1
00:00:06,500 --> 00:00:09,666
[เสียงดนตรีทํานองเศร้าบรรเลงต่อเนื่อง]

2
00:00:24,625 --> 00:00:29,291
{\an8}(แซงต์มาโล ฝรั่งเศส
ภายใต้การยึดครองของนาซี สิงหาคม ปี 1944)

3
00:00:29,291 --> 00:00:31,375
[เสียงเครื่องบินดังกระหึ่ม]

4
00:00:32,375 --> 00:00:35,625
{\an8}(ฝูงเครื่องบินทิ้งระเบิดที่ 565
กองทัพอากาศสหรัฐฯ)

5
00:00:38,666 --> 00:00:42,083
[เสียงกระสุนปืนดังหวีดหวิว
และเสียงระเบิดดังต่อเนื่อง]

6
00:01:06,791 --> 00:01:07,958
[เสียงดนตรีหยุด]

7
00:01:07,958 --> 00:01:10,458
[เด็กผู้หญิง] พ่อคะ ปูเอเตียน

8
00:01:10,458 --> 00:01:13,541
ถ้าได้ยินเสียงหนู โปรดกลับบ้านเถอะค่ะ

9
00:01:13,541 --> 00:01:14,958
ตอนนี้ระเบิดกําลังลงแล้ว

10
00:01:14,958 --> 00:01:18,125
อเมริกาคงมาปลดปล่อยเราในที่สุด

11
00:01:18,833 --> 00:01:22,666
ปู่เอเตียนคะ ไม่ใช่แค่เพราะหนูอยู่ที่นี่คนเดียว

12
00:01:22,666 --> 00:01:25,208
หนูเป็นห่วงปู่มากด้วย

13
00:01:26,208 --> 00:01:30,791
ไหนปู่บอกว่าจะไป
แค่ชั่วโมงเดียว แต่นี่ก็หลายวันแล้ว

14
00:01:31,750 --> 00:01:37,166
ถ้าปู่หลบซ่อนตัวจากทหารเยอรมัน
อาศัยช่วงระเบิดลงนี้กลับบ้านนะคะ

15
00:01:37,833 --> 00:01:38,666
[เสียงวิทยุดังแครก]

16
00:01:38,666 --> 00:01:39,958
และพ่อคะ

17
00:01:41,125 --> 00:01:44,083
พ่อบอกว่าจะไปหกวัน

18
00:01:45,833 --> 00:01:47,666
นี่ปีกว่าแล้ว

19
00:01:48,833 --> 00:01:51,041
แต่ไม่ว่าพ่ออยู่ที่ไหนในโลกนี้

20
00:01:52,791 --> 00:01:54,208
ถ้าพ่อได้ยินหนู

21
00:01:55,708 --> 00:01:56,791
หนูรักพ่อค่ะ

22
00:01:57,333 --> 00:01:58,958
[เสียงเครื่องบิน]

23
00:01:58,958 --> 00:01:59,916
[เสียงระเบิดดังวี้ด]

24
00:01:59,916 --> 00:02:01,791
- [เสียงระเบิด]
- [เสียงกระจกแตก]

25
00:02:07,666 --> 00:02:09,333
[เสียงหายใจแรง]

26
00:02:10,291 --> 00:02:12,291
[เสียงดังวิ้งๆ ในหู]

27
00:02:15,958 --> 00:02:17,041
[เสียงไอ]

28
00:02:17,041 --> 00:02:20,041
[เสียงมือจับโต๊ะ
เสียงขาตั้งไมโครโฟนกระแทกโต๊ะ)

29
00:02:21,833 --> 00:02:25,458
และตอนนี้ สําหรับคนที่รับฟังฉันจัดรายการแก้เบื่อ

30
00:02:25,458 --> 00:02:27,166
ฉันจะอ่านต่อนะคะ

31
00:02:27,166 --> 00:02:31,166
เรื่องใต้ทะเลสองหมื่นโยชน์ของฌูล แวร์น

32
00:02:32,166 --> 00:02:35,625
หนังสือเล่มนี้เป็นของขวัญวันเกิดจากพ่อฉัน

33
00:02:36,500 --> 00:02:40,125
สมัยที่เราอยู่ในปารีสอย่างสงบสุข

34
00:02:44,916 --> 00:02:48,208
"เราไม่อาจล่วงรู้ได้ถึงความลึกสุดหยั่งใต้ทะเล"

35
00:02:49,000 --> 00:02:50,833
"สรรพเสียงไม่อาจหยั่งถึง"

36
00:02:50,833 --> 00:02:54,166
"อะไรที่ผ่านลงไปเบื้องลึกไกลโพ้นนั้น

37
00:02:54,166 --> 00:02:58,791
สิ่งใดที่อาศัยอยู่ได้ในความลึก 12 หรือ 15 ไมล์

38
00:02:58,791 --> 00:03:01,958
จากพื้นผิวทะเลนั้น เราไม่อาจรู้เลย"

39
00:03:02,500 --> 00:03:04,833
{\an8}"เช่นนี้ ผมคงต้องยอมรับว่า..."

40
00:03:04,833 --> 00:03:05,916
{\an8}(โรงแรมผึ้ง)

41
00:03:05,916 --> 00:03:08,208
{\an8}(กองบังคับการเฝ้าระวังวิทยุเยอรมัน)

42
00:03:08,208 --> 00:03:12,541
"เรารู้จักสิ่งมีชีวิตหลากหลายพันธุ์บนโลกเรานี้

43
00:03:12,541 --> 00:03:14,083
หรือเราไม่รู้จักเลย"

44
00:03:14,083 --> 00:03:16,208
"ถ้าเราไม่รู้จักเลย

45
00:03:16,208 --> 00:03:20,291
ถ้าธรรมชาติเบื้องล่างนี้ยังมีความลับกับเรา

46
00:03:21,208 --> 00:03:25,750
เป็นเหตุอันควรที่สุดที่จะยอมรับว่ามีฝูงมัจฉา

47
00:03:25,750 --> 00:03:28,333
หรือสัตว์จําพวกวาฬสายพันธุ์อื่นๆ ดํารงอยู่"

48
00:03:29,166 --> 00:03:33,583
"ในทางกลับกัน หากเรารู้จักสิ่งมีชีวิตทั้งปวง

49
00:03:33,583 --> 00:03:36,875
เราจําเป็นต้องค้นหาสัตว์ดังกล่าวนี้

50
00:03:36,875 --> 00:03:39,875
ท่ามกลางสัตว์น้ําเหล่านั้นที่จัดอันดับแล้ว"

51
00:03:40,625 --> 00:03:45,750
"และหากเราไม่รู้จัก
พวกมันเลย หากธรรมชาติยังมีความลับ

52
00:03:45,750 --> 00:03:48,583
เราควรคํานึงว่าอาจจะมี
สัตว์ประหลาดสายพันธุ์ใดก็ได้

53
00:03:48,583 --> 00:03:53,291
อยู่ในความมืดมิดและความลึกสุดหยั่งนี้"

54
00:03:53,291 --> 00:03:54,541
แวร์เนอร์

55
00:03:54,541 --> 00:03:58,291
- [เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]
- [เสียงผู้ชายตะโกนแว่วๆ]

56
00:03:59,791 --> 00:04:01,416
ดื่มครั้งสุดท้ายก่อนตายไหม

57
00:04:02,708 --> 00:04:03,625
บรั่นดีน่ะ

58
00:04:04,250 --> 00:04:05,625
อายุมากกว่าเราสองคนรวมกันซะอีก

59
00:04:07,375 --> 00:04:08,958
อายุมากกว่าที่เราจะมีชีวิตอยู่ด้วยซ้ํา

60
00:04:09,625 --> 00:04:12,166
เราจะไม่มีวันเห็นเยอรมนีอีก

61
00:04:12,166 --> 00:04:13,250
ดื่มสิ

62
00:04:14,791 --> 00:04:16,625
[เสียงผู้ชายตะโกนอยู่ไกลๆ]

63
00:04:16,625 --> 00:04:18,166
เรากําลังจะตาย แวร์เนอร์

64
00:04:18,166 --> 00:04:20,708
และนายกลับมาฟังวิทยุเส็งเคร็งนี่

65
00:04:20,708 --> 00:04:23,000
- ว่าแต่นายฟังอะไรอยู่
- ฉัน...

66
00:04:24,208 --> 00:04:26,291
กําลังฟังเด็กสาวคนนึงอ่านหนังสือ

67
00:04:26,958 --> 00:04:28,958
[เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]

68
00:04:29,500 --> 00:04:32,875
และตอนที่ระเบิดลง
ฉันได้ยินเสียงระเบิดผ่านวิทยุ

69
00:04:34,625 --> 00:04:37,250
แปลว่าเด็กสาวที่ฉันกําลังฟังอยู่คนนี้อยู่ที่นี่

70
00:04:42,250 --> 00:04:43,666
เธออยู่ที่นี่ในแซงต์มาโล

71
00:04:44,208 --> 00:04:45,083
[สูดน้ํามูก]

72
00:04:46,083 --> 00:04:46,916
[ถอนหายใจ]

73
00:04:46,916 --> 00:04:49,750
[เสียงดนตรีทํานองเศร้าบรรเลงช้าๆ ต่อเนื่อง]

74
00:04:50,666 --> 00:04:52,250
[เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]

75
00:04:53,791 --> 00:04:55,333
ก่อนที่พวกเขาจะจับฉันใส่เครื่องแบบ

76
00:04:55,333 --> 00:04:57,666
ฉันเคยฟังสถานีวิทยุของฝรั่งเศส

77
00:04:58,166 --> 00:04:59,541
[เสียงขวดกระทบกัน]

78
00:05:00,208 --> 00:05:01,250
เคยอะไรนะ

79
00:05:01,875 --> 00:05:03,666
ฉันแหกกฎของท่านผู้นํา

80
00:05:03,666 --> 00:05:07,958
มีเสียงนึงที่ฉันฟังตั้งแต่เด็ก

81
00:05:08,791 --> 00:05:10,000
เขาเป็นศาสตราจารย์

82
00:05:11,041 --> 00:05:12,083
ฉันเลยเรียนภาษาฝรั่งเศส

83
00:05:12,083 --> 00:05:14,875
ฉันได้เรียนรู้ข้อเท็จจริงหลายอย่างเกี่ยวกับโลกนี้

84
00:05:14,875 --> 00:05:17,375
ฟังวิทยุต่างชาตินี่โทษถึงตายเชียวนะ

85
00:05:17,375 --> 00:05:18,541
ใช่ แล้วไง

86
00:05:20,625 --> 00:05:23,041
สิบวินาที ร้อยวินาที ยังไงเราก็ตายอยู่ดี

87
00:05:30,500 --> 00:05:34,333
สถานีวิทยุที่สอนภาษา
ฝรั่งเศสให้ฉันอยู่ในคลื่นสั้น 13.10

88
00:05:35,291 --> 00:05:38,708
ตั้งแต่เราออกจากยูเครน
ฉันก็ปรับรับคลื่นความถี่นั้น

89
00:05:38,708 --> 00:05:40,375
[เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]

90
00:05:41,166 --> 00:05:42,375
และตอนนี้...

