1
00:00:10,833 --> 00:00:15,291
{\an8}(12 สิงหาคม ปี 1944)

2
00:00:15,750 --> 00:00:18,041
[ดนตรีจังหวะช้าระทึกใจบรรเลงต่อเนื่อง]

3
00:00:30,000 --> 00:00:31,416
[เสียงปืนดังปัง]

4
00:00:33,875 --> 00:00:35,375
[เสียงประดูดั้งเอี๊ยด]

5
00:00:41,583 --> 00:00:42,583
เฟนนิช

6
00:00:47,833 --> 00:00:48,750
มาสิ

7
00:00:57,250 --> 00:00:58,250
ทีนี้...

8
00:00:59,458 --> 00:01:00,666
นายจะนําทาง

9
00:01:02,083 --> 00:01:04,541
ถ้าเธอมีพรรคพวก นายจะตายก่อน

10
00:01:04,541 --> 00:01:09,708
ถ้าเธออยู่คนเดียว นายจะได้ฆ่าเธอสบายๆ

11
00:01:12,625 --> 00:01:13,541
รับไป

12
00:01:14,875 --> 00:01:15,875
รับไปสิ

13
00:01:22,916 --> 00:01:24,625
แค่สายเดียว

14
00:01:24,625 --> 00:01:28,333
ฉันออกคําสั่งให้น้องสาวนาย
เป็นอาหารหมาของพวกเอสเอสได้

15
00:01:30,583 --> 00:01:32,958
หลังจากพวกนั้นเสร็จธุระกับเธอก่อนนะ

16
00:01:35,875 --> 00:01:36,875
เดินไป

17
00:01:38,708 --> 00:01:39,916
เดินไป

18
00:01:41,041 --> 00:01:42,125
นั่นแหละ

19
00:01:47,416 --> 00:01:49,416
[เสียงมอเตอร์ไซค์แล่นใกล้เข้ามา]

20
00:01:58,416 --> 00:01:59,750
หยุด!

21
00:01:59,750 --> 00:02:00,750
[เสียงปืน]

22
00:02:02,083 --> 00:02:03,291
[เสียงล้มกระแทกพื้น]

23
00:02:22,708 --> 00:02:25,375
[เสียงนกนางนวลร้อง]

24
00:02:31,291 --> 00:02:33,958
- มารี!
- เธอปลอดภัย ผมรับรอง

25
00:02:36,375 --> 00:02:38,958
นายเพิ่งยิงผู้บังคับบัญชาของตัวเอง

26
00:02:40,791 --> 00:02:42,083
เรื่องมันยาวครับ

27
00:02:45,208 --> 00:02:48,208
มารี ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างเรียบร้อย

28
00:02:51,458 --> 00:02:53,500
กุญแจที่ประตูพังแล้ว

29
00:02:54,166 --> 00:02:57,208
เธอจะต้องดึกสลักลงกลอนจากข้างใน

30
00:02:58,541 --> 00:03:03,083
ทหารอเมริกันกําลังมา เหลืออีกไม่กี่วันแล้ว

31
00:03:03,083 --> 00:03:06,208
การกระจายเสียงของเธอ
ช่วยชี้เป้าการทิ้งระเบิด

32
00:03:06,833 --> 00:03:09,125
แค่ต้องเข้มแข็งไว้อีกนิดเดียว

33
00:03:09,125 --> 00:03:12,583
แตะที่ประตูระดับเดียวกับ
สลักประตูสําหรับคําสั่งในคืนนี้

34
00:03:12,583 --> 00:03:14,375
พรรคพวกของเราจะทําที่เหลือเอง

35
00:03:18,375 --> 00:03:19,458
ช่วยที

36
00:03:30,000 --> 00:03:32,166
เราจะทิ้งศพไว้ตรงนี้เหรอครับ

37
00:03:32,166 --> 00:03:34,916
ฉันมีเพื่อนๆ ที่จะมาเก็บขยะอยู่แล้ว

38
00:03:34,916 --> 00:03:38,000
พวกนั้นจะมาเอารถไป
และเอาศพให้นกนางนวลกิน

39
00:03:38,625 --> 00:03:39,708
ดี

40
00:03:44,125 --> 00:03:45,750
เธอชื่อมารีนี่เอง

41
00:03:47,375 --> 00:03:48,750
[เสียงกระแทกกําแพง]

42
00:03:51,916 --> 00:03:54,541
ฉันไม่อยากได้ยินชื่อของเธอจากปากคนเยอรมัน

43
00:03:55,541 --> 00:03:57,750
ฉันไม่รู้ว่านายเป็นใคร

44
00:03:59,416 --> 00:04:02,083
แต่ฉันอยากได้ยินเรื่องเล่ายาวๆ ของนาย

45
00:04:03,166 --> 00:04:04,583
ถอดแจ็กเก็ตนั่นออก

46
00:04:05,708 --> 00:04:07,125
นายมากับฉัน

47
00:04:08,958 --> 00:04:12,375
มารี ฉันจะปิดประตูหน้า ลงมาล็อกซะ

48
00:04:12,375 --> 00:04:13,458
[เสียงปิดประตู]

49
00:04:15,541 --> 00:04:16,708
[เสียงสตาร์ทมอเตอร์ไซค์]

50
00:04:17,708 --> 00:04:18,708
ไปเร็ว

51
00:04:18,708 --> 00:04:20,208
[เสีงเร่งเครื่องมอเตอร์ไซค์]

52
00:04:38,041 --> 00:04:39,458
บทที่ 22

53
00:04:42,125 --> 00:04:43,125
ตอนสอง

54
00:04:45,875 --> 00:04:48,166
[เสียงปิดประตูใส่กลอน]

55
00:04:51,375 --> 00:04:53,375
[เสียงดนตรีจังหวะช้าเศร้าๆ บรรเลงต่อเนื่อง]

56
00:05:13,375 --> 00:05:15,625
{\an8}(สร้างจากนิยายของแอนโทนี ดูเออร์)

57
00:06:03,791 --> 00:06:09,500
(ดั่งแสงสิ้นแรงฉาน)

58
00:06:09,750 --> 00:06:10,750
[เสียงดนตรีหยุด]

59
00:06:10,750 --> 00:06:12,833
[ถอนหายใจ]

60
00:06:21,750 --> 00:06:22,958
[เสียงเคาะประตู]

61
00:06:25,333 --> 00:06:26,708
{\an8}(สี่ปีก่อน)

62
00:06:26,708 --> 00:06:27,875
{\an8}เซอร์ไพรส์

63
00:06:29,750 --> 00:06:30,583
ดาเนียล

64
00:06:30,583 --> 00:06:35,458
ป้ามาเนคครับ นี่คือลูกสาวผม มารี
คนที่ผมเขียนเล่าให้ฟังบ่อยๆ

65
00:06:35,458 --> 00:06:37,708
ยินดีที่ได้พบค่ะ คุณย่ามาเนค

66
00:06:38,333 --> 00:06:41,416
ฉันก็ยินดีมากที่ได้เจอเธอ

67
00:06:42,916 --> 00:06:45,916
- เข้ามาสิ เข้ามา
- [มารี] ขอบคุณค่ะ

68
00:06:46,958 --> 00:06:48,375
- [ดาเนียล] ขอบคุณครับ
- ฉันยกให้

69
00:06:49,333 --> 00:06:50,166
[ดาเนียล] อึ๊บ

70
00:06:51,250 --> 00:06:52,166
อีกใบครับ

71
00:06:53,291 --> 00:06:56,291
ผมรู้ว่าลุงเอเตียน
ไม่ชอบต้อนรับแขก แต่เราก็มาถึงแล้ว

72
00:06:56,291 --> 00:06:58,416
[มาเนค] พี่ชายฉันจะปรับตัวได้แน่ เข้ามาๆ

73
00:06:59,416 --> 00:07:01,208
- เราอยู่ไหนคะ
- เราอยู่ในครัว

74
00:07:01,208 --> 00:07:03,500
- เขาอยู่หรือเปล่าครับ
- อยู่สิ

75
00:07:03,500 --> 00:07:06,500
เขาอยู่ในห้องใต้หลังคาเล่นวิทยุอยู่แน่ๆ

76
00:07:09,166 --> 00:07:10,250
[ดาเนียล] ลุงเอเตียน

77
00:07:10,250 --> 00:07:12,333
- [เสียงหมุนก๊อกน้ํา]
- [เสียงน้ําไหล]

78
00:07:13,416 --> 00:07:14,833
ลุงเอเตียนครับ

79
00:07:14,833 --> 00:07:18,125
เขาไม่ได้ยินหรอก เขาใส่หูฟัง

80
00:07:18,125 --> 00:07:20,125
เขามีวิทยุแบบไหนเหรอคะ

81
00:07:21,000 --> 00:07:27,833
วิทยุที่น่ารําคาญมาก
ซึ่งเขาหมกมุ่นอยู่กับมันทั้งวันทั้งคืน

82
00:07:27,833 --> 00:07:32,208
แต่ก็ดีกว่าเห็นเขาเอาแต่จ้องมองทะเล

83
00:07:32,208 --> 00:07:34,333
ซึ่งเขาก็ทําแค่สองอย่างนี้แหละ

84
00:07:36,333 --> 00:07:37,416
ดาเนียล

85
00:07:40,125 --> 00:07:44,666
หวังว่าเธอบอกลูกทุกวันนะว่าหล่อนช่างน่ารัก

86
00:07:46,125 --> 00:07:48,416
ป้ามาเนคครับ เธอตาบอด ไม่ได้หูหนวก

87
00:07:48,416 --> 00:07:49,625
[หัวเราะ]

88
00:07:52,375 --> 00:07:54,875
ฉันจะเป็นกระจกให้หลานเอง

89
00:07:54,875 --> 00:07:58,166
และฉันนี่แหละจะเป็นคนบอกเธอเอง
เมื่อไหร่ที่เธอไม่น่ารัก

90
00:07:59,000 --> 00:08:00,750
และเริ่มเป็นสาวสวย

91
00:08:01,541 --> 00:08:03,416
[ดาเนียล] ป้ามาเนค
ผมไม่ได้ตั้งใจจะเสียมารยาท

92
00:08:03,416 --> 00:08:06,041
แต่เราเดินทางมาตลอดสามวันนี้

93
00:08:06,041 --> 00:08:08,125
และกินแค่สมุนไพรที่หาได้ข้างทางกับขนมปังเก่าๆ

94
00:08:08,125 --> 00:08:10,708
- และไข่ที่เราขโมยมา รถก็ขโมยมาค่ะ
- โอเค...

95
00:08:10,708 --> 00:08:12,125
ที่จริงหนูขับรถมาเองค่ะ

96
00:08:12,125 --> 00:08:14,166
[ดาเนียล] เธอไม่อยากฟังรายละเอียดหรอกลูก

97
00:08:14,166 --> 00:08:17,666
ฉันอยากฟังรายละเอียด
ตอนนี้เลยต่างหาก มานั่งสิ

98
00:08:22,958 --> 00:08:24,958
[เสียงเคาะประตู]

99
00:08:25,958 --> 00:08:27,875
[เสียงเคาะประตูรัวๆ]

100
00:08:27,875 --> 00:08:29,833
- [เสียงระเบิด]
- [ผู้ชายร้องตะโกน]

101
00:08:29,833 --> 00:08:30,916
[ทหาร] หาที่กําบัง

102
00:08:30,916 --> 00:08:33,000
[เสียงตะโกนดังมั่วไปหมด]

103
00:08:35,166 --> 00:08:36,291
[ทหาร] เห็นอะไรไหม

104
00:08:36,291 --> 00:08:37,250
หาที่กําบัง!

105
00:08:37,250 --> 00:08:38,750
- แก๊สหรือเปล่า
- อะไรน่ะ

106
00:08:38,750 --> 00:08:39,916
แก๊ส!

107
00:08:39,916 --> 00:08:41,666
[เสียงเคาะประตูรัวๆ]

108
00:08:43,833 --> 00:08:44,833
[ดาเนียล] ลุงเอเตียน

109
00:08:44,833 --> 00:08:48,458
ใส่หน้ากากเร็ว หน้ากากอยู่ในกระเป๋าแล้ว

110
00:08:48,458 --> 00:08:51,541
เอเตียน ผมไม่รู้จะทํายังไง ผมไม่รู้วิธีใส่

111
00:08:51,541 --> 00:08:52,708
ไม่เป็นไร

112
00:08:52,708 --> 00:08:53,916
[หายใจแรง]

113
00:08:53,916 --> 00:08:55,250
ไม่เป็นไร

114
00:08:55,250 --> 00:08:56,791
[เสียงระเบิด]

115
00:08:58,500 --> 00:09:00,333
[เสียงเคาะประตูรัวๆ]

116
00:09:00,333 --> 00:09:02,041
ใส่หน้ากาก...

