1
00:00:06,006 --> 00:00:07,916
‎(ผลงานซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

2
00:00:22,188 --> 00:00:23,018
‎ค่ะ

3
00:00:23,106 --> 00:00:25,276
‎เรื่องคนบนท้องถนน มันกวนใจคุณไหม…

4
00:00:25,358 --> 00:00:26,188
‎กวนค่ะ

5
00:00:30,196 --> 00:00:33,116
‎เวลาคนหยุดอยู่ตรงกลาง ท่ามกลางการจราจร

6
00:00:33,199 --> 00:00:35,369
‎และดูแผนที่ หรือ…

7
00:00:38,663 --> 00:00:41,503
‎น่าเสียดายที่ฉันจะไม่มีเวลาตอบคำถามนี้

8
00:00:42,125 --> 00:00:44,585
‎คนบนท้องถนนกวนใจฉันไหม
‎แน่นอน กวนใจ

9
00:00:44,669 --> 00:00:45,799
‎และนี่คือเหตุผล

10
00:00:45,879 --> 00:00:49,509
‎ฉันรู้สึกว่าฉันควรเขียนแถลงการณ์
‎ฉันเคยเป็นนักเขียน

11
00:00:51,301 --> 00:00:53,551
‎มันจะมีชื่อว่า

12
00:00:53,636 --> 00:00:56,676
‎และนี่เป็นเหมือนคำแนะนำ
‎สำหรับคนที่คุณกำลังพูดถึงนะ

13
00:00:56,765 --> 00:00:58,135
‎"เมืองสมมติ"

14
00:00:59,059 --> 00:01:01,059
‎โอเคไหม เมืองสมมติ

15
00:01:01,144 --> 00:01:05,364
‎ฉันไม่สามารถหยุดแม้แต่วินาทีเดียว
‎หรือยืนสูบบุหรี่อยู่หน้าสถานที่แห่งหนึ่ง

16
00:01:05,440 --> 00:01:08,110
‎โดยไม่มีคนสิบคนมาถามทางทันที

17
00:01:08,193 --> 00:01:10,653
‎และฉันแปลกใจมากเพราะฉันคิดเสมอว่า "จริงดิ

18
00:01:10,737 --> 00:01:12,317
‎หน้าตาฉันดูรับแขกเหรอ"

19
00:01:30,381 --> 00:01:32,931
‎ในนิวยอร์กมีอะไรมากมายหลายอย่าง

20
00:01:33,802 --> 00:01:38,142
‎มีทางม้าลายเยอะมาก
‎ไม่ใช่ว่าทุกคนจะไม่ฝ่าฝืนมันยกเว้นฉัน

21
00:01:38,223 --> 00:01:40,603
‎ฉันตะโกนใส่รถตลอด "คุณอยู่บนทางม้าลาย"

22
00:01:41,518 --> 00:01:43,518
‎อย่างกับพวกเขาใส่ใจงั้นแหละ

23
00:01:46,356 --> 00:01:50,106
‎มีกราฟฟิตี้อยู่บนพื้น มีโฆษณาอยู่บนพื้น

24
00:01:52,070 --> 00:01:55,240
‎แต่มีสถานที่หลายแห่งในนิวยอร์ก

25
00:01:55,323 --> 00:01:57,953
‎ที่มีแผ่นป้ายโลหะฝังอยู่บนพื้น

26
00:01:58,034 --> 00:02:00,954
‎นี่เป็นสิ่งที่ฉันชอบมาก

27
00:02:01,037 --> 00:02:05,377
‎เพราะมันหมายความว่า
‎พวกเขาหวังว่าจะมีคนมองดูมัน

28
00:02:05,875 --> 00:02:08,915
‎ฉันว่าพวกเขาคงไม่ได้ทำแบบนี้โดยคิดว่า
‎"จะมีแต่ฟรานที่ดู

29
00:02:09,628 --> 00:02:11,668
‎คนอื่นจะดูมือถือตัวเอง

30
00:02:11,756 --> 00:02:13,756
‎จะมีแค่ฟรานที่ดูมัน แต่เธอก็มีค่าพอ

31
00:02:13,842 --> 00:02:15,552
‎มาฝังแผ่นป้ายพวกนี้เพื่อเธอกันเถอะ"

32
00:02:15,635 --> 00:02:20,055
‎(สมบัติของเฮสส์อสังหาริมทรัพย์
‎ซึ่งไม่เคยอุทิศเพื่อสาธารณประโยชน์)

33
00:02:23,476 --> 00:02:26,596
‎ใกล้ๆ ห้องสมุดจะมีแผ่นป้ายต่างๆ
‎สำหรับนักเขียน

34
00:02:28,231 --> 00:02:29,321
‎(และห้องสมุดสาธารณะนิวยอร์ก)

35
00:02:29,399 --> 00:02:31,939
‎แล้วก็มีคำพูดจากนักเขียนนิดหน่อย

36
00:02:32,735 --> 00:02:37,445
‎ฉันคิดว่ามันค่อนข้างดี
‎ที่จะคิดว่าคนจะอ่านคำพูดเหล่านั้น

37
00:02:43,371 --> 00:02:46,711
‎(พับลิกสปีกกิ้ง - ฟราน เลโบวิตซ์มาเอง!)

38
00:02:46,791 --> 00:02:48,541
‎ค่ะ คุณที่อยู่แถวหลัง

39
00:02:48,626 --> 00:02:51,626
‎สวัสดีครับ ฟราน
‎ผมไม่เคยได้ยินชื่อคุณมาก่อน

40
00:02:51,713 --> 00:02:53,803
‎เป็นวิธีเริ่มทำความรู้จักที่ดี

41
00:02:59,721 --> 00:03:01,931
‎- ค่ะ
‎- คุณจะอธิบายวิถีชีวิตของคุณว่ายังไงคะ

42
00:03:02,640 --> 00:03:04,230
‎ฉันจะอธิบายวิถีชีวิตของฉันว่ายังไง

43
00:03:04,309 --> 00:03:06,689
‎รับรองว่าฉันจะไม่มีวัน
‎ใช้คำว่า "วิถีชีวิต" แน่นอน

44
00:03:10,023 --> 00:03:10,863
‎สุดยอด

45
00:03:10,940 --> 00:03:12,940
‎ฉันจะอธิบายมันประมาณนั้นแหละ

46
00:03:20,658 --> 00:03:22,408
‎อะไรทำให้คุณอยู่ในนิวยอร์ก

47
00:03:22,493 --> 00:03:24,833
‎คนมักจะถามฉันว่า "ทำไมยังอยู่ที่นี่อีก"

48
00:03:24,913 --> 00:03:27,083
‎โอเค คุณจะแนะนำที่ไหนล่ะ

49
00:03:27,874 --> 00:03:30,134
‎นี่แหละประเด็น

50
00:03:30,210 --> 00:03:33,670
‎ถ้ามีที่อื่นที่ฉันคิดออก ฉันคงไปที่นั่นแล้ว

51
00:03:37,133 --> 00:03:39,643
‎- โอเค คุณคิดว่าไง ที่นี่แหละ
‎- ก็ดี

52
00:03:39,719 --> 00:03:40,889
‎โอเค ลุยกันเลย

53
00:03:44,682 --> 00:03:46,272
‎- นั่นปะไร
‎- พระเจ้า ขอโทษค่ะ

54
00:03:46,351 --> 00:03:50,271
‎จำได้ไหม ผมเคยบอกว่าอย่าให้ใครถ่าย
‎ในรถคุณหรืออะพาร์ตเมนต์คุณเด็ดขาด

55
00:03:50,355 --> 00:03:54,475
‎คุณบอกฉันหลังจากที่พวกเขาทำรถฉันพัง
‎ตอนฉันบ่นเรื่องรถ

56
00:04:31,771 --> 00:04:34,111
‎การบ่นเปลี่ยนแปลงอะไรไหม

57
00:04:34,190 --> 00:04:36,030
‎- หมายถึงมันช่วยได้ไหมเหรอ
‎- ใช่

58
00:04:37,277 --> 00:04:41,657
‎ถ้าฉันบ่นเรื่องที่ฉันบ่น
‎เรื่องพวกนั้นจะเปลี่ยนไหมเหรอ

59
00:04:41,739 --> 00:04:42,569
‎ใช่

60
00:04:42,657 --> 00:04:45,737
‎ตอนนี้ยังไม่เปลี่ยน แต่ฉันยังสาว รอได้

61
00:04:46,327 --> 00:04:48,247
‎ฉันเคยเจอจิตแพทย์คนหนึ่งในปาร์ตี้

62
00:04:48,746 --> 00:04:51,366
‎และฉันพูดกับเขาว่า

63
00:04:52,792 --> 00:04:55,462
‎"ฉันนึกไม่ออกแล้วว่ามีงานอะไร
‎ที่น่าเบื่อกว่าจิตแพทย์"