91
00:05:44,166 --> 00:05:46,416
ตอนนี้ ในยามที่สายไปแล้ว คลื่นนี้ก็มีชีวิต

92
00:05:46,416 --> 00:05:48,041
และฉันได้ยินเด็กสาวกําลังอ่านหนังสือ

93
00:05:50,875 --> 00:05:52,708
ฉันจะไม่มีวันรู้ด้วยว่าเธอเป็นใคร

94
00:05:54,833 --> 00:05:56,458
[เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]

95
00:05:58,250 --> 00:05:59,750
ลาก่อน เพื่อน

96
00:05:59,750 --> 00:06:01,208
[เสียงระเบิดดังใกล้เข้ามา]

97
00:06:03,541 --> 00:06:04,416
ลาก่อน

98
00:06:04,416 --> 00:06:05,375
[เสียงระเบิดดังวี้ด]

99
00:06:05,375 --> 00:06:07,000
[เสียงระเบิดและหลังคาถล่ม]

100
00:06:08,125 --> 00:06:11,041
[เสียงเครื่องบินดังกระหึ่ม
และเสียงนักบินพูดวิทยุดังต่อเนื่อง]

101
00:06:27,458 --> 00:06:29,416
[นักบิน] ยืนยันตําแหน่งทิ้งระเบิดพวกเยอรมัน

102
00:06:29,916 --> 00:06:31,166
ได้เวลาส่งจดหมายแล้ว

103
00:06:31,166 --> 00:06:33,250
[เสียงจดหมายปลิวจากเครื่องบิน]

104
00:06:39,666 --> 00:06:41,833
[ผู้หญิงในวิทยุ] หมดเวลาแล้ว
สําหรับการกระจายเสียงคืนนี้

105
00:06:42,416 --> 00:06:46,416
ฉันรู้ว่าการจัดรายการ
อาจทําให้ฉันตายได้ แต่ฉันจะไม่นิ่งเงียบ

106
00:06:48,291 --> 00:06:50,333
พ่อคะ ปู่เอเตียนคะ

107
00:06:50,958 --> 00:06:54,041
หนูภาวนาให้ทั้งคู่ปลอดภัยและเช้าวันพรุ่งนี้

108
00:06:54,041 --> 00:06:56,958
เราจะได้กินขนมปังด้วยกันเหมือนเคย

109
00:06:58,625 --> 00:07:01,375
และสําหรับคนอื่นๆ ทุกคน...

110
00:07:03,375 --> 00:07:05,541
หวังว่าพรุ่งนี้คุณจะรับฟังฉันอีกครั้งนะคะ

111
00:07:10,375 --> 00:07:11,583
[เสียงคลื่นวิทยุหยุดดัง]

112
00:07:13,208 --> 00:07:14,708
ถ้ายังมีวันพรุ่งนี้

113
00:07:16,125 --> 00:07:17,541
[เสียงกระดาษดังกรอบแกรบ]

114
00:07:23,458 --> 00:07:25,083
[เสียงเหยียบเศษกระจก]

115
00:07:25,916 --> 00:07:28,208
[เสียงดนตรีทํานองเศร้า
บรรเลงเบาๆ ต่อเนื่อง]

116
00:07:51,083 --> 00:07:55,583
(พรุ่งนี้เที่ยงคืนจะทิ้งระเบิดอีกครั้ง
รีบอพยพออกไป)

117
00:07:56,583 --> 00:07:57,541
[เสียงสูดดม]

118
00:08:32,041 --> 00:08:34,041
[เสียงดนตรีทํานองเศร้าดังขึ้นบรรเลงต่อเนื่อง]

119
00:08:54,000 --> 00:08:56,250
{\an8}(สร้างจากนิยายของแอนโทนี ดัวร์)

120
00:09:44,250 --> 00:09:49,958
(ดั่งแสงสิ้นแรงฉาน)

121
00:09:49,958 --> 00:09:52,041
[เสียงดนตรีหยุด]

122
00:09:54,625 --> 00:09:56,625
[เสียงไฟไหม้และเสียงกระดาษปลิว]

123
00:10:05,708 --> 00:10:07,708
[เสียงดนตรีดังเบาๆ]

124
00:10:12,916 --> 00:10:14,916
[เสียงเพลงฝรั่งเศสดังในวิทยุ]

125
00:10:33,541 --> 00:10:34,458
การ์ซง...

126
00:10:38,875 --> 00:10:39,875
มานี่

127
00:10:43,458 --> 00:10:45,875
บอกหน่อยสิว่าพวกอเมริกันพูดว่ายังไง

128
00:11:04,875 --> 00:11:06,875
[เสียงประตูดังเอี๊ยดแล้วปิดดังปัง]

129
00:11:12,041 --> 00:11:13,291
อ่านให้ฟังหน่อย

130
00:11:17,875 --> 00:11:20,000
ในนี้บอกว่าพวกเขาจะกลับมาพรุ่งนี้ตอนเที่ยงคืน

131
00:11:20,000 --> 00:11:22,083
ให้ทุกคนในเมืองอพยพออกไป

132
00:11:23,041 --> 00:11:28,250
เยี่ยมเลย งั้นก็นี่แหละ จุดเริ่มต้นของตอนจบ

133
00:11:29,500 --> 00:11:32,750
พวกเขาบอกให้เราอพยพออกไป
แต่คุณปิดล็อกประตูเมืองไว้

134
00:11:33,958 --> 00:11:36,375
พวกสารเลวอย่างคุณ
ปิดประตูเมืองให้เราออกไปไม่ได้

135
00:11:36,375 --> 00:11:37,541
อย่าโทษฉัน

136
00:11:38,416 --> 00:11:42,541
ฉันไม่ได้มาทําสงครามที่นี่ ฉันเป็นพ่อค้าอัญมณี

137
00:11:42,541 --> 00:11:48,291
งานของฉันคือเสาะหาอัญมณีน้ํางามทั่วยุโรป

138
00:11:48,291 --> 00:11:50,625
และนําส่งท่านผู้นํา

139
00:11:51,458 --> 00:11:56,333
เมื่อพ่อค้าอัญมณีแทบทุกคนในเยอรมนีเป็นยิว

140
00:11:56,333 --> 00:12:01,375
และเมื่อไรช์ที่รุ่มรวยปัญญาตัดสินใจแล้วว่า

141
00:12:02,208 --> 00:12:08,208
จะรมแก๊ส จะยิง แขวนคอ
และปล่อยยิวทุกคนในยุโรปอดตาย...

142
00:12:09,083 --> 00:12:10,541
[เสียงซด]

143
00:12:12,375 --> 00:12:15,708
ฉันคือพ่อค้าอัญมณีคนเดียวที่ยังเหลืออยู่

144
00:12:16,416 --> 00:12:17,250
[นายทหารสูดน้ํามูก]

145
00:12:17,875 --> 00:12:19,708
และเพราะมีภารกิจต้องทํา

146
00:12:20,791 --> 00:12:23,625
ฉันถึงมาอยู่ที่เมืองอับโชคแห่งนี้

147
00:12:26,625 --> 00:12:27,916
[นายทหารถอนหายใจ]

148
00:12:32,833 --> 00:12:36,708
เพื่อค้นหาคนที่ฉันเชื่อว่า

149
00:12:38,375 --> 00:12:40,000
มีสิ่งที่ฉันต้องการ

150
00:12:41,416 --> 00:12:42,333
เด็กสาวคนนึง

151
00:12:44,041 --> 00:12:49,166
เด็กสาวตาบอด ฉันรู้ว่าเธออยู่ที่แซงต์มาโล

152
00:12:50,500 --> 00:12:52,916
[พูดเบา] ฉันรู้ว่าเธออยู่ที่แซงต์มาโล

153
00:12:56,083 --> 00:12:59,083
[พูดเสียงดังปกติ] ตอนฉันมาถึง ฉันบอกนายแล้ว

154
00:12:59,958 --> 00:13:02,083
ฉันจะให้เวลานายในระหว่างที่ฉัน

155
00:13:02,083 --> 00:13:05,666
กินหอยนางรมหมดจานและดื่มไวน์หมดขวด

156
00:13:06,375 --> 00:13:09,833
ตอนนี้ไวน์หมดแล้ว กินหอยนางรมหมดแล้ว

157
00:13:14,250 --> 00:13:15,500
[เสียงขวดไวน์กระแทกโต๊ะ]

158
00:13:16,666 --> 00:13:21,666
นายมีเวลาสิบวินาทีที่จะ
บอกฉันว่ามารี-ลอร์ เลอบลองก์อยู่ไหน

159
00:13:22,916 --> 00:13:24,333
เด็กสาวตาบอด

160
00:13:25,250 --> 00:13:27,208
ที่คนทั้งเมืองต้องรู้จัก

161
00:13:27,916 --> 00:13:31,083
แต่กลับไม่มีใครจําได้

162
00:13:32,958 --> 00:13:33,958
ผมบอกคุณแล้ว

163
00:13:35,541 --> 00:13:39,000
ผมไม่รู้ว่าคุณพูดถึงใคร

164
00:13:39,000 --> 00:13:40,125
[เสียงขยํากระดาษ]

165
00:13:44,083 --> 00:13:44,916
[เสียงเดาะลิ้น]

166
00:13:47,958 --> 00:13:48,958
สิบ

167
00:13:52,500 --> 00:13:53,375
เก้า

168
00:13:55,333 --> 00:13:56,708
แปด

169
00:14:00,291 --> 00:14:01,375
เจ็ด

170
00:14:03,625 --> 00:14:05,083
- หก...
- ไปลงนรกซะ

171
00:14:05,083 --> 00:14:06,333
[หัวเราะเบาๆ]

172
00:14:06,333 --> 00:14:09,041
สหาย อย่าพูดเหลวไหล

173
00:14:09,041 --> 00:14:11,875
เห็นอยู่ชัดๆ ว่าเราอยู่ในนรกอยู่แล้ว

174
00:14:13,541 --> 00:14:14,541
ห้า

175
00:14:16,791 --> 00:14:17,791
สี่

176
00:14:19,041 --> 00:14:19,875
[ถอนหายใจ]

177
00:14:19,875 --> 00:14:20,833
สาม สอง หนึ่ง

178
00:14:20,833 --> 00:14:23,250
[เสียงปืนลั่นปังและเสียงล้มกระแทกพื้น]

179
00:14:25,708 --> 00:14:27,833
ฉันจะหาเธอให้เจอโดยไม่ต้องให้นายช่วย

180
00:14:34,083 --> 00:14:36,083
[เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]

181
00:14:37,708 --> 00:14:39,375
[เสียงตะโกนดังแว่วอยู่ไกลๆ]

182
00:14:48,416 --> 00:14:50,041
[เสียงกระจกแตก]

183
00:14:50,041 --> 00:14:51,000
[เสียงออกแรง]

184
00:14:59,916 --> 00:15:02,208
[เสียงดนตรีทํานองเศร้าบรรเลงต่อเนื่อง]

