1
00:00:06,027 --> 00:00:07,987
‎(ผลงานซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

2
00:00:10,823 --> 00:00:12,783
‎ฉันเกลียดชังเงินเข้าไส้

3
00:00:12,867 --> 00:00:14,243
‎อย่างไรก็ตาม

4
00:00:15,202 --> 00:00:20,416
‎แต่ปัญหาของฉันในเรื่องนี้ ซึ่งไม่ใช่ปัญหาเดียว
‎ก็คือว่าฉันชอบสิ่งของ

5
00:00:20,499 --> 00:00:23,753
‎ฉันเกลียดเงิน แต่ฉันชอบสิ่งของ ถูกไหม

6
00:00:23,836 --> 00:00:27,715
‎ฉันเกลียดเงิน แต่ฉันชอบเฟอร์นิเจอร์
‎ฉันเกลียดเงิน แต่ฉันชอบรถ

7
00:00:27,798 --> 00:00:29,425
‎ฉันเกลียดเงิน แต่ฉันชอบเสื้อผ้า

8
00:00:29,508 --> 00:00:32,302
‎ดังนั้นคุณเกลียดเงินได้ ถ้าคุณเกลียดสิ่งของด้วย

9
00:00:32,386 --> 00:00:34,722
‎คุณจะได้เป็นดาไลลามะไงล่ะ

10
00:00:50,154 --> 00:00:53,407
‎(เส้นแบ่งทรัพย์สินของเลขที่ 140 ถ.บรอดเวย์
‎เชิญข้ามตามสะดวก)

11
00:01:13,344 --> 00:01:15,304
‎- สวัสดีครับ ฟราน
‎- ไง เกิดอะไรขึ้น

12
00:01:15,387 --> 00:01:17,264
‎เราพร้อมจะพาคุณไปนั่งแล้วครับ

13
00:01:28,067 --> 00:01:32,613
‎คุณจะแนะนำตัวเองในวัย 20
‎ที่เดินทางมานิวยอร์ก ณ ปัจจุบันนี้ว่ายังไงคะ

14
00:01:32,696 --> 00:01:33,572
‎เอาเงินมาด้วย

15
00:01:34,740 --> 00:01:35,616
‎โอเคนะ

16
00:01:37,284 --> 00:01:39,245
‎เอาเงินมาด้วย นั่นแหละที่ฉันจะบอก

17
00:01:39,328 --> 00:01:42,998
‎ถ้าให้แนะนำคนที่มาในยุคสมัยฉัน
‎คุณไม่ต้องใช้เงินเยอะขนาดนั้นหรอก

18
00:01:48,254 --> 00:01:49,088
‎นั่งกันค่ะ

19
00:01:50,214 --> 00:01:51,132
‎- โอเค
‎- คือ…

20
00:01:51,632 --> 00:01:55,845
‎ผมไม่อยากพูดอะไร
‎แต่แก้วพวกนี้ดูไม่เข้ากันมากขึ้นทุกที

21
00:01:55,928 --> 00:01:58,597
‎ฉันดื่มกาแฟแก้วนี้ มันเลยพร่องไปแล้ว

22
00:01:59,265 --> 00:02:00,808
‎งั้นเราก็ต้องถ่ายใหม่หมด

23
00:02:05,020 --> 00:02:08,857
‎เป็นความจริงที่ว่าผู้หญิงวัยฉัน สมัยเรายังเด็ก

24
00:02:08,940 --> 00:02:12,153
‎ไม่ได้ถูกเลี้ยงดูมาให้คิดเรื่องเงิน

25
00:02:12,236 --> 00:02:16,574
‎ฉันเชื่อว่าถ้าฉันเป็นเด็กผู้ชาย

26
00:02:16,657 --> 00:02:22,746
‎ฉันคงไม่มีทัศนคติเฉื่อยชาเนือยเนิบ
‎เรื่องเงินแบบนี้

27
00:02:22,830 --> 00:02:24,582
‎ฉันคงไม่ได้รับอนุญาตให้เป็นแบบนั้น

28
00:02:24,665 --> 00:02:28,377
‎เพราะพ่อของฉันคงจะตะคอกว่า
‎"บ้ารึเปล่า ไม่เข้าใจเหรอ"

29
00:02:28,460 --> 00:02:30,921
‎แต่ผู้คนมักจะพูดกับฉันว่า

30
00:02:31,005 --> 00:02:33,549
‎"พ่อแม่คุณอยากให้คุณเป็นนักเขียนเหรอ" เปล่า

31
00:02:33,632 --> 00:02:35,718
‎"พวกเขาพยายามห้ามคุณเหรอ" เปล่า

32
00:02:35,801 --> 00:02:39,638
‎"จริงเหรอ แล้วพวกเขาอยากให้คุณเป็นอะไร"
‎แม่ศรีเรือน พวกเขาอยากให้ฉันมีสามี

33
00:02:39,722 --> 00:02:42,433
‎พวกเขาคาดว่าฉันจะเป็นภรรยา
‎พวกเขาอยากให้ฉันเป็นภรรยา

34
00:02:42,516 --> 00:02:44,602
‎พวกเขาก็เลยไม่เคยบอกอะไรฉันเลย

35
00:02:44,685 --> 00:02:49,899
‎หรือสอนอะไรเลย
‎นอกเหนือไปจากการเป็นแม่ศรีเรือน

36
00:02:49,982 --> 00:02:52,443
‎และก็อย่างที่คุณเห็น
‎มันไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาคาดหวัง

37
00:02:52,526 --> 00:02:55,362
‎แต่ฉันคิดว่า

38
00:02:55,446 --> 00:02:59,366
‎การเป็นเด็กผู้หญิงในยุค 1950
‎มันไม่ดีเอาซะเลย

39
00:02:59,450 --> 00:03:01,410
‎แต่ข้อดีของมัน

40
00:03:01,493 --> 00:03:05,247
‎ก็คือพวกเขาไม่ได้สนใจคุณมากนัก

41
00:03:05,331 --> 00:03:10,085
‎ฉันจำได้ชัดเจนว่าเพื่อนรักของฉัน

42
00:03:11,086 --> 00:03:15,132
‎ซึ่งตอนนี้ก็ยังสนิทกันอยู่
‎บ้านเธอเลยบ้านฉันไปนิดเดียว

43
00:03:15,216 --> 00:03:18,677
‎ฉันอยู่ที่บ้านเธอหลังเลิกเรียน
‎และพ่อเธอโทรมาบอกว่าได้ขึ้นค่าจ้าง

44
00:03:18,761 --> 00:03:21,597
‎ทุกคนตื่นเต้นกันมากและแม่ของเธอก็อบเค้ก

45
00:03:21,680 --> 00:03:23,140
‎ฉันไม่รู้ว่าได้ขึ้นค่าจ้างคืออะไร

46
00:03:23,224 --> 00:03:25,851
‎พอกลับมาบ้าน ฉันเลยถามแม่
‎"ได้ขึ้นค่าจ้างคืออะไรคะ"

47
00:03:25,935 --> 00:03:30,147
‎แม่บอกว่า "นั่นคือตอนที่เราได้เงินมากขึ้น
‎ในแต่ละสัปดาห์" หรืออะไรก็ตาม

48
00:03:30,648 --> 00:03:34,693
‎ฉันเลยพูดว่า "พ่อเพื่อนได้ขึ้นค่าจ้าง
‎ตอนนี้เขาก็เลยทำเงินได้…"

49
00:03:35,444 --> 00:03:39,365
‎ฉันจำจำนวนเงินได้ 300 เหรียญต่อสัปดาห์
‎มากกว่าที่พ่อฉันทำได้เยอะเลย

50
00:03:40,115 --> 00:03:42,201
‎ฉันเพิ่งนึกได้ในตอนหลัง

51
00:03:43,619 --> 00:03:46,455
‎ฉันถามว่า "พ่อทำเงินได้เท่าไหร่" แม่ตบหน้าฉัน

52
00:03:48,207 --> 00:03:52,127
‎แม่พูดว่า "อย่าพูดเรื่องเงินนะ

53
00:03:52,211 --> 00:03:54,338
‎มันหยาบคายมาก

54
00:03:54,421 --> 00:03:57,341
‎และอย่าไปถามใครว่าพวกเขาทำเงินได้เท่าไร"

55
00:03:57,716 --> 00:04:01,428
‎ฉันเลยไม่พูดเรื่องเงินอีกเลย แล้วก็ไม่มีเงินด้วย

56
00:04:01,512 --> 00:04:04,682
‎และครั้งหนึ่งฉันเคยเข้าไปในห้องทำงาน
‎ของนักบัญชีของฉัน

57
00:04:04,765 --> 00:04:09,186
‎ในที่สุดเขาก็มองหน้าฉันและพูดว่า
‎"ขอผมอธิบายอะไรให้คุณฟังหน่อยนะ

58
00:04:09,270 --> 00:04:11,939
‎คุณต้องคุยกับผมเรื่องเงิน ผมเป็นนักบัญชีของคุณ"

59
00:04:12,439 --> 00:04:15,401
‎เพราะฉันเอาแต่พูดว่า
‎"ฉันว่าฉันไม่ควรต้องบอกคุณเรื่องนั้น"

60
00:04:16,360 --> 00:04:18,444
‎เขาจะถามว่า "คุณได้เงินจากงานนี้เท่าไหร่"

