1
00:00:06,027 --> 00:00:07,987
‎(ผลงานซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

2
00:00:12,533 --> 00:00:16,787
‎ถ้าฉันรู้เรื่องที่ฉันรู้ตอนนี้
‎ตั้งแต่เมื่อยังเป็นเด็ก

3
00:00:18,289 --> 00:00:19,999
‎ฉันคงไม่ทำพลาดแบบนี้

4
00:00:20,082 --> 00:00:23,210
‎แต่ฉันมีข่าวร้ายที่จะบอกทุกคนจริงๆ
‎คุณจะทำผิดพลาดไปเรื่อยๆ

5
00:00:23,294 --> 00:00:26,088
‎ไม่ใช่ว่าคุณจะทำผิดพลาดแค่ถึงช่วงอายุหนึ่ง

6
00:00:26,172 --> 00:00:30,051
‎คุณจะทำผิดพลาดไปเรื่อยๆ
‎และจะมีข้อแก้ตัวน้อยลง

7
00:00:30,134 --> 00:00:33,387
‎เพราะมันจะมีโอกาสน้อยมากๆ
‎ที่คุณจะทำผิดพลาดในเรื่องใหม่ๆ

8
00:00:33,471 --> 00:00:34,597
‎เมื่อคุณอายุมากขึ้น

9
00:00:34,680 --> 00:00:37,558
‎ดังนั้นคุณจะกลับพบว่า "ไม่อยากเชื่อเลย
‎ว่าฉันทำพลาดอีกแล้ว

10
00:00:38,059 --> 00:00:40,895
‎เพราะฉันรู้วิธีที่จะไม่ทำพลาดแล้ว
‎ครั้งแรกนั่นฉันไม่รู้"

11
00:00:40,978 --> 00:00:42,897
‎ดังนั้นคุณเลยใจดีกับตัวเอง

12
00:00:42,980 --> 00:00:46,942
‎แล้วคุณก็คิดว่า "ยอมรับเถอะ
‎นี่เป็นครั้งที่ 16 แล้วที่ฉันทำพลาดแบบเดียวกัน"

13
00:00:47,026 --> 00:00:51,739
‎และนั่นคือความผิดพลาดซ้ำซากจริงๆ
‎ ความผิดพลาดเดิมๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

14
00:00:51,822 --> 00:00:55,451
‎สิ่งที่มันพิสูจน์ให้คุณเห็น คือมีบางเรื่อง
‎ที่คุณห่วยกับมันจริงๆ ไม่ว่าคือเรื่องอะไร

15
00:01:02,249 --> 00:01:03,084
‎คะ

16
00:01:03,167 --> 00:01:06,462
‎วันสิ้นโลกด้านสิ่งแวดล้อมที่อาจมาถึง
‎ทำให้คุณเป็นกังวลบ้างไหม

17
00:01:07,046 --> 00:01:09,757
‎ไม่ ฉันไม่ได้เด็กขนาดนั้นแล้ว
‎ถ้ามีวันสิ้นโลกจริงก็…

18
00:01:10,341 --> 00:01:11,675
‎มันก็เหมือน…

19
00:01:12,551 --> 00:01:15,429
‎ฉันอาจมีเงินให้ใช้สบายๆ ได้อีกสี่ปี

20
00:01:18,265 --> 00:01:21,852
‎แต่ถ้าฉันรู้ว่าจะเกิดวันสิ้นโลก
‎ฉันจะรีบใช้เงินให้หมดในปีเดียว

21
00:01:52,007 --> 00:01:54,009
‎ตอนพับลิกสปีกกิ้ง
‎มีคนเยอะขนาดนี้เลยเหรอ

22
00:01:54,510 --> 00:01:55,678
‎- ไ่ม่
‎- ไ่ม่เนอะ

23
00:01:58,848 --> 00:02:00,141
‎ตอนนี้มันเหมือนปาร์ตี้ไปแล้ว

24
00:02:00,224 --> 00:02:02,893
‎ไม่อยากเชื่อเลยว่าเราถ่ายสารคดีนั่น
‎มาตั้งเก้าหรือสิบปีแล้ว

25
00:02:02,977 --> 00:02:04,478
‎ผมหันหลังมาและมันผ่านไปสิบปีแล้ว

26
00:02:04,562 --> 00:02:06,522
‎ไม่ใช่ว่าจู่ๆ คุณก็หันมาสักหน่อย

27
00:02:06,605 --> 00:02:09,065
‎ไม่ใช่ แต่มันรู้สึกเหมือนใกล้ตัวทุกที

28
00:02:09,149 --> 00:02:10,651
‎เราถ่ายรึยัง เริ่มอัดแล้วใช่ไหม

29
00:02:10,734 --> 00:02:13,487
‎- ใช่
‎- ใช่ อะไรก็ได้ เราถ่ายไปเรื่อยๆ

30
00:02:13,571 --> 00:02:17,199
‎- ฉันไม่รู้เลย เริ่มถ่ายตั้งแต่เมื่อไหร่
‎- ตอนที่พวกเขาทำไอ้นั่นพัง

31
00:02:17,283 --> 00:02:21,328
‎และตอนที่พวกเขาคุยกันแล้วเราก็ลงมา
‎เราถ่ายไว้หมดเลย

32
00:02:22,496 --> 00:02:24,206
‎คุณต้องบอกกันก่อนสิ!

33
00:02:27,418 --> 00:02:28,961
‎(สำนักงานทะเบียนราษฎร)

34
00:02:29,003 --> 00:02:32,006
‎- มีอะไรที่คุณชอบ แต่ทำให้คุณรู้สึกผิดไหม
‎- ไม่ ฉันไม่มี

35
00:02:32,089 --> 00:02:34,300
‎ความสุขไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกผิด

36
00:02:34,383 --> 00:02:37,803
‎ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีคำว่า
‎"ความสุขที่ทำให้รู้สึกผิด"

37
00:02:37,887 --> 00:02:40,556
‎พูดอีกอย่างก็คือ
‎นอกจากความสุขของคุณคือการฆ่าคน

38
00:02:40,639 --> 00:02:45,895
‎แต่ฉันจะไม่มีวันรู้สึก…
‎ความสุขของฉันไม่เป็นพิษเป็นภัย

39
00:02:45,978 --> 00:02:51,817
‎ซึ่งฉันหมายถึงจะไม่มีใครตาย โอเคไหม
‎ไม่ได้มีใครโดนลวนลามหรอก

40
00:02:51,901 --> 00:02:55,404
‎และฉันคิดว่า
‎"ไม่ ฉันไม่รู้สึกผิดที่มีความสุขหรอก"

41
00:02:56,155 --> 00:03:00,159
‎เราอยู่ในโลกที่คนไม่รู้สึกผิด
‎จากการฆ่าคนอื่น

42
00:03:00,242 --> 00:03:05,164
‎คนไม่รู้สึกผิด
‎จากการเอากรงขังเด็กไว้ตรงชายแดน

43
00:03:05,247 --> 00:03:09,376
‎คนไม่รู้สึกผิดจากเรื่องพวกนี้
‎แล้วฉันควรรู้สึกผิดเพราะเรื่องอะไรกัน

44
00:03:09,460 --> 00:03:13,255
‎เพราะกินสปาเกตตีสองชามเหรอ
‎เพราะอ่านนิยายลึกลับเหรอ

45
00:03:13,339 --> 00:03:17,718
‎หรือผู้คนทั่วไป ความสุขที่ทำให้รู้สึกผิด
‎ของพวกเขามักเป็นความชอบในบางรูปแบบ

46
00:03:17,801 --> 00:03:20,763
‎ที่ไม่ใช่ศิลปะชั้นสูง

47
00:03:20,846 --> 00:03:25,893
‎ดังนั้นถ้าคุณพูดว่า "ฉันชอบอ่านหนังสือ
‎'ยัวร์ อะ วูล์ฟ'"

48
00:03:25,976 --> 00:03:29,480
‎นั่นควรเป็นความสุขที่ทำให้รู้สึกผิด
‎ฉันว่านั่นคือความสุข ฉันไม่รู้สึกผิดเลย

49
00:03:29,563 --> 00:03:34,944
‎และความสุขสำหรับฉันนั้น
‎ยิ่งฉันอายุมากขึ้นเท่าไหร่

50
00:03:35,027 --> 00:03:37,988
‎ฉันก็ยิ่งคิดว่า "ความสนุกใดก็ตาม
‎ที่เรามีได้ เพื่อนเอ๋ย ก็เอาเลย

51
00:03:38,948 --> 00:03:40,157
‎ลุยเลย เอาเลย "

