1
00:00:08,750 --> 00:00:11,083
ห้า สี่...

2
00:00:12,041 --> 00:00:15,958
สาม สอง หนึ่ง...

3
00:00:20,875 --> 00:00:22,916
เธอยังโชคดี ฉันยิงเธอไม่ได้

4
00:00:23,583 --> 00:00:26,208
ฉันยังจําเป็นต้องใช้เธอ
แต่มารี เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก

5
00:00:26,208 --> 00:00:27,916
น้ํากําลังขึ้น

6
00:00:28,791 --> 00:00:31,125
มีแต่ฉันที่ช่วยให้เธอปลอดภัยได้

7
00:00:32,125 --> 00:00:33,750
เพราะฉันมีแสงสว่างอยู่ในมือ

8
00:01:05,250 --> 00:01:09,041
ฉันลองใช้ไม้อ่อนแล้ว ทีนี้ขอลองใช้เหตุผลบ้าง

9
00:01:10,333 --> 00:01:14,625
ชีวิตเธออยู่ในกํามือฉัน
เหมือนกับที่ชีวิตฉันอยู่ในมือเธอ

10
00:01:14,625 --> 00:01:17,041
ฉันกําลังตามหาทะเลเพลิงอยู่

11
00:01:17,041 --> 00:01:19,333
คุณรู้เรื่องทะเลเพลิงได้ยังไง

12
00:01:19,333 --> 00:01:21,166
พ่อเธอบอกมา

13
00:01:21,166 --> 00:01:23,458
คุณได้คุยกับคุณพ่อเหรอ

14
00:01:23,458 --> 00:01:26,000
บอกมาว่ามันอยู่ที่ไหน

15
00:01:26,000 --> 00:01:27,666
บอกมาก่อนว่าพ่อยังไม่ตาย

16
00:01:28,458 --> 00:01:29,708
ฉันรู้ว่าพ่อยังไม่ตาย

17
00:01:30,625 --> 00:01:32,625
ฉันได้ยินเสียงพ่อ

18
00:01:33,500 --> 00:01:35,541
ฟังเสียงพ่อสิ ฟังพ่อ

19
00:01:35,541 --> 00:01:37,708
เดินใกล้ๆ ก่อน คนแน่นมาก พ่อขอโทษนะมารี

20
00:01:37,708 --> 00:01:38,958
{\an8}(ปารีส - 14 มิถุนายน ปี 1940
สี่ปีก่อน)

21
00:01:38,958 --> 00:01:42,250
{\an8}พ่อรู้วันนี้วันเกิดลูก
แต่พ่อมีธุระต้องไปทําก่อน ระวังด้วย

22
00:01:42,250 --> 00:01:45,416
- พ่อบอกว่าเราจะไปพักร้อนกัน
- ใช่จ้ะ

23
00:01:45,416 --> 00:01:47,125
งั้นทําไมเราต้องรีบขนาดนี้

24
00:01:47,125 --> 00:01:51,291
มารี เพราะพวกเยอรมัน
เลือกวันเกิดลูกเป็นวันบุกปารีสเสียได้น่ะสิ

25
00:01:53,625 --> 00:01:54,625
ขอทางครับ

26
00:02:31,250 --> 00:02:33,208
พวกเยอรมันจะเอาฝรั่งเศสไปทําไม

27
00:02:33,208 --> 00:02:37,958
ความหลงตนของชายคนเดียว
พวกเขาจะปล้นเมืองและเอาของมีค่าไปหมด

28
00:02:37,958 --> 00:02:41,083
นี่ ช่วยพ่อหากุญแจเปิดห้องไดโนเสาร์ได้ไหม

29
00:02:41,083 --> 00:02:43,000
ลูกหาได้เร็วกว่าพ่อเยอะ

30
00:02:44,833 --> 00:02:48,541
มาเร็ว มารี เราต้องรักษาของ
เท่าที่เราทําได้ก่อนจะรักษาตัวรอด

31
00:02:48,541 --> 00:02:50,000
มีหีบอยู่ทางขวา

32
00:02:50,000 --> 00:02:52,083
- ดาเนียล ยังจะเอาด้วยไหม
- เอา ด่วนเลย

33
00:02:52,083 --> 00:02:53,375
ผมจะกลับมาให้เร็วที่สุด

34
00:03:01,750 --> 00:03:04,416
ขอโทษที่พามาด้วยนะมารี แต่ถ้าทิ้งลูกไว้ที่ห้อง

35
00:03:04,416 --> 00:03:07,291
พ่อรับประกันไม่ได้เลยว่าพ่อจะกลับไปได้

36
00:03:07,291 --> 00:03:09,708
พวกนั้นจะปิดถนนแล้วสั่งห้ามเดินทาง

37
00:03:09,708 --> 00:03:14,208
เมื่อพวกนาซีมาที่พิพิธภัณฑ์
มันจะต้องการของพวกนี้ก่อน

38
00:03:18,000 --> 00:03:21,000
- เราจะเอาเพชรพลอยพวกนี้ไปเหรอคะ
- เปล่า จับหน่อย

39
00:03:21,791 --> 00:03:25,458
พ่อจะเอาให้คนที่ไว้ใจ
เพื่อให้เอาออกไปจากปารีส

40
00:03:26,458 --> 00:03:28,375
แล้วถ้าพวกเขาถูกจับจะเป็นยังไง

41
00:03:30,666 --> 00:03:31,750
ของชิ้นสุดท้าย

42
00:03:41,958 --> 00:03:45,833
ขึ้นรถไฟได้เมื่อไหร่
ไว้เรากินเค้กฉลองวันเกิดลูกกัน

43
00:03:45,833 --> 00:03:47,833
เราจะมุ่งหน้าลงใต้ไปอยู่บ้านเพื่อน

44
00:03:49,916 --> 00:03:51,208
เพื่อนคนไหนคะ

45
00:03:52,458 --> 00:03:56,875
เพื่อนที่สามารถไว้ใจให้ดูแลของมีค่า

46
00:03:59,333 --> 00:04:00,166
มีค่าอย่างลูก มารี

47
00:04:02,791 --> 00:04:04,625
เอ้านี่ พับด้านนั้นให้พ่อหน่อย

48
00:04:04,625 --> 00:04:05,708
ดีมาก

49
00:04:06,416 --> 00:04:08,416
เอาละ ไดโนเสาร์รออยู่

50
00:04:09,875 --> 00:04:12,041
ขอมือหน่อย ไปกันเลย

51
00:04:14,041 --> 00:04:15,541
บอกเขาด้วยว่าให้ส่งไปด่วน

52
00:04:15,541 --> 00:04:17,125
ดาเนียล ดีจังที่กลับมาแล้ว

53
00:04:17,125 --> 00:04:18,958
พวกเยอรมันมาออหน้าประตูทางเข้าหลัก

54
00:04:18,958 --> 00:04:22,291
บอกแล้วว่าเราปิดอยู่
แต่ผมคิดว่าเขากําลังจะยิงประตูเข้ามา

55
00:04:22,291 --> 00:04:23,875
เปิดให้เข้ามา ชงกาแฟให้กินด้วย

56
00:04:23,875 --> 00:04:26,208
เอาบุหรี่ให้สูบ ช่วยถ่วงเวลาสักห้านาที

57
00:04:26,208 --> 00:04:28,750
เอากุญแจให้เขา
เขาจะได้ล็อกประตูทุกบานที่เราผ่านมา

58
00:04:28,750 --> 00:04:31,083
ตอนคุณเดินออกไป
แกล้งทําเป็นหากุญแจดอกที่ถูกไม่เจอ

59
00:04:31,083 --> 00:04:33,375
คนที่ใช้แต่ตาอย่างเดียวหากุญแจไม่เก่ง

60
00:04:33,375 --> 00:04:35,250
เห็นไหม ลูกสาวดูแลผมดีเชียว

61
00:04:35,250 --> 00:04:37,708
- คุณจะไปไหน
- ไม่ต้องห่วง พวกเราอยู่ได้

62
00:04:37,708 --> 00:04:39,166
คุณดูแลตัวเองด้วย

63
00:04:42,500 --> 00:04:44,416
คุณเดลี่ เปิดประตูให้พวกเขาเข้ามา

64
00:04:44,416 --> 00:04:47,000
- ผมจะรีบตามออกไป
- บอกหนูหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น