64
00:04:55,545 --> 00:04:58,205
‎แล้วเขาก็บอกว่า "คุณไม่รู้หรอก

65
00:04:58,923 --> 00:05:02,393
‎ว่ามันเป็นยังไงที่ต้องไปโรงเรียน 14 ปี

66
00:05:02,468 --> 00:05:05,468
‎และนั่งทั้งวัน และฟังคนบ่นเรื่องเสียง"

67
00:05:07,181 --> 00:05:10,481
‎ดูเหมือนว่าการเป็นจิตแพทย์
‎ในนิวยอร์กจะเป็นแบบนั้น

68
00:05:10,560 --> 00:05:14,610
‎ที่อื่นในประเทศนี้ ผู้คนพูดถึงแม่ พูดถึงสามี

69
00:05:14,689 --> 00:05:15,769
‎ไม่ ในนิวยอร์ก พูดถึงเสียง

70
00:05:15,857 --> 00:05:18,147
‎พวกเขาเข้าไป เสียเงินประมาณ 500 เหรียญ

71
00:05:18,234 --> 00:05:20,244
‎พวกเขานั่งอยู่ตรงนั้นและบ่นเรื่องเสียง

72
00:05:20,320 --> 00:05:22,910
‎นิวยอร์กไม่เคยน่าเบื่อ

73
00:05:22,989 --> 00:05:26,279
‎พูดอีกอย่างก็คือ
‎ถ้าฉันนั่งรออะไรสักอย่างอยู่ที่ไหนสักแห่ง

74
00:05:26,367 --> 00:05:28,407
‎เช่น รถไฟใต้ดิน

75
00:05:28,494 --> 00:05:33,124
‎หรือถ้าฉันนั่งอยู่ในรถไฟใต้ดิน
‎เพื่อรอให้รถไฟใต้ดินออก

76
00:05:34,584 --> 00:05:36,044
‎คนส่วนใหญ่เล่นโทรศัพท์

77
00:05:36,127 --> 00:05:39,297
‎มีไม่กี่คนที่อ่านหนังสือ แต่ฉันไม่เคยทำแบบนั้น

78
00:05:39,380 --> 00:05:43,300
‎ฉันนั่งอยู่ตรงนั้นและฉันจะแค่มองดูเพื่อนมนุษย์

79
00:05:43,885 --> 00:05:48,965
‎และส่วนใหญ่นี่ก็เป็นอะไรที่น่าสนใจมาก
‎น่าสนใจเกินไป

80
00:05:49,057 --> 00:05:50,847
‎นี่คือสิ่งที่คุณเห็นในนิวยอร์ก

81
00:05:50,933 --> 00:05:52,693
‎ไม่ใช่แค่คนที่เดินและส่งข้อความ

82
00:05:52,769 --> 00:05:56,309
‎หรือยืนอยู่กลางทางเท้า
‎เวลาที่ฉันพยายามเดินผ่าน

83
00:05:56,814 --> 00:06:01,034
‎แต่คุณยังได้เห็นคนทำสิ่งที่ฉันรู้ว่าฉันไม่มีวันทำ

84
00:06:01,110 --> 00:06:03,990
‎พูดอีกอย่างก็คือ ฉันไม่มีโทรศัพท์
‎ฉันเลยไม่เคยส่งข้อความ

85
00:06:04,072 --> 00:06:07,202
‎แต่ฉันเชื่อจริงๆ ว่า
‎ถ้าฉันมีโทรศัพท์และฉันส่งข้อความ

86
00:06:07,283 --> 00:06:09,873
‎ฉันจะไม่ทำตอนที่กำลังเดินอยู่แน่นอน

87
00:06:09,952 --> 00:06:12,542
‎ไม่กี่เดือนก่อน ฉันเห็นอะไรแบบนี้ไม่บ่อย

88
00:06:12,622 --> 00:06:15,712
‎แต่การรวมกันที่พิเศษนี้โดดเด่นในใจฉัน

89
00:06:16,709 --> 00:06:19,549
‎ฉันเห็นเด็กขี่จักรยานไปตามถนนเซเวนท์อะเวนิว

90
00:06:20,546 --> 00:06:22,546
‎เขาใช้มือข้างหนึ่งส่งข้อความ

91
00:06:22,632 --> 00:06:24,762
‎อีกมือหนึ่งกินพิซซ่า

92
00:06:24,842 --> 00:06:27,472
‎และเขาใช้ข้อศอกขี่จักรยาน

93
00:06:27,553 --> 00:06:28,973
‎เขาเอาข้อศอกวางบนแฮนด์

94
00:06:29,055 --> 00:06:32,345
‎และแน่นอนว่าเขาเกือบชนฉัน
‎ไม่ใช่ว่าเขาสังเกตเห็นนะ

95
00:06:32,433 --> 00:06:33,603
‎ฉันถึงได้สังเกตเห็นเขาไง

96
00:06:33,684 --> 00:06:37,864
‎และฉันคิดว่า "ฉันเป็นคนที่เชื่อว่า ทุกวัน

97
00:06:37,939 --> 00:06:40,569
‎ฉันมีโอกาสตายระหว่างข้ามถนนสูงมาก

98
00:06:41,067 --> 00:06:44,317
‎นี่คือคนที่เชื่อว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขา"

99
00:06:44,404 --> 00:06:47,534
‎ถ้าตัดเรื่องส่งข้อความและพิซซ่าทิ้งไป
‎ฉันก็ยังจะไม่…

100
00:06:47,615 --> 00:06:50,275
‎และการใช้ข้อศอกขี่จักรยาน

101
00:06:50,368 --> 00:06:53,958
‎ถ้าฉันมีจักรยาน ไม่มีอะไรอยู่ในมือฉัน
‎และมือฉันจับแฮนด์อยู่

102
00:06:54,038 --> 00:06:57,168
‎ฉันก็จะไม่ขี่จักรยานบนถนนเซเวนท์อะเวนิว
‎ฉันขี่จักรยานเป็น

103
00:06:57,250 --> 00:06:58,750
‎ดังนั้นฉันจะไม่ทำแบบนั้น

104
00:06:58,835 --> 00:06:59,915
‎สิ่งเหล่านี้ทั้งหมด

105
00:07:00,002 --> 00:07:03,882
‎และฉันประหลาดใจมากที่ทุกๆ วัน
‎คนหลายหมื่นหลายแสนคน

106
00:07:03,965 --> 00:07:07,505
‎ไม่ตายตามถนนในนิวยอร์ก
‎ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้

107
00:07:07,593 --> 00:07:10,973
‎มันเป็นสิ่งที่น่าทึ่งเพราะมีคนหลายล้านคน

108
00:07:11,597 --> 00:07:14,017
‎คนเดียวที่มองทางที่จะไปคือฉัน

109
00:07:14,517 --> 00:07:18,687
‎ฉันเป็นคนเดียวในเมืองที่มองทางที่ฉันจะไป

110
00:07:18,771 --> 00:07:20,901
‎หนึ่งในสิ่งที่แย่ที่สุด…

111
00:07:20,982 --> 00:07:22,782
‎มีหลายอย่างที่มันแย่

112
00:07:22,859 --> 00:07:27,069
‎แต่หนึ่งในสิ่งที่แย่ที่สุดคือ
‎ชาวนิวยอร์กลืมไปแล้วว่าเดินยังไง

113
00:07:27,697 --> 00:07:30,277
‎หนึ่งในสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่นิวยอร์กเคยเป็น

114
00:07:30,366 --> 00:07:32,986
‎ใช่ มีคนแย่ๆ เป็นพันล้านคนบนท้องถนน

115
00:07:33,077 --> 00:07:35,907
‎แต่ทุกคนบนท้องถนน

116
00:07:36,497 --> 00:07:39,327
‎รู้ว่าเวลาที่คุณกำลังเดินตรงไปหาคนอื่น

117
00:07:39,417 --> 00:07:41,837
‎คุณขยับนิด เขาขยับหน่อย

118
00:07:41,919 --> 00:07:45,629
‎โอเคไหม นั่นคือเหตุผลที่สุดท้ายแล้ว
‎ทุกคนยังมีชีวิตอยู่

