1
00:00:06,049 --> 00:00:07,967
‎(ซีรีส์จาก NETFLIX)

2
00:00:27,278 --> 00:00:28,613
‎พักการสอนชั่วคราว

3
00:00:31,699 --> 00:00:32,825
‎พักวิชาของผมเหรอ

4
00:00:32,909 --> 00:00:34,535
‎เราไม่อนุญาตให้คุณเข้าไปมหาลัย

5
00:00:34,619 --> 00:00:35,453
‎อะไรนะ

6
00:00:35,536 --> 00:00:37,997
‎ต้องทำอะไรสักอย่างให้นักศึกษาพอใจ

7
00:00:38,081 --> 00:00:40,416
‎โดยเฉพาะหลังจากมีเรื่องกับตำรวจมหาลัย

8
00:00:40,500 --> 00:00:43,753
‎ลาร์สันขอให้ตำรวจมาเคลียร์พื้นที่
‎เพราะจะจัดงานผู้บริจาคห่าเหวอะไรไม่รู้

9
00:00:43,836 --> 00:00:47,090
‎เพราะไอ้เวรนั่น
‎ผมเลยโดนเหมารวมกับตำรวจมหาลัยเหรอ

10
00:00:48,758 --> 00:00:52,720
‎นั่นมันไม่ยุติธรรมสุดๆ
‎ความผิดเขา คุณบอกเขาชัดเจนใช่ไหม

11
00:00:52,804 --> 00:00:54,222
‎- คุณปกป้องผมรึเปล่า
‎- คุณไม่…

12
00:00:54,931 --> 00:00:57,100
‎รู้ไหมว่าฉันต้องเจอกับอะไรบ้าง

13
00:00:57,183 --> 00:00:59,102
‎นักศึกษาเข้ามาร้องไห้และ…

14
00:00:59,894 --> 00:01:01,938
‎นี่ไม่ใช่เรื่องที่ฉันอยากทำในฐานะหัวหน้าภาค

15
00:01:04,023 --> 00:01:06,776
‎- ผมควรทำไง
‎- คุณต้องขอโทษอย่างเป็นทางการ

16
00:01:06,859 --> 00:01:07,985
‎ผมขอโทษ ผม…

17
00:01:08,069 --> 00:01:09,570
‎ไม่ใช่ขอโทษฉัน นายง่าว!

18
00:01:09,654 --> 00:01:11,280
‎คือก็ใช่ ขอโทษฉันด้วย

19
00:01:11,364 --> 00:01:13,783
‎แต่พวกเขากำลังตั้งคณะกรรมการสอบวินัย

20
00:01:13,866 --> 00:01:16,869
‎และคุณต้องเขียนคำแถลงขออภัย
‎ที่เอาไปเผยแพร่ได้

21
00:01:18,538 --> 00:01:19,747
‎ให้ตาย อะไรอีก…

22
00:01:20,915 --> 00:01:23,501
‎โรงเรียนจูจู แกล้งกันรึเปล่าเนี่ย เดี๋ยวนะ

23
00:01:23,584 --> 00:01:24,669
‎ฮัลโหล

24
00:01:24,752 --> 00:01:25,753
‎ค่ะ พูดอยู่

25
00:01:27,755 --> 00:01:29,966
‎เดี๋ยวนะ ต่อยหรือกัด

26
00:01:34,887 --> 00:01:36,264
‎โดนพักการเรียนการสอนทั้งคู่

27
00:01:37,557 --> 00:01:40,184
‎แม่จะไปทำงาน ทั้งสองคนจะต้องเขียนจดหมาย

28
00:01:40,268 --> 00:01:43,229
‎จูจู ต้องขอโทษเอดิน

29
00:01:43,312 --> 00:01:47,066
‎บิล คุณต้องขอโทษ… ทุกคน

30
00:01:47,650 --> 00:01:48,943
‎ต้องอยู่ทั้งคืนสิท่า

31
00:01:52,947 --> 00:01:57,827
‎ครั้งหน้าทุกคนต้องมาเรียน
‎โดยอ่าน "พาร์ดอนเนอร์สเทล" จบแล้ว

32
00:01:58,327 --> 00:02:00,746
‎ไม่มีการอภัยให้คนอู้นะ

33
00:02:04,041 --> 00:02:04,876
‎อ้าว สวัสดีค่ะ

34
00:02:05,459 --> 00:02:07,587
‎ผมทำเรื่องที่เราคุยกันไว้ได้แล้ว

35
00:02:07,670 --> 00:02:09,422
‎ฉันไม่คิดว่าคุณจะทำจริง…

36
00:02:10,423 --> 00:02:11,465
‎ฉันล้อเล่น

37
00:02:11,549 --> 00:02:14,302
‎ผมนึกว่าคุณแกล้งทำเป็นล้อเล่น
‎แต่ที่จริงก็เอาจริง

38
00:02:14,385 --> 00:02:16,387
‎ดีนะฉันไม่ได้พูดเล่นว่าเราน่าจะฆ่าเขา

39
00:02:19,807 --> 00:02:21,934
‎- โอเค
‎- คุณเจอตัวเขาแล้วเหรอ

40
00:02:22,018 --> 00:02:25,229
‎ไม่เชิง แต่ผมแฮกเว็บไซต์
‎ให้คะแนนอาจารย์ด็อตคอมได้น่ะ

41
00:02:25,313 --> 00:02:28,482
‎แฮกเหรอ ไม่นะ ฉันไม่สามารถเข้าไปเกี่ยวข้อง

42
00:02:28,566 --> 00:02:32,236
‎กับอะไรก็ตามที่อาจเป็นการกระทำ
‎ที่ไม่เหมาะสมหรือผิดกฎหมาย

43
00:02:32,320 --> 00:02:33,821
‎- แต่คุณอยากรู้ตัวการ
‎- อยาก

44
00:02:33,905 --> 00:02:34,739
‎โอเค

45
00:02:35,531 --> 00:02:37,825
‎เป็นการโพสต์สองครั้งจากห้องสมุดมนุษยศาสตร์

46
00:02:37,909 --> 00:02:40,119
‎ทั้งสองรอบโพสต์ช่วงระหว่างห้าถึงหกโมงเย็น

47
00:02:40,203 --> 00:02:41,746
‎วิชาเชี่ยนี่223 เหรอ

48
00:02:41,829 --> 00:02:43,748
‎ไม่ใช่ ชอเซอร์แดกกูดิ แอทจีเมลด็อตคอม

49
00:02:44,749 --> 00:02:47,919
‎ถ้าเขาโพสต์อีก
‎แล้วสมมติว่าเราอยู่ที่ห้องสมุด…

