1
00:00:06,006 --> 00:00:07,966
‎(ผลงานซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

2
00:00:10,802 --> 00:00:12,762
‎ฉันเกลียดชังเงินเข้าไส้

3
00:00:12,846 --> 00:00:14,216
‎อย่างไรก็ตาม

4
00:00:15,181 --> 00:00:20,401
‎แต่ปัญหาของฉันในเรื่องนี้ ซึ่งไม่ใช่ปัญหาเดียว
‎ก็คือว่าฉันชอบสิ่งของ

5
00:00:20,478 --> 00:00:23,728
‎ฉันเกลียดเงิน แต่ฉันชอบสิ่งของ ถูกไหม

6
00:00:23,815 --> 00:00:27,685
‎ฉันเกลียดเงิน แต่ฉันชอบเฟอร์นิเจอร์
‎ฉันเกลียดเงิน แต่ฉันชอบรถ

7
00:00:27,777 --> 00:00:29,397
‎ฉันเกลียดเงิน แต่ฉันชอบเสื้อผ้า

8
00:00:29,487 --> 00:00:32,277
‎ดังนั้นคุณเกลียดเงินได้ ถ้าคุณเกลียดสิ่งของด้วย

9
00:00:32,365 --> 00:00:34,695
‎คุณจะได้เป็นดาไลลามะไงล่ะ

10
00:00:50,133 --> 00:00:53,393
‎(เส้นแบ่งทรัพย์สินของเลขที่ 140 ถ.บรอดเวย์
‎เชิญข้ามตามสะดวก)

11
00:01:13,323 --> 00:01:15,283
‎- สวัสดีครับ ฟราน
‎- ไง เกิดอะไรขึ้น

12
00:01:15,366 --> 00:01:17,236
‎เราพร้อมจะพาคุณไปนั่งแล้วครับ

13
00:01:28,046 --> 00:01:32,586
‎คุณจะแนะนำตัวเองในวัย 20
‎ที่เดินทางมานิวยอร์ก ณ ปัจจุบันนี้ว่ายังไงคะ

14
00:01:32,675 --> 00:01:33,545
‎เอาเงินมาด้วย

15
00:01:34,719 --> 00:01:35,599
‎โอเคนะ

16
00:01:37,263 --> 00:01:39,223
‎เอาเงินมาด้วย นั่นแหละที่ฉันจะบอก

17
00:01:39,307 --> 00:01:42,977
‎ถ้าให้แนะนำคนที่มาในยุคสมัยฉัน
‎คุณไม่ต้องใช้เงินเยอะขนาดนั้นหรอก

18
00:01:48,233 --> 00:01:49,073
‎นั่งกันค่ะ

19
00:01:50,193 --> 00:01:51,113
‎- โอเค
‎- คือ…

20
00:01:51,611 --> 00:01:55,821
‎ผมไม่อยากพูดอะไร
‎แต่แก้วพวกนี้ดูไม่เข้ากันมากขึ้นทุกที

21
00:01:55,907 --> 00:01:58,577
‎ฉันดื่มกาแฟแก้วนี้ มันเลยพร่องไปแล้ว

22
00:01:59,244 --> 00:02:00,794
‎งั้นเราก็ต้องถ่ายใหม่หมด

23
00:02:04,999 --> 00:02:08,839
‎เป็นความจริงที่ว่าผู้หญิงวัยฉัน สมัยเรายังเด็ก

24
00:02:08,919 --> 00:02:12,129
‎ไม่ได้ถูกเลี้ยงดูมาให้คิดเรื่องเงิน

25
00:02:12,215 --> 00:02:16,545
‎ฉันเชื่อว่าถ้าฉันเป็นเด็กผู้ชาย

26
00:02:16,636 --> 00:02:22,726
‎ฉันคงไม่มีทัศนคติเฉื่อยชาเนือยเนิบ
‎เรื่องเงินแบบนี้

27
00:02:22,809 --> 00:02:24,559
‎ฉันคงไม่ได้รับอนุญาตให้เป็นแบบนั้น

28
00:02:24,644 --> 00:02:28,364
‎เพราะพ่อของฉันคงจะตะคอกว่า
‎"บ้ารึเปล่า ไม่เข้าใจเหรอ"

29
00:02:28,439 --> 00:02:30,899
‎แต่ผู้คนมักจะพูดกับฉันว่า

30
00:02:30,984 --> 00:02:33,534
‎"พ่อแม่คุณอยากให้คุณเป็นนักเขียนเหรอ" เปล่า

31
00:02:33,611 --> 00:02:35,701
‎"พวกเขาพยายามห้ามคุณเหรอ" เปล่า

32
00:02:35,780 --> 00:02:39,620
‎"จริงเหรอ แล้วพวกเขาอยากให้คุณเป็นอะไร"
‎แม่ศรีเรือน พวกเขาอยากให้ฉันมีสามี

33
00:02:39,701 --> 00:02:42,411
‎พวกเขาคาดว่าฉันจะเป็นภรรยา
‎พวกเขาอยากให้ฉันเป็นภรรยา

34
00:02:42,495 --> 00:02:44,575
‎พวกเขาก็เลยไม่เคยบอกอะไรฉันเลย

35
00:02:44,664 --> 00:02:49,884
‎หรือสอนอะไรเลย
‎นอกเหนือไปจากการเป็นแม่ศรีเรือน

36
00:02:49,961 --> 00:02:52,421
‎และก็อย่างที่คุณเห็น
‎มันไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาคาดหวัง

37
00:02:52,505 --> 00:02:55,335
‎แต่ฉันคิดว่า

38
00:02:55,425 --> 00:02:59,345
‎การเป็นเด็กผู้หญิงในยุค 1950
‎มันไม่ดีเอาซะเลย

39
00:02:59,429 --> 00:03:01,389
‎แต่ข้อดีของมัน

40
00:03:01,472 --> 00:03:05,232
‎ก็คือพวกเขาไม่ได้สนใจคุณมากนัก

41
00:03:05,310 --> 00:03:10,060
‎ฉันจำได้ชัดเจนว่าเพื่อนรักของฉัน

42
00:03:11,065 --> 00:03:15,105
‎ซึ่งตอนนี้ก็ยังสนิทกันอยู่
‎บ้านเธอเลยบ้านฉันไปนิดเดียว

43
00:03:15,195 --> 00:03:18,655
‎ฉันอยู่ที่บ้านเธอหลังเลิกเรียน
‎และพ่อเธอโทรมาบอกว่าได้ขึ้นค่าจ้าง

44
00:03:18,740 --> 00:03:21,580
‎ทุกคนตื่นเต้นกันมากและแม่ของเธอก็อบเค้ก

45
00:03:21,659 --> 00:03:23,119
‎ฉันไม่รู้ว่าได้ขึ้นค่าจ้างคืออะไร

46
00:03:23,203 --> 00:03:25,833
‎พอกลับมาบ้าน ฉันเลยถามแม่
‎"ได้ขึ้นค่าจ้างคืออะไรคะ"

47
00:03:25,914 --> 00:03:30,134
‎แม่บอกว่า "นั่นคือตอนที่เราได้เงินมากขึ้น
‎ในแต่ละสัปดาห์" หรืออะไรก็ตาม

48
00:03:30,627 --> 00:03:34,667
‎ฉันเลยพูดว่า "พ่อเพื่อนได้ขึ้นค่าจ้าง
‎ตอนนี้เขาก็เลยทำเงินได้…"

49
00:03:35,423 --> 00:03:39,343
‎ฉันจำจำนวนเงินได้ 300 เหรียญต่อสัปดาห์
‎มากกว่าที่พ่อฉันทำได้เยอะเลย

50
00:03:40,094 --> 00:03:42,184
‎ฉันเพิ่งนึกได้ในตอนหลัง

51
00:03:43,598 --> 00:03:46,428
‎ฉันถามว่า "พ่อทำเงินได้เท่าไหร่" แม่ตบหน้าฉัน

52
00:03:48,186 --> 00:03:52,106
‎แม่พูดว่า "อย่าพูดเรื่องเงินนะ

53
00:03:52,190 --> 00:03:54,320
‎มันหยาบคายมาก

54
00:03:54,400 --> 00:03:57,320
‎และอย่าไปถามใครว่าพวกเขาทำเงินได้เท่าไร"

55
00:03:57,695 --> 00:04:01,405
‎ฉันเลยไม่พูดเรื่องเงินอีกเลย แล้วก็ไม่มีเงินด้วย

56
00:04:01,491 --> 00:04:04,661
‎และครั้งหนึ่งฉันเคยเข้าไปในห้องทำงาน
‎ของนักบัญชีของฉัน

57
00:04:04,744 --> 00:04:09,174
‎ในที่สุดเขาก็มองหน้าฉันและพูดว่า
‎"ขอผมอธิบายอะไรให้คุณฟังหน่อยนะ

58
00:04:09,249 --> 00:04:11,919
‎คุณต้องคุยกับผมเรื่องเงิน ผมเป็นนักบัญชีของคุณ"

59
00:04:12,418 --> 00:04:15,378
‎เพราะฉันเอาแต่พูดว่า
‎"ฉันว่าฉันไม่ควรต้องบอกคุณเรื่องนั้น"

60
00:04:16,339 --> 00:04:18,419
‎เขาจะถามว่า "คุณได้เงินจากงานนี้เท่าไหร่"