119
00:07:50,470 --> 00:07:53,060
‎เดี๋ยวนี้คนไม่ทำกันแบบนั้นกันแล้ว

120
00:07:53,931 --> 00:07:55,521
‎ดังนั้นสิ่งที่ฉันทำตอนนี้…

121
00:07:55,600 --> 00:07:58,900
‎พวกเขาไม่ทำแบบนั้นเพราะถ้าไม่ดูโทรศัพท์อยู่

122
00:07:58,978 --> 00:08:01,768
‎ก็เพราะพวกเขาสนใจแต่ตัวเอง

123
00:08:02,273 --> 00:08:06,573
‎และบางครั้ง ฉันเดินชน
‎กับใครบางคนเพราะพวกเขาไม่สนใจ

124
00:08:06,652 --> 00:08:09,492
‎และฉันคิดว่า
‎"ฉันจะปล่อยให้เขาเดินเข้ามาชนฉัน

125
00:08:09,572 --> 00:08:11,122
‎และพวกเขามองขึ้นมาแบบหงุดหงิด

126
00:08:11,199 --> 00:08:14,659
‎และฉันบอกว่า "คนอื่นอยู่ในล็อบบี้โรงแรม
‎น่าทึ่งใช่ไหมล่ะ"

127
00:08:15,203 --> 00:08:16,753
‎เหมือนกับว่า…

128
00:08:16,829 --> 00:08:19,249
‎นั่นคือเหตุผลที่ฉันรู้สึกว่า
‎สมมติว่ามันเป็นเมืองเถอะ

129
00:08:19,332 --> 00:08:22,132
‎ที่ที่มีคนอื่นอยู่ด้วย

130
00:08:22,210 --> 00:08:26,380
‎และสมมติว่ามันเป็นเมืองที่มีคน
‎ที่ไม่ได้แค่มาเที่ยวที่นี่เฉยๆ

131
00:08:26,881 --> 00:08:30,551
‎นึกออกไหม ที่ต้องไปที่ต่างๆ

132
00:08:30,635 --> 00:08:34,215
‎ไปตามนัด พวกเขาจะได้มีปัญญา
‎เสียภาษีให้ขยะที่พวกคุณมาดูกัน

133
00:08:42,355 --> 00:08:44,935
‎ไทม์สแควร์เป็นย่านที่แย่ที่สุดในโลก

134
00:08:45,441 --> 00:08:47,531
‎แต่คุณแทบจะไม่ต้องไปที่ไทม์สแควร์เลย

135
00:08:47,610 --> 00:08:51,320
‎ดังนั้นถ้าคุณต้องไปที่ไทม์สแควร์
‎ปกติเป็นเพราะคุณต้องไปดูละคร

136
00:08:51,405 --> 00:08:55,365
‎คุณคิดว่า "ฉันต้องไปดูละครเวที
‎และมันอยู่ในไทม์สแควร์

137
00:08:55,451 --> 00:08:59,121
‎ฉันเลยพยายามไปถึงโรงละคร

138
00:08:59,205 --> 00:09:02,165
‎โดยไม่ต้องทะเลาะกับคนมา 75 ครั้งเพราะ…"

139
00:09:02,250 --> 00:09:04,340
‎บางครั้งฉันก็คิดว่า

140
00:09:04,418 --> 00:09:07,588
‎ถ้าฉันต้องไปโรงละครในไทม์สแควร์
‎ฉันจะไปที่นั่นได้ยังไง

141
00:09:07,672 --> 00:09:09,552
‎โดยเดินผ่านไทม์สแควร์ให้น้อยที่สุด

142
00:09:09,632 --> 00:09:12,302
‎ฉันจะยอมทำ ต่อให้ต้องเดินอ้อมโลกก็เถอะ

143
00:09:12,385 --> 00:09:16,465
‎ฉันคิดว่า "แล้วถ้าฉันเดินไปถึงถนนสายที่ 125
‎แล้วเดินย้อนมาล่ะ

144
00:09:16,556 --> 00:09:20,346
‎แล้วฉันก็อาจดูละครไม่ทัน มันไกล แต่มันคุ้มค่า"

145
00:09:28,150 --> 00:09:31,780
‎งานเปิดตัวปีศาจแห่งโรงอุปรากร
‎หาเงินช่วยเหลือโรคเอดส์ได้เยอะมาก

146
00:09:32,446 --> 00:09:37,576
‎และฉันเป็นคณะกรรมการของงานนี้
‎แต่จำไม่ได้ว่ามันคืออะไร

147
00:09:38,077 --> 00:09:43,747
‎ฉันเลยได้ตั๋วไปงานเปิดตัว ฉันเลยชวนแม่ไป

148
00:09:44,250 --> 00:09:47,170
‎และเราได้นั่งที่นั่งสุดวิเศษ

149
00:09:47,253 --> 00:09:50,013
‎ที่คนคิดว่ามันเจ๋งมาก
‎อยู่กลางวงออร์เคสตราเลย

150
00:09:50,089 --> 00:09:52,759
‎ฉันคิดว่าที่นั่งสุดวิเศษอยู่ด้านหลัง ตรงทางเดิน

151
00:09:52,842 --> 00:09:54,552
‎จะได้ออกไปง่ายๆ นึกออกไหม

152
00:09:54,635 --> 00:09:58,505
‎วินาทีที่ฉันเข้าไปในโรงละคร
‎ก็วางแผนจะออกไปแล้ว

153
00:09:58,598 --> 00:10:02,438
‎และฉันคงเป็นคนเดียวในนิวยอร์ก

154
00:10:02,518 --> 00:10:06,358
‎ที่ไม่เคยอ่านเรื่องนี้ เพราะมันเป็นเรื่องใหญ่

155
00:10:06,439 --> 00:10:08,689
‎ดังนั้นตอนที่โคมไฟตกลงมาจากเพดาน

156
00:10:08,774 --> 00:10:12,324
‎ฉันนึกว่ามันจะตกใส่เรา และฉันกรี๊ด

157
00:10:12,403 --> 00:10:16,743
‎ฉันสร้าง… ถ้าตอนนั้นมีอินเทอร์เน็ต
‎คุณจะยังเห็นภาพนี้อยู่

158
00:10:16,824 --> 00:10:19,124
‎- ฟราน คุณไม่เคยดูหนังเหรอ
‎- ไม่เคย

159
00:10:19,201 --> 00:10:21,751
‎และฉันคิดว่า… แล้วมันก็เคลื่อนผ่านไป

160
00:10:21,829 --> 00:10:24,499
‎แต่แน่นอนว่าแม่ฉันรู้ เพราะแม่แบบว่า…

161
00:10:24,582 --> 00:10:28,292
‎แม่ฉันพูดว่า "เด็กคนนี้เป็นตัวปัญหามาตลอด
‎ตอนนี้ก็ยังเป็นปัญหาอยู่ "

162
00:10:28,377 --> 00:10:31,297
‎และฉันก็สติแตก เพราะมันลงมาแบบนี้

163
00:10:31,380 --> 00:10:33,010
‎ฉันนึกว่ามันจะตกลงมา

164
00:10:35,176 --> 00:10:37,966
‎นั่นคือส่วนใหญ่ที่ฉันจำได้
‎เกี่ยวกับปีศาจแห่งโรงอุปรากร

165
00:10:38,054 --> 00:10:40,974
‎ยกเว้นที่คิดว่ามันแย่อย่างไม่น่าเชื่อ

166
00:10:41,057 --> 00:10:43,557
‎นึกออกไหม "นี่มันแย่อย่างไม่น่าเชื่อ"

167
00:10:43,643 --> 00:10:48,363
‎นี่คือสิ่งที่ฉันเกลียดเลยละ มันเหมือนเอวิตา

168
00:10:48,439 --> 00:10:51,899
‎โรเบิร์ต สติกวูดมีสิ่งนี้

169
00:10:52,443 --> 00:10:54,993
‎เขาเป็นโปรดิวเซอร์เรื่องเอวิตา

170
00:10:55,071 --> 00:11:00,491
‎และเขาเชิญคนไปนิดหน่อย ประมาณ 25 คน

171
00:11:00,576 --> 00:11:03,616
‎ไปที่โรงแรมเดอะพลาซา
‎ซึ่งตอนนั้นยังเป็นโรงแรมเดอะพลาซาอยู่

172
00:11:03,704 --> 00:11:05,834
‎ไม่เหมือนตอนนี้ ซึ่งมีโรงละครเล็กๆ อยู่ข้างใน

173
00:11:05,915 --> 00:11:08,455
‎ฉันเลยไปที่นั่น ไปดูละครเรื่องนี้

174
00:11:08,542 --> 00:11:11,502
‎และหลังจากนั้น สติกวูดถามฉันว่าคิดว่าไง
‎และฉันบอกว่า

