1
00:00:10,507 --> 00:00:15,840
สวัสดีเปิดประตูหน่อยได้โปรดช่วย
พวกเราทีข้ามีคนที่กำลังจะตายหรืออาจ

2
00:00:15,923 --> 00:00:21,257
ตายแล้วข้าไม่กล้ามองแต่ข้าพยายาม
ช่วยพวกเขาถึงจะมีคนหนึ่งที่ข้าโกรธ

3
00:00:21,340 --> 00:00:26,673
มากๆก็เถอะข้ารู้ว่าท่านรู้จักเขา
ได้โปรดข้าเดินมาตั้งหลายวันและคน

4
00:00:26,757 --> 00:00:32,090
ชั่วก็ไล่ตามเรามา
ข้าไม่รู้จะไปที่ไหนแล้ว

5
00:00:34,507 --> 00:00:35,507
ทำอะไรของข้าเนี่ย

6
00:00:41,257 --> 00:00:43,423
มิสึเข้ามาสิ

7
00:01:07,090 --> 00:01:12,507
กรงของข้าเวลากว่าหลายปีหึที่ข้า
ต้องเสียไปเพื่อสร้างห้องน้ำหรูข้า

8
00:01:12,590 --> 00:01:18,007
ทำให้โชกุนร่ำรวยจนพูดไม่ออกและ
สิ่งที่ข้าทำคือซ่อนตัวอยู่แต่ใน

9
00:01:18,090 --> 00:01:23,507
นั้นข้าทำเงินได้มากมายเสียหายไป
เป็นหมื่นครั้งข้าไม่ต้องการเจอแบบ

10
00:01:23,590 --> 00:01:28,965
นั้นอีกไปต่อไปอาดิว!

11
00:01:43,298 --> 00:01:48,673
ขบวนแห่ใบไม้ผลิสู่เอโดะ
เจ้าสัญญาว่าเราจะไม่เบื่อ

12
00:01:49,507 --> 00:01:53,257
ไม่เบื่อแน่เรา
ยังมีอาหารเลิศรสทุกคืน

13
00:01:53,340 --> 00:01:55,965
โอ้ข้าดีใจนะที่เจ้าอยากอาหาร
อีกครั้งเจ้าเสียแค่แขนแต่ลึงค์ยัง

14
00:01:56,048 --> 00:01:58,673
อยู่

15
00:01:59,215 --> 00:02:02,257
เหอะเราควรแจ้งข่าวตอนที่อาวุธของ
เรามาถึงแล้วเพราะสหายของเรารู้สึก

16
00:02:02,340 --> 00:02:05,382
กังวล

17
00:02:05,465 --> 00:02:07,757
ปล่อยให้พวกนั้นกังวลไปเพราะ
ตอนที่มันหยุดกังวลก็คือมันไม่

18
00:02:07,840 --> 00:02:10,132
ต้องการเราแล้ว

19
00:02:10,923 --> 00:02:12,923
แล้วท่านรู้ไหมว่าเมื่อไร

20
00:02:13,923 --> 00:02:18,007
อืมแล้วคืนนี้มีแผนยังไง

21
00:03:01,215 --> 00:03:08,173
ไอ้นั่นของใหม่งั้นเหรอ
ใจดีตลอดเลยนะนายหญิงคาจิ

22
00:03:08,715 --> 00:03:11,340
ข้ายินดีรับใช้ท่านตลอดอยู่แล้ว

23
00:03:11,423 --> 00:03:13,132
ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ

24
00:03:15,007 --> 00:03:18,465
ชินโดเฮย์จิเจ้าสัญญาไว้และเจ้าก็
ทำได้ไม่ว่าจะไปไหนทุกที่ล้วน

25
00:03:18,548 --> 00:03:22,048
ประหลาดใจและน่ายินดี

26
00:03:22,673 --> 00:03:26,173
ข้าคิดว่าเราจะได้กำลังจากความ
ยินดีแต่กองทัพของเรามิอาจขาดปืนไป

27
00:03:26,257 --> 00:03:29,798
ได้

28
00:03:30,423 --> 00:03:32,882
อ่าเจ้ากังวลเหมือนยายแก่เลยนะ

29
00:03:32,965 --> 00:03:37,340
ข้ากังวลเหมือนคนที่กำลังจะ
ไปทำสงครามกับพวกรัฐบาลต่างหาก

30
00:03:37,423 --> 00:03:41,798
อ่าปืนจะถูกลักลอบขนเข้า
มาด้วยเรือประมงในอีกสองวัน

31
00:03:43,298 --> 00:03:44,298
ฉลาดดี

32
00:03:44,382 --> 00:03:49,840
เอ้อกองทัพของเราจะเข้ายึดปราสาท
และข้าจะสังหารโชกุนและตระกูลอิโต

33
00:03:49,923 --> 00:03:55,382
ด้วยตัวเองในระหว่างการประชุม
ผู้อาวุโสช่วงงานเทศกาลใบไม้ผลิและ

34
00:03:55,465 --> 00:04:00,923
พวกขุนนางก็ต้องเลือกว่าจะตายกับ
เขาหรือโค้งคำนับให้กับหุ่นเชิดที่

35
00:04:01,007 --> 00:04:06,423
มันรับคำสั่งจากข้า!!

36
00:04:12,298 --> 00:04:14,007
ข้ายังไม่บอกให้หยุดเลย

37
00:04:25,632 --> 00:04:31,465
ของจะมาถึงในอีกสองวันค้นหาทุก
ท่าเรือและตลาดปลารวมถึงเรือทุกลำ

38
00:04:31,548 --> 00:04:37,382
เปิดทุกกล่องและติดสินบนทุกคน
ไม่ว่าจะแพงแค่ไหนเราต้องได้ปืนก่อน

39
00:04:37,465 --> 00:04:43,340
ฟาวเลอร์เมื่อท่านได้รับมันแล้ว
ข้าก็มีสิทธิ์จะได้ฆ่าฟาวเลอร์ก่อน

40
00:04:43,423 --> 00:04:47,423
ชายคนนั้นจะเป็นเหมือนโรคระบาด
ในญี่ปุ่นไม่มีใครคานอำนาจกับเขา

41
00:04:48,632 --> 00:04:53,715
ค้นหาปืนก่อนที่พวกนั้นจะไปถึง
เอโดะเอาตัวมันมาให้ข้าเดี๋ยวนี้

42
00:05:00,132 --> 00:05:04,757
การบรรจบกันของงานแต่งงานและเทศกาล
ใบไม้ผลิไม่มีฤกษ์ใดจะเหมาะไปกว่านี้

43
00:05:04,840 --> 00:05:09,465
เพราะข้าเป็นคนวางแผนเองอ้า!
ขุนนางทุกคนต้องต้อนรับพวกเราอย่าง

