1
00:01:36,554 --> 00:01:41,017
(ฮันมะ บากิ)

2
00:01:46,147 --> 00:01:48,817
ครึ่งวินาทีก่อนที่สมองจะประมวลผล
เหตุการณ์ใน "ตอนนี้" ทัน

3
00:01:49,484 --> 00:01:52,695
คือสภาวะอันศักดิ์สิทธิ์
ที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ว่ามีอยู่

4
00:01:53,822 --> 00:01:55,406
ต้องตามให้ทัน…

5
00:01:56,199 --> 00:02:01,412
ทุกคนจะส่ง "สัญญาณ" ออกมา
ครึ่งวินาทีก่อนหน้าที่จะทำอะไร

6
00:02:02,580 --> 00:02:05,917
มือล้วงกระเป๋าคอยสังเกตท่าทีอย่างต่อเนื่อง

7
00:02:07,001 --> 00:02:09,504
รอคอยให้สัญญาณว่า "ตอนนี้" มาถึง

8
00:02:10,713 --> 00:02:14,551
เหมือนดาบที่เฝ้ารออยู่ในฝัก

9
00:02:14,634 --> 00:02:16,761
รอคอยจังหวะที่มันจะถูกชักออกมา

10
00:02:18,012 --> 00:02:20,265
"ตอนนี้" ที่อาจมาถึงตอนนี้ก็ได้

11
00:02:21,474 --> 00:02:25,270
แม้แต่ในตอนนี้ เจ้า "ตอนนี้" นั่นน่ะ
ก็อาจจะมาถึงหลังตอนนี้ก็ได้

12
00:02:30,275 --> 00:02:32,193
อ๊ะ จริงด้วย

13
00:02:33,778 --> 00:02:35,405
เอ๊ะ อะไร

14
00:02:36,281 --> 00:02:40,660
พ่อกับลูกทางสายเลือด
ที่พยายามล้วงความคิดกันและกัน

15
00:02:41,536 --> 00:02:42,787
แต่นี่มันไม่ถูกต้อง

16
00:02:45,290 --> 00:02:46,958
เขาทำอะไรน่ะ

17
00:02:48,042 --> 00:02:48,960
พอได้แล้ว

18
00:02:51,045 --> 00:02:54,966
ไม่จำเป็นต้องรอให้ถึง
ครึ่งวินาทีก่อนที่จะตัดสินใจโจมตี

19
00:02:55,049 --> 00:02:57,468
ทำไมพ่อถึงทำแบบนี้

20
00:02:58,386 --> 00:02:59,512
ฉันจะบอกเลยดีกว่า

21
00:03:00,096 --> 00:03:01,222
บอกเหรอ

22
00:03:01,306 --> 00:03:06,227
จะได้ไม่ต้องกุลีกุจอรีบตอบโต้
เพราะมีเวลาแค่ครึ่งวินาที

23
00:03:07,562 --> 00:03:08,479
ห้าวินาที!

24
00:03:10,648 --> 00:03:15,987
ฉันจะนับถอยหลังห้าวินาทีก่อนที่ฉันจะโจมตี

25
00:03:16,070 --> 00:03:20,241
หา นับถอยหลังเหรอ นี่พ่อ…

26
00:03:20,825 --> 00:03:22,577
ฉันจะเก็บทีละนิ้ว

27
00:03:22,660 --> 00:03:26,122
แล้วเมื่อมือกลายเป็นกำปั้นอย่างสมบูรณ์

28
00:03:26,206 --> 00:03:27,248
ฉันก็จะเหวี่ยงหมัด

29
00:03:28,583 --> 00:03:30,919
ทั้งสองควรจะต้องจับตาดูท่าทีอีกฝ่าย

30
00:03:31,002 --> 00:03:33,755
แต่ตอนนี้มันกลายเป็นคนละเกมไปแล้ว

31
00:03:34,631 --> 00:03:37,759
การเตรียมพร้อมภายนอกและภายใน

32
00:03:38,843 --> 00:03:40,136
เตรียมตัวให้พร้อม

33
00:03:40,220 --> 00:03:44,265
เดี๋ยวก่อนสิ ผมยังไม่ตอบตกลงเลยนะ

34
00:03:45,183 --> 00:03:46,267
ห้า

35
00:03:48,353 --> 00:03:49,520
สี่

36
00:03:50,146 --> 00:03:51,522
เล่นบ้าอะไรของพ่อเนี่ย

37
00:03:52,232 --> 00:03:53,149
สาม

38
00:03:55,693 --> 00:03:56,527
สอง

39
00:03:58,613 --> 00:03:59,572
หนึ่ง

40
00:03:59,656 --> 00:04:00,615
เอ้า!