175
00:11:11,587 --> 00:11:15,717
‎"คุณบ้ารึเปล่าเนี่ย
‎ละครเพลงเกี่ยวกับเอวา เปรองเนี่ยนะ

176
00:11:16,217 --> 00:11:18,217
‎ทั้งนิวยอร์กจะคิดว่าคุณบ้องตื้นน่ะสิ

177
00:11:18,761 --> 00:11:21,561
‎อย่าทำเชียว" ฉันบอก

178
00:11:21,639 --> 00:11:24,889
‎นี่คือเหตุผลที่ฉันไม่มีวัน
‎ทำเงินได้มากในวงการละคร

179
00:11:24,975 --> 00:11:28,645
‎แต่จากมุมมองของ
‎ละครเพลงเกี่ยวกับเอวา เปรอง

180
00:11:28,729 --> 00:11:31,649
‎ฉันคิดถูกสุดๆ

181
00:11:31,732 --> 00:11:36,112
‎แล้วคืนหนึ่งฉันก็ไปดูมัน
‎กับผู้ชายอาร์เจนตินาสองคน

182
00:11:36,195 --> 00:11:40,735
‎แล้วพวกเขาหัวเราะหนักมาก
‎จนเราเกือบถูกไล่ออกจากโรงละคร

183
00:11:41,659 --> 00:11:44,999
‎ฉันคิดว่าไม่มีการแสดงเอวิตาแล้ว
‎แต่มันแสดงอยู่นานมาก

184
00:11:45,079 --> 00:11:48,789
‎ฉันมั่นใจว่าทุกครั้ง
‎ที่ฉันเจอสติกวูดหลังจากนั้น ฉันจะพูดว่า

185
00:11:50,251 --> 00:11:51,631
‎"ฉันยังคงคิดว่าฉันคิดถูก"

186
00:11:52,128 --> 00:11:54,458
‎มันทำเงินได้ประมาณนาทีละหนึ่งล้านเหรียญ

187
00:11:55,464 --> 00:11:57,804
‎คุณชอบดูถูกคนอื่นไหม

188
00:11:57,883 --> 00:12:00,513
‎ฉันชอบดูถูกคนอื่นไหมเหรอ
‎หมายถึงหัวสูงไหมเหรอ

189
00:12:01,137 --> 00:12:04,097
‎มีคนหัวสูงบางประเภทที่ฉันคิดว่าไม่ดี

190
00:12:04,181 --> 00:12:07,311
‎แน่นอนว่าไม่ใช่แบบที่ฉันเป็น

191
00:12:07,393 --> 00:12:10,523
‎คนหัวสูงแบบที่ฉันเป็น ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับ

192
00:12:10,604 --> 00:12:14,364
‎"พ่อคุณเป็นใคร คุณเรียนโรงเรียนอะไร
‎โตมาจากไหน"

193
00:12:14,442 --> 00:12:18,032
‎มันเกี่ยวกับ "คุณเห็นด้วยกับฉันเรื่องนี้ไหม"

194
00:12:18,821 --> 00:12:21,951
‎เป็นแบบนั้นมากกว่า หรือ "คุณคิดงั้นเหรอ ไม่ "

195
00:12:22,032 --> 00:12:25,542
‎ถึงฉันจะรู้ว่าบ่อยครั้งที่ฉันทำให้คน…

196
00:12:25,619 --> 00:12:29,039
‎ไม่ใช่รำคาญ คำนั้นเบาไป เกรี้ยวกราด

197
00:12:29,123 --> 00:12:31,713
‎แต่ฉันก็แปลกใจอยู่ดี เพราะแล้วไงเหรอ

198
00:12:32,209 --> 00:12:34,749
‎ฉันเป็นใคร ฉันกำลังตัดสินใจแทนคุณเหรอ

199
00:12:35,254 --> 00:12:37,054
‎ฉันไม่ได้คุมเรื่องอะไรทั้งนั้น

200
00:12:37,131 --> 00:12:40,931
‎ฉันเข้าใจที่โกรธฉันเวลาฉันพูดประมาณว่า
‎"คนเราควรทำแบบนี้"

201
00:12:41,010 --> 00:12:44,260
‎หรือ "สิ่งนี้ควรเกิดขึ้น"
‎ถ้าคนคิดว่าฉันสามารถเปลี่ยนมันได้

202
00:12:44,764 --> 00:12:47,484
‎แต่แน่นอนว่าถ้าฉันเปลี่ยนมันได้
‎ฉันคงไม่โกรธขนาดนั้น

203
00:12:47,975 --> 00:12:53,395
‎ที่ฉันโกรธเพราะฉันไม่มีอำนาจ
‎แต่ฉันเต็มไปด้วยความคิดเห็น

204
00:12:57,193 --> 00:13:00,243
‎รถไฟใต้ดินมันห่วยแตก และมันอันตราย

205
00:13:01,030 --> 00:13:02,990
‎คุณถูกผลัก คุณถูกดัน

206
00:13:03,073 --> 00:13:07,373
‎บางครั้งคุณก็ถูกปล้นในรถไฟใต้ดิน
‎ตอนกลางวันแสกๆ

207
00:13:11,332 --> 00:13:16,052
‎ฉันจำได้ตอนที่ระบบขนส่งสาธารณะ
‎เป็นหนึ่งในความภาคภูมิใจของนิวยอร์ก

208
00:13:16,128 --> 00:13:17,458
‎เกิดอะไรขึ้น

209
00:13:18,464 --> 00:13:22,184
‎วันนี้นิวยอร์กดีขึ้นหรือแย่ลง
‎กว่าตอนที่คุณเพิ่งมาถึง

210
00:13:23,093 --> 00:13:26,603
‎สิ่งที่คุณได้ยินเกี่ยวกับนิวยอร์กในยุค 70
‎คือมันแย่มาก

211
00:13:26,680 --> 00:13:31,140
‎นิวยอร์กกำลังจะล้มละลาย
‎ตอนนั้นฉันไม่รู้เลยว่ามันจะเกิดขึ้น เพราะ…

212
00:13:31,227 --> 00:13:34,807
‎คุณกำลังสนุก เห็นหนู
‎ม้านั่งแตกในสวนสาธารณะ กราฟฟิตี้

213
00:13:34,897 --> 00:13:37,147
‎- นั่นคือนิวยอร์ก
‎- คุณแบบว่า "ฉันกำลังสนุกมาก"

214
00:13:37,233 --> 00:13:38,153
‎เพราะ…

215
00:13:38,234 --> 00:13:41,824
‎"ฉันเมา ฉันจะขึ้นรถคันนั้น
‎ฉันไม่สนว่ามันจะเต็มไปด้วยกราฟฟิตี้ไหม"

216
00:13:41,904 --> 00:13:44,954
‎เพราะนั่นคือหน้าตาของนิวยอร์กตอนมาถึง
‎เราคิดว่านั่นคือนิวยอร์ก

217
00:13:45,032 --> 00:13:47,162
‎ตอนนี้มีคนที่มาถึงที่นี่แล้วคิดว่า

218
00:13:47,243 --> 00:13:49,253
‎"นิวยอร์ก เก้าอี้สนามหญ้าในไทม์สแควร์"

219
00:13:49,328 --> 00:13:50,748
‎พอพวกเขาเอามันออกไป

220
00:13:50,830 --> 00:13:53,920
‎คนอยู่ที่นี่ก็จะพูดว่า "เกิดอะไรขึ้นกับเก้าอี้สนาม

221
00:13:53,999 --> 00:13:55,289
‎นั่นคือนิวยอร์กที่แท้จริง"

222
00:14:00,005 --> 00:14:01,465
‎คุณคิดว่าพวกเขาจะยังมี

223
00:14:01,549 --> 00:14:04,839
‎ไทม์สแควร์คาเฟ่อยู่กลางถนนไหม

224
00:14:04,927 --> 00:14:08,007
‎ฉันไม่รู้ว่าคุณรู้เรื่องนี้ไหม มาร์ตี้
‎เพราะฉันรู้ว่าคุณ…

225
00:14:08,097 --> 00:14:10,057
‎ผมไม่ไปไกลกว่าถนนสาย 57 ไม่

226
00:14:10,140 --> 00:14:15,060
‎เอาละ ก่อนหน้านี้ห้านาที ตลอด 24 ชั่วโมง

227
00:14:15,145 --> 00:14:19,435
‎พวกเขาปูพื้นใหม่ ไม่รู้เรียกว่าอะไร
‎ที่เป็นซีเมนต์น่ะ

