1
00:00:07,257 --> 00:00:09,837
โลกนี้ช่างน่าตื่นตาตื่นใจ

2
00:00:10,636 --> 00:00:13,676
เราอาจไม่ทันได้สังเกตเห็น
สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิต

3
00:00:15,766 --> 00:00:17,426
แต่หากลองมองให้ถี่ถ้วน

4
00:00:18,101 --> 00:00:20,561
คุณจะเจอโลกที่ยังไม่เคยมีใครค้นพบ

5
00:00:22,648 --> 00:00:24,978
โลกที่วีรบุรุษตัวจ้อย

6
00:00:26,485 --> 00:00:27,815
กับสัตว์ประหลาดตัวน้อยๆ

7
00:00:29,029 --> 00:00:31,409
จําเป็นต้องมี
พลังเหนือธรรมชาติอันน่าทึ่ง

8
00:00:34,618 --> 00:00:40,118
เพื่อต่อกรกับภยันตรายมากมาย

9
00:00:51,093 --> 00:00:53,053
(บรรยายโดย
พอล รัดด์)

10
00:00:53,136 --> 00:00:57,266
ออสเตรเลียเป็นดินแดนที่เต็มไปด้วย
สิ่งมีชีวิตอันน่ามหัศจรรย์

11
00:00:59,226 --> 00:01:02,226
ไม่ได้มีแต่จิงโจ้กับหมีโคอาลา

12
00:01:05,566 --> 00:01:10,196
ในย่านนี้อุดมไปด้วยสัตว์เล็กๆ แปลกๆ

13
00:01:11,321 --> 00:01:12,871
ที่เชี่ยวชาญการใช้ชีวิต...

14
00:01:15,284 --> 00:01:17,334
ในโลกที่แดดแผดเผาแห่งนี้

15
00:01:20,998 --> 00:01:23,378
ชูการ์ไกลเดอร์ตัวขนาดเท่าฝ่ามือ

16
00:01:23,458 --> 00:01:27,548
หาอาหารและที่กําบังได้
ภายในหมู่ต้นยูคาลิปตัส

17
00:01:32,634 --> 00:01:34,474
เพื่อนบ้านของเธอก็เช่นกัน

18
00:01:39,516 --> 00:01:42,896
แต่ถึงจะเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด
มันก็ยังมีอุปสรรค

19
00:01:48,609 --> 00:01:52,859
และเมื่อเข้าสู่ฤดูร้อน
ดวงอาทิตย์สาดแสงแรงกว่าเดิม

20
00:01:52,946 --> 00:01:54,526
(อัตราการเกิดอัคคีภัยวันนี้
สูง)

21
00:01:57,159 --> 00:01:58,989
พวกที่ทนกับความร้อนได้เท่านั้น

22
00:02:04,333 --> 00:02:05,963
จึงจะฝ่าระยะทางไปยังที่ปลอดภัยได้

23
00:02:14,426 --> 00:02:19,216
(ชนบท)

24
00:02:22,100 --> 00:02:26,270
การอาศัยอยู่ในทวีปที่แห้งแล้งที่สุด
ก็มีข้อดีอยู่เหมือนกัน

25
00:02:27,981 --> 00:02:33,901
แสงแดดปริมาณมากบีบให้ยูคาลิปตัส
ผลิตน้ําตาลออกมาเยอะ

26
00:02:38,867 --> 00:02:42,447
มันเป็นอาหารหลักของ
ชูการ์ไกลเดอร์ตัวน้อยในฤดูใบไม้ผลิ

27
00:02:48,085 --> 00:02:51,085
ในเวลานี้ ชีวิตค่อนข้างไม่ยุ่งยาก

28
00:02:51,713 --> 00:02:55,973
ร่อนจากต้นหนึ่งไปสู่อีกต้น
เพื่อหาน้ําหวานกิน

29
00:02:59,221 --> 00:03:04,141
กระโจนเพียงครั้งเดียว เธอสามารถ
ร่อนไปได้ไกลถึงสองสนามเทนนิส