50
00:02:48,669 --> 00:02:51,047
‎ครับ คือคุณก็ต้องจำเขาได้

51
00:02:51,130 --> 00:02:52,590
‎ไม่น่าจะยากอะไร

52
00:02:53,090 --> 00:02:55,468
‎ถ้าจับได้แล้วคุณคิดจะทำอะไร

53
00:02:55,551 --> 00:02:58,012
‎"ทำลายชีวิตเขา" โจนพูดอย่างขำๆ

54
00:02:58,095 --> 00:03:01,557
‎ทั้งที่นั่นคือสิ่งที่เธอตั้งใจจะทำอย่างแท้จริง

55
00:03:06,145 --> 00:03:08,814
‎สวัสดีค่ะ ฉันชาร์ล็อตต์ โล
‎จากเพมโบรคเดลี่

56
00:03:08,898 --> 00:03:11,984
‎- ฉันฝากข้อความถึงคุณตั้งหลายครั้ง
‎- อ้อ หวัดดีค่ะ

57
00:03:12,485 --> 00:03:14,987
‎ฉันไม่อยากให้ความเห็นเรื่องนั้นน่ะนะ

58
00:03:15,071 --> 00:03:18,074
‎อ้าว งั้นคุณยืนข้างไหน
‎พรุ่งนี้คุณจะไปร่วมประท้วงด้วยรึเปล่า

59
00:03:18,950 --> 00:03:21,661
‎ฉันว่าคนจะอยากฟังมุมมองของคุณ

60
00:03:22,161 --> 00:03:22,995
‎ขอโทษที

61
00:03:23,079 --> 00:03:26,374
‎ทำไมคุณขอให้บิล ด็อบสัน
‎เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของคุณตั้งแต่ต้น

62
00:03:26,457 --> 00:03:28,793
‎ฉันตอบไม่ได้ โอเคนะ

63
00:03:29,335 --> 00:03:31,295
‎หัวหน้าภาควิชาของฉันกำชับหนักมาก

64
00:03:31,379 --> 00:03:33,297
‎พูดเรื่องนี้กับใครไม่ได้ทั้งนั้น

65
00:03:44,433 --> 00:03:46,102
‎- ให้ตาย
‎- แม่ไม่ทำกับข้าว

66
00:03:47,979 --> 00:03:50,982
‎- งั้นลุงก็ต้องทอดไข่ให้กินละสิ
‎- หนูไม่ชอบกินไข่

67
00:03:52,692 --> 00:03:54,819
‎เพราะไม่ชอบ หรือเพราะไม่เคยลองกิน

68
00:03:55,403 --> 00:03:56,237
‎ทั้งสองอย่าง

69
00:04:04,996 --> 00:04:06,914
‎ถ้าลองสักคำ ลุงจะให้เงินเหรียญนึง

70
00:04:08,541 --> 00:04:10,793
‎ขอสักอย่างที่ซื้อได้ด้วยเงินเหรียญเดียวหน่อย

71
00:04:12,420 --> 00:04:13,337
‎ลูกเกดมั้ง

72
00:04:15,464 --> 00:04:16,299
‎เชิญ

73
00:04:16,382 --> 00:04:18,301
‎อาจารย์คิม ว่างมั้ยฮะ

74
00:04:18,384 --> 00:04:20,219
‎ได้สิ เข้ามาเลย ดัสติน

75
00:04:20,928 --> 00:04:22,096
‎อ้าว หวัดดีจ้ะ คาปรี

76
00:04:22,680 --> 00:04:23,514
‎เชิญนั่ง

77
00:04:23,597 --> 00:04:24,515
‎ไม่นั่งดีกว่า

78
00:04:25,099 --> 00:04:25,933
‎มีอะไร

79
00:04:26,017 --> 00:04:29,812
‎รัดสาดไม่ยอมให้อาจารย์ผิวดำคนเดียวในภาค
‎ได้เป็นอาจารย์ประจำ

80
00:04:29,895 --> 00:04:31,480
‎เรากลัวแทนอาจารย์แมคเคย์

81
00:04:31,564 --> 00:04:32,732
‎ไอ้พวกอนุรักษนิยมเฮงซวย

82
00:04:32,815 --> 00:04:35,067
‎อาจารย์ผิวดำจะถูกตัดสินด้วยมาตรฐานอีกอย่าง

83
00:04:35,151 --> 00:04:37,486
‎- ครูเข้าใจ
‎- หาว่างานวิจัยของพวกเขาไม่เป๊ะ

84
00:04:37,570 --> 00:04:40,823
‎หาว่าพวกเขาไม่เป็นระเบียบ
‎ไม่รับผิดชอบเท่าคนอื่น

85
00:04:40,906 --> 00:04:41,782
‎ครูเข้าใจ

86
00:04:41,866 --> 00:04:44,577
‎เพื่อนอาจารย์ไม่ชวนไปทานมื้อค่ำที่บ้าน
‎บ่อยเท่าคนอื่นๆ

87
00:04:46,704 --> 00:04:47,538
‎ครูเข้าใจ

88
00:04:48,539 --> 00:04:50,416
‎เชื่อเถอะ ครูเข้าใจดี

89
00:04:51,042 --> 00:04:55,338
‎นี่คือจดหมายที่มีนักศึกษา 320 คนร่วมลงนาม
‎ยืนยันความสำคัญของอาจารย์แมคเคย์

90
00:04:55,421 --> 00:04:58,424
‎การที่อาจารย์คอยสนับสนุนนักเรียนหลากเชื้อชาติ

91
00:05:00,843 --> 00:05:04,513
‎ถ้าที่นี่ปฏิเสธไม่ให้ตำแหน่งอาจารย์ประจำ
‎เราตั้งใจจะทำอะไรสักอย่าง

92
00:05:09,518 --> 00:05:10,978
‎คุณดูหล่อจังนะคะ

93
00:05:11,062 --> 00:05:13,230
‎ผมน้ำหนักลดไปหน่อย เลยเอาครุยไปเย็บเข้า

94
00:05:13,314 --> 00:05:15,066
‎แต่ดูสิว่าเย็บแขนออกมาเป็นอย่างนี้

95
00:05:15,149 --> 00:05:17,943
‎นี่ไม่เรียกว่าแขนกระดิ่ง อย่างนี้มันวงรี

96
00:05:18,027 --> 00:05:19,278
‎นี่มันชุดครุยปริญญาโท

97
00:05:19,362 --> 00:05:21,030
‎ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าคุณมีปริญญาเอก

98
00:05:21,113 --> 00:05:24,825
‎ให้ฉันบอกลอรี่สั่งครุยใหม่ให้คุณดีไหมคะ

99
00:05:24,909 --> 00:05:28,120
‎- ผมจะต้องจ่ายอีกเท่าไหร่
‎- อ๋อ ภาคจ่ายให้ค่ะ

100
00:05:28,204 --> 00:05:29,246
‎จริงเหรอ

101
00:05:29,330 --> 00:05:31,332
‎- รู้กันสองคนนะ
‎- แหม ขอบใจนะแม่หนู

102
00:05:32,875 --> 00:05:34,543
‎จดหมายแนะนำยาซเป็นอาจารย์ประจำ

103
00:05:34,627 --> 00:05:36,962
‎จะมีเนื้อหาเรื่องทักษะการสอน
‎ของเธอด้วยใช่ไหม

