1
00:00:06,549 --> 00:00:08,509
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:09,052 --> 00:00:12,096
‎ตอนแม่ป่วย
‎ฉันพยายามทำอาหารเพราะอยากช่วย

3
00:00:12,847 --> 00:00:17,393
‎แต่แม่บอกว่า "ไม่ต้อง ไปอ่านหนังสือไป"

4
00:00:18,269 --> 00:00:20,646
‎แม่ไม่เคยอยากให้ฉันทำอะไรที่เหมือนงานแม่บ้าน

5
00:00:21,981 --> 00:00:25,193
‎ยังไงฉันก็จะไม่ได้เป็นแม่บ้าน
‎ฉันจะต้องเป็นด็อกเตอร์

6
00:00:26,694 --> 00:00:29,322
‎เอ่อ ไม่ใช่ด็อกเตอร์แบบที่เป็นอยู่นี่นะ

7
00:00:32,158 --> 00:00:36,621
‎ฉันหมั้นตอนอายุ 36 ปี
‎แล้วเขาก็อยากเริ่มสร้างครอบครัว

8
00:00:38,206 --> 00:00:41,501
‎แต่แล้วเขาก็ได้รับข้อเสนอให้ไปทำงานที่มิชิแกน

9
00:00:43,211 --> 00:00:46,172
‎พวกเขาพยายามเจรจา
‎ให้จ้างฉันในฐานะคู่สมรสด้วย แต่…

10
00:00:48,841 --> 00:00:51,219
‎ทางนั้นเสนอให้แค่สัญญาอาจารย์จ้างสามปี

11
00:00:51,719 --> 00:00:54,347
‎ต้องสอนเทอมแรกห้าตัว
‎เทอมสองสี่ตัวแลกเศษเงินเท่าขี้หมา

12
00:00:57,809 --> 00:01:00,353
‎เราพยายามคบกันทางไกล แต่…

13
00:01:03,606 --> 00:01:05,399
‎ตอนเขาบอกฉันว่าเขาเจอคนใหม่

14
00:01:07,026 --> 00:01:08,569
‎ฉันไม่แม้แต่จะ…

15
00:01:12,990 --> 00:01:15,993
‎ฉันแค่หมกตัวกับงาน และไม่ช้า

16
00:01:16,077 --> 00:01:19,997
‎มหาวิทยาลัยระดับอาร์หนึ่ง
‎เกือบสิบแห่งก็มาขอร้องให้ฉันสมัครด้วย

17
00:01:23,376 --> 00:01:25,503
‎แต่เงินกินเปล่าค่าเซ็นสัญญาของเพมโบรค…

18
00:01:28,256 --> 00:01:29,924
‎พวกเขาให้ทุกอย่างที่ฉันต้องการ

19
00:01:31,259 --> 00:01:32,426
‎ฉันเลยอยู่ต่อ

20
00:01:37,390 --> 00:01:39,976
‎ตอนนี้ฉันกลัวแม้แต่จะโผล่หน้าไปที่มหาวิทยาลัย

21
00:01:40,059 --> 00:01:44,897
‎(หัวหน้าภาคภาษาอังกฤษ
‎สั่งปิดปากนักเรียนผิวสี)

22
00:01:45,481 --> 00:01:47,775
‎เคยขึ้นปกหนังสือพิมพ์

23
00:01:47,859 --> 00:01:50,486
‎เพราะเป็นพิษภัยต่อคนกลุ่มใหญ่ๆ ไหม

24
00:01:50,570 --> 00:01:53,906
‎อย่างกับโลกนี้มีพอลพต สตาลิน
‎แล้วก็มาฉันเลย มัน…

25
00:01:53,990 --> 00:01:55,992
‎คือว่า เกือบหมดเวลาแล้วค่ะ

26
00:01:56,075 --> 00:01:58,703
‎และนี่เป็นการบำบัดลูกสาวคุณ

27
00:01:58,786 --> 00:02:01,164
‎ฉันจะไปคุยกับเด็กแทนนะคะ ถ้าคุณไม่ว่าอะไร

28
00:02:01,247 --> 00:02:02,081
‎ได้ค่ะ

29
00:02:04,250 --> 00:02:05,209
‎เอามั้ยคะ

30
00:02:05,293 --> 00:02:06,377
‎อะไรจ๊ะ

31
00:02:06,460 --> 00:02:07,461
‎ยาพิษ

32
00:02:12,466 --> 00:02:13,301
‎โอเคจ้ะ

33
00:02:26,147 --> 00:02:28,191
‎น่าตื่นเต้นเนอะลูก

34
00:02:28,858 --> 00:02:29,775
‎อ้าว เป็นอะไร

35
00:02:31,235 --> 00:02:33,362
‎จริงๆ หนูไม่อยากให้ฮาบิไปด้วย

36
00:02:34,197 --> 00:02:36,240
‎ทำไมล่ะ คุณตาอุตส่าห์แต่งตัวแล้ว

37
00:02:36,324 --> 00:02:37,241
‎จูจู!

38
00:02:38,951 --> 00:02:40,995
‎แม่อยู่ต่ออีกแป๊บนึงได้มั้ยคะ

39
00:02:42,580 --> 00:02:44,123
‎ไม่ได้จ้ะ

40
00:02:44,707 --> 00:02:45,583
‎นี่จ้ะลูก

41
00:02:46,292 --> 00:02:49,003
‎เอา… รายงานหน้าห้องดีๆ นะ

42
00:02:59,513 --> 00:03:00,431
‎นางอยู่นั่นไง

43
00:03:03,351 --> 00:03:06,437
‎คำคมที่คนยกมาอ้างอิงบ่อยๆ
‎เช่นประโยคนี้ของออเดร ลอร์ด

44
00:03:06,520 --> 00:03:10,107
‎เป็นที่รู้จักในวงกว้าง
‎จนเราคิดไปเองว่าเราเข้าใจมันดี

45
00:03:10,191 --> 00:03:14,737
‎แต่ครูอยากรู้ว่าเรียงความฉบับเต็ม
‎ทำให้คุณประหลาดใจไหม หลังจากที่ได้อ่าน

46
00:03:19,158 --> 00:03:20,618
‎พวกคุณเงียบมาก

47
00:03:20,701 --> 00:03:23,162
‎อาจารย์คิดยังไงกับแนวคิดนั้นคะ

48
00:03:23,246 --> 00:03:25,957
‎ครูอยากฟังความเห็นของคุณมากกว่า
‎มาเร็ว ใครก็ได้ ตอบหน่อย

49
00:03:27,250 --> 00:03:30,169
‎มหาวิทยาลัยก็เหมือนปราการ
‎ปกป้องการครองอำนาจของคนขาว

50
00:03:31,045 --> 00:03:35,091
‎นั่นคือบ้านของผู้เป็นใหญ่
‎ดังนั้นไม่ว่าเราจะเรียนหรือสอนอะไร

51
00:03:35,800 --> 00:03:37,468
‎ก็จะกลายเป็นเครื่องมือของผู้เป็นใหญ่

52
00:03:37,551 --> 00:03:40,054
‎ผู้หญิงบางคนในสถาบันก็แกล้งทำเป็นพันธมิตร

53
00:03:40,137 --> 00:03:42,932
‎แต่จริงๆ ไม่ได้ออกแรงอะไรเลย

54
00:03:43,015 --> 00:03:46,227
‎แค่เอาผู้หญิงผิวดำไม่กี่คนมาบรรยาย
‎หรือเอามาใส่ในแผนการสอน

55
00:03:46,310 --> 00:03:48,521
‎แล้วก็ลูบหลังลูบไหล่ ชมตัวเองว่าแค่นั้นพอแล้ว

56
00:03:48,604 --> 00:03:52,692
‎แค่เพิ่มคนหลากชาติพันธุ์เข้าไปนิดหน่อย
‎มันไม่พอหรอกนะ

57
00:03:54,235 --> 00:03:55,361
‎ใช่

58
00:03:55,444 --> 00:03:57,780
‎ไม่ลองไม่รู้

59
00:03:57,863 --> 00:04:01,575
‎นี่ ฟังนะ คุณไม่ใช่ลูกสมุนของใครทั้งนั้น

60
00:04:01,659 --> 00:04:03,828
‎- แม่สายฟาดสายสับใช่มะ
‎- ใช่!