52
00:03:40,241 --> 00:03:43,619
‎ฉันรู้สึกแบบนั้น

53
00:03:43,702 --> 00:03:47,373
‎ฉันชอบความสนุกมาตลอด
‎ ฉันคิดว่าคนเราควรมีความสนุก

54
00:03:47,456 --> 00:03:50,876
‎ตราบใดที่ความสนุกไม่ใช่สิ่งที่ทำลายคนอื่น

55
00:03:51,543 --> 00:03:55,714
‎ถ้ามีคนตอบฉัน
‎เวลาที่ฉันถามว่า "คุณทำแบบนั้นทำไม"

56
00:03:55,798 --> 00:03:58,801
‎ถ้าพวกเขาตอบว่า "ฉันว่ามันสนุก"
‎นั่นถือเป็นคำตอบที่ดีสำหรับฉัน

57
00:03:59,301 --> 00:04:03,973
‎คำตอบที่แย่คือ
‎"คุณไม่เห็นว่ามันสำคัญแค่ไหน…"

58
00:04:04,056 --> 00:04:07,601
‎นั่นเป็นคำตอบที่แย่ แต่คำตอบที่ดี
‎"ก็มันสนุก" นั่นเป็นคำตอบที่ดี

59
00:04:14,191 --> 00:04:17,735
‎ฉันชอบปาร์ตี้
‎นี่คือสิ่งที่คุณไม่เคยได้ยินใครพูดเลย

60
00:04:17,819 --> 00:04:21,115
‎ทุกคนเกลียดปาร์ตี้
‎โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ในงานปาร์ตี้

61
00:04:22,658 --> 00:04:27,037
‎ฉันไม่สนงานเต้นรำพวกนี้หรอก
‎แต่ต้องมีคนมาเพื่อสาวๆ

62
00:04:27,121 --> 00:04:30,374
‎และผู้คนมักจะพูดถึงฉัน
‎ตอนที่ฉันนั่งอยู่ตรงนั้นว่า

63
00:04:30,457 --> 00:04:33,210
‎"ฟรานชอบปาร์ตี้"
‎เหมือนว่ามันเป็นเรื่องประหลาดเสียมากมาย

64
00:04:33,294 --> 00:04:35,170
‎"ฟราน คุณก็รู้จักฟราน เธอชอบปาร์ตี้"

65
00:04:35,254 --> 00:04:38,048
‎ฉันชอบปาร์ตี้มาก
‎เพราะปาร์ตี้ควรจะสนุก

66
00:04:38,132 --> 00:04:40,884
‎มันเหมือนหนังสมัยฉันยังเด็ก หนังเป็นสิ่งที่ดีนะ

67
00:04:40,968 --> 00:04:42,720
‎ลูกอมก็ดี ปาร์ตี้ก็ดี

68
00:04:43,220 --> 00:04:45,764
‎ปาร์ตี้ไม่มีอะไรแย่นี่!

69
00:04:53,355 --> 00:04:58,110
‎(เดอะลีโอพาร์ด โดยแอล. วิสคอนติ)

70
00:05:01,155 --> 00:05:06,827
‎ครั้งสุดท้ายที่ฉันดูเดอะลีโอพาร์ด
‎เป็นฉบับที่ไม่ได้บูรณะมาก ที่โรงหนังซีกเฟลด์

71
00:05:06,910 --> 00:05:12,124
‎และตอนที่ฉันไปดูที่ซีกเฟลด์
‎ถ้าฉันไม่ได้เป็นคนเดียว

72
00:05:12,207 --> 00:05:15,210
‎ก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คนไม่ใช่ผู้กำกับหนัง
‎ที่อยู่ที่นั่น

73
00:05:15,711 --> 00:05:19,048
‎ฉันมองไปรอบๆ และนั่นเหมือนครั้งสุดท้าย
‎ที่ฉันได้เจอริชาร์ด ไพรเออร์

74
00:05:19,131 --> 00:05:22,843
‎ตอนที่ฉันเห็นริชาร์ด ไพรเออร์ที่ทาวน์ฮอลล์
‎คนดูทุกคนเป็นนักแสดงตลก

75
00:05:22,926 --> 00:05:25,929
‎ฉันไปดูหนังเรื่องเดอะลีโอพาร์ด
‎คนดูทุกคนเป็นเป็นผู้กำกับ

76
00:05:26,430 --> 00:05:27,598
‎งั้นคุณชอบดูหนังเหรอ

77
00:05:28,098 --> 00:05:29,433
‎ดูหนังเหรอ ฉันรักเลยแหละ

78
00:05:29,516 --> 00:05:33,145
‎คุณไปดูหนังที่โรงหนัง
‎หรือแค่ดูหนังที่บ้านจากดีวีดี

79
00:05:33,228 --> 00:05:36,690
‎ก็อย่างที่บอกไปเมื่อไม่นานมานี้
‎ฉันไม่ค่อยได้ไปโรงหนัง

80
00:05:36,774 --> 00:05:38,984
‎เพราะฉันทนคนอื่นไม่ไหว

81
00:05:40,944 --> 00:05:43,238
‎- คุยกับน่ะจอเหรอ
‎- ใช่ พูดอยู่ได้

82
00:05:43,322 --> 00:05:48,869
‎คุยโทรศัพท์เอย คุยกันเองเอย
‎กินคอร์สสเต๊กสามจาน

83
00:05:48,952 --> 00:05:51,497
‎ฉันมีเครื่องเล่นดีวีดีที่มีคนให้มา

84
00:05:51,580 --> 00:05:53,957
‎- มันไม่ได้เชื่อมต่อกับทีวีเหรอ
‎ - ไม่ค่ะ มัน…

85
00:05:54,041 --> 00:05:56,251
‎- ที่จริงแล้วคุณสกอร์เซซีให้ฉันมา
‎- ครับ

86
00:05:56,335 --> 00:05:59,797
‎มันเป็นเครื่องเล็กๆ
‎ที่คุณควรจะนั่งดูบนโซฟาได้

87
00:05:59,880 --> 00:06:01,590
‎แต่มันซับซ้อนพอตัวเลย

88
00:06:05,427 --> 00:06:06,637
‎คุณสองคนเจอกันได้ยังไงคะ

89
00:06:07,137 --> 00:06:08,263
‎เราเจอกันยังไงน่ะ

90
00:06:08,347 --> 00:06:10,182
‎- คุณอยากบอกเธอไหม
‎- เรารู้เหรอ

91
00:06:10,265 --> 00:06:11,100
‎- ไม่
‎- ไ่ม่

92
00:06:13,185 --> 00:06:18,190
‎มีคนถามฉันบ่อยๆ
‎ว่าฉันไปเจอมาร์ตี้ได้ยังไง แต่ฉันไม่รู้

93
00:06:18,816 --> 00:06:21,026
‎ฉันเดาว่าฉันเจอเขาที่งานปาร์ตี้

94
00:06:21,110 --> 00:06:24,196
‎แล้วทำไมถึงคิดอย่างนั้นเหรอ
‎เพราะฉันไปปาร์ตี้เยอะมาก

95
00:06:24,279 --> 00:06:26,240
‎งานวันเกิด 50 ปีของจอห์น วอเทอร์สรึเปล่า

96
00:06:26,323 --> 00:06:27,449
‎ไม่สิ ตอนนั้นฉันรู้จักคุณแล้ว

97
00:06:27,533 --> 00:06:28,867
‎- คุณรู้จักผมก่อนหน้านั้น
‎- ใช่

98
00:06:28,951 --> 00:06:33,080
‎ฉันรู้ว่าฉันรู้จักมาร์ตี้มานาน
‎ก่อนที่ฉันจะรู้จักเขาดี

99
00:06:33,163 --> 00:06:36,250
‎เพราะถึงฉันจะไปปาร์ตี้มากกว่ามาร์ตี้

100
00:06:36,333 --> 00:06:41,088
‎ซึ่งนั่นคือเหตุผลที่มาร์ตี้ทำหนังหลายเรื่อง
‎และฉันไม่ได้เขียนหนังสือมากนัก…

101
00:06:42,965 --> 00:06:47,970
‎แต่ฉันสังเกตว่า
‎ทุกครั้งที่ฉันเห็นมาร์ตี้ในงานปาร์ตี้

102
00:06:48,053 --> 00:06:50,597
‎เราจะใช้เวลาทั้งหมดคุยกันเอง

103
00:06:51,849 --> 00:06:55,227
‎เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับทั้งคืน มาร์ตี้
‎เพราะฉันดื่มกาแฟทั้งคืน

