1
00:00:06,027 --> 00:00:07,987
‎(ผลงานซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

2
00:00:11,866 --> 00:00:13,993
‎ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร คุณก็มีแค่ชีวิตของคุณ

3
00:00:14,076 --> 00:00:17,079
‎แต่ในหนังสือ คุณมีชีวิตเป็นพันล้าน
‎คุณมีอะไรเป็นพันล้านอย่าง

4
00:00:17,163 --> 00:00:20,416
‎สำหรับฉัน มันเป็นแค่วิธีของการรวยมหาศาล

5
00:00:20,499 --> 00:00:22,293
‎นี่อาจเป็นเหตุผลที่ฉันไม่เคยสนเรื่องเงิน

6
00:00:22,376 --> 00:00:25,212
‎เพราะทันทีที่คุณอ่านหนังสือออก
‎คุณก็จะรวยอย่างไม่น่าเชื่อ

7
00:00:25,296 --> 00:00:28,257
‎รวยมากจนถ้าคุณอ่านหนังสือตลอดเวลา

8
00:00:28,340 --> 00:00:30,801
‎คุณจะไม่มีเวลาคิดเรื่องเงิน
‎ซึ่งเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก

9
00:00:30,885 --> 00:00:32,177
‎ในขณะที่การอ่านยิ่งใหญ่มาก

10
00:00:35,681 --> 00:00:39,101
‎คุณคิดว่ามีความถูกต้องทางการเมือง
‎ที่น่าอึดอัดไหม

11
00:00:39,185 --> 00:00:43,272
‎เธออยากรู้ว่าฉันคิดว่ามี
‎ความถูกต้องทางการเมืองที่น่าอึดอัดไหม

12
00:00:43,355 --> 00:00:45,858
‎และคำตอบของฉันคือฉันหายใจได้คล่องดี

13
00:01:25,648 --> 00:01:26,816
‎ฉันควรนั่งตรงไหน

14
00:01:26,899 --> 00:01:30,111
‎เราจะไปทีละโต๊ะ คุณต้องเลือกโต๊ะ

15
00:01:30,194 --> 00:01:32,029
‎ดูว่าตัวไหนเหมาะที่คุณจะนั่งที่สุด

16
00:01:32,947 --> 00:01:35,366
‎- ย้ายมาแถวนี้สิ ตรงนั้นเป็นไงบ้าง
‎- ก็โอเค

17
00:01:36,742 --> 00:01:38,119
‎แต่อาหารแย่มาก

18
00:01:40,162 --> 00:01:45,709
‎(สวัสดิการห้องสมุด)

19
00:01:45,793 --> 00:01:48,879
‎การอ่านคือรสนิยม
‎นี่คือความเชื่อของฉันเกี่ยวกับการอ่าน

20
00:01:48,963 --> 00:01:50,214
‎มันเป็นแค่รสนิยม

21
00:01:50,297 --> 00:01:55,845
‎ถ้าคุณโตมาในสภาพแวดล้อมที่มีหนังสือ

22
00:01:55,928 --> 00:01:59,014
‎เพราะมันอยู่ในบ้านคุณหรือมีคนพาคุณไปห้องสมุด

23
00:01:59,098 --> 00:02:01,267
‎หรือมีห้องสมุดที่โรงเรียนคุณ หรืออะไรก็ตาม

24
00:02:01,350 --> 00:02:05,813
‎บางคนอาจจะชอบอ่าน เริ่มชอบมัน
‎แต่บางคนก็อาจไม่ชอบ

25
00:02:05,896 --> 00:02:08,523
‎ฉันเชื่อจริงๆ ว่ามันเป็นแค่รสนิยม

26
00:02:08,607 --> 00:02:13,028
‎รู้ไหม วินาทีที่ฉันอ่านหนังสือออก
‎มันเหลือเชื่อสำหรับฉัน

27
00:02:13,529 --> 00:02:14,905
‎โลกกลายเป็น…

28
00:02:15,573 --> 00:02:18,576
‎และฉันมีความสุขก่อนหน้านั้น
‎ฉันมีวัยเด็กที่ค่อนข้างมีความสุข

29
00:02:18,659 --> 00:02:20,161
‎แต่การอ่านมันเหมือน…

30
00:02:20,828 --> 00:02:24,373
‎โลกของฉันใหญ่ขึ้นเป็นพันล้านเท่า

31
00:02:24,456 --> 00:02:28,335
‎นั่นเคยเป็นจุดประสงค์ของการอ่านหนังสือ
‎แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว

32
00:02:28,419 --> 00:02:34,675
‎ตอนนี้ผู้คนมักจะพูดว่า
‎"ไม่มีหนังสือเกี่ยวกับคนอย่างฉัน

33
00:02:34,758 --> 00:02:37,928
‎ฉันไม่เห็นตัวเองในหนังสือ" ฉันคิดเสมอว่า…

34
00:02:38,012 --> 00:02:41,098
‎"เธอเห็นตัวเองในหนังสือเล่มนี้ไหม"
‎และฉันคิดเสมอว่า "ไม่"

35
00:02:41,182 --> 00:02:45,436
‎หนังสือไม่ควรเป็นกระจก
‎มันควรจะเป็นประตูเปิดสู่โลก

36
00:02:46,604 --> 00:02:50,232
‎ฉันรู้สึก ฉันไม่เคยเห็นตัวเอง
‎ในหนังสือเลยนะ บอกตรงๆ

37
00:02:50,316 --> 00:02:52,276
‎ไม่เคยคิดถึงมันด้วยซ้ำ

38
00:02:54,111 --> 00:02:56,530
‎แม้แต่ตอนเด็กๆ ก็ไม่เคยเห็น

39
00:02:56,614 --> 00:02:58,908
‎ทันทีที่ฉันอ่านหนังสือออก ฉันก็ชอบอ่านหนังสือ

40
00:02:59,533 --> 00:03:03,329
‎เคยมีคนในจินตนาการที่เรียกว่า "นักอ่านทั่วไป"

41
00:03:03,412 --> 00:03:04,246
‎(โทนี มอร์ริสัน)

42
00:03:05,289 --> 00:03:08,626
‎- ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
‎- มันถูกแทนที่โดยนักเขียนทั่วไป

43
00:03:10,336 --> 00:03:11,295
‎ว่าไหม

44
00:03:11,837 --> 00:03:14,673
‎ฉันคิดว่าเมื่อก่อนคนเรา
‎เปิดใจกับหนังสือมากกว่านี้

45
00:03:14,757 --> 00:03:17,676
‎คุณว่าจริงไหม ฉันหมายถึงจริงๆ นะ

46
00:03:19,762 --> 00:03:22,306
‎ใช่ ฉันคิดว่าพวกเขาไม่รังเกียจ

47
00:03:22,848 --> 00:03:26,227
‎และบางทีพวกเขาอาจมองหา

48
00:03:27,186 --> 00:03:30,147
‎โลกหรือจักรวาลหรือจินตนาการทางเลือก

49
00:03:30,231 --> 00:03:35,277
‎แต่คุณเคยพูดแบบนี้มาก่อน
‎และฉันว่ามันคงจริงกว่าที่ฉันคิด

50
00:03:36,278 --> 00:03:42,117
‎ผู้อ่านหลายคนกำลังมองหา
‎แบบจำลองของชีวิตพวกเขาจริงๆ

51
00:03:42,201 --> 00:03:43,202
‎ใช่ ตัวพวกเขาเอง

52
00:03:43,285 --> 00:03:45,829
‎ฉันคิดว่าในแง่หนึ่ง ผู้อ่าน…

53
00:03:45,913 --> 00:03:48,791
‎ฉันก็เป็นผู้อ่านหนังสือที่ฉันเขียน

54
00:03:48,874 --> 00:03:52,544
‎คุณเป็น แต่ผู้อ่านคนอื่นไม่ได้เป็น
‎นั่นคือสิ่งที่ฉันพยายามจะบอกให้คุณรู้

55
00:03:53,545 --> 00:03:55,631
‎ผู้อ่านคนอื่นไม่ใช่คุณ

56
00:03:56,298 --> 00:03:57,424
‎ใช่สิคะ

57
00:03:58,676 --> 00:04:04,348
‎คุณพูดว่า "เรา" คุณเคยบอกฉันว่า
‎ฟรานเวลาคุณเขียนคุณพูดว่า 'คุณ'")

58
00:04:04,848 --> 00:04:07,226
‎ฉันให้สิ่งที่ฉันเขียนกับคุณไป คุณมีคำแนะนำข้อหนึ่ง

59
00:04:07,309 --> 00:04:11,397
‎"คุณพูดว่า 'คุณ' ตรงนี้
‎แต่คุณไม่ควรพูดว่า 'คุณ'

60
00:04:11,480 --> 00:04:14,733
‎คุณควรพูดว่า 'เรา'" แล้วฉันก็ถามว่า "ทำไม"

61
00:04:14,817 --> 00:04:16,944
‎คุณบอกว่า "เพราะมันจะเชื้อเชิญผู้อ่านเข้ามา"

62
00:04:17,026 --> 00:04:19,862
‎ฉันบอกว่า "แต่ฉันไม่อยากเชื้อเชิญผู้อ่านเข้ามา"

63
00:04:20,781 --> 00:04:24,368
‎ฉันบอกว่า "ฉันหมายถึง 'คุณ'"

