1
00:00:09,009 --> 00:00:10,218
แอตแลนตา จอร์เจีย

2
00:00:12,387 --> 00:00:13,555
ผมโตที่นี่

3
00:00:15,515 --> 00:00:18,601
มันเป็นที่ที่ผมตกหลุมรักอาหารครั้งแรก

4
00:00:19,310 --> 00:00:21,855
อาหารที่มีความเชื่อมโยงอย่างลึกซึ้ง

5
00:00:21,938 --> 00:00:23,773
กับขบวนการเรียกร้องสิทธิพลเมือง

6
00:00:24,399 --> 00:00:28,987
อาหารคือสิ่งที่ระดมกำลังและเงิน
ให้กับการเคลื่อนไหว

7
00:00:29,571 --> 00:00:32,782
ผมกลับบ้านไปเจอ
อดีตนิสิตนักเคลื่อนไหวสามคน

8
00:00:32,866 --> 00:00:37,287
ผู้วางแผนและดำเนินการ
กระตุ้นปฏิบัติการเรียกร้องสิทธิพลเมือง

9
00:00:37,370 --> 00:00:39,873
เพื่อขจัดการแบ่งผิวในร้านอาหาร

10
00:00:39,956 --> 00:00:43,126
และให้คนอเมริกันผิวดำกินอาหารอย่างมีเกียรติ

11
00:01:31,091 --> 00:01:32,509
(High on the Hog)

12
00:01:32,592 --> 00:01:35,386
(อาหารแอฟริกันอเมริกันพลิกโฉมอเมริกา)

13
00:01:35,470 --> 00:01:38,389
(เสรีภาพในการกิน)

14
00:01:41,559 --> 00:01:42,977
(จอร์เจีย)

15
00:01:43,061 --> 00:01:45,897
(แอตแลนตา)

16
00:01:45,980 --> 00:01:49,484
เมืองของผมยังคงสะท้อนจุดประสงค์
ของขบวนการเรียกร้องสิทธิพลเมือง

17
00:01:50,610 --> 00:01:53,780
นี่คือสถานที่ที่มีการประท้วง
และกลยุทธ์ทางการเมือง

18
00:01:53,863 --> 00:01:56,074
ท่วมท้นออกมาจากทุกมุมถนน

19
00:01:56,866 --> 00:01:59,911
โดยเฉพาะการประท้วง
ที่ควบคุมโดยนิสิตนักศึกษาผิวดำ

20
00:02:00,703 --> 00:02:03,248
ที่นำรูปแบบใหม่ของการเคลื่อนไหวมาใช้

21
00:02:04,082 --> 00:02:06,292
ในช่วงต้นสัปดาห์ของปี 1960

22
00:02:06,376 --> 00:02:08,336
การประท้วงที่ถูกเรียกว่า

23
00:02:08,419 --> 00:02:11,256
"การนั่งประท้วง" เกิดขึ้นทั่วภาคใต้

24
00:02:12,048 --> 00:02:15,593
นิสิตนักศึกษาในวิทยาลัยต่างๆ
อย่างมอร์เฮาส์และสเปลแมน

25
00:02:15,677 --> 00:02:18,012
จัดการนั่งประท้วงหลายครั้ง

26
00:02:18,096 --> 00:02:21,933
และรื้อระบบการแบ่งแยกเชื้อชาติ
ของจิม โครว์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

27
00:02:22,976 --> 00:02:27,480
ระบบที่กันไม่ให้คนแอฟริกันอเมริกัน
ได้รับการให้บริการในที่สาธารณะ

28
00:02:29,190 --> 00:02:32,402
หลายสิบปีต่อมา
อดีตนิสิตนักเคลื่อนไหวเหล่านี้

29
00:02:32,485 --> 00:02:35,780
ดร.จอร์แจนน์ โทมัส
มาริลิน ไพรซ์ ฮอยต์

30
00:02:35,864 --> 00:02:39,492
และชาลส์ แบล็ก
กลับมารวมตัวกันที่พาสคาลส์

31
00:02:39,576 --> 00:02:44,497
ร้านอาหารของคนผิวดำ
ที่ให้การสนับสนุนนักเคลื่อนไหวในยุค 60

32
00:02:45,165 --> 00:02:47,292
ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง

33
00:02:47,375 --> 00:02:49,586
ที่ได้มาอยู่ที่นี่กับพวกคุณที่พาสคาลส์

34
00:02:49,669 --> 00:02:53,047
มันสำคัญกับผมมากที่เราจะพูดชื่อพวกคุณในวันนี้

35
00:02:53,131 --> 00:02:55,008
และให้โอกาสพวกคุณทุกคน

36
00:02:55,091 --> 00:02:58,136
เพื่อยกระดับชื่อของคนอื่นที่ไม่ได้อยู่ที่นี่

37
00:02:59,387 --> 00:03:02,432
และคุณแบล็กผม เห็นว่าคุณมี…
คุณเป็นคนของมอร์เฮาส์

38
00:03:02,515 --> 00:03:06,144
พวกเขาไม่ให้ผมเข้าเรียนที่สเปลแมน
เพราะมีอคติทางเพศอะไรบางอย่างที่นั่น

39
00:03:07,228 --> 00:03:09,355
ผมเลยต้องไปเรียนที่มอร์เฮาส์

40
00:03:09,439 --> 00:03:13,234
ครับ เล่าให้ฟังหน่อย
เกี่ยวกับความสัมพันธ์เริ่มแรกของพวกคุณ

41
00:03:13,318 --> 00:03:15,653
ตอนนั้นศูนย์มหาวิทยาลัยแอตแลนตา

42
00:03:15,737 --> 00:03:18,656
เป็นสถานศึกษาระดับสูงที่ใหญ่ที่สุด

43
00:03:18,740 --> 00:03:21,284
ของคนผิวดำในประเทศ

44
00:03:21,367 --> 00:03:23,036
และเป็นครั้งแรก

45
00:03:23,119 --> 00:03:27,123
นักศึกษามารวมกันเป็นหนึ่งเดียว
เพื่อสร้างความเปลี่ยนแปลง

46
00:03:27,207 --> 00:03:30,418
และความร่วมมือของเราทุกคน

47
00:03:30,501 --> 00:03:35,256
นำไปสู่การคว่ำบาตรและถือป้ายประท้วง
ได้อย่างมีประสิทธิภาพในทุกเมืองของแอตแลนตา

48
00:03:35,340 --> 00:03:37,842
นี่คือต้นยุค 60

49
00:03:37,926 --> 00:03:40,428
นี่คือช่วงเวลาแห่งการระดม

50
00:03:40,511 --> 00:03:43,890
ดร.คาร์ชีก ผู้ซึ่งเป็นนักวิชาการที่ยอดเยี่ยม

51
00:03:43,973 --> 00:03:48,728
และนักประวัติศาสตร์ทุกอย่าง
แบล็กแอตแลนตาและสิทธิพลเมือง

52
00:03:48,811 --> 00:03:50,772
พูดถึงรายละเอียดให้เราฟังหน่อยสิครับ

53
00:03:50,855 --> 00:03:51,898
เมื่อคุณมองที่

54
00:03:52,440 --> 00:03:55,193
ประวัติศาสตร์ของชาวแอฟริกันอเมริกัน
และการแสวงหาอิสรภาพ

55
00:03:55,276 --> 00:03:59,197
พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของ
เรื่องสิทธิพลเมืองที่ยาวนาน

56
00:03:59,280 --> 00:04:01,324
ย้อนกลับไปถึงยุคฟื้นฟู

57
00:04:01,407 --> 00:04:04,911
ขณะที่ทุกคนกำลังจัดงาน
ในศูนย์มหาวิทยาลัยแอตแลนดา

58
00:04:04,994 --> 00:04:08,623
สิ่งที่เกิดขึ้นคือมันจุดไฟ

59
00:04:08,706 --> 00:04:09,958
(สนับสนุนกฎหมายต่อต้านประชาทัณฑ์)

60
00:04:10,041 --> 00:04:13,753
และคนรุ่นคุณต้องการทำลายจิม โครว์

61
00:04:13,836 --> 00:04:14,671
- ใช่
- ใช่

62
00:04:14,754 --> 00:04:17,131
คนรุ่นผมโกรธตั้งแต่เกิด

63
00:04:18,716 --> 00:04:20,093
พ่อแม่ผมเป็นคนรุ่นที่

64
00:04:20,176 --> 00:04:23,137
ทอม โบรคอว์เรียกว่า
"เดอะ เกรตเทสต์ เจนเนอเรชั่น"

65
00:04:24,264 --> 00:04:27,100
คนรุ่นนั้นถูกเกณฑ์เป็นทหาร

66
00:04:27,183 --> 00:04:28,768
เพื่อไปต่างประเทศ

67
00:04:28,851 --> 00:04:31,187
เพื่อต่อสู้และทำให้โลกปลอดภัย
สำหรับประชาธิปไตย

68
00:04:31,938 --> 00:04:34,440
แต่กลับมาแล้วถูกเรียกว่า "นิโกร"

69
00:04:34,941 --> 00:04:38,361
อีกทั้งถูกทำร้ายและดูถูก
ขณะสวมเครื่องแบบของพวกเขา

70
00:04:38,444 --> 00:04:41,406
บางคนถูกประชาทัณฑ์ด้วยซ้ำ
ขณะสวมเครื่องแบบของพวกเขา

71
00:04:42,615 --> 00:04:44,284
เรารู้ว่าทุกอย่างนั้นมันไม่ถูกต้อง

72
00:04:44,367 --> 00:04:48,413
เราก็เลยเตรียมพร้อมสำหรับการกระทำที่เราทำ

73
00:04:48,496 --> 00:04:49,789
หัวรุนแรง

74
00:04:49,872 --> 00:04:52,834
- จริงๆ แล้วหัวรุนแรงตั้งแต่เกิด
- ใช่แล้ว

75
00:04:53,835 --> 00:04:58,214
นักเคลื่อนไหวเหล่านี้
เอาตัวเข้าเสี่ยงทั้งๆ ที่ยังเป็นวัยรุ่น

76
00:04:58,298 --> 00:05:02,385
และรับหน้าที่ขจัดการแบ่งแยกผิว
ในร้านอาหารและที่สาธารณะอื่นๆ

77
00:05:03,011 --> 00:05:04,762
นำไปสู่สิ่งที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก

78
00:05:04,846 --> 00:05:08,099
แต่มีผลกระทบอย่างยิ่ง
ซึ่งก็คือปฏิบัติการเรียกร้องสิทธิพลเมือง

79
00:05:10,518 --> 00:05:12,562
ตอนนั้นเราอายุ 16 17 18

80
00:05:12,645 --> 00:05:15,982
ฉันเพิ่งอายุครบ 19

81
00:05:16,065 --> 00:05:18,609
พวกผู้นำมาพูดกับเราว่า

82
00:05:18,693 --> 00:05:21,195
"คุณต้องสู้ คุณต้องเดินขบวน"

83
00:05:21,279 --> 00:05:25,033
ฉันเป็นคนแรกเพราะฉันกินฮอตดอกไม่ได้

84
00:05:25,783 --> 00:05:29,454
หมายความว่าไง
คุณต้องไปซื้อฮอตดอกที่ประตูหลังเหรอ

85
00:05:30,496 --> 00:05:31,873
ฉันมาจากแกรี่ อินดีแอนา

86
00:05:31,956 --> 00:05:36,544
ฉันไม่รู้เลยว่าการมาเรียนที่ภาคใต้จะเป็นยังไง

87
00:05:36,627 --> 00:05:41,424
แล้ววันที่ 19 ตุลาคม เราลุกขึ้นตามคนพวกนี้ไป

88
00:05:42,008 --> 00:05:44,344
เราเดินออกจากวิทยาลัยสเปลแมน

89
00:05:44,427 --> 00:05:46,679
ไปเจอกับผู้ชายจากมอร์เฮาส์

90
00:05:46,763 --> 00:05:49,390
และนักศึกษามหาวิทยาลัยแอตแลนตา

91
00:05:49,474 --> 00:05:50,850
ฉันต้องใช้ความกล้า

92
00:05:50,933 --> 00:05:53,978
เพราะแม่ฉันบอกว่า "ลูกไม่ควรทำมัน"

93
00:05:54,062 --> 00:05:56,397
เธอโกรธฉันมาก เธอพูดว่า

94
00:05:56,481 --> 00:06:00,443
"่แม่ส่งลูกไปที่สเปลแมนเพื่อศึกษาเล่าเรียน

95
00:06:00,526 --> 00:06:03,738
แต่ลูกไปที่นั่น ลูกไปทำอะไรที่นั่น"

96
00:06:04,739 --> 00:06:06,616
แต่ฉันห้ามตัวเองไม่ได้

97
00:06:06,699 --> 00:06:11,954
(ขบวนการนักศึกษาแอตแลนตา)

98
00:06:12,038 --> 00:06:15,416
(ถนนแฟร์
19 ตุลาคม ปี 1960)