41
00:04:01,366 --> 00:04:02,200
ตอนนี้!

42
00:04:04,118 --> 00:04:07,664
การ "ชักหมัด" ที่เร็วที่สุด
เร็วยิ่งกว่าเสี้ยววินาที

43
00:04:07,747 --> 00:04:11,000
ร่างกายของเด็กหนุ่มได้ตัดสินใจว่าท่าที่เร็วที่สุด

44
00:04:11,084 --> 00:04:13,253
ไม่ใช่การยกมือขึ้นออกจากกระเป๋า

45
00:04:13,336 --> 00:04:15,630
แต่เป็นการเอามือไว้ที่เดิม

46
00:04:15,713 --> 00:04:18,299
แล้วทิ้งตัวดิ่งลงไปเพื่อถอดกระเป๋าออกจากมือ

47
00:04:19,759 --> 00:04:20,885
ซึ่งก็คล้ายกับ

48
00:04:20,969 --> 00:04:27,267
การเคลื่อนไหวของร่างกาย
ตามศาสตร์อิไอ ศิลปะการชักดาบนั่นเอง

49
00:04:27,350 --> 00:04:30,311
ด้ามดาบจะอยู่ระพื้น
ขณะที่สะโพกจะถูกบิดเพื่อดึงดาบออกมา

50
00:04:42,198 --> 00:04:45,827
นั่นเป็นของขวัญชิ้นเยี่ยมที่สุดที่บากิ
ลูกชายของเขา ได้มอบให้ในคืนนี้

51
00:04:45,910 --> 00:04:48,913
ขากรรไกรบน และขากรรไกรล่าง

52
00:04:50,290 --> 00:04:53,084
เทคนิคลับที่ลอกเลียนปากเสื้อที่ขย้ำเหยื่อ

53
00:04:57,255 --> 00:04:58,840
สมกับชื่อ "ราชสีห์"

54
00:04:59,590 --> 00:05:00,925
สุดยอด!

55
00:05:05,596 --> 00:05:09,892
ไปแพ้ให้กับท่าพื้นๆ แบบนั้นได้ยังไง

56
00:05:09,976 --> 00:05:12,854
ยิ่งแก่ก็ยิ่งเฉื่อยนะออก้า

57
00:05:14,689 --> 00:05:16,357
แต่ยังไงก็เถอะ…

58
00:05:17,317 --> 00:05:22,530
บากิ นายเป็นเด็กที่แกร่งใช้ได้เลย

59
00:05:24,157 --> 00:05:28,870
เขาสัมผัสได้ถึงคอหนาเตอะของพ่อที่อยู่ใต้เข่า

60
00:05:29,746 --> 00:05:33,374
ตอนนี้เแขนของพ่อสูญเสียอิสรภาพไปเรียบร้อย

61
00:05:34,584 --> 00:05:38,629
ตอนนี้พ่ออยู่ใต้ผมแล้วนะ

62
00:05:41,716 --> 00:05:44,135
ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเอง

63
00:05:44,218 --> 00:05:46,137
และความไม่สบายใจอย่างยิ่ง

64
00:05:46,804 --> 00:05:48,639
เขารู้สึกได้ถึงทั้งสองอย่าง

65
00:05:50,141 --> 00:05:53,269
ออก้า นายประมาทเกินไปแล้วนะ

66
00:05:54,228 --> 00:05:57,523
บากิเป็นปีศาจที่มีดีเอ็นเอของนาย

67
00:05:57,607 --> 00:06:00,151
นายดูถูกเขาเกินไปแล้ว

68
00:06:00,234 --> 00:06:01,652
โง่เอ๊ย

69
00:06:04,072 --> 00:06:06,616
นี่พ่อ ได้ยินหรือเปล่า

70
00:06:10,745 --> 00:06:13,539
"ฉันก็ว่าอยู่ว่าแกจะทำอะไร

71
00:06:13,623 --> 00:06:16,417
ว่าแล้วเชียวว่าแกต้องมาไม้นี้"

72
00:06:17,877 --> 00:06:22,924
นี่พ่อ พอมาอยู่ในสภาพนี้แล้ว
ก็คงไม่กล้าพูดคำนั้นหรอกเนอะ

73
00:06:25,676 --> 00:06:27,553
อย่าบังอาจนะพ่อ!