117
00:09:02,041 --> 00:09:03,166
[เสียงออกแรง]

118
00:09:10,708 --> 00:09:12,250
[เสียงหายใจในหน้ากาก]

119
00:09:15,375 --> 00:09:16,791
[เสียงเคาะประตูรัวๆ]

120
00:09:21,125 --> 00:09:22,208
[ดาเนียล] ลุงเอเตียน

121
00:09:23,000 --> 00:09:24,250
ลุงเอเตียน

122
00:09:25,041 --> 00:09:27,583
- ผมเอง ดาเนียล
- ได้ยินแล้ว ฉันอยู่นี่

123
00:09:29,208 --> 00:09:30,416
ผมขอเข้าไปได้ไหม

124
00:09:33,166 --> 00:09:35,375
ประตูล็อกอยู่ รอเดี๋ยว

125
00:09:44,208 --> 00:09:46,916
ผมรู้ว่าลุงไม่ชอบเซอร์ไพรส์

126
00:09:47,541 --> 00:09:49,041
- ดาเนียล
- ครับ

127
00:09:49,833 --> 00:09:51,166
ไม่ได้เจอกันนานเลย

128
00:09:51,166 --> 00:09:52,708
ผมขอเข้าไปได้ไหมครับ

129
00:09:54,166 --> 00:09:55,041
ไม่ได้

130
00:09:55,041 --> 00:09:57,625
ฉันหมายถึง เธอคงไม่อยากเข้ามาหรอก

131
00:09:57,625 --> 00:10:00,291
ฉันปิดหน้าต่างกันเสียงรบกวน

132
00:10:00,291 --> 00:10:03,458
ฉันตกใจง่ายน่ะ

133
00:10:03,458 --> 00:10:08,333
อีกอย่าง นึกภาพบรรยากาศห้องมีแต่กลิ่นตัวฉัน

134
00:10:08,333 --> 00:10:10,541
แต่ผมได้กลิ่นแค่ไลแล็ค

135
00:10:11,916 --> 00:10:15,666
โคโลญจน์ของฉันเอง
สิ่งไร้สาระอย่างสุดท้ายของฉันที่ยังเหลืออยู่

136
00:10:15,666 --> 00:10:16,958
ฉันจะลงไป

137
00:10:23,166 --> 00:10:25,166
ลุงฟังอะไรอยู่ทั้งวันครับ

138
00:10:26,000 --> 00:10:31,083
ก็โลกที่พูดกับตัวเองเหมือนคนบ้าขี้โมโหนั่นแหละ

139
00:10:31,083 --> 00:10:32,875
[ดาเนียล] ไมโครโฟนมีไว้ทําอะไรครับ

140
00:10:33,916 --> 00:10:37,666
ลุงเอเตียน
การกระจายเสียงมันผิดกฎหมายนี่ครับ

141
00:10:37,666 --> 00:10:40,625
- โทษถึงตายนะครับ
- เหรอ

142
00:10:40,625 --> 00:10:42,666
ฉันไม่ค่อยอ่านข่าวเท่าไหร่

143
00:10:43,333 --> 00:10:44,208
เดี๋ยวนะ

144
00:10:45,875 --> 00:10:49,333
ฉันได้กลิ่นออมเล็ตในตํานาน

145
00:10:49,333 --> 00:10:50,333
[หัวเราะ]

146
00:10:50,333 --> 00:10:52,250
หล่อนให้เกียรติเธอมาก

147
00:10:52,250 --> 00:10:54,541
หล่อนใส่โรสแมรี่กับไทม์

148
00:10:54,541 --> 00:10:56,958
ผมคิดว่าคนที่ได้รับเกียรติไม่ใช่ผม

149
00:10:56,958 --> 00:10:59,875
ผมไม่ได้มาคนเดียวครับ

150
00:11:04,041 --> 00:11:05,041
คืออย่างนี้...

151
00:11:06,500 --> 00:11:09,041
ขอฉันเล่าเรื่องพี่ชายฉันหน่อยนะ เอเตียนน่ะ

152
00:11:09,750 --> 00:11:11,166
หนูได้ยินว่าเขาชอบวิทยุ

153
00:11:13,083 --> 00:11:15,000
ฉันจะเล่าเรื่องเขาให้ฟัง

154
00:11:15,708 --> 00:11:18,125
คืออย่างนี้ ปู่เอเตียนน่ะเคยเป็นวีรบุรุษสงคราม

155
00:11:18,125 --> 00:11:22,958
เขาได้เหรียญกล้าหาญเยอะแยะ
ซึ่งเขาเอาไปโยนทิ้งทะเลหมดแล้ว

156
00:11:22,958 --> 00:11:24,833
ทะเลที่เธอเห็นนอกหน้าต่างนี่แหละ

157
00:11:24,833 --> 00:11:27,000
หนูไม่เห็นค่ะ ย่ามาเนค

158
00:11:27,000 --> 00:11:29,041
ตายจริง ขอโทษจริงๆ

159
00:11:29,041 --> 00:11:31,250
คืออย่างนี้ เขาเป็นวีรบุรุษสงคราม

160
00:11:32,083 --> 00:11:35,416
ทุกอย่างที่เขาเคยเห็นในสงคราม
ตอนนี้เขาไม่เห็นไม่ได้เลย

161
00:11:35,416 --> 00:11:37,375
เขาเห็นภาพแม้กระทั่งตอนหลับตา

162
00:11:38,125 --> 00:11:42,625
โดยเฉพาะเมื่อมีเสียงดังหรืออะไรที่คาดไม่ถึง

163
00:11:42,625 --> 00:11:45,375
เสียงแตรรถ เสียงนกนางนวล

164
00:11:46,041 --> 00:11:49,125
ดังนั้น ตลอด 20 ปีนี้

165
00:11:50,083 --> 00:11:52,916
แทบจะตั้งแต่เขากลับจากสงคราม

166
00:11:53,791 --> 00:11:57,000
เขาก็อยู่แต่ในบ้านหลังนี้

167
00:11:57,666 --> 00:11:59,833
เขาไม่ไปที่ชายหาดด้วยซ้ําเหรอคะ

168
00:11:59,833 --> 00:12:02,583
[หัวเราะ] เขาไม่ไปที่ชายหาดด้วยซ้ํา

169
00:12:02,583 --> 00:12:06,666
แต่เขาบอกว่าเขาเดินทางท่องโลกผ่านหนังสือ

170
00:12:06,666 --> 00:12:08,208
แต่ฉันก็แทบไม่เห็นเขาอ่านนะ

171
00:12:08,208 --> 00:12:12,916
และผ่านวิทยุ ซึ่งฉันแทบไม่เห็นเขาอยู่ห่างมันเลย

172
00:12:13,666 --> 00:12:16,416
ฉันคุยกับเขาเรื่องอากาศสดชื่น แสงแดด

173
00:12:17,458 --> 00:12:19,500
- แต่รู้ไหมตาโง่คนนี้พูดว่าอะไร
- อะไรคะ

174
00:12:19,500 --> 00:12:20,458
เขาบอกว่า

175
00:12:20,458 --> 00:12:26,708
แสงสว่างที่สําคัญที่สุดในโลก
คือแสงที่เราไม่สามารถมองเห็น

176
00:12:33,291 --> 00:12:34,291
[ดาเนียล] มารี

177
00:12:34,916 --> 00:12:36,916
นี่ไงลุงเอเตียนของพ่อ

178
00:12:38,500 --> 00:12:41,000
ลุงครับ นี่ลูกสาวผม มารี

179
00:12:44,375 --> 00:12:46,375
มารี ไม่เป็นไรใช่ไหม

180
00:12:47,583 --> 00:12:48,875
ค่ะ

181
00:12:48,875 --> 00:12:52,375
พ่อเธอบอกว่า
การเดินทางมาที่นี่ของเธอสนุกมาก

182
00:12:52,375 --> 00:12:53,666
ขอโทษนะคะ

183
00:12:54,541 --> 00:12:57,291
หนูไม่ได้ยิน ช่วยพูดอีกทีได้ไหมคะ

184
00:12:59,541 --> 00:13:02,250
พ่อเธอบอกฉันว่าการเดินทางของเธอน่าสนุก

185
00:13:02,250 --> 00:13:04,166
เป็นการเดินทางที่น่าสนุกมากค่ะ

186
00:13:05,708 --> 00:13:06,916
คุณปู่มีวิทยุใช่ไหมคะ

187
00:13:07,875 --> 00:13:09,166
ใช่

188
00:13:09,166 --> 00:13:11,250
คุณปู่กระจายเสียงด้วยใช่ไหมคะ

189
00:13:14,083 --> 00:13:17,583
เอเตียน พวกเขาหิวมาก ไปหั่นขนมปังสิ

190
00:13:21,333 --> 00:13:22,750
ยินดีต้อนรับนะมารี

191
00:13:23,541 --> 00:13:25,041
[มาเนค] ขนมปัง เอเตียน

192
00:13:26,250 --> 00:13:27,458
ลูกไม่เป็นไรใช่ไหม

193
00:13:27,458 --> 00:13:30,125
อาหารเช้าพร้อมแล้ว กินเลย

194
00:13:31,625 --> 00:13:35,041
กลิ่นของ "บ้านในที่สุด" มารี กินสิ

195
00:13:43,250 --> 00:13:47,750
{\an8}(แซงต์มาโล
สิงหาคม ปี 1944)

196
00:13:51,833 --> 00:13:52,916
[เสียงประตูเปิดดังปัง]

197
00:13:54,291 --> 00:13:56,708
ไม่เป็นไร อองรี เขามากับฉัน

198
00:13:59,541 --> 00:14:00,625
ขยับนี่ซิ

199
00:14:05,916 --> 00:14:07,458
อยู่ห่างๆ จากเตา คนเยอรมัน

200
00:14:09,500 --> 00:14:12,500
พวกนายชอบเตาสินะ

201
00:14:13,833 --> 00:14:16,666
คืนนี้จะมีการโจมตีทางอากาศอีกครั้ง
เรามีหลายเรื่องต้องทํา

202
00:14:16,666 --> 00:14:18,625
นายควรไปนอนพักสักหน่อย

203
00:14:18,625 --> 00:14:22,250
- แล้วคุณล่ะ
- ฉันจะสอบสวนนักโทษ

204
00:14:40,250 --> 00:14:43,833
ตอนที่ฉันบอกว่านายยิงผู้บังคับบัญชาของตัวเอง

205
00:14:44,625 --> 00:14:46,458
นายบอกว่าเรื่องมันยาว

206
00:14:47,416 --> 00:14:51,291
นายบอกว่าสนใจชื่อของเด็กสาวในบ้านหลังนั้น

207
00:14:52,166 --> 00:14:54,416
มารี ชื่อเพราะครับ

208
00:14:56,958 --> 00:14:58,791
ทําไมนายสนใจเธอ

209
00:15:02,250 --> 00:15:03,666
เรื่องยาวเรื่องเดิมครับ

210
00:15:06,916 --> 00:15:10,250
นายแกะรอยตามสัญญาณกระจายเสียงของเธอ

211
00:15:10,250 --> 00:15:12,041
คลื่นสั้น 13.10

212
00:15:12,625 --> 00:15:13,750
ทําไม

213
00:15:14,541 --> 00:15:17,625
สมัยผมเป็นเด็ก
คลื่นสั้น 13.10 คือความหวังเดียวของผม

214
00:15:19,375 --> 00:15:21,208
คลื่นสั้น 13.10

215
00:15:22,625 --> 00:15:24,041
คือช่องทางหลบหนีของผม

216
00:15:25,666 --> 00:15:27,041
ที่ลี้ภัยของผม

217
00:15:27,041 --> 00:15:29,541
คุณคงไม่มีวันเข้าใจ

218
00:15:29,541 --> 00:15:30,708
ลองเล่าสิ

219
00:15:32,791 --> 00:15:34,708
กว่าเครื่องบินจะมาทิ้งระเบิดก็ตะวันตกดิน

220
00:15:39,083 --> 00:15:42,166
ผมสนใจวิทยุมาตลอด

221
00:15:44,791 --> 00:15:48,000
และตอนผมยังเด็ก
ความสนใจนี้เลยทําให้ผมเดือดร้อนมาก

222
00:15:49,416 --> 00:15:50,625
เดือดร้อนยังไง

223
00:15:54,541 --> 00:15:59,291
{\an8}(สถาบันรัฐศาสตร์แห่งชาติ
พฤษภาคม ปี 1942)

