภาคีนี้ด้วย

1264
01:01:37,110 --> 01:01:38,152
ดีสิ ผมอยากเข้าร่วม

1265
01:01:38,611 --> 01:01:40,405
ถ้าโวลเดอมอร์กำลังสร้างกองทัพ
ผมก็อยากจะสู้

1266
01:01:44,909 --> 01:01:49,414
ตอนที่ผมเริ่มงาน สิ่งหนึ่งที่เดวิด
และสตูดิโอบอกกับผมก็คือ

1267
01:01:49,914 --> 01:01:52,333
เอ็มม่าไม่แน่ใจว่า
เธอยังอยากกลับมา

1268
01:01:52,417 --> 01:01:54,544
แสดงในแฮร์รี่ พอตเตอร์อยู่มั้ย

1269
01:01:55,545 --> 01:01:56,587
แฮร์รี่

1270
01:01:59,924 --> 01:02:02,719
ผู้คนลืมไปหมดว่า
เธอต้องรับมือกับอะไรบ้าง

1271
01:02:02,802 --> 01:02:04,721
และเธอทำมันได้ยอดเยี่ยมขนาดไหน

1272
01:02:05,972 --> 01:02:07,974
แดนกับรูเพิร์ต พวกเขามีกันและกัน

1273
01:02:08,808 --> 01:02:12,729
ผมมีเพื่อนสนิท
ในขณะที่เอ็มม่าไม่เพียงแต่เด็กกว่า

1274
01:02:12,812 --> 01:02:14,772
แต่เธอตัวคนเดียว

1275
01:02:16,649 --> 01:02:19,569
ฉันเจอข้อความในไดอารี่
ที่ออกจะ...

1276
01:02:21,738 --> 01:02:24,157
ฉันเห็นภาพเลยว่า
ในตอนนั้นฉันโดดเดี่ยวขนาดไหน

1277
01:02:25,491 --> 01:02:28,703
เราไม่เคยคุยเรื่องนี้กันตอนถ่ายหนัง
เพราะพวกเราต่างก็เป็นแค่เด็ก

1278
01:02:30,371 --> 01:02:32,457
ด้วยอายุ 14 ปี
ผมคงไม่มีทางหันไปหา

1279
01:02:32,540 --> 01:02:33,624
เด็กอายุ 14 อีกคนแล้วถามว่า

1280
01:02:33,708 --> 01:02:35,418
"นี่ เป็นยังไงบ้าง
ทุกอย่างโอเคดีมั้ย"

1281
01:02:36,961 --> 01:02:38,171
ภาคีนกฟีนิกซ์

1282
01:02:38,254 --> 01:02:41,048
เป็นตอนที่ทุกอย่างเริ่มน่าตื่นเต้น
สำหรับเราทุกคน

1283
01:02:41,132 --> 01:02:42,633
แต่เธอเคยคิดจะถอนตัวใช่มั้ย

1284
01:02:42,717 --> 01:02:44,260
ฉันไม่เคยคุยกับเธอเรื่องนี้จริงๆ

1285
01:02:44,343 --> 01:02:46,053
ใช่ ฉันคิดว่า...

1286
01:02:47,054 --> 01:02:48,347
- ฉันว่าตอนนั้นฉันกลัว
- ใช่

1287
01:02:48,431 --> 01:02:51,267
ฉันไม่รู้ว่าเธอเคยรู้สึกเหมือนว่า
มันไปถึงจุดพลิกผัน...

1288
01:02:51,350 --> 01:02:52,769
- อ้อ แน่นอนสิ
- ที่เรารู้สึกว่า

1289
01:02:52,852 --> 01:02:54,270
มันกลายเป็นสิ่งถาวรไปแล้ว

1290
01:02:54,353 --> 01:02:57,732
ใช่ ฉันก็เคยมีช่วงเวลาแบบนั้น
เกิดขึ้นตลอดเวลา

1291
01:02:59,400 --> 01:03:02,987
ผมเองก็มีความรู้สึก
แบบเดียวกับเอ็มม่า

1292
01:03:03,905 --> 01:03:07,575
ที่มาใคร่ครวญดูว่าจะเป็นยังไง
ถ้าผมตัดสินใจเลิกแสดงหนังเรื่องนี้

1293
01:03:07,658 --> 01:03:10,203
แต่เราไม่เคยคุยกัน
เรื่องนั้นจริงๆ เลย

1294
01:03:10,286 --> 01:03:13,164
ผมว่าเราก็แค่ผ่านมันมาได้
ด้วยจังหวะก้าวเดินของเราเอง

1295
01:03:13,247 --> 01:03:15,750
แล้วเราก็จดจ่อ
กับสิ่งที่ทำอยู่ในตอนนั้น

1296
01:03:15,833 --> 01:03:18,002
เราแค่ไม่เคยตระหนักว่า

1297
01:03:18,795 --> 01:03:22,006
เราทุกคนอาจกำลัง
มีความรู้สึกแบบเดียวกันอยู่

1298
01:03:24,008 --> 01:03:29,764
ใช่ ในที่สุดความมีชื่อเสียง
ก็สร้างผลลัพธ์อันยิ่งใหญ่

1299
01:03:32,141 --> 01:03:34,560
ไม่ต้องให้ใคร
มาบอกให้ฉันสังเกตเห็นมันเลย

1300
01:03:37,021 --> 01:03:39,440
แฟนๆ อยากให้เรา
ประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง

1301
01:03:39,524 --> 01:03:42,026
และเราทุกคน
ต่างก็สนับสนุนกันและกันอย่างแท้จริง

1302
01:03:42,652 --> 01:03:44,070
มันยิ่งใหญ่ขนาดไหนล่ะ

1303
01:03:53,329 --> 01:03:55,081
การได้พบเจอผู้คนมันยอดเยี่ยมเสมอ

1304
01:03:55,164 --> 01:03:57,375
ภาพยนตร์เหล่านี้
มีความหมายกับพวกเขามาก

1305
01:03:57,458 --> 01:03:59,293
เพราะพวกเขาเติบโตมาพร้อมเรา

1306
01:03:59,377 --> 01:04:02,755
และช่วยให้พวกเขา
ก้าวผ่านเรื่องยากๆ ในชีวิตได้

1307
01:04:02,839 --> 01:04:06,133
และผมก็ภูมิใจมาก
ที่ได้เป็นส่วนหนึ่ง

1308
01:04:06,217 --> 01:04:09,679
ของสิ่งที่มีความหมายมากมาย
ต่อคนจำนวนมหาศาล

1309
01:04:16,435 --> 01:04:18,855
ฉันคิดถึงเรื่องบางอย่าง
ที่ดัมเบิลดอร์บอกกับฉัน

1310
01:04:19,480 --> 01:04:20,731
อะไรเหรอ

1311
01:04:21,774 --> 01:04:23,776
ว่าถึงแม้เราจะมีการต่อสู้
รออยู่ข้างหน้า...

1312
01:04:24,861 --> 01:04:27,280
เรามีสิ่งหนึ่งที่โวลเดอมอร์ไม่มี

1313
01:04:27,947 --> 01:04:29,115
งั้นเหรอ

1314
01:04:31,534 --> 01:04:33,244
บางอย่างที่คุ้มค่ากับการต่อสู้

1315
01:04:37,123 --> 01:04:39,709
บิลลี่ลูกชายของฉัน
เราเคยดูหนังเรื่องนี้ด้วยกันทุกคน

1316
01:04:39,792 --> 01:04:41,627
ถ้าเกิดเขารู้สึกแย่ในคืนวันอาทิตย์

1317
01:04:41,711 --> 01:04:44,380
เราก็จะดูแฮร์รี่ พอตเตอร์

1318
01:04:44,463 --> 01:04:45,756
มันเป็นพื้นที่ปลอดภัยของเขา

1319
01:04:45,840 --> 01:04:47,592
ผมเองก็ตั้งตารอที่จะได้ดูหนัง

1320
01:04:47,675 --> 01:04:49,719
กับลูกที่ผมอาจจะมีในสักวันหนึ่ง

1321
01:04:49,802 --> 01:04:51,304
มันมีอิทธิพลมากเลยนะ

1322
01:04:51,387 --> 01:04:53,347
- มันพิเศษมาก
- มันเหลือเชื่อ

1323
01:04:53,931 --> 01:04:57,059
"คนนอก"

1324
01:04:57,143 --> 01:05:00,271
ฉันเขียนจดหมายถึงเจ.เค. โรว์ลิ่ง
ตั้งแต่ตอนอายุ 11 ขวบ

1325
01:05:00,354 --> 01:05:01,480
เพื่อขอบคุณเธอ

1326
01:05:01,564 --> 01:05:03,441
เพื่อบอกว่าชีวิตของฉัน
คงค่อนข้างสิ้นหวัง

1327
01:05:03,524 --> 01:05:04,650
ถ้าไม่มีแฮร์รี่ พอตเตอร์

1328
01:05:04,942 --> 01:05:08,487
โชคดีสำหรับฉัน
ที่เธออ่านจดหมายและตอบกลับมา

1329
01:05:08,571 --> 01:05:11,240
ดังนั้นฉันจึงเป็นหนึ่ง
ในไม่กี่คนที่โชคดีพอ

1330
01:05:11,324 --> 01:05:14,410
ที่จะพูดได้ว่า เจ.เค. โรว์ลิ่ง
เป็นเพื่อนทางจดหมายของฉัน

1331
01:05:14,493 --> 01:05:17,622
"เธออยากปรากฏตัวในหนังมั้ย"

1332
01:05:18,331 --> 01:05:21,250
การทดสอบหน้ากล้องในช่วงแรก
คือการเปิดรับสำหรับทุกคน

1333
01:05:21,751 --> 01:05:23,669
ใครก็มาได้ทั้งนั้น

1334
01:05:23,753 --> 01:05:25,338
"ไม่จำเป็นต้องมีประสบการณ์"

1335
01:05:25,421 --> 01:05:27,673
นี่ตั๋วของฉัน ไปกันเลย
ไปลอนดอนกัน

1336
01:05:28,132 --> 01:05:29,342
ก็บินไปไงล่ะ

1337
01:05:29,425 --> 01:05:33,179
และจะมีคนต่อแถวเป็นพันๆ คน

1338
01:05:33,262 --> 01:05:34,889
ฉันจำแดนได้ชัดเจนมาก

1339
01:05:34,972 --> 01:05:36,223
"ด้นสด"

1340
01:05:36,307 --> 01:05:37,475
ในการทดสอบหน้ากล้องของฉัน

1341
01:05:37,558 --> 01:05:38,809
มิสเซิลโท

1342
01:05:40,561 --> 01:05:42,063
ฉันจำได้ว่าเขาพูดกับฉัน

1343
01:05:42,146 --> 01:05:43,898
และฉันก็เอาแต่ลืมว่า
ฉันต้องตอบเขากลับไป

1344
01:05:43,981 --> 01:05:46,150
เพราะฉันชินกับการดูเขาในจอ

1345
01:05:46,692 --> 01:05:48,194
ดังนั้นฉันจึงแบบว่า...