99
00:06:15,500 --> 00:06:18,586
วันที่ 19 ตุลาคมเรามุ่งไปที่ห้างสรรพสินค้าริชส์

100
00:06:19,295 --> 00:06:21,923
และด้วยเหตุผลที่ดี เรารู้ว่าถ้าริชส์ล้ม

101
00:06:22,465 --> 00:06:23,966
คนอื่นๆ ก็ล้มหมด

102
00:06:24,050 --> 00:06:26,302
เพราะริชส์เป็นร้านโปรดของทุกคน

103
00:06:26,803 --> 00:06:30,640
เราโตมากับการไปที่ริชส์ มีแมกโนเลียทีรูม

104
00:06:30,723 --> 00:06:32,850
มันเป็นแค่ร้านอาหาร แต่สำหรับเรา…

105
00:06:32,934 --> 00:06:34,894
- ผ้าปูโต๊ะสีขาว
- มันเลิศหรูมาก

106
00:06:34,977 --> 00:06:38,398
- ผ้าปูโต๊ะสีขาว เครื่องเคลือบ เครื่องเงิน
- ใช่ เครื่องเงิน ใช่แล้ว

107
00:06:38,481 --> 00:06:41,401
แต่เราไม่เคยไปที่นั่น เราลงไปที่ชั้นใต้ดิน

108
00:06:41,484 --> 00:06:43,736
ที่มีร้านขายอาหารว่างร้านเล็กๆ

109
00:06:43,820 --> 00:06:46,489
มันไม่ใช่ร้านอาหารสำหรับคนผิวสี

110
00:06:47,490 --> 00:06:49,867
และนั่นทำให้มันเป็นส่วนตัวสำหรับเรามากขึ้น

111
00:06:49,951 --> 00:06:51,411
และฉันก็พร้อมแล้ว

112
00:06:51,494 --> 00:06:53,496
- แล้วพวกผู้จัดการประท้วง
- ค่ะ

113
00:06:53,579 --> 00:06:56,707
ก็อธิบายให้เราฟัง
ว่าการนั่งประท้วงมันจะเกี่ยวกับอะไร

114
00:06:57,291 --> 00:06:58,835
และพวกเขาก็บอกเราว่า

115
00:06:58,918 --> 00:07:02,630
"ถ้าพวกคุณพร้อมที่จะติดคุกหกเดือน

116
00:07:03,464 --> 00:07:05,216
ให้ไปที่ด้านขวาของห้อง"

117
00:07:06,050 --> 00:07:08,261
เพื่อนร่วมห้องของฉันสองคนกับฉัน

118
00:07:08,845 --> 00:07:12,140
เราเดินไปเลย เราไม่ได้คิดเกี่ยวกับมัน เรารู้

119
00:07:14,100 --> 00:07:16,018
เช้าวันที่ 19

120
00:07:16,102 --> 00:07:19,105
ผู้นำบอกเราว่า "กลับไปที่หอ

121
00:07:19,188 --> 00:07:21,607
เก็บกระเป๋า เตรียมหนังสือให้พร้อม"

122
00:07:21,691 --> 00:07:24,569
"เราจะมาเอามันไปให้พวกคุณที่คุก"

123
00:07:24,652 --> 00:07:27,155
มันเริ่มตอนไหน ฉันจำเวลาไม่ได้

124
00:07:27,238 --> 00:07:29,407
ตอนเช้า เรารวมตัวกันที่ด้านหน้า

125
00:07:29,490 --> 00:07:32,243
ห้องสมุดเทรเวอร์ อาร์เน็ตต์
ที่ศูนย์มหาวิทยาลัยแอตแลนตา

126
00:07:32,326 --> 00:07:34,078
เราจับมือกันและสวดภาวนา

127
00:07:34,162 --> 00:07:36,456
- ใช่
- เราร้องเพลง

128
00:07:37,039 --> 00:07:38,833
และหนึ่งในนั้นคือ

129
00:07:38,916 --> 00:07:41,752
"จะไม่ยอมให้ใครทำให้ฉันหันหลังกลับ"

130
00:07:41,836 --> 00:07:42,962
นั่นคือความมุ่งมั่น

131
00:07:43,045 --> 00:07:44,422
- เรามีความมุ่งมั่นนั้น
- ใช่

132
00:07:44,505 --> 00:07:47,550
และ "เช้านี้ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมด้วยจิตใจ"

133
00:07:47,633 --> 00:07:50,845
ตอนแรกเราพูดว่า "ที่อยู่กับพระเยซู" ใช่ไหม

134
00:07:50,928 --> 00:07:55,475
แต่ประโยคต่อมา "เช้านี้ฉันตื่นขึ้นมา
พร้อมด้วยจิตใจที่อยู่กับอิสรภาพ"ื

135
00:07:55,558 --> 00:07:58,311
ฉันรู้ว่าพระเจ้าอยู่กับเรา

136
00:07:58,853 --> 00:08:01,314
และทุกอย่างที่อยู่ในภูมิหลังของฉัน

137
00:08:01,397 --> 00:08:05,067
พ่อแม่ ปู่ย่าตายายและบรรพบุรุษของฉัน

138
00:08:05,151 --> 00:08:08,029
อยู่ที่นั่นกับฉันในวันนั้น

139
00:08:09,280 --> 00:08:11,407
ประสบการณ์ที่คุณทุกคนเคยมี

140
00:08:11,491 --> 00:08:15,244
ไม่ใช่ประวัติศาสตร์ที่จะเข้าใจได้

141
00:08:15,828 --> 00:08:17,788
ด้วยการอ่านตำรา

142
00:08:18,456 --> 00:08:22,793
ผมรู้สึกถึงการมีอยู่นั้น
และความสำคัญทางประวัติศาสตร์

143
00:08:22,877 --> 00:08:25,880
เมื่อได้อยู่กับพวกคุณทุกคนที่นี่ ผมอยากรู้

144
00:08:25,963 --> 00:08:29,675
เกี่ยวกับเหตุการณ์จริง

145
00:08:30,384 --> 00:08:33,095
และสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ

146
00:08:34,055 --> 00:08:35,431
สิ่งที่คุณจำได้

147
00:08:36,599 --> 00:08:37,934
สิ่งที่คุณพยายามจะลืม

148
00:08:41,270 --> 00:08:43,105
ผมจำได้ว่าวันที่ 19 ตุลาคม

149
00:08:43,940 --> 00:08:46,651
เราต้องเดินขึ้นเขาไปที่ริชส์

150
00:08:47,818 --> 00:08:49,904
และเดอะแคลนรอเราอยู่

151
00:08:49,987 --> 00:08:52,323
ฉันแบบว่า "พระเจ้าช่วย จะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน"

152
00:08:52,406 --> 00:08:53,824
ฉันอายุ 17 ปี

153
00:08:54,909 --> 00:08:57,161
คนพวกนี้ใส่เสื้อคลุมสีขาว

154
00:08:57,245 --> 00:08:58,538
พวกเขาถ่มน้ำลายใส่เรา

155
00:08:58,621 --> 00:09:01,874
คุณจะรู้สึกว่ามีคนถ่มน้ำลายใส่คุณ
และเรียกคุณว่า "นิโกร"

156
00:09:01,958 --> 00:09:06,170
ฉันยังเด็ก เดินถือป้ายเล็กๆ

157
00:09:06,754 --> 00:09:08,965
คิดว่า "แม่ต้องฆ่าฉันแน่

158
00:09:09,048 --> 00:09:10,216
แต่ฉันก็จะทำมันอยู่ดี"

159
00:09:10,299 --> 00:09:13,719
แล้วชายคนหนึ่งก็โดดออกมาจากฝูงชน

160
00:09:13,803 --> 00:09:16,222
เขาเอาบุหรี่จี้แขนฉัน

161
00:09:18,307 --> 00:09:20,184
- ตรงนี้
- พระเจ้าช่วย

162
00:09:21,561 --> 00:09:23,020
และทำแขนฉันไหม้

163
00:09:23,104 --> 00:09:26,857
ฉันยืนอยู่ตรงนั้นคิดว่า
"คราวนี้แม่ต้องฆ่าฉันแน่นอน"

164
00:09:26,941 --> 00:09:28,734
คุณคงคิดว่าฉันรู้สึกเจ็บ

165
00:09:28,818 --> 00:09:31,487
ฉันกำลังคิดว่า "ฉันจะบอกแม่ฉันว่ายังไง"

166
00:09:32,071 --> 00:09:35,575
- เขาเอามือจับคุณหรือเปล่า
- ที่เขาเอาบุหรี่จี้ฉัน

167
00:09:35,658 --> 00:09:37,952
ฉันจะบอกแม่ยังไงว่า
ฉันโดนไฟไหม้แขนได้ยังไง

168
00:09:38,035 --> 00:09:42,373
ในวันนั้นฉันคิด
ฉันพูดว่า "ฉันจะทำมัน ฉันไม่สน"

169
00:09:42,456 --> 00:09:46,002
ตอนที่ฉันเห็นเดอะแคลน
จะบอกให้นะ มันมีผลบางอย่างกับฉัน

170
00:09:46,085 --> 00:09:49,422
ตอนที่เขาเอาบุหรี่จี้ฉัน
มันมีผลบางอย่างกับฉัน แต่มันไม่ได้หยุดยั้งฉัน

171
00:09:53,175 --> 00:09:55,303
ขณะที่นิสิตนักเคลื่อนไหวกำลังประท้วง

172
00:09:55,386 --> 00:09:58,097
และยึดพื้นที่สาธารณะ
เป็นที่ทำการใหญ่ของพวกเขา

173
00:09:58,180 --> 00:10:01,601
กลุ่มศาสนาและโบสถ์วิหาร
ต่างก็ให้ที่หลบภัยแก่พวกเขา

174
00:10:02,602 --> 00:10:06,856
อย่างเช่นสุเหร่าที่ชาวมุสลิมผิวดำ
และสมาชิกของเนชั่นออฟอิสลาม

175
00:10:06,939 --> 00:10:10,234
หล่อเลี้ยงชุมชนของพวกเขา
ผ่านการขายที่กำลังเติบโต

176
00:10:10,318 --> 00:10:12,778
และทำอาหารของพวกเขาเอง

177
00:10:12,862 --> 00:10:15,197
(มัสยิดอัลอิสลามแอตแลนตา)

178
00:10:15,281 --> 00:10:17,074
- ถอดรองเท้าก่อน
- โอเค

179
00:10:17,158 --> 00:10:19,535
ซาฮีร์ อาลีเป็นนักประวัติศาสตร์

180
00:10:19,619 --> 00:10:22,121
ที่งานของเขามุ่งเน้นศาสนาอิสลามในอเมริกา

181
00:10:22,204 --> 00:10:24,874
และประวัติศาสตร์แอฟริกันอเมริกัน

182
00:10:24,957 --> 00:10:28,127
พูดอีกอย่างก็คือคนที่เหมาะจะนั่งคุยด้วย

183
00:10:28,210 --> 00:10:30,963
เพื่อเข้าใจมากขึ้น
ถึงบทบาทของชาวมุสลิมผิวดำ

184
00:10:31,047 --> 00:10:32,548
ในขบวนการเรียกร้องสิทธิพลเมือง

185
00:10:33,174 --> 00:10:35,009
- เอาละ พี่ซาฮีร์
- ครับ

186
00:10:35,092 --> 00:10:37,345
ที่นี่ในแอตแลนตา มีหลายวิธี

187
00:10:37,428 --> 00:10:40,348
ที่เราเข้าใจว่าการปลดปล่อยคนผิวดำของเรา

188
00:10:40,431 --> 00:10:42,558
ผ่านศาสนาคริสต์เป็นส่วนใหญ่

189
00:10:43,309 --> 00:10:46,604
ผมสงสัยว่าในแง่หนึ่ง มันกลายเป็น

190
00:10:46,687 --> 00:10:49,398
เรื่องเล่าที่เป็นจริงหรือเปล่า

191
00:10:49,482 --> 00:10:53,277
ผมคิดว่าเวลาคนคิดถึงการปลดปล่อย
คนผิวดำและการเคลื่อนไหวของคนผิวดำ

192
00:10:53,361 --> 00:10:55,821
และศาสนาของคนผิวดำในอเมริกา

193
00:10:55,905 --> 00:10:58,032
ส่วนใหญ่มันผ่านมุมมองของชาวคริสต์

194
00:10:58,115 --> 00:11:01,243
เพราะอำนาจที่ไม่อาจโต้แย้งได้
ของศาสนจักรของคนผิวดำ

195
00:11:01,327 --> 00:11:04,789
แต่เมื่อเรามองดูบทบาทของชาวมุสลิม

196
00:11:04,872 --> 00:11:06,415
ในช่วงการเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิพลเมือง

197
00:11:06,499 --> 00:11:08,751
ในฐานะส่วนหนึ่งของ
การต่อสู้เพื่ออิสรภาพของคนผิวดำ

198
00:11:08,834 --> 00:11:11,337
หลักๆ แล้วเราพูดถึงเนชั่นออฟอิสลาม

199
00:11:11,420 --> 00:11:13,839
ซึ่งยืนยันความเป็นคนผิวดำ

200
00:11:13,923 --> 00:11:16,634
ด้วยวิธีการทั้งหมด เชิญให้ออกมา
ต่อต้านลัทธิคนผิวขาวสูงส่งยิ่ง