104
00:05:37,046 --> 00:05:37,880
‎ทำไมล่ะ

105
00:05:37,963 --> 00:05:41,717
‎ฉันคิดว่าเราจำเป็นต้องเน้นว่า
‎วิธีการสอนของเธอล้ำทันสมัยแค่ไหน

106
00:05:41,801 --> 00:05:42,885
‎ทั้งห้องเรียนกลับด้าน…

107
00:05:42,968 --> 00:05:46,639
‎ผมว่าตัวอย่างของเรื่องนั้นจะอยู่ในสัมมนาวันนี้

108
00:05:46,722 --> 00:05:48,724
‎คุณช่วยพูดถึงมันเข้าไปด้วยได้ไหม

109
00:05:50,226 --> 00:05:52,853
‎คืองี้ค่ะ ตอนนี้นางดังเว่อร์

110
00:05:52,937 --> 00:05:56,774
‎มียอดคนตามในทวิตเตอร์ตั้ง 8,000 คน
‎เยอะกว่าเราทุกคนรวมกันอีก

111
00:05:56,857 --> 00:05:59,527
‎รู้ไหมว่าคนแบบไหนตัดสินตัวเอง
‎จากจำนวนผู้ติดตาม

112
00:05:59,610 --> 00:06:02,530
‎- จิม โจนส์ เดวิด โคเรช
‎- ยาซไม่ใช่ผู้นำลัทธิค่ะ เอลเลียต

113
00:06:02,613 --> 00:06:06,242
‎พระเยซูมีสาวกแค่ 12 คน เป็นไอ้ขี้แพ้เลยมั้ง

114
00:06:10,746 --> 00:06:13,916
‎เพราะยาซ นักศึกษาของเราถึงได้ตื่นเต้น

115
00:06:13,999 --> 00:06:17,169
‎กับวรรณคดีที่เขียนไว้ตั้งแต่ 150 ปีก่อน

116
00:06:17,253 --> 00:06:18,504
‎ฉันรู้ว่าในยุครุ่งเรืองของคุณ…

117
00:06:18,587 --> 00:06:20,714
‎รู้ได้ยังไงว่าตอนนี้ไม่ใช่ยุครุ่งเรืองของผม

118
00:06:25,594 --> 00:06:28,639
‎นี่ ฉันไม่อยากเบ่งตำแหน่ง

119
00:06:28,722 --> 00:06:30,850
‎แต่ในฐานะหัวหน้าภาค ฉันขอสั่งให้คุณทำ

120
00:06:30,933 --> 00:06:33,394
‎- คุณก็รับบทได้ดีมาก
‎- ฉันไม่ได้พูดในฐานะหัวหน้างาน

121
00:06:33,477 --> 00:06:36,105
‎- หัวหน้างานเหรอ
‎- ทำแบบนั้นมันดีต่อภาคของเรา

122
00:06:36,188 --> 00:06:38,649
‎และเป็นสิ่งที่ควรทำให้ยาซ เพราะงั้นทำซะ

123
00:06:42,486 --> 00:06:44,113
‎(โฮเรชิโอ)
‎(ผมว่าผมเจออะไรแล้ว)

124
00:06:45,781 --> 00:06:47,408
‎(แผนว่าไง)
‎(เจอกันพรุ่งนี้ห้าโมง ห้องสมุดมนุษย์ฯ)

125
00:06:47,491 --> 00:06:48,742
‎(ต้องปลอมตัวไหม)

126
00:06:50,453 --> 00:06:52,413
‎บั้นท้ายเธอยังขั้นสุดเหมือนเดิม

127
00:06:52,496 --> 00:06:54,415
‎ก็อยากชมกลับได้อยู่หรอกนะ

128
00:06:54,915 --> 00:06:56,959
‎วาฬตัวนั้นเป็นเครื่องแทนอะไร

129
00:06:57,460 --> 00:06:58,752
‎ลัทธิคาลวินครับ

130
00:06:58,836 --> 00:07:00,713
‎- ไม่ค่ะ ทุนนิยม
‎- ความเป็นคนขาว

131
00:07:01,797 --> 00:07:02,923
‎การวางอำนาจของคนขาว

132
00:07:04,300 --> 00:07:05,676
‎จัดมา

133
00:07:05,759 --> 00:07:08,053
‎"บีบเข้า! บีบเข้า! บีบเข้า!"

134
00:07:08,137 --> 00:07:10,473
‎"ตลอดทั้งเช้า ข้าบีบวาฬหัวทุยตัวนั้น

135
00:07:10,556 --> 00:07:13,309
‎จนตัวข้าเกือบหลั่งละลายหลอมด้วยกัน"

136
00:07:13,851 --> 00:07:15,644
‎"ข้าบีบหัวทุยนั้นมั่น

137
00:07:15,728 --> 00:07:18,522
‎จนความเพ้อคลั่งอย่างประหลาดเข้าครองใจ"

138
00:07:20,316 --> 00:07:22,610
‎อิชมาเอล ควีเควก แฟลสค์และสตับเบอร์

139
00:07:22,693 --> 00:07:24,653
‎ล่องไปในแปซิฟิก
‎ค้นหาไขวาฬกันให้เกร่อ

140
00:07:24,737 --> 00:07:27,406
‎- ทาชเตโกฆ่าวาฬ แด็กกูก็เอาด้วย
‎- เอ้อ

141
00:07:27,490 --> 00:07:29,783
‎กะลาสีกับมือฉมวกล้วนเป็นส่วนของลูกเรือ

142
00:07:29,867 --> 00:07:31,660
‎บัลคิงตันตายอย่างอลังการ

143
00:07:31,744 --> 00:07:33,913
‎เฟเดลลาห์มาถึงก็กลางเรื่องแล้วนี่

144
00:07:33,996 --> 00:07:36,040
‎- เอ้อ
‎- กัปตันเอแฮบก็เริ่มจิตหลอนละสิ

145
00:07:36,123 --> 00:07:38,626
‎ส่วนลูกเรือเอาแต่บีบหัวทุย
‎เกย์สุดๆ อย่าให้คุย