228
00:14:19,525 --> 00:14:22,815
‎เกาะกลาง ใช่ กลางไทม์สแควร์

229
00:14:22,903 --> 00:14:25,743
‎แล้วสุดท้าย ก่อนที่เขาจะถูกแย่งตำแหน่งไป

230
00:14:25,823 --> 00:14:31,703
‎ฉันเห็นบลูมเบิร์กพูดว่า
‎"และตอนนี้สิ่งเหล่านี้จะถาวร"

231
00:14:32,621 --> 00:14:35,251
‎และฉันคิด "ถาวรเหรอ ไอ้บ้านนอกเอ๊ย"

232
00:14:35,332 --> 00:14:40,212
‎มีอะไรถาวรบ้างในนิวยอร์ก
‎เอาจริงดิ ถาวร! มันไม่ถาวรหรอก

233
00:14:40,296 --> 00:14:43,966
‎แต่นั่นคือวันที่ฉันรู้…
‎มันมีมูลค่าเท่าไหร่ 40 ล้านเหรียญ

234
00:14:44,592 --> 00:14:47,722
‎สี่สิบล้านเหรียญ
‎และมันไม่ใช่เงินของบลูมเบิร์กด้วย

235
00:14:47,803 --> 00:14:51,353
‎โอเคไหม เงิน 40 ล้านเหรียญ
‎เงินของผู้เสียภาษี

236
00:14:51,432 --> 00:14:56,772
‎สี่สิบล้านเหรียญเพื่อสิ่งนั้น
‎เพราะชาวนิวยอร์กหลายคนบอกว่า

237
00:14:56,854 --> 00:14:59,864
‎"รู้ไหมว่าฉันเกลียดนิวยอร์กตรงไหน
‎ในไทม์สแควร์มีที่ให้นอนไม่มากพอ"

238
00:14:59,940 --> 00:15:02,360
‎แน่นอน เกลียดมาก

239
00:15:02,443 --> 00:15:04,653
‎- "มันเกินจะทนได้"
‎- ใช่

240
00:15:04,737 --> 00:15:07,237
‎"เราจะไปแล้ว รับไม่ได้อีกต่อไป"

241
00:15:10,326 --> 00:15:14,786
‎ท้องถนนแออัดสุดๆ

242
00:15:14,872 --> 00:15:18,082
‎เต็มไปด้วย ฉันไม่รู้คุณเรียกว่าอะไร
‎ประมาณว่ากระถางต้นไม้

243
00:15:18,167 --> 00:15:21,547
‎ใส่ต้นไม้ปลอม หรืออาจจะเป็นต้นไม้จริง
‎ฉันไม่รู้มันคืออะไร

244
00:15:21,629 --> 00:15:25,629
‎ต้นไม้จริง ต้นไม้ปลอม ฉันไม่รู้
‎ต้นไม้มาทำอะไรที่ไทม์สแควร์

245
00:15:27,134 --> 00:15:30,474
‎และไม่ใช่แค่ไทม์สแควร์นะ
‎เดอะบาวเวอรีด้วย ทั้งเมืองเลย

246
00:15:30,554 --> 00:15:34,934
‎เต็มไปหมดเลย
‎ต้นไม้ เก้าอี้สนามหญ้า ของเล็กๆ น้อยๆ

247
00:15:35,017 --> 00:15:37,347
‎จริงๆนะ มันดูเหมือนอะพาร์ตเมนต์ของยายฉัน

248
00:15:41,065 --> 00:15:44,435
‎คุณคาดหวังว่าจะได้เห็นรูปถ่ายหลานๆ และ…

249
00:15:45,986 --> 00:15:47,946
‎จานใส่ลูกอมใบเล็กๆ และ…

250
00:15:49,615 --> 00:15:52,115
‎เมื่อชาวนิวยอร์กได้ยินเรื่องการลดงบประมาณ

251
00:15:52,201 --> 00:15:55,161
‎พวกเขาจะอยากรู้ว่านิวยอร์กซิตีจะพังรึเปล่า

252
00:15:55,245 --> 00:15:58,825
‎- มันปลอดภัยไหมที่จะพูดว่านิวยอร์ก…
‎- นิวยอร์กซิตีจะไม่พังหรอก

253
00:15:58,916 --> 00:16:02,286
‎มันปลอดภัยไหมที่จะพูดว่ารัฐบาลนิวยอร์ก
‎จะมีประสิทธิภาพน้อยลง

254
00:16:02,378 --> 00:16:07,678
‎ถนนสกปรกขึ้น ประชาชนจะได้รับการปกป้อง
‎จากไฟไหม้และอาชญากรน้อยลง

255
00:16:07,758 --> 00:16:12,298
‎ผมบอกว่านิวยอร์กซิตีจะไม่มีทางพังไง
‎นิวยอร์กซิตีอยู่ที่นี่เพื่อคงอยู่

256
00:16:12,388 --> 00:16:13,218
‎(นายกเทศมนตรีเอบ บีม)

257
00:16:13,305 --> 00:16:15,465
‎และมันยังเป็นเมืองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

258
00:16:15,557 --> 00:16:18,137
‎และแม้แต่หลังจากนี้

259
00:16:18,227 --> 00:16:23,437
‎ก็ยังให้บริการแก่ประชาชน
‎มากกว่าเมืองไหนๆ ในโลก

260
00:16:24,108 --> 00:16:26,938
‎ฉันอยากเป็นนายกเทศมนตรีของนิวยอร์กจริงๆ

261
00:16:27,027 --> 00:16:29,657
‎แต่หนึ่งในเรื่องแย่ๆ เกี่ยวกับ
‎นายกเทศมนตรีในนิวยอร์ก

262
00:16:29,738 --> 00:16:31,488
‎คือมันเป็นงานที่ยากมาก

263
00:16:31,573 --> 00:16:34,623
‎นายกเทศมนตรีนิวยอร์ก
‎เป็นงานที่ยากเป็นอันดับสองของประเทศ

264
00:16:34,702 --> 00:16:36,292
‎งานเริ่มตั้งแต่เช้าตรู่

265
00:16:36,370 --> 00:16:39,750
‎ดังนั้นควรแบ่งเป็นสองกะ
‎แล้วฉันจะเป็นนายกเทศมนตรีกะดึก

266
00:16:41,291 --> 00:16:43,921
‎ฉันจะอาสาสมัครเลย คนอื่นอาจเป็นกะกลางวัน

267
00:16:44,003 --> 00:16:45,503
‎ฉันจะเป็นกะกลางคืน

268
00:16:46,588 --> 00:16:50,048
‎ฉันจะเริ่มงานประมาณสี่โมงเย็น
‎และจะทำทั้งคืนเลยก็ได้

269
00:16:50,134 --> 00:16:54,144
‎สิ่งสำคัญของนิวยอร์กคือ
‎มีหลายอย่างเกิดขึ้นตอนดึก

270
00:16:54,638 --> 00:16:57,218
‎คุณจะเปลี่ยนอะไรในนิวยอร์กตอนกลางคืน

271
00:16:57,307 --> 00:16:59,597
‎ขณะที่นายกเทศมนตรีกะกลางวันหลับอยู่

272
00:16:59,685 --> 00:17:01,765
‎สิ่งแรกที่ฉันจะเปลี่ยนเกี่ยวกับนิวยอร์ก

273
00:17:01,854 --> 00:17:04,484
‎ซึ่งไม่ได้มีฉันที่อยากเปลี่ยน
‎มันคือระบบรถไฟใต้ดิน

274
00:17:04,565 --> 00:17:07,775
‎โอเคไหม นี่เป็นสิ่งแรก
‎ที่ฉันจะเปลี่ยนเกี่ยวกับนิวยอร์ก

275
00:17:07,859 --> 00:17:11,699
‎ไม่กี่สัปดาห์ก่อน ฉันเปิดวิทยุฟัง
‎ดับเบิลยูเอ็นเอสนิวส์

276
00:17:11,780 --> 00:17:15,660
‎และพวกเขาพูดว่า "รถไฟสายแอล"
‎ซึ่งเป็นรถไฟที่วิ่งจากบรุกลิน

277
00:17:15,742 --> 00:17:20,542
‎"วันนี้รถไฟสายแอลปิด
‎เพราะมีกลิ่นเหม็นบนรถไฟสายแอล"

278
00:17:20,622 --> 00:17:21,622
‎เป็นแบบนี้ทั้งวัน

279
00:17:21,707 --> 00:17:24,287
‎ทุกสิบนาที พวกเขาจะพูดว่า

280
00:17:24,376 --> 00:17:26,996
‎"มีกลิ่นเหม็นมากบนรถไฟสายแอล
‎มันปิดให้บริการ"

