1
00:00:09,822 --> 00:00:14,536
เมื่อผู้คนพูดถึง ปัญหาสุขภาพจิตของตัวเอง

2
00:00:14,619 --> 00:00:17,247
หนึ่งอย่างที่ผม คิดว่าเข้าถึงได้ง่ายมาก

3
00:00:17,330 --> 00:00:20,542
ที่ผมเชื่อว่าหลายคนต้องเผชิญ

4
00:00:20,625 --> 00:00:23,628
อันดับแรกคือการยอมรับ ว่ามีอะไรผิดปกติ

5
00:00:23,711 --> 00:00:25,880
และความต้องการที่จะขอความช่วยเหลือ

6
00:00:25,964 --> 00:00:29,634
แต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ผมได้เรียนรู้ว่า

7
00:00:29,717 --> 00:00:32,177
ไม่ใช่ว่าคุณผิดปกติ แต่เกิดอะไรขึ้นกับคุณ

8
00:00:32,762 --> 00:00:35,515
และผมว่านี่เป็นจุดที่สำคัญมาก

9
00:00:35,598 --> 00:00:38,059
เพราะไม่มีอะไรที่ต้องละอาย

10
00:00:38,142 --> 00:00:40,812
จริงๆ ผมสามารถใช้ส่วนใดก็ได้ จากประสบการณ์ของผม

11
00:00:40,895 --> 00:00:43,523
ที่อาจช่วยเหลือคนอื่น

12
00:00:43,606 --> 00:00:47,610
ที่มีปัญหาคล้ายๆ กัน มีบาดแผลทางใจคล้ายๆ กัน

13
00:00:47,694 --> 00:00:52,365
ชีวิตของดิฉันเองดีขึ้นเมื่อดิฉัน คิดว่าดิฉันสามารถช่วยเหลือคนอื่น

14
00:00:52,448 --> 00:00:58,246
และดิฉันได้ใช้อาชีพการงาน ทั้งชีวิตเพื่อทำสิ่งนั้น

15
00:00:58,329 --> 00:01:04,586
สิ่งที่ทำให้ดิฉันเกิดความรู้สึก อย่างแรงกล้าที่จะทำอะไร

16
00:01:04,668 --> 00:01:07,338
คือประสบการณ์จากเด็กๆ ของดิฉัน

17
00:01:08,673 --> 00:01:12,051
ครั้งแรกที่ดิฉันพาเด็กๆ จากโรงเรียนของดิฉันในแอฟริกาใต้

18
00:01:12,135 --> 00:01:13,428
เพื่อเข้าวิทยาลัยที่นี่

19
00:01:14,387 --> 00:01:17,891
เด็กผู้หญิงคนแรก ปีแรก ที่มหาวิทยาลัยในเครือไอวีลีก

20
00:01:17,974 --> 00:01:20,018
รู้สึกเหงาและโดดเดี่ยวมาก

21
00:01:20,101 --> 00:01:22,645
ดิฉันคิดว่าดิฉันสามารถคุยได้

22
00:01:22,729 --> 00:01:25,440
ใช้เวลากับเธอ แต่แล้วดิฉันได้รับโทรศัพท์

23
00:01:25,523 --> 00:01:28,526
ว่าเธอพยายามที่จะฆ่าตัวตาย

24
00:01:30,737 --> 00:01:32,864
แล้วก็มีเด็กอีกคนหนึ่ง และอีกคนหนึ่ง

25
00:01:32,947 --> 00:01:34,824
และอีกคน และอีกคน…

26
00:01:34,908 --> 00:01:37,952
ดิฉันรู้สึกว่า "เกิดอะไรขึ้น"

27
00:01:39,120 --> 00:01:40,747
คุณแฮร์รี ความจริงก็คือ

28
00:01:40,830 --> 00:01:43,374
มีหลายต่อหลายคืน ที่ดิฉันอยู่ในแผนกจิตเวช

29
00:01:44,876 --> 00:01:48,296
ดิฉันจึงเริ่มเข้าใจ

30
00:01:48,379 --> 00:01:50,757
มีสิ่งที่เราไม่ได้ทำ มีสิ่งที่ดิฉันไม่เข้าใจ

31
00:01:50,840 --> 00:01:52,091
มีสิ่งที่…

32
00:01:52,175 --> 00:01:55,929
ตอนแรกดิฉันเองยังไม่เข้าใจ "หมายความว่าไงคุณซึมเศร้า"

33
00:01:56,012 --> 00:01:57,180
แบบว่า

34
00:01:57,263 --> 00:02:00,725
จากคนที่ทำรายการมากมาย เกี่ยวกับโรคซึมเศร้า

35
00:02:00,808 --> 00:02:02,644
รอบนี้คุณมีอาการซึมเศร้า มานานเท่าไรแล้ว

36
00:02:02,727 --> 00:02:05,522
- ตั้งแต่กรกฎาคมปีที่แล้ว - ภาวะวิตกกังวล ดิฉันมีมาทั้งชีวิต

37
00:02:05,605 --> 00:02:07,857
ดิฉันได้ยินเสียงนี้ เสียงนี้คืออะไร

38
00:02:07,941 --> 00:02:10,985
ดิฉันถูกล่วงละเมิดทางเพศ ตอนที่ดิฉันอายุห้าขวบ

39
00:02:11,069 --> 00:02:15,198
ดิฉันอยากใช้เสียงของดิฉัน เพื่อช่วยให้คนเข้าใจปัญหาสุขภาพจิต

40
00:02:15,281 --> 00:02:18,868
- ดิฉันเป็นโรคไบโพลาร์ - ผมสูญเสียครอบครัวจากการติดสุรา

41
00:02:18,952 --> 00:02:20,954
ดิฉันรู้สึกว่าไม่สามารถจัดการ กับชีวิตตัวเอง

42
00:02:21,037 --> 00:02:23,164
เอาเลย เราร้องกันทุกวัน

43
00:02:24,332 --> 00:02:27,418
แต่ในช่วงแรก ดิฉัน ไม่เข้าใจว่าเรื่องนี้หนักขนาดไหน

44
00:02:33,758 --> 00:02:36,803
ในวันที่โด่งดังที่เราแจกรถกัน

45
00:02:36,886 --> 00:02:40,890
สิ่งที่สำคัญสำหรับดิฉัน ไม่ใช่แค่การแจกรถ

46
00:02:40,974 --> 00:02:43,768
แต่แจกรถให้คน ที่จำเป็นต้องใช้จริงๆ

47
00:02:43,851 --> 00:02:46,020
เปิดกล่องได้เลย หนึ่ง สอง สาม

48
00:02:46,104 --> 00:02:48,022
คุณได้รถ คุณได้รถ

49
00:02:48,106 --> 00:02:51,734
คุณได้รถ ทุกคนได้รถ

50
00:02:53,361 --> 00:02:55,530
สำหรับคนที่อยู่ตรงนั้น รถคือกุญแจสำคัญ

51
00:02:55,613 --> 00:02:58,116
ในการรักษางานที่ทำไว้

52
00:02:58,199 --> 00:03:00,618
หรือกุญแจสำคัญในการที่จะสามารถ

53
00:03:00,702 --> 00:03:02,912
ไปรับลูกๆ ที่โรงเรียน

54
00:03:02,996 --> 00:03:05,957
รถเป็นความจำเป็นพื้นฐาน

55
00:03:07,458 --> 00:03:09,919
และคุณอเล็กซ์เป็นหนึ่งในนั้น

56
00:03:11,880 --> 00:03:14,591
คุณอเล็กซ์เป็นหญิงสาวไร้บ้าน

57
00:03:14,674 --> 00:03:18,636
ที่ถึงแม้จะเจอ กับเหตุการณ์มากมายในชีวิต

58
00:03:18,720 --> 00:03:22,557
แม้จะมีปัญหาทางครอบครัว สิ่งที่ดิฉันประทับใจที่สุด

59
00:03:22,640 --> 00:03:25,018
คือเธอสามารถเรียนจบได้

60
00:03:25,101 --> 00:03:28,187
(โอปราห์กับอเล็กซ์)

61
00:03:28,271 --> 00:03:30,356
รู้สึกเหมือนฝันไป

62
00:03:30,440 --> 00:03:31,774
เหมือนนิทานซินเดอร์เรลลา

63
00:03:31,858 --> 00:03:35,028
จากเด็กข้างถนนมาเจอกับโอกาสเหล่านี้

64
00:03:38,698 --> 00:03:41,201
ดิฉันเติบโตมาโดยที่คุณพ่อ อยู่ในคุกเป็นส่วนใหญ่

65
00:03:41,284 --> 00:03:45,371
คุณพ่อทุบตีคุณแม่ มีความวุ่นวายในบ้านตลอดเวลา

66
00:03:45,455 --> 00:03:47,165
การทะเลาะ การทำร้ายร่างกาย

67
00:03:47,248 --> 00:03:49,667
ดิฉันภูมิใจในตัวคุณมาก

68
00:03:49,751 --> 00:03:51,586
คุณรอดจากนรก

69
00:03:51,669 --> 00:03:54,130
เราเชื่อว่าสิ่งเดียวที่คุณต้องการ ดิฉันเชื่อว่าสิ่งเดียวที่คุณต้องการ

70
00:03:54,214 --> 00:03:57,050
คือคนที่เชื่อในตัวคุณ และดิฉันเชื่อ

71
00:03:57,133 --> 00:04:00,553
ดิฉันเชื่อ

72
00:04:01,346 --> 00:04:03,389
ดิฉันเชื่อในตัวคุณ

73
00:04:03,473 --> 00:04:06,434
ดิฉันเห็นตัวเองในตัวอเล็กซ์

74
00:04:07,685 --> 00:04:10,021
วิธีที่คุณยายเป็นคนเลี้ยงดูดิฉัน

75
00:04:10,104 --> 00:04:14,943
ดิฉันถูกตีตอนอายุสาม สี่ ห้า และหกขวบ

76
00:04:15,860 --> 00:04:18,780
ดิฉันคิดมาเสมอว่าเหตุผล ที่ใครก็ตามประสบความสำเร็จ

77
00:04:18,862 --> 00:04:21,866
เป็นเพราะถ้าเรามีเพียงหนึ่งคน

78
00:04:21,949 --> 00:04:25,537
ที่พูดว่า "ฉันเห็นคุณ ฉันเห็นคุณ ฉันเข้าใจคุณ"

79
00:04:27,747 --> 00:04:29,374
สำหรับดิฉัน คนนั้นคือครูของดิฉัน

80
00:04:29,457 --> 00:04:30,708
ครูดันแคน

81
00:04:31,918 --> 00:04:35,755
เธอเป็นที่พักพิง เธอทำให้ดิฉันเห็นคุณค่าของตัวเอง

82
00:04:38,716 --> 00:04:42,595
ดิฉันอยากจะมอบสิ่ง ที่ครูดันแคนมอบให้ดิฉัน

83
00:04:43,096 --> 00:04:44,722
ขอบคุณพระเจ้า

84
00:04:44,806 --> 00:04:48,184
สิ่งที่ดิฉันเห็นในตัวอเล็กซ์ คือเธอต้องการกำลังใจ

85
00:04:48,268 --> 00:04:51,688
เธอต้องการความช่วยเหลือ เธอต้องการให้ใครเชื่อในตัวเธอ

86
00:04:51,771 --> 00:04:53,481
เธอต้องการทุนการศึกษา เพื่อเรียนระดับวิทยาลัย

87
00:04:53,565 --> 00:04:55,108
(วิทยาลัยแห่งเมืองลอสแอนเจลิส)

88
00:04:56,734 --> 00:04:58,945
ดิฉันต้องทำให้คุณโอปราห์เห็น

89
00:04:59,028 --> 00:05:02,448
ว่าดิฉันจะทำให้เธอรู้สึกว่า เธอตัดสินใจถูกที่เลือกดิฉัน

90
00:05:03,199 --> 00:05:08,204
โชคร้ายที่ดิฉันเข้าเรียนในวิทยาลัย ด้วยระดับการศึกษาของเด็ก 12 ขวบ

91
00:05:08,288 --> 00:05:11,875
ดิฉันตกการศึกษาเทอมแรก F, F, F, F, F

92
00:05:12,792 --> 00:05:16,921
ช่วงเข้าวิทยาลัยแรกๆ เธอประสบปัญหา

93
00:05:17,630 --> 00:05:19,507
ดิฉันแนะนำนักบำบัดให้

94
00:05:19,591 --> 00:05:21,759
เธอบอกว่า "นักบำบัดคนนี้ไม่เหมาะสม"

95
00:05:21,843 --> 00:05:23,595
ดิฉันเลยไปหานักบำบัดอีกคน

96
00:05:24,846 --> 00:05:28,016
หลังจากเรียนจบวิทยาลัย หลายปีผ่านไป

97
00:05:28,099 --> 00:05:30,977
ดิฉันพยายามเป็นเพื่อน และผู้ให้คำแนะนำที่ดี

98
00:05:31,811 --> 00:05:34,564
แต่จะมีปัญหาเสมอ

99
00:05:34,647 --> 00:05:37,066
"งานนี้ไม่ได้" หรือ "ฉันจะสมัครงานนี้"

100
00:05:37,150 --> 00:05:38,651
แล้วงานนั้นก็ไม่ได้

101
00:05:39,360 --> 00:05:42,197
ในที่สุด งานที่ดิฉันคิดว่าจะเป็นงาน

102
00:05:42,280 --> 00:05:44,449
ที่จะเป็นจุดบรรจบ ที่สวยงามในชีวิตเธอ

103
00:05:44,532 --> 00:05:49,078
การกลับไปสถานที่แรกที่ดิฉันพบเธอ นั่นคือ Covenant House

104
00:05:49,495 --> 00:05:50,663
ดิฉันตื่นเต้นมาก

105
00:05:50,747 --> 00:05:54,626
นี่คือ Covenant House ที่พักพิง สำหรับเด็กไร้บ้านอายุ 18 ถึง 21

106
00:05:54,709 --> 00:05:57,128
ดิฉันอยู่ที่นี่ 11 เดือน ตอนที่มาที่ฮอลลีวูดครั้งแรก

107
00:05:57,212 --> 00:05:59,088
- สวัสดี - สวัสดีค่ะ สบายดีไหมคะ

108
00:05:59,172 --> 00:06:00,673
พอทำงานที่ Covenant House

109
00:06:00,757 --> 00:06:03,676
เวลาที่ดิฉันได้ยินเด็กๆ หลายคน พูดถึงเรื่องราวของตัวเอง

110
00:06:03,760 --> 00:06:05,720
ความรู้สึกแย่ๆ ของดิฉันจะถูกสะกิด

111
00:06:08,431 --> 00:06:11,434
เธอทำงานที่ Covenant House ได้หกเดือน

112
00:06:12,560 --> 00:06:14,771
แล้วดิฉันสังเกตเธอเริ่มมีอาการ

113
00:06:14,854 --> 00:06:17,857
ในรูปแบบที่ดิฉันไม่เคยเห็นมาก่อน

114
00:06:20,360 --> 00:06:22,153
ฉันต้องการความช่วยเหลือ

115
00:06:29,577 --> 00:06:32,080
เหมือนฉันต้องช่วยตัวเอง

116
00:06:33,790 --> 00:06:35,667
เพราะไม่มีใครมีคำตอบ

117
00:06:36,251 --> 00:06:37,710
ไม่มีใครรู้

118
00:06:37,794 --> 00:06:43,925
หลายครั้งในหนึ่งวัน ดิฉันจะถามตัวเอง "นี่มันคืออะไร"

119
00:06:45,426 --> 00:06:49,597
ตอนนั้นแหละที่ดิฉันตระหนักว่าโห

120
00:06:49,681 --> 00:06:54,102
ดิฉันได้ก้าวเข้ามาในสถานการณ์ ที่ดิฉันไม่ได้เข้าใจอย่างแท้จริง

