1
00:00:21,063 --> 00:00:23,482
(ตัวละครและเหตุการณ์ทั้งหมด
เป็นเรื่องสมมติ)

2
00:00:23,566 --> 00:00:26,026
(นักแสดงเด็กอยู่ภายใต้การถ่ายทำ
ที่ปลอดภัยและมีผู้ปกครองอยู่ด้วย)

3
00:02:17,888 --> 00:02:18,889
พอที

4
00:02:19,139 --> 00:02:21,183
คิดว่าข้าจะเชื่ออย่างนั้นรึ

5
00:02:24,520 --> 00:02:27,022
(วิหารหลักแพคแบคกโย)

6
00:02:32,862 --> 00:02:35,865
ปัญหาไม่ใช่ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ

7
00:02:36,407 --> 00:02:41,537
คิดว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับท่าน
เป็นเพียงเรื่องบังเอิญรึ

8
00:02:41,620 --> 00:02:43,163
เลิกพูดจาเลอะเทอะสักที

9
00:02:43,247 --> 00:02:45,958
ท่านคือบุคคลผู้ได้รับเลือก

10
00:02:46,041 --> 00:02:51,297
โปรดแสดงให้เราเห็นทีว่า
ท่านคู่ควรกับความไว้ใจของเรา

11
00:02:51,839 --> 00:02:55,009
ข้ากลายเป็นปีศาจร้าย
เพราะถูกมนุษย์อย่างพวกเจ้าหลอกลวง

12
00:02:56,677 --> 00:02:57,887
ข้าจะไม่หลงกลอีกแล้ว

13
00:03:01,807 --> 00:03:03,017
และสิ่งนี้…

14
00:03:05,728 --> 00:03:08,814
จะช่วยให้ท่านยอมรับมันได้

15
00:03:09,398 --> 00:03:11,942
เจ้าคิดจะทำอะไรนั้น ข้าไม่รู้
แต่จงหยุดเสีย

16
00:03:12,026 --> 00:03:13,944
เพราะข้าไม่คิดจะช่วยเจ้า

17
00:03:17,615 --> 00:03:18,616
ไม่สิ…

18
00:03:20,951 --> 00:03:23,037
คนที่ต้องการความช่วยเหลือไม่ใช่พวกเรา

19
00:03:23,871 --> 00:03:26,999
สภาพท่านตอนนี้ ทำอะไรได้บ้างรึ

20
00:03:52,775 --> 00:03:53,776
เจ้าพวกสารเลว

21
00:03:55,277 --> 00:03:57,112
ข้าจะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ

22
00:03:59,198 --> 00:04:01,075
มีใครสักคนที่มีนามว่าจงรยอง

23
00:04:01,909 --> 00:04:03,494
ข้ามั่นใจว่าท่านรู้จักดี

24
00:04:04,119 --> 00:04:05,621
รู้จักจงรยองอย่างนั้นรึ

25
00:04:06,330 --> 00:04:10,668
เขามีความศรัทธาอย่างแน่แน่ว
และยังมีจิตวิญญาณผิดมนุษย์

26
00:04:10,751 --> 00:04:15,506
สำหรับแผนของเราแล้ว
เขาเหมาะสมอย่างไร้ที่ติ

27
00:04:15,589 --> 00:04:17,800
เจ้าสารเลว เจ้าเป็นใครกันแน่

28
00:04:21,762 --> 00:04:24,390
คนที่ควบคุมจิตใจเขาคือข้าเอง

29
00:04:26,225 --> 00:04:29,937
เขาถึงได้เลี้ยงผู้สังหารปีศาจ
ที่วัดแทจัง

30
00:04:35,150 --> 00:04:39,613
โดยมีเจตนาเพื่อปลิดชีพเทพวอนจอง

31
00:04:41,907 --> 00:04:43,409
แต่น่าเสียดาย

32
00:04:45,828 --> 00:04:47,663
แผนนั้นกลับล้มเหลว

33
00:04:48,539 --> 00:04:49,540
เพราะพาน

34
00:04:49,999 --> 00:04:51,750
และเพราะท่าน

35
00:04:55,337 --> 00:04:58,007
เหตุผลที่ข้าปลุกท่านให้ฟื้นขึ้นมา

36
00:05:04,388 --> 00:05:10,185
เพื่อมอบโอกาสให้ท่าน
ได้กอบกู้ความล้มเหลวของตัวเอง

37
00:06:14,583 --> 00:06:17,628
ทีนี้ท่านพร้อมทำงานให้ข้าหรือยัง

38
00:06:28,847 --> 00:06:31,433
ก้าวย่างที่ท่านกับเราเลือกเดิน

39
00:06:32,643 --> 00:06:36,021
ล้วนแล้วก็เพื่อความโชติช่วง
ของหมู่มวลมนุษย์

40
00:06:37,314 --> 00:06:39,942
ดังนั้นก็จงอย่าได้กังขา
ในทางที่ท่านเลือก

41
00:06:41,110 --> 00:06:42,528
เพื่อหมู่มวลมนุษย์รึ

42
00:06:42,611 --> 00:06:45,405
ข้าไม่ได้บอกว่า
เราจะช่วยมวลมนุษย์ในปัจจุบัน

43
00:06:48,450 --> 00:06:49,451
ต่อผู้ที่ดีกว่า…

44
00:06:51,912 --> 00:06:54,039
ต่อมนุษย์ที่ล้ำค่ากว่า

45
00:06:56,458 --> 00:06:57,543
ที่เราเรียกว่า…

46
00:07:00,504 --> 00:07:02,589
ชาววิญญู

47
00:07:09,388 --> 00:07:10,722
ดั่งท่านกับข้า

48
00:07:11,348 --> 00:07:14,726
โลกที่คู่ควรกับเรา
ชาววิญญูจะอาศัยอยู่ไปตลอดกาล

49
00:07:16,186 --> 00:07:19,815
และสำหรับวิญญูฝ่ายขาว
โลกที่สมบูรณ์แบบ…

50
00:07:20,107 --> 00:07:21,567
โลกที่สมบูรณ์แบบรึ

51
00:07:21,942 --> 00:07:24,486
ข้าไม่มีความคิดจะเล่นด้วยหรอกนะ

52
00:07:25,654 --> 00:07:28,365
ข้าจะฆ่านังแพศยาที่ขังข้าไว้ใต้พิภพ

53
00:07:28,740 --> 00:07:31,827
และฆ่าทุกคน
ที่ทำให้ข้าต้องมีชีวิตเยี่ยงปีศาจร้าย

