1
00:00:05,798 --> 00:00:10,970
‪(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:15,975 --> 00:00:18,227
‪ครับ ตอนนี้ผมอยู่หน้าศาลครับ

3
00:00:19,896 --> 00:00:21,731
‪อ้าว ผู้พิพากษา ทำไมกลับมาอีกล่ะคะ

4
00:00:21,814 --> 00:00:23,608
‪มีหลักฐานจากหน่วยสืบสวนใช่ไหมครับ

5
00:00:23,691 --> 00:00:25,359
‪คดีฆาตกรรมเด็กประถมยอนฮวา

6
00:00:25,443 --> 00:00:28,696
‪รีบไปหยิบอันนั้นมาที่ห้องสอบสวนด่วนเลยนะครับ

7
00:00:28,780 --> 00:00:32,325
‪เอ่อ ผู้พิพากษาคะ ตอนนี้ฉันกำลังจะกลับบ้าน…

8
00:00:32,408 --> 00:00:34,410
‪ตอนนี้ฮันเยอึนอยู่ที่ห้องสอบสวนครับ

9
00:00:35,411 --> 00:00:38,122
‪- คะ
‪- ฮันเยอึนอยู่ที่ห้องสอบสวนครับ

10
00:00:38,206 --> 00:00:40,291
‪ค่ะๆ ถ้างั้น ผู้พิพากษาคะ

11
00:00:44,295 --> 00:00:46,297
‪ผู้พิพากษาครับ คือว่า…

12
00:00:48,007 --> 00:00:49,175
‪ผู้พิพากษา มือ…

13
00:00:49,258 --> 00:00:50,760
‪ไม่ต้องเล่นใหญ่ แค่นี้ไม่ตายหรอก

14
00:00:53,054 --> 00:00:53,971
‪ครับ

15
00:00:54,639 --> 00:00:57,642
‪เอ่อ ผมติดต่อผู้ปกครองของฮันเยอึนไม่ได้ครับ

16
00:00:57,725 --> 00:00:58,893
‪เดี๋ยวผมจะพยายาม…

17
00:00:58,976 --> 00:01:00,520
‪ฉันติดต่อได้แล้ว

18
00:01:01,145 --> 00:01:01,979
‪ยังไงครับ

19
00:01:02,522 --> 00:01:03,773
‪ผ่านทนายที่ดูแลเธอ

20
00:01:04,357 --> 00:01:05,274
‪ทนายเหรอครับ

21
00:01:05,817 --> 00:01:08,569
‪ตอนนี้ทั้งพ่อและแม่ของเธออยู่ที่อเมริกา

22
00:01:08,653 --> 00:01:10,154
‪พ่อทำธุรกิจ

23
00:01:10,238 --> 00:01:12,657
‪ส่วนแม่เปิดร้านแฟชั่นชื่อดัง

24
00:01:12,740 --> 00:01:16,244
‪ด้วยเหตุนั้น จึงมีสำนักงานกฎหมาย
‪ที่ดูแลเธอโดยเฉพาะ

25
00:01:16,828 --> 00:01:19,330
‪เคยได้ยินชื่อ "สำนักงานกฎหมายกอโบ" ใช่ไหม

26
00:01:19,413 --> 00:01:20,706
‪เป็นสำนักงานกฎหมายยักษ์ใหญ่

27
00:01:22,875 --> 00:01:24,669
‪(ข้อมูลส่วนบุคคล
‪ฮันเยอึน อายุ 16 ปี)

28
00:01:25,503 --> 00:01:29,090
‪ฉันก็สงสัยอยู่ว่าผู้พิพากษาไร้หัวคิดที่ไหน
‪จะสอบสวนผู้เยาว์ในเวลานี้

29
00:01:29,173 --> 00:01:30,716
‪ที่แท้ก็ชิมอึนซอกนี่เอง

30
00:01:31,384 --> 00:01:32,677
‪ฉันได้ยินมาแล้วล่ะ

31
00:01:32,760 --> 00:01:34,303
‪เธอย้ายมาอยู่แผนกคดีเยาวชนแล้วเหรอ

32
00:01:34,387 --> 00:01:37,557
‪แยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวด้วยค่ะ
‪คุณทนายฮอชานมี

33
00:01:42,436 --> 00:01:43,896
‪การสอบสวนในตอนนี้

34
00:01:44,981 --> 00:01:46,107
‪เหมือนเรื่องตลกเหรอคะ

35
00:01:52,905 --> 00:01:55,491
‪เธอมีสิทธิ์ที่จะไม่ให้การหรือปฏิเสธที่จะตอบ

36
00:01:55,575 --> 00:01:56,993
‪คำถามที่ฉันจะถามต่อไปนี้

37
00:01:57,702 --> 00:01:59,954
‪แม้ไม่ให้การ ก็ไม่เสียเปรียบ

38
00:02:00,037 --> 00:02:02,957
‪สิ่งที่เธอพูดนับจากนี้
‪อาจทำให้เธอเสียเปรียบในชั้นศาล

39
00:02:03,791 --> 00:02:05,585
‪และเธอมีสิทธิ์ได้รับการช่วยเหลือจากทนาย

40
00:02:08,254 --> 00:02:09,255
‪เซ็นซะ

41
00:02:16,137 --> 00:02:18,723
‪(เอกสารยืนยันสิทธิ์ที่จะไม่ให้การ
‪และมีที่ปรึกษากฎหมาย)

42
00:02:23,603 --> 00:02:26,480
‪นี่ไม่ใช่การสอบสวนจากหน่วยสืบสวน

43
00:02:26,564 --> 00:02:29,150
‪แต่เป็นการสอบสวนจากศาล
‪เพื่อตรวจสอบความจริงบางส่วน

44
00:02:29,233 --> 00:02:30,943
‪ตอบตามสบายได้เลยนะ

45
00:02:32,361 --> 00:02:33,863
‪ขอบคุณค่ะ

46
00:02:35,323 --> 00:02:36,574
‪เริ่มเลยเถอะค่ะ

47
00:02:36,657 --> 00:02:37,742
‪แบคซองอู

48
00:02:38,826 --> 00:02:40,411
‪เข้ามอบตัวกับตำรวจแล้ว

49
00:02:42,163 --> 00:02:43,539
‪เขาบอกว่าฆ่าคนตาย

50
00:02:45,416 --> 00:02:47,293
‪เหยื่อเรียนที่โรงเรียนประถมแถวนั้น…

51
00:02:49,045 --> 00:02:50,171
‪เข้าเรื่องเลยเถอะค่ะ

52
00:02:50,254 --> 00:02:52,048
‪เธอเป็นอะไรกับแบคซองอู

53
00:02:54,133 --> 00:02:55,134
‪หนูไม่รู้จักเขาค่ะ

54
00:02:55,217 --> 00:02:56,594
‪แต่เธอหนีเนี่ยนะ

55
00:02:56,677 --> 00:02:59,972
‪หนูกลัวค่ะ ก็คุณตามหนูมาไม่เลิก

56
00:03:05,311 --> 00:03:06,437
‪เอาล่ะ

57
00:03:07,104 --> 00:03:09,941
‪นี่เป็นบันทึกการโทรระหว่างเธอกับแบคซองอู

58
00:03:10,024 --> 00:03:11,442
‪คงจะโทรผิดมั้งคะ

59
00:03:20,034 --> 00:03:22,411
‪ถึงขั้นนี้ แทบจะเป็นพวกย่องตามแล้วมั้ง

60
00:03:23,955 --> 00:03:25,539
‪ขอใช้สิทธิ์ไม่พูดค่ะ

61
00:03:25,623 --> 00:03:28,709
‪ในวันเกิดเหตุ ก่อนและหลัง
‪ช่วงเวลาที่คาดว่าเกิดเหตุ

62
00:03:28,793 --> 00:03:31,545
‪คนเดียวที่โทรคุยกับแบคซองอูก็คือเธอ

63
00:03:32,421 --> 00:03:33,673
‪แบบนี้คือไม่รู้จักเหรอ

64
00:03:33,756 --> 00:03:34,924
‪ขอใช้สิทธิ์ไม่พูดค่ะ

65
00:03:35,007 --> 00:03:38,594
‪หลักฐานที่อยู่วันที่ 13 ธันวาคม ปี 2021
‪เวลา 11 โมงถึง 4 โมงเย็นล่ะ

66
00:03:38,678 --> 00:03:41,180
‪- อันนั้นก็…
‪- คงจะใช้สิทธิ์ไม่พูดอีกล่ะสิ

67
00:04:01,784 --> 00:04:02,952
‪เยอึน

68
00:04:07,873 --> 00:04:12,128
‪แบคซองอูน่ะ
‪เป็นเยาวชนผู้กระทำผิดซึ่งอายุไม่ถึง 14 ปี

69
00:04:12,211 --> 00:04:14,046
‪เขาก็เลยหลบหลีกจากคดีอาญาได้

70
00:04:16,424 --> 00:04:17,883
‪แต่เธอไม่เหมือนเขานะ

71
00:04:18,551 --> 00:04:20,678
‪ตามกฎหมายกรณีพิเศษมาตรา 2 และ 4

72
00:04:20,761 --> 00:04:23,389
‪ว่าด้วยบทลงโทษอาชญากรรมรุนแรงโดยเฉพาะ

73
00:04:23,472 --> 00:04:27,351
‪อัตราโทษสูงสุดในชั้นศาลคือจำคุก 20 ปี

74
00:04:28,144 --> 00:04:30,062
‪แน่นอนว่าเธอคงรู้ดีอยู่แล้ว

75
00:04:34,025 --> 00:04:36,277
‪รู้ใช่ไหม เมื่อกลางวัน
‪มีการพิจารณาคดีของแบคซองอู

76
00:04:37,611 --> 00:04:38,988
‪พอการตัดสินคดีสิ้นสุดลง

77
00:04:41,115 --> 00:04:43,242
‪เธอคิดว่าเขาพูดอะไรทิ้งท้ายไว้ล่ะ

78
00:04:51,876 --> 00:04:54,170
‪เวลาที่ตกลงกันไว้คือเที่ยงคืน พอได้แล้วนะคะ

79
00:04:54,253 --> 00:04:55,254
‪นั่งลงค่ะ

80
00:04:55,338 --> 00:04:57,423
‪ฉันจะถามคำถามสุดท้ายก่อนจบ

81
00:05:09,435 --> 00:05:11,604
‪คลิปนี้เป็นภาพจากกล้องวงจรปิด

82
00:05:11,687 --> 00:05:14,482
‪ในลิฟต์ในที่เกิดเหตุในวันเกิดเหตุค่ะ

83
00:05:16,567 --> 00:05:18,361
‪แต่ว่า ฮันเยอึน

84
00:05:19,195 --> 00:05:20,696
‪ทำไมเธอไปอยู่ที่นั่นได้

85
00:05:27,328 --> 00:05:29,997
‪แค่ขึ้นลิฟต์ด้วยกัน

86
00:05:32,625 --> 00:05:33,751
‪ก็ผิดเหรอคะ

87
00:05:37,421 --> 00:05:40,633
‪บันทึกการโทรระหว่างเธอ
‪กับแบคซองอูก่อนที่จะเกิดเหตุ

88
00:05:40,716 --> 00:05:44,929
‪ภาพเธอจากกล้องวงจรปิด
‪ณ จุดเกิดเหตุในวันเกิดเหตุ

89
00:05:45,721 --> 00:05:46,806
‪ถึงขนาดนี้แล้ว

90
00:05:46,889 --> 00:05:50,267
‪ถ้าจะมองว่าเธอ
‪คือบุคคลที่สามที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้

91
00:05:51,060 --> 00:05:53,479
‪ก็ไม่เห็นจะแปลกสักนิด

92
00:05:59,735 --> 00:06:02,446
‪เป็นผู้พิพากษาแล้วจะจับคนไปขัง
‪ทั้งที่ยังไม่ตัดสินคดีก็ได้เหรอคะ