30
00:03:12,860 --> 00:03:15,950
น้ําตาลยังดึงดูด
นกแก้วโนรีสายรุ้งอีกด้วย

31
00:03:16,613 --> 00:03:17,743
เป็นร้อยๆ ตัวเลย

32
00:03:25,622 --> 00:03:27,712
อาหารนั้นมีมากเกินพอ
สําหรับสัตว์ในเขตนี้

33
00:03:30,127 --> 00:03:33,547
ดังนั้นในช่วงที่อากาศอบอ้าว
เธอจะปล่อยให้พวกมันกินตามสบาย

34
00:03:35,465 --> 00:03:37,795
ส่วนเธอจะไปพักผ่อนในที่ที่สงบ

35
00:03:41,388 --> 00:03:45,178
ลูกน้อยตัวใหม่ของเธอ
เพิ่งออกมาจากกระเป๋าได้สองอาทิตย์

36
00:03:53,400 --> 00:03:55,190
เขาตัวยาวเท่าหัวแม่มือเท่านั้น

37
00:03:56,945 --> 00:03:59,565
และต้องพึ่งพาแม่ของเขาเต็มร้อย

38
00:04:02,075 --> 00:04:05,785
แต่เมื่อถึงกลางฤดูร้อน
เขาจะต้องเอาตัวรอดเอง

39
00:04:07,080 --> 00:04:09,580
ในโลกที่ท้าทายยิ่งขึ้น

40
00:04:15,464 --> 00:04:17,804
ตอนนี้ชีวิตนั้นสุขสบายดี

41
00:04:18,509 --> 00:04:21,389
นกแก้วโนรีจึงตัดสินใจลงหลักปักฐาน

42
00:04:25,807 --> 00:04:27,557
แต่การจะหารังไม่ใช่เรื่องง่าย

43
00:04:31,647 --> 00:04:35,107
ในออสเตรเลียไม่มี
นกหัวขวานคอยเจาะรูบนต้นไม้

44
00:04:38,195 --> 00:04:41,405
ฉะนั้นที่ซ่อนที่ปลอดภัย
จึงเป็นที่ต้องการสูง

45
00:04:49,873 --> 00:04:54,423
นักฆ่าเลือดเย็นตัวใหญ่ยักษ์

46
00:04:56,755 --> 00:04:59,465
กิ้งก่ามอนิเตอร์อาจหนักได้
มากเท่าน้ําหนักเด็กวัยเตาะแตะ

47
00:05:01,093 --> 00:05:03,933
และพวกมันกินแทบทุกอย่าง

48
00:05:12,646 --> 00:05:14,186
ด้วยน้ําหนักแค่เศษเสี้ยว

49
00:05:15,148 --> 00:05:19,148
กิ้งก่าแผงคออาจตกเป็นเหยื่อ
ของเจ้ายักษ์ตัวนี้ได้อย่างง่ายดาย

50
00:05:25,868 --> 00:05:27,738
เขาต้องการต้นไม้เพื่อหลบซ่อน

51
00:05:32,124 --> 00:05:33,754
แต่มันถูกจับจองเอาไว้หมดแล้ว

52
00:05:38,839 --> 00:05:41,839
กิ้งก่าแผงคออาจก้าวร้าวหวงอาณาเขต

53
00:05:45,053 --> 00:05:46,723
การกระดกหัวคือสัญญาณเตือน

54
00:05:52,352 --> 00:05:55,112
แต่เจ้าหน้าใหม่ไม่มีที่ไปแล้ว

55
00:06:01,153 --> 00:06:06,203
เพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บ
กิ้งก่าพวกนี้จะสู้กันด้วยแผงคอ

56
00:06:10,120 --> 00:06:11,710
สีสันยิ่งสดยิ่งดี

57
00:06:13,707 --> 00:06:15,417
แต่ถ้าสูสี...

