1
00:00:13,083 --> 00:00:17,323
‎ผมรู้สึกว่าใครๆ ก็เป็นสตอล์กเกอร์ได้ทั้งนั้น

2
00:00:19,043 --> 00:00:20,443
‎ถ้าสถานการณ์มันได้

3
00:00:23,843 --> 00:00:26,683
‎เมื่อผมมองย้อนกลับไป ณ ตอนนั้น
‎นั่นไม่ใช่ตัวผมเลย

4
00:00:28,243 --> 00:00:32,883
‎(แต่ละปีมีคนแอบตามบุคคลอื่น
‎มากกว่าสามล้านกรณี)

5
00:00:32,963 --> 00:00:35,443
‎(ในสหรัฐอเมริกา)

6
00:00:38,003 --> 00:00:40,003
‎ผมรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์

7
00:00:41,203 --> 00:00:43,003
‎เหมือนกำลังละเมอ

8
00:00:44,043 --> 00:00:45,603
‎ผมอยากเป็นส่วนหนึ่งของบางสิ่ง

9
00:00:46,843 --> 00:00:48,523
‎ผมขาดสติและคุมตัวเองไม่ได้

10
00:00:49,683 --> 00:00:54,003
‎มันทำให้ผมลงมือด้วยความโกรธ
‎และภาพเพ้อฝันในหัวของผม

11
00:00:54,563 --> 00:01:00,723
‎(สี่สิบเปอร์เซ็นต์ของคดีสะกดรอยตาม
‎ยกระดับความรุนแรงขึ้นเป็นการใช้กำลัง)

12
00:01:07,523 --> 00:01:13,043
‎(นี่คือเรื่องราวของนักโทษ
‎หมายเลข 01420621)

13
00:01:17,803 --> 00:01:21,243
‎เขาตามฉันไปทุกที่ที่ฉันไป

14
00:01:24,123 --> 00:01:27,643
‎เขาบอกว่าเขาจะทำร้ายคนที่ฉันรัก

15
00:01:30,163 --> 00:01:34,963
‎ใครก็ตามที่ทำอันตรายแบบนี้ได้
‎ก็ต้องเป็นคนโรคจิตจริงๆ

16
00:01:41,003 --> 00:01:44,843
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

17
00:01:46,203 --> 00:01:49,683
‎ให้คนมองว่าผมเป็นฆาตกรยังดีกว่า
‎เป็นไอ้โรคจิตแอบตาม เข้าใจไหมครับ

18
00:01:53,963 --> 00:01:59,403
‎ฉันชอบความรู้สึกตึงเครียด
‎เวลาที่เธอรู้สึกตัวว่ามีคนมองอยู่

19
00:02:01,363 --> 00:02:02,803
‎ใครๆ ก็เป็นสตอล์กเกอร์ได้

20
00:02:04,283 --> 00:02:06,003
‎เหลวไหลทั้งเพ

21
00:02:07,763 --> 00:02:09,523
‎ผมไม่ได้บ้าขนาดนั้นแล้ว แบบ…

22
00:02:13,283 --> 00:02:18,843
‎(การสะกดรอยตามคนในครอบครัว)

23
00:02:19,363 --> 00:02:22,123
‎(ตึกพอล เอลิซอนโด)

24
00:02:26,643 --> 00:02:31,443
‎(ซานแอนโตนิโอ เท็กซัส)

25
00:02:37,763 --> 00:02:41,603
‎ฉันไม่เคยเจอคดีแบบนี้มาก่อน

26
00:02:44,803 --> 00:02:47,403
‎มันเป็นคดีสะกดรอยตามที่น่ากลัวมากๆ

27
00:02:49,443 --> 00:02:53,403
‎ถ้าคุณดูเป็นเหตุการณ์ๆ ไป

28
00:02:53,483 --> 00:02:57,603
‎การสะกดรอยตามเหล่านี้
‎ไม่ได้ดูอันตรายหรือเป็นอาชญากรรม

29
00:02:57,683 --> 00:03:00,723
‎แต่พอนำมารวมเข้าด้วยกัน
‎มันสร้างความหวาดกลัวให้คน

30
00:03:00,923 --> 00:03:03,163
‎(เอมิลี แองกูโล
‎ผู้ช่วยอัยการเขต ซานแอนโตนิโอ)

31
00:03:03,243 --> 00:03:07,723
‎และโชคไม่ดีที่หลายๆ ครั้ง มันอาจก่อให้เกิด

32
00:03:07,803 --> 00:03:09,443
‎ความรุนแรงมากๆ ขึ้นมา

33
00:03:25,923 --> 00:03:31,003
‎(เรือนจำมาร์ค ว. สไตลส์
‎โบมอนต์ เท็กซัส)

34
00:03:44,923 --> 00:03:48,083
‎ผมชื่อรูเบน แอนโตนิโอ ฮารามิลโล

35
00:03:50,483 --> 00:03:53,803
‎(กุมภาพันธ์ ปี 2007
‎รูเบน ฮารามิลโลถูกตัดสินโทษ)

36
00:03:53,883 --> 00:03:56,003
‎(จำคุก 45 ปี)

37
00:03:57,083 --> 00:04:03,163
‎โอเค ผมเดาว่าผมถูกกล่าวหาว่า
‎สะกดรอยตามแฟน…

38
00:04:03,243 --> 00:04:06,203
‎แฟนเก่าของผมในตอนนั้น
‎หรือแฟนของผมในตอนนั้น

39
00:04:09,323 --> 00:04:11,683
‎ช่วงเวลานั้นมันวุ่นวายสับสนมาก

40
00:04:13,603 --> 00:04:16,163
‎ผมสับสนในชีวิตบ่อยมาก เหมือนคิดอะไรไม่ออก

41
00:04:17,283 --> 00:04:21,363
‎นั่นคือจุดจบของผมในเหตุการณ์นี้ทั้งหมด

42
00:04:25,043 --> 00:04:31,483
‎(เมื่อฮารามิลโลถูกจับขัง
‎การสะกดรอยตามนานเกือบสองปีก็จบลง)

43
00:04:38,123 --> 00:04:41,363
‎ผมระหกระเหินเร่ร่อนตั้งแต่เด็กๆ

44
00:04:43,003 --> 00:04:45,883
‎เราย้ายไปทั่วประเทศ จากรัฐหนึ่งไปอีกรัฐหนึ่ง

45
00:04:47,163 --> 00:04:50,843
‎นานๆ ครั้งพ่อผมจะโผล่หน้ามาให้เห็น

46
00:04:50,923 --> 00:04:52,963
‎เมื่อไรก็ตามที่เขาหาแม่ผมเจอ

47
00:04:53,043 --> 00:04:57,723
‎และผมไม่เคยได้อยู่ที่ไหนนานๆ

48
00:04:57,803 --> 00:05:00,883
‎เราแทบจะเหมือนกับคนเร่ร่อน

49
00:05:03,003 --> 00:05:06,563
‎ไม่เคยมีเพื่อนหรือใคร อะไรแบบนั้น

50
00:05:06,643 --> 00:05:09,923
‎แต่ละเมืองเล็กหรือเมืองใหญ่ที่ผมย้ายไป

51
00:05:10,003 --> 00:05:13,083
‎ผมมักจะถูกรังแก นั่นอาจเป็นส่วนสำคัญ

52
00:05:13,163 --> 00:05:14,443
‎เพราะนั่น…

53
00:05:14,523 --> 00:05:18,603
‎การถูกรังแกแบบนั้นทำให้ผมยิ่งปลีกตัวออกมา

54
00:05:24,603 --> 00:05:27,843
‎ผมฝันว่าตัวเองจะมีภรรยา มีลูกๆ กับบ้านสักหลัง

55
00:05:27,923 --> 00:05:29,043
‎และผมหาเลี้ยงครอบครัว

56
00:05:29,123 --> 00:05:31,883
‎นั่นเป็นความฝันของผมมานานแล้ว

57
00:05:33,283 --> 00:05:37,403
‎ผมเดตกับผู้หญิงบ้าง แต่ส่วนใหญ่

58
00:05:37,923 --> 00:05:40,723
‎เวลาผมเดตกับใคร เขาก็จะแบบว่า

59
00:05:40,803 --> 00:05:44,403
‎ไปคบกับเพื่อนผม

60
00:05:44,483 --> 00:05:46,603
‎หรือพี่น้องผม หรืออะไรแบบนั้น

61
00:05:47,203 --> 00:05:53,363
‎ผมเลยมีปัญหาเรื่องการเชื่อใจผู้หญิง

62
00:06:02,683 --> 00:06:04,083
‎(ปี 2001)

63
00:06:04,163 --> 00:06:09,643
‎(ในวัย 29 ปี ฮารามิลโลเริ่มทำงาน
‎ที่บ้านพักคนชราในซานโตนิโอ เท็กซัส)

64
00:06:10,483 --> 00:06:12,443
‎(บ้านพักมอร์นิงไซด์)