54
00:07:36,498 --> 00:07:38,417
เจ้าต้องการเช่นนั้นเช่นกันหรือไม่

55
00:07:40,377 --> 00:07:42,462
หากว่าใช่ ข้าก็อาจช่วยเจ้าได้

56
00:08:36,892 --> 00:08:37,935
ทำไมถึงนานนัก

57
00:08:45,609 --> 00:08:47,986
เคยบอกแล้วใช่ไหม
ว่าอย่าทำอะไรที่ไม่จำเป็น

58
00:08:49,821 --> 00:08:51,740
ดูเหมือนวอนจองเป็นคนที่คอยแก้ไข…

59
00:08:53,700 --> 00:08:55,535
ฉันเลยนึกว่าอาจช่วยเขาได้

60
00:08:56,203 --> 00:08:57,496
ภาระของคุณ

61
00:08:58,580 --> 00:09:00,040
ฉันอยากช่วยแบ่งเบามาบ้าง

62
00:09:03,794 --> 00:09:04,795
ทำอะไรน่ะ

63
00:09:05,170 --> 00:09:07,130
ก็พอรู้หรอกนะว่ามันอาจจะหนัก

64
00:09:07,214 --> 00:09:08,799
แต่ไม่รู้เลยว่ามันจะร้อนขนาดนี้

65
00:09:08,882 --> 00:09:11,677
อยู่กับปีศาจโลกีย์มาก
เลยไม่กลัวอะไรแล้วหรือไง

66
00:09:11,760 --> 00:09:12,761
หา

67
00:09:20,477 --> 00:09:22,896
คิดว่าจะเป็นเพื่อน
กับปีศาจโลกีย์ได้เหรอ

68
00:09:23,397 --> 00:09:24,898
ช่วยคิดหน่อยเถอะ

69
00:09:25,357 --> 00:09:26,566
แล้วทำไมจะเป็นไม่ได้

70
00:09:29,945 --> 00:09:31,113
เรามาเป็นเพื่อนกันนะ

71
00:09:31,196 --> 00:09:32,239
คุณปีศาจโลกีย์

72
00:09:35,075 --> 00:09:36,451
ฝากตัวด้วยนะ สหาย

73
00:09:39,288 --> 00:09:40,330
พาน

74
00:09:41,707 --> 00:09:43,834
รู้ไหมว่าทำไมคนเราถึงกลับมาเกิดใหม่

75
00:09:45,002 --> 00:09:46,795
พวกเขากลับมาเกิดใหม่

76
00:09:48,046 --> 00:09:50,716
เพื่อกลับตัวกลับใจ
และล้างบาปกรรมที่เคยก่อไว้ในชาติก่อน

77
00:09:51,174 --> 00:09:52,384
ร่างกายคุณเป็นไงบ้าง

78
00:09:52,676 --> 00:09:53,677
ค่อยยังชั่วแล้วเหรอ

79
00:10:13,530 --> 00:10:17,576
จนตอนนี้ก็ยังหาคำตอบไม่เจอเหรอ

80
00:10:23,915 --> 00:10:29,254
อย่ากักขังตัวเอง
อยู่ในความสับสนใหญ่โตขนาดนั้นเลย

81
00:10:29,796 --> 00:10:30,797
คุณพ่อโยฮัน

82
00:10:32,007 --> 00:10:36,762
ไม่ว่ายังไง สิ่งที่นายควรทุ่มเทใส่ใจ
ก็มีเพียงสิ่งเดียวนี่นา

83
00:10:41,016 --> 00:10:42,351
คงเป็นภารกิจของผมสินะครับ

84
00:10:43,685 --> 00:10:44,686
ใช่แล้ว

85
00:10:45,937 --> 00:10:47,147
ภารกิจของนาย

86
00:10:49,024 --> 00:10:54,029
สุดท้ายแล้ว
ก็เพื่อปกป้องคุณหนูมีโฮไม่ใช่เหรอ

87
00:10:59,284 --> 00:11:00,285
ก็เป็นไปได้นะ

88
00:11:06,958 --> 00:11:10,128
มันเป็นไปได้ เพราะนายเป็นมนุษย์นี่นา

89
00:11:15,759 --> 00:11:17,761
นายจะทำให้มีโฮตกอยู่ในอันตรายอีก

90
00:11:21,056 --> 00:11:24,518
มนุษย์เชื่อในสิ่งที่ตัวเองอยากเชื่อ
และคิดว่ามันชอบธรรม

91
00:11:26,353 --> 00:11:28,313
พวกเขายังกลบเกลื่อน
แสร้งว่าทำเพื่อส่วนรวม

92
00:11:32,275 --> 00:11:33,735
นายเคยบอกว่ากำลังทดสอบฉันใช่ไหม

93
00:11:35,237 --> 00:11:38,156
คิดดูให้ดีๆ ว่าใครกันแน่
ที่ควรถูกทดสอบ

94
00:12:10,480 --> 00:12:11,523
มาถึงตอนนี้…

95
00:12:12,774 --> 00:12:18,280
ลูกไม่รู้แล้วว่าฝ่ายไหนชอบธรรม
มากกว่ากันครับ คุณพ่อ

96
00:12:29,040 --> 00:12:33,044
คุณครูฮันยื่นจดหมายลาออก
กับทางโรงเรียนแล้วครับ

97
00:12:33,920 --> 00:12:36,506
คุณพ่อคุณแม่ของเธอ
ก็ย้ายไปแล้วเหมือนกัน

98
00:12:37,466 --> 00:12:41,011
ตั้งแต่จัดพิธีศพ
ครูฮันก็ไม่ยอมเจอหน้าใครอีกเลยครับ