61
00:04:03,911 --> 00:04:05,746
‎คุณคือแม่เสือ! เข้าไปเลย! จัดหนัก!

62
00:04:05,830 --> 00:04:06,872
‎จัดมาเลย!

63
00:04:06,956 --> 00:04:08,040
‎อ้าว เวร!

64
00:04:08,124 --> 00:04:09,959
‎- โอ๊ย ตายละ
‎- มานี่ แม่เสือ

65
00:04:13,421 --> 00:04:17,383
‎ขอโทษนะคะ
‎ฉันหาสำนักงานคุมกฎและจรรยาบรรณ

66
00:04:17,466 --> 00:04:20,136
‎มาถูกที่แล้วค่ะ เรารวมกับไตเติลไนน์แล้ว

67
00:04:20,219 --> 00:04:21,053
‎แต่…

68
00:04:22,263 --> 00:04:24,181
‎งั้นผู้ประสานงานอีกคนอยู่ไหนล่ะ

69
00:04:24,265 --> 00:04:27,018
‎มีแต่ฉันนี่แหละค่ะ ทั้งแผนกมีแค่คนเดียวแล้ว

70
00:04:28,436 --> 00:04:30,229
‎ยังเป็นเรื่องห้องทำงานอยู่รึเปล่าคะ

71
00:04:34,358 --> 00:04:38,738
‎ฉันเริ่มสอนที่นี่ในฐานะผู้ช่วยศาสตราจารย์
‎เมื่อ 32 ปีก่อน

72
00:04:39,697 --> 00:04:42,074
‎เขาเสนอเงินให้ 26,000 เหรียญ

73
00:04:43,492 --> 00:04:45,453
‎แต่ฉันเพิ่งรู้ว่าจอห์น แมคเฮล

74
00:04:45,536 --> 00:04:49,457
‎ซึ่งเริ่มงานในปีเดียวกันและตอนนี้ก็ยังอยู่

75
00:04:50,124 --> 00:04:52,168
‎ได้มากกว่าฉัน 16,000 เหรียญ

76
00:04:52,877 --> 00:04:54,837
‎ฉันคิดว่าจะพูดออกมาเหมือนกัน

77
00:04:55,963 --> 00:04:57,590
‎แต่ไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นนังตัวดีคนนั้น

78
00:05:01,093 --> 00:05:03,429
‎ฉันเขียนหนังสือเกี่ยวกับชอเซอร์

79
00:05:03,929 --> 00:05:07,558
‎ซึ่งเป็นการอ่าน "เดอะไวฟ์ออฟบาธ"
‎เชิงเฟมินิสม์ชิ้นแรก

80
00:05:07,641 --> 00:05:08,893
‎แต่ที่ภาคนี้

81
00:05:08,976 --> 00:05:11,729
‎เขาจะขออาสามาเป็นเลขาของภาค

82
00:05:11,812 --> 00:05:13,647
‎"อ๋อ ก็ให้โจนทำสิ"

83
00:05:13,731 --> 00:05:16,692
‎หรือถ้าต้องการใครเป็นเจ้าภาพ
‎ปาร์ตี้วันหยุดประจำปี

84
00:05:16,776 --> 00:05:18,861
‎"โจนไม่ถือหรอก โจนชอบปาร์ตี้"

85
00:05:18,944 --> 00:05:22,198
‎เป็นข้อเท็จจริงที่มีการบันทึกไว้เลยค่ะ
‎ว่างานบริการต่างๆ ของภาค

86
00:05:22,281 --> 00:05:24,867
‎ถูกจัดให้เป็นงานของอาจารย์หญิง
‎มากกว่าอย่างเห็นได้ชัด

87
00:05:28,496 --> 00:05:29,330
‎ฉัน…

88
00:05:30,414 --> 00:05:34,877
‎ปล่อยวางเรื่องงานวิจัย
‎และไม่เคยคิดจะขอตำแหน่งศาสตราจารย์

89
00:05:39,090 --> 00:05:40,132
‎แต่จะบอกให้นะ

90
00:05:40,216 --> 00:05:43,344
‎นี่คือฟางเส้นสุดท้าย ฉันจะไม่ยอมนั่งนิ่ง…

91
00:05:43,427 --> 00:05:46,889
‎คุณอยากได้ผลลัพธ์แบบไหนคะ

92
00:05:47,515 --> 00:05:50,935
‎ตอนนี้ไม่เหลือคนที่เคยทำงานในเพมโบรค
‎มาตั้งแต่ยุค 1980

93
00:05:51,018 --> 00:05:53,229
‎ที่ยังรับผิดต่อเรื่องนี้ได้

94
00:05:53,312 --> 00:05:57,358
‎และเรามีบันทึกย้อนกลับไปไกล
‎แต่ไม่รู้ว่าจะไกลพอ…

95
00:05:57,441 --> 00:06:01,028
‎ฉันอยากให้มีใครสักคนรับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

96
00:06:01,112 --> 00:06:02,363
‎ฉันกำลังรับรู้อยู่ค่ะ

97
00:06:03,197 --> 00:06:05,699
‎ฟังแล้วผิดกฎหมายแน่ๆ

98
00:06:07,410 --> 00:06:08,869
‎ใครก็ได้ที่ไม่ใช่คุณ

99
00:06:10,871 --> 00:06:12,832
‎คุณได้คุยกับหัวหน้าภาคหรือยัง

100
00:06:19,713 --> 00:06:20,589
‎ฉันเอาด้วย

101
00:06:21,465 --> 00:06:22,550
‎ต้องอย่างนั้นสิ

102
00:06:25,761 --> 00:06:26,679
‎เดี๋ยวนี้เลยเหรอ

103
00:06:30,141 --> 00:06:31,976
‎การยื่นมติไม่ไว้วางใจต่อหัวหน้าภาค

104
00:06:32,059 --> 00:06:34,770
‎จะยิ่งทำให้คนรู้สึกว่า
‎ภาควิชาของพวกคุณกำลังวุ่นวาย

105
00:06:34,854 --> 00:06:36,105
‎นั่นก็เพราะเธอเป็นหัวหน้า

106
00:06:36,188 --> 00:06:38,149
‎ผมไม่แน่ใจว่าเราโทษจียุนได้เต็มปาก

107
00:06:38,232 --> 00:06:40,317
‎- คุณคงเห็นแล้วมั้ง
‎- ครับ

108
00:06:40,401 --> 00:06:43,070
‎นักศึกษาเรียกร้องให้คว่ำบาตร
‎ภาควิชาภาษาอังกฤษ

109
00:06:43,154 --> 00:06:47,533
‎ณ จุดนี้ ศักยภาพในการดำเนินการ
‎ในฐานะของสถาบันการศึกษาจะ…

110
00:06:47,616 --> 00:06:48,534
‎มองออกไปข้างนอกสิ

111
00:06:49,368 --> 00:06:51,704
‎ไม่มีใครเข้าเรียน ทุกคนมัวแต่ไปชุมนุมประท้วง

112
00:06:51,787 --> 00:06:53,873
‎การประท้วงทำให้ระบบหันมาใส่ใจ

113
00:06:58,627 --> 00:07:02,089
‎ใส่ใจว่าเราต้องเอาจียุนออกไป

114
00:07:02,173 --> 00:07:05,009
‎- ถึงเวลาลงทะเบียนจะไม่มีใครลง
‎- ผมไม่สอนกลกวีฝรั่งเศสนะ!