65
00:04:47,000 --> 00:04:49,625
พ่อใช้เสื้อกันฝนตัวละสิบฟรังค์

66
00:04:49,625 --> 00:04:53,958
ห่อทั้งเพชรและพลอยที่มีค่าเกินครึ่งเมืองปารีส

67
00:04:53,958 --> 00:04:57,791
และจะส่งไปที่เจนีวา
ในฟอสซิลหัวไทแรนโนซอรัสเร็กซ์

68
00:04:57,791 --> 00:05:01,041
หนึ่งในสัตว์ประหลาดร้ายกาจที่สุด
ที่เคยเดินอยู่บนผืนโลก

69
00:05:01,041 --> 00:05:03,541
จนกระทั่งอาณาจักรไรช์ที่สามโผล่มา

70
00:05:03,541 --> 00:05:06,833
มาเร็ว เดินใกล้ๆ พ่อไว้ มีเสาอยู่ทางขวา

71
00:05:06,833 --> 00:05:09,125
ระวังนะ ตรงนี้

72
00:05:09,125 --> 00:05:13,083
พวกเยอรมันไล่เข้ามาใกล้แล้ว
นี่ ทางนี้ หยุดๆ

73
00:05:14,916 --> 00:05:17,791
เอากระเป๋ามา เดี๋ยวให้ลูกนั่งบนกระเป๋า

74
00:05:17,791 --> 00:05:19,875
ก้าวขึ้นมาเลย นี่

75
00:05:21,750 --> 00:05:22,583
นั่นแหละ

76
00:05:22,583 --> 00:05:24,500
พ่อจะวิ่งนะ ลูกต้องไว้ใจพ่อ

77
00:05:25,250 --> 00:05:28,166
- หนูไว้ใจพ่อค่ะ
- เอาละนะ ไปแล้ว

78
00:05:28,166 --> 00:05:30,333
พ่อรับประกันได้เรื่องหนึ่ง มารี

79
00:05:30,333 --> 00:05:32,541
นี่เป็นวันเกิดที่ลูกไม่มีวันลืมแน่ๆ

80
00:05:36,791 --> 00:05:38,125
แล้วเกิดอะไรต่อ

81
00:05:39,125 --> 00:05:41,833
มีรถบรรทุกจอดรอเพชร

82
00:05:41,833 --> 00:05:44,625
ฉันไม่รู้ว่าชิ้นที่คุณหาอยู่ในนั้นด้วยไหม

83
00:05:44,625 --> 00:05:46,125
แต่ฉันรู้

84
00:05:49,125 --> 00:05:50,291
เลิกโกหกฉันได้แล้ว

85
00:05:50,291 --> 00:05:52,291
ฉันรู้ว่าเพชรเม็ดนั้นไม่ได้อยู่กับชิ้นอื่นๆ

86
00:05:52,291 --> 00:05:55,500
พ่อเธอเก็บไว้กับตัวเอง
แล้วก็เอาให้เธอไว้ มันอยู่ไหน

87
00:05:55,500 --> 00:05:57,166
พ่อฉันอยู่ไหน

88
00:06:02,416 --> 00:06:05,125
มารี มีเรื่องที่เธอจําเป็นต้องรู้

89
00:06:05,125 --> 00:06:07,291
ที่เธอตาบอด เป็นความผิดของพ่อ

90
00:06:07,291 --> 00:06:10,166
ทะเลเพลิงเป็นมณีศักดิ์สิทธิ์ แต่มันเป็นสิ่งต้องสาป

91
00:06:10,166 --> 00:06:14,875
ผู้ใดได้ครอบครองมัน
คนที่ผู้นั้นรักจะต้องพบทุกข์ทรมานแสนสาหัส

92
00:06:14,875 --> 00:06:18,333
ความมืดมิดในชีวิตเธอ
เป็นของขวัญจากคุณพ่อแสนรักยังไงล่ะ

93
00:07:56,875 --> 00:07:59,125
{\an8}สร้างจากนวนิยายของแอนโทนี โดเออร์

94
00:08:47,166 --> 00:08:52,875
(ดั่งแสงสิ้นแรงฉาน)

95
00:09:14,083 --> 00:09:15,291
สิบโทเฟนนิช

96
00:09:19,083 --> 00:09:22,583
เป็นอีกครั้งที่การทิ้งระเบิด
มีระบบนําร่องที่แม่นยํามาก

97
00:09:25,291 --> 00:09:28,458
ผมมาดูว่าคุณดักจับสัญญาณได้บ้างไหม

98
00:09:28,458 --> 00:09:30,333
เผื่อนั่นจะช่วยนําร่องระเบิดมา

99
00:09:31,958 --> 00:09:36,958
แต่ผมกลับพบว่าคุณกําลังง่วนกับการ...

100
00:09:38,458 --> 00:09:39,875
ทําความสะอาด!

101
00:09:43,583 --> 00:09:46,541
ตอบหน่อย ชมิดท์อยู่ไหน

102
00:09:49,208 --> 00:09:53,333
พอดีไฟดับ ฟิวส์ขาดครับ เขาออกไปหาฟิวส์ใหม่

103
00:09:53,333 --> 00:09:56,250
ผมกังวลว่าเขาอาจโดนระเบิดไปแล้ว

104
00:09:57,250 --> 00:10:00,083
กังวลจนลุกขึ้นมาทําความสะอาดพื้น

105
00:10:07,333 --> 00:10:09,958
ถ้าฟิวส์ขาด ทําไมไฟยังติดอยู่

106
00:10:11,250 --> 00:10:12,500
แล้วทําไมวิทยุถึงติดด้วย

107
00:10:12,500 --> 00:10:15,000
ผมเจอฟิวส์สํารองในห้องใต้ดิน

108
00:10:15,875 --> 00:10:18,708
ข้างล่างนั้นยังมีรอยเลือด
ผมเหยียบจนติดรองเท้าบู๊ท

109
00:10:18,708 --> 00:10:20,333
จึงตัดสินใจเช็ดเสีย

110
00:10:21,541 --> 00:10:22,875
ดูสิ

111
00:10:22,875 --> 00:10:24,625
มีคนส่งสัญญาณอยู่จริงๆ

112
00:10:30,041 --> 00:10:33,291
ไหนดูซิว่าเขาพูดอะไร

113
00:10:37,666 --> 00:10:40,125
"เหมือนเมื่อสมัยก่อน

114
00:10:40,125 --> 00:10:43,458
ในห้องทํางานของฉัน
ณ สวนพฤกษศาสตร์ในปารีส

115
00:10:44,333 --> 00:10:45,333
เพียงแต่...

116
00:10:45,916 --> 00:10:49,833
อยากรู้จริง ที่คุณพูดว่าสุขีปีใหม่
หมายความว่าอย่างไรกัน"

117
00:10:56,125 --> 00:10:57,125
เด็กสาว

118
00:11:03,083 --> 00:11:06,666
เด็กสาวออกอากาศวิทยุอยู่

119
00:11:15,708 --> 00:11:17,708
รหัสนั้นเป็นสิ่งที่นําวิถีระเบิดมา

120
00:11:18,541 --> 00:11:20,958
แต่แกรู้อยู่แล้วสินะ เฟนนิช

121
00:11:23,041 --> 00:11:26,083
และเมื่อชมิดท์รู้เข้า แกจึงฆ่าเขา

122
00:11:30,000 --> 00:11:31,000
ทําไม

123
00:11:33,458 --> 00:11:34,458
เอาปืนมา

124
00:11:43,416 --> 00:11:45,416
- แกเป็นสาย
- เปล่า

125
00:11:46,666 --> 00:11:48,083
งั้นอธิบายมา!

