1
00:00:15,390 --> 00:00:18,101
(ผลงานซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:50,717 --> 00:00:53,970
คุณซอฮีซูบาดเจ็บที่กระดูกซี่โครง
อย่างหนักและกระดูกเชิงกรานร้าวครับ

3
00:00:54,053 --> 00:00:56,264
ศีรษะก็บาดเจ็บหนัก
เลยสแกนเอ็มอาร์ไอด้วยครับ

4
00:00:56,347 --> 00:00:59,809
คนที่นอนหมดสติอยู่ข้างฮันจียง
คือซอฮีซูครับ

5
00:01:01,269 --> 00:01:02,520
ถ้าเธอตกลงมาขนาดนั้น

6
00:01:02,604 --> 00:01:05,607
เรื่องที่คุณซอฮีซูสูญเสียความทรงจำ
ก็เป็นไปได้สูงว่าจะจริงนะครับ

7
00:01:05,690 --> 00:01:06,775
ก็จริงนะคะ

8
00:01:07,400 --> 00:01:08,443
ฮาจุน

9
00:01:11,488 --> 00:01:14,991
ในวันเกิดเหตุ
คุณอีฮเยจินอยู่ที่อเมริกาจริงๆ ครับ

10
00:01:15,075 --> 00:01:15,909
หยุดก่อน

11
00:01:17,452 --> 00:01:19,996
เราได้ภาพใบหน้า
คนที่พาคุณซอฮีซูไปโรงพยาบาลแล้วครับ

12
00:01:26,753 --> 00:01:30,423
และผมคิดว่ามีใครสักคน
จับจุดอ่อนที่สำคัญของเขาได้ครับ

13
00:01:31,090 --> 00:01:34,803
เขาเลยเริ่มวิตกกังวลถึงขีดสุดครับ
ไม่กี่วันก่อนเสียชีวิต

14
00:01:36,346 --> 00:01:39,015
(13 วัน
หลังเกิดเหตุฆาตกรรมที่คาเดนซ่า)

15
00:01:41,643 --> 00:01:44,103
(2 วัน
ก่อนเกิดเหตุฆาตกรรมที่คาเดนซ่า)

16
00:01:44,187 --> 00:01:45,104
โจกยองชอลเหรอ

17
00:01:45,188 --> 00:01:48,483
คาดว่าเป็นนายหน้าที่อยู่เบื้องหลัง
สังเวียนสุนัขของฮันจียงครับ

18
00:01:48,566 --> 00:01:49,901
ประวัติการทำธุรกรรมครับ

19
00:01:49,984 --> 00:01:53,571
(ประธานฮันจียง)

20
00:01:58,284 --> 00:01:59,285
ฮัลโหล

21
00:02:02,956 --> 00:02:04,040
ว่าไงนะครับ

22
00:02:06,000 --> 00:02:08,002
เลื่อนการพิจารณา
แต่งตั้งประธานเหรอครับ

23
00:02:09,462 --> 00:02:10,713
กรรมการพัค

24
00:02:10,797 --> 00:02:13,049
คุณต้องคิดถึงอนาคตของฮโยวอนสิครับ

25
00:02:14,634 --> 00:02:15,677
ฮัลโหล

26
00:02:16,636 --> 00:02:17,679
ฮัล…

27
00:02:26,604 --> 00:02:27,564
ทุกอย่างมันจบแล้ว

28
00:02:28,690 --> 00:02:31,484
ออกจากตำแหน่งและไปโรงพักซะ

29
00:02:34,988 --> 00:02:36,698
คิดว่าฉันจะยอมดูอยู่เฉยๆ เหรอ

30
00:02:37,490 --> 00:02:39,701
ฉันไม่เหมือนกับพวกเธอหรอกนะ

31
00:02:39,784 --> 00:02:42,787
ฉันมันเป็นไอ้ชั่ว
เป็นไอ้สารเลวนี่นา

32
00:02:45,206 --> 00:02:48,793
ไอ้สารเลวแบบฉัน
ถ้าถูกแย่งของก็จะกัด

33
00:02:48,877 --> 00:02:51,212
และตอนนี้การฆ่าคน
ก็ไม่คณนามือฉันอีกต่อไปแล้ว

34
00:02:52,463 --> 00:02:54,841
ฉันจะให้พวกเธอพบจุดจบทีละคนๆ เอง

35
00:02:57,510 --> 00:02:59,762
ว่าจะไว้ชีวิตแล้วเชียว…

36
00:03:05,184 --> 00:03:08,938
(1 วัน
ก่อนเกิดเหตุฆาตกรรมที่คาเดนซ่า)

37
00:03:09,022 --> 00:03:10,231
ซอฮีซู จองซอฮยอน

38
00:03:10,315 --> 00:03:12,400
คิดว่าพวกเธอจะทำลายฉันได้งั้นเหรอ

39
00:03:12,483 --> 00:03:16,070
ที่อีฮเยจินถ่ายวิดีโอแบบนั้นและส่ง
ให้พวกกรรมการ ก็ฝีมือพวกเธอใช่ไหม

40
00:03:20,575 --> 00:03:24,495
คลิปวิดีโอนั่นแค่เอาไว้ใช้หยุด
ไม่ให้นายได้เป็นประธานของฮโยวอน

41
00:03:26,539 --> 00:03:27,874
มันไม่ได้มีแค่นั้นหรอก

42
00:03:28,458 --> 00:03:30,835
หลักฐานที่แสดงว่านาย
ขาดคุณสมบัติการเป็นมนุษย์…

43
00:03:32,462 --> 00:03:33,755
อยู่ในนี้หมดแล้ว

44
00:03:35,423 --> 00:03:37,050
หลักฐานที่นายฆ่าคน

45
00:03:40,929 --> 00:03:43,014
พรุ่งนี้จะถูกตำรวจสอบสวนใช่ไหม

46
00:03:43,681 --> 00:03:47,727
จากนี้ทีมกฎหมายของฮโยวอน
จะไม่ช่วยเหลือนายอีกแล้ว

47
00:03:47,810 --> 00:03:49,062
เห็นแก่ฮาจุน

48
00:03:49,145 --> 00:03:52,649
ช่วยจบเรื่องให้ดีที่สุด
เท่าที่คนเป็นพ่อจะทำได้ที

49
00:03:53,566 --> 00:03:54,525
ดีที่สุดเหรอ

50
00:03:54,609 --> 00:03:56,986
สารภาพและยอมรับ
ความผิดทั้งหมดด้วยตัวเองซะ

51
00:04:00,281 --> 00:04:01,449
ถ้านายทำแบบนั้น

52
00:04:02,242 --> 00:04:05,036
ฉันจะให้โอกาสนาย
ได้ยื่นสิ่งนี้ให้ตำรวจด้วยตัวเอง

53
00:04:07,247 --> 00:04:08,706
อย่าคิดจะทำอะไรโง่ๆ

54
00:04:09,874 --> 00:04:11,167
ต่อให้นายฆ่าฉัน

55
00:04:11,668 --> 00:04:13,544
คลิปวิดีโอนี่
ก็จะไปถึงมือตำรวจอยู่ดี

56
00:04:16,923 --> 00:04:19,050
ฉันจะไม่ตายคนเดียวเด็ดขาด

57
00:04:19,133 --> 00:04:21,636
เธออยากทำลายฉันและครอบครองฮาจุน

58
00:04:21,719 --> 00:04:23,930
ส่วนจองซอฮยอน
ก็จะครอบครองฮโยวอนล่ะสิ

59
00:04:25,014 --> 00:04:26,391
เธอสองคนจะไม่มีวันทำแบบนั้นได้

60
00:04:26,474 --> 00:04:27,517
เพราะอะไรน่ะเหรอ

61
00:04:27,600 --> 00:04:30,478
เพราะทั้งฮโยวอนและฮาจุน
เป็นของฉันยังไงล่ะ

62
00:04:30,561 --> 00:04:33,523
- ของนายงั้นเหรอ
- เธอที่ไม่มีสายเลือดร่วมกับฮาจุน

63
00:04:34,649 --> 00:04:36,234
และจองซอฮยอนที่เป็นเพศทางเลือก

64
00:04:36,985 --> 00:04:38,861
จะไม่มีใครแย่งของฉันไปได้

65
00:04:39,946 --> 00:04:43,616
ไม่มีวันเด็ดขาด
ตราบใดที่ฉันยังไม่ตาย

66
00:05:00,174 --> 00:05:02,260
ก่อนมาแต่งงาน
คุณพี่ก็เคยมีแฟนใช่ไหมคะ

67
00:05:02,885 --> 00:05:03,886
อือ

68
00:05:04,595 --> 00:05:06,681
แฟนหนุ่มของคุณพี่
เป็นคนแบบไหนเหรอคะ

69
00:05:08,057 --> 00:05:10,268
ถึงฉันจะไม่เคยมีแฟนหนุ่ม

70
00:05:12,270 --> 00:05:13,604
แต่ก็เคยมีคนรักอยู่

71
00:05:13,688 --> 00:05:15,440
แฟนหนุ่ม

72
00:05:16,274 --> 00:05:17,233
คนรัก

73
00:05:19,027 --> 00:05:20,111
มันเหมือนกันไม่ใช่เหรอ

74
00:05:39,088 --> 00:05:40,006
คุณพี่

75
00:05:41,799 --> 00:05:43,426
- มาแล้วเหรอคะ
- อือ

76
00:05:44,886 --> 00:05:45,845
สะใภ้รอง

77
00:05:45,928 --> 00:05:48,598
เดรสงานเลี้ยงพิธีหมั้นมาถึงแล้วค่ะ
ไปรูบาโตกันค่ะ

78
00:05:49,098 --> 00:05:51,059
ครั้งนี้ฉันจะเลือกเดรส
ให้คุณพี่เองค่ะ

79
00:05:52,769 --> 00:05:53,936
เข้าใจแล้ว

80
00:06:01,569 --> 00:06:03,988
ชุดนี้เป็นไงคะ
ฉันว่าน่าจะเหมาะกับคุณพี่นะ

81
00:06:06,491 --> 00:06:07,658
เอาสิ ฉันจะใส่ชุดนี้แหละ

82
00:06:14,874 --> 00:06:15,917
สะใภ้รอง

83
00:06:26,636 --> 00:06:27,470
เข้มแข็งไว้นะ

84
00:06:29,097 --> 00:06:31,641
สะใภ้รองจะเสียความภาคภูมิใจในตัวเอง

85
00:06:31,724 --> 00:06:35,353
แค่เพราะถูกคนที่เคยรักและไว้ใจ
มาทำลายความเชื่อใจไม่ได้นะ

86
00:06:36,312 --> 00:06:37,939
มันไม่ใช่ความผิดของสะใภ้รองเลย

87
00:06:41,526 --> 00:06:44,987
มาคิดๆ ดูแล้ว
คุณพี่ก็คือคุณพี่ขายาว

88
00:06:45,947 --> 00:06:47,740
ช่วยปกป้องฉันตลอดเลย

89
00:06:50,451 --> 00:06:51,285
คุณพี่

90
00:06:55,998 --> 00:06:58,543
ไม่ว่าใครจะว่ายังไง
ฉันก็จะอยู่ข้างคุณพี่ค่ะ

91
00:07:00,253 --> 00:07:04,715
ถึงคุณพี่จะต่างจากฉัน
แต่มันก็แค่ความแตกต่าง

92
00:07:05,800 --> 00:07:07,343
ฉันคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องผิดค่ะ

93
00:07:13,057 --> 00:07:15,226
คุณพี่ทำทุกอย่าง
ที่ใจต้องการเถอะนะคะ

94
00:07:18,104 --> 00:07:19,439
ฉันจะคอยปกป้องเอง

95
00:07:31,033 --> 00:07:32,076
ขอบคุณนะ

96
00:07:33,828 --> 00:07:35,079
อุ่นใจจังเลย

97
00:07:45,047 --> 00:07:48,342
คุณนายใหญ่ ตัวอย่างบริการจัดเลี้ยง
ก็มาถึงที่คาเดนซ่าแล้วค่ะ