115
00:07:05,092 --> 00:07:06,677
‎หลังการพิจารณาปลดตำแหน่ง

116
00:07:06,760 --> 00:07:10,514
‎จียุนจะเป็นคนเสนอต่อกรรมการคณะ
‎ให้บิลออกจากหน้าที่

117
00:07:10,598 --> 00:07:12,016
‎ซึ่งจะเปลี่ยนมุมมองที่ว่า

118
00:07:12,099 --> 00:07:14,435
‎จุดยืนของภาควิชานี้ไม่แข็งพอ

119
00:07:14,518 --> 00:07:15,686
‎เรื่องนี้กำลังลุกลาม

120
00:07:15,769 --> 00:07:19,815
‎เราจะรอดูผลพิจารณาเรื่องของบิลในเช้านี้ก่อน

121
00:07:19,899 --> 00:07:21,108
‎และไม่ว่าพวกคุณจะทำอะไร

122
00:07:21,650 --> 00:07:24,069
‎พวกคุณควรต้องได้เสียงสนับสนุนจากคนทั้งภาค

123
00:07:25,279 --> 00:07:27,156
‎พวกเขามีข้อได้เปรียบแค่เรื่องเดียว

124
00:07:27,740 --> 00:07:30,826
‎คุณกลายเป็นบุคคลอื้อฉาวไปแล้ว
‎ไม่มีใครอยากปกป้องคุณ

125
00:07:30,910 --> 00:07:33,621
‎ไม่มีใครอยากสนับสนุนคุณ
‎เมื่อคุณกลายเป็นบุคคลอื้อฉาว

126
00:07:33,704 --> 00:07:36,290
‎ผมสอนที่นั่นมา 25 ปี มีคนสนับสนุนผมเยอะ

127
00:07:36,373 --> 00:07:39,043
‎หัวหน้าภาควิชาของผม เธอหนุนผมแน่

128
00:07:39,126 --> 00:07:40,711
‎เธอคือคนที่ส่งนี่มาให้เหรอ

129
00:07:41,378 --> 00:07:42,588
‎นั่นมันเรื่องตามขั้นตอนเฉยๆ

130
00:07:42,671 --> 00:07:45,925
‎เอางี้ คุณนั่งก่อน ทำใจสบายๆ

131
00:07:49,094 --> 00:07:52,431
‎ถ้ารับเงินชดเชย
‎มันจะเหมือนผมยอมรับว่าทำผิดจริง

132
00:07:53,015 --> 00:07:55,100
‎ลูกคุณเป็นนิสิตหญิงปีหนึ่ง ม.โคลัมเบียใช่ไหม

133
00:07:55,184 --> 00:07:56,810
‎- นิสิตปีหนึ่ง
‎- นิสิตปีหนึ่ง

134
00:07:56,894 --> 00:07:59,355
‎ถ้าไม่มีเงินเดือน คุณจะจ่ายไหวไหม

135
00:07:59,438 --> 00:08:01,524
‎ขนาดมีเงินเดือน ผมยังจ่ายไม่ไหว

136
00:08:01,607 --> 00:08:03,817
‎ฉันทำให้คุณได้รับเงินตามสมควรได้นะ

137
00:08:04,318 --> 00:08:05,903
‎ซื้อห้องชุดเล็กๆ ในนิวยอร์กได้เลย

138
00:08:06,654 --> 00:08:09,907
‎หรือย้ายไปเมืองใหม่เลยไหม
‎มีจุดหมายปลายทางที่ไหนในใจรึเปล่า

139
00:08:09,990 --> 00:08:12,409
‎ผมอยากไปดู
‎บ้านพักตากอากาศบนเขาของฮิตเลอร์

140
00:08:13,869 --> 00:08:17,957
‎ฉันจะพูดตรงๆ กับคุณเลยนะคะ
‎อาจารย์ด็อบสัน

141
00:08:18,040 --> 00:08:19,500
‎ฟังแล้วจะคิดยังไงก็ตามใจ

142
00:08:20,000 --> 00:08:22,711
‎ศักยภาพในการหาเลี้ยงชีพของคุณ
‎กำลังเสี่ยงหนัก

143
00:08:24,296 --> 00:08:27,800
‎เมื่อคิดว่าเขาเป็นอาจารย์ประจำ
‎นี่คือส่วนที่ต้องพิจารณา

144
00:08:27,883 --> 00:08:32,096
‎"ขัดคำสั่งผู้บังคับบัญชา ผิดศีลธรรม
‎ขาดความรับผิดชอบในหน้าที่

145
00:08:32,179 --> 00:08:35,432
‎พฤติกรรมผิดจรรยาบรรณ
‎และ/หรือมีพฤติกรรมไม่เหมาะสม"

146
00:08:35,516 --> 00:08:37,810
‎ขาดความรับผิดชอบในหน้าที่
‎นั่นมันกว้างมากเลยนะ

147
00:08:37,893 --> 00:08:40,020
‎- ผมขอเสนอให้เราเล่นทางนี้
‎- เล่นเหรอ

148
00:08:40,604 --> 00:08:44,149
‎คุณจะอ่านคำให้การของนักศึกษา
‎ที่อ้างถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น…

149
00:08:44,233 --> 00:08:46,110
‎เรื่องนั้นคณบดีควรเป็นคนทำ

150
00:08:46,193 --> 00:08:49,238
‎เราว่าจะดีกว่า
‎ถ้าคณบดีลาร์สันซึ่งเป็นประธานที่ประชุม

151
00:08:49,321 --> 00:08:51,532
‎ไม่ใช่คนที่ต้องนำเสนอหลักฐานด้วย

152
00:08:51,615 --> 00:08:54,994
‎- คุณรวบรวมคำให้การจากนักศึกษามาหรือยัง
‎- ยังไม่ได้พิมพ์ออกมาค่ะ

153
00:08:55,077 --> 00:08:56,203
‎มีกี่คน

154
00:08:57,371 --> 00:08:58,289
‎เยอะทีเดียว

155
00:08:58,789 --> 00:09:01,917
‎แต่ฉันก็ได้รับความเห็นสนับสนุนบิล

156
00:09:02,001 --> 00:09:05,004
‎นักศึกษาที่ได้แรงบันดาลใจ
‎จากการสอนของเขาตลอดหลายปี

157
00:09:09,008 --> 00:09:09,842
‎นี่…

158
00:09:11,176 --> 00:09:12,928
‎เรื่องนี้กลายเป็น…

159
00:09:14,305 --> 00:09:16,181
‎ปัญหาใหญ่เกี่ยวกับชื่อเสียงของเรา

160
00:09:16,890 --> 00:09:19,935
‎ไม่ใช่แค่ชื่อของเพมโบรค
‎แต่ชื่อเสียงของคุณเป็นการส่วนตัวด้วย

161
00:09:23,814 --> 00:09:26,191
‎ตอนนี้เราพยายามจะสร้างเรื่องเล่า

162
00:09:26,275 --> 00:09:30,696
‎เพื่อทำให้คุณกลับมาอยู่ข้างเดียวกับนักศึกษา
‎เรียกความไว้ใจของพวกเขากลับมา

163
00:09:30,779 --> 00:09:35,784
‎เพราะตอนนี้คนมองกันว่าคุณกำลังปกป้องแฟน

164
00:09:35,868 --> 00:09:38,537
‎ซึ่งเดินสวนสนามไปท่ัวห้องเรียน

165
00:09:39,496 --> 00:09:40,789
‎เห็นโจนไหมคะ

166
00:09:40,873 --> 00:09:43,584
‎- เห็นอยู่ในห้องพักกับทุกคน
‎- ทุกคนไหน

167
00:09:43,667 --> 00:09:46,712
‎เรนซ์ แมคเฮล ยาซ ประชุมกันอยู่

168
00:09:46,795 --> 00:09:48,380
‎ประชุมอะไร ทั้งภาคเลยเหรอ

169
00:09:48,464 --> 00:09:51,425
‎จียุน คนจากนิวยอร์กไทมส์เพิ่งโทรมา

170
00:09:51,508 --> 00:09:54,178
‎- เรื่องบิลเหรอ
‎- เปล่า เรื่องของคุณ

171
00:09:54,261 --> 00:09:57,181
‎เขาขอสัมภาษณ์คุณเรื่องสั่งปิดปากเด็ก

172
00:09:57,264 --> 00:10:00,017
‎- อะไรนะ
‎- ปกหนังสือพิมพ์เดลี่ไง

173
00:10:00,100 --> 00:10:03,103
‎- คำสั่งปิดปากที่คุณสั่ง…
‎- เลิกพูดว่าสั่งปิดปาก!

