1
00:00:37,746 --> 00:00:39,790
ไปไหนมาสามวาสองศอก

2
00:00:41,917 --> 00:00:43,585
ยุคนี้แล้วใครพูดงั้นกันอีก

3
00:00:44,253 --> 00:00:46,296
จริงๆ มันแปลว่าอะไรกันแน่

4
00:00:49,132 --> 00:00:51,760
คิดจริงเหรอว่าตอนนี้ฉันอยากคุยเรื่องนั้น

5
00:00:53,095 --> 00:00:56,306
แค่คิดว่า ดูจากสถานการณ์ทุกอย่างแล้ว
เป็นหัวข้อเบาๆ ดี

6
00:00:58,225 --> 00:00:59,560
พยายามจะปล่อยมุกหรือไง

7
00:01:00,894 --> 00:01:02,020
ก็คงงั้นมั้ง

8
00:01:04,188 --> 00:01:05,190
แดนนี่

9
00:01:07,109 --> 00:01:08,610
เห็นพระอาทิตย์ตกรึเปล่า

10
00:01:11,989 --> 00:01:15,075
ท้องฟ้าระบายสีสันเละไปหมด

11
00:01:15,075 --> 00:01:18,036
ให้ตาย จากตรงนี้มองไม่เห็นฟ้าด้วยซ้ํา

12
00:01:18,036 --> 00:01:19,454
แต่จินตนาการได้ไง

13
00:01:21,540 --> 00:01:23,458
ปรากฏว่าฉันจินตนาการเก่งนะ

14
00:01:24,793 --> 00:01:29,173
แดนนี่ อยู่กับฉันก่อน ให้ฉันช่วยนาย

15
00:01:31,133 --> 00:01:32,843
ไม่เป็นไร ฉันจัดการได้แล้ว

16
00:01:33,760 --> 00:01:34,928
ไม่ได้หรอก

17
00:01:34,928 --> 00:01:38,557
นายต้องการความช่วยเหลือ ให้ฉันช่วยนะ

18
00:01:41,101 --> 00:01:43,312
ตอนนี้ฉันกันเธอออกไปได้แล้ว

19
00:01:43,312 --> 00:01:47,649
โคตรเยี่ยม ไชโยให้กับการบําบัด

20
00:01:51,278 --> 00:01:52,362
แดนนี่ ตื่นก่อน

21
00:01:53,405 --> 00:01:54,990
แดนนี่ ให้ฉันเข้าไปเถอะนะ

22
00:01:57,492 --> 00:01:58,493
อะไรนะ

23
00:01:59,703 --> 00:02:00,954
เงียบจัง

24
00:02:08,920 --> 00:02:11,298
ก่อนนี้ในหัวไม่เคยเงียบเลย

25
00:02:18,680 --> 00:02:19,681
แดนนี่

26
00:02:22,392 --> 00:02:23,685
แดนนี่ ตื่นสิ

27
00:03:54,985 --> 00:03:56,987
{\an8}(ได้แรงบันดาลใจจากหนังสือ
"The Minds of Billy Milligan")

28
00:03:56,987 --> 00:03:58,071
{\an8}(โดยแดเนียล คีย์ส)

29
00:04:32,439 --> 00:04:34,733
เอาถุงครอบเด็กไว้

30
00:04:35,442 --> 00:04:37,444
ดูสิ ดู เอาถุงครอบเด็กไว้

31
00:04:38,237 --> 00:04:40,656
รัดแน่นๆ จะได้เห็นตอนมันหยุดหายใจ

32
00:04:54,545 --> 00:04:56,296
คนต่อไป เชิญ

33
00:04:57,422 --> 00:04:58,757
- ไง สแตน
- ไง รัส

34
00:04:58,757 --> 00:05:00,634
ฉันแค่ต้องขอยาเติมหน่อย

35
00:05:02,678 --> 00:05:04,179
เพิ่งได้ไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อนนี่พวก

36
00:05:04,930 --> 00:05:06,265
- แล้วไง
- สแตน

37
00:05:08,058 --> 00:05:11,645
แค่ต้องผ่านคดีนี้ไปให้ได้ก่อน
จากนั้นจะเลิกแล้ว โอเคนะ

38
00:05:12,771 --> 00:05:13,856
เสียใจด้วยจริงๆ

39
00:05:15,941 --> 00:05:17,192
- ไม่เอาน่ะ รัส
- สแตน

40
00:05:18,026 --> 00:05:20,153
คนอื่นเขาต่อคิวอยู่นะโว้ย ให้ไว

41
00:05:23,824 --> 00:05:26,118
- นายรู้นะว่านี่มันเฮงซวย
- ฉันไม่ใช่คนตั้งกฎน่ะ

42
00:05:26,118 --> 00:05:28,287
ฉันรับใช้ชาติแล้ว
แต่ต้องมาขอยาเหมือนเป็นขอทาน

43
00:05:28,287 --> 00:05:29,997
- โอเค สแตน ฉันเข้าใจ... หยุด!
- แถมไม่ได้อะไร

44
00:05:29,997 --> 00:05:32,499
- บัญชีก็ติดลบแล้ว
- ใจเย็นๆ เดี๋ยวเขาก็จับโยนออกไป

45
00:05:32,499 --> 00:05:35,335
- ประเทศติดหนี้ฉัน
- โอเค มานี่ มาเร็ว

46
00:05:46,180 --> 00:05:48,849
นายจําเป็นต้องไปนัดหมอ โอเคนะ

47
00:05:51,560 --> 00:05:52,561
ใจเย็น

48
00:05:53,061 --> 00:05:54,062
ขอบใจ

49
00:06:41,902 --> 00:06:42,903
ครับ

50
00:06:46,323 --> 00:06:47,324
ศาลที่เคารพ...

51
00:06:52,287 --> 00:06:56,083
คุณไม่ได้ส่งโครงร่างการวิจัยตามกําหนด
ไม่ได้เข้าสอนตามตารางหลายคาบ

52
00:06:56,083 --> 00:06:58,001
แปลว่าโอกาสได้ตําแหน่งอาจารย์ไม่ค่อยดี

53
00:06:58,585 --> 00:07:02,047
ไรยา คุณได้ให้การในศาลไปแล้ว
คุณช่วยเด็กคนนั้นสุดตัวเท่าที่ทําได้

54
00:07:02,047 --> 00:07:04,299
ถึงเวลาถอยออกมาจากคดีนั้นแล้ว

55
00:07:07,594 --> 00:07:08,595
ดีมาก

56
00:07:10,013 --> 00:07:12,015
อย่าให้อารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้องกับงานเรา

57
00:07:12,015 --> 00:07:14,142
- ทําไมล่ะ
- ว่าไงนะ

58
00:07:14,142 --> 00:07:17,271
เรามาทํางานนี้กันก็เพราะอารมณ์ไม่ใช่เหรอ

59
00:07:17,271 --> 00:07:20,190
- ไรยา
- หรือถ้าไม่ใช่เพราะอารมณ์ ก็ควรจะใช่สิ

60
00:07:22,067 --> 00:07:23,944
ผมไปทานมื้อค่ําสายแล้ว เจอกันในห้องเรียน

61
00:07:32,244 --> 00:07:33,245
ขอบใจ

62
00:07:43,714 --> 00:07:44,715
สแตน

63
00:07:46,383 --> 00:07:47,676
เรามีเรื่องต้องคุยกัน

64
00:07:49,261 --> 00:07:52,764
แนวคิดฆ่าตัวตายมันตามตําราเป๊ะ
ทําไมฉันคิดไม่ถึงมาก่อนนะ

65
00:07:54,683 --> 00:07:55,684
อย่าคิดแบบนั้น

66
00:07:56,685 --> 00:07:58,103
เขาอยู่ในความดูแลของฉัน สแตน

67
00:07:59,688 --> 00:08:03,233
มีคนมากมายเลยที่ไม่ได้ช่วยเด็กคนนั้นให้ดีพอ

68
00:08:03,233 --> 00:08:04,401
อย่าคิดว่าเป็นเพราะคุณคนเดียว

69
00:08:04,401 --> 00:08:05,819
คุณกลายเป็นจิตแพทย์แล้วเหรอ

70
00:08:07,779 --> 00:08:08,780
ก็แค่พูดเฉยๆ

71
00:08:09,698 --> 00:08:13,410
เรารู้แค่ว่า ถ้าผู้คุมไม่ได้ยินเสียงเขาตกเตียง
ป่านนี้เขาตายไปแล้ว

