1
00:01:36,554 --> 00:01:41,017
(ฮันมะ บากิ)

2
00:01:42,644 --> 00:01:46,940
ฉันกับพ่อฮันมะ ยูอิจิโร่น่ะ
ไม่เหมือนกันเลยสักนิดเดียว

3
00:01:47,023 --> 00:01:48,858
เรียกได้ว่าคนละขั้ว

4
00:01:49,526 --> 00:01:53,947
ทั้งมุมมองที่มีต่อโลก วิถีชีวิต
แม้แต่เทคนิคการต่อสู้ก็ยังแตกต่าง

5
00:01:54,572 --> 00:01:59,452
ถึงอย่างนั้น พ่อก็มีอยู่เทคนิคนึง

6
00:02:00,203 --> 00:02:02,455
ที่ฉันเองก็ยังต้องภูมิใจ

7
00:02:02,539 --> 00:02:04,707
ใช่ไหม คือท่านั้นใช่…

8
00:02:04,791 --> 00:02:05,708
หุบปากโว้ย!

9
00:02:12,507 --> 00:02:15,969
ท่านี้พวกนาวิกโยธินเรียกว่า

10
00:02:17,762 --> 00:02:18,721
"เดรส"

11
00:02:30,567 --> 00:02:32,235
กระบองสองท่อนเหรอ

12
00:02:34,445 --> 00:02:36,990
ถ้าแปลตรงตัว

13
00:02:37,073 --> 00:02:40,243
ก็คือ "ชุด" นั่นเอง

14
00:02:44,080 --> 00:02:48,126
ทุกคนที่ดูอยู่คิดว่าฉันสอนลูกรุนแรงไปหรือเปล่า

15
00:02:52,463 --> 00:02:53,840
กระบองสองท่อนที่ทำจากมนุษย์

16
00:02:54,924 --> 00:02:58,261
คนที่เป็นกระบองมองเห็นภาพอะไรอยู่นะ

17
00:02:58,344 --> 00:03:01,264
ไม่ใช่ "เห็น" สิ แต่ภาพนั้นแค่ "ผ่านตา"

18
00:03:02,265 --> 00:03:06,394
ภาพตรงหน้าแปรเปลี่ยนด้วยความเร็วสูง
กลายเป็นภาพอื่นภายในทันที

19
00:03:06,477 --> 00:03:08,771
กลายเป็นอดีตแล้วก็ความทรงจำ

20
00:03:09,981 --> 00:03:14,527
แรงเหวี่ยงที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน
ทำให้เลือดไปคั่งที่ศีรษะ

21
00:03:15,111 --> 00:03:18,531
จมูก ปาก หู และตา

22
00:03:19,657 --> 00:03:23,536
ทวารทั้งหลายเหล่านี้
กลายเป็นช่องทางให้เลือดระบายออกไป

23
00:03:24,204 --> 00:03:31,002
ผืนดิน ท้องฟ้า ผู้คน ทิวทัศน์… เป็นสีแดง

24
00:03:32,587 --> 00:03:35,048
พ่อก็เป็นสีแดง

25
00:03:36,257 --> 00:03:40,053
นอกจากนี้ เลือดปริมาณมหาศาล
ซึ่งไหลไปที่ดวงตา

26
00:03:40,720 --> 00:03:44,182
จะทำให้เกิดสภาวะที่การมองเห็นเป็นสีแดง

27
00:03:44,265 --> 00:03:46,559
ทำให้แม้แต่ท้องฟ้ายามค่ำคืนกลายเป็นสีแดง

28
00:03:48,186 --> 00:03:51,064
พลังมหาศาลที่อยู่ตรงหน้าฝูงชน…

29
00:03:51,731 --> 00:03:54,567
มองแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าพวกเขาเอาไม่อยู่แน่

30
00:03:55,485 --> 00:03:57,070
ระดับความอันตรายเปรียบเสมือน

31
00:03:58,279 --> 00:04:00,073
ค้อนที่ถูกเหวี่ยงในห้องเล็กๆ

32
00:04:01,658 --> 00:04:06,329
ผู้คนจึงพากันหนีออกไป
จากพื้นที่รัศมี 100 เมตรของพ่อลูก