224
00:16:02,958 --> 00:16:04,166
[นายทหาร] ห้ามคิด

225
00:16:04,166 --> 00:16:06,416
[เสียงดนตรีจังหวะระทึกบรรเลงต่อเนื่อง]

226
00:16:06,958 --> 00:16:08,416
ห้ามหยุดเพื่อจะคิด

227
00:16:09,375 --> 00:16:13,833
พวกนายได้รับคําสั่ง และต้องทําตามอย่างเต็มที่

228
00:16:13,833 --> 00:16:15,500
ความคิดทําลายการกระทํา

229
00:16:16,625 --> 00:16:20,583
ฟรีดริช นิทเชอบอกว่าเราไม่จําเป็น
ต้องพิจารณาการกระทําของตน

230
00:16:20,583 --> 00:16:24,083
เราต้องทําและทําและทําไปเท่านั้น

231
00:16:28,500 --> 00:16:31,833
พ่อของพวกนายคือท่านผู้นํา
และเขาบอกให้นายกระโดด

232
00:16:31,833 --> 00:16:32,916
กระโดด

233
00:16:35,000 --> 00:16:36,083
[เสียงร้องโอ๊ย]

234
00:16:38,625 --> 00:16:39,458
มานี่

235
00:16:40,958 --> 00:16:42,458
มานี่

236
00:16:43,291 --> 00:16:45,916
อะไรคือความเจ็บปวด
ความเจ็บปวดไร้ความหมาย

237
00:16:47,000 --> 00:16:47,916
ทําต่อไป

238
00:17:02,666 --> 00:17:04,666
ในแต่ละกล่องนี้

239
00:17:04,666 --> 00:17:09,291
พวกนายจะเจอชิ้นส่วนทั้งหมด
ของวิทยุรับส่งธรรมดาเครื่องหนึ่ง

240
00:17:09,291 --> 00:17:14,291
พวกนายมีเวลาหนึ่งชั่วโมงทําวิทยุที่ใช้งานได้

241
00:17:14,291 --> 00:17:17,333
เริ่มได้

242
00:17:26,083 --> 00:17:29,500
- เราคือนักล่า ไม่ใช่ผู้ถูกล่า
- [เสียงเอะอะโวยวาย]

243
00:17:29,500 --> 00:17:30,500
[เสียงสุนัขเห่า]

244
00:17:30,500 --> 00:17:33,208
สิงโตไม่ได้มีอิสระเพื่อกลายเป็นลูกแกะ

245
00:17:33,958 --> 00:17:35,416
เร็ว

246
00:17:35,416 --> 00:17:38,166
คนแข็งแกร่งไม่ได้มีอิสระเพื่อจะอ่อนแอ

247
00:17:38,166 --> 00:17:40,208
คนแข็งแกร่งกินคนอ่อนแอ

248
00:17:40,208 --> 00:17:41,333
[เสียงร้องโอ๊ย]

249
00:17:42,166 --> 00:17:43,166
เร็ว

250
00:17:43,958 --> 00:17:44,958
เร็ว

251
00:17:45,750 --> 00:17:48,791
โมสาร์ท วิวาลดี บาค

252
00:17:48,791 --> 00:17:52,666
ผลงานที่พวกเขาฝากไว้ให้มนุษยชาติ
ไม่เทียบเท่าออตโต้ กรอตตินเง็น

253
00:17:52,666 --> 00:17:55,250
ชาวเยอรมันผู้ประดิษฐ์วิทยุราคาถูก

254
00:17:55,250 --> 00:17:58,666
เกิบเบิลส์เองเคยพูดว่า หากไม่มีวิทยุ

255
00:17:58,666 --> 00:18:01,875
พรรคนาซีคงไม่มีวันเถลิงอํานาจ

256
00:18:01,875 --> 00:18:05,458
สิ่งที่พวกนายกําลังทําคืออาวุธสงครามอย่างหนึ่ง

257
00:18:06,291 --> 00:18:07,625
[เสียงสัญญาณวิทยุ]

258
00:18:07,625 --> 00:18:09,333
[ผู้ชายพูดภาษาเยอรมันในวิทยุ]

259
00:18:14,875 --> 00:18:16,291
[เสียงนาฬิกาหยุดเดิน]

260
00:18:16,291 --> 00:18:18,000
ห้าสิบสามวินาที

261
00:18:22,041 --> 00:18:24,541
โฟล์คไฮเมอร์ นายเข้าไปในป่า

262
00:18:26,333 --> 00:18:29,750
ไปให้ไกลที่สุดเท่าที่ไกลได้
ในเวลาสิบนาที แล้วเปิดเครื่องรับส่ง

263
00:18:30,375 --> 00:18:31,291
ไป

264
00:18:36,750 --> 00:18:37,958
เริ่มได้

265
00:18:40,416 --> 00:18:42,125
[เสียงดนตรีจังหวะระทึกบรรเลงต่อเนื่อง]

266
00:18:49,125 --> 00:18:50,458
[เสียงสัญญาณวิทยุดังหึ่งๆ]

267
00:18:53,500 --> 00:18:55,541
[เสียงสัญญาณวิทยุเปลี่ยนคลื่นความถี่]

268
00:19:11,458 --> 00:19:12,375
ไม่

269
00:19:13,416 --> 00:19:14,791
เก็บไป

270
00:19:14,791 --> 00:19:17,125
เวลานายปฏิบัติหน้าที่ที่แนวรบด้านตะวันออก

271
00:19:17,125 --> 00:19:20,625
นายจะไม่มีกระดาษ
และดินสอไว้คํานวณอยู่ตลอดหรอก

272
00:19:20,625 --> 00:19:22,958
แนวรบด้านตะวันออก ผมไม่เด็กไปเหรอครับ

273
00:19:22,958 --> 00:19:25,125
เยอรมนีต้องการอัจฉริยะ

274
00:19:25,750 --> 00:19:27,875
นี่ รับไป

275
00:19:29,708 --> 00:19:31,708
เขียนคํานวณลงดิน

276
00:19:56,333 --> 00:19:58,750
โฟล์คไฮเมอร์อยู่ห่างไป 1.2 กม.

277
00:20:00,083 --> 00:20:02,208
ทางตะวันออกเฉียงใต้จากตรงนี้ครับ

278
00:20:05,375 --> 00:20:06,583
แวร์เนอร์

279
00:20:07,708 --> 00:20:09,541
อายุเป็นแค่ตัวเลข

280
00:20:11,041 --> 00:20:12,791
อัจฉริยะคือพรสวรรค์

281
00:20:15,625 --> 00:20:16,958
[เสียงดนตรีหยุด]

282
00:20:17,666 --> 00:20:19,666
หลังจากนั้น ผมก็เลื่อนขั้นรวดเร็ว

283
00:20:20,250 --> 00:20:21,666
เข้าร่วมหน่วยวิทยุ

284
00:20:21,666 --> 00:20:24,333
และถูกส่งมาแนวรบด้านตะวันออกในที่สุด

285
00:20:25,041 --> 00:20:27,041
และในตะวันออก นายตามล่ากลุ่มต่อต้าน...

286
00:20:27,041 --> 00:20:30,583
สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่ผม
ไปถึงแนวหน้าก็เป็นเรื่องยาวเหมือนกัน

287
00:20:31,375 --> 00:20:32,208
[ทุกคนร้องตกใจ]

288
00:20:32,208 --> 00:20:33,875
[ตะโกนพูดภาษาเยอรมัน]

289
00:20:37,250 --> 00:20:39,458
[เสียงยิงปืน]

290
00:20:43,333 --> 00:20:45,166
หลายสิ่งที่ผมเคยเห็น...

291
00:20:47,916 --> 00:20:50,875
มันตามหลอกหลอนผม

292
00:20:54,416 --> 00:20:56,458
[เสียงไซเรนดังแว่วๆ]

293
00:20:58,583 --> 00:21:00,208
นายควรไปที่ห้องใต้ดิน

294
00:21:02,750 --> 00:21:05,500
คืนนี้คนอื่นจะกลับมาและจะมีการไต่สวน

295
00:21:07,375 --> 00:21:10,541
ฉันจะอธิบายเองว่า
นายถูกส่งไปอยู่แนวหน้าโดยไม่สมัครใจ

296
00:21:10,541 --> 00:21:14,125
พวกเขาจะสนใจเฉพาะสิ่งที่นายทําหลังเป็นทหาร

297
00:21:22,541 --> 00:21:24,666
ผมเคยทําเรื่องเลวร้าย

298
00:21:27,875 --> 00:21:29,166
เรื่องเลวร้ายหลายเรื่อง

299
00:21:33,458 --> 00:21:35,291
ฉันก็เคยทําเรื่องเลวร้าย

300
00:21:40,791 --> 00:21:41,666
ขอบคุณครับ

301
00:21:46,875 --> 00:21:47,958
[เสียงปิดประตูดังปัง]

302
00:21:50,625 --> 00:21:51,708
[ถอนหายใจ]

303
00:21:58,083 --> 00:21:59,500
[เสียงเปียโนบรรเลง]

304
00:22:00,333 --> 00:22:01,708
[ฟอน รัมเพลถอนหายใจ]

305
00:22:03,666 --> 00:22:05,666
[ผู้หญิงร้องเพลง]

306
00:22:06,333 --> 00:22:07,750
คุณไม่เคยอธิบาย...

307
00:22:10,708 --> 00:22:13,333
ทําไมคุณสนใจเด็กสาวตาบอดคนนี้

308
00:22:13,333 --> 00:22:15,041
คนที่ทําคุณบาดเจ็บหนักด้วย

309
00:22:15,041 --> 00:22:16,625
เธอไม่ใช่เด็กแล้ว

310
00:22:17,541 --> 00:22:19,875
นังตัวแสบนี่แทบจะทํากะโหลกผมแตก

311
00:22:21,708 --> 00:22:24,208
เธอมีสิ่งของที่เธอไม่ควรมี

312
00:22:25,416 --> 00:22:26,916
ขอถามได้ไหมว่ามันคืออะไร

313
00:22:28,166 --> 00:22:29,583
มันคือเพชร

314
00:22:30,375 --> 00:22:32,708
ต้องมีค่ามากแน่ๆ

315
00:22:32,708 --> 00:22:34,708
สําหรับผมมันมีค่ากว่าเงิน

316
00:22:36,541 --> 00:22:38,958
สามปีก่อน หมอบอกว่า

317
00:22:40,416 --> 00:22:42,250
ร่างกายผมกําลังกัดกินตัวเอง

318
00:22:44,458 --> 00:22:46,208
ไปทีละนิดทุกวัน

319
00:22:48,500 --> 00:22:49,916
และเพชรนี้จะรักษาคุณงั้นเหรอ

320
00:22:50,666 --> 00:22:52,166
ผมเชื่อว่ามันจะรักษาผมได้

321
00:22:53,208 --> 00:22:54,666
[หัวเราะฝืนๆ]

322
00:22:58,166 --> 00:23:01,291
ผมค้นหามันมาตลอดสามปี

323
00:23:03,291 --> 00:23:06,125
สามปีเต็มๆ

324
00:23:08,791 --> 00:23:10,333
- [กระเทกปัง]
- [เสียงฝีเท้าดังก้อง]

325
00:23:10,333 --> 00:23:15,083
{\an8}(พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ
ปารีส พฤษภาคม ปี 1941)

326
00:23:15,666 --> 00:23:17,666
[เสียงฝีเท้าดังต่อเนื่อง]

327
00:23:26,500 --> 00:23:28,416
- ใครเอาไป
- ผมไม่รู้

328
00:23:28,416 --> 00:23:30,291
[เสียงร้องโอดโอย หายใจแรง]

329
00:23:51,708 --> 00:23:53,125
ไปตามที่อยู่นี้

330
00:23:53,125 --> 00:23:55,166
ถ้าเจอผู้หญิงและเด็ก ยิงทิ้ง

331
00:23:55,166 --> 00:23:57,375
ถ้าชายคนนี้ไม่กลับบ้านภายใน 30 นาที

332
00:23:57,375 --> 00:23:58,541
ไม่

333
00:24:05,208 --> 00:24:07,041
ตอนนี้ เวลาคือนายของคุณแล้ว

334
00:24:09,291 --> 00:24:10,708
เราจะเริ่มกันอีกครั้ง

335
00:24:16,750 --> 00:24:18,250
ถ้าคุณบอกความจริง

336
00:24:18,250 --> 00:24:20,750
คุณจะกลับบ้านทันเวลาช่วยครอบครัว

337
00:24:23,250 --> 00:24:26,333
ใครเอาอัญมณีที่เคยอยู่ในเซฟนี้ไป

338
00:24:28,916 --> 00:24:30,000
เขาชื่อดาเนียล

339
00:24:30,833 --> 00:24:32,125
ดาเนียล เลอบลองก์

340
00:24:32,125 --> 00:24:35,041
ผู้ดูแลกุญแจในพิพิธภัณฑ์นี้ พระเจ้าอภัยให้ลูกด้วย