72
00:08:16,830 --> 00:08:18,999
ตอนนี้ทําได้แค่หวังว่า
เขาจะรอดจากคืนนี้ไปได้

73
00:08:56,620 --> 00:08:57,996
{\an8}(กรมราชทัณฑ์ นิวยอร์กซิตี้)

74
00:08:57,996 --> 00:08:58,914
{\an8}(เกาะไรเกอร์ส)

75
00:08:58,914 --> 00:09:00,749
- ได้สติ เขาบอกแค่นั้นเหรอ
- อ่าฮะ

76
00:09:00,749 --> 00:09:02,584
ใครช่วยไปสอนคลังศัพท์คนพวกนี้เพิ่มที

77
00:09:02,584 --> 00:09:04,545
- ไม่ได้บอกแค่นั้นหรอก
- มีอะไรอีก

78
00:09:04,545 --> 00:09:06,797
พวกนั้นบอกว่าเขากลับมาขึ้นศาลได้
ปลายสัปดาห์นี้

79
00:09:06,797 --> 00:09:08,924
อะไรนะ ล้อเล่นรึเปล่า

80
00:09:08,924 --> 00:09:10,133
ในสายตาของศาล

81
00:09:10,133 --> 00:09:12,469
เขาแค่ต้องมาฟังคํากล่าวปิดทั้งสองฝ่าย
และคําพิพากษา

82
00:09:12,469 --> 00:09:14,596
เขาแข็งแรงพอที่จะมาฟังตรงนั้น

83
00:09:15,180 --> 00:09:16,557
คุณเดินเร็วมาก

84
00:09:17,474 --> 00:09:19,268
- คุณเดินเร็ว
- ขายาวน่ะ

85
00:09:19,852 --> 00:09:20,936
แล้วพวกลูกขุนล่ะ

86
00:09:21,812 --> 00:09:25,023
ผู้พิพากษาให้นับว่าเป็นความล่าช้า
เพราะปัญหาสุขภาพ ซึ่งดีต่อเรา

87
00:09:25,023 --> 00:09:27,860
พวกลูกขุนมักมองความพยายามฆ่าตัวตาย
เป็นการรับว่าผิดจริง

88
00:09:27,860 --> 00:09:30,654
ให้ตาย คนเรามองแต่ด้านที่แย่ที่สุดในมนุษย์สินะ

89
00:09:30,654 --> 00:09:32,531
ใช่เลย แต่คุณไม่มองงั้นสินะ

90
00:09:32,531 --> 00:09:34,575
ใช่ ฉันไม่มองงั้น ลองชวนฉันซื้อสะพานสิ

91
00:09:35,534 --> 00:09:37,286
- ชวนฉันก็ซื้อ
- ฮื่อ

92
00:09:38,537 --> 00:09:41,290
แดนนี่ หวัดดีจ้ะ

93
00:09:41,290 --> 00:09:43,041
โอ๊ย ขอบคุณพระเจ้า

94
00:09:43,041 --> 00:09:45,586
ดูเขาสิ เด็กนี่แข็งแรงแล้วเนอะ

95
00:09:45,586 --> 00:09:47,462
โอเครึเปล่า รู้สึกเป็นยังไงบ้าง

96
00:09:48,672 --> 00:09:50,215
เจ็บตรงไหนรึเปล่า

97
00:09:50,215 --> 00:09:52,384
ฉันช่วยหาอะไรให้ได้บ้างมั้ย

98
00:09:54,678 --> 00:09:55,888
แดนนี่

99
00:09:58,849 --> 00:10:00,434
แดนนี่ปลอดภัย

100
00:10:01,268 --> 00:10:03,854
แต่เขาก็ไม่ได้มาอยู่ตรงนี้และจะไม่กลับมา

101
00:10:03,854 --> 00:10:05,731
เรื่องนั้น คุณโทษได้แต่ตัวเองเท่านั้น

102
00:10:05,731 --> 00:10:07,399
ขอฉันคุยกับเขาหน่อย แจ็ค

103
00:10:07,399 --> 00:10:09,943
ผมว่าเราทุกคนรู้ดีว่า
คุยแล้วได้ผลออกมาเป็นยังไง

104
00:10:10,861 --> 00:10:12,112
พูดอย่างนี้ไม่แฟร์

105
00:10:13,530 --> 00:10:15,073
ฉันแค่พยายามจะช่วย

106
00:10:15,073 --> 00:10:18,076
ลองคิดถึงอีกไม่กี่วันข้างหน้า
ที่แดนนี่จะต้องไปอยู่ในคุก

107
00:10:18,076 --> 00:10:20,746
ซึ่งดูจากสถานการณ์แล้ว
เรื่องแบบนั้นน่าจะไม่อาจเลี่ยงได้

108
00:10:20,746 --> 00:10:22,456
คิดอย่างนั้นไหม

109
00:10:22,456 --> 00:10:25,792
ช่วยถามตัวเองหน่อย ถึงตอนนั้น
เด็กคนนั้นจะจําเป็นต้องให้ใครช่วยมากกว่ากัน

110
00:10:25,792 --> 00:10:27,211
คุณหรือผม

111
00:10:28,378 --> 00:10:31,507
ใช่ ผมว่าเราได้ความช่วยเหลือจากคุณมาพอแล้ว

112
00:10:31,507 --> 00:10:34,301
ช่วยไปหาเป้าหมายทําบุญทําทานที่อื่น

113
00:10:35,594 --> 00:10:37,054
จากนี้ผมจะจัดการต่อเอง

114
00:10:38,472 --> 00:10:42,351
คุณพยาบาล ผมเหนื่อยมาก อยากขอพักแล้ว

115
00:10:42,351 --> 00:10:44,228
แต่ขอขอบคุณคุณทั้งสองคนมาก...

116
00:10:44,228 --> 00:10:48,232
ที่มาเยี่ยมผม คุณหมอ คุณทนาย

117
00:10:49,358 --> 00:10:52,528
- คุณช่าง...
- มีน้ําใจจริงๆ หวังว่าจะได้พบกันใหม่

118
00:10:54,404 --> 00:10:55,489
โอเค

119
00:11:09,002 --> 00:11:11,588
เกลอลากกันเข้าไปยุ่งกับเรื่องวุ่นซะละ สแตนลีย์

120
00:11:13,048 --> 00:11:16,552
หรือลอเรลกับฮาร์ดี้ ไม่เหมือนเรอะ
ก็คงไม่เหมือนมั้ง

121
00:11:18,262 --> 00:11:23,308
แหม แต่ละครชวนหัวบ้านๆ หน่อย
ก็คงไม่ถึงกับเสียหาย

122
00:11:25,978 --> 00:11:27,312
ฉันบอกแล้วว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้

123
00:11:31,275 --> 00:11:33,277
โลกภายนอกนั้นไม่เหมาะกับเธอ พ่อหนุ่ม

124
00:11:35,112 --> 00:11:36,280
ไม่เหมาะมาแต่ไหนแต่ไร

125
00:11:39,658 --> 00:11:40,993
มันโหดร้ายทารุณเกินไป

126
00:11:42,160 --> 00:11:44,788
เป็นเด็กดีและอยู่แต่ในนี้นะ

127
00:11:46,039 --> 00:11:47,875
อย่าให้ฉันต้องปล่อยน้ําเข้ามาท่วม

128
00:11:49,668 --> 00:11:51,044
เข้าใจตรงกันใช่ไหม

129
00:12:26,079 --> 00:12:27,080
กินเสียหน่อย

130
00:12:28,624 --> 00:12:29,708
ฉันไม่หิว

131
00:12:30,918 --> 00:12:35,589
อาการเขาดีขึ้นถึงจุดที่สามารถ
ควบคุมตัวตนทั้งหลายได้บ้างแล้ว

132
00:12:35,589 --> 00:12:37,466
แต่แจ็คคงกลับเข้ามาแย่งที่

133
00:12:37,466 --> 00:12:39,259
เด็กนั่นอาจไม่อยากออกมา

134
00:12:39,259 --> 00:12:41,094
เจอมาเยอะขนาดนั้น จะออกมาทําไม

135
00:12:42,262 --> 00:12:43,597
เราจะทํายังไงดี สแตน

136
00:12:45,641 --> 00:12:46,850
เราแพ้คดี ไรยา

137
00:12:46,850 --> 00:12:48,685
เราต้องทําอะไรได้สักทางสิ เขา...

