1
00:00:10,833 --> 00:00:15,291
{\an8}‎(12 สิงหาคม ปี 1944)

2
00:00:41,583 --> 00:00:42,583
‎เฟนนิช

3
00:00:47,833 --> 00:00:48,750
‎มาเร็ว

4
00:00:57,250 --> 00:00:58,250
‎คือ...

5
00:00:59,458 --> 00:01:01,250
‎แกต้องนําทางไป

6
00:01:02,083 --> 00:01:04,541
‎ถ้าหล่อนมีผู้สมรู้ร่วมคิด แกจะได้ตายก่อน

7
00:01:04,541 --> 00:01:09,708
‎ถ้าอยู่คนเดียว
‎แกก็จะได้รับเกียรติเป็นคนฆ่าหล่อน

8
00:01:12,625 --> 00:01:13,541
‎รับไปสิ

9
00:01:14,875 --> 00:01:15,875
‎รับไป

10
00:01:22,916 --> 00:01:24,625
‎ส่งข่าวแค่คําเดียว

11
00:01:24,625 --> 00:01:28,333
‎ฉันสามารถสั่งจับตัวน้องสาวแก
‎ไปให้พวกหมาล่าเนื้อเอสเอส

12
00:01:30,583 --> 00:01:32,958
‎ทันทีที่ครูฝึกหมาเล่นกับน้องแกจนหนําใจแล้วน่ะ

13
00:01:35,875 --> 00:01:36,875
‎เดินไป

14
00:01:38,708 --> 00:01:39,916
‎เดิน

15
00:01:41,041 --> 00:01:42,125
‎ใช่แล้ว

16
00:01:58,416 --> 00:01:59,750
‎หยุดนะ!

17
00:02:31,291 --> 00:02:33,958
‎- มารี
‎- เธอปลอดภัย เชื่อผมเถอะ

18
00:02:36,375 --> 00:02:38,958
‎นายเพิ่งยิงผู้บังคับบัญชาไป

19
00:02:40,791 --> 00:02:42,083
‎เรื่องมันยาวครับ

20
00:02:45,208 --> 00:02:48,208
‎มารี ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว

21
00:02:51,458 --> 00:02:53,500
‎กลอนประตูเสีย

22
00:02:54,166 --> 00:02:57,208
‎ต้องปลดกลอนจากด้านใน

23
00:02:58,541 --> 00:03:03,083
‎พวกอเมริกันกําลังมา อีกไม่กี่วันก็น่าจะถึงแล้ว

24
00:03:03,083 --> 00:03:06,208
‎รายการวิทยุของเธอ
‎ช่วยให้เขาตั้งพิกัดทิ้งระเบิดได้

25
00:03:06,833 --> 00:03:09,125
‎แค่ต้องเข้มแข็งต่ออีกหน่อย

26
00:03:09,125 --> 00:03:12,583
‎แตะประตูระดับเดียวกันกับกลอน
‎จะรู้ว่าคืนนี้ต้องทําอย่างไรต่อ

27
00:03:12,583 --> 00:03:14,375
‎พันธมิตรของเราจะจัดการส่วนที่เหลือ

28
00:03:18,375 --> 00:03:19,458
‎มาช่วยฉันหน่อย

29
00:03:30,000 --> 00:03:32,166
‎จะทิ้งศพไว้ที่นี่เหรอครับ

30
00:03:32,166 --> 00:03:34,916
‎ฉันมีเพื่อนที่จะมาเก็บขยะทีหลัง

31
00:03:34,916 --> 00:03:38,000
‎จะมาเอารถไปแล้วเอาร่างไปให้นกนางนวลกิน

32
00:03:38,625 --> 00:03:39,708
‎ดี

33
00:03:44,125 --> 00:03:45,750
‎เธอคนนั้นชื่อมารีนี่เอง

34
00:03:51,916 --> 00:03:54,541
‎ฉันไม่อยากได้ยินชื่อเธอ
‎ออกจากปากไอ้เยอรมันคนไหน

35
00:03:55,541 --> 00:03:57,750
‎ฉันไม่รู้ว่านายเป็นใคร

36
00:03:59,416 --> 00:04:02,083
‎แต่อยากฟังเรื่องยาวของนาย

37
00:04:03,166 --> 00:04:04,583
‎ถอดแจ็คเก็ตเครื่องแบบออกเสีย

38
00:04:05,708 --> 00:04:07,125
‎นายต้องไปกับฉัน

39
00:04:08,958 --> 00:04:12,375
‎มารี ปู่ปิดประตูหน้าไว้นะ ลงมาล็อกด้วย

40
00:04:17,708 --> 00:04:18,708
‎ไปกันเร็ว

41
00:04:38,041 --> 00:04:39,458
‎บทที่ 22

42
00:04:42,125 --> 00:04:43,125
‎ส่วนที่สอง

43
00:05:13,375 --> 00:05:15,625
{\an8}‎สร้างจากนวนิยายของแอนโทนี โดเออร์

44
00:06:03,791 --> 00:06:09,500
‎(ดั่งแสงสิ้นแรงฉาน)

45
00:06:25,333 --> 00:06:26,708
{\an8}‎(สี่ปีก่อนหน้านี้)

46
00:06:26,708 --> 00:06:27,875
{\an8}‎เซอร์ไพรส์

47
00:06:29,750 --> 00:06:30,583
‎ดาเนียล

48
00:06:30,583 --> 00:06:35,458
‎ป้ามาเนคครับ นี่มารี ลูกสาวผมเอง
‎คนที่ผมเขียนเล่าให้ป้าฟังบ่อยๆ

49
00:06:35,458 --> 00:06:37,708
‎ยินดีที่ได้พบค่ะ มาดามมาเนค

50
00:06:38,333 --> 00:06:41,416
‎ฉันก็ยินดีมากที่ได้เจอเธอจ้ะ

51
00:06:42,916 --> 00:06:45,916
‎- เข้ามาเลยๆ
‎- ขอบคุณค่ะ

52
00:06:46,958 --> 00:06:48,375
‎- ขอบคุณ
‎- ฉันถือเอง

53
00:06:51,250 --> 00:06:52,166
‎มีอีกใบ

54
00:06:53,291 --> 00:06:56,291
‎ผมรู้ว่าอาเอเตียนไม่ชอบต้อนรับแขก
‎แต่ไหนๆ เราก็มาแล้ว

55
00:06:56,291 --> 00:06:58,416
‎เดี๋ยวน้องฉันก็ปรับตัวได้เอง มาเร็ว

56
00:06:59,416 --> 00:07:01,208
‎- อยู่ตรงไหนคะ
‎- เราอยู่ในครัว

57
00:07:01,208 --> 00:07:03,500
‎- อาอยู่หรือเปล่าครับ
‎- ต้องอยู่สิ

58
00:07:03,500 --> 00:07:06,500
‎อยู่ในห้องใต้หลังคา เล่นวิทยุนั่นแหละ

59
00:07:09,166 --> 00:07:10,250
‎เอเตียน

60
00:07:13,416 --> 00:07:14,833
‎อาเอเตียน

61
00:07:14,833 --> 00:07:18,125
‎เขาไม่ได้ยินหรอก ใส่หูฟังตลอด

62
00:07:18,125 --> 00:07:20,125
‎เขามีวิทยุแบบไหนคะ

63
00:07:21,000 --> 00:07:27,833
‎แบบน่ารําคาญ จมดิ่งบงการใจเขาอยู่ตลอดเวลา

64
00:07:27,833 --> 00:07:32,208
‎แต่ก็ดีกว่าให้เขานั่งเหม่อริมทะเล

65
00:07:32,208 --> 00:07:34,333
‎ซึ่งเป็นอีกเรื่องเดียวที่เขาทํา

66
00:07:36,333 --> 00:07:37,416
‎ดาเนียล

67
00:07:40,125 --> 00:07:44,666
‎หวังว่าเธอจะไม่ลืมบอกลูกทุกวัน
‎ว่าลูกน่ารักแค่ไหน

68
00:07:46,125 --> 00:07:48,416
‎ป้ามาเนคครับ ลูกผมตาบอด ไม่ได้หูหนวก

69
00:07:52,375 --> 00:07:54,875
‎ฉันจะเป็นกระจกวิเศษให้หนู

70
00:07:54,875 --> 00:07:58,166
‎และฉันจะเป็นคนบอกว่าเมื่อไรที่หนูเลิกน่ารัก

71
00:07:59,000 --> 00:08:00,750
‎และกลายเป็นคนงาม

72
00:08:01,541 --> 00:08:03,416
‎ป้ามาเนค ผมไม่อยากเสียมารยาท

73
00:08:03,416 --> 00:08:05,458
‎แต่เราระหกระเหินกันมาสามวัน

74
00:08:05,458 --> 00:08:08,125
‎โดยยังชีพด้วยผักสวนครัว
‎และขนมปังเก่าๆ เท่าที่หาได้

75
00:08:08,125 --> 00:08:10,708
‎- กับไข่ที่ขโมยมา รถก็ขโมยมาด้วย
‎- เอาละ...

76
00:08:10,708 --> 00:08:12,125
‎หนูได้ขับรถด้วยนะคะ

77
00:08:12,125 --> 00:08:14,166
‎คุณย่าไม่ต้องรู้รายละเอียดหรอก

78
00:08:14,166 --> 00:08:17,666
‎พูดอย่างนี้ฉันก็ยิ่งต้องรู้ใหญ่เลย มาสิ นั่งก่อน

79
00:08:29,916 --> 00:08:30,916
‎หาที่กําบัง!

80
00:08:34,583 --> 00:08:36,291
‎เห็นอะไรไหม

81
00:08:37,333 --> 00:08:38,750
‎- นั่นก๊าซหรือเปล่า
‎- นั่นอะไร

82
00:08:38,750 --> 00:08:39,916
‎ระเบิดก๊าซพิษ!

83
00:08:43,833 --> 00:08:44,833
‎เอเตียน

84
00:08:44,833 --> 00:08:48,458
‎ใส่หน้ากากเร็ว! หน้ากากอยู่ในเป้

85
00:08:48,458 --> 00:08:51,541
‎เอเตียน ฉันไม่รู้จะทํายังไง ฉันใส่ไม่เป็น

86
00:08:51,541 --> 00:08:53,333
‎ไม่เป็นไร

87
00:08:54,000 --> 00:08:55,250
‎เอาละ

88
00:09:00,416 --> 00:09:02,041
‎หยิบหน้ากากขึ้นมา...

89
00:09:21,125 --> 00:09:22,208
‎เอเตียน

90
00:09:23,000 --> 00:09:24,250
‎อาเอเตียน

91
00:09:25,041 --> 00:09:27,583
‎- ผมเอง ดาเนียล
‎- อ้อ ฉันอยู่นี่

92
00:09:29,208 --> 00:09:30,416
‎ขอเข้าไปได้ไหม

93
00:09:33,166 --> 00:09:35,375
‎ประตูล็อกอยู่ เดี๋ยวนะ

94
00:09:44,208 --> 00:09:46,916
‎ผมรู้ว่าอาไม่ชอบประหลาดใจ

95
00:09:47,541 --> 00:09:49,041
‎- ดาเนียล
‎- ครับ

96
00:09:49,833 --> 00:09:51,166
‎ไม่เจอกันนานมาก

97
00:09:51,166 --> 00:09:52,708
‎ขอเข้าไปได้ไหมครับ

98
00:09:54,166 --> 00:09:55,041
‎ไม่ได้

99
00:09:55,041 --> 00:09:57,625
‎ฉันว่านายไม่อยากเข้ามาหรอก

100
00:09:57,625 --> 00:10:00,291
‎ฉันปิดหน้าต่างไว้ตลอดเวลาเพราะเสียงดัง

101
00:10:00,291 --> 00:10:03,458
‎ฉันตกใจง่าย

102
00:10:03,458 --> 00:10:08,333
‎แต่นั่นแหละ อากาศในห้อง
‎น่าจะมีกลิ่นความเป็นฉันอบอวลไปหมด

103
00:10:08,333 --> 00:10:10,541
‎ผมได้แต่กลิ่นไลแลค

104
00:10:11,916 --> 00:10:15,666
‎กลิ่นโคโลญจน์ฉันเอง
‎ของไร้แก่นสารชิ้นสุดท้ายในชีวิต

105
00:10:15,666 --> 00:10:16,958
‎เดี๋ยวฉันลงไป

106
00:10:23,166 --> 00:10:25,166
‎อานั่งฟังอะไรอยู่ทั้งวัน

107
00:10:26,000 --> 00:10:31,083
‎ฟังเสียงโลกพูดกับตัวเอง
‎เหมือนคนสติฟั่นเฟือนโมโหโทโส

108
00:10:31,083 --> 00:10:32,875
‎มีไมโครโฟนไว้ทําไม

109
00:10:33,916 --> 00:10:37,666
‎อาเอเตียนครับ
‎ออกอากาศรายการวิทยุเป็นเรื่องผิดกฎหมาย

110
00:10:37,666 --> 00:10:40,625
‎- โทษถึงตายนะ
‎- งั้นรึ

111
00:10:40,625 --> 00:10:42,666
‎ฉันไม่ค่อยได้อ่านหนังสือพิมพ์

112
00:10:43,333 --> 00:10:44,208
‎เดี๋ยว...