174
00:10:04,396 --> 00:10:07,191
‎เดี๋ยว ไม่ใช่ อยากพูดอะไรพูดมาเลย

175
00:10:10,903 --> 00:10:13,739
‎ขอบคุณค่ะ ถ้าเจอโจน
‎ฝากบอกด้วยว่าฉันตามหาอยู่

176
00:10:13,822 --> 00:10:15,032
‎ได้ จะบอกให้

177
00:10:15,115 --> 00:10:18,118
‎ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจแบบที่พวกนั้นตีความ

178
00:10:18,702 --> 00:10:19,620
‎ไม่ใช่ความผิดคุณ

179
00:10:21,538 --> 00:10:23,207
‎ฉันไม่ควรพูดไปตั้งแต่ต้น

180
00:10:26,377 --> 00:10:31,215
‎ฉันเขียนแถลงการณ์สนับสนุนบิลมาให้
‎อยากเอามาให้ก่อนวันพรุ่งนี้

181
00:10:31,298 --> 00:10:33,175
‎ส่งไปให้คณะกรรมการเลยนะ

182
00:10:33,258 --> 00:10:37,596
‎- ฉันนึกว่าคุณคือคณะกรรมการ
‎- แค่… ส่งตรงไปที่คณบดี

183
00:10:37,680 --> 00:10:40,182
‎คนอื่น… คนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน

184
00:10:43,811 --> 00:10:45,521
‎คุณคิดยังไงกับอาจารย์บาร์รอน

185
00:10:45,604 --> 00:10:46,689
‎ทำไมเหรอคะ

186
00:10:46,772 --> 00:10:49,817
‎จะรู้สึกยังไงถ้าเปลี่ยนตัว
‎ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์จากบิลมาเป็นเขา

187
00:10:54,363 --> 00:10:58,659
‎ฉันส่งบทความให้เขาตั้งแต่เทอมแรก
‎เผื่อเขามีความเห็นอะไรบ้าง

188
00:10:59,660 --> 00:11:00,994
‎ไม่เคยได้รับคำตอบเลย

189
00:11:01,078 --> 00:11:02,079
‎ฉันจะคุยกับเขาให้

190
00:11:06,291 --> 00:11:08,001
‎คุณกำลังหาเรือชูชีพให้ฉัน

191
00:11:08,585 --> 00:11:10,003
‎รู้สึกว่าถึงเวลาละ

192
00:11:13,048 --> 00:11:14,174
‎แล้วคุณล่ะ ไหวรึเปล่า

193
00:11:32,234 --> 00:11:33,485
‎เป็นอะไรไป ลูกพ่อ

194
00:11:40,325 --> 00:11:41,243
‎นี่

195
00:11:41,326 --> 00:11:43,412
‎อย่าร้องไห้ต่อหน้าลูก

196
00:11:43,495 --> 00:11:44,955
‎เดี๋ยวเด็กจะกลัว

197
00:11:45,038 --> 00:11:46,623
‎หนูไม่ได้กลัว

198
00:11:48,375 --> 00:11:49,460
‎หลานเข้าใจด้วย

199
00:12:03,891 --> 00:12:04,767
‎หวัดดีค่ะ

200
00:12:05,392 --> 00:12:08,187
‎ไม่ได้ ขอโทษนะ แต่ไม่ได้
‎ไม่โอเคที่คุณจะ…

201
00:12:08,270 --> 00:12:10,564
‎ต้องรวบรวมความกล้ามากเลยนะ
‎ฉันก็จะ…

202
00:12:11,732 --> 00:12:13,192
‎แต่… อย่าเพิ่ง เดี๋ยว

203
00:12:14,193 --> 00:12:15,068
‎คุณนั่งตรงนั้นไม่ได้

204
00:12:15,152 --> 00:12:17,279
‎อย่าถอดแจ็คเก็ต เดี๋ยวสิ

205
00:12:19,531 --> 00:12:21,450
‎แป๊บเดียวนะ ให้ตาย

206
00:12:24,036 --> 00:12:27,456
‎โอเค ตอนออกไป คุณต้องออกประตูหลัง

207
00:12:27,539 --> 00:12:29,500
‎ไม่สิ จะยิ่งดูเหมือนคุณไม่ได้กลับไปไหน

208
00:12:29,583 --> 00:12:32,461
‎ฉันแค่มีเรื่องอยากถาม
‎และอยากให้คุณตอบตรงๆ

209
00:12:32,544 --> 00:12:36,840
‎ถ้าคุณบอกว่าไม่ได้
‎ฉันก็จะ… ไม่เป็นไรเลยจริงๆ

210
00:12:36,924 --> 00:12:40,469
‎โอเค คืองี้ ผมแก่จนเป็นพ่อคุณได้

211
00:12:40,552 --> 00:12:45,265
‎ต่อให้คุณคิดว่ารู้สึกยังไงกับผม มันไม่ใช่…

212
00:12:45,349 --> 00:12:48,101
‎- คือความรู้สึกของคุณมันไม่ได้เกี่ยวกับผม
‎- เดี๋ยว

213
00:12:48,185 --> 00:12:50,479
‎นี่คิดว่าฉันมาเพราะอยากกินอาจารย์เหรอ

214
00:12:53,482 --> 00:12:55,067
‎- เปล่า
‎- เพราะอย่าถือนะ…

215
00:12:56,193 --> 00:12:57,069
‎อ๋อ ใช่ ไม่ใช่

216
00:12:59,738 --> 00:13:01,907
‎- นั่นมัน… เออ
‎- ใช่

217
00:13:03,158 --> 00:13:05,327
‎เหมือนเรื่องตลกผิดฝาผิดตัวขำไม่ออกนะ

218
00:13:05,410 --> 00:13:08,247
‎ใช่จริงด้วย
‎สักวันผมจะนึกย้อนถึงจังหวะนี้แล้วขำ

219
00:13:08,330 --> 00:13:10,499
‎ค่ะ โอเค คือว่าคุณยัง…

220
00:13:10,582 --> 00:13:13,460
‎อยู่กับสำนักพิมพ์เดิมใช่ไหมคะ นิวเพรสน่ะ

221
00:13:15,546 --> 00:13:20,342
‎ฉันอยากรู้ว่า
‎คุณจะยอมอ่านนิยายเรื่องแรกของฉันไหม

222
00:13:20,425 --> 00:13:22,261
‎ฉันกำลังจะส่งไปที่สำนักพิมพ์

223
00:13:22,344 --> 00:13:26,390
‎ไม่แน่ใจว่าทางนั้นจะตัดสัมพันธ์กับคุณ
‎หลังเกิดเรื่องทั้งหมดนี้รึเปล่า

224
00:13:26,473 --> 00:13:28,892
‎- แต่…
‎- นี่มันเมื่อไหร่… ของวันนี้รึเปล่า

225
00:13:29,518 --> 00:13:31,311
‎ไม่รู้สิ เมื่อวานมั้ง

226
00:13:32,396 --> 00:13:34,022
‎- ให้ตายสิ
‎- คนทวิตเต็มเลย

227
00:13:34,106 --> 00:13:35,440
‎- ผมต้องไปละ
‎- ฉันจะแค่…

228
00:13:35,524 --> 00:13:37,818
‎ให้วางไว้ตรงนี้ไหมคะ หนังสือของฉันน่ะ

229
00:13:37,901 --> 00:13:40,279
‎อ่านแป๊บเดียวเอง นั่งอ่านรวดเดียวก็จบ

230
00:13:40,362 --> 00:13:43,323
‎- ฉันอยากได้ความเห็นคุณ
‎- แล้วแต่เลย

231
00:13:43,407 --> 00:13:46,201
‎ขอแค่ถ้ามีใครถาม เราไม่ได้เอากัน โอเคนะ

232
00:13:46,285 --> 00:13:47,327
‎ระวังนะ

233
00:13:49,329 --> 00:13:51,123
‎- บิล!
‎- ไงหนู

234
00:13:52,958 --> 00:13:55,252
‎เกิดอะไรขึ้นเนี่ย สูงขึ้นอีกแล้วเหรอ

235
00:13:55,335 --> 00:13:58,171
‎- อยู่กินมื้อค่ำได้มั้ยคะ
‎- เข้าบ้านไป ไปสิ

236
00:13:58,255 --> 00:14:00,591
‎- แม่ไม่ใช่เจ้านายหนู
‎- ใช่สิ

237
00:14:01,383 --> 00:14:05,053
‎ลุงก็บอกแม่หนูแบบนั้นตลอด
‎แต่เราสองคนโชคร้ายหน่อย คุณแม่เป็นเจ้านาย

238
00:14:05,137 --> 00:14:07,264
‎- ลุงอยู่กินมื้อค่ำได้มั้ยคะ
‎- ไม่ได้

239
00:14:07,347 --> 00:14:09,975
‎แม่ยึดสิ่งดีๆ ในชีวิตนี้ไปหมดเลย!

