1
00:00:24,625 --> 00:00:29,291
{\an8}(แซงต์มาโล - ฝรั่งเศสใต้อาณัตินาซี
สิงหาคม ปี 1944)

2
00:00:32,375 --> 00:00:35,625
{\an8}(กองทัพอากาศสหรัฐอเมริกา
ฝูงบินทิ้งระเบิดที่ 565)

3
00:01:08,041 --> 00:01:10,458
พ่อคะ ปู่เอเตียน

4
00:01:10,458 --> 00:01:13,541
ถ้าได้ฟัง กลับมาบ้านเถอะ

5
00:01:13,541 --> 00:01:14,958
ตอนนี้เขาทิ้งระเบิดแล้ว

6
00:01:14,958 --> 00:01:18,125
หนูคิดว่าในที่สุด
พวกอเมริกันก็มาปลดปล่อยเราเสียที

7
00:01:18,833 --> 00:01:22,666
ปู่เอเตียนคะ ไม่ใช่แค่เพราะหนูต้องอยู่ลําพัง

8
00:01:22,666 --> 00:01:25,208
แต่หนูเป็นห่วงปู่มากด้วย

9
00:01:26,208 --> 00:01:30,791
ปู่บอกว่าจะออกไปแค่ชั่วโมงเดียว
แต่นี่ผ่านไปหลายวันแล้ว

10
00:01:31,750 --> 00:01:37,166
ถ้ากําลังซ่อนตัวจากพวกทหารเยอรมัน
อาศัยระเบิดเบิกทางกลับบ้านเถอะนะ

11
00:01:38,750 --> 00:01:39,958
และพ่อคะ

12
00:01:41,125 --> 00:01:44,083
พ่อบอกว่าจะไปแค่หกวัน

13
00:01:45,833 --> 00:01:47,666
นี่ผ่านมานานกว่าหนึ่งปีแล้ว

14
00:01:48,833 --> 00:01:51,041
แต่ไม่ว่าพ่อจะอยู่ที่ไหนในโลก

15
00:01:52,791 --> 00:01:54,208
ถ้าได้ยินเสียงหนู

16
00:01:55,708 --> 00:01:56,791
หนูรักพ่อนะ

17
00:02:21,833 --> 00:02:25,458
ต่อไป สําหรับคนที่ฟังรายการเพื่อความบันเทิง

18
00:02:25,458 --> 00:02:27,166
ฉันจะดําเนินรายการต่อด้วยการอ่าน

19
00:02:27,166 --> 00:02:31,166
นิยายเรื่อง "ใต้ทะเลสองหมื่นโยชน์"
โดยฌูล แวร์น

20
00:02:32,166 --> 00:02:35,625
หนังสือเล่มนี้ คุณพ่อให้ฉันเป็นของขวัญวันเกิด

21
00:02:36,500 --> 00:02:40,125
ครั้งที่เรายังอยู่ที่ปารีสและยังมีสันติภาพ

22
00:02:44,916 --> 00:02:48,208
"ห้วงลึกของมหาสมุทรนั้น
เป็นดินแดนที่เราไม่อาจหยั่งรู้

23
00:02:49,000 --> 00:02:50,833
เสียงใดๆ ไม่อาจส่งลงไปถึง

24
00:02:50,833 --> 00:02:54,166
ไม่ว่าสิ่งใดอยู่ในห้วงลึกห่างไกลผิวน้ํา

25
00:02:54,166 --> 00:02:58,791
สิ่งมีชีวิตแบบใดที่สามารถอยู่ได้
ณ ระยะ 19 ถึง 24 กิโลเมตร

26
00:02:58,791 --> 00:03:01,958
ใต้พื้นผิวมหาสมุทรนั้น เราไม่อาจรู้

27
00:03:02,500 --> 00:03:04,833
{\an8}เมื่อเป็นเช่นนั้น
ข้าพเจ้าจึงควรจะต้องยอมรับว่า..."

28
00:03:04,833 --> 00:03:05,916
{\an8}(โรงแรมผึ้ง)

29
00:03:05,916 --> 00:03:08,208
{\an8}(ศูนย์บัญชาการสอดแนมวิทยุเยอรมัน)

30
00:03:08,208 --> 00:03:12,541
"เราอาจล่วงรู้ถึงสรรพสิ่งทั้งหลาย
ซึ่งอาศัยอยู่ในดาวของเรา

31
00:03:12,541 --> 00:03:14,083
หรือไม่อาจล่วงรู้ได้

32
00:03:14,083 --> 00:03:16,208
หากเราไม่ได้รู้จักทุกสิ่ง

33
00:03:16,208 --> 00:03:20,291
หากธรรมชาติยังเก็บงําความลับไว้ในห้วงทะเลลึก

34
00:03:21,208 --> 00:03:25,833
ย่อมควรสรุปจนเป็นที่ยอมรับได้
ว่าจะต้องมีฝูงปลานานาพันธุ์

35
00:03:25,833 --> 00:03:28,333
มีสัตว์จําพวกวาฬและโลมาอยู่ด้วย

36
00:03:29,166 --> 00:03:33,583
แต่หากความจริงนั้นตรงกันข้าม
และมนุษย์ได้รู้จักสิ่งมีชีวิตทุกชนิดแล้ว

37
00:03:33,583 --> 00:03:36,875
เรายิ่งจําเป็นต้องเสาะหาสัตว์ชนิดนั้น

38
00:03:36,875 --> 00:03:39,875
ท่ามกลางสิ่งมีชีวิตในทะเลที่มีการจัดลําดับไว้แล้ว

39
00:03:40,625 --> 00:03:45,750
และหากเราไม่ได้ล่วงรู้ถึงสิ่งมีชีวิตทุกอย่าง
หากธรรมชาติยังเก็บงําความลับไว้

40
00:03:45,750 --> 00:03:48,583
เราควรตระหนักว่า
อาจมีสัตว์ประหลาดยักษ์สักพันธุ์

41
00:03:48,583 --> 00:03:53,291
อาศัยอยู่ในความมืดมิด
ภายใต้ห้วงมหาสมุทรลึกล้ํานั้น"

42
00:03:53,291 --> 00:03:54,541
แวร์เนอร์

43
00:03:59,791 --> 00:04:01,416
ดื่มแก้วสุดท้ายก่อนตายกันไหม

44
00:04:02,708 --> 00:04:03,625
นี่บรั่นดี

45
00:04:04,250 --> 00:04:05,625
เก่าแก่กว่าอายุเราเสียอีก

46
00:04:07,375 --> 00:04:08,958
และจะได้อยู่นานกว่าเรา

47
00:04:09,625 --> 00:04:12,166
พวกเราทั้งคู่ไม่มีทาง
ได้กลับไปเห็นประเทศเยอรมนีอีกครั้ง

48
00:04:12,166 --> 00:04:13,250
ดื่มให้หมด

49
00:04:16,708 --> 00:04:18,166
เราจะตายกันอยู่แล้ว แวร์เนอร์

50
00:04:18,166 --> 00:04:20,708
แต่แกยังจะฟังไอ้รายการวิทยุห่าเหวนี่

51
00:04:20,708 --> 00:04:23,000
- ว่าแต่ฟังอะไรอยู่ล่ะ
- ฉัน...

52
00:04:24,208 --> 00:04:26,291
ฟังเด็กสาวคนหนึ่งอ่านหนังสือ

53
00:04:29,500 --> 00:04:32,875
แต่เวลาที่ระเบิดลงข้างนอก
ฉันก็ได้ยินเสียงผ่านทางวิทยุด้วย

54
00:04:34,625 --> 00:04:37,250
แปลว่าเด็กสาวคนนั้นก็อยู่ในเมืองนี้เหมือนกัน

55
00:04:42,250 --> 00:04:43,666
เธออยู่ในแซงต์มาโล

56
00:04:53,791 --> 00:04:55,333
ก่อนเขาจะบังคับฉันใส่เครื่องแบบ

57
00:04:55,333 --> 00:04:57,666
ฉันเคยฟังสถานีวิทยุของฝรั่งเศส

58
00:05:00,208 --> 00:05:01,250
แกทําอะไรนะ

59
00:05:01,875 --> 00:05:03,666
ฉันละเมิดกฎของท่านผู้นํา

60
00:05:03,666 --> 00:05:07,958
มีรายการหนึ่งที่ฉันฟังมาตั้งแต่ยังเด็ก

61
00:05:08,791 --> 00:05:10,000
เขาเป็นอาจารย์สอนหนังสือ

62
00:05:11,041 --> 00:05:12,083
ฉันเรียนภาษาฝรั่งเศส

63
00:05:12,083 --> 00:05:14,875
แล้วก็ได้เรียนรู้
ความจริงหลายเรื่องเกี่ยวกับโลกนี้

64
00:05:14,875 --> 00:05:17,375
ฟังรายการต่างชาติเป็นโทษร้ายแรงถึงประหาร

65
00:05:17,375 --> 00:05:18,541
ใช่ แล้วไงเล่า

66
00:05:20,625 --> 00:05:23,041
จะอีกสิบวินาทีหรือร้อยวินาที
ยังไงเราก็ต้องตายอยู่ดี

67
00:05:30,500 --> 00:05:34,333
สถานีวิทยุที่สอนให้ฉันรู้ภาษาฝรั่งเศส
ออกอากาศคลื่นสั้นความถี่ 13.10

68
00:05:35,291 --> 00:05:38,708
ตั้งแต่ออกจากยูเครน
ฉันก็หมุนไปที่คลื่นนั้นเป็นประจํา

69
00:05:41,166 --> 00:05:42,375
และตอนนี้...

