1
00:00:08,750 --> 00:00:11,083
[เสียงนายทหารดังก้อง] ห้า สี่...

2
00:00:12,041 --> 00:00:15,958
สาม สอง หนึ่ง...

3
00:00:20,875 --> 00:00:22,916
เธอโชคดี ฉันยิงเธอไม่ได้

4
00:00:23,583 --> 00:00:26,208
ฉันต้องการตัวเธอ แต่ว่า มารี
เธอไม่มีทางหนีจากฉันได้

5
00:00:26,208 --> 00:00:27,916
น้ํากําลังขึ้น

6
00:00:28,791 --> 00:00:31,125
และก็มีฉันคนเดียวที่จะพาเธอไปยังที่ปลอดภัยได้

7
00:00:32,125 --> 00:00:33,750
เพราะฉันคือคนเดียวที่มีแสงไฟ

8
00:00:51,958 --> 00:00:53,791
[มารีร้องกรี๊ด]

9
00:00:54,583 --> 00:00:55,833
[นายทหารร้องเสียงดัง]

10
00:01:04,208 --> 00:01:05,166
[มารีไอ สําลัก]

11
00:01:05,166 --> 00:01:09,041
ฉันพยายามอ่อนโยนด้วยแล้ว
ทีนี้ขอฉันพยายามใช้เหตุผลเถอะ

12
00:01:09,041 --> 00:01:10,250
[เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]

13
00:01:10,250 --> 00:01:14,625
ชีวิตเธออยู่ในกํามือฉัน
เช่นเดียวกับที่ชีวิตฉันอยู่ในกํามือเธอ

14
00:01:14,625 --> 00:01:17,041
ฉันตามหาทะเลเพลิง

15
00:01:17,041 --> 00:01:19,333
คุณรู้เรื่องทะเลเพลิงได้ยังไง

16
00:01:19,333 --> 00:01:21,166
พ่อเธอเคยบอกฉัน

17
00:01:21,166 --> 00:01:23,458
คุณเคยพูดกับพ่อฉันเหรอ

18
00:01:23,458 --> 00:01:26,000
บอกมาก็พอว่ามันอยู่ไหน

19
00:01:26,000 --> 00:01:27,666
บอกหน่อยว่าเขายังมีชีวิตอยู่

20
00:01:28,458 --> 00:01:29,708
ฉันรู้ว่าเขายังไม่ตาย

21
00:01:30,625 --> 00:01:32,625
ฉันได้ยินเสียงของเขา

22
00:01:33,500 --> 00:01:35,541
[พ่อ] ฟังเสียงพ่อ ฟังพ่อไว้

23
00:01:35,541 --> 00:01:37,708
อยู่ใกล้ๆ ไว้ คนเยอะมาก ขอโทษนะมารี

24
00:01:37,708 --> 00:01:38,958
{\an8}(ปารีส
14 มิ.ย.1940 สี่ปีก่อน)

25
00:01:38,958 --> 00:01:42,250
{\an8}พ่อรู้ว่านี่วันเกิดลูก
แต่ยังมีหลายอย่างที่พ่อต้องทํา ระวังด้วย

26
00:01:42,250 --> 00:01:45,416
- พ่อบอกว่าเราจะไปเที่ยว
- ใช่แล้ว

27
00:01:45,416 --> 00:01:47,125
[มารี] แล้วทําไมเรารีบร้อนขนาดนี้

28
00:01:47,125 --> 00:01:51,291
เพราะ มารี น่าเสียดายที่
พวกเยอรมันเลือกบุกปารีสในวันเกิดลูก

29
00:01:51,291 --> 00:01:53,541
[ทหารนาซีตะโกน]

30
00:01:53,541 --> 00:01:54,625
[พ่อ] ขอทางหน่อยครับ

31
00:01:54,625 --> 00:01:56,708
[เสียงทหารตะโกนและเดินแถวดังต่อเนื่อง]

32
00:02:31,250 --> 00:02:33,208
[มารี] พวกเยอรมันจะทํายังไงกับฝรั่งเศสคะ

33
00:02:33,208 --> 00:02:37,958
เพื่อคนหลงตัวเองแค่คนเดียว พวกเขา
จะปล้นสะดมทั้งเมืองและยึดของมีค่าทุกอย่าง

34
00:02:37,958 --> 00:02:41,083
นี่ ลูกช่วยหากุญแจห้องไดโนเสาร์หน่อยสิ

35
00:02:41,083 --> 00:02:43,000
ลูกหาได้เร็วกว่าพ่อมาก

36
00:02:44,833 --> 00:02:48,541
มาเถอะ มารี เราต้องรักษาของมีค่า
ที่เรารักษาได้แล้วค่อยเอาตัวรอด

37
00:02:48,541 --> 00:02:50,000
มีลังอยู่ทางขวาของลูก

38
00:02:50,000 --> 00:02:52,083
- ดาเนียล คุณยังต้องการสิ่งนี้ใช่ไหม
- ใช่ ด่วนด้วย

39
00:02:52,083 --> 00:02:53,375
ผมจะกลับมาทันทีที่ทําได้

40
00:02:53,375 --> 00:02:55,458
[เสียงประตูเปิด]

41
00:02:58,208 --> 00:02:59,041
[เสียงหายใจแรง]

42
00:03:01,750 --> 00:03:04,416
ขอโทษที่พ่อพาลูกมาด้วย มารี
แต่ถ้าทิ้งให้ลูกอยู่ที่อะพาร์ตเมนต์

43
00:03:04,416 --> 00:03:07,291
ไม่มีอะไรรับรองว่าพ่อจะกลับบ้านได้

44
00:03:07,291 --> 00:03:09,708
พวกเขาจะปิดถนน และบังคับใช้เคอร์ฟิว

45
00:03:09,708 --> 00:03:14,208
พอพวกนาซีมาถึงพิพิธภัณฑ์
พวกเขาจะตามหาสิ่งนี้ก่อนแน่นอน

46
00:03:18,000 --> 00:03:21,000
- เราจะเอาอัญมณีพวกนี้ไปกับเราเหรอคะ
- ไม่ จับไว้

47
00:03:21,791 --> 00:03:25,458
พ่อจะเอามันไปให้ใครบางคน
ที่พ่อไว้ใจให้เอามันออกจากปารีส

48
00:03:26,458 --> 00:03:28,375
แล้วถ้าพวกเขาถูกจับได้จะเกิดอะไรขึ้น

49
00:03:30,666 --> 00:03:31,750
อย่างสุดท้าย

50
00:03:31,750 --> 00:03:33,583
[เสียงดนตรีจังหวะระทึกบรรเลงต่อเนื่อง]

51
00:03:41,958 --> 00:03:45,833
พอเราขึ้นรถไฟ พ่อมีเค้กฉลองวันเกิดลูก

52
00:03:45,833 --> 00:03:47,833
เราจะมุ่งหน้าลงใต้ไปบ้านเพื่อนคนนึง

53
00:03:48,500 --> 00:03:49,833
[เสียงเปิดประตูตู้เซฟ]

54
00:03:49,833 --> 00:03:51,208
เพื่อนแบบไหนคะ

55
00:03:52,458 --> 00:03:56,875
เพื่อนที่พ่อวางใจให้ดูแลของล้ําค่า

56
00:03:59,333 --> 00:04:00,166
เหมือนลูกไง มารี

57
00:04:02,791 --> 00:04:04,625
นี่ พับด้านนั้นให้พ่อที

58
00:04:04,625 --> 00:04:05,708
เรียบร้อย

59
00:04:06,416 --> 00:04:08,416
ทีนี้ พวกไดโนเสาร์รออยู่

60
00:04:09,875 --> 00:04:12,041
ส่งมือมา เราจะไปแล้ว

61
00:04:14,041 --> 00:04:15,541
บอกพวกเขาให้ได้ว่านี่เรื่องด่วน

62
00:04:15,541 --> 00:04:17,125
ดาเนียล ขอบคุณพระเจ้าที่คุณกลับมา

63
00:04:17,125 --> 00:04:18,958
พวกเยอรมันอยู่ที่ประตูใหญ่แล้ว

64
00:04:18,958 --> 00:04:22,291
เราบอกแล้วว่าเราปิดทําการ
แต่ผมว่าพวกเขาจะพังเข้ามา

65
00:04:22,291 --> 00:04:23,875
ให้พวกเขาเข้ามา ชงกาแฟให้ด้วย

66
00:04:23,875 --> 00:04:26,208
ยื่นบุหรี่ให้สูบ ถ่วงเวลาพวกเขาไว้สักห้านาที

67
00:04:26,208 --> 00:04:28,750
ส่งกุญแจให้เขาค่ะ
เขาจะได้ล็อกประตูทุกบานที่เราผ่าน

68
00:04:28,750 --> 00:04:31,083
ระหว่างออกไป แล้วทําเป็นว่า
คุณใช้เวลาหากุญแจนาน

69
00:04:31,083 --> 00:04:33,375
คนที่ใช้แค่ดวงตาจะเห็นว่ามันหายาก

70
00:04:33,375 --> 00:04:35,250
เห็นไหม เธอดูแลผมได้ดีมาก

71
00:04:35,250 --> 00:04:37,708
- พวกคุณจะไปไหน
- ไม่ต้องห่วง เราจะปลอดภัย

72
00:04:37,708 --> 00:04:39,166
ดูแลตัวเองด้วย

73
00:04:42,500 --> 00:04:44,416
[ผู้ชาย] คุณเดลีย์ เปิดประตูให้พวกเขาเข้ามา

74
00:04:44,416 --> 00:04:47,000
- ผมจะตามไปเดี๋ยวนี้
- บอกทีค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น