61
00:04:18,528 --> 00:04:21,657
‎ฉันตอบว่า "นั่นไม่ใช่เรื่องที่ฉันอยากคุยกับคุณ

62
00:04:22,324 --> 00:04:26,495
‎คุณเป็นใคร" แต่กลายเป็นว่า
‎ตอนนี้ใครๆ ก็คุยกันเรื่องเงิน

63
00:04:26,578 --> 00:04:29,123
‎แต่ฉันก็ยังพูดเสมอว่า

64
00:04:29,206 --> 00:04:31,583
‎ถ้าฉันรู้ว่าใครสักคนหาเงินได้มากแค่ไหน

65
00:04:31,667 --> 00:04:34,628
‎หรือจ่ายค่าอะพาร์ตเมนต์เท่าไหร่
‎นั่นเป็นเพราะพวกเขาบอกฉัน

66
00:04:34,712 --> 00:04:37,423
‎ซึ่งพวกเขาเล่าให้ฉันฟังตลอด
‎ฉันจะไม่มีวันถามใคร

67
00:04:37,506 --> 00:04:41,468
‎รู้ไหม แต่เดี๋ยวนี้
‎คนเราคุยเรื่องเงินกันตลอดเวลา

68
00:04:41,552 --> 00:04:46,473
‎อย่างกับเป็นหัวข้อสนทนาที่น่าตื่นเต้น ซึ่งมันไม่ใช่

69
00:04:48,976 --> 00:04:54,398
‎(ผมอยากจะบอกว่าผมเสียภาษี 74 เปอร์เซ็นต์)

70
00:04:54,898 --> 00:04:56,650
‎(ผมอยากให้ดูว่าเหลือแค่ไหน)

71
00:04:57,985 --> 00:05:00,738
‎(- สิ่งที่ผมจะทำมันผิดกฎหมาย
‎- ผิดกฎหมาย)

72
00:05:00,821 --> 00:05:05,993
‎(ผมไม่สนว่าจะโดนจับเข้าคุก
‎อย่างน้อยผมก็ได้ลดน้ำหนัก)

73
00:05:06,076 --> 00:05:07,786
‎(ผมจะให้ดูว่าเหลืออยู่แค่ไหน)

74
00:05:09,204 --> 00:05:13,000
‎(ผมจะหยุดที่ 74 เปอร์เซ็นต์)

75
00:05:14,126 --> 00:05:16,086
‎(เลิกเล่นซะที)

76
00:05:16,628 --> 00:05:18,547
‎(เพราะนี่ไม่ใช่สำหรับคนจน)

77
00:05:18,630 --> 00:05:21,592
‎(นี่สำหรับระเบิดนิวเคลียร์ และพวก…)

78
00:05:21,675 --> 00:05:23,635
‎(คุณรู้นะว่าคุณยั่วโมโหคนมากมาย)

79
00:05:23,719 --> 00:05:25,888
‎(ฟังนะ นี่เงินผม ผมไม่สนหรอก)

80
00:05:25,971 --> 00:05:28,974
‎ตอนฉันมานิวยอร์กครั้งแรก
‎พ่อให้เงินฉัน 200 เหรียญ

81
00:05:29,058 --> 00:05:30,851
‎เป็นเงินก้อนใหญ่ที่สุดที่ฉันเคยมีในชีวิต

82
00:05:30,934 --> 00:05:33,645
‎ตอนนั้นฉันคงคิดว่า
‎"200 เหรียญ ชีวิตนี้ไม่ต้องทำอะไรแล้ว"

83
00:05:34,188 --> 00:05:36,148
‎รู้ไหมคะ

84
00:05:36,231 --> 00:05:38,108
‎ฉันขับรถแท็กซี่

85
00:05:38,192 --> 00:05:41,070
‎ฉันเป็นคนขับรถ เป็นโชเฟอร์ให้คนอื่น

86
00:05:41,779 --> 00:05:44,281
‎ฉันเป็นคนทำความสะอาด เป็นแม่ค้าเร่

87
00:05:44,823 --> 00:05:48,369
‎ขายเข็มขัดตามถนน ฉันจะซื้อ

88
00:05:49,453 --> 00:05:53,707
‎หนังสือพิมพ์เดอะวิลเลจวอยซ์
‎ฉันจะทำงานสัปดาห์ละห้าวันหรือหกวัน

89
00:05:53,791 --> 00:05:55,292
‎แต่ฉันไม่เคยทำงานวันพุธ

90
00:05:55,376 --> 00:05:58,003
‎เพราะวันพุธเป็นวันที่เดอะวิลเลจวอยซ์วางแผง

91
00:05:58,504 --> 00:06:01,507
‎ฉันจะไปที่เชริดันสแควร์และซื้อเดอะวิลเลจวอยซ์

92
00:06:01,590 --> 00:06:04,927
‎เช่นเดียวกับหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ
‎เดอะวิลเลจวอยซ์จะมี

93
00:06:05,010 --> 00:06:07,262
‎หน้าที่เป็นประกาศหางาน

94
00:06:07,346 --> 00:06:08,680
‎และฉันมักจะคิดเสมอว่า…

95
00:06:09,181 --> 00:06:11,100
‎เพราะฉันเกลียดงานที่ฉันทำอยู่เสมอ

96
00:06:11,183 --> 00:06:15,771
‎ฉันเลยคิดว่า "สัปดาห์หน้า
‎ฉันจะหางานดีกว่านี้ทำ งานที่ฉันไม่เกลียดเท่านี้"

97
00:06:16,730 --> 00:06:20,401
‎พอถึงจุดหนึ่ง ฉันก็คิดได้ว่า
‎"ฟราน เธอแค่ไม่ชอบทำงาน"

98
00:06:20,484 --> 00:06:25,447
‎มันไม่ใช่แค่… งานมันก็แย่จริงๆ แหละ
‎ ใคร ๆ ก็คงคิดว่ามันเป็นงานที่แย่

99
00:06:25,531 --> 00:06:28,117
‎แต่พูดตรงๆ นะ ฉันไม่ชอบทำงาน ก็เลย…

100
00:06:28,200 --> 00:06:32,663
‎ฉันชอบนอนอ่านหนังสือบนโซฟาซึ่งไม่ใช่อาชีพ

101
00:06:32,746 --> 00:06:37,960
‎ไม่มีใครจ่ายเงินให้เราทำอย่างนั้น
‎เพราะถ้าจ่าย ฉันคงมีปัญญาอยู่ที่นี่ ดังนั้น…

102
00:06:39,670 --> 00:06:44,216
‎แต่ฉันพยายามหลีกเลี่ยงงานที่เพื่อนๆ ทำอีกด้วย

103
00:06:44,299 --> 00:06:45,884
‎ซึ่งก็คืองานเสิร์ฟอาหาร

104
00:06:45,968 --> 00:06:49,555
‎สาวๆ ทุกคนที่ฉันรู้จักที่ต้องทำงาน
‎ฉันรู้จักสาวๆ บางคนที่ไม่ทำงาน

105
00:06:49,638 --> 00:06:51,807
‎พวกเธอเป็นพนักงานเสิร์ฟและ…

106
00:06:52,599 --> 00:06:54,393
‎ฉันว่าเป็นพนักงานเสิร์ฟกันทุกคน

107
00:06:54,476 --> 00:06:58,397
‎แล้วเพื่อน ๆ ก็จะพูดกับฉันว่า
‎"ทำไมเธอรับจ้างความสะอาดห้อง

108
00:06:59,231 --> 00:07:02,943
‎แทนที่จะมาทำงานด้วยกัน เงินมันดีกว่านะ

109
00:07:03,277 --> 00:07:07,781
‎รู้ไหม มันเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าน้อยกว่าด้วย"

110
00:07:07,865 --> 00:07:12,035
‎ฉันก็จะตอบไปว่า

111
00:07:12,828 --> 00:07:13,912
‎ขอฉันพูดแบบนี้แล้วกันนะ

112
00:07:13,996 --> 00:07:15,831
‎คนที่จ้างพนักงานเสิร์ฟเป็นผู้ชาย

113
00:07:16,623 --> 00:07:18,292
‎โอเคนะ พวกผู้จัดการร้านเป็นผู้ชาย

114
00:07:18,375 --> 00:07:20,919
‎คุณไม่มีทางได้งาน
‎เป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านอาหาร

115
00:07:21,003 --> 00:07:22,880
‎ถ้าไม่นอนกับผู้จัดการร้าน โอเคนะ

116
00:07:22,963 --> 00:07:26,550
‎เรื่องมันมีอยู่เท่านี้ ไม่เกี่ยวกับความรัก
‎ไม่เกี่ยวกับการเดต

117
00:07:26,633 --> 00:07:29,928
‎ไม่เกี่ยวว่าจะอ่อยกันหรือไม่อ่อย

118
00:07:30,012 --> 00:07:34,641
‎มันเป็นเรื่องของ… สมมติถ้าฟรานเป็นหญิงสาว
‎มันเป็นเรื่องงานล้วนๆ

119
00:07:34,725 --> 00:07:37,394
‎และนั่นคือวิธีที่คุณได้งานเป็นพนักงานเสิร์ฟ

120
00:07:37,478 --> 00:07:41,940
‎มีร้านอาหารแห่งหนึ่งที่คนอยากเข้าไปทำงาน
‎และผู้จัดการร้านเป็นเกย์

121
00:07:42,024 --> 00:07:44,860
‎หมอนั่นเป็นเกย์ เขาเป็นเกย์! ทุกคนแบบว่า…

122
00:07:46,069 --> 00:07:49,239
‎แน่นอนเขาจ้างแต่พนักงานเสิร์ฟชาย
‎และพวกนั้นต้องนอนกับเขา

123
00:07:49,323 --> 00:07:50,616
‎ก็ประมาณนั้น

124
00:07:51,450 --> 00:07:54,870
‎นิวยอร์ก ทุกคนคิดว่า
‎ค่าครองชีพในนิวยอร์กเคยถูก

125
00:07:54,953 --> 00:07:58,415
‎ทั้งที่มันแพงกว่าที่อื่นมาแต่ไหนแต่ไร

126
00:07:58,499 --> 00:07:59,625
‎ถ้าฉันบอกใครสักคนว่า

127
00:07:59,708 --> 00:08:03,086
‎"นี่คืออะพาร์ตเมนต์ของฉัน
‎บนถนนเวสต์โฟร์ธในปี 1970

128
00:08:03,170 --> 00:08:05,631
‎ค่าเช่าเดือนละ 121.78 เหรียญ

129
00:08:05,714 --> 00:08:08,258
‎ผู้คนจะพูดว่า "ไม่น่าเชื่อ!"