146
00:07:39,210 --> 00:07:43,088
‎ผู้หญิงห้ามขึ้นเรือ ผู้หญิงห้ามขึ้นเรือ

147
00:07:43,839 --> 00:07:45,382
‎ไม่ยิงเรือ

148
00:07:45,466 --> 00:07:47,676
‎ผู้หญิงห้ามขึ้นเรือ

149
00:07:47,760 --> 00:07:49,887
‎บนเรือพิควอดเรื่องมันเศร้า

150
00:07:49,970 --> 00:07:52,181
‎วรรณกรรมทั้งกะบิที่ชายคุมเรื่องเล่า

151
00:07:52,264 --> 00:07:54,266
‎ต้องใส่กางเกงถ้าคิดอยากจะเข้า

152
00:07:54,350 --> 00:07:56,769
‎อเมริกันเรอเนสซองส์ไม่รับหรอก
‎งานของสาวๆ

153
00:07:56,852 --> 00:07:59,063
‎ผู้หญิงห้ามขึ้นเรือ

154
00:07:59,146 --> 00:08:01,440
‎ผู้หญิงห้ามขึ้นเรือ

155
00:08:01,941 --> 00:08:03,859
‎ไม่ยิงเรือ

156
00:08:03,943 --> 00:08:05,861
‎ผู้หญิงห้ามขึ้นเรือ

157
00:08:08,822 --> 00:08:11,992
‎"ขอโทษนะที่ทำให้เธอคิดว่าฉันชอบฮิตเลอร์

158
00:08:12,076 --> 00:08:13,577
‎เพราะจริงๆ ไม่ได้ชอบ"

159
00:08:14,078 --> 00:08:17,206
‎"ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนชั่วร้ายที่สุดที่เคยมีมา"

160
00:08:19,041 --> 00:08:19,917
‎ตาลุง

161
00:08:22,127 --> 00:08:26,048
‎"เอดินเพื่อนรัก ฉันอยากบอกให้รู้ว่า
‎ฉันเสียใจจริงๆ ที่กัดเธอ"

162
00:08:26,131 --> 00:08:28,092
‎"ฉันเข้าใจว่าที่ไหนๆ ก็ไม่อนุญาตให้กัดกัน

163
00:08:28,175 --> 00:08:29,385
‎ต่อให้อีกฝ่ายขอให้ทำก็ตาม"

164
00:08:29,468 --> 00:08:32,638
‎"เธอเป็นเพื่อนของฉัน
‎และเมื่อก่อนเราก็ชอบเล่นกันเวลาพัก"

165
00:08:32,721 --> 00:08:33,764
‎นั่นไม่จริง

166
00:08:33,847 --> 00:08:35,474
‎"ลงชื่อ คิมจูอี"

167
00:08:35,558 --> 00:08:36,517
‎ใส่ชื่อ "จูจู"

168
00:08:37,685 --> 00:08:38,644
‎ลุงชอบชื่อจูอีนะ

169
00:08:39,311 --> 00:08:41,689
‎นั่นเป็นชื่อคุณยายของหนู รู้ใช่ไหม

170
00:08:41,772 --> 00:08:43,649
‎หนูไม่ชอบนี่!

171
00:08:45,776 --> 00:08:48,070
‎เอ่อ ลุงว่าชื่อออกจะเพราะ

172
00:08:48,988 --> 00:08:51,949
‎คุณแม่ตั้งชื่อหนูตามชื่อคุณยาย ดีมากนะ

173
00:08:52,032 --> 00:08:53,075
‎ถือเป็นเกียรติสำคัญ

174
00:08:53,158 --> 00:08:57,121
‎เป็นวิธีหนึ่งที่จะทำให้คุณยายยังมีชีวิตผ่านหนู

175
00:09:00,207 --> 00:09:02,167
‎รู้จักคำว่า "ชนรุ่นหลัง" ไหม

176
00:09:02,251 --> 00:09:03,794
‎มันเกี่ยวอะไรกับก้นรึเปล่า

177
00:09:06,922 --> 00:09:09,508
‎นั่นมัน "บั้นท้ายปลายหลัง"

178
00:09:10,009 --> 00:09:12,094
‎ก็ใกล้เคียงแล้วแหละ

179
00:09:12,720 --> 00:09:15,097
‎เขาอยากรีบทำการตลาด

180
00:09:16,181 --> 00:09:17,600
‎วิทเทนเดนเลือกรูปนี้

181
00:09:18,684 --> 00:09:20,769
‎สรุปว่าเราจ้างเขามาขายเหล้าคอนญัคเหรอ

182
00:09:21,687 --> 00:09:26,984
‎และเธอคิดว่าคุณควรเริ่มได้เลยทันที

183
00:09:27,067 --> 00:09:30,029
‎ปล้นตำแหน่งอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญพิเศษไป
‎นั่นก็เรื่องหนึ่งนะ

184
00:09:30,613 --> 00:09:33,532
‎แต่ไม่ใช่เรื่องแล้ว
‎ถ้าคาดหวังว่าฉันจะอ่านหนังสือพวกนี้

185
00:09:33,616 --> 00:09:36,869
‎เดวิดก็มีน้ำใจมากที่จะมาสอนวิชาของบิลให้แทน

186
00:09:36,952 --> 00:09:37,786
‎อะไรนะ

187
00:09:37,870 --> 00:09:40,456
‎จนกว่าการพิจารณาจะผ่านไป
‎แล้วค่อยดูว่าจะเป็นยังไง

188
00:09:40,539 --> 00:09:44,168
‎เขากำลังเขียนคำขอโทษอยู่
‎เดี๋ยวเรื่องนี้ก็ซาไปเอง

189
00:09:44,251 --> 00:09:46,086
‎เดวิดต้องใช้แผนการสอนและโน้ตของบิล

190
00:09:46,170 --> 00:09:47,129
‎เดี๋ยวๆ

191
00:09:47,212 --> 00:09:50,633
‎เขาเจาะจงขอมาเลย
‎จะได้สอนต่อจากที่บิลค้างไว้

192
00:09:50,716 --> 00:09:52,092
‎โดยไม่ต้องทำท่าเคารพฮิตเลอร์

193
00:09:52,176 --> 00:09:54,136
‎บิลไม่มีทางส่งโน้ตการสอนให้หรอก

194
00:09:54,219 --> 00:09:56,889
‎ตอนที่คุณลาพักไปมีลูก คุณยังส่งวิชาต่อให้…

195
00:09:56,972 --> 00:09:58,390
‎- มันไม่เหมือนกัน
‎- ยังไง

196
00:09:59,266 --> 00:10:01,644
‎เดวิดเต็มใจมาเก็บงานต่อให้บิล

197
00:10:01,727 --> 00:10:03,812
‎บิลควรดีใจด้วยซ้ำที่เขาอยากสอนวิชานี้ให้ดี

198
00:10:03,896 --> 00:10:05,230
‎บิลจะไม่มองอย่างนั้นหรอก

199
00:10:05,314 --> 00:10:06,649
‎บิลเคยเป็นอาจารย์ที่เด็กปลื้ม

200
00:10:06,732 --> 00:10:08,025
‎- แต่เราต้อง…
‎- เคยเหรอ

201
00:10:09,735 --> 00:10:11,487
‎ผมแนะนำอะไรหน่อยได้ไหม

202
00:10:12,863 --> 00:10:15,824
‎คุณต้องเริ่มมองบทบาทของตัวเอง
‎ให้จริงจังกว่านี้