201
00:11:16,717 --> 00:11:18,969
ปลดปล่อยคนผิวดำ
ชายหญิงและเด็กผิวดำทุกคน

202
00:11:20,179 --> 00:11:23,766
ในช่วงกลางยุค 70 ชุมชนนั้นเริ่มพัฒนา

203
00:11:23,849 --> 00:11:28,771
ไปสู่การแสดงออก
ตามประเพณีแบบดั้งเดิมของซุนนีอิสลาม

204
00:11:28,854 --> 00:11:33,651
และมัสยิดที่เราอยู่
ก็เป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวนั้น

205
00:11:34,443 --> 00:11:39,031
ชุมชนมุสลิมผิวดำ
เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมแอตแลนตา

206
00:11:39,115 --> 00:11:41,701
และสุเหร่าแห่งนี้ก็เป็นหนึ่งในหลายแห่ง

207
00:11:41,784 --> 00:11:44,412
ที่คุณหาพายถั่วของแท้ได้

208
00:11:46,330 --> 00:11:48,290
พายคัสตาร์ดแสนหวาน

209
00:11:48,374 --> 00:11:51,335
ทำจากถั่วแขก น้ำตาล และเครื่องเทศ

210
00:11:51,419 --> 00:11:54,588
ในการรวมกันที่ครอบครัวมุสลิมหลายครอบครัว

211
00:11:54,672 --> 00:11:56,549
เก็บเป็นความลับจนถึงทุกวันนี้

212
00:11:59,969 --> 00:12:01,595
คุณเล่าเรื่องต้นกำเนิด

213
00:12:01,679 --> 00:12:04,640
และพูดถึงความสำคัญทางวัฒนธรรม
ของพายถั่วได้ไหมครับ

214
00:12:04,724 --> 00:12:06,559
พายถั่ว

215
00:12:07,143 --> 00:12:10,312
คือสิ่งสร้างสรรค์ของเนชั่นออฟอิสลาม

216
00:12:10,855 --> 00:12:12,773
ในแรงผลักดันที่จะต้องพึ่งตัวเอง

217
00:12:12,857 --> 00:12:15,651
เนชั่นพยายามจัดหาสิ่งจำเป็นพื้นฐาน

218
00:12:15,735 --> 00:12:18,487
ซูเปอร์มาร์เกตของพวกเขา
สนับสนุนชุมชนคนผิวดำ

219
00:12:18,571 --> 00:12:20,448
ให้ไปซื้อเสบียงอาหารที่นั่น

220
00:12:20,531 --> 00:12:23,784
โดยเฉพาะผลิตภัณฑ์มุสลิมที่มาจากฟาร์มมุสลิม

221
00:12:23,868 --> 00:12:27,913
เช่นเนื้อวัว ขนมปัง
และพายถั่วที่มีชื่อเสียงของชาวมุสลิม

222
00:12:29,165 --> 00:12:32,001
พายถั่วเป็นสิ่งที่แสดงถึง

223
00:12:32,084 --> 00:12:36,464
เอกราชและอธิปไตยรวมทั้งเอกลักษณ์ที่อิสระ

224
00:12:36,547 --> 00:12:40,634
และการค้นหาสิ่งที่เป็นอิสระที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

225
00:12:40,718 --> 00:12:42,428
จากมรดกของการเป็นทาส

226
00:12:42,511 --> 00:12:46,098
และพายถั่วก็อยู่ในจำพวกเดียวกันกับพายมันเทศ

227
00:12:46,182 --> 00:12:47,308
- โอเค
- ใช่ไหม

228
00:12:47,391 --> 00:12:49,059
รสชาติไม่เหมือนกัน

229
00:12:49,143 --> 00:12:51,854
แต่มีเครื่องเทศและรสชาติเหมือนกัน

230
00:12:51,937 --> 00:12:54,648
และพายมันเทศ

231
00:12:54,732 --> 00:12:57,735
ถูกมองว่าเป็นมรดกของอาหารทาส

232
00:12:57,818 --> 00:13:00,404
ดังนั้นเพื่อให้ห่างไกลจากสิ่งนั้นโดยสิ้นเชิง

233
00:13:00,488 --> 00:13:03,365
แต่ยังคงต้องการของหวานที่อร่อย

234
00:13:04,366 --> 00:13:06,535
ก็เลยมีพายถั่วเกิดขึ้น

235
00:13:06,619 --> 00:13:09,872
มีความตั้งใจอย่างมาก

236
00:13:09,955 --> 00:13:13,375
ที่จะรักษาสูตรไว้ในชุมชน

237
00:13:13,459 --> 00:13:15,920
ใช่ครับ พายนี้คือสิ่งที่

238
00:13:16,003 --> 00:13:18,422
คุณต้องเข้ามาในชุมชนถึงจะได้เจอมัน

239
00:13:18,506 --> 00:13:20,758
คุณต้องรู้จักมุสลิมบางคน

240
00:13:20,841 --> 00:13:25,429
เพื่อที่จะได้ลิ้มรสชาติตามสูตรดั้งเดิม

241
00:13:25,513 --> 00:13:27,556
ใช่ครับ เรากำลังคุยกัน

242
00:13:27,640 --> 00:13:32,061
เกี่ยวกับการฉกฉวยวัฒนธรรม
ในอาหารให้กว้างขึ้น

243
00:13:32,144 --> 00:13:34,271
แต่นี่เป็นการมองไปข้างหน้า

244
00:13:34,355 --> 00:13:38,317
เกี่ยวกับพายถั่วและพูดว่า
"ที่จริงเราจะเก็บมันไว้ใกล้ๆ"

245
00:13:38,400 --> 00:13:40,903
ผมคุยกับผู้อาวุโสคนหนึ่งที่บอกว่า

246
00:13:40,986 --> 00:13:42,613
"นี่คือสิ่งมหัศจรรย์ของเรา"

247
00:13:42,696 --> 00:13:44,865
ใช่ไหม นี่เป็นของขวัญชิ้นหนึ่งของเรา

248
00:13:44,949 --> 00:13:47,034
และมันไม่ใช่

249
00:13:47,117 --> 00:13:49,537
สิ่งที่จะถูกช่วงชิงไปได้และ…

250
00:13:49,620 --> 00:13:51,038
มีความพยายาม

251
00:13:51,121 --> 00:13:55,292
เพื่อสร้างอาณานิคมพายถั่ว

252
00:13:55,376 --> 00:13:58,587
แต่พวกเขาไม่มี

253
00:13:58,671 --> 00:14:02,758
รสชาติแบบเดียวกัน เนื้อสัมผัสไม่เหมือนกัน

254
00:14:02,842 --> 00:14:05,219
แต่ที่สำคัญที่สุด พวกเขาไม่มีชุมชน

255
00:14:09,974 --> 00:14:11,684
- สันติจงมืแด่ท่าน
- สันติจงมีแด่ท่าน

256
00:14:11,767 --> 00:14:15,437
เราพร้อมจะชิมพายของคุณแล้วครับ

257
00:14:15,521 --> 00:14:16,647
รอไม่ไหวแล้วค่ะ

258
00:14:17,189 --> 00:14:19,441
- เอ็มเจ
- เอ็มเจ ใช่ค่ะ

259
00:14:19,525 --> 00:14:23,737
มาลิคาห์ จอร์แดน ที่โตมากับการทำงาน
ในร้านเบเกอรี่บรุกลินของครอบครัวเธอ

260
00:14:24,321 --> 00:14:28,617
ตอนนี้เป็นคนสำคัญในชุมชนนี้
เพราะพายถั่วของแท้ของเธอ

261
00:14:28,701 --> 00:14:29,743
โอเค

262
00:14:29,827 --> 00:14:32,454
- อย่างที่เห็น ผมกินเยอะมาก
- ผมเห็นแล้ว

263
00:14:33,539 --> 00:14:34,582
ค่ะ

264
00:14:34,665 --> 00:14:38,460
ผมจำได้ว่าพ่อเอาพายถั่วกลับบ้าน

265
00:14:38,544 --> 00:14:41,213
เขาเคยทำงานให้ครอบครัว

266
00:14:41,964 --> 00:14:44,508
ที่มีร้านอาหารทะเลหลายแห่งในแอตแลนตา

267
00:14:44,592 --> 00:14:45,926
- ครับ
- ยาซินส์

268
00:14:46,010 --> 00:14:48,512
- อ๋อ ยาซินส์
- คุณผมเห็นตาคุณทำตาโต

269
00:14:48,596 --> 00:14:51,348
ผมชอบที่ในบ้านของผมเอง

270
00:14:51,849 --> 00:14:54,810
ที่ที่เราเติบโตมาในคริสตจักร

271
00:14:54,894 --> 00:14:58,606
ผมเติบโตมากับพายถั่วบนเคาน์เตอร์ด้วยเช่นกัน

272
00:14:58,689 --> 00:15:00,357
เพราะพ่อผมรู้ว่าอะไรดี

273
00:15:00,441 --> 00:15:01,275
ใช่ค่ะ

274
00:15:01,358 --> 00:15:03,611
เขารู้เกี่ยวกับมันเพราะคนที่ยาซินส์

275
00:15:03,694 --> 00:15:04,987
ฟังสิ

276
00:15:05,070 --> 00:15:08,991
มันทำให้ผมเข้าใจกระจ่างมาก

277
00:15:09,074 --> 00:15:13,078
ที่ได้เห็นวิธีที่ชาวอเมริกันผิวดำของเรา

278
00:15:13,162 --> 00:15:16,290
และเอกลักษณ์ของชาวมุสลิมผิวดำ
กับอาหารของเรา

279
00:15:16,373 --> 00:15:20,377
มาบรรจบกันและอยู่เคียงข้างกันมาตลอดเวลา

280
00:15:20,461 --> 00:15:22,254
ใช่ มันเป็นเหมือนการบริการอาหาร

281
00:15:22,338 --> 00:15:25,174
บางทีคนที่เป็นมุสลิม

282
00:15:25,257 --> 00:15:27,343
อาจไม่ได้กินอาหารที่โต๊ะ

283
00:15:27,426 --> 00:15:30,554
ที่เสิร์ฟพอร์คชอปหรือไส้อ่อนหมู

284
00:15:30,638 --> 00:15:33,474
แต่อาจมีพายถั่วเป็นของหวานวางอยู่บนโต๊ะ

285
00:15:33,557 --> 00:15:34,391
ครับ

286
00:15:34,475 --> 00:15:37,019
ฉะนั้นมีวิธีที่ชาวมุสลิมผิวดำเข้าไปเกี่ยวข้อง

287
00:15:37,102 --> 00:15:39,063
ถ้าไม่ใช่ด้วยตัวเองก็ด้วยอาหาร

288
00:15:39,146 --> 00:15:40,064
ครับ

289
00:15:41,607 --> 00:15:44,318
ค่ะ ฉันชอบดูลูกค้าของฉันอร่อยกับพาย

290
00:15:44,401 --> 00:15:46,487
นี่คือวิธีที่ผมรู้ว่าคุณเป็นตัวจริง

291
00:15:46,570 --> 00:15:48,739
เพราะคุณรู้สึกมีความสุข

292
00:15:48,822 --> 00:15:50,574
ที่ได้เห็นคนอื่นกินอาหารของคุณ

293
00:15:50,658 --> 00:15:52,493
- ค่ะ
- ผมถึงรู้ว่าคุณใส่ใจ

294
00:15:52,576 --> 00:15:54,536
ฉันใส่มันไว้ในพายนั่น
หวังว่าคุณคงได้ลิ้มรสมัน

295
00:15:54,620 --> 00:15:57,206
ได้ครับ และผมก็เห็นมันด้วย
ผมชื่นชมความรักมาก

296
00:15:57,289 --> 00:15:58,374
เยี่ยมเลยค่ะ

297
00:15:58,457 --> 00:16:00,584
สูตรของคุณสืบทอดมานานแค่ไหนครับ

298
00:16:00,668 --> 00:16:02,586
มันสืบทอดมาสามรุ่นค่ะ

299
00:16:02,670 --> 00:16:04,129
ย้อนกลับไปสมัยยายฉัน

300
00:16:04,213 --> 00:16:07,883
เธอกับตาของฉันเป็นเจ้าของร้านเบเกอรี่
สองแห่งในบรุกลิน นิวยอร์ก

301
00:16:07,967 --> 00:16:10,010
ฉันอยู่ข้างๆ เธอในครัวตลอดเวลา

302
00:16:10,094 --> 00:16:11,887
ที่เธอทำส่วนผสมพายถั่ว

303
00:16:11,971 --> 00:16:16,475
คุณรู้ไหมว่ายายคุณ
ได้สูตรที่คุณรับช่วงต่อมาจากไหน

304
00:16:16,558 --> 00:16:19,561
เธอมาจากเนชั่นออฟอิสลาม
พวกเขาเอาพายถั่วไปทดสอบ