240
00:14:13,061 --> 00:14:15,564
‎ไม่แปลกใจที่ไม่มีใครอยากแต่งงานด้วย!

241
00:14:15,647 --> 00:14:16,481
‎นี่

242
00:14:23,906 --> 00:14:24,740
‎หวัดดี

243
00:14:26,867 --> 00:14:29,703
‎นี่ ผมเพิ่งเห็นเดลี่ คุณโอเครึเปล่า

244
00:14:29,786 --> 00:14:32,539
‎ฉันคือโฉมหน้าของเผด็จการในมหาวิทยาลัย

245
00:14:32,623 --> 00:14:34,082
‎ไม่ต้องพูดว่า "แปลกใจตรงไหน"

246
00:14:34,583 --> 00:14:36,168
‎ผมโดนเรียกว่าฮิตเลอร์จริงๆ

247
00:14:36,251 --> 00:14:38,921
‎ผมว่าคุณไม่ได้เป็นโฉมหน้าของเผด็จการหรอก

248
00:14:39,796 --> 00:14:40,631
‎คุณชนะ

249
00:14:41,131 --> 00:14:44,301
‎ผมแค่จะบอกว่าผมรู้นะ
‎คุณแค่พยายามทำให้ยุติธรรมทุกฝ่าย

250
00:14:44,927 --> 00:14:48,138
‎คุณคือเครื่องพิสูจน์ว่า
‎โลกนี้ยังไม่ได้เสียสติกันไปหมดแล้ว

251
00:14:48,221 --> 00:14:51,224
‎- ฉันคุยเรื่องนี้ไม่ได้
‎- ขอร้อง ฟังผมให้จบก่อน

252
00:14:51,892 --> 00:14:53,977
‎ผมไปหาทนายมา เธอเตรียมแผนอย่างดี

253
00:14:54,061 --> 00:14:57,356
‎ว่าผมจะเค้นเงินปิดคดียังไง
‎ถ้าพวกเขาพยายามไล่ผมออก ผมฟ้องได้

254
00:14:58,106 --> 00:14:59,316
‎ผมก็ลองคิดๆ ดู

255
00:15:00,525 --> 00:15:04,655
‎ผมไปอยู่ปารีส เขียนงานวรรณกรรมเจ๋งๆ ได้

256
00:15:04,738 --> 00:15:07,532
‎- นั่นมันน้ำเน่ามาก
‎- เพราะมันไม่ได้มีคุณอยู่ด้วย

257
00:15:13,997 --> 00:15:15,666
‎แล้วผมก็เลยคิดว่า "ทำไมจะมีไม่ได้"

258
00:15:21,046 --> 00:15:23,757
‎อย่าบอกนะว่ายังอยากอยู่ในที่เฮงซวยนี่
‎ทั้งที่เขาทำกับเราขนาดนี้

259
00:15:23,840 --> 00:15:25,759
‎ฉันหนีไปเฉยๆ ไม่ได้

260
00:15:25,842 --> 00:15:29,513
‎ฉันทุ่มเทให้ที่นี่ไปตั้งมากมาย พ่อฉัน จูจู…

261
00:15:29,596 --> 00:15:31,932
‎ในสถานการณ์สมมตินี้ เราจะไปกันทั้งครอบครัว

262
00:15:33,058 --> 00:15:34,101
‎ฉันยังรักงานสอนอยู่

263
00:15:34,184 --> 00:15:35,936
‎ผมรู้ ผมรู้ว่าคุณรัก

264
00:15:36,019 --> 00:15:38,021
‎คุณเกิดมาเพื่อสอนหนังสือ

265
00:15:38,563 --> 00:15:42,025
‎แต่ก็มีมหาวิทยาลัยอื่นๆ เยอะแยะ
‎ทุกคนจะแข่งกันแย่งตัวคุณ

266
00:15:42,109 --> 00:15:44,653
‎ไม่สำคัญว่าจะเป็นปารีสหรือพีโอเรีย

267
00:15:48,115 --> 00:15:49,074
‎ผมจะตามคุณไป

268
00:15:50,367 --> 00:15:51,368
‎ผมยอมไปทุกแห่ง

269
00:16:11,221 --> 00:16:13,974
‎พระเจ้า ผมรอจูบนี้มานานมาก

270
00:16:14,057 --> 00:16:15,350
‎ฉันต้องไล่คุณออก

271
00:16:16,935 --> 00:16:21,314
‎คือฉันต้องเป็นคนแนะนำกรรมการคณะ
‎และคณะกรรมการมหาวิทยาลัย

272
00:16:21,398 --> 00:16:23,191
‎ให้พวกเขาไล่คุณออก

273
00:16:25,694 --> 00:16:27,320
‎พรุ่งนี้จะพิจารณาคดีของผมไม่ใช่เหรอ

274
00:16:27,404 --> 00:16:29,239
‎ทุกคนรวมหัวกันต่อต้านคุณ

275
00:16:30,115 --> 00:16:31,533
‎มันเป็นศาลพระภูมิชัดๆ

276
00:16:35,370 --> 00:16:36,455
‎แต่คุณ…

277
00:16:37,205 --> 00:16:39,041
‎คุณคิดจะบอกผมเมื่อไหร่

278
00:16:40,250 --> 00:16:41,960
‎คุณไม่ยอมโทรกลับหาฉัน

279
00:16:43,712 --> 00:16:45,005
‎คุณช่วยพวกเขาอยู่รึเปล่า

280
00:16:45,088 --> 00:16:47,174
‎คุณว่า… หมายความว่าไง

281
00:16:47,257 --> 00:16:50,802
‎คุณจะเป็นคนเสนอหลักฐานเอาผิดผมรึเปล่า

282
00:16:51,386 --> 00:16:53,680
‎นักศึกษาของฉันเองก็ไม่เอาฉัน

283
00:16:53,764 --> 00:16:55,640
‎ตอนนี้คนมองว่าฉันสมรู้ร่วมคิด

284
00:16:55,724 --> 00:16:58,393
‎ไปสนแม่งทำไมว่าคนอื่นมองคุณยังไง

285
00:16:59,019 --> 00:17:01,646
‎ลองมาช่วยผมด้วยการทำสิ่งที่ถูกต้องหน่อยไหมล่ะ

286
00:17:02,147 --> 00:17:06,568
‎ผมหดหู่แทบจะอยู่ไม่ได้มาทั้งปี
‎แต่ตอนนี้คุณ คุณ…

287
00:17:06,651 --> 00:17:07,694
‎คุณทำตัวคุณเอง

288
00:17:08,195 --> 00:17:10,781
‎คุณไม่ฟังคำแนะนำทุกอย่างของฉัน
‎ที่น่าจะทำให้เรื่องจบ

289
00:17:10,864 --> 00:17:14,242
‎แล้วคุณก็ขุดหลุมลึกลงไปเรื่อยๆ
‎จนกระทั่งมันฝังกลบเราได้ทั้งสองคน

290
00:17:14,910 --> 00:17:18,080
‎นี่ยังจะมาพูดให้ฉันรู้สึกผิดที่ไม่ได้ช่วยคุณอีกเหรอ

291
00:17:19,498 --> 00:17:21,666
‎ฉันรักชารอน แล้วฉันก็คิดถึงชารอน

292
00:17:21,750 --> 00:17:24,419
‎ถ้าเธอได้เห็นว่าคุณใช้ความตายของเธอ

293
00:17:24,503 --> 00:17:28,840
‎เป็นข้ออ้างทำตัวเหลวไหลทำลายตัวเองแบบนี้

294
00:17:28,924 --> 00:17:30,717
‎เธอคงจะขายหน้าเพราะคุณ

295
00:17:41,853 --> 00:17:44,272
‎ผมไม่นึกเลยว่าคุณจะกลายเป็นลิ่วล้อคณบดี

296
00:17:52,364 --> 00:17:56,076
‎ต่อให้หนูไม่คุยกับแม่แล้ว
‎แม่ก็ยังจะคุยกับหนู เพราะงั้น…

297
00:17:57,035 --> 00:17:58,078
‎แม่รักหนูนะ

298
00:17:58,161 --> 00:17:59,079
‎ราตรีสวัสดิ์

299
00:18:00,747 --> 00:18:02,207
‎ทำไมแม่ถึงเป็นด็อกเตอร์

300
00:18:05,627 --> 00:18:06,711
‎เพราะว่า…

301
00:18:09,047 --> 00:18:12,425
‎แม่อยากอ่านนิยายและอ่านกลอน
‎ให้นานที่สุดเท่าที่ทำได้

302
00:18:13,260 --> 00:18:14,177
‎ทำไมล่ะ

303
00:18:17,681 --> 00:18:19,724
‎จะได้พยายามทำความเข้าใจความหมายของมัน

304
00:18:21,268 --> 00:18:23,436
‎แต่ทำไมถึงเป็นด็อกเตอร์

305
00:18:24,020 --> 00:18:25,814
‎แม่ไม่เคยช่วยใครเลย

306
00:18:31,319 --> 00:18:33,196
‎เพมโบรคไม่เอานาซี!