281
00:17:27,087 --> 00:17:31,377
‎และฉันคิดว่า "รถไฟใต้ดินปิด
‎เพราะมีกลิ่นเหม็นเนี่ยนะ"

282
00:17:32,551 --> 00:17:34,971
‎มันหมายความว่าอะไรกันแน่

283
00:17:35,054 --> 00:17:39,144
‎มันจะเหม็นมากกว่าที่เหม็นอยู่แล้ว
‎ได้แค่ไหนกันเชียว

284
00:17:39,224 --> 00:17:41,774
‎พวกเขาจะ… พวกเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร

285
00:17:41,852 --> 00:17:46,152
‎และฉันคิดว่า "ใครสังเกตเนี่ยว่าเหม็น"
‎พูดอีกอย่างคือ รถไฟมันเหม็นมาก

286
00:17:46,648 --> 00:17:50,688
‎มีคนบอกเหรอว่า "รถไฟกลิ่นเหม็นกว่าปกติ"

287
00:17:50,778 --> 00:17:55,948
‎พวกเขาทำอย่างกับว่าก่อนหน้านี้กลิ่นหอม
‎เหมือนทุ่งดอกไม้ มีหมู่บ้านบนเทือกเขาแอลป์

288
00:17:56,033 --> 00:18:00,373
‎และตลอดทั้งวันพูดว่า
‎"เราตรวจไม่พบว่ากลิ่นนี้คืออะไร"

289
00:18:00,454 --> 00:18:03,464
‎แล้วพอเวลาผ่านไป…
‎ตอนนี้รถไฟสายแอลปิดไปแล้วห้าชั่วโมง

290
00:18:03,540 --> 00:18:08,340
‎คนที่ทดสอบลงมาจากรถไฟและบอกว่า
‎"มันไม่เหม็นเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว"

291
00:18:08,420 --> 00:18:10,920
‎ก็แหงละ รถไฟว่างมาตั้งห้าชั่วโมงแล้วนี่

292
00:18:11,006 --> 00:18:15,136
‎ฉันจะบอกให้ว่ารถไฟสายแอลเหม็นอะไร
‎ผู้โดยสารไง!

293
00:18:15,219 --> 00:18:20,389
‎โอเคไหม ในที่สุด
‎พวกเขาก็ลงมาและบอกว่ามีน้ำมันรั่ว

294
00:18:20,474 --> 00:18:25,024
‎มีความเห็นในข่าวด้วย เรื่องที่พวกเขาทดสอบมัน

295
00:18:25,104 --> 00:18:27,114
‎และมันไม่เป็นอันตรายอะไร

296
00:18:27,189 --> 00:18:29,529
‎ใช่ ที่พวกเขาได้กลิ่นเป็นน้ำมันที่ดี

297
00:18:29,608 --> 00:18:32,858
‎เหมือนตอนที่หลังจากเกิดเหตุ
‎11 กันยายนหนึ่งชั่วโมง

298
00:18:32,945 --> 00:18:36,695
‎พอคริสตีน วิทแมนที่เป็นหัวหน้า
‎สำนักงานปกป้องสิ่งแวดล้อมตอนนั้น

299
00:18:36,782 --> 00:18:40,542
‎ไปที่นั่น และเธอพูดว่า
‎"ไม่เป็นไร อากาศโอเค"

300
00:18:40,619 --> 00:18:43,329
‎ฉันจำได้ว่าพูดกับคนอื่นว่า "จะเป็นไปได้ยังไง

301
00:18:43,413 --> 00:18:44,963
‎โกหกชัดๆ"

302
00:18:45,040 --> 00:18:46,210
‎และนั่นไม่ได้…

303
00:18:46,291 --> 00:18:50,001
‎ตอนนั้นจอร์จ บุชเป็นประธานาธิบดี
‎เราเลยคุ้นเคยกับการโกหกบางลักษณะ

304
00:18:50,087 --> 00:18:52,087
‎แต่ฉันบอกว่า "เป็นไปไม่ได้"

305
00:18:52,172 --> 00:18:57,802
‎คุณสามารถได้กลิ่นสิ่งที่ทุกคนเรียกว่า "ฝุ่น"
‎ประมาณ 80 บล็อก

306
00:18:57,886 --> 00:19:00,716
‎นึกออกไหม แต่เธอบอกว่าไม่เป็นไร

307
00:19:00,806 --> 00:19:05,016
‎และแน่นอนว่าคนหลายพันคนเป็นมะเร็ง

308
00:19:05,102 --> 00:19:08,062
‎เพราะข้อแรก มันไม่ใช่ฝุ่น

309
00:19:08,772 --> 00:19:11,402
‎และมันไม่โอเค

310
00:19:13,777 --> 00:19:18,447
‎- ไม่ดีเหรอที่ได้เห็นเมืองสงบ…
‎- เมืองสงบเพราะไม่มีใครอยู่

311
00:19:20,284 --> 00:19:23,004
‎ถ้านิวยอร์กเงียบขนาดนี้
‎แปลว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น

312
00:19:24,246 --> 00:19:27,456
‎ฉันจำได้เสมอว่าวันที่11 กันยายน
‎เมืองเงียบแค่ไหน

313
00:19:27,541 --> 00:19:30,921
‎คือหลังจากที่… ถ้าคุณไม่ได้อยู่ที่นั่นนะ

314
00:19:31,545 --> 00:19:34,005
‎มีอีกครั้งหนึ่งที่ฉันได้ยินว่านิวยอร์กเงียบ…

315
00:19:34,089 --> 00:19:36,719
‎ตอนนั้นฉันอยู่ในมิดทาวน์ มันไม่เคยเงียบเลย

316
00:19:36,800 --> 00:19:39,720
‎มันคือตอนที่พวกเขากำลังจะประกาศ
‎คำตัดสินของโอเจ ซิมป์สัน

317
00:19:39,803 --> 00:19:42,563
‎ดูเหมือนว่าคนทั้งเมืองจะดูทีวีกัน

318
00:19:42,639 --> 00:19:45,389
‎และทั้งเมืองก็เงียบกริบ

319
00:19:47,227 --> 00:19:48,937
‎จนกระทั่งพวกเขาประกาศคำตัดสิน

320
00:19:49,897 --> 00:19:53,777
‎คุณต้องการอะไรอีก อีกอย่างที่เราจะทำ

321
00:19:53,859 --> 00:19:54,859
‎คือชุดก็อตซิลลายางนะ

322
00:19:57,029 --> 00:20:00,199
‎อิชิโร ฮนดะไง! เราจะเหยียบย่ำไปทั่วเมือง

323
00:20:00,282 --> 00:20:03,082
‎เอาละ คุณเดินไปตาม… นั่นแม่น้ำฮัดสันเหรอ

324
00:20:03,160 --> 00:20:05,660
‎นั่นแม่น้ำอีสต์ ดังนั้นถ้ามีอะไรมาชนคุณ…

325
00:20:06,163 --> 00:20:10,713
‎ฉันกลัวว่าฉันจะชนอะไร
‎มากกว่าจะมีอะไรมาชนฉันนะ

326
00:20:11,585 --> 00:20:15,665
‎มีความแตกต่างระหว่างเครื่องแสดงความเป็น
‎นิวยอร์กของแบบจำลองนี้ที่มันเป็นอยู่ตอนนี้ไหม

327
00:20:15,756 --> 00:20:16,836
‎มีอะไรที่…

328
00:20:16,924 --> 00:20:19,684
‎ตอนที่ฉันเพิ่งมาที่นี่ ซึ่งก็ไม่นานมากเท่าไหร่

329
00:20:19,760 --> 00:20:23,930
‎ฉันมองหาตึกที่ฉันอยู่
‎ซึ่งตอนนั้นแบบจำลองนี้ถูกสร้างแล้ว

330
00:20:24,014 --> 00:20:26,774
‎ตึกที่ฉันอยู่เป็นโกดังสามหลัง

331
00:20:26,850 --> 00:20:30,230
‎เอามาทำเป็นอะพาร์ตเมนต์ และฉันก็หามันเจอ

332
00:20:31,271 --> 00:20:34,071
‎และคุณรู้สึกสิ่งที่คุณรู้สึกอยู่เสมอ
‎ฉันน่าจะซื้อตึกที่ดีที่สุด

333
00:20:36,568 --> 00:20:40,198
‎ฉันพยายามโน้มน้าวให้ลูกสาวของเพื่อน
‎ย้ายจากแอลเอกลับมานิวยอร์ก

334
00:20:40,280 --> 00:20:43,330
‎เธอบอกว่า "ฉันอยากย้ายกลับนิวยอร์ก
‎แต่ฉันไม่มีปัญญาจ่าย"

335
00:20:43,408 --> 00:20:45,908
‎ฉันเลยบอกว่า "ย้ายกลับมานิวยอร์กซะ
‎ฉันจะบอกอะไรให้

336
00:20:45,994 --> 00:20:48,124
‎ไม่มีใครมีปัญญาอยู่ในนิวยอร์กหรอก"

337
00:20:48,205 --> 00:20:52,165
‎ไม่มีใครมีปัญญาอยู่นิวยอร์กหรอก
‎แต่ก็มีคนอยู่แปดล้านคน

338
00:20:54,378 --> 00:20:56,708
‎เราทำได้ยังไง เราไม่รู้!