61
00:04:18,507 --> 00:04:21,637
‎ฉันตอบว่า "นั่นไม่ใช่เรื่องที่ฉันอยากคุยกับคุณ

62
00:04:22,303 --> 00:04:26,473
‎คุณเป็นใคร" แต่กลายเป็นว่า
‎ตอนนี้ใครๆ ก็คุยกันเรื่องเงิน

63
00:04:26,557 --> 00:04:29,097
‎แต่ฉันก็ยังพูดเสมอว่า

64
00:04:29,185 --> 00:04:31,555
‎ถ้าฉันรู้ว่าใครสักคนหาเงินได้มากแค่ไหน

65
00:04:31,646 --> 00:04:34,606
‎หรือจ่ายค่าอะพาร์ตเมนต์เท่าไหร่
‎นั่นเป็นเพราะพวกเขาบอกฉัน

66
00:04:34,691 --> 00:04:37,401
‎ซึ่งพวกเขาเล่าให้ฉันฟังตลอด
‎ฉันจะไม่มีวันถามใคร

67
00:04:37,485 --> 00:04:41,445
‎รู้ไหม แต่เดี๋ยวนี้
‎คนเราคุยเรื่องเงินกันตลอดเวลา

68
00:04:41,531 --> 00:04:46,451
‎อย่างกับเป็นหัวข้อสนทนาที่น่าตื่นเต้น ซึ่งมันไม่ใช่

69
00:04:48,955 --> 00:04:54,375
‎(ผมอยากจะบอกว่าผมเสียภาษี 74 เปอร์เซ็นต์)

70
00:04:54,877 --> 00:04:56,627
‎(ผมอยากให้ดูว่าเหลือแค่ไหน)

71
00:04:57,964 --> 00:05:00,724
‎(- สิ่งที่ผมจะทำมันผิดกฎหมาย
‎- ผิดกฎหมาย)

72
00:05:00,800 --> 00:05:05,970
‎(ผมไม่สนว่าจะโดนจับเข้าคุก
‎อย่างน้อยผมก็ได้ลดน้ำหนัก)

73
00:05:06,055 --> 00:05:07,765
‎(ผมจะให้ดูว่าเหลืออยู่แค่ไหน)

74
00:05:09,183 --> 00:05:12,983
‎(ผมจะหยุดที่ 74 เปอร์เซ็นต์)

75
00:05:14,105 --> 00:05:16,065
‎(เลิกเล่นซะที)

76
00:05:16,607 --> 00:05:18,527
‎(เพราะนี่ไม่ใช่สำหรับคนจน)

77
00:05:18,609 --> 00:05:21,569
‎(นี่สำหรับระเบิดนิวเคลียร์ และพวก…)

78
00:05:21,654 --> 00:05:23,614
‎(คุณรู้นะว่าคุณยั่วโมโหคนมากมาย)

79
00:05:23,698 --> 00:05:25,868
‎(ฟังนะ นี่เงินผม ผมไม่สนหรอก)

80
00:05:25,950 --> 00:05:28,950
‎ตอนฉันมานิวยอร์กครั้งแรก
‎พ่อให้เงินฉัน 200 เหรียญ

81
00:05:29,037 --> 00:05:30,827
‎เป็นเงินก้อนใหญ่ที่สุดที่ฉันเคยมีในชีวิต

82
00:05:30,913 --> 00:05:33,623
‎ตอนนั้นฉันคงคิดว่า
‎"200 เหรียญ ชีวิตนี้ไม่ต้องทำอะไรแล้ว"

83
00:05:34,167 --> 00:05:36,127
‎รู้ไหมคะ

84
00:05:36,210 --> 00:05:38,090
‎ฉันขับรถแท็กซี่

85
00:05:38,171 --> 00:05:41,051
‎ฉันเป็นคนขับรถ เป็นโชเฟอร์ให้คนอื่น

86
00:05:41,758 --> 00:05:44,258
‎ฉันเป็นคนทำความสะอาด เป็นแม่ค้าเร่

87
00:05:44,802 --> 00:05:48,352
‎ขายเข็มขัดตามถนน ฉันจะซื้อ

88
00:05:49,432 --> 00:05:53,692
‎หนังสือพิมพ์เดอะวิลเลจวอยซ์
‎ฉันจะทำงานสัปดาห์ละห้าวันหรือหกวัน

89
00:05:53,770 --> 00:05:55,270
‎แต่ฉันไม่เคยทำงานวันพุธ

90
00:05:55,355 --> 00:05:57,975
‎เพราะวันพุธเป็นวันที่เดอะวิลเลจวอยซ์วางแผง

91
00:05:58,483 --> 00:06:01,493
‎ฉันจะไปที่เชริดันสแควร์และซื้อเดอะวิลเลจวอยซ์

92
00:06:01,569 --> 00:06:04,909
‎เช่นเดียวกับหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ
‎เดอะวิลเลจวอยซ์จะมี

93
00:06:04,989 --> 00:06:07,239
‎หน้าที่เป็นประกาศหางาน

94
00:06:07,325 --> 00:06:08,655
‎และฉันมักจะคิดเสมอว่า…

95
00:06:09,160 --> 00:06:11,080
‎เพราะฉันเกลียดงานที่ฉันทำอยู่เสมอ

96
00:06:11,162 --> 00:06:15,752
‎ฉันเลยคิดว่า "สัปดาห์หน้า
‎ฉันจะหางานดีกว่านี้ทำ งานที่ฉันไม่เกลียดเท่านี้"

97
00:06:16,709 --> 00:06:20,379
‎พอถึงจุดหนึ่ง ฉันก็คิดได้ว่า
‎"ฟราน เธอแค่ไม่ชอบทำงาน"

98
00:06:20,463 --> 00:06:25,433
‎มันไม่ใช่แค่… งานมันก็แย่จริงๆ แหละ
‎ ใคร ๆ ก็คงคิดว่ามันเป็นงานที่แย่

99
00:06:25,510 --> 00:06:28,100
‎แต่พูดตรงๆ นะ ฉันไม่ชอบทำงาน ก็เลย…

100
00:06:28,179 --> 00:06:32,639
‎ฉันชอบนอนอ่านหนังสือบนโซฟาซึ่งไม่ใช่อาชีพ

101
00:06:32,725 --> 00:06:37,935
‎ไม่มีใครจ่ายเงินให้เราทำอย่างนั้น
‎เพราะถ้าจ่าย ฉันคงมีปัญญาอยู่ที่นี่ ดังนั้น…

102
00:06:39,649 --> 00:06:44,199
‎แต่ฉันพยายามหลีกเลี่ยงงานที่เพื่อนๆ ทำอีกด้วย

103
00:06:44,278 --> 00:06:45,858
‎ซึ่งก็คืองานเสิร์ฟอาหาร

104
00:06:45,947 --> 00:06:49,527
‎สาวๆ ทุกคนที่ฉันรู้จักที่ต้องทำงาน
‎ฉันรู้จักสาวๆ บางคนที่ไม่ทำงาน

105
00:06:49,617 --> 00:06:51,787
‎พวกเธอเป็นพนักงานเสิร์ฟและ…

106
00:06:52,578 --> 00:06:54,368
‎ฉันว่าเป็นพนักงานเสิร์ฟกันทุกคน

107
00:06:54,455 --> 00:06:58,375
‎แล้วเพื่อน ๆ ก็จะพูดกับฉันว่า
‎"ทำไมเธอรับจ้างความสะอาดห้อง

108
00:06:59,210 --> 00:07:02,920
‎แทนที่จะมาทำงานด้วยกัน เงินมันดีกว่านะ

109
00:07:03,256 --> 00:07:07,756
‎รู้ไหม มันเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าน้อยกว่าด้วย"

110
00:07:07,844 --> 00:07:12,014
‎ฉันก็จะตอบไปว่า

111
00:07:12,807 --> 00:07:13,887
‎ขอฉันพูดแบบนี้แล้วกันนะ

112
00:07:13,975 --> 00:07:15,805
‎คนที่จ้างพนักงานเสิร์ฟเป็นผู้ชาย

113
00:07:16,602 --> 00:07:18,272
‎โอเคนะ พวกผู้จัดการร้านเป็นผู้ชาย

114
00:07:18,354 --> 00:07:20,904
‎คุณไม่มีทางได้งาน
‎เป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านอาหาร

115
00:07:20,982 --> 00:07:22,862
‎ถ้าไม่นอนกับผู้จัดการร้าน โอเคนะ

116
00:07:22,942 --> 00:07:26,532
‎เรื่องมันมีอยู่เท่านี้ ไม่เกี่ยวกับความรัก
‎ไม่เกี่ยวกับการเดต

117
00:07:26,612 --> 00:07:29,912
‎ไม่เกี่ยวว่าจะอ่อยกันหรือไม่อ่อย

118
00:07:29,991 --> 00:07:34,621
‎มันเป็นเรื่องของ… สมมติถ้าฟรานเป็นหญิงสาว
‎มันเป็นเรื่องงานล้วนๆ

119
00:07:34,704 --> 00:07:37,374
‎และนั่นคือวิธีที่คุณได้งานเป็นพนักงานเสิร์ฟ

120
00:07:37,457 --> 00:07:41,917
‎มีร้านอาหารแห่งหนึ่งที่คนอยากเข้าไปทำงาน
‎และผู้จัดการร้านเป็นเกย์

121
00:07:42,003 --> 00:07:44,843
‎หมอนั่นเป็นเกย์ เขาเป็นเกย์! ทุกคนแบบว่า…

122
00:07:46,048 --> 00:07:49,218
‎แน่นอนเขาจ้างแต่พนักงานเสิร์ฟชาย
‎และพวกนั้นต้องนอนกับเขา

123
00:07:49,302 --> 00:07:50,602
‎ก็ประมาณนั้น

124
00:07:51,429 --> 00:07:54,849
‎นิวยอร์ก ทุกคนคิดว่า
‎ค่าครองชีพในนิวยอร์กเคยถูก

125
00:07:54,932 --> 00:07:58,392
‎ทั้งที่มันแพงกว่าที่อื่นมาแต่ไหนแต่ไร

126
00:07:58,478 --> 00:07:59,598
‎ถ้าฉันบอกใครสักคนว่า

127
00:07:59,687 --> 00:08:03,067
‎"นี่คืออะพาร์ตเมนต์ของฉัน
‎บนถนนเวสต์โฟร์ธในปี 1970

128
00:08:03,149 --> 00:08:05,609
‎ค่าเช่าเดือนละ 121.78 เหรียญ

129
00:08:05,693 --> 00:08:08,243
‎ผู้คนจะพูดว่า "ไม่น่าเชื่อ!"