307
00:18:33,280 --> 00:18:35,031
‎เพมโบรคไม่เอานาซี!

308
00:18:35,115 --> 00:18:36,950
‎(เพมโบรคจะเอาไง)

309
00:18:37,033 --> 00:18:38,952
‎(เพมโบรคสมรู้ร่วมคิด)

310
00:18:42,247 --> 00:18:45,250
‎นี่เป็นการพิจารณากรณีเลิกจ้าง
‎ศาสตราจารย์บิล ด็อบสัน

311
00:18:45,333 --> 00:18:48,378
‎เรามาเพื่อตัดสินว่าพฤติกรรมที่คุณแสดงออก

312
00:18:48,461 --> 00:18:51,590
‎ถือว่าเป็นพฤติกรรมไม่พึงประสงค์

313
00:18:52,716 --> 00:18:54,885
‎ตามคำจำกัดความในข้อปฏิบัติของคณะหรือไม่

314
00:18:55,468 --> 00:18:59,222
‎ก่อนจะไปถึงเรื่องนั้น
‎เราอยากมอบโอกาสรับฟังคุณอย่างเปิดใจ

315
00:19:00,599 --> 00:19:05,020
‎ให้คุณมีโอกาสได้ยื่นหลักฐาน
‎แย้งเหตุผลในการเลิกจ้าง

316
00:19:06,396 --> 00:19:07,230
‎โอเค

317
00:19:09,482 --> 00:19:12,402
‎นาซีออกไป! นาซีออกไป!

318
00:19:12,485 --> 00:19:14,404
‎นาซีออกไป! นาซีออกไป!

319
00:19:14,487 --> 00:19:15,572
‎ไม่อ่านเหรอ

320
00:19:16,573 --> 00:19:19,075
‎มันยาวเกินไป คือ…

321
00:19:20,994 --> 00:19:22,245
‎มันไม่ใช่การแก้ต่าง

322
00:19:25,665 --> 00:19:27,125
‎ไม่มีอะไรจะพูดเลยเหรอ

323
00:19:31,004 --> 00:19:32,756
‎เมื่อเช้านี้ผมคิดอยู่นะว่า…

324
00:19:35,383 --> 00:19:37,177
‎การเป็นอาจารย์สอนวรรณคดีอังกฤษ

325
00:19:39,012 --> 00:19:41,139
‎เราต้องหลงรักเรื่องราวต่างๆ

326
00:19:41,640 --> 00:19:43,183
‎หลงรักวรรณคดี

327
00:19:43,266 --> 00:19:46,394
‎และเมื่อเราทำแบบนั้น เราจะ…

328
00:19:46,895 --> 00:19:50,190
‎เราพยายามมองสิ่งต่างๆ
‎ผ่านมุมมองของคนอื่นเสมอ

329
00:19:51,524 --> 00:19:54,027
‎เราต้องพยายามทำความเข้าใจ
‎จากจุดที่แตกต่างกัน

330
00:19:55,654 --> 00:19:56,488
‎และ…

331
00:19:59,115 --> 00:20:02,410
‎ขณะที่เราอยู่กลางเนื้อหา
‎เราเหมือนอยู่ในภาวะของความเป็นไปได้

332
00:20:03,245 --> 00:20:06,206
‎ซึ่งขัดแย้งกับภาวะของการถูกกดขี่ใดๆ

333
00:20:06,289 --> 00:20:07,832
‎ที่เกิดขึ้นในชีวิตจริง

334
00:20:09,000 --> 00:20:11,711
‎วรรณกรรมเหมือนเป็นสิ่งมีชีวิต

335
00:20:11,795 --> 00:20:15,966
‎เป็นการลีลาศ
‎เป็นบทสนทนาที่มีร่วมกันได้ไม่จบสิ้น

336
00:20:17,217 --> 00:20:21,346
‎บางครั้งเราอาจรักกลอนสักบทมากเสียจน…

337
00:20:22,305 --> 00:20:23,848
‎ทุกครั้งที่เราอ่าน

338
00:20:24,724 --> 00:20:28,395
‎เราจะได้พบอะไรใหม่ๆ
‎และรู้สึกว่าชีวิตเปลี่ยนแปลงไปเพราะมัน

339
00:20:32,023 --> 00:20:35,777
‎มันเป็นความสัมพันธ์ที่สลับซับซ้อน
‎แต่ซื่อตรงต่อกันมาก

340
00:20:41,825 --> 00:20:42,742
‎โอเค

341
00:20:42,826 --> 00:20:46,371
‎ขอบคุณที่สอนนะ อาจารย์ด็อบสัน

342
00:20:46,454 --> 00:20:48,957
‎- จียุน คุณจะ…
‎- เดี๋ยว นั่นมัน…

343
00:20:52,168 --> 00:20:53,586
‎เราทำอะไรกันอยู่

344
00:20:54,629 --> 00:20:55,463
‎ก็…

345
00:20:55,547 --> 00:20:57,549
‎ไล่เขาออกก็ไม่เปลี่ยนวัฒนธรรมที่นี่

346
00:20:58,800 --> 00:21:00,385
‎คุณเข้าห้องเรียนครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่

347
00:21:00,468 --> 00:21:01,386
‎จียุน…

348
00:21:01,469 --> 00:21:03,471
‎ได้พูดคุยส่วนตัวกับนักศึกษา
‎ครั้งสุดท้ายตอนไหน

349
00:21:04,055 --> 00:21:05,056
‎อย่าทำอย่างนี้

350
00:21:06,141 --> 00:21:08,184
‎ฉันไม่จำเป็นต้องให้คุณมากู้ชื่อเสียงของฉัน

351
00:21:08,268 --> 00:21:09,853
‎จียุน ขอละ

352
00:21:09,936 --> 00:21:10,812
‎คนพวกนั้นน่ะนะ

353
00:21:11,896 --> 00:21:13,565
‎นั่นคือนักศึกษาของเรา

354
00:21:14,190 --> 00:21:15,567
‎หน้าที่ของเราคือ…

355
00:21:16,276 --> 00:21:21,114
‎ไม่ใช่ต้องหลอกหรือจัดการ
‎หรือบีบให้นักศึกษาเข้าร่องเข้ารอย

356
00:21:21,197 --> 00:21:26,286
‎หน้าที่เราคือเป็นที่หลบภัย
‎จากความงี่เง่าทั้งหลาย พูดตรงๆ กับพวกเขา

357
00:21:26,369 --> 00:21:29,497
‎ไม่ พวกเขาจะไว้ใจเราทำไม
‎โลกจะแตกอยู่แล้ว

358
00:21:29,581 --> 00:21:32,250
‎แต่เราดันมานั่งตรงนี้
‎แล้วกังวลเรื่องรายรับของคณะ

359
00:21:32,751 --> 00:21:35,211
‎หรือลำดับล่าสุด
‎ในรายงานยูเอสนิวส์แอนด์เวิลด์เนี่ยนะ