70
00:05:44,166 --> 00:05:46,416
เมื่อทุกอย่างสายไป
คลื่นนั้นกลับส่งสัญญาณมาอีกครั้ง

71
00:05:46,416 --> 00:05:48,041
แล้วฉันก็ได้ฟังเด็กสาวอ่านหนังสือ

72
00:05:50,875 --> 00:05:52,708
แต่ฉันไม่มีทางได้รู้ว่าเธอเป็นใคร

73
00:05:58,250 --> 00:05:59,750
ลาก่อน สหาย

74
00:06:03,541 --> 00:06:04,416
ลาก่อน

75
00:06:27,458 --> 00:06:29,416
ยืนยัน ระเบิดลงพื้นที่ของเยอรมันแล้ว

76
00:06:29,916 --> 00:06:31,166
ถึงเวลาส่งจดหมาย

77
00:06:39,666 --> 00:06:41,833
รายการค่ําคืนนี้จบเพียงเท่านี้

78
00:06:42,416 --> 00:06:46,416
ฉันรู้ว่าการกระจายเสียงอาจทําให้ต้องตาย
แต่ฉันจะไม่ยอมถูกปิดปาก

79
00:06:48,291 --> 00:06:50,333
พ่อคะ ปู่เอเตียนคะ

80
00:06:50,958 --> 00:06:54,041
หนูภาวนาให้ทั้งสองปลอดภัย
และขอให้เช้าวันพรุ่งนี้

81
00:06:54,041 --> 00:06:56,958
เราได้กลับมานั่งร่วมโต๊ะอาหาร
แบ่งขนมปังกินกันดังที่เคยทํา

82
00:06:58,625 --> 00:07:01,375
สําหรับท่านผู้ฟังคนอื่นๆ

83
00:07:03,375 --> 00:07:05,541
หวังว่าพรุ่งนี้จะหมุนคลื่นกลับมาฟังกันต่อ

84
00:07:13,208 --> 00:07:14,708
ถ้าพรุ่งนี้ได้มาถึง

85
00:07:51,083 --> 00:07:55,583
(จะมีการทิ้งระเบิดต่อ
ในเวลาเที่ยงคืนพรุ่งนี้ รีบอพยพทันที)

86
00:08:54,208 --> 00:08:56,250
{\an8}สร้างจากนวนิยายของแอนโทนี โดเออร์

87
00:09:44,250 --> 00:09:49,958
(ดั่งแสงสิ้นแรงฉาน)

88
00:10:38,875 --> 00:10:39,875
มานี่

89
00:10:43,458 --> 00:10:45,875
บอกมาซิ พวกอเมริกันว่ายังไง

90
00:11:12,041 --> 00:11:13,291
อ่านให้ฟังหน่อย

91
00:11:17,875 --> 00:11:20,000
พวกเขาบอกว่า
จะกลับมาใหม่พรุ่งนี้ตอนเที่ยงคืน

92
00:11:20,000 --> 00:11:22,083
ให้ทุกคนในเมืองรีบหนี

93
00:11:23,041 --> 00:11:28,250
ไชโย นี่สินะ จุดเริ่มต้นของจุดจบ

94
00:11:29,500 --> 00:11:32,750
เขาบอกให้เราหนี
แต่แกลงกลอนประตูเมืองไว้หมดแล้ว

95
00:11:33,958 --> 00:11:36,375
พวกแกปิดประตูไม่ให้เราไป

96
00:11:36,375 --> 00:11:37,541
อย่ามาโทษผม

97
00:11:38,416 --> 00:11:42,541
ผมไม่ได้มาทําสงคราม ผมเป็นช่างทําอัญมณี

98
00:11:42,541 --> 00:11:48,291
ผมมีหน้าที่ตามหาและจําแนก
อัญมณีชั้นเลิศทั้งหลายในยุโรป

99
00:11:48,291 --> 00:11:50,625
และนําส่งให้ท่านผู้นํา

100
00:11:51,458 --> 00:11:56,333
แต่เพราะช่างทําอัญมณี
เกือบทั้งหมดในเยอรมนีเป็นชาวยิว

101
00:11:56,333 --> 00:12:01,375
และเพราะอาณาจักรไรช์
ช่างเรืองปัญญา จึงได้ตัดสินใจ

102
00:12:02,208 --> 00:12:08,208
รมควัน ยิงเป้า แขวนคอ
และให้ชาวยิวทั่วยุโรปอดอาหารจนตาย

103
00:12:12,375 --> 00:12:15,708
ผมจึงกลายเป็นช่างอาชีพนี้เพียงคนเดียวที่ยังอยู่

104
00:12:17,875 --> 00:12:19,708
และด้วยภารกิจที่ได้รับมอบหมาย

105
00:12:20,791 --> 00:12:23,625
ทําให้ผมต้องมาอยู่ในเมืองเจ้ากรรมนี้

106
00:12:32,833 --> 00:12:36,708
เพื่อหาตัวคนที่ผมเชื่อว่า...

107
00:12:38,375 --> 00:12:40,000
มีของที่ผมต้องการ

108
00:12:41,416 --> 00:12:42,333
เด็กผู้หญิง

109
00:12:44,041 --> 00:12:49,166
เด็กสาวตาบอด ซึ่งผมรู้ว่าอยู่ในแซงต์มาโล

110
00:12:50,500 --> 00:12:52,916
ผมรู้แน่ว่าเธออยู่ในแซงต์มาโล

111
00:12:56,083 --> 00:12:59,083
ตอนเพิ่งมาถึง ผมบอกคุณแล้ว

112
00:12:59,958 --> 00:13:02,083
ผมจะให้เวลาคุณเท่ากับเวลาที่ตัวผมเอง

113
00:13:02,083 --> 00:13:05,666
กินหอยนางรมสักสิบตัวและดื่มไวน์จนหมดขวด

114
00:13:06,375 --> 00:13:09,833
ตอนนี้ไวน์หมดแล้ว หอยนางรมก็กินหมดแล้ว

115
00:13:16,666 --> 00:13:21,666
คุณเหลือเวลาอีกสิบวินาที
ที่จะบอกที่อยู่ของมารี-ลอร์ เลอบลองก์

116
00:13:22,916 --> 00:13:24,333
เด็กสาวตาบอดคนนั้น

117
00:13:25,250 --> 00:13:27,208
คนที่ทั้งเมืองต้องรู้จัก

118
00:13:27,916 --> 00:13:31,083
แต่ไม่มีใครจําเธอได้!

119
00:13:32,958 --> 00:13:33,958
ฉันบอกแล้ว

120
00:13:35,541 --> 00:13:39,000
ฉันไม่รู้จักเด็กผู้หญิงคนที่ว่านั่น

121
00:13:47,958 --> 00:13:48,958
สิบ...

122
00:13:52,500 --> 00:13:53,375
เก้า...

123
00:13:55,333 --> 00:13:56,708
แปด...

124
00:14:00,291 --> 00:14:01,375
เจ็ด...

125
00:14:03,625 --> 00:14:05,083
- หก...
- ไปลงนรกซะ

126
00:14:06,416 --> 00:14:09,041
สหาย อย่าพูดจาเหลวไหล

127
00:14:09,041 --> 00:14:11,875
เห็นกันชัดๆ ว่าเราอยู่ในนรกกันแล้ว

128
00:14:13,541 --> 00:14:14,541
ห้า...

129
00:14:16,791 --> 00:14:17,791
สี่...

130
00:14:19,958 --> 00:14:20,833
สาม สอง หนึ่ง

131
00:14:25,708 --> 00:14:27,833
ต่อให้คุณไม่ช่วยผมก็จะหาเธอจนเจอ

132
00:16:20,250 --> 00:16:23,166
พ่อขา พ่ออยู่ไหน

133
00:16:26,250 --> 00:16:27,666
หนูรอฟังอยู่

134
00:16:32,333 --> 00:16:34,416
เอาละ เดินมาทางนี้

135
00:16:34,416 --> 00:16:36,375
- ตรงนี้พ่อขอแม่แต่งงาน
- บ้านเราเหรอ

136
00:16:36,375 --> 00:16:38,833
ไม่ใช่ บ้านเราจะ ทางนี้ อีกนิดนึง

137
00:16:39,416 --> 00:16:41,375
{\an8}อย่าใจลอยไปกับที่หรูๆ

138
00:16:41,375 --> 00:16:43,125
{\an8}(ปารีส ฝรั่งเศส
เมษายน 1934 - สิบปีก่อนหน้านี้)

139
00:16:43,125 --> 00:16:45,083
{\an8}ตั้งใจกับจุดหมายตรงหน้า

140
00:16:45,083 --> 00:16:47,125
ตรงหน้า นั่นไงล่ะ พ่อเล่นมุก

141
00:16:47,125 --> 00:16:50,750
พ่อคะ จะเรียกว่าเล่นมุกได้มันต้องตลก

142
00:16:53,041 --> 00:16:58,291
แต่ว่าลูกมัวแต่ล้อพ่อจนเดินตกน้ําพุไปแล้ว

143
00:16:58,291 --> 00:17:00,750
มาทางนี้ มา เริ่มกันใหม่

144
00:17:01,916 --> 00:17:06,208
จําไว้นะ เราอยู่ตรงนี้ นี่คือที่นี่ บ้านของเรา

145
00:17:06,208 --> 00:17:09,250
เอาละ ทีนี้ไปทางซ้าย

146
00:17:09,250 --> 00:17:13,625
เลี้ยวขวาแรก แล้วหยุด หยุดรอรถก่อน

147
00:17:13,625 --> 00:17:20,125
ข้ามถนน แล้วเดินตรงไปเรื่อยๆ
จนกว่าจะถึงสวนสาธารณะ

