1
00:00:07,341 --> 00:00:09,841
โลกนี้ช่างน่าตื่นตาตื่นใจ

2
00:00:10,636 --> 00:00:13,676
เราอาจไม่ทันได้สังเกตเห็น
สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิต

3
00:00:15,766 --> 00:00:17,636
แต่หากลองมองให้ถี่ถ้วน

4
00:00:18,143 --> 00:00:20,563
คุณจะเจอโลกที่ยังไม่เคยมีใครค้นพบ

5
00:00:22,648 --> 00:00:24,978
โลกที่วีรบุรุษตัวจ้อย

6
00:00:26,485 --> 00:00:27,815
กับสัตว์ประหลาดตัวน้อยๆ

7
00:00:29,029 --> 00:00:31,409
จําเป็นต้องมี
พลังเหนือธรรมชาติอันน่าทึ่ง

8
00:00:34,618 --> 00:00:40,038
เพื่อต่อกรกับภยันตรายมากมาย

9
00:00:55,347 --> 00:00:56,887
ชีวิตดําเนินไปอย่างรวดเร็ว

10
00:00:56,974 --> 00:00:58,104
(บรรยายโดย
พอล รัดด์)

11
00:00:58,183 --> 00:00:59,813
ยิ่งเราตัวเล็กด้วยแล้ว

12
00:01:03,105 --> 00:01:05,515
เจ้าชิปมังก์จิ๋วตัวนี้
อายุเกือบหนึ่งเดือน

13
00:01:06,775 --> 00:01:09,065
แต่เขาโชคดี
ที่จะมีอายุยืนกว่าปีเดียว

14
00:01:12,865 --> 00:01:14,905
มีอะไรมากมายหลายอย่างให้ค้นหา

15
00:01:16,869 --> 00:01:18,289
แต่เวลามีน้อยเหลือเกิน

16
00:01:23,292 --> 00:01:26,922
ป่าในทวีปอเมริกาเหนือ ถิ่นของเขา
กําลังจะเปี่ยมด้วยพลังชีวิต

17
00:01:31,258 --> 00:01:32,888
จากสิ่งมีชีวิตเล็กๆ

18
00:01:33,635 --> 00:01:35,465
และโอกาสที่ยิ่งใหญ่

19
00:01:45,731 --> 00:01:49,941
แต่ชีวิตเจ้าจิ๋วอาจจบลงได้ในพริบตา

20
00:02:05,751 --> 00:02:06,961
ไม่มีเวลาจะนิ่งเฉย

21
00:02:18,639 --> 00:02:19,719
ต้องหนีให้ไว

22
00:02:27,064 --> 00:02:28,074
หัวไว

23
00:02:32,402 --> 00:02:34,912
และจะอยู่รอดไปได้ตลอดปี

24
00:02:42,371 --> 00:02:46,581
(ป่าไม้)

25
00:02:55,092 --> 00:02:56,302
ต้นฤดูใบไม้ผลิ

26
00:02:58,262 --> 00:03:00,352
และป่าแห่งเทือกเขาแอปพาเลเชียน

27
00:03:00,430 --> 00:03:02,060
เพิ่งจะเริ่มเบ่งบาน

28
00:03:11,567 --> 00:03:13,607
ที่นี่มีอาหารมากมาย

29
00:03:13,694 --> 00:03:17,414
ชิปมังก์ตัวเท่าฝ่ามือตัวนึง
ต้องการพื้นที่ครึ่งเอเคอร์เท่านั้น

30
00:03:28,584 --> 00:03:30,254
ถั่วนั้นอุดมสมบูรณ์เป็นพิเศษ

31
00:03:34,298 --> 00:03:36,928
มันเป็นเงินตรา
ที่ขับเคลื่อนโลกใบเล็กๆ นี้

32
00:03:39,928 --> 00:03:44,138
และในฤดูใบไม้ร่วง พอมันสุกเต็มที่
มันจะร่วงหล่นลงมากลาดเกลื่อน

33
00:03:48,478 --> 00:03:50,898
แต่ก่อนจะถึงตอนนั้น
เขามีอะไรหลายอย่างให้เผชิญ

34
00:03:59,740 --> 00:04:02,410
ชิปมังก์ตัวผู้ที่แก่กว่า แกร่งกว่า
อาศัยอยู่ที่นี่ก่อนแล้ว