93
00:06:03,823 --> 00:06:05,032
‪พอสืบสวนดูแล้ว ปรากฏว่า

94
00:06:05,116 --> 00:06:07,535
‪ครั้งก่อนเธอเคยถูกตัดสินโทษ
‪ให้คุมประพฤติไม่เกินสองปี

95
00:06:07,618 --> 00:06:10,579
‪เธอไม่ทำตามคำตัดสินจากศาล
‪ซ้ำยังมีท่าทีไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว

96
00:06:11,413 --> 00:06:12,456
‪อย่างเธอ

97
00:06:13,499 --> 00:06:15,584
‪ไม่ควรอยู่ในร้านเน็ตในเวลานั้นสิ

98
00:06:17,962 --> 00:06:19,672
‪ปล่อยนะ บอกให้ปล่อย

99
00:06:20,256 --> 00:06:22,258
‪- คุณทนาย ช่วยหนูด้วย
‪- ห้ามให้เด็กเจ็บนะครับ

100
00:06:23,050 --> 00:06:25,803
‪- ระวังด้วยครับ ระวัง
‪- ปล่อยหนูนะ ปล่อย

101
00:06:25,886 --> 00:06:27,096
‪ไม่ได้ยินหรือไง

102
00:06:35,396 --> 00:06:37,148
‪ในเมื่อจะพาตัวไปอยู่ดี

103
00:06:37,231 --> 00:06:40,109
‪ก็ควรจะปล่อยให้แกได้นอน
‪แล้วค่อยพาไปพรุ่งนี้เช้าก็ได้นี่

104
00:06:40,192 --> 00:06:42,153
‪- ฮันเยอึนยังเป็นผู้เยาว์อยู่นะ
‪- ถึงยังไง…

105
00:06:44,989 --> 00:06:46,949
‪ต่อให้เป็นผู้เยาว์ก็เถอะ

106
00:06:48,951 --> 00:06:50,494
‪แต่มีคนตายนะ

107
00:06:51,954 --> 00:06:54,165
‪ครอบครัวหนึ่งแหลกสลายไม่มีชิ้นดี

108
00:06:55,249 --> 00:06:58,752
‪กับอีแค่อดนอนคืนเดียว มันจะอะไรนักหนา

109
00:07:02,047 --> 00:07:04,550
‪ฉันแค่ทำงานในฐานะผู้พิพากษาเท่านั้น

110
00:07:06,594 --> 00:07:08,387
‪ฉะนั้น เธอเองในฐานะทนายความ

111
00:07:10,306 --> 00:07:11,473
‪ก็ทำงานของเธอไปซะ

112
00:07:30,284 --> 00:07:31,535
‪ค่ะ ทราบแล้วค่ะ

113
00:07:32,161 --> 00:07:34,580
‪ถ้าหัวหน้าแผนกถามหา ฉันจะติดต่อไปทันทีนะคะ

114
00:07:35,372 --> 00:07:36,207
‪ค่ะ

115
00:07:39,585 --> 00:07:40,711
‪ตื่นแล้วเหรอคะ

116
00:07:41,712 --> 00:07:43,547
‪ฉันได้ยินเรื่องเมื่อวานแล้วค่ะ เรื่องฮันเยอึน

117
00:07:43,631 --> 00:07:45,633
‪เห็นว่าเธอถูกพาตัวไป
‪สถานจำแนกเยาวชนแล้วเหรอคะ

118
00:07:46,675 --> 00:07:48,969
‪ถ้าผู้พิพากษาชิมมาแล้ว ต้องถามให้ได้เลยนะครับ

119
00:07:49,053 --> 00:07:51,013
‪เพราะคนที่จับตัวเด็กมา ก็คือผู้พิพากษาชิม

120
00:07:51,931 --> 00:07:53,766
‪เธอลำบากเอาเรื่องเลยล่ะครับ

121
00:07:53,849 --> 00:07:55,643
‪มือถลอก แถมต้องดามเฝือกอีก

122
00:07:55,726 --> 00:07:56,727
‪คงเพราะแบบนั้น

123
00:07:56,810 --> 00:07:59,313
‪ผู้พิพากษาชิมถึงโทรมาบอกเมื่อกี้
‪ว่าจะมาสายนิดหน่อยค่ะ

124
00:07:59,396 --> 00:08:00,814
‪ปล่อยให้เธอพักไปเถอะครับ

125
00:08:00,898 --> 00:08:03,317
‪ดูเหมือนช่วงนี้ไม่ค่อยได้นอนหลับเต็มอิ่มด้วย

126
00:08:04,026 --> 00:08:05,736
‪- หัวหน้าแผนกล่ะ
‪- ยังไม่มาค่ะ

127
00:08:05,819 --> 00:08:08,072
‪ถ้างั้นอย่าเพิ่งให้หัวหน้าแผนกรู้นะ

128
00:08:11,742 --> 00:08:12,910
‪มานี่เลย

129
00:08:22,711 --> 00:08:25,089
‪(ยุนจีฮู)

130
00:08:32,054 --> 00:08:33,222
‪เดี๋ยวผมกลับมานะ

131
00:08:33,847 --> 00:08:35,975
‪แม่ยายบอกว่าอีกเดี๋ยวจะมา

132
00:08:37,142 --> 00:08:39,186
‪กินข้าวกินปลาบ้างเถอะ นะ

133
00:08:41,605 --> 00:08:43,357
‪คุณต้องกินเพื่อประทังชีวิตสิ

134
00:09:41,040 --> 00:09:41,999
‪อือ ฉันเอง

135
00:09:43,417 --> 00:09:44,543
‪หาได้ไหม

136
00:09:45,919 --> 00:09:48,172
‪ไม่สิ มีตัวอย่างมากเท่าไรยิ่งดี

137
00:09:49,590 --> 00:09:52,801
‪ฉันหาตัวอย่างในประเทศมาเกือบครบแล้ว
‪เอามาแค่ต่างประเทศพอ

138
00:09:52,885 --> 00:09:55,554
‪คดีผู้เยาว์เป็นหลัก ฆ่าพ่อแม่ไม่เอา

139
00:09:56,138 --> 00:09:59,767
‪ถ้าได้ข้อมูลเกี่ยวกับฮันเยอึน
‪จากสถานจำแนกเยาวชนแล้ว

140
00:09:59,850 --> 00:10:01,560
‪รีบส่งต่อให้ผู้พิพากษาชิมทันทีนะ

141
00:10:01,644 --> 00:10:02,603
‪ครับ เข้าใจแล้วครับ

142
00:10:04,104 --> 00:10:06,940
‪ว่าแต่เมื่อวานไปไงมาไงเหรอครับ

143
00:10:07,024 --> 00:10:08,275
‪เฮ้อ อย่าให้พูดเลย

144
00:10:08,359 --> 00:10:09,735
‪ฉันโดนรั้งไว้ตอนจะกลับบ้าน

145
00:10:09,818 --> 00:10:12,279
‪แถมเด็กนั่นยังพ่วงทนายมาด้วยอีกคน

146
00:10:12,363 --> 00:10:13,947
‪บรรยากาศนี่ไม่ใช่เล่นๆ เลย

147
00:10:14,031 --> 00:10:15,699
‪โห เหลือเชื่อ

148
00:10:15,783 --> 00:10:19,244
‪แต่ว่ามีทั้งบันทึกการโทร
‪และภาพจากกล้องวงจรปิดมัดตัว

149
00:10:19,328 --> 00:10:21,163
‪จะมีทางรอดเหรอ

150
00:10:21,246 --> 00:10:22,873
‪โห อยากจะบ้าตายจริงๆ

151
00:10:23,374 --> 00:10:26,835
‪ตั้งแต่ผู้พิพากษาชิมมา
‪แผนกเราก็สุ่มเสี่ยงเหลือเกินครับ

152
00:10:27,711 --> 00:10:29,463
‪เฮ้อ จริงๆ เลย

153
00:10:29,546 --> 00:10:32,383
‪ถ้าหัวหน้าแผนกรู้ขึ้นมา เราทุกคนจะทำยังไงดี

154
00:10:32,466 --> 00:10:33,926
‪ถ้าฉันรู้แล้วมันทำไม

155
00:10:35,344 --> 00:10:37,638
‪- สวัสดีครับ
‪- ตายๆ ดูทำหน้าเข้า

156
00:10:38,263 --> 00:10:39,348
‪ถ้าฉันรู้แล้วยังไงต่อ

157
00:10:47,648 --> 00:10:49,274
‪ชิมอึนซอกค่ะ

158
00:10:50,234 --> 00:10:51,402
‪ตอนนี้ฉันอยู่ที่ศาล

159
00:10:55,698 --> 00:10:57,282
‪ค่ะ จะรีบไปเดี๋ยวนี้ค่ะ

160
00:10:58,158 --> 00:10:59,284
‪นี่ ผู้พิพากษาชา

161
00:11:00,160 --> 00:11:02,454
‪แกไม่รู้จักนิสัยฉันเหรอ

162
00:11:02,538 --> 00:11:05,374
‪ผู้พิพากษาสมทบคนนั้นกำลังคลั่งนะ

163
00:11:05,457 --> 00:11:08,168
‪แกก็คลั่งไปกับเขาด้วยคนเหรอ

164
00:11:08,252 --> 00:11:10,295
‪พวกแกชอบทำอะไรตามอำเภอใจลับหลังฉันงั้นสิ

165
00:11:11,088 --> 00:11:13,173
‪เรียกตัวเด็กมาโดยไม่แจ้งหัวหน้า

166
00:11:13,257 --> 00:11:14,967
‪แถมส่งตัวไปสถานจำแนกเยาวชนอีก

167
00:11:15,050 --> 00:11:18,679
‪พวกแกนี่มันบ้าดีเดือดสิ้นดี

168
00:11:18,762 --> 00:11:22,015
‪นี่ เห็นหัวหน้าเป็นหัวหลักหัวตอหรือไง

169
00:11:22,099 --> 00:11:24,518
‪ออกไปให้หมด ฉันไม่ต้องการพวกแกแล้ว

170
00:11:25,310 --> 00:11:27,146
‪ฉันตั้งใจจะบอกคุณวันนี้อยู่พอดีค่ะ

171
00:11:27,229 --> 00:11:30,023
‪บอกทำไม ตัดสินโทษ
‪โดยไม่บอกผมซะด้วยเลยสิครับ

172
00:11:30,107 --> 00:11:31,525
‪เพราะฉันละอายใจค่ะ

173
00:11:31,608 --> 00:11:32,609
‪มันน่าอับอาย…

174
00:11:36,864 --> 00:11:39,199
‪ฆาตกรต่อเนื่องก็ไม่ใช่
‪นักต้มตุ๋นข้ามชาติก็ไม่ใช่

175
00:11:40,534 --> 00:11:42,244
‪พวกเขาก็แค่ผู้เยาว์ที่กระทำผิดค่ะ

176
00:11:42,327 --> 00:11:45,038
‪เด็กพวกนั้นปั่นหัวตำรวจ
‪และประชาชนทั้งประเทศนะคะ

177
00:11:45,122 --> 00:11:46,957
‪อย่างน้อยศาลก็ควรเปิดโปงความจริงสิคะ

178
00:11:48,709 --> 00:11:50,043
‪นั่นคือหน้าที่เราไม่ใช่เหรอคะ

179
00:11:54,131 --> 00:11:55,048
‪ถ้าจบการตัดสินคดี

180
00:11:55,132 --> 00:11:58,010
‪แล้วพวกเขาดูถูกเรา คิดว่า
‪"อ๋อ กฎหมายนี่ง่ายจัง"

