1
00:00:19,228 --> 00:00:20,395
ไม่รับเหรอ

2
00:00:22,439 --> 00:00:25,776
โทรมาขายสมาชิกนิตยสารน่ะ
ทุกบ้านแถวนี้โดนหมด

3
00:00:31,198 --> 00:00:32,866
ไปเอาสูทมารึยัง

4
00:00:32,866 --> 00:00:35,244
ร้านบอกว่าเสร็จแล้ว
วันนี้จะไปเอาให้ก่อนกลับบ้าน

5
00:00:35,244 --> 00:00:36,328
ขอบใจ

6
00:00:59,768 --> 00:01:03,438
คนชื่อสแตนโทรมาอีกแล้ว
ฉันบอกแล้วว่าเธอดูคนไข้อยู่

7
00:01:07,693 --> 00:01:09,236
ก็ต้องชมความไม่ยอมแพ้ของเขาเหมือนกัน

8
00:01:15,617 --> 00:01:19,079
ไม่รู้สินะ ที่รัก มันคับ

9
00:01:19,663 --> 00:01:20,998
ดูแล้วรู้สึกว่าคับรึเปล่า

10
00:01:22,708 --> 00:01:23,709
คุณไม่ได้ดูด้วยซ้ํา

11
00:01:23,709 --> 00:01:25,961
เขาบอกว่าเอาออกสุดเท่าที่เหลือผ้าให้ทําแล้ว

12
00:01:30,883 --> 00:01:32,509
ไอ้นิตยสารเนี่ยนะ

13
00:01:35,512 --> 00:01:38,098
คุณแอบกินกับใครลับหลังผมรึเปล่า แคนดี้

14
00:01:42,853 --> 00:01:44,021
ฮัลโหล

15
00:01:46,440 --> 00:01:47,441
ฮัลโหล

16
00:01:54,865 --> 00:01:55,699
ฟังนะ

17
00:01:55,699 --> 00:01:58,952
ผมไม่อยากให้รับโทรศัพท์สายนี้
จนกว่าจะจบเรื่องคดี

18
00:02:00,037 --> 00:02:01,246
เข้าใจมั้ย

19
00:02:06,210 --> 00:02:07,211
โอเค

20
00:02:34,196 --> 00:02:36,031
{\an8}(ตํารวจล่าตัวผู้ต้องสงสัยมือปืน
ก่อการร้ายที่ร็อคกีเฟลเลอร์เซ็นเตอร์)

21
00:04:25,724 --> 00:04:27,726
{\an8}(ได้แรงบันดาลใจจากหนังสือ
"The Minds of Billy Milligan")

22
00:04:27,726 --> 00:04:28,894
{\an8}(โดยแดเนียล คีย์ส)

23
00:04:57,464 --> 00:04:59,174
{\an8}(เกาะไรเกอร์ส)

24
00:04:59,174 --> 00:05:02,719
{\an8}(กรมราชทัณฑ์นิวยอร์กซิตี้)

25
00:05:28,453 --> 00:05:30,539
ซัลลิแวน เร็วเข้า ไม่มีเวลารอทั้งวัน

26
00:06:33,727 --> 00:06:36,355
บอกให้เธอซื้อเนคไทสําเร็จรูปไม่ฟัง
ช่วยถอดกุญแจมือก่อน

27
00:06:37,272 --> 00:06:39,274
ศาลที่เคารพ
ผมขออนุญาตจัดการลูกความก่อนได้ไหม

28
00:06:40,859 --> 00:06:41,902
มานี่

29
00:06:41,902 --> 00:06:43,153
ก็ดีอยู่แล้ว

30
00:06:43,153 --> 00:06:44,238
ไม่ดี

31
00:06:48,992 --> 00:06:49,993
(ศรัทธาในพระเจ้า)

32
00:06:49,993 --> 00:06:51,453
โอเค เอ้า

33
00:06:51,954 --> 00:06:57,376
ไม่ต้องเครียด เพราะไม่มีความเห็นใคร
ในห้องพิจารณาคดีนี้ที่สําคัญ

34
00:06:59,419 --> 00:07:00,838
อย่างน้อยก็ยังไม่สําคัญ

35
00:07:02,589 --> 00:07:04,716
หันอีกด้านก่อน ผูกในกระจกง่ายกว่า

36
00:07:06,593 --> 00:07:07,594
เสร็จละ

37
00:07:08,929 --> 00:07:10,347
ค่อยดูเหมือนพลเมืองดีหน่อย

38
00:07:16,562 --> 00:07:18,605
- เรียบร้อยครับ ศาลที่เคารพ
- เรียกลูกขุนเข้ามา

39
00:07:18,605 --> 00:07:19,690
ทุกคนกรุณายืนขึ้น

40
00:07:29,950 --> 00:07:32,578
อรุณสวัสดิ์ค่ะ
ฉันชื่อแพทริเชีย ริชาร์ดส์

41
00:07:33,287 --> 00:07:35,289
เป็นผู้ช่วยอัยการเขตแมนฮัตตัน

42
00:07:35,289 --> 00:07:36,915
ตัวแทนของรัฐนิวยอร์ก

43
00:07:36,915 --> 00:07:39,084
และดังที่ผู้พิพากษาโพสเนอร์แจ้งแล้ว

44
00:07:39,918 --> 00:07:43,338
หน้าที่พิสูจน์ความจริงในศาลนี้เป็นของฉัน

45
00:07:44,715 --> 00:07:45,757
ฉันยินดีรับหน้าที่

46
00:07:46,967 --> 00:07:53,182
ยินดีเพราะหลักฐานในคดีนี้
แน่นหนาไม่อาจคัดค้านได้

47
00:07:54,224 --> 00:07:55,350
ไม่อาจปฏิเสธได้

48
00:07:57,895 --> 00:08:00,647
มีคลิปวิดีโอ มีพยานบุคคล

49
00:08:01,148 --> 00:08:03,775
สิ่งเดียวที่ไม่มี คือความลังเลสงสัย

50
00:08:06,778 --> 00:08:11,241
เมื่อวันที่ 18 พฤษภาคมปีนี้
จําเลย นายแดเนียล ซัลลิแวน

51
00:08:11,241 --> 00:08:16,872
เล็งอาวุธปืนขนาด .38 เข้าไปในฝูงชน
และยิงกระสุนทั้งหมดหกนัด

52
00:08:16,872 --> 00:08:19,791
มีผู้ได้รับบาดเจ็บสามคน ที่เหลือก็แค่โชคดี

53
00:08:20,667 --> 00:08:24,004
อย่าเข้าใจผิด สาเหตุเดียวที่วันนี้
เราไม่ได้พิจารณาคดีฆาตกรรม

54
00:08:24,671 --> 00:08:27,466
เป็นเพราะแดเนียล ซัลลิแวนยิงปืนไม่ได้เรื่อง

55
00:08:28,133 --> 00:08:30,344
เขาควรต้องอยู่ในห้องขัง

56
00:08:31,887 --> 00:08:35,474
แต่เมื่อมีหลักฐานที่พิสูจน์ได้จริง
และไม่อาจปฏิเสธได้ขนาดนี้

57
00:08:35,474 --> 00:08:37,308
เราอาจสงสัยว่าทนายจําเลยจะทําอะไร

58
00:08:38,018 --> 00:08:39,937
เขาไม่อาจปฏิเสธความจริง

59
00:08:39,937 --> 00:08:44,650
เขาจึงจะเบี่ยงประเด็นจากหลักฐาน
อาศัยข้ออ้างที่ไม่มีมูลความจริงและพิสูจน์ไม่ได้

60
00:08:44,650 --> 00:08:50,614
เกี่ยวกับโรคที่เรียกว่าโรคหลายบุคลิก

61
00:08:52,449 --> 00:08:54,201
ขอพูดให้ชัดตรงนี้

62
00:08:54,201 --> 00:08:58,330
โลกนี้ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าโรคหลายบุคลิก

63
00:08:58,330 --> 00:09:02,584
เป็นอาการสมมติจากหนังที่แซลลี่ ฟิลด์เล่น แค่นั้น

64
00:09:03,252 --> 00:09:05,587
ไม่ต่างกับการอ้างว่าจําเลยเป็นแม่ชีปัดระเบิดได้

65
00:09:07,464 --> 00:09:12,719
ฝ่ายจําเลยโทษการกระทําของคุณซัลลิแวน
เป็นความผิดของสิ่งที่เขาเรียกว่าตัวตนอื่น

66
00:09:14,972 --> 00:09:16,723
ฉันเองก็ยอมรับ ฉันเข้าใจว่าทําไมถึงอยากอ้าง

67
00:09:17,432 --> 00:09:20,477
เราทุกคนอยากโทษความผิดของเรา
ให้คนอื่นรับไปทั้งนั้น

68
00:09:20,477 --> 00:09:24,189
ถ้าฝ่าไฟแดง โทษตัวตนอื่น
เซ็นเช็คเด้ง โทษอีกตัวนึง

69
00:09:25,107 --> 00:09:26,316
นอกใจคู่สมรส

70
00:09:27,150 --> 00:09:29,194
แหม ไม่รู้จะอ้างได้แค่ไหน

71
00:09:29,194 --> 00:09:31,446
แต่ลองจินตนาการถึงระบบยุติธรรม

72
00:09:31,446 --> 00:09:35,117
ถ้าทุกครั้งที่มีคนกระทําความผิด

73
00:09:36,535 --> 00:09:39,371
แล้วสามารถอ้างได้ว่า "ฉันไม่ได้ทํา"

74
00:09:42,624 --> 00:09:44,001
นั่นแหละค่ะที่เป็นปัญหาใหญ่ตรงนี้

75
00:09:44,585 --> 00:09:48,714
ข้ออ้างของฝ่ายจําเลย ยิ่งกว่าหลังชนฝาเสียอีก

76
00:09:48,714 --> 00:09:50,174
เรียกได้ว่าอันตราย

77
00:09:51,675 --> 00:09:56,680
เพราะจะบั่นทอนถึงรากฐานหลักการ
ของทั้งระบบกฎหมายและสังคมเรา

78
00:09:58,140 --> 00:10:00,475
ความรับผิดชอบส่วนบุคคล

79
00:10:00,475 --> 00:10:04,980
เราทุกคนต้องรับผิดชอบการกระทําของตัวเอง

80
00:10:04,980 --> 00:10:10,235
จําเลยมีความผิด
ต้องมีการตัดสินโทษตามความผิดนั้น

81
00:10:10,235 --> 00:10:14,364
ไม่อย่างนั้นก็เรียกว่าไม่มีความยุติธรรม

82
00:10:16,533 --> 00:10:17,659
ขอบคุณค่ะ

83
00:10:21,747 --> 00:10:23,999
คุณคามิซา ทนายฝ่ายจําเลย

84
00:10:48,190 --> 00:10:52,069
ไม่อาจคัดค้าน ไม่อาจโต้เถียง ไม่อาจปฏิเสธ

85
00:10:56,198 --> 00:10:58,325
ฟังแล้วผมก็สงสัยเหมือนกันว่า
"ผมมาทําอะไรที่นี่"