113
00:10:45,875 --> 00:10:49,333
‎ได้กลิ่นไข่เจียวในตํานาน

114
00:10:50,750 --> 00:10:52,250
‎เป็นเกียรติของนายจริงๆ

115
00:10:52,250 --> 00:10:54,541
‎ป้าเขาใช้โรสแมรี่กับไทม์ด้วย

116
00:10:54,541 --> 00:10:56,958
‎ผมว่าป้าไม่ได้ทําเป็นเกียรติให้ผมหรอก

117
00:10:56,958 --> 00:10:59,875
‎ผมไม่ได้มาคนเดียว

118
00:11:04,041 --> 00:11:05,041
‎นี่จ้ะ

119
00:11:06,500 --> 00:11:09,041
‎ฉันขอบอกเรื่องเอเตียนน้องฉันไว้ก่อนนะ

120
00:11:09,750 --> 00:11:11,166
‎หนูได้ข่าวว่าเขาชอบวิทยุ

121
00:11:13,083 --> 00:11:15,000
‎ฉันจะเล่าเรื่องเขาให้ฟัง

122
00:11:15,708 --> 00:11:18,125
‎คือว่า เอเตียนเคยเป็นวีรบุรุษสงคราม

123
00:11:18,125 --> 00:11:22,958
‎เขาได้เหรียญกล้าหาญมาเยอะแยะ
‎แต่เขาก็ปาลงทะเลไปหมด

124
00:11:22,958 --> 00:11:24,833
‎ทะเลที่เห็นจากหน้าต่างนี่

125
00:11:24,833 --> 00:11:27,000
‎หนูมองไม่เห็นทะเลค่ะ มาดามมาเนค

126
00:11:27,000 --> 00:11:29,041
‎ตายจริง ขอโทษจ้ะ

127
00:11:29,041 --> 00:11:31,250
‎งั้นเขาก็เป็นวีรบุรุษสงคราม...

128
00:11:32,083 --> 00:11:35,416
‎แต่เรื่องที่เขาเจอมาจากสงครามครั้งนั้น
‎มันติดตาจนเขาลืมไม่ลง

129
00:11:35,416 --> 00:11:38,041
‎ยังเห็นภาพอยู่แม้แต่ยามหลับตา

130
00:11:38,041 --> 00:11:42,625
‎โดยเฉพาะเวลามีเสียงดังหรืออะไรไม่คาดฝัน

131
00:11:42,625 --> 00:11:45,375
‎เสียงรถดัง เสียงนกนางนวล

132
00:11:46,041 --> 00:11:49,125
‎ดังนั้น ตลอด 20 ปีมานี้

133
00:11:50,083 --> 00:11:52,916
‎แทบจะตั้งแต่วันที่เขากลับมาจากสงคราม

134
00:11:53,791 --> 00:11:57,000
‎เขาจึงหมกตัวอยู่ในบ้านหลังนี้

135
00:11:57,666 --> 00:11:59,833
‎เขาไม่ไปกระทั่งหาดเลยเหรอคะ

136
00:11:59,833 --> 00:12:02,583
‎กระทั่งหาดก็ไม่ไปจ้ะ

137
00:12:02,583 --> 00:12:06,666
‎เขาบอกว่าเขาท่องไปทั่วโลกผ่านหนังสือ

138
00:12:06,666 --> 00:12:08,208
‎แต่ฉันแทบไม่เคยเห็นเขาอ่านอะไร

139
00:12:08,208 --> 00:12:12,916
‎และผ่านการฟังวิทยุ
‎ซึ่งฉันก็แทบไม่เห็นเขาละจากมัน

140
00:12:13,666 --> 00:12:16,416
‎ฉันคุยกับเขาเรื่องอากาศบริสุทธิ์และแสงแดด

141
00:12:17,458 --> 00:12:19,500
‎- แต่รู้ไหมว่าตาบ๊องนั่นตอบยังไง
‎- อะไรคะ

142
00:12:19,500 --> 00:12:20,458
‎เขาบอกว่า

143
00:12:20,458 --> 00:12:26,708
‎แสงที่สําคัญที่สุดในโลก
‎คือแสงที่เราไม่อาจมองเห็นด้วยตา

144
00:12:33,291 --> 00:12:34,291
‎มารี...

145
00:12:34,916 --> 00:12:36,916
‎นี่คือคุณอาเอเตียนของพ่อ

146
00:12:38,500 --> 00:12:41,000
‎อาเอเตียน นี่มารี ลูกสาวผม

147
00:12:44,375 --> 00:12:46,375
‎มารี เป็นอะไรหรือเปล่า

148
00:12:47,583 --> 00:12:48,875
‎เปล่าค่ะ

149
00:12:48,875 --> 00:12:52,375
‎พ่อเธอบอกว่าการเดินทางมาถึงที่นี่น่าสนใจมาก

150
00:12:52,375 --> 00:12:53,666
‎ขอโทษค่ะ

151
00:12:54,541 --> 00:12:57,291
‎ไม่ทันฟัง พูดใหม่ได้ไหมคะ

152
00:12:59,541 --> 00:13:02,250
‎พ่อเธอบอกว่าการเดินทางมาถึงที่นี่น่าสนใจมาก

153
00:13:02,250 --> 00:13:04,166
‎การเดินทางน่าสนใจมากจริงๆ ค่ะ

154
00:13:05,708 --> 00:13:06,916
‎คุณปู่มีวิทยุหรือเปล่า

155
00:13:07,875 --> 00:13:09,166
‎มี

156
00:13:09,166 --> 00:13:11,250
‎ใช้ออกอากาศด้วยใช่ไหมคะ

157
00:13:14,083 --> 00:13:17,583
‎เอเตียน หลานๆ หิวกันมาก ตัดขนมปังก่อน

158
00:13:21,333 --> 00:13:22,750
‎ยินดีต้อนรับ มารี

159
00:13:23,541 --> 00:13:25,041
‎ขนมปัง เอเตียน

160
00:13:26,250 --> 00:13:27,458
‎ลูกเป็นอะไรหรือเปล่า

161
00:13:27,458 --> 00:13:30,125
‎อาหารเช้าเสร็จแล้ว กินเลย

162
00:13:31,625 --> 00:13:35,041
‎กลิ่นของ "ถึงบ้านเสียที" มารี กินเถอะจ้ะ

163
00:13:43,250 --> 00:13:47,750
{\an8}‎(แซงต์มาโล
‎สิงหาคม ปี 1944)

164
00:13:54,291 --> 00:13:56,708
‎ไม่เป็นไร อองรี เขามากับฉัน

165
00:13:59,541 --> 00:14:00,625
‎ช่วยดันไปหน่อย

166
00:14:05,916 --> 00:14:07,458
‎อยู่ห่างๆ เตาอบไว้นะ ไอ้เยอรมัน

167
00:14:09,500 --> 00:14:12,500
‎ประเทศแกชอบเล่นเตาอบนักใช่ไหม

168
00:14:13,833 --> 00:14:16,666
‎คืนนี้จะมีเครื่องบินมาทิ้งระเบิดอีก
‎มีอะไรต้องทําอีกเยอะ

169
00:14:16,666 --> 00:14:18,625
‎นายน่าจะไปงีบสักหน่อย

170
00:14:18,625 --> 00:14:22,250
‎- แล้วนายล่ะ
‎- ฉันจะสอบปากคํานักโทษ

171
00:14:40,250 --> 00:14:43,833
‎ตอนฉันทักว่านายเพิ่งยิงผู้บังคับบัญชา

172
00:14:44,625 --> 00:14:46,458
‎นายบอกว่าเรื่องมันยาว

173
00:14:47,416 --> 00:14:51,291
‎นายบอกว่าอยากรู้ชื่อของเด็กสาวที่อยู่ในบ้านนั้น

174
00:14:52,166 --> 00:14:54,416
‎มารี เป็นชื่อที่ดี

175
00:14:56,958 --> 00:14:58,791
‎ทําไมถึงสนใจเธอ

176
00:15:02,250 --> 00:15:03,666
‎เรื่องยาวเรื่องเดียวกัน

177
00:15:06,916 --> 00:15:10,250
‎นายแกะรอยสัญญาณคลื่นที่เธอออกอากาศ

178
00:15:10,250 --> 00:15:12,041
‎คลื่นสั้น 13.10

179
00:15:12,625 --> 00:15:13,750
‎แล้วยังไง

180
00:15:14,541 --> 00:15:17,625
‎ตอนผมยังเด็ก คลื่นสั้น 13.10
‎เป็นความหวังเดียวของผม

181
00:15:19,375 --> 00:15:21,208
‎คลื่นสั้น 13.10

182
00:15:22,625 --> 00:15:24,041
‎เป็นทางหนีความจริง

183
00:15:25,666 --> 00:15:27,041
‎ที่พักใจ

184
00:15:27,041 --> 00:15:29,541
‎เล่าไปคุณก็คงไม่เข้าใจ

185
00:15:29,541 --> 00:15:30,708
‎ลองเล่ามาสิ

186
00:15:32,791 --> 00:15:34,708
‎กว่าเครื่องบินทิ้งระเบิดจะมาก็หลังตะวันตกดิน

187
00:15:39,083 --> 00:15:42,166
‎ผมสนใจวิทยุมาแต่ไหนแต่ไร

188
00:15:44,791 --> 00:15:48,000
‎ตอนยังเด็ก ความสนใจนี้ทําให้ผมเดือดร้อนบ่อยๆ

189
00:15:49,416 --> 00:15:50,625
‎เดือดร้อนแบบไหน

190
00:15:54,541 --> 00:15:59,291
{\an8}‎(สถาบันรัฐศาสตร์แห่งชาติ
‎พฤษภาคม ปี 1942)

191
00:16:02,958 --> 00:16:04,166
‎ไม่ต้องคิด

192
00:16:06,958 --> 00:16:08,416
‎ไม่ต้องหยุดคิด

193
00:16:09,375 --> 00:16:13,833
‎ทุกคนได้รับคําสั่งแล้ว และจะต้องทําอย่างยินดี

194
00:16:13,833 --> 00:16:15,500
‎ความคิดทําลายการกระทํา

195
00:16:16,625 --> 00:16:20,583
‎ฟรีดริช นิชเช่อกล่าวไว้ว่า
‎เราไม่จําเป็นต้องคิดถึงการกระทํา