65
00:06:12,523 --> 00:06:14,203
‎ตอนที่ผมทำงานในบ้านพักคนชรา

66
00:06:14,883 --> 00:06:17,523
‎สาวๆ ที่บ้านพักคนชราพากันอ่อยผม

67
00:06:17,603 --> 00:06:20,203
‎พวกเธอพยายามให้ท่าผม
‎พยายามจะเดตกับผม

68
00:06:20,283 --> 00:06:25,163
‎แล้วผมขี้อายเกินกว่าจะ… ผมอยากจะ…

69
00:06:25,243 --> 00:06:28,523
‎จะพูดยังไงดี
‎เลือกว่าผู้หญิงคนไหนที่ผมอยากคบด้วย

70
00:06:29,283 --> 00:06:35,763
‎(ผู้ร่วมงานคนหนึ่งของฮารามิลโล
‎เป็นพยาบาลอายุ 45 ปี ชื่อมาเรีย)

71
00:06:36,363 --> 00:06:38,843
‎(บ้านพักมอร์นิงไซด์ ชุมชนผู้เกษียณอายุ)

72
00:06:38,923 --> 00:06:42,123
‎เธอเข้าหาผมและเริ่มให้ท่าผม

73
00:06:43,123 --> 00:06:46,643
‎ผมไม่ได้สนใจอะไร
‎เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ที่ผมเดตด้วย

74
00:06:46,723 --> 00:06:51,043
‎อายุประมาณ 18 ถึง 24 ปี ไม่แก่ไปกว่านั้น

75
00:06:51,603 --> 00:06:54,843
‎แต่ ณ จุดนั้นผมรู้สึกเหงาน่ะครับ

76
00:06:54,923 --> 00:06:58,723
‎ผมไม่มีใครที่จะสื่อสารด้วย

77
00:06:59,243 --> 00:07:04,723
‎แต่พอมาเรียเข้ามาในชีวิต
‎ผมก็เล่าปัญหาให้เธอฟังได้

78
00:07:06,403 --> 00:07:09,363
‎เราคุยกัน แล้วพอรู้ตัวอีกที
‎สิ่งหนึ่งก็นำไปสู่อีกสิ่ง

79
00:07:09,443 --> 00:07:11,403
‎เราเริ่มจูบกัน

80
00:07:11,483 --> 00:07:14,363
‎แล้วมันก็เริ่มต้นจากตรงนั้น เราเริ่มเดตกัน

81
00:07:43,003 --> 00:07:47,163
‎ตอนที่ฉันพบรูเบน ฉันมีคนอื่นอยู่แล้ว

82
00:07:50,163 --> 00:07:52,963
‎ฉันแต่งงานมา 18 ปี

83
00:07:53,763 --> 00:07:57,203
‎และมันเป็นชีวิตแต่งงานที่ขลุกขลัก

84
00:08:00,003 --> 00:08:02,483
‎เมื่อได้เจอกับรูเบน

85
00:08:03,083 --> 00:08:07,643
‎มันเหมือนมีคนให้พึ่งพิง

86
00:08:07,723 --> 00:08:10,883
‎หรือให้ฉันได้พูดคุยอย่างสบายใจ

87
00:08:13,123 --> 00:08:16,603
‎(มาเรียขอให้เราไม่เปิดเผยตัวตนของเธอ)

88
00:08:16,683 --> 00:08:19,563
‎(เพื่อปกป้องตัวเธอกับครอบครัว)

89
00:08:27,483 --> 00:08:32,243
‎มันเริ่มต้นขึ้นตอนที่ฉันทำงานอยู่ที่บ้านพักคนชรา

90
00:08:33,723 --> 00:08:35,203
‎แล้วรูเบนก็ได้งานที่นั่น

91
00:08:36,043 --> 00:08:39,443
‎และฉันสบายใจที่ได้คุยกับเขา

92
00:08:41,363 --> 00:08:45,843
‎เขาจิตใจดี อ่อนโยน และน่ารัก

93
00:08:47,203 --> 00:08:52,123
‎ฉันรู้สึกตกหลุมรัก และอยากมีอะไรกับเขา

94
00:08:52,883 --> 00:08:54,243
‎เขายังเป็นหนุ่มน้อย

95
00:08:54,323 --> 00:08:58,043
‎ฉันน่าจะแก่กว่าเขา 18 ปีได้

96
00:09:00,323 --> 00:09:02,563
‎หลายเดือนผ่านไป

97
00:09:03,083 --> 00:09:07,363
‎ฉันตัดสินใจเลิกกับสามีและย้ายไปอยู่กับรูเบน

98
00:09:11,003 --> 00:09:12,203
‎(กรกฎาคม ปี 2001)

99
00:09:12,283 --> 00:09:18,483
‎(มาเรียทิ้งสามีและลูกๆ ที่โตแล้วอีกสามคน
‎เพื่อไปอยู่กับฮารามิลโล)

100
00:09:21,203 --> 00:09:24,883
‎ตอนนั้นเราไปกันได้ดี

101
00:09:25,843 --> 00:09:29,523
‎เขาชอบออกไปข้างนอก
‎และซื้ออะไรต่อมิอะไรมาฝากฉัน

102
00:09:29,603 --> 00:09:33,243
‎และฉันไม่เคยคิดเลย

103
00:09:33,323 --> 00:09:35,723
‎ว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้น่ะค่ะ

104
00:09:44,243 --> 00:09:48,163
‎วันหนึ่งเธอโผล่มาหน้าบ้านผม
‎เธอยืนอยู่ตรงนั้นและพูดว่า

105
00:09:48,243 --> 00:09:51,643
‎"นี่ ฉันได้ใบหย่ามาแล้ว ฉันหย่ากับสามีแล้ว"

106
00:09:52,283 --> 00:09:55,803
‎ผมถามว่า "คุณทำแบบนั้นทำไม"
‎เธอตอบว่า "เพราะฉันอยากอยู่กับคุณ"

107
00:09:55,883 --> 00:09:57,563
‎แล้วผมก็แบบว่า "โอเค"

108
00:09:57,643 --> 00:10:00,163
‎คือว่าผมชอบเธออะไรแบบนั้น แล้วก็คิดว่า

109
00:10:00,243 --> 00:10:03,483
‎เราอาจจะคบกันได้
‎แล้วดูว่ามันจะเบ่งบานยังไงจากจุดนั้น

110
00:10:05,123 --> 00:10:07,803
‎มันเป็นสิ่งที่ผมถวิลหา

111
00:10:07,883 --> 00:10:11,003
‎เพราะเธอมีครอบครัว
‎ส่วนผมโตมาโดยที่ไม่มีครอบครัว

112
00:10:12,803 --> 00:10:15,643
‎แต่พอผมได้เจอครอบครัวของเธอ
‎พวกเขาแสดงความต่อต้าน

113
00:10:17,243 --> 00:10:19,163
‎นั่นคือตอนที่ทุกอย่างเริ่มแย่ลง

114
00:10:20,403 --> 00:10:23,963
‎พ่อแม่เธอบอกว่าผมเด็กเกินไปสำหรับเธอ

115
00:10:24,043 --> 00:10:26,243
‎และผมต้องหาคนวัยเดียวกัน

116
00:10:26,323 --> 00:10:28,723
‎และนั่นคือตอนที่ผมรู้ว่ามันไม่ใช่ละ

117
00:10:51,323 --> 00:10:57,843
‎ครั้งแรกที่ฉันเจอรูเบน
‎ฉันคิดว่าเขาเป็นคนเงียบๆ ขี้อาย

118
00:11:01,723 --> 00:11:03,723
‎แม่คิดว่าแม่รักเขา

119
00:11:04,843 --> 00:11:09,483
‎หัวใจของแม่ยังเป็นเด็กสาว
‎แม่คงคิดว่าพวกเขาเกิดมาคู่กัน

120
00:11:09,603 --> 00:11:11,243
‎(เวโรนิก้า - ลูกสาวของมาเรีย)

121
00:11:12,243 --> 00:11:14,483
‎แต่ฉันไม่ชอบความสัมพันธ์ของพวกเขาค่ะ

122
00:11:16,723 --> 00:11:22,283
‎(เวโรนิก้า ลูกสาวของมาเรีย
‎ก็ขอไม่เปิดเผยตัวตนเช่นกัน)