75
00:04:47,000 --> 00:04:49,625
พ่อใช้เสื้อกันฝนถูกๆ

76
00:04:49,625 --> 00:04:53,958
ห่อเพชรและอัญมณีที่มีมูลค่ามากกว่าปารีสครึ่งหนึ่ง

77
00:04:53,958 --> 00:04:57,791
และมันกําลังจะถูกส่งไปเจนีวา
ในหัวของไทแรนโนซอรัสเร็กซ์ตัวนึง

78
00:04:57,791 --> 00:05:01,041
หนึ่งในสัตว์ดุร้ายที่สุดที่เคยปรากฏบนโลก

79
00:05:01,041 --> 00:05:03,541
จนกระทั่งไรช์ที่สามผงาดขึ้นมา

80
00:05:03,541 --> 00:05:06,833
มาเร็ว อยู่ใกล้ๆ กัน มีเสาอยู่ทางขวาของลูก

81
00:05:06,833 --> 00:05:09,125
ระวังนะ ตรงนี้

82
00:05:09,125 --> 00:05:13,083
พวกเยอรมันอยู่ใกล้แล้ว ตรงนี้ ทางนี้ หยุดๆ

83
00:05:14,916 --> 00:05:17,791
ส่งกระเป๋าของลูกมา ลูกขึ้นไปนั่งบนกระเป๋านะ

84
00:05:17,791 --> 00:05:19,875
ขึ้นไป นั่งตรงนี้

85
00:05:21,750 --> 00:05:22,583
นั่นแหละ

86
00:05:22,583 --> 00:05:24,500
พ่อจะวิ่งแล้วนะ ลูกจะต้องไว้ใจพ่อ

87
00:05:25,250 --> 00:05:28,166
- หนูไว้ใจพ่อ
- เอาละ ไปกันเลย

88
00:05:28,166 --> 00:05:30,333
พ่อรับรองกับลูกได้เรื่องนึงนะมารี

89
00:05:30,333 --> 00:05:32,541
นี่คือวันเกิดครั้งนึงที่ลูกจะไม่มีวันลืม

90
00:05:36,791 --> 00:05:38,125
แล้วยังไงต่อ

91
00:05:38,125 --> 00:05:39,041
[มารีหายใจเข้าแรง]

92
00:05:39,041 --> 00:05:41,833
มีรถบรรทุกมารอรับอัญมณี

93
00:05:41,833 --> 00:05:44,625
ฉันไม่รู้ว่าอันที่คุณตามหาอยู่ในนั้นด้วยหรือเปล่า

94
00:05:44,625 --> 00:05:46,125
- ฉันรู้
- [มารีหายใจเฮือก]

95
00:05:49,125 --> 00:05:50,291
เลิกโกหกสักที

96
00:05:50,291 --> 00:05:52,291
ฉันรู้ว่ามันไม่ได้อยู่ปนกับอันอื่น

97
00:05:52,291 --> 00:05:55,500
พ่อเธอเก็บไว้กับตัว เขาให้เธอไว้ มันอยู่ไหน

98
00:05:55,500 --> 00:05:57,166
[ร้องไห้] พ่อฉันอยู่ไหน

99
00:06:00,958 --> 00:06:02,333
[มารีไอ สําลัก]

100
00:06:02,333 --> 00:06:05,125
มารี มีบางอย่างที่เธอควรรู้

101
00:06:05,125 --> 00:06:07,291
เธอตาบอดเพราะพ่อเธอ

102
00:06:07,291 --> 00:06:10,166
ทะเลเพลิงมีพลังวิเศษก็จริง แต่มันก็ต้องสาปด้วย

103
00:06:10,166 --> 00:06:14,875
ผู้เป็นที่รักของเจ้าของจะถูกโรคภัยไข้เจ็บรุมเร้า

104
00:06:14,875 --> 00:06:18,333
การที่เธอตาบอด
คือของขวัญที่พ่อสุดที่รักมอบให้เธอ

105
00:06:46,541 --> 00:06:48,041
[เสียงเด็กทารกร้องไห้]

106
00:06:51,708 --> 00:06:53,708
[เสียงเพลงม้าหมุน]

107
00:07:34,958 --> 00:07:36,958
[เสียงดนตรีทํานองเศร้าบรรเลงต่อเนื่อง]

108
00:07:56,875 --> 00:07:59,125
{\an8}(สร้างจากนิยายของแอนโทนี ดัวร์)

109
00:08:47,166 --> 00:08:52,875
(ดั่งแสงสิ้นแรงฉาน)

110
00:08:54,541 --> 00:08:55,541
[เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]

111
00:08:58,208 --> 00:08:59,791
[เสียงขัดพื้น]

112
00:09:14,083 --> 00:09:15,291
หมู่เฟนนิช

113
00:09:19,083 --> 00:09:22,583
ขอย้ําอีกครั้ง การทิ้งระเบิดนี้
มีเป้าหมายชัดเจนและแม่นยํา

114
00:09:25,291 --> 00:09:28,458
ฉันมาที่นี่เพื่อดูว่า
นายดักจับสัญญาณอะไรได้หรือเปล่า

115
00:09:28,458 --> 00:09:30,333
ที่อาจชี้เป้าให้ทิ้งระเบิด

116
00:09:31,958 --> 00:09:36,958
แต่ฉันกลับพบว่านายง่วนอยู่กับ...

117
00:09:38,458 --> 00:09:39,875
การทําความสะอาด

118
00:09:41,750 --> 00:09:42,958
[หายใจออก กระแอม]

119
00:09:43,583 --> 00:09:46,541
ฉันสงสัย ชมิดท์อยู่ไหน

120
00:09:49,208 --> 00:09:53,333
เราใช้ไฟฟ้าไม่ได้ครับ
ฟิวส์ขาด เขาไปหาฟิวส์สํารอง

121
00:09:53,333 --> 00:09:56,250
ผมเป็นห่วงอยู่ว่า
เขาอาจติดอยู่กลางระเบิดที่ไหนสักแห่ง

122
00:09:57,250 --> 00:10:00,083
เป็นห่วงมากจนนายตัดสินใจทําความสะอาดพื้น

123
00:10:07,333 --> 00:10:09,958
ถ้าฟิวส์ขาด ทําไมยังเปิดไฟได้

124
00:10:11,250 --> 00:10:12,500
แล้วทําไมวิทยุทํางานอยู่

125
00:10:12,500 --> 00:10:15,000
ผมเจอฟิวส์สํารองในห้องใต้ดินครับ

126
00:10:15,875 --> 00:10:18,708
ยังมีเลือดหลงเหลืออยู่ข้างล่างนั่น
มันเปื้อนรองเท้าผม

127
00:10:18,708 --> 00:10:20,333
ผมเลยตัดสินใจทําความสะอาด

128
00:10:20,333 --> 00:10:21,458
[นายทหารถอนหายใจ]

129
00:10:21,458 --> 00:10:22,875
ดูสิ

130
00:10:22,875 --> 00:10:24,625
มีคนกระจายเสียงอยู่

131
00:10:24,625 --> 00:10:25,666
[หัวเราะ]

132
00:10:26,416 --> 00:10:29,125
- [เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]
- [เสียงเครื่องบินบินผ่าน]

133
00:10:30,041 --> 00:10:33,291
มาดูกันซิ พวกเขาพูดว่าอะไร

134
00:10:37,666 --> 00:10:40,125
"เช่นคืนวันเก่าก่อน

135
00:10:40,125 --> 00:10:43,458
ในสํานักงานของผมที่สวนพฤกษศาสตร์ในปารีส

136
00:10:44,333 --> 00:10:45,333
เพียงแต่..."

137
00:10:45,916 --> 00:10:49,833
"ผมอยากรู้ว่าคุณ
หมายความอย่างไรที่อวยพรปีใหม่"

138
00:10:49,833 --> 00:10:51,916
[เสียงมารีดังแว่วๆ ในวิทยุ]

139
00:10:56,125 --> 00:10:57,125
เด็กสาว

140
00:10:58,000 --> 00:11:00,208
- [เสียงระเบิด]
- [เสียงปืนกล]

141
00:11:00,208 --> 00:11:01,708
[หัวเราะหึๆ]

142
00:11:03,083 --> 00:11:06,666
เด็กสาวกําลังกระจายเสียง

143
00:11:14,000 --> 00:11:14,958
[นายทหารถอนหายใจ]

144
00:11:15,708 --> 00:11:17,708
ข้อความใส่รหัสชี้เป้าให้ทิ้งระเบิด

145
00:11:18,541 --> 00:11:20,958
แต่นายรู้อยู่แล้วใช่ไหมล่ะ เฟนนิช

146
00:11:23,041 --> 00:11:26,083
แล้วพอชมิดท์รู้เข้า นายก็ฆ่าเขา

147
00:11:26,791 --> 00:11:28,041
[เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]

148
00:11:30,000 --> 00:11:31,000
ทําไม

149
00:11:33,458 --> 00:11:34,458
ปืน

150
00:11:40,875 --> 00:11:42,000
[หายใจแรง]

151
00:11:43,416 --> 00:11:45,416
- นายเป็นสายลับ
- เปล่าครับ

152
00:11:46,666 --> 00:11:48,083
งั้นอธิบายมา!

