1
00:00:31,041 --> 00:00:33,458
ในที่สุดก็เจอตัวจนได้

2
00:00:36,250 --> 00:00:37,666
มารี

3
00:00:37,666 --> 00:00:40,375
หนีไปไหนไม่พ้นแล้ว

4
00:00:47,291 --> 00:00:49,083
ฉันรู้นะว่าเธออยู่บนนั้น มารี

5
00:00:51,083 --> 00:00:52,708
หนีไม่พ้นหรอก

6
00:00:54,458 --> 00:00:58,875
ฉันอาจอ่อนแอและเชื่องช้า
แต่ความปรารถนาของฉันแรงกล้า

7
00:01:16,708 --> 00:01:18,541
ฉันต้องจับเธอได้แน่ มารี

8
00:01:32,541 --> 00:01:39,250
(ดั่งแสงสิ้นแรงฉาน)

9
00:02:01,666 --> 00:02:04,500
เธอคงพยายามขังตัวเองไว้บนนั้นสินะ

10
00:02:05,500 --> 00:02:06,708
ฉลาดดี

11
00:02:09,458 --> 00:02:11,208
แต่ต้องพอได้แล้ว

12
00:02:14,791 --> 00:02:16,333
ฉันมีปืน มารี

13
00:02:17,833 --> 00:02:19,750
และมีระเบิดมือด้วย

14
00:02:21,958 --> 00:02:24,583
ไม่จําเป็นจะต้องใช้

15
00:02:25,541 --> 00:02:27,958
กําลังอะไรมากมาย

16
00:02:28,916 --> 00:02:30,916
หรือวัตถุระเบิดใดๆ ถ้า...

17
00:02:31,625 --> 00:02:34,833
ถ้าเธอยอมตอบคําถามง่ายๆ ของฉัน

18
00:02:36,208 --> 00:02:38,708
พวกอเมริกันมาถึงกําแพงเมืองแล้ว

19
00:02:38,708 --> 00:02:40,958
ไม่มีเวลาเล่นเกมอะไรแล้ว

20
00:02:42,000 --> 00:02:46,500
เธอเพียงแค่ต้องบอกมา
ฉันจะหาทะเลเพลิงได้ที่ไหน

21
00:02:46,500 --> 00:02:48,458
ปู่เอเตียนคะ หนูกลัว

22
00:02:49,333 --> 00:02:50,958
ช่วยกลับมาบ้านทีเถอะ

23
00:02:52,000 --> 00:02:53,666
กลับมานะคะ

24
00:03:24,291 --> 00:03:25,500
อาจารย์

25
00:03:29,416 --> 00:03:30,541
คุณไหวหรือเปล่าครับ

26
00:03:31,791 --> 00:03:32,875
ไม่เลย

27
00:03:34,166 --> 00:03:38,250
ไม่ อาจารย์ไม่ไหว

28
00:03:51,750 --> 00:03:53,958
แต่ทําเลตรงนี้ก็ใช้ได้

29
00:03:55,375 --> 00:03:56,375
จะทําอะไรครับ

30
00:03:58,625 --> 00:04:02,458
บทเรียนสุดท้ายที่นายจะได้รับจากอาจารย์คนนี้

31
00:04:04,041 --> 00:04:06,875
คือเมื่อวิญญาณของเราหลุดลอยจากโลกนี้ไป

32
00:04:08,666 --> 00:04:10,208
เราจะรู้ตัว

33
00:04:10,208 --> 00:04:14,875
เราจะเห็นชีวิตทั้งชีวิต
ฉายแวบให้เห็นในพริบตาเดียว

34
00:04:17,125 --> 00:04:20,291
{\an8}(สี่เดือนก่อนหน้านี้)

35
00:04:20,291 --> 00:04:25,000
{\an8}วิทยุลอนดอนถึงเหล่าประชาชนฝรั่งเศส

36
00:04:26,791 --> 00:04:29,416
พร้อมกับสารสื่อใจใกล้ชิด

37
00:04:31,208 --> 00:04:34,291
เสียงหวนไห้ยาวแห่งไวโอลินยามสารทฤดู

38
00:04:35,000 --> 00:04:36,416
ย้ํา

39
00:04:37,708 --> 00:04:40,458
เสียงหวนไห้ยาวแห่งไวโอลินยามสารทฤดู

40
00:04:47,083 --> 00:04:48,083
ขอบคุณค่ะ

41
00:04:50,333 --> 00:04:53,000
มาดามมาเนคคะ ก่อนกินข้าวต้องกินยาก่อนนะคะ

42
00:04:53,000 --> 00:04:56,166
แหม ย่ากินยาแล้วจ้ะหนู เมื่อกี้ได้ยินนี่

43
00:04:56,166 --> 00:05:00,083
ไม่ค่ะ หนูได้ยินคุณย่าหยิบขวดยามาเขย่า

44
00:05:00,083 --> 00:05:02,166
แต่ยังไม่ได้กินยา

45
00:05:05,416 --> 00:05:07,041
หนูรู้ค่ะ หนูทําตัวน่ารําคาญมาก

46
00:05:07,041 --> 00:05:09,875
ไม่จ้ะ หนูวิเศษมากต่างหาก

47
00:05:10,666 --> 00:05:15,500
แต่สาบานเลยนะ ยานี้เหมือนทํามาให้ม้ากิน

48
00:05:15,500 --> 00:05:19,500
ถ้าคุณย่าไม่กิน หมอบอกว่าหัวใจจะหยุดเต้น

49
00:05:19,500 --> 00:05:22,333
แล้วใครจะทําซุปอร่อยๆ ให้หนูกินล่ะคะ

50
00:05:22,333 --> 00:05:25,166
เอาละ ย่ากินได้แล้ว

51
00:05:27,250 --> 00:05:30,125
มาดามมาเนคคะ ย่าคิดว่าบนสวรรค์

52
00:05:30,125 --> 00:05:32,875
เราจะได้พบกับพระเจ้าตัวต่อตัวหรือเปล่า

53
00:05:32,875 --> 00:05:34,375
อาจจะได้พบนะ

54
00:05:34,375 --> 00:05:35,708
แล้วถ้าเราตาบอดล่ะ

55
00:05:39,875 --> 00:05:41,083
ย่าคิดว่า

56
00:05:42,208 --> 00:05:44,625
ถ้าพระเจ้าอยากให้เราเห็นอะไร

57
00:05:45,916 --> 00:05:47,333
เราก็จะได้เห็น

58
00:05:50,708 --> 00:05:53,708
เอเตียน เกิดอะไรขึ้น

59
00:05:53,708 --> 00:05:57,625
วิทยุบีบีซีจากลอนดอน
เมื่อกี้อ่านบทกวี "ออทัมซอง"