305
00:16:19,645 --> 00:16:20,688
มีมาตรฐาน

306
00:16:20,771 --> 00:16:21,605
ใช่ค่ะ

307
00:16:21,689 --> 00:16:23,482
มันต้องถูกกฎหมาย

308
00:16:23,565 --> 00:16:27,069
ที่จริงในสุเหร่านี้ พวกเขาชิมพายแล้วบอกว่า

309
00:16:27,152 --> 00:16:30,739
"โอเค คุณตั้งแคมป์ได้ คุณขายให้ชุมชนได้"

310
00:16:30,823 --> 00:16:34,827
พายของคุณต้องได้รับการอนุมัติก่อน
คุณถึงจะเริ่มขายมันที่นี่ได้

311
00:16:34,910 --> 00:16:38,080
ใช่ค่ะ นั่นเป็นการต้อนรับครั้งสำคัญสำหรับฉัน

312
00:16:38,163 --> 00:16:40,541
และยอมรับฉันจริงๆ ในชุมชนนี้

313
00:16:40,624 --> 00:16:42,626
- ครับ
- ในฐานะน้องสาวพายถั่ว

314
00:16:44,545 --> 00:16:47,297
ธุรกิจและร้านอาหารของคนผิวดำ

315
00:16:47,381 --> 00:16:49,925
ใช้ความพยายามอย่างมาก
เพื่อปกป้องและหล่อเลี้ยง

316
00:16:50,009 --> 00:16:52,219
พลเดินเท้าของขบวนการเรียกร้องสิทธิพลเมือง

317
00:16:52,803 --> 00:16:55,014
ร้านอาหารอย่างบิซซี่บี

318
00:16:55,097 --> 00:16:58,142
เฟรเซียร์คาเฟ่โซไซตี้และพาสคาลส์

319
00:16:58,225 --> 00:17:02,354
เป็นเจ้าของและตั้งชื่อตามพี่น้อง
เจมส์และโรเบิร์ต พาสคาล

320
00:17:02,855 --> 00:17:05,774
ยืนหยัดเป็นหนึ่งเดียว
ร่วมกับเหล่านิสิตนักเคลื่อนไหว

321
00:17:05,858 --> 00:17:07,484
ต่อสู้เพื่อยุติจิม โครว์

322
00:17:08,902 --> 00:17:11,155
คุณอีบี สแลค วัย 82 ปี

323
00:17:11,238 --> 00:17:13,824
ทำงานที่ร้านอาหารพาสคาลส์ตั้งแต่เขายังเด็ก

324
00:17:14,908 --> 00:17:15,868
เขาเป็นบริกร

325
00:17:15,951 --> 00:17:19,621
และบริการนิสิตนักเคลื่อนไหว
ตอนที่พวกเขาถูกปล่อยตัวออกจากคุก

326
00:17:21,373 --> 00:17:25,586
คุณสแลค ตามที่เราได้ยินมา คุณคือตำนาน

327
00:17:25,669 --> 00:17:28,547
บอกเราหน่อยครับว่าเราอยู่ที่ไหน คุณเป็นใคร

328
00:17:28,630 --> 00:17:30,674
ผมเติบโตในบ้านการเคหะ

329
00:17:30,758 --> 00:17:33,927
ผมก่อเรื่องเยอะมาก

330
00:17:34,428 --> 00:17:36,305
แม่กับพ่อผม

331
00:17:36,388 --> 00:17:39,391
พวกเขาแนะนำให้ผมรู้จักกับพี่น้องพาสคาล

332
00:17:39,475 --> 00:17:42,936
และพวกเขาก็ให้ผม
ทำงานเล็กๆ น้อยๆ ครั้งเดียวจบ

333
00:17:43,020 --> 00:17:47,399
เมื่อเวลาผ่านไป
ผมก็ใกล้ชิดกับครอบครัวนั้นมาก

334
00:17:47,941 --> 00:17:50,736
วันหนึ่งมาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์พูดว่า

335
00:17:50,819 --> 00:17:53,739
"ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ
และน้องชายคุณถ้าคุณช่วยเราได้"

336
00:17:54,239 --> 00:17:56,075
คุณพาสคาลพูดว่า "เราทำอะไรได้บ้าง"

337
00:17:56,158 --> 00:17:58,702
เขาพูดว่า "ผมต้องการสถานที่นัดพบ

338
00:17:58,786 --> 00:18:03,207
คุณพาสคาลพูดว่า
"ผมกับน้องชายมีห้องสวีทอยู่ชั้นบน"

339
00:18:03,290 --> 00:18:06,335
"คุณนัดเจอกันที่นั่นกี่ครั้งก็ได้ไม่ต้องเกรงใจ"

340
00:18:06,919 --> 00:18:09,171
"ผมขอคุณอย่างเดียว คำถามสำคัญข้อเดียว"

341
00:18:09,254 --> 00:18:12,925
ดร.คิงพูดว่า "อะไรเหรอ"
"พวกคุณต้องกินไก่ทอดของผม"

342
00:18:13,550 --> 00:18:14,718
ใช่

343
00:18:15,677 --> 00:18:18,597
อาหารฝังแน่นมากในเรื่องราว

344
00:18:18,680 --> 00:18:22,601
เพราะอาหารคือสิ่งที่มอบให้เรา

345
00:18:22,684 --> 00:18:27,815
ทั้งทรัพยากรทางเศรษฐกิจและพื้นที่ทางกายภาพ

346
00:18:27,898 --> 00:18:31,652
เพื่อให้สามารถมารวมตัวกัน
และทำงานเชิงกลยุทธ์ได้

347
00:18:33,570 --> 00:18:38,158
ดร.คิงรวมกลุ่มคนของเขาที่นี่หลายครั้ง

348
00:18:38,242 --> 00:18:40,702
การตัดสินใจหลายอย่าง

349
00:18:40,786 --> 00:18:43,413
เกิดขึ้นที่นี่ที่ร้านพาสคาลส์

350
00:18:45,874 --> 00:18:47,793
(ดร.มาร์ติน แอล. คิง จูเนียร์
ผู้นำด้านสิทธิพลเมือง)

351
00:18:47,876 --> 00:18:50,295
(เราต้องมีความยุติธรรม)

352
00:18:50,879 --> 00:18:53,757
ขบวนการเรียกร้องสิทธิพลเมือง
ทั่วประเทศได้กินอาหาร

353
00:18:53,841 --> 00:18:56,301
ฝีมือเชฟและนักทำขนมที่พบกันในช่วงเวลานั้น

354
00:18:57,302 --> 00:19:00,639
ไม่ใช่แค่ให้อาหารขบวนการเคลื่อนไหว
แต่ให้เงินสนับสนุนด้วย

355
00:19:01,140 --> 00:19:04,309
อย่างเชฟที่ผันตัวเป็นนักเคลื่อนไหว
จอร์เจีย กิลมอร์

356
00:19:05,352 --> 00:19:10,399
ฉันถามพระเจ้ามาตลอดว่า
มันเป็นไปได้ไหมที่ฉันจะ…

357
00:19:10,482 --> 00:19:14,069
สามารถไปไหนมาไหนได้

358
00:19:14,153 --> 00:19:16,989
โดยที่ไม่ต้องกังวลเรื่องการเข้าทางประตูหลัง

359
00:19:17,072 --> 00:19:19,867
หรือลุกขึ้นสละที่นั่งให้คนอื่น

360
00:19:19,950 --> 00:19:23,954
แล้วฉันก็ขอบคุณพระเจ้าเสมอ
เพราะฉันรู้ว่าท่านจะตอบรับคำสวดภาวนาของฉัน

361
00:19:24,037 --> 00:19:25,080
และท่านก็ตอบรับจริงๆ

362
00:19:26,415 --> 00:19:28,625
ฉันคิดว่าจอร์เจีย กิลมอร์

363
00:19:28,709 --> 00:19:31,420
เป็นหนึ่งในสมบัติที่ซ่อนอยู่

364
00:19:31,503 --> 00:19:35,257
ที่สร้างความแตกต่าง
ในการเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิพลเมือง

365
00:19:36,466 --> 00:19:39,636
สำหรับเชอรีล เดย์
นักอบขนมที่เข้ารอบรองชนะเลิศเจมส์ เบียร์ด

366
00:19:40,179 --> 00:19:43,223
มันเป็นเกียรติอย่างยิ่ง
ที่ได้ยกระดับมรดกแห่งการเคลื่อนไหว

367
00:19:43,307 --> 00:19:45,267
จากนักอบขนมผิวดำชาวใต้เหล่านี้

368
00:19:45,934 --> 00:19:50,439
ในปี 1955 หลังจากที่โรซ่า พาร์คส์
ถูกจับเป็นข่าวดัง

369
00:19:50,522 --> 00:19:53,025
ที่ไม่ยอมสละที่นั่งให้คนผิวขาว

370
00:19:53,609 --> 00:19:56,278
มอนต์โกเมอรี ผู้นำด้านสิทธิพลเมืองแอละแบมา

371
00:19:56,361 --> 00:19:59,281
ตัดสินใจบังคับให้รวมระบบรถเมล์

372
00:19:59,364 --> 00:20:01,742
ด้วยการจัดการเรื่องการคว่ำบาตร

373
00:20:01,825 --> 00:20:05,537
ซึ่งในที่สุดมันคงอยู่ได้นาน 381 วัน

374
00:20:06,246 --> 00:20:10,250
แต่ถ้าพวกเขาใช้รถเมล์ไม่ได้
คนผิวดำไปทำงานกันยังไง

375
00:20:10,751 --> 00:20:13,879
คำตอบคือขบวนรถที่มีอาสาสมัครเป็นคนขับ

376
00:20:14,421 --> 00:20:16,381
แต่คุณจะจ่ายยังไง

377
00:20:16,465 --> 00:20:18,926
จอร์เจีย กิลมอร์มีทางออก

378
00:20:19,551 --> 00:20:23,764
เธอสร้างครัวลับใต้ดิน

379
00:20:23,847 --> 00:20:26,350
ที่เธอเรียกว่า "เดอะคลับฟอร์มโนแวร์"

380
00:20:26,433 --> 00:20:28,936
เพราะเครือข่ายนักอบขนมและคนทำอาหาร

381
00:20:29,019 --> 00:20:32,606
ที่อบขนมเพื่อสนับสนุนเงินให้การคว่ำบาตร

382
00:20:32,689 --> 00:20:34,107
ต้องถูกเก็บเป็นความลับ

383
00:20:34,191 --> 00:20:37,819
แต่พอคนถามเธอว่า "อาหารพวกนี้มาจากไหน"

384
00:20:37,903 --> 00:20:40,530
เธอก็ตอบว่า "มันมาจากที่ไหนไม่รู้"

385
00:20:41,240 --> 00:20:44,534
เธอรู้ว่าพลังของเธอ

386
00:20:44,618 --> 00:20:48,664
คือการทำเค้กและพายขาย

387
00:20:48,747 --> 00:20:52,459
เธอให้อาหารและกระตุ้น
ขบวนการเรียกร้องสิทธิพลเมืองได้

388
00:20:52,542 --> 00:20:57,172
เจาะจงให้เราฟังหน่อยได้ไหมครับ
เกี่ยวกับว่าเธอทำมันยังไง

389
00:20:57,256 --> 00:20:58,715
จริงๆ แล้ว เธอสร้าง

390
00:20:58,799 --> 00:21:02,302
เส้นทางอื่นให้คนไปทำงาน

391
00:21:02,386 --> 00:21:04,513
เธอสร้างระบบทั้งหมดขึ้นมา

392
00:21:04,596 --> 00:21:08,642
นี่จ่ายค่าน้ำมัน จ่ายค่าประกัน ทุกอย่างเลย

393
00:21:08,725 --> 00:21:12,562
เธออยากทำให้แน่ใจว่าเรายังไปทำงาน

394
00:21:12,646 --> 00:21:16,275
เพื่อหาเลี้ยงชีพได้โดยไม่ต้องขึ้นรถเมล์

395
00:21:16,358 --> 00:21:19,194
ใช่ เรารู้ว่าจอร์เจีย กิลมอร์

396
00:21:19,820 --> 00:21:22,114
ใช้ขนมอบ

397
00:21:22,197 --> 00:21:24,449
เพื่อเป็นทุนสนับสนุนการเคลื่อนไหว

398
00:21:24,992 --> 00:21:28,287
แต่ที่จริงแล้วผู้คน

399
00:21:28,370 --> 00:21:31,456
ซื้อพายกับเค้กที่ไหนครับ

400
00:21:31,540 --> 00:21:33,458
ในพื้นที่ปลอดภัยของเราทุกแห่ง

401
00:21:33,542 --> 00:21:36,712
ร้านทำผม ร้านตัดผม

402
00:21:36,795 --> 00:21:40,299
โบสถ์ ทุกที่ที่เรารวมตัวกัน

403
00:21:40,382 --> 00:21:43,135
พื้นที่ปลอดภัยพวกนั้นจะต้องเป็น

404
00:21:43,218 --> 00:21:44,886
ธุรกิจประเภทที่มี

405
00:21:45,429 --> 00:21:48,640
ผู้ประกอบการชาวอเมริกันผิวดำ

406
00:21:48,724 --> 00:21:51,977
ลองคิดดูสิ คุณทำผม นั่งอยู่ตรงนั้น

407
00:21:52,060 --> 00:21:55,063
มีคนขายของให้คุณที่ร้านตัดผมกี่ครั้ง

408
00:21:55,147 --> 00:21:56,565
นับไม่ถ้วน

409
00:21:56,648 --> 00:22:00,777
ที่จริง มีร้านตัดผมอยู่ฝั่งตรงข้ามกับร้านเบเกอรี่

