1
00:01:38,264 --> 00:01:41,017
‎(ฮันมะ บากิ)

2
00:01:42,227 --> 00:01:44,145
‎คิดว่า จะเอาชนะเขาได้ไหมครับ

3
00:01:44,729 --> 00:01:46,981
‎หมายถึงเจ้ามนุษย์ยุคหินนั่นน่ะเหรอ

4
00:01:47,065 --> 00:01:48,024
‎ครับ

5
00:01:48,108 --> 00:01:50,360
‎ฉันไม่สนใจมนุษย์ถ้ำนั่นหรอก

6
00:01:50,443 --> 00:01:51,903
‎- แต่ว่า…
‎- รุมินะ

7
00:01:52,487 --> 00:01:54,656
‎มนุษย์ยุคหินที่ชื่อว่าพิคเคิลน่ะ

8
00:01:55,281 --> 00:01:58,910
‎เขาเป็นสมบัติทางวัฒนธรรม แปลว่าอะไรรู้ไหม

9
00:01:58,993 --> 00:02:01,955
‎เขาเป็นสมบัติล้ำค่าของมนุษยชาติไงล่ะ

10
00:02:03,998 --> 00:02:06,126
‎แล้วการจะไปสู้ด้วยเนี่ย

11
00:02:07,627 --> 00:02:09,921
‎เป็นไปไม่ได้พอๆ กับจะให้ไปอยู่ในพีระมิดเลย

12
00:02:11,005 --> 00:02:15,218
‎รู้ใช่ไหมครับว่าเขาแข็งแกร่งกว่าตัวทีเร็กซ์ซะอีก

13
00:02:15,301 --> 00:02:16,427
‎ก็ได้ข่าวมาเหมือนกัน

14
00:02:19,514 --> 00:02:21,641
‎ผมไม่เชื่อหรอก

15
00:02:21,724 --> 00:02:24,185
‎บากิซังเคยสู้กับตั๊กแตนตำข้าวมาแล้ว

16
00:02:24,269 --> 00:02:26,396
‎จะมาบอกว่าไม่สนใจคนนี้ได้ยังไง

17
00:02:26,479 --> 00:02:28,940
‎รุมินะ นายเข้าใจฉันผิดแล้ว

18
00:02:29,524 --> 00:02:32,569
‎ฉันไม่ได้อยากจะเป็น
‎นักสู้ที่เก่งกาจที่สุดในโลกหรอกนะ

19
00:02:32,652 --> 00:02:35,113
‎ฉันแค่อยากจะเอาชนะพ่อในการต่อสู้

20
00:02:35,780 --> 00:02:38,533
‎แต่พ่อฉันแข็งแกร่งมากเนี่ยสิ

21
00:02:42,579 --> 00:02:43,955
‎ก่อนหน้านี้ก็ทำแบบนี้

22
00:02:44,038 --> 00:02:45,790
‎หา ก่อนหน้านี้เหรอ

23
00:02:47,041 --> 00:02:50,962
‎เวลาพูดถึงพ่อ บากิซังดูมีความสุขมากเลย

24
00:02:59,554 --> 00:03:00,847
‎งั้นเหรอ

25
00:03:00,930 --> 00:03:01,973
‎จริงๆ นะ

26
00:03:12,317 --> 00:03:16,988
‎พิคเคิลไม่เคยเบื่อที่จะคิดถึงเรื่องนี้ซ้ำๆ

27
00:03:17,655 --> 00:03:19,741
‎ถึงประสบการณ์ครั้งแรกของเขาครั้งนั้น

28
00:03:20,867 --> 00:03:24,245
‎เขาจำได้ว่าทั้งสองดันกำปั้นชนกันตรงๆ

29
00:03:24,913 --> 00:03:26,998
‎แต่ปัญหาอยู่ที่สิ่งที่ตามมา

30
00:03:27,832 --> 00:03:28,750
‎เขาถามตัวเอง

31
00:03:29,375 --> 00:03:31,252
‎"ลมพัดหรือเปล่านะ ไม่สิ มันไม่ใช่"

32
00:03:32,086 --> 00:03:37,050
‎"เจ้าตัวนั้น แล้วก็ตัวนั้น
‎แม้แต่ตัวนี้ก็ยังไม่เคยทำได้"

33
00:03:38,009 --> 00:03:39,260
‎"ไม่มีตัวไหนทำได้"

34
00:03:40,470 --> 00:03:44,766
‎จู่ๆ ก็มีปริศนาที่ไขไม่ออก
‎โผล่เข้ามาในชีวิตอันน่าเบื่อของเขา

35
00:03:45,600 --> 00:03:47,518
‎มันทำให้พิคเคิลมีความสุข

36
00:03:47,602 --> 00:03:52,023
‎(ศูนย์ฝึกอบรมและวิจัยกังฟู)

37
00:03:58,863 --> 00:03:59,697
‎เก้า!

38
00:04:06,788 --> 00:04:08,039
‎แตกแค่บล็อกที่เก้า!

39
00:04:08,122 --> 00:04:08,957
‎เจ็ด!

40
00:04:11,626 --> 00:04:12,543
‎สี่!