360
00:21:35,295 --> 00:21:38,757
‎ถ้าคุณคิดว่าบิลเป็นนาซี งั้นก็ไล่เขาออกเลย

361
00:21:38,840 --> 00:21:40,759
‎ถ้าคุณหวังว่าการกำจัดเขาไป

362
00:21:40,842 --> 00:21:43,053
‎จะหยุดเรื่องที่กำลังเกิดข้างหน้าคณะได้

363
00:21:43,553 --> 00:21:45,388
‎พวกนั้นดูออกทะลุปรุโปร่งเลย

364
00:21:46,848 --> 00:21:50,727
‎คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ
‎เมื่อไล่เขาออกแล้วแต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย

365
00:21:52,187 --> 00:21:53,271
‎เอ่อ…

366
00:21:58,568 --> 00:22:02,030
‎จากข้อปฏิบัติของคณะ
‎นี่ควรจะเป็นคณะกรรมการที่เป็นกลาง

367
00:22:04,407 --> 00:22:05,325
‎แต่ฉันไม่เป็นกลาง

368
00:22:08,995 --> 00:22:11,956
‎ดังนั้น นี่ไม่ใช่การพิจารณาที่ยุติธรรม

369
00:22:19,547 --> 00:22:21,841
‎ได้ข่าวว่าคุณเล่นใหญ่เอาเรื่อง

370
00:22:22,509 --> 00:22:23,343
‎แล้วบิลล่ะ

371
00:22:24,135 --> 00:22:25,595
‎- เขาโดนไล่ออก
‎- แล้วคุณล่ะ

372
00:22:25,678 --> 00:22:29,724
‎ทางนั้นตัดสินใจว่า
‎ภาพลักษณ์ของคณะจะดีขึ้นถ้าฉันออกไปด้วย

373
00:22:29,808 --> 00:22:32,394
‎แต่ไม่อยากโดนฟ้องอีกคดี

374
00:22:32,477 --> 00:22:34,396
‎ตอนนี้พวกคุณเลยต้องทนกับฉันไปก่อน

375
00:22:38,858 --> 00:22:40,693
‎ไม่ต้องฉลองก็ได้นะ

376
00:22:41,820 --> 00:22:44,906
‎โอเค วาระการประชุมเรื่องความเป็นผู้นำ

377
00:22:45,407 --> 00:22:47,659
‎- นี่มันเรื่อง…
‎- เป็นวาระของโจนเหมือนกัน

378
00:22:49,327 --> 00:22:51,788
‎- ว่ามาเลย
‎- ไม่ เราไม่ต้องพูดเป็นวาระแรก

379
00:22:51,871 --> 00:22:53,331
‎ผมว่าเราทำเลยดีกว่า

380
00:22:57,460 --> 00:22:59,671
‎จียุน เราเห็นคุณค่าความตั้งใจของคุณ

381
00:22:59,754 --> 00:23:03,550
‎ที่ก้าวขึ้นมานำภาควิชาภาษาอังกฤษแห่งนี้
‎อันเปรียบได้กับนาวาโคลงเคลง

382
00:23:03,633 --> 00:23:04,926
‎เอาอีกละ อุปมาเป็นเรือ

383
00:23:05,009 --> 00:23:09,222
‎แต่เราได้ข้อสรุปว่า
‎คุณไม่เหมาะสมจะเป็นผู้จัดการพวกเรา

384
00:23:10,098 --> 00:23:13,226
‎สาขาวิชาของเรากำลังสุ่มเสี่ยง
‎ทั้งจากในมหาวิทยาลัยเอง

385
00:23:13,309 --> 00:23:15,395
‎และในวัฒนธรรมโดยรวมด้วย

386
00:23:15,478 --> 00:23:17,480
‎เราไม่มีเวลาให้ลองผิดลองถูก

387
00:23:17,564 --> 00:23:22,569
‎เราจะขอให้ลงมติไม่ไว้วางใจ
‎ต่ออาจารย์คิมในฐานะหัวหน้าภาควิชา

388
00:23:24,446 --> 00:23:25,363
‎ใครเห็นด้วย

389
00:23:25,447 --> 00:23:27,198
‎ที่จริง กฎของภาคกำหนดไว้ว่า

390
00:23:27,282 --> 00:23:29,367
‎เรานับเสียงเพื่อปลดหัวหน้าภาคไม่ได้

391
00:23:30,118 --> 00:23:31,453
‎ต้องเรียกขานชื่อทีละคน

392
00:23:32,120 --> 00:23:34,289
‎ไม่ใช่อาจารย์ประจำเลยต้องอ่านกฎดีๆ น่ะ

393
00:23:35,415 --> 00:23:37,792
‎เห็นๆ อยู่ว่าผมเห็นด้วย

394
00:23:38,918 --> 00:23:39,794
‎แมคเฮล

395
00:23:41,129 --> 00:23:42,380
‎แล้วคุณล่ะ จิม

396
00:23:42,464 --> 00:23:43,548
‎ผมไม่เห็นด้วย

397
00:23:43,631 --> 00:23:44,507
‎ผมเห็นด้วย

398
00:23:44,591 --> 00:23:45,675
‎โจน ตาคุณ

399
00:23:45,758 --> 00:23:46,885
‎เดี๋ยวค่อยมาถามใหม่

400
00:23:47,385 --> 00:23:49,220
‎ที่เราเปิดก็เพราะคุณสนับสนุนนะ

401
00:23:49,304 --> 00:23:51,764
‎แล้วฉันกำลังลังเล เข้าใจไหม

402
00:23:51,848 --> 00:23:53,057
‎ห้องทำงานคุณอยู่ใต้ดิน

403
00:23:56,686 --> 00:23:58,188
‎ไม่ ฉันเห็นด้วยไม่ได้

404
00:23:58,688 --> 00:23:59,814
‎ไม่อยากจะเชื่อ

405
00:23:59,898 --> 00:24:01,441
‎- ผมเห็นด้วยกับเรนซ์
‎- ไม่เห็นด้วย

406
00:24:02,984 --> 00:24:04,652
‎- เห็นด้วย
‎- ไม่เห็นด้วย

407
00:24:04,736 --> 00:24:05,570
‎เห็นด้วย

408
00:24:06,154 --> 00:24:09,657
‎เท่ากับเห็นด้วยหกเสียง ไม่เห็นด้วยห้า

409
00:24:09,741 --> 00:24:11,618
‎ฉิวเฉียดนะ เกือบไม่ผ่านละ

410
00:24:11,701 --> 00:24:13,870
‎ผมอยากขอบคุณจียุนที่ทำหน้าที่มา

411
00:24:13,953 --> 00:24:16,956
‎และอยากเสนอตัวเป็นรักษาการหัวหน้าภาค

412
00:24:17,040 --> 00:24:19,334
‎เชี่ย ไม่ได้ ฉันขอโหวตให้โจนมาเป็นแทน

413
00:24:23,463 --> 00:24:26,257
‎งานห่วยบรมนะ แต่อย่างน้อยก็มีห้องทำงาน

414
00:24:26,341 --> 00:24:28,468
‎ใครเห็นด้วยที่จะให้โจนเป็นหัวหน้าภาค

415
00:24:33,765 --> 00:24:35,642
‎"ความหวังนั้นคือวิหคโผผิน

416
00:24:35,725 --> 00:24:37,227
‎ผู้ยึดคอนเกาะกิ่งจิตวิญญาณ

417
00:24:38,520 --> 00:24:40,813
‎สาลิกาไร้ถ้อยคำหวาน

418
00:24:41,606 --> 00:24:44,692
‎ขับขานนานมิพักแม้สักครา"

419
00:24:45,610 --> 00:24:47,737
‎"บนแดนดินเย็นเยียบยังยินเสียง

420
00:24:47,820 --> 00:24:49,822
‎สดับกลางทะเลเพี้ยนเจียนบ้า"

421
00:24:49,906 --> 00:24:54,077
‎"กระนั้นยามทุกข์เข็ญสุดนับคณา

422
00:24:54,160 --> 00:24:57,205
‎เจ้าปักษามิเคยขอทานจากเรา"