58
00:06:15,959 --> 00:06:16,959
ก็ต้องมีการปะทะ

59
00:06:29,264 --> 00:06:31,564
เจ้าตัวที่บุกรุก
ดูจะไม่แข็งแรงเท่าไหร่

60
00:06:41,610 --> 00:06:43,740
มันพ่ายแพ้และหนีไปด้วยความกลัว

61
00:06:45,531 --> 00:06:47,571
เจ้าถิ่นทําให้มันต้องลี้ภัย

62
00:06:58,043 --> 00:07:00,003
การถูกตัวผู้ที่แกร่งกว่าขับไล่

63
00:07:01,463 --> 00:07:03,173
ตอนนี้คงต้องพอเท่านี้ก่อน

64
00:07:04,299 --> 00:07:08,179
แต่ในไม่ช้า เขาจะต้อง
หาที่ที่ปลอดภัยกว่านี้

65
00:07:10,973 --> 00:07:13,103
ปัญหาที่ใหญ่กว่ากําลังใกล้เข้ามา

66
00:07:17,604 --> 00:07:19,984
พวกมดกําลังวุ่นอยู่กับการตุนเสบียง

67
00:07:22,109 --> 00:07:24,189
แต่การออกหาอาหารนั้นมีความเสี่ยง

68
00:07:25,279 --> 00:07:29,279
แถบชนบทนั้นเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายแปลกๆ

69
00:07:33,370 --> 00:07:35,500
ด้วยอาวุธอย่างอุ้งเล็บอันมหึมา

70
00:07:39,126 --> 00:07:43,456
หนาม กับลิ้นที่ยาวและเหนียว

71
00:07:46,758 --> 00:07:47,798
อีคิดนา

72
00:07:51,471 --> 00:07:53,681
เขาอาจดูไม่น่ากลัวเท่าไหร่

73
00:07:55,726 --> 00:07:57,936
แต่สําหรับมด เขาอันตรายสุดๆ

74
00:08:02,816 --> 00:08:06,236
เขากินมดได้ 60,000 ตัวภายในสิบนาที

75
00:08:12,576 --> 00:08:15,496
การกินอาหารบนต้นไม้
อาจใช้เวลายาวนานกว่า

76
00:08:20,542 --> 00:08:23,092
ใบยูคาลิปตัสนั้นมีแต่พิษ

77
00:08:23,170 --> 00:08:25,880
หมีโคอาลาเป็น
สัตว์ส่วนน้อยที่กินใบนี้ได้

78
00:08:38,477 --> 00:08:41,097
แต่ในการย่อย
พวกมันต้องใช้พลังงานอย่างมาก

79
00:08:41,772 --> 00:08:45,232
หมีโคอาลานอน 15 ชั่วโมงต่อวัน

80
00:08:47,819 --> 00:08:50,659
แม้ในตอนตื่น พวกมันก็ออกจะมึนๆ

81
00:08:56,286 --> 00:08:57,746
นี่ไม่ใช่ความฝัน

82
00:09:04,086 --> 00:09:05,706
มันคือความจริง

83
00:09:10,968 --> 00:09:12,968
นี่คือหนอนผีเสื้อกลางคืน

84
00:09:13,679 --> 00:09:20,559
มันจะแบกคราบของหัวที่เคยลอกออกมา
ไว้บนหัวปัจจุบันของมัน

85
00:09:23,021 --> 00:09:25,691
พิลึกแต่ก็ช่วยให้รอดได้

86
00:09:30,487 --> 00:09:35,827
มวนเพชฌฆาตจะสังหารเหยื่อ
ด้วยพิษที่ละลายเครื่องในของเหยื่อ