203
00:10:15,908 --> 00:10:18,577
‎คุณเป็นหัวหน้าภาควิชาแล้ว

204
00:10:19,578 --> 00:10:20,746
‎คุณไม่ใช่แค่อาจารย์

205
00:10:22,498 --> 00:10:23,791
‎เข้าใจที่ผมพูดใช่ไหม

206
00:10:24,541 --> 00:10:26,335
‎คุณไม่ได้เป็นเพื่อนอาจารย์ของบิล

207
00:10:28,253 --> 00:10:29,880
‎พรุ่งนี้จะให้ผมกลับมากี่โมง

208
00:10:32,299 --> 00:10:35,928
‎อ๋อ ไม่ต้อง ไม่เป็นไร
‎ฉันควรจะหาพี่เลี้ยงเด็กจริงๆ เสียที

209
00:10:36,011 --> 00:10:37,554
‎โอ๊ย ไม่เอาน่ะ ให้ผมทำเถอะ

210
00:10:37,638 --> 00:10:41,558
‎การอยู่กับหลานทำให้ผม…
‎ไม่ต้องคิดถึงการสอน

211
00:10:42,142 --> 00:10:44,478
‎ว่าจะสอนวิชาเบคเคตต์กับอัตวินิบาตกรรมให้เลย

212
00:10:48,148 --> 00:10:48,982
‎โอเค

213
00:10:49,942 --> 00:10:51,193
‎นี่คือสิ่งที่เรียกว่าอาหาร

214
00:10:53,320 --> 00:10:54,196
‎ขอบคุณ

215
00:10:56,407 --> 00:10:58,909
‎- ฉันมีเรื่องต้องบอกคุณ
‎- ลุงหายไปไหน

216
00:11:00,452 --> 00:11:03,080
‎- แม่หนูกลับมาแล้ว ลุงอยากให้แม่หนูกินข้าว
‎- ไงจ๊ะ ลูก

217
00:11:03,163 --> 00:11:04,206
‎มากับหนูได้มั้ย

218
00:11:04,289 --> 00:11:05,499
‎อ้อ ได้สิ

219
00:11:05,582 --> 00:11:06,417
‎ลุงบิล

220
00:11:08,836 --> 00:11:10,963
‎- ไม่อยากให้แม่…
‎- ไม่ต้อง ไปเลย

221
00:11:11,797 --> 00:11:13,215
‎แน่นะ โอเค

222
00:11:16,552 --> 00:11:17,928
‎มานี่เลย ยัยหัวใส

223
00:11:18,512 --> 00:11:20,139
‎นึกว่าหลับไปแล้ว

224
00:11:20,222 --> 00:11:21,765
‎หนูหลอกลุง

225
00:11:21,849 --> 00:11:23,726
‎เล่าต่อให้จบได้มั้ยคะ

226
00:11:28,397 --> 00:11:29,273
‎รู้ไหมว่ามันคืออะไร

227
00:11:30,441 --> 00:11:33,944
‎นางไม่ได้อยากสอน
‎นางแค่อยากอยู่เล่นกับพวกเด็กๆ

228
00:11:34,945 --> 00:11:38,407
‎นางมีงานวิจัยตีพิมพ์
‎ในวารสารชั้นสูงที่สุด แต่…

229
00:11:38,490 --> 00:11:39,575
‎แต่อะไร

230
00:11:39,658 --> 00:11:42,077
‎เขาไม่ให้ตำแหน่งคุณ
‎ทั้งที่ตอนนั้นคุณเก่งที่สุดในหมู่พวกเรา

231
00:11:42,161 --> 00:11:45,748
‎เพราะเขาคิดจะให้ฉันเขียนหนังสือทั้งเล่ม
‎ตอนที่ยุ่งกับการเลี้ยงลูกสามคน

232
00:11:45,831 --> 00:11:47,958
‎พวกนั้นก็ควรหยุดเวลาในการทำตำแหน่งไว้ให้

233
00:11:48,041 --> 00:11:49,793
‎ผมควรจะกดดันเขามากกว่านั้น

234
00:11:49,877 --> 00:11:51,420
‎- ผมขอโทษ
‎- เรื่องผ่านไปนานละ

235
00:11:51,920 --> 00:11:53,422
‎ยังไงก็ต้องมีคนทำมื้อค่ำ

236
00:11:53,922 --> 00:11:54,757
‎ใช่

237
00:11:58,469 --> 00:12:00,512
‎- บอกแล้วไงว่าไม่ใส่
‎- แค่คืนนี้ก็ได้

238
00:12:00,596 --> 00:12:02,014
‎ผมไม่ใส่ผ้าอ้อม

239
00:12:02,973 --> 00:12:05,017
‎ไม่ใช่โลกาวินาศหรอกน่า ตาแก่

240
00:12:06,769 --> 00:12:10,063
‎ข้าเคยเดินอาดในโลกคับแคบราวโคลอสซัส

241
00:12:10,856 --> 00:12:13,817
‎อ้อ ตอนนี้ก็ต้องเดินอาดกับผ้าอ้อมผู้ใหญ่แล้วล่ะ

242
00:12:14,985 --> 00:12:16,069
‎ให้ตาย

243
00:13:01,490 --> 00:13:03,283
‎(ไปเที่ยวอัวฮากาด้วยกันมั้ย)

244
00:13:03,867 --> 00:13:08,455
‎"ที่ซึ่งความฝันของราชาและราชินีดังกึบก้อน"

245
00:13:09,039 --> 00:13:10,624
‎- กึกก้อง
‎- กึกก้อง

246
00:13:11,708 --> 00:13:13,961
‎ใครเป็นคนสร้างสรรค์ภาพลาคาลาเวร่าคาทริน่า

247
00:13:14,044 --> 00:13:14,962
‎โพซาดา

248
00:13:15,045 --> 00:13:17,798
‎- แล้วเขาทำเพื่อล้อเลียนใคร
‎- คนรวย

249
00:13:18,298 --> 00:13:21,885
‎- คนรวยแบบไหน
‎- พวกที่มาจากยุโรป

250
00:13:21,969 --> 00:13:25,556
‎รู้รึเปล่าว่าการ "แขวน" แปลว่าอะไร

251
00:13:26,431 --> 00:13:29,852
‎โพซาดาล้อเลียนปอร์ฟิริโอ ดิอาซ
‎ผู้นำชาวเม็กซิกัน

252
00:13:29,935 --> 00:13:32,396
‎เพราะแม้ดิอาซจะนำเม็กซิโกสู่ยุคสมัยใหม่

253
00:13:32,479 --> 00:13:35,107
‎การปฏิรูปของเขา
‎ก็ส่งผลประโยชน์ให้เฉพาะกลุ่มชนชั้นนำ