423
00:24:58,706 --> 00:24:59,874
‎พวกคุณคิดว่า…

424
00:25:00,750 --> 00:25:03,169
‎คุณคิดว่ากวีหมายถึงอะไรตอนบอกว่า

425
00:25:03,253 --> 00:25:05,964
‎ความหวังไม่เคยขอทานจากเรา

426
00:25:06,047 --> 00:25:07,757
‎เป็นการใช้คำที่ประหลาดเนอะ

427
00:25:08,258 --> 00:25:10,885
‎และทำไมความหวังจึงเป็นสิ่งซึ่งมีปีก

428
00:25:11,886 --> 00:25:15,014
‎มันบินได้ เหมือนนก

429
00:25:16,516 --> 00:25:17,350
‎ดี

430
00:25:18,351 --> 00:25:21,896
‎ทำไมกวีจึงบรรยายเสียงนกร้องว่า
‎"ไร้ถ้อยคำหวาน"

431
00:25:23,439 --> 00:25:26,276
‎อาจจะเป็นเพราะ
‎ความหวังของแต่ละคนไม่เหมือนกัน

432
00:25:26,359 --> 00:25:27,652
‎ไม่ ทำไม่ได้…

433
00:25:27,735 --> 00:25:30,029
‎"และรู้ว่าเราไม่อาจอยู่ภายในนั้นได้"

434
00:25:30,113 --> 00:25:33,408
‎"ความรักหาได้เริ่มและจบไป
‎ในแบบที่เรามักคิดกัน"

435
00:25:34,075 --> 00:25:35,243
‎"ความรักคือการออกศึก…"

436
00:25:35,326 --> 00:25:37,787
‎มันไม่สามารถเป็นคำเฉพาะเจาะจง

437
00:25:39,998 --> 00:25:41,082
‎เป็นแค่ท่วงทำนองเท่านั้น

438
00:25:44,586 --> 00:25:45,795
‎หรืออาจจะแค่จังหวะ

439
00:25:46,963 --> 00:25:47,922
‎เป็นสัญญาณชีวิต

440
00:25:56,222 --> 00:25:59,017
‎(ดร.โจน แฮมบลิง หัวหน้าภาค
‎ภาควิชาภาษาอังกฤษ)

441
00:25:59,100 --> 00:26:00,351
‎คนนี้ตัวจริง

442
00:26:05,064 --> 00:26:06,649
‎คุณไม่เสียใจแน่ๆ ผมสัญญา

443
00:26:06,733 --> 00:26:08,610
‎ทำไมกวีใช้เครื่องหมายขีดเยอะจังคะ

444
00:26:09,193 --> 00:26:10,570
‎เป็นคำถามที่ดี

445
00:26:11,571 --> 00:26:14,866
‎แทบจะเหมือนกับมีอะไรบางอย่าง
‎อยู่ระหว่างคำเหล่านั้น

446
00:26:14,949 --> 00:26:18,411
‎ที่กวีไม่ได้เขียน หรือไม่สามารถสื่อออกมาได้

447
00:26:19,412 --> 00:26:21,748
‎(ขอโทษที่ช้าไปหน่อย
‎ผมส่งให้บ.ก.ของผมอ่านแล้ว)

448
00:26:21,831 --> 00:26:23,499
‎(เธออยากคุยกับคุณเร็วที่สุด - บิล)

449
00:26:23,583 --> 00:26:25,251
‎คือการใช้ยัติภาคกับช่องไฟเนี่ย

450
00:26:25,335 --> 00:26:29,130
‎เป็นประเด็นถกเถียงทางวิชาการ
‎มาเป็นร้อยปีได้แล้วมั้ง

451
00:26:29,213 --> 00:26:31,799
‎แต่… พวกคุณล่ะคะ คิดยังไง

452
00:26:32,300 --> 00:26:35,219
‎(ยินดีด้วยค่ะ
‎รัก จียุน)

453
00:26:48,483 --> 00:26:51,486
‎(ตัวเชี่ยที่คุมชีวิตเชี่ยๆ ของแก)

454
00:27:06,167 --> 00:27:07,043
‎กันแบ

455
00:27:15,343 --> 00:27:16,219
‎คุณดูดีนะ

456
00:27:16,719 --> 00:27:17,553
‎สบายใจ

457
00:27:19,555 --> 00:27:21,307
‎ไม่เป็นหัวหน้าภาคนี่แหละเหมาะกับคุณ

458
00:27:22,392 --> 00:27:24,143
‎มีคนงี่เง่าต้องบริหารเยอะเกินไป

459
00:27:26,312 --> 00:27:28,398
‎รู้สึกพิลึกไหมที่กลับมาที่มหาวิทยาลัย

460
00:27:29,816 --> 00:27:30,692
‎นิดหน่อย

461
00:27:31,693 --> 00:27:34,654
‎ตกลงตอนนี้รวยจนน่าเกลียด
‎หรือรวยจนอุบาทว์

462
00:27:34,737 --> 00:27:36,572
‎- อันไหนเยอะกว่า
‎- น่าจะอุบาทว์

463
00:27:38,074 --> 00:27:39,075
‎ไม่ใช่ทั้งคู่เลย

464
00:27:39,158 --> 00:27:43,079
‎ผมปฏิเสธเงินยอมความ
‎และกำลังสู้เพื่อขอตำแหน่งคืน

465
00:27:44,455 --> 00:27:47,500
‎- รู้ไหมว่ามีสิทธิ์ทำได้แค่ไหน
‎- ยากสุดๆ

466
00:27:47,625 --> 00:27:49,460
‎- แล้วคุณจ่ายไหวเหรอ
‎- ไม่ไหว

467
00:27:54,716 --> 00:27:57,719
‎ถ้าผมรับเงินยอมความ
‎จะไม่มีมหาวิทยาลัยไหนจ้างผมอีก

468
00:27:58,594 --> 00:28:01,514
‎แต่ผมยังอยากสอน

469
00:28:07,186 --> 00:28:08,271
‎แล้วคุณจะหาเงินยังไง

470
00:28:08,354 --> 00:28:12,525
‎ผมมีเงินพอจะใช้ชีวิตไปได้
‎อย่างน้อยก็ถึงวันศุกร์

471
00:28:13,151 --> 00:28:15,027
‎แล้วก็จะไปหางานทำ

472
00:28:15,528 --> 00:28:17,029
‎อ้อ ฉันหาพี่เลี้ยงเด็กอยู่

473
00:28:20,450 --> 00:28:22,160
‎คนสุดท้ายโดนอะไรเข้าไป

474
00:28:22,243 --> 00:28:23,453
‎จูจูแอบถอดรหัสมือถือไปใช้

475
00:28:23,536 --> 00:28:27,415
‎และส่งอะไรบรรยายไม่ถูก
‎เข้าไปในอีเมลทุกคนในเครื่อง…

476
00:28:27,498 --> 00:28:28,666
‎บรรยายไม่ถูกจริงๆ

477
00:28:28,750 --> 00:28:29,709
‎- โทษที
‎- อย่าขำ

478
00:28:29,792 --> 00:28:32,587
‎จูจูคนนี้ฟังแล้วเหมือนฝันร้าย

479
00:28:33,713 --> 00:28:34,630
‎ขอโทษนะ

480
00:28:36,215 --> 00:28:37,675
‎ฉันว่าคุณรับมือแกได้

481
00:28:38,259 --> 00:28:39,302
‎คุณจ่ายผมไม่ไหวหรอก

482
00:28:39,385 --> 00:28:40,970
‎ฉันจ่ายชั่วโมงละ 12 เหรียญ

483
00:28:41,804 --> 00:28:44,307
‎- ก็ได้
‎- ต่อรองได้แย่ชะมัด

484
00:28:44,390 --> 00:28:46,225
‎- อ้าว 15 ได้มั้ย
‎- ไม่ สายไปละ

485
00:28:46,309 --> 00:28:47,226
‎- ไม่ทันละ
‎- จริงดิ

486
00:28:47,310 --> 00:28:49,145
‎- สายไปละ
‎- ย้อนเวลาได้หกวินาที

487
00:28:49,228 --> 00:28:50,730
‎ไม่ ฉันล็อกราคา 12 เหรียญแล้ว

488
00:28:50,813 --> 00:28:52,523
‎- นั่นมัน…
‎- คุณล็อกแล้ว

489
00:28:52,607 --> 00:28:53,649
‎นั่นค่าตัวคุณ

490
00:28:53,733 --> 00:28:55,109
‎- ให้ตาย!
‎- ได้แค่ 12

491
00:30:29,495 --> 00:30:30,913
‎คำบรรยายโดย ศันสนีย์ โอบอ้อม