126
00:11:50,291 --> 00:11:52,750
ผมทําเพื่อปกป้องความทรงจํา

127
00:11:55,166 --> 00:11:56,500
ที่แห่งความหวัง

128
00:11:58,500 --> 00:12:00,916
สิ่งเดียวที่อาณาจักรไรช์ไม่อาจทําลายได้

129
00:12:04,458 --> 00:12:07,333
ฉันประหารแกคาที่ได้เดี๋ยวนี้ เฟนนิช

130
00:12:10,791 --> 00:12:11,625
แต่...

131
00:12:12,875 --> 00:12:15,708
แกเป็นพลวิทยุคนเดียวที่เหลืออยู่ในแซงต์มาโล

132
00:12:17,666 --> 00:12:19,375
แปลว่าแกกับฉัน

133
00:12:20,666 --> 00:12:24,500
จะต้องหาพิกัดของคนที่ทําการออกอากาศนั่น

134
00:12:26,541 --> 00:12:31,375
แล้วฉันจะยัดปืนใส่มือแก
แกจะต้องฆ่าเด็กสาวคนนั้นด้วยตัวเอง

135
00:12:32,166 --> 00:12:33,541
เข้าใจไหม

136
00:12:34,916 --> 00:12:36,125
ครับผม เข้าใจ

137
00:12:48,125 --> 00:12:49,416
เธอหยุดออกอากาศแล้ว

138
00:12:56,708 --> 00:12:58,125
เรามีเวลาอีกทั้งวัน

139
00:13:01,208 --> 00:13:02,625
เครื่องบินทิ้งระเบิดกลับไปแล้ว

140
00:13:04,041 --> 00:13:06,125
เธอออกอากาศอีกเมื่อไหร่ เราต้องเจอตัวแน่

141
00:13:08,500 --> 00:13:13,125
ฉันจัดให้ชมิดท์มาอยู่กับแก
เพราะสงสัยแกมาตั้งแต่ต้น

142
00:13:14,666 --> 00:13:18,500
เมื่อคืน ฉันโทรหาผู้บังคับการสถาบันที่แกฝึกมา

143
00:13:18,500 --> 00:13:22,166
เขาบอกว่าแกได้รับเลือกมาทํางานนี้
เพราะแกเป็นอัจฉริยะ

144
00:13:22,958 --> 00:13:25,375
หนึ่งในคนหนุ่มที่เก่งที่สุดในเยอรมนี เขาว่า

145
00:13:28,708 --> 00:13:30,208
เก็บอุปกรณ์มา

146
00:13:32,750 --> 00:13:33,750
เร็วสิ

147
00:13:39,833 --> 00:13:41,666
แกกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง

148
00:13:51,750 --> 00:13:55,041
{\an8}(สถานเด็กกําพร้าวิคตอเรียสตราสเซอ
เมืองเอสเซน เยอรมนี - 14 มิ.ย. 1940)

149
00:14:14,208 --> 00:14:15,916
ทําอะไรก็ทําต่อไปเลย เด็กๆ

150
00:14:25,958 --> 00:14:28,083
อาจเป็นตํารวจตรวจวิทยุ

151
00:14:28,083 --> 00:14:30,916
มาจับตัวพี่เพราะฟังรายการผิดกฎหมาย

152
00:14:31,625 --> 00:14:33,708
พูดอะไรออกมารู้ตัวบ้างไหม

153
00:14:38,333 --> 00:14:39,500
ไฮล์ ฮิตเลอร์

154
00:14:39,500 --> 00:14:40,875
เด็กๆ

155
00:14:43,166 --> 00:14:44,833
ไฮล์ ฮิตเลอร์

156
00:14:50,583 --> 00:14:52,583
พันโทมีธุระอะไรจึงให้เกียรติมาเยือนเราคะ

157
00:14:56,083 --> 00:14:58,791
วันนี้เด็กในปกครองของคุณฟังวิทยุกันกี่คน

158
00:15:06,166 --> 00:15:08,541
หากพวกเธอได้ฟังสถานีกระจายเสียงแห่งชาติ

159
00:15:08,541 --> 00:15:10,708
ก็คงจะทราบข่าวน่าปีติอยู่แล้ว

160
00:15:10,708 --> 00:15:12,958
บ่ายวันนี้ กองกําลังเยอรมันบุกเข้าปารีสเรียบร้อย

161
00:15:14,500 --> 00:15:17,000
พวกฝรั่งเศสยอมแพ้โดยไม่คิดต่อสู้

162
00:15:19,541 --> 00:15:22,833
ฝรั่งเศสเป็นชาติที่เสื่อมทราม

163
00:15:29,875 --> 00:15:31,833
เมืองอื่นๆ ในฝรั่งเศสจะต้องตามมาในไม่ช้า

164
00:15:33,791 --> 00:15:36,000
ภาพนั้นมากับขี้เลื่อยจุดเตาผิงค่ะ พันโท

165
00:15:39,375 --> 00:15:40,583
อือ

166
00:15:46,666 --> 00:15:51,166
มีเด็กในปกครองคนไหนฟังอะไรนอกเหนือจาก

167
00:15:52,375 --> 00:15:54,541
สถานีกระจายเสียงแห่งชาติไหม

168
00:16:00,833 --> 00:16:04,375
เธอ เมื่อกี้เหมือนจะยกมือ

169
00:16:05,625 --> 00:16:09,333
เขาจะอธิบายว่า
ตั้งแต่มีการตั้งเสาวิทยุแบรนเดนเบิร์ก

170
00:16:09,333 --> 00:16:12,666
เรารับสัญญาณวิทยุ
ได้จากสถานีกระจายเสียงแห่งชาติที่เดียวค่ะ

171
00:16:13,791 --> 00:16:14,875
ไฮล์ ฮิตเลอร์

172
00:16:17,458 --> 00:16:20,083
ใช่ ตามทฤษฎีก็เป็นจริงอยู่

173
00:16:20,958 --> 00:16:23,166
แต่คนฉลาดก็ยังหาทางลัดจากการปิดกั้นสัญญาณได้

174
00:16:24,250 --> 00:16:27,750
เขาสามารถหาทางฟัง
การออกอากาศจากต่างประเทศ

175
00:16:33,541 --> 00:16:35,250
คนฉลาดอย่างเธอน่ะ ไอ้หนู

176
00:16:38,875 --> 00:16:41,083
- เธอคือแวร์เนอร์ เฟนนิชใช่ไหม
- ใช่ครับผม

177
00:16:41,083 --> 00:16:43,791
ใช่สินะ

178
00:16:45,000 --> 00:16:48,541
เธอต้องใช่แน่ๆ และเธอคือสาเหตุที่ฉันมาที่นี่

179
00:16:49,708 --> 00:16:52,125
เพราะเสียงเล่าลือถึงเรื่องของเธอดังมาถึงหูฉัน

180
00:16:52,833 --> 00:16:55,208
เขาว่ากันว่าเธอเป็นอัจฉริยะ

181
00:16:56,166 --> 00:16:59,583
ว่ากันว่าเธอเป็นครึ่งคน ครึ่งเครื่องส่งวิทยุ

182
00:16:59,583 --> 00:17:04,041
เธอมีสายวิทยุต่ออยู่ในหัว
สามารถรับสัญญาณได้จากนิวยอร์ก

183
00:17:04,041 --> 00:17:06,958
ผมไม่ได้ฟังการออกอากาศจากต่างประเทศ
มาหลายสัปดาห์แล้วครับ

184
00:17:06,958 --> 00:17:08,250
ไฮล์ ฮิตเลอร์

185
00:17:08,250 --> 00:17:09,875
- ที่จริงคือหลายเดือน...
- เงียบ

186
00:17:13,750 --> 00:17:17,333
ฉันไม่ได้มาเอาเรื่องฟังรายการต่างประเทศ

187
00:17:20,541 --> 00:17:21,666
ไม่เลย

188
00:17:23,666 --> 00:17:24,666
ฉัน...