41
00:04:14,128 --> 00:04:15,338
‎สุดยอดไปเลย

42
00:04:15,421 --> 00:04:16,839
‎ตรงกับที่บอกเป๊ะๆ

43
00:04:16,923 --> 00:04:18,049
‎บ๊ะ

44
00:04:20,218 --> 00:04:21,427
‎จบแค่นี้

45
00:04:22,512 --> 00:04:23,388
‎โห

46
00:04:23,471 --> 00:04:24,514
‎สุดยอด

47
00:04:28,351 --> 00:04:29,936
‎เป็นการสาธิตที่น่าทึ่งมาก

48
00:04:30,520 --> 00:04:33,940
‎ถ้านายตั้งใจ ก็อาจทำได้เหมือนกันนะบากิ

49
00:04:34,023 --> 00:04:37,694
‎ไม่หรอก ผมไม่ค่อยเก่ง
‎เรื่องที่ต้องใช้ความละเอียดลออ

50
00:04:38,278 --> 00:04:40,738
‎ถ้างั้นทำไมจู่ๆ ถึงมาที่นี่ล่ะ

51
00:04:43,533 --> 00:04:45,451
‎อยากให้ฉันสอนกังฟูเหรอ

52
00:04:46,077 --> 00:04:48,788
‎กังฟูคือขุมทรัพย์แห่งหลักการ

53
00:04:48,871 --> 00:04:50,665
‎ผมไม่สนประวัติคุณหรอก

54
00:04:50,748 --> 00:04:53,459
‎สำหรับผม คุณเป็นผู้มีประสบการณ์
‎ด้านศิลปะการต่อสู้

55
00:04:55,169 --> 00:04:56,045
‎ช่วยสอนด้วยนะครับ

56
00:05:01,592 --> 00:05:02,719
‎ฉันต้องขอปฏิเสธนะ

57
00:05:03,803 --> 00:05:07,223
‎บากิ ฉันไม่สนใจนายสักนิด

58
00:05:08,308 --> 00:05:09,475
‎แต่ว่า…

59
00:05:09,559 --> 00:05:11,394
‎พูดกันตรงๆ เลยนะ

60
00:05:12,395 --> 00:05:15,648
‎ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไร

61
00:05:16,316 --> 00:05:17,483
‎หรือใครทั้งนั้น

62
00:05:17,984 --> 00:05:19,736
‎เป็นเพราะคนเดียวแท้ๆ เลย

63
00:05:22,071 --> 00:05:23,656
‎นายคงรู้จักเขาอยู่แล้ว

64
00:05:24,532 --> 00:05:27,493
‎บุรุษจากยุคจูราสสิค

65
00:05:27,577 --> 00:05:28,494
‎พิคเคิล

66
00:05:28,578 --> 00:05:29,412
‎ถูกต้อง!

67
00:05:30,038 --> 00:05:30,997
‎หมอนั่นอีกแล้ว

68
00:05:31,664 --> 00:05:33,082
‎แต่คุณเรซึ พิคเคิลเป็น…

69
00:05:33,166 --> 00:05:34,000
‎รู้

70
00:05:34,500 --> 00:05:37,503
‎เขาเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมชิ้นสำคัญ
‎และเป็นสมบัติของมนุษยชาติ

71
00:05:38,338 --> 00:05:40,506
‎ฉันเข้าใจเรื่องนั้นดีอยู่แล้ว!

72
00:05:42,592 --> 00:05:44,510
‎จะไปสู้กับเขาไม่ได้

73
00:05:45,053 --> 00:05:47,221
‎ฉันรู้เรื่องนั้นดีอยู่แล้ว

74
00:05:47,930 --> 00:05:49,766
‎แต่แล้วยังไง

75
00:05:50,350 --> 00:05:51,768
‎ความรู้สึกของฉัน…

76
00:05:52,352 --> 00:05:57,023
‎แรงปรารถนาที่จะต่อสู้ของฉัน
‎ก็เหมือนกับคนมีความรัก

77
00:05:57,648 --> 00:05:59,525
‎ฉันอยากทำความรู้จักเขา

78
00:05:59,609 --> 00:06:03,029
‎อยากสัมผัสเขา อยากขย้ำแรงๆ

79
00:06:03,821 --> 00:06:05,031
‎มันคล้ายกันมาก

80
00:06:05,615 --> 00:06:07,992
‎ตอนนี้ฉันกำลังร้อนรนด้วยความหลงใหล

81
00:06:08,618 --> 00:06:12,038
‎ในตัวคนที่สุดจะป่าเถื่อน
‎ที่มาจากอดีตเมื่อนานมาแล้ว

82
00:06:13,247 --> 00:06:16,250
‎ทักษะที่ถูกบ่มมานานกว่า 4,000 ปีนี้

83
00:06:16,751 --> 00:06:20,546
‎ฉันอยากเห็นว่า
‎ชายดึกดำบรรพ์จะตอบโต้กับมันยังไง

84
00:06:22,090 --> 00:06:24,759
‎ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะทำอะไร

85
00:06:25,343 --> 00:06:28,805
‎ฉันเลยอยากรู้ ฉันอยากสู้กับเขา!