35
00:04:06,955 --> 00:04:08,785
ถ้าเจ้าชิปมังก์จิ๋วอยากจะอยู่รอด

36
00:04:09,249 --> 00:04:12,249
วันหนึ่งเขาจะต้องยืนหยัดด้วยตัวเอง

37
00:04:15,088 --> 00:04:16,628
แต่การต่อสู้นั้นมีความเสี่ยง

38
00:04:18,841 --> 00:04:21,851
ถ้าบาดเจ็บตั้งแต่ต้นฤดูคงไม่คุ้มแน่

39
00:04:49,790 --> 00:04:51,500
เขาต้องเลี่ยงการปะทะ

40
00:04:52,292 --> 00:04:54,092
โดยการกัดก้อนเกลือกินอยู่นอกอาณาเขต

41
00:04:58,131 --> 00:05:00,181
จนกว่าจะโตพอที่จะไม่ถอย

42
00:05:06,849 --> 00:05:10,059
สําหรับสัตว์ส่วนใหญ่ ฤดูใบไม้ผลิ
เป็นเวลาที่จะออกมาหาของกิน

43
00:05:14,147 --> 00:05:17,857
สัตว์ตัวเล็กๆ จะเผาผลาญอาหารได้ไว
พวกมันจึงต้องหาอาหารกินบ่อยๆ

44
00:05:20,988 --> 00:05:22,818
หนอนผีเสื้อเป็นจอมตะกละ

45
00:05:23,949 --> 00:05:25,909
พวกนกก็เหมือนกัน

46
00:05:32,583 --> 00:05:36,003
นกหัวขวานอเมริกันเจาะรูเป็นร้อยๆ
เพื่อให้ได้น้ําเลี้ยงมากขึ้น

47
00:05:39,423 --> 00:05:42,633
และนกฮัมมิงเบิร์ดที่ตัวเท่า
ถั่ววอลนัต ก็ใช้โอกาสนี้เต็มที่

48
00:05:48,473 --> 00:05:52,273
พวกมันบินมาไกลกว่า
5,000 กิโลเมตร เพื่อมาที่นี่

49
00:05:54,438 --> 00:05:57,648
แล้วก็มาทันพอดี
กับฤดูแก่งแย่งน้ําเลี้ยง

50
00:06:08,702 --> 00:06:10,912
ขณะที่ป่าส่วนใหญ่
เปี่ยมไปด้วยพลังชีวิต

51
00:06:12,539 --> 00:06:15,169
สัตว์ตัวหนึ่งยังคงหลับลึก

52
00:06:22,966 --> 00:06:25,586
มันขดตัวอยู่ภายในพื้นที่
ที่เล็กกว่าถ้วยวางไข่

53
00:06:26,053 --> 00:06:29,683
เจ้าหนูกระโดดจําศีลมาแปดเดือนแล้ว

54
00:06:35,354 --> 00:06:37,564
ตอนนี้เธอเสี่ยง
ที่จะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย

55
00:06:44,530 --> 00:06:46,990
เธอต้องอดตายแน่ถ้านอนนานเกินไป

56
00:06:49,535 --> 00:06:51,655
สองในสามของหนูจําพวกนี้
มักเป็นแบบนั้น

57
00:06:58,001 --> 00:07:01,171
ในทางตรงกันข้าม
เพื่อนบ้านของเธอไม่เคยหยุดพักเลย

58
00:07:04,383 --> 00:07:06,843
พวกมันมีหลายร้อยปากท้อง
ที่ต้องหาเลี้ยง

59
00:07:15,102 --> 00:07:17,522
ก็เหมือนมดชนิดอื่นๆ พวกมันขยัน

60
00:07:18,105 --> 00:07:20,935
แต่สิ่งที่ทําให้พวกมันพิเศษ
ก็คือถิ่นที่อยู่ของมัน

61
00:07:26,780 --> 00:07:29,990
พวกมันเล็กจิ๋วมาก
ขนาดเท่าเม็ดทรายเท่านั้น

62
00:07:30,075 --> 00:07:34,495
ลูกโอ๊กแก่ๆ หนึ่งลูก
บรรจุพวกมันได้ทั้งฝูง

63
00:07:46,633 --> 00:07:48,473
ดูจะเป็นที่ซ่อนตัวที่สมบูรณ์แบบ

64
00:07:51,054 --> 00:07:55,274
แต่เอาอาหารของสัตว์อื่นมาทําเป็นบ้าน
อาจไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก

65
00:08:01,315 --> 00:08:03,145
ในป่านี้มียักษ์เดินย่องอยู่

66
00:08:23,128 --> 00:08:24,338
ไก่งวงป่า

67
00:08:25,923 --> 00:08:28,593
ถึงเวลาต้องคุ้มกันตัวอ่อน
และเตรียมตัวให้พร้อม

68
00:08:33,931 --> 00:08:35,721
มันอาจจะหวาดเสียวหน่อย

69
00:08:44,358 --> 00:08:46,608
อย่างน้อยลูกโอ๊กก็เป็นบ้านที่ทนทาน

70
00:08:47,402 --> 00:08:49,702
และถูกออกแบบมาให้กลิ้งได้

71
00:09:06,713 --> 00:09:08,923
ฤดูร้อนมาถึงป่าอย่างรวดเร็ว

72
00:09:11,051 --> 00:09:12,681
มันดูเขียวขจีและอุดมสมบูรณ์

73
00:09:18,225 --> 00:09:21,645
ทว่าเจ้าชิปมังก์จิ๋ว
ยังคงใช้ชีวิตอย่างลําบาก

74
00:09:25,399 --> 00:09:27,029
ลูกโอ๊กนั้นยังไม่สุกดี

75
00:09:34,032 --> 00:09:36,162
และเพราะว่าเขาไม่มีถิ่นของตัวเอง

76
00:09:36,660 --> 00:09:39,290
เขาจึงจําต้องออกหาอาหาร
ในอาณาเขตของตัวผู้รุ่นพี่

77
00:09:44,459 --> 00:09:46,089
แต่เขายังไม่พร้อมจะสู้

78
00:09:51,383 --> 00:09:52,633
ต้องไปปั้นกล้ามก่อน

79
00:10:02,394 --> 00:10:06,234
เวลาเข้าตาจน
ชิปมังก์จะลองกินแทบทุกอย่าง

80
00:10:09,443 --> 00:10:11,033
อาจกินกระทั่งตัวทาก

81
00:10:20,329 --> 00:10:21,539
หรืออาจจะไม่

82
00:10:23,540 --> 00:10:24,710
แถมอยู่ตรงนี้นานไม่ได้ด้วย

83
00:10:28,420 --> 00:10:30,630
ข้างบนมีตัวอันตรายอยู่

84
00:10:35,344 --> 00:10:37,184
และในอนาคตก็จะมีเพิ่มอีกตัว

85
00:10:49,274 --> 00:10:52,494
ตอนนี้ลูกเหยี่ยวนกเขาท้องขาว
ยังแทบยืนไม่ขึ้น

86
00:10:53,529 --> 00:10:54,739
อย่าว่าแต่บินเลย

87
00:10:59,576 --> 00:11:02,076
คงอีกสักพัก
กว่าเธอจะออกล่าชิปมังก์ได้

88
00:11:09,127 --> 00:11:12,207
ด้านล่าง มีอะไรแปลกๆ
กําลังฟักตัวออกมา

89
00:11:24,893 --> 00:11:26,733
จากที่เป็นตัวอ่อนมาสองปี

90
00:11:27,396 --> 00:11:31,396
ด้วงกว่างเฮอร์คิวลีส
ที่มีขนาดเท่าลูกกอล์ฟก็ปรากฏ

91
00:11:43,579 --> 00:11:44,789
เขากําลังรีบร้อนอย่างหนัก

92
00:11:46,707 --> 00:11:49,707
เพื่อจะขึ้นสู่ที่สูง
และได้สิทธิ์ผสมพันธุ์

93
00:11:56,383 --> 00:11:57,473
แต่จะเดินไปทําไมล่ะ

94
00:11:59,761 --> 00:12:00,971
ในเมื่อเราบินได้

95
00:12:31,210 --> 00:12:33,340
หนึ่งในแมลงที่ตัวหนักที่สุดในโลก

96
00:12:33,962 --> 00:12:36,382
กล้ามเนื้อปีกของเขา
จะต้องถูกอุ่นเครื่องเต็มที่

97
00:12:36,465 --> 00:12:38,045
ก่อนที่เขาจะออกบินได้

98
00:12:41,762 --> 00:12:43,392
ตอนนี้เดินก่อนจะปลอดภัยกว่า

99
00:12:46,308 --> 00:12:50,728
แต่ภารกิจที่ต้องใช้กําลังมหาศาลนี้
ดูง่ายไปเลยถ้าเทียบกับงานของด้วงงวง