86
00:11:00,160 --> 00:11:02,329
นั่นเป็นแถลงเปิดคดีจากฝ่ายอัยการ

87
00:11:03,747 --> 00:11:05,457
รากฐานหลักการ

88
00:11:07,918 --> 00:11:10,003
ลองฟังรากฐานหลักการนี้บ้าง

89
00:11:12,005 --> 00:11:13,006
เขาบริสุทธิ์

90
00:11:13,590 --> 00:11:16,677
เรายังต้องมองว่าเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ไว้ก่อน
นั่นคือสิทธิของเขา

91
00:11:17,386 --> 00:11:20,681
เรื่องนี้จําเป็นต้องพูดย้ําในศาล
เพราะทุกคําที่คุณได้ยินมาก่อนหน้านี้

92
00:11:20,681 --> 00:11:26,353
ดังนั้น ขอผมเริ่มด้วยการพูดให้ชัด
และพูดประกาศความจริงง่ายๆ

93
00:11:28,313 --> 00:11:31,775
แดนนี่ ซัลลิแวนไม่ได้ยิงใครทั้งนั้น

94
00:11:32,609 --> 00:11:36,154
เขาอยู่ที่นั่น เขาเองก็ยอมรับว่าอยู่

95
00:11:38,323 --> 00:11:40,033
แต่เขาไม่ใช่คนเหนี่ยวไก

96
00:11:40,033 --> 00:11:43,662
แดนนี่เป็นเด็กดี แต่เป็นเด็กที่ป่วย

97
00:11:43,662 --> 00:11:49,126
ท่านลูกขุนที่เคารพ ไม่มีใครคิดอาการโรคนี้ขึ้นมา

98
00:11:49,126 --> 00:11:51,545
แต่ผมก็เข้าใจว่าฟังแล้วจะคิดยังไง

99
00:11:53,547 --> 00:11:55,257
โรคหลายบุคลิก

100
00:11:57,384 --> 00:12:01,722
ตอนแรกผมเองก็ทําใจลําบาก
ก่อนที่จะทําความเข้าใจ

101
00:12:02,598 --> 00:12:05,934
แต่แทนที่จะเล่นมุกแม่ชีปัดระเบิด ซึ่งเล่นง่าย

102
00:12:07,186 --> 00:12:11,481
ผมพยายามเปิดใจ ซึ่งไม่ง่าย

103
00:12:12,774 --> 00:12:14,401
และนั่นคือสิ่งที่ผมอยากขอจากทุกคน

104
00:12:16,445 --> 00:12:19,489
ช่วยเปิดใจไว้ก่อน

105
00:12:19,489 --> 00:12:21,408
ฟังคําของผู้เชี่ยวชาญก่อน

106
00:12:21,408 --> 00:12:25,204
ฟังคําของพยานก่อน เพราะเมื่อฟังแล้ว

107
00:12:25,204 --> 00:12:27,831
คุณจะได้ข้อสรุปที่ไม่อาจคัดค้าน

108
00:12:27,831 --> 00:12:30,959
ไม่อาจโต้เถียง ไม่อาจปฏิเสธ
แบบเดียวกับที่ผมคิดได้

109
00:12:30,959 --> 00:12:36,381
ซึ่งคือข้อสรุปว่าแดนนี่
ไม่อาจควบคุมโรคหรือตัวตนอื่นของเขาได้

110
00:12:36,924 --> 00:12:38,634
ใช่ เขามีตัวตนอื่นอยู่จริงๆ

111
00:12:38,634 --> 00:12:43,430
เขามีตัวตนอื่นเพราะเขาเคยโดนทําร้าย
สาหัสสากรรจ์เกินจินตนาการจนเขาแตกสลาย

112
00:12:44,139 --> 00:12:45,807
จิตของเขาแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ

113
00:12:48,852 --> 00:12:51,939
และไม่ นี่ไม่ใช่บัตรผ่านให้เขาไม่ต้องเข้าคุก

114
00:12:51,939 --> 00:12:57,027
ตัวตนอื่นๆ พวกนั้นมีจริง คนเหล่านั้นไม่ใช่แดนนี่

115
00:12:57,778 --> 00:13:01,448
การจะส่งแดนนี่เข้าคุก
ด้วยความผิดที่ตัวตนอื่นกระทําไป

116
00:13:01,448 --> 00:13:05,327
ก็เหมือนกับการส่งคุณเข้าคุก
ด้วยความผิดที่ผมเป็นคนกระทํา

117
00:13:07,829 --> 00:13:09,498
ทีนี้ โรคของแดนนี่เป็นโรคหายาก

118
00:13:09,498 --> 00:13:13,043
เป็นผลมาจาก
การถูกล่วงละเมิดทางเพศตอนยังเด็ก

119
00:13:13,669 --> 00:13:17,548
พูดตามตรง เขาโชคดีที่เอาชีวิตรอดมาได้
โรคนี้คือวิธีที่เขาเอาชีวิตรอดมา

120
00:13:18,298 --> 00:13:22,553
ผมเข้าใจ มันประหลาด เข้าใจยาก

121
00:13:25,055 --> 00:13:28,100
แต่ได้โปรด ช่วยเปิดใจรับฟังก่อน

122
00:13:28,767 --> 00:13:31,228
แต่ทางอัยการพูดถูกอยู่หนึ่งเรื่อง

123
00:13:31,937 --> 00:13:38,151
การพิจารณาคดีนี้เป็นเรื่องของความรับผิดชอบ
แต่ไม่ใช่ความรับผิดชอบส่วนบุคคล

124
00:13:40,070 --> 00:13:42,072
แต่เป็นความรับผิดชอบต่อสังคม

125
00:13:42,072 --> 00:13:44,408
คือว่า ถ้าจะพูดถึงรากฐานหลักการ

126
00:13:44,408 --> 00:13:47,035
แล้วหลักที่ว่าเราต้องช่วยดูแลกันและกันล่ะ

127
00:13:47,035 --> 00:13:49,454
เรื่องที่เราควรต้องดูแลคนที่บอบช้ําที่สุด

128
00:13:49,454 --> 00:13:51,915
เปราะบางที่สุดในหมู่พวกเราล่ะ

129
00:13:51,915 --> 00:13:54,084
ทุกคนไม่เคยช่วยเด็กคนนี้ได้

130
00:13:54,084 --> 00:13:59,131
พ่อแม่ ครูอาจารย์ เพื่อนบ้าน
เพื่อน หรือชุมชนของเขา

131
00:13:59,131 --> 00:14:01,341
เราทุกคนไม่เคยช่วยเขา

132
00:14:01,842 --> 00:14:05,012
ตอนนี้จึงเป็นหน้าที่เราที่ต้องแก้ไขให้ถูกต้อง

133
00:14:05,637 --> 00:14:10,058
ผมไม่ได้ขอให้คุณปล่อยแดนนี่เป็นอิสระ

134
00:14:11,810 --> 00:14:14,855
ผมแค่ขอให้คุณช่วยไม่ให้เขาต้องเข้าคุก

135
00:14:15,814 --> 00:14:19,151
ส่งเขาไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลแทน

136
00:14:19,151 --> 00:14:23,447
การรักษาที่จําเป็นต่อชีวิตเขา
นั่นคือความรับผิดชอบของเรา

137
00:14:28,118 --> 00:14:29,119
ขอบคุณครับ

138
00:14:30,204 --> 00:14:33,999
เราจะพักการพิจารณาคดี 15 นาที
ก่อนจะเริ่มเบิกพยานอัยการ

139
00:14:33,999 --> 00:14:36,043
คุณตํารวจ รบกวนพาลูกขุนออกไปด้วย

140
00:14:42,549 --> 00:14:44,176
คุณเก่งในศาลน่าดูเหมือนกัน

141
00:14:44,176 --> 00:14:46,011
เหรอ เก่งน่าดูแค่ไหนก็ไม่ช่วย

142
00:14:46,678 --> 00:14:49,848
ให้ตายสิ แคนดี้ไม่ยอมโทรกลับผม

143
00:14:49,848 --> 00:14:52,351
ไม่ตอบรับหมายเรียกของศาลด้วย
นั่นถือว่ามีความผิด

144
00:14:52,351 --> 00:14:53,852
เขากําลังกลัว เขารู้สึกผิด

145
00:14:53,852 --> 00:14:56,605
เขามีความอับอายที่ตัวเขาเอง
อาจยังทําใจยอมรับไม่ได้ด้วยซ้ํา

146
00:14:56,605 --> 00:14:59,399
เอาเข้าจริง
คิดเหรอว่าผมสนใจความรู้สึกของเขา

147
00:15:00,067 --> 00:15:02,027
การตัดสินคดีนี้ขึ้นกับการวินิจฉัยโรค

148
00:15:02,027 --> 00:15:05,822
และการวินิจฉัยโรคขึ้นอยู่กับการ
ทําให้ลูกขุนเห็นว่าแดนนี่เคยถูกล่วงเกินจริง

149
00:15:08,075 --> 00:15:09,535
เมื่อกี้ผมเพิ่งพูดในศาล

150
00:15:09,535 --> 00:15:13,038
ถ้าเราไม่หาคนมาให้การสนับสนุนเรื่องนี้
ระหว่างการพิจารณาคดี เราซวยแน่

151
00:15:13,539 --> 00:15:15,666
ผมโดนมัดมือชกแล้ว
เพราะไม่สามารถให้ลูกความขึ้นให้การได้

152
00:15:15,666 --> 00:15:17,084
จากเรื่องบ้าบอตั้งแต่การฟังความขั้นต้น

153
00:15:17,084 --> 00:15:19,336
- นั่นคือแจ็ค แดนนี่ไม่ได้ทํา
- จะใครก็ตาม

154
00:15:19,336 --> 00:15:22,381
เขาจะปฏิเสธว่าไม่เคยโดนล่วงละเมิด
และยอมรับว่าทําผิดเอง

155
00:15:23,090 --> 00:15:24,091
ซึ่งนั่นจะแย่มาก

156
00:15:24,091 --> 00:15:25,384
ฉันรู้ดี

157
00:15:29,721 --> 00:15:32,432
- คุณล่ะ
- คุณรู้ดีว่าฉันให้การว่าเขาถูกล่วงละเมิดไม่ได้

158
00:15:32,432 --> 00:15:36,895
อันที่จริงแดนนี่ไม่เคยพูดเลยว่าเขาถูกละเมิด
เขาไม่เคยบอกฉัน

159
00:15:36,895 --> 00:15:39,106
- บอกแต่อดัมโดน
- บอกแต่อดัมโดน

160
00:15:41,859 --> 00:15:44,778
ผม... โคตรไร้ประโยชน์

161
00:15:47,489 --> 00:15:48,657
เราจะทํายังไงกันดี

162
00:15:49,992 --> 00:15:51,159
คุณต้องกล่อมแม่เด็กให้ได้

163
00:15:51,994 --> 00:15:54,162
เรื่องนั้นไม่ได้ขึ้นกับฉันนะ สแตน

164
00:15:55,163 --> 00:15:57,416
คนเป็นแม่ต้องรักลูกไม่ใช่เหรอ ให้ตายเถอะ

165
00:15:57,416 --> 00:15:58,500
ไม่เสมอไป

166
00:16:00,043 --> 00:16:01,879
แต่ในกรณีนี้ นั่นอาจเป็นข้อได้เปรียบของเรา

167
00:16:02,546 --> 00:16:03,380
อะไร

168
00:16:03,380 --> 00:16:04,631
การที่แม่รักเขา

169
00:16:08,802 --> 00:16:10,596
รัฐเรียกพยาน มาร์ลิน รี้ด

170
00:16:29,698 --> 00:16:32,743
คุณจะบรรยายถึง
ความสัมพันธ์ของคุณกับลูกติดภรรยาว่าอย่างไร