104
00:06:55,310 --> 00:06:57,855
‎และหนังที่ครั้งหนึ่งฉันเคยถามคุณ

105
00:06:57,938 --> 00:07:01,608
‎ที่แครี่ แกรนท์แสดง ชื่อเพนนี อาร์เคด
‎ถูกฉายขึ้นมากลางดึก

106
00:07:01,692 --> 00:07:02,734
‎เพนนี เซเรเนด

107
00:07:02,818 --> 00:07:05,863
‎- ใช่ เพนนี เซเรเนด คุณเคยดูไหม
‎- ไม่เคยเลย

108
00:07:05,946 --> 00:07:10,617
‎ไม่มีหนังของแครี่ แกรนท์เรื่องไหน
‎นี่เขาดูไม่เหมือนตัวเองขนาดนี้แล้ว

109
00:07:11,535 --> 00:07:13,036
‎แต่ประเด็นคือ ในตอนนั้น

110
00:07:13,120 --> 00:07:16,832
‎เขาพยายามแสดงบทบาท
‎เพื่อให้ตัวเองหลุดจากภาพของแครี่ แกรนท์

111
00:07:16,915 --> 00:07:21,378
‎เขาถูกเสนอชื่อชิงรางวัลออสการ์แค่ครั้งเดียว
‎จากเรื่อง "นัน บัด เดอะ โลนลี ฮาร์ต"

112
00:07:21,462 --> 00:07:24,256
‎แต่ยังไงซะ นั่นก็เป็นความพยายามนะ
‎ของจอร์จ สตีเวนส์

113
00:07:24,339 --> 00:07:25,382
‎จอร์จ สตีเวนส์

114
00:07:25,466 --> 00:07:29,178
‎ฉันเคยเจอเขาครั้งหนึ่ง
‎ฉันเดินอยู่ที่ถนนแมดิสันอเวนิว

115
00:07:29,803 --> 00:07:32,431
‎น่าจะเป็นช่วงยุค 80
‎ตอนนั้นเขาอายุมากแล้ว

116
00:07:32,514 --> 00:07:36,810
‎และฉันสังเกตเห็นตอนที่ฉันเดินไปตามถนน
‎ว่าผู้คนหยุดเดินกัน

117
00:07:36,894 --> 00:07:41,231
‎และทันใดนั้นก็เห็นแครี่ แกรนท์
‎เดินอยู่บนแมดิสันอเวนิว

118
00:07:41,315 --> 00:07:45,152
‎ในชุดสูทลินินสีขาวกับผมสีขาวสวย

119
00:07:45,235 --> 00:07:46,820
‎และเขาเหมือนประกายแสงอยู่เลย

120
00:07:47,529 --> 00:07:49,907
‎แล้วเขาก็… ฉันคิดเลยว่า "นั่นแย่แล้วเหรอ"

121
00:07:50,991 --> 00:07:51,825
‎คือว่า…

122
00:07:52,409 --> 00:07:53,243
‎โอเค

123
00:07:55,621 --> 00:07:56,705
‎เริ่มเลย

124
00:07:56,788 --> 00:07:59,625
‎ตอนฉันเป็นเด็ก
‎ไม่ได้มีคนใช้เครื่องปรับอากาศกันเยอะนัก

125
00:07:59,708 --> 00:08:01,877
‎แต่จะใช้กันเป็นปกติในโรงหนัง

126
00:08:01,960 --> 00:08:06,006
‎และที่จริงแล้ว โรงหนังมีป้ายติดไว้ข้างนอก

127
00:08:06,089 --> 00:08:09,301
‎เขียนด้วยตัวอักษรที่ดูเหมือนก้อนน้ำแข็ง

128
00:08:09,384 --> 00:08:14,264
‎และมีข้อความว่า "แอร์เย็น"
‎หรือ "ข้างในมีเครื่องปรับอากาศ"

129
00:08:14,348 --> 00:08:18,852
‎และบางครั้งคนก็พูดว่า
‎"อากาศร้อนชะมัด ไปดูหนังกันเถอะ"

130
00:08:18,936 --> 00:08:21,021
‎และนั่นคือเหตุผลที่คุณจะไปดูหนัง

131
00:08:21,104 --> 00:08:26,360
‎ดังนั้นฉันชอบไปดูหนังมาก แต่ก็พูดไม่ได้ว่า…

132
00:08:26,443 --> 00:08:29,780
‎จริงๆ แล้วฉันพูดได้เลยนะ
‎ว่าฉันไม่ได้ตัดสินหนังเลย

133
00:08:29,863 --> 00:08:32,449
‎ฉันไม่ได้ตัดสินเลยว่ามันดีหรือแย่
‎ฉันแค่คิดว่า "หนัง!"

134
00:08:32,950 --> 00:08:34,284
‎ซึ่งหมายความว่าสนุก!

135
00:08:34,368 --> 00:08:36,578
‎มีหนังเรื่องไหนที่เมื่อฉายในทีวี

136
00:08:36,661 --> 00:08:38,829
‎คุณสามารถดูซ้ำแล้วซ้ำอีกได้ไหม

137
00:08:38,914 --> 00:08:41,583
‎มีหนังหลายเรื่องที่ฉันชอบขนาดนั้นเลย

138
00:08:42,626 --> 00:08:46,964
‎ตอนฉันยังเด็ก มีรายการทีวีชื่อ
‎มิลเลียนดอลลาร์มูฟวี่

139
00:08:47,047 --> 00:08:50,425
‎และพวกเขาจะฉายหนังทุกวัน

140
00:08:50,509 --> 00:08:52,678
‎พวกเขาจะฉายหนังเรื่องเดิมทุกวัน
‎อยู่หนึ่งสัปดาห์

141
00:08:52,761 --> 00:08:56,473
‎ฉันเลยเริ่มดูหนังเรื่อง
‎"เดอะ บอย วิท กรีนแฮร์"

142
00:08:56,557 --> 00:08:57,516
‎ตอนนั้นเป็นวันจันทร์

143
00:08:58,141 --> 00:09:03,146
‎เวลาทุ่มครึ่งเป๊ะ ประมาณครึ่ง ชม.
‎หลังจากหนังเริ่มฉาย ฉันต้องเข้านอน

144
00:09:03,647 --> 00:09:06,692
‎"ขอหนูดูเถอะนะ…"
‎"ไม่ได้ ลูกต้องไปนอน"

145
00:09:06,775 --> 00:09:08,277
‎ตลอดทั้งสัปดาห์ ห้าวัน

146
00:09:08,360 --> 00:09:10,988
‎ฉันได้ดูครึ่งชั่วโมงแรกของ
‎เรื่อง "เดอะ บอย วิท กรีนแฮร์"

147
00:09:11,613 --> 00:09:15,951
‎ฉันถามแม่ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาว่า
‎"ถ้าให้หนูดูแล้วแม่จะตายเหรอไหง"

148
00:09:16,034 --> 00:09:20,414
‎กว่าจะได้ดูตอนจบของเรื่อง
‎"เดอะ บอย วิท กรีนแฮร์" ฉันก็ 40 กว่าแล้ว

149
00:09:22,124 --> 00:09:27,796
‎ฉันเข้านอนตอนทุ่มครึ่ง ซึ่งจัดว่าเร็วเลย
‎จนกระทั่งฉันอายุสิบขวบ

150
00:09:27,879 --> 00:09:30,757
‎ฉันถามแม่ว่า
‎"ทำไมถึงต้องให้หนูเข้านอนเร็วนัก"

151
00:09:30,841 --> 00:09:32,968
‎เพราะฉันโทษเรื่องนี้
‎ว่าทำให้ฉันนอนไม่หลับมาทั้งชีวิต

152
00:09:33,051 --> 00:09:36,179
‎ว่าฉันไม่เคยเข้านอนตอนที่เหนื่อย
‎เพราะฉันไม่เคยเหนื่อยตอนทุ่มครึ่ง

153
00:09:36,263 --> 00:09:38,056
‎"ทำไมถึงต้องให้หนูเข้านอนเร็วนัก"

154
00:09:38,140 --> 00:09:40,726
‎แม่ตอบว่า "บอกตามตรงนะ ฟรานซี่

155
00:09:40,809 --> 00:09:43,312
‎พอทุ่มครึ่ง แม่ก็ทนฟังเสียงเธอไม่ได้แล้ว"

156
00:09:47,733 --> 00:09:48,817
‎นี่ ยาย!