121
00:06:54,727 --> 00:06:56,145
นั่นทำให้ดิฉันกลัว

122
00:06:56,229 --> 00:06:58,982
ฉันจะนั่งอยู่ตรงนั้น รู้สึกอยากฆ่าตัวตาย

123
00:06:59,858 --> 00:07:02,318
แต่ทำไม ฉันไม่อยากตาย

124
00:07:02,402 --> 00:07:05,280
ฉันไม่ได้… ฉันรักชีวิตตัวเอง

125
00:07:06,906 --> 00:07:09,659
ฉันไม่รักอดีตของฉัน ฉันรักชีวิตปัจจุบัน และฉัน…

126
00:07:09,742 --> 00:07:14,163
ฉันโกรธที่อดีตของฉัน ยังเป็นส่วนหนึ่งของตัวฉันวันนี้

127
00:07:14,706 --> 00:07:16,624
ฉันไม่ได้เลือก

128
00:07:17,375 --> 00:07:18,793
เธอเริ่มเล่าให้ดิฉันฟัง

129
00:07:18,877 --> 00:07:23,923
ว่าเธอเอาหัวโขกกำแพงคอนกรีต

130
00:07:24,007 --> 00:07:27,886
ดิฉันไม่พร้อมที่จะรับมือ

131
00:07:27,969 --> 00:07:30,805
กับทุกอย่างที่เป็นตัวตนของเธอ

132
00:07:31,514 --> 00:07:35,435
ดิฉันเลยติดต่อให้เธอได้รับการรักษา ที่ศูนย์การบำบัดทางจิต The Meadows

133
00:07:37,979 --> 00:07:39,564
ดิฉันเก็บสมุดบันทึกไว้ทั้งหมด

134
00:07:41,065 --> 00:07:43,359
บางเล่มเขียนมา ตั้งแต่อยู่มัธยมศึกษาปีที่สาม

135
00:07:43,443 --> 00:07:46,613
เขียนว่า "พ่อฉันอยู่ในคุก ในวันเกิดฉันทุกปี

136
00:07:46,696 --> 00:07:49,616
เพราะเขาทำร้ายแม่ของฉันมาก"

137
00:07:51,492 --> 00:07:53,703
"ทั้งชีวิตฉันยุ่งเหยิง"

138
00:07:54,746 --> 00:07:58,833
"ฉันคิดถึงความตาย นั่นทำให้ฉันกลัว ฉันกลัวตัวเอง"

139
00:08:00,210 --> 00:08:01,711
เหลือเชื่อมาก

140
00:08:01,794 --> 00:08:04,631
ที่สุขภาพจิตของดิฉัน เริ่มมานานขนาดนั้น

141
00:08:04,714 --> 00:08:07,091
ตั้งแต่อายุ 13 หรือ 14 ปี

142
00:08:08,927 --> 00:08:10,887
เอาละ อเล็กซ์

143
00:08:10,970 --> 00:08:13,348
วันนี้เป็นวันที่คุณ จะได้เล่าถึงก้าวแรกของคุณ

144
00:08:13,431 --> 00:08:14,891
โอ้โห

145
00:08:15,433 --> 00:08:17,310
ฉันกังวล

146
00:08:17,393 --> 00:08:19,229
- คุณทำได้ - ค่ะ

147
00:08:19,854 --> 00:08:21,397
เอาละ

148
00:08:23,983 --> 00:08:25,693
จุดเริ่มต้น

149
00:08:28,988 --> 00:08:33,368
"คุณพ่อของฉันชอบทำร้ายคุณแม่ คุณพ่อติดเหล้า"

150
00:08:35,411 --> 00:08:39,623
"คุณแม่ชอบทำร้ายฉัน และทรมานฉันตอนเป็นเด็ก"

151
00:08:40,916 --> 00:08:45,630
"คุณแม่จะทำร้ายทางร่างกาย อารมณ์ และคำพูด

152
00:08:45,713 --> 00:08:49,425
ไม่สามารถร้องไห้ได้ ไม่ได้รับอนุญาตให้ร้องไห้

153
00:08:49,509 --> 00:08:54,639
ฉันเกลียดตัวเองที่ต้องอยู่กับ PTSD ทั้งชีวิตและไม่มีทักษะอะไรเลย

154
00:08:54,722 --> 00:08:56,724
เหมือนการต่อสู้ที่ไม่มีทางชนะ

155
00:08:56,808 --> 00:09:01,062
เหมือนยืนแพ้อย่างโดดเดี่ยว กลางสนามรบ

156
00:09:01,145 --> 00:09:05,775
รอให้ใครมาปลิดชีวิต แต่ไม่มีอะไรมาฆ่าฉัน"

157
00:09:08,027 --> 00:09:11,406
จำได้ว่าครั้งแรกที่เธอบอกดิฉัน ว่าเธอเป็นโรค PTSD

158
00:09:14,158 --> 00:09:16,828
ดิฉันคิดว่า ดิฉันไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร

159
00:09:16,911 --> 00:09:19,122
เพราะดิฉันคิดว่า นั่นเป็นสิ่งที่ทหารประสบ

160
00:09:19,205 --> 00:09:22,125
ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นสิ่ง ที่มีอยู่จริง

161
00:09:26,588 --> 00:09:29,883
แต่ก่อน โรคเครียดหลังเหตุการณ์ร้ายแรงมักใช้

162
00:09:29,966 --> 00:09:32,093
กับทหารผ่านศึกที่เป็นหน่วยสู้รบ

163
00:09:32,176 --> 00:09:35,847
หนึ่งสิ่งที่เราเรียนรู้ในช่วง 30 ปี ที่ศึกษาเรื่องบาดแผลทางใจ

164
00:09:35,930 --> 00:09:39,309
เมื่อมีสองอย่างเกิดขึ้นพร้อมกัน ภาพกับเสียง สมองของเราเชื่อมโยงกัน

165
00:09:39,392 --> 00:09:40,768
(ดร. บรูซ เพอร์รี นักวิชาการอาวุโส จาก ChildTrauma Academy)

166
00:09:40,852 --> 00:09:42,729
เป็นการเชื่อมโยงทางกายภาพ เป็นการสร้างความทรงจำ

167
00:09:43,563 --> 00:09:47,275
แต่ส่วนล่างของสมองไม่สามารถบอกเวลา

168
00:09:48,484 --> 00:09:51,529
คนที่ได้รับบาดแผลทางใจสมัยเด็ก ตอนที่อายุยังน้อย

169
00:09:51,613 --> 00:09:55,408
พวกเขาจะมีกับดักระเบิดเล็กๆ เต็มเลย ในช่วงล่างของสมอง

170
00:09:55,491 --> 00:09:59,204
สิ่งที่ทำให้รำลึกถึง สิ่งย้ำเตือนใดๆ ถึงเหตุการณ์นั้น

171
00:09:59,287 --> 00:10:01,247
จะทำให้พวกเขาวิตกกังวล และรู้สึกท่วมท้น

172
00:10:01,331 --> 00:10:03,458
และยากที่จะหลีกเลี่ยง

173
00:10:04,417 --> 00:10:06,336
ส่วนหนึ่งของปัญหาในการบำบัด

174
00:10:06,419 --> 00:10:10,423
คือเราจะไม่ได้เห็นผลแบบเส้นตรงง่ายๆ

175
00:10:10,506 --> 00:10:15,929
ไม่ว่าจะเป็นโรค PTSD โรคซึมเศร้า ภาวะวิตกกังวล หรือโรคจิตเภท

176
00:10:16,012 --> 00:10:19,349
ทุกโรคมีลักษณะการดีขึ้นสองก้าว และแย่ลงหนึ่งก้าว

177
00:10:19,432 --> 00:10:21,226
ดีขึ้นหนึ่งก้าว แย่ลงสองก้าว

178
00:10:21,309 --> 00:10:26,439
ซึ่งทำให้เป็นเรื่องยากสำหรับ ครอบครัวและเพื่อนฝูงที่พยายามช่วย

179
00:10:28,483 --> 00:10:31,277
สี่เดือนที่ผ่านมา ดิฉันตั้งใจมาก

180
00:10:31,819 --> 00:10:34,322
ดิฉันกำลังจะได้ออกจาก The Meadows

181
00:10:34,405 --> 00:10:36,533
โลกใบนี้กว้างใหญ่เหลือเกิน

182
00:10:36,616 --> 00:10:39,994
ดิฉันกำลังถอดล้อฝึก แต่ดิฉันรู้ว่าตัวเองปั่นได้

183
00:10:41,329 --> 00:10:43,164
เข้าใจใช่ไหม

184
00:10:48,461 --> 00:10:49,462
สวัสดีอเล็กซ์

185
00:10:49,546 --> 00:10:51,297
- สวัสดี - ดูเปียคุณสิ

186
00:10:51,381 --> 00:10:53,841
- ชอบเปียคุณมาก - ชอบเหรอคะ

187
00:10:54,467 --> 00:10:57,262
- ชอบๆ สวยดี - ขอบคุณค่ะ

188
00:10:57,345 --> 00:10:58,846
คุณมีแผนอย่างไร ช่วงนี้มีอะไร

189
00:10:58,930 --> 00:11:01,266
คุณจะถูกปล่อยตัวเมื่อไร

190
00:11:01,349 --> 00:11:04,269
เหลืออีกหนึ่งสัปดาห์ค่ะ

191
00:11:04,352 --> 00:11:07,397
โอเค แล้วจะดูแลตัวเองอย่างไร

192
00:11:07,480 --> 00:11:08,898
มีแผนเรื่องนี้ไหม

193
00:11:10,400 --> 00:11:11,943
ฉันอยากได้งานใหม่

194
00:11:12,026 --> 00:11:13,862
งานนั้นคืออะไร

195
00:11:15,238 --> 00:11:17,115
เป็นคำถามที่ดี

196
00:11:17,198 --> 00:11:19,325
นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องคิด

197
00:11:19,409 --> 00:11:21,911
นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องเริ่มหา

198
00:11:21,995 --> 00:11:23,538
- ฉันต้อง… - ต้องเริ่มจากตรงนี้

199
00:11:23,621 --> 00:11:24,873
ค่ะ

200
00:11:25,707 --> 00:11:27,041
เข้าใจ

201
00:11:27,125 --> 00:11:31,671
พอออกจากสถานที่แห่งนี้แล้ว คุณจะไปอยู่ไหน

202
00:11:33,339 --> 00:11:35,133
คุณยังมีเวลาสองสามวัน

203
00:11:35,216 --> 00:11:37,677
คุณจะออกจากที่นี่ แล้วจะไปไหนต่อ

204
00:11:38,970 --> 00:11:40,305
ไม่รู้ค่ะ

205
00:11:42,307 --> 00:11:46,561
คุณต้องคิดให้ออก ว่าคุณจะดูแลตัวเองอย่างไร

206
00:11:47,353 --> 00:11:51,149
ไม่คิดเหรอว่าฉันดูแลตัวเอง มาทั้งชีวิตแล้ว ฉันรู้เรื่องนี้ดี

207
00:11:51,232 --> 00:11:55,236
ฉันแค่ต้องเรียนรู้ที่จะดูแลตัวเอง หลังการรักษาอย่างไร ฉันเข้าใจ

208
00:11:55,320 --> 00:11:58,114
ก่อนที่ฉันซึมเศร้า ฉันมีงานทำ

209
00:11:58,198 --> 00:12:01,034
ฉันดูแลตัวเองมาตลอด

210
00:12:01,117 --> 00:12:02,952
ฉันรู้วิธีการดูแลตัวเอง

211
00:12:03,036 --> 00:12:05,371
ตอนนี้ฉันแค่ต้องเริ่มใหม่หมด

212
00:12:05,455 --> 00:12:07,665
ฉันไม่ได้พูดถึงอดีต ฉันไม่ได้พูดถึงอดีต

213
00:12:07,749 --> 00:12:09,459
- ฉันแค่พูดถึงตอนนี้ - ฉันรู้

214
00:12:09,542 --> 00:12:12,170
แต่ถ้าตอนนั้นฉันทำได้ ตอนนี้ฉันก็ทำได้

215
00:12:12,253 --> 00:12:14,923
- ฉันต้องใช้เวลา - ใช่ ฉันเชื่อ

216
00:12:15,632 --> 00:12:17,926
- เท่านั้นเอง - ฉันเชื่อ ฉันเชื่อ

217
00:12:18,009 --> 00:12:19,427
- ค่ะ - ฉันเชื่อคุณทำได้

218
00:12:19,510 --> 00:12:20,678
ฉันจะทำให้ได้

219
00:12:21,471 --> 00:12:23,014
ฉันจะทำ

220
00:12:23,097 --> 00:12:24,849
เอาละ ดูแลตัวเองด้วย

221
00:12:24,933 --> 00:12:26,684
- ดูแลตัวเองเช่นกันค่ะ - บาย

222
00:12:32,690 --> 00:12:36,236
มันยากเพราะบางครั้ง ดิฉันรู้สึกว่าเธอไม่เข้าใจ

223
00:12:41,449 --> 00:12:43,868
ดิฉันแค่ไม่อยากให้เธอ ผิดหวังในตัวดิฉัน

224
00:12:43,952 --> 00:12:46,454
เพราะ PTSD รักษาไม่หาย

225
00:12:46,538 --> 00:12:50,500
เลยอยากให้เข้าใจดิฉันมากขึ้น ว่าดิฉันรับมือกับอะไรอยู่

226
00:12:52,085 --> 00:12:54,587
ดิฉันรู้จักอเล็กซ์ร่วม 16 ปีแล้ว

227
00:12:54,671 --> 00:12:59,092
เธอเป็นคนมีน้ำใจมาก

228
00:13:00,802 --> 00:13:04,806
มีใจที่เต็มไปด้วยความรัก อยากจะทำทุกอย่างให้ดี

229
00:13:04,889 --> 00:13:10,144
เป้าหมายของดิฉันคือการช่วยให้เธอ ไปถึงจุดที่เธอยืนด้วยตัวเองได้

230
00:13:11,396 --> 00:13:13,481
แต่บางครั้งดิฉันก็ทำพลาด

231
00:13:14,065 --> 00:13:18,027
ดิฉันตระหนักว่าความคาดหวัง ของดิฉันมีจุดบอด

232
00:13:18,611 --> 00:13:22,907
ดิฉันไม่ได้คิดถึง เรื่องปัญหาสุขภาพจิตเลย

233
00:13:24,492 --> 00:13:29,789
การเดินทางของดิฉันกับอเล็กซ์ ทำให้ดิฉันมองเรื่องสุขภาพจิต

234
00:13:29,873 --> 00:13:33,376
ในมุมที่แตกต่างมากจากที่ดิฉันเคยมอง

235
00:13:33,459 --> 00:13:35,128
("สิ่งเดียวที่คุณต้องการ" วินฟรีย์ บอกโมลินา "คือคนที่เชื่อในตัวคุณ")

236
00:13:35,211 --> 00:13:38,590
ไม่ใช่ครั้งแรกที่ดิฉัน กับคุณโอปราห์มีบทสนทนาแบบนี้

237
00:13:39,090 --> 00:13:41,384
ดิฉันรู้ว่าเธอพูดจากความรัก

238
00:13:42,427 --> 00:13:44,095
เราทั้งคู่ต่างเรียนรู้กันไป

239
00:13:44,178 --> 00:13:46,848
ตัวเธอเองไม่เคยใกล้ชิด กับคนที่เป็นโรค PTSD

240
00:13:46,931 --> 00:13:48,725
และต้องต่อสู้กับฝันร้าย

241
00:13:48,808 --> 00:13:51,769
ไม่ใช่เป็นสิ่งที่จะ…

242
00:13:51,853 --> 00:13:55,648
หายไปในสี่เดือน หกเดือน หนึ่งปี เป็นการเดินทางทั้งชีวิต

243
00:13:59,444 --> 00:14:01,738
การเปลี่ยนแปลง ในเชิงการบำบัดไม่ใช่เรื่องการบำบัด

244
00:14:02,530 --> 00:14:04,532
ไม่ใช่เรื่อง "ฉันได้ยาที่ถูกต้อง"