33
00:04:10,208 --> 00:04:13,836
เข้าใจแล้ว หน้าไปหลัง
ซ้ายไปขวา ขึ้นแล้วก็ลง

34
00:04:14,629 --> 00:04:21,344
ตอนนี้บากิกลายเป็น "เดรส" บางๆ
ที่ปกคลุมตัวยูจิโร่

35
00:04:24,639 --> 00:04:27,350
ฉันคงไม่มีวันเลียนแบบท่านี้ได้แน่ๆ

36
00:04:27,433 --> 00:04:30,895
ต่อให้ฉันแข็งแกร่งพอ
ที่จะจับคนโยนเหมือนเป็นผ้าผืนนึง

37
00:04:30,979 --> 00:04:34,482
ก็คงไม่มีวันจับคนมาควง
เหมือนกับเป็นเครื่องมือชิ้นนึง

38
00:04:34,565 --> 00:04:36,859
เหมือนกับอาวุธที่ใช้มานานจนคุ้นเคยได้หรอก

39
00:04:37,443 --> 00:04:39,904
อาวุธเหรอ ใช่แล้ว

40
00:04:41,155 --> 00:04:43,866
กระบองสองท่อนมันไม่ใช่แค่เครื่องมือ

41
00:04:44,951 --> 00:04:46,119
มันคืออาวุธ

42
00:04:46,202 --> 00:04:49,706
ถ้าเป็นอย่างนั้นละก็ สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป…

43
00:04:53,209 --> 00:04:55,211
บากิ ได้ยินหรือเปล่า

44
00:04:57,213 --> 00:05:00,216
ไม่ว่าจะได้ยินหรือไม่ได้ยิน

45
00:05:01,843 --> 00:05:02,927
ป้องกันตัวเองด้วยล่ะ

46
00:05:03,511 --> 00:05:04,804
ปกป้องร่างกายเอาไว้

47
00:05:05,513 --> 00:05:07,307
ถ้าอยากได้ชื่อฮันมะ

48
00:05:08,016 --> 00:05:09,559
ก็ป้องกันตัวเองให้ได้!

49
00:05:10,643 --> 00:05:11,561
อย่าตายเชียวล่ะ

50
00:05:15,481 --> 00:05:18,318
รถที่พ่อของเขาฟาด กลิ้งออกไปครึ่งตลบ

51
00:05:19,569 --> 00:05:23,323
อาวุธที่เขาใช้ คือลูกชายของเขาเอง

52
00:05:27,535 --> 00:05:30,330
ทุกคน อย่าดูเบา

53
00:05:31,205 --> 00:05:32,248
ลูกชายฉัน

54
00:05:34,208 --> 00:05:35,418
เด็กคนนี้น่ะ

55
00:05:36,586 --> 00:05:38,588
ฮันมะ บากิน่ะ อย่าดูเบาเขาเชียวนะ

56
00:05:39,672 --> 00:05:42,592
อย่าดูถูกพลังของฮันมะ บากิ

57
00:05:43,217 --> 00:05:44,594
งดงาม

58
00:05:45,303 --> 00:05:46,596
น่าอิจฉา

59
00:05:49,307 --> 00:05:51,684
เป็นความสัมพันธ์ที่ไว้ใจกันจริงๆ

60
00:05:53,644 --> 00:05:54,896
ว่าแล้วเชียว

61
00:05:54,979 --> 00:05:57,106
ไม่ต้องสงสัยเลย เข้าใจแล้ว

62
00:05:58,107 --> 00:05:59,859
ฉันได้รับพรสวรรค์นี้มา

63
00:06:00,693 --> 00:06:02,111
เมื่อโดนโจมตีแบบนี้…

64
00:06:03,029 --> 00:06:04,572
ฉันก็รับมือกับมันได้

65
00:06:06,074 --> 00:06:07,617
ฉันปกป้องตัวเองได้

66
00:06:08,159 --> 00:06:10,119
มุมรถที่กำลังจะไปกระแทก…

67
00:06:10,828 --> 00:06:13,873
กระจก ยางรถ เครื่องยนต์…

68
00:06:14,582 --> 00:06:17,126
ฉันรับมือได้หมด

69
00:06:18,127 --> 00:06:19,379
ฉันปกป้องมันออกไป

70
00:06:20,171 --> 00:06:24,634
ทั้งหลบหลีก หลีกเลี่ยง
และบางครั้งก็ทำลายมัน

71
00:06:25,593 --> 00:06:29,138
ถึงแม้จะต้องเผชิญหน้ากับสภาพนี้…

72
00:06:31,516 --> 00:06:33,643
ฉันก็ดีดตัวกลับมาได้ตลอด

73
00:06:38,439 --> 00:06:42,235
นี่ แกจะจับมือพ่อเหมือนเพื่อนเล่น
แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน

74
00:06:43,236 --> 00:06:45,405
จะชวนไปเดินเล่นหรือไง

75
00:06:46,322 --> 00:06:47,156
เปล่า

76
00:06:48,074 --> 00:06:51,661
ผมมีของขวัญจะให้พ่อ แทนคำขอบคุณ

77
00:06:54,247 --> 00:06:55,623
โปรดรับไว้ด้วยนะ

78
00:06:59,502 --> 00:07:02,463
ผมรู้สึกผิดที่เป็นฝ่ายรับอยู่ตลอดเลย

79
00:07:05,758 --> 00:07:07,927
ตุ๊กตาอะไร หน้าตาอุบาทว์

80
00:07:08,678 --> 00:07:11,514
มันไม่ใช่ตุ๊กตา แต่เป็นซามูไรมากกว่า

81
00:07:12,640 --> 00:07:14,434
เอาเวลาที่ไหนไปทำ

82
00:07:15,268 --> 00:07:17,562
ตอนที่ผมถูกจับฟาดเข้ากับรถ

83
00:07:19,105 --> 00:07:21,566
ทีละชิ้น ทีละนิด

84
00:07:22,400 --> 00:07:24,694
ผมประกอบทุกอย่างเข้าด้วยกัน

85
00:07:25,820 --> 00:07:28,781
แต่มันดันไม่ออกมาจ๊าบอย่างที่ตั้งใจไว้นี่น่ะสิ

86
00:07:29,282 --> 00:07:30,867
แขนขาของมัน…

87
00:07:30,950 --> 00:07:31,951
ว่าแล้วว่ามันไม่ใช่

88
00:07:32,535 --> 00:07:34,454
ฉันรู้สึกแล้วละตอนที่จับแกฟาด

89
00:07:35,371 --> 00:07:38,958
แรงสั่นสะเทือนที่ต้องสัมผัสได้ผ่านมือของฉันน่ะ

90
00:07:39,041 --> 00:07:41,210
มันไม่รุนแรงเท่าที่ควร

91
00:07:42,795 --> 00:07:44,714
ฉันนึกว่าแกใช้กลเม็ดอะไร

92
00:07:45,715 --> 00:07:48,259
แม้จะถูกกระแทกเข้ากับวัตถุที่แข็งและคม

93
00:07:48,342 --> 00:07:51,220
แกกลับปกป้อง หลบหลีก และทำลาย…

94
00:07:51,804 --> 00:07:54,307
แกป้องกันตัวเองได้เป็นอย่างดี

95
00:07:55,308 --> 00:07:58,728
แกไม่ได้ถูกฉันจับ "ฟาด" เลย

96
00:07:59,312 --> 00:08:01,981
แขนขาของมันหยาบไปหน่อย

97
00:08:04,609 --> 00:08:06,736
ก่อนหน้านี้แกพูดว่ายังไงนะ

98
00:08:07,320 --> 00:08:10,239
หมายถึงเรื่องที่ผมเป็นฝ่ายรับตลอดน่ะเหรอ

99
00:08:14,702 --> 00:08:16,996
ผมหมายถึงอย่างนั้นแหละพ่อ

100
00:08:18,998 --> 00:08:20,666
ผมน่ะ ได้รับ…

101
00:08:22,126 --> 00:08:23,794
ชัยชนะจากพ่อแล้ว

102
00:08:40,269 --> 00:08:43,523
ที่ผ่านมา ฉันเบื่อโลกเต็มที

103
00:08:45,650 --> 00:08:49,529
ฉันเหนื่อยหน่ายกับสิ่งนี้ที่เรียกว่า "ชีวิต"

104
00:08:52,615 --> 00:08:54,033
ลืมไปแล้วว่าเมื่อไร

105
00:08:54,992 --> 00:08:59,747
แต่ว่านักโทษประหารห้าคน
จากทั่วโลกได้มาจับมือกัน