60
00:05:57,625 --> 00:05:59,916
สามวรรคแรกจากบทกวี "ออทัมซอง"

61
00:05:59,916 --> 00:06:01,291
"ออทัมซอง" คืออะไรคะ

62
00:06:01,291 --> 00:06:03,625
"ออทัมซอง" โดยพอล วาร์เลน
เป็นสัญญาณที่ตกลงกันไว้

63
00:06:03,625 --> 00:06:05,333
แปลว่าพวกอเมริกันจะมาแล้ว

64
00:06:06,083 --> 00:06:07,083
พวกอังกฤษจะมาแล้ว

65
00:06:07,083 --> 00:06:09,166
แปลว่าตอนนี้เรามีอะไรต้องทําเยอะมาก

66
00:06:09,166 --> 00:06:12,166
ไม่เป็นไร เอเตียน
ฉันจะเตรียมเรื่องที่จําเป็นเอง

67
00:06:12,166 --> 00:06:14,125
เราต้องจับตาดูท่าเรือ ลานรวมพล

68
00:06:14,125 --> 00:06:15,375
- ถนน
- ฉันจัดการเอง

69
00:06:15,375 --> 00:06:19,666
ไม่ได้นะพี่โซฟี
หมอบอกว่าต้องพัก โรควิตกกังวลมัน...

70
00:06:19,666 --> 00:06:21,291
อาจจะอันตรายได้

71
00:06:21,291 --> 00:06:24,375
ตอนนี้เขาอ่านกลอนแล้ว
พี่จะทําเรื่องที่จําเป็นต้องทําได้ยังไง

72
00:06:24,375 --> 00:06:26,000
ฉันก็เลิกฟังหมอเสียสิ

73
00:06:26,000 --> 00:06:27,833
ไม่ได้นะ ถ้ามีงานต้องทํา หนูทําให้เอง

74
00:06:27,833 --> 00:06:29,083
มารี เธอทําไม่ได้

75
00:06:29,875 --> 00:06:31,916
เธอจะนั่งเฝ้าดูเรือเข้าออกจากท่าได้ยังไง

76
00:06:31,916 --> 00:06:34,083
แต่มารีคอยรับส่งข้อความได้

77
00:06:39,750 --> 00:06:40,750
แล้วเธอล่ะ

78
00:06:41,666 --> 00:06:43,208
เธอจะทําอะไร

79
00:06:45,000 --> 00:06:46,083
เอเตียน

80
00:06:46,750 --> 00:06:49,583
เธอไม่อยากจะใช้ชีวิตก่อนตายรึ

81
00:06:53,708 --> 00:06:54,541
- มารี
- ค่ะ

82
00:06:54,541 --> 00:06:57,791
กินซุปเสร็จแล้ว
หนูต้องไปดูแบบจําลองที่พ่อทําเอาไว้

83
00:06:57,791 --> 00:07:00,708
ศึกษาถนนหนทางต่างๆ ให้คุ้น

84
00:07:00,708 --> 00:07:03,250
โดยเฉพาะทางที่ไปโบสถ์และร้านขนมปัง

85
00:07:03,250 --> 00:07:05,750
ช่วงวันหลังจากนี้หนูจะยุ่งมาก

86
00:07:23,250 --> 00:07:24,458
ชวนฉันใหม่สิ

87
00:07:26,250 --> 00:07:27,500
อะไรนะคะ

88
00:07:30,958 --> 00:07:34,041
ฉันเคยบอกเธอว่า ถ้าเป็นเธอชวน

89
00:07:35,708 --> 00:07:38,083
สักวันฉันอาจออกไปกับเธอ

90
00:07:39,000 --> 00:07:41,708
ดังนั้น ช่วยชวนฉันอีกครั้งเถอะ

91
00:07:43,708 --> 00:07:44,916
ปู่เอเตียนคะ

92
00:07:46,125 --> 00:07:49,541
ออกไปท่องโลกกว้างกับหนูไหม

93
00:07:53,000 --> 00:07:54,000
ไปสิ

94
00:07:56,083 --> 00:07:57,291
ไป ฉันไปด้วย

95
00:07:59,791 --> 00:08:03,250
มาดามมาเนค เราจะไปข้างนอกกันค่ะ

96
00:08:03,250 --> 00:08:04,750
"เรา" นี่พูดถึงใครกัน

97
00:08:06,333 --> 00:08:07,541
เด็กหมายถึง "เรา"