181
00:11:58,093 --> 00:11:59,386
‪ถึงตอนนั้นจะทำยังไงคะ

182
00:12:00,095 --> 00:12:00,929
‪(คน)

183
00:12:01,680 --> 00:12:04,892
‪ถ้าพวกเขาโตขึ้น ก่อเหตุร้ายแรงกว่าเดิม
‪จนเกิดเหยื่ออย่างจีฮูขึ้นเรื่อยๆ

184
00:12:06,185 --> 00:12:08,020
‪ถึงตอนนั้นใครจะรับผิดชอบคะ

185
00:12:12,566 --> 00:12:14,568
‪ต้องทำให้เห็นสิคะ ว่ากฎหมายน่ากลัวแค่ไหน

186
00:12:14,651 --> 00:12:16,904
‪ต้องสั่งสอนพวกเขาสิ ว่าถ้าทำร้ายคนอื่น

187
00:12:17,488 --> 00:12:18,989
‪ผลที่ตามมาคืออะไร

188
00:12:20,616 --> 00:12:22,409
‪ถ้าพ่อแม่พยายามปกปิดเพื่อลูก

189
00:12:22,493 --> 00:12:24,745
‪รัฐบาลและศาลก็ต้องออกโรงสิคะ

190
00:12:27,748 --> 00:12:29,333
‪เพราะแบบนั้นเราถึงมารวมตัวกันไงคะ

191
00:12:31,168 --> 00:12:32,044
‪บอกฉันมาค่ะ

192
00:12:32,628 --> 00:12:34,296
‪ฉันทำผิดอะไรคะ

193
00:12:35,088 --> 00:12:38,550
‪ผิดมากพอให้คุณขว้างปาเอกสาร
‪และโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนั้นเลยเหรอ

194
00:12:40,219 --> 00:12:41,261
‪ในฐานะผู้พิพากษา

195
00:12:43,096 --> 00:12:44,765
‪ฉันทำผิดตรงไหนคะ

196
00:13:00,906 --> 00:13:03,742
‪แล้วยังไง เธอคิดจะทำอะไรต่อ

197
00:13:04,743 --> 00:13:06,495
‪ฉันจะพิสูจน์ด้วยกฎหมายค่ะ

198
00:13:07,955 --> 00:13:09,206
‪อย่างเข้มงวด

199
00:13:14,795 --> 00:13:16,505
‪ไปหาคุณแม่ของแบคซองอู

200
00:13:17,548 --> 00:13:18,382
‪ตอนนี้เหรอครับ

201
00:13:18,465 --> 00:13:21,176
‪ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุด
‪คือคำสารภาพจากแบคซองอู

202
00:13:21,927 --> 00:13:23,887
‪แจ้งคุณแม่เรื่องผู้สมรู้ร่วมคิด

203
00:13:23,971 --> 00:13:26,682
‪และถามเธอว่าเกลี้ยกล่อมแบคซองอูได้หรือเปล่า

204
00:13:26,765 --> 00:13:27,891
‪เข้าใจแล้วครับ

205
00:13:33,689 --> 00:13:34,982
‪แล้วเจอกันครับ ผู้พิพากษา

206
00:13:55,002 --> 00:13:57,462
‪ขอโทษนะครับ ผู้พิพากษา ผมไม่ระวังปากเอง

207
00:13:57,546 --> 00:14:00,507
‪ช่างเถอะค่ะ ยังไงก็ต้องเกิดขึ้นสักวันอยู่ดี

208
00:14:00,591 --> 00:14:01,592
‪ครับ

209
00:14:02,426 --> 00:14:04,177
‪อ้อ อีกอย่าง

210
00:14:04,261 --> 00:14:08,682
‪นี่เป็นเอกสารที่สถานจำแนกเยาวชนได้มา
‪ขณะที่ทำการสืบสวนคดีครับ

211
00:14:08,765 --> 00:14:11,101
‪บันทึกบทสนทนาของแบคซองอู
‪ในโซเชียลมีเดียครับ

212
00:14:11,184 --> 00:14:13,020
‪แต่ว่าเนื้อหามันค่อนข้าง…

213
00:14:13,103 --> 00:14:14,938
‪(ฉันขโมยลูกแมวมาจากแม่มันล่ะ
‪เอาไว้ซ้อมฆ่า)

214
00:14:15,022 --> 00:14:17,274
‪ดูยังไงสองคนนี้ก็ไม่น่าจะแค่รู้จักกัน

215
00:14:21,820 --> 00:14:22,821
‪ผู้พิพากษาครับ

216
00:14:22,904 --> 00:14:23,864
‪ฮันเยอึน…

217
00:14:25,115 --> 00:14:26,909
‪ลองติดต่อสถานจำแนกเยาวชนดูนะคะ

218
00:14:26,992 --> 00:14:29,369
‪ว่ามีบัญชีโซเชียลมีเดียอื่นไหม

219
00:14:36,209 --> 00:14:38,921
{\an8}‪(ฝากด้วยนะ ฉันอ้วกไปกี่รอบแล้วก็ไม่รู้
‪ฉันบอกไปก่อนแล้วว่ามีปัญหาทางจิต)

220
00:14:39,004 --> 00:14:41,423
{\an8}‪(ค่อยยังชั่ว รู้ใช่ไหมว่าฉันรักนายมาก
‪เหมือนกัน เสร็จแล้วจะทักไป)

221
00:14:43,800 --> 00:14:46,970
‪งั้นคุณแม่คะ
‪ไว้เจอกันใหม่สัปดาห์หน้าเวลานี้นะคะ

222
00:14:47,054 --> 00:14:49,598
‪สัปดาห์หน้า เยชานต้องแก้โจทย์
‪ให้ได้ทั้งหมดเลยนะจ๊ะ

223
00:14:49,681 --> 00:14:51,683
‪- ครับ
‪- ขอบคุณมากนะคะ

224
00:14:51,767 --> 00:14:52,809
‪- ลานะคะ
‪- สวัสดีครับ

225
00:14:52,893 --> 00:14:54,561
‪ค่ะ ลาก่อนค่ะ

226
00:15:16,375 --> 00:15:18,210
‪อยากเห็นฉันโดนไล่ออกเหรอคะ

227
00:15:18,293 --> 00:15:19,920
‪มาที่นี่ได้ยังไงคะ

228
00:15:20,921 --> 00:15:22,881
‪ถ้าคนเริ่มลือกันอีก จะทำยังไงคะ

229
00:15:23,507 --> 00:15:26,426
‪สถาบันที่คุณแม่เคยสอน
‪บอกว่าคุณแม่ลาออกไปแล้วน่ะครับ

230
00:15:26,510 --> 00:15:28,637
‪ผมเลยโทรหาบริษัทที่คุณแม่ทำงานอยู่ตอนนี้

231
00:15:28,720 --> 00:15:29,763
‪เขาบอกแบบนั้นเหรอคะ

232
00:15:30,555 --> 00:15:31,848
‪บอกว่าฉันลาออกเองเหรอ

233
00:15:33,225 --> 00:15:35,102
‪ถ้าฉันโดนไล่ออกอีก ฉันตายแน่ค่ะ

234
00:15:35,185 --> 00:15:36,687
‪ฉันก็ต้องทำมาหากินนะคะ

235
00:15:37,562 --> 00:15:40,899
‪ใช่ว่าเด็กนั่นก่อปัญหาครั้งแรกซะที่ไหน

236
00:15:40,983 --> 00:15:43,860
‪ผมไม่ได้มาเพื่อทำให้คุณแม่ลำบากนะครับ

237
00:15:48,198 --> 00:15:49,408
‪ไม่ทราบว่า

238
00:15:50,158 --> 00:15:51,910
‪เคยเห็นเด็กผู้หญิงคนนี้ไหมครับ

239
00:15:51,994 --> 00:15:52,953
‪ไม่ค่ะ

240
00:15:53,912 --> 00:15:54,788
‪ทำไมคะ

241
00:15:54,871 --> 00:15:57,666
‪ดูเหมือนแกจะอยู่ในจุดเกิดเหตุด้วยครับ

242
00:15:59,626 --> 00:16:02,045
‪เดี๋ยวสิ งั้นทำไมเพิ่งจะ…

243
00:16:02,754 --> 00:16:03,880
‪ทำไมมีแค่ซองอูลูกฉัน…

244
00:16:04,589 --> 00:16:05,674
‪กะแล้วเชียว

245
00:16:05,757 --> 00:16:08,260
‪ยังไงลูกฉันก็ไม่ใช่เด็กที่จะฆ่าคนอื่นได้

246
00:16:08,343 --> 00:16:10,303
‪ทางนั้นยังไม่ยอมรับน่ะครับ

247
00:16:12,889 --> 00:16:14,307
‪เราต้องการคำสารภาพจากซองอูครับ

248
00:16:14,391 --> 00:16:15,684
‪แล้วยังไงต่อคะ

249
00:16:15,767 --> 00:16:17,936
‪บทลงโทษอาจเปลี่ยนไป
‪ขึ้นอยู่กับคำสารภาพครับ

250
00:16:18,020 --> 00:16:20,105
‪ได้ค่ะ ฉันจะทำให้แกสารภาพให้ได้

251
00:16:20,188 --> 00:16:22,983
‪ฉันไม่กล้าแม้แต่จะติดต่อ
‪ผู้ปกครองของเหยื่อด้วยซ้ำค่ะ

252
00:16:23,066 --> 00:16:25,152
‪อย่าว่าแต่ไกล่เกลี่ยเลย แค่เจอฉันยังไม่กล้า

253
00:16:25,235 --> 00:16:27,362
‪ทนายความของรัฐบอกว่าไงเหรอครับ

254
00:16:27,446 --> 00:16:29,531
‪"ทนายความของรัฐ" เหรอคะ

255
00:16:34,619 --> 00:16:36,663
‪ฉันไม่รับสายจากเบอร์แปลกน่ะค่ะ

256
00:16:37,622 --> 00:16:38,582
‪เอ่อ

257
00:16:40,917 --> 00:16:43,503
‪นี่เป็นเบอร์โทรนะครับ

258
00:16:44,671 --> 00:16:46,131
‪ถ้าโทรไปเบอร์นี้

259
00:16:47,507 --> 00:16:50,260
‪ก็จะเข้าใจเรื่องทนายความของรัฐครับ

260
00:16:52,929 --> 00:16:56,349
‪ผู้พิพากษา ทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอคะ

261
00:16:56,433 --> 00:16:58,810
‪นี่ก็เป็นงานของศาลเหมือนกันครับ

262
00:17:00,062 --> 00:17:01,772
‪คดีนี้เป็นคดีที่ร้ายแรง

263
00:17:03,065 --> 00:17:04,900
‪ซองอูก็จำเป็นต้องสู้คดีนะครับ

264
00:17:08,487 --> 00:17:09,488
‪ขอบคุณค่ะ

265
00:17:11,907 --> 00:17:14,201
‪พ.ร.บ.ศาลเยาวชนฯ มาตราที่หนึ่ง

266
00:17:14,284 --> 00:17:18,413
‪ระบุไว้ว่า "จุดมุ่งหมายคือการช่วยเหลือ
‪ให้เยาวชนเติบโตอย่างบริสุทธิ์" ครับ

267
00:17:19,081 --> 00:17:21,541
‪หากไม่นับเรื่องที่ว่า
‪ใครเป็นผู้กระทำผิดหรือถูกกระทำ

268
00:17:21,625 --> 00:17:24,252
‪จุดมุ่งหมายของ
‪แผนกไกล่เกลี่ยคดีอาญาเยาวชนของเรา

269
00:17:24,336 --> 00:17:27,339
‪ก็คือการช่วยเหลือเด็กๆ
‪ไม่ให้ข้องเกี่ยวกับอาชญากรรมอีก