106
00:09:01,958 --> 00:09:04,293
ทั้งห้าคนมีสีหน้าเดียวกัน

107
00:09:05,628 --> 00:09:06,921
คำขวัญของพวกเขาคือ

108
00:09:08,464 --> 00:09:10,174
"เราอยากรู้จักความพ่ายแพ้"

109
00:09:12,718 --> 00:09:14,679
ฉันเข้าใจดีเลย

110
00:09:15,263 --> 00:09:16,806
เข้าใจเป็นอย่างดีเลยละ

111
00:09:17,890 --> 00:09:21,561
มารู้ตัวอีกที ฉันก็ได้ไปยืนอยู่ตรงนั้น

112
00:09:22,770 --> 00:09:24,188
ณ จุดสูงสุด

113
00:09:25,648 --> 00:09:28,943
ไม่เหลือเป้าหมายอะไรให้ไขว่คว้าอีกแล้ว

114
00:09:29,902 --> 00:09:31,529
ไม่มีเส้นทางให้ไปต่อ

115
00:09:32,863 --> 00:09:36,284
แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ไม่อาจหยุดเดิน

116
00:09:37,535 --> 00:09:40,705
ฉันจึงออกเดินทางหาเส้นทางใหม่

117
00:09:41,706 --> 00:09:44,208
ไม่มีใครเข้าใจหรอก

118
00:09:45,042 --> 00:09:48,004
การที่ไม่เหลือความท้าทายอะไรอีกแล้วน่ะ
มันน่าสลดแค่ไหน

119
00:09:49,213 --> 00:09:51,382
ไม่มีใครเข้าใจหรอก

120
00:09:51,924 --> 00:09:55,970
เมื่อเราแข็งแกร่งจนถึงขีดสุดแล้ว
มันจะพรากเอาความฝันไปจากเรา

121
00:09:56,554 --> 00:10:01,475
เมื่อแข็งแกร่งจนถึงขีดสุด
แสงสว่างทั้งหมดจะจางหายไปจากชีวิต

122
00:10:02,059 --> 00:10:04,478
ทั้งทรัพย์สมบัติ ชื่อเสียง สถานะ

123
00:10:05,438 --> 00:10:09,358
ด้วยพลังกายที่มหาศาล ทุกอย่างก็ได้มาโดยง่าย

124
00:10:10,735 --> 00:10:12,862
ไม่มีใครเข้าใจหรอก

125
00:10:13,821 --> 00:10:17,366
ฉันแข็งแกร่งจนไม่มีอะไรที่น่าท้าทายแล้ว!

126
00:11:10,002 --> 00:11:11,921
นี่ บากิ…

127
00:11:18,260 --> 00:11:20,930
การมีลูกเป็นลาภอันประเสริฐ

128
00:11:29,355 --> 00:11:32,441
แค่พ่อกับลูกที่ไม่มีใครมารบกวน

129
00:11:34,026 --> 00:11:35,111
นี่เขาไม่…

130
00:11:35,194 --> 00:11:36,445
บาดเจ็บเลยเหรอ

131
00:11:37,029 --> 00:11:42,201
จงมีความสุขที่ได้เป็นพ่อลูกกัน

132
00:11:42,910 --> 00:11:45,705
การมีลูกนี่มันดีจริงๆ

133
00:11:46,872 --> 00:11:47,707
ใช่ไหมล่ะ

134
00:11:50,543 --> 00:11:52,670
พ่อพูดว่า "ใช่ไม่ล่ะ" ออกมาทำไมก็ไม่รู้นะ

135
00:11:53,170 --> 00:11:55,464
แต่เป็นไปตามคาดเลย ไม่สิ…

136
00:11:56,549 --> 00:11:59,051
ยิ่งกว่าที่คาดไว้ซะอีก เราสองคนมีสายใยกัน

137
00:11:59,552 --> 00:12:02,471
แกเป็นสายเลือดฮันมะที่ไม่แปดเปื้อนเลย

138
00:12:04,932 --> 00:12:07,768
ผมก็รับได้นะที่ผมเป็นฮันมะ

139
00:12:13,524 --> 00:12:14,984
การเป็นฮันมะคืออะไร

140
00:12:15,693 --> 00:12:18,988
ไม่เห็นต้องถามเลย มันรู้สึกเหมือน…

141
00:12:20,364 --> 00:12:24,744
ใช่แล้ว ไม่ต้องสงสัยเลย
ฉันคือสายเลือดฮันมะโดยแท้