185
00:15:08,750 --> 00:15:10,041
[เสียงไอ]

186
00:15:14,291 --> 00:15:15,291
[เสียงออกแรง]

187
00:15:18,708 --> 00:15:20,000
[เสียงไอ]

188
00:15:32,875 --> 00:15:34,166
[เสียงวักน้ํา]

189
00:16:20,250 --> 00:16:23,166
พ่อคะ พ่ออยู่ไหน

190
00:16:26,250 --> 00:16:27,666
หนูกําลังฟังอยู่

191
00:16:32,291 --> 00:16:34,250
[ผู้ชาย] โอเค แล้วก็ลงมาตรงนี้

192
00:16:34,250 --> 00:16:36,375
- ที่ที่พ่อขอแม่แต่งงาน
- [เด็กผู้หญิง] นี่บ้านเราเหรอ

193
00:16:36,375 --> 00:16:38,833
[ผู้ชาย] ไม่ใช่ บ้านของเราไปอีกนิด อยู่ตรงนี้

194
00:16:39,416 --> 00:16:41,375
{\an8}อย่าสนใจพวกสถานที่หรูๆ เลยนะ

195
00:16:41,375 --> 00:16:43,125
{\an8}(ปารีส ฝรั่งเศส
เมษายน 1934 สิบปีก่อน)

196
00:16:43,125 --> 00:16:45,083
{\an8}ตั้งใจทํางานที่อยู่ในมือกันเถอะ

197
00:16:45,083 --> 00:16:47,125
อยู่ในมือ เห็นไหมพ่อเล่นมุกตลก

198
00:16:47,125 --> 00:16:50,750
พ่อคะ มุกตลกมันต้องขําค่ะ

199
00:16:50,750 --> 00:16:52,458
[หัวเราะ]

200
00:16:53,041 --> 00:16:58,291
ดูสิ ลูกมัวแต่จะล้อพ่อเล่นก็เลยเดินตกบ่อน้ําพุแล้ว

201
00:16:58,291 --> 00:17:00,750
ทีนี้ก็มาตรงนี้ เรามาเริ่มกันใหม่

202
00:17:01,916 --> 00:17:06,208
จําไว้นะเราอยู่ตรงนี้ นี่คือที่นี่ บ้านเรา

203
00:17:06,208 --> 00:17:09,250
เอาละ ทีนี้ก็ไปทางซ้าย

204
00:17:09,250 --> 00:17:13,625
เลี้ยวขวาแรก ใช่ หยุด หยุดรอข้ามถนน

205
00:17:13,625 --> 00:17:20,125
แล้วก็ข้ามไป จากนั้นก็
เดินไปเรื่อยๆ จนถึงสวนสาธารณะ

206
00:17:20,125 --> 00:17:21,625
สวนไหนคะ

207
00:17:21,625 --> 00:17:23,500
สวนที่พ่อขอแม่แต่งงาน

208
00:17:24,125 --> 00:17:25,125
เล่าหน่อยค่ะ

209
00:17:26,666 --> 00:17:28,333
พ่อเล่าไปหลายครั้งแล้ว

210
00:17:28,333 --> 00:17:29,875
ก็เล่าอีกสิคะ

211
00:17:29,875 --> 00:17:34,500
พ่อหยุดเล่าตลอดเลย
หลังจากแม่ตอบตกลง แล้วพ่อก็เงียบ

212
00:17:35,916 --> 00:17:39,916
มารี เราเดินทางอยู่นะ
และเราก็ออกจากสวนมาแล้ว

213
00:17:40,750 --> 00:17:44,916
ทีนี้ มาดูกันว่าลูกทําเองได้ไหม

214
00:17:44,916 --> 00:17:49,583
ลูกอยู่คนเดียวในปารีส
และมีข้อความสําคัญมากจะมาบอกพ่อ

215
00:17:49,583 --> 00:17:52,208
ไปหาพ่อสิ ลูกจะทํายังไง

216
00:17:52,208 --> 00:17:55,375
หนูเดินไปทางขวาก่อน แล้วก็เดินไปเรื่อยๆ

217
00:17:56,000 --> 00:17:58,083
ไม่ใช่ ผิดแล้ว

218
00:17:58,083 --> 00:18:01,666
หนูเลี้ยวซ้ายแล้วค่อยเดินไปเรื่อยๆ

219
00:18:01,666 --> 00:18:03,416
หยุดรอข้ามถนน

220
00:18:03,416 --> 00:18:04,833
[พูดเบา] หยุดรอข้ามถนน

221
00:18:04,833 --> 00:18:09,500
ใช่แล้ว ทํายังไงต่อ ลูกก็เดินไปเรื่อยๆ

222
00:18:09,500 --> 00:18:13,208
และเดินไปเรื่อยๆ และเรื่อยๆ

223
00:18:13,750 --> 00:18:16,875
และเรื่อยๆ

224
00:18:17,416 --> 00:18:18,708
เราเดินเรื่อยๆ พอยังคะ

225
00:18:18,708 --> 00:18:21,458
พอแล้ว ทีนี้เราทํายังไงต่อ

226
00:18:21,458 --> 00:18:23,708
พ่อซื้อเครปให้หนูในวันเกิดใช่มั้ย

227
00:18:23,708 --> 00:18:24,708
[หัวเราะหึๆ]

228
00:18:24,708 --> 00:18:26,916
ใช่เลย ไม่ใช่เครปธรรมดาๆ ด้วย

229
00:18:26,916 --> 00:18:30,000
แต่เป็นเครปช็อกโกแลต
ที่โปะวิปครีมแล้วเราก็จะไป...

230
00:18:30,000 --> 00:18:31,041
พิพิธภัณฑ์

231
00:18:33,375 --> 00:18:38,791
และเดินไปเรื่อยๆ จนถึงพิพิธภัณฑ์

232
00:18:38,791 --> 00:18:39,875
บราโว

233
00:18:40,666 --> 00:18:44,750
พอเรามาถึงแล้ว วันเกิดลูกปีนี้ลูกจะได้สํารวจ

234
00:18:44,750 --> 00:18:47,625
สิ่งมหัศจรรย์ทั้งหมดในนั้น

235
00:18:48,125 --> 00:18:49,083
[มารีหัวเราะ]

236
00:18:49,083 --> 00:18:51,208
- ฟังดูน่าสนุกมั้ย
- สนุกค่ะ

237
00:18:52,458 --> 00:18:53,375
[พูดภาษาฝรั่งเศส]

238
00:18:56,208 --> 00:18:59,916
[มารี] เดี๋ยวนะ พ่อเปลี่ยนแปลง
หลายอย่างจากครั้งล่าสุดที่เรามา

239
00:18:59,916 --> 00:19:01,333
ลูกรู้ได้ยังไง

240
00:19:02,666 --> 00:19:07,083
ปกติเวลาเรามาถึงห้องแรก
หนูจะได้กลิ่นทราย ตอนนี้มันเป็นกลิ่นของ...

241
00:19:07,083 --> 00:19:11,041
ขนนก จะงอยปาก
และกรงเล็บ มีนกเต็มไปหมดเลย

242
00:19:11,041 --> 00:19:12,541
นกของจริงเหรอคะ

243
00:19:12,541 --> 00:19:15,583
ไม่ใช่จ้ะ สัตว์สตัฟ ตายมาหลายปีแล้ว

244
00:19:15,583 --> 00:19:18,125
แต่เพราะพ่อรู้ว่าลูกจะมาที่นี่

245
00:19:18,125 --> 00:19:22,041
พ่อเลยตัดสินใจชุบชีวิตพวกมัน ด้วยสิ่งนี้

246
00:19:24,916 --> 00:19:26,916
[เสียงนกร้องในแผ่นเสียง]

247
00:19:30,041 --> 00:19:30,875
[หัวเราะเบาๆ]

248
00:19:32,208 --> 00:19:34,625
พ่อคะ สิ่งมีชีวิต

249
00:19:34,625 --> 00:19:37,125
เกือบถูก เสียงร้องของพวกมันมีชีวิต

250
00:19:37,125 --> 00:19:39,916
ทุกอย่างมีเสียง ลูกแค่ต้องฟัง

251
00:19:39,916 --> 00:19:42,000
[เสียงนกร้องดังต่อเนื่อง]

252
00:19:48,833 --> 00:19:49,916
ฟังสิ

253
00:20:10,375 --> 00:20:13,208
ทีนี้ หลังจากหูได้ดื่มด่ําแล้ว

254
00:20:13,208 --> 00:20:15,125
ก็ให้มือของลูกเพลิดเพลินบ้าง

255
00:20:18,375 --> 00:20:19,375
[เสียงนกหยุดร้อง]

256
00:20:21,125 --> 00:20:24,500
ลูกเคยสัมผัสสิ่งนี้มาก่อน
เมื่อกี้นี้เอง จําได้ไหมว่ามันคืออะไร

257
00:20:24,500 --> 00:20:26,416
หนูนึกว่านี่ไม่ใช่การเรียนซะอีก

258
00:20:26,416 --> 00:20:28,333
[หัวเราะ] ทุกอย่างคือการเรียนรู้

259
00:20:29,291 --> 00:20:31,708
- ไม่ใช่กับพ่อ
- โดยเฉพาะกับพ่อ

260
00:20:34,916 --> 00:20:36,333
มรกตใช่มั้ย

261
00:20:36,333 --> 00:20:37,541
เก่งมาก

262
00:20:38,250 --> 00:20:40,250
เห็นไหม มารี โลกยังเป็นโลก

263
00:20:40,250 --> 00:20:41,833
ไม่ว่าลูกมองเห็นหรือเปล่า

264
00:20:41,833 --> 00:20:43,583
นิ้วของลูกคือดวงตาของลูก

265
00:20:43,583 --> 00:20:47,791
ลูกมีสิบนิ้ว คนส่วนใหญ่มีแค่สองตา

266
00:20:47,791 --> 00:20:51,083
แปลว่าลูกมองเห็นได้ดีกว่า
คนอื่นห้าเท่า เพราะห้าคูณสองเท่ากับ...