148
00:17:20,125 --> 00:17:21,625
สวนไหน

149
00:17:21,625 --> 00:17:23,500
สวนที่พ่อขอแม่แต่งงาน

150
00:17:24,125 --> 00:17:25,125
เล่าให้หนูฟังหน่อย

151
00:17:26,666 --> 00:17:28,333
พ่อเล่าตั้งหลายทีแล้ว

152
00:17:28,333 --> 00:17:29,875
ก็เล่าอีกสิ

153
00:17:29,875 --> 00:17:34,500
พ่อชอบหยุดเล่าตรงที่แม่ตอบตกลง
จากนั้นพ่อก็เงียบกริบเลย

154
00:17:35,916 --> 00:17:39,916
มารี เรากําลังเดินทาง
แล้วเราก็ผ่านสวนนั้นไปแล้ว

155
00:17:40,750 --> 00:17:44,916
มาลองกันว่าลูกจะเดินคนเดียวได้ไหม

156
00:17:44,916 --> 00:17:49,583
ถ้าลูกอยู่คนเดียวในปารีส
และมีข้อความสําคัญต้องมาบอกพ่อ

157
00:17:49,583 --> 00:17:52,208
หาพ่อให้เจอ ต้องเดินยังไง

158
00:17:52,208 --> 00:17:55,375
เลี้ยวขวาก่อน แล้วเดินตรงไปเรื่อยๆ

159
00:17:56,000 --> 00:17:58,083
ไม่สิ ไม่ใช่

160
00:17:58,083 --> 00:18:01,666
ต้องเลี้ยวซ้าย แล้วตรงไปเรื่อยๆ

161
00:18:01,666 --> 00:18:03,416
หยุดรอรถก่อนจะข้ามถนน

162
00:18:03,416 --> 00:18:04,833
หยุดก่อนจะข้ามถนน

163
00:18:04,833 --> 00:18:09,500
ใช่แล้ว แล้วยังไงต่อ เดินตรงไปเรื่อยๆ

164
00:18:09,500 --> 00:18:13,208
แล้วก็ตรงไปเรื่อยๆ

165
00:18:13,750 --> 00:18:16,875
แล้วก็ตรงไปเรื่อยๆ

166
00:18:17,416 --> 00:18:18,708
ตรงไปเรื่อยๆ จบหรือยังคะ

167
00:18:18,708 --> 00:18:21,458
จบแล้ว แล้วเราจะทํายังไงกันต่อ

168
00:18:21,458 --> 00:18:23,958
พ่อจะซื้อเครปให้หนูเป็นของขวัญวันเกิด

169
00:18:24,791 --> 00:18:26,916
แน่นอน ไม่ใช่เครปธรรมดาด้วยนะ

170
00:18:26,916 --> 00:18:30,000
แต่เป็นเครปช็อกโกแลต
กับวิปครีม แล้วเราก็จะไป...

171
00:18:30,000 --> 00:18:31,041
ไปพิพิธภัณฑ์

172
00:18:33,375 --> 00:18:38,791
แล้วก็เดินตรงไปเรื่อยๆ
เรื่อยๆ จนหนูมาถึงพิพิธภัณฑ์

173
00:18:38,791 --> 00:18:39,875
ไชโย

174
00:18:40,666 --> 00:18:44,750
เมื่อไปถึงที่หมาย
ของขวัญวันเกิดปีนี้คือลูกจะได้สํารวจ

175
00:18:44,750 --> 00:18:47,625
สิ่งมหัศจรรย์ทั้งหลายที่เก็บอยู่ในนั้น

176
00:18:49,041 --> 00:18:51,208
- ฟังดูดีไหม
- ดีค่ะ

177
00:18:56,208 --> 00:18:59,916
เดี๋ยว พ่อเปลี่ยนของจัดแสดง
จากที่เรามากันครั้งที่แล้ว

178
00:18:59,916 --> 00:19:01,333
รู้ได้ยังไง

179
00:19:02,666 --> 00:19:07,083
เมื่อก่อนห้องแรกที่เข้าไป
จะมีกลิ่นทราย ตอนนี้มีกลิ่น...

180
00:19:07,083 --> 00:19:11,041
ขนนก จะงอยปาก
และกรงเล็บ ห้องนี้เต็มไปด้วยนก

181
00:19:11,041 --> 00:19:12,541
นกเป็นๆ หรือเปล่าคะ

182
00:19:12,541 --> 00:19:15,583
ไม่ใช่จ้ะ นกสตัฟฟ์ ตายมาหลายปีแล้ว

183
00:19:15,583 --> 00:19:18,125
แต่เพราะพ่อรู้ว่าลูกจะมา

184
00:19:18,125 --> 00:19:22,041
พ่อเลยตัดสินใจปลุกชีพให้พวกมันด้วยสิ่งนี้

185
00:19:32,208 --> 00:19:34,625
พ่อคะ มันมีชีวิตด้วย

186
00:19:34,625 --> 00:19:37,125
เกือบมีจ้ะ เสียงเพลงของพวกมันน่ะมีชีวิต

187
00:19:37,125 --> 00:19:39,916
ทุกสิ่งในโลกนี้
มีเสียงของตัวเอง ลูกแค่ต้องตั้งใจฟัง

188
00:19:48,833 --> 00:19:49,916
ฟังสิ

189
00:20:10,375 --> 00:20:13,208
และหลังจากอิ่มเอมกับเสียงแล้ว

190
00:20:13,208 --> 00:20:15,125
มาสนุกกับมือกันต่อ

191
00:20:21,125 --> 00:20:24,500
ลูกเคยจับของชิ้นนี้มาก่อน จําได้ไหมว่ามันคืออะไร

192
00:20:24,500 --> 00:20:26,416
ไหนว่าที่นี่ไม่ใช่โรงเรียนไง

193
00:20:26,416 --> 00:20:28,333
อยู่ที่ไหนก็เรียนรู้ได้

194
00:20:29,291 --> 00:20:31,708
- พ่อไม่ต้องเรียนนี่
- พ่อยิ่งต้องเรียนใหญ่เลย

195
00:20:34,916 --> 00:20:36,333
มรกตใช่ไหมคะ

196
00:20:36,333 --> 00:20:37,541
เก่งมาก

197
00:20:38,250 --> 00:20:40,250
คืออย่างนี้นะมารี โลกนี้ก็ยังคงเป็นโลก

198
00:20:40,250 --> 00:20:41,833
ต่อให้ลูกจะมองไม่เห็น

199
00:20:41,833 --> 00:20:43,583
นิ้วของลูกจะเป็นดวงตาให้แทน

200
00:20:43,583 --> 00:20:47,791
ลูกมีนิ้วสิบนิ้ว คนส่วนใหญ่มีตาแค่สองตาเอง

201
00:20:47,791 --> 00:20:51,083
แปลว่าลูกโชคดีกว่าคนอื่น
ถึงห้าเท่า เพราะห้าคูณสองได้...

202
00:20:51,083 --> 00:20:52,083
สิบ

203
00:20:52,083 --> 00:20:54,166
- ใช่
- ในนี้มีเพชรไหมคะ

204
00:20:54,166 --> 00:20:55,416
มีสิ

205
00:21:04,375 --> 00:21:06,833
รู้สึกว่ามันงามจัง

206
00:21:06,833 --> 00:21:08,541
ลูกก็งดงาม

207
00:21:09,500 --> 00:21:11,458
สุขสันต์วันเกิดจ้ะ มารี

208
00:21:12,291 --> 00:21:16,625
นี่คือของมีค่าที่สุดในพิพิธภัณฑ์นี้หรือเปล่าคะ

209
00:21:16,625 --> 00:21:17,791
ไม่ใช่

210
00:21:18,541 --> 00:21:22,958
มีอัญมณีอีกชิ้นที่มีค่าสูงกว่าทุกชิ้นรวมกัน

211
00:21:24,375 --> 00:21:26,375
มันมีชื่อว่าทะเลเพลิง

212
00:21:26,375 --> 00:21:27,875
พ่อเอามาให้หน่อยได้ไหม

213
00:21:28,791 --> 00:21:30,416
เขาไม่อนุญาต

214
00:21:30,416 --> 00:21:31,916
ทําไมถึงไม่อนุญาตล่ะ

215
00:21:33,041 --> 00:21:36,541
เพราะมันอยู่ในตู้นิรภัยแยกเฉพาะ
ที่อีกด้านของห้องนิรภัย

216
00:21:37,291 --> 00:21:40,125
อีกอย่าง นี่ถึงเวลามื้อเที่ยงแล้ว

217
00:21:40,125 --> 00:21:42,625
ซึ่งก็แปลว่า แปลว่าอะไรรู้ใช่ไหม

218
00:21:42,625 --> 00:21:44,125
จะได้กินเค้กนิดหน่อย

219
00:21:44,125 --> 00:21:45,583
เค้กเยอะเลยล่ะ

220
00:21:47,250 --> 00:21:48,583
ให้หนูไง

221
00:21:54,333 --> 00:21:57,541
ทําไมถึงไม่อนุญาตให้หนูแตะทะเลเพลิงคะ

222
00:21:57,541 --> 00:21:59,250
อยากไปกินที่ไหนดี มารี

223
00:21:59,250 --> 00:22:02,416
พ่อคะ ทําไมล่ะ ถ้าไม่บอกหนูไม่ยอมกินนะ

224
00:22:03,541 --> 00:22:05,791
มุ่งมั่นเอาเรื่องนะเรา ก็ได้

225
00:22:07,500 --> 00:22:09,333
มันเป็นตํานานเพ้อเจ้อน่ะ มารี

226
00:22:10,375 --> 00:22:15,041
ตํานานเล่าว่าอัญมณีที่ชื่อทะเลเพลิงนั้นต้องสาป

227
00:22:15,041 --> 00:22:15,958
แค่นั้นแหละ

228
00:22:16,916 --> 00:22:19,666
มีอย่างอื่นอีก หนูได้ยินจากน้ําเสียงของพ่อ

229
00:22:19,666 --> 00:22:23,083
บอกมาเถอะค่ะ นะคะ

230
00:22:23,083 --> 00:22:27,250
ตํานานนี้เล่ากันในสมัยที่
คนยังเชื่อเรื่องที่ไม่เป็นความจริง