123
00:11:27,203 --> 00:11:30,363
‎ครอบครัวฉันคิดว่าเขาเป็นโรคจิต

124
00:11:30,443 --> 00:11:32,603
‎ไม่มีใครชอบเขา

125
00:11:32,683 --> 00:11:35,843
‎โดยเฉพาะเรื่องอายุที่ห่างกันมาก

126
00:11:40,603 --> 00:11:44,323
‎ฉันมองว่าความสัมพันธ์ของพวกเขา

127
00:11:44,403 --> 00:11:48,563
‎เป็นเหมือนกึ่งแฟนกึ่งลูก

128
00:11:53,003 --> 00:11:55,843
‎แม่คอยดูแลเขาเสมอ เหมือนดูแลลูก

129
00:11:55,923 --> 00:12:02,163
‎แม่มาหาเราโดยไม่พาเขามาด้วยไม่ได้ด้วยซ้ำ

130
00:12:02,243 --> 00:12:05,763
‎เขาต้องตามมาด้วยเหมือนเด็กน้อย

131
00:12:07,883 --> 00:12:11,083
‎เขาจะต้องมีส่วนร่วมในทุกสิ่ง

132
00:12:11,163 --> 00:12:12,803
‎พูดจาบ้าๆ บอๆ

133
00:12:18,123 --> 00:12:23,003
‎ในปี 2001 ตอนที่ฉันรู้ตัวว่าท้องลูกคนแรก

134
00:12:23,083 --> 00:12:27,523
‎เขาบอกแม่ฉันว่าเขาอยาก

135
00:12:27,603 --> 00:12:30,643
‎เลี้ยงลูกสาวของฉันกับเธอ

136
00:12:32,003 --> 00:12:33,163
‎ซึ่งมันบ้ามาก

137
00:12:34,723 --> 00:12:37,043
‎ฉันคิดว่า "ล้อกันเล่นรึเปล่า

138
00:12:37,123 --> 00:12:40,323
‎ฉันอยู่กับแฟน
‎ทำไมเราถึงจะไม่อยากเลี้ยงลูกตัวเอง"

139
00:12:42,043 --> 00:12:48,083
‎นี่เป็นสิ่งหนึ่งที่บ่งบอกว่าเขาเพ้อเจ้อแค่ไหน

140
00:12:50,923 --> 00:12:54,163
‎ฉันรู้ว่ารูเบนใส่ใจแม่มาก

141
00:12:54,243 --> 00:12:57,003
‎และฉันคิดว่านั่นเป็นสิ่งที่แม่โหยหา

142
00:12:58,643 --> 00:13:02,043
‎จนถึงวันที่แม่สรุปได้ว่า

143
00:13:02,123 --> 00:13:04,843
‎เขากำลังนอกใจแม่

144
00:13:22,923 --> 00:13:26,883
‎ความสัมพันธ์สี่ปีแรกมันดีมากค่ะ

145
00:13:28,443 --> 00:13:33,683
‎แต่เวลาฉันกลับจากที่ทำงาน

146
00:13:33,763 --> 00:13:37,883
‎ฉันมักจะเห็นสิ่งของของผู้หญิง

147
00:13:37,963 --> 00:13:39,803
‎และฉันถามว่า "ใครมาที่บ้านเหรอ"

148
00:13:39,883 --> 00:13:43,043
‎เขาจะตอบว่า "อ๋อ เพื่อนผู้หญิงผมเอง"

149
00:13:45,123 --> 00:13:48,363
‎ฉันสงสัยว่าเขานอกใจฉัน

150
00:13:49,923 --> 00:13:52,683
‎มันเกิดขึ้นเรื่อยๆ

151
00:13:54,643 --> 00:13:56,803
‎มันทำให้ฉันเสียใจมาก

152
00:13:57,963 --> 00:14:00,123
‎เขาปฏิเสธ

153
00:14:00,203 --> 00:14:05,523
‎แต่นั่นคือตอนที่ฉันเริ่มรู้สึกว่ามันไม่เวิร์กแล้ว

154
00:14:07,243 --> 00:14:11,363
‎(ปี 2001 - 2002)

155
00:14:11,443 --> 00:14:14,163
‎(ตุลาคม ปี 2003)

156
00:14:14,243 --> 00:14:17,763
‎(ปลายปี 2003 มาเรียตัดสินใจยุติความสัมพันธ์)

157
00:14:17,843 --> 00:14:20,363
‎(และย้ายออกจากอะพาร์ตเมนต์
‎ที่เธออยู่กับฮารามิลโล)

158
00:14:23,483 --> 00:14:27,483
‎ฉันบอกรูเบนว่าฉันจะไปแล้ว
‎และเขาถามว่า "ทำไมล่ะ"

159
00:14:27,563 --> 00:14:29,563
‎เขาพูดว่า "ผมรักคุณนะ" อะไรแบบนั้น

160
00:14:31,683 --> 00:14:34,643
‎รูเบนทั้งขอร้องและอ้อนวอน

161
00:14:34,723 --> 00:14:36,163
‎"อย่าไป"

162
00:14:37,803 --> 00:14:41,843
‎ฉันคิดว่านั่นเป็นเหตุผลที่ฉันโทรหาลูกกับน้องสาว

163
00:14:42,563 --> 00:14:45,643
‎ฉันอาจจะรู้สึกถึงความไม่ปกติ

164
00:14:56,403 --> 00:14:58,443
‎ตอนที่แม่บอกว่าแม่อยากออกมา

165
00:14:58,523 --> 00:15:03,083
‎ฉันโล่งใจมากและยินดีที่จะไปรับ

166
00:15:03,163 --> 00:15:07,123
‎"ไปกันเถอะแม่ เก็บข้าวของแล้วไปกัน"

167
00:15:07,643 --> 00:15:10,723
‎โดยไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นตามมา

168
00:15:16,803 --> 00:15:21,843
‎ฉันกับน้าไปอะพาร์ตเมนต์ของแม่กับรูเบน
‎เพื่อเก็บข้าวของ

169
00:15:22,963 --> 00:15:26,323
‎เราเดินเข้าไปในห้องนอน

170
00:15:26,403 --> 00:15:32,403
‎เขาถือมีดอยู่บนเตียง

171
00:15:34,523 --> 00:15:36,203
‎เรามองไปรอบห้อง

172
00:15:36,283 --> 00:15:43,003
‎บนผนังสามด้านมีคำว่า "ตาย ตาย ตาย"

173
00:15:43,803 --> 00:15:49,483
‎มีคำว่า "ตาย" บนผนังแต่ละด้าน
‎เขียนด้วยเลือดของเขา

174
00:15:54,003 --> 00:15:58,563
‎แม่ฉันไม่อยากให้โทรแจ้งตำรวจ

175
00:15:58,643 --> 00:16:01,563
‎เธอบอกว่า
‎"ไปกันเถอะ ปล่อยเขาไว้อย่างนี้แหละ"

176
00:16:09,923 --> 00:16:13,083
‎ผมอยากตายมันตรงนั้นเลย
‎ผมรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงมาก

177
00:16:14,003 --> 00:16:18,323
‎ผมอยากร้องไห้เพราะผมตั้งความหวังไว้กับเธอ

178
00:16:18,883 --> 00:16:22,203
‎ผมพยายามติดต่อเธอและพยายามทุกอย่าง

179
00:16:22,283 --> 00:16:25,923
‎เพราะความรู้สึกทั้งหมดมันทะลักกลับเข้ามา

180
00:16:26,003 --> 00:16:28,283
‎เอาจริงๆ ผมก็นอกใจเธอนั่นแหละ

181
00:16:29,123 --> 00:16:31,523
‎แต่ผมอยากติดต่อเธอและผมอยาก

182
00:16:31,603 --> 00:16:37,283
‎ดูว่าเราจะแก้ไขความขัดแย้งทางอารมณ์
‎และสิ่งต่างๆ ได้ไหม

183
00:16:37,363 --> 00:16:43,803
‎ผมไม่เก่งเรื่องคำใบ้เล็กๆ น้อยๆ อะไรแบบนั้น

184
00:16:43,883 --> 00:16:46,403
‎ผมเป็นคนประเภทที่ต้อง…

185
00:16:46,483 --> 00:16:48,803
‎ถ้าคุณต้องการอะไร คุณต้องบอกตรงๆ

186
00:16:48,883 --> 00:16:50,243
‎เพื่อให้ผมเข้าใจ

187
00:16:50,323 --> 00:16:53,163
‎เพราะผมไม่เข้าใจความนัยหรืออะไรแบบนั้น

188
00:16:55,003 --> 00:16:58,803
‎(แม้ว่ามาเรียจะยุติความสัมพันธ์ของพวกเขา)

189
00:16:58,883 --> 00:17:02,963
‎(ฮารามิลโลก็ยังคงพยายามติดต่อเธอ)

190
00:17:04,723 --> 00:17:09,203
‎วิธีที่ผมพยายามติดต่อเธอก็คือเขียนจดหมาย

191
00:17:10,403 --> 00:17:12,843
‎ผมทำอย่างนั้นอยู่สักพัก

192
00:17:13,803 --> 00:17:16,963
‎ทุกครั้งที่ผมถามอะไรไป ผมจะไม่ได้คำตอบ

193
00:17:17,043 --> 00:17:20,763
‎และผมต้องสื่อสารกับเธอให้ได้

194
00:17:20,843 --> 00:17:24,683
‎ผมต้องติดต่อเธอเพื่อให้ได้คำตอบ แต่ผมทำไม่ได้

195
00:17:24,763 --> 00:17:27,083
‎มันเหมือนยิ่งผมพยายามสื่อสาร

196
00:17:27,163 --> 00:17:29,763
‎ผมยิ่งล้มเหลว ผมยิ่งแบบว่า…

197
00:17:29,843 --> 00:17:33,843
‎ผมยิ่งมีคำถามมากกว่าเดิม แต่ไม่มีคำตอบ

198
00:17:36,123 --> 00:17:37,203
‎(ตุลาคม ปี 2003)