98
00:08:07,541 --> 00:08:09,500
เราจะออกไปเดินเล่น

99
00:08:09,500 --> 00:08:11,208
มันประหลาดอะไรตรงไหน

100
00:08:14,458 --> 00:08:15,625
ได้

101
00:08:16,416 --> 00:08:17,625
อย่าลืมหมวก เอเตียน

102
00:08:17,625 --> 00:08:20,416
เมื่อก่อนออกจากบ้านไม่เคยลืมหมวก

103
00:08:30,958 --> 00:08:32,291
ยังอยู่สินะ

104
00:08:33,125 --> 00:08:34,125
ยังอยู่

105
00:08:40,416 --> 00:08:41,833
ใส่แล้วเป็นยังไงคะ

106
00:08:43,791 --> 00:08:47,000
ดูเหมือนน้องชายฉัน

107
00:09:28,791 --> 00:09:32,500
พ่อเล่าว่าปู่เคยแกร่งอย่างกับเสือ

108
00:09:34,708 --> 00:09:35,916
เสือเหรอ

109
00:09:37,166 --> 00:09:40,000
ใช่สินะ ฉันเคยเป็นเสือ

110
00:09:40,708 --> 00:09:42,291
และจะกลับมาเป็นได้อีกครั้ง

111
00:09:46,666 --> 00:09:48,500
กลับมาเป็นได้อีกครั้งแน่

112
00:09:54,833 --> 00:09:56,041
ขอบคุณ

113
00:10:01,250 --> 00:10:02,541
ตายจริง

114
00:10:03,375 --> 00:10:06,208
ใช่ เอเตียนมาเอง

115
00:10:07,208 --> 00:10:08,416
อย่างน้อยก็ร่างที่เหลือ

116
00:10:09,250 --> 00:10:12,666
จากนี้ไป ฉันจะเป็นคนมาซื้อขนมปัง

117
00:10:13,458 --> 00:10:15,083
ทีนี้รู้แล้วว่าเราชนะแน่

118
00:10:20,333 --> 00:10:22,958
ชิ้นที่ไหม้ ไม่ได้ให้เอาไปกิน

119
00:10:25,458 --> 00:10:26,666
ยินดีต้อนรับกลับมาครับผม

120
00:10:38,458 --> 00:10:40,458
โซฟี เรากลับมาแล้ว

121
00:10:47,250 --> 00:10:48,458
อยู่ในชิ้นที่ไหม้

122
00:10:50,833 --> 00:10:51,916
เป็นอะไรหรือเปล่า

123
00:10:53,333 --> 00:10:55,500
ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะเป็นอะไร

124
00:11:05,333 --> 00:11:06,750
สิบหกหมู่

125
00:11:07,708 --> 00:11:08,625
เอ้า

126
00:11:10,125 --> 00:11:11,041
หิวไหม

127
00:11:11,041 --> 00:11:12,333
หิวค่ะ ขอบคุณ

128
00:11:12,333 --> 00:11:14,625
- จับไม้เท้าหนูไว้จะได้เดินเร็วขึ้น
- จะไปไหนกัน

129
00:11:14,625 --> 00:11:16,708
- มีเรื่องต้องทําเยอะเลย
- ต้องทําอะไรเยอะ

130
00:11:29,666 --> 00:11:33,583
มีเรือมาใหม่จากร็อตเตอร์ดัม
ชักธงของพวกดัตช์

131
00:11:34,375 --> 00:11:37,791
เรือสินค้าชื่อบาทิสต้าเมย์

132
00:11:38,500 --> 00:11:42,125
แต่ขนคอนกรีตมา เดาว่าเอามาเสริมทัพ

133
00:11:42,708 --> 00:11:44,500
เลขเรืออะไรนะคะ

134
00:11:44,500 --> 00:11:46,958
อาร์-ดี-1-1-2-3

135
00:11:50,416 --> 00:11:51,625
รองเท้าบู๊ตปลายโลหะ

136
00:11:55,166 --> 00:11:56,166
จับอะไรได้บ้างไหม

137
00:11:57,166 --> 00:11:58,166
ยังไม่ได้เลย

138
00:12:03,916 --> 00:12:04,750
นี่อะไรกัน

139
00:12:12,333 --> 00:12:14,166
นี่มันอะไร

140
00:12:14,958 --> 00:12:16,333
นี่การบ้านของฉันค่ะ

141
00:12:16,333 --> 00:12:18,875
ฉันตาบอด จึงต้องเขียนเป็นอักษรเบรลล์

142
00:12:18,875 --> 00:12:20,875
แล้วกระดาษแผ่นนี้เขียนอะไรไว้

143
00:12:22,833 --> 00:12:24,041
อ่านออกเสียงมาซิ

144
00:12:34,875 --> 00:12:39,125
"กัปตันนีโมพูดด้วยน้ําเสียงสละสลวยจับใจ

145
00:12:39,125 --> 00:12:45,041
ไฟในดวงตาและความปรารถนาในท่าทาง
ทําให้เขาดูเป็นคนละคน

146
00:12:45,041 --> 00:12:48,333
เขารักเรือลํานี้ดุจพ่อที่รักลูก"

147
00:12:49,291 --> 00:12:52,291
มาจากหนังสือค่ะ ใต้ทะเลสองหมื่นโยชน์

148
00:12:52,291 --> 00:12:56,291
ตอนนี้ที่โรงเรียนให้อ่านเล่มนี้
เป็นผลงานของคนฝรั่งเศสด้วยนะคะ

149
00:12:59,458 --> 00:13:00,791
ขอให้ตกปลาได้แล้วกัน

150
00:13:02,375 --> 00:13:03,208
ขอบคุณ

151
00:13:13,458 --> 00:13:16,666
มารี บางทีเธอก็เก่งเรื่องนี้จนฉันกลัว

152
00:13:24,458 --> 00:13:27,291
อ้อ เพราะถ้าทํา ฉันจะโดนพี่ว่าเอาไง

153
00:13:29,375 --> 00:13:30,375
กลิ่นควันเหรอคะ

154
00:13:31,083 --> 00:13:32,333
แย่แล้ว

155
00:13:32,333 --> 00:13:33,916
โซฟี

156
00:13:33,916 --> 00:13:35,500
พี่โซฟี อยู่ไหนน่ะ

157
00:13:38,875 --> 00:13:39,958
พี่โซฟี

158
00:13:47,541 --> 00:13:49,416
ไม่นะ ไม่ โซฟี

159
00:13:49,416 --> 00:13:50,750
ไม่นะ ไม่

160
00:13:52,000 --> 00:13:53,333
- เอเตียน
- ทางนี้

161
00:13:55,333 --> 00:13:56,333
เกิดอะไรขึ้น

162
00:14:03,375 --> 00:14:04,791
หัวใจพี่

163
00:14:06,500 --> 00:14:10,041
พี่รอจนรู้แน่ว่าฉันทําแทนได้

164
00:14:11,791 --> 00:14:15,875
พี่ไม่เคยถอดใจกับฉันเลย
ทั้งที่ฉันถอดใจกับตัวเองไปแล้ว

165
00:14:17,791 --> 00:14:21,125
เราจะสานต่องานที่พี่เริ่มไว้ให้จบ

166
00:14:22,166 --> 00:14:24,791
เราจะสานต่องานนี้ให้จบ ฉันสัญญา

167
00:14:24,791 --> 00:14:26,500
เราจะทําให้จบ

168
00:14:33,833 --> 00:14:35,041
โซฟี

169
00:14:36,375 --> 00:14:40,083
ปู่เอเตียน หนูจะพยายาม
สานต่อเรื่องที่มาดามมาเนคทําไว้