98
00:07:48,426 --> 00:07:50,303
อือ เข้าใจแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันออกไป

99
00:08:18,998 --> 00:08:20,374
อธิบายมา นี่มันอะไรกัน

100
00:08:20,958 --> 00:08:22,502
นายค้นหาไอ้นี่ไปทำไม

101
00:08:24,921 --> 00:08:28,508
ทำไมต้องมาค้น…

102
00:08:30,301 --> 00:08:32,261
มือถือคนอื่นด้วยครับ

103
00:09:13,636 --> 00:09:15,721
(ยานอนหลับ)

104
00:09:51,048 --> 00:09:52,133
ฮันจียง

105
00:09:53,467 --> 00:09:55,052
คือฆาตกรฆ่าคน

106
00:09:58,014 --> 00:10:00,266
ถ้าเราจะต่อสู้กับคนแบบนั้น

107
00:10:02,351 --> 00:10:05,187
เราจะต้องคิดไว้
กระทั่งทางเลือกสุดท้าย

108
00:10:07,898 --> 00:10:09,567
ทางเลือกสุดท้ายเหรอคะ

109
00:10:17,783 --> 00:10:21,203
(ตอน 15 เหล่าผู้พิพากษา)

110
00:10:21,287 --> 00:10:23,331
ทำไมถึงรีบจัดพิธีหมั้น
ขนาดนั้นล่ะครับ

111
00:10:24,415 --> 00:10:26,000
แม่เลี้ยงผมเป็นคนแนะนำครับ

112
00:10:26,876 --> 00:10:28,961
เพื่อให้เราเป็นที่ยอมรับ
และคบกันอย่างทางการ

113
00:10:29,545 --> 00:10:31,964
และบังเอิญเป็นวันที่
คุณฮันจียงเสียชีวิตด้วยนะครับ

114
00:10:32,048 --> 00:10:33,132
มันเป็นพิธีหมั้นก็จริง

115
00:10:33,215 --> 00:10:36,469
แต่ก็เป็นงานเลี้ยงฉลอง
การเริ่มต้นใหม่ของฮโยวอนด้วยครับ

116
00:10:36,552 --> 00:10:40,598
เพราะแม่เลี้ยงของผม จะถูกวางตัว
ให้เป็นผู้นำคนใหม่ของฮโยวอนไงครับ

117
00:10:41,807 --> 00:10:45,394
สำหรับคุณฮันจียงผู้เสียชีวิต
มันคงเป็นวันแห่งความสิ้นหวังนะครับ

118
00:10:49,231 --> 00:10:50,566
ถึงจะน่าเศร้า

119
00:10:51,275 --> 00:10:52,526
แต่ก็คงเป็นอย่างนั้นครับ

120
00:10:57,365 --> 00:11:01,869
ใช่ค่ะ วันนั้นสะใภ้รองบาดเจ็บ
ฉันเลยพาไปส่งที่โรงพยาบาลค่ะ

121
00:11:03,663 --> 00:11:07,208
ทำไมส่งแค่ที่ลานจอดรถ
ไม่ไปส่งข้างในโรงพยาบาลล่ะครับ

122
00:11:07,291 --> 00:11:08,417
คุณสายสืบ

123
00:11:08,501 --> 00:11:11,629
ในตอนนั้นครอบครัวเรา
ยังจัดงานเลี้ยงไม่เสร็จค่ะ

124
00:11:11,712 --> 00:11:14,799
ยิ่งไปกว่านั้น มีคนตายด้วยค่ะ

125
00:11:15,383 --> 00:11:18,052
ไม่ใช่สถานการณ์ที่ฉัน
ควรดูแลสะใภ้รองคนเดียว ว่าไหมคะ

126
00:11:18,636 --> 00:11:22,640
ถ้าคุณบอกว่าพาคุณซอฮีซู
ไปโรงพยาบาลแต่แรกคงดีกว่านี้นะครับ

127
00:11:23,516 --> 00:11:25,059
คุณเคยถามฉันไหมล่ะคะ

128
00:11:27,770 --> 00:11:30,898
ฉันเชื่อว่าฉันตอบทุกอย่าง
ที่คุณถามไปหมดแล้วนะ

129
00:11:33,359 --> 00:11:36,570
ช่วยอธิบายสถานการณ์ตอนที่คุณเจอ
คุณซอฮีซูครั้งแรกด้วยครับ

130
00:11:41,617 --> 00:11:43,411
มีใครบางคนนอนหมดสติอยู่ค่ะ

131
00:11:45,788 --> 00:11:47,081
นั่นก็คือฮันจียงค่ะ

132
00:11:49,250 --> 00:11:53,337
ขณะเกิดเรื่อง คุณโทรคุยกับหัวหน้า
ทีมกฎหมายบริษัทในห้องสมุดเหรอครับ

133
00:11:53,421 --> 00:11:56,006
- ใช่ค่ะ
- แล้วหลังจากคุณวางสาย

134
00:11:56,090 --> 00:11:59,593
ระหว่างกลับไปร่วมงานเลี้ยง
ก็เจอกรรมการผู้จัดการฮันจียงสลบอยู่

135
00:11:59,677 --> 00:12:02,388
ฉันก็เลยโทรหาแพทย์ประจำตัวทันทีค่ะ

136
00:12:02,471 --> 00:12:05,307
ตอนที่พบคุณซอฮีซู
เธออยู่ในสภาพแบบไหนครับ

137
00:12:06,267 --> 00:12:08,269
ตอนนั้นฉันตกใจกับสถานการณ์

138
00:12:09,353 --> 00:12:11,230
และมันมืดก็เลยมองไม่ค่อยเห็นค่ะ

139
00:12:13,274 --> 00:12:14,942
เธอยืนอยู่ข้างบนบันไดค่ะ

140
00:12:15,484 --> 00:12:19,155
เธอเจ็บปวดมากค่ะ
ฉันก็เลยขับรถไปส่งที่โรงพยาบาล

141
00:12:20,531 --> 00:12:24,827
แปลว่าในขณะนั้น ไม่มีใครนอกจาก
คุณฮันจียงและคุณซอฮีซูใช่ไหมครับ

142
00:12:24,910 --> 00:12:27,705
ใช่ค่ะ มีพวกเขาสองคนเท่านั้นค่ะ

143
00:12:31,375 --> 00:12:33,919
แล้วก็มีหนึ่งคนเข้ามาในบ้านค่ะ

144
00:12:34,503 --> 00:12:37,089
ก็คือคุณคิมซองแท คนใช้ของบ้านเราค่ะ

145
00:12:39,884 --> 00:12:43,345
แม่ชีเอ็มม่าเห็นที่เกิดเหตุแล้วตกใจ
เลยวิ่งออกมาทันที

146
00:12:43,429 --> 00:12:45,055
และคนแรกที่ท่านเจอ

147
00:12:45,139 --> 00:12:46,807
ก็คือคนใช้ผู้ชายคนนั้นสินะครับ

148
00:12:47,433 --> 00:12:48,642
ใช่ค่ะ

149
00:12:48,726 --> 00:12:50,978
ตอนคุณไปส่งคุณซอฮีซูที่โรงพยาบาล

150
00:12:51,061 --> 00:12:52,771
คุณออกมาทางไหนครับ

151
00:12:53,481 --> 00:12:57,234
เพราะคนที่ร่วมงานเลี้ยง
ไม่มีใครเห็นคุณออกทางประตูหน้าเลย

152
00:13:02,823 --> 00:13:04,200
ในบ้านของเรา…

153
00:13:06,076 --> 00:13:07,870
มีประตูลับอยู่หลายบานค่ะ

154
00:13:11,332 --> 00:13:13,125
หลังกรรมการผู้จัดการ
ฮันจียงเสียชีวิต

155
00:13:13,209 --> 00:13:15,544
ขณะที่ตำรวจเริ่มทำการสืบสวน

156
00:13:15,628 --> 00:13:17,713
ราคาหุ้นบริษัทเรา
กำลังดิ่งลงอย่างรวดเร็วค่ะ

157
00:13:17,796 --> 00:13:21,258
ฉันเป็นคนที่ต้องหยุดความเห็นเชิงลบ
ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับฮโยวอน

158
00:13:21,842 --> 00:13:23,135
หลักฐานที่คุณสายสืบต้องการ

159
00:13:23,219 --> 00:13:26,889
หลักฐานแวดล้อมที่บ่งบอกว่าฮันจียง
ถูกฆาตกรรม ฉันไม่มีให้หรอกค่ะ

160
00:13:26,972 --> 00:13:27,806
ถึงแม้ว่า…

161
00:13:29,058 --> 00:13:31,769
อาจมีใครฆ่าเขาจริงๆ ก็ตามค่ะ

162
00:13:34,063 --> 00:13:38,567
แต่ว่า คนในครอบครัวเรา
ไม่มีใครฆ่าเขาทั้งนั้นค่ะ

163
00:13:38,651 --> 00:13:39,568
ถ้างั้น…

164
00:13:40,402 --> 00:13:43,405
คุณคิดว่าเป็นการ
ปลิดชีวิตตัวเองเหรอครับ

165
00:13:45,783 --> 00:13:46,825
ใช่ค่ะ

166
00:13:48,494 --> 00:13:52,915
แต่คนที่อยากฆ่าตัวตาย ไม่น่าจะเลือก
ความสูงเท่านั้นในการตกลงมานะ

167
00:13:52,998 --> 00:13:55,084
ฮันจียงกำลังจนมุมอยู่นี่คะ

168
00:13:55,167 --> 00:13:56,794
เขาฆ่าคน

169
00:13:57,461 --> 00:13:59,338
ถูกถอนสิทธิ์ในการเป็นประธาน

170
00:14:00,714 --> 00:14:03,384
ศักดิ์ศรีร่วงลงสู่พื้นดิน

171
00:14:05,427 --> 00:14:09,098
ในคำพูดของฉัน มีคำตอบอยู่ค่ะ
คุณสายสืบ

172
00:14:10,516 --> 00:14:12,601
คนที่จะตกต่ำโดยสมบูรณ์แบบอยู่แล้ว

173
00:14:12,685 --> 00:14:16,522
ใครจะจงใจฆ่าเขาไปทำไมล่ะคะ

174
00:14:17,064 --> 00:14:18,691
การที่ฮันจียง…

175
00:14:19,692 --> 00:14:23,612
ฆ่าตัวตายเอง
น่าจะสมเหตุผลที่สุดไม่ใช่เหรอคะ

176
00:14:32,663 --> 00:14:34,373
ท่านประธานมีประชุมครับ

177
00:14:37,084 --> 00:14:39,712
ถ้าต้องการคำให้การเพิ่มเติม
ผมจะติดต่อมาใหม่ครับ

178
00:14:41,922 --> 00:14:43,048
ได้เสมอค่ะ

179
00:14:51,640 --> 00:14:54,894
สายสืบคนนั้น กำลังตรงไปที่ห้องทำงาน
ของผู้จัดการใหญ่ครับ

180
00:14:57,021 --> 00:14:58,814
เรียกทนายชเวมาหาฉันหน่อย

181
00:15:00,816 --> 00:15:03,110
บอกว่าไม่ต้องคิดอะไรไง

182
00:15:03,193 --> 00:15:06,780
พวกเขาจะไม่มีวันหานายเจอ
นายแค่อยู่อย่างสบายใจก็พอ

183
00:15:08,657 --> 00:15:09,617
ว่าไงนะ

184
00:15:10,951 --> 00:15:12,119
พูดจริงเหรอ

185
00:15:23,964 --> 00:15:26,884
ผมต้องคุยกับคุณคิมซองแท
ที่ออกจากประเทศหลังวันเกิดเหตุครับ

186
00:15:26,967 --> 00:15:28,510
ช่วยให้ความร่วมมือด้วยครับ

187
00:15:28,594 --> 00:15:30,220
จะให้ผมร่วมมือยังไงครับ

188
00:15:30,304 --> 00:15:33,557
ผมก็ไม่รู้อะไรเลยครับ
นอกจากรู้ว่าเขาอยู่โมนาโก