74
00:06:27,637 --> 00:06:30,181
อย่าให้มันต้องจบแบบนี้นะ!

75
00:06:30,765 --> 00:06:32,934
ผมไม่ยอมหรอกโว้ย!

76
00:06:33,017 --> 00:06:34,685
ดิ้นหลุดให้ได้สิวะ

77
00:06:34,769 --> 00:06:38,689
ฮันมะ ยูจิโร่ต้องไม่ยอมแพ้สิวะ!

78
00:06:42,276 --> 00:06:45,154
บากิ ได้คืบอย่าเอาศอก

79
00:06:45,238 --> 00:06:47,448
พ่อนายไม่ใช่เล่นๆ นะ

80
00:06:56,457 --> 00:06:57,834
โอเค

81
00:06:59,794 --> 00:07:02,964
พ่อกำลังยกแขนขวา

82
00:07:03,548 --> 00:07:04,465
เดี๋ยว

83
00:07:04,549 --> 00:07:07,301
จะยกแขนไปเพื่ออะไร

84
00:07:08,803 --> 00:07:10,888
มันแปลว่าอะไร มั่นใจเหรอ

85
00:07:10,972 --> 00:07:12,765
คงไม่ได้ยกเล่นๆ เป็นแน่

86
00:07:12,849 --> 00:07:16,269
พ่อกระวนกระวายหรือว่าสับสนไหม
ทายไม่ถูกเลยว่าพ่อจะทำอะไรต่อ

87
00:07:16,352 --> 00:07:19,021
พ่ออยู่ในสภาพที่สู้ไม่ได้แล้ว

88
00:07:19,105 --> 00:07:21,732
จะเอาแขนขวามาทำอะไร

89
00:07:29,031 --> 00:07:30,741
- พื้นแตกเลย
- โห ดูสิ

90
00:07:32,326 --> 00:07:33,870
จมลงไปเลย

91
00:07:33,953 --> 00:07:36,622
แขนจมพื้นถนนไปแล้ว!

92
00:07:49,844 --> 00:07:51,095
ไม่ใช่คนแล้ว!

93
00:07:51,179 --> 00:07:52,763
แข็งแรงเว่อร์!

94
00:07:54,474 --> 00:07:56,267
ต่อยพื้นถนนแตกเลย

95
00:07:56,809 --> 00:07:59,020
คิดได้ยังไง

96
00:07:59,687 --> 00:08:02,607
ถ้าไม่ใช่ฮันมะ ยูจิโร่ ก็คงทำไม่ได้

97
00:08:03,107 --> 00:08:04,775
แน่นอนอยู่แล้ว

98
00:08:04,859 --> 00:08:07,028
ใช่เลย

99
00:08:07,612 --> 00:08:12,033
ในความคิดของออก้า
พื้นถนนมันก็ไม่ใช่อะไรที่แข็งนักเลย

100
00:08:12,742 --> 00:08:15,161
ถ้าเราไปต่อสู้กันบนก้อนวุ้น

101
00:08:15,244 --> 00:08:18,039
เวลาถูกจับกด มันก็ไม่ได้แน่นอะไรนักเลย

102
00:08:20,541 --> 00:08:23,044
ขอโทษนะพ่อ นั่นมัน…

103
00:08:24,003 --> 00:08:26,797
เหมือนกับที่ผมจะทำเลย

104
00:08:29,133 --> 00:08:32,720
แต่ว่าศึกนี้น่ะ

105
00:08:33,304 --> 00:08:36,349
ต่อให้ผมฉี่ราด ยังไงก็จะชนะให้ได้

106
00:08:36,891 --> 00:08:38,809
(ออสติน นิโคลส์
ไวล์ดเทอร์คีย์)

107
00:08:38,893 --> 00:08:41,896
แน่ใจนะลูกพี่

108
00:08:42,897 --> 00:08:45,816
มันก็เริ่มมาสักพักแล้วนะ

109
00:08:56,452 --> 00:08:57,328
อะไรเหรอ

110
00:08:57,912 --> 00:09:02,333
ก็… พวกสื่อเขาก็ประโคมข่าวกันใหญ่

111
00:09:05,628 --> 00:09:09,840
อยากไปดูพ่อลูกตีกันหรือเปล่าล่ะ

112
00:09:12,176 --> 00:09:15,346
เอ่อ คือว่า…

113
00:09:15,972 --> 00:09:17,014
อยากครับ!