130
00:08:08,321 --> 00:08:10,361
‎มันแพงมาก

131
00:08:10,448 --> 00:08:12,908
‎เพื่อนๆ ส่วนใหญ่ของฉัน
‎อาศัยอยู่ในย่านอีสต์วิลเลจ

132
00:08:12,992 --> 00:08:16,792
‎พวกเขาจะพูดว่า "เธอบ้าไปแล้ว
‎ที่จ่ายเงินขนาดนั้นกับห้องห้องเดียว

133
00:08:16,871 --> 00:08:19,621
‎ถ้าเธออยู่ในย่านฉันที่อะเวนิวซีนะ

134
00:08:19,707 --> 00:08:21,457
‎เธอเช่าได้สี่ห้องในราคาเดียวกัน"

135
00:08:21,542 --> 00:08:23,922
‎ฉันมักจะตอบกลับว่า "ใช่ แต่ฉันไม่โดนข่มขืน"

136
00:08:24,712 --> 00:08:28,302
‎โอเคนะ ซึ่งฉันคิดว่ามันคุ้มกับเงินที่จ่ายเพิ่ม

137
00:08:28,382 --> 00:08:30,802
‎- คุ้มค่าครับ
‎- รู้ไหมคะ

138
00:08:30,885 --> 00:08:33,675
‎ฉันไม่ใช่คนสุรุ่ยสุร่าย
‎แต่บางอย่างมันก็ต้องยอมจ่าย

139
00:08:33,763 --> 00:08:37,683
‎และมันแพงขูดเลือดมาก เป็นอะพาร์ตเมนต์เลวๆ

140
00:08:37,767 --> 00:08:39,847
‎แพงเกินเหตุ แต่ก็ปลอดภัยกว่ามาก

141
00:08:39,936 --> 00:08:44,936
‎ตอนที่ฉันได้เช็คก้อนโตใบแรก
‎ฉันไม่มีบัญชีธนาคาร

142
00:08:45,024 --> 00:08:49,364
‎ฉันได้เช็คเป็นเงินมหาศาล ประมาณแสนเหรียญ
‎แล้วฉันไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี

143
00:08:50,029 --> 00:08:52,109
‎ฉันแบบว่า… ฉันทำแบบนี้ค่ะ

144
00:08:52,198 --> 00:08:57,408
‎ฉันจะเอาเช็คมูลค่าประมาณ 100 เหรียญ

145
00:08:57,954 --> 00:09:00,584
‎ข้ามถนนไปร้านขายอาหารสำเร็จรูป

146
00:09:01,165 --> 00:09:02,875
‎แล้วฉันก็จะพูดกับคนขายว่า

147
00:09:02,959 --> 00:09:07,169
‎"เอาแซนด์วิชเนื้อวัวย่างหนึ่งที่
‎จ่ายด้วยเช็คแล้วทอนเป็นเงินสดได้ไหม"

148
00:09:07,255 --> 00:09:08,295
‎และพวกเขาจะทำให้

149
00:09:08,381 --> 00:09:11,841
‎ฉันเลยจินตนาการว่า
‎ตัวเองไปถามร้านขายอาหารสำเร็จรูป

150
00:09:11,926 --> 00:09:14,796
‎"ขอซื้อแซนด์วิชด้วยเช็คใบนี้ได้ไหมคะ"
‎ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับมัน

151
00:09:15,304 --> 00:09:19,064
‎ต้องขอบอกเลยว่าฉันกลัวเช็คใบนี้จริงๆ

152
00:09:19,850 --> 00:09:22,770
‎และฉันนึกไม่ออกว่ามันเป็นเงินมากแค่ไหน

153
00:09:22,853 --> 00:09:26,113
‎ยกเว้นแต่ว่ามันดูเป็นเงินจำนวนมหาศาล

154
00:09:26,190 --> 00:09:30,030
‎ฉันเลยคิดว่าตอนที่ฉันหาเงินได้เป็นครั้งแรก
‎มันทำให้ฉันกลัว

155
00:09:30,528 --> 00:09:32,448
‎คือว่า กลัวมากจริงๆ

156
00:09:32,530 --> 00:09:36,950
‎มันดูเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมสำหรับฉัน แต่ก็…

157
00:09:37,034 --> 00:09:41,004
‎ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยตื่นเต้นดีใจเรื่องเงินเลย

158
00:09:41,497 --> 00:09:43,077
‎มันไม่ใช่… ฉันไม่ได้คิดว่า…

159
00:09:43,165 --> 00:09:46,165
‎ฉันไม่เคยคิดอย่างนั้น เงินไม่เคยทำให้ฉันตื่นเต้น

160
00:09:46,252 --> 00:09:48,802
‎คุณสมบัติอย่างหนึ่งในการทำเงินให้ได้เยอะๆ
‎ก็คือต้องรักเงิน

161
00:09:49,880 --> 00:09:53,220
‎แบบว่ารักเงินมากจริงๆ
‎สนใจเรื่องเงินมากจริงๆ

162
00:09:53,301 --> 00:09:56,511
‎ฉันมักจะพูดประโยคนี้อยู่เสมอ
‎โลกนี้มีคนอยู่สองประเภท

163
00:09:56,596 --> 00:09:59,516
‎คนประเภทที่คิดว่ามีเงินเท่านี้ก็พอแล้ว

164
00:09:59,599 --> 00:10:01,179
‎อีกประเภทคือคนที่มีเงิน

165
00:10:02,143 --> 00:10:03,393
‎ง่ายๆ แค่นั้นเอง

166
00:10:03,477 --> 00:10:06,557
‎ดังนั้นใช่ค่ะ สำหรับฉัน มีเงินเท่านี้ก็พอแล้ว

167
00:10:06,647 --> 00:10:08,857
‎ฉันเคยมีช่วงเวลาที่มีเงินเพียงพอ

168
00:10:08,941 --> 00:10:12,451
‎และความคิดของฉันเรื่องมีเงินพอ
‎ก็คือฉันมีปัญญาจ่ายทุกสิ่งที่ฉันมี

169
00:10:13,362 --> 00:10:14,822
‎ฉันเคยพยายามกู้สินเชื่อที่พักอาศัย

170
00:10:14,905 --> 00:10:19,075
‎และฉันคุยกับคนจากบริษัทนายหน้าเมอร์ริล ลินช์

171
00:10:19,160 --> 00:10:21,830
‎ซึ่งกำลังตรวจสอบทรัพย์สินของฉัน
‎ระหว่างที่ฉันคุยโทรศัพท์

172
00:10:21,912 --> 00:10:26,332
‎เธอพูดว่า "ขอถามอะไรได้ไหม"
‎ฉันพูดว่า "คุณขอถามคำถามฉันเหรอ

173
00:10:26,834 --> 00:10:29,674
‎คุณดูรายงานการคืนภาษีของฉันมาห้านาทีแล้ว

174
00:10:29,754 --> 00:10:32,514
‎มันเหมือนคุณดูของส่วนตัวของฉันอยู่แล้ว

175
00:10:32,590 --> 00:10:34,840
‎คุณรู้เรื่องของฉันมากกว่าตัวฉันเองอีก

176
00:10:34,925 --> 00:10:36,715
‎ได้ค่ะ ถามมาสิ"

177
00:10:36,802 --> 00:10:39,182
‎เธอพูดว่า "ทำไมรายได้ของคุณ
‎ไม่แน่ไม่นอนขนาดนี้"

178
00:10:39,764 --> 00:10:42,984
‎ฉันตอบไปว่า "ก็ฉันเป็นนักเขียน"
‎เธอพูดว่า "นักเขียนเหรอ"

179
00:10:45,478 --> 00:10:47,398
‎เพราะอย่างนี้นักเขียนจึงไม่เคยกู้เงินผ่าน

180
00:11:07,124 --> 00:11:10,714
‎มีอะพาร์ตเมนต์ที่ราคา 20 ล้านเหรียญ
‎ในนิวยอร์ก หรือแพงกว่านั้นมาก

181
00:11:10,795 --> 00:11:11,915
‎นั่นไม่จริงเสมอไป

182
00:11:12,004 --> 00:11:15,174
‎พอมาคิดดูแล้ว
‎อะพาร์ตเมนต์ราคา 20 ล้านดอลลาร์ได้ยังไง