267
00:20:51,083 --> 00:20:52,083
สิบ

268
00:20:52,083 --> 00:20:54,166
- ใช่
- มีเพชรไหมคะ

269
00:20:54,166 --> 00:20:55,416
มีสิ

270
00:21:04,375 --> 00:21:06,833
รู้สึกได้เลยว่าสวยงาม

271
00:21:06,833 --> 00:21:08,541
ลูกต่างหากที่สวยงาม

272
00:21:09,500 --> 00:21:11,458
สุขสันต์วันเกิดนะมารี

273
00:21:12,291 --> 00:21:16,625
นี่คือของล้ําค่าที่สุดในพิพิธภัณฑ์นี้ใช่ไหมคะ

274
00:21:16,625 --> 00:21:17,791
[กระซิบ] ไม่ใช่

275
00:21:18,541 --> 00:21:22,958
มีอัญมณีอีกเม็ดที่ล้ําค่ายิ่งกว่าอัญมณีทั้งหมดรวมกัน

276
00:21:24,375 --> 00:21:26,375
มันชื่อว่าทะเลเพลิง

277
00:21:26,375 --> 00:21:27,875
พ่อหยิบมาหน่อยได้ไหม

278
00:21:28,791 --> 00:21:30,416
เขาไม่อนุญาต

279
00:21:30,416 --> 00:21:31,916
ทําไมล่ะคะ

280
00:21:33,041 --> 00:21:36,541
เพราะมันอยู่ในตู้เซฟแยกต่างหากอีกตู้หนึ่ง

281
00:21:37,291 --> 00:21:40,125
และตอนนี้ก็ถึงเวลามื้อเที่ยงแล้ว

282
00:21:40,125 --> 00:21:42,625
ซึ่งแปลว่า ลูกรู้ใช่ไหมว่าแปลว่าอะไร

283
00:21:42,625 --> 00:21:44,125
กินเค้ก

284
00:21:44,125 --> 00:21:45,583
เค้กเยอะเลยละ

285
00:21:47,250 --> 00:21:48,583
และลูก

286
00:21:54,333 --> 00:21:57,541
ทําไมไม่อนุญาตให้หนูสัมผัสทะเลเพลิงคะ

287
00:21:57,541 --> 00:21:59,250
ลูกอยากกินตรงไหน มารี

288
00:21:59,250 --> 00:22:02,416
พ่อคะ ทําไม หนูจะไม่กินจนกว่าพ่อยอมบอก

289
00:22:03,541 --> 00:22:05,791
ลูกตื๊อเก่งจริงๆ ก็ได้

290
00:22:07,500 --> 00:22:09,333
มันเป็นตํานานไร้สาระน่ะ มารี

291
00:22:10,375 --> 00:22:15,041
ตํานานกล่าวว่าอัญมณีที่ชื่อทะเลเพลิงนี้ต้องสาป

292
00:22:15,041 --> 00:22:15,958
นั่นแหละ

293
00:22:16,916 --> 00:22:19,666
มีอีกค่ะ หนูได้ยินมันซ่อนอยู่ในน้ําเสียงของพ่อ

294
00:22:19,666 --> 00:22:23,083
บอกหน่อยนะคะ

295
00:22:23,083 --> 00:22:27,250
ตํานานนี้มีมาตั้งแต่สมัยที่
ผู้คนเชื่อหลายสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง

296
00:22:28,375 --> 00:22:32,750
ตํานานบอกว่าใครก็ตาม
ที่สัมผัสอัญมณีเม็ดนี้จะถูกสาปไปด้วย

297
00:22:33,958 --> 00:22:35,375
อะไรคือถูกสาปคะ

298
00:22:36,958 --> 00:22:40,541
คําสาปคือถ้าลูกสัมผัสอัญมณีเม็ดนี้

299
00:22:40,541 --> 00:22:43,708
คนที่ลูกรักจะประสบชะตากรรมเลวร้าย

300
00:22:44,375 --> 00:22:47,916
แต่ถ้าลูกเป็นเจ้าของมัน ตัวลูกจะไม่มีวันตาย

301
00:22:47,916 --> 00:22:51,291
ดังนั้น อย่างที่ลูกเห็นได้ทันที

302
00:22:51,291 --> 00:22:53,541
ว่าสองเรื่องนั้นไม่มีทางเป็นจริงได้

303
00:22:53,541 --> 00:22:55,250
ตํานานนี้จึงเหลวไหลทั้งเพ

304
00:22:56,166 --> 00:22:58,583
พ่อเคยสัมผัสทะเลเพลิงไหมคะ

305
00:23:06,833 --> 00:23:08,666
มาสิ มารี ไปกินอาหารกันเถอะ

306
00:23:18,333 --> 00:23:19,666
[เสียงกระป๋องกระแทก]

307
00:23:19,666 --> 00:23:23,000
{\an8}(แซงต์มาโล
สิงหาคม ปี 1944)

308
00:23:32,083 --> 00:23:34,083
[หายใจแรง]

309
00:23:49,041 --> 00:23:50,125
ขนมปัง

310
00:23:59,583 --> 00:24:00,791
[เสียงประตูปิด]

311
00:24:01,958 --> 00:24:03,958
[เสียงรถถังแล่น]

312
00:24:14,000 --> 00:24:16,291
[เสียงหมุนปุ่ม]

313
00:24:17,375 --> 00:24:19,375
[เสียงกดสวิตช์]

314
00:24:31,958 --> 00:24:33,666
[เสียงเปิดฝาโลหะ]

315
00:24:38,541 --> 00:24:39,541
สายไฟ

316
00:24:43,375 --> 00:24:45,666
[เสียงดนตรีทํานองช้าระทึกใจบรรเลงต่อเนื่อง]

317
00:24:49,208 --> 00:24:50,958
[เสียงออกแรง]

318
00:24:58,125 --> 00:24:59,541
[เสียงตะโกนดังอยู่ไกลๆ]

319
00:25:06,875 --> 00:25:07,875
[ผู้หญิง] นี่

320
00:25:09,250 --> 00:25:11,958
เปิดประตูได้ไหม เราจะได้ออกไป

321
00:25:11,958 --> 00:25:13,458
ไม่มีอาหารแล้ว

322
00:25:13,458 --> 00:25:17,375
แกอยากให้เราทุกคน
โดนระเบิดตายไปกับแกด้วย ไอ้นาซีนรก

323
00:25:18,166 --> 00:25:19,416
[เสียงหมาเห่า]

324
00:25:39,458 --> 00:25:41,666
[เสียงออกแรง]

325
00:26:12,541 --> 00:26:14,083
[เสียงเปิดประตู]

326
00:26:17,666 --> 00:26:18,666
หวัดดีค่ะ

327
00:26:19,458 --> 00:26:21,250
[ผู้ชาย] วันนี้ไม่มีขนมปัง

328
00:26:21,250 --> 00:26:23,833
วันนี้ที่ไหนๆ ก็ไม่มีขนมปัง มารี...

329
00:26:23,833 --> 00:26:26,041
ไม่นึกว่าจะได้เจอเธออีก

330
00:26:26,041 --> 00:26:29,875
คุณการองคะ
หนูหิวมากเลย คุณมีขนมปังเหลือบ้างมั้ย

331
00:26:30,500 --> 00:26:31,500
เก็บเงินไว้เถอะ

332
00:26:32,416 --> 00:26:35,750
ฉันมีแค่ของเหลือค้างอันเดียว แต่รับไว้นะ

333
00:26:35,750 --> 00:26:38,166
- นี่
- ขอบคุณค่ะ

334
00:26:38,166 --> 00:26:42,083
และมีใครบางคนที่ได้ยิน
ข้อความของเธอทางวิทยุเมื่อคืนอยู่ด้วย

335
00:26:45,583 --> 00:26:47,791
[เสียงเคาะประตูเป็นจังหวะ]

336
00:26:51,416 --> 00:26:52,500
[เสียงเปิดประตู]

337
00:26:55,291 --> 00:26:56,166
มารี

338
00:26:56,166 --> 00:26:57,833
ปู่เอเตียน

339
00:26:57,833 --> 00:26:59,000
มาแล้วเหรอคะ

340
00:27:00,958 --> 00:27:03,666
[เอเตียน] ปู่ได้ยินที่หลานภาวนา
ให้เราได้กินขนมปังด้วยกัน

341
00:27:03,666 --> 00:27:05,166
มีขนมปังน้อยนิด แต่ปู่ก็อยู่ที่นี่แล้ว

342
00:27:05,833 --> 00:27:09,333
- หลานฉลาดมากที่บอกปู่ว่าให้มาพบที่ไหน
- ปู่ไปอยู่ไหนมาคะ

343
00:27:09,333 --> 00:27:10,291
[ถอนหายใจ]

344
00:27:10,291 --> 00:27:13,458
ปู่ไปทํางาน ทํางานที่สําคัญมาก

345
00:27:13,458 --> 00:27:16,708
ให้ทหารอเมริกันและอังกฤษ
ที่จะมาปลดปล่อยเรา

346
00:27:16,708 --> 00:27:19,416
แต่ปู่กลัวว่าจะโดนทหารเยอรมันสังเกตได้

347
00:27:19,416 --> 00:27:22,583
และถ้าปู่กลับบ้าน
ก็จะทําให้หลานตกอยู่ในอันตรายอย่างมาก

348
00:27:23,583 --> 00:27:24,708
[หัวเราะเบาๆ]

349
00:27:26,125 --> 00:27:27,375
หลานยังจัดรายการอยู่สินะ

350
00:27:27,375 --> 00:27:29,625
แน่นอนค่ะ หนังสือเล่มนั้นที่พ่อให้หนูไว้

351
00:27:29,625 --> 00:27:31,375
ดี หน้าที่ปู่เคยบอกให้อ่านใช่ไหม

352
00:27:31,375 --> 00:27:33,625
ค่ะ บทที่ 16

353
00:27:33,625 --> 00:27:37,333
ตอนนี้หลานคงรู้แล้วว่า
ไม่ได้แค่อ่านหนังสือของฌูล แวร์น

354
00:27:37,333 --> 00:27:41,750
หลานกําลังส่งข้อความเป็นรหัสลับ
ที่จะช่วยให้เราชนะสงครามนี้

355
00:27:42,458 --> 00:27:45,625
ทีนี้ ปู่อยากให้ข้ามไปอ่านบทที่ 20

356
00:27:45,625 --> 00:27:49,000
อ่านแค่หน้าแรก
แล้วก็ไปอ่านบทที่ 21 อ่านแค่หน้าสอง

357
00:27:49,000 --> 00:27:51,375
ยี่สิบแล้วก็ยี่สิบเอ็ด หน้าแรกและหน้าสอง

358
00:27:51,375 --> 00:27:53,333
หลานรีบกลับบ้านจะดีกว่า

359
00:27:53,333 --> 00:27:55,875
เขาพูดถูก ข้างนอกนี้ไม่ปลอดภัย

360
00:27:55,875 --> 00:27:58,291
มีนายทหารเยอรมันคนนึงเสนอให้อาหารและเงิน

361
00:27:58,291 --> 00:28:00,041
แลกกับการให้ข้อมูล

362
00:28:01,208 --> 00:28:02,625
เกี่ยวกับเธอ มารี

363
00:28:02,625 --> 00:28:04,541
- หนูเหรอ
- ทําไมเขาอยากรู้เรื่องของเธอ

364
00:28:04,541 --> 00:28:06,416
ไม่รู้ ไม่มีใครรู้

365
00:28:07,000 --> 00:28:09,083
แต่จนถึงตอนนี้ ยังไม่มีใครพูด

366
00:28:09,833 --> 00:28:12,541
เอาละ พอถึงบ้าน ล็อกประตูทุกบานนะ

367
00:28:12,541 --> 00:28:16,083
- ค่ะ
- คืนนี้จะมีการทิ้งระเบิดอีก

368
00:28:16,083 --> 00:28:17,250
[เสียงเปิดประตู]

369
00:28:32,166 --> 00:28:33,375
[ออกแรง]

370
00:28:34,541 --> 00:28:35,541
[สะดุ้งร้องเจ็บมือ]