170
00:14:40,083 --> 00:14:42,375
แต่หนูทําไม่ได้ถ้าไม่มีปู่

171
00:14:43,416 --> 00:14:46,833
ปู่ต้องกลับมาอยู่กับหนู กลับมาเถอะ

172
00:14:46,833 --> 00:14:48,916
พอเสียที มารี

173
00:14:50,291 --> 00:14:51,500
ในที่สุด

174
00:14:53,041 --> 00:14:54,250
ฉันก็หาตัวเธอจนเจอ

175
00:14:55,458 --> 00:14:56,458
วันนี้

176
00:14:57,208 --> 00:14:58,208
จังหวะนี้

177
00:15:00,583 --> 00:15:02,083
นี่คืออวสาน

178
00:15:06,541 --> 00:15:08,958
พวกเยอรมันหลังชนฝาแล้ว

179
00:15:09,708 --> 00:15:11,125
มารีไม่ปลอดภัยแน่

180
00:15:11,916 --> 00:15:16,750
นายต้องไปหาเธอ
ปกป้องเธอจนกว่าพวกอเมริกันจะมา

181
00:15:19,416 --> 00:15:20,416
ผมจะทําตามนั้น

182
00:15:21,541 --> 00:15:22,958
เมื่อเจอมารีแล้ว

183
00:15:24,291 --> 00:15:29,375
บอกหลานฉันว่าเจ้าเสือแก่
พอใจที่ได้ตายมากกว่าต้องอยู่ในกรง

184
00:15:31,125 --> 00:15:32,541
เธอปล่อยฉันเป็นอิสระ

185
00:15:35,875 --> 00:15:37,291
ฝากบอกว่าขอบคุณ

186
00:15:41,250 --> 00:15:42,458
ไม่เป็นไร

187
00:15:47,875 --> 00:15:50,083
นายเป็นเด็กดี แวร์เนอร์ เฟนนิช

188
00:15:51,666 --> 00:15:52,875
นายเป็นเด็กดี

189
00:15:55,125 --> 00:15:57,166
อย่าปล่อยให้สงครามครั้งนี้ทําลายความหวัง

190
00:16:00,125 --> 00:16:01,375
นายจะต้องปกป้องเธอ

191
00:16:03,250 --> 00:16:04,458
ผมสัญญา

192
00:16:19,000 --> 00:16:20,625
พ่อคะ ถ้าพ่อฟังอยู่...

193
00:16:22,083 --> 00:16:23,166
ส่งความเข้มแข็งมาให้ที

194
00:16:23,166 --> 00:16:25,333
ทําไมถึงยังคุยกับพ่ออีก

195
00:16:28,416 --> 00:16:30,833
อยากรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา

196
00:16:32,666 --> 00:16:33,833
ถ้าอยากรู้ฉันจะบอกให้

197
00:16:35,416 --> 00:16:37,083
หลังจากทิ้งเธอไว้ที่นี่

198
00:16:37,083 --> 00:16:39,500
{\an8}เขาไปปารีสเพื่อหลอกล่อให้เกสตาโปเลิกตาม

199
00:16:39,500 --> 00:16:40,500
{\an8}(ปารีส
กรกฎาคม ปี 1943)

200
00:16:41,541 --> 00:16:46,125
แต่เป็นโชคร้ายของพ่อเธอ เกสตาโปมีแผนอื่น

201
00:16:52,000 --> 00:16:53,375
เดินไปไม่ต้องหยุด

202
00:16:53,375 --> 00:16:54,875
ไม่ต้องลังเล

203
00:16:56,833 --> 00:17:00,791
คุณทํางานแบบนี้ไม่เก่งนักนะ
เมอซิเยอร์เลอบลองก์

204
00:17:01,833 --> 00:17:04,250
ทีนี้ อย่าดิ้นรนให้มากความ

205
00:17:08,916 --> 00:17:10,333
คุณต้องไปกับผม

206
00:17:25,916 --> 00:17:29,791
อ้อ เห็นแล้วยิ้มสินะ
เพราะกุญแจพวกนี้เป็นเพื่อนเก่าของคุณ

207
00:17:30,666 --> 00:17:35,125
ครั้งหนึ่งคุณเคยเป็นผู้รักษากุญแจทุกดอก
ที่ลงกลอนประตูทุกบาน

208
00:17:37,208 --> 00:17:39,958
แต่ตอนนี้ คุณจําเป็นต้องใช้กุญแจแค่ดอกเดียว

209
00:17:47,000 --> 00:17:48,000
เอาไปเลยก็ได้

210
00:17:48,833 --> 00:17:50,250
ผมให้ รับไปสิ

211
00:17:52,791 --> 00:17:56,083
เอาไปเลย ไขประตูแล้วออกไป

212
00:17:57,458 --> 00:17:58,833
อยากไปที่ไหนก็ไปได้ทั้งนั้น

213
00:17:58,833 --> 00:18:01,083
ไปกินอาหารในร้านแพงๆ

214
00:18:01,083 --> 00:18:04,166
ซื้อไวน์ดื่มสักขวด

215
00:18:05,333 --> 00:18:06,666
หายใจต่อชีวิต

216
00:18:06,666 --> 00:18:12,583
ผมชอบดื่มไวน์ถูกๆ ที่โต๊ะในครัวมากกว่า
และอยู่ที่ไหนก็หายใจต่อชีวิตได้ทั้งนั้น

217
00:18:12,583 --> 00:18:15,875
ผมไม่กังวลกับความกล้าของคุณหรอก

218
00:18:17,083 --> 00:18:20,250
ในยามสงคราม ความกล้าก็เหมือนกับ

219
00:18:21,083 --> 00:18:25,291
ใบไม้บนต้น ที่มากล้นแต่ไร้ประโยชน์

220
00:18:28,458 --> 00:18:29,875
ก่อนจะถูกลมพัดหายไป

221
00:18:29,875 --> 00:18:31,708
คุณไม่ใช่สิ่งที่ผมห่วง

222
00:18:32,375 --> 00:18:34,625
ผมไม่สนใจว่าคุณจะอยู่หรือตาย

223
00:18:34,625 --> 00:18:37,500
คุณเป็นนายทหารชั้นผู้ใหญ่ ต้องการอะไรจากผม

224
00:18:37,500 --> 00:18:43,083
ผมเป็นนายทหารยศสูงที่สุดในหน่วย
ที่มีเพียงคนเดียว