99
00:12:41,386 --> 00:12:42,721
ยินดีด้วยครับ

100
00:12:43,805 --> 00:12:45,140
ยินดีด้วยนะ

101
00:13:10,207 --> 00:13:12,542
ฉันไปโดยไม่ได้บอกกล่าว ขอโทษทีนะ

102
00:13:14,336 --> 00:13:16,213
แต่ฉันไม่เป็นไรหรอก

103
00:13:17,214 --> 00:13:18,632
อีกไม่นานฉันก็จะดีขึ้น

104
00:13:19,633 --> 00:13:21,885
เธอก็รู้นี่นาว่าฉันเป็นคนใจกล้า

105
00:13:22,427 --> 00:13:24,804
เพราะงั้นก็อย่าเป็นห่วงฉัน

106
00:13:25,222 --> 00:13:28,600
กินข้าวให้อิ่มทุกมื้อ
แล้วก็อย่าสร้างปัญหา

107
00:13:29,768 --> 00:13:30,810
ไว้เจอกันนะ

108
00:13:32,229 --> 00:13:33,855
พูดมาได้ว่าไม่เป็นไร

109
00:13:46,076 --> 00:13:47,827
- ไปกัน
- ไปไหน

110
00:13:48,828 --> 00:13:50,413
ฉันไม่อยากสูญเสียใครไปอีกแล้ว

111
00:13:57,629 --> 00:14:03,218
มีหัวใจเพียงหนึ่งดวงถูกฝังไว้
แต่มีเด็กถึง 46 คน

112
00:14:04,803 --> 00:14:08,431
เพราะฉะนั้นหัวใจหนึ่งดวงนี้

113
00:14:09,307 --> 00:14:12,310
จึงถูกแยกออกเป็น 46 ชิ้น

114
00:14:13,103 --> 00:14:15,772
เรื่องนี้อีกแล้ว ย่าเมาแล้วสินะ

115
00:14:16,898 --> 00:14:19,234
ถ้าหนูฟังเรื่องนี้อีกรอบ
ก็จะครบ 100 รอบพอดี…

116
00:14:19,693 --> 00:14:21,611
ไม่สิ ที่จริงคือรอบที่ 189 ต่างหาก

117
00:14:23,613 --> 00:14:25,740
อย่างน้อยก็เชื่ออะไร
ที่มันน่าสนใจกว่านี้หน่อยสิ

118
00:14:26,866 --> 00:14:30,662
บางครั้งเราก็จะมองเห็น
ต่อเมื่อเราเชื่อ

119
00:14:44,634 --> 00:14:45,635
สมมติว่ามันจริง

120
00:14:46,219 --> 00:14:48,054
แล้วเด็กพวกนั้นอยู่ไหนล่ะ

121
00:14:50,056 --> 00:14:52,726
พวกเขาก็ยืนอย่างน่าสังเวชอยู่น่ะสิ

122
00:14:53,268 --> 00:14:55,020
แล้วพวกเขาอยู่ไหนล่ะ หือ

123
00:14:55,687 --> 00:14:56,855
อยู่ตรงไหนล่ะคะ

124
00:15:01,651 --> 00:15:03,236
อยู่ตรงโน้นนั่นไง

125
00:15:04,404 --> 00:15:06,031
พวกที่ทุกข์ทนน่าสังเวช

126
00:15:09,993 --> 00:15:12,120
ขอฉันพูดตามตรงเลยนะคะ คุณย่า

127
00:15:13,413 --> 00:15:18,001
คนที่ชื่อวอนจอง
ฉันจะกลายเป็นเธอได้ยังไงคะ

128
00:15:20,295 --> 00:15:21,880
คุณย่าเคยบอกฉันใช่ไหมคะ

129
00:15:22,672 --> 00:15:24,966
ว่าวอนจองคือคนที่คอย
ซ่อมแซมสิ่งที่แตกสลาย

130
00:15:26,134 --> 00:15:28,219
ฉันคิดว่าจะลองดูสักตั้งค่ะ

131
00:15:29,596 --> 00:15:31,598
ฉันคิดว่าคุณย่าน่าจะรู้วิธี

132
00:15:32,682 --> 00:15:35,268
มันไม่ใช่เรื่องที่แค่นึกอยากทำ
ก็ทำได้หรอกนะ

133
00:15:35,644 --> 00:15:40,649
วอนจองใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อฝึกฝน
ซึ่งมันเจ็บปวดเหมือนกระดูกถูกบั่น

134
00:15:41,107 --> 00:15:44,319
กระดูกถูกบั่น
ก็ยังดีกว่าถูกทึ้งหัวใจนะคะ

135
00:15:44,986 --> 00:15:46,446
เพราะงั้นช่วยบอกฉันทีเถอะค่ะ

136
00:15:46,529 --> 00:15:48,448
ทุกคนล้วนมีชามหนึ่งใบอยู่ในตัว

137
00:15:50,450 --> 00:15:52,577
เพื่อรองรับสิ่งใหม่ๆ

138
00:15:53,495 --> 00:15:57,666
เราจึงต้องถ่ายมันออกให้มากพอ
กับที่เติมเข้าไป

139
00:15:58,625 --> 00:15:59,668
หมายความว่าอะไร…

140
00:15:59,751 --> 00:16:02,796
เจ้าอาจจะไม่กลับเป็นคนเดิม
แบบที่เป็นทุกวันนี้ก็ได้

141
00:16:03,755 --> 00:16:04,964
แล้วยังจะทำอยู่ไหม

142
00:16:10,303 --> 00:16:12,514
ฉันจะทำค่ะเพราะไม่ชอบตัวตน
ของคนที่ฉันเป็นมาจนถึงตอนนี้

143
00:16:14,224 --> 00:16:15,850
ดังนั้นคำตอบของฉันยังคงเหมือนเดิม

144
00:16:17,852 --> 00:16:18,937
ฉันจะทำค่ะ

145
00:16:55,348 --> 00:16:57,267
เจ้าน่ะ ไปอยู่ห่างๆ เลย

146
00:16:59,936 --> 00:17:00,937
ทำไมล่ะ

147
00:17:14,909 --> 00:17:15,910
แม่หนู

148
00:17:17,537 --> 00:17:19,205
มองเข้าไปในนี้นะ

149
00:17:22,333 --> 00:17:25,211
มันอาจจะยากอยู่สักหน่อย

150
00:17:46,065 --> 00:17:47,567
นี่มันอะไรกันคะ

151
00:17:48,777 --> 00:17:50,111
บอกแล้วใช่ไหม

152
00:17:50,820 --> 00:17:52,655
ว่ามันจะเจ็บเหมือนถูกบั่นกระดูก

153
00:18:14,886 --> 00:18:16,221
ฉันจะไปรอที่รถนะ

154
00:18:20,767 --> 00:18:21,893
เกิดอะไรขึ้น

155
00:18:23,686 --> 00:18:27,524
นี่แค่เพิ่งจะเริ่ม
ทำไมต้องตกอกตกใจขนาดนั้นด้วย