189
00:15:34,475 --> 00:15:37,019
ได้ยินว่าคุณฮันจินโฮเป็นคนช่วย
พาเขาออกนอกประเทศครับ

190
00:15:37,645 --> 00:15:39,980
ผมตรวจสอบบันทึก
จากสายการบินมาแล้วครับ

191
00:15:40,064 --> 00:15:42,900
และคุณฮันจินโฮก็เป็นคนจัดการ
ตั๋วเครื่องบินให้เป็นการส่วนตัว

192
00:15:43,484 --> 00:15:44,652
เอ่อ เรื่องนั้น…

193
00:15:44,735 --> 00:15:46,195
ครับ ใช่ครับ

194
00:15:46,946 --> 00:15:50,783
ทำไมคุณถึงส่งเขาไปต่างประเทศ
ในเวลานั้นพอดีครับ

195
00:15:52,409 --> 00:15:53,869
คือเขา…

196
00:15:54,995 --> 00:15:56,330
ความปรารถนาของเขา

197
00:15:57,373 --> 00:16:00,668
คือการไปใช้ชีวิตอยู่ที่โมนาโกครับ
ครับ ใช่แล้วครับ

198
00:16:01,502 --> 00:16:04,463
แปลว่าคุณช่วยให้ความปรารถนา
ของคนใช้ในบ้านเป็นจริงงั้นสิ

199
00:16:06,465 --> 00:16:09,551
คุณต้องบอกทุกอย่างมาตามตรงนะครับ
คุณฮันจินโฮ

200
00:16:19,561 --> 00:16:20,813
ผมชอบเขาครับ

201
00:16:21,939 --> 00:16:24,525
เราห่วงใยกันและกัน

202
00:16:26,735 --> 00:16:27,820
เขากับผม…

203
00:16:28,612 --> 00:16:32,324
เข้าออกโรงอาบน้ำ…

204
00:16:32,408 --> 00:16:35,411
ด้วยกันบ่อยๆ เลยมีข่าวลือขึ้นมา

205
00:16:36,787 --> 00:16:40,374
ผมเลยต้องส่งเขาไป
อย่างเลี่ยงไม่ได้ครับ คิดถึงชะมัด

206
00:16:40,457 --> 00:16:44,003
เดี๋ยวนะ งั้นก็แปลว่า
คุณกับคิมซองแท…

207
00:16:45,587 --> 00:16:48,424
จะบอกว่าคุณสองคนคบกันอยู่งั้นสิ

208
00:16:48,507 --> 00:16:50,551
ฮะ ใช่ครับ ใช่

209
00:16:52,386 --> 00:16:55,723
ก็เขาน่ารักนี่ครับ ตรงสเปกผมเลย

210
00:17:03,564 --> 00:17:04,940
คือ…

211
00:17:05,024 --> 00:17:09,403
ฮันจียงสูญเสียทุกอย่าง
ไปตั้งแต่ก่อนตายแล้วครับ

212
00:17:10,237 --> 00:17:12,072
กลายเป็นคนสิ้นเนื้อ
ประดาตัวไปแล้วครับ

213
00:17:12,823 --> 00:17:14,575
ผมรู้จักเจ้าหมอนั่นดีครับ

214
00:17:15,325 --> 00:17:17,036
เขาคงจะไม่มีทางอื่นแล้วครับ

215
00:17:23,125 --> 00:17:25,961
ฉันดูประวัติศิลปินและที่มาแล้วค่ะ

216
00:17:26,462 --> 00:17:29,715
มันเป็นหนึ่งในคอลเลกชั่นส่วนตัว
ของประธานแห่งมิญองแกลเลอรี

217
00:17:29,798 --> 00:17:31,925
เป็นผลงานระดับสุดยอดที่หายากสุดๆ

218
00:17:32,009 --> 00:17:33,343
ลดให้หน่อยสิคะพี่

219
00:17:34,511 --> 00:17:37,639
เข้าใจแล้ว 1,200 ล้าน
มากกว่านี้ไม่ได้แล้วนะ

220
00:17:39,183 --> 00:17:40,017
โอเคค่ะ

221
00:17:40,100 --> 00:17:45,105
ตั้งแต่เริ่มศึกษาพระคัมภีร์มา
แม่ชีเอ็มม่าไม่เคยพักยาวขนาดนี้เลย

222
00:17:45,856 --> 00:17:50,235
ยังไงฉันก็คิดว่าน่าจะเกี่ยวข้อง
กับการเสียชีวิตของสามีฮีซู

223
00:17:50,319 --> 00:17:54,156
เห็นว่าเขาอาจจะถูกฆาตกรรมก็ได้นะ

224
00:17:57,618 --> 00:18:00,662
ไม่ได้รับข้อความเหรอ
ว่าวันนี้ยกเลิกการศึกษาพระคัมภีร์

225
00:18:00,746 --> 00:18:03,916
แล้วพวกพี่ไม่ได้รับข้อความเหรอ
ว่ายังไงฉันก็จะมาหาที่แกลเลอรี

226
00:18:05,250 --> 00:18:06,710
อ้อ จริงด้วยแฮะ

227
00:18:07,586 --> 00:18:09,797
จัสมิน ทำไมหน้าตาเป็นแบบนั้นล่ะ

228
00:18:10,422 --> 00:18:11,799
เกิดเรื่องอะไรขึ้นสินะ

229
00:18:14,593 --> 00:18:15,594
ตายแล้ว

230
00:18:19,223 --> 00:18:21,892
ที่รักของฉัน
ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ค่ะ

231
00:18:21,975 --> 00:18:23,102
คุณพระ

232
00:18:23,185 --> 00:18:25,395
สามีที่อยากให้ตายกลับไม่ตาย

233
00:18:25,479 --> 00:18:27,314
แต่เขาคนนั้นกลับประสบอุบัติเหตุค่ะ

234
00:18:27,397 --> 00:18:31,985
แต่เห็นว่าเผลอๆ
อาจจะเดินไม่ได้ตลอดชีวิตก็ได้ค่ะ

235
00:18:33,779 --> 00:18:35,364
เป็นความผิดของฉันเองค่ะ

236
00:18:35,447 --> 00:18:36,907
เธออยู่กับเขาเหรอ

237
00:18:57,094 --> 00:18:59,555
ตายแล้ว ขอโทษค่ะที่รัก ทำไงดี

238
00:19:00,514 --> 00:19:01,390
แป๊บนะ

239
00:19:04,852 --> 00:19:07,354
ที่รัก ใส่นี่สิ

240
00:19:08,605 --> 00:19:11,358
ชุดวอร์มสีดำ
ที่ฉันให้สามีเป็นของขวัญ

241
00:19:11,441 --> 00:19:13,527
เพื่อให้เขาเอาไปใส่วิ่งทุกเช้ามืด

242
00:19:14,236 --> 00:19:15,737
จะได้ถูกรถชนตาย

243
00:19:15,821 --> 00:19:18,157
ฉันเอาชุดวอร์มนั่น
ให้ผู้ชายคนนั้นไปค่ะ

244
00:19:22,244 --> 00:19:25,205
ขณะเขาใส่ชุดวอร์มสีดำนั่น
ไปออกกำลังตอนกลางคืน…

245
00:19:31,837 --> 00:19:34,715
ก็นั่นไง เธอจะปรารถนา
ให้สามีตายทำไม

246
00:19:34,798 --> 00:19:36,466
มีแต่ทำให้ชายชู้คนนั้น…

247
00:19:36,550 --> 00:19:38,552
ในคืนที่จียงตาย

248
00:19:38,635 --> 00:19:41,138
สามีฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ค่ะ

249
00:19:41,221 --> 00:19:42,222
จัสมิน

250
00:19:43,098 --> 00:19:46,643
ชายชู้คนนั้น
อย่าบอกนะว่าชื่อพัคจองโด

251
00:19:49,313 --> 00:19:50,606
รู้ได้ยังไงคะ

252
00:19:51,607 --> 00:19:52,691
ตายแล้ว ไม่นะ

253
00:19:54,776 --> 00:19:55,736
พระเจ้า

254
00:19:58,155 --> 00:19:59,239
ฉันนอนไม่หลับค่ะ

255
00:20:01,074 --> 00:20:02,868
ร่างกายตึงเครียดตลอดเลยค่ะ

256
00:20:03,660 --> 00:20:05,329
ร่างกายไม่ยอมผ่อนคลายเลยค่ะ

257
00:20:05,412 --> 00:20:07,706
ฉันจะสั่งยานอนหลับให้ด้วยค่ะ

258
00:20:08,665 --> 00:20:09,625
ไม่ค่ะ

259
00:20:10,500 --> 00:20:12,294
ฉันไม่อยากพึ่งพายานอนหลับค่ะ

260
00:20:13,212 --> 00:20:14,588
ฉันจะลองพยายามด้วยตัวเองดูค่ะ

261
00:20:16,924 --> 00:20:18,926
เรื่องไหนลำบากที่สุดเหรอคะ

262
00:20:23,305 --> 00:20:24,598
การที่ไม่มีใคร…

263
00:20:25,599 --> 00:20:27,059
เชื่อใจได้อีกต่อไปค่ะ

264
00:20:28,810 --> 00:20:31,813
ไม่รู้ว่าฉันจะเอาชนะ
แผลใจนี้ไปได้หรือเปล่าค่ะ

265
00:20:34,316 --> 00:20:35,359
จากนี้

266
00:20:37,027 --> 00:20:39,988
ชีวิตฉันคงจะรักใครได้ยากค่ะ

267
00:20:43,533 --> 00:20:45,035
ฉันฝันร้ายทุกคืนเลยค่ะ

268
00:20:48,622 --> 00:20:50,249
ฉันฝันเห็นเหตุการณ์นั้นค่ะ

269
00:20:51,416 --> 00:20:53,126
วันที่สามีฉันตาย

270
00:20:53,210 --> 00:20:55,337
คุณจำได้อย่างชัดเจนเลยเหรอคะ

271
00:20:58,382 --> 00:21:01,051
มันชัดเจนมากจนฉันนอนไม่หลับเลยค่ะ

272
00:21:07,474 --> 00:21:10,644
ฉันลืมสายตาที่สามี
มองมาที่ฉันไม่ลงเลยค่ะ

273
00:21:15,774 --> 00:21:18,944
สายตาคู่นั้น
ที่มองมาที่ฉันตอนเขาตาย…

274
00:21:31,665 --> 00:21:35,127
ฉันอยากเริ่มต้นใหม่ให้ได้เร็วๆ ค่ะ

275
00:21:36,461 --> 00:21:37,671
ฉันอยาก…

276
00:21:38,755 --> 00:21:40,340
เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งค่ะ

277
00:22:21,173 --> 00:22:24,217
คุณกำลังจับตาดูฉัน
หรือกำลังคุ้มกันให้ฉันคะ

278
00:22:25,761 --> 00:22:27,304
ยังไงก็คงเป็นการจับตาดูใช่ไหมคะ

279
00:22:27,387 --> 00:22:29,598
คือว่า ไม่ใช่อย่างนั้น

280
00:22:29,681 --> 00:22:31,058
สายสืบแบคสั่งมาเหรอคะ

281
00:22:32,768 --> 00:22:34,478
ก็นอกจากคุณซอฮีซูแล้ว

282
00:22:34,561 --> 00:22:37,439
ไม่มีใครให้การเกี่ยวกับ
เรื่องที่เกิดในคืนนั้นได้เลยนี่ครับ

283
00:22:39,274 --> 00:22:41,985
คุณเริ่มรับการบำบัดทางจิตเวช
ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ

284
00:22:42,486 --> 00:22:45,489
นี่เป็นคุณหมอที่ฉันรับการบำบัดด้วย
มาตั้งแต่ใช้ชีวิตเป็นนักแสดงค่ะ

285
00:22:46,156 --> 00:22:49,159
คุณเลิกรับการปรึกษา
จากแม่ชีเอ็มม่าแล้วเหรอครับ

286
00:22:49,242 --> 00:22:54,164
การพึ่งพาใครแค่คนเดียวไม่ใช่วิธี
ที่ดีนี่คะ ไม่ว่าจะกับคุณหรือฉัน