153
00:11:50,291 --> 00:11:52,750
ผมทําไปเพื่อปกป้องความทรงจํา

154
00:11:55,166 --> 00:11:56,500
สถานที่แห่งความหวัง

155
00:11:58,500 --> 00:12:00,916
สิ่งเดียวที่ไรช์ทําลายไม่ได้

156
00:12:04,458 --> 00:12:07,333
ฉันฆ่านายตรงนี้เดี๋ยวนี้ได้เลย เฟนนิช

157
00:12:10,791 --> 00:12:11,625
แต่ว่า...

158
00:12:12,875 --> 00:12:15,708
นายคือเจ้าหน้าที่วิทยุคนเดียว
ที่เหลืออยู่ในแซงต์มาโล

159
00:12:17,666 --> 00:12:19,375
ดังนั้นนายกับฉัน...

160
00:12:20,666 --> 00:12:24,500
จะไปหาตําแหน่งของคนที่กระจายเสียงอยู่นี้

161
00:12:26,541 --> 00:12:31,375
แล้วฉันจะเอาปืนให้นาย
และนายจะต้องฆ่าเด็กสาวคนนี้กับมือ

162
00:12:32,166 --> 00:12:33,541
เข้าใจไหม

163
00:12:34,916 --> 00:12:36,125
ครับผม เข้าใจครับ

164
00:12:42,500 --> 00:12:43,791
[นายทหารทําเสียงฮึดฮัด]

165
00:12:48,125 --> 00:12:49,416
เธอหยุดกระจายเสียงแล้ว

166
00:12:56,708 --> 00:12:58,125
เรามีเวลาทั้งวัน

167
00:12:58,125 --> 00:12:59,833
[เสียงระเบิดหยุดดัง]

168
00:13:01,208 --> 00:13:02,625
เครื่องบินทิ้งระเบิดไปแล้ว

169
00:13:04,041 --> 00:13:06,125
คราวหน้าที่เธอกระจายเสียง
เราจะไปตามหาเธอ

170
00:13:08,500 --> 00:13:13,125
ฉันให้ชมิดท์มาอยู่กับนาย
เพราะฉันสงสัยนายตั้งแต่แรก

171
00:13:14,666 --> 00:13:18,500
เมื่อคืน ฉันโทรหา
ผู้บัญชาการของสถาบันที่นายจบมา

172
00:13:18,500 --> 00:13:22,166
เขาบอกว่านายถูกเลือก
มาทํางานนี้เพราะนายคืออัจฉริยะ

173
00:13:22,958 --> 00:13:25,375
หนึ่งในคนเก่งที่สุดในเยอรมนี เขาว่าอย่างนั้น

174
00:13:28,708 --> 00:13:30,208
เก็บอุปกรณ์ของนายซะ

175
00:13:32,750 --> 00:13:33,750
เร็ว

176
00:13:39,833 --> 00:13:41,666
แล้วมันมาเป็นแบบนี้ได้ยังไง

177
00:13:47,708 --> 00:13:49,708
[เสียงรถแล่นเข้ามาจอด]

178
00:13:51,750 --> 00:13:55,041
{\an8}(สถานเด็กกําพร้าวิคตอเรียสตราสเซอ
เอสเซน เยอรมนี 14 มิ.ย. 1940)

179
00:14:13,208 --> 00:14:14,125
[เสียงเคาะประตูรัวๆ]

180
00:14:14,125 --> 00:14:15,916
ทํางานต่อไปนะ เด็กๆ

181
00:14:19,708 --> 00:14:20,833
[เสียงเคาะประตูรัวๆ]

182
00:14:25,958 --> 00:14:28,083
[พูดเบา] คงเป็นเจ้าหน้าที่สื่อสาร

183
00:14:28,083 --> 00:14:30,916
มาจับตัวพี่ที่แอบฟังการกระจายเสียงผิดกฎหมาย

184
00:14:31,625 --> 00:14:33,708
พูดอะไรของเธอ

185
00:14:34,291 --> 00:14:35,625
[เสียงเปิดประตู]

186
00:14:38,333 --> 00:14:39,500
ไฮล์ ฮิตเลอร์

187
00:14:39,500 --> 00:14:40,875
เด็กๆ

188
00:14:43,166 --> 00:14:44,833
[พูดพร้อมกัน] ไฮล์ ฮิตเลอร์

189
00:14:50,583 --> 00:14:52,583
มาเยือนเราครั้งนี้
มีธุระอะไรเหรอคะ ผู้บัญชาการ

190
00:14:56,083 --> 00:14:58,791
ทุกวันนี้มีเด็กๆ กี่คนที่ฟังวิทยุบ้าง

191
00:15:01,625 --> 00:15:02,458
หือ

192
00:15:06,166 --> 00:15:08,541
ถ้าเคยฟังช่องกระจายเสียงแห่งชาติ

193
00:15:08,541 --> 00:15:10,708
คงได้ยินข่าวที่น่ายินดีนี้แล้ว

194
00:15:10,708 --> 00:15:12,958
บ่ายนี้ กองทหารเยอรมันยาตราเข้าปารีสแล้ว

195
00:15:12,958 --> 00:15:14,416
[เสียงหายใจเบาๆ]

196
00:15:14,416 --> 00:15:17,000
ฝรั่งเศสยอมยกเมืองให้เราโดยไม่ขัดขืน

197
00:15:19,541 --> 00:15:22,833
ฝรั่งเศสเป็นประเทศที่เสื่อมโทรมมาก

198
00:15:29,875 --> 00:15:31,833
ที่อื่นๆ ของฝรั่งเศสจะตามมาเร็วๆ นี้

199
00:15:33,791 --> 00:15:36,000
มันติดมากับฟืนค่ะ ผู้บัญชาการ

200
00:15:39,375 --> 00:15:40,583
ใช่

201
00:15:46,666 --> 00:15:51,166
มีเด็กคนไหนของคุณบ้างที่ฟังรายการอื่น

202
00:15:52,375 --> 00:15:54,541
นอกจากช่องกระจายเสียงแห่งชาติในวันนี้

203
00:16:00,833 --> 00:16:04,375
เธอ เธอทําท่าจะยกมือ

204
00:16:05,625 --> 00:16:09,333
เขากําลังจะอธิบายว่า
ตั้งแต่ติดตั้งเสาอากาศของบรันเดินบวร์ก

205
00:16:09,333 --> 00:16:12,666
เราไม่สามารถรับสัญญาณอื่นได้
นอกจากของวิทยุแห่งชาติค่ะ

206
00:16:13,791 --> 00:16:14,875
ไฮล์ ฮิตเลอร์

207
00:16:16,208 --> 00:16:17,375
[หัวเราะหึ]

208
00:16:17,375 --> 00:16:20,083
ใช่ นั่นคือทฤษฎี

209
00:16:20,958 --> 00:16:23,166
แต่คนฉลาดรู้ดีว่าจะทํายังไง

210
00:16:24,250 --> 00:16:27,750
พวกเขาหาทางฟังการกระจายเสียงจากต่างแดน

211
00:16:33,541 --> 00:16:35,250
คนฉลาดอย่างเธอไง ไอ้หนู

212
00:16:38,875 --> 00:16:41,083
- เธอคือแวร์เนอร์ เฟนนิชใช่ไหม
- ครับผม

213
00:16:41,083 --> 00:16:43,791
ใช่
[หัวเราะ] ใช่เธอจริงๆ

214
00:16:45,000 --> 00:16:48,541
เป็นเธอ และจริงๆ ฉันมาที่นี่ก็เพราะเธอ

215
00:16:49,708 --> 00:16:52,125
เพราะมีคนพูดถึงเธอหนาหูจนฉันได้ยิน

216
00:16:52,833 --> 00:16:55,208
พวกเขาบอกว่าเธอคืออัจฉริยะ

217
00:16:56,166 --> 00:16:59,583
บอกว่าเธอคือครึ่งมนุษย์ครึ่งนักรับส่งวิทยุ

218
00:16:59,583 --> 00:17:04,041
ที่มีสายไฟในหัวที่รับสัญญาณจากนิวยอร์กได้

219
00:17:04,041 --> 00:17:06,958
ผมไม่ได้ฟังกระจายเสียง
ของต่างชาติหลายสัปดาห์แล้วครับ

220
00:17:06,958 --> 00:17:08,250
ไฮล์ ฮิตเลอร์

221
00:17:08,250 --> 00:17:09,875
- หลายเดือนค่ะ ที่จริง...
- เงียบน่า

222
00:17:13,750 --> 00:17:17,333
ฉันไม่ได้มาที่นี่เรื่องคลื่นวิทยุต่างชาติ

223
00:17:20,541 --> 00:17:21,666
ไม่

224
00:17:23,666 --> 00:17:24,666
ฉัน...