156
00:18:27,607 --> 00:18:30,485
ตกใจอะไรที่ไหนล่ะ ก็แค่ถามดูเฉยๆ

157
00:18:30,568 --> 00:18:33,530
แม้แต่ข้ออ้างยังฟังไม่เข้าท่าเลย

158
00:19:01,015 --> 00:19:02,016
ยอมจี

159
00:19:03,184 --> 00:19:05,228
ซูรยอนบอกว่ามีอะไรอยากบอกครูค่ะ

160
00:19:11,734 --> 00:19:12,735
ให้ฉันเหรอ

161
00:19:15,363 --> 00:19:16,781
อะไรเนี่ย

162
00:19:18,032 --> 00:19:19,117
ผ้าพันคอสินะ

163
00:19:20,243 --> 00:19:25,331
ตอนดูแม่ถักทีละห่วง
หนูเห็นแล้วอึดอัดมากเลยค่ะ

164
00:19:25,957 --> 00:19:29,168
แต่น่าแปลกที่พอมาทำเอง
ก็เหมือนเวลาผ่านไปไวมาก

165
00:19:30,211 --> 00:19:33,089
และมันยังช่วยให้หนู
ไม่หมกมุ่นคิดเรื่องอื่นด้วย

166
00:19:35,008 --> 00:19:38,511
มันก็ไม่ถึงกับว่า
ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว

167
00:19:39,178 --> 00:19:40,179
แต่แค่…

168
00:19:41,055 --> 00:19:46,311
หนูค่อยๆ ดีขึ้นโดยไม่ได้เร่งรัด
หรือฝืนอะไรน่ะค่ะ

169
00:19:48,897 --> 00:19:50,273
เธอยังดีกว่าฉันอีกแฮะ

170
00:19:51,316 --> 00:19:52,400
คะ

171
00:19:52,483 --> 00:19:55,028
ฉันเคยมีช่วงเวลาให้รีบเร่งลงมือทำ

172
00:19:55,486 --> 00:19:59,616
แต่ก็กลับลังเล
และคิดว่าฉันควรทำอะไรดี

173
00:20:00,533 --> 00:20:01,534
แต่ว่า…

174
00:20:02,744 --> 00:20:06,164
ฉันควรทำไปทีละห่วงๆ แบบนี้บ้างแล้ว

175
00:20:17,759 --> 00:20:20,053
โอ้โฮ อุ่นจังเลย

176
00:20:22,013 --> 00:20:23,097
ขอบใจนะจ๊ะ

177
00:20:23,848 --> 00:20:25,099
หนูสิคะต้องเป็นฝ่ายขอบคุณ

178
00:20:26,893 --> 00:20:29,354
ซูรยอนของเรามีหัวทางนี้สินะ

179
00:20:30,355 --> 00:20:31,773
เป็นไง น่ารักไหม

180
00:20:31,856 --> 00:20:33,191
น่ารักสุดๆ เลยค่ะ

181
00:20:48,873 --> 00:20:49,874
ว่าแต่…

182
00:20:51,125 --> 00:20:55,505
ถ้าฉันเรียกความทรงจำกลับมาได้จริง
แล้วฉันจะเป็นวอนจองหรือวอนมีโฮนะ

183
00:20:58,007 --> 00:20:59,342
คิดจะพูดอะไรกันแน่

184
00:21:00,385 --> 00:21:01,928
ฉันเป็นชามสำหรับวอนจองใช่ไหมล่ะ

185
00:21:02,470 --> 00:21:05,264
การได้รู้ว่าอะไรจะถูกใส่เข้ามา
มันสำคัญกว่าไม่ใช่เหรอ

186
00:21:07,141 --> 00:21:11,062
เหมือนกับการเติมแก้วน้ำให้เต็ม
แก้วเหล้าก็ต้องเติมเหล้า

187
00:21:14,148 --> 00:21:17,610
ฉันรู้สึกว่าคงไม่มีใครสนใจชามหรอก

188
00:21:17,694 --> 00:21:19,112
ฉันเลยไม่สบายใจเท่าไร

189
00:21:19,195 --> 00:21:21,239
มานั่งกังวลอะไรแบบนั้น
ไม่สมกับเป็นเธอเลย

190
00:21:21,572 --> 00:21:22,865
เป็นตัวของตัวเองก็พอ

191
00:21:23,449 --> 00:21:27,078
ถ้ามันไม่ถูกใจ ก็แค่เททิ้งไป
แค่นั้นเอง

192
00:21:28,746 --> 00:21:31,708
จริงด้วย ชามต่างหากคือเจ้านาย
เหมือนฉันไง

193
00:21:33,001 --> 00:21:34,961
โอเค ยอมรับ

194
00:21:37,672 --> 00:21:38,673
ชามคือ…

195
00:21:43,428 --> 00:21:46,889
คุณลุงคะ ทำไมจู่ๆ ถึงชวนมายิงปืนล่ะคะ

196
00:21:48,766 --> 00:21:52,270
เพราะดูเหมือนช่วงนี้
คุณหนูจะเครียดมากน่ะครับ

197
00:21:53,730 --> 00:21:56,733
ไม่มีอะไรคลายเครียด
ได้ดีกว่านี้แล้วครับ

198
00:22:06,159 --> 00:22:09,579
โอ้โฮ ไม่ได้ยิงมานานแล้ว
กังวลนิดหน่อยแฮะ

199
00:22:09,662 --> 00:22:11,539
อย่าเกร็งไหล่ครับ

200
00:22:12,915 --> 00:22:14,667
ทำเหมือนที่คุณหนูเคยทำมาตลอด

201
00:22:14,751 --> 00:22:16,252
กลั้นหายใจ

202
00:22:31,309 --> 00:22:34,062
นึกแล้วว่าคุณหนูยังแม่นเหมือนเดิม

203
00:22:34,395 --> 00:22:38,649
คุณลุงบอกว่าฉันควรปกป้องตัวเองได้
เลยสอนฉันยิงปืนไงคะ