189
00:17:26,166 --> 00:17:29,833
มาก็แค่เพราะฉันมีเพื่อนที่วิทยุในบ้านเสีย

190
00:17:30,666 --> 00:17:33,833
และอยากให้เธอ แวร์เนอร์ เฟนนิช
ช่วยไปซ่อมให้หน่อย

191
00:17:43,500 --> 00:17:47,208
และในจังหวะเดียวนั้น ชีวิตก็พลิกผัน

192
00:17:53,750 --> 00:17:54,916
ไปกันเลยไหม

193
00:18:15,333 --> 00:18:17,833
บ้านที่สวยที่สุดในเอสเซน

194
00:18:17,833 --> 00:18:21,083
ริบมาจากนางยิวที่เกาะจิกประตูหน้าจนเล็บหลุด

195
00:18:21,083 --> 00:18:23,166
ไม่เต็มใจจะออกจากบ้านไปขนาดนั้น

196
00:18:24,458 --> 00:18:26,583
แต่บ้านหลังนี้ ท่านผู้นําให้เป็นรางวัลกับฉันโดยตรง

197
00:18:44,375 --> 00:18:47,916
ที่รัก ปิดเพลงก่อน
เปิดเครื่องวิทยุที่เสียให้เจ้าหนุ่มนี่ดู

198
00:18:59,375 --> 00:19:00,958
ให้วิทยุกลับมาฟังได้แล้วกัน

199
00:19:01,708 --> 00:19:03,333
เฟนนิช ซ่อมเสีย

200
00:19:04,416 --> 00:19:06,416
ถ้าจะให้ซ่อม ผมต้องใช้เครื่องมือครับ

201
00:19:18,208 --> 00:19:20,625
ก่อนที่เราจะพาตัวเธอมา
เราเข้าไปในโรงเรียน

202
00:19:21,375 --> 00:19:23,291
และเปิดล็อกเกอร์ของเธอ

203
00:19:23,291 --> 00:19:26,500
เจอเครื่องมือที่เธอใช้สร้างเครื่องวิทยุเถื่อน

204
00:19:26,500 --> 00:19:30,166
เจอเครื่องหนึ่งที่ตั้งรับคลื่นสั้น 13.10 ไว้

205
00:19:30,916 --> 00:19:34,250
สถานีต้องห้าม ออกอากาศมาจากสักที่ในฝรั่งเศส

206
00:19:35,250 --> 00:19:37,333
เธอฟังรายการของอาจารย์แก่ๆ

207
00:19:37,333 --> 00:19:41,958
เขาทํารายการเด็กเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์
แสงสว่างกับจินตนาการอะไรแบบนั้น

208
00:19:43,750 --> 00:19:44,833
ใช่

209
00:19:45,833 --> 00:19:48,666
เขาพูดแต่เรื่องที่เป็นความจริงและสิ่งงดงามครับ

210
00:19:50,666 --> 00:19:52,750
- ไฮล์ ฮิตเลอร์
- ไฮล์ ฮิตเลอร์

211
00:19:54,125 --> 00:19:58,791
ใช่ ความจริงและสิ่งงดงาม
เป็นเรื่องต้องห้าม แวร์เนอร์ เฟนนิช

212
00:20:00,125 --> 00:20:03,666
หูของเธอฟังคําต้องห้าม
ดังนั้นใจของเธอตอนนี้จึงต้องห้ามด้วย

213
00:20:05,958 --> 00:20:06,833
ทีนี้

214
00:20:09,666 --> 00:20:11,500
เรารู้แล้วว่าเธอทําอะไรลงไป

215
00:20:12,458 --> 00:20:15,875
และเธอก็รู้ว่าโทษคือความตาย

216
00:20:18,958 --> 00:20:20,583
ดังนั้น นี่คือข้อเสนอของฉัน

217
00:20:23,666 --> 00:20:25,500
ซ่อมวิทยุให้เมียฉัน

218
00:20:28,000 --> 00:20:29,416
หรือไม่ก็ตายไปเสีย

219
00:20:33,333 --> 00:20:34,333
มาเร็ว

220
00:21:03,666 --> 00:21:07,041
จุดเชื่อมมันขาด ผมต้องบัดกรีใหม่

221
00:21:07,875 --> 00:21:09,291
ที่นี่ไม่มีตะกั่ว

222
00:21:17,541 --> 00:21:18,541
ซ่อมให้ได้ ไม่งั้นก็ตาย

223
00:21:53,375 --> 00:21:57,583
วันนี้เวลา 13.00 น. เวลามาตรฐานกรีนิช
กองทหาร รถถังและพาหนะอื่นๆ ของเยอรมนี

224
00:21:57,583 --> 00:22:01,166
วิทยุซ่อมเสร็จแล้วครับ ไฮล์ ฮิตเลอร์

225
00:22:02,583 --> 00:22:04,000
ดีมาก เฟนนิช

226
00:22:05,458 --> 00:22:08,458
ทีนี้ เปลี่ยนคลื่นเสีย
ก่อนที่สมองของเราจะเป็นพิษกันหมด

227
00:22:08,458 --> 00:22:10,541
ครับผม แน่นอนครับ

228
00:22:20,750 --> 00:22:24,583
{\an8}(สถานีรถไฟการ์ แซงต์ลาซาร์
ปารีส - 14 มิ.ย. 1940)

229
00:22:24,583 --> 00:22:25,791
{\an8}ทางขวา

230
00:22:29,541 --> 00:22:32,250
มาเร็วเข้า ถึงชานพักบันไดแล้ว ขึ้นต่อ

231
00:22:33,458 --> 00:22:36,875
ระวังนะ จับพ่อไว้ จับไว้ มารี เดินให้ชิดๆ กัน

232
00:22:39,500 --> 00:22:41,958
รถไฟขบวนสุดท้ายออกจากปารีสไปแล้ว

233
00:22:41,958 --> 00:22:44,041
เข้ามาก็เสียเวลา ถอยไป!

234
00:22:47,083 --> 00:22:51,208
ถอยไป ทุกคนต้องกลับไปก่อน
ต้องออกไปจากสถานีนี้

235
00:22:52,208 --> 00:22:53,625
ออกไปจากสถานีครับ

236
00:22:55,375 --> 00:22:57,583
รถไฟขบวนสุดท้ายออกไปแล้ว

237
00:22:58,500 --> 00:23:00,875
ทุกคนต้องออกไปจากสถานีเดี๋ยวนี้

238
00:23:21,875 --> 00:23:22,791
เราต้องเดินไป

239
00:23:22,791 --> 00:23:24,708
- เดินเหรอ
- มาเร็ว ใช่

240
00:23:25,625 --> 00:23:26,875
ไม่มีทางเลือก มาเถอะ

241
00:23:26,875 --> 00:23:30,791
ขอทางครับ ขอทาง มาเร็ว มารี จับพ่อไว้

242
00:23:31,458 --> 00:23:32,666
จับไว้นะ

243
00:23:47,375 --> 00:23:49,291
มารี ลูก ให้พ่อถือกระเป๋าให้

244
00:23:51,541 --> 00:23:52,750
หนักมากเลย

245
00:23:54,291 --> 00:23:55,500
เอาเครื่องวิทยุมาเหรอ

246
00:23:55,500 --> 00:23:57,333
ที่ปลายทางอาจไม่มีวิทยุ

247
00:23:57,333 --> 00:24:00,083
หนูอยากรู้ว่าอาจารย์จะคิดยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น

248
00:24:00,083 --> 00:24:02,458
มารี พ่อเสียใจด้วยนะ
แต่เราเอาติดตัวไปด้วยไม่ได้

249
00:24:02,458 --> 00:24:07,125
งั้นพ่ออธิบายให้หนูฟังได้ไหมว่า
ทําไมคนทั้งเมืองต้องหนีทั้งที่ไม่มีที่ให้ไป

250
00:24:07,125 --> 00:24:10,125
อธิบายได้ไหมว่าทําไม
ชาวยิวถึงต้องรีบหนีให้เร็วที่สุด