138
00:12:49,895 --> 00:12:51,188
ไม่มีจดหมายลาตายเลยเหรอ

139
00:12:51,188 --> 00:12:52,606
ไม่มี แต่มี...

140
00:12:54,274 --> 00:12:58,320
เดี๋ยวก่อน ภาพนี้อยู่บนเตียงกับเขา

141
00:12:59,863 --> 00:13:01,448
- อดัม
- อดัม

142
00:13:03,742 --> 00:13:07,412
คุณเป็นอะไรถึงต้องรักษาด้วย
การกินโคลโนพินถี่ๆ

143
00:13:08,830 --> 00:13:09,831
เรื่องจากสงคราม

144
00:13:09,831 --> 00:13:11,667
"เรื่องจากสงคราม" เหรอ

145
00:13:12,668 --> 00:13:14,711
หมายความว่าไง ลงรายละเอียดหน่อย

146
00:13:17,965 --> 00:13:19,299
พีทีเอสดี

147
00:13:19,299 --> 00:13:22,052
ผมยังหนุ่ม เรียนรด. อะไรงั้น

148
00:13:23,011 --> 00:13:25,931
ยังเด็กเกินจะมียศ เรื่องก็เลยจบไม่สวย

149
00:13:26,431 --> 00:13:27,891
หมายความว่าไง คุณเสียทหารใต้บังคับไปเหรอ

150
00:13:27,891 --> 00:13:31,019
ใช่ เสียไปเยอะเลย
แล้วก็ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของผม

151
00:13:31,019 --> 00:13:32,479
ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร

152
00:13:32,479 --> 00:13:35,190
ผมบอกไปแล้วไง ผมเรียนนักศึกษาวิชาทหาร

153
00:13:35,190 --> 00:13:40,112
แปลว่าคุณอาสาไปเวียดนาม
เรื่องที่เกิดขึ้นเลยเป็นความผิดคุณงั้นเหรอ

154
00:13:40,779 --> 00:13:42,948
- จะมองอย่างนั้นก็ได้ ฮื่อ
- แหงสิ

155
00:13:42,948 --> 00:13:46,326
หรือคุณก็แค่ไปรบในสงคราม คุณยังเด็ก

156
00:13:46,326 --> 00:13:47,244
- พอเลย
- ใช่ไหมล่ะ

157
00:13:47,244 --> 00:13:49,621
ช่วยดูสีหน้าผมหน่อย ตรงไหนที่บอกว่า
"กรุณาวิเคราะห์ด้วย"

158
00:13:49,621 --> 00:13:50,706
นั่นแหละประเด็น สแตน

159
00:13:50,706 --> 00:13:53,876
ทุกคนที่มีเรื่องปวดใจ
จะอธิบายเรื่องให้ตัวเองเชื่อแบบหนึ่ง

160
00:13:53,876 --> 00:13:55,544
"คืนนั้นฉันไม่น่าจะเดินอยู่คนเดียว"

161
00:13:55,544 --> 00:13:57,963
- "ฉันไม่น่าใส่กระโปรงสั้นขนาดนั้น"
- ใช่ ผมไม่ควรไป

162
00:13:57,963 --> 00:14:00,757
"ฉันไม่ควรจะโกรธ" "ฉันไม่ควรต่อปากต่อคํา"

163
00:14:00,757 --> 00:14:03,177
เราคิดจนเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับเรา
กลายเป็นความผิดเราเอง

164
00:14:03,177 --> 00:14:05,762
นั่นเป็นทางที่จะจินตนาการว่า
เราคุมสถานการณ์ได้บ้าง แต่เราคุมไม่ได้

165
00:14:05,762 --> 00:14:07,139
เพราะเรื่องเฮงซวยเกิดขึ้นเสมอ

166
00:14:07,139 --> 00:14:10,851
จนกว่าเราจะยอมรับว่า
เรื่องนั้นไม่ใช่ความผิดของเราทั้งหมด

167
00:14:10,851 --> 00:14:12,811
เราจะไม่สามารถเริ่มกระบวนการเยียวยาได้

168
00:14:16,815 --> 00:14:19,109
คุณโอเคมั้ย ได้กลิ่นขนมปังไหม้รึเปล่า

169
00:14:19,109 --> 00:14:20,903
ตายแล้ว นั่นไง

170
00:14:22,321 --> 00:14:24,239
ห่อไปกินต่อกัน ฉันจะอธิบายให้ฟังในรถ

171
00:14:24,239 --> 00:14:27,326
- เอารถมามั้ย จอดอยู่ใกล้ๆ รึเปล่า
- มีรถจอดอยู่ใกล้ๆ

172
00:14:27,326 --> 00:14:30,454
โอเค เดี๋ยวฝนจะตก เราต้องไปละ
ช่วยจ่ายแทนทีนะ

173
00:14:34,875 --> 00:14:36,543
ขอกล่องใส่อาหารกลับบ้านหน่อย

174
00:14:39,213 --> 00:14:40,797
สาเหตุที่เราแพ้คดี...

175
00:14:40,797 --> 00:14:42,341
อันที่จริงเรายังไม่ได้แพ้

176
00:14:43,300 --> 00:14:45,677
ใช่ แต่สมมติว่าแพ้แล้ว ทําไมถึงแพ้

177
00:14:45,677 --> 00:14:49,598
เพราะเราต้องทําให้เห็นการล่วงละเมิด
ในแบบที่จะทําให้คณะลูกขุนเชื่อ

178
00:14:49,598 --> 00:14:50,849
แต่เราดันทําเรื่องตรงกันข้าม

179
00:14:50,849 --> 00:14:52,851
ก็ใช่สิ ส่งการ์ดไปขอบคุณแคนดี้ได้เลย

180
00:14:52,851 --> 00:14:55,354
ฉันก็ไม่น่าเชื่อถือเพราะว่า
แดนนี่ไม่รู้ว่าตัวเองเคยโดนล่วงละเมิด...

181
00:14:55,354 --> 00:14:57,105
- ใช่ ผมเข้าใจ
- มีแต่อดัมคนเดียว

182
00:14:57,105 --> 00:14:59,900
คุณทําอะไรอยู่
รวมฮิตคําให้การที่ล่องจุ๊นงั้นเหรอ

183
00:14:59,900 --> 00:15:01,735
เราอาจเรียกพยานผิดคน

184
00:15:02,986 --> 00:15:04,947
เรื่องที่เกิดขึ้นกับแดนนี่
เรื่องที่เกิดขึ้นกับอดัม

185
00:15:04,947 --> 00:15:06,615
ไม่ใช่ความผิดของแดนนี่เลยสักนิด

186
00:15:07,574 --> 00:15:09,034
แต่เขาไม่รู้ไง

187
00:15:09,868 --> 00:15:11,036
ความรู้สึกผิด ความอับอาย

188
00:15:11,036 --> 00:15:14,957
บังตาทําให้เขามองสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ ไม่ออก

189
00:15:14,957 --> 00:15:16,375
เราต้องทําให้เขาเห็น

190
00:15:17,751 --> 00:15:19,253
นั่นเป็นวิธีที่ได้ผลกับแดนนี่

191
00:15:20,003 --> 00:15:21,380
จิตของเขางดงามแบบนั้นแหละ

192
00:15:22,214 --> 00:15:27,719
เขาจะค้านเรา แต่ถ้าเราทําให้เห็นความจริง
สุดท้ายเขาจะเชื่อเรา

193
00:15:27,719 --> 00:15:30,931
เขาจะมองออกว่าจริงๆ แล้วเกิดอะไรขึ้น
ลูกขุนก็จะได้มองออกเหมือนกัน