64
00:04:25,703 --> 00:04:27,329
‎ฉันบอกว่า "ฉันไม่ใช่พนักงานต้อนรับ"

65
00:04:31,750 --> 00:04:34,086
‎ฉันบอกว่า "ฉันไม่ใช่พนักงานต้อนรับ
‎ฉันเป็นอัยการ"

66
00:04:35,921 --> 00:04:38,674
‎และคุณเป็นพนักงานต้อนรับ
‎คุณอยากเชิญพวกเขาเข้ามา

67
00:04:38,757 --> 00:04:40,217
‎- ใช่
‎- ใช่

68
00:04:40,301 --> 00:04:44,430
‎ฉันพยายามหนักมาก มาเลย!
‎นึกออกไหม มาเลย

69
00:04:55,274 --> 00:04:58,360
‎ไม่นานมานี้ ฉันซื้อพจนานุกรมชวเลขมาเล่มหนึ่ง

70
00:04:59,236 --> 00:05:02,197
‎ถ้าฉันเห็นหนังสือบางประเภท ฉันจะซื้อถ้าซื้อได้

71
00:05:02,281 --> 00:05:05,617
‎และฉันก็มีพจนานุกรมเยอะมาก

72
00:05:06,368 --> 00:05:08,203
‎ฉันไม่เคยเห็นพจนานุกรมชวเลขเลย

73
00:05:08,287 --> 00:05:12,416
‎ฉันเลยซื้อมันมา ไม่ใช่เพราะฉันอ่านชวเลขออก
‎แต่เพราะฉันยังไม่เคยมี

74
00:05:12,499 --> 00:05:15,586
‎บางครั้งคุณอยู่ในนี้
‎และเรื่องนี้ก็จริงมากเหมือนกันที่ร้านสแตรนด์

75
00:05:15,669 --> 00:05:18,881
‎ร้านที่พวกเขาซื้อหนังสือเก่ามาและแกะห่อออก

76
00:05:18,964 --> 00:05:21,592
‎ฉันเคยไปทั้งสองร้าน ร้านนี้และร้านสแตรนด์

77
00:05:21,675 --> 00:05:24,428
‎ซึ่งเวลาฉันเอาหนังสือไปถามว่าราคาเท่าไหร่
‎เขาจะบอกว่า

78
00:05:24,511 --> 00:05:27,723
‎"คุณไปเจอไอ้นี่มาจากไหน คุณไม่…"
‎"ฉันคลานอยู่ใต้โต๊ะตัวนั้น"

79
00:05:27,806 --> 00:05:30,184
‎"คุณไม่ควรไปที่นั่น ไม่ควรกลับไปที่นั่น"

80
00:05:30,267 --> 00:05:33,812
‎แต่พอฉันเจอพจนานุกรมชวเลข
‎และเอาไปที่ด้านหน้า

81
00:05:33,896 --> 00:05:36,982
‎ผู้หญิงพูดว่า "นึกแล้วว่าคุณต้องซื้อเล่มนี้"

82
00:05:37,649 --> 00:05:41,403
‎การอยู่ในร้านหนังสือกับสั่งหนังสือ
‎มันแตกต่างกันมาก

83
00:05:41,904 --> 00:05:45,407
‎ฉันไม่มีคอมพิวเตอร์
‎แต่ถ้าอยากได้หนังสือ ฉันก็ถามเพื่อน

84
00:05:45,491 --> 00:05:46,700
‎"สั่งทางแอมะซอให้ทีได้ไหม"

85
00:05:46,784 --> 00:05:49,370
‎แต่ฉันต้องรู้จักหนังสือ ซึ่งไม่เหมือนกัน

86
00:05:49,453 --> 00:05:53,165
‎การอยู่ในร้านหนังสือ
‎คุณคิด "นี่อะไร นั่นอะไร "

87
00:05:53,248 --> 00:05:54,792
‎คุณเจอสิ่งต่างๆ

88
00:05:54,875 --> 00:05:59,338
‎ฉันจำได้ว่ามีร้านหนังสือมือสอง
‎ที่อยู่บนถนนโฟทอะเวนิว

89
00:05:59,963 --> 00:06:02,841
‎และมันน่าจะเปิดอยู่นานพอๆ กับที่คนพวกนั้นอยู่

90
00:06:02,925 --> 00:06:05,594
‎เพราะคนพวกนั้นไม่เคยขายหนังสือให้คุณ
‎จะไม่ขายหนังสือให้คุณ

91
00:06:05,677 --> 00:06:08,555
‎- ใช่ ผมรู้
‎- พวกคนแก่ๆ อ่านหนังสือฝุ่นเขรอะของตัวเอง

92
00:06:08,639 --> 00:06:12,768
‎พวกเขาจะนั่งอยู่ตรงนั้น คุณจะเดินเข้าไป
‎พวกเขาจะเงยหน้าขึ้นมองด้วยความรำคาญ

93
00:06:12,851 --> 00:06:17,523
‎คุณจะหยิบหนังสือไป "นี่ราคาเท่าไหร่"

94
00:06:19,775 --> 00:06:23,320
‎ตอนนี้เหลือแค่ร้านสแตรนด์บนโฟทอะเวนิว
‎ร้านอื่นไม่เหลือแล้ว

95
00:06:24,905 --> 00:06:28,992
‎ตึกนี้เป็นตึกที่ไม่ยอมขายในมุมมองของ…
‎เป็นตึกที่เจ้าของไม่ยอมขาย

96
00:06:29,493 --> 00:06:32,413
‎ฉันรู้ว่าพวกเขาเสนอเงินให้เจ้าของตึกนี้

97
00:06:32,496 --> 00:06:35,207
‎ที่เป็นเจ้าของร้านหนังสือก้อนใหญ่ทีเดียว

98
00:06:35,290 --> 00:06:36,667
‎หลายล้านดอลลาร์

99
00:06:37,167 --> 00:06:39,545
‎คุณทำเงินเป็นล้านจากการขายหนังสือไม่ได้หรอก

100
00:06:39,628 --> 00:06:42,089
‎ต่อให้เริ่มขายตั้งแต่ปี 1925 ก็เถอะ

101
00:06:42,172 --> 00:06:43,674
‎แต่พวกเขาก็ไม่ยอมขายตึก

102
00:06:44,800 --> 00:06:47,636
‎การเป็นเจ้าของร้านหนังสือ
‎ไม่ใช่หนทางสู่ความร่ำรวย

103
00:06:47,719 --> 00:06:51,515
‎คนเราเป็นเจ้าของร้านหนังสือเพราะรักหนังสือ

104
00:06:51,598 --> 00:06:54,685
‎ดังนั้นร้านหนังสือทุกร้านจึงมีความรู้สึกที่พิเศษ

105
00:06:54,768 --> 00:06:56,728
‎มีร้านหนังสือที่คุณต้องรู้จัก

106
00:06:56,812 --> 00:06:59,022
‎ไม่ใช่เพราะมันผิดกฎหมาย

107
00:06:59,106 --> 00:07:02,067
‎แต่เป็นเพราะมันอยู่บนชั้นห้าของตึก

108
00:07:02,151 --> 00:07:06,196
‎ใครบางคนจะพูดว่า
‎"บนชั้นห้าของตึกนั้น บนถนนสาย 12

109
00:07:06,280 --> 00:07:08,157
‎มีร้านหนังสือคอมมิวนิสต์อยู่"

110
00:07:08,782 --> 00:07:13,537
‎เห็นได้ชัดว่ามันไม่เคยเป็นธุรกิจที่ให้ผลกำไรงาม

111
00:07:13,620 --> 00:07:15,456
‎และฉันก็ไม่เคยเป็นคอมมิวนิสต์

112
00:07:15,539 --> 00:07:18,333
‎แต่ฉันคิดว่า
‎"จริงเหรอ ฉันอยากไปดูหนังสือพวกนี้"

113
00:07:18,417 --> 00:07:20,794
‎ฉันซื้อมานิดหน่อย
‎เพราะฉันไม่เคยมีหนังสือคอมมิวนิสต์

114
00:07:20,878 --> 00:07:23,630
‎ฉันคิดว่า "ฉันไม่มีหนังสือคอมมิวนิสต์ในบ้านเลย"

115
00:07:23,714 --> 00:07:24,798
‎แล้วฉันก็จะอ่านมัน

116
00:07:25,674 --> 00:07:28,385
‎นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่คอมมิวนิสต์ไม่รุ่ง
‎ไม่มีนักเขียนเก่งๆ

117
00:07:37,102 --> 00:07:41,231
‎(ข้อมูลคือแสง
‎ข้อมูลเกี่ยวกับทุกอย่างคือแสงในตัวมันเอง)

118
00:07:47,988 --> 00:07:51,116
‎(หนังสือคือสมบัติอันล้ำค่าของโลก)

119
00:07:51,200 --> 00:07:55,037
‎(และมรดกที่เหมาะสมของยุคสมัยและชาติ)

120
00:07:55,120 --> 00:07:59,041
‎(จักรวาลเกิดจากเรื่องราว ไม่ใช่อะตอม)

121
00:08:13,347 --> 00:08:15,599
‎คนเรายังต้องมีหนังสือ คุณไม่สามารถ…

122
00:08:15,682 --> 00:08:18,393
‎สิ่งหนึ่งเกี่ยวกับหนังสือคือ
‎คุณไม่สามารถให้ใครได้อีกต่อไปแล้ว