231
00:22:28,375 --> 00:22:32,750
เล่าว่าใครก็ตาม
ที่แตะอัญมณีชิ้นนั้นจะต้องสาปไปด้วย

232
00:22:33,958 --> 00:22:35,375
สาปไว้ยังไงคะ

233
00:22:36,958 --> 00:22:40,541
สาปไว้ว่า ถ้าแตะต้องอัญมณี

234
00:22:40,541 --> 00:22:43,708
ทุกคนที่เรารักจะพบเคราะห์กรรมเลวร้ายที่สุด

235
00:22:44,375 --> 00:22:47,916
แต่ถ้าได้ครอบครองอัญมณีนั้น
ตัวเราจะไม่มีวันตาย

236
00:22:47,916 --> 00:22:51,291
เพราะอย่างนั้น เราจึงสรุปได้ทันที

237
00:22:51,291 --> 00:22:53,541
จากเรื่องสองส่วนที่เป็นไปไม่ได้ทั้งคู่

238
00:22:53,541 --> 00:22:55,250
ตํานานนั้นเป็นเรื่องเหลวไหล

239
00:22:56,166 --> 00:22:58,583
พ่อเคยแตะทะเลเพลิงไหม

240
00:23:06,833 --> 00:23:08,666
มาเถอะ มารี กินข้าวกัน

241
00:23:19,750 --> 00:23:23,000
{\an8}(แซงต์มาโล
สิงหาคม ปี 1944)

242
00:23:49,041 --> 00:23:50,125
ขนมปัง

243
00:24:38,541 --> 00:24:39,541
สายวิทยุ

244
00:25:06,875 --> 00:25:07,875
นี่

245
00:25:09,250 --> 00:25:11,958
เปิดประตูเสียทีสิ เราจะได้หนีกัน

246
00:25:11,958 --> 00:25:13,458
ไม่เหลืออะไรกินแล้ว

247
00:25:13,458 --> 00:25:17,375
แกอยากให้เราตายตก
ไปตามกันสินะ ไอ้นาซีชาติชั่ว!

248
00:26:17,666 --> 00:26:18,666
สวัสดีค่ะ

249
00:26:19,458 --> 00:26:21,250
วันนี้ที่นี่ไม่มีขนมปังนะ

250
00:26:21,250 --> 00:26:22,916
ที่ไหนๆ ก็ไม่มีขนมปังแล้ว

251
00:26:22,916 --> 00:26:23,833
มารี...

252
00:26:23,833 --> 00:26:26,041
ฉันไม่รู้เลยว่าจะได้เจอเธออีกเมื่อไหร่

253
00:26:26,041 --> 00:26:29,875
เมอซิเยอร์การง ฉันหิวมากเลยค่ะ
พอจะมีขนมปังเหลือบ้างไหม

254
00:26:30,500 --> 00:26:31,500
ไม่ต้องจ่ายหรอก

255
00:26:32,416 --> 00:26:35,750
เหลือแค่เศษแข็งๆ ก้อนเดียว แต่รับไปเถอะ

256
00:26:35,750 --> 00:26:38,166
- เอ้า
- ขอบคุณค่ะ

257
00:26:38,166 --> 00:26:42,083
แล้วก็มีคนได้ยินข้อความ
ที่ออกอากาศวิทยุเมื่อคืนด้วย

258
00:26:55,291 --> 00:26:56,166
มารี

259
00:26:56,166 --> 00:26:57,833
ปู่เอเตียน

260
00:26:57,833 --> 00:26:59,000
ปู่มาจริงๆ

261
00:27:00,958 --> 00:27:03,666
ได้ยินเธอภาวนาให้เราได้แบ่งขนมปังกินกัน

262
00:27:03,666 --> 00:27:05,166
แทบไม่เหลือขนมปัง แต่ปู่ก็มาแล้ว

263
00:27:05,833 --> 00:27:09,333
- ฉลาดมากที่แอบบอกให้มาเจอที่ไหน
- ปู่ไปอยู่ไหนมาคะ

264
00:27:10,375 --> 00:27:13,458
ปู่ไปทํางานมา ปู่ทํางานสําคัญ

265
00:27:13,458 --> 00:27:16,708
ให้พวกอเมริกันและอังกฤษ
ที่กําลังจะมาปลดปล่อยพวกเรา

266
00:27:16,708 --> 00:27:19,416
แต่เกรงว่าตอนนี้พวกเยอรมันกําลังจ้องปู่

267
00:27:19,416 --> 00:27:22,583
ถ้าปู่กลับบ้าน คงจะทําให้เธอมีภัยอย่างมาก

268
00:27:26,125 --> 00:27:27,375
ยังออกอากาศอยู่ใช่ไหม

269
00:27:27,375 --> 00:27:29,625
แน่นอนสิคะ อ่านหนังสือเล่มที่พ่อให้ไว้

270
00:27:29,625 --> 00:27:31,375
ดี อ่านหน้าที่ปู่บอกให้อ่านใช่ไหม

271
00:27:31,375 --> 00:27:33,625
ใช่ค่ะ บทที่ 16

272
00:27:33,625 --> 00:27:37,333
ป่านนี้คงรู้แล้วนะ
เธอไม่ใช่แค่อ่านนิยายฌูล แวร์นเฉยๆ

273
00:27:37,333 --> 00:27:41,750
เธอกําลังส่งสารเข้ารหัส
ซึ่งจะช่วยให้เราชนะสงคราม

274
00:27:42,458 --> 00:27:45,625
ทีนี้ ปู่อยากให้ข้ามไปอ่านบทที่ 20

275
00:27:45,625 --> 00:27:49,000
อ่านแค่หน้าแรก
แล้วข้ามไปบทที่ 21 อ่านแค่หน้าที่สอง

276
00:27:49,000 --> 00:27:51,375
บทที่ 20 แล้วบทที่ 21 หน้าแรกกับหน้าที่สอง

277
00:27:51,375 --> 00:27:53,333
รีบกลับบ้านไปดีกว่า

278
00:27:53,333 --> 00:27:55,875
เขาพูดถูก อยู่ข้างนอกไม่ปลอดภัย

279
00:27:55,875 --> 00:27:58,291
มีนายทหารเยอรมันที่คอยเสนออาหารและเงิน

280
00:27:58,291 --> 00:28:00,041
แลกกับข้อมูล...

281
00:28:01,208 --> 00:28:02,625
เรื่องของเธอ มารี

282
00:28:02,625 --> 00:28:04,541
- ฉันรึ
- เขาอยากรู้เรื่องของเธอไปทําไม

283
00:28:04,541 --> 00:28:06,416
ผมไม่รู้ ไม่มีใครรู้

284
00:28:07,000 --> 00:28:09,083
แต่เท่าที่ผ่านมายังไม่มีใครปริปาก

285
00:28:09,833 --> 00:28:12,541
เอาละ กลับถึงบ้านเมื่อไหร่
ลงกลอนประตูให้หมดนะ

286
00:28:12,541 --> 00:28:16,083
- ได้ค่ะ
- คืนนี้จะมีการทิ้งระเบิดอีก

287
00:28:38,791 --> 00:28:40,416
ทําอะไรน่ะ พลทหาร

288
00:28:41,250 --> 00:28:42,666
โจรลักขโมยซากจะถูกยิงเป้า

289
00:28:43,750 --> 00:28:45,416
ผมสิบโทแวร์เนอร์ เฟนนิช ครับผม

290
00:28:46,000 --> 00:28:48,833
ผมอยู่หน่วยสอดแนมวิทยุแวร์มัคท์

291
00:28:49,916 --> 00:28:53,750
หน่วยของผมถูกส่งมาที่แซงต์มาโล
เพื่อตรวจหาการออกอากาศวิทยุเถื่อน

292
00:28:53,750 --> 00:28:58,250
เมื่อคืน เครื่องรับสัญญาณวิทยุเสียหาย
ต้องหาสายวิทยุไปซ่อมจึงจะทําภารกิจต่อได้

293
00:29:13,750 --> 00:29:14,958
คุณอ่อนแอมาก

294
00:29:18,916 --> 00:29:20,125
เห็นใบปลิวนี่ไหม

295
00:29:22,500 --> 00:29:25,166
เมื่อคืน พวกอเมริกันโปรยใบปลิวภาษาฝรั่งเศส

296
00:29:25,166 --> 00:29:27,125
บอกให้ทุกคนออกจากแซงต์มาโล

297
00:29:28,791 --> 00:29:29,791
เข้าใจแล้วครับ

298
00:29:31,916 --> 00:29:36,041
ไปบอกหน่วยของคุณว่าจะไม่มีใครไปไหน
และไม่อนุญาตให้หนีไปไหนทั้งนั้น