142
00:12:26,829 --> 00:12:31,500
ไม่ว่าเราจะพยายามแค่ไหน
เราก็จะได้รับมากกว่าที่ออกแรงไป

143
00:12:33,586 --> 00:12:34,962
เพราะอย่างนั้น…

144
00:12:35,838 --> 00:12:37,590
ฉันจะยอมแพ้

145
00:12:39,383 --> 00:12:41,510
ผมจะเป็นฝ่ายดูแลพ่อเองนะ!

146
00:12:42,511 --> 00:12:44,013
ยังไงซะ เราก็เป็นพ่อลูกกันนี่

147
00:12:46,098 --> 00:12:49,518
หมัดแรงถึงใจ

148
00:12:50,853 --> 00:12:54,523
จำครั้งสุดท้ายที่โดนต่อยท้องจนจุกแบบนี้ไม่ได้เลย

149
00:12:57,276 --> 00:13:00,029
นี่พ่อ เบื่อหรือเปล่า

150
00:13:07,119 --> 00:13:09,038
เพราะความเบื่อนี่แหละ

151
00:13:09,872 --> 00:13:11,791
ที่ทำให้ฉันเดินทางทั่วญี่ปุ่นและต่างประเทศ

152
00:13:12,583 --> 00:13:16,295
ไปทั่วทุกมุมโลก แม้แต่ขั้วโลกเหนือก็ไปมาแล้ว

153
00:13:17,505 --> 00:13:21,300
ฉันไปเล่นกับเหล่านักสู้ นักกีฬา

154
00:13:22,051 --> 00:13:26,806
สัตว์ป่า สัตว์ยักษ์ อาวุธ

155
00:13:27,515 --> 00:13:32,186
โลกใต้ดิน อำนาจรัฐ และกองทัพ

156
00:13:33,354 --> 00:13:37,191
ใครจะไปคิดว่าฉันจะมาเจอ
ของเล่นที่ทำให้สนุกอย่างที่ไม่เคยสนุกมาก่อน

157
00:13:37,274 --> 00:13:39,151
ใกล้ตัวแบบนี้

158
00:13:40,027 --> 00:13:41,779
ไม่ใช่แค่ใกล้ตัว…

159
00:13:42,279 --> 00:13:45,616
ใช่แล้ว เราไม่ใช่แค่ใกล้ชิดกัน

160
00:13:46,116 --> 00:13:48,786
ความฝันที่ฉันเที่ยวตามหาจนสุดหล้าฟ้าเขียว

161
00:13:49,662 --> 00:13:53,457
มันไม่ใช่แค่อยู่ในบ้านฉันเท่านั้น
แต่มันเคยเป็นส่วนนึงของฉัน

162
00:13:59,797 --> 00:14:04,468
นี่พ่อ เวลาเด็กได้ของเล่นใหม่
พ่อคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นเหรอ

163
00:14:06,887 --> 00:14:12,059
เด็กคนนั้นก็จะเล่นกับมันไม่หยุด
เล่นแล้วเล่นอีก