123
00:08:19,603 --> 00:08:21,939
‎เมื่อก่อนฉันตรวจสอบหนังสือของฉันทุกปี

124
00:08:22,022 --> 00:08:24,733
‎เล่มที่ฉันไม่ต้องการ จะมีคนเอามันไป

125
00:08:24,816 --> 00:08:28,779
‎โรงเรียน ห้องสมุดในโรงเรียน

126
00:08:28,862 --> 00:08:32,324
‎เดี๋ยวนี้ไม่มีใครเอาไปแล้ว เพราะมันเปลืองที่

127
00:08:32,406 --> 00:08:38,038
‎ฉันไม่สามารถทิ้งหนังสือได้จริงๆ

128
00:08:38,121 --> 00:08:40,123
‎- ผมกำลังจะถาม…
‎- ฉันทิ้งหนังสือไม่ได้

129
00:08:40,207 --> 00:08:43,418
‎สำหรับฉัน มันเหมือนการโยนมนุษย์ทิ้ง

130
00:08:43,502 --> 00:08:47,589
‎แต่มันก็มีมนุษย์หลายคนแหละที่ฉันอยากโยนทิ้ง

131
00:08:47,673 --> 00:08:51,510
‎สำหรับฉัน หนังสือเป็นสิ่งที่ใกล้เคียง
‎กับมนุษย์มากที่สุด

132
00:08:51,593 --> 00:08:53,887
‎ฉันเลยโยนมันทิ้งไปไม่ได้

133
00:08:53,971 --> 00:08:59,851
‎บางครั้งฉันเห็นหนังสือในถังขยะ และมันแย่มาก

134
00:08:59,935 --> 00:09:03,689
‎ถึงจะเป็นนักวิจารณ์ที่เขียนเรื่องแย่ๆ
‎เกี่ยวกับคุณ ผมก็ทิ้งไม่ได้

135
00:09:03,772 --> 00:09:06,984
‎แม้ว่ามันจะเป็นเศษขยะ
‎ที่ไม่ควรจะเป็นหนังซื้อด้วยซ้ำ

136
00:09:07,067 --> 00:09:10,153
‎ซึ่งฉันก็มี และมันกองกันเป็นตั้ง

137
00:09:10,237 --> 00:09:13,907
‎และใครก็ตามที่แวะมา
‎พวกเขามักจะมองดู และฉันมักจะพูดว่า…

138
00:09:13,991 --> 00:09:17,953
‎มันมีหนังสือกองเป็นตั้งๆ ในบ้านฉัน
‎"นี่ เอาไปเลย อยากได้เล่มไหนก็เอาเลย"

139
00:09:18,036 --> 00:09:20,706
‎"เล่มนี้น่าสนในนะ"
‎ฉันคิดว่า "ไม่หรอก แต่เอาไปเลย"

140
00:09:20,789 --> 00:09:25,127
‎คุณอ่านงานของนักเขียนหน้าใหม่เยอะไหม
‎คุณอ่านเยอะไหม

141
00:09:25,210 --> 00:09:28,213
‎ฉันอ่านเยอะ ฉันอ่าน
‎สิ่งที่ฉันทำส่วนใหญ่คืออ่านหนังสือ

142
00:09:28,297 --> 00:09:29,923
‎พูดง่ายๆ คือฉันเป็นหนอนหนังสือ

143
00:09:30,007 --> 00:09:32,634
‎คุณอ่านหนังสือที่คุณอ่านไปได้ยังไง

144
00:09:32,718 --> 00:09:36,513
‎ถึงแม้คุณจะเน้นแต่เล่มดีๆ
‎แต่มันก็มีมากกว่าที่คุณจะอ่านได้

145
00:09:36,597 --> 00:09:39,057
‎ถึงมันจะยากขึ้นเรื่อยๆ แต่ฉันมักจะมี

146
00:09:39,141 --> 00:09:42,811
‎เพื่อนที่แก่กว่าฉันที่พูดว่า
‎"อะไรนะ ยังไม่ได้อ่านเล่มนี้เหรอ"

147
00:09:43,270 --> 00:09:44,771
‎แล้วพวกเขาก็บอกฉัน แล้วฉันก็อ่านมัน

148
00:09:44,855 --> 00:09:49,484
‎อีกอย่าง เมื่อก่อนฉันชอบเดินตามร้านหนังสือ
‎แต่มันก็มีน้อยลงเรื่อยๆ

149
00:09:49,568 --> 00:09:53,071
‎มันแค่เป็นสิ่งที่ฉันคิดถึงตลอดเวลา
‎และถ้ามีคนแนะนำหนังสือ

150
00:09:53,155 --> 00:09:56,074
‎และฉันคิดว่านั่นเป็นคำแนะนำที่ดี
‎ฉันก็จะซื้อมันมา

151
00:09:56,158 --> 00:09:57,909
‎ถ้ามีคนแนะนำหนังสือให้ฉัน

152
00:09:57,993 --> 00:10:00,829
‎และฉันไม่ชอบมันหรือไม่ชอบมันจริงๆ

153
00:10:00,912 --> 00:10:03,206
‎ฉันจะเคืองคนที่แนะนำเลยละ

154
00:10:03,790 --> 00:10:08,170
‎ฉันเคยตะคอกใส่ใครคนหนึ่ง
‎โทรไปหาเขาและตะคอกใส่เขา

155
00:10:08,253 --> 00:10:12,341
‎ที่เขียนคำชมให้หนังสือเล่มหนึ่งที่ฉันซื้อมา
‎เพราะคนคนนี้เขียนคำนิยม

156
00:10:12,424 --> 00:10:14,426
‎ฉันอยู่ในร้านหนังสือ ไม่เคยรู้จักหนังสือเล่มนี้

157
00:10:14,509 --> 00:10:16,970
‎ฉันเห็นคำนิยมของผู้ชายคนนี้
‎ที่เป็นนักเขียนที่ยอดเยี่ยม

158
00:10:17,054 --> 00:10:18,305
‎ฉันซื้อหนังสือมาเลย

159
00:10:18,388 --> 00:10:21,266
‎ฉันอ่านหนังสือ มันเป็นหนังสือที่แย่มาก

160
00:10:21,350 --> 00:10:26,021
‎ฉันโทรหาผู้ชายคนนี้ ฉันพูดว่า
‎"คุณเป็นบ้าอะไร ฉันเพิ่งอ่านมัน"

161
00:10:26,104 --> 00:10:28,940
‎เขาพูดว่า "ผมรู้จักกับคนเขียนน่ะ"

162
00:10:29,024 --> 00:10:33,153
‎ฉันบอกว่า "ครั้งต่อไปที่คุณจะทำแบบนี้
‎ก่อนที่คุณจะทำแบบนี้ โทรหาฉันนะ

163
00:10:33,236 --> 00:10:37,199
‎บอกเลยว่า 'ฟราน คุณจะได้เห็นคำนิยมของผม
‎ในหนังสือ แต่มันไม่ใช่หนังสือที่ดี'"

164
00:10:37,282 --> 00:10:42,871
‎มีหนังสือหลายเล่ม
‎โดยเฉพาะหนังสือที่คนแนะนำเยอะมาก

165
00:10:42,954 --> 00:10:45,540
‎ที่ทุกคนบอกว่า "ผู้เขียนคืออัจฉริยะ"

166
00:10:45,624 --> 00:10:48,293
‎แล้วฉันก็ไปซื้อหนังสือมา
‎ฉันจะอ่อนข้อให้กับความกดดันนี้

167
00:10:48,377 --> 00:10:51,463
‎แล้วคนก็ถามว่า
‎"คิดว่าไง เจ๋งไหม ได้อ่านรึยัง"

168
00:10:51,546 --> 00:10:54,132
‎แล้วฉันก็นึกได้ ฉันบอก "ฉันอ่านไปบางส่วน"

169
00:10:54,216 --> 00:10:55,592
‎"อะไร คุณไม่ชอบมันเหรอ"

170
00:10:55,676 --> 00:11:00,055
‎ฉันบอก "เปล่า แย่กว่านั้นอีก
‎ฉันลืมไปแล้วว่าฉันอ่านมัน"

171
00:11:00,138 --> 00:11:01,515
‎นั่นคือสิ่งที่แย่ที่สุดสำหรับฉัน

172
00:11:01,598 --> 00:11:05,769
‎"ฉันลืมไปว่าฉันอ่านมัน"
‎มันแย่กว่า "ฉันปิดมันด้วยความโกรธ"

173
00:11:05,852 --> 00:11:08,105
‎ฉันไม่ได้ปิดมันด้วยความโกรธ ฉันวางมันไว้ข้างๆ

174
00:11:08,188 --> 00:11:10,941
‎โทรศัพท์ดัง หรือได้เวลากิน หรืออะไรก็ตาม

175
00:11:11,024 --> 00:11:14,152
‎และในช่วงเวลานั้น ฉันลืมไปว่าฉันอ่านมันอยู่

176
00:11:16,029 --> 00:11:17,531
‎นี่คือแผนกลำดับวงศ์ตระกูลเหรอ

177
00:11:17,614 --> 00:11:18,865
‎นี่คือลำดับวงศ์ตระกูล ใช่

178
00:11:18,949 --> 00:11:21,743
‎ครอบครัวคุณมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่
‎เพราะมีหนังสือเยอะมาก