204
00:22:39,901 --> 00:22:42,987
คุณหนูยิงได้ดีกว่าท่านประธานตลอด

205
00:22:43,529 --> 00:22:46,407
ท่านประธานเลยหงุดหงิดใช่ไหมครับ

206
00:22:47,158 --> 00:22:48,743
จะได้อะไรขึ้นมาล่ะคะ

207
00:22:48,826 --> 00:22:50,578
ตอนนี้มันเปล่าประโยชน์แล้ว

208
00:22:52,663 --> 00:22:53,664
คุณลุงคะ

209
00:22:54,415 --> 00:22:57,126
ฉันจะไปอยู่บ้านผู้อาวุโสคึมแพคจู
สักระยะนะคะ

210
00:22:58,461 --> 00:22:59,462
อะไรนะครับ

211
00:23:06,427 --> 00:23:08,638
ลุงคะ ฉันไม่จำเป็นต้องใช้นี่ใช่ไหม

212
00:23:10,681 --> 00:23:11,682
อันนี้ไม่ต้อง

213
00:23:12,642 --> 00:23:13,643
แจ็กเกต

214
00:23:17,897 --> 00:23:19,148
ฉันลืมอะไรหรือเปล่านะ

215
00:23:19,607 --> 00:23:21,109
คุณหนูเตรียมไปทุกอย่างแล้วครับ

216
00:23:22,276 --> 00:23:23,277
ครบแล้วเหรอคะ

217
00:23:23,694 --> 00:23:25,363
คุณลุงรู้ได้ไงคะ

218
00:23:25,988 --> 00:23:28,199
คงยากนะครับที่จะไม่รู้

219
00:23:30,576 --> 00:23:31,786
มันเยอะไปไหมนะ

220
00:23:31,869 --> 00:23:35,832
ในเมื่อคุณหนูจัดข้าวของของคุณหนูแล้ว
ช่วยเอาของของผมไปชิ้นนึงด้วยสิครับ

221
00:23:35,915 --> 00:23:38,084
ของคุณลุงเหรอ ของอะไรน่ะ

222
00:23:43,589 --> 00:23:44,715
อะไรเนี่ย

223
00:23:51,430 --> 00:23:52,557
ไม่ได้

224
00:23:54,600 --> 00:23:57,937
ให้ฉันอธิบายก่อนสิ โยฮันน่ะ…

225
00:23:58,229 --> 00:24:00,565
ต้องอยู่คนเดียวมันเหงาและหดหู่น่ะครับ

226
00:24:00,648 --> 00:24:04,443
ฉันแยกนายเป็นสองซีกได้
เลือกมาก็พอว่าจะเอาแนวนอนหรือแนวตั้ง

227
00:24:08,030 --> 00:24:09,031
แนวนอน

228
00:24:09,407 --> 00:24:12,785
เขาบอกว่าจะผ่านายไปสองซีก
ทำไมถึงยังไม่ยอมถอดใจอีก

229
00:24:12,869 --> 00:24:14,453
ขอผมไปด้วยคนนะ

230
00:24:14,537 --> 00:24:15,872
เราไม่ได้จะไปเที่ยวพักผ่อนกันนะ

231
00:24:16,247 --> 00:24:20,209
เอาละ ถ้างั้นผมขอแจ้ง
ข้อควรระวังบางอย่างก่อนนะครับ

232
00:24:20,418 --> 00:24:24,422
ก่อนมื้อเช้า คุณหนูต้องจิบชาดีท็อกซ์

233
00:24:24,505 --> 00:24:28,467
และต้องกินมื้อกลางวันตอนเที่ยง
มื้อเย็นตอนห้าโมงครึ่งทุกครั้งครับ

234
00:24:28,551 --> 00:24:31,554
และถ้าช้าไปแม้แต่นิดเดียว
คุณหนูจะเหวี่ยง…

235
00:24:32,555 --> 00:24:34,599
ผมหมายถึงคุณหนู
จะอารมณ์ขึ้นง่ายนิดนึงน่ะครับ

236
00:24:34,682 --> 00:24:39,478
และเพื่อให้หลับสบาย คุณหนูยังต้อง
ดื่มชาสมุนไพรก่อนนอนด้วยครับ

237
00:24:39,562 --> 00:24:41,856
และในกระเป๋าก็ยังมีอาหารเสริม…

238
00:24:41,939 --> 00:24:42,940
ไปด้วยกันแล้วกัน โยฮัน

239
00:24:43,024 --> 00:24:44,025
นี่…

240
00:24:44,859 --> 00:24:47,320
พี่ครับ เดี๋ยวผมยกไปให้เอง

241
00:24:54,535 --> 00:24:58,915
(บ้านคุณย่าแฮนยอ)

242
00:25:24,398 --> 00:25:25,524
คุณย่าคือคนที่อยู่ที่นี่…

243
00:25:27,777 --> 00:25:28,778
สวัสดีครับ

244
00:25:29,654 --> 00:25:30,738
แต่งตัวสวยเชียวนะครับเนี่ย

245
00:25:31,280 --> 00:25:33,241
- พี่ครับ ท่านนี้…
- ทักทายท่านให้ดีสิ

246
00:25:34,158 --> 00:25:35,868
ท่านนี้คือผู้อาวุโสคึมแพคจู

247
00:25:38,537 --> 00:25:39,538
ยินดีที่ได้รู้จักครับ

248
00:25:39,872 --> 00:25:43,542
ถ้าท่านคืออาจารย์คึมแพคจู
มารดาแห่งตำนานโบราณของเชจู…