100
00:12:51,897 --> 00:12:53,817
เธอมีขนาดแค่หนึ่งในร้อยของเขา

101
00:12:54,733 --> 00:12:57,693
แต่เธอต้องไปไกลกว่าเขาพันเท่า

102
00:13:09,039 --> 00:13:10,419
เธอกําลังเดินทางครั้งยิ่งใหญ่

103
00:13:14,294 --> 00:13:16,134
เพื่อไปให้ถึงใต้ยอดไม้ของป่า

104
00:13:32,354 --> 00:13:34,864
ทั้งหมดก็เพื่อลูกโอ๊กอันล้ําค่า

105
00:13:36,316 --> 00:13:37,726
ลูกโอ๊กน่ะยังไม่สุกงอมหรอก

106
00:13:40,612 --> 00:13:42,242
แต่เธอไม่ได้จะกินมัน

107
00:13:45,659 --> 00:13:46,869
เธอจะให้ลูกเธอเข้าไปอยู่

108
00:13:56,336 --> 00:13:58,666
เธอเจาะเข้าไปได้
ในตอนที่มันยังเขียวเท่านั้น

109
00:14:06,138 --> 00:14:08,138
สําหรับไข่ฟองเดียว
ถือว่าพยายามอย่างมาก

110
00:14:13,187 --> 00:14:15,687
แล้วยังมีลูกโอ๊ก
อีกมากมายให้เธอฝังไข่

111
00:14:29,578 --> 00:14:32,998
บนผืนดินป่า
หนูกระโดดเริ่มขยับตัวแล้ว

112
00:14:36,126 --> 00:14:37,836
ต้องรีบตื่นแล้วล่ะ

113
00:14:40,631 --> 00:14:43,931
ตอนนี้เธอยังสบายใจ
ไม่รับรู้ถึงฤดูกาลที่กําลังเปลี่ยน

114
00:14:44,635 --> 00:14:47,965
และการต่อสู้
ที่กําลังปะทุอยู่เหนือหัว

115
00:14:54,811 --> 00:14:57,651
ด้วงกว่างเฮอร์คิวลีส
ขึ้นมาบนขอนไม้ได้แล้ว

116
00:15:04,321 --> 00:15:05,951
แต่นี่ไม่ใช่เวลาจะพัก

117
00:15:08,742 --> 00:15:11,162
คู่แข่งกําลังไล่หลังมา

118
00:15:22,047 --> 00:15:24,377
พวกมันเป็นด้วง
ที่แข็งแกร่งที่สุดในปฐพี

119
00:15:26,844 --> 00:15:29,854
แต่ละตัวสามารถยกได้
มากกว่าน้ําหนักตัวเอง 100 เท่า

120
00:15:35,602 --> 00:15:38,862
จุดมุ่งหมายคือยกและทุ่มอีกฝ่าย
ให้ลงไปจากขอนไม้

121
00:15:41,149 --> 00:15:43,529
พวกมันคือนักซูโม่ในโลกแมลงนั่นเอง

122
00:16:41,210 --> 00:16:42,840
ขอนไม้เป็นของเขาแล้ว

123
00:16:45,297 --> 00:16:48,007
และชัยชนะนี้มาพร้อม
โอกาสในการผสมพันธุ์

124
00:17:00,020 --> 00:17:03,270
สายตาของเหยี่ยวนกเขาวัยสาว
นั้นดีกว่าสายตาคนเราสองเท่า