196
00:16:20,583 --> 00:16:24,083
‎เราแค่ต้องทํา และทําไปโดยไม่ต้องคิด

197
00:16:28,500 --> 00:16:31,833
‎ท่านผู้นําเป็นพ่อของทุกคน ท่านสั่งให้ทุกคนโดด

198
00:16:31,833 --> 00:16:32,916
‎โดด

199
00:16:38,625 --> 00:16:39,458
‎มานี่

200
00:16:40,958 --> 00:16:42,458
‎มาเลย

201
00:16:43,291 --> 00:16:45,916
‎ความเจ็บปวดคืออะไรกัน ความเจ็บไม่สําคัญ

202
00:16:47,000 --> 00:16:47,916
‎ฝึกต่อไป

203
00:17:02,666 --> 00:17:04,666
‎ในแต่ละกล่อง

204
00:17:04,666 --> 00:17:09,291
‎ทุกคนจะพบองค์ประกอบของวิทยุรับคลื่นแบบง่ายๆ

205
00:17:09,291 --> 00:17:14,291
‎ให้เวลาหนึ่งชั่วโมง
‎สร้างวิทยุที่ใช้การได้จริงให้เรียบร้อย

206
00:17:14,291 --> 00:17:17,333
‎เริ่มจากบัดนี้

207
00:17:26,083 --> 00:17:29,500
‎เราเป็นผู้ล่า ไม่ใช่ผู้ถูกล่า

208
00:17:30,583 --> 00:17:33,208
‎สิงห์ร้ายไม่อาจกลายเป็นแกะเชื่องได้อย่างใจ

209
00:17:33,958 --> 00:17:35,416
‎ให้ไว

210
00:17:35,416 --> 00:17:38,166
‎คนเข้มแข็งไม่อาจกลายเป็นคนอ่อนแอ

211
00:17:38,166 --> 00:17:40,208
‎คนเข้มแข็งจะสูบกลืนคนอ่อนแอ

212
00:17:42,166 --> 00:17:43,166
‎เร็วเข้า

213
00:17:43,958 --> 00:17:44,958
‎ไปเลย

214
00:17:45,750 --> 00:17:48,791
‎โมสาร์ท วีวัลดี บาค

215
00:17:48,791 --> 00:17:52,666
‎ไม่มีใครทําคุณประโยชน์ต่อมนุษยชาติ
‎เท่ากับออตโต กรอททิงเงน

216
00:17:52,666 --> 00:17:55,250
‎ผู้คิดประดิษฐ์วิทยุราคาย่อมเยาชาวเยอรมัน

217
00:17:55,250 --> 00:17:58,666
‎แม้แต่เกิบเบลส์เองยังพูดว่า "หากไม่มีวิทยุ

218
00:17:58,666 --> 00:18:01,875
‎พรรคนาซีไม่มีทางเรืองอํานาจได้"

219
00:18:01,875 --> 00:18:05,458
‎สิ่งที่ทุกคนสร้างอยู่นี้คืออาวุธสําหรับสงคราม

220
00:18:16,375 --> 00:18:18,000
‎ห้าสิบสามวินาที

221
00:18:22,041 --> 00:18:24,541
‎โฟล์คไฮเมอร์ เข้าไปในป่า

222
00:18:26,333 --> 00:18:29,750
‎ไปให้ไกลที่สุดเท่าที่ไปได้ในสิบนาที
‎แล้วเปิดเครื่องรับสัญญาณวิทยุ

223
00:18:30,375 --> 00:18:31,291
‎ไปเลย

224
00:18:36,750 --> 00:18:37,958
‎เริ่มได้

225
00:19:11,458 --> 00:19:12,375
‎อย่า

226
00:19:13,416 --> 00:19:14,791
‎เก็บไป

227
00:19:14,791 --> 00:19:17,125
‎ยามที่ไปปฏิบัติการ ณ แนวรบตะวันออก

228
00:19:17,125 --> 00:19:20,625
‎แกจะไม่มีกระดาษกับดินสอให้ทดการคํานวณ

229
00:19:20,625 --> 00:19:22,958
‎แนวรบตะวันออก ผมไม่เด็กเกินไปเหรอ

230
00:19:22,958 --> 00:19:25,125
‎ปิตุภูมิเยอรมนีต้องการอัจฉริยะ

231
00:19:25,750 --> 00:19:27,875
‎เอ้า รับไป

232
00:19:29,708 --> 00:19:31,708
‎ทดการคํานวณในโคลน

233
00:19:56,333 --> 00:19:58,750
‎โฟล์คไฮเมอร์อยู่ห่างไป 1.2 กิโลเมตร

234
00:20:00,083 --> 00:20:02,208
‎ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้

235
00:20:05,375 --> 00:20:06,583
‎แวร์เนอร์

236
00:20:07,708 --> 00:20:09,541
‎อายุเป็นเพียงตัวเลข

237
00:20:11,041 --> 00:20:12,791
‎อัจฉริยภาพเป็นพรจากสวรรค์

238
00:20:17,666 --> 00:20:19,666
‎หลังจากนั้น ผมก็ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

239
00:20:20,250 --> 00:20:21,666
‎ผมเข้าเหล่าการข่าว

240
00:20:21,666 --> 00:20:24,333
‎ในที่สุดก็ถูกส่งไปอยู่แนวรบตะวันออก

241
00:20:25,041 --> 00:20:27,041
‎อยู่ทางตะวันออก นายก็ต้องไล่ล่ากลุ่มพรรคอื่น

242
00:20:27,041 --> 00:20:30,583
‎เหตุการณ์หลังจากไปถึงแนวหน้า
‎ก็เป็นอีกเรื่องที่ยาวเหมือนกัน

243
00:20:43,333 --> 00:20:45,166
‎สิ่งที่ผมพบเจอมา

244
00:20:47,916 --> 00:20:50,875
‎หลอนใจผมถึงวันนี้

245
00:20:58,583 --> 00:21:00,208
‎นายไปรอที่ห้องใต้ดินดีกว่า

246
00:21:02,750 --> 00:21:05,500
‎เดี๋ยวคืนนี้คนอื่นๆ จะกลับมา
‎จะมีการพิจารณาโทษ

247
00:21:07,375 --> 00:21:10,541
‎ฉันจะอธิบายกับพวกเขาว่า
‎นายถูกส่งไปแนวหน้าโดยไม่ได้เต็มใจ

248
00:21:10,541 --> 00:21:14,125
‎พวกนั้นจะสนใจแค่สิ่งที่นายทํา
‎หลังจากมาเป็นทหารแล้ว

249
00:21:22,541 --> 00:21:24,666
‎ผมทําเรื่องเลวร้าย

250
00:21:27,875 --> 00:21:29,166
‎เรื่องเลวร้ายมากมาย

251
00:21:33,458 --> 00:21:35,291
‎ฉันก็ทําเรื่องเลวร้ายมาเหมือนกัน

252
00:21:40,791 --> 00:21:41,666
‎ขอบคุณครับ

253
00:22:06,333 --> 00:22:07,750
‎คุณไม่เคยอธิบาย

254
00:22:10,708 --> 00:22:13,333
‎คุณสนใจอะไรกับเด็กผู้หญิงตาบอดตัวเล็กๆ

255
00:22:13,333 --> 00:22:15,041
‎คนที่อัดคุณจนยับขนาดนี้

256
00:22:15,041 --> 00:22:16,625
‎เด็กนั่นไม่ได้ตัวเล็กเท่าไร

257
00:22:17,541 --> 00:22:19,875
‎มันเกือบทําผมกะโหลกแตก

258
00:22:21,708 --> 00:22:24,208
‎มันมีของที่ไม่ใช่ของมัน

259
00:22:25,416 --> 00:22:26,916
‎ของที่ว่านั่นคืออะไรรึ

260
00:22:28,166 --> 00:22:29,583
‎เพชรเม็ดหนึ่ง

261
00:22:30,375 --> 00:22:32,708
‎คงต้องมีค่ามากทีเดียว

262
00:22:32,708 --> 00:22:34,708
‎สําหรับผม มีค่ามากกว่าจํานวนเงิน

263
00:22:36,541 --> 00:22:38,958
‎เมื่อสามปีก่อน ผมถูกวินิจฉัยโรค

264
00:22:40,416 --> 00:22:42,250
‎ร่างของผมกัดกินตัวเอง

265
00:22:44,458 --> 00:22:46,208
‎ทุกวันร่างก็เสื่อมโทรมลงทุกที

266
00:22:48,500 --> 00:22:49,916
‎แล้วเพชรนี้จะรักษาคุณได้งั้นรึ

267
00:22:50,666 --> 00:22:52,166
‎ผมเชื่อว่าทําได้

268
00:22:58,166 --> 00:23:01,291
‎ผมตามหามันมาสามปี

269
00:23:03,291 --> 00:23:06,125
‎สามปีเต็มๆ

270
00:23:10,416 --> 00:23:15,083
{\an8}‎(พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยา
‎ปารีส - พฤษภาคม ปี 1941)

271
00:23:26,500 --> 00:23:28,416
‎- ใครเอาไป
‎- ผมไม่รู้

272
00:23:51,708 --> 00:23:53,125
‎ไปตามที่อยู่นี้

273
00:23:53,125 --> 00:23:55,166
‎ถ้ามีผู้หญิงและเด็ก ยิงได้เลย

274
00:23:55,166 --> 00:23:57,375
‎หากชายคนนี้ไม่กลับบ้านภายใน 30 นาที

275
00:23:57,375 --> 00:23:58,541
‎ไม่นะ

276
00:24:05,208 --> 00:24:07,041
‎ทีนี้ เวลาเป็นนายคุณแล้ว

277
00:24:09,291 --> 00:24:10,708
‎มาเริ่มกันใหม่

278
00:24:16,750 --> 00:24:18,250
‎ถ้าคุณยอมบอกความจริง

279
00:24:18,250 --> 00:24:20,750
‎คุณจะได้กลับบ้านไปช่วยครอบครัวทัน

280
00:24:23,250 --> 00:24:26,333
‎ใครเอาเพชรพลอยในห้องนิรภัยไป

281
00:24:28,916 --> 00:24:30,000
‎เขาชื่อดาเนียล

282
00:24:30,833 --> 00:24:32,125
‎ดาเนียล เลอบลองก์

283
00:24:32,125 --> 00:24:35,041
‎ผู้คุมกุญแจพิพิธภัณฑ์ พระเจ้าโปรดอภัยให้ลูกด้วย

284
00:24:36,416 --> 00:24:37,291
‎แล้วเขาไปไหน

285
00:24:37,916 --> 00:24:39,958
‎สาบานได้ ผมไม่รู้ เขาไม่ได้บอก

286
00:24:41,083 --> 00:24:44,000
‎แต่เพชรนิลจินดาที่คุณตามหา

287
00:24:44,000 --> 00:24:45,375
‎ถูกส่งไปที่เจนีวา

288
00:24:45,375 --> 00:24:48,625
‎ซ่อนอยู่ในหัวกะโหลกไดโนเสาร์

289
00:24:49,833 --> 00:24:52,875
‎ถ้าคุณแจ้งให้ทหารที่ด่านตรวจสอบ

290
00:24:52,875 --> 00:24:54,916
‎ที่ทางเข้าออกเมืองได้รู้

291
00:24:54,916 --> 00:24:57,583
‎อัญมณีทั้งหมดที่เคยอยู่ในห้องนี้จะเป็นของคุณ

292
00:24:59,000 --> 00:25:01,541
‎ผมกลับบ้านได้หรือยัง

293
00:25:04,166 --> 00:25:05,000
‎ได้โปรด

294
00:25:05,916 --> 00:25:08,166
‎จากบันทึก

295
00:25:08,166 --> 00:25:10,666
‎มีเพชรเม็ดพิเศษเม็ดหนึ่งอยู่ในห้องนิรภัย

296
00:25:10,666 --> 00:25:13,416
‎มันมีค่ามากกว่าเพชรพลอยอื่นๆ ทั้งหมดรวมกัน

297
00:25:14,041 --> 00:25:15,916
‎เพชรนั้นมีชื่อว่าทะเลเพลิง

298
00:25:33,291 --> 00:25:34,541
‎ถูกเก็บไว้ในนี้ใช่ไหม

299
00:25:34,541 --> 00:25:37,166
‎ใช่ แต่ไม่เคยนําไปจัดแสดงเลย

300
00:25:37,166 --> 00:25:39,000
‎คนเชื่อว่ามันมีพลังเหนือธรรมชาติ

301
00:25:39,000 --> 00:25:39,958
‎ต้องสาป

302
00:25:44,041 --> 00:25:48,333
‎แล้วนายดาเนียล เลอบลองก์
‎ได้แตะต้องเพชรด้วยมือตัวเองหรือเปล่า