287
00:22:55,707 --> 00:22:58,043
- อะไรนะครับ
- การเอาแต่จับตาดูฉัน

288
00:22:58,126 --> 00:23:01,546
เพราะฉันเป็นคนอยู่ในที่เกิดเหตุ
คิดว่ามันจะได้อะไรขึ้นมาคะ

289
00:23:01,630 --> 00:23:03,965
นั่น นั่นสินะครับ ใช่ครับ

290
00:23:11,598 --> 00:23:13,934
พลัดตกลงมาเสียชีวิตเพราะหัวใจวาย

291
00:23:14,935 --> 00:23:15,936
แต่ตอนนี้…

292
00:23:21,066 --> 00:23:22,234
(ฮันจียง)

293
00:23:22,317 --> 00:23:23,860
เป็นการฆ่าตัวตายงั้นเหรอ

294
00:23:26,446 --> 00:23:27,489
ฮาจุน

295
00:23:38,291 --> 00:23:39,668
(ภาพจากกล้องวงจรปิด
ในพิธีศพของฮันจียง)

296
00:23:42,921 --> 00:23:45,549
"วิญญาณของผู้ชอบธรรม
อยู่ในพระหัตถ์ของพระเจ้า

297
00:23:45,632 --> 00:23:47,634
ความทุกข์ร้อนใดก็ไม่อาจกล้ำกราย

298
00:23:48,635 --> 00:23:51,638
ในสายตาของคนโง่เขลา
จะมองเห็นเหมือนว่าพวกเขาได้สิ้นชีวา

299
00:23:52,139 --> 00:23:54,224
จะคิดว่าการจากลาโลก
ดูคล้ายเป็นความทุกข์

300
00:23:54,766 --> 00:23:57,435
และการพรากจากเราไป
เหมือนเป็นการสูญสิ้น

301
00:23:57,519 --> 00:23:59,229
แต่พวกเขากลับอยู่อย่างเป็นสุข

302
00:24:00,188 --> 00:24:03,316
ในสายตามนุษย์
อาจดูคล้ายพวกเขาได้รับโทษ

303
00:24:03,400 --> 00:24:05,569
แต่พวกเขากลับเต็มไปด้วยความหวัง
ที่จะมีชีวิตอมตะ

304
00:24:06,611 --> 00:24:10,031
หลังรับโทษเล็กน้อย
พวกเขาจะได้รับพรอันยิ่งใหญ่

305
00:24:10,699 --> 00:24:12,951
เพราะพระเจ้าทรงทดสอบ

306
00:24:13,034 --> 00:24:15,871
และทรงพบว่าพวกเขาคู่ควรต่อพระองค์"

307
00:24:23,628 --> 00:24:25,714
ไม่ว่าจะความจำเสื่อมจริงๆ

308
00:24:26,965 --> 00:24:28,550
หรือเป็นการแสดง…

309
00:24:30,635 --> 00:24:31,928
ซอฮีซู

310
00:24:32,637 --> 00:24:34,306
สามีตายทั้งคน

311
00:24:35,098 --> 00:24:36,892
แต่ไม่เศร้าสักนิดเลยเหรอ

312
00:24:41,229 --> 00:24:43,064
ครับ เป็นยังไงบ้างครับ

313
00:24:43,148 --> 00:24:46,276
คุณซอฮีซูรู้ทุกอย่างอยู่แล้วครับ
ว่าสายสืบแบคสงสัยเธอ

314
00:24:46,860 --> 00:24:47,944
งั้นเหรอครับ

315
00:24:49,946 --> 00:24:51,990
จับตามองคุณซอฮีซูต่อไปอีกสักพักครับ

316
00:24:52,073 --> 00:24:54,075
พอดีผมมีคนที่ต้องไปเจอให้ได้

317
00:25:01,708 --> 00:25:04,753
- สวัสดีค่ะ เป็นไงบ้าง
- น่ารักจังเลยค่ะ

318
00:25:08,131 --> 00:25:10,842
- อุ๊ย เชิญก่อนเลยค่ะ
- ขอบคุณค่ะ

319
00:25:15,680 --> 00:25:19,517
วันนี้ จะเป็นวันสุดท้าย
ที่จะได้ศึกษาพระคัมภีร์กับฉันค่ะ

320
00:25:21,228 --> 00:25:24,439
จากนี้ฉันจะถอดเครื่องแบบแม่ชี
และกลับไปเป็นคนธรรมดาค่ะ

321
00:25:27,525 --> 00:25:31,446
ฉันไม่สามารถหยุดความพลาดพลั้ง
ของลูกแกะที่เฝ้ามองมาตลอดได้

322
00:25:32,239 --> 00:25:33,698
มีเรื่องต้องสำนึกผิดเยอะมากค่ะ

323
00:25:36,701 --> 00:25:41,706
และเรื่องการศึกษาพระคัมภีร์
ต่อไปคุณพ่อพอลจะช่วยชี้แนะต่อให้ค่ะ

324
00:25:41,790 --> 00:25:43,959
คุณแม่ชี
จำเป็นต้องทำแบบนั้นด้วยเหรอคะ

325
00:25:45,460 --> 00:25:47,128
ที่ผ่านมาต้องขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ

326
00:25:48,755 --> 00:25:50,757
ในการศึกษาคัมภีร์คราวที่แล้ว

327
00:25:50,840 --> 00:25:54,469
ฉันบอกให้ลองคิดดูว่าอะไร
ที่เป็นของเราอย่างแท้จริงใช่ไหมคะ

328
00:25:54,552 --> 00:25:55,512
ใช่ค่ะ

329
00:25:56,012 --> 00:25:59,140
คุณพี่น้องทั้งหลาย
เป็นคนที่มีของในครอบครองเยอะมากค่ะ

330
00:26:01,476 --> 00:26:02,978
มีบ้านหลายหลัง

331
00:26:03,061 --> 00:26:05,897
อาคาร หุ้น เรือยอชต์

332
00:26:05,981 --> 00:26:07,232
เฮลิคอปเตอร์

333
00:26:07,816 --> 00:26:08,858
อันนั้นยังไม่มีเหรอ

334
00:26:11,945 --> 00:26:13,947
แทบจะมีทุกสิ่งที่ต้องการแล้วค่ะ

335
00:26:14,864 --> 00:26:19,286
ของต่างๆ เหล่านี้ เมื่อเราตายไป
ก็จะกลายเป็นของคนอื่นค่ะ

336
00:26:19,369 --> 00:26:21,538
ฉะนั้น จึงไม่ใช่ของเรา
อย่างแท้จริงใช่ไหมคะ

337
00:26:22,247 --> 00:26:25,667
แต่ว่า คำที่เราพูดขณะมีชีวิตอยู่

338
00:26:25,750 --> 00:26:27,961
สิ่งที่เราทำ

339
00:26:28,044 --> 00:26:33,717
และคุณค่าชีวิตของเราที่พยายาม
รักษามาตลอดแม้จะยากลำบาก

340
00:26:34,301 --> 00:26:38,179
สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่จะติดตัวเรา
เมื่อเราจากโลกนี้ไปค่ะ

341
00:26:41,224 --> 00:26:46,271
ตลอดชีวิตที่เหลือ พวกเรามาตามหาสิ่ง
ที่เป็นของเราอย่างแท้จริงกันนะคะ

342
00:26:56,614 --> 00:26:58,700
ผมกลับมาในฐานะหัวหน้าทีมกฎหมาย
ของฮโยวอนครับ

343
00:26:58,783 --> 00:26:59,784
ผมมารายงานตัวครับ

344
00:27:08,543 --> 00:27:10,295
พยายามได้ดีมากค่ะ ฝากด้วยนะคะ

345
00:27:10,378 --> 00:27:12,839
ผมจะตอบแทน
ความไว้วางใจที่มีให้ผมครับ

346
00:27:12,922 --> 00:27:15,467
ฉันตั้งใจว่าต่อไปจะเชื่อ
และพึ่งพาคุณมากขึ้นค่ะ

347
00:27:15,550 --> 00:27:18,094
ผมจะจัดการให้การสืบสวนอุบัติเหตุ
จบลงโดยเร็วที่สุดครับ

348
00:27:19,679 --> 00:27:21,473
สายสืบแบคไปพบกับดร.คิมครับ

349
00:27:24,017 --> 00:27:25,185
อย่ากังวลไปเลยครับ

350
00:27:25,268 --> 00:27:26,561
ตอนที่เขามาถึง

351
00:27:26,644 --> 00:27:29,564
กรรมการผู้จัดการฮันจียง
ก็เสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายไปแล้ว

352
00:27:29,647 --> 00:27:31,066
"แม่ผู้ให้กำเนิดของเขา

353
00:27:31,149 --> 00:27:33,526
ก็เสียชีวิต
ด้วยโรคเกี่ยวกับหัวใจเหมือนกัน

354
00:27:33,610 --> 00:27:35,695
อาจจะเป็นพันธุกรรม"

355
00:27:35,779 --> 00:27:38,156
"ครอบครัวต้องการ
จัดพิธีศพอย่างเงียบสงบ"

356
00:27:38,740 --> 00:27:40,116
ดร.คิมพูดประมาณนี้ครับ

357
00:27:58,051 --> 00:28:00,053
ตั้งแต่จียงตายไป

358
00:28:02,305 --> 00:28:04,099
ความอยากอาหารของฉันก็หายไปเลย

359
00:28:07,143 --> 00:28:09,687
เธออาจจะไม่เชื่อ
แต่มันเป็นเรื่องจริง

360
00:28:15,693 --> 00:28:17,612
ผู้ดูแลจูมากินแทนฉันที

361
00:28:18,488 --> 00:28:22,700
เห็นแก่เชฟจองที่เตรียมอาหารให้

362
00:28:39,592 --> 00:28:40,802
โนด็อกจ๋า

363
00:28:50,270 --> 00:28:51,312
โนด็อก

364
00:28:53,356 --> 00:28:55,191
ต่อให้ไม่ใช่ลูกของแก

365
00:28:56,568 --> 00:28:58,278
แกก็ไม่เป็นไรเหรอ

366
00:29:00,488 --> 00:29:03,158
ถ้างั้น ได้โปรด…

367
00:29:04,576 --> 00:29:07,704
ได้โปรดเลี้ยงมันให้ดีๆ นะ เข้าใจไหม

368
00:29:08,455 --> 00:29:09,831
เลี้ยงดูมันให้ดี

369
00:29:22,677 --> 00:29:24,095
ขอโทษนะ

370
00:29:27,390 --> 00:29:29,184
ชาติหน้า

371
00:29:31,603 --> 00:29:32,687
ช่วย…

372
00:29:33,897 --> 00:29:36,566
เกิดมาเป็นลูกชายแท้ๆ ของฉันที

373
00:30:00,381 --> 00:30:03,635
แต่ว่า ฉันคิดว่า
ควรบอกเรื่องนี้กับเธอ

374
00:30:04,594 --> 00:30:06,221
มันเป็นเรื่องที่เหมือนละครมาก

375
00:30:07,305 --> 00:30:10,350
ชายชู้ของจัสมิน คือหลานเขยของฉัน

376
00:30:11,726 --> 00:30:16,606
ก็แปลว่า สามีของขนมปังไส้ครีม
เล่นชู้กับจัสมินเหรอคะ

377
00:30:16,689 --> 00:30:18,274
ใช่ นั่นแหละ

378
00:30:18,358 --> 00:30:20,652
ตายแล้ว พระเจ้า เหลือเชื่อเลย

379
00:30:20,735 --> 00:30:23,863
ไม่สิ เดี๋ยวนี้ขนาดในละคร
ถ้าเขียนบทแบบนี้ยังโดนด่าเลยค่ะ