125
00:17:05,901 --> 00:17:08,531
อายุสี่สัปดาห์
แทบจะเรียกได้ว่าเธอโตเต็มวัย

126
00:17:17,037 --> 00:17:18,867
ขนของเธอขึ้นแทบจะตลอดทั้งตัวแล้ว

127
00:17:24,377 --> 00:17:25,837
อีกไม่นานเธอก็จะบินได้

128
00:17:30,425 --> 00:17:33,045
กว่าจะถึงตอนนั้น
เจ้าชิปมังก์จิ๋วก็วางใจได้

129
00:17:39,893 --> 00:17:41,103
แต่อย่าวางใจมากไป

130
00:17:43,105 --> 00:17:47,105
ยังอีกสักพักกว่าจะถึงฤดูใบไม้ร่วง
และกว่าลูกโอ๊กจะสุกงอม

131
00:17:57,327 --> 00:17:59,157
ช่วงกลางฤดูร้อนยามตกดึก

132
00:18:00,080 --> 00:18:01,500
ทุกหนทุกแห่งจะมีมนต์ขลัง

133
00:18:14,052 --> 00:18:18,642
หิ่งห้อยตัวน้อยหลายพันตัว
จะเริงระบําในความมืดมิด

134
00:18:29,526 --> 00:18:32,776
ภายในขอนไม้ของเธอ
ในที่สุดเจ้าหนูกระโดดก็ตื่น

135
00:18:37,868 --> 00:18:40,698
แต่ตอนนี้เธอกําลังจะอดตาย

136
00:18:41,830 --> 00:18:44,000
เธอต้องออกหาอาหาร

137
00:18:47,920 --> 00:18:49,920
ซึ่งแปลว่าต้องเสี่ยงออกมายามดึก

138
00:18:59,556 --> 00:19:02,766
ผืนดินของป่ากําลังมีอะไรแปลกๆ

139
00:19:07,147 --> 00:19:11,237
หนึ่งในปรากฏการณ์ธรรมชาติ
ที่พิลึกที่สุดกําลังจะปรากฏ

140
00:19:15,197 --> 00:19:18,407
หลังจาก 17 ปีที่เป็นตัวอ่อน
หาอาหารกินอยู่ใต้ดิน

141
00:19:18,992 --> 00:19:21,202
ในที่สุดจักจั่นก็โผล่ขึ้นมา

142
00:19:24,206 --> 00:19:27,576
แล้วตอนนี้พวกมัน
ก็มีเวลาใช้ชีวิตเพียงไม่กี่วัน

143
00:19:30,462 --> 00:19:31,842
การแข่งขันเริ่มขึ้นแล้ว

144
00:19:38,679 --> 00:19:40,679
จากที่ใช้ชีวิตลําพังอยู่ใต้ดิน

145
00:19:41,265 --> 00:19:46,725
จักจั่นตัวเท่าหัวแม่มือหลายล้านตัว
รอวันโผล่ขึ้นมาเพื่อช่วงเวลานี้

146
00:19:51,859 --> 00:19:54,489
เป็นหนึ่งในการย้ายถิ่น
ครั้งใหญ่ที่สุดของโลก

147
00:19:57,239 --> 00:20:00,529
คืนนี้พวกมันจะกลายร่าง
จากตัวอ่อนเป็นตัวเต็มวัย

148
00:20:10,711 --> 00:20:14,461
พรุ่งนี้มันจะผสมพันธุ์
และจากนั้นมันจะตาย

149
00:20:24,141 --> 00:20:25,891
หลายๆ ตัวอยู่ไม่พ้นคืนด้วยซ้ํา

150
00:20:32,357 --> 00:20:36,567
แต่ด้วยจํานวนที่มหาศาล จึงมั่นใจได้
ว่าส่วนใหญ่คงได้แพร่พันธุ์ก่อนตาย

151
00:20:37,863 --> 00:20:39,913
และสัตว์ป่าก็ยังได้เริงรื่นกับอาหาร

152
00:20:46,163 --> 00:20:48,753
แต่หนูกระโดดนั้นโปรดปรานพืชมากกว่า

153
00:20:52,377 --> 00:20:55,377
เธอมองหาเมล็ดพืชเล็กๆ และเห็ดรา

154
00:21:06,892 --> 00:21:09,652
งูหางกระดิ่งอยู่ได้เป็นเดือนๆ
โดยไม่กินอาหาร

155
00:21:18,403 --> 00:21:22,373
ตอนนี้ถ้าได้อะไร
ที่มีขนาดเท่าหนูก็คงจะดี

156
00:21:29,039 --> 00:21:31,249
การออกหาอาหารยามค่ําคืน
มันมีความเสี่ยง

157
00:21:35,504 --> 00:21:36,594
เว้นแต่ว่าคุณจะมี...