341
00:24:36,416 --> 00:24:37,291
เขาไปไหน

342
00:24:37,916 --> 00:24:39,958
ผมสาบานว่าผมไม่รู้ เขาไม่ได้บอกผม

343
00:24:41,083 --> 00:24:44,000
แต่อัญมณีที่คุณตามหาอยู่

344
00:24:44,000 --> 00:24:45,375
กําลังมุ่งหน้าไปเจนีวา

345
00:24:45,375 --> 00:24:48,625
มันซ่อนอยู่ในหัวของไดโนเสาร์

346
00:24:49,833 --> 00:24:52,875
และถ้าคุณแจ้งทหารที่ด่านตรวจ

347
00:24:52,875 --> 00:24:54,916
ที่ล้อมเมืองนี้อยู่

348
00:24:54,916 --> 00:24:57,583
อัญมณีทั้งหมดที่เคยอยู่ในห้องนี้ก็จะเป็นของคุณ

349
00:24:59,000 --> 00:25:01,541
ทีนี้ ผมขอกลับบ้านได้หรือยัง

350
00:25:04,166 --> 00:25:05,000
ขอร้อง

351
00:25:05,916 --> 00:25:08,166
จากบันทึกนี้

352
00:25:08,166 --> 00:25:10,666
มีอัญมณีเม็ดเดียวในตู้นิรภัยนี้

353
00:25:10,666 --> 00:25:13,416
ที่มีค่ามากกว่าอัญมณีเม็ดอื่นๆ รวมกัน

354
00:25:14,041 --> 00:25:15,916
มันมีชื่อว่าทะเลเพลิง

355
00:25:33,291 --> 00:25:34,541
มันเคยอยู่ในนี้ใช่ไหม

356
00:25:34,541 --> 00:25:37,166
ครับ เราไม่เคยเอามาจัดแสดง

357
00:25:37,166 --> 00:25:39,000
มีคําทํานายไว้

358
00:25:39,000 --> 00:25:39,958
คําสาป

359
00:25:44,041 --> 00:25:48,333
ดาเนียล เลอบลองก์คนนี้
เคยแตะต้องมันด้วยมือตัวเองหรือเปล่า

360
00:25:49,041 --> 00:25:52,500
เขาไม่เชื่อเรื่องคําสาป
เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์เหมือนผม

361
00:25:52,500 --> 00:25:54,833
มีแค่เราสองคนที่ดูแลอัญมณีเม็ดนี้

362
00:25:54,833 --> 00:25:56,125
[หัวเราะหึ]

363
00:25:56,125 --> 00:25:58,125
- มีแค่คุณกับเขา
- ขอร้อง

364
00:25:59,625 --> 00:26:00,916
ให้ผมกลับบ้านเถอะ

365
00:26:01,708 --> 00:26:04,666
- เขาอยู่คนเดียวตอนที่เอาอัญมณีไปเหรอ
- ครับ

366
00:26:04,666 --> 00:26:07,541
ไม่สิ เขาอยู่กับลูกสาว

367
00:26:08,833 --> 00:26:09,833
ผู้หญิงงั้นเหรอ

368
00:26:09,833 --> 00:26:10,916
เด็กสาว

369
00:26:11,875 --> 00:26:13,500
เธอตาบอด

370
00:26:14,833 --> 00:26:18,583
เขามีลูกสาวที่ตาบอดเรอะ

371
00:26:20,250 --> 00:26:21,583
[หัวเราะเบาๆ]

372
00:26:22,458 --> 00:26:26,541
งั้นบางทีดาเนียล เลอบลองก์
นักวิทยาศาสตร์คนนี้

373
00:26:27,666 --> 00:26:30,458
ควรทบทวนความเชื่อ
เรื่องไสยศาสตร์ของตนเสียใหม่

374
00:26:31,708 --> 00:26:35,500
ดาเนียล เลอบลองก์
กับเด็กสาวตาบอดต้องสาปคนนี้ไปไหน

375
00:26:35,500 --> 00:26:39,208
ผมบอกแล้วว่าผมไม่รู้ สาบานต่อพระเจ้า ผมไม่รู้

376
00:26:39,208 --> 00:26:44,000
สาบานด้วยชีวิตของลูกๆ ผม
ผมไม่รู้ว่าเขาไปไหน

377
00:26:44,875 --> 00:26:47,291
รู้ไหมว่าคําสาปของทะเลเพลิงมีว่ายังไง

378
00:26:47,291 --> 00:26:50,250
ขอร้อง ผมต้องใช้เวลา
อย่างน้อย 15 นาทีกว่าจะถึงบ้าน

379
00:26:50,250 --> 00:26:51,958
ได้โปรดปล่อยผมไป

380
00:26:51,958 --> 00:26:54,625
คนที่ครอบครองมันจะมีชีวิตอมตะ

381
00:26:54,625 --> 00:26:55,708
ขอร้อง...

382
00:26:55,708 --> 00:26:58,958
แต่ผู้เป็นที่รักของเจ้าของ
จะประสบเคราะห์กรรมเลวร้าย

383
00:26:59,750 --> 00:27:01,583
[หัวเราะ]

384
00:27:07,750 --> 00:27:10,083
อย่างน้อยคุณน่าจะสวมถุงมือ

385
00:27:17,416 --> 00:27:18,541
[หายใจแรง]

386
00:27:19,916 --> 00:27:23,125
ไม่ ผมยังมีเวลากลับบ้านทันนะ

387
00:27:23,125 --> 00:27:26,375
ได้โปรดให้ผม
ไปช่วยครอบครัวเถอะ ครอบครัวผม

388
00:27:33,500 --> 00:27:35,500
เราเจอหัวไดโนเสาร์

389
00:27:36,916 --> 00:27:39,916
แต่ทะเลเพลิงไม่อยู่ในนั้น

390
00:27:41,958 --> 00:27:43,791
คิดว่าเด็กสาวตาบอดเก็บไว้เหรอ

391
00:27:43,791 --> 00:27:46,541
[เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]

392
00:27:46,541 --> 00:27:49,541
รู้ไหม ตอนที่พวกอเมริกันมาถึง

393
00:27:49,541 --> 00:27:52,458
ชาวบ้านที่นี่จะลากตัวฉัน
ไปประจานในข้อหาคนทรยศ

394
00:27:52,458 --> 00:27:54,208
เพราะฉันหลับนอนกับทหารเยอรมัน

395
00:27:56,750 --> 00:27:59,916
โกนหัวฉัน เอาน้ํามันดินสีดําราดตัวฉัน

396
00:27:59,916 --> 00:28:03,041
จากนั้นก็ขว้างหมอนขนห่านใส่ฉัน

397
00:28:04,500 --> 00:28:06,708
แล้วก็จะแขวนคอฉัน

398
00:28:09,791 --> 00:28:12,833
[เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]

399
00:28:12,833 --> 00:28:16,333
เราจะรับผลกรรม
ในแบบของเราเมื่ออเมริกันมาถึง

400
00:28:18,166 --> 00:28:20,166
คุณพาฉันออกจากเมืองนี้ได้ไหม

401
00:28:24,666 --> 00:28:25,875
ทําไมผมต้องทําแบบนั้น

402
00:28:26,875 --> 00:28:29,750
เพราะฉันรู้ว่าเด็กสาวตาบอดคนนี้พักอยู่ที่ไหน

403
00:28:33,083 --> 00:28:35,083
- [เสียงระเบิด]
- [เสียงสั่นสะเทือน]

404
00:28:35,083 --> 00:28:41,041
จบไปแล้วค่ะกับบทที่ 22
ตอนสองของเรื่องใต้ทะเลสองหมื่นโยชน์

405
00:28:42,375 --> 00:28:44,833
พ่อคะ ถ้าพ่อฟังอยู่

406
00:28:45,458 --> 00:28:48,791
เมื่อคืนหนูเกือบตายอยู่เหนือโขดหิน

407
00:28:48,791 --> 00:28:51,875
ฉันกําลังตามหาทะเลเพลิง มันอยู่ไหน

408
00:28:53,125 --> 00:28:56,833
หนูไม่รู้ว่าหนูเหลือเวลานานแค่ไหน
กว่าเยอรมันคนนั้นจะเจอหนูอีกครั้ง

409
00:28:56,833 --> 00:28:59,916
แต่ก่อนถึงเวลานั้น หนูจะอยู่ที่นี่

410
00:29:00,875 --> 00:29:02,708
ที่ซึ่งทุกอย่างเริ่มต้น

411
00:29:04,166 --> 00:29:06,875
หลังจากระเบิดลง

412
00:29:07,791 --> 00:29:09,208
กลิ่นควันเหล่านั้น

413
00:29:11,125 --> 00:29:12,958
หนูยังได้กลิ่นดอกไลแล็ค

414
00:29:20,250 --> 00:29:22,083
[เอเตียน] ตรงนี้มีบันไดห้าขั้น

415
00:29:22,833 --> 00:29:24,333
เลี้ยวซ้าย

416
00:29:26,500 --> 00:29:29,875
และปู่ยอมให้หลานเข้ามาในนี้เพราะ
หลานมองไม่เห็นว่ามันรกแค่ไหนหรอกนะ

417
00:29:29,875 --> 00:29:31,166
จะได้ไม่ตําหนิปู่

418
00:29:32,833 --> 00:29:33,833
ดอกไลแล็ค

419
00:29:34,791 --> 00:29:37,583
กลิ่นดอกไลแล็คชวนให้นึกถึงอดีตที่มีความสุข

420
00:29:37,583 --> 00:29:39,958
สมัยปู่เป็นเด็กหนุ่มและยังสํารวย

421
00:29:39,958 --> 00:29:42,000
- รู้ไหมว่าสํารวยคืออะไร
- ไม่รู้ค่ะ

422
00:29:42,000 --> 00:29:43,708
ดี [หัวเราะ]
ทีนี้ก็นั่งตรงนี้

423
00:29:43,708 --> 00:29:44,875
ค่ะ

424
00:29:46,708 --> 00:29:50,166
นั่นแหละ ตอนนี้หลานกําลังนั่งอยู่หน้าวิทยุของปู่

425
00:29:51,041 --> 00:29:52,458
ทีนี้ ถ้าปู่เปิดตรงนี้...

426
00:29:56,041 --> 00:29:59,000
ตรงนี้คือเครื่องรับ

427
00:29:59,000 --> 00:30:03,666
และการหมุนตรงนี้พาปู่ไปทั่วโลกในไม่กี่วินาที

428
00:30:03,666 --> 00:30:05,416
ครู่หนึ่งปู่อยู่ในแอฟริกา

429
00:30:05,416 --> 00:30:07,375
อีกครู่หนึ่งปู่อยู่ในคิวบา และในออสเตรเลีย

430
00:30:07,375 --> 00:30:09,166
และบ้าจริง แบตหมด

431
00:30:09,166 --> 00:30:12,083
ปู่ต้องลงไปหยิบตัวใหม่ที่ห้องใต้ดิน

432
00:30:17,625 --> 00:30:19,458
ไมโครโฟนมีไว้ทําอะไรคะ

433
00:30:21,750 --> 00:30:26,166
ไมโครโฟนตัวนี้เชื่อมต่อกับสิ่งนี้ เครื่องส่ง

434
00:30:26,166 --> 00:30:30,208
และบางครั้งปู่ก็ใช้มัน
เติมเสียงตัวเองลงไปในเสียงอื้ออึงต่างๆ

435
00:30:30,208 --> 00:30:32,208
ปู่พูดเรื่องอะไรบ้างคะ

436
00:30:32,208 --> 00:30:36,166
ปู่พูดว่า "โลกนี้ช่างสวยงามจริงไหม"

437
00:30:36,166 --> 00:30:38,333
แล้วปู่ก็ถามว่า

438
00:30:39,083 --> 00:30:41,000
"แล้วทําไมเราถึงกําลังทําลายมันอยู่"

439
00:30:41,958 --> 00:30:43,166
ปู่พูดแบบนี้ใช่ไหมคะ

440
00:30:45,250 --> 00:30:48,666
บางครั้งเวลาปู่พูด ถ้อยคําก็มีชีวิตของมันเอง

441
00:30:51,458 --> 00:30:53,541
[มารีหายใจลึก]

442
00:30:53,541 --> 00:30:54,750
ปู่เอเตียน

443
00:30:54,750 --> 00:30:56,250
หนูขอเรียกแค่ปู่เอเตียนได้ไหมคะ

444
00:30:56,250 --> 00:31:00,416
เพราะถ้าเรียกคุณปู่เอเตียน
มันจะทําให้ปู่เหมือนผู้ยิ่งใหญ่ที่ไหนสักคน