225
00:17:26,166 --> 00:17:29,833
ฉันมาที่นี่เพราะมีเพื่อนคนนึงเขาทําวิทยุพัง

226
00:17:30,666 --> 00:17:33,833
และฉันอยากให้เธอ แวร์เนอร์ เฟนนิชไปซ่อมมัน

227
00:17:36,375 --> 00:17:37,750
[ทหารถอนหายใจ]

228
00:17:38,250 --> 00:17:39,958
[เสียงกระแทกโครมคราม]

229
00:17:43,500 --> 00:17:47,208
และในชั่วขณะหนึ่ง ชีวิตคนๆ นึงก็เปลี่ยนไป

230
00:17:53,750 --> 00:17:54,916
ไปกันเลยไหม

231
00:18:15,333 --> 00:18:17,833
บ้านที่สวยที่สุดในเอสเซน

232
00:18:17,833 --> 00:18:21,083
ยึดมาจากยิวคนนึง
ที่ถึงกับยอมทิ้งเล็บไว้ที่ประตูรั้ว

233
00:18:21,083 --> 00:18:23,166
ความที่ไม่อยากจะปล่อยบ้านนี้ง่ายๆ

234
00:18:24,458 --> 00:18:26,583
ของขวัญที่ท่านผู้นํามอบให้ฉันกับมือ

235
00:18:32,000 --> 00:18:34,000
[เสียงเพลงจากเครื่องเล่นแผ่นเสียง]

236
00:18:44,375 --> 00:18:47,916
ที่รัก ปิดเพลง ให้เด็กคนนี้ดูเครื่องที่พังซิ

237
00:18:53,458 --> 00:18:54,541
[เสียงเพลงหยุด]

238
00:18:56,875 --> 00:18:57,875
[เสียงเปิดดังกริ๊ก]

239
00:18:57,875 --> 00:18:59,291
[เสียงวิทยุดังซ่าๆ]

240
00:18:59,291 --> 00:19:00,958
ฉันอยากฟังวิทยุได้อีก

241
00:19:01,708 --> 00:19:03,333
เฟนนิช ซ่อมมันสิ

242
00:19:04,416 --> 00:19:06,416
ผมต้องใช้เครื่องมือซ่อมครับ

243
00:19:07,291 --> 00:19:08,291
[ทหารหายใจแรง]

244
00:19:18,208 --> 00:19:20,625
ก่อนที่เราไปรับนายมา เราเข้าไปที่โรงเรียน

245
00:19:21,375 --> 00:19:23,291
และเปิดดูล็อกเกอร์ของนาย

246
00:19:23,291 --> 00:19:26,500
เราพบเครื่องมือที่นายเคยใช้ทําวิทยุเถื่อน

247
00:19:26,500 --> 00:19:30,166
เราพบวิทยุเครื่องนึงที่ปรับรับคลื่นสั้น 13.10

248
00:19:30,916 --> 00:19:34,250
สถานีต้องห้ามตั้งอยู่ที่ไหนสักแห่งในฝรั่งเศส

249
00:19:35,250 --> 00:19:37,333
นายฟังศาสตราจารย์แก่ๆ คนนึง

250
00:19:37,333 --> 00:19:41,958
ที่จัดรายการสําหรับเด็กเรื่องวิทยาศาสตร์
แสง และจินตนาการ อะไรพวกนั้น

251
00:19:43,750 --> 00:19:44,833
ครับ

252
00:19:45,833 --> 00:19:48,666
เขาพูดถึงแต่ความจริงและสิ่งสวยงามครับ

253
00:19:50,666 --> 00:19:52,750
- ไฮล์ ฮิตเลอร์
- ไฮล์ ฮิตเลอร์

254
00:19:54,125 --> 00:19:58,791
ใช่ ความจริงและสิ่งสวยงาม
เรื่องต้องห้ามทั้งนั้น แวร์เนอร์ เฟนนิช

255
00:20:00,125 --> 00:20:03,666
หูของนายซึมซับคําต้องห้าม
สมองของนายก็จะคิดแต่เรื่องต้องห้ามไปด้วย

256
00:20:05,958 --> 00:20:06,833
ทีนี้...

257
00:20:09,666 --> 00:20:11,500
เรารู้ว่านายทําอะไรอยู่

258
00:20:12,458 --> 00:20:15,875
และนายก็รู้ว่ามันมีโทษถึงตาย

259
00:20:18,958 --> 00:20:20,583
ฉันจึงมีข้อเสนอ

260
00:20:23,666 --> 00:20:25,500
นายซ่อมวิทยุให้เมียฉันให้ได้

261
00:20:28,000 --> 00:20:29,416
ไม่งั้นก็ตาย

262
00:20:33,333 --> 00:20:34,333
เร็วสิ

263
00:20:46,333 --> 00:20:47,583
[ทหารถอนหายใจ]

264
00:21:03,666 --> 00:21:07,041
ตัวเชื่อมต่อสัญญาณมันเสียครับ ผมต้องบัดกรีมัน

265
00:21:07,875 --> 00:21:09,291
ที่นี่ไม่มีบัดกรี

266
00:21:17,541 --> 00:21:18,541
ซ่อมซะไม่งั้นตาย

267
00:21:51,583 --> 00:21:53,291
[ผู้ชายพูดในวิทยุ]

268
00:21:53,291 --> 00:21:57,583
บ่ายโมงวันนี้ เวลากลางกรีนิช กองทหาร
เยอรมันพร้อมรถถังและพาหนะอื่น...

269
00:21:57,583 --> 00:22:01,166
ซ่อมวิทยุได้แล้วครับ ไฮล์ ฮิตเลอร์

270
00:22:02,583 --> 00:22:04,000
ดีมาก เฟนนิช

271
00:22:05,458 --> 00:22:08,458
ทีนี้ก็เปลี่ยนช่องซะ
ก่อนที่สมองของเราจะถูกวางยา

272
00:22:08,458 --> 00:22:10,541
ครับผม ได้เลยครับ

273
00:22:16,375 --> 00:22:18,333
[เสียงเพลงในวิทยุ]

274
00:22:20,750 --> 00:22:24,583
{\an8}(สถานีรถไฟการ์ แซงต์ลาซาร์
ปารีส 14 มิถุนายน 1940)

275
00:22:24,583 --> 00:22:25,791
{\an8}[ดาเนียล] ทางขวาของลูก

276
00:22:29,500 --> 00:22:32,250
มาเร็ว ถึงชั้นบนแล้ว ก้าวเลย

277
00:22:33,458 --> 00:22:36,875
ระวังนะ จับพ่อไว้ จับไว้นะมารี อยู่ใกล้ๆ

278
00:22:36,875 --> 00:22:39,416
[เสียงหวูดรถไฟและเสียงผู้คนเอะเอะโวยวาย]

279
00:22:39,416 --> 00:22:41,958
[ผู้ชาย] รถไฟขบวนสุดท้ายออกจากปารีสแล้ว

280
00:22:41,958 --> 00:22:44,041
มาเสียเที่ยวแล้ว กลับไป

281
00:22:45,250 --> 00:22:47,000
[เสียงผู้คนดังอึกทึก]

282
00:22:47,000 --> 00:22:51,208
กลับไป ทุกคนต้องกลับไป ต้องออกจากสถานี

283
00:22:52,208 --> 00:22:53,625
ออกจากสถานีไปซะ

284
00:22:55,375 --> 00:22:57,583
รถไฟขบวนสุดท้ายออกไปแล้ว

285
00:22:58,500 --> 00:23:00,875
ทุกคนต้องออกไปจากสถานีเดี๋ยวนี้

286
00:23:00,875 --> 00:23:02,916
[เสียงทหารเดินกระทืบเท้า]

287
00:23:06,791 --> 00:23:09,875
[ทหารตะโกนภาษาเยอรมัน]

288
00:23:10,750 --> 00:23:12,541
[ทหารตะโกนภาษาเยอรมัน]

289
00:23:21,875 --> 00:23:22,791
เราต้องเดิน

290
00:23:22,791 --> 00:23:24,708
- เดินเหรอ
- มาเร็ว ใช่

291
00:23:25,625 --> 00:23:26,875
เราไม่มีทางเลือก มาเร็ว

292
00:23:26,875 --> 00:23:30,791
ขอทางครับ ขอทาง มาเร็ว มารี จับพ่อไว้

293
00:23:31,458 --> 00:23:32,666
จับไว้

294
00:23:47,375 --> 00:23:49,291
มารี พ่อช่วยถือกระเป๋าให้

295
00:23:51,541 --> 00:23:52,750
หนักมากเลย

296
00:23:54,291 --> 00:23:55,500
เอาวิทยุมาด้วยเหรอ

297
00:23:55,500 --> 00:23:57,333
ที่ที่เราจะไปอาจไม่มีวิทยุค่ะ

298
00:23:57,333 --> 00:24:00,083
หนูอยากรู้ว่าศาสตราจารย์
คิดยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น

299
00:24:00,083 --> 00:24:02,458
มารี เสียใจด้วยนะ เราเอามันไปด้วยไม่ได้

300
00:24:02,458 --> 00:24:07,125
งั้นพ่ออธิบายได้ไหมคะว่า
ทําไมคนทั้งเมืองกําลังหนีทั้งที่ไม่มีที่ไป

301
00:24:07,125 --> 00:24:10,125
พ่ออธิบายได้ไหมคะว่าทําไมชาวยิวถึงหนีเร็วที่สุด