371
00:28:38,791 --> 00:28:40,416
ทําอะไรน่ะ ทหาร

372
00:28:41,250 --> 00:28:42,666
ขโมยของจะถูกยิงนะ

373
00:28:43,750 --> 00:28:45,416
สิบโทแวร์เนอร์ เฟนนิชครับ

374
00:28:46,000 --> 00:28:48,833
ผมอยู่หน่วยเฝ้าระวังวิทยุของแวร์มัคท์

375
00:28:49,916 --> 00:28:53,750
หน่วยของผมถูกส่งมาที่แซงต์มาโล
เพื่อระบุตําแหน่งการกระจายเสียงผิดกฎหมาย

376
00:28:53,750 --> 00:28:58,250
เมื่อคืนเครื่องรับส่งของผมเสียหาย
ผมต้องการสายไฟมาทํางานต่อครับ

377
00:29:13,750 --> 00:29:14,958
นายอ่อนแอมาก

378
00:29:18,916 --> 00:29:20,125
เห็นนี่หรือยัง

379
00:29:22,500 --> 00:29:25,166
เมื่อคืนทหารอเมริกัน
โปรยใบปลิวเป็นภาษาฝรั่งเศส

380
00:29:25,166 --> 00:29:27,125
บอกทุกคนให้ออกจากแซงต์มาโล

381
00:29:28,791 --> 00:29:29,791
เห็นแล้วครับ

382
00:29:31,916 --> 00:29:36,041
บอกหน่วยของนายว่า
ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ออกจากเมืองนี้

383
00:29:36,750 --> 00:29:38,750
เราจะปักหลักที่แซงต์มาโลจนถึงที่สุด

384
00:29:39,708 --> 00:29:41,541
หน่วยของผมตายหมดแล้วครับ

385
00:29:43,250 --> 00:29:44,750
ผมคือคนสุดท้าย

386
00:29:50,125 --> 00:29:51,791
นายประจําการที่ไหน

387
00:29:51,791 --> 00:29:53,291
โรงแรมผึ้ง

388
00:29:54,291 --> 00:29:55,500
จัตุรัสกงกอร์ด

389
00:29:59,458 --> 00:30:00,791
งานของนายสําคัญ

390
00:30:02,375 --> 00:30:04,000
ฉันจะดูว่าช่วยอะไรได้บ้าง

391
00:30:25,041 --> 00:30:25,916
[ออกแรง]

392
00:30:57,000 --> 00:31:01,041
[ผู้หญิง] จําไว้นะทุกคน แวร์เนอร์
สร้างเครื่องดักจับคลื่นวิทยุนี้ขึ้นมาเอง

393
00:31:01,041 --> 00:31:03,125
โดยใช้สิ่งต่างๆ ที่คนทิ้งแล้ว

394
00:31:04,000 --> 00:31:06,708
บ่อยครั้งที่คนเราทิ้ง
สิ่งของที่ไม่มีประโยชน์กับตนเอง

395
00:31:06,708 --> 00:31:08,791
{\an8}ซึ่งมีค่ากับคนอื่น

396
00:31:08,791 --> 00:31:11,291
{\an8}เช่นที่แวร์เนอร์และพวกเธอทุกคนมีค่าสําหรับครู

397
00:31:11,291 --> 00:31:13,125
{\an8}(สถานเด็กกําพร้าวิคตอเรียสตราสเซอ)

398
00:31:13,125 --> 00:31:14,791
ไม่มีใครสอนเขา

399
00:31:15,833 --> 00:31:20,416
แวร์เนอร์คือเด็กอัจฉริยะและแน่วแน่
รู้จักเก็บเกี่ยวความรู้จากหนังสือ

400
00:31:20,416 --> 00:31:22,916
ถ้าสําเร็จ นี่จะเป็นปาฏิหาริย์เล็กๆ ทีเดียว

401
00:31:24,375 --> 00:31:25,708
พร้อมไหม แวร์เนอร์

402
00:31:26,458 --> 00:31:27,875
หวังว่าครับ เฟราอิเลนา

403
00:31:29,208 --> 00:31:30,291
งั้นเปิดเลยจ้ะ

404
00:31:34,166 --> 00:31:36,333
[เสียงคลื่นวิทยุ]

405
00:31:38,333 --> 00:31:40,166
[เสียงสัญญาณวิทยุ]

406
00:31:40,166 --> 00:31:42,250
[เสียงดนตรีคลาสสิกบรรเลงในวิทยุ]

407
00:31:50,166 --> 00:31:52,416
[เสียงดนตรีจังหวะช้าเร้าใจบรรเลง]

408
00:32:05,833 --> 00:32:07,541
[เสี่ยงคลื่นวิทยุ]

409
00:32:11,208 --> 00:32:15,416
[ผู้ชายในวิทยุ] ที่จริงแล้ว
แสงเรืองรองจากถ่านที่คุไหม้...

410
00:32:15,416 --> 00:32:17,375
ผู้หญิงเข้ามาไม่ได้

411
00:32:17,375 --> 00:32:21,541
เงียบน่า หนูเป็นน้องของพี่นะ เจออะไรบ้าง

412
00:32:22,291 --> 00:32:24,708
ฉันเจอโลกทั้งใบเลย ยุตตา

413
00:32:24,708 --> 00:32:30,791
เวียนนา 65 เดรสเดน 88 ลอนดอน 100

414
00:32:30,791 --> 00:32:34,583
แต่ตอนดึกๆ ฉันเจอนี่จากฝรั่งเศส

415
00:32:35,291 --> 00:32:37,666
คลื่นสั้น 13.10

416
00:32:37,666 --> 00:32:40,083
ศาสตราจารย์คนนี้เก่งที่สุด

417
00:32:40,083 --> 00:32:42,333
เขาเล่าเรื่องที่น่าทึ่งที่สุด

418
00:32:45,000 --> 00:32:49,000
[ผู้ชายในวิทยุ] สมองมนุษย์
ถูกขังอยู่ในความมืดมนอนธกาล

419
00:32:50,375 --> 00:32:51,583
นี่มันต้องห้าม

420
00:32:51,583 --> 00:32:54,083
ถ้าเธอฟัง เธอจะเรียนรู้

421
00:32:56,875 --> 00:33:02,250
สมองของเราล่องลอยอยู่ในของเหลวใส
ภายในกะโหลก ไม่เคยพบเจอแสงสว่าง

422
00:33:02,250 --> 00:33:06,833
แต่ท่ามกลางความมืดมิดนี้
โลกที่สมองสร้างขึ้นกลับเจิดจ้า

423
00:33:06,833 --> 00:33:09,666
เปี่ยมสีสันและมีชีวิตชีวา

424
00:33:09,666 --> 00:33:13,666
สิ่งที่อาจจะเป็นวัตถุที่ซับซ้อนที่สุดในโลกนี้

425
00:33:13,666 --> 00:33:18,750
น้ําหนักรวมน้ําด้วยเป็น
หนึ่งกิโลกรัมกลับถักทอจักรวาล

426
00:33:18,750 --> 00:33:22,708
แล้วทีนี้ เด็กๆ สมองซึ่งดํารงอยู่
โดยไม่เห็นแสงแม้แต่น้อย

427
00:33:22,708 --> 00:33:25,000
กลับสร้างโลกที่สว่างไสวให้เราได้อย่างไร

428
00:33:25,000 --> 00:33:26,416
ดึกมากแล้ว มารี

429
00:33:27,875 --> 00:33:30,500
เขาจัดรายการแค่ช่วงดึกค่ะ

430
00:33:31,500 --> 00:33:32,500
ใครเหรอ

431
00:33:32,500 --> 00:33:36,625
ศาสตราจารย์ที่อธิบายเรื่องความมืดและแสง

432
00:33:36,625 --> 00:33:41,708
น่าสนใจมาก แต่นี่ดึกแล้ว
และพรุ่งนี้ลูกต้องเรียนหนังสือ

433
00:33:41,708 --> 00:33:45,208
- ดังนั้นได้เวลาพักสักหน่อยแล้ว
- ก็ได้ค่ะ

434
00:33:46,416 --> 00:33:47,791
- [มารีหัวเราะ]
- ราตรีสวัสดิ์ลูกรัก

435
00:33:48,416 --> 00:33:52,958
เขาบอกว่าแสงสว่างที่สําคัญที่สุด
คือแสงที่เราไม่อาจมองเห็น

436
00:33:52,958 --> 00:33:54,083
แปลว่าอะไรน่ะ

437
00:33:54,083 --> 00:33:57,583
ถ้าพ่อไม่ขัดจังหวะหนู หนูคงรู้ไปแล้วค่ะ

438
00:33:57,583 --> 00:34:00,291
[พ่อหัวเราะหึๆ]

439
00:34:03,416 --> 00:34:05,166
ถ้าเขาอธิบายให้ลูกฟัง

440
00:34:05,166 --> 00:34:08,916
พรุ่งนี้เช้าลูกคงอธิบายให้พ่อฟังได้

441
00:34:10,208 --> 00:34:11,208
ให้อีกสิบนาทีนะ

442
00:34:13,541 --> 00:34:18,375
[ผู้ชายในวิทยุ] หนึ่งในล้านล้านของแสงใน
จักรวาลนี้ ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

443
00:34:19,250 --> 00:34:24,208
และแม้แต่ในความมืดมิดที่สุด
ก็ยังมีแสงอยู่ในความนึกคิดของเรา

444
00:34:25,708 --> 00:34:28,916
[มารี] ศาสตราจารย์คะ
ยังมีแสงอยู่ในความนึกคิดของฉัน

445
00:34:34,541 --> 00:34:35,958
ทุกท่านคะ

446
00:34:36,875 --> 00:34:41,708
ก่อนที่ฉันจะเริ่มรายการในวันนี้
ฉันมีบางอย่างจะพูดค่ะ

447
00:34:42,916 --> 00:34:44,916
บางอย่างจากหัวใจของฉัน

448
00:34:49,125 --> 00:34:50,583
หลายปีก่อน

449
00:34:50,583 --> 00:34:53,500
ศาสตราจารย์ที่เก่งกาจท่านนึงเคยมอบคติสอนใจ

450
00:34:53,500 --> 00:34:57,125
แก่เด็กๆ ผ่านคลื่นความถี่นี้ค่ะ

451
00:34:59,125 --> 00:35:01,958
เขาพูดกับเด็กๆ ทั่วยุโรป

452
00:35:03,125 --> 00:35:09,333
และเวลาเขาพูด
เขาจะเปิดเพลงนึงคลอด้วยเสมอ

453
00:35:10,583 --> 00:35:11,416
เพลงนี้ค่ะ

454
00:35:12,333 --> 00:35:14,333
[เสียงเปียโนบรรเลงเบาๆ ต่อเนื่อง]

455
00:35:17,750 --> 00:35:21,166
ในห้วงเวลาแห่งความดํามืดโง่เขลาเช่นนี้

456
00:35:22,250 --> 00:35:27,208
ในห้วงเวลาที่พวกคนแก่ที่น่าขันบุกเมืองต่างๆ

457
00:35:28,000 --> 00:35:32,083
ปล้นชิงทั้งเมือง
เหมือนเด็กเกเรแย่งของเล่นเด็กอื่น

458
00:35:33,083 --> 00:35:38,625
ฉันเลยอยากระลึกถึง
บางสิ่งที่ศาสตราจารย์เคยกล่าวไว้

459
00:35:39,583 --> 00:35:40,791
และแบ่งปันให้กับทุกคน

460
00:35:42,666 --> 00:35:47,666
เพราะเขาพูดถึงแสงอยู่เสมอ

461
00:35:49,041 --> 00:35:50,041
[หัวเราะเบาๆ]

462
00:35:52,125 --> 00:35:56,250
ฉันพูดได้ไม่เก่งเท่าที่
ศาสตราจารย์เคยพูดไว้ แต่ฉันจะพยายามค่ะ

463
00:35:56,875 --> 00:36:01,416
เขาบอกว่าแสงที่เกิดขึ้นเมื่อเราเผาถ่านหิน

464
00:36:02,375 --> 00:36:05,458
ถ่านไม้หรือถ่านหินเลน...