251
00:24:10,125 --> 00:24:12,833
อธิบายได้ไหมว่าทําไม
ประเทศหนึ่งถึงอยากเป็นเจ้าของที่อื่น

252
00:24:12,833 --> 00:24:16,041
ไม่ได้ พ่ออธิบายอะไรไม่ได้เลย

253
00:24:17,000 --> 00:24:22,541
รายการทางวิทยุบอกว่า
พวกนาซีเกลียดทุกอย่างที่ไม่เหมือนตัวเอง

254
00:24:22,541 --> 00:24:24,750
และเกลียดทุกคนที่พูดความจริง

255
00:24:24,750 --> 00:24:27,791
- มารี
- ฟังหนูก่อน ฟังสิ

256
00:24:28,583 --> 00:24:31,500
หนูไม่เหมือนคนอื่น หนูรู้ว่าไม่เหมือน

257
00:24:31,500 --> 00:24:34,416
หนูรู้ว่าพ่อพยายามปกป้องหนู
แต่หนูไม่เหมือนใครจริงๆ

258
00:24:35,958 --> 00:24:37,458
พ่อพูดความจริง

259
00:24:37,458 --> 00:24:40,375
ใช่ และพ่อจะยอมปิดปากเงียบ
ถ้านั่นทําให้ลูกปลอดภัย

260
00:24:41,208 --> 00:24:43,125
สิ่งเดียวที่ลูกแตกต่างจากคนอื่นก็เพียงแค่

261
00:24:43,125 --> 00:24:46,958
ลูกยอมแบกภาระหนักอึ้งไว้กับตัว
เพื่อจะได้ฟังความจริง

262
00:24:46,958 --> 00:24:51,166
นั่นเป็นหนึ่งในเรื่องพิเศษมากๆ เกี่ยวกับลูก มารี

263
00:24:51,166 --> 00:24:54,125
ในชีวิตเรา ลูกอย่าได้ซ่อนตัวตนของตัวเองไว้

264
00:24:54,125 --> 00:24:57,708
แต่ในยามสงคราม
หากเขาไม่เห็นเรา อาจทําให้เรารอดชีวิตได้

265
00:25:00,166 --> 00:25:01,541
พ่อจะถือกระเป๋าให้

266
00:25:01,541 --> 00:25:05,208
อาจารย์คนนั้นน่ะ เขาพูดแต่กับเด็กๆ

267
00:25:05,916 --> 00:25:08,958
เราต้องพยายามเข้าใจความบ้าคลั่งของโลกใบนี้

268
00:25:08,958 --> 00:25:10,791
- หนูจะแบกสัมภาระเองค่ะ
- ไม่ต้อง

269
00:25:10,791 --> 00:25:13,291
นี่ไม่ใช่ภาระที่ลูกต้องแบกตามลําพัง

270
00:25:14,291 --> 00:25:15,166
มาเถอะ

271
00:25:17,750 --> 00:25:20,166
พ่ออยู่นี่ อยู่ตรงนี้

272
00:25:33,666 --> 00:25:39,291
มารี พ่อเลือกโรงแรมนี้เพราะมีบริการชั้นเลิศ

273
00:25:40,041 --> 00:25:42,875
พ่อคะ หนูได้ยินเสียงไก่

274
00:25:44,000 --> 00:25:47,375
ถูกต้อง อาหารสดใหม่ที่สุด

275
00:25:48,250 --> 00:25:51,791
ทั้งบริกรชายหญิงและพ่อบ้าน

276
00:25:51,791 --> 00:25:55,375
แม่บ้านต่างก็ทํางานเงียบกริบ
ลูกไม่มีทางรู้เลยว่าพวกเขาอยู่ตรงนี้

277
00:25:56,708 --> 00:25:58,708
หนูสัมผัสลมเย็นได้

278
00:25:59,875 --> 00:26:02,625
เรานั่งอยู่ที่ระเบียงสินะ

279
00:26:02,625 --> 00:26:05,291
ใช่ และทิวทัศน์ทุ่งดอกฝิ่นก็งามสะกดใจมาก

280
00:26:06,125 --> 00:26:09,541
คงไม่มีของกระฎุมพีอย่างโต๊ะเก้าอี้ด้วยสินะคะ

281
00:26:09,541 --> 00:26:13,416
ไม่มี โรงแรมนี้จัดแต่งแบบญี่ปุ่น
เราทุกคนนั่งคุกเข่า

282
00:26:13,416 --> 00:26:18,125
เชฟดาวมิชลินก็โด่งดัง
เรื่องแซนด์วิชไส้กรอกซาลามี

283
00:26:18,916 --> 00:26:20,625
- นี่
- ขอบคุณค่ะ

284
00:26:21,833 --> 00:26:24,833
ฝากขอผ้าคลุมไหล่จากพ่อบ้านหน่อยได้ไหมคะ

285
00:26:24,833 --> 00:26:26,541
- ได้
- อากาศเย็นๆ

286
00:26:29,708 --> 00:26:31,625
ขอบคุณค่ะ แล้ว...

287
00:26:32,500 --> 00:26:35,166
ฝากบอกเชฟด้วยก็ดีนะคะ

288
00:26:35,166 --> 00:26:39,291
แซนด์วิชชื่อดังแค่ครึ่งชิ้นก็พอแล้ว

289
00:26:39,291 --> 00:26:41,375
- ทําไมล่ะ ไม่หิวเหรอ
- เปล่าค่ะ

290
00:26:42,791 --> 00:26:44,500
แต่เราควรประหยัดอาหารไว้นะพ่อ หนู...

291
00:26:44,500 --> 00:26:46,916
เพราะในเมื่อพ่อยังไม่รู้ว่าจะไปไหน

292
00:26:46,916 --> 00:26:49,208
เราไม่มีทางรู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน

293
00:26:49,208 --> 00:26:50,708
พ่อรู้ว่าเราจะไปไหน

294
00:26:50,708 --> 00:26:52,916
พ่อตัดสินใจแล้วว่าเราจะไปแซงต์มาโล

295
00:26:54,791 --> 00:26:56,291
เมืองริมทะเลน่ะเหรอ

296
00:26:56,291 --> 00:26:58,791
ใช่จ้ะ ริมทะเล กินเถอะ

297
00:27:06,916 --> 00:27:09,333
พ่อรู้จักใครที่แซงต์มาโล

298
00:27:09,333 --> 00:27:10,833
เรามีญาติที่นั่น

299
00:27:14,208 --> 00:27:16,041
แล้วจะไปให้ถึงได้ยังไง

300
00:27:16,791 --> 00:27:17,875
ในเมื่อ...

301
00:27:19,000 --> 00:27:20,833
รถไฟไม่วิ่งแล้ว

302
00:27:20,833 --> 00:27:24,250
ไม่มีใครยอมให้เราติดรถไปหรอก
เพราะน้ําใจเหือดหายไปจากโลกหมดแล้ว

303
00:27:24,250 --> 00:27:27,875
และทุกคนในโลกนี้
จู่ๆ ก็กลายเป็นคนสามานย์กันไปหมด

304
00:27:27,875 --> 00:27:29,833
ไม่ใช่ทั้งหมด

305
00:27:38,833 --> 00:27:40,333
มารี นี่เกือบสี่ทุ่มแล้ว

306
00:27:41,416 --> 00:27:43,416
ได้เวลาฟังอาจารย์

307
00:27:45,708 --> 00:27:48,708
ถ้าเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในโลก
พ่อก็อยากรู้เหมือนกัน

308
00:27:50,958 --> 00:27:56,791
หนูคิดว่าคืนนี้เขาจะพูดเรื่องคุณสมบัติของเวลา

309
00:27:58,416 --> 00:28:03,416
แต่ไม่ว่าเขาจะพูดเรื่องอะไร
มันประยุกต์ได้กับทุกเรื่องเสมอ

310
00:28:11,541 --> 00:28:13,166
สวัสดี เด็กๆ

311
00:28:14,083 --> 00:28:18,375
คืนนี้ฉันอยากขอเริ่มรายการด้วยคําที่

312
00:28:18,375 --> 00:28:21,333
ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด พวกเธอก็น่าจะพบว่า
คํานั้นเหมาะกับช่วงเวลานี้

313
00:28:21,333 --> 00:28:26,875
คําที่ว่านี้เขียนไว้เมื่อนานมากมาแล้ว
โดยนักเขียนบทละครชาวกรีกชื่อซอโฟคลีส

314
00:28:26,875 --> 00:28:30,875
แต่คํานี้น่าจะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า
เรื่องในโลกของเราไม่ได้เปลี่ยนไป

315
00:28:30,875 --> 00:28:33,166
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน

316
00:28:34,250 --> 00:28:35,875
นี่คือคําที่เขาเขียนไว้...

