1
00:00:07,520 --> 00:00:10,000
‎(ผลงานซีรีส์สารคดีจาก NETFLIX)

2
00:00:25,560 --> 00:00:30,000
‎โลก ถิ่นกำเนิดของหลายล้านสายพันธุ์

3
00:00:34,640 --> 00:00:37,880
‎แต่มีอะไรที่อาจอยู่... นอกโลกบ้าง

4
00:00:45,240 --> 00:00:48,480
‎มีดาวเคราะห์มากมายนับไม่ถ้วนอยู่ทั่วจักรวาล

5
00:00:53,920 --> 00:00:57,360
‎หากมีสิ่งมีชีวิต
‎อยู่บนเศษเสี้ยวของดาวเหล่านั้นเท่านั้น

6
00:00:58,520 --> 00:01:03,200
‎งั้นจักรวาลก็คงมีชีวิต

7
00:01:12,960 --> 00:01:16,640
‎สิ่งมีชีวิตทุกชนิดมีความต้องการเหมือนกัน

8
00:01:19,440 --> 00:01:20,640
‎กิน...

9
00:01:27,320 --> 00:01:28,600
‎สืบพันธุ์...

10
00:01:33,280 --> 00:01:34,120
‎และวิวัฒนาการ

11
00:01:38,120 --> 00:01:40,760
‎จากการประยุกต์กฎของสิ่งมีชีวิตบนโลก

12
00:01:41,320 --> 00:01:43,080
‎กับดาวดวงอื่นๆ ในจักรวาล

13
00:01:45,120 --> 00:01:46,920
‎จึงเป็นไปได้ที่จะจินตนาการถึง

14
00:01:47,480 --> 00:01:48,600
‎สิ่งที่อาจมีชีวิตอยู่...

15
00:01:50,320 --> 00:01:52,480
‎บนโลกต่างดาว

16
00:02:15,720 --> 00:02:19,040
‎รูปแบบชีวิตทุกรูปแบบ
‎ต้องการดาวเคราะห์สำหรับอยู่อาศัย

17
00:02:20,640 --> 00:02:23,760
‎แต่ในจักรวาลมีดาวเคราะห์อยู่ทั้งหมดกี่ดวงกันแน่

18
00:02:28,920 --> 00:02:30,480
‎ลองนึกถึงดาวฤกษ์ของเรา

19
00:02:31,440 --> 00:02:32,400
‎พระอาทิตย์

20
00:02:33,360 --> 00:02:36,760
‎มีโลก ดาวอังคาร ดาวพฤหัสบดีโคจรอยู่รอบมัน

21
00:02:41,520 --> 00:02:42,880
‎เป็นเวลาหลายศตวรรษ

22
00:02:42,960 --> 00:02:46,040
‎ที่คนเราถามตัวเองว่า "แล้วดาวฤกษ์ดวงอื่นล่ะ"

23
00:02:46,400 --> 00:02:48,200
‎พวกมันมีดาวเคราะห์เหมือนกันรึเปล่า

24
00:02:52,120 --> 00:02:53,760
‎และเมื่อ 24 ปีที่แล้ว

25
00:02:54,560 --> 00:02:55,480
‎ผมเจอหนึ่งดวง!

26
00:02:57,280 --> 00:03:01,280
‎(หอดูดาวพารานัล
‎ประเทศชิลี)

27
00:03:02,880 --> 00:03:06,200
‎ดีดีเยร์ เควลอซเป็นนักดาราศาสตร์ฟิสิกส์ชื่อดัง

28
00:03:09,120 --> 00:03:12,440
‎เขาเคยได้รับรางวัลโนเบล
‎ที่ค้นพบดาวเคราะห์ดวงแรก

29
00:03:13,200 --> 00:03:14,880
‎นอกเหนือจากระบบสุริยะของเรา

30
00:03:18,520 --> 00:03:21,480
‎ผมอายุ 28 ปี ตอนที่ผมเจอดาวเคราะห์

31
00:03:22,240 --> 00:03:24,560
‎ผมกำลังจะจบปริญญาเอก

32
00:03:24,640 --> 00:03:28,080
‎และอาจารย์ที่ปรึกษาของผม
‎ได้มอบกุญแจอุปกรณ์ให้ผม

33
00:03:28,680 --> 00:03:32,280
‎และหลังจากเฝ้าดูดาว 51 เพ็กอยู่สองสามครั้ง

34
00:03:32,480 --> 00:03:35,080
‎ผมรู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นบนดาวดวงนั้น

35
00:03:36,720 --> 00:03:39,120
‎และบอกตามตรง ตอนนั้นผมตื่นตระหนก

36
00:03:40,040 --> 00:03:42,800
‎ผมคิดว่าอุปกรณ์ของผมมีบางอย่างผิดปกติจริงๆ

37
00:03:44,120 --> 00:03:48,120
‎ยิ่งผมอยากเข้าใจเรื่องนี้มากขึ้นเท่าไหร่
‎มันยิ่งมีเหตุผลน้อยลงเท่านั้น

38
00:03:49,640 --> 00:03:53,040
‎จนถึงจุดที่ผมเชื่อว่ามันต้องเป็นดาวเคราะห์แน่ๆ

39
00:03:58,480 --> 00:04:00,240
‎ตรงนั้นดูเหมือนจะเป็นดาวเคราะห์

40
00:04:02,440 --> 00:04:03,920
‎ตรงนั้นอาจเป็นดาวพฤหัสบดี

41
00:04:04,480 --> 00:04:05,720
‎มันเจ๋งมาก

42
00:04:12,040 --> 00:04:15,280
‎ดาวเคราะห์ที่อยู่ไกลโพ้น
‎มองด้วยกล้องส่องทางไกลไม่เห็น

43
00:04:15,920 --> 00:04:17,960
‎เพราะมันไม่ได้ปล่อยแสงออกมา

44
00:04:21,120 --> 00:04:23,800
‎แต่ถ้าดาวเคราะห์เดินทางผ่านหน้าดาวฤกษ์

45
00:04:24,760 --> 00:04:26,880
‎มันจะทอดเงาเล็กๆ

46
00:04:27,520 --> 00:04:30,400
‎และมีแสงสลัวเล็กๆ ของแสงสว่างของดาวฤกษ์

47
00:04:32,920 --> 00:04:35,600
‎เมื่อนักดาราศาสตร์ตรวจพบ
‎การลดลงในระดับความสว่างนี้

48
00:04:36,040 --> 00:04:38,400
‎พวกเขาพบดาวเคราะห์ดวงใหม่แล้ว

49
00:04:41,920 --> 00:04:43,040
‎สวัสดี ทุกคน

50
00:04:44,600 --> 00:04:46,200
‎กล้องส่องทางไกลส่องตรงนี้อยู่

51
00:04:46,280 --> 00:04:48,200
‎นี่คือภาพจากกล้องส่องทางไกลตอนนี้

52
00:04:49,240 --> 00:04:52,280
‎ตรงกลางคือเป้าหมายที่เราเฝ้าดูอยู่

53
00:04:52,720 --> 00:04:56,680
‎คุณวิเคราะห์อาณาเขตทั้งหมด
‎คุณประมวลผลข้อมูล

54
00:04:56,760 --> 00:05:00,480
‎และถ้าคุณโชคดีพอ คุณจะตรวจพบสิ่งนี้

55
00:05:00,680 --> 00:05:03,080
‎มันมีการลดลงของฟลักซ์เล็กน้อย

56
00:05:03,280 --> 00:05:06,560
‎และนี่บอกผมว่ามีดาวเคราะห์
‎โคจรอยู่รอบดาวฤกษ์ดวงนั้น