465
00:36:05,458 --> 00:36:06,708
เขาบอกว่า...

466
00:36:06,708 --> 00:36:10,541
แสงที่ได้จากก้อนถ่านแต่ละก้อน...

467
00:36:13,416 --> 00:36:15,500
ที่จริงคือแสงอาทิตย์

468
00:36:15,500 --> 00:36:19,375
ประเด็นคือ แสงคงอยู่ชั่วนิรันดร์

469
00:36:19,375 --> 00:36:22,666
นานนับพันล้านปีที่แสงคงอยู่ในถ่านก้อนหนึ่ง

470
00:36:22,666 --> 00:36:26,166
แต่ความมืดนั้น ศาสตราจารย์บอกว่า

471
00:36:27,291 --> 00:36:32,333
ความมืดคงอยู่ไม่ถึงเสี้ยววินาที

472
00:36:32,333 --> 00:36:33,916
เมื่อคุณจุดไฟ

473
00:36:36,333 --> 00:36:39,291
ฉันต้องการพูดแค่นี้ค่ะ

474
00:36:45,208 --> 00:36:48,625
เรื่องใต้ทะเลสองหมื่นโยชน์ของฌูล แวร์น

475
00:36:49,541 --> 00:36:50,625
[นายทหาร] สิบโทเฟนนิช

476
00:36:55,000 --> 00:36:56,000
ขึ้นมานี่

477
00:36:58,000 --> 00:36:59,000
เร็ว

478
00:37:01,250 --> 00:37:03,250
[เสียงวิทยุค่อยๆ เงียบลง]

479
00:37:18,083 --> 00:37:19,583
ทําไมนายหลบอยู่ข้างล่าง

480
00:37:20,291 --> 00:37:22,875
มันเป็นที่หลบระเบิดได้ดีเหมือนที่อื่นครับ

481
00:37:23,875 --> 00:37:25,708
อืม [ถอนหายใจ]

482
00:37:25,708 --> 00:37:29,541
จากนี้ไป นายจะทํางานอยู่บนนี้ ในที่แจ้ง

483
00:37:31,333 --> 00:37:32,500
ให้เราเห็นนายได้

484
00:37:33,166 --> 00:37:34,166
ครับผม

485
00:37:36,583 --> 00:37:41,583
เราได้รับการยืนยันแล้วว่า
การทิ้งระเบิดแซงต์มาโลเมื่อคืน...

486
00:37:45,500 --> 00:37:46,666
ไม่ใช่การสุ่มทิ้ง

487
00:37:50,375 --> 00:37:52,875
มันมีเป้าหมาย

488
00:37:53,958 --> 00:37:58,833
พวกมันโจมตีตําแหน่งที่เราอยู่ได้แม่นยํามาก

489
00:37:59,625 --> 00:38:01,625
มีคนกําลังให้ข้อมูลพวกมัน

490
00:38:03,250 --> 00:38:08,083
นายเคยดักเจอ
คลื่นวิทยุที่ส่งจากในกําแพงเมืองหรือเปล่า

491
00:38:08,791 --> 00:38:09,625
ไม่เคยครับ

492
00:38:09,625 --> 00:38:15,041
แม้จะเป็นข้อความที่ดูเหมือน
ไร้พิษภัยก็อาจเป็นรหัสลับได้

493
00:38:15,041 --> 00:38:18,041
ครับผม ผมเคยฝึกถอดรหัสมาด้วยครับ

494
00:38:18,041 --> 00:38:19,208
ผมได้ที่หนึ่งของชั้นปี

495
00:38:19,208 --> 00:38:22,708
จากสถาบันรัฐศาสตร์แห่งชาติในเบอร์ลิน

496
00:38:22,708 --> 00:38:25,791
และสถาบันในเบอร์ลินนี้ดีที่สุดในเยอรมนีครับ

497
00:38:25,791 --> 00:38:29,750
ใช่ จ่าชมิดท์ก็จบจากสถาบันนั้นในเบอร์ลิน

498
00:38:29,750 --> 00:38:33,250
ที่หนึ่งของรุ่นปี 1942 ใช่ไหม

499
00:38:35,291 --> 00:38:38,583
ชมิดท์เพิ่งมาจากปารีส

500
00:38:39,833 --> 00:38:41,458
นายบอกว่าหน่วยของนายจากไปหมดแล้ว

501
00:38:42,458 --> 00:38:47,875
ชมิดท์จะมาอยู่ช่วยงานนายนับจากนี้ไป

502
00:38:50,375 --> 00:38:53,166
ใครมีอุปกรณ์วิทยุกระจายเสียง

503
00:38:53,166 --> 00:38:56,541
ภายในกําแพงเมืองแซงต์มาโล
นับจากนี้มีโทษถึงตาย

504
00:38:58,458 --> 00:38:59,666
ครับผม

505
00:39:00,833 --> 00:39:07,791
และจากนี้ไป นายไม่ต้อง
พึ่งเศษสายไฟพวกนั้นแล้ว

506
00:39:07,791 --> 00:39:09,208
ครับผม ขอบคุณครับ

507
00:39:14,125 --> 00:39:14,958
ไฮล์ ฮิตเลอร์

508
00:39:16,166 --> 00:39:17,083
ไฮล์ ฮิตเลอร์

509
00:39:31,250 --> 00:39:32,458
อยากดื่มหน่อยไหม

510
00:39:34,125 --> 00:39:35,583
อยากชนะสงครามหรือเปล่า

511
00:39:35,583 --> 00:39:37,250
นายได้ยินที่ผู้กองพูดแล้วนี่

512
00:39:37,250 --> 00:39:39,958
เราต้องหาตัวคนที่กระจายเสียงบอกพิกัดของเรา

513
00:39:43,625 --> 00:39:47,958
เฮ้ย เฟนนิช ฉันมียศสูงกว่า
และฉันไม่อนุญาตให้นายดื่มในหน้าที่

514
00:39:48,666 --> 00:39:49,791
ได้ยินไหม

515
00:39:50,500 --> 00:39:52,625
เล่าเรื่องนายที่สถาบันให้ฟังหน่อยสิ

516
00:39:55,708 --> 00:39:57,708
[ดนตรีจังหวะช้าระทึกใจบรรเลงต่อเนื่อง]

517
00:40:18,958 --> 00:40:20,958
[ดนตรีบนเครื่องเล่นแผ่นเสียงบรรเลงต่อเนื่อง]

518
00:40:28,500 --> 00:40:29,333
[เสียงเปิดประตู]

519
00:40:45,875 --> 00:40:48,125
เตรียมตัวสําหรับวันชื่นคืนสุขอีกครั้งสินะ

520
00:40:51,083 --> 00:40:54,500
ฉันเคยทําอาชีพจัดดอกไม้

521
00:40:55,250 --> 00:40:57,250
ฉันหวังว่าสักวันจะได้ทําอาชีพนั้นอีก

522
00:40:59,083 --> 00:41:04,375
ส่วนตอนนี้ งานของฉันคือ
ยินดีต้อนรับทุกเชื้อชาติและวัฒนธรรม

523
00:41:08,291 --> 00:41:09,375
สิบฟรังก์ค่ะ

524
00:41:10,125 --> 00:41:13,541
ไม่ๆ ผมไม่ได้มาที่นี่เพราะเรื่องนั้น

525
00:41:15,166 --> 00:41:17,375
ผมไม่สนใจเรื่องเซ็กซ์อีกแล้ว

526
00:41:18,333 --> 00:41:23,208
ผมกําลังกินยาฤทธิ์แรงรักษาอาการป่วยร้ายแรง

527
00:41:24,000 --> 00:41:27,000
ที่จริงแล้ว การหมดความต้องการทางเพศ

528
00:41:27,875 --> 00:41:31,250
เหมือนปลดแอกจากความบ้าคลั่ง

529
00:41:32,166 --> 00:41:33,166
[หัวเราะหึๆ]

530
00:41:34,416 --> 00:41:35,416
นั่งสิ

531
00:41:37,875 --> 00:41:40,083
เชิญนั่ง

532
00:41:47,708 --> 00:41:52,083
คุณคงได้ยินข่าวลือที่แพร่ไปทั่วเมืองแล้ว
ว่ามีเจ้าหน้าที่เยอรมันคนหนึ่ง

533
00:41:52,083 --> 00:41:54,833
มาที่แซงต์มาโลเพื่อตามหาเด็กสาวคนหนึ่ง

534
00:41:56,083 --> 00:41:59,083
แต่ตอนนี้ผลของสงครามไม่แน่นอนเอาซะเลย

535
00:41:59,083 --> 00:42:02,666
ผมกําลังเจอปัญหา
ที่จะหาคนมอบข้อมูลที่ผมต้องการ

536
00:42:03,583 --> 00:42:05,791
ชาวบ้านไม่ได้คิดเลยว่าผลลัพธ์ไม่แน่นอน

537
00:42:05,791 --> 00:42:09,291
พวกอเมริกันจะทิ้งระเบิดอีกรอบในหนึ่งชั่วโมงนี้

538
00:42:09,291 --> 00:42:10,291
[หัวเราะเบาๆ]

539
00:42:11,958 --> 00:42:13,958
ดูจากการที่ชาวบ้านปกป้องเด็กสาวคนนี้

540
00:42:13,958 --> 00:42:18,416
ผมเริ่มจะสังหรณ์ว่าครอบครัวของเธอ
มีส่วนเกี่ยวข้องกับกลุ่มต่อต้าน

541
00:42:19,125 --> 00:42:21,500
พ่อของเธอ ปู่ที่ชื่อเอเตียน

542
00:42:22,166 --> 00:42:23,916
น่าจะเป็นสายลับ

543
00:42:24,791 --> 00:42:27,916
ฉันตื่นนอน ทํางาน และหลับ

544
00:42:32,333 --> 00:42:35,833
เดี๋ยวนี้ชาวบ้านกลัว
กลุ่มต่อต้านมากกว่ากลัวผมแล้ว