114
00:09:20,935 --> 00:09:21,769
ฉันก็เหมือนกัน

115
00:09:24,480 --> 00:09:25,606
ว่าไงล่ะทุกคน

116
00:09:26,774 --> 00:09:28,609
พ่อฉันเจ๋งใช่ไหมล่ะ

117
00:09:29,569 --> 00:09:34,615
พ่อแข็งแกร่งมากจนขนาดฉัน
ฮันมะ บากิ ยังต้องฉี่ราด

118
00:09:36,242 --> 00:09:38,619
อุตส่าห์เก่งจนถึงท่าราชสีห์

119
00:09:39,453 --> 00:09:43,124
ร้องไห้ฉี่แตกง่ายซะจริงๆ

120
00:09:43,833 --> 00:09:46,711
ใช่แล้ว ถูกต้องแล้วละ

121
00:09:47,420 --> 00:09:52,133
ผมร้องไห้ ผมฉี่ราด ผมตบตา ผมหลอกลวง

122
00:09:53,050 --> 00:09:54,135
เพิ่งรู้หรือไง

123
00:09:55,761 --> 00:09:59,640
ไม่ว่ายังไงก็จะชนะให้ได้

124
00:10:02,351 --> 00:10:04,895
ต่อให้ต้องร้องไห้ หรือฉี่ราด

125
00:10:06,564 --> 00:10:09,108
ต่อให้ต้องตบตา หรือหลอกลวง

126
00:10:13,112 --> 00:10:14,363
เกิดอะไรขึ้น!

127
00:10:14,864 --> 00:10:17,283
ท่าเหวี่ยงตัวเตะเหรอ

128
00:10:17,867 --> 00:10:19,785
เพื่อบวกเหรอ

129
00:10:23,372 --> 00:10:24,457
จอดแล้ว

130
00:10:24,957 --> 00:10:26,292
ไม่โดนเหรอ

131
00:10:27,001 --> 00:10:28,544
ทำได้ดีสมคาดนะพ่อ

132
00:10:33,382 --> 00:10:35,301
เยี่ยม เท่านั้นดีพอแล้ว

133
00:10:36,344 --> 00:10:39,221
เกิดอะไรขึ้น สีหน้าพ่อดูอ่อนโยน

134
00:10:40,306 --> 00:10:44,060
ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าพ่อทำหน้าแบบนั้นได้ด้วย

135
00:10:46,562 --> 00:10:52,318
สู้แบบขอไปทีน่ะ มันไม่ไปปลุก
พันธุกรรมที่หลับใหลอยู่ข้างในหรอกนะ