1346
01:05:49,153 --> 01:05:52,740
และฉันคิดว่านั่นเป็นส่วนหนึ่ง
ที่ทำให้ดูเป็นลูน่า เลิฟกู๊ด

1347
01:05:52,823 --> 01:05:54,492
เพราะเธอจะดูล่องลอยนิดหน่อย

1348
01:05:55,785 --> 01:05:56,994
หวัดดี ทุกคน

1349
01:05:58,579 --> 01:05:59,747
เธอดูแย่มากเลย รอน

1350
01:06:00,581 --> 01:06:05,336
แล้วจากนั้นเขาก็พบโลกลี้ลับ
ของคนประหลาด ของคนที่แปลกแยก

1351
01:06:05,419 --> 01:06:07,546
ของคนที่มีพลังพิเศษนี้

1352
01:06:07,630 --> 01:06:11,884
แต่ก็ยังมีความเป็นมนุษย์
ความลึกซึ้งและความอ่อนแอมาก

1353
01:06:11,968 --> 01:06:13,886
หนังเรื่องนี้
เป็นใบเบิกทางให้ผู้คนยอมรับ

1354
01:06:13,970 --> 01:06:15,554
ส่วนต่างๆ ของตัวพวกเขาเองได้

1355
01:06:15,638 --> 01:06:18,641
มันเลยรู้สึกเป็นอิสระมาก
ที่ได้เห็นความแปลกประหลาด

1356
01:06:18,724 --> 01:06:21,268
ที่นับว่าเป็นพลังพิเศษ
อยู่ในจอภาพยนตร์

1357
01:06:21,936 --> 01:06:23,896
ฉันจำได้ตอนที่ฉันเจอพวกเธอทุกคน

1358
01:06:23,980 --> 01:06:26,816
รวมตัวเด็กประหลาดกลุ่มใหญ่ที่สุด
ที่ฉันเคยเห็นมาเลย

1359
01:06:27,108 --> 01:06:28,442
แล้วเราทุกคนก็มาถึงแล้ว

1360
01:06:28,734 --> 01:06:30,152
เราก็ยังเป็นกลุ่มเด็กประหลาดอยู่นะ

1361
01:06:30,236 --> 01:06:33,072
ก็อาจจะใช่
แต่เราทุกคนมีกันและกันไง

1362
01:06:34,073 --> 01:06:35,324
ผมเรียนไม่เก่ง

1363
01:06:35,408 --> 01:06:37,576
นายน่าจะอ่าน
คู่มือสมุนไพรศาสตร์ของกอชฮ็อกนะ

1364
01:06:37,660 --> 01:06:39,286
ผมไม่ได้มีเพื่อนมากนัก

1365
01:06:40,454 --> 01:06:42,289
ดูตาม้าตาเรือซะบ้าง ลองบัตท่อม

1366
01:06:44,375 --> 01:06:45,835
ฉันคิดว่าการแปลกแยกเป็นเรื่องดี

1367
01:06:45,918 --> 01:06:47,688
และฉันคิดว่านั่นอาจเป็นเหตุผล
ที่ทำให้มันโด่งดังมาก

1368
01:06:47,712 --> 01:06:49,314
"เฮเลน่า บอนแฮม คาร์เตอร์
เบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์"

1369
01:06:49,338 --> 01:06:51,048
ทุกคนอยากรู้ว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่ง

1370
01:06:51,132 --> 01:06:53,592
ฉันคิดว่ามันคือ
การบรรเทาความเหงานะคะ

1371
01:06:53,676 --> 01:06:55,094
ผมเคยเป็นเด็กที่ค่อนข้างขี้อาย

1372
01:06:55,177 --> 01:07:00,808
ผมเข้าใจความรู้สึกของการรู้ตัว
ว่าที่ของตัวเองอยู่ตรงไหนอย่างดี

1373
01:07:00,891 --> 01:07:02,935
ฝึกฝนหนักเป็นเรื่องสำคัญ

1374
01:07:03,019 --> 01:07:04,562
แต่ยังมีบางอย่างสำคัญกว่า

1375
01:07:04,645 --> 01:07:06,814
- สตูเปฟาย
- เชื่อมั่นใจตัวเองสิ

1376
01:07:08,858 --> 01:07:12,445
ทุกคนรู้สึกว่า
ตัวเองเป็นส่วนหนึ่งมากขึ้น

1377
01:07:12,528 --> 01:07:15,156
จากการได้เห็นตัวละคร
ที่ไม่เป็นส่วนหนึ่งของสังคมเหล่านี้

1378
01:07:17,450 --> 01:07:18,701
"เมื่อแฮร์รี่พบจินนี่"

1379
01:07:18,784 --> 01:07:20,578
เมื่อตอนที่บอนนี่มาถึง

1380
01:07:20,661 --> 01:07:23,956
เธออายุสักเก้าขวบน่าจะได้

1381
01:07:24,040 --> 01:07:26,959
- แม่คะ เห็นเสื้อหนาวหนูมั้ย
- แมวมันเอาไปใส่จ้ะ

1382
01:07:27,710 --> 01:07:28,794
หวัดดี

1383
01:07:29,378 --> 01:07:32,465
ผมคิดเสมอว่า
ความสัมพันธ์ของจินนี่กับแฮร์รี่

1384
01:07:32,548 --> 01:07:35,426
ค่อยๆ พัฒนาขึ้นอย่างช้าๆ

1385
01:07:35,509 --> 01:07:39,597
และครอบครัววีสลีย์ทั้งหมด
ต่างก็มีส่วนร่วมด้วย

1386
01:07:39,680 --> 01:07:42,767
และแฮร์รี่ก็ได้กลายมาเป็น
ครอบครัววีสลีย์เสียเอง

1387
01:07:43,851 --> 01:07:45,603
มันเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อน

1388
01:07:45,686 --> 01:07:47,021
โดยเฉพาะตอนอ่านหนังสือ

1389
01:07:47,104 --> 01:07:48,731
บอนนี่คือคนที่เด็กที่สุด

1390
01:07:49,065 --> 01:07:51,400
เพราะงั้นมันเลยมีความรู้สึกว่า
"อะไรนะ นี่มันแปลกชะมัด"

1391
01:07:52,568 --> 01:07:53,903
หลับตาสิ

1392
01:07:54,278 --> 01:07:56,447
และมันก็มีความกดดัน

1393
01:07:56,530 --> 01:08:00,117
ว่านี่คือฮีโร่อันเป็นที่รักของเรื่องนี้

1394
01:08:00,201 --> 01:08:03,412
ทุกคนในฉากรู้จักคุณ
มาประมาณหกหรือเจ็ดปี

1395
01:08:03,496 --> 01:08:04,705
และพวกเขาเห็นเราเติบโตขึ้นมา

1396
01:08:04,789 --> 01:08:07,083
แล้วจากนั้น
พวกเขาก็ดูเราจูบกันเฉยๆ

1397
01:08:07,374 --> 01:08:08,459
เจ๋งไปเลย

1398
01:08:15,925 --> 01:08:19,220
มีตัวละครผู้หญิงน่าทึ่ง
หลายคนที่โจเขียนถึง

1399
01:08:19,303 --> 01:08:20,679
และฉันคิดว่านั่นสำคัญมาก

1400
01:08:20,763 --> 01:08:26,811
ฉันภูมิใจในตัวบอนนี่
อีวานน่า และเคที่

1401
01:08:26,894 --> 01:08:28,020
และคนที่พวกเธอเติบโตมา

1402
01:08:28,104 --> 01:08:31,232
พวกเธอกลายมาเป็น
นักกิจกรรมที่น่าทึ่งทั้งนั้นเลย

1403
01:08:31,315 --> 01:08:36,695
เด็กผู้หญิงทุกคนในเรื่อง
ล้วนเป็นคนที่ยอดเยี่ยมและน่ารัก

1404
01:08:39,323 --> 01:08:41,784
"ห้องนั่งเล่นรวมบ้านสลิธีริน
ฮอกวอตส์"

1405
01:08:42,034 --> 01:08:43,869
ผมจะบอกให้นะ
ผมคิดถึงการได้เจอกับคุณ

1406
01:08:43,953 --> 01:08:45,871
- จริงเหรอ ขอบคุณมากเลยนะ
- แน่นอนสิครับ

1407
01:08:45,955 --> 01:08:47,998
เธอได้อะไรไปบ้างมั้ย
เพราะฉันขโมยไปเยอะเลย

1408
01:08:48,082 --> 01:08:49,208
- จริงเหรอครับ
- ใช่ๆ จริงสิ

1409
01:08:49,291 --> 01:08:50,960
- เห็นมั้ย ผมไม่เคยรู้เลย
- ฉันน่าจะบอกเธอ

1410
01:08:51,043 --> 01:08:53,295
ผมมั่นใจเลย เพราะผมเคย
พยายามขโมย

1411
01:08:53,379 --> 01:08:54,964
ไม้กายสิทธิ์ของตัวเองจริงๆ

1412
01:08:55,297 --> 01:08:58,259
และเกรงว่าถ้าผมขโมยมา
ตอนนี้ผมคงทำมันหายไปแล้ว

1413
01:08:58,342 --> 01:08:59,885
เธอรู้ใช่มั้ยว่ามันร่ายไม่ได้น่ะ ทอม

1414
01:08:59,969 --> 01:09:05,266
แหม ก็ผมเชื่อมั่นว่า
ถ้าใช้เวลาฝึกฝนเพียงพอ

1415
01:09:05,349 --> 01:09:06,642
- มันจะใช้ได้นี่นา
- ใช่

1416
01:09:06,725 --> 01:09:08,578
แต่มันก็ค่อนข้างตลกดี
เมื่อตอนนี้เรามองย้อนกลับไป

1417
01:09:08,602 --> 01:09:12,148
ที่เราออกท่าทางอันน่าเหลือเชื่อ
แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

1418
01:09:12,231 --> 01:09:14,859
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
ยกเว้นครั้งหนึ่งที่มันเกิดขึ้นกับฉัน

1419
01:09:14,942 --> 01:09:16,110
แล้วพวกเขาก็บอกว่า "โอเค

1420
01:09:16,193 --> 01:09:18,237
คราวนี้เราจะระเบิด
บ้านแฮกริดให้กระจุย"

1421
01:09:18,320 --> 01:09:19,989
ใช่ คุณต้องเล่นฉากนั้นด้วยนี่
ใช่แล้ว ใช่ๆ

1422
01:09:20,072 --> 01:09:22,116
แล้วพวกเขาก็บอกว่า
"เราจะรอสัญญาณจากคุณ

1423
01:09:22,199 --> 01:09:24,368
เมื่อคุณร่ายคาถา บ้านก็จะระเบิด"

1424
01:09:26,245 --> 01:09:29,290
และฉันก็ประหลาดใจมาก

1425
01:09:29,373 --> 01:09:32,543
และกลัวมากจากปฏิกิริยาของฉันเอง
เพราะฉันรู้สึกว่า "โอ้โฮ"

1426
01:09:36,213 --> 01:09:38,966
- มันช่างเป็นพลังที่น่าตื่นเต้นจริงๆ
- จริงครับ

1427
01:09:39,049 --> 01:09:41,302
- ฉันรู้สึกว่า ฉันมีพลังขนาดนั้น...
- ใช่

1428
01:09:41,385 --> 01:09:44,096
แค่ชี้ไม้กายสิทธิ์ของฉันไป
แล้วจากนั้นมันก็ระเบิด

1429
01:09:44,180 --> 01:09:47,725
มันน่าพอใจ
กว่าการทำให้ขนนกลอยขึ้นตั้งเยอะ

1430
01:09:47,808 --> 01:09:48,976
ใช่แล้ว

1431
01:09:51,604 --> 01:09:54,440
แล้วเดรโกไปยุ่งอะไร
กับตู้หน้าตาแปลกๆ นั่น

1432
01:09:54,523 --> 01:09:55,941
คนพวกนั้นใครกัน

1433
01:09:56,317 --> 01:09:58,235
ไม่เห็นรึ มันคือพิธีกรรม

1434
01:09:58,402 --> 01:09:59,612
การเริ่มต้น

1435
01:09:59,695 --> 01:10:01,822
พอเถอะ แฮร์รี่
รู้นะว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

1436
01:10:01,906 --> 01:10:03,741
มันเป็นไปแล้ว เขาเป็นพวกมัน

1437
01:10:04,325 --> 01:10:05,409
พวกอะไร

1438
01:10:06,702 --> 01:10:10,039
แฮร์รี่คิดว่าเดรโก มัลฟอย
กลายเป็นผู้เสพความตาย

1439
01:10:11,123 --> 01:10:14,376
"เดรโก"

1440
01:10:14,460 --> 01:10:16,212
ลูกที่ไม่ได้รับความรัก

1441
01:10:16,295 --> 01:10:19,256
ความอาทร
จากพ่อแม่หรือผู้ใหญ่

1442
01:10:19,340 --> 01:10:22,134
สามารถพัฒนาความโกรธ
และเกลียดชังที่มีต่อโลก

1443
01:10:22,218 --> 01:10:24,011
และเข้าสู่ฝ่ายมืดได้

1444
01:10:24,094 --> 01:10:26,472
แกกล้าพูดกับฉันแบบนั้น
ในบ้านฉันเองเรอะ

1445
01:10:26,555 --> 01:10:27,598
ลูเซียส

1446
01:10:27,681 --> 01:10:30,142
เรื่องราวของเดรโกส่วนใหญ่

1447
01:10:30,226 --> 01:10:32,728
เกี่ยวข้องกับว่าเขาพยายาม
หรือไม่พยายามทำให้พ่อเขาพอใจ

1448
01:10:32,811 --> 01:10:35,898
ในภาพยนตร์ภาคที่หก
เขาถูกบังคับให้ทำสิ่งที่เลวร้ายที่สุด

1449
01:10:35,981 --> 01:10:38,442
หรือพยายามทำสิ่งที่เลวร้ายที่สุด
นั่นคือการสังหารดัมเบิลดอร์

1450
01:10:38,525 --> 01:10:40,819
และเราก็ได้เห็นเขาแตกสลาย

1451
01:10:40,903 --> 01:10:44,615
เดรโก หลายปีก่อน ฉันรู้จักเด็กหนุ่ม

1452
01:10:44,698 --> 01:10:47,326
ที่เลือกทุกอย่างผิดพลาด

1453
01:10:49,036 --> 01:10:50,162
ให้ฉันช่วยเธอนะ

1454
01:10:50,246 --> 01:10:51,538
ผมไม่ต้องการให้ช่วย

1455
01:10:52,831 --> 01:10:54,500
ไม่เข้าใจรึไง

1456
01:10:54,708 --> 01:10:56,210
ผมต้องทำ

1457
01:10:57,628 --> 01:10:59,088
ผมต้องฆ่าอาจารย์

1458
01:10:59,880 --> 01:11:01,257
ไม่งั้นเขาจะฆ่าผม

1459
01:11:01,340 --> 01:11:03,550
สำหรับทอม สิ่งที่ยอดเยี่ยม
ในภาคเจ้าชายเลือดผสมก็คือ