130
00:08:08,342 --> 00:08:10,385
‎มันแพงมาก

131
00:08:10,469 --> 00:08:12,930
‎เพื่อนๆ ส่วนใหญ่ของฉัน
‎อาศัยอยู่ในย่านอีสต์วิลเลจ

132
00:08:13,013 --> 00:08:16,808
‎พวกเขาจะพูดว่า "เธอบ้าไปแล้ว
‎ที่จ่ายเงินขนาดนั้นกับห้องห้องเดียว

133
00:08:16,892 --> 00:08:19,645
‎ถ้าเธออยู่ในย่านฉันที่อะเวนิวซีนะ

134
00:08:19,728 --> 00:08:21,480
‎เธอเช่าได้สี่ห้องในราคาเดียวกัน"

135
00:08:21,563 --> 00:08:23,941
‎ฉันมักจะตอบกลับว่า "ใช่ แต่ฉันไม่โดนข่มขืน"

136
00:08:24,733 --> 00:08:28,320
‎โอเคนะ ซึ่งฉันคิดว่ามันคุ้มกับเงินที่จ่ายเพิ่ม

137
00:08:28,403 --> 00:08:30,822
‎- คุ้มค่าครับ
‎- รู้ไหมคะ

138
00:08:30,906 --> 00:08:33,700
‎ฉันไม่ใช่คนสุรุ่ยสุร่าย
‎แต่บางอย่างมันก็ต้องยอมจ่าย

139
00:08:33,784 --> 00:08:37,704
‎และมันแพงขูดเลือดมาก เป็นอะพาร์ตเมนต์เลวๆ

140
00:08:37,788 --> 00:08:39,873
‎แพงเกินเหตุ แต่ก็ปลอดภัยกว่ามาก

141
00:08:39,957 --> 00:08:44,962
‎ตอนที่ฉันได้เช็คก้อนโตใบแรก
‎ฉันไม่มีบัญชีธนาคาร

142
00:08:45,045 --> 00:08:49,383
‎ฉันได้เช็คเป็นเงินมหาศาล ประมาณแสนเหรียญ
‎แล้วฉันไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี

143
00:08:50,050 --> 00:08:52,135
‎ฉันแบบว่า… ฉันทำแบบนี้ค่ะ

144
00:08:52,219 --> 00:08:57,432
‎ฉันจะเอาเช็คมูลค่าประมาณ 100 เหรียญ

145
00:08:57,975 --> 00:09:00,602
‎ข้ามถนนไปร้านขายอาหารสำเร็จรูป

146
00:09:01,186 --> 00:09:02,896
‎แล้วฉันก็จะพูดกับคนขายว่า

147
00:09:02,980 --> 00:09:07,192
‎"เอาแซนด์วิชเนื้อวัวย่างหนึ่งที่
‎จ่ายด้วยเช็คแล้วทอนเป็นเงินสดได้ไหม"

148
00:09:07,276 --> 00:09:08,318
‎และพวกเขาจะทำให้

149
00:09:08,402 --> 00:09:11,863
‎ฉันเลยจินตนาการว่า
‎ตัวเองไปถามร้านขายอาหารสำเร็จรูป

150
00:09:11,947 --> 00:09:14,825
‎"ขอซื้อแซนด์วิชด้วยเช็คใบนี้ได้ไหมคะ"
‎ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับมัน

151
00:09:15,325 --> 00:09:19,079
‎ต้องขอบอกเลยว่าฉันกลัวเช็คใบนี้จริงๆ

152
00:09:19,871 --> 00:09:22,791
‎และฉันนึกไม่ออกว่ามันเป็นเงินมากแค่ไหน

153
00:09:22,874 --> 00:09:26,128
‎ยกเว้นแต่ว่ามันดูเป็นเงินจำนวนมหาศาล

154
00:09:26,211 --> 00:09:30,048
‎ฉันเลยคิดว่าตอนที่ฉันหาเงินได้เป็นครั้งแรก
‎มันทำให้ฉันกลัว

155
00:09:30,549 --> 00:09:32,467
‎คือว่า กลัวมากจริงๆ

156
00:09:32,551 --> 00:09:36,972
‎มันดูเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมสำหรับฉัน แต่ก็…

157
00:09:37,055 --> 00:09:41,018
‎ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยตื่นเต้นดีใจเรื่องเงินเลย

158
00:09:41,518 --> 00:09:43,103
‎มันไม่ใช่… ฉันไม่ได้คิดว่า…

159
00:09:43,186 --> 00:09:46,189
‎ฉันไม่เคยคิดอย่างนั้น เงินไม่เคยทำให้ฉันตื่นเต้น

160
00:09:46,273 --> 00:09:48,817
‎คุณสมบัติอย่างหนึ่งในการทำเงินให้ได้เยอะๆ
‎ก็คือต้องรักเงิน

161
00:09:49,901 --> 00:09:53,238
‎แบบว่ารักเงินมากจริงๆ
‎สนใจเรื่องเงินมากจริงๆ

162
00:09:53,322 --> 00:09:56,533
‎ฉันมักจะพูดประโยคนี้อยู่เสมอ
‎โลกนี้มีคนอยู่สองประเภท

163
00:09:56,617 --> 00:09:59,536
‎คนประเภทที่คิดว่ามีเงินเท่านี้ก็พอแล้ว

164
00:09:59,620 --> 00:10:01,204
‎อีกประเภทคือคนที่มีเงิน

165
00:10:02,164 --> 00:10:03,415
‎ง่ายๆ แค่นั้นเอง

166
00:10:03,498 --> 00:10:06,585
‎ดังนั้นใช่ค่ะ สำหรับฉัน มีเงินเท่านี้ก็พอแล้ว

167
00:10:06,668 --> 00:10:08,879
‎ฉันเคยมีช่วงเวลาที่มีเงินเพียงพอ

168
00:10:08,962 --> 00:10:12,466
‎และความคิดของฉันเรื่องมีเงินพอ
‎ก็คือฉันมีปัญญาจ่ายทุกสิ่งที่ฉันมี

169
00:10:13,383 --> 00:10:14,843
‎ฉันเคยพยายามกู้สินเชื่อที่พักอาศัย

170
00:10:14,926 --> 00:10:19,097
‎และฉันคุยกับคนจากบริษัทนายหน้าเมอร์ริล ลินช์

171
00:10:19,181 --> 00:10:21,850
‎ซึ่งกำลังตรวจสอบทรัพย์สินของฉัน
‎ระหว่างที่ฉันคุยโทรศัพท์

172
00:10:21,933 --> 00:10:26,355
‎เธอพูดว่า "ขอถามอะไรได้ไหม"
‎ฉันพูดว่า "คุณขอถามคำถามฉันเหรอ

173
00:10:26,855 --> 00:10:29,691
‎คุณดูรายงานการคืนภาษีของฉันมาห้านาทีแล้ว

174
00:10:29,775 --> 00:10:32,527
‎มันเหมือนคุณดูของส่วนตัวของฉันอยู่แล้ว

175
00:10:32,611 --> 00:10:34,863
‎คุณรู้เรื่องของฉันมากกว่าตัวฉันเองอีก

176
00:10:34,946 --> 00:10:36,740
‎ได้ค่ะ ถามมาสิ"

177
00:10:36,823 --> 00:10:39,201
‎เธอพูดว่า "ทำไมรายได้ของคุณ
‎ไม่แน่ไม่นอนขนาดนี้"

178
00:10:39,785 --> 00:10:42,996
‎ฉันตอบไปว่า "ก็ฉันเป็นนักเขียน"
‎เธอพูดว่า "นักเขียนเหรอ"

179
00:10:45,499 --> 00:10:47,417
‎เพราะอย่างนี้นักเขียนจึงไม่เคยกู้เงินผ่าน

180
00:11:07,145 --> 00:11:10,732
‎มีอะพาร์ตเมนต์ที่ราคา 20 ล้านเหรียญ
‎ในนิวยอร์ก หรือแพงกว่านั้นมาก

181
00:11:10,816 --> 00:11:11,942
‎นั่นไม่จริงเสมอไป

182
00:11:12,025 --> 00:11:15,195
‎พอมาคิดดูแล้ว
‎อะพาร์ตเมนต์ราคา 20 ล้านดอลลาร์ได้ยังไง