249
00:25:46,003 --> 00:25:47,004
คงไม่ใช่สินะ

250
00:25:47,088 --> 00:25:49,966
ยังไงก็เป็นเกียรติอย่างยิ่ง
ที่ได้พบครับ

251
00:25:50,716 --> 00:25:52,635
เจ้าต่างจากคุณพ่อจางลิบลับเลยนะ

252
00:25:53,803 --> 00:25:55,012
คุณพ่อจางเป็นใครเหรอคะ

253
00:25:55,888 --> 00:25:57,765
เราไปกันได้แล้วละครับ

254
00:25:57,848 --> 00:25:59,392
เราควรไปทางไหนดีนะ

255
00:25:59,475 --> 00:26:00,476
ตามมาสิ

256
00:26:01,227 --> 00:26:02,228
คะ

257
00:26:02,478 --> 00:26:03,604
เราจะไปไหนกันเหรอคะ

258
00:26:04,397 --> 00:26:07,650
เจ้าจะแต่งตัวแบบนั้น
ฝึกบำเพ็ญเพียรไม่ได้หรอก

259
00:26:54,030 --> 00:26:55,239
ตามข้ามาทางนี้

260
00:26:59,702 --> 00:27:00,995
เจ้าอยู่ที่นี่แหละ

261
00:27:01,912 --> 00:27:02,913
ทำไม

262
00:27:02,997 --> 00:27:05,958
มันไม่มีอะไรดีหรอก
ถ้าเจ้าไปปะทะกับพลัง

263
00:27:06,459 --> 00:27:09,378
- ถึงอย่างนั้น…
- และมันก็ไม่ดีกับเด็กนั่นเองด้วย

264
00:27:10,338 --> 00:27:13,841
ตอนนี้แม้แต่ลมเพียงวูบเดียว
ก็อาจทำให้พลังของนางแตกซ่านได้

265
00:27:14,925 --> 00:27:15,926
เข้าใจแล้ว

266
00:27:16,260 --> 00:27:17,261
ยังไงก็ระวังด้วย

267
00:27:18,179 --> 00:27:19,555
รู้หรอกน่า เจ้าเด็กเมื่อวานซืน

268
00:27:21,182 --> 00:27:23,851
ผมจะไม่แม้แต่หายใจ เพราะงั้นทางนี้…

269
00:27:25,061 --> 00:27:26,562
ผมก็ไปไม่ได้เหรอ

270
00:28:04,600 --> 00:28:08,312
รับพลังจากผืนดินด้วยทั้งร่างของเจ้า

271
00:28:19,115 --> 00:28:21,575
จะบอกเพียงครั้งเดียว
ดังนั้นจงตั้งใจฟังให้ดี

272
00:28:22,660 --> 00:28:27,540
โดยทั่วไป หินผนึกคือ
การรวมตัวกันของพลัง

273
00:28:28,624 --> 00:28:31,252
มีพลังงานห้าอย่างที่สร้างโลกใบนี้

274
00:28:32,044 --> 00:28:36,924
น้ำ ดิน ลม พระอาทิตย์และท้องฟ้า

275
00:28:37,550 --> 00:28:41,429
รับพลังทั้งหมดนี้ด้วยร่างของเจ้า
และจัดสรรพวกมันให้เข้าที่

276
00:28:41,971 --> 00:28:44,140
เมื่อพลังเหล่านี้แข็งกล้าแล้ว

277
00:28:44,682 --> 00:28:46,809
เจ้าก็ต้องสามารถผสานพวกมัน
ไว้ในจิตของเจ้า

278
00:28:46,892 --> 00:28:49,520
และปล่อยพวกมันออกมาจากร่างเจ้า

279
00:28:50,479 --> 00:28:53,357
ผสานพลังแล้วปล่อยออกมาเหรอ

280
00:28:55,693 --> 00:28:56,694
ยังไงเหรอคะ

281
00:28:59,405 --> 00:29:00,948
มันไม่ยากหรอก

282
00:29:02,658 --> 00:29:06,662
ที่บอกว่าเจ้าต้องเปล่งประกาย
จากภายใน จำได้ใช่ไหม

283
00:29:09,874 --> 00:29:11,750
มีบางสิ่งอยู่ภายในตัวเจ้า

284
00:29:13,252 --> 00:29:15,129
อาคมพิศวง

285
00:29:16,505 --> 00:29:19,049
เมื่อมันถูกเติมเต็มด้วยพลัง

286
00:29:19,133 --> 00:29:21,385
มันจะเปล่งประกายเจิดจ้าขึ้นเอง

287
00:29:23,095 --> 00:29:25,848
คราวก่อนเป็นเพียงขั้นแนะนำ

288
00:29:26,682 --> 00:29:29,894
เมื่อพลังแกร่งกล้าขึ้น
ความเจ็บปวดก็จะยิ่งรุนแรงขึ้นด้วย

289
00:29:30,603 --> 00:29:34,356
ทำสมาธิในจุดที่น้ำและผืนดินมาบรรจบกัน

290
00:29:34,440 --> 00:29:36,525
และโอบรัดพลังแห่งแผ่นดินไว้

291
00:29:37,776 --> 00:29:39,778
แล้วหนทางไปสู่มหาสมุทรจะเปิดออก

292
00:29:39,862 --> 00:29:45,493
เมื่อมันเชื่อมต่อกับพลังแห่งน้ำ
ในตัวมนุษย์และสร้างหนทางขึ้น

293
00:29:46,243 --> 00:29:47,244
ท้ายที่สุด

294
00:29:48,412 --> 00:29:50,664
มันก็จะเริ่มไหล

295
00:30:11,602 --> 00:30:12,645
ทำไมกลับมาคนเดียวล่ะ

296
00:30:12,728 --> 00:30:15,648
ข้าสอนทุกอย่างที่จำเป็นให้นางแล้ว
ตอนนี้เจ้าก็ไปได้แล้ว

297
00:30:16,732 --> 00:30:17,733
แต่…

298
00:30:18,526 --> 00:30:21,820
อย่างน้อย 50 ก้าว
จะเข้าใกล้นางเกินกว่านั้นไม่ได้

299
00:30:23,489 --> 00:30:24,490
เข้าใจแล้ว

300
00:30:25,991 --> 00:30:27,868
- ผมก็จะไปทางนั้น…
- เจ้ามาทางนี้

301
00:30:29,036 --> 00:30:31,372
- ทางนั้น…
- จะทิ้งหญิงชราไว้ตามลำพังรึ

302
00:30:35,626 --> 00:30:36,627
งั้นนำไปเลยครับ

303
00:31:16,333 --> 00:31:17,835
ทำไมผมต้องมาทำงานนี้ด้วย

304
00:31:19,795 --> 00:31:23,257
ว่ากันว่ารสชาติของอาหาร
มาจากสองมือและเปลวไฟ

305
00:31:23,757 --> 00:31:25,509
จะจับไก่มาทำอาหารเหรอครับ

306
00:31:28,012 --> 00:31:32,057
การก่อไฟจากฟืน
ที่เปี่ยมด้วยพลังจากขุนเขา

307
00:31:32,433 --> 00:31:36,604
และตั้งน้ำที่ได้จากภูเขา
จะสร้างยาที่ได้ผลชะงัดนัก