302
00:24:10,125 --> 00:24:12,833
พ่ออธิบายได้ไหมว่าทําไมประเทศนึง
ถึงอยากเป็นเจ้าของอีกประเทศ

303
00:24:12,833 --> 00:24:16,041
ไม่ได้หรอก พ่ออธิบายไม่ได้สักอย่าง

304
00:24:17,000 --> 00:24:22,541
ในวิทยุ เขาบอกว่านาซีเกลียดทุกคนที่แตกต่าง

305
00:24:22,541 --> 00:24:24,750
และเกลียดทุกคนที่พูดความจริง

306
00:24:24,750 --> 00:24:27,791
- มารี...
- ฟังหนูก่อนค่ะ ฟังนะคะ

307
00:24:28,583 --> 00:24:31,500
หนูแตกต่าง
[ร้องไห้] หนูรู้ว่าหนูแตกต่าง

308
00:24:31,500 --> 00:24:34,416
หนูรู้ว่าพ่อพยายามปกป้องหนู แต่หนูแตกต่าง

309
00:24:35,958 --> 00:24:37,458
พ่อพูดแต่ความจริง

310
00:24:37,458 --> 00:24:40,375
ใช่ และพ่อจะนิ่งเงียบเพื่อให้ลูกปลอดภัย

311
00:24:41,208 --> 00:24:43,125
สิ่งเดียวที่ทําให้ลูกแตกต่างก็คือ

312
00:24:43,125 --> 00:24:46,958
ลูกเต็มใจจะหิ้วของหนักขนาดนี้
เพื่อได้ฟังความจริง

313
00:24:46,958 --> 00:24:51,166
ซึ่งเป็นสิ่งที่ทําให้ลูก
พิเศษมากๆ หนึ่งในหลายๆ เรื่อง มารี

314
00:24:51,166 --> 00:24:54,125
ในชีวิตลูก ห้ามปกปิดตัวตนแท้จริงของตนเอง

315
00:24:54,125 --> 00:24:57,708
แต่ช่วงสงคราม การหลบซ่อนรักษาชีวิตลูกได้

316
00:25:00,166 --> 00:25:01,541
พ่อจะหิ้วกระเป๋าให้ลูกเอง

317
00:25:01,541 --> 00:25:05,208
พ่อรู้นี่ค่ะ ศาสตราจารย์พูดคุยกับคนรุ่นใหม่เท่านั้น

318
00:25:05,916 --> 00:25:08,958
เราต้องทําความเข้าใจความบ้าคลั่งในโลกนี้

319
00:25:08,958 --> 00:25:10,791
- หนูจะแบกภาระของหนูเอง
- ไม่

320
00:25:10,791 --> 00:25:13,291
มันไม่ใช่ภาระที่ลูกต้องแบกคนเดียว

321
00:25:14,291 --> 00:25:15,166
มาเถอะ

322
00:25:17,750 --> 00:25:20,166
พ่ออยู่นี่ ตรงนี้

323
00:25:33,666 --> 00:25:39,291
เอาละ มารี พ่อเจาะจงเลือกโรงแรมนี้
เพราะบริการของที่นี่เยี่ยมมาก

324
00:25:40,041 --> 00:25:42,875
พ่อคะ หนูได้ยินเสียงไก่จริงๆ

325
00:25:42,875 --> 00:25:43,916
[ดาเนียลหัวเราะ]

326
00:25:43,916 --> 00:25:47,375
จริงด้วย ถึงได้มีอาหารสดใหม่สุดๆ

327
00:25:48,250 --> 00:25:51,791
และบริกรทั้งชายหญิง คุณพ่อบ้าน

328
00:25:51,791 --> 00:25:55,375
พนักงานทําความสะอาด ต่างก็ระมัดระวังมาก
จนเราไม่รู้สึกเลยว่ามีพวกเขาอยู่ด้วย

329
00:25:56,708 --> 00:25:58,708
หนูรู้สึกได้ว่ามีลมเย็นโชยมา

330
00:25:59,875 --> 00:26:02,625
เราอยู่ที่ระเบียงใช่ไหมคะ

331
00:26:02,625 --> 00:26:05,291
ใช่แล้ว และทิวทัศน์ทุ่งดอกป๊อปปี้ก็น่าตะลึงมาก

332
00:26:06,125 --> 00:26:09,541
หวังว่าคงไม่มีโต๊ะและเก้าอี้
แบบดาษดื่นตามกระแสนะคะ

333
00:26:09,541 --> 00:26:13,416
ไม่ ที่นี่ตกแต่งสไตล์ญี่ปุ่น เรานั่งกินกับพื้น

334
00:26:13,416 --> 00:26:18,125
และเชฟเจ้าของดาวมิชลินคนนี้
ก็โด่งดังเรื่องแซนด์วิชซาลามี

335
00:26:18,916 --> 00:26:20,625
- นี่จ้ะ
- ขอบคุณค่ะ

336
00:26:21,833 --> 00:26:24,833
พ่อช่วยขอให้พ่อบ้านหยิบผ้าคลุมไหล่ให้หน่อยสิคะ

337
00:26:24,833 --> 00:26:26,541
- ได้สิ
- หนาวนิดหน่อยค่ะ

338
00:26:29,708 --> 00:26:31,625
ขอบคุณค่ะ และก็...

339
00:26:32,500 --> 00:26:35,166
ช่วยบอกเชฟคนนี้ทีค่ะว่า

340
00:26:35,166 --> 00:26:39,291
ขอแซนด์วิชชื่อดังของเขาแค่ครึ่งเดียวก็พอ

341
00:26:39,291 --> 00:26:41,375
- ทําไมล่ะ ลูกไม่หิวเหรอ
- ไม่ค่ะ

342
00:26:42,791 --> 00:26:44,500
เราควรเก็บอาหารไว้ค่ะพ่อ หนู...

343
00:26:44,500 --> 00:26:46,916
เพราะพ่อไม่รู้ว่าเรากําลังจะไปไหน

344
00:26:46,916 --> 00:26:49,208
เราไม่รู้ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน

345
00:26:49,208 --> 00:26:50,708
พ่อรู้ว่าเรากําลังจะไปไหน

346
00:26:50,708 --> 00:26:52,916
พ่อตัดสินใจแล้วว่าเราจะไปแซงต์มาโล

347
00:26:54,791 --> 00:26:56,291
เมืองติดทะเลเหรอคะ

348
00:26:56,291 --> 00:26:58,791
ใช่ ติดทะเล กินซะ

349
00:27:00,083 --> 00:27:01,708
[เสียงนกฮูกร้อง]

350
00:27:01,708 --> 00:27:02,708
[มารี] อืม

351
00:27:04,500 --> 00:27:05,458
[ถอนหายใจ]

352
00:27:06,916 --> 00:27:09,333
พ่อรู้จักใครที่แซงต์มาโลคะ

353
00:27:09,333 --> 00:27:10,833
เรามีญาติอยู่ที่นั่น

354
00:27:14,208 --> 00:27:16,041
เราจะไปที่นั่นยังไงคะ

355
00:27:16,791 --> 00:27:17,875
หมายถึง...

356
00:27:19,000 --> 00:27:20,833
ไม่มีรถไฟ

357
00:27:20,833 --> 00:27:24,250
ไม่มีใครจะไปส่งเรา
เพราะน้ําใจแห้งเหือดไปแล้ว

358
00:27:24,250 --> 00:27:27,875
และทุกคนบนโลก
กลายเป็นคนชั่วร้ายไปพร้อมๆ กัน

359
00:27:27,875 --> 00:27:29,833
ไม่ใช่ทุกคนหรอก

360
00:27:38,833 --> 00:27:40,333
มารี จะสี่ทุ่มแล้วนะ

361
00:27:41,416 --> 00:27:43,416
ได้เวลาฟังศาสตราจารย์ของลูกแล้ว

362
00:27:45,708 --> 00:27:48,708
ถ้าเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อก็อยากรู้เหมือนกัน

363
00:27:50,958 --> 00:27:56,791
คืนนี้ หนูคิดว่าเขาจะพูด
เรื่องธรรมชาติของเวลาค่ะ

364
00:27:58,416 --> 00:28:03,416
แต่ไม่ว่าเขาจะพูดเรื่องอะไร
มันเกี่ยวข้องกับทุกสิ่งเสมอ

365
00:28:04,416 --> 00:28:06,041
[เสียงสัญญาณวิทยุ]

366
00:28:06,041 --> 00:28:07,958
[เสียงดนตรีบรรเลงเบาๆ]

367
00:28:11,541 --> 00:28:13,166
สายันต์สวัสดิ์ เด็กๆ

368
00:28:14,083 --> 00:28:18,375
ฉันอยากเริ่มรายการในคืนนี้ด้วยคําบางคําซึ่ง

369
00:28:18,375 --> 00:28:21,333
ไม่ว่าพวกเธออยู่ที่ไหน
พวกเธอจะพบว่ามันสมควรแก่เวลา

370
00:28:21,333 --> 00:28:26,875
มีบันทึกเมื่อนานแสนนานมาแล้วของ
นักเขียนบทละครกรีกผู้หนึ่งนามว่าซอโฟคลีส

371
00:28:26,875 --> 00:28:30,875
แต่ฉันคิดว่าถ้อยคําเหล่านั้นพิสูจน์ได้ว่า
หลายสิ่งไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าไรนัก

372
00:28:30,875 --> 00:28:33,166
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน

373
00:28:34,250 --> 00:28:35,875
เขาเขียนไว้อย่างนี้...