1460
01:11:03,634 --> 01:11:05,844
จู่ๆ เราก็ได้นำตัวร้ายคนนี้

1461
01:11:05,928 --> 01:11:10,266
ซึ่งในภาพยนตร์ภาคก่อนๆ
เป็นคนที่มีสองมิติมาโดยตลอด

1462
01:11:10,349 --> 01:11:13,978
แล้วจากนั้น
เราก็เปิดโอกาสให้เขาได้สำรวจ

1463
01:11:14,061 --> 01:11:17,273
เส้นทางที่ซับซ้อนและน่าสนใจมากขึ้น

1464
01:11:17,356 --> 01:11:18,649
ผมลงนั่งกับเขาแล้วพูดว่า

1465
01:11:18,732 --> 01:11:22,111
"ทอม ฟังนะ นี่คือโอกาส
ที่เธอจะได้เปล่งประกายแท้จริง"

1466
01:11:22,194 --> 01:11:24,530
ผมจำได้ว่าเดวิด เยตส์พูดว่า

1467
01:11:24,613 --> 01:11:28,826
"ถ้าเราทำให้เขาได้รับความเมตตา
หรือความเห็นใจสักหนึ่งเปอร์เซ็นต์

1468
01:11:28,909 --> 01:11:30,494
เท่ากับเราทำสำเร็จแล้ว"

1469
01:11:30,577 --> 01:11:31,787
จัดการ

1470
01:11:33,122 --> 01:11:34,415
ในความรู้สึกผม เดรโกเป็นฮีโร่

1471
01:11:34,498 --> 01:11:35,916
แฮร์รี่จะทำสิ่งที่ถูกต้องเสมอ

1472
01:11:36,000 --> 01:11:37,310
แฮร์รี่จะตัดสินใจได้ถูกต้องอยู่ตลอด

1473
01:11:37,334 --> 01:11:39,688
เขาไม่เคยต้องเจอสถานการณ์
ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลยสักครั้ง

1474
01:11:39,712 --> 01:11:42,840
เดรโกตัดวงจร
ของครอบครัวที่เลวร้ายนี้

1475
01:11:42,923 --> 01:11:45,217
และความรับผิดชอบของเขา
รวมถึงสิ่งที่เขาถูกคาดหวังให้ทำ

1476
01:11:45,301 --> 01:11:46,719
และการได้เห็นทอม

1477
01:11:47,553 --> 01:11:49,096
สร้างภาพการดิ้นรนนั้นบนจอ

1478
01:11:49,179 --> 01:11:51,849
และความแตกต่าง
เพียงเล็กน้อยได้อย่างแจ่มชัด

1479
01:11:51,932 --> 01:11:54,476
ความซับซ้อนทั้งหมด
ดงทุ่นระเบิดทางศีลธรรมทั้งหลาย

1480
01:11:54,560 --> 01:11:57,354
ที่เขาต้องเขย่งเท้าก้าวผ่านนั้น...
มันน่าประทับใจมาก

1481
01:11:58,314 --> 01:11:59,523
ไม่

1482
01:12:11,577 --> 01:12:12,870
เซเวอร์รัส...

1483
01:12:22,171 --> 01:12:23,339
ได้โปรด

1484
01:12:24,506 --> 01:12:25,632
อะวาดา เคดาฟ-รา

1485
01:12:37,186 --> 01:12:38,854
มันน่าทึ่งจริงๆ ที่ได้กลับมา

1486
01:12:38,937 --> 01:12:43,776
แต่ฉัน... มันเหมือนกับมัน...
ฉันว่าฉันตกใจที่...

1487
01:12:44,276 --> 01:12:47,571
มีหลายคนเหลือเกิน
ที่เราทั้งคู่คิดว่าเขาจะอยู่กับเรา

1488
01:12:47,654 --> 01:12:50,824
นานกว่าที่เป็น

1489
01:12:51,033 --> 01:12:54,453
อย่างเฮเลน และอลัน
และริชาร์ด และ...

1490
01:12:54,536 --> 01:12:57,706
ใช่ พวกเขาเป็นเหมือนครอบครัว

1491
01:12:57,790 --> 01:13:00,042
- เราเจ็บปวดใจแบบนั้นเลย
- ใช่

1492
01:13:00,167 --> 01:13:03,128
- เร็วเกินไป
- จริง

1493
01:13:14,014 --> 01:13:15,682
อย่าสงสารคนตายเลย แฮร์รี่

1494
01:13:17,184 --> 01:13:18,644
สงสารคนที่มีชีวิตอยู่เถิด

1495
01:13:19,770 --> 01:13:23,565
โดยเฉพาะ
คนที่อยู่โดยปราศจากความรัก

1496
01:13:29,405 --> 01:13:32,366
ไม่มีประโยชน์ที่จะจมอยู่ในฝัน แฮร์รี่

1497
01:13:33,033 --> 01:13:34,701
และลืมชีวิตจริง

1498
01:13:36,829 --> 01:13:38,122
"ริชาร์ด แฮร์ริส
1930 - 2002"

1499
01:13:38,205 --> 01:13:43,168
ริชาร์ด แฮร์ริส
เป็นคนที่พิเศษและอบอุ่น

1500
01:13:44,628 --> 01:13:46,463
เขาเป็นคนแพรวพราวมาก

1501
01:13:48,757 --> 01:13:52,761
ริชาร์ดยอดเยี่ยมมาก
อาจเป็นหนึ่งในคนที่ตลกที่สุดที่ผมรู้จัก

1502
01:13:53,011 --> 01:13:57,808
เขาคือเจ้าหนู 11 ขวบตัวร้าย
ที่ติดอยู่ในร่างชายอายุ 70 กว่า

1503
01:13:57,891 --> 01:14:00,310
ช่วยหมุนตัว
ให้เราดูอีกสักรอบได้มั้ยคะ

1504
01:14:02,229 --> 01:14:03,689
เขามีประกายแวววาวในดวงตา

1505
01:14:03,772 --> 01:14:05,732
ซึ่งทำให้เขาเป็นดัมเบิลดอร์
ที่สมบูรณ์แบบ

1506
01:14:05,858 --> 01:14:07,401
เขามีอารมณ์ขัน
อย่างเหลือร้ายเลยละ

1507
01:14:07,484 --> 01:14:08,527
ปัดโธ่

1508
01:14:09,361 --> 01:14:10,487
ขี้หู

1509
01:14:11,238 --> 01:14:15,325
ริชาร์ด กริฟฟิธส์
น่าอร่อยพอๆ กับนายเดอร์สลีย์เลย

1510
01:14:15,409 --> 01:14:16,594
"ริชาร์ด กริฟฟิธส์
1947 - 2013"

1511
01:14:16,618 --> 01:14:19,079
เวทมนตร์คาถามีที่ไหนกัน

1512
01:14:20,164 --> 01:14:25,419
เขาโอบรับความใจร้ายของเขา
ได้อย่างมีชีวิตชีวาและทุ่มเท

1513
01:14:25,878 --> 01:14:28,213
การจากไปของเขาเป็นหนึ่ง
ในเรื่องที่ส่งผลต่อผมมากที่สุด

1514
01:14:28,297 --> 01:14:29,756
เพราะเขาใจกว้างกับการให้ความรู้

1515
01:14:29,840 --> 01:14:32,050
เขาจะบอกว่า
"ฉันอยากจะแบ่งปันทุกอย่างกับเธอ"

1516
01:14:37,347 --> 01:14:38,474
"จอห์น เฮิร์ต
1940 - 2017"

1517
01:14:38,557 --> 01:14:42,186
ฉันคอยที่จะพบเธออยู่นานแล้ว
คุณพอตเตอร์

1518
01:14:43,479 --> 01:14:47,649
ผมรู้สึกโชคดีที่ได้มีโอกาสสัมผัส

1519
01:14:47,733 --> 01:14:50,694
กับผู้คนที่น่าอัศจรรย์
หลายคนที่จากเราไปแล้ว

1520
01:14:51,778 --> 01:14:54,156
วันหนึ่งผมคงจะแก่
แก่มากๆ ตอนที่พูดว่า

1521
01:14:54,239 --> 01:14:56,825
"ฉันรู้จักผู้เป็นตำนานคนนั้น"

1522
01:14:56,909 --> 01:14:58,410
ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรมาที่นี่

1523
01:14:58,494 --> 01:15:00,496
"เฮเลน แมคครอรี่
1968 - 2021"

1524
01:15:00,579 --> 01:15:03,582
ฉันได้รับคำสั่งจากจอมมารโดยตรง
ไม่ให้พูดอะไรกับใครทั้งนั้น

1525
01:15:03,665 --> 01:15:05,292
เฮเลน แมคครอรี่เล่นเป็นภรรยาผม

1526
01:15:05,709 --> 01:15:07,419
ผมบอกว่า "ผมคิดว่าผมเพิ่งได้พบกับ

1527
01:15:07,503 --> 01:15:09,546
นักแสดงหญิงที่เก่งที่สุด
ที่เคยได้เจอในชีวิต"

1528
01:15:10,756 --> 01:15:11,798
มาสิ

1529
01:15:11,882 --> 01:15:14,009
ผมรู้สึกโชคดีที่ได้ร่วมงานกับเธอ

1530
01:15:14,092 --> 01:15:16,970
และได้แบ่งปัน
เสียงหัวเราะแบบวัยรุ่น

1531
01:15:17,054 --> 01:15:18,972
ในตอนถ่ายทำกันมากมาย

1532
01:15:20,724 --> 01:15:21,892
เธอสอนอะไรผมเยอะมาก

1533
01:15:21,975 --> 01:15:23,018
"แฮร์รี่ พอตเตอร์"

1534
01:15:23,769 --> 01:15:25,145
เห็นมั้ย ผมพูดไม่ออกด้วยซ้ำ

1535
01:15:30,359 --> 01:15:32,528
เธอมีความสามารถนี้

1536
01:15:33,529 --> 01:15:36,740
ที่แสดงให้เห็นถึง
ความเข้าอกเข้าใจในแววตา

1537
01:15:37,658 --> 01:15:39,701
เป็นเรื่องน่ายินดีจริงๆ
ที่ได้ร่วมงานกับเธอ

1538
01:15:44,831 --> 01:15:46,083
"อลัน ริกแมน
1946 - 2016"

1539
01:15:46,166 --> 01:15:50,754
ฉันสามารถสอนให้เธอสะกดจิตใจ
ควบคุมความรู้สึกรับรู้

1540
01:15:50,837 --> 01:15:53,257
อลัน ริกแมน เขาไม่เคยพูดกับฉัน
เหมือนฉันเป็นเด็กเลย

1541
01:15:53,924 --> 01:15:58,762
เขามักจะรับฟังความคิด
และความเห็นของฉันอย่างจริงจัง

1542
01:15:59,179 --> 01:16:01,431
ซึ่งทำให้ฉันซาบซึ้งใจมากมาตลอด

1543
01:16:02,224 --> 01:16:04,142
อลันเป็นเพื่อนที่น่ารัก

1544
01:16:04,476 --> 01:16:06,979
ตอนที่เราถ่ายฉากสุดท้ายนั่น
ฉากสุดท้ายของเขา...

1545
01:16:08,522 --> 01:16:10,357
มันทำตามท่านสั่ง...