308
00:31:37,896 --> 00:31:41,233
เพราะนางถูกบังคับให้เติมเต็ม มีโฮ…

309
00:31:42,610 --> 00:31:44,820
เด็กนั่นจะมีไข้ภายในร่างของนาง

310
00:31:45,487 --> 00:31:50,451
แต่เมื่อตัวตนภายในของนางร้อนรุ่ม
ตัวตนภายนอกของนางจะเย็นดั่งน้ำแข็ง

311
00:31:50,534 --> 00:31:55,164
ดังนั้นหลังจากการฝึกในแต่ละวัน
นางต้องพาร่างตัวเองไปแช่น้ำร้อน

312
00:31:55,247 --> 00:31:58,083
เพื่อช่วยในการไหลเวียน
ระหว่างตัวตนภายนอกและภายใน

313
00:32:00,628 --> 00:32:01,629
ครับ ผู้อาวุโส

314
00:32:09,386 --> 00:32:11,263
- ทำไมเจ้าถึงมาช่วย
- อะไรนะครับ

315
00:32:12,014 --> 00:32:15,142
ทำไมเจ้าถึงมาช่วยฟื้นพลังของวอนจอง

316
00:32:16,018 --> 00:32:19,897
เพื่อช่วยโลกครับ นั่นยังเป็นเหตุผล
ที่ผมเกิดมาบนโลกนี้ด้วย

317
00:32:19,980 --> 00:32:23,942
ถ้าหากมีใครต้องบาดเจ็บ
เพื่อช่วยฟื้นพลังของวอนจองล่ะ

318
00:32:24,902 --> 00:32:28,781
เจ้ายังอยากจะช่วยฟื้นพลังของนางไหม

319
00:32:30,616 --> 00:32:36,372
อะไรสำคัญกับเจ้ากว่ากัน
การช่วยโลกด้วยการเสียสละ

320
00:32:36,455 --> 00:32:39,792
หรือการปกป้องใครสักคน
ถึงแม้จะเป็นคนคนเดียวก็ตาม

321
00:32:44,463 --> 00:32:47,508
ถ้าเจ้าไม่อาจเลือกคำตอบได้
อย่างน้อยก็จงตัดสินใจมา

322
00:32:47,883 --> 00:32:50,678
หากตัดสินใจได้แล้ว
เจ้าจะเจอจุดจบไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

323
00:33:37,224 --> 00:33:38,851
อะไรกัน มาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย

324
00:33:39,393 --> 00:33:40,602
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณมา

325
00:33:41,353 --> 00:33:42,354
ไม่เป็นไรใช่ไหม

326
00:33:42,563 --> 00:33:45,482
แน่นอนสิ เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ

327
00:33:56,952 --> 00:33:58,036
ไหนว่าแค่จิ๊บๆ ไง

328
00:33:58,871 --> 00:34:00,289
อย่าทำเป็นอ่อนแอแล้วลุกได้แล้ว

329
00:34:02,332 --> 00:34:05,002
คิดว่าถ้าคุณไม่ยื่นมือให้
ฉันจะจับมือคุณไม่ได้เหรอ

330
00:34:05,085 --> 00:34:06,211
จนป่านนี้ยังไม่รู้จักฉันอีกเหรอ

331
00:34:10,966 --> 00:34:11,967
อะไรล่ะ

332
00:34:12,301 --> 00:34:15,387
ทำไมต้องทำหน้าจริงจังด้วย
แบบนี้ฉันก็อายสิ

333
00:34:16,513 --> 00:34:17,514
ช่างเถอะ

334
00:34:18,599 --> 00:34:20,642
ใจแคบชะมัด ฉันยืนเองก็ได้

335
00:34:23,103 --> 00:34:24,104
หนาวจะตายอยู่แล้ว

336
00:34:34,281 --> 00:34:35,282
อะไรน่ะ

337
00:34:36,825 --> 00:34:37,826
แต่ก็นะ

338
00:34:38,702 --> 00:34:41,747
น่าจะคลุมให้มันดีๆ กว่านี้หน่อยสิ
จะให้เป็นไอ้โม่งหรือไง

339
00:34:44,708 --> 00:34:49,463
ว่าแต่วอนจองก็เคยทำแบบนี้
เป็นสิบๆ ปีเลยเหรอ

340
00:34:50,464 --> 00:34:51,465
ทำได้ยังไงน่ะ

341
00:34:52,341 --> 00:34:55,260
ไม่สิ วอนจองเป็นคนยังไงเหรอ

342
00:34:59,264 --> 00:35:02,142
ใครจะไปรู้ มันอาจช่วยให้
ความทรงจำของฉันกลับคืนมาก็ได้

343
00:35:05,187 --> 00:35:07,940
นางเป็นคนอ่อนโยนแต่หนักแน่น

344
00:35:09,858 --> 00:35:10,859
แล้วยังไงอีกเหรอ

345
00:35:13,445 --> 00:35:14,446
จำไม่ได้แล้ว

346
00:35:15,405 --> 00:35:16,824
ทำไม แก่จนเลอะเลือนเหรอ

347
00:35:17,616 --> 00:35:18,617
ว่าไงนะ

348
00:35:19,743 --> 00:35:21,036
บอกฉันมาตามตรงเถอะน่า

349
00:35:21,662 --> 00:35:22,955
จริงๆ แล้วคุณอายุเท่าไร

350
00:35:23,497 --> 00:35:25,582
วันเกิดล่ะ จำวันเกิดตัวเองได้ไหม

351
00:35:27,000 --> 00:35:28,669
ไม่รู้ เรื่องนั้นฉันก็จำไม่ได้

352
00:35:28,752 --> 00:35:30,462
ทำไม เพราะคุณแก่เกินเหมือนกันเหรอ

353
00:35:31,964 --> 00:35:32,965
วันเกิดเหรอ

354
00:35:34,341 --> 00:35:37,594
ฉันเกิดและเติบโตมากับพ่อแม่
ที่ไม่มีปัญญาเฉลิมฉลองเรื่องพวกนั้น