157
00:09:49,318 --> 00:09:50,152
‎ว่าไง พ่อหนุ่ม

158
00:09:51,612 --> 00:09:53,113
‎ผมมีผมสีเขียว

159
00:09:54,406 --> 00:09:58,201
‎ปีนี้นี่เอง ฉันอยู่ในลิฟต์
‎ในตึกของอะพาร์ตเมนต์ฉัน

160
00:09:58,285 --> 00:10:00,162
‎และมีเด็กผู้ชายผมสีเขียวเดินเข้ามา

161
00:10:00,662 --> 00:10:02,998
‎ไม่เหมือนวัยรุ่นที่ย้อมผมนะ

162
00:10:03,081 --> 00:10:07,419
‎แต่เป็นเด็กผู้ชายที่แม่เขา
‎ไม่เพียงแค่ให้เขาดู "เดอะ บอย วิท กรีนแฮร์"

163
00:10:07,502 --> 00:10:09,212
‎แต่ยังยอมให้เขาย้อมผมสีเขียวด้วย

164
00:10:09,296 --> 00:10:10,881
‎ประมาณเจ็ดขวบเองมั้ง

165
00:10:10,964 --> 00:10:14,760
‎ฉันมองเด็กคนนี้แล้วพูดว่า
‎"ฉันชอบผมเธอนะ" เขาตอบว่า "ขอบคุณฮะ"

166
00:10:14,843 --> 00:10:18,138
‎ฉันพูดว่า "มีหนังชื่อ
‎เดอะ บอย วิท กรีนแฮร์นะ เธอได้ดูรึเปล่า"

167
00:10:18,221 --> 00:10:20,349
‎เขามองฉันแล้วตอบว่า "ไม่มีสักหน่อย"

168
00:10:21,850 --> 00:10:24,936
‎ฉันบอกว่า "มีสิ" เขาบอกว่า "ไม่มี"

169
00:10:25,437 --> 00:10:26,855
‎ฉันเห็นเขาสองสามวันหลังจากนั้น

170
00:10:26,938 --> 00:10:29,733
‎และบอกว่า "มีหนังชื่อเดอะ บอย วิท กรีนแฮร์"

171
00:10:29,816 --> 00:10:31,318
‎เขาตอบว่า "ผมไม่เชื่อคุณ"

172
00:10:31,943 --> 00:10:37,824
‎ฉันเลยบอกว่า "ฉันมั่นใจว่าเธอคงมี
‎อุปกรณ์ทันสมัยพวกนั้น หาดูสิ"

173
00:10:37,908 --> 00:10:39,326
‎จากนั้นฉันก็ไม่เคยเจอเขาอีกเลย

174
00:10:39,701 --> 00:10:42,329
‎นี่คือสิ่งที่ฉันเห็นในชีวิตจริง

175
00:10:42,412 --> 00:10:46,541
‎ฉันเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง
‎เขาน่าจะอายุประมาณสี่ขวบ

176
00:10:46,625 --> 00:10:49,002
‎ซึ่งในความคิดของฉัน
‎เขาแก่เกินกว่าจะนั่งรถเข็นแล้ว

177
00:10:49,086 --> 00:10:53,090
‎และเขามีอุปกรณ์บางอย่าง

178
00:10:53,173 --> 00:10:54,966
‎และแม่ของเขาก็เข็นรถเขาอยู่

179
00:10:55,050 --> 00:10:58,011
‎แม่แท้ๆ ของเขานะ ไม่ใช่พี่เลี้ยง
‎เป็นคนเข็นเขา

180
00:10:58,095 --> 00:11:03,684
‎ฉันว่าเขากำลังมองหาเส้นทาง
‎และเขาพูดว่า "ไม่ ถนนหมายเลข 23!"

181
00:11:05,018 --> 00:11:07,020
‎และฉันอยากพูดมากๆ ว่า "ขอโทษนะคะ

182
00:11:07,104 --> 00:11:10,899
‎ถ้าลูกชายคุณโตพอที่จะนำทางได้
‎เขาก็โตเกินกว่าจะนั่งรถเข็นแล้ว"

183
00:11:11,817 --> 00:11:14,903
‎ฉันไม่คัดค้านที่เด็กๆ ทำแบบนี้นะ

184
00:11:14,986 --> 00:11:19,074
‎แน่นอนว่าเด็กๆ ทำแบบนี้
‎เพราะพวกเขาทำมาทั้งชีวิต

185
00:11:19,157 --> 00:11:20,867
‎ฉันไม่คิดว่ามันจะเปลี่ยนพวกเขาได้

186
00:11:20,951 --> 00:11:23,912
‎เพราะพวกเขายังไม่พร้อมที่จะเปลี่ยน

187
00:11:23,995 --> 00:11:27,332
‎ตอนฉันยังเด็ก พ่อฉันพูดเสมอว่า "เราไม่มีทีวี"

188
00:11:27,416 --> 00:11:30,877
‎ซึ่งฉันไม่ได้สนเลย "โอเค พ่อไม่มีทีวี"

189
00:11:30,961 --> 00:11:35,424
‎"ฉันมี" มันก็ง่ายๆ อย่างนั้นเลย

190
00:11:35,507 --> 00:11:37,426
‎แล้วจะเป็นมิตรกับคนอายุน้อยแค่ไหน

191
00:11:38,677 --> 00:11:39,886
‎ก็แล้วแต่น่ะนะ

192
00:11:39,970 --> 00:11:44,224
‎คือถ้าเป็นเด็กๆ ซึ่งอาจไม่ใช่สิ่งที่คุณถามถึง
‎ฉันชอบมาก

193
00:11:44,307 --> 00:11:47,519
‎ผู้คนมักจะตกใจกับเรื่องนี้
‎ว่าฉันชอบเด็กมากแค่ไหน

194
00:11:47,602 --> 00:11:50,689
‎ฉันชอบเพราะพวกเขา
‎เป็นกลุ่มคนที่น่ารำคาญน้อยที่สุด

195
00:11:50,772 --> 00:11:54,693
‎คนชอบคิดว่าพวกเขาน่ารำคาญที่สุด
‎พวกเขาก็น่ารำคาญจริง ส่งเสียงดัง

196
00:11:54,776 --> 00:12:00,031
‎แต่พวกเขาน่ารำคาญน้อยที่สุด
‎เพราะพวกเขาแทบจะไม่

197
00:12:00,115 --> 00:12:02,743
‎เล่าเรื่องที่คุณได้ยินมาเป็นล้านครั้งแล้ว
‎ให้คุณฟังอีก

198
00:12:03,452 --> 00:12:08,248
‎พวกเขายังไม่เต็มไปด้วยความซ้ำซากน่ะ

199
00:12:08,331 --> 00:12:11,251
‎พวกเขามีความสดใหม่มากกว่าผู้ใหญ่

200
00:12:11,334 --> 00:12:13,754
‎ซึ่งมันถูกพรากไปอย่างรวดเร็ว

201
00:12:14,504 --> 00:12:18,175
‎พวกเขาไม่รู้ว่าอะไรคืออะไร
‎พวกเขาก็เลยแต่งเรื่องขึ้นมา

202
00:12:18,258 --> 00:12:20,093
‎ไม่ก็ถามคำถาม

203
00:12:20,177 --> 00:12:24,973
‎ปกติพวกเขาไม่ได้พยายามโน้มน้าวคุณ
‎ว่าพวกเขารู้บางอย่างที่จริงๆ ไม่รู้

204
00:12:26,016 --> 00:12:29,019
‎และฉันคิดว่าพวกเขาน่าสนใจมาก

205
00:12:29,102 --> 00:12:31,563
‎ถ้าคุณหมายถึงคนหนุ่มสาว
‎อย่างคนอายุ 20 กว่า

206
00:12:31,646 --> 00:12:34,274
‎ฉันไม่เคยคิดเรื่องพวกเขาเลย

207
00:12:34,357 --> 00:12:36,985
‎แม้แต่ตอนที่ฉันอายุเท่านั้น
‎ฉันก็ไม่เคยคิดถึงมันเลย

208
00:12:37,068 --> 00:12:39,905
‎เคยมีเด็กคนหนึ่งเดินมาหาฉันนอกร้านอาหาร

209
00:12:39,988 --> 00:12:43,116
‎แล้วบอกว่า "ถ้าอยากรู้ว่าคนรุ่นใหม่คิดอะไรอยู่

210
00:12:43,200 --> 00:12:45,160
‎นี่อีเมลของผมนะ ส่งอีเมลมาหาผมได้"

211
00:12:45,243 --> 00:12:47,871
‎แล้วฉันก็ตอบว่า "ทำไมฉันต้องอยากรู้ด้วย"

212
00:12:47,954 --> 00:12:50,123
‎เขาตอบว่า "ก็มีหลายคนอยากรู้"

213
00:12:50,207 --> 00:12:53,293
‎ฉันบอกว่า "คนพยายามขายของให้คุณไง
‎ฉันไม่ได้ขายอะไรทั้งนั้น

214
00:12:53,376 --> 00:12:54,377
‎ถ้าฉันมีบริษัท

215
00:12:54,461 --> 00:12:58,590
‎ที่พยายามขายเสื้อผ้าให้คนพวกนี้
‎ฉันก็คงอยากรู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่

216
00:12:58,673 --> 00:13:04,221
‎แต่ทำไมต้องเป็นคุณ
‎จากบรรดาคนนับล้านที่อายุ 20

217
00:13:04,304 --> 00:13:06,223
‎ทำไมต้องเป็นคุณ เด็ก 20 ที่ฟ้าส่งมารึไง"

218
00:13:06,306 --> 00:13:10,560
‎การเป็นคนแก่ไม่ได้มีข้อดีมากเท่าไหร่หรอก
‎แต่นี่เป็นหนึ่งในนั้น

219
00:13:10,644 --> 00:13:14,773
‎เมื่อคุณอ่านเจอว่า
‎เราจะไม่มีน้ำเหลือในปี 2050

220
00:13:14,856 --> 00:13:16,566
‎คุณคิดก่อนเลยว่า "พระเจ้าช่วย!"