86
00:06:29,555 --> 00:06:30,807
‎นกเลยเรา

87
00:06:31,307 --> 00:06:34,602
‎คำก็พิคเคิล สองคำก็พิคเคิล
‎สนใจกันอยู่แต่เรื่องเดียวกันหมด

88
00:06:35,436 --> 00:06:37,271
‎ญี่ปุ่นโดนพิคเคิลสะกดจิตเข้าแล้วสิ

89
00:06:38,523 --> 00:06:41,025
‎เขาก็คงรำคาญด้วยละมั้ง

90
00:06:51,119 --> 00:06:55,540
‎ผู้กองสไตรดัมกับโทกูงาวะ มิตซึนาริ

91
00:06:55,623 --> 00:06:58,543
‎ขอบคุณมากนะครับที่ให้ความร่วมมือ

92
00:06:59,210 --> 00:07:01,546
‎พิคเคิลเป็นสมบัติล้ำค่าเป็นที่สุด

93
00:07:01,629 --> 00:07:05,883
‎ไม่ใช่แค่สำหรับนักวิทยาศาสตร์อย่างคุณ
‎แต่สำหรับมวลมนุษยชาติด้วย

94
00:07:05,967 --> 00:07:09,303
‎ดังนั้นการที่เขาไม่ยอมกินอะไร
‎ดื่มแต่น้ำอย่างเดียวอยู่เป็นเดือน

95
00:07:10,096 --> 00:07:13,808
‎นี่เป็นสถานการณ์ที่สุดแสนจะเลวร้าย

96
00:07:13,891 --> 00:07:15,810
‎เขาไม่ใช่สัตว์ร้าย

97
00:07:16,561 --> 00:07:19,981
‎อันที่จริงผมว่าเขาเป็นนักรบผู้มีศักดิ์ศรีมาก

98
00:07:20,064 --> 00:07:22,567
‎นักสู้ผู้ทะเยอทะยาน

99
00:07:22,650 --> 00:07:26,320
‎เขาจะไม่ยอมกินอะไร
‎ยกเว้นศัตรูที่เขาต่อสู้เองกับมือ

100
00:07:26,904 --> 00:07:28,406
‎สุดยอดเลย

101
00:07:28,906 --> 00:07:31,576
‎นักสู้ยุคจูราสสิคคนนี้น่าทึ่งจริงๆ

102
00:07:32,160 --> 00:07:34,620
‎กระทิงดุที่นำเข้ามาจากสเปน

103
00:07:34,704 --> 00:07:37,165
‎หมีตัวใหญ่ที่สุดจากคัมชัตกา

104
00:07:37,248 --> 00:07:38,583
‎หรือแม้แต่สิงโต…

105
00:07:39,167 --> 00:07:42,879
‎ทุกตัวมองพิคเคิลที่นั่งอยู่เฉยๆ แค่แวบเดียว…

106
00:07:44,755 --> 00:07:46,090
‎ก็หนีเกือบไม่ทัน

107
00:07:46,174 --> 00:07:49,594
‎สิงโตถึงกับวิ่งหางจุกตูดออกไปเลยด้วยซ้ำ

108
00:07:50,261 --> 00:07:54,599
‎เขาชนะศึกการต่อสู้กับยุคปัจจุบัน
‎โดยไม่ต้องต่อสู้เลย

109
00:07:54,682 --> 00:07:59,353
‎แต่ยังมีอีกนักสู้ที่เรายังไม่ลอง!

110
00:07:59,437 --> 00:08:01,481
‎นักสู้ตัวนี้ราคาแพงมาก

111
00:08:01,564 --> 00:08:05,109
‎เพราะมันเป็นสัตว์สงวนที่ใกล้จะสูญพันธุ์

112
00:08:05,193 --> 00:08:09,113
‎หวังว่าจะให้อภัยเราได้นะ
‎สิ่งที่เราทำก็เพื่อคนที่หาใครมาแทนไม่ได้แล้ว

113
00:08:10,239 --> 00:08:12,742
‎มันไม่ได้กินอาหารมาห้าวันแล้ว

114
00:08:12,825 --> 00:08:14,619
‎อยู่ในสภาพที่เหมาะมาก

115
00:08:15,578 --> 00:08:20,041
‎เสือไซบีเรียเป็นสัตว์ร้าย
‎และมันทรงพลังที่สุดในบรรดาแมวป่า

116
00:08:20,124 --> 00:08:23,961
‎ตัวนี้ยาวถึง 4.7 เมตร หนัก 490 กิโลกรัม

117
00:08:24,045 --> 00:08:26,923
‎หนึ่งในตัวใหญ่ที่สุดของสายพันธุ์

118
00:08:27,006 --> 00:08:30,134
‎พูดอีกอย่างก็คือ มันเป็นสัตว์ที่ทรงพลังที่สุดในโลก

119
00:08:30,218 --> 00:08:31,719
‎ตัวใหญ่มหึมา

120
00:08:31,802 --> 00:08:33,638
‎ตัวใหญ่เท่ากระทิง

121
00:08:40,478 --> 00:08:41,854
‎เขาลุกขึ้นยืนแล้ว

122
00:08:42,355 --> 00:08:44,774
‎เสือคิดว่าพิคเคิลเป็นเหยื่อของมัน

123
00:08:44,857 --> 00:08:46,400
‎พิคเคิลก็คิดเหมือนกัน

124
00:08:55,493 --> 00:08:56,410
‎โอ้

125
00:08:58,371 --> 00:09:00,414
‎น่ากลัวจริงๆ

126
00:09:00,498 --> 00:09:02,166
‎ไม่เห็นต้องแปลกใจอะไรเลย

127
00:09:02,250 --> 00:09:05,795
‎ไม่ว่าจะเป็นแมวลายหรือเสือไซบีเรีย

128
00:09:05,878 --> 00:09:08,172
‎ถ้ามันโจมตีเขา เขาก็จะเห็นมันเป็นอาหาร

129
00:09:08,256 --> 00:09:10,174
‎(เสือไซบีเรียใกล้สูญพันธุ์
‎ปะทะพิคเคิล สมบัติทางวัฒนธรรม)