299
00:29:36,750 --> 00:29:38,750
เราจะปักหลักที่แซงต์มาโลจนกระทั่งคนสุดท้าย

300
00:29:39,708 --> 00:29:41,541
หน่วยของผมตายกันหมดแล้วครับ

301
00:29:43,250 --> 00:29:44,750
ผมคือคนสุดท้าย

302
00:29:50,125 --> 00:29:51,791
ที่พักของคุณอยู่ที่ไหน

303
00:29:51,791 --> 00:29:53,291
โรงแรมผึ้ง

304
00:29:54,291 --> 00:29:55,500
จัตุรัสกงกอร์ด

305
00:29:59,458 --> 00:30:00,791
งานของคุณสําคัญมาก

306
00:30:02,375 --> 00:30:04,000
ผมจะช่วยเท่าที่ช่วยได้

307
00:30:57,000 --> 00:31:01,041
ดูไว้นะทุกคน แวร์เนอร์สร้างเครื่องวิทยุเอง

308
00:31:01,041 --> 00:31:03,125
จากเศษวัสดุที่คนทิ้ง

309
00:31:04,000 --> 00:31:06,708
บ่อยครั้งคนเราก็ทิ้งของที่ไร้ประโยชน์ต่อตัวเอง

310
00:31:06,708 --> 00:31:08,791
{\an8}แต่มันกลับมีค่าในสายตาของคนอื่น

311
00:31:08,791 --> 00:31:11,291
{\an8}เหมือนที่แวร์เนอร์
และพวกเธอทุกคนมีค่าในสายตาของฉัน

312
00:31:11,291 --> 00:31:13,125
{\an8}(สถานเด็กกําพร้าวิคตอเรียสตราสเซอ
เมืองเอสเซน เยอรมนี ปี 1934)

313
00:31:13,125 --> 00:31:14,791
ไม่มีใครสอนเขาเลย

314
00:31:15,833 --> 00:31:20,416
แวร์เนอร์ผสมผสานอัจฉริยภาพ
กับความมุ่งมั่นและความรู้จากตําราต่างๆ

315
00:31:20,416 --> 00:31:22,916
ถ้าเครื่องใช้การได้
ถือเป็นปาฏิหาริย์ย่อมๆ ได้เลย

316
00:31:24,375 --> 00:31:25,708
พร้อมหรือยัง แวร์เนอร์

317
00:31:26,458 --> 00:31:27,875
หวังว่าครับ เฟราอิเลนา

318
00:31:29,208 --> 00:31:30,291
งั้นเปิดเลยจ้ะ

319
00:32:11,208 --> 00:32:15,416
อันที่จริง แสงเรืองสว่างจากการเผาถ่านหินนั้น...

320
00:32:15,416 --> 00:32:17,375
เด็กผู้หญิงเข้ามาไม่ได้

321
00:32:17,375 --> 00:32:21,541
เงียบน่า ฉันเป็นน้องพี่นะ ทีนี้เจออะไรอีก

322
00:32:22,291 --> 00:32:24,708
เจอโลกทั้งใบเลย ยุตตา

323
00:32:24,708 --> 00:32:30,791
เวียนนา 65 เดรสเดน 88 ลอนดอน 100

324
00:32:30,791 --> 00:32:34,583
แต่เวลาดึกๆ จะเจอรายการนี้จากฝรั่งเศส

325
00:32:35,291 --> 00:32:37,666
คลื่นสั้น 13.10

326
00:32:37,666 --> 00:32:40,083
อาจารย์คนนี้เก่งที่สุดเลย

327
00:32:40,083 --> 00:32:42,333
เขาพูดเรื่องน่าทึ่งที่สุด

328
00:32:45,000 --> 00:32:49,000
สมองมนุษย์ถูกขังไว้ในความมืดมิด

329
00:32:50,375 --> 00:32:51,583
นี่เขาห้ามนะ

330
00:32:51,583 --> 00:32:54,083
ถ้านั่งฟัง จะได้ความรู้

331
00:32:56,875 --> 00:33:02,250
สมองเราลอยอยู่ในของเหลวใส
ในกะโหลก ไม่เคยอยู่ในแสงสว่าง

332
00:33:02,250 --> 00:33:06,833
แต่แม้จะอยู่ในความมืด
โลกที่สมองสร้างขึ้นนั้นกลับเต็มไปด้วยแสง

333
00:33:06,833 --> 00:33:09,666
ปริ่มด้วยสีสันและการเคลื่อนไหว

334
00:33:09,666 --> 00:33:13,666
นั่นอาจเป็นวัตถุที่สลับซับซ้อนที่สุด

335
00:33:13,666 --> 00:33:18,750
กล้ามเนื้อเปียกๆ หนักหนึ่งกิโลกรัม
แต่ในนั้นมีทั้งจักรวาลหมุนวนไป

336
00:33:18,750 --> 00:33:22,708
เด็กๆ แต่สมองของเรา
ซึ่งอยู่โดยปราศจากแสงแม้เศษเสี้ยว

337
00:33:22,708 --> 00:33:25,000
จะสร้างโลกซึ่งเปี่ยมด้วย
แสงสว่างให้เราได้หรือไม่

338
00:33:25,000 --> 00:33:26,416
ดึกมากแล้วนะ มารี

339
00:33:27,875 --> 00:33:30,500
เขาชอบออกอากาศแค่ตอนดึกๆ นี่นา

340
00:33:31,500 --> 00:33:32,500
ใครกัน

341
00:33:32,500 --> 00:33:36,625
อาจารย์ที่อธิบายเรื่องความมืดกับความสว่าง

342
00:33:36,625 --> 00:33:41,708
น่าสนใจมากนะ แต่นี่ดึกแล้ว
พรุ่งนี้หนูต้องไปโรงเรียน

343
00:33:41,708 --> 00:33:45,208
- เพราะงั้นต้องนอนแล้ว
- ได้ค่ะ

344
00:33:46,625 --> 00:33:47,791
ราตรีสวัสดิ์จ้ะ ลูกรัก

345
00:33:48,416 --> 00:33:52,958
เขาบอกว่าแสงที่สําคัญที่สุด
คือแสงซึ่งเราไม่อาจเห็นได้ด้วยตา

346
00:33:52,958 --> 00:33:54,083
หมายความว่ายังไง

347
00:33:54,083 --> 00:33:57,583
ก็ถ้าพ่อไม่มาขัด หนูคงฟังจนรู้แล้ว

348
00:34:03,416 --> 00:34:05,166
ถ้าเขาอธิบายต่อ

349
00:34:05,166 --> 00:34:08,916
พรุ่งนี้เช้าลูกมาอธิบายให้พ่อฟังนะ

350
00:34:10,208 --> 00:34:11,208
ให้อีกสิบนาที

351
00:34:13,541 --> 00:34:18,375
แสงทั้งจักรวาลจํานวนสิบล้านล้านแหล่ง
เป็นแสงซึ่งดวงตาเรามองเห็นได้

352
00:34:19,250 --> 00:34:24,208
และกระทั่งท่ามกลางความมืดสนิท
ภายในใจเรานั้นยังมีแสง

353
00:34:25,708 --> 00:34:28,916
อาจารย์คะ ภายในใจฉันยังมีแสง

354
00:34:34,541 --> 00:34:35,958
ทุกท่านคะ

355
00:34:36,875 --> 00:34:41,708
ก่อนเริ่มรายการวันนี้ ฉันมีเรื่องอยากจะพูด

356
00:34:42,916 --> 00:34:44,916
เรื่องที่มาจากหัวใจฉันเอง

357
00:34:49,125 --> 00:34:50,583
เมื่อหลายปีก่อน

358
00:34:50,583 --> 00:34:53,500
มีอาจารย์คนเก่งท่านหนึ่ง
คอยออกอากาศรายการเปี่ยมปัญญา

359
00:34:53,500 --> 00:34:57,125
ให้กับเด็กๆ ฟังในคลื่นความถี่นี้

360
00:34:59,125 --> 00:35:01,958
เขาพูดให้เด็กๆ ทั่วทั้งทวีปยุโรปฟัง

361
00:35:03,125 --> 00:35:09,333
ทุกครั้งที่ออกอากาศ
เขาจะเปิดเพลงอยู่เพลงหนึ่งเสมอ

362
00:35:10,583 --> 00:35:11,416
เพลงนี้

363
00:35:17,750 --> 00:35:21,166
ในช่วงเวลาแห่งความมืดมนอนธการ

364
00:35:22,250 --> 00:35:27,208
ในยุคที่มีแต่ตาแก่เพ้อเจ้อไร้เหตุผล
สั่งบุกยึดเมืองต่างๆ

365
00:35:28,000 --> 00:35:32,083
เล่นขโมยเมืองเหมือนเด็กอันธพาลขโมยของเล่น

366
00:35:33,083 --> 00:35:38,625
ฉันอยากระลึกถึงสิ่งที่อาจารย์ท่านนั้นเคยพูดไว้

367
00:35:39,583 --> 00:35:40,791
และนํามาเล่าสู่กันฟัง

368
00:35:42,666 --> 00:35:47,666
เพราะท่านพูดถึงแสงสว่างอยู่เสมอ

369
00:35:52,125 --> 00:35:56,250
ฉันอาจพูดได้ไม่เก่ง
เท่าอาจารย์ แต่ฉันจะพยายาม

370
00:35:56,875 --> 00:36:01,416
เขาบอกว่าแสงซึ่งสว่างวาบยามเผาถ่านหิน

371
00:36:02,375 --> 00:36:05,458
หรือถ่านไม้ หรือถ่านเลนร่วน...

372
00:36:05,458 --> 00:36:10,541
เขาว่าแสงที่ได้จากถ่านเหล่านั้น...