44
00:05:09,548 --> 00:05:14,215
ดียิ้มเข้าไว้เถอะ

45
00:05:15,548 --> 00:05:19,923
เฮอะที่นี่มีเพรียบพร้อมทุก
อย่างแล้วเจ้ายังจะต้องการอะไรอีก

46
00:05:20,632 --> 00:05:23,132
ข้าไม่อยากถูกบังคับให้แต่งงานกับ
ชายน่ากลัวที่ข้าไม่รู้จักข้า

47
00:05:23,215 --> 00:05:25,715
ต้องการไปจากเอโดะ

48
00:05:28,715 --> 00:05:33,840
ลูกรักที่ผ่านมามีตอนไหนที่เจ้า
อยากได้อะไรและไม่ได้มันมาด้วยหรือ

49
00:05:34,715 --> 00:05:36,132
ตอนที่ท่านย้อมฟันข้า

50
00:05:37,298 --> 00:05:39,507
เจ้าเชื่อข้าเถอะ

51
00:06:06,007 --> 00:06:12,923
ไงสหายตัวน้อยเจ้าอยู่มานานแค่ไหน
แล้วหืมนานมากข้างนอกใบไม้ผลิแล้ว

52
00:06:48,507 --> 00:06:53,715
นกตัวจ้อยโดนธนูตอนกำลังบิน
ข้าบอกแล้วท่านเกิดมาเพื่อสังหาร

53
00:06:55,923 --> 00:07:00,007
ท่านเห็นของสวยงามแต่สิ่งแรกที่
ทำคือฆ่ามันท่านมันคนใจหยาบจริงๆ

54
00:07:03,132 --> 00:07:04,507
ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอ

55
00:07:27,132 --> 00:07:30,090
ท่านใจกล้ามากที่พูด
ตรงๆกับนายน้อยแบบนั้น

56
00:07:30,882 --> 00:07:33,673
ความกล้าคือความเขลาภรรยาควรเป็น
เหมือนเต้าหู้ไร้ตัวตนไร้สีแต่อ่อน

57
00:07:33,757 --> 00:07:36,548
โยน

58
00:07:37,590 --> 00:07:41,090
เขาแย่อย่างที่หลายคน
บอกเขาไม่คุยกับข้าสักคำ

59
00:07:41,173 --> 00:07:46,007
อ๋อนายน้อยไม่คุยกับสตรีคนไหน
อยู่แล้วเป็นกฎของท่านหญิงอิโต

60
00:07:46,090 --> 00:07:48,298
ภรรยาคนแรกหวังว่าเขาจะทำตาม

61
00:07:48,382 --> 00:07:49,257
เกิดอะไรขึ้นกับนาง

62
00:07:49,340 --> 00:07:51,757
โอ้นางก็กลับไปหาครอบครัวของนาง

63
00:07:51,840 --> 00:07:53,007
ในโกศ

64
00:07:53,090 --> 00:07:55,882
บนเตียงเขาไร้ความ
ปราณีเหมือนยามออกศึก

65
00:07:55,965 --> 00:08:00,132
ท่าที่เจ้าบ่าวของท่าน
ชอบเหรอพันผ้าคาดเอาไว้รอบคอ

66
00:08:27,923 --> 00:08:31,840
ท่านอาเคมิให้มันได้งี้สิออกห่าง
จากหน้าต่างซะนี่ความต้องการของท่าน

67
00:08:31,923 --> 00:08:35,882
ตอนนี้เหรอความตาย

68
00:08:36,632 --> 00:08:40,923
แล้วมันมีอย่างอื่นด้วยเหรอไม่
หน้าต่างก็มีดหรือให้ข้ารอผ้าคาด

69
00:08:43,007 --> 00:08:46,090
เก็บความกังวลไว้เถอะเซคิเสียใจ
ที่ข้าไม่มีความกล้าไปให้พ้นข้าไม่

70
00:08:46,173 --> 00:08:49,257
ต้องการคำแนะจากเจ้าไม่ว่าจะเรื่อง
แต่งงานหรือความรักที่เจ้าคิดว่าตัว

71
00:08:49,340 --> 00:08:52,465
เองเก่งกาจนัก

72
00:08:53,090 --> 00:08:59,340
อืมข้าไม่เคยเข้าใจสิ่งที่เรียก
ว่าความรักการต่อสู้หรือการเมืองหรือ

73
00:08:59,423 --> 00:09:05,715
ศิลปะหรือสิ่งที่ข้าควร
เข้าใจข้ามันก็แค่นักรบน่าสังเวช

74
00:09:08,632 --> 00:09:13,132
เรื่องเดียวที่ข้ารู้ดีทุก
อย่างมีแค่เรื่องเดียวคือท่าน

75
00:09:15,923 --> 00:09:18,882
นี่คือของขวัญจากข้า

76
00:09:21,298 --> 00:09:24,507
หมากล้อมเหรอเราเลิกเล่นตอนข้าอายุ12

77
00:09:26,007 --> 00:09:26,923
ทำไม

78
00:09:28,007 --> 00:09:29,132
เพราะข้าชนะเจ้าทุกรอบ

79
00:09:29,965 --> 00:09:33,715
ทำไมเพราะท่านเรียนรู้ไงล่ะ

80
00:09:36,798 --> 00:09:40,423
ท่านเริ่มรู้สึกโกรธเคืองข้าตอนที่
ท่านโกรธเคืองที่ท่านต้องกลายไปเป็น

81
00:09:40,507 --> 00:09:44,298
ทรัพย์สินของคนอื่น

82
00:09:44,382 --> 00:09:46,423
สตรีไม่ควรเป็นทรัพย์สิน

83
00:09:46,507 --> 00:09:49,090
สตรีเป็นทรัพย์สิน!และพรุ่งนี้ท่าน
ก็จะเปลี่ยนเจ้าของจากท่านพ่อเป็น

84
00:09:49,173 --> 00:09:51,798
ท่านทาคาโยชิ

85
00:09:58,298 --> 00:10:04,923
ข้ารู้เสมอว่าวันนี้จะมาถึงตั้งแต่
วันที่แม่ท่านเสียข้าใช้เวลาที่เหลือ

86
00:10:05,007 --> 00:10:11,632
ในการทำเตรียมพร้อมกับการเจอโลก
แห่งความจริงไม่ใช่โลกที่ท่านปรารถนา

87
00:10:13,007 --> 00:10:18,090
แม้ว่าพ่อของท่านจะไม่รู้และบ่อย
ครั้งที่บางคราวท่านก็ไม่รู้หลายปี

88
00:10:18,173 --> 00:10:23,257
ที่ผ่านมาท่านแอบเข้าไปอ่านหนังสือ
ในห้องสมุดใช่ไหมละท่านคิดว่าทำไม