158
00:21:39,842 --> 00:21:41,182
พลังวิเศษซ่อนอยู่

159
00:21:49,726 --> 00:21:53,556
เธอกระโดดได้สูงสองเมตร
ประหนึ่งว่าท้าทายแรงโน้มถ่วง

160
00:22:03,365 --> 00:22:07,825
เอ็นขนาดใหญ่เกินปกติที่เท้าและขา
รวมถึงร่างกายที่เล็กจิ๋ว

161
00:22:08,912 --> 00:22:11,922
ช่วยให้เธอกระโจนหนี
จากภยันตรายที่ดักซุ่มอยู่ในป่าได้

162
00:22:29,183 --> 00:22:32,313
และหวังว่าจะไปลง
ในบริเวณที่ปลอดภัยกว่า

163
00:22:46,950 --> 00:22:48,740
เมื่อฤดูร้อนเปลี่ยนไป
เป็นฤดูใบไม้ร่วง

164
00:22:50,495 --> 00:22:53,365
ป่าก็เข้าสู่ช่วงเวลา
ที่เฟื่องฟูน่ายินดี

165
00:22:59,004 --> 00:23:01,804
แต่มันมาพร้อมกับภัยคุกคามใหม่

166
00:23:11,225 --> 00:23:13,265
เหยี่ยวนกเขาท้องขาวโตจนบินได้แล้ว

167
00:23:19,858 --> 00:23:21,688
จากที่เคยเป็นนกน้อยขนกระเซิง

168
00:23:28,450 --> 00:23:29,870
กลายเป็นมือสังหารแห่งเวหา

169
00:23:34,957 --> 00:23:36,577
ปีกของเธอกางได้กว้างกว่าหนึ่งเมตร

170
00:23:38,126 --> 00:23:42,046
แถมยังบินได้เร็ว
ถึง 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

171
00:23:57,479 --> 00:23:59,939
สัตว์เล็กๆ ควรจับตามองท้องฟ้าเอาไว้

172
00:24:07,364 --> 00:24:08,874
และไม่ใช่แค่ระวังเหยี่ยว

173
00:24:17,624 --> 00:24:20,044
วินาทีที่เจ้าชิปมังก์จิ๋วรอคอย

174
00:24:26,550 --> 00:24:28,050
ลูกโอ๊กสุกได้ที่

175
00:24:31,555 --> 00:24:35,635
ลมจะพัดลูกโอ๊กร่วงเพียง 1-2 สัปดาห์
นี่จึงเป็นเวลากักตุน

176
00:24:40,814 --> 00:24:44,324
เขาสามารถยัดมันลงไป
ในแก้มเบ้อเริ่มเทิ่มได้หลายเม็ด

177
00:24:49,740 --> 00:24:53,370
เป็นทักษะที่มีประโยชน์เมื่อต้องเก็บ
ให้ได้เป็นร้อยๆ เพื่อให้รอดหน้าหนาว

178
00:24:59,416 --> 00:25:02,416
แต่ดูเหมือนว่าเขา
จะสะสมเสบียงได้ช้าเหลือเกิน

179
00:25:09,092 --> 00:25:11,512
มีคนมาปล้นของในโกดังลับของเขา

180
00:25:14,389 --> 00:25:15,599
ชิปมังก์รุ่นพี่นั่นเอง

181
00:25:23,106 --> 00:25:24,936
ยิ่งเจ้าจิ๋วเก็บมามากแค่ไหน

182
00:25:29,571 --> 00:25:31,621
คนข้างบ้านก็ขโมยไปมากแค่นั้น

183
00:25:38,705 --> 00:25:39,915
และที่แย่ไปกว่านั้น...