1546
01:16:12,150 --> 01:16:14,319
ท่านเท่านั้น

1547
01:16:15,195 --> 01:16:16,321
งั้นรึ

1548
01:16:16,905 --> 01:16:19,241
เขาทำให้ผมหวั่นนิดหน่อย

1549
01:16:19,324 --> 01:16:22,619
ความแม่นยำของเขา
การพูดบทออกมาอย่างผู้เชี่ยวชาญ

1550
01:16:22,703 --> 01:16:25,247
แล้วเราก็ได้ประจันหน้ากัน
ในแบบตลกๆ น่ะครับ

1551
01:16:25,330 --> 01:16:26,832
ระหว่างสเนปกับโวลเดอมอร์

1552
01:16:26,915 --> 01:16:29,918
นักแสดงสองคนเพลิดเพลินกับ
การประลองดาบทางการแสดงกันได้

1553
01:16:30,002 --> 01:16:32,588
อลันเปรียบเหมือนนักมายากล
ในแง่ของการแสดง

1554
01:16:38,135 --> 01:16:40,554
คนที่รักเราไม่เคย
จากเราไปจริงๆ หรอก

1555
01:16:41,972 --> 01:16:43,515
และเธอจะพบพวกเขาได้เสมอ

1556
01:16:46,226 --> 01:16:47,436
ในนี้

1557
01:16:54,610 --> 01:16:58,238
"ด้วยรักและระลึกถึง"

1558
01:16:59,698 --> 01:17:00,938
"เทอเรนซ์ เบย์เลอร์
เฮเซล ดักลาส

1559
01:17:00,991 --> 01:17:02,117
อัลเฟรด เบิร์ก ชีล่า อัลเลน"

1560
01:17:02,200 --> 01:17:03,886
"ริชาร์ด กริฟฟิธส์ ริชาร์ด แฮร์ริส
ซาโล กาดเนอร์ จิมมี่ กาดเนอร์"

1561
01:17:03,910 --> 01:17:05,054
"ปีเตอร์ คาร์ตไรต์
เดเรค เดดแมน

1562
01:17:05,078 --> 01:17:06,121
แซม บีซลีย์ ทิโมธี เบทซัน"

1563
01:17:23,639 --> 01:17:24,848
และจงจำไว้ว่า...

1564
01:17:26,099 --> 01:17:27,434
ไม่ได้อยู่เพียงลำพัง

1565
01:17:32,397 --> 01:17:33,774
ไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์

1566
01:17:36,568 --> 01:17:38,987
ไม้กายสิทธิ์ทรงพลังที่สุดที่เคยมีมา

1567
01:17:39,488 --> 01:17:41,114
หินชุบวิญญาณ

1568
01:17:46,119 --> 01:17:48,747
ผ้าคลุมล่องหน

1569
01:17:50,290 --> 01:17:52,292
เมื่อรวมกัน
จะกลายเป็นเครื่องรางยมทูต

1570
01:17:52,668 --> 01:17:56,088
เมื่อรวมกัน
จะทำให้กลายเป็นนายแห่งยมทูต

1571
01:17:57,422 --> 01:17:58,840
เด็กชายผู้รอดชีวิต

1572
01:18:02,302 --> 01:18:03,345
แฮร์รี่

1573
01:18:08,934 --> 01:18:10,310
ตายซะเถอะ

1574
01:18:14,147 --> 01:18:15,649
อะวาดา เคดาฟ-รา

1575
01:18:24,783 --> 01:18:27,035
"แดเนียล แรดคลิฟฟ์
- รูเพิร์ต กรินต์

1576
01:18:27,119 --> 01:18:28,829
เอ็มม่า วัตสัน"

1577
01:18:28,912 --> 01:18:32,165
วิธีที่พวกเขาใช้
เพื่อปกป้องครอบครัวของตัวเอง...

1578
01:18:32,249 --> 01:18:33,500
ทำให้เขาตระหนักว่า

1579
01:18:33,583 --> 01:18:35,585
ทั้งสองต้องทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่
กว่าครั้งไหน

1580
01:18:35,669 --> 01:18:38,338
เพื่อจะออกเดินทางไปพร้อมเขา...

1581
01:18:38,422 --> 01:18:41,925
และพวกเขาก็รู้ดีว่า
ต้องเจอกับอันตรายขนาดไหน

1582
01:18:42,342 --> 01:18:44,928
เขาอยากบอกทั้งคู่ว่า
มันมีความหมายกับเขามากเพียงใด

1583
01:18:45,137 --> 01:18:48,724
แต่เขาไม่อาจหาถ้อยคำ
ที่มีความหมายมากพอได้

1584
01:18:52,728 --> 01:18:54,980
"บทที่สี่ สิ่งที่ควรค่าแก่การต่อสู้"

1585
01:18:55,063 --> 01:18:56,732
"แฮร์รี่ พอตเตอร์
กับเครื่องรางยมทูต ภาค 1

1586
01:18:56,815 --> 01:18:58,483
แฮร์รี่ พอตเตอร์
กับเครื่องรางยมทูต ภาค 2"

1587
01:18:58,567 --> 01:19:03,655
มันทั้งเจ๋งมากแล้วก็แปลกด้วย
ที่ได้เดินไปรอบๆ ที่นี่

1588
01:19:03,739 --> 01:19:06,992
และเห็นฉากที่เราเคยล้อเล่นกัน

1589
01:19:07,075 --> 01:19:08,952
คนที่ปฏิบัติกับทุกสิ่งอย่างให้เกียรติ

1590
01:19:09,035 --> 01:19:11,288
เด็กๆ พวกนั้นดูแลสิ่งต่างๆ
ในขณะที่เราทำได้แค่เล่นสนุก

1591
01:19:11,371 --> 01:19:13,582
มันแปลกมาก
ฉันรู้สึกเหมือนคิดถึงบ้านแบบแปลกๆ

1592
01:19:13,707 --> 01:19:15,393
จำแฮมสเตอร์ของฉันได้มั้ย
มีใครจะแฮมสเตอร์ได้บ้าง

1593
01:19:15,417 --> 01:19:16,501
- จำได้สิ
- มิลลี่

1594
01:19:16,585 --> 01:19:18,003
ใช่ ฉันจำชื่อแฮมสเตอร์ไม่ได้นะ
โทษที

1595
01:19:18,086 --> 01:19:19,296
- ใช่ๆ ใช่แล้ว
- ไม่เป็นไรหรอก

1596
01:19:19,379 --> 01:19:20,672
ไม่เป็นไร หลับให้สบายนะ มิลลี่

1597
01:19:20,756 --> 01:19:24,134
ฉันจำได้ว่าเธอมีแฮมสเตอร์
แล้วฉันก็อิจฉาที่เธอมีสัตว์เลี้ยง

1598
01:19:24,217 --> 01:19:25,302
ที่เธอพามาเข้าฉากด้วยได้

1599
01:19:25,385 --> 01:19:27,804
พวกเขาสร้างโลงศพให้มัน
แผนกงานไม้น่ะ ใช่มั้ย

1600
01:19:27,888 --> 01:19:31,266
ตอนที่มิลลี่ตาย นักออกแบบฉาก

1601
01:19:31,349 --> 01:19:33,894
สร้างโลงไม้สั่งทำพิเศษให้มิลลี่

1602
01:19:33,977 --> 01:19:36,521
- ที่กรุด้านในด้วยผ้ากำมะหยี่...
- มันสวยมาก

1603
01:19:36,605 --> 01:19:41,860
และมีชื่อของมันสลักอยู่ด้วย
เพราะฉันเสียใจอย่างมาก

1604
01:19:41,943 --> 01:19:44,005
เราได้จัดพิธีด้วยมั้ยนะ
เหมือนเราได้กล่าวอะไรนิดหน่อย

1605
01:19:44,029 --> 01:19:46,281
ฉันเอาแต่อยากจะหยิบมิลลี่ขึ้นมา

1606
01:19:46,406 --> 01:19:49,785
แล้วลูบคลำ และสัมผัสร่าง
ไร้วิญญาณของมิลลี่

1607
01:19:49,868 --> 01:19:54,831
แล้วเขาก็บอกว่า "เอ็มม่า
มิลลี่ต้องอยู่ในโลงแล้วนะตอนนี้"

1608
01:19:54,915 --> 01:19:57,250
ฉันลืมเรื่องพวกนี้ไปเยอะมาก

1609
01:19:57,334 --> 01:20:00,045
ไม่ได้รู้สึกเหมือน
เวลาผ่านไปนานเลยนะ

1610
01:20:00,128 --> 01:20:01,338
ฉันรู้

1611
01:20:01,421 --> 01:20:03,089
เราทุกคน
ยังดูดีกว่าตัวเราเองในฉากส่งท้าย

1612
01:20:03,173 --> 01:20:04,275
- ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี...
- ใช่

1613
01:20:04,299 --> 01:20:05,859
- ถือว่าเราประสบความสำเร็จ
- ซึ่งแปลกมาก

1614
01:20:08,595 --> 01:20:10,180
- กระเป๋า
- ค่ะ

1615
01:20:10,305 --> 01:20:11,431
เสื้อหนาว

1616
01:20:12,140 --> 01:20:13,767
ฉันหน้าผากเถิก

1617
01:20:14,226 --> 01:20:15,310
และพุงพลุ้ยอยู่ในสูท

1618
01:20:15,393 --> 01:20:18,146
- ใช่ ฉันรู้สึกว่า... ฉัน...
- ฉันคิดว่ามัน...

1619
01:20:18,230 --> 01:20:20,524
ใช่ นายเลือกทำแบบนั้น
นายแบบว่า...

1620
01:20:20,607 --> 01:20:22,210
- เอาไอ้นั่นมาให้ผม...
- ใช่แล้ว ฉันเลือกทำแบบนั้น

1621
01:20:22,234 --> 01:20:23,568
- ใช่ เธอทุ่มเต็มตัวเลย
- ใช่

1622
01:20:23,652 --> 01:20:24,986
ฉันภูมิใจในตัวเธอมากเลย

1623
01:20:27,113 --> 01:20:29,366
ไม่มีใครอีกแล้วที่จะเข้าใจว่า

1624
01:20:29,449 --> 01:20:31,701
ประสบการณ์ที่เราได้สัมผัส
เป็นสิ่งที่พิเศษมากแค่ไหน

1625
01:20:31,785 --> 01:20:34,621
ผมคิดว่าเดวิด เยตส์เคยอธิบายว่า
พวกเราเป็นเหมือนมนุษย์อวกาศ

1626
01:20:34,704 --> 01:20:37,249
เพราะไม่มีใครอื่น
ที่จะได้สัมผัสประสบการณ์

1627
01:20:37,332 --> 01:20:38,875
ในภาพใหญ่ขนาดนี้

1628
01:20:38,959 --> 01:20:41,378
และพวกเราจะผูกพัน
อยู่กับมันไปตลอด

1629
01:20:46,675 --> 01:20:48,528
หนึ่งในความทรงจำที่น่ารักที่สุด
ที่ฉันมีกับพวกเราสามคน

1630
01:20:48,552 --> 01:20:51,054
คือการที่เราแต่ละคนรู้ว่า

1631
01:20:51,137 --> 01:20:53,431
เราต้องดูแลกันและกัน
ในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ

1632
01:20:53,515 --> 01:20:54,558
อย่างเช่นว่า

1633
01:20:54,641 --> 01:20:57,310
"มันหนาวมากเลย
เราทุกคนก็แค่...

1634
01:20:57,394 --> 01:20:58,770
เราทุกคนต้องยืนอยู่ด้วยกัน"

1635
01:20:58,854 --> 01:21:00,522
หรือ "ฉันหมดแรงแล้ว

1636
01:21:00,605 --> 01:21:03,483
เธอจะว่าอะไรมั้ย แดน
ถ้าฉันผล็อยหลับไปพิงเธอ"

1637
01:21:03,567 --> 01:21:07,070
ในระหว่างถ่ายฉากนี้
เพราะฉันเพลียมากจริงๆ หรือ...

1638
01:21:07,153 --> 01:21:09,656
ฉันคิดว่าเราทุกคน
ต่างก็เคยเผลอหลับ

1639
01:21:09,739 --> 01:21:11,116
ไปพิงกันเองอยู่หลายครั้ง

1640
01:21:11,199 --> 01:21:13,618
อย่างในมหาวิหารที่ใหญ่ที่สุด
หรืออะไรทำนองนั้นของอังกฤษ

1641
01:21:15,579 --> 01:21:17,706
ระดับความเชื่อใจที่ฉันมี

1642
01:21:17,789 --> 01:21:20,375
และสิ่งที่เราสร้างกันมา
ตลอดสิบปีนั้น เหมือนกับว่า

1643
01:21:20,458 --> 01:21:23,295
ถ้าฉันต้องเล่นฉากเสี่ยงอันตราย
ฉันก็มั่นใจว่า

1644
01:21:23,378 --> 01:21:25,130
พวกเธอคนใดคนหนึ่งจะรับฉันได้

1645
01:21:25,213 --> 01:21:27,340
ฉันรู้สึกว่าความเชื่อใจ
และความไว้วางใจแบบนั้น และ...

1646
01:21:27,424 --> 01:21:29,009
นั่นต้องใช้...

1647
01:21:29,092 --> 01:21:30,635
มีบรรยากาศการทำงาน
เพียงไม่กี่ประเภท

1648
01:21:30,719 --> 01:21:32,238
ที่เรามีเวลาร่วมกันมากพอ
ที่จะสร้างมันขึ้นมา

1649
01:21:32,262 --> 01:21:33,555
และเราไม่จำเป็นต้องพูดกันเลย

1650
01:21:33,638 --> 01:21:35,724
มันเหมือนกับเราสามคน
สามารถสื่อสารกันได้

1651
01:21:35,807 --> 01:21:37,976
โดยไม่ต้องพูดอะไรสักคำ

1652
01:21:38,059 --> 01:21:39,519
เรารู้ได้เลยว่าต้องทำอะไร

1653
01:21:40,020 --> 01:21:43,064
เราทุกคน
ต่างก็หนักแน่นเพื่อกันและกัน

1654
01:21:44,482 --> 01:21:45,901
เราต้องเปลี่ยนชุด

1655
01:21:52,449 --> 01:21:53,742
แล้วจะทำได้ไง...