373
00:36:13,416 --> 00:36:15,500
ที่จริงคือแสงอาทิตย์

374
00:36:15,500 --> 00:36:19,375
ประเด็นสําคัญคือ แสงสว่างจะคงอยู่ตลอดไป

375
00:36:19,375 --> 00:36:22,666
อยู่ได้เป็นพันล้านปีหากเก็บไว้ในถ่านหิน

376
00:36:22,666 --> 00:36:26,166
แต่ความมืดนั้น อาจารย์บอกไว้ว่า

377
00:36:27,291 --> 00:36:32,333
ความมืดไม่สามารถดํารงอยู่ได้แม้แต่วินาทีเดียว

378
00:36:32,333 --> 00:36:33,916
ทันทีที่เราจุดไฟสว่างขึ้น

379
00:36:36,333 --> 00:36:39,291
ฉันอยากบอกเพียงแค่นั้น

380
00:36:45,208 --> 00:36:48,625
ใต้ทะเลสองหมื่นโยชน์ โดยฌูล แวร์น

381
00:36:49,541 --> 00:36:50,625
สิบโทเฟนนิช!

382
00:36:55,000 --> 00:36:56,000
ขึ้นมาเดี๋ยวนี้!

383
00:36:58,000 --> 00:36:59,000
ให้ไว!

384
00:37:18,083 --> 00:37:19,583
ไปซุ่มทําอะไรอยู่ข้างล่าง

385
00:37:20,291 --> 00:37:22,875
ตรงนั้นเป็นจุดหลบระเบิดที่ดีที่สุดครับผม

386
00:37:25,791 --> 00:37:29,541
จากนี้ไปต้องทํางานข้างบนนี้ ในที่สว่าง

387
00:37:31,333 --> 00:37:32,500
ให้เราเห็นได้ชัดๆ

388
00:37:33,166 --> 00:37:34,166
ครับผม

389
00:37:36,583 --> 00:37:41,583
เรายืนยันได้แล้วว่า
การทิ้งระเบิดที่แซงต์มาโลเมื่อวานนี้...

390
00:37:45,500 --> 00:37:46,666
ไม่ใช่การทิ้งสุ่ม

391
00:37:50,375 --> 00:37:52,875
แต่เป็นการเล็งเป้าหมายเฉพาะ

392
00:37:53,958 --> 00:37:58,833
พวกมันทิ้งระเบิดลงพิกัดของเราอย่างแม่นยํา

393
00:37:59,625 --> 00:38:01,625
ต้องมีคนคอยให้ข้อมูลพวกนั้นแน่

394
00:38:03,250 --> 00:38:08,083
คุณตรวจจับพบการออกอากาศวิทยุ
จากในกําแพงเมืองนี้ไหม

395
00:38:08,791 --> 00:38:09,625
ไม่พบครับ

396
00:38:09,625 --> 00:38:15,041
ต่อให้เป็นข้อความที่เหมือน
ไม่มีพิษมีภัยก็อาจมีข้อมูลที่เข้ารหัสไว้

397
00:38:15,041 --> 00:38:18,041
ครับผม ผมได้ฝึกการถอดรหัสมาเช่นกัน

398
00:38:18,041 --> 00:38:19,208
จบเป็นที่หนึ่งของรุ่น

399
00:38:19,208 --> 00:38:22,708
จากสถาบันรัฐศาสตร์แห่งชาติที่เบอร์ลิน

400
00:38:22,708 --> 00:38:25,791
และสถาบันที่เบอร์ลินนั้น
เป็นสถาบันที่ดีที่สุดในเยอรมนี

401
00:38:25,791 --> 00:38:29,750
ใช่ นายจ่าชมิดท์ก็เรียนมาจากสถาบันที่เบอร์ลิน

402
00:38:29,750 --> 00:38:33,250
เป็นที่หนึ่งของรุ่นปี 1942 ใช่ไหม

403
00:38:35,291 --> 00:38:38,583
ชมิดท์เพิ่งมาจากปารีส

404
00:38:39,833 --> 00:38:41,458
คุณบอกว่าทั้งหน่วยตายหมดแล้ว

405
00:38:42,458 --> 00:38:47,875
จากนี้ ชมิดท์จะอยู่เป็นเพื่อนและช่วยคุณทํางาน

406
00:38:50,375 --> 00:38:53,166
หากใครมีอุปกรณ์ออกอากาศวิทยุในครอบครอง

407
00:38:53,166 --> 00:38:56,541
ภายในกําแพงเมืองแซงต์มาโล
ถือเป็นความผิดขั้นประหาร

408
00:38:58,458 --> 00:38:59,666
ครับผม

409
00:39:00,833 --> 00:39:07,791
และจากนี้ ไม่ต้องพึ่งสายวิทยุเก่าๆ แล้ว

410
00:39:07,791 --> 00:39:09,208
ครับผม ขอบคุณครับ

411
00:39:14,125 --> 00:39:14,958
ไฮล์ ฮิตเลอร์

412
00:39:16,166 --> 00:39:17,083
ไฮล์ ฮิตเลอร์

413
00:39:31,250 --> 00:39:32,458
ดื่มอะไรหน่อยไหม

414
00:39:34,125 --> 00:39:35,583
ไม่อยากชนะสงครามหรือไง

415
00:39:35,583 --> 00:39:37,250
ได้ยินผู้กองแล้วนี่

416
00:39:37,250 --> 00:39:39,958
เราต้องหาตัวคนที่ส่งสัญญาณพิกัดให้ฝ่ายศัตรู

417
00:39:43,625 --> 00:39:47,958
เฮ้ย เฟนนิช ฉันยศสูงกว่าแก
แกไม่ได้รับอนุญาตให้ดื่มระหว่างปฏิบัติหน้าที่

418
00:39:48,666 --> 00:39:49,791
ได้ยินไหม

419
00:39:50,500 --> 00:39:52,625
เล่าเรื่องสมัยเรียนที่สถาบันให้ฟังหน่อย

420
00:40:21,458 --> 00:40:23,458
"เราเป็นเพื่อนกันได้"

421
00:40:24,375 --> 00:40:28,708
"หวังว่าเร็วๆ นี้เราจะ..."

422
00:40:45,875 --> 00:40:48,125
เตรียมตัวรับวันชื่นคืนสุขข้างหน้าสินะ

423
00:40:51,083 --> 00:40:54,500
ฉันเคยทําอาชีพเก็บและจัดดอกไม้

424
00:40:55,250 --> 00:40:57,250
หวังว่าสักวันจะได้กลับไปทําอาชีพเดิม

425
00:40:59,083 --> 00:41:04,375
แต่ตอนนี้ งานฉันคือการต้อนรับ
คนทุกเชื้อชาติและวัฒนธรรม

426
00:41:08,291 --> 00:41:09,375
ราคาสิบฟรังก์ค่ะ

427
00:41:10,125 --> 00:41:13,541
ไม่ ผมไม่ได้มาเพราะเรื่องนั้น

428
00:41:15,166 --> 00:41:17,375
ผมไม่สนใจเรื่องเพศสัมพันธ์แล้ว

429
00:41:18,333 --> 00:41:23,208
ผมต้องกินยาขนานแรงเพื่อรักษาอาการป่วยหนัก

430
00:41:24,000 --> 00:41:27,000
อันที่จริง เมื่อเสียความต้องการทางเพศไป

431
00:41:27,875 --> 00:41:31,250
กลับรู้สึกเหมือนถูกปลดปล่อยจากความบ้าคลั่ง

432
00:41:34,416 --> 00:41:35,416
นั่งสิ

433
00:41:37,875 --> 00:41:40,083
นั่งก่อน

434
00:41:47,708 --> 00:41:52,083
คุณอาจได้ยินข่าวลือมาบ้าง
ว่ามีนายทหารเยอรมันคนหนึ่ง

435
00:41:52,083 --> 00:41:54,833
มาที่แซงต์มาโลเพื่อตามหาเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง

436
00:41:56,083 --> 00:41:59,083
แต่ในเมื่อตอนนี้ผลลัพธ์
ของสงครามจะออกหัวหรือก้อยยังไม่รู้

437
00:41:59,083 --> 00:42:02,666
ผมจึงเจออุปสรรค
กับการหว่านล้อมให้คนบอกข้อมูล

438
00:42:03,583 --> 00:42:05,791
คนไม่สงสัยกับผลแพ้ชนะแล้ว

439
00:42:05,791 --> 00:42:09,708
ภายในชั่วโมงนี้พวกอเมริกันก็จะทิ้งระเบิดอีก

440
00:42:11,958 --> 00:42:13,958
ดูจากคนในเมืองที่ขันแข็งปกป้องเด็กคนนี้

441
00:42:13,958 --> 00:42:18,416
ผมเริ่มสังหรณ์ว่า
ครอบครัวของเธอจะเกี่ยวข้องกับฝ่ายต่อต้าน

442
00:42:19,125 --> 00:42:21,500
ทั้งพ่อ และปู่ที่ชื่อเอเตียน

443
00:42:22,166 --> 00:42:23,916
เป็นสายลับอะไรสักอย่าง...