254
00:13:35,190 --> 00:13:36,358
‎หนูอยากแขวนคุณ

255
00:13:37,985 --> 00:13:39,319
‎คิดว่าไม่นะ

256
00:13:39,403 --> 00:13:42,322
‎ผมชื่อบิล และผมน่าเบื่อมาก

257
00:13:49,496 --> 00:13:53,792
‎จูจู หนูเป็นทูตวัฒนธรรมของ
‎ดิอาเดโลสมูเอร์โตส

258
00:13:53,876 --> 00:13:56,378
‎ถ้าเราไม่เตรียมงานที่จะพูดหน้าชั้น
‎ลุงว่าเดี๋ยวหนูจะเสียใจ

259
00:13:56,461 --> 00:13:58,130
‎เมื่อไหร่จะพัก

260
00:14:23,196 --> 00:14:24,323
‎ฉันเอง

261
00:14:24,406 --> 00:14:26,158
‎ครับ ผมรู้

262
00:14:27,326 --> 00:14:29,036
‎โอเค ผมต่อไวไฟพร้อมละ

263
00:14:29,119 --> 00:14:32,205
‎เราแค่รอให้มีคนโพสต์

264
00:14:39,504 --> 00:14:40,923
‎คุณอ่านชอเซอร์ด้วยเหรอ

265
00:14:41,006 --> 00:14:44,134
‎ครับ แต่มันเหมือนอ่านอีกภาษานึงเลย

266
00:14:44,217 --> 00:14:46,803
‎แล้วจะประหลาดใจที่คุ้นกับมันเร็วแค่ไหน

267
00:14:46,887 --> 00:14:49,640
‎ถ้าปล่อยและเลิกพยายามทำความเข้าใจ…

268
00:14:50,557 --> 00:14:52,309
‎ใช่ ผมก็อ่านภาษาโปรแกรมมิ่งแบบนั้น

269
00:14:52,392 --> 00:14:54,561
‎ผมปล่อยให้มันซึมเข้ามาแล้วก็…

270
00:14:55,062 --> 00:14:55,938
‎- เขา
‎- แล้วเหรอ

271
00:14:56,730 --> 00:14:57,898
‎- ใช่เขาเหรอ
‎- ใช่

272
00:14:57,981 --> 00:14:58,941
‎เขาอยู่ไหน

273
00:14:59,775 --> 00:15:02,152
‎"อีแก่นี่ทำให้ฉันอยากฆ่าตัวตาย"

274
00:15:02,235 --> 00:15:04,237
‎ดี ตอนนี้จะได้ดูเหมือนฆ่าตัวตายเอง

275
00:15:05,113 --> 00:15:07,908
‎ขอดูไอพีก่อน

276
00:15:08,408 --> 00:15:11,119
‎เขาอยู่นี่เลย โอเค

277
00:15:12,788 --> 00:15:15,332
‎เอาละ เราควรทำ… ยังไง

278
00:15:15,415 --> 00:15:16,625
‎อ้าว โอเค

279
00:15:22,214 --> 00:15:23,298
‎(การส่งข้อมูลมีปัญหา)

280
00:15:27,636 --> 00:15:28,637
‎อะไรนะ ไม่สิ

281
00:15:33,350 --> 00:15:36,853
‎ถ่ายเอกสารไม่ได้แต่คิดว่าเพิ่งปลดล็อกรถ

282
00:15:38,188 --> 00:15:40,232
‎- ให้ช่วยไหมคะ
‎- เชิญเลย

283
00:15:41,191 --> 00:15:44,778
‎- นางนี้มีความคิดเป็นของตัวเอง
‎- ไม่ต้องย้ำ

284
00:15:44,861 --> 00:15:45,821
‎โอเค

285
00:15:49,658 --> 00:15:51,535
‎เยี่ยมเลย ขอบคุณ

286
00:15:51,618 --> 00:15:52,452
‎ค่ะ

287
00:15:53,495 --> 00:15:56,915
‎รู้ไหมคะ ตอนเมลวิลล์ตาย
‎ไทมส์ตีพิมพ์มรณประกาศเล็กนิดเดียว

288
00:15:56,999 --> 00:15:59,251
‎แถมยังสะกดชื่อหนังสือ "โมบีดิก" ผิด

289
00:15:59,918 --> 00:16:01,420
‎- โม่บี้
‎- โม่

290
00:16:02,004 --> 00:16:04,631
‎- ฉันไม่ชอบเลย
‎- งั้นเราก็ไม่ชอบทั้งคู่

291
00:16:07,009 --> 00:16:08,301
‎- ขอบคุณ
‎- ค่ะ

292
00:16:13,223 --> 00:16:14,766
‎อ้าว คุณลืมต้นฉะ…

293
00:16:22,566 --> 00:16:24,401
‎สิ่งนี้เรียกว่าลูกโป่งน้ำ

294
00:16:24,484 --> 00:16:26,695
‎เพื่อจะเรียนเรื่องการต้านลมและหลักฟิสิกส์

295
00:16:26,778 --> 00:16:28,363
‎หนูจะต้องรับให้ได้

296
00:16:28,447 --> 00:16:31,742
‎โห รับเก่ง! ไร้ที่ติเลย นั่นมันยอด…

297
00:16:33,410 --> 00:16:34,494
‎เจ้าเด็ก…

298
00:16:35,328 --> 00:16:36,246
‎พอเลย!

299
00:16:36,955 --> 00:16:37,914
‎ตายแน่ๆ

300
00:16:42,210 --> 00:16:43,795
‎มาแล้วนะ!

301
00:16:46,089 --> 00:16:49,134
‎นี่ จะไปไหน จูจู ไม่เอา กลับมาก่อน

302
00:16:49,676 --> 00:16:51,386
‎ไปเซอร์ไพรส์แม่กัน!

303
00:16:51,887 --> 00:16:54,389
‎ไม่ได้ เขาไม่ให้ลุงเข้าไปในมหาลัย

304
00:17:00,228 --> 00:17:01,271
‎เชี่ยไรเนี่ย

305
00:17:01,354 --> 00:17:03,815
‎ห้ามนอนในห้องสมุด กฎใหม่

306
00:17:03,899 --> 00:17:04,941
‎อ้าว โอเค

307
00:17:05,025 --> 00:17:06,860
‎นี่ โอเค คุณมีแผนอะไร

308
00:17:09,654 --> 00:17:10,530
‎อะไร…

309
00:17:11,323 --> 00:17:12,157
‎นี่

310
00:17:18,080 --> 00:17:19,081
‎นี่ คุณ!

311
00:17:19,581 --> 00:17:20,415
‎นั่นเขาเหรอ!

312
00:17:21,541 --> 00:17:23,752
‎รอก่อน! ให้ตายสิ

313
00:17:24,753 --> 00:17:26,713
‎เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน!

314
00:17:27,672 --> 00:17:28,507
‎ไปเร็ว!

315
00:17:29,549 --> 00:17:30,383
‎เฮ้ย!