57
00:05:10,960 --> 00:05:14,080
‎เรารู้ว่าในจักรวาลนี้
‎มีดาวเคราะห์อยู่มากมายเหลือเกิน

58
00:05:17,720 --> 00:05:21,400
‎มันต้องมีสิ่งมีชีวิตชนิดต่างๆ
‎อยู่มากมายนับไม่ถ้วนแน่ๆ

59
00:05:22,240 --> 00:05:27,520
‎มาจินตนาการกันว่านี่คือโลก นี่ครับ นะครับ

60
00:05:28,120 --> 00:05:33,400
‎ลองจินตนาการดูว่าหนึ่งเมตรเท่ากับ 20 ปีแสง

61
00:05:33,840 --> 00:05:37,040
‎ดังนั้นสองเมตรก็เท่ากับ 40 ปีแสง

62
00:05:37,120 --> 00:05:42,200
‎นี่คือจุดที่ 51 เพ็กอยู่ ที่ที่พบดาวเคราะห์ดวงแรก

63
00:05:44,000 --> 00:05:46,920
‎ไฟดวงเล็กๆ พวกนี้เป็นตัวแทนของดาวฤกษ์

64
00:05:47,000 --> 00:05:48,840
‎ที่พบดาวเคราะห์

65
00:05:51,320 --> 00:05:53,000
‎ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า

66
00:05:53,440 --> 00:05:55,680
‎ดาวเคราะห์จะปรากฏทั่วทุกแห่ง

67
00:05:57,400 --> 00:05:59,640
‎ดาวเคราะห์ๆ ทั่วทุกแห่ง

68
00:06:03,360 --> 00:06:04,920
‎ตอนนี้มันดูเจ๋งมาก

69
00:06:06,240 --> 00:06:08,480
‎เส้นขอบฟ้าของดาวฤกษ์และดาวเคราะห์

70
00:06:09,320 --> 00:06:10,400
‎อยู่รอบตัว

71
00:06:16,920 --> 00:06:21,560
‎ดาวเคราะห์ที่อยู่นอกระบบสุริยะของเรา
‎เรียกว่าดาวเคราะห์นอกระบบ

72
00:06:26,520 --> 00:06:30,280
‎นักดาราศาสตร์พบดาวเคราะห์
‎มากกว่า 4,000 ดวง

73
00:06:31,120 --> 00:06:32,880
‎และยังค้นพบเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

74
00:06:41,120 --> 00:06:46,280
‎ตอนนี้พวกเขาเชื่อว่าดาวฤกษ์
‎มีดาวเคราะห์อย่างน้อยหนึ่งดวงในจักรวาล

75
00:06:48,920 --> 00:06:55,000
‎นั่นแปลว่ามีดาวเคราะห์นอกระบบ
‎กว่าหนึ่งล้าน หนึ่งพันล้าน หนึ่งล้านล้านดวง

76
00:07:00,120 --> 00:07:03,600
‎มากกว่าเมล็ดทรายทั้งหมดบนโลก

77
00:07:05,840 --> 00:07:10,240
‎ผ้าใบผืนมหึมาสำหรับวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิต

78
00:07:18,040 --> 00:07:20,760
‎ระยะทางนั้นน่าตกใจ

79
00:07:22,720 --> 00:07:26,400
‎ดาวเคราะห์นอกระบบที่ใกล้ที่สุด
‎อยู่ห่างจากเราหนึ่งล้านล้านกิโลเมตร

80
00:07:29,720 --> 00:07:34,640
‎แต่ทั้งหมดอยู่ภายใต้แรงเดียวกัน
‎กับแรงที่ประคองโลกไว้กับที่

81
00:07:37,200 --> 00:07:38,080
‎แรงโน้มถ่วง

82
00:07:46,240 --> 00:07:49,520
‎ลองจินตนาการถึงโลกใบหนึ่ง
‎ที่มีขนาดเป็นสองเท่าของโลกมนุษย์

83
00:07:50,440 --> 00:07:52,280
‎โดยมีแรงโน้มถ่วงมากกว่าสองเท่า

84
00:07:56,040 --> 00:07:58,360
‎นี่คือแอตลาส

85
00:08:03,160 --> 00:08:06,360
‎สิ่งมีชีวิตจะปรับตัวอย่างไรบนโลกแบบนั้น

86
00:08:17,920 --> 00:08:21,520
‎แรงโน้มถ่วงดึงพืชพันธุ์
‎ลงมาที่พื้นผิวของดาวเคราะห์

87
00:08:24,120 --> 00:08:27,520
‎แต่เมล็ดพันธุ์สามารถลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าได้

88
00:08:29,640 --> 00:08:32,600
‎นั่นเป็นเพราะแรงโน้มถ่วงที่นี่ทรงพลังมาก

89
00:08:33,120 --> 00:08:36,080
‎โมเลกุลของอากาศรวมตัวกันอย่างแน่นหนา

90
00:08:38,280 --> 00:08:42,840
‎ทำให้เกิดชั้นบรรยากาศลอยตัวที่หนา
‎ที่เมล็ดพืชล่องลอยไปได้

91
00:08:53,520 --> 00:08:55,080
‎และที่ใดที่มีเมล็ดพืช

92
00:08:56,240 --> 00:08:57,680
‎ก็ย่อมมีสกายเกรเซอร์

93
00:09:03,120 --> 00:09:06,280
‎สัตว์กินพืชขนาดยักษ์มีหกปีก

94
00:09:07,120 --> 00:09:09,600
‎เพื่อขับเคลื่อนไปบนอากาศอันหนาแน่น

95
00:09:21,200 --> 00:09:22,800
‎เพราะแรงโน้มถ่วงที่มากเป็นพิเศษ

96
00:09:23,440 --> 00:09:25,920
‎พวกมันจึงหนักมากกว่าที่จะหนักบนโลกถึงสองเท่า

97
00:09:29,520 --> 00:09:31,640
‎แต่พวกมันไม่ร่วงหล่นจากท้องฟ้า

98
00:09:32,320 --> 00:09:36,480
‎ชั้นบรรยากาศหนามากพอ
‎ที่จะทำให้พวกมันลอยในอากาศได้

99
00:09:43,720 --> 00:09:46,000
‎ไม่ว่าจะบนแอตลาสหรือบนโลก

100
00:09:46,680 --> 00:09:50,800
‎การบินคือการต่อสู้เพื่อเอาชนะแรงโน้มถ่วงเสมอ

101
00:09:53,960 --> 00:09:57,320
‎(ทะเลสาบการ์ดา
‎ประเทศอิตาลี)

102
00:09:59,320 --> 00:10:02,920
‎คุณอาจพูดว่าผมมีความสัมพันธ์
‎ที่ซับซ้อนกับแรงโน้มถ่วง

103
00:10:04,640 --> 00:10:07,280
‎และคุณรู้สึกได้จริงๆ
‎ว่าแรงโน้มถ่วงคือแรงที่ดึงคุณลงไป

104
00:10:07,360 --> 00:10:08,800
‎ในขณะที่คุณดิ้นรนจะขึ้นสู่ด้านบน

105
00:10:11,920 --> 00:10:15,280
‎แต่สุดท้ายแล้ว ความฝันของผม
‎คือการบินได้มาตลอด

106
00:10:18,560 --> 00:10:20,800
‎วู้ฮู!