136
00:10:52,860 --> 00:10:55,154
ฉันพร้อมจะตบให้มันตื่นซะที

137
00:10:56,864 --> 00:10:59,408
เลือดฮันมะ… ดีเอ็นเอ

138
00:11:00,409 --> 00:11:01,827
อีกไม่นานแล้ว

139
00:11:03,913 --> 00:11:05,414
เขาจะจัดการแล้ว

140
00:11:06,666 --> 00:11:08,334
บากิ ไอ้ลูกชาย…

141
00:11:09,710 --> 00:11:12,838
ทั้งชีวิตฉันมีแต่ความเบื่อหน่าย

142
00:11:14,173 --> 00:11:15,049
ดูหลังเขาสิ

143
00:11:15,132 --> 00:11:16,592
- ออก้านี่นา
- หน้าปีศาจ

144
00:11:17,301 --> 00:11:19,845
คนที่ทำให้ฉันตื่นเต้นเป็นครั้งแรก

145
00:11:20,554 --> 00:11:23,099
ไม่แปลกเลยที่จะเป็นลูกในไส้

146
00:11:23,683 --> 00:11:26,102
เขาเรียกปีศาจออกมา

147
00:11:26,185 --> 00:11:28,771
เขาจะทำแบบนั้นจริงๆ เหรอ

148
00:11:28,854 --> 00:11:29,855
อะไรครับ

149
00:11:29,939 --> 00:11:31,607
บ้าไปแล้ว

150
00:11:32,400 --> 00:11:33,359
จงมีชีวิต

151
00:11:35,611 --> 00:11:37,863
ขอบใจสำหรับค่ำคืนอันแสนวิเศษ

152
00:11:39,448 --> 00:11:42,284
แกต้องทำให้พ่อมีความสุข

153
00:12:24,744 --> 00:12:26,454
นี่อาจเป็นเรื่องบังเอิญ

154
00:12:26,537 --> 00:12:29,623
แต่ใครจะไปนึกว่าโถงใหญ่แบบนี้จะคงอยู่ได้

155
00:12:30,332 --> 00:12:32,585
ศาสตราจารย์คริส นี่มันอะไรกันครับ

156
00:12:34,295 --> 00:12:37,047
ถ้ามองผ่านๆ มันอาจดูไม่มงคล

157
00:12:37,131 --> 00:12:40,009
มันเหมือนเป็นภาพวาดปีศาจ

158
00:12:40,092 --> 00:12:42,052
แต่ที่กวนใจผมคือ…

159
00:12:42,887 --> 00:12:45,639
ทำไมต้องเป็นที่หลังด้วย

160
00:12:46,390 --> 00:12:49,643
ถ้ามองในมุมของกายวิภาค มันก็ได้สัดส่วนมาก

161
00:12:50,811 --> 00:12:55,566
ทั้งแขน หัวไหล่ และช่วงเอวไปจนถึงเท้า

162
00:12:56,525 --> 00:13:00,154
แต่ทำไมแผ่นหลังจะต้องเป็นใบหน้าปีศาจด้วย

163
00:13:00,654 --> 00:13:04,200
ศาสตราจารย์ ภาพนี้มันเกี่ยวกับ
ความเชื่อทางศาสนาไหมครับ

164
00:13:09,622 --> 00:13:12,166
ภาพนี้ก็เหมือนกันเลย

165
00:13:12,249 --> 00:13:14,835
แตกต่างกันที่ฉากหลัง

166
00:13:15,836 --> 00:13:16,837
มันคืออาวุธ

167
00:13:17,755 --> 00:13:20,382
ปลายแหลมแตกต่างกันไป

168
00:13:20,466 --> 00:13:22,343
มันคือคมอาวุธที่ชี้ไปทางเขา

169
00:13:23,093 --> 00:13:26,764
ไม่สิ ดูจากความหลากหลายและจำนวน

170
00:13:26,847 --> 00:13:30,434
มันน่าจะสื่อถึงยุทโธปกรณ์ทางทหาร

171
00:13:31,435 --> 00:13:32,812
ช่างน่าทึ่ง

172
00:13:32,895 --> 00:13:35,189
เป็นพลังการต่อสู้อันเหลือเชื่อ

173
00:13:35,272 --> 00:13:38,192
นั่นสิ อาวุธเยอะเป็นบ้าเลย

174
00:13:39,985 --> 00:13:41,612
ผมไม่ได้พูดถึงอาวุธพวกนั้น

175
00:13:42,488 --> 00:13:45,866
ภาพนี้กำลังสื่อว่าปีศาจตนนี้มีพลังมหาศาล

176
00:13:46,742 --> 00:13:49,703
จนต้องมีอาวุธมากขนาดนี้เท่านั้นถึงจะสู้ไหว

177
00:13:50,704 --> 00:13:52,873
แน่นอนอยู่แล้ว

178
00:14:05,135 --> 00:14:08,097
โห รถพังยับเลย

179
00:14:08,180 --> 00:14:10,057
เดี๋ยวลูกก็ตายกันพอดี

180
00:14:18,816 --> 00:14:21,443
พลังทำลายล้างสูงที่ปล่อยออกมาเพื่อโจมตีมนุษย์

181
00:14:21,527 --> 00:14:24,947
และบดขยี้รถตู้คันใหญ่ในหมัดเดียวกัน

182
00:14:25,739 --> 00:14:28,701
ถึงจะช้าไปหน่อย แต่บากิก็เพิ่งจะคิดได้

183
00:14:29,660 --> 00:14:32,079
"ใช่แล้ว สิ่งที่ฉันต่อสู้อยู่

184
00:14:32,872 --> 00:14:35,082
คือแสนยานุภาพที่ทำให้ชาติต่างๆ ต้องเกรงกลัว"

185
00:14:37,626 --> 00:14:42,047
"ต่อให้สู้สุดแรงเกิด ยังไงฉันก็ไม่มีวันชนะได้"

186
00:14:47,219 --> 00:14:48,888
ความรู้สึกนี้มัน…

187
00:14:48,971 --> 00:14:50,764
ความชาอันหวานชื่น…

188
00:14:50,848 --> 00:14:54,476
รู้สึกได้เลย
นี่ใช่สารที่หลั่งออกมาจากสมองไหมนะ