245
00:14:04,616 --> 00:14:06,659
ไม่ใช่เรื่อง "ฉันได้คำวินิจฉัยที่ถูกต้อง"

246
00:14:06,743 --> 00:14:08,161
ไม่ใช่เรื่องเหล่านั้นเลย

247
00:14:08,244 --> 00:14:13,249
ทั้งหมดทั้งมวล นี่คือเรื่องของความสัมพันธ์

248
00:14:14,083 --> 00:14:18,254
มีบุคคลคนหนึ่ง มีครูคนหนึ่ง

249
00:14:18,338 --> 00:14:20,924
โค้ชคนหนึ่ง สมาชิกในครอบครัวคนหนึ่ง

250
00:14:21,591 --> 00:14:25,428
เป็นความรู้สึกว่าเรามีที่ยืน รู้สึกว่าเราเชื่อมโยงถึงกัน

251
00:14:31,142 --> 00:14:34,771
เก็บอันนั้นไม่ได้ เป็นของหนูนะพ่อ

252
00:14:34,854 --> 00:14:37,899
ทหารของหนูดีที่สุด พ่อเอากลุ่มนี้ไปได้

253
00:14:37,982 --> 00:14:40,026
หนูเอากลุ่มนี้ หนูมีกลุ่มนี้แล้ว แล้วพ่อเอากลุ่มนี้

254
00:14:40,109 --> 00:14:41,694
ผมมีวัยเด็กที่มีความสุข

255
00:14:42,820 --> 00:14:45,281
พ่อแม่ของผมหย่ากัน

256
00:14:46,616 --> 00:14:49,536
ผมมีครอบครัวทั้งสองฝั่ง

257
00:14:50,161 --> 00:14:52,622
(แซค)

258
00:14:52,705 --> 00:14:56,876
แต่ผมมีความสุขตั้งแต่อายุยังน้อย

259
00:14:56,960 --> 00:15:00,129
แล้วเมื่อพูดถึงคุณพ่อ

260
00:15:00,213 --> 00:15:04,467
ในฐานะผู้ปกครอง คุณพ่อเป็นเพื่อนที่ดี

261
00:15:04,551 --> 00:15:07,887
ขอต้อนรับคุณโรบิน วิลเลียมส์ คุณโรบิน

262
00:15:10,223 --> 00:15:11,766
นี่คือรูปของลูกชายผม ถ้าเรา…

263
00:15:11,849 --> 00:15:15,311
- อ่า เขาชื่ออะไร - ชื่อแซคารี

264
00:15:15,395 --> 00:15:16,938
แซคารี นี่คือคุณแมคเพอร์สัน

265
00:15:17,021 --> 00:15:18,314
- อายุเท่าไรครับ - สี่ขวบ

266
00:15:18,398 --> 00:15:20,233
อ่า โอเค พ่อหนูเป็นคนที่ดีมาก

267
00:15:20,316 --> 00:15:22,485
นี่สำหรับลูกชายผม ถ่ายรูปให้หน่อยได้ไหมครับ

268
00:15:23,945 --> 00:15:26,531
คุณพ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน

269
00:15:26,614 --> 00:15:29,534
แต่พอผมได้มีโอกาสใช้เวลากับคุณพ่อ…

270
00:15:29,617 --> 00:15:31,286
ผู้นำคือโคบรา

271
00:15:31,369 --> 00:15:35,123
เราได้ใช้เวลาด้วยกันในงานอดิเรกร่วม อย่างเกมคอมพิวเตอร์ วิดีโอเกม

272
00:15:35,206 --> 00:15:38,626
ไซไฟ และทหารของเล่นที่คุณพ่อสะสม

273
00:15:38,710 --> 00:15:40,628
ผมชอบของสะสมเหล่านั้นมาก

274
00:15:40,712 --> 00:15:43,381
คิดว่าเป็นสิ่งที่เท่ที่สุด ที่คุณพ่อของผมสนใจ

275
00:15:43,464 --> 00:15:45,800
- สวัสดี - ต้องพาพวกเขาไปโรงพยาบาล

276
00:15:45,884 --> 00:15:47,719
ต้องรีบพาโคอาลา บิลล์ไปโรงพยาบาล

277
00:15:48,344 --> 00:15:50,889
ใช่แล้ว โคอาลา บิลล์ระมัดระวังมาก

278
00:15:51,723 --> 00:15:54,225
เขาได้รับบาดเจ็บ

279
00:15:54,309 --> 00:15:56,102
ผมเติบโตมาด้วยความรักแน่นอน

280
00:15:56,895 --> 00:16:01,941
แต่คุณพ่อผมมีปัญหาด้านสุขภาพจิต

281
00:16:02,025 --> 00:16:04,152
ตลอดช่วงชีวิตส่วนใหญ่ของคุณพ่อ

282
00:16:05,361 --> 00:16:09,157
มีภาวะวิตกกังวล ซึมเศร้า และการเสพติด

283
00:16:10,617 --> 00:16:13,870
เป็นปัญหาที่สืบทอดกันมา

284
00:16:14,787 --> 00:16:17,874
ผมเองประสบกับปัญหาด้านสุขภาพจิต มาทั้งชีวิต

285
00:16:17,957 --> 00:16:20,627
ผมเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ

286
00:16:20,710 --> 00:16:24,881
ต้องนับการกระทำต่างๆ ก่อนเข้านอนตอนกลางคืน

287
00:16:25,465 --> 00:16:27,926
หมกมุ่นกับสิ่งต่างๆ

288
00:16:28,927 --> 00:16:32,764
ตอนเด็กๆ ไม่ค่อยได้นอน ผมเป็นโรคนอนไม่หลับรุนแรง

289
00:16:32,847 --> 00:16:37,936
ผมมีพลังงานล้นและสมองที่วุ่นวาย ซึ่งผมรับการสืบทอดมาในระดับหนึ่ง

290
00:16:38,019 --> 00:16:41,064
โห เหลือเชื่อมาก ผมพยายามทำอะไรดีๆ ให้เขา

291
00:16:41,147 --> 00:16:43,149
ผมพยายาม ผมบอกว่า "เดี๋ยวจะพาเขาไปดิสนีย์แลนด์

292
00:16:43,233 --> 00:16:45,360
น่าสนุกดี มิกกี้เมาส์ สำหรับเด็กอายุสามขวบ

293
00:16:45,443 --> 00:16:47,445
มิกกี้เมาส์สำหรับเด็กอายุสามขวบ น่าจะตื่นเต้นดี"

294
00:16:47,529 --> 00:16:50,156
มิกกี้เมาส์สำหรับเด็กอายุสามขวบ คือหนูยักษ์สูงหกฟุต

295
00:16:52,283 --> 00:16:54,118
มิกกี้พูดว่า "ว่าไงตัวน้อย"

296
00:16:58,373 --> 00:16:59,791
สวัสดี แซคารี

297
00:16:59,874 --> 00:17:01,668
อะไรนะ

298
00:17:01,751 --> 00:17:04,044
พอผมเป็นวัยรุ่น

299
00:17:04,128 --> 00:17:10,385
ผมพบว่าการใช้สุราและยาเสพติด ช่วยให้จิตใจผมสงบลง

300
00:17:11,135 --> 00:17:13,053
กลายเป็นอะไรที่ปกติสำหรับผม

301
00:17:13,137 --> 00:17:16,683
ที่จะพึ่งสุรากับยาเสพติด และอะไรแบบนั้น

302
00:17:16,765 --> 00:17:19,519
เพื่อช่วยรับมือกับสมองที่วุ่นวาย

303
00:17:22,105 --> 00:17:25,148
ผมเริ่มเห็นบางส่วนของตัวเอง ที่เหมือนกับคุณพ่อ

304
00:17:25,942 --> 00:17:29,779
ภาวะวิตกกังวล อาการซึมเศร้า โรคย้ำคิดย้ำทำ

305
00:17:29,863 --> 00:17:32,073
ยาเสพติด การดื่มสุราเหมือนคุณพ่อ

306
00:17:33,157 --> 00:17:39,372
ถ้าผมไม่ใช้สิ่งเหล่านี้รักษาตัวเอง ผมจะรู้สึกว่าทุกอย่างยากเกินไป

307
00:17:39,455 --> 00:17:43,209
พอเพิ่มแอลกอฮอล์เข้าไปอีก

308
00:17:43,293 --> 00:17:45,795
อยู่ดีๆ ความคิด ก็จะคิดอยู่อย่างเดียว

309
00:17:45,879 --> 00:17:49,257
แบบว่า "อ้อ ฉันดื่มอยู่" แล้ว… อยู่ดีๆ ใจก็เย็นลง

310
00:17:49,340 --> 00:17:52,844
ผมคิดในใจว่าต้องช้าลง ต้องช้าลง หัวใจผมพูดว่า "ไอ้โง่"

311
00:17:53,386 --> 00:17:54,888
เวลาคนเห็นคุณ พวกเขาคงคิดว่า

312
00:17:54,971 --> 00:17:58,600
คุณทดลองใช้สารแปลกปลอมในร่างกายคุณ

313
00:17:58,683 --> 00:17:59,809
- ยารักษาน่ะเหรอ - ใช่

314
00:17:59,893 --> 00:18:01,477
ไม่ ผมไม่

315
00:18:03,396 --> 00:18:06,107
แล้วกลายเป็นส่วนหนึ่งของตัวตนผม

316
00:18:06,191 --> 00:18:08,943
ผมจะรู้สึกว่า "ผมจะทำให้ได้ เพื่อให้ผ่านพ้นวันนี้ไป"

317
00:18:10,361 --> 00:18:12,030
สิ่งที่แปลกคือผม จะใช้ยาประเภทกระตุ้น

318
00:18:12,113 --> 00:18:15,950
ผมจะใช้โคเคนและอะไรแบบนั้น เพื่อสงบสติ

319
00:18:16,618 --> 00:18:19,329
ผมพูดกับคุณพ่อเรื่องนี้ คุณพ่อก็คล้ายๆ กัน

320
00:18:19,412 --> 00:18:21,414
ทำให้ช่างกล้องโกรธดีกว่า "ไม่"

321
00:18:21,497 --> 00:18:25,960
เขาจะใช้ยากระตุ้น เพื่อให้มีสมาธิและผ่อนคลาย

322
00:18:26,044 --> 00:18:27,879
"ลิปสติกฉันติดยัง"

323
00:18:28,838 --> 00:18:30,924
ผมว่าช่วงที่เราเริ่ม

324
00:18:31,007 --> 00:18:34,010
ที่จะเข้าใจกันและกันมากขึ้น และลึกซึ้งขึ้น

325
00:18:34,093 --> 00:18:37,513
คือตอนที่คุณพ่อตัดสินใจ หยุดดื่มแอลกอฮอล์

326
00:18:37,597 --> 00:18:43,228
ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียว กับตอนที่ผมเริ่มตระหนักว่าผมมีปัญหา

327
00:18:46,272 --> 00:18:48,525
เราเลยคุยกันเรื่องนี้

328
00:18:49,192 --> 00:18:52,153
ผมอยากจะเข้าใจคุณพ่อมากขึ้น

329
00:18:52,237 --> 00:18:56,032
เพราะผมไม่ได้เข้าใจอย่างแท้จริง ว่าคุณพ่อผ่านอะไรมาบ้าง

330
00:18:57,534 --> 00:19:01,454
ตอนที่คุณพ่อได้รับการวินิจฉัย ว่าเป็นโรคพาร์กินสัน…

331
00:19:04,958 --> 00:19:06,793
ผมเป็นห่วงคุณพ่อ

332
00:19:08,503 --> 00:19:10,004
แต่ผมสับสน

333
00:19:12,257 --> 00:19:16,511
คุณพ่อรู้สึกว่าความสามารถ ในการทำสิ่งที่เขารัก

334
00:19:16,594 --> 00:19:20,265
ซึ่งประกอบด้วยการสร้างความบันเทิง และการแสดง เริ่มจะหายไป

335
00:19:21,099 --> 00:19:24,310
สิ่งที่ผมเห็นในตัวคุณพ่อ คือความขุ่นเคืองมหาศาล

336
00:19:24,394 --> 00:19:27,564
เขาค่อยๆ เหม่อลอยไป

337
00:19:28,523 --> 00:19:31,526
ตอนนั้นผมยังดื่มอยู่

338
00:19:31,609 --> 00:19:35,738
ผมเริ่มรู้สึกว่าทุกอย่างหนัก เริ่มท้อแท้

339
00:19:35,822 --> 00:19:39,409
เพราะผมไม่แน่ใจ ว่าจะช่วยคุณพ่อได้อย่างไร

340
00:19:41,578 --> 00:19:45,665
ผมคุยกับคุณพ่อเกือบทุกวัน แทบจะทุกวัน

341
00:19:46,791 --> 00:19:49,252
ตลอดช่วงสุดท้ายของชีวิตคุณพ่อ

342
00:19:50,253 --> 00:19:53,631
นักแสดงโรบิน วิลเลียมส์ เสียชีวิตแล้วในวัย 63 ปี

343
00:19:53,715 --> 00:19:55,216
จากการฆ่าตัวตาย

344
00:19:55,300 --> 00:19:59,929
โรบิน วิลเลียมส์เสียชีวิต ที่ชายฝั่งตะวันตก เขาอายุ 63 ปี

345
00:20:00,013 --> 00:20:01,431
ผมนึกถึงเรื่องของโรบิน วิลเลียมส์

346
00:20:01,514 --> 00:20:06,311
เป็นเรื่องที่น่าตกใจและน่าสลดใจมาก

347
00:20:06,394 --> 00:20:08,271
(โรบิน วิลเลียมส์เสียชีวิตในวัย 63)

348
00:20:08,354 --> 00:20:09,689
ผมช็อก

349
00:20:15,820 --> 00:20:20,450
การตายของคุณพ่อ ทำให้เกิดเหตุการณ์ทั่วโลก

350
00:20:21,910 --> 00:20:23,995
ผมมีอาการเศร้าโศกต่อหน้าสาธารณะ

351
00:20:24,078 --> 00:20:25,079
(โรบิน วิลเลียมส์)

352
00:20:25,163 --> 00:20:27,081
ผมไม่รู้วิธีจัดการ ความเศร้าโศกคนเดียว

353
00:20:27,957 --> 00:20:33,880
ผมยังไม่พร้อมที่จะอยู่นิ่งๆ คนเดียว

354
00:20:34,881 --> 00:20:37,300
และสัมผัสกับทุกความรู้สึก

355
00:20:38,134 --> 00:20:40,553
แต่กระสุนทำอะไร

356
00:20:40,637 --> 00:20:42,472
เจาะทะลุเกราะและทำร้ายเขา

357
00:20:43,514 --> 00:20:45,516
- ไม่ตายเหรอ - เขาไม่ตาย

358
00:20:45,600 --> 00:20:48,478
เจ้าทอมแคตกับอาร์ดวาร์กแอล เลยต้องช่วยเขา

359
00:20:50,104 --> 00:20:52,273
มีหลายสิ่งที่ผมอยากจะบอกคุณพ่อ

360
00:20:53,483 --> 00:20:55,735
มีหลายสิ่งที่อยากคุยกับคุณพ่อ

361
00:20:55,818 --> 00:21:00,823
และแม้ผมมีโอกาส ที่จะทำบางสิ่งเหล่านั้น

362
00:21:00,907 --> 00:21:03,535
แต่ยังไม่ได้ทำในระดับที่ต้องการ

363
00:21:05,745 --> 00:21:08,122
และผมเริ่มจัดการชีวิตไม่ได้ เพราะอย่างนี้ส่วนหนึ่ง