183
00:11:15,758 --> 00:11:17,088
‎มันหมายความว่ายังไง

184
00:11:17,760 --> 00:11:20,470
‎หมายความว่ายังไง
‎อะพาร์ตเมนต์ราคา 20 ล้านดอลลาร์

185
00:11:20,554 --> 00:11:22,144
‎นั่นแพงวายป่วงมากเลยนะ

186
00:11:22,223 --> 00:11:25,023
‎เป็นจำนวนเงินที่บ้ามาก และผู้คนก็เริ่มชินกับมัน

187
00:11:25,101 --> 00:11:28,271
‎ฉันคิดว่า หลังจากดูอะพาร์ตเมนต์มาปีนึง

188
00:11:28,354 --> 00:11:33,484
‎ซึ่งช่วงนั้นราคามันขึ้นทุกชั่วโมงเลย โอเคนะ

189
00:11:33,567 --> 00:11:37,817
‎อย่างแรกเลย ราคามันงี่เง่า
‎คุณไปดูอะพาร์ตเมนต์เมื่อวันจันทร์

190
00:11:38,322 --> 00:11:41,952
‎คุณไปดูอะพาร์ตเมนต์เดิมในวันพุธ
‎ราคามันขึ้นมา 50,000 เหรียญ

191
00:11:42,034 --> 00:11:45,664
‎ฉันจะพูดว่า "ฉันดูห้องนี้เมื่อวันจันทร์นี่เอง
‎ทำไมราคามันขึ้นมา 50,000 แล้วล่ะ"

192
00:11:45,746 --> 00:11:48,246
‎"ราคาตลาดมันขึ้น จะซื้อก็ซื้อเลย"

193
00:11:48,749 --> 00:11:51,539
‎"ฉันไม่ชอบเอาซะเลย"
‎"ไม่ได้หมายความว่าคุณไม่ควรซื้อมัน"

194
00:11:51,627 --> 00:11:55,417
‎รู้ไหม หลังจากดูอะพาร์ตเมนต์มาสองสามแห่ง

195
00:11:55,506 --> 00:11:59,046
‎นายหน้าอสังหาริมทรัพย์จะพูดว่า
‎"คุณต้องการอะพาร์ตเมนต์ใหญ่ๆ ไปทำไม"

196
00:11:59,135 --> 00:12:01,505
‎พวกเขาจะพูดว่า "คุณจัดปาร์ตี้บ่อยเหรอ"

197
00:12:01,595 --> 00:12:04,885
‎นี่คือความคิดแรก "คุณคงจัดปาร์ตี้บ่อยสินะ"

198
00:12:05,391 --> 00:12:09,481
‎ฉันจะตอบว่า "ไม่ ไม่มีใครจัดปาร์ตี้
‎น้อยไปกว่าฉันอีกแล้ว ไม่มี

199
00:12:10,521 --> 00:12:13,941
‎จริงๆ นะ
‎รูฮุลลอฮ์ โคมัยนียังจัดปาร์ตี้บ่อยกว่าฉันเลย

200
00:12:14,024 --> 00:12:18,204
‎ไม่ค่ะ ฉันไม่จัดปาร์ตี้
‎ไม่ใช่จัดไม่บ่อยนะ แต่ไม่จัดเลย"

201
00:12:18,279 --> 00:12:23,279
‎"งั้นคุณจะเอาที่กว้างๆ ไปทำอะไร"
‎"ฉันมีหนังสือหมื่นเล่ม"

202
00:12:24,493 --> 00:12:27,043
‎หลังจากดูอะพาร์ตเมนต์ไปจำนวนหนึ่ง

203
00:12:28,038 --> 00:12:31,078
‎เมื่อฉันเอาแต่พูดว่า "นี่มันแพงไป"

204
00:12:31,625 --> 00:12:35,295
‎พวกเขาบอกว่า "คุณไม่มีปัญญาซื้ออะพาร์ตเมนต์
‎ที่ใหญ่พอจะเก็บหนังสือคุณหรอก"

205
00:12:35,379 --> 00:12:36,339
‎ซึ่งฉันรู้อยู่แล้ว

206
00:12:36,839 --> 00:12:38,919
‎ฉันรู้ก่อนที่จะโทรหาพวกเขา ตอนนั้นพวกเขาไม่รู้

207
00:12:39,008 --> 00:12:41,428
‎พวกเขาใช้เวลาสักพักกว่าจะรู้ แต่ฉันรู้อยู่แล้ว

208
00:12:41,510 --> 00:12:45,600
‎หลังจากดูอะพาร์ตเมนต์มาสัก 100 แห่ง

209
00:12:46,182 --> 00:12:49,142
‎เดาว่าฉันคงรู้สึกว่าทรมานตัวเองมาพอแล้ว

210
00:12:49,685 --> 00:12:50,845
‎"เอามาที่นึง"

211
00:12:50,936 --> 00:12:51,896
‎ฉันซื้ออะพาร์ตเมนต์

212
00:12:51,979 --> 00:12:55,069
‎ราคาสูงกว่าที่ฉันมีปัญญาจ่ายได้ประมาณสามเท่า

213
00:12:55,149 --> 00:12:56,609
‎ฉันอยากถูกล็อตเตอรี่

214
00:12:57,276 --> 00:13:00,066
‎อันที่จริง ณ จุดนี้ฉันอยากถูกล็อตเตอรี่จริงๆ

215
00:13:00,154 --> 00:13:04,664
‎คือว่า มันไม่ใช่แค่ความปรารถนาแล้ว

216
00:13:04,742 --> 00:13:08,082
‎แต่เป็นความจำเป็นอย่างที่สุด

217
00:13:08,162 --> 00:13:10,792
‎คุณเคยซื้อล็อตเตอรี่ที่ร้านพวกนั้นไหม

218
00:13:11,874 --> 00:13:14,594
‎ฉันเล่นลอตเตอรี่ทุกสัปดาห์

219
00:13:14,668 --> 00:13:17,048
‎ครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน

220
00:13:17,797 --> 00:13:19,757
‎ฉันเคยถูกรางวัล 1,200 เหรียญ

221
00:13:20,549 --> 00:13:21,379
‎โอเคนะคะ

222
00:13:21,467 --> 00:13:24,257
‎ถ้าคุณถูกรางวัลมากกว่า 600 เหรียญ
‎คุณต้องไปขึ้นเงินที่กองสลาก

223
00:13:24,345 --> 00:13:25,755
‎ตอนที่ฉันถูกรางวัล

224
00:13:25,846 --> 00:13:31,436
‎กองสลากตั้งอยู่ในย่านเดียวกับกาสิโนยักษ์
‎ที่ชื่อว่าตลาดหุ้นนิวยอร์ก

225
00:13:31,519 --> 00:13:32,689
‎ครับ

226
00:13:32,770 --> 00:13:35,690
‎ฉันไปที่กองสลาก

227
00:13:35,773 --> 00:13:39,653
‎ฉันยืนเข้าแถวอยู่ แล้วก็มีผู้ชนะรางวัลคนอื่นๆ

228
00:13:39,735 --> 00:13:46,115
‎ผู้ชายคิวก่อนหน้าฉันไปที่โต๊ะ
‎และยื่นล็อตเตอรี่ของเขา

229
00:13:46,200 --> 00:13:49,080
‎แล้วผู้หญิงที่อยู่หลังโต๊ะพูดกับเขาว่า

230
00:13:49,161 --> 00:13:53,331
‎"โอเคค่ะ เราจะส่งเช็คให้คุณ
‎ในประมาณสองสัปดาห์"

231
00:13:53,415 --> 00:13:55,665
‎ชายคนนั้นพูดว่า "ไม่ ผมต้องการเดี๋ยวนี้"

232
00:13:56,585 --> 00:13:59,375
‎เธอพูดว่า "ไม่ได้ค่ะ
‎เราจะส่งเช็คให้คุณในประมาณสองสัปดาห์"

233
00:13:59,463 --> 00:14:02,803
‎เขาพูดว่า "ผมไม่อยากให้คุณส่ง
‎ผมอยากให้คุณมอบเช็คให้ผมเดี๋ยวนี้"

234
00:14:02,883 --> 00:14:07,143
‎เธอพูดว่า "ขั้นตอนไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ
‎คุณจะได้เช็คในประมาณสองสัปดาห์"

235
00:14:07,221 --> 00:14:10,431
‎และเขาพูดว่า
‎"คุณไม่เข้าใจ ผมจำเป็นต้องได้เงินเดี๋ยวนี้"

236
00:14:10,891 --> 00:14:14,271
‎และเธอพูดว่า "คุณไม่เข้าใจ
‎คุณจะไม่ได้เงินตอนนี้ คนต่อไป"

237
00:14:14,353 --> 00:14:18,483
‎และเขาพูดว่า "คุณไม่เข้าใจ
‎ผมหวังพึ่งเงินนี้เพื่อเอาไปจ่ายค่าเช่าห้อง

238
00:14:19,316 --> 00:14:20,436
‎ทีนี้ผมจะทำยังไง"

239
00:14:20,943 --> 00:14:25,363
‎เธอบอกว่า "ทำอะไรก็ตามที่คุณจะทำ
‎สมมติว่าคุณไม่ถูกล็อตเตอรี่"

240
00:14:29,034 --> 00:14:31,664
‎- ตอนนี้ฉันอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเขา
‎- ครับ