199
00:17:37,283 --> 00:17:38,803
‎(ปี 2004)

200
00:17:38,883 --> 00:17:39,763
‎(ปี 2005)

201
00:17:39,843 --> 00:17:43,643
‎(ระหว่างปี 2004 และ 2005 ฮารามิลโล
‎ระดมส่งจดหมายหลายร้อยฉบับถึงมาเรีย)

202
00:17:52,003 --> 00:17:58,643
‎ฉันมีจดหมายกองโตที่เขาจะวางไว้บนรถของฉัน

203
00:18:01,483 --> 00:18:05,683
‎จดหมายที่เขียนว่าเขาอยากคุยด้วย

204
00:18:05,763 --> 00:18:07,883
‎และเขารักฉันมาก

205
00:18:08,963 --> 00:18:11,523
‎และเขาจะไม่ทำร้ายฉัน

206
00:18:12,083 --> 00:18:14,443
‎และเขาแค่อยากให้เรากลับมาอยู่ด้วยกัน

207
00:18:16,763 --> 00:18:20,443
‎ณ จุดนั้น สิ่งที่เขาทำทำให้ฉันกังวล

208
00:18:35,723 --> 00:18:38,803
‎การสะกดรอยตามเป็นอาชญากรรมร้ายแรง

209
00:18:38,883 --> 00:18:42,643
‎ซึ่งเกี่ยวข้องกับพฤติกรรม
‎ที่ทำซ้ำๆ ไม่หยุด ซึ่งข่มขู่

210
00:18:42,723 --> 00:18:45,923
‎คุกคามและทำให้เหยื่อกลัว

211
00:18:47,083 --> 00:18:48,923
‎และอาจกลายเป็นความรุนแรงขึ้นมา

212
00:18:53,283 --> 00:18:55,243
‎ฉันชื่อ ดร.เฮริมจิน

213
00:18:55,323 --> 00:18:59,243
‎และงานวิจัยของฉันเจาะจง
‎เรื่องการใช้ความรุนแรงในคู่รัก

214
00:19:00,843 --> 00:19:01,803
‎ในสายงานของฉัน

215
00:19:01,883 --> 00:19:05,803
‎ฉันศึกษาคดีจำนวนมาก
‎ที่เน้นการสะกดรอยตาม

216
00:19:08,923 --> 00:19:12,683
‎คุณฮารามิลโลเขียนจดหมายถึงมาเรียเป็นปึก

217
00:19:14,283 --> 00:19:17,403
‎จดหมายเหล่านี้
‎บันทึกพฤติกรรมการสะกดรอยตามของเขา

218
00:19:18,403 --> 00:19:21,843
‎ในความเห็นของฉัน
‎คดีของเขาอันตรายมากๆ ค่ะ

219
00:19:23,443 --> 00:19:27,723
‎จดหมายของเขาทำให้ฉันเข้าใจ
‎ระบบความคิดเขามากขึ้นเยอะ

220
00:19:27,803 --> 00:19:31,763
‎โดยเฉพาะที่เขาเขียนเรื่อยๆ ว่า "ผมรักคุณ"

221
00:19:31,803 --> 00:19:32,963
‎(ผมรักคุณ)

222
00:19:33,003 --> 00:19:34,803
‎"ทำไมคุณไม่เข้าใจว่าผมรักคุณ"

223
00:19:34,883 --> 00:19:37,803
‎จริงๆ เธอเข้าใจนะคะ แต่เธอไม่ต้องการ

224
00:19:37,843 --> 00:19:40,243
‎(ผมรักคุณหมดทั้งหัวใจและจิตวิญญาณ)

225
00:19:40,323 --> 00:19:44,283
‎บุคคลนี้มีพฤติกรรมแบบสตอล์กเกอร์ที่ถูกปฏิเสธ

226
00:19:44,363 --> 00:19:48,043
‎เพราะแรงจูงใจเดียวที่ทำให้เขาตามมาเรีย

227
00:19:48,123 --> 00:19:52,603
‎เป็นเพราะเขายอมรับไม่ได้ว่าเธอทิ้งเขาไป

228
00:19:52,643 --> 00:19:54,803
‎(บอกความจริงผมหน่อย)

229
00:19:54,883 --> 00:19:59,043
‎คุณฮารามิลโลยังพูดบ่อยๆ อีกด้วยว่า
‎เขาพร้อมจะตายเพื่อเธอ

230
00:19:59,123 --> 00:20:00,403
‎(ผมยอมตายดีกว่าอยู่อย่างนี้)

231
00:20:00,443 --> 00:20:02,243
‎นั่นยิ่งเป็นการย้ำความรู้สึก

232
00:20:02,323 --> 00:20:04,803
‎เขาเชื่อจริงๆว่าเขาไม่เหลืออะไรให้เสียแล้ว

233
00:20:04,883 --> 00:20:07,483
‎เขาต้องมีเธอ ไม่งั้นเขาไม่เหลืออะไร
‎แม้แต่ชีวิตตัวเอง

234
00:20:07,563 --> 00:20:10,043
‎(ผมภาวนาให้มันจบลงเร็วๆ
‎เพราะผมไม่อยากรู้สึกอีกแล้ว

235
00:20:10,123 --> 00:20:14,123
‎ความเป็นไปได้สูงมากที่คดีนี้
‎จะกลายเป็นคดีอันตราย

236
00:20:15,883 --> 00:20:18,163
‎โดยเฉพาะจดหมายฉบับนี้น่ากลัวมากค่ะ

237
00:20:18,923 --> 00:20:22,483
‎เขาบอกว่า
‎"ถ้าเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน นั่นทำให้ผมมีสิทธิ์

238
00:20:22,563 --> 00:20:24,723
‎ที่จะตามล่าครอบครัวคุณที่ทำให้เราต้องเลิกกัน

239
00:20:25,403 --> 00:20:28,803
‎แต่ถ้าเรายังอยู่ด้วยกัน
‎ผมก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะตามล่าพวกเขา ถูกไหม"

240
00:20:31,323 --> 00:20:34,563
‎ตอนแรกเขาโทษครอบครัวเธอ
‎ที่แยกพวกเขาออกจากกัน

241
00:20:34,643 --> 00:20:36,643
‎เขาพูดเป็นนัยกับเธอว่า

242
00:20:37,443 --> 00:20:41,043
‎"ผมรู้ว่าพ่อแม่คุณเป็นสาเหตุหนึ่ง
‎ที่ทำให้เราต้องเลิกกัน

243
00:20:41,123 --> 00:20:45,683
‎และผมมีสิทธิ์ทุกอย่างที่จะทำร้ายพวกเขา
‎โดยเฉพาะถ้าคุณไม่กลับมาหาผม"

244
00:20:48,123 --> 00:20:53,483
‎จดหมายของเขาแสดงให้เห็นว่า
‎จะเกิดความรุนแรงขึ้นแน่ๆ

245
00:20:53,563 --> 00:20:57,323
‎มันจะเกิดขึ้นเพราะเขาปล่อยเธอไปไม่ได้

246
00:21:11,163 --> 00:21:14,363
‎(สิงหาคม ปี 2005)

247
00:21:17,403 --> 00:21:21,323
‎รูเบนตามฉันมาที่ทำงาน

248
00:21:25,443 --> 00:21:28,443
‎เขาจะจอดรถตรงมุมถนน

249
00:21:28,523 --> 00:21:33,443
‎พอฉันเห็นเขา ฉันจะรีบลงจากรถแล้ววิ่งหนี

250
00:21:35,403 --> 00:21:37,123
‎เขาไม่ยอมลดละ

251
00:21:37,203 --> 00:21:40,043
‎เขาบอกไว้ในจดหมายว่าเขาจะไม่ยอมแพ้

252
00:21:42,763 --> 00:21:46,403
‎แต่ตอนนั้นฉันกลัวมากๆ เลยค่ะ

253
00:21:47,403 --> 00:21:51,163
‎ไม่ว่าฉันไปที่ไหน เขาจะตามฉันไปทุกที่

254
00:21:51,243 --> 00:21:55,523
‎เขารู้จักบ้านพ่อแม่ฉัน บ้านลูกสาวฉัน

255
00:22:08,563 --> 00:22:12,643
‎นี่ทำให้เราเริ่มต้องระวังตัว

256
00:22:14,963 --> 00:22:18,803
‎เขาเริ่มส่งจดหมายมาที่อะพาร์ตเมนต์ของฉัน

257
00:22:19,483 --> 00:22:21,083
‎แปะไว้ที่ประตู

258
00:22:21,163 --> 00:22:25,763
‎แล้วจดหมายฉบับหนึ่งบอกว่า
‎ถ้าฉันไม่เอาจดหมายไปให้แม่