107
00:10:23,480 --> 00:10:27,600
‎สิ่งที่ผมรักมากที่สุดเกี่ยวกับการเล่นพาราไกลดิ้ง
‎คือมันง่ายดายและเป็นธรรมชาติมาก

108
00:10:28,040 --> 00:10:29,800
‎มีแค่คุณกับอากาศ

109
00:10:32,040 --> 00:10:34,640
‎เช่นเดียวกับสกายเกรเซอร์บนแอตลาส

110
00:10:35,120 --> 00:10:38,280
‎นักเล่นพาราไกลดิ้งใช้ปีกของพวกเขา
‎ในการสร้างแรงยก

111
00:10:42,120 --> 00:10:44,680
‎แต่ชั้นบรรยากาศบนโลกหนาแน่นน้อยกว่า...

112
00:10:46,640 --> 00:10:49,680
‎จึงต้องใช้ความพยายามมากกว่า
‎ในการลอยอยู่ในอากาศ

113
00:10:54,120 --> 00:10:56,480
‎คนส่วนใหญ่ไม่มองว่าอากาศคือสสาร

114
00:10:58,520 --> 00:11:00,120
‎แต่สำหรับผม เวลาผมบิน

115
00:11:00,480 --> 00:11:03,880
‎ผมมองว่ามันคือของเหลว
‎ที่เคลื่อนไหวขึ้นและลงตามหุบเขา

116
00:11:04,240 --> 00:11:05,320
‎และตามสันเขา

117
00:11:08,720 --> 00:11:12,040
‎มันคงจะแปลกมากที่ต้องบิน
‎ในชั้นบรรยากาศที่หนาแน่นมากๆ

118
00:11:13,040 --> 00:11:16,680
‎คุณจะสามารถร่อนไปรอบๆ ได้ตลอดเวลา
‎โดยไม่ต้องพยายามอะไรเลย

119
00:11:20,120 --> 00:11:24,160
‎วิธีที่ดีที่สุดในการขึ้นที่สูงให้ได้
‎คือการหาการลอยตัวขึ้นของก๊าซให้เจอ

120
00:11:25,040 --> 00:11:26,880
‎ที่เรียกกันว่ากระแสลมอุ่น

121
00:11:29,120 --> 00:11:30,240
‎เมื่อคุณเจอกระแสลมอุ่น

122
00:11:30,320 --> 00:11:33,440
‎มันคล้ายกับเวลาที่คุณอยู่ในลิฟต์
‎และมันเริ่มทำงานมาก

123
00:11:36,520 --> 00:11:38,080
‎คุณรู้สึกถึงการดันขึ้นด้านบน

124
00:11:38,160 --> 00:11:39,600
‎ใช่เลย ขึ้นไปแล้ว!

125
00:11:43,720 --> 00:11:45,880
‎แค่พลังของธรรมชาติที่ดึงผมขึ้นไป

126
00:11:50,040 --> 00:11:52,840
‎เวลาผมบินและเห็นนกล้อมเป็นวงกลม

127
00:11:52,920 --> 00:11:54,560
‎มันแปลว่าตรงนั้นมีกระแสลมอุ่นอยู่

128
00:11:55,680 --> 00:11:57,840
‎เราจึงมักจะมองดูพวกมันอยู่ตลอด

129
00:12:02,320 --> 00:12:06,000
‎คุณสามารถรู้สึกได้ถึงความสมดุล
‎ระหว่างแรงโน้มถ่วงที่ดึงคุณลงไป

130
00:12:06,080 --> 00:12:07,640
‎และอากาศที่ยกคุณขึ้น

131
00:12:08,320 --> 00:12:10,800
‎จากนั้นคุณสามารถใช้น้ำหนักตัวคุณ

132
00:12:10,880 --> 00:12:13,840
‎เพื่อเร่งความเร็วและใช้ความเร็วนั้น
‎สร้างพลังงานให้มากขึ้น

133
00:12:14,440 --> 00:12:16,240
‎และรู้สึกว่าคุณกำลังเคลื่อนไหวผ่านอากาศ

134
00:12:34,680 --> 00:12:38,320
‎แรงโน้มถ่วงบนโลกอาจอ่อนแรงกว่าบนแอตลาส

135
00:12:39,120 --> 00:12:42,680
‎แต่ชั้นบรรยากาศที่บางกว่า
‎หมายความว่ามีการลอยที่น้อยกว่า

136
00:12:45,240 --> 00:12:48,400
‎สุดท้ายแล้วทุกอย่างจึงร่วงลงมา

137
00:13:02,000 --> 00:13:05,040
‎(ความหนาแน่นของชั้นบรรยากาศ)

138
00:13:10,720 --> 00:13:14,400
‎บนแอตลาส สกายเกรเซอร์
‎ไม่เคยต้องลงมาบนพื้นดิน

139
00:13:18,720 --> 00:13:22,280
‎ปีกหน้าและหลังของมัน
‎มีไว้บังคับทิศทางและผลักดัน

140
00:13:25,520 --> 00:13:28,280
‎ปีกกลางที่ยาวของมันมีไว้จับกระแสลมอุ่น

141
00:13:32,080 --> 00:13:33,720
‎แม้น้ำหนักจะมาก

142
00:13:34,360 --> 00:13:38,320
‎แต่อากาศก็หนาพอที่พวกมันจะใช้ชีวิตอยู่ได้

143
00:13:38,800 --> 00:13:40,080
‎บนท้องฟ้า

144
00:13:45,120 --> 00:13:48,080
‎แต่มันไม่ใช่ชีวิตที่สงบสุขเสมอไป

145
00:13:50,640 --> 00:13:54,760
‎เช่นเดียวกับบนโลก เกรเซอร์ดึงดูดผู้ล่า

146
00:13:57,520 --> 00:14:02,000
‎พวกมันใช้แบคทีเรียที่ผลิตก๊าซไฮโดรเจนได้
‎ในการทำให้ถุงอากาศของพวกมันพองลม

147
00:14:02,440 --> 00:14:04,400
‎และลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า

148
00:14:14,920 --> 00:14:17,680
‎หากอยู่ตัวเดียว
‎พวกมันสู้เหยื่อของพวกมันไม่ได้...

149
00:14:20,440 --> 00:14:22,320
‎พวกมันจึงล่าเป็นกลุ่ม...

150
00:14:24,400 --> 00:14:27,800
‎รอให้สกายเกรเซอร์พลัดหลงจากกลุ่ม

151
00:14:38,480 --> 00:14:41,920
‎เมื่อเห็นเป้าหมาย พวกมันปล่อยก๊าซออก...