380
00:30:23,947 --> 00:30:26,032
- เพราะมันไม่มีความเป็นไปได้
- ก็นั่นน่ะสิ

381
00:30:28,076 --> 00:30:30,703
เจ้าจองโดคงมีรสนิยมผู้หญิง
แบบเฉพาะเจาะจงจริงๆ

382
00:30:30,787 --> 00:30:33,456
เขาชอบผู้หญิงที่พูดเกาหลีคำ
อังกฤษคำหรือไงนะ

383
00:30:33,540 --> 00:30:36,251
ตอนนี้หลานขนมปังไส้ครีม
อยู่ที่ไหนเหรอคะ

384
00:30:36,334 --> 00:30:37,919
เธอไปโรงพยาบาล

385
00:30:38,002 --> 00:30:41,756
เหมือนเธอจะฟังคำพูดคุณแม่ชี
และตัดสินใจแล้ว ว่าจะคืนดีกับสามี

386
00:30:42,257 --> 00:30:43,258
คุณพระคุณเจ้า

387
00:30:43,341 --> 00:30:45,385
- ทำไม
- วันนี้จัสมิน…

388
00:30:45,468 --> 00:30:48,888
บอกว่าจะไปเยี่ยมชายชู้คนนั้นค่ะ

389
00:30:48,972 --> 00:30:50,098
อะไรนะ

390
00:30:50,181 --> 00:30:52,392
โคโลสี หน้าที่สาม บรรทัดที่ 13

391
00:30:53,142 --> 00:30:56,145
"ไม่ว่าใครมีเรื่องไม่สะดวกใจต่อใคร

392
00:30:56,229 --> 00:30:59,107
โปรดจงอดกลั้นต่อกัน
และโปรดจงให้อภัยกัน

393
00:30:59,774 --> 00:31:04,863
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงให้อภัยพวกท่าน
อย่างไร ท่านก็จงทำอย่างนั้นด้วย"

394
00:31:05,446 --> 00:31:07,073
พอได้แล้ว พอเถอะ

395
00:31:09,742 --> 00:31:11,119
จากนี้ฉันจะให้อภัยนายแล้ว

396
00:31:13,371 --> 00:31:15,915
และจะไม่พยายามครอบครองนายด้วย

397
00:31:17,125 --> 00:31:20,086
ถึงนายจะกลายเป็นคนพิการ
ฉันก็จะเฝ้าดูอยู่ข้างๆ นะ

398
00:31:20,712 --> 00:31:22,088
ทำไมผมจะกลายเป็นคนพิการเล่า

399
00:31:22,714 --> 00:31:24,883
คนเขากำลังทำกายภาพ
อย่างเอาเป็นเอาตาย

400
00:31:24,966 --> 00:31:28,428
หนึ่งปีหลังจากนี้
ผมจะต้องไปออกรอบให้ได้

401
00:31:29,012 --> 00:31:30,471
นายคิดว่าจะเล่นกอล์ฟได้อีกเหรอ

402
00:31:31,514 --> 00:31:33,349
แบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ

403
00:31:33,433 --> 00:31:37,312
จะสูดฝุ่นละเอียดในสนามกอล์ฟ
ที่ฉีดยาฆ่าแมลงเต็มไปหมดเพื่ออะไร

404
00:31:37,395 --> 00:31:38,646
พอจียงตาย

405
00:31:39,439 --> 00:31:41,024
ก็สะเทือนใจมากเหรอ

406
00:31:41,107 --> 00:31:42,692
ฉันจะเป็นขาให้นายเอง

407
00:31:44,068 --> 00:31:45,028
มีอะไรที่อยากกินไหม

408
00:31:47,697 --> 00:31:50,950
ผมอยากกินคาลามารีที่คุณนายโซทำ

409
00:31:52,035 --> 00:31:53,620
คุณนายโซลาออกไปแล้ว

410
00:31:54,287 --> 00:31:56,456
ก็คิดอยู่ว่าอยู่ได้นานจัง

411
00:31:56,539 --> 00:31:59,208
ฉันหาคาลามารีมาให้ตอนนี้ไม่ได้

412
00:31:59,292 --> 00:32:02,128
แต่จะขอให้ร้านอาหารญี่ปุ่นข้างล่าง
ทอดหมึกกล้วยให้แทนนะ

413
00:32:02,962 --> 00:32:05,673
ทำไมถึงใจดี ทำเอาผมกังวลเลยเนี่ย

414
00:32:06,257 --> 00:32:07,759
นายต้องกินของที่อยากกินสิ

415
00:32:08,426 --> 00:32:09,385
รออยู่ที่นี่เดี๋ยวนะ

416
00:32:12,639 --> 00:32:15,350
(ตึกผู้ป่วยเอ)

417
00:32:18,102 --> 00:32:19,062
จัสมินเหรอ

418
00:32:19,562 --> 00:32:21,397
สวัสดีค่ะ มาทำอะไรที่นี่เหรอคะ

419
00:32:21,481 --> 00:32:22,690
แล้วจัสมินมาทำอะไรที่นี่คะ

420
00:32:22,774 --> 00:32:27,028
ที่จริง แฟนที่ฉันเคยเล่าให้ฟัง
เขาเข้ารักษาที่โรงพยาบาลค่ะ

421
00:32:27,111 --> 00:32:29,364
- อ้อ จริงเหรอคะ
- ค่ะ

422
00:32:29,948 --> 00:32:31,115
ว่าแต่มาทำอะไรที่นี่คะ

423
00:32:31,199 --> 00:32:33,618
สามีฉันบาดเจ็บ
เลยรักษาอยู่โรงพยาบาลน่ะค่ะ

424
00:32:34,243 --> 00:32:37,080
ขอโทษด้วยนะคะ
ฉันไม่รู้เลยว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

425
00:32:37,163 --> 00:32:39,415
เรื่องร้ายๆ เกิดขึ้นติดๆ กันเลยนะคะ

426
00:32:41,042 --> 00:32:42,085
เข้มแข็งไว้นะคะ

427
00:32:43,044 --> 00:32:44,170
ขอบคุณมากค่ะ

428
00:32:44,754 --> 00:32:46,005
ให้กำลังใจแฟนดีๆ นะคะ

429
00:32:47,340 --> 00:32:48,174
ได้ค่ะ

430
00:32:59,268 --> 00:33:00,311
ครับ

431
00:33:09,445 --> 00:33:10,446
คุณ…

432
00:33:11,239 --> 00:33:13,908
คุณมาที่นี่
โดยไม่ติดต่อมาก่อนได้ยังไง

433
00:33:13,992 --> 00:33:15,326
- ก็ฉันเป็นห่วง
- ถ้างั้น…

434
00:33:16,452 --> 00:33:18,204
คุณก็ควรจะโทรมาบอกก่อนสิ

435
00:33:18,287 --> 00:33:20,915
ฉันแค่จะมาพูดเรื่องนี้แล้วกลับเลย
ฉันขอโทษนะ

436
00:33:20,999 --> 00:33:24,168
ชุดออกกำลังกายสีดำที่ฉันให้คุณไปน่ะ

437
00:33:25,336 --> 00:33:27,630
อันที่จริงฉันตั้งใจซื้อให้สามี

438
00:33:28,715 --> 00:33:30,675
สามีที่อยากให้ตายดันไม่ตาย

439
00:33:30,758 --> 00:33:32,301
แต่ที่รักกลับมาบาดเจ็บแบบนี้ซะได้

440
00:33:33,261 --> 00:33:35,805
กลับไปเถอะ เมียผมอยู่ที่นี่

441
00:33:36,389 --> 00:33:37,306
รีบไปซะ

442
00:33:38,349 --> 00:33:41,102
ผมเข้าใจแล้ว ไว้ค่อยคุยกันนะ

443
00:33:41,769 --> 00:33:42,979
ฉันอยากได้รับการให้อภัย

444
00:33:43,730 --> 00:33:47,275
จากคุณ แล้วก็จากพระผู้เป็นเจ้าด้วย

445
00:33:48,693 --> 00:33:50,528
แล้วไม่ต้องได้รับ
การให้อภัยจากฉันเหรอ

446
00:33:54,115 --> 00:33:57,076
ถ้าอย่างนั้น "นังบ้า" ที่เธอพูดถึง

447
00:33:57,994 --> 00:33:58,995
ก็คือฉันเหรอ

448
00:34:01,748 --> 00:34:02,582
ภรรยาคุณเหรอ

449
00:34:03,666 --> 00:34:05,376
พวกคุณรู้จักกันเหรอ

450
00:34:25,938 --> 00:34:27,940
หล่อนควบคุมความโกรธไม่ได้

451
00:34:28,024 --> 00:34:32,403
ตอนนี้คงทึ้งชุด ทึ้งหัวจัสมิน
ไม่เหลือซากเหมือนไก่โดนถอนขนแล้วล่ะ

452
00:34:32,487 --> 00:34:34,739
- ทึ้งผมจนหมดหัว
- ตายจริง

453
00:34:35,281 --> 00:34:36,657
- ตรงนั้นล่ะ
- อือ

454
00:34:57,011 --> 00:34:58,221
เธอคิดจะทำยังไง

455
00:34:58,304 --> 00:35:01,390
จะทำยังไงได้ล่ะ
ฉันจะไม่มาเจอเขาอีกแล้วค่ะ

456
00:35:04,519 --> 00:35:06,646
- ฉันพูดจริงนะคะ
- ไม่ได้สิ

457
00:35:06,729 --> 00:35:09,065
เธอเป็นคนทำให้สามีฉัน
ตกอยู่ในสภาพนั้นนี่

458
00:35:11,317 --> 00:35:12,693
ฉันจะไปเจอสามีเธอ

459
00:35:14,070 --> 00:35:16,948
- อะไรนะ
- ฉันต้องไปเจอแล้วเล่าทุกอย่างสิ

460
00:35:17,031 --> 00:35:19,075
สมาชิกชุมนุมศึกษาพระคัมภีร์ทุกคน
เป็นพยานได้

461
00:35:19,158 --> 00:35:21,452
เดี๋ยวสิ พี่คะ ฉันจะไม่มาเจอเขา…

462
00:35:21,536 --> 00:35:23,663
สามีฉัน เธอเอาเขาไปอยู่ด้วยซะ

463
00:35:24,247 --> 00:35:25,123
อะไรนะคะ

464
00:35:25,832 --> 00:35:28,209
ฉันบอกให้เธอพาเขาไป
เหมือนบริการหลังการขายไง

465
00:35:28,793 --> 00:35:29,710
เดี๋ยวก่อนนะ

466
00:35:30,294 --> 00:35:31,963
ฉันมีสามีอยู่แล้วนะ

467
00:35:32,046 --> 00:35:33,548
ฉันจะไม่หย่าหรอกนะ

468
00:35:36,050 --> 00:35:37,009
เลือกมานะ

469
00:35:37,093 --> 00:35:39,387
เธออยากให้ฉันเล่าทุกอย่างต่อสามีเธอ

470
00:35:39,470 --> 00:35:41,222
ให้เธอเป็นคู่สมรสที่เป็นฝ่ายผิด

471
00:35:41,305 --> 00:35:45,184
แล้วโดนไล่ออกมาตัวเปล่าโดยที่ไม่ได้
รับค่าปลอบขวัญหรือทรัพย์สินสักวอน

472
00:35:46,227 --> 00:35:48,479
หรือว่าจะยอมหย่าเงียบๆ

473
00:35:48,563 --> 00:35:51,566
แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่กับสามีฉันดี

474
00:35:51,649 --> 00:35:53,651
เธอบอกว่าเธอจะไม่หย่ากับสามีนี่

475
00:35:53,734 --> 00:35:54,902
ทำไมอยู่ๆ ถึงทำแบบนี้ล่ะ

476
00:35:54,986 --> 00:35:56,779
ก็สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้วนี่

477
00:35:56,863 --> 00:35:59,782
ไอ้หมอนั่นไม่สมควร
ได้รับการปกป้องจากฉันแล้ว

478
00:36:02,493 --> 00:36:05,538
แบบนี้สะใจสุดๆ ไปเลยแฮะ

479
00:36:05,621 --> 00:36:08,249
หลังได้พบพระผู้เป็นเจ้า
ก็ว่าจะยอมทำดีกับเขาหน่อยแท้ๆ