303
00:25:49,041 --> 00:25:52,500
‎เขาไม่เชื่อเรื่องคําสาป
‎เขายึดหลักวิทยาศาสตร์เหมือนกับผม

304
00:25:52,500 --> 00:25:54,833
‎เราเป็นแค่สองคนที่เคยแตะเพชรเม็ดนั้น

305
00:25:56,208 --> 00:25:58,125
‎- แค่เขากับคุณเท่านั้น
‎- ได้โปรด

306
00:25:59,625 --> 00:26:00,916
‎ให้ผมกลับบ้านเถอะ

307
00:26:01,708 --> 00:26:04,666
‎- เขาอยู่คนเดียวหรือเปล่าตอนเอาเพชรไป
‎- ใช่

308
00:26:04,666 --> 00:26:07,541
‎ไม่ใช่ เขาอยู่กับลูกสาว

309
00:26:08,833 --> 00:26:09,833
‎ผู้หญิงงั้นสิ

310
00:26:09,833 --> 00:26:10,916
‎เด็กผู้หญิง

311
00:26:11,875 --> 00:26:13,500
‎เธอตาบอด

312
00:26:14,833 --> 00:26:18,583
‎เขามีลูกสาวตาบอด

313
00:26:22,458 --> 00:26:26,541
‎ถ้าอย่างนั้น
‎ดาเนียล เลอบลองก์ ผู้เชื่อในวิทยาศาสตร์

314
00:26:27,666 --> 00:26:30,458
‎ควรทบทวนตัวเองที่ปฏิเสธเรื่องเหนือธรรมชาติ

315
00:26:31,708 --> 00:26:35,500
‎ดาเนียล เลอบลองก์
‎กับเด็กสาวตาบอดต้องสาปไปที่ไหน

316
00:26:35,500 --> 00:26:39,208
‎ผมบอกแล้วว่าผมไม่รู้
‎สาบานเลยว่าไม่รู้ สาบานต่อพระเจ้า

317
00:26:39,208 --> 00:26:44,000
‎สาบานต่อชีวิตลูกผมเอง
‎ผมไม่รู้จริงๆ ครับว่าเขาไปไหน

318
00:26:44,875 --> 00:26:47,291
‎รู้ไหมว่าคําสาปทะเลเพลิงคืออะไร

319
00:26:47,291 --> 00:26:50,166
‎ขอร้อง กว่าจะกลับถึงบ้าน
‎ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 15 นาที

320
00:26:50,166 --> 00:26:51,958
‎ปล่อยผมไปเถอะ

321
00:26:51,958 --> 00:26:54,625
‎ผู้ใดได้ครอบครองมัน ผู้นั้นจะมีชีวิตนิรันดร์

322
00:26:54,625 --> 00:26:55,708
‎ท่านครับ ได้โปรด...

323
00:26:55,708 --> 00:26:58,958
‎แต่ทุกคนที่เขารักจะต้องทรมานกับความโชคร้าย

324
00:27:07,750 --> 00:27:10,083
‎อย่างน้อยคุณก็น่าจะใส่ถุงมือก่อนจับ

325
00:27:19,916 --> 00:27:23,125
‎ไม่นะ! ยังมีเวลาพอให้ผมกลับบ้านได้ทัน

326
00:27:23,125 --> 00:27:26,375
‎ให้ผมกลับไปช่วยครอบครัวเถอะ ครอบครัวผม

327
00:27:33,500 --> 00:27:35,500
‎เราเจอกะโหลกหัวไดโนเสาร์

328
00:27:36,916 --> 00:27:39,916
‎แต่ทะเลเพลิงไม่ได้อยู่ในนั้น

329
00:27:41,958 --> 00:27:43,791
‎คุณคิดว่าเพชรอยู่กับเด็กคนนั้นงั้นรึ

330
00:27:46,625 --> 00:27:49,541
‎นี่นะ เมื่อพวกอเมริกันมาถึง

331
00:27:49,541 --> 00:27:52,458
‎คนทั้งเมืองจะลากฉันลงถนน
‎ด้วยข้อหาเป็นคนทรยศ

332
00:27:52,458 --> 00:27:54,208
‎เพราะฉันนอนกับทหารเยอรมัน

333
00:27:56,750 --> 00:27:59,916
‎พวกเขาจะจับฉันโกนหัว เอายางมะตอยราด

334
00:27:59,916 --> 00:28:03,041
‎และทุ่มปลอกหมอนไส้ขนนกใส่หัว

335
00:28:04,500 --> 00:28:06,708
‎จากนั้นก็จะจับแขวนคอ

336
00:28:12,916 --> 00:28:16,333
‎เราทุกคนต้องผจญชะตาเมื่อพวกอเมริกันมาถึง

337
00:28:18,166 --> 00:28:20,166
‎คุณพาฉันออกจากเมืองนี้ได้ไหม

338
00:28:24,666 --> 00:28:25,875
‎ผมจะพาไปทําไม

339
00:28:26,875 --> 00:28:29,750
‎เพราะฉันรู้ว่าเด็กตาบอดคนนั้นอยู่ที่ไหน

340
00:28:35,166 --> 00:28:41,041
‎แล้วก็ถือว่าจบบทที่ 22 ส่วนที่สอง
‎ของเรื่องใต้ทะเลสองหมื่นโยชน์

341
00:28:42,375 --> 00:28:44,833
‎พ่อคะ ถ้าพ่อฟังอยู่

342
00:28:45,458 --> 00:28:48,791
‎เมื่อคืนหนูเกือบตายเพราะหินก้อนหนึ่ง

343
00:28:48,791 --> 00:28:51,875
‎ฉันกําลังตามหาหาทะเลเพลิงอยู่ มันอยู่ไหน

344
00:28:53,125 --> 00:28:56,833
‎หนูไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน
‎ก่อนที่ทหารเยอรมันคนนั้นจะหาตัวหนูเจออีกครั้ง

345
00:28:56,833 --> 00:28:59,916
‎แต่จนกว่าเขาจะหาหนูเจอ หนูจะอยู่ตรงนี้

346
00:29:00,875 --> 00:29:02,708
‎ณ จุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง

347
00:29:04,166 --> 00:29:06,875
‎เพราะถึงแม้จะโดนระเบิด

348
00:29:07,791 --> 00:29:09,208
‎กลางกลิ่นควันคลุ้ง

349
00:29:11,125 --> 00:29:12,958
‎แต่หนูก็ยังได้กลิ่นไลแลคเสมอ

350
00:29:20,250 --> 00:29:22,083
‎ตรงนี้เดินขึ้นห้าขั้น

351
00:29:22,833 --> 00:29:24,333
‎แล้วเลี้ยวซ้าย

352
00:29:26,500 --> 00:29:29,875
‎ฉันยอมให้เธอเข้ามา
‎เพราะเธอไม่เห็นว่าห้องรกแค่ไหนหรอกนะ

353
00:29:29,875 --> 00:29:31,166
‎เธอก็จะตั้งแง่กับฉันไม่ได้

354
00:29:32,833 --> 00:29:33,833
‎กลิ่นไลแลคเหรอคะ

355
00:29:34,791 --> 00:29:37,583
‎กลิ่นไลแลคทําให้คิดถึงวันชื่นคืนสุข

356
00:29:37,583 --> 00:29:39,958
‎สมัยยังหนุ่ม แล้วก็เป็นหนุ่มเจ้าสําอางเสียด้วย

357
00:29:39,958 --> 00:29:42,000
‎- รู้ไหมว่าหนุ่มสําอางคืออะไร
‎- ไม่รู้ค่ะ

358
00:29:42,000 --> 00:29:43,708
‎ดีแล้ว มานั่งตรงนี้

359
00:29:43,708 --> 00:29:44,875
‎ได้ค่ะ

360
00:29:46,708 --> 00:29:50,166
‎เอาละ เธอกําลังนั่งอยู่หน้าวิทยุของฉัน

361
00:29:51,041 --> 00:29:52,458
‎ถ้าเปิดปุ่มนี้...

362
00:29:56,041 --> 00:29:59,000
‎นี่คือเครื่องรับสัญญาณ

363
00:29:59,000 --> 00:30:03,666
‎ปุ่มหมุนหาคลื่นนี้พาฉันไปได้ทั่วโลกในไม่กี่วินาที

364
00:30:03,666 --> 00:30:05,416
‎จังหวะหนึ่งอาจอยู่แอฟริกา

365
00:30:05,416 --> 00:30:07,375
‎ต่อไปอยู่คิวบา แล้วก็ไปอยู่ออสเตรเลีย

366
00:30:07,375 --> 00:30:09,166
‎จากนั้นก็ แล้วกัน แบตเตอรี่หมด

367
00:30:09,166 --> 00:30:12,083
‎แล้วต้องไปเอาแบตเตอรี่ใหม่จากห้องใต้ดิน

368
00:30:17,625 --> 00:30:19,458
‎แล้วไมโครโฟนมีไว้ทําไมคะ

369
00:30:21,750 --> 00:30:26,166
‎ไมโครโฟนต่อกับเครื่องนี้ เครื่องส่งสัญญาณ

370
00:30:26,166 --> 00:30:30,208
‎บางทีก็ใช้ส่งเสียงตัวเอง
‎ไปรวมกับเสียงเซ็งแซ่ของคนอื่นๆ

371
00:30:30,208 --> 00:30:32,208
‎เวลาพูด ปู่พูดถึงอะไรคะ

372
00:30:32,208 --> 00:30:36,166
‎พูดว่า "โลกนี้งดงามนักไม่ใช่รึ"

373
00:30:36,166 --> 00:30:38,333
‎แล้วก็จะถามต่อว่า

374
00:30:39,083 --> 00:30:41,000
‎"แล้วทําไมคนเราจึงพยายามทําลายโลก"

375
00:30:41,958 --> 00:30:43,166
‎ปู่พูดแบบนั้นนี่คะ

376
00:30:45,250 --> 00:30:48,666
‎บางทีเวลาออกอากาศ คําพูดก็หลุดออกมาเอง

377
00:30:53,625 --> 00:30:54,750
‎เอเตียน

378
00:30:54,750 --> 00:30:56,250
‎เรียกเอเตียนเฉยๆ ได้ไหมคะ

379
00:30:56,250 --> 00:31:00,416
‎เพราะท่านปู่น้อยเอเตียน
‎ฟังแล้วเหมือนเรียกจักรพรรดิอะไรก็ไม่รู้

380
00:31:02,666 --> 00:31:06,166
‎ฉันก็เป็นจักรพรรดิจริง แต่แค่ในห้องใต้หลังคานี่

381
00:31:06,166 --> 00:31:11,083
‎เอเตียน หนูรู้สึกเหมือนรู้จักปู่อยู่แล้ว
‎แค่ไม่ได้รู้จักด้วยชื่อนั้น

382
00:31:15,041 --> 00:31:16,666
‎มารี เธอออกไปก่อนดีกว่า

383
00:31:16,666 --> 00:31:19,625
‎เห็นว่าพ่อเธออยากพาไปที่ทะเล

384
00:31:19,625 --> 00:31:21,791
‎- ไม่ไปกับเราเหรอคะ
‎- ไม่ไป

385
00:31:21,791 --> 00:31:22,958
‎ทําไมล่ะ

386
00:31:26,750 --> 00:31:31,166
‎เพราะปู่เห็นอะไรๆ ที่ไม่ได้อยู่ตรงนั้นสินะ

387
00:31:37,458 --> 00:31:38,958
‎ภาพที่ลืมไม่ลง

388
00:31:40,750 --> 00:31:42,291
‎มารี พ่อเธอรออยู่

389
00:31:42,291 --> 00:31:48,708
‎ตั้งแต่อยู่ข้างล่าง ตอนหนูได้ยินเสียงปู่
‎หนูก็แน่ใจว่าเคยได้ยินเสียงนี้