179
00:11:21,827 --> 00:11:23,495
‎ชาวอิตาเลียนสู่อเมริกา

180
00:11:23,578 --> 00:11:25,997
‎ปี 1910 ปี 1909

181
00:11:26,081 --> 00:11:28,750
‎ไม่รู้อยู่ตรงไหนแล้ว มีเยอะมาก…

182
00:11:28,834 --> 00:11:31,545
‎- มีภาษานอร์เวย์ด้วย ใครสนล่ะ
‎- ใครสนล่ะ

183
00:11:32,129 --> 00:11:36,591
‎แน่นอนว่าคนที่อายุน้อยกว่า 40 พวกเขาไม่มีของ

184
00:11:37,342 --> 00:11:39,261
‎พวกเขาไม่มีของ ไม่มีหนังสือ ไม่มีแผ่นเสียง

185
00:11:39,344 --> 00:11:42,097
‎พวกเขามีมันอยู่ในเครื่องนี้ ทุกอย่างอยู่ในเครื่อง

186
00:11:42,889 --> 00:11:45,851
‎ไม่ ฉันเห็นมันจากไหนนะ

187
00:11:48,270 --> 00:11:51,148
‎ครอบครัวเมย์ฟลาวเวอร์ 12 เล่ม

188
00:11:51,940 --> 00:11:54,860
‎- ฉันชอบนึกภาพว่ามันเป็นเรือลำเล็กๆ
‎- มันเล็กมาก

189
00:11:54,943 --> 00:11:57,946
‎และมีชาวโปรเตสแตนท์
‎แองโกล-แซกซันผิวขาวสองสามคน

190
00:11:58,029 --> 00:12:00,532
‎แต่นี่คงเป็นเหตุผลที่ครอบครัวฉันไม่โดดลงเรือ

191
00:12:00,615 --> 00:12:02,325
‎เพราะพวกเขาคิดว่า "คนเยอะเกินไป!

192
00:12:02,826 --> 00:12:05,787
‎รออีกสักสองสามร้อยปีละกัน

193
00:12:05,871 --> 00:12:08,498
‎แล้วนั่งเรือชั้นประหยัดสุด
‎ไปเกาะเอลลิสเพื่อตรงไปนิวยอร์ก

194
00:12:10,000 --> 00:12:11,251
‎นี่ ฉันไม่รู้ว่าฉัน…

195
00:12:11,334 --> 00:12:12,794
‎- นี่
‎- คุณเจออิตาเลียนแล้วเหรอ

196
00:12:12,878 --> 00:12:15,422
‎ใช่ ชาวอิตาเลียนสู่อเมริกา

197
00:12:16,047 --> 00:12:18,633
‎- คุณอยู่ไหน
‎- ปี 1893 ปี 1895

198
00:12:19,593 --> 00:12:22,637
‎- รู้ไหมว่าพวกเขามาปีไหน
‎- ผมว่าปี 1910

199
00:12:23,346 --> 00:12:28,685
‎ปี 1903 ปี 1904 ปี 1905

200
00:12:29,686 --> 00:12:34,775
‎ฉันเกรงว่าคุณจะมาที่นี่เร็วเกินไปนะ
‎พวกเขายังไม่ได้เขียนมันลงไปเลย

201
00:12:42,824 --> 00:12:45,786
‎เสร็จแล้ว ฉันชอบเกมบนโต๊ะค่ะ

202
00:12:48,663 --> 00:12:53,794
‎ขอถามหน่อยสิคะ นึกว่าคุณ
‎กำลังมองหาโรคและโรคติดต่อซะอีก

203
00:12:55,754 --> 00:12:59,591
‎โชคไม่ดีครับคุณผู้หญิง
‎มันได้รับการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์แล้ว

204
00:12:59,674 --> 00:13:02,677
‎ว่าความไม่ฉลาดเป็นกรรมพันธุ์

205
00:13:02,761 --> 00:13:05,263
‎เท่ากับเป็นโรคติดต่อในแง่หนึ่ง

206
00:13:06,181 --> 00:13:10,352
‎เราพยายามป้องกันไม่ให้คนที่
‎อยู่ในเกณฑ์ต่ำกว่าปกติปะปนกับพลเมืองของเรา

207
00:13:12,103 --> 00:13:13,396
‎ช่างเป็นวิสัยทัศน์ที่ทันสมัย

208
00:13:15,315 --> 00:13:17,484
‎- คุณรู้จักหนังเรื่องโกลเดนดอร์ไหม
‎- รู้จัก

209
00:13:17,567 --> 00:13:19,194
‎ฉันว่ามันดีมาก

210
00:13:19,277 --> 00:13:22,572
‎เพราะมีหลายอย่างเกี่ยวกับผู้อพยพที่ฉันไม่รู้

211
00:13:22,656 --> 00:13:27,869
‎ฉันไม่รู้ว่าการเข้าเกาะเอลลิสเข้มงวดแค่ไหน

212
00:13:27,953 --> 00:13:31,122
‎ถึงแม้ฉันจะรู้ว่าปู่ทวดของฉัน

213
00:13:31,206 --> 00:13:33,834
‎ตอนที่เขามาจากรัสเซีย

214
00:13:34,876 --> 00:13:38,421
‎เขาถูกกักตัวไว้เพราะเขาเป็นตาแดง

215
00:13:39,339 --> 00:13:45,053
‎ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขาติดมาจากเรือแสนสุขนั่น
‎ ไม่ใช่เมย์ฟลาวเวอร์นะ

216
00:13:45,136 --> 00:13:49,432
‎และตอนนั้นไม่มี… มันต้องรักษา
‎ด้วยยาปฏิชีวนะแต่สมัยนั้นไม่มี

217
00:13:49,516 --> 00:13:52,644
‎พวกเขาพูดกับเขาว่า "คุณต้องถูกกักบริเวณ"

218
00:13:52,727 --> 00:13:55,063
‎พวกเขารู้ว่ามันเป็นโรคติดต่อ

219
00:13:55,146 --> 00:13:58,692
‎"และถ้าคุณหายในหลายวันนี้ ก็โอเค
‎แต่ถ้าไม่หาย คุณต้องกลับไป"

220
00:13:58,775 --> 00:14:00,485
‎ใช่

221
00:14:00,569 --> 00:14:03,905
‎โชคดีที่เขาหาย และพวกเขาให้เขาเข้ามา

222
00:14:03,989 --> 00:14:06,825
‎และมีคนที่ถูกส่งกลับไป
‎และชีวิตพวกเขาเปลี่ยนไปหมด

223
00:14:06,908 --> 00:14:08,994
‎- เพราะเป็นโรคอย่างตาแดง
‎- ใช่

224
00:14:09,744 --> 00:14:10,579
‎มองลง

225
00:14:11,288 --> 00:14:12,122
‎มองขึ้น

226
00:14:13,039 --> 00:14:13,874
‎ลง

227
00:14:14,499 --> 00:14:15,333
‎ขึ้น

228
00:14:15,834 --> 00:14:19,254
‎มีผู้อพยพหลายกลุ่มที่เข้ามาทางโลเวอร์อีสต์ไซด์

229
00:14:19,337 --> 00:14:23,049
‎ไม่ใช่แค่ชาวยิว อย่างที่คุณรู้
‎มีชาวอิตาลีและชาติอื่นๆ ด้วย

230
00:14:23,717 --> 00:14:27,262
‎แต่ตอนนี้ที่โลเวอร์อีสต์ไซด์
‎มีสิ่งที่เรียกว่าพิพิธภัณฑ์เทเนเมนต์

231
00:14:27,345 --> 00:14:29,723
‎พิพิธภัณฑ์เทเนเมนต์ ในนั้นมีอะไร

232
00:14:29,806 --> 00:14:32,601
‎ก็อย่างเช่นการระบาดของวัณโรคไง นึกออกไหม

233
00:14:32,684 --> 00:14:35,186
‎คุณใส่อะไรไว้ในนั้นบ้าง เข้าใจที่ฉันพูดไหม

234
00:14:35,270 --> 00:14:38,607
‎พิพิธภัณฑ์เทเนเมนต์
‎ผู้คนโหยหาสิ่งนี้เหรอ ฉันว่าไม่นะ

235
00:14:38,690 --> 00:14:42,110
‎คุณเคยมีอ่างอาบน้ำในครัว ไหนเล่าซิ

236
00:14:42,193 --> 00:14:44,696
‎สำหรับฉัน มันเหมือนกับ…

237
00:14:45,614 --> 00:14:48,158
‎ฉันไม่รู้ มันดูไร้สาระนะ พูดตรงๆ

238
00:14:48,241 --> 00:14:50,994
‎ฉันไม่ได้พยายามห้ามไม่ให้คนไปที่นั่น

239
00:14:51,077 --> 00:14:55,206
‎ไม่ดีเหรอที่คนหนุ่มสาวที่ไม่รู้เรื่องตึกแถว
‎จะแวะไปดูกัน

240
00:14:55,290 --> 00:14:58,627
‎วิธีที่ผู้อพยพ ปู่ย่าตายายของผมเติบโตขึ้น
‎พ่อแม่ของผม