259
00:22:26,683 --> 00:22:32,323
‎เขาจะแปะรูปเปลือยของแม่ทั่วตึกของฉัน

260
00:22:33,323 --> 00:22:34,523
‎และเขาทำจริงๆ

261
00:22:39,923 --> 00:22:42,963
‎ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

262
00:22:44,283 --> 00:22:47,643
‎ฉันย้ายไปอยู่อะพาร์ตเมนต์อื่น

263
00:22:50,443 --> 00:22:52,163
‎ฉันอยากซ่อนตัว

264
00:22:53,243 --> 00:22:57,123
‎ไม่อยากให้เขารู้ว่าฉันอยู่ที่ไหนอีกต่อไป

265
00:22:57,203 --> 00:23:00,763
‎เพราะเขาข่มขู่ว่าจะฆ่าฉันถ้าแม่ไม่ไปกับเขา

266
00:23:04,043 --> 00:23:08,243
‎(แม้ว่ามาเรียกับเวโรนิก้าจะย้ายไปบ้านใหม่)

267
00:23:08,323 --> 00:23:11,003
‎(ฮารามิลโลก็ยังตามรังควานพวกเธอต่อ)

268
00:23:14,043 --> 00:23:18,643
‎เขาตามสมาชิกครอบครัวเราหลายคน

269
00:23:19,763 --> 00:23:22,963
‎ซุ่มซ่อนตามที่ต่างๆ น่ะค่ะ

270
00:23:27,723 --> 00:23:32,323
‎เขาอยู่หน้าประตูอะพาร์ตเมนต์
‎ของพี่ชายฉันกับแฟน

271
00:23:32,403 --> 00:23:34,483
‎และเธอหวาดกลัวมาก

272
00:23:40,563 --> 00:23:45,043
‎เขาจะขับผ่านบ้าน
‎ของสมาชิกคนอื่นๆ ในครอบครัวเรา

273
00:23:45,883 --> 00:23:50,923
‎บ้านลูกพี่ลูกน้องฉัน อะพาร์ตเมนต์พี่ชายฉัน
‎บ้านตายายฉัน อะพาร์ตเมนต์ฉันเอง

274
00:23:51,003 --> 00:23:55,723
‎ตอนนี้ทุกคนโดนตามกันหมด

275
00:23:56,923 --> 00:24:00,763
‎ทุกคนพากันโกรธเคืองแม่ฉัน

276
00:24:01,883 --> 00:24:05,403
‎"เธอพาไอ้บ้านี่เข้ามาในครอบครัวเรา
‎แล้วตอนนี้มันก็รู้ที่อยู่เราหมดแล้ว"

277
00:24:07,203 --> 00:24:10,203
‎ฉันว่าแม่ไม่รู้หรอกว่ามันจะเป็นแบบนี้

278
00:24:10,283 --> 00:24:14,363
‎แม่คงคิดว่าเขาแค่จะห่างหายไปจากชีวิต

279
00:24:20,283 --> 00:24:23,003
‎(วันที่ 26 กันยายน ปี 2005)

280
00:24:23,083 --> 00:24:26,963
‎กันยายนปี 2005 ฮารามิลโลอ้างว่า
‎เขาตัดสินใจตัดขาด)

281
00:24:27,043 --> 00:24:28,883
‎(กับมาเรียและครอบครัวเธอ)

282
00:24:28,963 --> 00:24:33,083
‎(แต่อยากบอกลาพ่อแม่มาเรียเป็นครั้งสุดท้าย)

283
00:24:38,603 --> 00:24:42,363
‎ผมตั้งใจแล้วว่า
‎จะเลิกยุ่งกับเธอและครอบครัวเธอ

284
00:24:42,443 --> 00:24:43,603
‎เพราะผมทนไม่ไหวแล้ว

285
00:24:43,683 --> 00:24:45,563
‎ผมพอกันทีกับทุกอย่าง

286
00:24:48,883 --> 00:24:50,883
‎ผมเดินไปที่บ้านพ่อแม่เธอ

287
00:24:52,003 --> 00:24:55,043
‎ฉันจะบอกให้พวกเขาไปตายหรืออะไรแบบนั้น

288
00:24:55,123 --> 00:24:58,643
‎ผมจะบอกพ่อแม่เธอว่า
‎ห้ามเธอติดต่อผมอย่างเด็ดขาด

289
00:24:58,723 --> 00:25:01,923
‎อย่ามายุ่งกับผมอีก
‎ผมไม่อยากเกี่ยวข้องกับเธออีกแล้ว

290
00:25:03,123 --> 00:25:07,603
‎(ระหว่างทาง ฮารามิลโล
‎แวะซื้อของหลายอย่าง)

291
00:25:08,563 --> 00:25:12,043
‎ผมจะให้ของขวัญเธอเป็นครั้งสุดท้าย
‎เพราะในพระคัมภีร์บอกเอาไว้ว่า

292
00:25:12,123 --> 00:25:15,763
‎ถ้ามีคนเกลียดคุณ
‎คุณก็อวยพรเขาหรือรักเขา

293
00:25:15,843 --> 00:25:18,283
‎ผมเลยคิดว่าก็ได้ ผมเข้าไปในร้านจีน

294
00:25:18,363 --> 00:25:20,843
‎แล้วซื้อกุญแจมือเด็กเล่นให้หลานๆ ของเธอ

295
00:25:21,363 --> 00:25:26,443
‎และผมมีปืนช็อตไฟฟ้าของเล่น

296
00:25:31,883 --> 00:25:37,363
‎(ฮารามิลโลรออยู่นอกบ้านพ่อแม่มาเรีย
‎นานหลายชั่วโมง)

297
00:25:37,843 --> 00:25:40,163
‎และผมเริ่มสวดภาวนา แบบว่า…

298
00:25:40,803 --> 00:25:46,203
‎ผมแบบว่า "พระเจ้า โปรดหยุดผมที

299
00:25:48,283 --> 00:25:51,363
‎หยุดผมไม่ให้เข้าไปที่บ้านหลังนั้น
‎และเผชิญหน้ากับพ่อแม่เธอ

300
00:25:51,443 --> 00:25:54,243
‎เพราะผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะทำเรื่องบ้าๆ"

301
00:26:00,083 --> 00:26:03,003
‎(ภาพวิดีโอจากตำรวจ)

302
00:26:05,843 --> 00:26:09,643
‎(เวลา 21.24 น. ตำรวจได้รับแจ้งเหตุ)

303
00:26:09,723 --> 00:26:14,483
‎(ว่าฮารามิลโลทำร้ายพ่อแม่ของมาเรีย)

304
00:26:19,523 --> 00:26:23,203
‎สิ่งที่เกิดขึ้นในวันที่ 26 กันยายน ปี 2005

305
00:26:23,923 --> 00:26:28,603
‎คือจุดจบของการสะกดรอยของรูเบน

306
00:26:29,163 --> 00:26:32,643
‎(เอมิลี แองกูโล
‎ผู้ช่วยอัยการเขต ซานแอนโตนิโอ)

307
00:26:35,803 --> 00:26:40,643
‎ตอนนี้เรากำลังดูทางเข้าบ้าน

308
00:26:40,723 --> 00:26:44,883
‎ที่รูเบนทำร้ายพ่อของมาเรีย

309
00:26:47,723 --> 00:26:50,843
‎เขาซื้อกุญแจมือมาสามพวง

310
00:26:50,923 --> 00:26:52,403
‎เขาซื้อเทปกาว

311
00:26:54,803 --> 00:27:00,083
‎พวกเขาถ่ายเจอปืนช็อตไฟฟ้าที่เขาทิ้งเอาไว้

312
00:27:01,083 --> 00:27:04,443
‎หลักฐานทั้งหมดนี้
‎แสดงให้เห็นถึงความรุนแรงที่เกิดขึ้น

313
00:27:14,123 --> 00:27:16,483
‎ผมไปที่บ้าน กดกริ่งประตู

314
00:27:16,563 --> 00:27:20,643
‎พ่อเธอเดินมาอีกทาง
‎ผมทำให้เขาตกใจ เขาก็ทำให้ผมตกใจ

315
00:27:20,723 --> 00:27:24,203
‎แล้วเขาก็พุ่งเข้าใส่ผมเหมือนจะล้ม

316
00:27:24,283 --> 00:27:26,243
‎ผมเลยคิดว่าเขาพยายามจะทำร้ายผม

317
00:27:26,323 --> 00:27:29,403
‎ผมเลยเอาปืนช็อตไฟฟ้าของเล่นออกมา
‎แล้วผมก็ผลักเขาลง

318
00:27:29,483 --> 00:27:33,043
‎ผมมองลงไปและเห็นเขานอนอยู่บนพื้น
‎กำลังเอามือกุมที่หัวใจ

319
00:27:33,123 --> 00:27:35,443
‎ผมตระหนักในตอนนั้นเองว่าเขากำลังหัวใจวาย

320
00:27:37,363 --> 00:27:39,603
‎ผมพยายามพยุงเขาขึ้นมา แต่เขาตัวหนักเกินไป

321
00:27:39,683 --> 00:27:43,883
‎แล้วแม่เธอก็ออกมา เธอร้องกรี๊ด

322
00:27:43,963 --> 00:27:47,523
‎ผมเลยทิ้งเขาและไปบอกเธอว่า
‎"ผมไม่ได้มาทำร้ายคุณนะ"