480
00:36:08,332 --> 00:36:12,378
จินฮี ถ้าได้พบพระผู้เป็นเจ้าแล้ว
เธอก็ต้องโอบกอดทุกอย่างสิ

481
00:36:12,461 --> 00:36:14,046
พระเจ้าก็คงเข้าใจฉันล่ะมั้ง

482
00:36:15,047 --> 00:36:17,383
เขาประสบอุบัติเหตุเพราะเธอ
เธอก็ต้องรับผิดชอบสิ

483
00:36:18,050 --> 00:36:19,093
รับผิดชอบกับผีสิ

484
00:36:19,802 --> 00:36:21,137
ว่าไงนะ นังบ้านี่

485
00:36:21,721 --> 00:36:22,805
โอ๊ย

486
00:36:23,514 --> 00:36:25,558
นังเลว

487
00:36:27,810 --> 00:36:29,020
พี่คะ

488
00:36:29,103 --> 00:36:32,440
- พี่
- กล้าดียังไง

489
00:36:37,528 --> 00:36:39,572
ฉันจะโอนวิลล่าที่หมู่บ้านซอแร
ให้เป็นชื่อเธอ

490
00:36:39,655 --> 00:36:41,991
และเราจะรับผิดชอบ
ค่าภาษีที่เกี่ยวข้องทั้งหมดเอง

491
00:36:42,617 --> 00:36:44,535
(หนังสือข้อตกลง)

492
00:36:45,119 --> 00:36:45,953
เซ็นลงในนั้นซะ

493
00:36:46,746 --> 00:36:48,581
เงื่อนไขคือห้ามเปิดเผยเรื่องใดๆ

494
00:36:48,664 --> 00:36:50,541
ที่เกี่ยวข้องกับฮันจินโฮ

495
00:36:52,543 --> 00:36:53,961
แล้วฉันไม่ต้องเซ็นเหรอคะ

496
00:36:56,714 --> 00:36:58,090
ได้ยินว่าพบเขาสี่ครั้งนี่

497
00:36:59,008 --> 00:36:59,842
ค่ะ

498
00:36:59,926 --> 00:37:01,969
นั่นเป็นเรื่องที่
เธอควรปกปิดไม่ใช่เหรอ

499
00:37:02,929 --> 00:37:04,347
อายุยังน้อย ไม่อายหรือไง

500
00:37:05,056 --> 00:37:07,475
ที่มีอดีตว่าเคยยุ่งเกี่ยวกับ
ผู้ชายรวยๆ ที่แต่งงานแล้ว

501
00:37:07,558 --> 00:37:10,186
เธอควรเป็นฝ่ายขอร้องให้ฉัน
เซ็นหนังสือข้อตกลงเพื่อปิดปากแทน

502
00:37:10,269 --> 00:37:12,104
แบบนั้นถึงจะสมควรกว่าไม่ใช่เหรอ

503
00:37:12,188 --> 00:37:15,399
ทำไมเด็กสาวสมัยนี้
ถึงไม่มียางอายซะเลย

504
00:37:16,317 --> 00:37:17,318
นั่นน่ะสิคะ

505
00:37:17,401 --> 00:37:19,028
เธอควรละอายบ้างสิ

506
00:37:19,612 --> 00:37:21,322
อย่าทำให้ผู้หญิงเสียศักดิ์ศรี

507
00:37:21,906 --> 00:37:24,200
จากนี้ไป ใช้ชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรีซะ

508
00:37:24,283 --> 00:37:26,202
ถึงฉันพูดไป เธอจะไม่ฟังก็เถอะ

509
00:37:26,911 --> 00:37:30,957
แต่ว่าคุณนายคะ กรรมการใหญ่ฮัน
ก็คงไปคบผู้หญิงอื่นอีกแหละค่ะ

510
00:37:31,040 --> 00:37:32,375
ก็คงอย่างนั้น

511
00:37:32,458 --> 00:37:35,878
ฉันก็แค่กำลังเก็บกวาดของ
เพราะหมดสัญญาเช่าแล้ว

512
00:37:36,379 --> 00:37:38,297
เดี๋ยวผู้เช่ารายอื่นก็คงปรากฏตัวอีก

513
00:37:38,381 --> 00:37:40,508
นี่เปรียบเทียบฉัน
กับการอยู่ห้องเช่าเหรอคะ

514
00:37:40,591 --> 00:37:42,593
หุบปากแล้วใช้ชีวิตให้สมกับเป็นคนซะ

515
00:37:42,677 --> 00:37:44,720
อย่าอยู่ในห้องเช่าที่เหมือนวัง

516
00:37:44,804 --> 00:37:46,889
แต่จงอยู่บ้านเธอเอง
แม้จะมีแค่ห้องเดียว

517
00:37:59,151 --> 00:38:01,654
คุณดื่มน้ำตลอดเลยนะ อะควาแมน

518
00:38:04,907 --> 00:38:06,534
เขาบอกว่าชะตาผมขาดธาตุน้ำ

519
00:38:07,285 --> 00:38:10,413
คุณท่านเลยสั่งผมดื่มน้ำ
วันละสามลิตรให้ได้ครับ

520
00:38:22,800 --> 00:38:24,385
- แต่ว่านะครับ คุณจูฮี
- คะ

521
00:38:25,386 --> 00:38:29,390
ผมเจอของแปลกๆ อยู่ในห้องด้วยครับ

522
00:38:29,473 --> 00:38:30,599
อะไรแปลกเหรอคะ

523
00:38:31,183 --> 00:38:32,059
(กรดไฮโดรคลอริก ฟอสจีน)

524
00:38:32,143 --> 00:38:35,563
ที่นี่เป็นห้องคนใช้ผู้ชายคนเก่า
ก่อนผมมาใช่ไหมครับ

525
00:38:36,397 --> 00:38:37,815
เป็นห้องของพี่ซองแทค่ะ

526
00:38:39,108 --> 00:38:42,194
ว่าแต่ฉลากขวดพวกนี้
มันเขียนว่าอะไรเหรอคะ

527
00:38:43,904 --> 00:38:45,406
ผมลองค้นหาดูแล้ว

528
00:38:46,657 --> 00:38:48,617
อันนี้คือฟอสจีน
เป็นวัตถุดิบก๊าซพิษครับ

529
00:38:49,785 --> 00:38:51,078
ส่วนอันนี้กรดไฮโดรคลอริกครับ

530
00:38:51,162 --> 00:38:54,457
- คิดว่าทำไมมันถึงอยู่ในห้องนี้ครับ
- นั่นสิคะ

531
00:38:54,540 --> 00:38:55,624
เราควรเอาไปบอกไหมครับ

532
00:38:59,128 --> 00:39:01,380
ในบ้านหลังนี้ ถ้าเจ๋อไม่เข้าเรื่อง
จะโดนไล่ออกค่ะ

533
00:39:01,464 --> 00:39:03,507
ฉันก็เคยโดนไล่ออก
แล้วกลับมาใหม่ไงคะ

534
00:39:05,593 --> 00:39:06,927
ปล่อยเป็นหน้าที่ฉันเถอะค่ะ

535
00:39:12,058 --> 00:39:12,975
นี่…

536
00:39:15,394 --> 00:39:16,228
เธอ

537
00:39:16,312 --> 00:39:19,023
ถ้าเอาเรื่องนี้ไปเปิดเผยที่ไหน
เธอจบเห่แน่ รู้ใช่ไหม

538
00:39:19,106 --> 00:39:21,150
ทำไมถึงจบเห่คะ มันคืออะไรเหรอคะ

539
00:39:21,233 --> 00:39:23,778
ทั้งที่เธอเคยโดนสาดไวน์ใส่
และโดนไล่ออกไปแบบนั้น

540
00:39:23,861 --> 00:39:25,613
ทำไมถึงยังไม่รู้จักกลัวอีก

541
00:39:26,614 --> 00:39:28,199
แต่ว่านะคะ หัวหน้า

542
00:39:29,116 --> 00:39:31,952
ทำไมเจ้าพวกนี้
ถึงไปอยู่ในห้องพี่ซองแทได้คะ

543
00:39:34,622 --> 00:39:36,332
พี่ซองแทไปโมนาโกแน่เหรอคะ

544
00:39:36,415 --> 00:39:37,291
ฮะ

545
00:39:37,375 --> 00:39:40,836
คงไม่ใช่ว่ามีใครฆ่าเขาแล้วใช่ไหมคะ

546
00:39:41,921 --> 00:39:44,548
ฆ่าซองแทเหรอ

547
00:39:46,592 --> 00:39:49,678
- ยัยนี่
- ฉันทำอะไรผิดล่ะคะ

548
00:39:49,762 --> 00:39:50,888
บ้าเอ๊ย ยัยคนนี้

549
00:39:51,555 --> 00:39:55,559
ปิดปากให้สนิทเลยนะ
ได้โปรด ฉันขอร้องเลย

550
00:39:58,479 --> 00:40:00,231
จะทานให้อร่อยนะครับ

551
00:40:19,792 --> 00:40:21,836
ฮาจุนชอบกินวาฟเฟิล

552
00:40:23,170 --> 00:40:24,755
คุณเคยบอกเรื่องนี้กับฉัน

553
00:40:25,923 --> 00:40:26,966
ในวันแรกที่ฉันมานะ

554
00:40:28,300 --> 00:40:29,385
ฉันเคยบอกเหรอคะ

555
00:40:31,220 --> 00:40:33,431
ฉันเห็นว่ามีเครื่องทำวาฟเฟิลอยู่
ก็เลยอบดู

556
00:40:33,514 --> 00:40:34,598
คุณก็ไปทานกับฮาจุนสิคะ

557
00:41:24,190 --> 00:41:25,191
อร่อยไหม

558
00:41:25,691 --> 00:41:28,777
วาฟเฟิลที่แม่ทำให้
อร่อยที่สุดเสมอครับ

559
00:41:32,114 --> 00:41:33,491
ความทรงจำของแม่กลับมาแล้วครับ

560
00:41:34,992 --> 00:41:37,745
เมื่อวานแม่ร้องคลอ
เพลงแร็ปของเดธแมนบนรถด้วย

561
00:41:38,537 --> 00:41:41,290
แม่ผมความจำดีสุดๆ มาตั้งนานแล้วครับ

562
00:41:55,888 --> 00:41:56,764
เอ่อ…

563
00:41:57,640 --> 00:41:58,682
ขอคุยด้วยหน่อยค่ะ

564
00:42:02,561 --> 00:42:03,687
ก็คือว่า…

565
00:42:04,813 --> 00:42:07,483
พ่อของฮาจุนขอให้คุณเอายานอนหลับให้

566
00:42:08,734 --> 00:42:11,362
- แล้วคุณก็ให้เขามาตลอดเหรอคะ
- ค่ะ

567
00:42:11,445 --> 00:42:13,989
ฉันรับใบสั่งยาโรคนอนไม่หลับ
แทนเขาค่ะ

568
00:42:16,492 --> 00:42:17,785
ให้ยานอนหลับเขาไปมากแค่ไหนคะ

569
00:42:19,328 --> 00:42:21,163
ไปขอยาแรงๆ มาหน่อยครับ

570
00:42:21,247 --> 00:42:22,456
ก็ให้ไป…

571
00:42:23,666 --> 00:42:24,625
มากอยู่ค่ะ

572
00:42:24,708 --> 00:42:26,210
ต่อให้กินแล้วตายก็ไม่มีปัญหาครับ

573
00:42:26,293 --> 00:42:27,753
เขาบอกว่าต่อให้ตายก็ไม่สนค่ะ

574
00:42:57,908 --> 00:43:00,327
ผมไม่สบายใจจะตายอยู่แล้วครับ

575
00:43:00,411 --> 00:43:03,747
บอกว่าไม่ต้องคิดอะไรไง
พวกเขาจะไม่มีวันหานายเจอ