221
00:13:16,650 --> 00:13:18,902
‎แล้วก็คิดว่า
‎"ปี 2050 เหรอ ฉันตายไปแล้วแหละ "

222
00:13:20,779 --> 00:13:22,697
‎ให้คนอื่นเป็นกังวลไปเถอะ!

223
00:13:24,950 --> 00:13:26,785
‎ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาทำกับคุณไหม

224
00:13:26,868 --> 00:13:29,037
‎เพราะคุณมีลูกที่ยังอายุน้อย

225
00:13:29,120 --> 00:13:31,581
‎ฉันไม่ได้หมายถึงเด็กเล็กๆ นะ แต่เป็นวัยรุ่น

226
00:13:31,665 --> 00:13:36,044
‎แต่คนที่อายุเท่านั้น
‎เท่าๆ กับลูกสาวคุณและอาจจะแก่กว่า

227
00:13:36,127 --> 00:13:40,674
‎มักจะเข้าหาฉันเพื่อถามความเห็น
‎ว่าควรทำอะไรในชีวิต

228
00:13:41,299 --> 00:13:45,011
‎และฉันคิดเสมอว่า
‎"อย่างแรกเลย ฉันไม่สนว่าคุณจะทำอะไร"

229
00:13:46,513 --> 00:13:49,391
‎พวกเขาชินกับ
‎การเป็นศูนย์กลางความสนใจของพ่อแม่

230
00:13:49,474 --> 00:13:52,644
‎ใครก็ตามที่พวกเขาเจอในวัยนั้น
‎พวกเขาจะคิดว่า "พวกนั้นอาจช่วยฉันได้"

231
00:13:53,687 --> 00:13:55,814
‎แต่มาทำกับฉัน นั่นคงเป็นความผิดพลาด

232
00:13:58,108 --> 00:14:01,486
‎สิ่งที่พวกเขามักถาม
‎คือพวกเขาควรเป็นศิลปินแบบไหน

233
00:14:01,570 --> 00:14:05,866
‎แต่พวกเขามักจะถามว่า "คุณคิดว่า
‎ผมควรเป็นนักเขียนหรือคนทำหนัง"

234
00:14:05,949 --> 00:14:08,827
‎และฉันคิดเสมอว่า
‎"ถ้าฉันอายุเท่าคุณ ฉันจะมองหาน้ำ

235
00:14:10,120 --> 00:14:13,456
‎ฉันคิดว่าคุณควรจะเป็นอะไรก็ตาม
‎ที่คุณใช้เรียกคนที่มองหาน้ำ

236
00:14:13,540 --> 00:14:15,125
‎เพราะว่า

237
00:14:15,208 --> 00:14:18,628
‎ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมน้ำหมดโลก
‎แต่ดูเหมือนว่าเราดื่มหมดไปแล้ว"

238
00:14:18,712 --> 00:14:21,464
‎เหมือนกับว่า "เราไม่เหลือไว้ให้คุณเลย"

239
00:14:32,017 --> 00:14:34,060
‎เราเจอกันตอนสามทุ่ม

240
00:14:34,644 --> 00:14:36,646
‎เราเจอกันตอนสองทุ่ม

241
00:14:36,730 --> 00:14:38,440
‎ผมมาตรงเวลา

242
00:14:39,065 --> 00:14:41,026
‎ไม่ คุณมาช้า

243
00:14:41,735 --> 00:14:46,698
‎ใช่ ผมจำได้ดี

244
00:14:48,742 --> 00:14:51,328
‎- เราเจอกันตอนสามทุ่ม
‎- เราเจอกันตอนสองทุ่ม

245
00:14:51,411 --> 00:14:54,164
‎- ผมมาตรงเวลา
‎- ไม่ คุณมาช้า

246
00:14:54,247 --> 00:14:58,418
‎ใช่ ผมจำได้ดี

247
00:14:59,961 --> 00:15:01,838
‎ระบบพิมพ์ดีดมีหน้าจอของซีร็อกซ์

248
00:15:01,922 --> 00:15:05,175
‎ช่วยให้คุณสร้างและแก้ไขข้อมูลได้บนหน้าจอ

249
00:15:05,258 --> 00:15:07,135
‎ก่อนที่จะพิมพ์ลงในกระดาษ

250
00:15:07,218 --> 00:15:10,555
‎และจะจดจำทุกอย่าง แม้คุณจะจำไม่ได้

251
00:15:10,639 --> 00:15:15,602
‎ใช่ ผมจำได้ดี

252
00:15:16,645 --> 00:15:17,520
‎กับการส่งข้อความ

253
00:15:17,604 --> 00:15:20,732
‎และโซเชียลเน็กเวิร์ก
‎อีเมล โทรศัพท์ คุณเป็นยังไงกับของเหล่านั้นบ้าง

254
00:15:20,815 --> 00:15:23,735
‎คุณชอบส่งข้อความหรือชอบคุยโทรศัพท์

255
00:15:23,818 --> 00:15:25,111
‎ไม่ใช่สักอย่างนั่นแหละ

256
00:15:25,195 --> 00:15:27,030
‎- ไม่เลยเหรอ
‎- ไ่ม่ ฉันไม่มีคอมพิวเตอร์

257
00:15:27,113 --> 00:15:31,326
‎ฉันไม่มีไอโฟน หรือมือถือ หรือไอแพด

258
00:15:31,409 --> 00:15:33,244
‎- ไม่มีมือถือเหรอ
‎- ฉันมีโทรศัพท์ธรรมดา

259
00:15:33,828 --> 00:15:36,289
‎ฉันมีที่อยู่ เท่านี้ก็พอแล้ว

260
00:15:36,998 --> 00:15:40,043
‎ตอนที่พวกเขาคิดค้นคอมพิวเตอร์เป็นครั้งแรก

261
00:15:40,126 --> 00:15:42,379
‎คอมพิวเตอร์ที่ใช้ในบ้านคนน่ะนะ

262
00:15:43,922 --> 00:15:45,882
‎พวกเขาเรียกมันว่าโปรแกรมประมวลผลคำ

263
00:15:45,966 --> 00:15:48,802
‎เพื่อนของฉันได้มาและบอกว่า "เธอต้องมาดู"

264
00:15:48,885 --> 00:15:51,096
‎ฉันไปที่บ้านเธอแล้วเธอก็ให้ฉันดูสิ่งนี้

265
00:15:51,179 --> 00:15:53,640
‎สิ่งที่ฉันเห็น และสิ่งที่มันเป็นในตอนนั้น

266
00:15:53,723 --> 00:15:56,267
‎คือเครื่องพิมพ์ดีดที่เร็วมาก

267
00:15:56,351 --> 00:16:00,313
‎แต่ฉันไม่มีเครื่องพิมพ์ดีด
‎ฉันไม่เคยมีเครื่องเก่า

268
00:16:00,397 --> 00:16:01,731
‎ฉันเขียนด้วยปากกาลูกลื่น

269
00:16:02,232 --> 00:16:04,651
‎ฉันคิดว่า "สิ่งนี้ไม่จำเป็นกับฉัน
‎นี่มันคือเครื่องพิมพ์ดีดเร็ว

270
00:16:04,734 --> 00:16:07,320
‎ฉันไม่มีแม้กระทั่งเครื่องพิมพ์ดีด
‎ฉันไม่รู้วิธีพิมพ์ดีด