194
00:15:34,309 --> 00:15:36,520
- ลงทางด่วนแยกหน้า อีกไมล์นึง
- โอเค

195
00:16:04,840 --> 00:16:06,758
(คณะจิตวิทยา)

196
00:16:31,533 --> 00:16:32,993
ไง ไหนว่ามีสอน

197
00:16:33,785 --> 00:16:35,621
- หมดโอกาสทางนั้นละ
- หมายความว่าไง

198
00:16:35,621 --> 00:16:39,333
ฉันไปบอกคณบดีว่าขอลาอีกหนึ่งวัน
เขาบอกว่าฉันต้องเลือก

199
00:16:40,709 --> 00:16:42,920
- เสียใจด้วยนะ
- ใครอยากเป็นอาจารย์ตั้งแต่ต้น

200
00:16:42,920 --> 00:16:45,756
พวกนั้นแก่หงําเหงอะ ฉันไม่อยากแก่
ไม่มีใครอยากแก่

201
00:16:45,756 --> 00:16:47,424
- ใช่มะ
- ใช่

202
00:16:48,217 --> 00:16:49,718
สแตน งานนี้จะได้ผลมั้ยเนี่ย

203
00:16:50,427 --> 00:16:51,512
มาถามผมเนี่ยนะ

204
00:16:51,512 --> 00:16:52,763
ไง

205
00:16:52,763 --> 00:16:55,098
พอดีต้องมาศาล อยากมาอวยพรให้โชคดี

206
00:16:55,098 --> 00:16:57,392
รู้เลยว่าซวยแน่เวลาตํารวจมาถือหางข้างเรา

207
00:16:57,392 --> 00:16:58,936
ต้องปากเสียตลอดนะ คามิซา

208
00:16:59,895 --> 00:17:01,271
- ไง
- หวัดดีค่ะ

209
00:17:01,271 --> 00:17:03,440
แฟรงค์ฝากผมอวยพรให้คุณด้วย

210
00:17:04,066 --> 00:17:05,526
- เขาไม่ได้พูด
- เขาไม่ได้พูด

211
00:17:07,402 --> 00:17:09,363
เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่เราต้องการเสมอไป

212
00:17:10,614 --> 00:17:12,491
พูดถึงฉันหรือพูดถึงตัวเอง คุณตํารวจ

213
00:17:14,826 --> 00:17:17,412
คุณทุ่มลงไปทั้งใจ ให้เรื่องนี้

214
00:17:17,412 --> 00:17:20,707
และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นั่นก็มีความหมายมาก

215
00:17:23,752 --> 00:17:26,046
- ดูแลตัวเองด้วยนะ
- เหมือนกัน แมทตี้

216
00:17:26,046 --> 00:17:27,130
ได้

217
00:17:45,399 --> 00:17:47,943
- พาคณะลูกขุนเข้ามา
- ทุกคนกรุณายืนขึ้น

218
00:17:51,780 --> 00:17:52,614
ประหลาดนัก

219
00:17:52,614 --> 00:17:56,618
ต้องลงสนามขณะที่ใกล้จะหมดเวลา
และถึงยังไงกีฬานัดนี้ก็แพ้

220
00:17:57,452 --> 00:18:00,372
แค่เสียดายที่ผมไม่มาให้ไวกว่านี้
เผื่อจะได้สนุกกับเกมบ้าง

221
00:18:01,456 --> 00:18:02,624
กรุณานั่งลง

222
00:18:10,424 --> 00:18:13,677
คุณคามิซา ฝ่ายจําเลยพร้อมปิดคดีหรือยัง

223
00:18:16,930 --> 00:18:18,557
เบิกพยานอีกคนเดียวครับ ศาลที่เคารพ

224
00:18:18,557 --> 00:18:20,100
ตกลง เรียกมา

225
00:18:21,768 --> 00:18:23,896
ฝ่ายจําเลยเรียกแดนนี่ ซัลลิแวนขึ้นให้การ

226
00:18:31,778 --> 00:18:32,779
นั่นชื่อคุณ

227
00:18:52,508 --> 00:18:54,843
โปรดสาบานว่าจะพูดความจริง
พูดความจริงทั้งหมด

228
00:18:54,843 --> 00:18:57,095
และไม่พูดอะไรนอกจากความจริง
ไม่อย่างนั้นขอให้มีอันเป็นไป

229
00:18:57,095 --> 00:18:58,180
สาบาน

230
00:19:04,895 --> 00:19:08,649
กรุณาบอกชื่อเต็มและที่อยู่เพื่อให้รู้ทั่วกัน

231
00:19:10,484 --> 00:19:14,655
แดเนียล ซัลลิแวน
เลขที่เก้า ถนนเอลม์ เอลม์ริดจ์ นิวยอร์ก

232
00:19:15,989 --> 00:19:17,533
แต่นั่นไม่ถูกไม่ใช่เหรอ

233
00:19:18,158 --> 00:19:20,744
ผมค่อนข้างแน่ใจว่านั่นคือที่อยู่ของผม

234
00:19:20,744 --> 00:19:22,287
ไม่ใช่ที่อยู่ผิด แต่ชื่อผิด

235
00:19:23,539 --> 00:19:24,748
คุณคือแดนนี่ ซัลลิแวนเหรอ

236
00:19:25,666 --> 00:19:29,211
แน่นอน ผมคือแดนนี่ ซัลลิแวน
ไม่อย่างนั้นจะเป็นใคร

237
00:19:29,211 --> 00:19:30,712
- คุณชื่อแจ็คไม่ใช่เหรอ
- ขอค้าน

238
00:19:30,712 --> 00:19:32,965
- ไม่ว่าฝ่ายจําเลยกําลังเล่นอะไร...
- ศาลที่เคารพ

239
00:19:32,965 --> 00:19:35,133
แดนนี่ ซัลลิแวนยังบริสุทธิ์จนกว่าจะตัดสินเป็นผิด

240
00:19:35,133 --> 00:19:36,635
นี่คือสิทธิ์ของเขา และในคดีนี้

241
00:19:36,635 --> 00:19:40,222
จําเป็นที่อย่างน้อยเราต้องลองเปิดใจคิด
ว่านั่นอาจไม่ใช่แดนนี่

242
00:19:43,100 --> 00:19:44,601
- ศาลจะอนุญาต
- ศาลที่เคารพ...

243
00:19:44,601 --> 00:19:46,019
ผมขอคุยกับแดนนี่

244
00:19:46,603 --> 00:19:49,773
- คุณกําลังพูดอยู่ครับ ตัวจริง...
- เป็นๆ

245
00:19:51,358 --> 00:19:53,819
และเมื่อได้ขึ้นมาแล้ว ผมจะยินดีมากถ้า...

246
00:19:53,819 --> 00:19:55,112
มีโอกาสได้เล่า...

247
00:19:55,112 --> 00:19:57,030
เรื่องราวฝั่งของผม ถ้าทุกคนไม่ว่าอะไร

248
00:19:58,448 --> 00:20:01,243
โอเค "แดนนี่" เล่าเลย

249
00:20:06,957 --> 00:20:08,292
ผมเกลียดพ่อเลี้ยง

250
00:20:12,087 --> 00:20:13,088
ก่อนที่เขาจะมาอยู่กับเรา ชีวิตเรา...

251
00:20:13,088 --> 00:20:17,426
มีแต่ผมกับแม่
เมื่อเขามา เขาปฏิบัติต่อคุณแม่ได้เลวร้ายมาก

252
00:20:18,427 --> 00:20:20,554
คิดว่าคงเรียกได้ว่าเขาใช้ความรุนแรงกับแม่

253
00:20:21,555 --> 00:20:23,807
ผมอ้อนวอนให้แม่เลิกกับเขา
แต่แม่ก็กลัวเหลือเกิน

254
00:20:24,474 --> 00:20:26,643
คือ คุณแม่เชื่อแน่ว่าเขาจะหาตัวจนเจอ
และทําร้ายแม่อีก

255
00:20:26,643 --> 00:20:28,979
นั่นอาจเป็นสาเหตุที่ผมยังอยู่ใกล้บ้านขนาดนั้น

256
00:20:30,981 --> 00:20:33,650
เขาไม่เคยหยุดทํารุนแรง
มีแต่จะหนักมือขึ้นเรื่อยๆ

257
00:20:36,820 --> 00:20:40,282
ผมเพียงแต่อยากขู่ให้เขากลัวจนหนีไปเอง

258
00:20:42,659 --> 00:20:46,872
ผมรู้ว่าสิ่งที่ทําลงไปนั้นผิด
และผมขอรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว

259
00:20:50,792 --> 00:20:52,794
ศาลที่เคารพ โปรดถือว่าผมมีพยานที่เป็นอริ

260
00:20:52,794 --> 00:20:54,838
พยานที่เป็นอรินั่นคือลูกความคุณ

261
00:20:54,838 --> 00:20:57,090
อย่างที่บอกครับ ผมไม่เชื่อว่าเขาคือลูกความ

262
00:20:57,090 --> 00:20:58,383
คุณคามิซา เอาจริงๆ ผม...