152
00:14:44,440 --> 00:14:46,240
‎และจู่โจมจากด้านบน

153
00:14:56,840 --> 00:14:59,080
‎ผู้ล่าที่ว่องไวที่สุดในโลก

154
00:14:59,160 --> 00:15:01,320
‎ใช้กลยุทธ์เดียวกัน

155
00:15:04,640 --> 00:15:06,600
‎ผมสนใจเหยี่ยวบินตรงที่

156
00:15:07,160 --> 00:15:11,520
‎สัญชาตญาณความเป็นนักล่าของมัน
‎ร่วมกับปัจจัยด้านความเร็ว

157
00:15:16,320 --> 00:15:18,360
‎และวิธีที่พวกมันใช้ความเร็วนั้นเป็นข้อได้เปรียบ

158
00:15:24,040 --> 00:15:27,240
‎แต่แค่ได้มองดูสุดยอดผู้ล่าทำสิ่งที่มันถนัด...

159
00:15:31,520 --> 00:15:33,280
‎ก็ยอดเยี่ยมแล้ว

160
00:15:35,800 --> 00:15:40,080
‎(หุบเขาวินด์ริเวอร์
‎รัฐไวโอมิง สหรัฐฯ)

161
00:15:43,720 --> 00:15:46,600
‎ตอนนี้ผมน่าจะมีนกอยู่ 30 กว่าตัวได้

162
00:15:47,440 --> 00:15:49,320
‎นกแต่ละตัวมีบุคลิกที่แตกต่างกัน

163
00:15:50,720 --> 00:15:52,240
‎สิ่งที่ผมชอบในตัวเหยี่ยว

164
00:15:52,320 --> 00:15:55,680
‎คือวิธีการที่วิวัฒนาการได้สร้าง
‎แบบอย่างที่สมบูรณ์แบบที่สุดขึ้น

165
00:16:05,320 --> 00:16:07,520
‎ผมมีสายสัมพันธ์กับนกพวกนี้จริงๆ

166
00:16:07,800 --> 00:16:09,400
‎แน่นอนว่าเป็นจากฝั่งของผมครับ

167
00:16:09,920 --> 00:16:11,880
‎ผมไม่คิดว่าเหยี่ยวมองมันแบบนั้น

168
00:16:11,960 --> 00:16:14,160
‎แต่พวกมันเห็นผมเป็นส่วนหนึ่งของทีมแน่นอน

169
00:16:16,560 --> 00:16:21,960
‎วาเฮ แอลาเวอร์เดียนฝึกวิธีการล่า
‎ให้เหยี่ยวที่ผสมพันธุ์ในที่กักขัง

170
00:16:27,320 --> 00:16:29,240
‎นกพวกนี้ถูกป้อนข้อมูลทางพันธุกรรม

171
00:16:29,320 --> 00:16:31,600
‎ให้เป็นสุดยอดสัตว์ปีกนักล่าตามที่พวกมันเป็น

172
00:16:34,360 --> 00:16:35,840
‎สิ่งที่เราทำในฐานะนักเลี้ยงเหยี่ยว

173
00:16:35,920 --> 00:16:38,600
‎คือพยายามปลุกนิสัยนักล่านั้นในตัวนก

174
00:16:47,240 --> 00:16:49,240
‎การฝึกด้วยเหยื่อล่อคือขั้นตอนแรกๆ

175
00:16:49,320 --> 00:16:50,240
‎มาเลยพรรคพวก!

176
00:16:54,640 --> 00:16:57,040
‎ผมจะเอาเหยื่อล่อนั้นไว้ตรงหน้าเหยี่ยว

177
00:16:57,560 --> 00:17:00,080
‎และทำให้เหยี่ยวประสานตาและเท้า...

178
00:17:00,840 --> 00:17:03,040
‎และเหวี่ยงเท้าออกไปราวกับกำลังจะคว้าเหยื่อ

179
00:17:03,920 --> 00:17:06,920
‎ระหว่างที่สิ่งนั้นเกิดขึ้น
‎ผมพยายามจะดึงเหยื่อออกจากเหยี่ยว

180
00:17:07,400 --> 00:17:10,360
‎เพื่อให้มันพุ่งขึ้นไปในอากาศ
‎และทำขั้นตอนนี้ซ้ำอีกครั้ง

181
00:17:11,119 --> 00:17:14,799
‎ผมอยากเห็นนกตัวนั้นดิ่งลงมา
‎เป็นแนวตั้งมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

182
00:17:18,520 --> 00:17:22,000
‎นั่นคือสิ่งที่พวกมันจะประยุกต์ใช้
‎ในเกมล่าหลังจากนี้

183
00:17:30,440 --> 00:17:35,000
‎เมื่อเหยี่ยวพร้อมแล้ว
‎วาเฮจะเอาเหยื่อเป้าหมายมาใช้

184
00:17:36,600 --> 00:17:37,840
‎นกพิราบแข่ง

185
00:17:41,240 --> 00:17:44,200
‎เหยี่ยวไม่สามารถไล่ตามนกพิราบทันได้

186
00:17:45,440 --> 00:17:47,560
‎วิธีที่ดีที่สุดจึงเป็นการทิ้งตัวใส่มัน

187
00:17:48,480 --> 00:17:49,600
‎โดยใช้แรงโน้มถ่วง

188
00:17:55,840 --> 00:17:58,360
‎เมื่อนกคิดว่ามันได้เปรียบ

189
00:17:59,560 --> 00:18:01,280
‎ตอนนั้นแหละที่ปีกของมันจะพับเก็บเข้าไป

190
00:18:04,640 --> 00:18:07,400
‎มันบินถลาลงเป็นรูปทรงหยดน้ำตาหยดเล็กๆ

191
00:18:09,040 --> 00:18:10,360
‎ดิ่งลงมาจากสวรรค์

192
00:18:12,440 --> 00:18:14,880
‎พลังงานจลน์ของเหยี่ยวที่ปะทะนกพิราบ

193
00:18:16,120 --> 00:18:19,560
‎รุนแรงราวกับคุณถูกกระสุนปืนใหญ่ยิงทีเดียว

194
00:18:27,440 --> 00:18:30,480
‎ในการฝึก นกพิราบหนีไปได้เสมอ

195
00:18:31,560 --> 00:18:34,960
‎เพราะเหยี่ยวถูกทำให้ต้องบินถลาลงมา
‎ในระยะที่ต่ำกว่า 1,000 ฟุต

196
00:18:38,440 --> 00:18:39,880
‎แต่เวลาออกล่าจริงๆ

197
00:18:40,640 --> 00:18:42,520
‎มันจะดิ่งลงมาจากที่ที่สูงกว่ามาก...

198
00:18:44,280 --> 00:18:45,600
‎เพื่อให้เกิดผลถึงตาย

199
00:18:51,520 --> 00:18:55,120
‎(ความเร่งโน้มถ่วง)

200
00:19:06,440 --> 00:19:08,680
‎ผู้ล่าออกเดินทัพ

201
00:19:23,840 --> 00:19:25,600
‎มันใช้ปีกของมัน

202
00:19:25,680 --> 00:19:27,680
‎ในการสร้างแรงต้าน...