271
00:16:07,404 --> 00:16:09,364
‎ฉันไม่เอาด้วยแน่"

272
00:16:09,447 --> 00:16:11,074
‎และแน่นอนว่าฉันไม่ได้รู้เลย…

273
00:16:11,157 --> 00:16:14,327
‎ฉันไม่รู้ว่าโลกทั้งใบจะเข้าไปอยู่ในเครื่องนี้

274
00:16:15,036 --> 00:16:18,331
‎แต่มันก็เป็นแบบนั้น แต่มันค่อยเป็นค่อยไป
‎ฉันไม่ได้สังเกตเลย

275
00:16:18,415 --> 00:16:21,584
‎ตอนนี้โลกทั้งใบอยู่ในนั้น
‎และคนพูดกันว่า

276
00:16:21,668 --> 00:16:24,796
‎"และตอนนี้คุณไม่รู้เรื่องพวกนี้เนี่ยนะ"

277
00:16:24,879 --> 00:16:28,383
‎แต่มันไม่จริงเลย
‎เพราะมีคนบอกฉันเรื่องพวกนี้ตลอด

278
00:16:28,466 --> 00:16:31,094
‎ดังนั้นฉันรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้
‎ฉันรู้เท่าที่ฉันอยากรู้

279
00:16:31,177 --> 00:16:36,307
‎ฉันรู้มากกว่าที่ฉันอยากรู้อีก สำหรับฉัน
‎มันเหมือนกับรายการเดอะ คาร์เดเชียนน่ะ

280
00:16:36,391 --> 00:16:40,437
‎ฉันไม่เคยดูรายการเดอะ คาร์เดเชียน
‎แต่ฉันรู้เกี่ยวกับมัน โอเคไหม

281
00:16:40,520 --> 00:16:42,230
‎นั่นคือสิ่งที่ฉันรู้สึกเกี่ยวกับอินเทอร์เน็ต

282
00:16:42,313 --> 00:16:46,484
‎ซึ่งฉันรู้ว่า ในสักทาง
‎มันเชื่อมโยงกับเดอะ คาร์เดเชียน

283
00:16:50,989 --> 00:16:53,324
‎ทุกอย่างที่ฉันรู้เกี่ยวกับอินเทอร์เน็ต

284
00:16:53,408 --> 00:16:55,952
‎ถ้าไม่ใช่สิ่งที่คนบอกฉัน
‎หรือแสดงให้ฉันเห็น

285
00:16:56,036 --> 00:16:57,787
‎เพราะคนมักจะทำตัวเหมือนว่า

286
00:16:57,871 --> 00:17:01,166
‎"ฟรานที่น่าสงสาร เธอไม่มีทางรู้เรื่องพวกนี้เลย
‎ให้ฉันแสดงให้ดูนะ ฟราน"

287
00:17:01,249 --> 00:17:03,793
‎ซึ่งเกินกว่าครึ่ง ฉันไม่รู้จักพวกเขาเลยด้วยซ้ำ

288
00:17:03,877 --> 00:17:06,421
‎ฉันเลยดีใจสุดๆ ที่เห็นพวกเขาเข้าหาฉันแบบนี้

289
00:17:06,504 --> 00:17:09,715
‎แต่สัปดาห์ที่แล้ว มีคนสองคนที่อายุน้อยกว่าฉัน

290
00:17:09,799 --> 00:17:12,802
‎แต่คนหนึ่งไม่ได้เด็กกว่าฉันนัก
‎และอีกคนเด็กกว่าฉันมาก

291
00:17:12,886 --> 00:17:15,388
‎คนหนึ่งอธิบายให้ฉันฟังว่าอินสตาแกรมคืออะไร

292
00:17:16,306 --> 00:17:18,558
‎อีกคนอธิบายให้ฉันฟังว่าทวิตเตอร์คืออะไร

293
00:17:18,640 --> 00:17:21,019
‎และมันทำให้ฉันโกรธมากจนพูดว่า

294
00:17:21,101 --> 00:17:22,771
‎"ให้ฉันอธิบายให้ฟังหน่อย

295
00:17:23,271 --> 00:17:26,483
‎ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีของพวกนี้
‎เพราะฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร

296
00:17:26,983 --> 00:17:29,611
‎ฉันไม่มีของพวกนี้เพราะฉันรู้ว่ามันคืออะไร

297
00:17:29,694 --> 00:17:31,112
‎ฉันเลยไม่มีมัน"

298
00:17:31,696 --> 00:17:35,158
‎เมื่อไม่นานมานี้ฉันไป
‎งานเลี้ยงอาหารค่ำและมีบางคน…

299
00:17:35,241 --> 00:17:38,203
‎มีคนขายงานศิลปะที่นั่น
‎อันที่จริง มันเป็นมื้อค่ำของเขา

300
00:17:38,286 --> 00:17:42,791
‎และเขาบอกว่าคนสมัยนี้
‎ซื้องานศิลปะบนอินเทอร์เน็ตและมันช่างน่าขัน

301
00:17:42,874 --> 00:17:46,211
‎พวกเขาไม่ได้ประสบการณ์งานศิลป์
‎ถ้าซื้อจากอินเทอร์เน็ต

302
00:17:46,294 --> 00:17:50,090
‎มันไม่ใช่ประสบการณ์งานศิลป์ที่แท้จริง ฉันบอก
‎ว่า "สำหรับคุณ มันไม่ใช่ประสบการณ์ที่แท้จริง

303
00:17:50,173 --> 00:17:52,550
‎แต่สำหรับคนที่ทำมัน
‎นั่นคือประสบการณ์ของพวกเขา

304
00:17:52,634 --> 00:17:54,344
‎นั่นต่างหากที่พวกเขาสนใจ"

305
00:17:54,427 --> 00:17:56,805
‎นี่คือคนสมัยใหม่ คนที่ต่างออกไป

306
00:17:56,888 --> 00:17:59,641
‎พวกเขาเป็นคนที่เรียกว่า
‎คนที่พวกเขาไม่เคยเจอว่าเพื่อน

307
00:17:59,724 --> 00:18:02,310
‎เขาพูดว่า "ไม่ใช่เป็นเพื่อนกันจริงๆ"
‎แต่สำหรับพวกเขา มันใช่ไง

308
00:18:02,393 --> 00:18:06,773
‎เรามีเรื่องอื้อฉาวทางเพศของแอนโธนี วีนเนอร์

309
00:18:06,856 --> 00:18:11,402
‎ซึ่งไม่ได้มีเรื่องเซ็กซ์เลย
‎เขาเสียการงานไปเพราะเรื่องอื้อฉาวทางเพศ

310
00:18:11,486 --> 00:18:14,197
‎- เขาไม่ได้โดนเอาด้วยซ้ำ
‎- และเขาไม่ได้มีเซ็กส์

311
00:18:14,280 --> 00:18:16,032
‎โอ้โฮ นั่นน่าทึ่งมาก

312
00:18:16,116 --> 00:18:19,327
‎คือถ้าคุณจะต้องเสียการงานไป

313
00:18:19,410 --> 00:18:22,539
‎อย่างน้อยในเรื่องอื้อฉาวทางเพศ
‎เมื่อคุณจะเสียการงาน คุณต้องได้มีเซ็กซ์

314
00:18:22,622 --> 00:18:24,415
‎ใช่ค่ะ จริง

315
00:18:24,499 --> 00:18:27,919
‎ดังนั้นเรามีเรื่องอื้อฉาวทางเพศที่ไม่มีเซ็กส์
‎มิตรภาพที่ไม่มีเพื่อน

316
00:18:28,002 --> 00:18:29,212
‎ศิลปะที่พวกเขามองไม่เห็น

317
00:18:29,295 --> 00:18:32,757
‎ดังนั้นนี่คือคนประเภทที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

318
00:18:32,841 --> 00:18:38,304
‎โอเค ฉันมีน้องสาวที่อายุสองย่างสามขวบ
‎เธอมีไอแพดเป็นของตัวเอง

319
00:18:38,388 --> 00:18:39,806
‎และเล่นมันอยู่ตลอดเวลา

320
00:18:39,889 --> 00:18:41,224
‎ฉันยังไม่มีไอแพดเลยด้วยซ้ำ

321
00:18:41,724 --> 00:18:45,603
‎คุณคิดว่านี่จะส่งผลเสีย
‎ต่อการมีปฏิสัมพันธ์ของเธอกับคนอื่นในอนาคตไหม

322
00:18:45,687 --> 00:18:48,731
‎คุณคิดว่านี่เป็นการลางบอกเหตุ
‎ของคนรุ่นใหม่ไหม