241
00:14:58,710 --> 00:15:04,507
‎มีนิยายและหนังสือดีๆ มากมาย
‎เกี่ยวกับยุคสมัยเหล่านี้ที่เขียนโดยคนเหล่านี้

242
00:15:04,591 --> 00:15:09,596
‎ซึ่งคุณจะได้ภาพที่สมบูรณ์กว่ามาก
‎ถึงแม้จะไม่มีรูปภาพก็ตาม

243
00:15:09,679 --> 00:15:12,349
‎ฉันว่าพิพิธภัณฑ์เทเนเมนต์ก็ดี
‎เพราะพวกเขาได้ดูมัน

244
00:15:12,432 --> 00:15:16,603
‎ชัดเจนว่าการมองดูอะไรบางอย่าง
‎คนเรารู้สึกได้ง่ายกว่า

245
00:15:16,686 --> 00:15:18,438
‎การอ่านอะไรสักอย่าง

246
00:15:18,939 --> 00:15:21,733
‎แต่พิพิธภัณฑ์เทเนเมนต์ไม่ใช่ตึกแถว

247
00:15:26,905 --> 00:15:28,782
‎มีหนังสือใครบ้างไหมที่คุณจะไม่อ่าน

248
00:15:29,574 --> 00:15:33,995
‎เฮนรี รอธถูกจับได้ว่า
‎มีเพศสัมพันธ์กับน้องสาวตัวเอง

249
00:15:34,079 --> 00:15:35,830
‎และมันแย่มากนะ

250
00:15:36,539 --> 00:15:38,416
‎แต่มันไม่ได้ทำให้ฉันไม่อ่านงานเขา

251
00:15:38,500 --> 00:15:41,044
‎แน่นอนว่าเราอ่าน
‎งานของใครสักคนแบบเดียวกันไม่ได้

252
00:15:41,544 --> 00:15:47,133
‎แต่ก่อนหน้านั้นเฮนรี่ รอธก็ไม่ใช่
‎นักเขียนบทกวีที่เงียบสงบซะหน่อย

253
00:15:47,217 --> 00:15:53,431
‎ฉันรู้เวลาฉันอ่านงานของนักเขียน
‎แม้แต่นักเขียนนิยาย

254
00:15:53,515 --> 00:15:56,476
‎ว่ามันไม่ได้อยู่ๆ ก็ออกมาจากไหนก็ไม่รู้
‎สิ่งที่คนคิดน่ะ

255
00:15:56,559 --> 00:15:59,854
‎ดังนั้นมันไม่ใช่ "เฮนรี่ รอธ
‎ฉันคิดว่าเขาเป็นคนน่ารัก"

256
00:15:59,938 --> 00:16:03,441
‎ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นมาก่อน
‎แต่ฉันคิดว่าเขาเป็นนักเขียนที่ดี

257
00:16:03,525 --> 00:16:05,235
‎ฉันจะไม่หยุดอ่านงานของเขา

258
00:16:06,111 --> 00:16:10,281
‎ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ ฉันอาจจะไม่คุยกับเขา

259
00:16:10,865 --> 00:16:13,034
‎แต่เขาตายไปแล้ว

260
00:16:14,160 --> 00:16:15,954
‎และคุณยังก็ควรอ่านงานของเขา

261
00:16:17,288 --> 00:16:23,670
‎อย่างเจมส์ เลอไวน์ สุดยอดศิลปิน
‎สุดยอดศิลปินจริงๆ

262
00:16:23,753 --> 00:16:26,673
‎ฉันไม่ได้บอกว่าฉันไม่เชื่อคำกล่าวหาพวกนั้น

263
00:16:26,756 --> 00:16:28,299
‎พวกเขาบอกว่ามันจริงแน่นอน…

264
00:16:28,800 --> 00:16:34,723
‎โอเค เพราะเขาเป็นคนที่มีงานทำ
‎คุมวงเมโทรโปลิแทนโอเปรา

265
00:16:34,806 --> 00:16:37,976
‎ใช่ พวกเขาต้องไล่เขาออก เรื่องนั้นฉันเข้าใจ

266
00:16:38,059 --> 00:16:42,313
‎แต่พวกเขาไม่ต้องเอาเพลงของเขา
‎ออกจาก… ทำไมล่ะ

267
00:16:42,856 --> 00:16:44,607
‎นั่นคือสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจ

268
00:16:44,691 --> 00:16:48,111
‎หรือคิดว่า "เขาจะได้เงินจากสิ่งนี้" งั้นเหรอ

269
00:16:48,194 --> 00:16:51,197
‎คือเพลงมันยังเจ๋งอยู่นะ
‎เขาเป็นศิลปินที่ยอดเยี่ยม

270
00:16:51,281 --> 00:16:55,243
‎การไล่คนออกจากงานที่พวกเขา…

271
00:16:55,326 --> 00:16:57,996
‎นั่นคือสิ่งที่ควรทำถ้าคนเราทำเรื่องเลวร้าย

272
00:16:58,079 --> 00:17:01,249
‎โดยเฉพาะสิ่งที่เขาถูกกล่าวหาว่าทำ

273
00:17:01,332 --> 00:17:07,088
‎แต่การไม่อ่านหนังสือ
‎หรือฟังเพลงของพวกเขา หรือ…

274
00:17:07,172 --> 00:17:10,591
‎ฉันว่ามันดูไร้สาระจริงๆ

275
00:17:12,010 --> 00:17:17,348
‎คนพูดว่า "ตอนนี้คุณฟังเพลงพวกนี้
‎โดยไม่คิดถึงเรื่องนั้นไม่ได้แล้ว"

276
00:17:17,432 --> 00:17:19,475
‎ฉันคิดว่า "คุณทำไม่ได้ แต่ฉันทำได้"

277
00:17:24,272 --> 00:17:26,858
‎ตอนฉันยังเด็กมากๆ ประมาณเจ็ดหรือแปดขวบ

278
00:17:26,941 --> 00:17:29,027
‎แม่ฉันซื้อนี่มาให้

279
00:17:29,110 --> 00:17:31,613
‎หนังสือเล่มนี้ชื่อว่าซิกซ์ลิตเติลคุกส์

280
00:17:32,113 --> 00:17:35,575
‎ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่า
‎นี่คือสิ่งที่ฉันจะได้เป็นเจ้าของ

281
00:17:36,159 --> 00:17:38,620
‎ฉันยังอึ้งอยู่เลยนะ

282
00:17:38,703 --> 00:17:42,165
‎เพราะอย่างที่เห็นว่ามันน่ารักมาก มันสวยมาก

283
00:17:42,248 --> 00:17:45,877
‎แต่ฉันคิดว่ามันตีพิมพ์ในปี 1900 ด้วย

284
00:17:45,960 --> 00:17:50,757
‎ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่า
‎ฉันมีของที่ดูสำคัญขนาดนี้

285
00:17:51,424 --> 00:17:54,219
‎มันดูสำคัญสำหรับฉัน

286
00:17:54,302 --> 00:17:57,555
‎เพราะมันดูเหมือนของที่
‎จะอยู่ในพิพิธภัณฑ์หรือห้องสมุด

287
00:17:58,515 --> 00:17:59,516
‎ฉันเลยรักหนังสือเล่มนี้

288
00:17:59,599 --> 00:18:04,479
‎และถ้าเกิดอะไรขึ้นกับหนังสือเล่มนี้
‎ฉันคงใจสลาย

289
00:18:05,230 --> 00:18:09,025
‎นี่เป็นหนังสือสภาพดีที่เด็กเจ็ดขวบเป็นเจ้าของ

290
00:18:09,109 --> 00:18:12,112
‎ฉันดูแลเอาใจใส่หนังสือแบบนี้มาตลอด

291
00:18:12,195 --> 00:18:15,782
‎ฉันจำได้ว่าครั้งหนึ่ง ตอนอายุประมาณนั้นแหละ

292
00:18:15,865 --> 00:18:18,701
‎ฉันกำลังอ่านเรื่องแนนซี่ ดรูว์สาวน้อยนักสืบ
‎และฉันทำมันตก

293
00:18:18,785 --> 00:18:20,870
‎แล้วฉันก็เก็บมันขึ้นมาแล้วจูบมัน

294
00:18:21,538 --> 00:18:23,498
‎แล้วแม่ฉันก็ถามว่า "ทำอะไรน่ะ"

295
00:18:23,581 --> 00:18:26,709
‎ฉันบอกว่า "ถ้าเราทำหนังสือตก เราต้องจูบมัน"

296
00:18:27,335 --> 00:18:29,045
‎แม่ถามว่า "ใครบอกลูกแบบนั้น"

297
00:18:29,546 --> 00:18:31,923
‎นั่นคือสิ่งที่พวกเขาบอกเราในโบสถ์ยิว

298
00:18:32,006 --> 00:18:36,177
‎ว่าถ้าทำหนังสือสวดมนต์ตก
‎หรือจะเรียกว่าอะไรก็เถอะ คุณต้องจูบมัน

299
00:18:36,261 --> 00:18:38,346
‎แม่ฉันบอกว่า "ใช่ แต่ไม่ใช่ทุกเล่ม "

300
00:18:42,767 --> 00:18:46,604
‎หนึ่งในงานเขียนชิ้นแรกๆ ของคุณ
‎คือคอลัมน์ในนิตยสารอินเทอร์วิว