189
00:14:55,269 --> 00:14:56,395
คันยุบยิบ

190
00:14:56,979 --> 00:14:59,148
มันคงเริ่มโชว์ที่หลังแล้วสินะ

191
00:14:59,940 --> 00:15:01,901
ปีศาจน้อยๆ

192
00:15:02,693 --> 00:15:05,487
ใช่แล้ว ฉันทำเต็มที่แล้ว

193
00:15:06,322 --> 00:15:08,532
ฉันทุ่มสุดตัวแล้ว

194
00:15:08,616 --> 00:15:09,992
ฉี่ยังหมดเลย

195
00:15:10,701 --> 00:15:12,745
เค้นออกมาจนไม่เหลืออะไรแล้ว

196
00:15:16,707 --> 00:15:17,833
สมใจแล้ว

197
00:15:20,127 --> 00:15:21,837
พอได้แล้วละ

198
00:15:26,759 --> 00:15:27,843
อยากต่ออีกไหม

199
00:15:30,721 --> 00:15:31,764
พ่อน่ะ

200
00:15:32,681 --> 00:15:35,267
แข็งแกร่งมากจนผมภูมิใจจริงๆ ครับ

201
00:15:41,774 --> 00:15:44,777
จะสู้ต่อ หรือปล่อยวาง

202
00:15:49,615 --> 00:15:52,326
ไม่ว่ายังไงก็คงใช้ไม่ได้อยู่ดี

203
00:15:52,952 --> 00:15:58,540
แต่พอพ่อมาถามตรงๆ แล้ว คือว่ามัน…

204
00:16:00,584 --> 00:16:01,543
พ่อ…

205
00:16:02,127 --> 00:16:04,546
สำหรับผม… ฮะ

206
00:16:06,715 --> 00:16:07,549
นั่นใครน่ะ

207
00:16:15,683 --> 00:16:20,312
หลงทางมาหรือไง ฮันมะ ยูอิจิโร่

208
00:16:20,396 --> 00:16:21,689
- ฮะ
- อะไรนะ

209
00:16:21,772 --> 00:16:23,315
- "ยูอิจิโร่"
- ใครเหรอ

210
00:16:23,941 --> 00:16:25,985
คุณปู่

211
00:16:31,073 --> 00:16:32,324
แกไม่เปลี่ยนเลยนะ

212
00:16:32,408 --> 00:16:34,827
ไหล่กว้างมากเลย

213
00:16:37,413 --> 00:16:40,916
ลูกฉันมาต่อสู้กับลูกของตัวเอง

214
00:16:43,919 --> 00:16:45,337
บากิ หลานรัก

215
00:16:46,755 --> 00:16:47,840
ครับผม

216
00:16:48,424 --> 00:16:50,843
แกยังมีสิทธิ์ชนะอยู่นะ

217
00:16:53,220 --> 00:16:54,555
มองเห็นด้วยเหรอ

218
00:16:54,638 --> 00:16:58,434
หา อะไรเหรอ เอ่อ เห็นอะไร

219
00:16:58,517 --> 00:17:02,938
ชายที่กำราบอเมริกาก่อนยูจิโร่ยังไงล่ะ

220
00:17:03,022 --> 00:17:05,649
กำราบอเมริกาเลยเหรอ

221
00:17:05,733 --> 00:17:08,944
เอิ่ม คือผมไม่เข้าใจที่พูดเลยครับ

222
00:17:10,112 --> 00:17:12,197
ฮันมะ ยูอิจิโร่

223
00:17:12,281 --> 00:17:15,117
พ่อแท้ๆ ของยูจิโร่

224
00:17:17,369 --> 00:17:20,497
ในศึกที่โอกินาว่า ช่วงสงครามแปซิฟิก

225
00:17:21,582 --> 00:17:25,169
ตั้งแต่วันที่ 1 เมษายน 1945

226
00:17:25,252 --> 00:17:27,713
ตอนที่กองทัพสหรัฐฯ เริ่มบุกโอกินาว่า

227
00:17:27,796 --> 00:17:32,634
ไปจนถึงการลงนามยอมแพ้
ในวันที่ 7 กันยายนที่คาเดนะ

228
00:17:32,718 --> 00:17:37,514
คือช่วงนรกหกเดือนที่เรียกว่ายุทธการที่โอกินาว่า

229
00:17:37,598 --> 00:17:39,892
แต่นั่นไม่ใช่ความจริงหรอก

230
00:17:40,476 --> 00:17:45,522
ห่างจากชายฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือ
ของเกาะโอกินาว่าหลักไป 12 กิโลเมตร