410
00:22:00,861 --> 00:22:03,655
และตอนแรกที่เราย้ายไปที่นั่น

411
00:22:03,739 --> 00:22:06,867
ฉันอยากให้พวกเขารู้ว่าฉันมาที่นี่

412
00:22:06,950 --> 00:22:10,037
เพื่อเป็นแหล่งความภาคภูมิใจในย่านนี้

413
00:22:10,120 --> 00:22:14,541
ฉันเริ่มเอาบิสกิต พาย เค้กไป

414
00:22:14,624 --> 00:22:19,171
และพอฉันได้รับการอนุมัติจากร้านตัดผม

415
00:22:20,255 --> 00:22:22,132
ธุรกิจของฉันก็เฟื่องฟู

416
00:22:22,215 --> 00:22:23,925
- มันรุ่งเรือง
- มันรุ่งเรือง

417
00:22:28,055 --> 00:22:31,058
เชอรีล เดย์
เป็นหนึ่งในบรรดาผู้หญิงผิวดำมากมาย

418
00:22:31,767 --> 00:22:33,769
ที่นิยามการอบขนมของชาวใต้

419
00:22:37,272 --> 00:22:39,191
และเธอยังคงรักษาประเพณี

420
00:22:39,274 --> 00:22:42,152
เทคนิคและเรื่องราวของ
เหล่าฮีโร่ที่ไม่ได้รับการยกย่อง

421
00:22:42,778 --> 00:22:43,945
จนถึงทุกวันนี้

422
00:22:44,946 --> 00:22:50,077
เรื่องราวของฉันย้อนกลับไปถึง
แม่ของยายทวดของฉันที่เป็นทาส

423
00:22:50,160 --> 00:22:51,912
แฮนนาห์ ควีน กรับส์

424
00:22:51,995 --> 00:22:55,665
ผู้มีตำแหน่งเป็นคนทำขนมอบ

425
00:22:57,459 --> 00:23:00,128
เธอทำเค้กเล็กๆ ที่ละเอียดอ่อน

426
00:23:00,212 --> 00:23:04,383
ฟรอสในสีพาสเทลย้อมเหล่านี้

427
00:23:04,925 --> 00:23:07,552
การอบขนมอยู่ในดีเอ็นเอของคุณ

428
00:23:07,636 --> 00:23:10,013
ใช่ค่ะ ฉันก็ชอบคิดแบบนั้นเหมือนกัน

429
00:23:10,514 --> 00:23:12,974
และจริงๆ แล้วคุณก็เป็น

430
00:23:13,058 --> 00:23:16,520
ส่วนหนึ่งของประเพณีจอร์เจีย กิลมอร์

431
00:23:16,603 --> 00:23:19,147
ขายในธุรกิจคนผิวดำโดยตรง

432
00:23:19,231 --> 00:23:23,318
ทุกวันนี้คุณเห็นงานของคุณ
เป็นส่วนหนึ่งของมรดกนี้ไหม

433
00:23:23,402 --> 00:23:24,277
เห็นค่ะ

434
00:23:24,361 --> 00:23:28,532
ฉันอยู่ในกลุ่มนักอบขนมรุ่นใหม่

435
00:23:28,615 --> 00:23:30,158
ที่ยกย่องจอร์เจีย กิลมอร์

436
00:23:30,242 --> 00:23:32,244
และเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงทางสังคม

437
00:23:32,327 --> 00:23:36,081
เราใช้ความพยายามอย่างมาก
และเราก็อบขนมเพื่อระดมทุน

438
00:23:36,164 --> 00:23:38,125
สำหรับสิ่งต่างๆ ที่สำคัญกับเรา

439
00:23:39,251 --> 00:23:42,379
จริงๆ แล้วนี่คือพายแผ่น

440
00:23:42,462 --> 00:23:45,549
เมื่อคุณพูดถึงการระดมทุนเพื่อการเปลี่ยนแปลง

441
00:23:45,632 --> 00:23:48,135
และให้อาหารขบวนการสิทธิพลเมือง

442
00:23:48,218 --> 00:23:51,054
มันทำในกระทะขนาดใหญ่ครึ่งแผ่น

443
00:23:51,638 --> 00:23:55,016
และคุณจะขายพายได้เยอะมาก

444
00:23:55,100 --> 00:23:58,019
นี่คือพีชสดจากจอร์เจีย

445
00:23:58,103 --> 00:23:59,688
และเวอร์บีน่าเลมอน

446
00:23:59,771 --> 00:24:01,064
นี่จะต้องอร่อยมากแน่

447
00:24:07,404 --> 00:24:08,405
อร่อยใช่ไหมล่ะ

448
00:24:11,992 --> 00:24:13,452
ลูกพีชจอร์เจีย

449
00:24:14,161 --> 00:24:15,328
อร่อยมากเลย

450
00:24:15,829 --> 00:24:17,789
ภารกิจสำเร็จแล้ว

451
00:24:18,874 --> 00:24:20,876
(ร้านตัดผม)

452
00:24:21,835 --> 00:24:25,547
(ดอคส์แฮร์คัตส์)

453
00:24:34,014 --> 00:24:35,765
(ร้านตัดผม)

454
00:24:35,849 --> 00:24:38,643
(คนผิวสีเท่านั้น)

455
00:25:04,419 --> 00:25:08,840
แนวหน้าของการเคลื่อนไหวอยู่ไม่ได้
ถ้าไม่มีคนทำงานทุกวัน

456
00:25:08,924 --> 00:25:13,053
คนทำอาหาร แม่บ้าน
ช่างเสริมสวย และช่างตัดผมในช่วงเวลานั้น

457
00:25:13,803 --> 00:25:15,972
ที่เห็นได้ชัดว่าทุกคนต่างก็มีส่วนร่วม

458
00:25:17,015 --> 00:25:19,142
เห็นวันของลุงทอมไหม ลุงทอมตายแล้ว

459
00:25:19,226 --> 00:25:21,853
เขาแค่ยังไม่ถูกฝัง แต่ตอนนี้เขาตายแล้ว

460
00:25:21,937 --> 00:25:24,689
- เขาตายแล้ว เห็นไหม
- เขาตายแล้ว

461
00:25:29,277 --> 00:25:31,821
การสนับสนุนจากคนผิวดำคนหนึ่งไปยังอีกคน

462
00:25:31,905 --> 00:25:34,282
ทำให้เงินของคนผิวดำอยู่แต่ในชุมชนของเรา

463
00:25:34,366 --> 00:25:36,368
เราจะได้สนับสนุนเงินให้การเคลื่อนไหวได้

464
00:25:39,371 --> 00:25:42,624
เงินที่เปลี่ยนมือนี้สนับสนุนพลเดินเท้าด้วยเช่นกัน

465
00:25:42,707 --> 00:25:45,669
อย่างชาลส์ แบล็ก ดร.จอร์แจนน์ โทมัส

466
00:25:45,752 --> 00:25:49,422
และมาริลิน ไพรซ์ ฮอยต์ที่ต่อสู้อยู่แนวหน้า

467
00:25:49,506 --> 00:25:53,134
ตอนที่พวกเขาเดินขบวน
ในวันที่ 19 ตุลาคม ปี 1960

468
00:25:53,218 --> 00:25:54,928
ไปยังห้างสรรพสินค้าริชส์

469
00:25:55,720 --> 00:25:58,557
ขบวนการเรียกร้องสิทธิพลเมือง
ต่อสู้จากคนรุ่นหนึ่งสู่อีกรุ่น

470
00:25:58,640 --> 00:26:01,518
และความสามัคคีที่มีอยู่ในหมู่คนผิวดำ

471
00:26:01,601 --> 00:26:05,146
โดยไม่คำนึงถึงสถานะทางสังคม
ไม่ว่าพวกเขาจะอาศัยอยู่ที่ไหน

472
00:26:05,230 --> 00:26:08,149
ผู้คนต่างรู้สึกถูกกดขี่ร่วมกัน

473
00:26:08,233 --> 00:26:10,735
ทุกคนมีส่วนร่วมในรูปแบบต่างๆ

474
00:26:10,819 --> 00:26:14,864
นอร์ริส เฮิร์นดอน
ซึ่งเป็นประธานบริษัทแอตแลนตาไลฟ์อินชัวรันส์

475
00:26:14,948 --> 00:26:18,577
ชายผิวดำที่ร่ำรวยที่สุดในสหรัฐตอนนั้น

476
00:26:18,660 --> 00:26:23,290
เขาให้เงินหลายแสนดอลลาร์กับขบวนการ

477
00:26:23,373 --> 00:26:25,166
เพื่อใช้ประกันตัวนักศึกษา

478
00:26:25,667 --> 00:26:28,712
มันเป็นที่เข้าใจกันตั้งแต่แรกแล้ว
ก่อนที่คุณจะออกไป

479
00:26:29,296 --> 00:26:31,172
นั่งประท้วง ถือป้ายประท้วงหรืออะไรก็ตาม

480
00:26:31,715 --> 00:26:33,967
ว่าคุณพร้อมที่จะถูกจับหรือไม่

481
00:26:35,010 --> 00:26:37,596
พูดได้ว่าคุณได้รับโอกาสให้ถอนตัว

482
00:26:37,679 --> 00:26:39,931
ฉะนั้นทุกคนเข้าใจเรื่องการเข้าคุก

483
00:26:40,015 --> 00:26:44,978
คุณจัดการประท้วงโดยดูจากความเสี่ยงของทุกคน

484
00:26:45,061 --> 00:26:47,689
การวางแผนของเราจริงจังมาก

485
00:26:47,772 --> 00:26:49,733
เกิดขึ้นเร็วมากและละเอียดมาก

486
00:26:49,816 --> 00:26:52,444
เพราะมันสำคัญที่คนจะเข้าใจ

487
00:26:52,527 --> 00:26:56,740
สิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญ
และพวกเขากำลังเสี่ยงกับอะไร

488
00:26:57,532 --> 00:27:00,535
พอถึงวันที่ 19 ตุลาคม

489
00:27:01,161 --> 00:27:02,704
การเคลื่อนไหวของเราเกิดขึ้น

490
00:27:02,787 --> 00:27:06,041
การนั่งประท้วงและงานของเรา
ดำเนินมาตั้งแต่เดือนมีนาคมปีนั้น

491
00:27:06,124 --> 00:27:08,293
และเรากำลังหมดแรงสู้

492
00:27:08,376 --> 00:27:11,463
และลอนนี่ คิง
เป็นประธานผู้ก่อตั้งขบวนการของเรา

493
00:27:11,546 --> 00:27:12,964
คนที่โน้มน้าวมาร์ติน คิง จูเนียร์

494
00:27:13,048 --> 00:27:15,550
ให้ถูกจับที่ห้างสรรพสินค้าริชส์

495
00:27:16,176 --> 00:27:19,387
ในแมกโนเลียทีรูม
ดร.คิงตกลงที่จะทำแบบนั้น

496
00:27:19,471 --> 00:27:23,099
ถ้ามีสาวสวยถูกจับพร้อมกับเขา

497
00:27:23,183 --> 00:27:24,726
อย่าพูดถึงเรื่องนั้นสิ

498
00:27:24,809 --> 00:27:27,354
นั่นคือเหตุผลที่มาริลิน ไพรซ์อยู่ในรูปนั้น

499
00:27:27,437 --> 00:27:30,565
เธอเป็นหนึ่งในสาวสวยที่ลอนนี่หามา

500
00:27:30,649 --> 00:27:33,652
เพื่อถูกจับพร้อมกับมาร์ติน คิงในวันที่ 19 ตุลาคม

501
00:27:33,735 --> 00:27:35,070
และบลอนดีน

502
00:27:35,153 --> 00:27:37,155
บลอนดีนก็เป็นอีกคนหนึ่ง

503
00:27:37,238 --> 00:27:40,909
นั่นรูปบลอนดีนกับมาร์ติน
นั่งอยู่ที่เบาะหลังของรถตำรวจ

504
00:27:41,409 --> 00:27:43,244
แล้วเราก็เข้าไปในห้างริชส์

505
00:27:43,328 --> 00:27:46,414
เราขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นหก

506
00:27:46,915 --> 00:27:49,125
เพื่อนั่งประท้วงที่แมกโนเลียทีรูม

507
00:27:49,209 --> 00:27:52,212
ผู้จัดการเดินมาแล้วพูดว่า
"พวกคุณต้องการอะไร"

508
00:27:52,295 --> 00:27:55,298
เราก็ตอบว่า "เราแค่อยากนั่งกินอาหารกัน"

509
00:27:55,382 --> 00:27:58,968
แล้วผู้จัดการก็พูดว่า "ผมต้องโทรแจ้งตำรวจ"