203
00:19:28,960 --> 00:19:31,200
‎ทำให้สกายเกรเซอร์ไม่มั่นคง

204
00:19:31,280 --> 00:19:33,680
‎เพื่อกินมันบนพื้นดิน

205
00:19:42,720 --> 00:19:46,600
‎แต่ผู้ล่ากลุ่มนี้กลุ่มเล็ก
‎เกินกว่าจะโค่นสัตว์ตัวใหญ่ขนาดนี้ได้

206
00:19:53,840 --> 00:19:55,480
‎วันนี้ พวกมันจะต้องทนหิว

207
00:20:07,920 --> 00:20:10,880
‎สกายเกรเซอร์ไต่ขึ้นไปบนความสูงที่ปลอดภัย...

208
00:20:12,520 --> 00:20:13,680
‎เพื่อพักฟื้น

209
00:20:19,440 --> 00:20:21,120
‎แต่เพราะเป็นตัวเมียในช่วงเจริญพันธุ์

210
00:20:21,920 --> 00:20:23,240
‎มันจึงมีเพื่อนมาด้วย

211
00:20:25,680 --> 00:20:29,360
‎เกรเซอร์ตัวผู้ แข่งกันเพื่อให้ถูกเลือกเป็นคู่

212
00:20:36,720 --> 00:20:39,680
‎หางที่ใหญ่ผิดปกติของมันคืออุปสรรค

213
00:20:40,720 --> 00:20:42,200
‎ทำให้พวกมันบินได้ยากขึ้น

214
00:20:43,640 --> 00:20:44,920
‎แต่สำหรับตัวเมีย

215
00:20:45,280 --> 00:20:47,440
‎มันคือสัญลักษณ์ของกำลังวังชา

216
00:20:51,520 --> 00:20:53,880
‎ตัวแรกที่ไปถึงตัวเมียก่อนจะได้ผสมพันธุ์

217
00:20:54,720 --> 00:20:56,800
‎และถ่ายทอดยีนของมัน

218
00:21:04,720 --> 00:21:07,280
‎หลักการเดียวกันประยุกต์ใช้บนโลก

219
00:21:08,840 --> 00:21:10,360
‎ไม่ว่าจะเป็นบนท้องฟ้า

220
00:21:11,280 --> 00:21:12,600
‎หรือบนพื้นดิน

221
00:21:15,920 --> 00:21:18,600
‎ตัวผู้แข่งขันกันเพื่อสิทธิ์ในการผสมพันธุ์

222
00:21:24,040 --> 00:21:27,600
‎ผมคิดว่าเวลาคนเรานั่งอยู่ที่บ้าน ดูแมลงในทีวี

223
00:21:27,680 --> 00:21:30,200
‎พวกเขาจินตนาการว่าตากล้องนั่งอยู่ในป่า

224
00:21:30,760 --> 00:21:32,480
‎ในแม่น้ำหรือแนวพุ่มไม้

225
00:21:33,120 --> 00:21:35,880
‎รอให้ตัวด้วงพวกนี้ผ่านมา

226
00:21:35,960 --> 00:21:39,600
‎และสืบพันธุ์หรือต่อสู้กันหน้ากล้อง

227
00:21:42,120 --> 00:21:43,440
‎มันไม่ใช่แบบนั้นเลยครับ

228
00:21:45,240 --> 00:21:48,800
‎(คอตส์โวลด์
‎ประเทศอังกฤษ)

229
00:21:48,880 --> 00:21:53,200
‎นี่คือกระท่อมเก่าๆ ใกล้พัง
‎ซึ่งอยู่ติดกับบ้านพ่อแม่ผม

230
00:21:53,320 --> 00:21:54,520
‎ซึ่งอยู่ตรงนั้น

231
00:21:55,640 --> 00:21:58,680
‎ข้อได้เปรียบสำคัญที่มีสถานที่อยู่ติดบ้านพ่อแม่คุณ

232
00:21:58,760 --> 00:22:02,880
‎คือคุณมีอาหารเย็นดีๆ กินในตอนเย็น
‎และมีชาให้ดื่มระหว่างวัน

233
00:22:03,920 --> 00:22:05,720
‎มาดูสิครับว่าเราทำอะไรกันอยู่

234
00:22:06,360 --> 00:22:07,600
‎โอ้พระเจ้า

235
00:22:08,800 --> 00:22:10,200
‎พวกมันคือตัวอะไรเนี่ย

236
00:22:10,320 --> 00:22:12,000
‎มันคือด้วงแรดครับ

237
00:22:13,720 --> 00:22:15,280
‎ตัวผู้มีเขาใหญ่ๆ แบบนี้

238
00:22:15,360 --> 00:22:18,600
‎ตัวเมียไม่มี
‎มันคือรูปแบบของการคัดเลือกทางเพศ

239
00:22:18,680 --> 00:22:22,720
‎เพราะตัวเมียชอบตัวผู้ที่มีเขาใหญ่

240
00:22:24,240 --> 00:22:25,600
‎ดังนั้นทุกครั้งที่พวกมันผสมพันธุ์กัน

241
00:22:25,680 --> 00:22:28,960
‎พวกมันจะผสมพันธุ์กับด้วงที่มีเขาค่อนข้างใหญ่กว่า

242
00:22:29,040 --> 00:22:30,760
‎ด้วงที่พวกมันเจอมาครั้งล่าสุดเล็กน้อย

243
00:22:30,840 --> 00:22:33,600
‎ด้วงตัวผู้ตัวนั้นจึงถ่ายทอดยีนของมันต่อไป

244
00:22:34,320 --> 00:22:37,400
‎ดังนั้นเมื่อผ่านไปแต่ละรุ่นวัย
‎เขาก็เลยใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

245
00:22:39,280 --> 00:22:43,520
‎- วางตรงไหนเป็นพิเศษไหม
‎- วางบนขอนไม้ หันหน้าไปหาตัวผู้อีกตัว

246
00:22:44,440 --> 00:22:46,040
‎เอาแล้ว พวกมันพุ่งใส่กันทันที

247
00:22:49,840 --> 00:22:52,080
‎เขาของด้วงแรดตัวผู้

248
00:22:52,240 --> 00:22:54,800
‎ก็เหมือนหางของสกายเกรเซอร์ตัวผู้

249
00:22:57,840 --> 00:23:00,280
‎มันพัฒนาขึ้นเพื่อการแข่งขันทางเพศ

250
00:23:21,280 --> 00:23:22,840
‎ตัวที่เจ๋งกว่าทำสำเร็จอีกแล้ว

251
00:23:28,480 --> 00:23:29,520
‎เป็นช็อตที่ดี

252
00:23:29,600 --> 00:23:32,040
‎นั่นคือช็อตที่เราต้องการ สอดใส่ตัวเมีย ใช่

253
00:23:35,640 --> 00:23:36,760
‎หนึ่ง สอง สาม

254
00:23:37,960 --> 00:23:39,120
‎- โอเคไหม
‎- โอเค

255
00:23:39,800 --> 00:23:40,760
‎- ใช่
‎- อย่างนั้นแหละ

256
00:23:41,200 --> 00:23:42,680
‎- คุณกำลังใส่นั่นเข้าไปเหรอ
‎- ใช่

257
00:23:48,000 --> 00:23:51,760
‎แมลงตัวผู้ไม่ได้ต่อสู้เพื่อดักคู่ผสมพันธุ์เสมอไป