171
00:16:33,911 --> 00:16:37,456
ตึงเครียด ปวดใจแต่ก็ต้องรับตรงๆ

172
00:16:37,456 --> 00:16:39,082
คือผมก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบ

173
00:16:39,708 --> 00:16:43,420
บางทีผมก็อาจจะเข้มงวดกับเขาเกินไป

174
00:16:43,420 --> 00:16:45,923
แต่บางทีอาจไม่เข้มงวดพอ

175
00:16:45,923 --> 00:16:50,177
เด็กๆ ที่เจอในออสเตอร์วิลล์
ส่วนใหญ่ไม่เคยมีพ่อ ไม่ใช่พ่อจริงๆ

176
00:16:50,177 --> 00:16:54,431
ผมเลยอยากเป็นสิ่งนั้นให้แดนนี่

177
00:16:55,724 --> 00:16:58,393
รบกวนถามเรื่องออสเตอร์วิลล์ งานโหดไหมคะ

178
00:16:58,393 --> 00:17:02,439
งานที่ดีต่อใจ
เด็กๆ ที่นั่นด้อยโอกาสในทุกด้าน

179
00:17:02,439 --> 00:17:05,983
เราแทบไม่อยากเชื่อว่า
พวกเขาต้องผ่านอะไรมาบ้าง ทั้งที่บ้าน ข้างถนน

180
00:17:05,983 --> 00:17:07,402
แน่นอน พวกนั้นทําพลาดไป

181
00:17:08,028 --> 00:17:12,199
แต่ด้านที่ผมชอบที่สุดในงานนี้คือ
พวกเขายังเป็นเด็ก

182
00:17:12,866 --> 00:17:15,702
ยังไม่สายเกินไปที่เขาจะหาทางกลับมาเป็นคนดี

183
00:17:17,579 --> 00:17:19,373
คุณรู้สึกแบบเดียวกันกับแดนนี่ไหม

184
00:17:19,373 --> 00:17:22,792
ผมไม่เคยยอมถอดใจเรื่องแดนนี่
แต่เขาก็ไม่ใช่เด็กแล้ว

185
00:17:23,335 --> 00:17:27,548
จากสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเขา
พอจะรู้ไหมว่าทําไมเขาถึงทําแบบนั้น

186
00:17:36,640 --> 00:17:37,724
ผมไม่รู้เลยจริงๆ

187
00:17:38,559 --> 00:17:41,562
ความจริงคือ เวลาเป็นเรื่องแดนนี่
มันไม่มี "เหตุผล"

188
00:17:41,562 --> 00:17:45,232
ตอนที่เขาเที่ยวมีเรื่องที่โรงเรียน
หรือขโมยเงินผม

189
00:17:45,232 --> 00:17:47,985
หรือไปค้ายาหรือใช้ยา ไอ้ "เหตุผล"...

190
00:17:50,279 --> 00:17:51,572
เหตุผลคือความเป็นแดนนี่

191
00:17:53,782 --> 00:17:55,951
อีกคําถามเดียวค่ะ คุณรี้ด

192
00:17:55,951 --> 00:17:58,287
จังหวะหลังจากที่คุณโดนยิง

193
00:17:59,413 --> 00:18:01,874
มีจุดไหนที่แจ้งความกับทางการ
เอาผิดลูกติดภรรยาไหม

194
00:18:03,417 --> 00:18:05,335
- ไม่เลย
- ทําไมล่ะ

195
00:18:06,086 --> 00:18:08,255
เพราะผมอยากปกป้องเขา

196
00:18:10,382 --> 00:18:12,009
เพราะถึงแม้จะมีเรื่องมากมาย...

197
00:18:14,636 --> 00:18:17,055
ผมก็รักเขาเหมือนลูกชายแท้ๆ

198
00:18:22,895 --> 00:18:24,271
ไม่มีคําถามต่อค่ะ

199
00:18:25,939 --> 00:18:28,984
การพิจารณาคดีวันแรก
เร้าความสนใจด้วยการสืบพยานถึงเก้าปาก

200
00:18:28,984 --> 00:18:31,486
ที่ระบุตัวซัลลิแวน
เป็นมือปืนร็อคกีเฟลเลอร์เซ็นเตอร์

201
00:18:31,486 --> 00:18:33,155
รวมทั้งพ่อเลี้ยงของเขาเอง

202
00:18:33,155 --> 00:18:35,657
มาร์ติน รี้ด เจ้าหน้าที่กฎหมาย
ประจําสถานพินิจเด็กและเยาวชน

203
00:18:35,657 --> 00:18:36,867
คุณคือเป้าหมายการยิงรึเปล่า

204
00:18:36,867 --> 00:18:39,661
ผมไม่ทราบ แต่สิ่งที่ลําบากใจที่สุดที่ได้รู้ใน...

205
00:18:47,461 --> 00:18:48,462
หอมจัง

206
00:18:49,546 --> 00:18:50,923
ต้องทําอีก 20 นาที

207
00:18:53,967 --> 00:18:55,177
ลูกเป็นยังไงบ้าง

208
00:18:59,473 --> 00:19:02,351
ผอมลงมั้ง ไม่รู้สิ
เราไม่ได้คุยกันหรืออะไรแบบนั้น

209
00:19:08,190 --> 00:19:09,191
ผมออกทีวีแล้วเป็นไง

210
00:19:16,615 --> 00:19:17,824
- ล้อเล่นใช่มั้ย
- อะไรล่ะ

211
00:19:19,451 --> 00:19:20,953
ผมก็แค่พยายามทําเรื่องที่ถูก

212
00:19:20,953 --> 00:19:22,996
ไอ้เด็กนั่นยิงผม แคนดี้

213
00:19:22,996 --> 00:19:24,206
ให้ตาย

214
00:19:30,629 --> 00:19:31,630
จะไปอาบน้ํา

215
00:19:47,312 --> 00:19:49,356
เลิกโทรมาได้แล้ว ฉันไม่ให้การหรอก

216
00:19:49,356 --> 00:19:50,440
แม่เหรอฮะ

217
00:19:51,400 --> 00:19:52,401
แดนนี่

218
00:20:02,452 --> 00:20:03,996
แม่ก็ตั้งใจจะไปเยี่ยมอยู่

219
00:20:05,455 --> 00:20:06,456
ไม่เป็นไร

220
00:20:11,587 --> 00:20:12,713
ผมขอโทษ

221
00:20:12,713 --> 00:20:14,214
ลูกจ๊ะ นี่ไม่ใช่ความผิดลูก

222
00:20:19,469 --> 00:20:20,470
ขอโทษครับ

223
00:20:45,704 --> 00:20:47,789
เรียกเป็นการวินิจฉัยจริงไม่ได้ด้วยซ้ํา

224
00:20:47,789 --> 00:20:51,376
แค่ทฤษฎีชายขอบที่ดังขึ้นมาเพราะมีหนังฉายทีวี

225
00:20:51,376 --> 00:20:53,045
ถ้าอย่างนั้นคุณมองว่าแดนนี่เป็นยังไง

226
00:20:53,045 --> 00:20:55,714
ผมก็จะพูดแบบเดียวกับที่บอกคณะลูกขุนไป

227
00:20:55,714 --> 00:20:58,550
ผมเชื่อว่าคุณซัลลิแวนมีอาการแสร้งป่วย

228
00:20:58,550 --> 00:21:01,303
ตั้งใจหลอกเพื่อเลี่ยงการรับโทษจากความผิดที่ก่อ

229
00:21:01,303 --> 00:21:04,097
ขอคําบ้านๆ ได้ไหมครับ
ให้ผู้ชมเข้าใจง่าย

230
00:21:04,097 --> 00:21:06,975
เขาแกล้งทําเพื่อให้ไม่ต้องติดคุก

231
00:21:09,478 --> 00:21:11,230
ผมพยายามคุยใช้เหตุผลกับเขา

232
00:21:11,230 --> 00:21:12,648
แล้วเป็นยังไง

233
00:21:12,648 --> 00:21:14,274
ไม่ได้จบแบบที่เรียกว่าดี

234
00:21:14,274 --> 00:21:17,903
เขาซุ่มเล่นงานผม ชกจนจมูกหัก
แล้วก็ขโมยปืนไปอยู่ดี

235
00:21:17,903 --> 00:21:20,030
คุณได้พยายามเอาปืนคืนมาหรือเปล่า

236
00:21:20,030 --> 00:21:23,158
พยายามสิ ผมไปที่บ้าน ผมโมโหมาก

237
00:21:23,659 --> 00:21:26,745
แต่เรามีความหลังกันมา นึกว่าจะพอคุยกันได้

238
00:21:28,539 --> 00:21:32,084
พูดได้แค่หวัดดี มันก็เอาไม้เบสบอลตีหัวผม

239
00:21:32,084 --> 00:21:33,627
แล้วก็ยิงใส่

240
00:21:36,588 --> 00:21:39,508
- ไม่มีคําถามต่อค่ะ ศาลที่เคารพ
- คุณคามิซา

241
00:21:39,508 --> 00:21:45,180
ครับ คําถามเดียว คุณรูอิซ
คุณรู้จักแดนนี่มาหลายปี

242
00:21:46,682 --> 00:21:48,934
ตลอดเวลาช่วงนั้น เขาเคยดูเป็นคนปกติมั้ย

243
00:21:48,934 --> 00:21:50,060
ปกติเหรอ

244
00:21:51,562 --> 00:21:54,523
ไอ้เด็กนั่นบ้าเต็มขั้น บ้ากว่าใครที่ไหนที่รู้จัก

245
00:21:57,025 --> 00:21:58,193
ไม่มีคําถามต่อ

246
00:22:00,571 --> 00:22:01,738
ฉันกลัว

247
00:22:02,948 --> 00:22:04,783
ไม่เคยเห็นแดนนี่เป็นแบบนั้นมาก่อน

248
00:22:07,244 --> 00:22:08,453
แล้วก็ได้ยินเสียงปืน

249
00:22:08,453 --> 00:22:10,706
ตอนได้ยินเสียงปืน ในหัวคุณคิดอะไร

250
00:22:11,456 --> 00:22:12,916
คิดว่าแดนนี่ฆ่าเขาไปแล้ว

251
00:22:13,625 --> 00:22:18,255
คุณเชื่อว่าแดนนี่ ซัลลิแวน
สามารถฆ่าคนได้จริงๆ เหรอ