87
00:09:43,792 --> 00:09:45,462
แต่ด้วยเล่ห์กลแปลกๆ ของเจ้าหนอน

88
00:09:46,086 --> 00:09:50,216
มันจึงเอาตัวรอดจากศัตรูไปได้

89
00:09:58,682 --> 00:10:02,312
สัตว์ตัวเล็กๆ ปรับตัวให้ย่อย
ใบยูคาลิปตัสได้ดีกว่าโคอาลามาก

90
00:10:06,648 --> 00:10:09,398
ตั๊กแตนกิ่งไม้ออสเตรเลีย
ถึงกับทําตัวให้เหมือนใบไม้

91
00:10:11,737 --> 00:10:16,327
เป็นการพรางตัวที่ฉลาด
เธอจะได้กินอาหารโดยไม่ถูกกิน

92
00:10:18,076 --> 00:10:22,246
เธอใช้เวลาแต่ละวันกินใบไม้
ในปริมาณที่เทียบเท่าน้ําหนักตัวเอง

93
00:10:29,588 --> 00:10:31,168
จึงไม่มีเวลาดูแลลูกๆ

94
00:10:34,092 --> 00:10:36,512
แต่กลับหาตัวช่วย

95
00:10:53,987 --> 00:10:55,987
แสร้งทําให้เหมือนเป็นเมล็ดพืชรสดี

96
00:10:57,366 --> 00:11:00,446
ไข่ของเธอจะถูกมดขนไปโดยไม่ตั้งใจ

97
00:11:03,747 --> 00:11:06,287
แต่ส่วนบนของไข่เท่านั้นที่มดกินได้

98
00:11:06,875 --> 00:11:08,995
ส่วนที่เหลือจะถูกทิ้งเอาไว้ในรังมด

99
00:11:11,672 --> 00:11:13,172
และไข่เหล่านั้นก็จะอยู่ที่นั่น

100
00:11:14,842 --> 00:11:17,932
ปลอดภัยอยู่ใต้ดินจนกว่าจะฟักตัว

101
00:11:18,387 --> 00:11:20,257
ในอีกหลายเดือนให้หลัง

102
00:11:28,313 --> 00:11:29,863
ดวงอาทิตย์เริ่มสาดแสงแรงขึ้น

103
00:11:33,652 --> 00:11:37,032
เพื่อนบ้านของเจ้าชูการ์ไกลเดอร์
ก็ส่งเสียงดังขึ้น

104
00:11:44,746 --> 00:11:46,866
แต่มันไม่ใช่เสียงร้องปกติ

105
00:11:49,710 --> 00:11:51,250
มันเป็นสัญญาณเตือน

106
00:11:59,011 --> 00:12:00,801
เมื่อได้ดวงอาทิตย์ช่วยเสริมพลัง

107
00:12:01,263 --> 00:12:04,273
กิ้งก่ามอนิเตอร์ก็กลายเป็น
นักล่าที่น่าสะพรึง

108
00:12:07,686 --> 00:12:12,436
ลิ้นสองแฉกของมันสัมผัสได้
ไม่ว่าเหยื่อจะซ่อนอยู่ที่ไหน

109
00:12:23,785 --> 00:12:29,245
ด้วยสมรรถภาพของอุ้งเล็บงองุ้ม
กิ้งก่ายักษ์พวกนี้จึงปีนต้นไม้ได้

110
00:12:39,009 --> 00:12:41,929
เจ้าชูการ์ไกลเดอร์น้อย
ตัวใหญ่จนแม่มันแทบจะแบกไม่ไหว