258
00:23:53,240 --> 00:23:57,320
‎บางครั้งแค่แสดงความองอาจทางกาย
‎ของพวกมันก็เพียงพอแล้ว

259
00:24:00,520 --> 00:24:02,520
‎เอาละ ผมจะเอาตัวผู้ไปวางตรงหน้าคุณนะ

260
00:24:02,600 --> 00:24:04,360
‎มันจะเข้ามาทางขวาของคุณ

261
00:24:06,480 --> 00:24:08,080
‎มันบินไปแล้ว

262
00:24:09,200 --> 00:24:11,560
‎นี่คือแมลงวันก้านตายาว

263
00:24:14,760 --> 00:24:17,080
‎แมลงวันก้านตายาวเป็นสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ ที่น่าทึ่ง

264
00:24:17,520 --> 00:24:21,280
‎มันดูคล้ายมดนิดๆ โดยมีตาดวงใหญ่อยู่ที่ปลายก้าน

265
00:24:22,680 --> 00:24:24,480
‎ทั้งตัวผู้และตัวเมีย

266
00:24:24,560 --> 00:24:26,360
‎มีตาอยู่ที่ปลายก้าน

267
00:24:26,440 --> 00:24:29,360
‎แต่ตัวผู้มีก้านตาที่ยาวกว่าตัวเมียมาก

268
00:24:31,920 --> 00:24:34,520
‎ตัวผู้ที่มีก้านตายาว

269
00:24:34,960 --> 00:24:36,200
‎จะเข้าไปหาตัวผู้อีกตัว

270
00:24:36,280 --> 00:24:38,480
‎และพวกมันจะเต้นรำกันนิดหน่อย

271
00:24:44,640 --> 00:24:46,000
‎และพวกมันจะพยายามตัดสิน

272
00:24:46,080 --> 00:24:48,920
‎ว่าใครมีก้านตาใหญ่กว่ากัน

273
00:24:51,080 --> 00:24:52,640
‎นั่นไง นั่นเป็นการคุมเชิงกัน

274
00:24:57,560 --> 00:25:00,920
‎ผู้ชนะจะยืนอยู่ที่เดิม
‎จากนั้นผู้แพ้จะเดินต้วมเตี้ยมถอยไป

275
00:25:03,280 --> 00:25:07,880
‎จากนั้นผู้ชนะตัวนั้นจะเข้าไปหาตัวเมีย
‎และสามารถสืบพันธุ์กับตัวเมีย

276
00:25:08,280 --> 00:25:11,000
‎และวิธีนั้นสามารถถ่ายทอด
‎ลักษณะทางพันธุกรรมที่มันมี

277
00:25:11,080 --> 00:25:14,080
‎ซึ่งจะรวมถึงก้านตาที่ยาวกว่านั่นด้วย

278
00:25:15,720 --> 00:25:17,600
‎- เยี่ยม! เรียบร้อย
‎- ถ่ายอยู่รึเปล่า

279
00:25:18,200 --> 00:25:19,400
‎วิเศษเลย

280
00:25:25,160 --> 00:25:28,120
‎ปกติจะแค่แป๊บเดียวก็แยกกันแล้ว นี่วิเศษมาก

281
00:25:34,920 --> 00:25:36,960
‎ทำไมแมลงวันก้านตายาวถึงพยายาม

282
00:25:37,040 --> 00:25:38,880
‎ที่จะมีก้านตาที่ใหญ่แบบนี้

283
00:25:39,440 --> 00:25:43,000
‎แนวคิดก็คือคุณกำลังส่งสัญญาณ
‎ไปถึงตัวเมียอย่างโจ่งแจ้ง

284
00:25:43,080 --> 00:25:48,000
‎ว่าคุณสามารถมอบพลังที่น่าทึ่งนี้
‎ให้กับทรัพยากรนี้ได้

285
00:25:48,080 --> 00:25:49,520
‎สิ่งนี้ไม่มีความจำเป็นโดยสิ้นเชิง

286
00:25:51,720 --> 00:25:53,440
‎และถ้าคุณยังอยู่รอดได้

287
00:25:53,520 --> 00:25:57,080
‎ถ้าคุณยังบินต่อได้ และใช้ชีวิต และไม่ถูกล่า

288
00:25:57,480 --> 00:26:01,840
‎และยังมีสิ่งฟุ้งเฟ้อที่ไร้ประโยชน์นี้
‎โผล่ออกมาจากหัวของคุณอยู่

289
00:26:01,920 --> 00:26:04,880
‎งั้นคุณก็คือการเดิมพันที่ดีทีเดียวที่จะสืบพันธุ์ด้วย

290
00:26:19,040 --> 00:26:20,280
‎บนแอตลาส

291
00:26:20,360 --> 00:26:26,080
‎หางที่ยาวของสกายเกรเซอร์ตัวผู้
‎แสดงว่ามันคือตัวเลือกที่ดีเลิศ...

292
00:26:28,200 --> 00:26:30,880
‎เพื่อเป็นพ่อของรุ่นวัยต่อไป

293
00:26:37,720 --> 00:26:41,040
‎แต่แม่ไม่สามารถวางไข่บนท้องฟ้าได้

294
00:26:46,960 --> 00:26:48,800
‎มันจึงลงมาบนพื้นดิน

295
00:26:53,120 --> 00:26:58,000
‎เพราะแรงโน้มถ่วง ตัวของมันจึงหนัก
‎เกินกว่าจะกลับขึ้นไปบนท้องฟ้าได้

296
00:27:04,120 --> 00:27:08,080
‎เพื่อสร้างชีวิตใหม่ มันจำต้องสละชีวิตตัวเอง

297
00:27:22,120 --> 00:27:25,760
‎ลูกๆ เติบโตใกล้กับที่ที่แม่ของพวกมันตาย

298
00:27:29,320 --> 00:27:33,080
‎ตอนนี้พวกมันต้องขึ้นจากพื้นดิน
‎ไปอยู่กลางอากาศแล้ว

299
00:27:41,560 --> 00:27:44,160
‎แต่สัตว์กินซากกำลังรออยู่

300
00:27:45,760 --> 00:27:47,360
‎สิ่งมีชีวิตไร้กระดูก

301
00:27:47,800 --> 00:27:50,360
‎ไม่มีโครงกระดูกที่จะทำให้พวกมันมีรูปร่าง

302
00:27:55,920 --> 00:28:00,200
‎มันฆ่าด้วยวิธีห่อหุ้มและละลายเหยื่อของมัน

303
00:28:10,920 --> 00:28:17,240
‎สกายเกรเซอร์เพิ่งจะฟักไข่เท่านั้น
‎แต่พวกมันก็ตกอยู่ในอันตรายร้ายแรงแล้ว

304
00:28:20,840 --> 00:28:24,000
‎และตอนนี้จะถอยหลังไม่ได้แล้ว

305
00:28:38,920 --> 00:28:42,480
‎(ทะเลทรายคาลาฮารี
‎แอฟริกาใต้)

306
00:28:48,200 --> 00:28:49,480
‎ทุกวันบนโลก

307
00:28:49,720 --> 00:28:53,000
‎สัตว์วัยเยาว์ต้องเอาชนะโอกาสที่เลวร้ายให้ได้

308
00:28:53,560 --> 00:28:55,000
‎หากพวกมันจะอยู่ให้รอด

309
00:28:59,200 --> 00:29:03,760
‎หกสิบเปอร์เซ็นต์ของเมียร์แคต
‎มีชีวิตไม่รอดถึงวันเกิดปีแรก