270
00:17:28,465 --> 00:17:31,051
‪ช่วยเกลี้ยกล่อมแกหน่อยนะครับ

271
00:18:06,920 --> 00:18:07,921
‪มาแล้วเหรอ

272
00:18:11,550 --> 00:18:14,094
‪ดูเหมือนสองสามวันมานี้
‪คุณไม่ได้นอนหลับเต็มอิ่มเลย

273
00:18:14,177 --> 00:18:16,054
‪กลับไปนอนสบายๆ ที่บ้านเถอะครับ

274
00:18:28,859 --> 00:18:30,235
‪ไหนว่าให้ฉันกลับไปนอน

275
00:18:31,862 --> 00:18:33,446
‪คุณเพิ่งย้ายมา

276
00:18:33,530 --> 00:18:35,157
‪แต่เรายังไม่ได้จัดงานต้อนรับเลยนี่ครับ

277
00:18:35,240 --> 00:18:37,200
‪อือ ฉันไม่ฉลองหรอก

278
00:18:38,702 --> 00:18:40,579
‪โห ผู้พิพากษาของเรานี่ ต่อให้โดนเข็มทิ่ม

279
00:18:40,662 --> 00:18:42,330
‪ก็คงไม่มีเลือดออกสักหยดสินะครับ

280
00:18:43,540 --> 00:18:45,458
‪ผมได้ยินจากผู้ช่วยซอว่าเช้านี้

281
00:18:45,542 --> 00:18:48,336
‪คุณไม่ได้มาสายแต่อยู่ที่ห้องสมุดเหรอครับ

282
00:18:50,881 --> 00:18:53,425
‪ผมมีเรื่องอยากถามผู้พิพากษา ขอถามได้ไหมครับ

283
00:19:00,891 --> 00:19:02,392
‪ทำไมถึงเป็นที่นี่ล่ะครับ

284
00:19:03,685 --> 00:19:05,937
‪แผนกนี้ไม่ได้ทำเงินได้เป็นกอบเป็นกำ

285
00:19:06,021 --> 00:19:09,274
‪ประสบการณ์ทำงานจากที่นี่
‪ก็ไม่เอื้อให้เป็นทนายความในอนาคต

286
00:19:09,900 --> 00:19:12,736
‪ทุกคนต่างก็เลี่ยงแผนกนี้
‪เพราะงานเยอะ ปัญหาแยะ

287
00:19:13,778 --> 00:19:16,573
‪ผู้พิพากษามีฝีมือ ถูกไหมล่ะครับ

288
00:19:16,656 --> 00:19:17,824
‪แต่ทำไมคนเก่งๆ …

289
00:19:19,451 --> 00:19:21,077
‪ถึงเลือกมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ

290
00:19:35,383 --> 00:19:36,343
‪อยากรู้เหรอ

291
00:19:37,802 --> 00:19:38,678
‪ครับ

292
00:19:48,605 --> 00:19:49,564
‪กินให้อร่อยล่ะ

293
00:19:51,316 --> 00:19:52,234
‪ผู้พิพากษา

294
00:19:57,739 --> 00:19:59,950
‪แผนกนี้ไม่ได้ทำเงินได้เป็นกอบเป็นกำ

295
00:20:00,033 --> 00:20:03,245
‪ประสบการณ์ทำงานจากที่นี่
‪ก็ไม่เอื้อให้เป็นทนายความในอนาคต

296
00:20:03,328 --> 00:20:06,164
‪ทุกคนต่างก็เลี่ยงแผนกนี้
‪เพราะงานเยอะ ปัญหาแยะ

297
00:20:06,248 --> 00:20:07,958
‪ทำไมถึงเลือกมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ

298
00:20:12,587 --> 00:20:13,755
‪ก็นั่นน่ะสิ

299
00:20:29,604 --> 00:20:30,939
‪จบแค่นี้

300
00:20:33,191 --> 00:20:34,567
‪อีกอย่าง

301
00:20:34,651 --> 00:20:36,736
‪งานของแผนกก็ส่วนงานของแผนก

302
00:20:36,820 --> 00:20:40,949
‪ส่วนคดีคุ้มครองเยาวชนที่แต่ละคน
‪ได้รับมอบหมาย ก็อย่าทำส่งเดชล่ะ

303
00:20:41,032 --> 00:20:44,119
‪คดีคุ้มครองต้องพิพากษาคนเดียว
‪หัวหน้าแผนกเข้าไปยุ่งไม่ได้

304
00:20:44,911 --> 00:20:47,163
‪แต่ถ้างานชุ่ย ฉันไม่ปล่อยไปแน่

305
00:20:47,247 --> 00:20:48,623
‪- เข้าใจแล้วค่ะ
‪- ครับ

306
00:20:48,707 --> 00:20:50,834
‪ขออภัยที่ขัดจังหวะระหว่างประชุมนะคะ

307
00:20:50,917 --> 00:20:52,544
‪แต่เรื่องนี้ค่อนข้างร้ายแรง

308
00:20:52,627 --> 00:20:53,837
‪มีอะไร

309
00:20:56,047 --> 00:20:57,048
{\an8}‪ผู้พิพากษาชิมอึนซอก

310
00:20:57,132 --> 00:20:58,883
{\an8}‪จากแผนกไกล่เกลี่ยคดีอาญาเยาวชน
‪ศาลแขวงยอนฮวา

311
00:20:58,967 --> 00:21:02,429
‪ผู้รับผิดชอบคดีฆาตกรรม
‪เด็กประถมยอนฮวาในครั้งนี้

312
00:21:02,512 --> 00:21:05,265
{\an8}‪มีคนสงสัยเรื่องคุณสมบัติ
‪ในฐานะผู้พิพากษาของเธอค่ะ

313
00:21:05,348 --> 00:21:10,061
‪นับตั้งแต่ดำรงตำแหน่งผู้พิพากษาแผนกคดีเยาวชน
‪ที่ศาลแขวงอึยจองบูเมื่อสองปีก่อน

314
00:21:10,145 --> 00:21:12,605
‪ท่าทีกดขี่และการพูดตะคอกของเธอ

315
00:21:12,689 --> 00:21:15,066
‪ทำให้เกิดข้อถกเถียงอยู่หลายครั้งค่ะ

316
00:21:15,150 --> 00:21:16,484
‪เธอไม่พูดคำหยาบก็จริง

317
00:21:16,568 --> 00:21:19,446
‪แต่เธอโมโหใส่ลูกฉัน แถมยังว่ากล่าวรุนแรง

318
00:21:19,529 --> 00:21:22,699
‪ฉันนึกไม่ถึงเลยว่าจะมีผู้พิพากษาแบบนั้นด้วย

319
00:21:22,782 --> 00:21:26,661
‪โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ระหว่างกระบวนการ
‪สืบสวนคดีฆาตกรรมเด็กประถมยอนฮวา

320
00:21:26,745 --> 00:21:30,206
‪เธอขอให้เด็กไปกับตนโดยสมัครใจ
‪แต่เด็กปฏิเสธ

321
00:21:30,290 --> 00:21:34,210
‪เธอจึงบังคับพาตัวเด็กมา โดยไร้หมายศาล
‪จนกลายเป็นข้อถกเถียงค่ะ

322
00:21:43,303 --> 00:21:44,846
‪ไม่ครับ ไม่ใช่ คือว่า…

323
00:21:44,929 --> 00:21:47,015
‪ข่าวที่ว่ายังไม่ได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงนะครับ

324
00:21:47,098 --> 00:21:51,061
‪ไม่ค่ะ ไม่ใช่การบังคับพาตัวมา
‪แต่เป็นการสอบสวนตามกฎหมาย

325
00:21:51,144 --> 00:21:53,063
‪ร่วมกับเจ้าหน้าที่คุมประพฤติค่ะ

326
00:21:53,813 --> 00:21:57,317
‪ไม่ได้โกรธค่ะ ฉันแค่พูดให้ชัดถ้อยชัดคำ
‪ว่าเป็นการสอบสวนตามกฎหมาย

327
00:21:58,109 --> 00:21:59,986
‪(คุณสมบัติของผู้พิพากษาชิมอึนซอกเป็นที่ถกเถียง)

328
00:22:11,331 --> 00:22:13,458
‪หัวหน้าแผนกคะ อธิบดีผู้พิพากษาเรียกพบค่ะ

329
00:22:31,309 --> 00:22:32,310
‪ใครกันเนี่ย

330
00:22:33,103 --> 00:22:35,396
‪ท่านผู้พิพากษามาทำอะไรถึงที่นี่เอ่ย

331
00:22:36,523 --> 00:22:37,440
‪เธอใช่ไหม

332
00:22:38,191 --> 00:22:41,236
‪คนที่จะทำเรื่องพรรค์นี้ได้ ก็มีแค่เธอ

333
00:22:41,319 --> 00:22:43,947
‪ใช่ ฉันนี่แหละ เธอบอกเองนี่นา

334
00:22:44,030 --> 00:22:45,657
‪ว่าให้ฉันทำงานของฉัน

335
00:22:46,533 --> 00:22:48,785
‪ฉันก็ควรใช้โอกาสนี้ให้โลกรับรู้ด้วยซะเลย

336
00:22:48,868 --> 00:22:50,453
‪ธาตุแท้ของชิมอึนซอกน่ะ

337
00:22:52,163 --> 00:22:53,957
‪วิธีการแบบกุ๊ยของเธอ

338
00:22:54,916 --> 00:22:58,336
‪ในเมื่อมันไม่ได้ผลสมัยฝึกอบรม
‪ตอนนี้ก็ไม่ได้ผลเหมือนกัน

339
00:22:59,254 --> 00:23:02,382
‪ตอนนั้นเธอแพ้ ตอนนี้ก็ยังแพ้อยู่

340
00:23:04,175 --> 00:23:06,761
‪จะมีหมายเรียกจากศาลส่งไปถึงฮันเยอึน

341
00:23:07,554 --> 00:23:10,598
‪มาให้ตรงเวลา อย่าสายแม้แต่นาทีเดียวล่ะ

342
00:23:11,516 --> 00:23:13,852
‪เพราะพวกนักข่าวที่เธอรัก คงจะมากันเยอะแน่

343
00:23:22,026 --> 00:23:23,695
‪นี่มันเรื่องวุ่นวายอะไรกัน

344
00:23:26,239 --> 00:23:28,700
‪เธอทำให้หัวหน้าแผนกถูกอธิบดีเรียกตัว

345
00:23:29,284 --> 00:23:32,120
‪เป็นถึงผู้พิพากษาอาวุโส ไม่ใช่ผู้พิพากษาทั่วไป

346
00:23:39,460 --> 00:23:40,712
‪ทำไมไม่บอกฉัน

347
00:23:40,795 --> 00:23:43,882
‪ที่คืนนั้นเธอก่อเรื่องไว้
‪บังคับพาตัวฮันเยอึนมาสอบสวน

348
00:23:43,965 --> 00:23:46,009
‪ไม่คิดว่าที่ทำลงไปมันจะเป็นเรื่องเหรอ

349
00:23:50,471 --> 00:23:52,515
‪บอกให้ผู้พิพากษาชามาที่นี่เดี๋ยวนี้

350
00:24:08,656 --> 00:24:10,116
‪คดีนี้

351
00:24:10,700 --> 00:24:12,785
‪ฉันขอมอบหมายใหม่ให้ผู้พิพากษาชา

352
00:24:15,788 --> 00:24:18,458
‪- หัวหน้าครับ
‪- เป็นคำสั่งของท่านอธิบดี

353
00:24:18,541 --> 00:24:21,711
‪ฉันเตือนล่วงหน้าชัดเจนแล้วนะ

354
00:24:21,794 --> 00:24:25,298
‪ว่าสปอตไลต์ทุกดวงจะส่องมาที่เรา
‪ต้องรอบคอบเข้าไว้