510
00:27:59,052 --> 00:28:02,514
แล้วเพื่อนร่วมห้องของฉันกับฉันก็ถูกควบคุมตัว

511
00:28:02,597 --> 00:28:06,893
ไปกับสาธุคุณคิงและลอนนี่ คิงและตำรวจหนึ่งคน

512
00:28:06,976 --> 00:28:09,604
ที่เดินพาเราจากประตูหน้า

513
00:28:09,688 --> 00:28:13,108
ห้างสรรพสินค้าริชส์ไปยังรถตำรวจ

514
00:28:13,191 --> 00:28:14,025
โอเค

515
00:28:14,109 --> 00:28:17,904
ฉันคิดว่าเราไปที่คุกของเมืองก่อน

516
00:28:17,987 --> 00:28:22,701
แล้วก็ถูกถ่ายรูป เก็บลายนิ้วมือ

517
00:28:22,784 --> 00:28:26,996
แต่พอออกจากเมือง
พวกเขานำตัวเราไปที่เรือนจำฟูลตันเคาน์ตี

518
00:28:27,080 --> 00:28:29,624
และเราก็ได้โทรศัพท์ครั้งเดียว

519
00:28:30,500 --> 00:28:33,420
ฉันโทรหาพ่อฉันแล้วบอกเขาว่า

520
00:28:33,503 --> 00:28:36,381
"พ่อ เดาซิอะไร หนูติดคุก"

521
00:28:36,464 --> 00:28:39,008
เขาพูดว่า
"โอเค พ่อจะส่งโทรศัพท์ให้แม่ของลูกนะ"

522
00:28:39,092 --> 00:28:41,469
โว้ว ฉันใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเลย

523
00:28:41,553 --> 00:28:46,307
โชคดีที่วันที่ 20 ตุลาคม
วันถัดมาหลังจากการนั่งประท้วง

524
00:28:47,100 --> 00:28:51,104
พวกเขาเปิดหนังสือพิมพ์
และก็มีมาริลิน ไพรซ์

525
00:28:51,187 --> 00:28:52,397
อยู่บนหน้าหนึ่ง

526
00:28:52,480 --> 00:28:53,481
ใช่

527
00:28:53,565 --> 00:28:56,609
แม่ฉันภูมิใจมาก

528
00:28:56,693 --> 00:28:59,279
ที่ลูกสาวได้ลงหนังสือพิมพ์

529
00:28:59,362 --> 00:29:00,447
ใช่

530
00:29:00,530 --> 00:29:02,907
และถ้าคุณดูรูปที่โดดเด่นนั่น

531
00:29:02,991 --> 00:29:06,453
คุณจะเห็นว่าไม่มีความกลัวอยู่ในแววตาฉันเลย

532
00:29:06,536 --> 00:29:08,288
มีแต่ความมุ่งมั่น

533
00:29:08,371 --> 00:29:12,250
เหมือนฉันเกิดมาเพื่อวันนั้นและช่วงเวลานั้น

534
00:29:12,333 --> 00:29:16,004
- ใช่ 19 ตุลาคม 1960
- นั่นคือความมุ่งมั่นที่เรานำมาด้วย

535
00:29:16,504 --> 00:29:18,298
ตอนที่คิงถูกจับ

536
00:29:18,965 --> 00:29:22,302
หลังจากที่เขาติดคุกเก้าวันหรือราวๆ นั้น

537
00:29:22,385 --> 00:29:24,596
บ็อบบี้ เคนเนดีก็โน้มน้าวจอห์น เอฟ. เคนเนดี

538
00:29:24,679 --> 00:29:27,640
- ให้อนุญาตบ็อบบี้ เคนเนดีโทรหาผู้พิพากษา
- ใช่ ให้โทรหา

539
00:29:27,724 --> 00:29:30,351
ซึ่งส่งผลให้มาร์ตินถูกปล่อยตัว

540
00:29:30,435 --> 00:29:32,854
ตอนที่มันเกิดขึ้น
ฝ่ายรณรงค์หาเสียงของเคนเนดีก็ตีพิมพ์

541
00:29:32,937 --> 00:29:34,522
สิ่งที่เรียกว่า "บลูบอมบ์"

542
00:29:34,606 --> 00:29:37,650
มันคือใบปลิวที่ชี้แจงทุกสถานการณ์

543
00:29:37,734 --> 00:29:41,738
ซึ่งถูกแจกจ่ายในทุกเมืองใหญ่ๆ
ที่มีประชากรผิวดำจำนวนมาก

544
00:29:42,447 --> 00:29:44,783
และผลของการกระทำนี้

545
00:29:44,866 --> 00:29:47,410
คนผิวดำจำนวนมาก
ที่ยังคงลงคะแนนเลือกพรรครีพับลิกัน

546
00:29:47,911 --> 00:29:50,663
ก็เปลี่ยนมาลงคะแนน
เลือกพรรคเดโมแครตเป็นครั้งแรก

547
00:29:50,747 --> 00:29:51,790
เป็นครั้งแรก

548
00:29:51,873 --> 00:29:56,127
ทำให้เคนเนดีได้รับเลือก
ชนะหนึ่งเสียงต่อเขต

549
00:29:56,211 --> 00:29:58,379
เหนือนิกสันที่คะแนนนำอยู่สองสัปดาห์ก่อนหน้านั้น

550
00:29:58,463 --> 00:30:01,049
นิโกรทำให้เขาชนะ
พาดหัวข่าวบอกแบบนั้น

551
00:30:01,132 --> 00:30:04,427
วันที่ 19 ตุลาคมในแอตแลนตา
ช่วยเลือกจอห์น เอฟ. เคนเนดี

552
00:30:04,511 --> 00:30:05,887
ใช่ค่ะ แน่นอน

553
00:30:05,970 --> 00:30:08,765
ผมฟังคุณพูดเรื่องนี้ และผมก็กำลังคิดว่า

554
00:30:08,848 --> 00:30:13,520
"ตอนนั้นพวกคุณยังเด็กและมีพลังมาก"

555
00:30:13,603 --> 00:30:17,440
คุณคิดว่าการจัดการประท้วง
เป็นแหล่งของพลังหรือเปล่า

556
00:30:17,524 --> 00:30:20,527
หนึ่งในสิ่งที่แสดงถึงการเคลื่อนไหวของเรา

557
00:30:20,610 --> 00:30:24,155
ในเวลาที่ผมภูมิใจที่สุด
มันคือการเคลื่อนไหวที่ไม่เห็นแก่ตัว

558
00:30:24,739 --> 00:30:26,783
นั่นคือเหตุผลที่ผู้คนพร้อมที่จะสนับสนุนเรา

559
00:30:26,866 --> 00:30:29,202
ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้เราประสบความสำเร็จ

560
00:30:29,994 --> 00:30:32,789
และร้านอาหารของพาสคาลก็พิเศษมาก

561
00:30:33,373 --> 00:30:35,458
เพราะทุกครั้งที่เราติดคุก

562
00:30:36,084 --> 00:30:37,877
และเราออกมาตอนดึก

563
00:30:37,961 --> 00:30:40,255
พาสคาลจะเปิดร้านอาหาร

564
00:30:40,880 --> 00:30:43,424
และมีไก่ทอดกับสลัดมันฝรั่ง

565
00:30:44,133 --> 00:30:47,512
และชาหวานๆ ให้เราตอนเราออกจากคุก

566
00:30:47,595 --> 00:30:51,724
ฉันอยากยืมคำพูดของเอลลา เบเกอร์ผู้ยิ่งใหญ่

567
00:30:51,808 --> 00:30:55,979
ตอนที่เธอพูดว่า
การเคลื่อนไหวนี้ไม่ใช่แค่เพื่อแฮมเบอร์เกอร์

568
00:30:56,980 --> 00:31:01,776
นี่เป็นเรื่องสิทธิพลเมืองและสิทธิมนุษยชนของเรา

569
00:31:01,860 --> 00:31:04,112
และปัจจุบัน การเคลื่อนไหวนี้

570
00:31:04,195 --> 00:31:06,948
ยังคงเกี่ยวกับสิทธิพลเมือง
และสิทธิมนุษยชนของเรา

571
00:31:07,031 --> 00:31:09,284
และฉันก็อยากขอบคุณ

572
00:31:10,410 --> 00:31:14,914
สำหรับเวลาหลายสิบปีในการสร้างพื้นที่

573
00:31:14,998 --> 00:31:19,210
เพื่อให้ผู้คนสามารถจัดชุมนุมใหญ่ได้

574
00:31:19,294 --> 00:31:24,132
ในร้านอาหารที่ผู้คนจะได้ฉลองเหตุการณ์สำคัญ

575
00:31:24,215 --> 00:31:27,093
ที่สำคัญที่สุดคือได้กินอย่างมีศักดิ์ศรี

576
00:31:29,470 --> 00:31:32,098
สำหรับผมที่เติบโตที่นี่ในแอตแลนตา

577
00:31:32,682 --> 00:31:36,936
ผมได้รับมรดกทั้งหมดของพวกคุณ

578
00:31:37,645 --> 00:31:40,523
และผมก็อยากรู้ว่าเราดำเนินชีวิต

579
00:31:40,607 --> 00:31:43,276
ตามมรดกที่พวกคุณสร้างขึ้นได้ไหม

580
00:31:43,943 --> 00:31:46,696
แต่ผมบอกคุณได้ในระดับส่วนตัว

581
00:31:47,739 --> 00:31:52,243
ผมจะเดินจากวันนี้ไป… เปลี่ยนแปลง

582
00:31:53,202 --> 00:31:57,624
มุ่งมั่นกับเส้นทางและมรดก

583
00:31:57,707 --> 00:32:01,878
ของการปลดปล่อยคนผิวดำ
มากกว่าที่ผมเคยทำมาจนถึงตอนนี้

584
00:32:01,961 --> 00:32:04,464
ผมคุยกับคนหนุ่มสาวเยอะมาก
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

585
00:32:04,547 --> 00:32:07,091
และผมก็มีความรู้สึกที่ดีเกี่ยวกับ

586
00:32:07,175 --> 00:32:09,177
คนรุ่นหลัง บอกตามตรง

587
00:32:09,260 --> 00:32:11,971
เพราะผมเห็นคน
จุดคบเพลิงของตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ

588
00:32:12,055 --> 00:32:12,889
ใช่ครับ

589
00:32:12,972 --> 00:32:15,767
ฉันคิดว่ามันสำคัญที่คุณจะเอามันก้าวไปข้างหน้า

590
00:32:15,850 --> 00:32:20,355
เพื่อที่ใครสักคนที่อายุ 16 หรือ 17 หรือ 15

591
00:32:20,438 --> 00:32:24,609
จะได้รู้ว่ามันโอเคที่จะทำสิ่งที่แตกต่าง

592
00:32:25,735 --> 00:32:27,403
มาก้มหัวกันค่ะ

593
00:32:28,112 --> 00:32:30,740
พระเจ้า เย็นวันนี้เรามาหาท่าน

594
00:32:30,823 --> 00:32:32,533
หลังจากแบ่งปันเรื่องราวของเรา

595
00:32:32,617 --> 00:32:38,164
พูดถึงประวัติศาสตร์
ของสิ่งที่เราได้รับพรให้ทำมันในนามของท่าน

596
00:32:38,247 --> 00:32:41,334
ในยุค 50 และยุค 60

597
00:32:41,834 --> 00:32:45,463
เพื่อให้คนรุ่นปัจจุบันและคนรุ่นหลังได้รับประโยชน์

598
00:32:45,546 --> 00:32:48,925
ดังนั้นขอให้ท่านอวยพรเราต่อไป

599
00:32:49,008 --> 00:32:51,928
ขณะที่เราเดินทางไปตามทางหลวงแห่งชีวิต

600
00:32:52,011 --> 00:32:54,263
เดชะพระนาม เราขอภาวนา เอเมน

601
00:32:54,347 --> 00:32:55,348
เอเมน

602
00:32:55,431 --> 00:32:56,599
- เอเมน
- เอเมน

603
00:32:56,683 --> 00:32:58,351
ฉันจะชิมปลานี่

604
00:32:58,893 --> 00:32:59,936
ครับ

605
00:33:00,728 --> 00:33:02,605
- ซอสเผ็ดอยู่ไหน
- ใช่

606
00:33:03,773 --> 00:33:06,275
เพราะความพยายามของ
นิสิตนักเคลื่อนไหวเหล่านี้

607
00:33:06,359 --> 00:33:10,571
และคนอื่นๆ ทั่วประเทศ
เป้าหมายของการรวมร้านอาหาร

608
00:33:10,655 --> 00:33:13,616
ไปถึงสำนักงานสูงสุดในสหรัฐอเมริกา

609
00:33:13,700 --> 00:33:17,370
ผมจึงขอให้สภาคองเกรสออกกฎหมาย

610
00:33:17,954 --> 00:33:20,581
ให้คนอเมริกันทุกคน
มีสิทธิ์รับบริการในสถานที่ต่างๆ