183
00:11:15,779 --> 00:11:17,114
‎มันหมายความว่ายังไง

184
00:11:17,781 --> 00:11:20,492
‎หมายความว่ายังไง
‎อะพาร์ตเมนต์ราคา 20 ล้านดอลลาร์

185
00:11:20,575 --> 00:11:22,160
‎นั่นแพงวายป่วงมากเลยนะ

186
00:11:22,244 --> 00:11:25,038
‎เป็นจำนวนเงินที่บ้ามาก และผู้คนก็เริ่มชินกับมัน

187
00:11:25,122 --> 00:11:28,291
‎ฉันคิดว่า หลังจากดูอะพาร์ตเมนต์มาปีนึง

188
00:11:28,375 --> 00:11:33,505
‎ซึ่งช่วงนั้นราคามันขึ้นทุกชั่วโมงเลย โอเคนะ

189
00:11:33,588 --> 00:11:37,843
‎อย่างแรกเลย ราคามันงี่เง่า
‎คุณไปดูอะพาร์ตเมนต์เมื่อวันจันทร์

190
00:11:38,343 --> 00:11:41,972
‎คุณไปดูอะพาร์ตเมนต์เดิมในวันพุธ
‎ราคามันขึ้นมา 50,000 เหรียญ

191
00:11:42,055 --> 00:11:45,684
‎ฉันจะพูดว่า "ฉันดูห้องนี้เมื่อวันจันทร์นี่เอง
‎ทำไมราคามันขึ้นมา 50,000 แล้วล่ะ"

192
00:11:45,767 --> 00:11:48,270
‎"ราคาตลาดมันขึ้น จะซื้อก็ซื้อเลย"

193
00:11:48,770 --> 00:11:51,565
‎"ฉันไม่ชอบเอาซะเลย"
‎"ไม่ได้หมายความว่าคุณไม่ควรซื้อมัน"

194
00:11:51,648 --> 00:11:55,444
‎รู้ไหม หลังจากดูอะพาร์ตเมนต์มาสองสามแห่ง

195
00:11:55,527 --> 00:11:59,072
‎นายหน้าอสังหาริมทรัพย์จะพูดว่า
‎"คุณต้องการอะพาร์ตเมนต์ใหญ่ๆ ไปทำไม"

196
00:11:59,156 --> 00:12:01,533
‎พวกเขาจะพูดว่า "คุณจัดปาร์ตี้บ่อยเหรอ"

197
00:12:01,616 --> 00:12:04,911
‎นี่คือความคิดแรก "คุณคงจัดปาร์ตี้บ่อยสินะ"

198
00:12:05,412 --> 00:12:09,499
‎ฉันจะตอบว่า "ไม่ ไม่มีใครจัดปาร์ตี้
‎น้อยไปกว่าฉันอีกแล้ว ไม่มี

199
00:12:10,542 --> 00:12:13,962
‎จริงๆ นะ
‎รูฮุลลอฮ์ โคมัยนียังจัดปาร์ตี้บ่อยกว่าฉันเลย

200
00:12:14,045 --> 00:12:18,216
‎ไม่ค่ะ ฉันไม่จัดปาร์ตี้
‎ไม่ใช่จัดไม่บ่อยนะ แต่ไม่จัดเลย"

201
00:12:18,300 --> 00:12:23,305
‎"งั้นคุณจะเอาที่กว้างๆ ไปทำอะไร"
‎"ฉันมีหนังสือหมื่นเล่ม"

202
00:12:24,514 --> 00:12:27,058
‎หลังจากดูอะพาร์ตเมนต์ไปจำนวนหนึ่ง

203
00:12:28,059 --> 00:12:31,104
‎เมื่อฉันเอาแต่พูดว่า "นี่มันแพงไป"

204
00:12:31,646 --> 00:12:35,317
‎พวกเขาบอกว่า "คุณไม่มีปัญญาซื้ออะพาร์ตเมนต์
‎ที่ใหญ่พอจะเก็บหนังสือคุณหรอก"

205
00:12:35,400 --> 00:12:36,359
‎ซึ่งฉันรู้อยู่แล้ว

206
00:12:36,860 --> 00:12:38,945
‎ฉันรู้ก่อนที่จะโทรหาพวกเขา ตอนนั้นพวกเขาไม่รู้

207
00:12:39,029 --> 00:12:41,448
‎พวกเขาใช้เวลาสักพักกว่าจะรู้ แต่ฉันรู้อยู่แล้ว

208
00:12:41,531 --> 00:12:45,619
‎หลังจากดูอะพาร์ตเมนต์มาสัก 100 แห่ง

209
00:12:46,203 --> 00:12:49,164
‎เดาว่าฉันคงรู้สึกว่าทรมานตัวเองมาพอแล้ว

210
00:12:49,706 --> 00:12:50,874
‎"เอามาที่นึง"

211
00:12:50,957 --> 00:12:51,917
‎ฉันซื้ออะพาร์ตเมนต์

212
00:12:52,000 --> 00:12:55,086
‎ราคาสูงกว่าที่ฉันมีปัญญาจ่ายได้ประมาณสามเท่า

213
00:12:55,170 --> 00:12:56,630
‎ฉันอยากถูกล็อตเตอรี่

214
00:12:57,297 --> 00:13:00,091
‎อันที่จริง ณ จุดนี้ฉันอยากถูกล็อตเตอรี่จริงๆ

215
00:13:00,175 --> 00:13:04,679
‎คือว่า มันไม่ใช่แค่ความปรารถนาแล้ว

216
00:13:04,763 --> 00:13:08,099
‎แต่เป็นความจำเป็นอย่างที่สุด

217
00:13:08,183 --> 00:13:10,811
‎คุณเคยซื้อล็อตเตอรี่ที่ร้านพวกนั้นไหม

218
00:13:11,895 --> 00:13:14,606
‎ฉันเล่นลอตเตอรี่ทุกสัปดาห์

219
00:13:14,689 --> 00:13:17,067
‎ครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน

220
00:13:17,818 --> 00:13:19,778
‎ฉันเคยถูกรางวัล 1,200 เหรียญ

221
00:13:20,570 --> 00:13:21,404
‎โอเคนะคะ

222
00:13:21,488 --> 00:13:24,282
‎ถ้าคุณถูกรางวัลมากกว่า 600 เหรียญ
‎คุณต้องไปขึ้นเงินที่กองสลาก

223
00:13:24,366 --> 00:13:25,784
‎ตอนที่ฉันถูกรางวัล

224
00:13:25,867 --> 00:13:31,456
‎กองสลากตั้งอยู่ในย่านเดียวกับกาสิโนยักษ์
‎ที่ชื่อว่าตลาดหุ้นนิวยอร์ก

225
00:13:31,540 --> 00:13:32,707
‎ครับ

226
00:13:32,791 --> 00:13:35,710
‎ฉันไปที่กองสลาก

227
00:13:35,794 --> 00:13:39,673
‎ฉันยืนเข้าแถวอยู่ แล้วก็มีผู้ชนะรางวัลคนอื่นๆ

228
00:13:39,756 --> 00:13:46,137
‎ผู้ชายคิวก่อนหน้าฉันไปที่โต๊ะ
‎และยื่นล็อตเตอรี่ของเขา

229
00:13:46,221 --> 00:13:49,099
‎แล้วผู้หญิงที่อยู่หลังโต๊ะพูดกับเขาว่า

230
00:13:49,182 --> 00:13:53,353
‎"โอเคค่ะ เราจะส่งเช็คให้คุณ
‎ในประมาณสองสัปดาห์"

231
00:13:53,436 --> 00:13:55,689
‎ชายคนนั้นพูดว่า "ไม่ ผมต้องการเดี๋ยวนี้"

232
00:13:56,606 --> 00:13:59,401
‎เธอพูดว่า "ไม่ได้ค่ะ
‎เราจะส่งเช็คให้คุณในประมาณสองสัปดาห์"

233
00:13:59,484 --> 00:14:02,821
‎เขาพูดว่า "ผมไม่อยากให้คุณส่ง
‎ผมอยากให้คุณมอบเช็คให้ผมเดี๋ยวนี้"

234
00:14:02,904 --> 00:14:07,158
‎เธอพูดว่า "ขั้นตอนไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ
‎คุณจะได้เช็คในประมาณสองสัปดาห์"

235
00:14:07,242 --> 00:14:10,453
‎และเขาพูดว่า
‎"คุณไม่เข้าใจ ผมจำเป็นต้องได้เงินเดี๋ยวนี้"

236
00:14:10,912 --> 00:14:14,291
‎และเธอพูดว่า "คุณไม่เข้าใจ
‎คุณจะไม่ได้เงินตอนนี้ คนต่อไป"

237
00:14:14,374 --> 00:14:18,503
‎และเขาพูดว่า "คุณไม่เข้าใจ
‎ผมหวังพึ่งเงินนี้เพื่อเอาไปจ่ายค่าเช่าห้อง

238
00:14:19,337 --> 00:14:20,463
‎ทีนี้ผมจะทำยังไง"

239
00:14:20,964 --> 00:14:25,385
‎เธอบอกว่า "ทำอะไรก็ตามที่คุณจะทำ
‎สมมติว่าคุณไม่ถูกล็อตเตอรี่"

240
00:14:29,055 --> 00:14:31,683
‎- ตอนนี้ฉันอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเขา
‎- ครับ