316
00:17:34,262 --> 00:17:37,015
‎- สตีฟ
‎- อาจารย์แฮมบลิง

317
00:17:37,808 --> 00:17:39,601
‎เธอฟังฉันให้ดีนะ

318
00:17:40,393 --> 00:17:42,312
‎ตัวฉันอาจไม่ตรงใจโจ๋อย่างเธอ

319
00:17:42,395 --> 00:17:44,648
‎แต่แคนเทอร์บิวรีเทลส์เป็นงานของอัจฉริยะ

320
00:17:44,731 --> 00:17:47,150
‎ผัวก็สำส่อน เมียก็ใจร่าน

321
00:17:47,234 --> 00:17:49,986
‎ทั้งตด ทั้งขี้ ทั้งขนหมออ้อย

322
00:17:50,070 --> 00:17:54,658
‎มีไอ้เวรตะไลขอแค่จูบผู้หญิง
‎แต่สุดท้ายได้จูบรูตูดหล่อนแทน

323
00:17:54,741 --> 00:17:56,701
‎นั่นแหละชะตาที่ฉันจะสาปเธอ

324
00:17:56,785 --> 00:17:58,745
‎- โอเคๆ
‎- เนี่ย เตรียมจูจุ๊บ

325
00:17:59,663 --> 00:18:01,957
‎- ได้ยินที่อาจารย์พูดไหม
‎- เธอจะไม่ชอบฉันก็ได้

326
00:18:02,040 --> 00:18:06,294
‎แต่ชอเซอร์รอดจากคำวิจารณ์วรรณกรรม
‎มาได้นานกว่า 600 ปี

327
00:18:06,378 --> 00:18:10,215
‎และถ้าเธอไม่มีปัญญาจะคิดได้ว่าเขาเทพแค่ไหน

328
00:18:10,841 --> 00:18:12,926
‎ก็ไม่ต้องไสหัวเข้ามาในห้องสอนของฉัน

329
00:18:13,802 --> 00:18:15,137
‎ไปสุด!

330
00:18:18,640 --> 00:18:20,392
‎เทอมหน้าสอนอะไรฮะ

331
00:18:22,060 --> 00:18:22,978
‎ชอเซอร์น่ะสิ

332
00:18:28,066 --> 00:18:29,776
‎(เดวิด ดูคอฟนีย์)
‎(อาจารย์ผู้เชี่ยวชาญพิเศษ)

333
00:18:31,111 --> 00:18:32,362
‎ฉันจะขอให้เขาเบาๆ หน่อย

334
00:18:35,407 --> 00:18:36,491
‎นี่แค่ร่าง

335
00:18:36,575 --> 00:18:38,785
‎เขาถ่ายเอกสารลงกระดาษหัวทางการแล้ว

336
00:18:38,869 --> 00:18:41,538
‎- ค่อนข้างแน่ใจว่าพร้อมจะส่ง
‎- ฉันไม่ยอมให้ส่งหรอก

337
00:18:44,249 --> 00:18:45,375
‎มีอะไร

338
00:18:45,458 --> 00:18:47,919
‎คุณมีตำแหน่งประจำ ฉันไม่มี

339
00:18:48,003 --> 00:18:50,046
‎ตอนนี้คุณเป็นหัวหน้าภาคด้วย ฉัน…

340
00:18:50,130 --> 00:18:53,550
‎ไม่รู้สิ ฉันแค่ไม่แน่ใจว่าอะไรพูดได้หรือไม่ได้

341
00:18:53,633 --> 00:18:57,095
‎ยาซ ถ้ายังทำให้เห็นไม่ชัดว่า
‎ฉันอยากให้คุณพูดสิ่งที่อยู่ในใจ งั้น…

342
00:18:59,681 --> 00:19:02,851
‎ฉันก็ถือว่าฉันพลาดเองอย่างแรงด้วย

343
00:19:02,934 --> 00:19:04,269
‎คือฉันเสียใจมาก

344
00:19:05,812 --> 00:19:06,813
‎โอเค

345
00:19:09,316 --> 00:19:11,026
‎(เดวิด ดูคอฟนีย์)

346
00:19:11,109 --> 00:19:12,444
‎คุณทำบ้าอะไรอยู่

347
00:19:12,527 --> 00:19:16,239
‎มันตรงกับภารกิจของคุณตรงไหน
‎ฉันนึกว่าเราข้ามผ่านเรื่องทุเรศแบบนี้ไปแล้ว

348
00:19:16,323 --> 00:19:19,409
‎ฉันให้พวกเขาได้จ้างเดวิด ดูคอฟนีย์
‎เพื่อที่จะได้ยอมให้ฉันจ้างคุณ

349
00:19:19,492 --> 00:19:21,620
‎คุณไม่ควรเอาเดวิด ดูคอฟนีย์มาขายตัว

350
00:19:21,703 --> 00:19:23,580
‎- ฉันเข้าใจ…
‎- ไม่ควรมีใครขอให้ฉันหลบ…

351
00:19:23,663 --> 00:19:24,581
‎ฉันพยายามอยู่

352
00:19:26,541 --> 00:19:28,668
‎ฉันไม่รู้สึกว่าได้รับสืบทอดภาควิชาภาษาอังกฤษ

353
00:19:28,752 --> 00:19:31,087
‎เหมือนมีคนส่งระเบิดเวลา
‎ที่นับถอยหลังแล้วให้มากกว่า

354
00:19:31,171 --> 00:19:34,341
‎เพราะพวกนั้นอยากเอาให้แน่ว่า
‎ตอนมันระเบิด คนที่ถืออยู่เป็นผู้หญิง

355
00:19:34,424 --> 00:19:36,968
‎บิลกับฉันเริ่มสอนที่นี่เกือบพร้อมกัน

356
00:19:37,052 --> 00:19:38,678
‎ทุกครั้งที่เอลเลียตบังเอิญเจอเรา

357
00:19:38,762 --> 00:19:42,390
‎เขาจะตบหลังบิลและเชิญเขาไปกินมื้อค่ำ

358
00:19:42,474 --> 00:19:44,559
‎ส่วนฉันก็แบบ "เอ่อ แล้วนี่ล่ะ"

359
00:19:45,268 --> 00:19:49,648
‎เรื่องของเรื่องก็คือ
‎เขายังมีอำนาจตามสถาบันอีกเยอะ

360
00:19:49,731 --> 00:19:52,817
‎เขาหวั่นไหวเพราะตอนนี้
‎ไม่มีใครลงเรียนวิชาของเขาแล้ว

361
00:19:52,901 --> 00:19:53,985
‎ใช่

362
00:19:54,069 --> 00:19:56,279
‎ฉันเข้าใจว่าทำไมคุณถึงเห็นอกเห็นใจเขา

363
00:19:57,155 --> 00:19:59,950
‎เขาแค่คุมวงการนี้มาตลอด 40 ปีที่ผ่านมานี้เอง

364
00:20:02,994 --> 00:20:03,828
‎ยาซ…

365
00:20:06,748 --> 00:20:07,624
‎จูจู!