355
00:24:25,381 --> 00:24:26,466
‪ผมก็มีส่วนครับ

356
00:24:27,717 --> 00:24:29,052
‪ฮะ

357
00:24:29,135 --> 00:24:30,678
‪ผมเองก็สงสัย

358
00:24:30,762 --> 00:24:33,556
‪เรื่องหลักฐานที่อยู่ของฮันเยอึนในวันเกิดเหตุ
‪วันนั้นผมก็เลย…

359
00:24:36,059 --> 00:24:37,727
‪- เรื่องจริงเหรอ
‪- ไม่ใช่ค่ะ

360
00:24:38,937 --> 00:24:41,231
‪วันนั้นฉันไปตามหาฮันเยอึนแค่คนเดียว

361
00:24:42,148 --> 00:24:43,900
‪ทั้งหมดฉันเป็นคนตัดสินใจเองค่ะ

362
00:24:44,901 --> 00:24:46,152
‪ฉันไม่มีอะไรจะแก้ตัวค่ะ

363
00:24:48,863 --> 00:24:51,991
‪ผู้พิพากษาชา จัดตาราง
‪วันพิจารณาคดีมาให้เร็วที่สุด

364
00:24:52,742 --> 00:24:53,618
‪ส่วนผู้พิพากษาชิม

365
00:24:54,577 --> 00:24:55,954
‪คอยช่วยเหลือเขาไปแล้วกัน

366
00:24:57,830 --> 00:24:58,790
‪ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ

367
00:25:05,046 --> 00:25:06,130
‪ทำไมถึงทำแบบนั้นครับ

368
00:25:07,131 --> 00:25:09,801
‪ผมเป็นคนบอกเรื่องร้านเน็ตเองนะครับ

369
00:25:09,884 --> 00:25:11,344
‪และผมก็ไปตามหาฮันเยอึนมาด้วย

370
00:25:12,637 --> 00:25:15,765
‪แต่ทำไมคุณถึงรับผิดไว้คนเดียวล่ะครับ
‪ทั้งที่คุณพยายามอย่างหนัก

371
00:25:15,848 --> 00:25:16,933
‪พยายามแล้วไง

372
00:25:17,016 --> 00:25:18,935
‪ความพยายามมันลบล้างความผิดได้เหรอ

373
00:25:19,727 --> 00:25:22,021
‪เรื่องที่ว่อนอยู่ในข่าวก็ไม่มีตรงไหนผิด

374
00:25:23,022 --> 00:25:24,565
‪ฉันทำผิดจริงๆ

375
00:25:24,649 --> 00:25:25,650
‪แต่ว่า…

376
00:25:27,151 --> 00:25:31,364
‪ต่อให้คำนึงถึงเรื่องทั้งหมดนั้นแล้ว
‪ฉันก็ยังอยากจับเด็กนั่นอยู่ดี

377
00:25:33,533 --> 00:25:36,244
‪ถ้าเปลี่ยนทั้งแผนก ก็คงจะเป็นปัญหาอยู่หรอก

378
00:25:36,327 --> 00:25:39,247
‪แต่นี่เปลี่ยนผู้พิพากษาหลักคนเดียว แล้วไง

379
00:25:40,498 --> 00:25:44,585
‪ในเมื่อเราจ้องจะเด็ดหัวฝ่ายตรงข้าม
‪ก็ต้องเตรียมใจสละแขนสักข้างสิ

380
00:25:47,380 --> 00:25:48,381
‪(คดีที่เกี่ยวข้องกับโรคจิตเภท)

381
00:25:48,464 --> 00:25:49,924
‪นี่เป็นตัวอย่างคดีที่ฉันรวบรวมไว้

382
00:25:50,008 --> 00:25:52,427
‪เอาเวลาที่ห่วงฉัน
‪มาอ่านเอกสารเพิ่มอีกสักหน้าดีกว่า

383
00:25:56,639 --> 00:25:59,600
‪ผู้พิพากษา ทางสถานจำแนกเยาวชนติดต่อมาครับ

384
00:25:59,684 --> 00:26:01,311
‪แบคซองอูจะให้ปากคำครับ

385
00:26:05,356 --> 00:26:09,402
‪วันนี้มีการพิจารณาคดีฆาตกรรม
‪เด็กประถมยอนฮวา

386
00:26:09,485 --> 00:26:10,945
‪คดีที่ทำให้ชาวเกาหลีตกตะลึง

387
00:26:11,738 --> 00:26:14,991
‪ในวันเกิดเหตุกล้องวงจรปิดจับภาพ
‪นางสาวฮัน ผู้เป็นบุคคลที่สามไว้ได้

388
00:26:15,074 --> 00:26:17,327
‪เธอถูกสงสัยว่าเป็นคนร้ายตัวจริง

389
00:26:17,410 --> 00:26:20,163
‪ทางอัยการจึงสั่งฟ้องนางสาวฮัน
‪ในข้อหาฆาตกรรมค่ะ

390
00:26:20,246 --> 00:26:22,248
‪ผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมเด็กประถมยอนฮวา…

391
00:26:22,332 --> 00:26:24,375
‪เยาวชนสองคนจะขึ้นศาลบ่ายวันนี้ครับ

392
00:26:24,459 --> 00:26:26,461
‪- บ่ายสองวันนี้
‪- สืบสวนอย่างถูกต้องด้วยครับ

393
00:26:26,544 --> 00:26:27,378
‪- ยกเลิกซะ
‪- ยกเลิกซะ

394
00:26:27,462 --> 00:26:30,214
‪โดยในครั้งนี้ ศาลจะพิจารณา
‪คดีอาญาของนางสาวฮัน

395
00:26:30,298 --> 00:26:34,385
‪ร่วมกับการพิจารณาคดี
‪คุ้มครองเยาวชนของเด็กชายแบค

396
00:26:34,469 --> 00:26:36,846
‪ทุกคนจึงจับตามองผลของการพิจารณาคดีค่ะ

397
00:26:36,929 --> 00:26:38,181
‪ยอมรับว่าบังคับพาตัวมาไหมคะ

398
00:26:38,264 --> 00:26:41,768
‪ศาลมีความเห็นยังไง
‪ต่อคดีฆาตกรรมเด็กประถมยอนฮวาครับ

399
00:26:41,851 --> 00:26:44,354
‪การพิจารณาคดีครั้งนี้จะเป็นไปโดยไม่เปิดเผย

400
00:26:44,437 --> 00:26:45,980
‪คดีฆาตกรรมเด็กประถมยอนฮวา…

401
00:26:53,863 --> 00:26:57,283
‪หมายเลขคดี 2021 ยช 2598

402
00:26:57,367 --> 00:27:00,036
‪และ 2021 กก 2611

403
00:27:00,703 --> 00:27:02,497
‪จะเริ่มการพิจารณาคดีเลยนะครับ

404
00:27:13,299 --> 00:27:14,467
‪ทนายความของฮันเยอึน

405
00:27:16,969 --> 00:27:18,888
‪วันนี้ผู้ปกครองของเธอไม่มาเหรอครับ

406
00:27:18,971 --> 00:27:21,682
‪ผู้ปกครองไม่สามารถเข้าร่วมได้
‪เพราะติดธุระที่อเมริกา

407
00:27:21,766 --> 00:27:24,060
‪ดิฉันซึ่งเป็นทนายความจึงขอเข้าร่วมแทนค่ะ

408
00:27:24,143 --> 00:27:26,813
‪ตลอดชีวิตการเป็นผู้พิพากษา 22 ปีของผม

409
00:27:26,896 --> 00:27:30,400
‪ผมไม่เคยเห็นทีมทนายความ
‪ที่เพียบพร้อมแบบนี้ในศาลเยาวชนมาก่อน

410
00:27:30,483 --> 00:27:31,859
‪เราจะคิดว่าเป็นคำชมนะคะ

411
00:27:37,657 --> 00:27:38,783
‪ทนายความของฮันเยอึน

412
00:27:39,450 --> 00:27:41,953
‪ยอมรับไหมครับว่าเธอฆ่าและทิ้งศพ

413
00:27:42,036 --> 00:27:44,622
‪ขอยอมรับในบางส่วน
‪และไม่ยอมรับในบางส่วนค่ะ

414
00:27:44,705 --> 00:27:46,416
‪ตามคำให้การของแบคซองอู

415
00:27:46,499 --> 00:27:49,043
‪เธอยอมรับว่าฆ่าและทิ้งศพค่ะ

416
00:27:49,127 --> 00:27:53,548
‪แต่ไม่ใช่การวางแผนไว้ล่วงหน้า เป็นการก่อเหตุ
‪โดยไม่เจตนาเพราะมีอาการทางจิตค่ะ

417
00:27:55,842 --> 00:27:56,968
‪ทนายความของแบคซองอู

418
00:27:59,387 --> 00:28:01,389
‪ยอมรับว่าร่วมกันสังหารไหมครับ

419
00:28:01,472 --> 00:28:02,890
‪ทางเราก็ไม่ยอมรับเช่นกันครับ

420
00:28:04,892 --> 00:28:08,062
‪แบคซองอูให้การเกี่ยวกับคดีไปแล้วไม่ใช่เหรอ

421
00:28:08,146 --> 00:28:09,981
‪ให้การแล้ว แต่ไม่ใช่การร่วมกันฆ่า

422
00:28:10,064 --> 00:28:11,941
‪เขาแค่ยุยงให้สังหารครับ

423
00:28:12,024 --> 00:28:13,151
‪หลักฐานคืออะไรครับ

424
00:28:13,234 --> 00:28:17,405
‪ก่อนที่ฮันเยอึนจะลงมือสังหาร
‪ที่บ้านของแบคซองอู

425
00:28:17,488 --> 00:28:20,992
‪แบคซองอูคิดว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นการล้อเล่นครับ

426
00:28:29,584 --> 00:28:30,460
‪เยอึน

427
00:28:32,545 --> 00:28:33,796
‪ที่อยู่บ้านของเธอคือ

428
00:28:34,380 --> 00:28:38,634
‪ห้อง 3201 ตึก 103 แคปิตอลพาเลซใช่ไหม

429
00:28:39,760 --> 00:28:40,720
‪คะ

430
00:28:40,803 --> 00:28:46,267
‪ที่อยู่บ้านของเธอคือห้อง 3201 ตึก 103
‪แคปิตอลพาเลซใช่หรือเปล่า

431
00:28:47,268 --> 00:28:48,186
‪ค่ะ

432
00:28:48,269 --> 00:28:50,396
‪ใช่แล้วล่ะ โดยปกติแล้วถ้ามีคนถามที่อยู่

433
00:28:50,480 --> 00:28:55,109
‪ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะตอบว่าถูกหรือผิด
‪เหมือนอย่างที่เธอตอบใช่ไหมล่ะ

434
00:28:56,110 --> 00:28:58,529
‪- ค่ะ
‪- และโดยปกติคำถามนี้

435
00:28:58,613 --> 00:29:04,202
‪เราจะถามกันก็ต่อเมื่อจะไปหาที่บ้าน
‪หรือถามยืนยันตอนจะส่งอะไรไปให้

436
00:29:04,285 --> 00:29:05,119
‪ถูกต้องไหม

437
00:29:06,788 --> 00:29:07,872
‪คงงั้นมั้งคะ

438
00:29:07,955 --> 00:29:13,377
‪แต่ทำไมแบคซองอูถึงตอบคำถามนั้นว่า
‪"ตายหรือยัง เช็กกล้องวงจรปิดหรือยัง"

439
00:29:14,128 --> 00:29:15,922
‪ทำไมเขาถึงส่งข้อความตอบเธอแบบนั้นล่ะ

440
00:29:20,343 --> 00:29:24,722
‪เวลาที่ทั้งคู่ส่งข้อความหากัน
‪ในโซเชียลมีเดียคือ 11:28 น.