364
00:21:08,206 --> 00:21:11,334
ผมแค่โกรธและเสียใจ

365
00:21:11,417 --> 00:21:14,212
และไม่อยากจะรู้สึกอะไร

366
00:21:14,295 --> 00:21:15,630
และ…

367
00:21:17,298 --> 00:21:18,633
แล้ว…

368
00:21:19,759 --> 00:21:21,261
นั่นทำให้ทุกอย่างพัง

369
00:21:22,720 --> 00:21:24,889
ผมดื่มหนักเลย

370
00:21:25,765 --> 00:21:27,725
ทำลายความสัมพันธ์กับครอบครัวของผม

371
00:21:28,560 --> 00:21:30,311
ผมเริ่มมีอาการวิกลจริต

372
00:21:32,230 --> 00:21:34,774
เป็นเรื่องยากสำหรับผมที่จะ…

373
00:21:36,276 --> 00:21:38,862
ปฏิสัมพันธ์ปกติกับผู้คน

374
00:21:38,945 --> 00:21:41,155
ยากที่จะสนทนากับผู้คนตามปกติ

375
00:21:41,239 --> 00:21:45,034
เพราะผมรู้สึกพังและโดดเดี่ยว

376
00:21:48,746 --> 00:21:53,626
สำหรับหลายคน ที่มีปัญหากับความเศร้าโศกของตน

377
00:21:54,168 --> 00:21:57,755
อาการเสพติดเป็นสิ่งที่พึงระวัง เป็นอย่างมาก

378
00:21:59,549 --> 00:22:03,428
การเสพติดเป็นวิกฤตใหญ่ ในอเมริกาตอนนี้…

379
00:22:03,511 --> 00:22:05,179
(เคน ดักเวิร์ธ หัวหน้าฝ่ายการแพทย์ สมาพันธ์แห่งชาติด้านโรคทางจิต)

380
00:22:05,263 --> 00:22:07,181
แต่เราเริ่มมองว่าเป็นความเสี่ยง ทางพันธุกรรม

381
00:22:07,265 --> 00:22:08,516
แทนความล้มเหลวทางศีลธรรม

382
00:22:09,434 --> 00:22:12,103
เราเลยไม่เรียกกันว่าความผิดปกติ ในการใช้สารในทางที่ผิดแล้ว

383
00:22:12,186 --> 00:22:14,022
แต่เรียกว่าความผิดปกติ ในการใช้สารเสพติด

384
00:22:14,606 --> 00:22:16,149
เป็นเรื่องสำคัญมาก

385
00:22:16,232 --> 00:22:20,528
คุณมีความเสี่ยงทางพันธุกรรม และพฤติกรรมของคุณส่งผลต่อความเสี่ยง

386
00:22:20,612 --> 00:22:23,781
ซึ่งคล้ายกับโรคเบาหวานเลย

387
00:22:24,699 --> 00:22:27,744
หรือโรคอื่นๆ ที่เราไม่ได้ใช้ศีลธรรมมาวัด

388
00:22:29,662 --> 00:22:31,456
แต่ละคนไม่เหมือนกัน

389
00:22:32,081 --> 00:22:33,917
สิ่งที่ผมเห็นค่ามากๆ

390
00:22:34,000 --> 00:22:37,962
คือความแตกต่างในเส้นทางการฟื้นฟู สำหรับแต่ละคน

391
00:22:41,257 --> 00:22:42,884
ผมต้องการความช่วยเหลือ

392
00:22:42,967 --> 00:22:45,720
ผมได้รับการวินิจฉัย ว่าเป็นโรคเครียดจากเหตุการณ์ร้ายแรง

393
00:22:46,554 --> 00:22:48,264
นั่นทำให้ผมตื่นตระหนัก

394
00:22:48,932 --> 00:22:51,434
ผมต้องเปลี่ยนชีวิตตัวเอง

395
00:22:52,352 --> 00:22:55,021
ผมต้องเลิกพยายาม ที่จะใช้ยารักษาตัวเองด้วย

396
00:22:55,688 --> 00:22:59,817
และสัมผัสกับสิ่งต่างๆ ในทางที่ควรสัมผัสและรู้สึก

397
00:22:59,901 --> 00:23:02,278
ถึงความเจ็บปวดเต็มรูปแบบ

398
00:23:04,072 --> 00:23:10,453
ผมต้องหาหนทาง ที่จะแบ่งปันประสบการณ์ของผม

399
00:23:10,537 --> 00:23:15,375
แสดงมุมที่อ่อนแอ… และให้คุณค่ากับสังคม

400
00:23:16,084 --> 00:23:18,711
ทำผมเริ่มรณรงค์เรื่องสุขภาพจิต

401
00:23:18,795 --> 00:23:20,880
แซค ลูกชายคนโต ของโรบิน วิลเลียมส์

402
00:23:20,964 --> 00:23:24,759
อยู่ในกลุ่มที่ชื่อว่า Inseparable ซึ่งสนับสนุนการเพิ่มการเข้าถึง

403
00:23:24,842 --> 00:23:26,678
บริการสุขภาพจิตคุณภาพสูงที่ไม่แพง

404
00:23:26,761 --> 00:23:27,971
(โรคซึมเศร้าเพิ่มขึ้น ในชาวอเมริกันทุกคน)

405
00:23:28,054 --> 00:23:31,849
ยินดีต้อนรับคุณแซค วิลเลียมส์ ขอบคุณมากที่มาวันนี้

406
00:23:31,933 --> 00:23:34,435
ผมว่าเราต้องเปลี่ยนมุมมอง จากการมองว่าเป็นจุดอ่อน

407
00:23:34,519 --> 00:23:35,979
เป็นการมองว่าเป็นจุดแข็ง

408
00:23:36,062 --> 00:23:41,317
ผมตระหนักว่าผมต้องมุ่งเน้น

409
00:23:43,152 --> 00:23:47,991
การบริการเพื่อที่จะรู้สึก ถึงความอิ่มเอม

410
00:23:51,369 --> 00:23:53,830
คงเป็นเพราะผมอยู่นิ่งๆ ไม่เป็น

411
00:23:56,332 --> 00:23:59,919
ดิฉันรู้ว่าแซคพร้อมมาก ที่จะเป็นพ่อคน

412
00:24:00,795 --> 00:24:07,218
ดิฉันชื่นชมความมุ่งมั่น ที่จะพัฒนาตัวเองของแซค

413
00:24:07,969 --> 00:24:11,890
ดิฉันอยากได้คู่ชีวิต ที่อยากเติบโตไปด้วยกัน

414
00:24:11,973 --> 00:24:15,310
พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ให้เป็นคนที่ดีขึ้น

415
00:24:15,393 --> 00:24:16,603
(โอลิเวีย จูน ภรรยาของแซค)

416
00:24:16,686 --> 00:24:18,062
และดิฉันพบสิ่งนี้ในตัวแซค

417
00:24:18,980 --> 00:24:22,817
โอลิเวียช่วยการรักษาตัวของผม ทำให้ผมยอมเปิดใจ

418
00:24:23,776 --> 00:24:25,778
ผมตั้งใจจะไม่ดื่ม

419
00:24:25,862 --> 00:24:29,741
และผมยังคงรักษา อาการแอบซ่อนต่างๆ ต่อไป

420
00:24:29,824 --> 00:24:32,577
ที่ทำให้ผมมีพฤติกรรมเสพติด

421
00:24:32,660 --> 00:24:34,412
นั่นเป็นการเดินทาง

422
00:24:35,705 --> 00:24:37,749
เราจะเห็นสิ่งเหล่านี้ เมื่อนึกย้อนถึง

423
00:24:37,832 --> 00:24:41,127
และรู้สึกว่า "โห เป็นปัญหาที่สืบทอดกันมา"

424
00:24:43,046 --> 00:24:44,589
ผมชอบการเป็นพ่อมาก

425
00:24:44,672 --> 00:24:46,257
เป็นสิ่งที่ดีที่สุด

426
00:24:46,925 --> 00:24:51,763
ผมรู้สึกไหมว่าจะมีโอกาส ทำลายวงจรการสืบทอดนี้

427
00:24:53,223 --> 00:24:56,100
ครับ ผมว่ามีโอกาสที่ใหญ่มาก

428
00:24:57,810 --> 00:25:02,565
ที่จะอยู่เคียงข้างลูกชาย ด้วยสติและความมุ่งมั่น

429
00:25:02,649 --> 00:25:04,108
เป็นแรงใจให้เขา

430
00:25:06,986 --> 00:25:09,531
มีบางเวลาที่ลูกชายจะมองผม ด้วยสายตาบางอย่าง

431
00:25:09,614 --> 00:25:13,034
แบบ "สรุปจะเอายังไง"

432
00:25:13,868 --> 00:25:16,579
นี่แซค คือ…

433
00:25:18,915 --> 00:25:20,083
ไม่รู้สิ

434
00:25:21,417 --> 00:25:23,711
แต่บางทีระหว่างทาง

435
00:25:23,795 --> 00:25:26,673
จับมือพ่อ เล่ามุกตลก และเฮฮา

436
00:25:26,756 --> 00:25:28,967
ไปพิพิธภัณฑ์ศิลปะเมโทรโพลิทันยังไง

437
00:25:29,551 --> 00:25:30,760
ด้วยเงิน

438
00:25:32,303 --> 00:25:34,055
ใช่ ไปกันเลย

439
00:25:34,722 --> 00:25:36,057
ไม่กลัวใช่ไหม

440
00:25:36,808 --> 00:25:38,810
ไม่ ช่างเหอะ

441
00:25:57,871 --> 00:26:00,081
ทุกคนมีรูปแบบของความเจ็บปวด

442
00:26:00,164 --> 00:26:03,751
เราอาจคิดว่าเราเป็นคนที่ประสบ ความสำเร็จที่สุด มีความสุขที่สุด

443
00:26:03,835 --> 00:26:06,671
นั่นไม่ได้หมายความว่าชีวิตเราลงตัว

444
00:26:06,754 --> 00:26:09,299
มีช่วงเวลาหนึ่งไหม มีช่วงเวลาหนึ่งๆ

445
00:26:09,382 --> 00:26:14,679
หรือชุดประสบการณ์ การพบเจอ เหตุการณ์หนึ่ง

446
00:26:14,762 --> 00:26:17,557
ที่บังคับให้คุณพูดว่า "ฉันต้องการความช่วยเหลือ"

447
00:26:17,640 --> 00:26:20,560
ฉันอาจจะดื่มมากไป ทำอันนี้มากไป

448
00:26:20,643 --> 00:26:22,562
มีเหตุการณ์เฉพาะไหมคะ

449
00:26:22,645 --> 00:26:26,065
ไม่มีครับ มีเพียงคน ที่ใกล้ชิดผมบางคน

450
00:26:26,941 --> 00:26:29,611
เริ่มพูดว่า "บางที นี่ไม่ใช่พฤติกรรมที่ปกติ

451
00:26:29,694 --> 00:26:31,946
บางทีอาจต้องคิดทบทวนเรื่องนี้"

452
00:26:32,030 --> 00:26:33,323
หรือ "บางที อาจต้องไปขอความช่วยเหลือ"

453
00:26:33,406 --> 00:26:35,074
ทันทีเลยผมรู้สึก

454
00:26:35,158 --> 00:26:36,618
- แบบ "ไม่จำเป็น" - ไม่แน่นอน

455
00:26:36,701 --> 00:26:38,745
แล้วพอมองกลับไป ล้วนเป็นเรื่องของจังหวะ

456
00:26:40,788 --> 00:26:45,251
ช่วงอายุ 20 ปลายๆ ทุกอย่างในชีวิตเริ่มวุ่นวาย

457
00:26:45,335 --> 00:26:48,213
- ค่ะ - จนถึงจุดที่เหนื่อยล้า

458
00:26:48,296 --> 00:26:50,215
ผมเดินทางไปทั่ว

459
00:26:50,298 --> 00:26:52,342
เพราะในมุมมองของครอบครัว

460
00:26:52,425 --> 00:26:55,345
ผมเป็นคนเดียวที่รู้สึกว่า "เราต้องให้ใครสักคนไป

461
00:26:55,762 --> 00:26:56,763
เนปาล

462
00:26:57,472 --> 00:26:58,473
แฮร์รีไปแล้วกัน"

463
00:26:58,556 --> 00:27:01,476
ผมเป็นคนที่ตกลงเสมอ เป็นคนที่พร้อมที่จะตกลงเสมอ

464
00:27:01,559 --> 00:27:06,397
แต่การบอกว่าได้ ได้ และได้นั้น แน่นอนว่านำพาไปสู่ความเอือมระอา

465
00:27:06,481 --> 00:27:08,483
เหมือนมีคนเปิดฝาออก

466
00:27:08,566 --> 00:27:11,402
ทุกอารมณ์ความรู้สึกที่ผม กดทัดไว้เป็นระยะเวลาหลายปี

467
00:27:11,486 --> 00:27:12,820
อยู่ดีๆ ก็ผุดขึ้นมา

468
00:27:12,904 --> 00:27:16,074
ผมไปพบแพทย์ประจำตัว แพทย์อื่นๆ ไปพบนักบำบัด

469
00:27:16,157 --> 00:27:19,202
ไปพบนักบำบัดทางเลือก ไปพบคนมากมาย

470
00:27:19,285 --> 00:27:23,456
แต่เป็นการได้พบและอยู่กับเมแกน

471
00:27:23,540 --> 00:27:27,126
- จริงเหรอ - ที่ผมรู้ว่าถ้าผมไม่รับการบำบัด

472
00:27:27,210 --> 00:27:30,838
และแก้ไขตัวเอง ผมจะสูญเสียผู้หญิงคนนี้ไป

473
00:27:30,922 --> 00:27:33,925
ซึ่งเป็นคนที่ผมมองว่าผม สามารถอยู่ด้วยตลอดชีวิต

474
00:27:35,677 --> 00:27:38,471
ในช่วงต้นของความสัมพันธ์ เรามีอะไรที่ต้องเรียนรู้กันมาก

475
00:27:39,222 --> 00:27:41,933
เธอตกใจที่ได้เห็นเบื้องหลัง

476
00:27:42,016 --> 00:27:44,769
ของสถาบันนี้ ของราชวงศ์อังกฤษ

477
00:27:45,812 --> 00:27:48,690
พอเธอพูดว่า "ฉันว่าคุณต้องพบใครสักคน"

478
00:27:48,773 --> 00:27:50,817
นั่นเป็นปฏิกิริยา ต่อการถกเถียงที่เรามี

479
00:27:51,985 --> 00:27:54,654
และในการถกเถียงนั้น

480
00:27:54,737 --> 00:27:59,409
ซึ่งผมไม่รู้ตัว ผมกลับไปเป็นแฮร์รีวัย 12 ปี

481
00:28:02,370 --> 00:28:05,540
ทันทีที่ผมเริ่มรับการบำบัด น่าจะเป็นเซสชันที่สองของผม

482
00:28:05,623 --> 00:28:07,375
นักบำบัดหันมาหาผมและพูดว่า

483
00:28:07,458 --> 00:28:09,836
"ฟังดูเหมือนคุณ กลับไปเป็นแฮร์รีวัย 12 ปี"

484
00:28:10,753 --> 00:28:14,132
ผมเกิดความรู้สึกอายและไม่ยอมรับ

485
00:28:14,215 --> 00:28:16,801
แบบ "กล้าดียังไง กำลังบอกว่าผมเป็นเด็กเหรอ"

486
00:28:16,885 --> 00:28:18,553
เธอตอบว่า "เปล่า ไม่ได้บอกว่าคุณเป็นเด็ก

487
00:28:18,636 --> 00:28:21,848
ฉันกำลังแสดงความเห็นอกเห็นใจคุณ

488
00:28:21,931 --> 00:28:23,474
สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ ตอนที่คุณเป็นเด็ก

489
00:28:23,558 --> 00:28:26,561
คุณไม่เคยได้ประมวลผล ไม่เคยได้รับอนุญาตให้พูดถึง

490
00:28:26,644 --> 00:28:31,482
แล้วอยู่ดีๆ เรื่องนี้ แสดงออกมาในหลายรูปแบบ"

491
00:28:33,985 --> 00:28:37,488
นั่นคือจุดเริ่มต้น ของเส้นทางการเรียนรู้ของผม

492
00:28:38,448 --> 00:28:40,783
ผมเริ่มตระหนักว่าที่ผ่านมา ผมมีชีวิตอยู่ในโลกเล็กๆ