225
00:18:44,000 --> 00:18:47,833
หน้าที่ผมคือรวบรวม
เพชรนิลจินดาล้ําค่าทั้งหมดในทวีปยุโรป

226
00:18:47,833 --> 00:18:49,708
และนําส่งให้อาณาจักรไรช์

227
00:18:51,916 --> 00:18:53,125
ผมเก่งในงานของผม

228
00:18:54,416 --> 00:18:56,541
ตั้งใจทําอะไรก็สําเร็จ

229
00:18:58,458 --> 00:18:59,875
เว้นแต่อัญมณีชิ้นเดียว

230
00:19:01,458 --> 00:19:03,666
ผมกําลังตามหาเพชรชิ้นพิเศษ

231
00:19:06,333 --> 00:19:08,250
เอาไปเสริมคลังสะสมส่วนตัวของฮิตเลอร์

232
00:19:09,458 --> 00:19:12,166
หรือว่าเพื่อตัวคุณเอง

233
00:19:12,166 --> 00:19:13,708
คุณป่วย

234
00:19:14,375 --> 00:19:15,750
กลิ่นบ่งบอกว่าป่วย

235
00:19:19,708 --> 00:19:22,375
เรื่องราวบ่ายนี้จะเป็นตามนี้

236
00:19:23,625 --> 00:19:25,750
จากเวลานี้ไปจนตะวันตกดิน...

237
00:19:25,750 --> 00:19:27,583
คุณจะขัดคําสั่งเบื้องบน

238
00:19:27,583 --> 00:19:31,416
จากนั้นคุณจะพยายามหาเพชรล้ําค่านั้นมาให้ตัวเอง

239
00:19:36,916 --> 00:19:38,583
ถ้าไม่บอกว่ามันอยู่ที่ไหน

240
00:19:39,458 --> 00:19:40,666
ฉันจะยิงแก

241
00:19:41,500 --> 00:19:45,875
ยิงหัวทะลุในห้องนี้ ก่อนตะวันตกดิน

242
00:19:45,875 --> 00:19:47,375
แต่นั่นเท่ากับผมตายไปแล้ว

243
00:19:48,333 --> 00:19:50,166
และคุณขู่คนตายไม่ได้

244
00:19:56,666 --> 00:20:01,750
แกคิดว่าไม่ได้บอกอะไรฉัน
แต่แกกลับบอกมาเยอะมากทีเดียว

245
00:20:02,416 --> 00:20:04,250
ในเวลาสั้นๆ

246
00:20:05,041 --> 00:20:09,833
เท่าที่หาข้อมูลมา
เขาบอกว่าแกเป็นคนมีเหตุผลมาก

247
00:20:09,833 --> 00:20:12,250
ตัวอย่างเช่น แกไม่เชื่อเรื่องไร้สาระ

248
00:20:12,250 --> 00:20:13,750
อย่างเรื่องเพชรต้องสาป

249
00:20:14,583 --> 00:20:16,791
แม้การที่แกเป็นเจ้าของอัญมณีชิ้นนั้น

250
00:20:16,791 --> 00:20:19,500
จะทําให้ลูกสาวแกต้องใช้ชีวิตในความมืดมิด

251
00:20:20,291 --> 00:20:22,708
ดังนั้น ในฐานะคนที่มีเหตุผล

252
00:20:24,541 --> 00:20:28,375
ฉันไม่เชื่อว่าแกจะยอมทิ้งชีวิต
เพื่อหินแวววาวก้อนเดียว

253
00:20:34,250 --> 00:20:36,458
แต่แกยอมทิ้งชีวิตเพื่อลูกแน่ๆ

254
00:20:38,125 --> 00:20:41,375
นั่นแปลว่าเพชรอยู่กับลูกสาวแก

255
00:20:42,291 --> 00:20:44,708
ถ้าฉันหาตัวลูกแกเจอ ฉันก็จะเจอเพชรนั่น

256
00:20:53,375 --> 00:20:58,375
ในห้องแบบนี้มีระฆังเงียบ
ที่มีแต่คนอย่างฉันถึงจะได้ยิน

257
00:21:01,208 --> 00:21:02,708
และฉันได้ยินมันลั่นแค่ครั้งเดียว

258
00:21:02,708 --> 00:21:05,583
ใช่ ทุกอย่างมีเสียงของมัน

259
00:21:05,583 --> 00:21:07,166
เราแค่ต้องเงี่ยหูฟัง

260
00:21:08,000 --> 00:21:11,208
คุณเชื่อจริงๆ เหรอว่าเพชรทะเลเพลิง
จะมอบชีวิตอมตะให้คุณ

261
00:21:13,666 --> 00:21:14,875
เสียใจด้วยนะ

262
00:21:17,458 --> 00:21:18,875
มัจจุราชมาถึงตัวคุณแน่

263
00:21:20,625 --> 00:21:22,708
แต่ถ้าคุณรักใครสักคน

264
00:21:23,541 --> 00:21:26,791
ความรักคือสิ่งที่อยู่ยั้งหลังความตาย

265
00:21:27,708 --> 00:21:31,333
เพราะฉะนั้นลูกสาวผม
จึงใช้ชีวิตอยู่ในแสงสว่าง ไม่ใช่ความมืดมิด

266
00:21:37,916 --> 00:21:41,750
นี่คืออุปกรณ์ที่ใช้ตรวจสอบอัญมณีมีค่า

267
00:21:41,750 --> 00:21:43,166
แต่ฉันกลับพบว่า

268
00:21:44,625 --> 00:21:47,500
มันก็มีประโยชน์ในช่วงเวลาแบบนี้

269
00:21:52,208 --> 00:21:54,041
เรามีเวลาแค่สามชั่วโมงกว่าๆ

270
00:21:55,333 --> 00:21:57,166
ให้แกบอกที่อยู่ฉัน

271
00:21:58,666 --> 00:22:01,500
ฉันได้เรียนรู้ว่า ในสถานการณ์เช่นนี้

272
00:22:02,416 --> 00:22:05,583
ความเจ็บปวดทรมาน
รุนแรงยิ่งกว่าความจงรักภักดีต่อชาติ