339
00:20:58,340 --> 00:20:59,720
‎มันเป็นปริศนาสำหรับเรา

340
00:21:02,970 --> 00:21:04,220
‎เราไม่รู้เลย

341
00:21:05,347 --> 00:21:08,847
‎แล้วมันก็แค่นั้นแหละ เราไม่รู้แต่เราก็ยังอยู่ที่นี่

342
00:21:09,810 --> 00:21:13,360
‎ดังนั้นคุณสามารถมาที่นี่ได้
‎โดยไม่รู้ว่าจะอยู่ที่นี่ได้ยังไง

343
00:21:13,438 --> 00:21:16,778
‎แล้วสุดท้ายคุณจะทำงานมากพอให้อยู่ที่นี่ได้เอง

344
00:21:17,359 --> 00:21:18,739
‎ง่ายๆ แค่นั้นเอง

345
00:21:19,611 --> 00:21:20,451
‎โอเค

346
00:21:21,488 --> 00:21:23,028
‎เมื่อคุณออกไปจากนิวยอร์ก

347
00:21:23,115 --> 00:21:25,905
‎หรือต่อให้คุณไปอยู่ที่อื่นสักพัก

348
00:21:25,993 --> 00:21:28,253
‎คุณก็ก้าวข้ามความสบายของชีวิตประจำวันไม่ได้

349
00:21:28,745 --> 00:21:33,205
‎อย่างแรกเลย คุณย้ายเข้าไปอยู่
‎ในอะพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง คุณคิดว่า

350
00:21:34,668 --> 00:21:36,838
‎"ร้านซักแห้งอยู่ไหน
‎ฉันจะหาร้านซักแห้งได้ยังไง "

351
00:21:36,920 --> 00:21:39,920
‎บางครั้งคุณก็หาไม่ได้เลย
‎บางครั้งก็ไม่มีร้านซักแห้ง

352
00:21:40,007 --> 00:21:41,427
‎หรือบางครั้งคุณไปและ…

353
00:21:41,508 --> 00:21:44,968
‎ฉันรู้ว่าต้องรอสักสามเดือนก่อนที่ฉันจะมีเรื่อง

354
00:21:45,053 --> 00:21:47,013
‎ฉันจะไปที่นั่นอีกไม่ได้เลย

355
00:21:47,514 --> 00:21:49,814
‎แล้วคุณก็คิดว่ามีบางคนที่อยู่หลายที่

356
00:21:49,891 --> 00:21:53,811
‎ที่พวกเขาไปรับเสื้อที่ซักแล้ว
‎พวกเขาไปร้านซักแห้ง

357
00:21:53,895 --> 00:21:56,015
‎มันเหมือนเป็นธุระเล็กน้อย

358
00:21:56,773 --> 00:22:00,743
‎แต่ทุกอย่างในนิวยอร์ก
‎เป็นเหมือนละครเรื่องปกรณัมแหวน

359
00:22:00,819 --> 00:22:03,739
‎ทุกอย่างในนิวยอร์กเป็นโอเปร่า

360
00:22:03,822 --> 00:22:05,412
‎มันเป็นปัญหาที่เหลือเชื่อ

361
00:22:05,490 --> 00:22:09,830
‎คุณจึงรู้ว่าการใช้ชีวิตอยู่ในนิวยอร์กมันยากมาก

362
00:22:09,911 --> 00:22:13,041
‎จนเวลาคนถามว่า "ทำไมคุณถึงอยู่ที่นิวยอร์ก"

363
00:22:13,123 --> 00:22:14,753
‎คุณตอบคำถามพวกเขาไม่ได้จริงๆ

364
00:22:14,833 --> 00:22:19,303
‎แต่คุณรู้ว่าคุณดูถูกคนที่ไม่กล้ามาอยู่

365
00:22:19,796 --> 00:22:22,796
‎"คุณอยู่ในที่ที่ทุกอย่างจัดการได้ง่ายดาย

366
00:22:22,883 --> 00:22:25,053
‎ที่ที่คนดีกับคุณ

367
00:22:25,135 --> 00:22:27,545
‎ที่ที่ไม่มีใครพยายามโกงคุณทุกห้าวินาที

368
00:22:27,637 --> 00:22:29,427
‎คุณเรียกมันว่าชีวิตผู้ใหญ่เหรอ"

369
00:22:30,849 --> 00:22:34,809
‎สิ่งที่น่าแปลกใจสำหรับฉันคือ
‎คนที่อายุ 20 กว่าๆ ในตอนนี้

370
00:22:35,312 --> 00:22:36,982
‎เดินมาหาฉันบนถนนและพูดว่า

371
00:22:37,064 --> 00:22:41,494
‎"ฟราน ฉันอยากอยู่ในนิวยอร์กยุค 70 จริงๆ
‎มันดูสนุกมาก"

372
00:22:41,568 --> 00:22:43,448
‎แต่มันมีเรื่องหนึ่งที่ฉันรู้

373
00:22:43,528 --> 00:22:46,738
‎ตอนที่ฉันอายุ 20 กว่าๆ
‎ฉันไม่เดินเข้าไปหาคนอายุรุ่นฉัน

374
00:22:46,823 --> 00:22:50,123
‎พูดว่า "ฉันอยากอยู่ในนิวยอร์กยุค 30"
‎ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น

375
00:22:50,202 --> 00:22:52,412
‎นั่นแหละ

376
00:22:52,496 --> 00:22:54,786
‎เพราะพวกเขารู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ตอนนั้น

377
00:22:55,791 --> 00:22:57,211
‎ฉันเลยเป็นเหมือนพยาน

378
00:22:57,292 --> 00:23:00,382
‎ฉันเดาว่ามันเหมือนกับ
‎ถ้าคุณเป็นพวกคลั่งสงครามกลางเมือง

379
00:23:00,462 --> 00:23:04,422
‎แล้วคุณเจออับราฮัม ลินคอล์น
‎คุณจะคิดว่า "เขาอยู่ที่นั่น ขอฉันถามเขาหน่อย"

380
00:23:05,675 --> 00:23:08,095
‎ถ้าไม่ได้จองไว้ กรุณารอข้างนอก

381
00:23:08,178 --> 00:23:09,008
‎(แม็กซ์แคนซัสซิตี้)

382
00:23:09,096 --> 00:23:13,926
‎เรากำลังจะทำเพลง
‎เกี่ยวกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งในนิวยอร์ก

383
00:23:16,978 --> 00:23:20,728
‎คนส่วนใหญ่ที่ฉันรู้จัก
‎ที่มีฐานะทางการเงินเหมือนฉัน

384
00:23:20,816 --> 00:23:23,816
‎เครื่องทำความร้อนเป็นปัญหาใหญ่มาก
‎เราคุยเรื่องนี้กันบ่อยมาก

385
00:23:23,902 --> 00:23:26,862
‎และฉันจะไปร้านแม็กซ์และหาคนไปค้างด้วย

386
00:23:26,947 --> 00:23:29,237
‎แต่ก่อนจะไป ถามก่อน
‎"มีเครื่องทำความร้อนไหม"

387
00:23:29,950 --> 00:23:32,870
‎และฉันคิดว่ามันเป็นอะไรที่มีเสน่ห์มาก

388
00:23:32,953 --> 00:23:35,713
‎อยู่ๆ คนคนนี้ก็กลายเป็นสาวน้อยน่ารัก

389
00:23:35,789 --> 00:23:37,919
‎"มีเครื่องทำความร้อนไหม ไปกันเถอะ"

390
00:24:01,773 --> 00:24:05,493
‎วงนิวยอร์กดอลส์ พวกเขาเยี่ยมมาก
‎และมีคนเห็นพวกเขาน้อยมาก

391
00:24:05,569 --> 00:24:08,069
‎พวกเขาแสดงที่ศูนย์ศิลปะเมอร์เซอร์ ซึ่งวันหนึ่ง…