545
00:42:35,833 --> 00:42:37,666
พวกเขาเลยไม่บอกอะไรสักอย่าง

546
00:42:38,833 --> 00:42:43,916
ผมถึงได้ตัดสินใจมาถามคนที่

547
00:42:43,916 --> 00:42:49,416
รับเงินได้ตรงๆ

548
00:42:50,083 --> 00:42:53,250
โดยไม่คิดถึงศีลธรรมให้วุ่นวาย

549
00:42:59,166 --> 00:43:02,333
เด็กสาวคนนี้ชื่อมารี-ลอร์ เลอบลองก์

550
00:43:02,333 --> 00:43:05,833
เธอตาบอด ผมต้องการที่อยู่ของเธอ

551
00:43:05,833 --> 00:43:07,125
ผม... [หัวเราะ]

552
00:43:08,291 --> 00:43:10,708
ผมไม่อยู่ในสภาพที่พร้อมจะทํางานนี้สักเท่าไหร่

553
00:43:11,958 --> 00:43:15,166
ผมไม่แนะนําให้ดื่มโบโฌเลส์กับมอร์ฟีน

554
00:43:16,416 --> 00:43:17,625
[หัวเราะ]

555
00:43:26,708 --> 00:43:28,125
แต่ผมรีบน่ะ

556
00:43:51,791 --> 00:43:53,833
- [เสียงวิทยุ]
- [ถอนหายใจ]

557
00:43:53,833 --> 00:43:58,541
ฉันมีอีกเรื่องที่จะพูดกับพ่อของฉัน

558
00:43:58,541 --> 00:44:02,875
พ่อคะ หนูนึกภาพพ่ออยู่ที่ไหนสักแห่ง
โดยมีเพียงเสียงของหนูอยู่เป็นเพื่อน

559
00:44:03,750 --> 00:44:05,791
หนูทิ้งพ่อไว้คนเดียวไม่ได้

560
00:44:05,791 --> 00:44:08,291
หนูสัญญาว่าจะคุยกับพ่อเป็นประจํา

561
00:44:09,083 --> 00:44:10,625
หนูจะทําให้ได้

562
00:44:10,625 --> 00:44:14,708
หนูจะคุยกับพ่อ ให้พ่อมีเหตุผลพอที่จะหวัง

563
00:44:14,708 --> 00:44:15,791
[เสียงรถแล่นผ่านไป]

564
00:44:27,708 --> 00:44:28,708
เจออะไรไหม

565
00:44:30,041 --> 00:44:31,041
ไม่เจอ

566
00:44:32,500 --> 00:44:34,958
ตาฉันแล้ว นายมานอนบ้าง

567
00:44:34,958 --> 00:44:38,416
ฉันนอนไม่ค่อยได้ ไม่ค่อย
ได้นอนเลย ฉันควบกะของนายให้ก็ได้นะ

568
00:44:39,666 --> 00:44:40,791
บอกว่าตาฉันแล้ว

569
00:44:42,291 --> 00:44:44,500
ฉันไม่สนหรอกว่านายนอนได้หรือเปล่า

570
00:45:00,625 --> 00:45:04,791
บ้าจริง มิน่าล่ะนายถึงไม่ได้ยินอะไรเลย
สายมันหลุดนี่หว่า

571
00:45:07,208 --> 00:45:09,875
ใช่ จะบอกให้นะ ฉันทําเพื่อลองภูมินาย

572
00:45:09,875 --> 00:45:13,041
ดูว่านายรู้เรื่องเครื่องรับส่งวิทยุแค่ไหน

573
00:45:16,958 --> 00:45:18,458
ว่าไงนะ

574
00:45:20,166 --> 00:45:23,583
ฉันจําไม่เห็นได้ว่านาย
เคยเรียนที่สถาบันรัฐศาสตร์แห่งชาติ

575
00:45:23,583 --> 00:45:26,083
นายบอกว่านายเรียนรุ่น 42

576
00:45:26,083 --> 00:45:29,541
ฉันจําได้ว่าใครเป็นอันดับหนึ่งของรุ่น 42
ซึ่งไม่ใช่นายแน่ๆ

577
00:45:31,500 --> 00:45:33,333
งั้นฉันก็ไม่ใช่อันดับหนึ่งของรุ่น

578
00:45:35,541 --> 00:45:39,625
ฉันจํานายไม่ได้เลย

579
00:45:41,583 --> 00:45:43,000
นายเรียนอยู่นานแค่ไหน

580
00:45:47,875 --> 00:45:53,875
สถาบันรัฐศาสตร์แห่งชาติเรียนยากมาก
นักเรียน 63 เปอร์เซ็นต์เรียนไม่จบ

581
00:45:55,833 --> 00:45:58,083
ฉันพอจะนึกออกเรื่องนายแล้ว ชมิดท์

582
00:45:58,083 --> 00:46:00,000
นายคือหนึ่งใน 63 เปอร์เซ็นต์นั้น

583
00:46:04,000 --> 00:46:08,833
ไอ้ความโกลาหลทั้งหลาย
เอกสารก็ถูกเผาไปแล้ว

584
00:46:10,541 --> 00:46:13,875
พวกซิ่วหลายคนเลยพูดแต่สิ่งที่เจ้าหน้าที่อยากฟัง

585
00:46:15,583 --> 00:46:17,250
มองฉัน ไอ้หกสิบสาม

586
00:46:21,708 --> 00:46:23,458
ถ้าไม่โกหกก็ถูกส่งไปตะวันออก

587
00:46:23,458 --> 00:46:25,375
ฉันหนาวแทบตาย

588
00:46:26,750 --> 00:46:29,583
ถูกซ้อม ถูกสั่งให้วิ่ง
เกือบหมดลมในโรงเรียนเฮงซวยนั่น

589
00:46:31,666 --> 00:46:33,500
จนฉันได้เกียรติยศนั้นมา

590
00:46:35,708 --> 00:46:37,708
ฉันยังติดต่อกับผู้บัญชาการ

591
00:46:39,291 --> 00:46:40,791
เพราะงั้นถ้าเขาสั่งคําเดียว...

592
00:46:42,541 --> 00:46:44,208
นายได้ไปตะวันออกแน่

593
00:46:51,500 --> 00:46:54,208
ทีนี้ นายกับฉัน

594
00:46:54,916 --> 00:46:58,125
จะดื่มชแนปส์สักแก้วคารวะท่านผู้นํา

595
00:47:01,333 --> 00:47:03,541
แล้วเราจะอยู่ด้วยกันแบบเท่าเทียม

596
00:47:06,708 --> 00:47:08,583
ฉันไม่ดื่ม

597
00:47:08,583 --> 00:47:11,500
ดื่มสิ นายดื่ม

598
00:47:14,000 --> 00:47:15,208
แด่ท่านผู้นํา

599
00:47:16,166 --> 00:47:17,375
และความจริง

600
00:47:19,166 --> 00:47:20,125
[เสียงชนแก้ว]

601
00:47:37,791 --> 00:47:39,416
ขอบคุณที่รับฟังค่ะ

602
00:47:40,708 --> 00:47:43,333
หมดเวลาแล้วค่ะสําหรับการกระจายเสียงในคืนนี้

603
00:48:25,333 --> 00:48:27,333
[เสียงปิดประตู]

604
00:48:29,583 --> 00:48:30,750
[เสียงสุนัขเห่าอยู่ไกลๆ]

605
00:48:38,125 --> 00:48:40,791
[ชมิดท์ไอและอาเจียน]

606
00:48:44,666 --> 00:48:47,916
คนเราดื่มของแบบนั้นฉลองเหรอ ให้ตายสิ

607
00:48:52,208 --> 00:48:55,041
[แวร์เนอร์] ถามจริงๆ
นายอยู่ที่สถาบันนานแค่ไหน

608
00:49:00,125 --> 00:49:01,291
สองอาทิตย์

609
00:49:04,458 --> 00:49:06,541
ล่าหมูป่าสองรอบ

610
00:49:10,333 --> 00:49:12,333
ฉันเป็นหมูป่าทั้งสองรอบ

611
00:49:16,833 --> 00:49:18,833
นายบอกว่านายรู้จักผู้บัญชาการบาสเตียนเหรอ

612
00:49:19,500 --> 00:49:21,125
ฉันจํากติกาของเขาได้

613
00:49:21,125 --> 00:49:23,625
ใครเข้าที่โหล่ในชั่วโมงจู่โจม

614
00:49:24,458 --> 00:49:26,291
รอบหน้าจะได้เริ่มก่อนสิบวินาที

615
00:49:34,583 --> 00:49:36,416
สิบวินาทีไม่พอสําหรับฉัน

616
00:49:38,833 --> 00:49:40,458
ฉันโดนจับทั้งสองครั้ง

617
00:49:42,000 --> 00:49:45,416
ถ้าไม่ตายแบบราชสีห์ก็ต้อง
ยอมรับสภาพและปลงซะ

618
00:49:45,958 --> 00:49:48,333
ที่สถาบันสอนเราอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ

619
00:49:49,041 --> 00:49:52,041
พ่อฉันไม่พูดกับฉันอีกเลยตั้งแต่ฉันถูกไล่ออก

620
00:49:52,041 --> 00:49:54,125
[เสียงรถแล่นผ่านไป]

621
00:49:54,125 --> 00:49:55,708
[เสียงผู้ชายตะโกนอยู่ไกลๆ]

622
00:50:04,791 --> 00:50:06,208
ฉันเป็นพวกรับสภาพและปลง

623
00:50:10,083 --> 00:50:11,333
แต่ฉันไม่ได้โง่

624
00:50:34,041 --> 00:50:35,250
ฉันมีความลับ

625
00:50:37,458 --> 00:50:38,958
นายมีความลับ

626
00:50:42,208 --> 00:50:44,625
ตอนที่ฉันเปิดวิทยุ มีคนกระจายเสียงอยู่

627
00:50:48,000 --> 00:50:49,000
ใคร

628
00:51:24,666 --> 00:51:27,500
ในวิทยุรับส่งมีพูดถึงคลื่นสั้น 13.10

629
00:51:28,250 --> 00:51:29,625
มันคืออะไร

630
00:51:29,625 --> 00:51:34,000
มันคือคลื่นความถี่ที่ฉันเคยฟังตอนเป็นเด็ก

631
00:51:34,000 --> 00:51:37,125
มีศาสตราจารย์คนนึง
เขาเล่าข้อเท็จจริงต่างๆ ให้เราฟัง

632
00:51:38,416 --> 00:51:40,833
ข้อเท็จจริง ในขณะที่คนอื่นๆ พูดถึงความคิดเห็น

633
00:51:45,666 --> 00:51:47,416
เขาเคยบอกว่า "ลืมตาสิแล้วจะเห็น

634
00:51:47,416 --> 00:51:50,208
ว่าเธอใช้ดวงตาเห็นอะไรได้บ้าง
ก่อนที่มันจะปิดไปตลอดกาล"

635
00:51:51,083 --> 00:51:52,500
ฉันก็พยายามทําแบบนั้น

636
00:51:54,500 --> 00:51:58,583
แต่ส่วนใหญ่สิ่งที่ฉันได้เห็น ฉันก็จะลืมไปในไม่ช้า

637
00:52:01,125 --> 00:52:02,458
ตั้งแต่มาเป็นพลวิทยุ

638
00:52:02,458 --> 00:52:06,041
ฉันตรวจพบคลื่นความถี่หลายร้อยแห่ง
และระบุตําแหน่งเครื่องรับส่ง

639
00:52:06,875 --> 00:52:08,375
ฉันเห็นเอสเอสยิง...