1656
01:21:53,825 --> 01:21:55,660
คาถาขยายพื้นที่ตรวจจับไม่ได้

1657
01:21:56,995 --> 01:21:58,496
เธอนี่มหัศจรรย์จริงๆ

1658
01:21:59,289 --> 01:22:01,041
ทำไมต้องทำเสียงแปลกใจทุกที

1659
01:22:01,750 --> 01:22:04,002
หนังสองภาคนี้
ให้ความรู้สึกที่ต่างไปอย่างมาก

1660
01:22:04,085 --> 01:22:06,504
เราอยู่ไกลจากฮอกวอตส์
เป็นส่วนใหญ่

1661
01:22:06,922 --> 01:22:08,506
ตั้งแคมป์อยู่ที่โน่นที่นี่

1662
01:22:08,757 --> 01:22:12,344
บรรยากาศมันมืดหม่นกว่ามาก
เหมือนกับเป็นหนังคนละเรื่องเลย

1663
01:22:12,427 --> 01:22:14,512
ดัมเบิลดอร์ส่งนาย
ออกตามหาพวกฮอร์ครักซ์

1664
01:22:14,596 --> 01:22:16,264
แต่ไม่บอกวิธีทำลายมันให้นายรู้

1665
01:22:16,348 --> 01:22:18,892
ฉันว่ามันแปลกใหม่มาก
เพราะเราทุกคน

1666
01:22:18,975 --> 01:22:21,394
ต่างก็ต้องทำสิ่งที่จริงจังขึ้นอย่างมาก

1667
01:22:21,478 --> 01:22:24,606
และมันก็เป็นโอกาสที่เราจะได้ลงลึก
กับตัวละครเหล่านี้อย่างแท้จริง

1668
01:22:24,689 --> 01:22:26,358
เธอจะไปหรือจะอยู่

1669
01:22:30,946 --> 01:22:32,572
ฉันเห็นเธอสองคนเมื่อคืนก่อน

1670
01:22:33,490 --> 01:22:35,408
รอน มันไม่มีอะไร

1671
01:22:37,953 --> 01:22:39,037
รอน

1672
01:22:40,205 --> 01:22:42,374
ฉากที่ฉันคิดไว้ว่า
จะเป็นฉากที่กระอักกระอ่วนที่สุด

1673
01:22:42,457 --> 01:22:43,959
และฉันไม่มั่นใจกับมันเลย

1674
01:22:44,042 --> 01:22:45,961
คือฉากที่เราเต้นรำกัน...

1675
01:22:46,044 --> 01:22:47,420
- เหมือนกับว่า...
- ใช่

1676
01:22:47,504 --> 01:22:51,216
ตอนนี้มันเป็นหนึ่งในฉากที่ฉันชอบที่สุด
จากหนังทั้งหมดทุกภาค

1677
01:22:51,675 --> 01:22:53,718
เพราะระดับของความคุ้นเคย

1678
01:22:53,802 --> 01:22:55,762
ที่เธอกับฉันมีให้กัน ณ ตอนนั้น

1679
01:22:55,845 --> 01:22:58,390
ฉันไม่คิดว่าฉันจะเล่นฉากแบบนั้น
กับนักแสดงคนไหนได้อีก

1680
01:22:58,473 --> 01:23:00,016
แล้วมันก็เป็นฉากที่น่าสนใจมาก

1681
01:23:00,100 --> 01:23:01,744
เพราะอย่างแรก เราถ่ายทำ
ภาพยนตร์ชุดแฮร์รี่ พอตเตอร์

1682
01:23:01,768 --> 01:23:03,888
แล้วจากนั้นในหนังภาคสุดท้าย
ผู้กำกับก็เข้ามาแล้วบอกว่า

1683
01:23:03,937 --> 01:23:05,146
"นี่ ถ้าให้พวกเธอเต้นรำช้าๆ

1684
01:23:05,230 --> 01:23:06,815
กับเพลงของนิค เคฟ
สักห้านาทีเป็นไง"

1685
01:23:06,898 --> 01:23:08,876
- "นี่เราถ่ายหนังเรื่องอะไรอยู่นะ"
- พวกเราแบบว่า "อะไรนะ"

1686
01:23:08,900 --> 01:23:10,318
"ก็ดีนะ แต่... โอเค"

1687
01:23:34,342 --> 01:23:37,637
ฉากนี้บอกเล่าอะไรมากมาย
โดยไม่ได้พูดออกมา ฉันชอบมันมาก

1688
01:23:37,721 --> 01:23:40,015
แล้วในขณะเดียวกัน
สำหรับตัวละครทั้งคู่

1689
01:23:40,098 --> 01:23:41,474
พวกเขาก็ได้มีช่วงเวลาสนุกๆ

1690
01:23:41,558 --> 01:23:43,244
ฉันรู้สึกว่าเธอกับฉัน
ได้มีเวลาสนุกๆ ด้วยกัน...

1691
01:23:43,268 --> 01:23:45,186
- ใช่
- ซึ่งเราเองก็...

1692
01:23:45,270 --> 01:23:47,439
- ฉันคิดว่าในตอนนั้นเราต้องการมัน
- ใช่เลย ถูกเผง

1693
01:23:47,689 --> 01:23:49,399
ไอ้คนสับปลับ จอมหักหลัง

1694
01:23:49,524 --> 01:23:51,109
นี่เราเชื่อใครไม่ได้สักคนเลยรึไง

1695
01:23:51,192 --> 01:23:54,779
มีเหตุการณ์ในหนังภาคสุดท้าย
ที่เราต้องวิ่งผ่านป่า

1696
01:23:54,863 --> 01:23:57,782
เรารีบวิ่งตัดผ่านป่า
พยายามจะไม่ถูกพวกนักต้อนจับ

1697
01:23:57,866 --> 01:23:58,950
และแอ็กชั่น

1698
01:24:01,119 --> 01:24:02,412
อย่ามัวรอช้า

1699
01:24:02,787 --> 01:24:03,913
จับพวกมัน

1700
01:24:03,997 --> 01:24:07,500
บอกตามตรง ฉันจำได้ว่าเธอกับฉัน
เอ็มม่ากลายเป็นคนที่ชอบแข่งขัน

1701
01:24:07,584 --> 01:24:10,211
- ชอบแข่งขันอย่างน่าขำเลยล่ะ
- ว่าใครจะวิ่งได้เร็วกว่า

1702
01:24:13,506 --> 01:24:15,133
ฉันรู้สึกว่า
รูเพิร์ตมักจะทำท่าประมาณว่า

1703
01:24:15,216 --> 01:24:18,011
- "พวกนายทำตามที่อยากทำเลย"
- เขามักจะ "เธอก็ทำของเธอไป"

1704
01:24:18,094 --> 01:24:20,764
ใช่ สำหรับฉัน
การวิ่งคือฉากผาดโผน

1705
01:24:21,389 --> 01:24:22,682
การเดินก็คือฉากผาดโผน

1706
01:24:29,272 --> 01:24:32,525
ฉันไม่ชอบดูฉากของตัวเอง
ที่มีอยู่เยอะมากในหนังเลย

1707
01:24:32,609 --> 01:24:34,527
แต่ฉันดูพวกนายสองคน
และฉันคิดว่าพวกนายสุดยอดมาก

1708
01:24:34,611 --> 01:24:36,446
ฉันจำได้ว่า
นั่นเป็นเรื่องที่น่ารักมากเลยนะ

1709
01:24:36,529 --> 01:24:39,032
ฉันจำได้จริงๆ ว่าเราสามคน
บอกกันและกัน

1710
01:24:39,115 --> 01:24:41,451
ว่าพวกเราทำได้ดี
หรือพวกเราถ่ายฉากนี้ได้เยี่ยม

1711
01:24:41,534 --> 01:24:43,262
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เมื่อเราเริ่มแสดงตั้งแต่ยังเด็ก

1712
01:24:43,286 --> 01:24:44,722
และยังไม่รู้จริงๆ ว่า
ตัวเองทำอะไรอยู่

1713
01:24:44,746 --> 01:24:47,415
เพราะงั้นเมื่อเราเห็นอีกฝ่าย
แสดงออกมาได้ดี เราก็จะบอกว่า

1714
01:24:47,540 --> 01:24:49,417
- "เจ๋ง" ใช่ "ยอดไปเลย"
- "นั่นมันเท่สุดๆ"

1715
01:24:49,501 --> 01:24:51,294
หรือแบบว่า
"ฉันว่าพวกเราทุกคนเก่งขึ้นนะ"

1716
01:24:51,377 --> 01:24:52,962
- "เอาอยู่เลย"
- "เยี่ยม เก่งมาก"

1717
01:24:53,046 --> 01:24:55,715
เห็นได้ชัดว่าการที่เราจูบกัน

1718
01:24:56,091 --> 01:24:58,635
เป็นหนึ่งในสิ่งที่น่ากลัวที่สุด

1719
01:24:58,718 --> 01:25:02,097
ที่เราสองคนต้องผ่านไปให้ได้

1720
01:25:03,723 --> 01:25:06,935
"การรอคอยอย่างคาดหวัง"

1721
01:25:07,018 --> 01:25:08,603
ฉันเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์

1722
01:25:08,686 --> 01:25:10,480
แล้วเธอล่ะ

1723
01:25:11,272 --> 01:25:13,775
- รอน วีสลีย์
- ยินดี

1724
01:25:14,109 --> 01:25:18,404
"ต้องเลวีโอซ่า ไม่ใช่เลวีออซาร์"

1725
01:25:18,738 --> 01:25:22,784
ฝันร้ายชัดๆ ยายนี่
มิน่าถึงไม่มีเพื่อนสักคน

1726
01:25:24,744 --> 01:25:25,912
ฉันว่าเธอได้ยินนายนะ

1727
01:25:25,995 --> 01:25:28,414
มันก่อตัวขึ้นอย่างมาก
ตลอดทั้งซีรีส์...

1728
01:25:28,498 --> 01:25:29,541
- แปดภาค
- ใช่

1729
01:25:29,624 --> 01:25:31,543
ผมชอบเรื่องราวความรัก
ระหว่างรอนกับเฮอร์ไมโอนี่

1730
01:25:31,626 --> 01:25:35,964
และการที่มันค่อยๆ ปรากฏขึ้นมา
ระหว่างที่เรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ

1731
01:25:43,012 --> 01:25:46,474
ความสัมพันธ์นี้
ถูกยับยั้งมาเป็นเวลานาน

1732
01:25:46,558 --> 01:25:48,393
ยาสีฟันเปื้อนแก้มแน่ะ

1733
01:25:50,228 --> 01:25:52,063
ซลักฮอร์นจะจัดงานคริสต์มาส

1734
01:25:52,981 --> 01:25:54,524
เราต้องหาคนไปด้วย

1735
01:25:54,607 --> 01:25:55,942
เธอคงจะชวนแม็คล้ากเก้นไป

1736
01:25:56,025 --> 01:25:59,445
คนดูอยากเห็นสองคนนี้จูบกันจะแย่

1737
01:25:59,529 --> 01:26:02,157
- ที่จริงฉันว่าจะชวนเธอนะ
- จริงเหรอ

1738
01:26:02,907 --> 01:26:04,450
มีฉากที่เรากำลังจะถ่ายสัปดาห์นี้

1739
01:26:04,534 --> 01:26:06,202
ที่เราควรจะคุยกัน
เมื่อพวกเธออ่านถึง

1740
01:26:06,286 --> 01:26:08,705
เพราะเราจะถ่ายฉากจูบ
ของรอนกับเฮอร์ไมโอนี่สัปดาห์นี้

1741
01:26:08,788 --> 01:26:10,790
- อะไรนะคะ
- ฉากจูบของรอนกับเฮอร์ไมโอนี่

1742
01:26:10,874 --> 01:26:13,084
- สัปดาห์นี้เหรอ
- ในห้องแห่งความลับ

1743
01:26:14,127 --> 01:26:16,921
ในช่วงเวลาที่เสี่ยงอันตรายอย่างยิ่ง

1744
01:26:17,005 --> 01:26:20,091
พวกเขาหันหน้าเข้าหากัน
แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็จูบกัน

1745
01:26:23,094 --> 01:26:26,264
เราต้องรอถึงเจ็ดภาคเพื่อฉากนี้

1746
01:26:26,347 --> 01:26:27,891
ผมคุยกับพวกเขา
ในรถเทรลเลอร์ของแต่ละคน

1747
01:26:28,433 --> 01:26:30,727
ให้แน่ใจว่า
ทั้งสองคนสบายใจที่จะถ่าย

1748
01:26:30,810 --> 01:26:33,438
มันเหมือนกับซักซ้อมพวกเขา
เพื่อไปแข่งกีฬานัดสำคัญเลย