252
00:22:19,214 --> 00:22:20,424
ในจังหวะนั้น คิดค่ะ

253
00:22:22,092 --> 00:22:23,760
ไม่มีคําถามต่อค่ะ ศาลที่เคารพ

254
00:22:33,395 --> 00:22:34,396
สวัสดีครับ แอนนาเบล

255
00:22:37,482 --> 00:22:39,067
แดนนี่เคยรุนแรงกับคุณไหม

256
00:22:39,067 --> 00:22:40,152
ไม่เคย

257
00:22:40,152 --> 00:22:42,946
- เขาไม่เคยทําให้คุณรู้สึกไม่ปลอดภัย
- ไม่เคย

258
00:22:42,946 --> 00:22:44,448
เขาใจร้ายรึเปล่า ใช้กําลัง

259
00:22:44,448 --> 00:22:46,116
ไม่ ไม่เคยเลย

260
00:22:46,658 --> 00:22:49,995
งั้นเขาเป็นคนยังไง แดนนี่ที่คุณรู้จัก เพื่อนคุณน่ะ

261
00:22:50,746 --> 00:22:51,788
เขาน่ารัก

262
00:22:53,207 --> 00:22:55,626
เป็นคนเงียบๆ ขี้อาย

263
00:22:56,585 --> 00:22:57,586
ส่วนใหญ่นะ

264
00:22:58,212 --> 00:23:01,673
- ส่วนใหญ่
- ใช่ค่ะ คือบางครั้งเขาก็ไม่ได้ขี้อาย

265
00:23:04,009 --> 00:23:05,552
เขาเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ดูไม่ออก

266
00:23:05,552 --> 00:23:08,222
ผมอยากขอให้พยานดูหลักฐานวัตถุชิ้นที่สี่

267
00:23:08,222 --> 00:23:09,306
เชิญเลย

268
00:23:16,438 --> 00:23:17,606
จําภาพนี้ได้ไหม

269
00:23:19,191 --> 00:23:20,317
จําได้ แดนนี่เป็นคนวาด

270
00:23:21,235 --> 00:23:22,236
นี่คือภาพคุณ

271
00:23:22,945 --> 00:23:24,029
ใช่

272
00:23:24,029 --> 00:23:25,113
วาดสวยนะ

273
00:23:25,739 --> 00:23:27,741
ใช่ สวยเลย

274
00:23:27,741 --> 00:23:29,743
แดนนี่แคร์คุณจริงๆ ใช่ไหมล่ะ

275
00:23:33,622 --> 00:23:34,748
ฉันก็แคร์เขาเหมือนกัน

276
00:23:35,415 --> 00:23:37,084
คําให้การช่วงต้นของคุณ...

277
00:23:37,793 --> 00:23:40,087
ผมขอกลับไปพูดถึงคืนที่เจอคุณรูอิซ...

278
00:23:40,087 --> 00:23:43,924
คุณบอกว่า "ฉันไม่เคยเห็นแดนนี่เป็นแบบนั้นเลย"

279
00:23:43,924 --> 00:23:48,846
คุณเชื่อมโยงคืนนั้น แดนนี่คนนั้น
กับเด็กหนุ่มที่คุณรู้จักมานานยังไง

280
00:23:48,846 --> 00:23:53,642
หนุ่มที่น่ารักแต่เงียบๆ ไม่เคยรุนแรง
ขี้อาย แต่บางทีก็ไม่อาย

281
00:23:53,642 --> 00:23:55,227
หนุ่มที่วาดภาพนี้

282
00:24:01,233 --> 00:24:03,360
อย่างกับไม่ใช่คนเดียวกัน ใช่ไหมล่ะ

283
00:24:05,070 --> 00:24:06,071
ไม่ใช่

284
00:24:09,032 --> 00:24:10,492
ไม่มีคําถามต่อครับ ศาลที่เคารพ

285
00:24:11,702 --> 00:24:14,621
- รัฐขออนุญาตซักค้าน
- เชิญ

286
00:24:16,498 --> 00:24:19,042
เท่าที่คุณทราบ ตลอดช่วงที่คุณรู้จักเขามา

287
00:24:19,042 --> 00:24:21,336
เหตุที่เกิดกับคุณรูอิซ

288
00:24:21,336 --> 00:24:24,715
เป็นครั้งเดียวที่แดนนี่ ซัลลิแวน
ใช้ความรุนแรงรึเปล่า

289
00:24:24,715 --> 00:24:26,383
ขอค้าน ไม่เกี่ยวข้อง

290
00:24:26,383 --> 00:24:29,678
คําถามนี้ถามถึง
ประวัติการใช้ความรุนแรงของจําเลย

291
00:24:29,678 --> 00:24:30,762
ยกคําค้าน

292
00:24:30,762 --> 00:24:34,433
เหตุที่เกิดกับคุณรูอิซเป็นครั้งเดียว

293
00:24:35,392 --> 00:24:37,644
ที่แดนนี่ ซัลลิแวนใช้ความรุนแรงรึเปล่า

294
00:24:38,687 --> 00:24:39,521
ไม่ใช่

295
00:24:40,731 --> 00:24:43,233
ตอนยังเรียนม.ปลาย ฉันมีแฟนชื่อบิล

296
00:24:43,817 --> 00:24:44,943
แดนนี่ก็หึง

297
00:24:45,444 --> 00:24:48,655
ซ้อมบิลเสียน่วมจนต้องเข้าโรงพยาบาล

298
00:24:49,531 --> 00:24:50,532
เด็กอีกคนก็โดน

299
00:24:51,366 --> 00:24:54,161
ตอนนั้นฉันบอกตัวเองว่ามันก็แค่เรื่องนานๆ ที

300
00:24:55,996 --> 00:24:57,122
บิลอาจจะควรโดนแล้ว

301
00:24:58,207 --> 00:24:59,458
ตอนนี้ฉันเริ่มไม่แน่ใจ

302
00:25:02,211 --> 00:25:03,420
ไม่มีคําถามต่อค่ะ

303
00:25:38,288 --> 00:25:41,416
พวกนั้นไปล่าลูกชายคุณที่ทางออกด้านข้าง

304
00:25:41,416 --> 00:25:45,295
ปรากฏว่าภาพผู้ต้องสงสัยเดินเข้าศาลขายได้
ต่อให้คนเดิมจะเดินวันละสองรอบ

305
00:25:46,129 --> 00:25:48,006
คุณอยากเจอเขาไหม ฉันพาเดินอ้อมไปได้

306
00:25:49,174 --> 00:25:51,301
ไม่ ไม่ได้อยากเจอแบบนั้น

307
00:25:53,762 --> 00:25:54,763
ฉันดีใจที่คุณมา

308
00:25:57,015 --> 00:25:58,475
มีบาร์โทรมๆ อยู่หัวมุมถนน

309
00:25:58,475 --> 00:26:00,978
ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นทนาย
แต่ถ้าเป็นช่วงนี้ก็ไม่ได้แย่มาก

310
00:26:04,273 --> 00:26:06,275
ไม่รู้นะว่าพวกคุณต้องการอะไรจากฉัน

311
00:26:09,570 --> 00:26:11,780
บอกทีว่า
คุณกล่อมแม่เขาจนยอมขึ้นให้การ

312
00:26:11,780 --> 00:26:14,950
อย่างน้อยเขาก็มาแล้วไง
นั่นก็ถือว่าเป็นความคืบหน้า

313
00:26:14,950 --> 00:26:16,785
ความคืบหน้าใช้ได้กับคนที่มีเวลา

314
00:26:17,369 --> 00:26:18,871
ทางนั้นสร้างภาพของเด็ก

315
00:26:18,871 --> 00:26:20,873
ที่เล่นงานพ่อเลี้ยงซึ่งเป็นคนดีไร้ที่ติ

316
00:26:20,873 --> 00:26:23,417
แถมระหว่างนั้นยังยิงคนบริสุทธิ์ตามไปด้วย

317
00:26:23,417 --> 00:26:26,253
แล้วตอนนี้ก็แกล้งทําเป็นเพ้อคลั่งมีเสียงในหัว
เพื่อจะได้ไม่ต้องเข้าคุก

318
00:26:26,253 --> 00:26:27,921
มันก็สะกดใจคนได้อยู่ ถ้าว่ากันตรงๆ

319
00:26:27,921 --> 00:26:29,381
คุณอยู่ข้างไหนกันแน่ สแตน

320
00:26:30,007 --> 00:26:31,800
ตอนนี้อยู่ข้างที่จะแพ้

321
00:26:31,800 --> 00:26:33,010
เปลี่ยนข้างตอนนี้ทันมั้ย

322
00:26:33,969 --> 00:26:39,391
เท่ากับวันนี้เธอได้เห็นของจริง ลูกต้องขึ้นศาล
แต่ยังกลับบ้านไปหาผู้ชายคนนั้นได้

323
00:26:39,391 --> 00:26:40,475
อยู่กับเขาได้

324
00:26:41,143 --> 00:26:42,811
ให้ตาย ทําเข้าไปได้ยังไง

325
00:26:42,811 --> 00:26:45,355
คนเราอาจไม่ได้ถูกสร้างมาให้อยู่คนเดียว

326
00:26:45,355 --> 00:26:47,900
รู้รึเปล่าว่าสมองของเรามีสารสื่อประสาทเคมี

327
00:26:47,900 --> 00:26:50,360
ที่จะทํางานเมื่อได้ผูกพันยึดโยงกับมนุษย์คนอื่น

328
00:26:50,360 --> 00:26:52,821
- จริงดิ
- เหมือนหลอดไฟเปิดจริงๆ

329
00:26:52,821 --> 00:26:54,865
ทําให้เรารู้สึกปลอดภัย

330
00:26:56,241 --> 00:26:59,995
เว้นแค่ว่า
บางครั้งคนอื่นๆ นั้นไม่ได้ปลอดภัยสําหรับเรา

331
00:26:59,995 --> 00:27:02,414
ใช่สิ โมทนาสาธุ

332
00:27:03,665 --> 00:27:06,251
รู้สึกเหมือนคุณกําลังจะเล่นมุกเมียเก่า

333
00:27:07,252 --> 00:27:08,670
ก็คิดอยู่

334
00:27:08,670 --> 00:27:10,047
พูดต่อมาเถอะ

335
00:27:10,547 --> 00:27:13,509
โลกนี้มีสารพัดวิธีที่คนจะทําร้ายกัน

336
00:27:13,509 --> 00:27:15,385
มันแย่กว่าที่คุณคิดอีก

337
00:27:19,640 --> 00:27:23,936
ถ้าใจเจ็บจนรับไม่ไหว ในกรณีหายากอย่างแดนนี่
จิตของเราจะสลายเป็นเสี่ยง

338
00:27:23,936 --> 00:27:25,604
แต่คนส่วนใหญ่ เขา...