231
00:17:45,606 --> 00:17:47,775
มีเกาะน้อยๆ เหงาๆ เกาะนึง

232
00:17:47,858 --> 00:17:51,403
รอบเกาะยาวแค่กิโลเมตรเดียว
เล็กจนไม่เขียนไว้บนแผนที่

233
00:17:52,988 --> 00:17:55,115
ในพื้นที่เล็กๆ นั่นแหละ

234
00:17:55,199 --> 00:18:00,412
ที่มีการทิ้งระเบิดมากกว่า 1,000 ตันลงไป

235
00:18:00,996 --> 00:18:02,623
หนึ่งพันตันเหรอ

236
00:18:02,706 --> 00:18:05,751
กองทัพญี่ปุ่นโดนระเบิดเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ

237
00:18:05,834 --> 00:18:08,462
ไม่ใช่กองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่น

238
00:18:08,545 --> 00:18:10,422
แล้วก็ไม่ใช่คนท้องที่ที่โดน

239
00:18:11,840 --> 00:18:15,928
แต่พวกเขาทิ้งระเบิดถล่มฮันมะ ยูอิจิโร่คนเดียว

240
00:18:17,513 --> 00:18:19,932
ทั้งระดมยิงจากปืนเรือในมหาสมุทร

241
00:18:20,808 --> 00:18:22,935
และระเบิดทางอากาศจากท้องฟ้า

242
00:18:23,644 --> 00:18:27,439
เกาะนั้นโดนระเบิดไปเยอะ
เสียจนทัศนียภาพเปลี่ยนไป

243
00:18:28,440 --> 00:18:29,942
จากนั้นพวกเขายกพลขึ้นบก

244
00:18:30,651 --> 00:18:34,780
ทหารเหล่านั้นมีเพียงภารกิจเดียว
คือยืนยันศพของเขา

245
00:18:35,322 --> 00:18:38,200
แต่ภารกิจที่ดูง่ายนี้จบลงภายในชั่วอึดใจ

246
00:18:38,283 --> 00:18:40,452
คนที่ยืนรออยู่

247
00:18:41,245 --> 00:18:44,790
ก็คือชายชาวญี่ปุ่นที่พวกเขาถูกสั่งให้มาเก็บศพ

248
00:18:45,958 --> 00:18:50,087
คนที่คอพับแปลกๆ
ห้อยโตงเตงลงมาจากมือขวาของเขา

249
00:18:50,170 --> 00:18:54,216
ก็คือทหารที่เดินอยู่ด้านหลังสุด

250
00:18:55,801 --> 00:19:00,722
พลตรีเจมส์ ผู้บัญชาการปฏิบัติการครั้งนั้นบอกว่า

251
00:19:00,806 --> 00:19:03,183
ขนาดตอนสู้กับเรือรบยามาโตะ

252
00:19:03,267 --> 00:19:06,228
เรายังเสียทหารไปแค่ 12 คนก่อนจะจมเรือได้

253
00:19:06,895 --> 00:19:09,731
แล้วทำไมไอ้ลิงแค่คนเดียว
ถึงทำเราขายหน้าได้ขนาดนี้!

254
00:19:10,440 --> 00:19:13,777
"ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่แค่ลิงแล้วครับ"

255
00:19:13,861 --> 00:19:17,573
นายทหารหนุ่มจำต้องอดกลั้นไม่พูดคำนั้นออกมา

256
00:19:18,824 --> 00:19:21,243
นี่มันไม่ใช่เรื่องของประสิทธิภาพแล้ว

257
00:19:21,326 --> 00:19:25,747
ศักดิ์ศรีของนาวิกโยธินเป็นเดิมพันอยู่นะเว้ย

258
00:19:26,999 --> 00:19:32,379
เจมส์ไปขออนุญาตผู้บัญชาการสูงสุดแม็คอาร์เธอร์

259
00:19:32,462 --> 00:19:36,341
ขอใช้ระเบิดปรมาณู

260
00:19:36,842 --> 00:19:39,094
ไร้สาระแล้ว ไร้สาระที่สุด

261
00:19:39,720 --> 00:19:43,307
ก่อนหน้านั้น 38 วัน

262
00:19:43,390 --> 00:19:47,269
ท่านจักรพรรดิได้ประกาศยุติสงคราม

263
00:19:47,352 --> 00:19:49,521
ไม่มีทางหรอกที่จะได้รับอนุญาต

264
00:19:49,605 --> 00:19:53,275
แล้วคืนนั้น หลังจากที่ได้รับคำสั่งให้หยุดปฏิบัติการ