241
00:14:31,766 --> 00:14:33,476
‎ฉันจำเป็นต้องถูกล็อตเตอรี่

242
00:14:34,019 --> 00:14:37,606
‎ถ้าฉันถามตัวเองว่า
‎"เธอมีปัญญาจ่ายค่าอะพาร์ตเมนต์เท่าไหร่"

243
00:14:37,689 --> 00:14:40,901
‎ฉันจะบอกแค่หนึ่งในสามของที่ฉันจ่ายจริง

244
00:14:40,984 --> 00:14:43,653
‎ผู้คนเอาแต่พูดว่า "เมื่อไหร่ราคาจะลง"

245
00:14:43,737 --> 00:14:47,782
‎และฉันเอาแต่พูดว่า "รอก่อน
‎รอจนกว่าฉันจะผ่อนอะพาร์ตเมนต์ห้องนี้หมด"

246
00:14:48,700 --> 00:14:53,455
‎โอเคนะ แล้วพอฉันผ่อน ราคามันก็เริ่มลง

247
00:14:53,538 --> 00:14:56,666
‎ฉันคือผู้นำแห่งการตัดสินใจซื้ออสังหาริมทรัพย์ผิดๆ

248
00:14:58,668 --> 00:15:01,212
‎ฉันคือเลโบวิตซ์ผู้ซื้อมาแพงและขายต่อถูก

249
00:15:02,047 --> 00:15:04,799
‎ฉันหมายความว่ามันมี…

250
00:15:04,883 --> 00:15:09,054
‎เอาจริงๆ นะ ฉันเป็นคนเดียวที่ฉันรู้จัก
‎ที่อยู่นิวยอร์กมานานขนาดนี้

251
00:15:09,137 --> 00:15:12,057
‎แต่ไม่เคยตัดสินใจด้านอสังหาริมทรัพย์ได้ถูกเลย

252
00:15:13,475 --> 00:15:14,517
‎ไม่เคย ไม่เคยสักครั้ง

253
00:15:14,601 --> 00:15:19,731
‎และสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันสงบใจลงได้ในเรื่องนี้
‎ก็คือเตือนตัวเอง

254
00:15:19,814 --> 00:15:23,109
‎ว่าฉันไม่ได้มานิวยอร์กตอนอายุ 18
‎เพื่อทำงานในวงการอสังหาริมทรัพย์

255
00:15:23,193 --> 00:15:25,362
‎ฉันคิดว่าฉันได้พิสูจน์แล้วว่าฉันจะไม่เข้าวงการนี้

256
00:15:25,445 --> 00:15:29,282
‎ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดกับฉันเมื่อปีที่แล้วว่า
‎"ผมไม่เข้าใจ

257
00:15:29,366 --> 00:15:32,243
‎คนวัยคุณหาอะพาร์ตเมนต์ได้ตั้งหลายปีแล้ว
‎พวกเขาจ่าย…"

258
00:15:32,327 --> 00:15:34,537
‎ฉันบอกว่า "ใช่ ทุกคน ยกเว้นฉัน"

259
00:15:34,621 --> 00:15:37,207
‎- คุณเคยอยู่ที่ถนนสาย 57 มานาน
‎- นานมาก

260
00:15:37,290 --> 00:15:40,794
‎คืองี้ อะพาร์ตเมนต์นั่น
‎ฉันเป็นเจ้าของมันมานาน และมันคือ…

261
00:15:40,877 --> 00:15:42,462
‎- ฉันอยู่ที่นั่นนาน…
‎- ที่ิอยู่ตึก…

262
00:15:42,545 --> 00:15:45,006
‎ตึกออสบอร์น ฉันอยู่ที่นั่นนาน 26 ปี

263
00:15:45,090 --> 00:15:46,383
‎ตอนฉันยังสาว

264
00:15:47,550 --> 00:15:50,095
‎ประมาณอายุ 21 ฉันเคยไปปาร์ตี้ที่ตึกหลังนั้น

265
00:15:51,179 --> 00:15:54,349
‎ฉันไม่เคยเข้าไปในตึกหลังนั้นมาก่อน
‎ไม่เคยได้ยินชื่อ

266
00:15:54,432 --> 00:15:56,017
‎ฉันลืมอะพาร์ตเมนต์แห่งนั้นไม่ได้เลย

267
00:15:56,101 --> 00:15:58,478
‎ว่าแต่อะพาร์ตเมนต์ที่ฉันไปร่วมงานปาร์ตี้

268
00:15:58,561 --> 00:16:01,398
‎เป็นหนึ่งในสองหรือสามอะพาร์ตเมนต์
‎ในตึกแบบนั้น

269
00:16:01,481 --> 00:16:04,317
‎อะพาร์ตเมนต์เก่าของฉันไม่ใช่แบบนั้น
‎และมันแค่…

270
00:16:04,818 --> 00:16:07,278
‎มันงดงามมาก

271
00:16:07,779 --> 00:16:11,533
‎มันเป็นตึกสมัยศตวรรษที่ 19 ที่สวยงาม
‎เป็นตึกอะพาร์ตเมนต์ที่สวยที่สุดในนิวยอร์ก

272
00:16:11,616 --> 00:16:15,537
‎และฉันคิดว่า "ฉันอยากอยู่ในสถานที่แบบนี้"

273
00:16:15,620 --> 00:16:18,289
‎พออยู่จริงมันเหมือนกับฝันร้าย มีแต่ปัญหา

274
00:16:18,373 --> 00:16:20,750
‎ตึกจะพังแหล่มิพังแหล่เพราะมันเก่ามาก

275
00:16:20,834 --> 00:16:24,921
‎มีการก่อสร้างตลอดเวลา
‎มีปัญหาใหญ่ครั้งแล้วครั้งเล่า

276
00:16:25,005 --> 00:16:26,673
‎ฉันไม่เคยย้ายออก

277
00:16:26,756 --> 00:16:29,759
‎เพราะฉันรู้ว่าฉันจะไม่มีวันมี
‎อะพาร์ตเมนต์สวยๆ แบบนี้อีก

278
00:16:29,843 --> 00:16:32,971
‎แล้วในที่สุดวันหนึ่ง ฉันก็พูดกับตัวเองว่า

279
00:16:33,054 --> 00:16:33,888
‎"ฟราน

280
00:16:34,681 --> 00:16:38,518
‎เธอทำตัวเหมือน
‎พวกผู้หญิงที่แต่งงานกับผู้ชายขี้ซ้อม

281
00:16:38,977 --> 00:16:42,147
‎และเพื่อนๆ ของเธอก็เอาแต่พูดว่า
‎"เธอต้องไปจากเขานะ เขาซ้อมเธอ"

282
00:16:42,230 --> 00:16:44,149
‎และเธอพูดว่า "แต่เขาหล่อมาก"

283
00:16:44,232 --> 00:16:47,569
‎พวกเขาพูดว่า "แต่เขาซ้อมเธอนะ"
‎และเธอพูดว่า "แต่เขาหล่อมากเลยนะ"

284
00:16:47,652 --> 00:16:50,321
‎จนในที่สุดฉันก็คิดได้ว่า
‎มันเหมือนฉันกับอะพาร์ตเมนต์ของฉัน

285
00:16:50,405 --> 00:16:53,074
‎ที่ฉันเอาแต่พูดว่า
‎"เขาซ้อมฉัน แต่เขาหล่อมาก"

286
00:16:53,158 --> 00:16:55,452
‎ในที่สุดฉันก็คิดว่า "เขาซ้อมเธอนะ ออกมาซะ"

287
00:16:55,952 --> 00:17:01,666
‎ฉันเลยเข้าใจว่าความรู้สึกอยากได้อะพาร์ตเมนต์

288
00:17:01,750 --> 00:17:04,836
‎กับเฟอร์นิเจอร์และอะไรเทือกนั้นมันรุนแรงมาก

289
00:17:04,918 --> 00:17:11,009
‎ถึงแม้ว่าฉันจะวิตกกังวลเรื่องหนี้สินมากเหลือเกิน

290
00:17:11,967 --> 00:17:16,056
‎แต่มันเทียบไม่ได้กับ
‎ความสุขที่ได้มีอะพาร์ตเมนต์สวยๆ

291
00:17:18,767 --> 00:17:23,021
‎นี่คือสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกเป็นคนอเมริกันที่สุด
‎ที่เคยรู้สึกมา

292
00:17:23,521 --> 00:17:25,773
‎ฉันรู้สึกว่าฉันได้เข้าร่วมกับเพื่อนๆ ชาวอเมริกัน

293
00:17:25,857 --> 00:17:30,737
‎ในการติดหนี้หัวโตโดยไม่มีเหตุผลใดๆ เลย

294
00:17:30,820 --> 00:17:34,657
‎พูดอย่างก็คือ ฉันพูดไม่ได้ว่า
‎"จะให้ฉันทำยังไง ลูกสาวฉันป่วยมาก"

295
00:17:34,741 --> 00:17:37,744
‎ใครๆ ก็เห็นใจกับเรื่องนั้น
‎แต่ใครจะมาเห็นใจกับเรื่องนี้

296
00:17:37,827 --> 00:17:41,539
‎"ทำไมฉันถึงไม่ควรมี
‎อะพาร์ตเมนต์ราคา 20 ล้าน รู้ไหม

297
00:17:41,623 --> 00:17:44,501
‎ฉันเบื่อที่ตัวเองไม่มี" เพราะมันเป็นแบบนั้นจริงๆ