130
00:09:20,268 --> 00:09:22,603
‎เสือไซบีเรียกำลังจะสูญพันธุ์อยู่แล้ว

131
00:09:22,687 --> 00:09:26,190
‎แต่ตัวนึงได้กลายไปเป็นอาหารของพิคเคิล

132
00:09:26,274 --> 00:09:30,695
‎เรามีความเห็นเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้
‎จากปากของศาสตราจารย์อัลเบิร์ต เพย์น

133
00:09:30,778 --> 00:09:33,489
‎การมีอยู่ของพิคเคิลคือปาฏิหาริย์

134
00:09:33,573 --> 00:09:37,159
‎ผมอยากให้ทุกคนเข้าใจข้อนี้กันให้ดี

135
00:09:37,243 --> 00:09:40,705
‎แต่พิคเคิลไม่ยอมกินอาหารอย่างอื่นแล้ว

136
00:09:40,788 --> 00:09:44,959
‎เข้าใจไหมครับ
‎นี่คืออาหารสำหรับคนที่มีเพียงคนเดียวในโลก

137
00:09:45,543 --> 00:09:48,504
‎เสือไซบีเรียเป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์

138
00:09:48,588 --> 00:09:49,964
‎นี่คือสถานการณ์ที่น่าเศร้า

139
00:09:50,047 --> 00:09:54,302
‎แต่ในตอนนี้ อาหารอย่างเดียว
‎ที่พิคเคิลกินได้ก็คือเสือไซบีเรีย

140
00:09:54,385 --> 00:09:57,555
‎ผมดีใจที่เรามีเสือไซบีเรีย 500 ตัว!

141
00:09:58,055 --> 00:10:01,475
‎อย่ามองว่ามี "แค่" 500 ตัว
‎เราดีใจที่มีถึง 500 ตัว

142
00:10:02,059 --> 00:10:04,437
‎เราควรให้เขากินให้หมดทุกตัวไปเลย

143
00:10:04,520 --> 00:10:07,231
‎ถ้าสปีชีส์เดียวมันจะสูญพันธุ์ ก็แล้วไงล่ะ

144
00:10:07,315 --> 00:10:11,235
‎คุณค่าของพิคเคิลเพียงคนเดียว
‎มันมากกว่าสปีชีส์ใดๆ โข

145
00:10:11,319 --> 00:10:14,572
‎เมื่อได้ฟังความเห็นนี้ ปัญญาชนในทุกวงการ

146
00:10:14,655 --> 00:10:17,742
‎และกลุ่มอนุรักษ์ต่างพากันคัดค้านอย่างรุนแรง

147
00:10:18,326 --> 00:10:21,996
‎บางองค์กรวางแผนจะยกระดับการประท้วง

148
00:10:22,580 --> 00:10:25,499
‎(โทกูงาวะ มิตซึนาริ)

149
00:10:26,751 --> 00:10:32,089
‎ตำรวจสอบปากคำกันละเอียดมากจริงๆ

150
00:10:36,093 --> 00:10:39,263
‎แล้วมาทำไมเหรอแชมเปี้ยน เรซึ ไคโอ

151
00:10:39,347 --> 00:10:42,266
‎ลำบากที่ต้องหาอาหารให้พิคเคิลใช่ไหม

152
00:10:43,768 --> 00:10:48,022
‎ปัญหาคือ อาหารของเขาเป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์

153
00:10:48,105 --> 00:10:49,899
‎จากที่ได้ยินมา

154
00:10:49,982 --> 00:10:53,778
‎เขาจะกินแต่สิ่งที่เข้าไปทำร้ายเขาเท่านั้น

155
00:10:53,861 --> 00:10:56,072
‎นั่นก็เป็นส่วนนึงของปัญหา

156
00:10:56,155 --> 00:10:59,158
‎คงเป็นสัญชาตญาณตามธรรมชาติเขาละมั้ง

157
00:10:59,241 --> 00:11:03,537
‎แม้แต่สิงโตก็ยังวิ่งหนีหางจุกตูด
‎ตอนที่มันเห็นพิคเคิล

158
00:11:04,288 --> 00:11:05,206
‎โทกูงาวะซัง

159
00:11:06,123 --> 00:11:08,793
‎คงคิดไม่ตกเลยนะ เรื่องอาหารของพิคเคิล

160
00:11:11,212 --> 00:11:12,672
‎ใช่ นั่นแหละปัญหา

161
00:11:12,755 --> 00:11:14,674
‎ถ้าเป็นเรซึ ไคโอ จะทำยังไงล่ะ

162
00:11:15,257 --> 00:11:19,178
‎โทกูงาวะซัง ถ้าผมยอมไปเป็นอาหารให้ล่ะ

163
00:11:24,016 --> 00:11:25,059
‎เรซึ…

164
00:11:26,686 --> 00:11:27,978
‎ออกมาแล้ว!