111
00:13:01,782 --> 00:13:05,042
อีกไม่นานเขาจะต้อง
ออกไปท่องโลกด้วยตัวเอง

112
00:13:13,961 --> 00:13:17,261
โลกที่ความปลอดภัยลดน้อยลงทุกวัน

113
00:13:27,766 --> 00:13:31,896
พอถึงช่วงต้นฤดูร้อน
แถบชนบทก็จะร้อนระอุ

114
00:13:34,898 --> 00:13:36,728
ที่กําบังนั้นมีไม่มากนัก

115
00:13:39,653 --> 00:13:41,743
และน้ําดื่มก็น้อยเหลือเกิน

116
00:13:53,000 --> 00:13:56,630
กิ้งก่าหนามที่ตัวยาวแค่แท่งดินสอ

117
00:13:57,546 --> 00:14:00,756
มีวิธีอันน่าทึ่ง
ในการไม่ให้ร่างกายขาดน้ํา

118
00:14:06,680 --> 00:14:11,270
มันไม่ใช่วิธีง่ายๆ
แต่ก็คุ้มค่าที่จะรอ

119
00:14:23,030 --> 00:14:28,870
เมื่อมันเจอแอ่งน้ํานิ่ง
มันจะยืนนิ่งอยู่ในน้ํา

120
00:14:41,882 --> 00:14:46,222
ช่องว่างเล็กๆ ระหว่างหนามของมัน
จะดูดซับน้ําขึ้นมา

121
00:14:47,596 --> 00:14:50,926
จนถึงปากของมัน

122
00:14:56,605 --> 00:14:58,225
เป็นกลวิธีที่ไม่ธรรมดา

123
00:14:58,690 --> 00:15:02,990
ที่ช่วยให้กิ้งก่าจิ๋วตัวนี้
ยืนหยัดอยู่ในอุณหภูมิที่สูงลิ่วได้

124
00:15:10,994 --> 00:15:13,834
ป่ายูคาลิปตัสยังพอมี
ที่กําบังมากกว่าหน่อย

125
00:15:14,665 --> 00:15:15,955
แต่แม้กระทั่งที่นี่

126
00:15:16,583 --> 00:15:19,593
สิ่งมีชีวิตเล็กๆ ก็ยังคง
ต้องรีบเร่งในการใช้ชีวิต

127
00:15:25,175 --> 00:15:29,555
แมงมุมนกยูงตัวผู้แสนสวย
กําลังมองหาคู่ครอง

128
00:15:32,975 --> 00:15:34,595
พูดน่ะง่ายกว่าทํา

129
00:15:38,939 --> 00:15:41,569
แมงมุมพวกนี้
ตัวเล็กกว่าเมล็ดถั่วเลนทิล

130
00:15:45,988 --> 00:15:52,158
แมงมุมตัวผู้อีกตัวเจอตัวเมียแล้ว
แต่เขาต้องพิชิตใจเธอให้ได้

131
00:15:54,705 --> 00:15:57,535
แมงมุมนกยูงตัวเมียนั้นจู้จี้จะตาย

132
00:16:03,046 --> 00:16:07,836
ท่าทางและลีลาการเต้น
ของตัวผู้จะต้องแม่นยํา

133
00:16:10,554 --> 00:16:11,764
ถ้าทําพลาด...

134
00:16:14,600 --> 00:16:15,890
สาวก็เมิน

135
00:16:22,024 --> 00:16:25,244
แมงมุมนกยูงนั้น
มีมากกว่า 80 สายพันธุ์

136
00:16:26,069 --> 00:16:27,909
แต่ละสายพันธุ์ก็มี
ลักษณะพิเศษแตกต่างกันไป

137
00:16:30,199 --> 00:16:34,329
ท่าเต้นก็จะถูกออกแบบให้เหมาะกับ
รสนิยมของแมงมุมตัวเมียสายพันธุ์นั้น