298
00:17:54,344 --> 00:17:56,221
‎ดูเหมือนคุณอยู่คนละโลก

299
00:17:56,888 --> 00:17:57,722
‎ใช่ค่ะ

300
00:18:01,392 --> 00:18:03,603
‎อะไรคือคุณสมบัติของพลเมืองนิวยอร์กตัวอย่าง

301
00:18:04,020 --> 00:18:05,522
‎คุณต้องต่อต้านสิ่งต่างๆ

302
00:18:05,605 --> 00:18:10,401
‎ที่โปรโมทโดยคนที่บริหารนิวยอร์ก

303
00:18:10,485 --> 00:18:13,113
‎เพราะคุณต้องเข้าใจว่า
‎ทำไมพวกเขาถึงโปรโมทสิ่งเหล่านั้น

304
00:18:13,196 --> 00:18:17,367
‎พวกเขาโปรโมทเพื่อ…
‎พวกเขามักจะพูดว่าเพื่อให้เงินไหลเข้าเมืองเรา

305
00:18:17,450 --> 00:18:21,621
‎เงินไหลเข้าเมืองเพื่อไปเข้ากระเป๋าใคร
‎ใครได้ประโยชน์จากการที่เงินไหลเข้าเมือง

306
00:18:21,704 --> 00:18:24,541
‎มันไม่ได้เข้ากระเป๋าฉัน มันไม่ได้เข้ากระเป๋าคุณ

307
00:18:24,624 --> 00:18:26,668
‎เพราะเราไม่ได้เป็นเจ้าของสิ่งเหล่านี้เลย

308
00:18:27,252 --> 00:18:29,170
‎มีช่วงเวลาหนึ่ง รู้สึกว่าเป็นยุค 1980

309
00:18:29,254 --> 00:18:31,381
‎พวกเขาพยายามจะทุบตึกลีเวอร์เฮาส์ทิ้ง

310
00:18:31,464 --> 00:18:33,967
‎ตอนนั้นฉันอยู่ในร้านอาหารกับเจอร์รี่ ร็อบบินส์

311
00:18:34,050 --> 00:18:38,972
‎มีผู้ชายคนหนึ่งมาที่โต๊ะเรา
‎และขอให้เราร่วมลงชื่อคัดค้าน

312
00:18:39,055 --> 00:18:42,392
‎"คุณช่วยลงชื่อคัดค้าน
‎ไม่ให้พวกเขาทุบตึกลีเวอร์เฮาส์ได้ไหม"

313
00:18:42,475 --> 00:18:45,395
‎ฉันเลยลงชื่อ เจอร์รี่ลงชื่อ ชายคนนั้นก็จากไป

314
00:18:45,478 --> 00:18:48,398
‎เจอร์รี่มองหน้าฉันแล้วพูดว่า
‎"ผมแน่ใจว่าผมเคยลงชื่อคัดค้าน

315
00:18:48,481 --> 00:18:50,400
‎ไม่ให้พวกเขาสร้างตึกลีเวอร์เฮาส์"

316
00:18:51,276 --> 00:18:53,570
‎สำหรับฉัน นั่นแหละคือเรื่องราวของนิวยอร์ก

317
00:19:08,168 --> 00:19:11,754
‎ฉันแน่ใจว่าเมื่อพวกเขาสร้างตึกลีเวอร์เฮาส์
‎ตรงพาร์กอะเวนิวหลังสงคราม

318
00:19:11,838 --> 00:19:15,967
‎ตอนนั้นยังมีบ้านหลายหลังที่พาร์กอะเวนิว
‎แล้วพวกเขาก็รื้อบ้านเหล่านั้นทิ้ง

319
00:19:32,400 --> 00:19:34,569
‎ความสุดยอดของสถานีแกรนด์เซ็นทรัล

320
00:19:34,652 --> 00:19:38,781
‎เหตุผลที่ทำให้มันงดงามก็คือคนสร้างมีคนเดียว

321
00:19:39,449 --> 00:19:43,286
‎และโชคดีที่คนคนนั้นเป็นคนที่สร้างอาคารเป็น

322
00:19:43,369 --> 00:19:48,791
‎เพราะอาคารขนาดนั้นสมัยนี้
‎จะไม่มีทางสร้างโดยคนคนเดียว

323
00:19:48,875 --> 00:19:50,543
‎มันจะไม่มีความกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียว

324
00:19:50,627 --> 00:19:53,129
‎มันสร้างจากเงินของเขา
‎เขาทุ่มเงินไปกับอาคารนี้

325
00:19:58,343 --> 00:20:02,222
‎สิ่งที่น่าทึ่งเกี่ยวกับตึกไครสเลอร์
‎ก็คือรายละเอียดและความงดงาม

326
00:20:02,305 --> 00:20:05,266
‎ดูเหมือนตอนนี้จะประกาศขายอยู่

327
00:20:05,767 --> 00:20:07,268
‎ไม่ใช่ว่าฉันจะซื้อหรอกนะ

328
00:20:08,019 --> 00:20:10,897
‎สำหรับฉันแล้ว
‎มันเหมาะเป็นที่พักอาศัยสำหรับหนึ่งคน

329
00:20:17,737 --> 00:20:19,405
‎ตึกระฟ้ามีต้นกำเนิดจากที่นี่

330
00:20:19,906 --> 00:20:24,118
‎โลกพากันตื่นตะลึงกับตึกระฟ้าของเรา

331
00:20:24,202 --> 00:20:25,536
‎ตึกเอ็มไพร์สเตท

332
00:20:25,620 --> 00:20:28,456
‎ใครๆ ก็รักตึกเอ็มไพร์สเตท

333
00:20:29,040 --> 00:20:31,668
‎แต่ก็มีบางคนที่อิจฉาตึกเอ็มไพร์สเตท

334
00:20:32,877 --> 00:20:35,880
‎ดังนั้นในบางส่วนของโลก

335
00:20:35,964 --> 00:20:38,466
‎อย่างเช่นที่อ่าวเปอร์เซีย

336
00:20:38,549 --> 00:20:44,931
‎พวกเขาสร้างตึกสูงหน้าตาขี้ริ้ว
‎ท่ามกลางทะเลทราย

337
00:20:45,014 --> 00:20:48,017
‎แล้วเราก็เลียนแบบพวกเขา

338
00:20:48,935 --> 00:20:51,562
‎ตอนนี้ถนน 57 เลยดูเหมือน…

339
00:20:52,063 --> 00:20:56,401
‎มันดูไม่เหมือนอ่าวเปอร์เซียหรอก
‎แต่ตึกพวกนั้นน่ะ

340
00:20:56,484 --> 00:21:01,281
‎ฉันไม่เชื่อว่ามีเหตุผลดีๆ ด้านความงาม

341
00:21:01,364 --> 00:21:03,408
‎ว่าทำไมตึกสูงมากๆ จะสวยไม่ได้

342
00:21:03,491 --> 00:21:06,369
‎โดยทั่วไปแล้ว
‎นิวยอร์กไม่เคยเป็นเมืองสวยงามอะไร

343
00:21:06,452 --> 00:21:10,206
‎มันไม่ใช่ปารีส ไม่ใช่ฟลอเรนซ์

344
00:21:10,290 --> 00:21:16,671
‎แต่ตอนนี้มันเป็นเมืองที่…

345
00:21:17,171 --> 00:21:20,341
‎อย่างน้อยก็เคยมีเอกลักษณ์ พูดอย่างนั้นแล้วกัน

346
00:21:20,425 --> 00:21:25,430
‎ตอนนี้ถนน 57 ดูเหมือนเมืองแถวอ่าวเปอร์เซีย

347
00:21:25,513 --> 00:21:27,473
‎ยกเว้นแต่ว่ามันเป็นสถานที่จริงๆ

348
00:21:27,557 --> 00:21:28,599
‎มันคือถนน 57

349
00:21:35,440 --> 00:21:38,401
‎มันทำให้ฉันนึกถึงเสื้อผ้ายี่ห้อราล์ฟ ลอเรน

350
00:21:38,985 --> 00:21:40,403
‎ตอนที่ราล์ฟ ลอเรนเริ่มต้นใหม่ๆ

351
00:21:40,486 --> 00:21:44,615
‎สิ่งที่เขาทำก็คือลอกเลียนแบบ
‎เสื้อผ้ายี่ห้อบรูคส์บราเธอร์ส

352
00:21:45,867 --> 00:21:49,120
‎ผู้คนที่ซื้อเสื้อผ้ายี่ห้อบรูคส์บราเธอร์ส
‎เป็นคนจำพวกหนึ่ง

353
00:21:49,203 --> 00:21:50,830
‎พวกเขาเป็นคนขาวไฮโซ

354
00:21:50,913 --> 00:21:53,416
‎กับฟราน แต่หลักๆ จะเป็นพวกคนขาวไฮโซ

355
00:21:53,499 --> 00:21:56,419
‎ตอนที่ราล์ฟ ลอเรนเริ่มทำเสื้อผ้า

356
00:21:56,502 --> 00:22:00,506
‎เขาลอกเลียนแบบเสื้อผ้าพวกนี้
‎แต่เขาปรับให้มันต่างเล็กน้อย

357
00:22:00,590 --> 00:22:01,924
‎อย่างเชิ้ตของบรูคส์บราเธอร์ส

358
00:22:02,008 --> 00:22:05,094
‎ก่อนที่พวกเขาจะทำลายแผนกเสื้อเชิ้ต
‎ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน

359
00:22:05,178 --> 00:22:07,513
‎เชิ้ตของบรูคส์บราเธอร์สไม่มีใครใส่ได้เลย

360
00:22:07,597 --> 00:22:10,099
‎ไม่ใช่แค่ไม่พอดีตัวฉัน มันไม่พอดีตัวใครเลย

361
00:22:10,183 --> 00:22:12,310
‎คนพวกนี้ไม่อยากให้เสื้อผ้าพวกเขาพอดีกับใคร

362
00:22:12,810 --> 00:22:15,063
‎เสื้อผ้าที่พอดีตัวมีไว้สำหรับคนอื่นใส่

363
00:22:15,146 --> 00:22:16,856
‎มันมีบางอย่างที่ค่อนข้าง…

364
00:22:19,067 --> 00:22:21,027
‎ทะเยอะทะยานเกี่ยวกับเสื้อผ้าที่ใส่พอดีตัว

365
00:22:21,110 --> 00:22:23,488
‎ราล์ฟ ลอเรนไม่ใช่คนจำพวกนั้น

366
00:22:23,571 --> 00:22:25,656
‎เขาไม่รู้ว่าเสื้อผ้าไม่ควรจะสวมใส่ได้พอดี

367
00:22:26,240 --> 00:22:32,622
‎ฉันหมายความว่า
‎มันเป็นเสื้อผ้าสำหรับคนที่ไม่ใช่คนขาวไฮโซ

368
00:22:33,539 --> 00:22:37,627
‎สำหรับฉันแล้ว สิ่งที่น่าทึ่งก็คือ หลังจากนั้นสักพัก

369
00:22:37,710 --> 00:22:40,505
‎พวกคนขาวไฮโซที่เคยสวมบรูคส์บราเธอร์ส

370
00:22:40,588 --> 00:22:42,340
‎เริ่มมาซื้อเสื้อผ้าของราล์ฟ ลอเรน

371
00:22:42,840 --> 00:22:46,302
‎ส่วนคนที่เขาลอกเลียนแบบ

372
00:22:46,386 --> 00:22:49,263
‎ก็มาซื้อเหมือนกัน ทั้งๆ ที่รู้แก่ใจว่าเป็นของก๊อปปี้

373
00:22:49,347 --> 00:22:53,726
‎ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาทำอย่างนี้ทำไม
‎ฉันไม่ใช่คนขาวไฮโซพวกนั้นหรือพวกนี้

374
00:22:53,810 --> 00:22:55,812
‎แต่สำหรับฉันแล้ว ฉันว่ามันน่าทึ่งมาก

375
00:22:55,895 --> 00:22:58,815
‎สำหรับฉันแล้ว มันเหมือนกันเป๊ะ

376
00:22:58,898 --> 00:23:02,235
‎กับการที่ดูไบลอกเลียนแบบตึกระฟ้าของเรา

377
00:23:02,318 --> 00:23:03,861
‎แล้วเราก็ลอกเลียนแบบพวกเขาอีกที

378
00:23:10,785 --> 00:23:12,412
‎ฉันเกิดในปี 1950

379
00:23:12,495 --> 00:23:14,914
‎ปลายปี 1950
‎ดังนั้นฉันอายุน้อยกว่าที่คุณคิด

380
00:23:15,832 --> 00:23:20,253
‎แต่ฉันรู้สึกเสมอว่านั่นเป็นความโชคดี
‎โดยเฉพาะสำหรับนักเขียน

381
00:23:20,336 --> 00:23:22,839
‎เคยเกิดเรื่องแย่ๆ ในยุค 1950

382
00:23:22,922 --> 00:23:25,508
‎เคยเกิดเรื่องเลวร้ายมากๆ
‎ในยุค 1950 และ 1960

383
00:23:25,591 --> 00:23:32,348
‎แต่มันทำให้ฉันได้เห็น
‎ครึ่งหลังทั้งหมดของศตวรรษที่ 20

384
00:23:32,432 --> 00:23:34,267
‎ซึ่งฉันรู้สึกเสมอว่าเป็นความโชคดี

385
00:23:34,350 --> 00:23:37,186
‎แม้จะเป็นแค่มุมจากความสุขที่ได้สังเกตการณ์

386
00:23:37,687 --> 00:23:40,231
‎ฉันหมายถึงความสุขของฉันเองในการเฝ้าสังเกต

387
00:23:40,314 --> 00:23:44,485
‎มีบางอย่างที่ฉันไม่เคยคาดหวังว่าจะดีขึ้น

388
00:23:45,528 --> 00:23:47,989
‎ฉันไม่เคยคิดเลยนะคะ โอเคไหม

389
00:23:48,072 --> 00:23:52,076
‎ในยุค 1970 ผู้คนเริ่มพูดเรื่องสิทธิชาวเกย์
‎มันดูบ้าบอมากสำหรับฉัน

390
00:23:52,160 --> 00:23:54,912
‎บ้าบอ ตอนนี้คนหนุ่มสาวขอบคุณฉันบ่อยมาก

391
00:23:55,413 --> 00:23:57,665
‎"ฉันรู้ว่าคุณเคยเป็นผู้เคลื่อนไหว
‎เพื่อสิทธิชาวเกย์"

392
00:23:57,748 --> 00:24:00,626
‎ฉันไม่ใช่นักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิชาวเกย์
‎ฉันบอกพวกเขาเสมอ

393
00:24:00,710 --> 00:24:03,671
‎ฉันบอกว่า "ไม่ใช่"
‎อย่างแรกเลย ฉันไม่เคยเป็นนักเคลื่อนไหว

394
00:24:03,754 --> 00:24:06,549
‎อย่างที่สอง
‎ไม่ใช่คนอย่างที่คุณเรียกว่านักเคลื่อนไหว

395
00:24:06,632 --> 00:24:08,843
‎ฉันไม่ใช่คนเสียสละขนาดนั้น เชื่อได้เลย

396
00:24:09,343 --> 00:24:11,345
‎แต่ฉันไม่เคยคิดว่ามันจะได้ผลอีกด้วย

397
00:24:11,429 --> 00:24:14,891
‎ก็เหมือนกับม็อบมีทู
‎ฉันไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นไปได้ในอีกล้านปี

398
00:24:14,974 --> 00:24:16,100
‎ไม่ใช่ในอีกล้านปี

399
00:24:16,184 --> 00:24:20,521
‎ผู้หญิงต่ำต้อยกว่าผู้ชายมาตั้งแต่สมัยอีฟ
‎จนกระทั่งเมื่อแปดเดือนก่อน

400
00:24:22,190 --> 00:24:25,902
‎โอเคนะคะ เป็นอย่างนี้มาตลอด

401
00:24:25,985 --> 00:24:30,406
‎คุณจะไปคุยกับใคร ผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่ไม่…

402
00:24:31,032 --> 00:24:35,536
‎สมมติว่าคุณอายุ 18 มันเปลี่ยนไปแล้ว รู้ไหม

403
00:24:35,620 --> 00:24:37,747
‎เพราะมันเปลี่ยนตั้งแต่คุณอายุ 12

404
00:24:38,331 --> 00:24:40,791
‎ผู้คนจะพูดว่า "ไม่คิดเหรอว่าจะมีการโต้กลับ"

405
00:24:40,875 --> 00:24:42,210
‎หมายความว่ายังไง "จะมี"

406
00:24:43,211 --> 00:24:47,173
‎ใช่ มีการโต้กลับอยู่แล้ว ใช่ มีการโต้กลับแน่ๆ

407
00:24:47,256 --> 00:24:50,426
‎"คุณไม่คิดเหรอว่าผู้หญิงคนนี้กำลังโกหก"

408
00:24:50,510 --> 00:24:54,388
‎และความรู้สึกของฉันในเรื่องนี้ก็คือ
‎ฉันเชื่อคำพูดของผู้หญิงทุกคน

409
00:24:54,472 --> 00:24:55,890
‎พิสูจน์ให้ฉันเห็นสิว่าเธอโกหก

410
00:24:56,641 --> 00:24:59,352
‎ฉันแน่ใจว่าคนบางคนโกหก ฉันแน่ใจมากๆ

411
00:24:59,435 --> 00:25:04,106
‎แต่คุณต้องพิสูจน์ให้ฉันเห็น
‎เพราะฉันเคยเป็นหญิงสาวมาก่อน โอเคไหม

412
00:25:04,190 --> 00:25:08,694
‎ใครก็ตามที่เคยเป็นเด็กสาว
‎เคยเป็นหญิงสาว รู้ว่านี่มันเรื่องอะไร

413
00:25:08,778 --> 00:25:10,112
‎ก็เหมือนอย่างที่ฉันพูดมาก่อน

414
00:25:10,196 --> 00:25:12,949
‎ผู้หญิงไม่ได้งานเสิร์ฟในร้านอาหาร

415
00:25:13,032 --> 00:25:14,575
‎เรื่องมันเป็นแบบนั้นแหละ โอเคนะ

416
00:25:14,659 --> 00:25:19,163
‎ฉันก็เลยเชื่อผู้หญิงเหล่านี้

417
00:25:19,247 --> 00:25:22,792
‎ผู้ชายหลายคนที่โดนจับได้ โดยเฉพาะในช่วงแรก

418
00:25:22,875 --> 00:25:24,377
‎ฉันรู้จักพวกเขาทุกคน

419
00:25:25,086 --> 00:25:26,671
‎ฉันรู้จักพวกเขาเป็นการส่วนตัว

420
00:25:26,754 --> 00:25:28,839
‎ฉันรู้เรื่องราวเป็นล้านเรื่องเกี่ยวกับผู้ชายพวกนี้