165
00:11:28,062 --> 00:11:31,691
‎คุณเพย์นที่ถูกตำรวจสอบปากคำกำลังออกมาแล้ว

166
00:11:31,774 --> 00:11:34,360
‎ศาสตราจารย์เพย์นคะ รู้สึกสำนึกผิดไหมคะ

167
00:11:34,443 --> 00:11:35,695
‎พิคเคิลอยู่ไหน

168
00:11:35,778 --> 00:11:39,323
‎จะเอาสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ไปบูชายัญให้มันอีกไหม

169
00:11:39,407 --> 00:11:40,700
‎ขอความเห็นหน่อยครับ

170
00:11:41,409 --> 00:11:43,786
‎ผมตั้งใจมาเสนอตัวเอง

171
00:11:43,869 --> 00:11:45,955
‎ผมอยากเป็นเหยื่อของพิคเคิล

172
00:11:46,038 --> 00:11:50,459
‎ถ้าจะให้มนุษย์ไปเป็นอาหาร มันคงจะไม่…

173
00:11:51,043 --> 00:11:53,713
‎อยากให้เขาอดตายงั้นเหรอครับ

174
00:11:54,380 --> 00:11:56,465
‎พิคเคิลคือปาฏิหาริย์ไม่ใช่เหรอ

175
00:11:57,258 --> 00:11:59,176
‎มันเป็นไปไม่ได้ เรซึ

176
00:11:59,260 --> 00:12:02,304
‎ฉันปล่อยให้มนุษย์ไปเป็นอาหารเขาไม่ได้

177
00:12:03,305 --> 00:12:06,183
‎ท่านผู้น่าเคารพ คิดว่าผม เรซึ ไคโอ

178
00:12:06,267 --> 00:12:08,728
‎จะยอมสยบให้ถูกกินง่ายๆ งั้นเหรอ

179
00:12:10,271 --> 00:12:13,566
‎ใช่ ผมจะเข้าไปในฐานะเหยื่อของเขา

180
00:12:14,817 --> 00:12:16,986
‎แต่ผมไม่มีความตั้งใจจะยอมถูกกิน

181
00:12:19,822 --> 00:12:20,990
‎มันจะเป็นภาพที่น่าดูมาก

182
00:12:22,575 --> 00:12:24,702
‎พิคเคิล ปะทะ เรซึ ไคโอ

183
00:12:24,785 --> 00:12:26,495
‎โอ๊ย!

184
00:12:27,830 --> 00:12:30,249
‎ไร้สาระ สู้กับคนเนี่ยนะ!

185
00:12:30,332 --> 00:12:32,001
‎บ้าไปแล้วหรือไง!

186
00:12:34,962 --> 00:12:37,506
‎เถอะน่า ไม่เป็นไรหรอกคุณเพย์น

187
00:12:37,590 --> 00:12:40,009
‎เขาเป็นคนอาสาเข้ามาเองนะ

188
00:12:48,809 --> 00:12:52,646
‎ดูเหมือนจะไม่มีอะไร
‎แต่ช่างน่าทึ่งที่เขานอนแบบนั้นได้

189
00:12:53,522 --> 00:12:58,444
‎สัตว์แทบทุกชนิดในโลกธรรมชาติ
‎มักจะไปหาที่ซ่อนเวลานอนหลับ

190
00:12:58,527 --> 00:13:00,571
‎แต่คนนี้นอนโชว์หน้าไม่อายเลย

191
00:13:01,322 --> 00:13:03,032
‎ไม่มีทางสู้แม้แต่น้อย

192
00:13:03,616 --> 00:13:06,285
‎สิงโตบนทุ่งหญ้าสะวันนาก็ทำแบบนี้

193
00:13:06,994 --> 00:13:10,331
‎ดังนั้นนี่ก็น่าจะเป็นธรรมชาติของพิคเคิลด้วย

194
00:13:11,540 --> 00:13:13,876
‎ในห่วงโซ่อาหาร

195
00:13:14,376 --> 00:13:17,296
‎นี่จะเป็นพฤติกรรมของสัตว์ที่อยู่บนสุด

196
00:13:17,379 --> 00:13:19,256
‎ท่านอนของกษัตริย์

197
00:13:19,882 --> 00:13:24,303
‎ยุคของเขาไม่ปลอดภัยเท่าทุ่งหญ้าสะวันนา

198
00:13:25,054 --> 00:13:27,807
‎โลกธรรมชาติในยุคนั้นต่างจากตอนนี้ลิบลับ

199
00:13:28,390 --> 00:13:30,559
‎ยุคแห่งการต่อสู้กับคู่แข่ง ยุคจูราสสิค

200
00:13:30,643 --> 00:13:33,562
‎ถึงจะอย่างนั้น ดูสิว่าเขานอนสบายใจเฉิบแค่ไหน

201
00:13:33,646 --> 00:13:35,397
‎ก็บอกแล้วไง!