164
00:14:12,142 --> 00:14:13,853
เล่นจนกว่ามันจะพัง

165
00:14:19,942 --> 00:14:20,985
ตาย…

166
00:14:21,944 --> 00:14:23,362
ใช่แล้ว

167
00:14:28,200 --> 00:14:29,243
อะไร

168
00:14:29,910 --> 00:14:30,744
อะไรล่ะ

169
00:14:31,996 --> 00:14:34,999
ศึกพ่อลูกที่ทรงพลังที่สุดในโลก…

170
00:14:35,082 --> 00:14:37,126
เขาประกาศกันให้ทั่วทีวีกับออนไลน์

171
00:14:37,918 --> 00:14:39,712
แต่พอได้แล้ว

172
00:14:40,212 --> 00:14:43,382
ถ้าจะสู้ก็สู้ ถ้าจะหยุดก็หยุด

173
00:14:43,966 --> 00:14:45,885
ไม่ใช่ต่อยสองสามทีแล้วก็พล่าม

174
00:14:45,968 --> 00:14:48,387
เตะสองสามทีแล้วก็ซึ้ง

175
00:14:48,470 --> 00:14:51,390
ฉันดูจนเบื่ออ่ะ น่ารำคาญชะมัด

176
00:14:52,975 --> 00:14:54,184
คนนั้นใคร

177
00:14:54,268 --> 00:14:55,895
วอนหาที่ตายหรือไง

178
00:14:56,812 --> 00:14:58,480
นี่มันไม่ใช่การประลองแล้ว

179
00:14:59,481 --> 00:15:00,900
นี่ไม่ใช่ศึก

180
00:15:00,983 --> 00:15:03,485
แต่ว่ามันก็เป็นการประลอง

181
00:15:06,322 --> 00:15:08,157
เพราะยังไงซะ เราเป็นพ่อลูกกันนี่นา

182
00:15:08,741 --> 00:15:11,660
จะไม่ให้คุยกันหรือซึ้งบ้างเลยเหรอ

183
00:15:12,369 --> 00:15:17,124
แล้วบาง "เกม" น่ะ
ก็มีแต่พ่อลูกกันเท่านั้นที่จะเล่นได้

184
00:15:18,125 --> 00:15:20,544
เทคนิคที่ฉันใช้คืนนี้

185
00:15:20,628 --> 00:15:23,756
ส่วนใหญ่ก็ใช้เพราะมาสู้กับพ่อเท่านั้นละ

186
00:15:24,590 --> 00:15:27,301
มันเป็นเทคนิคอันตรายที่ใช้กับคนธรรมดาไม่ได้

187
00:15:29,386 --> 00:15:31,555
พ่อก็เหมือนกัน

188
00:15:32,181 --> 00:15:35,559
เทคนิคที่พ่องัดเอามาใช้
ก็ไม่ต่างอะไรกับอาวุธระดับกองทัพ

189
00:15:36,185 --> 00:15:37,311
โคซึเอะ

190
00:15:38,479 --> 00:15:40,814
เธอมาขัดจังหวะเราเพราะแบบนั้นใช่ไหม

191
00:15:41,649 --> 00:15:43,776
"ถ้ามีเวลาจะมาคุยกัน

192
00:15:43,859 --> 00:15:46,070
ถ้ารักกันมากจนซึ้งบ่อยขนาดนี้

193
00:15:46,695 --> 00:15:48,572
แล้วทำไมไม่เลิกสู้กันล่ะ"

194
00:15:49,657 --> 00:15:52,076
"ถ้าจะต้องมีใครตาย

195
00:15:52,159 --> 00:15:54,328
ถ้าต้องสู้กันจนตายไปข้าง

196
00:15:55,245 --> 00:15:57,331
แค่ยอมรับความพ่ายแพ้เฉยๆ ไม่ได้เหรอ"

197
00:15:58,707 --> 00:16:01,502
โคซึเอะ เพราะว่าเธอเป็นผู้หญิง

198
00:16:01,585 --> 00:16:03,587
ก็เลยไม่เข้าใจไงล่ะ

199
00:16:03,671 --> 00:16:05,339
โอ้โฮ ไอกิ

200
00:16:08,175 --> 00:16:10,636
เทคนิคต่างๆ ที่เราฝึกฝนกันจนชำนาญ

201
00:16:10,719 --> 00:16:12,596
ความเจ็บปวดที่เราสะสมมา

202
00:16:13,180 --> 00:16:16,100
และความสุขที่ได้มาโชว์ฝีมือเต็มที่น่ะ

203
00:16:25,609 --> 00:16:28,112
ความสุขที่ได้จากการปลดปล่อย!