273
00:22:05,583 --> 00:22:08,000
แต่คําถามประจําช่วงบ่ายนี้น่ะ

274
00:22:11,125 --> 00:22:13,333
ความเจ็บปวดนั้นแกร่งกว่าความรักไหม

275
00:22:24,291 --> 00:22:25,708
นั่นคือคําถาม

276
00:22:26,875 --> 00:22:29,708
ความเจ็บปวดนั้นแกร่งกว่าความรักไหม

277
00:22:31,416 --> 00:22:33,666
อยากรู้คําตอบไหม

278
00:22:34,291 --> 00:22:36,291
คําตอบคือไม่

279
00:22:37,416 --> 00:22:39,416
เขาไม่ยอมปริปากเลย

280
00:22:40,166 --> 00:22:47,125
ฉันทรมานพ่อเธออยู่สามชั่วโมง
เขายังไม่ยอมบอกอะไร

281
00:22:48,833 --> 00:22:50,666
ไม่ยอมบอกที่อยู่

282
00:22:52,000 --> 00:22:53,916
เขาไม่ยอมทรยศเธอ

283
00:22:53,916 --> 00:22:55,000
ดังนั้น...

284
00:23:08,791 --> 00:23:11,333
ไม่นะ ไม่

285
00:23:11,333 --> 00:23:14,416
ใช่ มารี พ่อเธอตายไปแล้ว

286
00:23:15,291 --> 00:23:17,250
ตายด้วยน้ํามือของฉัน

287
00:23:35,958 --> 00:23:38,291
พ่อคะ พ่อยังไม่จากไปไหน

288
00:23:40,375 --> 00:23:41,708
จนกว่าหนูจะตาย

289
00:23:48,458 --> 00:23:51,250
มารี เข้าใจสถานการณ์ตัวเองหรือยัง

290
00:23:51,916 --> 00:23:53,750
ฉันระเบิดประตูนี้ทิ้งเสียก็ได้

291
00:23:54,958 --> 00:23:56,958
- หนูจะไม่ยอมไปไหน...
- ทุกเมื่อ

292
00:23:56,958 --> 00:23:58,250
จนกว่าเขาจะไม่อยู่แล้ว

293
00:24:03,458 --> 00:24:07,583
บอกมาว่าพ่อเอาเพชรไปซ่อนที่ไหน
แล้วฉันจะเลิกยุ่งกับเธอ

294
00:24:07,583 --> 00:24:09,416
ฉันไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว

295
00:24:14,000 --> 00:24:16,208
คุณอาจมีระเบิดมือ

296
00:24:16,208 --> 00:24:17,250
แต่ฉันมีปืน

297
00:24:17,250 --> 00:24:21,291
ใครมันสะเพร่าและโง่เง่าเอาปืนให้เด็กตาบอด

298
00:24:24,000 --> 00:24:27,041
ปู่เอเตียนให้ปืนฉันมา สอนวิธียิงไว้ด้วย

299
00:24:31,000 --> 00:24:32,750
ถ้าคุณเดินผ่านประตูนั้นเข้ามา

300
00:24:32,750 --> 00:24:36,333
ฉันจะยิงคุณอย่างที่ปู่เอเตียนสอนเอาไว้

301
00:24:36,333 --> 00:24:41,166
การที่เธอมีปืนลูกโม่ของปู่ก็ทําให้เรื่องซับซ้อนขึ้น

302
00:24:41,166 --> 00:24:43,083
แค่นิดเดียวเท่านั้น

303
00:24:43,083 --> 00:24:45,125
- ว่ายังไงนะ
- ฉันบอกว่า...

304
00:25:03,875 --> 00:25:05,500
เธออาจมีปืน มารี

305
00:25:06,583 --> 00:25:08,791
แต่เธอไม่มีดวงตา

306
00:25:08,791 --> 00:25:10,083
และไม่ช้า

307
00:25:11,125 --> 00:25:13,625
เธอจะไม่มีหูไปด้วย

308
00:25:15,125 --> 00:25:17,250
ฉันจะนับถอยหลังจากสิบ

309
00:25:18,416 --> 00:25:22,833
แล้วจะดึงลวดที่ผูกติดกับสลักระเบิดมือ

310
00:25:25,250 --> 00:25:27,958
ระเบิดนั้นจะมีสะเก็ดกระจายทั่วไปหมด

311
00:25:27,958 --> 00:25:30,625
ดังนั้นขอเสนอให้ถอยไปห่างๆ

312
00:25:31,500 --> 00:25:35,875
แค่อยากให้เธอยังมีชีวิต
หลังจากที่ฉันระเบิดประตูทิ้ง

313
00:25:36,875 --> 00:25:38,875
แต่ระเบิดทําให้เธอหูหนวกแน่

314
00:25:39,791 --> 00:25:42,416
เธอจะไม่ได้ยินอะไรไป 30 วินาที

315
00:25:42,416 --> 00:25:45,125
นั่นเป็นช่วงที่ฉันจะเข้าไปในห้อง

316
00:25:45,125 --> 00:25:48,125
และเสี่ยงกับเด็กสาวตัวน้อยที่เกือบไร้สติ

317
00:25:48,125 --> 00:25:50,708
ซึ่งไม่เหลืออะไรนอกจากสัมผัสทางกลิ่น

318
00:25:50,708 --> 00:25:54,500
นี่โอกาสสุดท้ายของเธอแล้ว บอกมา

319
00:26:17,208 --> 00:26:18,041
แวร์เนอร์

320
00:26:56,833 --> 00:26:58,958
วันนี้เราจะต้องไม่ตาย

321
00:27:02,708 --> 00:27:04,125
ฉันมาแล้ว มารี

322
00:27:09,291 --> 00:27:10,166
สิบ...

323
00:27:10,166 --> 00:27:13,083
ต่อให้หูอื้ออึง หนูจะยังได้ยินเสียงพ่อ

324
00:27:13,083 --> 00:27:14,083
เก้า...

325
00:27:18,500 --> 00:27:19,791
แปด...