184
00:25:43,252 --> 00:25:46,172
ลูกโอ๊กที่เกลื่อน
อยู่แถวนั้นยังไร้ค่าด้วย

185
00:25:52,344 --> 00:25:55,104
มันมีตัวอ่อนด้วงงวงอยู่ข้างใน

186
00:25:58,892 --> 00:26:03,112
ตอนนี้ ด้วยขนาดที่เท่าเจลลี่บีน
มันถึงเวลาต้องไปจากสถานเลี้ยงเด็ก

187
00:26:07,818 --> 00:26:09,648
พูดน่ะง่ายกว่าทํานะ

188
00:26:19,913 --> 00:26:22,003
แต่กระทั่งลูกโอ๊กกลวงๆ
ก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์

189
00:26:26,295 --> 00:26:30,125
มันเป็นบ้านหลังใหม่
ของมดกินลูกโอ๊กรุ่นใหม่

190
00:26:41,810 --> 00:26:43,480
ในขอนไม้แสนสบายของเธอ

191
00:26:45,689 --> 00:26:48,689
หนูกระโดดปูที่นอนเสร็จเรียบร้อย

192
00:26:51,987 --> 00:26:54,237
เธอตื่นขึ้นมา
เพียงไม่กี่เดือนเท่านั้น

193
00:26:55,032 --> 00:26:57,662
ตอนนี้ได้เวลานอนยาวอีกรอบแล้ว

194
00:27:03,123 --> 00:27:04,963
แต่เจ้าชิปมังก์จิ๋วนั้นยังพักไม่ได้

195
00:27:06,835 --> 00:27:08,295
ฤดูใบไม้ร่วงกําลังจะผ่านไป

196
00:27:08,378 --> 00:27:11,218
และโอกาสที่เขาจะรอดพ้น
ฤดูหนาวไปได้ดูจะลางเลือน

197
00:27:16,345 --> 00:27:17,675
เขาต้องการลูกโอ๊กเพิ่ม

198
00:27:19,389 --> 00:27:20,889
และทางออกมีเพียงทางเดียว

199
00:27:27,606 --> 00:27:29,816
ได้เวลาเสี่ยงเข้าเขตแดนศัตรู

200
00:27:39,993 --> 00:27:42,043
เจ้าตัวผู้รุ่นพี่อาจจะชอบขโมย...

201
00:27:47,584 --> 00:27:49,804
แต่มันไม่ยอมแบ่งแน่ๆ

202
00:28:06,478 --> 00:28:09,108
เจ้าชิปมังก์จิ๋ว
โดนจับได้คาหนังคาเขา

203
00:28:14,319 --> 00:28:17,199
ถิ่นนี้ไม่มีที่พอ
สําหรับชิปมังก์สองตัว

204
00:28:30,127 --> 00:28:31,797
แต่เขาจะหนีไปตลอดไม่ได้

205
00:28:34,256 --> 00:28:35,876
ต้องสู้แล้ว

206
00:29:06,997 --> 00:29:09,917
ตัวผู้รุ่นพี่หนีหางจุกตูดไป
เพราะถูกโจมตีและมีบาดแผล

207
00:29:18,842 --> 00:29:21,802
และดูเหมือนว่าเขา
คงจะไม่กลับมาอีกสักพัก

208
00:29:32,606 --> 00:29:35,226
บางครั้งเมื่อเราตัวเล็ก
ชีวิตอาจแสนสั้นอย่างน่าเจ็บปวด

209
00:29:40,113 --> 00:29:42,533
แต่เจ้าชิปมังก์จิ๋วตัวนี้
ก็ใช้มันอย่างคุ้มค่าที่สุด

210
00:29:45,077 --> 00:29:46,907
เขาได้อาณาเขตมาเป็นของตัวเอง

211
00:29:47,746 --> 00:29:49,456
ได้เสบียงลูกโอ๊กมหาศาล

212
00:29:51,250 --> 00:29:54,380
และได้เอาชนะความท้าทาย
ของการเป็นสัตว์ตัวเล็ก...

213
00:29:55,295 --> 00:29:57,255
ในป่าใหญ่อันโหดร้าย

214
00:29:59,466 --> 00:30:01,836
ตอนนี้เขามีทุกสิ่ง
ที่จะช่วยให้ผ่านฤดูหนาวนี้ไป

215
00:30:04,429 --> 00:30:06,519
ในที่สุดเขาก็พักผ่อนได้...

216
00:30:08,392 --> 00:30:10,812
และฝันถึงฤดูใบไม้ผลิครั้งใหม่

217
00:31:07,659 --> 00:31:09,659
คําบรรยายโดย พฤกษา รุ่งศิริทิพย์