323
00:27:47,603 --> 00:27:50,163
‎และผมพยายามปลอบเธอ แต่มันไม่ได้ผล

324
00:27:50,243 --> 00:27:52,403
‎ผมเลยคว้าปืนช็อตไฟฟ้าของเล่นมาช็อตเธอ

325
00:27:54,083 --> 00:27:56,083
‎แล้วผมก็อุ้มเธอ

326
00:27:56,163 --> 00:27:59,563
‎ผมจำได้ว่าผมมีปืนช็อตไฟฟ้าของเล่น
‎แล้วก็มีกุญแจมือเด็กเล่นด้วย

327
00:27:59,643 --> 00:28:03,723
‎ผมเลยคว้า
‎กุญแจมือเด็กเล่นอันหนึ่งมาคล้องเธอไว้

328
00:28:03,803 --> 00:28:06,003
‎ผมพาเธอเดินไปที่ห้องน้ำ แล้วจับเธอนั่งลง

329
00:28:09,923 --> 00:28:12,163
‎เขาใส่กุญแจมือทั้งคู่

330
00:28:12,243 --> 00:28:15,163
‎กับคนแม่ เขาพาเธอเข้าไปในบ้าน

331
00:28:15,243 --> 00:28:18,963
‎แล้วเขากลับออกมาจัดการกับพ่อของมาเรีย

332
00:28:19,603 --> 00:28:22,163
‎และแม่ของมาเรียหนีออกมาได้

333
00:28:22,243 --> 00:28:25,163
‎วิ่งข้ามถนนไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้าน

334
00:28:26,323 --> 00:28:30,723
‎และพวกเขาโทรเรียก 911
‎แล้วตำรวจก็รีบมาอย่างรวดเร็ว

335
00:28:32,483 --> 00:28:36,563
‎พอถูกขัดจังหวะ
‎เขาก็เลยขึ้นรถตู้ของพ่อแม่เธอแล้วหนีไป

336
00:28:41,243 --> 00:28:43,883
‎ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใครเลย เพราะมันไม่…

337
00:28:43,963 --> 00:28:45,563
‎ผมเกลียดคนที่ทำร้ายคนอื่น

338
00:28:47,123 --> 00:28:51,403
‎แล้วพอผมนึกย้อนถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
‎นั่นไม่ใช่ตัวผม

339
00:28:51,483 --> 00:28:53,043
‎นั่นไม่ใช่ตัวผมเลย

340
00:28:58,803 --> 00:29:03,643
‎รูเบนบอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจทำร้ายใคร

341
00:29:03,723 --> 00:29:05,923
‎เพราะเขาใครคนที่ทำร้ายคนอื่น

342
00:29:06,003 --> 00:29:08,723
‎รูเบนไม่เพียงพยายามลดความผิดของตนเอง

343
00:29:08,803 --> 00:29:10,443
‎เขาพยายามเปลี่ยนเรื่องราวที่เกิดขึ้น

344
00:29:10,523 --> 00:29:15,043
‎อาการหลงผิดของเขานั้น… ยังคงอยู่

345
00:29:16,923 --> 00:29:18,803
‎ปืนช็อตไฟฟ้านั่นไม่ใช่ของเล่น

346
00:29:18,883 --> 00:29:21,443
‎มันทำให้หัวใจวาย

347
00:29:21,523 --> 00:29:24,803
‎จนพ่อของมาเรีย
‎ต้องเข้ารับการผ่าตัดบายพาสหัวใจ

348
00:29:24,883 --> 00:29:27,203
‎สำหรับฉัน นี่เป็นการยืนยันค่ะ

349
00:29:27,283 --> 00:29:29,643
‎เขาจะไม่ยอมรับความผิด

350
00:29:29,723 --> 00:29:31,883
‎สำหรับความเสียหายที่เขากระทำต่อครอบครัวนี้

351
00:29:35,043 --> 00:29:39,963
‎(ฮารามิลโลหนีจากสถานที่เกิดเหตุ
‎ก่อนที่ตำรวจจะมาถึง)

352
00:29:40,043 --> 00:29:42,923
‎(มาเรียกับเวโรนิก้ามาถึงไม่นานหลังจากนั้น)

353
00:29:46,003 --> 00:29:48,523
‎มีรถพยาบาลกับตำรวจ

354
00:29:49,323 --> 00:29:51,243
‎น้องสาวตะคอกใส่ฉัน

355
00:29:51,323 --> 00:29:53,963
‎"แฟนเก่าเธอทำร้ายพ่อกับแม่!"

356
00:29:54,043 --> 00:29:56,043
‎และนั่นคือตอนที่ฉัน…

357
00:29:56,123 --> 00:30:00,803
‎พระเจ้า ฉันแค่รู้สึกแย่และรู้สึกผิด

358
00:30:01,363 --> 00:30:05,083
‎ที่เขาทำอย่างนี้ก็เพราะฉันไม่ยอมกลับไปหาเขา

359
00:30:06,283 --> 00:30:08,523
‎ฉันรู้สึกละอายใจเหลือเกิน

360
00:30:15,723 --> 00:30:21,723
‎(ตำรวจแจ้งครอบครัวว่า
‎ฮารามิลโลกำลังหลบหนี)

361
00:30:25,003 --> 00:30:28,963
‎มันน่ากลัวที่สุดที่ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน

362
00:30:31,163 --> 00:30:35,243
‎ฉันเอารูปถ่ายเขาให้ที่ศูนย์เลี้ยงเด็กดู

363
00:30:35,323 --> 00:30:39,643
‎เพราะลูกสาวฉันอยู่ที่ศูนย์เลี้ยงเด็ก
‎และฉันเล่าสถานการณ์ให้ที่นั่นฟัง

364
00:30:40,683 --> 00:30:44,243
‎ฉันกลัวว่าเขาจะตามหาฉันกับลูกสาว

365
00:30:45,043 --> 00:30:48,483
‎ฉันไม่รู้ว่าเขาจะฆ่าฉันเพื่อเอาลูกไปรึเปล่า

366
00:30:49,483 --> 00:30:51,203
‎ฉันไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร

367
00:30:51,283 --> 00:30:53,163
‎มันคือความกลัวจากความไม่รู้

368
00:30:53,643 --> 00:30:55,723
‎เราไม่รู้ว่าเขาจะโผล่ไปที่ไหน

369
00:31:00,603 --> 00:31:04,923
‎ช่วงที่เขาหลบหนี
‎มีอยู่คืนหนึ่งที่ฉันไปนอนบ้านเพื่อนสนิท

370
00:31:05,803 --> 00:31:10,923
‎และฉันเกิดอาการแพนิคอย่างรุนแรง

371
00:31:11,723 --> 00:31:14,683
‎ฉันนึกว่าตัวเองจะตายแล้ว ฉันคิดจริงๆ

372
00:31:14,763 --> 00:31:17,003
‎ฉันคิดว่าฉัน… ฉันคิดว่าฉันกำลังจะตาย

373
00:31:25,043 --> 00:31:26,363
‎(กันยายน ปี 2005)

374
00:31:26,443 --> 00:31:29,243
‎(ตุลาคม ปี 2005)

375
00:31:29,323 --> 00:31:30,443
‎(วันที่ 14)

376
00:31:30,523 --> 00:31:33,643
‎(สิบแปดวันหลังการทำร้ายร่างกาย
‎ฮารามิลโลก็ถูกจับ)

377
00:31:33,723 --> 00:31:35,883
‎(ที่ชายแดนระหว่างอเมริกากับเม็กซิโก)

378
00:31:41,203 --> 00:31:46,843
‎(เขาถูกนำตัวกลับมาซานโตนิโอ
‎เพื่อรับทราบข้อกล่าวหา)

379
00:31:58,923 --> 00:32:02,163
‎(แม้เขาจะทำร้ายคนอื่นอยู่นานสองปี)

380
00:32:02,243 --> 00:32:06,123
‎(ฮารามิลโลไม่ยอมรับข้อกล่าวหา
‎เรื่องสะกดรอยตามมาเรีย)

381
00:32:08,403 --> 00:32:12,883
‎ฉันตัดสินใจที่จะตั้งข้อหาปล้นทรัพย์โดยใช้กำลัง
‎แค่ข้อหาเดียว

382
00:32:12,963 --> 00:32:16,883
‎เพราะการสะกดรอยตามมันยากกว่า
‎เพราะเราต้องพิสูจน์

383
00:32:16,963 --> 00:32:19,203
‎ให้เห็นโดยไม่มีข้อกังขาใดๆ เลย

384
00:32:20,203 --> 00:32:23,963
‎แปลว่าเราต้องพิสูจน์
‎เหตุการณ์เล็กๆ หลายๆ เหตุการณ์