89
00:10:23,340 --> 00:10:28,423
ท่านถึงทำเช่นนั้นไม่ว่าจะ
รู้หรือไม่มันจะไม่ใช่แค่เอาตัวรอด

90
00:10:28,507 --> 00:10:33,507
ในที่แห่งนี้ได้แต่ว่า
ท่านจะ…ประสบความสำเร็จ

91
00:10:37,215 --> 00:10:44,132
แผ่ขยายอาณาเขตค้นหา
ช่องโหว่หว่านล้อมและชนะ

92
00:10:46,923 --> 00:10:48,340
ท่านเรียนรู้

93
00:10:50,215 --> 00:10:51,923
เลิกทำตัวเป็นแม่ข้าซะทีเถอะ

94
00:10:53,715 --> 00:10:57,007
ตั้งแต่พรุ่งนี้ข้าจะ
ไม่เป็นภาระของเจ้าอีกแล้ว

95
00:10:57,090 --> 00:11:01,215
ตำหนิข้าให้เต็มที่เกลียดข้าเลย
ข้าไม่ได้เป็นแม่ที่ดีไปกว่าตอนที่

96
00:11:01,298 --> 00:11:05,423
ข้าเป็นนักรบ

97
00:11:10,007 --> 00:11:12,173
ข้าสนุกกับงานนี้เหลือเกิน

98
00:11:54,548 --> 00:11:56,882
ฮึ่มมีคนตื่นแล้ว

99
00:11:57,590 --> 00:11:59,132
ไว้ค่อยบอกตอนไทเก็นตื่นนะ

100
00:12:00,298 --> 00:12:06,007
ขอบคุณลูกศิษย์เจ้าซะที่เจ้า
ยังไม่ตายวิญญาณของเจ้ามันดื้อดึง

101
00:12:10,298 --> 00:12:11,715
ข้าไม่ใช่ลูกศิษย์ของมิสึ

102
00:12:14,965 --> 00:12:16,298
เข้ายังไม่ตายสินะ

103
00:12:16,382 --> 00:12:20,007
อืมวิญญาณของเขาก็ดื้อดึง

104
00:12:27,715 --> 00:12:29,007
วันนี้มีอะไรให้ข้าช่วยไหม

105
00:12:30,798 --> 00:12:34,548
ข้าซักเสื้อผ้าให้ท่านอาจไม่รู้ว่า
มันสกปรกมากตอนนี้มันดีกว่าเดิมเยอะ

106
00:12:34,632 --> 00:12:38,382
เลยขาวขึ้นด้วยท่านรู้ไหมว่ามันขาว
ขึ้นจริงอาจารย์เอย์จิในตำนานสมควร

107
00:12:38,465 --> 00:12:42,257
ใส่ผ้าเตี่ยวที่ขาวสะอาด
โดยเฉพาะถ้าเขาช่วยฝึกข้า

108
00:12:42,798 --> 00:12:47,215
อืมเจ้าช่วยข้าได้โดยการเงียบปากซะ

109
00:12:47,840 --> 00:12:49,215
พ่อของข้าก็ชอบความเงียบ!

110
00:12:55,007 --> 00:12:55,923
ยังไม่ตายเหรอ

111
00:12:56,798 --> 00:12:58,173
เจ็บไปทั้งตัวเลย

112
00:12:58,257 --> 00:12:59,257
เป็นสัญญาณที่ดี

113
00:13:00,798 --> 00:13:05,173
เกลือกับไส้ปลาโคฮามะเหรอ

114
00:13:05,882 --> 00:13:06,798
ใกล้ๆ

115
00:13:09,715 --> 00:13:13,048
นี่คือโรงตีดาบของอาจารย์เอย์จิถ้า
งั้นนี่คือที่ที่เจ้าซ่อนตัวอยู่

116
00:13:13,132 --> 00:13:16,507
เมื่อหลายปีก่อน

117
00:13:17,798 --> 00:13:18,923
เจ้าฝึกฝนที่นี่

118
00:13:19,465 --> 00:13:22,423
ไม่มีใครสนใจว่าข้าจะหิวโซหรือตาย
เขารับข้าเอาไว้พักเถอะเดี๋ยวข้า

119
00:13:22,507 --> 00:13:25,465
กลับไป

120
00:13:26,382 --> 00:13:29,340
เดี๋ยวให้ข้าขอบคุณที่เจ้าช่วยข้า
ก่อนมันทำใจยากที่ยอมรับว่าเจ้าช่วย

121
00:13:29,423 --> 00:13:32,423
ข้า

122
00:13:33,507 --> 00:13:34,798
เจ้าไม่ได้ติดหนี้ข้า

123
00:13:47,507 --> 00:13:49,965
ท่านหญิงอิโตคิดว่าการพา
เที่ยวช่วยให้อารมณ์ดีขึ้น

124
00:13:51,090 --> 00:13:55,590
ดูต้นไม้พวกนั้นสิราวกับ
พวกมันเบ่งบานรับงานแต่งเลย

125
00:13:55,673 --> 00:13:58,715
แม้แต่นางคณิกาก็ยัง
ทำงานทั้งกลางวันและกลางคืน

126
00:14:03,798 --> 00:14:05,007
หยุด!หยุดก่อน

127
00:14:12,715 --> 00:14:13,923
ท่านมาไกลมากเลยนะเจ้าคะ

128
00:14:15,173 --> 00:14:19,132
เจ้าค่ะนายหญิงคาจิข้าเอง
ให้ข้าร่ายกลอนเร็นกะให้ฟังไหม

129
00:14:21,507 --> 00:14:26,673
อาเคมิโอ้อาเคมิ
เจ้าย้อมฟันเจ้าสาวด้วย

130
00:14:26,757 --> 00:14:31,257
ลูกค้าของเราทุกคนต่างมาที่เอโดะ
เพื่องานเทศกาลใบไม้ผลิกับพวกงาน

131
00:14:31,340 --> 00:14:36,132
แต่งงานของชนชั้นสูงเราเช่า
ห้องพักที่โรงน้ำชาในโยชิวาระ

132
00:14:36,215 --> 00:14:39,132
เราผ่านทางหลวงทั้งหมดเพื่อมาที่นี่
แวะพักทั้ง69สถานีของทางหลวงนาคาเซ็น

133
00:14:39,215 --> 00:14:42,173
โดเลยนะ

134
00:14:42,882 --> 00:14:47,215
แล้วทำไมเจ้าถึงอยู่ที่นี่
แถมยังอยู่ในเกี้ยวโชกุนอีก