204
00:16:29,071 --> 00:16:32,616
พ่อมีความหมายกับฉัน และฉันก็มีความหมายกับพ่อ

205
00:16:33,450 --> 00:16:37,121
มีแค่สองเราเท่านั้นที่จะดื่มด่ำกับมันได้

206
00:16:39,206 --> 00:16:41,375
มีแค่เราเท่านั้นที่คู่ควรกับกันและกัน

207
00:16:43,961 --> 00:16:48,507
พ่อกับลูกได้เปิดศึกการต่อสู้
ที่เหนือไปกว่าระดับของมนุษย์ทั่วไป

208
00:16:51,593 --> 00:16:54,013
เทคนิคเหนือมนุษย์

209
00:16:56,056 --> 00:16:57,599
สุดยอด…

210
00:16:58,851 --> 00:17:00,853
ตอนนี้ เหล่าผู้รักษาความสงบ

211
00:17:00,936 --> 00:17:04,023
ได้หันหน้าไปทางเดียวกันกับฝูงชนแล้ว

212
00:17:04,815 --> 00:17:08,027
มือที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อของพวกเขา
กำไม้กระบองไว้แน่

213
00:17:08,694 --> 00:17:12,072
สิ่งที่พวกเขาเห็นในตอนนี้คือ…

214
00:17:13,407 --> 00:17:14,616
จุดสุดยอด

215
00:17:15,117 --> 00:17:17,077
ความแข็งแกร่งในตัวคนหนึ่งคน

216
00:17:17,161 --> 00:17:20,664
ความแข็งแกร่งเพียวๆ ที่มาอัดรวมกัน

217
00:17:21,165 --> 00:17:23,042
เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะอยากดู

218
00:17:41,518 --> 00:17:44,813
ไม่ว่าจะลิ้มลองไปกี่ครั้งกี่หน

219
00:17:45,439 --> 00:17:47,066
ตอบสนองเขากี่ครั้ง

220
00:17:48,025 --> 00:17:50,569
ก็จงเป็นผู้หญิงที่เขาโหยหาอยู่เรื่อยๆ

221
00:17:51,445 --> 00:17:55,157
จะบอกว่าฉันไม่ได้ทำตามที่บอกไว้งั้นเหรอ

222
00:17:56,158 --> 00:18:01,121
มันไม่สำคัญหรอกว่า
ลูกชายฉันจะเสียวกับเธอแล้วหรือยัง

223
00:18:02,414 --> 00:18:05,918
แต่ที่แน่ๆ น่ะ บากิแข็งแกร่งขึ้นเยอะ

224
00:18:08,754 --> 00:18:12,424
มันต้องเกี่ยวกันแน่ๆ ขอบใจนะ

225
00:18:12,925 --> 00:18:15,427
ไม่ต้องมาขอบคุณฉันหรอกค่ะ

226
00:18:15,928 --> 00:18:18,388
ฉันไม่ได้ทำเพื่อให้บากิแข็งแกร่ง…

227
00:18:18,472 --> 00:18:19,348
หมดเวลาแล้ว

228
00:18:21,433 --> 00:18:23,894
นี่ไม่ใช่ที่สำหรับผู้หญิง

229
00:18:23,977 --> 00:18:29,525
รีบไปหาที่หลบเถอะ
ก่อนที่จะโดนลูกหลงเจ็บตัวไปด้วย

230
00:18:31,819 --> 00:18:34,113
ฉันไม่ทำตามหรอกนะ เพราะว่า…

231
00:18:37,991 --> 00:18:41,411
เด็กหนุ่ม ผู้เป็นพ่อ และแฟนสาว

232
00:18:42,412 --> 00:18:43,914
ได้เริ่มเข้าใจอะไรแล้ว

233
00:18:46,291 --> 00:18:47,167
ใกล้แล้ว…

234
00:18:47,960 --> 00:18:50,170
ใกล้ถึงจุดจบแล้ว

235
00:18:51,213 --> 00:18:53,340
ที่นี่มีคนมาดูกันกี่หมื่นคนนะ

236
00:18:53,423 --> 00:18:57,177
ตึกสูงรอบๆ ก็มีผู้คนแห่กันขึ้นไปดูจนแน่นขึ้นเรื่อยๆ

237
00:18:58,053 --> 00:19:01,181
ต่อให้เห็นนิดเดียว อย่างน้อยก็ขอดูด้วยตาตัวเอง

238
00:19:01,265 --> 00:19:06,186
สิ่งที่ขาดหายไปจากร่างกายและชีวิตฉัน…

239
00:19:07,187 --> 00:19:08,438
ความดิบเถื่อน…

240
00:19:09,273 --> 00:19:10,691
ขอดูสักหน่อยเถอะ

241
00:19:13,610 --> 00:19:15,487
เราได้รับการศึกษา

242
00:19:16,280 --> 00:19:19,449
มียศถาบรรดาศักดิ์ รายได้ก็ดี

243
00:19:20,367 --> 00:19:24,204
แต่ต้องแลกมาด้วยอะไรล่ะ

244
00:19:32,254 --> 00:19:36,133
ศึกประชันกล้ามเนื้อนี้
ดำเนินมาหลายชั่วโมงแล้ว

245
00:19:39,052 --> 00:19:41,346
ศึกพ่อลูกที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก

246
00:19:41,972 --> 00:19:43,223
ความขัดแย้งกันในครอบครัว

247
00:19:44,057 --> 00:19:47,227
พ่อกับลูก ลูกกับพ่อ

248
00:19:47,936 --> 00:19:50,522
เหล่าพ่อแม่และลูกหลายคน
ก็เริ่มตระหนักบางอย่าง

249
00:19:52,566 --> 00:19:53,942
"ศึกพ่อลูกคู่นี้…

250
00:19:55,777 --> 00:19:56,737
มันไม่ใช่ความขัดแย้ง"

251
00:19:59,281 --> 00:20:00,991
"นี่คือความสามัคคี"

252
00:20:07,956 --> 00:20:10,250
"เหล่าพ่อแม่ลูกในโลกใบนี้

253
00:20:11,126 --> 00:20:14,171
ควรจะเอาสองคนนี้เป็นแบบอย่าง"

254
00:20:17,591 --> 00:20:19,259
โห

255
00:20:20,135 --> 00:20:23,889
หัวของพ่อ กะโหลกของฮันมะ ยูจิโร่

256
00:20:24,514 --> 00:20:26,975
ไม่เคยได้จับหัวพ่อแบบนี้มาก่อนเลย

257
00:20:28,101 --> 00:20:29,353
อุ่นจัง

258
00:20:31,813 --> 00:20:33,273
คืนนี้สุดยอดไปเลย

259
00:20:33,899 --> 00:20:37,402
ทุกอย่างที่สั่งสมมา วันนี้ได้เอามาใช้จนหมดแล้ว

260
00:20:37,486 --> 00:20:40,781
ชายคนนี้ยอมรับทั้งหมดแล้ว

261
00:20:42,366 --> 00:20:44,618
แล้วยังมีเรื่องเซอร์ไพรส์นี่อีก

262
00:20:46,536 --> 00:20:47,371
บากิ…

263
00:20:48,372 --> 00:20:49,248
หือ

264
00:20:52,417 --> 00:20:53,543
เนอะ

265
00:20:56,004 --> 00:20:57,047
เนอะอะไร

266
00:20:58,131 --> 00:20:59,341
อย่าให้ต้องพูดสิ

267
00:21:03,428 --> 00:21:04,304
แต่ละคน…

268
00:21:06,348 --> 00:21:07,307
ที่ดูอยู่…

269
00:21:10,394 --> 00:21:12,813
สัมผัสได้ถึงจุดจบของงานเลี้ยงนี้

270
00:21:13,605 --> 00:21:15,065
จึงเตรียมใจไว้

271
00:21:18,443 --> 00:21:19,611
บากิ

272
00:21:19,695 --> 00:21:20,696
อืม

273
00:21:20,779 --> 00:21:21,697
ได้เวลาแล้ว

274
00:21:22,281 --> 00:21:23,282
อืม

275
00:21:23,365 --> 00:21:25,117
แกไม่มีเรื่องค้างคาอะไรแล้วนะ

276
00:21:27,202 --> 00:21:28,036
อืม

277
00:21:40,173 --> 00:21:41,466
แหม

278
00:21:43,343 --> 00:21:44,428
ไม่ดีแล้วสิ

279
00:21:51,101 --> 00:21:52,436
ฉันก็ใช่ว่าจะทำใจได้ง่ายๆ

280
00:21:55,022 --> 00:21:56,732
ฉันอยากสู้ต่อ

281
00:21:56,815 --> 00:21:59,234
ทุกสิ่งในธรรมชาติ…

282
00:22:01,695 --> 00:22:02,988
ล้วนต้องไปสู่จุดสลาย

283
00:22:04,156 --> 00:22:06,241
ทุกอย่างล้วนมีจุดจบ

284
00:23:47,467 --> 00:23:51,138
คำบรรยายโดย นันทวัน ริดเดล