339
00:27:25,604 --> 00:27:27,981
หาทางเลี่ยงความเจ็บปวดนั้นแบบปกติทั่วไป

340
00:27:27,981 --> 00:27:32,945
เช่นใช้เหล้าหรือยา เซ็กซ์
เพื่อจะกระตุ้นสารรับสื่อประสาทนั้น

341
00:27:33,529 --> 00:27:36,532
- วิธีพวกนั้นก็ใช้ได้
- รวมถึงการอยู่กับคนที่ไม่ควรอยู่

342
00:27:36,532 --> 00:27:39,451
เพราะอย่างน้อย
เขาก็คุ้นเคยกับความเจ็บปวดแบบนั้น

343
00:27:41,912 --> 00:27:47,376
ฉันคิดว่า ถ้าความสัมพันธ์สามารถทําเราใจพัง

344
00:27:47,376 --> 00:27:51,380
บางครั้งความสัมพันธ์ก็ช่วยเยียวยาใจเราได้

345
00:27:51,964 --> 00:27:53,715
บอกทีว่าไม่ได้กําลังจะพูดว่า
ความรักคือคําตอบของทุกสิ่ง

346
00:27:54,800 --> 00:27:56,552
ที่จริงก็กําลังบอก

347
00:27:59,513 --> 00:28:02,516
เหมือนเรื่องลูกธนูที่แจ็คเล่าให้แดนนี่ฟัง

348
00:28:02,516 --> 00:28:05,978
ความกลัวความเจ็บปวด
มันแย่ยิ่งกว่าความเจ็บปวดของจริง

349
00:28:07,145 --> 00:28:08,939
แจ็ค หมายถึงแจ็คที่เป็นตัวละครสมมติ

350
00:28:09,565 --> 00:28:10,566
ใช่

351
00:28:15,028 --> 00:28:16,446
เราทุกคนเคยเจ็บปวด

352
00:28:16,446 --> 00:28:17,739
บางคนอาจจะเจ็บมากกว่าคนอื่น

353
00:28:20,492 --> 00:28:24,162
และเราก็มีแนวโน้มที่จะปักใจ
อยู่กับความสัมพันธ์ที่เลวร้ายต่อชีวิต

354
00:28:24,162 --> 00:28:28,750
เพราะสารสื่อประสาทมันแล่นพล่าน
ห้ามเราไม่ให้เสี่ยงเสียสิ่งที่มีอยู่แล้ว

355
00:28:31,753 --> 00:28:32,588
มานี่เลยๆ

356
00:28:32,588 --> 00:28:37,050
แม้จะเป็นการเสี่ยงออกไปเพื่อหาสิ่งที่ดีกว่า
ทั้งดีต่อใจและชีวิตเรามากกว่า

357
00:28:37,634 --> 00:28:41,555
เราอยู่กับความเจ็บปวดที่คุ้นเคย
เพราะไม่อยากเสี่ยงไปโดนใครทําให้เจ็บซ้ํา

358
00:28:42,639 --> 00:28:44,141
แต่เราเลือกได้

359
00:28:45,976 --> 00:28:47,728
ความจริงคือเราเลือกได้เสมอ

360
00:28:48,312 --> 00:28:50,939
เราแค่ต้องไม่ลืมพยายามเลือกทางในชีวิต

361
00:28:52,316 --> 00:28:55,194
ต้องไม่ลืมว่าคนอื่นอาจทําร้ายเราได้

362
00:28:56,236 --> 00:28:57,779
แต่เขาก็ช่วยเราได้เช่นกัน

363
00:28:58,780 --> 00:29:02,451
การพยายามขอให้คนช่วย
หรือเปิดโอกาสให้ใครช่วยเรา

364
00:29:03,660 --> 00:29:05,120
เป็นทางที่จะพ้นจากความทุกข์

365
00:29:08,624 --> 00:29:09,958
ไม่ได้แปลว่าเรื่องนี้ง่าย

366
00:29:12,211 --> 00:29:13,295
{\an8}มันยากมาก

367
00:29:13,295 --> 00:29:14,588
{\an8}(กําลังจะได้กลับบ้านแล้ว)

368
00:29:15,172 --> 00:29:16,173
น่ากลัวสุดใจ

369
00:29:19,885 --> 00:29:22,137
แต่เราต้องกล้าแบบที่แดนนี่กล้า

370
00:29:23,055 --> 00:29:24,348
และขอให้คนช่วย

371
00:29:25,974 --> 00:29:27,309
เราไม่จําเป็นต้องอยู่เดียวดาย

372
00:29:29,811 --> 00:29:30,812
ปิดไฟ

373
00:29:40,864 --> 00:29:43,283
เราเจอกันที่แดนซีเทอเรีย เป็นผับที่ถนนสาย 37

374
00:29:43,784 --> 00:29:45,702
เล่าเรื่องเธอหน่อย เป็นคนยังไง

375
00:29:46,954 --> 00:29:50,165
อารีอานาไม่เหมือนชาวบ้านเลย

376
00:29:50,999 --> 00:29:53,710
ลักษณะการเคลื่อนไหว รอยยิ้ม

377
00:29:54,628 --> 00:29:55,879
เจิดจ้าดุจสายรุ้ง

378
00:29:55,879 --> 00:29:57,422
ใครๆ ก็อยากอยู่ใกล้

379
00:29:57,422 --> 00:29:58,966
ไม่ว่าจะหนุ่มๆ หรือสาวๆ

380
00:29:58,966 --> 00:30:01,218
แล้วเธอก็รู้ตัวนะ หว่านเสน่ห์เลยด้วย

381
00:30:01,218 --> 00:30:05,305
คุณวิลเลียมส์
คุณเห็นอารีอานานั่งอยู่ในศาลนี้รึเปล่า

382
00:30:09,268 --> 00:30:11,520
ไม่เห็นเหรอ

383
00:30:12,229 --> 00:30:16,567
ประเด็นคือ เขาไม่ใช่เธอ ไม่ใช่แล้ว

384
00:30:17,067 --> 00:30:18,151
คุณดูออกได้ยังไง

385
00:30:18,652 --> 00:30:20,112
ลักษณะทุกอย่างจากเขาไม่เหมือนเดิม

386
00:30:20,112 --> 00:30:23,907
ท่านั่งของเขาที่ห่อตัวจนเหลือตัวนิดเดียว

387
00:30:23,907 --> 00:30:28,078
และสายตาที่บอกอารมณ์ทุกอย่าง

388
00:30:29,121 --> 00:30:32,124
อารีอานาเป็นคนหน้าตายตลอดเวลา

389
00:30:32,124 --> 00:30:34,251
อ่านอะไรจากนางไม่ได้ เหมือนกําแพง

390
00:30:35,043 --> 00:30:37,254
ยังไม่ต้องพูดเรื่องที่แดนนี่ชอบผู้หญิง

391
00:30:38,005 --> 00:30:40,048
แปลว่าคุณรู้จักแดนนี่ เคยเจอแดนนี่เหรอ

392
00:30:40,048 --> 00:30:42,301
ผมไปเจอเขาที่เกาะไรเกอร์ส
เมื่อสองสามสัปดาห์ก่อน

393
00:30:42,301 --> 00:30:45,596
เห็นข่าวในหนังสือพิมพ์ แล้วผมเลยไปเยี่ยม

394
00:30:45,596 --> 00:30:48,098
ผมก็แค่... คงอยากทําความเข้าใจน่ะ

395
00:30:48,098 --> 00:30:50,017
ไปที่ไรเกอร์สแล้วเจอกับอะไร

396
00:30:53,770 --> 00:30:54,771
คนแปลกหน้า

397
00:31:00,235 --> 00:31:03,238
คุณวิลเลียมส์
คุณมีสัมพันธ์ทางเพศกับจําเลยหรือเปล่า

398
00:31:04,198 --> 00:31:05,741
ผมมีสัมพันธ์กับอารีอานา

399
00:31:05,741 --> 00:31:07,659
ฉันไม่ได้ถามว่าจําเลยเรียกตัวเองว่าอะไร

400
00:31:07,659 --> 00:31:10,579
- ฉันถามว่าคุณมีเพศสัมพันธ์...
- ขอค้าน ถามเองตอบเอง

401
00:31:10,579 --> 00:31:11,830
ไม่รับค้าน

402
00:31:12,414 --> 00:31:15,626
ฉันถามด้วยคําที่ชัดเจนกว่านั้นก็ได้นะถ้าต้องการ

403
00:31:17,920 --> 00:31:19,421
ครับ มีสัมพันธ์กัน

404
00:31:19,421 --> 00:31:21,673
- ที่ไหน
- ขอค้าน ไม่เกี่ยวข้อง

405
00:31:21,673 --> 00:31:24,384
คําถามนี้จะสื่อถึงลักษณะความสัมพันธ์ที่แท้จริง

406
00:31:25,052 --> 00:31:26,345
ไม่รับค้าน

407
00:31:26,345 --> 00:31:27,513
ที่ไหนคะ

408
00:31:28,972 --> 00:31:29,973
ห้องน้ําชาย

409
00:31:30,933 --> 00:31:32,226
ห้องน้ําชาย

410
00:31:33,644 --> 00:31:35,479
โรแมนติกมาก

411
00:31:35,479 --> 00:31:37,439
ใครๆ ก็เดินเข้ามาเจอได้ไม่ใช่เหรอ

412
00:31:38,065 --> 00:31:40,317
คุณมีอะไรกันในที่สาธารณะเลยหรือเปล่า

413
00:31:40,317 --> 00:31:41,777
เราใช้ห้องสุขาย่อย

414
00:31:41,777 --> 00:31:45,239
คุณวิลเลียมส์ คุณไม่เคยร่วมมื้ออาหารกับจําเลย

415
00:31:45,239 --> 00:31:47,449
- ไม่เคยเห็นบ้านของเขาเลยใช่มั้ย
- ไม่เคย

416
00:31:47,449 --> 00:31:49,159
- เคยเจอเพื่อนเขาบ้างไหม
- ไม่เคย

417
00:31:49,159 --> 00:31:50,869
- ครอบครัวล่ะ
- ไม่เจอ

418
00:31:50,869 --> 00:31:54,456
จังหวะเข้าด้ายเข้าเข็มอ่อนไหวที่สุดของคุณ
เกิดขึ้นในห้องสุขา

419
00:31:56,208 --> 00:31:58,544
คุณจะรู้จักชายคนนี้ได้ลึกซึ้งแค่ไหนกัน

420
00:31:58,544 --> 00:32:00,212
ไม่มี "ชายคนนี้"

421
00:32:00,212 --> 00:32:03,298
มีแต่อารีอานา และผมรู้จักเธอดี

422
00:32:03,298 --> 00:32:07,636
ผับที่คุณไปเป็นประจํา
ที่นั่นมีเกย์ชายที่ยังไม่เปิดเผยตัวไหม

423
00:32:08,136 --> 00:32:09,972
- ชายที่มีเรื่องอยากซ่อนเอาไว้
- มีสิ

424
00:32:09,972 --> 00:32:14,935
งั้นคุณรู้ได้อย่างไรว่า
อารีอานาไม่ใช่แค่นามแฝงอีกชื่อหนึ่ง

425
00:32:14,935 --> 00:32:16,728
ภาพบังตา คําโกหก

426
00:32:29,992 --> 00:32:30,993
ผมจ่ายเอง

427
00:32:30,993 --> 00:32:32,202
คุณคามิซา...