326
00:27:22,791 --> 00:27:23,875
เจ็ด...

327
00:27:27,125 --> 00:27:28,083
หก...

328
00:27:30,750 --> 00:27:31,625
ห้า...

329
00:27:35,666 --> 00:27:36,875
สี่

330
00:27:44,583 --> 00:27:45,666
สาม

331
00:27:47,166 --> 00:27:48,000
สอง

332
00:27:52,541 --> 00:27:53,625
หนึ่ง

333
00:29:15,166 --> 00:29:17,250
มารี เป็นอะไรหรือเปล่า

334
00:29:18,958 --> 00:29:20,666
มารี เธออยู่ไหน

335
00:29:22,875 --> 00:29:24,333
ปู่เอเตียนส่งฉันมา

336
00:29:58,291 --> 00:29:59,791
- มารี
- ฉันอยู่นี่

337
00:29:59,791 --> 00:30:00,750
เธอเป็นใคร

338
00:30:00,750 --> 00:30:02,041
ฉันชื่อแวร์เนอร์

339
00:30:02,041 --> 00:30:04,250
เป็นทหารเยอรมัน แต่เป็นมิตรของเธอ

340
00:30:04,250 --> 00:30:06,416
ปู่เอเตียนก็เป็นอาจารย์ของฉันเหมือนกัน

341
00:30:06,416 --> 00:30:09,125
เรื่องของแกมันไม่สําคัญ ไอ้คนทรยศ!

342
00:30:09,791 --> 00:30:13,875
มั่นใจได้เลย เรื่องนั้นจะตายไปพร้อมแกในไม่ช้า

343
00:30:15,375 --> 00:30:18,000
มารี ปืนเธอมีกระสุนหกนัด

344
00:30:18,708 --> 00:30:20,166
ฉันนับว่าเธอยิงออกมาแล้วห้า

345
00:30:21,041 --> 00:30:22,458
เหลืออีกแค่นัดเดียว

346
00:30:22,458 --> 00:30:27,416
ฉันจะจัดการกับไอ้คนทรยศนี่
แล้วค่อยเข้าไปจัดการเธอ

347
00:30:57,083 --> 00:30:58,666
เขาเดินลงบันไดไปแล้ว

348
00:30:58,666 --> 00:31:01,625
ลงไปครึ่งทางแล้ว ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าทุกก้าว

349
00:31:06,041 --> 00:31:09,333
เกือบจะถึงชั้นล่างแล้ว

350
00:31:10,500 --> 00:31:11,875
เหลืออีกห้าขั้น

351
00:31:21,541 --> 00:31:23,166
เกือบถึงปลายบันไดแล้ว

352
00:31:26,666 --> 00:31:29,500
อยู่ถึงที่พักหน้าประตู

353
00:32:22,708 --> 00:32:24,250
ทุกอย่างมีเสียงของมัน

354
00:32:27,375 --> 00:32:29,125
เราแค่ต้องเงี่ยหูฟัง

355
00:32:51,833 --> 00:32:53,666
เธอคือทหารเยอรมัน

356
00:32:59,083 --> 00:33:00,583
ฉันไม่ใช่อะไรทั้งนั้นอีกต่อไปแล้ว

357
00:33:02,916 --> 00:33:04,750
นอกจากเป็นคนที่ยังมีชีวิตอยู่

358
00:33:04,750 --> 00:33:06,041
เพราะเธอ

359
00:33:13,583 --> 00:33:14,625
นั่นอะไร

360
00:33:14,625 --> 00:33:15,916
อะไร

361
00:33:15,916 --> 00:33:17,458
ท่าทางจะถูกซ่อนไว้ในแบบจําลอง

362
00:33:17,458 --> 00:33:20,583
- มันดูเหมือนเพชรเลย
- อย่าแตะนะ

363
00:33:22,208 --> 00:33:23,208
ทําไมล่ะ

364
00:33:24,250 --> 00:33:25,333
ทิ้งมันไว้อย่างนั้น

365
00:33:31,416 --> 00:33:36,625
ปู่ของฉันเป็นอาจารย์ของเธอด้วยเหรอ

366
00:33:38,791 --> 00:33:39,791
ใช่

367
00:34:04,333 --> 00:34:07,000
ก่อนนี้เธอบอกว่า

368
00:34:10,875 --> 00:34:13,000
อาจารย์ส่งเธอมาเหรอ

369
00:34:15,666 --> 00:34:16,666
เขา...

370
00:34:18,375 --> 00:34:19,708
ขอให้ฉันบอกเธอ

371
00:34:21,125 --> 00:34:22,541
บอกอะไร

372
00:34:26,708 --> 00:34:29,458
เจ้าเสือแก่พอใจที่ได้ตายมากกว่าต้องอยู่ในกรง

373
00:34:32,458 --> 00:34:33,333
แต่เขา...

374
00:34:34,291 --> 00:34:35,708
ก็ถูกฆ่าตายอยู่ดี

375
00:34:37,958 --> 00:34:40,000
เขาบอกว่าเธอปล่อยเขาเป็นอิสระ

376
00:34:43,416 --> 00:34:46,000
พอใจที่ได้ตายมากกว่า...

377
00:34:49,666 --> 00:34:50,875
นั่นคือคําที่เขาพูดเอาไว้

378
00:34:52,000 --> 00:34:53,541
ฉัน...