390
00:31:49,875 --> 00:31:54,541
‎ตั้งแต่จําความได้
‎หนูก็ฟังรายการวิทยุของชายคนหนึ่ง

391
00:31:54,541 --> 00:31:58,708
‎เขาเรียกตัวเองว่าอาจารย์ ผ่านคลื่นสั้น 13.10

392
00:32:00,125 --> 00:32:01,958
‎ปู่คืออาจารย์คนนั้น

393
00:32:03,625 --> 00:32:05,041
‎พูดอะไรไร้สาระ

394
00:32:06,375 --> 00:32:08,166
‎หน้าตาฉันดูเหมือนอาจารย์หรือไง

395
00:32:08,166 --> 00:32:09,875
‎หนูไม่รู้ว่าปู่หน้าตาเป็นยังไง

396
00:32:09,875 --> 00:32:12,375
‎แต่หนูจําเสียงคนเหมือนจําใบหน้าพวกเขา

397
00:32:13,333 --> 00:32:15,458
‎ปู่คืออาจารย์คนนั้นแน่

398
00:32:25,583 --> 00:32:29,125
‎ฉันไม่เคยแน่ใจเลยว่าพูดไปจะมีใครฟังหรือเปล่า

399
00:32:29,125 --> 00:32:31,208
‎หนูฟังอยู่ตลอด

400
00:32:32,500 --> 00:32:34,000
‎หนูว่าเด็กๆ น่าจะฟังอยู่หลายคน

401
00:32:35,083 --> 00:32:36,083
‎อ้อ

402
00:32:36,958 --> 00:32:39,375
‎แต่อาจารย์คนนั้นไม่อยู่แล้วล่ะ ฉันเก็บเขาไปแล้ว

403
00:32:39,375 --> 00:32:41,916
‎เดี๋ยวนี้ใช้วิทยุทําเรื่องสําคัญกว่านั้น

404
00:32:41,916 --> 00:32:45,416
‎จะมีอะไรสําคัญกว่าสิ่งที่ปู่บอกกับพวกเรา

405
00:32:46,333 --> 00:32:47,750
‎มารี ฟังนะ

406
00:32:49,083 --> 00:32:51,583
‎ห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาด เข้าใจไหม

407
00:32:51,583 --> 00:32:52,750
‎ค่ะ

408
00:32:55,916 --> 00:32:58,750
‎เอาละ พ่อของเธอรออยู่จริงๆ

409
00:33:02,291 --> 00:33:03,375
‎นี่

410
00:33:03,375 --> 00:33:04,666
‎ขอบคุณค่ะ

411
00:33:09,375 --> 00:33:11,125
‎- ระวังบันไดด้วย
‎- รู้ค่ะ

412
00:33:11,125 --> 00:33:13,416
‎- มีห้าขั้น
‎- ที่จริงหกขั้นต่างหาก

413
00:33:14,375 --> 00:33:16,625
‎ทางซ้าย

414
00:33:38,791 --> 00:33:41,000
‎มาถึงทะเลแล้วคิดยังไงกับมันบ้าง

415
00:33:41,000 --> 00:33:43,500
‎เสียงเหมือนคนนอนหายใจดังๆ ยามหลับ

416
00:33:43,500 --> 00:33:47,666
‎พ่อชอบคิดว่าเสียงทะเล
‎เหมือนโลกที่พักหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า

417
00:33:50,625 --> 00:33:51,875
‎พักหายใจ

418
00:33:52,666 --> 00:33:53,750
‎หนูชอบที่คิดอย่างนั้น

419
00:33:54,916 --> 00:33:58,708
‎เราอาจต้องอยู่ที่นี่สักพัก ลูกรับได้ใช่ไหม

420
00:33:58,708 --> 00:34:01,458
‎- ยิ่งกว่ารับได้อีกค่ะ
‎- ดี

421
00:34:02,750 --> 00:34:07,875
‎มาดามมาเนคบอกว่า
‎ปู่เอเตียนเคยเป็นวีรบุรุษสงคราม

422
00:34:07,875 --> 00:34:11,041
‎แต่หนูไม่รู้สึกว่าเหมือนวีรบุรุษเลย

423
00:34:11,041 --> 00:34:14,208
‎ถ้าจับเสือมาขังไว้ในกล่องเหล็ก

424
00:34:14,208 --> 00:34:15,833
‎มันก็จะหน้าตาเหมือนกล่องเหล็ก

425
00:34:17,416 --> 00:34:22,625
‎พ่อว่าจะเริ่มจากถนนเลียบหาด
‎แล้วทําไปให้สุดจัตุรัสเมือง

426
00:34:23,375 --> 00:34:24,458
‎เริ่มทําอะไรนะคะ

427
00:34:25,291 --> 00:34:28,625
‎พ่อจะทําแบบจําลองเมืองนี้ให้ลูกสํารวจด้วยสัมผัส

428
00:34:28,625 --> 00:34:31,000
‎ไม่อย่างนั้นลูกก็จะติดอยู่แต่ในบ้าน

429
00:34:31,000 --> 00:34:32,916
‎จะกลายเป็นเหมือนอาเอเตียน

430
00:34:34,375 --> 00:34:35,833
‎เอาไว้หนูจําแบบจําลองได้เมื่อไหร่

431
00:34:35,833 --> 00:34:40,208
‎หนูจะพาปู่ออกไปด้วย
‎จะพาเที่ยวทั่วเมืองเองเลย พ่อคอยดูเถอะ

432
00:34:40,208 --> 00:34:43,666
‎พ่อต้องเห็นแน่ๆ แต่ตอนนี้พ่อต้องเริ่มงานละ

433
00:34:50,625 --> 00:34:52,041
‎ดี เอ้านี่

434
00:34:54,083 --> 00:34:57,500
‎แล้วนายจะวัดเมืองทั้งเมืองยังไงกัน

435
00:34:58,250 --> 00:34:59,666
‎วัดไปทีละก้าว

436
00:35:02,125 --> 00:35:03,416
‎ทีอย่างนี้ดันมาหาว่าฉันบ้า

437
00:35:03,416 --> 00:35:06,458
‎ก้าวที่ 312, 313, 314

438
00:35:06,458 --> 00:35:12,833
‎แล้ว 315, 316, 317,
‎318, 319, 320, 321

439
00:35:12,833 --> 00:35:15,708
‎ต่อด้วย 322, 323, 324

440
00:35:48,416 --> 00:35:50,583
‎นี่แผ่นไม้ กดไว้ตรงนี้นะ

441
00:35:50,583 --> 00:35:53,208
‎เราต้องเอากระดาษทรายขัด นั่นแหละ

442
00:36:59,083 --> 00:37:01,458
‎ไม่เอากาแฟแล้วครับ อาเอเตียน วันนี้พอแล้ว

443
00:37:01,458 --> 00:37:02,708
‎เปล่า แก้วนี้ของฉันเอง

444
00:37:03,791 --> 00:37:05,125
‎และนี่มันบรั่นดี

445
00:37:05,125 --> 00:37:08,708
‎แปลว่านายไปวัดถนนจนทั่วแล้วรึ

446
00:37:08,708 --> 00:37:10,000
‎เกือบทั่วแล้ว ทําไมครับ

447
00:37:12,750 --> 00:37:16,166
‎มาดามมาเนคไปร้านขายเนื้อมา

448
00:37:17,541 --> 00:37:21,291
‎ได้ยินคนพูดถึงชายคนหนึ่งที่เดินนับก้าว

449
00:37:22,666 --> 00:37:24,458
‎เมืองนี้มันเล็กนิดเดียว ดาเนียล

450
00:37:24,458 --> 00:37:25,875
‎แล้วยังไงครับ

451
00:37:27,333 --> 00:37:30,666
‎ผู้หญิงอีกคนซุบซิบว่าชายคนนั้นพูดสําเนียงปารีส

452
00:37:31,500 --> 00:37:33,291
‎ส่วนคนที่สามก็บอกว่าหล่อนได้ข่าวมา

453
00:37:33,291 --> 00:37:37,458
‎ว่าชายปริศนาจากปารีสคนนั้น
‎มาช่วยงานกลุ่มต่อต้าน

454
00:37:38,708 --> 00:37:41,458
‎เขามารังวัดเมือง
‎เพื่อส่งข้อมูลให้เครื่องบินทิ้งระเบิดอเมริกา

455
00:37:48,333 --> 00:37:51,125
‎ไปเรียกมารีแล้วพาลงไปข้างล่างดีกว่า

456
00:37:52,166 --> 00:37:53,291
‎พวกเกสตาโปมาแล้ว

457
00:38:02,458 --> 00:38:04,083
‎- ฉิบ!
‎- ไม่ๆ ไม่ต้องห่วง

458
00:38:04,083 --> 00:38:06,666
‎ถ้ามาเรื่องวิทยุจะต้องยกกันมาเป็นร้อย

459
00:38:06,666 --> 00:38:09,666
‎พวกนี้แค่มาตรวจตามข่าวลือ
‎เรื่องชายแปลกหน้าจากปารีส

460
00:38:10,416 --> 00:38:13,375
‎ก็แค่บอกความจริง
‎เอาเอกสารให้ตรวจก็ไม่เป็นไรแล้ว

461
00:38:13,375 --> 00:38:15,083
‎นายไม่ได้ทําอะไรผิด

462
00:38:17,375 --> 00:38:18,708
‎ใช่ไหม ดาเนียล

463
00:38:18,708 --> 00:38:21,000
‎อาเอเตียน มีเรื่องที่ผมไม่ได้บอกอา

464
00:38:21,708 --> 00:38:22,666
‎เรื่องอะไร

465
00:38:22,666 --> 00:38:25,666
‎ความลับที่ควรปิดเป็นความลับต่อไป

466
00:38:25,666 --> 00:38:27,875
‎ผมไม่คิดว่าอาจะเข้าใจ

467
00:38:29,291 --> 00:38:31,416
‎นายไม่ใช่คนเดียวที่มีความลับ

468
00:38:34,333 --> 00:38:36,750
‎ไปเปิดประตูดีกว่าครับ ก่อนพวกเขาจะพังเข้ามา

469
00:38:38,750 --> 00:38:40,416
‎ลูกรู้นะว่าห้ามพูด

470
00:38:40,416 --> 00:38:43,791
‎ห้ามพูดถึงพิพิธภัณฑ์ ห้ามพูดถึงวิทยุ ไมโครโฟน

471
00:38:43,791 --> 00:38:45,916
‎หนูรู้ค่ะพ่อ เราต้องไม่ทําให้เห็นว่ากลัว

472
00:38:45,916 --> 00:38:47,208
‎ใช่ ต้องไม่ทําท่ากลัว

473
00:38:47,208 --> 00:38:49,083
‎- เพราะเราไม่กลัว
‎- ใช่แล้ว

474
00:38:49,083 --> 00:38:51,541
‎นี่คือเด็กคนนั้น ส่วนนี่คือพ่อของเธอ

475
00:39:00,416 --> 00:39:01,333
‎ตาบอดเหรอ

476
00:39:02,000 --> 00:39:02,916
‎ใช่ค่ะ

477
00:39:06,458 --> 00:39:08,458
‎- เฮ้ย!
‎- ไม่เป็นไรๆ

478
00:39:09,208 --> 00:39:12,166
‎สหายเยอรมันของเรา
‎แค่อยากยืนยันความพิการของมารี

479
00:39:15,000 --> 00:39:17,416
‎- ฉันถืออะไรอยู่
‎- ฉันไม่ทราบค่ะ

480
00:39:18,291 --> 00:39:21,375
‎พ่อของเธอเที่ยวเดินทั่วเมือง
‎วัดถนนและทางเท้าต่างๆ

481
00:39:21,375 --> 00:39:24,625
‎- ใช่ค่ะ
‎- "ใช่ค่ะ" น่ารักดีนะ

482
00:39:26,083 --> 00:39:29,708
‎เที่ยวรังวัดราวกับทําแผนที่ให้คนที่วางแผนจะมาที่นี่

483
00:39:29,708 --> 00:39:31,750
‎ผมกําลังสร้างแบบจําลองเมืองนี้

484
00:39:31,750 --> 00:39:34,000
‎เพื่อให้ลูกสาวทําความคุ้นเคยกับท้องถนน

485
00:39:35,458 --> 00:39:37,333
‎เรื่องที่พ่อพูดเป็นความจริงไหม

486
00:39:38,125 --> 00:39:42,833
‎จริงค่ะ สมัยเราอยู่ปารีส
‎พ่อก็สร้างแบบจําลองให้หนูเหมือนกัน

487
00:39:44,291 --> 00:39:45,291
‎หนึ่ง...