263
00:20:58,383 --> 00:21:01,845
ผมแค่ขอมุมเบี่ยงนิดหน่อย ถ้าศาลจะอนุญาต
ได้โปรดครับ ศาลที่เคารพ

264
00:21:01,845 --> 00:21:04,097
คุณคามิซา ดึงดันไปคุณมีแต่จะยิ่งขายหน้า

265
00:21:04,097 --> 00:21:05,182
ใช่

266
00:21:10,020 --> 00:21:12,981
โอเค เอาเป็นว่าเราเห็นไม่ตรงกัน

267
00:21:15,317 --> 00:21:17,110
ชายคนนี้หล่อเหลามาก ว่ามั้ย

268
00:21:17,986 --> 00:21:18,820
แน่นอน

269
00:21:18,820 --> 00:21:20,781
- คุณคามิซา...
- ได้โปรดครับ ศาล แค่...

270
00:21:23,033 --> 00:21:25,827
เด็กชายอีกคนในภาพนี้เป็นใคร

271
00:21:33,043 --> 00:21:34,044
นั่นคืออดัม

272
00:21:34,711 --> 00:21:35,963
แล้วอดัมเป็นใคร

273
00:21:35,963 --> 00:21:37,714
ผมไม่เข้าใจว่านี่เกี่ยวกันตรงไหน

274
00:21:37,714 --> 00:21:39,883
แต่คุณไม่ใช่คนคุมในศาลนี้
คุณต้องตอบคําถาม

275
00:21:39,883 --> 00:21:42,219
นี่เป็นแนวคําถาม
ที่ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง ศาลที่เคารพ

276
00:21:42,219 --> 00:21:44,429
- ตอบคําถามมา แจ็ค
- ผมไม่มีทางกระทําเช่นนั้น

277
00:21:53,188 --> 00:21:55,274
พยานต้องตอบคําถาม

278
00:21:55,816 --> 00:22:00,195
- อดัมเป็น... อดัม...
- เป็นพี่ชายฝาแฝดของผม

279
00:22:00,195 --> 00:22:01,572
แฝดของแดนนี่รึ

280
00:22:01,572 --> 00:22:03,448
คุณน่าจะพบว่า
นั่นคือสิ่งที่ผมเพิ่งพูดไปหยกๆ

281
00:22:03,448 --> 00:22:04,533
โอเค

282
00:22:11,123 --> 00:22:16,044
ทีนี้ จํารูปใบนี้ได้ไหม

283
00:22:18,088 --> 00:22:20,382
เอามาจากผนังห้องรับแขกของแดนนี่ใช่ไหม

284
00:22:21,383 --> 00:22:22,885
- ใช่
- ในนี้มีรูปใคร

285
00:22:26,430 --> 00:22:28,557
นั่นแคนดี้ คุณ... แม่กับผม

286
00:22:28,557 --> 00:22:30,517
มีส่วนไหนของภาพที่ดูแล้วประหลาดไหม

287
00:22:30,517 --> 00:22:31,685
ผมไม่เข้าใจ คุณพูดเรื่องอะไร

288
00:22:31,685 --> 00:22:32,978
ทําไมถึงไม่เข้าใจล่ะ

289
00:22:32,978 --> 00:22:35,856
มีอะไรผิดประหลาดไปในรูปใบนี้ไหม

290
00:22:38,734 --> 00:22:39,943
ไม่มี

291
00:22:40,652 --> 00:22:41,653
ไม่มีอะไรประหลาดเลย

292
00:22:46,992 --> 00:22:48,285
ตอนนี้อดัมอยู่ไหน แดนนี่

293
00:22:57,628 --> 00:22:58,754
แดนนี่

294
00:23:02,883 --> 00:23:04,218
ตอบคําถามด้วย แดนนี่

295
00:23:07,888 --> 00:23:09,014
เขาตายไปแล้ว

296
00:23:09,848 --> 00:23:10,682
ตายเมื่อไหร่

297
00:23:12,059 --> 00:23:13,393
เมื่อเขายังเป็นเด็ก

298
00:23:13,393 --> 00:23:14,561
ไม่ได้เป็นทารกเหรอ

299
00:23:15,771 --> 00:23:17,773
ไม่ใช่ ตายตอนเขาเป็นเด็กประถม

300
00:23:18,440 --> 00:23:20,567
งั้นทําไมเขาถึงไม่อยู่ในภาพนี้

301
00:23:22,069 --> 00:23:24,112
- หรือภาพนี้
- ผมไม่รู้

302
00:23:24,112 --> 00:23:25,739
- หรือภาพนี้
- ผมไม่ทราบ

303
00:23:25,739 --> 00:23:26,823
หรือ...

304
00:23:26,823 --> 00:23:28,200
หยุดนะ!

305
00:23:28,200 --> 00:23:29,743
หยุดอะไร หยุดถามคุณเหรอ

306
00:23:29,743 --> 00:23:32,746
- เปล่า ผมไม่ได้คุยกับคุณ ผม...
- หรือภาพนี้ หรือภาพนี้อีก

307
00:23:32,746 --> 00:23:35,999
ทําไมในทุกภาพ ถึงมีเด็กอยู่ในภาพแค่คนเดียว

308
00:23:39,253 --> 00:23:40,671
เกิดอะไรขึ้นกับอดัม แดนนี่

309
00:23:42,881 --> 00:23:44,466
- ผมจะถามอีกครั้ง เกิดอะไรขึ้นกับอดัม
- อย่านะ

310
00:23:44,466 --> 00:23:46,218
กูบอกแล้วไงว่าเกิดอะไรขึ้นกับอดัม

311
00:23:46,218 --> 00:23:48,971
คุณซัลลิแวน
ห้ามใช้คําหยาบในห้องพิจารณาคดีนี้

312
00:23:48,971 --> 00:23:50,722
ขออภัยครับ ศาลที่เคารพ ผม...

313
00:23:50,722 --> 00:23:53,642
เอาละ เขาตาย ตายยังไง

314
00:23:55,018 --> 00:23:56,270
ผม... ผม... ผม... ผม...

315
00:23:58,146 --> 00:23:59,857
คุณจะจําไม่ได้จริงๆ เหรอ

316
00:23:59,857 --> 00:24:02,776
ให้ตาย

317
00:24:03,277 --> 00:24:04,403
แดนนี่

318
00:24:07,823 --> 00:24:08,657
แดนนี่

319
00:24:17,708 --> 00:24:19,459
เกิดอะไรขึ้นกับอดัม แดนนี่

320
00:25:10,928 --> 00:25:12,346
หวัดดี แดน

321
00:25:14,014 --> 00:25:15,015
อดัม

322
00:25:19,019 --> 00:25:20,854
เกิดอะไรขึ้นกับอดัม แดนนี่

323
00:25:42,334 --> 00:25:43,752
เขาต้องจากไป

324
00:25:45,921 --> 00:25:46,922
ทําไม

325
00:25:49,550 --> 00:25:50,801
เพราะสิ่งที่เขาทําลงไป

326
00:25:54,304 --> 00:25:55,472
อดัมทําอะไรลงไป

327
00:26:00,227 --> 00:26:03,272
เขาอยากให้เรื่องนั้นเกิดขึ้น
เขาอยากให้มาร์ลินทํา

328
00:26:07,818 --> 00:26:10,195
เพราะเขาอยากให้ทุกอย่างเรียบร้อยเหมือนเดิม

329
00:26:13,949 --> 00:26:17,911
เพราะเขาไม่อยากให้แม่ของเรา
ต้องอยู่อย่างเดียวดายอีก

330
00:26:22,624 --> 00:26:23,959
เขาอยากให้มาร์ลิน...