202
00:13:35,481 --> 00:13:39,318
‎ถ้ารู้งี้อยู่แล้ว ทำไมถึงทะเล่อทะล่าเข้าไปอีกล่ะ

203
00:13:39,401 --> 00:13:42,738
‎จะว่าไป ไม่มีการต่อสู้ไหนน่าสนใจไปกว่านี้แล้ว

204
00:13:42,822 --> 00:13:43,864
‎เห็นด้วย

205
00:13:44,406 --> 00:13:47,535
‎พลังธรรมชาติของพิคเคิล
‎เป็นของขวัญจากพระเจ้า

206
00:13:47,618 --> 00:13:51,330
‎เรซึผู้เก่งกาจก็เชี่ยวชาญในศิลปะกังฟู 4,000 ปี

207
00:13:51,914 --> 00:13:54,083
‎เมื่อสองคนนี้เผชิญหน้ากัน อะไร…

208
00:13:54,166 --> 00:13:56,126
‎จะไม่มีอะไรให้ดูทั้งนั้น!

209
00:13:56,210 --> 00:13:58,337
‎เขาจะถูกกินภายในทันที แล้วก็จบศึก

210
00:13:58,420 --> 00:14:00,214
‎หุบปากซะทีจะได้ไหม

211
00:14:02,925 --> 00:14:03,926
‎"หุบปาก"

212
00:14:04,009 --> 00:14:07,680
‎เจ้าของรางวัลโนเบลถูกสั่งให้ "หุบปาก"

213
00:14:07,763 --> 00:14:12,142
‎ศาสตราจารย์เพย์นตกอยู่ในสภาวะ
‎ที่ตนเองไม่เคยเจอมาก่อน

214
00:14:12,226 --> 00:14:13,227
‎ไม่เอาสิ

215
00:14:13,853 --> 00:14:16,981
‎จะไม่ฟังที่ผมพูดเลยเหรอ

216
00:14:17,064 --> 00:14:20,484
‎ก็เคยเห็นพลังการต่อสู้ของพิคเคิลกับตาแล้วนี่

217
00:14:21,068 --> 00:14:24,738
‎ทั้งปริมาณและคุณภาพของกล้ามเนื้อ
‎อาวุธของเขา มันเหนือมนุษย์…

218
00:14:34,123 --> 00:14:36,041
‎พูดดังจนตื่นเลยเหรอ

219
00:14:36,125 --> 00:14:39,253
‎ไอ้ดังน่ะก็ดังมากแหละ
‎แต่เขาไม่ได้ตื่นเพราะอย่างนั้น

220
00:14:39,920 --> 00:14:42,006
‎คุณไม่ใช่คนปลุกเขา

221
00:14:46,093 --> 00:14:48,262
‎พิคเคิลลุกขึ้นมาแล้ว

222
00:14:48,971 --> 00:14:52,516
‎ไม่ว่าตัวอะไรจะเดินเข้ามา
‎พิคเคิลก็นั่งเฉยๆ ทุกครั้งไป

223
00:14:52,600 --> 00:14:56,520
‎เชื่อสายตาได้เลย ใครก็ไม่กล้าเย้ยหยันกังฟู

224
00:14:59,356 --> 00:15:03,777
‎ชายป่าเถื่อนผู้โหดเหี้ยมรับรู้ได้ว่า
‎เขากำลังเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่เก่งกาจ

225
00:15:05,362 --> 00:15:08,782
‎นี่เขาตั้งท่าต่อสู้เป็นครั้งแรกเลย!

226
00:15:09,366 --> 00:15:11,285
‎จะไม่ยั้งมือนะ

227
00:15:16,081 --> 00:15:17,666
‎โอกาสแบบนี้จะไม่มีอีกแล้ว

228
00:15:17,750 --> 00:15:20,794
‎ฉันอยากเอาพลังของฉัน ไปประชันกับนาย

229
00:15:23,380 --> 00:15:25,633
‎คนจีนคนนั้นสุดยอดมาก

230
00:15:25,716 --> 00:15:28,302
‎เขาทำให้พิคเคิลตั้งการ์ดขึ้นมาเลย

231
00:15:29,887 --> 00:15:32,806
‎นี่เขาจะย่างเข้าไปประชิด
‎แล้วปิดช่องว่างกับคู่ต่อสู้เหรอ

232
00:15:32,890 --> 00:15:35,142
‎พิคเคิล ฉันเข้ามาในพื้นที่นายแล้ว

233
00:15:43,150 --> 00:15:44,276
‎มันไม่ได้ผลหรอก

234
00:15:44,360 --> 00:15:45,861
‎บอกแล้ว สู้ไปก็ไร้ประโยชน์

235
00:15:45,945 --> 00:15:48,072
‎ก็เห็นแล้วนี่ว่าพิคเคิลหนักกว่าเยอะ

236
00:15:48,155 --> 00:15:50,032
‎เข้าใจแล้ว

237
00:15:50,658 --> 00:15:52,826
‎จะแข่งกันที่ความแข็งแกร่งอย่างเดียวไม่ได้

238
00:15:54,286 --> 00:15:55,829
‎ฉันจะใช้เล่ห์กลทั้งหมดที่มี

239
00:16:10,177 --> 00:16:11,095
‎นี่มัน…

240
00:16:11,178 --> 00:16:12,596
‎จบแล้วเหรอ

241
00:16:14,431 --> 00:16:15,849
‎เขาร้องไห้หรือเปล่าน่ะ

242
00:16:21,522 --> 00:16:22,982
‎แค่ล้มก้นกระแทก

243
00:16:23,482 --> 00:16:25,567
‎ฉันเตะเขาเข้าที่หน้า

244
00:16:25,651 --> 00:16:28,237
‎ถ้าเป็นคนธรรมดาคงตายไปแล้ว

245
00:16:29,196 --> 00:16:31,115
‎สำหรับความแกร่งของนาย…

246
00:16:31,699 --> 00:16:32,533
‎ฉันขอซูฮก!