444
00:42:24,791 --> 00:42:27,916
ฉันตื่น ฉันทํางาน แล้วฉันก็นอน

445
00:42:32,333 --> 00:42:35,833
ตอนนี้คนกลัวฝ่ายต่อต้านมากกว่าจะกลัวผมเสียอีก

446
00:42:35,833 --> 00:42:37,666
พวกเขาถึงได้ไม่ยอมบอกอะไรเลย

447
00:42:38,833 --> 00:42:43,916
ผมจึงตัดสินใจมาถามกับคนที่

448
00:42:43,916 --> 00:42:49,416
มีการแลกเปลี่ยนทางการเงินอย่างตรงไปตรงมา

449
00:42:50,083 --> 00:42:53,250
ไม่ปะปนกับความคิดทางศีลธรรม

450
00:42:59,166 --> 00:43:02,333
เด็กสาวคนนี้ชื่อมารี-ลอร์ เลอบลองก์

451
00:43:02,333 --> 00:43:05,833
เป็นเด็กตาบอด ผมอยากได้ที่อยู่

452
00:43:08,291 --> 00:43:10,708
สภาพร่างกายของผมไม่ได้เหมาะกับงานนี้

453
00:43:11,958 --> 00:43:15,166
ผมไม่แนะนําให้ดื่มไวน์โบโฌเลกับมอร์ฟีน

454
00:43:26,708 --> 00:43:28,125
แต่บังเอิญผมรีบ

455
00:43:53,916 --> 00:43:58,541
ขอทิ้งท้ายฝากถึงคุณพ่อนะคะ

456
00:43:58,541 --> 00:44:02,875
พ่อคะ หนูนึกภาพพ่อ
อยู่ที่ไหนสักแห่ง มีแต่เสียงของลูกเป็นเพื่อน

457
00:44:03,750 --> 00:44:05,791
หนูไม่อาจทิ้งให้พ่ออยู่ลําพังได้

458
00:44:05,791 --> 00:44:08,291
หนูสัญญาไว้ว่าจะพูดกับพ่อตลอดไป

459
00:44:09,083 --> 00:44:10,625
หนูจะทํา

460
00:44:10,625 --> 00:44:15,083
หนูจะพูดกับพ่อ ทําให้พ่อยังมีความหวัง

461
00:44:27,708 --> 00:44:28,708
เจออะไรบ้างไหม

462
00:44:30,041 --> 00:44:31,041
ไม่เจอ

463
00:44:32,500 --> 00:44:34,958
ตาฉันแล้ว แกไปนอนบ้าง

464
00:44:34,958 --> 00:44:38,416
ฉันไม่ค่อยนอนหรอก
ไม่นอนแต่ไหนแต่ไร ฉันเข้ากะแทนก็ได้

465
00:44:39,666 --> 00:44:40,791
บอกว่าถึงตาฉัน

466
00:44:42,291 --> 00:44:44,500
ฉันไม่สนว่าแกจะนอนหรือไม่นอน

467
00:45:00,625 --> 00:45:04,791
ปัดโธ่ แบบนี้สิถึงไม่ได้ยินอะไรเลย
สายไฟมันหลวม ให้ตาย

468
00:45:07,208 --> 00:45:09,875
ใช่ แต่บอกให้นะ ฉันทําเพื่อตรวจสอบนาย

469
00:45:09,875 --> 00:45:13,041
จะดูว่าจริงๆ นายใช้เครื่องรับวิทยุเป็นรึเปล่า

470
00:45:16,958 --> 00:45:18,458
พูดอะไรกันแน่

471
00:45:20,166 --> 00:45:23,583
ฉันจําไม่ได้ว่านายเรียนที่สถาบันแห่งชาติด้วย

472
00:45:23,583 --> 00:45:26,083
นายบอกผู้กองว่าจบจากชั้นปี 1942

473
00:45:26,083 --> 00:45:29,541
ฉันจําได้ว่าใครจบที่หนึ่งของรุ่น
ปี 1942 และคนคนนั้นไม่ใช่นาย

474
00:45:31,500 --> 00:45:33,333
ฉันแค่ไม่ได้จบเป็นที่หนึ่งของรุ่น

475
00:45:35,541 --> 00:45:39,625
แต่ฉันจํานายไม่ได้เลย

476
00:45:41,583 --> 00:45:43,000
นายเรียนอยู่นานแค่ไหน

477
00:45:47,875 --> 00:45:53,875
สถาบันแห่งชาติเป็นโรงเรียนชั้นสูง
นักเรียนที่เข้าไป ร้อยละ 63 เรียนไม่จบ

478
00:45:55,833 --> 00:45:58,083
ฉันพอจะเดาเรื่องนายได้นะ ชมิดท์

479
00:45:58,083 --> 00:46:00,000
นายเป็นหนึ่งในร้อยละ 63 นั่น

480
00:46:04,000 --> 00:46:08,833
ในสถานการณ์โกลาหลแบบนี้ เอกสารไหม้หมด

481
00:46:10,541 --> 00:46:13,875
พวกเรียนไม่จบหลายคน
กุเรื่องพูดทุกอย่างที่เจ้านายอยากได้ยิน

482
00:46:15,583 --> 00:46:17,250
มองหน้าฉันสิ ไอ้หกสิบสาม

483
00:46:21,708 --> 00:46:23,458
จําเป็น ไม่งั้นถูกส่งไปแนวรบตะวันออก

484
00:46:23,458 --> 00:46:25,375
ฉันต้องฝึกทั้งหนาวๆ

485
00:46:26,750 --> 00:46:29,583
โดนอัด วิ่งจนเกือบตายคาโรงเรียนนรกนั่น

486
00:46:31,666 --> 00:46:33,500
แล้วก็คู่ควรที่จะได้เรียนจบมา

487
00:46:35,708 --> 00:46:37,708
ฉันยังติดต่อกับครูใหญ่อยู่

488
00:46:39,291 --> 00:46:40,791
แค่เขายืนยันคําเดียว...

489
00:46:42,541 --> 00:46:44,208
นายได้ไปแนวรบตะวันออกแน่

490
00:46:51,500 --> 00:46:54,208
ทีนี้ เราสองคน

491
00:46:54,916 --> 00:46:58,125
จะดื่มชแนปส์กันคนละแก้ว แด่ท่านผู้นํา

492
00:47:01,333 --> 00:47:03,541
จากนั้นเราจะนั่งคุยแบบคนเท่าเทียมกัน

493
00:47:06,708 --> 00:47:08,583
ฉันไม่ดื่ม

494
00:47:08,583 --> 00:47:11,500
ดื่ม นายต้องดื่ม

495
00:47:14,000 --> 00:47:15,208
แด่ท่านผู้นํา

496
00:47:16,166 --> 00:47:17,375
และความจริง

497
00:47:37,791 --> 00:47:39,416
ขอบคุณที่รับฟังค่ะ

498
00:47:40,708 --> 00:47:43,333
คืนนี้ขอจบรายการเพียงเท่านี้

499
00:48:44,666 --> 00:48:47,916
คนดื่มของแบบนี้ฉลองกันเหรอ ตายห่า

500
00:48:52,208 --> 00:48:55,041
ที่จริงนายเรียนในสถาบันอยู่นานแค่ไหน

501
00:49:00,125 --> 00:49:01,291
สองอาทิตย์

502
00:49:04,458 --> 00:49:06,541
ล่าหมูป่าได้สองรอบ

503
00:49:10,333 --> 00:49:12,333
ฉันเป็นหมูที่โดนล่าทั้งสองรอบ

504
00:49:16,833 --> 00:49:18,833
นายรู้จักครูใหญ่บาสเตียนเหรอ

505
00:49:19,500 --> 00:49:21,125
จํากฎของเขาได้

506
00:49:21,125 --> 00:49:23,625
ใครฝึกบุกระดมพลแล้วเข้าเป็นที่โหล่

507
00:49:24,458 --> 00:49:26,291
ต้องเป็นหมูที่ได้ออกตัวสิบวินาทีก่อนถูกล่า

508
00:49:34,583 --> 00:49:36,416
อย่างฉัน สิบวินาทีก็ยังไม่พอ

509
00:49:38,833 --> 00:49:40,458
ฉันโดนจับได้ทั้งสองรอบ

510
00:49:42,000 --> 00:49:45,416
ถ้าไม่ตายอย่างสิงห์
ให้ถือว่าสูญเปล่าเหมือนเสียนมหนึ่งแก้ว

511
00:49:45,958 --> 00:49:48,333
สถาบันเขาสอนอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ

512
00:49:49,041 --> 00:49:52,041
พ่อไม่ยอมพูดกับฉันอีกเลยตั้งแต่โดนคัดออก

513
00:50:04,791 --> 00:50:06,208
ฉันคือนมในแก้วที่สูญเปล่า

514
00:50:10,083 --> 00:50:11,333
แต่ฉันไม่ได้โง่

515
00:50:34,041 --> 00:50:35,250
ฉันมีความลับ

516
00:50:37,458 --> 00:50:38,958
นายก็มีความลับ

517
00:50:42,208 --> 00:50:44,625
เมื่อกี้ตอนเปิดวิทยุ มีคนกําลังออกอากาศ

518
00:50:48,000 --> 00:50:49,000
เขาเป็นใคร

519
00:51:24,666 --> 00:51:27,500
หน้าปัดบนเครื่องชี้ไปที่คลื่นสั้น 13.10

520
00:51:28,250 --> 00:51:29,625
มันคลื่นอะไร

521
00:51:29,625 --> 00:51:34,000
เป็นคลื่นที่ฉันฟังมาตั้งแต่ยังเด็ก

522
00:51:34,000 --> 00:51:37,125
จะมีอาจารย์คนหนึ่ง คอยสอนข้อเท็จจริงให้ฟัง

523
00:51:38,416 --> 00:51:40,833
ข้อเท็จจริงที่คนอื่นๆ พูดแต่ในเชิงความเห็น

524
00:51:45,666 --> 00:51:47,416
เขาเคยบอกว่า "ลืมตามองให้ทั่ว

525
00:51:47,416 --> 00:51:50,208
เท่าที่ตามองเห็น ก่อนใจจะปิดไปตลอดกาล"

526
00:51:51,083 --> 00:51:52,500
ฉันก็พยายามทําอย่างนั้น

527
00:51:54,500 --> 00:51:58,583
แต่เรื่องที่เห็นมาส่วนใหญ่
ฉันอยากจะลืมๆ มันไปมากกว่า

528
00:52:01,125 --> 00:52:02,458
ตั้งแต่มาเป็นเจ้าหน้าที่วิทยุ

529
00:52:02,458 --> 00:52:06,041
ฉันพบคนออกอากาศตามคลื่น
เป็นร้อยๆ พบเครื่องรับวิทยุได้ทั้งหมด

530
00:52:06,875 --> 00:52:08,375
ฉันเห็นหน่วยเอสเอสยิง...