265
00:19:54,026 --> 00:19:56,278
มันก็เกิดขึ้น

266
00:19:57,696 --> 00:20:01,783
หลังจากได้ยินเสียงกระแทก สิ่งที่ทหารเห็น

267
00:20:02,868 --> 00:20:08,373
ก็คือศพของพลตรีเจมส์
ที่ถูกปักหัวลงไปบนดาดฟ้าเรือ

268
00:20:09,374 --> 00:20:14,296
มีทหารเพียงคนเดียวที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด

269
00:20:15,255 --> 00:20:17,466
ขณะที่เขากำลังผ่อนคลายบนดาดฟ้า

270
00:20:18,342 --> 00:20:21,261
เขาก็ได้ยินเสียงดังจนสะดุ้งโหยง

271
00:20:21,345 --> 00:20:25,807
พอเขาหันไปมอง เขาก็เห็นเต็มๆ ตา

272
00:20:26,850 --> 00:20:33,857
ภาพปีศาจที่น่าสะพรึงกลัว
กำลังเดินจากไปอย่างสงบ

273
00:20:35,234 --> 00:20:39,029
มันเป็นจุดจบกะทันหันที่น่าสยอง
สำหรับผู้บัญชาการปฏิบัติการ

274
00:20:39,529 --> 00:20:44,576
เรือรบไอโอวามีดาดฟ้าหนา 233 มิลลิเมตร

275
00:20:45,202 --> 00:20:49,039
เหล่าลูกเรือต่างเสียขวัญกันอย่างมาก

276
00:20:50,165 --> 00:20:54,086
"ต้องใช้แรงมากแค่ไหน
ที่จะปักหัวเขาลงไปแบบนั้นได้"

277
00:20:54,920 --> 00:20:57,714
"นี่มันเป็นเทคนิคพิเศษงั้นเหรอ"

278
00:20:57,798 --> 00:20:58,799
"ปีศาจ"

279
00:20:59,466 --> 00:21:02,094
"มันเป็นสัตว์ประหลาดแบบไหนนะ"

280
00:21:04,680 --> 00:21:06,348
เขายังไม่ได้ออกไป

281
00:21:07,391 --> 00:21:12,854
ระหว่างรอให้ลูกเรือทั้ง 2,000 คน
มารวมตัวกันที่ดาดฟ้า

282
00:21:13,563 --> 00:21:16,650
เจ้าปีศาจตนนั้นได้ซ่อนตัวรอ

283
00:21:17,985 --> 00:21:23,282
บนเรือลำนั้นน่ะ ยูอิจิโร่เขาใช้เทคนิคที่ลึกลับมาก

284
00:21:23,991 --> 00:21:27,369
ฉันไม่ได้ไปเห็นเองกับตาหรอกนะ แต่ว่า…

285
00:21:28,245 --> 00:21:32,207
จากข้อเท็จจริงที่ลูกเรือ
กว่า 2,000 คนของไอโอวา

286
00:21:32,291 --> 00:21:35,627
พุ่งทะยานโดดหนีลงทะเลทั้งสองฝั่งเรือ

287
00:21:35,711 --> 00:21:39,464
นายก็คงจะเข้าใจได้นะว่ามันสยองแค่ไหน

288
00:21:40,716 --> 00:21:42,301
ในเวลาเพียงไม่กี่นาที

289
00:21:42,384 --> 00:21:47,472
ลูกเรือทั้งหมดก็ได้ทิ้งเรือรบไอโอวา
ความภาคภูมิใจของชาติไปแล้ว

290
00:21:48,932 --> 00:21:54,396
ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาเล่าขานกันว่า
เขากำราบอเมริกาได้

291
00:21:55,105 --> 00:21:58,150
แล้วเขาใช้เทคนิคอะไรงั้นเหรอครับ

292
00:21:58,233 --> 00:22:01,028
เทคนิคนั้นมันมีชื่อว่าอย่างนี้

293
00:22:01,820 --> 00:22:03,363
"เดรส"

294
00:22:07,367 --> 00:22:08,577
หายไปแล้ว

295
00:22:10,829 --> 00:22:14,041
พอได้เห็นหน้าที่ไม่ได้เห็นมานาน
มันก็ไปรื้อฟื้นความทรงจำนึง

296
00:22:15,208 --> 00:22:17,127
เทคนิคสุดยอดของพ่อฉันเอง

297
00:23:47,426 --> 00:23:51,138
คำบรรยายโดย นันทวัน ริดเดล