445
00:31:00,416 --> 00:31:01,500
[หัวเราะ]

446
00:31:02,666 --> 00:31:06,166
ยิ่งใหญ่สิ แต่เฉพาะในห้องใต้หลังคานี้นะ

447
00:31:06,166 --> 00:31:11,083
ปู่เอเตียนคะ หนูรู้สึกเหมือน
รู้จักปู่อยู่แล้ว ไม่ใช่แค่รู้จักชื่อนี้

448
00:31:12,916 --> 00:31:13,833
[มารีหายใจออก]

449
00:31:15,041 --> 00:31:16,666
มารี ปู่คิดว่าหลานควรไปได้แล้ว

450
00:31:16,666 --> 00:31:19,625
พ่อของหลานบอกว่าเขาอยากพาหลานไปที่ทะเล

451
00:31:19,625 --> 00:31:21,791
- ปู่ไปกับเราไหมคะ
- ไม่

452
00:31:21,791 --> 00:31:22,958
ทําไมคะ

453
00:31:26,750 --> 00:31:31,166
เพราะปู่เห็นสิ่งที่ไม่ได้อยู่ตรงนั้นเหรอคะ

454
00:31:32,583 --> 00:31:34,458
- [หายใจเฮือก]
- [เสียงปืน]

455
00:31:34,458 --> 00:31:36,375
[ทหารส่งเสียงร้อง]

456
00:31:37,458 --> 00:31:38,958
สิ่งที่ปู่ลืมไม่ลง

457
00:31:40,750 --> 00:31:42,291
มารี พ่อเธอรออยู่นะ

458
00:31:42,291 --> 00:31:48,708
เมื่อกี้ที่หนูได้ยินเสียงปู่ครั้งแรก
หนูก็แน่ใจว่ารู้จักเสียงนี้

459
00:31:49,875 --> 00:31:54,541
ตลอดชีวิตของหนู หนูฟังรายการของชายคนหนึ่ง

460
00:31:54,541 --> 00:31:58,708
ที่เรียกตัวเองว่า
ศาสตราจารย์ ของคลื่นสั้น 13.10

461
00:32:00,125 --> 00:32:01,958
ปู่คือศาสตราจารย์

462
00:32:03,625 --> 00:32:05,041
เหลวไหลน่า

463
00:32:06,375 --> 00:32:08,166
ปู่ดูเหมือนศาสตราจารย์เหรอ

464
00:32:08,166 --> 00:32:09,875
หนูไม่รู้หรอกค่ะว่าปู่หน้าตายังไง

465
00:32:09,875 --> 00:32:12,375
แต่หนูจดจําน้ําเสียงเหมือนมันคือใบหน้า

466
00:32:13,333 --> 00:32:15,458
ปู่คือศาสตราจารย์

467
00:32:25,583 --> 00:32:29,125
ปู่ไม่เคยแน่ใจด้วยซ้ําว่าจะมีใครฟังไหม

468
00:32:29,125 --> 00:32:31,208
หนูฟังอยู่ตลอดค่ะ

469
00:32:32,500 --> 00:32:34,000
หนูคิดว่าเด็กอย่างเราหลายคนก็ฟังอยู่

470
00:32:35,083 --> 00:32:36,083
แต่...

471
00:32:36,958 --> 00:32:39,375
ศาสตราจารย์ไม่อยู่แล้ว ปู่เก็บเขาเข้ากรุ

472
00:32:39,375 --> 00:32:41,916
และตอนนี้ปู่ใช้วิทยุทําสิ่งที่สําคัญกว่านั้น

473
00:32:41,916 --> 00:32:45,416
อะไรจะสําคัญมากกว่า
ทุกสิ่งที่ปู่เคยพูดกับเราไปได้คะ

474
00:32:46,333 --> 00:32:47,750
มารี ฟังนะ

475
00:32:49,083 --> 00:32:51,583
ห้ามบอกเรื่องนี้กับใคร เข้าใจไหม

476
00:32:51,583 --> 00:32:52,750
ค่ะ

477
00:32:55,916 --> 00:32:58,750
เอาละ เดี๋ยวพ่อเธอจะรอนาน

478
00:33:00,416 --> 00:33:01,500
[เอเตียนถอนหายใจ]

479
00:33:02,291 --> 00:33:03,375
นี่จ้ะ

480
00:33:03,375 --> 00:33:04,666
ขอบคุณค่ะ

481
00:33:09,375 --> 00:33:11,125
- ระวังขั้นบันได
- หนูรู้ค่ะ

482
00:33:11,125 --> 00:33:13,416
- มีห้าขั้น
- ที่จริงมีหกขั้นค่ะ

483
00:33:14,375 --> 00:33:16,625
ไปทางซ้าย

484
00:33:29,583 --> 00:33:30,583
[เสียงปิดสวิตช์วิทยุ]

485
00:33:38,791 --> 00:33:41,000
[ดาเนียล] คิดว่าทะเลนี่เป็นไงบ้าง

486
00:33:41,000 --> 00:33:43,500
[มารี] ฟังเหมือนใครสักคนกําลังกรนอยู่

487
00:33:43,500 --> 00:33:47,666
พ่อรู้สึกเสมอว่า
เหมือนโลกกําลังพักหายใจอยู่เรื่อยๆ

488
00:33:50,625 --> 00:33:51,875
พักหายใจ

489
00:33:52,666 --> 00:33:53,750
หนูชอบคํานี้ค่ะ

490
00:33:54,916 --> 00:33:58,708
เราอาจต้องอยู่ที่นี่สักพัก ได้ไหม

491
00:33:58,708 --> 00:34:01,458
- ยินดีที่สุดเลยค่ะ
- ดี

492
00:34:02,750 --> 00:34:07,875
ย่ามาเนคบอกว่า
ปู่เอเตียนเคยเป็นวีรบุรุษสงคราม

493
00:34:07,875 --> 00:34:11,041
แต่หนูไม่เห็นรู้สึกว่าเขาเป็นวีรบุรุษสงครามเลย

494
00:34:11,041 --> 00:34:14,208
ก็ถ้าเราขังเสือไว้ในกล่องเหล็ก

495
00:34:14,208 --> 00:34:15,833
มันจะดูเหมือนกล่องเหล็ก

496
00:34:17,416 --> 00:34:22,625
พ่อกําลังคิดจะเริ่มที่ถนน
เลียบชายหาดนี้แล้วไปจบที่จัตุรัสในเมือง

497
00:34:23,375 --> 00:34:24,458
เริ่มอะไรคะ

498
00:34:25,291 --> 00:34:28,625
พ่อจะสร้างโมเดลเมืองให้นิ้วของลูกสํารวจ

499
00:34:28,625 --> 00:34:31,000
ไม่อย่างนั้น ลูกจะติดแหง็กอยู่ในบ้าน

500
00:34:31,000 --> 00:34:32,916
ลูกจะกลายเป็นเหมือนลุงเอเตียน

501
00:34:34,375 --> 00:34:35,833
ระหว่างที่หนูศึกษาโมเดลนี้

502
00:34:35,833 --> 00:34:40,208
หนูจะพาเขาออกมาเอง
หนูจะพาเขาชมเมืองด้วยตัวเอง พ่อคอยดูนะ

503
00:34:40,208 --> 00:34:43,666
[ดาเนียล] พ่อไม่สงสัยอยู่แล้ว
แต่ตอนนี้พ่อต้องเริ่มทํางาน

504
00:34:50,625 --> 00:34:52,041
ใช่ นั่นแหละ

505
00:34:54,083 --> 00:34:57,500
เธอจะใช้วิธีไหนวัดขนาดของทั้งเมืองล่ะ

506
00:34:58,250 --> 00:34:59,666
ทีละก้าวครับ

507
00:35:02,125 --> 00:35:03,416
แล้วก็มาหาว่าฉันบ้าแน่ะ

508
00:35:03,416 --> 00:35:06,458
[ดาเนียล] สามร้อยสิบสอง
สามร้อยสิบสาม สามร้อยสิบสี่

509
00:35:06,458 --> 00:35:11,708
สามร้อยสิบห้า สามร้อยสิบหก สามร้อยสิบเจ็ด
สามร้อยสิบแปด สามร้อยสิบเก้า สามร้อยยี่สิบ

510
00:35:11,708 --> 00:35:15,708
สามร้อยยี่สิบเอ็ด สามร้อยยี่สิบสอง
สามร้อยยี่สิบสาม สามร้อยยี่สิบสี่

511
00:35:48,416 --> 00:35:50,583
นี่คือไม้ ใช่ ลูกจะจับตรงนี้

512
00:35:50,583 --> 00:35:53,208
เราควรใช้ทรายขัด นี่จ้ะ

513
00:36:59,083 --> 00:37:01,458
ไม่เอากาแฟอีกแล้วครับ
ลุงเอเตียน ผมจะเสร็จแล้ว

514
00:37:01,458 --> 00:37:02,708
ไม่ นี่ของฉัน

515
00:37:03,791 --> 00:37:05,125
และนี่บรั่นดี

516
00:37:05,125 --> 00:37:08,708
แสดงว่าที่เธอไปวัดขนาดท้องถนน
เสร็จแล้วเหรอ

517
00:37:08,708 --> 00:37:10,000
เกือบแล้วครับ ทําไมเหรอ

518
00:37:10,000 --> 00:37:11,416
[เสียงดังก๊องแก๊ง]

519
00:37:12,750 --> 00:37:16,166
มาเนคไปที่ร้านขายเนื้อ

520
00:37:17,541 --> 00:37:21,291
หล่อนได้ยินคนพูดกันเรื่อง
ชายที่เดินนับก้าวของตัวเอง

521
00:37:22,666 --> 00:37:24,458
เมืองนี้มันเล็ก ดาเนียล

522
00:37:24,458 --> 00:37:25,875
แล้วยังไงครับ

523
00:37:27,333 --> 00:37:30,666
ผู้หญิงอีกคนกระซิบว่าชายคนนั้นมีสําเนียงปารีส

524
00:37:31,500 --> 00:37:33,291
และคนที่สามบอกว่าเธอได้ยิน

525
00:37:33,291 --> 00:37:37,458
ว่าชายลึกลับจากปารีสคนนี้
มาที่นี่เพื่อช่วยกลุ่มต่อต้าน

526
00:37:38,708 --> 00:37:41,458
และเขากําลังวัดขนาดเมืองนี้
ให้อเมริกามาทิ้งระเบิด

527
00:37:42,166 --> 00:37:44,041
[เสียงรถแล่นเข้ามาจอด]

528
00:37:48,333 --> 00:37:51,125
พามารีลงไปข้างล่างดีกว่า

529
00:37:52,166 --> 00:37:53,291
พวกเกสตาโปมาที่นี่แล้ว

530
00:38:02,458 --> 00:38:04,083
- บ้าจริง
- ไม่ ไม่เป็นไร

531
00:38:04,083 --> 00:38:06,666
ถ้าเป็นเรื่องวิทยุ คงมาเป็นร้อยแล้ว

532
00:38:06,666 --> 00:38:09,666
พวกเขาแค่มาตรวจสอบเรื่องข่าวลือ
เกี่ยวกับชายแปลกหน้าจากปารีส

533
00:38:10,416 --> 00:38:13,375
บอกความจริงไปก็พอ เอาเอกสาร
ของเธอให้พวกเขาดูก็จะไม่เป็นไรแล้ว

534
00:38:13,375 --> 00:38:15,083
เธอไม่ได้ทําอะไรผิดสักหน่อย

535
00:38:17,375 --> 00:38:18,708
ใช่ไหม ดาเนียล

536
00:38:18,708 --> 00:38:21,000
ลุงเอเตียนครับ มีบางอย่างที่ผมไม่เคยบอก

537
00:38:21,708 --> 00:38:22,666
อะไร

538
00:38:22,666 --> 00:38:25,666
ความลับควรเป็นความลับต่อไปจะดีกว่า

539
00:38:25,666 --> 00:38:27,875
ผมไม่คิดว่าลุงจะเข้าใจ

540
00:38:29,291 --> 00:38:31,416
เธอไม่ใช่คนเดียวที่มีความลับ

541
00:38:31,416 --> 00:38:33,083
[เสียงเคาะประตู]