611
00:33:20,665 --> 00:33:22,125
ที่เปิดให้บริการประชาชน

612
00:33:22,208 --> 00:33:24,669
โรงแรม ร้านอาหาร โรงละคร

613
00:33:25,169 --> 00:33:27,505
ร้านค้าปลีก และสถานประกอบการที่คล้ายกัน

614
00:33:29,966 --> 00:33:32,093
การเสี่ยงที่พวกเขาทำในฐานะวัยรุ่น

615
00:33:32,176 --> 00:33:35,471
ประสบผลสำเร็จในหลายแง่
ที่เรายังคงรู้สึกในวันนี้

616
00:33:35,972 --> 00:33:39,809
กฎหมายสิทธิพลเมืองปี 1964 ผ่าน

617
00:33:39,892 --> 00:33:42,979
ทำให้คนอเมริกันผิวดำ
มีสิทธิตามกฎหมายในการกินอาหาร

618
00:33:43,062 --> 00:33:45,273
ในร้านอาหารทุกร้านทั่วประเทศ

619
00:33:45,898 --> 00:33:49,610
และมรดกแห่งการเคลื่อนไหวของพวกเขา
ยังคงมีชีวิตอยู่ในปัจจุบัน

620
00:33:49,694 --> 00:33:51,404
ผ่านผู้ประกอบการรุ่นใหม่

621
00:33:51,487 --> 00:33:55,616
อย่างเชฟมือรางวัล
และนักเขียนตำราอาหารชื่อดัง ทอดด์ ริชาร์ดส์

622
00:33:55,700 --> 00:33:58,369
และนักเขียนตำราอาหารที่ตีพิมพ์อย่างแพร่หลาย

623
00:33:58,453 --> 00:34:00,997
และเชฟ เอริกา เคาน์ซิล

624
00:34:01,080 --> 00:34:03,499
ที่ต่อสู้เพื่อให้ร้านอาหารของพวกเขาโดดเด่น

625
00:34:03,583 --> 00:34:05,585
ในย่านคนผิวดำในอดีต

626
00:34:05,668 --> 00:34:07,670
กลายเป็นการเคลื่อนไหวของมันเอง

627
00:34:08,880 --> 00:34:13,384
การเติบโตในแอตแลนตา ผมจำคุณได้

628
00:34:13,885 --> 00:34:17,805
ว่าเป็นหนึ่งในเชฟผิวดำคนแรกที่มีชื่อเสียงที่สุด

629
00:34:17,889 --> 00:34:19,849
ที่เรามีในเมือง

630
00:34:20,433 --> 00:34:23,644
ดังนั้นเสียงของคุณจึงสำคัญมาก

631
00:34:23,728 --> 00:34:26,022
ผมเลยอยากคุย

632
00:34:26,105 --> 00:34:29,692
เจาะลึกลงไปอีกนิดเกี่ยวกับปรัชญาของคุณ

633
00:34:29,776 --> 00:34:32,070
มันพัฒนาขึ้นยังไงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

634
00:34:32,153 --> 00:34:36,240
ตอนที่ผมไปงานประกาศรางวัล
คนทุกสัญชาติอยู่บนเวที

635
00:34:36,324 --> 00:34:38,868
แต่ไม่มีใครเป็นตัวแทนวัฒนธรรมของเรา

636
00:34:38,951 --> 00:34:42,455
และผมต้องกลับมาครุ่นคิดกับตัวเอง
เพื่อที่จะเข้าใจว่า

637
00:34:42,538 --> 00:34:46,375
ผมทำอาหารของคนอื่นได้ดี

638
00:34:46,459 --> 00:34:48,669
แต่ผมทำอะไรเพื่อชุมชุนของตัวเองบ้าง

639
00:34:48,753 --> 00:34:51,255
โดยเฉพาะในเมืองอย่างแอตแลนตา

640
00:34:51,339 --> 00:34:53,591
ตอนที่คุณมองเราอยู่ที่โอลด์ฟอร์ธวอร์ด

641
00:34:53,674 --> 00:34:57,261
แหล่งกำเนิดสิทธิพลเมือง
ยังคงเป็นศูนย์กลางของสิทธิพลเมือง

642
00:34:57,345 --> 00:35:00,389
ผมจะนั่งอยู่ตรงนี้ นำเสนออาหารของคนอื่น

643
00:35:00,473 --> 00:35:03,184
และรวบรวมรางวัล
แต่ไม่เล่าเรื่องของผมและครอบครัวได้ยังไง

644
00:35:03,267 --> 00:35:07,522
และเราจะทำให้ชุมชนของเรา
ดีและสมบูรณ์แบบได้ยังไง

645
00:35:07,605 --> 00:35:09,524
ด้วยการเล่าเรื่องของเราบนจานครับ

646
00:35:09,607 --> 00:35:10,900
ผมชอบนะครับ

647
00:35:12,026 --> 00:35:13,444
โอ้โฮ ดูสีนั่นสิ

648
00:35:14,070 --> 00:35:16,781
ผมตื่นเต้นมากที่คุณสองคนมาที่นี่

649
00:35:16,864 --> 00:35:19,659
และผมก็อยากเสิร์ฟโซลฟู้ดอร่อยๆ ให้คุณ

650
00:35:21,994 --> 00:35:24,372
ย่าผมทำอาหารหลายอย่างมาก

651
00:35:24,455 --> 00:35:26,916
ไก่เป็นเมนูวันอาทิตย์เสมอ

652
00:35:26,999 --> 00:35:29,127
และเธอไม่จำเป็นต้องทอดมันเสมอไป

653
00:35:29,210 --> 00:35:31,629
เธอย่างมัน อบมัน ต้มมัน

654
00:35:31,712 --> 00:35:34,423
ผมเลยอยากอธิบายเกี่ยวกับไก่ย่างนั่นให้ฟัง

655
00:35:34,507 --> 00:35:36,801
ไก่นั่นหมักแล้ว หมักในน้ำชาหวานบลูเบอร์รี

656
00:35:36,884 --> 00:35:40,096
ผมเอาชาหวานที่เหลือๆ มา แล้วใส่เกลือลงไป

657
00:35:40,179 --> 00:35:43,224
เราหมักมันไว้ทั้งคืน แล้วเราก็ย่างมัน

658
00:35:43,307 --> 00:35:45,977
สีที่สวยงามนี้มาจากผิวคาราเมล

659
00:35:46,060 --> 00:35:48,563
น้ำตาลนิดหน่อยที่อยู่ในชาหวาน

660
00:35:48,646 --> 00:35:50,231
และให้รสชาติที่ลุ่มลึกพวกนั้น

661
00:35:50,314 --> 00:35:53,484
คุณได้รสบลูเบอร์รีที่คล้ายแทนนินด้วย

662
00:35:53,568 --> 00:35:55,778
สำหรับผม สุดท้ายแล้วรสชาติมันอูมามิมาก

663
00:35:55,862 --> 00:35:57,029
มันฉ่ำมากเลย

664
00:35:57,113 --> 00:35:57,989
จริงๆ นะ

665
00:35:58,072 --> 00:36:00,950
เขาทำไก่นี่เหมือนเขาเป็นทวดของใครสักคน

666
00:36:01,033 --> 00:36:01,909
ใช่

667
00:36:02,618 --> 00:36:05,663
- ไก่นี่อร่อยมากเลย
- ใช่

668
00:36:06,164 --> 00:36:08,791
ผมอยากหยิบบิสกิตของเอริกามาทำแซนด์วิช

669
00:36:09,292 --> 00:36:11,544
นี่คือบิสกิตข้าวโพดของเรา

670
00:36:11,627 --> 00:36:14,589
- ขอบคุณครับ
- มันมีข้าวโพดขูดสดๆ อยู่ด้วย

671
00:36:14,672 --> 00:36:16,340
ผมชอบที่มันแยกจากกัน

672
00:36:16,424 --> 00:36:19,552
ผมก็ชื่นชมข้าวโพด

673
00:36:20,386 --> 00:36:22,471
ที่กระจายกันอยู่ในนี้

674
00:36:22,555 --> 00:36:24,974
- โซลฟู้ดคือผัก
- ใช่

675
00:36:25,057 --> 00:36:28,936
เรากินผักมาตลอด
ในนอร์ทแคโรไลนามีแต่ผักกับหมู

676
00:36:29,020 --> 00:36:32,440
ข้าวโพดอยู่ที่นั่นเสมอในฤดูร้อน มะเขือเทศ

677
00:36:32,523 --> 00:36:35,526
และทั้งหมดนั้นรวมอยู่ในบิสกิตเสมอ

678
00:36:35,610 --> 00:36:38,446
คุณยายเมเบลของฉันเคยทำบิสกิตนมข้าวโพด

679
00:36:38,529 --> 00:36:41,073
เธอต้มน้ำสต๊อก แล้วก็นม

680
00:36:42,158 --> 00:36:45,661
ฉันเลยพูดว่า "ฉันขอทำแบบนั้นบ้าง"
แต่ก็แค่ทำซ้ำๆ นิดหน่อย

681
00:36:46,245 --> 00:36:50,124
มันน่าสนใจที่เอริกาพูดถึงมะเขือเทศในบิสกิต

682
00:36:51,042 --> 00:36:53,961
เพราะมะเขือเทศกับบิสกิต
เป็นของโปรดของผมมาตลอด

683
00:36:54,045 --> 00:36:57,423
และแยมก็ใช้น้ำส้มสายชูเชอร์รี

684
00:36:57,506 --> 00:37:00,176
มันให้ความเปรี้ยวที่แตกต่างกันด้วย

685
00:37:01,385 --> 00:37:03,846
ว้าว บิสกิต อร่อยจัง ลองดูสิ

686
00:37:03,930 --> 00:37:06,599
คุณยายฉันทำบิสกิต

687
00:37:06,682 --> 00:37:08,768
สิ่งหนึ่งเกี่ยวกับครอบครัวของแม่ฉัน

688
00:37:08,851 --> 00:37:13,022
จากโกลด์สโบโร นอร์ทแคโรไลนา
พวกเขาชอบชุมชนและสิทธิพลเมือง

689
00:37:13,105 --> 00:37:15,274
ฉะนั้นคุณไม่เพียงได้เรียนรู้ศิลปะของบิสกิต

690
00:37:15,358 --> 00:37:18,236
แต่ทุกคนได้เรียนรู้เกี่ยวกับสิทธิพลเมืองด้วย

691
00:37:18,319 --> 00:37:21,155
ฉันอายุสิบขวบได้ ตอนที่ฟังเรื่องนี้

692
00:37:21,239 --> 00:37:23,074
ครั้งหนึ่งเธอไปกินอาหารที่ร้าน

693
00:37:23,157 --> 00:37:25,826
เธอบอกว่ามีนักศึกษาผิวขาวกลุ่มหนึ่ง

694
00:37:25,910 --> 00:37:29,413
นั่งร่วมโต๊ะกับพวกเขา
เธอบอกว่าเธอตื่นกลัวมาก

695
00:37:29,497 --> 00:37:31,707
ไม่แน่ใจว่าควรจะลุกขึ้นดีไหม

696
00:37:31,791 --> 00:37:35,336
แล้วพวกเขาก็เลื่อนจานมาให้และพูดว่า

697
00:37:35,419 --> 00:37:37,338
"พวกคุณอยากกินไหม มันอร่อยมากเลย"

698
00:37:37,421 --> 00:37:41,008
แม้กระทั่งหลายปีต่อมา วิธีที่เธอเล่ามัน

699
00:37:41,092 --> 00:37:44,262
ฉันแบบว่า "ว้าว ยายคะ ยาย…"
เธอแทบจะน้ำตาไหลเลย

700
00:37:44,345 --> 00:37:48,933
ส่วนหนึ่งคือเธอไม่เคยนั่งร่วมโต๊ะกับคนผิวขาว

701
00:37:49,016 --> 00:37:52,228
คุณนั่งอยู่ที่โต๊ะฉันและอยากกินอาหารกับฉัน

702
00:37:52,311 --> 00:37:55,231
ครั้งแรกที่เราคุยกันเรื่องบิสกิต

703
00:37:55,314 --> 00:37:56,565
เธอเล่าเรื่องนั้นให้ฉันฟัง

704
00:37:56,649 --> 00:37:59,318
นั่นเป็นอะไรที่ลึกซึ้งมากสำหรับฉัน

705
00:37:59,402 --> 00:38:02,613
ถึงฉันจะทำมันตอนนี้ มันอยู่กับฉันมาตลอด

706
00:38:02,697 --> 00:38:05,032
ฉะนั้นเวลาคนพูดเรื่องสิทธิพลเมือง

707
00:38:05,825 --> 00:38:08,744
ถ้าคุณคุยกับคนในครอบครัวคุณ

708
00:38:08,828 --> 00:38:12,081
ฉันเติบโตมากับคนเฒ่าคนแก่
ฉันเลยได้ฟังเรื่องราวอยู่ตลอด

709
00:38:12,164 --> 00:38:14,792
แต่ตอนนั้นทุกอย่างเป็นการต่อต้าน

710
00:38:14,875 --> 00:38:16,419
แค่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า