310
00:29:06,320 --> 00:29:08,920
‎สำหรับลูกเมียร์แคต ในช่วงแรกๆ ของชีวิต

311
00:29:09,400 --> 00:29:11,840
‎ที่นี่มีอันตรายอยู่มากมาย

312
00:29:12,680 --> 00:29:16,280
‎พวกมันถูกโจมตีได้ง่ายอยู่หลายเดือน
‎หลังจากพวกมันเกิด

313
00:29:19,840 --> 00:29:23,640
‎แต่โดยเฉพาะในเดือนแรกหรือเดือนที่สอง
‎หลังจากพวกมันออกมาจากโพรง

314
00:29:25,920 --> 00:29:29,520
‎มีผู้ล่าอยู่ทุกที่และเป็นอันตรายตลอดเวลา

315
00:29:34,920 --> 00:29:36,360
‎ในบริเวณนี้มีงู...

316
00:29:37,720 --> 00:29:40,000
‎ที่จะกินลูกเมียร์แคต

317
00:30:03,400 --> 00:30:06,280
‎ลูกเมียร์แคตปลอดภัยเมื่ออยู่ในฝูง

318
00:30:07,240 --> 00:30:10,280
‎แต่ถ้ามันล่าช้ากว่าตัวอื่น มันก็ถูกโจมตีได้ง่าย

319
00:30:15,840 --> 00:30:18,600
‎แมงป่องเป็นภัยคุกคามอยู่ตลอดเวลา

320
00:30:24,560 --> 00:30:27,280
‎ลูกเมียร์แคตไร้ความสามารถโดยสิ้นเชิงจริงๆ

321
00:30:27,800 --> 00:30:31,120
‎และโง่เขลาจริงๆ
‎เมื่อเป็นเรื่องของการรับมือกับแมงป่องในขั้นต้น

322
00:30:34,240 --> 00:30:36,720
‎แต่พวกมันจะหลีกเลี่ยงอันตรายนี้ไปตลอดไม่ได้

323
00:30:38,520 --> 00:30:42,040
‎สุดท้ายพวกมันจะต้องเรียนรู้
‎วิธีหยุดภัยคุุกคามให้ได้

324
00:30:49,520 --> 00:30:52,960
‎ครั้งแรกที่ลูกเมียร์แคตเผชิญหน้ากับแมงป่อง

325
00:30:53,040 --> 00:30:55,040
‎และต้องรับมือมันด้วยตัวเอง...

326
00:30:56,640 --> 00:30:59,000
‎อาจเป็นการเผชิญหน้าที่น่ากลัวมาก

327
00:31:00,720 --> 00:31:03,440
‎นี่คือช่วงเวลาแห่งความจริงที่แท้จริง

328
00:31:28,120 --> 00:31:32,280
‎มันคือพิธีกรรมเปลี่ยนผ่านที่แท้จริง
‎เพราะทันทีที่มันจัดการเรื่องนั้นด้วยตัวเองได้แล้ว

329
00:31:33,280 --> 00:31:36,320
‎มันก็อยู่ในขั้นที่สามารถ
‎เริ่มออกหาอาหารด้วยตัวเองได้

330
00:31:36,400 --> 00:31:39,280
‎และพึ่งพาตนเองได้
‎และเป็นสมาชิกของฝูงที่มีประโยชน์

331
00:31:41,040 --> 00:31:45,320
‎แปลว่ามันสามารถหนีจาก
‎ความอ่อนแอของการเป็นลูกสัตว์

332
00:31:45,400 --> 00:31:48,400
‎และเปลี่ยนไปเป็นสัตว์ที่โตแล้วได้

333
00:31:57,600 --> 00:32:00,960
‎มันคือหนึ่งก้าวบนถนนสู่วัยผู้ใหญ่

334
00:32:01,040 --> 00:32:03,720
‎แต่หลังจากนั้นก็ไม่ใช่ขั้นตอนที่ง่ายเลย

335
00:32:05,160 --> 00:32:07,680
‎ข้างนอกนั่นมีภัยคุกคามมากมาย

336
00:32:07,760 --> 00:32:11,080
‎และมันจะต้องเรียนรู้ต่อไป
‎เพื่อที่จะไปให้ถึงวัยผู้ใหญ่

337
00:32:23,240 --> 00:32:25,880
‎หากลูกสกายเกรเซอร์จะเติบโตขึ้น

338
00:32:27,320 --> 00:32:28,680
‎พวกมันไม่มีทางเลือก

339
00:32:31,320 --> 00:32:33,040
‎ได้เวลาบินแล้ว

340
00:33:03,440 --> 00:33:06,000
‎แม้แต่ในอากาศ พวกมันก็ยังไม่ปลอดภัย

341
00:33:14,160 --> 00:33:15,320
‎บนแอตลาส

342
00:33:15,720 --> 00:33:18,280
‎การรอดชีวิตคือเกมของโอกาส

343
00:33:27,120 --> 00:33:31,080
‎ชีวิตดำเนินต่อไปจากรุ่นหนึ่งไปอีกรุ่นหนึ่ง

344
00:33:34,640 --> 00:33:36,200
‎อย่างน้อยก็ในตอนนี้

345
00:33:41,640 --> 00:33:46,720
‎แรงโน้มถ่วงที่ทรงพลังของแอตลาส
‎ดึงดาวเคราะห์น้อยมาบนเส้นทางการปะทะ

346
00:33:55,120 --> 00:33:57,440
‎ส่วนใหญ่ลุกไหม้ไปในชั้นบรรยากาศ

347
00:33:59,320 --> 00:34:02,840
‎แต่ก็มีภัยคุกคามอยู่ตลอด
‎ว่าสิ่งที่ใหญ่อาจผ่านเข้าไปได้...

348
00:34:05,160 --> 00:34:08,320
‎และเปลี่ยนเส้นทางของสิ่งมีชีวิต
‎บนดาวเคราะห์ใหม่หมด

349
00:34:18,520 --> 00:34:21,400
‎เพราะแรงโน้มถ่วงบนโลกน้อยกว่าบนแอตลาส

350
00:34:21,840 --> 00:34:23,960
‎การพุ่งชนของดาวเคราะห์น้อยจึงเกิดขึ้นน้อยกว่า

351
00:34:27,320 --> 00:34:31,240
‎แต่เมื่อมันเกิดขึ้น ก็อาจเป็นหายนะได้

352
00:34:36,440 --> 00:34:38,640
‎นี่คือคาบสมุทรยูกาตัน

353
00:34:42,480 --> 00:34:46,200
‎ป่าเขตร้อนขนาด 70,000 ตารางกิโลเมตร

354
00:34:49,120 --> 00:34:54,480
‎แต่สิ่งที่หลบซ่อนอยู่ในป่า
‎คือหลุมยุบจำนวนมากที่เรียกว่าซีโนเต

355
00:34:55,560 --> 00:34:59,320
‎(คาบสมุทรยูกาตัน
‎ประเทศเม็กซิโก)

356
00:35:08,040 --> 00:35:12,280
‎นี่คือทางเข้าสู่ระบบถ้ำใต้ดินขนาดใหญ่

357
00:35:15,040 --> 00:35:18,360
‎ไม่มีแม่น้ำหรือลำธารบนพื้นดินในคาบสมุทร

358
00:35:19,320 --> 00:35:23,040
‎แหล่งน้ำเดียวจึงเป็นใต้ดินในถ้ำ

359
00:35:30,080 --> 00:35:34,000
‎แต่สิ่งที่น่าสนใจจริงๆ
‎คือสถานที่ตั้งของซีโนเตพวกนี้

360
00:35:34,400 --> 00:35:39,440
‎ถึงแม้อาจจะมีซีโนเตอยู่
‎มากกว่า 10,000 แห่งทั่วคาบสมุทร

361
00:35:40,200 --> 00:35:42,000
‎แต่ในมุมตะวันตกเฉียงเหนือ...