366
00:20:08,750 --> 00:20:09,709
‎พูดจริงนะ

367
00:20:11,753 --> 00:20:12,587
‎จูจู

368
00:20:12,671 --> 00:20:15,548
‎เดี๋ยว ตรงนั้นเขตมหาลัยแล้ว ลุงเข้าไปไม่ได้

369
00:20:16,299 --> 00:20:17,926
‎อย่า จูจู ขอร้อง

370
00:20:32,983 --> 00:20:33,817
‎หยุดนะ!

371
00:20:35,026 --> 00:20:37,696
‎ลุงเข้ามาไม่ได้! อยู่ในมหาลัยไม่ได้!

372
00:20:37,779 --> 00:20:38,905
‎อ้าว ด็อบสัน

373
00:20:40,615 --> 00:20:41,783
‎อย่าถอยนะ

374
00:20:43,159 --> 00:20:44,411
‎อเมริกามีเสรีภาพให้คนพูด

375
00:20:48,039 --> 00:20:49,666
‎(ดร.วิลเลียม ด็อบสัน)

376
00:21:06,349 --> 00:21:09,436
‎(เหมือนฟ้าผ่าจริงๆ)
‎(เดวิด ดูคอฟนีย์)

377
00:21:23,700 --> 00:21:25,285
‎(เดวิด ดูคอฟนีย์)
‎(อาจารย์ผู้เชี่ยวชาญพิเศษ)

378
00:21:36,755 --> 00:21:38,840
‎โอ๊ย อกอีแป้นจะหลุด มาทำอะไรที่นี่

379
00:21:39,758 --> 00:21:42,302
‎- ผมต้อง…
‎- คุณไม่ควรเข้ามาในมหาวิทยาลัย

380
00:21:47,390 --> 00:21:49,142
‎นั่นโน้ตการสอนของผม

381
00:21:49,934 --> 00:21:51,102
‎ใช่ ฉัน…

382
00:21:52,645 --> 00:21:53,980
‎โอเค อย่าจิตหลุดนะ

383
00:21:54,064 --> 00:21:56,232
‎ลาร์สันขอให้เดวิด ดูคอฟนีย์มาสอนวิชาคุณ

384
00:21:56,316 --> 00:21:59,069
‎- อะไรนะ
‎- แบบว่าเป็นอาจารย์พิเศษ

385
00:21:59,152 --> 00:22:01,905
‎แค่ไม่กี่คาบตอนที่…
‎จนกว่าคณะกรรมการตรวจสอบ

386
00:22:01,988 --> 00:22:04,240
‎คุณจะเอากลับบ้านแล้วไงต่อ

387
00:22:04,324 --> 00:22:06,117
‎เชิญเขามาประชุมกันงั้นเหรอ

388
00:22:06,201 --> 00:22:09,037
‎ฉันจะต้องไปที่บ้านเขา บ้านพักตากอากาศ

389
00:22:09,120 --> 00:22:11,873
‎พระเจ้าช่วยกล้วยเหี่ยว เอาจริงเหรอเนี่ย

390
00:22:11,956 --> 00:22:14,250
‎คุณจะขโมยโน้ตของผม
‎ไปให้เดวิด ดูคอฟนีย์ถึงบ้าน

391
00:22:14,334 --> 00:22:16,127
‎ไม่ได้ นี่ทรัพย์สินทางปัญญาของผม

392
00:22:16,211 --> 00:22:18,630
‎ฉันแค่จะเอาโน้ตคุณไป
‎เพราะต้องมีคนมาสอนวิชาคุณอยู่ดี

393
00:22:18,713 --> 00:22:20,757
‎ต่อให้คนคนนั้นเป็นผีห่าเดวิด ดูคอฟนีย์

394
00:22:20,840 --> 00:22:22,759
‎ปัญหาใหญ่กว่านั้นที่คุณพยายามกลบเกลื่อน

395
00:22:22,842 --> 00:22:24,761
‎คือคุณจะไปไหนก็ได้นอกจาก…

396
00:22:25,261 --> 00:22:26,304
‎จูจูอยู่ไหน

397
00:22:29,724 --> 00:22:31,184
‎- จูจู
‎- ไปเลย

398
00:22:39,317 --> 00:22:40,151
‎จูจู!

399
00:22:40,235 --> 00:22:42,612
‎- หวัดดีค่ะ
‎- ลูกรัก ทำอะไรอยู่

400
00:22:42,695 --> 00:22:45,365
‎- มองเราสิ หยุดนะ
‎- หยุดเลย ลูกจ๋า มองหน้าแม่

401
00:22:45,448 --> 00:22:46,658
‎- หนูจะโดดไปหาบิล
‎- อยู่เฉยๆ

402
00:22:46,741 --> 00:22:48,618
‎- หันมานี่
‎- นั่นไม่ใช่ไอเดียที่ดี

403
00:22:48,701 --> 00:22:50,203
‎- นึง
‎- โอเค

404
00:22:50,286 --> 00:22:51,454
‎- โอเค
‎- ส่อง

405
00:22:51,538 --> 00:22:53,248
‎- เดี๋ยวนะ
‎- ซั่ม!

406
00:22:53,331 --> 00:22:54,165
‎โอเค

407
00:22:55,041 --> 00:22:56,835
‎- ทำแม่กลัวแย่แล้ว
‎- โอเค ไปกันเถอะ

408
00:22:56,918 --> 00:22:58,420
‎- ไป…
‎- ทำแม่กลัวใหญ่แล้ว

409
00:22:58,503 --> 00:23:00,422
‎- ลูกรัก กลับกันเลย
‎- หยุดนะ ไม่!

410
00:23:00,505 --> 00:23:01,673
‎- บิลไปด้วยได้มั้ย
‎- ไม่ได้

411
00:23:01,756 --> 00:23:03,007
‎- คืนนี้ไม่ได้
‎- เราต้องไปละ

412
00:23:03,091 --> 00:23:04,801
‎- มากินมื้อค่ำ
‎- ไม่ได้ ลูก

413
00:23:04,884 --> 00:23:05,844
‎- มานะ
‎- ต้องไปแล้ว

414
00:23:05,927 --> 00:23:07,303
‎- มาน่า!
‎- โอเค ไปที่รถ

415
00:23:07,387 --> 00:23:08,263
‎- แม่!
‎- ไปที่รถนะ

416
00:23:08,346 --> 00:23:09,222
‎- ดี
‎- ไปที่รถนะ

417
00:23:16,312 --> 00:23:17,814
‎แม่ แม่เตี้ยจัง

418
00:23:18,731 --> 00:23:19,691
‎น่ารักด้วย

419
00:23:20,191 --> 00:23:21,443
‎โอเค มา

420
00:23:26,364 --> 00:23:27,657
‎รัดให้หน่อย บิล

421
00:25:00,625 --> 00:25:02,043
‎คำบรรยายโดย ศันสนีย์ โอบอ้อม