428
00:32:32,202 --> 00:32:34,705
เรียกสแตนเถอะ ขอเลย ผมมีบัญชีกับเขา
บอกคุณเขาสิ แซม

429
00:32:35,372 --> 00:32:36,498
เขาก็ติดเงินผมอยู่จริงๆ

430
00:32:36,999 --> 00:32:39,084
ผมซื้อของเขาบ่อย
ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ขอเลี้ยงเถอะ

431
00:32:43,630 --> 00:32:45,007
เราแพ้แน่ แคนดี้

432
00:32:45,007 --> 00:32:48,635
โรคหลายบุคลิกมีต้นเหตุจากเรื่องเดียวเท่านั้น

433
00:32:49,428 --> 00:32:51,638
และเราพิสูจน์ไม่ได้ว่าเคยเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น

434
00:32:51,638 --> 00:32:54,308
ที่แย่กว่านั้นคือ
แดนนี่เองก็ไม่ยอมรับว่าเกิดเรื่องแบบนั้น

435
00:32:54,308 --> 00:32:56,393
เหมือนจะแก้ต่างว่าคนมีแผลใจจากการรบ

436
00:32:56,393 --> 00:32:58,645
แต่ตัวเขาเองบอกว่าไม่เคยไปร่วมสงคราม

437
00:32:58,645 --> 00:33:00,814
คําแก้ต่างของเราทั้งหมดขึ้นกับเรื่องนี้

438
00:33:00,814 --> 00:33:02,608
งั้นคุณก็คิดวิธีแก้ต่างมาผิดแล้ว

439
00:33:02,608 --> 00:33:04,860
- แคนดี้...
- คุณก็น่าจะดูออกตั้งแต่ต้น

440
00:33:04,860 --> 00:33:07,196
แล้วคุณคิดว่าผมโทรหาคุณทําไม
โทรแล้วโทรอีก

441
00:33:07,196 --> 00:33:09,865
การโทรหาฉันไม่ใช่กลยุทธ์แก้ต่างทางกฎหมาย

442
00:33:10,365 --> 00:33:12,201
ผมออกหมายเรียกคุณมาด้วย นั่นเป็นกลยุทธ์

443
00:33:12,701 --> 00:33:13,827
แต่คุณเมินสนิท

444
00:33:14,995 --> 00:33:17,164
ผมขอให้ศาลประกาศว่าคุณหมิ่นศาลได้นะ

445
00:33:20,292 --> 00:33:24,254
ฟังนะ ขึ้นให้การเถอะ

446
00:33:24,254 --> 00:33:25,964
บอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นกับแดนนี่

447
00:33:27,382 --> 00:33:31,136
คุณรู้ตัวรึเปล่าว่ากําลังกล่าวหาอะไรใครอยู่

448
00:33:31,136 --> 00:33:34,515
- สามีคุณป่วยจิต คุณ...
- ไม่ใช่กล่าวหาสามีฉัน กล่าวหาฉัน

449
00:33:37,434 --> 00:33:39,645
จะให้ศาลบอกว่าหมิ่นอะไรก็ทําเลย

450
00:33:49,112 --> 00:33:54,910
จิตมนุษย์ช่างน่าทึ่ง
สามารถปรับตัวเปลี่ยนแปลงได้อย่างอัศจรรย์

451
00:33:54,910 --> 00:33:58,497
ไม่ใช่แค่เปลี่ยนเสียง แต่ลักษณะท่าทาง
หรือทักษะต่างๆ

452
00:33:58,497 --> 00:34:00,707
สามารถเล่นเครื่องดนตรี ฝึกหมากรุก

453
00:34:00,707 --> 00:34:03,210
พูดภาษาต่างประเทศ สะกดใจคนทั้งห้อง

454
00:34:03,210 --> 00:34:05,504
เรื่องแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนจะแกล้งทําได้ง่ายๆ

455
00:34:05,504 --> 00:34:08,090
คนพวกนี้มาจากทุกด้านของสังคม

456
00:34:08,090 --> 00:34:10,050
ทุกเผ่าพันธุ์ ทุกช่วงอายุ

457
00:34:10,050 --> 00:34:11,635
พวกเขาเป็นคนที่ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย

458
00:34:11,635 --> 00:34:14,388
หากจะโดนวินิจฉัยโรคซึ่ง
เหมือนเป็นตราบาปจากสังคม

459
00:34:14,388 --> 00:34:15,973
โรคหลายบุคลิกมีอยู่จริง

460
00:34:15,973 --> 00:34:21,103
และคนไข้โรคเอ็มพีดีนี้ทุกข์ทรมานหลายด้าน
หนักกว่าที่พวกเราส่วนใหญ่จะเข้าใจได้

461
00:34:22,521 --> 00:34:27,317
- เขาควรได้รับความเห็นใจและเข้าอกเข้าใจ
- เขาทุกข์ทรมานยังไง

462
00:34:27,317 --> 00:34:30,152
ใครๆ ก็อ้างว่ามีบุคลิกอื่นอยู่ในตัวได้รึเปล่า

463
00:34:30,152 --> 00:34:31,530
เอกสารทางวิชาการพูดไว้ชัด

464
00:34:31,530 --> 00:34:33,657
หากจะวินิจฉัยว่าเป็นโรคนี้จริง

465
00:34:33,657 --> 00:34:37,661
คนไข้ต้องมีประสบการณ์บอบช้ําอย่างหนัก
ตั้งแต่ยังเด็ก

466
00:34:38,370 --> 00:34:39,454
ปกติแล้วมักถูกล่วงละเมิดทางเพศ

467
00:34:40,038 --> 00:34:42,248
ถึงจุดที่ชีวิตของพวกเขา
ในจังหวะที่ยังอ่อนไหวเปราะบางที่สุด...

468
00:34:42,248 --> 00:34:43,667
จําเป็นต้องได้รับการปกป้องคุ้มครองที่สุด...

469
00:34:43,667 --> 00:34:47,462
กลับถูกทรยศหักหลัง
และมักจะเป็นการกระทําของคนที่เขาเคยไว้ใจ

470
00:34:47,963 --> 00:34:51,592
สภาพจิตของเด็ก
ไม่สามารถรับมือกับเรื่องแบบนั้นได้

471
00:34:51,592 --> 00:34:54,178
ไม่สามารถจัดการกับความย้อนแย้งที่เจอ

472
00:34:55,344 --> 00:34:59,266
จิตของเด็กจึงแตกร้าวจนถึงขั้นที่
เกิดเป็นตัวตนอื่นแยกออกมา

473
00:34:59,766 --> 00:35:00,934
ตัวเด็กคนนั้นจะหลบไป

474
00:35:01,518 --> 00:35:02,978
มีคนอื่นก้าวเข้ามาแทน

475
00:35:02,978 --> 00:35:07,816
คนที่สามารถรับมือกับ
การอยู่ในโลกที่น่าหวาดกลัวนี้ได้ดีกว่าเขา

476
00:35:09,484 --> 00:35:10,944
นั่นคือจุดที่เริ่มสร้างบุคลิกใหม่

477
00:35:11,570 --> 00:35:16,200
เป็นกลไกการป้องกันตัวเอง
จากความเจ็บปวดรวดร้าวที่ไม่อาจเข้าใจได้

478
00:35:17,910 --> 00:35:19,161
ช่วยพูดถึงแดนนี่หน่อยได้ไหม

479
00:35:21,663 --> 00:35:24,291
ฉันเจอแดนนี่ครั้งแรกที่สถานีตํารวจ
เขาเพิ่งโดนจับ

480
00:35:24,291 --> 00:35:25,834
เพียงแต่นั่นไม่ใช่แดนนี่ ตอนนั้นคือจอนนี่

481
00:35:25,834 --> 00:35:27,127
จอนนี่เป็นใคร

482
00:35:27,127 --> 00:35:30,881
จอนนี่เป็นหนึ่งในตัวตนอื่นของแดนนี่
เขาเหมือนนักมายากลล่องหนจริงๆ เลย

483
00:35:31,548 --> 00:35:34,551
ถ้ากุญแจมือหลุด จอนนี่จะหลุดออกมาด้วย

484
00:35:36,803 --> 00:35:38,680
คําบรรยายเหล่านี้

485
00:35:38,680 --> 00:35:43,685
ที่พูดถึงบุคลิกแยกต่างๆ ของแดนนี่
เป็นข้อเท็จจริงหรือสมมติฐาน

486
00:35:43,685 --> 00:35:45,479
เป็นการตัดสินทางการแพทย์ของฉัน

487
00:35:45,479 --> 00:35:48,482
แดนนี่เคยบอกคุณหรือเปล่าว่า
เขาคิดว่าตัวเองมีหลายบุคลิก

488
00:35:48,482 --> 00:35:49,399
ไม่เคย แต่นั่นไม่ใช่...

489
00:35:49,399 --> 00:35:52,861
อันที่จริง คุณเองไม่ใช่เหรอ
ที่เปิดประเด็นเรื่องนี้ให้เขารู้

490
00:35:52,861 --> 00:35:55,906
ใช่ เพราะอาการของเขาตรงกับการวินิจฉัย

491
00:35:55,906 --> 00:35:57,074
ตามที่คุณบอก

492
00:35:57,658 --> 00:35:59,451
แต่คุณจะได้รับประโยชน์จากเรื่องนี้หลายทาง
ไม่ใช่เหรอ

493
00:35:59,451 --> 00:36:02,246
- ฉันไม่แน่ใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร
- ใครเป็นคนให้ทุนวิจัย

494
00:36:02,246 --> 00:36:03,455
คุณทํามาหากินอะไรกันแน่

495
00:36:04,122 --> 00:36:06,750
งานของฉันส่วนใหญ่ใช้เงินจากทุนวิจัย

496
00:36:06,750 --> 00:36:08,877
- ทุนอย่างเช่นทุนไรลิ่ง
- ใช่

497
00:36:08,877 --> 00:36:10,921
- ซึ่งหมดไปเมื่อปีที่แล้ว
- ใช่

498
00:36:10,921 --> 00:36:14,508
จริงหรือไม่ที่ทางมหาวิทยาลัย
เพิ่งปฏิเสธคําร้องจากคุณ

499
00:36:14,508 --> 00:36:15,801
ที่ขอทุนวิจัยเพิ่มเติม

500
00:36:15,801 --> 00:36:19,429
ทุนมีจํากัดก็ต้องแบ่งๆ กันไป
แต่ฉันจะขอทุนใหม่ในฤดูใบไม้ผลินี้

501
00:36:19,429 --> 00:36:21,640
- คุณได้ตําแหน่งอาจารย์ประจํารึยัง
- จะขอได้ปีหน้า

502
00:36:21,640 --> 00:36:23,600
ดังนั้น ทั้งทุนวิจัยที่เริ่มร่อยหรอ

503
00:36:23,600 --> 00:36:26,979
ทุนหลักกําลังจะหมด
ตําแหน่งอาจารย์ก็แขวนอยู่บนเส้นด้าย

504
00:36:26,979 --> 00:36:30,440
จะสรุปได้ไหมว่าจังหวะนี้เป็น
จังหวะดังหรือดับในอาชีพของคุณ

505
00:36:30,440 --> 00:36:32,526
- ขอค้าน
- ถอนคําถามค่ะ

506
00:36:32,526 --> 00:36:36,613
จะสรุปได้ไหมว่า คดีดังเช่นคดีนี้

507
00:36:36,613 --> 00:36:38,907
จะเป็นโอกาสที่ดีมากสําหรับคุณ

508
00:36:39,908 --> 00:36:41,577
โอกาสที่คุณจะสร้างชื่อให้ตัวเอง

509
00:36:42,536 --> 00:36:45,247
- ฉันไม่ได้มองคนไข้เป็นโอกาส
- ไม่มองเหรอ

510
00:36:45,247 --> 00:36:47,916
ไม่อย่างนั้น คุณเดินเข้าสถานีตํารวจไปทําไม

511
00:36:48,417 --> 00:36:51,837
เป็นเพราะคุณมีสัมพันธ์ทางเพศกับ
ตํารวจสืบสวนเจ้าของคดี