488
00:39:47,500 --> 00:39:48,416
‎สอง...

489
00:39:49,208 --> 00:39:50,625
‎ตาสวยทั้งสองข้าง

490
00:39:52,791 --> 00:39:54,416
‎และใช้การไม่ได้ทั้งคู่

491
00:39:57,000 --> 00:39:58,791
‎เรื่องส่วนแรกยืนยันว่าจริง

492
00:39:59,583 --> 00:40:01,083
‎ทีนี้ พาไปดูแบบจําลองที่สร้างหน่อย

493
00:40:07,666 --> 00:40:08,750
‎มารี

494
00:40:20,625 --> 00:40:22,375
‎- มาจากปารีสเหรอ
‎- ใช่

495
00:40:22,375 --> 00:40:23,750
‎สมัยอยู่ปารีสทํางานอะไร

496
00:40:23,750 --> 00:40:26,416
‎ผมเป็นช่างไม้ อย่างที่เห็น

497
00:40:27,583 --> 00:40:28,791
‎แล้วทําไมถึงย้ายมาที่นี่

498
00:40:30,166 --> 00:40:33,750
‎อยากพาลูกออกจากเมืองใหญ่
‎มาอยู่ในที่อากาศบริสุทธิ์

499
00:40:35,833 --> 00:40:36,750
‎คุณชื่ออะไร

500
00:40:37,375 --> 00:40:39,958
‎โคล้ด โคล้ด ดูการ์รี

501
00:40:44,083 --> 00:40:46,416
‎ขอดูเอกสารประจําตัวหน่อย คุณดูการ์รี

502
00:40:54,708 --> 00:40:55,541
‎เดี๋ยวนี้

503
00:41:27,208 --> 00:41:30,208
‎ผมจะส่งเอกสารนี้ไปที่ปารีส ให้ทางนั้นตรวจสอบ

504
00:41:30,208 --> 00:41:31,500
‎คุณเก่งมากนะ

505
00:41:32,833 --> 00:41:34,125
‎แล้วก็โชคร้ายจริง

506
00:41:35,000 --> 00:41:37,250
‎ไม่ถือเป็นโชคร้าย นี่คือโชคดีต่างหาก

507
00:41:53,083 --> 00:41:57,291
‎ไม่อยากเชื่อ นายเอาเอกสารปลอมให้เกสตาโป

508
00:41:57,291 --> 00:41:58,375
‎แต่ปลอมมาดีมาก

509
00:41:58,375 --> 00:42:01,958
‎ผมให้หัวหน้าแผนกอนุรักษ์งานศิลปะ
‎ที่พิพิธภัณฑ์เป็นคนปลอมให้

510
00:42:03,625 --> 00:42:06,208
‎ทําไมฟังแล้วไม่เห็นจะมั่นใจขึ้น

511
00:42:08,250 --> 00:42:11,833
‎เตรียมตัวกินข้าวเย็นได้แล้ว
‎เราต้องคุยเรื่องนี้กับมาดามมาเนค

512
00:42:13,041 --> 00:42:16,666
‎เอาละ เอเตียน เขารู้อะไรแค่ไหน

513
00:42:17,291 --> 00:42:18,375
‎รู้เรื่องอะไร

514
00:42:22,083 --> 00:42:25,458
‎- ฉันจะพามารีไปนอนก่อน
‎- หนูยังไม่อยากเข้านอน

515
00:42:25,458 --> 00:42:27,500
‎- มารี...
‎- เรื่องนี้เป็นความลับสินะ

516
00:42:27,500 --> 00:42:29,291
‎พ่อรู้ว่าหนูฟังน้ําเสียงก็รู้แล้ว

517
00:42:29,291 --> 00:42:31,583
‎เพราะงั้นถึงต้องรีบไปนอนไงจ๊ะ

518
00:42:31,583 --> 00:42:32,666
‎มารี ขอร้อง

519
00:42:33,375 --> 00:42:34,375
‎มาเถอะ

520
00:42:45,958 --> 00:42:48,083
‎ไหนๆ ตอนนี้นายก็มาใช้ชีวิตที่นี่แล้ว

521
00:42:48,083 --> 00:42:50,333
‎บอกความจริงให้รู้ไว้น่าจะดีกว่า

522
00:42:51,958 --> 00:42:55,375
‎ในแซงต์มาโลมีองค์กรหนึ่ง

523
00:42:57,458 --> 00:43:01,291
‎คนกลุ่มหนึ่งในเมืองจะนําข้อมูลมาบอกฉัน

524
00:43:02,041 --> 00:43:07,625
‎เรื่องความเคลื่อนไหวกองทหาร
‎รถไฟ เรือที่เข้าออกจากท่า

525
00:43:08,750 --> 00:43:10,583
‎- และฉันก็...
‎- ใช้วิทยุ

526
00:43:15,166 --> 00:43:19,708
‎ก่อนที่พวกเยอรมันจะบุก
‎ฉันใช้วิทยุในการเผยแพร่สันติภาพ

527
00:43:20,833 --> 00:43:22,958
‎แต่ตอนนี้มันกลายเป็นเครื่องมือในการทําสงคราม

528
00:43:24,583 --> 00:43:26,541
‎เป็นเครื่องมือมีค่ามากด้วย

529
00:43:26,541 --> 00:43:30,041
‎ฉันส่งข้อมูลนั้นไปถึงลอนดอนโดยเข้ารหัสลับต่างๆ

530
00:43:31,666 --> 00:43:33,958
‎ถ้าผมช่วยได้ ผมพร้อมทําทุกอย่างที่อาอยากให้ทํา

531
00:43:33,958 --> 00:43:38,708
‎ตอนนี้นายต้องเลิกดึงความสนใจมาที่บ้านนี้

532
00:43:38,708 --> 00:43:40,000
‎เข้าใจไหม

533
00:43:42,375 --> 00:43:43,583
‎เท่ากับว่า

534
00:43:43,583 --> 00:43:46,625
‎เสือตัวนั้นยังเดินลาดตระเวนในกล่องเหล็กสินะ

535
00:43:48,791 --> 00:43:51,291
‎ฝรั่งเศสจงเจริญ

536
00:43:56,500 --> 00:44:01,125
‎- อย่างกับลงมาอยู่ใต้ทะเล
‎- ใช่ เมื่อก่อนเวลาวันหยุดพ่อก็มาเที่ยว

537
00:44:01,125 --> 00:44:04,458
‎พ่อจะลงมาที่ถ้ําป้อมกร็อตโตตรงนี้
‎เพื่อมาเก็บหอยนางรม

538
00:44:04,458 --> 00:44:06,500
‎ตอนพ่อยังเด็ก ปู่เอเตียนอยู่ที่นี่ด้วยไหม

539
00:44:06,500 --> 00:44:08,500
‎อยู่สิ เขาเป็นหนุ่มแล้ว

540
00:44:08,500 --> 00:44:10,000
‎- เอ้า ถือหน่อย
‎- ค่ะ

541
00:44:11,041 --> 00:44:13,041
‎นั่นก่อนที่สงครามจะเปลี่ยนเขาไปสินะคะ

542
00:44:13,041 --> 00:44:14,625
‎ก่อนเรื่องนั้น ใช่

543
00:44:17,791 --> 00:44:18,875
‎นั่นอะไรคะ

544
00:44:18,875 --> 00:44:22,166
‎ลูกรัก นี่คือหอยนางรมสดที่สุดเท่าที่จะเคยได้กิน

545
00:44:27,583 --> 00:44:29,416
‎อร่อยกว่าที่กินในปารีสอีก

546
00:44:31,833 --> 00:44:35,000
‎เขาเป็นคนยังไงคะ ปู่เอเตียนน่ะ

547
00:44:35,000 --> 00:44:36,291
‎เขาใส่น้ําหอม

548
00:44:37,166 --> 00:44:39,375
‎และสาวๆ ก็ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์เขาเยอะแยะ

549
00:44:39,375 --> 00:44:41,666
‎สาวๆ จะวี้ดว้ายกัน พ่อจําได้แค่นั้นแหละ

550
00:44:44,416 --> 00:44:46,041
‎แต่เขาวิเศษมากจริงๆ

551
00:44:50,208 --> 00:44:51,958
‎อะไร ก็มันมีคลื่น

552
00:44:51,958 --> 00:44:54,666
‎ไม่ใช่คลื่น พ่อแกล้งหนูต่างหาก

553
00:44:54,666 --> 00:44:55,958
‎ฝีมือพ่อ

554
00:44:55,958 --> 00:44:58,000
‎- คลื่นลูกยักษ์หรอก
‎- อยู่ไหน

555
00:44:58,000 --> 00:45:00,666
‎เทพน้อยๆ นั่นอยู่ไหน

556
00:45:00,666 --> 00:45:04,166
‎ผมต้องอุทิศทั้งชุดให้เชียวนะ

557
00:45:04,166 --> 00:45:05,333
‎เชิญกินเลย

558
00:45:06,333 --> 00:45:10,666
‎หอยนางรมจากถ้ําป้อมกร็อตโต
‎เคยเป็นของอร่อยที่สุดในโลก

559
00:45:20,541 --> 00:45:22,291
‎แล้วก็ยังอร่อยอยู่

560
00:45:22,291 --> 00:45:23,916
‎ไร้ที่ติจริงๆ

561
00:45:25,666 --> 00:45:27,166
‎ไม่ได้กินตั้ง 20 ปีแล้ว ดาเนียล

562
00:45:29,875 --> 00:45:34,666
‎ถ้าชอบมากขนาดนั้น
‎ทําไมปู่ไม่เคยไปเก็บเองล่ะคะ

563
00:45:34,666 --> 00:45:37,666
‎- เดินเลียบหาดไปนิดเดียว
‎- มารี พอเถอะ

564
00:45:37,666 --> 00:45:40,250
‎พ่อคะ ถ้าเราหยุดถาม
‎เรื่องนั้นๆ ก็กลายเป็นเรื่องปกติ

565
00:45:41,166 --> 00:45:44,666
‎หรือว่ารอบหน้า ปู่ไปกับเราสิคะ

566
00:45:44,666 --> 00:45:47,291
‎ถ้าหนูจําทางในเมืองได้เมื่อไหร่
‎หนูจะพาปู่ไปเองเลย

567
00:45:47,291 --> 00:45:50,208
‎ขอโทษครับอาเอเตียน บางทีลูกผมก็พูดตรงมาก

568
00:45:50,208 --> 00:45:51,666
‎มารี

569
00:45:52,833 --> 00:45:55,041
‎เธอน่าจะรู้เหตุผลที่ฉันไม่ออกจากบ้าน

570
00:45:55,041 --> 00:45:57,583
‎แต่จริงๆ แล้วไม่มีเหตุผลอะไรเลย

571
00:45:57,583 --> 00:45:59,500
‎อดีตผ่านแล้วก็ผ่านไป

572
00:45:59,500 --> 00:46:01,708
‎หนูนึกว่าปู่เชื่อวิทยาศาสตร์เสียอีก

573
00:46:01,708 --> 00:46:04,416
‎- มารี พอเถอะ
‎- ไม่ต้อง ดาเนียล ไม่เป็นไร

574
00:46:08,000 --> 00:46:12,416
‎มารี ลองจินตนาการว่า
‎ฉันก็เหมือนเจ้าหอยนางรมพวกนี้