301
00:18:46,688 --> 00:18:48,648
‎แล้วหลังจากนั้นสักพัก…

302
00:18:48,731 --> 00:18:51,192
‎"‎ฉันทำข่าวเขตริมฝั่ง" คือชื่อของ…

303
00:18:51,276 --> 00:18:54,988
‎ไม่ คอลัมน์แรกที่ฉันเขียน
‎ให้อินเทอร์วิวชื่อ "ดีที่สุดของแย่ที่สุด"

304
00:18:55,071 --> 00:18:56,698
‎และมันเป็นคอลัมน์วิจารณ์หนัง

305
00:18:56,781 --> 00:18:59,576
‎แต่ฉันวิจารณ์เฉพาะ…
‎ไม่วิจารณ์หนังเกรดบีด้วยซ้ำ

306
00:18:59,659 --> 00:19:03,288
‎และส่วนใหญ่เป็นหนังที่ผลิตโดย
‎บริษัทชื่ออเมริกันอินเตอร์เนชันแนลพิกเจอร์ส

307
00:19:03,371 --> 00:19:06,791
‎ซึ่งเชี่ยวชาญหนังแนวนี้ที่ฉันหลงรัก

308
00:19:06,875 --> 00:19:09,419
‎และพวกเขาฉายหนังที่นิวยอร์กให้ผู้จัดจำหน่ายดู

309
00:19:09,502 --> 00:19:12,797
‎ฉันเลยไปดูหนังพวกนี้
‎ฉันทำคอลัมน์นี้อยู่สองสามปี

310
00:19:12,881 --> 00:19:15,049
‎จากนั้นฉันก็เริ่มทำ "ฉันทำข่าวเขตริมฝั่ง"

311
00:19:15,133 --> 00:19:17,719
‎ซึ่งเนื้อหาจะครอบคลุมกว่า

312
00:19:17,802 --> 00:19:19,929
‎ฉันเขียนถึงทุกเรื่อง ไม่ใช่แค่เรื่องหนัง

313
00:19:20,430 --> 00:19:22,974
‎- แต่ผมเคยบอกคุณว่าผมมีหนังสือเล่มนั้น
‎- เล่มไหน

314
00:19:23,057 --> 00:19:25,560
‎ทุกอย่างที่คุณเขียนในอินเทอร์วิวในยุค 70

315
00:19:25,643 --> 00:19:28,313
‎- บทวิจารณ์หนังของฉันอยู่ในนั้น
‎- ใช่แล้ว ใช่

316
00:19:28,396 --> 00:19:31,191
‎- "ดีที่สุดของแย่ที่สุด"
‎- ใช่ ใช่เลย

317
00:19:31,274 --> 00:19:33,526
‎- หนังของเอไอพีทั้งหมดนั้น จำได้ไหม
‎- จำได้

318
00:19:33,610 --> 00:19:37,822
‎และพวกเขาไม่เคยฉายในนิวยอร์กเลย
‎พวกเขาอาจฉายที่ถนนสาย 42

319
00:19:37,906 --> 00:19:40,700
‎พวกเขาฉายหนังในนิวยอร์ก
‎ให้คนที่เป็นเจ้าของไดรฟ์อิน

320
00:19:41,326 --> 00:19:44,537
‎เพราะสมัยนั้นส่วนใหญ่พวกเขาฉายกันที่นั่น

321
00:19:44,621 --> 00:19:46,873
‎พวกเขาจะฉาย เช่นที่ 1600 บรอดเวย์

322
00:19:46,956 --> 00:19:49,542
‎- จำห้องฉายหนังนั่นได้ไหม
‎- เป็นห้องฉายหนังที่วิเศษมาก

323
00:19:49,626 --> 00:19:53,296
‎- สกปรกมาก
‎- แล้วฉันก็หาทางเข้าไปอยู่ในรายชื่อของเอไอพี

324
00:19:53,379 --> 00:19:57,592
‎จะได้ดูหนังพวกนี้ แล้วฉันก็เริ่มเขียนถึงมัน

325
00:19:58,843 --> 00:20:01,054
‎เพราะเป็นเรื่องที่เขียนสนุกกว่า

326
00:20:01,137 --> 00:20:03,723
‎เพราะฉันไม่ได้อยากจะเป็นนักวิจารณ์จริงๆ

327
00:20:03,806 --> 00:20:07,018
‎ฉันอยากหาอะไรสนุกๆ มาเขียน

328
00:20:07,101 --> 00:20:09,103
‎- ซึ่งหนังพวกนี้สนุก
‎- มันเหลือเชื่อจริงๆ

329
00:20:09,187 --> 00:20:11,105
‎- คุณก็ทำด้วยเรื่องหนึ่งนี่
‎- ผมทำเรื่องหนึ่ง

330
00:20:11,606 --> 00:20:13,441
‎- บ๊อกซ์คาร์ เบอร์ธา
‎- ซึ่งฉันวิจารณ์ด้วย

331
00:20:13,524 --> 00:20:14,817
‎- ได้อ่านไหม
‎- ไม่ได้อ่าน

332
00:20:14,901 --> 00:20:17,946
‎ฉันจำได้แม่นเลย
‎เพราะตอนที่ฉันรู้เมื่อไม่นานมานี้

333
00:20:18,029 --> 00:20:21,699
‎ว่าคุณทำบ๊อกซ์คาร์ เบอร์ธา ฉันพูดว่า
‎"ฉันมั่นใจว่าฉันวิจารณ์มัน ฉันจำได้"

334
00:20:21,783 --> 00:20:23,618
‎แต่ฉันไม่เคยรู้เลยว่าคุณเป็นคนทำ

335
00:20:24,202 --> 00:20:25,036
‎ว่าไง

336
00:20:25,119 --> 00:20:26,579
‎ช่วยพูดถึงประสบการณ์ของคุณ

337
00:20:26,663 --> 00:20:29,123
‎ในการเขียนให้อินเทอร์วิว
‎และแอนดี้ วอร์ฮอลหน่อยสิครับ

338
00:20:29,791 --> 00:20:34,045
‎ฉันไม่รู้จะพูดเรื่องนี้ยังไงจริงๆ
‎มันผ่านมานานมากแล้ว

339
00:20:34,629 --> 00:20:38,216
‎ฉันยังเด็กมากตอนเริ่มทำงาน
‎ให้อินเทอร์วิว ฉันอายุ 20 ปี

340
00:20:38,716 --> 00:20:44,764
‎และฉันเขียนให้อินเทอร์วิวราวๆ 11 ปี
‎นานทีเดียว

341
00:20:44,847 --> 00:20:47,600
‎และฉันไม่เคยเข้ากับแอนดี้ได้เลย

342
00:20:48,893 --> 00:20:50,436
‎แอนดี้ไม่เคยเข้ากับฉันได้

343
00:20:51,813 --> 00:20:53,773
‎เขาทำได้ดีขึ้นมากตั้งแต่เขาตาย

344
00:20:58,069 --> 00:21:02,323
‎ฉันรู้ได้ยังไงน่ะเหรอ เพราะฉันขาย
‎งานของวอร์ฮอลส์ไปหมดสองอาทิตย์ก่อนเขาตาย

345
00:21:05,368 --> 00:21:08,579
‎ฉันขายมันไปเพื่อจ่ายค่าซ่อมบำรุง
‎อะพาร์ตเมนต์ของฉัน

346
00:21:10,123 --> 00:21:12,959
‎ก็คือฉันไม่ได้แค่ตัดสินใจ
‎เรื่องอสังหาริมทรัพย์ได้แย่

347
00:21:15,211 --> 00:21:17,964
‎และบอกตามตรง
‎ฉันว่านั่นคือสาเหตุที่แอนดี้ตาย

348
00:21:20,174 --> 00:21:21,801
‎ฉันว่าเขาคงคิดว่า

349
00:21:22,510 --> 00:21:23,594
‎"เอาละ!"

350
00:21:24,095 --> 00:21:26,347
‎เพราะทันทีที่เขาตาย ราคาก็สูงขึ้น

351
00:21:31,894 --> 00:21:36,649
‎สำหรับฉัน ไม่มีอะไรที่เป็นสัญลักษณ์
‎ของการเปลี่ยนแปลงในนิวยอร์ก

352
00:21:36,733 --> 00:21:41,362
‎มากไปกว่าความจริงที่ว่า
‎สิ่งที่เคยเปิดตลอดทั้งคืน ตลอด 24 ชั่วโมง

353
00:21:41,446 --> 00:21:44,991
‎เปิดตลอดเวลาอย่างแผงหนังสือขนาดใหญ่
‎ที่โคลัมบัสเซอร์เคิล

354
00:21:45,074 --> 00:21:46,326
‎ตอนนี้กลายเป็นที่เช่าจักรยาน

355
00:21:50,788 --> 00:21:53,333
‎ภาพลักษณ์ของนิวยอร์กเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

356
00:21:53,416 --> 00:21:56,919
‎พูดอีกอย่างคือ
‎นิวยอร์กเคยจมอยู่ในกระดาษหนังสือพิมพ์

357
00:21:57,920 --> 00:22:00,173
‎มันอยู่ในท่อน้ำ มันอยู่ในถังขยะ

358
00:22:00,256 --> 00:22:03,259
‎จำสถานที่ในไทม์สแควร์
‎ที่มีหนังสือพิมพ์ทุกฉบับได้ไหม