135
00:14:47,298 --> 00:14:51,632
อ๋อดูเหมือนงานแต่ง
ที่ว่ามันจะเป็นงานของข้า

136
00:14:52,423 --> 00:14:55,965
เดี๋ยวนะงานแต่ง
นั่นคืองานแต่งเจ้าเหรอ

137
00:14:56,048 --> 00:14:57,798
นางเป็นเจ้าหญิงจริงๆด้วย

138
00:14:57,882 --> 00:15:02,632
แน่นอนอยู่แล้วก็
นางอาศัยอยู่ในปราสาท

139
00:15:05,423 --> 00:15:07,840
ข้าอยู่ในบ่วงที่รายล้อมด้วยอสรพิษ

140
00:15:07,923 --> 00:15:10,298
งั้นข้ากับเจ้ามาสลับ
ตัวกันตอนนี้กันเลยไหมล่ะ

141
00:15:10,382 --> 00:15:13,923
เราให้บริการเป้าที่เหนื่อยล้าบน
ท้องถนนของชายทุกคนที่นี่เพื่อจ่าย

142
00:15:14,007 --> 00:15:17,548
เงินให้กับครอบครัวใหม่ของเจ้า
ซึ่งเจ้าให้บริการแค่ชายคนเดียว…แบบ

143
00:15:17,632 --> 00:15:21,423
ไร้ราคี

144
00:15:21,507 --> 00:15:22,590
ท่านไม่เข้าใจหรอก

145
00:15:22,673 --> 00:15:27,590
ที่เขาเป็นสัตว์ร้ายน่ะเหรอเขา
อ่อนแอเขาเป็นบุรุษบุรุษทุกคนอ่อนแอ

146
00:15:27,673 --> 00:15:32,590
คนที่ทำตัวเป็นสัตว์ร้ายอ่อนแอ
ที่สุดพวกเขาเสพสมสตรีเพศและคิดว่า

147
00:15:32,673 --> 00:15:37,590
มันทำให้ตัวเองมีพลังที่จริงแล้ว
ลึงค์ของเขานั้นแสนเปราะบางเจ้าเอง

148
00:15:37,673 --> 00:15:42,590
ก็เคยเห็นแล้วพวกเขาต้องการที่จะ
เป็นผ้าอ้อมและป้อนนมแม่แล้วเดินออก

149
00:15:42,673 --> 00:15:47,590
ไปราวกับว่าพวกเขาพิชิตกองทัพเพื่อ
ปกปิดความอ่อนแอเจ้าต้องเป็นพลังให้

150
00:15:47,673 --> 00:15:52,632
เขาและเขาจะบูชาเจ้า

151
00:15:54,007 --> 00:15:55,923
ข้าไม่รู้ว่าจะทำได้ไหม

152
00:15:57,757 --> 00:16:00,590
หยุดวิ่งเข้าหาและวิ่งหนีผู้ชาย
ตัดสินใจซะว่าตัวของเจ้าต้องการอะไร

153
00:16:00,673 --> 00:16:03,507
กันแน่

154
00:16:05,423 --> 00:16:07,007
ข้าอยากควบคุมชีวิตตัวเอง

155
00:16:07,548 --> 00:16:12,632
ถ้างั้นก็ควบคุม
ชีวิตของเขาซะเจ้าหญิง

156
00:16:25,132 --> 00:16:29,298
น่าสงสารชายผิวขาวคนนั้น
กำลังจะฆ่านางกับคนที่เหลือ

157
00:16:34,798 --> 00:16:36,423
ข้าจะไม่อยู่เป็นภาระให้ท่านนาน

158
00:16:37,548 --> 00:16:39,507
แต่เจ้าเคยอยู่ที่นี่มาก่อน

159
00:16:40,715 --> 00:16:45,632
ข้าไม่มีที่ให้ไปจนกว่าข้าจะได้
ล้างแค้นดังนั้นข้าจำเป็นต้องมีดาบ

160
00:16:50,798 --> 00:16:52,007
ประกอบให้เหมือนเดิมได้ไหม

161
00:16:52,840 --> 00:16:55,923
ไม่ได้หักไปแล้วก็คือหักไปแล้ว

162
00:16:56,965 --> 00:16:59,132
ถ้างั้นก็ต้องเอาไป
หลอมและตีขึ้นมาใหม่

163
00:17:00,090 --> 00:17:02,715
ดาบของเจ้าหักเพราะส่วนผสมผิด

164
00:17:03,423 --> 00:17:04,507
มันสมบูรณ์แบบ

165
00:17:04,590 --> 00:17:06,215
มันบริสุทธิ์เกินไป

166
00:17:08,090 --> 00:17:10,548
โลหะของเจ้าต้องการ
ผสมกับเหล็กหลอมใหม่

167
00:17:11,507 --> 00:17:12,757
ท่านมีเหล็กให้ข้าไหม

168
00:17:13,465 --> 00:17:14,673
ไม่

169
00:17:14,757 --> 00:17:16,090
งั้นก็ให้ดาบข้า

170
00:17:16,673 --> 00:17:21,423
ไม่ไฟแห่งความโทสะใน
ตัวเจ้ามันเกินที่จะควบคุม

171
00:17:24,923 --> 00:17:26,548
ข้าไม่ใช่เด็กที่ท่านเคยรู้จัก

172
00:17:27,215 --> 00:17:31,923
ไม่เด็กคนนั้นจะมาพบเจ้าแล้ววิ่ง
หนีเด็กคนนั้นเป็นเด็กที่เข้าใจถึง

173
00:17:32,007 --> 00:17:36,715
ความหมายของดาบเส้นแบ่งแห่งความ
เป็นและความตายข้าไม่มีเหล็กจะให้

174
00:17:36,798 --> 00:17:41,465
เจ้า

175
00:17:46,673 --> 00:17:48,507
งั้นข้าจะตีดาบของข้าเอง

176
00:18:20,715 --> 00:18:23,215
มิสึมิสึ!

177
00:19:18,757 --> 00:19:19,923
รู้ได้ยังไงว่าข้าอยู่นี่

178
00:19:20,798 --> 00:19:25,132
อุปกรณ์ของเจ้าใช้
มันแทนมือใครทำให้เจ้า

179
00:19:25,215 --> 00:19:29,507
อืมข้าทำเอง

180
00:19:30,423 --> 00:19:31,340
ทำไม

181
00:19:31,923 --> 00:19:33,132
อยากมีประโยชน์

182
00:19:33,215 --> 00:19:34,132
แค่นี้เองเหรอ

183
00:19:42,007 --> 00:19:44,632
ข้าอยากเป็นซามูไร
ข้าอยากเป็นผู้ยิ่งใหญ่

184
00:19:45,548 --> 00:19:46,465
อืม

185
00:19:47,923 --> 00:19:50,548
คนส่วนใหญ่มัก
หัวเราะตอนที่ข้าพูดแบบนี้

186
00:19:51,507 --> 00:19:52,507
มันตลกเหรอ

187
00:19:53,382 --> 00:19:54,923
ซามูไรต้องมีมือ

188
00:19:55,590 --> 00:19:59,007
จริงเหรอแล้ว
ช่างตีดาบต้องมีตาหรือเปล่า

189
00:20:01,923 --> 00:20:06,965
มือของเจ้าเพราะ
อุบัติเหตุหรือตั้งแต่เกิดล่ะ

190
00:20:07,715 --> 00:20:10,590
ตั้งแต่เกิดตาท่านล่ะ

191
00:20:11,673 --> 00:20:12,798
เพราะไฟ

192
00:20:16,132 --> 00:20:17,798
ตอนนี้ไฟก็เลยฟังท่าน

193
00:20:20,298 --> 00:20:21,215
อืม

194
00:21:11,298 --> 00:21:13,507
เจ้าทำงานทั้งคืนข้าคิดว่าเจ้าคงหิว

195
00:21:17,507 --> 00:21:22,298
เกี๊ยวปลาชื่อดังของตาแก่
อิตากาคิของดีหนึ่งเดียวจากโคฮามะ