441
00:29:33,272 --> 00:29:36,818
{\an8}‪(บ้านนายคือห้อง 1402 ตึก 101 ใช่ไหม)

442
00:29:37,693 --> 00:29:38,528
‪(ตายหรือยัง เช็กกล้องวงจรปิดหรือยัง)

443
00:29:38,611 --> 00:29:42,782
‪เวลาที่กล้องวงจรปิดในลิฟต์ที่เกิดเหตุ
‪จับภาพได้คือ 11:29 น.

444
00:29:47,203 --> 00:29:51,249
‪กล้องวงจรปิดและบทสนทนาเมื่อกี้
‪บอกเราได้สองอย่างครับ

445
00:29:51,332 --> 00:29:55,586
‪ข้อแรก คนที่ล่อลวง
‪และนำตัวเหยื่อไปยังจุดเกิดเหตุ

446
00:29:55,670 --> 00:29:59,841
‪ไม่ใช่แบคซองอู แต่เป็นฮันเยอึน

447
00:29:59,924 --> 00:30:00,758
‪พี่

448
00:30:02,802 --> 00:30:03,636
‪ข้อสอง

449
00:30:03,719 --> 00:30:06,973
‪"ตายหรือยัง เช็กกล้องวงจรปิดหรือยัง"

450
00:30:07,056 --> 00:30:08,641
‪เมื่อดูจากคำตอบที่ว่านี้

451
00:30:11,686 --> 00:30:15,356
‪แสดงว่าทั้งคู่สมคบคิดกันก่อนจะลงมือก่อเหตุ

452
00:30:17,608 --> 00:30:22,238
‪นอกจากนี้ แม้ว่าฮันเยอึนจะล่อลวงเหยื่อ
‪ไปยังบ้านของแบคซองอู

453
00:30:22,321 --> 00:30:26,325
‪ก็ยากที่จะเข้าใจได้ว่าแบคซองอู
‪คิดว่านี่คือการล้อเล่น

454
00:30:27,869 --> 00:30:29,871
‪ทนายความของแบคซองอูคิดเห็นยังไงครับ

455
00:30:32,206 --> 00:30:34,667
‪พวกเขาต้องอ้างว่าก่อเหตุโดยไม่เจตนาแน่ๆ ค่ะ

456
00:30:35,251 --> 00:30:38,004
‪แบคซองอูเคยให้การว่า
‪ได้ล่อลวง สังหาร ทำลายและทิ้งศพ

457
00:30:38,087 --> 00:30:40,047
‪จึงยากที่จะปฏิเสธความจริงนี้ค่ะ

458
00:30:40,131 --> 00:30:42,925
‪กรณีของแบคซองอู
‪ถ้าเขาไม่ใช่ผู้สมรู้ร่วมคิด ก็จะเป็นผู้ยุยง

459
00:30:43,009 --> 00:30:46,220
‪ส่วนกรณีของฮันเยอึน
‪ถ้าไม่ใช่ไตร่ตรองไว้ก่อน ก็ไม่เจตนา

460
00:30:47,388 --> 00:30:50,766
‪แต่ละคนจะอ้างว่ายุยงให้ฆ่า
‪และก่อเหตุโดยไม่เจตนาครับ

461
00:30:50,850 --> 00:30:53,352
‪เราต้องดูว่าคำกล่าวอ้าง
‪ของพวกเขาถูกต้องหรือไม่

462
00:30:53,436 --> 00:30:55,605
‪หรือว่ามีช่องโหว่หรือเปล่า

463
00:30:56,564 --> 00:30:58,691
‪พยานมีความสัมพันธ์แบบใดกับฮันเยอึนคะ

464
00:30:58,774 --> 00:31:01,444
‪ผมเป็นจิตแพทย์ครับ

465
00:31:01,527 --> 00:31:04,655
‪ผมเป็นแพทย์เจ้าของไข้ของฮันเยอึน
‪มาประมาณสามปีแล้วครับ

466
00:31:04,739 --> 00:31:06,324
‪อาการของฮันเยอึนเป็นยังไงคะ

467
00:31:06,407 --> 00:31:08,993
‪ดีเพรสซีฟคอนดักต์ดิสออร์เดอร์ นิวรัสธีเนีย

468
00:31:09,076 --> 00:31:11,746
‪เพอร์ซิสเทนต์ดีลูชันแนลดิสออร์เดอร์

469
00:31:11,829 --> 00:31:15,833
‪กล่าวคือ เธอถูกวินิจฉัยว่า
‪เป็นโรคเกเรร่วมกับซึมเศร้า

470
00:31:15,917 --> 00:31:18,586
‪ประสาทเปลี้ยและหลงผิดเรื้อรังครับ

471
00:31:18,669 --> 00:31:22,340
‪หลงผิดเรื้อรังเหรอคะ
‪รบกวนอธิบายโดยละเอียดหน่อยค่ะ

472
00:31:22,423 --> 00:31:25,885
‪เอ่อ อาการหลงผิดมีอยู่หลายประเภทครับ

473
00:31:25,968 --> 00:31:28,596
‪ในกรณีของฮันเยอึน เป็นแบบเพอร์ซีเคียวทอรี

474
00:31:28,679 --> 00:31:32,099
‪หรือก็คือ หลงผิดว่าถูกปองร้ายครับ

475
00:31:33,059 --> 00:31:36,520
‪คนไข้ที่มีอาการหลงผิดว่าถูกปองร้าย

476
00:31:36,604 --> 00:31:40,858
‪จะตีความการกระทำของฝ่ายตรงข้าม
‪ว่าเป็นการคุกคาม ใส่ร้าย หรือล่วงละเมิด

477
00:31:40,942 --> 00:31:43,653
‪แล้วก็จะตอบสนองในทันทีครับ

478
00:31:45,321 --> 00:31:46,280
‪โทษทีนะ

479
00:32:06,592 --> 00:32:08,844
‪ฉะนั้น หากว่ากันตามอาการหลงผิดแล้ว

480
00:32:08,928 --> 00:32:11,847
‪คนไข้ก็อาจจะควบคุมอารมณ์โกรธได้ยากครับ

481
00:32:11,931 --> 00:32:15,267
‪ถ้างั้น เป็นไปได้ไหมคะว่าเหตุการณ์นี้เกิดจาก

482
00:32:15,351 --> 00:32:17,561
‪อาการหลงผิดว่าถูกปองร้าย

483
00:32:17,645 --> 00:32:20,815
‪ไม่ว่ายังไง ก็ไม่สามารถยืนยันได้เต็มร้อยครับ

484
00:32:20,898 --> 00:32:23,317
‪แล้วถ้าพูดถึงความเป็นไปได้ล่ะคะ

485
00:32:23,401 --> 00:32:27,571
‪ถ้าจะนับแค่ความเป็นไปได้ ครับ ก็เป็นไปได้

486
00:32:28,280 --> 00:32:29,198
‪หมดคำถามค่ะ

487
00:32:44,547 --> 00:32:47,967
‪พักการพิจารณาคดีหนึ่งชั่วโมง
‪แล้วกลับมาต่อกันนะครับ

488
00:32:58,894 --> 00:33:01,397
‪ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป คงไม่มีวันจบแน่

489
00:33:01,480 --> 00:33:03,149
‪ทนายความของฮันเยอึน

490
00:33:03,232 --> 00:33:06,235
‪ดูเหมือนจะเตรียมการมาอย่างดี
‪เพื่อให้เป็นการก่อเหตุโดยไม่เจตนา

491
00:33:12,867 --> 00:33:14,910
{\an8}‪(คอกพยาน)

492
00:33:16,620 --> 00:33:17,538
‪แบคซองอู

493
00:33:19,081 --> 00:33:20,624
‪เธอรู้ไหมว่านั่นคืออะไร

494
00:33:23,711 --> 00:33:26,047
‪- สายชาร์จโทรศัพท์ของผมครับ
‪- มันคือ…

495
00:33:26,130 --> 00:33:28,674
‪อาวุธก่อเหตุที่ใช้สังหารเหยื่อด้วยใช่ไหม

496
00:33:29,967 --> 00:33:31,260
‪ครับ

497
00:33:32,386 --> 00:33:34,597
‪ช่วยอธิบายสถานการณ์ตอนนั้นหน่อยได้ไหม

498
00:33:36,599 --> 00:33:37,850
‪นี่

499
00:33:37,933 --> 00:33:39,602
‪ก็อย่างที่ผมเคยบอกตอนนั้น

500
00:33:40,186 --> 00:33:42,855
‪ผมไม่ได้เห็นว่าฮันเยอึนฆ่าเด็กนั่นครับ

501
00:33:43,481 --> 00:33:45,733
‪เพราะผมเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่อีกห้อง

502
00:33:45,816 --> 00:33:46,776
‪แต่ว่า…

503
00:33:47,985 --> 00:33:49,278
‪เอาแบบนี้ไหมคะ

504
00:33:49,361 --> 00:33:53,574
‪ถ้าเราทำให้แบคซองอูกับฮันเยอึนแตกคอกันล่ะ

505
00:33:57,119 --> 00:34:00,081
‪ทั้งคู่จะได้แฉกันเอง

506
00:34:03,751 --> 00:34:04,919
‪เธอฆ่ามันจริงๆ เหรอ

507
00:34:05,002 --> 00:34:07,213
‪เฮ้ย นังบ้านี่ ตอบมาสิวะ แม่งเอ๊ย

508
00:34:11,759 --> 00:34:13,010
‪เราทั้งคู่…

509
00:34:14,929 --> 00:34:16,222
‪อาจไม่ต้องเข้าคุกก็ได้

510
00:34:17,807 --> 00:34:18,724
‪เราทั้งสองคน…

511
00:34:20,810 --> 00:34:22,103
‪รอดจากเรื่องนี้ได้นะ

512
00:34:25,481 --> 00:34:26,941
‪ถ้างั้นจะบอกว่า

513
00:34:27,024 --> 00:34:28,943
‪ทุกอย่างเริ่มต้นจากฮันเยอึนเหรอ

514
00:34:30,194 --> 00:34:32,822
‪ครับ เธอบอกว่ามีวิธีครับ

515
00:34:32,905 --> 00:34:36,283
‪เธอลบรอยนิ้วมือตัวเองที่เปื้อนบนสายชาร์จ
‪แล้วประทับรอยนิ้วมือผมแทน

516
00:34:36,367 --> 00:34:38,577
‪เธอบอกว่ามีแผนอยู่แล้ว ให้ฟังที่เธอบอกก็พอ

517
00:34:43,999 --> 00:34:48,170
‪ถ้าอย่างนั้น ใครเป็นคนต้นคิด
‪เรื่องทำลายศพเหรอ

518
00:34:57,388 --> 00:34:58,389
‪แบคซองอูค่ะ

519
00:35:01,225 --> 00:35:02,768
‪หมอนั่นสั่งให้หนูทำค่ะ

520
00:35:04,520 --> 00:35:06,814
‪พอหนูฆ่าเด็กนั่นแล้ว

521
00:35:07,565 --> 00:35:08,774
‪หนูก็ทุกข์ทรมานมาก

522
00:35:12,278 --> 00:35:14,113
‪แบคซองอูสั่งให้หนูทำค่ะ

523
00:35:16,407 --> 00:35:17,783
‪เขาอยู่นอกห้องน้ำ

524
00:35:19,326 --> 00:35:22,955
‪คอยบอกหนูว่าควรจะหั่นศพยังไง

525
00:35:23,038 --> 00:35:26,417
‪แล้วบอกให้ทิ้งอวัยวะภายในลงถังขยะเศษอาหาร

526
00:35:29,420 --> 00:35:30,546
‪ส่วนชิ้นส่วนศพ

527
00:35:31,881 --> 00:35:33,924
‪ให้ทิ้งในแทงก์น้ำบนชั้นดาดฟ้า

528
00:35:35,885 --> 00:35:38,470
‪- เขาข่มขู่หนูค่ะ
‪- เฮ้ย แกบอกให้ทิ้งเหอะ

529
00:35:38,554 --> 00:35:40,306
‪บอกด้วยว่าอย่าให้กล้องจับภาพได้

530
00:35:40,389 --> 00:35:41,807
‪โกหกทั้งเพ

531
00:35:41,891 --> 00:35:44,351
‪- ยัยนั่นทำเองทั้งนั้นครับ
‪- ฉันพูดเรื่องจริง