542
00:38:34,333 --> 00:38:36,750
ไปเปิดประตูดีกว่าก่อนที่พวกเขาจะพังเข้ามา

543
00:38:38,750 --> 00:38:40,416
รู้ใช่ไหมว่าห้ามพูดถึงอะไร

544
00:38:40,416 --> 00:38:43,791
ห้ามพูดถึงพิพิธภัณฑ์ ห้ามพูดถึงวิทยุ ไมโครโฟน

545
00:38:43,791 --> 00:38:45,916
หนูรู้ค่ะพ่อ เราต้องไม่ทําท่าว่ากลัว

546
00:38:45,916 --> 00:38:47,208
ไม่ เราต้องไม่ทํา

547
00:38:47,208 --> 00:38:49,083
- เพราะเราไม่ได้กลัว
- ไม่ เราไม่ได้กลัว

548
00:38:49,083 --> 00:38:51,541
นี่คือเด็กสาวคนที่ว่าและนี่พ่อของเธอ

549
00:39:00,416 --> 00:39:01,333
เธอตาบอดเหรอ

550
00:39:02,000 --> 00:39:02,916
ค่ะท่าน

551
00:39:06,458 --> 00:39:08,458
- เฮ่
- ไม่เป็นไรๆ

552
00:39:09,208 --> 00:39:12,166
เพื่อนชาวเยอรมันของเรา
แค่อยากยืนยันอาการของมารีเท่านั้น

553
00:39:15,000 --> 00:39:17,416
- ฉันถืออะไรอยู่
- ไม่รู้ค่ะท่าน

554
00:39:18,291 --> 00:39:21,375
มีคนเห็นพ่อของเธอ
เดินไปทั่วเมืองวัดขนาดถนนและทางเท้า

555
00:39:21,375 --> 00:39:24,625
- ใช่ค่ะท่าน
- "ใช่ค่ะท่าน" หล่อนน่ารักจริงๆ

556
00:39:26,083 --> 00:39:29,708
วัดขนาดอย่างกับจะทําแผนที่
ให้คนที่วางแผนจะมาที่นี่งั้นแหละ

557
00:39:29,708 --> 00:39:31,750
ผมกําลังทําโมเดลของเมืองนี้ครับ

558
00:39:31,750 --> 00:39:34,000
ให้ลูกสาวผมทําความรู้จักถนนหนทาง

559
00:39:35,458 --> 00:39:37,333
ที่พ่อของเธอพูดน่ะจริงไหม

560
00:39:38,125 --> 00:39:42,833
จริงค่ะท่าน ตอนเราอยู่ที่ปารีส
เขาก็สร้างโมเดลเมืองที่นั่นให้หนูด้วย

561
00:39:44,291 --> 00:39:45,291
หนึ่ง

562
00:39:47,500 --> 00:39:48,416
สอง

563
00:39:49,208 --> 00:39:50,625
ดวงตาคู่สวย

564
00:39:52,791 --> 00:39:54,416
และใช้การไม่ได้

565
00:39:57,000 --> 00:39:58,791
ยืนยันส่วนแรกของเรื่องนี้แล้ว

566
00:39:59,583 --> 00:40:01,083
ทีนี้ พาฉันไปดูที่นายสร้างซิ

567
00:40:07,666 --> 00:40:08,750
มารี

568
00:40:20,625 --> 00:40:22,375
- นายมาจากปารีสเหรอ
- [ดาเนียล] ครับ

569
00:40:22,375 --> 00:40:23,750
ทํางานอะไรที่ปารีส

570
00:40:23,750 --> 00:40:26,416
ผมเป็นช่างไม้ อย่างที่คุณเห็น

571
00:40:27,583 --> 00:40:28,791
มาที่นี่ทําไม

572
00:40:30,166 --> 00:40:33,750
พาลูกสาวออกจากเมืองใหญ่ครับ
พาเธอมาสูดอากาศบริสุทธิ์

573
00:40:35,833 --> 00:40:36,750
นายชื่ออะไร

574
00:40:37,375 --> 00:40:39,958
คล็อดครับ คล็อด ดูแกร์รี

575
00:40:44,083 --> 00:40:46,416
ขอดูเอกสารหน่อย คุณดูแกร์รี

576
00:40:54,708 --> 00:40:55,541
เดี๋ยวนี้

577
00:41:27,208 --> 00:41:30,208
ฉันจะส่งเอกสารของนายไปที่ปารีส
พวกเขาจะตรวจสอบดู

578
00:41:30,208 --> 00:41:31,500
นายมีฝีมือนะ

579
00:41:32,833 --> 00:41:34,125
แต่โชคร้ายสาหัส

580
00:41:35,000 --> 00:41:37,250
ไม่ใช่โชคร้ายครับ นี่คือพรจากฟ้า

581
00:41:53,083 --> 00:41:57,291
ไม่อยากเชื่อเลย
นายยื่นเอกสารปลอมให้เกสตาโป

582
00:41:57,291 --> 00:41:58,375
เอกสารพวกนี้ไม่มีปัญหา

583
00:41:58,375 --> 00:42:01,958
ผมวานหัวหน้าฝ่ายบูรณะศิลปะที่พิพิธภัณฑ์ทําให้

584
00:42:01,958 --> 00:42:03,541
[เสียงสตาร์ทเครื่องยนต์]

585
00:42:03,541 --> 00:42:06,208
ทําไมมันไม่ทําให้ฉันมั่นใจเลยล่ะ

586
00:42:08,250 --> 00:42:11,833
เตรียมตัวกินมื้อเย็นได้แล้ว
เราต้องปรึกษาเรื่องนี้กับมาเนค

587
00:42:13,041 --> 00:42:16,666
แล้วอย่างนี้ เอเตียน เขารู้มากแค่ไหน

588
00:42:17,291 --> 00:42:18,375
รู้เรื่องอะไรครับ

589
00:42:22,083 --> 00:42:25,458
- ฉันจะพามารีเข้านอน
- หนูไม่อยากนอนค่ะ

590
00:42:25,458 --> 00:42:27,500
- มารี
- นี่คือความลับ

591
00:42:27,500 --> 00:42:29,291
พ่อก็รู้ว่าหนูฟังจากน้ําเสียงก็รู้แล้ว

592
00:42:29,291 --> 00:42:31,583
หลานถึงต้องเข้านอนไง

593
00:42:31,583 --> 00:42:32,666
มารี ขอร้องละ

594
00:42:33,375 --> 00:42:34,375
มาสิ [หัวเราะ]

595
00:42:45,958 --> 00:42:48,083
ในเมื่อเธออยู่ที่นี่แล้ว

596
00:42:48,083 --> 00:42:50,333
คงดีที่สุดถ้าให้เธอรู้ความจริง

597
00:42:51,958 --> 00:42:55,375
ในแซงต์มาโลนี้ มีองค์กรหนึ่ง

598
00:42:57,458 --> 00:43:01,291
บางคนในเมืองนี้จะนําข้อมูลบางอย่างมาให้ฉัน

599
00:43:02,041 --> 00:43:07,625
เกี่ยวกับการเคลื่อนพลของกองทัพ
ตารางรถไฟ เรือที่เข้าออกจากท่า

600
00:43:08,750 --> 00:43:10,583
- และฉัน...
- วิทยุนั่น

601
00:43:13,250 --> 00:43:14,250
[ดาเนียลหัวเราะเยาะ]

602
00:43:15,166 --> 00:43:19,708
ก่อนพวกเยอรมันจะเข้ามา
ฉันเคยใช้วิทยุพร่ําพูดเรื่องสันติภาพ

603
00:43:20,833 --> 00:43:22,958
ตอนนี้มันกลายเป็นยุทโธปกรณ์ไปแล้ว

604
00:43:24,583 --> 00:43:26,541
และเป็นยุทโธปกรณ์ที่มีค่ามากด้วย

605
00:43:26,541 --> 00:43:30,041
ฉันส่งข้อมูลที่ได้ไปลอนดอนโดยใส่รหัสไว้

606
00:43:31,666 --> 00:43:33,958
ถ้าผมช่วยอะไรได้ ผมจะทําทุกอย่างครับ

607
00:43:33,958 --> 00:43:38,708
ตอนนี้ ที่เราอยากให้เธอทํา
คืออย่าทําให้บ้านนี้ตกเป็นเป้าอีก

608
00:43:38,708 --> 00:43:40,000
- ชัดเจนไหม
- ครับ

609
00:43:42,375 --> 00:43:43,583
แสดงว่า...

610
00:43:43,583 --> 00:43:46,625
เสือตัวนี้ยังลาดตระเวนอยู่ในกล่องเหล็ก

611
00:43:48,791 --> 00:43:51,291
ฝรั่งเศสจงเจริญ

612
00:43:56,500 --> 00:44:01,125
- [มารี] อย่างกับเราอยู่ใต้ทะเลเลยค่ะ
- ใช่ พ่อเคยมาที่นี่ในวันหยุด

613
00:44:01,125 --> 00:44:04,458
และพ่อจะลงมาที่นี่
เพื่อไปเก็บหอยนางรมที่ป้อมกร็อตโต

614
00:44:04,458 --> 00:44:06,500
ปู่เอเตียนอยู่ที่นี่ไหมคะตอนที่พ่อเป็นเด็ก

615
00:44:06,500 --> 00:44:08,500
อยู่สิ เขาเป็นคนหนุ่ม

616
00:44:08,500 --> 00:44:10,000
- นี่ ถือไว้
- ค่ะ

617
00:44:11,041 --> 00:44:13,041
ก่อนที่สงครามจะเปลี่ยนเขา

618
00:44:13,041 --> 00:44:14,625
ก่อนสงคราม ใช่

619
00:44:17,791 --> 00:44:18,875
นี่อะไรคะ

620
00:44:18,875 --> 00:44:22,166
นี่คือหอยนางรมที่สดที่สุดเท่าที่ลูกจะหาได้เลยจ้ะ

621
00:44:26,583 --> 00:44:27,500
- [หัวเราะ]
- อืม

622
00:44:27,500 --> 00:44:29,416
อร่อยกว่าในปารีสซะอีก

623
00:44:31,833 --> 00:44:35,000
เขาเป็นคนยังไงเหรอคะ ปู่เอเตียน

624
00:44:35,000 --> 00:44:36,291
เขาจะใส่โคโลญจน์

625
00:44:37,166 --> 00:44:39,375
และมีสาวๆ นั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของเขา

626
00:44:39,375 --> 00:44:41,666
พวกเธอจะส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด พ่อจําได้

627
00:44:41,666 --> 00:44:42,833
[ทั้งคู่หัวเราะ]

628
00:44:44,416 --> 00:44:46,041
เขาเป็นชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยมมาก

629
00:44:50,208 --> 00:44:51,958
[ดาเนียล] อะไร คลื่นต่างหาก

630
00:44:51,958 --> 00:44:54,666
[มารี] ไม่ใช่คลื่นค่ะ พ่อนั่นแหละ

631
00:44:54,666 --> 00:44:55,958
พ่อต่างหาก

632
00:44:55,958 --> 00:44:58,000
- คลื่นยักษ์จริงๆ
- [เอเตียน] มันอยู่ไหน

633
00:44:58,000 --> 00:45:00,666
เทวทูตน้อยๆ อยู่ไหน

634
00:45:00,666 --> 00:45:04,166
ลุงเห็นแล้วนะผมเสียสละสูทตัวเก่งเพื่อสิ่งนี้

635
00:45:04,166 --> 00:45:05,333
ตามสบายครับ

636
00:45:06,333 --> 00:45:10,666
หอยนางรมจากป้อมกร็อตโตเคยเป็นที่หนึ่งในโลก

637
00:45:11,541 --> 00:45:12,375
[ออกแรง]

638
00:45:15,583 --> 00:45:16,416
[เสียงซด]

639
00:45:20,541 --> 00:45:22,291
และยังเป็นอยู่

640
00:45:22,291 --> 00:45:23,916
สมบูรณ์แบบ

641
00:45:25,666 --> 00:45:27,166
ยี่สิบปีเชียวนะ ดาเนียล

642
00:45:28,958 --> 00:45:29,791
[ถอนหายใจ]

643
00:45:29,791 --> 00:45:34,666
ถ้าปู่ชอบกินมากขนาดนี้
ทําไมไม่เคยไปเก็บเองล่ะคะ

644
00:45:34,666 --> 00:45:37,666
- เดินเลียบชายหาดไปนิดเดียว
- มารีจ๊ะ

645
00:45:37,666 --> 00:45:40,250
พ่อคะ ถ้าเราเลิกถาม มันจะกลายเป็นเรื่องปกติ

646
00:45:41,166 --> 00:45:44,666
บางทีคราวหน้า ปู่ไปกับเราก็ได้ค่ะ

647
00:45:44,666 --> 00:45:47,291
เวลาหนูออกไปสํารวจถนนหนทาง
หนูพาปู่ไปเองก็ได้

648
00:45:47,291 --> 00:45:50,208
ขอโทษครับ ลุงเอเตียน
ลูกสาวผมเป็นคนพูดตรงมากจริงๆ