379
00:35:00,041 --> 00:35:01,791
เขาเคยนั่งตรงนี้เหรอ

380
00:35:06,166 --> 00:35:07,916
เธอเคยฟังรายการของเขาสินะ

381
00:35:09,333 --> 00:35:10,875
เขาคือพ่อของฉัน

382
00:35:11,958 --> 00:35:14,791
อย่างน้อยก็ในความรู้สึก

383
00:35:16,833 --> 00:35:18,041
ฉันเป็นเด็กกําพร้า

384
00:35:22,166 --> 00:35:24,791
ฉันเคยเห็นห้องนี้ในยามหลับตา

385
00:35:25,875 --> 00:35:27,083
ฉันก็เห็นเหมือนกัน

386
00:35:31,250 --> 00:35:33,250
ไม่จําเป็นต้องหลับตาด้วยซ้ํา

387
00:35:38,000 --> 00:35:39,458
แสงที่สําคัญที่สุด

388
00:35:39,458 --> 00:35:42,291
- คือแสงที่ไม่อาจเห็นด้วยตา
- คือแสงที่ไม่อาจเห็นด้วยตา

389
00:35:51,375 --> 00:35:52,791
เธอดูน่าจะหิว

390
00:35:53,541 --> 00:35:54,541
ฉันไม่หิว

391
00:35:55,666 --> 00:35:56,958
แต่ฉันหิว

392
00:35:58,916 --> 00:36:00,166
ชอบกินพีชไหม

393
00:36:01,625 --> 00:36:03,250
ฉันชอบพีช

394
00:36:13,750 --> 00:36:14,958
แบมือสิ

395
00:36:14,958 --> 00:36:16,250
ขอบคุณ

396
00:36:47,833 --> 00:36:49,041
ทําอะไรน่ะ

397
00:36:50,375 --> 00:36:52,208
กําลังซ่อมวิทยุ

398
00:37:08,875 --> 00:37:11,375
เพลงที่อาจารย์ชอบเปิดในรายการ

399
00:37:12,708 --> 00:37:13,916
ยังอยู่ไหม

400
00:38:02,666 --> 00:38:04,291
ยุตตา น้องสาวสุดที่รัก

401
00:38:05,458 --> 00:38:08,291
พี่ไม่รู้ว่าเธอจะฟังอยู่ไหม

402
00:38:09,541 --> 00:38:10,750
แต่ถ้าฟังอยู่

403
00:38:11,708 --> 00:38:13,333
โปรดรู้ไว้ว่าพี่ยังมีชีวิตอยู่

404
00:38:14,833 --> 00:38:17,666
และในหัวของพี่ก็ยังเป็นคลื่นความถี่เดิม

405
00:38:19,750 --> 00:38:21,166
พี่อยู่ที่ฝรั่งเศส

406
00:38:21,875 --> 00:38:23,500
พี่จะพยายามกลับบ้าน

407
00:38:24,583 --> 00:38:27,291
กลับไปถึงเมื่อไหร่จะเล่าทุกอย่างให้ฟัง

408
00:38:27,291 --> 00:38:28,958
มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย

409
00:38:30,125 --> 00:38:32,750
แต่เรื่องสําคัญที่สุด

410
00:38:35,125 --> 00:38:38,208
พี่ได้พบอาจารย์แล้ว ได้พบจริงๆ

411
00:38:39,291 --> 00:38:40,708
เขาช่วยชีวิตพี่ไว้

412
00:38:41,916 --> 00:38:43,750
พี่กําลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ของเขา

413
00:38:46,208 --> 00:38:48,416
กับเด็กสาวผู้มีดวงตาสวยที่สุด

414
00:38:54,458 --> 00:38:55,666
พี่ต้องไปก่อน

415
00:38:57,250 --> 00:38:58,458
รักที่สุด

416
00:41:06,000 --> 00:41:07,208
พวกนั้นใกล้จะมาถึงแล้ว

417
00:41:08,208 --> 00:41:11,875
ฉันรู้ผังเมืองนี้ดีมาก รู้ทางลับทั้งหมด

418
00:41:11,875 --> 00:41:14,083
ฉันพาเธอออกไปนอกกําแพงเมืองได้

419
00:41:15,208 --> 00:41:16,041
อย่า

420
00:41:18,291 --> 00:41:22,125
ไม่ได้ ถ้าเธอถูกจับพร้อมกับฉัน
พวกเขาจะยิงเธอในฐานะผู้สมรู้ร่วมคิด

421
00:41:24,250 --> 00:41:26,083
แต่เราจะต้องได้พบกันอีก

422
00:41:26,958 --> 00:41:27,958
ที่ไหน

423
00:41:29,416 --> 00:41:30,916
ที่คลื่นสั้น 13.10

424
00:41:31,583 --> 00:41:34,208
ถ้าเธอออกอากาศรายการ ฉันจะคอยฟัง

425
00:41:34,208 --> 00:41:37,125
และเมื่อสงครามจบลง
ถ้าเธออยากให้ฉันกลับมา ฉันจะกลับมา

426
00:41:37,916 --> 00:41:39,416
เธออาจจะเปลี่ยนใจทีหลัง

427
00:41:39,416 --> 00:41:40,541
ไม่เปลี่ยนหรอก

428
00:41:42,125 --> 00:41:43,125
ไม่เปลี่ยนแน่ๆ

429
00:41:44,541 --> 00:41:46,041
ถ้าอย่างนั้นก็คอยฟังนะ

430
00:41:46,916 --> 00:41:47,916
ฉันจะคอยฟัง

431
00:41:49,416 --> 00:41:50,750
จะคอยฟังอย่างที่ฟังมาตลอด

432
00:42:04,166 --> 00:42:07,583
เธอต้องยอมมอบตัวกับพวกอเมริกัน

433
00:42:09,041 --> 00:42:11,208
คนที่นี่จะฆ่าเธอ

434
00:42:11,208 --> 00:42:15,375
แต่พวกอเมริกัน
จะเอารองเท้าให้ใส่ มีอาหารให้กิน

435
00:42:16,083 --> 00:42:18,125
และมีโอกาสครั้งใหม่

436
00:42:21,333 --> 00:42:22,333
ก็ได้

437
00:42:23,916 --> 00:42:24,916
ก็ได้

438
00:42:25,666 --> 00:42:26,875
ฉันจะไปด้วย

439
00:42:55,666 --> 00:43:00,083
อย่าลืมตรวจตราทั้งบริเวณ เอาให้แน่ว่าปลอดภัย

440
00:43:00,958 --> 00:43:02,875
ฉันจะคอยฟังนะ

441
00:43:07,583 --> 00:43:10,750
- จ่า จับคนนี้ไป
- มานี่

442
00:44:21,791 --> 00:44:25,208
เราทําได้แล้ว มารี เราทําสําเร็จ!

443
00:48:51,625 --> 00:48:55,291
(สร้างจากนวนิยายของ
แอนโธนี โดเออร์)

444
00:52:06,458 --> 00:52:11,458
{\an8}คําบรรยายโดย ศันสนีย์ โอบอ้อม