374
00:28:35,875 --> 00:28:39,458
"ทรราชคือเด็กเย่อหยิ่ง

375
00:28:39,458 --> 00:28:45,041
ผู้ดื่มกินจากถ้วยแห่งความเสื่อมทราม
ที่บรรจุความสิ้นคิดและหลงตัวเอง

376
00:28:45,041 --> 00:28:47,750
จนเมื่อเขาดื่มจนเต็มพิกัดแล้ว

377
00:28:47,750 --> 00:28:51,708
เขาก็หัวทิ่มจมเศษซากแห่งความหวัง"

378
00:28:51,708 --> 00:28:54,625
ฉันรู้ว่าตอนนี้คือช่วงเวลาแห่งความมืด เด็กน้อย

379
00:28:54,625 --> 00:28:57,750
แต่จงเชื่อมั่นเสมอว่าแสงสว่างมีพลังเหนือกว่า

380
00:28:58,500 --> 00:29:01,000
พูดถึงแสงสว่างแล้ว ฉันอยากเล่าเรื่อง...

381
00:29:01,000 --> 00:29:01,958
[ยุตตา] แวร์เนอร์

382
00:29:04,083 --> 00:29:07,166
พี่ถูกเกสตาโปลากตัวไปแล้วยังฟังนี่อีก

383
00:29:07,166 --> 00:29:10,750
ขอแค่หนึ่งชั่วโมงต่อวัน
ที่ฉันอยากฟังเหตุผลและเสียงความเมตตา

384
00:29:11,833 --> 00:29:13,333
- โอ๊ย เจ็บนะ
- ฉันน่าจะตัดมันทิ้ง

385
00:29:13,333 --> 00:29:14,250
เจ็บนะ

386
00:29:14,250 --> 00:29:17,291
ไม่เจ็บเท่าเวลากระสุน
เจาะหัวพี่หรือเชือกรัดคอพี่หรอก

387
00:29:19,000 --> 00:29:21,500
แวร์เนอร์ หนูมีพี่แค่คนเดียว

388
00:29:21,500 --> 00:29:25,083
พี่คือญาติคนเดียวที่หนูมี หนูเสียพี่ไปไม่ได้

389
00:29:32,416 --> 00:29:33,583
[ถอนหายใจ]

390
00:29:43,166 --> 00:29:45,750
- ขอโทษเรื่องหูนะ
- เธอแรงเยอะจริงๆ

391
00:29:45,750 --> 00:29:47,166
[ทั้งคู่หัวเราะ]

392
00:29:47,750 --> 00:29:48,958
แข็งแรงมาก

393
00:29:54,416 --> 00:29:56,041
หนูเจอช็อกโกแลต

394
00:30:05,000 --> 00:30:07,250
- แล้วศาสตราจารย์เขา...
- [อิเลนา] แวร์เนอร์

395
00:30:08,083 --> 00:30:09,166
พวกทหารมาที่นี่

396
00:30:10,000 --> 00:30:11,833
พวกเขาบอกว่าอยากคุยกับเธอ

397
00:30:16,125 --> 00:30:17,750
[เสียงเครื่องยนต์]

398
00:30:28,166 --> 00:30:30,166
แวร์เนอร์ เธอไม่ได้กําลังถูกจับกุม

399
00:30:30,166 --> 00:30:32,958
เธอถูกเลือกเพราะเธอฉลาดมาก

400
00:30:33,583 --> 00:30:35,333
พวกเขาจะบอกว่าเธอตัวเล็กไป

401
00:30:36,166 --> 00:30:37,666
บอกว่าเธอไม่มีหัวนอนปลายเท้า

402
00:30:38,666 --> 00:30:40,166
บอกว่าเธอไม่ควรฝันเฟื่อง

403
00:30:41,208 --> 00:30:45,291
แต่ฉันเชื่อมั่นในตัวเธอ
ฉันรู้ว่าเธอจะทําสิ่งที่ยิ่งใหญ่

404
00:30:46,166 --> 00:30:47,375
[แวร์เนอร์หายใจสั่นเครือ]

405
00:30:48,875 --> 00:30:50,083
[พูดเบา] ขอบคุณครับ

406
00:30:55,208 --> 00:30:56,666
[มารีสูดน้ํามูก]

407
00:30:57,541 --> 00:30:59,750
พี่จะเป็นคนเดิม แวร์เนอร์ เฟนนิช

408
00:31:01,541 --> 00:31:03,666
แม้ว่าพี่มักจะน่ารําคาญ

409
00:31:04,416 --> 00:31:07,041
- พี่ก็ห้ามเปลี่ยน...
- เธอทําฉันเจ็บอีกแล้ว

410
00:31:10,916 --> 00:31:12,500
อย่าหลงเชื่อคนพวกนั้น

411
00:31:12,500 --> 00:31:14,791
อย่ายอมให้พวกเขาหว่านล้อมพี่ได้

412
00:31:14,791 --> 00:31:17,375
รักษาจิตวิญญาณของพี่ให้เหมือนเดิมนะ

413
00:31:24,125 --> 00:31:26,458
เหมือนสถานีวิทยุโง่เง่านั่น

414
00:31:31,791 --> 00:31:33,625
รักษาคลื่นนั้นไว้ให้คงเดิม

415
00:31:36,916 --> 00:31:38,000
ฉันสัญญา

416
00:31:38,833 --> 00:31:39,666
ค่ะ

417
00:31:40,291 --> 00:31:41,375
ฉันสัญญา

418
00:31:49,750 --> 00:31:51,500
[เสียงแตรรถยนต์]

419
00:31:53,250 --> 00:31:56,958
ยุตตา ยุตตา

420
00:31:56,958 --> 00:31:58,541
- [แวร์เนอร์] ฉันสัญญา
- ยุตตา

421
00:32:12,291 --> 00:32:13,375
[ทหาร] ยินดีด้วย

422
00:32:13,375 --> 00:32:17,958
การซ่อมวิทยุนั่นเป็นบททดสอบเล็กๆ
เธอผ่านฉลุยเลย

423
00:32:17,958 --> 00:32:19,708
คุณจะพาผมไปไหนครับ

424
00:32:19,708 --> 00:32:22,958
ไปที่ซึ่งพวกเขาจะเปลี่ยนเด็กชายเป็นหนุ่มเต็มตัว

425
00:32:22,958 --> 00:32:25,041
และเปลี่ยนชายหนุ่มเป็นทหาร

426
00:32:26,416 --> 00:32:27,625
ไฮล์ ฮิตเลอร์

427
00:32:28,458 --> 00:32:29,541
ไฮล์ ฮิตเลอร์

428
00:33:34,416 --> 00:33:37,000
[เพลงแจ๊สฝรั่งเศสบรรเลงต่อเนื่อง]

429
00:33:39,125 --> 00:33:41,958
[ดาเนียล] เอาละ เริ่มแล้วนะมารี นั่นแหละ

430
00:33:42,625 --> 00:33:45,833
เลี้ยวขวานะมารี เลี้ยวขวา นั่นแหละ

431
00:33:45,833 --> 00:33:47,791
โอเค ทีนี้ปล่อยคลัตช์

432
00:33:47,791 --> 00:33:49,208
- คลัตช์ไหนคะ
- คลัตช์

433
00:33:49,208 --> 00:33:51,666
ยกเท้าซ้ายขึ้น นั่นแหละ

434
00:33:51,666 --> 00:33:55,958
- [เสียงเครื่องยนต์ติด]
- เยี่ยม เก่งมาก กระเถิบไปเร็ว กระเถิบไป

435
00:33:58,625 --> 00:33:59,750
[หัวเราะ]

436
00:34:00,541 --> 00:34:02,375
นี่เราขโมยรถเหรอคะ

437
00:34:02,375 --> 00:34:04,375
นี่ไม่ใช่รถ นี่คือซีตรอง

438
00:34:04,375 --> 00:34:07,750
เราไม่ได้ขโมย
เราปลดปล่อยมันแทนการปลดปล่อยฝรั่งเศส

439
00:34:11,750 --> 00:34:12,875
[เพลงแจ๊สหยุดบรรเลง]

440
00:34:13,500 --> 00:34:16,625
[ทหารเยอรมันตะโกนสั่ง
กองทหารตอบรับ]

441
00:34:18,166 --> 00:34:22,375
{\an8}(สถาบันรัฐศาสตร์แห่งชาติ)

442
00:34:22,375 --> 00:34:24,458
[ทหารเยอรมันตะโกนสั่ง กองทหารตอบรับ]

443
00:34:26,750 --> 00:34:28,000
[เสียงนกหวีด]

444
00:34:33,958 --> 00:34:35,958
[เสียงเครื่องยนต์]

445
00:34:43,000 --> 00:34:44,791
[เสียงนกหวีด ปรบมือ เสียงทหารฝึก]

446
00:34:55,250 --> 00:34:59,083
ดูสิ แวร์เนอร์ เฟนนิช
บ้านที่ฉันพาเธอมาใหญ่โตขึ้นทุกครั้ง