1749
01:26:34,522 --> 01:26:37,817
การบอกว่า "โอเค ทุกคน
พวกเธอทำได้ มันจะต้องออกมาดี"

1750
01:26:37,984 --> 01:26:41,029
มันควรจะเป็น
การแสดงความรักดูน่าทึ่ง

1751
01:26:41,112 --> 01:26:43,990
เพราะเธอกับฉันเอาแต่ทำตัวแข็ง
ที่เราเอาแต่หัวเราะ

1752
01:26:44,073 --> 01:26:45,283
- ใช่
- และฉันก็กลัวมากๆ ว่า

1753
01:26:45,366 --> 01:26:46,492
เราจะไม่มีทางทำไม่สำเร็จ

1754
01:26:46,576 --> 01:26:48,369
เพราะเราไม่สามารถจริงจัง
กับมันได้

1755
01:26:49,495 --> 01:26:52,582
ฉันไม่ได้ช่วยทำให้มันดีขึ้นเลย
เพราะมีคนบอกฉันชัดๆ เลยว่า

1756
01:26:52,665 --> 01:26:54,792
ฉันทำตัวทุเรศมากๆ

1757
01:26:54,876 --> 01:26:57,462
แล้วก็แบบว่า "ฉันจะไปหน้าฉาก
แล้วดูพวกนายจูบกัน"

1758
01:26:57,545 --> 01:27:00,465
ทุกคนอยากไปอยู่หน้าฉาก
เพราะทุกคนบอกว่า

1759
01:27:00,548 --> 01:27:01,758
"นี่มันต้องออกมาดีแน่ๆ"

1760
01:27:01,841 --> 01:27:03,843
- เหมือนกับเราต้องการ...
- ฉันขอโทษนะ พวกนาย

1761
01:27:04,177 --> 01:27:08,181
ฉันรู้ว่าฉันต้องเป็น
คนที่ทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้นได้

1762
01:27:08,264 --> 01:27:10,099
เพราะรูเพิร์ตจะไม่...

1763
01:27:10,433 --> 01:27:12,143
เพราะงั้นฉันเลยต้องลุย

1764
01:27:12,393 --> 01:27:13,937
ดุเดือดมากครับ

1765
01:27:14,020 --> 01:27:17,273
ฉันต้องการให้มีแรงผลักดัน
ให้เข้ามาจูบกันถึงจะทำได้

1766
01:27:17,565 --> 01:27:18,858
และรูเพิร์ต...

1767
01:27:18,942 --> 01:27:22,445
ผมเกือบจะ... ในเทกแรกนั้น
ผมเห็นหน้ารูเพิร์ต

1768
01:27:22,528 --> 01:27:26,324
เต็มไปด้วยความตื่นตะลึง
เพราะเขาคิดว่านี่มันเพิ่งเทกแรก

1769
01:27:26,407 --> 01:27:27,909
ฉันคิดว่าตัวเองเป็นลมไปแล้ว

1770
01:27:27,992 --> 01:27:30,828
ฉันจะได้ว่าหน้าเธอ
ใกล้หน้าฉันเข้ามาเรื่อยๆ

1771
01:27:31,454 --> 01:27:33,831
ทุกครั้งที่เธอพูดถึงเรื่องนี้
เธอทำให้มันฟังดูเหมือนกับว่า

1772
01:27:33,915 --> 01:27:36,042
มันเป็นหนังสยองขวัญของจริง
ในความคิดนาย

1773
01:27:36,125 --> 01:27:38,544
มันไม่ได้แย่ขนาดนั้น ฉันรู้

1774
01:27:50,223 --> 01:27:52,600
การจูบรูเพิร์ต
เป็นหนึ่งในสิ่งที่ยากที่สุด

1775
01:27:52,684 --> 01:27:54,352
ที่ฉันเคยต้องทำ

1776
01:27:54,435 --> 01:27:57,313
มันแค่รู้สึกว่าไม่ถูกต้อง

1777
01:27:57,397 --> 01:27:59,232
ไม่ถูกต้องไปหมดเลย

1778
01:27:59,315 --> 01:28:01,943
เพราะแดน รูเพิร์ต และฉัน
เป็นเพื่อนพี่น้องกันจริงๆ

1779
01:28:04,862 --> 01:28:05,947
เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย

1780
01:28:06,281 --> 01:28:07,323
แฮร์รี่

1781
01:28:07,407 --> 01:28:10,910
ฉันว่าเราสามคนรู้สึกตรงกัน
ว่ามันมีความหมายกับเราขนาดไหน

1782
01:28:13,288 --> 01:28:14,956
ฉันจำฉากนั้นได้ที่เธอบอกว่า

1783
01:28:15,039 --> 01:28:16,958
"ไม่ล่ะ
ฉันคือคนที่จะต้องไปด้วยตัวเอง"

1784
01:28:17,041 --> 01:28:18,543
อะไรทำนองนั้น

1785
01:28:18,626 --> 01:28:20,670
และฉันก็กอดเธอเพื่อบอกลา

1786
01:28:20,753 --> 01:28:22,880
- ฉันจะไปกับเธอ
- ไม่ ฆ่างูซะ

1787
01:28:25,800 --> 01:28:28,761
ฉันรู้ว่าฉันกำลังบอกลาภาพยนตร์ชุดนี้

1788
01:28:28,845 --> 01:28:30,471
ฉันรู้ว่าฉันกำลังบอกลาเธอ

1789
01:28:30,555 --> 01:28:36,185
ฉันแค่ต้องดึงความรู้สึกจริงๆ
กับการที่ทุกอย่าง...

1790
01:28:37,228 --> 01:28:39,147
- เดินทางมาถึงจุดจบ
- ใช่

1791
01:28:43,067 --> 01:28:48,573
"การรบครั้งสุดท้าย"

1792
01:28:51,659 --> 01:28:54,746
มันเป็นภาพที่ดูตรงกับพระคัมภีร์มาก
การอุ้มแฮร์รี่ข้ามสะพานนี่

1793
01:28:57,957 --> 01:29:01,169
ถ้าคุณไปถามโจหรือใครก็ตาม
ที่มีส่วนร่วมกับมันอย่างลึกซึ้ง

1794
01:29:01,252 --> 01:29:03,671
พวกเขาจะบอกแค่ว่านี่คือการต่อสู้
ระหว่างความดีและความชั่ว

1795
01:29:03,755 --> 01:29:05,340
มันเรียบง่ายแค่นั้นเลย

1796
01:29:08,676 --> 01:29:10,887
ผมเป็นหนี้เนวิลล์มากจริงๆ
ในฐานะตัวละคร

1797
01:29:12,138 --> 01:29:14,432
ผมเคยขี้อายมากๆ
และผมจะไม่มีทางพูดในชั้นเรียน

1798
01:29:14,515 --> 01:29:16,017
ผมจะไม่มีวันยกมือเพื่ออะไรทั้งนั้น

1799
01:29:16,100 --> 01:29:18,728
เพราะผมเหมือนกับเขามาก

1800
01:29:20,813 --> 01:29:23,483
เรื่องราวที่ยิ่งใหญ่ของเนวิลล์
คือเขาเป็นนักสู้

1801
01:29:26,194 --> 01:29:27,904
ฉากอันยอดเยี่ยมในตอนจบ

1802
01:29:27,987 --> 01:29:29,906
บทพูดสำคัญของแมทธิวนั้น

1803
01:29:31,741 --> 01:29:33,284
ความดีต้องชนะอย่างแน่นอน

1804
01:29:33,368 --> 01:29:34,608
"ร็อบบี้ โคลเทรน
รูเบอัส แฮกริด"

1805
01:29:34,786 --> 01:29:37,205
- มันไม่สำคัญหรอกที่แฮร์รี่ตายไป
- พอแล้ว เนวิลล์

1806
01:29:37,288 --> 01:29:38,831
มีคนตายทุกวัน

1807
01:29:39,957 --> 01:29:41,376
คืนนี้เราเสียแฮร์รี่ไป

1808
01:29:43,669 --> 01:29:47,090
แต่เขายังอยู่กับเรา ในนี้

1809
01:29:50,676 --> 01:29:51,969
พวกเขาไม่ได้ตายเปล่า

1810
01:29:52,053 --> 01:29:53,763
แต่สิ่งที่แฮร์รี่ พอตเตอร์ทำให้ผม

1811
01:29:53,846 --> 01:29:56,682
ทั้งในฐานะเรื่องราว
และในฐานะนักแสดงที่ได้ร่วมเล่น

1812
01:29:57,558 --> 01:29:58,643
แต่แกนั่นแหละ

1813
01:29:58,726 --> 01:30:01,479
คือการที่มันช่วยให้ผมค้นพบ
ว่าอะไรที่ไม่ใช่ผม...

1814
01:30:01,562 --> 01:30:03,189
แฮร์รี่ทำเพื่อพวกเรา

1815
01:30:03,314 --> 01:30:04,399
พวกเราทุกคน

1816
01:30:05,400 --> 01:30:07,652
ซึ่งต่อมาก็ทำให้รู้ว่าอะไรที่เป็นตัวผม

1817
01:30:10,530 --> 01:30:11,739
คอนฟรินโก

1818
01:30:21,541 --> 01:30:22,708
หากดูในหนังสือ

1819
01:30:22,792 --> 01:30:25,336
การเผชิญหน้ากันครั้งสุดท้าย
ระหว่างโวลเดอมอร์และแฮร์รี่

1820
01:30:26,045 --> 01:30:29,132
เกิดขึ้นในห้องโถงใหญ่
ที่มีผู้ชมจำนวนมากดูอยู่

1821
01:30:29,507 --> 01:30:31,551
และผมต้องการอะไร
ที่ดูหยาบมากกว่า

1822
01:30:31,634 --> 01:30:32,885
และรุนแรงมากกว่า

1823
01:30:32,969 --> 01:30:34,846
และดูล้ำลึกมากกว่านั้น

1824
01:30:35,388 --> 01:30:39,058
เพราะศัตรูสองคนนี้
เกือบจะผสานรวมกัน

1825
01:30:39,434 --> 01:30:43,771
ในแง่จิตวิญญาณ
ด้วยเรื่องฮอร์ครักซ์แปลกๆ นี่

1826
01:30:43,855 --> 01:30:45,606
ผมคิดว่าจะดีมั้ยนะ

1827
01:30:45,690 --> 01:30:48,192
ถ้าแดนจะแค่คว้าตัวเรล์ฟ

1828
01:30:48,276 --> 01:30:50,069
แล้วกระชากเขาลงจากหอคอย

1829
01:30:50,153 --> 01:30:53,156
มาเถอะ ทอม มาจบเรื่องนี้
เหมือนที่เราเริ่มต้นเอาไว้

1830
01:30:54,073 --> 01:30:55,283
ด้วยกัน

1831
01:30:55,366 --> 01:30:57,785
ในระหว่างที่ตกลงมา
พวกเขาก็ผสานเข้าด้วยกัน

1832
01:30:57,869 --> 01:30:59,996
ความเชื่อมโยงอันล้ำลึก

1833
01:31:00,079 --> 01:31:02,957
เราถักทอ
ผ่านเนื้อเรื่องและภาพยนตร์

1834
01:31:03,040 --> 01:31:04,625
คุณจะได้เห็นภาพในช่วงเวลานั้น

1835
01:31:04,709 --> 01:31:06,377
ก่อนที่พวกเขาจะตกลงมาที่ลานกว้าง

1836
01:31:11,090 --> 01:31:12,884
มันทำให้ผมเหนื่อยกายมากทีเดียว

1837
01:31:12,967 --> 01:31:15,636
เราใส่เต็มที่ทุกอย่าง
ผมว่าในตอนท้ายเราหมดแรงเลย

1838
01:31:15,720 --> 01:31:18,598
เราถ่ายทำกันในเดือนที่หนาว
ตอนที่ท้องฟ้าเป็นสีเทา

1839
01:31:18,681 --> 01:31:22,268
แขนช่วงล่างของผมตึงมาก
เพราะสิ่งนี้มันกำลังพุ่งเข้าใส่คุณ

1840
01:31:22,351 --> 01:31:23,561
จนคุณต้อง...