331
00:26:27,087 --> 00:26:28,881
ลงมือทําอะไรก็ได้ที่อยากทํากับเขา

332
00:26:34,803 --> 00:26:36,763
แล้วมาร์ลินก็ข่มขืนเขาซ้ําแล้วซ้ําเล่า

333
00:26:42,603 --> 00:26:44,313
แต่เขาต้องการอย่างนั้น

334
00:26:50,485 --> 00:26:52,029
ผมจึงต้องส่งเขาไปไกลๆ

335
00:26:59,203 --> 00:27:00,287
อดัมเป็นใคร แดนนี่

336
00:27:12,758 --> 00:27:13,842
พี่ชายผม

337
00:27:15,886 --> 00:27:17,846
แต่คุณไม่เคยมีพี่ชายนี่

338
00:27:24,353 --> 00:27:25,354
ไม่มี

339
00:27:27,022 --> 00:27:28,190
อดัมเป็นใคร แดนนี่

340
00:27:32,319 --> 00:27:33,320
ผม

341
00:27:38,116 --> 00:27:39,326
อดัมคือผมเอง

342
00:27:59,763 --> 00:28:01,098
ฝ่ายจําเลยไม่มีคําถามต่อครับ ศาล

343
00:28:15,612 --> 00:28:18,866
ในจังหวะนั้น คุณรู้สึกยังไง

344
00:28:20,784 --> 00:28:22,244
ผมจําได้แต่ความเงียบ

345
00:28:23,704 --> 00:28:25,581
คณะลูกขุนได้คําพิพากษาหรือไม่

346
00:28:26,164 --> 00:28:27,249
ได้แล้ว ศาลที่เคารพ

347
00:28:27,249 --> 00:28:28,709
ไม่คุ้นเลย

348
00:28:28,709 --> 00:28:32,629
การที่ไม่มีเสียงโหวกเหวกในหัว
ที่คอยจะออกมาช่วย

349
00:28:39,094 --> 00:28:40,721
จําเลยโปรดยืนขึ้น

350
00:28:48,187 --> 00:28:51,106
แต่ผมเจอสิ่งที่จะช่วยผมได้

351
00:28:51,106 --> 00:28:53,650
จริงเหรอ อะไร

352
00:28:56,570 --> 00:28:58,655
หัวหน้าคณะลูกขุน
โปรดอ่านคําพิพากษา

353
00:28:59,281 --> 00:29:02,367
เรา
คณะลูกขุนมีความเห็นเป็นเอกฉันท์ว่าจําเลย

354
00:29:02,367 --> 00:29:04,161
แดเนียล ซัลลิแวน

355
00:29:05,078 --> 00:29:07,664
ไม่มีความผิดในทุกกระทง
เนื่องจากเขาเป็นคนวิกลจริต

356
00:29:10,292 --> 00:29:11,668
คุณซัลลิแวน

357
00:29:11,668 --> 00:29:13,545
แดนนี่ ขอความเห็นไปลงหนังสือพิมพ์

358
00:29:14,171 --> 00:29:16,381
ขอความเห็นหน่อย คิดยังไงกับเรื่อง...

359
00:29:17,424 --> 00:29:18,800
เก่งมาก ไอ้หนู

360
00:29:22,679 --> 00:29:27,643
ยามต้องพบว่าตนเองเจอปัญหา
พระแม่มารีปรากฏขึ้นมา

361
00:29:28,477 --> 00:29:31,772
มีนักบุญมาช่วยไว้
เพลงของเดอะบีทเทิลส์เนี่ยนะ

362
00:29:32,481 --> 00:29:33,482
เปล่า

363
00:29:41,990 --> 00:29:43,617
คุณต่างหาก ไรยา

364
00:29:45,494 --> 00:29:46,495
คุณช่วยผมไว้

365
00:30:06,306 --> 00:30:07,599
คุณล่ะรู้สึกยังไงบ้าง

366
00:30:07,599 --> 00:30:09,893
อยากร้องไห้และกรี๊ดไปพร้อมๆ กัน

367
00:30:09,893 --> 00:30:12,479
แต่ตอนนั้นฉันแค่เหนื่อยมาก

368
00:30:14,523 --> 00:30:16,483
ประหลาดดีนะที่ผมเป็นฝ่ายถามบ้าง

369
00:30:18,277 --> 00:30:19,278
อารีอานาอยู่ไหน

370
00:30:21,446 --> 00:30:23,574
ขอบคุณที่มาคุยเรื่องนี้กับผม

371
00:30:23,574 --> 00:30:24,950
เวลาจิตของเราแยกจากความจริง

372
00:30:25,701 --> 00:30:28,328
เราจะลืมความรู้สึกของคนอื่นๆ ไปได้ง่ายๆ

373
00:30:28,328 --> 00:30:30,455
- อย่างนั้นเหรอ
- ใช่สิ

374
00:30:31,206 --> 00:30:32,499
ผมก็คิดถึงคุณมาก

375
00:30:36,420 --> 00:30:38,589
แต่ไม่เอาน่ะ
ตอนนั้นไม่น่าจะแค่เหนื่อยอย่างเดียว

376
00:30:39,131 --> 00:30:41,592
ก็รู้สึกหักมุมด้วยนิดหน่อย

377
00:30:42,968 --> 00:30:45,387
ไม่มีสุนทรพจน์ประกาศชัยชนะที่ศาล

378
00:30:46,180 --> 00:30:47,681
ไม่มีงานเลี้ยงต้อนรับกลับบ้าน

379
00:30:48,515 --> 00:30:52,269
เราไม่ได้ชนะคดีจนคุณเป็นอิสระ
แค่ได้โทษที่เบากว่าเดิม

380
00:30:52,269 --> 00:30:53,645
ได้โอกาส

381
00:30:54,980 --> 00:30:57,316
แต่แล้วคุณกลับจากไป จากไปจากชีวิตฉัน

382
00:30:58,483 --> 00:30:59,568
{\an8}(โรงพยาบาลจิตเวชเซนต์ฟรานซิส)

383
00:30:59,568 --> 00:31:01,612
{\an8}ตอนแรกฉันนึกภาพไม่ออกเลยว่า

384
00:31:01,612 --> 00:31:03,906
{\an8}คุณจะบําบัดกับจิตแพทย์คนอื่นได้ยังไง

385
00:31:04,865 --> 00:31:08,785
ในทางวิชาการ ฉันเข้าใจดีว่า
คุณจําเป็นต้องสร้างสัมพันธ์ใหม่ๆ

386
00:31:08,785 --> 00:31:12,372
เข้ารับการบําบัดแบบใหม่และเยียวยาจิตใจ

387
00:31:14,166 --> 00:31:15,167
(ห้องศิลปะ)

388
00:31:15,167 --> 00:31:17,920
แต่บอกตามตรง ตอนแรกฉันไม่ค่อยชอบใจหรอก

389
00:31:18,712 --> 00:31:19,922
ฉันก็คิดถึงคุณเหมือนกัน

390
00:31:21,381 --> 00:31:24,885
ฉันคอยถามถึงคุณจากหมอใหม่ของคุณนะ
แต่เขาก็บอกความลับคนไข้ไม่ได้

391
00:31:25,594 --> 00:31:28,430
ฉันเลยเป็นห่วงคุณอยู่ตลอดเวลา

392
00:31:29,973 --> 00:31:30,974
ตรงนี้ค่ะ

393
00:31:32,976 --> 00:31:34,645
จนกระทั่งได้ข่าวจากคุณแม่

394
00:32:02,548 --> 00:32:03,674
หวัดดีฮะ แม่

395
00:32:06,718 --> 00:32:07,803
หวัดดีจ้ะ แดน

396
00:32:07,803 --> 00:32:12,266
อะไรทําให้คุณยอมให้แม่มาเยี่ยม
หลังเวลาผ่านไปถึงสองปี

397
00:32:13,433 --> 00:32:15,894
เพราะผมเพิ่งรู้ว่า
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน

398
00:32:15,894 --> 00:32:17,604
ผมไม่มีวันจะพร้อม

399
00:32:19,439 --> 00:32:21,233
ผมจึงต้องเผชิญหน้ากับความจริง

400
00:32:24,570 --> 00:32:25,612
ถึงเวลา

401
00:32:28,657 --> 00:32:32,536
สวยจัง รูปอะไรน่ะ ดาวเหรอ

402
00:32:36,456 --> 00:32:37,541
หิ่งห้อย

403
00:32:39,418 --> 00:32:40,669
หิ่งห้อยเนี่ยนะ

404
00:32:41,628 --> 00:32:42,963
แค่คิดถึงเรื่องในอดีต

405
00:32:45,132 --> 00:32:46,133
สวยมากจ้ะ

406
00:32:47,217 --> 00:32:48,552
เขาให้ผมวาดรูปทุกวัน

407
00:32:48,552 --> 00:32:50,012
บอกว่ามันช่วยเยียวยาใจได้

408
00:32:50,721 --> 00:32:52,556
เมื่อก่อนลูกก็เก่งอยู่แล้ว

409
00:32:52,556 --> 00:32:55,142
แต่... รูปพวกนี้มันไม่เบาเลย

410
00:32:59,104 --> 00:33:02,608
เขาคุยกันว่าจะเอาภาพพวกนี้ไปจัดแสดงด้วย

411
00:33:10,407 --> 00:33:11,658
เหมือนศิลปินตัวจริงเลยสินะ

412
00:33:15,746 --> 00:33:16,747
ใช่

413
00:33:19,499 --> 00:33:20,959
แม่ย้ายไปอยู่โอ๊ควิลล์

414
00:33:21,710 --> 00:33:22,961
ก็เป็นห้องชุดเล็กๆ

415
00:33:24,379 --> 00:33:25,380
มาร์ลินล่ะ

416
00:33:26,590 --> 00:33:30,761
ช่วงแรกๆ เขาก็โผล่มาเมาที่หน้าตึก
อาทิตย์ละสองสามวัน

417
00:33:30,761 --> 00:33:32,304
จนตํารวจต้องเข้ามาเกี่ยว

418
00:33:33,597 --> 00:33:36,517
แล้ววันหนึ่งเขาก็เลิก

419
00:33:38,310 --> 00:33:40,938
แม่ไม่ได้เจอหรือได้ข่าวเขามาปีกว่าแล้ว

420
00:33:41,688 --> 00:33:43,273
ตั้งแต่นั้นก็เข้าบําบัดมาเยอะ

421
00:33:50,322 --> 00:33:51,740
แม่คิดถึงลูกทุกวัน

422
00:33:53,158 --> 00:33:54,368
อยากให้ลูกรู้เอาไว้นะ

423
00:33:58,580 --> 00:34:00,874
เพียงแต่แม่รู้ว่าแม่ไม่ได้เป็นแม่ที่ดี

424
00:34:03,043 --> 00:34:04,336
เราทั้งคู่รู้

425
00:34:05,420 --> 00:34:06,839
และการที่แม่...

426
00:34:10,884 --> 00:34:12,010
แม่ทําให้ลูกผิดหวัง

427
00:34:14,804 --> 00:34:15,889
หนักมาก

428
00:34:21,812 --> 00:34:22,938
แม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่

429
00:34:39,121 --> 00:34:42,416
ลูกจําพ่อตัวเองไม่ได้

430
00:34:45,918 --> 00:34:46,920
พ่อแท้ๆ น่ะ

431
00:34:51,800 --> 00:34:53,969
ความจริงก็คือแม่ไม่เคยอยากจะเล่า

432
00:34:56,679 --> 00:34:58,640
เพราะไม่มีเรื่องดีๆ จะเล่าให้ฟัง

433
00:34:59,391 --> 00:35:03,020
แม่อายุ 16 ตอนที่ตั้งท้อง

434
00:35:06,190 --> 00:35:07,900
อายุ 17 ตอนที่เราแต่งงานกัน

435
00:35:13,614 --> 00:35:15,199
และเมื่อลูกอายุได้สี่ขวบ...

436
00:35:18,410 --> 00:35:21,747
แม่ก็เข้าใจว่าเขา...

437
00:35:27,127 --> 00:35:30,464
แม่เลยพาเราหนีห่างจากเขาให้ไกลที่สุด
เท่าที่จะไปได้

438
00:35:33,300 --> 00:35:35,010
แต่การต้องอยู่คนเดียว...

439
00:35:37,304 --> 00:35:39,389
โอ๊ย มันหนักหนาเกินที่แม่จะรับมือไหว

440
00:35:40,557 --> 00:35:41,934
ดังนั้นตอนที่มาร์ลิน...

441
00:35:45,187 --> 00:35:48,398
เขาดูแข็งแกร่ง พึ่งพาได้เหลือเกิน

442
00:35:49,191 --> 00:35:51,485
เป็นคนที่จะดูแลเราได้

443
00:35:52,069 --> 00:35:53,612
แล้วเราก็จําเป็นต้องมี

444
00:35:54,279 --> 00:35:55,948
จําเป็นต้องมีคนคอยดูแลเรา

445
00:35:58,951 --> 00:35:59,952
จําเป็นต้องมีคนคอยดูแลแม่

446
00:36:16,176 --> 00:36:21,098
คิดว่าช่วงใหญ่ๆ ทีเดียวที่บอกตัวเองว่า...
นั่นไม่ใช่เรื่องจริง

447
00:36:21,098 --> 00:36:22,808
ไม่มีทางเป็นเรื่องจริงไปได้

448
00:36:22,808 --> 00:36:26,979
แม่... คงไม่ได้พาผู้ชายแบบนั้น
เข้ามาอยู่ในชีวิตเราอีกแล้ว

449
00:36:36,405 --> 00:36:37,573
แต่แม่ก็ทํา

450
00:36:43,787 --> 00:36:45,038
แม่ขอโทษ

451
00:36:49,251 --> 00:36:50,836
เรื่องที่แม่ปล่อยให้เกิดขึ้นกับลูก

452
00:36:52,254 --> 00:36:53,964
ต่อให้ลูกไม่คิดจะยกโทษให้แม่...

453
00:36:55,174 --> 00:36:57,426
แล้วก็ไม่ว่ากันถ้าลูกไม่ยกโทษให้

454
00:36:58,886 --> 00:37:02,389
เพราะพ่อแม่ควรคุ้มครองลูกของตัวเอง

455
00:37:03,015 --> 00:37:04,349
แต่แม่ล้มเหลว

456
00:37:07,895 --> 00:37:08,896
แม่ทําไม่ได้

457
00:37:14,067 --> 00:37:17,905
แม่อยากให้ลูกรู้ว่าแม่รู้ตัว

458
00:37:19,114 --> 00:37:20,199
แม่รู้แล้ว

459
00:37:29,583 --> 00:37:30,584
ผมดีใจที่แม่มา

460
00:37:39,968 --> 00:37:41,595
เอาไว้แม่กลับมาอีกได้เนอะ

461
00:37:50,562 --> 00:37:52,105
เผื่อลูกจะเปลี่ยนใจ

462
00:37:53,774 --> 00:37:54,942
ไม่งั้นแม่ก็จะขอไปเรื่อยๆ

463
00:37:57,194 --> 00:37:58,320
แต่แม่จะไม่ได้ขอโทษอีก

464
00:37:59,863 --> 00:38:04,284
ถ้าแม่พยายามอีก คุณจะมีวันยกโทษให้แม่ไหม

465
00:38:05,786 --> 00:38:06,828
แม่ไม่พยายามหรอก

466
00:38:07,496 --> 00:38:08,872
ก็อาจจะไม่ทํา

467
00:38:08,872 --> 00:38:10,666
เราทุกคนก็ทําเต็มที่เท่าที่จะไหว

468
00:38:11,166 --> 00:38:13,293
บางครั้งเต็มที่ของเราแล้วก็ยังไม่พอ

469
00:38:17,381 --> 00:38:19,132
เขาว่าความปวดใจ
ทําให้ศิลปะของเรายิ่งโดดเด่น

470
00:38:19,132 --> 00:38:20,467
ไร้สาระที่สุด

471
00:38:21,093 --> 00:38:22,219
ฉันเห็นด้วย

472
00:38:23,095 --> 00:38:25,848
แล้วคุณล่ะเป็นยังไง ตอนนี้

473
00:38:28,058 --> 00:38:29,101
ก็เหมือนเดิม

474
00:38:29,101 --> 00:38:30,227
เวร

475
00:38:30,227 --> 00:38:31,353
แต่ก็ไม่เหมือนเดิม

476
00:38:32,771 --> 00:38:35,023
- ทําไมไม่ปลุกหนู
- ก็โตจะแย่อยู่แล้ว

477
00:38:35,023 --> 00:38:36,692
อ้าว จู่ๆ หนูก็โตแล้วงี้

478
00:38:36,692 --> 00:38:39,778
- นี่จ้ะ
- อ้าว ไม่มีรสดัตช์แอปเปิ้ลเหรอ

479
00:38:39,778 --> 00:38:43,198
วันนี้จะไปซื้อให้
เพราะไหนๆ ก็รับจ้างซื้อของให้ลูกอยู่ละ