576
00:43:04,331 --> 00:43:05,791
นายแค่อยู่อย่างสบายใจก็พอ

577
00:43:05,874 --> 00:43:07,293
ผมไม่ได้ฆ่าเขานะครับ

578
00:43:07,376 --> 00:43:09,378
ผมเปิดประตูให้เขาแล้วครับ

579
00:43:09,461 --> 00:43:10,504
ว่าไงนะ

580
00:43:11,672 --> 00:43:12,631
พูดจริงเหรอ

581
00:43:12,715 --> 00:43:14,675
มีคนอื่นฆ่าเขาครับ

582
00:43:14,758 --> 00:43:15,801
ขอโทษครับ

583
00:43:16,844 --> 00:43:18,762
ผมไม่ได้ฆ่าเขาครับ

584
00:43:20,598 --> 00:43:21,974
ถ้างั้นเป็นใครล่ะ

585
00:43:35,821 --> 00:43:36,822
มีของที่คุณต้องดูค่ะ

586
00:43:41,827 --> 00:43:44,580
มิสเตอร์จางเจอของพวกนี้ค่ะ

587
00:43:45,706 --> 00:43:49,793
ซองแททิ้งไว้ค่ะ
ตำรวจไม่ควรได้เห็นมัน

588
00:43:57,635 --> 00:43:58,969
อธิบายมา นี่มันอะไรกัน

589
00:44:00,012 --> 00:44:02,222
"วัตถุดิบก๊าซพิษ วิธีผสม"

590
00:44:02,306 --> 00:44:04,058
นายค้นหาไอ้นี่ไปทำไม

591
00:44:06,644 --> 00:44:10,022
ทำไมต้องมาค้น…

592
00:44:11,815 --> 00:44:13,651
มือถือคนอื่นด้วยครับ

593
00:44:17,571 --> 00:44:19,531
นี่นายวางแผนอะไรอยู่

594
00:44:19,615 --> 00:44:21,325
- ซองแท
- เอ่อ

595
00:44:23,827 --> 00:44:26,830
ฉันมาบอกเพราะคิดว่า
คุณนายควรรู้เอาไว้น่ะค่ะ

596
00:44:31,460 --> 00:44:32,586
มีใคร…

597
00:44:34,046 --> 00:44:37,466
ที่เห็นขวดพวกนี้อีกไหมคะ

598
00:44:37,549 --> 00:44:39,551
จูฮีเป็นคนเอามาให้ฉันค่ะ

599
00:44:39,635 --> 00:44:42,012
เรียกสองคนนั้น
มาที่ห้องทำงานฉันหน่อยค่ะ

600
00:44:42,096 --> 00:44:43,013
ค่ะ

601
00:44:48,560 --> 00:44:51,355
ถ้างั้นคุณคิดว่า…

602
00:44:53,482 --> 00:44:55,442
พ่อของฮาจุนฆ่าตัวตายเหรอคะ

603
00:44:57,486 --> 00:44:58,779
ไม่ค่ะ

604
00:44:59,738 --> 00:45:00,948
ฉันไม่คิดแบบนั้นค่ะ

605
00:45:05,411 --> 00:45:08,997
ถ้างั้นคิดว่าใครฆ่าพ่อฮาจุนคะ

606
00:45:20,759 --> 00:45:23,220
คุณมาทำอะไรที่นี่คะ

607
00:45:23,303 --> 00:45:24,638
ฉันมีเรื่องที่ต้องยืนยันค่ะ

608
00:45:26,515 --> 00:45:27,766
สายสืบมาเองเลยสินะ

609
00:45:28,350 --> 00:45:31,478
ถ้าต้องการตรวจสอบสาวใช้ในบ้านนี้

610
00:45:31,562 --> 00:45:34,189
- ก็ต้องผ่านฉันก่อนค่ะ
- ฉันน่าจะเคยบอกไปแล้วนะ

611
00:45:34,273 --> 00:45:36,442
ว่าอย่ามาสั่ง
ให้ฉันทำอย่างนั้นอย่างนี้

612
00:45:54,376 --> 00:45:56,462
เธอบอกอะไรหล่อนไป

613
00:45:57,379 --> 00:45:58,839
บอกไปตามความจริงค่ะ

614
00:45:59,756 --> 00:46:02,801
ว่ากรรมการทานยานอนหลับ
ที่ฉันไปรับมาให้

615
00:46:05,512 --> 00:46:08,140
- เธอได้บอกนักสืบไปตามนั้นไหม
- ค่ะ

616
00:46:10,392 --> 00:46:11,435
เข้าใจแล้ว

617
00:46:14,354 --> 00:46:20,319
ยังไงก็เถอะ แยกแยะเรื่องที่ควรพูด
และไม่ควรให้ดี

618
00:46:21,778 --> 00:46:24,239
ที่กรรมการตาย
มันไม่ได้เกี่ยวกับยานอนหลับนี่คะ

619
00:46:24,323 --> 00:46:26,825
มีใครบางคนฆ่ากรรมการนี่คะ

620
00:46:29,745 --> 00:46:31,121
ใครล่ะ

621
00:46:31,205 --> 00:46:35,083
ก็คนที่สามารถบงการ
คนโง่อย่างซองแทได้ไง

622
00:46:45,427 --> 00:46:49,264
นังหัวขโมยอย่างแก เงียบปากไปเถอะ

623
00:46:50,349 --> 00:46:51,308
เข้าใจไหม

624
00:47:03,111 --> 00:47:05,364
ฉันได้ยินว่าพวกเธอ
เจอของบางอย่างที่ห้องซองแท

625
00:47:06,865 --> 00:47:07,908
คือว่า…

626
00:47:09,034 --> 00:47:10,494
มันเป็นขวดยาน่าสงสัยครับ

627
00:47:11,828 --> 00:47:15,082
เธอก็เอาขวดนั่นให้ผู้ดูแลจูเหรอ

628
00:47:15,999 --> 00:47:17,084
ค่ะ

629
00:47:17,167 --> 00:47:19,628
เจอที่ห้องของซองแทแน่ไหม

630
00:47:25,217 --> 00:47:26,426
นายคือมิสเตอร์จางใช่ไหม

631
00:47:27,469 --> 00:47:28,470
ครับ คุณนาย

632
00:47:28,554 --> 00:47:31,014
มิสเตอร์จางเจอที่ห้องของซองแท

633
00:47:31,890 --> 00:47:34,268
หรือว่ามันเป็น
ของมิสเตอร์จางอยู่แล้ว

634
00:47:35,769 --> 00:47:36,979
ใครจะไปรู้ได้ล่ะ

635
00:47:44,069 --> 00:47:46,989
ทั้งสองคนเอาขวดพวกนี้
ไปทำลายให้เกลี้ยงซะ

636
00:47:47,072 --> 00:47:49,825
ไม่อย่างนั้น ชีวิตของทั้งสองคน

637
00:47:49,908 --> 00:47:53,829
อาจจะยุ่งเหยิงอย่างน่าประหลาดได้
แบบที่ทรมานสุดๆ

638
00:47:56,790 --> 00:47:59,334
อ่านหนังสือสัญญาที่ประทับตรา

639
00:47:59,418 --> 00:48:03,005
ตอนที่เข้ามาทำงานในบ้านนี้
ให้ครบทุกตัวอักษร อ่านซ้ำทุกบรรทัด

640
00:48:03,088 --> 00:48:05,424
คุณอีจูฮีเคยประทับตรามาสองรอบแล้ว

641
00:48:05,507 --> 00:48:07,384
ฉันเชื่อว่าเธอน่าจะรู้ดีนะ

642
00:48:08,010 --> 00:48:09,052
ฉันจะจำใส่ใจค่ะ

643
00:48:11,972 --> 00:48:13,265
ครับ ผมจะอ่านดูครับ

644
00:48:14,099 --> 00:48:14,933
ออกไปได้

645
00:48:15,767 --> 00:48:16,643
ค่ะ

646
00:48:43,086 --> 00:48:44,171
เรื่องวันนั้น…

647
00:48:46,673 --> 00:48:48,675
ช่วยเล่าตามความจริง
แค่กับฉันด้วยนะคะ

648
00:48:50,761 --> 00:48:52,471
คุณทราบใช่ไหมคะ ว่าใคร…

649
00:48:53,805 --> 00:48:54,973
ฆ่าฮันจียง

650
00:48:56,600 --> 00:48:59,561
คุณซอฮีซู คุณไม่ได้ความจำเสื่อมนี่

651
00:49:02,105 --> 00:49:03,690
สายตาของแม่ที่แท้จริง

652
00:49:04,608 --> 00:49:06,818
ที่ทำให้ฉันต้องยอมจำนน

653
00:49:08,445 --> 00:49:10,656
คุณคงซ่อนสายตานั้นกับฮาจุนไม่ได้

654
00:49:12,157 --> 00:49:15,410
ทำไมคุณต้องแสดงละคร
แกล้งทำเป็นไม่รู้อีกล่ะคะ

655
00:49:16,244 --> 00:49:18,038
ฉันถามว่าคุณมีเหตุผลอะไรคะ

656
00:49:20,415 --> 00:49:22,125
แค่ปล่อยผ่าน ทำเป็นไม่รู้ซะ

657
00:49:23,502 --> 00:49:25,087
แบบนั้นจะดีกับคุณด้วย

658
00:49:25,170 --> 00:49:28,423
เพราะบางทีการรู้เรื่องที่ไม่ควรรู้
ก็ถือเป็นการลงโทษ

659
00:49:29,007 --> 00:49:30,050
คุณ…

660
00:49:32,219 --> 00:49:33,679
ฆ่าเขาเหรอคะ

661
00:49:37,265 --> 00:49:39,351
ถ้ารู้เรื่องนั้นแล้ว
จะมีอะไรต่างเหรอคะ

662
00:49:39,434 --> 00:49:41,144
หวังให้เขามีชีวิตอยู่เหรอคะ

663
00:49:41,978 --> 00:49:43,438
ถึงคุณจะฆ่าเขา

664
00:49:45,524 --> 00:49:46,608
ฉันก็ไม่สนใจหรอกค่ะ

665
00:49:49,236 --> 00:49:51,238
เพราะฉันอยากรู้แค่บทสรุปเท่านั้น

666
00:49:56,243 --> 00:49:59,204
คนที่หมดสติในที่เกิดเหตุ
คือคุณซอฮีซูครับ

667
00:49:59,287 --> 00:50:03,041
ค่ะ ฉันได้ยินจากคุณซอฮีซู
เมื่อวานนี้แล้วค่ะ

668
00:50:03,125 --> 00:50:05,585
ดูเหมือนคุณจะติดต่อ
กับคุณซอฮีซูเสมอนะครับ

669
00:50:05,669 --> 00:50:10,132
ฉันติดต่อไปหาเธอค่ะ
บอกว่าฉันอาจจะลาสิกขาเร็วๆ นี้

670
00:50:11,800 --> 00:50:16,054
หลังซอฮีซูบอกที่อยู่ควักฮยอนดง
น้องชายของควักซูชางที่ตายไป

671
00:50:16,972 --> 00:50:19,015
คุณแม่ชีตัดสินใจยังไงครับ

672
00:50:23,353 --> 00:50:24,438
เธอ

673
00:50:25,480 --> 00:50:26,898
ถ้าเธอไม่ไปมอบตัว

674
00:50:28,650 --> 00:50:32,821
ฉันจะพาตำรวจไปยังที่ที่เขาอยู่

675
00:50:36,700 --> 00:50:37,826
มอบตัวซะ

676
00:50:44,040 --> 00:50:47,669
พอพูดแบบนั้น
แล้วคุณฮันจียงว่ายังไงครับ

677
00:51:06,855 --> 00:51:07,898
คุณแม่ชี

678
00:51:10,734 --> 00:51:12,235
ทำไมคุณถึงเข้าไป

679
00:51:13,695 --> 00:51:15,197
ในคาเดนซ่าระหว่างงานเลี้ยงครับ

680
00:51:15,906 --> 00:51:17,365
ฉันไปหาจียงค่ะ

681
00:51:18,742 --> 00:51:23,497
ตอนเช้าของวันที่มีงานเลี้ยง
จียงโทรมาหาฉันค่ะ

682
00:51:24,790 --> 00:51:25,916
อือ จียง

683
00:51:25,999 --> 00:51:28,376
ตอนนี้ทุกอย่างจบแล้วครับ

684
00:51:29,169 --> 00:51:30,420
ผมจะจากไปครับ

685
00:51:31,296 --> 00:51:32,297
จียง

686
00:51:37,969 --> 00:51:41,306
โทรศัพท์สายนั้น
มันไม่ออกไปจากความคิดฉันค่ะ

687
00:51:43,141 --> 00:51:48,271
ฉันไม่เห็นจียงในงานเลี้ยง
ที่คนตระกูลฮโยวอนอยู่เลยค่ะ