247
00:16:41,458 --> 00:16:42,543
‎เป็นไปไม่ได้

248
00:16:42,626 --> 00:16:45,129
‎มนุษย์จะเอาชนะพิคเคิลได้ยังไง

249
00:16:53,762 --> 00:16:54,972
‎เสยคาง

250
00:16:58,267 --> 00:17:00,894
‎เสยคางเน้นๆ ไปทั้งหมดหกครั้ง

251
00:17:02,062 --> 00:17:04,982
‎สมองของพิคเคิล
‎จะต้องกระทบกระเทือนแล้วเป็นแน่

252
00:17:05,065 --> 00:17:06,900
‎กระแทกอย่างน้อยหลายพันครั้ง

253
00:17:07,484 --> 00:17:10,612
‎ความสุขนี้ช่างเหลือเชื่อจริงๆ

254
00:17:10,696 --> 00:17:12,406
‎อย่าให้มันจบแค่นี้นะ

255
00:17:33,010 --> 00:17:34,428
‎โดนกัด!

256
00:17:39,516 --> 00:17:41,685
‎โดนกิน!

257
00:17:54,114 --> 00:17:56,450
‎หมัดของฉันทำอะไรเขาไม่ได้เลย

258
00:17:58,035 --> 00:18:00,454
‎เขากำลังกัดกินฉัน

259
00:18:02,539 --> 00:18:03,457
‎โอ้

260
00:18:03,957 --> 00:18:05,876
‎เขาถอดรองเท้าแล้ว

261
00:18:07,169 --> 00:18:08,962
‎เขาถอดมวยแล้ว

262
00:18:09,588 --> 00:18:13,717
‎การถอดรองเท้าออกมา
‎ก็เหมือนกับถอดมวยออก แล้วซัดหมัดเปล่า

263
00:18:16,804 --> 00:18:19,223
‎ไอ้บ้าเอ๊ย กล้าดียังไงมากินฉัน

264
00:18:19,890 --> 00:18:20,724
‎แล้วยังร้องไห้อีก!

265
00:18:27,314 --> 00:18:28,732
‎ทักษะพวกนั้น…

266
00:18:29,316 --> 00:18:31,485
‎ศิลปะการต่อสู้และประวัติศาสตร์มัน…

267
00:18:32,486 --> 00:18:35,489
‎ประวัติศาสตร์ยาวนาน 4,000 ปี
‎ทำอะไรเขาไม่ได้เลย

268
00:18:36,240 --> 00:18:39,493
‎ไม่เคยคิดไม่เคยฝันเลย
‎ว่าจะมีวันที่ศิลปะการต่อสู้ไร้ความหมาย

269
00:18:39,576 --> 00:18:40,744
‎น่าอดสู

270
00:18:42,579 --> 00:18:46,458
‎ขอบคุณนะ 4,000 ปี
‎แต่ฉันจะไม่ใช้กระบวนท่าพวกนั้นแล้ว

271
00:18:47,126 --> 00:18:50,504
‎ฉันทนเห็นศิลปะการต่อสู้
‎พ่ายแพ้แบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว

272
00:18:51,088 --> 00:18:52,089
‎เรซึ ไคโอ

273
00:18:52,589 --> 00:18:53,590
‎(เรซึ ไคโอ)

274
00:18:53,674 --> 00:18:56,135
‎ชื่อนี้อาจารย์เป็นผู้ให้มา

275
00:18:56,844 --> 00:18:59,263
‎ชื่อที่เคยเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน

276
00:18:59,847 --> 00:19:01,765
‎เรซึ เอชูจะพิทักษ์มันเอาไว้เอง!

277
00:19:02,432 --> 00:19:04,059
‎ชื่อที่พ่อตั้งให้

278
00:19:04,143 --> 00:19:05,769
‎ชื่อที่แม่ตั้งให้

279
00:19:06,395 --> 00:19:09,523
‎เรซึ เอชูจะพิทักษ์เรซึ ไคโอเอาไว้

280
00:19:09,606 --> 00:19:12,067
‎อะไร ทำไมตั้งท่านั้นล่ะ

281
00:19:12,151 --> 00:19:13,026
‎นั่นใช่กังฟูเหรอ

282
00:19:13,735 --> 00:19:14,778
‎ช่างน่าอดสู

283
00:19:17,573 --> 00:19:18,824
‎หมัดกังหัน

284
00:19:19,366 --> 00:19:25,038
‎เขาได้ละทิ้งกลยุทธ์ วิธีการ
‎แผนการ ประสิทธิภาพ และกลเม็ดไปหมดแล้ว

285
00:19:25,122 --> 00:19:26,790
‎เขาใช้แต่อารมณ์ล้วนๆ

286
00:19:27,499 --> 00:19:33,297
‎นี่อาจเป็นอาวุธที่เก่าแก่ที่สุด
‎ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์เลยก็ว่าได้