480
00:38:44,116 --> 00:38:45,033
มานั่งสิ

481
00:38:45,033 --> 00:38:48,245
อีกตั้งห้านาทีกว่าคนไข้คนแรกจะมา
ออฟฟิศก็อยู่ข้างล่างเอง

482
00:38:48,245 --> 00:38:49,162
ไม่เอาน่ะ แม่

483
00:38:49,162 --> 00:38:50,914
ลูกเป็นคนวินิจฉัยโรคใหม่เข้าดีเอ็มเอส

484
00:38:50,914 --> 00:38:52,207
ไปช้าแค่ห้านาทีจะเป็นไรไป

485
00:38:52,207 --> 00:38:53,542
ก่อนอื่น เขาเรียกว่าดีเอสเอ็ม

486
00:38:53,542 --> 00:38:55,377
และหนูแน่ใจว่าแม่รู้
เขาไม่ทํากันแบบนั้น

487
00:38:56,378 --> 00:38:57,796
แม่ภูมิใจในตัวลูกสาวตัวเองไม่ได้เหรอ

488
00:38:57,796 --> 00:38:59,756
นี่คือความภูมิใจเหรอ

489
00:38:59,756 --> 00:39:00,841
ช่วยพาหลานไปโรงเรียนด้วยนะคะ

490
00:39:00,841 --> 00:39:02,885
ลูกจ๊ะ ต้องไปโรงเรียนนะ

491
00:39:03,510 --> 00:39:05,220
รักนะจ๊ะ

492
00:39:06,597 --> 00:39:09,600
ฉันไม่ได้เป็นอาจารย์แล้ว ตอนนี้เป็นจิตแพทย์

493
00:39:11,059 --> 00:39:12,186
แล้วก็เป็นแม่

494
00:39:12,186 --> 00:39:14,229
พยายามสุดชีวิตที่จะกล้า

495
00:39:14,980 --> 00:39:16,190
หนักหนาอยู่เหมือนกัน

496
00:39:18,609 --> 00:39:20,485
การบําบัดรวมจิตได้ผล

497
00:39:21,069 --> 00:39:23,030
เห็นชัดว่าคุณรวมตัวตนทั้งหมดเข้าด้วยกันแล้ว

498
00:39:23,780 --> 00:39:24,990
รู้สึกเป็นยังไงบ้าง

499
00:39:26,617 --> 00:39:27,701
ก็ยังต้องทําต่อไปเรื่อยๆ

500
00:39:29,161 --> 00:39:30,746
ผมก็พยายามจะกล้าเหมือนกัน

501
00:39:30,746 --> 00:39:31,830
คุณกล้าอยู่แล้วแดน

502
00:39:34,208 --> 00:39:35,501
คุณกล้าหาญมาตลอด

503
00:39:36,710 --> 00:39:37,878
อาจจะอย่างนั้น

504
00:39:40,923 --> 00:39:42,841
- คุณหมอ
- คุณหมอ

505
00:39:42,841 --> 00:39:44,343
แดน เกือบถึงเวลามื้อค่ําแล้ว

506
00:39:44,843 --> 00:39:47,304
ขอบคุณมากค่ะที่ให้ใช้ห้องทํางานของคุณคุยกัน

507
00:39:47,304 --> 00:39:50,265
ยินดีครับ ถือเป็นเกียรติที่ได้พบคุณ

508
00:39:52,684 --> 00:39:53,894
เดินไปส่งฉันได้มั้ย

509
00:39:53,894 --> 00:39:54,978
ได้สิ

510
00:39:59,274 --> 00:40:00,776
สวนที่นี่สวยจริงๆ

511
00:40:01,693 --> 00:40:03,570
ใช่ มองจากหน้าต่างห้องออกมาก็เห็น

512
00:40:06,031 --> 00:40:07,908
ทุกอย่างเปลี่ยนไปตามฤดูกาล

513
00:40:09,701 --> 00:40:12,246
ว่าแต่ว่า ขอบคุณมากที่มาวันนี้

514
00:40:14,540 --> 00:40:15,916
และขอบคุณสําหรับทุกอย่าง

515
00:40:28,554 --> 00:40:29,763
ที่ผ่านนั้นคือเพียงอารัมภบท

516
00:40:32,558 --> 00:40:33,851
เชคสเปียร์ ฉันจําได้

517
00:40:34,977 --> 00:40:36,311
เห็นมั้ย ทุกอย่างอยู่ในหัวคุณอยู่แล้ว

518
00:40:36,311 --> 00:40:40,232
มีความฉลาดของแจ็ค
เสน่ห์ของไมค์ ความมั่นใจของอารีอานา

519
00:40:40,232 --> 00:40:41,441
ทุกคนเป็นคุณ

520
00:40:42,860 --> 00:40:44,027
ไม่ใช่ทุกคน

521
00:40:47,114 --> 00:40:48,365
หมายความว่าไง

522
00:40:50,367 --> 00:40:51,702
ผมยังมีหนี้ที่ไม่ได้ชดใช้

523
00:40:53,787 --> 00:40:55,789
ถึงเวลาที่ผมต้องเป็นเทวดาประจําตัวให้เขา

524
00:40:56,915 --> 00:40:59,626
นั่นแหละ ผมจะไปสายละ
หวังว่าจะเจอกันอีกนะ หมอ

525
00:41:00,252 --> 00:41:01,253
เช่นกัน แดน

526
00:41:48,967 --> 00:41:52,429
ยามต้องพบว่าตนเองเจอปัญหา

527
00:41:52,429 --> 00:41:55,057
พระแม่มารีปรากฏขึ้นมา

528
00:41:55,599 --> 00:41:59,728
เอ่ยคําเรืองปัญญา ปล่อยมันเป็นไป

529
00:42:01,939 --> 00:42:07,653
และในช่วงเวลาแสนมืดมน
เธอมายืนปรากฏอยู่ตรงหน้า

530
00:42:08,362 --> 00:42:12,533
เอ่ยคําเรืองปัญญา ปล่อยมันเป็นไป

531
00:42:13,951 --> 00:42:20,624
ปล่อยมันเป็นไป

532
00:42:21,708 --> 00:42:25,671
เอ่ยคําเรืองปัญญา ปล่อยมันเป็นไป

533
00:42:28,090 --> 00:42:31,051
และยามเหล่าคนใจสลาย
ในโลกนี้ทั้งหลายคิดตรงกันว่า

534
00:42:31,051 --> 00:42:33,846
(หากคุณหรือคนที่รู้จักต้องการกําลังใจ)

535
00:42:33,846 --> 00:42:36,098
(กรุณาไปที่ Apple.com/HereToHelp)

536
00:42:36,098 --> 00:42:38,892
สุดท้ายจะได้คําตอบ ปล่อยมันเป็นไป

537
00:42:41,019 --> 00:42:43,939
แม้จะต้องแยกจากกัน

538
00:42:43,939 --> 00:42:47,276
ยังมีโอกาสที่จะได้เข้าใจ

539
00:42:47,901 --> 00:42:52,364
สุดท้ายจะได้คําตอบ ปล่อยมันเป็นไป

540
00:43:28,317 --> 00:43:30,319
คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์