317
00:28:35,875 --> 00:28:39,458
"ทรราชเป็นบุตรแห่งทิฐิ

318
00:28:39,458 --> 00:28:45,041
ซึ่งคอยดื่มกินจากถ้วยแห่งความบุ่มบ่ามหลงตน

319
00:28:45,041 --> 00:28:47,750
จนกระทั่งล้นอก

320
00:28:47,750 --> 00:28:51,708
ดิ่งคว้างกลายเป็นฝุ่นแห่งความหวัง"

321
00:28:51,708 --> 00:28:54,625
ฉันรู้ว่าช่วงเวลานี้ดูช่างมืดมนนะเด็กๆ

322
00:28:54,625 --> 00:28:57,750
แต่ขอทุกคนจงเชื่อว่าแสงจะไม่ดับสูญ

323
00:28:58,500 --> 00:29:01,000
เมื่อพูดถึงแสงสว่าง ฉันอยากพูดถึงเรื่อง...

324
00:29:01,000 --> 00:29:01,958
แวร์เนอร์!

325
00:29:04,083 --> 00:29:07,166
โดนเกสตาโปลากตัวไปแล้ว
ยังกล้าจะฟังอีกเหรอ

326
00:29:07,166 --> 00:29:10,750
แค่วันละหนึ่งชั่วโมง
ฉันอยากฟังเรื่องที่ดีต่อใจและมีเหตุผล

327
00:29:11,833 --> 00:29:13,333
- เจ็บนะ
- น่าตัดทิ้งเสียเลย

328
00:29:13,333 --> 00:29:14,250
เจ็บ

329
00:29:14,250 --> 00:29:17,291
ไม่เจ็บเท่าโดนกระสุนฝังหัว
หรือเชือกรัดคอหรอก

330
00:29:19,000 --> 00:29:21,500
แวร์เนอร์ ฉันมีแต่พี่คนเดียว

331
00:29:21,500 --> 00:29:25,083
พี่คือครอบครัวคนเดียวของฉัน ฉันเสียพี่ไปไม่ได้

332
00:29:43,166 --> 00:29:45,750
- ขอโทษที่ตบหู
- เธอแข็งแรงมาก

333
00:29:47,750 --> 00:29:48,958
แข็งแรงมาก

334
00:29:54,416 --> 00:29:56,041
ฉันไปเจอช็อกโกแลต

335
00:30:05,000 --> 00:30:07,250
- แล้วอาจารย์คนนั้น...
- แวร์เนอร์

336
00:30:08,083 --> 00:30:09,166
ทหารมา

337
00:30:10,000 --> 00:30:11,833
บอกว่าอยากคุยกับเธอ

338
00:30:28,166 --> 00:30:30,166
แวร์เนอร์ เธอไม่ได้ถูกพาตัวไป

339
00:30:30,166 --> 00:30:32,958
เธอได้รับเลือกเพราะเธอฉลาดมาก

340
00:30:33,583 --> 00:30:35,333
เขาจะพูดกันว่าเธอยังเล็กเกินไป

341
00:30:36,166 --> 00:30:37,666
จะบอกว่าเธอมาจากที่ต่ําต้อย

342
00:30:38,666 --> 00:30:40,166
หาว่าเธอไม่ควรฝันสูง

343
00:30:41,208 --> 00:30:45,291
แต่ฉันเชื่อในตัวเธอ
ฉันรู้ว่าเธอจะได้ทําอะไรที่ยิ่งใหญ่

344
00:30:48,875 --> 00:30:50,083
ขอบคุณครับ

345
00:30:57,541 --> 00:30:59,750
พี่จะต้องไม่เปลี่ยนไปนะ แวร์เนอร์ เฟนนิช

346
00:31:01,541 --> 00:31:03,666
ถึงปกติแล้วพี่จะน่ารําคาญ

347
00:31:04,416 --> 00:31:07,041
- แต่พี่ต้องไม่เปลี่ยน...
- เธอทําฉันเจ็บอีกแล้ว

348
00:31:10,916 --> 00:31:12,500
อย่าให้พวกนั้นเปลี่ยนพี่ได้

349
00:31:12,500 --> 00:31:14,791
อย่าเชื่อคําเกลี้ยกล่อมของพวกนั้น

350
00:31:14,791 --> 00:31:17,375
รักษาก้นบึ้งจิตวิญญาณเอาไว้เหมือนเดิมให้ได้นะ

351
00:31:24,125 --> 00:31:26,458
เหมือนไอ้สถานีวิทยุเหลวไหลของพี่

352
00:31:31,791 --> 00:31:33,625
รักษาคลื่นเดิมเอาไว้

353
00:31:36,916 --> 00:31:38,000
ฉันสัญญา

354
00:31:38,833 --> 00:31:39,666
จ้ะ

355
00:31:40,291 --> 00:31:41,375
ฉันสัญญา

356
00:31:53,250 --> 00:31:56,958
ยุตตา

357
00:31:56,958 --> 00:31:58,541
- ฉันสัญญา
- ยุตตา

358
00:32:12,291 --> 00:32:13,375
ยินดีด้วย

359
00:32:13,375 --> 00:32:17,958
การให้ซ่อมวิทยุเป็นการทดสอบของฉัน
เธอสอบผ่านอย่างงดงาม

360
00:32:17,958 --> 00:32:19,708
จะพาผมไปที่ไหน

361
00:32:19,708 --> 00:32:22,958
ไปที่ซึ่งจะสอนให้เด็กกลายเป็นชายเต็มตัว

362
00:32:22,958 --> 00:32:25,041
และสอนชายเต็มตัวให้เป็นทหาร

363
00:32:26,416 --> 00:32:27,625
ไฮล์ ฮิตเลอร์

364
00:32:28,458 --> 00:32:29,541
ไฮล์ ฮิตเลอร์

365
00:33:39,125 --> 00:33:41,958
เอาละ พร้อมนะมารี เตรียมตัว

366
00:33:42,625 --> 00:33:45,833
เลี้ยวขวา มารี เลี้ยวขวา นั่นแหละ

367
00:33:45,833 --> 00:33:47,791
ดีมาก ทีนี้เหยียบคลัทช์

368
00:33:47,791 --> 00:33:49,208
- คลัทช์คืออะไร
- คลัทช์ไง

369
00:33:49,208 --> 00:33:51,666
ยกเท้าซ้าย นั่นแหละ

370
00:33:51,666 --> 00:33:55,958
ใช่ ดีมาก เขยิบไป เขยิบ

371
00:34:00,541 --> 00:34:02,375
เดี๋ยวนี้เราถึงขั้นขโมยรถแล้วเหรอคะ

372
00:34:02,375 --> 00:34:04,375
นี่ไม่ใช่รถธรรมดานะ นี่ซีตร็อง

373
00:34:04,375 --> 00:34:07,750
เราไม่ได้ขโมย
แต่ปลดปล่อยมันเป็นอิสระเพื่อฝรั่งเศส

374
00:34:18,166 --> 00:34:22,375
{\an8}(สถาบันรัฐศาสตร์แห่งชาติ)

375
00:34:55,250 --> 00:34:59,083
ดูสิ แวร์เนอร์ เฟนนิช
ฉันพาเธอมาอยู่บ้านหลังใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