421
00:25:28,923 --> 00:25:31,759
‎แต่ไม่ใช่เรื่องราวที่พวกเขาถูกจับได้

422
00:25:31,842 --> 00:25:36,973
‎สมมติว่าผู้ชายกลุ่มหนึ่งถูกกล่าวหาว่า
‎ทำรุนแรงและข่มขืน ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องพวกนี้

423
00:25:37,056 --> 00:25:40,935
‎มันไม่ใช่เรื่องราวที่เราได้ยินได้ฟังบ่อยเท่า…

424
00:25:41,018 --> 00:25:45,690
‎เพราะแม้แต่ผู้ชายที่โง่ที่สุด
‎ก็จะไม่มาโม้เหม็นเรื่องพรรค์นี้

425
00:25:45,773 --> 00:25:49,193
‎เพราะพวกเขารู้แก่ใจ
‎ว่านี่คืออาชญากรรม โอเคนะ

426
00:25:49,277 --> 00:25:52,446
‎มันมีความแตกต่างระหว่างอาชญากรรม
‎กับวงการภาพยนตร์

427
00:25:52,947 --> 00:25:55,199
‎โอเคนะ คุณพูดได้ว่า "นี่คือวงการภาพยนตร์

428
00:25:55,283 --> 00:25:56,993
‎มันเป็นวงการภาพยนตร์มาแต่ไหนแต่ไร"

429
00:25:57,076 --> 00:26:01,205
‎และความรู้สึกของฉันในเรื่องนี้ตั้งแต่แรกก็คือ
‎"คุณไม่จำเป็นต้องเป็นดาราหนัง"

430
00:26:02,456 --> 00:26:05,626
‎ถ้าคุณอยากเป็นดาราหนัง
‎หรือเป็นสาวเสิร์ฟในร้านอาหาร

431
00:26:05,710 --> 00:26:06,877
‎นั่นคือสิ่งที่คุณต้องทำ

432
00:26:06,961 --> 00:26:09,797
‎โชคดีที่ฉันไม่อยากเป็นดาราหนัง

433
00:26:10,798 --> 00:26:13,009
‎ดังนั้นฉันเชื่อเรื่องราวเกี่ยวกับผู้ชายพวกนี้

434
00:26:13,092 --> 00:26:17,597
‎และเรื่องพวกผู้หญิงที่อยากเป็นดาราหนัง
‎มากเสียจนยอมพลีกาย

435
00:26:17,680 --> 00:26:21,976
‎มันไม่เหมือนกับการข่มขืน
‎มันผิด มันเลวร้าย โอเคนะคะ

436
00:26:22,059 --> 00:26:24,186
‎ถ้านั่นคือวงการภาพยนตร์ นั่นก็เรื่องหนึ่ง

437
00:26:24,270 --> 00:26:26,272
‎แต่ถ้าคุณทำงานปูเตียงในโรงแรม

438
00:26:28,190 --> 00:26:29,317
‎ได้ชั่วโมงละหกเหรียญ

439
00:26:30,568 --> 00:26:33,154
‎และคนที่ดูแล…

440
00:26:33,237 --> 00:26:36,240
‎ไม่ใช่แค่ชีวิตคุณ
‎แต่การที่คุณอาจเป็นคนต่างด้าวไม่มีเอกสาร

441
00:26:36,324 --> 00:26:39,243
‎แล้วเขาเป็นคนทำความสะอาดประจำชั้นนั้น

442
00:26:41,037 --> 00:26:42,788
‎นั่นแหละคือปัญหา

443
00:26:42,872 --> 00:26:44,790
‎ไม่ใช่ใครเป็นดาราหนังหรือไม่ใช่ดาราหนัง

444
00:26:44,874 --> 00:26:46,500
‎ใครเป็นนางแบบหรือไม่ใช่นางแบบ

445
00:26:47,168 --> 00:26:50,713
‎ใช่ สิ่งเหล่านั้นมันผิด มันผิดจังๆ

446
00:26:50,796 --> 00:26:54,091
‎ฉันคิดว่าถ้าเราเริ่มจากเรื่องนั้น
‎จะไม่มีใครสนใจ

447
00:26:54,175 --> 00:26:57,303
‎ผู้คนให้ความสนใจ
‎เพราะคนเหล่านั้นเป็นดาราหนัง

448
00:26:57,386 --> 00:27:01,349
‎จะไม่มีใครสนใจพนักงานปูเตียงในโรงแรม

449
00:27:01,432 --> 00:27:04,435
‎แน่นอนว่ามีผู้หญิงเป็นล้านๆ คน
‎ตกอยู่ในสถานการณ์นั้น

450
00:27:04,518 --> 00:27:07,063
‎เรียกว่าเป็นตัวประกันก็ได้ รู้ไหมคะ

451
00:27:07,813 --> 00:27:10,024
‎คุณไม่จำเป็นต้องเป็นดารา
‎แต่คุณต้องหาเลี้ยงตัวเอง

452
00:27:11,233 --> 00:27:13,069
‎ประเด็นมันเป็นอย่างนั้นเอง

453
00:27:25,081 --> 00:27:29,794
‎จริงๆ แล้ว
‎ระหว่างช่วงที่อันตรายมากในยุค 1970

454
00:27:30,419 --> 00:27:32,713
‎แทบไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับฉันเลย

455
00:27:33,381 --> 00:27:36,300
‎ฉันเคยโดนปล้นกลางถนนครั้งหนึ่ง

456
00:27:37,051 --> 00:27:40,596
‎ฉันโดนปล้นกลางถนน ฉันอยู่ที่บีคแมนเพลซ

457
00:27:40,680 --> 00:27:42,264
‎มันคือที่…

458
00:27:42,348 --> 00:27:44,725
‎และฉันพยายามกล่อมเขาให้เปลี่ยนใจ

459
00:27:45,434 --> 00:27:48,354
‎พอมาคิดดูตอนนี้ "มันบ้ามาก"

460
00:27:48,437 --> 00:27:50,606
‎และฉันพกเงินสดติดตัวเยอะมาก ทั้งที่ปกติไม่พก

461
00:27:50,690 --> 00:27:53,442
‎ฉันยืมมาจากผู้หญิงที่อาศัยอยู่ในย่านบีคแมนเพลซ

462
00:27:53,526 --> 00:27:54,527
‎ฉันต้องจ่ายค่าเช่าห้อง

463
00:27:54,610 --> 00:27:57,196
‎ฉันไม่เคยพกเงินสดติดตัวเลย
‎ตอนนี้ก็ไม่พกสักแดง

464
00:27:57,988 --> 00:28:02,118
‎แล้วฉันก็ไปที่อะพาร์ตเมนต์ของเธอ
‎เธอให้ฉันยืมเพื่อเอาไปจ่ายค่าเช่า

465
00:28:02,201 --> 00:28:06,247
‎ตอนออกมา เจ้าเด็กคนนี้หยุดฉันไว้ที่ถนน
‎และพูดว่า "เอาเงินมาให้ฉัน"

466
00:28:06,872 --> 00:28:09,959
‎ฉันบอกว่า "ฉันไม่มีเงินเลย"
‎"เอาเงินมา" ก็เลย…

467
00:28:10,960 --> 00:28:14,338
‎ฉันดูออกว่าเขาเป็นขี้ยา ฉันเลยพูดว่า

468
00:28:14,422 --> 00:28:18,008
‎"ฟังนะ ฉันมีเงินเยอะ"
‎ฉันคิดในใจ "ฉันบอกเขาทำไมเนี่ย"

469
00:28:18,092 --> 00:28:19,927
‎"ฉันมีเงินเยอะ แต่ฉันจำเป็นต้องใช้"

470
00:28:20,553 --> 00:28:22,471
‎และฉันแน่ใจว่าเขาคิดว่า…

471
00:28:22,555 --> 00:28:29,061
‎ฉันเดาว่าเขาเลือกฉัน
‎เพราะเขาเลือกย่านบีคแมนเพลซ

472
00:28:29,145 --> 00:28:31,147
‎และเขาคิดว่าฉันอยู่ในย่านบีคแมนเพลซ

473
00:28:31,230 --> 00:28:32,565
‎และฉันบอกว่า "คือ…

474
00:28:33,274 --> 00:28:37,486
‎เอาเงินไปแค่พอซื้อยาได้ไหม
‎ให้ฉันเก็บที่เหลือไว้ เพราะฉันต้อง…"

475
00:28:37,570 --> 00:28:38,863
‎แล้วเขาก็หยิบมีดออกมา

476
00:28:39,572 --> 00:28:40,906
‎ฉันเลยให้เงินเขาไป

477
00:28:41,490 --> 00:28:42,825
‎คุณพยายามใช้เหตุผลกับเขา

478
00:28:42,908 --> 00:28:47,788
‎ฉันพยายามเก็บเงินไว้ให้มากที่สุด
‎เพราะมันไม่ใช่เงินฉันด้วยซ้ำ

479
00:28:47,872 --> 00:28:51,417
‎พอเขาหยิบมีดออกมา ฉันก็หยุดพูด
‎นั่นคือเหตุการณ์เดียวที่เคยเกิดขึ้นกับฉัน

480
00:28:54,044 --> 00:28:56,589
‎คำบรรยายโดย ต้องตา สุธรรมรังษี