649
00:45:50,208 --> 00:45:51,666
มารี

650
00:45:52,833 --> 00:45:55,041
ปู่คิดว่าหลานรู้เหตุผลที่ปู่ไม่ออกไปข้างนอก

651
00:45:55,041 --> 00:45:57,583
แต่มันไม่มีเหตุผลในตัวมันเอง

652
00:45:57,583 --> 00:45:59,500
อดีตผ่านไปแล้วและก็จบแล้ว

653
00:45:59,500 --> 00:46:01,708
นึกว่าปู่เชื่อเรื่องวิทยาศาสตร์เสียอีก

654
00:46:01,708 --> 00:46:04,416
- มารี หยุดเถอะ
- ไม่ ดาเนียล ไม่เป็นไร

655
00:46:08,000 --> 00:46:12,416
มารี ลองจินตนาการดีไหมว่า
ปู่ก็เหมือนหอยนางรมพวกนี้

656
00:46:12,416 --> 00:46:14,000
ปู่ติดอยู่ในเปลือกของตัวเอง

657
00:46:14,000 --> 00:46:16,291
แต่ปู่ไม่ใช่หอยนางรมนี่คะ

658
00:46:16,291 --> 00:46:19,333
มีใครเคยได้ยินบ้างว่า
หอยนางรมใส่โคโลญจน์กลิ่นไลแล็ค

659
00:46:19,333 --> 00:46:22,041
ขี่มอเตอร์ไซค์โดยมีสาวๆ กรี๊ดกร๊าดซ้อนท้าย

660
00:46:24,125 --> 00:46:27,916
นั่นไง ลูกทําไปแล้ว ลูกทําให้เขาโมโหมาก

661
00:46:27,916 --> 00:46:29,541
บางทีต้องมีใครสักคนทําค่ะ

662
00:46:31,166 --> 00:46:33,291
- มารี
- คะ

663
00:46:38,958 --> 00:46:42,958
คอยชวนปู่ไปกับหลานนะ

664
00:46:46,666 --> 00:46:52,083
แล้วสักวัน ถ้าหลานชวนอยู่ ปู่ก็อาจจะไป

665
00:46:53,125 --> 00:46:54,125
ดีค่ะ

666
00:46:55,541 --> 00:46:56,750
งั้นตกลงตามนี้

667
00:46:56,750 --> 00:46:57,666
[ถอนหายใจ]

668
00:46:58,833 --> 00:47:00,875
ใช่ๆๆ

669
00:47:01,875 --> 00:47:02,750
ไม่ๆ

670
00:47:02,750 --> 00:47:05,750
ไม่ได้แล้วค่ะ ทั้งสองคน เดี๋ยวจะ
ไม่มีหอยนางรมเหลือให้ย่ามาเนค

671
00:47:07,208 --> 00:47:11,500
ใช่ มีเหตุผล เราไม่ควรกินอีก

672
00:47:13,000 --> 00:47:14,166
หนูได้ยินนะ

673
00:47:14,166 --> 00:47:17,083
- แค่จับเปลือก
- หนูตาบอด หนูเลยหูดีมาก

674
00:47:17,083 --> 00:47:19,958
- ก็ได้
- ขอบคุณมากค่ะ

675
00:47:21,583 --> 00:47:23,750
เอาละ ดาเนียล อีกสักครู่

676
00:47:23,750 --> 00:47:27,708
เธอจะได้พบคณะกรรมาธิการ
ข่าวกรองของกลุ่มต่อต้านแซงต์มาโล

677
00:47:28,500 --> 00:47:31,166
เธอรู้ความลับของเราแล้ว
ถึงตาเรารู้ความลับของเธอบ้าง

678
00:47:31,791 --> 00:47:32,833
ให้มารีไปก่อนดีไหม

679
00:47:34,375 --> 00:47:37,250
ฉันคิดว่ามารีได้พิสูจน์แล้วว่าฉลาดกว่าเราสองคน

680
00:47:38,375 --> 00:47:39,958
- เธอควรอยู่
- [เสียงเปิดประตู]

681
00:47:39,958 --> 00:47:43,541
เรามาแล้วพร้อมขนมปังและขนม

682
00:47:45,916 --> 00:47:47,125
- หวัดดี
- [มารี] หวัดดีค่ะ

683
00:47:48,333 --> 00:47:49,416
[ดาเนียล] เอ้อ...

684
00:47:52,666 --> 00:47:56,000
ป้ามาเนคครับ ขอโทษนะครับ

685
00:47:56,000 --> 00:47:58,208
แต่เรากําลังจะมีประชุมเรื่องลับมากๆ ที่นี่

686
00:47:58,208 --> 00:47:59,791
ถูกต้องแล้ว

687
00:48:04,583 --> 00:48:05,833
ป้าอยู่กลุ่มต่อต้านเหรอ

688
00:48:07,083 --> 00:48:08,291
ฉลาดนี่เรา

689
00:48:09,083 --> 00:48:13,500
ขอแนะนําให้ทุกคนรู้จัก
สมาคมผู้สูงวัยแห่งกลุ่มต่อต้านแซงต์มาโล

690
00:48:13,500 --> 00:48:14,625
[หัวเราะ]

691
00:48:16,375 --> 00:48:19,625
ผู้หญิงเก็บความลับได้เก่งกว่าผู้ชายเยอะจ้ะ

692
00:48:19,625 --> 00:48:21,708
พวกเธอคอยสังเกตความเคลื่อนไหวของกองทัพ

693
00:48:21,708 --> 00:48:24,625
และการเข้าออกของเรือที่ท่าเรือด้วย

694
00:48:24,625 --> 00:48:29,375
เราไปซื้อปลาที่กําแพงท่าเรือ
หญิงชราสามคน ไม่มีใครสงสัยเราได้

695
00:48:29,375 --> 00:48:31,916
รายชื่อของที่เราซื้อคือชื่อของเรือตอร์ปิโด

696
00:48:31,916 --> 00:48:34,250
เราชงกาแฟไปให้ทหารหนุ่มเยอรมัน

697
00:48:34,250 --> 00:48:36,458
พวกเขาเลยพูดกับเราเหมือนเราเป็นแม่แท้ๆ

698
00:48:36,458 --> 00:48:37,791
พวกเขาเล่าทุกอย่าง

699
00:48:37,791 --> 00:48:39,083
ฉลาดมาก

700
00:48:39,083 --> 00:48:41,375
น้องสาวของฉันชวนมาเป็นสมาชิกชาย

701
00:48:41,375 --> 00:48:44,416
- กิตติมศักดิ์ของกลุ่ม
- เขาเคยเป็นวีรบุรุษสนามเพลาะ

702
00:48:44,416 --> 00:48:47,166
เป็นวีรบุรุษจากห้องใต้หลังคา
บ้านตัวเองมันง่ายกว่าตั้งเยอะ

703
00:48:47,166 --> 00:48:50,333
และเอเตียนบอกว่าเรามีปัญหา

704
00:48:50,333 --> 00:48:51,458
[ดาเนียล] ใช่ครับ

705
00:48:51,458 --> 00:48:52,416
เอ้อ...

706
00:48:54,208 --> 00:48:57,083
ที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ
ในปารีสซึ่งผมเคยทํางานอยู่ที่นั่น

707
00:48:57,083 --> 00:48:59,833
ผมเอาอัญมณีมีค่าทั้งหมดส่งลงเรือไปเจนีวา

708
00:48:59,833 --> 00:49:01,416
ก่อนที่พวกเยอรมันจะยึดไปได้

709
00:49:01,416 --> 00:49:02,583
บราโว

710
00:49:02,583 --> 00:49:05,791
แต่พวกเขาต้องตามล่าผมแน่

711
00:49:05,791 --> 00:49:08,708
ดาเนียลยื่นเอกสารปลอมให้พวกเกสตาโป

712
00:49:08,708 --> 00:49:10,791
เขาบอกว่าเอกสารพวกนั้นไม่มีปัญหาแน่

713
00:49:10,791 --> 00:49:13,958
ครับ แต่ผมก็ยังเป็นชายที่มาจาก
ปารีสพร้อมลูกสาวตาบอดอยู่ดี

714
00:49:13,958 --> 00:49:18,125
แต่บางทีพวกเยอรมันจะวุ่นกันมาก
จนไม่ได้เอาเรื่องนี้ไปโยงเรื่องนั้น

715
00:49:18,125 --> 00:49:19,541
พวกเยอรมันก็คือเยอรมัน

716
00:49:19,541 --> 00:49:23,416
จะต้องมีสักหน่วยที่ถูกส่งมา
ชิงอัญมณีมีค่าพวกนั้นกลับไป

717
00:49:23,416 --> 00:49:26,750
อีกอย่าง ไม่ใช่ตัวผมที่พวกเขากําลังตามหา

718
00:49:26,750 --> 00:49:28,250
พวกเขาตามหาสิ่งที่อยู่กับผม

719
00:49:28,250 --> 00:49:29,750
อัญมณีชิ้นหนึ่งโดยเฉพาะ

720
00:49:29,750 --> 00:49:31,625
อัญมณีที่โด่งดังที่สุดในฝรั่งเศส

721
00:49:31,625 --> 00:49:34,500
อันที่นิตยสารทุกฉบับบอกว่าต้องคําสาปน่ะเหรอ

722
00:49:35,333 --> 00:49:37,458
อัญมณีแบบที่ดึงดูดคนบ้า

723
00:49:37,458 --> 00:49:40,833
เธอเก็บไว้ที่นี่ ในบ้านนี้หรือเปล่า

724
00:49:41,583 --> 00:49:44,458
ครับ ผมไม่มีทางเลือก

725
00:49:45,416 --> 00:49:47,916
ถ้าผมรู้ว่าทุกคนกําลังทําอะไรอยู่ที่นี่

726
00:49:47,916 --> 00:49:50,166
ผมคงไม่มีวันนําปัญหานี้มาที่นี่แน่ๆ

727
00:49:51,833 --> 00:49:54,333
ถ้าอยากให้เราไป เราก็จะไปครับ

728
00:50:02,666 --> 00:50:05,083
ในช่วงสงครามน่ะ ดาเนียล...

729
00:50:06,708 --> 00:50:08,291
สิ่งสําคัญถูกจัดระเบียบใหม่

730
00:50:09,541 --> 00:50:14,750
เธอคือครอบครัว
เธอคือญาติ และสายเลือดคือนิรันดร์

731
00:50:16,708 --> 00:50:21,125
แต่ตอนนี้ เรามีหน้าที่ต่อฝรั่งเศส

732
00:50:21,125 --> 00:50:24,708
ซึ่งแปลว่าเราต้องนําพวกเยอรมันไปอีกทาง

733
00:50:24,708 --> 00:50:26,416
เสียเวลาไม่ได้เลย

734
00:50:41,458 --> 00:50:42,458
[ถอนหายใจ]

735
00:51:47,291 --> 00:51:48,458
[มาเนคกระแอม]

736
00:51:49,041 --> 00:51:53,875
ตั๋วกลับปารีส เงินสด
และที่อยู่ซึ่งเธอจะไปอยู่อย่างปลอดภัย

737
00:51:55,916 --> 00:51:57,333
[ดาเนียล] มารี ไม่ต้องห่วงนะ

738
00:51:57,333 --> 00:51:58,500
[มารี] ทําไมหนูต้องห่วงคะ

739
00:51:58,500 --> 00:52:01,416
มารี พ่อของเธอจะกลับมาแน่ ตามแผนที่วางไว้

740
00:52:01,416 --> 00:52:02,500
แผนอะไรคะ

741
00:52:02,500 --> 00:52:06,166
เราขอให้เพื่อนๆ ในกลุ่มต่อต้านที่ปารีส

742
00:52:06,166 --> 00:52:08,166
กระจายข่าวตามวงในแล้ว

743
00:52:08,166 --> 00:52:11,333
ว่าให้ดาเนียล เลอบลองก์ปรากฏตัวในปารีส

744
00:52:14,750 --> 00:52:15,958
พรุ่งนี้

745
00:52:17,416 --> 00:52:21,500
พ่อจะถูกถ่ายรูปอยู่ในคาเฟ่สักแห่ง
กําลังอ่านหนังสือพิมพ์ฉบับพรุ่งนี้เช้า