640
00:52:09,250 --> 00:52:12,875
ยิงศัตรูของไรช์ที่กําลังส่งสัญญาณวิทยุ

641
00:52:15,500 --> 00:52:16,500
ใช่

642
00:52:18,416 --> 00:52:19,916
ตามที่ฉันถูกฝึกมา

643
00:52:23,666 --> 00:52:26,500
แต่เมื่อฉันอยู่คนเดียว

644
00:52:28,875 --> 00:52:30,083
ไม่ว่าฉันอยู่ที่ไหน

645
00:52:31,000 --> 00:52:33,125
ฉันฟังคลื่นสั้น 13.10

646
00:52:35,458 --> 00:52:39,875
มันมีแต่ความเงียบมาตลอด
จนกระทั่งฉันมาถึงแซงต์มาโล

647
00:52:41,208 --> 00:52:43,208
และได้ยินเด็กสาวคนนึงอ่านหนังสือ

648
00:52:44,250 --> 00:52:45,250
เด็กสาวอะไร

649
00:52:46,750 --> 00:52:47,833
ไม่รู้

650
00:52:50,875 --> 00:52:52,708
อาจเป็นลูกสาวของศาสตราจารย์คนนั้น

651
00:52:54,541 --> 00:52:59,375
อาจเป็นใครสักคน
ที่เคยฟังเขาจัดรายการ เหมือนฉัน

652
00:53:02,000 --> 00:53:04,625
ใครสักคนจากรุ่นเราที่คิดว่า

653
00:53:05,666 --> 00:53:07,500
ถ้าเราเปิดคลื่นความถี่นั้น

654
00:53:08,875 --> 00:53:11,875
และพูดเรื่องเหตุผลและความรู้สึก

655
00:53:13,583 --> 00:53:16,166
และวรรณกรรมให้คนฟัง
แบบที่ศาสตราจารย์คนนั้นเคยทํา

656
00:53:16,166 --> 00:53:19,625
บางทีความบ้าคลั่งของสงครามคนแก่นี้อาจยุติก็ได้

657
00:53:21,375 --> 00:53:22,708
ไม่ว่าเธอเป็นใคร เธอ...

658
00:53:23,666 --> 00:53:24,875
เธอใช้ได้เลย

659
00:53:30,708 --> 00:53:32,958
ฉันคิดว่าเขาส่งมอบไม้ให้ถูกคนแล้ว

660
00:53:39,625 --> 00:53:40,541
ถ้างั้น...

661
00:53:43,000 --> 00:53:44,791
ฉันรู้ความลับของนายแล้ว

662
00:53:45,416 --> 00:53:47,291
แต่ฉันไม่ไว้ใจให้นายรู้ความลับของฉัน

663
00:53:48,333 --> 00:53:49,750
ฉันไปตะวันออกไม่ได้

664
00:53:53,750 --> 00:53:54,750
นี่คือสงคราม

665
00:53:56,750 --> 00:53:59,750
อีกหนึ่งศพเพิ่มจากเดิม 50 ล้าน

666
00:54:01,291 --> 00:54:03,666
- ขอโทษนะ แวร์เนอร์...
- นายจะตามตัวเด็กสาวคนนี้ไหม

667
00:54:05,666 --> 00:54:07,375
ฉันต้องทําตามหน้าที่

668
00:54:18,208 --> 00:54:19,666
[หายใจหอบ]

669
00:54:19,666 --> 00:54:20,750
อย่างที่เขาบอกไว้...

670
00:54:21,541 --> 00:54:24,458
"ถ้าไม่ตายแบบราชสีห์ก็แค่ต้องปลงซะ"

671
00:54:25,125 --> 00:54:27,541
ขอร้อง ไว้ชีวิตฉันเถอะ

672
00:54:29,166 --> 00:54:31,083
ฉันจะต้องรักษาคลื่นสั้น 13.10 ไว้

673
00:54:31,708 --> 00:54:32,541
ขอร้อง...

674
00:54:32,541 --> 00:54:33,666
[เสียงร่างกระแทกพื้น]

675
00:54:42,208 --> 00:54:44,208
[เสียงทิ้งปืนลงบนพื้น]

676
00:54:44,750 --> 00:54:46,750
[เสียงหวอดังต่อเนื่อง]

677
00:55:02,000 --> 00:55:03,000
[เสียงหวอหยุดดัง]

678
00:55:34,791 --> 00:55:36,333
[นายทหาร] สวัสดี มารี

679
00:55:37,166 --> 00:55:39,000
ฉันหาที่อยู่เธอไม่ได้

680
00:55:39,833 --> 00:55:44,958
มีคนบอกฉันว่าเธอกับพ่อเคยมาที่นี่

681
00:55:46,708 --> 00:55:47,666
เธอดูหิวโซเลย

682
00:55:48,458 --> 00:55:49,541
[สะดุ้งหายใจเข้าแรง]

683
00:55:49,541 --> 00:55:53,916
แต่อีกนั่นแหละ ฉันคิดว่าตอนนี้
ทุกคนในแซงต์มาโลก็หิวกันหมด

684
00:55:55,250 --> 00:55:58,541
ฉันขอโทษจริงๆ ฉันต้องไปแล้ว ปู่ฉันรออยู่...

685
00:55:58,541 --> 00:56:00,166
ขอร้องค่ะ ขอร้อง

686
00:56:04,375 --> 00:56:05,500
คุณเป็นใคร

687
00:56:05,500 --> 00:56:07,916
คนที่ไม่คิดจะทําร้ายเธอ

688
00:56:07,916 --> 00:56:09,750
ถ้าเธอมอบสิ่งที่ฉันต้องการ

689
00:56:09,750 --> 00:56:11,041
คุณต้องการอะไร

690
00:56:11,041 --> 00:56:13,416
- [เสียงระเบิดดังอยู่ไกลๆ]
- [เสียงดังครืน]

691
00:56:13,416 --> 00:56:17,541
สงครามนี้ ความบ้าคลั่งนี้ ชีวิตทั้งหมดนั้น

692
00:56:18,208 --> 00:56:19,541
ไม่มีความหมายอะไรกับฉัน

693
00:56:20,208 --> 00:56:22,166
ฉันแค่อยากมีชีวิตอยู่

694
00:56:22,791 --> 00:56:24,791
และฉันเชื่อว่าเธอช่วยฉันได้

695
00:56:29,208 --> 00:56:30,125
ฉันจะช่วยคุณได้ยังไง

696
00:56:33,500 --> 00:56:37,375
พ่อของเธอเคยทํางาน
ที่พิพิธภัณฑ์ในปารีสใช่ไหมล่ะ

697
00:56:38,000 --> 00:56:41,000
เขาดูแลอัญมณีล้ําค่าหลายเม็ด

698
00:56:41,000 --> 00:56:43,916
มีอัญมณีเม็ดหนึ่งโดยเฉพาะ

699
00:56:47,833 --> 00:56:50,291
การมองเห็นนี่ช่างวิเศษจริงๆ

700
00:56:50,291 --> 00:56:53,458
ฉันเห็นเลยว่าเธอรู้จักอัญมณีที่ฉันพูดถึง

701
00:56:54,125 --> 00:56:56,541
มันชื่อทะเลเพลิง

702
00:56:57,625 --> 00:57:00,625
ตํานานบอกว่ามันรักษาโรคได้ทุกชนิด

703
00:57:02,041 --> 00:57:05,833
และใครก็ตามที่ได้ครอบครองจะมีชีวิตอมตะ

704
00:57:05,833 --> 00:57:09,000
พ่อของฉัน เขาเคยเล่าตํานานเรื่องนี้

705
00:57:09,708 --> 00:57:13,000
แต่มันเป็นนิทาน มีแต่คนโง่ที่เชื่อ

706
00:57:13,000 --> 00:57:14,291
เอาละ

707
00:57:16,083 --> 00:57:22,083
คนโง่คนนี้กําลังหยิบปืน
วอลเธอร์ พีพีเคออกจากซอง

708
00:57:23,541 --> 00:57:26,041
และกําลังเล็งปืนไปที่หัวเธอ

709
00:57:26,666 --> 00:57:29,791
เธอกับพ่อหนีออกจากปารีสตอนสงครามเริ่ม

710
00:57:29,791 --> 00:57:34,250
เขาหยิบอัญมณีมาด้วยหลายเม็ด
เพื่อให้รอดพ้นมือนาซี

711
00:57:35,958 --> 00:57:39,375
ฉันไม่สนใจเพชรหรือไพลินพวกนั้น

712
00:57:39,375 --> 00:57:40,333
[เสียงขึ้นนกปืน]

713
00:57:41,416 --> 00:57:44,791
ฉันสนแค่ทะเลเพลิง

714
00:57:44,791 --> 00:57:47,291
ซึ่งฉันเชื่อว่าเขาฝากไว้กับเธอ

715
00:57:48,041 --> 00:57:53,500
มารี-ลอร์ ฉันอยากให้เธอบอกว่ามันอยู่ไหน

716
00:57:54,166 --> 00:57:55,666
เธอมีเวลาสิบวินาที

717
00:57:55,666 --> 00:57:57,250
- ฉันไม่...
- สิบ

718
00:57:58,166 --> 00:57:59,750
เก้า

719
00:57:59,750 --> 00:58:00,833
แปด

720
00:58:01,458 --> 00:58:02,541
เจ็ด

721
00:58:04,750 --> 00:58:06,125
พูดสิ มารี!

722
00:58:06,125 --> 00:58:07,916
พ่อฉันแค่เล่าเรื่องอัญมณีเม็ดนั้น

723
00:58:07,916 --> 00:58:10,708
- หก
- คิดเหรอว่ามันจะอยู่ที่นี่

724
00:58:10,708 --> 00:58:13,958
- ห้า
- ฉันไม่รู้ว่ามันอยู่ไหน ฉันไม่รู้

725
00:58:13,958 --> 00:58:14,875
สี่

726
00:58:14,875 --> 00:58:17,083
[ผู้ชาย] แสงสว่างที่สําคัญที่สุดนั้น...

727
00:58:17,083 --> 00:58:19,125
- สาม
- ฉันไม่รู้ว่ามันอยู่ไหน

728
00:58:19,125 --> 00:58:21,125
- สอง
- ฉันไม่รู้

729
00:58:21,125 --> 00:58:22,833
คือแสงที่เราไม่อาจมองเห็น

730
00:58:23,625 --> 00:58:24,958
[เสียงปืนดังปัง]

731
01:00:52,708 --> 01:00:57,708
{\an8}คําบรรยายโดย เพียรพิไล ธรรมลิขิตชัย