287
00:19:33,380 --> 00:19:35,299
‎แต่ผลตอบรับที่ได้…

288
00:19:37,885 --> 00:19:41,597
‎เห็นแล้วน่าสมเพชจริงๆ

289
00:19:41,680 --> 00:19:44,308
‎ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า
‎เรซึ ไคโอใช้หมัดกังหันต่อยมั่วซะแล้ว

290
00:19:44,933 --> 00:19:46,310
‎พิคเคิลสับสน

291
00:19:46,894 --> 00:19:49,313
‎ตอนแรกที่เขาสู้ ก็เพราะว่าตัวเองถูกโจมตี

292
00:19:49,897 --> 00:19:53,066
‎แต่เพราะเรซึทรงพลัง
‎เขาจึงต่อสู้ด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี

293
00:19:53,150 --> 00:19:54,818
‎แต่แบบนี้มันเหมือนสู้กับ…

294
00:19:55,360 --> 00:19:56,195
‎ผู้หญิง

295
00:19:59,656 --> 00:20:01,074
‎ใช้ท่ากังฟูแล้ว

296
00:20:04,745 --> 00:20:07,581
‎ฉันทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย

297
00:20:08,290 --> 00:20:13,587
‎ไหนบอกแล้วไงว่าจะไม่ใช้กระบวนท่า
‎หลักการ หรือว่าทักษะใดๆ

298
00:20:16,673 --> 00:20:18,091
‎เผลออีกแล้ว

299
00:20:25,682 --> 00:20:27,601
‎- กลับมาแล้ว
‎- ทักษะของเขา

300
00:20:27,684 --> 00:20:29,603
‎นี่มันอะไรกัน

301
00:20:30,187 --> 00:20:31,188
‎เรซึ

302
00:20:31,688 --> 00:20:32,689
‎เรซึ

303
00:20:34,191 --> 00:20:35,734
‎เจ้าโง่หัวใจเย็นชา

304
00:20:39,154 --> 00:20:42,115
‎อย่าเย็นชานักสิเรซึ

305
00:20:44,701 --> 00:20:46,870
‎ใครน่ะ แกเป็นใคร

306
00:20:49,122 --> 00:20:50,123
‎ไม่รู้เหรอ

307
00:20:50,707 --> 00:20:52,626
‎ฉันคือนาย เรซึ

308
00:20:53,252 --> 00:20:54,962
‎ฉันคือคนที่นายอยากเป็น

309
00:20:55,629 --> 00:20:57,214
‎คนที่นายตั้งใจจะเป็น

310
00:20:58,257 --> 00:21:01,134
‎ฉันคือเรซึ ไคโอยังไงล่ะ

311
00:21:01,218 --> 00:21:03,637
‎นี่คือตัวฉันในอุดมคติเหรอ

312
00:21:04,388 --> 00:21:05,722
‎น่าเสียดายจริงๆ

313
00:21:06,890 --> 00:21:08,642
‎เพื่อปกป้องศิลปะการต่อสู้

314
00:21:09,393 --> 00:21:12,145
‎นายใช้หมัดกังหัน
‎และทอดทิ้งศิลปะการต่อสู้ทั้งหมด

315
00:21:12,729 --> 00:21:15,649
‎แต่ศิลปะการต่อสู้ไม่ได้ทอดทิ้งนาย

316
00:21:19,736 --> 00:21:22,155
‎นายกำลังถูกทดสอบ เรซึ

317
00:21:22,739 --> 00:21:23,657
‎เชื่อมั่นในตัวเองสิ

318
00:21:24,366 --> 00:21:26,660
‎ลืมเรื่องแบกรับประวัติศาสตร์ 4,000 ปีไปซะ

319
00:21:27,536 --> 00:21:31,164
‎ไม่ต้องห่วงเรื่องปกป้องศิลปะ
‎ยอมจำนนให้กับร่างกาย

320
00:21:31,748 --> 00:21:35,252
‎ถ้าไม่ทำเช่นนั้น
‎นายก็จะไม่ได้แบกรับอะไรอีกต่อไป

321
00:21:35,752 --> 00:21:36,920
‎อีกต่อไป

322
00:21:37,629 --> 00:21:38,797
‎อีกต่อไป

323
00:21:39,756 --> 00:21:41,425
‎เชื่อมั่นในตัวเอง

324
00:21:45,095 --> 00:21:47,681
‎เชื่อมั่นในศิลปะการต่อสู้ของฉัน

325
00:21:49,266 --> 00:21:50,309
‎ไม่ว่าจะยังไง

326
00:21:55,897 --> 00:21:57,149
‎อย่าสงสัยในตัวเอง

327
00:21:57,649 --> 00:21:59,067
‎เชื่อมั่นในตัวเองอย่างสุดใจ

328
00:22:02,195 --> 00:22:03,447
‎ฝากฝังทุกอย่าง…

329
00:22:04,072 --> 00:22:05,449
‎ทุกอย่าง…

330
00:22:09,119 --> 00:22:10,954
‎ไว้ในอ้อมอกศิลปะการต่อสู้

331
00:22:11,038 --> 00:22:11,913
‎โห

332
00:22:11,997 --> 00:22:13,623
‎นั่นคือความหมายที่แท้จริง

333
00:22:15,042 --> 00:22:18,086
‎ของการแบกรับประวัติศาสตร์ 4,000 ปี

334
00:23:46,633 --> 00:23:51,138
‎คำบรรยายโดย นันทวัน ริดเดล