359
00:22:03,343 --> 00:22:06,471
‎ทั้งเมืองจมอยู่ในกระดาษหนังสือพิมพ์
‎เพราะคนโยนมันทิ้ง

360
00:22:06,554 --> 00:22:09,098
‎หนังสือพิมพ์พันล้านฉบับ มีคนโยนทิ้งทุกวัน

361
00:22:09,182 --> 00:22:10,475
‎มันเลยอยู่ในท่อน้ำ

362
00:22:10,558 --> 00:22:12,935
‎ถังขยะทุกใบเต็มไปด้วยหนังสือพิมพ์

363
00:22:13,019 --> 00:22:16,272
‎ทุกที่นั่งบนรถไฟใต้ดินมีหนังสือพิมพ์ มันอยู่บนพื้น

364
00:22:16,356 --> 00:22:19,734
‎และคุณแทบไม่เห็นคนอ่านหนังสือพิมพ์
‎บนรถไฟใต้ดินอีกแล้ว

365
00:22:19,817 --> 00:22:22,028
‎และมันเคยเป็น… มันคือทุกอย่าง

366
00:22:22,111 --> 00:22:25,406
‎แต่คุณเห็นคนอ่านหนังสือจริงๆ บนรถไฟใต้ดิน

367
00:22:25,490 --> 00:22:29,243
‎ไม่ใช่ล้านคน แต่คุณเห็นบางคนทำแบบนั้น

368
00:22:29,327 --> 00:22:30,995
‎และคนพวกนี้ส่วนใหญ่อายุน้อย

369
00:22:31,079 --> 00:22:33,664
‎ฉันว่าพวกเขาส่วนใหญ่อายุ 20 กว่าๆ

370
00:22:33,748 --> 00:22:37,168
‎และฉันถามบรรณาธิการของฉัน
‎ที่มีลูกอายุรุ่นๆ นั้น

371
00:22:37,251 --> 00:22:41,506
‎"ลูกคุณอ่านหนังสือหรือคินเดิล
‎หรือจะเรียกว่าอะไรก็เหอะ"

372
00:22:41,589 --> 00:22:44,509
‎แล้วเขาตอบว่า "ไม่ ลูกๆ ผมอ่านหนังสือ "

373
00:22:44,592 --> 00:22:47,220
‎เขาบอกว่า "คนส่วนใหญ่ที่อ่าน…"

374
00:22:47,303 --> 00:22:50,264
‎มีอย่างอื่นที่ไม่ใช่คินเดิลด้วย
‎ไม่ว่าจะเรียกว่าอะไรก็เถอะ

375
00:22:50,348 --> 00:22:53,684
‎เขาบอกว่าคนพวกนั้น
‎ส่วนใหญ่อายุประมาณ 40 ถึง 50

376
00:22:53,768 --> 00:22:56,646
‎คือฉันบอกไม่ได้เสมอไปว่า…

377
00:22:56,729 --> 00:22:59,023
‎ฉันพยายามดูอยู่ตลอดว่าคนอ่านหนังสืออะไรอยู่

378
00:22:59,107 --> 00:23:01,317
‎เรื่องนี้สำคัญกับฉันมาก

379
00:23:01,401 --> 00:23:02,652
‎คุณอ่านอะไรอยู่

380
00:23:03,861 --> 00:23:08,366
‎แต่หนังสืออะไรก็ตาม… แม้แต่เวลาที่ฉัน
‎ดูหนังสือแล้วคิดว่า "ใครจะอ่านหนังสือเล่มนั้น"

381
00:23:08,449 --> 00:23:09,742
‎แต่ดี มันคือหนังสือ

382
00:23:10,993 --> 00:23:12,245
‎เอาเลย อ่านเลย

383
00:23:26,926 --> 00:23:29,011
‎สวัสดี พวกคุณรับซื้อหนังสือรึเปล่า

384
00:23:29,762 --> 00:23:30,972
‎ที่แผงนี้เหรอ ไม่ครับ

385
00:23:31,055 --> 00:23:35,143
‎ไม่เนอะ ฉันก็ว่าไม่แหละ คุณคิดว่า
‎ยุติธรรมไหมที่จะเอาหนังสือเข้าไปในไทม์สแควร์

386
00:23:35,643 --> 00:23:38,604
‎- มันไม่ยุติธรรมกับหนังสือ
‎- ใช่

387
00:23:39,439 --> 00:23:41,149
‎พวกมันไม่มีสิทธิ์พูด

388
00:23:41,232 --> 00:23:42,275
‎มันอันตราย

389
00:23:43,234 --> 00:23:46,612
‎ถ้าคุณไม่ได้ขายหนังสือที่นี่
‎เพราะฉันมั่นใจว่าคุณไม่ได้ขาย คุณมาที่นี่ทำไม

390
00:23:46,737 --> 00:23:48,197
‎คุณขายเสื้อยืดเหรอ

391
00:23:48,281 --> 00:23:51,576
‎- เราขายกระเป๋าเยอะมาก ขายหนังสือด้วย
‎- ใช่

392
00:23:52,368 --> 00:23:55,329
‎นี่เป็นหนังสือที่ดีมาก ฉันซื้อให้เด็กๆ ตลอด

393
00:23:55,413 --> 00:23:56,622
‎เป็นหนังสือที่ดีจริงๆ

394
00:23:59,083 --> 00:24:02,044
‎ท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน
‎ขอเสียงต้อนรับ ฟราน เลโบวิตซ์

395
00:24:05,882 --> 00:24:08,342
‎เมโทรโพลิแทนไลฟ์กับโซเชียลสเตตัส
‎เล่มไหนออกก่อน

396
00:24:08,426 --> 00:24:10,344
‎- เมโทรโพลิแทนไลฟ์
‎- แล้วก็โซเชียลสเตตัส

397
00:24:10,428 --> 00:24:14,849
‎เป็นบทความตลกบันเทิงสุดเพี้ยน
‎ทั้งสองคอลัมน์เลย

398
00:24:14,932 --> 00:24:19,270
‎และมันถูกพิมพ์ซ้ำในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง
‎ทั้งหมดกี่ครั้ง

399
00:24:19,854 --> 00:24:22,857
‎- ในรูปแบบต่างๆ น่าจะอย่างละสี่หรือห้าครั้ง
‎- สี่หรือห้าครั้งแน่ะ

400
00:24:22,940 --> 00:24:24,150
‎ตอนนี้คุณมีหนังสือสำหรับเด็ก

401
00:24:24,233 --> 00:24:25,943
‎- เป็นเล่มแรกของคุณ
‎- ใช่

402
00:24:26,027 --> 00:24:28,362
‎คุณจะเขียนอะไรใหม่ๆ ไหม

403
00:24:28,446 --> 00:24:29,822
‎- นี่แหละใหม่
‎- หนังสือแพนด้าน่ะเหรอ

404
00:24:29,906 --> 00:24:31,657
‎- ใช่
‎- ใช่ แต่มันสำหรับเด็ก

405
00:24:31,741 --> 00:24:34,535
‎- ฉันเขียนนิยายอยู่
‎- คุณก็เขียนนิยายเมื่อหกปีก่อนนะ

406
00:24:34,619 --> 00:24:36,412
‎- ตอนที่เราคุยกับคุณเมื่อหกปีก่อน…
‎- ไม่

407
00:24:36,496 --> 00:24:40,500
‎ฉันควรจะเขียนนิยายเมื่อหกปีก่อน
‎แต่ฉันลางานไปงอนอยู่สิบปี

408
00:24:42,210 --> 00:24:44,170
‎- ลางานไปงอนสิบปีเหรอ
‎- ใช่

409
00:24:45,087 --> 00:24:48,674
‎แล้วคุณทำทุกอย่างสำเร็จ
‎ตามที่คุณต้องการหรือเปล่า

410
00:24:48,758 --> 00:24:50,134
‎ฉันเกือบงอนเสร็จ

411
00:24:50,218 --> 00:24:52,929
‎- คุณทรมานจาก…
‎- ทรมาน

412
00:24:53,012 --> 00:24:53,846
‎โอเค

413
00:24:58,768 --> 00:25:00,019
‎ห้องสมุดสาธารณะนิวยอร์ก

414
00:25:00,102 --> 00:25:02,438
‎มีแม่เหล็กติดตู้เย็นที่เป็นคำพูดของคุณ

415
00:25:02,939 --> 00:25:04,607
‎- ครึ่งเดียว
‎- ครึ่งเดียว

416
00:25:05,233 --> 00:25:08,194
‎คำพูดครึ่งเดียวของคุณคือ "จงคิดก่อนพูด

417
00:25:08,277 --> 00:25:10,321
‎จงอ่านก่อนคิด" แล้วที่เหลือล่ะ

418
00:25:10,404 --> 00:25:13,407
‎คำพูดที่เหลือ เท่าที่จำได้ เพราะมันเก่ามาก…

419
00:25:13,491 --> 00:25:17,954
‎นี่คือสิ่งที่ฉันเขียนให้นิวส์วีกในปี 1978

420
00:25:18,579 --> 00:25:23,000
‎นิวส์วีกในปี 1978 เป็นหนังสือพิมพ์ที่สำคัญมาก

421
00:25:23,084 --> 00:25:26,504
‎และพวกเขามีบทความพิเศษที่หน้าหลัง
‎ชื่อว่า "ตาฉันแล้ว"