512
00:36:51,837 --> 00:36:53,630
- ที่นําคดีแดนนี่มาบอกคุณรึเปล่า
- ขอค้าน

513
00:36:53,630 --> 00:36:55,674
รับค้าน ระวังหน่อย คุณอัยการ

514
00:36:56,258 --> 00:36:57,426
ถอนคําถามค่ะ

515
00:36:58,302 --> 00:37:01,555
คุณตามผู้ต้องสงสัยไปถึงคุกไรเกอร์สทําไม

516
00:37:01,555 --> 00:37:06,393
เรามีคําที่ใช้เรียกทนายซึ่งหางานด้วยวิธีแบบนั้น

517
00:37:06,393 --> 00:37:07,936
- พวกล่ารถกู้ภัย
- ขอค้าน

518
00:37:07,936 --> 00:37:10,439
- รับค้าน
- ขอปรับคําใหม่ดีกว่าค่ะ

519
00:37:11,023 --> 00:37:15,194
ตอนที่คุณเดินขึ้นสถานีตํารวจในวันนั้น
คุณหวังว่าจะพบกับอะไร

520
00:37:15,194 --> 00:37:16,904
ฉันไม่ได้หวังจะพบกับอะไรทั้งนั้น

521
00:37:16,904 --> 00:37:20,449
ขออภัย แต่ฉันทําใจเชื่อได้ลําบากมาก

522
00:37:21,408 --> 00:37:25,579
มีคนกระซิบเรื่องเด็กคนหนึ่ง คุณก็ทิ้งงานทุกอย่าง

523
00:37:25,579 --> 00:37:27,664
รีบแจ้นข้ามเมืองแมนฮัตตันมา

524
00:37:27,664 --> 00:37:30,459
- คุณขึ้นอะไรมา รถเมล์หรือรถไฟ
- ฉันขึ้นรถไฟ

525
00:37:30,459 --> 00:37:33,003
จะบอกว่าคุณไม่ได้นั่งบนรถไฟ

526
00:37:33,003 --> 00:37:35,506
โดยหวังว่านี่จะเป็นคดีที่ใช่เลยเหรอ

527
00:37:35,506 --> 00:37:37,174
คดีที่ทําให้คุณเป็นคนดัง

528
00:37:37,174 --> 00:37:39,343
คดีที่จะดันให้คุณขึ้นไปยืนแนวหน้าของชาติ

529
00:37:39,343 --> 00:37:40,719
- ไม่ใช่เด็ดขาด
- ขอค้าน

530
00:37:40,719 --> 00:37:42,137
รู้ตัวอีกทีมันก็ได้ผล

531
00:37:42,137 --> 00:37:44,431
ศาลที่เคารพ พยานไม่ใช่คนที่ถูกดําเนินคดี

532
00:37:44,431 --> 00:37:46,934
รับค้าน เปลี่ยนเรื่อง คุณอัยการ

533
00:37:46,934 --> 00:37:49,770
โอเคค่ะหมอ คําถามข้อสุดท้าย

534
00:37:49,770 --> 00:37:51,396
ฝ่ายจําเลยอ้างว่า...

535
00:37:51,396 --> 00:37:57,903
คุณอ้างว่าสาเหตุของสิ่งที่เรียกว่า
โรคหลายบุคลิกของแดนนี่

536
00:37:59,112 --> 00:38:00,864
คือการถูกล่วงละเมิดทางเพศตอนเด็ก

537
00:38:02,616 --> 00:38:05,160
ตลอดช่วงการบําบัดกับจําเลย

538
00:38:06,537 --> 00:38:09,081
เขาเคยบอกคุณไหมว่า
เขาถูกล่วงละเมิดทางเพศตอนเด็ก

539
00:38:13,001 --> 00:38:16,046
ดร.กู๊ดวิน มีใครบอกคุณสักคนไหม

540
00:38:16,046 --> 00:38:20,926
หรือจําเลยเคยอ้างไหมว่า
เขาถูกล่วงละเมิดทางเพศ

541
00:38:22,678 --> 00:38:24,805
เป็นคําตอบใช่หรือไม่ แค่นั้น

542
00:38:28,976 --> 00:38:30,060
ดร.กู๊ดวิน

543
00:38:36,108 --> 00:38:36,942
ไม่มี

544
00:38:40,904 --> 00:38:42,197
ไม่มีคําถามต่อค่ะ ศาลที่เคารพ

545
00:38:43,407 --> 00:38:45,284
ดร.กู๊ดวิน ดร.กู๊ดวิน

546
00:38:48,287 --> 00:38:49,997
คุณจะแก้ตัวกับคนไข้ยังไง

547
00:38:49,997 --> 00:38:52,374
ดร.กู๊ดวิน จะแก้ตัวยังไง

548
00:39:10,392 --> 00:39:14,563
(บาร์ - แอลเจ เรสเตอรองต์)

549
00:39:22,362 --> 00:39:23,780
แสดงว่าคุณแค่หลอกใช้เขา

550
00:39:26,283 --> 00:39:28,577
แคนดี้ นั่นห่างไกลจากความเป็นจริงที่สุด

551
00:39:28,577 --> 00:39:30,329
แล้วคามิซาล่ะ เขารับงานเกินตัว

552
00:39:30,329 --> 00:39:32,456
- สแตนเป็นทนายที่ดี
- เป็นแค่ทนายอาสา

553
00:39:32,456 --> 00:39:34,249
แต่เขาก็พยายามสุดตัว

554
00:39:34,249 --> 00:39:35,459
เขาจะรับเองไม่ไหวอยู่แล้ว

555
00:39:35,459 --> 00:39:36,668
มีใครรับไหวบ้าง

556
00:39:38,128 --> 00:39:40,255
- คุณมาตรงนี้ทําไม
- เพราะฉันรู้ว่าเรื่องนี้จะจบยังไง

557
00:39:40,255 --> 00:39:42,007
ฉันรู้ว่าพวกคุณทุกคนจะโทษใคร

558
00:39:43,300 --> 00:39:45,761
แต่นั่นมันตอแหลมาก คุณต่างหากที่ทําผิดต่อเขา

559
00:39:49,348 --> 00:39:50,432
แคนดี้ ฉัน...

560
00:39:51,308 --> 00:39:53,852
ฉันทุ่มทุกอย่างที่ทําได้ให้ลูกชายคุณ

561
00:39:55,521 --> 00:39:58,607
ตอนนี้ฉันอาจจะใจสลาย
แต่สามัญสํานึกของฉันยังชัดเจน

562
00:39:58,607 --> 00:39:59,525
ฉันก็ชัด

563
00:39:59,525 --> 00:40:01,985
ถ้านั่นเป็นเรื่องจริง
คุณไม่เดินตามฉันเข้ามาในนี้หรอก

564
00:40:03,362 --> 00:40:04,571
และคุณคิดผิด

565
00:40:04,571 --> 00:40:07,908
ฉันไม่มีทางโทษคุณ ไม่มีทาง

566
00:40:09,660 --> 00:40:10,661
โกหก

567
00:40:20,712 --> 00:40:25,050
ตอนเพิ่งเป็นแพทย์ประจําบ้านปีแรก
ฉันมีคนไข้ชื่อแอนนา

568
00:40:27,636 --> 00:40:31,765
แอนนาถูกข่มขืนหกครั้ง จากผู้ชายหกคน

569
00:40:31,765 --> 00:40:33,267
ในช่วงเวลาแปดปี

570
00:40:33,267 --> 00:40:35,269
แคนดี้ เขาเพิ่งอายุแค่ 19 ปีเท่านั้น

571
00:40:35,894 --> 00:40:37,145
คุณจะอธิบายเรื่องแบบนั้นยังไง

572
00:40:39,398 --> 00:40:42,693
โลกนี้มีปรากฏการณ์ ปรากฏการณ์ที่เลวร้าย

573
00:40:44,069 --> 00:40:45,779
เหยื่อการล่วงละเมิดมีชีวิตรอด

574
00:40:45,779 --> 00:40:50,450
พวกเขาหนีออกมาได้
เพียงเพื่อจะถูกคนอื่นล่วงละเมิดซ้ํา

575
00:40:52,160 --> 00:40:58,083
เมื่อได้ยินเรื่องพวกนี้ ฉันคิดว่า
"พระเจ้า คนพวกนี้น่าสงสาร

576
00:40:59,084 --> 00:41:01,461
เป็นมนุษย์ที่โชคร้ายที่สุดในโลก"

577
00:41:02,796 --> 00:41:04,798
เพียงแต่มันไม่ใช่เรื่องของโชคชะตา

578
00:41:04,798 --> 00:41:07,509
มันเป็นความโคตรบิดเบี้ยวของธรรมชาติมนุษย์

579
00:41:09,636 --> 00:41:14,641
เพราะสมัยยังเด็ก
พวกเขาถูกบีบให้สื่อกับคนด้วยวิธีทางเพศ

580
00:41:16,393 --> 00:41:18,937
ถูกฝึกมาให้โดนล่วงละเมิดแต่ต้น

581
00:41:19,646 --> 00:41:24,109
พวกนักล่าปรับตัวจนหาเหยื่อได้เก่งมาก

582
00:41:24,902 --> 00:41:28,071
จะจับอะไรเล็กๆ น้อยๆ ที่คนอื่นไม่สังเกตเห็น

583
00:41:28,655 --> 00:41:32,701
ไม่ว่าจะมาจากสารเคมีในร่างกาย
สภาพจิต พฤติกรรม ท่าทาง

584
00:41:34,953 --> 00:41:36,997
ในสายตานักล่ามันจะเด่นเป็นป้ายไฟ

585
00:41:37,497 --> 00:41:40,626
และสิ่งสําคัญที่ย้ําเท่าไหร่ก็ไม่พอ

586
00:41:43,212 --> 00:41:47,216
เรื่องพวกนั้นทั้งหมด
ไม่ได้อยู่ในความควบคุมของเหยื่อเลย

587
00:41:49,510 --> 00:41:52,888
ไม่ใช่ความผิดของเหยื่อทั้งสิ้น

588
00:41:56,683 --> 00:41:58,852
คุณกับแดนนี่เป็นเหยื่อ

589
00:41:59,811 --> 00:42:02,689
และฉันคิดว่ามาร์ลิน
ก็ไม่ใช่นักล่าคนแรกที่คุณเจอมาในชีวิต

590
00:42:04,274 --> 00:42:05,400
และไม่ใช่ความผิดคุณ

591
00:42:07,653 --> 00:42:09,696
ฉันเห็นใจคุณมาก ใจสลายแทน

592
00:42:11,031 --> 00:42:13,242
เพราะคุณไม่ควรจะต้องโดนกระทําแบบนั้นเลย

593
00:42:16,161 --> 00:42:20,040
ดังนั้น ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้โทษคุณ