196
00:21:23,798 --> 00:21:29,132
ข้าไม่เคยกินมันมาก่อนลืมแล้ว
ข้าเป็นแค่หมาที่กินเศษขยะตามรางน้ำ

197
00:21:33,715 --> 00:21:34,632
ดาบของเจ้า

198
00:21:35,298 --> 00:21:37,132
เหล็กมันไม่หลอมรวมกัน

199
00:21:37,673 --> 00:21:42,048
แล้วยังไงเจ้าต้องรีบตาม
ไอ้เวรตะไลฟาวเลอร์ก่อนที่มันจะสายไป

200
00:21:42,757 --> 00:21:45,215
ดาบคือวิญญาณของซามูไร

201
00:21:45,298 --> 00:21:49,965
ไม่นั่นเป็นแค่คำพูดที่เขาบอกศิษย์
เข้าใหม่ในโรงฝึกเจ้าเก่งมากอาจจะ

202
00:21:50,048 --> 00:21:54,715
เก่งกว่าข้าซะอีกและ
ไม่มีใครที่เก่งกว่าข้า

203
00:21:56,965 --> 00:22:03,882
ฟังนะอาวุธน่ะไม่สำคัญอึกอะ
ใช้ค้อนก็เอาชนะได้เอ้าลุกขึ้น

204
00:22:04,590 --> 00:22:06,507
อาจารย์เอย์จิไม่ชอบ
ให้ใครเคลื่อนย้ายของ

205
00:22:12,382 --> 00:22:14,632
อ่าข้าเจ็บเกินกว่าจะทะเลาะกับเจ้า

206
00:22:24,382 --> 00:22:26,423
เจ้าคิดว่าจะทำข้า
ล้มได้ถึงสองรอบเหรอ

207
00:22:42,132 --> 00:22:45,798
โอ้เอ่อๆข้าขอโทษ

208
00:22:50,340 --> 00:22:51,465
อย่าขอโทษเลยไทเก็น

209
00:22:54,298 --> 00:22:55,215
ไทเก็น

210
00:22:56,090 --> 00:22:57,507
เออข้าคงคิดถึงอาเคมิน่ะ

211
00:23:00,840 --> 00:23:02,507
มีเรื่องที่ข้าต้องบอกเจ้า

212
00:23:11,965 --> 00:23:13,632
เจ้าจะไม่ได้เจอกับอาเคมิอีก

213
00:23:14,298 --> 00:23:15,548
หา

214
00:23:15,632 --> 00:23:17,882
นางอยู่เอโดะกำลังจะ
แต่งงานกับอิโตทาคาโยชิ

215
00:23:17,965 --> 00:23:19,548
แล้วเจ้ารู้เรื่องนี้ได้ยังไง

216
00:23:19,632 --> 00:23:22,215
ข้าอยู่ตอนที่ทหารของโทคุโนบุพา
ตัวนางไปนางมาหาข้าเพื่อให้ข้าช่วย

217
00:23:22,298 --> 00:23:25,298
เรื่องหมั้น

218
00:23:25,382 --> 00:23:26,840
แล้วเจ้าก็ปล่อยให้มันพาไปงั้นเหรอ

219
00:23:27,548 --> 00:23:28,965
มันดีสำหรับนางแล้ว

220
00:23:30,923 --> 00:23:31,965
ข้าต้องไปเอโดะ

221
00:23:32,048 --> 00:23:35,548
ไม่มันอันตรายเกินไป
ฟาวเลอร์วางแผนโจมตีปราสาทเอโดะ

222
00:23:35,632 --> 00:23:36,548
ว่าไงนะ

223
00:23:36,632 --> 00:23:39,798
ข้าเห็นแผนการมันมันมีกองทัพปืนยาว
จากโพ้นทะเลมันฉลาดมันจะจู่โจม

224
00:23:39,882 --> 00:23:43,007
ระหว่างการประชุมใหญ่

225
00:23:43,090 --> 00:23:47,215
นี่เจ้ารู้มาตลอดเลยงั้นเหรองั้น
โชกุนก็ไม่ปลอดภัยแล้วอาเคมิเองก็

226
00:23:47,298 --> 00:23:51,507
ด้วยนี่เจ้าเป็นซามูอะไรภาษาอะไรกัน

227
00:23:51,590 --> 00:23:53,882
ข้าจะไปฆ่าฟาวเลอร์

228
00:23:53,965 --> 00:23:58,632
ไม่ใช่เพื่อเกียรติแต่
เพราะเกลียดเจ้ามันอสูรกายจริงๆ

229
00:24:05,923 --> 00:24:10,923
ข้าจะไปเอโดะเพื่อเตือนโชกุน
และข้าก็จะตามหาเจ้าและฆ่าเจ้าซะ

230
00:24:21,465 --> 00:24:25,882
ของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ข้า
เคยได้รับคือของจากท่านหญิงอิโตผู้

231
00:24:25,965 --> 00:24:30,382
มอบบุตรชายสองคนให้ข้าดังนั้นถึงข้า
จะตายก็ไม่มีผลกระทบร้ายแรงต่อประเทศ

232
00:24:30,465 --> 00:24:34,923
นี้ยกเว้นปัญหา
เรื่องการสวดส่งวิญญาณ

233
00:24:36,798 --> 00:24:42,673
ข้ารู้สึกยินดีที่จะมอบตำแหน่งเพื่อ
เป็นการฉลองการวิวาห์ของบุตรชายคนรอง

234
00:24:42,757 --> 00:24:48,632
อิโตทาคาโยชิกับบุตรสาวเพียง
คนเดียวของท่านโทคุโนบุไดอิจิ

235
00:24:49,715 --> 00:24:53,882
ทุกคนณที่นี้ได้พิสูจน์ถึงความ
ทุ่มเทที่มีต่อราชวงศ์แล้วขอให้