422
00:25:27,129 --> 00:25:31,050
‎ซึ่งพวกเขาจะเชิญคนหลากหลายมาเขียน

423
00:25:31,133 --> 00:25:34,136
‎หลังจากหนังสือเล่มแรกของฉันออกมาในปี 1978
‎ฉันก็ได้รับเชิญให้มาเขียน

424
00:25:34,220 --> 00:25:39,141
‎พ่อแม่ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย
‎ประมาณว่า "พวกเขาชวนลูกเหรอ"

425
00:25:40,977 --> 00:25:44,647
‎เพราะพ่อแม่ฉันรับนิวส์วีก
‎เพราะชาวยิวหลายคนไม่อ่านไทม์

426
00:25:45,856 --> 00:25:51,529
‎เพราะไทม์เป็นของเฮนรี่ ลูซ
‎จอมต่อต้านยิวผู้โด่งดัง

427
00:25:51,612 --> 00:25:55,449
‎พวกเขารับนิตยสารไลฟ์
‎เพราะไม่รู้ว่าเฮนรี่เป็นเจ้าของ

428
00:25:55,533 --> 00:25:57,034
‎แต่พวกเขารับนิวส์วีก

429
00:25:57,118 --> 00:26:00,079
‎และนิวส์วีกมีบทความพิเศษนี้
‎และฉันบอกว่า "หนูจะเขียนมัน

430
00:26:00,162 --> 00:26:01,622
‎"หมายความว่าไง ลูกน่ะเหรอ"

431
00:26:02,373 --> 00:26:05,001
‎มันเหมือนกับว่าพวกเขานึกไม่ถึง

432
00:26:05,543 --> 00:26:07,253
‎ฉันเลยเขียนเรื่องเกี่ยวกับวัยรุ่น

433
00:26:07,336 --> 00:26:10,756
‎และมันแตกต่าง เป็นแนวทางสำหรับวัยรุ่น

434
00:26:11,549 --> 00:26:14,135
‎สิ่งต่างๆ ที่พวกเขาควรทำ

435
00:26:15,052 --> 00:26:17,430
‎และฉันคิดว่าคำพูดดั้งเดิมคือ…

436
00:26:19,807 --> 00:26:22,476
‎"จงคิดก่อนพูด จงอ่านก่อนคิด

437
00:26:22,560 --> 00:26:26,230
‎มันจะทำให้คุณมีอะไรให้คิด
‎โดยที่คุณไม่ได้คิดขึ้นมาเอง

438
00:26:26,314 --> 00:26:29,942
‎คนฉลาดย้ายที่อยู่ตอนอายุเท่าไหร่ก็ได้
‎แต่ส่วนใหญ่จะย้ายตอนอายุ 17

439
00:26:30,026 --> 00:26:33,654
‎ช่วงวัยที่คุณอยู่ในอันตรายสูงสุด
‎ของการตัดสินใจที่น่ารำคาญ"

440
00:26:35,448 --> 00:26:38,159
‎(ด้วยความระลึกถึง โทนี มอร์ริสัน)

441
00:26:50,212 --> 00:26:52,840
‎สถานที่ที่เราอยู่ตอนนี้ เดอะเพลเยอร์สคลับ

442
00:26:52,923 --> 00:26:56,677
‎เอ็ดวิน บูทที่เป็นนักแสดงเป็นคนซื้อไว้

443
00:26:56,761 --> 00:26:59,513
‎และถึงจุดหนึ่งก็ทำเป็นเพลย์เยอร์สคลับ

444
00:26:59,597 --> 00:27:02,808
‎และพอเขาตาย
‎เขาก็ทิ้งตึกไว้ให้ชมรมเพลเยอร์ส

445
00:27:03,643 --> 00:27:05,686
‎แต่น้องชายของเขา

446
00:27:06,812 --> 00:27:08,564
‎คือจอห์น วิลค์ส บูธ

447
00:27:09,190 --> 00:27:11,651
‎น้องชายเขาฆ่าอับราฮัม ลินคอล์น

448
00:27:12,568 --> 00:27:15,988
‎และมีจดหมายอยู่ชั้นบน…

449
00:27:16,072 --> 00:27:18,741
‎ไม่ใช่จดหมายจริง แต่เป็นสำเนาจดหมาย

450
00:27:18,824 --> 00:27:21,535
‎ที่เขาเขียนถึงหนังสือพิมพ์

451
00:27:21,619 --> 00:27:24,330
‎มันเขียนถึง "เพื่อนร่วมชาติ" หรืออะไรสักอย่าง

452
00:27:24,413 --> 00:27:26,916
‎เป็นการขอโทษแทนน้องชาย

453
00:27:26,999 --> 00:27:29,794
‎ฉันอ่านจดหมายฉบับนี้แล้วคิดว่า

454
00:27:29,877 --> 00:27:32,797
‎"ฉันรู้จักคนมากมายที่บ่นเรื่องพี่น้องของพวกเขา"

455
00:27:32,880 --> 00:27:36,050
‎ที่จริงเกือบทุกคนที่มีพี่น้อง
‎บ่นเรื่องพี่น้องของพวกเขา

456
00:27:36,133 --> 00:27:38,678
‎แต่ฉันคิดตอนที่ฉันอ่านจดหมายนั่น

457
00:27:39,428 --> 00:27:41,639
‎"ไม่ว่าคุณจะมีพี่น้องแบบไหน…"

458
00:27:42,139 --> 00:27:46,644
‎คุณพูดกับตัวเองได้ว่า
‎"ใช่ น้องชายฉันไม่เคยตอบแทนฉัน"

459
00:27:46,727 --> 00:27:49,438
‎หรือ "พี่สาวฉันนินทา" หรือ…

460
00:27:49,522 --> 00:27:52,316
‎แต่คุณพูดกับตัวเองได้เสมอว่า

461
00:27:52,400 --> 00:27:55,111
‎"อย่างน้อยน้องชายฉัน
‎ก็ไม่ได้ฆ่าอับราฮัม ลินคอล์น"

462
00:28:00,074 --> 00:28:04,704
‎ฉันมั่นใจว่าเอ็ดวิน บูธ
‎ก็เคยฟังเพื่อนๆ บ่นเรื่องพี่น้อง

463
00:28:04,787 --> 00:28:06,330
‎จนกระทั่งน้องชายเขาฆ่าลินคอล์น

464
00:28:06,414 --> 00:28:10,876
‎และฉันมั่นใจว่าหลังจากนั้น
‎ถ้ามีคนเริ่มพูดว่า "น้องชายฉันยืม…"

465
00:28:10,960 --> 00:28:13,796
‎จะมีคนบอกว่า
‎"เงียบเลย น้องชายเขาฆ่าลินคอล์นนะ"

466
00:28:13,879 --> 00:28:15,631
‎"อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย"

467
00:28:15,715 --> 00:28:20,636
‎มีคนที่มีปัญหาแย่กว่าคุณเสมอ

468
00:28:22,680 --> 00:28:23,889
‎- โอเค
‎- เสร็จแล้วเหรอ

469
00:28:23,973 --> 00:28:24,849
‎โอเค ฉันเข้าใจ

470
00:28:25,558 --> 00:28:28,602
‎เอาเลย ถ่ายไปเรื่อยๆ

471
00:28:30,354 --> 00:28:31,856
‎แบบนั้นแหละ เดินไปเรื่อยๆ

472
00:28:32,440 --> 00:28:33,482
‎ไปทางซ้าย

473
00:28:34,483 --> 00:28:36,777
‎ใช่ นั่นสะพานอีกอัน

474
00:28:39,280 --> 00:28:40,406
‎โอเค ข้ามสำเร็จ

475
00:28:41,240 --> 00:28:44,952
‎แล้วคนนั้นล่ะ ที่จะสร้างทางหลวง
‎ผ่านแมนฮัตตันน่ะ

476
00:28:45,035 --> 00:28:48,414
‎โรเบิร์ต โมเสส ที่เป็นคนสร้างสิ่งนี้
‎นี่เป็นความคิดของโรเบิร์ต โมเสส

477
00:28:48,497 --> 00:28:53,210
‎- ทั้งหมดนี่…
‎- โรเบิร์ต โมเสสน่าจะยึดติดกับแบบจำลอง

478
00:28:53,294 --> 00:28:57,131
‎โรเบิร์ต โมเสสไม่รู้ตัวเลยว่า
‎เขาเป็นนักสร้างของจิ๋วที่เก่งที่สุด

479
00:28:58,257 --> 00:29:00,509
‎ฉันเคยไปงานนิทรรศการโลก แต่ฉันไม่เห็นสิ่งนี้

480
00:29:01,218 --> 00:29:04,847
‎งานนิทรรศการโลกเต็มไปด้วย
‎สิ่งดึงดูดใจที่เหลือเชื่อ

481
00:29:04,930 --> 00:29:08,309
‎จนใครจะมีเวลาเพื่อสิ่งนี้ หรือแม้แต่รู้จักมัน

482
00:29:08,392 --> 00:29:10,728
‎แต่ไม่อยากเชื่อเลยว่าสิ่งนี้ยังอยู่ที่นี่

483
00:29:16,400 --> 00:29:18,068
‎โอเค เยี่ยม

484
00:29:53,896 --> 00:29:56,774
‎คำบรรยายโดย กมลรัตน์ ชุติเชาวน์กุล