532
00:35:44,435 --> 00:35:47,771
‪นายคอยบอกฉันจากนอกห้องน้ำ

533
00:35:47,855 --> 00:35:49,064
‪เฮ้ย ก็แกบอกว่าจะทำเอง

534
00:35:49,148 --> 00:35:51,734
‪ฉันบอกให้มอบตัว แต่แกบอกว่าอยากลองดู

535
00:35:51,817 --> 00:35:54,278
‪- ฉันพูดตอนไหน
‪- ตอนไหนเหรอ

536
00:35:54,361 --> 00:35:57,364
‪ยังจะกล้าถาม แม่งเอ๊ย ขวานนั่นแกก็เลือกเอง

537
00:35:57,448 --> 00:36:00,284
‪แกดีใจที่ได้ฆ่าเด็กนั่นจนเต้นไปทั่ว

538
00:36:00,367 --> 00:36:01,327
‪ฉันทำแบบนั้นตอนไหน

539
00:36:01,410 --> 00:36:04,788
‪ยัยนั่นใช้ขวานฟันเด็ก พอเห็นเลือด
‪มันก็กระโดดโลดเต้น

540
00:36:04,872 --> 00:36:06,373
‪ยัยนั่นประสาทเสียจริงๆ นะครับ

541
00:36:06,457 --> 00:36:08,083
‪หุบปาก ไอ้ชาติหมา

542
00:36:08,167 --> 00:36:09,585
‪แม่งเอ๊ย เดี๋ยวก็ฆ่าทิ้งซะเลย

543
00:36:09,668 --> 00:36:11,837
‪ได้โปรดพอสักที

544
00:36:20,971 --> 00:36:22,890
‪ขอร้องล่ะ พอได้แล้ว

545
00:36:24,850 --> 00:36:26,018
‪ได้โปรด

546
00:36:29,271 --> 00:36:30,940
‪ที่รัก

547
00:36:31,023 --> 00:36:32,233
‪ที่รัก

548
00:36:45,913 --> 00:36:50,125
‪ลูกแม่ จีฮู…

549
00:37:25,160 --> 00:37:26,245
‪จากคำสารภาพโดยสมัครใจ

550
00:37:26,328 --> 00:37:28,539
‪ของแบคซองอู และฮันเยอึน

551
00:37:28,622 --> 00:37:31,458
‪จึงไม่มีความจำเป็นต้องดำเนินการ
‪พิจารณาคดีอีกต่อไป

552
00:37:33,085 --> 00:37:35,629
‪สุดท้ายนี้ เหยื่อ…

553
00:37:38,549 --> 00:37:39,842
‪คุณแม่ของยุนจีฮู

554
00:37:41,635 --> 00:37:45,764
‪ถ้ามีอะไรอยากจะพูด

555
00:37:45,848 --> 00:37:48,225
‪เพื่อจะได้ไม่รู้สึกเสียดายในภายหลัง

556
00:37:49,727 --> 00:37:51,061
‪อยากพูดอะไรไหมครับ

557
00:37:57,901 --> 00:37:59,570
‪หลงผิดว่ามีคนปองร้าย

558
00:38:00,612 --> 00:38:02,031
‪โรคจิตเภท

559
00:38:03,449 --> 00:38:05,117
‪ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้นค่ะ

560
00:38:08,078 --> 00:38:09,705
‪สิ่งที่สำคัญ…

561
00:38:12,249 --> 00:38:14,126
‪สิ่งที่ชัดเจน…

562
00:38:16,253 --> 00:38:17,755
‪ก็คือลูกของฉัน

563
00:38:20,924 --> 00:38:22,426
‪ตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว…

564
00:38:24,970 --> 00:38:27,765
‪อยู่ในบ้านที่ไม่คุ้นเคย โดยที่ไม่มีแม่

565
00:38:31,393 --> 00:38:33,187
‪แล้วชิงจากโลกนี้ไปก่อน

566
00:38:45,574 --> 00:38:47,326
‪ฉันยังคง…

567
00:38:49,578 --> 00:38:51,872
‪ไม่เข้าใจว่าทำไม…

568
00:38:53,999 --> 00:38:55,042
‪ลูกฉัน…

569
00:38:57,336 --> 00:38:59,963
‪ที่ไม่ได้ทำอะไรผิด

570
00:39:01,423 --> 00:39:03,175
‪ถึงต้องตายไปแบบนั้น

571
00:39:10,682 --> 00:39:12,267
‪ผู้พิพากษาคะ

572
00:39:14,937 --> 00:39:16,063
‪ได้โปรด

573
00:39:17,689 --> 00:39:20,359
‪ตัดสินโทษสถานหนัก

574
00:39:22,736 --> 00:39:24,947
‪เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกนะคะ

575
00:40:17,416 --> 00:40:18,876
‪ไม่ว่าเหตุผลคืออะไร

576
00:40:20,252 --> 00:40:22,588
‪มันก็เป็นการฆาตกรรมอันป่าเถื่อนค่ะ

577
00:40:22,671 --> 00:40:25,591
‪เราควรตัดสินโทษฮันเยอึนด้วยโทษสูงสุด 20 ปี

578
00:40:26,675 --> 00:40:29,761
‪และตัดสินโทษแบคซองอูด้วยโทษสูงสุดระดับสิบ

579
00:40:30,471 --> 00:40:32,639
‪ฉันคิดว่าแบบนั้นถึงจะเหมาะสมค่ะ

580
00:40:36,602 --> 00:40:37,853
‪ถ้าตัดสินโทษระดับสิบ

581
00:40:39,438 --> 00:40:41,356
‪ก็เท่ากับอยู่ในสถานพินิจสองปี

582
00:40:45,319 --> 00:40:46,570
‪ผู้พิพากษาหลักล่ะคิดว่าไง

583
00:40:47,321 --> 00:40:50,449
‪ผมก็คิดว่าควรตัดสินโทษฮันเยอึน 20 ปี
‪ถึงจะถูกต้องเหมือนกันครับ

584
00:40:52,493 --> 00:40:53,785
‪ส่วนซองอู…

585
00:40:56,288 --> 00:40:57,789
‪ศาลขออ่านคำพิพากษาครับ

586
00:40:58,457 --> 00:41:02,878
‪ในคดีนี้ ผู้กระทำผิดได้สังหารเด็กน้อย
‪ที่ไม่ได้โกรธแค้นหรือรู้จักกันมาก่อน

587
00:41:02,961 --> 00:41:06,215
‪ทั้งยังปฏิบัติต่อเขาเฉกเช่นสิ่งของ

588
00:41:06,840 --> 00:41:11,637
‪ลงมือฆ่าเหยื่ออย่างโหดเหี้ยมเพียงเพื่อสังหาร

589
00:41:12,387 --> 00:41:15,516
‪เนื่องด้วยคดีนี้
‪เป็นอาชญากรรมที่ป่าเถื่อนอย่างยิ่ง

590
00:41:15,599 --> 00:41:18,894
‪สร้างความสะเทือนใจและหวาดกลัว
‪ต่อบรรดาผู้ปกครอง

591
00:41:18,977 --> 00:41:20,687
‪ที่มีบุตรหลานศึกษาอยู่ในชั้นประถม

592
00:41:20,771 --> 00:41:22,731
‪ศาลขอตัดสินให้ฮันเยอึนจำคุก 20 ปี

593
00:41:22,814 --> 00:41:24,775
‪ซึ่งเป็นโทษสูงสุดในพ.ร.บ.ศาลเยาวชนฯ

594
00:41:27,653 --> 00:41:30,489
‪และตัดสินให้แบคซองอูเข้าสถานพินิจสองปี

595
00:41:31,114 --> 00:41:31,990
‪ไม่นะ

596
00:41:32,658 --> 00:41:35,035
‪- เป็นโมฆะ ทุกอย่างเป็นโมฆะ
‪- อย่าทำแบบนี้

597
00:41:35,118 --> 00:41:36,995
‪- ทำไมฉันต้องรับโทษตั้ง 20 ปี
‪- หยุดนะ

598
00:41:37,079 --> 00:41:39,122
‪ทำไมต้อง 20 ปีวะ

599
00:41:39,206 --> 00:41:42,793
‪ปล่อยนะ มีสิทธิ์อะไรมาชี้นิ้วสั่งฉัน นังกระจอก

600
00:41:43,460 --> 00:41:46,505
‪ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ปล่อยฉันสิ ไอ้พวกเวร

601
00:41:46,588 --> 00:41:49,049
‪- ไอ้สัตว์นรก ฉันจะฆ่าแก
‪- ซองอู แม่จะไปเยี่ยมนะ

602
00:41:49,132 --> 00:41:53,804
‪- ปล่อยฉันสิวะ ปล่อย ฉันบริสุทธิ์นะ
‪- ไม่ต้องกังวลนะ เข้าใจไหม

603
00:42:24,251 --> 00:42:27,296
‪ทางด้านเด็กชายแบคจะยื่นอุทธรณ์
‪แล้วทางนางสาวฮันจะทำยังไงต่อคะ

604
00:42:27,379 --> 00:42:30,716
‪เธอไม่ยอมรับคำตัดสินของศาล
‪และจะยื่นอุทธรณ์ค่ะ

605
00:42:30,799 --> 00:42:32,593
‪- ปฏิเสธทุกข้อกล่าวหาเหรอครับ
‪- ตอบหน่อยค่ะ

606
00:42:35,596 --> 00:42:37,681
‪เดี๋ยวครับ คุณแม่จีฮู รอก่อนครับ

607
00:42:41,435 --> 00:42:42,477
‪อันนี้จากผู้พิพากษา

608
00:42:50,360 --> 00:42:51,445
‪ครับ ผู้ไกล่เกลี่ย

609
00:42:52,321 --> 00:42:53,238
‪เดี๋ยวผมเข้าไปครับ

610
00:42:55,866 --> 00:42:58,869
‪ขอโทษทีนะครับ พอดีผมมีงานค้างอยู่เยอะ ขอตัว

611
00:42:59,953 --> 00:43:00,871
‪อ้อ

612
00:43:01,455 --> 00:43:03,707
‪อันนั้น ผู้พิพากษาชิมฝากมาให้ครับ

613
00:43:57,719 --> 00:44:01,431
‪ถึงเวลาจะผ่านไป
‪ฮันเยอึนก็คงไม่เปลี่ยนใช่ไหมครับ

614
00:44:02,182 --> 00:44:05,227
‪คุกคือคำตอบที่ดีที่สุด
‪สำหรับเด็กอย่างแกเหรอครับ

615
00:44:06,937 --> 00:44:08,730
‪อย่างน้อยมันก็เป็นหน้าที่ของศาล

616
00:44:10,232 --> 00:44:11,566
‪ถึงเราจะเป็นผู้พิพากษา

617
00:44:12,734 --> 00:44:14,653
‪ก็เปลี่ยนเนื้อแท้ของแกไม่ได้หรอก

618
00:44:15,237 --> 00:44:16,321
‪ผมเป็นห่วงน่ะครับ

619
00:44:17,322 --> 00:44:19,950
‪พอเธอพ้นโทษและเติบโตเป็นผู้ใหญ่

620
00:44:21,660 --> 00:44:22,828
‪หลังจากนั้นจะเป็นยังไงต่อ

621
00:44:23,537 --> 00:44:25,038
‪นั่นก็เป็นหน้าที่ของพ่อแม่

622
00:44:27,040 --> 00:44:29,835
‪ถ้าพวกเขาทำให้ลูกเข้าใจ
‪ว่าความผิดที่ก่อไว้ร้ายแรงแค่ไหน