236
00:24:53,965 --> 00:24:58,132
เจ้าสาวมีความภักดีเหมือนที่ตระกูล
ภักดีต่อข้าขอให้ครรภ์ของนางมีผลผลิต

237
00:24:58,215 --> 00:25:02,423
อุดมสมบูรณ์เหมือนทุ่งนา

238
00:25:14,132 --> 00:25:19,298
ลูกข้าอาหารที่อยู่ตรง
นี้เราเตรียมให้เจ้าโดยเฉพาะ

239
00:25:26,632 --> 00:25:31,215
นี่คือตับกระต่ายราดอสุจิของม้าข้า
หวังว่าเจ้าจะสามารถบรรลุหน้าที่ของ

240
00:25:31,298 --> 00:25:35,923
เจ้าในฐานะภรรยาได้

241
00:25:41,132 --> 00:25:45,465
ท่านจะได้รู้ว่าข้าทำได้ทุกอย่าง

242
00:25:48,298 --> 00:25:52,965
สมองจิ้งจอกแช่เย็นเพื่อเชาว์
ปัญญายาต้มจากเลือดในครรภ์หมูเพื่อ

243
00:25:53,048 --> 00:25:57,757
ความเยาว์วัยและอายุที่ยืนยาว

244
00:26:05,340 --> 00:26:11,840
ส่วนนี่เป็นความคิดของสามี
เจ้าช่างเป็นเด็กที่น่ารักเนอะ

245
00:26:49,507 --> 00:26:54,798
ก็คือเหล็กของเจ้าพังทลาย

246
00:26:56,215 --> 00:26:57,965
บางทีปีศาจอาจหลอมเหล็กไม่ได้

247
00:26:58,965 --> 00:27:00,215
จะจริงเหรอ

248
00:27:02,340 --> 00:27:06,423
โลกเห็นข้าเป็นอสูรกายน่าชิงชัง
เป็นวิญญาณแค้นแม่ของข้าก็เห็นเช่น

249
00:27:06,507 --> 00:27:10,632
นั้นนางรักข้าไม่ลง

250
00:27:12,007 --> 00:27:12,923
มันอาจจะถูกต้องแล้ว

251
00:27:14,048 --> 00:27:19,465
ข้าไม่ได้ฝึกฝนเจ้าให้เป็นปีศาจ
หรือมนุษย์ข้าแสดงให้เจ้าเห็นถึงการ

252
00:27:19,548 --> 00:27:25,007
เป็นศิลปินการเป็น
ศิลปินคือการทำเพียงสิ่งเดียว

253
00:27:27,923 --> 00:27:32,965
ดูข้าสิข้ามิอาจต่อสู้ทอผ้าหรือทำ
สวนข้าตีดาบประกอบอาหารเพื่อมีแรง

254
00:27:33,048 --> 00:27:38,132
มาตีดาบ

255
00:27:39,423 --> 00:27:43,298
ข้าศึกษาพระสูตรชำระ
ล้างจิตใจเพื่อสร้างดาบที่ดี

256
00:27:44,090 --> 00:27:45,840
ท่านว่าการแก้แค้นเป็นศิลปะไหม

257
00:27:46,715 --> 00:27:52,632
ดาบหม้อโซบะความตายทุก
อย่างล้วนเหมือนกับศิลปิน

258
00:27:54,132 --> 00:27:55,715
งั้นข้าก็เป็นศิลปินที่แย่

259
00:27:58,132 --> 00:28:04,923
ศิลปินมอบทุกสิ่งที่พวกเขามี
ทั้งหมดให้แก่ศิลปะจุดแข็งและข้อ

260
00:28:05,007 --> 00:28:11,798
บกพร่องของเจ้าความรักและความละอาย
หรืออาจจะเป็นคนที่เจ้าไปรวบรวมมาข้า

261
00:28:11,882 --> 00:28:18,715
ตีดาบที่ดีที่สุด
ได้ตอนข้ามีลูกศิษย์

262
00:28:20,423 --> 00:28:21,548
ข้านึกว่าท่านรำคาญซะอีก

263
00:28:22,590 --> 00:28:23,798
ก็คงทั้งสองอย่าง

264
00:28:26,132 --> 00:28:29,507
อาจมีปีศาจสิ่งสู่ใน
ตัวเจ้าแต่ไม่ใช่แค่นั้น

265
00:28:30,882 --> 00:28:34,298
ถ้าเจ้าไม่ได้เชิญทั้งหมดปีศาจจะ
นั่งเก้าอี้สองตัวและศิลปะของเจ้าจะ

266
00:28:34,382 --> 00:28:37,798
ทุกข์ทรมาน

267
00:28:38,798 --> 00:28:40,007
แล้วข้าควรทำยังไง

268
00:28:41,423 --> 00:28:48,340
ข้ารู้แค่วิธีตีดาบทุกๆเช้าข้า
จะจุดไฟและเริ่มทำเหมือนทุกครั้ง

269
00:29:27,632 --> 00:29:30,382
ลงเป็นเหมือนเต้าหู้
พร้อมที่จะถูกกลืนกิน

270
00:29:31,132 --> 00:29:33,423
ท่านทาคาโยชิส่งของขวัญมาให้ท่าน

271
00:29:34,340 --> 00:29:36,465
เพราะว่าท่านมีความสุขกับมื้อเย็นมาก

272
00:29:36,548 --> 00:29:38,715
เขาก็เลยให้อาหารเช้ากับกลางวัน

273
00:29:51,715 --> 00:29:56,715
สนุกมากไหมที่ทรมานข้าฆ่านกของ
ข้าและให้ข้ากินแถมยังเอามาอีกสองตัว

274
00:29:59,507 --> 00:30:02,298
พูดอะไรบ้างสิหรือท่าน
รังเกียจที่จะพูดกับข้า

275
00:30:06,007 --> 00:30:11,465
คือว่ามัน…เป็นคำขอโทษทะแทนแม่ของข้า

276
00:30:30,215 --> 00:30:33,673
ข้ารู้แล้วมันเป็นของขวัญที่จริงใจ
สามีของข้าให้อภัยที่ข้าตบหน้าได้

277
00:30:33,757 --> 00:30:37,215
ไหม

278
00:30:43,923 --> 00:30:49,215
สามีของข้าไม่มีเหตุผลที่ต้องอาย
กับภรรยาท่านไม่จำเป็นต้องรีบตอบครู

279
00:30:49,298 --> 00:30:54,590
ที่เก่งที่สุดของข้าก็เคยพูด
ตะกุกตะกักจนผู้ช่วยครูหัวเราะแต่

280
00:30:54,673 --> 00:30:59,965
ข้ารู้ว่าเป็นเพราะในหัวเขาเต็ม
ไปด้วยความคิดปากของเขาเลยตามไม่ทัน