531
00:52:09,250 --> 00:52:12,875
ยิงศัตรูของไรช์ที่ใช้คลื่นวิทยุเหล่านั้น

532
00:52:15,500 --> 00:52:16,500
ใช่

533
00:52:18,416 --> 00:52:19,916
ดังที่ได้รับการฝึกมา

534
00:52:23,666 --> 00:52:26,500
แต่เวลาที่อยู่คนเดียว...

535
00:52:28,875 --> 00:52:30,083
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน...

536
00:52:31,000 --> 00:52:33,125
ฉันจะฟังคลื่นสั้น 13.10

537
00:52:35,458 --> 00:52:39,875
เมื่อก่อนมีแต่ความเงียบ จนมาถึงแซงต์มาโล

538
00:52:41,208 --> 00:52:43,208
แล้วก็ได้ฟังเด็กสาวคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสือ

539
00:52:44,250 --> 00:52:45,250
สาวที่ไหน

540
00:52:46,750 --> 00:52:47,833
ฉันไม่รู้

541
00:52:50,875 --> 00:52:52,708
อาจจะเป็นลูกสาวของอาจารย์คนนั้น

542
00:52:54,541 --> 00:52:59,375
หรืออาจเป็นคนอื่นที่เคยฟังคําของเขาเหมือนฉัน

543
00:53:02,000 --> 00:53:04,625
คนรุ่นเราสักคนที่คิดว่า

544
00:53:05,666 --> 00:53:07,500
ถ้าเปิดคลื่น

545
00:53:08,875 --> 00:53:11,875
แล้วคุยกันด้วยเหตุผลกับสามัญสํานึก

546
00:53:13,583 --> 00:53:16,166
ถกเถียงกันด้วยความรู้อย่างที่อาจารย์คนนั้นเคยทํา

547
00:53:16,166 --> 00:53:19,625
ไอ้ความบ้าคลั่งของสงครามชายแก่นี้
อาจจะสิ้นสุดลงได้เสียที

548
00:53:21,375 --> 00:53:22,708
ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร เธอ...

549
00:53:23,666 --> 00:53:24,875
เธอเป็นคนใช้ได้

550
00:53:30,708 --> 00:53:32,958
ฉันคิดว่าเขาทิ้งคลื่นนี้ไว้กับคนที่ดีแล้ว

551
00:53:39,625 --> 00:53:40,541
งั้น...

552
00:53:43,000 --> 00:53:44,791
ฉันรู้ความลับของนายแล้ว

553
00:53:45,416 --> 00:53:47,291
แต่ฉันไว้ใจให้นายรู้ความลับฉันไม่ได้

554
00:53:48,333 --> 00:53:49,750
ฉันไปตะวันออกไม่ได้

555
00:53:53,750 --> 00:53:54,750
นี่คือสงคราม

556
00:53:56,750 --> 00:53:59,750
เพิ่มอีกศพจาก 50 ล้านศพ

557
00:54:01,291 --> 00:54:03,666
- ขอโทษ แวร์เนอร์...
- นายจะตามหาผู้หญิงคนนั้นไหม

558
00:54:05,666 --> 00:54:07,375
ฉันจะทําตามหน้าที่

559
00:54:19,750 --> 00:54:20,750
อย่างที่เขาว่าไว้...

560
00:54:21,541 --> 00:54:24,458
ถ้าไม่ตายอย่างสิงห์
ให้ถือว่าสูญเปล่าเหมือนเสียนมหนึ่งแก้ว

561
00:54:25,125 --> 00:54:27,541
ขอร้อง ไว้ชีวิตฉันเถอะ

562
00:54:29,166 --> 00:54:31,083
ฉันจะไว้ชีวิตคลื่นสั้น 13.10

563
00:54:31,708 --> 00:54:32,541
ขอร้อง...

564
00:55:34,791 --> 00:55:36,333
สวัสดี มารี

565
00:55:37,166 --> 00:55:39,000
ฉันหาที่อยู่บ้านเธอไม่ได้

566
00:55:39,833 --> 00:55:44,958
แต่มีคนบอกว่าเธอกับพ่อเคยมาที่นี่

567
00:55:46,708 --> 00:55:47,666
ดูน่าจะหิวนะ

568
00:55:49,625 --> 00:55:53,916
แต่ก็นั่นแหละ ทุกคนในแซงต์มาโลตอนนี้ก็หิวทั้งนั้น

569
00:55:55,250 --> 00:55:58,541
ฉันขอโทษจริงๆ ค่ะ ต้องไปแล้ว คุณปู่รออยู่

570
00:55:58,541 --> 00:56:00,166
ขอร้อง ปล่อยเถอะ!

571
00:56:04,375 --> 00:56:05,500
คุณเป็นใคร

572
00:56:05,500 --> 00:56:07,916
คนที่ไม่อยากทําร้ายเธอเลย

573
00:56:07,916 --> 00:56:09,750
หากเธอมอบของที่ฉันต้องการให้

574
00:56:09,750 --> 00:56:11,041
คุณต้องการอะไร

575
00:56:13,500 --> 00:56:17,541
สงครามนี้ ไอ้ความบ้าคลั่ง ชีวิตคนที่เสียไป

576
00:56:18,208 --> 00:56:19,541
ทุกอย่างไร้ความหมายต่อฉัน

577
00:56:20,208 --> 00:56:22,166
ฉันแค่อยากมีชีวิตต่อไป

578
00:56:22,791 --> 00:56:24,791
และเชื่อว่าเธอจะช่วยฉันได้

579
00:56:29,208 --> 00:56:30,208
ฉันจะช่วยได้ยังไง

580
00:56:33,500 --> 00:56:37,375
พ่อของเธอเคยทํางานที่พิพิธภัณฑ์ในปารีสใช่ไหม

581
00:56:38,000 --> 00:56:41,000
เขาเคยดูแลอัญมณีมีค่าจํานวนมาก

582
00:56:41,000 --> 00:56:43,916
มีอัญมณีพิเศษอยู่ชิ้นหนึ่ง

583
00:56:47,833 --> 00:56:50,291
มีตาดูออกก็เป็นเรื่องดีนะ

584
00:56:50,291 --> 00:56:53,458
ฉันเห็นเลยว่าเธอรู้ฉันพูดถึงอะไร

585
00:56:54,125 --> 00:56:56,541
มันชื่อว่าทะเลเพลิง

586
00:56:57,625 --> 00:57:00,625
ตํานานเล่าว่ามันรักษาโรคได้ทุกชนิด

587
00:57:02,041 --> 00:57:05,833
และใครก็ตามที่ครอบครองมันจะมีชีวิตนิรันดร์

588
00:57:05,833 --> 00:57:09,000
พ่อเคยเล่าตํานานนั้นให้ฟัง

589
00:57:09,708 --> 00:57:13,000
แต่มันเป็นแค่เรื่องเล่า
มีแต่คนโง่เท่านั้นถึงจะเชื่อ

590
00:57:13,000 --> 00:57:14,291
แหม...

591
00:57:16,083 --> 00:57:22,083
แต่เจ้าโง่คนนี้กําลังหยิบ
ปืนวอลเธอร์พีพีเคประจําตัวออกมาจากสายรัด

592
00:57:23,541 --> 00:57:26,041
ตอนนี้ฉันกําลังเล็งปืนไปที่หัวของเธอ

593
00:57:26,666 --> 00:57:29,791
เธอกับพ่อหนีออกจากปารีสเมื่อเกิดสงคราม

594
00:57:29,791 --> 00:57:34,250
เขานําอัญมณีติดตัวออกมาไม่น้อย
เพื่อรักษาให้พ้นมือนาซี

595
00:57:35,958 --> 00:57:39,375
ฉันไม่สนเพชรหรือไพลินใดๆ

596
00:57:41,416 --> 00:57:44,791
ฉันสนใจแต่ทะเลเพลิงเท่านั้น

597
00:57:44,791 --> 00:57:47,291
ซึ่งฉันเชื่อว่าเขาทิ้งมันไว้กับเธอ

598
00:57:48,041 --> 00:57:53,500
มารี-ลอร์ บอกฉันมาว่ามันอยู่ที่ไหน

599
00:57:54,166 --> 00:57:55,666
มีเวลาสิบวินาที

600
00:57:55,666 --> 00:57:57,250
- ฉันไม่...
- สิบ

601
00:57:58,166 --> 00:57:59,750
เก้า

602
00:57:59,750 --> 00:58:00,833
แปด

603
00:58:01,458 --> 00:58:02,541
เจ็ด

604
00:58:04,750 --> 00:58:06,125
พูดมาสิ มารี!

605
00:58:06,125 --> 00:58:07,916
คุณพ่อแค่เล่าเรื่องอัญมณี

606
00:58:07,916 --> 00:58:10,708
- หก
- คิดเหรอว่ามันจะอยู่ที่นี่

607
00:58:10,708 --> 00:58:13,958
- ห้า
- ฉันไม่รู้ว่ามันอยู่ไหน ไม่รู้จริงๆ

608
00:58:13,958 --> 00:58:14,875
สี่

609
00:58:14,875 --> 00:58:17,083
แสงที่สําคัญที่สุด...

610
00:58:17,083 --> 00:58:19,125
- สาม
- ฉันไม่รู้ว่ามันอยู่ไหน...

611
00:58:19,125 --> 00:58:21,125
- สอง
- ฉันไม่รู้!

612
00:58:21,125 --> 00:58:22,833
คือแสงซึ่งเราไม่อาจเห็นได้ด้วยตา

613
01:00:52,708 --> 01:00:57,708
{\an8}คําบรรยายโดย ศันสนีย์ โอบอ้อม