493
00:28:40,867 --> 00:28:43,411
กับครอบครัวนี้ กับสถาบันนี้

494
00:28:43,494 --> 00:28:47,457
ผมเหมือนถูกกักขัง ในกระบวนการคิดหรือวิธีคิด

495
00:28:48,917 --> 00:28:52,128
ภายในแปดวันแรกที่ความสัมพันธ์ ของเราเป็นที่รับรู้ของสาธารณะ

496
00:28:52,212 --> 00:28:55,256
มีการพูดว่าผู้หญิงของแฮร์รี ส่งตรงมาจากคอมป์ตัน

497
00:28:55,340 --> 00:28:57,300
(ส่งตรงมาจากคอมป์ตัน)

498
00:28:57,383 --> 00:29:01,012
และดีเอ็นเอต่างชาติของเธอ จะทำให้สายเลือดราชวงศ์หม่นหมอง

499
00:29:01,095 --> 00:29:02,847
"เมล็ดพันธุ์ของเมแกน จะทำให้ราชวงศ์เราด่างพร้อย"

500
00:29:02,931 --> 00:29:05,892
เราถูกตาม ถูกถ่ายรูป ถูกไล่ติดตาม ถูกรังควาน

501
00:29:07,727 --> 00:29:10,688
เสียงชัตเตอร์กล้องและแฟลช ทำให้ผมโกรธจนเลือดเต้น

502
00:29:10,772 --> 00:29:12,899
มันทำให้ผมโกรธ ทำให้นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณแม่

503
00:29:12,982 --> 00:29:14,609
และสิ่งที่ผมประสบตอนเป็นเด็ก

504
00:29:14,692 --> 00:29:15,777
พอได้แล้วค่ะ

505
00:29:16,653 --> 00:29:18,905
แต่หนักกว่าเดิมอีก

506
00:29:18,988 --> 00:29:23,159
เพราะไม่เพียงแต่มีสื่อดั้งเดิม แต่ยังมีแพลตฟอร์มโซเชียลมีเดียด้วย

507
00:29:23,243 --> 00:29:24,327
(ฉันเกลียดเมแกน มาร์เคิล)

508
00:29:24,410 --> 00:29:26,371
ผมรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้

509
00:29:26,454 --> 00:29:28,164
(#เมแกนมาร์คัลโกหก)

510
00:29:28,248 --> 00:29:29,999
ผมคิดว่าครอบครัวผมจะช่วย

511
00:29:30,833 --> 00:29:36,631
แต่ทุกคำขอ คำร้องขอ คำเตือน อะไรก็ตาม

512
00:29:36,714 --> 00:29:41,052
มีแต่ความเงียบกริบ หรือความไม่สนใจใยดี

513
00:29:42,929 --> 00:29:45,682
เราใช้เวลาสี่ปี ในการพยายามทำให้ทุกอย่างดีขึ้น

514
00:29:45,765 --> 00:29:48,434
เราทำทุกอย่างที่เราสามารถทำได้

515
00:29:48,518 --> 00:29:52,480
ที่จะอยู่ตรงนั้นและรับบทบาท ทำงานตามหน้าที่ต่อไป

516
00:29:54,023 --> 00:29:56,109
แต่เรื่องนี้ส่งผลต่อจิตใจของเมแกน

517
00:29:58,444 --> 00:30:02,740
หลายคนคงเห็นภาพถ่ายที่เราบีบมือกัน

518
00:30:02,824 --> 00:30:05,660
ขณะที่เราเดินไปงานเพื่อการกุศล ที่รอยัล อัลเบิร์ต ฮอลล์ในลอนดอน

519
00:30:06,661 --> 00:30:09,038
ตอนนั้นเธอตั้งครรภ์ได้หกเดือน

520
00:30:09,664 --> 00:30:13,585
บางทีสิ่งที่คนไม่เข้าใจ คือก่อนหน้านั้นในเย็นวันนั้น

521
00:30:14,627 --> 00:30:16,462
เมแกนตัดสินใจเล่าให้ผมฟัง

522
00:30:17,088 --> 00:30:18,756
ถึงความคิดที่จะฆ่าตัวตาย

523
00:30:18,840 --> 00:30:22,927
และวิธีการต่างๆ ที่เธอจะใช้จบชีวิตตัวเอง

524
00:30:24,178 --> 00:30:27,473
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดสำหรับเธอ คือความชัดเจนในความคิด

525
00:30:28,683 --> 00:30:30,393
เธอไม่ได้สติแตก

526
00:30:31,019 --> 00:30:32,812
เธอไม่ได้บ้า

527
00:30:32,896 --> 00:30:36,274
เธอไม่ได้ใช้ยาเอง ไม่ว่าจะเป็นเม็ดยาหรือแอลกอฮอล์

528
00:30:36,357 --> 00:30:40,737
เธอมีสติสัมปชัญญะเต็มร้อย

529
00:30:42,780 --> 00:30:45,116
แต่ในช่วงค่ำคืน

530
00:30:45,700 --> 00:30:47,243
ความคิดเหล่านี้ทำให้เธอตื่นขึ้น

531
00:30:51,206 --> 00:30:53,750
สิ่งที่หยุดยั้งเธอไม่ให้ทำ

532
00:30:54,959 --> 00:30:56,961
คือความไม่ยุติธรรมสำหรับผม

533
00:30:57,045 --> 00:30:59,339
หลังจากทุกอย่าง ที่เกิดขึ้นกับคุณแม่ของผม

534
00:30:59,881 --> 00:31:03,384
แล้วการที่ต้องอยูในจุด ที่ต้องสูญเสียผู้หญิงอีกคนในชีวิต

535
00:31:04,594 --> 00:31:07,388
ที่มีลูกอยู่ในท้อง ลูกของเรา

536
00:31:08,389 --> 00:31:11,476
ผมค่อนข้างละอายใจ กับวิธีที่ผมจัดการกับเรื่องนี้

537
00:31:11,935 --> 00:31:14,103
แน่นอนว่าเป็นเพราะระบบที่เราอยู่

538
00:31:14,187 --> 00:31:16,481
และหน้าที่ความรับผิดชอบที่เรามี

539
00:31:18,399 --> 00:31:20,401
เรากอดกันแป๊บเดียว…

540
00:31:20,485 --> 00:31:22,195
จากนั้นก็ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า

541
00:31:22,278 --> 00:31:24,405
โดดขึ้นรถไปพร้อมกับขบวนรถตำรวจ

542
00:31:25,073 --> 00:31:27,534
และขับไปที่รอยัล อัลเบิร์ต ฮอลล์ สำหรับงานเพื่อการกุศล

543
00:31:27,617 --> 00:31:33,581
ก้าวออกไปเจอกำแพงกล้อง และทำเป็นว่าทุกอย่างโอเค

544
00:31:36,125 --> 00:31:38,169
ไม่มีตัวเลือกที่จะพูดว่า "เอางี้

545
00:31:38,253 --> 00:31:39,963
คืนนี้เราจะไม่ไป"

546
00:31:40,880 --> 00:31:44,342
เพราะจะมีเรื่องราวมากมาย ที่จะเกิดขึ้นหากทำอย่างนั้น

547
00:31:49,472 --> 00:31:54,185
ขณะที่ภรรยาผมและผม นั่งกุมมือกันในเก้าอี้ตรงนั้น

548
00:31:55,228 --> 00:31:57,689
พอแสงไฟดับลง เมแกนเริ่มร้องไห้

549
00:31:59,107 --> 00:32:02,569
ผมรู้สึกสงสารเธอ แต่ผมโกรธตัวเองมากๆ ด้วย

550
00:32:02,652 --> 00:32:04,404
ที่เราติดอยู่ในสถานการณ์นี้

551
00:32:05,113 --> 00:32:10,785
ผมอับอายที่มันเลวร้ายถึงขั้นนี้ และอับอายที่จะพูดกับครอบครัว

552
00:32:12,036 --> 00:32:13,705
เพราะหากจะพูดตรงๆ

553
00:32:13,788 --> 00:32:16,249
หลายคนในวัยเดียวกับผม น่าจะเข้าใจ

554
00:32:16,332 --> 00:32:20,295
ผมรู้ว่าครอบครัว จะให้สิ่งที่ผมต้องการไม่ได้

555
00:32:22,046 --> 00:32:23,673
แล้วผมก็มีลูกชาย

556
00:32:24,632 --> 00:32:27,969
ผมอยากตั้งใจเลี้ยงเขา

557
00:32:28,052 --> 00:32:30,847
มากกว่าที่ต้องกังวล ทุกครั้งที่มองตาเขา

558
00:32:30,930 --> 00:32:33,600
ว่าชีวิตภรรยาของผม จะจบลงเหมือนคุณแม่หรือไม่

559
00:32:33,683 --> 00:32:35,310
และผมจะต้องเลี้ยงดูเขาด้วยตัวเอง

560
00:32:38,646 --> 00:32:41,524
นั่นคือเหตุผลที่ใหญ่ที่สุดให้ออกมา

561
00:32:42,942 --> 00:32:46,779
การถูกกักขัง และถูกบังคับด้วยความกลัว

562
00:32:46,863 --> 00:32:49,782
ทั้งจากสื่อและระบบเอง…

563
00:32:51,326 --> 00:32:55,288
ซึ่งไม่เคยส่งเสริมให้พูดถึง บาดแผลทางใจแบบนี้

564
00:32:56,956 --> 00:33:00,168
แต่ตอนนี้ผมจะไม่ยอม ถูกข่มเหงให้เงียบ

565
00:33:07,592 --> 00:33:10,887
ตอนมัธยมศึกษาปีที่สี่ ดิฉันรู้สึกหลงทางมาก

566
00:33:13,514 --> 00:33:17,268
ดิฉันมีความรู้สึกหนึ่ง ไม่แน่ใจว่าคืออะไรกันแน่

567
00:33:17,352 --> 00:33:19,062
แต่ดิฉันอาจจะรู้ว่าคืออะไร

568
00:33:19,145 --> 00:33:21,314
แต่สิ่งนี้เกิดขึ้นจริงเหรอ

569
00:33:21,397 --> 00:33:26,611
แล้วจะพูดกับคนรอบข้างอย่างไร

570
00:33:28,821 --> 00:33:32,408
(คริสตัล)

571
00:33:32,492 --> 00:33:35,411
จุดที่ดิฉันรู้สึกว่า "โอเค บางทีฉันอาจจะซึมเศร้า"

572
00:33:35,495 --> 00:33:38,748
คือตอนปีหนึ่งของมหาวิทยาลัย

573
00:33:43,711 --> 00:33:47,048
ดิฉันตื่นเต้นที่จะได้เล่นเทนนิส ใน Division III

574
00:33:47,757 --> 00:33:53,596
แต่ดิฉันน่าจะตั้งความหวังผิดๆ เกี่ยวกับชีวิตในมหาวิทยาลัย

575
00:33:55,223 --> 00:33:59,310
การอยู่ห่างไกลบ้านเป็นครั้งแรก เป็นความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

576
00:34:01,020 --> 00:34:03,982
ดิฉันลากตัวเอง ผ่านพื้นที่มหาวิทยาลัย

577
00:34:05,525 --> 00:34:09,320
แทบไม่มีพลังที่จะออกจากห้องตัวเอง

578
00:34:10,863 --> 00:34:14,617
การไปมหาวิทยาลัยเปลี่ยนวิธี ที่ดิฉันจัดการกับอาการซึมเศร้า

579
00:34:14,700 --> 00:34:17,829
เพราะมีคนรายล้อมอยู่ตลอด

580
00:34:17,912 --> 00:34:21,457
ต้องมีการจัดแบ่งความรู้สึกเยอะมาก

581
00:34:21,541 --> 00:34:25,461
เช่น ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะร้องไห้

582
00:34:25,545 --> 00:34:29,756
ต้องทำระหว่างเที่ยงจนถึงบ่ายโมง จากนั้นก็ไปเข้าเรียน

583
00:34:29,841 --> 00:34:32,010
และอาจร้องอีกทีประมาณสองทุ่ม

584
00:34:32,093 --> 00:34:34,470
ร้องไห้อีกรอบได้ ตอนที่รูมเมตไม่อยู่ห้อง

585
00:34:36,514 --> 00:34:39,684
สมองของดิฉันวุ่นวาย ไม่มีสมาธิเลย

586
00:34:40,267 --> 00:34:43,313
จำไม่ได้จริงๆ ว่าเคยมีความสุขจริงๆ เมื่อไร

587
00:34:44,439 --> 00:34:47,316
ดิฉันรู้สึกว่าตัวเองเจ็บมาก และไม่หายไป

588
00:34:47,400 --> 00:34:50,820
บางครั้งก็คิดว่าเราทำให้ปัญหา ของเราใหญ่กว่าความเป็นจริงไหม

589
00:34:51,446 --> 00:34:53,865
เราไม่อดทนพอไหม ไม่รู้สิ

590
00:34:55,533 --> 00:34:59,621
สามในสี่อาการ ด้านสุขภาพจิตจะเกิดขึ้นก่อนอายุ 25

591
00:35:00,288 --> 00:35:03,708
ในช่วงชีวิตนั้น เรากำลังพยายามหาตัวตนของเรา

592
00:35:03,791 --> 00:35:06,502
เมื่อมีความท้าทายเพิ่มเข้ามา

593
00:35:06,586 --> 00:35:09,505
อาการที่เราต้องรวมเป็นหนึ่งเดียว กับอัตลักษณ์ของเรา

594
00:35:09,589 --> 00:35:12,050
ผมว่านี่คือหนึ่งในความท้าทาย ที่ใหญ่ที่สุดที่คนเจอ

595
00:35:12,967 --> 00:35:16,095
"นี่คือตัวฉันหรือเปล่า นี่คือส่วนหนึ่งของฉันหรือเปล่า

596
00:35:16,179 --> 00:35:17,722
ฉันเรียนรู้ ที่จะอยู่กับสิ่งนี้ได้ไหม

597
00:35:17,805 --> 00:35:19,724
สิ่งนี้จะกลับมาอีกไหม"

598
00:35:21,893 --> 00:35:24,896
วิทยาลัยและมหาวิทยาลัยแต่ละที่ แตกต่างกันมาก

599
00:35:24,979 --> 00:35:28,066
ไม่มีระบบสุขภาพจิตที่สอดคล้องกัน

600
00:35:28,149 --> 00:35:31,361
อาจเป็นเรื่องยากมาก ที่จะได้รับความช่วยเหลือจากมืออาชีพ

601
00:35:33,404 --> 00:35:37,325
ดิฉันยื่นคำขอ ความช่วยเหลือจากมหาวิทยาลัย

602
00:35:37,408 --> 00:35:39,619
ซึ่งน่าหงุดหงิดมากเพราะรู้สึกว่า

603
00:35:39,702 --> 00:35:44,040
ดิฉันต้องหาวิธี พิสูจน์ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า

604
00:35:45,166 --> 00:35:47,669
ซึ่งไม่รู้จริงๆ ว่าต้องทำอย่างไร

605
00:35:49,629 --> 00:35:51,297
มีการสอบกลางภาคจำนวนมาก

606
00:35:51,381 --> 00:35:54,467
และมีแรงกดดันมากจากการเล่นเทนนิส

607
00:35:54,551 --> 00:35:58,179
หลังจากที่ไปแข่งระดับประเทศกับทีม

608
00:35:58,263 --> 00:36:01,766
ดิฉันอาการกำเริบหนัก

609
00:36:03,685 --> 00:36:06,020
ดิฉันเลยกลับบ้าน

610
00:36:10,149 --> 00:36:13,236
คุณพ่อคุณแม่อพยพมาจากไต้หวัน

611
00:36:13,319 --> 00:36:15,238
เราได้รับการเลี้ยงดูในรูปแบบ

612
00:36:15,905 --> 00:36:20,869
ที่ถ้าเรารู้วิธีจัดการปัญหาของเรา เราจะแข็งแกร่งขึ้น