281
00:31:00,048 --> 00:31:05,340
ตอนที่เขาร่ายบทกลอนถ้อยคำก็เปี่ยม
ไปด้วยความหมายและเติมไฟให้ข้าจนข้า

282
00:31:05,423 --> 00:31:10,715
หลงใหลในตัวเขาอย่างสุดใจ

283
00:31:12,715 --> 00:31:16,423
ถามอีกครั้งสามีของข้า
ให้อภัยที่ข้าตบหน้าได้ไหม

284
00:31:18,215 --> 00:31:19,798
อะอื้อได้

285
00:31:21,507 --> 00:31:24,132
แล้วสามีของข้าจะร่ายกลอนให้ฟังไหม

286
00:31:54,923 --> 00:31:55,840
ริงโกะ

287
00:32:01,507 --> 00:32:02,798
เจ้ารู้จักปารมิตาหฤทัยสูตรไหม

288
00:32:05,632 --> 00:32:10,090
ร่างกายคือความว่างเปล่าร่างกาย
ล้วนว่างเปล่าทุกสิ่งล้วนว่างเปล่า

289
00:32:10,173 --> 00:32:14,632
-ไม่มีอะไรเกิดไม่มีอะไรตาย
-ไม่มีอะไรเกิดไม่มีอะไรตาย

290
00:32:26,923 --> 00:32:28,923
มีบางสิ่งที่ข้าทำคนเดียวไม่ได้

291
00:32:58,423 --> 00:32:59,632
ข้าอยากฟังเสียงท่าน

292
00:33:03,632 --> 00:33:04,548
เอาเลย

293
00:33:08,548 --> 00:33:15,465
หากเพียงแค่…คะคืนนี้เรามาแบ่งปัน
หมอนหนุนกันเถิดเพราะข้าได้เดินทางบน

294
00:33:17,548 --> 00:33:24,465
ทางแห่งความฝันมา
ยาวนานเพื่อค้นหาความจริง

295
00:34:46,507 --> 00:34:53,215
ค้นเรือทุกลำรถเข็นทุนคันบนทุก
ชายฝั่งแต่ไม่พบอะไรเลยไม่มีปืน

296
00:34:53,298 --> 00:35:00,007
ตะวันตกในญี่ปุ่นข้าเกรงว่าคนผิว
ขาวนั่นหลอกท่านและท่านกำลังจะถึงฆาต

297
00:35:01,840 --> 00:35:04,048
หืมจดหมายเหรอ

298
00:35:05,090 --> 00:35:05,965
เรื่องธุรกิจน่ะ

299
00:35:06,923 --> 00:35:10,007
ทำธุรกิจให้เสร็จ
ข้ามีบางอย่างให้เจ้าดู

300
00:35:11,132 --> 00:35:12,757
ของเล่นใหม่เงาวับ

301
00:35:15,465 --> 00:35:21,423
ข้าขอคนถูกประณามสองคนแต่
ส่งมาสี่ช่างน่านับถือจริงๆ

302
00:35:31,423 --> 00:35:34,798
ยิงมาเลยขอห่วยๆนะ

303
00:35:45,507 --> 00:35:49,590
ตาข้าแล้วได้เวลาทดสอบปืนของเรา

304
00:35:50,757 --> 00:35:55,215
ปืนของเราเหรอข้าไม่
เข้าใจมันอยู่ที่ไหนเหรอ

305
00:35:58,798 --> 00:36:04,840
มันอยู่ตรงนี้แน่นอนว่าข้าดัดแปลง
การออกแบบเพื่อนำเข้าปืนกว่าสองพัน

306
00:36:04,923 --> 00:36:10,965
กระบอกจากประเทศของข้าแบบไม่ให้
ใครรู้ประวัติศาสตร์ของประเทศข้าเป็น

307
00:36:11,048 --> 00:36:17,090
หนึ่งในความทุกข์ทรมานที่เกิด
ขึ้นในตอนที่ข้ายังเป็นเด็กตอนนั้น

308
00:36:17,173 --> 00:36:23,215
พวกราชวงศ์ทิวดอร์เผาเสบียงอาหาร
ของกองทัพกบฏโอนีลเราอดอยากทุกคน

309
00:36:23,298 --> 00:36:29,340
อดอยากปากของคนตายเปื้อนสีเขียวจาก
การเคี้ยวตำแยยามอดอยากทุกคนล้วนมี

310
00:36:29,423 --> 00:36:35,465
ไหวพริบพ่อแม่ข้าตายก่อนวัยอันควร
ทำให้ข้ากับน้องต้องจับหนูกินพวกหนู

311
00:36:35,548 --> 00:36:41,590
วิ่งเร็วมากข้ากรีดเลือดให้น้องสาว
กินเพื่อให้นางมีชีวิตอยู่ต่ออีกสอง

312
00:36:41,673 --> 00:36:47,715
สัปดาห์ข้าไม่ได้นอนเพราะต้อง
ปกป้องนางจากความหิวโซจนกระทั่งพื้น

313
00:36:47,798 --> 00:36:53,840
ดินละลายข้าเฉือนไตนางออกมาและก็
ฝังนางตับอ้วนพีติดมันเหมือนถั่วข้า

314
00:36:53,923 --> 00:36:59,965
ไม่ได้กินอาหารเลยสักมื้อตั้งแต่ได้
กัดคำนั้นไปมันเป็นสิ่งสุดท้ายที่ข้า

315
00:37:00,048 --> 00:37:05,923
ทำเพราะข้าจำเป็นจริงๆแต่
ตอนนี้ข้าได้ควบคุมชีวิตแล้วทุกๆคำ!

316
00:37:31,715 --> 00:37:36,382
ท่านจิบะพยายามจะขโมยของของข้าเขา
คิดจะนำรัฐประหารเองโดยไม่มีเราอยาก

317
00:37:36,465 --> 00:37:41,132
ได้นิ้วโป้งเขาไหม

318
00:37:45,132 --> 00:37:46,507
แล้วทหารของเขาล่ะ

319
00:37:46,590 --> 00:37:53,298
เป็นทหารของเจ้าแล้วดูเหมือนเราจะ
เสียคนวงในไปซึ่งเจ้าต้องทำหน้าที่

320
00:37:53,382 --> 00:38:00,132
ของจิบะในปราสาทแทนคิดว่าทำได้ไหม

321
00:38:18,132 --> 00:38:22,340
ดาบจากเหล็กนี้สังหารได้แม้แต่ทวย
เทพเจ้าได้ตีดาบที่คู่ควรกับจุด

322
00:38:22,423 --> 00:38:26,632
ประสงค์ตัวเอง

323
00:38:28,215 --> 00:38:33,215
ไม่ท่านพูดถูกดาบนี้ไม่คู่ควรกับ
ตัวข้าเหล็กนี้เป็นของท่านข้าต้องไป