138
00:16:51,220 --> 00:16:54,140
แมงมุมตัวผู้จะเต้นสุดชีวิต

139
00:16:54,890 --> 00:16:56,560
เมื่อเกี้ยวพาราสีฝ่ายหญิงจอมโหด

140
00:17:04,316 --> 00:17:06,896
แต่เจ้าตัวผู้แสนสวย
ยังหาคู่ของตนไม่เจอ

141
00:17:07,944 --> 00:17:11,824
เขาโบกขาของเขาเพื่อ
ควานหาฟีโรโมนของตัวเมีย

142
00:17:19,414 --> 00:17:20,624
อยู่นี่เอง

143
00:17:21,708 --> 00:17:23,378
ได้เวลาปล่อยของแล้ว

144
00:17:44,064 --> 00:17:45,364
เขาโยกย้ายได้ดี

145
00:17:47,234 --> 00:17:49,654
แล้วเธอก็ดูจะชอบใจ

146
00:17:50,904 --> 00:17:56,374
การส่ายบั้นท้ายเป็นสัญญาณ
บอกว่าเธอผสมพันธุ์ไปแล้ว

147
00:18:03,000 --> 00:18:05,210
นั่นมันเสียเวลาชะมัด

148
00:18:08,297 --> 00:18:11,087
และเวลาก็ลดน้อยลงไปเรื่อยๆ

149
00:18:22,227 --> 00:18:23,767
ในอีกไม่กี่สัปดาห์

150
00:18:23,854 --> 00:18:27,734
ชูการ์ไกลเดอร์น้อยก็จะต้อง
ออกไปเผชิญโลกที่ไม่คุ้นเคย...

151
00:18:30,527 --> 00:18:32,607
และรู้จักหาแหล่งอาหารเอง

152
00:18:47,169 --> 00:18:48,669
ในช่วงเวลานี้ของปี

153
00:18:48,754 --> 00:18:51,424
ใบยูคาลิปตัสจะถูกปกคลุมด้วยจุดแปลกๆ

154
00:18:54,092 --> 00:18:56,222
เพลี้ยไก่แจ้จะเอาน้ําหวานจากใบ

155
00:18:56,303 --> 00:18:59,933
มาทําเป็นที่พักพิง
ขนาดไม่ใหญ่ไปกว่าเมล็ดข้าว

156
00:19:04,353 --> 00:19:08,653
บ้านน้ําตาลจิ๋วเหล่านี้
ดูเหมือนเป็นงานศิลป์

157
00:19:14,780 --> 00:19:16,030
แถมยังรสชาติเยี่ยมด้วย

158
00:19:20,744 --> 00:19:25,464
แต่ตอนนี้ แม้แต่ช่วงเช้าตรู่
ก็ยังร้อนเกินกว่าจะออกไปไหนมาไหน

159
00:19:29,962 --> 00:19:35,592
เมื่ออุณหภูมิพุ่งสูงถึง 50 องศา
ใบยูคาลิปตัสก็เหี่ยวเฉาและร่วงหล่น

160
00:19:39,137 --> 00:19:44,387
แต่ใบเหล่านี้เต็มไปด้วยสารพิษ
มันจึงย่อยสลายได้ช้ามาก

161
00:19:49,189 --> 00:19:53,859
เศษใบไม้กลายเป็นที่กําบัง
ของนักล่าจอมเจ้าเล่ห์

162
00:19:59,116 --> 00:20:05,616
ตุ๊กแกไร้ขาเบอร์ตัน
ล่าสัตว์เลื้อยคลานชนิดอื่นโดยเฉพาะ

163
00:20:21,180 --> 00:20:23,390
ซึ่งส่วนใหญ่จะวิ่งหนีเอาตัวรอด

164
00:20:31,315 --> 00:20:33,315
แต่ตุ๊กแกหางทองไม่หนี

165
00:20:36,361 --> 00:20:40,071
เพราะตัวเล็กและพรางตัวได้
ทําให้เขาพ้นภัยได้อยู่บ้าง

166
00:20:42,659 --> 00:20:44,079
แต่ไม่พ้นจากแสงอาทิตย์

167
00:20:46,163 --> 00:20:47,583
เขาต้องการที่กําบัง

168
00:20:48,415 --> 00:20:53,795
และความที่เขาตัวยาวเท่าบัตรเครดิต
เขาจะแทรกตัวเข้าไปในนั้นได้พอดี