376
00:34:59,916 --> 00:35:02,250
สถาบันรัฐศาสตร์แห่งชาติ

377
00:35:03,041 --> 00:35:04,875
โรงเรียนชั้นสูงที่สุดในเยอรมนี

378
00:35:05,625 --> 00:35:08,708
สร้างมาเพื่อสอนคนที่ฉลาดและแข็งแกร่งที่สุด

379
00:35:14,958 --> 00:35:17,708
มีแต่ยอดมนุษย์เท่านั้นจึงจะรอดจากที่นี่ได้

380
00:35:26,916 --> 00:35:29,166
เธออ่านฟรีดริช นีทเชอไหม แวร์เนอร์

381
00:35:29,166 --> 00:35:30,541
ไม่ครับ ผมไม่อ่านหนังสือ

382
00:35:31,666 --> 00:35:33,458
ฟังอย่างเดียว

383
00:35:33,458 --> 00:35:36,958
"สิ่งที่ฆ่าเราไม่ตาย จะทําให้เราแกร่งขึ้น"

384
00:35:57,333 --> 00:35:58,333
ไฮล์ ฮิตเลอร์

385
00:35:59,083 --> 00:36:00,333
คุณเป็นใคร

386
00:36:01,458 --> 00:36:02,875
พันโทไซด์เลอร์

387
00:36:03,666 --> 00:36:06,666
ผมพาผู้สมัครจากเขตเอสเซนมาส่งเข้าเรียน

388
00:36:06,666 --> 00:36:08,375
เขาบอกให้มาที่นี่ก่อน

389
00:36:08,375 --> 00:36:09,833
เขาเป็นอะไร

390
00:36:11,000 --> 00:36:12,000
เขาเป็นพ่อมด

391
00:36:14,791 --> 00:36:16,125
นี่คือแวร์เนอร์ เฟนนิช

392
00:36:16,125 --> 00:36:19,208
เขาถนัดเรื่องวิทยุเป็นพิเศษ

393
00:36:22,416 --> 00:36:24,083
ใช่ แต่...

394
00:36:25,208 --> 00:36:29,166
ผมไม่ได้ถามเรื่องความถนัดของเขา

395
00:36:29,166 --> 00:36:33,000
ผมถามคําถามเฉพาะเจาะจง เขาเป็นอะไร

396
00:36:33,000 --> 00:36:34,083
เขาเป็นเด็กผู้ชาย

397
00:36:35,708 --> 00:36:38,333
เวลาใครถามว่าเป็นอะไร

398
00:36:38,333 --> 00:36:40,833
เขาถามถึงเชื้อชาติกัน

399
00:36:40,833 --> 00:36:42,666
ตัวตนของเรามาจากเชื้อชาติเท่านั้น

400
00:36:42,666 --> 00:36:45,708
ดังนั้น ตอบมา เขาเป็นอะไร

401
00:36:46,458 --> 00:36:48,041
เขาคือชาวเยอรมันเผ่าอารยัน

402
00:36:49,666 --> 00:36:54,583
แต่จากใบสมัครที่คุณส่งมา

403
00:36:55,375 --> 00:36:58,125
คุณไปพบแวร์เนอร์ เฟนนิชที่บ้านเด็กกําพร้า

404
00:37:00,625 --> 00:37:02,041
แปลว่าเขาเป็นเด็กกําพร้า

405
00:37:09,541 --> 00:37:12,750
พ่อของเธอเป็นใคร แวร์เนอร์ เฟนนิช

406
00:37:12,750 --> 00:37:15,291
ผมไม่ทราบว่าพ่อเป็นใคร

407
00:37:18,375 --> 00:37:19,375
ครับ

408
00:37:20,791 --> 00:37:21,708
ครับ

409
00:37:23,625 --> 00:37:24,625
แล้วแม่ล่ะ

410
00:37:26,000 --> 00:37:26,875
ตายไปแล้วครับ

411
00:37:26,875 --> 00:37:28,083
ตายแล้วไง

412
00:37:29,291 --> 00:37:32,791
ตายแล้วครับ ไฮล์ ฮิตเลอร์

413
00:37:32,791 --> 00:37:36,708
หมายถึง แม่เป็นเยอรมันอารยันด้วยหรือเปล่า

414
00:37:37,916 --> 00:37:38,750
ใช่ครับ

415
00:37:38,750 --> 00:37:42,458
แต่พ่อที่โผล่มาแล้วจากไปอาจเป็นอะไรก็ได้

416
00:37:42,458 --> 00:37:43,958
ถอดเสื้อผ้า

417
00:37:44,750 --> 00:37:48,791
ถ้าเด็กคนไหนไม่มีเอกสารสูติบัตร
ยืนยันสายเลือดบรรพบุรุษ

418
00:37:48,791 --> 00:37:52,833
ก่อนจะได้ก้าวเข้าไปภายในสถาบันนี้

419
00:37:52,833 --> 00:37:54,541
ต้องถูกตรวจร่างกายอย่างละเอียด

420
00:37:54,541 --> 00:37:57,500
เพื่อให้เราแน่ใจในสายเลือดพันธุกรรมของเขา

421
00:37:57,500 --> 00:38:00,708
บอกว่าให้ถอดเสื้อผ้า!

422
00:38:12,333 --> 00:38:16,166
ผมจะวัดทุกส่วนในร่างกายเขา

423
00:38:17,083 --> 00:38:20,458
ความหนาริมฝีปาก มุมโด่งของจมูก

424
00:38:20,458 --> 00:38:23,875
มวลกระดูก สีตา สีผิว

425
00:38:23,875 --> 00:38:28,583
ระยะห่างจากขมับสองข้าง รอบวงศีรษะ

426
00:38:30,041 --> 00:38:34,916
และหลังจากตรวจเรียบร้อยแล้ว

427
00:38:34,916 --> 00:38:38,916
ต้องหมดข้อสงสัยว่าเขาไม่มีเลือดยิว

428
00:38:38,916 --> 00:38:40,666
ถอดให้หมด

429
00:38:41,541 --> 00:38:43,375
ถึงจะรับเข้าฝึก

430
00:38:52,125 --> 00:38:55,333
แฮร์ไซด์เลอร์ ขอบคุณที่คิดถึงเรา

431
00:38:55,333 --> 00:38:57,541
ตอนนี้โปรดกลับไปที่เอสเซน

432
00:38:57,541 --> 00:39:01,416
แวร์เนอร์ เฟนนิชอยู่ในมือเราแล้ว

433
00:39:04,083 --> 00:39:05,166
ไฮล์ ฮิตเลอร์

434
00:39:29,375 --> 00:39:31,500
ข่าวดี แวร์เนอร์ เฟนนิช

435
00:39:35,833 --> 00:39:37,750
เธอไม่ใช่ยิว

436
00:39:37,750 --> 00:39:40,333
เราจะอนุญาตให้มีชีวิตต่อและ...

437
00:39:40,333 --> 00:39:44,541
เข้าฝึกในสถาบันนี้ได้

438
00:39:45,875 --> 00:39:46,958
แต่จําเอาไว้

439
00:39:47,708 --> 00:39:50,541
เด็กคนเก่าที่เธอเคยเป็นจะต้องตายไปในไม่ช้า

440
00:39:51,416 --> 00:39:54,041
และแทนที่ด้วยสิ่งที่ยิ่งกว่ามนุษย์สามัญ

441
00:40:11,083 --> 00:40:11,958
แถวตรง!