447
00:34:59,916 --> 00:35:02,250
สถาบันรัฐศาสตร์แห่งชาติ

448
00:35:03,041 --> 00:35:04,875
โรงเรียนชั้นนําที่สุดในเยอรมนี

449
00:35:05,625 --> 00:35:08,708
สําหรับนักเรียนหัวกะทิที่สุด
ทั้งด้านมันสมองและศักยภาพร่างกาย

450
00:35:14,958 --> 00:35:17,708
มีแค่ยอดมนุษย์เท่านั้นที่รอดจากที่นี่ได้

451
00:35:20,250 --> 00:35:21,750
[เสียงทหารฝึก]

452
00:35:22,500 --> 00:35:24,291
[เสียงสุนัขเห่า]

453
00:35:26,916 --> 00:35:29,166
เธออ่านฟรีดริช นีทเชอไหม แวร์เนอร์

454
00:35:29,166 --> 00:35:30,541
ไม่ครับ ผมไม่ได้อ่าน

455
00:35:31,666 --> 00:35:33,458
ผมแค่ฟัง

456
00:35:33,458 --> 00:35:36,958
[ทหาร] "สิ่งที่ฆ่าเราไม่ได้
จะทําให้เราแกร่งขึ้น"

457
00:35:51,583 --> 00:35:53,208
[เสียงฝีเท้าเดินใกล้เข้ามา]

458
00:35:57,333 --> 00:35:58,333
ไฮล์ ฮิตเลอร์

459
00:35:59,083 --> 00:36:00,333
[หมอ] คุณเป็นใคร

460
00:36:01,458 --> 00:36:02,875
พันโทไซด์เลอร์

461
00:36:03,666 --> 00:36:06,666
ผมพาเด็กจากเอสเซนมาสมัครเรียนที่นี่

462
00:36:06,666 --> 00:36:08,375
มีคนบอกให้ผมมาที่นี่ก่อน

463
00:36:08,375 --> 00:36:09,833
เขาเป็นอะไร

464
00:36:11,000 --> 00:36:12,000
เขาเป็นพ่อมด

465
00:36:14,791 --> 00:36:16,125
นี่คือแวร์เนอร์ เฟนนิช

466
00:36:16,125 --> 00:36:19,208
เขามีความสามารถยอดเยี่ยมเป็นพิเศษด้านวิทยุ

467
00:36:22,416 --> 00:36:24,083
ครับ คือว่านะ...

468
00:36:25,208 --> 00:36:29,166
ผมไม่ได้ถามเรื่อง
ความสามารถยอดเยี่ยม ใช่ไหม

469
00:36:29,166 --> 00:36:33,000
ผมถามเจาะจงอย่างยิ่งว่า เขาเป็นอะไร

470
00:36:33,000 --> 00:36:34,083
เขาเป็นเด็กผู้ชาย

471
00:36:34,708 --> 00:36:35,625
[ถอนหายใจ]

472
00:36:35,625 --> 00:36:38,333
เวลามีคนถามว่าคุณเป็นอะไร

473
00:36:38,333 --> 00:36:40,833
เขากําลังถามว่าคุณมีเชื้อชาติอะไร

474
00:36:40,833 --> 00:36:42,666
สิ่งที่เราเป็นคือเชื้อชาติของเรา

475
00:36:42,666 --> 00:36:45,708
ฉะนั้นช่วยบอกทีว่าเขาเป็นอะไร

476
00:36:46,458 --> 00:36:48,041
เขาเป็นชาวอารยันเยอรมัน

477
00:36:49,666 --> 00:36:54,583
แต่ในใบสมัครที่คุณส่งมานี้

478
00:36:55,375 --> 00:36:58,125
คุณพบแวร์เนอร์ เฟนนิชในสถานเด็กกําพร้า

479
00:37:00,625 --> 00:37:02,041
ฉะนั้นเขาเป็นเด็กกําพร้า

480
00:37:09,541 --> 00:37:12,750
ใครเป็นพ่อเธอ แวร์เนอร์ เฟนนิช

481
00:37:12,750 --> 00:37:15,291
ผมไม่รู้ว่าพ่อผมเป็นใคร

482
00:37:18,375 --> 00:37:19,375
ครับ

483
00:37:20,791 --> 00:37:21,708
ครับ

484
00:37:23,625 --> 00:37:24,625
แม่ของเธอล่ะ

485
00:37:26,000 --> 00:37:26,875
ตายแล้วครับ

486
00:37:26,875 --> 00:37:28,083
ตายแล้วอะไร

487
00:37:29,291 --> 00:37:32,791
ตายแล้วครับ ไฮล์ ฮิตเลอร์

488
00:37:32,791 --> 00:37:36,708
ฉันหมายถึงแม่เธอเป็น
ชาวอารยันเยอรมันหรือเปล่า

489
00:37:37,916 --> 00:37:38,750
ใช่ครับ

490
00:37:38,750 --> 00:37:42,458
แต่พ่อเธอที่มาแล้วก็ไปอาจเป็นอะไรก็ได้

491
00:37:42,458 --> 00:37:43,958
ถอดเสื้อผ้าออก

492
00:37:44,750 --> 00:37:48,791
ถ้าเด็กชายไม่มีเอกสารชัดเจนเรื่องผู้ให้กําเนิด

493
00:37:48,791 --> 00:37:52,833
ก่อนที่เขาจะก้าวเข้ามาใน
สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของสถาบันแห่งนี้

494
00:37:52,833 --> 00:37:54,541
เขาต้องถูกตรวจร่างกายอย่างละเอียด

495
00:37:54,541 --> 00:37:57,500
เพื่อที่เราจะได้แน่ใจเรื่อง
โครงสร้างพันธุกรรมทางเชื้อชาติของเขา

496
00:37:57,500 --> 00:38:00,708
ฉันบอกให้ถอดเสื้อผ้าออกไง

497
00:38:07,500 --> 00:38:09,500
[เสียงวางปากกากระแทกโต๊ะ]

498
00:38:12,333 --> 00:38:16,166
ผมจะวัดทุกส่วนของร่างกายเขา

499
00:38:17,083 --> 00:38:20,458
ความหนาของริมฝีปาก มุมของดั้งจมูก

500
00:38:20,458 --> 00:38:23,875
ความหนาแน่นของกระดูก สีของดวงตา สีของผิว

501
00:38:23,875 --> 00:38:28,583
ระยะห่างระหว่างขมับ เส้นรอบวงศีรษะ

502
00:38:30,041 --> 00:38:34,916
และหลังจากผมตรวจครบถ้วนแล้ว

503
00:38:34,916 --> 00:38:38,916
โดยแน่ใจแล้วว่าเขาไม่มีสายเลือดยิว...

504
00:38:38,916 --> 00:38:40,666
ถอดให้หมด

505
00:38:41,541 --> 00:38:43,375
เมื่อนั้นเขาจะได้เรียนที่นี่

506
00:38:48,541 --> 00:38:49,916
[ถอนหายใจ]

507
00:38:52,125 --> 00:38:55,333
คุณไซด์เลอร์ ขอบคุณที่นึกถึงเรา

508
00:38:55,333 --> 00:38:57,541
ทีนี้ เชิญคุณกลับเอสเซนได้

509
00:38:57,541 --> 00:39:01,416
แวร์เนอร์ เฟนนิชเป็นของเราแล้ว

510
00:39:04,083 --> 00:39:05,166
ไฮล์ ฮิตเลอร์

511
00:39:18,875 --> 00:39:20,791
[ทหารพูดภาษาเยอรมัน]

512
00:39:29,375 --> 00:39:31,500
ข่าวดี แวร์เนอร์ เฟนนิช

513
00:39:35,833 --> 00:39:37,750
เธอไม่ใช่ยิว

514
00:39:37,750 --> 00:39:40,333
ดังนั้นเราอนุญาตให้เธอมีชีวิตอยู่

515
00:39:40,333 --> 00:39:44,541
และเข้าร่วมสถาบันแห่งนี้ได้

516
00:39:45,875 --> 00:39:46,958
แต่จงรู้ไว้

517
00:39:47,708 --> 00:39:50,541
เด็กชายที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้จะตายในไม่ช้า

518
00:39:51,416 --> 00:39:54,041
แทนที่ด้วยบางอย่างที่เหนือกว่ามนุษย์

519
00:40:11,083 --> 00:40:11,958
แถวตรง!