746
00:52:22,416 --> 00:52:24,916
จากนั้น พวกเขาจะบอกที่อยู่ให้พวกเยอรมันรู้

747
00:52:26,125 --> 00:52:28,458
แต่เมื่อพวกเขาไปถึงที่นั่น

748
00:52:28,458 --> 00:52:31,458
พวกเขาจะเจอข้าวของของพ่อและของลูกด้วย

749
00:52:31,458 --> 00:52:32,958
พ่อเตรียมใส่กระเป๋าไปแล้ว

750
00:52:32,958 --> 00:52:35,208
พ่อจะทิ้งไว้ในอะพาร์ตเมนต์ให้พวกเขาค้นพบ

751
00:52:35,208 --> 00:52:39,166
จากนั้นพ่อจะไปถูกถ่ายรูปที่บอร์โด

752
00:52:39,166 --> 00:52:40,250
บอร์โดเหรอ

753
00:52:40,250 --> 00:52:43,041
- นั่งรถไฟไปแค่สามชั่วโมงเอง มารี
- และอยู่แค่วันเดียว

754
00:52:43,041 --> 00:52:45,458
ที่บอร์โด เพื่อนของเราจะได้รู้ว่า

755
00:52:45,458 --> 00:52:49,291
ชายคนหนึ่งกับลูกสาวตาบอด
ลักลอบข้ามพรมแดนเข้าไปในสเปนแล้ว

756
00:52:49,291 --> 00:52:51,583
คนที่ช่วยพาข้ามไป
ได้เพชรเม็ดใหญ่เป็นค่าตอบแทน

757
00:52:51,583 --> 00:52:54,125
ซึ่งตอนนี้ก็ถูกลักลอบนําเข้าสเปนด้วย

758
00:52:55,458 --> 00:52:58,083
- ถ้าแผนนี้สําเร็จ...
- หมายความว่าไงคะ "ถ้า"

759
00:53:00,208 --> 00:53:02,750
[ดาเนียล] ถ้าแผนนี้สําเร็จ
อีกหกวันพ่อก็จะกลับมา

760
00:53:02,750 --> 00:53:05,166
งั้นทําไมพ่อไม่เอาอัญมณีต้องสาปนี้ไปปารีสล่ะคะ

761
00:53:05,166 --> 00:53:08,958
ทิ้งไว้ที่นั่นให้พวกเยอรมันค้นพบ
พวกเขาอาจจะเลิกตามหาก็ได้

762
00:53:08,958 --> 00:53:13,458
เพราะพวกเยอรมันคือศัตรู
และอัญมณีเม็ดนั้นก็ไม่ใช่ของพวกเขา

763
00:53:13,458 --> 00:53:16,791
มันเป็นของฝรั่งเศส
และเราคือประชาชนของฝรั่งเศส

764
00:53:16,791 --> 00:53:21,375
เรามอบอัญมณีล้ําค่าที่สุด
ของชาติให้สัตว์ร้ายพวกนั้นไม่ได้

765
00:53:21,375 --> 00:53:25,125
พ่อต้องล่อหลอกพวกเขา
ให้พ้นทาง เพื่อให้ลูกปลอดภัย

766
00:53:25,125 --> 00:53:27,083
ทีนี้ มารี พ่อต้องไปขึ้นรถไฟแล้ว

767
00:53:27,083 --> 00:53:29,375
ปู่เอเตียนจะให้ลูกใช้วิทยุ

768
00:53:29,375 --> 00:53:33,541
พูดกับพ่อและไม่ว่าพ่ออยู่ที่ไหน
พ่อจะฟังและอยู่กับลูก

769
00:53:33,541 --> 00:53:34,708
แน่นอนค่ะ [สูดน้ํามูก]

770
00:53:35,583 --> 00:53:38,625
หนูจะพูดกับพ่ออยู่ตลอดไม่ว่าพ่อจะไปนานแค่ไหน

771
00:53:38,625 --> 00:53:40,458
และหนูจะอยู่กับพ่อ

772
00:53:40,458 --> 00:53:41,541
[ร้องไห้]

773
00:53:46,083 --> 00:53:50,333
พ่อคะ หนูยังอยู่กับพ่อ หนูยังพูดกับพ่อ

774
00:53:50,333 --> 00:53:51,625
หนูรู้ว่าพ่อได้ยินหนู

775
00:53:52,583 --> 00:53:54,000
{\an8}(แซงต์มาโล
สิงหาคม ปี 1944)

776
00:53:54,000 --> 00:53:57,500
{\an8}พ่อกําลังรอทหารอเมริกันมาที่นี่
แล้วพ่อก็จะกลับบ้าน

777
00:53:58,625 --> 00:53:59,625
หนูรู้ค่ะ

778
00:54:01,083 --> 00:54:02,291
ราตรีสวัสดิ์ค่ะพ่อ

779
00:54:03,583 --> 00:54:04,583
หนูรักพ่อค่ะ

780
00:54:04,583 --> 00:54:06,166
- [เสียงระเบิด]
- [สั่นสะเทือน]

781
00:54:10,833 --> 00:54:12,250
[เสียงระเบิด]

782
00:54:19,083 --> 00:54:20,291
[เสียงระเบิด]

783
00:54:22,500 --> 00:54:23,583
ได้เวลาแล้ว

784
00:54:28,708 --> 00:54:30,875
นึกว่านายคงพยายามจะหนี

785
00:54:30,875 --> 00:54:32,875
ผมอยู่เพราะผมไว้ใจคุณ

786
00:54:34,125 --> 00:54:35,541
ทําไมนายถึงไว้ใจฉัน

787
00:54:35,541 --> 00:54:38,291
เมื่อวาน ผมมั่นใจว่าผมจําเสียงคุณได้

788
00:54:39,083 --> 00:54:40,291
แล้วผมก็รู้ว่า...

789
00:54:42,833 --> 00:54:46,708
คุณรู้จักเด็กสาวที่กระจายเสียงที่คลื่น 13.10

790
00:54:46,708 --> 00:54:48,208
คุณรู้จักบ้านหลังนั้น

791
00:54:50,250 --> 00:54:51,458
คุณคือเขา

792
00:54:53,625 --> 00:54:55,125
คุณคือศาสตราจารย์

793
00:54:57,250 --> 00:55:01,625
ฉันคือทหาร นายคือทหาร
เรื่องก่อนหน้านั้นไม่สําคัญ

794
00:55:01,625 --> 00:55:02,666
[เสียงรถยนต์แล่นเข้ามา]

795
00:55:02,666 --> 00:55:03,583
นั่ง

796
00:55:17,166 --> 00:55:18,041
[ผู้หญิง] ว่าไง

797
00:55:20,291 --> 00:55:22,375
[เอเตียน] เขาคือเด็กหนุ่มเจ้าหน้าที่วิทยุ

798
00:55:22,375 --> 00:55:25,083
- เขาชื่อแวร์เนอร์...
- เราไม่สนว่าเขาชื่ออะไร

799
00:55:27,291 --> 00:55:29,708
เขาถูกพาตัวมาจาก
สถานเด็กกําพร้าโดยไม่เต็มใจ

800
00:55:29,708 --> 00:55:31,375
และถูกบังคับให้เข้าร่วมหน่วยวิทยุ

801
00:55:31,375 --> 00:55:34,541
นายฆ่าผู้ชาย ผู้หญิงและเด็กไปกี่คน

802
00:55:35,500 --> 00:55:39,416
งานของผมคือ
ระบุตําแหน่งวิทยุที่กําลังส่งข้อความ

803
00:55:39,416 --> 00:55:41,333
แล้วเมื่อระบุตําแหน่งวิทยุได้แล้วล่ะ

804
00:55:41,333 --> 00:55:42,916
[ผู้หญิง] บอกมาคร่าวๆ ซิ

805
00:55:42,916 --> 00:55:46,208
นายฆ่าผู้ชาย ผู้หญิงและเด็กไปกี่คน

806
00:55:46,208 --> 00:55:48,458
ไหนคุณบอกว่าผมจะเล่าเรื่องได้ไงครับ

807
00:55:49,625 --> 00:55:51,375
ขอร้อง ผมอยากอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น

808
00:55:51,375 --> 00:55:52,583
เรารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

809
00:55:52,583 --> 00:55:55,666
สหายร่วมรบของเราที่นอร์มังดี
และเบลเยียมบอกเราแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

810
00:55:55,666 --> 00:55:59,541
ใครที่มีวิทยุจะถูกหน่วยของนายฆ่าทิ้ง

811
00:55:59,541 --> 00:56:04,250
ครอบครัว เพื่อนบ้านของบุคคลนั้นก็ถูกฆ่าทิ้ง

812
00:56:04,250 --> 00:56:09,208
ผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก ถูกฆ่าทิ้ง

813
00:56:09,208 --> 00:56:11,583
เขามีหน้าที่แค่หาคลื่นวิทยุเท่านั้น

814
00:56:11,583 --> 00:56:13,541
- ศาสตราจารย์ครับ...
- ศาสตราจารย์เหรอ

815
00:56:13,541 --> 00:56:16,041
[อองรี] เราไม่สนว่า
นายจะพูดอะไร ไอ้เยอรมัน

816
00:56:16,041 --> 00:56:18,625
และเราก็ไม่มีที่ให้ขังนักโทษด้วย

817
00:56:18,625 --> 00:56:20,000
ผมจะดูแลเขาเอง

818
00:56:20,000 --> 00:56:21,791
เขาไม่ใช่ลูกของคุณ

819
00:56:21,791 --> 00:56:23,666
- [อองรี] ดูแลเหรอ
- ผมจะรับผิดชอบเอง

820
00:56:23,666 --> 00:56:25,416
ทําไม ทําไมคุณต้องทําแบบนั้น

821
00:56:25,416 --> 00:56:28,583
- [อองรี] ตัดสินง่ายจะตาย โทษตายไง
- ขอร้อง คุณไม่เข้าใจ

822
00:56:28,583 --> 00:56:32,166
- ใครจะลงโทษ
- ฉัน ฉันจะยิงเขากับมือเอง

823
00:56:32,166 --> 00:56:35,125
- ไม่ ฌาคเกอลีน ไม่
- เอเตียน กลับบ้านไปซะ

824
00:56:35,125 --> 00:56:37,500
- [เสียงระเบิด]
- [สั่นสะเทือน]

825
00:56:37,500 --> 00:56:39,208
นั่นไม่ใช่ระเบิดจากเครื่องบิน

826
00:56:40,458 --> 00:56:42,583
[แวร์เนอร์] ไม่ใช่ นั่นปืนใหญ่

827
00:56:42,583 --> 00:56:44,250
ปืนใหญ่ของอเมริกา

828
00:56:44,250 --> 00:56:46,458
[เสียงระเบิด]

829
00:56:46,458 --> 00:56:48,375
[ผู้ชาย] ทหารอเมริกันอยู่ที่ประตูแล้ว

830
00:56:49,041 --> 00:56:54,375
- ทหารอเมริกันมาแล้ว
- พ่อคะ อิสรภาพมาถึงแล้ว ในที่สุด

831
00:57:03,083 --> 00:57:05,166
- [ฌาคเกอลีน] เอเตียน หลีกไป
- เขาเป็นเด็กดี

832
00:57:05,166 --> 00:57:06,875
เขาเป็นศัตรู หลีกไปเดี๋ยวนี้

833
00:57:06,875 --> 00:57:08,500
หลีกไป เอเตียน

834
00:57:08,500 --> 00:57:10,375
[สั่นสะเทือน]

835
00:57:13,708 --> 00:57:15,208
[อองรี] เอเตียน เร็ว

836
00:57:15,208 --> 00:57:19,541
ไม่ ผมเสียเวลาไปครึ่งชีวิต
หลบหนีจากความกลัว

837
00:57:20,250 --> 00:57:21,750
ตอนนี้ เธอต้องไม่กลัว

838
00:57:21,750 --> 00:57:23,416
[ฌาคเกอลีน] เอเตียน ฉันจะไม่พูดซ้ํานะ

839
00:57:25,583 --> 00:57:27,250
- หลีกไป เอเตียน
- ไอ้หนู

840
00:57:27,250 --> 00:57:29,625
- เอเตียน
- ฉันคือศาสตราจารย์

841
00:57:30,708 --> 00:57:31,708
[ฟอน] มารี

842
00:57:31,708 --> 00:57:32,875
ฉันจะไม่พูดซ้ํานะ

843
00:57:34,125 --> 00:57:35,583
[ฟอน] ฉันรู้ว่าเธออยู่บนนั้น มารี

844
00:57:35,583 --> 00:57:37,208
ทีนี้ ฟังฉันเหมือนที่เคยฟัง

845
00:57:37,208 --> 00:57:38,875
หลีกไป!

846
00:57:39,583 --> 00:57:40,833
[ฟอน] ไม่มีทางหนีหรอก

847
00:57:40,833 --> 00:57:42,125
วิ่ง!

848
01:00:14,500 --> 01:00:19,500
{\an8}คําบรรยายโดย เพียรพิไล ธรรมลิขิตชัย