613
00:36:22,036 --> 00:36:26,749
ครอบครัวของดิฉัน ไม่คุยเรื่องสุขภาพจิตกัน

614
00:36:27,542 --> 00:36:31,963
ดิฉันต้องเป็นคนเริ่มการสนทนา

615
00:36:32,046 --> 00:36:34,966
ในฐานะชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชีย

616
00:36:36,175 --> 00:36:38,469
ไม่ใช่ว่า "โอ้" แบบ

617
00:36:39,762 --> 00:36:42,515
"เราเริ่มตั้งข้อสงสัยและนั่นโอเค"

618
00:36:42,599 --> 00:36:46,394
แบบ "ฉันก็เคยรู้สึกมาก่อน" หรือ "เรามาคุยกัน"

619
00:36:46,477 --> 00:36:48,771
แต่เป็นเหมือนความกระวนกระวาย

620
00:36:50,231 --> 00:36:52,275
เกินกว่าที่ดิฉันอยากจะรับมือ

621
00:36:53,985 --> 00:36:56,905
ดิฉันรู้สึกว่า ไม่สามารถเผชิญหน้ากับสถานการณ์นี้

622
00:36:56,988 --> 00:37:00,158
การยอมรับว่าลูกของดิฉันซึมเศร้า

623
00:37:02,035 --> 00:37:04,579
ดิฉันกลัวว่าเมื่อใดที่ดิฉัน ยอมรับว่าลูกป่วย…

624
00:37:04,662 --> 00:37:05,747
(ฟีโอนา ฮวน แม่ของคริสตัล)

625
00:37:05,830 --> 00:37:07,582
ลูกจะต้องป่วยไปตลอด

626
00:37:07,665 --> 00:37:12,462
ดิฉันเลยล่าช้าที่จะพาลูกไปพบแพทย์

627
00:37:12,545 --> 00:37:16,216
ดิฉันกลัวว่าจะกลายเป็นปัญหาระยะยาว

628
00:37:16,883 --> 00:37:19,636
พี่สาวเธอบอกว่าเธอต้องไปหาหมอ

629
00:37:19,719 --> 00:37:21,846
เราเลยเผชิญหน้ากับปัญหาในที่สุด

630
00:37:22,722 --> 00:37:24,557
คุณแม่กับดิฉันได้มี

631
00:37:24,641 --> 00:37:26,976
การพูดคุยเหมือนเดิมซ้ำแล้วซ้ำอีก

632
00:37:27,060 --> 00:37:31,773
เลยยากที่จะมีการพัฒนา ในแง่ของความสัมพันธ์ของเรา

633
00:37:31,856 --> 00:37:35,527
เมื่อเราเองยังติดอยู่ กับการที่แม่สามารถ

634
00:37:35,610 --> 00:37:41,157
แสดงความกังวลของแม่ ผ่านการร้องไห้หรืออะไรแบบนั้น

635
00:37:41,241 --> 00:37:44,077
แต่เคยบอกแม่ไหมว่าเวลาที่ทำแบบนั้น…

636
00:37:44,160 --> 00:37:45,411
(เซลีน ฮวน พี่สาวของคริสตัล)

637
00:37:45,495 --> 00:37:47,622
นั่นทำให้เรารู้สึกว่าเรา ต้องเป็นฝ่ายดูแลแม่

638
00:37:47,705 --> 00:37:50,708
ในขณะที่ตัวเราพยายามเปิดใจ เพื่อให้แม่เข้าใจและดูแลเรา

639
00:37:50,792 --> 00:37:54,629
- เคยบอกแม่ไหม - น่าจะเคยบอกสองสามครั้ง

640
00:37:54,712 --> 00:37:56,714
- แม่ว่ายังไง - "โอ้พระเจ้า แม่เสียใจ"

641
00:37:56,798 --> 00:37:59,759
แล้วก็จะ… ไม่รู้สิ ไม่…

642
00:38:02,136 --> 00:38:05,682
แม่กับพี่จะคุยกันว่าแม่ จะต้องเป็นแม่ใช่ไหม

643
00:38:05,765 --> 00:38:07,350
จะต้องอยู่เคียงข้างเรา

644
00:38:07,433 --> 00:38:11,062
การที่แม่แสดงความอ่อนแอ แม่จะคิดว่า "โอ้ไม่

645
00:38:11,145 --> 00:38:12,939
รากฐานนั้นโซเซ"

646
00:38:13,022 --> 00:38:14,774
แล้ว "ลูกๆ ของฉัน

647
00:38:14,858 --> 00:38:20,071
จะพึ่งพิงฉันได้ยังไง ถ้าฉันไม่สามารถช่วยเหลือและแข็งแรง"

648
00:38:20,154 --> 00:38:25,827
ในวัฒนธรรมเอเชีย ความแข็งแกร่ง หมายถึงการไม่แสดงความรู้สึก

649
00:38:27,829 --> 00:38:33,501
ดิฉันรู้สึกว่าตัวเอง พยายามเป็นผู้นำให้คุณแม่

650
00:38:33,585 --> 00:38:34,961
ในขณะที่ตัวเองต้องการความช่วยเหลือ

651
00:38:36,379 --> 00:38:39,382
แม่ยังต้องเรียนรู้ วิธีการรับมือกับเรื่องนี้

652
00:38:40,466 --> 00:38:43,386
โดยเฉพาะเมื่อแม่ ไม่รู้จะสื่อสารกับลูกยังไง

653
00:38:43,469 --> 00:38:45,138
หรือเมื่อลูกไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้

654
00:38:45,221 --> 00:38:49,267
หรือเมื่อลูกบอกว่าโอเค แต่แม่รู้สึกว่าไม่โอเค

655
00:38:49,350 --> 00:38:51,811
ปกติเราจะแค่กอดกันและร้องไห้ แล้ว…

656
00:38:52,353 --> 00:38:55,565
โอเค แต่ปัญหายังอยู่

657
00:38:55,648 --> 00:38:57,442
แต่หนูว่า…

658
00:38:57,525 --> 00:39:01,112
ทุกครั้งที่แม่คุยกับน้อง แม่อยากแก้ปัญหา

659
00:39:01,196 --> 00:39:03,615
แม่อยากให้น้องมีความสุข

660
00:39:03,698 --> 00:39:05,116
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่น้องต้องการ

661
00:39:05,200 --> 00:39:09,204
เวลาที่น้องมาคุยกับเรา น้องแค่อยากระบาย

662
00:39:09,287 --> 00:39:13,625
แค่ระบายอารมณ์ แบ่งปันความรู้สึก

663
00:39:14,334 --> 00:39:17,045
เราแค่ต้องอยู่ตรงนั้น และพูดว่า "โอเค

664
00:39:17,128 --> 00:39:19,297
โอเค เราอยู่นี่แล้ว น้องต้องการอะไร"

665
00:39:19,380 --> 00:39:22,008
- แม่ทำอะไรไม่ได้ - อืม

666
00:39:22,091 --> 00:39:23,593
ยกเว้นเรื่องนั้น

667
00:39:24,469 --> 00:39:26,179
ทำแค่นี้

668
00:39:27,055 --> 00:39:29,474
- โอเค - แค่อยู่กับหนู แม่ไม่ใช่นักบำบัด

669
00:39:29,557 --> 00:39:32,435
หนูไม่ได้พยายามจะหาคำตอบกับแม่ เข้าใจหนูใช่ไหม

670
00:39:33,311 --> 00:39:37,649
ลูกทำให้แม่นึกได้ ว่าแม่ก็มีปัญหาคล้ายๆ กัน

671
00:39:37,732 --> 00:39:39,359
คิดว่าเราเหมือนกันไหม

672
00:39:43,279 --> 00:39:44,489
ไม่รู้สิ

673
00:39:44,572 --> 00:39:46,991
แม่ไม่เคยเล่าเรื่องของแม่ให้ฟัง

674
00:39:47,075 --> 00:39:50,203
อาจจะเหมือน บางครั้งเราก็คล้ายกัน

675
00:39:50,286 --> 00:39:53,665
คนรอบตัวแม่ เคยพูดว่าแม่เป็นคนคิดมากไป

676
00:39:53,748 --> 00:39:55,667
"เธอคิดมากไป"

677
00:39:55,750 --> 00:39:57,544
"เธอมีทุกอย่าง ทำไมต้องคิด…"

678
00:39:57,627 --> 00:40:01,506
แต่ข้างในรู้สึกว่างเปล่า

679
00:40:01,589 --> 00:40:03,508
คือ…

680
00:40:04,342 --> 00:40:11,015
ชีวิตดิฉันมีความเครียดมาก โดยเฉพาะการเป็นคนอพยพ

681
00:40:11,933 --> 00:40:13,601
จะร้องไห้ไม่หยุดในรถ

682
00:40:13,685 --> 00:40:18,898
ไม่ใช่ว่ารู้สึกเศร้าหรืออะไร แค่รู้สึกว่าทำอะไรไม่ได้

683
00:40:18,982 --> 00:40:21,609
แต่ไม่เคยบอกลูกๆ

684
00:40:21,693 --> 00:40:28,700
รู้สึกว่าไม่ยุติธรรมสำหรับเธอ

685
00:40:30,326 --> 00:40:35,456
ดิฉันเป็นคนพาพวกเขามาที่นี่

686
00:40:35,540 --> 00:40:37,834
ดิฉันควรมีทุกอย่างพร้อมให้พวกเขา

687
00:40:37,917 --> 00:40:39,502
ดิฉันควรให้ชีวิตที่ดีกับพวกเขา

688
00:40:41,045 --> 00:40:43,298
ขอโทษค่ะ ดิฉันพูดไม่เป็น

689
00:40:43,381 --> 00:40:46,885
ขอเวลา… สักครู่

690
00:40:50,638 --> 00:40:55,435
ดิฉันแค่รู้สึกว่าตัวเอง ไม่ใช่แม่ที่สามารถช่วยอะไรได้

691
00:40:55,518 --> 00:40:57,437
ดิฉันพยายามช่วย แต่ทำไม่ได้

692
00:40:57,520 --> 00:41:00,565
ดิฉันช่วยเธอไม่ได้จริงๆ

693
00:41:02,025 --> 00:41:05,403
แม่รู้สึกผิดมาก

694
00:41:05,486 --> 00:41:12,493
แม่ไม่อยากให้ลูกคิดว่าแม่ไม่สนใจลูก

695
00:41:13,661 --> 00:41:20,668
แต่แม่ไม่ได้ใส่ใจมากพอ กับสิ่งที่ลูกเผชิญ

696
00:41:23,338 --> 00:41:27,258
เราอาจไม่ได้มีความคืบหน้า หลังทุกการสนทนา

697
00:41:27,342 --> 00:41:29,886
เข้าใจหนูไหม อย่างน้อย…

698
00:41:30,595 --> 00:41:34,641
เราพยายามตลอด และหนูว่าเพราะเราพยายาม…

699
00:41:34,724 --> 00:41:37,352
เราได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ

700
00:41:37,435 --> 00:41:38,895
เข้าใจใช่ไหมคะ

701
00:41:38,978 --> 00:41:43,733
ดิฉันตระหนักว่าเธอ แข็งแกร่งกว่าดิฉันมาก

702
00:41:43,816 --> 00:41:49,280
คริสตัลแนะนำให้ดิฉันไปรับการบำบัด

703
00:41:52,033 --> 00:41:54,953
เมื่อดิฉันได้อยู่บ้าน เราได้คุยกันเยอะ

704
00:41:55,036 --> 00:42:00,291
การพยายามแก้ปัญหาร่วมกัน ทำให้เราใกล้ชิดกันมากขึ้น

705
00:42:01,251 --> 00:42:06,631
หนูมีเพื่อน หนูมีนักบำบัด หนูมีน้องหมาของหนู

706
00:42:06,714 --> 00:42:10,385
การพูดถึงอาการซึมเศร้า ทำให้รับมือกับอาการได้ดีขึ้น

707
00:42:11,511 --> 00:42:13,513
ดิฉันจะพักการเรียนหนึ่งเทอม

708
00:42:13,596 --> 00:42:17,475
ตอนนี้มีอย่างอื่นที่ดิฉัน ต้องตั้งใจทำในการบำบัด

709
00:42:18,560 --> 00:42:22,313
การประมวลผลต่างๆ ไม่มีวิธีที่ถูก

710
00:42:23,064 --> 00:42:24,858
เป็นเพียงส่วนหนึ่ง ของเรื่องราวของเรา

711
00:42:29,237 --> 00:42:32,156
ดี แย็บๆ อย่างนั้น เอาเลย

712
00:42:32,240 --> 00:42:33,783
(จินนี)

713
00:42:33,867 --> 00:42:36,244
นั่นแหละ ดี ไปๆ

714
00:42:36,327 --> 00:42:39,372
ดิฉันฝึกมาเกือบสิบปีแล้ว กว่าจะไปถึงโอลิมปิก

715
00:42:39,998 --> 00:42:41,082
ฝึกหนัก

716
00:42:41,165 --> 00:42:43,376
ทุกคนคาดหวังให้ดิฉัน คว้าเหรียญทอง

717
00:42:43,459 --> 00:42:45,837
นั่นแหละ เร็วขึ้น นั่นแหละ เวลา

718
00:42:45,920 --> 00:42:46,921
ดีมาก

719
00:42:47,005 --> 00:42:49,007
แต่ดิฉันต้องต่อสู้กับโรคย้ำคิดย้ำทำ

720
00:42:49,716 --> 00:42:53,052
ตอนแรกดิฉันไม่อยากไปบำบัด เพราะคิดว่าไม่จำเป็น

721
00:42:55,638 --> 00:42:59,893
แล้วดิฉันก็อาการกำเริบอย่างหนัก

722
00:42:59,976 --> 00:43:03,479
และพบว่าดิฉันต้องการ ความช่วยเหลือจากมืออาชีพ

723
00:43:07,650 --> 00:43:10,486
ดิฉันอยู่ในวงจรของ…

724
00:43:10,570 --> 00:43:12,739
ล้างหน้า ล้างมือ เอาขยะไปทิ้ง

725
00:43:12,822 --> 00:43:14,073
บึ้ม บึ้ม บึ้ม ไม่หยุด

726
00:43:14,157 --> 00:43:15,950
ไม่ได้รู้สึกว่าสะอาดขึ้นเลย

727
00:43:16,034 --> 00:43:17,952
ดิฉันหยุดไม่ได้และจะหงุดหงิดมาก

728
00:43:18,036 --> 00:43:19,829
จนทุบอ่างหรือกำแพงที่อยู่ข้างๆ

729
00:43:20,455 --> 00:43:23,583
แล้วจะเดินวนไปวนมา กล้ามเนื้อเกร็ง

730
00:43:23,666 --> 00:43:26,336
แล้วดิฉันจะ… หายใจแรงมาก

731
00:43:26,419 --> 00:43:29,130
มีอยู่สามวันติด ที่ดิฉันนอนแค่สองชั่วโมง

732
00:43:29,214 --> 00:43:31,007
เราจะเพ้อ เราจะคิดอะไรไม่ออก

733
00:43:31,090 --> 00:43:35,386
จะเกิดความคิดว่า "คงง่ายกว่านี้มาก ถ้าชีวิตไม่เป็นอย่างนี้

734
00:43:35,470 --> 00:43:37,680
แล้วจะทำยังไง ไม่ต้องอยู่เลยแล้วกัน"

735
00:43:44,604 --> 00:43:49,150
คืนนั้นดิฉันล้มไปกองกับพื้น หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

736
00:43:49,234 --> 00:43:50,527
โทรหาโค้ชของดิฉัน

737
00:43:52,779 --> 00:43:53,780
ผมเปิดประตูเข้ามา

738
00:43:53,863 --> 00:43:56,574
เห็นอุปกรณ์ทำความสะอาด และสิ่งอื่นๆ เต็มไปหมด

739
00:43:57,200 --> 00:43:59,536
เธอนั่งอยู่ในห้อง ตัวสั่นและอยู่ที่พื้น

740
00:43:59,619 --> 00:44:00,912
(เคย์ โคโรมา โค้ชผู้ช่วย สมาคมมวยของสหรัฐฯ)