323
00:18:48,815 --> 00:18:51,526
‎เธอบอกว่าเธอมีน้องสาวสองขวบ
‎ที่มีไอแพดเป็นของตัวเอง

324
00:18:51,609 --> 00:18:53,194
‎และเธอเองยังไม่มีไอแพดด้วยซ้ำ

325
00:18:53,278 --> 00:18:55,613
‎- พ่อแม่คุณชอบเธอมากกว่า
‎- ฉันรู้

326
00:18:55,697 --> 00:18:59,742
‎โอเคไหม ฉันไม่ได้กังวลเรื่องเด็กสองขวบหรอก

327
00:18:59,826 --> 00:19:03,621
‎เพราะคนที่อายุสองขวบ
‎ไม่ต้องมารับมือกับคนพวกนั้น

328
00:19:03,705 --> 00:19:06,791
‎ฉันเป็นห่วงคนที่อายุ 22 มากกว่า โอเคไหม

329
00:19:06,875 --> 00:19:11,671
‎ดังนั้น ใช่ เธอจะต่างออกไป
‎นั่นเป็นเรื่องจริง แต่เธออาจไม่ได้แย่กว่านะ

330
00:19:11,754 --> 00:19:14,048
‎เธออาจดีกว่าก็ได้ เราไม่รู้เรื่องนี้หรอก

331
00:19:14,132 --> 00:19:16,217
‎เป็นไปได้ว่ามันอาจจะทำให้พวกเขาดีขึ้น

332
00:19:16,301 --> 00:19:20,763
‎มันจะทำให้พวกเขาเก่งขึ้นในโลกของไอแพด
‎เพราะนั่นจะเป็นโลกในอนาคต

333
00:19:20,847 --> 00:19:21,848
‎ฉันเชื่อ

334
00:19:21,931 --> 00:19:26,144
‎ว่าคุณจะเข้าใจเฉพาะคนที่เป็นคนรุ่นเดียวกัน

335
00:19:26,686 --> 00:19:29,856
‎คุณไม่สามารถเข้าใจคนที่อยู่คนละรุ่นได้หรอก

336
00:19:29,939 --> 00:19:33,234
‎เพื่อที่คุณจะได้…

337
00:19:33,318 --> 00:19:35,820
‎ฉันเข้าใจคนในวัยฉันมากๆ เลยนะ

338
00:19:35,904 --> 00:19:37,739
‎แค่จากการมองพวกเขาเอง

339
00:19:37,822 --> 00:19:41,284
‎และเมื่อฉันพูดว่าวัยฉัน
‎ฉันหมายถึงแก่หรืออ่อนกว่าฉันสิบปี

340
00:19:41,367 --> 00:19:44,162
‎ฉันเข้าใจเสื้อผ้าของพวกเขา

341
00:19:44,245 --> 00:19:46,372
‎ฉันรู้ว่าพวกเขาคิดว่าเสื้อผ้าที่ใส่
‎มีความหมายยังไง

342
00:19:46,456 --> 00:19:49,709
‎ฉันรู้ว่าพวกเขาคิดยังไง
‎เวลาที่บอกฉันว่าพวกเขาชอบเพลงอะไร

343
00:19:49,792 --> 00:19:51,628
‎หรือชอบหนังสืออะไร

344
00:19:51,711 --> 00:19:54,255
‎แต่ฉันไม่รู้เรื่องพวกนี้ของคนที่ยังเด็ก

345
00:19:54,339 --> 00:19:57,675
‎ประเด็นของคนหนุ่มสาวคือพวกเขาดูเด็ก

346
00:19:58,176 --> 00:20:03,014
‎และนั่นเป็นวิธีที่ไร้สาระมาก
‎ในการจัดหมวดหมู่คน

347
00:20:18,488 --> 00:20:23,243
‎(เดอะ แบร์ โดยเจ.เจ. แอนนาด์)

348
00:20:28,790 --> 00:20:30,959
‎ตอนยังอายุน้อย ฉันเคยเดินทางบ่อย

349
00:20:31,042 --> 00:20:33,169
‎ฉันเคยสนุกกับมันมากกว่าตอนนี้

350
00:20:33,670 --> 00:20:35,463
‎มีครั้งหนึ่ง ฉันไปเที่ยวที่อะลาสกา

351
00:20:35,546 --> 00:20:39,300
‎แล้วเราก็ไปที่ที่แห่งนี้
‎ที่ชื่อว่า อุทยานแห่งชาติเกลเชอร์

352
00:20:40,051 --> 00:20:45,765
‎ฉันเลยจ้างชายคนนี้ที่ชื่อว่าบรูซ
‎ที่ถ้าไม่ใช่ไกด์ล่าหมี

353
00:20:45,848 --> 00:20:49,102
‎หรือถ้าคุณอยากแค่ไปปีนเขาและเห็นหมี

354
00:20:49,185 --> 00:20:52,772
‎คุณก็จ้างบรูซได้
‎และคุณไม่จำเป็นต้องฆ่าหมีเลย

355
00:20:52,855 --> 00:20:56,985
‎เราก็เลยเริ่มปีนเขากัน พวกเรามีกันอยู่แปดคน

356
00:20:57,068 --> 00:21:01,281
‎ฉันอาจจะไม่ถนัดด้านกีฬาที่สุดแล้ว

357
00:21:01,364 --> 00:21:04,575
‎แต่นี่ก็ไม่ใช่กลุ่มคนที่แข็งแรงที่สุดในโลก

358
00:21:04,659 --> 00:21:09,414
‎แล้วบรูซก็พาเรามารวมตัวกัน
‎และอธิบายเรื่องหมี

359
00:21:09,998 --> 00:21:13,418
‎"ทีนี้ ถ้าคุณเห็นหมี" เขาบอก "อย่าวิ่ง

360
00:21:14,794 --> 00:21:17,839
‎เพราะหมีก็วิ่งได้"
‎ฉันจำไม่ได้ "96 กม.ต่อชั่วโมง

361
00:21:17,922 --> 00:21:19,674
‎ไม่มีทางที่คุณจะวิ่งหนีหมีได้

362
00:21:20,174 --> 00:21:24,137
‎และหมีจะจับคุณและกินคุณ
‎ดังนั้นอย่าวิ่ง

363
00:21:24,929 --> 00:21:26,681
‎อยู่ตรงนั้นแหละ

364
00:21:27,432 --> 00:21:28,683
‎ยืนอยู่เฉยๆ

365
00:21:29,225 --> 00:21:31,936
‎ชูมือขึ้นแล้วร้องเพลง"

366
00:21:33,604 --> 00:21:37,317
‎เพราะการร้องเพลง
‎จะทำให้หมีสงสัยว่า "นี่มันอะไรกัน"

367
00:21:37,942 --> 00:21:41,279
‎และเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับว่า
‎คุณเป็นนักร้องที่ดีแค่ไหนเลย

368
00:21:41,362 --> 00:21:45,491
‎"แล้วหมีก็จะไปเอง" บรูซบอก

369
00:21:46,200 --> 00:21:47,327
‎ฉันเลยบอกว่า "บรูซ

370
00:21:48,453 --> 00:21:52,749
‎ฉันรับรองได้เลยว่าถ้าฉันเห็นหมี
‎ฉันจะวิ่งแน่

371
00:21:53,333 --> 00:21:55,626
‎เพราะฉันคงไม่มีสติเหลือ

372
00:21:55,710 --> 00:21:57,670
‎คุณต้องมีวินัยอย่างมาก

373
00:21:57,754 --> 00:22:00,715
‎ที่จะเห็นหมี และยังยืนอยู่ตรงนั้น
‎และร้องเพลง!