594
00:42:22,292 --> 00:42:23,293
ไม่ว่าเรื่องอะไรทั้งนั้น

595
00:42:25,838 --> 00:42:30,634
ฉันได้แต่หวังว่า ถ้าคุณขึ้นให้การ

596
00:42:31,301 --> 00:42:37,057
คุณอาจจะหยุดโทษตัวเองได้เสียที

597
00:42:45,732 --> 00:42:46,733
มาร์ลิน

598
00:42:55,409 --> 00:42:57,327
คุณรู้หรือเปล่าว่ากําลังขออะไรจากฉัน

599
00:42:59,454 --> 00:43:00,914
ความรู้สึกผิดหรือความเศร้า

600
00:43:03,542 --> 00:43:05,127
คุณรับอะไรได้มากกว่ากันล่ะ

601
00:43:16,471 --> 00:43:19,474
ทําเบคอนเยอะไปแล้ว ไม่ดีต่อสุขภาพผม

602
00:43:21,226 --> 00:43:23,312
ฉันทําก็แค่เพราะคุณชอบกิน

603
00:43:23,312 --> 00:43:25,689
แต่ผมยังไม่อยากตายด้วย
เพราะงั้น น้อยๆ หน่อย

604
00:43:25,689 --> 00:43:28,317
ยอมรับความจริงเถอะ
ผมลดน้ําหนักหน่อยก็ดี

605
00:43:29,651 --> 00:43:31,278
เราต้องคอยดูแลกันและกัน

606
00:43:32,821 --> 00:43:33,822
แล้วเจอกัน

607
00:45:02,619 --> 00:45:03,620
สวัสดี ที่รัก

608
00:45:05,664 --> 00:45:08,125
ก็ว่าจะแวะมาดูคุณในศาลหน่อย

609
00:45:12,296 --> 00:45:14,631
ผมไม่ใช่คนโง่นะ แคนดี้
ผมรู้ว่าคุณมาทําไม

610
00:45:14,631 --> 00:45:16,133
ผมรู้ว่าคุณจะพูดอะไร

611
00:45:16,133 --> 00:45:18,427
ผมจะไม่ห้ามคุณพูดด้วยซ้ํา

612
00:45:18,427 --> 00:45:19,887
จะทําอะไรก็ตามใจคุณเลย

613
00:45:20,596 --> 00:45:24,391
แต่ผมคงไม่ได้ทําหน้าที่สามี
ถ้าไม่มาย้ํากับคุณว่า

614
00:45:24,391 --> 00:45:26,435
คําที่คุณพูดออกไป...

615
00:45:26,435 --> 00:45:32,441
คําโกหกร้ายกาจนั้น
จะเปลี่ยนโลกที่คุณอยู่ได้ในชั่วข้ามคืน

616
00:45:33,650 --> 00:45:37,487
จะมีคนจ้องคุณทั่วร้านเอแอนด์พี
กระซิบกระซาบกันไปทั้งเมือง

617
00:45:37,487 --> 00:45:39,573
"แม่แบบไหนกันที่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้น"

618
00:45:40,282 --> 00:45:42,284
ที่แน่ๆ คุณจะเสียสามีไป

619
00:45:42,284 --> 00:45:45,579
ยังจะต้องตกงานอีก แล้วในที่สุดก็จะเสียบ้าน

620
00:45:46,580 --> 00:45:49,791
ที่แย่ที่สุด คุณจะเสียภาพลักษณ์ที่คุณเป็น

621
00:45:50,626 --> 00:45:55,214
ไม่เหลือภาพลักษณ์ คนอื่นก็จะเห็นแต่
เรื่องที่คุณยอมให้เกิด เหตุที่คุณยอมรับเอง

622
00:45:57,341 --> 00:45:58,759
แดนนี่ก็จะเห็นแค่นั้นเหมือนกัน

623
00:46:00,344 --> 00:46:01,637
เพราะงั้น คุณก็จะเสียเขาไปด้วย

624
00:46:09,061 --> 00:46:10,854
แดนนี่ตอนเด็กเป็นยังไง

625
00:46:10,854 --> 00:46:14,399
เขาเป็นเด็กดี เป็นเด็กน่ารัก

626
00:46:15,192 --> 00:46:17,819
- แต่เขาไม่เหมือนคนอื่น
- ไม่เหมือนยังไง

627
00:46:19,404 --> 00:46:25,410
อ่อนไหวเกินไปล่ะมั้ง อ่อนโยน

628
00:46:29,706 --> 00:46:34,962
โลกเราโหดร้าย เราก็มีกันแค่สองคน

629
00:46:37,631 --> 00:46:41,426
คุณรี้ด ผมกําลังต้องถาม
คําถามที่อาจทําใจลําบาก

630
00:46:41,426 --> 00:46:43,512
ค่อยๆ ตอบได้เลยนะครับ

631
00:46:49,726 --> 00:46:53,772
คุณเชื่อว่าแดนนี่ ลูกชายของคุณ
เคยถูกละเมิดทางเพศหรือไม่

632
00:46:53,772 --> 00:46:54,857
ขอค้าน

633
00:46:54,857 --> 00:46:59,945
ถ้าเธอไม่เคยเห็นการล่วงละเมิดนั้นกับตา
คําตอบก็เป็นแค่การคาดเดา

634
00:46:59,945 --> 00:47:03,866
ศาลที่เคารพ เหตุล่วงละเมิดส่วนใหญ่
เกิดในที่ลับตาโดยไม่มีพยาน

635
00:47:03,866 --> 00:47:06,910
ถ้าแม่ของเด็กไม่ถือเป็นพยานผู้เชี่ยวชาญ

636
00:47:06,910 --> 00:47:09,705
ในเรื่องที่เกิดขึ้นกับลูกชายในบ้านของตัวเอง
ใครจะรู้ได้อีก

637
00:47:11,290 --> 00:47:13,166
ไม่รับค้าน ถามต่อได้

638
00:47:13,667 --> 00:47:16,795
คุณรี้ด
คุณเชื่อว่าแดนนี่เคยถูกละเมิดทางเพศหรือไม่

639
00:47:31,185 --> 00:47:32,186
ไม่เคย

640
00:47:33,687 --> 00:47:36,690
- อะไรนะ ผมขอถามอีกครั้ง
- ฉันไม่เชื่อว่าเขาเคยถูกล่วงละเมิด

641
00:47:38,609 --> 00:47:43,238
คุณรี้ด ผมเข้าใจว่าเรื่องนี้อาจจะทําใจยาก

642
00:47:43,822 --> 00:47:46,158
แต่ขอย้ําอีกครั้งว่าคุณสาบานตนไว้แล้ว

643
00:47:48,035 --> 00:47:50,662
แน่ใจหรือว่าไม่มีการล่วงละเมิดไม่ว่าจะด้านไหน

644
00:47:50,662 --> 00:47:51,747
ขอค้าน

645
00:47:51,747 --> 00:47:53,165
แน่ใจเหรอว่าคุณไม่เคยได้ยินอะไรเลย

646
00:47:53,165 --> 00:47:54,291
ถามเองตอบเอง

647
00:47:54,291 --> 00:47:56,502
- แน่ใจเหรอว่าไม่ได้เห็น...
- รับค้าน

648
00:48:03,175 --> 00:48:04,176
คุณรี้ด

649
00:48:05,385 --> 00:48:06,386
ไม่มี

650
00:48:09,932 --> 00:48:10,933
ไม่มีคําถามต่อครับ

651
00:48:11,850 --> 00:48:12,851
คุณริชาร์ดส์

652
00:48:14,269 --> 00:48:15,437
ไม่มีคําถามค่ะ ศาลที่เคารพ

653
00:48:15,437 --> 00:48:17,314
พยานลงไปได้

654
00:48:32,579 --> 00:48:34,706
เราจะพักการพิจารณาคดีจนถึงพรุ่งนี้

655
00:48:34,706 --> 00:48:36,166
ช่วยพาลูกขุนออกไปที

656
00:48:38,085 --> 00:48:39,086
ทุกคนกรุณายืนขึ้น

657
00:48:47,302 --> 00:48:48,554
แดนนี่ ยืนขึ้น

658
00:49:09,241 --> 00:49:14,037
เดินเล่นในทุ่งหญ้าป่าพรุ
อากาศฉ่ําฝนเปรอะเดือนเมษา

659
00:49:16,039 --> 00:49:20,961
จนถึงกระท่อมปลายนา
ที่เราสองคนเจอมาด้วยกัน

660
00:49:22,129 --> 00:49:28,302
เจ้าบ้านเลี้ยงชาเลี้ยงขนม
หยุดชมหยุดเล่าเรื่องขํา

661
00:49:29,636 --> 00:49:33,223
แสงหิ่งห้อยน้อยกระจายฉันยังจํา

662
00:49:36,602 --> 00:49:41,315
แสงหิ่งห้อยน้อยกระจายฉันยังจํา

663
00:49:41,315 --> 00:49:44,484
เธอกลับจําเพียงควันไฟเข้าตา

664
00:49:48,572 --> 00:49:53,702
วิ่งเล่นกลางทุ่งหญ้าฟ้าใส
ดอกแฮร์เบลม่วงกระจายไกวลู่

665
00:49:56,955 --> 00:50:02,419
สะท้านซ่านในสายลมฤดูร้อนอยู่
อากาศอุ่นร้อนนี้แสนยาวนาน

666
00:50:03,462 --> 00:50:08,926
เดินท่องไปตามลําธาร
ตามที่ราบต่ําลุ่มแม่น้ําสุดตา

667
00:50:09,510 --> 00:50:20,729
ต้นหลิวลู่ลมฉันยังจํา

668
00:50:21,355 --> 00:50:24,399
เธอกลับจําเพียงแมลงรําคาญ

669
00:50:29,363 --> 00:50:35,285
เดินเล่นในตลาดสเปน
ในร่มยังร้อนผ่าวถึงเก้าสิบ

670
00:50:36,036 --> 00:50:40,999
ผักผลไม้วางขายกันถี่ยิบ
จัดวางชิดแสนยวนใจ

671
00:50:42,209 --> 00:50:45,379
แบ่งปันความทรงจําร่วมกัน

672
00:50:45,921 --> 00:50:49,383
ดั่งคนรักทุกคู่ต้องจํา

673
00:50:49,967 --> 00:51:00,227
ที่นั่นมีส้มฉันยังจํา

674
00:51:00,727 --> 00:51:03,647
เธอกลับจําแต่ฝุ่นแสนรําคาญ

675
00:51:05,607 --> 00:51:10,404
ใบไม้ปลิดปลิวจากต้น
หน้าหนาวขัดสนเริ่มกล้ําใกล้

676
00:51:11,446 --> 00:51:16,201
แต่ตลอดช่วงใบไม้ผลิและหน้าร้อนใส
เราหัวเราะกันได้มาทั้งปี

677
00:51:30,591 --> 00:51:34,887
สองใจสุขเต้นเป็นหนึ่ง

678
00:51:35,554 --> 00:51:41,018
ฉันแอบซึ้งนึกว่าเราคือ "เรา"

679
00:51:43,020 --> 00:51:49,985
แต่เราเป็นเพียง "เธอกับฉัน" เท่านั้นเอง

680
00:51:54,448 --> 00:51:57,367
(หากคุณหรือคนที่รู้จักต้องการกําลังใจ)

681
00:51:57,367 --> 00:51:59,369
(กรุณาไปที่ Apple.com/HereToHelp)

682
00:52:49,127 --> 00:52:51,129
คําบรรยายโดย ปัทมวรรณ บูรณมาตร์