241
00:14:31,745 --> 00:14:33,455
‎ฉันจำเป็นต้องถูกล็อตเตอรี่

242
00:14:33,998 --> 00:14:37,588
‎ถ้าฉันถามตัวเองว่า
‎"เธอมีปัญญาจ่ายค่าอะพาร์ตเมนต์เท่าไหร่"

243
00:14:37,668 --> 00:14:40,878
‎ฉันจะบอกแค่หนึ่งในสามของที่ฉันจ่ายจริง

244
00:14:40,963 --> 00:14:43,633
‎ผู้คนเอาแต่พูดว่า "เมื่อไหร่ราคาจะลง"

245
00:14:43,716 --> 00:14:47,756
‎และฉันเอาแต่พูดว่า "รอก่อน
‎รอจนกว่าฉันจะผ่อนอะพาร์ตเมนต์ห้องนี้หมด"

246
00:14:48,679 --> 00:14:53,429
‎โอเคนะ แล้วพอฉันผ่อน ราคามันก็เริ่มลง

247
00:14:53,517 --> 00:14:56,647
‎ฉันคือผู้นำแห่งการตัดสินใจซื้ออสังหาริมทรัพย์ผิดๆ

248
00:14:58,647 --> 00:15:01,187
‎ฉันคือเลโบวิตซ์ผู้ซื้อมาแพงและขายต่อถูก

249
00:15:02,026 --> 00:15:04,776
‎ฉันหมายความว่ามันมี…

250
00:15:04,862 --> 00:15:09,032
‎เอาจริงๆ นะ ฉันเป็นคนเดียวที่ฉันรู้จัก
‎ที่อยู่นิวยอร์กมานานขนาดนี้

251
00:15:09,116 --> 00:15:12,036
‎แต่ไม่เคยตัดสินใจด้านอสังหาริมทรัพย์ได้ถูกเลย

252
00:15:13,454 --> 00:15:14,504
‎ไม่เคย ไม่เคยสักครั้ง

253
00:15:14,580 --> 00:15:19,710
‎และสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันสงบใจลงได้ในเรื่องนี้
‎ก็คือเตือนตัวเอง

254
00:15:19,793 --> 00:15:23,093
‎ว่าฉันไม่ได้มานิวยอร์กตอนอายุ 18
‎เพื่อทำงานในวงการอสังหาริมทรัพย์

255
00:15:23,172 --> 00:15:25,342
‎ฉันคิดว่าฉันได้พิสูจน์แล้วว่าฉันจะไม่เข้าวงการนี้

256
00:15:25,424 --> 00:15:29,264
‎ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดกับฉันเมื่อปีที่แล้วว่า
‎"ผมไม่เข้าใจ

257
00:15:29,345 --> 00:15:32,215
‎คนวัยคุณหาอะพาร์ตเมนต์ได้ตั้งหลายปีแล้ว
‎พวกเขาจ่าย…"

258
00:15:32,306 --> 00:15:34,516
‎ฉันบอกว่า "ใช่ ทุกคน ยกเว้นฉัน"

259
00:15:34,600 --> 00:15:37,190
‎- คุณเคยอยู่ที่ถนนสาย 57 มานาน
‎- นานมาก

260
00:15:37,269 --> 00:15:40,769
‎คืองี้ อะพาร์ตเมนต์นั่น
‎ฉันเป็นเจ้าของมันมานาน และมันคือ…

261
00:15:40,856 --> 00:15:42,436
‎- ฉันอยู่ที่นั่นนาน…
‎- ที่ิอยู่ตึก…

262
00:15:42,524 --> 00:15:44,994
‎ตึกออสบอร์น ฉันอยู่ที่นั่นนาน 26 ปี

263
00:15:45,069 --> 00:15:46,359
‎ตอนฉันยังสาว

264
00:15:47,529 --> 00:15:50,069
‎ประมาณอายุ 21 ฉันเคยไปปาร์ตี้ที่ตึกหลังนั้น

265
00:15:51,158 --> 00:15:54,328
‎ฉันไม่เคยเข้าไปในตึกหลังนั้นมาก่อน
‎ไม่เคยได้ยินชื่อ

266
00:15:54,411 --> 00:15:56,001
‎ฉันลืมอะพาร์ตเมนต์แห่งนั้นไม่ได้เลย

267
00:15:56,080 --> 00:15:58,460
‎ว่าแต่อะพาร์ตเมนต์ที่ฉันไปร่วมงานปาร์ตี้

268
00:15:58,540 --> 00:16:01,380
‎เป็นหนึ่งในสองหรือสามอะพาร์ตเมนต์
‎ในตึกแบบนั้น

269
00:16:01,460 --> 00:16:04,300
‎อะพาร์ตเมนต์เก่าของฉันไม่ใช่แบบนั้น
‎และมันแค่…

270
00:16:04,797 --> 00:16:07,257
‎มันงดงามมาก

271
00:16:07,758 --> 00:16:11,508
‎มันเป็นตึกสมัยศตวรรษที่ 19 ที่สวยงาม
‎เป็นตึกอะพาร์ตเมนต์ที่สวยที่สุดในนิวยอร์ก

272
00:16:11,595 --> 00:16:15,515
‎และฉันคิดว่า "ฉันอยากอยู่ในสถานที่แบบนี้"

273
00:16:15,599 --> 00:16:18,269
‎พออยู่จริงมันเหมือนกับฝันร้าย มีแต่ปัญหา

274
00:16:18,352 --> 00:16:20,732
‎ตึกจะพังแหล่มิพังแหล่เพราะมันเก่ามาก

275
00:16:20,813 --> 00:16:24,903
‎มีการก่อสร้างตลอดเวลา
‎มีปัญหาใหญ่ครั้งแล้วครั้งเล่า

276
00:16:24,984 --> 00:16:26,654
‎ฉันไม่เคยย้ายออก

277
00:16:26,735 --> 00:16:29,735
‎เพราะฉันรู้ว่าฉันจะไม่มีวันมี
‎อะพาร์ตเมนต์สวยๆ แบบนี้อีก

278
00:16:29,822 --> 00:16:32,952
‎แล้วในที่สุดวันหนึ่ง ฉันก็พูดกับตัวเองว่า

279
00:16:33,033 --> 00:16:33,873
‎"ฟราน

280
00:16:34,660 --> 00:16:38,500
‎เธอทำตัวเหมือน
‎พวกผู้หญิงที่แต่งงานกับผู้ชายขี้ซ้อม

281
00:16:38,956 --> 00:16:42,126
‎และเพื่อนๆ ของเธอก็เอาแต่พูดว่า
‎"เธอต้องไปจากเขานะ เขาซ้อมเธอ"

282
00:16:42,209 --> 00:16:44,129
‎และเธอพูดว่า "แต่เขาหล่อมาก"

283
00:16:44,211 --> 00:16:47,551
‎พวกเขาพูดว่า "แต่เขาซ้อมเธอนะ"
‎และเธอพูดว่า "แต่เขาหล่อมากเลยนะ"

284
00:16:47,631 --> 00:16:50,301
‎จนในที่สุดฉันก็คิดได้ว่า
‎มันเหมือนฉันกับอะพาร์ตเมนต์ของฉัน

285
00:16:50,384 --> 00:16:53,054
‎ที่ฉันเอาแต่พูดว่า
‎"เขาซ้อมฉัน แต่เขาหล่อมาก"

286
00:16:53,137 --> 00:16:55,427
‎ในที่สุดฉันก็คิดว่า "เขาซ้อมเธอนะ ออกมาซะ"

287
00:16:55,931 --> 00:17:01,651
‎ฉันเลยเข้าใจว่าความรู้สึกอยากได้อะพาร์ตเมนต์

288
00:17:01,729 --> 00:17:04,819
‎กับเฟอร์นิเจอร์และอะไรเทือกนั้นมันรุนแรงมาก

289
00:17:04,897 --> 00:17:10,987
‎ถึงแม้ว่าฉันจะวิตกกังวลเรื่องหนี้สินมากเหลือเกิน

290
00:17:11,946 --> 00:17:16,036
‎แต่มันเทียบไม่ได้กับ
‎ความสุขที่ได้มีอะพาร์ตเมนต์สวยๆ

291
00:17:18,746 --> 00:17:22,996
‎นี่คือสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกเป็นคนอเมริกันที่สุด
‎ที่เคยรู้สึกมา

292
00:17:23,500 --> 00:17:25,750
‎ฉันรู้สึกว่าฉันได้เข้าร่วมกับเพื่อนๆ ชาวอเมริกัน

293
00:17:25,836 --> 00:17:30,716
‎ในการติดหนี้หัวโตโดยไม่มีเหตุผลใดๆ เลย

294
00:17:30,799 --> 00:17:34,639
‎พูดอย่างก็คือ ฉันพูดไม่ได้ว่า
‎"จะให้ฉันทำยังไง ลูกสาวฉันป่วยมาก"

295
00:17:34,720 --> 00:17:37,720
‎ใครๆ ก็เห็นใจกับเรื่องนั้น
‎แต่ใครจะมาเห็นใจกับเรื่องนี้

296
00:17:37,806 --> 00:17:41,516
‎"ทำไมฉันถึงไม่ควรมี
‎อะพาร์ตเมนต์ราคา 20 ล้าน รู้ไหม

297
00:17:41,602 --> 00:17:44,482
‎ฉันเบื่อที่ตัวเองไม่มี" เพราะมันเป็นแบบนั้นจริงๆ