520
00:40:15,375 --> 00:40:17,708
- ไฮล์ ฮิตเลอร์
- [ทุกคน] ไฮล์ ฮิตเลอร์

521
00:40:18,583 --> 00:40:19,666
เด็กใหม่เข้าทดสอบ

522
00:40:28,208 --> 00:40:30,041
นี่คือเครื่องแบบภาคสนามของนาย

523
00:40:31,500 --> 00:40:33,916
นี่คือเครื่องแบบออกกําลังกาย

524
00:40:33,916 --> 00:40:36,541
สายยางยืดไขว้ข้างหลัง ขนานข้างหน้า

525
00:40:36,541 --> 00:40:37,916
แขนเสื้อพับไว้ที่ข้อศอก

526
00:40:37,916 --> 00:40:41,000
นายจะพกมีดไว้ในฝักทางด้านขวาของเข็มขัด

527
00:40:41,000 --> 00:40:43,916
ห้ามอ่านหนังสือ ห้ามสูบบุหรี่ ห้ามมีสมบัติส่วนตัว

528
00:40:46,458 --> 00:40:47,875
นี่ล็อกเกอร์ของนาย

529
00:40:47,875 --> 00:40:51,541
ห้ามมีสิ่งใดในล็อกเกอร์ของนาย
นอกจากเครื่องแบบ รองเท้าบูต มีด ครีมขัดเงา

530
00:40:51,541 --> 00:40:55,250
ห้ามพูดคุยหลังดับไฟ จดหมายถึงบ้านส่งทุกวันพุธ

531
00:40:57,166 --> 00:40:58,708
[เสียงกระแทกล็อกเกอร์]

532
00:40:58,708 --> 00:41:02,208
เราจะเปลื้องความอ่อนแอ
ความขี้ขลาด ความลังเลของนายให้หมด

533
00:41:02,208 --> 00:41:04,458
นายจะกลายเป็นสายน้ําตก ห่ากระสุน

534
00:41:04,458 --> 00:41:07,375
นายจะทิ้งความสบายและใช้ชีวิตเพื่อหน้าที่เท่านั้น

535
00:41:07,375 --> 00:41:09,375
นายจะดื่มกินอุดมการณ์และหายใจเพื่อชาติ

536
00:41:10,666 --> 00:41:11,916
[ตะโกน] เข้าใจไหม!

537
00:41:11,916 --> 00:41:13,625
เข้าใจครับ ผมเข้าใจ

538
00:41:15,208 --> 00:41:16,458
[พูดเบา] ดี

539
00:41:25,666 --> 00:41:27,541
ให้การต้อนรับเขาตามธรรมเนียม

540
00:41:32,458 --> 00:41:33,583
วิ่ง

541
00:41:42,583 --> 00:41:44,583
[พวกเด็กหนุ่มวิ่งไล่ตามตะโกนโวยวาย]

542
00:41:57,500 --> 00:41:59,625
[แวร์เนอร์] ถึงน้องสาวที่รักของพี่ ยุตตา

543
00:42:00,416 --> 00:42:02,708
ที่นี่น่าสนใจมาก

544
00:42:03,500 --> 00:42:07,708
มีป่าหนาแน่นและพื้นที่โล่งกว้าง
อากาศสดชื่นมาก

545
00:42:09,541 --> 00:42:13,708
เด็กผู้ชายคนอื่นก็ดูใช้ได้
แต่ส่วนใหญ่ตัวใหญ่กว่าฉัน

546
00:42:14,583 --> 00:42:17,375
ฉันยังไม่ได้จับวิทยุเลยแม้แต่นิดเดียว

547
00:42:17,375 --> 00:42:18,875
แต่ฉันแน่ใจว่าวันนั้นจะต้องมาถึง

548
00:42:19,750 --> 00:42:22,041
ช่วยบอกเฟราอิเลนาว่าไม่ต้องห่วงฉัน

549
00:42:22,708 --> 00:42:23,916
เพราะฉันสบายดี

550
00:42:25,333 --> 00:42:26,750
กําลังสนุกกับบรรยากาศใหม่ๆ

551
00:42:31,583 --> 00:42:32,708
[ทุกคนตะโกนฟังไม่ได้ศัพท์]

552
00:42:32,708 --> 00:42:34,625
หวังว่าทุกคนคงสบายดี

553
00:42:34,625 --> 00:42:35,666
[แวร์เนอร์ออกแรงฮึดฮัด]

554
00:42:35,666 --> 00:42:37,666
ฉันรักและคิดถึงเธอมาก

555
00:42:38,583 --> 00:42:41,166
รักษาสุขภาพด้วย ไฮล์ ฮิตเลอร์

556
00:42:41,166 --> 00:42:42,250
แวร์เนอร์

557
00:42:44,458 --> 00:42:45,875
[ทหาร] พอแล้ว พอ!

558
00:42:47,500 --> 00:42:48,416
[พูดภาษาเยอรมัน]

559
00:42:50,125 --> 00:42:52,541
[พูดภาษาอังกฤษ] เธอสินะเด็กวิทยุคนใหม่

560
00:42:53,625 --> 00:42:56,791
ลุกขึ้นๆ ไอ้หนู

561
00:43:01,750 --> 00:43:03,250
อ่อนโยนกับคนนี้หน่อย

562
00:43:04,750 --> 00:43:08,500
ไรช์คาดหวังกับเขาไว้สูง

563
00:43:11,041 --> 00:43:12,125
มานี่

564
00:43:13,791 --> 00:43:16,208
ถ้าไม่ตายอย่างราชสีห์

565
00:43:16,208 --> 00:43:19,291
ก็จงยอมรับสภาพและทําใจซะ

566
00:43:19,291 --> 00:43:21,250
- [แวร์เนอร์ทําเสียงฮึดฮัด]
- [สุนัขเห่า]

567
00:43:21,250 --> 00:43:23,166
ลุกขึ้น เร็ว

568
00:43:31,083 --> 00:43:34,708
{\an8}(แซงต์มาโล สี่ปีต่อมา)

569
00:43:38,250 --> 00:43:39,458
จําไว้นะ เฟนนิช

570
00:43:40,708 --> 00:43:43,041
ถ้านายตั้งใจทํางานล้มเหลว

571
00:43:43,041 --> 00:43:45,125
ไม่ใช่แค่ชีวิตของนายที่เป็นเดิมพัน

572
00:43:46,000 --> 00:43:48,125
ฉันรู้มาว่านายมีน้องสาว

573
00:43:50,041 --> 00:43:51,041
ยุตตา

574
00:43:52,833 --> 00:43:56,916
ถ้านายหาตําแหน่งคลื่นสั้น 13.10 ไม่เจอ

575
00:43:56,916 --> 00:43:58,625
น้องสาวนายจะตายด้วย

576
00:44:01,166 --> 00:44:03,291
และเธอจะตายอย่างอนาถมากๆ

577
00:44:09,166 --> 00:44:10,500
[เสียงสัญญาณวิทยุดังหึ่งๆ]

578
00:44:14,958 --> 00:44:18,041
[เสียงมารีในวิทยุ] พ่อคะ
วันนี้หนูนึกถึงการเดินทางของเรา...

579
00:44:18,041 --> 00:44:19,083
ไป

580
00:44:19,083 --> 00:44:20,791
[มารี] ไปแซงต์มาโล

581
00:44:20,791 --> 00:44:22,833
และรถที่เราขโมยมา

582
00:44:22,833 --> 00:44:27,333
นึกถึงที่เรานอนตามโรงนา
และพุ่มไม้และขโมยไข่ไก่มาตลอดทาง

583
00:44:27,333 --> 00:44:32,500
หนูนึกถึงตอนที่เรา
มาถึงเมืองนี้พอดีกับที่น้ํามันหมด...

584
00:44:32,500 --> 00:44:35,000
เธอกําลังกระจายเสียง
ห่างไปทางตะวันตกครึ่งกิโลเมตร

585
00:44:35,000 --> 00:44:36,625
เลี้ยวขวาตรงนี้

586
00:44:36,625 --> 00:44:40,833
หนูนึกถึงตอนที่หนูกังวลมากเมื่อเราเพิ่งมาถึงที่นี่

587
00:44:41,500 --> 00:44:45,583
โดยไม่รู้ว่า
เราจะมีชะตากรรมยังไงหรือเราจะเจอใคร

588
00:44:46,458 --> 00:44:49,875
แต่เราได้พบแต่ความรักและความสุข

589
00:44:52,500 --> 00:44:55,708
ในตอนนี้ทั้งหมดนั้นดูเหมือนช่างแสนห่างไกล

590
00:45:00,791 --> 00:45:01,791
พ่อคะ

591
00:45:02,791 --> 00:45:07,625
หนูภาวนาว่าสัญญาณจากวิทยุนี้
จะไปถึงพ่อไม่ว่าพ่ออยู่ที่ไหน

592
00:45:07,625 --> 00:45:11,000
เพราะหนูจะไม่มีวันเลิกหวังเด็ดขาด

593
00:45:11,000 --> 00:45:12,291
ไม่มีวัน

594
00:45:14,833 --> 00:45:16,041
ด้วยรักที่สุด

595
00:45:23,333 --> 00:45:24,416
[เสียงปิดประตูรถ]

596
00:45:25,541 --> 00:45:26,958
[ทหาร] ลงมา

597
00:45:36,208 --> 00:45:38,666
[เสียงดนตรีจังหวะระทึกใจบรรเลงต่อเนื่อง]

598
00:46:15,791 --> 00:46:17,333
[เสียงเคาะประตู]

599
00:46:21,083 --> 00:46:22,583
ได้เวลาเจอเพื่อนนายแล้ว

600
00:46:25,708 --> 00:46:29,125
ไม่ว่าเธอเป็นใคร โปรดยกโทษให้ฉันด้วย

601
00:46:32,083 --> 00:46:33,416
[มารีตกใจ หายใจแรง]

602
00:46:33,416 --> 00:46:35,500
[เสียงดนตรีหยุด]

603
00:46:36,750 --> 00:46:38,166
[เสียงประตูดังเอี๊ยด]

604
00:46:40,750 --> 00:46:42,583
[เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]

605
00:49:09,708 --> 00:49:14,708
{\an8}คําบรรยายโดย เพียรพิไล ธรรมลิขิตชัย