1841
01:31:24,729 --> 01:31:26,147
ผลักมันกลับไปหาเขา

1842
01:31:27,064 --> 01:31:30,443
นอกจากความท้าทาย
ทางด้านร่างกายในการถ่ายทำ

1843
01:31:30,526 --> 01:31:32,737
ยังมีความกดดันเล็กๆ เมื่อคิดว่า

1844
01:31:32,820 --> 01:31:34,489
"คุณคือคนที่จะจบหนังเรื่องนี้"

1845
01:31:34,697 --> 01:31:37,825
มันจะต้องให้ผลลัพธ์ที่ดี
มันจะต้องมีความหมาย

1846
01:31:37,909 --> 01:31:40,745
มันจะต้องสั่นสะเทือน
มันจะต้องส่งสารถึงผู้ชมได้

1847
01:32:23,621 --> 01:32:30,127
"การเริ่มต้นครั้งใหม่"

1848
01:32:30,920 --> 01:32:32,046
หนูเป็นใครจ๊ะ

1849
01:32:32,171 --> 01:32:35,258
สวัสดีค่ะ หนูชื่อเอ็มม่า วัตสัน
รับบทเป็นเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์

1850
01:32:35,883 --> 01:32:38,094
- ไม่ ไม่มีทาง
- ผมไม่อยากให้ใครเห็นสภาพนี้เลย

1851
01:32:38,177 --> 01:32:39,804
- อะไรนะ
- ไม่มีอะไรครับ

1852
01:32:39,887 --> 01:32:41,097
ไม่อยากให้ใครเห็นสภาพนี้เหรอ

1853
01:32:41,180 --> 01:32:42,431
- ครับ
- ทำไมล่ะ

1854
01:32:42,515 --> 01:32:44,267
เพราะเขาไม่ชอบกิ๊บหนีบผมน่ะ

1855
01:32:44,350 --> 01:32:45,768
- ใช่
- คุณแรดคลิฟฟ์

1856
01:32:45,851 --> 01:32:46,936
ครับ

1857
01:32:47,895 --> 01:32:49,063
กล้อง

1858
01:32:49,146 --> 01:32:50,731
- นี่เธอ...
- คุณมาจากสื่อ

1859
01:32:50,815 --> 01:32:52,900
ฉันมาจากสื่อ ใช่แล้ว
เธอรู้ได้ยังไงน่ะ

1860
01:32:52,984 --> 01:32:54,860
นี่คือวันแรกของเธอ
รู้สึกยังไงบ้าง

1861
01:32:54,944 --> 01:32:57,154
มันรู้สึกมหัศจรรย์สุดๆ เลยค่ะ

1862
01:32:57,238 --> 01:32:59,865
- หนูตื่นเต้นมั้ย
- มากๆ เลยค่ะ

1863
01:33:00,199 --> 01:33:01,534
หนูรอไม่ไหวแล้ว

1864
01:33:01,617 --> 01:33:03,244
หนังการเตรียมตัวทั้งหมดนี้

1865
01:33:03,703 --> 01:33:04,870
มันก็เกิดขึ้นจริงๆ แล้ว

1866
01:33:04,954 --> 01:33:07,373
โอเค กลับไปทำงานได้
คนอื่นๆ ต้องดูแลพวกเธอ

1867
01:33:07,456 --> 01:33:08,583
ใช่แล้ว

1868
01:33:13,713 --> 01:33:15,715
ตอนนี้เวลานึกถึงมัน
นายนึกถึงอะไรบ้าง

1869
01:33:15,798 --> 01:33:16,924
เวลาที่มองย้อนกลับไปน่ะ

1870
01:33:17,008 --> 01:33:18,235
อย่างสำหรับฉัน
มันเป็นความทรงจำที่ดีมาก

1871
01:33:18,259 --> 01:33:19,302
สำหรับนายมันคืออะไร

1872
01:33:19,385 --> 01:33:20,865
ฉันภูมิใจมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของมัน

1873
01:33:20,928 --> 01:33:22,680
ฉันคิดว่าในตอนท้ายๆ

1874
01:33:22,763 --> 01:33:25,433
มันเป็นช่วงเวลาที่แปลกมาก
โดยเฉพาะการที่มันจบลงแล้ว

1875
01:33:25,850 --> 01:33:28,185
ฉันรู้สึกเหมือนฉันหลงทาง
ว่าตัวเองเป็นใคร

1876
01:33:28,352 --> 01:33:29,687
และตัวละครเป็นใคร

1877
01:33:29,770 --> 01:33:32,356
ฉันไม่รู้จริงๆ
ว่ามันจบตรงไหนหรือเริ่มตรงไหน

1878
01:33:32,440 --> 01:33:34,859
ใช่ มีบางอย่างที่ฉันรู้สึกว่า
"ฉันเป็นใครกันแน่"

1879
01:33:34,942 --> 01:33:37,236
แบบว่า "ฉันชอบทำอะไร
และอะไรที่สำคัญสำหรับฉัน"

1880
01:33:37,320 --> 01:33:39,822
มันแปลกมาก แม้แต่ชื่อฉัน
ยังให้ความรู้สึกไม่เหมือนชื่อฉันเลย

1881
01:33:40,197 --> 01:33:41,532
- ใช่
- ฉันรู้สึกเหมือนฉันรู้

1882
01:33:41,616 --> 01:33:42,658
- แค่วิธีทำสิ่งเดียว
- ใช่

1883
01:33:42,742 --> 01:33:43,909
- ใช่
- ฉันรู้วิธีเล่นเป็นรอน

1884
01:33:43,993 --> 01:33:47,580
รอนเป็นตัวละครโปรดของผม
เลยเจ๋งมากที่ได้เล่นเป็นเขาในหนัง

1885
01:33:47,955 --> 01:33:49,373
มันแทบจะเหมือนกับว่า

1886
01:33:49,457 --> 01:33:51,876
เราแสดงแบบเข้าถึงบทบาท
อย่างสุดขีด

1887
01:33:53,002 --> 01:33:55,004
เมื่อถึงจุดหนึ่ง ยังไงมันก็ต้องจบลง

1888
01:33:55,087 --> 01:33:57,923
เราไม่มีทางทำสิ่งนี้ไปได้ตลอด

1889
01:33:58,758 --> 01:34:01,802
สิ่งที่ฉันรู้สึกในตอนนี้
การได้เห็นเธอที่นี่

1890
01:34:01,886 --> 01:34:03,721
มีช่วงเวลาที่แยกกันไป...

1891
01:34:04,555 --> 01:34:05,931
ฉันพยายามจะไม่อ่อนไหว

1892
01:34:06,474 --> 01:34:09,101
มันรู้สึกเหมือนกับ
เธอคือเสาหลักของชีวิตฉัน

1893
01:34:09,185 --> 01:34:11,729
มันเป็นสิ่งที่อบอุ่นใจมาก
เพราะฉันเฝ้าดูเธอเติบโตขึ้นมา

1894
01:34:11,812 --> 01:34:13,648
เราได้เห็นอีกฝ่ายเติบโตขึ้น
เราโตมาด้วยกัน

1895
01:34:13,731 --> 01:34:15,066
เราคือครอบครัว

1896
01:34:15,775 --> 01:34:18,778
เราจะเป็นแบบนั้นตลอดไป
ไม่จำเป็นต้องเจอหน้ากัน ให้ตาย

1897
01:34:19,320 --> 01:34:22,531
แม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกันตลอด

1898
01:34:23,574 --> 01:34:25,201
ใช่ มัน...

1899
01:34:26,744 --> 01:34:29,580
เรามีสายใยที่แข็งแรงมาก

1900
01:34:29,664 --> 01:34:32,667
และเราจะเป็นส่วนหนึ่ง
ของชีวิตอีกคนเสมอ

1901
01:34:44,470 --> 01:34:47,348
- ดีจังเลยที่ได้เจอเธอ
- ดีใจที่ได้เจอเธอนะ

1902
01:34:49,183 --> 01:34:50,393
ฉันรักเธอ

1903
01:34:56,524 --> 01:34:57,733
ในฐานะเพื่อน

1904
01:35:00,569 --> 01:35:03,656
- แค่พูดให้ชัดสำหรับทุกคนที่ดูอยู่
- แค่พูดให้ชัด...

1905
01:35:03,739 --> 01:35:06,951
แต่มันจริงนะ
มีความรักอยู่เต็มเปี่ยมเลย

1906
01:35:07,326 --> 01:35:08,452
ขอบคุณนะ รูพส์

1907
01:35:08,536 --> 01:35:11,622
วันนี้ยังเป็นการซ้อม
และเป็นการดูย้อน และ...

1908
01:35:12,540 --> 01:35:14,250
ถ้าพวกเธอพร้อม และแอ็กชั่น

1909
01:35:16,127 --> 01:35:18,421
เมื่อเราทุกคน
ถ่ายทำฉากสุดท้ายเสร็จ

1910
01:35:18,879 --> 01:35:23,134
หนึ่งในช็อตท้ายๆ ที่เราถ่าย
ในการถ่ายทำทั้งหมดนั้น...

1911
01:35:23,217 --> 01:35:25,678
เรากระโดดผ่านกล้องไป

1912
01:35:25,761 --> 01:35:28,723
และหล่นลงบนเบาะรองอันใหญ่นี่

1913
01:35:28,806 --> 01:35:30,641
และนั่นคือตอนที่ทุกอย่างร่วงลงไป

1914
01:35:30,725 --> 01:35:33,310
เทกนี้ที่เรากระโดดเข้าไปในเตาผิง

1915
01:35:33,394 --> 01:35:37,022
มันคือการอุปมา
ของสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่จริงๆ

1916
01:35:37,106 --> 01:35:39,734
เราต้องกระโดดลงไปบนเบาะ

1917
01:35:39,817 --> 01:35:41,694
เพื่อเดินทางไปยังอีกโลก

1918
01:35:42,945 --> 01:35:46,407
อารมณ์ที่ทุกคนมีร่วมกัน
มันชัดเจนอย่างเหลือเชื่อ

1919
01:35:46,490 --> 01:35:50,161
และสำหรับคนที่สนับสนุนพวกเขา
และอยู่เคียงข้างพวกเขามาตลอด

1920
01:35:50,244 --> 01:35:53,330
ทุกคนที่ได้เห็นพวกเขาเติบโต

1921
01:35:57,710 --> 01:35:59,712
ในวันสุดท้าย ผมสติหลุดไปเลย

1922
01:36:02,673 --> 01:36:05,092
ฉันจำได้ว่าเราทุกคนกอดกันกลม

1923
01:36:07,762 --> 01:36:09,597
เราสามคน...

1924
01:36:10,306 --> 01:36:11,766
ท่วมท้นด้วยความรู้สึกอย่างที่สุด

1925
01:36:14,185 --> 01:36:16,520
ฉันคิดว่ามันเป็นครั้งแรก
ที่เราได้อนุญาตให้ตัวเอง

1926
01:36:16,604 --> 01:36:19,523
ได้ประมวลผลหรือตระหนักว่า

1927
01:36:19,607 --> 01:36:22,526
เราทำสำเร็จแล้ว
เราทำมันมาจนจบ

1928
01:36:23,152 --> 01:36:24,737
มันฝังแน่นอยู่ในตัวผมเช่นกัน

1929
01:36:24,820 --> 01:36:27,448
เหมือนผมใช้หนังพวกนี้
เป็นมาตรวัดชีวิตตัวเอง

1930
01:36:27,531 --> 01:36:29,742
มีคนบอกว่า
"คุณสอบใบขับขี่ผ่านเมื่อไหร่นะ"

1931
01:36:29,825 --> 01:36:31,952
ผมก็บอกว่า "ภาคีนกฟีนิกซ์"

1932
01:36:32,661 --> 01:36:36,749
ทุกส่วนในชีวิตผม
เชื่อมโยงกับแฮร์รี่ พอตเตอร์

1933
01:36:38,959 --> 01:36:40,836
เมื่อผมได้พบ
กับคนที่มีแฮร์รี่ พอตเตอร์

1934
01:36:40,920 --> 01:36:42,338
เป็นส่วนสำคัญในชีวิตพวกเขา

1935
01:36:42,421 --> 01:36:44,381
หรือมีหนังสือหรือภาพยนตร์

1936
01:36:44,465 --> 01:36:46,592
เป็นส่วนหนึ่งของตัวตนพวกเขา
ในแง่ใดแง่หนึ่ง

1937
01:36:46,675 --> 01:36:48,677
ใช่ มันทำให้เราภูมิใจมาก

1938
01:36:48,761 --> 01:36:50,846
มันมีบางอย่าง
เกี่ยวกับแฮร์รี่ พอตเตอร์

1939
01:36:50,930 --> 01:36:52,389
ที่ทำให้ชีวิตมีค่ามากขึ้น

1940
01:36:52,473 --> 01:36:55,893
อย่างเช่นเมื่อทุกสิ่งดูมืดมนมากๆ
และเจอกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก

1941
01:36:55,976 --> 01:36:58,521
เรื่องราวเหล่านี้ทำให้เรามีที่ไป

1942
01:36:58,604 --> 01:37:00,397
ที่เราสามารถหยุดพัก

1943
01:37:00,481 --> 01:37:02,691
และรู้สึกเหมือนถูกโอบกอด

1944
01:37:02,775 --> 01:37:04,735
ฉันว่าฉันไม่ได้รู้สึกชื่นชม
กับการเข้าถึง

1945
01:37:04,819 --> 01:37:06,899
ที่หนังพวกนี้มีอย่างเต็มที่
ในตอนที่เรายังแสดงกันอยู่

1946
01:37:06,946 --> 01:37:08,614
มีคนมากมายที่บอกว่า

1947
01:37:08,697 --> 01:37:11,033
"นี่เป็นหนังเรื่องเดียว
ที่พ่อกับฉันดูด้วยกันได้

1948
01:37:11,116 --> 01:37:12,493
เราคุยกันเรื่องอื่นไม่ได้อีกแล้ว"

1949
01:37:12,576 --> 01:37:13,720
หรือแบบว่า
"เราดูแฮร์รี่ พอตเตอร์ด้วยกัน

1950
01:37:13,744 --> 01:37:14,846
และนั่นเป็นเรื่องพิเศษของเรา"

1951
01:37:14,870 --> 01:37:18,165
มันน่าทึ่งที่ได้เป็นส่วนเล็กๆ ของมัน

1952
01:37:18,249 --> 01:37:20,584
และได้เห็นมันยังโลดแล่นต่อไป

1953
01:37:20,668 --> 01:37:24,171
โดยผ่านสื่อกลางใหม่อย่างละครเวที
สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่

1954
01:37:24,255 --> 01:37:28,884
เหมือนกับมันมีชีวิตอยู่ตลอดกาล
เหลือเชื่อจริงๆ ที่ได้เห็นภาพนั้น

1955
01:37:28,968 --> 01:37:31,679
แฮร์รี่ พอตเตอร์ แฮร์รี่ พอตเตอร์

1956
01:37:31,762 --> 01:37:34,807
ไม่มีอะไรที่เหมือนกับ
เรื่องของแฮร์รี่ พอตเตอร์อีกแล้ว

1957
01:37:34,890 --> 01:37:38,435
เรื่องราวที่บอกเล่าอยู่ในนั้น
เส้นทางชีวิตของตัวละครแต่ละตัว

1958
01:37:38,519 --> 01:37:42,147
ฉันคิดว่านั่นส่งผลให้เกิด
การเปลี่ยนแปลงของผู้คนได้

1959
01:37:42,231 --> 01:37:43,357
มันคือเวทมนตร์

1960
01:37:43,440 --> 01:37:44,483
ที่นี่สวยดีนะ

1961
01:37:44,567 --> 01:37:47,695
เด็กทุกคนล้วนสงสัยว่า
พวกเขาจะเข้าสังคมได้ยังไง

1962
01:37:47,778 --> 01:37:48,988
"โทบี้ โจนส์
ด๊อบบี้"

1963
01:37:49,071 --> 01:37:52,408
มันก็เป็นเส้นทางชีวิตที่ยิ่งใหญ่
ที่เด็กทุกคนได้ท่องผ่าน

1964
01:37:52,491 --> 01:37:54,869
ด๊อบบี้พร้อมจะช่วย
แฮร์รี่ พอตเตอร์เสมอ

1965
01:37:54,952 --> 01:37:58,497
มันสร้างแรงบันดาลใจให้เยาวชน
รู้สึกว่า "นั่นอาจจะเป็นฉันเองก็ได้

1966
01:37:58,581 --> 01:38:00,332
ที่มีช่วงเวลาที่สับสน หรือไม่มั่นคง

1967
01:38:00,416 --> 01:38:01,959
หรือมีปากเสียงกับพ่อแม่"

1968
01:38:04,461 --> 01:38:05,671
อยู่ใกล้ๆ ผมนะครับ

1969
01:38:06,338 --> 01:38:07,673
จนวาระสุดท้าย

1970
01:38:09,300 --> 01:38:10,593
ฉันพบว่ามัน...

1971
01:38:10,676 --> 01:38:11,945
"เจ.เค. โรว์ลิ่ง
ผู้แต่งหนังสือชุดแฮร์รี่ พอตเตอร์"

1972
01:38:11,969 --> 01:38:13,846
เป็นโลกอันแสนพิเศษ
ที่ฉันได้มีส่วนร่วม

1973
01:38:13,929 --> 01:38:15,931
และมันเป็นโลกที่งดงาม

1974
01:38:16,515 --> 01:38:17,558
แฮร์รี่

1975
01:38:17,683 --> 01:38:18,726
แฮร์รี่

1976
01:38:18,809 --> 01:38:19,852
แฮร์รี่

1977
01:38:19,935 --> 01:38:22,271
และสิ่งที่เป็น
เหมือนการบำบัดอย่างลึกซื้ง

1978
01:38:22,354 --> 01:38:24,607
และเป็นข้อดีของมัน
คือการที่มันทำให้...

1979
01:38:24,899 --> 01:38:29,069
ผู้คนที่รู้สึกโดดเดี่ยว
ได้รู้สึกว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่ง

1980
01:38:29,403 --> 01:38:31,113
อย่าให้นะ แฮร์รี่

1981
01:38:33,240 --> 01:38:36,285
แฟนๆ ส่วนใหญ่
ที่เข้ามาทักผมในตอนนี้

1982
01:38:36,368 --> 01:38:38,495
ยังไม่เกิดด้วยซ้ำ
ตอนที่เราทำหนังเรื่องนี้

1983
01:38:38,579 --> 01:38:39,747
"ทอม เฟลตัน
เดรโก มัลฟอย"

1984
01:38:39,830 --> 01:38:42,583
มันทำให้คุณ
รู้สึกเริ่มแก่อย่างรวดเร็ว

1985
01:38:42,833 --> 01:38:47,212
และดีใจมากที่มันถูกส่งต่อ

1986
01:38:48,005 --> 01:38:49,298
ให้กับผู้คนรุ่นอื่นๆ

1987
01:38:49,381 --> 01:38:51,091
ฝึกเต้นบัลเล่ต์อยู่เหรอ พอตเตอร์

1988
01:38:55,387 --> 01:38:57,598
หนึ่งในสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว
ของแฮร์รี่ พอตเตอร์

1989
01:38:57,681 --> 01:38:59,725
นอกจากเรื่องจินตนาการ
อันเหลือเชื่อ

1990
01:38:59,808 --> 01:39:01,435
เรื่องโลก และตัวละคร

1991
01:39:01,518 --> 01:39:04,313
ที่โจสร้างขึ้น

1992
01:39:04,396 --> 01:39:06,023
ก็คือความจริงที่ว่าคุณได้เห็น

1993
01:39:06,106 --> 01:39:09,610
เด็กๆ รุ่นเยาว์เติบโตเป็นผู้ใหญ่

1994
01:39:10,069 --> 01:39:12,071
และได้เห็นเส้นทางในภาพยนตร์

1995
01:39:12,154 --> 01:39:14,365
ที่ผมไม่คิดว่า
เราเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

1996
01:39:14,573 --> 01:39:16,283
ผมไม่รู้ว่าเราจะได้เห็นกันอีกมั้ย

1997
01:39:16,367 --> 01:39:19,328
ฉันรู้สึกโชคดีมาก
ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลก

1998
01:39:19,411 --> 01:39:22,665
ที่เป็นที่รักอย่างมาก
และมันทำให้ผู้คนมีความสุข

1999
01:39:23,123 --> 01:39:26,168
คุณจะได้พบกับ
การหนีจากโลกแห่งความจริง

2000
01:39:26,251 --> 01:39:28,087
ซึ่งเป็นการหนีในรูปแบบที่ดีกับคุณ

2001
01:39:28,170 --> 01:39:31,006
ผมคิดว่า
นั่นคือสิ่งที่แฮร์รี่ พอตเตอร์ทำ

2002
01:39:31,090 --> 01:39:32,383
นั่นคือเป้าหมายของเรื่องนี้

2003
01:39:32,466 --> 01:39:33,592
มันคือคู่มือในการใช้ชีวิต

2004
01:39:33,676 --> 01:39:34,903
"เอียน ฮาร์ต
ศาสตราจารย์ควีเรลล์"

2005
01:39:34,927 --> 01:39:37,596
ผมแค่คิดว่ามันคือตอนจบของยุค
มันคือเวลาสิบปีในชีวิตผม

2006
01:39:37,680 --> 01:39:40,849
และแน่นอนว่าลูกๆ ของผม
ก็เติบโตขึ้นมาในช่วงเวลานี้

2007
01:39:40,933 --> 01:39:43,227
นั่นคือร็อบบี้ โคลเทรน

2008
01:39:43,310 --> 01:39:44,770
ผู้ดูแลสัตว์วิเศษของฮอกวอตส์

2009
01:39:44,853 --> 01:39:46,605
นี่คือวันสุดท้ายของเขา
ในแฮร์รี่ พอตเตอร์

2010
01:39:53,862 --> 01:39:55,131
ผมคาดว่ามรดกจากหนังเรื่องนี้ก็คือ

2011
01:39:55,155 --> 01:39:58,325
คนในรุ่นของลูกผม
จะเปิดให้ลูกๆ ของพวกเขาดู

2012
01:39:58,409 --> 01:40:01,203
เพราะงั้นคุณจึงยังดูเรื่องนี้
ในช่วงเวลาอีก 50 ปีได้สบายๆ

2013
01:40:02,287 --> 01:40:04,873
น่าเสียดาย
ที่ผมคงไม่อยู่ตรงนี้แล้ว แต่...

2014
01:40:06,083 --> 01:40:08,627
อย่าได้คิดแบบนั้นเชียว

2015
01:40:08,711 --> 01:40:11,588
แต่แฮกริดจะอยู่ ใช่

2016
01:40:13,632 --> 01:40:15,634
เมื่อมองย้อนกลับไปจากตอนนี้

2017
01:40:16,343 --> 01:40:17,678
เป็นช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความรัก

2018
01:40:17,845 --> 01:40:19,138
ผมคิดถึงมันเยอะมาก

2019
01:40:19,221 --> 01:40:21,390
มันเป็นช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยม
จริงๆ นะ มัน...

2020
01:40:22,516 --> 01:40:23,726
มันน่าทึ่ง

2021
01:40:24,435 --> 01:40:26,562
มันคือสิ่งที่ดีที่สุด เป็น...

2022
01:40:27,646 --> 01:40:29,773
ประสบการณ์ที่น่าทึ่งที่สุดใน...

2023
01:40:31,275 --> 01:40:33,902
ฉันอธิบายไม่ได้จริงๆ
พวกเขาเป็นคนดีเหลือเกิน

2024
01:40:34,862 --> 01:40:36,405
พวกเขาอ่อนโยนมาก และ...

2025
01:40:37,489 --> 01:40:40,492
ทั้งสองคน
รับผิดชอบหน้าที่อย่างจริงจังสุดๆ

2026
01:40:40,576 --> 01:40:43,996
และฉันชื่นชมเรื่องนั้นมากๆ

2027
01:40:44,580 --> 01:40:48,500
มันเหมือนครอบครัวจริงๆ
เราผูกพันกันเองโดยธรรมชาติ

2028
01:40:50,002 --> 01:40:51,920
พวกเขาเป็นคนที่สำคัญมากสำหรับผม

2029
01:40:53,088 --> 01:40:55,007
ทีมงานในหนังเรื่องนี้เหลือเชื่อมาก

2030
01:40:55,132 --> 01:40:56,967
มีผู้คนในภาพยนตร์ชุดนี้ที่...

2031
01:41:01,597 --> 01:41:03,599
เป็นรากฐานของคนที่ผมเป็นในตอนนี้

2032
01:41:06,393 --> 01:41:09,229
ทั้งในฐานะคนคนหนึ่ง
และนักแสดงคนหนึ่ง

2033
01:41:09,563 --> 01:41:11,523
ผมรู้สึกโชคดีจริงๆ
ที่ได้อยู่ในจุดที่ผมอยู่

2034
01:41:11,607 --> 01:41:13,400
และได้มีชีวิตแบบที่ผมมี

2035
01:41:13,484 --> 01:41:16,195
และได้ทำงานร่วมกับ
คนที่ผมทำงานด้วยในตอนนี้

2036
01:41:16,278 --> 01:41:19,615
แต่สิ่งเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้นเลย
ถ้าไม่มีเรื่องนี้

2037
01:41:20,407 --> 01:41:21,992
นั่นแหละครับ มัน...

2038
01:41:22,785 --> 01:41:23,994
มันเป็น...

2039
01:41:25,120 --> 01:41:26,872
มันเป็นช่วงเวลาสิบปีที่ดีมากเลย

2040
01:41:30,459 --> 01:41:33,087
เอกซ์เปกโตร พาโตรนุม

2041
01:41:44,890 --> 01:41:46,558
ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้น่ะหรือ

2042
01:41:47,726 --> 01:41:49,186
ตลอดกาล