442
00:40:15,375 --> 00:40:17,708
- ไฮล์ ฮิตเลอร์
- ไฮล์ ฮิตเลอร์

443
00:40:18,583 --> 00:40:19,666
เตรียมรับนักเรียนใหม่

444
00:40:28,208 --> 00:40:30,041
นี่คือเครื่องแบบภาคสนาม

445
00:40:31,500 --> 00:40:33,916
นี่เครื่องแบบออกกําลังกาย

446
00:40:33,916 --> 00:40:36,541
สายรัดด้านหลังไขว้ ด้านหน้าขนาน

447
00:40:36,541 --> 00:40:37,916
พับแขนขึ้นมาถึงศอก

448
00:40:37,916 --> 00:40:41,000
ทุกคนจะต้องพกมีดใส่ปลอกที่ด้านขวาของเข็มขัด

449
00:40:41,000 --> 00:40:43,916
ห้ามอ่านหนังสือ ห้ามสูบบุหรี่
ห้ามมีสมบัติส่วนตัวใดๆ

450
00:40:46,458 --> 00:40:47,875
นี่คือตู้ล็อกเกอร์

451
00:40:47,875 --> 00:40:51,541
ในนั้นห้ามเก็บอะไรนอกจากเครื่องแบบ
รองเท้า มีด และยาขัดโลหะ

452
00:40:51,541 --> 00:40:55,250
ห้ามพูดคุยหลังจากปิดไฟ
จดหมายถึงทางบ้านจะส่งทุกวันพุธ

453
00:40:58,791 --> 00:41:02,208
เราจะเปลื้องความอ่อนแอ
ตาขาว ความลังเลใดๆ ให้หมดไป

454
00:41:02,208 --> 00:41:04,458
แกจะต้องกลายเป็นน้ําตก เป็นกระสุน

455
00:41:04,458 --> 00:41:07,375
ต้องละทิ้งความสบายส่วนตัว
ใช้ชีวิตอยู่ด้วยหน้าที่เท่านั้น

456
00:41:07,375 --> 00:41:09,375
หายใจเข้าเป็นประเทศ หายใจออกเป็นชาติ

457
00:41:10,666 --> 00:41:11,916
เข้าใจไหม

458
00:41:11,916 --> 00:41:13,625
ครับผม ผมเข้าใจ

459
00:41:15,208 --> 00:41:16,458
ดีมาก

460
00:41:25,666 --> 00:41:27,541
ต้อนรับเขาให้สมประเพณี

461
00:41:32,458 --> 00:41:33,583
หนีไป

462
00:41:57,500 --> 00:41:59,625
ยุตตาน้องรัก

463
00:42:00,416 --> 00:42:02,708
สถาบันเป็นที่ที่น่าสนใจมาก

464
00:42:03,500 --> 00:42:07,708
มีเขตป่าและที่โล่งมากมาย
อากาศที่นี่สะอาดบริสุทธิ์

465
00:42:09,541 --> 00:42:13,708
นักเรียนคนอื่นๆ ก็ดูใช้ได้
แต่ส่วนใหญ่ตัวใหญ่กว่าฉัน

466
00:42:14,583 --> 00:42:17,375
ฉันยังไม่ได้แตะเครื่องวิทยุด้วยซ้ํา

467
00:42:17,375 --> 00:42:18,875
แต่แน่ใจว่าจะได้ทําสักวันหนึ่ง

468
00:42:19,750 --> 00:42:22,041
ฝากบอกเฟราอิเลนาว่าไม่ต้องห่วง

469
00:42:22,708 --> 00:42:23,916
ฉันสบายดี...

470
00:42:25,333 --> 00:42:26,750
และยินดีที่ได้สูดอากาศบริสุทธิ์

471
00:42:32,791 --> 00:42:34,625
หวังว่าเธอจะสบายดี

472
00:42:35,750 --> 00:42:37,666
ฉันรักและคิดถึงเธอมาก

473
00:42:38,583 --> 00:42:41,166
ด้วยความปรารถนาดี และไฮล์ ฮิตเลอร์

474
00:42:41,166 --> 00:42:42,250
แวร์เนอร์

475
00:42:44,458 --> 00:42:45,875
พอแล้ว พอ!

476
00:42:50,125 --> 00:42:52,541
เด็กใหม่ที่มาทําวิทยุสินะ

477
00:42:53,625 --> 00:42:56,791
ลุกขึ้น ลุก ไอ้หนู

478
00:43:01,750 --> 00:43:03,250
เบามือกับมันหน่อย

479
00:43:04,750 --> 00:43:08,500
อาณาจักรไรช์หวังกับมันไว้สูง

480
00:43:11,041 --> 00:43:12,125
มาเร็ว

481
00:43:13,791 --> 00:43:16,208
ถ้าไม่ตายอย่างสิงห์

482
00:43:16,208 --> 00:43:19,291
ก็ให้ถือว่าสูญเปล่าเหมือนเสียนมแก้วหนึ่ง

483
00:43:21,333 --> 00:43:23,166
ลุกขึ้น มาเร็ว

484
00:43:31,083 --> 00:43:34,708
{\an8}(แซงต์มาโล สี่ปีต่อมา)

485
00:43:38,250 --> 00:43:39,458
อย่าลืมนะ เฟนนิช

486
00:43:40,708 --> 00:43:43,041
ถ้าจงใจทําให้ล้มเหลว

487
00:43:43,041 --> 00:43:45,125
ไม่เพียงแต่ชีวิตของแกจะแขวนบนเส้นด้าย

488
00:43:46,000 --> 00:43:48,125
จําได้ว่าแกมีน้องสาว

489
00:43:50,041 --> 00:43:51,041
ยุตตา

490
00:43:52,833 --> 00:43:56,916
ถ้าระบุพิกัดออกอากาศของคลื่นสั้น 13.10 ไม่ได้

491
00:43:56,916 --> 00:43:58,625
น้องสาวแกก็ต้องตายด้วย

492
00:44:01,166 --> 00:44:03,291
และจะต้องตายอย่างทรมานมาก

493
00:44:14,958 --> 00:44:18,041
คุณพ่อคะ วันนี้หนูนั่งนึกถึงการเดินทางของเรา...

494
00:44:18,041 --> 00:44:19,083
ไปเลย

495
00:44:19,083 --> 00:44:20,791
มาที่แซงต์มาโล

496
00:44:20,791 --> 00:44:22,833
และรถคันที่ขโมยมา

497
00:44:22,833 --> 00:44:27,333
ตอนที่เราต้องนอนในโรงนาหรือพุ่มไม้
และขโมยไข่กินไประหว่างทาง

498
00:44:27,333 --> 00:44:32,500
นึกถึงตอนที่เรามาถึงเมืองนี้
เมื่อน้ํามันหมดพอดี

499
00:44:32,500 --> 00:44:35,000
ออกอากาศจากทิศตะวันตก
ห่างจากที่นี่ครึ่งกิโล

500
00:44:35,000 --> 00:44:36,625
เลี้ยวขวาตรงนี้

501
00:44:36,625 --> 00:44:40,833
และจําได้ว่าประหม่ามากตอนมาถึงที่นี่ใหม่ๆ

502
00:44:41,500 --> 00:44:45,583
โดยไม่รู้ว่าชะตาจะเป็นอย่างไร
หรือต้องพบกับใครบ้าง

503
00:44:46,458 --> 00:44:49,875
แต่เราได้พบแต่ความรักและความยินดี

504
00:44:52,500 --> 00:44:55,708
ตอนนี้เรื่องพวกนั้นดูแสนห่างไกล

505
00:45:00,791 --> 00:45:01,791
พ่อขา

506
00:45:02,791 --> 00:45:07,625
หนูภาวนาให้สัญญาณจากวิทยุเครื่องนี้
ส่งไปถึงพ่อ ไม่ว่าพ่ออยู่ที่ไหน

507
00:45:07,625 --> 00:45:11,000
เพราะลูกจะไม่มีวันละทิ้งความหวัง

508
00:45:11,000 --> 00:45:12,291
ไม่มีวัน

509
00:45:14,833 --> 00:45:16,041
รักสุดใจ

510
00:45:25,541 --> 00:45:26,958
ลงมา

511
00:46:21,083 --> 00:46:22,583
ได้เวลาเจอเพื่อนแกแล้ว

512
00:46:25,708 --> 00:46:29,125
ไม่ว่าเธอเป็นใคร ยกโทษให้ฉันด้วย

513
00:49:09,708 --> 00:49:14,708
{\an8}คําบรรยายโดย ศันสนีย์ โอบอ้อม