355
00:35:38,053 --> 00:35:40,514
และนับจากวันที่พวกเขาตาย
ฉันก็ถูกเลี้ยงดูมาให้เป็นปีศาจ

356
00:35:41,098 --> 00:35:42,516
ฉันเลยจำเรื่องพวกนั้นไม่ได้

357
00:35:51,191 --> 00:35:52,192
ทำไม

358
00:35:55,153 --> 00:35:56,154
ฉันแค่…

359
00:35:58,323 --> 00:36:01,326
หวังว่าทุกช่วงเวลาที่คุณเคยผ่านพ้นมา

360
00:36:01,410 --> 00:36:06,123
ช่วงเวลาที่ฉันไม่รู้อะไรด้วยเลย
มันจะไม่ยากเย็นจนเกินไปน่ะ

361
00:36:14,715 --> 00:36:15,716
ไปด้วยกันสิ

362
00:36:27,728 --> 00:36:29,605
โยฮัน ทำอะไรอยู่น่ะ

363
00:36:32,024 --> 00:36:33,025
พี่

364
00:36:33,817 --> 00:36:36,486
แช่น้ำครึ่งตัวได้ใช่ไหมครับ

365
00:36:37,946 --> 00:36:38,947
แช่น้ำครึ่งตัวเหรอ

366
00:36:46,288 --> 00:36:47,289
มาแล้วเหรอครับ พี่

367
00:36:51,168 --> 00:36:52,294
น่าอร่อยเชียว

368
00:36:52,920 --> 00:36:54,171
ยอมจีล่ะคะ

369
00:36:54,671 --> 00:36:56,882
ส่งไปอยู่บ้านเพื่อนสักสองสามวันน่ะ

370
00:36:57,341 --> 00:36:58,342
ย่า

371
00:37:01,178 --> 00:37:03,138
เจ้าก็ควรฝึกไปด้วยเลยสิ

372
00:37:04,097 --> 00:37:05,891
ที่ผมทำก็คงพอๆ กับการฝึกแล้ว

373
00:37:05,974 --> 00:37:07,893
พรุ่งนี้จะยากยิ่งกว่านี้อีก

374
00:37:08,685 --> 00:37:11,772
กินข้าวแล้วไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น
รีบเข้านอนซะ

375
00:37:12,522 --> 00:37:14,316
- ค่ะ
- กินกันได้แล้ว

376
00:37:15,359 --> 00:37:16,944
ย่าใส่นี่ลงไปตลอดเลย

377
00:37:19,655 --> 00:37:20,739
ไม่ได้

378
00:38:58,920 --> 00:39:01,715
ถ้าเหนื่อยก็หยุดพักสักวันก็ได้

379
00:39:03,050 --> 00:39:04,885
เป็นห่วงฉันเหรอคะ

380
00:39:05,510 --> 00:39:06,803
เป็นห่วงอะไรกัน

381
00:39:07,846 --> 00:39:10,891
เพราะนี่ไม่ใช่สิ่งที่จะเร่งรัด
ทำให้สำเร็จได้ต่างหาก

382
00:39:11,600 --> 00:39:15,020
ผู้อาวุโสต่างหาก
ที่เป็นฝ่ายเร่งฉันก่อน

383
00:39:25,572 --> 00:39:26,907
กินก่อนแล้วค่อยฝึกต่อ

384
00:39:27,824 --> 00:39:30,327
ถ้าท้องหิวก็ฝึกไม่ได้หรอก

385
00:39:48,929 --> 00:39:50,680
ขืนเป็นแบบนี้
ท่านจะเป็นลมล้มพับไปก่อนนะ

386
00:39:52,599 --> 00:39:58,230
มันเทียบกับสิ่งที่เด็กคนนั้น
ต้องเผชิญไม่ได้เลย

387
00:39:58,313 --> 00:39:59,314
คุณย่า

388
00:40:05,237 --> 00:40:08,031
ไหนบอกว่าจะอยู่นานกว่านี้ไง
ทำไมถึงกลับมาไวขนาดนี้ล่ะ

389
00:40:08,115 --> 00:40:10,242
ดูหน้าย่าสิ

390
00:40:10,534 --> 00:40:11,785
จะไม่ให้หนูกลับมาได้ยังไง

391
00:40:11,868 --> 00:40:14,871
แล้วทำไมครูถึงมาอยู่กับย่านานนักล่ะ

392
00:40:15,080 --> 00:40:16,915
หนูเอาอาหารมาให้ย่าด้วยนะ

393
00:40:16,998 --> 00:40:17,999
โอ้โฮ

394
00:40:18,083 --> 00:40:20,252
ย่าน่ะเอาแต่ดูแลคนอื่น

395
00:40:20,335 --> 00:40:21,545
รีบไปกินกันเถอะ

396
00:40:21,837 --> 00:40:24,214
ท่านเลี้ยงเธอมาดีจริงๆ ครับ
ไปอยู่ที่ไหนก็ไม่มีปัญหาแน่

397
00:40:25,048 --> 00:40:27,217
แต่ก็คงกลัวเกินกว่า
จะปล่อยแกไปไหนหรอก

398
00:40:27,300 --> 00:40:28,301
ไปกันเถอะ

399
00:40:28,385 --> 00:40:29,386
นี่ครับ

400
00:40:29,970 --> 00:40:32,597
- โอ้โฮ ทำมาเยอะแยะเลย
- เนอะ

401
00:40:32,681 --> 00:40:33,849
น่ากินจังเลย

402
00:40:34,391 --> 00:40:35,475
เราลงมือกันเลยดีไหมครับ

403
00:40:54,077 --> 00:40:55,078
เดี๋ยวนะ…

404
00:41:06,506 --> 00:41:08,508
พลังนี้มัน…

405
00:41:08,800 --> 00:41:09,801
ทำไมคะ ทำไม

406
00:41:10,802 --> 00:41:11,803
ทำไม

407
00:43:07,252 --> 00:43:10,255
คำบรรยายโดย จริยา จริยวิชัย