385
00:32:24,043 --> 00:32:26,283
‎แทนที่จะเป็นเหตุการณ์ใหญ่เพียงเหตุการณ์เดียว

386
00:32:26,363 --> 00:32:28,643
‎(ในเท็กซัส ข้อหาสะกดรอยตามระดับสาม)

387
00:32:28,723 --> 00:32:31,923
‎(มีโทษจำคุกสูงสุดสิบปี)

388
00:32:32,003 --> 00:32:36,443
‎(การปล้นทรัพย์โดยใช้กำลัง
‎มีโทษจำคุกสูงสุด 99 ปี)

389
00:32:39,683 --> 00:32:43,083
‎การปล้นทรัพย์โดยใช้กำลัง
‎เป็นความผิดทางอาญาระดับหนึ่ง)

390
00:32:43,163 --> 00:32:45,483
‎ก็เหมือนคดีฆาตกรรม มันมีโทษระดับต่างๆ

391
00:32:45,563 --> 00:32:49,243
‎ตั้งแต่จำคุกห้าปีไปจนถึง 99 ปี

392
00:32:49,323 --> 00:32:52,323
‎มันเป็นคดีที่มีหลักฐานแน่นหนามาก

393
00:32:52,403 --> 00:32:54,163
‎สำหรับการปล้นทรัพย์โดยใช้กำลัง

394
00:32:54,723 --> 00:32:59,083
‎(กุญแจสำคัญในการดำเนินคดี
‎คือหลักฐานในการเอาผิด)

395
00:32:59,163 --> 00:33:02,443
‎(ฮารามิลโลได้ทิ้งสิ่งของไว้ที่ทางเข้าบ้าน)

396
00:33:03,523 --> 00:33:08,963
‎คดีนี้เป็นคดีที่แปลกตรงที่รูเบน
‎ทิ้งหลักฐานที่แสดงเจตนาของเขาเอาไว้หมด

397
00:33:09,043 --> 00:33:11,003
‎ตรงที่เกิดเหตุ

398
00:33:14,203 --> 00:33:18,883
‎เขาทิ้งถุงเอาไว้ตอนที่ตำรวจเริ่มมากัน

399
00:33:18,963 --> 00:33:22,523
‎และในถุงใบนั้นมีกระดาษแผ่นนึง

400
00:33:22,603 --> 00:33:27,763
‎มันเขียนเอาไว้ว่ารูเบนจะทำอะไรบ้าง

401
00:33:30,203 --> 00:33:35,243
‎รูเบนเขียนว่า "ไปกดเงินสด
‎และเอาเช็คไปขึ้นเงิน

402
00:33:35,323 --> 00:33:38,723
‎ปืนช็อตไฟฟ้า กุญแจมือสี่คู่

403
00:33:38,803 --> 00:33:41,563
‎หาที่อยู่ของพ่อแม่ พ่อกับแม่เท่านั้น

404
00:33:42,123 --> 00:33:43,723
‎ใส่กุญแจมือพ่อกับแม่

405
00:33:45,803 --> 00:33:48,643
‎ล็อกประตูบ้าน แล้วขับรถไปเม็กซิโก

406
00:33:48,723 --> 00:33:50,723
‎เอาพ่อแม่ไปทิ้งในหลุม

407
00:33:51,283 --> 00:33:55,883
‎กลับมารับลูกสาวของมาเรีย
‎เอารถไปด้วย

408
00:33:55,963 --> 00:34:01,123
‎ไปรับหลานของมาเรีย แล้วพาขึ้นรถตู้สีเขียว

409
00:34:01,203 --> 00:34:04,403
‎ตามหามาเรีย จับมาเรียให้ได้

410
00:34:04,483 --> 00:34:07,443
‎ขับรถเชฟโรเล็ตซับเบอร์บันไปเม็กซิโก

411
00:34:07,523 --> 00:34:10,883
‎ย้ายเข้าไปในบ้านและอยู่ที่เม็กซิโกไปตลอดชีวิต"

412
00:34:12,203 --> 00:34:14,443
‎เรากำลังพูดถึงคนห้าคน

413
00:34:14,523 --> 00:34:18,283
‎ที่รูเบนวางแผนจะลักพาตัว

414
00:34:19,083 --> 00:34:25,163
‎และย้ายถิ่นที่อยู่อาศัยเพื่อชนะใจมาเรีย

415
00:34:28,123 --> 00:34:31,443
‎รูเบนมีอาการหลงผิดแน่ๆ

416
00:34:31,523 --> 00:34:33,643
‎แต่นั่นไม่ได้ทำให้เขาไร้ความสามารถ

417
00:34:33,723 --> 00:34:35,603
‎มันไม่ได้ทำให้เขาเป็นบ้า

418
00:34:36,643 --> 00:34:38,243
‎แต่มันทำให้เขาเป็นคนอันตราย

419
00:34:48,643 --> 00:34:49,683
‎(14 ตุลาคม ปี 2005)

420
00:34:52,963 --> 00:34:54,563
‎(5 กุมภาพันธ์ ปี 2007)

421
00:34:54,643 --> 00:34:58,843
‎วันที่ 5 ก.พ. 2007 รูเบน ฮารามิลโล
‎ขึ้นศาลในข้อหาปล้นทรัพย์ด้วยการใช้กำลัง)

422
00:34:58,923 --> 00:35:02,643
‎(เขาปฏิเสธทุกข้อหา)

423
00:35:05,923 --> 00:35:08,123
‎พวกเขาให้จำเลยขึ้นแท่น

424
00:35:08,683 --> 00:35:10,763
‎เขาไม่มีหลักฐานอย่างอื่นเลยนอกจากตัวเอง

425
00:35:12,603 --> 00:35:16,563
‎เขาดูจะไม่ยอมรับผิดอะไรเลย
‎สำหรับการกระทำของเขา

426
00:35:17,123 --> 00:35:21,683
‎เขาไม่คิดว่าความสัมพันธ์ของเขากับมาเรีย

427
00:35:21,763 --> 00:35:23,563
‎เป็นอะไรมากกว่าไปเรื่องราวความรัก

428
00:35:24,243 --> 00:35:25,443
‎ซึ่งไม่ใช่ข้อแก้ต่างที่ดี

429
00:35:25,523 --> 00:35:29,403
‎หลักฐานที่เรามีนั้นแน่นหนามาก

430
00:35:29,483 --> 00:35:32,723
‎และฉันคิดว่าในท้ายที่สุด ไม่ต้องสงสัยเลยว่า

431
00:35:33,363 --> 00:35:35,683
‎รูเบน ฮารามิลโลเป็นบุคคลอันตราย

432
00:35:36,243 --> 00:35:39,043
‎(แม้จะไม่ถูกตั้งข้อหาสะกดรอยตาม)

433
00:35:39,123 --> 00:35:42,683
‎(อาชญากรรมของฮารามิลโลที่มีต่อมาเรียนั้น
‎เป็นศูนย์กลางของการดำเนินคดีนี้)

434
00:35:43,483 --> 00:35:45,443
‎(ศาลแขวง)

435
00:35:45,523 --> 00:35:49,763
‎ข้อหาปล้นทรัพย์โดยใช้กำลัง
‎คือผลลัพธ์ที่ร้ายแรงที่สุด

436
00:35:49,843 --> 00:35:54,883
‎จากการสะกดรอยตามมาเรียทั้งหมด

437
00:35:54,963 --> 00:35:59,323
‎แม้ว่าเธอจะไม่ใช่เหยื่อหลักในคดีที่เรานำขึ้นศาล

438
00:35:59,403 --> 00:36:02,203
‎ฉันคิดว่าลูกขุนพิจารณาเห็นถึง

439
00:36:02,283 --> 00:36:04,163
‎อันตรายของสถานการณ์

440
00:36:05,323 --> 00:36:08,883
‎มาเรียเป็นผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บ

441
00:36:08,963 --> 00:36:10,163
‎ได้รับบาดเจ็บทางอารมณ์

442
00:36:10,243 --> 00:36:13,443
‎เธอถูกคุณฮารามิลโลรังแกจนมีชีวิตที่ทรมาน

443
00:36:14,003 --> 00:36:19,403
‎(วันที่ 6 ก.พ. 2007
‎มาเรียตกลงขึ้นให้การเอาผิดฮารามิลโล)

444
00:36:21,003 --> 00:36:23,923
‎ฉันคิดว่าคณะลูกขุน
‎สมควรได้ยินจากปากของมาเรีย

445
00:36:24,003 --> 00:36:28,563
‎เพราะประวัติการสะกดรอยคือแก่นของคดีนี้

446
00:36:28,643 --> 00:36:31,163
‎ถ้าคุณตัดมาเรียออก

447
00:36:31,243 --> 00:36:35,043
‎มันแทบไม่เหลือบริบทสำหรับสิ่งที่จำเลยทำ

448
00:36:36,443 --> 00:36:40,083
‎เธออธิบายต่อคณะลูกขุนถึง
‎ความทุกข์ทรมานที่ได้รับจากเขา