324
00:38:33,298 --> 00:38:38,298
เอโดะและฆ่าคนที่ข้าสาบานว่าจะฆ่า
ถ้าข้าทำสำเร็จและยังมีชีวิตอยู่ข้า

325
00:38:38,382 --> 00:38:43,382
จะกลับมาและท่านก็จะได้บอกว่าข้า
คู่ควรกับดาบที่ทำจากโลหะนี้ที่หลอม

326
00:38:43,465 --> 00:38:48,423
ขึ้นโดยท่าน

327
00:38:55,298 --> 00:38:59,090
ข้าขอโทษที่ข้าต้องขอตัวข้ารู้ว่า
ท่านตื่นเต้นที่จะเป็นอาจารย์ข้าข้า

328
00:38:59,173 --> 00:39:03,007
อาจไปเป็นปีอาจารย์ต้องการข้า

329
00:39:10,507 --> 00:39:11,798
ลาก่อนบิดาแห่งดาบ

330
00:39:22,007 --> 00:39:23,507
ลาก่อนบิดาแห่งดาบ

331
00:39:39,007 --> 00:39:43,215
เอาข้าวของของเจ้าไปข้าไม่จำเป็น
ต้องให้พวกเจ้ารับใช้แล้วบอกท่านหญิง

332
00:39:43,298 --> 00:39:47,507
อิโตไปว่าไม่จำเป็นต้องทำ
อาหารและเลิกยุ่งกับคนของข้า

333
00:39:49,507 --> 00:39:51,215
แล้วใครจะรับใช้ท่าน

334
00:39:57,215 --> 00:39:58,923
เจ้าหญิงเรียกตัวพวกเรามา

335
00:40:00,590 --> 00:40:05,715
นี่ไม่ใช่การเรียกตัวเป็นข้อเสนอทาง
ธุรกิจนายหญิงคาจิตอนนี้ข้ามีเงินของ

336
00:40:05,798 --> 00:40:10,923
ตัวเองและต้องการ
ซื้อผู้หญิงของท่านทุกคน

337
00:40:13,382 --> 00:40:15,090
ห้าเท่าของจำนวนที่ติดหนี้ท่าน

338
00:40:15,715 --> 00:40:16,965
แล้วเงื่อนไขของเจ้าล่ะ

339
00:40:17,590 --> 00:40:19,965
ไม่มีเงื่อนไขและทุกคนสามารถคิด
ว่าตัวเองเป็นอิสระได้จะไปตอนไหน

340
00:40:20,048 --> 00:40:22,423
ก็ได้

341
00:40:25,007 --> 00:40:26,590
ข้าไม่ต้องเป็นโสเภณีแล้วสิ

342
00:40:27,298 --> 00:40:29,298
เจ้าไม่มีหนี้กับเรา

343
00:40:29,382 --> 00:40:35,007
ก็จริงแต่ว่าเผอิญข้าอยากจะทำอะไร
เพื่อตัวข้าเองอีกอย่างข้าจำเป็น

344
00:40:35,090 --> 00:40:40,715
ต้องมีคนรับใช้คนใหม่เงินดี
ชุดใหม่และใช้ชีวิตอยู่ในนี้

345
00:40:43,215 --> 00:40:45,882
ที่นี่เป็นวังของท่านเหรอ

346
00:40:46,548 --> 00:40:50,173
ที่นี่มีโอกาสให้พวกเจ้าข้ามีอะไร
ให้เรียนรู้มากมายข้าต้องการสหายที่

347
00:40:50,257 --> 00:40:53,923
ไว้ใจได้สหายที่มี
ประสบการณ์ในโลกกว้าง

348
00:41:04,798 --> 00:41:09,923
นี่เป็นเรื่องที่ดีที่สุดใน
ชีวิตข้าเลยข้าดีใจที่สุดเลย

349
00:41:14,007 --> 00:41:15,757
ตามนั้นแหละเว้นแต่เจ้าไม่อยากอยู่

350
00:41:17,632 --> 00:41:24,382
ข้าทำตัวแย่กับเจ้าแต่เจ้าเสนอสิ่ง
นี้ให้ข้าเหรอข้าขอร้องอาเคมิได้โปรด

351
00:41:24,465 --> 00:41:31,215
ฟังข้าเจ้าต้องหนีไปถ้า
เจ้าอยู่ที่นี่เจ้าจะมีอันตราย

352
00:41:34,507 --> 00:41:37,090
ท่านพ่อข้าไม่รู้ว่าต้องทำยังไงแต่
ว่ามันสำคัญมากบอกไปเหมือนที่เจ้าบอก

353
00:41:37,173 --> 00:41:39,757
ข้าเร็วเข้า

354
00:41:40,840 --> 00:41:45,923
มีแผนการที่จะล้มราชวงศ์ชาวผิวขาว
วางแผนโจมตีปราสาทเอโดะและฆ่าโชกุน

355
00:41:46,007 --> 00:41:51,090
อิโตกับครอบครัวรวมถึงทุกคนที่อยู่
ในปราสาทเขามีกองทัพปืนจากต่างประเทศ

356
00:41:51,173 --> 00:41:56,215
และเหล่าพรรคพวกขุนนาง

357
00:41:58,007 --> 00:41:59,382
เขาบอกไหมเมื่อไร

358
00:41:59,465 --> 00:42:03,215
ตอนประชุมขุนนาง
ท่านต้องรีบไปเดี๋ยวนี้

359
00:42:06,007 --> 00:42:12,923
ขอบใจเจ้าอาจช่วยพวกเราทุกคน
รวมถึงลูกสาวของข้ามีใครรู้อีกไหม

360
00:42:14,507 --> 00:42:15,757
ไม่มีเจ้าค่ะ

361
00:42:15,840 --> 00:42:17,423
ข้าไม่รู้จะขอบใจยังไงเลย

362
00:42:26,507 --> 00:42:27,340
อิเสะ!

363
00:42:29,507 --> 00:42:36,007
ข้าบอกให้เจ้าเชื่อใจข้าเจ้าจะอยู่
กินกับชายที่น่ากลัวได้ไม่นานนักหรอก

364
00:42:45,298 --> 00:42:52,132
เจ้าเป็นสมาชิกของตระกูลอิโตแล้ว
ผู้คนจะชุมนุมรอบตัวเจ้าตอนที่โชกุน

365
00:42:52,215 --> 00:42:59,090
กับลูกชายตายเพื่อให้อำนาจตกมา
อยู่ในมือข้าและแบ่งมันกับสหายใหม่

366
00:42:59,798 --> 00:43:05,090
หลายคนจะตายอยู่ที่นี่เจ้าจะ
ปลอดภัยจนกว่าเรื่องจะจบตอนนั้นมา

367
00:43:05,173 --> 00:43:10,507
ขอบคุณข้าด้วยล่ะ

368
00:43:13,590 --> 00:43:15,090
ไม่!