575
00:46:12,416 --> 00:46:14,000
‎ติดอยู่ในเปลือก

576
00:46:14,000 --> 00:46:16,291
‎แต่ปู่ไม่ใช่หอยนางรมนี่คะ เอเตียน

577
00:46:16,291 --> 00:46:19,333
‎มีใครที่ไหนรู้จักหอยนางรมที่ใส่น้ําหอม

578
00:46:19,333 --> 00:46:22,041
‎ขี่มอเตอร์ไซค์โดยมีสาวๆ วี้ดว้ายบ้าง

579
00:46:24,125 --> 00:46:27,916
‎นั่น สมใจไหมล่ะ ลูกทําปู่ไม่สบายใจ

580
00:46:27,916 --> 00:46:29,541
‎ก็น่าจะมีคนทําบ้าง

581
00:46:31,166 --> 00:46:33,291
‎- มารี
‎- คะ

582
00:46:38,958 --> 00:46:42,958
‎คอยชวนให้ฉันออกไปด้วยกันเรื่อยๆ นะ

583
00:46:46,666 --> 00:46:52,083
‎สักวัน ถ้าเธอเป็นคนชวน ฉันก็อาจจะไป

584
00:46:53,125 --> 00:46:54,125
‎ดีค่ะ

585
00:46:55,541 --> 00:46:56,750
‎ตกลงตามนั้น

586
00:46:58,833 --> 00:47:00,875
‎ได้

587
00:47:01,875 --> 00:47:02,750
‎ไม่ได้ๆ

588
00:47:02,750 --> 00:47:05,750
‎ไม่ให้กินหอยนางรมต่อแล้ว
‎เดี๋ยวไม่เหลือให้มาดามมาเนค

589
00:47:07,208 --> 00:47:11,500
‎ใช่ ก็มีเหตุผลดี เราไม่ควรกินต่อ

590
00:47:13,000 --> 00:47:14,166
‎ยังได้ยินนะ

591
00:47:14,166 --> 00:47:17,083
‎- มีแต่เปลือกเปล่า
‎- หนูตาบอด แต่หูดีมากนะ

592
00:47:17,083 --> 00:47:19,958
‎- ก็ได้
‎- ขอบคุณมากค่ะ

593
00:47:21,583 --> 00:47:23,750
‎เอ่อ ดาเนียล ในอนาคตอันใกล้มาก

594
00:47:23,750 --> 00:47:27,708
‎นายจะได้เจอกับคณะกรรมการข่าวกรอง
‎ของฝ่ายต่อต้านแซงต์มาโล

595
00:47:28,500 --> 00:47:31,166
‎นายรู้ความลับของเราแล้ว
‎ถึงเวลาที่เราต้องรู้ความลับของนาย

596
00:47:31,791 --> 00:47:32,833
‎ไม่ให้มารีออกไปก่อนรึ

597
00:47:34,375 --> 00:47:37,250
‎ฉันว่ามารีพิสูจน์ตัวเองแล้วว่า
‎หลานฉลาดกว่าเราสองคน

598
00:47:38,375 --> 00:47:39,958
‎ให้นั่งอยู่ด้วยเถอะ

599
00:47:39,958 --> 00:47:43,541
‎เรามาพร้อมกับขนมอบ ของหวานด้วย

600
00:47:45,916 --> 00:47:47,125
‎- สวัสดีจ้ะ
‎- สวัสดีค่ะ

601
00:47:52,666 --> 00:47:56,000
‎ป้ามาเนค ขอโทษนะครับ เดี๋ยวก่อน

602
00:47:56,000 --> 00:47:58,208
‎แต่เรากําลังจะมีการประชุมลับมาก

603
00:47:58,208 --> 00:47:59,791
‎ใช่แล้ว

604
00:48:04,583 --> 00:48:05,833
‎ป้าน่ะเหรอฝ่ายต่อต้าน

605
00:48:07,083 --> 00:48:08,291
‎ฉลาดนัก

606
00:48:09,083 --> 00:48:13,500
‎ขอแนะนําให้รู้จักกับ
‎ชมรมสาวใหญ่ต้านสงครามแห่งแซงต์มาโล

607
00:48:16,375 --> 00:48:19,625
‎ผู้หญิงเราเก็บความลับเก่งกว่าผู้ชายมากนะ

608
00:48:19,625 --> 00:48:21,708
‎คุณผู้หญิงเหล่านี้เป็นผู้สังเกตการเคลื่อนพล

609
00:48:21,708 --> 00:48:24,625
‎และการเดินเรือเข้าออกจากท่า

610
00:48:24,625 --> 00:48:29,375
‎เราไปซื้อปลาแถวกําแพงอ่าว
‎ป้าสามคน ไม่มีใครสงสัยอะไร

611
00:48:29,375 --> 00:48:31,916
‎รายการจ่ายตลาดของเรา
‎คือรายชื่อเรือรบตอร์ปิโด

612
00:48:31,916 --> 00:48:34,250
‎เราเอากาแฟไปให้พวกทหารเยอรมันหนุ่มๆ

613
00:48:34,250 --> 00:48:36,458
‎แล้วพวกนั้นก็คุยกับเราอย่างกับเป็นแม่

614
00:48:36,458 --> 00:48:37,791
‎บอกเราหมดทุกเรื่อง

615
00:48:37,791 --> 00:48:39,083
‎ฉลาดล้ํา

616
00:48:39,083 --> 00:48:41,375
‎พี่สาวฉันกล่อมฉันให้เป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์

617
00:48:41,375 --> 00:48:44,416
‎- ผู้ชายคนเดียวในคณะกรรมการ
‎- เขาเคยเป็นวีรบุรุษในสนามเพลาะ

618
00:48:44,416 --> 00:48:47,166
‎จะยากแค่ไหนเชียว
‎ถ้าขอให้เป็นวีรบุรุษในห้องใต้หลังคาตัวเอง

619
00:48:47,166 --> 00:48:50,333
‎เอเตียนบอกว่าเราน่าจะมีปัญหา

620
00:48:50,333 --> 00:48:51,458
‎ใช่

621
00:48:54,208 --> 00:48:57,083
‎ที่พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยาในปารีส
‎ที่ผมเคยทํางานอยู่

622
00:48:57,083 --> 00:48:59,833
‎ผมเอาเพชรพลอยล้ําค่าของพิพิธภัณฑ์
‎ออกมาส่งไปยังเจนีวา

623
00:48:59,833 --> 00:49:01,416
‎ก่อนที่พวกเยอรมันจะเอาไปได้

624
00:49:01,416 --> 00:49:02,583
‎ยอดมาก

625
00:49:02,583 --> 00:49:05,791
‎แต่ตอนนี้ชื่อผมต้องติดรายชื่อผู้ต้องสงสัยแน่

626
00:49:05,791 --> 00:49:08,708
‎ดาเนียลเอาเอกสารปลอมให้เกสตาโปไป

627
00:49:08,708 --> 00:49:10,791
‎เขาบอกว่าเอกสารทําไว้ดีมาก

628
00:49:10,791 --> 00:49:13,958
‎ใช่ แต่ผมก็ยังเป็นชายจากปารีสกับลูกสาวตาบอด

629
00:49:13,958 --> 00:49:18,125
‎พวกเยอรมันอาจยุ่ง
‎เกินกว่าจะจับต้นชนปลายได้ก็ได้

630
00:49:18,125 --> 00:49:19,541
‎พวกเยอรมันก็เป็นเยอรมัน

631
00:49:19,541 --> 00:49:23,416
‎พวกเขาจะต้องตั้งหน่วยพิเศษ
‎ให้มาตามหาเพชรนิลจินดาเหล่านั้น

632
00:49:23,416 --> 00:49:26,750
‎แต่นั่นแหละ ที่จริงเขาไม่ได้ตามหาตัวผม

633
00:49:26,750 --> 00:49:28,250
‎แต่เป็นสิ่งที่อยู่กับผม

634
00:49:28,250 --> 00:49:29,750
‎เพชรพิเศษเม็ดหนึ่ง

635
00:49:29,750 --> 00:49:31,625
‎เพชรที่โด่งดังที่สุดในฝรั่งเศส

636
00:49:31,625 --> 00:49:34,500
‎เพชรที่นิตยสารทุกฉบับ
‎เขียนว่าต้องคําสาปร้ายมหันต์น่ะรึ

637
00:49:35,333 --> 00:49:37,458
‎เพชรที่จะล่อใจคนบ้า

638
00:49:37,458 --> 00:49:40,833
‎เธอเอามาที่นี่ ในบ้านหลังนี้เหรอ

639
00:49:41,583 --> 00:49:44,458
‎ครับ ผมไม่มีทางเลือก

640
00:49:45,416 --> 00:49:47,916
‎ถ้าผมรู้ว่าที่นี่พวกคุณทําอะไรอยู่

641
00:49:47,916 --> 00:49:50,166
‎ผมจะไม่นําปัญหานี้มาให้ถึงตัวเด็ดขาด

642
00:49:51,833 --> 00:49:54,333
‎ถ้าอยากให้เราสองคนไป เราก็จะไป

643
00:50:02,666 --> 00:50:05,083
‎ในช่วงสงครามนะ ดาเนียล

644
00:50:06,708 --> 00:50:08,291
‎เราต้องปรับลําดับความสําคัญ

645
00:50:09,541 --> 00:50:14,750
‎เธอคือครอบครัวของเรา
‎เป็นสายเลือด และสายเลือดจะคงอยู่ตลอดไป

646
00:50:16,708 --> 00:50:21,125
‎แต่ตอนนี้เรามีหน้าที่ต่อประเทศฝรั่งเศส

647
00:50:21,125 --> 00:50:24,708
‎นั่นแปลว่าเราต้องล่อพวกเยอรมันไปทางอื่น

648
00:50:24,708 --> 00:50:26,416
‎จะเสียเวลาอีกไม่ได้

649
00:51:49,041 --> 00:51:53,875
‎ตั๋วกลับปารีส เงินสด
‎และที่อยู่ซึ่งเธอจะอยู่ได้ปลอดภัย

650
00:51:55,916 --> 00:51:57,333
‎มารี ไม่ต้องห่วงนะ

651
00:51:57,333 --> 00:51:58,500
‎ทําไมหนูถึงจะต้องห่วง

652
00:51:58,500 --> 00:52:01,416
‎มารี เดี๋ยวพ่อก็กลับมา เราวางแผนไว้แล้ว

653
00:52:01,416 --> 00:52:02,500
‎แผนอะไรคะ

654
00:52:02,500 --> 00:52:06,166
‎เราได้ขอให้สหายในฝ่ายต่อต้านกรุงปารีส

655
00:52:06,166 --> 00:52:08,166
‎ให้ปล่อยข่าวผ่านสายต่างๆ

656
00:52:08,166 --> 00:52:11,333
‎ว่าพบเห็นดาเนียล เลอบลองก์ในปารีส

657
00:52:14,750 --> 00:52:15,958
‎พรุ่งนี้

658
00:52:17,416 --> 00:52:21,500
‎คนเขาจะถ่ายรูปพ่อได้ในร้านกาแฟ
‎ขณะอ่านหนังสือพิมพ์ฉบับพรุ่งนี้

659
00:52:22,416 --> 00:52:24,916
‎จากนั้นเขาจะเอาที่อยู่ให้พวกเยอรมัน

660
00:52:26,125 --> 00:52:28,458
‎แต่เมื่อทหารไปถึงที่นั่น

661
00:52:28,458 --> 00:52:31,458
‎จะพบแต่ข้าวของของพ่อ และบางส่วนของลูก

662
00:52:31,458 --> 00:52:32,958
‎พ่อเก็บของใส่กระเป๋าไว้แล้ว

663
00:52:32,958 --> 00:52:35,208
‎จะทิ้งไว้ในห้อง เพื่อให้พวกนั้นเจอ

664
00:52:35,208 --> 00:52:39,166
‎จากนั้นจะปรากฏตัวให้ถ่ายรูปที่แคว้นบอร์โด

665
00:52:39,166 --> 00:52:40,250
‎บอร์โด

666
00:52:40,250 --> 00:52:43,041
‎- ขึ้นรถไฟไปแค่สามชั่วโมง มารี
‎- และแค่วันเดียว