169
00:21:06,183 --> 00:21:10,313
สายตาของตุ๊กแกไร้ขาคุ้นชิน
กับการเคลื่อนไหวแม้เพียงน้อยนิด

170
00:21:35,212 --> 00:21:39,882
เมื่อเจ้าตัวเล็กรู้สึกถึงภัยคุกคาม
มันจะเริ่มทําการโจมตี

171
00:21:52,312 --> 00:21:53,942
ตุ๊กแกจอมสาดน้ําหนืด

172
00:22:02,030 --> 00:22:06,370
ของเหลวนี้ไม่มีอันตรายใดๆ
แต่มันเหนียวและกลิ่นเหม็น

173
00:22:07,452 --> 00:22:10,292
ซึ่งก็เพียงพอที่จะขับไล่
นักล่าที่ร้ายกาจที่สุดได้

174
00:22:25,304 --> 00:22:26,684
ช้าๆ แต่มั่นคง

175
00:22:28,724 --> 00:22:29,984
เขาค่อยๆ เข้าไปหลบแดด

176
00:22:44,781 --> 00:22:48,081
เมื่อมีความร้อนของฤดูร้อน
พายุฤดูร้อนก็ตามมา

177
00:22:54,666 --> 00:22:56,336
มันร้อนสุดๆ

178
00:22:57,252 --> 00:23:01,382
น้ําฝนหยดแรกๆ
ระเหยไปก่อนที่จะตกถึงพื้นซะอีก

179
00:23:06,470 --> 00:23:11,100
แต่เมื่อสายฟ้าฟาด
ใบไม้แห้งทั้งหลายก็ติดไฟ

180
00:23:12,184 --> 00:23:15,194
และสารเคมีในใบที่ปะทุง่าย
ก็เป็นเชื้อไฟอย่างดี

181
00:23:30,536 --> 00:23:34,666
พวกสัตว์เล็กต้องดิ้นรน
หนีให้พ้นไฟป่าที่ลุกลามเร็ว

182
00:23:40,504 --> 00:23:43,554
ทางรอดเดียวของอีคิดนาคือมุดใต้ดิน

183
00:23:47,970 --> 00:23:50,310
อาจเป็นการขุดหลุมฝังตัวเองก็เป็นได้

184
00:23:54,268 --> 00:23:55,688
เปลวไฟพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ

185
00:23:57,396 --> 00:24:00,396
แต่ตอนนี้ ชูการ์ไกลเดอร์น้อย
ตัวใหญ่เกินกว่าจะแบกไหว

186
00:24:02,276 --> 00:24:03,526
ทางเลือกเดียวของแม่...

187
00:24:05,362 --> 00:24:06,912
คือเอาตัวเองให้รอด

188
00:24:13,287 --> 00:24:15,457
ชูการ์ไกลเดอร์น้อยไม่มีใครช่วยแล้ว

189
00:24:44,735 --> 00:24:48,195
ขณะที่พวกแมลงบินหนี
เหล่านักล่าก็เข้ามา

190
00:24:54,745 --> 00:24:57,615
เหยี่ยวไคต์ฝูงใหญ่
กรูเข้าไปในกองเพลิง

191
00:24:59,166 --> 00:25:03,456
นกที่มีฉายาว่าเหยี่ยวไฟนี้
มาที่นี่เพื่อล่าสัตว์ที่ตื่นตระหนก