374
00:22:00,798 --> 00:22:03,468
‎นี่ไม่ใช่ฉันเลย
‎ฉันคงจะตระหนก ฉันวิ่งแน่"

375
00:22:03,551 --> 00:22:05,720
‎เขาบอกว่า "แล้วหมีก็จะโจมตีคุณ"

376
00:22:06,304 --> 00:22:10,391
‎ทีนี้ บรูซมีปืนยักษ์อยู่ในซองหนัง
‎ฉันไม่ได้ล้อเล่น

377
00:22:10,475 --> 00:22:12,268
‎เหมือนซองหนัง ปืนกระบอกใหญ่

378
00:22:12,352 --> 00:22:13,936
‎เราเลยเริ่มปีนเขากัน

379
00:22:14,020 --> 00:22:15,813
‎มันเป็นช่วงเวลาของปี

380
00:22:15,897 --> 00:22:21,235
‎ที่ปลาแซลมอนจะว่ายไปในทิศทางที่แน่นอน

381
00:22:21,319 --> 00:22:23,821
‎- และหมีก็กินปลาแซลมอน
‎- ใช่เลย

382
00:22:23,905 --> 00:22:26,949
‎และลำธารเหล่านี้
‎ก็เต็มไปด้วยปลาแซลมอนที่แหว่งไปหมด

383
00:22:27,992 --> 00:22:29,702
‎ในแง่หนึ่ง

384
00:22:29,786 --> 00:22:34,040
‎มันก็เป็นธรรมชาติที่น่าทึ่งมาก

385
00:22:34,123 --> 00:22:39,420
‎และอีกแง่หนึ่ง คุณเห็นหมี
‎และก็คิดว่าพวกมันเหมือนคนนะ

386
00:22:39,504 --> 00:22:43,299
‎พอมีของเยอะแยะไปหมด
‎พวกเขาก็พูดว่า "นี่คือส่วนที่ฉันต้องการ"

387
00:22:43,383 --> 00:22:46,636
‎เพราะปลาถูกฉีกเละไปหมด
‎แบบ "นี่เหรอ ไม่ ฉันไม่ชอบ"

388
00:22:46,719 --> 00:22:47,637
‎มันเหมือนกับว่า

389
00:22:47,720 --> 00:22:51,015
‎"ไม่รู้สิ ฉันไม่อยากได้อันนั้น
‎อยากได้ส่วนนี้เหรอ ฉันไม่อยากได้"

390
00:22:51,099 --> 00:22:53,643
‎มีปลาแซลมอนถูกฉีกเละเป็นร้อยๆ ตัว

391
00:22:53,726 --> 00:22:56,771
‎มันน่ากลัวมาก แต่พอถึงจุดหนึ่ง

392
00:22:56,854 --> 00:22:59,982
‎ฉันเอาแต่พูดว่า "คุณเห็นหมีไหม บรูซ
‎เห็นหมีบ้างไหม

393
00:23:00,066 --> 00:23:03,277
‎บรูซ แซลมอนพวกนี้ถูกฉีก
‎พวกมันถูกหมีฉีกเละ"

394
00:23:03,986 --> 00:23:06,781
‎ตอนนั้นฉันหวาดผวาไปหมด
‎กังวลมากเลยจริงๆ

395
00:23:06,864 --> 00:23:09,200
‎ฉันเลยตามบรูซแจ

396
00:23:09,992 --> 00:23:13,955
‎มือข้างหนึ่งจับไหล่เขาไว้
‎มืออีกข้างโอบเอวเขาไว้

397
00:23:14,038 --> 00:23:16,040
‎เมื่อเขาหยุด ฉันก็จะหยุด "บรูซ!"

398
00:23:16,124 --> 00:23:19,961
‎ถ้าเขาออกห่างจากฉันเกิน 60 ซม.
‎ฉันตะโกนว่า "บรูซ คุณอยู่ไหน บรูซ "

399
00:23:20,044 --> 00:23:22,171
‎แล้วบรูซก็พูดว่า "ฟราน"

400
00:23:23,131 --> 00:23:25,091
‎เขาโมโหฉันมาก

401
00:23:25,174 --> 00:23:28,261
‎เขาบอกว่า
‎"ฟราน ผมว่าผมต้องบอกอะไรคุณหน่อย"

402
00:23:28,761 --> 00:23:31,139
‎ฉันคิดในใจว่า
‎"เขาจะบอกว่ามีหมีอยู่ตรงนั้นแน่ๆ"

403
00:23:31,222 --> 00:23:33,933
‎เขาบอกว่า
‎"ผมมีเรื่องต้องบอกคุณ ผมแต่งงานแล้ว"

404
00:23:35,977 --> 00:23:39,272
‎ฉันบอกว่า "อะไรนะ" เขาบอกว่า
‎"ผมแต่งงานแล้ว แค่อยากให้คุณรู้ไว้"

405
00:23:39,355 --> 00:23:44,360
‎ฉันบอกว่า "เหตุผลที่ฉันเกาะคุณ
‎ไม่ใช่เพราะฉันทนเสน่ห์คุณไม่ได้

406
00:23:44,444 --> 00:23:46,154
‎มันเป็นเพราะคุณมีปืน

407
00:23:46,737 --> 00:23:49,115
‎และเพราะฉันรู้สึกว่า ถ้าเราเห็นหมี

408
00:23:49,198 --> 00:23:52,285
‎คุณจะไม่ยืนเฉยๆ และร้องเพลง
‎แต่คุณจะยิงหมี

409
00:23:52,785 --> 00:23:54,912
‎นั่นคือสิ่งที่ฉันอยากให้เกิดขึ้น
‎ถ้าเราเจอหมี"

410
00:23:55,496 --> 00:23:58,875
‎ฉันไม่อยากตายในแบบที่ทำให้คนอื่นขำได้

411
00:23:58,958 --> 00:24:02,253
‎เพราะฉันรู้ว่าถ้าฉันถูกหมีกิน

412
00:24:02,336 --> 00:24:06,007
‎แทนที่คนจะคิดเมื่อได้ยินเรื่องนี้ว่า "นั่นแย่มาก"

413
00:24:06,090 --> 00:24:09,427
‎พวกเขาจะคิดว่า "น่าตลกจะตายไป
‎ฟรานถูกหมีกิน!

414
00:24:09,510 --> 00:24:11,387
‎แทนที่จะเป็นคนอื่นอีกตั้งเยอะแยะ!"

415
00:24:11,471 --> 00:24:15,558
‎และฉันคิดว่า
‎"ฉันไม่อยากให้การตายของฉันเป็นเรื่องตลก"

416
00:24:15,641 --> 00:24:17,185
‎ใช่ แบบนั้นคงตลกจริงๆ

417
00:24:17,268 --> 00:24:22,231
‎และถ้าฉันไม่ใช่ฟรานและได้ยินแบบนั้น
‎ฉันจะคิดว่า "นั่นมันตลกชะมัด"

418
00:24:22,315 --> 00:24:23,983
‎แต่ฉันไม่อยากตายแบบนั้นไง

419
00:24:24,692 --> 00:24:27,737
‎ฉันไม่รู้ว่าคุณถามอะไรฉัน
‎แต่นั่นคือเรื่องราวของหมี

420
00:24:38,456 --> 00:24:40,541
‎ไม่มีใครอายุน้อยพอที่จะยังเรียนอยู่

421
00:24:41,542 --> 00:24:44,086
‎และตระหนักได้ว่า
‎สักวันหนึ่งพวกเขาจะดูแก่ขึ้น โอเคไหม

422
00:24:44,170 --> 00:24:46,422
‎นี่คือสิ่งที่ไม่เกิดขึ้นจนกว่าคุณจะแก่ไปเอง

423
00:24:47,089 --> 00:24:52,261
‎โอเคไหม
‎เพราะถ้าฉันเจอคนที่ไม่ได้เจอมานาน

424
00:24:52,345 --> 00:24:54,764
‎ฉันจะคิดว่า "เกิดบ้าอะไรขึ้นกับคุณน่ะ"

425
00:24:55,264 --> 00:24:59,352
‎เข้าใจไหม และฉันก็ตระหนักได้ว่า
‎พวกเขาคิดแบบเดียวกันกับฉัน

426
00:25:00,102 --> 00:25:02,104
‎เหตุผลเดียวที่ฉันไม่คิดแบบนั้นกับตัวเอง

427
00:25:02,188 --> 00:25:03,773
‎เพราะฉันเห็นตัวเองทุกวัน

428
00:25:04,315 --> 00:25:06,609
‎แม้ว่าจะสั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก็…

429
00:25:06,692 --> 00:25:09,779
‎ฉันเห็นรูปพวกนี้ที่ถ่ายให้โว้ก

430
00:25:09,862 --> 00:25:12,323
‎และฉันเห็นว่าฉันเขียนบนรูปไว้หมดเลย

431
00:25:12,406 --> 00:25:14,617
‎ฉันส่งกลับไปให้แอนนา วินทัวร์
‎แล้วเขียนว่า

432
00:25:14,700 --> 00:25:17,995
‎"แอนนา รูปพวกนี้แย่มาก เราต้องถ่ายใหม่"

433
00:25:18,079 --> 00:25:21,207
‎ฉันมองไปที่รูปพวกนั้นและคิดว่า
‎"ถ้าฉันตื่นขึ้นมาในวันนี้ และหน้าตาแบบนั้น

434
00:25:21,290 --> 00:25:22,458
‎ฉันคงดีใจตาย!"

435
00:25:24,126 --> 00:25:26,462
‎คำบรรยายโดยณัฏฐ์อัปสร เลิศธีระกุล