449
00:36:40,163 --> 00:36:42,843
‎เขารังแกเธอทางด้านอารมณ์และจิตใจ

450
00:36:44,163 --> 00:36:47,003
‎และนั่นจะทิ้งรอยแผลไว้
‎มันทิ้งรอยแผลไว้กับเธอ

451
00:36:54,723 --> 00:36:59,163
‎ฉันขึ้นไปบนแท่นให้การ
‎และฉันเล่าเรื่องที่ถูกตามให้พวกเขาฟัง

452
00:37:01,163 --> 00:37:06,643
‎ฉันกลัวมากตอนที่เล่าเหตุการณ์ทุกอย่าง
‎ให้ผู้พิพากษาฟัง

453
00:37:06,723 --> 00:37:09,523
‎และฉันเอาแต่ร้องไห้

454
00:37:10,563 --> 00:37:12,123
‎ร้องไห้ไม่หยุด

455
00:37:12,843 --> 00:37:17,243
‎แค่เขาอยู่ตรงนั้น ฉันก็กลัวแล้ว

456
00:37:23,923 --> 00:37:29,803
‎(เพราะหลักฐานอันท่วมท้น
‎ฮารามิลโลถูกตัดสินว่ามีความผิด)

457
00:37:38,363 --> 00:37:41,483
‎(คำให้การเสริม
‎เรื่องถูกสะกดรอยตามของมาเรีย)

458
00:37:41,563 --> 00:37:44,723
‎(เขาจึงได้รับโทษจำคุกนาน 45 ปี)

459
00:37:54,603 --> 00:37:57,443
‎(สามเดือนหลังการสัมภาษณ์ครั้งแรก)

460
00:37:57,523 --> 00:38:01,083
‎(รูเบน ฮารามิลโลตกลงที่จะตอบคำถามต่อไป)

461
00:38:07,003 --> 00:38:13,283
‎ผมติดคุกมา 16 ปี เกือบ 17 ปีแล้ว

462
00:38:15,603 --> 00:38:20,603
‎ผมมีเวลามากมายให้คิดถึง
‎ความผิดพลาดในระบบการคิดของผม

463
00:38:20,683 --> 00:38:22,283
‎และเรื่องอื่นๆ

464
00:38:22,883 --> 00:38:27,283
‎ผมรู้สึกว่าใครๆ ก็เป็นสตอล์กเกอร์ได้ทั้งนั้น

465
00:38:27,363 --> 00:38:29,563
‎ถ้าเหตุการณ์มันได้

466
00:38:29,643 --> 00:38:36,403
‎และผมเดาว่าผมหลุดจากความเป็นจริง
‎และเริ่มเพ้อฝัน

467
00:38:38,323 --> 00:38:40,563
‎ตอนนั้นผมหวังว่า

468
00:38:40,643 --> 00:38:45,923
‎ผมจะสามารถกลับมาเป็นที่ต้องการได้อีกครั้ง

469
00:38:46,003 --> 00:38:49,363
‎การไล่ตามเธอจะทำให้เธอสนใจ

470
00:38:49,443 --> 00:38:52,563
‎และเธอจะมองว่าผมเป็นคนคนหนึ่ง
‎และพูดว่า

471
00:38:52,643 --> 00:38:55,603
‎"นี่ ดูสิ มีคนคนนี้ที่แคร์ฉันอยู่"

472
00:38:55,683 --> 00:38:57,803
‎และผมหวังว่าเธอจะเห็นแบบนั้นน่ะครับ

473
00:38:57,883 --> 00:39:01,123
‎ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อเธอ
‎ผมทำได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ

474
00:39:05,363 --> 00:39:09,963
‎ผมสำนึกผิดต่อสิ่งที่ผมได้ทำต่อมาเรียกับครอบครัว

475
00:39:10,043 --> 00:39:12,723
‎เพราะมันไม่ควรเกิดขึ้นตั้งแต่แรก

476
00:39:12,803 --> 00:39:16,963
‎ผมควรทำตัวเป็นคนที่ดีกว่านั้น
‎แล้วก็แค่เดินออกมา

477
00:39:18,403 --> 00:39:22,043
‎การให้ใจใครสักคนไปเต็มร้อย

478
00:39:22,123 --> 00:39:23,803
‎มันเหมือนการเสี่ยงดวง

479
00:39:23,883 --> 00:39:27,883
‎นอกเสียจากว่า
‎คุณจะอยู่กับคนคนนั้น 20 หรือ 30 ปี

480
00:39:27,963 --> 00:39:30,923
‎ใช่ ผมเข้าใจได้
‎แต่เมื่อคุณได้เจอใครคนหนึ่งอย่างที่ผมเจอ

481
00:39:31,003 --> 00:39:32,883
‎และผมอยู่กับเธอห้าปี

482
00:39:33,843 --> 00:39:36,323
‎ผมไม่ควรให้ใจเธอเต็มร้อย

483
00:39:37,083 --> 00:39:39,523
‎เพราะไม่ว่าเธอจะนอกใจผมกี่ครั้ง

484
00:39:39,603 --> 00:39:43,563
‎หรือผมนอกใจเธอกี่ครั้ง
‎ผมควรมองเห็นสัญญาณเตือน

485
00:39:43,643 --> 00:39:46,923
‎แต่เราไม่มีทางแก้ไขอดีตได้

486
00:39:47,003 --> 00:39:50,843
‎มันจะยังดำเนินต่อไปในอนาคต
‎และผมจะพยายามแก้ไขตัวเอง

487
00:39:51,403 --> 00:39:54,643
‎และหวังว่าสถานการณ์แบบนี้จะไม่เกิดกับใครอีก

488
00:39:54,723 --> 00:39:58,923
‎หรือสิ่งใดอีก
‎ผมหวังว่าผมจะควบคุมจิตใจตัวเองได้

489
00:39:59,003 --> 00:40:00,563
‎แล้วก็…

490
00:40:01,323 --> 00:40:04,963
‎มองความผิดหวังทั้งหมดนี้เป็นบันไดไปสู่เป้าหมาย

491
00:40:05,043 --> 00:40:08,523
‎มากกว่าจะเป็นโศกนาฏกรรม

492
00:40:12,563 --> 00:40:17,683
‎(โทษจำคุก 45 ปีของฮารามิลโล
‎จะสิ้นสุดในปี 2050)

493
00:40:17,763 --> 00:40:21,003
‎(ตอนนั้นเขาจะมีอายุ 79 ปี)

494
00:40:30,323 --> 00:40:36,123
‎(แต่ฮารามิลโลมีสิทธิ์ขอทัณฑ์บน
‎ตั้งแต่ปี 2028 เป็นต้นไป)

495
00:40:45,523 --> 00:40:50,803
‎ฉันคิดเรื่องที่เขาจะได้รับการปล่อยตัวออกมา
‎และฉันแค่อยากหายตัวไป

496
00:40:51,723 --> 00:40:53,003
‎ฉันไม่อยากให้เขาหาฉันเจอ

497
00:40:55,963 --> 00:40:59,483
‎ฉันยังได้รับผลกระทบจากสิ่งนี้อยู่

498
00:41:00,723 --> 00:41:03,843
‎ฉันต้องรับมือกับอาการวิตกกังวลทุกสัปดาห์

499
00:41:05,283 --> 00:41:10,323
‎มันทำให้ฉันโกรธมากที่ฉันต้องเป็นอย่างนี้

500
00:41:10,403 --> 00:41:16,603
‎ลูกๆ ฉันต้องรับมือกับเรื่องนี้
‎สามีฉันต้องรับมือกับเรื่องนี้

501
00:41:18,003 --> 00:41:21,443
‎มันน่าหงุดหงุดและทรมาน

502
00:41:26,403 --> 00:41:30,563
‎และคุณตาคุณยายของฉันต้องรับมือกับเรื่องนี้ด้วย

503
00:41:32,083 --> 00:41:33,403
‎จะเป็นแบบนี้ไปชั่วชีวิต

504
00:41:44,123 --> 00:41:47,923
‎ทุกคนกลัวว่าเขาจะได้รับทัณฑ์บน

505
00:41:50,043 --> 00:41:53,443
‎ตัวฉันเองกลัวจับใจเลยค่ะ

506
00:41:54,963 --> 00:42:01,323
‎เรากำลังเขียนหนังสือถึงเจ้าหน้าที่ทัณฑ์บน
‎ว่าไม่ให้ปล่อยตัวเขา

507
00:42:01,403 --> 00:42:05,443
‎เพราะฉันรู้สึกว่าเขาจะมาฆ่าฉันให้ตาย

508
00:42:07,803 --> 00:42:11,243
‎เขาบอกว่าเขาจะทำร้ายทุกคนที่ฉันรัก

509
00:42:11,323 --> 00:42:14,363
‎แล้วเราต้องอยู่กันอย่างหวาดกลัว

510
00:42:17,083 --> 00:42:20,923
‎ฉันเชื่อว่าเขาจะมาตามหาฉันอีก

511
00:42:55,803 --> 00:42:58,723
‎คำบรรยายโดย ต้องตา สุธรรมรังษี