192
00:25:25,817 --> 00:25:27,647
ชูการ์ไกลเดอร์น้อยถูกล้อมทุกด้าน

193
00:25:32,407 --> 00:25:35,907
การบินครั้งแรกของเขา
อาจเป็นครั้งสุดท้าย

194
00:26:31,466 --> 00:26:33,886
เมื่อไฟป่ามอดดับลง

195
00:26:36,889 --> 00:26:39,139
ผืนดินป่าก็ถูกทําลายสิ้น

196
00:27:01,580 --> 00:27:04,080
แต่ไม่ถึงกับสิ้นไร้ชีวิต

197
00:27:07,377 --> 00:27:12,927
อีคิดนาลดอุณหภูมิร่างกายได้มากพอ
ที่จะเอาตัวรอดจากไฟที่โหมอยู่ข้างบน

198
00:27:28,732 --> 00:27:31,572
เจ้าชูการ์ไกลเดอร์น้อย
ก็ปลอดภัยดีเช่นกัน

199
00:27:34,905 --> 00:27:38,615
ตอนนี้เขาต้องอยู่ให้ได้
ในโลกที่กลายเป็นผงธุลี

200
00:27:44,706 --> 00:27:50,626
แมลงไหม้เกรียมจะช่วยให้เขารอดได้
จนกว่าชีวิตจะกลับคืนสู่ป่า

201
00:27:54,550 --> 00:27:56,590
ซึ่งมันก็กลับมาจริงๆ

202
00:27:59,721 --> 00:28:02,181
ต้นยูคาลิปตัสฟื้นสภาพ
ได้เร็วเหลือเชื่อ

203
00:28:03,600 --> 00:28:06,310
และขี้เถ้าที่อุดมด้วยแร่ธาตุ
ก็ทําให้ดินสมบูรณ์

204
00:28:13,485 --> 00:28:14,695
เติมน้ําลงไปอีกนิด

205
00:28:15,904 --> 00:28:18,284
แล้วป่าก็จะคืนชีพขึ้นมา

206
00:28:36,091 --> 00:28:39,511
อีกไม่นานป่าแถบนี้
ก็จะกลับมาเป็นปกติ

207
00:28:45,100 --> 00:28:46,640
ชีวิตใหม่ๆ ถือกําเนิด

208
00:28:52,691 --> 00:28:54,691
สัตว์ที่เราคุ้นเคยก็กลับมา

209
00:28:56,820 --> 00:29:00,240
และเป็นอีกครั้ง
ที่ต้นยูคาลิปตัสได้ให้ที่คุ้มภัย

210
00:29:00,324 --> 00:29:03,584
แก่สิ่งมีชีวิตเล็กๆ
ที่แปลกและน่าพิศวงทุกชนิด

211
00:29:10,709 --> 00:29:15,009
กว่าพันปีที่พวกมันได้ปรับตัว
ให้เข้ากับวงจรไฟป่าในแต่ละปี

212
00:29:17,925 --> 00:29:22,175
แต่ขณะที่ไฟป่าขยายวงกว้างขึ้น
ร้อนขึ้นและเกิดบ่อยครั้งขึ้น

213
00:29:23,013 --> 00:29:26,103
สัตว์เล็กๆ ในออสเตรเลีย
คงต้องดิ้นเอาตัวรอดอยู่ร่ําไป

214
00:29:26,183 --> 00:29:28,483
(เราอยากให้กิ้งก่าวิ่ง
ไม่ใช่โดนปิ้ง)

215
00:29:35,067 --> 00:29:38,277
ตอนนี้ชูการ์ไกลเดอร์น้อยนั้นพร้อม

216
00:29:40,113 --> 00:29:44,743
ที่จะเผชิญความท้าทายมหันต์
ของชีวิตแถบชนบท

217
00:29:52,584 --> 00:29:54,804
และเขาจะไม่ต้องตัวคนเดียว

218
00:29:56,964 --> 00:29:59,684
แม้แต่ชูการ์ไกลเดอร์
ที่รักอิสระที่สุด

219
00:30:01,468 --> 00:30:03,968
ก็ยังชอบซุกตัวอยู่กับเพื่อนๆ

220
00:31:08,368 --> 00:31:10,368
คําบรรยายโดย พฤกษา รุ่งศิริทิพย์