711
00:38:16,502 --> 00:38:19,505
และสิ่งที่มีอยู่ก็คือการต่อต้าน

712
00:38:19,588 --> 00:38:22,675
นั่นเป็นเรื่องราวที่ลึกซึ้งมาก

713
00:38:22,758 --> 00:38:24,677
เกี่ยวกับคุณยายของคุณและ…

714
00:38:24,760 --> 00:38:25,636
บิสกิต

715
00:38:25,720 --> 00:38:26,554
ใช่ครับ

716
00:38:28,180 --> 00:38:32,351
การเลือกก้าวเข้าสู่ความเป็นคนผิวดำของคุณ

717
00:38:32,435 --> 00:38:34,895
จริงๆ แล้วเป็น

718
00:38:35,646 --> 00:38:37,565
รูปแบบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการต่อต้าน

719
00:38:37,648 --> 00:38:38,733
ร้อยเปอร์เซ็นต์ค่ะ

720
00:38:38,816 --> 00:38:41,152
มันคือเหตุผลที่โซลฟู้ดสำคัญมาก

721
00:38:41,235 --> 00:38:44,530
เพราะกินแค่คำเดียว คุณก็สามารถเล่าเรื่องได้

722
00:38:45,448 --> 00:38:48,909
มาพูดถึงความท้าทายที่คุณเผชิญ

723
00:38:48,993 --> 00:38:51,454
ในการพยายามเปิดธุรกิจกันครับ

724
00:38:51,537 --> 00:38:54,749
สิ่งที่ท้าทายที่สุดคือการเป็นเจ้าของสิทธิ์ในพื้นที่

725
00:38:54,832 --> 00:38:57,418
ที่เราทำอาหารที่นี่ เราเห็นว่ามันเป็นที่

726
00:38:57,501 --> 00:39:00,338
ที่มีคนมา และนักพัฒนาก็มาเอาตึกของคุณไป

727
00:39:00,421 --> 00:39:04,300
คุณอยู่บนถนนออเบิร์น
มองดูการปรับพื้นที่เพื่อเปลี่ยนชนชั้น

728
00:39:04,383 --> 00:39:08,262
คือนอกจากทอดด์และเชฟผิวดำของเราแล้ว

729
00:39:08,346 --> 00:39:09,847
เราไม่มีตัวตนเลย

730
00:39:09,930 --> 00:39:12,516
นักพัฒนาพวกนี้ที่ส่วนใหญ่เป็นคนผิวขาว

731
00:39:12,600 --> 00:39:17,021
มีความสามารถในการเข้ามา
และทำลายชุมชนของเรา

732
00:39:17,104 --> 00:39:21,275
และสร้างพื้นที่เหล่านี้ที่ราคาแพงลิบลิ่ว
ไม่สามารถครอบครองได้

733
00:39:21,359 --> 00:39:23,819
เราถูกสอนให้ละอายใจ
เกี่ยวกับอาหารของเราเอง

734
00:39:24,362 --> 00:39:26,197
ว่ามันไม่มีวันอยู่ในจานของใครได้

735
00:39:26,781 --> 00:39:28,949
ว่าเทคนิคของเรายังไม่ดีพร้อม

736
00:39:29,033 --> 00:39:32,119
ว่าเรายังบกพร่องโน่นนิดนี่หน่อย

737
00:39:32,203 --> 00:39:35,956
พวกคำเปรียบเทียบ
และการคิดเหมารวมเรื่องไก่ทอด

738
00:39:36,040 --> 00:39:40,503
ว่ามันเลี่ยน มันอย่างนั้นอย่างนี้
แล้วพอคุณไปที่ชุมชนของเรา

739
00:39:40,586 --> 00:39:42,755
มีร้านไก่ทอดอยู่ทุกมุม

740
00:39:42,838 --> 00:39:44,465
- ไม่ใช่ของเรา
- ครับ

741
00:39:44,548 --> 00:39:46,884
มีคนอื่นเข้ามา เลียนแบบอาหารของเรา

742
00:39:46,967 --> 00:39:48,260
- และทำกำไรจากมัน
- ใช่

743
00:39:48,344 --> 00:39:51,639
การปรับพื้นที่เพื่อเปลี่ยนชนชั้น
เป็นรูปแบบความรุนแรงที่ไม่เหมือนใคร

744
00:39:52,139 --> 00:39:55,267
เพราะมันไม่ใช่แค่การเข้ามาแทนที่เรา

745
00:39:55,351 --> 00:39:57,186
และเราไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว

746
00:39:57,728 --> 00:40:00,523
แต่มันคือการลบล้างวัฒนธรรมของเรา

747
00:40:00,606 --> 00:40:03,526
และนั่นคือสิ่งที่ผมต้องการจริงๆ

748
00:40:03,609 --> 00:40:06,278
ชาวแอตแลนตามารวมตัวกัน

749
00:40:06,362 --> 00:40:08,906
และพยายามรักษามันไว้

750
00:40:08,989 --> 00:40:11,409
เราในฐานะชุมชนโดยรวม

751
00:40:11,492 --> 00:40:13,202
มีพลังมาก

752
00:40:13,285 --> 00:40:15,704
ฉันดูว่าเราทำสามารถอะไรได้บ้าง

753
00:40:15,788 --> 00:40:20,292
เมื่อเรามารวมตัวกันและพูดว่า "นี่คือครอบครัว"

754
00:40:20,376 --> 00:40:24,171
เราจะระดมเงินทุน เราจะสร้างศูนย์ชุมชน

755
00:40:24,255 --> 00:40:28,384
คุณมองดูชุมชนคนผิวดำและมีห้องสมุด

756
00:40:28,467 --> 00:40:30,719
ร้านขายยาและร้านหนังสือ

757
00:40:30,803 --> 00:40:34,473
ถูกสร้างขึ้นมากแค่ไหน
โดยชุมชนและการระดมเงินทุนเท่านั้น

758
00:40:34,557 --> 00:40:38,227
นั่นมาจากการที่เรารู้ว่า "โอเค เรามีเท่านี้"

759
00:40:38,310 --> 00:40:41,313
ฉันคิดว่าเราต้องย้อนกลับไปที่สิ่งนั้น พูดตามตรง…

760
00:40:41,397 --> 00:40:44,233
พวกคุณพูดถึง…
ตอนนี้นี่เป็นเรื่องครอบครัวจริงๆ แล้ว

761
00:40:44,316 --> 00:40:46,235
- ผมจะบอกว่า…
- นี่เป็นเรื่องครอบครัว

762
00:40:46,318 --> 00:40:49,822
- แต่นี่คือแอตแลนตา
- นั่นไม่ได้เตรียมมาจากบท

763
00:40:49,905 --> 00:40:52,283
ผมเห็นด้วย ผมภูมิใจมาก

764
00:40:52,366 --> 00:40:54,952
ที่ได้เติบโตในแอตแลนตา

765
00:40:55,035 --> 00:40:56,412
การที่ผมมาจากแอตแลนตา

766
00:40:56,912 --> 00:41:00,583
ผมรู้สึกเสมอว่าผูกพัน

767
00:41:00,666 --> 00:41:02,877
กับชุมชนในย่านนี้เป็นพิเศษ

768
00:41:02,960 --> 00:41:06,338
ความทรงจำแรกสุดของผม
ตอนเป็นเด็กในแอตแลนตา

769
00:41:07,047 --> 00:41:09,383
แม่ผมเรียนที่คลาร์ก

770
00:41:09,467 --> 00:41:13,137
นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับ… พวกคุณรู้อยู่แล้ว

771
00:41:13,220 --> 00:41:14,221
- ใช่
- ใช่

772
00:41:14,305 --> 00:41:17,850
ฉะนั้นเรายังมีโอกาส

773
00:41:18,517 --> 00:41:20,311
ในชุมชนนี้

774
00:41:21,145 --> 00:41:24,440
ที่จะรักษาประวัติศาสตร์นี้ไว้

775
00:41:24,523 --> 00:41:27,902
ฉันคิดว่าตอนนี้เราเห็นคนที่กลับมาในชุมชน

776
00:41:27,985 --> 00:41:29,862
หันกลับมาสนใจอาหารของเรา และพูดว่า

777
00:41:29,945 --> 00:41:33,199
"นี่ รู้อะไรไหม ที่จริงนี่คือรากฐาน

778
00:41:33,282 --> 00:41:35,242
ของทุกอย่างที่คุณกินที่นี่"

779
00:41:35,326 --> 00:41:38,579
และมีพลังมากมายในโซลฟู้ด

780
00:41:38,662 --> 00:41:42,082
อาหารชนบท อาหารใต้
หรืออะไรก็ตามที่คุณอยากเรียกมัน

781
00:41:42,166 --> 00:41:45,127
ที่พวกคุณไม่เพียงแต่ทำให้เรารู้สึกว่ามันไม่ดี

782
00:41:45,211 --> 00:41:47,755
คุณจะได้เอาไปปรับใช้และสร้างรายได้จากมัน

783
00:41:47,838 --> 00:41:50,966
คุณทำให้เราคิดว่าเราคิดเงินคุณไม่ได้

784
00:41:51,050 --> 00:41:52,968
ขณะที่คุณเปิดร้านอาหาร

785
00:41:53,052 --> 00:41:55,304
คิดเงินจานละ 100 ดอลลาร์สำหรับสิ่งเดียวกัน

786
00:41:55,387 --> 00:41:58,557
แต่ตอนนี้เรากลับมาพูดว่า
"รู้อะไรไหม นี่เป็นของเรา"

787
00:41:58,641 --> 00:42:00,267
มาทวงความเป็นเจ้าของคืนกันเถอะ

788
00:42:00,351 --> 00:42:01,727
เอริกาน่าจะมีโบสถ์

789
00:42:01,810 --> 00:42:04,563
ใช่ ฉันน่าจะมีโบสถ์ได้แล้ว ขอแท่นเทศน์หน่อย

790
00:42:04,647 --> 00:42:06,232
เธอน่าจะมีโบสถ์จริงๆ

791
00:42:06,315 --> 00:42:08,651
เราทำแบบนั้นได้ด้วยการทำบิสกิตกับไก่ทอด

792
00:42:08,734 --> 00:42:10,152
แล้วนั่งคุยกันเกี่ยวกับมัน

793
00:42:13,280 --> 00:42:16,742
ในขณะที่การขยายตัวและการเติบโต
เป็นเรื่องปกติในหลายๆ เมือง

794
00:42:16,825 --> 00:42:20,663
การปรับพื้นที่เพื่อเปลี่ยนชนชั้น
กำลังลบล้างวัฒนธรรมที่สร้างมันมา

795
00:42:22,122 --> 00:42:24,708
คำตอบของเรา
สำหรับการเข้าแทนที่แบบนั้นคืออะไร

796
00:42:25,793 --> 00:42:27,920
เราจะสู้กับมันได้ยังไง

797
00:42:28,837 --> 00:42:32,675
แอตแลนตาเปลี่ยนแปลงไปมาก
จากตอนที่ผมยังเด็ก

798
00:42:33,300 --> 00:42:36,554
มันทำให้ผมต้องค้นหาสิ่งที่เรายังคงรักษาไว้ได้

799
00:42:40,641 --> 00:42:42,309
แต่ผมก็ไม่ได้ท้อใจ

800
00:42:42,393 --> 00:42:45,396
ตราบใดที่ยังมีเชฟอย่างทอดด์และเอริกา

801
00:42:45,479 --> 00:42:47,606
นักอบขนมอย่างเชอรีลและเอ็มเจ

802
00:42:48,274 --> 00:42:51,068
และสถานประกอบการ
ของคนผิวดำอย่างพาสคาลส์

803
00:42:51,610 --> 00:42:54,488
แอตแลนตาจะฝังแน่นอยู่ในประวัติศาสตร์

804
00:42:54,572 --> 00:42:57,199
ของอาหารคนผิวดำที่ทำลายอุปสรรคขวางกั้น

805
00:42:59,535 --> 00:43:03,163
ขณะที่ขบวนการเรียกร้องสิทธิพลเมือง
เห็นผู้คนเรียกร้องความยุติธรรมทุกวัน

806
00:43:03,247 --> 00:43:05,291
ผ่านการท้าทายในทุกรูปแบบ

807
00:43:05,374 --> 00:43:08,627
ปัจจุบันนี้คนรุ่นใหม่ที่เริ่มเป็นเกษตรกร

808
00:43:09,211 --> 00:43:10,629
นักเคลื่อนไหวด้านอาหาร

809
00:43:11,255 --> 00:43:14,216
และเชฟ ต่างก็สานต่อความฝันและจุดมุ่งหมายนั้น

810
00:43:14,300 --> 00:43:16,844
ด้วยการทวงคืนธรรมเนียมปฏิบัติ
ทางวัฒนธรรมอาหาร

811
00:43:16,927 --> 00:43:19,680
และทำให้มันฟื้นคืนสู่ผืนดินอย่างแข็งแกร่ง

812
00:43:20,639 --> 00:43:24,518
เพื่อเขียนบทต่อไปของการปลดปล่อยคนผิวดำ

813
00:44:13,692 --> 00:44:16,570
คำบรรยายโดย ธนิศา ขำคง