667
00:52:43,041 --> 00:52:45,458
‎ในบอร์โด สหายของเราจะปล่อยข่าวอีกครั้ง

668
00:52:45,458 --> 00:52:49,291
‎ว่าชายหนุ่มกับลูกสาวตาบอด
‎ลักลอบข้ามแดนไปสเปนแล้ว

669
00:52:49,291 --> 00:52:51,583
‎และพวกลักลอบพาข้าม
‎ได้ค่าจ้างเป็นเพชรเม็ดใหญ่

670
00:52:51,583 --> 00:52:54,125
‎ซึ่งตอนนี้ก็ส่งเข้าไปในสเปนแล้วเช่นกัน

671
00:52:55,458 --> 00:52:58,083
‎- ถ้าแผนนี้ได้ผล...
‎- หมายความว่าไง "ถ้า"

672
00:53:00,208 --> 00:53:02,750
‎ถ้าแผนนี้ได้ผล อีกหกวันพ่อก็กลับบ้าน

673
00:53:02,750 --> 00:53:05,166
‎งั้นทําไมไม่เอาเพชรต้องสาปนี้ไปปารีสด้วย

674
00:53:05,166 --> 00:53:08,958
‎ทิ้งไว้ให้พวกเยอรมันเจอ
‎พวกเขาจะได้เลิกตามหาเรา

675
00:53:08,958 --> 00:53:13,458
‎เพราะเยอรมันเป็นศัตรูของเรา
‎และเพชรไม่ใช่ของพวกเขา

676
00:53:13,458 --> 00:53:16,791
‎มันเป็นของฝรั่งเศส
‎และเราเป็นประชาชนฝรั่งเศส

677
00:53:16,791 --> 00:53:21,375
‎เราจะมอบอัญมณีล้ําค่าของชาติ
‎ให้กับปีศาจร้ายพวกนั้นไม่ได้

678
00:53:21,375 --> 00:53:25,125
‎พ่อต้องไปเพื่อไม่ให้พวกนั้นแกะรอยเราได้
‎เพื่อให้ลูกปลอดภัย

679
00:53:25,125 --> 00:53:27,083
‎เอาละ มารี พ่อต้องไปขึ้นรถไฟ

680
00:53:27,083 --> 00:53:29,375
‎เอเตียนจะให้ลูกใช้วิทยุ

681
00:53:29,375 --> 00:53:33,541
‎คุยกับพ่อนะ ไม่ว่าพ่ออยู่ที่ไหน
‎พ่อจะคอยฟังและจะมาอยู่กับลูก

682
00:53:33,541 --> 00:53:34,708
‎หนูจะพูดค่ะ

683
00:53:35,583 --> 00:53:38,625
‎หนูจะพูดกับพ่อไปเรื่อยๆ
‎ไม่ว่าพ่อจากไปนานแค่ไหน

684
00:53:38,625 --> 00:53:40,458
‎หนูจะอยู่กับพ่อ

685
00:53:46,083 --> 00:53:50,333
‎พ่อคะ หนูยังอยู่กับพ่อ หนูยังพูดกับพ่อเสมอ

686
00:53:50,333 --> 00:53:51,625
‎หนูรู้ว่าพ่อได้ยินหนู

687
00:53:52,583 --> 00:53:54,000
{\an8}‎(แซงต์มาโล
‎สิงหาคม ปี 1944)

688
00:53:54,000 --> 00:53:57,500
{\an8}‎พ่อแค่รอให้พวกอเมริกันมาก่อน
‎จากนั้นพ่อจึงจะกลับบ้าน

689
00:53:58,625 --> 00:53:59,625
‎หนูรู้

690
00:54:01,083 --> 00:54:02,291
‎ราตรีสวัสดิ์ค่ะพ่อ

691
00:54:03,583 --> 00:54:04,583
‎หนูรักพ่อนะ

692
00:54:22,500 --> 00:54:23,583
‎ได้เวลาแล้ว

693
00:54:28,708 --> 00:54:30,875
‎นึกว่านายจะพยายามหนี

694
00:54:30,875 --> 00:54:32,875
‎ผมอยู่เพราะผมเชื่อใจคุณ

695
00:54:34,125 --> 00:54:35,541
‎จะมาเชื่อใจฉันทําไม

696
00:54:35,541 --> 00:54:38,291
‎เมื่อวานนี้ ผมมั่นใจว่าเคยได้ยินเสียงคุณ

697
00:54:39,083 --> 00:54:40,291
‎แล้วก็เพิ่งนึกได้

698
00:54:42,833 --> 00:54:46,708
‎คุณรู้จักเด็กสาว
‎คนที่ออกอากาศวิทยุคลื่นสั้น 13.10

699
00:54:46,708 --> 00:54:48,208
‎คุณคุ้นเคยกับบ้านหลังนั้น

700
00:54:50,250 --> 00:54:51,458
‎คุณคือเขา

701
00:54:53,625 --> 00:54:55,125
‎คุณคืออาจารย์คนนั้น

702
00:54:57,250 --> 00:55:01,625
‎ฉันเป็นทหาร นายก็เป็นทหาร
‎เรื่องก่อนหน้านั้นไม่สําคัญ

703
00:55:02,666 --> 00:55:03,583
‎นั่งสิ

704
00:55:17,166 --> 00:55:18,041
‎ว่าไง

705
00:55:20,291 --> 00:55:22,375
‎เขายังเด็ก เป็นพลวิทยุ

706
00:55:22,375 --> 00:55:25,083
‎- เขาชื่อแวร์เนอร์...
‎- เราไม่สนว่าเขาชื่ออะไร

707
00:55:27,291 --> 00:55:29,708
‎เขาถูกพาตัวมาจากบ้านเด็กกําพร้าโดยไม่เต็มใจ

708
00:55:29,708 --> 00:55:31,375
‎บีบให้ร่วมกับหน่วยการข่าว

709
00:55:31,375 --> 00:55:34,541
‎แกฆ่าชายหญิงและเด็กๆ ไปทั้งหมดกี่คน

710
00:55:35,500 --> 00:55:39,416
‎ผมมีหน้าที่ค้นหาเครื่องวิทยุส่งสัญญาณ

711
00:55:39,416 --> 00:55:41,333
‎และเมื่อพบเครื่องวิทยุเหล่านั้นล่ะ

712
00:55:41,333 --> 00:55:42,916
‎แค่ประมาณมาก็ได้

713
00:55:42,916 --> 00:55:46,208
‎ฆ่าชายหญิงและเด็กๆ ไปกี่คน

714
00:55:46,208 --> 00:55:48,458
‎คุณครับ คุณบอกว่าผมจะได้เล่าเรื่องให้จบ

715
00:55:49,625 --> 00:55:51,375
‎ผมอยากอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครับ

716
00:55:51,375 --> 00:55:52,583
‎เรารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

717
00:55:52,583 --> 00:55:55,666
‎สหายของเราที่นอร์มังดีกับเบลเยียม
‎เล่าแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

718
00:55:55,666 --> 00:55:59,541
‎ทุกคนที่พบว่ามีเครื่องวิทยุ
‎ถูกคนในหน่วยของแกประหารหมด

719
00:55:59,541 --> 00:56:04,250
‎ประหารไปพร้อมกับครอบครัว
‎ประหารพร้อมกับเพื่อนบ้าน

720
00:56:04,250 --> 00:56:09,208
‎จะชาย หญิง หรือเด็ก โดนฆ่าทิ้งหมด

721
00:56:09,208 --> 00:56:11,583
‎เขามีส่วนร่วมแค่การหาคลื่นความถี่

722
00:56:11,583 --> 00:56:13,541
‎- อาจารย์ ผมขอ...
‎- อาจารย์เหรอ

723
00:56:13,541 --> 00:56:16,041
‎เราไม่สนว่าแกจะพูดอะไร ไอ้เยอรมัน

724
00:56:16,041 --> 00:56:18,625
‎และเราก็ไม่สามารถขังนักโทษไว้ได้ด้วย

725
00:56:18,625 --> 00:56:20,000
‎ฉันจะดูแลเขาเอง

726
00:56:20,000 --> 00:56:21,791
‎เขาไม่ใช่ลูกนาย

727
00:56:21,791 --> 00:56:23,666
‎- ดูแลเหรอ
‎- หมายถึงฉันจะรับผิดชอบ

728
00:56:23,666 --> 00:56:25,416
‎ทําไม ทําแบบนั้นทําไม

729
00:56:25,416 --> 00:56:28,583
‎- พิพากษาได้ง่ายๆ โทษตายสถานเดียว!
‎- ขอร้อง คุณไม่เข้าใจ

730
00:56:28,583 --> 00:56:32,166
‎- ใครจะเป็นคนลงทัณฑ์
‎- ฉันเอง ฉันจะยิงเองกับมือ

731
00:56:32,166 --> 00:56:35,125
‎- อย่านะ ฌาคเกอลีน อย่า
‎- เอเตียน กลับบ้านไป

732
00:56:37,583 --> 00:56:39,208
‎เมื่อกี้ไม่ใช่เสียงระเบิดจากเครื่องบิน

733
00:56:40,458 --> 00:56:42,583
‎ไม่ใช่ นั่นเสียงปืนใหญ่

734
00:56:42,583 --> 00:56:44,250
‎ปืนใหญ่อเมริกัน

735
00:56:46,541 --> 00:56:48,375
‎พวกอเมริกันมาถึงประตูเมืองแล้ว

736
00:56:49,041 --> 00:56:54,375
‎- พ่อคะ อิสรภาพมาแล้ว ในที่สุดก็มา
‎- พวกอเมริกันมา

737
00:57:03,083 --> 00:57:05,166
‎- เอเตียน หลบไป
‎- เขาเป็นคนดี

738
00:57:05,166 --> 00:57:06,875
‎เขาคือศัตรู หลบไปเดี๋ยวนี้

739
00:57:06,875 --> 00:57:08,500
‎ถอยไป เอเตียน

740
00:57:13,708 --> 00:57:15,208
‎เอเตียน เร็วสิ

741
00:57:15,208 --> 00:57:19,541
‎ไม่ ฉันเสียเวลาครึ่งชีวิต
‎ไปกับการหลบซ่อนจากความกลัว

742
00:57:20,250 --> 00:57:21,750
‎ทีนี้ นายต้องไร้ความกลัวใดๆ

743
00:57:21,750 --> 00:57:23,416
‎เอเตียน ฉันจะไม่พูดซ้ํานะ

744
00:57:25,583 --> 00:57:27,250
‎- ถอยไป เอเตียน
‎- เจ้าหนู...

745
00:57:27,250 --> 00:57:29,625
‎- เอเตียน
‎- ฉันคืออาจารย์คนนั้น

746
00:57:30,708 --> 00:57:31,708
‎มารี

747
00:57:31,708 --> 00:57:32,875
‎ฉันจะไม่พูดซ้ําแล้ว

748
00:57:34,125 --> 00:57:35,583
‎ฉันรู้ว่าเธออยู่บนนั้น มารี

749
00:57:35,583 --> 00:57:37,208
‎ทีนี้ ฟังให้ดีอย่างที่เคยฟัง

750
00:57:37,208 --> 00:57:38,875
‎หลบไป

751
00:57:39,583 --> 00:57:40,833
‎ไม่มีทางหนีแล้ว

752
00:57:40,833 --> 00:57:42,125
‎หนีไป!

753
01:00:14,500 --> 01:00:19,500
{\an8}‎คําบรรยายโดย ศันสนีย์ โอบอ้อม