623
00:44:31,837 --> 00:44:33,046
‪แต่ว่า…

624
00:44:34,423 --> 00:44:37,050
‪มันคงไม่มีหรอก หลังจากนั้นที่ว่าน่ะ

625
00:44:40,303 --> 00:44:43,473
‪ลูกตัวเองก่ออาชญากรรมที่โหดเหี้ยมขนาดนั้น

626
00:44:44,182 --> 00:44:46,351
‪แต่พ่อแม่กลับไม่โผล่มาที่ศาลด้วยซ้ำ

627
00:44:47,894 --> 00:44:49,563
‪ถ้าพ่อแม่ไม่พยายาม

628
00:44:51,648 --> 00:44:53,358
‪ลูกก็ไม่มีวันเปลี่ยนหรอก

629
00:44:56,945 --> 00:45:01,533
‪พี่ ผมขอยืมโทรศัพท์แป๊บหนึ่งได้ไหมครับ

630
00:45:01,616 --> 00:45:03,118
‪ผมจะโทรหาแม่

631
00:45:06,413 --> 00:45:07,330
‪แม่เหรอ

632
00:45:42,157 --> 00:45:43,992
{\an8}‪(กระทรวงยุติธรรม)

633
00:45:48,371 --> 00:45:49,414
‪ผู้พิพากษา

634
00:45:49,998 --> 00:45:52,959
‪ไหนว่าจะลดโทษให้ ทำไมทำแบบนี้ได้ลงคอคะ

635
00:45:53,043 --> 00:45:56,171
‪ไหนบอกว่าจะลดโทษไงคะ
‪ผู้พิพากษาบอกฉันเองนี่

636
00:45:56,254 --> 00:45:58,340
‪คุณถึงขั้นแนะนำทนายความของรัฐให้

637
00:45:58,423 --> 00:46:01,384
‪แถมยังบอกว่าผู้พิพากษาศาลเยาวชนไม่ใช่ศัตรู

638
00:46:01,468 --> 00:46:04,304
‪แต่ทำไมล่ะ ทำไมถึงไม่ปล่อยซองอูลูกฉันคะ

639
00:46:04,387 --> 00:46:06,515
‪ลูกฉันไม่ได้ลงมือฆ่าสักหน่อย

640
00:46:08,058 --> 00:46:09,559
‪เอ่อ ไม่ใช่อย่างนั้น…

641
00:46:09,643 --> 00:46:12,145
‪ปล่อยตัวซองอูลูกฉันเลยค่ะ ปล่อยแกเดี๋ยวนี้

642
00:46:12,229 --> 00:46:14,314
‪คุณบอกเองว่าจะปล่อยตัว ขังเขาไว้ทำไมคะ

643
00:46:14,397 --> 00:46:16,066
‪เพราะเด็กตายในบ้านคุณแม่ไงคะ

644
00:46:17,943 --> 00:46:19,069
‪แต่ว่าลูกชายของคุณแม่

645
00:46:20,362 --> 00:46:23,073
‪ไม่แจ้งความ ทั้งยังช่วยเหลือฮันเยอึน

646
00:46:24,908 --> 00:46:26,576
‪ลูกชายคุณแม่

647
00:46:28,078 --> 00:46:29,955
‪สร้างความสับสนในการสืบสวน

648
00:46:31,081 --> 00:46:32,999
‪แถมยังถึงขั้นมอบตัวแบบหลอกๆ

649
00:46:35,252 --> 00:46:36,878
‪เพราะงั้นลูกชายคุณแม่

650
00:46:38,797 --> 00:46:40,340
‪ถึงต้องรับผิดชอบไงคะ

651
00:46:44,803 --> 00:46:46,054
‪ผู้พิพากษาครับ

652
00:46:47,180 --> 00:46:49,224
‪มีคำพูดที่ว่า "เหมือนใจจะขาด" อยู่ค่ะ

653
00:46:50,350 --> 00:46:52,394
‪"ความเจ็บปวดของแม่ที่สูญเสียลูก

654
00:46:54,020 --> 00:46:56,523
‪คือความเจ็บปวดที่สาหัสราวกับหัวใจฉีกขาด"

655
00:47:02,112 --> 00:47:04,531
‪ตอนซองอูเก้าขวบ
‪คุณแม่ได้ทำอะไรเพื่อเขาบ้างคะ

656
00:47:06,866 --> 00:47:08,243
‪ตอนจีฮูอายุเก้าขวบ

657
00:47:11,538 --> 00:47:12,664
‪คุณแม่ของจีฮู

658
00:47:15,792 --> 00:47:17,168
‪สูญเสียลูกชายไปค่ะ

659
00:47:20,672 --> 00:47:22,591
‪เพราะลูกชายของคุณแม่

660
00:47:55,582 --> 00:47:56,791
‪ผู้พิพากษา

661
00:47:59,294 --> 00:48:00,545
‪มันไม่ใช่อย่างนั้น…

662
00:48:02,088 --> 00:48:05,383
‪ฉันรู้ ว่านายต้องการจะสื่ออะไร

663
00:48:06,134 --> 00:48:07,636
‪มันก็ไม่ได้ผิดหรอก

664
00:48:08,303 --> 00:48:09,262
‪แต่ว่า…

665
00:48:10,388 --> 00:48:12,724
‪ถ้าผู้ปกครองเข้าใจคำพูดของนายผิดไป

666
00:48:14,476 --> 00:48:16,227
‪มันก็ผิดที่นาย ในฐานะผู้พิพากษา

667
00:48:18,438 --> 00:48:19,481
‪ผมจะระวังครับ

668
00:48:32,410 --> 00:48:33,745
‪คดีเยาวชน…

669
00:48:37,332 --> 00:48:39,167
‪แม้จะผ่านมามากแค่ไหน ฉันก็ไม่ชินสักที

670
00:48:42,212 --> 00:48:44,005
‪มันคาใจอยู่เสมอ

671
00:48:49,636 --> 00:48:52,681
‪วันนี้เลิกงานเร็วได้เลย กลับไปพักผ่อนเถอะ

672
00:48:54,307 --> 00:48:56,518
‪จะได้เตรียมตัวสำหรับการตัดสินคดีครั้งหน้า

673
00:49:01,231 --> 00:49:02,357
‪เหนื่อยมามากเลยนะ

674
00:49:30,468 --> 00:49:33,054
{\an8}‪(บันทึกวัยเด็กของจีฮู)

675
00:49:48,445 --> 00:49:49,487
‪ไม่ไปเหรอ

676
00:49:59,706 --> 00:50:01,332
‪ฉันน่าจะเขียนให้ต่อเนื่อง

677
00:50:03,001 --> 00:50:05,295
‪เขียนเก็บเอาไว้ทุกวัน

678
00:50:33,323 --> 00:50:34,991
‪อันนี้ของผมเหรอ

679
00:50:36,159 --> 00:50:39,245
‪ชอบไหม พี่จีฮูให้หนูล่ะ

680
00:50:39,329 --> 00:50:40,955
‪ขอบคุณเร็วเข้าสิ

681
00:50:42,207 --> 00:50:43,792
‪ขอบคุณครับ

682
00:50:44,667 --> 00:50:49,005
‪ว่าแต่พี่จีฮูล่ะครับ ผมต้องขอบคุณพี่จีฮูด้วยสิ

683
00:50:53,760 --> 00:50:56,971
‪หนูจะบอกอะไรพี่จีฮูเหรอจ๊ะ

684
00:50:57,680 --> 00:50:59,516
‪"ขอบคุณครับ พี่จีฮู"

685
00:51:08,441 --> 00:51:11,069
‪ป้าอยากกอดเขาเหลือเกิน

686
00:51:12,695 --> 00:51:14,364
‪แต่ก็กอดเขาไม่ได้

687
00:51:19,786 --> 00:51:23,873
‪ป้าสิที่ต้องขอบคุณหนูยิ่งกว่า ที่ยินดีรับของเล่นไว้

688
00:51:25,542 --> 00:51:29,379
‪ป้าขอบคุณหนูมากๆ นะ

689
00:52:20,179 --> 00:52:21,681
‪(ตอนที่ซองอูฟันน้ำนมหลุด)

690
00:52:21,764 --> 00:52:22,932
‪(ซองอูแสดงความสามารถ)

691
00:52:47,457 --> 00:52:49,709
‪ตอนซองอูเก้าขวบ
‪คุณแม่ได้ทำอะไรเพื่อเขาบ้างคะ

692
00:52:51,085 --> 00:52:52,420
‪ตอนจีฮูอายุเก้าขวบ

693
00:52:53,296 --> 00:52:56,841
‪คุณแม่ของจีฮูสูญเสียลูกชายไปค่ะ

694
00:53:00,386 --> 00:53:02,221
‪เพราะลูกชายของคุณแม่

695
00:53:32,794 --> 00:53:35,213
‪ฉันผิดไปแล้ว

696
00:53:37,215 --> 00:53:38,716
‪ฉันผิดไปแล้วค่ะ

697
00:53:40,218 --> 00:53:43,262
‪ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง

698
00:53:44,013 --> 00:53:44,973
‪ฉัน…

699
00:53:46,140 --> 00:53:48,851
‪ฉันผิดไปแล้วค่ะ

700
00:54:06,577 --> 00:54:07,912
‪คดีเยาวชน…

701
00:54:09,872 --> 00:54:11,708
‪แม้จะผ่านมามากแค่ไหน ฉันก็ไม่ชินสักที

702
00:54:13,418 --> 00:54:15,211
‪มันคาใจอยู่เสมอ

703
00:54:19,966 --> 00:54:22,593
‪เยาวชนผู้กระทำผิดได้รับโทษก็จริง

704
00:54:24,095 --> 00:54:25,847
‪แต่บางครั้ง

705
00:54:25,930 --> 00:54:28,224
‪ก็กลับกลายเป็นคนอื่นที่แบกรับไว้แทน

706
00:54:32,478 --> 00:54:33,563
‪ที่รัก

707
00:54:34,981 --> 00:54:35,982
‪ที่รัก

708
00:54:37,400 --> 00:54:38,359
‪ที่รัก

709
00:54:45,867 --> 00:54:49,162
‪"การพิพากษาในวันนี้เหมาะสมแล้วหรือยัง

710
00:54:51,622 --> 00:54:52,749
‪บทลงโทษนั้น

711
00:54:53,875 --> 00:54:56,586
‪คืนความเป็นธรรมให้เหยื่อได้หรือไม่

712
00:54:59,589 --> 00:55:01,758
‪เยาวชนผู้กระทำผิดสำนึกผิดหรือไม่"

713
00:55:06,012 --> 00:55:07,263
{\an8}‪แม้จะจบไปแล้ว…

714
00:55:07,346 --> 00:55:08,222
{\an8}‪(สอบเทียบวุฒิม.ปลาย)

715
00:55:08,306 --> 00:55:10,183
{\an8}‪แต่มันยังไม่จบจริงๆ

716
00:55:12,351 --> 00:55:13,603
‪และนั่นคืองานของเรา

717
00:56:21,879 --> 00:56:28,886
‪(ศาลสาธารณรัฐเกาหลี)

718
00:57:40,583 --> 00:57:44,045
‪(ตัวละคร เหตุการณ์ และองค์กร
‪ที่ปรากฏในซีรีส์เป็นเพียงเรื่องสมมติ)

719
00:57:44,128 --> 00:57:48,633
‪คำบรรยายโดย: รักษ์สุดา ขุนรักษ์