298
00:17:54,323 --> 00:17:56,203
‎ดูเหมือนคุณอยู่คนละโลก

299
00:17:56,867 --> 00:17:57,697
‎ใช่ค่ะ

300
00:18:01,371 --> 00:18:03,581
‎อะไรคือคุณสมบัติของพลเมืองนิวยอร์กตัวอย่าง

301
00:18:03,999 --> 00:18:05,499
‎คุณต้องต่อต้านสิ่งต่างๆ

302
00:18:05,584 --> 00:18:10,384
‎ที่โปรโมทโดยคนที่บริหารนิวยอร์ก

303
00:18:10,464 --> 00:18:13,094
‎เพราะคุณต้องเข้าใจว่า
‎ทำไมพวกเขาถึงโปรโมทสิ่งเหล่านั้น

304
00:18:13,175 --> 00:18:17,345
‎พวกเขาโปรโมทเพื่อ…
‎พวกเขามักจะพูดว่าเพื่อให้เงินไหลเข้าเมืองเรา

305
00:18:17,429 --> 00:18:21,599
‎เงินไหลเข้าเมืองเพื่อไปเข้ากระเป๋าใคร
‎ใครได้ประโยชน์จากการที่เงินไหลเข้าเมือง

306
00:18:21,683 --> 00:18:24,523
‎มันไม่ได้เข้ากระเป๋าฉัน มันไม่ได้เข้ากระเป๋าคุณ

307
00:18:24,603 --> 00:18:26,653
‎เพราะเราไม่ได้เป็นเจ้าของสิ่งเหล่านี้เลย

308
00:18:27,231 --> 00:18:29,151
‎มีช่วงเวลาหนึ่ง รู้สึกว่าเป็นยุค 1980

309
00:18:29,233 --> 00:18:31,363
‎พวกเขาพยายามจะทุบตึกลีเวอร์เฮาส์ทิ้ง

310
00:18:31,443 --> 00:18:33,953
‎ตอนนั้นฉันอยู่ในร้านอาหารกับเจอร์รี่ ร็อบบินส์

311
00:18:34,029 --> 00:18:38,949
‎มีผู้ชายคนหนึ่งมาที่โต๊ะเรา
‎และขอให้เราร่วมลงชื่อคัดค้าน

312
00:18:39,034 --> 00:18:42,374
‎"คุณช่วยลงชื่อคัดค้าน
‎ไม่ให้พวกเขาทุบตึกลีเวอร์เฮาส์ได้ไหม"

313
00:18:42,454 --> 00:18:45,374
‎ฉันเลยลงชื่อ เจอร์รี่ลงชื่อ ชายคนนั้นก็จากไป

314
00:18:45,457 --> 00:18:48,377
‎เจอร์รี่มองหน้าฉันแล้วพูดว่า
‎"ผมแน่ใจว่าผมเคยลงชื่อคัดค้าน

315
00:18:48,460 --> 00:18:50,380
‎ไม่ให้พวกเขาสร้างตึกลีเวอร์เฮาส์"

316
00:18:51,255 --> 00:18:53,545
‎สำหรับฉัน นั่นแหละคือเรื่องราวของนิวยอร์ก

317
00:19:08,147 --> 00:19:11,727
‎ฉันแน่ใจว่าเมื่อพวกเขาสร้างตึกลีเวอร์เฮาส์
‎ตรงพาร์กอะเวนิวหลังสงคราม

318
00:19:11,817 --> 00:19:15,947
‎ตอนนั้นยังมีบ้านหลายหลังที่พาร์กอะเวนิว
‎แล้วพวกเขาก็รื้อบ้านเหล่านั้นทิ้ง

319
00:19:32,379 --> 00:19:34,549
‎ความสุดยอดของสถานีแกรนด์เซ็นทรัล

320
00:19:34,631 --> 00:19:38,761
‎เหตุผลที่ทำให้มันงดงามก็คือคนสร้างมีคนเดียว

321
00:19:39,428 --> 00:19:43,268
‎และโชคดีที่คนคนนั้นเป็นคนที่สร้างอาคารเป็น

322
00:19:43,348 --> 00:19:48,768
‎เพราะอาคารขนาดนั้นสมัยนี้
‎จะไม่มีทางสร้างโดยคนคนเดียว

323
00:19:48,854 --> 00:19:50,524
‎มันจะไม่มีความกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียว

324
00:19:50,606 --> 00:19:53,106
‎มันสร้างจากเงินของเขา
‎เขาทุ่มเงินไปกับอาคารนี้

325
00:19:58,322 --> 00:20:02,202
‎สิ่งที่น่าทึ่งเกี่ยวกับตึกไครสเลอร์
‎ก็คือรายละเอียดและความงดงาม

326
00:20:02,284 --> 00:20:05,254
‎ดูเหมือนตอนนี้จะประกาศขายอยู่

327
00:20:05,746 --> 00:20:07,246
‎ไม่ใช่ว่าฉันจะซื้อหรอกนะ

328
00:20:07,998 --> 00:20:10,878
‎สำหรับฉันแล้ว
‎มันเหมาะเป็นที่พักอาศัยสำหรับหนึ่งคน

329
00:20:17,716 --> 00:20:19,376
‎ตึกระฟ้ามีต้นกำเนิดจากที่นี่

330
00:20:19,885 --> 00:20:24,095
‎โลกพากันตื่นตะลึงกับตึกระฟ้าของเรา

331
00:20:24,181 --> 00:20:25,521
‎ตึกเอ็มไพร์สเตท

332
00:20:25,599 --> 00:20:28,439
‎ใครๆ ก็รักตึกเอ็มไพร์สเตท

333
00:20:29,019 --> 00:20:31,649
‎แต่ก็มีบางคนที่อิจฉาตึกเอ็มไพร์สเตท

334
00:20:32,856 --> 00:20:35,856
‎ดังนั้นในบางส่วนของโลก

335
00:20:35,943 --> 00:20:38,453
‎อย่างเช่นที่อ่าวเปอร์เซีย

336
00:20:38,528 --> 00:20:44,908
‎พวกเขาสร้างตึกสูงหน้าตาขี้ริ้ว
‎ท่ามกลางทะเลทราย

337
00:20:44,993 --> 00:20:48,003
‎แล้วเราก็เลียนแบบพวกเขา

338
00:20:48,914 --> 00:20:51,544
‎ตอนนี้ถนน 57 เลยดูเหมือน…

339
00:20:52,042 --> 00:20:56,382
‎มันดูไม่เหมือนอ่าวเปอร์เซียหรอก
‎แต่ตึกพวกนั้นน่ะ

340
00:20:56,463 --> 00:21:01,263
‎ฉันไม่เชื่อว่ามีเหตุผลดีๆ ด้านความงาม

341
00:21:01,343 --> 00:21:03,393
‎ว่าทำไมตึกสูงมากๆ จะสวยไม่ได้

342
00:21:03,470 --> 00:21:06,350
‎โดยทั่วไปแล้ว
‎นิวยอร์กไม่เคยเป็นเมืองสวยงามอะไร

343
00:21:06,431 --> 00:21:10,191
‎มันไม่ใช่ปารีส ไม่ใช่ฟลอเรนซ์

344
00:21:10,269 --> 00:21:16,649
‎แต่ตอนนี้มันเป็นเมืองที่…

345
00:21:17,150 --> 00:21:20,320
‎อย่างน้อยก็เคยมีเอกลักษณ์ พูดอย่างนั้นแล้วกัน

346
00:21:20,404 --> 00:21:25,414
‎ตอนนี้ถนน 57 ดูเหมือนเมืองแถวอ่าวเปอร์เซีย

347
00:21:25,492 --> 00:21:27,452
‎ยกเว้นแต่ว่ามันเป็นสถานที่จริงๆ

348
00:21:27,536 --> 00:21:28,576
‎มันคือถนน 57

349
00:21:35,419 --> 00:21:38,379
‎มันทำให้ฉันนึกถึงเสื้อผ้ายี่ห้อราล์ฟ ลอเรน

350
00:21:38,964 --> 00:21:40,384
‎ตอนที่ราล์ฟ ลอเรนเริ่มต้นใหม่ๆ

351
00:21:40,465 --> 00:21:44,585
‎สิ่งที่เขาทำก็คือลอกเลียนแบบ
‎เสื้อผ้ายี่ห้อบรูคส์บราเธอร์ส

352
00:21:45,846 --> 00:21:49,096
‎ผู้คนที่ซื้อเสื้อผ้ายี่ห้อบรูคส์บราเธอร์ส
‎เป็นคนจำพวกหนึ่ง

353
00:21:49,182 --> 00:21:50,812
‎พวกเขาเป็นคนขาวไฮโซ

354
00:21:50,892 --> 00:21:53,402
‎กับฟราน แต่หลักๆ จะเป็นพวกคนขาวไฮโซ

355
00:21:53,478 --> 00:21:56,398
‎ตอนที่ราล์ฟ ลอเรนเริ่มทำเสื้อผ้า

356
00:21:56,481 --> 00:22:00,491
‎เขาลอกเลียนแบบเสื้อผ้าพวกนี้
‎แต่เขาปรับให้มันต่างเล็กน้อย

357
00:22:00,569 --> 00:22:01,899
‎อย่างเชิ้ตของบรูคส์บราเธอร์ส

358
00:22:01,987 --> 00:22:05,067
‎ก่อนที่พวกเขาจะทำลายแผนกเสื้อเชิ้ต
‎ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน

359
00:22:05,157 --> 00:22:07,487
‎เชิ้ตของบรูคส์บราเธอร์สไม่มีใครใส่ได้เลย

360
00:22:07,576 --> 00:22:10,076
‎ไม่ใช่แค่ไม่พอดีตัวฉัน มันไม่พอดีตัวใครเลย

361
00:22:10,162 --> 00:22:12,292
‎คนพวกนี้ไม่อยากให้เสื้อผ้าพวกเขาพอดีกับใคร

362
00:22:12,789 --> 00:22:15,039
‎เสื้อผ้าที่พอดีตัวมีไว้สำหรับคนอื่นใส่

363
00:22:15,125 --> 00:22:16,835
‎มันมีบางอย่างที่ค่อนข้าง…

364
00:22:19,046 --> 00:22:21,006
‎ทะเยอะทะยานเกี่ยวกับเสื้อผ้าที่ใส่พอดีตัว

365
00:22:21,089 --> 00:22:23,469
‎ราล์ฟ ลอเรนไม่ใช่คนจำพวกนั้น

366
00:22:23,550 --> 00:22:25,640
‎เขาไม่รู้ว่าเสื้อผ้าไม่ควรจะสวมใส่ได้พอดี

367
00:22:26,219 --> 00:22:32,599
‎ฉันหมายความว่า
‎มันเป็นเสื้อผ้าสำหรับคนที่ไม่ใช่คนขาวไฮโซ

368
00:22:33,518 --> 00:22:37,608
‎สำหรับฉันแล้ว สิ่งที่น่าทึ่งก็คือ หลังจากนั้นสักพัก

369
00:22:37,689 --> 00:22:40,479
‎พวกคนขาวไฮโซที่เคยสวมบรูคส์บราเธอร์ส

370
00:22:40,567 --> 00:22:42,317
‎เริ่มมาซื้อเสื้อผ้าของราล์ฟ ลอเรน

371
00:22:42,819 --> 00:22:46,279
‎ส่วนคนที่เขาลอกเลียนแบบ

372
00:22:46,365 --> 00:22:49,235
‎ก็มาซื้อเหมือนกัน ทั้งๆ ที่รู้แก่ใจว่าเป็นของก๊อปปี้

373
00:22:49,326 --> 00:22:53,706
‎ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาทำอย่างนี้ทำไม
‎ฉันไม่ใช่คนขาวไฮโซพวกนั้นหรือพวกนี้

374
00:22:53,789 --> 00:22:55,789
‎แต่สำหรับฉันแล้ว ฉันว่ามันน่าทึ่งมาก

375
00:22:55,874 --> 00:22:58,794
‎สำหรับฉันแล้ว มันเหมือนกันเป๊ะ

376
00:22:58,877 --> 00:23:02,207
‎กับการที่ดูไบลอกเลียนแบบตึกระฟ้าของเรา

377
00:23:02,297 --> 00:23:03,837
‎แล้วเราก็ลอกเลียนแบบพวกเขาอีกที

378
00:23:10,764 --> 00:23:12,394
‎ฉันเกิดในปี 1950

379
00:23:12,474 --> 00:23:14,894
‎ปลายปี 1950
‎ดังนั้นฉันอายุน้อยกว่าที่คุณคิด

380
00:23:15,811 --> 00:23:20,231
‎แต่ฉันรู้สึกเสมอว่านั่นเป็นความโชคดี
‎โดยเฉพาะสำหรับนักเขียน

381
00:23:20,315 --> 00:23:22,815
‎เคยเกิดเรื่องแย่ๆ ในยุค 1950

382
00:23:22,901 --> 00:23:25,491
‎เคยเกิดเรื่องเลวร้ายมากๆ
‎ในยุค 1950 และ 1960

383
00:23:25,570 --> 00:23:32,330
‎แต่มันทำให้ฉันได้เห็น
‎ครึ่งหลังทั้งหมดของศตวรรษที่ 20

384
00:23:32,411 --> 00:23:34,251
‎ซึ่งฉันรู้สึกเสมอว่าเป็นความโชคดี

385
00:23:34,329 --> 00:23:37,169
‎แม้จะเป็นแค่มุมจากความสุขที่ได้สังเกตการณ์

386
00:23:37,666 --> 00:23:40,206
‎ฉันหมายถึงความสุขของฉันเองในการเฝ้าสังเกต

387
00:23:40,293 --> 00:23:44,463
‎มีบางอย่างที่ฉันไม่เคยคาดหวังว่าจะดีขึ้น

388
00:23:45,507 --> 00:23:47,967
‎ฉันไม่เคยคิดเลยนะคะ โอเคไหม

389
00:23:48,051 --> 00:23:52,061
‎ในยุค 1970 ผู้คนเริ่มพูดเรื่องสิทธิชาวเกย์
‎มันดูบ้าบอมากสำหรับฉัน

390
00:23:52,139 --> 00:23:54,889
‎บ้าบอ ตอนนี้คนหนุ่มสาวขอบคุณฉันบ่อยมาก

391
00:23:55,392 --> 00:23:57,642
‎"ฉันรู้ว่าคุณเคยเป็นผู้เคลื่อนไหว
‎เพื่อสิทธิชาวเกย์"

392
00:23:57,727 --> 00:24:00,607
‎ฉันไม่ใช่นักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิชาวเกย์
‎ฉันบอกพวกเขาเสมอ

393
00:24:00,689 --> 00:24:03,649
‎ฉันบอกว่า "ไม่ใช่"
‎อย่างแรกเลย ฉันไม่เคยเป็นนักเคลื่อนไหว

394
00:24:03,733 --> 00:24:06,533
‎อย่างที่สอง
‎ไม่ใช่คนอย่างที่คุณเรียกว่านักเคลื่อนไหว

395
00:24:06,611 --> 00:24:08,821
‎ฉันไม่ใช่คนเสียสละขนาดนั้น เชื่อได้เลย

396
00:24:09,322 --> 00:24:11,322
‎แต่ฉันไม่เคยคิดว่ามันจะได้ผลอีกด้วย

397
00:24:11,408 --> 00:24:14,868
‎ก็เหมือนกับม็อบมีทู
‎ฉันไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นไปได้ในอีกล้านปี

398
00:24:14,953 --> 00:24:16,083
‎ไม่ใช่ในอีกล้านปี

399
00:24:16,163 --> 00:24:20,503
‎ผู้หญิงต่ำต้อยกว่าผู้ชายมาตั้งแต่สมัยอีฟ
‎จนกระทั่งเมื่อแปดเดือนก่อน

400
00:24:22,169 --> 00:24:25,879
‎โอเคนะคะ เป็นอย่างนี้มาตลอด

401
00:24:25,964 --> 00:24:30,394
‎คุณจะไปคุยกับใคร ผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่ไม่…

402
00:24:31,011 --> 00:24:35,521
‎สมมติว่าคุณอายุ 18 มันเปลี่ยนไปแล้ว รู้ไหม

403
00:24:35,599 --> 00:24:37,729
‎เพราะมันเปลี่ยนตั้งแต่คุณอายุ 12

404
00:24:38,310 --> 00:24:40,770
‎ผู้คนจะพูดว่า "ไม่คิดเหรอว่าจะมีการโต้กลับ"

405
00:24:40,854 --> 00:24:42,194
‎หมายความว่ายังไง "จะมี"

406
00:24:43,190 --> 00:24:47,150
‎ใช่ มีการโต้กลับอยู่แล้ว ใช่ มีการโต้กลับแน่ๆ

407
00:24:47,235 --> 00:24:50,405
‎"คุณไม่คิดเหรอว่าผู้หญิงคนนี้กำลังโกหก"

408
00:24:50,489 --> 00:24:54,369
‎และความรู้สึกของฉันในเรื่องนี้ก็คือ
‎ฉันเชื่อคำพูดของผู้หญิงทุกคน

409
00:24:54,451 --> 00:24:55,871
‎พิสูจน์ให้ฉันเห็นสิว่าเธอโกหก

410
00:24:56,620 --> 00:24:59,330
‎ฉันแน่ใจว่าคนบางคนโกหก ฉันแน่ใจมากๆ

411
00:24:59,414 --> 00:25:04,094
‎แต่คุณต้องพิสูจน์ให้ฉันเห็น
‎เพราะฉันเคยเป็นหญิงสาวมาก่อน โอเคไหม

412
00:25:04,169 --> 00:25:08,669
‎ใครก็ตามที่เคยเป็นเด็กสาว
‎เคยเป็นหญิงสาว รู้ว่านี่มันเรื่องอะไร

413
00:25:08,757 --> 00:25:10,087
‎ก็เหมือนอย่างที่ฉันพูดมาก่อน

414
00:25:10,175 --> 00:25:12,925
‎ผู้หญิงไม่ได้งานเสิร์ฟในร้านอาหาร

415
00:25:13,011 --> 00:25:14,551
‎เรื่องมันเป็นแบบนั้นแหละ โอเคนะ

416
00:25:14,638 --> 00:25:19,138
‎ฉันก็เลยเชื่อผู้หญิงเหล่านี้

417
00:25:19,226 --> 00:25:22,766
‎ผู้ชายหลายคนที่โดนจับได้ โดยเฉพาะในช่วงแรก

418
00:25:22,854 --> 00:25:24,364
‎ฉันรู้จักพวกเขาทุกคน

419
00:25:25,065 --> 00:25:26,645
‎ฉันรู้จักพวกเขาเป็นการส่วนตัว

420
00:25:26,733 --> 00:25:28,823
‎ฉันรู้เรื่องราวเป็นล้านเรื่องเกี่ยวกับผู้ชายพวกนี้