688
00:51:48,855 --> 00:51:49,940
ฉันก็เลยเข้าไปถามค่ะ

689
00:51:51,942 --> 00:51:53,860
ตอนนี้พี่น้องฮันจียงอยู่ที่ไหนคะ

690
00:51:53,944 --> 00:51:55,445
คาเดนซ่า

691
00:51:55,529 --> 00:51:58,824
ฉันได้รับคำตอบว่า
เขาอยู่ที่คาเดนซ่าค่ะ

692
00:52:00,033 --> 00:52:02,327
ใครเป็นคนบอกแบบนั้นครับ

693
00:52:13,296 --> 00:52:16,216
(โทรศัพท์ระหว่างประเทศ)

694
00:52:16,299 --> 00:52:17,300
ฮัลโหลครับ

695
00:52:17,384 --> 00:52:19,803
สายสืบที่รับผิดชอบ
คดีฮันจียงใช่ไหมครับ

696
00:52:19,886 --> 00:52:20,887
นั่นใครครับ

697
00:52:25,433 --> 00:52:27,310
ใช่คุณคิมซองแทไหมครับ

698
00:52:27,394 --> 00:52:29,980
ผมไม่ได้ฆ่าเขาครับ

699
00:52:30,063 --> 00:52:33,149
ผมแค่เปิดประตู
หลุมหลบภัยใต้ดินให้เขาครับ

700
00:52:33,233 --> 00:52:35,652
ฮัลโหล คุณคิมซองแท คุณซองแทครับ

701
00:52:39,281 --> 00:52:40,657
ค่อยสบายใจหน่อย

702
00:52:41,867 --> 00:52:43,159
หลุมหลบภัยใต้ดินเหรอ

703
00:52:55,839 --> 00:52:58,383
เราเผาสิ่งของ
ของแม่ที่ให้กำเนิดพ่อฮาจุนแล้ว

704
00:52:59,009 --> 00:53:00,218
คุณพ่อเป็นคนสั่งมาน่ะ

705
00:53:01,094 --> 00:53:02,095
ค่ะ

706
00:53:04,264 --> 00:53:06,600
และท่านก็ต้องการ
ให้ใส่ข้าวของของพ่อฮาจุน

707
00:53:08,351 --> 00:53:09,895
เอาไว้ในที่นั่น

708
00:53:13,189 --> 00:53:17,360
ท่านบอกว่าอยากใช้ชีวิตที่เหลือ
สำนึกผิดที่นั่น

709
00:53:18,820 --> 00:53:21,948
ดูเหมือนคุณพ่อ
จะทำผิดต่อพ่อฮาจุนไว้มากนะคะ

710
00:53:24,951 --> 00:53:26,036
สะใภ้รอง

711
00:53:28,246 --> 00:53:29,873
เธอจำได้ทุกอย่างใช่ไหม

712
00:53:32,667 --> 00:53:34,419
เธอจำทุกอย่างที่เกิดขึ้น…

713
00:53:36,296 --> 00:53:37,672
ในวันเกิดเหตุได้นี่

714
00:53:42,469 --> 00:53:44,095
ฉันยังบอกในตอนนี้ไม่ได้ค่ะ

715
00:53:47,015 --> 00:53:49,142
สะใภ้รองมีสิ่งที่ต้องปกป้องใช่ไหม

716
00:53:50,435 --> 00:53:52,103
คุณพี่ก็ด้วยไหมคะ

717
00:53:53,355 --> 00:53:57,817
อือ ฉันก็มีสิ่งที่ฉัน
ต้องปกป้องเหมือนกัน

718
00:54:01,613 --> 00:54:03,239
ฉันจะไปจากบ้านหลังนี้แล้วค่ะ

719
00:54:04,115 --> 00:54:07,369
ฮาจุนและคุณอีฮเยจิน
ก็จะออกไปเหมือนกันค่ะ

720
00:54:08,787 --> 00:54:09,996
ทั้งสองคนจะไปเมืองนอกค่ะ

721
00:54:12,165 --> 00:54:14,000
ตอนนี้คงไม่มีใครจะอาศัย…

722
00:54:15,502 --> 00:54:16,878
อยู่ที่รูบาโตแล้วสินะคะ

723
00:54:20,048 --> 00:54:21,091
ก็คงเป็นแบบนั้นนะ

724
00:54:24,469 --> 00:54:25,679
ฉันไปก่อนนะคะ

725
00:54:35,480 --> 00:54:37,107
ชาที่เราดื่มวันนี้

726
00:54:39,609 --> 00:54:42,070
เป็นชาเดียวกับที่คุณพี่
รินให้ฉันเป็นชาต้อนรับ

727
00:54:42,946 --> 00:54:45,490
ตอนที่ฉันเจอคุณพี่ครั้งแรกค่ะ

728
00:54:47,242 --> 00:54:48,868
คุณพี่บอกแบบนั้นใช่ไหมคะ

729
00:54:50,537 --> 00:54:52,622
ว่ามันเข้มกว่าเอสเปรสโซ

730
00:54:53,915 --> 00:54:56,167
และนุ่มลึกกว่าชาดำ ก็เลยชอบ

731
00:55:00,088 --> 00:55:01,673
กลิ่นตะไคร้นี้

732
00:55:03,091 --> 00:55:04,801
วันนี้มันชัดกว่าทุกวันเลยนะคะ

733
00:55:07,637 --> 00:55:09,514
เหมือนความรู้สึกของฉัน
ที่มีต่อคุณพี่ค่ะ

734
00:55:30,201 --> 00:55:31,202
คือ

735
00:55:32,579 --> 00:55:34,289
ช่วยพาฉันไปหลุมหลบภัยใต้ดินทีค่ะ

736
00:55:34,998 --> 00:55:36,166
ค่ะ คุณนายเล็ก

737
00:56:23,963 --> 00:56:25,090
ผมเป็นตำรวจครับ

738
00:56:44,943 --> 00:56:45,985
คุณนายใหญ่คะ

739
00:56:47,195 --> 00:56:49,614
คุณสายสืบมาที่นี่อีกแล้วค่ะ

740
00:57:04,170 --> 00:57:06,798
ฉันต้องให้ความร่วมมือกับการสืบสวน
ในเวลาดึกขนาดนี้ไหมคะ

741
00:57:06,881 --> 00:57:10,051
ผมได้รับคำสั่งจากเบื้องบน
ให้ปิดคดีภายในวันนี้ครับ

742
00:57:11,010 --> 00:57:13,012
และผมเหลือเวลาสองชั่วโมงก่อนหมดวัน

743
00:57:13,930 --> 00:57:15,640
ก็เลยเสียมารยาทมาที่นี่ครับ

744
00:57:16,808 --> 00:57:17,809
หลุมหลบภัยใต้ดิน

745
00:57:19,310 --> 00:57:20,228
ผมขอดูได้ไหมครับ

746
00:57:21,479 --> 00:57:23,606
จุดที่คุณฮันจียงอยู่
ก่อนที่เขาจะตายน่ะครับ

747
00:57:25,275 --> 00:57:26,651
มีหมายค้นไหมครับ

748
00:57:28,570 --> 00:57:30,905
คุณเข้าบ้านคนอื่นโดยพลการไม่ได้สิ

749
00:57:31,656 --> 00:57:34,200
อีกอย่างหลุมหลบภัยใต้ดิน
ก็เป็นพื้นที่ส่วนตัวของพ่อผมด้วย

750
00:57:35,285 --> 00:57:37,745
ไม่ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ
เชิญดูได้เต็มที่เลยค่ะ

751
00:57:38,580 --> 00:57:41,749
ผู้ดูแลจู นำทางคุณสายสืบ
ไปที่หลุมหลบภัยด้วยค่ะ

752
00:57:42,333 --> 00:57:43,168
ค่ะ

753
00:57:44,210 --> 00:57:45,170
ตามฉันมาสิคะ

754
00:58:40,016 --> 00:58:41,434
ห้องนี้

755
00:58:42,644 --> 00:58:44,938
ได้ยินว่าเป็นห้องที่
คุณภาพออกซิเจนดีที่สุดค่ะ

756
00:58:46,439 --> 00:58:48,274
เห็นว่าตอนแรกที่สร้างห้องนี้

757
00:58:49,442 --> 00:58:53,071
พวกเขาใช้ท่อส่งออกซิเจนที่ใหญ่กว่า
เพราะมันเป็นห้องใต้ดิน

758
00:58:55,198 --> 00:58:56,908
คุณมาทำอะไรที่นี่ในเวลานี้ครับ

759
00:59:03,915 --> 00:59:05,250
ฉันบอกไปแล้วไงคะ

760
00:59:06,167 --> 00:59:07,794
ว่าฉันมาสูดออกซิเจน

761
00:59:11,130 --> 00:59:12,090
คุณซอฮีซู

762
00:59:13,550 --> 00:59:16,636
คุณจำได้ทุกอย่างใช่ไหม

763
00:59:20,515 --> 00:59:21,724
คนในครอบครัวนี้

764
00:59:23,017 --> 00:59:25,895
วางแผนร่วมกัน พยายามอำพรางว่า
ฮันจียงฆ่าตัวตายใช่ไหมครับ

765
00:59:27,564 --> 00:59:28,731
คุณซอฮีซู

766
00:59:31,192 --> 00:59:32,819
คุณฆ่าฮันจียงใช่ไหม

767
00:59:47,458 --> 00:59:48,459
ใช่แล้วค่ะ

768
00:59:50,086 --> 00:59:51,671
ฉันฆ่าเขาค่ะ

769
00:59:55,466 --> 00:59:58,553
ไม่ว่าจะคิดยังไง
ก็เหมือนว่าฉันฆ่าเขาเอง

770
00:59:59,220 --> 01:00:01,347
แต่ฉันจำอะไรไม่ได้เลย
ทำยังไงดีล่ะคะ

771
01:00:04,267 --> 01:00:06,936
ฉันคงช่วยอะไรคุณไม่ได้เลยค่ะ

772
01:00:47,018 --> 01:00:48,269
จะไปไหนคะ

773
01:02:00,800 --> 01:02:02,677
เล่าให้ฉันฟังเถอะค่ะ

774
01:02:02,760 --> 01:02:05,054
ว่าทำไมคุณถึง
แสร้งทำเป็นว่าจำอะไรไม่ได้

775
01:02:05,138 --> 01:02:08,433
เหมือนว่าฉันจะสูญเสียทุกอย่าง
ทั้งชีวิตและหัวใจฉันไปค่ะ

776
01:02:08,516 --> 01:02:10,893
ไม่มีอะไรที่ฉันหลงเหลืออยู่เลยค่ะ

777
01:02:10,977 --> 01:02:14,272
ฉันจะปฏิบัติตาม
การตัดสินใจของคุณนายค่ะ

778
01:02:14,355 --> 01:02:16,941
ถ้างั้นเป็นใครกัน คนที่ฆ่าจียง

779
01:02:17,024 --> 01:02:19,652
เธอมีเหตุผลที่ต้องจากไปใช่ไหม

780
01:02:19,736 --> 01:02:22,363
ไม่มีหนทางอื่น
นอกจากการจากไปแล้วค่ะ

781
01:02:22,447 --> 01:02:23,531
ฮัลโหล

782
01:02:23,614 --> 01:02:27,744
ถ้าฉันต้องตกนรกเพราะคำโกหกของฉัน
ฉันก็ยอมด้วยความยินดีค่ะ

783
01:02:27,827 --> 01:02:31,748
คำบรรยายโดย: ณัฐิญา น่วมถนอม