392
00:24:10,198 --> 00:24:12,448
‎อยู่ๆ ก็ถล่ม เมื่อก่อนนิวยอร์กเป็นแบบนั้น

393
00:24:12,534 --> 00:24:15,624
‎ศูนย์ศิลปะเมอร์เซอร์
‎เราไปที่นั่นตลอดเวลาเพื่อดูวงดอลส์

394
00:24:15,704 --> 00:24:17,754
‎และวงอื่นๆ แต่ดูดอลส์เป็นพิเศษ

395
00:24:18,331 --> 00:24:21,081
‎แต่แล้ววันหนึ่ง อยู่ๆ มันก็ถล่มลงมา

396
00:24:22,127 --> 00:24:25,507
‎ตึกถล่มลงมา นั่นคือระดับของการละเลย

397
00:24:25,589 --> 00:24:28,219
‎พอคนพูดว่า "ศูนย์ศิลปะเมอร์เซอร์ถล่ม"

398
00:24:28,300 --> 00:24:31,090
‎ไม่มีใครพูดว่า "คุณพูดเรื่องอะไร"
‎"อ๋อ มันถล่ม"

399
00:24:31,178 --> 00:24:34,178
‎ปีนั้นมีตึกถล่มสามหลัง

400
00:24:34,723 --> 00:24:38,393
‎มันถล่มเพราะไม่มีใครดูแลมัน นั่นแหละ

401
00:24:38,477 --> 00:24:41,187
‎มันก็เป็นแบบนี้แหละ ฉันไม่เคยคิดถึงมันเลย

402
00:24:41,271 --> 00:24:44,771
‎ฉันคิดเรื่องต่างๆ มากมาย
‎แต่ไม่เคยคิดเลยว่านิวยอร์กจะดีขึ้น

403
00:24:44,858 --> 00:24:47,028
‎นิวยอร์กเจ๋งมาก ฉันถึงได้มาที่นี่!

404
00:24:47,110 --> 00:24:49,860
‎แต่ฉันไม่ได้มาที่นี่เพราะมันสะอาด

405
00:24:50,697 --> 00:24:51,987
‎ฉันมาจากที่ที่สะอาด

406
00:24:52,073 --> 00:24:55,083
‎ฉันไม่ได้คิดว่า "ฉันอยากไปนิวยอร์ก
‎มันสะอาดเอี่ยมเลย"

407
00:24:55,160 --> 00:24:57,250
‎ฉันไม่ได้มาที่นี่เพราะมันปลอดภัย

408
00:24:57,329 --> 00:25:00,249
‎ฉันมาจากที่ที่ปลอดภัย
‎ฉันไม่ได้มาเพราะมันอันตราย

409
00:25:00,332 --> 00:25:04,042
‎ฉันไม่พอใจที่ตกอยู่ในอันตราย
‎แต่ฉันปรับตัวได้เร็วมาก

410
00:25:04,127 --> 00:25:06,587
‎ฉันมีนิสัยทุกอย่างแบบที่เคยมีในยุค 70

411
00:25:06,671 --> 00:25:08,471
‎อย่างเช่น ฉันนั่งรถไฟใต้ดิน

412
00:25:08,548 --> 00:25:11,218
‎ฉันเห็นคนวางกระเป๋าไว้ข้างตัวพวกเขา
‎และทิ้งไว้แบบนั้น

413
00:25:11,301 --> 00:25:14,101
‎ฉันคิด "คุณบ้าไปแล้วเหรอ"
‎มันทำให้ฉันอยากขโมย

414
00:25:14,846 --> 00:25:21,096
‎ไม่ว่าฉันจะถืออะไรอยู่ อาจจะเป็นดินสอก็ได้

415
00:25:21,186 --> 00:25:24,356
‎ฉันกำมันไว้แน่นเลย
‎"แกไม่มีทางแย่งดินสอไปจากฉันได้"

416
00:25:25,482 --> 00:25:28,652
‎ฉันจะไม่ทิ้งอะไรไว้ข้างตัวเลย ไม่มีวัน!

417
00:25:29,653 --> 00:25:33,113
‎ไม่ใช่เพราะฉันคิดว่า
‎คนอื่นอาจคิดว่ามันเป็นระเบิดนะ

418
00:25:33,198 --> 00:25:36,028
‎แต่เพราะจะมีคนเอาไป
‎พวกเขาจะเอาไปแน่นอน

419
00:25:36,117 --> 00:25:37,447
‎มันเป็นแบบนั้น

420
00:25:37,536 --> 00:25:40,746
‎ในปี 1971 หรืออะไรประมาณนั้น

421
00:25:40,830 --> 00:25:44,790
‎มีคนทุบกระจกหน้ารถฉัน

422
00:25:44,876 --> 00:25:47,336
‎ซึ่งฉันยังใช้รถคันเดิมตั้งแต่เรียนม.ปลาย

423
00:25:47,837 --> 00:25:50,507
‎และหยิบของไปจากแผงหน้าปัด

424
00:25:50,590 --> 00:25:53,890
‎หยิบแอปเปิลกับบุหรี่หนึ่งซองที่อยู่บนแผงหน้าปัดไป

425
00:25:54,719 --> 00:25:57,099
‎บุหรี่หนึ่งซองตอนนั้นราคา 50 เซ็นต์

426
00:25:58,056 --> 00:26:00,096
‎แอปเปิล แอปเปิลหนึ่งผล สิบเซ็นต์

427
00:26:01,560 --> 00:26:03,350
‎ฉันเรียกตำรวจ

428
00:26:03,436 --> 00:26:06,816
‎ฉันเรียกตำรวจมา
‎เพราะตอนนั้นพวกเขายังอยู่ตามถนน ฉันบอก

429
00:26:06,898 --> 00:26:11,488
‎"มีคนทุบกระจกหน้ารถฉัน
‎และหยิบของไปจากแผงหน้าปัด"

430
00:26:11,570 --> 00:26:13,360
‎ตำรวจถามว่า "พวกเขาขโมยอะไรไป"

431
00:26:13,446 --> 00:26:16,026
‎ฉันเลยบอกว่า "ฉันมีแอปเปิลหนึ่งผล
‎กับบุหรี่หนึ่งซอง"

432
00:26:16,116 --> 00:26:18,156
‎แล้วเขาก็บอกว่า "คุณคาดหวังอะไรเนี่ย

433
00:26:22,414 --> 00:26:26,254
‎ถ้าคุณทิ้งของมีค่าให้คนเห็น

434
00:26:26,334 --> 00:26:29,714
‎พวกเขาก็ทุบกระจกหน้ารถคุณน่ะสิ!
‎ใครบ้างจะไม่ทุบ

435
00:26:30,213 --> 00:26:31,593
‎โง่รึเปล่าเนี่ย"

436
00:26:37,053 --> 00:26:39,683
‎เพราะเขาพูดมีประเด็น ฉันเลยไม่เถียงเขา

437
00:26:40,849 --> 00:26:42,979
‎ฉันคิด "ใช่ จะคาดหวังอะไรล่ะ"

438
00:26:43,685 --> 00:26:46,435
‎ดูเหมือนว่าจะมีพาดหัวข่าวว่า

439
00:26:47,314 --> 00:26:50,194
‎"ประธานาธิบดีบอกนิวยอร์ก: ไปตายซะ"
‎หรืออะไรก็ตามแต่

440
00:26:50,275 --> 00:26:52,235
‎ใช่ "ฟอร์ดบอกเมือง: ปล่อยให้นิวยอร์กพัง"

441
00:26:52,861 --> 00:26:54,201
‎แล้วใครพังล่ะ

442
00:27:50,543 --> 00:27:53,963
‎ฉันยังรู้สึกด้วยว่าถึงแม้นิวยอร์ก
‎จะไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อน

443
00:27:54,047 --> 00:27:57,007
‎ฉันก็นึกไม่ออกจริงๆ
‎ว่าพวกเขาจะยอมให้ฉันอยู่ที่อื่นได้

444
00:27:58,343 --> 00:28:02,013
‎ฉันคิดว่าพวกเขาจะรวมตัวกัน มีสภาเมือง

445
00:28:02,097 --> 00:28:05,517
‎และพวกเขาจะบอกว่า
‎"เรามาบอกคุณว่าคุณต้องไป

446
00:28:05,600 --> 00:28:06,560
‎คุณอยู่ที่นี่ไม่ได้"

447
00:28:06,643 --> 00:28:10,693
‎- นั่นคือสิ่งที่พวกเขาทำกับผม
‎- "ขอโทษที ถึงเวลาที่คุณต้องไปแล้ว "

448
00:28:59,904 --> 00:29:01,164
‎คำบรรยายโดย กมลรัตน์ ชุติเชาวน์กุล