362
00:35:45,400 --> 00:35:49,880
‎มันเกิดขึ้นเป็นรูปครึ่งวงกลมอย่างชัดเจนมาก

363
00:35:50,160 --> 00:35:54,440
‎ถ้าเราตามครึ่งวงกลมนั้น
‎ออกไปที่อ่าวเม็กซิโก...

364
00:35:57,880 --> 00:36:02,800
‎ตอนนี้เราก็จะได้วงกลมเต็มวง
‎ซึ่งทำให้เป็นรอยที่คนเราจะคาดหวัง

365
00:36:02,880 --> 00:36:05,760
‎จากขอบของหลุมที่ดาวเคราะห์น้อยพุ่งชนได้

366
00:36:07,800 --> 00:36:10,000
‎เมื่อ 65 ล้านปีก่อน

367
00:36:10,080 --> 00:36:13,760
‎แรงโน้มถ่วงดึงดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง
‎ลงมาในระบบสุริยะของเรา

368
00:36:16,560 --> 00:36:18,520
‎มันพุ่งเข้าชนโลกของเรา

369
00:36:18,600 --> 00:36:22,720
‎ทำให้สิ่งมีชีวิต 75 เปอร์เซ็นต์บนโลกสูญพันธุ์

370
00:36:33,920 --> 00:36:37,320
‎การพุ่งชนของดาวเคราะห์น้อย
‎ก่อให้เกิดซากปรักหักพังมากเพียงพอ

371
00:36:38,200 --> 00:36:41,080
‎ที่จะปิดกั้นแสงอาทิตย์ได้ถึงสองปี

372
00:36:44,520 --> 00:36:47,480
‎โลกจมดิ่งสู่ความมืดมิด

373
00:36:48,680 --> 00:36:50,000
‎ไม่มีอะไรเติบโตได้

374
00:36:54,320 --> 00:36:56,000
‎สิ่งนี้จะเกิดขึ้นบนแอตลาส...

375
00:36:56,680 --> 00:36:59,280
‎หากดาวเคราะห์น้อยดวงใหญ่มากพอพุ่งชนมัน

376
00:37:01,160 --> 00:37:04,280
‎ซีโนเตเป็นสถานที่ที่ยากจะมีชีวิตรอดได้

377
00:37:06,320 --> 00:37:10,000
‎เหมือนที่โลกเคยเป็นเมื่อ 65 ล้านปีก่อน

378
00:37:12,240 --> 00:37:17,000
‎ลักษณะพิเศษที่สายพันธุ์หนึ่งต้องมี
‎เพื่ออยู่รอดจากการสูญพันธุ์คืออะไร

379
00:37:27,840 --> 00:37:29,080
‎มีใครบางคนอยู่ในนี้

380
00:37:39,640 --> 00:37:42,400
‎จระเข้เป็นสัตว์ที่มีความทนทานมาก

381
00:37:44,720 --> 00:37:47,840
‎พวกมันอาศัยทั้งในน้ำและบนบก

382
00:37:50,320 --> 00:37:54,600
‎พวกมันมีความสามารถหลากหลาย
‎ไม่ต้องการอาหารเฉพาะเจาะจง

383
00:37:56,400 --> 00:37:57,880
‎พวกมันกินเกือบทุกอย่าง

384
00:38:00,400 --> 00:38:02,800
‎อะไรก็ตามที่หาได้ถือว่าดีพอ

385
00:38:03,440 --> 00:38:04,360
‎จระเข้จะกินมัน

386
00:38:09,720 --> 00:38:11,280
‎ในซีโนเตแห่งนี้

387
00:38:12,240 --> 00:38:15,600
‎จระเข้ตัวหนึ่งตกลงไป ติดอยู่ ไม่มีทางออก...

388
00:38:17,040 --> 00:38:18,400
‎แต่ไม่ว่ายังไง ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง

389
00:38:19,840 --> 00:38:21,160
‎มันอยู่รอดได้

390
00:38:22,400 --> 00:38:23,840
‎พวกมันคือผู้รอดชีวิต

391
00:38:26,920 --> 00:38:30,640
‎ในโลกที่เปลี่ยนไป
‎เป็นเรื่องดีหากมีความสามารถหลากหลาย

392
00:38:31,040 --> 00:38:32,400
‎ไม่ใช่ชำนาญเฉพาะด้าน

393
00:38:46,320 --> 00:38:49,000
‎หากดาวเคราะห์น้อยดวงใหญ่พอพุ่งชนแอตลาส

394
00:38:49,640 --> 00:38:52,680
‎สกายเกรเซอร์และผู้ล่าต้องตายแน่นอน

395
00:38:59,360 --> 00:39:02,640
‎พวกมันชำนาญเฉพาะด้าน
‎เกินกว่าจะรับมือกับการเปลี่ยนแปลงได้

396
00:39:08,040 --> 00:39:11,600
‎ผู้มีความสามารถหลากหลาย
‎คือสัตว์กินซากไร้กระดูก

397
00:39:13,000 --> 00:39:16,240
‎เช่นเดียวกับจระเข้ พวกมันกินได้ทุกอย่าง...

398
00:39:17,440 --> 00:39:19,200
‎และอยู่ได้ทุกที่

399
00:39:23,640 --> 00:39:26,200
‎ในโลกแรงโน้มถ่วงสูงในจินตนาการนี้

400
00:39:26,920 --> 00:39:29,880
‎พวกมันอาจเป็นสุดยอดผู้รอดชีวิต

401
00:39:43,440 --> 00:39:45,160
‎สิ่งมีชีวิตจะปรับตัวอย่างไร

402
00:39:45,520 --> 00:39:47,040
‎ในโลกที่แตกต่าง

403
00:39:48,400 --> 00:39:49,920
‎ในที่ที่สิ่งมีชีวิตติดอยู่

404
00:39:50,560 --> 00:39:52,160
‎ระหว่างทะเลทรายที่ร้อนสุดขีด

405
00:39:53,760 --> 00:39:55,680
‎และดินแดนแห่งความมืดอันหนาวเหน็บ

406
00:39:57,720 --> 00:40:00,600
‎โลกแห่งความสุดโต่ง

407
00:40:26,800 --> 00:40:28,720
‎คำบรรยายโดย กมลรัตน์ ชุติเชาวน์กุล