741
00:44:00,995 --> 00:44:02,413
ผมคิดในใจ "เกิดอะไรขึ้น"

742
00:44:02,497 --> 00:44:03,915
แบบว่า "ไม่เอาน่าจิน หยุดเล่นได้แล้ว"

743
00:44:03,998 --> 00:44:05,583
เธอตอบว่า "ไม่ใช่ เรื่องนี้จริงจัง

744
00:44:05,667 --> 00:44:08,294
ฉันทำแบบนี้ไม่ได้แล้ว ฉันไม่อยากทำแล้ว"

745
00:44:08,378 --> 00:44:10,004
แบบว่า "ฉันว่าฉันมาถึงจุดจบแล้ว"

746
00:44:10,088 --> 00:44:14,050
ผมบอกว่า "จินนี ฟังเหมือนคุณ กำลังคิดที่จะฆ่าตัวตาย"

747
00:44:16,719 --> 00:44:18,054
ผมต้องจับเธอไว้

748
00:44:18,137 --> 00:44:19,806
ผมพูดว่า "จินนี มานี่ มานี่

749
00:44:19,889 --> 00:44:23,351
เราจะไม่ทำแบบนี้ ผมจะเห็นคุณฆ่าตัวตายไม่ได้"

750
00:44:24,143 --> 00:44:26,062
ผมบอกเธอว่า "เราจะไม่ตาย

751
00:44:26,145 --> 00:44:28,565
เพราะถ้าคุณพยายามจะทำร้ายตัวเอง ผมจะเอาตัวมากันไว้"

752
00:44:31,150 --> 00:44:33,486
ทำไมโค้ชถึงรู้ว่าต้องจัดการอย่างไร หรือแค่…

753
00:44:33,570 --> 00:44:36,114
โค้ชใช้สัญชาตญาณหรือว่าโค้ช…

754
00:44:36,197 --> 00:44:38,283
รัส เธอพยายามจะทำให้ผมร้องไห้

755
00:44:38,366 --> 00:44:40,493
เธอพยายามจะทำให้ผมร้องไห้ ผมจะไม่ร้อง

756
00:44:40,577 --> 00:44:43,121
คืนนั้นผมเกิดความรู้สึกมากมาย

757
00:44:43,204 --> 00:44:45,999
เพราะ… ขอโทษที่ต้องพูด แต่มันทำให้ผมนึกถึงความตาย

758
00:44:46,082 --> 00:44:48,334
ผมรู้จักคนหลายคนที่ฆ่าตัวตาย…

759
00:44:48,418 --> 00:44:50,003
- เพราะสิ่งที่ฉันพูดน่ะเหรอ - หรือทำร้ายตัวเอง ใช่

760
00:44:50,086 --> 00:44:52,297
จำได้ เพราะฉันพูดว่า "ฉันไม่อยากมีชีวิตแบบนี้แล้ว"

761
00:44:52,380 --> 00:44:53,506
อืม แล้วแบบว่า "ไม่"

762
00:44:53,590 --> 00:44:55,717
ตอนที่ได้ยิน ผมคิดเลย "เฮ้ย" ผมมีเพื่อนที่ตายแบบนั้น

763
00:44:55,800 --> 00:44:57,051
ผมมีเพื่อนที่ฆ่าตัวตาย

764
00:44:57,135 --> 00:44:59,137
ผมมีคนที่ผมรู้จัก ที่เพื่อนของพวกเขาฆ่าตัวตาย

765
00:44:59,220 --> 00:45:01,347
ผมเลยรู้สึก "โอ้ไม่ เรื่องนี้เรื่องใหญ่แล้ว"

766
00:45:01,431 --> 00:45:04,392
แล้วผมโทรหาใครไม่ได้ ผมต้องตรงไปเลย

767
00:45:04,475 --> 00:45:06,227
นั่นคือความคิดแรก คือไปให้ถึงที่ก่อน

768
00:45:06,311 --> 00:45:08,396
และให้คุณรู้ว่าผมอยู่ตรงนั้น แบบ…

769
00:45:08,479 --> 00:45:10,064
"ถ้าเราจะเจ็บ เราจะเจ็บด้วยกัน"

770
00:45:10,773 --> 00:45:13,276
ตอนนั้นผมรู้เลยว่า การต่อยมวยไม่สำคัญเลย

771
00:45:13,359 --> 00:45:15,069
ชีวิตคุณต้องมาก่อน

772
00:45:15,153 --> 00:45:16,654
ผมไม่สนใจเรื่องแชมเปี้ยนโลก

773
00:45:16,738 --> 00:45:18,406
ไม่สนใจเรื่องเหรียญทองอะไรทั้งนั้น

774
00:45:18,489 --> 00:45:21,451
เราต้องพาคุณกลับบ้านโดยเร็วที่สุด เราต้องพาคุณไปรับการบำบัด

775
00:45:21,534 --> 00:45:23,453
ต้องอย่างนั้น และผมขอบคุณที่เรียกผม

776
00:45:23,536 --> 00:45:26,748
ที่ขอความช่วยเหลือจากผมและพูดว่า "โค้ชเค ฉันต้องการคุณตอนนี้"

777
00:45:27,665 --> 00:45:29,584
- โห - ใช่ๆ

778
00:45:31,836 --> 00:45:34,088
- ไป ได้เวลาเริ่ม - ทำงาน ทำงาน

779
00:45:36,424 --> 00:45:39,302
อาการทางจิตบางอย่าง เป็นอาการชั่วคราว

780
00:45:39,385 --> 00:45:41,304
บ้างขึ้นๆ ลงๆ

781
00:45:41,387 --> 00:45:45,058
อาการอื่นๆ อาจรับมือได้ แต่ไม่หายสนิท

782
00:45:46,267 --> 00:45:48,186
หนึ่งในคำถามใหญ่ๆ เกี่ยวกับอาการทางสุขภาพจิต

783
00:45:48,269 --> 00:45:50,980
คือ "เราจะอยู่กับมันอย่างไร"

784
00:45:51,898 --> 00:45:54,734
บางคนมีชีวิตที่ดีมาก

785
00:45:54,817 --> 00:45:56,611
บางคนมีชีวิตที่ดีเนื่องจากอาการนี้

786
00:45:56,694 --> 00:46:00,615
เป็นปรากฏการณ์เฉพาะบุคคล

787
00:46:02,700 --> 00:46:04,577
แต่ละคนแตกต่างกัน

788
00:46:04,661 --> 00:46:06,412
หลายคนทุกข์ทรมาน

789
00:46:06,496 --> 00:46:10,500
และผลลัพธ์ที่ดีที่สุดมาจากการรวม วิทยาศาสตร์การแพทย์ที่ดีที่สุด

790
00:46:10,583 --> 00:46:12,377
กับแนวทางการฟื้นฟู

791
00:46:14,379 --> 00:46:19,384
ส่วนของการพยายามสร้างชีวิต เส้นทางสู่การรักษาตัวเอง

792
00:46:19,968 --> 00:46:22,762
เฮ้ เป็นไงบ้าง

793
00:46:23,388 --> 00:46:24,389
ดีๆ

794
00:46:25,515 --> 00:46:27,725
- เอาละ คือ… - วางตรงนี้ได้

795
00:46:28,518 --> 00:46:29,852
เอาไปเลย รังสรรค์ได้ตามใจ

796
00:46:29,936 --> 00:46:31,563
ทำไมไม่วางไว้ตรงนี้

797
00:46:31,646 --> 00:46:33,815
ให้ตายสิ ฉันเพิ่งทำความสะอาดตรงนี้ ก่อนที่เธอมา

798
00:46:33,898 --> 00:46:36,109
- ฉันเพิ่งทำความสะอาดไปเมื่อกี้เลย - โอเค

799
00:46:36,192 --> 00:46:37,569
รู้แล้ว มันแค่ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น

800
00:46:37,652 --> 00:46:39,946
ทางเดียวที่ดิฉันจะมีมิตรภาพกับจินนี

801
00:46:40,029 --> 00:46:42,824
คือการที่สามารถบอกเธอได้ว่าดิฉัน คิดอย่างไรในทุกเวลา

802
00:46:42,907 --> 00:46:44,784
มิตรภาพเราเป็นแบบนั้น

803
00:46:44,868 --> 00:46:49,205
ดิฉันไม่สามารถพูดคุยกับใครได้ อย่างที่ทำกับจินนี

804
00:46:49,289 --> 00:46:51,165
(มิเคลา เมเยอร์ เพื่อนสนิทของจินนี นักต่อยมวยโอลิมปิกทีมสหรัฐฯ 2016)

805
00:46:51,249 --> 00:46:53,251
แต่นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ มิตรภาพของเราคงอยู่ได้

806
00:46:53,334 --> 00:46:56,504
เพราะถ้าดิฉันเก็บทุกอย่างไว้ และรู้สึกในทางใดทางหนึ่ง

807
00:46:56,588 --> 00:46:58,214
ว่าไม่สามารถพูดกับเธอได้

808
00:46:58,298 --> 00:47:00,466
ดิฉันจะรู้สึกว่า "ฉันทำไม่ได้ ฉันทำไม่ได้"

809
00:47:00,550 --> 00:47:02,218
เธอกังวลเรื่องรถเข็น

810
00:47:02,302 --> 00:47:04,762
แต่ไม่สนใจยาฆ่าแมลง ที่อยู่บนแตงกวาลูกนี้

811
00:47:04,846 --> 00:47:06,014
ไม่ ฉันก็จะล้างอยู่ดี

812
00:47:06,097 --> 00:47:08,474
แต่จะไม่เป็นกังวลเรื่องสบู่ เพราะสบู่อยู่ในถุงพลาสติก

813
00:47:08,558 --> 00:47:10,810
ดิฉันเป็นเพื่อนสนิทของเธอ ดิฉันอยู่กับสิ่งนี้ได้

814
00:47:10,894 --> 00:47:14,939
เราสามารถทะเลาะกัน ตะโกนใส่กัน แต่เรายังโอเค

815
00:47:15,690 --> 00:47:17,358
ความสัมพันธ์เราเป็นแบบนั้น

816
00:47:17,442 --> 00:47:19,694
เราเป็นเนื้อคู่เพื่อนสนิท และเราเข้าใจกัน

817
00:47:19,777 --> 00:47:22,113
หาอาโวคาโดสุกๆ มาไม่ได้หรือไง

818
00:47:22,197 --> 00:47:24,699
ลูกนั้นสุกที่สุดแล้วที่เจอ

819
00:47:24,782 --> 00:47:26,451
เจออาโวคาโดอีกไม่ใช่เหรอ

820
00:47:28,119 --> 00:47:29,621
- หมายความว่าไง - หมายความว่าไง

821
00:47:29,704 --> 00:47:31,664
หมายความว่าไง

822
00:47:32,373 --> 00:47:33,791
(ก่อนหน้านี้…)

823
00:47:33,875 --> 00:47:35,418
เฮ้ย โทษที

824
00:47:38,046 --> 00:47:40,965
ให้ตายสิ

825
00:47:41,674 --> 00:47:43,426
ฉันต้องซื้อแล้วแหละ แต่จะไม่กิน

826
00:47:45,803 --> 00:47:48,598
เธอโยนทิ้งไปเลย ทั้งที่เราไม่กินเปลือกเหรอ

827
00:47:48,681 --> 00:47:49,641
ไม่ต้องคิดเรื่องนั้นแล้ว

828
00:47:49,724 --> 00:47:51,392
จินนี เราไม่กินเปลือกอยู่แล้ว

829
00:47:51,476 --> 00:47:53,186
รู้แล้วน่า เงียบได้แล้ว

830
00:47:56,189 --> 00:47:58,566
- สับละเอียดเลยไหม - มีระบบอยู่

831
00:47:58,650 --> 00:48:01,110
หลังจากโอลิมปิก ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป

832
00:48:02,904 --> 00:48:07,200
เธอจะไม่มีความมั่นคง ที่โอลิมปิกให้กับเธอ

833
00:48:07,283 --> 00:48:09,285
ดิฉันเป็นห่วงเธอ

834
00:48:09,953 --> 00:48:12,497
สิ่งเดียวที่เริ่มแย่ลงอีกครั้ง

835
00:48:12,580 --> 00:48:15,750
คือรู้ใช่ไหมที่ฉันชอบหยิบ ทิชชูหรือถุงมือไม่หยุด

836
00:48:15,833 --> 00:48:17,293
นั่นเริ่มแย่มากๆ

837
00:48:17,377 --> 00:48:20,129
เธอจะต้องจ่ายค่าเช่า จ่ายค่าอาหารเอง

838
00:48:20,213 --> 00:48:22,131
จ่ายค่าประกันสุขภาพเอง

839
00:48:22,215 --> 00:48:27,262
เธอซื้อของทำความสะอาด สัปดาห์ละ 300 เหรียญ

840
00:48:27,345 --> 00:48:28,888
นั่นเท่ากับ 1,200 เหรียญต่อเดือน

841
00:48:28,972 --> 00:48:30,723
บิลของเธอจะสูงปรี๊ด

842
00:48:30,807 --> 00:48:32,809
ฉันรู้ ฉันคิดเรื่องนั้นแล้ว ขอบคุณที่ย้ำ

843
00:48:32,892 --> 00:48:34,811
และอยู่กับฉันที่นี่ไม่ได้

844
00:48:36,813 --> 00:48:38,565
- โอเค - เธอก็รู้ว่าอยู่ได้

845
00:48:39,023 --> 00:48:40,024
อืม

846
00:48:40,108 --> 00:48:41,943
การที่เธอปล่อยโฮออกมา เป็นเรื่องที่ดี

847
00:48:42,026 --> 00:48:44,571
เพราะทุกคนต้องมีช่วงเวลาแบบนั้น

848
00:48:44,654 --> 00:48:47,657
ที่แบบ "โอเค ฉันจัดการเองไม่ได้ ฉันต้องการความช่วยเหลือ"

849
00:48:47,740 --> 00:48:50,410
ดิฉันรู้ว่าเธอคงไม่หาย จากโรคย้ำคิดย้ำทำเพียงชั่วข้ามคืน

850
00:48:50,493 --> 00:48:52,537
แต่เราต้องพยายามควบคุม ให้อยู่ในระดับที่รับมือได้

851
00:48:53,663 --> 00:48:56,833
(บ้านครอบครัวของจินนี)

852
00:48:58,251 --> 00:49:02,088
เธอต่อสู้กับโรคนี้ ตั้งแต่อายุ 12 ปี หรือนานกว่านั้น

853
00:49:02,171 --> 00:49:03,590
ตอนที่เธออายุแปดหรือเก้าขวบ

854
00:49:03,673 --> 00:49:04,924
(บ็อบ ฟุคส์ พ่อของจินนี)

855
00:49:05,008 --> 00:49:06,843
เธอต้องอาบน้ำนาน 30 นาที

856
00:49:06,926 --> 00:49:09,178
เวลาที่พูดกับเด็กอายุแปดขวบว่า

857
00:49:09,262 --> 00:49:10,972
"หยุดอาบได้แล้ว ไปนอน"

858
00:49:11,055 --> 00:49:12,265
และเธอทำไม่ได้

859
00:49:12,348 --> 00:49:14,392
ตอนนั้นผมคงเป็นพ่อที่แย่มาก

860
00:49:14,475 --> 00:49:17,020
ผมจะไปปิดน้ำและบังคับให้เธอออกมา

861
00:49:17,103 --> 00:49:19,856
- แน่นอนว่านั่นไม่ได้ช่วย - ใช่ วิธีนั้นใช้ไม่ได้ แต่…

862
00:49:19,939 --> 00:49:21,149
ทำให้เกิดปัญหามากขึ้น

863
00:49:21,232 --> 00:49:25,403
เราแค่อยากให้ลูกของเรา มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ

864
00:49:26,196 --> 00:49:28,406
แบบนี้ไม่สมบูรณ์แบบ

865
00:49:28,489 --> 00:49:30,408
ไม่ใกล้เคียงเลย

866
00:49:31,534 --> 00:49:33,995
นี่คือห้องน้ำของจินนี

867
00:49:34,078 --> 00:49:35,079
(เพ็ก ฟุคส์ แม่ของจินนี)

868
00:49:35,163 --> 00:49:37,624
เธอจะเอาม่านอาบน้ำลง อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง

869
00:49:37,707 --> 00:49:39,209
เอาตะขอออกหมด

870
00:49:39,292 --> 00:49:42,128
และขอให้ดิฉันล้างในเครื่องล้างจาน

871
00:49:43,588 --> 00:49:48,176
และนี่คือถังขยะอันหนึ่งของเธอ ที่เต็มไปด้วยของทำความสะอาดจากห้าง

872
00:49:48,259 --> 00:49:49,594
อันนี้ก็ถังใหญ่อีกถัง

873
00:49:49,677 --> 00:49:51,095
อีกสองถังที่เต็มไปด้วยของ

874
00:49:51,179 --> 00:49:53,973
ดิฉันว่ายิ่งเธอต่อยมวยเก่งขึ้น

875
00:49:54,057 --> 00:49:55,975
เธอมีความเครียดเพิ่มขึ้น

876
00:49:56,059 --> 00:50:00,897
ที่จะคงความเป็นที่หนึ่ง และอะไรแบบนั้น ทำให้อาการแย่ลง

877
00:50:04,484 --> 00:50:06,236
ดิฉันอาจแปรงฟัน นานถึง 30 นาที

878
00:50:06,319 --> 00:50:08,947
บางครั้งนานกว่านั้น อยู่ที่ว่าวันนั้นรู้สึกอย่างไร

879
00:50:09,030 --> 00:50:10,532
หรือวิตกกังวลระดับไหน

880
00:50:14,077 --> 00:50:15,370
พอดิฉันดึงของออกจากห่อ

881
00:50:15,453 --> 00:50:18,456
ถ้ารู้สึกไม่ดีตอนที่ดึงออกมา นั่นหมายความว่ามันไม่สะอาด

882
00:50:30,343 --> 00:50:32,345
คล้ายๆ กับอาการทางสุขภาพจิตอื่นๆ

883
00:50:32,428 --> 00:50:34,556
มีหลายปัจจัยประกอบกัน

884
00:50:34,639 --> 00:50:37,642
ที่ทำให้เกิดโรคย้ำคิดย้ำทำ

885
00:50:37,725 --> 00:50:41,813
ทั้งปัจจัยด้านพันธุกรรม สิ่งแวดล้อม และจิตวิทยา

886
00:50:42,730 --> 00:50:43,898
บางคนที่เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ…

887
00:50:43,982 --> 00:50:45,108
(ดร. แอนเจลา สมิธ นักบำบัดของจินนี)

888
00:50:45,191 --> 00:50:47,151
พวกเขาจะหาความรู้สึกที่ "ใช่"

889
00:50:47,235 --> 00:50:52,115
จินนีจะทำสิ่งต่างๆ เพื่อที่จะได้ ความรู้สึกนั้นที่เธอชอบ

890
00:50:52,198 --> 00:50:54,492
บางครั้งความรู้สึกที่เธอชอบจะมา

891
00:50:54,576 --> 00:50:58,538
เลยเป็นการส่งเสริม และทำให้เธอทำต่อไป

892
00:51:00,373 --> 00:51:01,374
โอ้ย

893
00:51:02,166 --> 00:51:05,086
ดิฉันรู้สึกว่าแปรงสีฟันทั้งสองอัน ไม่สะอาด

894
00:51:05,169 --> 00:51:06,754
และดิฉันเหลือแค่สองอันนี้

895
00:51:06,838 --> 00:51:08,548
สิ่งที่ดิฉันจะทำ

896
00:51:08,631 --> 00:51:10,508
เพราะดิฉันไม่มีเรื่องอื่น ที่ต้องทำวันนี้

897
00:51:10,592 --> 00:51:13,011
คือการออกไปที่ร้าน และซื้อแปรงสีฟันมาเพิ่ม

898
00:51:13,803 --> 00:51:16,264
เราพยายามจะทำลายวงจรนั้น

899
00:51:17,181 --> 00:51:19,058
ออกไปข้างนอกให้มือสกปรกกันดีไหม

900
00:51:19,142 --> 00:51:20,977
- โอเค - เอาละ

901
00:51:21,060 --> 00:51:22,645
คุณดูดีมาก

902
00:51:23,187 --> 00:51:25,690
เราจะทำอะไรให้มือคุณเปื้อนดี

903
00:51:25,773 --> 00:51:27,650
เราเริ่มที่ขยะก็ได้

904
00:51:27,734 --> 00:51:30,320
การบำบัดเชิงพฤติกรรม ที่ได้ผลดีที่สุด

905
00:51:30,403 --> 00:51:32,780
เรียกว่าการเผชิญ ที่มีการป้องกันปฏิกิริยาตอบรับ

906
00:51:32,864 --> 00:51:36,618
โดยเราจะเข้าหาแทนที่จะหลีกเลี่ยง

907
00:51:36,701 --> 00:51:39,829
สิ่งที่ทำให้เกิด ความรู้สึกไม่สบายใจเหล่านั้น

908
00:51:40,371 --> 00:51:43,166
- โอเค - เป้าหมายคุณคืออะไร

909
00:51:44,584 --> 00:51:47,545
ทำให้มือสกปรกที่สุด

910
00:51:47,629 --> 00:51:49,923
เราทำอย่างนี้ทำไม

911
00:51:50,006 --> 00:51:52,383
เพื่อให้รู้สึกคุ้นชินกับความสกปรก

912
00:51:53,301 --> 00:51:54,510
และไม่…

913
00:51:56,930 --> 00:52:00,600
เกิดความรู้สึกอย่างรุนแรง ว่าต้องไปล้างออกโดยทันที

914
00:52:07,732 --> 00:52:09,817
- รู้สึกว่าสกปรกไหม - ใช่

915
00:52:09,901 --> 00:52:11,569
โอเค

916
00:52:11,653 --> 00:52:14,364
- เราจะทำอะไรกับสิ่งนี้ - โอเค

917
00:52:16,241 --> 00:52:17,367
- โอเค - อืม

918
00:52:17,450 --> 00:52:21,037
เราอยากสร้างสถานการณ์ ที่ไม่ได้ง่ายที่จะไปล้างออก

919
00:52:21,829 --> 00:52:23,414
ค่ะ คุณอยากให้ฉันเอามาแตะหน้าเหรอ

920
00:52:23,498 --> 00:52:25,500
- ฉัน… - ฉันรู้ว่าคุณอยากให้ฉันแตะหน้า

921
00:52:26,376 --> 00:52:28,545
การบำบัดแบบเผชิญหน้านั้นยากมาก

922
00:52:28,628 --> 00:52:30,713
สำหรับดิฉัน การบำบัดวิธีนี้ยากกว่า

923
00:52:30,797 --> 00:52:34,384
การสปาร์ริงกับคู่ซ้อมแปดรอบ ถึงสิบเท่า

924
00:52:36,553 --> 00:52:39,222
โอเค ฉันจะทำ

925
00:52:39,305 --> 00:52:40,431
โอเค

926
00:52:40,515 --> 00:52:41,766
- ฉันรู้สึกนิดหน่อยว่า… - อืม

927
00:52:41,849 --> 00:52:44,018
ฉันจะพยายามเต็มที่

928
00:52:44,936 --> 00:52:49,524
องค์ประกอบสำคัญมากของการบำบัด แบบเผชิญหน้าคือความร่วมมือ

929
00:52:49,607 --> 00:52:51,526
- โอเค - เป้าหมายของการบำบัดนี้

930
00:52:51,609 --> 00:52:53,278
คนไข้เป็นผู้กำหนด

931
00:52:53,361 --> 00:52:55,864
ส่วนหมอจะไปตามคนไข้

932
00:52:55,947 --> 00:52:59,826
- เพื่อไม่ให้เกิดความง่ายในการกำจัด - ค่ะ

933
00:52:59,909 --> 00:53:02,745
คนไข้ของดิฉัน ทำสิ่งที่ยากมากๆ

934
00:53:02,829 --> 00:53:05,582
สิ่งที่ทำให้เกิดความทุกข์ใจ

935
00:53:05,665 --> 00:53:09,210
- คุณจับอะไรได้อีก - จับขยะนั้นก็ได้

936
00:53:09,836 --> 00:53:11,337
- แค่หยิบขึ้นมา - โอเค

937
00:53:11,421 --> 00:53:12,672
- สิ่งนี้ - โอเค

938
00:53:13,673 --> 00:53:15,967
- พวกเขากินโดนัท - ใช่

939
00:53:17,552 --> 00:53:22,682
ดิฉันอยากให้คนไข้ได้เรียนรู้ว่า ความทุกข์ใจนั้นจะไม่ทำอันตรายพวกเขา

940
00:53:23,808 --> 00:53:25,518
ดีค่ะจินนี หายใจ

941
00:53:27,729 --> 00:53:33,193
ไม่เป็นไรที่เรารู้สึกไม่โอเคแบบนี้

942
00:53:36,321 --> 00:53:37,488
โอเค

943
00:53:40,325 --> 00:53:42,076
เธอมีคนรอบตัวที่คอยสนับสนุน

944
00:53:42,160 --> 00:53:44,412
ใช่ เธอทำอะไรไม่ได้ หากขาดคนกลุ่มนั้น

945
00:53:46,164 --> 00:53:48,166
ลูกมีเพื่อนที่ดี เพราะลูกเป็นเพื่อนที่ดี

946
00:53:48,249 --> 00:53:52,003
ไม่เคยเห็นใครเป็นเพื่อนที่ภักดี เท่าลูก ลูกภักดีต่อเพื่อนมาก

947
00:53:52,086 --> 00:53:53,254
- ขอบคุณค่ะแม่ - แต่…

948
00:53:53,338 --> 00:53:56,466
เพราะลูกตรงไปตรงมา

949
00:53:57,342 --> 00:53:58,927
- ก็ใช่ - แม่บอกรัสแบบนี้

950
00:53:59,010 --> 00:54:01,471
เธอพูดออกมาตรงๆ เลย ว่า "โอเค คืออย่างนี้

951
00:54:02,096 --> 00:54:05,266
อาจจะฟังดูแปลก แต่หนูเป็น โรคย้ำคิดย้ำทำ นี่คือตัวตนของหนู"

952
00:54:05,350 --> 00:54:07,977
พวกเขาก็แบบ "โอเค"

953
00:54:08,061 --> 00:54:10,188
มิเคลาใช้เวลาเรียนรู้ที่จะรับมือ นานที่สุดเลย

954
00:54:10,271 --> 00:54:11,314
- เธอจะ… - ใครนะ

955
00:54:11,397 --> 00:54:13,566
เธอจะทำให้ภาวะวิตกกังวลที่มี เพิ่มขึ้น… มิเคลา

956
00:54:13,650 --> 00:54:15,527
เธอจะพูดว่า "หยุด หยุดได้แล้ว"

957
00:54:15,610 --> 00:54:17,529
ต้องบอกเธอว่า "มิเคลา แบบนี้ไม่ช่วย ไม่ช่วยเลย"

958
00:54:17,612 --> 00:54:19,364
เธอก็จะว่า "อะไรนะ" เธอไม่รู้จะช่วยอย่างไร

959
00:54:19,447 --> 00:54:20,990
เธอยังเรียนรู้อยู่

960
00:54:21,574 --> 00:54:23,660
- เธอยังคงเรียนรู้อยู่ - ตอนนั้นแม่ก็ไม่รู้

961
00:54:23,743 --> 00:54:26,371
คือ… ลูกก็ช่วย เพราะดิฉันจะพูดว่า "จินนี…"

962
00:54:26,454 --> 00:54:28,206
ถ้าเธอทำอะไรสักอย่าง แล้วดิฉันพูดว่า "จินนี หยุด"

963
00:54:28,289 --> 00:54:31,125
เธอจะบอกว่า "แม่ นั่นทำให้แย่ลง หนูต้องเริ่มใหม่หมด"

964
00:54:31,209 --> 00:54:33,920
ดิฉันเลยเรียนรู้ว่าต้องปล่อยเธอ

965
00:54:34,003 --> 00:54:36,756
- ดิฉันต้องปล่อยให้เธอเป็นแบบนั้น - นั่นยากมาก

966
00:54:36,839 --> 00:54:40,051
แม้ว่าจะทำให้ดิฉันแทบเป็นบ้า เพราะเธอใช้สบู่กับน้ำมากเหลือเกิน

967
00:54:40,802 --> 00:54:42,387
ดิฉันต้องถอยหลังมา

968
00:54:43,471 --> 00:54:46,558
เพราะถ้าพูดอะไร เรื่องราวจะยิ่งแย่

969
00:54:46,641 --> 00:54:49,561
และถ้าเธออารมณ์ขึ้น ดิฉันก็จะขึ้นตาม เลย…

970
00:54:49,644 --> 00:54:51,437
ใช่ เราเพียงแค่…

971
00:54:51,521 --> 00:54:53,314
ไม่ใช่ว่าแค่สอนคนที่ประสบปัญหานี้

972
00:54:53,398 --> 00:54:55,358
แต่ต้องสอนคนรอบข้างด้วย ว่าจะช่วยได้อย่างไร

973
00:54:55,441 --> 00:54:57,819
แต่หนูรักพ่อกับแม่

974
00:54:57,902 --> 00:55:00,905
หนูรู้สึกผิดสำหรับทุกอย่าง

975
00:55:00,989 --> 00:55:03,616
นี่ไง ดิฉันไม่อยากให้เธอรู้สึกผิด นั่นทำให้ดิฉันเป็นทุกข์

976
00:55:03,700 --> 00:55:05,159
หนูรู้ว่าแม่ไม่อยากให้รู้สึก แต่อดไม่ได้

977
00:55:05,243 --> 00:55:07,453
- หนูแค่… - ผิดเรื่องอะไร

978
00:55:07,537 --> 00:55:09,414
ที่พ่อแม่ต้องทนกับพฤติกรรมแบบนี้

979
00:55:09,497 --> 00:55:12,083
การที่ความวิตกกังวลของหนู ทำให้พ่อแม่วิตกกังวลตาม

980
00:55:12,625 --> 00:55:17,589
พวกเราเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลก

981
00:55:18,214 --> 00:55:19,215
ที่สุดเลย

982
00:55:21,175 --> 00:55:22,510
เธอเป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายไหม ไม่

983
00:55:22,594 --> 00:55:25,179
- กลุ่มคนที่โชคดีที่สุดในโลก - เธอเป็นเด็กที่เลี้ยงยากไหม ใช่

984
00:55:25,263 --> 00:55:26,347
ขอบคุณค่ะพ่อ

985
00:55:27,056 --> 00:55:30,727
ด้วยโรคย้ำคิดย้ำทำ ชีวิตของเธอ

986
00:55:30,810 --> 00:55:36,065
ยากกว่าปกติสิบเท่า

987
00:55:38,484 --> 00:55:41,446
แต่เธอมีเป้าหมาย

988
00:55:42,488 --> 00:55:47,952
และจะชิงเหรียญทองให้ได้

989
00:55:48,036 --> 00:55:49,871
ดี หมัดซ้ายดี

990
00:55:51,581 --> 00:55:56,169
อย่ารู้สึกอับอายเพราะเรามีปัญหา

991
00:55:56,252 --> 00:55:58,546
เพราะเราทุกคนมีปัญหาแตกต่างกันไป

992
00:55:58,630 --> 00:56:00,381
ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ยกเว้นดิฉัน

993
00:56:00,465 --> 00:56:01,466
ดิฉันล้อเล่น

994
00:56:55,853 --> 00:56:57,856
คำบรรยายโดย ธัญญา ศรีธัญญลักษณา