421
00:25:28,902 --> 00:25:31,742
‎แต่ไม่ใช่เรื่องราวที่พวกเขาถูกจับได้

422
00:25:31,821 --> 00:25:36,951
‎สมมติว่าผู้ชายกลุ่มหนึ่งถูกกล่าวหาว่า
‎ทำรุนแรงและข่มขืน ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องพวกนี้

423
00:25:37,035 --> 00:25:40,905
‎มันไม่ใช่เรื่องราวที่เราได้ยินได้ฟังบ่อยเท่า…

424
00:25:40,997 --> 00:25:45,667
‎เพราะแม้แต่ผู้ชายที่โง่ที่สุด
‎ก็จะไม่มาโม้เหม็นเรื่องพรรค์นี้

425
00:25:45,752 --> 00:25:49,172
‎เพราะพวกเขารู้แก่ใจ
‎ว่านี่คืออาชญากรรม โอเคนะ

426
00:25:49,256 --> 00:25:52,426
‎มันมีความแตกต่างระหว่างอาชญากรรม
‎กับวงการภาพยนตร์

427
00:25:52,926 --> 00:25:55,176
‎โอเคนะ คุณพูดได้ว่า "นี่คือวงการภาพยนตร์

428
00:25:55,262 --> 00:25:56,972
‎มันเป็นวงการภาพยนตร์มาแต่ไหนแต่ไร"

429
00:25:57,055 --> 00:26:01,175
‎และความรู้สึกของฉันในเรื่องนี้ตั้งแต่แรกก็คือ
‎"คุณไม่จำเป็นต้องเป็นดาราหนัง"

430
00:26:02,435 --> 00:26:05,605
‎ถ้าคุณอยากเป็นดาราหนัง
‎หรือเป็นสาวเสิร์ฟในร้านอาหาร

431
00:26:05,689 --> 00:26:06,859
‎นั่นคือสิ่งที่คุณต้องทำ

432
00:26:06,940 --> 00:26:09,780
‎โชคดีที่ฉันไม่อยากเป็นดาราหนัง

433
00:26:10,777 --> 00:26:12,987
‎ดังนั้นฉันเชื่อเรื่องราวเกี่ยวกับผู้ชายพวกนี้

434
00:26:13,071 --> 00:26:17,581
‎และเรื่องพวกผู้หญิงที่อยากเป็นดาราหนัง
‎มากเสียจนยอมพลีกาย

435
00:26:17,659 --> 00:26:21,959
‎มันไม่เหมือนกับการข่มขืน
‎มันผิด มันเลวร้าย โอเคนะคะ

436
00:26:22,038 --> 00:26:24,168
‎ถ้านั่นคือวงการภาพยนตร์ นั่นก็เรื่องหนึ่ง

437
00:26:24,249 --> 00:26:26,249
‎แต่ถ้าคุณทำงานปูเตียงในโรงแรม

438
00:26:28,169 --> 00:26:29,299
‎ได้ชั่วโมงละหกเหรียญ

439
00:26:30,547 --> 00:26:33,127
‎และคนที่ดูแล…

440
00:26:33,216 --> 00:26:36,216
‎ไม่ใช่แค่ชีวิตคุณ
‎แต่การที่คุณอาจเป็นคนต่างด้าวไม่มีเอกสาร

441
00:26:36,303 --> 00:26:39,223
‎แล้วเขาเป็นคนทำความสะอาดประจำชั้นนั้น

442
00:26:41,016 --> 00:26:42,766
‎นั่นแหละคือปัญหา

443
00:26:42,851 --> 00:26:44,771
‎ไม่ใช่ใครเป็นดาราหนังหรือไม่ใช่ดาราหนัง

444
00:26:44,853 --> 00:26:46,483
‎ใครเป็นนางแบบหรือไม่ใช่นางแบบ

445
00:26:47,147 --> 00:26:50,687
‎ใช่ สิ่งเหล่านั้นมันผิด มันผิดจังๆ

446
00:26:50,775 --> 00:26:54,065
‎ฉันคิดว่าถ้าเราเริ่มจากเรื่องนั้น
‎จะไม่มีใครสนใจ

447
00:26:54,154 --> 00:26:57,284
‎ผู้คนให้ความสนใจ
‎เพราะคนเหล่านั้นเป็นดาราหนัง

448
00:26:57,365 --> 00:27:01,325
‎จะไม่มีใครสนใจพนักงานปูเตียงในโรงแรม

449
00:27:01,411 --> 00:27:04,411
‎แน่นอนว่ามีผู้หญิงเป็นล้านๆ คน
‎ตกอยู่ในสถานการณ์นั้น

450
00:27:04,497 --> 00:27:07,037
‎เรียกว่าเป็นตัวประกันก็ได้ รู้ไหมคะ

451
00:27:07,792 --> 00:27:10,002
‎คุณไม่จำเป็นต้องเป็นดารา
‎แต่คุณต้องหาเลี้ยงตัวเอง

452
00:27:11,212 --> 00:27:13,052
‎ประเด็นมันเป็นอย่างนั้นเอง

453
00:27:25,060 --> 00:27:29,770
‎จริงๆ แล้ว
‎ระหว่างช่วงที่อันตรายมากในยุค 1970

454
00:27:30,398 --> 00:27:32,688
‎แทบไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับฉันเลย

455
00:27:33,360 --> 00:27:36,280
‎ฉันเคยโดนปล้นกลางถนนครั้งหนึ่ง

456
00:27:37,030 --> 00:27:40,580
‎ฉันโดนปล้นกลางถนน ฉันอยู่ที่บีคแมนเพลซ

457
00:27:40,659 --> 00:27:42,239
‎มันคือที่…

458
00:27:42,327 --> 00:27:44,697
‎และฉันพยายามกล่อมเขาให้เปลี่ยนใจ

459
00:27:45,413 --> 00:27:48,333
‎พอมาคิดดูตอนนี้ "มันบ้ามาก"

460
00:27:48,416 --> 00:27:50,586
‎และฉันพกเงินสดติดตัวเยอะมาก ทั้งที่ปกติไม่พก

461
00:27:50,669 --> 00:27:53,419
‎ฉันยืมมาจากผู้หญิงที่อาศัยอยู่ในย่านบีคแมนเพลซ

462
00:27:53,505 --> 00:27:54,505
‎ฉันต้องจ่ายค่าเช่าห้อง

463
00:27:54,589 --> 00:27:57,179
‎ฉันไม่เคยพกเงินสดติดตัวเลย
‎ตอนนี้ก็ไม่พกสักแดง

464
00:27:57,967 --> 00:28:02,097
‎แล้วฉันก็ไปที่อะพาร์ตเมนต์ของเธอ
‎เธอให้ฉันยืมเพื่อเอาไปจ่ายค่าเช่า

465
00:28:02,180 --> 00:28:06,230
‎ตอนออกมา เจ้าเด็กคนนี้หยุดฉันไว้ที่ถนน
‎และพูดว่า "เอาเงินมาให้ฉัน"

466
00:28:06,851 --> 00:28:09,941
‎ฉันบอกว่า "ฉันไม่มีเงินเลย"
‎"เอาเงินมา" ก็เลย…

467
00:28:10,939 --> 00:28:14,319
‎ฉันดูออกว่าเขาเป็นขี้ยา ฉันเลยพูดว่า

468
00:28:14,401 --> 00:28:17,991
‎"ฟังนะ ฉันมีเงินเยอะ"
‎ฉันคิดในใจ "ฉันบอกเขาทำไมเนี่ย"

469
00:28:18,071 --> 00:28:19,911
‎"ฉันมีเงินเยอะ แต่ฉันจำเป็นต้องใช้"

470
00:28:20,532 --> 00:28:22,452
‎และฉันแน่ใจว่าเขาคิดว่า…

471
00:28:22,534 --> 00:28:29,044
‎ฉันเดาว่าเขาเลือกฉัน
‎เพราะเขาเลือกย่านบีคแมนเพลซ

472
00:28:29,124 --> 00:28:31,134
‎และเขาคิดว่าฉันอยู่ในย่านบีคแมนเพลซ

473
00:28:31,209 --> 00:28:32,539
‎และฉันบอกว่า "คือ…

474
00:28:33,253 --> 00:28:37,473
‎เอาเงินไปแค่พอซื้อยาได้ไหม
‎ให้ฉันเก็บที่เหลือไว้ เพราะฉันต้อง…"

475
00:28:37,549 --> 00:28:38,839
‎แล้วเขาก็หยิบมีดออกมา

476
00:28:39,551 --> 00:28:40,891
‎ฉันเลยให้เงินเขาไป

477
00:28:41,469 --> 00:28:42,799
‎คุณพยายามใช้เหตุผลกับเขา

478
00:28:42,887 --> 00:28:47,767
‎ฉันพยายามเก็บเงินไว้ให้มากที่สุด
‎เพราะมันไม่ใช่เงินฉันด้วยซ้ำ

479
00:28:47,851 --> 00:28:51,401
‎พอเขาหยิบมีดออกมา ฉันก็หยุดพูด
‎นั่นคือเหตุการณ์เดียวที่เคยเกิดขึ้นกับฉัน

480
00:28:54,023 --> 00:28:56,573
‎คำบรรยายโดย ต้องตา สุธรรมรังษี